Viva Verdi

Umjetnička škola za muziku i balet „Vasa Pavić” Podgorica i Muzička škola Tivat

priređuju koncert

Utorak, 03.06.2014. Velika sala KIC-a „Budo Tomović”

u 20 sati

Učesnici:hor i orkestar muzičke škole “Vasa Pavić” Podgorica u saradnji s Muzičkom školom Tivat

Vokalni solisti:Anja Šaranović, Olja Šaranović, Nataša Jovović Marina Cuca Franović (soprani), Petar Jokić, Vladimir Ćabak (tenor)

Dirigenti:Irena Vuković i Zoja Đurović

Horski ansambl pripremila:Zoja Đurović

Gudački orkestar pripremila:Irena Vuković

Duvački orkestar pripremili:Martina Lukšić, Bruna Matijević (Muzička škola Tivat) i Meša Kerović (Umjetnička škola za muziu i balet “Vasa Pavić”, Podgorica)

Vokalne soliste pripremile:Marina Cuca Franović i Zorana Latković

Koordinator programa:Mira Popović

Produkcija:Produkcija: Umjetnička škola za muziku i balet “Vasa Pavić”, Podgorica u saradnji s muzičkom školom Tivat

Program

Preludijum br.1 iz opere “Traviata” (“La Traviata”)

Brindisi, duet iz opere “Traviata” (“La Traviata”)solisti: Anja Šaranović (sopran) i Petar Jokić (tenor)

Duet Violete i Žermona “Dite alla giovine si bella e pura” iz opere “Travijata” (“La Traviata”)solisti: Marina Cuca Franović, sopran i Vladimir Ćabak, tenor

Hor Cigana iz opere “Trubadur” (“Il Trovatore”)

Arija Oskara „Saper voreste” iz opere“Bal pod maskama” (“Un ballo in maschera”)solista: Olja Šaranović, (sopran)

Hor Jevreja iz opere „Nabuko” (“Nabucco”)

Arija Leonore „Pace, pace, mio dio” iz opere“Moć sudbine” (“La forza del destino”)solista: Nataša Jovović (sopran)

“La vergine degli angeli” iz opere“Moć sudbine” (“La forza del destino”)solista: Nataša Jovović (sopran)

Trijumfalni hor iz opere “Aida”

Dirigenti: Irena Vuković i Zoja ĐurovićKorepetitori: Nikola Vučković i Marija Vujanović

Đuzepe Verdi (Giuseppe Verdi) se rodio 1813.god. u selu Ronkole(Le Roncole), nadomak gradića Buseto (Busseto) u blizini Parme, u skromnoj gostioničarskoj porodici.

Ispoljivši već u ranoj mladosti izuzetne sklonosti prema muzici, Verdi je stekao osnovno muzičko obrazovanje u Busetu. Pokušao je da upiše konzervatorijum u Milanu, ali nije bio primljen zbog nedovoljnog znanja iz klavira i godina starosti (tada je imao 19 godina). Ipak, on se u Milanu zadržao dvije godine, učeći privatno klavir i kompoziciju. U Milanu je došao u dodir sa muzičkim pozorištem koje postaje cilj njegovog umjetničkog stvaralaštva.

Njegova prva opera ,,Oberto” izvedena je u Milanskoj skali 1839. godine sa velikim uspjehom. Nasuprot tome, druga opera ,,Lažni Stanislav” doživjela je totalni neuspjeh. Razlog tome je što ju je Verdi stvarao u najtragičnijim danima gubitka svoje supruge i dvoje djece. Razočaran tim neuspjehom, mislio je da više nikada neće komponovati.

Mišljenje je međutim promijenio kada mu je ponuđeno da muzički obradi libreto za operu Nabukodonosor. Sličnost tematike o porobljenim i prognanim Jevrejima, sa stanjem u tada neujedinjenoj i neoslobođenoj Italiji, Verdija je motivisala da i na sceni iskaže svoj patriotizam i ideje Risorgimenta, pokreta za oslobođenje Italije od Austro-Ugarske, kojem je pripadao. Ova opera postiže ogroman uspjeh i po riječima samog kompozitora ona predstavlja pravi početak njegove umjetničke karijere. Kao i mnoge druge njegove kasnije opere, Nabuko ima izražen socijalni karakter , jer su kompozitor i njegova djela bili neodvojiv dio revolucionarnih događanja u Italiji tokom 19. vijeka.

Za njom nastaje veliki broj opera među kojima su najznačajnije: “Rigoleto”, “Trubadur” (,,Il Trovatore”), “Traviata” (,,La Traviata”). Posebno se izdvajaju tri opere, stvorene u poslednjoj fazi umjetničkog stvaralaštva: ,,Aida”, “Otelo” (“Otello”) i “Falstaf”(,,Falstaff”).

Libreta njegovih opera najčešće govore o strasti, ljubomori, strahu, izgubljenim ljubavima, osveti i često imaju tragičan završetak. Iako je sarađivao sa libretistima F.M. Pjaveom i A. Boitom, on je i sam uzimao učešće u izradi tekstualne osnove sopstvenih opera, a veliku inspiraciju je nalazio i u Šekspirovim dramama.

U kompozitorskom smislu, Verdijev orkestar je najviše dramatike iskazivao u uvertirama i samostalnim orkestarskim dionicama, dok u arijama nikada ne prelazi preko glasova pjevača i ne ugrožava njihovu izrazitu pjevnost.

Umro je 1901. godine u Milanu, gdje je i sahranjen u Muzičkom Institutu Verdi.

Gordana Ćetković