Özgürleşme Yolunda

HAKİKAT NOTLARI

CENGİZ TAŞ

Duygular Kalbi, Kalp Yüreği, Yürek Cesareti Tetikler… Cesaret

İse Hakikat’i İster… Hakikat Aşk’a Çağrıdır… Hakikat

Varoluş’a Çağrıdır… Ve Aşk’ın kendisi olmak; Var Olmanın,

Hakikat Olmanın Tek Yoludur…

Önsöz yerine:

Aşk arayışı… Benim Aşk arayışım; salt devasa

duyguların, algıların, düşmüşlük ve kalkmışlığın, nefretin,

öfkenin, erdemin, bilginin, sevginin; acının, hazzın,

beklentilerin, kurtulmak isteyişin, özgürlük açlığının;

işkencenin, mahpusluğun, hayırsızlıkların; vefanın ve cefanın ve

yolların, kadife tenli kadınların ve tüm yaşanmışlıkların

imbiğinden süzülmüş deneyimlerim ile taçlanmadı… Benim Aşk

arayışımın derinliğe uğraması, boyutlara taşması, zaman

yanılsamasını aşarak nehrin karşı tarafına geçebilecek takati,

enerjiyi, cesareti bulması, tamamen kendime olan tanıklığımın,

özgürleşme isteğimin ürünü oldu… Ve hayatımın bizzat

değişmesi ve dönüşmesi ile oldu… Ustaların; yani bir Osho’nun,

bir Buda’nın, bir Lao Tzu’nun ve diğerlerinin hep salık verdiği

üzere; içsel devrimimin üstünde durmam, varoluşsallığımı

anlamlandırmam ile gerçekleşti…

Ve gerek Ortadoğu ve gerekse dünyadaki politik,

sosyolojik, kültürel, bilimsel ve birçok dinamiğin rahminden

doğan şimdiki zamanın mucizesinin ürünü olan Yaşam’a dair

bütünlüklü olarak sürekli kaleme aldığım doğaçlamalarım,

süreçsel açıdan oldukça heyecan vericiydi… Hakikat notlarında

fevkalade kendiliğinden, doğal olarak akan entelektüel bir

düzey, sımsıkı bir yürek, kendini arayan bir çocuk ve bilginin

ermişliğinden serzenişler, bilgece aforizmalar işiteceksiniz…

Makalelerin belirli tarihlerde yazılmış ve belirli olaylar,

durumlar kasışındaki duruşumu da içeriyor olması yazılanları

bir zaman – olay düzlemine hapsetmez… Yazılanların esasen

mevcut tarih algısının ötesindeki hep asıl olan şimdiki zamanı

ifade ettiğini ve hep edeceğini apaçık belirtmek isterim…

Farkındalığın fakındalığı derinliğinde, başlangıç ve

sonun aynılaştığı çizgide, geçmiş ve geleceğin aslında şimdiki

zamanın ta kendisi olduğunu duyumsamak, algılamak ve

evrendeki tüm hareketleri, değişimleri, dönüşümleri, olayları,

durumları, akışları, enerjinin sürekli form değişimini bilince

yansıtmak, olağanüstü bir deneyim… Yarattığımız kültürel,

sosyal, siyasal, ekonomik, askeri, felsefi ve daha birçok

dinamiklere dayanan araçların işlevselliği ve neyi ifade ettiği

konusundaki analizler, okuyucuya fevkalade bir iç görü, farklı

bir derinlik aktaracaktır… Aklın ve mantığın eleştirisi üzerine

oturtulmuş zekâ ve yürek dolu çözümlemeler elbette kimilerini

sarsacak ve şoklayacaktır…

Gezegenimizdeki her alanda, her yerde, her coğrafyada,

her kültürde anlamsızlaşan, gereksizleşen davranış

biçimlerimizi, duygu ve güdü salınımlarımızı, hayatımızı

kolaylaştırmak için yarattığımız modern bilim dâhil birçok

aracın nasıl kâbusumuz haline geldiğini, yüksek bir sesle ve özet

halinde ifade ediyor notlar… Arayışı olanlara da nasıl

yaşamalının rehberi niteliğini taşıyor…

Hakikat Notları’nın okuyucuya değişik bir düzlem

yaratmasını, yüreklerimizin hep birlikte farklı melodilerle de

olsa Hakikat’in, Varoluş’un ve Evren’in şarkısını söylemesini

diliyorum…

Cengiz Taş

Yaşam Ağacı

08 Aralık 2014

Bir Yaşam Ağacı ve bu Yaşam Ağacı’nın dallarında ve

yapraklarında açan çeşit çeşit canlı formlar cümbüşü…

Evrendeki milyonlarca galaksiden biri olan Samanyolu

Galaksisi’nden… Milyonlarca sistemlerden biri olan Güneş

Sistemi’nden… Ve milyonlarca gezegenden biri olan Dünya

gezegenindeki bildiğimiz tüm canlılarla aynı DNA özellikleri

etrafında kümelenmiş canlılardan birisin… İnsan, bok böceği de

dâhil bütün canlıların anası ve bir mikrop tohumundan olma

Yaşam Ağacı’nın türlerinden biridir… Gezegende bildiğimiz

tüm canlı formlar ile aynı mikroptan türeme, dolaysıyla diğer

tüm canlı formlar ile öyle üvey de değil, düpedüz öz kardeş,

gendaş, DNAdaş, RNAdaştır… Ve metabolizmasına en yakını

fare olduğundan, özellikle ilaçlarla ilgili deneyler fareler

üzerinde yapılır…

Ama insanın başına zihin diye bir şey geldi, hafıza diye

bir şey geldi, bilinçaltı diye bir şey geldi… Ve insan Yaşam

Ağacı’nın bir türü olduğunu unuttu… O her şeye

yabancılaşmakla kalmadı, türdeşlerine de yabancılaştı ve o artık

kendisini tanıyamaz halde… Çarpık Modernizm’in çarkları

arasında ve her geçen gün biriktirdiği bilgi karşısında daha da

ezikleşen, parçalanan bir dişli… Doğa karşısında ne yapsa

zayıf… Tuhaf bir şekilde doğada hafızaya sahip tek tür olmasına

karşın yine kendisine en çok yabancılaşan tek tür… Ve

dayanıksız… Geçen yıl eksi otuz dereceyi aşan soğuklar

nedeniyle kötürüm olan devasa New York binaları misali… O

devasa binalar ve yapılar, o güçlü kent, Varoluş karşısında

küçük bir ot kadar bile dayanıklı olamadı… Ve öyledir… Bu

arada Darvin’in doğal seleksiyon teoremine göndermede

bulunmuş olduk…

İlginçlikler var tabii…Kızılderililer, ırklar kırması da

sayılabilecek olan karma Beyaz Adam’ın, bir tür ırk savaşına da

dönüşen kanlı soykırım tarihinden sonra bile yok olacağını-

olduğunu iddia ediyorlar…Kızılderililer onca kıyımlara rağmen,

çoğunluk katışıksız kadim bir ırk olarak kaldıklarını belirterek,

ırk savaşlarını kendilerinin kazandıklarını söylüyorlar…Çünkü

Beyaz Adam karman-çorman oldu, ırklar karmaşasına

dönüşerek savaşı kaybetti, onların ırklarında, kültürlerinde bir

özgünlük, bir orijinallik yok artık !... Kızılderililer, Beyaz

Adam’ın bir gün tamamen yok olacağını ve kendilerinin tekrar

eskisi gibi vatanlarında rahat bir şekilde, anneleri olan

gökyüzünü kucaklayabileceklerine inanıyorlar… Kaybeden

güçlü Beyaz Adam ve onların karşısında güçsüz ve onlarca kez

soykırıma uğramış kazanan zayıf Kızılderililer !...

Modern insan bir yandan kendine sınırlar çizerek,

başkalarını ötekileştirerek kendini farklı kılma çabası güderken,

öte yandan pratik olarak tamamen melezleşip, birbirine

karışıyor… Buna ırklar bulamacı, diller cereyanı da denebilir…

Tekrar Yaşam Ağacı’na döndüğümüzde, bir anlamda bunun

doğal olduğu ve zaten hep öyle olduğu apaçık görülür… Göç

dalgaları, karışım zamanları hep olmuştur… Ve yaşamın kendisi

de göçmendir… Yaşam Ağacı’nın kökündeki mikrobun, bir

dönemler hayat olan Mars yörüngesinden kopan asteroitler ve

yine Mars’tan kopan cisimler tarafından taşınan sular veya

bakteriler katkısıyla türediği sanılmaktadır… Yani Marslı olma

ihtimalimiz çok yüksek !... Ama iliklerine kadar saçmalığa

bulaşmış yada belki belirli bir yükseklikte bakıldığında

karıncalardan farklı olmayan insan, yaşamak, yaşam kurmak

konusunda karıncalara ve diğer türlere göre çok beceriksiz, çok

primitif, çok rahatsız… Halen dil yasaklığı, kültürel soykırım,

açlık, barınma, sağlık, ulaşım, iletişim, savaş gibi ucube sorunlar

etrafında dolanıp duruyor… Doğadaki beslenme zincirinin

bilmem neresinde bulunan bir kaplanın bir geyiği avlama

fenomeninden daha geri bir durumda…

Ve insanlar bir serçe kadar bile kendileri değiller,

çevresel kozmik bağın farkında değiller… Bir yılan kendisine

yaklaşan bir canlının ruh haline olağanüstü hakimdir… Onun ne

tür bir refleks içinde olabileceğini bilir… Bir geyik dünyanın

herhangi bir yerinde başka bir geyik öldüğünde-öldürüldüğünde

bunu sezinler, bunu derinden hisseder ve belki türdeşi için acı

duyar… Hayvanların çok çarpıcı sezgileri vardır ve doğal insan

da aslında sezgiseldir… O nedenle o gelecek hakkında mevcut

zihniyet üzerinden ilginç tahminlerde bulunabilir… Şimdiki

zamanda olup bitenlerle ilgili şeyler hakkında da birçok şey

bilebilir… Ve doğal insanın etkileyici psişik güçleri vardır…

Bunların çoğunu bilgiye değil, sezgiye, zekâya dayanarak

bilir…

Swami Saraswati, Güneybatı Avustralya’daki ulusal

sağlık servisinde çalışan bir doktordu… Ve bir kanser

hastasıydı... Saraswati, hastalığını yenme konusunda yıllarca

eğitimini aldığı Klasik Tıp’tan umudunu kesmişti… O kendisini,

doğal bir hekim olan Aborjin asıllı yaşlı bilge Jimmy Baker’in

ellerine bıraktı… Jimmy’in elleri gerçekten mucizeler yaratan

nitelikte idi çünkü o bütün ameliyatlarını elleri ve yüreği ile

yapıyordu… Jimmy Baker, öğrendiği her şeyi büyük babasından

ve o da kendi büyük babasından öğrenmişti… Doğal tedavi

yöntemleri ve yaşam felsefeleri ile 60 bin yıl boyunca

sürekliliklerini sağlayan Aborjinler evrenin gizil bilgilerine

sahip olduklarını belirtirler… Klasik Tıp öğrenimi alarak doktor

olan Saraswati doğal olarak kendini binlerce yıllık ayakta

kalabilen sevgi ellerine bırakacaktı… Ve yine doğal olarak

Jimmy’in ellerindeki ve içindeki sevgiyi tüm hücrelerinde

hissettiğini söyleyecekti ve bir süre sonra iyileşecekti…

Doğal insan doğal olarak sezgisel, bilge ve

iyileştiricidir… Çarpık Modernizm ise doğal olarak zihinsel,

aptallaştırıcı ve hastalık kaynağıdır… Baktığınız her yerde bu

tuhaflıkları görme yetisine sahipsiniz…

Cesaret, Tek Başınalık Ve Aşk

17 Aralık 2014

Ve eğer birileri insanlara, onların kurtarıcıları,

özgürleştiricileri olduklarını söyleyerek, devletlerine,

örgütlerine, partilerine, çetelerine, şirketlerine, ümmetlerine,

tarikatlarına, camilerine ve sinagoglarına, kiliselerine,

tapınaklarına ve öğütçü organizasyonlarına hizmet etmelerini

istiyorsa, bilin ki onlar pek ciddiye alınacak birileri

değildir…Cennetten bahseder cehennemi yaşatırlar, özgürlükten

ve demokrasiden bolca nutuk atar ama toplum ve değerler

ayağına insanları iliklerine kadar sömürürler…Yarınlardan,

güzel gelecekten bahseder lakin bugünün ve doğan her günün

içine ederler…Doğrusu ne derlerse desinler pratikte tersini

ederler…

Ve beri yandan insanlar ilginç bir şekilde, fevkalade

sosyal, siyasal, kültürel ve bilimsel olmak üzere bir çok farklı

dinamiklerin kurbanı olmaya pek de hevesli…Durum bu olunca

ve gerçekten aptallık, her anlamda açlık, görmemişlik,

görgüsüzlük devasa boyutlara ulaşınca Yeni Osmanlıcılık,

Peygamber dönemi İslamcılık ve her türlü fantastik toplum

mühendisliği tavan yapıyor…Hipnotize edilmiş sürüler, hasta ve

sapkın tiplerin arkasına takılmakla bir kez daha hakikate

yabancılaşıyor, Varoluş ile arasına bir çember daha örüyor ve

bir set daha çekiyorlar…Gözlerini örten perdeler, kulaklarını

tıkayan tıkaçlar ve dillerine vurulan kilitler arttıkça, daha da

artıyor…

Bana göre, insanlar tek başına olmayı beceremedikleri

müddetçe ne özgürleşebilir ve ne de gerçek anlamda

toplumsallaşabilirler… Ortadoğu gibi kinciliğin, şiddetin,

milliyetçilik, mezhepçiliğin ve dinciliğin, cinsiyetçiliğin,

omurgasızlığın, her türlü haysiyetsizlik ve düzenbazlığın kök

saldığı, kol gezdiği, kronikleştiği yerlerde ise özgür birey olma

tutumu geliştirilmedikçe bütün siyasi, cemaat, tarikat

yapılanmalarının gideceği yer farklı türden faşizmdir… Bugüne

kadar öyle olmadı mı ?... Tabii genelde öyledir ama

Ortadoğu’nun daha şiddetli bir çılgınlığa, tek başınalığa ihtiyacı

var…Geçenlerde cezalandırılacağını bile bile Afganistan

sokaklarında etek ile dolaşmaya cesaret eden kadın gibi anarşist

uçluklara ihtiyaç var …Ve dikkat ederseniz ne kadar çok örgüt

varsa o kadar çok kölelik vardır, ne kadar çok devlet ve ne kadar

çok din, cemaat, tekel, gelenek, görenek şu, bu varsa o kadar

çok perde ve yabancılaşma vardır…

Ve bence artık bu ego savaşları, ölü severlik, kutsallıkla

alakası olmayan tapınışlar yıkılmalı… Dünyada hiç bir

tahakküm kırıntısı kalmamalı…Basit bir kurum bile insanın

boynuna geçirilmiş bir kölelik halkasıdır…Gezegen, salt insan

olmayı beceren hiçlik - her şeylik ikilemiyle var oluşsallığını

süreklileştiren gerçek insan türünün, özgürlük vadisi

olmalıdır…Çünkü diğer tüm biçimsellikler, kimlikler faşizmdir,

illüzyondur, hipnotize olunmuşluk dolaysıyla uyur-

gezerliktir…İnsanlar artık araçlar türetip onlara tapmaktan

vazgeçmeli… Bu uyur-gezerlikten vazgeçmelidir… Ve yine

ilginç bir şekilde modern insan putperestlik denen dönemden

daha zayıf, daha tapınıcıdır… Marka tapınıcılığı, tarikat, mülk

tapınıcılığı, etiket tapınıcılığı, mezhep, milliyet tapınıcılığı,

örgüt, parti tapınıcılığı ve saymakla bitmeyen irili ufaklı binlerce

küçük tapınaklar…Spor, müzik, sinema, sanat, estetik ve

edebiyat bile düzeysiz bir egonun hizmetine girmiş birer fetişist

aygıttan öte bir rol oynamaz hale gelmiştir…

Ve sen tüm bunların dışına çıktığında derin bir nefes

almış olacaksın…Gerçekte o zaman yaşıyor olacaksın…Bu

kuşatılmışlığı bir kez fark ettiğinde ve buna çok sıradan, objektif

bir tanıklık ettiğinde algılayış biçimin değişecek ve dönüşmeye,

kendiliğinden başlayacaksın…Ve tüm bunların siyasi

örgütlenmelerle, silahla, savaşla, klasik devrimler veya devrim

sanılan karşı devrimler ile alakası yok, ilgisi yok !… Onlar

kimseye bir saatlik bile huzur vermemiştir…Doğrusu hiç bir

partinin, bir dinin, bir devletin birilerini (sürekli) huzurlu, mutlu

kıldığına şahit olmadım ama insanların ışıklarının nasıl

söndürüldüğünü, nasıl insanlıktan çıktıklarını çok gördüm…

***

İ.S 400 yıllarında kendini gerçekleştiren İskenderiyeli

Hypatia olağanüstü bir kadındı… Felsefe, matematik ve

astronomi ile çok yakından ilgiliydi… Hypatia, bilime olan

tutkusu ile birlikte zarafeti ve güzelliği ile de adından söz

ettiriyordu… Aşkın ta kendisi idi… Babası Theon ile birlikte

kurdukları Yeni Plâtoncu okulda düşüncelerini cesurca ve kaygı

duymadan öğrencilerine aktarıyor, dönemin önemli siyaset,

bilim, din adamlarıyla görüşmeler, diyaloglar yapıyordu... Fakat

bu durum, İmparator Theodisius ve kilise için tehlikeli ve tehdit

edici bir durumdu… İmparator Theodisius ve işbirlikçisi

İskenderiye Piskoposu Cyril, başta Serapis tapınağı olmak üzere,

belli başlı müzeler ve ünlü İskenderiye Kütüphanesi’ni bizzat

kendi elleriyle yıkıp, parçalayıp yaktılar… Ve beklendiği üzere

bir süre sonra kentte Hypatia’nın Tanrı’nın emirlere uymayan

baş belası bir cadı olduğu söylentileri yayılmaya başladı…

Meydanlarda ateşli konuşmalar yapan Piskopos Cyril, ( gerçekte

İsa ile hiç bir alakası olmayan) İncil’den alıntılar yaparak halkı

kışkırtıyor ve Hypatia’yı dinsiz, şeytan olarak niteliyordu…

Nihayet öfkeli 500 dini bütün Hıristiyan, Hypatia’ya bir

kilisede tıpkı Roma ve işbirlikçisi Yahudilerin İsa’ya yaptıkları

gibi korkunç işkenceler yaptılar… Fahişe olarak suçlanan

Magdanalı Meryem’i taşlayan gözü dönmüş kitlenin önüne

geçerek engel olan ve onu kurtararak ona eş olan İsa’nın adına

Hypatia’yı önce işkence ile öldürüp sonra yaktılar… Böylece

onlar İsa’nın ruhuna bir kez daha işkence yapıp, onun adına onu

bir kez daha katletmiş oldular…

Ve işte gerçek budur… Ne olursa olsun topluluklar,

kitleler, sürüler, döner dolaşır faşizmi uygulayacak bir kılıf

bulurlar… Dikkat ederseniz faşizm bir gezici siklon gibidir, bir

virüs gibidir, sağdan sola geçer, oradan dinciliğe, milliyetçiliğe

geçer, oradan da başka yerlere geçip zemin arar durur… Ben bu

yamyamlığı durdurmanın tek yolunun, tek başınalık olduğundan

kesinlikle eminim… Önce (ruhen) tek başına kurtul,

özgürleş!...Özgürlüğün kitlesel veya örgütsel olarak inşa

edileceği bir illüzyon ve yanılsamadır!... On bin yıldır olan, işte

bu saçmalıklar ve bu yanılsamalardır…

İlk Tohum, Yeni Kıtalar Ve Çığlıklar

26 Aralık 2014

Asırlar öncesiydi… Yıldızlar olmadıkları kadar ışık

saçarak parlaklık yayıyordu etrafa o gece… Dalgasız, lacivert

bir çarşaf gibi uzanan ve bir yakamoz yumağı gibi yemyeşil

dağlarla buluşan Ege denizi ve ışıldayan gökyüzüne bakarak ‘‘

Bu şeyler neden yapılmış’’ diye sordu insan… Daha evvel buna

benzer sorular soran Mezopotamyalı orta yaşlı bir kadın,

topladıkları buğday tanelerine ve toprağa ve gökyüzüne bakarak

‘‘ Bu şey nasıl oluyor’’ diye sormuştu… Ve buğday tohumunu

toprağa gömerek, onun yağmur sularından ve açan güneşten

sonra filizlendiğine tanıklık etmişti… O kadın büyük tarım

devriminin önünü açmıştı… Ve işte gerçek devrim budur…

Gerçek devrimler basit ama anlayış ve tanıklık gerektiren

sorular ve onu izleyen pratik adımlarla başlar… Diğer siyasi

devrimler ise yıkıcıdır, sahtedir ve egoyla, iktidar hırsıyla başlar

ve bir süre sonra karşıtına dönüşür ve tekrar karşıtına dönüşür

durur… Fransız devrimi tam bir trajedidir mesela…

Ve insanlar bunu yaptıkları sürece yani basit sorular

sormadıkları sürece, sorgulamadıkları sürece yaşamlarında,

köylerinde, kasabalarında, kentlerinde ve ailelerinde ve

kendilerinde bir derinlik oluşturamazlar… Tekrarın ürünü insan

olmaktan kurtulamazlar… Senin bu acınası yazgın, öğrenilmiş

ve tekrara mahkum kaderin, basit sorular sormaktan kaçındığın

içindir !... Ve ben, ırklar ve toplumlar çağını kendimde gömdüm

özgürlük çağı şafağında…Çanlar artık hür insanlar için

çalmalı !... Ama gömülmemiş ve görülmemiş hesaplar

çoğaldıkça, üst üste bindikçe ve kronikleştikçe kölelik de o

kadar derin olur… Çocukluk o kadar zor ve bilgelik pespaye

olur… Mülkiyet ve bilgi duvarlarını aşamayan entelektüellik ise

şarlatanlıktan öteye gitmez… Sofistler işte öyleydi !...

‘‘ Bu şeyler neden yapılmış ’’ diye soran Atinalının

hemşerisi Sokrates, varoluşsallığını sokaklara borçludur… Onun

sokak anlayışı şüphesiz kendine özgü ve bilgecedir… Taş oyma

zanaatçılığını orta yaşlarda bırakan Sokrates, M.Ö 400 yıllarında

büyük problemler ile boğuşmak zorunda kalmıştı… Meletos’un

iftiralarından ve şikâyetinden önce, sokaklarda insanlar ve

gençler ile sohbet ederek, yaşama, erdeme, bilgiye, bilgeliğe

dair ipuçları arıyor, sorular sorup duruyordu… Ne bir örgütü,

partisi, devlet görevi, okulu ve ne de üyesi olduğu bir kulübü

vardı…

Atina savaşlara, tiranlara, yıkım ve kaosa teslim olmuştu

adeta… Bütün bu karmaşa içinde Sokrates sokaklarda tek

başınaydı ama hiç bir zaman yalnız değildi… Sofistlerin devlete

hizmet temeli üzerinde geliştirdikleri bilgiye, mülkiyete ve çıkar

ilişkilerine dayalı eğitimciliği ret ediyordu… Ve askerliği,

siyaset ilişkilerini, her şeyi ret ediyordu… Sokrates salt kendisi

idi ve kendisi ile idi ama Atina’nın en onurlu, en gerçek devrim

yaratıcısı, en sorumlu, en halkçı, en eşitlikçi ve en zeki bilgesi

idi… ‘‘ Sorgulanmamış bir hayat yaşanmaya değmez ’’

diyordu… Hiç bir şeydi ama aynı zamanda her şey… Çakma

takipçisi Platon’un aksine köleliğe de karşıydı bence… Ve o

Zerdüşt ve Buda’dan sonra, tarihin andığı üçüncü özgür

kişiliktir…

Utanç verici bir mahkeme tarafından rezilce ölüme

mahkûm edilen Sokrates, kaçmayı da doğal öğrencilerinin

kendisi için gösterecekleri cesur çabaları da ret etmiş, kendisi

için hazırlanan zehri tereddütsüz içmişti… Sokrates’in attığı

özgürleşme tohumu Yunan felsefesinin ve daha sonraki bütün

özgürlük arayışlarının temelini oluşturarak devrimsel sonuçlar

doğurmuştu… Sokrates’ten iki bin yıl sonra yaşayan ve en etkili

düşün insanlarından sayılan Hegel ve yine Nietzsche, onun ile

boğuşmaktan, konuşmaktan ve ondan etkilenmekten kendilerini

alamamışlardır… Bu arada Nietzsche’nin Sokrates ile ilgili

değerlendirmelerini biraz haksızca veya abartılı bulurum…

Ve insanlar yirmi birinci yüzyılın bilgi çağında, her gün

defalarca geçtiği sokakta ne olduğunu fark edecek vakti

olmayan, yalnız, sorumsuz, aptal, bencil, bireyci, mülkiyetçi ve

tuhaf bir şekilde aynı zamanda kutulara hevesli hükümet

yetkilileri kadar ‘‘toplumcu’’ ve ‘‘ sorumlu’’ olmaktan gurur

duyuyorlar… Sevgisizlik güçlülük emaresi iken, prestij ve

vizyon sahipliği tıraştan sonra alınması gereken olmazsa olmaz

losyonu babında… Ve insanlar işte bunlarla büyüyor… Hırs ve

başarı illüzyonları ile… Ve devrimlerin hırslı ve başarılı

insanlara ihtiyacı olduğunu düşünler var… Christophe Colomb,

çok hırslı, başarılı bir denizci ve devrim denilen gelişmelere de

yol açmış biriydi…

Venedikli kaşif Marco Polo’nun Çin maceraları ile

başlayan dünyaya açılma ve keşif serüveninden 200 yıl sonra

1480 yıllarında İspanya Kraliyeti adına bir çok kez yollara

dökülen Colomb, çok acımasız ve aç gözlü bir ‘‘ ilerici ’’ idi…

Japonya ve Çin seyahatleri amacıyla yola çıkıp defalarca yeni

kıta Amerika’ya ait Bahama ve diğer irili ufaklı adalara ulaşan

Colomb, tuhaf bir şekilde ölene kadar yeni bir yer

keşfetmediğini iddia etti… Ulaştığı adalardaki yerliler ile olan

teması ise çok korkunç ve yıkıcıydı… Colomb, talan çağını

başlatmıştı… Günlüğünde yerlilerin silahı ve şiddeti

tanımadıklarını, çok uysal olduklarını, en kısa zamanda önce

köleleştirilip sonra Hıristiyan yapılabileceklerini ve altın ve

gümüşlerine kolayca el koyabileceklerini not düşecekti…

Colomb’un ardından Avrupalı altın avcıları kısa zamanda deniz

yolu ile yenidünyaları yağmalamaya başlamıştı bile… Roma ve

Hıristiyan sermayesinin yükselişi, yerli kıyımları ve onlara ait

altın ve gümüşlerin yağmalanması, el konulması ile gelişti…

Evet… Dünün ve yarının buluştuğu bugün ve şimdiki zamanda

ise yıkıcılık ve sevgi, başarı ve erdem… Aç gözlülük ve onur…

Egosal devrim ve bilinç temelli dönüşüm… Toplum ve kişi…

Serbestlik ve özgürlük… İlericilik ve adalet… Modern insan ve

doğal insan… Yaşamak ve hayatta olmak gibi kavramların,

tanımların ve ifadelerin üzerinden yeniden doğmak mümkün

olduğu kadar, en büyük çirkinleşme de yine olası… Ve

Colombların oldukça fazlalaştığı gezegende Sokrateslerin de

çıkıp, çoğalması önemli…

Yeni Zamanlar

01 Ocak 2015

Elbette onların pek bir şeylere ihtiyaçları olduklarını

sanmıyorum… Onların, gerçek bilime, gerçek yüreğe ve gerçek

insana ihtiyacı yok… Onların gerçek ve hakikatle ilgili hiç bir

aydınlığa, ufuk açıcılığa ihtiyacı yok… Onların farklı türlü bir

bilgiye, farklı türden bir bakış açısına, farklı türden yaklaşımlara

da ihtiyacı yok… Onların elemana ihtiyacı var… Onların emir

erlerine ihtiyacı var… Onların paraya, tekniğe, bin bir türlü

araca ihtiyacı var ve onların kölelere ihtiyacı var…

Kullanacakları çelişkilere, çatışkılara ihtiyacı var… Bu nedenle

sen işçi oldun, bu nedenle sen partili, örgütlü oldun, bu nedenle

sen madde bağımlısı oldun… Ve bu nedenle asker ve savaşçı ve

mümin, taraftar, militan, mürit oldun… Devlet bürokratı, lider,

öncü ve büyük komutan oldun… Ama ben sana bütün hikâyenin

bu olmaması gerektiğini söylüyorum…

İnsanların, insanlığın hikâyesi bu olmamalı… Ve

gerçekten salt bu değildir hikâye… Hakiki insanlardır dünyayı

biraz çekilir kılan!.. Ama zihin durmaz… Ama Ego durmaz…

Ama sefalet ve sahtelikler durmaz… Birbirlerini tetikleyerek iş

görürler ve en berbat olasılıklar insanlara normal bir şeymiş,

olması gereken bir şeymiş gibi sunulur… Size henüz küçükken

ve daha sonra genç biriyken okullarda, ailenizde, mahallenizde

öğretilenler şüphesiz hakikat değildir… Şüphesiz kozmik bilinç,

ortak zekâ değildir… Şüphesiz bilginin göreceliği ve

zamansızlık değildir… Ama size öğretilen modern bilim iflas

etti, size öğretilen modern toplum ideolojileri iflas etti… Size

öğretilen tek tanrıcılık da gitti gidecek, liberalizm yerlerde

sürünüyor… Ve artik sen tek başınasın doğa karşısında!...

***

Yağmur damlalarının her alnına vuruşunda, umutsuz

düşünceleri büyük bir ürküntü ile babası ve yeni doğan çocuğu

arasında kalan Yu, bulunduğu tepenin üstünde yağan sağanak

yağmura aldırış etmeden Sarı Irmak’a bakıyordu… Milattan

önce iki bin yıllarında Çinli aşiret ve kabileler büyük bir bela ile

karşı karşıya idi… Sarı Irmak, iki de bir taşıyor ve bütün

ekinleri ziyan ediyordu… Kabile önderlerinden Yao, sorunun

çözümü için önce Yu’nun babası Gun’u görevlendirmişti…

Gun, dokuz yıl boyunca her yolu denedi fakat bir türlü baş

edemedi asi ırmakla ve sonra bu başarısızlığını hayatıyla

ödedi… Yu ise babasının başladığı işi bitirmekle

yükümlendirilmişti… Ve kendisi henüz baba olmuştu…

Yu, ırmak yolunu aylar boyunca takip etti… Bütün

açılardan gözlemleyerek, ırmağın geçtiği arazinin krokisini

çıkardı… Babası yıllarca ırmağı bir şekilde tıkamakla taşmayı

engelleyebileceğini düşünmüş, bütün yöntemlerini tıkama,

önüne set çekme, engelleme üzerine oturtmuştu ama bir türlü

ırmağın taşmasını engelleyememişti… Yu, uzun süren arayışları

sonucu farklı bir bakış açısı geliştirerek ırmağın taşmasını

engellemeyi değil, onun taşma olasılığını engellemeyi,

dolaysıyla rahatlatmayı planlamıştı…

Bütün aşiret ve kabile üyeleriyle beraber gerçekten

olağanüstü bir çalışma yürüten Yu, muazzam bir mühendislik

inceliğiyle yüzlerce kanal açarak, yağmur sularıyla coşan ırmağı

rahatlatmış, onu fevkalade verimli hale getirmişti…13 yıllık

hayranlık duyulacak bir çalışma yürüten Yu, ayrıca ölçme

cihazları ve aletleri, haritacılık usullerini de yaratmıştı…

Yu’nun hikâyesi mutlu son ile biter… Çünkü O yüreği, sezgileri

ve zekâsı ile hareket etti… Çünkü O yaşam sorumluluğunu

alabilecek cesareti gösterdi ve çünkü O öğretilmiş algılarla,

bilgilerle hareket etmedi… Ama senin hikâyende, devletlerin ve

ulusların hikâyesinde bunlar fazlaca olan şeyler değil ! … İşte

bu nedenle mutsuzsun !... İşte bu nedenle zamana bağlandın ve

işte bu nedenle korkuların, kaygıların, zihnin egemenliğine

girdin… Sorunu çok çıplak ve apaçık göremezsen kendini

gerçekleştiremez ve dolaysıyla yaşıyor olmamış sayılırsın…

Nitekim Varoluş nazarında yaşamak başka bir şeydir !...

Ve devlet büyüklerinin, hükümet yetkililerinin,

bürokratların yaptıkları budur…Taşan özgürlük taleplerinin

önünü tıkamak, engellemek, önlerine set çekmek!... Bütün

sorunların önünü tıka ve hatta mümkünse görme yada düşünme

!…Herkesin, en küçük, en denenmemiş örgütün veya partinin

veya dinin, cemaatin vesairenin yaptığı da budur çünkü aynı

zihniyetten beslenilen bir durum var…Ve sana da bu öğretildi…

Her şeyi bastırmak öğretildi, mutluluğu, bilinci bastırman

öğretildi yada buna tepki olarak tersi öğretildi…Çocuğunu

bastır, eşini bastır, işçini bastır, azınlıklarını bastır, farklı

kültürleri, ulusları, toplulukları, dinleri, mezhepleri, cinsleri,

sesleri ve hatta çiçekleri ve dalları, hayvanları bastır!… Modern

insan bastırılmış veya dağıtılmış kişiliklerin toplamıdır…

Sana yeni bakış açıları gerekli… Sana yeni yıllarda yeni

bir yaşam gerekli ve sana yeni sen gerekli… Bu seninle birlikte,

senin içinde, sende mevcut ama çıkarılmamış henüz,

işlenmemiş... Bunu işlemelisin, en azından denemelisin ve ben

sana kaç yaşında ve nerede olursan ol, bunu dene derim… Yeni

zamanlara, yeni anlara, yeniyi yaratacak bir niyetle girmek

coşkusuyla!...

Dert Nedir?

08 Ocak 2015

Şiddet olağanüstü derinleşiyor…Anlayışsızlık, aymazlık,

kültürsüzlük, yaşama karşı meraksızlık ve budalalık olağanüstü

derinleşiyor… Sevgisizlik ve duyarsızlık olağanüstü gelişiyor…

Ama bilgi artıyor ama teknik fevkalade genişleyerek ve

yayılarak daha fazla üretime konu oluyor… Üretim bütün

hızıyla ve çarpıcılığıyla artarken paradoksal olarak insanlardaki

iç tükeniş daha fazla boyutlanıyor, katmerleşiyor… Değer denen

yürek işi şeyler çürüyor… An be an!

Ve insanlar mavi gökyüzünün altında ve ellerinin dahi

uzanabileceği ve büyük bir coşkuyla karşılanabilecek yaşam

olasılıklarını hayal bile edemiyor… Hayaller yok !... Bu kadar

gelecek meraklısı, bu kadar gelecek kaygısı ve bu kadar gelecek