Upload
milq-media
View
222
Download
2
Embed Size (px)
DESCRIPTION
Deel 3 van het Wintersporters Magazine
Citation preview
wintersporters magazine 1
wintersporters magazine
Zillertal Arenavideo review
DagjeWinterberg
PoederhondScratch
wintersporters magazine 2
InleidingOei, wat was het spannend afgelopen herfst. Droogterecords
werden verbroken. Lange tijd bleef het grootste deel van de
Alpen helemaal sneeuwvrij. Elke wintersporter wachtte op
de verlossende weersvoorspelling dat de sneeuwval er aan
zou komen. Toen de sneeuwval op de kaart stond werd deze
ook nog eens keer op keer vooruitgeschoven. Maar, om het
goed te maken kwam de sneeuw op het nippertje voor de
kerstvakantie met containers tegelijk uit de lucht.
De spanning gleed van ons allemaal af. Iedereen kan met
een gerust hart de winter in. De Alpen liggen vol sneeuw.
Ook net op tijd voor de kerstvakantie is dit derde nummer
van Wintersporters Magazine. Om te lezen op weg naar de
sneeuw en ‘s avonds na een dag lekker skiën of boarden.
Of, voor hen die nog niet naar de sneeuw te vertrekken, als
voorpret voor de vakanties en tripjes naar de sneeuw die
komen. Want is het niet heerlijk om van te voren al weg te
dromen naar besneeuwde toppen.
Vanaf deze plek wil ik jullie allemaal namens het hele team
van ‘wintersporters’ hele fijne feestdagen toewensen en een
sneeuwrijk 2012!
Rogier
en Frans, Geertje, Johan, Kristof, Martijn, Martin, Roel,
Ruud en Wietse
inleiding
Cover
Sneeuw maakt gelukkig, niet alleen
wintersporters maar ook honden. Bekijk
de fotoreportage van ‘poederhond
Scratch in dit magazine.
wintersporters magazine 3
Willen skigebiedente vroeg open?
Deze herfst was het een trieste bedoening met de
sneeuw. Geen natuur sneeuw en de temperaturen
lieten niet toe dat sneeuwkanonnen al volop
konden draaien. Bijna iedereen werd bang,
maar de laatste weken hebben we gezien dat
dat nergens nodig voor was. Een aantal vroege
seizoensopeningen kwamen aardig in de knel.
De vraag rijst, en dat denk ik eigenlijk elk jaar.
Willen skigebieden niet te vroeg open?
Race voor publiciteit
Seizoensopeningen zijn vaak ideale
publiciteitsstunts. Zeker als je je als skigebied de
deuren vroeg kunt openen. Het staat natuurlijk
ook hartstikke mooi op de verschillende affiches:
“Geopend vanaf .. november tot .. mei’. Maar hoe
reëel is het eigenlijk dat skigebieden zo vroeg
openen? Want als ik door het forum blader en
posts van vorige jaren zie is het elk jaar hetzelfde
liedje: ‘zal er op tijd genoeg sneeuw liggen?’.
column
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
wintersporters magazine 4
Op het randje
Het is natuurlijk ook op het randje om in
november al open te willen als ‘niet-gletsjer’
gebied. Want sneeuw in oktober is ‘te vroeg’
maar sneeuw in november is opeens hard nodig.
Natuurlijk kan er heel wat met sneeuwkanonnen
gedaan worden, maar als het enkele graden te
warm, zelfs met meerjarige gemiddeldes is het
vaak ‘net aan’, is of als de luchtvochtigheid te
hoog is dan kan er opeens geen sneeuw meer
worden gemaakt.
Veel te vroeg?
Is het willen openen in november gewoon niet te
vroeg? Soms zijn de condities fantastisch maar
regelmatig is het ook net aan. Bijna altijd komt
het ‘net op tijd’ goed maar soms ook net niet,
dat is dus hartstikke jammer voor iedereen die
al gereserveerd heeft. ■
wintersporters magazine 5
Hoe communiceer je met die Fransen?
Veel Nederlanders weten het zeker: Fransen
zijn arrogant en onbeleefd. Ze zijn niet
klantvriendelijk, spreken belabberd Engels en
snauwen je af. Het is dat er mooie skigebieden
zijn, anders zouden heel wat landgenoten
Frankrijk liever mijden. Waar komt dit beeld
eigenlijk vandaan? Over een botsing van
culturen.
Geklaag op de forums
Op het forum van wintersporters.nl en ook
op andere plekken op het internet lees je het
iedere keer weer; “Frankrijk is mooi, maar
wat jammer dat er Fransen wonen”. De
Nederlandse wintersporter gaat liever naar
een Duitstalig land om te wintersporten. Die
Duitstaligen kun je tenminste verstaan, ze zijn
meer servicegericht en je kunt als Nederlander
makkelijk wat terugzeggen in het Duits. Nou
kun je daar nog wel wat kanttekeningen bij
zetten; plat Tirools is nog vrij lastig, om over
Zwitserduits helemaal maar te zwijgen. En het
cultuurverschillen
koeterwaals dat sommige Nederlanders eruit
gooien, in de veronderstelling dat het Duits
is… Maar goed, er ontstaat wel contact en
communicatie.
Communicatie
Communicatie met Fransen lijkt een stuk
moeilijker. Het lijkt wel of ze je niet willen
begrijpen. Ze doen kortaf en hebben helemaal
niet dat beleefde van de Alpenbewoners in het
Duitstalige gebied. Het is toch een heel verschil
of ze “Genädige Frau” tegen je zeggen of je je
afgesnauwd voelt door een onbeleefde madame.
Culturele codes
Nederlanders beseffen niet hoe gek dit beeld
eigenlijk is; beleefdheid is in de Franse cultuur
en taal juist een heel belangrijk ding! Veel
belangrijker dan in Nederland. Fransen zijn
in houding en taal naar elkaar veel beleefder
dan Nederlanders. Er zijn in de communicatie,
taal en aanspreekvormen meer “codes” dan in
de Nederlandse cultuur. En daar wringt hem
nou net de schoen. Met die codes doe je gauw
iets fout; als een olifant in een porseleinkast,
zeg maar.
Ruud Stammers
Wintersport filosoof
wintersporters magazine 6
En wij hechten in Nederland nou niet bepaald
aan beleefdheidsvormen; hoe vaak wordt je in
de supermarkt niet begroet met “hoi”?
Leg je oor te luisteren
Als je Frans verstaat hoor je mensen aan
balies, in winkels en op straat bij voorbeeld
dit tegen elkaar zeggen: het spijt me dat ik u
stoor (excusez-moi de vous déranger), zou u
me kunnen vertellen (est-ce que vous pourriez
me dire), dank u mevrouw (merci madame),
goedendag meneer (bonjour monsieur), een
prettige dag verder (bonne journée), ik ben het
die ù bedankt (c’est moi qui vous remercie).
En het personeel vermeldt meestal ook keurig
dat het allemaal geen moeite was wat ze voor je
gedaan hebben: geen dank (il n’y a pas de quoi,),
maakt u zich geen zorgen (il n’ a y pas de souci ),
of het veel gebruikte “je vous en prie”, dat zoiets
als betekent als “dat hoort er allemaal bij, ik
werk hier immers, dus dan vraag ik er toch om
u van dienst te zijn?”
Klinkt allemaal overbeleefd in onze
Nederlandse oren. Toch zijn dit geen uitingen
van een beleefdheidsfreak, maar de dingen die
je dagelijks door je gesprekken met onbekenden
strooit. Als een soort smeermiddel in de
conversatie. Als je dat niet doet, klinkt het voor
de Fransen onaangenaam en onbeleefd. Geloof
het of niet; de Fransen vinden ons dan ook
behoorlijk onbeleefd. Om niet te zeggen: boers.
Je valt al snel door de mand. In hun ogen
vallen we dan ook behoorlijk op met onze harde
stemmen en bruuske manieren. Niet alleen door
wat we niet zeggen (al die beleefdheidsdingetjes
wintersporters magazine 7
dus), maar ook door wat we wel doen is het voor
Fransen al snel duidelijk; we weten niet hoe het
hoort. Dat is natuurlijk een beoordeling door
hùn ogen en dus harstikke subjectief, maar
dat doen wij natuurlijk ook: andere culturen
bekijken met onze maatstaven. En daar komen
de botsingen en oordelen vandaan.
Voorbeelden?: Sommige Nederlanders lopen
in een restaurant bij de ingang gewoon door
naar binnen, maar de code schrijft voor dat je
wacht tot je ontvangen wordt en naar je plaats
gebracht.
Andere landgenoten knippen met hun vingers
om de aandacht van de ober te vragen, maken
met duim en wijsvinger een betaalgebaar als ze
de rekening willen en roepen “garçon” naar de
ober. En dan die - in Franse ogen - vreselijke
gewoonte om in een gezelschap allemaal apart
te willen afrekenen. Allemaal aanwijzingen dat
we onbeschaafde Noord-Europeanen zijn.
Basishouding
Dus daar waar onze basishouding is: “het gaat
om de inhoud” en “recht op je doel af om te
krijgen wat je wilt”, zo is de basishouding van
de Fransen: “gebruik ik de juiste codes om
ervoor te zorgen dat ik krijg wat ik nodig heb”.
En dat botst. Als je die codes kent en de taal
spreekt (al is het maar een beetje), merk je dat
veel Fransen heel aardig en hulpvaardig zijn. Ik
ben in de loop van de jaren op allerlei manieren
geholpen als ik wat nodig had, mensen hebben
een garage langer opengehouden voor mij, zijn
wintersporters magazine 8
voor me uitgereden toen ik de weg niet kon
vinden, hebben geholpen bij noodweer op de
camping, hebben me vers brood verkocht terwijl
de winkel eigenlijk nog dicht was, enzovoort,
enzovoort. Dat alles wil natuurlijk niet zeggen
dat ieder Fransman of –vrouw aardig en
toeschietelijk is. Wij zijn in Nederland ook niet
allemaal het zonnetje in huis.
Waarom zo weinig begrip?
Maar, afgezien van de culturele botsing, waarom
hebben de Fransen dan zo weinig begrip voor
wat het betekent om je te moeten redden in een
land waarvan je de taal niet spreekt? Dat is
wel verklaarbaar; La France is een groot land
en veel Fransen komen zelden of nooit in het
buitenland. Ze hebben dus zelf niet de ervaring
van toerist zijn in een land met vreemde taal.
En aangezien Frankrijk vroeger een wereldrijk
was spraken veel mensen in het buitenland ook
Frans. Jarenlang waren de Engelse lessen op
Franse scholen ook van belabberde kwaliteit.
Een veel gemaakt grapje onder Fransen,
want ze hebben het zelf ook door, is dat als
een Fransman Engels spreekt, alleen andere
Fransen hem kunnen begrijpen. Overigens
verandert er natuurlijk wel het één en ander;
vooral de jongere generatie spreekt steeds meer
en beter Engels.
Om een tip te geven, begin elke eerste zin
van een gesprek met een Bonjour Monsieur/
Madame, en je zult zien Fransen zijn beleefd
hulpvaardig en zeer vriendelijk. ■
wintersporters magazine 9
Mijn ski
mAteriAAl
Ik ben niet bepaald monogaam wat ski’s betreft. Ik heb een heel arsenaal
aan latten thuis staan. Voor elk type sneeuw en elke gemoedsstand een
passende ski. Ik heb het geluk dat mijn ski’s niet jaloers zijn.
Het pakket aan ski’s wat ik heb staan bestaat uit: Super dik voor de diepste
dagen vol met vederlichte poeder, keihard voor de dagen dat ik geen zin
heb om het rustig aan te doen, soepel en meegevend om tussen de bomen
te dansen en stijf en licht voor als ik de steilste hellingen te lijf wil gaan.
Echter als mij de volgende vraag gesteld zou worden: “Als je de rest van je
leven nog maar op één paar ski’s zou mogen skiën, welk is dat?” Dan moet
ik natuurlijk met een antwoord komen. Ik kies dan zonder twijfel de Hell
& Back van Nordica. Ski’s die gemaakt lijken voor elk sneeuwtype en echt
elke snelheid en elk type bocht aankunnen.
De eerste keer dat ik op de Hell & Back stond was het liefde op het eerste
gezicht. We voelden elkaar precies aan. Op het moment dat ik wat sneller
wilde leken de ski’s vanzelf te versnellen, en als het even wat rustiger aan
moest luisterden de ski’s nog steeds. Wilde ik naar links dan leken deze
latten er al te zijn, en natuurlijk ook als ik naar rechts wilde. Toen dacht
ik: “als ik rechtdoor trek, wat doe je dan” Maar de latten hielden stand, en
goed zelfs, voluit knallen kunnen ze dus ook.
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
wintersporters magazine 10
Ik hou van uitstapjes met onrustigere en
avontuurlijkere ski’s, die hun keiharde eigen
wil hebben, maar de Hell & Back geven mij een
heerlijk vertrouwd gevoel. Deze ski’s dragen mij
prima door de diepe poedersneeuw dankzij hun
breedte en ‘gerockerde tip’, en tegelijkertijd is
de ski handelbaar en precies op harde sneeuw.
Deze ski, heeft de heerlijke eigenschap dat hoe
harder je hem op zijn donder geeft hoe harder
hij wil. Als een paard, of moet ik eigenlijk
steenbok zeggen, die opgedreven wordt. Maar
moet het even rustig aan, dan voelen deze latten
niet als een last. Er is geen helling die ik niet
met deze ski zou willen skiën. Diepe poeder,
steile hellingen, betonharde sneeuw of lekker
ontdooide voorjaarsfirn, elke bocht is altijd
raak.
Een heerlijke ski, ik zou er bijna ski-monogaam
van worden. Maar ach, waarschijnlijk heeft
ze het toch niet door als ik af en toe met haar
grotere zus, de Unleashed Hell op stap ga… ■
wintersporters magazine 11
Scratchde poederhond
Genieten van de sneeuw is niet alleen aan
mensen voorgehouden. Iedereen die honden in
de sneeuw tegenkomt weet dat deze viervoeters
gek zijn op dit witte spul. Rennen, spelen en
glijden is natuurlijk het mooiste wat er is voor
die beesten.
Niet elke hond heeft echter het geluk ook
regelmatig mee te mogen met skiën. Mijn hond
‘Scratch’ wel. Niet in een skigebied natuurlijk,
want dat is logischerwijs verboden, te gevaarlijk.
Maar als wij er toerskiënd op uit trekken dan
mag Scratch regelmatig mee. Hij is als een jonge
hond zo blij als hij ziet dat de ski’s de dakkoffer
ingaan en hij mee mag in de auto. Eenmaal op
de berg van bestemming aangekomen rent hij
vrolijk heen en weer.
Als we na de klim, die Scratch zeker zo’n drie
keer aflegt, boven aankomen is hij de ongeduld
zelve. Als we er te lang over doen om ski-klaar
te zijn dan begint hij hard te blaffen en trekt ons
met zijn bek de helling in. Want hij wil dan
slechts één ding en dat is keihard achter ons
aanrennen. Eenmaal moe gerend, springt
hij snel de auto in. Eenmaal thuis hebben
we een aantal dagen geen hond meer aan
hem, hij ligt dan bijna in de houtkachel.
Als hij in slaap valt keft hij zachtjes in zijn
droom en bewegen zijn poten alsof hij een
besneeuwde helling afrent. Ook honden
dromen dus over poeder. Scratch, mijn
poederhond, in ieder geval wel. ■
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
foto report
wintersporters magazine 12
Halo?
wintersporters magazine 13
Halo?
wintersporters magazine 14
Halo?
wintersporters magazine 15
Halo?
wintersporters magazine 16
Serfaus Fiss LadisSkigebied review
wintersporters magazine 17
Hi Tec winter bootsWarme voeten voor, tijdens en na de wintersport
Het zal geen verrassing zijn voor veel
wintersporters; in de Alpen is het ’s avond en ’s
ochtends goed koud. Even snel langs de bakker
of naar de skipistes toe lopen is al snel erg koud
voor de voeten. En skischoenen aantrekken met
koude voeten is zacht gezegd een ramp. En voor
wie gewoon een keer een lekkere wandeling wil
maken zit ook niet te wachten op bevroren tenen.
Hi Tec winter boots houden de kou buiten, en
uitglijden is ook verleden tijd met deze ‘winter
boots’.
Winterschoenen moeten natuurlijk in de eerste
plaats warm zijn. Voor welk moment dan ook,
wanneer je in de sneeuw loopt zijn schoenen
met een goede isolatie onontbeerlijk. De Hi Tec
winter boots maken voornamelijk gebruik van
het bekende en veel geteste Thinsulate isolatie
materiaal. Warme voeten zijn zo een zekerheid.
Thinsulate werkt door warmte vast te houden
en kaatst de lichaamswarmte terug. In Hi
Tec schoenen zit maar liefst 200 of 400 gram
Thinsulate. Meer dan genoeg isolatie voor de
grootste koukleumen.
AdvertoriAl
wintersporters magazine 18
Naast isolatie is waterdichtheid van groot
belang. Schoenen moeten echter wel ademen,
want als aan het eind van de dag je voeten even
nat zijn van transpiratievocht dan heb je alsnog
koude voeten. Hi Tec schoenen zijn in de basis
al waterdicht en ademend met gesealde naden.
Hiernaast zorgt de de ion maskTM Hydrophobic
Water Management Treatment ervoor dat de
schoenen langer waterdicht blijven en vuil geen
grip heeft op de schoenen. Dit komt doordat
deze behandeling de vezels van de buitenstof
samenbind terwijl de schoen wel blijft ‘ademen’.
Kortom de schoen gaat veel langer mee.
AdvertoriAl
wintersporters magazine 19
AdvertoriAl
St Moritz 200 Hi WPi € 149,95
Een nieuwe schoen voor winter 2011, de St Moritz ziet er niet alleen fantastisch uit maar is een functionele en slijtvaste winterschoen. Met maar liefst 200 gram Thinsulate isolatie, ion mask water- management en een speciale winterzool maken deze schoen helemaal af. De looks van deze schoen zorgen ervoor dat je deze ook prima onder een modieuze broek of jeans kunt dragen.
St Moritz 200 jr € 69,95
Een schoen die al verschillende seizoenen door Hi tec gemaakt wordt. Voor iedereen die mode bewust is maar toch de winter in gaat. Een zeer technisch product met eveneens 200 gram aan Thinsulate isolatie. Warme voeten en het ziet er nog super uit ook!
Zermatt 200 HPi € 129,95
De echte traditionele winterschoen voor mannen. Hoge kwaliteit leer en compleet ‘snow-proof’. Een no-nonsense schoen die warmte garandeert dankzij 400 gram thinsulate isolatie. Een genot voor je voeten die warm en droog blijven!
Timberline Pro 400WP € 149,95
Een winterschoen die op eenzame hoogte staat. Mooi en vol met technologieën als Thermo-DriTM en ion maskTM hydrophobic water management. Geen condities te ruig of te koud voor deze schoenen. En dat de hele winter lang.
wintersporters magazine 20
AdvertoriAl
Liquid Mountaineering
De ion maskTM Hydrophobic Water
Management Treatment zorgt ervoor
dat de schoenen van Hi Tec veel
langer waterdicht blijven. Daardoor
is er zelfs een nieuwe sport onstaan;
Liquid Mountaineering.
Het doel? Lopen over water!
bestel opavantisport.nl
Het leven van een skileraar
de dAg vAn
Martin van den Berg
Ski leerkracht
7.00
Bliep bliep, de wekker gaat. Die gaat ook gewoon in Oostenrijk. Snel spring ik uit mijn bed. Ik kijk
uit het raam naar buiten: “Heeft het gesneeuwd? Is het helder en koud of bewolkt en mistig? Waait
het of is het windstil?” Na het weer gecheckt te hebben kleed ik mij aan. Afhankelijk van wat ik
buiten zie met een extra isolatie laag. Tijdens het ontbijt bekijk ik de weersvoorspellingen voor de
komende twaalf uur, wie weet moet ik toch wat aanpassen aan mijn kleding. Nog belangrijker, door
het bekijken van het weerbericht weet ik waar ik mijn gasten mee naar toe kan nemen.
7.45
Tijd om naar ‘t werk te gaan. Gelukkig is het niet al te ver. Veel collega’s nemen de bus, zelf vind ik
het veel fijner om lekker naar de ski-school te lopen. Ik ben niet voor niets ‘s winters in de bergen te
vinden, even lekker die berglucht inademen. Ondertussen kijk ik al naar de machtige bergtoppen
om me heen, het voelt als thuis hier.
mAteriAAl
8.15
Ik stap de skischool binnen, “good morning Martin” klinkt het in het in een rommelige mengelmoes van
Australisch-Engels en Oostenrijks Tiroler dialect. Het is David de bureaujongen. Onze bureaujongen
David, of Dave, is een held. Hij zorgt namelijk voor alle boekingen, vindt altijd een passende leraar
voor onze gasten en doet de hele planning! Zonder hem zou de skischool volledig in het honderd
lopen. Naast dit weinig spannende werk vindt hij ondertussen ook tijd om extreme skitoeren uit te
stippelen, die hij op zijn vrije dagen afknalt.
Bij binnenkomst kijk ik meteen op de dagplanning; één extra boeking vandaag. Mijn eerste gasten
staan om negen uur voor de deur. Leuk! Het zijn licht gevorderde volwassenen. Tijd om de skischoenen
aan te trekken en mezelf te organiseren. Voor de skischool tref ik mijn collega’s en al bijkletsend
groeten we de gasten die de ski-school binnenkomen.
9.00
Mijn gasten zijn er, ze zien er gemotiveerd uit. Zo zie ik het graag! Na een korte eerste kennismaking
is het tijd voor een snelle check. Is hun uitrusting compleet? Ziet het skimateriaal er deugdelijk uit?
En niet geheel onbelangrijk, hebben ze een liftpas?
de dAg vAn
10.00
We zijn al even bezig op de piste, mijn gasten hebben snel door wat ik bedoel en zijn zich bewust van
hun eigen ski-kunsten. Alle drie willen ze graag aan hun eigen techniek werken. Met slechts drie
uurtjes lijkt de tijd wel te vliegen! Gelukkig hebben we al aardig wat bereikt, met wat aanwijzingen
hebben we de reeds aangeleerde techniek kunnen verbeteren.
Het lukt me om ze de eerste beginselen van het carven onder de knie te brengen. Aan het eind
van mijn les voelen mijn gasten zich comfortabeler op de staalkanten en de bocht wordt al een
uitgecarved. Hier kan ik echt van genieten.
12.00
Tijd om afscheid te nemen, of toch niet? Mijn gasten is het zo goed bevallen en met als vooruitzicht
morgen de eerste rode pistes te kunnen pakken besluiten ze een ochtend bij te boeken. “Veel plezier
met oefenen vanmiddag! En tot morgenochtend om 9 uur, we zien elkaar weer voor de skischool!”
Het is tijd voor de lunch, in het dorp dit keer. Het is namelijk ook wel eens lekker om niet op de berg
te zijn.
13.00
Na de lunch schiet ik weer snel in mijn skischoenen! Een leuke kinderklas dit keer. Zeven drukke
kids uit England, rammen dus, zo hebben de ouders ‘s avonds geen kind meer aan ze. Blauwe pistes
worden afgeknald alsof het niks is en al snel zijn we op harde rode pistes te vinden die heerlijk
worden afgewerkt. Al snel word er gevraagd of we niet wat zwarte piste kunnen proberen. Waarom
niet, de kids staan prima op hun ski’s. Maar toch laat ik ze eerst wat oefeningen doen. Anders kan
ik ze strakjes overal uit de bomen plukken. Pas nadat ik er zeker van ben dat ze het kunnen gaan we
de dAg vAn
voorzichtig voor het eerst de zwarte piste op. Maar die zwarte piste blijkt nog niet genoeg voor deze
doorzetters. “Mâârtin can we ski some bumps” “Off course we can” Voor ik het door heb vliegen de
jongens en meisjes van de ene buckel naar de andere, wat een prachtig einde van deze les.
15.00
Tijd om me af te melden bij m’n chef. Ik geef mijn ontvangen kaartjes van die dag en mijn uren staan
geregistreerd. Snel trek ik mijn privéjas aan. Nu ben ik niet meer aan het werk en is de berg een
grote speeltuin geworden. Snel doe ik samen met mijn collega’s een pieps check en we rennen naar
de gondel. Het is tijd om de benen een laatste afstraffing te geven, prachtig vind ik het deze laatste
trainingsuurtjes. Mijn vaste ski-maatjes hebben een vergelijkbaar niveau en de ambities zijn ook
gelijk; ‘keihard knallen’. Het zwaar verspoorde terrein van St Anton is een perfecte oefening voor
me. Tijdens een gemiddelde afdaling kom je namelijk heel wat sneeuwsoorten tegen.
16.00
Mijn skidag zit er al weer op! Mijn benen zijn er helemaal klaar mee. Tijd voor wat vocht.
Samen met mijn collega’s doe ik gezellig nog een pilsje voor dat ik naar huis loop. We spreken de
dag door en wisselen ervaringen uit, zo leren we een hoop van elkaar. Iedere dag is anders en zelfs
de meest ervaren skileraren leren nog met de dag bij!
20.00
Eten gekookt, de tas voor morgen gepakt, snel check ik het weerbericht voor morgen zodat het ik
geen verrassingen heb als ik dan uit mijn raam kijk. Ik begin stiekum al vast te bedenken wat de
volgende dag allemaal ga doen! Ik kijk nog een filmpje op mijn laptop, maar vaak sukkel ik al slaap
voor het einde van de film. Een heerlijk leven al zeg ik het zelf. ■
wintersporters magazine 25
Een dag in Winterberg
Al rijdend op een lege snelweg en met een lekker
muziekje op de achtergrond geniet ik heerlijk
van mijn autorit naar Winterberg. De prachtige
Hochsauerlandlinie klimt al slingerend boven
het laaggebergte uit. De sneeuw is in aantocht!
De vaart zit er lekker in, totdat de snelweg “in
het niets” doodloopt. Eenmaal bij het eerste
verkeerslicht aangekomen lijkt het wel alsof de
Nederlanders uit de lucht zijn komen vallen.
Overal waar je kijkt zie je gele kentekenplaten.
Het lijkt wel op een massale volksverhuizing.
Langzaam trekt de stoet door de dorpen naar
Winterberg. Alvorens deze stoet veilig en wel is
aangekomen, sta ik dankzij diverse sluiproutes
al stipt om 09:00 uur bij de eerste lift. Mijn dag
skiën in Winterberg kan beginnen!
Winterberg über alles
Wachtende totdat de liften openen maak ik
nog kort even een praatje met de locals. Ze
zijn apetrots op Winterberg. Naast alle deftige
hightech installaties levert het skigebied voor
reisverslAg
de gehele regio een hoop geld op. “Iets waarvan
ze in de Alpen kunnen dromen!” roept een
liftbediende nog even snel. En inderdaad,
Winterberg is een goed geoliede machine en
heeft een grote naamsbekendheid. Wintersport
is hier in het Sauerland big business. Dat de
pistes hier zo kort zijn vergeet men dan even.
Nadat de liften zijn gestart kan er op de rustige
pistes heerlijk geknald worden! Alle minpunten
van het skigebied zijn dan ook snel vergeten.
Rondje Skiliftkarussell
Mijn dag begint op de top van de Bremberg. Als
eerste kies ik ervoor om de makkelijke Bremberg
piste te nemen naar beneden. Even er lekker
inkomen en opwarmen met in de verte uitzicht
op Winterberg. De nieuwe Brembergkopf
stoeltjeslift zet mij vervolgens weer snel af op
de Bremberg, waarna ik de dalafdaling pak
naar de Büre. Voor Winterbergse begrippen een
lange, maar vooral ook leuke piste. Alhoewel
de piste makkelijk is kan er hier flinke vaart
worden gemaakt.
Eenmaal beneden aangekomen staan er twee
sleepliften tot je beschikking, welke dit seizoen
Frans Bosch
Sauerland expert
wintersporters magazine 26
zijn omgebouwd tot moderne stoeltjesliften. Als
eerste kies ik voor de Große Büre, vanwege haar
aantrekkelijke rode piste en de rust. Direct
daarna neem ik de Kleine Büre sleeplift, die
naar de top van de Poppenberg loopt. Daarboven
aangekomen gaat de reis verder via de mooie
brede Poppenberg piste richting Möppi’s Hütte.
Een redelijk ‘pittige’ afdaling.
Vervolgens zie ik in de Büre-Herrloch stoeltjeslift
de eerste stuntelige skiërs in spijkerbroek de
rode piste afkomen. Een lachwekkend beeld
waaraan ik zal moeten wennen. Eenmaal
boven probeer ik de piste zelf een keer uit.
Toch best pittig voor een beginneling. Zodra
ik met dezelfde lift weer boven ben pak ik de
blauwe naar de Remmeswiese. De vlakke piste
met enkele hobbels en bobbels voert mij dwars
door een grote camping heen. Geen wonder dat
het hier zo druk is, want kamperen behoort
tot de Nederlandse hobby’s. Eenmaal beneden
aangekomen staat er een ontelbare menigte
bij de kassa te wachten. Het beloofd weer een
drukke dag te worden.
Voordat de wachtrij zich naar de stoeltjeslift
verplaatst ga ik snel weer naar boven. De
Rauher Busch stoeltjeslift heeft voetleuningen
die speciaal gemaakt zijn voor kinderen. Als
volwassene zit ik er florissant tussen met mijn
oren tussen mijn benen. Gelukkig is de lift
snel weer boven en begeef ik me spoedig over
de brede Herrloch oefenpistes. Heerlijk om
jezelf kaarsrecht naar beneden te laten storten.
Hier kan het nog. Beneden aangekomen sta
ik in hartje Winterberg. De skilessen zijn net
wintersporters magazine 27
begonnen. Om verder te kunnen skiën moet
ik me door de mensen massa heen wringen.
Alvorens ik ga genieten van de rode Poppenberg
pistes, neem ik eerst nog even de korte en
uitgestorven Astenstrasse piste een paar keer.
Vervolgens begeef ik me tot de QuickJet. De
naam zegt het al: Een korte en snelle stoeltjeslift
met veel capaciteit. Oostenrijkse hightech.
Razendsnel sta ik boven op de Poppenberg,
om vervolgens weer razendsnel beneden te
zijn over de twee geweldige Poppenberg pistes.
Misschien is dit wel het meest interessante
stuk skigebied van heel Winterberg voor
gevorderden. Desondanks dat de piste kort is,
sta je ook weer snel boven. Ik kan het hier wel
ontelbare rondjes volhouden. Het is immers
nog ochtend en wachten is er nog gelukkig niet
bij. Maar na een aantal keer kriebelt het om de
zwarte piste te gaan nemen. Dus maak ik snel
de doorsteek naar de kleine stoeltjeslift naast
de springschans. Eenmaal boven aangekomen
waarschuwen grote borden ervoor dat het
een zwarte piste betreft. Na enkele rondjes te
hebben gedaan vind ik het langzamerhand tijd
voor een boterhammetje. Via de QuickJet en de
Brembergkopf liften kom ik dan weer uit bij mijn
startpunt: De Bremberg. Het ochtendrondje
Skiliftkarussell was geslaagd!
Escape the crowd
Voordat het middag wordt maak ik via de
Bremberg een paar afdalingen op de Nordhang
piste. Het vergeten kindje van het skigebied.
Niet een echt spectaculaire piste, maar wel
de moeite waard bij voldoende natuursneeuw.
Nadat ik de Nordhang wel weer heb gezien wordt
het tijd om diverse rondjes door het skigebied
te gaan maken in willekeurige volgorde. Vooral
de Bremberg dal afdaling maar de Büre en de
pistes bij de QuickJet trekken mij het meest.
Wanneer het echt overvol begint te raken is de
Astenstrasse piste de ideale oplossing.
wintersporters magazine 28
Ordnung muß sein
Alles gaat alles voorspoedig, totdat ik ’s middags
bij de Kleine Büre sleeplift ineens in de rug
wordt geduwd door iemand die zijn controle is
kwijtgeraakt. Languit lig ik dan door de wachtrij.
Niet veel later valt een persoon naast mij uit de
sleeplift en trekt mij mee. Hij was gekleed in
een spijkerbroek. Amper een uur later duwt een
snowboarder mij op de grond bij het uitstappen
van een stoeltjeslift. Gelukkig is deze jongen wel
zo netjes om zijn excuses aan te bieden, maar
dat is niet gemiddeld in Winterberg. Veel skiërs
moeten nog wat waarden en normen bijgebracht
worden. Ondanks dat de pistes kort zijn, zijn
ze lang niet allemaal geschikt voor beginners.
Sommige pistes zijn in dit opzicht net iets te
steil. Toch trekken de meeste mensen zich er
niks van aan.
The End
Eindelijk: Het is 16:00 uur en de grote massa
houdt het voor gezien. De die-hards gaan
door tot het bitterende eind. De QuickJet is
weer rustig en bij haar pistes verbreng ik
m’n laatste rondjes. Timing tot op de laatste
minuut is erg belangrijk, want de meeste liften
stoppen precies om 16:30 uur. Dan is het tijd
om de dagbalans op te maken. De ochtend was
leuk, de middag was een drama. Al met al is
Winterberg een aantrekkelijk skigebied en
voor het laaggebergte ontzettend groot. Toch
zal mijn volgende bezoek aan Winterberg
doordeweeks plaatsvinden, wanneer er rust en
Deutsche Ordentlichkeit heerst. De locals doen
dat immers ook. Eenmaal in de auto zet ik weer
een lekker muziekje op en knal voldaan over de
Autobahn weer naar huis. ■
wintersporters magazine 29
Meer
wintersporters magazine 30
Geertje DerksenDe liefde voor wintersport en hoge snelheden
Geertje is sinds dit jaar blogster op
wintersporters.nl. Geertje is wedstrijdskiester
en haar hele leven staat in het teken van het
skiën. Elke keer als ik haar aan de telefoon heb
is ze aan het trainen, of op weg naar een training.
Zomer en winter alles staat in het teken van
fitter en sterker worden. Een sportvrouw in hart
en nieren met een voorliefde voor wintersport
en hoge snelheden.
Iedereen die de video blogs van Geertje op de
website in de gaten houdt weet dat Geertje
een leuke en spontane meid is. Geertje straalt
optimisme en levensplezier uit. Haar liefde voor
wintersport werkt aanstekelijk. Niet alleen op
mij (want ik ben natuurlijk al besmet), maar op
iedereen om haar heen. Het is duidelijk zij skiet
voor het plezier.
Sinds wanneer ski je?
“Ik ski sinds mijn 2e. Ik was anderhalf toen ik
op plastic skietjes werd gezet met de gedachte
interview
‘als ze kan lopen, kan ze ook skiën’, en een
jaar begon dus het ‘echte’ werk. Net als de
locals dus. Het hielp dat mijn grootouders een
appartementje in de Franse Alpen hebben.”
Waar staat dat appartementje?
“In Puy Saint Vincent, inderdaad het gebied
waar jij nu woont! Ik heb daar dan ook leren
skiën tijdens de wintersportvakanties. Mijn
ouders gingen iedere wintervakantie naar
“Puy”, en dus stond ik van jongs af aan een
paar weken per jaar in de sneeuw. Ik was al
snel verslaafd!”
Het spreekt voor zich dat Geertje goed skiet.
Ze heeft een lange rij overwinningen op haar
naam staan. Geertje was maar liefst 23 keer
Nederlandse kampioene in verschillende
disciplines. Verder heeft ze 10 overwinningen in
internationale FIS wedstrijden met in totaal 33
podiumplaatsen. Ook werd ze in 2002 Europees
slalom kampioen op de borstelbaan SL en zo
gaat het rijtje met overwinningen nog wel even
door. Ik vraag haar of het meteen duidelijk was
dat ze zo goed zou worden.
“Ik skiede natuurlijk relatief goed voor een
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
wintersporters magazine 31
Nederlandse omdat ik vrij veel op de latten
stond. Ik heb nooit skiles gehad, want dat was
in Frankrijk erg lastig met de taalbarrière. Mijn
ouders hebben me leren skiën, en zijn op een
gegeven moment gaan kijken op de borstelbaan
in Uden, bij Ski en Snowboardclub De Schans,
of ik daar op les kon. Ik was toen acht en was
het niveau van de lessen al ontgroeid. Toen ben
ik gaan skiën bij het wedstrijdteam. En pas
vanaf dat moment ben ik ‘goed’ gaan skiën. De
trainingen werden gevolgd door deelname aan
de wedstrijden in het Nederlandse borstelbaan
circuit. Al snel gingen we ook met de club mee
naar het NK in de sneeuw, in Oostenrijk. En zo
ben ik het wereldje in gerold.”
Wist je al snel dat je van skiën je leven wilde
maken?
“Nee. Tot mijn 17e skiede ik met veel plezier
de borstelbaanwedstrijden, de wedstrijden in
Oostenrijk voorafgaand aan het NK en het NK
zelf. En meestal ging ik met de herfstvakantie
of meivakantie een week trainen op de gletsjer,
gewoon omdat ik dat leuk vond. Ik was
daarin fanatiek, en behoorde tot de top op de
borstelbaan, maar had nooit het idee dat ik
als Nederlandse de kans had om écht goed te
worden in de sneeuw. Ik had ook niet het idee
dat ik al vrij goed skiede. Maar toen ik 17 was,
zag mijn trainer kennelijk wel potentie. Met
hem ben ik een aantal keer gaan trainen in
Oostenrijk.
Van een paar weken skivakantie en hooguit 2
weken per jaar trainen, stond ik opeens zo’n 7
weken op de ski’s. Dat had effect.” Zegt ze met
een glimlach. “In dat jaar won ik de slalom
op het NK, en werd 2e op de reuzenslalom.
Weliswaar met een beetje geluk, maar ik had
toch mooi de titel gewonnen. Dat jaar deed ik
wintersporters magazine 32
eindexamen, en daarna wilde ik er een jaar
tussenuit om te reizen voordat ik verder ging
studeren. Dat jaartje tussenuit werd een jaar
skiën. Snowsports Academy Racing begon toen
een team voor junioren en vroeg of ik interesse
had om me daarbij aan te sluiten. Na dat jaar
trainen was ik helemaal verkocht. Inmiddels
ben ik 8 jaar verder en kan ik wel stellen dat
skiën mijn leven is. Als kind had ik de eerste
week na de wintersport altijd moeite om me op
school te concentreren. Dan wilde ik liever in
de bergen zijn. In die zin verbaasd het me dan
ook niets.”
Waarom wedstrijd skiën?
“Ik kom uit een sportieve familie. Was ik
niet gaan skiën, dan had ik wel een andere
wedstrijdsport beoefend. Of dat ook op dit
niveau zou zijn weet ik niet, maar ik ben wel in
alles vrij fanatiek. Het wedstrijdskiën, daar ben
ik gewoon ingerold. En omdat het zo leuk is, is
het nooit gaan vervelen. Ik vind het heerlijk om
in de bergen te zijn. Daar kom ik tot rust, en
krijg ik tegelijkertijd heel veel energie. Verder
is het skiën gewoon een hele gave sport.
Ik houd van het spelletje van snelheid, de
juiste lijnen kiezen, jezelf overwinnen en het
streven naar de technische perfectie. Ik ben een
perfectionist en wil altijd beter. Skiën is een
moeilijke sport, heel technisch. Dat kan altijd
beter. En als je dan een goede bocht skiet, het
gevoel hebt dat een bocht gewoon klopt en raak
is, is geweldig. Ook houd ik van de variatie. De
omstandigheden zijn altijd anders, en je hebt
verschillende disciplines. En ook het vrijskiën
vind ik heerlijk. Lekker door de poeder knallen
of een buckelpiste aframmen. Ook daarin kan
ik mezelf blijven uitdagen om steeds beter te
worden.”
Hoe ziet jouw winter eruit?
“In een normale winter vertrek ik begin
oktober naar Oostenrijk. Die eerste weken
interview
wintersporters magazine 33
wordt er getraind op de gletsjer. Vaak ben ik in
november nog even in Nederland omdat er dan
vaak belangrijke wedstrijden zijn in Snowworld
Landgraaf zijn. Dit jaar was daar voor het eerst
het NK indoor.
Zodra de sneeuw het toelaat, trainen we op lager
gelegen pistes. Meestal vinden eind november
of begin december de eerste wedstrijden plaats.
Vanaf dat moment worden trainingsdagen
afgewisseld met wedstrijden. Natuurlijk hebben
we tussendoor rustdagen.
Tussen kerst en oud & nieuw hebben we altijd
een paar dagen rust. Tijdens de winter geef ik
soms nog een paar dagen training aan racers
van Snowsports Academy, en soms ga ik een
paar dagen lekker vrijskiën. Maar het trainen
en de wedstrijden staan op de eerste plaats.
Deze winter zou ik in oktober 3 weken in
Oostenrijk zijn, waarvan ik 1 week training
zou geven. Daarna 2 weken even terug naar
Nederland, om vervolgens het hele seizoen in
de Alpen te blijven. Maar helaas blesseerde
ik na de eerste trainingsweek in Oostenrijk al
mijn schouder. Het viel gelukkig mee en eind
november kon ik weer naar Oostenrijk. Hopelijk
pas half april weer richting Nederland!”
Dat is me nogal wat. Je traint dus ook als seen
volwaardige sporter. Een vraag die bij veel
mensen zal rijzen is of je hiernaast nog ander
werk hebt?
“Om een beetje bij te verdienen, maar ook omdat
het zo leuk is, werk ik in de zomermaanden
bij Snowsports Racing op kantoor. Dat doe ik
als ik in Nederland ben, een paar dagen per
week. Het is pittig om dat te combineren met
de vele uren conditietraining, maar gelukkig
kan ik heel flexibel werken, en ook wat dingen
vanuit huis doen. Daarnaast geef ik regelmatig
training aan skiërs van Snowsports, zowel in
Nederland in Snowworld en af en toe een week
interview
wintersporters magazine 34
in Oostenrijk. Erg leuk om mijn kennis over te
brengen op jonge skiërs. Als je dan ziet dat ze er
plezier in hebben en ook nog eens vooruitgang
boeken, dan is dat net zo gaaf als zelf goed
skiën.”
Wat zijn je toekomstplannen? Want op dit
niveau sporten kun je natuurlijk geen jaren
volhouden?
“Toekomstplannen genoeg! Er zijn zoveel leuke
dingen die ik wil en kan doen. Voor mij geen
zwart gat na mijn carrière. Al zal ik het trainen
met een bepaald doel wel gaan missen. En
natuurlijk het aantal uren dat ik per dag mag
sporten op dit moment. Dat wordt wel afkicken.”
Wil je wel in de wintersport blijven?
“Ik wil in de toekomst zeker in het skiën
werkzaam blijven. Ik vind het zoals gezegd
heel leuk om de jonge racers training te geven.
Toch zou ik dat niet fulltime willen doen, maar
liefst combineren met andere werkzaamheden.
Het wedstrijdskiën in Nederland kan nog zo
veel meer ontwikkeld worden en nog zoveel
beter. Dat vind ik gaaf om aan te pakken.
Ook wil ik me in de toekomst op skitechnisch
gebied blijven ontwikkelen. Ik wil bijvoorbeeld
graag een Oostenrijkse trainersopleiding gaan
volgen, en uiteindelijk de hoogste Oostenrijkse
lerarenopleiding (Staatlicher) halen. Een
combinatie van training en opleiding geven, dus
veel op de piste staan, met achter de schermen
de Nederlandse wedstrijdsport ontwikkelen,
dat is wel zo’n beetje mijn droom.”
Hoe wordt er door Oostenrijkers naar jouw
gekeken? Als volwaardig atlete?
“Ja, absoluut. Het skiën leeft in Oostenrijk
onwijs. Net zoals in Nederland het voetbal.
Ze vinden het alleen maar leuk dat je als
buitenlander ook ambities hebt in het skiën.
En ook bij de wedstrijdskiërs onderling maakt
interview
wintersporters magazine 35
het echt niet uit waar je vandaan komt. Er doen
zoveel nationaliteiten mee. Je wordt beoordeeld
op je persoonlijkheid en je prestaties, niet op
waar je vandaan komt.”
Wat raadt jij jonge skiërs aan? Om zo goed
mogelijk te worden?
“Wil je goed worden in een sport, om het
even welke, dan zal je die sport veel moeten
beoefenen. Dat is met skiën niet anders. Als
Nederlander is dat niet makkelijk, maar
gelukkig zijn er ook in Nederland genoeg
alternatieven voor echte sneeuw: sneeuwhallen,
borstelbanen en rolbanen. Ik ben zelf begonnen
bij Ski en Snowboardclub De Schans in
Uden, op de borstelbaan. Daarna ben ik gaan
trainen bij Snowsports Academy Racing, die
naast slalomtrainingen in SnowWorld ook
trainingsweken in Oostenrijk organiseren. Wil
je echt iets bereiken, dan zal je regelmatig in
de echte sneeuw moeten trainen. Maar het
allerbelangrijkste is de passie voor de sport.
Je moet skiën en het trainen gewoon heel gaaf
vinden.”
Wat is jouw lievelingsskigebied?
“Ik heb in veel mooie gebieden mogen skiën,
maar mijn hart ligt nog steeds daar waar ik
heb leren skiën, in Puy Saint Vincent. Daar
ben ik thuis. De omgeving is prachtig, en het
gebied heeft zoveel mogelijkheden, ook al is het
niet heel groot. Ik heb daar 18 jaar lang iedere
wintervakantie op de ski’s gestaan, zonder dat
het ging vervelen. Ik ga daar graag terug om
weer te skiën.”
Ik blijf het grappig vinden dat wij allebei zo’n
band hebben met dit kleine en onbekende
gebiedje in Frankrijk. Een andere vraag dan
maar, wat is het mooiste skimoment uit je leven?
“Pfoe, dat is een moeilijke vraag. Ik heb vele
mooie momenten mee mogen maken en weet
zeker dat er nog veel mooie momenten komen.
Natuurlijk koester ik de momenten waarop
ik wedstrijden won. Maar ik kan me ook
verschillende afdalingen herinneren waarbij het
gevoel super was, tot ik bijvoorbeeld onderuit
ging.” Zegt ze al lachend. Om snel te vervolgen:
“En net zo goed herinner ik me gave afdalingen
in de poeder of buckles. Ik kan hier echt niet
uit kiezen! Er zijn teveel momenten die gewoon
heerlijk zijn in de bergen.” ■
interview
wintersporters magazine 36
ChamonixRuig, wild en beroemd
Chamonix is snel te bereiken via de snelweg.
Tot aan het dorpje Sallanches is het knallen
over de Franse Autoroute. Dan opeens zit je
op een langzame route nationale, het enorme
Mont Blanc massief doemt daar al dreigend
voor je op. Maar het is pas nadat je over een
enigszins triest industrieterrein bent gereden,
over een indrukwekkende brug, tussen de
ronkende vrachtwagens, dat de bergen echt
adembenemend worden. Opeens heb je uitzicht
op een van de mooiste bergketens ter wereld.
Vlak voor Chamonix slaan alle vrachtwagens af
richting de tunnel de Mont Blanc om Italië in te
gaan. Opeens is het rustig op de weg en zit je zo
in het centrum van het dorpje Chamonix. Het is
duidelijk dat dit dorp alleen maar op alpinisme
en skisport draait. Het grootste gebouw op het
plein waar je Chamonix inrijdt is de ENSA, de
school waar alle Franse skileraren en berggidsen
hun opleiding volgen. Het gebouw moet de
bestemming
punten van een bergkristal voorstellen, laten
we het erop houden dat het er op de tekentafel
vast hoopvol uitzag.
Het dorp zelf heeft zeker zijn charme. Chamonix
is al meer dan een eeuw een mondiale hoofdstad
voor ski- en bergsport en dat is te merken.
Mooie gebouwen, een sfeervolle winkelstraat en
overal kijken die enorme bergreuzen op je neer,
met natuurlijk de allerhoogste, de Mont Blanc.
In Chamonix is het makkelijk om een heel
jaarsalaris in een avond weg te werken. Denk
aan dure modezaken, gespecialiseerde winkels
van ’s werelds grootste buitensport merken en
anders is er wel het casino om je van de rest van
je geld af te helpen.
Maar genoeg over dit bruisende dorp want het
zijn de bergen boven Chamonix waar het om te
doen is. Alhoewel ik heb het idee dat heel wat
skiërs en alpinisten meer heen en weer flaneren
door de dorpstraten van ‘Cham’ dan dat ze echt op
de ski’s staan. Maar de bergen boven Chamonix
zijn fantastisch. De meest inspirerende berg is
misschien wel de Aiguille du Midi, een enorme
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
wintersporters magazine 37
rotsnaald waar een indrukwekkende cabinelift
naar toegaat. Vanaf deze top kun je terug skiën
over de Vallée Blanche, naar het tandradtreintje
van La Mer de Glace, of midden in de winter
helemaal naar Chamonix. Meer dan twintig
kilometer skiën tussen hele mooie bergen. Een
absolute aanrader voor iedereen die ’s winters
in Chamonix is. Doe dit echter niet zonder
kennis, heb je geen bergsport ervaring ga dan
op stap met een gediplomeerde berggids. Elk
jaar vallen hier meerdere onfortuinlijke skiërs
dood in de vele gletsjerspleten.
Vanaf de Aiguille du Midi lopen naast de
Vallée Blanche verschillende hellingen voor
doorgewinterde off-piste skiërs. Een droom
voor extreem skiërs.
Het piste skiën gebeurt aan de andere kant van
het dal. In de gebieden Flégère en Brévent. De
liften gaan direct vanuit Chamonix omhoog. In
deze gebieden heb je een fantastisch uitzicht op
de Aiguilles de Chamonix en de hoge Mont Blanc.
Voor gevorderde piste skiërs zijn de zwarte
pistes van de Brévent zeker een aanrader.
Maar ironisch genoeg is de trots van de vallei
niet de Brévent of de Flégère boven Chamonix.
Nee, de plek waar het gebeurt is de ‘Grands
Montets’ onder de enorme Aiguille Verte boven
het dorpje Argentiere. Een mooi en pittig
gebied. Om hier lekker naar beneden te komen
is het soepel skiën van rode en zwarte pistes
wel vereist. De mooiste pistes liggen helemaal
bovenaan het gebied. Twee fantastische zwarte
runs die werkelijk door het hooggebergte
voeren. Ontelbare couloirs en off-piste hellingen
(pas wel op: glestjerspleten) maken het verhaal
wintersporters magazine 38
af. Het is ook in dit gebied dat berggidsen en
skileraren in Frankrijk hun examens afleggen.
Het enige nadeel is dat om op de top van de
Grands Montets te komen elke reis met de
lift apart betaald moet worden, een flink dure
aangelegenheid voor een aantal extra runs.
En de skipas voor de rest van het gebied is al
niet bepaald goedkoop. Maar ja, Chamonix is
gewoon flink aan de prijs.
Is dat allemaal te ruig, te heftig of teveel poe-ha,
dan kun je terecht in het kleine skigebiedje van
Le Tour, Domaine de la Balme, kernwoorden
voor dit gebiedje: heel veel sneeuw, rustig en
familie. Als je dus geen zin hebt in drukte dan
ben je hier aan het juiste adres, bovendien zijn
de pistes niet minder mooi dan in de andere
gebieden. Dit gebiedje is ook een geheimtip voor
hen die geen elleboogwerk willen gebruiken om
wat poeder te scoren.
Als je eenmaal moe bent geskied dan kun je je
’s avonds helemaal uitleven in Argentiere en
Chamonix, après-ski met een Engels trekje.
Je kunt tot de late uurtjes doorgaan in de
verschillende bars, discotheken en night-clubs.
Maar maak het niet te laat als er verse sneeuw
is voorspeld want ondanks dat de liften meestal
om half negen opengaan staat er op dagen met
‘verse sneeuw ‘ al een rij om half acht, en soms
nog eerder.
Chamonix is een gebied waar je zeker een
keer geweest moet zijn, het is honderd procent
winter- en bergsport. Een wintersportgebied
waar je niet omheen kunt. ■
wintersporters magazine 39
wintersporters magazine 40
Zillertal ArenaSkigebied review
wintersporters magazine 41
Microklimaten
Als er sneeuw valt in de Alpen gebeurt dat nooit
overal in dezelfde hoeveelheid. Soms sneeuwt
het bijvoorbeeld in Oostenrijk terwijl in Italië
of Frankrijk de zon schijnt, daarom hebben
we de Alpen op onze wiki pagina verdeeld in
geografische gebieden als de Noordalpen,
Zuidalpen en Westalpen. Die gebruiken we in
onze weerberichten en ook hebben we het vaak
over de Alpenhoofdkam die vaak een echte
weerscheiding vormt.
Eigenwijze gebieden
Vaak zijn er echter ook op korte afstand grote
verschillen die veroorzaakt worden door het
reliëf. We hebben het dan over zogenaamde
microklimaten, gebieden die zich niet aan de
algemene weersverwachting houden. Ze wijken
af in temperatuur of sneeuwhoeveelheid ten
opzichte van hun directe omgeving.
Twee gebieden die de afgelopen weken veelvuldig
in de updates voorbij kwamen zijn de Arlberg in
Oostenrijk en de Pelvoux in Frankrijk.
weer & sneeuw
Arlberg
De Arlberg is natuurlijk bekend vanwege de
skioorden Lech am Arlberg en Sankt Anton. Het
is een bergmassief op de grens van Vorarlberg
en Tirol. Oversteken van de ene naar de
andere provincie kan alleen via een tunnel of
hooggelegen passen. Dat is meteen een van
de oorzaken van het microklimaat, het gebied
torent boven de omgeving uit en vangt daardoor
meer sneeuw. Je ziet het terug aan de vaak fellere
kleuren op onze sneeuwverwachtingskaart.
De meeste sneeuw krijgt de Arlberg bij wind uit
het noordwesten of noorden. Het gebied vormt
het eerste en grootste obstakel voor vochtige
lucht uit Duitsland. Maar het grootste verschil
treedt op bij westenwinden. De laatste weken
hadden we die veelvuldig, en dan steekt de
Arlberg qua sneeuwval met kop en schouders
boven de rest van Oostenrijk uit. De provincie
Tirol ligt in de sneeuwschaduw van de Arlberg
met zelfs in het verderop gelegen Ischgl of
Serfaus-Fiss-Ladis vaak duidelijk minder
sneeuw. Dit terwijl de dorpen bijna even hoog
liggen.
Roel van den Bekerom
Sneeuwvoorspeller
wintersporters magazine 42
Een uitgesproken sneeuwzeker gebied dus!
Dat verklaart meteen het prijsverschil met de
rest van Oostenrijk én waarschijnlijk het feit
dat de Koninklijke familie hier ’s winters haar
wintersportvakantie doorbrengt.
Pelvoux
Soms krijgen we op de website te horen dat we
zoveel op Frankrijk georiënteerd zijn als er bij
Rogier weer eens een dump is gevallen. Dat heeft
niet met voorkeuren te maken maar meer met
de bijzondere ligging van Puy Saint Vincent,
Rogier zijn thuisgebied. Waar de sneeuw ook
vandaan komt, Rogier scoort bijna altijd wel
zijn verse sneeuw. Gekscherend zei ik eens
‘In Puy is het altijd oui’ maar het is opvallend
hoe vaak er rondom de Pelvoux sneeuw van
betekenis valt.
?
De Pelvoux krijgt de meeste sneeuw uit het
zuidwesten en zuiden als lagedrukgebieden
boven de westelijke Middellandse Zee vochtige
lucht tegen de Alpen duwen. Maar ook bij
sneeuw uit het westen ligt het gebied in de
vuurlinie.
Daarnaast liggen de temperaturen er voor
Zuidfranse begrippen aan de lage kant. Dat
komt door de geïsoleerde ligging tegen het Parc
National des Écrins en de nabijheid van een
aantal grote gletsjers die een dempend effect
hebben op de temperatuur. Niet zelden ligt de
sneeuwgrens er honderden meters lager dan in
de rest van de regio. Er zijn dus veel redenen
om jaloers te zijn op Rogier!
wintersporters magazine 43
Andere microklimaten
Er zijn nog veel meer kleinere gebieden die zich
sneeuwtechnisch in positieve zin onderscheiden.
Andere voorbeelden zijn Flaine (de ‘Arlberg van
het westen’), Dachstein-regio en Arabba in de
Dolomieten. In de volksmond wordt zo’n gebied
ook wel een Schneeloch genoemd.
Gebieden die over een heel andere boeg een
microklimaat hebben, namelijk door droogte,
Vent in het Ötztal en Nauders. Hier schijnt de
zon bovengemiddeld veel en er valt ’s winters
gemiddeld maar weinig neerslag. Wel ligt er
vooral in Vent meestal meer dan genoeg sneeuw,
maar puur door de hoogte van 1900 meter.
Tot slot is er de factor kou die voor een
microklimaat kan zorgen. Voorbeelden zijn het
Zwitserse Engadin bij Sankt Moritz (door de
hoogte ook erg sneeuwzeker) en de Funtensee
aan de Duitse zijde hoog boven Maria Alm. Bij
windstille en heldere nachten koelt het daar
regelmatig af tot 30 à 40 graden onder nul! ■
wintersporters magazine 44
Mooi licht
Het is geen geheim dat ik gek ben op de Alpen.
Vooral ‘s winters vind ik het er heerlijk. De
sneeuw doet toch iets bijzonders met de bergen.
Mooie lichtval kan het geheel nog mooier maken.
Halo’s om de zon, glinsterende ijskristallen in
de lucht of simpelweg de werkaatsing van licht
in de sneeuw. Beelden waar ik een heel jaar
lang van kan dromen.
Weerkaatsing
Die lichtgevende bal in de lucht is de weerkaatsing
van de zon in zwevende ijskristallen. Een heel
bijzonder aanblik, wat niet elke dag zichtbaar
is. Wij stonden dan ook met open mond te kijken
naar dit natuur verschijnsel.
Halo
Makkelijker te zien zijn Halo’s, mooie circels om
de zon (en heel soms) om de maan. Boven een
besneeuwd landschap geeft dit hele bijzondere
beelden. Wederom heel erg mooi om te zien.
Ondergaande zon
Die bijzondere verschijnselen als Halo’s en
weerkaatsingen zijn mooi, maar niet echt vaak
te zien. iets wat iedereen makkelijk kan zien,
bijna elke avond, is natuurlijk de ondergaande
zon op een besneeuwde berg. ■
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
foto report
wintersporters magazine 45
wintersporters magazine 46
wintersporters magazine 47
wintersporters magazine 48
wintersporters magazine 49
wintersporters magazine 50
Het grote zoeken
Elk jaar komt het er weer van, het ‘Grote Zoeken’;
de meeste sneeuwminnende Nederlanders gaan
op zoek naar een wintersportbestemming.
Avonden brengen we met z’n allen door achter
de computer, op wintersporters.nl of met
onze neuzen in de reisgidsen. Volgens mij
zijn er vier tijdstippen waarop we met z’n
allen onze aandacht richten op de komende
wintersportbestemming en accommodatie.
Direct na de wintersportvakantie
Het snowboardje is nog maar net van de
dakdragers gehaald en de skischoenen staan
nog te drogen, of sommigen van ons boeken
hun hotel of appartement al. Gewoon, omdat
ze er al jaren komen en helemaal niet op zoek
zijn naar iets anders. Of omdat ze het ideale
appartement hebben gespot toen ze van de piste
afkwamen en ze niet het risico willen lopen dat
het niet meer beschikbaar is het volgende jaar.
Dat hebben wij ook wel eens gedaan.
Vlak na de zomervakantie
De tent is nog niet schoongeborsteld en de
koffers nog niet opgeruimd, of sommigen van
ons zitten al achter de laptop; alle aanbieders
hebben hun winterprijzen nu wel aangepast en
de dagen gaan lengen. Met de allereerste gele
blaadjes komen ook de winterkriebels. Er is nog
alle keus.
voorpret
Ruud Stammers
Wintersport filosoof
wintersporters magazine 51
Als het winter wordt
Sinterklaas is in het land en de winkels liggen
vol kerstballen. Het is duidelijk; de winter
breekt aan. Sommigen beseffen dat het er nu
dan toch van moet komen, om vervolgens flink
gefrustreerd te raken, want er is al héél veel
niet meer beschikbaar in de vakantieweken.
Dit was onze situatie vorig jaar; toen heeft het
veel moeite gekost wat goeds te vinden. Is wel
gelukt overigens. Oef.
Als de motor al draait
Tja; je kunt natuurlijk ook gewoon tot het
laatste moment wachten en een mooie last-
minute scoren. Dat heb ik al vaker gedaan,
maar alleen als ik zonder mijn gezin ging skiën;
je wilt toch niet het risico lopen dat je nergens
meer terecht kunt ? Moet je de gezichten van je
kinderen eens zien…
Wanneer en hoe duur?
Alles is afhankelijk van het tijdstip waarop je
wilt skiën natuurlijk; in de schoolvakanties ben
je wel gedwongen ver van te voren je plan te
trekken. Als je daaraan niet gebonden bent,
hoef je je wat minder druk te maken. En van je
portemonnee natuurlijk; in viersterrenhotels is
vaak nog wel een gaatje. ■
fotoreport
wintersporters magazine 52
Het is koudin de Alpen
weer & sneeuw
Het is koud in de Alpen. Heel erg koud, in
december is het niet raar om tempraturen van
-15 tegen te komen op de pistes en op veel plekken
was het zelfs veel kouder. Dit zorgt ervoor dat
de sneeuwkanonnen kunnen draaien en de
sneeuw niet wegsmelt, maar kou is vermoeiend
en je moet je er zeker wel op kleden.
Handen en voeten
Het is belangrijk om te zorgen dat je handen
en voeten goed warm zijn aangekleed, als
extreme uiteinden van je lichaam koelen deze
het snelste af. Goed passende skischoenen (niet
te groot), goede skisokken en goede wanten
zorgen ervoor dat je handen en voeten warm
blijven. Mocht dit niet helpen en je nhebt nog
steeds koude voeten, dan kun je denken om een
speciaal zooltje met batterij in je skischoen te
gebruiken om je voeten warm te houden. Deze
werken zeer goed en zijn de relatief hoge prijs
waard!
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
wintersporters magazine 53
Wanten
Schrik niet terug om wanten aan te trekken als
het erg koud is. Wanten zijn stukken warmer
dan handschoenen en ook is het makkelijker als
het echt te koud wordt om speciale chemische
opwarmers in je handschoenen te gebruiken.
Gezicht
Tot nu toe niet zo heel veel nieuws onder de zon.
Maar bij koude is het ook zeer zeker van belang
om je gezicht, je neus en oren te beschermen.
Zeker in de hogere skigebieden behandelen
artsen vaak bevroren neuzen en oren. In
Chamonix hebben ze niet lang geleden een
nieuwe techniek ontwikkeld om bevriezingen
beter te behandelen, dat is niet voor niets... Een
skibril een goede muts (nog beter een helm), en
een gezichtsmasker zijn bij deze kou in de hoge
gebieden geen overbodige luxe.
Eten en drinken
Zorg er bij deze kou ook voor dat je genoeg eet
en drinkt! En probeer geen alcohol te drinken
overdag. Genoeg vocht en genoeg calorieën zijn
zeer belangrijk tijdens en koude dag. Goed
gekleed en goed gevoed kun je tot in de meest
extreme temperaturen skiën. En blijft het
leuk! ■
wintersporters magazine 54
iPhone enAndroid apps
Apps
Sneeuwhoogte+ is een uitgebreide sneeuwhoogte app met real-time sneeuwhoogte informatie uit het
skigebied, weersverwachtingen, webcams en meer. Je kunt ook meerdere bestemmingen toevoegen
aan een favorieten-lijstje.
Met Sneeuwhoogte+ ben je als eerst op de hoogte wanneer er sneeuw valt in jouw favoriete skigebied.
Deze dienst is geheel gratis, inclusief de notificaties
Sneeuwhoogte’s
Een overzicht van alle sneeuw informatie
uit een skigebied. De piste condities,
geopende pistes en nog veel meer.
Weer
Een 7 daagse voorspelling voor zowel het
dal als de berg.
Webcams
Alle beschikbare webcams met als extra
mogelijkheid het bekijken van sneeuw
historie video’s.
Kaarten
Bekijk de sneeuwverwachtingskaarten of
bewaar de pistekaart voor offline gebruik.