1
2
3
Święta Bożego Narodzenia to dla wielu osób
najpiękniejsze święta w roku.
Dla Nas wierzących to przede wszystkim czas
przeżywania tajemnicy Narodzenia Pana Jezusa.
Jezus urodził się w Betlejem w ubogiej stajence.
Przychodzi, jako człowiek. Pierwszymi, którzy Go
odwiedzają są ubodzy pasterze. W ten sposób Bóg chce
nam powiedzieć, że pragnie być obecny w życiu Każdej
i Każdego z nas. Chce, abyśmy doświadczyli głębokiej
radości i spojrzeli z nową siłą i nadzieją w przyszłość.
Pragnie uczynić w naszym życiu cuda, byśmy mieli
prawdziwe powody do szczęścia.
Składamy serdeczne życzenia, by doświadczyć
tej obecności Jezusa, najlepszego Przyjaciela w życiu
osobistym i rodzinnym. Ponadto zdrowia, a także siły
w pokonywaniu przeciwności oraz wszelkich łask
od Bożej Dzieciny. BŁOGOSŁAW NAM JEZU!
4
5
„Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba
Podnoszą z ziemi przez uszanowanie
Dla darów Nieba…
Tęskno mi, Panie…”
Myśl Cypriana Kamila Norwida jest dziś niezwykle aktualna.
O tym, czy – jako Polacy – stanowimy wspólnotę, w dużej
mierze decyduje właśnie ceremoniał, w jaki ubieramy
najważniejsze momenty naszego życia: zarówno osobistego,
indywidualnego, rodzinnego, jak i publicznego. Nie chodzi
jednak o samą formę, zewnętrzne zachowania, rytuały. Są one
o tyle ważne, o ile wyrażają naszego ducha – wartości, które
budują naszą tożsamość.
Jesteśmy przekonani, że pielęgnowanie wynikających z życia
religijnego tradycji owocuje ubogaceniem naszego życia
rodzinnego. Nasze rodziny krzepną przy wspólnym śpiewie
kolęd, łamaniu się opłatkiem czy znaczeniu drzwi literami
„K”, „M”, „B”. Ten duchowy wymiar pozwala patrzeć na nasze
życie we właściwej perspektywie i nie poddawać się
trudnościom oraz zwątpieniom dnia codziennego.
W trudnych dla naszego narodu momentach to właśnie
rodzina przechowywała oraz przekazywała kolejnym
pokoleniom wiarę, tradycję i narodową tożsamość.
Mamy nadzieję, że to opracowanie będzie pomocne
w religijnym przeżywaniu Świąt Narodzenia Pana Jezusa.
Zebrane tu modlitwy, teksty Pisma świętego, kolędy niech
będą pomocne, szczególnie dla osób starszych, chorych,
samotnych i tych którzy z różnych powodów nie mogą przyjść
do kościoła a także całych rodzin w domowym spędzeniu tego
świątecznego, uroczystego czasu.
6
24 grudnia
Wigilia Narodzenia Pańskiego
Wigilia
Punktem kulminacyjnym przeżyć adwentowych w rodzinie
chrześcijańskiej jest Wigilia Bożego Narodzenia.
Niemal w każdym domu ubiera się choinkę, która jest
symbolem „drzewa rajskiego”. Przez swoją żywość i zieleń
zachowaną nawet w zimie staje się symbolem Chrystusa jako
„drzewa życia” a przez przyozdobienie jej świecami (lampkami)
symbolizuje Chrystusa „światłość świata”. Pod choinką lub
w innym miejscu ustawia się żłóbek (szopkę) dla upamiętnienia
narodzenia Syna Bożego w Betlejem.
Wilia-wieczerza wigilijna
Stół powinien być tak wielki, by wszyscy domownicy mogli
przy nim zasiąść i jeszcze jedno miejsce było wolne dla gościa –
jak nakazuje tradycja. Na stole nakrytym białym obrusem, pod
nim siano, kładziemy Pismo Święte i opłatek oraz ustawiamy
świecę. Według starodawnego zwyczaju po zachodzie słońca,
gdy ukaże się pierwsza gwiazda na niebie, zgodnie z praktyką
dawnych chrześcijan spożywa się obiad postny (kolację),
złożony z kilkunastu tradycyjnych potraw. Uczta ma charakter
religijny, bardzo uroczysty – świadczy o tym stary zwyczaj
czytania fragmentu Ewangelii św. Łukasza o narodzeniu
Chrystusa i wspólna modlitwa. Cała rodzina i wszyscy
zgromadzeni wokół stołu odmawiają modlitwę przed wieczerzą.
Poprowadzić ją powinien ojciec rodziny albo dziadek czy osoba
najstarsza z obecnych.
7
Łamanie się opłatkiem
Po odczytaniu Ewangelii o narodzeniu Jezusa następuje
najważniejszy moment, to jest łamanie (dzielenie) się
opłatkiem. Obrzęd ten następuje po modlitwie i złożeniu sobie
życzeń, a więc na samym początku wieczerzy wigilijnej,
gdy ukaże się pierwsza gwiazda na niebie.
Dzielenie się opłatkiem oznacza wzajemne poświęcenie się
jednych dla drugich i uczy, że ostatni nawet kawałek chleba
należy podzielić z bliźnimi, zbliża oddalonych, łączy umarłych
z żywymi i jedna skłóconych.
Wszyscy powinni też przeprosić się wzajemnie za uczynione
zło.
Wolne miejsce przy stole
Znany i powszechny jest obecnie w Polsce zwyczaj
pozostawiania wolnego miejsca przy stole wigilijnym. Jest ono
przeznaczone dla przygodnego gościa. Z. Kossak pisze,
że „ktokolwiek zajdzie w dom polski w święty, wigilijny
wieczór, zajmie to miejsce i będzie przyjęty jak brat”.
Pozostawiając wolne miejsce przy stole wyrażamy serdeczną
pamięć o naszych bliskich i drogich, którzy nie mogą świąt
spędzić z nami. Wolne miejsce przy stole oznaczać może
członka rodziny, który zmarł w tym roku, lub też pamięć
o wszystkich zmarłych z rodziny oraz znak gotowości
zaproszenia do stołu nieoczekiwanego gościa.
Wieczerza wigilijna i czas
świąteczny ma charakter religijny
i w takim duchu, duchu jedności,
wspólnoty i miłości powinniśmy
ją przeżywać.
8
D O M O W E Ś W I Ę T O W A N I E
Zapalenie świecy
Jedno z rodziców (ojciec rodziny albo dziadek czy osoba najstarsza
z obecnych) zapala świecę wigilijną i mówi:
Prowadzący: Światło Chrystusa.
Wszyscy: Bogu niech będą dzięki.
P. W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
W. Amen.
P. W ten wigilijny wieczór, kiedy wspominamy świętą noc,
w której narodził się nam Zbawiciel, gromadzimy się przy
wspólnym stole na czuwaniu i uczcie. Wsłuchajmy się w tekst
Ewangelii, która przypomina nam tamto wydarzenie.
Ktoś z członków rodziny odczytuje fragment Ewangelii według Świętego
Łukasza (Łk 2, 1-14).
Najlepiej ten fragment odszukać i przeczytać bezpośrednio z Pisma
Świętego.
Odczytanie Ewangelii
P. Z Ewangelii według świętego Łukasza.
„W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta,
żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy
ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był
Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać,
każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta
Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem,
ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać
z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna.
Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania.
Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki
9
i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
w tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż
nocną nad swoim stadem. Naraz stanął przy nich anioł Pański
i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się
przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się!
Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego
narodu; dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel,
którym jest Mesjasz Pan. a to będzie znakiem dla was:
Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie».
I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów
niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na
wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania»”
Po skończeniu czytania:
P. Oto słowo Pańskie.
W. Chwała Tobie, Chryste.
Śpiew kolędy
Po Ewangelii zaśpiewajmy kolędę:
WŚRÓD NOCNEJ CISZY
Wśród nocnej ciszy głos się
rozchodzi:
Wstańcie, pasterze, Bóg się wam
rodzi
Czym prędzej się wybierajcie,
Do Betlejem pośpieszajcie,
Przywitać Pana.
Poszli, znaleźli Dzieciątko
w żłobie
Z wszystkimi znaki danymi sobie.
Jako Bogu cześć Mu dali,
A witając zawołali
Z wielkiej radości:
Ach, witaj Zbawco z dawna
żądany,
Cztery tysiące lat wyglądany
Na Ciebie króle, prorocy
Czekali, a Tyś tej nocy
Nam się objawił.
I my czekamy na Ciebie, Pana,
A skoro przyjdziesz na głos
kapłana,
Padniemy na twarz przed Tobą,
Wierząc, żeś jest pod osłoną
Chleba i wina.
10
Wspólne prośby
Ojciec, matka albo ktoś z rodziny odmawia niżej podane prośby:
P. Chrystusa, który przyszedł na świat, aby nas zbawić prośmy
słowami:
W. Obdarz nas miłością i pokojem!
(będziemy powtar
