7 maart 2002 nr 9 * dertiende jaargang
Verschijnt 14-daags,uitgez. juli en aug.
AfgiftekantoorHasselt 1
België-BelqiqueP.B.
3500 Hasselt 112/39
Gebrekkige communicatie, een centralistische leiding, te weinig ruimte voor
afwijkende meningen: in ‘De Kardinaal heeft verdriet’ analyseert Rik Torfs,
gewoon hoogleraar kerkelijk recht, de problemen waar de katholieke Kerk
momenteel mee kampt. De remedies die hij voorstelt zijn niet definitief, wél
goedbedoeld. “Er bestaat geen receptenboek met oplossingen”, zegt Torfs.
“Maar het moet mogelijk zijn om op een niet-defensieve, complexloze manier
katholiek te zijn.”
Kerkjurist Rik Torfs over zijn nieuwe boek De Kardinaal heeft verdriet
Aarzelende leiders gewenstWouter Verbeylen
Een sprekende titel, maar hééft de
Kardinaal wel verdriet? In een inter-
view met Campuskrant vorig jaar
sprak Danneels nog zijn hoop uit in
de jeugd. Jongeren hebben opnieuw
behoefte aan zingeving, met als
beste bewijs een ware r evival van de
Kerk in buurlanden Frankrijk en
Italië. België is gewoon wat trager,
klonk het toen. “Voor een stuk heeft
de Kardinaal natuurlijk gelijk”, zegt
Rik Torfs. “Er is inderdaad een ver-
schil tussen de geprononceerde
antiklerikale sfeer die wij hier ken-
nen en de sfeer in andere landen. De
secularisering slaat hier harder toe.
Maar we mogen ons ook geen illu-
sies maken. Het is niet omdat een
aantal jongeren deelnemen aan
voettochten, dat het licht aan de
horizon begint te gloren. Nee, het
lucht eerder op om te zeggen dat we
nog barre tijden tegemoetgaan, dan
te doen alsof het ergste voorbij is.
Want nu pas zullen de structurele
gevolgen duidelijk worden van het
tekort aan personeel in de Kerk, van
wijdingscriteria die de zaken doen
dichtslibben, enzovoort.”
vervolg op pagina 8
2 Lezersbrieven
3 Nieuwe naam en nieuwe inhoud
Zeg nooit ‘godsdienst’ tegen RZL
5 Voor of tegen?
Toelatingsexamen burgerlijk
ingenieur
6 KULAK
‘Science is fun’
7 Een leven lang
Jeugdcriminoloog Lode Walgrave
9 Nieuws kort
10 Cultuur
11 Vormingskrant
15 UUR KULtUUR
16 Topvijf
17 Leven na Leuven
Nuclear campaigner Jan Vande
Putte
18 Alumni
21 De Veilige Valley
Leuven bundelt specialisten rond
e-security
22 Ad Valvas
24 Te gast in UUR KULtUUR
BruXelaar Gautier Platteau
24 De Denktank
Primeur!
Bart
Moeyaert:
“Ik heb geen
tijd om een
nieuwe
roman te
schrijven”
Twintig kilometer plankKadoc is een kwarteeuw jong
vervolg op pagina 3
In een heel gepast kader,
het voormalige
Minderbroedersklooster in
de Vlamingenstraat, rond
de kapel van Onze-Lieve-
Vrouw ter Koorts, huist één
der bruisendste archieven
die ons land rijk is. Het
Katholiek Documentatie-
en Onderzoekscentrum of
Kadoc herbergt niet alleen
een imposante verzameling
archiefmateriaal, maar is
ook de wieg van tientallen
gedegen studies over zowat
alle aspecten van het katho-
lieke Vlaanderen - en meer.
Het Centrum bestaat 25
jaar, en wij binnen. De eer-
ste indruk is een bee tje
gewoontjes: kantoren, wat
vitrinekasten, vergaderlo-
kalen. Maar wàcht even...
‘De toekomst begint vandaag’ - Deze affiche uit de KADOC-collectie werd in 1957-58 verspreid door
het Comité voor Vrijheid en Democratie, dat tijdens de laatste schoolstrijd de katholieke krachten
bundelde, en kondigt een propagandafilm aan waarin gewezen wordt op het belang van het (vrij)
onderwijs voor de toekomst van het lan d. De film zelf wordt ook door het KADOC bewaard.
F O R U M
Nr.
Verschijningsdatum
Teksten indienen vóór
10
28 maart
20 maart
11
18 april (AB)
10 april
12
8 mei (woensdag!)
30 april (dinsdag!)
13
30 mei (AB)
22 mei
14
20 juni
12 juni
Verschijningsdata Campuskrant 2002
7 maart 2002
CampuskrantDriewekelijks tijdschrift van de K.U.Leuven
RedactieIne Van Houdenhove (hoofdredacteur), Ludo
Meyvis, Karla Venken, Wouter Verbeylen
Redactiesecretariaat Véronique Limbourg, (t) 016 32 41 84
Adreswijzigingen Inge Verbruggen, (t) 016 32 40 15/10
RedactieadresDienst Communicatie
Oude Markt 13
3000 Leuven
(t) 016 32 41 84
(f) 016 32 40 1 4
Aan dit nummer werkten meeLeen Bockaert, Koen Bouve, Gert Gielen, Erik
Gobin, Anne-Mie Jaspers, Marcel Kerff, Geert
Op De Beeck, Kl aartje Proesmans, K ris Vanhee,
Kristien Vermoesen, Tim Vuylsteke
Stuurgroep CampuskrantRonny Vandenbroele (voorzitter), Jan Bauwens,
Bernard Boone, Jan De Vuyst, Erik Gobin, Els
Heylen, Bernard Himpens, Bert Overlaet, Isabel
Penne, Paul Thurman, Myriam Van Acker, Jos
Vaesen, Jan Verhaeghe
Ontwerp lay-outTotal Design Belgium
VormgevingRob Stevens, Wouter Verbeylen
Foto’sRob Stevens, Michaël De L ausnay , Phile
Deprez
CartoonsJoris Snaet
ReclameregieVéronique Limbourg, (t) 016 32 41 8 4
Oplage40.000
DrukwerkConcentra Uitgeversmaatschappij NV, Hasselt
Verantwoordelijke uitgeverRonny Vandenbroele
Oude Markt 13
3000 Leuven
Copyright artikelsArtikels uit deze editie - of delen ervan - kun-
nen overgenomen worden mits toestemming
van de redactie.
Het volgende nummer verschijnt op 28 maart.
Suggesties voor artikels en interviews zijn wel-
kom op het redactieadres.
Campuskrant vindt u ook op internet:
www.kuleuven.ac.be/ck/
Bijdragen dienen ons de dag van de deadline te
bereiken, vóór 12u stipt.
AB = met alumnibijlage
w
Deze zomer wordt residentie Terbank
verkocht aan IMEC. Professor Dirk
Van Gerven, coördinator
Studentenbeleid, legt uit waarom.
De situatie op de Leuvense huisves-
tingsmarkt is er de afgelopen jaren
heel wat moeilijker op geworden.
Door het zeer beperkt toestaan van
bouwvergunningen voor nieuwe
kamers door de stad Leuven, daalde
het aanbod. Het aantal studenten en
bijgevolg de vraag naar kamers bleef
echter gelijk, waardoor vraag en aan-
bod meer en meer naar elkaar toe
schoven. Ook voor de residenties van
de universiteit was deze trend de
laatste jaren voelbaar. Steeds meer
studenten en ouders deden appèl op
deze diensten. De vele vragen kon-
den niet steeds beantwoord worden.
Eén van de elementen die in het
oog moeten worden gehouden is de
kwaliteit van de aangeboden kamers.
In perioden van schaarste laat die wel
eens te wensen over. Ook voor de
eigen huisvesting van de universiteit
is deze parameter van groot belang.
De meeste residenties beantwoorden
aan de hedendaagse normen inzake
kwaliteit en veiligheid, maar voor
residentie Terbank, gelegen naast
IMEC, is dit een probleem. Het
gebouw werd eind jaren ’60 aange-
kocht voor academische doeleinden
en rond 1970 ‘voorlopig’ als huisves-
ting in dienst genomen. Tot op heden
wordt het echter in die functie
gebruikt. De gevolgen laten zich
raden. Het onduidelijke statuut zorg-
de voor een onderinvestering inzake
technisch onderhoud. Het gebouw
raakte meer en meer achterop en
beantwoordt momenteel niet meer
aan de vragen van de hedendaagse
student. Een renovatie, kostprijs tus-
sen de 2,5 en 4 miljoen euro, al n aar-
gelang de berekening, drong zich op.
Er was echter eveneens een vraag van
IMEC naar uitbreidingsmogelijkhe-
den.
Deze twee dossier werden rond
de jaarwisseling aan elkaar gekoppeld
en er werd voor beide een oplossing
gezocht: een verkoop van Residentie
Terbank aan IMEC, zodat deze de
nodige uitbreiding kan voorzien,
palend aan de huidige gebouwen.
IMEC kan hierdoor zijn activiteiten
uitbreiden op dezelfde Leuvense site
als waar het nu aanwezig is. Inzake
huisvesting werd er voor vervanging
van de huidige kamers in Terbank
voorzien door nieuwbouw in de
Arenbergwoonwijk te plannen (reali-
satie tegen september 2003). De
voordelen inzake huisvesting zijn
duidelijk: de nieuwbouw kan hele-
maal ontworpen worden volgens de
noden en wensen van de hedendaag-
se student, iets wat bij renovatie van
een bestaand gebouw moeilijk gere-
aliseerd kan worden
De achillespees van het dossier
bevindt zich in de timing; de verkoop
aan IMEC heeft deze zomer plaats, de
nieuwbouw in de Arenbergwoonwijk
zal tegen september 2003 afgerond
zijn. Er is dus een overlap van één
academiejaar, waarin de huisves-
tingssituatie moeilijk zal zijn. Op ter-
mijn is deze oplossing echter de beste
en meest waardevolle voor de ver-
schillende betrokken partijen.
Dirk Van Gerven, coördinator
Studentenbeleid
Verkoop Residentie Terbank, uitbreiding Arenbergwoonwijk
Reactie: Sora blijft misnoegd
Volgens Jurgen Smekens, vrijgestelde
van Sociale Raad, is dit maar een deel
van het verhaal: “Aanvankelijk was er
geen enkel probleem wat betreft de
timing van de verkoop en van de wer-
ken, het is de v ersnelling die roet in het
eten komt gooien. Bovendien wordt
ook Camillo Torres gerenoveerd en dat
zal het tekort aan gesubsidieerde
kamers alleen maar acuter en meer
onaanvaardbaar maken. Belangrijkste
in dit dossier is dat door het voorlopige
kamertekort de huurprijs zal stijgen.”
Op deze pagina is
ruimte voor uw
lezersbrief of opinie-
stuk, in te z enden via
ww.kuleuven.ac.be/
ck/opinie.htm.
De inhoud van de
hier gepubliceerde
stukken is voor reke-
ning van de auteur.
De deadlines voor de
volgende nummers
vindt u onderaan op
deze pagina.
2 C A M P U S K
L E Z E R S B R I E V E N
Patroonsfeest (1)Ik heb met enige verbazing het laat-
ste nummer van Campuskrant gele-
zen. Op blz. 2 slaagt u er in om één
zinnetje te wijden aan het protest
tegen het eredoctoraat van Prins P.
Proficiat! Op de koop toe gooit u alle
manifestanten op één hoopje met
volgende prachtige zin: Buiten de
kerk werd ondertussen gedemon-
streerd door leden en kopstukken
van het Vlaams Blok en aanverwan-
ten. Als kwaliteitskrant - want ik g a
ervan uit dat u dat wil zijn - m ag je
toch een wat objectievere berichtge-
ving verwachten. Naast het VB, was
er ook een belangrijke groep van N -
VA-ers (als u het niet weet: Nieuw-
Vlaamse Alliantie) en een k leine
groep (ook met kopstukken) van
Spirit (de andere erfgenaam van de
ex VU Volksunie).
Sta me toe dat ik hiertegen reageer.
Samen met de enkele tientallen N-
VA-ers partijgenoten pik ik het niet
dat ik als “aanverwant aan het
Vlaams Blok” wordt getypeerd. Ik
heb helemaal niets van doen met
extreem-rechts, noch met het
Vlaams Blok. Ik ben een volbloed
democraat én republikein (het één is
het gevolg van het andere) en ik heb
wel de pretentie te stellen dat ik dat
in het verleden bewezen heb.
Overigens: het was precies N-VA die
reeds in december via een persmede-
deling als eerste politieke partij pro-
testeerde tegen de toekenning van
het eredoctoraat. Alle anderen, inclu-
sief de nieuwe CVP, volgden veel
later en lang voor die andere partij
die u zo graag vernoemt nog maar
besefte wat er aan de hand w as. En
secundo: de N-VA groep heeft zich
ver gehouden van relletjes met de
politie; het waren de provocateurs
van extreem-rechts die wel slaags
gerakten met de ordemacht. Toch
slaagt u erin om ook precies dat in
beeld te brengen. Nog nooit van een
cordon sanitaire gehoord?
Herman Van Autgaerden, N-VA-
er en republikein, departemen-
taal secretaris Faculteit
Psychologie en Pedagogische
Wetenschappen
“Buiten de kerk werd ondertussen
gedemonstreerd door leden en kop-
stukken van het V laams Blok en aan-
verwanten”: hoe kort ook, dit blijf t
wel een correcte weergave van wat er
tijdens de mis in de buurt van de kerk
gebeurde. Aan het s tandbeeld van
Fonske stond een afvaardiging van het
Vlaams Blok, en bij het Postkantoor
bevond zich een iets minder duidelijk
maar luid scanderend groepje demon-
stranten. Het was uiteraard niet de
bedoeling de NV-A- en Spirit-activi-
teiten elders in de stad hiermee te
associëren.
Patroonsfeest (2)Ik kan niet nalaten U te melden dat ik
verontwaardigd en teleurgesteld ben
in het communicatiebeleid van de
KULeuven. Het uitreiken van een
eredoctoraat aan de prins op zich
vond ik nu niet zo erg, maar de
manier waarop de KUL en h et hof
zich hebben verdedigd, namelijk op
een arrogante wijze door de tegen-
standers te reduceren tot een groepje
dommeriken die niet goed luisteren
of zelfs tot rechtse fanatici, vind ik
een belediging voor de intelligentie
van uw eigen studenten en academi-
ci. Dit interview ervaar ik dan ook
opnieuw als olie op het vuur en een
domme zet van het communicatiebe-
leid. De grenzeloze bewondering van
de reporter voor de prins komt pro-
pagandistisch over, en een genuan-
ceerder artikel had volgens mij toch
wel moeten kunnen. Ook de hautai-
ne manier waarop prins Filip zichzelf
nu probeert te profileren als Denker
doet de wenkbrauwen fronsen.
Ik kijk in ieder geval uit naar het
debat met de studenten dat de prins
wenst te voeren. Ik reken erop dat de
Dienst Communicatie ons op de
hoogte houdt wanneer dat plaats zal
vinden.
Joseph Lano, Student 5de jaar
Burgerlijk Ingenieur
meer lezersbrieven op pagina 20
R A N T 7 . 3 . 2 0 0 2
Een universiteit die zichzelf katholiek
noemt, krijgt al te vaak af te rekenen met
levensbeschouwelijke tegenwind: “dog-
matisch, eenzijdig, indoctrinerend...”, het
lijstje is bekend. En weet u wat? Veertig
jaar geleden was die kritiek wel-
licht niet eens zo onterecht.
Maar niet in 2002.
LevensbeschouwelijkeBedachtzaamheidVice-rector Marc Vervenne en
zijn collega’s uit de Faculteit
Godgeleerdheid, decaan
Mathijs Lamberigts, Lieven
Boeve en Didier Pollefeyt,
hoeven niet naar argumenten en
illustraties te zoeken om het
hopeloos oubollige van die kri-
tiek te onderstrepen. Het sinds
dit jaar ingevoerde vak Religie,
zingeving en levensbeschouwing
(RZL) bevat alles om hun visie
concreet vorm te geven.
“Dat vak vervangt het oude
Vraagstukken uit de Godsdienst-
wetenschappen, het levensbe-
schouwelijke plichtvak uit de
licenties. Die naam klopte al
lang niet meer. Meestal vulden
de docenten het helemaal niet in als een
cursus ‘ katholieke godsdienst’, en de term
‘vraagstukken’ was ook al niet accuraat.
Het was dus hoog tijd om één en ander
eens bij de tijd te brengen.”
“We zijn vertrokken van de feitelijke
ontwikkeling. Het vroegere opleidings-
onderdeel was al lang geëvolueerd naar
een levensbeschouwelijke reflectie over
pluraliteit. Wie dacht dat het om een
soort universitaire ‘catechese’ ging, liep
dus al decennia achter. Maar het was goed
om dat nu ook eens expliciet te zeggen,
door een nieuw profiel van het vak te
bepalen. Het vak wil een antwoord bie-
den op de vandaag vaak gehoorde roep
om ‘neutraliteit’ of ‘pluralisme’. In zo’n
discours zou die neutraliteit beter zijn
dan wat wij aanbieden, want niet-stand-
puntgebonden. Dat is natuurlijk een vol-
ledig achterhaalde visie. Vaak vergeet men
dat neutraliteit immers óók een levensbe-
schouwelijke keuze is, één naast vele
andere. Wij geven er de voorkeur aan om
te vertrekken van pluraliteit, waardoor
meerdere visies aan bod kunnen komen,
óók de niet-christelijke perspectieven.
Het probleem met neutraliteit als basis is
dat je je blootstelt aan levensbeschouwe-
lijke vervlakking. Pluraliteit daarentegen
geeft ruimte aan discussie, confrontatie
van ideeën, verruiming.”
“RZL wil levensbeschouwelijke
bedachtzaamheid bijbrengen. Dat hopen
we te realiseren door het vak in te vullen
als een maatschappijkritisch, religiekri-
tisch en zelfs universiteitskritisch discus-
sieforum. Het is bijgevolg helemaal geen
preconciliair soort van ‘zieltjes winnen’,
waar opponenten ons wel eens van
betichten. Die visie wordt jammer genoeg
in de hand gewerkt door de plaats van
levensbeschouwing en godsdienst in de
media. Al te vaak lees of hoor je daar
alleen iets over wat extreem is, ofwel in
conservatieve zin, ofwel in progressieve,
en als je op de één of andere manier de
stem van het christelijk geloof laat horen,
ook al laat je die naast andere stemmen
meeklinken, dan word je voor Roomse
slippendrager versleten. Het probleem is
echter dat je, als je de Kerk voortdurend
in het hoekje van het spectaculaire
plaatst, aanleiding geeft tot een giganti-
sche vertekening. Zo’n beeldvorming
miskent de realiteit en de breedte van de
levensbeschouwelijke vraag die leeft in de
samenleving en bij het grootste deel van
onze jeugd. Dààrop wil RZL inspelen.”
Faculteit vernieuwt“De hervorming van het vak ‘godsdienst’
- een verkeerde benaming, waarvan we
hopen dat die zo snel mogelijk verdwijnt,
omdat het vak heel wat méér is dan d at -
kadert in een restyling van het onderzoek
in de Faculteit Godgeleerdheid, die
begonnen is rond pakweg 1995. Vóór d ie
tijd waren we nogal individueel bezig,
met wat we gemakshalve een klassiek-
theologische invalshoek zullen noemen.
De laatste jaren is het theologisch onder-
zoek duidelijk sterk interdisciplinair
geworden. Een willekeurig voorbeeld: als
je een exegeet en een Auschwitz-kenner
samenbrengt, kan dat leiden tot een heel
originele benadering van het probleem
van de anti-joodse elementen in het
Johannes-evangelie. Er is ook veel meer
aandacht voor belangrijke niet-Europese
ontwikkelingen in de theologie, zoals de
bevrijdingstheologie, of de andere gods-
diensten en de kwestie van de interreligi-
euze dialoog. Niet onbelangrijk is ook dat
het huidige academisch personeel stilaan
uitsluitend bestaat uit mensen die hele-
maal niet te lijden hebben gehad aan een
bepaald soort kerkelijke bevoogding. Dat
leidt tot een andere mentaliteit, die je
trouwens ook terugvindt bij ons heden-
daags studentenpubliek. De staf is ook
sterk verjongd. In 1985 had o nze faculteit
ongeveer veertig ZAP’ers en vijf assisten-
ten. Nu hebben we vierentwintig
ZAP’ers, en veertig assistenten en weten-
schappelijk medewerkers. Dat geeft een
andere dynamiek, en ook een grotere zin
voor competitiviteit, onder meer inzake
het verwerven van onderzoeksmidde-
len.”
“De nieuwe invulling van het vak
RZL weerspiegelt die ommezwaai. De
interdisciplinaire openheid leidt tot een
veel grotere inbreng van levensbeschou-
welijke vragen die geworteld zitten in de
andere, niet-theologische disciplines, wat
op zijn beurt tot een nieuwe, open theo-
logische aanpak leidt. Wij verlangen niet
liever dan dat die faculteitsdoorbrekende
tendens voortgezet en versterkt wordt.
Pas in het gesprek met anderen toont zich
de identiteit, en komt er ruimte voor e ch-
te levensbeschouwelijke vragen. Als inge-
nieurs of psychologen hun vragen op je
afvuren, geeft dat een andere en vrucht-
bare humus voor wederzijdse levensbe-
schouwelijke verrijking.”
“Het is logisch dat het nieuwe vak
heel interactief is opgevat en sterk ICT-
ondersteunend is geworden. Er is boven-
dien veel aandacht voor discussie, zowel
in de les als op de elektronische fora. Dat
wordt blijkbaar sterk gewaardeerd, ook al
kost het het personeel van onze faculteit,
die het vak voor de hele universiteit ver-
zorgt, heel wat extra werk.”
“Ondanks die nieuwe invulling blijft
men ons vanuit bepaalde hoek bestoken
met de bekende kritieken. Het zal wel
onmogelijk zijn om die kritiek voor eens
en voor goed te weerleggen, maar dat
hoeft ook niet. Het verlangen naar levens-
beschouwelijke diepgang is iets wat wij
met alle mensen delen. Ook in vrijzinnige
milieus vind je daar aandacht voor -
gelukkig maar. Het is trouwens de tààk
van een universiteit dergelijke meta-vra-
gen de nodige aandacht te geven en op die
wijze trivialisering te voorkomen. Dat
moet je haast wel doen in een vak d at
daar expliciet voor bestemd is, want in d e
‘gewone’ vakken is er vaak weinig of
geen ruimte voor zulke vr agen.”
En nu specifiek“Wat de specifiek Leuvense invul-
ling van zo’n levensbeschouwelijk
vak betreft... We vertrekken van een
eigen achtergrond. Dat doen ‘ande-
ren’ natuurlijk ook. Maar wat wel
eigen aan ons perspectief is, is dat
we religie benaderen als een kriti-
sche binnenstaander. Die twee - een
kritische houding en een ‘katholie-
ke’ achtergrond - kunnen prima
samengaan, zolang je je maar houdt
aan de discussie als methode. Wat
we zeker ook willen bijbrengen, is
dat de Kerk geen monoliet is, maar
dat er ook binnen de christelijke
geloofsgemeenschap erg veel ruim-
te voor dialoog en discussie is.
‘Roomse waarheden’ moeten ook
een receptieproces doormaken,
onder meer in de collegezaal, en dat
kan best op een zéér kritis che
manier. Zonder receptie is er geen waar-
heid.”
“We willen de studenten wapenen
tegen de gratuite kritiek die nog zo vaak
te horen is in bepaalde vrijzinnige krin-
gen. De mediatisering van bepaalde
extreem-katholieke uitingen is even irre-
levant als de ‘papenjacht’ die je soms nog
tegenkomt. Een jonge intellectueel hoort
dat te kunnen doorzien, en daar willen
wij de instrumenten voor aanreiken.”
“Dat is natuurlijk een negatief ver-
trekpunt. We stellen echter vooral een
heel positieve behoéfte vast bij studen-
ten, een honger naar meer diepgang in
hun levensbeschouwelijke ontwikkeling.
Dat is misschien een onvermoed gevolg
van de seculariseringsgolf van de afgelo-
pen decennia. Misschien kan je zeggen
dat er stilaan zo weinig kennis rond
levensbeschouwelijke thema’s is, dat er
opnieuw een soort onbevangen interesse
voor ontstaat. Onder meer daarom probe-
ren we thema’s te kiezen die nauw aan-
sluiten bij het leven van de studenten,
actuele onderwerpen, hete hangijzers.
We weten natuurlijk ook dat ze daarom
niet allemaal - weer - christen zullen wor-
den, maar dat is ook niet onze doelstel-
ling. We willen er in elk geval toe komen
dat het vak ‘Religie, zingeving en levens-
beschouwing’ ervaren wordt als een
belangrijke component van het program-
ma, en geen obligaat aanhangseltje. En te
oordelen naar de reacties die we van stu-
denten en collega’s krijgen, zijn we aardig
op weg om die doelstelling te realiseren.”
• Elektronisch forum RZL: www.kuleuven.
ac.be/rzl.
N I E U W SHervorming vak Godsd ienst: religie, zingeving en levensbeschouwing op nieuwe leest
Zeg nooit meer ‘godsdienst’ tegen RZLLudo Meyvis
“We willen de studenten wapenen tegen de gratuite kritiek die nog zovaak te horen is. De mediatisering van bepaalde extreem-katholieke
uitingen is even irrelevant als de ‘papenjacht’ die je soms tegenkomt.”
Er roert altijd wel wat in onderwijsland, maar blijkbaar is het nu toch wel héél druk. De
lang verwachte ‘rondetafel’ komt op gang, en er is een duidelijke hoogconjunctuur voor
opiniestukken en interviews over het verband tussen onderwijs en levensbeschouwing.
Wat dat laatste betreft, staat onze universiteit natuurlijk middenin de discussie. De K,
weet u nog wel...
7.3.2002 C A M P U S K R A N T 3
‘Jean-Luc Dehaene’, lezen we op een van
de talloze kasten, Eyskens, Cool, De
Schryver, Swaelen, P.W. Segers, Chiro,
ACW, Milac, L. Versteylen/Anders gaan
Leven, Christenen voor het Socialisme,
Zusters van X, Broeders van Y,
Boerenbond ... De papieren neerslag van
het werk van vele tientallen andere
bekende en onbekende personen en
instellingen uit de katholieke sfeer is hier
ontsloten en is beschikbaar voor multi-
disciplinair onderzoek. Duizenden films,
vanaf de jaren ’20 van de vorige eeuw,
platen, cd’s, habijten, meer dan 100.000
bidprentjes, duizenden posters, hele
fondsen van uitgevers, het houdt niet op.
Dubbele basisopdracht “Tja, het is wel wat gegroeid he, sinds
onze oprichting in 1976. Het plan om een
katholiek documentatie- en vooral onder-
zoekscentrum op te r ichten, is geleidelijk
aan ontstaan, in het begin van de jaren
’70, in de eerste plaats op grond van een
aantal archivalische bezorgdheden. De
hele katholieke wereld was in beweging
in die tijd, toen het Vaticaans Concilie
zijn gevolgen deed voelen. Er werd druk
gereorganiseerd, en vaak ook verhuisd.
Dat was vooral het geval bij het maat-
schappelijk middenveld, de wereld dus
van de maatschappelijke organisaties,
allerlei instellingen uit de katholieke zuil
enzovoort. Die hebben in ons land een
zéér diepgaande invloed uitgeoefend op
de maatschappelijke ontwikkelingen,
vaak meer dan de overheid. In kringen
van historici was er dan ook een terechte
bezorgdheid gegroeid, omdat het risico
bestond dat die woelige overgangsfase erg
nadelig zou werken op de archiefvorming.
Het Algemeen Rijksarchief had niet tot
taak om dat op te vangen - en het had
trouwens al middelen te kort om de over-
heidsarchieven goed te kunnen beheren.”
“De K.U.L euven zocht toen op veel
vlakken nog haar eigen weg. De broodno-
dige onderzoekscultuur moest nog groei-
en, ook binnen het Departement
Geschiedenis. We kwamen toen in con-
tact met het in 1969 opgerichte Katholiek
Documentatiecentrum uit Nijmegen, dat
bewezen had dat een modern archief een
zeer positieve invloed kon hebben op de
onderzoeksmogelijkheden.”
“Die twee factoren, zorg voor het
archivalisch erfgoed en onderzoeksbevor-
dering, waren en zijn nog altijd de basis
van het Kadoc. Rector De Somer was aan-
vankelijk niet zo overtuigd van het nut
van het archivalische luik, maar de
Academische Raad gaf ons toch groen
licht om in 1976 officieel te starten, als
interfacultair initiatief, met vertegen-
woordigers uit vier en later zeven facul-
teiten. De financiële steun van de univer-
siteit was zeer beperkt, waardoor we van
meet af aan externe hulp moesten zoe-
ken. De universiteit zorgde wel voor
infrastructuur in het Maria-Theresiacol-
lege - concreet: een lokaal, een paar boe-
kenrekken en een schrijfmachine. Die
min of meer verplichte onafhankelijkheid
is, achteraf bekeken, een zegen geweest.”
“Het Kadoc werd gedragen door een
groep - vooral jongere - academici, die,
zonder dat er veel garantie op succes was,
toch in de zaak geloofden en er zich ten
volle voor ingezet hebben. Zij werden
gelukkig ook voluit gesteund door enkele
oudere professoren, met name door
socioloog Karel Dobbelaere, die over een
ruime beleidservaring beschikte. Dat
heeft vruchten afgeworpen.”
“We hebben al vrij snel kunnen aan-
tonen dat een combinatie van archief en
onderzoekscentrum bijzonder productief
kan zijn. Dat begrepen ook een reeks
instanties uit de katholieke ‘zuil’, met wie
de samenwerking daardoor nog veel
intenser kon worden, ook nu nog. Je moet
dat echter ook weer niet te hoogdravend
zien. Vaak gaat het om heel materiële
overwegingen. Een archief opslaan in het
centrum van Br ussel kost veel meer dan
het in bewaring geven aan het Kadoc. Of
een politicus die, na zijn mandaat, plots
niet meer over een secretariaat beschikt,
doet er voordeel mee wanneer hij zijn
papieren aan ons bezorgt. Wij zorgen
voor de systematische ontsluiting, en als
hij iets nodig heeft, kost hem dat maar
één telefoontje.”
Groei en differentiatie “Het Cultuurdecreet van 1985 was een
belangrijk moment voor het Kadoc. Dat
decreet regelde de recurrente financiering
van privaatrechtelijke documentatiecen-
tra, met naast het Kadoc ook het Amsab-
Instituut voor Sociale Geschiedenis voor
de linkse bewegingen, het Liberaal
Archief en het ADVN (Archief- en
Documentatiecentrum voor het Vlaams-
Nationalisme) enzovoort. Daardoor, en
door een reeks tewerkstellingsfaciliteiten,
kon het Kadoc zijn staf uitbreiden en ook
financiële zekerheid bieden. Momenteel
hebben we zo’n 50 personeelsleden,
inclusief de vele vrijwilligers, die we erg
dankbaar zijn. Die groei gaf ons de moge-
lijkheid om voortaan ook meer funda-
menteel onderzoek te doen, zonder het
archivalische en het toegepaste luik te
laten verwateren. Ook dienstverlening
heeft ons helpen groeien. We zijn nog
altijd heel actief in die sfeer, bijvoorbeeld
met betrekking tot patrimoniumbeheer,
of rond het opzetten van tentoonstellin-
gen, instellingsgeschiedenissen enzo-
voort.”
“In het begin van de jaren ’80 zijn we
verhuisd naar de Centrale Bibliotheek, en
in september 1990 zijn we uit eindelijk
naar de Vlamingenstraat vertrokken, in
het voormalige Minderbroedersklooster,
dat door de K.U.Leuven aangekocht werd
en met mecenaatsgeld gerenoveerd. Hier
zullen we ook wel blijven, maar we
beginnen binnenkort wel aan een t weede
magazijn, vlakbij de gebouwen van de
Technische Diensten in Heverlee.”
“Een nieuwe stap voorwaarts werd
mogelijk vanaf ongeveer 1995. Vanaf die
periode zijn we ons, naast het lopende
werk, meer met comparatief Europees
onderzoek gaan bezighouden. Zonder te
overdrijven: het Kadoc draait mee op
Europees niveau. In het buitenland zijn
natuurlijk ook wel centra die in dezelfde
sfeer actief zijn, maar er zijn er eigenlijk
géén die een vruchtbare band onderhou-
den met een universiteit, de overheid en
de katholieke gemeenschap samen. In
Frankrijk heb je bijvoorbeeld wel een
archief voor de Franse kerkprovincie,
maar dat bevat vooral binnenkerkelijke
documentatie, bijvoorbeeld over
Katholieke Actie-groeperingen. Voor het
katholieke vakbondswezen moet je weer
heel ergens anders zijn, en voor de chris-
ten-democratie in de politiek nog ergens
anders. In Italië of Duitsland stel je ook
die versnippering vast. De sterkte van het
Kadoc is precies dat we àlle aspecten van
de ontwikkeling van de k atholieke
gemeenschap archiveren en bestuderen,
op een zo breed mogelijke manier.”
“We staan misschien vooral bekend
als historisch centrum, maar dat is eigen-
lijk onjuist. We zijn dat duidelijk óók,
maar zeker niet uitsluitend. We archive-
ren ook allerlei actueel materiaal, soms
zelfs behoorlijk technisch - bijvoorbeeld
van de Boerenbond of het Verbond van
Verzorgingsinstellingen. We treden
bewust ook complementair op ten aan-
zien van de andere archieven. In de eerste
jaren hebben we het Algemeen
Rijksarchief, de diocesane en stedelijke
archieven gevraagd om onze niche mee
vorm te geven. We zijn dus gegroeid bin-
nen een sfeer van consensus, niet op basis
van concurrentie. Ook binnen de univer-
siteit hebben we, wat het onderzoek
betreft, een uitgesproken interdisciplinair
en interfacultair karakter: we zijn geen
onderzoekscentrum ‘van’ geschiedenis of
godsdienstwetenschappen. Dat karakter
leidt er wellicht ook toe dat we hier hou-
den van een uitgesproken multidiscipli-
“Hemelse Salomé” - Het KADOC bewaart vele archieven en documenten die een
beeld geven van het gevarieerde culturele leven in het katholieke Vlaanderen van
de 19de en 20ste eeuw. Deze affiche uit 1930 kondigt een Timmermans-avond aan
van het Vlaamsche Volkstooneel. De tekening is van Felix Timmermans zelf.
N I E U W S
Twintig kilometer plank
Vijfentwintig jaar Kadoc Ludo Meyvis
Eigenlijk moet je e ven doordringen tot onder het grasveld, waar de belangrijkste
opslagruimte van het Kadoc ondergebracht is, om je te realiseren welke schatten het
Katholiek Documentatie- en Onderzoekscentrum he rbergt. Voorzitter Emiel
Lamberts leidt ons rond door zijn levenswerk, en samen met directeur Jan De Maeyer
zet hij uiteen waarom het Kadoc na 25 jaar zo’n vlucht genomen heeft.
Voorzitter Emiel Lamberts (l) en directeur Jan De Maeyer: “Zonder te overdrijven:het Kadoc draait mee op Europees niveau. In het buitenland zijn er ook welsoortgelijke centra, maar geen enkel onderhoudt een vruchtbare band met eenuniversiteit, de overheid en de katholieke gemeenschap samen.”
Eén van de topstukken uit de rijke affichecol-
lectie van het KADOC. Deze affiche werd in
1946 door de Belgische christen-democraten
verspreid naar aanleiding van de eerste
naoorlogse parlementsverkiezingen, toen de
vrouwen nogmaals het stemrecht was
geweigerd. Pas twee jaar later werd de kies-
wet gewijzigd, en bij de verkiezingen van
1949 konden de Belgische vrouwen voor het
eerst hun stem uitbrengen.
4 C A M P U S K R A N T 7. 3 . 2 0 0 2
Komt dat zien!
KADOC viert zijn 25-jarig bestaan
met een waaier aan activiteiten,
waaronder een tentoonstelling van
de hoogtepunten uit de collectie
die de afgelopen kwarteeuw is ver-
zameld. Komt dat zien! toont voor
de hand liggend visueel materiaal -
foto’s, films en affiches, platen en
prenten, vlaggen en vaantjes enzo-
voort - maar ook interessante en
mooie stukken uit de bibliotheek
en uit de vele archieven die het
KADOC bewaart. Raadpleeg de
website voor meer informatie over
de andere verjaardagsactiviteiten.
Wie op de hoogte wil gehouden
worden van de werking van Kadoc ,
kan zich ook gratis abonneren op de
Nieuwsbrief, via (t) 016 32 35 00 of
ven.ac.be.
Komt dat zien!, KADOC, V lamin-
genstraat 39, 22 maart-8 mei, elke
werkdag gratis toegankelijk van 9-
17u30, zaterdag 9-12u30.
www.kuleuven.ac.be/kadoc.
naire, groepsgerichte aanpak. De
onderzoeker als Einzelgänger vind
je hier niet zo.”
“Door ons expliciet op de
katholieke zuil te richten, zou je
ons een vorm van ‘partijdigheid’
kunnen verwijten. Zo zit het toch
eigenlijk niet. In feite zijn we een
thema-archief dat zich speciali-
seert in een bepaald veld. Dat is
meteen ook onze sterkte. Het
maakt het bijvoorbeeld makkelij-
ker om archiefmateriaal aan te
trekken. Geëngageerde christenen,
christelijke actiegroepen, katholie-
ke families of politici van CD&V-
strekking zullen allicht sneller hun
archief overmaken aan het Kadoc
dan aan andere instanties, omdat
er een vertrouwensband bestaat
met onze instelling. En inhoude-
lijk, zowel op documentair als op
onderzoeksvlak, maakt het specia-
lisatie mogelijk: door ons expliciet
met de relatie tussen religie en
samenleving bezig te houden,
creëren we automatisch ook meer
diepgang in onze werking.”
“Onze toekomstplannen? Onze 25ste verjaar-
dag zal goed in de verf gezet worden, natuur-
lijk. En verder? Groei van het archief, vanzelf-
sprekend. En uiteraard willen we ook de onder-
zoeksinspanningen voortzetten, wat onder
meer zal uitmonden in hopelijk nog heel veel
volumes in onze reeksen Kadoc Studies en
Kadoc Artes. Ook de Europese dimensie moet
verder uitgebouwd worden, zodat we een rol
kunnen spelen op het comparatieve forum.
Verder worden we geconfronteerd met de pro-
blematiek van het elektronisch archief, die heel
bijzondere eisen stelt aan de archivaris en aan
de ontsluiting van een archief. Dat levert voor-
lopig géén daling van de papierberg op: heel
vaak krijgen we nu archiefstukken twee of
meer keer binnen, digitaal en geprint. Op het
vlak van de conservering stelt de informatica
bijzondere eisen, maar natuurlijk levert ze ook
schitterende mogelijkheden op. Je kunt nu al
vaststellen dat een archivaris stilaan ook de
vaardigheden van een systeembeheerder moet
bezitten.”
“Het Kadoc wil bewu st géén museum zijn.
We krijgen natuurlijk nu en dan ook wel allerlei
devotionalia binnen, beelden enzovoort, maar
daar ligt onze taak niet. Dat vergt trouwens een
heel eigen bewaar- en ontsluitingstechniek,
waartoe we ons niet geroepen voelen. We zijn
wel nauw betrokken bij de plannen rond de
Parkabdij, waar een museum voor religieuze
kunst en cultuur onderdak zal krijgen. Binnen
het Kadoc hebben museale objecten alleen zin
als ze inherent zijn aan de cultuur van een orga-
nisatie - denk bijvoorbeeld aan vlaggen van
organisaties, schilderijen van sleutelfiguren
enzovoort. We blijven ons eerst en vooral rich-
ten op klassiek archiefmateriaal, maar ook op
de zogenaamde grijze literatuur. Dat is massaal
verspreid materiaal, dat echter nauwelijks bij-
gehouden wordt, dus folders, brochures, uitno-
digingen, programmaboekjes, dat soort zaken.
En verder natuurlijk ook allerlei iconografische
bronnen. Dat levert op zich trouwens al werk
genoeg op. Kan je je voorstellen wat het bete-
kent om van tienduizenden foto’s te achterha-
len wie of wat er precies opstaat?”
Gisteren niet, maar na vandaag beginnen
we het te begrijpen. Het Kadoc is een impone-
rend en inspirerend succesverhaal over een
basispijler van onze samenleving. Laten we het
zo samenvatten: als het Kadoc nog niet
bestond, moest het dringend uitgevonden wor-
den.
Kadoc en de toekomst
.
“Kwaliteit waarborgen lukt beter alsdoceren en evalueren gescheidenworden!”
“Het toelatingsexamen voor
aspirantstudenten burgerlijk ingenieur
bestaat al meer dan honderd jaar, en
heeft in die tijd duidelijk zijn nut
bewezen. Het examen is een goede zaak
voor onze opleiding, vooral omdat het
frustratie voorkomt als gevolg van een
verkeerde studiekeuze. Kijk, het
belangrijkste argument tegen het
toelatingsexamen is dat het de studies
burgerlijk ingenieur te elitair zou maken.
Maar volgens mij is ‘elitair’ een verkeerd
label. Van de deelnemers aan onze
toelatingsproef slaagt ongeveer zeventig
procent. Het slaagpercentage in de eerste
kandidatuur bedraagt eveneens zeventig
procent. Samen betekent dat dat
ongeveer de helft van de studenten die
zich inschrijven voor het toelatings-
examen de tweede kandidatuur bereiken.
De meeste andere richtingen hebben ook
een slaagpercentage van ongeveer vijftig
procent. Die zijn dus even elitair. Met dat
verschil dat wij de schifting over twee
fasen spreiden, wat het voordeel oplevert
dat we een deel van de studenten voor
een verliesjaar kunnen behoeden.”
“Vaak wordt de vergelijking gemaakt
met de toelatingsproef voor geneeskun-
de. Het doel van die test is het aantal
afstuderende artsen te beperken: er zijn
te veel dokters. Maar ingenieurs zijn er
niet te veel, integendeel. Er heerst een
groot tekort aan ingenieurs. Dus, zo
redeneert men, het toelatingsexamen
moet afgeschaft worden. Men vergeet
daarbij dat de bedoeling van onze proef
juist is zo veel mogelijk studenten tot de
opleiding toe te laten. Alleen hebben we
niet zomaar meer studenten nodig, we
hebben vooral meer geschikte studenten
nodig. Er bestaat bovendien helemaal
geen verband tussen het al dan niet orga-
niseren van een toelatingsproef en het
aantal studenten. Ook industrieel ingeni-
eurs zijn er te w einig, en daar hebben ze
nooit zo’n examen gehad.”
“De kwaliteit van de opleiding waar-
borgen lukt trouwens ook beter als doce-
ren en evalueren van elkaar gescheiden
worden. Er gaan veel mogelijkheden ver-
loren als het eerste jaar een schiftingsjaar
wordt. De docent moet zich aanpassen
aan de ‘modale student’, en dat is veel
gemakkelijker als hij lesgeeft aan een
homogene groep. Anders zit een deel van
de studenten er sowieso voor spek en
bonen bij. Bij andere richtingen zie je
vaak dat er les wordt gegeven in te kleine
auditoria - men doet geen inspanningen
om de infrastructuur aan te passen, want
in het tweede jaar blijft toch slechts de
helft van de groep o ver. Zoiets gaat
onvermijdelijk ten koste van de k wali-
teit.”
“Sommige tegenstanders van het
toelatingsexamen pleiten voor het invoe-
ren van een soort Chrysostomosproef,
een niet bindende oriënteringstest voor
alle leerlingen van het laatste jaar secun-
dair. Maar wat is de waarde van zo’n test
als hij niet bindend is? Dan betreft het
veel meer een IQ-test dan een test die
peilt naar kennis en inspanning. Een exa-
men is pas waardevol als er iets van
afhangt, anders doet men er niet dezelfde
inspanning voor. Bovendien vergt het
organiseren van
zo’n proef heel
veel werk. Is dat
geen tijdverspil-
ling als die proef
uiteindelijk toch
een maat voor
niks blijkt te
zijn?”
“Kwaliteit is toch geen alleenrechtvan de ingenieurs?”
“LOKO spreekt zich uit voor de
afschaffing van het toelatingsexamen bur-
gerlijk ingenieur. Maar ik wil er wel even
op wijzen dat de studenten burgerlijk
ingenieur zélf het toelatingsexamen wil-
len behouden. Omdat het zorgt voor een
homogenere groep en voor een groter
slaagpercentage in de eerste kandidatuur.
Studenten bio-ingenieur en wetenschap-
pen vrezen dan weer dat bij het wegvallen
van het toelatingsexamen burgerlijk inge-
nieur hun studierichting minder aantrek-
kelijk zou worden.”
“De koepelorganisaties, meer bepaald
LOKO - Leuvense Overkoepelende Kring-
Organisatie - en VVS - Vlaamse Vereni-
ging van Studenten -, daarentegen zijn
wél te vinden voor de afschaffing van het
toelatingsexamen. Volgens ons is zo’n
examen in strijd met het basisprincipe
van ons hoger onderwijs, namelijk de
vrije toegang. Als we beperkingen op die
vrije toegang toestaan, ondermijnen we
de idee dat iedereen de studierichting kan
volgen die hij of zij verkiest. Zo zijn we
bijvoorbeeld ook gekant tegen de toela-
tingsproef voor geneeskunde.”
Een van de argumenten die de voor-
standers van het toelatingsexamen aanha-
len, is dat het examen nodig is om het
hoge peil van de opleiding burgerlijk inge-
nieur te verzekeren. Hebben studenten
van andere rich-
tingen dan geen
recht op een hoog
opleidingsniveau?
Kwaliteit is toch
geen alleenrecht
van de ingenieurs?
Bovendien is de
waterkwaliteit
van de vijver
waarin gevist
wordt naar toekomstige ingenieurstuden-
ten de laatste jaren gedaald. Men richt zich
nu vooral tot wie in het middelbaar zes
uur wiskunde gekregen heeft. Ook andere
faculteiten rekruteren uit dezelfde groep,
zonder een toelatingsexamen te organise-
ren. De filter van het toelatingsexamen is
bovendien niet sluitend, en dat in twee
richtingen. Enerzijds zijn er capabele kan-
didaat-ingenieurs die niet slagen voor het
examen, maar anderzijds zien we ook dat
het slaagcijfer in de eerste kandidatuur
lang geen honderd procent bedraagt.”
“Het loutere bestaan van zo’n toela-
tingsexamen is, in tegenstelling tot de
toegangsbeperking voor studenten
geneeskunde, juridisch moeilijk hard te
maken. Het is in zekere zin van de orde
van discriminatie tussen opleidingen. De
Faculteit Toegepaste Wetenschappen is
maar een faculteit tussen de andere. Het is
geen eliteclubje zoals de grandes écoles
van Napoleon beoogden te zijn. En daar
gaat die traditie van het ingansexamen
uiteindelijk op terug.”
“Ten slotte zou ik de dis cussie rond
dat toelatingsexamen willen overstijgen
naar een maatschappelijk en politiek veel
fundamenteler probleem, namelijk het
gebrek aan een ernstig oriënteringsbeleid.
LOKO is voorstander van een niet-bin-
dende oriënteringsproef op de drempel
tussen het secundair en het hoger onder-
wijs. De abituriënten oriënteren bij hun
studiekeuze heeft niet alleen een econo-
misch en persoonlijk nut, maar het komt
ook de kwaliteit en de eigen aard van de
verschillende opleidingen ten goede. Het
fameuze cascadesysteem, dat bepaalde
opleidingen in het hoger onderwijs, bin-
nen en buiten de universiteit, ten onrech-
te tot tweederangsopleidingen degradeert,
zou met zo’n oriënteringsproef in de toe-
komst ondermijnd kunnen worden.”
Toelatingsexamen burgerlijk ingenieur
VOOR TEGEN
VOOR TEGEN
Professor Yves Willems, decaan Faculteit Toegepaste Wetenschappen Bernard Boone, voorzitter LOKO-Kringraad
foto: Rob Stevens
Het moet geen pretje zijn om in deze woelige tijden minister van Onderwijs te zijn. Toen eind januari bekend raakte dat in het nieuwe Onderwijsdecreet met geen woord gerept wordt over
het toelatingsexamen voor burgerlijk ingenieurs, barstte alweer een onderwijsbom. De argumenten pro en c ontra die de afgelopen weken via de media verspreid werden, waren nauwe-
lijks bij te houden. Professor Yves W illems, decaan van de Faculteit Toegepaste Wetenschappen, en Bernard Boone, voorzitter van LOKO-Kringraad, denken er beiden het hunne over
foto: Rob Stevens
Tim Vuylsteke
7.3.2002 C A M P U S K R A N T 5
Werken in de media: een droomjob?
Onder meer VRT-journalist Stef Wauters
(foto), Wim Van den Eynde (Koppen,
Woestijnvis), Elke Van Campenhout
(Klara, De Standaard) en StuBru-baas Jan
Hautekiet kwamen die vraag vorige week
dinsdag in College De Valk beantwoor-
den, op een druk bijgewoonde info-
avond over tewerkstelling in de media
van de Kerncel Tewerkstelling (Dienst
Studieadvies). Wil je op één d ag een
overzicht van de arbeidsmarkt van van-
daag, en je kansen op tewerkstelling toet-
sen bij verschillende personeelschefs?
Trek dan op woensdag 13 maart naar het
Sportcentrum, waar vanaf 10u zaal De
Nayer ingepalmd wordt door het
bedrijfsleven. Aan hun stands geven aan-
wervingsverantwoordelijken van onder-
nemingen en rekruteringsbureaus vrij-
blijvend inlichtingen over tewerkstel-
lingsperspectieven en selectieprocedures.
Er zijn informatiestands van de overheid
(VDAB, Selor, Vlaamse Gemeenschap,...)
en van begeleidings- en opleidingsorga-
nisaties voor zelfstandigen. Verder staan
er een aantal computers ter beschikking
waarop je sollicitatie-informatie van
bedrijven en de vacaturedatabank van de
K.U.Leuven kan raadplegen. Sommige
bedrijven stellen zichzelf ook voor met
een video, te bekijken in een aparte ruim-
te. Op die manier kun je beter geïnfor-
meerd aan een sollicitatiebrief beginnen.
Enkele ervaren personeelschefs nemen
graag de tijd om sollicitatiebrieven en
cv’s na te lezen, en je te adviseren over
inhoud, stijl en vormgeving. Tot slot
worden ook een aantal informatiesessies
georganiseerd rond onder meer doctore-
ren, tewerkstelling bij de overheid, vrije
beroepen en werken als zelfstandige.
Jobinfodag, 13 maart, 10-17u,
Sportcentrum (De Nayer)
www.kuleuven.ac.be/kct/
I N B E E L D
Jobinfodag komt eraan
foto: Rob Stevens
6 C A M P U S K R A N T 7 . 3 . 2 0 0 2
Wil je helpen opbouwen of afbreken? Sta je graag aan het centrale aanmel-
dingspunt, bij het buffet, bij de diverse sportactiviteiten of de kinderanimatie?
Of maak je liever deel uit van de ‘mobiele ploeg’? Iedere vrijwilliger krijgt vijf
extra drankbonnetjes en een TripTrap T-shirt. In ruil vragen we minimum twee
uur van je tijd. Je houdt er niet alleen een mooie herinnering aan over maar ook
een leuke groep vrienden. Daar zijn de organisatoren en de vrijwilligers van de
vorige editie alvast zeker van.
Zijn jij of je collega’s dé muzikale talenten van de K.U.Leuven? Voel je je geroe-
pen om op 29 juni het feestterrein te laten swingen en op zijn kop te zetten?
Wij zorgen alvast voor de nodige technische ondersteuning.
• Wie zich wil opgeven als vrijwilliger of voor het f reepodium kan dat doen via
www.kuleuven.ac.be/triptrap. Alle vrijwilligers zijn welkom op 5 april van 12 tot
14u voor een kennismakings- en informatievergadering. Met kandidaten voor het
freepodium wordt indiviudeel contact opgenomen.
• Inschrijven voor TripTrap kan vanaf 18 april. In de personeelskatern van het
volgende nummer van Campuskrant verschijnt een uitgebreid artikel en het hele
programma.
Personeelsfeest TripTrap 2002
Helpende handen en muzikaal talent gezocht
De voorbereidingen draaien op volle toeren voor de tweede editie van
Personeelsfeest Trip Trap, op zaterdag 29 juni. Net als vorige keer zijn e nthousias-
te vrijwilligers nodig om de handen uit de mouwen te steken en muzikaal talent
om het freepodium gestalte te geven.
“Ik ontmoette Bassam Shakhashiri op
internationale congressen”, zegt professor
Neerinck (Subfaculteit Wetenschappen
Kulak). “Shakhashiri verliet Libanon net
voor de burgeroorlog er uitbrak en stichtte
aan de universiteit van Wisconsin het toon-
aangevende Institute for Chemical
Education. Hij bracht heel wat vernieuwin-
gen op gang en zijn vier boekdelen, getiteld
Chemical Demonstrations, a Handbook for
Teachers in Chemistry, zijn wereldwijd
basiswerken en bestsellers in het domein
van de chemiedemonstraties. Shakashiri gaf
wereldwijd al duizenden lezingen. Zijn
jaarlijkse Christmas Lectures zijn in de VS
ruim bekend en zeer gewaardeerd. In ‘scien-
ce is fun’ bracht hij al zijn
‘extramuros educational
activities’ samen.”
“Shakashiri brengt de
chemiedemonstratie - dé
didactische werkvorm
van de chemieleerkracht
- voor een breder
publiek, op een onder-
houdende manier.
Leerkrachten kunnen
zich warmen aan derge-
lijke voorbeelden met
internationale uitstra-
ling, leerlingen uit het
secundair onderwijs
kunnen zien hoe boeiend
chemie kan zijn. De
instroom van studenten
in de chemie is sterk
gedaald - ons imago is
verslechterd, onder meer als gevolg van
ongefundeerde angst voor gezondheidsrisi-
co’s van het vak. Terwijl: chemistry is fun!”
Neerinck coördineert zelf de zogenaamde
‘Chemie-evenementen voor jongeren’, die
leerlingen van het secundair onderwijs
warm moeten maken voor de wetenschap-
pen. De zes Vlaamse universiteiten werken
daarvoor samen. Zelf komt Neerinck ook
wel eens leuk uit de hoek. Hij heeft zijn
eigen show: ‘wie doet het met wie in de
wereld van de moleculen?’
• Info: www.kulak.ac.be/shakhashiri,
www.scifun.org,
‘Science is fun’ metprofessor ShakhashiriKris Vanhee
Meer dan drieduizend Vlaamse jongeren genieten in
maart van een educatieve chemieshow. Ze zijn te gast
bij professor Bassam Shakhashiri, een wereldautoriteit
op het gebied van sche ikunde-educatie - hij staat zelfs
vermeld in de Encyclopedia Brittanica - en d e
inspirator van ‘Science is fun’. Professor Daniël
Neerinck nodigde professor Shakhashiri uit om naar
de Kulak en de K.U.Leuven te komen.Daniël Neerinck
Nochtans zou Lode Walgr ave oorspron-
kelijk psycholoog worden - pas tijdens
zijn eindverhandeling raakte hij geïnte-
resseerd in jeugddelinquentie. Een bijko-
mende licentie en een doctoraat in de cri-
minologie volgden, en toen eind jaren ’60
een observatiecentrum voor jonge delin-
quenten werd opgericht, tekende Walgra-
ve mee voor de begeleiding. Nu, meer dan
dertig jaar later, moet hij vaststellen dat
zijn onderzoeksdomein enorme verande-
ringen heeft ondergaan. “De jeugd is ver-
anderd, ja. En dan bedoel ik zeker niet dat
jongeren crimineler zijn geworden, zoals
je vaak hoort zeggen. Maar hun hele
omgeving, hun toekomstperspectieven
zijn veranderd. De jongeren van vandaag
én hun ouders moeten afrekenen met een
economisch en cultureel onzekerder
wereld. Ze moeten meer bricoleren. Vroe-
ger wist je: als ik braaf ben en ik leer goed ,
dan wacht mij een mooie job. Nu moet
ieder zijn eigen weg zoeken, en sommi-
gen lopen daarbij verloren. Om het met
een platgetreden term te zeggen: we
leven in een postmodernistische maat-
schappij. En dat heeft ook tot fundamen-
tele veranderingen geleid binnen de cri-
minologie. Toen ik mijn loopbaan begon,
werkten we nog binnen vaste wettelijke,
klinische en sociale categorieën. Daar is
nu geen sprake meer van.”
Gekleurde grafiekjes“Je hebt momenteel een aantal rare para-
doxen. Nog nooit hebben de media de
hele wereld in onze living binnengebracht
zoals nu, en toch zijn we nog nooit zo
bang geweest voor het vreemde. En nooit
eerder waren de media machtiger en
onafhankelijker dan nu, terwijl ze net nu
geregeld uit de bocht gaan - in die mate
zelfs dat de berichtgeving soms een
democratische minwaarde is geworden.”
“Als je het plaatje van het maatschap-
pelijk debat enigszins simplistisch voor-
stelt, komt het hierop neer: je hebt ener-
zijds de bevolking en anderzijds de poli-
tiek, die daar in theorie een emanatie van
is. Maar in de praktijk probeert de politiek
de mening van de bevolking te sturen. De
media beweren de stem van de bevolking
te vertegenwoordigen, maar om commer-
ciële redenen maken ze hun boodschap
zo simpel mogelijk, en dus vaak ook
simplistisch. En de politiek laat zich daar-
door onder druk z etten. Zo kan je de po -
pulistische uitschuivers verklaren van een
Jean-Marie Dedecker, of van een Karel De
Gucht, die beweert zelf niet tégen
migrantenstemrecht te zijn, m aar het volk
wil dat niet.”
“Misschien ligt de belangrijkste func-
tie van de maatschappijwetenschappen
wel in het zo goed mogelijk stofferen van
dat publieke debat met onafhankelijke,
goed gedocumenteerde informatie. Ik zie
onafhankelijke maatschappijwetenschap-
pen steeds meer als een uit erst belangrij-
ke speler om de democratie te behoeden
voor een populistische, extreem-rechtse,
behoudende maatschappij.”
“Maar we moeten dan wel op weten-
schappelijke wijze te werk gaan, en dan
hebben we het als academici soms moei-
lijk om ons verstaanbaar te maken. We
moeten nu eenmaal concurreren met
allerhande lekentheorieën, terwijl de
realiteit stukken ingewikkelder is. Zijn
migranten criminelen, ja of nee? Daar kàn
je geen eenvoudig antwoord op geven.
Marion van San heeft dat in haar fameuze
rapport geprobeerd, maar het resultaat is
wetenschappelijk zó simplistisch dat het
eigenlijk geen nieuwe informatie ople-
vert, en dat het gemakkelijk misbruikt
kan worden. Maar het slaat wel aan hè,
Het Nieuwsblad en Het Laatste Nieuws
kunnen dat dan in een mooi grafiekje met
veel kleurtjes gieten. De realiteit van
allochtonencriminaliteit is - zoals bij alle
vormen van criminaliteit - zoveel com-
plexer, daar heb je een combinatie van
sociale uitsluiting, subcultur en, gezins-
factoren en een aantal toevallige lokale
opportuniteiten. Maar zo’n boodschap
verkoopt moeilijker.”
Het echec van EverbergWalgrave kreeg in zijn carrière tientallen
onderzoeksprojecten toegeschoven door
de overheid. Spreken - na al d ie jaren
redelijke wetenschap - simplistische uit-
latingen nog zijn rechtvaardigheidsgevoel
aan? “Ik heb nog een gezonde dosis
kwaadheid in mij, ja, maar ik ben mis-
schien wel een beetje wijzer geworden.
Toen het rapport-Van San werd bekend-
gemaakt, had ik dezelfde dag al journalis-
ten aan de lijn om mijn mening te vragen.
Ik heb hen afgewimpeld, ik wou niet
zomaar een collega-onderzoeker afvallen
zonder haar rapport grondig gelezen te
hebben. Vroeger zou ik wel snel hebben
gereageerd omdat wát Van San zegt,
ingaat tegen mijn vooroordelen. Nu wilde
ik eerst het rapport inkijken, en nadien
was ik óók k waad, maar om wetenschap-
pelijke redenen: Van Sans wetenschappe-
lijke basis is veel te smal om tot de verre-
gaande conclusies te kunnen komen die
zij eruit trekt.”
Onlangs verscheen in De Standaard
een opiniestuk van Walgrave en zijn
medewerkers waarin hij, naar aanleiding
van de jeugdgevangenis in Everberg,
waarschuwt voor een te gemakkelijke
plaatsing van delinquente jongeren.
“Everberg is een mooi voorbeeld van het
verglijden naar het populisme. De situatie
was: Mol heeft een gesloten instelling
met een beperkt aantal plaatsen. Daarin
plaatsen jeugdrechters jongeren van aller-
lei slag, en niet altijd om de juiste rede-
nen. Die situatie bestaat al jàren. Dat op 1
januari 2002 dat ene artikel in het jeugd-
beschermingsrecht zal worden afgeschaft,
waardoor delinquente jongeren niet lan-
ger tijdelijk in de gevangenis kunnen
worden opgesloten, weet men óók al
jaren. Om dat verlies goed te maken
besluit men in Mol tien gesloten plaatsen
bij te maken. Op grond van de beschikba-
re cijfers op dat moment klopt die reken-
som ook. En dan krijg je in januari dat
partijtje paniekvoetbal met als resultaat
een gesloten instelling in Everberg. Met
een zes meter hoge muur errond.”
“Waarom neemt men dan plots die
beslissing? Omdat men wil scoren zeker?
De regering heeft nu een vlag om mee te
zwaaien. (cynisch) En het verhoogt het
werkcomfort van de cliënten, de jeugd-
rechters. Het feitelijke gevolg is dat de
jongeren die in Everberg worden
geplaatst, de ‘allerzwaarsten’ zullen wor-
den genoemd. Mijn voorspelling is dat dit
een fabriek voor criminaliteit wordt.
Natuurlijk, een aantal zwaar-criminele
jongeren hebben sowieso de Rubicon al
overgestoken, maar voor anderen zal
Everberg de weg terug naar de samenle-
ving bemoeilijken. Zij hebben dat label
‘Everberg’, ze worden als criminelen
erkend. En dan was er even nog het plan
om als personeel ex-Sabéniens in te scha-
kelen - alsof die nieuwe instelling voor de
burgemeester van Kortenberg één groot
werkgelegenheidsprogramma was. En
dan heb ik het nog niet over de juridische
complicaties: hoe zit het met de selectie-
criteria, met de rechtswaarborgen voor
die jongeren? Geloof me: als volwassene
heb je véél meer rechten en zekerheden
dan als jongere.”
“Op zo’n moment tel je als weten-
schapper maar weinig mee. Criminologie
en andere maatschappijwetenschappen
zijn voor de overheid vaak niet meer dan
een menu: wij doen een wetenschappe-
lijk aanbod, en de overheid kiest daaruit à
la carte wat haar het beste uitkomt. In
onze rechtstreekse relatie met de overheid
hebben we bijzonder weinig diepgaande
invloed. Daarom ook moeten wij blijven
doorgaan met wetenschappelijk onder-
zoek, onafhankelijk én diepgaand. Want
op termijn kan dat soort onderzoek veel
belangrijker bijdragen tot het maatschap-
pelijk debat opleveren.”
Herstelrecht als hobbyEn nu gaan dus definitief de boeken toe?
“Nee, dit is geen a fscheid. Ik ga precies op
bijzonder emeritaat omdat ik nog altijd
zeer veel van mijn vak hou, en ik de l aat-
ste tijd het gevoel heb daar niet echt meer
toe te komen. We worden allemaal over-
vraagd voor niet-wetenschappelijk werk,
niet in het minst door semex-en BaMa-
perikelen. En ik kan me ook steeds min-
der opladen voor onderwijstaken. Je hebt
nu eenmaal proffen in soorten... Maar als
ik toch al moet terugblikken: de basso
continuo is tevredenheid. Ik zou eens het
rekensommetje moeten maken hoeveel
geld ik door de jaren heen in mijn handen
heb gehad om te kunnen doen wat uitein-
delijk mijn hobby was.”
Wat die hobby betreft: Walgrave is al
een aantal jaren een ‘agendasetter’ inzake
restorative justice of herstelrecht. Dat
betrekt slachtoffer en dader in het proces
van misdaadafwikkeling met het oog op
een zo goed mogelijk herstel van de
berokkende schade, leed en sociale
onrust. (Zie ook het arti kel over herstel-
recht in Campuskrant nr. 3 van september
2001 - red.) “Herstelrecht is wellicht de
meest vernieuwende criminologische bij-
drage tot het strafrecht, het is een totaal
nieuwe visie op de manier waarop je met
de gevolgen van misdrijven kan omgaan.
Ik heb het wel eens een ware goudmijn
genoemd, omdat het tot een nieuw para-
digma leidt dat antwoorden kan bieden
op de uitzichtloze escalatie in repressivi-
teit waarin we nu zijn terechtgekomen.”
“Maar daar is nog een hele weg af te
leggen, niet het minst op theoretisch vlak.
Een typisch academische taak trouwens:
fundamenteel, vernieuwend werk dat
niet van vandaag op morgen de hele
wereld moet veranderen. Je kan het zaad
van die gedachten laten gedijen, en pas
veel later zal dat zaad maatschappelijk
geoogst worden. Die gedachten ontwik-
kelen, daar lig ik - meer dan van een
mediahype rond een pseudo-weten-
schappelijk rapport - ‘s nachts nog écht
wakker van. Het is op die momenten dat
mijn vrouw mij soms nog vraagt: ‘Is er
iets?’”
Jeugdcriminoloog Lode Walgrave
“Geloof me, als volwassene heb jevéél meer rechten dan als jongere”Wouter Verbeylen
Jeugddelinquentie, migranten en criminaliteit, slachtoffergericht hersteloverleg - de
onderzoeksdomeinen van jeugdcriminoloog Lode Walgrave staan momenteel hoog op
de prioriteitenlijstjes van de regering-Verhofstadt. In Everberg wordt een fel gecontesteer-
de nieuwe jeugdgevangenis in gebruik genomen, en het rapport-Van San over allochtonen
en criminaliteit ontlokte een storm aan reacties. Aan de vooravond van zijn e meritaat
maakt Walgrave een aantal kanttekeningen bij ‘zijn’ dossiers, en plaatst hij vraagtekens
bij de soms dubieuze rol van media en politi ek in het maatschappelijk debat.
E E N L E V E N L A N G
LodeWalgrave:“Mijnvoorspelling?Everbergwordt eenfabriek voorcriminaliteit.”
7.3.2002 C A M P U S K R A N T 7
B E T E R E B O E K E N
CK: Anderzijds zijn de cijfers die u in
uw boek aanhaalt, ook weer ni et zó dra-
matisch. Het wekelijkse kerkbezoek is dan
wel teruggevallen op 10 procent, maar
verder heb je nog 50 procent kerkelijke
huwelijken, 70 procent doopsels en 80 pro-
cent begrafenissen. Niet echt een Kerk in
stervensnood, lijkt me.
Torfs: “Nee, maar het is ook niet zo
dat je, omdát je gedoopt bent, automa-
tisch gelukkig bent in de kerkstructuren
van vandaag. We evolueren naar een Kerk
die structureel minder greep zal krijgen
op de gelovigen. Er zal ruimte ontstaan
waardoor ze meer zelf kunnen uitzoeken.
Voor dat soort mensen heb ik trouwens
mijn boek geschreven: mensen die zich
wel katholiek noemen, maar die zich niet
honderd procent thuisvoelen in de huidi-
ge structuren - zonder dat ze zich daarom
doodongelukkig voelen.”
CK: Ook niet-gelovigen volgen het
afbrokkelen van de hiërarchie in de Kerk
van nabij...
Torfs: “Misschien wel meer dan gelo-
vigen (lacht).”
CK: ... soms lijkt het zelfs met pijn in
het hart.
Torfs: “Daar zijn verschillende rede-
nen voor. Voor een ongelovige is het
natuurlijk gemakkelijker zichzelf te situ-
eren tegenover een onmiskenbaar hiërar-
chische Kerk. Ik denk bijvoorbeeld aan
wat Frans Verleyen, hoofdredacteur van
Knack, in zijn nadagen schreef. Hij wilde
afscheid genomen hebben van een duide-
lijk instituut, niet van iets waarbinnen
nog allerlei ruimte bestaat. Dat werkt
immers destabiliserend voor iemand die
zich niet meer gelovig noemt.”
“Hoe verklaar je bijvoorbeeld dat in
België een krant als De Morgen, toch niet
echt katholiek te noemen, zoveel aan-
dacht heeft voor religie? Terwijl El Pais of
de Corriere della Sera nauwelijks religieus
nieuws brengen in landen waar het
katholicisme veel minder wordt gecon-
testeerd. Misschien heeft dat te maken
met het spanningsveld hier in België rond
een instituut dat niet echt in blakende
gezondheid verkeert, maar dat in het ver-
leden wel een grote rol heeft gespeeld.”
“Anderzijds speelt in die interesse
natuurlijk ook de menselijke fascinatie
mee voor grote organisaties die niet
democratisch gestructureerd zijn, zoals
multinationals of het koningshuis: zij
hebben iets ongrijpbaars, ze vallen buiten
de democratische controle. Ook daarom is
men geneigd de Kerk nog hiërarchischer
voor te stellen dan ze in f eite is.”
Meer intellect, meer ironie“Gerrit Komrij schrijft d at hij voorstan-
der is van poëzie d ie de geest scherpt.
Wel, ik ben voorstander van religie die de
geest scherpt. Als religie je intellect niet
meer uitdaagt, is ze voor mij niet interes-
sant meer. De Kerk denkt bijvoorbeeld te
snel dat onduidelijkheid verwarring zaait,
terwijl voor de moderne nadenkende
mens juist een tevéél aan duidelijkheid
voor verwarring kan zorgen. ‘Dit is gods-
dienst, zet je verstand maar op nul’ - dat
komt vreemd over als het over het essen-
tiële van het leven gaat.”
CK: Een geloof voor intellectuelen,
daar vul je toch ook geen kerken mee?
Torfs: “Nee, ik wil alleen maar zeg-
gen dat ik een geloof waar intellectuelen
zich niét in vinden, niet zie zitten. Maar
natuurlijk kan het geloof verschillende
facetten aanspreken, net zoals je de
toneelstukken van Shakespeare op ver-
schillende niveaus kan lezen. Er
kan ruimte zijn voor volksdevo-
tie, voor het ontsteken van een
kaarsje in een Maria-kapelletje.
Veelkleurigheid, dat moet toch
kunnen?”
CK: U pleit voor meer ironie
in het praten over religie. ‘Ik
beschouw ernst als een zwak
punt, zeker wanneer ze echt
belangrijke zaken zoals het geloof
betreft’, schrijft u. Iemand als
Kardinaal Danneels is toch niet
gespeend van humor?
Torfs: “Kardinaal Danneels
is een goed communicator, met
veel gevoel voor humor, daar ben
ik het volkomen mee eens. Maar eerlijk
gezegd lach ik me zelden kapot als ik een
tijdschrift als Kerk & Leven of Tertio lees.
In de Kerk heeft men blijkbaar ook nooit
geleerd om van mening te verschillen
zonder woedend te worden. Jezelf te ern-
stig nemen is voor mij een teken van scle-
rose. Bloedige ernst wordt vaak pas zicht-
baar als het verval nabij is. Maar als je
geconfronteerd wordt met schitterende
zaken als liefde, kunst of geloof, kan je
daar slechts ‘volkomen onvolkomen’ op
reageren. In die gevallen kan ironie een
brug slaan tussen dat gevoel van onvolko-
menheid en de realiteit.”
De Kardinaal heeft machtCK: Maar de problemen zitten dieper. ‘De
Kerk heeft nood aan aarzelende leiders’,
schrijft u. Dus niet aan een crisismanager?
Torfs: “Daarmee doelde ik op wat ik
eerder al zei, dat de Kerk een beetje meer
schroom zou moeten hebben tegenover
het mysterie. Op het terrein van het
beleid heeft de Kerk natuurlijk het best
wél een duidelijke visie.”
CK: Op dit moment steunt de Kerk op
een sterk centraal gezag, in de persoon van
de paus. De lokale kerken lijken niet veel
inspraak te hebben.
Torfs: “Op bepaalde momenten in de
geschiedenis was de paus veel meer een
primus inter pares dan hij het nu is. Die
centralistische trend is pas veel later ont-
staan. In de negentiende eeuw bijvoor-
beeld was er nog veel meer lokale invloed
bij de bisschopsbenoemingen. Dat unila-
teraal benoemen stamt in feite pas van bij
het einde van de negentiende, begin
twintigste eeuw.”
“Momenteel is het evenwicht tussen
de lokale kerken en de universele Kerk
ontegensprekelijk zoek, het helt duidelijk
over naar de universele Kerk. Maar dat
neemt niet weg dat de lokale kerk méér
kan doen dan het lijkt. In Ned erland en
Duitsland zijn bijvoorbeeld veel sneller
professionele leken in het pastorale veld
ingeschakeld dan in België. Hier heeft de
kerk veel te lang gemikt op vrijwilligers
om de gaten te vullen. Pas in 1997 heeft
het ministerie van Justitie voor het eerst
leken op de payroll gezet als
bedienaars van de eredienst.
Voor bepaalde zaken is in het
België geen vijf voor t waalf,
maar gewoon te láát.”
CK: Kan het kerkelijk gezag
snel gedecentraliseerd worden?
Torfs: “Dat kan vrij gemak-
kelijk. De huidige paus heeft
trouwens zelf al laten weten dat
er nagedacht moet worden over
de invulling van het petrus-
ambt, het ambt van de paus, als
hij weg is. De persoon van de
paus is trouwens relatief. Het
moet mogelijk zijn dat je als
gelovige zegt: ‘Die man is p aus,
ik erken dat, maar hij is niét mijn r olmo-
del.’ Je kan Verhofstadt toch ook als pre-
mier aanvaarden zonder al zijn politieke
opvattingen te delen?”
CK: Dan moet de volgende paus wel
van een andere strekking zijn dan de huidi-
ge. Maar hoe groot is die kans als een groot
deel van de s temgerechtigden, de kardina-
len, door Johannes Paulus II benoemd is?
Torfs: “Ja, dat hoor je in de media wel
vaker, maar eigenlijk wil dat niet zoveel
zeggen. Iemand wordt, los van bepaalde
kwaliteiten, tot kardinaal benoemd
omdat hij niet veel stommiteiten heeft
verteld. Van veel kardinalen is het dus
niet erg duidelijk wat ze écht denken. En
daarbij, in de kerkgeschiedenis merk je
ook vaak dat de nieuwe paus niet zo heel
sterk lijkt op zijn voorganger. Want de
kardinalen hebben maar op één moment
echt macht: als ze een ni euwe paus moe-
ten kiezen. Dan is blijkbaar de neiging
ook groot om die macht daadwerkelijk te
gebruiken en een knik in de curve te
bewerkstelligen. - Johannes XXIII was
bijvoorbeeld een grote verrassing, Paulus
VI was dan weer een heel ander type,
enzoverder.”
CK: Hoe democratisch kan een insti-
tuut als de Kerk worden?
Torfs: “De Kerk ís geen democratie en
zal het nooit worden. Zaken als mysterie
en geloof kan je niet democratisch duiden
- er kan, bij wijze van spreken, geen stem-
ming plaatsvinden over de maagdelijk-
heid van Mar ia. Maar anderzijds gaat de
Kerk té gemakkelijk voorbij aan de ver-
worvenheden van de democratie, aan
universele mensenrechten, aan participa-
tie van haar leden. Ze focust te veel op de
verschillen met de democratie en te wei-
nig op mogelijke gelijkenissen.”
Ethiek als schaamlapCK: U schrijft dat u liever zou zien dat de
Kerk zich op binnenkerkelijke problemen
concentreert dan op ethische. U heeft het
zelfs over een ‘vlucht in de ethiek’.
Torfs: “Dan heb ik het vooral over de
micro-ethiek. Ik ben als de dood voor
moraliseren. De vraag is of de Kerk zich
moet uitspreken over alles wat voor de
Rik Torfs over De Kardinaal heeft verdriet
“De Kerk heeft nood aan aarzelende leiders”vervolg van pagina 1
Rik Torfs: “Je moet als gelovige de vrijheid hebbenom te zeggen: ‘Die man is paus, ik erken dat, maarhij is niét mijn rolmodel.’ Je kan Verhofstadt toch ook
als premier aanvaarden zonder al zijn politiekeopvattingen te delen?”
8 C A M P U S K R A N T 7 . 3 . 2 0 0 2
N I E U W S K O R T
mens dagelijkse realiteit is. Wat de Kerk
over voorbehoedsmiddelen enzoverder
zegt, vind ik eigenlijk een zich onterecht
bemoeien met de privacy van de gelovi-
gen. En dat komt de geloofwaardigheid
van de Kerk niet ten goede. Dat is ook het
echec van de encycliek Humanae Vitae uit
’68, waarin de meeste voorbehoedsmid-
delen werden afgewezen. De Kerk heeft
daar haar krediet om over micro-ethische
problemen te spreken grotendeels verlo-
ren. Ze had er be ter aan gedaan het bij
algemene wenken te houden.”
“Voor mij is de kern van het geloof
het openstaan voor het mysterie, en
ethiek staat daar enigszins los van. Het is
perfect mogelijk om een hoogstaand
ethisch leven te leiden zonder gelovig te
zijn. Ook binnen de universiteit lijkt die
ethische invalshoek soms een soort
schaamlap te zijn: de fundamentele
geloofsvragen durft men blijkbaar niet
steeds meer te behandelen.”
CK: Binnenkerkelijke problemen dan.
Zijn dossiers als het toelaten van vrouwen
tot het priesterambt en de afschaffing van
het celibaat zo cr uciaal als de aandacht die
ze krijgen? Om Kardinaal Danneels te
parafraseren: gelooft u werkelijk dat de
afschaffing van het celibaat weer volle ker-
ken zal opleveren?
Torfs: “Nee, daar heeft de Kardinaal
gelijk in. Maar als je het zo formuleert,
onderschat je de grote symboolwaarde
van die dossiers. Ze staan symbool voor
een bepaalde houding van de Kerk. Op
het eerste gezicht lijkt het geslacht van de
voorganger niet zo’n breekpunt, maar het
tast - alweer - de geloofwaardigheid van
de Kerk aan, ook bij v ele jongeren. Door
vrouwelijke voorgangers toe te laten,
creëer je opnieuw een sfeer van plausibili-
teit.”
CK: Nu we het over vrouwen hebben:
een geïsoleerde uitspraak als ‘Als God een
vrouw is, bestaat zij niet’ zal ook w enk-
brauwen doen f ronsen.
Torfs: (lacht) “Dat is natuurlijk pro-
vocerend bedoeld. Vrouwen die het boek
slecht lezen, kunnen zich dan eens goed
kwaad maken. Nee, wat ik eigenlijk
bedoel is dat God niet te menselijk mag
worden. We moeten God niet proberen te
grijpen, we moeten ons hem niet te con-
creet willen voorstellen. Daarom hou ik
hem liever geslachtsloos - en dat wordt in
het Nederlands nog altijd mannelijk uit-
gedrukt.”
CK: U provoceert blijkbaar graag.
Heeft u al veel negatieve reacties op uw
boek ontvangen?
Torfs: “Dat valt best mee. Je blijft
alleen vrij van kritiek wanneer je niets-
zeggende dingen zegt. En de kritische
functie van de universiteit mag ook in
deze barre tijden niet ondergesneeuwd
raken. Mijn boek is t enslotte niet geschre-
ven om de kerkleiding te plezieren. Wat
ik wil aantonen, is dat het - ondanks alle
problemen - mogelijk moet zijn om op
een niet-defensieve, complexloze manier
katholiek te zijn.”
Rik Torfs, ‘De Kardinaal heeft verdriet’,
Leuven, Van Halewyck, 2002, 263 p.
Omdat studenten steeds meer belang
blijken te hechten aan een gezellige
sfeer bij het eten, worden alle Alma’s
opnieuw ingericht. Al na de zomer-
vakantie komt Alma 3 aan de beurt.
Bedoeling is om te komen tot een
“sfeervolle en knusse eetruimte”
zonder een spoor van reftergevoel.
Ook het menuaanbod zal grondig
worden bijgestuurd. Uit interne cij-
fers blijkt al langer dat de traditionele
maaltijd steeds meer terrein verliest.
Onderzoek geeft aan dat jonge men-
sen in plaats daarvan vaak kiezen
voor kleinere hapjes de hele dag door.
Ook het gezondheidsaspect speelt
een steeds grotere rol. Omdat ook
klantvriendelijkheid aan belang wint,
krijgen de kassa- en buffetmedewer-
kers een speciale training.
Bovendien zal de rentabiliteit van
alle uitbatingen worden onderzocht.
De Sedes wordt voorlopig gesloten
omdat de omzet de voorbije jaren
sterk is gedaald - de personeelsleden
vinden onderdak in één van de andere
uitbatingen. Na de herpositionering
van de grote Alma-restaurants zal een
nieuw concept voor Sedes worden
uitgewerkt.
Mede door de afnemende subsi-
diëring en de toenemende perso-
neels- en grondstofkosten kan een
indexering van de maaltijdprijs niet
uitblijven, al blijft steeds een basis-
maaltijd beschikbaar voor 2 .10 à 2.15
euro. Gestreefd wordt naar verhoging
van de productiviteit en naar beheer-
sing van de p ersoneels- en grondstof-
kosten. Het terugdringen van die
laatste gebeurt door het afval bij de
distributie van de maaltijden te
beperken tot een minimum. Daar-
voor zullen nieuwe afspraken met de
studenten moeten worden gemaakt.
Alma’s krijgen facelift, personeelsleden cursus klantvriendelijkheid
De directie van Leuca - Leuvense Universitaire Catering - heeft grootse plannen met de Alma-restaurants. Interieur en
menuaanbod worden bijgestuurd, Alma wil voortaan staan voor ‘goed, gezond en gezellig’. Een kleine prijsstijging en een
scherpe kostenbeheersing moeten een en ander mogelijk maken.
eda University (Tokio) een
ng afgesloten, dat concrete
t tussen professoren van alle
en, in overleg met de Dienst
K.U.Leuven en de Foreign
pgericht in 1882 en is gelegen
universiteit heeft drie cam-
koord iversityen
advertentie
Leuven en Limburg
In de associatie rond de K.U.Leuven heeft zich inmid-
dels een vrij indrukwekkende reeks hogescholen verza-
meld. Eind februari trad ook de K atholieke Hogeschool
Limburg toe tot de associatie. In een interview met het
Belang van Limburg (2 maart) spreekt rector Oosterlinck
zich daar zeer positief over uit. Hij opent ook de weg
naar gesprekken over samenwerking, niet alleen tussen
hogescholen en universiteiten, maar ook tussen asso-
ciaties onderling. Met name in een samenwerkingsver-
band tussen de Leuvense associatie en die rond het LUC
ziet hij veel toekomst.
Op 19 februari werd met Was
Memorandum of Understandi
samenwerking mogelijk maak
Leuvense en Japanse faculteit
Internationale Relaties van de
Relations Office in Waseda.
Waseda University werd o
in het centrum van Tokio. De
pussen op loopafstand
van elkaar en telt in totaal
47.000 studenten, de
meesten uit Tokio zelf. Er
zijn elf verschillende
Schools: politieke weten-
schappen, economie,
rechten, literatuur, peda-
gogie, marketing, weten-
schappen en ingenieur,
sociale wetenschappen,
menswetenschappen,
Aziatisch-Pacifische stu-
dies en telecommunica-
tie.
Waseda University
hecht veel belang aan
internationale samenwer-
king en heeft samenwer-
kingsovereenkomsten
met verschillende univer-
siteiten.
De huidige contacten
tussen Waseda en Leu-
ven situeren zich in de
vakgebieden filosofie,
japanologie, toegepaste
wetenschappen en Euro-
pean Studies. Het recent
ondertekende memoran-
dum vormt de basis om
de samenwerking uit te
breiden naar alle vakge-
bieden. Informeer bij de
Dienst Internationale
Relaties naar de mogelijk-
heden die het akkoord
biedt.
• Dienst Internationale
Relaties, Naamsestraat 22,
3000 Leuven
• www.waseda.ac.jp
Samenwerkingsaktussen Waseda Un(Tokio) en K.U.Leuv
7.3.2002 C A M P U S K R A N T 9
C U L T U U R
Cultuur Kort
Barst! en De Macht derDomheidDe Macht der Domheid, Domheid
aan de Macht is een explosieve
mix tussen Germania III van
Heiner Muller en Titus Andronicus
van Shakespeare, bewerkt door de
getalenteerde jonge regisseur
Björn Geldhof. De studenten en
amateurs van het gezelschap Barst!
brengen een interdisciplinair stuk
waarin ze op zoek g aan naar de
absurditeit en de dood.
Verschillende kunstenaars ver-
leenden hun creatieve inbreng om
het geheel van tekst, muziek en
beelden te scheppen dat de toe-
schouwer meesleept in een vicieu-
ze cirkel van moord en wraak.
Voorstellingen van zondag 17 t.e.m.
donderdag 21 maart, telkens om
20u15 in de Universiteitshal,
Museumzaal, Naamsestraat 22.
Reservaties: Bjorngeldhof@hot-
mail.com of (t) 0486 50 24 98.
Campustoneel brengt KunderaCampustoneel is een toneelvereni-
ging voor studenten, personeel,
alumni en emeriti. Dit voorjaar
brengt CaTo Jacques en zijn
Meester van Milan Kundera.
Voorstellingen op 12, 1 4, 15, 19, 21 en
23 maart in het Zwartzusterscol-
lege, hoek Schapenstraat en
Zwartzustersstraat. Kaarten: (t)
016 32 43 70, Van Dalecollege,
Naamsestraat 80. Info: prof. Anton
Barten, (t) 016 32 68 16; anton.bar-
www.users.belgacom.net/cato
KURA Muziekfestival: Cuvé SonoréMet Cuvé Sonoré wil KURA
Muziekfestival een podium bieden
aan jong talent. Zowel muziek,
woord als beeld komen aan bod.
De tweedaagse krijgt vorm in een
laidback zondagavond en een wat
dansbaardere maandagavond.
Zondag zal Chili con Carne de
stomme film Never Weaken (1920)
een nieuwe muzikale adem inbla-
zen. Wannes Capelle, een jonge
vogel die zijn pluimen verdiende
in het voorprogramma van Filip
Kowlier, zal samen met zijn piano
een nieuwe interpretatie geven
aan het begrip singer/songwriter.
De Poets to Come sturen je de
nacht in met hun mix van jazz en
poëzie (o.a. Tom Waits, Jack
Kerouac en Allen Ginsberg).
Maandagavond leveren we het ste-
vigere werk. Daarvoor hebben we
drie jonge groepen van stal
gehaald, waaronder Vintage (roots
reggae). Als kers op de taart zullen
enkele studenten uit de richting
animatiefilm onze tweedaagse
kruiden met gepaste visuals.
Cuvé Sonoré, 10 maart, 21u30, en 11
maart, 20u30, in de Labozaal van
het Stuk. Prijzen: voorverkoop 8,5
euro (5,5 met STUKkaart), kassa 10
euro (7 met STUKkaart). Info: (t)
016 32 03 00, www.stuk.be
Theater: Survival of the FittestSurvival of the Fittest, een coproductie van
Action Malaise en SkaGeN, werd op Theater
aan Zee 2001 winnaar van de KBC Jong
Theaterwerk Prijs. In een regie van Ivan
Vrambout kreeg deze monoloog als ondertitel
Nachtmerrie van het corrupte denken. De
voorstelling begint gewaagd midden in het
verhaal, wanneer het personage een beetje
brutaal de zaal inkijkt. De jongeman blijkt een
fils-à-papa uit een steenrijke familie en laat het
publiek met de nodige humor de verschillende
gezichten van zijn geslepen karakter zien.
Acteur is Mathijs Scheepers, die al in produc-
ties van het Publiekstheater Gent te zien was
en momenteel tot de vaste kern van SkaGeN
behoort. Survival of the Fittest is een gedurfd
stuk, dat ingenieus is opgebouwd en dat vol-
gens critici het midden houdt tussen misdaad-
verhaal en sociale satire.
Woensdag 13 maart, 13u10, Wagehuys, CC
Leuven, Brusselsestraat 63
Jazzconcert met pianist Fred Van HoveMet Fred Van Hove staat een monument uit de
Belgische jazzscene op het programma. De
intussen 64-jarige Van Hove is niet enkel pia-
nist, maar speelt ook accordeon en orgel, is
componist en kan een indruk wekkend palma-
res voorleggen. Zijn eerste soloconcerten gaf
hij op het Avant-garde festival in het Gentse
Gravensteen (1970) en op Jazz M iddelheim in
Antwerpen (’71). Halverwege de jaren ’80 ont-
stond in Japan een Van Hove-festival en in ’8 4
werd Het Belgisch Pianokwartet opgericht.
Sinds ’90 is Fred Van Hove docent aan de uni-
versiteit van Rijsel. Van Hove behoort tot die
musici die de barrières tussen stijlen, genres
en invloeden steeds weer weten te doorbreken.
Hoewel Van Hove ongetwijfeld beïnvloed is
door mensen als Cecil Taylor en Marilyn
Crispell, is de Belgische jazzmusicus erin
geslaagd een heel eigen lyriek te ontwikkelen.
Woensdag 20 maart, 13u10, STUK,
Ensemblezaal, Naamsestraat 96
Dubbel UUR in Leuven en HeverleeLeuven: Pré-Ithaka met BruXeL - zie inter-
view pagina 2 4
In het kader van Ithaka, het jaarlijkse beelden-
de kunstgebeuren van Kultuurraad, wordt dit
UUR KULtUUR als opwarmertje aangeboden.
Dit jaar zorgt BruXel voor een aangepaste
sfeerbrenger: een ontmoeting van drie jonge
muzikanten. Accordeonist/zanger Karl
Debaillie speelt samen met Gautier Platteau
(bas en viool) in de folkgroep Sois Belle. Karl
studeert aan de jazzstudio van Antwerpen, en
is leerling van Ronny Verbiest. Gautier stu-
deert geschiedenis aan de K.U.Leuven, en
speelde vroeger al in de finale van Humo’s
Rockrally. Gitarist Jonas Pannecoucke is stu-
dent 2de meestergraad klassieke gitaar aan het
Conservatorium van Gent. Voor dit UUR
KULtUUR brengen ze samen tango,
bossanova, kleinkunst, en wellicht
ook enkele bewerkte versies van Sois
Belle-liedjes.
Woensdag 27 maart, 13u10, STUK ,
Ensemblezaal, Naamsestraat 96
Heverlee: Bart Moeyaert - zie inter-
view op pagina 15
Op 27 maart houdt schrijver Bart
Moeyaert halt in het UUR KULtUUR ,
waar hij over zijn werk vertelt.
Woensdag 27 maart, 13u10, Museum
Theo Vanderwaeteren, MTM,
Kasteelpark, Heverlee
Breek je week met een gratis UUR KULtUUR
Jazzpianist Fred Van Hove
10 C A M P U S K R A N T 7. 3 . 2 0 0 2
Lenteconcertenuniversitaire ensemblesSolidariteitskoor Pati PatiHet jaarlijkse maartconcert van Pati
Pati omvat een bonte mengeling van
wereldliederen, inspirerende teksten,
beelden en samenzang. Onder de noe-
mer Hapana Kutchoma - Kongolees
voor Vernietig de aarde niet - onder-
neemt het koor, dat bestaat uit een
zestigtal Vlaamse en buitenlandse stu-
denten, een muzikale wereldreis. De
schoonheid van de natuur wordt in
alle talen bezongen, maar ook de
bezorgdheid om de beperkte draag-
kracht van de aarde en om diegenen
die hiervan de eerste slachtoffers zijn.
19 maart, 20u, St-Jan-de-Doperkerk,
Groot Begijnhof. Tickets: (t) 016 32 55
95,
www.kuleuven.ac.be/up/pati
Universitair Symfonisch Orkest Het USO, o.l.v. Edmond Saveniers, en
al veertig jaar een vaste waarde aan de
K.U.Leuven, brengt spetterend en
gevarieerd symfonisch werk voor de
prijs van een filmticket... Op het pro-
gramma: Nacht op de kale berg van
Moessorgski, het eerste pianoconcerto
van Tsjaikovski met Erwin Deleux aan
de piano, Gershwins An American in
Paris en Star Wars Suite van John
Williams.
21 en 22 maart, 20u15, Pieter De Somer-
aula, uso.studentenweb.org
Universitair Harmonie Orkest Naar goede gewoonte laat het UHO de
toeschouwer genieten van een totaal-
spektakel. Dirigent Piet Swerts en een
speelse conferencier maken er een uit-
zonderlijke avond van met werken
zoals Concert Prelude (Philip Sparke),
Ponte Romano (Jan Van der Roost), El
Camino Real (Alfred Reed), Cartoon
(Paul Hart) en Pini di Roma (Ottorino
Respighi). Solist is aanstormend talent
Jan Matthé (cello). Hoogtepunt van de
avond wordt ongetwijfeld de magi-
strale suite Casanova van Johan de
Meij in een unieke bezetting voor cello
en harmonieorkest.
26 en 27 maart, 20u15, Pieter de Somer-
aula, www.uho.be
Reservaties: via de websites van de
ensembles of op Cultuurcoördinatie
K.U.Leuven, Naamsestraat 96, (t) 016
32 03 40, cult [email protected];
www.kuleuven.ac.be/
cultuur/Ensembles.htm
Van de brug af gezien (De Roovers)Eddy en Beatrice, Italiaanse immigranten, heb-
ben hun nichtje Gina opgevoed als hun doch-
ter. Eddy houdt van Gina op een vaderlijke,
verstikkende manier. Twee neven van Beatrice
(Marco en Rodolfo) ontvluchten de armoede
in Italië en worden illegaal in het land van
melk en honing binnengesmokkeld. Eddy geeft
de jongens onderdak. Al gauw wordt duidelijk
dat Gina in de ban is van levensgenieter
Rodolfo. Eddy heeft het moeilijk met deze
ontluikende liefde. Hij voelt hoe Gina hem
ontglipt. Beatrice probeert haar man te over-
tuigen zijn dochter los te laten, maar de woede
neemt meer en meer bezit van Eddy.
12 t.e.m. 15 maart, 20u30, STUK Soe tezaal.
Het vergeten dorp voorbij de bergen(Dito’Dito & MONK)Oorlog in een land, in dat land een vergeten
dorp, in dat vergeten dorp een rijkswachter,
een burgemeester, zijn broer, zijn vrouwen,
een derwisj, een mollah, een wijze, een idioot,
schele Leila, een draak en een kind...
Het Belgische Dito’Dito en het Nederlandse
MONK brengen hiermee een nieuwe theater-
tekst van de Br ussels-Iraanse auteur en scena-
rist Philippe Blasband. In Het vergeten dorp
voorbij de bergen tekent Blasband de machts-
strijd van opeenvolgende generaties in een
afgelegen dorp, ergens in Perzië.
13 en 14 maart, 20u30, STUK L abozaal.
Club Astrid (Lies Pauwels & Victoria)Club Astrid is de eerste creatie van Lies
Pauwels, die we vooral kennen als fetish-
actrice uit de Platel & Sierens producties
Moeder & Kind, Bernadetje en Allemaal
Indiaan. Lies Pauwels koos een aantal vrien-
den-acteurs-dansers die haar fascineren en
toog er improvisatiegewijs mee aan het werk.
Dit rendez-vous is meteen ook het uitgangs-
punt van de voorstelling. Acht mensen nemen
plaats aan een t afel en plegen een aanslag op
elkaars integriteit, ze vellen vonnissen over
elkaar en geven zich over aan elkaars oordeel.
Zoals iedereen streven ze naar erkenning. Een
eigenschap waardoor iedereen geboren wordt
als prooi voor een ander. Acht soorten heiligen
die net als gewone heiligen hun verjaardag vie-
ren en een buste verdienen.
Maar het rit ueel moet nog
worden geïnstalleerd.
Revolte en vernietiging dus,
maar toch ook niet hele-
maal. Stotterend, zingend,
dansend of struikelend
banen ze zich een weg door-
heen hun spinsels en hopen
er ooit wel eens uit te gera-
ken...
19 t.e.m. 21 maart, 20u30,
STUK Labozaal.
Club Astrid, van 19 tot 23 maart in STUK
Info en tickets STUK:
(t) 016 32 03 20,
[email protected], www.stuk.be
Theater in STUK
Samen met Kader Abdolah mocht
Moeyaert op 25 februari de reeks van
zeven schrijversgesprekken rond ‘De
mythe Europa’ openen, in het kader van
Brugge 2002. Ik ontmoet de schrijver een
dag later in Brussel, waar het merendeel
van de literaire avonden wordt overge-
daan voor wie niet in Brugge is geraakt.
Moeyaert en Kader Abdolah trakteren de
aanwezigen op een nieuw verhaal, waar-
na er een gesprek gevoerd wordt over de
betekenis van Europa. Moeyaert brengt
zijn interpretatie van de Europa-mythe,
‘Onnozele’, als een volleerd acteur. De
grappige toon en wat overdreven mimiek
passen perfect bij de luchtige vertelstijl,
die de ernstige inhoud en het onvermij-
delijke tragische einde tegelijk makkelijk
verteerbaar maakt en er een wrange
smaak aan geeft.
Het verschil tussen deze gedreven
verteller en de wat schuchtere, zich voor-
zichtig uitdrukkende Moeyaert die we
later tijdens het schrijversgesprek zien, is
opvallend. Terwijl zijn Nederlands-Iraan-
se collega even enthousiast praat over het
verschil tussen de islam en het christen-
dom, Internet en migrantenstemrecht als
over de Perzische koningen in zijn verhaal
en zich nauwelijks laat afleiden door de
tussenkomsten van de moderatrice en het
publiek, antwoordt Moeyaert bescheiden
dat hij niet zo meteen een definitieve
mening klaar heeft over Europa.
Hij voelt duidelijk ook dat de formule
hem niet ligt en wanneer ik h em later
vraag hoe de overstap naar het theater
hem beviel, is zijn antwoord dat de per-
fectionist in hem zich nog het beste voelt
bij een geschreven tekst.
Moeyaert: “Toneel betekende voor
mij een hele aanpassing. Dat je een ver-
haal op papier kunt zetten en dat dat door
iedere lezer in dezelfde vorm kan gelezen
worden, op het moment dat hij er echt
zin in heeft, dat is voor mij nog altijd een
ideale situatie. Als toneelspeler en uitein-
delijk ook als toneelschrijver zit je met
het probleem dat het die bepaalde avond
moet gebeuren, ook als je je minder goed
voelt. Hetzelfde geldt voor het publiek: je
hebt een kaartje gekocht en gaat dus maar
naar die voorstelling, ook al staat je hoofd
er niet echt naar. Dat maakt het misschien
eerlijker, maar ook lastiger. Toch heb ik
absoluut geen spijt van mijn stap naar het
theater. De laatste twee jaar ben ik e r
intensief mee bezig geweest en dat heeft
me veranderd, in die zin dat ik het belang
van woorden duidelijker ben gaan besef-
fen.”
KlefCK: Over uw eerste boek, ‘Duet met valse
noten’, zei u ooit: ‘Het boek dat ik heb
geschreven is een jeugdboek. Dat wist ik
zelf niet toen ik e raan werkte. Ik dacht dat
ik mijn wereld vorm gaf.’ Is het nog altijd
zo dat u niet aan een be paalde doelgroep
denkt als u aan een project begint?
Moeyaert: “Absoluut. Terwijl ik schrijf,
heb ik misschien wel een ideale lezer voor
ogen, maar dat is niet een kind of een vol-
wassene. Mijn verhalen, en die van een
aantal andere auteurs die altijd met die
vraag geconfronteerd worden, zijn meer-
lagig, ze kunnen door verschillende per-
sonen verschillend gelezen worden. Soms
denk ik dat ik moet vermijden om te ant-
woorden op die vraag, dat dat de enige
manier is om ze uit de wereld te helpen.
De enige reden waarom ik het toch blijf
doen, is dat die rekken er nu eenmaal zijn.
Je hebt een rek voor thrillers, dectectives,
jeugdboeken... Dat is handig, maar je
moet wel beseffen dat je nog altijd kunt
kiezen. Als een volwassene per definitie
geen boeken leest die ook door jongeren
gelezen worden, dan vind ik d at een grote
vergissing. In het buitenland vind je trou-
wens talloze romans met jonge persona-
ges die zonder meer als literatuur worden
gezien.”
“Terwijl het jeugdtheater terecht
geprezen wordt om zijn vernieuwende
karakter, wordt jeugdliteratuur nog veel
te dikwijls als tweederangs behandeld.
De beste illustratie daarvan is de roman
Het zigzagkind van David Grossman. In
Duitsland en Frankrijk werd die uitgege-
ven als jeugdroman, terwijl de Neder-
landse uitgever zo slim was om het als
een volwassenenroman te presenteren.
Het resultaat was dat er in Nederland lan-
ge artikels verschenen over de nieuwe
roman van Grossman en hij overal
gevraagd werd. In Duitsland en F rankrijk
werd hetzelfde boek kort besproken, zon-
der interviews of foto’s.”
CK: Schrijft u nog altijd om uw wereld
vorm te geven?
Moeyaert: “Ja, v ast en zeker. Nu bij-
voorbeeld zit ik al een jaar met het gevoel
dat ik een roman wil schrijven, maar
helaas heb ik er gewoon geen tijd voor.
Gelukkig heb ik die stukjes over de gans
en zijn broer die ik met Gerda Den-
dooven voor De Standaard Magazine
maak. Die zijn voor mij heel persoonlijk
en daar kan ik veel in kwijt. Het is telkens
weer een bevrijding als ik een verhaal vol-
tooi.”
CK: Denkt u er dan niet over om wat
minder opdrachten aan te nemen en meer
tijd te maken om aan romans te werken?
Moeyaert: “Nee. Het klinkt misschien
klef, maar ik wil d aarin mijn hart volgen.
Als ik op een bepaald moment een
opdracht krijg en ik voel daarbij de juiste
prikkel, dan ga ik ervoor. Ik heb daar tot
nu toe zelden spijt van gehad en het heeft
me veel bijgebracht. Anders zou ik bij-
voorbeeld nooit theater geschreven heb-
ben.”
PukkelsCK: De Vlaamse jeugdliteratuur wordt in
het buitenland weleens somber genoemd.
Ook in uw werk komen nogal wat ont-
wrichte gezinnen, relatieproblemen en
dergelijke voor en loopt het niet altijd goed
af. Bent u een sombere schrijver?
Moeyaert: “Voor de jeugdliteratuur in het
algemeen bemerk ik toch een kentering
naar de vrolijke kant. Zelf heb ik dat stig-
ma vooral opgeplakt gekregen door Blote
handen. Het open einde daarin suggereert
volgens mij meer een positieve ontkno-
ping, maar blijkbaar voelen lezers dat niet
zo aan. In ieder geval is mijn recentere
werk, Broere en Mansoor
bijvoorbeeld, een stuk lich-
ter. Het wordt wel nooit
kolder. Misschien wil ik
ooit een puur vrolijk werk
schrijven, maar momenteel
heb ik daar geen behoefte
aan.”
CK: U hebt naar aanleiding
van de zaak Reve mee het
pamflet ondertekend waar-
in het ontslag van Bert
Anciaux werd gevraagd en
werd gesteld dat hiermee de
prijs onherroepelijke schade
is toegebracht. Zou u hem
zelf weigeren?
Moeyaert: “Wat ik raar
vind in de reacties op die
brief is dat mensen de
betrekkelijkheid van dingen niet inzien.
Waarom zou ik zo’n prijs niet kunnen
aannemen en er het mijne van denken? Ik
wil daar gerust in meegaan, al zal ik niks
doen waar ik echt tegen ben. Wat ik in de
zaak rond Reve vreemd vond, was dat
iemand op zijn leven, op zijn vriend,
wordt vastgepind. Het kan toch niet dat je
zegt dat iemand prachtige boeken
geschreven heeft en daarvoor een prijs
verdient, maar die niet uitgereikt kan
krijgen omdat hij de verkeerde vrienden
heeft of het verkeerde leven leidt. Dat is
alles wat ik wou zeggen door de brief te
ondertekenen. Het betekent dus niet dat
ik een groep vorm met de andere onder-
tekenaars en er precies hetzelfde over
denk als zij.”
Naar aanleiding van de Ged ichtendag
zat Moeyaert in de jury d ie de beste
gedichten van 2001 mocht bekronen. Zelf
heeft hij nochtans nog maar heel weinig
poëzie gepubliceerd. Of we binnenkort
meer mogen verwachten?
“Ja, er komt een dichtbundel aan met
poëzie die ik de afgelopen vijftien jaar
geschreven heb. En neen, ik weet nog niet
of het als jeugdpoëzie zal worden uitgege-
ven. Het gaat in ieder geval niet over
schoolproblemen en pukkels.”
• UUR KULtUUR, woensdag 27 maart,
13u10, Museum Theo Vanderwaeteren,
MTM, Kasteelpark, Heverlee. www.bart-
moeyaert.com.
C U L T U U RBart Moeyaert te gast in UUR KULtUUR
Geen tijd om nieuwe roman te schrijvenGert Gielen
Op 27 maart ontvangt UUR KULtUUR Bart Moeyaert. Sinds zijn debuut in 1983 publiceert hij ongeveer een boek per
jaar, met sinds de jaren ’90 ook in het buitenland groot succes. Vorig jaar nog kreeg hij voor ‘Luna van de Boom’ de
Gouden Uil. Eerder had hij al dr ie keer de shortlist gehaald, onder andere met ‘Het is de li efde die we niet begrijpen’.
Recent waagde Moeyaert zich ook in het theater, met ‘Broere’, ‘Rover dronkeman’, ‘Bremen is niet ver’ en ‘Ongelikt’,
een bewerking van King Lear.
Editie 2002 doet bouwaanvraag
ExistenzMaximum“Architecten zijn machtig
als beheerser van vorm en
ruimte. Maar hun architec-
tuur wordt niet aanvaard,
tenzij als luxe. Ze past niet
in de denkwereld van haar
gebruikers. Er is een com-
municatieprobleem.” Met
die vaststelling trekken de
Leuvense studenten ingeni-
eur-architect hun jaarlijkse
projectweek ExistenzMaxi-
mum op gang.
Wat begon als een ondergronds experiment is zeven edities later een evenement dat
kan rekenen op een trouw publiek van studenten, academici en architecten. Editie 2002
hoopt een ruimer publiek aan te spreken met de lokroep: Bouwaanvraag. Wilde gij met
mij, of de expliciete vraag naar kruisbestuiving tussen de ontwerpers en de gebruikers
van architectuur. Van maandag 11 tot vrijdag 15 maart kan u t erecht in het oude Stucge-
bouw voor een aantal doorlopende activiteiten (video-installaties, fototentoonstelling,
leeskamer, bar ...) en een gevarieerd programma met lezingen, workshops en ateliers,
film en fuif, cocktailavond en Portugees diner. Aan het woord komen onder meer het
jonge architectenteam 51N4E space producers, de Argentijn Mario Corea, en Paul Rob-
brecht, samen met zijn partner Hilde Daem ontwerper van het veelbesproken Concert-
gebouw in Brugge. ExistenzMaximum gaat ook de boer op. Zo zal op dinsdag 12 maart,
in de Diestsestraat, een ontwerpmachine bestaande uit een team architectuurstuden-
ten aan de lopende band plannen voor woningen genereren, op vraag van voorbijgan-
gers. Op woensdagnamiddag richt een Site Spotting Tour door Leuven de spots op
recente projecten van internationaal gerenommeerde architecten. Hop on & hop off de
gewone lijnbus voor het volledige traject of enkel de sites die u interesseren - maar niet
zonder eerst het volledige programma te hebben bekeken, te vinden op de website van
dit extraverte architectuurevenement.
ExistenzMaximum 2002, van 11 t ot 15 maart in het voormalige Stucgebouw, Van Even-
straat 2d, www.existenzmaximum.be
7.3.2002 C A M P U S K R A N T 1 5
Farmaceutische analyse:“Schrijven met kleuren”
Professor Ann Van Schepdael
is hoofddocent aan de Faculteit
Farmaceutische Wetenschappen,
gespecialiseerd in de ‘Farmaceu-
tische chemie en analyse van
geneesmiddelen’.
“Mijn twee toppers zijn zeker
geen privé-eigendom van de dis-
cipline waarin ik actief ben. Toch
kan ik me mijn werk moeilijk
voorstellen zonder hen. Ik heb
het eerst en vooral over de chro-
matografie, een techniek waar-
mee je verschillende stoffen in
een mengsel kan scheiden - in
mijn geval dus geneesmiddelen.
De basis van d ie techniek werd
in het begin van de 20ste eeuw
gelegd door de Rus Tswett, bij
zijn onderzoek rond plantenpig-
menten. Vandaar de term ‘met
kleuren schrijven’. Later werd
een en ander verfijnd en ver-
sneld, en de informatisering
heeft het nut van de chromato-
grafie alleen maar vergroot.
Vergeet immers niet dat we vaak
heel grote hoeveelheden data
capteren. Zonder computer was
de verwerking een helse en zeer
tijdrovende klus. De andere
scheidingstechniek, elektroforese,
is in zijn ontstaan een ietsje
ouder dan de chromatografie, en
bestaat uit de scheiding van
macromoleculen in een elek-
trisch veld. Zowel de chromato-
grafie als de elektroforese zijn
ook onmisbaar als onderzoeks-
methoden voor tal van onder-
zoekers in andere, zeer verschei-
den disciplines.”
“Met deze beide scheidings-
technieken kunnen we dus
nagaan hoe een mengsel samen-
gesteld is. We kunnen al veel,
maar toch is er absoluut nog
nood aan meer, snellere en meer
kleinschalige technieken.
Bijvoorbeeld bij high throughput
screening, waarbij vaak tiendui-
zenden stoffen gebruikt worden
om nieuwe kandidaatgenees-
middelen op te sporen, beschikt
men vaak slechts over minuscule
hoeveelheden materiaal. Het is
essentieel dat je van de kan di-
daat-molecule snel de structuur
kent, en dus zijn str uctuurbepa-
lingstechnieken, gekoppeld aan
scheidende technieken, van het
allergrootste belang. Van deze
gekoppelde technieken zijn er te
weinig die specifiek gericht zijn
op de omgang met heel kleine
hoeveelheden, en die bovendien
gemakkelijk toegankelijk zijn.”
Numerieke wiskunde: “Bio-computers”
Professor Adhemar Bultheel is
wiskundige van opleiding. Hij
doceert verschillende vakken bij
de ingenieurs. “Als numeriek
wiskundige doe ik aan scientific
computing en zou ik de computer
als belangrijkste mijlpaal moeten
noemen: het digitaliseren van de
wiskundige modellen en van de
informatie in het algemeen. Maar
de computer zal wel voor onge-
veer elke discipline dé doorbraak
zijn. Een zinnig alternatief vind
ik in de ontwikkeling van de
zogenaamde systeemtheorie in de
eerste helft van de 20ste eeuw.
Dat overstijgt mijn vakgebied
natuurlijk ook, want het gaat in
feite om een nieuwsoortige
wetenschappelijke kijk op àlle
systemen met een zekere dyna-
miek. Deze theorie, ook wel
cybernetica genoemd, met
Norbert Wiener als belangrijkste
vader, is van oorsprong wiskun-
dig, maar wordt toegepast in zeer
vele disciplines. Het komt er op
neer dat je een complex systeem
bekijkt als een black box met
allerlei ingangen en uitgangen.
Het werk van de wetenschapper
is het opstellen van een model
voor dat systeem. Oorspron-
kelijk waren dat natuurlijk vrij
eenvoudige lineaire modellen,
maar het invoeren van niet-line-
ariteiten gaf bijvoorbeeld aanlei-
ding tot chaostheorie en fracta-
len, vergelijkingen met fascine-
rende grafische mogelijkheden.
Door toename van de rekencapa-
citeit zijn de modellen nu verfij-
nder en complexer.”
“Deze trend zet zich nog wel
een tijdje door. De grote sprong
voorwaarts kan er alleen maar
komen met andere modellen en
rekentechnieken. Ik denk dan aan
zaken als de bio-computer of de
quantum-computer. Van die
laatste weten we al dat hij maak-
baar is, het is nog een kwestie
van tijd. Als zulke middelen er
eenmaal zijn, zal dat onze
methodes om modellen te
maken zeker beïnvloeden. En de
bio-computer... Het is wel merk-
waardig he, vroeger zag je de
wetenschappen uit elkaar groei-
en in een reeks specialisaties. Is
dit de vooravond van een nieuwe
hereniging? Wiskundige model-
len voor een ecologisch systeem
berekend met genetische algorit-
men op een neuraal net van
quantum-computers... Maar nu
zit ik te speculeren hoor.”
Beleidsinformatica: “Hardeweg naar zachte systemen”
Professor Guido Dedene is een
wiskundige, nadien gespeciali-
seerd in de beleidsinformatica.
“Die discipline onderzoekt hoe
informatica op de meest zinvolle
en efficiënte manier ingezet kan
worden in een onderneming.
Informatica is natuurlijk een heel
jonge en dus stormachtige bran-
che. Wat vandaag een absolute
must is, is morgen weer ouder-
wets. Er is e chter minstens één
ontwikkeling die het nog wel een
tijdje zal uithouden, en dat is het
objectgeoriënteerd ontwikkelen
van software of OO. De belang-
rijkste uitwerking daarvan
dateert al uit 1987, van de hand
van Bertrand Meyer, nu verbon-
den aan het ETH in Zürich, de
Europese ‘Nobelprijzenfabriek’.
OO heeft geleid tot een revolutie
in het programmeren. In plaats
van ‘lineair’ te werken, wat heel
problematisch is naarmate je pro-
gramma complexer wordt, wer-
ken we nu met ‘objecten’, een
soort twee-eenheid van gegevens
en instructies, bewerkingen op
die gegevens. OO dwingt je om
op een andere, eigenlijk duale
manier aan te kijken tegen infor-
matie. Dat vergt vaak een ingrij-
pende mentale ‘herbronning’,
maar de productiviteit en kwali-
teit gaan sterk vooruit.”
“Voor wat de grootste lacune
betreft, verwijs ik naar mijn
inaugurale rede aan de
Universiteit van Amsterdam: De
harde weg naar zachte systemen.
Software is nog altijd véél te star.
Je krijgt een l astenboek van een
bedrijf, en je levert een maatpro-
gramma af. Maar o wee als er iets
verandert in het bedrijf.
Ongeveer 70 % van alle uitgaven
voor software wordt besteed aan
het veranderen van programma’s.
We hebben dus grote nood aan
zachte systemen, flexibel, fout-
tolerant, zelfregulerend, een
beetje zoals de mens zelf.
Essentieel daarvoor is de - verde-
re - ontwikkeling van agents,
zelfstandige objecten die uit
zichzelf kunnen optreden, zon-
der ‘prikkel’ van buitenaf. Ik
schat dat die over zowat tien jaar
commercieel zullen doorbreken.
En de volgende stap is dan de
‘spirituele computer’, die écht
een verlengstuk van onszelf is,
ook qua emotie, creativiteit... De
hardware daarvoor zullen we
wellicht over zowat dertig jaar
hebben, maar de software?”
Vision Sciences: “Zien hoe jeziet”
Professor Johan Wagemans is
experimenteel psycholoog, maar
zijn eigenlijke vakgebied is dat
van de Vision Sciences, waar
waarnemingspsychologen
samenwerken met neuroweten-
schappers en ingenieurs, die de
bevindingen toepassen in com-
putervisie.
“De ontdekking van het ver-
schijnsel van perceptuele organi-
satie, dat zou ik als dé doorbraak
typeren. Daarmee bedoelen we
het fenomeen dat binnenkomen-
de visuele informatie meteen en
onbewust in grotere gestructu-
reerde gehelen georganiseerd
wordt. Neem vier lichtpunten die
in een vierkant opgesteld staan.
Als je die consecutief aan- en uit
laat gaan, neem je een beweging
waar, ook al is die er niet. Ook
bepaalde vormen van optische
illusie berusten op dat fenomeen.
Het werd ontdekt door de
Gestalt-psychologie, rond het
begin van de 20ste eeuw, met
figuren als Wertheimer, Köhler en
Koffka. Het ging vaak om Joodse
geleerden, die in de jaren ’30
emigreerden naar de VS, en de
Gestalt-psychologie daar ingang
deden vinden. Rond 1950 bloed-
de de richting dood, maar de
inzichten bleven. Essentieel in
hun opvatting was dat het geheel
meer is dan de som der delen.
Anders gezegd: op basis van deel-
informatie ‘zien’ we een gestruc-
tureerd geheel.”
“De lacune bij de Vision
Sciences zit in dezelfde sfeer. We
weten wel dat die fenomenen
bestaan, en we kunnen ze
beschrijven. Maar we begrijpen
ze nog lang niet op fysiologisch
niveau, en we kunnen ze nog
onvoldoende ‘vertalen’ voor
computergebruik. We weten hoe
een geïsoleerde zenuwcel of
neuron zich gedraagt. We weten
ook welke hersendelen actief zijn
bij een bepaalde taak. Maar
inzicht in de relatie tussen beide
niveaus ontbreekt nog. We ver-
moeden dat de Gestalt-fenome-
nen gebaseerd zijn op een weder-
kerige wisselwerking tussen ver-
schillende hersengebieden. De
huidige techniek staat ons echter
nog niet toe om die wisselwer-
king te registreren. Inzicht in die
mechanismen is nochtans essen-
tieel voor echte automatische
beeldherkenning, zoals de her-
kenning van een tumor op een
röntgenfoto.”
Campuskrant vraagt in de loop van dit millennium aan vertegenwoordigers van een lange lijst disciplines
wat volgens hen de belangrijkste doorbraak in hun vakgebied was, én wat de belangrijkste lacune is.
Vergelijkende endocrinologie:“Hormonen in competitie”
Professor Eduard Kühn is bio-
loog, gespecialiseerd in de verge-
lijkende endocrinologie. “We
doen onderzoek rond de werking
van hormonen in de belangrijkste
klassen van de gewervelde dieren,
van vissen tot zoogdieren. We
richten ons vooral op de studie
van de hormonale processen rond
groei en wat daarmee samen-
hangt. We doen aan fundamen-
teel onderzoek, maar de toepas-
sing is vaak niet veraf. Resultaten
gevonden bij lagere diergroepen
kunnen dikwijls gebruikt worden
in onderzoek op zoogdieren en de
mens, zodat wij eigenlijk ook op
zoek zijn naar diermodellen voor
het geneeskundig onderzoek.
Daarnaast doen we ook onder-
zoek rond endocrine disruptors,
de vreemde stoffen in ons milieu,
bijvoorbeeld PCB’s en d ioxines,
die het hormonale evenwicht
kunnen verstoren.”
“De belangrijkste mijlpaal in
mijn discipline is de ontwikkeling
van het radioimmunoassay
geweest, door Berson en Yalow.
Met die techniek, bekroond met
een Nobelprijs in 197 7, kan je
uiterst lage concentraties van een
stof, bijvoorbeeld hormonen, in
het bloed opsporen. Het principe
is eigenlijk eenvoudig. Tegen een
bepaald bekend hormoon maakt
men een antilichaam. Daarna
zorgt men ervoor dat dit hor-
moon gemerkt wordt en in com-
petitie treedt met het natuurlijk
voorkomend ongemerkt hor-
moon voor wat de binding betreft
met dit antilichaam. Hoe meer
ongemerkt hormoon in circulatie,
hoe hoger deze competitie en hoe
minder radioactiviteit er gemeten
wordt.”
“Minstens even belangrijk is
de ontwikkeling geweest van de
moleculaire biologie en gentech-
nologie. De fysiologische proble-
matiek ligt vooral op het niveau
van het orgaan, maar kan nu
zowel cellulair als moleculair-bio-
logisch verder worden uitge-
bouwd. Een grote uitdaging is
dan ook om de genetische expres-
sie te bestuderen, die een gevolg
is van veranderingen in fysiologi-
sche processen zoals de groei.
Daar ligt dan ook tegelijk de
grootste lacune uit onze disci-
pline, namelijk het zoeken naar
een objectief in vitro systeem, dat
zelfs maar bij benadering de
fysiologische complexiteit in vivo
weergeeft.”
En de winnaar is ...T O P V I J FLudo Meyvis
16 C A M P U S K R A N T 7. 3 . 2 0 0 2
“Toen ik in tweede kan zat, had iedereen
het over de kruisraketten in Florennes.
We hadden daar een huis waar een kleur-
rijke bende samenkwam: oudere mensen,
scholieren, studenten. Achteraf bekeken
was het niet allemaal even productief,
maar het was wel een leerschool voor hoe
je maatschappelijk protest organiseert. Of
hoe je het beter niet doet. Het jaar erop
moest ik zelf mijn studies betalen, en
ging ik werken in de fabriek. Daar heb ik
heel veel aan gehad. Als student moet je
wat kunnen experimenteren, maar je
moet daar ook grenzen aan kunnen stel-
len. Het is belangrijk om met beide voe-
ten op de grond te staan.”
“Ik geloof niet dat studenten vandaag
minder geëngageerd zijn, zoals je w el
eens hoort beweren. Onze generatie
kreeg dat ook altijd naar het hoofd geslin-
gerd, maar dan van verbitterde ’68-ers die
hele avonden in de Amedee aan de toog
hingen. Wij gingen in onze tijd niet
alleen betogen omdat we ervan wakker
lagen, maar gewoon omdat het leuk was.
Het was sympathiek om tegen de raketten
te zijn.”
“In de licenties wilde ik internationale
politiek studeren: het werd dus de optie
‘polemologie’ of ‘vredeswetenschappen’ -
oorlogswetenschappen eigenlijk. Die rich-
ting was toen jammer genoeg nog niet zo
sterk uitgebouwd, maar je had wel een
aantal zeer interessante proffen: professor
De Clerck van filosofie en professor Van
Wildemeers, die internationale politiek
gaf, echt inspirerend. Maar bij het afstu-
deren voelde ik me nog geen volwaardig
polemoloog. Ik ben dan nog een postgra-
duaat in Louvain-la-Neuve gaan volgen,
Pays en voie de développement. Die rich-
ting werd gevolgd door mensen uit heel
de wereld en dat creëerde een bepaald
elan.”
MemorabelAfgekeurd voor legerdienst, gaat Jan Van-
de Putte na zijn studies opleidingen
geven aan gewetensbezwaarden. Na een
tijdje begint het ambtenarenkeurslijf te
wringen, maar hij kan aan de slag bij de
Europese Federatie van Dokters tegen
Atoomwapens. “Een zeer deftige interna-
tionale organisatie was dat: zij hadden in
’85 de Nobelprijs voor de Vrede gekregen.
Nu zijn ze niet meer zo bekend, maar in
de jaren ’80 verrichten zij internationaal
baanbrekend werk. Mijn taak was om
Europese thema’s inhoudelijk uit te wer-
ken. Toen heb ik mij volledig kunnen
omscholen naar nucleaire thema’s. Ik
kreeg mogelijkheden die je als jong afge-
studeerde niet vaak krijgt: ik kon lobby-
werk doen op alle niveau’s. Toen we in
Genève waren voor het algemeen test-
stopverdrag, ben ik persoonlijk gaan pra-
ten met de ambassadeurs van Frankrijk,
Nederland en Zweden. Het meest memo-
rabele was wel het bezoek aan de Ameri-
kaanse permanente delegatie. In de
ambassade van Frankrijk kon je gewoon
binnenwandelen, maar het gebouw van
de VS was meer een vesting: betonnen
blokken en allerlei checkpoints met gewa-
pende bewakers. We werden ontvangen
door een delegatie van experten die ons
volledig onder tafel praatten - zeer frus-
trerend. En eerlijk gezegd: ik kénde mijn
dossier. Politiek gezien was dat een inte-
ressante ervaring. Ik heb daar aan den lij-
ve ondervonden wat de machtsverhou-
dingen zijn op het vlak van kennis. Zij
zijn met zoveel meer: voor elk thema
hebben zij een team experten die ieder-
een overklassen.”
“Begin jaren ’90 was die organisatie
van dokters op zijn return: de koude oor-
log was afgelopen en de steun begon af te
kalven. Ik werd soms een paar maanden
halftijds betaald, soms gewoon niet.
Greenpeace zocht op dat moment mensen
om rond ontwapening te werken - bij hen
kon ik hetzelfde interessante werk doen,
maar wél betaald. Ik had toen ook mijn
eerste kind, dus de keuze was snel
gemaakt. P as op, ik heb mijn beslissingen
nooit laten afhangen van financiële
zaken: ik heb altijd precies gedaan wat ik
wou doen, en op de duur werd ik er ook
voor betaald.”
“Ik werk nu niet meer op ontwape-
ning - in België hebben we de zaak min of
meer gewonnen - al spring ik af en toe
mijn Franse collega’s nog eens bij. Tegen-
woordig werk ik meer op nucleaire trans-
porten, kernafval en elektriciteit. Con-
creet strijden we er bijvoorbeeld voor om
de subsidies voor kernenergie af te schaf-
fen. Als men beweert dat kernenergie
competitief is, waarom het dan via allerlei
indirecte wegen financieel steunen?”
Spaghetti“Als campaigner moet ik ervoor zorgen
dat er rond bepaalde thema’s vooruitgang
geboekt wordt op het terrein. Wij kun -
nen met vlagjes staan zwaaien en dat is
belangrijk om het thema over te brengen
naar het grote publiek, maar als je niet
tegelijk werkt aan de basismechanismen,
zul je nooit vooruitgang boeken. Bij zo’n
campagne komt dus ook heel wat juri-
disch werk kijken. We zorgen er bijvoor-
beeld voor dat nucleaire vergunningen
vernietigd worden door de rechtbank. We
hebben heel goede advocaten, maar die
zijn niet gespecialiseerd: heel de inhoude-
lijke onderbouw van dat juridisch dossier
is mijn verantwoordelijkheid. Ook op
andere vlakken doe ik inhoudelijk werk:
ik volg nu bijvoorbeeld de ontwikkelin-
gen op de elektriciteitsmarkt.”
“Een ideologisch standpunt hebben
wij daarover niet. We stellen de ontwik-
kelingen gewoon vast. Maar als er nieuwe
regels komen, pleiten we ervoor dat die
correct zijn. In België zal de k leine ver-
bruiker de liberalisering van de elektrici-
teitsmarkt beginnen voelen vanaf de
zomer van 2003. We willen vermijden
dat de tarifering even verwarrend wordt
als bij de mobiele telefonie het geval is.
De klant moet tarieven kunnen vergelij-
ken en informatie krijgen over de ener-
giemix op zijn factuur: zoveel percent
kernenergie, steenkool, enzovoort. Op
Vlaams niveau is dat al goedgekeurd, wat
fantastisch is. In d at geval nemen wij die
tekst, vertalen hem naar het Frans en het
Engels, en gebruiken die als voorbeeld
voor andere lidstaten van de Europese
Unie. Dat is het soort lobbywerk dat wij
doen.”
“Dankzij onze leden - we hebben er
nu 90.000 - kunnen we heel onafhanke-
lijk zijn: Greenpeace heeft geen subsidies
en sponsoring nodig. En door de steun
van het publiek krijgen we politiek
gewicht. Soms sluiten we ons aan bij vak-
bonden of consumentenorganisaties om
onze thema’s meer kracht bij te zetten.
We zijn wel radicaal, maar zeer pragma-
tisch. Neem energie: het perpetuum
mobile bestaat niet, elke vorm van ener-
gie heeft een impact op het milieu. Je
moet dus dingen gaan afwegen. Die
windmolens aan de k ust, die hebben wel
degelijk nadelen, maar toch zetten wij
daar onze schouders onder. Dat is contro-
versieel, en we zullen er waarschijnlijk
wel leden mee verliezen, maar we hebben
criteria die goed onderbouwd zijn.”
“We kunnen ons geen fouten veroor-
loven, dat is het stresserende aan deze
job. Als we domme dingen doen, worden
we afgestraft. Dat was ook het geval met
het hele schandaal rond het tankerplat-
form Brent Spar: er is een meetfout
gemaakt, waardoor onze berekeningen
verkeerd waren. Men heeft mij verteld dat
het daar een spaghetti aan leidingen is en
iemand heeft in een verkeerde pijp geme-
ten. Maar we zijn wel zélf naar buiten
gekomen met onze fout. Het was het
moment van de Franse kernproeven,
waarvoor zowat heel de wereld gemobili-
seerd was. Voor heel wat actoren, onder
andere voor het Verbond van Belgische
Ondernemingen, werd Greenpeace te
machtig. Ook voor de pers was het prettig
om ons eens op de vingers te kunnen tik-
ken. Dat is normaal, en ook goed in zeke-
re zin. Journalisten zijn misschien lang te
zacht geweest voor ons. Een en ander
heeft ons weer met beide voeten op de
grond gezet.”
L E V E N N A L E U V E N
Nuclear campaigner Jan Vande Putte
De stress van het engagementKristien Vermoesen
Jan Vande Putte is een kind van de vred esbeweging. In zijn studententijd was het hip om neutronenbommenstickers op je tas te
plakken en mee op te s tappen in de anti-rakettenbetogingen in Brussel. “In mijn t weede kandidatuur was ik met vanalles bezig behalve
met studeren. Ik heb dat jaar dan ook gebist.” Het heeft hem er niet van weerhouden in ’89 af te studeren als politoloog, en nu werkt Jan
Vande Putte bij Greenpeace, als ‘campaigner’ voor nucleaire thema’s.
Jan VandePutte: “Wekunnen onsgeen foutenveroorloven, datis hetstresserendeaan deze job.Als we dommedingen doen,worden weafgestraft.”
In memoriam
De universitaire gemeenschap neemt afscheid van:
Peggy Lambrechts, administratief medewerkster Departement Sociologie, geboren
te Lubbeek op 6 maart 1974 en overleden te Leuven op 31 januari 2002 .
Professor Edmond Van Eijl, emeritus gewoon hoogleraar aan de Faculteit Godge-
leerdheid, geboren te Dinteloord op 2 mei 1918 en overleden te Oud-Heverlee op 6
februari 2002 .
De heer Willy Boon, docent aan het Departement Natuurkunde, Faculteit Weten-
schappen, geboren te Leuven op 26 maart 1942 en overleden te Leuven op 24 februari
2002.
7.3.2002 C A M P U S K R A N T 1 7
IdentificatieficheAlumni Lovaniensesalumninummer:....................................................................naam:.................................................................................(meisjesnaam voor gehuwde dames)voornaam:..........................................................................(officiële voornaam, geen roepnaam)geboortedatum:...................................................................
Adresgegevens Alumnusstraat + nr:..........................................................................postcode:...........gemeente:..................................................landcode:...........land:.........................................................tel:.....................................................................................fax:....................................................................................e-mail:................................................................................(geeft toelating om dit e-mailadres op te nemen in het e-adres-senbestand op internet)
Studiegegevens Alumnuspromotiejaar:......................................................................diploma 1:..........................................................................diploma 2:..........................................................................specialisatie 1:....................................................................specialisatie 2:....................................................................
Huidige werkkring Alumnusfirma:.................................................................................straat + nr:..........................................................................postcode:...............gemeente:..............................................landcode:...............land:.....................................................telefoon:.............................................................................fax:....................................................................................e-mail:................................................................................functie:...............................................................................
Bent u bereid om werkzoekende studenten en/of alumni teinformeren over uw werkterrein ? Ja 0 Neen 0
Terug te bezorgen aan Alumni Lovanienses vzw,Atrechtcollege, Naamsestraat 63, 3000 Leuven, (f) 016 32 4190. U vindt deze fiche ook op de internetpagina’s van AlumniLovanienses, www.kuleuven.ac.be/alumni/
A L U M N I L O V A N I E N S E S
advertentie
Koepelnieuws
Met Alumni naar Mexico enGuatemalaHet Alumni-reiscomité plant van 1
tot 14 oktober een prachtige cultu-
reel-historische reis naar Mexico en
G uatema la. Op het prog ra m ma
staan onder me er een bez o ek aa n
Mexico-Cit y, de archeologische site
Teotihuacan, een boottocht langs de
i nd ru kwek kende Ca nyon du
S u m idero, een bez o ek aan Sa n
Cristobal de las C asas, het meer van
Atitlan, een klein indianendorp, de
prachtige kerk van Santo Thomas, de
koloniale stad Antigua en Guatemala
City. De prijs bedraagt 2.945 euro
(all in) per persoon in een dubbele
kamer.
Me er info: Alumnisec reta ri aat,
Naamsestraat 63, 3000 Leuven, (t)
016 32 40 02 of via Alumni.
Lo va n ien ses @ a l u m. ku leuven. a c. b e
Kringnieuws
Seniorendag Ekonomika AlumniWie minstens ve ert ig jaar gele den
begon te studeren aan de Faculteit
ET EW is wel kom op de twe e ë n-
tw i nt igste Sen iorendag va n
Ekonomika Alumni. Gastspreker is
dit jaar Mark Eyskens.
18 april, vanaf 11u30, Faculty Club.
I nfo: Ekonom ika Alumni, Naa m se-
straat 69, 3000 Leuven, (t) 016 32 66
90, marijk e.decabooter @econ.kuleu-
ven.ac.be
Leuvense Kunsthistorici,Archeologen en MusicologenVan 8 tot 29 maart loopt de tentoon-
stel l i ng Van Nab ada tot Gi b a la.
Leuvense opgravingen in Syr ië, geor-
ga n i se erd do or Alfa, Eos en de
Afdeling Oude Nabije Oosten, in de
tentoonstellingszaal van de Centrale
Bibliotheek.
Maa ndag- v ri j dag, 8u45-19 u, zater-
dag, 8u45-12u30. Iedereen is welkom
op de opening op donderdag 7 maart
om 20u.
VILvOp 19 maa rt om 19u30 he eft een
foru mavond plaats over ‘De to e-
kom st van de Bre e d b a nd c om mu-
n icat ie: Eerste UMTS- testbed in
België straks op K.U.Leuven’, audi-
torium Arenb erg kaste el, Heverle e.
De Jaarlijkse Algemene Vergadering
VILv heeft plaats op 26 april, vanaf
16u. Na een bezoek aan een reeks
s pe erpu nt to epass i ngen, vol gen de
Statuta i re Jaa rverga deri ng in het
Arenbergauditorium en het aperitief
in de Salons. Voor de echtgenoten
leidt een univers i ta i re gids een
b ez o ek aan het Arenb erg kaste el.
Banket in de Oude Kantien, met als
ere geno dig den de jaa raf gevaa rdig-
den van lustrumpromoties (’52 -’97).
Slavische Talen en Oost-EuropakundeOp 9 maart is het Abituriëntendag
op de Faculteit Letteren. VOSTOK
verz orgt het onderde el ‘werkgele-
genheid’. Alumni zijn welkom om
ge ï nteresse erde laat ste jaa rs uit de
humaniora info te verschaffen over
de jobmogelijkheden van het diplo-
ma Oost- Eu ropese Ta len en
Culturen.
Op 24 maart houdt VOSTOK haar
Algemene Vergadering in de Groene
Waterman in Antwerpen. Die start
om 11u met een brunchvergadering,
om 14u gevolgd door een activiteit
met een Slavisch tintje.
Voor inschrijvingen en info: vostokvo-
Plantkunde en DierkundeDe Vereniging van Afgestudeerden
in Plantkunde en Dierkunde organi-
se ert op zaterdag 23 februa ri een
museu m b ez o ek aan het KBIN in
Brussel en op maandag 20 mei een
familiale uitstap in Kanne.
Voor meer info en het volledige jaar-
prog ra m ma van PDL: w w w. ku leu-
ven.ac.be/pdl
Geneesheren-AlumniOp zaterdag 25 mei he eft de
A l gemene Le denverga deri ng plaat s
en een studie dag met als thema
‘Recente adv iezen van de et h i sche
c om m i ss ie van de Facu l tei t
Geneeskunde en van de universitaire
ziekenhuizen K.U.L euven’.
De el na mekosten: 10 eu ro vo or
le den, 15 eu ro vo or niet- le den.
Ac c re di teri ng wordt aa ngev raag d
voor Ethiek en Economie.
FarmaLeuvenOp 20 april heeft een algemene s ta-
tuta i re verga deri ng plaats met een
viering van apothekers die 50 jaar
geleden afstudeerden.
Op 16 maart heeft de farmacologi-
sche dag plaats met als onderwerp
‘Nieuwe gene es m iddelen anno
2002’. Deze bi j schol i ngsact iv i tei t
komt in aanmerking voor accredite-
ring.
Info: secretariaat van Farmaleuven,
Van Evenstraat 4, 3000 Leuven, (t)
016 32 34 56, Alice. Bec kers @ f a rm.
ku leuven. a c. b e, Veren ig i ng Gen e es-
heren Alumni K.U.Leuven (t)016 33 74
76, www.farmaleuven.be
BVLGOp z aterdag 16 maart heeft een stu-
diedag plaats over de nieuwste ont-
w ik kel i ngen in de geste entele er.
w w w . ku le u ve n . a c . b e / ge olo g ie /
bvlg
V.ir.F.L (Vereniging van ingenieursvan de faculteit LTBW) Nieuws van de Vrienden k ri ngen:
w w w. ag r. ku leuven. ac. b e / veren ig i n-
gen/virfl.htm
• V.Ir.F.L.-Brabant
Op 22 maart geeft prof. Georges Van
der Perre een voordracht, Sleutelen
aan het men selijk lichaa m, Jozef
Heuts-auditorium, 20u.
Op z aterdag 4 mei heeft een bezoek
plaats aan No ord-West- B rab a nt.
Info: Dirk Fremaut, (t) 016 77 80 68.
• V.Ir.F.L.-Limburg
Info: Martin Willems, (t) 012 23 46 92.
• V. I r. F. L. -W.- en O. -Vlaa nderen
Info: Lieve Arens, (t) 051 57 19 63.
Wijgerig Gezelschap te Leuven
De studie dag van het Wi j sgerig
Gezelschap te Leuven heeft dit jaar
plaats op zaterdag 20 april. Het the-
ma van de dag: Het a bsolute Kwa ad.
Theologisch ForumOp zaterdag 4 mei opent de faculteit
haar d euren voor afgestudeerden e n
a ndere ge ï nteresse erden tijdens de
Terugkomdag, met een brede waaier
aan academische en minder academi-
sche act iv i tei ten, tussen 14u30 en
17u30. Groepen (jaren, kotgenoten,
fa k b a rv rienden, oud- b estuu rs le den
Fego, ...) kunnen een bepaalde ont-
mo et i ngs plaats afs preken met het
bestuur. Na de eucharistieviering om
18u wordt de dansvloer geopend in
A l ma 2. Verz o ek nu m mers ku n nen
worden aa ngev raagd bi j
I nfo: Lieven. Bo eve @ t h e o. ku leuven.
a c.be of Annem ie. Du mou l i n @ t h e o.
kuleuven.ac.be
VRGOp vrijdag 15 maart heeft de jaarlijk-
se VRG-A l u m n idag plaats met als
t hema Recht in bewe g i ng. Op het
programma - vanaf 11u - vergadering
van de VRG-Senaat, een academi-
sche zitting, een receptie, een wan-
del buf fet en een HDR- avond.
Prijzen: 30 euro (promotiejaar 1997-
2001) of 50 euro (promotiejaar vóór
19 97). Niet- le den beta len 75 eu ro
(korting partner: -15 euro). Deze stu-
diedag is erkend door de Vereniging
van Vlaa m se Ba l ies (4 pu nten ) .
Tijdens het Pinksterweekend orga-
niseert het VRG-juniorenteam een
weekendje Namen met onder meer
een bezoek aan het Waals parlement
en een avonturenparcours in Dinant
of een stadsbezoek. Inschrijven kan
tot 1 april.
I nfo: Ch ri stine Verho even, VRG-
sec reta ri aat, Tien sest raat 41, 3000
Leuven, t (016) 32 54 81, christine.ver-
w w w. law. ku leuven. a c. b e / a l u m n i /
18 C A M P U S K R A N T 7. 3 . 2 0 0 2
A L U M N I I N B E E L D
Anneleen Demasure van Kulak Alumni licht
het programma toe: “Om 16 uur vindt een
praatcafé plaats in het ‘Stuhu’. Om 18 uur is er
een misviering met E.H. John Dekimpe in de
hall van de universiteit, gevolgd door een
receptie en een barbecue. Om halfelf begint
dan de derde Young Kulak Alumni-fuif. Die is
gratis voor alle leden.” Demasure verwacht
bijna duizend ex-Kulakkers en hoopt dat het
initiatief jaarlijks herhaald kan worden.
De alumnivereniging is gegroeid uit het
Kulak 35- feestweek-
end en verenigt zowel
oudstudenten als per-
soneelsleden. Dema-
sure: “Inmiddels zijn
de fundamenten van
de vereniging gelegd.
We zijn een vzw
geworden en we heb-
ben administratieve
ondersteuning gekre-
gen. Dat is wel nodig
want het bijwerken
van het adressenbe-
stand is een giganti-
sche klus. We werken
ook met spilfiguren
die de adressen van
hun jaargenoten verzamelen. Wat activiteiten
betreft, tasten we voorzichtig af wat mogelijk
is. Zo planden we al een concert met Riguelle
& Hautekiet, reikten we een verdienstelijk-
heidsprijs uit, en fuifden we met de jong-
Alumni, zij die minder dan tien jaar geleden de
Kulak verlieten. Daar kwam 700 man op a f.”
Info over de terugkomdag op (t) 056 24 62 53 of
(t) 047627 06 66 e n www.kulak.ac.be
Terugkomdag voor Kulak Alumni Kris Vanhee
Kulak-alumni die hun vroegere medestudenten en proffen én de campus nog eens willen terugzien,
zijn welkom op zaterdag 16 maart. Kulak Alumni organiseert dan een terugkomdag voor alumni en
sympathisanten. Wie tien, twintig of dertig jaar afgestudeerd is, wordt extra in de bloemetjes gezet.
advertentie
Op 23 februari organiseerde de K.U.Leuven voor het eerst een ‘Interna-
tional Day’ voor studenten en personeelsleden. In de loop van de voor-
middag konden de geïnteresseerden terecht op een informatiebeurs,
waar de ambassades van een 20-tal landen hun onderwijssysteem
voorstelden. Tegelijkertijd liep er een tentoonstelling met werken van
internationale kunstenaars die allemaal een band met de K.U.L euven
hebben. Nog in de voormiddag was er een debat over de internationali-
sering van het universitair onderwijs, met ISDN-links naar locaties in
verschillende continenten. Later op de dag waren er allerhande work-
shops, ondermeer tango en salsa, en werd het toneelstuk Meer is altijd
beter opgevoerd. Er was ook een moment van bezinning, met verte-
genwoordigers van diverse overtuigingen. De eerste ‘International
Day’ werd in feeststemming afgesloten met het jaarlijkse galabal van de
buitenlandse-studentenvereniging Portulaca.
International Day
Leuvens Alumni Orkest
Met als thema ‘De Russische Klankkleur’ brengt het Leuvens Alumni Orkest op 27 april Kamar-
inskaya van Glinka, de derde symfonie van Borodin, Rococo Variaties en op. 33 van Tchaikovsky,
met als cello-solist Stijn Kuppens en het Capriccio Espagnol. Dirigent is Ivo Venkov.
27 apr., 20u15, P ieter de Somer-aula, de Bériotstraat 2 4, Leuven. Kaarten: 9 euro / 7,5 euro (alumni,
personeel), 6 euro (studenten), 5 euro (-18 jaar). Reservatie: www.lao.be. Info: Jan De Vilder, voor-
zitter LAO, (t) 016 22 43 28 en [email protected].
7.3.2002 C A M P U S K R A N T 1 9
20 C A M P U S K R A N T 7. 3 . 2 0
Patroonsfeest (3)Lord Browne of Madingley, top-
man van BP, heeft recent een doc-
toraat honoris causa van onze uni-
versiteit ontvangen. Ik wil mij niet
uitspreken over de keuze van Lord
Browne als eredoctor, maar het
lijkt mij nodig om zijn uitspraken
in de laatste Campuskrant te
nuanceren. Ik beperk mij hier ter
illustratie tot zijn stelling dat BP-
AMOCO niet ijvert voor oliewin-
ning in Alaska of in het noord-
poolgebied: “De beslissing om
Alaska open te stellen is aan de
Verenigde Staten. BP hoort daar
niet in tussenbeide te komen en
doet dat ook niet.” Het is echter zo
dat BP samen met drie andere
maatschappijen (Chevron, Exxon
en Phillips Petroleum) op een
actieve manier lobby voert bij de
Amerikaanse regering om de
beschermde status van het noord-
poolgebied af te zeggen (bron:
PIRG, Washington DC), rechts-
reeks en via organisaties waarvan
BP lid is, zoals het American
Petroleum Institute (bron: API,
Washington DC). Uit de En gelse
bedrijven heeft BP zelfs de groot-
ste bijdrage geleverd aan de (repu-
blikeinse) presidentiële verkie-
zingscampagne in de VS in
1999/2000: 3 miljoen dollar
(bron: PIRC, London). BP is tevens
reeds begonnen met de bouw van
Northstar, een omstreden offshore
exploratieproject in het noord-
poolgebied (bron: Greenpeace
USA). Dit laat vermoeden dat zijn
andere uitspraken ook met een
korreltje zout moeten worden
genomen.
Stephan Cludts, Centre for
Economics and Ethics
Pol en SocIn Campuskrant nr. 8 van 1 4
februari lees ik op blz. 13 dat
“Koen Matthijs gewoon hoogle-
raar is van het Departement
Sociologie van de Faculteit
Politieke en Sociale Weten-
schappen.”
Wat een gemiste kans!! We wor-
den al jaar en dag achtervolgd met
het begrip ‘Pol en Soc’, maar onze
faculteit bestaat wel degelijk uit
drie departementen, met name
ook het Departement Communi-
catiewetenschap maakt deel uit
van onze Faculteit Sociale
Wetenschappen. Dat vorige week
in de Passe-Partout dezelfde fout
werd gemaakt, kan nog enigzins
worden begrepen, maar dat het
eigen blad van onze universiteit de
juiste naam van faculteiten niet
kan vermelden, vind ik jammer
genoeg een gemiste kans...
Inge Gypens, administratief
secretaris
In de gecorrigeerde versie die prof.
Matthijs me bezorgd heeft, is inder-
daad sprake van de ‘Facult eit
Sociale Wetenschappen’. In een al
te ijverige redactie-bui heb ik daar
‘Faculteit Politieke en Sociale
Wetenschappen’ van gemaakt. We
beloven beterschap - aan de KUL ,
sorry, K.U.Leuven, moeten we het
goede voorbeeld geven. (lm)
FWO en ruimtevaartIn de open brief aan de besluit vor-
mers inzake wetenschappelijk
onderzoek in België en Vlaanderen
van dr. Louis Ronse De Craene
(Campuskrant nr. 7 - 24 januari)
wordt onterecht geschreven dat de
toekomstige Belgische ruimterei-
ziger zijn droom zal kunnen ver-
wezenlijken dankzij ettelijke mil-
joenen van het Fonds voor
Wetenschappelijk Onderzoek-
Vlaanderen.
Wij wensen er de aandacht op te
vestigen dat het FWO-Vlaanderen
geen enkele euro hieraan uitgeeft
en dat het ruimtevaartexperiment
ingeschreven staat op de federale
begroting van DWTC, nl. de
Federale Diensten voor
Wetenschappelijke, Technische en
Culturele Aangelegenheden.
Voor het overige voert het F WO-
Vlaanderen de actie, die in de
betrokken lezersbrief wordt
bepleit, op basis van een strenge,
interuniversitaire selectie op basis
van peer review.
José Traest, secretaris-generaal
Fonds voor Wetenschappelijk
Onderzoek - Vlaanderen
Fleming/Duchesne en schimmelsIn Campuskrant nr. 8 van 1 4
februari verscheen een bijdrage
onder de titel ‘Potje schimmels’. U
schrijft: “Neem nu Alexander
Fleming: als die zich lang geleden
niet geboeid over iets bijzonder
onnozels als een potje schimmel
had gebogen, zou de penicilline
niet uitgevonden zijn en zou de
wereld er dus compleet anders uit-
zien”.
Eens te meer blijkt dat de echte
winnaars niet altijd erkend wor-
den. Zoals bij de selectie van onze
Vlaamse vertegenwoordiger voor
het Europees songfestival.
Penicilline werd uitgevonden door
Ernest Duchesne die in 1897 zijn
doctoraatsthesis getiteld
“Contribution à l’étude de la con-
currence vitale chez les microorga-
nismes. Antagonisme entre les
moisissures et les microbes” ver-
dedigde. De betrokken schimmel
was het Penicillium glaucum. Zijn
bevindingen waren wetenschap-
pelijk onderbouwd: proefdieren,
besmet met Bacterium Coli en met
de bacil van Eberth overleefden
indien ze behandeld werden met
culturen van Penicillium. De die-
ren uit de controlegroep stierven.
Duchesne besloot aldus: “on arri-
vera peut-être à la découverte
d’autres faits applicables à l’hygiè-
ne prophylactique et à la thér apeu-
tique”.
Duchesne was een komeet aan het
Franse firmament. Hij was een
onbelangrijk militair doktoortje,
zijn thesis werd in de kas gezet (U
kunt ze nu achter glas gaan bezien
in het museum van Val-de-Grace),
hij kreeg tuberculose en stierf op
de leeftijd van 38 jaar.
Prof. em. dr. Raphaël Suy
L E Z E R S B R I E V E N
WiskundeEen goeie 20.000 wiskundige artikels, gewoon gratis op
uw bord, dat levert u deze site die deel uitmaakt van ArXiv,
een initiatief dat de onzedige prijzen van veel tijdschrift-
uitgevers een neus wil zetten. En zo te zien met véél suc-
ces. Gelieve u echter te onthouden van lectuur als u uw
gesprekken niet dagelijks voorziet van termen als algebroïd,
Bochner-Kähler manifolds en K3 Fibraties. K3, inderdaad.
http://front.math.ucdavis.edu/
EntomologieU bent misschien nog niet zo ver, maar de mestkever en de
zigeunermot hebben al làng hun home page. Duizenden
entomologische links vindt u hier netjes op een kluit je.
Niet alles is wetenschappelijk even grundlich, maar er zit
een indruk wekkende reeks solide sites tussen.
http://www.ent.iastate.edu/list/
Griekse grammaticaMarc Huys, docent aan onze Faculteit Letteren, werkt
onverdroten aan een indruk wekkende site over Griekse
grammatica. In juni van vorig jaar werd die zelfs verkozen
tot hotsite door het Amerikaanse tijdschrift USA Today.
Het materiaal op deze stek varieert van hóógst filologisch
tot erg boeiend en toegankelijk. Dr. Huys heeft niet alleen
zowat alles verzameld wat over de klassieke Griekse taal te
vinden is, hij voorziet een en ander ook van uit voerige
commentaar.
http://greekgrammar.com
FilosofieNoesis is een prima toegankelijk initiatief voor medemen-
sen die gepijnigd worden door filosofische kwesties. Wat
zei Plato ook alweer over esthetica? En hoe verhoudt
Malebranche zich tot Descartes? U vindt op deze site tal
van originele teksten van onze grote denkers en wijsgerige
beschouwingen over hun werk.
http://noesis.evansville.edu/bin/index.cgi
MineralogieDavid Barthelmy verzamelt informatie over meer dan
4.000 mineralen. Zijn website is op alle denkbare manie-
ren voorzien van kruisverwijzingen. U vindt chemische en
optische eigenschappen, beeldmateriaal, links naar mine-
raalverkopers enzovoort. Zeg nooit meer dat u zonder paly-
gorskiet of hectorfloresiet zit, dàt pakt voortaan niet meer.
http://webmineral.com/
Economische geschiedenisHoe het met u zit, w eten we niet, maar voor ons moet het
Web dé bewaarplaats van teksten worden, bij voorkeur
mooi thematisch bij elkaar gebracht, zoals in dit Archive for
the History of Economic Thought. U vindt hier volledige
teksten van Malthus en John Stuart Mill tot Keynes’ The
Economic Consequences of the Peace en Jonathan Swifts
Proposal to Pay Off the Debt of the Nation. Ideetje,
Reynders?
http://socserv2.socsci.mcmaster.ca/~econ/ugcm/3ll3/index.ht
ml
Geschiedenis van de informaticaOnze meer genderbewuste collegae drukken zich nogal
neerbuigend uit over de veel te mannelijke wereld van de
informatica. Foùt. Op deze stek over de geschiedenis van
de computer verneemt u dat de derde ‘echte’ programmeur
ter wereld mevrouw Grace Murray Hopper was. Zij hield
vanaf 1944 de Harvard/IBM MarkI aan de praat, de eerste
‘echte’ computer.
http://www.computer.org/history/
Geschiedenis van de geneeskundeMedische geschiedenis doet je inzien dat we echt wel in de
beste aller tijden leven. Of zou u mis schien graag op opoe’s
wijze een been laten amputeren? Op deze site over Medical
Antiques krijgt u bovendien tientallen links naar andere
sites over oude medische en wetenschappelijke instrumen-
ten op de koop toe.
http://www.medicalantiques.com/
Ludo Meyvis
orld ide etenschap
• Populariserende of, als we het echt niet laten kunnen, zelfs heel
ernstige wetenschappelijke sites, rijp voor uw voetnoten, vindt u
vanaf nu in dit blad. Bookmarken, graag! •
Koen Vanden Driessche (Medica): “We noemen
deze ziektes verwaarloosd omdat er geen onderzoek
wordt verricht naar een goede behandeling. Omdat
vooral arme mensen erdoor getroffen worden, is de
farmaceutische industrie niet geïnteresseerd. Aids is
volgens dit criterium geen verwaarloosde ziekte,
maar is toch in de campagne opgenomen omdat een
betaalbare behandeling voor arme landen niet
beschikbaar is.”
De tentoonstelling kadert in de Campagne voor
de Toegang tot Basisgeneesmiddelen, waarmee AZG
in 1999 van start ging. Ze heeft al halt gehouden in
heel wat grote Europese steden, en loopt gelijktijdig
ook in de Verenigde Staten. “‘In de val’ vindt plaats
in een vrachtwagen. Rond die vrachtwagen staat
een rij vliegenvallen, waarop boodschappen zijn
aangebracht die verwijzen naar de campagne. Bij het
binnengaan draait een AZG-medewerker aan het
Rad van Onfortuin, dat de bezoeker ‘besmet’ met
één van de vijf v erwaarloosde ziektes. Vanaf nu
speelt hij de rol van een patiënt uit een arm land.”
Druk“De vrachtwagen zelf is verdeeld in drie comparti-
menten. In de eerste ruimte komt je als bezoeker
oog in oog te staan met de ‘echte’ zieke, door middel
van levensgrote foto’s. In de t weede ruimte wordt
informatie gegeven over wat er allemaal bij die ziek-
tes komt kijken. In het laatste compartiment ten
slotte confronteert een AZG-medewerker de bezoe-
ker met de harde realiteit, door hem tijdens een rol-
lenspel te vertellen dat geneesmiddelen voor ‘zijn’
ziekte niet beschikbaar zijn.”
“Dit is vooral een bewustmakingscampagne.
Hoe meer mensen op de hoogte zijn van de proble-
matiek rond de basisgeneesmiddelen, hoe meer druk
er kan worden uitgeoefend op de politici en de far-
maceutische bedrijven om meer geld te pompen in
onderzoek, en de prijzen omlaag te drijven.”
• www.azg.be
AzG brengt bewustmakings-
campagne naar Leuven
Als vliegen in de valTim Vuylsteke
Malaria, t uberculose, leishmaniasis, slaapziekte, aids.
Deze vijf ziektes komen volgende week naar Leuven.
Van 12 tot 16 maart kan je op het Martelarenplein
(aan het station) een bezoekje brengen aan ‘In de val’,
de rondreizende tentoonstelling van Artsen Zonder
Grenzen, en aan den lijve geconfronteerd worden met
deze zogenaamde ‘verwaarloosde ziektes’.
0 2
De professoren Jos Dumortier
(Faculteit Rechten, ICRI of Interdi-
sciplinair Centrum voor Recht en
Informatica), Frank Piessens (Com-
puterwetenschappen, DistriNet) en
Bart Preneel (Toegepaste Weten-
schappen - COSIC of Computer Secu-
rity and Industrial Cryptography) zet-
ten samen met Rudi Cuyvers
(K.U.Leuven Research & Develop-
ment) uiteen wat de bedoeling van L -
SEC is.
Pioniers“Leuven staat duidelijk op de kaart
wat digitale veiligheid betreft - denk
maar aan de wereldwijde weerklank
van Rijndael, het algoritme van Vin-
cent Rijmen en Joan Daemen, dat de
nieuwe encryptie-standaard van de
Amerikaanse overheid geworden is. In
een aantal onderzoekscentra werken
specialisten die ook in het buitenland
als autoriteit erkend worden. Uit dat
onderzoek zijn een aantal spin-offs
voortgekomen, die op hun beurt v aak
een toppositie in hun niche bekleden,
en ook in andere bedrijven vind je
Leuvense security-expertise terug.”
“De bedoeling van L-SEC is om de
Leuvense kennis verder te versterken
met andere experts en bedrijven in
Vlaanderen en België, en die unieke
bundeling van expertise via één aan-
spreekpunt toegankelijk te maken, én
alle leden van L-SEC een gemeen-
schappelijk forum aan te bieden. Dat
aanspreekpunt moet je niet beschou-
wen als een soort helpdesk voor de
privé-gebruiker, die met een virus zit
of die een firewall wil installeren. Nee,
het doelpubliek zit duidelijk in de pro-
fessionele hoek - zeg maar: de over-
heid, en een aantal bedrijven.”
“We hebben gekozen voor de vzw-
structuur, omdat je voor echte samen-
werking toch iets meer nodig hebt dan
een losse feitelijke vereniging. Op dit
ogenblik heeft de vzw nog geen eigen
personeel, maar het is vrij w aarschijn-
lijk dat we daar in de toekomst wel een
beroep op zullen doen.”
“De K.U.L euven heeft inzake secu-
rity een pioniersrol vervuld. Professor
René Govaerts, enkele weken geleden
emeritus geworden, heeft de academi-
sche materie rond security op het ein-
de van de jaren ’70 zowat aangetrok-
ken uit de Verenigde Staten. Zijn
ideeën werden de basis van w at
momenteel COSIC is, een afdeling van
ESAT, waar vooral aan cryptografisch
onderzoek gedaan wordt. Daarnaast
vind je ook bij Computerwetenschap-
pen specialisten, vooral dan inzake
netwerkbeveiliging. De juridische kant
van security is dan weer een belangrijk
onderzoeksthema bij ICRI, van priva-
cy-aspecten tot de elektronische hand-
tekening. Die academische expertise
willen we koppelen aan andere Vlaam-
se en Belgische actoren in de sfeer van
de e-security, om op die manier tot
een soort cluster van academische en
bedrijfsmatige bezigheid te komen,
een netwerk, of zelfs een valley, noem
het zoals je wil.”
Bedoeling“Netwerkvorming heeft veel voorde-
len. De leden kunnen bijvoorbeeld
hun complementariteit ondervinden,
waardoor ze hun eigen specialisatie
beter kunnen definiëren. Ze kunnen
gezamenlijke initiatieven ontplooien,
die individueel niet te realiseren zijn.
Denk bijvoorbeeld aan deelname aan
buitenlandse beurzen: als je daar één
vertegenwoordiger van L-SEC naartoe
kunt sturen, die de hele groep verte-
genwoordigt, werk je efficiënter en
met minder kosten. Of je kunt ook
beter gespecialiseerde seminaries orga-
niseren, als je kunt r ecruteren uit de
klantenbasis van alle deelnemers. De
deelnemers aan L-SEC verhogen ook
hun visibiliteit, ze kunnen misschien
op termijn bepaalde onderdelen van
hun marketing samen uitbouwen,
enzovoort. De ultieme bedoeling is dat
we Vlaanderen en België, met als cen-
trale spil Leuven, zouden kunnen
positioneren als een internationaal
centrum van e-security.”
“Onderlinge samenwerking moet
ook leiden tot een betere service aan
de klant. Als al d ie bedrijven naast
elkaar leven, heeft de klant er vaak
geen zicht op wie nu de beste oplos-
sing voor een bepaald security-pro-
bleem kan leveren. Via het netwerk
moet het mogelijk worden om die
klant optimaal te begeleiden, of het nu
gaat om hardware, software, service,
juridisch advies of wat dan ook.”
“Je ziet, er zijn tal van mogelijkhe-
den. Een en ander moet natuurlijk nog
groeien, en we opteren duidelijk voor
een ‘organische’ aanpak, niet voor top-
down directieven. Bij de deelnemers
ondervinden we in elk geval heel veel
belangstelling.”
“De eerste grote activiteit, ons
Launch Event, vindt plaats op 12 maart
in de Brabanthal. Het gaat om een
reeks voordrachten en seminaries
onder de titel E-Security C hallenges for
the 21st C entury.”
www.l-sec.be
N I E U W S
Leuven bundelt specialisten rond e-security
De Veilige ValleyLudo Meyvis
L-SEC, of Leuven Security Excellence Consortium, werd opgericht in januari van
dit jaar. Het is een samenwerkingsverband tussen een aantal onderzoeksgroepen
van de K.U.Leuven en een reeks bedrijven die zich specialiseren in e-security, dus
zowat alles wat met de bescherming van dataverkeer te maken heeft. We spraken
met een aantal specialisten van de K.U.L euven, die via hun onderzoekseenheid bij
de nieuwe vzw betrokken zijn.
In L-SEC vinden de volgende partners elkaar.Drie gespecialiseerde en gerenommeerde onderzoekscentra van
de K.U.Leuven:
• COSIC onderzoekt het ontwerp, de analyse en implementatie van
cryptografische algoritmen in software en hardware, en ontwikkelt
ook beveiligingsoplossingen voor nieuwe toepassingen.
• D i st ri N et do et onderz o ek naar ondersteu nende tech nolog ie ë n
( waa ronder beveil ig i ngstech nolog ie) vo or de ontw ik kel i ng va n
vooruitstrevende gedistribueerde softwaretoepassingen.
• ICRI doet onderzoek naar wetgeving op h et vlak van informatie-
en com mu n icat ietech nolog ie en naar ju ridi sche informat ica.
Uit de bedrijfswereld komen volgende partners:
• Het departement Global Risk Management Solutions van Pricewa-
terhouseCoopers is gespecialiseerd in pro-actieve risico-inschatting,
evenals h et bedenken, uitt ekenen en implementeren van risicobe-
heersoplossingen, zowel op strategisch, tactisch als operationeel
vlak.
• HyperTrust is de eerste Application Service Provider voor Trust
Services in Europa. Hy pertrust brengt een aantal beveiligingsdien-
sten op de markt zoals secure m essaging, secure archival en secure
form submission.
• Cryptomathic is een e-Security provider, die zowel software als
advies, opleidingen, en beveiligingsoplossingen op maat aanbiedt.
• Ubizen is een spin-off van onze universiteit. Het bedrijf biedt
Managed Security Soluti ons aan, software voor de bescherming van
webservers en professionele diensten zoals kwetsbaarheidsonder-
zoeken.
• DATA4s, opnieuw een spin-off, biedt aan financiële ins tellingen
en telec om- operatoren totaa loploss i ngen vo or ri s ic oa na lyse va n
hun klantenportfolio aan.
• Utimaco Safeware, nóg een spin-off, ontwikkelt en l evert geïnte-
greerde, op standaarden gebaseerde beveiligingsoplossingen voor
de pc, tra n sact ies, netwerk to epass i ngen en IT- i nfrast ructuu r.
• Banksys heeft als opdracht het toelaten, beveiligen en waarborgen
van elektronische betalingen in België; het bedrijft beheert de elek-
tronische betalingstransacties voor de meeste Belgische banken.
• Telindus levert oplossingen in telecommunicatie- en gegevensnet-
werken, en heeft expertise op het vlak van toegang- en netwerkbe-
veiliging en virtuele private netwerken (VPN).
Partners in L-Sec op een rijtje
v.l.n.r: Jos
Dumortier,
Rudi Cuyvers,
Bart Preneel
en Frank
Piessens
7.3.2002 C A M P U S K R A N T 2 1
A D V A L V A S
Faculteit Economische en ToegepasteEconomische Wetenschappen
Kenmerk: 00200215 - 50008076Functie: 10% praktijkassistent, DepartementToegepaste Economische Wetenschappen, vanaf 1oktober 2002 voor 1 jaarDiploma: licentiaat economische wetenschappen/toe-gepaste economische wetenschappen, handelsingeni-eur, handelsingenieur in beleidsinformatica, GGSeconomische wetenschappen/toegepaste economi-sche wetenschappen, MBA met praktijkervaring inhet domein van Financial engineeringOpdracht: bijdrage aan een aantal hoorcolleges enpraktische sessies nl.: Bond markets (3u), Fixed inco-me securities (3u), Toepassingen in portefeuillebeheer(2u), Seminaries financieel beleid (14,5u)
Faculteit Geneeskunde
Kenmerk: 00200215 - 50022558Project: 0T/98/27Functie: 100% wetenschappelijk medewerker,Afdeling Pneumologie, vanaf heden tot 30 september2002Diploma: licentiaat biologie (specialisatie fysiologieen moleculaire biologie der dieren), bio-ingenieur(specialisatie cel- en gentechnologie)Opdracht: onderzoek naar de regulatie van deexpressie van groeifactoren in het diafragma en inperifere spieren, in verschillende proefdiermodellen.
Vacante mandaten van assisterend en bijzonder academisch personeel voor het academiejaar 2001-2002, 15de lijs t
De rector van de K.U.L euven maakt bekend dat volgende mandaten vacant worden
gesteld. Als u wil solliciteren, dient u C3-formulieren in te vullen die u kan aanvragen op
de Dienst Academisch Personeel, (t) 016 32 40 88, op het administratief secretariaat van
de faculteit of via onze website. Deze formulieren, één exemplaar per kenmerk, moeten
vóór 21 maart 2002 teruggestuurd worden naar de Dienst Academisch Personeel,
Krakenstraat 3, 3000 L euven.
Als u zich voor meer dan één mandaat kandidaat stelt, kan u een lijst toevoegen waarin u
de vacatures in volgorde van voorkeur klasseert; deze lijst wordt enkel aan de decaan van
de faculteit bezorgd.
Om in aanmerking te komen, hebt u tijdens uw universitaire studies bij voorkeur onder-
scheiding behaald.
Studenten die tijdens dit academiejaar hun universitaire studies beëindigen, kunnen voor
onderstaande mandaten solliciteren.
Inzake haar benoemingen voert de K.U.Leuven een gelijke kansenbeleid.
http://www.kuleuven.ac.be/
Vacatures AAP en BAP
22 C A M P U S K R A N T 7. 3 . 2 0 0 2
Onderzoekskalender
Een overzicht van alle openstaande onderzoeksprogramma’s en
initiatieven is beschikbaar op CWIS,
www.kuleuven.ac.be/gedoc. Wie geen toegang heeft tot CWIS
kan contact opnemen met Karine Aert van de Dienst
Onderzoekscoördinatie, Naamsestraat 22, 3000 L euven, (t) 016
32 40 53, (f) 016 32 41 98 , [email protected].
advertentie
Boekensafari voor Kinshasa
De Universitaire Parochie heeft een grootscheepse boe-
keninzamelactie op touw gezet ten voordele van de univer-
siteit van Kinshasa, waar een schrijnend tekort is aan stu-
diemateriaal. Alle bruikbare Franstalige of Engelstalige
leerboeken, woordenboeken, encyclopedieën of algemene
basisliteratuur zijn welkom. De actie loopt nog tot 30 april.
De giften kunnen worden afgegeven in de Sint-Jan-de-
Doperkerk (Groot Begijnhof) voor of na elke misviering
(woensdag, zaterdag, zondag).
Info: Norbert Iterbeke, (t) 016 22 74 53, n.it [email protected]. Met
bibliotheken kunnen afzonderlijke afspraken worden
gemaakt.
Student Aid 2002
Student Aid wil de studentenbevolking wakker schudden en
warm maken voor de problemen van de derde wereld en hen
kennis laten maken met organisaties als Artsen zonder
Grenzen, Oxfam en Broederlijk Delen. Van 11 tot 14 maart
organiseert Student Aid een actieweek. Op het programma
staan onder meer discussieavonden, film en optredens. Ook
de tentoonstelling In de val (zie pagina 20 - red.) kadert in
deze actieweek.
Info: www.student-aid.be
Korte berichten
advertentie
A D V A L V A S
Doctoraten
11 febr.: Alaa El Sadek Abadalla
Mohammed, Toegepaste Wetenschap-
pen, Engineering Approach to Water
Quantity and Quality Modelling at
Field and Catchment Scale, prom. prof.
J. Berlamont en prof. J. Feyen.
15 febr.: Chen Bin, Farmaceutische
Wetenschappen, Efficacy Evaluation
and Mechanism of Action of Photody-
namic Therapy with Hypericin, prom.
prof. P. de Witte.
15 febr.: Jean-Christophe Verstraete, Let-
teren, Interpersonal Grammar and
Clause Combining in English, prom.
prof. K. Davidse en prof. W. McGregor.
19 febr.: Ivan Gordon, Toegepaste
Wetenschappen, Colossal Magnetore-
sistance and Hall Effect in Cubic and
Layered Manganites, prom. prof. V.
Moshchalkov en prof. P. Wagner.
27 febr.: Birgit Van Meirvenne, Letteren,
Techniques and Strategies of Composi-
tion in Plutarch’s De adulatore et amico,
prom. prof. L. Van der Stockt.
28 febr.: Thomas Moly, Godgeleerdheid,
A Christology of Christian Witnessing:
Kenotic Christology Reconsidered,
prom. prof. J. Haers.
1 maart: Diana Charels, Landbouwkun-
dige en Toegepaste Biologische Weten-
schappen, Molecular Biological and Bio-
chemical Study of Hevein-Like Pro-
teins, Thaumatin-Like Proteins and b -
1,3-Glucanases from Sambucus Nigra L,
prom. prof. E. Van Damme en prof. W.
Broekaert.
6 maart: Paul Chittinappilly, Godge-
leerdheid, Reimagining Prophetic Alter-
natives. An Attempt at a Historical
Reconstruction of Early Israel, the Early
Jesus Movement and Early Buddhism,
prom. prof. G. De S chrijver.
7 maart: Tony Neelankavil, Godgeleerd-
heid, Towards an Intercultural H er-
meneutics of Trinitarian Harmony. A
Conversation Between Vedantic and
Early Christian Traditions in Response
to the Asian Synod., prom. prof. J.
Haers.
11 maart: Cristina Garcia-Graells, Land-
bouwkundige en Toegepaste Biologi-
sche Wetenschappen, High Pressure
Pasteurization of Milk and Fruit Juices:
a Study on Bacterial Inactivation, prom.
prof. C. Michiels.
12 maart: Veerle Gysen, Psychologie en
Pedagogische Wetenschappen, Trans-
saccadische perceptie van bewegende
objecten, prom. prof. K. Verfaillie.
13 maart: Inge Van den Brande, Econo-
mische en Toegepaste Economische
Wetenschappen, Het psychologisch
contract tussen werknemer en werkge-
ver: een survey-onderzoek bij Vlaamse
werknemers, prom. prof. B. Overlaet.
14 maart: Patrick Chaltin, Farmaceuti-
sche Wetenschappen, Development of
New dsDNA Ligands Using Combina-
torial Chemistry and Solution Phase
Screening, prom. prof. P. Herdewijn.
15 maart: Iris Noots, Toegepaste Weten-
schappen, Modification of the Cell
Walls of the Starchy Endosperm of Bar-
ley by a Microbial Starter Culture
During Malting, prom. prof. J. Delcour
en prof. C. M ichiels.
De rubriek ‘Doctoraten’ is gebaseerd op
de databank ‘Agenda K.U.Leuven’ die u
vindt onder http://agenda.kuleuven.be
7.3.2002 C A M P U S K R
Tijdens de Research and Developments Meeting
van de Fetal Medicine Foundation werd de
paper van professor Jan Deprest, docent aan
de Faculteit Geneeskunde en verbonden aan de
Afdeling Gynaecologie en Verloskunde, Rapid
transition of human umbilical cord blood mo-
nonuclear cells to fetal blood following injection
into the exocelomic cavity of the rabbit, als bes-
te bekroond.
Professor Bart De Strooper, verbonden aan
het Centrum Menselijke Erfelijkheid, kreeg de
Potamkin Prize for Research in Pick’s, Alzhe i-
mer’s and related Diseases vanwege de Ameri-
can Academy of Neurology ter waarde van
100.000$.
Professor Frans André Van Assche, dienst-
hoofd Verloskunde-Gynaecologie, werd verko-
zen tot Honorary Fellow van de Hongaarse
vereniging verloskunde-gynaecologie. Hij ont-
vangt eveneens de titel The Jorgen Pedersen
Lecture Holder, verleend door de Diabetic
Pregnancy Study Group van de European Asso-
ciation for the Study of Diabetes (E.A.S.D.) .
Doctor André Watteyne, verbonden aan de
Subfaculteit Toegepaste Economische Weten-
schappen Kulak, werd gelauwerd tot Chevalier
de l’Ordre du Mérite van Burkina Faso.
Benoemd ofonderscheiden
Wie een mededeling wil laten opnemen in de
rubriek ‘Benoemd of onderscheiden’ van Cam-
puskrant, kan dit door een d igitaal formulier in
te vullen op het adres www.kuleuven.ac.be/ck/
mededeling/benoemd.htm.
advertentie
Humane WetenschappenI. Bossuyt, Antonio Vivaldi. Concerti con molti istro-menti, ISBN 90-5826-1 41-7, Leuven, Davidsfonds, 81
p., 9,95 euro.
De auteur schetst een fascinerend portret van de ver-
maarde componist en vioolvirtuoos. Vivaldi was de
grondlegger van de drieledige concertovorm, zoals
die vandaag nog courant is. Enkele van zijn concerti
worden in detail besproken. Ook het veelzijdige
muziekleven van Venetië, de stad waarin Vivaldi
woonde en werkte, komt aan bod. D eze luistergids is
een boeiende handleiding die de uitzonderlijke
muziek van Antonio Vivaldi voor iedereen toegan-
kelijk maakt.
L. Dupont, F. Hutsebaut (red.), Herstelrecht tussen
toekomst en verleden. Liber amicorum Tony Peters,
ISBN 90-5867-180-1, L euven, Universitaire Pers
Leuven, 2001, 606 p., 51 euro.
Dit Liber Amicorum staat in het teken van de thema-
tiek die Tony Peters in de theorie en de praktijk van
het Belgisch strafrecht geïntroduceerd heeft: het her-
stelrecht en de herstelbemiddeling tussen daders en
slachtoffers. Door de zeer gedifferentieerde weten-
schappelijke onderwerpen waarop Peters georiën-
teerd was, worden in dit boek ook tal van andere
maatschappelijk en criminologisch relevante thema’s
aangeraakt.
J. Janssens, De Belgische natie viert. De B elgische
nationale feesten (1830-1914), ISBN 90-5867-175-5 ,
Leuven, Universitaire Pers Leuven, 2001, 269 p.,
30,50 euro.
In de periode 1830-1914 waren de nationale feesten
een hoogtepunt in het politieke, culturele en maat-
schappelijke leven van de jonge Belgische staat. De
natie betuigde haar loyaliteit ten aanzien van het
vaderland, de dynastie en de grondwet, waardoor de
levensbeschouwelijke, sociale en communautaire
spanningen en conflicten op rituele wijze werden
bezworen. Toch kwamen de breuklijnen ook juist
naar aanleiding van de nationale feesten aan de
oppervlakte.
U. Libbrecht, Oosterse filosofie. Een inleiding, ISBN
90-806883-2-0, Leuven, Davidsfonds, 2002, 1 79 p.,
17,25 euro.
Hoe kan de westerse mens binnendringen in het
Aziatische gedachtegoed? Het oosterse denken over
natuur, religie en wetenschap verloopt langs de weg
van tao, yin en yang, zen, yoga, meditatie en het nir-
vana. Ulrich Libbrecht kijkt over de muur en verge-
lijkt het vertrouwde met wat ons vreemd is. E en
prikkelende kennismaking die ongetwijfeld tot meer
diepgang leidt.
P. Senaeve e.a. (eds.), De hervorming van het voogdij-
recht, ISBN 90-5095-207-0, An twerpen-Groningen,
Intersentia, 2002, 498 p.
Op 1 augustus 2001 is de nieuwe voogdijwet in wer-
king getreden. Tal van hervormingen en modernise-
ringen worden doorgevoerd, zoals onder meer de
afschaffing van de instelling van de famili eraad. Dit
boek brengt een exhaustief overzicht van alle gevol-
gen die deze ingrijpende wetshervorming met zich
meebrengt en biedt een aantal modellen aan voor de
rechtspraktijk.
M. Waelkens, Ontdekking van het verloren Sagalos-
sos, ISBN 90-5826-153-0, Leuven, Davidsfonds,
2002, 72 p., 9 ,95 euro.
Sagalassos (Turkije), 541: de pest breekt uit. Een
eeuw later maken een zware aardbeving en in vallen
van Arabieren de catastrofe compleet: de stad wordt
onleefbaar en haar bewoners trekken weg. In 1706
vindt Paul Lucas de onder het puin bewaarde resten
van Sagalassos, maar pas sinds 1990 draait de
archeologische zoekmachine op volle toeren, onder
leiding van prof. Waelkens, in samenwerking met
een multidisciplinair team.
K. Aerts, Taken en aansprakelijkheden van commissa-
rissen en bedrijfsr evisoren, ISBN 2-80 44-0864-7,
Gent, Larcier, 2002, 199 p. 59 euro.
Dit werk biedt een overzicht van de vele audit- en
andere normen met een mogelijke impact op de aan-
sprakelijkheid van de bedrijfsrevisor. De auteur
toetst deze normen telkens aan de B elgische, Franse
en Engelse rechtspraak, en geeft een concreet beeld
van de risico’s die eigen zijn aan het beroep van
revisor.
P. Van Cayseele, C. Peeters, H. Webers, J. Van Herck,
De groeikracht van de economie. Een empirische
micro-economische analyse voor Vlaanderen, ISBN
90-5867-158-5, L euven, Universitaire Pers Leuven,
2001, 224 p., 20,50 euro.
In dit boek wordt onderzocht welke factoren bepa-
lend zijn voor ondernemingsgroei. De rol van inno-
vativiteit van de onderneming, van haar intern
financieringspotentieel en de impact van enkele ele-
menten van corporate governance worden getoetst
aan een databank die meer dan 1 .300 ondernemin-
gen volgt over een aantal jaren. Deze inzichten wor-
den samengebracht in een boordtabel.
PublicatiesWie een mededeling wil laten opnemen in de rubriek ‘Publicaties’ van Campuskrant,
kan dit door een d igitaal formulier in te vullen op het adres
www.kuleuven.ac.be/ck/mededeling/publicatie.htm.
A N T 2 3
S T U D E N T E N
CK: Dat West-Vlaming zijn verklaart mis-
schien wel het enthousiasme. Want dát is
toch het sleutelwoord bij BruXel, niet?
Gautier Platteau: “Wel, de instrumenten die
we gebruiken, zijn vooral accordeon, basgi-
taar en klassieke gitaar. Als je die drie com-
bineert, creëer je automatisch een soort lati-
no-sfeertje. En dan is d at ‘enthousiasme’
niet veraf meer, natuurlijk. Al proberen we
toch zoveel mogelijk muziekstijlen te inte-
greren in onze muziek, van tango over
modern tot klassiek.”
“Ik omschrijf BruXel graag als de muzi-
kale samenvatting van een vr iendschap.
Gitarist Jonas Pannecoucke is een goede
vriend van mij, en d ie sfeer willen we ook
op het podium overbrengen. De sfeer van
samen op reis gaan, de sfeer van kleine
kroegjes waar muziek gespeeld wordt. We
willen leven op het podium. Poëzie brengen,
een soort ‘poetry of life’. Waarschijnlijk
kennen niet veel mensen de film Chunking
Express van de Chinese regisseur Wong Kar-
Wai, maar daarin worden heel poëtische
personages opgevoerd. Zoiets willen wij
ook doen, maar dan met muziek.”
Laagjes leggenCK: Jullie hebben het over ‘uitgepuurde’ tekst
en muziek. Wat wordt daarmee bedoeld?
“Dat wil zeggen dat we niet echt een
‘band’ zijn, dat we proberen om geen stuk-
jes melodie te laten verdwijnen in het
geheel. Vandaar dat we veel gebruik maken
van de accordeon. Dat is het enige melodie-
instrument waarmee je lange noten kunt
produceren. We proberen niet om laagjes te
leggen, zoals rockgroepen plegen te doen.
Dat heeft als gevolg dat we veel meer moe-
ten luisteren naar elkaar tijdens een optre-
den. En daar is vooral Jonas, die klassieke
gitaar studeert aan het conservatorium van
Gent, ontzettend goed in. Met Sois Belle ligt
dat helemaal anders (Sois Belle is de folk-
groep van Gautier en derde BruXel-lid Karl
Debaillie - red.). Daar zetten we juist alle
registers open.”
CK: Brengen jullie vooral eigen werk?
“Ja, Jonas schrijft de meeste muziek. We
zullen ook een aantal bewerkte versies van
Sois Belle-liedjes brengen. En soms wagen
we ons wel eens aan een co ver, zonder die
echt uit te werken. Het idee is om het
publiek even te laten meegenieten van lied-
jes die wij leuk vinden, om het mee te sleu-
ren in iets wat spontaan op het podium aan
het gebeuren is. En daarbij kunnen we de
ervaring van Sois Belle natuurlijk goed
gebruiken.”
BruxellisationCK: Vanwaar de naam ‘BruXel’ eigenlijk?
“We wilden de idee van ‘mens in de
grootstad’ overbrengen, en onze fascinatie
voor Brussel was het grootst. Als je aan
Londen of New York denkt, heb je meteen
een specifieke stad in gedachten. Maar
Brussel heeft iets van een mengeling, het is
veel meer eclectisch, en toch is het ook een
echte, reële stad. En die visie hebben we ook
op muziek: zoveel mogelijk dingen uitpro-
beren, maar toch onze eigen stijl trachten te
behouden. ‘Bruxellisation’ is trouwens ook
een term uit de architectuur, en betekent
zoveel als iets moois afbreken om iets lelijks
op te bouwen. Of omgekeerd. Dát is de uit-
daging!”
CK: Hoe gaat het met Sois Belle?
“Heel goed, dank u. We heb-
ben momenteel gemiddeld één
optreden per week, en vorige
zomer stonden we op Dranouter.
We zitten nu ook in de finales
van Nekka Nacht, die op 23 maart
plaatshebben. Als we die overle-
ven, mogen we in april in het
Sportpaleis spelen. Verder heb-
ben we Debuutrock gewonnen,
en dankzij die overwinning heb-
ben we net een singletje kunnen
opnemen. De toekomst van Sois
Belle ziet er dus vrij roosk leurig
uit.”
Praktische info over UUR
KULtUUR vindt u op pagina 10.
Trio BruXel brengt sfeer in UUR KULtUUR
Gautier Platteau: “We willen léven ophet podium”Tim Vuylsteke
Op 27 maart zorgt BruXel, een trio van jonge muzikanten die met andere projecten hun
muzikale sporen al meer dan v erdiend hebben, voor het meest zwierige UUR KULtUUR van
dit academiejaar. Omdat in het cult uurfoldertje bij hun naam twee nogal corpulente
boerinnen afgebeeld staan, trokken we onze stoutste modderlaarzen aan en onderwierpen
Gautier Platteau, bassist, violist én student geschiedenis, aan een vragenvuur. Of hijzelf ook
uit een landbouwersfamilie stamt, zijn we vergeten te vragen. West-Vlaming is hij in elk geval
wel.
Gautier Platteau:“BruXel is demuzikalesamenvatting vaneen vriendschap.”
24 C A M P U S K R A N T 7. 3 . 2 0 0 2
Tja, hoe wij dat toch weer voor elkaar gekregen hebben, dát is natuurlijk
ook de vraag waar tientallen nijdige en afgunstige perscollega’s de afgelo-
pen weken mee rondliepen. Knarsetandend kwamen zij de dag na publica-
tie onze journalist sme-
ken om een interview,
een gesprek, ja zelfs één
woordje uitleg, terwijl
hele pagina’s
Campuskrant tot in Het
Laatste Nieuws en op
VTM toe geciteerd wer-
den. En dat bleek nog
maar het begin: Le
Monde, de Frankfurter
Allgemeine en de
Washington Post deden
een royaal bod om in de
toekomst over een copy-
right te kunnen beschik-
ken, en de wanhopige
hoofdredacteur van De
Morgen wilde zelfs de
voltallige redacties rui-
len: onze vier redacteurs
tegen hun vierentachtig
journalisten, en we zou-
den er nog de volledige
X1- en Bende van Nijvel-dossiers gratis bovenop krijgen.
U begrijpt dat onze hoofdredactrice die brave man beleefd maar beslist
terug naar af gestuurd heeft. Wij rui len onze Porsche en onze Ferrari ook
niet tegen 46 tweedehands dieselbussen van Van Hool. Niet elke journalist
of krant kan immers met een interview met een kroonprins uitpakken. We
willen hier trouwens gerust nog eens resumeren wie ons op dit vlak voor-
gingen: De Standaard en - hou u vast aan de takken van de bomen - The
New York Times. En die laatsten hadden de prins dan nog alleen per brief
geïnterviewd! Bovenaan dat kwaliteitsvolle lijstje prijkt voortaan dus de
enige echte Campuskrant.
Want u kent ons: een interview per brief vinden wij niet voldoende
voor ons blad, en dus gingen wij ook hier weer meteen voor the only and
enige echte real stuff. En dat betekent: een diepte-interview over twee volle
bladzijden, mét kwaliteitsfoto’s en nuttige internetlinks toe. Een opdracht
waar onze topmedewerkers steevast met glans in slagen, zelfs al gaat het in
dit geval om Prins Filip.
En dan hebben we het hier niet eens over de rest van ons vorige num-
mer. Slaat u er bijvoorbeeld pagina vier maar eens op na: een paginalang
interview met Sir John Browne, Lord of Madingley. Elk ander kwaliteits-
blad zou daar fier mee uitpakken op zijn voorpagina - wij overigens ook,
ware het niet dat wij pagina één tot en met drie al voor de kroonprins gere-
serveerd hadden.
En als u nog steeds het waanidee aanhangt dat Campuskrant alleen
maar highbrow onderwerpen aansnijdt, g elieve dan ook nog eens pagina 15
van datzelfde nummer open te slaan: u vindt er een uit gebreid gesprek met
Wendy Cornelis, één van de v ele ravissante personeelsleden van de
Rechtsbibliotheek van onze universiteit én de kersverse Miss Internet.
Wist u overigens dat na ons boeiend fotoartikel over haar het aantal uitle-
ningen in de Rechtsbib op onverklaarbare wijze met 234 procent gestegen
is? Zeg nu nog eens dat Campuskrant niet meewerkt aan de popularisering
van de wetenschap!
Enfin, na deze bondige inleiding vraagt de lezer zich misschien nog
steeds af: hoe heeft Campuskrant dat interview met onze kroonprins nu
eigenlijk voor elkaar gekregen?
De Denktank zal hier exclusief - en vooral ten behoeve van onze colle-
ga-journalisten - het antwoord verklappen: wij hebben dat gewoon zeer
beleefd gevráágd, en het bleek te kunnen.
Maar denk vooral niet dat wij na dit succ es op onze lauweren gaan rus-
ten: in volgend nummer van Campuskant mag u onder andere exclusieve
interviews verwachten met George W. Bush jr., Lord Byron en Naomi
Campbell (inclusief fotoreportage).
Namens De Denktank, Pr of. Dr. F. Hegelmeers (hoofd Koninklijke
Commissie) en G. Op de Beeck (secretaris-klerk)
• In deze rubriek legt Campuskrant allerlei vragen - van technische, socio-economische,
politieke, ethische en filosofische aard - voor aan een d enktank van Bijzonder Wijze
Mannen en Vrouwen van de K.U.L euven. Aarzel niet om ook uw vragen en problemen
op te sturen naar De Denktank, Oude Markt 13, Leuven. •
Primeur!In de vorige editie pakte Campuskrant uit met een zelden gezien
journalistiek huzarenstukje: een interview met Kroonprins Filip! De
afgelopen weken stroomden op onze redactie dan ook v ele
felicitatiebrieven van lezers toe. “Proficiat!”, zo schreef ons
bijvoorbeeld lezer Nand Blauwens. “Maar hoe hebben jullie d at toch
voor elkaar gekregen?”