Wkroczenie wojsk sowieckich do Polski 17 września 1939 r

17 września 1939 roku wycieńczoną walką z Niemcami

Polskę zaatakowały wojska sowieckie

Wojska polskie walczyły z Niemcami. Polakom brakowało broni i ogólnego wyposażenia. Armia Czerwona wkroczyła na ziemie polskie pod pretekstem udzielenia pomocy i obrony ludności przed atakiem hitlerowców. Okazało się jednak, że nie przekroczyła granicy polskiej w przyjacielskich zamiarach. W wyniku porozumienia z Niemcami, ustalona została granica niemiecko-radziecka wzdłuż rzek : Pisy, Narwi, Bugu i Sanu.

Bronić się było coraz trudniej, czerwonoarmistów z dnia na dzień

przybywało. Wojska radzieckie i niemieckie

współpracowały ze sobą. Walki toczyły się jeszcze w rejonie Puszczy

Augustowskiej, na południowo-zachodnim Polesiu, Lubelszczyźnie oraz w

okolicach Lwowa.

Wschodnia część Polski znalazła się pod okupacją radziecką. Do niewoli Armii Czerwonej dostało się około 250 tysięcy żołnierzy i oficerów Wojska Polskiego.Związkowi Radzieckiemu jako łup przypadły przedwojenne polskie województwa: wileńskie, nowogródzkie, białostockie, poleskie, wołyńskie, tarnopolskie, stanisławowskie oraz lwowskie. Obiecaną wcześniej Lubelszczyznę Stalin postanowił wymienić na Litwę.

Już we wrześniu dochodziło do mordowania oficerów oraz policjantów. Wkrótce osadzono ich w obozach specjalnych , w Kozielsku, Starobielsku i w Ostaszkowie.Więziono tam około 15tysięcy Polaków.Prawie połowę jeńców Kozielska stanowili powołani do obrony ojczyzny naukowcy, lekarze, prawnicy, inżynierowie, pisarze, poeci i dziennikarze.Podobnie było w Starobielsku. W Ostaszkowie więziono ponad 6 tysięcy osób, wśród których przeważali policjanci, żandarmi i żołnierze Korpusu Ochrony Pogranicza.Wszyscy oni zostali zamordowani przez Rosjan strzałem w tył głowy.

Ekshumacja masowych grobów żołnierzy polskich wymordowanych

przez Sowietów.

Jeszcze rosną drzewa, które to widziałyJeszcze ziemia pamięta kształt buta, smak krwiNiebo zna język, w którym komendy padałyNim padły wystrzały, którymi wciąż brzmi

Jest tylko jedna taka świata stronaGdzie coś, co nie istnieje – wciąż o pomstę wołaGdzie już śmiechem nawet mogiła nie czczonaDół nie ominięty – dla orła sokoła...

„O pewnym brzasku w katyńskim laskuStrzelali do nas Sowieci...” Jacek

Kaczmarski

„Ballada Katyńska”

Aresztowaniom w strefie okupacji radzieckiej od 1940 roku towarzyszyły wysiedlenia ludności w głąb ZSRR. W środku nocy do domów wchodzili radzieccy żołnierze, dając pół godziny na spakowanie się. Podróż w bydlęcych wagonach trwała wiele tygodni bez żywności i wody. Często kończyła się śmiercią, przede wszystkim starców i dzieci. Zimą zamarzały całe wagony ludzi. Oblicza się, że ogółem podczas deportacji wywieziono na Sybir i do Kazachstanu około 1 milion 200 tys. Polaków z terenów należących przed wojną do Rzeczpospolitej.

Polskie dzieci w czasie wywózki na Sybir.

„Marsz sybirski”Ostro po mrozie stąpajmy w szeregu, Jako straż przednia męczarni i nędzy!Jeżeli który zmarzły padnie w śniegu,Nie płaczmy po nim, on odpocznie

prędzej.A my pod kolbą, pod batem sołdatów, Na długo, długo pójdziem w step

daleki, Zanim pod batem dzikszych jeszcze

katówNie odpoczniemy w kopalni na wieki…

Włodzimierz Wolski

Szanujmy pamięć ofiar tej wojny ….