PU; Huisje Boompje

Kindje

Daan en Susan

Het is nog vroeg in de ochtend, maar Thomas zit al achter de computer. Hij regelt de laatste dingen voor hij naar de universiteit kan vertrekken. Voor het laatste keer controleert hij het adres en sluit dan af.

Hij belt een taxi en terwijl hij wacht omhelst Daan hem. ‘Veel succes, jongen.’ Zegt hij. Thomas lacht. ‘Dat komt wel goed.’ Daan knikt en laat hem los.

Nu is het de beurt aan Susan om afscheid te nemen. ‘Bel je als je aankomt?’ vraagt ze en Thomas knikt. ‘Natuurlijk. Je hoeft niet bang te zijn. Ik ben niet alleen weet je nog. Ik huur samen met een andere jongen een huisje.’

Susan knikt. ‘Dat weet ik, maar ik wilde het toch even zeker weten.’ Dan klinkt er een toeter achter hen en Thomas draait zich om. ‘Dag!’ roept hij en stapt in. Klaar voor zijn leven als student.

Pim en Carmen

‘Hé, ben je al wakker.’ Zegt Pim verbaasd als hij de kamer van Nienke binnenkomt. Nienke draait zich om. ‘Ik wilde mijn nieuwe ezel graag uitproberen.’ Legt ze uit en richt zich dan weer op haar schilderij.

Pim doet een paar stappen naar haar toe en kijkt naar het schilderij. Er staan al een paar strepen op en Nienke werkt geconcentreerd verder. ‘We gaan over een half uurtje ontbijten. Kom je dan naar beneden?’ vraagt hij.

Nienke knikt, maar kijkt niet op van haar schilderij. Pim glimlacht en loopt de kamer uit. In de keuken zet hij Lynn op de grond. ‘Ga maar even spelen.’ Zegt hij en geeft haar een kusje op haar voorhoofd.

Carmen staat intussen in de studeerkamer en legt de laatste hand aan haar schilderij. Ze is er al een paar weken mee bezig en vandaag wil ze het eindelijk afkrijgen.

Lynn is ook naar de studeerkamer gekropen en staat bij de speeltafel. ‘Toren.’ Zegt ze als ze vijf blokjes op elkaar gestapeld heeft, maar wanneer ze het zesde blokje erop wil leggen valt alles om. Met een verbaasd gezichtje kijkt ze naar de blokjes. ‘Toren bouwen.’ Zegt ze en begint opnieuw.

Carmen lacht om het kleine stemmetje achter haar en zet nog wat strepen op het doek. Enkele minuten later legt ze haar kwast neer en bekijkt het eindresultaat. Nienke lacht haar vrolijk toe vanaf het schilderij.

‘Carmen, Lynn komen jullie eten?’ vraagt Pim en hij loopt de studeerkamer in om Lynn te halen. Wanneer hij het schilderij ziet blijft hij staan.

‘Het is prachtig.’ Fluistert hij en trekt Carmen in zijn armen. ‘Nu weet ik waar Nienke haar creativiteit vandaan heeft.’ Zegt hij. Carmen lacht. ‘Misschien heeft ze het wel van je moeder.’

Op dat moment komt Nienke de kamer in stormen. ‘Gaan we al eten?’ vraagt ze. Als ze het schilderij ziet blijft ze staan. ‘Ben ik dat?’ vraagt ze verbaasd en Pim knikt. ‘Nu kunnen we altijd zien hoe lief je als peutertje was.’

Dave en Tessa

Vlakbij het huis waar Pim en Carmen wonen is de laatste weken hard gewerkt aan een nieuw huis. ‘Kan je geloven dat het eindelijk klaar is?’ vraagt Dave en hij slaat zijn armen om Tessa heen.

Tessa schudt haar hoofd. ‘Het is prachtig geworden.’ Zegt ze. Ze staan voor het huis waar ze vanaf vandaag officieel gaan wonen. Het heeft een ruime tuin en ook van binnen is er geen tekort aan ruimte.

‘Ik denk dat we hier wel een gelukkig leven kunnen opbouwen.’ Zegt Tessa en kijkt naar het grote huis voor haar. Dave knikt. ‘Hoe laat komt Pim?’ ‘Nu.’ Horen ze een stem naast hen en ze kijken tegelijk naar het lachende gezicht van Pim.

‘Goedemorgen.’ Zegt Tessa. ‘Leuk dat je er bent, broertje.’ Pim lacht. ‘Ik ben heel benieuwd hoe het is geworden. Tessa knikt. ‘Laten we dan maar naar binnen gaan. Op de veranda is nog niet zo veel te zien.’ Zegt ze en wijst naar de veranda met daarop een bankje.

Pim knikt en volgt Dave en Tessa die hem voorgaan het trapje op, de hal in. In de hal blijven ze staan. Pim kijkt bewonderend om zich heen. ‘Dit is al prachtig.’ Zegt hij.

Tessa lacht. ‘Wacht maar tot je de rest ziet.’ Zegt ze. Dave opent een van de twee deuren in de hal en loopt de woonkamer in.

Pim volgt hem en blijft na een paar stappen weer staan. Hij kijkt naar de speelgoedkist en de bungelboog. Hij lacht. ‘Al goed voorbereid zie ik.’

Dave en Tessa lachen. ‘We kunnen maar beter goed voorbereid zijn voor dit kleintje.’ Zegt Dave en hij legt zijn hand liefdevol op de buik van Tessa.

Pim kijkt naar het verliefde stel. Tessa heeft echt haar partner gevonden in Dave. Hij kijkt de kamer weer rond. Bij het raam aan de voorkant van het huis is een zithoekje gecreëerd met uitzicht op de straat.

In een andere hoek is ook een zithoek gemaakt, maar deze is wat ruimer en er staat een tv bij in plaats van een boekenkast.

Pim loopt naar de laatste hoek in de kamer. Deze kant van de kamer is ingericht als een speelhoek voor het kindje dat opkomst is.

Pim kijkt naar het speelgoed en lacht. ‘Het kindje gaat zeker niets tekort komen.’ Zegt hij en draait zich om. Dave heeft zijn arm om Tessa heen geslagen. ‘Zeker niet.’ Lacht hij.

De speelhoek komt weer uit op de keuken. Tegen de muur staat een eettafel met vier stoelen. Ook deze stoelen hebben een bruine bekleding, net als de banken in de woonkamer.

Aan de andere kant, bij het raam, staat het keukenblok. Er is voldoende werkruimte om een lekkere maaltijd te bereiden en heeft uitzicht op de tuin.

De keuken komt uit op de trap. Dave, Tessa en Pim lopen naar boven om de bovenverdieping te bekijken. De trap komt uit op een kleine overloop.

Op de bovenverdieping is een ruime badkamer. Er is plek voor een wc, wastafel, bad en douche. De wanden en vloeren zijn betegeld met bruine tegels.

De laatste kamer die ze op de bovenverdieping bekijken is de slaapkamer van Dave en Tessa. Ook deze kamer is erg ruim en bied genoeg plaats om je lekker in terug te trekken en om lekker te slapen.

Nadat Pim de slaapkamer bekeken heeft, lopen ze weer de trap af, naar beneden. De laatste kamer beneden is de studeerkamer die natuurlijk goed van pas komt in een huis met twee kennissims.

‘Het is een prachtig huis.’ Zegt Pim als hij ook de laatste kamer bekeken heeft. Dave knikt. ‘Laten we naar buiten gaan. Het is prachtig weer om van de tuin te genieten.’

Pim volgt Dave naar buiten en kijkt om zich heen in de ruime tuin. Er is nog niet veel aangeplant. ER ligt een grote vijver en de bloemen geven het wat kleur. Ook is er een klein zithoekje met een tafel en vier stoelen.

Ze nemen plaats aan de tafel. ‘Het is echt prachtig geworden.’ Tessa knikt. ‘Het eindresultaat is geweldig. Ik denk dat ik hier wel een gelukkig leven kan opbouwen.’

Dave lacht. ‘Dat denk ik ook.’ Zegt hij tegen zijn verloofde. ‘Wanneer willen jullie eigenlijk gaan trouwen?’ vraagt Pim als hij naar het gelukkige stel kijkt.

‘Zo snel mogelijk. We willen graag getrouwd zijn voor de baby komt.’ Legt Tessa uit. ‘We willen het klein houden.’ Pim knikt. ‘Jullie worden vast geweldige ouders. Als jullie maar de helft van wat jullie van elkaar houden van het kindje houden, komt het helemaal goed.’

Thomas en …

Op een andere plek is een van de andere kinderen van Daan en Susan aangekomen bij zijn nieuwe huis. Nog voor Thomas naar binnen kan lopen om zijn huisgenoot te begroeten, staat zijn zus al achter hem. ‘Geweldig dat je er bent.’ Zegt Amy en omhelst hem.

Ook Luke komt aanlopen. ‘Ik ben ook blij dat ik er ben.’ Lacht Thomas. Ze staan voor een groen huisje dat in dezelfde straat staat als het huis waar Amy, Luke en Anna wonen.

‘Jullie komen precies op tijd om het huis te bekijken.’ Zegt Thomas. ‘Ik ben zelf ook nog niet binnen geweest.’ ‘Ik ben benieuwd.’ Zegt Amy en met die woorden lopen ze naar de voordeur. Zodra ze binnenkomen kijkt Thomas naar de keuken en eethoek.

Amy loopt langs hem heen naar de zithoek waar 2 witte banken fel afsteken tegen de groene muur. ‘Mooi.’ Zegt ze en Thomas knikt.

Ook Luke is naar binnen gelopen en kijkt de kamer rond. Tegen de muur staat een boekenkast en een zachte stoel. In de hoek van de kamer, naast de buitendeur, staat een trap die naar de bovenverdieping leidt.

Thomas loopt de trap op en Amy en Luke volgen hem. Op een van de deuren hangt een bordje met zijn naam en Thomas opent de deur. Hij neemt aan dat de ruime kamer achter de deur zijn slaapkamer is. ‘Het is een mooi huis.’ Merkt Amy op en Thomas knikt. ‘Het is uitzicht is prachtig.’ Zegt hij en staart uit het raam.

Amy en Luke komen naast hem staan en samen staren ze naar buiten. ‘Ik ga even kijken of mijn huisgenoot er al is.’ Zegt Thomas en hij loopt naar de andere kamer.

‘Hallo?’ vraagt hij en hij verwacht een mannenstem te horen, maar in plaats daarvan klinkt een zachte, heldere stem die duidelijk van een vrouw is. ‘Hallo.’

Verbaasd blijft Thomas staan en het meisje met de blonde haren doet een paar stappen naar hem toe. ‘Je had vast iemand anders verwacht.’ Zegt ze als ze zijn verbaasde gezicht ziet.

Thomas knikt. ‘Ik heb contact gehad met een jongen, Joey als ik me niet vergis.’ Het meisje knikt. ‘Dat is een vriend van me. Hij heeft gisteren een andere kamer gevonden en toen heb ik mijn kans gegrepen en deze kamer aangenomen. Ik hoop niet dat je het erg vindt?’

Thomas schudt zijn hoofd. ‘Het is wat onverwachts.’ ‘Dat snap ik. Ik heb me trouwens nog helemaal niet voorgesteld. Ik ben Amber, Amber Brant.’

Thomas steekt zijn hand uit. ‘Ik ben Thomas Groenzee. Leuk om je te ontmoeten.’ Het meisje dat Amber heet lacht. ‘Insgelijks.’

Thomas laat haar hand los en op dat moment gaat de deur open. ‘Het is echt een geweldig huis, broertje.’ Zegt Amy, maar zodra ze Amber ziet blijft ze staan. ‘Ik dacht…’

Amber lacht opnieuw. ‘Ik ben Amber.’ Zegt ze met uitgestoken hand. Amy knikt en schudt haar de hand. ‘Amy, ik ben de zus van Thomas en dit is mijn vriend Luke.’ Amber knikt. ‘Leuk jullie te ontmoeten.’

Er valt een korte stilte. ‘Zullen wij de tuin gaan bekijken?’ stelt Thomas voor en Amy knikt. Samen met Luke lopen ze de trap af, de tuin in.

De tuin is voor een groot deel betegeld en het overige deel wordt gevuld door gras. Er staan een paar kleine struikjes en boompjes.

Thomas blijft staan en Luke gaat voor hem staan. ‘Mazzelaar.’ Lacht hij en Thomas kijkt hem niet begrijpend aan. ‘Zo’n vrouw is toch de droom van iedere man.’ Zegt hij plagerig.

Amy port hem in zijn zij. ‘Behalve voor mij natuurlijk, want ik heb de beste vrouw die je je maar kan wensen.’ Vult Luke zijn zin aan. ‘Ze is gewoon mijn huisgenoot.’ Zegt Thomas. Luke lacht opnieuw. ‘Nog wel.’ Zegt Luke veelbetekenend.

Amy zucht. ‘Ik denk dat ik hem maar mee naar huis neem voor hij je nog gekke dingen laat doen.’ Zegt ze en Luke lacht. ‘Ik hou alleen van jou.’ Zegt hij en slaat zijn arm om haar heen. Thomas kijkt hoe ze samen door het tuinhekje weglopen en loopt dan naar binnen waar Amber 2 bordjes op tafel heeft staan.

Thomas gaat tegenover haar zitten en lacht. ‘Dank je.’ zegt hij en neemt een hap van zijn botterham. ‘Wilden Amy en Luke niet blijven eten?’ vraagt ze en Thomas schudt zijn hoofd.

‘Ze moesten weer weg. Ze wonen met mijn andere zus in het huis hier tegenover.’ Legt hij uit, maar verzwijgt de woorden van Luke. ‘Heb je nog meer zussen?’ vraagt Amber.

Thomas lacht. ‘Ik heb 6 zussen en 3 broers.’ Zegt hij en hij ziet de ogen van Amber groot worden. ‘Dat is niet niks.’ Zegt ze. ‘Maar het is vast heel gezellig.’ Thomas knikt. ‘Er is altijd wel iets te doen thuis.’

‘En jij? Heb jij broers of zussen?’ vraagt hij. Amber schudt haar hoofd. ‘Ik ben enige kind.’ Zegt ze. ‘Wauw, 10 kinderen.’ Fluistert ze bewonderend en neemt een hap van haar boterham. Thomas lacht. ‘Welkom in mijn wereld.’

Tot de volgende update!