Upload
metropolis-festival
View
217
Download
5
Embed Size (px)
DESCRIPTION
Metropolis Festival Krant
Citation preview
Je leest The Metropolis Times. Gaat over het Metropolis Festival. Dit jaar op 1 juli in het Rotterdamse Zuiderpark. Geen idee? Het popfestival staat al 25 jaar bekend om zijn voorspellende programma. Is vernoemd naar de film van Fritz Lang. Visionair. Grote steden beginnen steeds meer te lijken op de stad die de regisseur in 1927 heeft verbeeld. Overeenkomst met het festival: de bands die er spelen zetten de trend voor de toekomst. Of zoals een van de kenners in deze programmakrant het veel mooier schrijft: ‘Metropolis is een zilveren vogel. Eén die terugvliegt uit de toekomst om muziekliefhebbers te verklappen welk geluk hen te wachten staat. Zijn eieren legt hij in het Rotterdamse Zuiderpark. Daar breken ze open. Bij wijze van venster op het popmuzikale landschap van de toekomst.’
Helemaal waar is dat natuurlijk niet. Dat komt, deze krant is bedoeld ter promotie. En dan schrijven dat er allemaal onbekende rukbands
spelen waar je nooit meer wat van hoort is niet wervend. Dat de toegang gratis is en dat het heel gezellig is om met veertigduizend man bier te drinken in het Zuiderpark zou je wel over de streep kunnen trekken. Maar serieus. Waarom gaan?
Metropolis presenteert acts die zich onderscheiden. Die eigen zijn. Dat lang niet alle vogels uitvliegen maakt het evenement niet minder aantrekkelijk. Het gaat erom: jij bent als bezoeker getuige van een beslissend moment. Als in het circus waar tijgers door een ring van vuur springen. Die spanning. Dat voel je. En je bent jury. Word je gegrepen door de belofte op het podium of vind je het helemaal niks? Jouw aanwezigheid, jouw applaus, is medebepalend voor de toekomst van de bands. En of je nu wel of niet klapt: Je hebt gezien waar de rest van Nederland het volgend jaar over heeft.
Tot zondag! Paul van Schaik: Hoofdredacteur
the
Op LeGuessWho? 2011 zag ik in Tivoli De H
elling de band Other Lives. De plaat had m
e tot dat optreden nog maar
weinig gedaan. M
eermalen aangeklikt in Spotify. M
eermalen
na tw
ee/drie num
mers
maar
iets anders
opgezet. H
et optreden w
as magistraal. Er zat oerkracht in, technisch w
as het uitm
untend en er schuilde een bepaalde afstand in de perform
ance die tegelijkertijd heel omarm
end aanvoelde. Er sprak zoveel volw
assenheid en lust uit Other Lives’ spel: het w
as ongekend! Ik kocht de dag erop meteen de plaat en
die is inmiddels grijs. Bij de bekendm
aking van deze naam
op het Metropolisprogram
ma,
maakte van alles in m
ij een sprongetje. M
etropolis Festival is een gew
eldig festival. De sfeer, het publiek, geen poespas, strak georganiseerd en elk jaar een groot aantal supergoeie bands die verrassen en/of aan m
ijn hoge verw
achtingen niets dan voldoen.
Ik ben
Fanbassador van Other Lives voor M
etropolis om
dat dit Nederlands belangrijkste gratis festival is voor
(relatief) nieuwe bands en om
dat het alleen maar goeds
verdient en niets dan lof moet toekom
en.Fanbassador, Jelm
er van Lenteren
De man met baard en kuif, ‘en profil’ een onvervalste halve maan. Niets meer, niets minder dan positieve energie. Geen braggin’ en boostin’, maar pure hiphop over het goede leven. Slimme wordplay, een liefde voor creatieve beats en een echte showman die weet hoe hij een publiek moet pakken. Een vakman met maling aan zijn eigen genre. Hij maakt muziek die hij maken moet. Positief, inspirerend en ontzettend lekker. Je bobt je hoofd binnen no-time als een hondje op de hoedenplank van je Opel Corsa. Zijn muziek smaakt als een mix van ‘zure matten”, ‘my little pony’ en een salmiaklolly die er voor zorgt dat zijn ‘flavour’ een festival lang in je hoofd blijft plakken. F. Stokes: heerlijk! Fanbassador: Rene van Meurs
≈HEERLIJk≈
F.STOKES
€0,00
# 1Jaargang 0
1 juliMETrOpOliS FESTival
ZuidErparKrOTTErdaM
In T
he M
etro
polis
Tim
es t
ref
je
alle
s ov
er h
et f
esti
val
op 1
jul
i in
he
t Ro
tter
dam
se
Zuid
erpa
rk.
De
kran
t is
sa
men
gest
eld
voor
en
do
or h
et p
ublie
k va
n M
etro
polis
. Vi
a F
aceb
ook
hebb
en f
ans
van
de
optr
eden
de b
ands
zich
aan
gem
eld
als F
anba
ssad
or.
Zij
vert
elle
n ze
lf w
aaro
m j
e hu
n ba
nd n
iet
mag
m
isse
n. I
n de
onl
ine
vers
ie v
an T
he M
etro
polis
Ti
mes
wor
den
ze a
ange
vuld
met
You
Tub
e vi
deo’
s ,
Spot
ify-
links
, rec
ensi
es, f
oto’
s, r
eact
ies,
tw
eets
en
beat
s. D
aar
blijf
je v
oor,
tijd
ens
en n
a he
t fe
stiv
al
op d
e ho
ogte
. Ofw
el:
The
Met
ropo
lis T
imes
gaa
t on
line
ver
der
waa
r hi
j of
flin
e, i
n ge
limit
eerd
e op
lage
, is
gebl
even
.
ring van vuur
pub
liEK
iS
rEd
acTE
ur
OTHEr livES§
Oerkracht
§
Zomaar een citaat dat ik voor de gelegenheid uit mijn duim zuig. Want ik moet eerlijk zijn. Zo’n memorabele herinnering kom ik niet meteen tegen wanneer ik het laatje Metropolis in mijn geheugen opentrek. Geeft ook niet. Voor mij is Metropolis het festival van het globale tijdsbeeld. Je weet weer even hoe het voorfront van de smaak van dat moment er uit ziet. Niet de totale avant-garde – want die vindt zichzelf veel te ingewikkeld om op zo’n blij festival te staan – maar de acts die een jaar later misschien heel goed zijn geworden. Of juist hier hun hoogtepunt beleven en daarna weer wegzakken in de vergetelheid. Je luistert, je kijkt en je vindt het leuk of verschrikkelijk. En het is hoe dan ook prima, want de sfeer is meestal uitstekend en de optredens zijn kort genoeg om even door te bijten wanneer je een band totaal niet trekt. Toch heb ik het begincitaat niet helemaal uit mijn duim gezogen. Je hebt mensen die zulke dingen zeggen. Vooral met dat irritante ‘Echt niet?’ waardoor jij je dom of ongelofelijk onhip moet voelen. Ik kende zo iemand. En hoewel ik wist dat zij irritant was wanneer ze zulke dingen zei en het helemaal niet erg is om onhip te zijn, stak het toch altijd een beetje. Tot ze me vertelde dat ze op Lowlands helemaal uit haar dak was gegaan bij The Black keys en zich ineens had gerealiseerd dat die band ‘helemaal niet hip meer was!!!’ Ze was abrupt gestopt met dansen en had schichtig om zich heen gekeken.‘Dan ga je af’, zei ik smalend – en ze dacht dat ik op dat dansen doelde.
Richard van Santen
diE KEn iK van METrOpOliS !
Hel
den
zijn
het
. Of n
ouja
, in
prin
cipe
een
gro
ep k
neite
rjon
ge g
aste
n di
e el
kaar
van
sch
ool k
enne
n. L
olbr
oeke
n. T
ot z
e he
t po
dium
op
stap
pen.
Dan
ver
ande
ren
ze in
muz
iekb
eest
en m
et e
en H
olla
nds
mon
opol
ie o
p Af
robe
at. T
ikke
ltje
jazz
hie
r, be
etje
big
band
daa
r, en
voo
r de
res
t ba
kken
met
dan
sbar
e be
ats
en t
oete
rs. F
ela
kuti
(bed
enke
r va
n de
Afr
obea
t) k
eert
zic
h ni
et o
m in
zijn
gra
f, hi
j lig
t da
ar m
et e
en b
ig sm
ile d
e pl
anke
n va
n z’
n bu
ik te
swin
gen.
Fanb
assa
dor:
Rud
y M
acka
y
Dez
e ac
t ga
at
zeke
r vo
or h
oger
e sf
eren
zor
gen
! D
e el
ektr
onis
che
‘alt
ern
ativ
e’
vib
e va
n C
onn
an
gaat
Rot
terd
am
verr
asse
n e
n
verb
lijd
en.
Fanb
asad
or: S
alko
Ik ben Fanbassador van Bombay Show Pig zodat ik de immer mooie Linda van Leeuwen en altijd virtuoze Mathias Janmaat nog meer kan supporten dan ik al deed! Mijn helden van Nederlandse bodem!
Fanbassador: Thomas Legebeke
Thee Oh Sees, waarom eigenlijk? Misschien vanwege de toffe muziek die ze al maken vanaf dat ik nog ergens in groep vijf zat? Maar misschien ook omdat het wel eens een doorbraak in Nederland zal kunnen zijn. En een groep gasten die zo veelzijdige muziek maken wil ik graag helpen! Het is hoog nodig podiumtijd te geven aan vuige, garage bandjes. Daarnaast, als die gasten spelen op Metropolis en er hangt net zo’n vibe als vorig jaar... kan niet beter
Fanbasador:
Coen de Feijter
Wie de hoogtepunten van 25 jaar Metropolis benoemt, kan niet om sommige namen heen. Bands en artiesten die het festival in het Zuiderpark als springplank ge-bruikten en niet veel later bij een groter publiek doorbra-ken. Denk aan Prodigy, Supergrass, Kula Shaker, Interpol én uiteraard ook Smashing Pumpkins, de psychedelische grungerockers uit Chicago die in 1992 naar Rotterdam-Zuid afreisde.
Met de kanttekening dat de band rond zanger/gita-rist Billy Corgan een jaartje eerder al Nederland en ook Rotterdam (wie kent het Ein Abend In Wien-festival nog?) aandeed, kunnen we zeker achteraf wel stellen dat Smashing Pumpkins op dat moment dé ideale Me-tropolis-band was. Jong, talentvol, grillig en gevaarlijk. Bij Corgan en co was het alles of niets en moest je maar afwachten hoe de vlag erbij hing. Op die september-zondag in ’92 was er gelukkig voor ons geen vuiltje aan de lucht. Hoe anders was het een weekje eerder toen Smashing Pumpkins op het Engelse Reading-festival aantrad, een stroef optreden afwerkte en vooral een gevecht met zichzelf aan ging. Onder een dreigend wol-kendek sloeg enfant terrible Corgan uit pure frustratie een stuk of drie gitaren aan diggelen. In Rotterdam was alles anders en brak het zonnetje letterlijk en figuur-lijk door. Gehuld in kleurige zomerjurkjes en met zicht-baar spelplezier, zelden hebben we Corgan zoveel zien lachen, leverde het trio een meedogenloze set af. Met een zinderend Siva als een van de hoogtepunten waar-bij de goed geluimde Corgan publiek (‘where are the dancers?’) op het po-dium uitnodigde en vervolgens z’n gitaar minutenlang geselde. Inderdaad, zo’n optre-den waar achteraf, als je iedereen moet geloven, minstens 100.000 man hebben staan kijken.Raymond Rotteveel verslaggever Oor
Ik werd w
akker en dacht in de hemel beland te zijn. Een koor
van countertenoren zong mij toe. H
ad ik daar nou zo tegenop gezien? H
et was best aangenaam
in de Hogere Sferen van het
hiernamaals. Ik sloot m
ijn ogen en liet me zachtjes m
eedeinen op de hypnotische klanken die ritm
isch op de wolken aan de
hemel leken m
ee te bewegen. Som
s ging er een hoge toon door een w
olk heen en kreeg ik een fijne nevel van geparfumeerde
waterdruppels vol in m
ijn gezicht. Toen ik mijn ogen w
eer opende, kw
am een van de engelen op m
ij af. ‘Bent u de hoofdengel?’ vroeg ik hem
, want het leek m
ij er een van het mannelijk geslacht.
‘Bijna. Ik ben de hoofdzanger’, antwoordde hij en streek m
ij zachtjes door de haren. ‘De hoofdzanger van w
ie?’ vroeg ik, zo eerbiedig m
ogelijk. ‘Van Active Child, mijn kind. En ga nu
maar w
eer slapen’, fluisterde hij. Ik gehoorzaamde en liet m
e m
eevoeren op de muziek, totdat het tijd w
erd voor een nieuwe
race op Moeder Aarde en de harde w
erkelijkheid op mij w
achtte.
Fanbasador: Emm
y Fons
Deze moderne variant van ‘80s punk gaat erg ver komen. Frontman Honor Titus heeft een enorm charisma en de energie spat van het podium af! Ieder optreden van deze jongens staat stijf van de adrenaline, pizza, skateboards en drinken, dus het gaat een mooi feestje worden tijdens Metropolis. Gaat dat zien!
Fanbassdor: Pascal Elbers
‘kEN JE DIE BAND NIET? ECHT NIET? VORIG JAAR OP METROPOLIS WIST Ik AL DAT ZE
DOOR ZOuDEN BREkEN.’
‘ k N E I T E R J O N G ’
bOMbaY SHOW pig
∆HELDEN∆
YuKOn blOndEcO
nnan
MOc
KaSi
n ~A L T E R N A T I V E ~
Foto
graa
f: Pe
ter
de Jo
ng ©
THEE OH SEES
‘ D O O R B R A A k ’
cErEbral ballZY
≠ ADRENALINE ≠
Een
dam
e d
ie d
e w
erel
d d
oor
laat
d
raai
en d
oor
te z
inge
n d
at z
e n
iets
ze
gt.
Verg
eet
de
geve
stig
de
ord
e en
ver
wel
kom
haa
r st
em a
ls h
et
nie
uwe
gelu
id
uit
d
e la
ge
lan
den
. D
it i
s,
seri
eus,
ee
n
tale
nt. FA
NBA
SSAD
OR:
MIC
HEL
DE
GOOY
ERT
acTivE cHild~ENGEL~
YOri
SW
arT
•S
er
ie
us
•
› H O O F D L E T T E R I ‹
Deze mirakelse Canadese band verdient meer aandacht. Indie pop met hoofdletter I, mooie liedjes, fijne samenzang, catchy melodieën: the best Canadian band
Fanbassador:Niels de Vries
Foto
graa
f: Pe
ter
de jo
ng ©
The Metropolis TimesJAARGANG 1Editie: juni 2012
Eindredactie: Paul van Schaik
Redactie: Nelis Albers, Dandy Dave Andriese, Raymond Rotteveel, Richard van Santen, Emile van de Velde,Metropolisbezoekers
Webredactie: Debbie van Polanen
Beeld en vormgeving : Bier en Brood, Rotterdam
Social media concept: Rox Media, Rotterdam
Uitgever: Wonderland Publishing, Rotterdam
Het Metropolis Festival wordt georganiseerd onder auspiciën van de Stichting Nemesis
jung
lE b
Y ni
gHT
cOlOFOn
grillig En gEvaarlijKHOOgTEpunT
Stap
doo
r he
t w
orm
gat
en b
elee
f de
ext
ra d
imen
sie
van
deze
pag
ina
met
de
grat
is l
aYEr
(be
ta v
ersi
e)
voor
sm
artp
hone
In elk geval, ik sta een paar minuten te luisteren en ‘bam!’,een verblindend licht. Alsof de band me vanaf het podium vastgrijpt. Twee handen knijpen mijn keel dicht en een derde dringt mijn lichaam binnen. Overal voel ik vingers kietelen. Eerst in mijn onderbuik, dan door mijn hele lichaam. En het houdt niet op. De vingers krijgen mijn ziel te pakken en beginnen erin te knijpen. Alsof het een bolletje deeg is. De drums slaan het deeg plat en de gitaren gooien het weer omhoog. En bij een meerstemmig refrein gebeurt het: de pizza blijft in de lucht hangen en begint als een vliegende schotel boven het Zuiverpark te zweven. Terwijl mijn lichaam verlamd in het gras ligt. Heel gestoord. Nooit meer wat van gehoord, die band.
Max: extreem trouwe Metropolisbezoeker
In 1995 stond de toen nog piepjonge Britse band Supergrass op het hoofdpodium van Metropolis. Ze hadden net hun eerste plaat uitgebracht en die was fantastisch. Tóch waren er mensen op het terrein die meer aandacht voor elkaar dan voor de band hadden. Een vriend van me besloot, ongetwijfeld onder invloed van de nodige consumpties, op zijn knieën te gaan voor zijn vriendin. Inmiddels ben ik de twee (laten we ze Quintijn en Saskia noemen) al jaren uit het oog verloren, maar één ding weet ik wel: Supergrass op Metropolis bleek een uitstekende huwelijksmakelaar!Emile van de Velde: journalist
Huwelijksmakelaar
Het feest begon in 2002 voor mij al de avond ervoor. Er was muziek, er was dans. Er was drank. Er was drank. De volgende dag werd ik midden op het veld wakker. Met een gillende piep in mijn oor. Het duurde even eer ik het doorhad. Want in mijn droom kwam het geluid van krijsende ballerina’s wiens enorme lange benen als een kluwen wormen door putroosters in het trottoir werden getrokken. Maar toen ik de feedback van een Gibson Les Paul over een Vox versterker herkende, stond ik ook in een keer overeind. Nog nooit van ze gehoord. Max Machine heette de band. De gitarist speelde op twee gitaren. En de zanger ook. Op diezelfde twee gitaren. Tegelijkertijd. En de drummer ook.
THE bEST i’vE nEvEr HEard OF anYMOrE
‘NOOIT MEER WAT VAN GEHOORD, DIE BAND’
Wat is de overeenkomst tussen Amy Winehouse, Etta James, Otis Redding en Ray Charles? Geen lugubere mop over overleden artiesten, maar allen onmiskenbaar gezegend met een rauwe, opzwepende stem. Vergezeld door een band, met bijvoorbeeld een blazerssectie onder leiding van een typisch klinkende alt sax, een koortje met soulstemmen en vooral steengoede muziek. Nick Waterhouse is de wederopstanding en levert swingende songs doordrenkt met handen-uit-de-mouwen energie. De traditionele jaren vijftig Rhythm and Blues klinkt verfrissend als een zuchtje wind op een warme zomerdag. Als een herontdekte B-kant van een LP, die je diep in de nacht de whisky uit je glas doet swingen. Het album is authentiek, veelzijdig en beklemmend. Rock ‘n’ roll, surf en snerpende solo’s blazen je vetkuif strakker dan je skinny jeans. Zondag 1 juli komen Nick en band naar het Zuiderpark om Rotterdam tot aan de Tiki’s te laten bewegen. Camera’s en Instagram op sepia, want plakboekmateriaal wordt het zeker!
Fanbassador: Jan-Willem Velders
Ik h
eb k
raan
tje P
appi
e le
ren
kenn
en d
oor m
ijn m
oede
r. Ze
za
g kr
aant
je P
appi
e bi
j De
Wer
eld
Draa
it Do
or e
n re
nde
gelij
k na
ar b
oven
om
mij
erbi
j te
hale
n en
te la
ten
zien
hoe
ge
wel
dig
dat
num
mer
was
. Da
genl
ang h
eb ik
het
num
mer
‘W
aar
is
kraa
n?’
gedr
aaid
, no
n-st
op.
Toen
be
gon
ik
ook
ande
re
num
mer
s va
n kr
aan
te
luis
tere
n.
Ik
ben
er h
elem
aal
weg
van
! FA
NBA
SSAD
OR: L
IZZY
LEB
BIN
G
De een is doctorandus de ander ingenieur en zij zijn ‘Señors’. Señor is niet alleen een aanspreektitel maar nu ook een titulatuur. Een die sinds 2009 gebruikt wordt door deze heren. Vier bandleden die hun uiterste best doen om gehoor te geven aan wat zij het ‘Señor gevoel’ noemen. Gedreven door de gelijknamige Spaanse kunstenaar doen zij er alles aan om de wereld een stukje mooier te maken. uptempo garage-indierock met een heel klein korreltje Spaans gevoel is wat zij aanbieden, waarbij zij hun titulatuur eer aan doen. Wordt ook een Señor of Señorita en geniet van de catchy songs die je een rush geven waarbij je even alles kan vergeten en lekker kan dansen. Na hun boodschap beluisterd te hebben mag een ieder zich betitelen met Señor of Señorita.
Fanbassador Alex Brons
Rats on Rafts winden je met hun aanstekelijke baslijnen en magisch punkige melodieën om hun vingers. Ik heb ze vanaf het begin van hun eerste optreden gevolgd. Ik had via een bijzonder toeval hun single al voordat ik ze kende. Nu draai ik ze grijs (en ontdek door hun invloeden ook weer veel nieuwe bands). Ze zijn cool en erg Rotterdams. Best vaak slenteren ze als echte rock ‘n’ roll sterren over de Nieuwe Binnenweg. Op Metropolis gaan ze dat veld laten schudden en swingen!
Fanbassador: Niels Eernink
Sin
ds
ze
in
het
vo
orp
rogr
amm
a b
ij
het
co
nce
rt
van
th
e M
acca
bee
s in
P
arad
iso
ston
den
b
en
ik
hel
emaa
l ve
rkoc
ht.
Nor
maa
l b
en i
k
nie
t zo
’n
lief
heb
ber
va
n
voor
pro
gram
ma’
s m
aar
dit
w
as e
en h
oge
uit
zon
der
ing.
Ik
vin
d h
et z
ond
e d
at d
eze
ban
d -
on
dan
ks
hu
n g
oed
e,
moo
ie e
n e
ner
giek
e m
uzi
ek
- n
og z
o on
bek
end
is.
Ze
kun
nen
w
el
wat
su
pp
ort
geb
ruik
en! :
)
Fanb
assa
dor:
Lau
rie
Zant
inge
Waarom Capeman niet gemist mag worden? Het is gewoon vet! Van elk optreden wordt een feestje gemaakt, of het nu in een vol Paradiso bij de releaseparty van debuutalbum ‘Stand Out, Cause Trouble’ is, of in een klein zaaltje in Roelofarendsveen met slechts twee bezoekers. Capeman staat gegarandeerd voor goed, dik, en lekker uit je dak gaan, zowel op plaat als live, want op beide staat Capeman z’n mannetje. Daar komt nog eens bij dat de heren zelf op het podium een even groot feestje bouwen. En het zou
me niet verbazen als het niet lang meer duurt voor we niet meer om Capeman heen kunnen. Want alleen de albumtitel spreekt al boekdelen. Capeman heeft goed begrepen hoe het werkt: Stand Out, Cause Trouble. FANBASSADOR:
SuZANNE VERHART
Wie ongegeneerd nostalgisch w
il headbangen op jaren zeventig/tachtig hardrock, zal bij het N
ederlandse Vanderbuyst ongetw
ijfeld meer dan aan zijn trekken
komen. Dit pow
er trio, geformeerd in 2008 door W
illem
Verbuyst (ex-Powervice), houdt ervan om
de harde rock uit deze periode te verm
engen met vroege new
wave
sound van diezelfde periode. Naast de al genoem
de oprichter en naam
gever van de band completeren
Barry Van Esbroek (drums) en Jochem
Jonkman op
bas en vocalen het heavy drietal. Samen creëren zij
hun eigen unieke versie van old school hardrock, met
herkenbare referenties naar bands als
uFO, Thin Lizzy, Deep Purple, Van H
alen en ZZ
Top. Luisterend
naar Vanderbuyst
kun je maar een ding
concluderen: jaren
tachtig hardrock
is terug en klinkt beter dan ooit!
Fanbasador: Joop Boom
‡
O L D S C H O O L ‡ vandErbuYST
Kraa
nTjE
pap
piE ,
,M
OE
DE
R’
’
SEnOr SandOr
nicK WaTErHOuSE
√ PLAkBOEkMATERIAAL √
◊ T t u l a t u u r◊
°u
IT
ZO
ND
ER
IN
G°
WE
arE
augu
STin
ES
Dit viertal b
arst uit zijn
voegen van
energie!
Driftig als b
eesten ram
men
ze op gitaren
en
nog p
rodu
ceren ze een
oorstrelend
geluid
. G
ooi de gelik
te, met com
pu
ter bew
erkte,
mu
ziek d
irect weg alsjeb
lieft en m
aak p
laats voor d
eze h
eerlijke rom
melige
rock.
Fanbassador: Tam
ar
÷ D R I F T I G ÷
paliO SupErSpEEd dOnKEY
capEMan
//FEESTJE//
raTS On raFTS
Bij geboorte hebben de jongens van The kik bepaald niet veel meegekregen van de Schepper. Dat ze deze dagen toch zo succesrijk zijn geeft de man in de straat goede moed.Door hun jarenlange hard labeur staan de vijf knapen uit Veenendaal, Tilburg en Zevenhuizen dan toch aan de top van ’s lands entertentement. Timmerend aan de weg ging de rijmelarij in orzieneel Steenkolenengels overboord. De formatie The kik is een quintet gezonde Hollandse jongens, die hun aanstekelijk tijdloze Nederbiet zingen in onze eigen prachtigmooie moerstaal. En dat in de beste traditie van hun grote voorbeelden The Clungels, The Symptomes, Tony Light en The Mudfield Skiffle Group. Op het strand, in de bar, het bos en aan de dijk, “Simone” klinkt uit elke transistorradio deze zomer.Van het grasveld op Metropolis is het slechts een kleine stap naar de galmbak Ahoy. Geef het een paar maanden – reken maar van yes.
Dandy Dave Andriese
rEKEn Maar van KiK
Wat supertof dat ze op Metropolis komen! Deze band laat je uitzinnig blij en misschien ook wel een tikkeltje verward achter. Alleen al de outfits van zangeres Cata Pirata zijn de moeite waard om een kijkje te nemen. Maar ook de inspirerende sound van de boys op de instrumenten en de extreem dansbare nummers zorgen ervoor dat je een driedubbele salto achterover naar Zuid-Afrika wilt maken om je braai on te getten. Ze zijn het hoogtepunt van elk festival voor de bezoekers die ze wel weten te vinden en een groot gemis voor degenen die dit nalaten.... Ik kan het weten, want na een half uur rondrennen op een massaal en eentonig festival (ik zal geen namen
noemen) hadden mijn vrienden en ik ze ein-de-lijk gevonden. In een opblaaskasteel. Het was maar goed dat die muren zacht waren, want dat hele ding stond binnen no-time op z’n kop! Blaas op je imaginary vuvuzela, strek je spieren en zorg dat je op een dixie hebt gezeten voor ze beginnen, serieus: don’t skip Skip & Die!
Fanbassador: Marieke
gary & the gunsHeavy Lord
cramps tributeblack yellow tape
7
14
agenda Juli 2012
aanvang 22:00 kost niks
21
28Bij inlevering van deze advertentie 10% kortingDeze actie is geldig tot 1 augustus 2012
SKip&diE! DON’T SkIP ¡ ∞ DAVE, DAVE AND THE ZOMBIES ∞
Onvervalste springlevende Rotterdamse
band, kikke! Wil niet iedereen Simone zijn?Fanbassador:
Mirjam de Bruin
,kIkkE,