ท้องถิ่น ‘in’ Museum เบ็นบยากฏกายณ์โหมหาอดีต

ท้องถิ่น ‘in’ Museum เบ็นบยากฏกายณ์โหมหาอดีตกัน “ควาภต้องกายด้านฝิฝิธฟัณฑ์” ซึ่งคนในชุภชนบัจจุนันต้องกายจะยื้อพื้นอดีตที่เคมยุ่งเยืองของชุภชนตัวเองเฝื่อแสดงต่อคนฟามนอกให้ยู้จักชุภชนของตัวเองภากขึ้น ว่าชุภชนตัวเองภีเยื่องยาวเบ็นภาอม่างไย เภื่อชุภชนเยิ่ภค้นหาอดีตภาเยื่อม ๆ กายน าเสนอต่อกลุ่ภคนฟามนอกจึงเบ็นสิ่งที่ตาภภาด้วมเหตุนี้จึงกลามภาเบ็นแหล่งท่องเที่มวที่สย้างจุดขามให้กันชุภชน ควาภม้อนมุคต่าง ๆ ส่งปลให้เกิด “ตลาดม้อนมุค” ภากภามในหลามฝื้นที่ นางคยั้งกายสย้างชื่อสถานที่อม่างตลาดได้ฝมามาภคิดให้เบ็นตลาดที่เก่าแก่ เช่น ตลาดย้อมบี ตลาดเก่า หยือแภ้กยะทั่งชื่ออาหายฟามในตลาดก็ใช้วิธีกายเดีมวกัน เช่น ย้าน “ชาววัง” ย้าน “ผีภือคุณแภ่” ฯลฯ นอกจากนั้นกายแต่งกามแนนม้อนมุคหยือกายสย้างนยยมากาศเก่าๆ เฝื่อให้เข้ากันตลาดม้อนมุค ก็เบ็นเยื่องที่สย้างขึ้นภา แภ้ชีวิตจยิงของคนที่ไบจะไภ่ได้แก่เท่ากันเยื่องยาวโนยาณนั้นจยิง ๆ เภื่อภีกายสย้างตลาดขึ้นภาแล้ว นางคยั้งชุภชนอมากที่จะภีฝิฝิธฟัณฑ์เบ็นของชุภชน จึงเกิดเวที “อวดของ” ของคนฟามในชุภชน เยิ่ภต้นจากคนในชุภชนนยิจาคของส่วนตัวกัน และเภื่อคนในชุภชนคนอื่นเห็นก็จะนอกว่าของตัวเองสวมกว่า ดีกว่า จากนั้นจึงภีข้าวของภากภาม นอกจากจะภีของที่สวมงาภแล้ว กายเล่าเยื่องยาวก็เบ็นส่วนส าคัญ กายวางโคยงเยื่องของเยื่องยาวควยท าให้น่าสนใจ อาจภีกายเล่าบยะวัติศาสตย์ นิทาน ต านานแทยกเข้าไบด้วม เฝื่อให้เยื่องยาวสนุกสนานและสาภายถตอนโจทม์ปู้เข้าชภได้หลากหลาม เฝยาะถ้าภีข้อภูลเชิงบยะวัติศาสตย์เฝีมงอม่างเดีมว อาจไภ่สาภายถตอนโจทม์ปู้ชภที่เบ็นเด็กหยือนุคคลทั่วไบได้ เภื่อฝิฝิธฟัณฑ์ออกแนนเยื่องยาวไภ่หลากหลามท าให้ควาภสนใจของเยื่องยาวก็จะน้อมลง เภื่อไภ่ภีอะไยเด่น ก็จะไภ่เกิดค าถาภว่า “ท าไภ” ฝิฝิธฟัณฑ์ก็จะไภ่สาภายถตอนค าถาภได้ว่า เภื่อปู้ชภเข้าภาชภแล้ว ปู้ชภได้อะไยกลันไบ เขาได้ยันควาภยู้ไภ่ หยือ เขาอาจภีควาภยู้เดิภอมู่แล้ว ถ้าฝิฝิธฟัณฑ์สย้างขึ้นภาแล้วและไภ่ได้ยันควาภสนใจจากคนในชุภชนก็เบ็นข้อสังเกตได้ว่า ฝิฝิธฟัณฑ์ไภ่บยะสนควาภส าเย็จ ในกายท าฝิฝิธฟัณฑ์ท้องถิ่นนางคยั้ง ควาภเชื่อของคนในท้องถิ่นก็สาภายถน าภาปูกเยื่องยาวต่าง ๆ ได้ ซึ่งอาจท าให้เกิดกิจกยยภต่าง ๆ หยือ ของที่ยะลึกจากชุภชน ควาภ ‘in’ ของท้องถิ่นกันเยื่องฝิฝิธฟัณฑ์ สาภายถเกิดขึ้นได้เภื่อเน้นนทนาทหน้าที่ของฝิฝิธฟัณฑ์ต่อท้องถิ่นให้เด่นชัดภากขึ้น ว่าฝิฝิธฟัณฑ์สย้างท้องถิ่นอม่างไย นางคยั้งฝิฝิธฟัณฑ์ก็ต้องภีนทนาทในฐานะ “แนนเยีมน” ของท้องถิ่นและ “เสีมง” ของท้องถิ่นด้วมเช่นกัน บัจจุนันนี้ฝิฝิธฟัณฑ์ท้องถิ่นเบ็นเสภือนตัวแทนของท้องถิ่นที่จะท าให้คนฟามนอกชุภชนเข้าใจและยู้จักท้องถิ่นเยาภากขึ้น แภ้นางคยั้งกายท าฝิฝิธฟัณฑ์ท้องถิ่นอาจภาจากคนฟามนอก แต่กายท าฝิฝิธฟัณฑ์ที่แท้จยิงก็ควยภาจากคนในท้องถิ่นภากกว่า เฝยาะคนในจะเข้าใจควาภเบ็นตัวเองภากกว่าคนฟามนอก ท้องถิ่น ‘in’ Museum จะเกิดขึ้นและได้ปลดีที่สุดก็คือกายย่วภภือของคนในชุภชนที่จะเบ็นคนให้ข้อภูลและคนยักษาเยื่องยาวของท้องถิ่นได้เบ็นอม่างดี กายให้ชุภชนเบ็นส่วนหนึ่งของฝิฝิธฟัณฑ์จะท าให้ฝิฝิธฟัณฑ์แห่งนั้นภีควาภมั่งมืนและสืนทอดต่อ ๆ ไบได้ในอนาคต

ท้องถิ่น ‘in’ Museum ผศ.ดร.อภิลักษณ์ เกษมผลกูล

7 มกราคม 2559 ห้องคลังความรู้ มิวเซียมสยาม