grudzień 2013

Światło

Będę kochał wszystkich ludzi

Redakcja: Shahid Aziz Mustaq Ali Spis treści: Strona Wezwanie Mesjasza 1 Kazanie z okazji Eid ul- Adha Redaktor Mustaq Ali 4

حيیم حمن االر االر بسم هللا

Wezwanie Mesjasza

Hazrat Mirza Ghulam Ahmad,

Obiecany Mesjasz i Mahdi

Modlitwa dowodzi istnienia Boga Każdy sprawiedliwy i uczciwy człowiek jest w

stanie zrozumieć z tego, co już powiedzieliśmy wyżej, a także w setkach innych kwestii, pomimo doktryny predestynacji, że boski sposób działania polega na wyznaczaniu nagrody za każdą próbę i podjęty wysiłek, podobnie jak wysiłek, który wkładamy modląc się nigdy nie będzie daremny i bezowocny. Bóg Najwyższy, w celu poznania i rozpoznania Go, umieścił w jednym miejscu w Koranie ten znak, mówiący o tym, że twój Bóg jest Tym, który odpowiada na modlitwy niespokojnych i niepewnych;; mówiąc يیجيیب من , ددعانی ااذذاا االمضطر czyli „Ten, który odpowiada temu w potrzebie, kiedy on zwraca się do Niego”. Ponieważ Bóg Najwyższy przytacza fakt wysłuchania modlitwy jako argument na Jego istnienie, to w jaki sposób rozsądny i świadomy człowiek może myśleć i wątpić w istnienie wyraźnych skutków wynikających z wysłuchania modlitwy, i w to, że jest to tylko ceremoniał, który nie ma nic wspólnego z duchowością? Moim zdaniem, żadna osoba prawdziwej wiary nigdy nie popełniłaby takiego świętokradztwa. Kiedy Bóg

Najwyższy mówi, że tak samo jak jeden prawdziwy Bóg jest znany i rozpoznawany dzięki rozważaniu atrybutów ziemi i nieba, to w ten sam sposób, wiara w Niego jest wywoływana poprzez doświadczenie wysłuchania modlitwy. Jeśli nie ma duchowości w modlitwie i w rzeczywistości żadne widoczne dobro lub łaska z niej nie wynikają, to w jaki sposób może stać się ona narzędziem poznania Boga tak jak pozwalają na to fizyczne istoty w niebiosach i na ziemi? Z Koranu raczej wynika, że modlitwa jest najbardziej wzniosłym i doskonałym sposobem na rozpoznanie Boga, a doskonała wiedza o istnieniu Boga i Jego doskonałych atrybutach jest możliwa do poznania tylko dzięki modlitwie, a nie poprzez inne środki. To fenomenalne zjawisko, które jak błyskawica, wyciąga człowieka z otchłani ciemności ku światłu i pozwala mu stanąć twarzą w twarz z Bogiem Najwyższym jest niczym innym jak modlitwą. To dzięki

grudzień

2013

Pierwszy na świecie muzułmański serwis internetowy transmitujący audycje „na żywo”. www.virtualmosque.co.uk

Ahmadiyya Anjuman Ishaat Islam (Polska)

Jedyna muzułmańska organizacja wierząca, że Mohammed jest ostatnim prorokiem Allacha.

Światło

2

grudzień 2013

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło modlitwie tysiące złoczyńców powróciło do dobroci i cnoty, i tysiące ludzi zmieniło się na lepsze i przeszło przemianę.

Istnieją jednak dwie wielkie trudności dotyczące modlitwy, z powodu których wspaniałość i wielkość modlitwy często pozostaje ukryta przed ludzkimi sercami. Pierwszy warunkiem jest uczciwość, sprawiedliwość i bojaźń boża, jak wynika z tego, co Bóg mówi w wersecie czyli , االمتقيین اامنا لبقتی االل هه نم„Bóg przyjmuje modlitwy uległych”;; a także, ووااذذاا ددعانن ااذذاا االدااعع ددعوةة ااجيیب قريیب فانی عنی عباددیی سألک czyli: „Kiedy cię , يیرشدوونن لعلهھم وويیومنواابہہ لی فليیستجيیبzapytają moi słudzy o Mnie, o to jak brzmi argument na istnienie Boga, odpowiedź brzmi: „Zaprawdę, ja jestem blisko” - to znaczy, że niepotrzebne są większe argumenty, i Moje istnienie może być rozpoznane i może się objawiać przez takowy argument, że jeśli błagający wzywa mnie, Ja odpowiadam na jego modlitwę i poprzez Moje objawienie przekazuje mu dobrą nowinę o jego szczęściu, które wzbudza wiarę nie tylko w Moje istnienie, ale także w Moją potęgę i wszechmoc, ale konieczne jest aby ludzie wzbudzili w sobie wystarczająco silną bojaźń bożą i pobożnośc abym usłyszał ich głos, konieczne jest również aby pokładali wiarę we Mnie, i przyjęli do wiadomości i przyznali, zanim posiądą pełną wiedzę, że Bóg istnieje, i posiada wszelką moc i potęgę, bo tylko ten człowiek który wierzy, posiądzie najgłębszą wiedzę o Bogu.

Definicja wiary Wiara oznacza uznanie i zaakceptowanie, nawet

pomimo tego, że wiedza nie osiągnęła jeszcze najwyższego poziomu doskonałości i walka z wątpliwościami i podejrzeniami nadal się toczy. Stąd człowiek, który wierzy - pomimo słabości i braku wszystkich powodów, aby wierzyć, przyjmując wszystko na podstawie dużego prawdopodobieństwa - uważany jest za uczciwego i prawdziwego przez Boga Najwyższego i jemu jest przyznawana, w drodze szczodrości, pełna wiedza o rzeczach boskich i jemu jest dane pić pucharu wiary, pucharu mądrości i roztropności. I to z tego powodu uczciwy i pobożny człowiek, gdy słyszy wołanie proroków i apostołów bożych od samego początku nie atakuje ich w żaden sposób i z żadnej strony, ale przyjmuje tę część ich wezwania, które można łatwo zrozumieć dzięki jasnym argumentom, jako dowód na to, że pretendent został wychowany przez Boga, jako podstawę jego akceptacji i wiary, a pozostała część, która nie jest dla

niego zrozumiała, podążając za przykładem sprawiedliwych i prawych traktuje, jako przenośnie lub oświadczenie o charakterze metaforycznym, unikając w ten sposób pozornej sprzeczności, angażuje swoją wiarę w sposób prosty i szczery. Wtedy Bóg Najwyższy, patrząc z miłosierdziem na jego stan i zadowolony z jego wiary odpowiada na jego modlitwy, otwiera mu drzwi do doskonałej boskiej wiedzy i doprowadza go, poprzez objawienia, wizje i inne znaki niebieskie, do stanu doskonałej wiary i pewności. Ale uprzedzony człowiek, pełen złej woli i złości, nie postępuje w ten sposób. Traktuje on te wszystkie kwestie, które mogą posłużyć jako środki do poznania prawdy, z brakiem szacunku i pogardą, wyśmiewa je i kpi z nich, i takie sprawy nadal pozostają dla niego wątpliwymi i obcymi i są one dla niego podstawą i jednocześnie instrumentem do ataku. Było to od zawsze zwyczajem osób niesprawiedliwych i zajadłych.

Przykład Proroctwa ogłaszane w odniesieniu do

nadchodzącego proroka przez poprzednich proroków zawsze składają się z dwóch części:

(1) jasne, przystępne wypowiedzi, bez jakichkolwiek metafor, nie wymagające żadnej

grudzień 2013

3 Światło

Będę kochał wszystkich ludzi

prawidłowego wniosku, że był on w rzeczywistości prorokiem, którego obiecano narodowi izraelskiemu, i pokładali w nim wiarę i cierpieli razem z nim z różne rodzaje bólu i prześladowanie, i okazywali prawdomówność i szczerości wobec Boga Najwyższego.

Druga grupa, która miała w swoich szeregach perfidnych i nieszczęśliwych ludzi, nie zważała na wyraźne znaki i argumenty. Nie zwracali oni uwagi na nędzny stan tego stulecia, ale motywowani złośliwością uchwycili się drugiej części obejmującej metaforyczne wyrażenia i w sposób bardzo bezczelny obrzucali obelgami tego świętego człowieka, nazywając go niewiernym i heretykiem, i twierdzili, że źle zrozumiał on znaczenia świętego tekstu i błędnie zinterpretował drugie przyjście proroka Eliasza, wypaczając dosłowne znaczenie oczywistych słów. Żydzi [z drugiej grupy] oskarżyli go także o to, że nazwał ich duchownych podstępnymi obłudnikami i hipokrytami. Spierali się, nikczemnie, że nawet jedna sylaba z proroctw głoszonych przez proroków się w nim nie wypełniła, że nie przyszedł jako król, nie walczył z obcymi narodami i nie uwolnił ich spod jarzma obcego panowania, że Eliasz nie zszedł z nieba przed nim, więc w jaki sposób, mógłby on być Obiecanym Mesjaszem? Krótko mówiąc, ci nikczemni i złośliwi ludzie nie chcieli zwrócić uwagi na światło i znaki Prawdy i przytaczali wciąż metaforyczną część proroctwa, odczytując ją w sposób dosłowny.

Święty Prorok Podobne nieszczęście spotkało większość Żydów

w czasach naszego Proroka (niech pokój i błogosławieństwo Boga będą z nim). Podążając śladami swoich przodków, także oni nie chcieli uzyskać korzyści płynących z części przepowiedni, która zawierała wyraźne argumenty i znaki, ale skupiając całą uwagę na fragmentach zawierających metaforyczne twierdzenie lub koncentrując się na proroctwach, które zostały naruszone i zmienione, zostali pozbawieni bogactwa płynącego z naśladowania Wielkiego Proroka, Pana obu światów, duchowego i fizycznego. Chrześcijanie postępowali w ten sam sposób. Nie tknęli ani nie zbadali wyraźnych proroctw dotyczących naszego Proroka zawartych w ewangeliach, ale skupili się na drugiej części, tej która zgodnie z boskim sposobem działania, zawiera przenośnie i przypowieści, i to

interpretacji; (2) wypowiedzi o charakterze metaforycznym,

które wymagają interpretacji i wyjaśnienia, niektóre z nich uczyniono niezrozumiałymi przy pomocy alegorii i przypowieści.

W momencie, kiedy pojawiali się zapowiedziani prorocy, ludzie dzielili się na dwie grupy, w pierwszej były szlachetne i czcigodne dusze, zwracające uwagę na jasne, przystępne argumenty, nie wahające się w nie uwierzyć i zaakceptować je, interpretujące metaforyczne fragmenty w świetle fundamentalnych twierdzeń albo czekające cierpliwie, na ich wypełnienie się, i takie znalazły prawdę w ten sposób i nie pobłądziły. Tak właśnie stało się w czasach proroka Jezusa (pokój z nim). W odniesieniu do jego osoby istniały dwa rodzaje proroctw w starożytnych pismach:

(a) że pojawi się on pod postacią biednych i pokornych, w czasie kiedy panować będzie i rządzić obca władza, że będzie pochodził z rodu Dawida i będzie zachowywał się z pokorą i łagodnością, i towarzyszyć mu będą znaki;;

(b) że będzie królem i będzie walczyć jak król, że wyzwoli Żydów spod jarzma obcego panowania, że najpierw z nieba zstąpi prorok Eliasz, a Mesjasz nie pojawi się dopóty, dopóki Eliasz nie powróci na ta ziemie po raz drugi.

Kiedy Jezus Chrystus pojawił się, Żydzi podzielili się na dwie grupy, jedną – stanowiącą mniejszość – która uznała, że Jezus pochodzi z rodu Dawida. Oni ujrzeli jego prawość i pokorę i dostrzegli niebiańskie znaki, które mu towarzyszyły i to, iż warunki panujące w tym stuleciu wymagały przewodnictwa proroka i czas jego przyjścia wyznaczony został w proroctwach, i doszli do

4

grudzień 2013

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

dlatego nie mogli odnaleźć ścieżki prowadzącej do prawdy i realności. Ale ci spośród nich, którzy poszukiwali prawdy i znali boski sposób działania w odniesieniu do sposobu przekazywania przepowiedni, uzyskali korzyści z proroctw ewangelicznych dotyczących nadejście Wielkiego Proroka , i przyjęli islam, i podobnie jak niektórzy Żydzi, którzy uznali Jezusa, opierali się na wyraźnych znakach proroctwa i odsunęli metaforyczne sprawozdania na bok, tak jak szlachetni i czcigodni chrześcijanie których tysiące wstąpiło do owczarni islamu.

W skrócie, o wszystkich tych spośród Żydów i chrześcijan, którzy, trzymali się kurczowo metaforycznych wypowiedzi, trwali w zaprzeczeniu i czerpali korzyści pochodzące z oczywistych znaków proroctwa, które się wypełniły, mówimy tu i mówi Koran po to, aby obserwujący ich nieszczęście muzułmanie mogli wyciągnąć wnioski i aby zachowali ostrożność i baczyli, żeby podobnie jak Żydzi, nie odwrócić swojej uwagi od wyraźnych oznak i aby nie trzymać się kurczowo metaforycznych wypowiedzi, bo także i oni zostaną zgładzeni i zniszczeni;; i żeby nie pielęgnowali nadziei, że proroctwa przepowiadające nadejście Apostoła Bożego zostaną spełnione dosłownie i w przenośni, wyłącznie w dostrzegalny sposób, ale raczej, że powinni być przygotowani do zaakceptowania, tego że - zgodnie ze starożytną sposobem dziania Boga Najwyższego - część tych proroctw, jest wyrażona językiem metafory i alegorii, i że te fragmenty zostaną również spełnione w tym sensie. Jednak bierni i płytcy ludzie nadal czekają, myśląc że znaki jeszcze się nie wypełniły i zostaną one wypełnione w przyszłości, tak jak Żydzi, którzy do dziś sądzą, że

Eliasz powróci na ziemię po raz drugi, a dopiero po nim nadejdzie Obiecany Mesjasz jako wielki król, i przyzna im władzę i królestwo, chociaż wszystkie te rzeczy już się dokonały i 1900 lat zdążyło upłynąć od tych wydarzeń, i Obiecany przeszedł, wypełnił swoją misję i powrócił do niebios.

Kazanie z okazji Eid ul- Adha

(„Święto Ofiarowania”)

Mustaq Ali

(Kazanie wygłoszone w Dar-us-Salaam, Wembley, Wielka Brytania,

wrzesień 2013 r.) „Zaprawdę, My daliśmy tobie obfitość! Módl się przeto do twego Panai składaj

ofiary! Zaprawdę, ten, kto ciebie nienawidzi po-

zostanie bez potomstwa”. (Świety Koran, 108)

Pochodzenie i znaczenie tego dnia w hadisach

Dziesiąty dzień Dhul-Hijjah [zu al-hidżdży] jest najważniejszym dniem Hajj (Pielgrzymki). Znany jest jako Yaum–an-Nahr („Day of Sacrifice”), ponieważ oznacza koniec jednego z najważniejszych obrzędów pielgrzymki - ofiarowania. I to właśnie w tym dniu, muzułmanie upamiętniają dobrodziejstwa i błogosławieństwa Allacha. Hadis napisany przez Imama Ahmada (w Musnad, tom 4, nr 350) mówi, że dzień Nahr jest dniem najbardziej cnotliwym dla Allacha. Prorok (saw) powiedział: „Najważniejszym dniem Hajj (Pielgrzymki) jest dzień an- Nahr.” (Abu Dawood, nr 1945)

W tym dniu, zanim wzejdzie słońce pielgrzymi opuszczają obszar al - Muzdalafa i udają się w kierunku Miny, aby dokonać obrzędu poświęcenia zwierząt ofiarnych, podobnie jak dokonał tego Posłaniec (saw). Pielgrzymi dokonują tych obrzędów odmawiając modlitwy i Zikr.

Potem udają się na obszar Greater Akaba, aby

grudzień 2013

5 Światło

Będę kochał wszystkich ludzi

rzucić siedem kamieni (w szatana jako gest przeklęcia go) i aby poświęcić zwierzęta ofiarne. Rzucanie siedmioma kamieniami w szatana symbolizuje uznanie przyczyn swoich grzechów i gotowość do zniszczenia tego źródła. Może powinniśmy rzucać je w swoim kierunku, a nie w kierunku skały, która nie ma wpływu na naszą sytuację w zaświatach. Po oczyszczeniu się z grzechów przeszłości, [wierni] są jak zwierzęta ofiarne, i są gotowi złożyć duszę Panu Światów, stać się Jego przyjaciółmi i obrońcami. Ubiór składający się z dwóch kawałków białego płótna i ogolenie głowy symbolizuje usunięcia tego, co wyróżnia ego, statusu, bogactwa i narodowości, kiedy pielgrzymi stają przed Panem Dnia Sądu.

Dlatego też śpiewają: labbaik Allahumma labbaik, la- sharika laka labbaik, co oznacza : „Oto jestem, O Allachu, gotowy ci służyć”. Dzień zwany Arafat jest równie znaczący w islamie, ponieważ jest to dzień, gdy Bóg ukończył objawienie swojemu Posłańcowi (saw). W Sahihain (tj. Sahih al - Bukhari i Sahih Muslim) Umar ibn al- Khattab relacjonuje (radhi Allah’anhu), że Żyd powiedział do niego: „O Amirze al - Mumininie” (O przywódco muzułmanów)! Jest werset w Koranie, który, gdyby został nam Żydom, objawiony to uznalibyśmy ten dzień za Eid (święto)”. Umar zapytał, „Który to werset?” On odpowiedział: „Dzisiaj udoskonaliłem dla was waszą religię i obdarzyłem was w pełni Moją dobrocią;; wybrałem dla was islam jako religię. (Sura al - Maidah, 05:03) Umar (r) powiedział: „Wiemy, którego dnia i w którym miejscu ten werset został objawiony Posłańcowi Allacha (s). To było w piątek, kiedy stał on na górze Arafat”.

Samorealizacja poprzez ofiarę Co masz poświęcić? – nędznego siebie,

pieniądze, czas, zwierzę, swoją żonę i dzieci lub swoją miłość do tego świata?

Jako muzułmanie poświęcamy się podczas długich godzin ramadhanu przez 29 lub 30 dni. Pomimo naszego czasu poświeconego salah, okazywaniu miłosierdzia i płacenia zakat, pomimo rezygnacji z tego, co jest halal podczas ramadhanu, ten dzień jest uważany za najważniejsze Eid. Mówią nam, że to sam Allach wynagradza nasz post, więc dlaczego uważa się je za Wielkie Eid?

Święto to jest związane z Abrahamem, wielkim patriarchą (Ojcem Proroków), który jest również nazywany przyjacielem Boga lub Khalil-Allah ze względu na jego gotowość do poświęcenia osoby, którą kochał najbardziej - rzekomo jego syna Izmaela.

Nowocześni myśliciele mogą przypuszczać, że w rzeczywistości to Izmael był tym, który gotów był poświęcić swoje życie dla sprawy bożej. A dokładna analiza Koranu ujawniłaby, że to nie Bóg nakazał mu złożenie takiej ofiary, ale że Abraham opowiadał sen swojemu synowi (37:101).

Jakiż to przykład prawdziwego poświęcenia, młody mężczyzna, prawdopodobnie w wieku kilkunastu lat, gotowy i chętny do tego, aby oddać swoje życie i dobytek! Przykład dla dzisiejszej młodzieży.

Docenienie poświęcenia poniesionego przez Hagar

Jednak badania rodziny Abrahama pokazałyby, że Hazrat Hagar odgrywa istotną rolę we wszystkich tych uroczystościach i co roku część jej historii jest odgrywana dla upamiętnienia jej poświęcenia. Jak wielkim szacunkiem darzy się tą kobietę - miliony pielgrzymów biega pomiędzy [wzgórzami] Safa i Marwa upamiętniając gehennę,

6

grudzień 2013

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło którą przeszła poszukując wody dla niemowlęcia Izmaela.

Ważne jest, aby pamiętać, że była ona służebnicą (niewolnicą) podarowaną Abrahamowi przez jego żonę. Jaka inna wiara oddaje taki hołd kobiecym osobowościom? Czy chrześcijaństwo lub judaizm okazują taki sam szacunek Sarze, matce Izaaka, którego uważają za pierworodnego Abrahama? Może można powiedzieć, że gdyby nie Hagar to nie bylibyśmy dzisiaj muzułmanami. Tradycyjnie, kazanie wygłaszane w tym dniu podkreślają ubój zwierzęcia jako naszą gotowość do zgładzenia nędznej części siebie dla wyższych aspiracji duchowych.

Czytamy w Koranie: „Nie dosięgnie Boga ani ich mięso, ani ich krew, lecz dosięgnie Go wasza bogobojność.” (22:37)

Co ciekawe, ten werset drąży koncepcję poświęcenia zwierzęcia i nauki, które powinniśmy otrzymać z tego uprawnienia. Mówi: „Nie dosięgnie Boga ani ich mięso, ani ich krew, lecz dosięgnie Go wasza bogobojność.” Dlaczego Koran mówi o krwi zwierzęcia – o czymś co jest nieczyste i odrażające? Encyclopaedia of religion zwraca uwagę na to, że niektóre kultury hinduskie składały ofiary z krowy w świątyniach bożków i kąpały ich w krowiej krwi. Oni również gotowali krowie mięso i ofiarowywali je bóstwom.

Bóg napomina ich w Koranie gdy mówi : „Dozwolone są wam zwierzęta oprócz tych, które wam uprzednio wyliczono. Unikajcie brudu bałwanów;; unikajcie słowa fałszu” (22:30)

Widzimy również, że nawet wtedy ludzie postępowali zgodnie z nauką Koranu, która mówi: „Zaprawdę, Bóg nakazuje wam zabić krowę!” (2:67, tak Mojżesz mówił do swoich

ludzi). A w odniesieniu do ofiarowywania żywności

bóstwom Allach mówi: „I stworzyłem dżiny i ludzi tylko po to, żeby Mnie czcili. I nie chcę od nich żadnego zaopatrzenia, i nie chcę, aby Mnie żywili. Zaprawdę, Bóg jest Dawcą (wszelkiego) Zaopatrzenia, Posiadającym Siłę, niewzruszonym!” (51:56-58)

Widzimy także, że koncept składania ofiary istniał w innych kulturach i wyznaniach przed islamem. Czytamy w Koranie: „Dla każdego narodu ustanowiliśmy jakieś obrzędy kultowe, aby ludzie wspominali imię Boga nad zwierzęciem z trzody, które On nam dał jako zaopatrzenie. Bo Bóg wasz - to Bóg Jeden! Jemu więc poddajcie się całkowicie! Obw i e s z c z a j r a do s ną w i e ś ć l u d z i om pokornym!” (22:34)

Nawet koncepcja zabah (wspominanie imienia Allacha przed ubojem) znana była tym przed nami. Drugim aspektem poświęcania zwierzęcia jest przejęcie przez człowieka kontroli nad zwierzęciem i zmuszenie go do podporządkowania sie jego woli. Podporządkowując się, zwierzę spełnia swój obowiązek, dla którego zostało stworzone. Ale co można powiedzieć o najważniejszym bożym stworzeniu – o nas – czy my poddajemy się w podobny sposób czy zwierzęta są od nas lepsze pod tym względem?

Koran podaje wiele szczegółów na temat tych zwierząt:

„Dla was umieściliśmy zwierzęta ofiarne wśród symboli kultu Boga. Dla was z nich jest dobro. Wspominajcie więc imię Boga nad nimi, ustawionymi w szeregu. Potem, kiedy leżą na boku, jedzcie z nich i nakarmcie skromnego i proszącego wstydliwie. W ten sposób poddaliśmy je wam- być może, będziecie wdzięczni!” (22:36);;

„Zaprawdę, macie pouczający przykład w waszych trzodach! My poimy was tym, co jest w ich wnętrznościach, między pokarmem strawionym a krwią - mlekiem czystym, przyjemnym dla pijących.” (16:66);;

„On stworzył dla was zwierzęta, które dostarczają wam ciepła i innych korzyści;; i z nich wy się żywicie.

Widzicie w nich piękno, kiedy przypędzacie je wieczorem na spoczynek, i kiedy je wypędzacie rano na pastwisko.

One przenoszą wasze ciężary do krainy, do której zdołalibyście dotrzeć jedynie z wielkim trudem. Zaprawdę, wasz Pan jest dobrotliwy, litościwy!

grudzień 2013

7 Światło

Będę kochał wszystkich ludzi

On stworzył konie, muły i osły, abyście ich dosiadali, a także dla ozdoby. I On stwarza to, czego wy nie znacie.” (Sura -an- Nahl, 16:5-8)

Pożytek ze zwierząt czworonożnych z ekonomicznego i medycznego punktu widzenia

Pożytek dla ludzi pochodzący od tych zwierząt jest wielki. Bydło jest źródłem mięsa i mleka, skóry używanej do produkcji bębnów i ozdób, a nawet jedzenia. Odchody są stosowane w budownictwie mieszkalnym, jako nawóz i jako paliwo w ogniskach. Możemy z nich również uzyskać biopaliwo do przygotowywania jedzenia, a z wydzielanego przez nie gazu - metanu, energie elektryczną. W medycynie wykorzystuje się ich zastawki sercowe u ludzi. W niektórych krajach afrykańskich kości kóz i owiec są stosowane w chirurgii. Wśród plemion i Beduinów posiadanie

stad bydła, owiec i kóz jest oznaką wielkiego bogactwa. Używa się ich w handlu i w celu wymiany barterowej i daje w charakterze posagu. Wielbłąd jest powszechnie określany jako „statek pustyni”, ponieważ jest w stanie przebywać długie odległości bez wody.

Intencja kryjąca się za składaniem ofiary Możemy zapytać, jaki jest sens poświęcania zwierzęcia, jeśli nasza intencja jest niewłaściwa, czy Bóg naprawdę chce naszych pieniędzy lub nieodpowiednich intencji? Jeśli mamy wszystkie środki potrzebne do życia i nie borykamy się z trudnościami finansowymi wtedy łatwo nam poświęcić zwierzę. Gdy staje się to dla nas łatwe, tracimy znaczenie prawdziwej istoty ofiary. Kiedy znalezienie środków na dokonanie ofiary przychodzi nam z trudem, a mimo to udaje nam się to jest to prawdziwą ofiarą. W związku z tym Koran pięknie wyjaśnia: „Przeto bójcie się Boga, jeśli jesteście do tego zdolni! Rozdawajcie dla dobra waszych dusz! A ci, którzy się ustrzegą skąpstwa swojej duszy- będą szczęśliwi. Jeśli dacie Bogu piękną pożyczkę, to On odda ją wam w dwójnasób i wam

przebaczy.” (64:16-17); Historycznie, koncept składania ofiary jest

obowiązkiem spoczywającym na synach Adama. W Biblii w Księdze Rodzaju czytamy w 4:3-5: „Gdy po niejakim czasie Kain składał dla Pana w ofierze płody roli, zaś Abel składał również pierwociny ze swej trzody i z ich tłuszczu, Pan wejrzał na Abla i na jego ofiarę;; na Kaina zaś i na jego ofiarę nie chciał patrzeć. Smuciło to Kaina bardzo i chodził z ponurą twarzą.”

Biblia wyraźnie kwestionuje intencje kryjące się za złożeniem ofiary przez Kaina i mówi dalej w Liście do Hebrajczyków, 11:04: „Przez wiarę Abel złożył Bogu ofiarę cenniejszą od Kaina, za co otrzymał świadectwo, iż jest sprawiedliwy. Bóg bowiem zaświadczył o jego darach, toteż choć umarł, przez nią jeszcze mówi.”

W rzeczywistości widzimy tu zgodność Koranu i Biblii, co do kwestionowania intencji kryjących się za naszą ofiarą, dlatego Koran mówi:

8

grudzień 2013

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło „dla Allacha liczy się przestrzeganie obowiązku.”

Podobieństwo pomiędzy naszym Jamaat’em, a rodziną Abrahama

Abraham, Hagar i Izmael również odbyli swoja Hijra, kiedy opuścili swoich ludzi, ziemię i inny dobytek.

Abraham w młodości został poddany próbie, ponieważ musiał przeciwstawić się ojcu i jego ludziom, Hagar, będąc służebnicą również musiała dokonać poświęceń i oddać wszystko w imię Boga i to parokrotnie. Pierwszy raz, kiedy została pozostawiona przez Abrahama na pustyni wraz z dzieckiem Izmaelem, i po raz drugi, kiedy Abraham przygotowywał się do złożenia ofiary z Izmaela. Stanowi to naukę dla naszego Jamaat’u. Nasi poprzednicy i ich dzieci dokonali podobnych poświęceń dla tego Jamaat’u. Pozostawili swoje rodziny, ziemię i dobytek, a nawet kariery w imię religii.

Teraz, w XXI wieku od wnuków i przyszłych pokoleń wymaga się podobnych, a nawet większych ofiar. Spójrz na naszych przodków a zobaczysz, jakie owoce zrodziła ich praca i jakie owoce w dalszym ciągu przynosi.

Ich życie i praca są ucieleśnieniem słowa wa-nahar, pochodzącego od rdzenia arabskiego słowa nahr, które [od red.: w wymowie w języku urdu] oznacza „ofiarę” jak i „rzekę”. Połączenie tych dwóch znaczeń słowa nahr („ofiary” i „rzeki”) [od red.: tzn. tak jak te słowa są wymawiane w języku urdu, brzmienie obu głosek h rożni się od siebie w języku arabskim] daje w zasadzie tłumaczenie sury zacytowanej przeze mnie na początku:

„Zaprawdę, My daliśmy tobie obfi-tość!

Módl się przeto do twego Pana i składaj ofiary! Zaprawdę, ten, kto cie-bie nienawidzi pozostanie bez potom-stwa.”

Tak jak rzeka zaczyna się sączyć wysoko w górach, tak też nasza ofiara początkowo powinna być niewielka. Te cienkie stróżki tworzą dopływy, które łączą się w rzeki, wraz z rozwijaniem się naszej duchowej mocy i nasza ofiara powinna wzrastać. Tak jak rzeka podtrzymuje życie ludzi i zwierząt, podobnie nasza ofiara powinna uczynić to samo, to jak na końcu rzeka wpływa do oceanu reprezentuje dar z wszystkich naszych ofiar, którym jest niekończące się źródło boskiej obfitości dla naszej ciężkiej pracy.

Tak jak Allach dał Świętemu Prorokowi szczodrze, tak samo dał nam. Stąd nasze ofiary powinny równać się tym Allacha i powinny być obfite.

Niech nasze życie będzie jak rzeka poświęcenia, która ma skromne początki a której koniec kulminuje poświęceniem całej przyjemności i komfortu tego życia dla czegoś czego nie widzieliśmy i nie słyszeliśmy i czego nasze serca nigdy nie będą mogły pojąć – to jest jannat.

Jeśli uczynimy te ofiary wtedy staniemy się ucieleśnieniem wersetu Koranu: „Ja uczynię ciebie przewodnikiem dla ludzi.” (2:124), a tym samym staniemy się duchowym potomstwem Rodziny Abrahama. Czy istnieje jakiś lepszy sposób aby oddać hołd Rodzinie Abrahama?

Ahmadiyya Anjuman Isha‘at Islam Lahore (Polska)

Pierwsza misja muzułmańska w Wielkiej Brytanii założona w 1913 r., działająca pod nazwą Misja Muzułmańska Woking.

Dar-us-Salaam, 15 Stanley Avenue, Wembley, UK, HA0 4JQ

Ośrodek: 020 8903 2689 Przewodniczący: 020 8529 0898 Sekretarz: 01753 575313 E-mail: aaiiLahore@gmail.com Strony: www.aaiil.org/uk | www.ahmadiyya.org | www.virtualmosque.co.uk

Darowizny: www.virtualmosque.co.uk/donations