ΤΟΜΟΣ 1ος

ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΙΚΟΛΑΟ ΤΑΤΣΗ

Έλληνες στη Νοτίου Αφρικής. 1837- 1950

Αεί κράτιστον εστί τα αληθή λέγειν επί παντώ καιρώ. Μένανδρος

Ελληνισμός και μετανάστευση.

Οι Έλληνες από τα πανάρχαια χρόνια μετανάστευαν, μετοικούσαν, άλλαζαν πατρίδα.

Το ανήσυχο πνεύμα του Έλληνα, η στενότητα του Ελλαδικού χώρου αλλά και οι διάφορες πολιτικοοικονομικές καταστάσεις ήταν οι κύριοι λόγοι που τους ανάγκαζαν να αναζητούν καλύτερη τύχη σε νέους τόπους. Η μετανάστευση είχε και έχει διάφορες μορφές μέσα στο χρόνο.

Στα χρόνια της αρχαίας Ελλάδας μετακινούνταν μεγάλες ομάδες ατόμων. Μετοικούσαν και εποικούσαν μια περιοχή , μικρή η μεγάλη ανάλογα με την πληθυσμιακή κατάσταση αυτών και τις συνθήκες που επικρατούσαν στην νέα γη. Μαζί τους κουβαλούσαν τα υπάρχοντά τους ακόμη και ζώα. Πάντα έφερναν στη νέα γη το πολιτειακό τους σύστημα. Κατ’ αυτό τον τρόπο ξεκινούσαν τη νέα ζωή δημιουργώντας νέες πατρίδες. Τέτοιου είδους μετακινήσεις, βλέπουμε προς την κάτω Ιταλία, όπου δημιούργησαν την Μεγάλη Ελλάδα. Το ίδιο συνέβηκε και με την Αργοναυτική Εκστρατεία, γεγονός που πιστεύονταν ότι ήταν μύθος για χιλιάδες χρόνια, όχι όμως σήμερα.

Έλληνες φαίνεται πώς μετανάστευσαν πολύ πριν τον Χριστόφορο Κολόμβο στην Αμερική, διότι τάφοι και μνημεία που ανακαλύφθηκαν στο Μεξικό , Βόρεια και Νότια Αμερική, μοιάζουν με τους και τα μνημεία Ελλήνων. Ο Χολοντ, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας , υποστηρίζει πως το σχέδιο του λαβύρινθου της Κρήτης ήταν γνωστό στους ερυθρόδερμους από αρχαιοτάτους χρόνους. Η ομοιότητα μεταξύ σχεδίου Λαβύρινθου επί Κρητικού νομίσματος και επί μερικών αρχαιοτήτων των νοτιοδυτικών Ερυθροδέρμων είναι τόσο ζωντανή που αποκλείεται να είναι τυχαία σύμπτωση. Άλλοι ερευνητές λένε ότι μερικά μνημεία έφεραν ανάγλυφα σημεία που ήσαν όμοια με Φοινικικά γράμματα, ισχυρίζονται ότι ήταν επιγραφές τις οποίες και ανέγνωσαν. Προς αυτό επικαλούνται και τις γνώμες των αρχαίων Ελλήνων και ιδιαίτερα του Πλάτωνος. Εδώ πρέπει να τονίσω ότι όταν αναφέρω, Φοινικικά γράμματα, γίνεται βάσει παλαιών θεωριών καθ’ ότι ομολογούσαν πως οι Έλληνες πήραν το αλφάβητο από τους Φοίνικες ενώ με σύγχρονες έρευνες αποδεικνύεται ότι οι Φοίνικες πήραν το αλφάβητο από τους Μυκινιμηνιϊκούς και συνεπώς ότι ανακαλύπτεται κ’ έχει σχέση με Ελληνικότητα είναι αυτούσιο Ελληνικό.

Ο Γερμανοαμερικάνος αρχαιολόγος Κούρτ Σβάϊγκερ υποστηρίζει ότι Έλληνες θαλασσοπόροι είχαν φθάσει στις ακτές της βορείου Αμερικής κατά το 500 πχ ως αποικιακή επιχείρηση. Πρέπει να συμμετείχαν τουλάχιστον 200 άτομα, αμφοτέρων των φύλων. Αυτοί ίδρυσαν αποικία στις ακτές της Φλόριντας, στον Ατλαντικό Ωκεανό, κοντά στην πόλη Μαϊάμι. Σύμφωνα πάντα με τον Σβάϊγκερ πρέπει αυτή η αποικία να επέζησε δύο με τρείς γενεές, κατόπιν εξαφανίσθηκε, ίσως από επιδρομές ιθαγενών φύλων. Όσοι από τους Έλληνες επέζησαν εισχώρησαν εις τα ενδότερα της χερσονήσου όπου με το πέρασμα του χρόνου αφομοιώθηκαν με τους ιθαγενείς. Αυτά όλα, είναι το συμπέρασμα μελέτης από τις Ελληνικές επιγραφές που βρήκαν εις την περιοχή του Μαϊάμι και από έθιμα και παραδόσεις ιθαγενών που κατοικούν εις την περιοχή.

Μετά την ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο, πάρα πολλοί θαλασσοπόροι ταξίδεψαν με σκοπό να εξερευνήσουν τη νέα Ήπειρο. Οπωσδήποτε μεταξύ αυτών ήταν και Έλληνες οι οποίοι δούλευαν για λογαριασμό διαφόρων ηγεμόνων των δυτικών χωρών. Αυτοί πολλές φορές δεν παρουσιάζονταν με το πραγματικό τους, Ελληνικό όνομα, απέφευγαν να δείξουν την καταγωγή τους. Ο λόγος ήταν απλός, δεν ήθελαν να έρχονται σε προστριβές με τους ξένους ναυτικούς οι οποίοι μισούσαν τους Έλληνες. Για τους ξένους το Ελληνικό Έθνος δεν υπήρχε, είχε χαθεί για πάντα όπως και το Βυζάντιο. Με την επικράτηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παρατηρούμε μεγάλο ρεύμα Ελλήνων μεταναστών. Οι μεταναστεύσεις αυτές ήταν άλλοτε για ένα καλλίτερο μέλλον και άλλοτε προληπτικές. Εδώ σ’ αυτές τις περιπτώσεις μετανάστευαν μεμονωμένα άτομα ή κατ’ ‘ομάδας, προς τις Ευρωπαϊκές χώρες, την Αίγυπτο, Μέση Ανατολή και Ρωσία. Τελευταία μετανάστευση μεγάλης ομάδας Ελλήνων έγινε το 1671 και το 1675. Μια ομάδα Μανιατών ( οικογένειες Ιατριάνων ή μεδίκων – Medicis ) μετανάστευσαν εις την Τοσκάνα της Τυρρηνίας το έτος 1671 και μια άλλη ομάδα από το σινάφι των Στεφανοπουλέων, εις την Κορσική το έτος 1675.

Μετά την περίοδο αυτή η μορφή και ο τρόπος μετανάστευσης άλλαξε εντελώς. Αυτό οφείλεται στην εξέλιξη των μέσων μεταφοράς και τις πολιτειακές συνθήκες που επικρατούν ανά την υφήλιο. Το κάθε κράτος έχει τους δικούς του νόμους δια των οποίων καθορίζεται τον τρόπον με τον οποίων θα υποδεχθούν τυχών αλλογενείς. Κατ’ ‘αυτόν τον τρόπο μετανάστευσης οι Έλληνες μεταναστεύουν κυρίως μεμονωμένοι και σε λίγες περιπτώσεις οικογενειακώς. Χώρες που προτιμούσαν ήταν και είναι ακόμη, Αμερική, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Καναδάς, Ευρώπη, Αίγυπτος, Αφρική και ειδικά Νότιος Αφρική.

Η Νότιος Αφρική ήταν γνωστή από το έτος 1488 όπου πρώτος ο Βαρθολομαίος Ντιάζ( Πορτογάλος) κατόρθωσε να φθάσει εις το νοτιότερο άκρο της Αφρικανικής

Ηπείρου, το ακρωτήρι της Καλής Ελπίδος. Μετά τον Ντιάζ άλλοι Πορτογάλοι θαλασσοπόροι, όπως ο Βάσκο Ντε Γκάμα, περιέπλευσαν το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδος και έφθασαν μέσω Πόρτ Ελίζαμπεθ εις το Ντούρμπαν ( Durban ). Από το ακρωτήρι της Καλής Ελπίδος ταξίδευαν προς τας Ινδίας και μετέφεραν τα πλούσια προϊόντα των Ινδιών εις την Πορτογαλία και κατ’ επέκταση στην υπόλοιπη Ευρώπη. Κατά την περίοδο αυτή άρχισαν και Ολλανδικά πλοία να μεταβαίνουν εις τις Ινδίες.

Το έτος 1602 οι Ολλανδοί ίδρυσαν για πρώτη φορά στην ιστορία την εταιρεία ( Dutch East Indies Company ) Η εταιρεία αυτή οργάνωσε με καλό σύστημα το εμπόριο μεταξύ Ολλανδίας και Ινδίας. Η Ολλανδική Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών, εγκαθίδρυσε εις το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδος ένα σταθμό ανεφοδιασμού. Αποστάλθηκε για το σκοπό αυτό αποστολή με αρχηγό τον Jan van Rebeeck. O Jan van Rebeeck διοίκησε την περιοχή της Καλής Ελπίδος 10 χρόνια, είναι εποχή συστηματικής διείσδυσης Ευρωπαίων εις την Ν. Αφρική και η πρώτη επαφή λευκού πολιτισμού με τη Μαύρη Ήπειρο.

Μετά το 1688 ήρθαν από την Ολλανδία χιλιάδες Γάλλοι και εγκαταστάθηκαν στην Ν. Αφρική, κυρίως εις την παραλιακή ζώνη του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδος, ενωθέντες με τους προγενέστερους Ολλανδούς. Τώρα η περιοχή αυτή αποτελεί πλέον αποικία η οποία εξελίχθηκε και αναπτύχθηκε συστηματικά .

Το έτος 1795 καταλαμβάνεται από τους Άγγλους. Η κατοχή αυτή κράτησε 8 χρόνια οπότε οι Άγγλοι επέστρεψαν την αποικία του Ακρωτηρίου ξανά εις τους Ολλανδούς. Αργότερα με την πτώση του Μ. Ναπολέοντος, το Συνέδριο της Βιέννης εκχώρησε το Ακρωτήρι ξανά εις τους Άγγλους. Οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί μετανάστες δεν ή σαν ευχαριστημένοι από τη διοίκηση των Άγγλων και το έτος 1836 προχώρησαν προς βορρά για να δημιουργήσουν μια δική τους χώρα. Πολεμώντας με διάφορους Ιθαγενείς και τα άγρια θηρία, έφθασαν εις το Τρανσβάαλ (υψίπεδο) όπου και έμεινε το μεγαλύτερο μέρος εξ αυτών ( 12,000 ) όλοι και όλοι. Άλλοι σταμάτησαν εις την περιοχή της Οράγγης και μερικοί προχώρησαν προς το Νατάαλ. Οι τολμηροί αυτοί μετανάστες ονομάστηκαν μπόερς δηλαδή αγρότες, διότι η κύρια ενασχόλησης τους ήταν η γεωργία.

Το 1843 οι Άγγλοι κατέλαβαν το Νατάαλ. Το 1853 αναγνώρισαν το κράτος των Μπόερς και το ονόμασαν Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία. Το 1857 εγκαθίδρυσαν και άλλο ανεξάρτητο κράτος, τη Δημοκρατία της Οράγγης με πρωτεύουσα το Μλουμφοντέϊιν.

Συν τω χρόνο ανακαλύπτεται χρυσός εις το Τρανσβάαλ και οι Άγγλοι ενδιαφερθέντες δια το πολύτιμο μέταλλο, ξεχνώντας συμφωνίες και υπογραφές έθεσαν κάτω από το Βρετανικό Στέμμα την Δημοκρατία της Νοτίου Αφρικής. Οι κάτοικοι δεν αναγνώρισαν αυτή την ενέργεια των Άγγλων και σχημάτισαν δική τους Κυβέρνηση με πρόεδρο τον Παύλο Γκρούγκερ ( Paul Grouger ).

Επήλθε ένταση, προστριβές στις σχέσεις Άγγλων- Μπόερς με αποτέλεσμα τον Άγγλο- Μποερικό πόλεμο 1899-1902 με νικητές τους Άγγλους οι οποίοι έθεσαν υπό τη διοίκησή τους την Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία και το ελεύθερο κράτος της Οράγγης. Αργότερα ο Πρωθυπουργός στρατηγός Λούης Μπόθα έκανε την ένωση της Νοτίου Αφρικής, στην τωρινή μορφή. Δηλαδή τις δυο Αγγλικές επαρχίας του Ακρωτηρίου και Νατάλ και τις δυο πρώην ανεξάρτητες Δημοκρατίες του Τρανσβάαλ και της Οράγγης, το ονομαζόμενο και UNIO Ένωση.

Η χώρα αυτή είναι το νοτιότερο άκρο της Αφρικανικής Ηπείρου και για αυτό το λόγο ονομάστηκε Νότιος Αφρική. Μετά το έτος 1994 ονομάστηκε Νέα Νότιος Αφρική, έχει έκταση 1.221.034 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 45,000,000 περίπου σήμερα ενώ το 1900 δεν ήταν περισσότεροι από 9,000,000.

Η παρουσία των Ελλήνων στη Νότιο Αφρική

Έλληνες εμφανίστηκαν εις την Ν. Αφρική πολύ ενωρίτερα από ότι αναφέρουν διάφορα βιβλία τα οποία δημοσιεύθηκαν από πολλούς συγγραφείς. Ο πρώτος Έλληνας που μετανάστευσε εις την Ν.Αφρική ήταν το έτος 1837, φέρεται να ήταν ο Ιωάννης Σολαίρης. Αυτός κατάγονταν από το Αβινιόν της Ιθάκης, διαμαρτυρόμενος εις το θρήσκευμα και μασσόνος, διδάσκαλος εις το επάγγελμα. Αυτός είχε κατηγορηθεί δια τον φόνο της συζύγου του και του γιού του Νικολάου, από το κακουργιοδικείο της Ιθάκης στις 19 Ιουλίου 1837. Εκτός της κατηγορίας του διπλού φόνου του φόρτωσαν και την κατηγορία του Μασόνου, πράγμα που ήταν μεγάλο αμάρτημα, κατά την Εκκλησία της Ελλάδος τότε. Καταδικάστηκε εις την ποινή του θανάτου. Η σκέψη που επικρατούσε εις την κοινή γνώμη ήταν ότι η αντιτεκτονική κίνησης του κλήρου επέτυχε και σκηνοθέτησαν και διέπραξαν το στυγερό διπλό έγκλημα εις βάρος του Σολαίρη. Ο Σολαίρης με τη βοήθεια της Μασονικής Στοάς απόδρασε από τη φυλακή και έφυγε εις την Ν. Αφρική, κατ’ άλλους εις Ισπανία. Αποκλείεται όμως η Ισπανία διότι τότε η Ν. Αφρική είχε τη φήμη ότι δέχονταν κάθε εγκληματική μορφή καθώς ήταν νεοσύστατο κράτος και δεν ήταν εύκολο να ελέγχουν όλους τους εισερχόμενους σε αυτό τον τόπο. Ένας άλλος λόγος ήταν ότι στη νέα χώρα μπορούσε πιο εύκολα να δημιουργήσει τα της ζωής του. Υπάρχουν και πολλές άλλες πηγές που μαρτυρούν την παρουσία Ελλήνων στη χώρα αυτή από το έτος 1850.

Μερικοί Έλληνες συμμετείχαν εις τις στρατιωτικές αποστολές με τους Άγγλους(μισθοφόροι.) Άλλοι ταξιδεύοντας με Ολλανδικά, Αγγλικά και Πορτογαλικά πλοία τα οποία εγκατέλειπαν με την πρώτη ευκαιρία, όταν έπιαναν τα λιμάνια της χώρας αυτής, Κεϊπτάουν, Πόρτ Ελίζαμπεθ, Ντούρμπαν Λορέντζο Μάρκες( Μαζαμβίκης)

Ικανός αριθμός Ελλήνων είχε συγκεντρωθεί εις το Κεϊπ-τάουν το 1898. Αυτό φαίνεται τόσο από μαρτυρίες του Συνδέσμου Ιθακήσιων όσο και από τον οδηγό Ελληνικών Παροικιών της Ν. Αφρικής του Κ.Γ. Νικολαΐδη.

Ο Σύνδεσμος Ιθακήκιων ιδρύθηκε το έτος 1905 και οι πρώτοι οι ιδρύσαντες, το Σύνδεσμο είχαν ζωντανές μαρτυρίες από μετανάστες που είχαν έρθει στη χώρα αλλά και ο Κώστας Νικολαΐδης που πρωτοτύπησε την εφημερίδα < Νέα Ελλάς > τον Δεκέμβριο του έτους 1913 άκουσε πολλά και πέρασαν εις τα χέρια του αρκετά γραφτά στοιχεία από παλαιούς μετανάστες. Σύμφωνα με τον οδηγό υου Κ. Νικολαΐδη κατά το 1876, υπήρχαν 12 Έλληνες στο Κέϊπταουν. Από αυτούς 4 είχαν εξωρισθή από την Ελλάδα διότι είχαν δράσει υπέρ του Όθωνος. Αυτοί ήταν οι Ιωάννης Βλασσόπουλος από την Ιθάκη, Στρομπούλης από το Κρανίδιοα, Μπάρμπα Γιάνης εξ Ιθάκης, ο γέρο Σόρης από τη Ρόδο, ο Γεώργ. Κούρης από την Κεφαλονιά, ο Αναστάσης, ο Γεώργ. Κουράκης, ο Γεώργ. Μαζαβράνης. Ο Γέρο Σόρης είχε μεγάλη υπόληψη μεταξύ των πολιτών και μία οδός έλαβε το όνομά του στο Κέϊπταουν. Τον αποκαλούσαν μπερτόλδον διότι είχε μεγάλη μύτη. Κανείς από αυτούς δεν είχε οικογένεια.

Ζωντανή μαρτυρία είναι αυτή του Γεωργίου Πόρτα και του αδελφού του Αθανασίου, από την Πελοπόννησο, οι οποίοι το 1898 άνοιξαν μαγαζί εις το κέντρο του Τζοχάννεσμπεργ ( 11 Πρίτσιαρτ οδός ) Στο μαγαζί αυτό εύρισκες πράγματα που μόνο Έλληνες χρησιμοποιούσαν εκείνη την εποχή, όπως γουδιά, μύλους για άλεσμα καφέ, ελιές, ελληνικά τυριά, ελαιόλαδο, φακές, ρεβίθια, αντζούγες αλμυρές, χαλβά, σύκα Καλαμών. Άρα είχε ικανό αριθμό Ελλήνων πελατών, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί εις την περιοχή πολύ ενωρίτερα από το 1900. Εδώ φωτογραφία από διαφήμιση στην εφημερίδα <<Νέα Ελλάς>> το έτος 1914, του καταστήματος Α. Πόρτα

Κάποιος αριθμός Ελλήνων είχε πολεμήσει με τους Άγγλους, ως μισθοφόροι βέβαια, είναι πραγματικότητα καθ’ όσον υπάρχουν οι τάφοι δύο εξ αυτών, και δε χωράει καμία αμφισβήτηση. Δύο από αυτούς τους μισθοφόρους πολέμησαν με τον Άγγλο ταγματάρχη Άλλαν Ουΐλσον, καταδιώκοντας τον Λομπεκγούλα. Το έτος 1893 Αγγλική δύναμη στρατιωτών και αστυνομικών προσπαθούσαν να κατατροπώσουν τους Ματαμπέλε με αρχηγό τον Λομπεγκούλα. Ο αγώνας διεξάγονταν στη Ροδεσία, σημερινή Ζιμπάπμουε. Ο ταγματάρχης Οΐλσον με δύναμη 33 ανδρών στάλθηκε περίπολος προς καταδίωξη του Λομπεγκούλα, 20 χιλ. Βόρεια του Μπουλαβάγιο. Εκεί αποκλείσθηκε από τον υπερχειλισμένο ποταμό Σανγκάνι και περικυκλώθηκε από τους Ματαμπέλοι, πολέμησαν μέχρι εσχάτων. Σκοτώθηκαν όλοι. Μεταξύ αυτών ήταν και δύο Έλληνες, ο Ν. Λουκάς και Δ. Κουτσουβέλης. Το επεισόδιο ναι μεν συνέβηκε εις τη Ροδεσία αλλά οι Άγγλοι είχαν τις βάσεις τους εις την Ν. Αφρική και λόγω επιχειρήσεων μετέβαιναν εις τη γειτονική χώρα.

Μια ακόμη μαρτυρία είναι αυτή: για κάποιον Μπαρμπαηράκλη ( Βάσος Ηρακλής ) από τη Χαλκίδα Εύβοιας ο οποίος το έτος 1915 την Τρίτη 20ης Απριλίου αυτοκτόνησε αφού πρώτα πυροβόλησε τη γειτόνισσά του και τον Έλληνα σύζυγό της. Ήταν 80 ετών και αν υποθέσουμε ότι μετανάστευσε σε ηλικία 30 ετών, συνήθη ηλικία μετανάστευσης, αυτός ήλθε εις το UNIO κατά το έτος 1865 μερικοί της εποχής του έλεγαν πως αυτός είχε έλθει στη χώρα προ 20ετίας δηλαδή το 1895.. Πολλές άλλες πηγές μα μαρτυρούν την παρουσία Ελλήνων σ’ αυτή τη χώρα από το 1800 και ύστερα. Σε αυτές τις μαρτυρίες να προσθέσουμε και αυτή του Μάρκου Παλαμάρη όστις απεβίωσε το έτος 1918 είχε μεταναστεύσει εις Ν. Αφρική το έτος 1880, πρώτα εγκαταστάθηκε εις Κέϊπ-Τάουν και αργότερα εις Τρανσβάαλ και συγκεκριμένα εις Μπίτερσμπουργ, ασχολήθηκε με την αγροτική ζωή.

Εκτός όλων αυτών των στοιχείων, στα αρχεία του Μλουμφοντέϊν όπου φυλάσσονται όλες οι εφημερίδες της χώρας, βλέπει, μετά το 1859, κανείς ονόματα ελληνικά, ονόματα Ελλήνων.

Μετά το 1902 τα πράγματα άλλαξαν τελείως σ’ αυτή τη χώρα. Αυτό το χρόνο τελείωσε ο Άγγλο- Μπόερς πόλεμος, τον Ιούνιο μήνα. Η ανακάλυψη χρυσού και διαμαντιών έφερε μια άλλη εποχή στη χώρα. Μετανάστες από όλα τα μέρη της γης έσπευσαν, άλλοι προς ανεύρεση και εκμετάλλευση των πολύτιμων ορυκτών και άλλοι προς ανεύρεση εργασίας εις τα ορυχεία που ανοίχθηκαν. Μεταξύ αυτών υπήρξαν και αρκετοί Έλληνες. Ετούτοι με το μόνο που ασχολήθηκαν ήταν απλοί εργάτες. Ήταν φυσικό καθ’ όσον ούτε γνώσεις, ούτε κεφάλαια διέθεταν για να ασχοληθούν με διαμάντια και χρυσό. Το μόνο που τους έμεινε ήταν να εργασθούν δια να αποκτήσουν λίγα χρήματα από τα οποία ένα μέρος θα το έστελναν στην πατρίδα και το υπόλοιπο το έβαζαν στην άκρη και με την πάροδο του χρόνου να γίνει κεφάλαιο με το οποίο δημιουργούσαν δική τους εργασία, στην αρχή τήη-ρούμ, και άλλα μικρά μαγαζιά διατροφής και αργότερα κάτι καλλίτερο.

Ο αριθμός των ομογενών Ελλήνων το έτος 1900 ήταν πολύ μικρός αλλά όχι ασήμαντος, δεν ήταν συγκεντρωμένοι σε ένα μέρος ώστε να μπορούν να δημιουργήσουν εστία, κάποιο σωματείο ή κοινότητα. Ο λόγος δια τον οποίον δεν ήταν μαζεμένοι στην ίδια περιοχή ήταν η εργασία τους, δύσκολο να έβρισκαν εργασία πολλοί ομογενείς εις την ίδια πόλη, άλλωστε οι Έλληνες ήθελαν να ασχοληθούν με επιχειρήσεις και όχι να εργαστούν ως απλοί εργάτες, πολύ λίγοι ήταν αυτοί που δούλευαν ως εργάτες ή υπάλληλοι.

Μέσα στην πόλη του Κέϊπ-Τάουν τα πρώτα χρόνια όπου είχαν συγκεντρωθεί περίπου 100 νοματαίοι έφτιαξαν μία ομάδα αλληλοβοηθείας Το Σύλλογο Αλληλοβοήθειας) χωρίς καταστατικό, με συνεδριάσεις χωρίς να κρατούν πρακτικά. Οι πρώτοι Έλληνες ομογενείς στην πλειονότητα ήταν αγράμματοι, μερικοί γνώριζαν Αγγλικά ή Ολλανδικά, αυτοί που υπήρξαν ναύτες και εγκατέλειπαν τα πλεούμενα για να βρουν καλύτερη τύχη στη στεριά.

Οι δουλειές που έβρισκαν ήταν μάγειροι, υπάλληλοι σε καφέ- μπάρ, σερβιτόροι εις τα εστιατόρια, υπάλληλοι εις τα διάφορα τήη-ρούμ και εργάτες εις το λιμάνι του Κέϊπ - Τάουν ( αυτοί οι εργάτες δεν ήταν οι απλοί εργάτες της ελεύθερης αγοράς ) εδώ χρειάζονταν κάποιες γνώσεις και οι Έλληνες τις είχαν εν σχέση με τους μαύρος εργάτες.

Αυτοί που εργάζονταν εις εστιατόρια και τήη- ρούμ μόλις μάθαιναν την αγορά και τις λεπτομέρειες του καταστήματος και αφού με τις οικονομίες των απόκτησαν κάποιο κεφάλαιο, δημιουργούσαν η αγόραζαν δική τους εργασία. Συνήθεις επιχειρήσεις των ομογενών ( στην αρχή ) ήταν: εστιατόρια, τήη- ρούμ, μανάβικα, Way Café καφενείο του δρόμου ή στρήτ καφέ αλλά και στρήτ ψιλικατζίδικα, ξενοδοχεία λίγα στη αρχή και πολλά μετά το 1910. Σ’ αυτό το είδος οι Έλληνες ήτα ειδήμονες καθ’ όσον χρειάζονταν πολύ δουλειά και έπρεπε να εργάζεσαι πολλές ώρες για τα οποία οι ομογενείς μας δεν είχαν καμία αντίρρηση. Εδώ ξεφύτρωσαν και τα μικρομάγαζα του δρόμου, κάτι σαν μικρή παράγκα πάνω σε τροχούς μεταφερόμενη από υποζύγια, άλογα ή βόδια. Ζούσαν σε ξένο περιβάλλον χωρίς πολλές κοινωνικές συναναστροφές και έβρισκαν διέξοδο στην πολύωρη και κοπιώδη εργασία εις τα δικά τους μαγαζιά. Ότι αποκτούσαν ήταν καρπός μακρόωρης και κοπιώδους εργασίας.

Οι πρωτοπόροι ομογενείς μας δεν είχαν σ’ αυτή τη χώρα κλειστές κοινωνικές και φιλικές συναναστροφές με άλλους ομογενείς ( λόγω αποστάσεων ) Συναναστρέφονταν με τους ντόπιους οι οποίοι ήταν ως επί το πλείστον μαύροι και μιγάδες, ( έγχρωμους- κάλορς- Κολουράντοι), όπως συνηθίζεται να αποκαλούνται από τους Έλληνες. Αρκετοί ομογενείς μας παντρεύτηκαν με μιγάδες και μαύρες, έπαψαν να συναναστρέφονται με τους άλλους ομογενείς και πολλοί από αυτούς αφομοιωθήκαν με τους ντόπιους και κυρίως τους μαύρους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι πρώτοι Έλληνες ομογενείς μετανάστευαν χωρίς την οικογένεια με την προοπτική να φέρουν αργότερα την υπόλοιπη οικογένεια ή αφού οικονομούσαν λίγα χρήματα να επιστρέψουν εις την πατρίδα. Για μερικούς τα όνειρα έγιναν πραγματικότητα, για άλλους τα όνειρα χάθηκαν όπως και η υπόλοιπη οικογένεια, τέτοιες περιπτώσεις όμως ήταν μεμονωμένες.

Άλλοι ομογενείς παντρεύτηκαν αλλογενείς γυναίκες, όχι μόνο άνδρες αλλά και Ελληνίδες, αυτό βέβαια συνέβαινε αργότερα όταν εμφανίστηκε η πρώτη γενεά μεταναστών και υπήρχαν κορίτσια της παντρειάς. Όπως είδαμε στο Τρανσβάαλ συσσωρεύτηκε πολύς κόσμος από όλα τα μέρη του κόσμου επειδή υπήρχαν θέσεις εργασίας και οι Έλληνες δεν άφησαν αυτή την ευκαιρία. Το πρώτο κύμα μεταναστών εμφανίστηκε εις το Κέιπ-Τάουν το, μεγαλύτερο λιμάνι του Union, και ξεπερνούσε τα 1000 άτομα. Από αυτούς άλλοι μένουν εις το Κέϊπ-Τάουν και άλλοι προωθούνται προς Κίμπερλεϋ, Μπλούμφοντέϊν, Τζοχάννεσμπεργ και Πραιτώρια. Η μετακίνηση αυτών δεν ήταν σωρευτική αλλά ούτε γραμμική. Μετανάστευαν σε ακαθόριστα χρονικά διαστήματα άλλοτε πολλοί λίγοι και άλλοτε μεμονωμένα άτομα.

Εις το Κέϊπ-Τάουν το 1902 οι ομογενείς μας πολλαπλασιάστηκαν και άρχισαν να σκέπτονται σοβαρά τη δημιουργία οργάνωσης που να φροντίζει για τη γλώσσα, εκκλησία και κοινωνική αρωγή. Ύστερα από συζητήσεις και συμβουλές νομικών το

1903 ίδρυσαν την κοινότητα της ομώνυμης πόλις. Βλ. καταστατικό εις το τέλος του βιβλίου.

Εις αυτό το καταστατικό καθορίζονται οι σκοποί της κοινότητος. Κύρια μέριμνα είναι η διατήρηση της Ελληνικής γλώσσας, της Ορθοδόξου θρησκείας, άρθρο 2 και η παίδευση των Ελληνοπαίδων. Τα άρθρα του καταστατικού άρθ. 2 παράγραφος 2 και άρθ. 22 παρ. 2 και 9 που εντέλλονται: προστασία και περίθαλψη αναξιοπαθούντων μελών της κοινότητος, η παράγραφος 4 του άρθρου 2 είχε και έχει πολύ λίγη ή καθόλου εφαρμογή. Ευμενείς πόθοι των καλόψυχων πρωτεργατών της κοινότητος.

Οι ομογενείς που εκλέγονταν ή αναλάβαιναν ( καθ’ οιανδήποτε τρόπο ) στα συμβούλια της Κοινότητος του Κέϊπ-Τάουν αλλά και όλων των κοινοτήτων, συλλόγων, σωματείων και κάθε μη κερδοσκοπικού οργανισμού εις τη Ν. Αφρική προσέφεραν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες των και όχι μόνο αυτό συνέβαλλαν οικονομικώς εξ ιδίοις.

Μέλος κοινότητος η άλλου οργανισμού θεωρείτο όποιος πλήρωνε ετησίως οικονομική εισφορά, το ύψος αυτής της συνδρομής καθορίζονταν από το εκάστοτε καταστατικό. Π.χ. το καταστατικό της Κοινότητος του Κέϊπ-Τάουν το οποίον ήτα σε εφαρμογή το έτος 1943 άρθρον 4ον παρ. α) Αι συνδρομαί των μελών αυτής, έκαστον εξ ων υποχρεούται εις καταβολήν ετησίας εισφοράς εκ λιρών δυο (2 ). Το ποσόν αυτό είναι επιδεκτικόν μόνον αυξήσεως υπό της Γεν. Συνελεύσεως ουχί όμως ελαττώσεως. Κατά τον ίδιο τρόπο καθορίζονταν η ετήσια συνδρομή σε όλες της κοινότητες και οργανισμούς των Ελλήνων Ομογενών εις την Ν. Αφρική.

Εις την Κοινότητα του Κέϊπ-Τάουν τα πρώτα χρόνια της ιδρύσεώς της υπήρχε σύμπνοια και αλληλοκατανόηση, ομόνοια μεταξύ των μελών των εκάστοτε διοικητικών συμβουλίων. Το αυτό δεν συνέβαινε σε όλες τις κοινότητες των ομογενών στις άλλες πόλεις. Ήταν η μόνη κοινότητα που κατόρθωσε σε λίγο χρονικό διάστημα να φτιάξει εκκλησία και βοηθητικούς χώρους για τις ανάγκες των ομογενών. Στις αρχές τα μέλη της κοινότητας ήταν πολύ λίγα όπως λιγοστοί και οι ομογενείς. Περισσότεροι Έλληνες ο αριθμός των μελών στην κοινότητα αυξήθηκε αλλά όχι πολύ. ( μέλη της κοινότητας , ενεργά ήταν όσοι κατέβαλλαν ετήσια συνδρομή).Αόριστα θεωρούντο όλοι οι ομογενείς, μέλη της κοινότητας.

Στο Κέϊπ-Τάουν βλέπουμε διαφημίσεις ξενοδοχείων και γενικού χονδρεμπορίου. Οι διαφημίσεις αυτές ήταν καταχωρημένες στην Ελληνική εφημερίδος Νέα Ελλάς και απευθύνονται σε έλληνες καταστηματάρχες, άρα τα μαγαζιά των ομογενών μας πρέπει να

Μετά το έτος 1902 τα πράγματα άλλαξαν στη Ν. Αφρική. Αυτό το χρόνο τελείωσε ο Άγγλο- Μπόερς πόλεμος, τον Ιούνιο μήνα.. Η ανακάλυψη χρυσού και διαμαντιών

έφερε μια άλλα εποχή στη χώρα. Μετανάστες από πολλά μέρη της γης έσπευσαν. Άλλοι προς ανεύρεση και εκμετάλλευση των πολύτιμων ορυκτών και άλλοι προς ανεύρεση εργασίας στα ορυχεία που ανοίχθηκαν. Μεταξύ αυτών έσπευσαν και Έλληνες. Ετούτοι με το μόνο που ασχολήθηκαν ήταν απλοί εργάτες. Ήτο φυσικό διότι ούτε γνώσεις ούτε κεφάλαια είχαν για να ασχοληθούν με χρυσό και διαμάντια, το μόνο που τους έμεινε ήτα να εργασθούν ως απλοί εργάτες για να αποκτήσουν λίγα χρήματα.

Στο καταστατικό αυτό καθορίζονται οι σκοποί της Κοινότητος. Κύρια μέριμνα είναι η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας, της ορθοδόξου θρησκείας, άρθρον 2 και η ελληνική παίδευση των ελληνοπαίδων. Άρθρον 2 παράγραφος 2 και άρθρον 22 παρ. 2 και 9. Τα άρθρα του καταστατικού που ορίζουν: προστασία και περίθαλψη αναξιοπαθούντων, των μελών της κοινότητας. Η παράγραφος 4 του άρθρου 2 είχε πολύ λίγη ή καθόλου εφαρμογή. Ευμενείς πόθοι των καλόψυχων πρωτεργατών της κοινότητας.

Οι Ομογενείς μας που εκλέγονταν στα συμβούλια της Κοινότητας Κέϊπ- Τάουν αλλά και όλων των κοινοτήτων, σωματείων, συλλόγων και κάθε είδους μη κερδοσκοπικού οργανισμού στη Ν. Αφρική πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς και όχι μόνον αλλά πάντα προσέφεραν εξ ιδίοις.

Ιδ: Καταστατικό κοινότητας Κέϊπ- Τάουν το οποίον ήτο σε εφαρμογή κατά το έτος 1943 άρθρον 4ον παρ.

α): Αι συνδρομαί των μελών αυτής, έκαστον εξ ων υποχρεούται εις καταβολή ετησίας εισφοράς εκ λιρών δύο. Το ποσόν τούτο είναι επιδεκτικόν μόνον αυξήσεως υπό της Γεν. Συνελεύσεως ουχί όμως

ελαττώσεως. Αυτό το κομμάτι να μεταφερθεί εκεί που πιριγράφω τα της κοινότητας του Τζοχάννεσμπεργ. Ιδ: Καταστατικό κοινότητας Γιοχάννεσμπεργ το οποίο ίσχυει το έτος 1952. Άρθ.11 παράγ.(α)

11 (a) Until otherwise decided by the Community in general meeting every member shall, in consideration of the benefits And privileges available to members, pay as from the coming into force of the Regulations an annual subscription of Two Pounds (2).

Το Κέϊπ –Τάουν και το Λορέντζο Μαρκές ήταν οι κύριες πύλες εισόδου για πολλούς Έλληνες οι οποίοι δεν έμειναν μονίμως εκεί. Όσοι κατάφερναν να βρούν κάποια εργασία ρίζωναν σ’ αυτά τα μέρη. Οι περισσότερα προχωρούσαν προς Γιοχάννεσμπεργ και Πρετόρια.

Ειδικά στο Γιοχάννεσμπεργ που εξελίσσονταν σε μεγάλο εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο. Σε τούτη την πόλη ενωρίς μετά το 1900 ξεφύτρωσαν περισσότεροι από τρείς εκατοντάδες Έλληνες Οι λιγοστοί πριν το 1902 είχαν ωστόσο μια οργάνωση με το όνομα [ Ελληνικό Κέντρο ] Το Ελληνικό Κέντρο στο Γιοχάννεσμπεργ μπορεί να μην ήταν αναγνωρισμένο από τις επίσημες αρχές του Γιούνιο αλλά είχε πρόνοια για τις ανάγκες των

συνελλήνων, μπορούμε να πούμε ότι δούλευε καλύτερα από την κοινότητα που ιδρύθηκε αργότερα και συγκεκριμένα το έτος 1908 της 17 Μάϊο κατά τον εξής τρόπο:

Κατόπιν προσκλήσεως συγκεντρώθηκαν αρκετοί και αποφάσισαν να ιδρύσουν την κοινότητα Γιοχάννεσμπεργκ και περιχώρων. Οι πρωτοπόροι αυτοί δεν πρέπει να ήταν λιγότεροι των 21, διότι διαφορετικά δεν τους το επέτρεπε ο νόμος να ιδρύσουν κοινότητα ή άλλο σωματείο. Έφτιαξαν και το καταστατικό τους. Αυτό το καταστατικό που βλέπουμε στη σελίδα αυτή είναι αυτό που ήταν σε εφαρμογή το έτος 1912, από το αρχικό είχαν πριν πέντε χρόνια μέχρι τούτο, έχουν γίνει αλλαγές και τροποποιήσεις αλλά επειδή δεν βρήκα το πρώτο εκείνο καταστατικό δεν γνωρίζω τι ακριβώς ήταν αυτές οι αλλαγές. Παραθέτω όμως αυτό του 1912, είναι αυτό το μικρό βιβλιαράκι που βλέπουμε στη φωτογραφία 113χ153μμ.

Το ότι δεν υπάρχει αρχείο στην κοινότητα του Τζοχάννεσμπουργ οφείλεται εις τον Παναγιώτη Μανίκα όστις διετέλεσε πρόεδρος τη 10καετία 1980 και με εντολή του καταστράφηκε το αρχείο.

Σε αυτό το καταστατικό βλέπουμε και ποιό ήταν το Διοικητικό Συμβούλιο της κοινότητος αυτό το έτος, καθ’ όσον δεν υπάρχει αρχείο στην κοινότητα να αντλήσω περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη δράση και το βίο αυτού του Δ. Συμβουλίου. Πρόεδρος ήταν ο Απόστολος Καψόπουλος, Αντιπρόεδρος ο Α. Κολάρας, Γραμματέας ο Ο. Δ. Σταματόπουλος, Ταμίας ο Δ. Σικιώτης, σύμβουλοι οι Θ. Μέντης, Α. Τρυποσκιάδης και Κ Σακελλαρίδης. Αυτό το καταστατικό περιέχει 45 άρθρα και το όλο είναι ως εξής:

ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ

Εν JOHANNESBURG

ΕΛΛΗΝΙΚΗΣΟΡΘΟΔΟΞΟΥΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α

Άρθρον 1.

Οι εν Johannesburg του Transvaal και τοις περιχώροις παροικούντες Έλληνεςσυνιστώσι κοινότητα υπό την υπωνυμίαν Ελληνική Ορθόδοξος Κοινότης Johannnsburg.

Σκοπός της κοινότητος είναι:

Α’. – Η μεταξύ των μελών αυτής και δι’ αυτών μεταξύ όλων των Ελλήνων του Transbaal ανάπτυξις της ιδέας της αλληλεγγύης και της αγάπης προς την ιδίαν αυτών εθνότητα.

Β’.—Η έμπνευσις σεβασμού προς τους θεσμούς της χώρας εν ήν η ζώσιν, ην ως δευτέραν πατρίδα δέον να θεωρώσι, και καλλιέργεια αγαθών σχέσεων των Ελλήνων προς τους μη ομοεθνείς συμπολίτας αυτών.

Γ’. – Η διδασκαλία της Ελληνικής και Αγγλικής γλώσσης, η διατήρησις της Ορθοδόξου Ελληνικής θρησκείας, και η ανάπτυξις και διάδοσις ηθικών αρχών μεταξύ του παροικούντος ομογενούς στοιχείου.

Δ’. – Η ανέγερσις Ναού και σχολείων εν ευθέτω χρόνω’ η αξιοπρεπής συντήρησις εκκλησιαστικού προϊσταμένου αναλαμβάνοντος και την διδασκαλίαν των Ελληνοπαίδων της παροικίας.

Ε’. – Η παροχή βοηθείας κατά το δυνατόν εις τους πάσχοντας ομογενείς.

Σ’. – Η παροχή ηθικής αρωγής υπέρ των μεγάλων αναγκών του γένους μας.

Άρθρον 2

Ο σκοπός της κοινότητος επιδιώκηται δια την εν αρρήκτω αγάπη συνενώσεως των μελών της κοινότητος και των Ελλήνων απάντων εν γένει παροικούντων το Johannesburg’ δια του σεβασμού προς τας εκάστοτε αρχάς της κοινότητος’ δια της προθύμου καταβολής πάσης χρηματικής συνδρομής και της τακτικής καταβολής πληρωμής της μηνιαίας εισφοράς προς το ταμείον και εν γένει δια της ηθικής και υλικής υποστηρίξεως της κοινότητος εκ μέους των μελών και των Ελλήνων εν γένει. Δια της καταπολεμήσεως παντός ό,τι δύναται να αμαυρώση την εθνικήν μας τιμήν, δια της υποχρεώσεως των μελών, όπως πάντα Έλληνα νέον ή μη εγγεγραμμένον εις την κοινότητα πείθωσιν ότι πρέπει να είναι μέλος αυτής. Και τέλος δια παντός μέσου τείνοντος εις την ενίσχυσιν του Ελληνισμού εν τω Transvaal εν γένει.

’.ΚΕΦΑΚΑΙΟΝΒ

Περιουσία. – Πόροι της κοινότητος.

Άρθρον 3.

Πόροι της κοινότητος είναι αι εκ των μηνιαίων εισφορών εισπράξεις των μελών, αι του Ναού πρόσοδοι, αι εξ εράνων εισπράξεις, και αι υπέρ της κοινότητος δωρεαί και κληρονομίαι και εκ διαλέξεων και εορτών εισπράξεις.

Πόροι της κοινότητος εισί και όσα το διοικητικό συμβούλιον αποφασίση ως προς τα δικαιώματα του Ναού και τας τελέσεις μυστηρίων κ.λ.π.

Άρθρον 4.

Η περιουσία της κοινότητος αποτελείται εκ κινητών και ακινήτωνκαι,

α. Κινητά είσιν άπαντα όσα χρησιμεύουσιν εις την θείαν λειτουργίαν σκεύη και λοιπά του Ναού αντικείμενα, τα ανήκοντα εις τα ευαγή ιδρύματα της κοινότητος (όταν ιδρυθώσι τοιαύτα) και τα έπιπλα του οίκου του ιερέως και τα εκ δωρεών ή κληρονομιών χρεώγραφα ή χρήματα.

Άρθρον 5.

Άπαντα τα κτήματα της κοινότητος εισίν αναπαλοτρίωτα’ αλλ’ αν τυχόν υπάρξωσιν ή δωρηθώσι μη προσοδοφόρα, τότε δύναται η Κοινότης ν’ αντικαταστήση ταύτα δ’ άλλων αντικειμένων προσοδοφόρων.

Προς τούτο όμως απαιτείται η έγκρισις της Γενικής Συνελεύσεως απαρτιζομένης εκ τω τριών τετάρτων των τακτικών μελών της Κοινότητος και δια πλειονοψηφίας των τριών τετάρτων των συνελθόντων.

Δεν απαλλοτριούνται τα κτήματα εκείνα τα εκ κληρονομιών και μη προσοδοφόρα έστω, όταν ο διαθέτης εν τη διαθήκη του ρητώς απαγορεύεη τούτο.

Η Εκκλησία, το Σχολείον και άπασα εν γένει η περιουσία της Κοινότητος κινητή και ακίνητος είναι κτήμα της Ελληνικής Κυβερνήσεως.

Άρθρον 6.

Οσάκις υπάρχουν χρήματα διαθέσιμα, το Συμβούλιον καλεί την Συνέλευσιν, ήτις δια πλειοψηφίας διαθέτει ταύτα εις κτήσιν ακινήτων κτημάτων και μόνον τοιούτων. Έπ’ ουδενί λόγω επιτρέπεται δια των χρημάτων της Κοινότητος αγαρά χρεωγράφων ή άλλων αξιών χρηματικών.

Άρθρον 7.

Η κοινότης δεν έχει το δικαίωμα να δανείζεται χρήματα με ή άνευ τόκου, μόνον δεν εν περιπτώσει ανεγέρσεως Ναού το Διοικ. Συμβούλιον θα έχη το δικαίωμα να έλθη εις διαπραγματεύσεις μετά τραπέζης τινός ή άλλου πιστωτικού οίκου ή ιδιώτου δια σύναψιν δανείου προς τούτο, και όπερ δάνειον δεν θα υπερβαίνη το τρίτον του υπό του εγκριθησομένου σχεδίου προϋπολογισθέντος ποσού και δια το οποίον δάνειον θα δίδηται ο κεκανονισμένος της αγοράς τόκος.

Περί δωρητών και ευεργετών

Άρθρον 8.

Ό εφάπαξ εισενεγκών εις χρήματα, κτήματα ή άλλα αντικείμενα ίσης αξίας λιρών Αγγλίας πέντε έως τριάκοντα (5-30), ονομάζεται δωρητής της κοινότητος.

Ο εισενεγκών λίρας τριάκοντα μέχρις εκατόν (λ. 30-100) ευεργέτης και ο επέκεινα των εκατόν (100 Λ.) μέγας ευεργέτης.

Τα ονόματα των δωρητών και ευεργετών εγγράφονται εις ίδιον βιβλίον, τα δε των μεγάλων ευεργετών χαράσονται επί του νάρθηκος του ναού. Αποφάσει δε του Δ. Συμβουλίου αναρτάται και η εικών αυτών εν τη αιθούση της κοινότητος.

Εν ειδικώ βιβλίω της κοινότητος θα εγγράφωνται κατά χρονολογικήν τάξιν τα ονόματα των δωρητών’ μεγάλων ευεργετών και ευεργετών, και τα παρ’ εκάστου δωρηθέντα χρηματικά ποσό ή εις αντικείμενα αναλόγου αξίας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ’.

Περί μελών.

Άρθρον 9.

Πας Έλλην το γένος, ή εκ πατρός ή εκ μητρός τοιούτος, δύναται να είναι μέλος της κοινότητος και καταβάλη κατά μήνα (2.5 σελ.).

Εν τούτοι όταν η εγγραφή δεν γίνηται εντός του πρώτου δεκαημέρου του μηνός, τα δικαιώματα των μελών αναφορικώς προς τας εκλογάς άρχονται από της πρώτης εκάστου επομένου μηνός.

Άρθρον 10.

Παν μέλος οφείλει να καταβάλη κατά μήνα την συνδρομήν του εις το ταμείον της κοινότητος λαμβάνον την σχετικήν απόδειξιν, και να συμμορφώται προς τας διατάξεις του Καταστατικού. Να σέβεται τας προϊσταμένας της κοινότητος αρχάς,και να προσπαθή δια της διαγωγής του να μη γίνηται πρόξενος διασυρμού της κοινότητος και του Εθνισμού μας.

Παν μέλος οφείλει να είναι πρόθυμον κατά τα μέσα του εις πάσαν θυσίαν αναγομένην εις την πατρίδα και την εκπλήρωσιν του σκοπού της κοινότητος.

Άρθρον 11.

Μέλος μη καταβαλόν επιί τρείς μήνας την συνδρομήν του ειδοποιύται ότι πρέπει να κανονισθή με το ταμείον εντός πρώτου δεκαημέρου του τρίτου μηνός, και αν μέχρι τέλους τρίτου δεν εκπληρώση τα οφειλόμενα, διαγράγεται υπό του Συμβουλίου. Δεν δύναται δε να επανέλθη διαγραφέν εν ενεργεία, εάν μη πρότερον πληρώση άπαντα τα καθυστερούμενα, από της διαγραφής μέχρι της ημέρας καθ’ ήν ζητεί να επανέλθη εις τας τάξεις των ενεργών μελών.

Άρθρον 12.

Δικαίωμα ψήφου έχουσι μόνον οι έχοντες πλήρως εκπληρώσει τας προς την κοινότητα υποχρεώσεις αυτών και μηδέν οφείλοντες εις το ταμείον αυτής’ ουδεμία επιτρέπεται ουδενί και ουδέποτε παράβασις του άρθρου τούτου.

Άρθρον 13.

Ουδείς δύναται να ψηφίση δια αντιπροσώπου.

ΚΕΦΑΚΑΙΟΝ Δ’.

Γενικαί Συνελεύσεις.

Άρθρον 14.

Η Γενική Συνέλευσις αποτελουμένη εκ πάντων των μελών της Κοινότητοςσυνέρχεται τακτικώς κατ’ έτος προκειμένου η Κοινότης να προβή εις την εκλογήν του Δ. Συμβουλίου.

Ως χρόνος της συγκλήσεως της προς εκλογήν Γενικής Συνελεύσεως θεσπίζεται η πρώτη Κυριακή του μηνός Φεβρουαρίου, οπότε το Δ. Συμβούλιον δια του Προέδρου καλεί την Συνέλευσιν. Μόνον δε όταν έκτακται ανάγκαι το υπαγορεύωσι , δύναται το Συμβούλιον κατ’ ανώτατον όρον επί δύο μήνας να αναλάβη την σύγκλησιν της Συνελεύσεως.

Ειδικαί διατάξεις.

α. – Ένα μήνα προ της συγκλήσεως της Γεν. Συνελεύσεως δια την διαξαγωγήν της εκλογής του νέου Διοικητικού Συμβουλίου, συγκαέίται η Συνέλευσις παρά του Προέδρουκαι εκλέγει εκ των παρόντων τακτικών αυτής μελών πενταμελή εξελεγκτικήν επιτροπήν, ήτις προβαίνει εις την εξέλεγξσιν των βιβλίων και του Ταμείου της Κοινότητος και ήτις διευθύνει την Κοινότητα μέχρι των εκλογών και διαξάγει ταύτας προεδρεύοντος του εισηγητού αυτής.

β- Ο Πρέδρος της Κοινότητος δύναται να καλέση και εις έκτακτον Συνέλευσιν την Κοινότητα. Ωσαύτων και τριάκοντα εκ των τακτικών μελών της Κοινότητος δύνανται εγγράφως να ζητήσωσι την σύγκλησιν της Συνελεύσεως παρά του Προέδρου, αφού πρότερον εκθέσωσι τους λόγους, δι’ ούς δέον να κληθή η Συνέλευσις.

Άρθρον 15.

Πάσα Συνέλευσις πρέπει δέον να περιλαμβάνη τα ήμιση πλέον ενός των μελών της Κοινότητος.

Αν κατά την πρώτην πρόσκλησιν δεν συγκροτηθή απαρτία, γνωστοποιείτη τούτο εγγράφως και κατά την αμέσως επομένην Κυριακήν καλείται αύθις Συνέλευσις, ήτις θεωρείται εν απαρτία με όσα δήποτε και αν παρίστανται τακτικά μέλη.

Η ημερησία διάταξις εκάστης Συνελεύσεως δέον να τηρήται αυστηρώς, φέροντος του Προέδρου της Συνελεύσεως πλήρως την ευθύνην ταύτην.

Η πρόσκλησις των Γενικών Συνελεύσεων γίνεταιδια τοιχοκολήσεως εις τα Ελληνικά κέντρα ή δια εφημερίφος δέκα τουλάχιστον ημέρας ημέρας προ της Συνελεύσεως.

Άρθρον 16.

Εν πάση συνεδριάσει παν ζήτημα λύεται δια πλειοψηφίας των παρόντων μελών, εν ισοψηφίας νικά η ψήφος του Προέδρου όστις αποφαίνεται πάντοτε τελευταίος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε’.

Διοίκησις της Κοινότητος.

Άρθρον 17.

Την Κοινότητα διευθύνει επταμελές Διοικητικόν Συμβούλιον εκλεγόμενο δια μυστικής ψηφοφορίας και κατά τον ακόλουθο τρόπον. Κατά την πρώτην Κυριακήν του Φεβρουαρίου συνέρχεται η προς εκλογήν Συνέλευσις των τακτικών μελών της Κοινότητος, ήτις δια βοής εκ τε των παρόντων και απόντων αυτής τακτικών μελών υποδεικνύει είκοσι και οκτώ υποψηφίους. Εκ τούτων οι κατά την ψηφοφορίαν λαβόντες την σχετικήν πλειοψηφίαν αναδεικνύονται Σύμβουλοι κανονικοί. Οι κατά σειράν επτά (7) επιλαχόντες απαρτίζουσι τον κατάλογον των αναπληρωματικών συμβούλων, δι’ ών πληρούνται τα κενά του διοικητικού Συμβουλίου μεθ’ ενδεχομένην παραίτησιν η έκπτωσιν του αξιώματος του συμβούλου τινός.

Άρθρον 18.

Ηυπηρεσία του Διοκ. Συμβουλίου είναι ενιαύσιος.

Άρθρον 19.

Μετά την εκλογήν του νέου Δ. Συμβουλίου, ο τέως πρόεδρος γνωστοποιεί το αποτέλεσμα της εκλογής εις τους απόντας και εκλεγέντας υπό της Συνελεύσεως ως μέλη του νέου Διοικ. Συμβουλίου. Γνωρίζει αυτοίς ότι έχουσι την υποχρέωσιν να δηλώσωσιν εγγράφως την αποδοχήν της εκλογής ή ου, εντός οκτώ (8) ημερών. Έν αρνήσει τινών τότε κατά την πρώτην τακτικήν συνεδρίασιν, το νέο Διοικ. Συμβούλιον καλεί προς συμπλήρωσιν των κενών θέσεων του συμβουλίου τους κατά σειράν επιτυχίας επιλαχόντας. Αν δεν εξαντληθή ο κατάλογος των αναπληρωματικών, καλείται υπό του προέδρου συνέλευσις προς εκλογήν νέου Διοκ. Συμβουλίου.

Άρθρον 20.

Το εκ των εκλογών αναδεικνυόμενον συμβούλιον συνερχόμενον εις πρώτην συνεδρίασιν εκλέγει δια μυστικής ψηφοφορίας τον Πρόεδρον, Αντιπρόεδρον, Γραμματέα και Ταμίαν αυτού. Ωσαύτως δε και τριμελή εφορίαν του Ναού εκ των τακτικών μελών της κοινότητος και μη ανηκόντων εις το Δ. Συμβούλιον. Εν ουδενί λόγω επιτρέπεται μέλος του Δ. Συμβουλίου να είναι και έφορος του Ναού ή του Σχολείου όταν ιδρυθή τοιούτον.

Άρθρον 21.

Μετά την συγκρότησιν του νέου συμβουλίου, το τέως τοιούτον παραδίδει τα αρχεία, τη σφραγίδα, το ταμείον και άπασαν την κινητήν και ακίνητον περιουσία της κοινότητος, δια πρωτοκόλλου εις διπλούν και υπογεγραμμένου υφ’ εκατέρων των συμβουλίων. Το εν δε πρωτόκολλον λαμβάνει ο τέως πρόεδρος το δε έτερον κατατίθεται εν τοις αρχείοις της κοινότητος.

Άρθρον 22.

Το Δ. Συμβούλιον συνεδριάζει τακτικώς μεν άπαξ του μηνόςσυνερχόμενον την πρώτην Τετάρτην ημέραν της α’ εβδομάδος και περί ώραν 6 μ. μ. Εκτάκτως δε όταν είναι ανάγκη. Οπότε καλείται υπό του Προέδρου, ή οσάκις τρία των μελών του Συμβουλίου υποβάλλωσιν αίτησιν προς τούτο τω Προέδρω εκθέτοντες και τους λόγους δι’ ούς δέον να κληθή το συμβούλιον ν δράσει.

Άρθρον 23.

Κατά την έναρξιν εκάστης συνεδριάσεως το Δ. Συμβούλιον υπό την διεύθυνσιν του Προέδρου ή τούτου απουσιάζοντος δεδικαιολογημένως υπό του Αντιπροέδρου προβαίνει εις τας εργασίας ούτω. Αναγιγνώσκει τα πρακτικά της προηγουμένης εργασίας, αναγιγνώσκει την αλληλογραφίαν αν υπάρχη, υποβάλλεται η κατάστασις του ταμείου της κοινότητος υπό του Ταμείου, υπογράφεται υπό του Συμβουλίου και δίδεται εις κοινοποίησιν, ήτις δέον να εκτελήται τακτικώς και απαρεγκλίτως. Υποβάλλονται νέα ζητήματα και λαμβάνονται αποφάσεις επί εκκρεμών υποθέσεω. Πάσα συνεδρίασις του Δ. Συμβουλίου θεωρείται εν απαρτία, όταν παρίστανται τουλάχιστον πέντε των μελών αυτού. Πάντα τα ζητήματα λύονται δια ψηφορορίας, εν ισοψηφία δε ισχύει η ψήφος του Προέδρου, όστις πάντοτε τελευταίος και αποφαίνεται γνώμην.

Άρθρον 24.

Πάς σύμβουλος επί τρείς κατά συνέχειαν αδικαιολογήτως απουσιάσας των εργασιών του Συμβουλίου γίνεται έκπτωτος του αξιώματός του, ο δε Πρόεδρος καλεί προς συμπλήρωσιν της θέσεώς του τον πρώτον εκ του καταλόγου των αναπληρωματικών. Πάς σύμβουλος επί εξάμηνον μέλλων να απουσιάση εκ της

έδρας της Κοινότητος δέον να παραιτηθή, η δε θέσις του πληρούται κατά τα κεκανονισμένα.

Άρθρον 25.

Το Δ. Συμβούλιον μετά την παραλαβήν της περιουσίας της Κοινότητος προβαίνει εις την εκλογήν της εφορευτικής του ναού επιτροπής κατά τα κελευόμενα υπό του άρθρου 20 του καταστατικού, η επιτροπή δε αύτη επιμελείται του Ναού, και διενεργεί τας εν αυτώ εισπράξεις. Κατά πάσαν δε Κυριακήν και εορτήν μετά την λειτουργίαν ή πάσαν άλλην ακολουθίαν μετρεί τα εισπραχθέντα χρήματα εκ τε των δίσκων και της πωλήσεως του κηρού παρουσία ή ενός των συμβούλων της Κοινότητος, ή αν δεν παρίσταται τοιούτος, ενός των μελών της Κοινότητος. Καταγράφει το εισπραχθέν ποσόν εν διπλοτύπω βιβλίω, υπογράφει αυτό και παραδίδει τω Ταμία της Κοινότητος, όστις συνυπογράφει το διπλότυπον.

Άρθρον 26.

Το Δ. Συμβούλιον δύναται και έχει την υποχρώσιν να συνεννοηθή μετά τινος φερεγγύου Τραπέζης όπως καταθέτη παρ’ αυτή παν χρηματικόν ποσόν της Κοινότητος υπερβαίνον τας δέκα λίρας (L.10) προς πληρωμήν δε των δαπανών της Κοινότητος αποσύρεται δι’ επιταγής (Cheque) υπογραμμένης υπό του Προέδρου και του Ταμίου, των μόνον υπευθύνων, το αναγκαίον ποσόν. Παρά τη αυτή Τραπέζη θα φιλάσωνται και οι τίτλοι ιδιοκτησίας και πάντα τα έγγραφα της περιουσίας της Κοινότητος.

Άρθρον 27.

Το Δ. Συμβούλιον συντάσσει κατ έτος προϋπολογισμών δαπανών επί τη βάσει επί τη βάσει των εισοδημάτων της κοινότητος, καταβάλλον πάσαν προσπάθειαν ίνα εξ αυτών εξαρτήση την προαγωγήν και διατήρησιν των ιδρυμάτων και αναγκών της κοινότητος. Το Δ. Συμβούλιον της κοινότητος έχει το δικαίωμα να αποφασίζη δια παμψηφίας εκτάκτους δαπάνας μη υπερβαινούσας το ποσόν των 25 λιρών και μη προβλεπομένας υπό του προϋπολογισμού εφάπαξ.

Άρθρον 28.

Το Δ. Συμβούλιον δεν δύναται να αναλάβη προς τρίτους υποχρεώσεις, υπερβαινούσας την διετίαν. Δια πάσαν του όρου τούτου υπερβασίαν απαιτείται απόφασις της Γεν. Συνελεύσεως. Ομοία απόφασις απαιτείται προκειμένου περί του συμβιβασμού ή της καταργήσεως δικών, εάν το αντικείμενον αυτών υπερβαίνει τας πεντήκοντα λίρας (L 50) Ωσαύτως το Δ. Συμβούλιον έχει ανάγκη της αποφάσεως της Γεν. Συνελεύσεως δια πάσαν δαπάνην υπερβαίνουσαν το ποσόν των λιρών πεντήκοντα (50).

Άρθρον 29.

Το Δ. Συμβούλιον κανονίζει τους μισθούς των υπαλλήλων της Κοινότητος, του εκκλησιαστικού προϊσταμένου, ψαλτών του ιερού ναού. Το Συμβούλιον δύναται υπευθύνως πάντοτε να αναθέση εις εισπράκτορα την είσπραξιν των μηνιαίων

εισφορών των μελών, δίδον αυτώ ποσοστόν μη υπερβαίνον το 10 τοις εκατόν(10%).

Άρθρον 30.

Μεταξύ των καθηκόντων του Δ. Συμβουλίου είναι και τα εξής:

α- Να φροντίζη προς εγγραφήν νέων μελών ούτως ώστε η κοινότης να περιλάβη άπαντας τους εις το Johannesburg περίχωρα παροικούντας Έλληνας.

β- Να παρίσταται τακτικώς εις τας εργασίας του Δ. Συμβουλίου.

γ- Να εφορεύη επί της αυστηράς τηρήσεως και εφαρμογής του καταστατικού.

δ- Να εκτελή τας αποφάσεις της Γεν. Συνελεύσεως.

ε- Να κοινοποιή κατά μήνα την του Ταμείου της κοινότητος κατάστασιν.

ς- Να ενεργή εράνους υπέρ της κοινότητος ή υπέρ των αναγκών της φίλης πατρίδος, ζητούσα προς τούτο την συνδρομήν προς την διαξαγωγήν των εράνων και παρ’ εκείνων εκ των τακτικών μελών της κοινότητος ους κρίνει ικανούς δια την επιτυχίαν του σκοπού .

ζ- Να αποφασίζη περί των δυνατών βοηθημάτων, άτινα μέλλουσι να δοθώσι εις πάσχουντας αδελφούς.

η- Να διενεργή τας μηνιαίας εισπράξεις, εκάστου των συμβούλων αναλαμβάνοντας τμήμα τι της πόλεως. Να υποδεικνύη δε εν τοις περιχώροις λατάλληλον πρόσωπον προς είσπραξιν των συνδρομών, υπ’ ευθύνην πάντοτε του Δ. Συμβουλίου, και εν γένει να κανονίζη κατά βούλησιν και προς επιτυχή είσπραξιν των συνδρομών τον κατάλληλον τρόπον’ και,

θ- Να αποφασίζη περί των μέτρων άτινα δέον να λάβη η Κοινότης και των μέσων προς προστασίαν και υπεράσπισιν της τυχόν προσβληθησομένης εθνικής τιμής.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ς.

Ειδικά καθήκοντα Προέδρου, Αντιπροέδρου, Ταμίου και Γραμματέως.

Άρθρον 31.

Ο Πρόεδρος εκπροσωπεί την Κοινότητα καθ’ απάσας αυτής τας σχέσεις. Απουσιάζοντα ή κωλυόμενον αναπληρεί ο Αντιπρόεδρος, αναλαμβάνων πάντα τα καθήκοντα και τας υποχρεώσεις τούτου. Κωλυόμενον δε τον Αντιπρόεδρον αναπληρεί εν μέλος του Δ. Συμβουλίου κατ’ εκλογήν τούτου, πλήν του Γραμματέως και του Ταμίου.

Ο Πρόεδρος προεδρεύει των Γενικών Συνελεύσεων τακτικών και εκτάκτων, ως και των τακτικών και εκτάκτων συνεδριών του Δ. Συμβουλίου. Προεδρεύει πασών των ειδικών επιτροπών. Συντάσσει μετά του Γραμματέως και του Ταμίου τον προϋπολογισμόν και απολογισμόν εκάστου έτους και υποβάλλει αυτόν τω Συμβουλίω, μετά δε την έγκρισιν γνωστοποιείται τοις μέλεσοι της Κοινότητος. Ο Πρόεδρος επιβλέπει την κανονικήν λειττουργίαν του Γραφείου της Κοινότητος και την τηρητέαν τάξιν εις τα βιβλία και τα αρχεία αυτής. Εγκρίνει και συνυπογράγει μετά του Ταμίου και του Γραμματέως τα εντάλματα των δαπανών της Κοινότητος. Συνυπογράφει μετά του Γραμματέως τα πρακτικά των συνελεύσεων και των συνεδριών του Δ. Συμβουλίου. Εκτελεί τας κατά πλειοψηφίαν αποφάσεις του Συμβουλίου και των Συνελεύσεων. Είναι υπεύθυνος δια πάσαν πληρωμήν μη προβλεπομένην υπό του προϋπολογισμού ή μη αποφασισθείσαν υπο του Δ. Συμβουλίου. Ο Πρόεδρος δίδει κανονικήν άδειαν τω αιτούντι εκκλησιαστικώ προϊσταμένω και τοις υπαλλήλοις της Κοινότητος. Ο Πρόεδρος μετά του Γραμματέως αντιπροσωπεύει την Κοινότητα ενώπιον πάσης αρχής ή δικαστηρίου. Δύναται όμως η αντιπροσωπεία αύτη να ανατεθή και εις ένα ή πλείονας δικηγόρους.

Άρθρον 32.

Ο Γραμματέας διευθύνει το γραφείο της Κοινότητος εν συνεννοήσει μετά του Προέδρου ή του προεδρεύοντος αντιπροέδρου, εισηγείται πάσης υποθέσεως ενώπιον του Δ. Συμβουλίου και των Γενικών Συνελεύσεων. Τηρεί πρωτόκολλον των εισερχομένων και εξερχομένων εγγράφων και διεξάγει πάσαν την αλληλογραφίαν της Κοινότητος. Τηρεί Μητρώον των μελών της Κοινότητος. Κοινοποιεί τω ταμία τα εντάλματα πληρωμών. Φυλάσσει την σφραγίδα της Κοινότητος. Τηρεί βιβλία διαχειρίσεως ως και παν άλλο βιβλίον κρινόμενον αναγκαίον υπό του Δ. Συμβουλίου Συντάσσει τα πρακτικά του Δ. Συμβουλίου και των Συνελεύσεων και συνυπογράφει ταύτα μετά του Προέδρου ως και την αλληλογραφίαν ούτω.

Απουσιάζοντα τον Φραμματέα ή κωλυόμενον αναπληρεί εν των μελών του Δ. Συμβουλίου, πλην του Ταμίου, τη υποδείξει του Προέδρου.

Καθήκοντα Ταμίου

Άρθρον 33.

Ο Ταμίας της Κοινότητος παραλαμβάνει όλα τα εις αυτόν διαβιβαζόμενα χρήματα επί αποδείξει. Ενεργεί πάσας τας πληρωμάς και τας εισπράξεις βασιζόμενος επί σχετικών επιταγών (Cheque) και διπλοτύπων αποδείξεων υπογεγραμμένων υπ’ αυτού και του Προέδρου, ευθύνεται δε δια τα υπ’ αυτού διαχειριζόμενα χρήματα. Εν αρχή εκάστου μηνός εκδίδει άνευ αναβολής τας αποδείξεις των συνδρομών εκ διπλοτύπου βιβλίου υπογεγραμμένας υπ’ αυτού και Προέδρου, παραδίδει αυτάς εις το Συμβούλιον προς είσπραξιν, εκθέτει κατά πάσαν συνεδρίασιν του Δ.

Συμβουλίου την του Ταμίου κατάστασιν, και καταθέτει εις την Τράπεζαν, ην η Κοινότης εξέλεξε, τας εις χείρας του χρήματα απαρεγκλίτως.

Όρκος των μελών του Δ. Συμβουλίου

Άρθρον 34.

Τα μέλη του Δ. Συμβουλίου προ της αναλήψεως των καθηκόντων αυτών ορκίζονται υπό του ιερέως ενώπιον πάντων εν γενική Συνελεύσει ή εν τω Ναώ του ιερέως απαγγέλοντος τον εξής όρκον, ον και επαναλαμβάνουσιν’

Ημείς οι αποτελούτες το Δ. Συμβούλιον της Κοινότητος Johannesburg ενώπιον του Παντοδυνάμου Θεού και επί του ιερού Ευαγγελίου ομνύομεν, ότι ως ανώτατοι λειτουργοί αυτής θα εκτελέσωμεν όλα ημών τα καθήκοντα μετ’ αυταπαρνήσεως και πλήρους ακεραιότητος δια την πρόοδον και την ευτυχίαν της Κοινότητος και την πραγματοποίησιν των ιερών και μεγάλων αυτής σκοπών. Ούτως είη ημίν ο Θεός βοηθός.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ.

Άρθρον 35.

Το Δ. Συμβούλιον έχει το δικαίωμα του διορίζειν και παύειν πάντα υπάλληλον μισθοδοτούμενον υπό της κοινότητος, μηδέ του ιερέως εξαιρουμένου, όταν όμως περί του ιερέως έχη τη γνώμη της Γενικής Συνελεύσεως των τακτικών μελών της κοινότητος. Προκειμένου περί του ιερέως δέον να αποφασισθή υπό της Συνελεύσεως απαρτιζομένης εκ των τριών τετάρτων των τακτικών μελών και δια πλειοψηφίας των δύο τρίτων των συνεδριαζόντων, η δε απόφασις της Συνελεύσεως ταύτης δέον να είναι σεβαστή τοις πάσιν. Εν περιπτώσει παύσεως του ιερέως προερχομένης εκ της λήξεως της θητείας του ή λόγω άλλης αρκούντως δεδικαιολογημένης αιτίας ή παραιτήσεως αυτού, δέον να δοθή εκατέρωθεν τετράμηνος προθεσμία ίνα να έχωσιν αμφότερα τα μέρη τον απαιτούμενον χρόνον να κανονίσωσι τα εαυτών, η μεν επιτροπή να ζητήση την αποστολήν άλλου ιερέως, ο δε ιερεύς την τακτοποίησιν των εαυτού υποθέσεων.

Η επιτροπή τότε μόνον προβαίνει εις την σύγκλησιν Συνελεύσεως περί παύσεως του ιερέως, όταν εκ των προτέρων έχει λίαν σοβαράς και αποδεδειγμένας αιτίας κατ’ αυτού, ας εκθέτει τη Γενική Συνελεύσει, η όταν τριάκοντα (30) εκ των τακτικών μελών της κοινότητος εγγράφως υποδείξωσι τη επιτροπή την σύγκλησιν της ως είρηται Γεν. Συνελεύσεως αναφέροντες συγχρόνως εν τω εγγράφω των τας σοβαράς και αποδεδειγμένας αιτίας, ας κατ’ αυτού θέλουσι έχει.. Ο εφημέριος της κοινότητος δέον να είναι Έλλην την καταγωγήν, ή δυνατόν τελειόφοιτος της Θεολογίας και αγγλομαθείς ή δυνατόν. Διορίζεται υπό της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, εφ’ όσον αύτη έχει υπό την επίβλεψίν της τας εξωτερικάς

κοινότητας, ή του Οικονομικού Πατριαρχείου, όταν τούτο άρη το δικαίωμα της επιβλέψεως των κοινοτικών Εκκλησιών από της Συνόδου της Ελλάδος. Διορίζεται ο εφημέριος τη υποδείξει της κοινότητος του Συμβουλίου αυτής έχοντος το δικαίωμα του κανονίζειν τον μισθόν αυτού. Ο εφημέριος δύναται να εκτελή και τα καθήκοντα του διδασκάλου εις τους της κοινότητος Ελληνόπαιδας ή ξένους τη αποφασίσει της επιτροπής οπότε οι γονείς ή οι διδασκόμενοι υποχρεούνται να καταβάλωσι τα υπό της επιτροπής ορισθησόμενα δικαιώματα εις αυτήν παρ’ ης να μισθοδοτήται επί τούτω ο και διδάσκαλος ιερεύς.

Τα έξοδα της αφίξεως του ιερέως προσκαλουμένου υπό της κοινότητος καταβάλλει το ταμείον αυτής ως προς τα της επιστροφής αυτού αφίεται εις την διάθεσιν του Δ. Συμβουλίου, όπερ ενεργεί συμφώνως με τους πόρους της κοινότητος. Το Δ. Συμβούλιον έχει το δικαίωμα του συμβάλλεσται μετά του εφημερίου επί δύο έτη, έξη (6) μήνας δε προ της λήξεως των δύο ετών το Δ. Συμβούλιον δύναται να ανανεώση το συμβόλαιον μετά του εφημερίου δι’ άλλην μίαν διετίαν ή δίδει αυτώ την προθεσμίαν να απαλλαγή των καθηκόντων του ως εφημερίου της εν Johannesburg κοινότητος.

Άρθρον 36.

Άπασαι αι ιεροτελεστίαι εν τω Ναώ και εκτός αυτού θα τελώνται κατά τας διατάξεις της Ορθοδόξου Ανατολικής Ελληνικής Εκκλησίας εις γλώσσαν Ελληνικήν αποκλειστικώς.

Άρθρον 37.

. Την 21 Μαΐου εορτήν των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης εορτάζει ο Ναός της Κοινότητος, καθ’ ον τρόπον αποφασίζει το εκάστοτε Δ. Συμβούλιον. Την εορτήν της Ορθοδοξίας τελείται μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως των ευεργετών, δωρητών και συνδρομητών της Κοινότητος. Την 29 Μαΐου τελείται μνημόσυνον του τελευταίου Αυτοκράτορος του Βυζαντίου Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Η Κοινότης ωσαύτως εορτάζει κατά την 25 Μαρτίου, επέτειον της Εθνικής Παλιγγενεσίας, συνεργαζομένη μετά των επιτροπών των λοιπών εν Johannesburg υπαρχόντων Ελληνικών συλλόγων.

Άρθρον 38.

Η εκάστοτε επιτροπή της Κοινότητος υποχρεούται να επιλαμβάνηται παντός αναφυομένου ζητήματος, κοινού ενδιαφέροντος δια τους εν Τανσβάαλ Έλληνας ή και μερικού ως και εθνικού, εκτός ιδιωτικού. Τα δε τυχόν έξοδα ουδόλως θέλουσι επιβαρύνει το Ταμείον της Κοινότητος.

Άρθρον 39.

Η Συνέλευση μόνη έχει το δικαίωμα να ανακηρύττειν επίτιμα μέλη της κοινότητος άνδρας αναδεδειγμένης αξίας ηθικής και υποστηρίξαντας την κοινότητα.

Άρθρον 40.

Η κοινότης τίθεται υπό την προστασίαν και σκέπην του εκάστοτε Διαδόχου του Ελληνικού Θρόνου.

Άρθρον 41.

Η κοινότης θεωρείται διαλυμένη, όταν ο αριθμός των τακτικών αυτής μελών κατέλθη εις τον αριθμόν τον μικρότερον των δέκα συνδρομητών. Εν τοιαύτη περιπτώσει η υπάρχουσα περιουσία της κοινότητος κινητή και ακίνητος κατατίθεται υπό του Προέδρου, ή μη υπάρχοντος τοιούτου, υπό του αντιπροσωπεύντος τα Ελληνικά συμφέροντα εν Johannesburg Προξένου τη αιτήσει τω εναπομεινάντων μελών εις μίαν των εν Johannesburg Τραπεζών εντόκως επί τρία έτη. Εάν κατά το διάστημα τούτο ανασυσταθή η κοινότης, τότε τη εγκρίσει και συστάσει του εν τη πόλει του Johannesburg διαμένοντος Προξένου της Ελλάδος, κατόπιν αιτήσεως της επιτροπής της ανασυσταθείσης κοινότητος, θα επιστέφεται η περιουσία αυτής παρά της Τραπέζης εις την κατοχήν της νέας κοινότητος, άλλως όλη η περιουσία της κοινότητος θα περιέρχηται εις το Ταμείον του Εθνικού Στόλου της Ελλάδος ή της Εθνικής Αμύνης κατ΄ απόφασιν της Ελληνικής Κυβερνήσεως.

Άρθρον 42

Εκάστην Μ. Παρασκευήν περιέρχεται εν τω ναώ δίσκος υπέρ του εν Johannesburg Νοσοκομείου ή υπέρ των εκτάκτων αναγκών της κονότητος προς βοήθεια των απόρων ομογενών. Εις τον δίσκον τούτον δίδεται και εκ του ταμείου της κοινότητος ποσόν τι, αν επιτρέπωσι τα οικονομικά της κοινότητος.

Άρθρον 43.

Πάσα ενέργεια της κοινότητος μη προβλεπομένη υπό του καταστατικού αποφασίζεται πάντοτε υπό της Γεν. Συνελεύσεως.

Άρθρον 44.

Το παρόν Καταστατικόν είναι αναθεώρησις του υπό της 17 Μαΐου 1908 ψηφισθέντος υπό της Α’ Γενικής Συνελεύσεως των μελών της Κοινότητος του Johannesburg.

Άρθρον 45.

Το παρόν Καταστατικόν αναθεωρηθέν και ψηφισθέν υπό της Γενικής των μελών της Κοινότητος Συνελεύσεως την 9 Ιανουαρίου 1911 ισχύει ως έχει επί πέντε (αρ. 5) έτη, οπότε πάσα παρουσιασθησομένη τροπολογία αναθεωρηθήσεται τη εγγράφω

αιτήσει τριάκοντα τουλάχιστον εκ των τακτικών μελών της Κοινότητος. Εν Johannesburg τη 28 Ιανουαρίου 1911 εγένετο ψηφισθέν υπό της Γενικής των τακτικών μελών της Κοινότητος Συνελεύσεως.

Ενεκρίθη δε υπό της Κυβερνήσεως του Τρανσβάαλτη 6 Ιουνίου 1911.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Α. Καψόπουλος

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ

Α. ΚΟΛΑΡΑΣ

Ο ΓΡΑΜΑΤΕΥΣ

Ο. Δ. ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟς

Ο ΤΑΜΙΑΣ

Δ. ΣΥΚΙΩΤΗΣ

ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ

Θ. ΜΕΝΤΗΣ

Α. ΤΡΥΠΟΣΚΙΑΔΗΣ Κ. ΣΑΚΕΛΑΡΙΔΗΣ

Αποσταλέν προς εκτύπωσιν.

Johannesburg τη 1η Αυγούστου 1912, Π. Ο. Βοχ 3971.

Το καταστατικό τούτο είναι συνταγμένο σύμφωνα με τις τότε αντιλήψεις των ομογενών και την πείρα που είχαν ως προς αυτά τα ζητήματα. Αυτό βέβαια δεν πρέπει να χρησιμοποιήθηκε για πολλά χρόνια. Όπως το άρθρο 44 λέει, ήταν αναθεώρηση εκείνου που είχαν φτιάξει το 1908, το Μάιο μήνα. Άλλωστε όλα τα καταστατικά των Ελλήνων ομογενών στην παροικία του Johannesburg τα ήθελαν να υπακούουν αυτά στις προσδοκίες των και όχι αυτοί στο κάθε καταστατικό που έκαναν.

Τα επόμενα χρόνια τυπώθηκαν πολλά καταστατικά εκ των οποίων ελάχιστα είχαν επισημοποιηθεί από τις αρμόδιες αρχές του κράτους. Ένα από αυτά είναι το ακόλουθο το οποίο τυπώθηκε το 1952 στην εφημερίδα Νέα Ελλάς και έχει ως εξής:

Είναι εξ ολοκλήρου στην Αγλική γλώσσα και το παρουσιάζω ως έχει:

Στη διαδρομή των προηγουμένων ετών τις περισσότερες φορές που το είχαν τροποποιήσει ποτέ τους δεν το υπέβαλαν εις την αρμόδια υπηρεσία εις την Πραιτώρια προς αναγνώριση, αυτό του έτους 1952 ήταν παράνομο. Και εδώ όπως στην κοινότητα του Κέϊπ- Τάουν τα ενεργά μέλη πλήρωναν ετήσια συνδρομή. Ας δούμε την παράγραφο που αφορά την ετήσια συνδρομή:

11 [ a ] Until otherwise decided by the Community in general meeting every member shall, in consideration, pay of the benefits And privileges available to

members, pay as from the coming into force of the Regulations an annual subscription of Two Pounds. [ 2 ].

Σε αυτό το καταστατικό και συγκεκριμένα στην σελ. 2 άρθρον 5 παράγ. ( α ) πρώτο μέλημα είναι η κατασκευή εκκλησίας, σχολεία και χώρους διαμονής των μαθητών.

Ειδικά η κοινότητα του Γιοχάνεσμπεργ πρωτοστατούσε σε μεγαλεπήβολα σχέδια και μεγάλες ιδέες χωρίς ποτέ να τα περαιώσει. Ξετυλίγοντας προσεκτικά τις σελίδες αυτού του βιβλίου θα το διαπιστώσει και μόνος του ο αναγνώστης. Σχολεία και εκκλησία δημιούργησαν αλλά χώρο διαμονής δεν έγινε ποτέ από τον κοινοτικό φορέα.

Προς το σκοπό αυτό αγόρασαν το έτος 1911 στις 18 Ιανουαρίου το οικόπεδο Αυτό το οικόπεδο συνόρευε με την οδό Nuget-Banket και Wolmarants str. ( τα ονόματα αυτά παραμένουν μέχρι σήμερα τα ίδια, (να μην ξεχνάμε ότι από όταν ανάλαβαν την διακυβέρνηση της χώρας οι Μαύροι αλλάζουν συνέχεια τις τοπωνυμίες και παντού) Ύστερα από δύο χρόνια και συγκεκριμένα στις 5 Φεβρουαρίου το 1913 έβαλλαν τον θεμέλιο λίθο της εκκλησίας και την επόμενη χρονιά στις 14 Φεβρουαρίου το 1914 τελείωσε η εκκλησία.

Την αφιέρωσαν εις την αγιότητα του Μέγα Κωνσταντίνου και Ελένης. Για το κτίσιμο της εκκλησίας σύναψαν δάνειο με τους αδελφούς Αλεξάνδρου 3,000.00 λιρών, κάτοικοι περιοχής Βερίνιχεν, επάγγελμα κτηματίες. Φωτογραφία εκκλησίας σήμερα.Φωτ.

Αυτοί κατάγονταν από τη Μυτιλήνη. Το δάνειο εκείνο ήταν κατά κάποιο τρόπο τοκογλυφικό. Μαρτυρίες γερόντων και η άρνησή τους ( Αδελφοί Αλεξάνδρου ) όταν τους ζητήθηκε από την κοινότητα να προεξοφλήσουν το υπόλοιπο ποσό ώστε να γλυτώσουν τους τόκους που σίγουρα ήταν μεγάλοι , δείχνει καθαρά ότι αυτοί εργάζονταν τοκογλυφικά και ποσώς τους ενδιέφερε αν η κοινότητα κινδύνευε να χάσει την εκκλησία και το οικόπεδο, που με πολλούς κόπους είχαν αγοράσει οι ομογενείς τους δίπλα από την εκκλησία με σκοπό να κτίσουν σχολείο. Ενώ, μικρότερο ποσό που χρωστούσαν στον αγοραστή αυτού του οικοπέδου, όταν του πρότειναν να προπληρώσουν το υπόλοιπο, εκείνος δέχτηκε χωρίς τους τόκους φυσικά. Η κοινότητα μπορούσε να εξασφαλίσει δάνειο από τράπεζα και όχι από ιδιώτες. Αν χρειάζονταν εγγύηση υπήρχαν προς τούτο πολλοί Έλληνες ομογενείς μας με οικονομική δύναμη αλλά το Δ. Συμβούλιο το απέρριψε τότε.

Μερικοί όμως από τους συμβούλους πρότειναν να πάρουν δάνειο από τους αδελφούς Αλεξάνδρου. Από αυτό και διάφορους άλλους λόγους κυρίως εγωισμός, ηγετισμός, πείσμα και προεδρομανία, άρχισε να ριζώνει από την εποχή εκείνη και μεταδίδονταν εις τα μετέπειτα κοινοτικά συμβούλια, μόνιμος καχυποψία και φαγωμάρα με αποτέλεσμα.....! δυσπραγία αποφάσεων και χέρσα κοινότητα.

Παράλληλα με τους ομογενείς του Γιοχάννεσμπεργκ κινούντο και αυτοί της Πραιτωρίας. Αγοράστηκε οικόπεδο και κτίστηκε η εκκλησία ( Ιερός Ναός Ευαγγελισμού της Θεοτόκου) Προς το σκοπό αυτό σύναψαν δάνειο από τράπεζα. Συνέταξαν το 1908 και το καταστατικό το οποίο τροποποιήθηκε το έτος 1923 και το έτος 1966 στις 4 Δεκεμβρίου. Αυτό είναι σε αυτή τη σελίδα και είναι συντεταγμένο στην Ελληνική γλώσσα.

Το παρόν είναι εκτύπωσις της κατατεθειμένης εις τα αρχεία της Κοινότητος επισήμου μεταφράσεως εκ του αγγλικού κειμένου του Καταστατικού της Ελληνικής Κοινότητος Πρετορίας, ήτις μετάφρασις εγένετο την 22-5-1967 υπό του επισήμου μεταφραστού του Υπουργείου Εξωτερικών του Βασιλείου της Ελλάδος, κ. Ν. ΤΣΙΓΑΛΑ.

ΕΚ ΤΟΥ Δ. Σ. ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΤΗΤΟΣ ΠΡΕΤΟΡΙΑΣ - Πρετόρια1967

ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ

ΠΡΕΤΟΡΙΑΣ

ΠΙΝΑΞ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

ΑΡΘΡΟΝ ΥΠ’ΑΡΙΘΜΟΝ ΘΕΜΑ ΣΕΛΙΔΕΣ

1ΟΝ)… ..ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ 5

2ΟΝ)………ΣΩΜΑΤΕΙΟΝ 5

3ΟΝ)………ΚΥΡΙΟΙ ΣΚΟΠΟΙ 5,6

4ΟΝ)……...ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΕΣ ΣΚΟΠΟΙ 7,8

5ΟΝ)……….ΜΕΛΗ 8,9,10

(Α) Έκτασις ( περιοχή) Κοινότητος 8

(Β) Ονομαστικά Μέλη 8

(Γ) Τακτικά Μέλη 8,9

(Δ ) Επίτιμα μέλη 9,10

6ΟΝ) ……………………….ΕΠΙΤΙΜΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ 10

7ΟΝ)………………………ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΜΟΙΑ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ 10,11

(Α) Ονομαστικά Μέλη 10,11

(Β) Τακτικά Μέλη 11

(Γ) Ορισμός των εν ενεργεία μελών 11

8ον)…………………….ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ 11,12,13

9ΟΝ)……………………ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ 13,14,15,16,17

10Ν) …………………ΕΚΛΕΗΙΜΟΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ 17

11ΟΝ)……………… ΕΞΟΥΣΙΑΙ (ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ) ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΙ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΕΠΙΤΡΟΠΩΝΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ. 17,18,19,20,21,22

(Α) Γενικά 17,18

(Β) Διοικητικόν Συμβούλιον 18,19, 20,21

(Γ) Εκτελεστική Επιτροπή 21

(Δ) Υποεπιτροπή 21,22

12ον ………………ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ 22, 23, 24 25

(Α) Πρόεδρος 22

(Β) Αντιπρόεδρος 22

(Γ ) Επίτιμος Θυσαυροφύλαξ 22,23

(Δ ) Επίτιμος Γραμματεύς 23, 24

(Ε ) Θεματοφύλακες 24, 25

13ον ……….ΑΓΟΡΑ, ΠΩΛΗΣΙΣ, ΔΙΑΘΕΣΙΣ, ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΙΣ ΤΩΝ ΚΤΗΜΑΤΩΝΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ 25

14ΟΝ) …….ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ 25, 26

15ΟΝ) …… ΓΕΝΙΚΑΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ 26, 27, 28, 29, 30, 31

(Α ) Τύποι Γενικών Συνελεύσεων 26, 27

(Β ) Τρόπος συγκλήσεως Γενικών Συνελεύσεων 27, 238

(Γ ) Διαδικασία Γενικών Συνελεύσεων 28, 29, 30, 31

16ον)…….ΤΡΟΠΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ 31, 32, 33

17ΟΝ) …..ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΙΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ 33

18ΟΝ) ….ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΑΝΟΝΩΝ 33, 34

19ΟΝ)…..ΔΚΑΙΩΜΑ ( ΕΞΟΥΣΙΑ ) ΥΠΟΓΡΑΦΗΣ 34

20ΟΝ) ….ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΝ ΕΤΟΣ 34

21ΟΝ)….. ΕΠΙΚΡΑΤΕΡΑ ΨΗΦΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ 34

22ΟΝ) ….ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ 34, 35

23ΟΝ).....ΑΝΩΜΑΛΙΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΝ 35

24ΟΝ)…..ΔΙΑΦΟΡΑ 35, 36

25ΟΝ) …..ΣΥΣΤΑΣΙΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΙΜΗΣ 36

26ΟΝ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΡΛΙΟΥ ΤΙΜΗΣ 36, 37

1ΟΝ ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ

ΕΠΕΙΔΗ το αρχικόν Καταστατικόν της Ελληνικής Κοινότητος Πρετορίας ανάγεται εις το έτος 1908 ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ το Καταστατικόν τούτο ετροποποιήθη εν έτη 1923 και υστερώτερο, ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΕΠΕΙΔΗ μεταγενεστέρως προέκυψαν διάφορα κείμενα καταστατικών και τροποποιήσεων, τα οποία ωδήγησαν εις συγχύσεις και εις ανεπιθυμήτους διαμάχας εις τους κόλπους της Κοινότητος. ΚΑΙ ΠΕΡΙΤΕΡΩ ΕΠΕΙΔΗ θεωρείται επιθυμιτόν, εύλογον και προς το βέλτιστον συμφέρον της Κοινότητος όπως εξαλειφθή πάσα σύγχυσις και πάσα εχθρότης και όπως το υφιστάμενον Καταστατικόν οδηγηθή εις μίαν γραμμήν νεωτέραν κατευθύνσεων και προς τον σκοπόν τούτον είναι ουσιώδες όπως το υφιστάμενον Καταστατικόν τροποποιηθή και εδραιωθή.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Το Καταστατικόν της Ελληνικής Κοινότητος της Πρετορίας, τροποποιείται και εδραιούται δια του κάτωθι παρατιθεμένου Καταστατικού και επενθυμίζεται, ότι το Καταστατικόν τούτο ενεκρίθη (υιοθετήθη) δεόντως υπό της Εκτάκτου ( ειδικής Συνελεύσεως της Κοινότητος, η οποία συνήλθεν εν Πρετορία την 4ην Δεκεμβρίου 1966, συμφώνως προς το άρθρον 65 του ισχύοντος Καταστατικού.

2ον) ΣΩΜΑΤΕΙΟΝ

Η Κοινότης είναι Σωματείον ατελεύτου διαρκείας (συνεχείας ), το οποίον αποτελείται από απεριόριστον αριθμόν μελών, των οποίων η προσωπική ευθύνη περιορίζεται εις το υπ’ αυτών

οφειλόμενον και καταβαλλόμενον ποσόν της συνδρομής. Δεν είναι ίδρυμα επικερδές, εξαιρέσει της πραγματοποιήσεως των σκοπών της.

3ον) ΚΥΡΙΟΙ ΣΚΟΠΟΙ

Η Κοινότης έχει ως κυρίους σκοπούς:

(α) Τον συντονισμόν, την διοίκησιν, και τον έλεγχον των μη θρησκευτικών λετουργημάτων της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, της Σχολής της Κοινότητος, της Κοινωνικής Λέσχης, και παντός άλλου χώρου προοριζομένου εις την λατρείαν, την μάθησιν και την ψυχαγωγίαν, τα οποία ήθελον ιδρυθή εις το μέλλον.

(β) Την εξασφάλισην της αρμονίας και της ομονοίας μεταξύ απάντων των μελών της Κοινότητος εν Πρετορία και Δημοκρατία της Νοτίου Αφρικής.

(γ) Την διαφύλαξιν των αρχών της Ελληνοορθοδόξου Εκκλησίας και την διατήρησιν (διαιώνισιν)του σεβασμού της Ελληνοορθοδόξου Θρησκείας και των θεσμών αυτής υπό των μελών της Κοινότητος.

(δ) Την διαφύλαξιν της πνευματικής και πατροπαραδότου κληρονομίας του Ελληνικού Λαού.

(ε) Την διατήρησιν αξιολόγων θρησκευτικών, φιλανθρωπικών, ιατρικών και κοινωνικών ιδρυμάτων ελληνικής ή άλλης καταγωγής.

(ζ) Την ενθάρρυνσιν και ανάπτυξιν πνεύματος αμοιβαίας κατανοήσεως και καλής θελήσεως μεταξύ των μελών, καθώς και μεταξύ των μελών και απάντων των πολιτών της Δημοκρατίας της Νοτίου Αφρικής.

(η) Την διατήρησιν των δεσμών και της αγάπης προς την Πατρίδα (το πάτριον έδαφος), την πάτριον μόρφωσιν και γλώσσαν και συνάμα την εμφύσησιν εις τα μέλη της αγάπης και του σεβασμού και της συναισθήσεως αλληλεγγύης προς την μόρφωσιν, την λογοτεχνίαν και τους εθνικούς πόθους και τους θεσμούς της Δημοκρατίας της Νοτίου Αφρικής.

(θ) Τον συνεταιρισμόν με παρόμοια Σωματεία εν τη Δημοκρατία της Νοτίου Αφρικής προς δημιουργίαν ενός Εθνικού Σωματείου δια την Ελληνικήν Κοινότητα εις την Νότιον Αφρικήν και διατήρησιν αυτού.

4ον) ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΕΣ ΣΚΟΠΟΙ

(α) Την κατοχήν του παρόντος ενεργητικού, την συντήρησιν, επιδιόρθωσιν και βελτίωσιν των κτιρίων, των κινητών και ακινήτων επίπλων της Κοινότητοςκαι την αύξησιν ή μεταποίησιν αυτών.

(β( Την συλλογήν (τον πορισμόν) χρημάτων από ετησίας ή άλλας συνδρομάς και άλλας υποχρεώσεις βαρενούσας τα μέλη, από τελετάς ή εράνους ή από δωρεάς η κληροδοτήματα και την εξόδευσιν (διάθεσιν)των χρημάτων τούτων συμφώνως προς το πνεύμα των δωρητηρίων ή των κληροδοτημάτων ή και προς τον σκοπόν και τον τρόπον τον οποίον ήθελεν εκάστοτε κρίνη το Συμβούλιον, περί του οποίου προβλέπεται περαιτέρω.

(γ) Την απόκτησιν δι’ αγοράς ή αναταλλαγής μακροχρονίου μισθώσεως ή άλλως προσθέτων κτημάτων κινητών και ακινήτων και την συντήρησίν των.

(δ) Την εκμήσθωσιν ή ενοικίασιν του όλου ή μέρους των κτημάτων και των κτιρίων της Κοινότητος, υφ’ όρους προσόδου ή ως άλλως, ήθελεν ορίση το Συμβούλιον.

(ε) Την πώλησιν, μεταβίβασιν ή ανταλλαγήν οιουδήποτε κτήματος κινητού ή ακινήτου.

(ζ) Την σύναψιν δανείων επ’ ενεχείρω ή υποθήκη κινητών ή ακινήτων κτημάτων και την σύναψιν των δεόντων συμβολαίων ενεχύρου ή υποθήκης και την εξασφάλισιν της εγγραφής αυτών.

(η) Την χορήγησιν βοηθημάτων προς ανακούφισιν των δυστυχούντων ή απόρων μελών της Κοινότητος ή άλλων προσώπων ελληνικής καταγωγής ως και υπέρ αξιεπαίνων επιδιώξεων.

(θ) Την σύστασιν Ταμείου Συνεισφορών και Προνοίας ή συντάξεως δια τους υπαλλήλους της Κοινότητος ή Προνοίας και ασφαλίσεως εις περίπτωσιν θανάτου παντός υπαλλήλου της Κοινότητος.

(ι) Την επένδυσιν κεφαλαίων, των οποίων δεν έχει (η Κοινότης) άμεσον ανάγκην, εις ομολογίας κρατικάς ή δημοτικάς, ή εις προσθεσμικάς καταθέσεις εις τινα Τράπεζα ή οικοδομικήν εταιρίαν. Και, εις περίπτωσιν πωλήσεως οιουδήποτε κτήματος, την αποδοχήν πρώτης Υποθήκης προς ασφάλειαν του μη πληρωθέντος υπολοίπου τμήματος πωλήσεως και κατά την πληρωμήν αυτού την ακύρωσιν αυτής ή την εκχώρησίν της εάν υφίσταται ιδιαίτερος λόγος.

(κ) Την πρόσληψιν ιερέων μεγάλης αξίας, εκκλησιαστικών υπαλλήλων και βοηθών και των απαιτουμένων διδασκάλων δια δια την κατάλληλον διεξαγωγήν των θρησκευτικών και εκπαιδευτικών λειτουργημάτων και επιδιώξεων της Κοινότητος.

(λ) Την απόλυσιν παντός προσώπου ενασχολουμένου υπό της Κοινότητος.

(μ) Την τροποποίησιν του παρόντος καταστατικού οσάκις αύτη ήθελε κριθή αναγκαία.

5ον ΤΑ ΜΕΛΗ

(Α) ΕΚΤΑΣΙΣ (ΠΕΡΙΟΧΗ) ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ

Η περιοχή της Ελληνικής Κοινότητος Πετορίας είναι η έκτασις της μεγαλυτέρας Πρετορίας και των περιχώρων της, ως αύτη τροποποιείται εκάστοτε υπό της Γενικής Συνελεύσεως της Κοινότητος.

(Β) ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ ΜΕΛΗ

Παν ορόσωπον ελληνικής καταγωγής διαμένον και διεξάγον εργασίαν (επιχείρησιν) ή εργαζόμενον ως υπάλληλος εντός της περιοχής της Κοινότητος ως και η σύζυγός και τα τέκνα αυτού, θα θεωρούνται ως μέλη της Κοινότητος Πρετορίας και θα καταχωρισθούν ως ονομαστικά μέλη υπό τον όρον όπως τα εν λόγω πρόσωπα είναι λευκής φυλής.

(Γ) ΤΑΚΤΙΚΑ ΜΕΛΗ

(Ι) Πάν πρόσωπον το οποίον κατά τον χρόνον της εγκρίσεως (της ψηφίσεως) του παρόντος Καταστατικού δεν καθυστερεί τας συνδρομάς του προς την Κοινότητα, θεωρείται ως τακτικόν μέλος, συμφώνως προς το Καταστατικόν.

(ΙΙ) Παν πρόσωπον το οποίον κατά τον χρόνον υης εγκρίσεως του παρόντος καθυστερεί τας προς την Κοινότητα συνδρομάς του θα θεωρηθή ως τακτικόν μέλος, συμφώνως προς το παρόν Καταστατικόν εάν πληρώση όλα τα καθυστερούμενα εντός τριών μηνών μετά την έγκρισιν του παρόντος ή εντός οιασδήποτε περιόδου παρατάσεως την οποίαν ήθελεν χορηγήση το Συμβούλιον.

(ΙΙΙ) Παν ονομαστικόν μέλος το οποίον διέμεινεν μονίμως, διεξήγαγεν εργασίαν ή ηργάσθη ως υπάλληλος εντός της περιοχής της Κοινότητος επί περίοδον τριών τουλάχιστον μηνών και το οποίον δεν είναι ηλικίας μικροτέρας των δέκα οκτώ ετών, δύναται να ζητήση να γίνη τακτικόν μέλος αφού συμλπηρώση την προς τούτο αίτησιν «Α» και καταβάλλη την πρώτην ετήσιαν συνδρομήν.

Εντός 30 ημερών ή εντός της περιόδου την οποίαν ήθελε κρίνη εύλογον να παρατείνη το Συμβούλιον, να κοινοποιήση εγγράφως εις τον αιτούντα την αποδοχήν η την απόρριψιν της αιτήσεώς του, και εις περίπτωσιν απορρίψεως η κοινοποίησις θα συνοδεύεται με την επιστροφήν της πληρωμής η οποία προσεφέρθη. Το Συμβούλιον δεν υποχρεούται να δώση τους λόγους δια τους οποίους απερρίφθη η αίτησις αύτη.

(ΥΙ) Ησυνδρομή την οποίαν οφείλει να πληρώνη παν τακτικόν μέλος θα ορίζεται υπό του Συμβουλίου κατά την έναρξιν εκάστου οικονομικού έτους και θα προκαταβάλλεται ετησίως ετησίως την 1ην

Απριλίου και όχι αργότερα της μιάς (1) ώρας προ της ενάρξεως της Ετήσιας Γενικής Συνελεύσεως της αναφερομένης εις το άρθρον 15 ΑΙ ή μιάς μικροτέρας περιόδου προ της Συνελεύσεως ταύτης την οποίαν το Συμβούλιον ήθελε ορίση.

(Δ) ΕΠΙΤΙΜΑ ΜΕΛΗ