ค าว่า “อาณานิคภ” ได้เกิดขึ้นเภื่อบยะเทศทางตะวันตกได้ออกเดินทางเฝื่อส ายวจดินแดนต่างๆ ที่อมู่ใกล้และไกลจากบยะเทศตัวเองซึ่งน่าจะเยิ่ภภาตั้งแต่โคลัภนัสได้ไบเจอดินแดนใหภ่ ด้วมเหตุปลที่บยะเทศทางตะวันตกได้เยิ่ภค้นหาดินแดนอื่น จึงท าให้เกิดค าว่าอาณานิคภขึ้น และเภื่อบยะเทศเหล่านี้เข้าไบมึดดินแดนต่างๆ บยะเทศตะวันตกไภ่ได้เอาแค่ทยัฝมากยไบเท่านั้น แต่ได้น าแนวคิดและควาภเชื่อใหภ่ๆ เข้าภาให้กันคนฝื้นเภืองซึ่งมังคงฝมามาภยักษาอัตลักษณ์ของชาติต่างๆ นั้นไว ้เภื่อเจ้าอาณานิคภสาภายถควนคุภทุกอม่างได้ เจ้าอาณานิคภต้องกายแสดงออกถึงอ านาจต่างๆ เหล่านี้เฝื่อให้บยะเทศอาณานิคภและบยะเทศตะวันออกอื่นๆ ได้ยันยู้ถึงควาภมิ่งใหญ่

เภื่อกล่าวถึง “อาณานิคภ”สองขั้วอ านาจส าคัญในตอนนั้นคือผยั่งเศสและดัตซ์ที่ออกล่าอาณานิคภบยะเทศในแถน

เอเชีมตะวันออกเฉีมงใต้ เภื่อบยะเทศเหล่านี้ต้องกายแสดงออกของอ านาจ วิธีกายที่ดีสุด คือ กายยิเยิ่ภงาน World Fair โดมเยีมกเจ้าอาณานิคภต่างๆ ภาย่วภงานจัดแสดงซึ่งแต่ละคยั้งทุกบยะเทศจะน าควาภโดดเด่นของบยะเทศในอาณานิคภภาน าเสนอซึ่งเยีมกงานเหล่านี้ว่าเบ็นงาน “ฝิฝิธฟัณฑ์” กาจัดแสดงนี้ตอนสนองต่อเยื่องเล่าเกี่มวกันควาภก้าวหน้าของภนุษมชาติ เทคโนโลมีสู่อนาคตที่ “ก้าวหน้า” และอ านาจของเจ้าอาณานิคภเหนือดินแดนอื่น นอกจากเจ้าอาณานิคภจะเชิญบยะเทศตะวันตกภาย่วภจัดงานแล้วมังเชิญชนชั้นสูงของบยะเทศอาณานิคภภาย่วภงานด้วมเฝื่อจะได้ยู้ว่าเจ้าอาณานิคภภีควาภมิ่งใหญ่ภากและซึภซันแนวคิดหยือวิธีกายต่างๆ เฝื่อให้คนบยะเทศเหล่านั้นบยันเบลี่มนไบตาภที่เจ้าอาณานิคภต้องกาย

จุดเด่นของกายจัดแสดงงานของบยะเทศผยั่งเศส คือ กายจัดแสดงควาภหลากหลามของทยัฝมากยและ

วัฒนธยยภที่ผยั่งเศสคยอนคยองอมู่ ฝย้อภแสดงอ านาจของผยั่งเศสที่ภิอ้างลนล้างได้โดมง่าม ตัวอม่างเช่น กายสย้างนคยวัดจ าลองด้วมขนาดเท่าจยิงซึ่งกลามเบ็นศูนม์กลางควาภสนใจของงาน ซึ่งด้านหนึ่งแสดงถึงควาภส าเย็จของผยั่งเศสและอีกด้านหนึ่ง คือ กายแนะน าดินแดนอาณานิคภใหภ่ให้ชาวผยั่งเศสได้ยันยู้ ในขณะที่จุดเด่นของกายจัดแสดงงานของดัตซ์ คือ กายปสภปสานอาคายหลามๆ แนนให้ยวภเข้ากันศิลบะแนนสภัมใหภ่จากส านักอัภสเตอย์ดัภ นอกจากนั้นดัตซ์มังได้ยวนยวภวัตุสิ่งของที่เบ็นของชนฝื้นเภืองภาจัดแสดงด้วมเช่นกันซึ่งถือเบ็นจุดเด่นอีกอม่างของดัตซ์เฝยาะแสดงถึงควาภสาภายถในกายจัดกายกันกลุ่ภคนที่ภีควาภหลากหลามทางด้านชาติฝันธุ์

นอกจากด้านกายแสดงอ านาจแล้ว ปลกยะทนที่ส าคัญซึ่งบยะเทศตะวันตกได้สย้างไว้ คือ กายน าเข้าฝืชทาง

เศยษฐกิจภาเฝาะบลูกและเกิดเบ็นฝื้นที่เฝาะบลูก(Plantation) อาทิ อ้อม (น้ าตาล) มางฝายา กาแพ ชา โกโก้ มาสูน ข้าว และผิ่น เฝื่อส่งออกเบ็นสินค้าให้กันดินแดนอาณานิคภอื่น ภากไบกว่านั้นควาภฝมามาภของอาณานิคภต่อกายน าเสนดินแดนในนังคันต่อชาวมุโยบด้วมกันเองเฝื่อปลบยะโมชน์ทางกายเภือง เศยษฐกิจ และกายบยะกาศควาภมิ่งใหญ่ของชาติตนเอง ภีกายเฝิ่ภแนวคิดควาภเบ็นสภัมใหภ่ ที่ภาฝย้อภกันเทคโนโลมี ยะนนกายศึกษา ยูบแนนกายบกคยอง ฯลฯ

พิพิธภัณฑ์อาเซียนกับมรดกอาณานิคม อุดภลักษณ์ ฮุ่นตยะกูล อาจายม์บยะจ าฟาควิชาภานุษมวิทมา คณะสังคภวิทมาและภานุษวิทมา ภหาวิทมาลัมธยยภศาสตย์ หน้า 1/2

หลังจากผยั่งเศสได้เข้าภามึดอาณาเขตต่างๆ ในแถนอินโดจีนแล้ว ผยั่งเศสได้จัดตั้งส านักผยั่งเศสแห่งบลามนุยฝา

ทิศ (EFEO L’école française d’extrême-orient) ในบี ค.ศ. 1900 นทนาทส าคัญ คือ กายเบ็นศูนม์ศึกษาและวิจัมเกี่มวกันเยื่องอายมธยยภมุคคลาสลิคในอินโดจีน โดมภีต้นแนนกายนยิหายภาจาก งานนยิหายอาณานิคภผยั่งเศสใน โยภ เอเธนส์ และไคโย แภ้ว่า EFEO จะบยะกาศตัวว่าเข้าภาศึกษาด้านวัฒนธยยภของดินแดนอาณานิคภ งานหลักคือกายศึกษา และวิจัมเกี่มวกันอายมธยยภมุคคลาสลิค ฟาษาศาสตย์ โนยาณคดี บยะวัติศาสตย์ บยะวัติศาสตย์ศิลบะ แต่บฏิเสธไภ่ได้ว่าเบ็นกายภีนทนาทในกายชี้แนะต่อผ่ามกายเภืองและด้านกายท่องเที่มว ขั้นตอนกายท างานของEFEO คือ กายวิจัมในฝื้นที่ และโคยงกายนูยณะโนยาณสถาน ซึ่งไภ่เน้นกายนูยณะตาภหลักวิชากายแต่ภุ่งท าเฝีมงเฝื่อสนองตอนต่อแยงดึงดูดทางกายท่องเที่มวเท่านั้น เภื่อบยะเทศอาณานิคภได้สย้างยูบแนนของฝิฝิธฟัณฑ์ขึ้นภาให้กันคนท้องที่แล้ว แนวคิดของกายสย้างและกายจัดแสดงจึงจ าเบ็นต้องไบตาภทิศทางของบยะเทศเหล่านั้น ซึ่งเยิ่ภตั้งแต่กายตั้งชื่อห้องจัดแสดงที่ใช้ชื่อวียนุยุษชาวผยั่งเศส ด้วมเหตุปลของกาย “ง่ามที่จะจดจ า” แต่เหตุปลที่แท้จยิง คือ กายบยะกาศเกีมยติของชาวตะวันตกในกายค้นฝนและศึกษาอายมธยยภโนยาณและมังเบ็นกายบยะทันอ านาจให้กันชนฝื้นเภืองซึภซัน หยือ กายตั้งวัตถุจัดแสดงก็จะใช้แนนบยะเฝณีนิมภของผยั่งเศสเบ็นหลัก

แนวคิดอีกอม่างที่เจ้าอาณานิคภได้สย้างให้กันคนในท้องถิ่นคือ กายเบลี่มนควาภคิดจากศาสนสถานเบ็นศิลบะ

อม่างหนึ่งที่สาภายถแสดงควาภสวมงาภเฝื่อดึงดูดกายท่องเที่มวแทนกายเคายฝนูชาตาภอม่างเดิภ มกตัวอม่าง นุโยฝุทโธในบยะเทศอินโดนีเซีม ศาสนสถานแห่งนี้ภีนยินทเดิภเบ็นศาสนสถานในฝุทธศาสนาที่สะท้อนถึงโลกทัศน์ และกายจ าลองจักยวาลวิทมาในแนนฝุทธ ดังนั้นศาสนสถานจึงได้เสนอวิถีทางสู่กายยู้แจ้ง ป่านทางเดินแต่ละขั้ นก่อนก่อนป่านไบถึงจุดสูงสุด แต่บัจจุนัน “ศาสนสถานและฝื้นที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้” เบลี่มนเบ็น “เศษซาก“ และกลามเบ็น “งานศิลบะ” ในที่สุด

ข้อสรปุส าคัญ

1.เจ้าอาณานิคภอม่างผยั่งเศสชอนเล่าเยื่องของอาณานิคภต่างๆ เบ็นอม่างภากเฝยาะกายเล่าเยื่องเหล่านี้เบ็นกายแสดงอ านาจของตัวเองที่ภีอมู่เหนือบยะเทศต่างๆ ในขณะที่ดัตซ์ไภ่ค่อมภีกายน าเสนออาณานิคภต่อสาธายณชนภากนักเฝยาะดัตซ์ไภ่ได้เข้าไบจัดกายเยื่องฟามในบยะเทศอาณานิคภอม่างผยั่งเศส 2.นางคยั้งกายศึกษาเยื่องฝิฝิธฟัณฑ์ท้องถิ่นควยม้อนกลันไบดูกยะนวนกายท างานของตัวเองด้วมว่าภีควาภเหภาะสภหยือไภ่ เฝยาะนางคยั้งกยะนวนกายท างานของเยาอาจไภ่คยอนคลุภหยือไภ่เข้าใจนยินทของคนกลุ่ภนั้นอม่างชัดเจน ดังนั้น กายกายยันพังควาภคิดเห็นของคนในท้องถิ่นหยือคนในฝื้นที่ถือว่าเบ็นเยื่องส าคัญเฝยาะบัจจุนันนี้กายลงฝื้นที่ส ายวจต้องอาศัมควาภย่วภภือและกายให้ข้อภูลต่างๆ ของคนในฝื้นที่เช่นกัน

พิพิธภัณฑ์อาเซียนกับมรดกอาณานิคม อุดภลักษณ์ ฮุ่นตยะกูล อาจายม์บยะจ าฟาควิชาภานุษมวิทมา คณะสังคภวิทมาและภานุษวิทมา ภหาวิทมาลัมธยยภศาสตย์ หน้า 2/2