Vjenčić - Венчик...вал коло Славка и його оца, як кед би им дзековал же го кармели и чували вжиме. Потим ше

Savez Rusina Republike HrvatskeСоюз Русинох Републики Горвaтскей

BROJЧИСЛО 4/201783

ISSN 1331-2189

Vjenčić - Венчик

ПРОЄКТ «ГОРВАТСКИ И РУСКИ ЯЗИК ‒ ПОДОБНОСЦИ И РОЗЛИЧНОСЦИ»

У ПИШКУРЕВСКЕЙ ШКОЛИЦешиме ше кед чуц руске слово у горватских школох дзе ше руски нє виучує. Дараз у Пиш-куревцох жило и коло 500 Руснацох, нєшка, нажаль, тото число ше значно зменшело. Алє ище вше єст Руснацох котри нє забуваю сво-йо коренї. Пред трома роками младши Пиш-куревчанє почали активно участвовац на Лєтних школох Руснацох и од того часу ста-ємно приходза у вельким чишлє. Указали ше як вредни и любопитлїви школяре котри нау-чене запаметали и жадали пренєсц другим у Пишкуревцох. Так настал проєкт «Горватски и руски язик — подобносци и розличнос-ци», а на инициятиву учительки горватско-го язика Ивани Арамбашич. Цеком октобра 2017. року школяре шестих и осмих класох ОШ Матия Ґубец у Пишкуревцох зоз учитель-ку горватского язика, а з помоцу вонкашнїх сотруднїцох Агнетки Балатинац и учительки руского язика Лесї Мудри, зберали мате-

риял, правели плакати и презентациї за тот проєкт. Школяре представели руску азбуку, а поровновали подобносци и розличносци на прикладу познатей писнї Григора Витеза «Як жиє Антонтон» на горватским и руским язику, а могли и сами пробовац прекладац и други тексти з єдного на други язик. Школя-ре осмей класи Инес Милич, Андрия Пастор и Ґабриєл Мачинкович порихтали презента-цию у котрей присутним кратко представели Руснацох: кратку историю, виру, облєчиво, писмо. Пишкуревчанє мали нагоду видзиц и як випатра руске народне облєчиво котре представела Николина Хома, а шицки ше засладзели и зоз бобальками. На концу про-єкту школяре заключели же то було красне искуство зоз котрого научели вельо нового, алє ше и добре забавели.

Леся Мудри

Пишеме по рускиЛана Вукадин, Доротеа Бартолович и Андрия Юрман

Ива Спаїч

2 VJENČIĆ - ВЕНЧИК 83/2017

Uredništvo: Vera Pavlović (glavna i odgovorna urednica), Ahnetka Bala-tinac, Ljubica Harhaj, Manuela Dudaš, Lesya Mudri i Vladimir ProvčiSavjet uredništva: dr.sc. Oksana Timko Đitko (predsjednica), Marijana Džudžar, vl. Vladimir SedlakLektori: Marija Vulić (rusinski jezik), Andreja Magoč (hrvatski jezik)

Tiskanje potpomaže Savjet za nacio-nalne manjine Republike Hrvatske.Naklada: 400 primjeraka

Редакция: Вера Павлович (главна и одвичательна редакторка), Агнетка Балатинац, Мануела Дудаш, Люби-ца Гаргай, Владимир Провчи, Леся Мудри

Совит редакциї д.ф.н. Оксана Тим-ко Дїтко (предсидатель), Марияна Джуджар, о. Владимир СедлакЛекторе: Мария Вулич (руски язик), Aндрея Магоч (гортватски язик)Друкованє помага Совит за нацио-нални меншини Републики Горват-скей.Тираж: 400 прикладнїки

“VJENČIĆ”Izdavač: Savez Rusina RH

http://www.savezrusina.hr [email protected]

Facebook: Savez Rusina RH VukovarZa nakladnika: Dubravka RašljaninUredništvo: Vukovar,

Vijeća Europe 93Tel. / faks: 032 428–342IBAN HR1623400091110057465Tisak: Proventus Natura d.o.o. CernaNaklada: 400 primjeraka

“ВЕНЧИК”Видава: Союз Русинох РГ

http://www.savezrusina.hr [email protected]

Фейсбук: Savez Rusina RH VukovarЗа видавателя: Дубравка РашлянинРедaкция: Вуковaр, Рaди Европи 93Тел. / факс. 032 428–342ИБАН HR1623400091110057465Друкує: Провентус Натура д.о.о. ЦернаТираж: 400 прикладнїки

BROJ / ЧИСЛО 83GODINA / POK 2017.

Tiskano – Друковaне12 / 2017

Rukopisi se ne vraćaju.Рукописи ше нє врaцaю.

CijenaЦенa

KunaКуни5

Impr

esum

SADRŽAJ - ЗМИСТ

Насловни бок: Агнетка Балатинац: Дзеци и снїжнїкОстатнї бок: Агнетка Балатинац: Жимски радосци

Проєкт «Горватски и Руски язик — подобносци и розличносци» у пишкуревскей школи . . . . . . . . . . . . . . . 2

Владимир Костелник (1930–2012) . . . . . . . 4

Перше путованє єдней шнїговей пахульки 8

Нє сцека ше до швета кед барз жимно и змерка ше! . . . . . . . . . . . . . . . . 8

Брила. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10

Древени цукрики . . . . . . . . . . . . . . . . . 10

У драже… . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12

Богатство єшенї . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14

Отримана 6. манифестация дзецинскей творчосци — “Перши аплауз” . . . . . . . . . . . . . . . . 16

Роздумуйме еколоґийно . . . . . . . . . . . . 18

Чудесни швет . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19

Корпа за шмеце . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20

Школяре написали . . . . . . . . . . . . . . . . 22

Забавни боки . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26

Подобово роботи. . . . . . . . . . . . . . . . . 29

383/2017 VJENČIĆ - ВЕНЧИК

Пейц роки од шмерци

Владимир Костелник (1930–2012)Владимир Костелник народзени 09. ок-тобра 1930. року у Петровцох. Пейц кла-си Пучкей школи закончує у Петровцох, а ґимназию у Руским Керестуре. Робел у редакциї новинох “Руске слово” и бул одвичательни редактор часопису “Пио-нирска заградка” (1946–1948). Потим ше враца до Републики Горватскей дзе як новинар робел за рижни новини: “Глас Славониї”, “Вуковарски новини”, “Боро-во”, “Винковски новосци”... тиж так робел и на Радио Вуковару. Двацец роки бул главни и одвичательни редактор часо-пису “Нова думка”. Владимир Костелник писал на горват-ским и руским язику, и то приповедки, драми, романи и науково статї з обласци историї. Першу литературну роботу, дзе-цинску приповедку “Иво и кральовна” написал вєдно зоз своїм пайташом Кре-шом Зидаричом хтора друкована у Оси-єку, у новинох “Горватски новини” 1944. року. По руски обявел три кнїжки “Жеми моя”, “Бисерни дражки” и “Под червену заставу”. Заступени є у вецей антолоґи-йох рускей прози обявених на руским, сербским, словацким, українским и ру-мунским язику. Окреме треба визначиц його дїялносц на дружтвеним плану. Вон єден зоз сно-вательох Союзу Русинох и Українцох Горватскей 1968. року и його перши предсидатель по 1973. рок. Єден є зоз иницияторох формованя Литературней секциї при културним дружтве у Петров-цох. Особнє участвує у програмох тей секциї хтори вона орґанизовала у месце и вонка з места. Тиж так бул и инициятор снованя КУД “Осиф Костелник” у Вукова-ре.

По одходу до пензиї одходзи жиц до Рус-кого Керестура дзе и умар 18. децембра 2012. року. Любица Гаргай

ЇЖ

На брещку у лєшику, при бари, хлапци ше бавели на оганячки и скривачки. Ґрабали ше по стеблох и долапйовали птицово гнїзда. Виберали зоз нїх ваїчка, а птички смутнє чвиринкали.У єдней дзири у гущави, Микола наишол на єден нєвельки живи створ, шивкасто–жовкастей фарби. Кед го збачел, поцаг-нул ше до дзири. Микола сцерпезлїво длуго чекал чи ше знова зяви.О даяки час животиня викукла. Перше


зоз писками понюхцела, а вец ше поо-брацала на лїво и на право и вишла вон-ка на траву. Пущела ше ґу бари, а Микола за ню.Хлапцови ше привидзело же животинь-ка нїґда нє дойдзе дзе надумала, бо ишла барз помалючки. Допило му та спущел обидва руки на ню.– Яааай! – нагло ше випросцел и поцаг-нул руки ґу себе. Отресал з пальцами, бо го животинька поджобала.На йойк прибегли и други хлапци. Вец им виприповедал цо видзел и указал им жи-вотиньку. Ириней, як найстарши, поваж-но вигварел:– Ша, то лєм їж.– А ми думали же голєм крокодил, кед ши ше так роздар, Миколко!– Та яки крокодил, дзе би ту бул кроко-дил, – гварел Микола кед престал йой-чац.Ганьбел ше плакац, гоч го щипало там дзе бул поджобани. Вєдно зоз другима хлапцами знова почал лапац животинь-ку, алє ше вона нє дала. Нараз могла барз швидко сцекац. Склубачовала ше и ко-турбичала зоз брещка.Закончела у старим меху цо го хлапци одкальшик принєсли. Ириней го однєсол дому. Вони маю вельке обисце у котрим єст миши и патканї.Иринейов оцец ше їжови барз зрадовал и пущел го до оградзеного двора одкаль нє могол сцекнуц. Най прави дружтво домашнїм животиньом и най лапа миши и патканї.

ЧИЖИКОВА ШЛЄБОДА

Влапел чижика Славко Полтрецого ище кед почал падац перши шнїг. Влапел го зоз галовиком виплєценим з бабовей предзовей нїтки. Под галов положел сухи чомовчок репику полни зоз шемен-

цом, нашеньом за конопи. Тоту лакотку чижики барз любя.Збуло ше якошик коло Крачуна. Славко положел чижика до клїтки и обешел ю на мур под тернацом. Оцец гварел:– Кед бизме го такой унєсол до хижи, мо-гол би загинуц од велькей горучави. Ту, под конком помали звикнє на цеплєйше, та го вец унєшеме до хижи.Перши дзень-два чижик смутни лєм ку-чал у клїтки. Нїч нє єдол, та огладнєл. Вец ше влапел до шеменцу цо му Славко по-ложел до мисочки. Кед го унєсли до хижи, поставал вше ра-доснєйши. Подскаковл, скакал з палїчки на палїчку у клїтки, и шпивал. Прекраш-нє було патриц на ньго и слухац го. Його червени, жовти, белави и шиви пирка украшовали нє лєм його, алє и цале оби-сце, а розвешельовали и Славка, Ганчу, оца и мацер.Так прешла и жима. Єдного красного марцового дня оцец и Славко зняли з мура клїтку, та вишли на двор.Оцец гварел:– Вешелєл ши нас цалу жиму, мили наш красавцу. Алє знам же ши жадал вецей места од того у клїтки. Ми це зачували од бридкей хвилї и гладу. Тераз пришол твой час та це пущаме.Славко слухал оца, а припатрал ше на чижика, лєбо як го людзе волаю – шти-ґлинца. Роздумовал о тим цо оцец гуто-рел, та пристал.– Най наш чижик одлєци на шлєбоду.Славко отворел дзверка на клїтки. Чижик вилєцел. Перше шеднул, якошик нєби-зовно, на яблоню при заградки, а потим олєцел далєй. Вец ше врацел, надлєцо-вал коло Славка и його оца, як кед би им дзековал же го кармели и чували вжиме. Потим ше залєцел и дзвигнул високо ґу хмаром, та ґу лєсу нєдалєко оталь. До своєй широкей шлєбоди.


МИМОВА ҐАҐА

На возбудзену поволанку своєй Мими з другого двора дзе ю послала накармиц гуски, мац ше перше дакус застарано опитала:– Цо ше збуло таке вельке, Мимо?– Гуше! – гарела– Гуше?– чудує ше мац, та одбегла ґу дзи-вчецу. – Ша, то вяри були гушата, злато мойо. Тераз су гуски цалком одроснути. – Алє, кед лєпше попатрела – а воно на-справди. Медзи гусками цо вредно збе-раю зарна кукурици и – гуше. Уж одрос-нуте. Приблїжела ше ґу ньому. Попатрела ище осторожнєйше. Вжала го до рукох. Кус роздумовала, ошмихла ше свойому пахолятку, та му гварела: – То нє гуше, алє прекрасна мала гуска. Дзива.Мима ше чудує ище баржей, а мац по-патрела горе, та предлужела: – Видзиш, мила, високо над нами лєтаю дзиви гуски. Єдна за другу. Селя ше до цеплих крайох, а на яр ше враца. Чуєш их як ше озиваю – ґаґа ґа-ґаґа-ґа! Патри горе и Мима, та и далєй гвари зачудвано:– Га, гей. Лєца у єдним порядку як тоти нашо гуски у дворе цо ходза у єдним шоре, єдна за другу.– Точно – потвердзела мац и дополнєла, указуюци: – И тота ту гуска. Вона нє одроснуте гуше, алє дзива гуска котра менша од наших домашнїх, як и шицки єй шестрички. Лєцела и вона. Алє, вистала и вислабла. Та злєцела ґу своїм родзином на жеми же би ше окрипела. Охабме ю най ше одпочинє. А ти єй дай ище зарен-ка, та вец идз до школи, бо ши уж заран-ковала.Мима так и зробела. А, кед ше врацела зоз школи коло поладня, перше ше опи-тала мацери цо зоз дзиву гуску. Мац ю одведла до гумна и указала:

– Опать ю. На брадлє є на поскладаних балох слами. Наєдла ше. Одпочинула. И тераз ше рихта пойсц.– Дзе, мамо?– На юг дзе и єй пайташки – одвитовала мац и предлужела: – Идз ґу нєй, та ю ище погласкай скорей як одлєци.Мима гласка гуску. Вона ше нє однїма. Лєм дзвигла главу високо и патрела до длугокого шора дзивих гускох як одход-за. Далєко. Далєко. Чуц их озиванє. Як кед би ше радзели о дальшей драги.– Ґа-ґа-ґа! – озвала ше и гуска на слами у Мимових рукох.Такой ше єй и одняла, та одпирхла пер-ше понад брадло, а вец над їх хижу. По-тим гет високо. Високо. Одлєцела блїжей трецому яту дзивих гускох, котри як кед би ю волали ґу себе. Ище раз ше на-кратко спущела дакус нїзше над Мимов двор. Як кед би єй подзековала на помо-ци и омоцнєню же би могла предлужиц далєку драгу. Зоз повтореним: – Ґа-ґа-ґа! Мима єй махала з обидвома руками и до-кричовала:– Лєц мила моя Ґаґо. Алє ше ми врац.– Щешлїве ци лєценє. И цеплу хвилю ци жадаме! – випровадзує ю и мац. А, на Мимово питанє же кед ше на яр будзе врацац, чи Ґаґа зайдзе до нїх одвитова-ла: – Зайдзе, зайдзе, злато мацерово – та вжала Миму на руки и дзвигла високо понад свою главу понукаюци ю: – Пома-хай єй ище раз. И поволай. Та придзе. Увидзиш. Опатриц це. И знова подзеко-вац. – Спущаюци ю на жем, погласкала ю по чарних власох и побочкала за черве-ни лїчка: – Ти, ти ми мила моя старатель-ко о гускох!– Мима ище єден час махала. И патрела до висока. За гуску. Дзиву. Док нє страце-ла и тот треци длугоки шор вично селя-цих дзивих гускох. Далєко. Там дзе тераз цепло. А до нас ше уцагує жима.


Жима Шнїг завеє з густих хмарох,зрадую ше дзеци,през облак вше патра, крича:Гей, шнїг пада, лєци!

А вон пада як кед би шемотилї роєлии зоз билима кридлами мило трепецели.

Пада, пада и нападаскоро до колєна,цали швет ци єдна плахтабило обилєна.

Гавриїл Костельник

НА ВАЛАЛЄ Миц, миц,ґу мнє придз.

Гав, гав,лабку дай.

Му-у, му-у,и я ту.

Ме-е, ме-е,занєдзбай ме.

Ко-ко-да, ко-ко-да,вона зна,же то так.И лєм так.

На валалєи вашаре,як на лярми и на фарми.

Любица Гаргай

РОВНЇНО МОЯРовнїно мояровна и красна,така ши милаяк мац ми власна.

Ту сом родзена и ту иснуєм,цали свой животтебе даруєм.

Ровнїно моя,родими краю,тебе я шпиваму каждим гаю.

А кед вчас ранослунко виходзи,найкрасши сличкитебе приводзи.

У зарну житатвойо богатство,у вредних рукохтвойо нашлїдство.

У мирней рики твоя надїя, белавим нєбедзе хмарка плїва.

Ти ми наймилшавелїка радосц,у тебе мила чека ме старосц.

Роки преходза,а я щешлїва,же сом у тебеживот прежила.



Писателє вам написали

ПРИПОВЕДКА ЗА ДЗЕЦИ

ПЕРШЕ ПУТОВАНЄ ЄДНЕЙ ШНЇГОВЕЙ ПАХУЛЬКИ

– Народзела сом ше дас пред тижньом на нєбе понад Норвежску и такой сом рушела на свойо перше путованє! Лє-цела сом понад бреги, лєси, рики, поля и городи, и мушим припознац же сом ше барз науживала билей красоти! Вшадзи кадзи сом лєцела билєло ше од билих пахулькох шнїгу! – радошнє гва-рела била пахулька з Норвежскей. – Го-го-го! – од шерца ше нашмеяли па-хульки котри шедзели на лївим боку школского будинку и при тим радошнє кляпкали з ручками.– Га-га-га! – од шерца ше нашмеяли па-хульки котри шедзели на правим боку школского будинку и при тим и вони радошнє кляпкали з ручками.– Медзитим, найвекшу награду доста-ла сом кед сом злєтла на нос єдней седемрочней дзивочки, школярки пер-шей класи, а вона радошнє гварела так: „Опать, Геленко, яка ми прекрасна шнїгова пахулька злєтла на нос! Я барз любим жиму и стриберни шнїгово па-

хульки!“– Го-го-го! – од шерца ше нашмеяли па-хульки котри шедзели на лївим боку школского будинку и при тим радошнє кляпкали з ручками.– Га-га-га! – од шерца ше нашмеяли и пахульки котри шедзели на правим боку школского будинку и при тим ра-дошнє кляпкали з ручками.– Медзитим, праве теди задул благи ви-тор и однєсол ме на школски будинок, медзи вас, мили шестри и браца па-хульки! Ту ми барз крашнє, прето же ше на миру можем припатрац на дзеци у школским дворе и їх бависка на шнїгу! – закончела споведз шнїгова пахулька з Норвежскей.– Дзекуюци нам, шнїговим пахульком, живот на Жеми наисце барз красни! – мудро заключела найстарша и найму-дрейша пахулька на школским будин-ку.

Яким Пушкаш

ПРИПОВЕДКА ЗА ДЗЕЦИ

НЄ СЦЕКА ШЕ ДО ШВЕТА КЕД БАРЗ ЖИМНО И ЗМЕРКА ШЕ!

Владо бул школяр трецей класи осно-вней школи у єдним городу у восточ-ней Славониї. Каждей стреди з окремну радосцу одходзел до школи, прето же

остатню годзину на розпорядку була информатика.– Най жию компютери! Кед вирошнєм бизовно будзем информатичар! – знал


часто повесц.По приходу зоз школи руцел би шко-лску торбу, жимски капуцик, шапку, шал и рукавици на фотелю у дньовней хижи и такой шедал опрез компютера и бавел вшелїяки компютерски бависка. Алє, остатнєй стреди мац надумала ви-менїц дзепоєдни звикнуца у вязи ком-пютера!– Владо, сине, модлїм це же биш перше полудньовал, потим ришел домашнї задатки з математики и других пред-метох, а аж потим ше можеш бавиц на компютеру! – гварела мац зоз кухнї.– Нє мам нїч зробиц за ютре! – гварел Владо.– Можебуц, алє перше мушиш по-лудньовац, потим Шаркови однєсц косци, вец ше дакус одпочинуц... – чи-шлєла мац.– Добре, добре, идзем полудньовац! – гварел Владо.Потим нашвидко полїґал юшку, поєдол фалаток якогошик печеного меса з ва-ренима кромплями и мишану шалату и – шеднул опрез телевизора!– Владо, сине, думам же сом ци нє гва-рела же биш шеднул опрез телевизора, алє дацо цалком инше! – гварела мац.– Добре, добре, такой загашим ТВ! – гварел Владо.Вец зоз жимского капуцика винял мо-билни телефон.– Владо, ти насправди анї на хвильку нє можеш без компютера, ТВ и бавискох на мобилним телефону?! – чудовала ше мац.– Можем! Хто гвари же нє можем? – бранєл ше Владо.– Я гварим! То нє добре за очи! Окрем того, нєдостаточнє ше рушаш! – тераз уж зоз повисшеним гласом бешедова-ла Владова мац.– Випатра же мнє нїч нє допущене у тим

обисцу! – розчаровано гварел Владо.– Нє правда! Алє правда же нєдоста-точно часу препровадзуєш на швижим воздуху! – уж ше покус гнївала мац.– Добре, добре, такой ношим Шаркови косци и вец ше дакус затримам на дво-ре, на швижим воздуху! – гварел Владо.Дакус познєйше ходзел по дворе и жубротал.– Мнє нїч нє допущене! Мнє нїхто нє люби! Прето сцекнєм до швета! – роз-думовал наглас.Потим енерґично вишол з двора на улїчку и рушел спрам центру городу. Нєодлуга го почал провадзиц якишик пес!– Нє провадз ме, алє идз дому! – гварел псови, алє пес го очиглядно нє зрозу-мел, прето же го предлужел провадзиц и при тим весело махал зоз хвостом!Кед Владо сцигол опрез самопослуги, вец надумал купиц фляшку води и да-яки кекси за драгу, прето же ше до шве-та нє идзе смиядни и гладни! Кед после пол годзини вишол зоз самопослуги, уж ше змеркало, було жимно и попадо-вал дробни шнїг.– Випатра же сом нє вибрал найлєпши дзень за сцеканє до швета, алє ту ше нїч нє може! – роздумовал полугласно и рушел у напяме гайзибанскей станї-ци. Даґдзе на пол драги го почали сцис-кац жимски ципели и барз ше задихал, прето же нє мал кондициї.– Думам же жима и час кед ше почина змеркац нє найвигоднєйши за сцеканє до швета! До швета сцекнєм под час лєтного школского розпусту, можебуц, прето же теди цепло и красна хвиля, днї досц длугоки и позно ше змерка! – мудро заключел Владо, обрацел ше на улїчки и помалючки рушел у напряме свойого дому и свойого компютера.

Яким Пушкаш


БрилаЗбуло ше то под час жимского одпочивку. Нападало шнїгу, нам дзецом, по шию, а мрази були таки моцни же аж конари опа-довали з древох, та од бавеня на дворе, до-лїни и на ярашу нє було нїч. Бавели зме ше нука, коло цеплих пецох. Було нам допито, алє на таку моцну жиму зме нє шмели ви-ходзиц. Часто зме и до поладня були под перинами, дриляюци ше и вирґаюци єден до другого бо зме спали по двоме на єдней посцелї. Чекали зме най руски пец добре загреє хижу, та зме аж вец ставали.Раз нас оцец зобудзел додня рано. Вонка ище було цма. Пошедали зме и клїпкали як жаби у мутлянки. Чухали зме очи нє знаю-ци цо ше збува.— Мац и я идземе до Кули. Врациме ше аж попладню, а ви поставайце и натопце до пеца. Знаце як ше то роби! — гварел оцец.— Гей, гей, знаме! — одвитовали зме таки поспани.Черкла капурка. Родичи пошли, а ми ше почиряли до снох.— Ставааай! — скричал Яким моцно, як кед би хижа горела. — Уж єденац годзин, а ми нє натопели! Швидко ставайце!Повискаковали зме зоз посцельох як като-наци и пооблєкали ше. Нє важне же я обул братово ботоши, а вон мой триков. Понаг-

ляли зме цо скорей натопиц. Ми з Ґеном виняли брилу, а Яким привлєкол два сно-пи кукуричанки. Дрилєли зме их до пеца, поприцискали з кочергу, бо ше лєдво мес-цели, и подпалєли зме огень. Кукуричанка бовчала, аж пращало. Повибеговали зме на двор, до грубого шнїгу, та зме патрели як ше кури з комина. Вец зме з ожогом по-шпиртали огень най цо скорей прегори. Облапяли зме пец чекаюци же ше зогреє скорей як ше родичи враца. Велька чер-вена жирячка у пецу прелївала фарби, та була раз лилова, раз жовта, вец белава... Як кед би на нас джмуркала и гуторела же обисце дораз будзе цепле...Яким нас послал до хижи, а вон остал у приклєце заврец пец. Одложел ожог и кочергу на место. Нєодлуга дуркла капур-ка. Пришли родичи. Ище анї нє вошли до хижи, а уж зме чули мацеров глас:— Яй, хлапци! Забули положиц брилу до пеца! Пошла цеплота до комина!— Добре, добре... положим я брилу. Важне же натопели — бранєл нас оцец.Яким ше анї нє стресол. Мирно шедзел и читал „Робин Худа“, а чи нароком, чи слу-чайно нє положел брилу до пеца, вецей нє було важне. Було цепло.

Владимир Дудаш

Древени цукрикиНєодлуга будзе Крачун. Знали ми то з бра-том бо наша мац и два раз до тижня ишла до дутяну и ище вше дацо куповала, та такой зоз тоту штаницлу до ормана „под ключ“. Вше зме ше питали мацери:— Мамо, цо ши купела? — Вона ше лєм ошмихла и одвотовала:

— Будзеце видзиц на Крачух кед будзеце добри...Єдного дня мац пошла до Кули и знали зме же ше пошвидко нє враци. Оцец робел у заднїм дворе, правел штранґи за конї, бо нам оцец бул штранґар, та мал вельо ро-боти. Остали зме з бартом сами у хижи и


дакус ше бавели, райзовали по старих па-перох. Одразу, попатрим на орман, а вец на брата, вон на мнє.На орманє дзверка отворени, мац их за-була заврец од понагляня на автобус. За-кукли зме на фиронґочку на дзверох и до двора, а оца нєт, сиґурно пошол до валалу по даякей роботи. Праве щесце.Почали зме вицаговац штаницли зоз орма-на, отверац их най видзиме цо єст у нїх — у тей штаницли сухи шлївки, у тей шкатулки ґомбулї зоз златнима цверенками, а ту лам-почки и Ангелчки!— Владо, Владо — весело скричал Ґено — Ту, у тей шкатулки длуговасти цукрики.Кед сом попатрел до штаницли, цукрики ше лєм прелївали у жовтих, червених, би-лих, лилових фарбох — були обмотани зоз такима златками. Такой ми преробели „ко-лєска“ у глави.— Мам идею! — потолковал сом братови цо будземе робиц. Поврацали зме шицко назад до ормана на свойо место як и було, же би нїхто нє видзел же рушане, лєм зме вжали штаницлу зоз цукриками.— Бер цукрики и нож зоз кухнї и за мну до шопи! — розказал сом братови. Пошли зме до шопи и просто ґу вигризком. Зоз снопа вигризкох вицагнул сом таку єдну грубу як цукрик.— Дай ми нож! Положел сом цукрик ґу вигризки и вирезал таки длугоки кукури-чанки яки були цукрики и — чмиґай нука до хижи най оцец на нас нє наидзе бо вец будзе...Док Ґено мерковал през облачок чи оцец наидзе, я помалючки одмотовал златка зоз цукрикох та кладол кукричанки и так их „майсторски“ закруцовал яґод „фабрични“ же би ше нє видзело же рушане. Робота швидко була поробена. Зоз цукриками зме ше подзелєли, а полну штаницлу врацели на исте место до ормана дзе и була.Пришол Крачун. Мац крашнє оквицела крачун зоз ґомбулями, лампочками цо клїпкали, стрибернима шпарґочками и цу-

криками котри вишели на штранджочкох у красних фарбох хтори ше прелївали медзи желєнима конарами. Ми з братом лєм по-патрали на цукрики и нє знали зме яки то будзе карй, бо зме похопели же зме нєдо-бре поробели, а нє шмели зме нїч повесц.Прешли швета, вельо койчого зме зашпи-вали, од радосци и позабували на нашу „идею“ зоз цукриками. У школи зме ше хвалєли хто кельо достал од своїх кумових и так час преходзел. Єдного дня мац нас поволала до хижи та нам гварела:— Teраз будземе розквицовац крачун та ми треба ваша помоц. Нє мали зме кадзи, мушели зме послухац и у цихосци окончо-вац цо мац гутори.— Я тераз знєєм турню, ти ю Владо полож до шкатули, ґомбулї складай до другей, а ти Ґено, познїмай цукрики бо то ше нє може розбиц и кладз их до штаницли єден по єден. За кратки час крачун бул розквице-ни. Мац така радосна шедла медзи нас на лавочку коло пеца та гварела:— Но, кед сце були таки вредни, тераз ше можеце подзелїц зоз цукриками най нє стоя до рока, нарок купиме други.Попатрели зме з Ґеном єден на другого, питаюци ше цо тераз робиц. Вон помали винял єден цукрик зоз штаницли, помали го одмотує, я на ньго патрим, а мац шицко спод ока провадзи и чека.— Вежнї и ти Владо, цо же, нє є вам ше цу-крик. Нємогуще!Мац нас погласкала обидвох по власох, притулєла ґу себе и гварела:— Тераз сце таке поробели и нїґда вецей, нє виволам оцови, то будзе наша тайна, алє твардо обецайце...— Обецуєме ци, мила мамочко же таке ве-цей нїґда нє поробиме и будземе добри, и же вас зоз оцом будземе слухац. Пребачце!— Тераз на роботу, поєсц тоти цукрики! Мац так нїби нагнївано на нас.Зоз вельким задовольством тоту роботу докончели зме до конца.

Владимир Дудаш Иванов


У драже…Вонка захладло. Жима нам пришла. Почало рихтанє за Крачун. Миколай уж прешол. Днї радованя, дарованя и стретаня пред нами. Велї з нас у тей на-годи будземе у драже. Дахто лєм до су-шедней улїчки, други до другого вала-лу, а даєдни аж и до далєкого швета…Нїч то нє нове, бо уж у Євангелиї читаме же ше и при самому родзеню Исуса у Вифлеєму Юдейским так исто случова-ло. История ше повторює. И теди велї були у драже. Мария и Осиф рушели з Назарету до Вифлеєму. Там за нїх нє було места, та обок варощку Вифлеєму ноцовали у єдним вертепу котри бул у пещери под брегом вифлеємским, у ко-трим ше вец и Исус народзел.Окрем нїх читаме же у драже були и пастире, котри як перши сушедо-во пришли привитац новонародзене дзецко Боже. У драже бизовно було и сушедство и родзина, алє и з далєка приходзели госци. Троме мудерци, ко-три були источасно и владаре (царове) з далєкей Перзиї, на ґамилох пришли перше до Єрусалиму ґу колеґови царо-ви Иродови, а вец зачудовани же вон нє упуцени до народзеня Месиї, пред-лужели глєдац далєй и нашли Исуса у нєдалєким Вифлеєму. О тим шицким у богослуженьох Крачунских дньох ве-льо раз у колядох, тропарох, библий-них виривкох и других текстох слухаме.Уж з горе спомнутого видно же Крачун швето порушаносци, швето путованя, як цо цали наш живот єдно вельке пу-тованє котре рушело з нашим родзе-ньом. Крачун нє швето ушедзеносци и завартосци до свойого обисца… То

знали и нашо стари. Прето ишли коля-довац до своїх найблїзших и до суше-дових. Радовали ше тому обичаю и ве-шелєли идуци од дзверох по дзвери и колядуюци на чесц Христови и радосц шицким у обисце.Тиж важне же би тото „путованє“ було з дзечносцу… Видзиме же пастире, анге-ли, аж и тоти спомнути троме царове з вельку радосцу и зацикавеносцу руше-ли стретнуц ше з Исусом. Нє знали вони напредок як то будзе, анї дзе точно бу-дзе. У драже часточно випитовали, бо мали барз вельку дзеку там дзе рушели и присц. Випитовац и нєшка цалком у шоре. Як дзеци маме право достац на велї нашо питаня одвити. Так рушели тоти нашо троме царове и, дакус по правей драги, дакус блукаюци, нашли Новонаредзеного Месию. Кед би го-лєм теди мали GPS и навиґацию… А можебуц же праве прето же ю нє мали, авантура путованя була векша, подвиг вимагал шмелосц, а потрафени циль резултовал з вельку радосцу.На драгу ше нїґда нє ишло празних рукох. И мудерци и пастире ношели дари, же би даруюци зоз того хто цо мал, прияли єден дзецински ошмих и Божи благослов котри вецей вредза як шицки богатства швета. Праве щесце нє ма цену! Нєшка велї дзеци, окреме у богатим швеце маю шицко, алє су часточно нєщешлїви, нервозни, безд-зечни. Ту треба роздумац кажде з нас. Яке я дзецко? Чи ше знам дачому щиро радовац, чи лєм дудрац? Можебуц мам шицко, лєм радосци нє, нагода ю у кра-чунских дньох знова найсц. Найвекши


дарунок котри нащивителє Исусови ношели, були вони сами. Ишли упоз-нац, стретнуц, дожиц Исуса.Нам остава питанє: „Чи я того Крачуна глєдам найсц Исуса, чи останєм лєм при ядловцу и столу? Исуса, знаме, мож стретнуц з другим и у другому. Крачун фамелийне швето, алє нє швето фаме-лиї. Крачун швето котре приноши зоз собу мир, алє є нє швето миру. Мир знак благослову, а благослов дар Божи. Конєчно, Крачун швето народзеня Ису-са Христа, та важне же бизме ше у тим швеценю з Исусом и стретли и нащиве-ли го.

Слухаюци, читаюци и здогадуюци ше красних и обробених приповедкох о родзеню Христовому, нє будзме лєм слухаче, ужийме ше и сами! Путуюци до наших наймилших, идуци и стре-таюци ше з другима людзми, нє забу-дзме винчовац єдни другим, од шерца, з радосцу. Окреме тим котри можебуц нє маю блїзкого же би им повед лєм два цепли слова: „Щешлїви Крачун!“У тим и таким духу шицким щешлїви Крачун и крачунски швета, и благо-словени Нови рок! Христос раждаєтся (Христос нам ше народзує) – Славиме єго (славме го) ! ! !


Богатство єшенїДзеци требаме учиц же би були подзе-

ковни природи за шицки дарунки котри нам дава. Прето ше каждого року по на-ших школох означує Дзень хлєба. У ПШ Миклошевци з тей нагоди 24. октобра дзеци зоз учительками порихтали при-годну програму за родичох, а школу на-щивели и представителє Општини. Шко-ляре ше представели зоз драмску сличку «Клащок», у котрей ше и танцовало, и шпивало, и дакус бавело стари руски ба-виска. Дзеци добре научели порученє сказки «Хто нє роби, тот и нє є», алє того дня були шицки вредни: мацери и баби порихтали смачни лакотки, а дзеци ше потрудзели розвешелїц их зоз веселу програму. Потим паноцец Яким Симу-

нович пошвецел єдло, а дзеци и родичи коштовали смачни лакотки и предлуже-ли приємне друженє у школи.

Ище єдень пригодни датум вше дзеч-нє дочекую нашо школяре, а то Дзень яблукох котри ше означує 20. октобра. Наша школа ма и задруґу котра ноши мено по тей хасновитей и здравей ово-ци. Миклошевски школяре у школи ча-сто добиваю яблука и другу овоц, котру обезпечує Министерство образованя през школски проєкт «Овоцова схема». Можеме повесц же нашо дзеци свидоми здравственей квалитети яблукох и любя их єсц як швижи, так и у колачох.

Леся Мудри

Пошвецанє хлєба


Правиме лакотки зоз яблукох Хлєб на столє

Николина Бучко, Анастасия Николич и Тина Мединич весели балерини

Шицки любя яблукаРозшпивана перша класа

Ива Чордаш, Владимир Мишлєнович и Андрей ПапБависко «Мак»

Най ше пачи!

Єшень на моїм облаку1583/2017 VJENČIĆ - ВЕНЧИК

ОТРИМАНА 6. МАНИФЕСТАЦИЯ ДЗЕЦИНСКЕЙ ТВОРЧОСЦИ“ПЕРШИ АПЛАУЗ”

Манифестация дзецинскей творчосци “Пер-ши аплауз” и того року отримана у Вуковаре. Була то уж шеста манифестация по шоре, а у орґанизациї КУД “Осиф Костелник” Вуковар. Всоботу, 30. септрмбра, уж на 15 годзин госци почали приходзиц, преблєкац ше до народно-го облєчива и так ше пририхтовац за наступ. На пол штвартей було покладанє венца и палєнє швички за погинутих бранїтельох при крижу на уцеку Вуки до Дунаю. Зоз културно-уметнїцку програму ше почало на 16 годзин, а у нєй на-ступели КУД “Яким Ґовля” з Миклошевцох, КУД “Яким Гарди” з Петровцох, КУД “Осиф Костел-ник” з Вуковару, Дружтво “Руснак” з Петровцох и госцуюце горватске КУД “Ловро Єжек” з Мариї Бистрици. Гоч було плановане же ше манифес-тация, як и прешлих, и того року отрима у хижи Лавослава Ружички, пре завжатосц того про-стору, манифестация отримана у Горватским доме Вуковар. На манифестациї од визначних госцох були присутни: Ана Живанович, прочалнїца Управ-ного оддзелєня за дружтвени дїялносци Горо-ду Вуковару, Звонко Костелник, член Совиту за национални меншини Републики Горватскей, Дубравка Рашлянин, предсидателька Союзу Русинох Републики Горватскей и Агнетка Бала-тинац, Представителька рускей националней меншини Осєцко-бараньскей жупаниї.Наймладши члени домашнього, вуковарского КУД “Осиф Костелник” наступели перши. Пред-ставели ше зоз двома соло шпиванками. Клара Миклош одшпивала шпиванку “Родзени дзень”, а Кристиан Миклош шпиванку “Ружи, червени ружи”. Провадзел их оркестер дружтвна, док их за наступ порихтал Владо Русин.КУД “Яким Ґовля” зоз Миклошевцох наступело у двох блокох. Були то дзеци младшого и стар-шого возросту. Од руских дружтвох праве вони мали найвецей учашнїкох. Представели ше зоз двома танцами, “Танцовала нина з нину” и “Дзе-цинска полка”, и з двома шпиванками, “Амрели”, хтору одшпивали Николина Бучко, Анастасия Николич и Валентина Мединич, и “А дзе идзеш Геленко, Геленко” хтору одшпивали Ива Чор-даш и Владимир Мишлєнович. За наступ их по-рихтали Виолета Гирйовати и Леся Мудри.

Миколшевски балерини

Учашнїки манифестациї Перши аплауз

Кристиан Миклош КУД „Ловро Єжек“ Мария Бистрица

КУД „Яким Гарди“ Петровци

Вуковарски гудаци Дружтво „Руснак“


ОТРИМАНА 6. МАНИФЕСТАЦИЯ ДЗЕЦИНСКЕЙ ТВОРЧОСЦИ“ПЕРШИ АПЛАУЗ”

Клара Миклош

Миколшевски балериниМиклошевска старша

танєчна ґрупа

КУД „Яким Ґовля“ Миклошевци

КУД „Ловро Єжек“ Мария Бистрица

Дружтво „Руснак“

Зоз Петровцох пришли члени КУД “Яким Гарди” хтори ше представели зоз єдним танцом под назву “Катарина”. Було то цикаве виводзенє танцу, бо у хореоґрафиї медзи вецей хлапцами наступело лєм єдно дзивче. Хореоґрафию об-думал и за наступ их порихтал хореоґраф Звон-ко Костелник.Дружтво “Руснак“, тиж зоз Петровцох, предста-вело ше зоз вецей шпиванками. Матея, Далия и Ґабриєл одшпивали шпиванку “Ти шугаю, шугаїчку”; Лариса, Вероника и Луция шпивали “Ишло дзивче по воду”; Матея Шовш по перши раз як солистка у провадзеню ґрупи шпивачох одшпивала писню “Гей, Дунаю”; на самим концу шицки вєдно зашпивали “Зродзели ше тарки”. Шпивачох увежбала учителька Наталия Гнатко, а матрици порихтал професор музичного Да-ниєл Служек.На самим концу програми наступело и най-масовнєйше дружтво того пополадня, а то госцуюце, горватске дружтво КУД “Ловро Єжек” зоз Мариї Бистрици. За тото дружтво цикаве повесц же вони масовни у шицких своїх сек-цийох и хвильково маю 285 активних членох. Дзецински секциї им тиж масовни, маю пейц танєчни секциї розпоредзени од предшколс-кого та по основношколски возрост, а наволую ше “Тичеки”, “Жвеґлице”, “Срчека”, “Страньчице” и “Коловрти”. За тоту нагоду до Вуковару при-шла ґрупа “Страньчице”, а одтанцовали танєц под назву “Мало Заґорє” у хореоґрафиї Миряни Мицак. Провадзел их оркестер под руководзе-ньом професорки Татяни Ленарт.Конферанса водзена двоязично, по руски и горватски, а водзела ю Мария Закалюк. Мани-фестация и того року отримана зоз финансий-ну потримовку Совиту за национални меншини Репулики Горватскей и Городу Вуковару. “Перши аплауз“ закончел зоз вечеру за шицких учашнїкох програми у ресторану “Нада” на Лу-шцу. Шицки културно-уметнїцки дружтва з боку до-машнїх достали подзекованє и дарунок на па-мятку за тот святочни дзень.



Тей єшенї у Миклошевцох свя-точно бул отворени рециклажни двор. Школяре ПШ Миклошевци за отверанє почали ше рихтац вельо скорей, жадаюци укра-шиц простор опрез рециклаж-ного двора. З помоцу учитель-кох и роботнїкох општини дзеци офарбели стари автомобилски ґуми, поскладали их у форми квета, ґуми наполнєли зоз гл-їну и до нїх посадзели квеце. На таки способ школяре сцели наглашиц на потреби роздзе-льованя одпаду и доказац же ше нє муши кажди одпад руцац до шмеца, алє ше велї ствари можу похасновац на иншаки, креатив-ни способ.Миклошевски школяре участво-вали у ище єдней еколоґийней акциї под назву «Жадам древо». «Жадам древо» - так ше вола проєкт видавательскей хижи Профил Клет зоз котрим ше на-мага спонукац дзеци роздумо-вац еколоґийно, виховац у нїх одвичательносц спрам нашого околїска як залоги за красшу и здравшу будучносц. Як учаш-нїки у тим проєкту школяре ПШ Миклошевци достали древко патулястей яблоньки, котре по-садзели у школским дворе. По-неже ше дзень кед ше садзело древко поклопел зоз родзеним дньом єдного од школярох, Ан-дрея Папа, древко зме наволали йому на чесц. Та най нам рошнє Андрейова яблонька!

Леся Мудри

Роздумуйме еколоґийно

У офарбених автомобилских ґумох

Кажди школяр посадзи по єдно квеце

Садзенє древка

Украшени рециклажни двор

Залїванє младнїка

Фарбенє автомобилских

ґумох

Украшиц околїско

Садзенє квеца

Копанє дзири за нове древко

Фарбенє велькей жардинєри


Мануела Дудаш

Чудесни швет

Морйо хторе швициБиолуминисценция то способносц ор-ґанизмох же би сами створели швет-лосц и так швицели. Нам найпознат-ши биолуминисцентни орґанизем то швицаци хтобак (криєсница).Постоя и фитопланктони (рошлїнски планктони — остатки рошлїнских ор-ґанизмох) хтори швица кед су нєспо-койни. Найчастейше ше то случує кед морйо полне габох. Теди велї плажи (коло Малдивох, у Австралиї, на Та-сманиї, коло Япону...) „швица“ и то ци-кави велїх нащивительох.

Чаривносц пахулькиКед ше температура на жеми досц спущи, водова пара у хмарох ше за-лядзує. Так наставаю шнїгово крис-тали. Кед таки кристали поставаю чежки, падаю долу на жем. У паданю меняю свою форму бо ше окруцаю, верца, збиваю и скапчую з другима, и так настава шнїгова пахулька. Єдна шнїгова пахулька може мац од 2 по 200 шнїгово кристали. Раз кед спадню на жем, пахульки траца свою форму и поставаю округли. Нєт два єднаки па-хульки -кажда пахулька єдинствена!

Од заренка писку по бисерКед ше школька даґдзе очкодує, до нєй може войсц стране цело — за-ренко писку або даяки паразит. Кед ше таке дацо случи, школька ше бранї так же вилучує єдну чечносц хтора ше вола седеф. Седеф вец окружує тото стране цело и так зоз часом настава кулька, векшином стриберно-била, алє може буц и другей фарби. Тота кулька то бисер.


КОРПА ЗА ШМЕЦЕУ тим числу Венчика порихтали зме вам єден єдноставни и практични мини про-єкт. Тоту корпу за шмеце годни сце лєгко и швидко направц зоз картонох за вайца.

Потребни материял:1. Kартони за вайца (6 фалати)2. Шпарґа (36 фалати, длужини 20 цм)

Потребни прибор и алат: 1. Ножнїчки2. Ленийка длужини 30 цм3. Ґрафитни клайбас

Розпорядок роботних поступкох: 1. Пририхтованє шпарґи 2. Дзиравенє дзиркох на картонох за вайца3. Вязанє картонох зоз шпарґу4. Одштригованє звишку шпарґи

Роботу на тим мини проєкту олєгчаю вам фотоґрафиї котри шлїдза. Вони указую пра-вилни розпорядок виводзеня роботних поступкох и правилне хаснованє прибору и алату.

Потребни материял, прибор и алат.

Перше ше рихта шпарґа з котру ше буду вязац картони за вайца.

Вец ше з ґрафитним клайбасом дзиравя дзирки на концох картонох за вайца.

Шлїдзи вязанє картонох зоз шпарґу. Зоз штирома шпарґами котри ше

прецагую през направени дзирки вяжу ше перши два картони. Шпарґу

нє треба барз зацаговац!


После того кладзе ше треци бок...

... вец штварти...

... и пияти.

Звишок шпарґи ше одштригує (даскельо милиметри споза ґузла).


Школяре написали

Мирослав Парошкай (на руски преложела Вера Павлович)

На корпу за шмеце потребне положиц верх. Вон ше тиж вяже зоз шпарґу, алє лабавше у одношеню на боки и дно корпи.

И готове! Ваш мини проєкт закончени.

Дзецински днї

Думам же прешли часи були чежши як нєшкайши. Виприповедам вам цо ше случело моєй мами кед була дзецко. Моя мама вше шорово ходзела на фолклор и нїґда ше єй нє случело же нє пошла. Алє, раз було таке же мама требала исц на змаганє у танцу. Тот дзень, пред змаганє, моя мама забула папучи за танєц под столом у дньовей хижи. Мамова мама, моя баба, ше нагнївала на ню. Мама нє пошла на змаганє, а баба ю ище и виписала зоз фолклору. Мама вецей нїґда нє ишла на фолклор. Зрозумел сом же лєп-ше буц дзецко кед родичи щешлїви и весели, як цо кед су нє таки. Думам же ше нєшка способ вихованя пременєл, родичи и учителє, одроснути ше пременєли. Нє пача ше ми прешли часи кед ше дзеци бали одроснутих и кед их одроснути били. Вельо того нєшка иншаке. Дзецом у дзецинстве крашнє кед ше бавя и забавяю, кед ище нє маю вельки бриґи. Мнє прето мойо дзецинство красне, любим ше бавиц, рисовац и уживац у жи-воце. Думам же дзецинства розлични у рижних жемох. У даєдних часцох швета живот людзом барз чежки, а у даєдних лєгки. Прето ше я радуєм свойому животу и думам же би ше шицки дзеци требали радовац своїм дньом.

Алекса Сабадош, 7. класа, Вуковар


Мойо дзецинство

Часто роздумуєм о своїм дзецинстве и о тим як ше дзеци дараз бавели. Любим слухац бабово припо-ведки о прешлих часох. Думам же дзеци скорей мали барз цикави дзецинства. Скорей нє було копю-тери, та ше дзеци найчастейше бавели вонка на швижим воздуху зоз своїма пайташами. Дзецинства од давних дньох щешлїви кед ше дзеци бавя у дружтве – зоз пайташами и пайташками. Любим же сом дзецко бо дзеци нє маю нїяки проблеми, лєм гевти у школи. Барз крашнє ше складам зоз своїм дружтвом, а найкрасше тото же медзи нами нєт нєпорозуменя. Гоч ми тераз маме компютери и „му-дри телефони“, щешлїва сом же ше у моїм дружтве знаме и на иншаки способи бавиц. Мойо найми-лше бависко на джмурки. Жаль ми же держави у швеце нє єднак розвити, та дзеци нє маю єднаки дзецинства. Шицки ше дзеци требаю радовац и буц щешлїви у дзецинских дньох, бо кед нарошню шицко ше пременї.

Дария Рац, 8. класа, Петровци

ПИСМА СВЯТОМУ МИКОЛАЙОВИ, ОД ШКОЛЯРОХ 4. КЛАСИ З ПЕТРОВЦОХ

Мили Миколаю!Бул сом добри того року. Помагал сом татови и слухал сом го. Сам сом чухал свойо ципели. Думам же сом заслужел дарунок. Жадам дацо за себе и брацикох. Чекаме це шицки!

Серґей Рац, 4. класа, Петровци

Мили Миколаю!Того року була сом добра. Слухала сом родичох, учительох, брата, бабу и дїда. Учела сом за испит. Жадам єдно бависко.

Инес Миланович, 4. класа, Петровци

Святи Миклаю!Була сом добра та це чекам и того року. Вредно сом ше учела, а задачу сом писала вше шорово. Жадам Барбику и дакус лакотки.

Далия Лойдл Джуджар, 4. класа, Петровци

Мили Святи Миколаю!Того лєта бул сом добри. Помагал сом родичом, братови и шестри. Чижмочки сом сам очухал. Че-кам це и того року. У чижмочки обчекуєм бависко.

Ґабриел Гарди, 4. класа, Петровци

Мили Миколаю!Того року бул сом барз добри. Слухал сом роди-чох, писал задачу и крашнє ше бавел з пайташами. Барз бим любел же би уж падал шнїг. Кед ми ше випольнї жаданє, то ми будзе дарунок.

Лука Медєши, 4. класа, Петровци

Святи Миколаю!Чекам це и того року.Була сом добра ипомагала оцови и мацери. Шорово сом учела и писала до-мушню задачу. Жадам бебку Барбику и даяки ла-котки.

Елинела Пап, 4. класа, Петровци

Мили Миколаю!Бул сом добре дзецко. Помагал сом своїм роди-чом и шестром. Бул сом вредни и послухни и у школи. Жадам дакус лакотки.

Андрей Ралиш, 4. класа, Петровци

Мили Миколаю!Була сом добре дзивче, шестра и школярка. Слу-хала сом родичох, учительох и бавела ше з бра-циком Борисом. Од Тебе обчекуєм прибор за пра-венє наруквицох, а за брацика авточко.

Матея Шовш, 4. класа, Петровци

Мили Миколаю!И того року бул сом добри и послухни та обчекуєм дарунок. Жадал бим лакотки и авион на далїнски.

Саша Бильна, 4. класа, Петровци

Мили Миколаю!Була сом добра. Помагала сом родичом и баби. Слухала сом учительох и крашнє ше дружела зоз своїма пайташами.Жадала бим бависко My litlle pony и прибор за правенє наруквицох.

Анамария Сабадош, 4. класа, Петровци


Крачунски днї

Крачун нам приходзидо фамелиї любов приноши.Колачи ше печу, шицки радосни.

Крачун, Крачун, придз нам ти,принєш нам щешлїви днї.Пах єдзеня най ше шири по цалей хижи.

А ноц пред Крачуном коляди о Сину Божому вєдно зашпивайме и шерца му подаруйме.До Саночного з нашмеянима тварами пойдземе.

Дзеци любя квициц крачун, а ту достаню и дарун-ки,були добри цали рок, учели, аи старшим помагали.

На Вилїю цала фамелия вєдно.

Най радосни Крачун и крачунски швета шицким буду!

Лорена Медєши, 7. класа, Петровци

ПИСМА СВЯТОМУ МИКОЛАЙОВИ ОД ШКОЛЯРОХ 4. КЛАСИ З ПЕТРОВЦОХ

Мили Миколаю!Бул сом добри того року. Помагал сом татови и слу-хал сом го. Сам сом чухал свойо ципели. Думам же сом заслужел дарунок. Жадам дацо за себе и браци-кох. Чекаме це шицки!

Серґей Рац, 4. класа, Петровци

Мили Миколаю!Того року була сом добра. Слухала сом родичох, учи-тельох, брата, бабу и дїда. Учела сом за испит. Жадам єдно бависко.

Инес Миланович, 4. класа, Петровци

Святи Миклаю!Була сом добра та це чекам и того року. Вредно сом ше учела, а задачу сом писала вше шорово. Жадам Барбику и дакус лакотки.


Мили Святи Миколаю!Того лєта бул сом добри. Помагал сом родичом, бра-тови и шестри. Чижмочки сом сам очухал. Чекам це и того року. У чижмочки обчекуєм бависко.

Ґабриел Гарди, 4. класа, Петровци

Мили Миколаю!Того року бул сом барз добри. Слухал сом родичох, писал задачу и крашнє ше бавел з пайташами. Барз бим любел же би уж падал шнїг. Кед ше ми виполнї жаданє, то ми будзе дарунок.

Лука Медєши, 4. класа, Петровци

Святи Миколаю!Чекам це и того року. Була сом добра и помагала оцо-ви и мацери. Шорово сом учела и писала домашню задачу. Жадам бабку Барбику и даяки лакотки.


Мили Миколаю!Бул сом добре дзецко. Помагал сом своїм родичом и шестром. Бул сом вредни и послухни и у школи. Жа-дам дакус лакотки.

Андрей Ралиш, 4. класа, Петровци

Мили Миколаю!Була сом добре дзивче, шестра и школярка. Слухала сом родичох, учительох и бавела сом ше з брациком Борисом. Од Тебе обчекуєм прибор за правенє нару-квицох, а за брацика авточко.


Мили Миколаю!И того року бул сом добри и послухни та обчекуєм дарунок. Жадал бим лакотки и авион на далїнски управяч.

Саша Бильна, 4. класа, Петровци

Мили Миколаю!Була сом добра. Помагала сом родичом и баби. Слу-хала сом учительох и крашнє ше дружела зоз своїма пайташами. Жадала бим бависко My litlle pony и при-бор за правенє наруквицох.


ПИСМА СВЯТОМУ МИКОЛАЙОВИ

Святи Миколаю!И того року од Святого Миколая обчекуєм дарун-ки. Любела бим нови каламар, древени фарби и заструговач. Була сом барз добре и послухне дзи-вче. Шорово сом писала домашнї роботи и пома-гала у доме, та ше наздавам же жадани дарунки найдзем у чижмочки.

Ана Еделински, 3. класа, Петровци

Святи Миколаю!Шедзим и роздумуєм чи сом заслужел дарунки од Святого Миколая. Так, чижмочки и ципели сом сам очухал, писал сом домашнї роботи, слухал роди-чох и бабу. Любел бим достац лакотки, бо их барз любим.

Даниєл Сабадош, 3. класа, Петровци

Святи Миколаю!Того року у чижмочки обчекуєм лакотки бо думам же сом бул послухнєйши. Слухал сом оца и мацер, баби сом помагал ношиц води и крашнє сом ше бавел з пайташами.

Ален Еделински, 3. класа, Петровци24 VJENČIĆ - ВЕНЧИК 83/2017

Приходзи жима

Пахульки били буду падац,

Рукави кратки вецей нє можеме ношиц

И рихтаме цепли чижмочки.

Хижочко наша мила, ти така цепла,

Огень у пецику крашнє гори.

Добри дзеци ми будземе.

За Крачун вам и поколядуєме

И радосно дарунки обчекуєме.

Жадаме вам щешлїви Крачун

И щешлїви жимски днї.

Маме ми єдного Мижа у школи,

А вон крашнє и крачунски коляди шпива.

Филип Буила, Небойша Курди, Тео Медєши, Петровци, Ирина Сабадош, Вуковар, 5. класа

През улїчки,

цихучко, цихучки

на пальцох своїх приходзи.

Конари зоз себе знїмаю златно-жовту

шмату, а дзеци на себе облєкаю цеплєйше

облєчиво. Жима ше уцагла до наших хижох.

Пах чаю и колачох у воздуху. Пахульки розбавено

свой танєц танцую и нас шицких розвешелюю.

Дзеци ше санкаю и бавя ше на шнїгу.

Грудочка по грудочка и так настанє

шнїжнїк пред нашу хижу.

Жимски днї, Нера Салак, 7. класа, Петровци


Забавни боки

Шором скапчай числа та достанєш ище єдну сличку!

Шором скапчай числа та достанєш красну пахульку!

Риш лавиринт!

Офарб Елзу, Ану и Олафа!


М И К Л О Ш Е В Ц И Р О Ш Т А ВА И Ф О А Р А Г О П Л А Б Д А ЛР А Р А Л К Ш У Н К А О С А А АИ Ц О К О Б Н К А Я Ї Л И В А ДЯ И Ш П О О А А О Л Е С О Л О ОМ Р Л А С О К С Т Л М Р Т Л А КА И Ї Ш М О Р Є А Е А Е Ї П О ОҐ М Н Е А Ц Ї Н И В М Н О З К СД Р А Г А А Д О Г Я А Ш А Н И ТА Н А М А Р И Я Л Г Н Д Я Н Р ЕЛ Д А Ч А Р И В А Н О И Н И И ЛЕ Ц О Д А Р А Т А П О Л Т У Л НН К И Т А Л И Я Я Я И Д У С Б ИА О С Д Я И Ф А Р Ґ О И Б Б Е КП О Л И Ц И Я Я И Ц А Р Е Н Е ҐМ А К А Р Т С И А К С Р А К А М

АНАМАРИЯБИОҐРАФИЯБОКБУНДАВАВИЛЇЯВИНЇЦАВЛАДО КОСТЕЛНИКГАДГОЛУБҐЕНЕРАЦИЯҐЕСТИНЯДАРИЯДОЛЇНАДРАГАИВАНО

ИЛИЯИТАЛИЯИСТРАКОЗАКОЛБАСАКОЧЛАБДАЛАВОРЛОПАТАМАКМАЦМАКАРСКАМАРИЯ МАҐДАЛЕНАМЕТЛАМИКЛОШЕВЦИ

МИРИЦАМИРКОМОРЄМОСТАРНОСОСАОСЕЛПОГАРПОЛИЦИЯРАДИОРОШЛЇНАРОШТАСИНСОКСУДИЯ

ТРИШАПКАШКОЛАШМЕТАНКАШОПАШУНКАЯГОДАЯНКО

Кед пренайдзеце за-дани поняца достан-єце ище єдно.Ришенє: ФАМЕЛИЯ

Лю. Гаргай

Б Р А М У Ш К АЛ Л И Ш И М К АИ Є Е Б Л Ч Ї ТХ Ш В Р А Ї Ж СА К А М О С А ЇР А К Р У Щ Я ЛУ К О Б У Л А ХК А Ц И Т Р Е К

Кед пренайдзеце тоти штернац наз-ви животиньох, достанєце ище єдну, барз лукаву.

Лю. Гаргай

1. БЛИХА2. БРАМУШКА3. ЇЖ4. КЕРТИЦА5. КОБУЛА6. КУРА7. ЛЄВ

8. МАЧКА9. МИШ10. ОРЕЛ11. ОСА12. РИБА13. ХЛЇСТА14. ЯЩУРКА

Ришенє: лїшка


- пси зоз людзми жию уж 15 000 роки и за тот час так им приросли ґу шерцу же их навола-ли своїм налєпшим приятельом;

- злєкнути пес вше положи хвост медзи заднї ноги;

- найшвидши пес на швеце то харт, а може бе-гац 70 километри на годзину;

- одцисок псового носа єднаки одциску чло-векового пальца – може ше хасновац за идентификацию пса;

- пси маю два раз вецей мускули за рушанє ухох од людзох, прето чую гласи на штири раз векшей оддалєносци од людзох;

- пси можу од людзох достац рижни хороти; - на швеце иснує лєм коло 350 ческих тери-

єрох и то вироятно и найридша файта псох на швеце;

- спрам виглєдованьох доказане же пси му-дри як дворочне дзецко, а способни су ро-зумиц коло 200 слова та и вецей, зависно од файти пса;

- пси знаю буц любоморни кед нє достаню на-граду за дацо направене, а други пес ю до-

стал. Награда нє муши буц иста, лєм най би була;

- шицки домашнї пси маю истого предка, а то шиви вовк;

- пси кед шпя, шнїю як и людзе; - пах псом розвитши и до 50 000 раз як люд-

зом. Исную так витренирани пси же у члове-чим орґанизму можу напахац хороти як цо то карцином лєбо диябетес;

- пси найчастейше шпя склубачени прето же так затримую температуру цела и чуваю ви-тални орґани;

- пси одрастаю швидше у перших двох рокох живота, а познєйше ше то спомалшує. Перши рок одвитує як 16 при людзох. Кед пес напо-лнї два роки то так як кед чловек ма 24 роки. После того кажди идуци рок рахує ше як пейц людски роки. Так, кед пес ма пейц роки вец є на прагу штерацетих;

- пси можу жиц найдлужей 16 роки; - найновши виглєдованя доказали же пси

видза швет у трох фарбох и то жовту, белаву и шиву. Лю. Г.

Даскельо интересантносци о псох:

1

2

3

4

5

6

7

81. Сумпор2. Скрацене од Юлияна3. Може буц асфалтована лєбо боса4. Кнїжка у котрей слова пошоровани по азбучним лєбо абецедним шоре5. Птица хтора крашнє шпива6. Часц швинї; вари ше на Вельку ноц7. Животиня од хторей ше слон барз бої (коцуризем)8. Заменовнїк першей особи єднини

У шивих польох: с;Юла;драга;словнїк;соловей;шунка;миш;яЛю. Гаргай

Ришенє: Реґия у восточней часци Републики Горватскейшиви поля: Славония

Помож птичком дойсц до єдзеня!


Подобово роботи

Даниєл Буила, 1. класа, Петровци


Антонио Пап, 1. класа, Петровци


Ана Еделински, 3. класа, ПетровциЛеон Еделински, 3.

класа, Петровци


Ґабриел Мудри, 1. класа, Петровци

Ґабриел Црвенкович, 4. класа, Стари Янковци

Ена Будим, 4. класа, Стари Янковци


Давид Лехолат, 4. класа, Стари Янковци

Давид Лехолат, 4. класа, Стари Янковци

Дарио Джуджар, 2. класа,

ПетровциДаниєл Сабадош, 3. класа, Петровци


Сара Ґубица, 2. класа, Петровци

Никола Мрконїч, 4. класа, Стари Янковци

Неманя Курди, 1. класа, Петровци


Марко Сеґеди, 2. класа, Петровци

Марко Иван, 2. класа, Петровци

Кристиано Яковлєвич, 4. класа, Стари Янковци

Ґабриел Редл, 2. класа, Петровци


Documents

Vjenčić - Венчик...вал коло Славка и його оца, як кед би им дзековал же го кармели и чували вжиме. Потим ше