Spis treści Wstęp ...................................................................................... 2

Matura – dlaczego ja? ............................................................. 3

Nauczyciel też człowiek ........................................................... 6

Artykuł o zdrowym stylu życia ................................................ 9

„Buszujący w zbożu” – recenzja ............................................ 13

Zrób to sam ........................................................................... 14

Wywiad z panią profesor Moniką Stachów ........................... 18

„Mikołajkowe Dziady z Mickiewiczem” ................................ 20

Galeria ................................................................................... 21

Wiersz "Nie istnieje" ............................................................. 25

Wstęp Witamy Was, Drodzy Czytelnicy w nowym roku szkolnym. Z nowymi siłami i w nowym

składzie pragniemy zaprezentować Wam pierwszy numer gazetki szkolnej w roku szkolnym

2013/2014. Mamy nadzieję, że tematy zaproponowane przez nas przypadną Wam do gustu.

Jesteśmy otwarci na propozycje i opinie.

Osoby, które interesują się książkami zapraszamy do działu z recenzjami, w którym

znajdziecie m.in. recenzję kontrowersyjnej książki „Buszujący w Zbożu”. Ci, którzy są

przekonani o tym, że nauczyciele to cyborgi, zaprogramowane tylko na gnębienie uczniów

i tworzenie im sprawdzianów czy kartkówek, odsyłamy do wywiadu z panią Moniką Stachów

i Anną Lelonkiewicz – Kubik.. A jeżeli lubisz majsterkować, zapraszamy do działu "zrób to

sam". Tych, którzy dbają o zdrowie, odsyłamy do artykułu "o zdrowym stylu życia". Na

pewno znacie program "Matura to bzdura", my proponujemy Wam naszą szkolną wersję

tego programu... Wybaczcie trzecioklasiści :) A ukryte talenty uczniów naszej szkoły

znajdziecie w dziale talentów literackich.

Zachęcamy również do współpracy. Osoby chętne prosimy o kontakt z panią Anną

Lelonkiewicz - Kubik, panią Moniką Stachów, bądź z Katarzyną Strojną z IIa.

Do stworzenia tego numeru przyczynili się:

Katarzyna Strojna (redaktor naczelna)

Milena Burzyńska (zastępca redaktora naczelnego)

Daria Walczak

Klaudia Walewska

Natalia Biskupska

Magda Idrian

Sandra Winciorek

Rafał Sędkowski

Kamil Krupa (oprawa graficzna)

Opiekunowie:

Pani Anna Lelonkiewicz - Kubik

Pani Monika Stachów

Pani Małgorzata Skrobacz

Życzymy miłej lektury,

Zespół Redakcyjny

Matura – dlaczego ja? [Klaudia i Natalia]

Hitem Internetu jest program pt. Matura to

bzdura. Kuba Jankowski udowadnia maturzystom,

że ich wiedza nie jest jednak wystarczająca, by zdać

maturę na 100%. Całe szczęście, że nasi

trzecioklasiści solidnie przygotowują się do

egzaminu dojrzałości. ;) Aby sprawdzić ich wiedzę

zadałyśmy kilka pytań z wiedzy ogólnej trzem

grupom uczniów.

Odpowiedzi zostały podane losowo.

Pytanie 1: Jak nazywa się stolica Meksyku?

Grupa 1: Meksyk

Grupa 2: Mexico City

Grupa 3: Berlin, Pekin, Coś z Meksiko

Poprawna odpowiedź: Meksyk / Mexico City

Pytanie 2: Jaka jest największa komórka?

Grupa 1: Nie wiem

Grupa 2: Komórka jajowa

Grupa 3: Xperia Z

Poprawna odpowiedź: Strusie jajo

Pytanie 3: Jak nazywał się pierwszy król Polski?

Grupa 1: Mieszko albo Bolesław

Grupa 2: Mieszko;

Grupa 3: Bolesław Chrobry

Poprawna odpowiedź: Bolesław Chrobry

Pytanie 4: Podaj popularną nazwę substancji o wzorze NaCl

Grupa 1: Sól kuchenna

Grupa 2: Chlorek sodu

Grupa 3: Sól albo cukier

Poprawna odpowiedź: Popularna nazwa to sól kuchenna;, ale uznawałyśmy także chlorek

sodu, bardziej poprawną w środowisku chemicznym ;)

Pytanie 5: Jak nazywał się największy przeciwnik Mickiewicza?

Grupa 1: Słowacki

Grupa 2: Juliusz Słowacki

Grupa 3: Słowacki albo Sienkiewicz? Nie, Słowacki.

Poprawna odpowiedź: Juliusz Słowacki

Pytanie 6: Ilu jest laureatów polskiej Literackiej Nagrody Nobla?

Grupa 1: Czworo

Grupa 2: Nie wiem.

Grupa 3: Czworo

Poprawna odpowiedź: Czworo

Pytanie 7: W szufladzie jest dwanaście skarpetek. Trzy pary są białe, dwie czerwone i jedna

szara. Ile jest czarnych?

Grupa 1: Nie ma czarnych skarpetek

Grupa 2: Zero

Grupa 3: Zero

Poprawna odpowiedź: Z tym pytaniem maturzyści poradzili sobie wspaniale. Oczywiście, nie

ma czarnych skarpetek.

Pytanie 8: Baca ma siedemnaście owiec, wszystkie oprócz dziewięciu zdechły. Ile owiec mu

zostało ?

Grupa 1: Cztery albo dziewięć.

Grupa 2: Dziewięć.

Grupa 3: Dziewięć

Poprawna odpowiedź: Dziewięć. Matematyków mamy mocnych. :)

Pytanie 9: Jak nazywa się największe jezioro w Polsce?

Grupa 1: Śniardwy

Grupa 2: Śniardwy

Grupa 3: Śniadrwy

Poprawna odpowiedź: Śniardwy

Pytanie 10: Ile mamy przegród nosowych?

Grupa 1: Osiemnaście albo jedną

Grupa 2: Jedną

Grupa 3: Dwie

Poprawna odpowiedź: Jedną.

Pytanie 11: Do którego kraju należy Grenlandia?

Grupa 1: Ale Grenlandia to kontynent…

Grupa 2: Do Danii.

Grupa 3: Dania.

Poprawna odpowiedź: Do Danii

Wszystkim uczniom dziękujemy za odpowiedzi. Pozostałym maturzystom

radzimy przypomnieć materiały, ponieważ przed następnym wydaniem gazetki

znowu będziemy Was przepytywać. ;)

Nauczyciel też człowiek [Klaudia i Natalia]

Większość uczniów uważa, że wszyscy nauczyciele to osoby, które całe życie

spędzają w szkole, wymyślają sprawdziany, prace domowe. Ale czy nauczyciele

to naprawdę tylko roboty zaprogramowane do pracy? Aby udowodnić, że nie,

zaprosiłyśmy do wywiadu panią Annę Leonkiewicz - Kubik, nauczyciela języka

polskiego i wychowania do życia w rodzinie.

Redakcja: Jaki zawód chciałaby Pani wykonywać, gdyby nie była Pani

nauczycielem?

A. Lelonkiewicz - Kubik: Zawsze chciałam zostać konserwatorem zabytków, ale

nie miałam wystarczającej odwagi i pewności siebie, aby zdawać na taki

kierunek. Marzyłam o pracy związanej z zabytkami. O swojej pasji nie

zapomniałam, od dwóch lat zaangażowałam Samorząd Uczniowski w projekt

Centrum Edukacji Obywatelskiej pt. Ślady przeszłości – uczniowie adoptują

zabytki.

Redakcja: Jaką cechę nauczyciela ceniła Pani będąc uczniem?

A. Lelonkiewicz - Kubik: Cierpliwość. Myślę, że do tej pory ta cecha jest bardzo

ważna dla mnie jako nauczyciela.

Redakcja: Jakie jest Pani największe marzenie?

A. Lelonkiewicz - Kubik: Moje marzenie jest związane z życiem prywatnym.

Mam córkę i chciałabym, żeby była szczęśliwym człowiekiem.

Redakcja: Gdzie Pani najlepiej odpoczywa?

A. Lelonkiewicz-Kubik: Odpoczywam….(śmiech), od czasu do czasu pozwalam

sobie na ten luksus. Od kiedy mam rodzinę to wyjeżdżamy na wakacje do

Chałup. Jest to dla mnie magiczne miejsce. Poleciła mi je pani Stachów. Z jednej

strony Zatoka Pucka, z drugiej morze naprawdę można tam odpocząć.

Odpoczywam również czytając książkę. Ostatnio zaczarowała mnie powieść

Borisa Viana Piana dni.

Redakcja: Jaki jest Pani ulubiony gatunek muzyki?

A. Lelonkiewicz - Kubik: Od dawna jestem wierna muzyce filmowej.

Redakcja: Jakie ma Pani pasje?

A. Lelonkiewicz - Kubik: Literatura, teatr. Pasją teatralną próbuję zarazić

uczniów klasy II a (śmiech). Kocham również język włoski. W tym roku

postanowiłam kontynuować naukę tego języka i nie ukrywam, że sprawia mi to

ogromną radość.

Redakcja: Które cechy uczniów ceni Pani najbardziej?

A. Leloniewicz - Kubik: Podstawowe cechy, które cenię to samodzielność

myślenia, odwaga w poglądach i umiejętność zachowania się w każdej sytuacji.

Lubię również uczniów kreatywnych i pracowitych. Ta ostatnia cecha jest

bardzo ważna.

Redakcja: Jaki zawód chciała Pani wykonywać, gdy była Pani dzieckiem?

A. Leloniewicz-Kubik: Gdy byłam dzieckiem chciałam zostać nauczycielem. Mój

tata był nauczycielem, mam dużo nauczycieli w rodzinie. Będąc dzieckiem

bawiłam się w szkołę. Moimi uczniami były lalki i misie. Miałam prawdziwą

tablicę i dziennik. Czytałam im różne książki a potem z tego odpytywałam

(śmiech). I tak już mi zostało, ku rozpaczy niektórych… .(śmiech)

Redakcja: Dziękujemy za udzielenie wywiadu.

Artykuł o zdrowym stylu życia [Magda Idrian]

Zdrowy tryb życia – dlaczego warto?

W zdrowym stylu życia nie chodzi o ideę czy modę lansowaną przez popkulturę, lecz

o praktyczne korzyści. Po pierwsze prowadząc zdrowy tryb życia zwiększamy szansę na

uniknięcie wielu chorób. Gdy jesteśmy młodzi nie zwracamy na to uwagi, jednak może warto

zadać sobie pytanie, czy nie byłoby pięknie zobaczyć jak na świat przychodzą nasze wnuki?

W obecnych realiach, gdy młodzi ludzie mają dzieci po 30 roku życia, potencjalny „dziadek”

musiałby dożyć co najmniej 60-tki, a podczas 18 urodzin wnuka miałby już 78 lat. Poza tym,

we współczesnym, zabieganym świecie trudno znaleźć chwilę odpoczynku. Czas dla siebie

przyjdzie więc pewnie dopiero koło 60-tki. Aby wtedy móc jeszcze cieszyć się życiem

powinniśmy dbać o siebie, a więc także prowadzić zdrowy tryb życia.

Cztery elementy składające się na zdrowy styl życia to:

SPORT I RUCH

Uprawianie sportu nie jest konieczne, aby tryb

życia nazwać zdrowym. Czasem jest wręcz

przeciwnie. Jeśli wyczynowo uprawiamy sport,

intensywnie trenujemy jesteśmy narażeni na

kontuzje oraz zużycie np. stawów. Za młodu

nie będzie nam to doskwierać, ale na starość

przypomnimy sobie o wielu urazach ze

sportowej kariery. Nie oznacza to jednak, że

zdrowy tryb życia to siedzenie na kanapie.

Do prowadzenia zdrowego stylu życia potrzebny jest bowiem ruch i to w każdej postaci.

Oczywiście, więcej kalorii spalimy biegając, a mniej jeżdżąc na rowerze czy spacerując, ale

każdy rozsądny wysiłek fizyczny jest dla nas korzystny. Ruch to spalone kalorie, mniejsza

waga i ciało przyzwyczajone do regularnego wysiłku. Najlepszym rozwiązaniem jest

wkomponowanie aktywności fizycznej w codzienne czynności, bo jak wiadomo, brakuje nam

czasu na wszystko i nie chcemy poświęcać go specjalnie na treningi. Co możemy zrobić? Jeśli

chodzimy na spacer z psem to wydłużmy go, lub chociaż chodźmy podczas niego szybciej, tak

żeby nieco się zmęczyć. Psu nie zaszkodzi, a my spalimy kilka dodatkowych kalorii.

W weekendy natomiast zamiast spędzać rodzinnie czas przed telewizorem pójdźmy na

wspólny spacer lub pojedźmy gdzieś razem na rowerze. Takie wypady integrują i pozwalają

odpocząć od męczących ekranów. Jeśli już koniecznie musimy zostać w domu to zamiast

typowej gry telewizyjnej wypróbujmy te z kontrolerami ruchu, aby chociaż w ten sposób

złapać odrobinę aktywności. Tak samo na wakacjach – nie leżmy tylko na plaży. Chodźmy na

spacery, wypożyczmy rowery, nie jedźmy do sklepu autem tylko pójdźmy pieszo.

ODŻYWIANIE

Zdrowy tryb życia to oczywiście także

odpowiednie odżywianie. Nie oznacza to

jednak, że raz na jakiś czas nie możemy sobie

pozwolić na pizzę, kebab czy tłuste mięso

z grilla. Chodzi o to, by fast foody, potrawy

przygotowywane na tłuszczu i wysoko

przetworzone nie stanowiły podstawy naszej

diety. Jeżeli prowadzimy klasyczny tryb życia,

tj. wychodzimy do szkoły rano na około 8-9

godzin, to dzień powinniśmy zaczynać

porządnym śniadaniem. Wiadomo, rano

czasu mało i wstawać się nie chce, ale śniadanie naprawdę jest bardzo ważne. Po prostu jeśli

mamy w perspektywie pracę przez kilka godzin, to potrzebujemy sporo energii, a dodatkowo

jest też największa szansa, że spalimy to co zjedliśmy. Ważne jest także to co jemy. Po

powrocie do domu zjedzmy obiad, którego częścią nie zawsze musi być mięso. Od czasu do

czasu spokojnie można się bez niego obyć. Warto także zastępować część „zapychaczy”

tj. kartofli, makaronu, ryżu, kaszy większą porcją sałaty czy warzyw. Najedzeni będziemy tak

samo, ale nasz posiłek będzie bogatszy w składniki odżywcze i nieco lżejszy.

Na kolację powinniśmy jeść raczej rzeczy lekkie – nie potrzebujemy dostarczać organizmowi

zbyt wiele energii do spania. Dobrym pomysłem będzie na przykład zjedzenie owocu –

jabłka, pomarańczy, brzoskwini czy banana.

Osoby, które mają znaczącą nadwagę powinny się jej pozbyć. Będzie to wymagało sporo

wysiłku, ale jest to możliwe. Każdy ma chociaż jednego znajomego, który zrzucił kilka lub

kilkanaście kilogramów. Najlepszym połączeniem będzie oczywiście wysiłek fizyczny i dieta.

Do wyboru jest ich bardzo wiele, od restrykcyjnych takich jak dieta New Mayo Clinic, dieta

doktor Ewy Dąbrowskiej, dieta Mai Błaszczyszyn czy dieta kopenhaska, po bardziej rozłożone

w czasie kuracje takie jak dieta 3d chili, dieta plaż południowych czy doktora Dukana. Należy

pamiętać, że przed rozpoczęciem każdej diety warto się skonsultować z lekarzem – źle

dobrana do możliwości i potrzeb naszego organizmu kuracja odchudzająca może bowiem

wywołać więcej szkód niż pożytku.

WIZYTA U LEKARZA I HIGIENA

Kolejnym bardzo ważnym elementem zdrowego życia jest wizyta u lekarza. Większość z nas

idzie do niego dopiero kiedy problem jest poważny. Tymczasem, jeśli będziemy lekarza

odwiedzać regularnie, powiedzmy raz na pół roku i raz na rok czy dwa lata będziemy robić

sobie odpowiednie badania,

maksymalizujemy szansę uniknięcia

poważnych chorób. Wcześniej

zdiagnozowane mogą być skutecznie

leczone lub ich rozwój może być wyraźnie

zahamowany. Czasem może chodzić

o kilka lat życia! Przy okazji kwestii

zdrowotnych warto także wspomnieć

o higienie. Nie powinniśmy zapominać

o codziennym prysznicu, myciu zębów

czy częstym myciu rąk!

SEN I ODPOCYZNEK

Zdrowe odżywianie, ruch, dbanie o zdrowie i higienę to już trzy elementy układanki

zdrowego trybu życia. Czwartym jest

odpowiedni relaks i wypoczynek. Pamiętajmy,

że szkoła to nie wszystko i człowiek musi mieć

czas dla siebie, rodziny i przyjaciół. 7 godzin

snu to właściwa dawka dla pracującego

człowieka. Nie warto jej zmniejszać na rzecz

pracy, imprezowania czy siedzenia przed

telewizorem. Tak samo jak o swój sen dbać

powinniśmy także o odpoczynek od

codzienności. Tutaj wracamy do ruchu – warto

połączyć przyjemne z pożytecznym i dla odpoczynku wybrać się na spacer, rower lub

pobiegać.

Wskaźnik BMI

BMI to skrót z języka angielskiego "body mass index", co tłumaczymy jako wskaźnik masy

ciała. Wskaźnik BMI charakteryzuje relację pomiędzy masą ciała a wzrostem.

BMI to współczynnik powstały przez podzielenie masy ciała podanej w kilogramach przez

kwadrat wysokości podanej w metrach. Obliczając BMI możemy określić ilość tkanki

tłuszczowej w organizmie.

Należy pamiętać, że BMI nie jest wiarygodnym wskaźnikiem zagrożenia chorobami!

Jakie jest prawidłowe BMI?

Prawidłowy współczynnik BMI powinien mieścić się w przedziale od 18.5 do 24.9. Wartości

niższe lub wyższe są anomalią.

Ogólna interpretacja wyników:

• BMI < 15 - niedożywienie trzeciego stopnia (wygłodzenie)

• BMI 15,1 - 17,4 - niedożywienie drugiego stopnia (wychudzenie)

• BMI 17,5 - 18,5 - niedożywienie pierwszego stopnia (niedowaga)

• BMI 18,5 - 24,9 - wartość prawidłowa

• BMI 25,0 - 29,9 - nadwaga

• BMI 30,0 - 34,9 - otyłość I stopnia

• BMI 35,0 - 39,9 - otyłość II stopnia

• BMI > 40,0 - otyłość III stopnia (otyłość olbrzymia)

„Buszujący w zbożu” – recenzja [Milena Burzyńska]

W 1951 roku pan Salinger postanowił stworzyć

powieść. I to nie byle jaką powieść. Książka pt.

„Buszujący w zbożu”, o której mowa, należy do

kanonu najwybitniejszych powieści anglojęzycznych

i zarazem jest dziełem, które tuż po wydaniu

wzbudziło wiele kontrowersji i zostało wpisane na

listę książek ocenzurowanych i zakazanych

w Stanach Zjednoczonych. W ciągu kilku tygodni

od dnia publikacji zyskała miano bestsellera

i pomimo upływu lat jest lekturą, po którą chętnie

sięgają młodzi czytelnicy. To historia 17-letniego

Holdena Caulfielda, który nie może odnaleźć się

w otaczającej go rzeczywistości. Kiedy zostaje

wydalony z kolejnej szkoły, postanawia opuścić

nieprzyjazne sobie miejsce i udaje się do Nowego

Jorku. Trzydniowa wędrówka po mieście staje się

dla niego poszukiwaniem własnego miejsca i sensu

życia. Okazuje się, że zderzenie ze światem

dorosłych, u progu którego stoi z racji wieku,

przynosi mu rozczarowanie i pogłębia jego

samotność. Jego trafne spostrzeżenia dotyczą problemów aktualnych i uniwersalnych.

Holden porusza kwestie, z którymi cały czas boryka się młodzież na całym świecie: ich

zagubienia w świecie, wyalienowania i buntu wobec reguł, narzucanych im przez

rzeczywistość, której zasady wyznaczają ludzie dorośli. Moim zdaniem warto przeczytać tę

książkę, ponieważ pod z pozoru lekkimi, błahymi przygodami kryje się refleksja na temat

bardzo dobrze nam znany: pierwszych kroków w dorosłość.

Zrób to sam [Rafał Sędkowski]

Nadchodzące długie, zimowe wieczory musimy jakoś zagospodarować. Jednym ze sposobów

na zabicie czasu są prace ręczne zwane DIY (Do-It-Yourself). Wykonane własnoręcznie

przedmioty mogą służyć ozdobie lub możemy sprezentować je komuś bliskiemu. Niektórym

wystarczy sama satysfakcja ze zrobienia czegoś samodzielnie. Dzisiaj przygotowałem dla was

instrukcję uszycia filcowej maskotki. Zapraszam!

KROK 1 Materiałami potrzebnymi do wykonania

pluszaka są: arkusze filcu, wata, mulina w kolorach filcu,

nożyczki, szeroka taśma klejąca, dobry klej (ja używałem

czarodziejskiego ale może też być vikol), igła z dużym

otworem i wydrukowany wzór maskotki.

KROK 2 Zaczynamy od wycięcia wzoru i podzielenia go na części (w wypadku gdy maskotka

jest dwuczęściowa).

KROK 3 Wyciętą część przyklejamy do filcu tak, by została cała zakryta przez taśmę, później

wycinamy. Głowę i tułów musimy wyciąć dwa razy, lecz za drugim razem wzór musimy

odwrócić. W przeciwnym razie dwa elementy nam się nie zejdą.

KROK 4 Gdy główne elementy są już gotowe, pora zająć się przodem maskotki. Każdy

element osobno wycinamy, przyklejamy do filcu, znowu wycinamy i przyklejamy. Warto

najpierw wyciąć wszystkie elementy i potem złożyć szablony z powrotem. Wiemy wtedy

w którym miejscu przykleić dany element. Uwaga! Uszy pandy wycinamy podwójnie, tak jak

głowę i tułów.

KROK 5 Teraz wyszywamy uśmiech pandy.

KROK 6 Teraz zszywamy przednie części głowy i tułowia najprostszym szwem. Supełki

przyklejamy do wewnętrznej strony.

KROK 7 Czas połączyć przód i tył naszej maskotki. Zszywamy je na tzw, okrętkę. Najpierw

białą muliną zszywamy głowę. W miejscach uszu nitkę wkładamy pomiędzy połówki

i sklejamy.

KROK 8 Teraz wypychamy głowę watą. Gdy już to zrobimy,miejsca „szwów” warto delikatnie

skleić, by potem widoczna była granica między głową a tułowiem. Następnie zszywamy

tułów tą samą metodą co głowę i wypychamy watą. Na samym końcu poprawiamy detale.

Gotowe! Taką pandą możemy obdarować kogoś, przerobić na brelok lub postawić na półce,

jako symbol własnoręcznej wykonanej pracy :) Jeśli „szew” Wam się nie podoba, można

w tym miejscu zawiązać wstążkę.

Wywiad z panią profesor Moniką Stachów

[Klaudia i Natalia]

Redakcja: Jaką cechę nauczyciela ceniła Pani, kiedy była w wieku szkolnym, a jaką ceni teraz

– będąc nauczycielem?

Profesor Monika Stachów: W każdym młodym człowieku są struny wrażliwe na dobro.

Zadaniem nauczyciela jest odnaleźć je i odpowiednio poruszyć. Ceniłam i dalej cenię

nauczycieli, którzy pomagają uczniowi odnaleźć jego własną drogę, wydobyć z niego to, co

dobre, wspierają go w jego rozwoju.

R: Jakie są Pani pasje?

P: Moją pasją jest człowiek… Mam zainteresowania typowo humanistyczne.

R: Więc jaką książkę Pani ostatnio przeczytała?

P: Ostatnio przeczytałam „Kobietę w lustrze” Erica - Emmanuela Schmidta.

R: Czy mogłaby Pani zdradzić o czym jest ta książka?

P: To książka o życiu, mówiąca o tym, że to coś więcej niż rola do odegrania, niż konwenanse.

Bohaterkami są trzy kobiety: gwiazda filmowa, mistyczka i arystokratka zafascynowana

psychoanalizą. Na pozór wszystko dzieli te kobiety, ale tylko na pozór. Łączy je myśl, że

muszą porzucić dotychczasowe życie i odnaleźć to, co naprawdę ważne.

R: Komu poleciłaby Pani tę książkę?

P: Wszystkim tym, który którzy chcieliby zgłębić tajemnice kobiecej duszy.

R: Rozumiemy, że lubi Pani literaturę. A jaki jest Pani ulubiony gatunek muzyki?

P: Nie mam ulubionego gatunku. Bardzo lubię słuchać muzyki, towarzyszy mi ona praktycznie

każdego dnia. Chętnie sięgam po polską muzykę rockową lat 80. i 90.

R: Ma Pani jakiś ulubiony zespół tamtego czasu?

P: Zespół IRA.

R: A ostatnio wpadła Pani w ucho jakaś piosenka?

P: Wpadła (śmiech) i to nie jedna. Np. „Cisza” Kamila Bednarka, „Parnassus” Braci,

„Rozbitkowie” Edyty Bartosiewicz. Słuchając piosenek, zwracam uwagę na tekst „Znowu się

uśmiecham, wiem, że wszystko dobrze będzie. Zagubiony w tłumie, chcąc odnaleźć się w tym

pędzie, buduję swoje życie na miłości fundamencie (…) Warto wierzyć w ludzi (…)”

R: Bednarek śpiewa m.in. o tym, że trzeba wyłączyć się, odpocząć. A jak Pani odpoczywa?

P: Wypoczywam w towarzystwie moich bliskich, mojej rodziny. Uwielbiam czynny

wypoczynek: jazdę na rowerze, bieganie, długie spacery.

R: Czy można zatem powiedzieć, że lubi Pani sport? Może uprawia Pani lub uprawiała jakieś

dyscypliny?

P: Tak lubię sport (śmiech). Czy uprawiałam? (śmiech) Można powiedzieć, że tak. Siatkówkę.

Dawne czasy…

R: A wypoczynek wakacyjny?

P: Wystarczą mi spacery na brzegiem morza lub leśne wędrówki. Rozmarzyłam się. Poproszę

o inne pytanie. (śmiech)

R: To może zdradzi nam Pani spod jakiego jest znaku?

P: Spod znaku ryby.

R: Dziękujemy za udzielenie wywiadu.

P: Dziękuję serdecznie. Wszystkiego dobrego.

„Mikołajkowe Dziady z Mickiewiczem” Dnia 6 grudnia odbyło się przedstawienie pod tytułem „Dziady z Mickiewiczem”. Większość

aktorów to uczniowie klasy IIa, pojawiła się także osoba z klasy IId i IIe. Przedstawienie

obejrzała publiczność złożona z uczniów klas humanistycznych oraz jednej z grup

turystycznej. Na publiczności zasiadły również pani dyrektor Iwona Leśniewicz i pani

wicedyrektor Lila Popłońska. Aktorów przygotowały pani Anna Lelonkiewicz – Kubik wraz

z panią Małgorzata Skrobacz.

Mimo mikołajkowej aury towarzyszącej w szkole, przedstawienie miało charakter zaduszny.

Scenografia była ciemna, dodająca grozy przedstawieniu, obecna była trumna, świece

i oczywiście duchy. Ponieważ dziady, to obrządek pogański, polegający na wywoływaniu

zbłąkanych dusz. Inspiracją dla stworzenia widowiska była druga część „Dziadów” Adama

Mickiewicza. I tak jak w pierwowzorze główną rolę grał Guślarz, który prowadził cały

obrządek, chór, który wprowadzał nastrój grozy oraz trzy rodzaje duchów – lekkie (Józio

i Rózia), ciężkie (Widmo) i pośrednie(Zosia). Wraz z Widmem na scenie pojawiły się także

wiecznie towarzyszące mu ptaszyska – Kruk i Wrona, które wcześniej, przed śmiercią, były

jego sługami. Na koniec przedstawienia wszystkie duchy, wraz z resztą postaci, wygłosiły

najważniejsze przesłania: „Kto nie doznał goryczy ni razu, ten nie zazna słodyczy w niebie”;

„Kto nie dotknął ziemi ni razu, ten nigdy nie może być w niebie” oraz „Kto nie był ni razu

człowiekiem, temu człowiek nic nie pomoże” -mające na celu zatrzymanie się i pochylenie

nad wartościami towarzyszącymi nam w życiu, na ile jesteśmy ludzcy wobec drugiego

człowieka.

Po obowiązkowym ukłonie aktorzy zostali nagrodzeni brawami publiczności.

Galeria

"Szczęściem jednego człowieka jest dugi człowiek"

-Jean Paul Sartre

"Istnieje widok wspanialszy niż nieba

- wnętrze duszy ludzkiej"

-Victor Hugo

"Subtelność ukryta w głębi serca to światło schowane w sercu"

-przysłowie abisyńskie

"Nawet wielkie przepaście możesz zasypać

- lecz serca ludzkiego nie zadowolisz nigdy"

-Eryk Lipiński

Wiersz "Nie istnieje" [Nightingale]

Zatrzymaj się.

Westchnij.

Zaciśnij pięść

i rozbij to szklane serce.

Pchnij w nie z całych sił.

Zgaś żarzące się marzenia,

zdmuchnij tlące się nadzieje.

Pchnij.

Zgaś.

Zdmuchnij.

Nie pozwól jej żyć.

Nie każ jej walczyć.

Rozwiej sen,

rozsyp jej świat.

Teraz,

gdy serce przestało krwawić,

wiatr przeszywa jej duszę na wskroś

i zatraca w nicości.