Standardy edytorskie na podstawie APA

Jak przygotować raport z badań

Opracowała Ewa Skimina

Informacje ogólne

Przygotowanie tekstu

• Czcionka tekstu głównego: Times New Roman, 12 pkt

• Marginesy 2,5 cm

• Wyrównanie tekstu do lewej strony

• Podwójna interlinia

• Akapity wcięte (jeden domyślny tabulator)

• Numeracja stron w prawym górnym rogu

• Tabele i wykresy umieszczone na osobnych stronach na końcu tekstu

• Elementy graficzne zapisane w jednym z formatów: jpg, png, pdf

Struktura raportu z badań

I Strona tytułowa (tytuł, imię i nazwisko autora, afiliacja)

II Abstrakt i słowa kluczowe (na oddzielnej stronie)

III Abstrakt i słowa kluczowe w języku angielskim (na oddzielnej stronie)

IV Tekst pracy (od kolejnej strony)

Wprowadzenie teoretyczne (nieoznaczone śródtytułem)

Metoda (śródtytuł pierwszego stopnia)

Osoby badane (śródtytuł drugiego stopnia)

Materiały/Zastosowane narzędzia (jw.)

Procedura badania (jw.)

Wyniki (śródtytuł pierwszego stopnia)

Dyskusja (jw.)

Bibliografia (jw.)

Hierarchizacja śródtytułów

• Można stosować pięć stopni śródtytułów

• Śródtytuły nie posiadają numeracji

• Tylko pierwsze słowo każdego śródtytułu oraz nazwy własne stanowiące część śródtytułu rozpoczynają się od wielkiej litery

• Pierwszy stopień stosowany jest jedynie do oznaczenia głównych części raportu (metoda, wyniki, dyskusja oraz bibliografia). Cały śródtytuł pierwszego stopnia zapisywany jest kapitalikami (ctrl+shift+k). Śródtytuł jest wyśrodkowany

• Śródtytuł drugiego stopnia jest pisany wersalikami, prostą, pogrubioną czcionką, wyrównany do lewej

Przykład zastosowania śródtytułów pierwszego i drugiego stopnia

(Stanisławski, 2014, s. 19)

Hierarchizacja śródtytułów cd.

• Tekst zaczynający się za śródtytułami pierwszego i drugiego stopnia rozpoczyna się od nowego akapitu

• Śródtytuł trzeciego stopnia różni się od śródtytułu drugiego stopnia jedynie położeniem – jest poprzedzony wcięciem i zakończony kropką. Bezpośrednio za nim, w tym samym akapicie rozpoczyna się tekst

• Śródtytuł czwartego stopnia jest położony tak, jak śródtytuł trzeciego stopnia, pogrubiony i zapisywany kursywą

• Śródtytuł piątego stopnia różni się od poprzedniego jedynie brakiem pogrubienia czcionki

Przykład zastosowania śródtytułów drugiego i trzeciego stopnia

(Jasiński, 2014, s. 46)

*Kolor czcionki śródtytułów został zmieniony przez wydawcę; w tekście wysyłanym przez autora do publikacji należy stosować wyłącznie czarny kolor czcionki

• W powyższym przykładzie w śródtytule trzeciego stopnia znajdują się skrót nazwy kwestionariusza oraz inicjały i nazwisko jego autora. Dlatego cała treść śródtytułu zapisana jest od wielkich liter

Cytowania

Odsyłacze bibliograficzne

• Przy cytowaniu należy podać nazwisko bez inicjałów oraz rok publikacji

• Jeżeli cytowana praca ma dwóch autorów, należy podać obydwa nazwiska i rok publikacji

• Jeżeli praca ma 3-5 autorów, należy wymienić wszystkich przy pierwszym cytowaniu, a przy każdym kolejnym jedynie nazwisko pierwszego autora z dopiskiem i in. oraz rokiem publikacji

• Jeżeli praca ma więcej niż pięciu autorów, za każdym razem należy podać tylko nazwisko pierwszego z nich z dopiskiem i in. oraz rokiem publikacji

• Jeżeli nazwiska autorów i rok publikacji nie pojawiają się w tekście, należy je zapisać w nawiasie okrągłym, oddzielając nazwiska i datę przecinkami

• Jeżeli w tekście pojawia się jedynie nazwisko autora, rok publikacji należy zapisać w nawiasie okrągłym

Przykłady zapisu odsyłaczy bibliograficznych w tekście

(Świderska, 2014, s. 84)

• W powyższym przykładzie, w pierwszym akapicie, widać odsyłacze do dwóch pozycji jednego autora. Jako pierwszą zapisujemy zawsze datę wcześniejszą

Odsyłacze bibliograficzne – przypadki szczególne

• Jeżeli odsyłacze do dwóch różnych pozycji po skróceniu wyglądałyby jednakowo, należy każdorazowo zapisywać nazwiska tak wielu autorów, jak jest to konieczne dla rozróżnienia obydwu pozycji

• Jeżeli cytujemy prace różnych autorów o tym samym nazwisku, należy każdorazowo w odsyłaczu podawać inicjały imion tych autorów

• Jeżeli cytujemy kilka prac tego samego autora opublikowanych w tym samym roku, po dacie wydania należy dopisać małą literę a, b itd.

Przykłady przypadków szczególnych w odsyłaczach

• W powyższym przykładzie widać sposób zapisywania odsyłaczy do dwóch publikacji tych samych autorów wydanych w tym samym roku • Widać także poprawny sposób odwoływania się do kilku prac różnych autorów w jednym nawiasie – należy uporządkować je alfabetycznie

*Ponieważ przykład pochodzi z tekstu anglojęzycznego, występuje w nim kilka zapisów niezgodnych z polskimi normami: -przed datami brakuje przecinków - zamiast zapisu i in. występuje zapis et al. - nazwiska dwóch autorów, zamiast przecinkiem, są oddzielone spójnikiem and

(Berzonsky, Cieciuch, 2014, s. 2)

Dosłowne przytaczanie tekstu • Należy podać numery stron!

• Cytat poniżej 40 słów – włączamy w tekst akapitu w cudzysłowie

• Cytat liczący 40 lub więcej słów – wydzielamy z tekstu głównego bez cudzysłowu, jak w poniższym przykładzie

(Krokos, 2013, s. 18)

*W przykładzie brakuje odsyłacza z numerami stron, ponieważ pochodzi on z tekstu filozoficznego, nie psychologicznego. Zamiast niego widać odwołanie do przypisu dolnego w postaci indeksu

górnego.

Bibliografia

Artykuł w czasopiśmie • Przypis bibliograficzny tworzymy analogicznie do

poniższego przykładu:

Bardi, A., Lee, J. A., Hofmann-Towfigh, N., Soutar, G. (2009). The structure of intraindividual value change. Journal of Personality and Social Psychology, 97(5), 913-929.

• Wielką literą zapisujemy tylko pierwsze słowo w tytule artykułu. Jeżeli tekst posiada podtytuł, również pierwsze słowo w podtytule (po dwukropku lub kropce)

• Wszystkie człony tytułu czasopisma (poza spójnikami i przyimkami) zapisywane są wielkimi literami

• Kursywą zapisujemy tytuł czasopisma oraz numer rocznika

• Jeśli czasopismo posiada osobną numerację zeszytów, numer zeszytu zapisujemy po numerze rocznika w nawiasie i bez kursywy

• Na końcu podajemy numery stron, na których znajduje się artykuł

Książka

• Cała książka – tytuł zapisujemy kursywą:

Pospiszyl, K. (1985). Psychopatia. Warszawa: PWN.

• Książka pod redakcją:

Ekman, P., Davidson, R. J. (red.). (1999). Natura emocji. Gdańsk: GWP.

• Rozdział / artykuł w książce – inicjały imion redaktorów umieszczamy przed nazwiskami; kursywą zapisujemy tytuł książki, natomiast tytuł rozdziału czcionką prostą:

Głębocka, A., Bednarska, M. (2005). Wizerunek ciała u kobiet cierpiących na anoreksję. W: A. Głębocka, J. Kulbat (red.), Wizerunek ciała: Portret Polek (s. 79–93). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.

Przykłady zapisu bibliografii

(Matczak, Knopp, 2013, s. 191)

Tabele i rysunki

Opis tabeli

• Numer i tytuł zamieszczamy nad tabelą

Tabela 1

Tytuł tabeli

• Nagłówki zaczynamy od wielkich liter; mogą znaleźć się w nich skróty

• Adnotacje pod tabelą:

(1) Adnotacja główna - np. wyjaśnienie skrótów, zamieszczonych w tabeli, poprzedzona napisem Adnotacja

(2) Adnotacja szczegółowa – opis do indeksów górnych, wprowadzonych w tabeli

(3) Adnotacja prawdopodobieństwa (np. p < 0,05)

Formatowanie tabeli

• Nagłówki wyśrodkowane

• Tekst wewnątrz komórek wyrównany do lewej

• Ułamki dziesiętne wyrównane do przecinka

• Czcionka bezszyfrowa wewnątrz tabeli (Arial, Calibri, Helvetica)

• Obramowanie – tylko poziome linie zewnętrzne i podkreślenie nagłówków (ew. oddzielenie części, której

zawartość nie pasuje do nagłówków – jak w drugiej przykładowej

tabeli z następnego slajdu)

• Jeśli tabela dzieli się na dwie strony, powtarzamy nagłówki kolumn na drugiej stronie

Przykłady tabel

(Fronczyk, 2012, s. 117)

(Fronczyk, 2012, s. 89)

Opis i formatowanie rysunku

• Rysunkiem jest każdy wykres, diagram, schemat, zdjęcie itp.

• Numer i tytuł umieszczamy pod rysunkiem! • Rysunek 1. Tytuł rysunku. • Jeśli jest konieczna, zamieszczamy legendę

(wewnątrz rysunku, ew. w tekście poniżej lub powyżej)

• Wewnątrz rysunku czcionka bezszyfrowa • Pod rysunkiem nie zamieszcza się adnotacji • Jeśli rysunek jest przekopiowany z innej publikacji,

należy posiadać zgodę na kopiowanie od wydawcy oraz zamieścić informację o prawach autorskich

• Jeśli rysunek jest zaadaptowany lub przygotowany na podstawie innej publikacji, należy go opisać jak w przykładzie na następnym slajdzie

Przykład opisu rysunku

(Matczak, Knopp, 2013, s. 58)

Inne ważne zasady

Kwestionariusze

• Nazwę kwestionariusza w języku polskim zapisujemy kursywą; tylko pierwszy człon zaczyna się wielką literą: Nazwa kwestionariusza (NK)

• W tekście używamy konsekwentnie całej nazwy albo skrótu (po jego wprowadzeniu jak wyżej)

• Nazwę kwestionariusza w języku angielskim zapisujemy kursywą; każdy człon zaczynając wielką literą, np. Interpersonal Behavior Questionnaire for Children

• Treść pozycji testowej przytaczanej w tekście zapisujemy w cudzysłowie

• Znaczenie liczb na skali pomiarowej zapisujemy kursywą, np. 1 (nigdy), 7 (zawsze)

• Nazwy zmiennych zapisujemy od małej litery, np. ekstrawersja

Liczebniki

• Wartości poniżej 10 zapisujemy słownie, wartości od 10 włącznie zapisujemy cyframi (w tabelach i abstraktach zawsze cyframi)

• Numery tabel i rysunków zapisujemy cyframi, np. tabela 2, rysunek 8

• Liczbę większą od 9 zapisujemy słownie, gdy rozpoczyna zdanie

• Każdą wartość procentową (poza rozpoczynającymi zdanie) zapisujemy cyframi ze znakiem % nieoddzielonym spacją

• Ułamki dziesiętne zapisujemy z przecinkami, nie z kropkami

• Wartości statystyk zaokrąglamy do dwóch lub trzech miejsc po przecinku

Statystyki

• Symbole statystyczne oprócz liter greckich zapisujemy kursywą

• Znaki równości, mniejszości itp. oddzielamy spacją z dwóch stron:

p < 0,01

• N – liczebność całej próby badanej; n – liczebność podgrupy (np. grupy kontrolnej)

• Nie ma potrzeby powtarzania w tekście statystyk zamieszczonych w tabeli lub na rysunku

• Nie ma potrzeby wyjaśniania powszechnie stosowanych symboli, jak np. M, SD, df czy t

Przykładowe opisy badanej próby oraz wyników w tekście

(Cieciuch, 2013, s. 218)

(Cieciuch, 2013, s. 157)

Prezentacja powstała w oparciu o publikację:

Książkę można pobrać bezpłatnie ze strony: http://liberilibri.pl/ Znajduje się w niej wiele przydatnych informacji pominiętych w prezentacji

Harasimczuk, J., Cieciuch, J. (2012). Podstawowe standardy edytorskie naukowych tekstów psychologicznych w języku polskim na podstawie reguł APA. Warszawa: Liberi Libri.

W prezentacji wykorzystano fragmenty następujących tekstów:

Berzonsky, M. D., Cieciuch, J. (2014). Mediational role of identity commitment in relationship between identity processing style and psychological well-being. Journal of Happiness Studies. DOI: 10.1007/s10902-014-9588-2.

Cieciuch, J. (2013). Kształtowanie się systemu wartości od dzieciństwa do wczesnej dorosłości. Warszawa: Liberi Libri.

Fronczyk, K. (2012). Rola dojrzewania biologicznego oraz czynników psychospołecznych w kształtowaniu się chronotypu. Warszawa: Liberi Libri.

Jasiński, B. (2014). Prace nad polską adaptacją Kwestionariusza zachowań interpersonalnych IBQ-C – problemy psychometryczne. W: E. Topolewska, E. Skimina, S. Skrzek (red.), Młoda Psychologia, t. 2 (s. 43-55). Warszawa: Liberi Libri.

Krokos, J. (2013). Odsłanianie intencjonalności. Warszawa: Liberi Libri.

Matczak, A., Knopp, K. A. (2013). Znaczenie inteligencji emocjonalnej w funkcjonowaniu człowieka. Warszawa: Liberi Libri.

Stanisławski, K. (2014). Wpływ stresu na emocje i motywacje. Badania quasi-eksperymentalne. W: E. Topolewska, E. Skimina, S. Skrzek (red.), Młoda Psychologia, t. 2 (s. 9-29). Warszawa: Liberi Libri.

Świderska, J. (2014). Osobowościowe uwarunkowania osób twórczych i transgresyjnych. W: E. Topolewska, E. Skimina, S. Skrzek (red.), Młoda Psychologia, t. 2 (s. 81-95). Warszawa: Liberi Libri.