UNIWERSYTET MUZYCZNY FRYDERYKA CHOPINA

JM Rektor prof. dr hab. Klaudiusz Baran

Sala Koncertowa UMFC, Warszawa, ul. Okólnik 2 3 października 2016, poniedziałek, godz. 1900

ff

ZAGRANICZNI GOŚCIE

Koncert w ramach wydarzeń kulturalnych organizowanych z okazji jubileuszu 25-lecia Partnerstwa Miast Berlin – Warszawa

MUZYKA SFER… ROMAN MACIEJEWSKI

Z Berlina do Warszawy i dalej w świat…

Koncert w wykonaniu studentów warszawskiej uczelni muzycznej (UMFC)

oraz Uniwersytetu Sztuk Pięknych w Berlinie (UdK)

Projekt przy wsparciu Senatu Berlina w ramach Partnerstwa Miast Berlin – Warszawa

Szczególne słowa podziękowania kierujemy pod adresem pana Wojciecha Maciejewskiego za serdeczne wsparcie

i zaangażowanie w realizację koncertu.

Opieka artystyczna:

dr hab. MARCIN ZALEWSKI, prof. UMFC

FRANK-IMMO ZICHNER, UdK Berlin

Zespół realizatorski:

EWA STRÓŻCZYŃSKA-WILLE (Convivium Berlin e.V.)

MAŁGORZATA PICZ (Verein für Interkulturelle Begegnungen e.V.)

Narrator:

OLGIERD ŁUKASZEWICZ

Wykorzystane w koncercie teksty bazują na fragmentach książki Aleksandry Adamskiej-Osady Roman Maciejewski – Listy oraz monografii Roman Maciejewski. Dwa życia jednego artysty autorstwa Marka Sołtysika. Opracowanie tekstów i aranżacja: Ewa Stróżczyńska-Wille.

Projekcja:

ANDRZEJ DURKA

Prezentowane obrazy pochodzą ze zbioru REQUIEM OBRAZY autorstwa prof. Czesława Dźwigaja. W kolejności pojawią się ogniwa: II – Introductio, VIII – Kyrie eleison, XXVII – Amen.

Realizacja nagrania:

JĘDRZEJ LUCIŃSKI, FILIP ZABOROWSKI, ad. KATARZYNA RAKOWIECKA (opieka)

Partnerzy:

Universität der Künste, Berlin (UdK Berlin) Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina (UMFC) Convivium Berlin e.V. Verein für Interkulturelle Begegnungen e.V. Stowarzyszenie Monopol Warszawski

Program

ROMAN MACIEJEWSKI (1910–1998)

Mazurki nr 1, 3, 5, 6, 7, 10 na fortepian (1928–1990)

IMKE LICHTWARK fortepian

Pieśni Bilitis w wersji na sopran i fortepian (1932), opr. Sebastian Krajewski sł. Pierre Louÿs, przekł. Leopold Staff

1. Fletnia 2. Nagrobek Bilitis 3. Wspomnienie Mnasidiki

SUJIN BAE sopran

IMKE LICHTWARK fortepian

Nokturn na flet, gitarę i czelestę (1951)

ŁUKASZ JANKOWSKI flet

KSAWERY JASTRZĘBSKI gitara

IGOR KRET czelesta

Suita hiszpańska na dwie gitary (1948)

1. Canzona 2. Habanera 3. Perpetuum mobile 4. Canzona II 5. Fandango

KSAWERY JASTRZĘBSKI gitara

PIOTR PRZEDBORA gitara

Pianoduo concertante na dwa fortepiany (I wersja: 1935–1936)

I. Allegro II. Corale III. Fuga e Variazioni

YOSHITO KITABATA fortepian

YUKA MORISHIGE fortepian

Roman Maciejewski

okres berliński 1910 28 lutego Roman Maciejewski przychodzi na świat jako syn Józefa

(krawca) oraz Bronisławy z domu Zgaińskiej (nauczycielki gry na skrzyp-cach i fortepianie). Pierwszych lekcji gry na fortepianie udziela mu matka.

1916 Początek nauki w berlińskim Konserwatorium im. Juliusa Sterna, w klasie fortepianu Marii Goldenweiser, oraz w Gimnazjum Fryderyka Wilhelma na Kochstrasse.

okres leszczyński 1919 Maciejewscy przenoszą się do Leszna. Roman uczęszcza do Gimnazjum

Męskiego im. Komeniusza.

1920 Zaczyna występować jako pianista i organista. Dyryguje chórkiem har-cerskim.

okres poznański 1924 Dzięki stypendium hrabiego Krzysztofa Mielżyńskiego rozpoczyna naukę

w Państwowym Konserwatorium w Poznaniu, jego profesorem fortepianu jest Bohdan Zaleski, harmonii – Kazimierz Sikorski, a solfeżu Stanisław Wiechowicz. Przenosi się do Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu.

1925 Zostaje asystentem Stanisława Wiechowicza – dyrygenta Koła Śpiewac-kiego Polskiego.

1926 Zastępuje Wiechowicza na jego stanowisku, gdy ten wyjeżdża na jeden sezon do Paryża. Współpracuje ze szkołą tańca Walentyny Szaposzni-kow-Wiechowicz, później z tancerką Marcellą Hildebrandt.

1928 Pierwsze kompozycje i ich wykonania przez kompozytora.

1930 Obejmuje stanowisko dyrygenta Koła Śpiewaczego im. Stanisława Mo-niuszki.

1931 Otrzymuje dyplom wirtuozowski ukończenia Państwowego Konserwato-rium w Poznaniu. Wyjeżdża ze swoim chórem na koncerty do Westfalii i Nadrenii.

okres warszawski 1931 Zdaje egzaminy do Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, do klasy

fortepianu Józefa Turczyńskiego i kompozycji Kazimierza Sikorskiego. Pierwsze spotkanie z Karolem Szymanowskim.

1932 Współpracuje jako pianista z Teatrem Polskim, ze Szkołą Baletową oraz z Polskim Radiem. Zostaje relegowany z uczelni jako prowodyr strajku studentów protestują-cych przeciw likwidacji Wyższej Szkoły Muzycznej oraz wymuszonej rezygnacji Karola Szymanowskiego z funkcji rektora. Nakładem Towa-rzystwa Wydawniczego Muzyki Polskiej ukazują się 4 mazurki. Podczas koncertu w Instytucie Propagandy Sztuki wykonuje swoje utwo-ry, co ma istotne dla jego przyszłości następstwa.

1933 Otrzymuje (jako pianista, a także uczestnik) zaproszenia na przyjęcia dyplomatyczne. Za sprawą Józefa Becka i jego małżonki Jadwigi odbywa tournée koncertowe po Bałkanach.

okres paryski 1934 Uzyskuje stypendium rządowe i wyjeżdża do Paryża. Zostaje członkiem

Stowarzyszenia Młodych Muzyków Polaków w Paryżu. Przyjaźni się z Cze-sławem Miłoszem, utrzymuje bliskie kontakty z Arturem Rubinsteinem, Karolem Szymanowskim. Poznaje Strawińskiego, Casellę, Honeggera, Poulenca. Pobiera prywatne lekcje kompozycji u Nadii Boulanger. Bywa i występuje w salonach arystokracji, dyplomacji, wielkiej finansjery.

1935 Obejmuje stanowisko sekretarza SMMP, niebawem wiceprezesa.

1936 Prawykonanie Koncertu na dwa fortepiany w Sali Pleyela (grają kompo-zytor i Kazimierz Kranc).

1937 Koncerty kompozytorskie w ambasadzie polskiej w Londynie oraz Royal Academy of Music. Poznaje Kurta Joossa. Polska premiera Koncertu na 2 fortepiany w sali warszawskiej Romy. 29 marca w Lozannie umiera Karol Szymanowski, Maciejewski uczestni-czy na miejscu w przygotowaniach do przewiezienia zwłok do Polski oraz towarzyszy tej podróży. Koncert na dwa fortepiany prezentowany na festiwalu muzyki współcze-snej w ramach Międzynarodowej Wystawy Paryskiej w Théâtres des Chaps Elysées.

okres angielski 1938 Przyjazd do Anglii na zaproszenie Kurta Joossa i współpraca z jego

baletem w Dartington Hall w charakterze kompozytora i pianisty.

okres szwedzki 1939 W sierpniu odwiedza rodzinę żony w Göteborgu. Na skutek wybuchu

drugiej wojny światowej pozostaje w Szwecji.

1940–1944 Mieszka z żoną w domu jej bogatego wuja Axela Adlera (Adlerbeerta). Liczne występy na estradzie i w radiu (stała audycja chopinowska). Pisze utwory na fortepian, solo, na dwa fortepiany, w tym transkrypcje wielkiej klasyki, muzykę kameralną.

1944 Beznadziejny stan zdrowia. Trzy nieskuteczne operacje żołądka. Zdany na siebie, postanawia zmienić tryb życia. Studiuje wiedzę Dalekiego Wschodu, przewartościowuje swój pogląd na życie i sztukę, przechodzi na wegetarianizm, uprawia jogę, medytację, żyje zgodnie z naturą. Stop-niowo odradza się fizycznie i duchowo.

1945 Prawykonanie Allegro concertante na orkiestrę symfoniczną i fortepian z kompozytorem jako pianistą.

1946–1951 Początek pracy nad monumentalnym Requiem, poświęconym ofiarom ludzkiej ignorancji, a przede wszystkim ofiarom wojen. Muzyka do przed-stawień teatralnych Ingmara Bergmana i Knuta Ströma. Dalsze utwory kameralne i cykl mazurków. Zaszywa się w celach zdrowotnych i twórczych na kilka miesięcy w głu-szy leśnej. Powołuje do życia Związek Polaków w Szwecji i staje na jego czele. Rozchodzi się z Elvi Galeen. Na przełomie 1950 i 1951 przebywa w Szkocji w majątku hrabiego Jana Tarnowskiego. Pracuje nad Requiem.

okres amerykański

1951 Wyjeżdża do USA na zaproszenie Artura Rubinsteina. Początkowo za-trzymuje się w Oshkosh. Tam oraz w Chicago koncertuje z Kazimierzem Krancem na dwa fortepiany, potem przenosi się do domu Rubinsteinów w Beverly Hills, w Los Angeles. Skupiony na tworzeniu Requiem nie podejmuje propozycji wielkiego pianisty skomponowania dla niego kon-certu fortepianowego.

1952 Przyjmuje pracę na eksponowanym stanowisku w wytwórni filmowej Metro-Goldwyn-Mayer, z której wkrótce rezygnuje. Otrzymuje roczne stypendium Fundacji Huntington Hartford i przenosi się do kolonii artystów w kanionie Santa Monica.

1955 Podejmuje posadę organisty i kierownika chóru w polskim kościele w Los Angeles.

1958 Opuszcza kościół i zamieszkuje w domu przyjaciela – Jacka Bleckmana i jego matki, gdzie kończy swoje Requiem.

1959 Przyjazd do Polski.

1960 Prawykonanie Requiem z udziałem Chóru i Orkiestry Radia Krakowskie-go oraz solistów podczas Warszawskiej Jesieni w Filharmonii Narodowej pod dyrekcją kompozytora. Nagranie dwudziestu utworów fortepianowych dla Polskiego Radia.

1961 Powrót do pracy organisty w dwóch kościołach w Los Angeles.

1963 Zakłada duży The Roman Choir w celu propagowania muzyki sakralnej, z którym koncertuje w różnych miejscach w Kalifornii.

1964 Komponuje dla chóru kilka mszy, powstają też inne utwory.

1975 Koncert Requiem w Music Center w Los Angeles z udziałem hollywoodz-kiej Orkiestry Symfonicznej, Master Chorale i solistów pod dyrekcją Ro-gera Wagnera. Otrzymuje dziesiątki ofert i propozycji, których jednak nie podejmuje.

1976 Przyjeżdża do Polski. W Lesznie bierze udział w pogrzebie zmarłej wła-śnie matki.

Wyspy Kanaryjskie 1977 Spragniony spokoju przenosi się na kilka miesięcy na pustynną wysepkę

La Graciosa (Wyspy Kanaryjskie), aby tam zamieszkać pod namiotem. Oddaje się kontemplacji.

okres szwedzki 1977 Odwiedza Göteborg, gdzie nieoczekiwanie pozostaje i mieszka do końca

życia. Komponuje nowy cykl 20 mazurków.

1980 Wykonanie Requiem w Göteborgu.

1982 Wiąże się z Elsie Thoreson, która staje się towarzyszką ostatnich lat jego życia.

1989 Uczestniczy w Warszawie w fonograficznym utrwaleniu Requiem przez Filharmonię Narodową pod dyrekcją Tadeusza Strugały.

1994 Brat kompozytora, Wojciech Maciejewski, przywozi do Polski ocalałe rękopisy (ok. 100 utworów).

1997 Powstaje Leszczyńskie Towarzystwo Muzyczne im. Romana Maciejew-skiego.

1998 30 kwietnia umiera w Göteborgu. Jego prochy zgodnie z ostatnią wolą przywiezione zostają do Polski i pochowane na cmentarzu parafialnym w Lesznie.

Kalendarium życia i twórczości kompozytora pochodzi z monografii Roman Maciejewski. Dwa życia jednego artysty Marka Sołtysika (PIW, Warszawa 2013)

SuJin Bae

Śpiewaczka operowa, absolwentka Kyungbuk National University w Korei Południowej oraz Uniwersytetu Sztuk Pięknych w Berlinie, w klasie prof. Elisabeth Werres. Już podczas studiów zbierała doświadczenie sceniczne, występując w rolach: Violetty w Travia-cie i Gran Sacerdotessy w Aidzie Verdiego oraz Ofelii w Hamlecie Thomasa. Dalsze angaże artystki to m.in. partia tytułowa w operze Iris Pietro Mascaniego (2015, Neuköll ner Oper Berlin), partie solowe w oratorium Stabat Mater Pergolesiego (Ueckermünde 2015), partia Mi w Krainie uśmiechu Franza Lehara (angaż w Teatrze Erfurt od października 2016). Najważniejsze nagrody i wyróżnienia konkursowe śpiewaczki to: Grand Prix oraz nagroda publiczności na Międzynarodowym Konkursie Giulio Perottiego (Ueckermünde 2015) oraz nagroda specjalna za partię Królowej Nocy podczas festiwalu Opernale.

Imke Lichtwark

Pianistka. Jest absolwentką berlińskiego Liceum Muzycznego im. Emanuela Bacha. W latach 2009–2015 studiowała w Wyższej Szkole Muzycznej i Teatralnej w Rostoku oraz w Mozarteum w Salzburgu, w klasie prof. Klaudiusza Tańskiego. Studia kontynuuje obecnie na Uniwersytecie Sztuk Pięknych w Berlinie, w klasie prof. Björna Lehmanna, jak również u profesorów: Iriny Edelstein, Konrada Elsera, Franka-Immo Zichnera, Ewy Kupiec i innych. Występowała m.in. z Orkiestrą Kameralną pod batutą Wojciecha Rajskiego i z Orkiestrą Symfoniczną Berlińskiej Rozgłośni Radiowej pod kierownictwem Michaela Sanderlinga. Uczestniczyła w nagraniach rozgłośni RBB oraz NDR. Wśród laurów konkursowych artystki znajdują się m.in. nagroda specjalna Niemieckiego Towarzystwa Chopinowskiego im. Steinwaya (2006) oraz nagroda Wyższej Szkoły Muzycznej i Teatralnej w Rostoku (I nagroda i nagroda specjalna w kategorii muzyki kameralnej).

Yoshito Kitabata

Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 5 lat. Jest absolwentem Kyoto City University of Arts, gdzie studiował m.in. u prof. Hirko Mukunoki oraz prof. Makoto Ueno. Obecnie kontynuuje studia (magisterskie) w berlińskim Uniwersytecie Sztuk Pięknych, w klasie prof. Markusa Groha. Pianista uzyskał nagrody na Konkursie Chopinowskim w Japonii (2010, III nagroda); 7th Kobe Art Center Memorial Piano Competition (2015, I nagroda); Lyon Concours International de Musique (2015, nagroda specjalna); Sendai International Music Competition (2016, III nagroda).

Yuka Morishige

Studentka Uniwersytetu Sztuk Pięknych w Berlinie, w klasie fortepianu prof. Klausa Hellwiga. Wielokrotnie występowała jako solistka w Tokio i Holandii, gdzie wykonała m.in. koncerty forte-pianowe Beethovena z Tokyo Universal Philharmonic Orchestra i Wratislavia Chamber Orchestra.

Jest stypendystką Yamaha Music Foundation (2012–2015), Fundacji Giseli i Ericha Andreas oraz Fundacji Ottili-Selbach-Redslob (2016). Z ważniejszych sukcesów pianistki wymienić należy: III nagrodę na Artur Schnabel Piano Competition (Berlin 2013); nagrodę specjalną uzyskaną na Roberta Gallinari International Piano Competition (Bolonia) oraz udział w finale Pianale International Piano Competition w Schlitz.

Łukasz Jankowski

Edukację muzyczną rozpoczął w wieku 8 lat. W czerwcu 2016 roku ukończył studia licencjackie w UMFC, w klasie fletu prof. Elżbiety Gajewskiej. Uczestniczył w kursach mistrzowskich prowadzonych m.in. przez Roberta Dicka, Carstena Eckerta, Nicola Mazzanti’ego, Łukasza Długosza. Jako muzyk klasyczny współpracuje z Warszawską Operą Kameralną, Santander Orchestra, warszawskim Teatrem Scena, biorąc udział w licznych koncertach solowych i kameralnych. Jest również laureatem licznych konkursów i zdobywcą wielu nagród. Łukasz Jankowski jest ponadto uczniem Wydziału Jazzu im. Henryka Majewskiego w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie uczy się w klasie fletu dra Ryszarda Borowskiego. W roli muzyka jazzowego jest członkiem zespołu Zbigniew Namysłowski Superband, z którym nagrał płytę w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Wi-tolda Lutosławskiego na specjalne zamówienie Centrum Edukacji Artystycznej.

Ksawery Jastrzębski

W wieku 6 lat rozpoczął naukę gry na gitarze klasycznej. Edukację muzyczną kontynuował w Studium Gitary Klasycznej Jerzego Pikora w Kielcach, jak również pod okiem Ryszarda Bałauszki w Warszawie. Aktualnie studiuje w klasie gitary dra hab. Marcina Zalewskiego w UMFC. Swoje umiejętności rozwijał pod okiem takich mistrzów, jak Judicaël Perroy, Marcin Dylla, Aniello Desiderio, Gabriel Bianco. Laureat konkursów na szczeblu ogólnopolskim oraz międzynarodowym, takich jak Gitara Viva w Kielcach, Międzynarodowy Konkurs Gitarowy w Sanoku, Międzynarodowy Konkurs Gitarowy w Krynicy-Zdroju, Świętokrzyska Jesień Gitarowa w Kielcach, Międzynarodowy Konkurs Gita-rowy w Olsztynie. Brał udział w licznych koncertach solowych i kameralnych.

Igor Kret

Naukę gry na fortepianie rozpoczął w Państwowej Szkole Muzycznej I i II st. im. F. Chopina w Nowym Targu, a jest absolwentem Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II st. im. Fryderyka Chopina w Krakowie. Obecnie studiuje w warszawskiej uczelni muzycznej (studia magisterskie), w klasie fortepianu prof. dra hab. Jerzego Sterczyńskiego oraz dra Konrada Skolarskiego oraz w klasie kameralistyki prof. Katarzyny Jankowskiej-Borzykowskiej oraz mgra Grzegorza Skrobińskiego. Stypendysta fundacji Sapere Auso, Pro Musica Bona, Otwartej Filharmonii Agrafki Muzycznej. Ma na swoim koncie wiele koncertów i recitali.

Piotr Przedbora

Po ukończeniu szkoły muzycznej II stopnia w Tomaszowie Mazowieckim podjął studia na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina, w klasie gitary dra hab. Marcina Zalewskiego. Dla rozwoju muzycznej kariery młodego gitarzysty kluczowa jest także współpraca z Judi-caëlem Perroy, wybitnym gitarzystą i pedagogiem francuskim. Jest stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w programie „Młoda Polska”, Marszałka Województwa Łódzkiego, Prezydenta miasta Tomaszowa Mazowieckiego oraz Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci. Jest również laureatem ponad 20 konkursów rangi międzynarodowej i ogólnopolskiej, w tym 19 pierwszych miejsc i 3 Grand Prix. Na przełomie lat 2013/2014 wydał debiutancką płytę solową nakładem wytwórni DUX.

Olgierd Łukaszewicz

Aktor filmowy i teatralny, absolwent krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (1968), następnie związany ze stołecznymi scenami: Teatrem Dramatycznym, Współczesnym, Powszechnym i Studio. W 1988 roku wyjechał do Wiednia, przez osiem lat pracował w krajach niemieckojęzycznych, m.in. w Teatrze Miejskim w Bonn. Po powrocie do kraju został aktorem Teatru Narodowego, a w 2000 roku wrócił na deski Teatru Współczesnego. Od 2003 roku jest w zespole warszawskiego Teatru Polskiego. W latach 2002–2005 – prezes ZASP-u, aktualnie – członek zarządu. Jest jednym z najwybitniejszych protagonistów kina polskiego, stworzył niezapomniane kreacje w filmach Kazimierza Kutza (Sól ziemi czarnej, 1969, Perła w koronie, 1971), Andrzeja Wajdy (Brzezina, 1970), Janusza Majewskiego (Lekcja martwego języka, 1979), Agnieszki Holland (Gorączka, 1989), Filipa Bajona (Magnat, 1985) – to tylko kilka przykładów z obszernego dorobku filmowego aktora. Ważniejsze nagrody: 1970 Nagroda im. Zbigniewa Cybulskiego za wybitne osiągnięcia aktorskie; 1984 Nagroda aktorska za rolę Franza w Pułapce Tadeusza Różewicza w Teatrze Studio w Warszawie na 24. Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu; 1986 Nagroda aktorska za Psalmy Dawida w przekładzie Romana Brandstaettera na 9. Festiwalu Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu; 2000 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski; 2002 Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju; 2005 Srebrny Medal Gloria Artis – Zasłużony Kulturze; 2008 Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec; 2009 Statuetka Polski Walczącej przyznana w dowód uznania przez Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. „Artystą być to rodzaj powołania. Jak istnieje etos inteligenta niosącego kaganek oświaty, tak istnieje etos artysty, który dzieli się z widownią tym, co przeżywa, dzieli się zagadką bytu, miłości, ciekawością innego człowieka. Artystą się bywa. Kiedy uda się dotknąć najistotniej-szych problemów, filozoficznego skrótu, jakiegoś wyrazu przenikającego do kości.”

Olgierd Łukaszewicz w rozmowie dla „Gazety Lubuskiej” (8-9 maja 1999)

1998

Zapraszamy na następne koncerty

PAŹDZIERNIK

5

Środa, godz. 1900, bilety – 15 zł

W OKOWACH PRZEZNACZENIA Robert Schumann, Dmitrij Szostakowicz

CHOPIN PIANO QUINTET: Krzysztof Stanienda fortepian, Roksana Kwaśnikowska, Magdalena Lech skrzypce, Maria Stanienda altówka, Michał Zieliński wiolonczela

7

Piątek, godz. 1200, wstęp wolny

INAUGURACJA ROKU AKADEMICKIEGO 2016/2017

Wykład inauguracyjny: prof. dr hab. Jerzy Miziołek (UW) Warszawskie Miejsca Chopina– od Szkoły Głównej Muzyki do Uniwersytetu Muzycznego

Część artystyczna: Łukasz Dyczko saksofon, Agnieszka Kopacka-Aleksandrowicz fortepian, Adam Woch gitara

9

Niedziela, godz. 1700, bezpłatne karty wstępu

NASI LAUREACI

Paweł Trojak baryton, Adam Maksymienko akordeon

10

Poniedziałek, godz. 1900, bezpłatne karty wstępu

ZAGRANICZNI GOŚCIE

POETYKA ROMANSU ROSYJSKIEGO na przestrzeni dwóch stuleci

Pedagodzy Moskiewskiego Konserwatorium Państwowego im. Piotra Czajkowskiego:

Mirosława Florczak sopran, Stanisław Diaczenko fortepian

12

Środa, godz. 1900, bilety – 15 zł

MUZYKA BEZ GRANIC

GRUPPO DI TEMPERA: Agata Igras flet, Sebastian Aleksandrowicz obój,

Adrian Janda klarnet, Artur Kasperek fagot, Tomasz Bińkowski waltornia,

Agnieszka Kopacka-Aleksandrowicz fortepian

Środa na Okólniku → bilety po 15 zł (także przez Internet: www.umfc.bilety24.pl) Koncerty niedzielne i poniedziałkowe → bezpłatne karty wstępu Dystrybucja: najwcześniej z wyprzedzeniem tygodniowym w Chopin University Press w holu uczelni, od poniedziałku do piątku, w godz. 12.00-19.00 i na godzinę przed koncertem niedzielnym Biuro Koncertowe: (22) 827 72 49, bk@chopin.edu.pl, www.facebook.com/koncertyUMFC

ff

Łukasz Chrzęszczyk

Pianista, urodzony się w 1990 roku w Kiel-cach.