Fam. G.H. Nijland Rondzendbrief 13
Los Rosales 210 Oktober 2012
Urb. Jardín
Ayacucho
Perú
Beste gemeenteleden in Alblasserdam, Benschop, Genderen, ’s-Hertogen-
bosch, Hendrik Ido Ambacht, Jaarsveld, Meteren en Est, Ridderkerk, Rijssen,
Wapenveld, Zwijndrecht of waar u / jij ook maar wonen mag, familieleden en
vrienden,
Gezin
En ze is er! Op 13 juli werd onze tweede kleindochter
Linn geboren, dochter van Jan Willem en Maaike,
zusje van Gigi. Ria heeft inmiddels al ‘geömaat’ in
Nederland en Gerrit hoopt eind december de kleine
vast te kunnen houden. Nu zijn we nog skype-opa of
weer skype-oma.
Terwijl we dit schrijven is onze Rik inmiddels in Perú aangekomen voor zijn
bruiloft, DV 20 oktober. Het is wel een ontzettende tegenvaller dat hij en
Yacory na hun trouwen niet samen naar Nederland kunnen gaan. Rik verloor
een aantal maanden geleden zijn baan en wil je een buitenlandse echtgenote
naar Nederland laten komen, dan moet je zelf wel een bepaald inkomen en
een vast contract hebben. En krijg nu maar eens een vast contract in
Nederland...
Elbert is blij dat de langstudeerboete niet doorgaat en hoopt het reeds
betaalde terug te krijgen.
Perú
Van Nederland nu naar Perú: Hoe gaat het met Perú? Regelmatig lezen we
dat mensen ons schrijven dat het goed gaat met Perú. Gaat het ook werkelijk
goed? Waar meet je dat aan af? Meestal wordt er dan in Perú gekeken naar
cijfers van de productie en van de export. De grafieken laten stijgende lijnen
zien.
Ook de huizen zijn in ‘stijgende lijn’: Menigeen, ook in Ayacucho, bouwt één
of meerdere verdiepingen op zijn huis. De coöperaties voor sparen en lenen,
andere instellingen waar je kredieten kunt krijgen en de banken doen goede
zaken. Velen sluiten leningen af. Het wagenpark ook van Ayacucho vernieuwt
zich met de Toyota Yaris. Een minister kondigde aan dat volgende jaar de
economische groei met 2 cijfers geschreven zal moeten worden.
Ik ben geen econoom, wellicht dat iemand denkt: schoenmaker (dominee)
hou je maar bij je leest (Bijbel). Maar we vragen ons af: Gaat dit goed? En
hoelang gaat het lenen goed? De huizenprijzen (en grondprijzen) schieten
omhoog. In 1 jaar tijd zijn de appartementenprijzen in Lima met 23%
gestegen. Ook levensmiddelen stijgen in prijs. Het leven wordt duurder.
‘Bovenaan’ zitten mensen die dat wellicht niet voelen, maar anderen zeker
wel. Er is in Perú een gezegde wat aangeeft dat als het bovenaan stortregent,
dat het dan onderaan druppelt. Maar het is wel een vraag of die druppels dan
wel voldoende zijn om de stijgende kosten op te vangen.
Eén van de belangrijkste pijlers van de Peruaanse economie is de mijnbouw
(o.a. goud, zilver, koper enz). Maar wat zal er gebeuren als de wereldmarkt-
prijzen zakken? Ook begint er steeds meer verzet te komen tegen de mijn-
bouw, vanwege de verontreiniging die het met zich meebrengt. Verschillende
mijnbouw-projecten zijn (voorlopig) stil gelegd of dreigen niet door te gaan.
Onrustig was het ook in de afgelopen maanden toen ook in Ayacucho de
leraren bijna 2 maanden staakten. Onrustig is het gebied waar de
cocaplanten staan, waar de resten van de terroristen-beweging het Lichtend
Pad zich verbonden hebben met de drugshandel. Het leger en de politie
bestrijden hen, maar het is een guerrillastrijd in een oerwoudachtig gebied,
wat de terroristen op hun duimpje kennen en de jonge jongens van het leger
en de politie vreemd is.
Een andere ontwikkeling is de opmars van internet. Ook in het hierboven
oerwoudachtige gebied tref je hier en daar al internet aan. Het is dan wel zo
traag als in de tijd van de Flintstones. Frustrerend, maar goed het is, het
komt, er. En met internet komt heel veel mee. Veel wat de gedachten-wereld
hier langzaam of misschien wel snel zal beïnvloeden. Thema’s zoals: abortus,
euthanasie, homoseksualiteit, gebruik van voorbehoedsmiddelen,
secularisatie, milieubewegingen, de rol van de vrouw in de kerk, enz. enz., die
tot voor kort binnen de protestantse kerken bijna niet ter sprake kwamen,
worden nu al meer en meer genoemd.
Te midden van dit alles staan de kerken. Hoe moeten ze staan in deze wereld,
die we hierboven op een te korte wijze hebben proberen te tekenen? Wat is
dan de roeping? Hoe moet er dan gepreekt worden? Waar moet je dan met
de jongeren in de kerk en in jeugdbijeenkomsten en jeugdkampen over
praten? Moeten thema’s als abortus, euthanasie, homoseksualiteit, gebruik
van voorbehoedsmiddelen, secularisatie, milieubewegingen, rol van de
vrouw in de kerk, enz. enz, ter sprake komen en zo ja, hoe dan?
De kerken staan in deze ‘veranderende’ wereld van Perú voor uitdagingen. De
leiders, de toekomstige leiders van de kerken moeten daar wel op voorbereid
worden en op voorbereid zijn. Eén van de plekken waar ze die
voorbereidingen kunnen krijgen is het Seminario Evangélico de los Andes
(SELA) in de Zuid-Peruaanse stad Ayacucho.
SELA: Een schip in zwaar weer
In de vorige rondzendbrief schreven we over de moeilijke bestuurlijke situatie
waarin het Seminario aan het begin van het jaar belandde. Op administratief
terrein moest er heel wat recht gezet worden. En nog is het niet klaar.
Ondanks dat mocht het eerste semester (maart – juli) afgesloten worden en
het tweede semester beginnen. Er zijn zo’n kleine 30 studenten. Niet allemaal
volgen ze het volledige programma. Een aantal van hen volgt een
Universitaire studie en zij volgen daarnaast enkele cursussen in het
Seminarie, zoals ook een aantal avondcursisten doen, die overdag hun werk
hebben.
Veel is er en wordt er vergaderd. Heel wat vragen waren en zijn er: Op welke
wijze kan SELA optimaal de kerken en de samenleving dienen? Met wat voor
programma kunnen we de studenten het beste toerusten voor hun
toekomstige taak? Hoe kan de relatie SELA – Protestantse kerken
geoptimaliseerd worden? Hoe kan SELA verder met de te weinig financiële
middelen?
SELA kwam in zwaar weer terecht. Toch is niet alles negatief of moeilijk.
Dankbare zaken
Het is dan geweldig fijn om te merken dat het kleine docententeam van SELA
er helemaal voor gaat, zoals dat dan gezegd wordt. Je leert er elkaar nog
beter kennen. En omdat de noden van SELA ook gedeeld worden met de
studenten, beginnen we ook onder hen meer en meer hun inzet voor het
voortbestaan van SELA te merken.
Toen we eind september een ontspannende dag met ze hadden en samen
aten in de buurt van Ayacucho in een te koop staande boerderij van een
Nederlander, boden de studenten aan om op de akker daar mais te gaan
verbouwen. Dat zal ongetwijfeld wat inkomsten geven.
Die inkomsten waren er een aantal
maanden geleden ook, toen op een akker
van een broeder van de kerk, die hij
aangeboden had aan SELA, tarwe en gerst
geoogst konden worden. Dat oogsten
ging met een sikkel, waarbij mij door de
gedachten schoot, hoe we in klas 6 bij
meester van Maanen zongen (en ik op een
traporgel speelde): “Sikkels blinken,
sikkels klinken, ruisend valt het graan”.
Nog een andere dankbare zaak: In juni was er een synodevergadering van de
Presbyteriaanse Kerk (IEPRP) van Perú in Lima. Daar troffen we onder de 57
afgevaardigden 7 mensen aan die in SELA gestudeerd hebben. Eén van hen
was secretaris van het moderamen. Een dankbare zaak is het dat mensen die
in het Seminario Evangélico de los Andes opgeleid zijn, ook hun plek in de
kerken vinden.
Opvallend is het ook de relatie die aan het groeien is met Pinksterkerken.
Ook dit jaar stuurden enkele gemeenten hun studenten naar het Seminario.
Vroeger kon iemand vrij gemakkelijk pastor worden in een Pinksterkerk. Nu
schrijven hun reglementen voor dat een predikant eerst gedegen theologisch
onderwijs moet volgen.
Een uitdaging is het hoe SELA meer en meer de kerken kan betrekken in het
functioneren van het Seminario. Hoe kunnen arme kerken, die niet in staat
zijn een predikant een redelijk traktement te betalen, een bijdrage leveren
aan het Seminario?
De komende zaterdagen en zondagen staan in het teken van bezoeken van
studenten en docenten aan de gemeenten waar de studenten vandaan
komen of waar ze hun stage lopen. Wij hopen dat deze bezoeken de banden
met het Seminario sterker zullen maken en dat de gemeenten daardoor ook
meer bereid zullen zijn om, wellicht dan een kleine bijdrage, hetzij financieel
of in producten, aan SELA te geven.
Een andere uitdaging is de vraag die vanuit de vallei van de coca-planten
kwam. Daar functioneert een Raad van Protestantse Kerken en die heeft
gevraagd of SELA daar een opleiding kan geven. Er is een Bijbelinstituut in de
maanden februari en augustus. Maar er is behoefte aan een opleiding op
hoger niveau, waaraan mensen deel willen nemen, die in de vallei hun werk,
hun terrein, hun huis, hun gezin hebben, en die niet in staat zijn om naar
Ayacucho te komen voor de opleiding in SELA. Moet SELA op die vraag
ingaan en op wat voor wijze zou SELA een antwoord kunnen geven op de
gestelde vraag? De directeur van een grote Christelijke School in het stadje
San Francisco heeft de lokalen al aangeboden…
In diezelfde vallei zal bij leven en welzijn eind januari 2013 een jeugdkamp
gehouden worden. Juan José Espinoza, een afgestuurde van SELA, voorzitter
van de landelijke commissie van de jeugd van de IEPRP, godsdienstleraar in
Ayacucho, superintendent op SELA, is druk bezig dat jeugdkamp voor te
bereiden.
Nuestra Casita
In de kinderopvang ‘Nuesta Casita’ (= Ons Huisje) gaat het met de kinderen
en het personeel goed. We zijn de overgang van het droge naar het natte
seizoen goed door gekomen. Vaak worden de kinderen dan verkouden of
grieperig.
Gelukkig komen er nog steeds nieuwe kindjes bij. Momenteel zitten we op 33
kindjes. Veel kindjes kost het eerst wel moeite om te wennen en moeten ze
de eerste dagen huilen. Na een week is dat meestal voorbij.
Het is fijn om te zien hoe ze zich ontwikkelen en veel dingen leren.
Bijvoorbeeld de groep van tweejarigen: Als ze gaan eten, vallen ze niet meer
zo aan, maar wachten netjes tot ze een gebedje hebben opgezegd. Dat
ontroert me, omdat ze dat thuis in de meeste gevallen niet leren.
Tenslotte
Met verlangen kijken we uit om eind december / begin januari enige weken in
Nederland te zijn om daar de kinderen en kleinkinderen en familie te
ontmoeten.
Onze achterburen, Maarten en Arine Kommers, zijn met hun kinderen
ondertussen verhuisd naar Chiclayo. Het even koffie / thee drinken bij elkaar,
is er niet meer bij. Wij hopen dat ze een zegenrijke tijd in Chiclayo hebben.
Hartelijk dank voor alle post die we rond de verjaardagen en op andere
momenten ontvangen. Dank ook voor de voorbeden. In kerkdiensten die we
via internet kunnen meeluisteren, wordt er, zo merken we, voor het
wereldwijde zendingswerk gebeden.
Gebedspunten
Wilt u / jij in de voorbeden denken aan:
• de studenten van het Seminario, met name degenen die dit jaar de studie
afronden.
• wijsheid voor de docenten om les te geven in een Perú dat aan het
veranderen is.
• dat de kinderen van Nuestra Casita en hun moeders aangeraakt mogen
worden door de boodschap van de Bijbel.
• onze kinderen en kleinkinderen en dat er spoedig werk voor Rik mag zijn.
• dank dat SELA en Nuestra Casita bestaan en dat er tastbare tekenen van
zegen zijn.
Ontvangt allen de hartelijke groeten van
Ria en Gerrit Nijland
(Post)adres: Los Rosales 210, Urb. Jardín, Ayacucho, Perú
(P.S.: wilt u / jij voor post niet meer het postadres Correo Central gebruiken ?)
Telefoon: 0900 1544 (wachten tot aangegeven wordt dat je het nummer
kunt invoeren): 0051 66 32 95 43 of als u / jij naar onze mobiel wilt bellen:
0900 1527 (wachten tot aangegeven wordt dat je het nummer kunt invoeren):
0051 966 940 166 (Gerrit) of 0051 966 61 76 40 (Ria).
E-mail: [email protected] of [email protected]
COLOFON
Gerrit en Ria Nijland zijn in 2006 door de GZB vanuit de Hervormde gemeenten te
Meteren en Est uitgezonden naar Peru. De GZB werkt graag mee aan de verspreiding
van deze rondzendbrief. Hartelijk dank voor uw meeleven en gebed! U kunt uw
betrokkenheid óók tot uitdrukking brengen door een gift over te maken voor het
werkersfonds van Gerrit en Ria of voor andere onderdelen van het wereldomvattende
werk waarbij de GZB betrokken is. Het gironummer is 28016. We zijn dankbaar voor
uw onmisbare steun, zodat het werk kan voortgaan en zelfs kan groeien.
Voor adreswijzigingen en overige informatie:
GZB | Postbus 28 | 3970 AA | Driebergen
T 0343-512444 | E [email protected] | W www.gzb.nl