REPUBLIKA E SHQIPERISEgjl.altirana.com/web/nentor_2011_607.doc · Web viewPranimin e k/padisë së paraqitur nga të paditurit k/paditësa Hysen Gishto dhe Musa Sinani, duke njohur

PËRMBAJTJA

Çështje Civile

Nr. i vendimit Data PALËT Faqe

483 (00-2011-2362) 01.11.2011 Shoqëria “Plasmasi” sh.a. kundër Hysen Gishto, ................Musa Sinani, Ministria e Financave Tiranë..........................

484 (00-2011-1912) 484.11.2011 Aleks Rraci, Paloke Dodaj, Mark Dodaj, Ndrekë Dodaj, Fran Dodaj, Tone Dodaj, Emirita Ndoka, Flojarta Simoni, Arnisa Gazulli kundër Agjencia Kombëtare e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë......................................................................

485 (00-2011-1910) 01.11.2011 Shoqëria “Kuka” shpk kundër Drejtoria e Rrugëve Nacionale Rajonale, Dibër....................................................

486 (00-2011-2177) 01.11.2011 Minerva Rusi në mungesë kundër Vilfrid Zavalani, Trashëgimtarët e të ndjerit Çerciz Zavalani: Irfane Buzali, Artan Zavalani, Hava Zavalani, Frida Toptani, Sadedin Zavalani, në mungesë......................

487 (00-2011-1911) 01.11.2011 Fatos Avdia kundër Zona e Shpërndarjes e Energjisë Elektrike Elbasan, Divizioni i Shpërndarjes Elektrike, KESh sha...............................................................................

488 (00-2011-2062) 01.11.2011 Gjovalin Rama në mungesë kundër Bordi i Kullimit Lezhë në mungesë.................................................................

489 (00-2011-2100) 01.11.2011 Kujtim Hasi në mungesë kundër Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër në mungesë, Bardhyl Hasi, Syrije Mehmeti (Hasi)...................................

490 (00-2011-1923) 03.11.2011 Petrit Koci kundër Dega e Policisë së Ndërtimit Vlorë........491 (00-2011-1925) 03.11.2011 Shoqëria “Norga” Shpk kundër Zona Elektrike e

Shpërndarjes Fier, Sh.A. Elektrike Filiali Vlorë...................492 (00-2011-1957) 03.11.2011 Shoqëria e Ruajtjes e Sigurisë Fizike “Kuka” Shpk

Burrel në mungesë kundër Drejtoria e Rrugëve Nacionale Rajonale Mat në mungesë, Drejtoria e Rrugëve Rajonale Dibër në mungesë

493 (00-2011-1956) 03.11.2011 Stavro Ndoni në mungesë kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë...............................................

494 (00-2011-2064) 03.11.2011 Valdete Pernaska në mungesë kundër Zamir Tafilica në mungesë...........................................................................

495 (00-2011-2060) 03.11.2011 Tom Dedaj kundër Presidenti i Republikës, Prokuroria e Përgjithshme.......................................................................

496 (00-2011-) .11.2011 kundër .................................................................................497 (00-2011-2209) 08.11.2011 Pashtrik Shllaku kundër Bukurije Haxhiaj,

Isamedin Haxhiaj..................................................................498 (00-2011-2372) 08.11.2011 Kristofor Zeno, Andon Zeno kundër A.K.K.Pronave

Tiranë në mungesë, Z.R.P.P. Tiranë në mungesë, Firma e Ndërtimit "Rinia 04" sh.p.k. në mungesë, Melponemi Demi..................................................................

499 (00-2011-2371) 08.11.2011 Besnik Bebeci, Asllan Bebeci, Nasar Bebeci kundër Ilia Braho, Seksioni i Finacës, pranë Këshillit të Qarkut Gjirokastër, Z.R.P.P. Gjirokastër..........................................

500 (00-2011-2269) 08.11.2011 Shoqëria “Armo” Sh.a. Fier në mungesë kundër Përparim Hajnaj në mungesë................................................

1

501 (00-2011-2271) 08.11.2011 Pajtim Peçi në mungesë kundër Alush Koko në mungesë...........................................................................

502 (00-2011-2039) 10.11.2011 Fuat Zotaj në mungesë kundër Muhamet Omeri në mungesë...........................................................................

503 (00-2011-2038) 10.11.2011 Shefqet Kamberi kundër Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë në mungesë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, Zoje Çaushi...............................................................

504 (00-2011-2059) 10.11.2011 Odhise Jorgji, Ligor Jorgji, Abedin Foci, Vladimir Vasi, Petraq Vasi, Osman Foci kundër Agjensia e Kthimit e Kompensimit të Pronave Kërkues: Blendi Vathi, Fiqirete Hidi, Nazmije Vathi, Zana Halebi, Bajram Halebi, Qerem Vathi, Naime Vathi, Alma Halebi, Vjollca Seferi...........................

505 (00-2011-2061) 10.11.2011 Zagulla Tavanxhiu kundër Drejtoria Rajonale e Bujqësisë dhe Ushqimit Fier.................................................

506 (00-2011-2294) 10.11.2011 Hysen Xhura kundër Esmeralda Dervishi.............................507 (00-2011-2360) 10.11.2011 Safigje Çullhaj, Lorina Çullhaj, Kujtim Çullhaj,

në mungesë kundër Hamdi Çullhaj, Myzejen Pobrati, Flutura Sokoli, Dushe Xhania, Qamile Çullhaj, Armir Çullhaj, Ramazan Çullhaj, Lindita Çullhaj, Xhelal Çullhaj, në mungesë..................................................

508 (00-2011-2319) 10.11.2011 Shkëlqim Elezaj në mungesë, Nuhi Elezaj në mungesë, Rahime Elezaj në mungesë kundër Agron Elezaj.................

509 (00-2011-2357) 15.11.2011 Subjekti Tregtar“Gerdak 2008“ sh.a. kundër Dega e Doganës Durrës.....................................................................

510 (00-2011-2379) 15.11.2011 Leonard Buli kundër Frederik Buli.......................................511 (00-2011-2211) 15.11.2011 Besim Koçi, Pëllumb Koçi kundër Z.V.R.P.P. Gramsh,

Ramazan Kullolli..................................................................512 (00-2011-2172) 15.11.2011 Brunilda Saliko kundër Agjencia e Kthimit dhe

Kompensimit të Pronave Tiranë...........................................513 (00-2011-2174) 15.11.2011 Luan Pashollari në mungesë kundër Drejtoria e

Policisë së Qarkut Korçë në mungesë...................................514 (00-2011-2273) 15.11.2011 Kërkues: Dul Hoxha në mungesë kundër

Person i interesuar: Zyra e Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës së Qarkut Lezhë në mungesë, Komuna Shëngjin në mungesë..............................................

515 (00-2011-2331) 15.11.2011 Rasim Meziu kundër Drejtoria e Bujqësisë së Ushqimit Dibër.....................................................................................

516 (00-2011-2323) 15.11.2011 Shelqere Deliu, Mimoza Sina (Deliu), Astrit Deliu, Hamdi Deliu, Kimete Sollaku (Deliu), Afërdita Mullahu (Deliu), Hasan Deliu, Emiljano Kosta (Deliu), Artan Deliu kundër Shoqëria “Çez Shpërndarje” sh.a. Tiranë, Avokatura e Shtetit pranë Ministrisë së Ekonomisë..................................

517 (00-2011-2270) 15.11.2011 House of Arts Radio Televizion Sh.p.k. kundër Këshilli Kombëtar i Radios dhe Televizionit Shqiptar.........

518 (00-2011-2199) 15.11.2011 kundër .................................................................................519 (00-2011-2024) 17.11.2011 Mehdi Maho kundër Inspektoriati Ndërtimor e

Urbanistik, Bashkia Durrës...................................................

2

520 (00-2011-2155) 17.11.2011 Martin Ndoja kundër Universiteti i Shkodrës “Luigj Gurakuqi” në mungesë, Fondacioni i Shoqërisë së Hapur për Shqipërinë në mungesë....................................

521 (00-2011-2023) 17.11.2011 Shoqëria “Elbasan Cement Factory” sh.p..k kundër Drejtoria Rajonale Tatimore e Tatim Paguesve të Mëdhenj Tiranë, Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë...........

522 (00-2011-2326) 17.11.2011 Fatmir Halla në mungesë kundër Drejtoria e Policisë Vlorë në mungesë.................................................................

523 (00-2011-2142) 17.11.2011 Bukurie Gjici kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Kukës...................................................................

524 (00-2011-) .11.2011 kundër .................................................................................525 (00-2011-2374) 22.11.2011 Shoqëria “Albaco Shoes” shpk kundër Bashkia Tiranë,

Ministria e Ekonomisë, Tregëtisë dhe Energjitikës..............526 (00-2011-2272) 22.11.2011 Salie Shishmani, Fillareti Shishmani,

Violeta Shishmani, Romeo Papanaumi, Eduard Shishmani, Foti Shishmani kundër Rudina Shmili në mungesë; Myriban Myteveli, Rustem Myteveli, në mungesë; Engjëll Myteveli, Pëllumb Myteveli, Tefik Myteveli, Xhuliana Myteveli........

527 (00-2011-2307) 22.11.2011 Andrea Prifti në mungesë, Arqile Prifti në mungesë kundër Agjensia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave në mungesë, David Prifti në mungesë, Kristaq Prifti në mungesë, Kate Divia në mungesë, Ndone Pone në mungesë, Dhoksi Blido në mungesë, .........Ilirian Kodheli në mungesë, Këshilli i Rregullimit të Teritorit pranë Bashkisë Fier në mungesë............................

528 (00-2011-2364) 22.11.2011 Bardhok Nikolli kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Lezhë................................................

529 (00-2011-2274) 22.11.2011 Ded Zhivani kundër Ministria e Brendshme e Republikës së Shqipërisë......................................................

530 (00-2011-2215) 22.11.2011 Nazmie Dermyshi kundër Nuri Myrtezai, Kalem Toska, Z.R.P.P. Gramsh............................................

531 (00-2011-2376) 22.11.2011 Çelo Lagji kundër Vasil Çetri, Komuna Lukovë, Këshilli i Qarkut Vlorë.........................................................

532 (00-2011-2302) 22.11.2011 Fatmir Celoaliaj kundër Albtelekom sh.a. Rajoni Vlorë......533 (00-2011-2327) 24.11.2011 Shoqëria “Alpine Bau Gmbh” shpk, Filiali Tiranë

kundër Drejtoria Rajonale e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve................................

534 (00-2011-2063) 24.11.2011 Vangjel Ngjelo kundër Komuna e Dropullit të Poshtëm, Gjirokastër.............................................................

535 (00-2011-2313) 24.11.2011 Arben Çela kundër Zyra Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Fier në mungesë, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë....................................................................................

536 (00-2011-2156) 24.11.2011 “K.E.Sh.” Sha, Zona Elektrike Elbasan në mungesë kundër Shoqëria “Aged” sh.p.k. në mungesë, Bashkia Elbasan në mungesë, “Albtelekom” Sha, Dega Elbasan në mungesë, Shoqëria “Elber” Shpk Elbasan

3

në mungesë...........................................................................537 (00-2011-2325) 24.11.2011 Vasil Dimitrovski në mungesë kundër Drejtoria

Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë në mungesë..........538 (00-2011-2338) 24.11.2011 Nazmi Vraniçi kundër Bashkia Peshkopi, Hajri Godo.........539 (00-2011-2217) 24.11.2011 Tonin Gjinaj kundër Dega e Thesarit Tiranë,

Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krimet e Rënda.....................................................................

540 (00-2011-2316) 24.11.2011 Xhevaire Osmani kundër Rifat Osmani................................541 (00-2011-2349) 24.11.2011 Vladimir Bakuliç kundër KESH sh.a “Zona e

Shpërndarjes Elektrike” Fier në mungesë.............................542 (00-2011-2343) 24.11.2011 Qazim Bllaca, Myftar Ahmetaj kundër K.K.K.P. pranë

Prefekturës së Qarkut Tiranë, Ibrahim Bilali, Myftar Ahmetaj, Qazim Bllaca, Llambi Avale........................................................

543 (00-2011-2365)24.11.2011 Shoqëria "Albanian Telecomunications Union” sh.p.k. kundër Ministri për Inovacionin dhe Teknologjinë e Informacionit e të Komunikimit, Avokatura e Shtetit..........

Çështje Penale

(00-2011-) .11.2011 Të pandehur: ........................................................................141 (00-2011-) .11.2011 Të pandehur: ........................................................................142 (00-2011-) .11.2011 Të pandehur: ........................................................................143 (00-2011-944) 02.11.2011 I pandehur: Çaçi Bollano......................................................144 (00-2011-1147) 03.11.2011 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë

Personi nën hetim: Andrea Çakalli.......................................145 (00-2011-1121) 09.11.2011 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë

Shkodër Të pandehur: Arsen Ramja, Arjol Ramja.............................

146 (00-2011-945) 09.11.2011 Të pandehur: Sokol Zama, Martin Delija.............................147 (00-2011-1107) 07.11.2011 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë

I pandehur: Kritjon Latifi......................................................148 (00-2011-1010) 09.11.2011 Të pandehur: Avdi Leka, Ermir Pashaj.................................149 (00-2011-1141) 10.11.2011 I pandehur: Viron (Robert) Qejvani......................................150 (00-2011-1102) 16.11.2011 Kёrkues: Petrit Prendi

Person i interesuar: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Mat........151 (00-2011-1113) 16.11.2011 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor DurrësPersoni nën hetim: Fisnik Myrtezaj..............................................

152 (00-2011-1109) 16.11.2011 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier Personi nën hetim: Mentor Mustafaraj.................................

153 (00-2011-1150) 16.11.2011 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë

Krujë Personi nën hetim: Fatmir Alla.............................................

154 (00-2011-) .11.2011 Të pandehur: ........................................................................155 (00-2011-) .11.2011 Të pandehur: ........................................................................156 (00-2011-) .11.2011 Të pandehur: ........................................................................157 (00-2011-1110) 16.11.2011 Të pandehur: Xhabir Shega, Ilmir Hajdari,

Kujtim Barbullushi...............................................................

4

158 (00-2011-1126) 16.11.2011 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë Person nën hetim: Kadri Manaj ...........................................

159 (00-2011-1132) 23.11.2011 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër ...............................................................

160 (00-2011-1034) 23.11.2011 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë

MatPersoni nën hetim: Louis Llozhi...........................................

161 (00-2011-1114) 23.11.2011 Të pandehur: ........................................................................162 (00-2011-1119) 23.11.2011 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Sarandë

Të pandehur: ........................................................................163 (00-2011-1108) 23.11.2011 Të pandehur: Sokol Mançellari.............................................164 (00-2011-) .11.2011 Të pandehur: ........................................................................165 (00-2011-1007) 23.11.2011 I pandehur: Ilirjan Memlika..................................................166 (00-2011-1142) 30.11.2011 Kërkues: Roland Mahmuti....................................................

5

ÇËSHTJE CIVILE

6

Nr.11115-01703-00-2009 i Regj. ThemeltarNr.00-2011-2362 i Vendimit (483)

VENDIMNË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani KryesuesFatos Lulo AnëtarEvelina Qirjako AnëtareMedi Bici AnëtarAndi Çeliku Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 01.11.2011 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:

PADITËS I K/PADITUR: SHOQËRIA “PLASMASI” SH.A.TË PADITUR K/PADITËS: HYSEN GISHTO

MUSA SINANIPERSON I TRETË: MINISTRIA E FINANCAVE

TIRANË

OBJEKT I PADISË:Kthim sendi (Magazina e “Plasmasit” sh.a.)

Shpërblim dëmi.Baza Ligjore e Padisë: Neni 296 i K.Civil

dhe neni 49 i K.Pr.Civile.OBJEKTI I K/PADISË:

Shtëpia të na lihet ne të paditurve, pasi jemi pronarë të ligjshëm të saj,

si dhe të lihen rrugët e kalimit (servitutit).Baza Ligjore e K/Padisë: Neni 160 i K.Pr.Civile

dhe nenet 168 dhe 261 të K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.205, datë 29.02.2008, ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë të paraqitur nga paditësi i k/paditur Shoqëria “Plasmasi” Lushnjë sh.a.Detyrimin e të paditurve k/paditës Musa Sinani e Hysen Gishto që t’i lirojnë dhe dorëzojnë paditësit të k/paditur, Shoqëria “Plasmasi” Lushnjë sh.a. tokën truall me sipërfaqe 1.427.75 m2 pasi e mbajnë në posedim në mënyrë të paligjshme.Rrëzimin e kërkesë padisë për lirimin dhe dorëzimin e sendit, të ndërtesës me sipërfaqe prej 236.25 m2, si dhe 55 m2, që shërben si anë funksionale e ndërtesës që është përshtatur si shtëpi banimi nga të paditurit k/paditës, në bazë të një akti administrativ.

7

Pranimin e k/padisë së paraqitur nga të paditurit k/paditësa Hysen Gishto dhe Musa Sinani, duke njohur pronësinë e të paditurve k/paditësa me parashkrim fitues të banesës me sipërfaqe 236.25 m2, ku 100.25 m2 i ka i padituri k/paditës Hysen Gishto dhe 136 m.2 i ka i padituri k/paditës Musa Sinani, sipas plan vendosjes së aktit të ekspertimit.Pranimin e k/padisë të të paditurve k/paditës duke krijuar sevitutin e kalimit në favor të të paditurve k/paditës Musa Sinani dhe Hysen Gishto, duke ngarkuar me barrë pronën e paditësit të k/paditur, Shoqëria “Plamasi” sh.a. sipas variantit të dytë të aktit të ekspertimit të hartuar nga inxhinieri gjeodet Kalo Xhuvani, të firmosur nga gjykata.Konstatimin e pavlefshmërisë absolute, pjesërisht, të vendimit nr.42/1, datë 26.02.1996 e personit të tretë Ministrisë së Financave, për kalimin në kapitalin themeltar të Shoqërisë “Plasmasi” Lushnjë sh.a. të truallit me sipërfaqe 291,25 m.2, duke urdhëruar Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lushnjë që të bëjë ndryshimet përkatëse.Pushimin e gjykimit të kërkesë padisë për kërkimin e shpërblimit të dëmit, pasi paditësi i k/paditur ka hequr dorë nga ky kërkim.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.334, datë 10.07.2009, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.205, datë 29.02.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse, Shoqëria “Plasmasi” sh.a., e cila kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe vendosjen e rrëzimit të k/padisë, duke parashtruar këto shkaqe:

- Gjykata e Rrethit Lushnjë nuk mund të merrte në shqyrtim urdhrin e datës 26.02.1996, të Ministrisë së Financave, pasi në bazë të nenit 327 të K.Pr.Civile duhej të shqyrtohej nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.

- Gjykata e Apelit Vlorë nuk duhej të shqyrtonte ankimin e personit të tretë, por në bazë të nenit 62 të K.Pr.Civile duhet të pezullonte gjykimin dhe t’i dërgonte dosjen Gjykatës së Lartë për rregullimin e kompetencës.

- Të dyja gjykatat legjitimojnë padrejtësisht të drejtën e pronësisë së të dy të paditurve në këtë konflikt gjyqësor.

- Të paditurve nuk ju janë shitur objektet dhe as është bërë kalimi i pronësisë.- Meqenëse neni 14 i ligjit (Për Ndërmarrjet Shtetërore) nr.7523, datë 06.11.1991,

kërkon formën noteriale të kalimit të pronësisë dhe kontratën, atëherë për rrjedhojë të dyja urdhëresat e brendshme, datë 24.12.1991, janë akte administrative absolutisht të pavlefshme.

- Në kuptim të nenit 116/b të K.Pr.Administrative rezulton se aktet janë nxjerrë nga organi administrativ në kapërcim të kompetencave të tij ligjore.

- Pasuria objekt konflikti nuk mund të fitohet me parashikim fitues në kuptim të nenit 168 të K. Civil, sikundër pranojnë gjykatat.

- Urdhëresat e mësipërme, duke qenë akte administrative absolutisht të pavlefshme, nuk mund të komentohen si veprime juridike apo akte administrative për kalimin e pronësisë.

- Pagesat e paditësave nuk mund të shërbejnë si argument për fitimin e pronësisë së objekteve në favor të tyre. Nuk është vërtetuar se në favor të cilit objekt kanë kaluar këto të holla dhe as qëllimi i tyre.

8

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës

paditëse të kundërpaditur, Shoqëria “Plasmasi” sh.a., avokatin Rustem Gjata, që kërkoi ndryshimin e vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe asaj të apelit duke pranuar padinë dhe rrëzuar kundërpadinë; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NVendimi nr.334, datë 10.07.2009 i Gjykatës së Apelit Vlorë, me të cilin është lënë në

fuqi vendimi nr.205, datë 29.02.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit, prandaj duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.

Kolegjit Civil, nga shqyrtimi i çështjes dhe vendimet e dhëna nga gjykatat më të ulëta, i rezulton se paditësi i kundërpaditur, Shoqëria “Plasmasi” sh.a, ka paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë kërkesëpadi me shkak ligjor dhe objekt lirimin dhe dorëzimin e sendit, objekt magazinë në pronësi të tij, si dhe shpërblimin e dëmit. Gjatë gjykimit, paditësi i kundërpaditur ka kërkuar shtimin e objektit të padisë me lirimin dhe dorëzimin e një trualli me sipërfaqe 2568.75 m2, shtesë e cila është pranuar nga gjykata. Po kështu, gjatë gjykimit, paditësi i kundërpaditur ka hequr dorë nga kërkimi për detyrimin e të paditurve kundërpaditës për t’i shpërblyer dëmin.

Nga ana tjetër, gjatë gjykimit kanë paraqitur kundërpadi të paditurit kundërpaditës Musa Sinani dhe Hysen Gishto, me shkak ligjor dhe objekt detyrimin e paditësit të kundërpaditur që t’i njohë pronarë të banesave përkatëse, si dhe për t’u krijuar atyre servitutin e kalimit.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë ka lejuar palët ndërgjyqëse të paraqesin prova dhe debatojnë lidhur me kërkimet e prapësimet e tyre, duke realizuar, veç të tjerave, edhe veprimet procedurale mbi ekspertimin. Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, gjykata ka arsyetuar në mënyrë të hollësishme mbi çmimin e provave të paraqitura në gjykim dhe ligjin e zbatueshëm për zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi.

Gjykata ka ardhur në përfundimin se padia duhet të pranohet pjesërisht duke u detyruar të paditurit kundërpaditës të lirojnë e dorëzojnë një sipërfaqe trualli prej 1427.75 m2, pasi e mbajnë në posedim në mënyrë të paligjshme, duke e rrëzuar padinë për sa i përket kërkimit për lirimin dhe dorëzimin e objekteve të përshtatura si banesa dhe sipërfaqeve funksionale. Nga ana tjetër, gjykata ka pranuar kundërpadinë, duke u detyruar paditësi i kundërpaditur të njohë të paditurit kundërpaditës pronarë të banesave me sipërfaqe të përgjithshme 236.25 m2 me parashkrim fitues, si edhe për kërkimin e krijimit të servitutit të kalimit për këtë palë duke ngarkuar me barrë pronën e paditësit të kundërpaditur sipas variantit të dytë të aktit të ekspertimit.

Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka paraqitur ankim në gjykatën e apelit pala e paditëse e kundërpaditur. Në ankim, parashtrohen pretendime të hollësishme dhe konkrete në lidhje me zbatimin e drejtë të ligjit material e procedural, si edhe mbi vlerësimin e çmimin që i kishte bërë provave gjykata e shkallës së parë.

Gjykata e Apelit Vlorë ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, pasi përshkruan në vendimin e saj vetëm qëndrimin që ka mbajtur gjykata më e ulët dhe duke u shprehur në fund të pjesës arsyetuese të vendimit të saj, se vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë është i arsyetuar drejt ku i janë dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të ngritura në ankim nga ana e paditësit të kundërpaditur.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, paditësi i kundërpaditur, Shoqëria “Plasmasi sha”, ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë. Në rekurs, pala e paditëse e kundërpaditur përsërit, në thelb, të njëjtat pretendime të hollësishme dhe konkrete mbi

9

zbatimin e ligjit dhe çmimin e provave të cilat i kishte parashtruar njëherë gjykatës së apelit. Mes të tjerave, evidentohet pretendimi i parë i ngritur në rekurs, sipas të cilit,vendimi i gjykatës së apelit është “pothuajse një shëmbëllim“ i vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë, ku nuk i jepet përgjigje asnjërit prej pretendimeve të paraqitura në ankim dhe në seancë gjyqësore nëpërmjet notës verbale.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, në rekursin e paraqitur nga pala paditëse e kundërpaditur, Shoqëria “Plasmasi” sh.a, përmbahen shkaqe nga ato që parashikon ligji, prandaj vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të prishet dhe çështja të rigjykohet edhe njëherë nga ajo gjykatë me tjetër trup gjykues, sepse është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit procedural civil.

Kolegji Civil vlerëson të evidentojë se në procesin civil, bazuar në nenin 2 dhe 442 e vijues të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit vihet në lëvizje mbi ankimin palëve. Nga ana tjetër, Kushtetuta në pikën 1 të nenit 142 të Kushtetutës parashikon detyrimin që vendimet gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara. Me përjashtim të shkeljeve të rënda procedurale, sikurse janë p.sh. ato të nenit 467 të këtij Kodi, të cilat i konstaton kryesisht dhe që bëjnë vetvetiu të cënueshëm vendimin e ankimuar dhe rigjykimin e çështjes pa qenë e domosdoshme për të shqyrtuar edhe ndonjë nga shkaqet e ngritura në ankim, gjykata e apelit ka detyrimin të arsyetojë qartë qëndrimin e saj për të gjitha dhe për aq sa janë pretendimet thelbësore e konkrete të parashtruara në ankim, për sa i përket zbatimit të ligjit material e procedural si dhe çmimit të provave nga ana e gjykatës së shkallës së parë (neni 6, 14,.28, 465 të këtij Kodi).

Por Kolegji Civil, duke shqyrtuar vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë, vëren se ai vetëm përsërit literalisht, thuajse në tërësinë e tij, pjesën arsyetuese të vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë, por pa shprehur ndonjë qëndrim të sajin mbi shkaqet e hollësishme dhe konkrete lidhur me pretendimet mbi zbatimin e ligjit dhe çmimin e provave të ngritura nga pala e paditëse e kundërpaditur në ankimin e saj. Vetëm në paragrafin e fundit të vendimit të saj, gjykata e apelit mjaftohet me shprehjen se vendimi i gjykatës së shkallës së parë “është tërësisht i arsyetuar dhe pretendimet e ngritura në kërkesën ankimore nga pala paditëse e kundërpaditur kanë marrë përgjigje në vendim dhe nuk merren parasysh nga kjo gjykatë”. Pra ky vendim vetëm përshkruan çfarë ka arsyetuar gjykata e shkallës së parë, por i mungojnë arsyet dhe përfundimet e gjykatës së apelit përse nuk i gjen të mbështetura në ligj dhe prova pretendimet konkrete të ngritura në ankim, si edhe ligjin përkatës ku e mbështet ajo gjykatë qëndrimin e saj.

Kolegji Civil vlerëson se, në një vendim i tillë gjyqësor, nuk bëhet fjalë për mangësi që e bëjnë jo të plotë e të gjithanshëm hetimin gjyqësor të çështjes apo për ndonjë mangësi në plotësinë e cilësinë e arsyetimit të vendimit të dhënë nga gjykata e apelit. Por jemi përpara një vendimi të paarsyetuar të gjykatës së apelit. Në këtë mënyrë palës ndërgjyqëse i është mohuar efektivisht e drejta për t’iu drejtuar gjykatës dhe për të pasur një gjykim të rregullt. Detyrimi kushtetues për arsyetimin e vendimit, për gjykatën e shkallës së dytë, nuk përmbushet thjesht me përshkrimin e vendimit të dhënë nga gjykata më e ulët, nëse vetë gjykata më e lartë nuk parashtron në thelb qëndrimin e saj mbi shkaqet e ngritura në ankimin e paraqitur nga palët ndërgjyqëse. Në varësi të natyrës së mosmarrëveshjes, shkaqeve të ngritura në ankim dhe mënyrës së parashtrimit të tyre, gjykata ka jo vetëm të drejtën por edhe detyrimin të gjejë, rast pas rasti, arsyetimin e duhur që të krijojë bindjen se, në gjykim dhe në vendimin e saj, ajo gjykatë i ka dhënë përgjigje ezauruese pretendimeve të ngritura mbi kërkesën dhe ankimin e palës ndërgjyqëse.

Në të tilla rrethana, Kolegji Civil vlerëson se nuk është ezauruar gjykimi në apel dhe nuk është vendi që ky Kolegj të marrë në analizë dhe arsyetojë mbi shkaqet e ngritura në rekurs, të cilat, janë të njëjtat me ato që i ishin paraqitur për shqyrtim gjykatës së apelit, aq më tepër kur një pjesë e tyre lidhen me çështje të faktit, me marrjen e vlerësimit e provave.

10

Prandaj, në rigjykim, gjykata e apelit të marrë në shqyrtim dhe t’i japë përgjigje shkaqeve të ngritura në ankimin e palës paditëse të kundërpaditur, Shoqëria “Plasmasi” sha.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “c” të nenit 485 të Kodit

të Procedurës Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.334, datë 10.07.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin

e çështjes për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 01.11.2011

11




Ardian Dvorani KryesuesEvelina Qirjako AnëtareAndi Çeliku AnëtarMedi Bici AnëtarFatos Lulo Anëtar

në datën 01.11.2011, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve:

PADITËS: ALEKS RRACI, PALOKE DODAJ, MARK DODAJ, NDREKË DODAJ, FRAN DODAJ, TONE DODAJ, EMIRITA NDOKA, FLOJARTA SIMONI, ARNISA GAZULLI,

E PADITUR: AGJENCIA KOMBËTARE E KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË.

OBJEKTI:Ndryshimin e vendimit nr.340, datë 23.06.2009 të A.K.K.K.P. Tiranë.

Baza Ligjore: Neni 31, 32 e vijues i K.Pr.Civile.Ligji nr.9583/2006, neni 7/1, b.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.969, datë 26.04.2011 ka vendosur:

Konstatimin e moskompetencës tokësore në gjykimin e çështjes civile me nr.387/3296 (31008-00466-51-2011), datë 15.11.2010, që i përket palëve paditëse Aleks Rraci, Paloke Dodaj, Mark Dodaj, Ndrekë Dodaj, Fran Dodaj, Tone Dodaj, Emirita Ndoka, Flojarta Simoni, Arnisa Gazulli, me të paditur ARKKP Tiranë.Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Në mbështetje të nenit 64/2 të K.Pr.Civile, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me datë 07.10.2011, ka parashtruar qëndrimin e saj për rregullimin e kompetencës.

12

Në këtë parashtrim, duke pretenduar një vendimmarrje të gabuar të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, arsyetohet si vijon:

- Së pari, në nenin 18 te ligjit nr.9235/2004, i ndryshuar....rezulton se ligjvënësi të ketë pasur për qëllim rregullimin e kompetencës tokësore lidhur me shqyrtimin e vendimmarrjeve të reja, për njohjen e te drejtës së pronësisë nga ana e ish ZRKKP, për kërkesat e mbetura të pashqyrtuara nga këto zyra, duke përcaktuar se vetëm në këto raste subjekti i shpronësuar ose avokatura e shtetit kanë të drejtë të paraqesin padi për kundërshtimin e vendimeve të dhëna nga AKKP Tiranë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Në rastin konkret nuk rezulton që paditësit pronësisë mbi tokën bujqësore të ndodhur në fshatin Bushat ta pretendojnë me cilësinë e subjektit të shpronësuar, fakt ky që të shpie në përfundimin se në rastin konkret nuk janë të zbatueshme përcaktimet e nenit 18 të ligjit nr.9235/2004.

- Së dyti, referuar përmbajtjes së kërkesë padisë, kërkimi i saj rezulton të shtrihet mbi një pasuri të paluajtshme të ndodhur në fshatin Bushat, fakt ky i cili të shpie në përfundimin se të zbatueshme në rastin konkret do të jenë përcaktimet e nenit 45 të K.Pr.Civile. Ajo që vlen për t’u theksuar është fakti se në përcaktimin e kompetencës tokësore për gjykimin e mosmarrëveshjes juridiko-civile nuk është vetëm objekti që pala paditëse ka parashtruar në kërkesë-padinë e paraqitur për shqyrtim para gjykatës, por edhe shkaku ligjor mbi të cilën bazohet kërkesë-padia e paraqitur për shqyrtim. Shkaku ligjor i padisë lidhet me fitimin e pronësisë nga ana paditëse mbi një sipërfaqe toke bujqësore të ndodhur në fshatin Bushat.

- Së treti, në arritjen e përfundimit se Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër ka gabuar në deklarimin e moskompetencës së saj në gjykimin e çështjes, duhet të mbahet parasysh dhe vendimi nr.27, datë 26.05.2010 i Gjykatës Kushtetuese të R.Sh. Nga arsyetimi i vendimit të mësipërm arrihet në përfundimin se në rastin konkret nuk janë të zbatueshme as përcaktimet e nenit 327 të K.Pr.Civile, në kushtet kur në raste të tilla objekt gjykimi rezulton të jetë pretendimi i palës paditëse lidhur me të drejtën e pronësisë mbi një send të paluajtshëm, vendndodhja e të cilit rezulton që të jetë përcaktuese në rregullimin e kompetencës tokësore për gjykimin e këtyre çështjeve, me përjashtim të rasteve kur në ligjin e posaçëm rezulton të jetë rregulluar shprehimisht kompetenca për gjykimin e këtyre çështjeve.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi gjyqtarin Fatos Lulo; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; si dhe pasi

shqyrtoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NNga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se trashëgimtarëve të të

ndjerëve Zef, Gjon, Kjell, Luigj dhe Cin Shuk Serreqi me vendimin nr.135, datë 08.01.1195 të KKKP Shkodër i është kthyer ndër të tjera pronësia mbi 13.800 m2 truall i lirë i ndodhur në fshatin Bushat.

Me vendimin nr.422, datë 27.01.2009 ish ZRKKP Qarku Shkodër ka trajtuar trashëgimtarët e të ndjerit Guljelm Serreqi, ndër të tjera me kthimin tokë bujqësore+truall+kullotë me sipërfaqe prej 176.445 m2.

Me vendimin nr.340, datë 23.06.2009 Drejtori i Përgjithshëm i AKKP Tiranë, pas shqyrtimit kryesisht të vendimit nr.422, datë 27.01.2009 të ish ZRKKP Qarku Shkodër, ka vendosur shfuqizimin e vendimit dhe zgjidhjen e çështjes në themel, duke disponuar ndër të tjera kthimin si të lirë të një toke bujqësore+truall+kullotë me sipërfaqe prej 171.540 m2.

13

Ndërkohë pala paditëse ka pretenduar se, në bazë të akteve të marrjes së tokës në pronësi, të nxjerra në zbatim të ligjit nr.7501/1991, janë trajtuar me tokë bujqësore në fshatin Bushat. Në këto rrethana i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, sipas objekti të përmendur më lart në këtë relacion.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin përkatës ka konstatuar moskompetencën tokësore në gjykimin e çështjes dhe ia ka kaluar aktet për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Në këtë vendim argumentohet se, në kushtet kur kërkohet ndryshimi i një akti administrativ dhe organi që e ka nxjerrë aktin që kundërshtohet nuk ka as degë dhe as filial në Shkodër, gjykata kryesisht konstaton mungesën e kompetencës tokësore në gjykimin e çështjes, pasi padia duhet të ngrihet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ku i padituri ushtron aktivitetin e tij.

Pasi mori aktet e çështjes, në përputhje me dispozitën e nenit 64 të K.Pr.Civile, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me datë 07.10.2011, ka parashtruar qëndrimin e saj para Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë në lidhje me kompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes. Në parashtresën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë argumentohet si vijon: “Së pari, në nenin 18 të ligjit nr.9235/2004, i ndryshuar, rezulton se ligjvënësi të ketë pasur për qëllim rregullimin e kompetencës tokësore lidhur me shqyrtimin e vendimmarrjeve të reja, për njohjen e të drejtës së pronësisë nga ana e ish ZRKKP, për kërkesat e mbetura të pashqyrtuara nga këto zyra, duke përcaktuar se vetëm në këto raste subjekti i shpronësuar ose avokatura e shtetit kanë të drejtë të paraqesin padi për kundërshtimin e vendimeve të dhëna nga AKKP Tiranë, në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Në rastin konkret nuk rezulton që paditësit pronësisë mbi tokën bujqësore të ndodhur në fshatin Bushat ta pretendojnë me cilësinë e subjektit të shpronësuar, fakt ky që të shpie në përfundimin se në rastin konkret nuk janë të zbatueshme përcaktimet e nenit 18 të ligjit nr.9235/2004. Së dyti, referuar përmbajtjes së kërkesë padisë, kërkimi i saj rezulton të shtrihet mbi një pasuri të paluajtshme të ndodhur në fshatin Bushat, fakt ky i cili të shpie në përfundimin se të zbatueshme në rastin konkret do të jenë përcaktimet e nenit 45 të K.Pr.Civile. Ajo që vlen për t’u theksuar është fakti se në përcaktimin e kompetencës tokësore për gjykimin e mosmarrëveshjes juridiko-civile nuk është vetëm objekti që pala paditëse ka parashtruar në kërkesë-padinë e paraqitur për shqyrtim para gjykatës, por edhe shkaku ligjor mbi të cilën bazohet kërkesë-padia e paraqitur për shqyrtim. Shkaku ligjor i padisë lidhet me fitimin e pronësisë nga ana paditëse mbi një sipërfaqe toke bujqësore të ndodhur në fshatin Bushat. Së treti, në arritjen e përfundimit se Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër ka gabuar në deklarimin e moskompetencës së saj në gjykimin e çështjes, duhet të mbahet parasysh dhe vendimi nr.27, datë 26.05.2010 i Gjykatës Kushtetuese të R.Sh. Nga arsyetimi i vendimit të mësipërm, arrihet në përfundimin se në rastin konkret nuk janë të zbatueshme as përcaktimet e nenit 327 të K.Pr.Civile, në kushtet kur në raste të tilla objekt gjykimi rezulton të jetë pretendimi i palës paditëse lidhur me të drejtën e pronësisë mbi një send të paluajtshëm, vendndodhja e të cilit rezulton që të jetë përcaktuese në rregullimin e kompetencës tokësore për gjykimin e këtyre çështjeve, me përjashtim të rasteve kur në ligjin e posaçëm rezulton të jetë rregulluar shprehimisht kompetenca për gjykimin e këtyre çështjeve”.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi e shqyrtoi çështjen në seancë gjyqësore, në zbatim të nenit 64/2 të K.Pr.Civile, çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethti Gjyqësor Shkodër është një vendim i dhënë në zbatim të drejtë të dispozitave të K.Pr.Civile.

Në vijim të qëndrimeve të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë në lidhje me rregullimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e çështjeve civile që kanë për objekt goditjen e vendimeve të marra nga ZRKKP, nisur nga shqyrtimi i akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte dhe vendimit të gjykatës, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave

14

ligjore të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se çështja objekt shqyrtimi është në kompetencë të Seksionit Administrativ të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Drejt ka arsyetuar Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, kur në referim të nenit 43 të Kodit të Procedurës Civile, akteve të administruara, dhe përderisa pala e paditur, AgjenCia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave është person juridik me seli në Tiranë dhe ndërkohë nuk ka as degë apo agjenci në Rrethin e Shkodrës, kompetente nga pikëpamja territoriale është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Ndryshe nga sa pretendohet në parashtresë se për rastin duhet të zbatohet neni 45 i Kodit të Procedurës Civile, ky Kolegj, në shqyrtim të objektit të padisë dhe përmbajtjes së saj, vlerëson se për rastin konkret nuk gjen zbatim kjo dispozitë. Kjo për arsye se edhe nga vetë pala paditëse me padinë objekt gjykimi goditet një akt administrativ.

Në nenet 42-54 të Kreut të III të Titullit të III të Pjesës së Parë të Kodit të Procedurës Civile janë parashikuar rregullat që përcaktojnë kompetencën tokësore.

Neni 43 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se: “Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij...”. Ndërsa neni 327 i po këtij Kodi parashikon se: “Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e të cilës ka qendrën organi administrativ, ndaj të cilit drejtohet padia...”.

Në paragrafin e parë të nenit 43 të Kodit të Procedurës Civile është përcaktuar se paditë kundër një personi juridik ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij. Ndërsa për paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe në gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë. Në kuptim të përmbajtjes së kësaj dispozite ndodhemi përpara një kompetence tokësore alternative që, sipas nenit 54 të po këtij Kodi, “e drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë”. Por, rasti në shqyrtim nuk është i tillë që të gjejë zbatim paragrafi i dytë i nenit 43 dhe neni 54 i Kodit të Procedurës Civile.

Në rastin konkret, objekti i padisë është kundërshtimi i aktit administrativ, vendimit nr.340, datë 23.06.2009 të AKKKP Tiranë. Pala e paditur, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, sipas ligjit nr.10207, datë 23.12.2009, ka tërhequr të drejtat dhe detyrimet e Zyrave Rajonale të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave në qarqe.

Krahas rregullimeve të bëra në nenin 43 të Kodit të Procedurës Civile nga pikëpamja e kompetencës tokësore është i zbatueshëm dhe rregullimi i përcaktuar në ligjin e posaçëm, respektivisht neni 18 i ligjit nr.10207, datë 23.12.2009 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”.

Në nenin 18 të ligjit nr.10207, datë 23.12.2009, parashikohet se: “Kundër vendimit të A.K.K.P.-së subjekti i shpronësuar ose Avokati ka të drejtë të bëjë ankim, brenda 30 ditëve nga njoftimi i këtij vendimi, pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, sipas rregullave Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”.

Në këto rrethana, në frymën e dispozitës së nenit 18 të ligjit specifik, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, bazuar edhe në përcaktimet e nenit 61 të K.Pr.Civile, me të drejtë ka vendosur shpalljen e moskompetencës së saj tokësore për shqyrtimin e kësaj çështje.

15

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485, 64 të Kodit të Procedurës

Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.969, datë 26.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Shkodër.

Tiranë, më 01.11.2011

16






PADITËS: SHOQËRIA “KUKA” SHPK, E PADITUR: DREJTORIA E RRUGËVE NACIONALE

RAJONALE, DIBËR.

OBJEKTI:Llogaritja e shpenzimeve gjyqësore,

si detyrim i palës së paditur në shumën 181.900 lekë.Baza Ligjore: Nenet 102, 106, 300 të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.504, datë 09.09.2011 ka vendosur:Moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër për shqyrtimin e padisë me nr.414/8/4/1 akti, që i përket palës paditëse firma “Kuka” shpk Burrel dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, si gjykatë kompetente për shqyrtimin e kësaj çështjeje.

Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, nr.504, datë 09.09.2011, në mbështetje të nenit 62 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar ankim të veçantë pala e paditur DPR Dibër, i cili kërkon prishjen e vendimit dhe dërgimin e akteve po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, për këto shkaqe:

- Kërkesë padia u transferua në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Dibër, mbi kërkesën e palës së paditur. Bazuar në urdhrin e Kryeministrit nr.89, datë 01.06.2007 janë ristrukturuar ndërmarrjet në varësi të DPR dhe ish drejtoria e MM Rruga Mat nuk është më person juridik, nuk ka financë, ka vetëm një godinë dhe një përgjegjës sektori që kontrollon punimet e kryera nga të tretë.

- Është i pabazë interpretimi i bërë nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër. Vetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat e dërgoi çështjen për shqyrtim në Dibër, për të siguruar një gjykim të shpejtë.

17

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi gjyqtarin Fatos Lulo; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; dhe pasi shqyrtoi

çështjen në tërësi,

V Ë R E NRezulton se mes palëve konkrete ndërgjyqëse është zhvilluar një gjykim civil me

objekt përmbushje detyrimi kontraktor. Çështja e mësipërme u zgjidh me vendimin gjyqësor të formës së prerë nr.160, datë 08.05.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, me anë të së cilit është vendosur detyrimi i palës së paditur t’i paguajë një vlerë prej 687.177 lekë palës paditëse si përmbushje detyrimi për një kontratë ruajtje objekti.

Pas marrjes formë të prerë të këtij vendimi, pala paditëse i është drejtuar me padinë konkrete Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, ku ka selinë pala e paditur. Në pritje që gjykimi i themelit të përfundonte shqyrtimin dhe nga Gjykata e Lartë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin datë 03.11.2008 vendosi pezullimin e gjykimit, derisa të shprehej Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë. Pas marrjes së vendimit datë 11.04.2011 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë për mospranimin e rekursit ndaj vendimit që zgjidhi mosmarrëveshjen në lidhje me përmbushjen e detyrimit kontraktor, rinisi gjykimi i objektit të padisë konkrete.

Gjatë parashtrimit të kërkesave paraprake, vetë pala paditëse kërkoi që aktet t’i dërgoheshin për shqyrtim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, pasi atje ishte selia e palës paditëse, detyrimi kryesor atje kishte lindur, si dhe në qytetin e Burrelit kishte një degë të palës së paditur.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, duke iu referuar faktit se në Rrethin e Matit, pala e paditur ka një filial të sajin (neni 43/2 i K.Pr.Civile), se kontrata mes palëve ishte lidhur për ruajtjen e objektit që pala e paditur kishte në qytetin e Burrelit, si dhe nisur nga parashikimi i dispozitës së nenit 56/a të K.Pr.Civile, mbi kërkesën e palës paditëse, mori vendim për deklarimin e moskompetencës dhe dërgimin e akteve pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.

Ankimi i veçantë kundër këtij vendimi, që u paraqit nga pala e paditur, u shqyrtua në seancë gjyqësore nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i cili në përfundim të gjykimit vlerësoi se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër është një vendim i marrë në përputhje me dispozitat përkatëse të K.Pr.Civile.

Në dispozitën e nenit 56/a të K.Pr.Civile ka qenë vetë ligjvënësi që ka parashikuar të drejtën e palës për t’i kërkuar vetë gjykatës, që çështjen civile të shtruar për gjykim t’ia dërgojë një gjykate tjetër kompetente në rastet kur çështja mund të zgjidhet më shpejt.

Nisur nga objekti i kërkesë padisë, i cili lidhet me llogaritjen e shpenzimeve gjyqësore për një gjykim civil që kishte si kërkim përmbushjen e detyrimit kontraktor, gjykim ky që u krye pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se kërkesa e palës paditëse dhe disponimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër janë të drejtë e të bazuar në ligj.

Është konstatuar se, në referencë të nenit 43/2 të K.Pr.Civile, në qytetin e Burrelit pala e paditur ka një degë të saj dhe personelin përkatës. Marrëdhënia juridike mes palëve (kontratë) ka lindur pikërisht për ruajtjen e kësaj godine. Në këto kushte, shqyrtimi i gjykimit të çështjes mund të kryhej si nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër ku pala e paditur ka selinë, ashtu dhe në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Mat, ku po ky subjekt i gjykimit ka një degë të saj.

Në këto rrethana juridike, gjykimi i çështjes konkrete do të mund të zhvillohet më shpejt pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, ku kësaj të fundit i kërkohet llogaritja e shpenzimeve gjyqësore për një tjetër çështje civile, të shqyrtuar po nga kjo gjykatë.

18

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,


Dibër.

Tiranë, më 01.11.2011

19

Nr.11111-02121-00-2007 i Regj. Themeltar Nr.00-2011-2177 i Vendimit (486)


Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani KryesuesFatos Lulo AnëtarEvelina Qirjako Anëtare Andi Çeliku AnëtarMedi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 01.11.2011 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: MINERVA RUSI, në mungesëTË PADITUR: VILFRID ZAVALANI, përfaqësuar nga

Av. Agim Tartari;TRASHËGIMTARËT E TË NDJERIT ÇERCIZ ZAVALANI: IRFANE BUZALI, ARTAN ZAVALANI, HAVA ZAVALANI, FRIDA TOPTANI, SADEDIN ZAVALANI në mungesë

OBJEKTI:Detyrimin e të paditurve të më njohin bashkëpronare

në pronën tonë të trashëguar nga babai ynë. Kërkimin e trashëgimit dhe dorëzimin e saj.

Baza Ligjore: Neni 199, 200, 349, 350 të K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.7316, datë 13.12.2005 ka vendosur:

Pranimin e kërkese-padisë. Detyrimin e të paditurve Vilfrid Zavalani, Sadedin Zavalani, Hava Zavalani, Irfane Buzali, Frida Toptani dhe Artan Zavalani t’a njohin paditësen Minerva Rusi bashkëpronare në 1/3 pjesë në truallin e gjelltores dhe depos, si dhe në oborrin e pronës të ndodhur në Tiranë Rr.“A.Z.Çajupi”, aktualisht me nr.hipotekor 235, datë 09.08.1978, e kufizuar nga: Lindja me Ymer Seferin, Perëndimi me rrugën “Gj.Muzaka”, Veriu me Jusuf Bardhi dhe Jugu Abedin Xhiku. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurve. Lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë nga e nesërmja e shpalljes për paditësen, të paditurin Vilfrid Zavalani dhe nga dita e marrjes dijeni për të paditurit e tjerë.

20

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1341, datë 20.12.2006 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.7316, datë 13.12.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs i padituri Vilfrid Zavalani që kërkon prishjen e vendimeve të dy gjykatave dhe pushimin e gjykimit dhe paraqet këto shkaqe:

- Gjykatat kanë gabuar në përcaktimin e padisë si një padi njohjeje, pasi kemi të bëjmë me një padi detyrimi që në rastin konkret është parashkruar, pasi është ngritur pas 26 vjetësh, kohë në të cilën të paditurit e kanë disponuar qetësisht pronën objekt konflikti gjyqësor;

- Nuk mund të ngrihet në rastin konkret një padi për kërkim trashëgimie, pasi paditësja kishte përfituar në bazë të trashëgimisë pjesën takuese që ishte regjistruar në atë kohë në regjistrat hipotekorë. Ajo me vullnet të lirë e ka kaluar këtë pjesë nëpërmjet veprimit juridik të dhurimit tek vëllezërit e saj dhe nuk mundet që sot pas 26 vjetësh të ngrejë pretendime për kërkim trashëgimie. Ky pretendim mund të bëhej me çdo lloj padie tjetër përveç padisë së kërkimit të trashëgimit pasi palët kishin fituar pjesët e tyre takuese dhe trashëgimi ishte zgjidhur dhe ishin regjistruar në hipotekë dhe mbroheshin nga ky regjistrim;

- Pala e paditur e ka fituar të drejtën e pronësisë mbi pronën e pretenduar në bazë të nenit 168 e vijues të K.Civil, fitimi i pronësisë me parashkrim fitues, pasi ai e ka gëzuar qetësisht e pa ndërprerje këtë pronë për 26 vjet rresht;

- Vendimet e gjykatave janë të pa zbatueshme, pasi në dispozitivin e vendimit të shkallës së parë thuhet që të paditurit duhet të njohin paditësen bashkëpronare në 1/3 e pronës regjistruar në nr.235, datë 09.08.1978, por në fakt kjo pronë rezulton e regjistruar në nr.139, datë 19.06.1979. Po të ishte për pronën me nr. 235 nuk kishte pse të jepej ky vendim sepse paditësja figuronte atëherë si bashkëpronare. Vetëm pas kryerjes së veprimit juridik të dhurimit gjendja e pronës ndryshon e mbetet në bashkëpronësi e dy vëllezërve të paditëses.

Paditësja, Minerva Rusi, ka paraqitur kundër-rekurs dhe kërkon lënien në fuqi të vendimeve të dy gjykatave më të ulëta, duke paraqitur këto shkaqe:

- Gjykatat kanë vendosur drejt, në përputhje me provat e dosjes gjyqësore dhe ligjin;- Paditësja është trashëgimtare ligjore me të drejta të barabarta me të paditurit dhe si

rrjedhojë është përcaktuar qartë pjesa e saj e trashëgimisë për oborrin dhe depon.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës së paditur

Vilfrid Zavalani, Av.Agim Tartari, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NRrethanat e çështjes

Rezulton nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe konkretisht vendimi nr.2307, datë 19.12.1977 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me objekt lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë, se palët ndërgjygjëse në këtë proçes janë trashëgimtarët ligjorë të rradhës së parë të së ndjerit Sadedin Zavalani (vdekur në datën 26.05.1946).

21

Në bazë të vërtetimit të pronësisë nr.18, datë 19.03.1946 në emër të së ndjerit Sadedin Zavalani figuron e regjistruar një shtëpi e ndodhur në Tiranë në ish “Lagjen e Re”. Sa më sipër vërtetohet dhe me fletën e regjistrit hipotekor, e administruar në dosjen gjyqësore.

Rezulton që në vitin 1972 ka vdekur bashkëshortja e të ndjerit Sadedin Zavalani, Znj. Myhrije Zavalani.

Në bazë të dëshmisë së trashëgimisë së sipërcituar kjo pronë pas vdekjes edhe të Myhrije Zavalanit ka kaluar tek trashëgimtarët ligjorë të rradhës së parë të Sadedin Zavalani dhe Myhyrije Zavalani, dhe konkretisht tek tre fëmijët e tyre, Minerva, Çerciz dhe Vilfrid Zavalani.

Në bazë të vërtetimit hipotekor nr.235, datë 09.08.1978 kjo pronë është regjistruar në favor të palëve në këtë proçes gjyqësor: Minerva Rusi (paditësja), Vilfrid Zavalani (i paditur, vëllai i paditëses) dhe Çerciz Zavalani (i padituri, që ka ndërruar jetë në datë 14.09.2005 dhe, në bazë të vendimit nr.5083, datë 16.09.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, janë përcaktuar trashëgimtarët ligjorë të tij që në këtë proces gjyqësor janë me cilësinë e palës së paditur).

Rezulton se në vitin 1979 të paditurit kanë kërkuar nga shteti një kredi për rikonstruksionin e banesës së tyre, por për marrjen e kredisë duhet të firmosnin të tre bashkëpronarët. Paditësja, duke u gjendur në kushte të papërshtatshme ekonomike për shlyerjen e kredisë, po në këtë vit para Noteres Iro Ylli i dhuron me anën e Kontratës së Dhurimit datë 19.06.1979, nr. 697 Rep., nr. 397 Kol., dy vëllezërve të saj, sot në këtë proces me cilësinë e të paditurve, 1/3 pjesë të banesës së ndodhur në Tiranë, Lagja nr.5, Rr.“A.Z.Çajupi”, nr.6, sipas regjistrit hipotekor nr.235, datë 09.08.1978, e përbërë nga 4 dhoma, korridor, wc, dhe oborr në përdorim, e kufizuar nga: Veriu me Qazim dhe Metali Bogdani, Lindja me Besim Zeraliun, Jugu me Iliriana Kokën dhe Perëndimi me Rr.“A.Z.Çajupi”. Sipërfaqja totale ndërtimore rezulton 93.3 m2, ndërsa sipërfaqja e oborrit në përdorim figuron 72.3 m2. Kjo kontratë dhurimi rezulton të jetë regjistruar në Zyrën e Hipotekës Tiranë me nr.139, datë 19.06.1979. Po në këtë datë dhe nga e njëjta notere është bërë pjesëtimi vullnetar midis dy të paditurve i shtëpisë së lartpërmendur e regjistruar me nr.139, datë 19.06.1979, ku i padituri Vilfrid Zavalani ka përfituar dy dhoma, korridor që zënë një sipërfaqe prej 59.4 m2, si dhe një pjesë oborri në përdorim, ndërsa i ndjeri Çerciz Zavalani ka përfituar dy dhoma dhe wc me sipërfaqe të mbuluar (ndërtimore) 33.9 m2 dhe një pjesë oborri në përdorim. Pas këtij pjesëtimi sipërfaqja e oborrit në përdorim për të paditurin Vilfrid Zavalani ishte 33.1 m2, kurse sipërfaqja e oborrit në përdorim për të ndjerin Çerçiz Zavalani ishte 39.2m2. Ky pjestim vullnetar po në datë 19.06.1979 rezulton se është regjistruar në Zyrën e Hipotekës Tiranë me nr.141/1 për Çerçiz Zavalanin dhe nr.140, datë 19.06.1979 për Vilfrid Zavalanin.

Paditësja pretendon se me veprimin juridik të dhurimit të vitit 1979 ajo i ka dhuruar vëllezërve të saj (pala e paditur), vetëm pjesën e saj të banesës në bashkëpronësi dhe ka përjashtuar nga ky dhurim depon dhe gjelltoren, që përbënin sipas saj pjesë të pasurisë trashëgimore nga babai i palëve ndërgjyqëse, ndaj i është drejtuar gjykatës me padi me objekt parashtruar në pjesën hyrëse.


“Pranimin e kërkese-padisë. Detyrimin e të paditurve Vilfrid Zavalani, Sadedin Zavalani, Hava Zavalani, Irfane Buzali, Frida Toptani dhe Artan Zavalani t’a njohin paditësen Minerva Rusi bashkëpronare në 1/3 pjesë në truallin e gjelltores dhe dhe depos si dhe në oborrin e pronës të ndodhur në Tiranë Rr.“A.Z.Çajupi”, aktualisht me nr.hipotekor 235, datë 09.08.1978, e kufizuar nga Lindja me Ymer Seferin, Perëndimi me rrugën

22

“Gj.Muzaka”, Veriu me Jusuf Bardhi dhe Jugu Abedin Xhiku. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurve. Lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë nga e nesërmja e shpalljes për paditësen, të paditurin Vilfrid Zavalani dhe nga dita e marrjes dijeni për të paditurit e tjerë”.

Kjo gjykatë ka arsyetuar se ... duke krahasuar vërtetimin e pronësisë nr.235, datë 09.08.1978 dhe kontratën e dhurimit, paditësja rezulton të ketë dhuruar të paditurve 1/3 pjesë të saj të shtëpisë .... të përbërë nga 4 dhoma duke mos përfshirë në këtë dhurim gjelltoren dhe depon si dhe oborrin në përdorim. Fakti që dhe kjo pjesë ka qenë e regjistruar në vërtetimin e pronësisë dhe nuk është përfshirë në kontratën e dhurimit tregon që paditësja ka shprehur vullnetin e saj vetëm për 1/3 pjesë të shtëpisë. Faktin se paditësja nuk ka dhuruar dhe sipërfaqen e oborrit të pronës e përforcon fakti se ky oborr ka qenë në përdorim, si dhe fakti tjetër që në vitin 1979 të gjitha oborret kanë qenë në pronësi të shtetit si rezultat i Kushtetutës së vitit 1976 dhe nuk lejohej tjetërsimi i tyre. Në seancë gjyqësore përfaqësuesi i të paditurve, të cilët janë trashëgimtarët ligjorë të së ndjerit Çerciz Zavalani deklaroi përpara gjykatës që janë dakord që në ½ pjesë që trashëgojnë nga trashëgimlënësi i tyre, paditësja të marri pjesën që i takon pasi është trashëgimtare e babait të saj Sadedin Zavalani.

Për sa i përket pretendimit të së paditurit që padia është e parashkruar, gjykata, bazuar në nenet 113/b, 114, 115 të K.Civil, çmon se ky pretendim nuk qëndron për faktin se paditë për kërkimin e trashëgimit, të njohjes së bashkëpronësisë nuk parashkruhen.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1341, datë 20.12.2006 ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.7316, datë 13.12.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë”. Kjo gjykatë ka përdorur të njëjtin arsyetim si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs i padituri Vilfrid Zavalani që kërkon prishjen e

vendimeve të dy gjykatave dhe pushimin e gjykimit për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Paditësja Minerva Rusi ka paraqitur kundër-rekurs dhe kërkon lënien në fuqi të vendimeve të dy gjykatave më të ulëta, duke paraqitur ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1341, datë 20.12.2006 dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.7316, datë 13.12.2005 janë marrë në zbatim të gabuar të ligjës materiale dhe asaj procedurale dhe si të tilla ato duhet të ndryshohen.

Ky Kolegj vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat bëjnë të cënueshme vendimet e gjykatave më të ulëta.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë gjatë gjykimit të kësaj çështje, nisur nga shkaku ligjor dhe objekti i padisë i përcaktuar nga paditësi, vlerëson se të dyja gjykatat më të ulëta nuk kanë kuptuar drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes së krijuar ndërmjet palëve ndërgjyqëse dhe si rrjedhojë nuk e kanë zgjidhur atë në përputhje me ligjin.

Rezulton se paditësja në këtë gjykim kërkon: “Detyrimin e të paditurve të më njohin bashkëpronare në pronën tonë të trashëguar nga babai ynë. Kërkimin e trashëgimit dhe dorëzimin e saj”, bazuar në nenet 199, 200, 349, 350 të K.Civil.

Të dyja gjykatat më të ulëta kanë pranuar padinë e paditëses me arsyetimin se: (i) paditësja ka shprehur vullnetin e saj për të dhuruar vetëm 1/3 e shtëpisë dhe nuk u ka dhuruar të paditurve gjelltoren, depon, si dhe oborrin në përdorim, aq më tepër që ky veprim juridik në atë kohë ishte i ndaluar nga ligji; dhe (ii) paditë për kërkimin e trashëgimit dhe njohjes së bashkëpronësisë nuk parashkruhen.

23

Ky arsyetim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, i cili është përsëritur nga Gjykata e Apelit Tiranë, është i pabazuar në të drejtën tonë materiale dhe sa më sipër ka çuar gjykatat në marrjen e një vendimi të pabazuar në ligj.

Së pari, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se nuk jemi përpara padisë për kërkimin e trashëgimit. Në të drejtën tonë materiale civile padia për kërkimin e trashëgimit ngrihet nga personi të cilit i është mohuar pa të drejtë cilësia e trashëgimtarit, si dhe pjesa e tij në pasurinë trashëgimore. Pikërisht ky lloj kërkimi, i cili është sanksionuar edhe në nenin 349 të K.Civil (dispozitë kjo e vendosur dhe tek baza ligjore e padisë nga paditësja, si një nga shkaqet ligjore të saj), në përbërjen e tij ka tre elemente bazë: (i) të njohë cilësinë si trashëgimtar; (ii) të kërkojë dorëzimin e pasurisë trashëgimore; (iii) të kërkojë dorëzimin e pasurisë së fituar (pasurisë së shtuar), prej pasurisë trashëgimore. Pra, kur kërkohet pasuria trashëgimore bazuar në nenin 349 të K.Civil, është e domosdoshme të vërtetohet ekzistenca e këtyre elementeve dhe të realizohen këto kërkime në të njëjtën kohë. Kjo lloj padie ngrihet ndaj atyre subjekteve, të cilët i mohojnë paditësit padrejtësisht cilësinë e trashëgimtarit dhe që, duke pretenduar për vete gjithë pasurinë trashëgimore, e posedojnë atë.

Në çështjen objekt gjykimi nuk rezulton që paditëses t’i jetë mohuar ndonjëherë cilësia si trashëgimtare dhe aq më tepër të mos i jetë dorëzuar pasuria trashëgimore.

Rezulton e provuar nga të gjitha aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor, se prona objekt gjykimi rrjedh nga trashëgimlënësi Sadedin Zavalani, (babai i palëve ndërgjygjëse). Pas vdekjes së tij dhe të bashkëshortes së tij ka rezultuar (referuar vërtetimit hipotekor me nr.235, datë 09.08.1978), se prona është regjistruar në emër të Çerçiz, Vilfrid, dhe Minerva Zavalani.

Po nga aktet dhe provat shkresore, të cilat i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor, rezulton që paditëses asnjëherë nuk i është mohuar cilësia si trashëgimtare në pronën objekt gjykimi. Paditësja e ka fituar këtë cilësi që në momentin e vdekjes së trashëgimlënësit, ajo e ka gëzuar këtë të drejtë (prona ka qenë e regjistruar në emrin e saj dhe të vëllezërve të saj), deri në datën 19.06.1979 kur ajo me vullnetin e saj të lirë dhe të plotë, sipas kontratës së dhurimit me nr.697 rep., dhe nr.397 kol., i ka dhuruar dy vëllezërve të saj pjesën prej 1/3 që i takonte në pasurinë trashëgimore, dhe konkretisht: “... pjesën që ka prej 1/3 në shtëpinë e ndodhur në Tiranë, Lagja 5, Rr.“A.Z.Cajupi”, nr. 6, ... të përbërë prej katër dhoma, korridor, wc, dhe oborr në përdorim”. Sa më sipër e vërteton fakti që pasuria trashëgimore dhe i është dorëzuar paditëses, pasi ndryshe nuk kishte si ta dhuronte dhe të hiqte dorë prej saj.

Po kështu nuk ka rezultuar që të paditurit me veprime konkrete t’ia kenë mohuar ndonjëherë paditëses cilësinë si trashëgimtare mbi 1/3 e pronës së fituar me trashëgimi nga ati i tyre, Sadedin Zavalani. Ata e kanë njohur paditësen si trashëgimtare dhe madje kanë pranuar me anë të kontratës së dhurimit pjesën që u është dhuruar prej saj. Ata me të drejtë pretendojnë se pikërisht këtë pjesë (1/3 pjesë të banesës dhe truallin), e zotërojnë dhe posedojnë jo si pasuri trashëgimore, por mbi bazën e një titulli të prejardhur të fitimit të pronësisë, siç është kontrata e dhurimit e vitit 1979, cituar më lart.

Në këto kushte, referuar të drejtës sonë materiale, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se kur personat e mbajnë pasurinë e pretenduar nga trashëgimia pa titull ose e kanë fituar me një tjetër titull të pretenduar (siç ndodh në rastin konkret, në mënyrë të prejardhur), paditësi, për të kërkuar atë që pretendon se është pronë e tij duhet t’a kërkojë duke ngritur një padi të një lloji tjetër, dhe nuk mund t’i realizojë të drejtat e tij të pretenduara të shkelura me padinë për kërkimin e trashëgimit.

Në analizë të sa më sipër, duke mos u ndodhur para kushteve të përcaktuara qartë në nenin 349 të K.Civil, ky Kolegj vlerëson se kërkimi i paditësit për pasurinë trashëgimore është i pabazuar dhe si i tillë ai duhet të rrëzohet.

24

Përveç sa më sipër, në analizë po të objektit të kërkesë padisë konstatohet se ajo është e përbërë nga dy pjesë. Përveç pjesës së kërkimit të pasurisë trashëgimore dhe dorëzimit të saj, në objekt është ngritur dhe kërkimi: “Detyrimi i të paditurve të më njohin bashkëpronarë në pronën tonë të trashëguar nga babai ynë”, të bazuar në nenin 199, 200 të K.Civil.

Ky kërkim, pavarësisht se është vendosur veçantë, është në njëfarë mënyrë i lidhur me kërkimin e analizuar më sipër (kërkim i pasurisë trashëgimore dhe dorëzimi i saj), pasi bashkëpronësia mbi pronën objekt gjykimi ka ardhur vetëm si pasojë e vdekjes së trashëgimlënësit dhe e lënies së pasurisë trashëgimore (pronë e përberë nga shtëpia dhe trualli).

Kjo bashkëpronësi e fituar mbi pronën është regjistruar pranë zyrës së hipotekës në datën 09.08.1978, me nr.235 dhe ka përfunduar se ekzistuari vetëm pasi paditësja ka hequr dorë nga pjesa e saj e trashëguar, pasi ka realizuar kontratën e dhurimit midis saj dhe anës së paditur dhe pasi është realizuar dhe kontrata e pjestimit midis dy të paditurve (të dyja aktet mbajnë datën 19.06.1979).

Referuar dokumentave të origjinës së pronësisë (shtëpi dhe oborr) në përdorim të të ndjerit Sadedin Zavalani dhe hartës bashkëngjitur kontratës së pjesëtimit datë 19.06.1979 midis të paditurve Vilfrid dhe Çerçiz Zavalani, rezulton të jetë pjesëtuar shtëpia e përbërë me 4 dhoma, wc, si dhe oborri në përdorim. Në hartën bashkëngjitur kontratës së pjesëtimit (ku pasqyrohet i gjithë sendi që pjesëtohet, shtëpi dhe oborr), nuk rezulton që të ketë pasur në oborr ndërtime të tjera, siç përmenden “depo dhe gjelltore”, përveç shtëpisë së përshkruar më lart, gjë që konfirmohet dhe nga nota verbale e paditëses e datës 08.12.2005, në të cilën shprehimisht thuhet: “...mbas largimit të hallës Myhrije Zavalani dhe Vilfridi vendosën ta shembnin të ashtuquajturën depo si ndërtesë për të evituar ardhjen e ndonjë qiraxhiu tjetër dhe lanë vetëm gjelltoren, ku me ardhjen e Çerçizit në Tiranë, me 1988 dhe vendosjen e tij në dy dhomat dhe wc në shtëpinë e madhe, ky e transformoi gjelltoren në oborr dhe hapi një derë në Rrugën e Bogdanëve”.

Pra, rezulton qartë që të ashtuquajturat “depo dhe gjelltore” janë shembur me kohë dhe ka ekzistuar vetëm trualli i tyre i pjestuar në vitin 1979 midis të paditurve Vilfrid dhe Çerçiz Zavalani dhe i cilësuar në aktet e tyre të pronësisë me tagrin “në përdorim”.

Pavarësisht se si veprim juridik, dhurimi apo tjetërsimi i trojeve në vitin 1979 ishte i ndaluar nga Kushtetuta e vitit 1976, paditësja me shprehjen që është përdorur në kontratën e dhurimit të datës 19.06.1979, që ajo dhuron “.. pjesën që ka prej 1/3 në shtëpinë e ndodhur në Tiranë, Lagja 5, Rr.“A.Z.Cajupi”, nr.6, ... të përbërë prej katër dhoma, korridor, wc, dhe oborr në përdorim”, në një farë mënyre ka shfaqur vullnetin e saj për të dhuruar tek të paditurit dhe këtë pjesë oborri, i cili ishte në përdorim. Kjo pasi siç rezulton nga gentplani që shoqëron kontratën e pjestimit, ky oborr do të shërbente si pjesë funksionale e dy shtëpive të paditësave.

Me daljen e Ligjit nr.7512, datë 10.08.1991 “Për sanksionimin dhe mbrojtjen e pronës private, nismës së lirë, dhe veprimtarive private të pavarura dhe privatizimit”, u rregullua dhe kalimi i truallit nga pronë publike në pronë private. Në nenin 21 të këtij Ligji, shprehimisht thuhet se: “Personat juridikë a fizikë vendas pronarë të ndërtesave ekzistuese të çdo lloji janë edhe pronarë të truallit që zënë këto ndërtesa…”.

Qëllimi i legjislatorit, i shprehur në dispozitën e mësipërme, ka qenë i qartë dhe i drejtpërdrejtë, se trualli nën ndërtesë është në pronësinë e pronarit të ndërtesës, pasi normalisht ky truall konsiderohet i zënë dhe është e logjikshme që ai truall të jetë në pronësi të pronarit të ndërtesës ngritur mbi të. Por, në kuptim të këtij ligji, si dhe frymës që përshkoi me vonë gjithë legjislacionin, sidomos atë për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve, me truall të zënë do të konsiderohej jo vetëm trualli nën ndërtesë, por dhe gjithë sipërfaqja funksionale e objektit.

25

Koncepti i truallit të zënë jepet qartë në Udhëzimin nr.3, datë 21.06.1993 të Këshillit të Ministrave, dalë në zbatim të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, ku në nenin 1, shprehimisht thuhet se: “... në truallin e zënë përfshihet si sipërfaqja e truallit të zënë nga objekti kryesor, ashtu dhe sipërfaqet funksionale të parashikuara në dokumentacionin përkatës; në rastet kur është ndërtuar një shtëpi private përfshihet dhe banesa dhe oborri i parashikuar në lejen e ndërtimit”.

Në çështjen objekt gjykimi rezulton qartë që këto oborre në përdorim, nisur nga sipërfaqet që ato kanë përkatësisht 33.1 m2 dhe 39.2 m2, janë në funksion të banesave të secilës palë të paditur (nga skica e pjestimit del qartë që janë daljet e shtëpive dhe rrugët e kalimit të tyre). Sa më sipër, në kuptim të ligjeve të analizuara më lart, këto sipërfaqe do të konsiderohen të zëna dhe në funksion të banesave të pronarëve që i kanë.

Fakti që fryma e ligjvënësit ka qenë sa më sipër vërtetohet më vonë dhe me vetë ndryshimet që iu bënë Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, duke iu dhënë e drejta personave të cilët dispononin oborre në përdorim, të fitonin të drejtën e pronësisë mbi këto prona, sipas parashikimeve në ligjin e lartpërmendur.

Ky ligj ka rregulluar fitimin e pronësisë së oborrit në përdorim nga ana e personave dhe konkretisht në nenin 24, pika c, shprehimisht thuhet se:“Për kalimin në pronësi të sipërfaqes, kur në dokumentin e pronësisë është bërë shënimi “oborr në përdorim”, kërkuesit duhet t'u drejtohen organeve të kthimit dhe kompensimit të pronave. Për rastet, të cilat nuk janë subjekt i ligjit për kthimin dhe kompensimin e pronave, kërkuesit i drejtohen institucionit të autorizuar nga Këshilli i Ministrave. Procedura e kalimit të kësaj sipërfaqeje në pronësi, në këto raste, përcaktohet me vendim të Këshillit të Ministrave”.

Jo më kot ligjvënësi ka bërë një parashikim të tillë në ligj, duke i njohur të drejtën për t’u bërë pronar mbi këto sipërfaqe subjektit që e ka të shënuar në vërtetimin e pronësisë “oborrin në përdorim”. Kjo pasi kanë qenë pikërisht këto subjekte, të cilat kanë përdorur për një kohë shumë të gjatë, mbi 20 vjet këto sipërfaqe, duke u sjellë si pronarë të ligjshëm mbi to dhe duke e gëzuar qetësisht atë.

Në çështjen objekt gjykimi rezulton qartë se të paditurit kanë në certifikatat e tyre të pronësisë shënimet përkatëse për oborret në përdorim që nga koha kur prona ishte në bashkëpronësi, kur të paditurit i përfituan në bazë të kontratës së dhurimit të vitit 1979 nga paditësja dhe pasi ata kryen veprimin juridik të pjestimit midis tyre po në vitin 1979. Është e drejta e tyre (dhe u takon vetëm atyre), të kërkojnë në bazë të ligjeve përkatëse të cituara më lart që këto oborre të kalojnë në pronësinë e tyre.

Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se padia e paditëses Minerva Rusi është e pambështetur në ligj dhe si rrjedhojë vendimet e gjykatave më të ulëta do të ndryshohen, duke u vendosur rrëzimi i padisë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, germa (d) të K.Pr.Civile,

V E N D O S INdryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1341, datë 20.12.2006 dhe

vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.7316, datë 13.12.2005 dhe rrëzimin e padisë.

Tiranë më 01.11.2011

26





në datën 01.11.2011, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen, që u përket palëve:

PADITËS: FATOS AVDIA, I PADITUR: ZONA E SHPËRNDARJES E ENERGJISË

ELEKTRIKE, ELBASAN.DIVIZIONI I SHPËRNDARJES ELEKTRIKE, KESH SHA.

OBJEKTI:Detyrimin e anës së paditur të paguajë dëmshpërblim për largim të padrejtë nga puna me pagën e një viti,

pagën për vjetërsinë e shërbimit në punë dhe shpërblim për mosrespektim të procedurës së largimit nga puna.

Baza Ligjore: Neni 143, 144, 145, 155 të K.Punës.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.879, datë 03.05.2007 ka vendosur:

Pranimin e padisë. Detyrimin e të paditurve Divizioni i Shpërndarjes Elektrike në KESH sha dhe Zonës së Shpërndarjes Elektrike Elbasan t’í paguajë paditësit Fatos Avdia pagën e 12 muajve si dëmshpërblim, t’í paguajë si vjetërsi shërbimi në punë 11 paga 15 ditore, si dhe pagën e dy muajve si dëmshpërblim për mosrespektim të procedurave të ndërprerjes së marrëdhënieve të punës.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.353, datë 06.09.2007 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.879, datë 03.05.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, nr.353, datë 06.09.2007, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur KESh sh.a. Zona e Shpërndarjes Elektrike Elbasan, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:

27

- Kontrata e punës me paditësin është zgjidhur duke u respektuar procedurat e parashikuar nga ligji. Paditësi është njoftuar me datë 21.12.2006 për fillimin e procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës; me datë 26.12.2006 është realizuar takimi i tij me punëdhënësin, ku ai ka parashtruar pretendimet e tij dhe me datë 01.01.2007 është marrë vendimi për zgjidhjen e kontratës së punës.

- Kontrata e punës nuk është zgjidhur në mënyrë të njëanshme, pasi nga kontrollet e ushtruara, janë konstatuar shkelje nga paditësi, i cili nuk faturonte të gjithë energjinë e konsumuar.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi gjyqtarin Fatos Lulo; në mungesë palës paditëse; dëgjoi përfaqësuesin e

palës së paditur, juristin Edmond Janushi, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës; e si shqyrtoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NNga gjykatat e faktit është pranuar e provuar se pala paditëse Fatos Avdia ka punuar

si elektriçist pranë Zonës së Shpërndarjes Elektrike Elbasan prej datës 01.11.1995.Nga Divizioni i Shpërndarjes Tiranë është ushtruar kontroll në sistemin e matjes së

energjisë elektrike të 11 punonjësve, duke u gjetur në matësin e tij elektrik (të shtëpisë së tij), 1178 kwh i pa faturuar.

Me datë 19.12.2006 ky Divizion ka njoftuar Zonën e Shpërndarjes Elektrike Elbasan për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës me paditësin, për shkelje të rregullores së shitjes, duke mos faturuar energjinë elektrike në matësin e tij.

Me datë 21.12.2006 Zona e Shpërndarjes Elektrike Elbasan ka njoftuar paditësin për fillimin e procedurës për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës dhe me datë 01.01.2007 ka vendosur pushimin e tij nga puna.

Paditësi Fatos Avdiu, duke e konsideruar largimin e tij nga puna të padrejtë, ka kërkuar detyrimin e palëve të paditura t’í paguajnë dëmshpërblimin për zgjidhjen e kontratës në mënyrë të menjëhershme dhe të njëanshme dhe për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës, si dhe shpërblimin për vjetërsi në punë.

Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan, pas shqyrtimit gjyqësor të çështjes erdhi në përfundimin se padia duhej të pranohej dhe të detyrohej pala e paditur të paguante dëmshpërblimin përkatës për zgjidhjen e kontratës pa shkaqe të justifikuara, mosrespektimin e procedurës, si dhe shpërblimin për vjetërsi në punë. Duke iu referuar nenit 153 të K.Punës, Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan ka argumentuar se mospagesa e energjisë elektrike të konsumuar nga pala paditëse nuk mund të konsiderohet si shkak i justifikuar për zgjidhjen e kontratës së punës. Mbi ankimin e palës së paditur, çështja u mor në shqyrtim dhe në Gjykatën e Apelit Durrës, e cila vendosi ta lërë në fuqi vendimin e marrë nga Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan.

Pasi shqyrtoi rekursin e palës së paditur në seancë gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 199 të K.Pr.Civile, fillimisht vendosi të lejojë kalimin procedural duke u paraqitur në cilësinë e palës së paditur Shoqëria “CEZ Shpërndarje” sha. Në përfundim të gjykimit, ky Kolegj vlerësoi se të dy vendimet e gjykatave të faktit janë marrë në interpretim të gabuar të dispozitave përkatëse të K.Punës dhe si të tillë të dy këto vendime duhen ndryshuar.

Sikurse u parashtrua më lart dhe në këtë vendim, zgjidhja e kontratës së punës mes palëve ndërgjyqëse ka ardhur si pasojë e mospagesës së energjisë elektrike nga pala paditëse. Ky subjekt, ka qenë në marrëdhënie pune fillimisht si lexues i aparateve matës të energjisë elektrike e më pas si elektricist zone pranë palës së paditur. Nga kontrata kolektive e punës

28

lidhur mes palëve, rezulton qartë se ky veprim (mospagimi i energjisë) është rënë dakord me vullnet të lirë të konsiderohet si shkelje e rëndë disiplinore, e një karakteri të tillë që mund të çojë dhe në përfundimin e menjëhershëm të kontratës së punës.

Në vendimin e tyre unifikues nr.19, datë 15.11.2007, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë argumentuar si vijon: “Sipas ligjit, në parim palët duhet të respektojnë afatet e njoftimit dhe zgjidhja e menjëhershme e kontratës është e ndaluar, megjithatë përjashtimi është se ajo lejohet për shkaqe të justifikuara (neni 153) dhe në këtë rast pala që ka zgjidhur kontratën nuk ndëshkohet, pavarësisht mosrespektimit të afatit”.

Ndërkohë në nenin 153/2/3 të K.Punës ligjvënësi ka parashikuar si vijon: “2. Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t'i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3. Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”.

Në vendimin e tyre unifikues të lartpërmendur, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në lidhje me ekzistencën rast pas rasti të shkaqeve të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së punës janë shprehur: “Në këtë drejtim, neni 153, paragrafi 3, i K.Punës, i lë hapësirë gjykatës që duke pasur në konsideratë rastin konkret dhe ligjin, të vendosë vetë nëse kanë ekzistuar shkaqe të arsyeshme për zgjidhjen e kontratës. Vetëm në rast se zgjidhja e menjëhershme e kontratës është e pajustifikuar, gjykata në bazë të nenit 155 të K.Punës ka të drejtë të vendosë detyrimin e punëdhënësit për pagimin e dëmshpërblimit”.

Nisur nga fakti se në kontratën e lidhur mes palëve ndërgjyqëse, mospagesa e energjisë elektrike nga punonjësit e palës së paditur, konsiderohet si shkelje e rëndë disiplinore, e cila cënon rëndë parimin e mirëbesimit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se gjykatat e faktit, në zbatim dhe të vendimit të Kolegjeve të Bashkuara, duhet të kishin konstatuar ekzistencën e shkaqeve të justifikuara për zgjidhjen e kontratës së punës. Për rrjedhojë, pala e paditur në asnjë rast nuk detyrohet të paguajë asnjë masë dëmshpërblimi në ngarkim të palës paditëse.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/d të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S INdryshimin e vendimit nr.353, datë 06.09.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe

vendimit nr.879, datë 03.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe rrëzimin e padisë.

Tiranë, më 01.11.2011

29




Ardian Dvorani KryesuesFatos Lulo AnëtarEvelina Qirjako Anëtare Andi Çeliku AnëtarMedi Bici Anëtar


PADITËS: GJOVALIN RAMA, në mungesëI PADITUR: BORDI I KULLIMIT LEZHË, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:Detyrimin e të paditurit të paguajë dëmin

e shkaktuar në pasurinë e paditësit, në ndërtimin e lokalit, të murit mbajtës, të shtresës, të lulishtes, etj.

Baza Ligjore: Neni 153 e vijues të K.Pr.Civile dhe nenet 296, 608, 609 e 640 të K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.158, datë 05.04.2007 ka vendosur: Pranimin e padisë. Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit dëmin e shkaktuar në shumën 1.506.967,89 lekë.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.386, datë 27.09.2007 ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.158, datë 05.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.

Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs pala e paditur Bordi i Kullimit Lezhë, i cili kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe të vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe rrëzimin e padisë dhe ka parashtruar këto shkaqe:

- Gjykatat e kanë bazuar vendimin në një akt ekspertimi që është bërë 5 muaj pas ditës që paditësi pretendon se i është shkaktuar dëmi;

- Paditësi në ndërtimin e kryer nuk ka respektuar distancën e parashikuar në Ligjin nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, që duhet bërë 8 m larg kanalit kullues;

- Paditësi ka ndërtuar pa leje ndërtimi.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi degjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

30


Rezulton nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore se paditësi Gjovalin Rama ka në pronësi të tij një sipërfaqe trualli prej 850 m2, si dhe një ndërtesë me sipërfaqe prej 47,3 m2 që ngrihet mbi këtë truall. Prona ndodhet në Kodër Marlekaj-Lezhë dhe figuron e regjistruar në Zonën Kadastrale nr.8632, Volumi 7, faqe 225, me nr.pasurie 13/85.

Këtë pronë ai e ka fituar në mënyrë të prejardhur dhe konkretisht: Rezulton që me Kontratën e Shitjes datë 15.10.1996, nr.rep.1607, paditësi ka blerë

nga shitësit Fran Toma dhe Luigj Gjoka, një sipërfaqe trualli prej 180 m2, të ndodhur në krahun e djathtë të rrugës nacionale Lezhë-Shkodër.

Rezulton që me Kontratën e Shitblerjes datë 17.09.1997, nr.rep.815, paditësi ka blerë nga shitësi Bib Dosh Kolndreu një sipërfaqe truall prej 100 m2 të ndodhur në Lagjen Kodër Marlekaj, Lezhë me kufizimet përkatëse.

Me Kontratën e Shitjes datë 16.03.1998 paditësi dhe Zef Dudi kanë kryer ndrrimin e pasurive të tyre prej 270 m2 truall secila, të ndodhura në krahun e djathtë të rrugës nacionale Lezhë-Shkodër, pranë njëra tjetrës. Midis këtyre palëve është lidhur Kontrata e Shitblerjes datë 03.11.1998, me anë të së cilës pala paditëse në cilësinë e blerësit ka blerë nga shitësi Zef Dudi truallin prej 270 m2 të përmendur më sipër, plus 30 m2 nga prona e tij, pra në total paditësi ka blerë 300 m2. Gjithashtu, rezulton se me Kontratën e Shitjes datë 02.10.2000 paditësi ka blerë nga shitësi Bib Kolndreu një ndërtesë me sipërfaqe 42.3 m2 të ndodhur në Lagjen Kodër Marlekaj, Lezhë.

Rezulton nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore që në vitin 2006, se pala e paditur ka kryer punime për rehabilitimin dhe përmirësimin e objekteve të infrastukturës së kullimit nëpërmjet thellimit e zgjerimit të lumit Drin. Pala paditëse pretendon se pala e paditur Bordi i Kullimit Lezhë, gjatë kryerjes së punimeve me mjete të rënda, i ka shkaktuar dëme pronës së tij (dëmtime në lokal dhe në murin mbajtës të ndërtesës), dhe për këtë arsye ai i është drejtuar gjykatës duke kërkuar detyrimin e anës së paditur për të paguar dëmin e shkaktuar nga ana e palës së paditur.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.158, datë 05.04.2007 ka vendosur:

“Pranimin e padisë. Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit dëmin e shkaktuar në shumën

1.506.967,89 lekë”.Kjo gjykatë ka arsyetuar se është shkaktuar dëm palës paditëse në objektin e vet nga

punimet e palës së paditur... Nga akt ekspertimi rezulton se paditësit i janë shkaktuar dëme në vlerën 1.506.976,89 lekë....Pala e paditur në punimet që po kryente duhet të kishte treguar kujdes për pronën e palëve të treta në zbatim të urdhërit të Ministrit të Bujqësisë nr.349, datë 14.07.2006...janë vërtetuar të plotësuar elementet e përcaktuar në nenin 608 e 609 të K.Civil...

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.386, datë 27.09.2007 ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.158, datë 05.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Lezhë”.Kjo gjykatë ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e shkallës së parë, por shton se

nuk qëndrojnë pretendimet e paraqitura në ankim se paditësi nuk e ka fituar në mënyrë të ligjshme pronën, ai provoi me dokumentin hipotekor se është pronar i truallit dhe i lokalit të ndërtuar mbi të.

Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs pala e paditur, Bordi i Kullimit Lezhë, i cili kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe të vendimit të

31

Gjykatës së Apelit Shkodër dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Bordi i Kullimit Lezhë, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile të cilat e bëjnë të cënueshëm si vendimin e Gjykatës së Apelit Shkodër, ashtu dhe atë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.

Ky Kolegj, çmon se vendimet e të dyja gjykatave më të ulëta janë marrë në zbatim të gabuar si të ligjit procedural dhe të atij material dhe për rrjedhojë këto vendime duhet të ndryshohen.

Rezulton se paditësi ka kërkuar me anë të padisë detyrimin e anës së paditur për ta shpërblyer për dëmin e shkaktuar në pasurinë e tij, i cili ka ardhur si pasojë e punimeve që ka kryer pala e paditur për rehabilitimin dhe përmirësimin e objekteve të infrastrukturës së kullimit nëpërmjet thellimit e zgjerimit të lumit Drin. Kërkimet e tij paditësi i ka mbështetur në nenet 296, 608, 609, e 640 të K.Civil.

Në hetimin gjyqësor të zhvilluar nga gjykatat më të ulëta, këto të fundit kanë arritur në konkluzionin se jemi para një dëmi jashtëkontraktor, të krijuar si pasojë e veprimeve me faj të anës së paditur, të parashikuar në nenin 608 dhe 609 të K.Civil.

Referuar të drejtës sonë materiale që të ekzistojë dëmi jashtëkontraktor është e domosdoshme ekzistenca e katër elementëve të përgjegjësisë jashtëkontraktore, të cilat janë: (a) ekzistenca e dëmit, (b) ekzistenca e paligjshmërisë së veprimeve apo mosveprimeve të palës paditëse, (c) dëmi është rrjedhoje e drejtpërdrejtë dhe e menjëhershme e veprimit dhe e mosveprimit, (pra ekzistenca e lidhjes shkakësore midis tyre), (d) ekzistenca e fajit (të palës paditëse) në shkaktimin e dëmit.

Neni 608 i K.Civil shprehimisht thotë: “Personi që në mënyrë të paligjshme dhe me faj i shkakton tjetrit dëm në personin ose në pasurinë e tij, detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar”.

Neni 609 i K.Civil shprehimisht thotë: “Dëmi duhet të jetë rrjedhim i drejtpërdrejtë dhe i menjëhershëm i veprimit ose mosveprimit të personit. Mospengimi i një ngjarje nga personi që ka detyrimin ligjor për ta mënjanuar, e ngarkon atë me përgjegjësi për dëmin e shkaktuar”.

Në analizë të sa më sipër, ky Kolegj vlerëson se që të kërkohet dëmi jashtëkontraktor është e domosdoshme ekzistenca në mënyrë kumulative e katër elementëve të përmendur më sipër. Mungesa qoftë dhe e njërit prej tyre e përjashton nga përgjegjësia subjektin të cilit i kundrejtohet kërkimi i shpërblimit të dëmit jashtëkontraktor.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në çështjen objekt gjykimi, konstaton se gjykatat më të ulëta (i) nuk kanë hetuar dhe nuk kanë analizuar ekzistencën e këtyre katër elementëve, analiza e të cilave ka lidhje me zbatimin e drejtë të ligjit material, si dhe (ii) nuk kanë analizuar drejt provat që ndodhen në dosjen gjyqësore në funksion të ekzistencës së elementëve të dëmit jashtëkontraktor.

Referuar të drejtës sonë materiale, ekzistenca e dëmit në vetvete nënkupton që nga veprimet apo mosveprimet e një subjekti, një subjekt tjetër të ketë pësuar një dëm material në pronën e tij. Për të provuar dëmin jashtëkontraktor, subjekti i dëmtuar, duhet të provojë që prona e cila është dëmtuar, është jo vetëm pronë e cila i takon atij (titullin e pronësisë mbi këtë pronë), por dhe faktin që kjo pronë është krijuar në mënyrë të ligjshme (nuk ka dëm në pasuri, nëse nuk vërtetohet ligjshmëria e krijimit të pasurisë së dëmtuar).

Në kushtet kur nga pala e paditur në gjykim është pretenduar se ndërtimi i paditësit është i paligjshëm, ishte paditësi ai të cilit i takonte barra e provës për të vërtetuar ligjshmërinë e ndërtimit, dhe gjykata ajo e cila në këtë hetim, pasi të shikonte ligjshmërinë e krijimit të pasurisë së pretenduar të dëmtuar, do të shikonte nëse ekzistonin elementet e dëmit jashtëkontraktor apo jo, të parashikuar në nenet 608 dhe 609 të K.Civil.

32

Ka rezultuar që në çështjen objekt gjykimi të dyja gjykatat më të ulëta kanë arritur në konkluzionin se jemi para dëmit jashtëkontraktor duke u bazuar vetëm në aktin e ekspertimit të ekspertes Z.Elvira Aliaj, pa iu referuar provave të tjera të cilat ndodhen në dosjen gjyqësore dhe të paraqitura nga ana e paditur, duke sjellë si rezultat një gjykim të njëanshëm dhe duke zgjidhur konfliktin jo në përputhje me ligjin.

Mungesa e analizës së mësipërme nga ana e gjykatave më të ulëta ka sjellë si pasojë një mospërputhje midis provave që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe konkluzioneve që kanë arritur gjykatat më të ulëta në zgjidhjen e këtij konflikti.

Në këto kushte, vendimet e të dyja gjykatave bien në kundërshtim edhe me nenin 310 të K.Pr.Civile, pika II, që parashikon se: “..në pjesën përshkruese arsyetuese duhet të përmenden ... provat dhe arsyet në të cilat mbështetet vendimi”.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykatat më të ulëta konfondojnë regjistrimin e pronës pranë ZRPP, e cila përbën një procedurë për efekt publikimi të titullit të pronësisë, me ligjshmërinë e fitimit të titullit të pronësisë. Këto gjykata shprehen se nuk qëndrojnë pretendimet e palës së paditur, se paditësi ka ndërtim të paligjshëm, pasi ky i fundit disponon një vërtetim pronësie për pronën e tij. Regjistrimi në regjistrin publik të pasurive të paluajtshme nuk ka efekt krijues, por thjesht publikues, njohës, pasi janë aktet bazë mbi të drejtat reale të pronësisë që krijojnë, ndryshojnë apo mbarojnë të drejtat përkatëse dhe jo regjistrimi i akteve, (Vendimi Unifikues i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.1, datë 06.01.2009).

Regjistrimi nuk siguron vlefshmërinë dhe efikasitetin e titullit të pronësisë. Ky sistem siguron vetëm që shitësi figuron si pronar në bazë së të dhënave të regjistrimit, por nuk garanton në mënyrë absolute ligjshmërinë e të drejtës së pronësisë së pronarit. Kjo pasi sistemi i regjistrimit nuk krijon të drejta, por është një sistem i publikimit deklarativ.

Në gjykime të këtij lloji, ligjshmëria e fitimit të titullit të pronësisë ka vlerë thelbësore. Në këto kushte gjykata fillimisht duhet të bëjë një hetim thelbësor mbi ekzistencën, vlefshmërinë dhe relevantën e titullit të paditësit mbi sendin. Këto prova duhet të paraqiteshin në gjykim nga paditësi, i cili duhet të provonte ligjshmërinë e ndërtimit të pretenduar të dëmtuar.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimet e gjykatave më të ulëta bien në kundërshtim me provat e administruara në dosjen gjyqësore. Në kuptim të nenit 14 të K.Pr.Civile, gjykata duhet të mbështesë vendimin e saj në provat e paraqitura nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë. Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre të rrethanave të çështjes (neni 29 i K.Pr.Civile). Gjykata i lejon palët të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet e tyre duke paraqitur ato prova që janë të domosdoshme e që kanë lidhje me çështjen në gjykim (neni 213 i K.Pr.Civile).

Ka rezultuar që për të mbështetur pretendimet e saj ana e paditur ka paraqitur prova shkresore, të cilat janë administruar në dosjen gjyqësore dhe i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor siç janë: Shkresë nr.prot.304, datë 27.11.2006, drejtuar Drejtorisë së Menaxhimit Toka – Ujra; Shkresë nr.271 prot., datë 24.10.2006 drejtuar Policisë Ndërtimore Lezhë dhe Kryetarit të Bashkisë Lezhë me anë të së cilave i kërkohet organeve kompetente shembja e ndërtimeve pa leje sipas listës bashkëngjitur, ku ndodhet dhe emri i paditësit (fq.20 e vijues e dosjes gjyqësore); shkresë e Bashkisë Lezhë nr.121 prot., datë 12.02.2007 ku shprehet se për qytetarin Gjovalin Rama ndodhet e depozituar një dosje pranë sektorit të urbanistikës dhe në këtë dosje nuk ka asnjë leje ndërtimi nga viti 1999 – 2006 (f. 22 e dosjes gjyqësore).

33

Me anë të këtyre provave shkresore rezulton e provuar se ndërtimi i paditësit, të cilin ai pretendon se i është dëmtuar nga punimet e palës së paditur, nuk është një ndërtim i ligjshëm dhe si rrjedhojë paditësi nuk legjitimohet në kërkimin e tij për shpërblimin e dëmit, duke qenë ky kërkim i pabazuar në prova.

Në kushtet e një ndërtimi të paligjshëm, pala e paditur nuk mund të mbahet përgjegjëse për dëmet e shkaktuara në këtë ndërtim. Nuk rezulton në dosjen gjyqësore asnjë dokument apo provë shkresore e sjellë nga paditësi që të vërtetojë të kundërtën, (kusht për të kërkuar dëmin jashtëkontraktor).

Ky Kolegj vlerëson se veprimet e palës së paditur për rehabilitimin dhe përmirësimin e objekteve të infrastrukturës së kullimit nëpërmjet thellimit e zgjerimit të lumit Drin janë kryer në zbatim të Urdhërit nr.3316, datë 14.07.2006 “Për zbatimin e vendimit të Këshillit të Ministrave nr.164, datë 21.03.2006 “Për rehabilitimin dhe përmirësimin e objekteve të infrastrukturës së kullimit dhe të mbrojtjes nga përmbytja, për kryerjen e punimeve të thellimit, zgjerimit dhe disiplinimit të lumit Drin”.

Në përfundim të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se nuk jemi para një dëmi jashtëkontraktor të krijuar si pasojë e veprimeve me faj të anës së paditur, pasi nuk ekzistojnë kushtet e parashikuara në nenin 608 dhe 609 të K.Civil; (i) pala paditëse nuk ka arritur të provojë ligjshmërinë e ndërtimit të pronës së tij në këtë gjykim, ndaj nuk mund të pranohet se ka dëm në një pronë të paligjshme; (ii) pala e paditur ka vepruar në kushtet e zbatimit të një vendimi të Këshillit të Ministrave;

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, germa (d) të K.Pr.Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.386, datë 27.09.2007 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe

vendimit nr.158, datë 05.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe rrëzimin e padisë.


34

Nr.11111-02231-00-2007 i Regj.ThemeltarNr.00-2011-2100 i Vendimit (489)



Ardian Dvorani KryesuesEvelina Qirjako AnëtareFatos Lulo AnëtarAndi Çeliku AnëtarMedi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 01.11.2011 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve të mëposhtme:

PADITËS: KUJTIM HASI, në mungesëI PADITUR: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE

TË PALUAJTSHME SHKODËR, në mungesëBARDHYL HASI SYRIJE MEHMETI (HASI)

OBJEKTI:Pavlefshmëria e regjistrimit të bërë nga Z.R.P.P. Shkodër

me nr.3/221+2-2 me sipërfaqe 82 m2, e ndodhur në Zonën Kadrastrale nr.8593,

në Lagjen “Naim Gjylbegu” të qytetit të Shkodrës.Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile,

neni 92/a-b i Kodit Civildhe ligji nr.7843, datë 13.07.1994

“Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.s’ka, datë 20.12.2005 ka vendosur:

Pezullimin e gjykimit të çështjes deri në përfundimin e gjykimit të çështjes civile nr.580 regjistri themeltar, datë 30.11.2005 në Gjykatën e Apelit Shkodër.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.19, datë 27.06.2006 ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.s’ka datë 20.12.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe dërgimin e çështjes për të vazhduar gjykimin po nga ai trup gjykues.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.2662, datë 01.12.2006 ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesë padisë.

35

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.202, datë 11.05.2007 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit civil nr.2662, datë 01.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.

Kundër vendimit nr.202, datë 11.05.2007 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe të vendimit nr.2662, datë 01.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër ka paraqitur rekurs pala paditëse, e cila kërkon: Prishjen e vendimeve dhe pranimin e kërkesë padisë.

Shkaqet që pala paditëse Kujtim Hasi paraqet në rekurs janë:- Vendimet e gjykatave janë rrjedhojë e mosrespektimit dhe zbatimit të gabuar të ligjit.- Z.R.P.P. është një organ administrativ, i cili thjesht merret me hedhjen e të dhënave

dhe nuk krijon tituj pronësie, prandaj i vetmi organ që në bazë të nenit 94 të K.Civil mund ta fshijë regjistrimin e titullit të pronësisë është gjykata.

- Regjistrimi është në kundërshtim me nenin 116/c të K.Pr.A., pasi ai është bërë në kundërshtim me nenet 23 e 24 të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”.

- Regjistrimin e pasurisë së paluajtshme e kam bërë në vitin 1992, ndërsa i padituri në vitin 2001, prandaj ky i fundit nuk është regjistrim fillestar.

- Mos ekzistenca e titullit trashëgimor në rastin tonë konkret passjell mos ekzistencën e regjistrimit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi në tërësi çështjen; pala e

paditur Bardhyl Hasi, i cili është edhe përfaqësues i posaçëm i të paditurës Syrije Mehmeti (Hasi), mori pjesë në gjykim personalisht, por i pa përfaqësuar nga mbrojtësi; ndërsa pala paditëse Kujtim Hasi dhe pala e paditur Z.R.P.P. Shkodër e lanë në mungesë gjykimin e çështjes; në përfundim,

V Ë R E NMë datë 27.11.2007 është regjistruar në Gjykatën e Lartë çështja civile nr.11111-

02231-00-2007, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Kujtim Hasi dhe të paditur Z.R.P.P. Shkodër, Bardhyl Hasi dhe Syrije Mehmeti (Hasi), me objekt pavlefshmëri e regjistrimit të pronës së paluajtshme.

Vendimi nr.202, datë 11.05.2007 i Gjykatës së Apelit Shkodër është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural dhe material civil, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë si më poshtë:Pala paditëse Kujtim Hasi dhe të paditurit Bardhyl Hasi e Syrije Mehmeti janë fëmijët

e të ndjerit Daut Hasi, pas vdekjes të së cilit është lëshuar dëshmia e trashëgimisë me vendimin nr.618, datë 11.05.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe banesa në pronësi të tij me sipërfaqe 82 m2 është regjistruar në emër të tre ndërgjyqësave.

Nga ana tjetër, me kontratën e dhurimit nr.247/162, datë 12.05.1990 i ndjeri Daut Hasi i ka dhuruar paditësit Kujtim Hasi katin përdhes të një shtëpie të ndodhur në Lagjen “Naim Gjylbegu” Shkodër, kontratë e cila është regjistruar në Z.R.P.P. Shkodër në vitin 1992.

Meqenëse dy regjistrimet e mësipërme janë të mbivendosura, pala e paditur Z.R.P.P. Shkodër kur lëshon vërtetimet e pronësisë vendos kufizimin që ka mbivendosje.

Pala paditëse Kujtim Hasi i është drejtuar palës së paditur Z.R.P.P. Shkodër dhe Z.Q.R.P.P. Tiranë për ta zgjidhur çështjen në rrugë administrative, por pas marrjes së

36

përgjigjes negative prej tyre i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, e cila me vendimin nr.2662, datë 01.12.2006 ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesë padisë. Gjykata e shkallës së parë arsyeton:Regjistrimi i një titulli pronësie në Z.R.P.P. është një akt administrativ dhe në rastin

në gjykim nuk rezulton që të jemi përpara rastit të pavlefshmërisë absolute dhe relative të aktit administrativ.

Paditësi duhet të ngrinte padi themeli dhe jo të kundërshtonte aktin administrativ, pasi dy të paditurit i kundërshtojnë atij të drejtën e pronësisë të fituar me kontratën e dhurimit.

Me ankimin e palës paditëse, aktet i kanë kaluar Gjykatës së Apelit Shkodër, e cila me vendimin nr.202, datë 11.05.2007 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.2662, datë 01.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.

Gjykata e apelit arsyeton:Regjistrimi i pasurisë në Z.R.P.P. nuk përbën veprim juridik, pasi ai nuk ka asnjë nga

elementët e nenit 79 të K.Civil, i cili përkufizon veprimin juridik.Z.R.P.P. nuk krijon, ndryshon ose shuan të drejta ose detyrime civile, por ajo

regjistron mbi bazën e dokumenteve të parashikuar në ligj.Në thelb të paditurit Bardhyl dhe Syrije, i mohojnë paditësit të drejtën e pronësisë.Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet që paraqet në rekurs pala

paditëse Kujtim Hasi nuk janë nga ato shkaqe që parashikohen në nenin 472/a të K.Pr.Civile, prandaj nuk ka asnjë arsye ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.

Në nenin 192 të Kodit Civil thuhet:Sendet e paluajtshme dhe faktet që kanë lidhje me gjendjen juridike të tyre

regjistrohen në regjistrat e pasurive të paluajtshme.Regjistrimi bëhet në bazë të një akti publik, të një vendimi gjykate apo të një organi

tjetër shtetëror kompetent, si dhe në rastet e tjera të parashikuara nga ligji.Në zbatim të dispozitës ligjore të mësipërme dhe ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për

Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme” pala e paditur Z.R.P.P. Shkodër ka bërë regjistrimin e vendimit nr.618, datë 11.05.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe prona që ka qenë e regjistruar në emër të të ndjerit Daut Hasi, pas vdekjes së tij u ka kaluar dhe është regjistruar në emër të tre trashëgimtarëve të tij ligjorë, të cilët janë paditësi Kujtim Hasi dhe të paditurit Bardhyl Hasi e Syrije Mehmeti (Hasi).

Me datë 10.05.1990 ndërmjet të ndjerit Daut Hasi dhe paditësit Kujtim Hasi është lidhur kontrata e dhurimit nr.247/162, me të cilën i ndjeri Daut i dhuronte paditësit Kujtim në katin e parë (sipër) një sallon me ballkon dhe dhomën me aneks, ndërsa kati përdhes i kësaj banese ka ardhur në pronësi të paditësit Kujtim në bazë të vendimit nr.1240, datë 04.12.1987 të Gjykatës së Rrethit Shkodër, me të cilin është bërë pjestimi i pasurisë ndërmjet të ndjerit Daut Hasi, paditësit Kujtim Hasi dhe të paditurit Bardhyl Hasi, veprime këto të cilat janë regjistruar në hipotekë para hyrjes në fuqi të Kodit Civil dhe ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”.

Sipas vërtetimit hipotekor të datës 11.10.2001 që ndodhet në dosje, rezulton se në pronësi të ndërgjyqësave ndodhet i regjistruar kati i parë i një shtëpie banimi me sipërfaqe 82 m2, ndërsa sipas vërtetimit të pronësisë së datës 09.01.1996 të lëshuar nga Zyra e Hipotekës Shkodër rezulton që në favor të paditësit Kujtim Hasi është regjistruar në katin përdhes (i parë) të një shtëpie salloni, një dhomë e pabanueshme dhe kuzhinë me aneks, si dhe në katin e parë sipër një sallon me ballkon dhe një dhomë me aneks.

37

Po të krahasohen dy vërtetimet e pronësisë që përshkruam më sipër, vihet re që ato ndryshojnë nga njëri tjetri, sepse vërtetimi i pronësisë i vitit 2001 përmend sipërfaqen e mbuluar që është 82 m2, ndërsa vërtetimi i pronësisë i vitit 1992 nuk ka të pasqyruar sipërfaqe. Vërtetimi i pronësisë i vitit 2001 bën fjalë për katin e parë të një shtëpie banimi, ndërsa në vërtetimin e pronësisë së vitit 1992 bëhet fjalë për katin përdhe, katin e parë dhe ambiente të përcaktuara.

I përmendëm vërtetimet e mësipërme për të sqaruar se pala e paditur, Z.R.P.P. Shkodër, nuk ka bërë gjë tjetër vetëm se ka zbatuar ligjin, duke regjistruar titujt e pronësisë të palëve ndërgjyqëse dhe të të ndjerit Daut Hasi, i cili është trashëgimlënësi i tyre, prandaj në veprimet e saj pala e paditur Z.R.P.P. Shkodër nuk ka bërë asnjë gabim në regjistrim, në mënyrë që të mund ta ndreqte atë në rrugë administrative.

Pala paditëse në rekurs pretendon se regjistrimi që është bërë në vitin 2001 nuk është regjistrim fillestar, pasi kjo pronë është regjistruar fillimisht në vitin 1992.

Kolegji Civil e vlerëson të pabazuar në ligj pretendimin e palës paditëse, sepse është e provuar s, në momentin e vdekjes Daut Hasi ka pasur pronë të regjistruar në emër të tij, prandaj në bazë të ligjit meqenëse ai nuk ka lënë testament prona e tij i kalon trashëgimtarëve të tij ligjorë dhe pala e paditur, Z.R.P.P. Shkodër, në përputhje me ligjin ka bërë regjistrimin e saj, prandaj në çështjen objekt gjykimi problemi nuk qëndron tek regjistrimi por tek titujt e pronësisë, sepse nga vendimi nr.1240, datë 04.12.19987 i Gjykatës së Rrethit Shkodër del e qartë se prona objekt gjykimi është pjestuar ndërmjet paditësit Kujtim, të paditurit Bardhyl dhe babait të tyre, prandaj me të drejtë gjykatat më të ulëta i kanë orientuar palët që, nëse kanë kontestime lidhur me pronësinë e sendit, t’i zgjidhin ato me padi themeli dhe jo duke kërkuar fshirjen e regjistrimeve.

Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin që shkaqet që ngrihen në rekurs nuk janë të bazuara në ligj, prandaj vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 485/a të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.202, datë 11.05.2007 të Gjykatës së Apelit Shkodër.

Tiranë, me datë 01.11.2011

38




Besnik Imeraj KryesuesArdian Dvorani AnëtarArdian Nuni AnëtarMajlinda Andrea AnëtareGuxim Zenelaj Anëtar


PADITËS: PETRIT KOÇIE PADITUR: DEGA E POLICISË SË NDËRTIMIT VLORË

OBJEKTI:Pavlefshmëri akti administrativ.

Baza Ligjore: Ligji nr.8405, datë 17.09.1998, nenet 45, 75, 77, ligji nr.9482, datë 03.04.2006, nenet 2, 33,

neni 116 i K.Pr.Administrative.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1806, datë 17.10.2006 ka vendosur:

Të pranojë padinë e paditësit Petrit Koçi duke shfuqizuar aktin administrativ nr.417, datë 23.06.2006 të Policisë së Ndërtimit, Dega Vlorë, si akt absolutisht i pavlefshëm.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.274, datë 04.05.2007 ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.1806, datë 17.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

Kundër këtij vendimi kanë ushtruar rekurs:

Pala e paditur Policia e Ndërtimit Dega Vlorë:- Të dy vendimet janë marrë në kundërshtim me ligjin dhe provat e administruara.- Mbi ankesën e A.Trajtimit të Studentëve Vlorë, sipas të cilës cënohej në pronësi nga

një ndërtim i kryer prej shtetasit Petrit Koçi, nga ana jonë është verifikuar një ndërtim 3-katësh i kryer prej tij pa leje ndërtimi, për të cilën është nxjerrë vendimi nr.417, datë 23.6.2006 për prishje të këtij objekti. Shkaku dhe referenca ligjore e përdorur është neni 45, 75 i ligjit 8405, datë 17.09.1998, si i tillë vendimi ynë për prishjen e tij është i bazuar në ligj.

39

Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë:- Gjykata e apelit ka shkelur nenin 79/a të K.Pr.Civile që detyron gjykatën të njoftojë

Avokaturën e Shtetit, duke zhvilluar gjykimin pa pjesëmarrjen e saj. Me kërkesë të palës paditëse gjykata e apelit ka shtyrë gjykimin e datës 04.5.2007, ora 9.00 në orën 13.00 të po kësaj date, por në këtë orë ne kemi qenë në gjykim tjetër duke mos bërë të mundur pjesëmarrjen në këtë gjykim.

- Nga ana formale gjykata ka shkelur kërkesat e nenit 331 të K.Pr.C. dhe nenit 116, 117 të K.Pr.Administrative.

- Gjykata ka shkelur dhe ligjin nr.8482, datë 16.02.2006, neni 2, 33 i tij, sipas të cilit përjashtohen nga legalizimi ato subjekte që nuk kanë deklaruar ndërtimin brenda afatit ligjor, kanë kryer deklarim të rremë, si dhe për mosparaqitje të plotë të dokumentacionit tekniko-ligjor. Gjykata nuk e ka interpretuar në mënyrë korrekte dispozitën, por vetëm atë pjesë që i intereson në favor të palës paditëse.

- Gjykata nuk administroi dosjen që paditësi ka dorëzuar në ALUIZNI Vlorë. Paraqitja vetëm e kërkesës për vetëdeklarim nuk presupozon përmbushjen plotësisht nga ana e tij të kërkesave të ligjit për legalizim ndërtimi pa leje. Në rastin konkret paditësi nuk mundi të provojë plotësimin e dokumentacionit në përputhje me ligjin. Paditësi dhe gjykata i referohen nenit 52 të ligjit, por sipas pikës 4 të ligjit “fusha e veprimit të ligjit nuk shtrihet për ndërtimet pa leje të ngritura mbi troje private brenda vijës së verdhë, kur planet rregullues urbanistike parashikojnë ndërtime mbi 5 kate nga niveli 0…”. Gjykata nuk verifikoi nëse në zonën dhe truallin në fjalë ka plan rregullues pjesor apo tërësor dhe a përfshin ky plan ndërtimin në fjalë.

- Sa më sipër vendimi i Policisë Ndërtimore është plotësisht i mbështetur në ligj, ai nuk është nxjerrë në kapërcim të kompetencave siç arsyeton gjykata, përkundrazi neni 3/3 i ligjit i jep kompetencë Policisë Ndërtimore të pezullojë e të marrë vendim për prishje ndërtimi të kundërligjshëm.

Ka paraqitur kundërrekurs paditësi Petrit Koçi, i cili kërkon mospranimin e rekursve duke parashtruar këto shkaqe:

- Të dy gjykatat kanë pranuar se jam pronar i truallit mbi të cilin kam ndërtuar dhe ky ndërtim është kryer para hyrjes në fuqi të ligjit “Për urbanistikën”.

- Akti i Policisë Ndërtimore është absolutisht i pavlefshëm pasi vjen në kundërshtim me nenin 116,/b të K.Pr.Administrative, pasi është nxjerrë nga organi administrativ në kapërcim të kompetencave ligjore.

- Neni 75 i ligjit “Për urbanistikën” i jep të drejtën Kryetarit të Policisë Ndërtimore të urdhërojë prishjen e objektit vetëm kur ndodhemi para zënies arbitrare të truallit. Qëllimisht shtrembërohet përmbajtja e këtij neni në rekursin e paraqitur.

- Nuk qëndron as pretendimi për shkelje procedurale lidhur me njoftimin e Avokatit të Shtetit nga ana e gjykatës së apelit, pasi shtyrjen e gjykimit në orën 13.00 të kësaj date e kërkoi Avokati i Shtetit, i cili nuk u paraqit pa shkak të justifikuar.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen; pa

praninë e palëve, të cilët nuk u paraqitën pa shkak të arsyeshëm,

V Ë R E NMe vendimin nr.417, datë 23.06.2006, Policia e Ndërtimit, Dega Vlorë, ka urdhëruar

prishjen e një objekti 3-katësh, të ndërtuar pa leje ndërtimi nga ana e paditësit Petrit Koci, para vitit 1998. Trualli mbi të cilin është ndërtuar objekti është pronë e paditësit, fituar

40

nëpërmjet vendimit nr.181, datë 06.10.1996 të K.K.K.Pronave të Bashkisë Vlorë, regjistruar në Z.R.P.P. Vlorë në datë 28.04.2009.

Pasi është ankuar në rrugë administrative në Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Ndërtimit Tiranë dhe ka marrë përgjigje negative, me padinë e paraqitur për gjykim paditësi ka kërkuar pavlefshmërinë e këtij akti administrativ, konform bazës ligjore të cituar, duke pretenduar se ky akt nuk është nxjerrë nga organi kompetent dhe është nxjerrë në kundërshtim me procedurat e parashikuara nga ligji.

Me arsyetimin se pala e paditur nuk ka qenë kompetente për prishjen e këtij ndërtimi konform nenit 77 të ligjit “Për urbanistikën”, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka pranuar kërkesë padinë duke shfuqizuar aktin administrativ si akt që në kuptim të dispozitës së nenit 116/b të K.Pr.Administrative është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave. Ky vendim është lënë në fuqi edhe nga Gjykata e Apelit Vlorë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të pabazuara në ligj pretendimet e ngritura në rekurs nga pala e paditur dhe Avokatura e Shtetit, çmon se vendimet e dy gjykatave të faktit janë rrjedhojë e zbatimit drejt të ligjit material e procedural.

Siç është pranuar e provuar nga gjykimi në gjykatat e faktit, paditësi në truallin e vet, fituar nëpërmjet vendimit nr.181 datë 06.10.1996 të K.K.K.Pronave të Bashkisë Vlorë dhe regjistruar në Z.R.P.P. Vlorë, ka ndërtuar pa leje para vitit 1998 një ndërtesë tre katëshe.

Lidhur me këtë ndërtim, duke e konsideruar në kundërshtim me dispozitën e nenit 45 të ligjit nr.8405 të vitit 1998 “Për Urbanistikën”, nga ana e Degës së Policisë Ndërtimore Vlorë është nxjerrë urdhri për prishjen e tij sipas vendimit nr.417, datë 26.6.2006. Me të drejtë nga ana e gjykatave të faktit ky vendim i nxjerrë nga Drejtori i Degës së Policisë Ndërtimore Vlorë është konsideruar një akt absolutisht i pavlefshëm, pasi është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të tij. Sipas nenit 75 të ligjit nr.8405 “Për Urbanistikën” është parashikuar se, në rastet e zënies arbitrare të truallit dhe ndërtimet pa leje në to, nga ana e Kryetarit të Degës së Policisë Ndërtimore në rreth vendoset gjoba, prishet objekti dhe trualli kthehet në gjendjen e mëparshme. Ndërsa në nenin 77 të po këtij ligji është parashikuar se për ndërtimet e kryera pa leje nga pronarët në pronën e tyre, kur plotësohen kushtet, KRRT vendos për legalizimin e tyre konform një procedure të përcaktuar gjithashtu në këtë dispozitë.

Duke rezultuar e provuar se paditësi ndërtimin e ka kryer në truallin e tij, nuk ka qenë i aplikueshëm neni 75 i ligjit “Për Urbanistikën” por dispozita e nenit 77 të këtij ligji, çka do të thotë se nxjerrja e vendimit nr.417 nga Kryetari i Degës së Policisë Ndërtimore Vlorë për prishjen e këtij ndërtimi pa leje nuk ka qenë në kompetencë të tij, rrethanë kjo që me të drejtë i ka çuar gjykatat në përfundimin se ai duhet të shfuqizohet.


V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.274, datë 04.05.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë.

Tiranë, më 03.11.2011

41






PADITËSE: SHOQËRIA “NORGA” SHPK TË PADITUR: ZONA ELEKTRIKE E SHPËRNDARJES

FIER, SH.A. ELEKTRIKE FILIALI VLORË

OBJEKTI:Pavlefshmëri e titullit ekzekutiv,

fatura të energjisë elektrike, Janar-Shkurt 2004.Baza Ligjore: Nenet 31-32 të K.Pr.Civile.

Ligji nr.8662 datë 18.09.2000 “Për trajtimin si titull ekzekutiv

të faturave të konsumit të energjisë elektrike”. Neni 609 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1399, datë 17.07.2006, ka vendosur:

Të rrëzojë padinë e Shoqërisë “Norga” kundër Zona e Shpërndarjes Elektrike Fier dhe SH.A. Elektrike Filiali Vlorë, me objekt: Pavlefshmëri e titullit ekzekutiv faturave të energjisë elektrike për muajt Janar-Shkurt 2004, si të pabazuar në ligje e prova.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.98, datë 25.05.2007, ka vendosur:Ndryshimin e vendimit nr.1399, datë 17.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:Pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv, faturave të energjisë elektrike për muajt Janar - Shkurt 2004 për numrat e kontratave 13987, për konsum të energjisë elektrike 92.880 kw/h në vlerë 1.337.472 lekë dhe jo 270.000 kw/h në vlerën e 3.402.000 lekë.

42

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Zona e Shpërndarjes Elektrike Fier më datë 25.06.2007, duke kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:

- Gjykimet, si në shkallë të parë dhe në apel, bien në kundërshtim me ligjin procedural dhe konkretisht me nenin 465/a të K.Pr.Civile. Gjykatat kanë shkelur parimin e gjësë së gjykuar.

- Faturimi afrofe aplikohet në përputhje me ligjin nr.9072, datë 22.05.2003 “Për sektorin e energjisë elektrike” dhe se vlerat janë nxjerrë pas llogaritjeve mbi bazën e fuqisë së instaluar për aktivitet të palës paditëse.

- Ekspertimi i kryer nga gjykata e apelit nuk është i saktë dhe nuk i përgjigjet vlerave reale të konsumit të energjisë elektrike nga pala paditëse.

- Edhe nga kontrolli i ushtruar nga Policia Elektrike, në zbatim të urdhërit nr.354, datë 16.05.2006 të Ministrit të Ekonomisë, është konstatuar se fuqia e instaluar ishte 960kw më e madhe se ajo e deklaruar nga eksperti.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; përfaqësuesin e të paditurit, juristin

B.Papalilo, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, av. S.Aliko, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ë R E NPala paditëse, Shoqëria “Norga” shpk ka në pronësi Fabrikën e birrës “Norga” me

aktivitet në Lagjen 11 Janari të qytetit të Vlorës. Midis palëve ndërgjyqëse është lidhur kontrata e furnizimit me energji elektrike, por për shkak të mos instalimit të matësave elektrikë pagesa për konsumin e energjisë elektrike është faturuar afrofe. Për muajt Tetor-Dhjetor 2003 ky konsum është vendosur 30.000 kw, ndërsa për muajt Janar – Shkurt 2004 sipas faturave të palës së paditur pala paditëse ka konsumuar 270.000 kw, në masën e 3.402.000 lekëve.

Pala paditëse, me pretendimin se konsumi i energjisë elektrike është më i vogël se ai i faturuar nga pala e paditur, i është drejtuar gjykatës duke kërkuar pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv-faturave të energjisë elektrike për sasinë e faturuar.

Nëpërmjet prapësimeve pala e paditur ka parashtruar se llogaritjet e vitit 2003 nuk i përgjigjeshin realitetit, konsumit të energjisë elektrike nga pala paditëse dhe meqënëse ai është konsumator i madh u bënë llogaritjet e konsumit, sipas të cilit u përpiluan edhe faturat. Paditësi para se të ngrejë padinë duhet të likuidojë detyrimin që përmban titulli ekzekutiv.

Në përfundim të gjykimit, gjykata e shkallës së parë ka vendosur rrëzimin e kërkesë padisë me arsyetimin se në bazë të ligjit nr.8662, datë 18.09.2000 faturat e konsumuara të energjisë elektrike përbëjnë urdhër ekzekutimi dhe në kuptimin juridik shuma që ato përmbajnë është një detyrim i përcaktuar i pashlyer në afatin e duhur dhe që për kontestimin e të cilit pala paditëse nuk ka konsumuar procedurat përkatëse të ankimit, mandej të kërkonte pavlefshmërinë e titullit-faturat e konsumit të energjisë objekt gjykimi.

Ky vendim është ndryshuar nga Gjykata e Apelit Vlorë, e cila duke pranuar kërkesë padinë ka arsyetuar se në kuptim të nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile, sipas të cilit, palët kontraktore kanë të drejtë t’i drejtohen gjykatës mbi masën e ekzistencës së detyrimit dhe nuk bëhet fjalë për procedurat e ankimit, para se çështja t’i drejtohej gjykatës...”.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të pabazuara në ligj pretendimet e ngritura në rekurs, çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të lihet në fuqi pasi është rrjedhojë e zbatimit drejt të ligjit.

43

Ligji specifik, pra ai me nr.8662, datë 18.09.2000 nuk parashikon procedura ankimi kundër faturave të konsumit të energjisë elektrike. Është e vërtetë që ato sipas ligjit konsiderohen tituj ekzekutivë për efekt të mundësisë për evazion fiskal, por siç rezulton e provuar, palët ndërgjyqëse janë të lidhura në marrëdhënie kontraktore me detyrime të ndërsjellta (kontratë furnizimi) dhe qënia e faturës së energjisë elektrike titull ekzekutiv nuk mund të përjashtojë palët që për mos plotësim të detyrimeve kontraktore t’i drejtohen gjykatës në çdo kohë.

Po kështu, në bazë të germës “e” të nenit 510 të K.Pr.Civile janë tituj ekzekutivë edhe “aktet e tjera që sipas ligjeve të veçanta quhen tituj ekzekutivë dhe ngarkohet zyra e përmbarimit për ekzekutimin e tyre”. Duke qënë fatura e konsumit të energjisë elektrike titull ekzekutimi (i përcaktuar i tillë nga ligji nr.8662, datë 18.09.2000), për ekzekutimin e të cilit ngarkohet zyra e përmbarimit, sipas nenit 609§1 të K.Pr.Civile “Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të ekzekutimit, që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas”.

I drejtë është vendimi i gjykatës së apelit edhe lidhur me themelin e çështjes pasi nga ana e kësaj gjykate, duke u përsëritur shqyrtimi gjyqësor, me provat e administruara gjatë gjykimit, ajo gjykatë ka krijuar bindjen dhe ka arsyetuar se konsumi i energjisë elektrike për muajt Janar-Shkurt 2004 i përgjigjet sasisë 46.440 kw/h, duke lënë masën e titullit ekzekutiv për këta dy muaj në 92.880 kw/h në vlerë 1.337.472 lekë.


V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.98, datë 25.05.2007 Gjykatës së Apelit Vlorë.

Tiranë, më 03.11.2011

44




Besnik Imeraj KryesuesArdian Dvorani AnëtarArdian Nuni AnëtarGuxim Zenelaj AnëtarMajlinda Andrea Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 03.11.2011 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve:

PADITËSE: SHOQËRIA E RUAJTJES E SIGURISË FIZIKE “KUKA” SHPK BURREL, në mungesë

TË PADITUR: DREJTORIA E RRUGËVE NACIONALE RAJONALE MAT në mungesëDREJTORIA E RRUGËVE RAJONALE DIBËR, në mungesë

OBJEKTI:Pagimi i shumës 280.000 lekë,

sipas kontratës së datë 01.09.2003; interesat për shumën e mësipërme,

si dhe fitimin e munguar deri në ekzekutimin e plotë të këtij vendimi.

Baza Ligjore: Nenet 419, 450, 640 të K.Civil.Neni 300 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.505, datë 09.09.2011, ka vendosur: Moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër për shqyrtimin e kërkesë padisë nr.415/9/5/2 Akti, që i përket palës paditëse shoqëria e Ruajtjes Sigurisë Fizike “Kuka” Shpk Burrel dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, si gjykatë kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale Rrugore Dibër me të cilin kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, për këto shkaqe:

- Interpretimi i gjykatës nuk gjen mbështetje në rrethanat e çështjes dhe në ligj.- Pas ristrukturimit të Drejtorive Rajonale Rrugore, ish Drejtoria M.M. Rruga Mat nuk

është person juridik; ndërtesat dhe pajisjet e saj i përkasin Drejtorisë Rajonale Rrugore Dibër.

- Vendimi i gjykatës bie ndesh me urdhërin e Kryeministrit nr.89, datë 01.06.2007 “Për ristrukturimin e Drejtorive Rajonale Rrugore”.

45

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,


1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se Shoqëria e Ruajtjes së Sigurisë Fizike “Kuka” Shpk, është regjistruar si person juridik me vendimin nr.18263, datë 10.12.1997 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me seli në qytetin e Burrelit, Rrethi Mat.

2. Midis palës paditëse Shoqërisë së Ruajtjes së Sigurisë Fizike “Kuka” Shpk dhe ish-Ndërmarrjes së Mirëmbajtjes së Rrugëve Mat është lidhur kontrata nr.36 prot., datë 01.09.2003, me objekt ruajtjen dhe sigurimin e godinës së M.M. Rruga Burrel.

3. Pala paditëse, Shoqëria e Ruajtjes së Sigurisë Fizike “Kuka” Shpk, me pretendimin se, megjithëse nga ana e saj janë plotësuar detyrimet e lindura nga kontrata e shërbimit e datës 01.09.2003, pala e paditur nuk ka bërë pagesën për punën e kryer, me padi ka kërkuar pagimin e shumës prej 280.000 lekë, interesat dhe fitimin e munguar deri në ekzekutim të vendimit të dhënë nga gjykata.

4. Gjatë gjykimit pala paditëse ka kërkuar “ndryshimin e kompetencës tokësore...”, duke i kaluar çështja për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat për arsye se gjykimi nga kjo gjykatë mund të bëhet më shpejt, duke parashtruar si argumente: në Rrethin e Matit funksionon një sektor i palës së paditur Drejtoria Rajonale Rrugore Dibër; Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat ka gjykuar mosmarrëveshjet e tjera të rrjedhura nga zbatimi i kontratës së datës 01.09.2003; puna e kryer në zbatim të kësaj kontrate është bërë në Rrethin e Matit; dëshmitarët apo ekspertët janë në këtë rreth, si dhe faktin që paditësi ka selinë në Rrethin e Matit.

5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.505, datë 09.09.2011, ka shpallur “Moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër për shqyrtimin e kërkesë padisë nr.415/9/5/2 Akti, që i përket palës paditëse Shoqëria e Ruajtjes së Sigurisë Fizike “Kuka” Sh.p.k Burrel dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, si gjykatë kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje.

5.1. Në shpalljen e moskomptencës tokësore gjykata, pasi citon nenet 43/2, 56 të Kodit të Procedurës Civile, parashtron: “... se gjykimi i kësaj çështje me vendim të ndërmjetëm të datës 03.11.2008, është pezulluar... Pas rënies së shkakut të pezullimit, çështja është vënë në lëvizje... dhe ndërkohë në këtë seancë (gjyqtari) ka hequr dorë nga gjykimi i kësaj çështje, e cila me short ka kaluar për gjykim...” nga një gjyqtar tjetër; “... rezultoi se në këtë gjykatë nuk ishte kryer asnjë seancë për gjykimin e kësaj çështje përveç pezulllimit të saj, vlerëson se kërkesa e palës paditëse për dërgimin e çështjes dhe akteve të saj Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, gjykatë kjo kompetente për gjykimin e saj është e bazuar në nenin 43/2 dhe 56/1 të K.Pr.Civile pasi në Rrethin e Matit ekziston një sektor i palës së paditur dhe se në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Mat çështja mund të zgjidhet më lehtë dhe më shpejt”.

6. Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur, Drejtoria Rajonale Rrugore Dibër, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Ligji i zbatueshëm

7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:7.1. Neni 43 i K.Pr.Civile: “Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në

gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij.Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të

personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe

46

në gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë”.

7.2. Neni 56/a i K.Pr.Civile: “Gjykata që është kompetente në shqyrtimin e mosmarrëveshjes, me kërkesën e palëve mund të vendosë dërgimin e çështjes në një gjykatë tjetër që është edhe kjo kompetente vetëm kur:

a) Në gjykatën tjetër mosmarrëveshja mund të zgjidhet më shpejt dhe më lehtë sesa në gjykatën e zgjedhur nga paditësi”.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson

8. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur, Drejtoria Rajonale Rrugore Dibër, nuk përmban shkaqe ligjore që t’a bëjnë të cënueshëm vendimin nr.505, datë 09.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.

9. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe shkaqeve të ankimit Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile të zbatueshme për rastin konkret, e gjen të bazuar në ligj përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të çështjes nr.regj.them. 415/9/5/2 Akti, datë regjistrimi 01.09.2008.

14. Ky Kolegj e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër. Gjykata ka bërë një identifikim të drejtë të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e gjykatës kompetente.

10. Drejt arsyeton gjykata e shkallës së parë kur, në referim të neneve 43 dhe 65/a të Kodit të Procedurës Civile dhe akteve të administruara, arrin në konkluzionin se çështja konkrete do të mund të zgjidhet më shpejt dhe më lehtë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Mat.

11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se në paragrafin e parë të nenit 43 të Kodit të Procedurës Civile është përcaktuar se paditë kundër një personi juridik ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij. Ndërsa për paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe në gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë.

11.1. Përcaktimi i qendrës së personit juridik publik bëhet sipas legjislacionit mbi bazën e të cilit ato janë krijuar e funksionojnë dhe kur është e domosdoshme këto përcaktime duhet të vërtetohen dhe faktikisht (res facti).

12. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse ka thirrur me cilësinë e palës së paditur: Drejtorinë Rajonale Rrugore Dibër, me seli në qytetin e Peshkopisë dhe Drejtorinë Rajonale Rrugore Mat, me seli në qytetin e Burrelit.

12.1. Ndërkohë rezulton se Drejtoria Rajonale Rrugore Dibër e shtrin veprimtarinë e vet në Prefekturën e Dibrës që përfshin Rrethin e Dibrës, Rrethin e Bulqizës dhe Rrethin e Matit dhe se objektet e ish-Drejtorisë së Mirëmbajtjes së Rrugëve Mat, sikurse pranohet dhe nga pala ankuese, pas ristrukturimit i përkasin asaj. Pra rezulton se pala ankuese të ketë “degë” dhe “ndërtesë” në territorin mbi të cilin ushtron juridiksionin e vet Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat. Në këto rrethana gjen zbatim paragrafi i dytë e nenit 43 të Kodit të Procedurës Civile.

13. Edhe në vlerësim të faktit se Drejtoria Rajonale Rrugore Mat nuk është në vartësinë funksionale të Drejtorisë Rajonale Rrugore Dibër, mjafton që kjo e fundit të ketë një “ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë”. Këto kërkesa të ligjit për rastin konkret rezultojnë që të jenë të qenësishme.

47

14. Po kështu rezulton se dhe pala paditëse, Shoqëria “Kuka” shpk ka selinë në qytetin e Burrelit të Rrethit Mat.

15. Ndryshe nga sa pretendohet në ankim se për rastin nuk duhet të zbatohen nenet 43§2 dhe 56/a të Kodit të Procedurës Civile, ky Kolegj, në shqyrtim të objektit të padisë, përmbajtjes së saj dhe të subjekteve të këtij procesi gjyqësor civil, vlerëson se për rastin konkret gjejnë zbatim këto dispozita.

15.1. Kjo, për sa u parashtrua më lart, si dhe për arsye se në kushtet kur kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete janë dy gjykata, ajo e Rrethit Gjyqësor Dibër dhe ajo e Rrethit Gjyqësor Mat, por në këtë të dytën, sikurse ka kërkuar pala paditëse dhe argumentuar gjykata në vendimin që ankimohet, çështja konkrete “mund të zgjidhet më shpejt dhe më lehtë sesa” në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Dibër.

16. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.505, datë 09.09.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, me të cilin është shpallur moskompetenca tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.regj.them. 415/9/5/2 Akti, datë regjistrimi 01.09.2008, duke i dërguar aktet për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës

Civile,


Dibër.

Tiranë, më 03.11.2011

48




Besnik Imeraj KryesuesArdian Dvorani AnëtarArdian Nuni AnëtarGuxim Zenelaj AnëtarMajlinda Andrea Anëtare


PADITËS: STAVRO NDONI, në mungesëE PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE TIRANË, përfaqësuar nga juriste Migena Tota

OBJEKTI:Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë Rajonale

të Sigurimeve Tiranë për të më paguar vetëm mbi bazën e ligjeve nr.8521, datë 30.07.1999, neni 6 shkronja “a” dhe “b”

dhe të ligjit nr.9210, datë 23.03.2004, neni 49 ose vetëm mbi bazën e nenit 35 të këtij ligji

“Për Statusin e Ushtarakut të Forcave të Armatosura të R.Sh.Detyrimin e palës së paditur të më paguajë diferencën

e masës së pensionit që nga data e fillimit të pensionit të parakohshëm më 01.09.2008 e në vazhdim që është si rezultat i moszbatimit të drejtë

të ligjeve të sipërcituara, si dhe shtesat e bëra me vendim qeverie.Baza Ligjore: Nenet 32, 153 e vijues të K.Pr.Civile,

ligji nr.8521, datë 13.03.1996 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve

të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”. Neni 6 shkronja “a” dhe “b” të ligjit nr.9210, datë 23.03.2004 “Për Statusin e Ushtarakut të Forcave të Armatosura të R.Sh”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e datës 18.05.2011, ka vendosur:Rrëzimin e kërkesës së përfaqësueses së palës së paditur Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë për nxjerrjen e çështjes civile me nr.Regj.Them 934 jashtë juridiksionit gjyqësor.

49

Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ushtruar ankim të veçantë pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës është i pabazuar në ligj. - Paditësit, me vendimin nr.64, datë 11.03.2009, i është caktuar pension i parakohshëm

për vjetërsi shërbimi me të drejtë pagese nga data 01.09.2008. Llogaritja e pensioni është bërë mbi bazën e nenit 11 të ligjit nr.8087, datë 11.03.1996, i ndryshuar

- Me daljen e ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 është shfuqizuar i gjithë legjislacioni i mëparshëm dhe pensionet për vjetërsi shërbimi, kur plotësohen kriteret e nenit 11 të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, i ndryshuar dhe kur e drejta për përfitim ka lindur në harkun kohor nga 01.01.1999 deri në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, sipas nenit 29 do të bëhet rillogaritja e tyre. Kjo rillogaritje do të bëhet sipas rregullave dhe kritereve të përcaktuara në këtë ligj.

- Ligji nr.10142, datë 15.05.2009 ka fuqi prapavepruese dhe kjo fuqi prapavepruese zbatohet si përjashtim në ligjet që ndërhyjnë për të rregulluara situata të paligjshme të krijuara më parë, në ligjet që interpretojnë anët e paqarta të një ligji të mëparshëm ose për të shmangur disa pasoja negative e të pandreqshme.

- Ligji në fuqi ka përcaktuar se organi i vetëm që bën rillogaritjen është I.S.SH., drejtoritë rajonale përkatëse të tij.



1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Stavro Ndoni ka qenë oficer efektiv i Forcave të Armatosura; ai ka dalë në rezervë dhe pas trajtimit me pagesë kalimtare, nga data 01.09.2008 deri më datë 30.06.2009, në zbatim të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura”, ka përfituar pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në masën 19.030 lekë në muaj (vendimi nr.64, datë 11.03.2009 i Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë). Ndërsa nga data 01.07.2009 e në vazhdim paditësi Stavro Ndoni përfiton pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në masën 19.791 lekë në muaj.

2. Paditësi Stavro Ndoni, me pretendimin se përllogaritja e pensionit të parakoshëm për vjetërsi shërbimi është bërë në kundërshtim me ligjin, me padi ka kërkuar: “Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Tiranë për të më paguar vetëm mbi bazën e ligjeve nr.8521, date 30.07.1999, neni 6 shkronja a dhe b dhe të ligjit nr.9210, datë 23.03.2004, neni 49 ose vetëm mbi bazën e nenit 35 të këtij ligji “Për Statusin e Ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë. Detyrimin e palës së paditur të më paguajë diferencën e masës së pensionit që nga data e fillimit të pensionit të parakohshëm më 01.09.2008 e në vazhdim që është si rezultat i moszbatimit të drejtë të ligjeve të sipërcituara, si dhe shtesat e bëra me vendim qeverie”.

3. Gjatë gjykimit, pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor me argumentin se në zbatim të pikës 3 të kreut V të Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.793, datë 24.09.2010 “Për zbatimin e ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura, të punonjësve të policisë së shtetit, të gardës së republikës, të shërbimit informativ të shtetit, të policisë së burgjeve, të policisë së mbrojtjes

50

nga zjarri dhe të shpëtimit të punonjësve të shërbimit të kontrollit të brendshëm në Republikën e Shqipërisë”, për paditësin Stavro Ndoni kishte filluar procedura e rillogaritjes së pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi dhe për rrjedhojë, pa përfunduar procedura e rillogaritjes së pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi lidhur me paditësin Stavro Ndoni nga ana e Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë, kjo çështje nuk mund të shqyrtohej në rrugë gjyqësore.

4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e datës 18.05.2011, ka rrëzuar kërkesën e palës së paditur “Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë për nxjerrjen e çështjes civile me nr.Regj.Them 934 jashtë juridiksionit gjyqësor”.

4.1. Gjykata, pasi citon nenin 59 të Kodit të Procedurës Civile, nenin 137 të Kodit të Procedurave Administrative, arsyeton:

- “Përcaktimi i faktit që një çështje i përket juridiksionit administrativ dhe jo atij gjyqësor, kërkon domosdoshmërisht që ligji i posaçëm të përcaktojë në mënyrë të shprehur organin administrativ, të ngarkuar për zgjidhjen e mosmarrëveshjes në rrugë administrative, para se pala e interesuar t’i drejtohet gjykatës”;

- “Përjashtim nga detyrimi për ezaurimin e rekursit administrativ bëjnë rastet kur vetë legjislacioni i posaçëm ku rregullohet marrëdhënia ndaj së cilës lindin mosmarrëveshjet nuk parashikon organ më të lartë për paraqitjen e ankimit administrativ ose kur organi më i lartë administrativ nuk është krijuar akoma, si dhe rastet kur shprehimisht parashikohet e drejta për t’u ankuar ndaj veprimit administrativ drejtpërdrejt në gjykatë”;

- “Në rastin konkret nuk rezulton që kërkimi i paditësit… të shtrihet ndaj ndonjë akti administrativ të nxjerrë nga ana e palës së paditur, Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë, përkundrazi objekt kërkimi nga ana e paditësit Stavro Ndoni në kërkesë–padinë e paraqitur prej këtij të fundit rezulton të jetë detyrimi i palës së paditur që ta paguajë këtë të fundit vetëm mbi bazën e ligjit nr.9210, datë 23.03.2004 “Për Statusin e Ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, fakt ky i cili e bën mosmarrëveshjen objekt gjykimi të një natyre juridiko–civile dhe jo të natyrës administrative”;

- “... objekt kërkimi ky, i cili rezulton që të përbëjë edhe të drejtën subjektive të pretenduar nga ana e këtij të fundit, të jetë: “Detyrimi i palës së paditur Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë për t’i rillogaritur pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi sipas kërkesave të ligjit nr.9210, datë 23.03.2004 “Për Statusin e Ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, si dhe detyrimi i palës së paditur për t’i paguar diferencat që dalin nga kjo rillogaritje, me pretendimin se llogaritja e pensionit të tij të parakohshëm për vjetërsi shërbimi nuk rezulton që të jetë llogaritur sipas kërkesave të ligjit të sipërcituar”.

5. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ushtruar ankim të veçantë pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, më datë 24.05.2011, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Ligji i zbatueshëm

6. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:6.1. Neni 59 i K.Pr.Civile: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe

kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ.

Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.

6.2. Neni 443§4 i K.Pr.Civile: “Afati i ankimeve të veçanta është 5 ditë”.6.3. Neni 444§1 i K.Pr.Civile: “Afatet e caktuara në nenin e mësipërm janë të prerë

dhe fillojnë nga dita e nesërme e shpalljes së vendimit përfundimtar...”.

51


7. Se ankimi i paraqitur nga pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, është jashtë afatit ligjor 5 ditor dhe për këtë shkak nuk mund të merret në shqyrtim.

8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore konstaton se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me të cilin është rrëzuar kërkesa për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile nr.Regj.Them 14042/3335/934, datë regjistrimi 03.11.2009, me palë paditëse Stavro Ndoni dhe e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, është shpallur më datë 18.05.2011.

8.1. Pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, ka qënë prezent në seancën gjyqësore të shpalljes së vendimit dhe, sipas neneve 59§2, 148§1, 443§4 dhe 444 të Kodit të Procedurës Civile, kishte të drejtë të kundërshtonte vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në Gjykatën e Lartë brenda pesë ditëve, duke nisur ecja e këtij afati nga e nesërmja e shpalljes së vendimit. Sipas përcaktimeve të neneve 148 dhe 149 të po këtij Kodi afati i ankimit mbaronte në çastin e mbarimit të orarit zyrtar të datës 23.05.2011 (ditë e hënë), që ka qenë dhe dita e fundit e afatit.

9. Pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, në vend të depozitonte ankimin brenda orarit zyrtar të datës 23.05.2011, ka përpiluar ankimin më datë 24.05.2011 (nr.954 Prot.) dhe e ka përcjellë atë për në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, nëpërmjet shërbimit postar, në po këtë datë.

10. Nga materialet e dosjes gjyqësore konstatohet se, megjithëse pala e paditur i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore dhe faktike që të respektonte kërkesat e ligjit, ajo nuk e ka bërë një gjë të tillë. Në këto rrethana, kur ankimi është ushtruar tej afatit ligjor 5 ditor, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nuk mund të marrë në shqyrtim çështjen dhe të shprehet në lidhje me pretendimet e palës së paditur të parashtruara në ankim.

11. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se në ligjin procedural civil janë parashikuar mjetet e ankimit ndaj vendimeve gjyqësore, rastet kur këto mjete ushtrohen si dhe vendimet ndaj të cilëve mund të ushtrohen.

11.1. Ushtrimi i ankimit të veçantë kundër vendimeve për çështje të juridiksionit, si të gjithë mjetet e tjera të ankimit, i nënshtrohet parimit të inisiativës së palës për të inicuar gjykatën kompetente për gjykimin e kontrollit të vendimit gjyqësor, që ajo e quan të gabuar ose që cënon interesat e saj. Por kjo e drejtë, sipas dispozitave të Kodit të Procedurës Civile, i nënshtrohet dhe kufijve kohorë brenda të cilëve mund të ushtrohet. Përfundimi i afatit të përcaktuar në këto dispozita çon në pamundësinë e ushtrimit të mjetit të kundërshtimit të vendimit gjyqësor.

11.2. Sipas nenit 444 të Kodit të Procedurës Civile, afatet e përcaktuara si mjete të kundërshtimit të vendimeve gjyqësore janë të prerë dhe si të tilla nuk mund të zgjaten dhe as nuk i nënshtrohen pezullimit.

12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nisur nga rregullimet ligjore të mësipërme dhe në shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore, vlerëson se nuk mund të shqyrtojë ligjshmërinë ose jo të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për aq sa nuk rezulton të jetë ushtruar ndaj tij brenda afatit ligjor ndonjë nga mjetet e ankimit që, sipas ligjit, venë në lëvizje këtë gjykatë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 të Kodit të Procedurës

Civile,V E N D O S I

Pushimin e gjykimit në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 03.11.2011

52




Besnik Imeraj KryesuesArdian Dvorani AnëtarArdian Nuni Anëtar Majlinda Andrea AnëtareGuxim Zenelaj Anëtar


PADITËS: VALDETE PERNASKA, në mungesëI PADITUR: ZAMIR TAFILICA, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:Kthim sendi, pasuri e palujtshme.Baza ligjore: Neni 296 të K.Civil.

Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.454, datë 02.03.2007, ka vendosur:

Pranimin e padisë.Detyrimin e të paditurit të njohë pronar dhe t’i lirojë e dorëzojë paditëses dhe bashkëpronarëve të tjerë pasurinë e palujtshme të përbërë nga një depo në katin përdhe, dy dhoma e një banjo në katin e parë të pasqyruar në radhorët e pronësisë pranë ZRPP Shkodër.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.402, datë 02.10.2007, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.454, datë 02.03.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs i padituri, i cili kërkon prishjen e tij, duke parashtruar këto shkaqe:

- Gjykatat nuk kanë marrë parasysh provat që janë paraqitur në gjykim që provojnë pagimin e taksave që në vitet e mbretërisë e deri më sot;

- Provohet se në banesë nuk është qëndruar me kontratë qiraje, çfarë provon bashkëpronësinë mbi banesë;

- Gjykata e apelit nuk ka marrë parasysh se në akt ekspertimi pjesa me jeshile është shtesë e bërë nga i padituri.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

53

V Ë R E NVendimi nr.402, datë 02.10.2007 i Gjykatës së Apelit Shkodër është i bazuar në ligj,

prandaj duhet të lihet në fuqi.Rezulton se, paditësja Valdete Pernaska është një nga bashkëpronarët e një pasurie të

paluajtshme, shtëpi banimi dhe oborr, të ndodhur në Lagjen “Vojo Kushi” të qytetit të Shkodrës. Kjo pasuri përbëhet nga sipërfaqe trualli prej 332 m², nga të cilat ndërtesë janë 275 m².

Me kërkesëpadinë e paraqitur, paditësja Valdete kërkon kthimin e një pjesë të kësaj pasurie (sipërfaqe ndërtimore) që mbahet nga i padituri Zamir Tafilica. Ky i fundit ka prapësuar se, edhe ai pronar i kësaj pasurie të paluajtshme.

Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.454, datë 02.03.2007 ka pranuar padinë, duke u detyruar i padituri të njohë pronarë dhe t’u lirojë e dorëzojë paditëses dhe bashkëpronarëve të tjerë pasurinë e palujtshme të përbërë nga një depo në katin përdhe, dy dhoma e një banjo në katin e parë të pasqyruar në radhorët e pronësisë pranë ZRPP Shkodër.

Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin e saj nr.402, datë 02.10.2007.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs i padituri, i cili kërkon prishjen e tij, duke parashtruar këto shkaqe:

Gjykatat nuk kanë marrë parasysh provat që janë paraqitur në gjykim që provojnë pagimin e taksave që në vitet e mbretërisë e deri më sot;

Provohet se në banesë nuk është qëndruar me kontratë qiraje, çfarë provon bashkëpronësinë mbi banesë;

Gjykata e apelit nuk ka marrë parasysh se në akt ekspertimi pjesa me jeshile është shtesë e bërë nga i padituri.

Ky Kolegj vlerëson të drejtë e të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit Shkodër. Kjo gjykatë ka analizuar se, origjina e pronës është e vitit 1920, në emër të trashëgimlënësit të paditëses dhe më pas prona është regjistruar në emër të trashëgimtarëve të tij. Në rrethin e këtyre trashëgimtarëve nuk bën pjesë i padituri, edhe pse ka lidhje fisnore me ta.

Po kështu, i padituri nuk provoi se posedon një pjesë të sendit në mënyrë të ligjshme. Ai nuk ka paraqitur në gjykim asnjë provë për të provuar prapësimin e tij se është bashkëpronar në këtë pronë. Pra, me të drejtë është pranuar padia e paraqitur nga paditësja për lirimin e dorëzimin e sendit, në bazë të nenit 296 të K.Civil.

Në këto kushte, kur pretendimet e paraqitura në rekurs kanë të bëjnë me analizën e provave që ka bërë gjykata, pra nuk përmbajnë asnjë shkak nga ato të nenit 472 të K.Pr.Civile, nuk ka vend për cënimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.402, datë 02.10.2007 tё Gjykatës së Apelit Shkodër.

Tiranё, mё 03.11.2011

54





në seancën gjyqësore të datës 03.11.2011 mori në shqyrtim çështjen civile me palë :

PADITËS: TOM DEDAJTË PADITUR: PRESIDENTI I REPUBLIKËS

PROKURORIA E PËRGJITHSHME

OBJEKTI:Shpalljen e kundërligjshme të Dekretit të Presidentit të Republikës nr.6227, datë 02.09.2009 për shkarkimin nga detyra e prokurorit.

Kthimin në punën e mëparshme. Dhënien e pagës nga data 22.05.2009 e në vazhdim.

Dhënien e një shpërblimi të drejtë.Baza Ligjore: Neni 34/2 i Ligjit nr.8737/2001

“Për organizimin dhe funksionimin e Prokurorisë” (i ndryshuar)

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.8, datë 19.01.2010 ka vendosur:Rrëzimin e padisë. Kundër këtij vendimi lejohet ankim sipas ligjit.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse Tom Dedaj, që kërkon ndryshimin e vendimit nr.8, datë 19.01.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë duke vendosur pranimin e kërkesave të paraqitura në kërkesë padi dhe parashtron këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës së apelit është i padrejtë dhe i pabazuar në prova dhe ligj;- Gjykata nuk ka bërë arsyetim të vendimit në përputhje me dispozitat 2, 6 dhe 310 të

K.Pr.Civile dhe duhej t’u jepte përgjigje të gjitha pretendimeve të ngritura;- Procesi i zhvilluar nga ana e palës së paditur ka qenë i paragjykuar;- Gjykata e apelit ka gjykuar në mënyrë të njëanshme duke u bërë palë me palën e

paditur, duke gjetur argument vetëm për të plotësuar boshllëqet, të korrigjojë, riparojë e ndreqë gabimet e palës së paditur;

- Gjykata nuk ka evidentuar ndonjë shkelje në lidhje me mënyrën e njoftimit për zhvillimin e mbledhjeve të Këshillit të Prokurorisë, duke e konsideruar të rregullt njoftimin e bërë në dy gazeta dhe në internet. Kjo mënyrë njoftimi nuk parashikohet në asnjë kod, ligj apo akt nënligjor;

55

- Gjykata pa asnjë argument konsideron aktin e pezullimit si të ligjshëm, dhe nuk ka marrë parasysh që në aktin e pezullimit është përdorur si bazë ligjore ajo që i përket fillimit të procedimit penal dhe kryerjes së një shkelje të rëndë; procedimi penal nuk është filluar kurrë kundër meje dhe nuk kam kryer ndonjë shkelje të rëndë disiplinore;

- Gjatë gjykimit kam ngritur pretendimin që pezullimi ka zgjatur që nga data 22.05.2009 deri në datën 02.09.2009, ndërkohë që sipas nenit 26 të Ligjit për Prokurorinë përcaktohet një afat 30 ditor; ndërkohë që gjykata arsyeton se nuk kam kërkuar të drejtën për t’u kthyer në punë; në lidhje me këtë pretendim, gjykata nuk ka marrë parasysh provën e paraqitur, kërkesë padinë e paraqitur pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin me anë të së cilës kam kërkuar ndërprerjen e pezullimit dhe kthimin në punë;

- Nuk jam njoftuar rregullisht për të gjitha hapat e ndërmarra gjatë proçedimit disiplinor, pra datat e mbledhjeve të Këshillit të Prokurorisë, vendimit të këtij të fundit, vendimin e Prokurorit të Përgjithshëm, etj;

- Sipas nenit 33 të Ligjit “Për Prokurorinë”, unë duhet t’ia dërgoja prononcimin tim apo kundërshtimet e mia Presidentit të Republikës; i vetmi material i hartuar nga unë ishte “Observacione”, që ia kam paraqitur Drejtorisë së Inspektimit dhe Burimeve Njerëzore dhe këto parashtrime i referoheshin vetëm akt kontrollit;

- Procedimi disiplinor ka filluar jashtë afatit prej 6 muajve të përcaktuar në ligj; gjykata në mënyrë të gabuar ka llogaritur afatin që prej datës së përpilimit të aktit të kontrollit;

- Gjykata nuk ka marrë në konsideratë shkeljet e tjera të Prokurorisë së Përgjithshme gjatë procedimit disiplinor, të tilla si: përpilimi i urdhërit të pezullimit (urdhëri nr.110, datë 15.05.2009) përpara se të fillonte procedura disiplinore (ndërkohë që ligji parashikon në nenin 26 që pezullimi duhet të urdhërohet pasi ka filluar procedura disiplinore);

- Gjykata e apelit nuk përmend dhe nuk merr parasysh se paditësi gjykohet për shkelje, ndërkohë që këto të ashtuquajtura shkelje nuk kanë sjellë asnjë pasojë juridike për palët dhe organin e prokurorisë;

- Gjykata me mënyrë të gabuar ka arsyetuar se baza ligjore e Dekretit të Presidentit të shkarkimit është një gabim material; Ky Dekret është i gabuar në formë dhe në përmbajtje.

-KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. A.Visha, që kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pranimin e kërkesë padisë; përfaqësuesin e Prokurorisë së Përgjithëshme, B.Mete, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë’ përfaqësuesin e Presidentit të Republikës, juristin A.Dokushi, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ë R E NPaditësi Tom Dedaj ka ushtruar detyrën e Prokurorit në Prokurorinë e Rrethit

Gjyqësor Kurbin që prej datës 20.11.2000. Me Dekretin nr.6227 datë 02.09.2009të Presidentit të Republikës, bazuar në nenin

149/3 të Kushtetutës, nenin 32, germa (b) dhe 33 pika 1, germa (ç), pika 3 të Ligjit nr.8737, datë 12.02.2001 “Për organizimin dhe funksionimin e Prokurorisë në Republikën e Shqipërisë”, është dekretuar shkarkimi i paditësit Tom Dedaj nga detyra e prokurorit në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Kurbin.

56

Duke pretenduar se shkarkimi i tij është bërë në kundërshtim me Kushtetutën dhe ligjin organik, paditësi i është drejtuar Gjykatës së Apelit Tiranë duke kërkuar shfuqizimin e dekretit dhe riparimin e pasojave të ardhura prej tij.

Me arsyetimin se kërkesë padia e paditësit Tom Dedaj është e pabazuar në ligj dhe prova, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e datës 19.01.2010 ka vendosur rrëzimin e kërkesë padisë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të bazuara në ligj pretendimet e ngritura në rekurs nga pala paditëse çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të ndryshohet dhe kërkesë padia të pranohet.

Siç ka rezultuar e provuar në gjykim, nga ana e Prokurorisë së Përgjithshme është ushtruar një kontroll (inspektim) në Prokurorinë e Rrethit Kurbin për periudhën 2006-2008, bazuar në Urdhërin nr.281, datë 28.10.2008 të Prokurorit të Përgjithshëm “Për kontrollin e veprimtarisë së Prokurorëve në Prokurorinë e Rrethit Kurbin”.

Në përfundim të këtij inspektimi, nga ana e Drejtorisë së Inspektimit dhe Burimeve Njërëzore është hartuar në datën 29.01.2009 raporti i quajtur “Akt-kontrolli” (faqja 58 e dosjes gjyqësore).

Në këtë akt-kontrolli thuhet shprehimisht se: “në veprimtarinë e prokurorit Tom Dedaj, për periudhën objekt kontrolli, konstatohen të meta e dobësi veçanërisht në procedimet e dërguara për gjykim. Vlen të theksohet se ndaj këtij prokurori edhe në vitin 2006 është filluar procedim disiplinor për shkelje të konstatuara gjatë kontrollit të kryer gjatë vitit 2005. Në këtë rast nga ana e Prokurorit të Përgjithshëm është marrë masë disiplinore vërejtje me paralajmërim për shkarkim nga detyra.

Për sa më sipër, jemi të mendimit se ka vend që ndaj këtij prokurori të fillohet procedim disiplinor për marrje mase disiplinore”.

Në vijim të propozimit të Drejtorisë së Inspektimit dhe Burimeve Njerëzore parashtruar në akt-kontroll, bazuar në nenin 28 të Ligjit nr.8737, datë 12.02.2001 “Për organizimin dhe funksionimin e Prokurorisë”, Prokurori i Përgjithshëm, me Urdhërin nr.111, datë 15.05.2009, vendosi:

Fillimin e procedimit disiplinor ndaj prokurorit Tom Dedaj për marrje mase disiplinore.

Urdhëri i mësipërm t’i komunikohet menjëherë prokurorit Tom Dedaj, i cili brenda 10 ditëve ka të drejtë të paraqesë me shkrim pretendimet e tij pranë Drejtorisë së Inspektimit dhe Burimeve Njerëzore”.

Në të njëjtën ditë, pra në datën 15.05.2009, Prokurori i Përgjithshëm nëpërmjet Urdhërit nr.110 ka vendosur:

“Të pezullohet nga detyra Tom Dedaj, Prokuror në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Kurbin, deri në përfundimin e procedimit disiplinor.

Urdhëri i mësipërm t’i komunikohet menjëherë prokurorit”.Drejtoria e Inspektimit dhe Burimeve Njerëzore, bazuar në Urdhërin nr.111, datë

15.05.2009, ka përpiluar një relacion “Për procedimin disiplinor në ngarkim të Prokurorit Tom Dedaj”.

Duke vlerësuar se shkeljet e konstatuara nga akt kontrolli në veprimtarinë e prokurorit Tom Dedaj ishin të natyrës ndaj të cilëve ligji organik parashikonte marrjen e masës disiplinore “Shkarkim nga Detyra”, Prokurori i Përgjithshëm, me propozimin e datës 31.07.2009, ka kërkuar nga Presidenti i Republikës që ndaj prokurorit Tom Dedaj të merrej masa e shkarkimit nga detyra.

Mbi bazën e këtij propozimi, Presidenti i Republikës, me Dekretin nr.6227, datë 02.09.2009 ka dekretuar se: “Z. Tom Dedaj, me detyrë Prokuror ne Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Kurbin, shkarkohet nga detyra”.

57

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se dekreti i mësipërm i Presidentit të Republikës, për shkak të formës dhe përmbajtjes në kundërshtim me ligjin, duhet të shfuqizohet.

Siç rezulton nga aktet e administruara në gjykim, pas përfundimit të kontrollit për veprimtarinë e prokurorit Tom Dedaj, nga ana e Prokurorit të Përgjithshëm, me shkresën nr.2336, datë 31.07.2009 i është dërguar Presidentit të Republikës propozimi për shkarkim nga detyra e prokurorit Tom Dedaj.

Edhe pse nga ana e Këshillit të Prokurorëve, në materialin e dërguar Prokurorit të Përgjithshëm, shkeljet e konstatuara ishin vlerësuar sipas germës “d” të ligjit, pra si veprime që diskreditojnë rëndë figurën e prokurorit, në relacionin shoqërues me shkresën për propozim për shkarkim nga detyra, Prokurori i Përgjithshëm shprehet: “Nga sa parashtruan më sipër, në mbështetje të nenit 149/3 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, të nenit 32, germa “b” dhe nenit 33, pika 1, germa “ç”, pika 3 të ligjit nr.8737, datë 12.02.2001 “Për organizimin dhe funksionimin e Prokurorisë së Republikës së Shqipërisë” propozoj shkarkimin nga detyra të prokurorit Tom Dedaj”.

Kjo kërkesë e Prokurorit të Përgjithshëm, duhet të mos ishte pranuar nga Presidenti i Republikës, pasi vinte në kundërshtim të hapur me dispozitën e nenit 27, pika 3, germa “b” e ligjit nr.8737, datë 12.02.2001 sipas të cilës:

“ Prokurori shkarkohet nga detyra... kur merret masë disiplinore sipas shkronjave “c”, ”d” dhe “dh” të nenit 32 të këtij ligji”.

Por rezulton se me Dekretin nr.6227, datë 02.09.2009, Presidenti i Republikës ka dekretuar shkarkimin e prokurorit Tom Dedaj, duke gjetur si bazë ligjore nenin 32, germa “b” të ligjit organik nr. 8737, datë 12.02.2001, dispozitë sipas të cilës nuk parashikohet si masë disiplinore ajo e “shkarkimit nga detyra”.

Shkarkimi i prokurorit nga detyra për një shkak të pa parashikuar në ligj çon Kolegjin Civil të Gjykatës së Lartë në përfundimin se akti me të cilin është vendosur shkarkimi i tij, pra Dekreti nr.6227, datë 02.09.2009 i Presidentit të Republikës, duhet të shfuqizohet, konform detyrimeve të parashikuara në nenin 118/1 të Kodit të Procedurave Administrative.

Por Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se edhe në rast se do të ndodheshim përpara një lapsusi të bërë nga Prokurori i Përgjithshëm në propozimin për shkarkim nga detyra dhe Presidenti i Republikës me Dekretin nr.6227, datë 02.09.2009, arsyetimi i Gjykatës së Apelit Tiranë se shkeljet e konstatuara në aktin e kontrollit përbëjnë shkelje që diskreditojnë figurën e prokurorit, është i gabuar dhe vjen ndesh me një sërë qëndrimesh të Gjykatës Kushtetuese dhe Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, që lidhen me kuptimin e disiplinës në punë dhe diskreditimin e figurës së gjyqtarit.

Nisur nga funksioni i prokurorit që sipas dispozitës së nenit 148/2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, si dhe nga pasojat që mund t’i sjellin shoqërisë prokurorët me veprimet e tyre diskredituese e në kundërshtim me ligjin, Kolegji Civil çmon se diskreditimi i figurës së gjyqtarit dhe prokurorit kanë të njëjtin trajtim.

Gjykata Kushtetuese në vendimin e saj nr.75, datë 10.04.2002, duke interpretuar shprehjen kushtetuese “akte e sjellje që diskreditojnë rëndë pozitën e gjyqtarit”, në konkluzionet e saj pranon se: “në çdo rast janë të lidhura sjelljet e parregullta e të padenja që këta gjyqtarë kryejnë jo vetëm gjatë detyrës dhe për shkak të saj, por edhe jashtë detyrës me abuzim apo dhunim që ata i bëjnë besimit publik dhe lidhen kryesisht me dëmet që ata i sjellin shoqërisë dhe shtetit. Aktet e sjelljet e padenja duhet të jenë aq serioze, të kenë diskredituar aq rëndë figurën dhe pozitën e gjyqtarit dhe të kenë ulur dinjitetin e organit që përfaqësojnë, aq sa ta detyrojnë organin kompetent që të marrë masën e largimit nga detyra”.

Të njëjtin qëndrim mbajnë edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.4, datë 07.01.2009 ku ndër të tjera theksohet se “... këto vendime, qoftë të

58

formës së prerë, mund të jenë shkak për shkarkim nga detyra vetëm nëse shoqërohen me akte e sjellje që diskreditojnë rëndë figurën e gjyqtarit”.

Ndryshe nga sa arsyeton Gjykata e Apelit Tiranë, nga akti i kontrollit të veprimtarisë së prokurorit Tom Dedaj, edhe pse janë rreshtuar një sëri rastesh mosfillimi i procedimit penal, pushimit të hetimit, ndryshime të kualifikimit ligjor të veprës apo zvarritje të hetimit për të cilat kontrolli ka vlerësuar se vijnë ndesh me ligjin procedural, nuk ka asnjë element që një vendimmarrje e tillë të jetë e shoqëruar me veprime të prokurorit të lidhura me diskreditimin e figurës së tij apo që të kenë cënuar rëndë interesat e shtetit. Të gjitha rastet për të cilat bëhet fjalë në akt kontroll sipas të cilit: “... në vështrim të treguesve dhe arritjeve në punën e prokurorit Tom Dedaj, vërehet se në punën e tij për periudhën objekt kontrolli, konstatohen të meta e dobësi si në mosfillimet e procedimeve në proceset penale të pushuara dhe kryesisht në procedimet e dërguara në gjykim” janë pjesë e vendimmarrjes së përditshme nga prokurori, të kontrolluara në pjesën dërmuese të tyre nga gjykata gjatë gjykimit dhe që nuk jepet asnjë lloj argumenti lidhur me pasojat e rënda që ato të kenë sjellë në atë masë që ndaj këtij prokurori, organi kompetent të merrte masën disiplinore shkarkim nga detyra.

Shkeljet e përmendura në aktin e kontrollit dhe propozimi i bërë nga Prokurori i Përgjithshëm për shkarkim nga detyra të paditësit mund të përbënin shkak për shkarkimin e tij nga detyra vetëm në rast se në zbatim të rregullimeve që parashikon dispozita e nenit 42 të ligjit organik të prokurorisë, ky prokuror do të ishte vlerësuar “ i paaftë”.

Në rrethanat e mësipërme, duke qenë se Dekreti i Presidentit të Republikës duhet të shfuqizohet, Kolegji Civil çmon se paditësit, veç kthimin në detyrën e mëparshme duhet t’i pranohet edhe kërkesa lidhur me përfitimin e pagës nga data 22.05.2009 e në vazhdim, ndërkohë që për kërkesën lidhur me një shpërblim të drejtë, duke qenë se nga vetë paditësi nuk u paraqit ndonjë argument ligjor lidhur me arsyet që përligjin një kërkim të tillë, Kolegji çmon se duhet të rrëzohet.

Për sa i përket pretendimit të paditësit lidhur me zhvillimin ndaj tij të një procesi ligjor jo të rregullt, Kolegji Civil i Gjykatës së Larte çmon se nuk qëndron dhe i është dhënë përgjigje e drejtë dhe ligjore nga Gjykata e Apelit Tiranë.

Ka rezultuar se nga ana e organit të Prokurorisë së Përgjithshme, konform të drejtës që ky organ ka sipas dispozitave të ligjit organik, pasi është organizuar një kontroll tematik i punës së prokurorëve të Rrethit Kurbin, është çmuar se në veprimtarinë e tij i padituri ka kryer veprime që në çmim të titullarit të atij organi janë cilësuar si shkelje të ligjit. E gjithë procedura që lidhet me fillimin e procedimit disiplinor, verifikimin e pretendimeve të paditësit, të drejtën e tij për t’u njohur me materialin dhe për t’u dëgjuar, janë kryer konform kërkesave të ligjit nr.8737 datë 12.02.2001 “Për organizimin dhe funksionimin e prokurorisë në Republikën e Shqipërisë”.


V E N D O S INdryshimin e vendimit nr.8, datë 19.01.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë.Shfuqizimin e Dekretit nr.6227, datë 02.09.2009 të Presidentit të Republikës së

Shqipërisë.Kthimin e paditësit në detyrën e mëparshme të Prokurorit në Prokurorinë e Rrethit

Gjyqësor Kurbin.Dhënien paditësit Tom Dedaj të pagës së prokurorit nga data 22.05.2009 deri në

kthimin e tij në detyrë. Rrëzimin e kërkesë padisë për dhënien e një shpërblimi të drejtë.

Tiranë, më 03.11.2011

59

60




Besnik Imeraj KryesuesArdian Dvorani AnëtarAndi Çeliku AnëtarEdmond Islamaj AnëtarFatos Lulo Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 08.11.2011, mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve:

PADITËS: PASHTRIK SHLLAKUTË PADITUR: BUKURIJE HAXHIAJ

ISAMEDIN HAXHIAJ.

OBJEKTI:Lirim dhe dorëzim i banesës të ndodhur

në Rr.“Vasil Shanto”, Pall.1, Shk.1, Ap.7, Tiranë.Baza Ligjore: Neni 296 i K.Civil.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4928, datë 12.12.2002 ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë.Detyrimin e të paditurve Isamedin Haxhiaj dhe Bukurije Haxhiaj të lirojnë dhe dorëzojnë banesën prej 66,5 m2, të ndodhur në Rr.“Vasil Shanto”, Pall.1, Shk.1, Kati I, Ap.7, Tiranë, i cili figuron i regjistruar në ZK nr.8260, nr.4/9 pasurie, volumi 1, fq.5 në regjistrat e ZRPP Tirana 1.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.713, datë 11.06.2007 ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.4928, datë 12.12.2002 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe rrëzimin e kërkesë-padisë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.713, datë 11.06.2007, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala paditëse Pashtrik Shllaku, i cili kërkon prishjen e vendimit te gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:

- Gjatë gjykimit në gjykatën e shkallës së parë të paditurit janë njoftuar rregullisht për seancat gjyqësore.

- Të paditurit pranojnë që posedojnë sendin pa asnjë titull. - Me vendim penal është pushuar çështja në ngarkim të paditësit për veprën penale të

tjetërsimit të pasurisë, për rrjedhojë veprimet juridike të kryera, kontrata e shitjeve për sendet, janë të rregullta.

61

- Fakti që për objektin është vendosur sekuestro nuk do të thotë që të rrëzohet padia, por, në bazë të nenit 297/a të K.Pr.Civile, mund të pezullohej çështja.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi gjyqtarin Fatos Lulo; përfaqësuesin e palës paditëse av. Nertila Qordja dhe

av. Artan Shllaku, të cilët kërkuan prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë; në mungesë të palës së paditur; pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NNga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se me kontratën noteriale të

shitblerjes datë 25.03.1995, pala paditëse ka blerë nga Esat dhe Flutura Noka një apartament me sipërfaqe 66,5 m2, objekt konflikti gjyqësor. Sa më lart, rezulton dhe nga çertifikata e pronësisë datë 20.02.2001, dalë në emër të palës paditëse.

Pala paditëse ka pretenduar se, për shkak të trazirave të vitit 1997, apartamenti është zënë pa asnjë titull ligjor nga pala e paditur. Kjo e fundit ka prapësuar se ka qenë kredidhënëse e Shoqërisë ‘Gjallica” dhe me humbjen e kursimeve në skemat piramidale ka zënë këtë apartament, i cili sipas palës së paditur është blerë nga pala paditëse si person i lidhur me shoqërinë huamarrëse.

Gjykimi i çështjes në fjalë është pezulluar gjatë gjykimit të çështje në fjalë, derisa është nxjerrë vendimi datë 25/2002 i Prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, me anë të së cilës është vendosur pushimi i hetimeve në lidhje me procedimin në ngarkim të palës së paditur dhe fëmijëve të tij, si autorë të veprës penale të parashikuar nga neni 287 i K.Penal.

Pas përfundimit të gjykimit, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë vendosi të pranojë padinë e rivendikimit të ngritur nga pala paditëse, duke arritur në përfundimin se pala e paditur ishte poseduese e paligjshme e sendit (banesa).

Gjatë gjykimit të çështjes në gjykatën e apelit, u konstatua se pala paditëse së bashku me njërin nga djemtë e tij ishte proceduar sërish penalisht. Me vendimin nr.648, datë 05.10.2004, Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur prishjen e vendimit nr.33, datë 26.01.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të palës paditëse dhe djalit te tij Arben. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë i kishte deklaruar fajtorë për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 287 i K.Penal, i kishte dënuar me burgim dhe me sekuestrimin e 7 apartamenteve dhe kalimin e tyre në favor të administratorëve të Shoqërisë “Gjallica”.

Njëri prej apartamenteve ishte ai objekt konflikti. Pas marrjes së këtij vendimi penal, rezulton se administratorët e Shoqërisë “Gjallica” me vendimin nr.13, datë 07.09.2004 e kanë shpallur palën paditëse si debitore ndaj kësaj shoqërie për një vlerë prej 9.864.000 lekë (titull ekzekutiv). Për ekzekutimin e këtij vendimi, Zyra e Përmbarimit Tiranë ka vendosur vendosjen e masës së sekuestros konservative mbi disa apartamente, mes të cilave dhe ai objekt konflikti. Këtë vendim të administratorëve të Shoqërisë “Gjallica”, pala paditëse e ka ankimuar pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila me vendimin nr.43, datë 17.05.2006 ka vendosur të rrëzojë padinë e palës paditëse. Pas marrjes së këtij vendimi, ka vijuar gjykimi konkret i pezulluar për këtë shkak.

Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Apelit Tiranë vendosi të ndryshojë vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë. Në këtë vendim arsyetohet se vendosja e sekuestros konservative mbi sendin në pronësi të palës paditëse e ka zhveshur këtë të fundit nga e drejta e pronësisë, e në këto kushte nuk legjitimohet më në kërkimin e tij si pronar i sendit.

62

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rekursin e palës paditëse në seancë gjyqësore, erdhi në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në interpretim të gabuar të dispozitave të ligjit material dhe atij procedural civil.

Në interpretim të nenit 191 të Kodit Civil të Republikës së Shqipërisë, ligjvënësi ka parashikuar në mënyrë të shprehur rastet se kur pronari humbet pronësinë mbi një send. Po t’i referohemi përmbajtjes së kësaj dispozite dhe rrethanave juridike të rastit konkret rezulton qartë se pala paditëse në asnjë rast, deri në momentin ku është zhvilluar gjykimi nga Gjykata e Apelit Tiranë, nuk e ka humbur të drejtën e pronësisë apo të ketë hequr dorë nga kjo e drejtë.

Duke iu referuar dispozitës së nenit 560, 566 të K.Pr.Civile, debitori (në këtë rast pala paditëse) me vendosjen e sekuestros nuk zhvishet nga e drejta e pronësisë, por nga e drejta e disponimit. Në këto kushte, pala paditëse deri në shitjen e sendit vijon të ruajë të drejtën e pronësisë, e drejtë e cila e legjitimon atë në ngritjen e padisë së rivendikimit.

Në kushtet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ka qenë detyrim i gjykatës së apelit që, pasi të analizonte elementet e nevojshëm që shtrohen për gjykim në padinë e rivendikimit (ekzistenca e titullit të ligjshëm për pronarin; zhveshja nga posedimi nga subjekti ndaj të cilit ngrihet padia, paligjshmëria e posedimit nga i padituri), të kishte dalë në një vendim të bazuar në provat dhe faktet e administruara gjatë gjykimit, detyrim ky që rrjedh nga përmbajtja e dispozitave të nenit 10, 309 të K.Pr.Civile.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/c të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.713, datë 11.06.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin

e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 08.11.2011

63




Ardian Dvorani KryesuesFatos Lulo AnëtarAndi Çeliku AnëtarMedi Bici AnëtarEdmond Islamaj Anëtar

mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 08.11.2011 çështjen civile, që i përket:

PADITËS: KRISTOFOR ZENO, ANDON ZENO, përfaqësuar nga Av.Envi Hicka

TË PADITUR: AGJENSIA E K.K.PRONAVE TIRANË, në mungesëZ.R.P.P. TIRANË, në mungesëFIRMA NDËRTIMIT "RINIA 04" SH.P.K. në mungesëMELPONEMI DEMI, përfaqësuar nga av. Mine Progonati.

OBJEKTI:Marrjen e masës së sigurimit të padisë,

duke pezulluar punimet që kryen firma e Ndërtimit "Rinia 04" sh.p.k. me investitor Julian Morina, tek ish pika e karburantit,

Lagja nr.4 Sarandë dhe brenda sipërfaqes prej 2847 m2, largimin e mjeteve të rënda nga kjo pronë, deri në zgjidhjen e çështjes.

Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 153, 142, 154, 159, 161, 202, 204, 205 të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.s'ka, datë 19.07.2010, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë të paditësave Kristofor Zeno dhe Andon Zeno.Marrjen e masës së sigurimit të padisë, duke detyruar palët e paditura, Firma e Ndërtimit "Rinia 04" sh.p.k., me investitor z. Julian Morina dhe Melpomeni Demi, duke pezulluar kryerjen e punimeve, në sipërfaqen e truallit prej 2187m2, e ndodhur në Lagjen nr.4, ish pika e karburantit të shtetit në Qytetin Sarandë, pronë kjo e regjistruar në emër të Melpomeni Demi në ZRPP Sarandë, në regjistrin nr.2, faqe nr.77, nr.385 indeksi, datë 23.10.2009, ku bashkëngjitur harta treguese.Kjo masë sigurimi merret deri në përfundim të shqyrtimit gjyqësor.Urdhërohet me ekzekutimin e këtij vendimi Zyra e Përmbarimit Sarandë.

64

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.372, date 02.11.2010, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit civil nr.s'ka, datë 10.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.

Kundër vendimit nr.s'ka, datë 19.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe vendimit nr.372, datë 02.11.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, ka bërë rekurs e paditura Melpomeni Demi, e cila ka kërkuar: Prishjen e vendimit nr.s'ka, datë 19.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe vendimit nr.372, datë 02.11.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe rrëzimin e kërkesës për “sigurim padie", duke parashtruar shkaqet përkatëse.

- Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje të rënda të normave procedurale.- Gjykimi është bërë në mungesë të së paditurës Melpomeni Demi, e cila nuk ka

pasur dijeni për ditën e gjykimit.- Gjykata e apelit e pranon se gjykimi është bërë në mungesë të Melpomeni Demi

duke arsyetuar se ajo ndodhet jashtë rrethit dhe njoftimi nuk mund të bëhet në rrugë postare, për shkak të karakterit të ngutshëm ka pranuar gjykimin pa njoftuar palën e paditur.

- Në asnjë dispozitë të K.Pr.Civile nuk thuhet që kur pala banon jashtë rrethit mund të mos njoftohet.

- Nuk janë respektuar kërkesat e neneve 174 e 175 të K.Pr.Civile për hetimin e shkaqeve të mosparaqitjes së të paditurës.

- Gjykata ishte e detyruar që të shtynte seancën dhe jo të procedonte me gjykim në mungesë.

- Gjykimi në mungesë është shkelje e rëndë procedurale dhe gjykata e apelit ishte e detyruar që, në bazë të nenit 467/e të K.Pr.Civile, të prishte vendimin dhe të kthente çështjen për rigjykim.

- Gjykata në vendimin e saj nuk ka argumentuar përse duhet marrë kjo masë sigurimi e padisë dhe cilat janë arsyet që të dyshohet se ekzekutimi i vendimit për të drejtat e paditësave do të bëhet i vështirë ose i pamundur.

- Gjykata, në referim të nenit 202 të K.Pr.Civile ishte e detyruar të arsyetonte përse duhej marrë kjo masë sigurimi padie.

- Në rastin konkret nuk ka asnjë dyshim që të drejtat e paditësit do të bëhen të vështira ose të pamundura për t’u ekzekutuar.

- Ndërtimi i objektit nuk dëmton interesat e paditësave pasi ato asnjëherë nuk janë vënë në posedim të kësaj prone, por thjeshtë kanë pasur të drejtën e parablerjes. Kërkesa e paditësve për sigurim padie nuk është e bazuar në prova shkresore, siç e përcakton neni 202/a i K.Pr.Civile.

- Melpomeni Demi e provon pronësinë me dokumentin ligjor (titullin) të lëshuar nga hipoteka, ndërsa Theodhora Zeno e pretendon vetëm mbi bazën e vendimit nr.18, datë 10.06.1994, që i jep të drejtë parablerje objekti.

- E drejta e tyre e parablerjes nuk mund të realizohet pasi është realizuar tashmë nga Melpomeni Demi sipas kërkesave të ligjit dhe akteve nënligjore, është bërë kalimi i pronësisë nga shteti tek e paditura dhe është regjistruar prona në ZVRPP Sarandë.

- Të paditurit nuk kishin asnjë pengesë të merrnin pjesë në ankandin e privatizimit, pasi ai është bërë i hapur dhe ata nuk kanë marrë pjesë.

- Paditësat nuk kanë dokumentin ligjor të lëshuar nga ZRPP Sarandë që të jenë pronarë të truallit.

65

- Masa e sigurimit është marrë pa vendosur garanci pasurore në masën dhe llojin e caktuar për dëmin që mund t'i shkaktohet të paditurit nga sigurimi i padisë.

- Është praktikë gjyqësore që në këto raste vendoset garanci pasurore.- Dëmi që i shkaktohet të paditurës Melpomeni Demi është të paktën 70 milion, e

cila është vlera që ka blerë karburantin dhe që tani është prishur për shkak të ndërtimit të kompleksit të miratuar nga KRRT-ja.

- Dëmi që ka pësuar shoqëria, e cila ka fìlluar ndërtimin dhe ndërkohë ka bërë projektin, ka marre leje ndërtimi, ka paguar 3% taksat shtetërore dhe shpenzime të tjera të larta.

- Për dëmin që pëson shoqëria nuk është arsyetuar asnjë garanci.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës

paditëse Andon Zeno e Kristofor Zeno, avokatin Envi Hicka, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës së paditur Melpomeni Zeno; avokaten Mine Progonati, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NVendimi nr.372, datë 02.11.2010 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, me të cilin është

lënë në fuqi vendimi i ndërmjetëm i datës 19.07.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit, prandaj duhet të mbetet në fuqi.

Kolegjit Civil, nga shqyrtimi i çështjes dhe vendimet e dhëna nga gjykatat më të ulëta, i rezulton se paditësit Kristofor dhe Andon Zeno, kanë ngritur një padi në gjykatë me objekt dhe shkak ligjor kundërshtimin e vendimit nr.177, datë 09.05.2008 të ZRKKP Qarku Vlorë i dhënë për palën e paditur Melpomeni Demo, duke i njohur e kthyer një sipërfaqe trualli prej 2847 m2, si dhe të drejtën e parablerjes të një objekti shtetëror (pikë karburanti) i ndodhur në të, mbi bazën e të cilit më pas pala e paditur ka privatizuar këtë objekt, duke filluar edhe punime për shembjen e objektit ekzistues dhe realizimin e një ndërtimi të ri shumëkatësh me anë të kontratës së lidhur me palën tjetër të paditur Shoqëria “Rinia 04” sh.p.k.

Paditësit pretendojnë se, përpara palës së paditur, me vendimin nr.18, datë 10.06.1994 të ish K.K.K.P. Sarandë, atyre si palë paditëse u është njohur e drejta e pronësisë për një sipërfaqe trualli prej 12300 m2 duke u kthyer fizikisht 5000 m2 dhe, për pjesën tjetër, duke qenë e zënë, ka vendosur kompensimin në natyrë bashkë me të drejtën e parablerjes si ish pronarë për objektet e ndryshme të ndodhura në të, përfshirë një pikë karburanti me sipërfaqen përkatëse.

Në të tilla rrethana, pas depozitimit të kërkesëpadisë, nga ana e paditësve i është kërkuar gjykatës marrja e masës së përkohshme të sigurimit të padisë duke pezulluar punimet që po kryheshin nga pala e paditur “Rinia 04” sh.p.k deri në zgjidhjen në themel të çështjes.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, pasi ka marrë në shqyrtim kërkesën për vendosjen e masës së përkohshme të sigurimit, ka vendosur ta pranojë atë me motivin se është e mbështetur në prova shkresore dhe i përmbahet kritereve të parashikuara në nenin 202 të Kodit të Procedurës Civile, pra se ekzistojnë dyshime që ekzekutimi i vendimit për të drejtat e paditësit do të bëhet i pamundur ose i vështirë.

E vënë në lëvizje mbi ankimin e palës së paditur Melpomeni Demi, Gjykata e Apelit Gjirokastër ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor

66

Sarandë, duke konfirmuar arsyetimin e kësaj të fundit lidhur me çmimin e provave dhe ligjin e zbatueshëm.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, pala e paditur Melpomeni Demi (Zeno) ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë. Në rekurs, pala e paditur përsërit, në thelb, të njëjtat pretendime të hollësishme dhe konkrete mbi zbatimin e ligjit dhe çmimin e provave të cilat ia kishte parashtruar njëherë gjykatës së apelit. Mes të tjerave, në rekurs parashtrohet se nga gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit nuk janë respektuar rregullat e parashikuara nga nenet 202 e vijues të Kodit të Procedurës Civile lidhur me afatin 5 ditor për shqyrtimin e kërkesës, ato për njoftimin e palëve ndërgjyqëse, për këtë qëllim nuk është kërkuar garanci pasurore nga pala kërkuese paditëse, si edhe ajo kërkesë nuk është e bazuar në provat shkresore.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala e paditur Melpomeni Demi nuk gjejnë mbështetje në ligj, prandaj vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të mbetet në fuqi.

Në nenin 202 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se:“Me kërkesën e paditësit, gjykata brenda 5 ditëve lejon marrjen e masave për

sigurimin e padisë, kur ka arsye të dyshohet se ekzekutimi i vendimit për të drejtat e paditësit do të bëhet i pamundur ose i vështirë.

Sigurimi i padisë lejohet kur:a) padia mbështetet në prova me shkresë;b) paditësi jep garanci, në masën dhe në llojin e caktuar nga gjykata, për dëmin që

mund t’i shkaktohet të paditurit nga sigurimi i padisë.Garancia mund të kërkohet edhe për rastin e parashikuar nga shkronja “a” e këtij

neni.Duke pasur parasysh përmbajtjen e dispozitës së sipërcituar, Kolegji Civil e gjen në

zbatim të drejtë të ligjit procedural arsyetimin e gjykatës së apelit dhe atë të gjykatës së shkallës së parë.

Vendimi i ndërmjetëm për caktimin e masës së sigurimit është mbështetur në prova shkresore, sikurse janë mes të tjerave, edhe vendimet e KKKP-ve lëshuar për palët ndërgjyqëse. Gjykata është investuar me anë të kërkesëpadisë që të zgjidhë në themel mosmarrëveshjen e tyre lidhur me pronësinë mbi një sipërfaqe trualli dhe për të drejtën e privatizimit të një objekti shtetëror (pikë karburanti) si ish pronarë. Prandaj këto rrethana, si edhe kryerja e veprimeve, fillimi dhe vijimi i punimeve për realizimin e një ndërtimi të ri shumëkatësh pikërisht në sipërfaqen e truallit dhe mbi objektin që përbën thelbin e mosmarrëveshjes së tyre, ashtu sikurse i kanë çmuar provat gjykatat e faktit, të sjellin në përfundimin e mbështetur në ligj mbi dyshimin se po të mos pezullohen punimet atëhere “ekzekutimi i vendimit për të drejtat e paditësit do të bëhet i pamundur ose i vështirë”.

Kolegji Civil nuk i gjen të mbështetura në ligj edhe pretendimet e të paditurës Melpomeni Demi mbi mosrespektimin e procedurës mbi njoftimin e palëve të paditura dhe afatin e shqyrtimit të kërkesës për caktimin e masës së përkohshme të sigurimit. Sikurse kanë pranuar nga çmimi i provave shkresore dhe vlerësimi i akteve të dy gjykatat më të ulëta, afati 5 ditor i shqyrtimit dhe dhënies së vendimit është respektuar. Kërkesa është paraqitur në datën 12.07.2010 dhe vendimi është dhënë në datën 19.07.2010, ndërkohë që datat 17 dhe 18 kanë qenë ditë e shtunë dhe e dielë.

Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, gjykata e shkallës së parë nuk ka kryer shkelje procedurale në shqyrtimin e kërkesës për caktimin e masës së përkohshme të sigurimit në kuptim e zbatim të drejtë të paragrafit të dytë të nenit 205 të Kodit të Procedurës Civile, ku parashikohet se:

67

“Kërkesa, si rregull, shqyrtohet në prani të palëve, por në raste të veçanta ose të ngutshme, mund të shqyrtohet edhe pa u thirrur pala tjetër”.

Gjykata e shkallës së parë ka kryer menjëherë veprime për njoftimin e palëve të paditura. Por, duke pasur detyrimin që ta shqyrtonte kërkesën brenda afatit 5 ditor, duke vlerësuar vështirësitë që po i rezultonin me njoftimin e menjëhershëm të disa palëve të paditura, si dhe duke vlerësuar rrethanat e ngutshme e të veçanta të faktit lidhur me punimet që kishin filluar, kjo gjykatë zbatoi procedurën e shqyrtimit të kërkesës pa thirrur palët ndërgjyqëse.

Në rekurs ngrihet edhe pretendimi që masa e përkohshme e sigurimit është vendosur pa asnjë lloj masë garancie për dëmin që i shkaktohet palës së paditur nga sigurimi i padisë, sikurse parashikon shkronja “b” e nenit 202 të Kodit të Procedurës Civile.

Kolegji Civil nuk e gjen të mbështetur në ligj edhe këtë pretendim të ngritur në rekurs. Dispozita e nenit 202 parashikon dy kushte bazë, jo domosdoshmërisht akumulative, për pranimin e një kërkese për caktimin e masës së përkohshme të sigurimit të padisë. Këto kushte janë që “padia mbështetet në prova me shkresë (“shkronja”a”) dhe “paditësi jep garanci, në masën dhe në llojin e caktuar nga gjykata (“shkronja “b”). Ky interpretim i drejtë i ligjit është rrjedhojë e qartë logjiko-juridike e vetë dispozitës së paragrafit të fundit të këtij neni ku parashikohet se “Garancia mund të kërkohet edhe për rastin e parashikuar nga shkronja “a” e këtij neni.” Pra, është gjykata e faktit ajo që, sipas rrethanave të faktit dhe provave të çmuara prej saj, pra rast pas rasti, disponon nëse bashkë me provat shkresore është e domosdoshme që paditësi të japë edhe garanci, në llojin dhe masës që e çmon po ajo gjykatë. Edhe në çështjen objekt gjykimi, mbi provat e çmuara prej saj, gjykata vlerësoi se nuk janë rrethanat e faktit që krahas paraqitjes së provave shkresore paditësi duhet të jepte edhe një garanci.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “a” të nenit 485 të Kodit


V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.372 datë 02.11.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.

Tiranë, më 08.11.2011

Kundër Andi ÇELIKU Ardian DVORANI

68




Ardian Dvorani KryesuesFatos Lulo AnëtarMedi Bici AnëtarEdmond Islamaj AnëtarAndi Çeliku Anëtar


PADITËS: BESNIK BEBECI, ASLLAN BEBECI, NASAR BEBECI

TË PADITUR: ILIA BRAHO, SEKSIONI I FINACËS PRANË KËSHILLIT TË QARKUT GJIROKASTËR, Z.R.P.P. GJIROKASTËR.

OBJEKTI:Konstatimin e pavlefshmërisë të kontratës së shitjes

nr.7763 kol, 2432 rep, datë 22.09.1997, midis të paditurit Ilir Braho dhe Këshillit Qarkut për sipërfaqen 124 m2.

Detyrimin e të paditurit Ilir Braho të pushojë cënimin në pronësi, të mos e përsërisë të ardhmen dhe kthimin e truallit në gjendjen e mëparshme për sipërfaqen 124 m2.

Detyrimin e të paditurit Z.R.P.Paluajtshme të kryejë regjistrimin dhe çregjistrimin e sipërfaqes prej 124 m2 nga i padituri Ilir Braho.

Baza Ligjore: Nenet 92/a, 296, 302, 193/h të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.495, datë 06.06.2007, ka vendosur:

Pranimin e pjesshëm të padisë.Konstatimin e pavlefshmërisë të kontratës së shitjes nr.7763 kol., 2432 rep., datë 22.09.1997, midis të paditurit Ilir Braho dhe Këshillit Qarkut për sipërfaqen 124 m2.Detyrimin e të paditurit Ilir Braho të pushojë cënimin në pronësi, të mos e përsërisë të ardhmen dhe kthimin e truallit në gjendjen e mëparshme për sipërfaqen 124 m2.Detyrimin e të paditurit Z.R.P.Paluajtshme të kryejë regjistrimin dhe çregjistrimin e sipërfaqes prej 124 m2 nga i padituri Ilir Braho.

69

Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.368, datë 24.10.2007, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.495, datë 06.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjirokastër dhe pushimin e gjykimit të çështjes, për sa i përket kërkimit të paditësve Besnik Bebeci, Asllan Bebeci, e Masar Bebeci, për regjistrimin e pronës në favor të tyre.Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm për pjesët e tjera duke saktësuar disponimin për sa i përket kthimit të truallit 124 m2 në gjendjen e mëparshme si më poshtë:Detyrimin e të paditurit Ilir Braho për prishjen e të gjitha ndërtimeve të kryera mbi truallin prej 124 m2 dhe kthimin e tij në gjendjen e mëparshme.

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i padituri Ilir Braho, i cili kërkon prishjen e vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimet e gjykatave janë të cënueshme sepse është zbatuar keq ligji.- Gjykata e shkallës së parë në pjesën arsyetuese ka pranuar se kontrata e shitjes është

lidhur konform ligjit, ndërsa në dispozitiv ka bërë konstatimin e pavlefshmërisë absolute, pra ajo jo vetëm nuk e ka vërtetuar këtë pavlefshmëri, bazën ligjore dhe shkakun e saj, por ka pranuar të kundërtën, fakt që e bën të cënueshëm vendimin. Të njëjtën gabim ka bërë dhe gjykata e apelit.

- Në kohën e lidhjes së kontratës nga ana jonë nga pala paditëse nuk ka pasur ndonjë pretendim për njohje pronësie. Dhe vendimi i njohjes se faktit të pronësisë të bërë nga ana e tyre, në bazë të plan vendosjes që ndodhet në dosjen gjyqësore, nuk rezulton se ka mbivendosje pronash.

- Ekspertimet e bëra nga vetë gjykata kanë rezultuar se nuk ka mbivendosje, por ajo ka vepruar në kundërshtim me këto ekspertime, duke mos i marrë parasysh ato.

- Gjykata nuk ka kryer ekspertim për të përcaktuar vlerën reale të truallit të pretenduar si mbivendosje, si dhe vlerën reale të punimeve të kryera, të cilat e kalojnë atë të truallit.

- Po dhe gjykata e apelit, ashtu si gjykata e rrethit, nuk ka marrë parasysh pretendimet e ngritura nga ana jonë në lidhje me aktin e ekspertimit për mbivendosjen dhe për vlerën e truallit dhe të punimeve të kryera.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesin e palës së paditur Av.

Plator Bilibashi, i cili kërkoi ndryshimin e vendimeve të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër; dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NKa rezultuar e provuar se K.K.K.Pronave Gjirokastër me vendimin nr.577, datë

02.09.1998, u ka njohur palës paditëse një sipërfaqe prej 13.070 m2 truall dhe ju ka kthyer si të lirë një sipërfaqe prej 500 m2 truall në Lagjen “11 Janari” Gjirokastër, pronë të cilën paditësat e kanë regjistruar në Z.R.P.Paluajtshme Gjirokastër.

Nga ana tjetër, i padituri Ilia Braho, me kontratën e shitblerjes datë 22.09.1997, ka blerë nga Seksioni i Financës i Këshillit të Qarkut Gjirokastër, një truall prej 160 m2, pasi ishte i pajisur më parë me vendimin të K.RR.T. datë 22.7.1996 për dhënie sheshi ndërtimi me sip. 160 m2. Me vendimin të K.RR.T. i është miratuar më pas leja e ndërtimit datë 06.03.2000 për ndërtimin e një banese. Këtë sipërfaqe prej 160 m2 i padituri Ilir Braho e ka regjistruar në hipotekë.

70

Pala paditëse, duke pretenduar se midis pronës së tij prej 500 m2 në Lagjen “11 Janari” Gjirokastër dhe sipërfaqe prej 160 m2 që ka të regjistruar i padituri Ilir Braho, dhe që po ndërton banesë ka mbivendosje, ka paraqitur padi në gjykatë dhe kërkon konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes, lidhur midis të paditurit Ilia Braho dhe Seksionit të Financës të Këshillit Qarkut Gjirokastër, detyrimin e të paditurit të pushojë cënimin në pronësi dhe kthimin e truallit në gjendjen e mëparshme.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.495, datë 06.06.2007, ka vendosur:

Pranimin e pjesshëm të padisë.Konstatimin e pavlefshmërisë të kontratës së shitjes nr.7763 kol., 2432 rep., datë

22.09.1997 midis të paditurit Ilir Braho dhe Këshillit Qarkut për sipërfaqen 124 m2.Detyrimin e të paditurit Ilir Braho të pushojë cënimin në pronësi, të mos e përsërisë në

të ardhmen dhe kthimin e truallit në gjendjen e mëparshme për sip. 124 m2.Detyrimin e të paditurit Z.R.P.Paluajtshme të kryejë regjistrimin dhe çregjistrimin e

sipërfaqes prej 124 m2 nga i padituri Ilir Braho.

Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.368, datë 24.10.2007, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.495, datë 06.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjirokastër dhe

pushimin e gjykimit të çështjes për sa i përket kërkimit të paditësve Besnik Bebeci, Asllan Bebeci, e Masar Bebeci, për regjistrimin e pronës në favor të tyre.

Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm për pjesët e tjera duke saktësuar disponimin për sa i përket kthimit të truallit 124 m2 në gjendjen e mëparshme, si më poshtë:

Detyrimin e të paditurit Ilir Braho për prishjen e të gjitha ndërtimeve të kryera mbi truallin prej 124 m2 dhe kthimin e tij në gjendjen e mëparshme.

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i padituri Ilir Braho i cili kërkon, prishjen e vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimet e gjykatave të faktit janë të cënueshme pasi ato nuk janë rrjedhojë e një hetimi gjyqësor të plotë e të gjithanshëm, detyrim ky që rrjedh nga neni 14 i Kodit të Procedurës Civile.

Si gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit (e cila ka përdorur si arsyetim atë të gjykatës së shkallës së parë), në asnjë pjesë të arsyetimit nuk kanë analizuar pavlefshmërinë e kontratës së shitjes, bazën ligjore dhe shkakun e kësaj pavlefshmërie.

Gjithashtu akti i ekspertimit bërë nga gjykata e shkallës së parë është jo i qartë dhe me konkluzione kontradiktore, në këto kushte, mbi kërkesën e palës së paditur përsëritur në seancë gjyqësore, gjykata e apelit ka qenë e detyruar të bëjë një riekspertim të ri për të sqaruar çdo rrethanë të çështjes gjyqësore për shqyrtim.

Në truallin të cilin pala e paditur është detyruar ta dorëzojë, prej saj janë bërë ndërtime që mund të prishen dhe përcaktimi i saktë nëse ka mbivendosje apo jo, midis pronave të palëve në gjykim do të ishte thelbësor në zgjidhjen e çështjes. Në bazë të kërkesës së paraqitur nga pala e paditur për riekspertim gjykata e apelit duhej të shprehej me vendimin për refuzimin e kërkesës dhe shkaqet për të cilat e refuzon, gjë të cilën ajo nuk e ka bërë.

Në të tilla rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim. Në rigjykimin e çështjes gjykata duhet të kryejë një ekspertim të ri, me grup ekspertësh të përbërë nga një inxhinier ndërtimi, një arkitekt dhe një topograf, të cilët të saktësojnë përfundimisht nëse ka mbivendosje midis pronës së paditësve dhe të paditurit Ilia, si dhe në rast të urdhërimit të prishjes së pjesshme të objektit të përcaktohet qartë mënyra e ekzekutimit të vendimit. Po kështu, në rigjykim gjykata duhet të japë një vlerësim dhe analizë ligjore në lidhje me kërkesën për pavlefshmëri të kontratës së shitjes së truallit të paditurit Ilia Braho, duke hetuar e arsyetuar nëse ndikon në zgjidhjen e

71

çështjes fakti i blerjes së truallit nga i padituri përpara se kjo pronë t’i kthehej paditësave si ish pronarë, nëse paditësat e kanë paraqitur kërkesën e tyre në Komisionin e Pronave përpara se trualli t’i shitej të paditurit Ilia, fakti që paditësat nuk kanë reaguar që në vitin 1998 për lirimin e truallit dhe më pas për ndërprerjen e punimeve dhe fakti që paditësat nuk kanë kundërshtuar aktet administrative për dhënien e lejes së ndërtimit ndaj të paditurit, si dhe çdo fakt tjetër që do të çmojë të nevojshëm për zgjidhjen drejtë të çështjes.

Në kushtet kur detyrat e mësipërme mund të kryhen nga gjykata e apelit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se duhet prishur vetëm vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe çështja t’i dërgohet asaj gjykate për rishqyrtim.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.368, datë 24.10.2007 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe

dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.


72




Ardian Dvorani KryesuesFatos Lulo AnëtarMedi Bici AnëtarAndi Çeliku AnëtarEdmond Islamaj Anëtar


PADITËS: SHOQËRIA “ARMO” SH.A FIER, në mungesëI PADITUR: PËRPARIM HAJNAJ, në mungesë

OBJEKTI:Detyrimin e të paditurit t’i shlyejë palës paditëse

shumën prej 4.805.910 lekë.Baza Ligjore: Neni 608 e vijues të Kodit Civil

dhe ligji nr.7971, datë 26.07.1995 “Për Prokurimin Publik” (i ndryshuar).

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.1642, datë 06.11.2006 ka vendosur:Pranimin e kërkesëpadisë që i përket palës paditëse, Shoqëria “Armo” Sh.a Fier, i paditur Përparim Hajnaj si të bazuar në prova dhe në ligj.Detyrimin e të paditurit Përparim Hajnaj që t’i paguajë palës paditëse, Shoqëria “Armo” Sh.a Fier, shumën 4.805.910 lekë si shpërblim për dëmin e shkaktuar.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.496, datë 19.09.2007 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.1642, datë 06.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.

Kundër vendimit nr.1642, datë 06.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe vendimit nr.496, datë 19.09.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë i padituri Pajtim Hajnaj, i cili kërkon:

Ndryshimin e vendimit nr.1642, datë 06.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe vendimit nr.496, datë 19.09.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe rrëzimin e padisë.

Shkaqet që paraqiten në rekurs nga pala e paditur Pajtim Hajnaj janë:- Gjykatat kanë shkelur dhe zbatuar keq ligjin material, shkelje të cilat kanë çuar në

zgjidhje të gabuar të çështjes.

73

- I padituri Pajtim Hajnaj ka qenë drejtor i një personi juridik me kapital shtetëror, prandaj nëse ekziston dëmi ai nuk mund të përgjigjet personalisht, por për dëmet që bën drejtuesi i personit juridik gjatë kryerjes së detyrës përgjigjet vetë personi juridik.

- Gjykata ka zbatuar keq ligjin për Prokurimin Publik pasi i padituri nuk mund të konsiderohet Ent Prokurues, pasi ky i fundit është vetë pala paditëse.

- Në rastin objekt gjykimi dëmi nuk ekziston, sepse kontrata është lidhur brenda fondit limit të miratuar.

- Gjykata ka shkelur parimin e rëndësishëm të kontradiktorialitetit, të përcaktuar nga nenet 18 e 20 të K.Pr.C., si dhe parimin e paanësisë e subjektivitetit.

- Konkluzioni i gjykatës së apelit që shkelja e procedurës së negocimit ka sjellë për rrjedhojë dëm real është absurde dhe në kundërshtim me elementët primarë të çdo përgjegjësie civile.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dhe bisedoi në tërësi çështjen; në mungesë

të palëve, në përfundim,

V Ë R E NMe datë 13.12.2007 është regjistruar në Gjykatën e Lartë çështja civile nr.11118-

02359-00-2007, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria “Armo” Sh.a Fier dhe i paditur Pajtim Hajnaj, me objekt pagim dëmi.

Vendimi nr.496, datë 19.09.2007 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural dhe material civil, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë si më poshtë:I padituri Pajtim Hajnaj ka ushtruar detyrën e Drejtorit të Përgjithshëm të Shoqërisë

“Armo” Sh.a me qendër në qytetin e Fierit.Pas kërkesës së bërë nga Filiali i Eksport-Importit të Tregtimit të Karburanteve Vlorë,

me vendimin nr.80, datë 17.09.2004 Drejtoria Ekzekutive e Shoqërisë “Armo” Sh.a ka vendosur të çelet tenderi për blerjen e materialeve si fllanxha, tuba, etj., me një vlerë totale prej 15.605.910 lekë me T.V.SH.

Në bazë të vendimit të mësipërm i padituri, me cilësinë e kryetarit të Entit Prokurues, ka nxjerrë urdhërin e prokurimit për blerjen e materialeve me anë të tenderit të hapur.

Me datë 22.09.2004 janë botuar ftesat për ofertë në Agjencinë e Prokurimit Publik dhe në dy gazeta, duke përcaktuar si afat të fundit të paraqitjes së ofertave datën 21.10.2004.

Në tender kanë marrë pjesë pesë firma, por për mangësi në dokumentacion të gjitha firmat pjesëmarrëse janë skualifikuar dhe është vendosur anullimi i tenderit.

Pas anullimit të tenderit të parë Enti Prokurues ka vendosur që të zhvillojë një tender të dytë të hapur, ku si afat i fundit të paraqitjes së ofertave është caktuar data 01.12.2004, por në tender ka marrë pjesë vetëm një firmë, prandaj ai është anulluar për mungesë të konkurencës.

Me datë 15.12.2004 Shoqëria “Lorend” Sh.p.k, e cila kishte marrë pjesë në tenderin e parë dhe kishte dhënë një ofertë prej 10.800.000 lekë me T.V.SH., i ka dërguar një shkresë Shoqërisë “Armo” Sh.a, duke marrë përsipër sigurimin e të gjitha materialeve brenda një afati pesë ditor nga dita e lidhjes së kontratës.

Po atë ditë i padituri Përparim Hajnaj, me cilësinë e Kryetatit të Entit Prokurues, i ka kërkuar me shkrim Agjencisë së Prokurimit Publik që të miratonte procedurën e prokurimit të drejtpërdrejtë me Shoqërinë “Lorend” Sh.p.k.

74

Me datë 24.12.2004 Agjencia e Prokurimit Publik i kthen përgjigje Shoqërisë “Armo” Sh.a se miratohet vetëm procedura e tenderit të drejtpërdrejtë, duke e udhëzuar Entin Prokurues që të negociojë me kandidatin e përzgjedhur.

Pas marrjes së miratimit nga A.P.P. i padituri Përparim Hajnaj me datë 28.12.2004 ka nënshkruar kontratën e shitblerjes me firmën e përzgjedhur, e cila do të blinte materialet e kërkuara kundrejt një vlere totale prej 15.605.910 lekë.

Për periudhën 01.01.2004 e deri më 30.08.2005 është ushtruar kontroll pranë Shoqërisë “Armo” Sh.a nga Auditi i M.E.T.E. dhe në përfundim të kontrollit është arritur në konkluzionin se në tenderin e drejtpërdrejtë ka pasur shkelje të ligjit të Prokurimit Publik, sepse Enti Prokurues nuk ka negociuar me firmën e përzgjedhur, duke i sjellë një dëm shoqërisë në shumën 4.805.910 lekë.

Meqenëse pala e paditur nuk e ka kthyer vlerën e dëmit, pala paditëse i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, e cila me vendimin nr.1642, datë 06.11.2006 ka vendosur:

Pranimin e kërkesëpadisë që i përket: Paditëse Shoqëria “Armo” Sh.a Fier, i paditur Përparim Hajnaj si të bazuar në prova dhe në ligj.

Detyrimin e të paditurit Përparim Hajnaj që t’i paguajë palës paditëse Shoqëria “Armo” Sh.a Fier shumën 4.805.910 lekë si shpërblim për dëmin e shkaktuar.

Gjykata e shkallës së parë arsyeton:Ka rezultuar që blerja e fllanxhave është bërë me dyfishin e çmimit.Oferta që ka dhënë Shoqëria “Lorend” Sh.p.k në tenderin e parë ka qenë e vlefshme

për një afat 60 ditor.Enti Prokurues duhet të negocionte me firmën që ishte përzgjedhur në tenderin e

drejtpërdrejtë.Me ankimin e palës së paditur Pajtim Hajnaj, aktet i kanë kaluar Gjykatës së Apelit

Vlorë, e cila me vendimin nr.496, datë 19.09.2007 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.1642, datë 06.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Fier.

Gjykata e apelit arsyeton:Në dosjen e tenderit nuk rezulton që të jetë praktika për negocimin me kandidatin e

përzgjedhur, në lidhje me çmimin e blerjes së materialeve, duke u shkelur neni 19/1, germa f i ligjit nr.7971, datë 26.07.1995 “Për Prokurimet Publike” (i ndryshuar).

Për të njëjtat materiale e njëjta firmë në tenderin e hapur ka dhënë një vlerë prej 10.800.000 lekë dhe kjo ofertë ka qenë brenda afatit 60 ditor të vlefshmërisë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur Pajtim Hajnaj nuk janë nga ato shkaqe që parashikohen në nenin 472/a të K.Pr.Civile, prandaj nuk ka asnjë arsye ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.

Në zbatimin e procedurave të tenderit të drejtpërdrejtë pala e paditur ka vepruar në kundërshtim me nenin 37/1 të ligjit nr.7971, datë 26.07.1995 “Për Prokurimin Publik” (i ndryshuar), i cili përcakton se:

Kur enti prokurues përdor “Prokurimin e drejtpërdrejtë”, sipas nenit 19/1, ai duhet të përgatitë një përshkrim të nevojave të tij dhe çdo kërkesë tjetër në lidhje me sasinë, cilësinë, kushtet dhe kohën e kërkuar të dorëzimit dhe do të jetë i lirë të negociojë me kandidatin e vetëm. Çdo marrëveshje e arritur nëpërmjet prokurimit të drejtpërdrejtë, sipas nenit 19/1, duhet të konfirmohet nga një kontratë e nënshkruar nga të dy palët…..

Në vështrim të kësaj dispozite ligjore pala e paditur, si kryetar i entit prokurues, ka zbatuar kriteret e nenit 19/1 të ligjit të mësipërm në lidhje me marrjen e miratimit nga Agjencia e Prokurimit Publik për zhvillimin e tenderit të drejtpërdrejtë, por në kundërshtim me udhëzimin e kësaj agjencie dhe nenit 37/1 të ligjit nr.7971, datë 26.07.1995 “Për

75

Prokurimin Publik” (i ndryshuar) ajo nuk ka bërë asnjë lloj negocimi me kandidatin e vetëm, por ka lidhur me të një kontratë shitblerje kundrejt një çmimi të barabartë me fondin limit.

Veprimet e palës së paditur janë në kundërshtim edhe me ofertën që ka dhënë Shoqëria “Lorend” Sh.p.k, e cila ka marrë pjesë në tenderin e hapur duke dhënë një ofertë prej 10.800.000 lekë me T.V.SH, e cila është më e vogël se vlera e parashikuar nga palët në kontratën e shitblerjes, ofertë e cila ka qenë e vlefshme për 60 ditë.

Shoqëria “Lorend” Sh.p.k e ka paraqitur këtë ofertë me datë 21.10.2004 dhe me datë 15.12.2004 ajo i ka kërkuar Shoqërisë “Armo” Sh.a që të procedojë me tender të drejtpërdrejtë, pra rezulton që ajo ka qenë brenda afatit 60 ditor në të cilën oferta e ruan vlefshmërinë e saj, prandaj kontrata e shitblerjes së datës 28.12.2004 të paktën duhej të lidhej me këtë çmim, pasi është krejtësisht e padrejtë që për të njëjtën sasi e cilësi malli brenda një kohë kaq të shkurtër të ketë një ndryshim kaq të madh të çmimit dhe aq më keq kur është e provuar se një pjesë e mallit është ofruar me një çmim sa dyfishi i çmimit që ofronte tregu.

Dëmi që i është shkaktuar palës paditëse, Shoqëria “Armo” Sh.a, në shumën 4.805.910 lekë është rrjedhojë e veprimeve të paligjshme të të paditurit Pajtim Hajnaj, i cili pa përfillur udhëzimin e organit kompetent të prokurimeve publike dhe në kundërshtim me ligjin ka lidhur një kontratë shitblerje, pa bërë asnjë lloj negocimi me firmën e përzgjedhur, duke i shkaktuar në këtë mënyrë një dëm jo të vogël shoqërisë që drejtonte.

Në rekurs i padituri pretendon se duke qenë drejtues ka vepruar në emër të një personi juridik, prandaj për veprimet e tij duhet të përgjigjet vetë personi juridik.

Kolegji Civil e vlerëson të pabazuar në ligj pretendimin e palës së paditur, sepse ky pretendim do të ishte i drejtë nëse Shoqëria “Armo” Sh.a do t’i kishte shkaktuar ndonjë dëm personave të tretë, atëhere ajo do të përgjigjej për veprimet e kryera nga personat që veprojnë në emër të saj.

Në rastin objekt gjykimi jemi në rrethana krejt të tjera, ku vetë pala paditëse Shoqëria “Armo” Sh.a është e dëmtuar nga veprimet e kryera në kundërshtim me ligjin të drejtuesit të saj, prandaj ajo ka të drejtë që të kërkojë prej tij vlerën e dëmit të shkaktuar.

Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin që shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur Pajtim Hajnaj nuk janë të bazuara në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.



Tiranë, më 08.11.2011

76




Besnik Imeraj KryesuesArdian Dvorani AnëtarAndi Çeliku AnëtarMedi Bici AnëtarEdmond Islamaj Anëtar


PADITËS I K/PADITUR: PAJTIM PEÇI, në mungesëI PADITUR K/PADITËS: ALUSH KOKO, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:Pagimi i shpenzimeve të kryera në mirëbesim.

Baza Ligjore: Neni 299 i Kodit Civil.OBJEKTI I K/PADISË:

Kthim sendi dhe shpërblim dëmi.Baza Ligjore: Neni 296 dhe 298 i Kodit Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.817, datë 10.10.2005 ka vendosur:

Rrëzimin e padisë së paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi.Pranimin e kundërpadisë së të paditurit kundërpaditës Alush Koko.Detyrimin e paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi t’i lirojë dhe dorëzojë banesën të paditurit kundërpaditës Alush Koko, të ndodhur në Lagjen “Blloku i Furrave” Gjirokastër….Detyrimin e paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi, t’i paguajë të paditurit kundërpaditës Alush Koko qiranë 4.000 lekë në muaj, duke filluar nga muaji Shkurt 2004 dhe deri në ekzekutimin e vendimit.Rrëzimin e kundërpadisë për pjesën tjetër të kërkimit.

Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.359, datë 07.12.2005 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit civil nr.817, datë 10.10.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër, për sa i takon padisë së paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi si më poshtë:Pranimin pjesërisht të padisë.Detyrimin e të paditurit kundërpaditës Alush Koko t’i paguajë paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi vlerën e punimeve të kryera në banesë në shumën 587.245 lekë.

77

Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të kërkimit.Lënien në fuqi të vendimit civil për sa i takon kundërpadisë së të paditurit kundërpaditës Alush Koko.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.436, datë 12.04.2007 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.359, datë 07.12.2005 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër në lidhje me kundërpadinë për lirimin e dorëzimin e sendit dhe detyrimin për shpërblim për përdorimin e sendit.Prishjen e vendimit të mësipërm në lidhje me padinë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Gjykata e Apelit Gjirokastër pas rigjykimit me vendimin nr.339, datë 04.10.2007 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit civil nr.817, datë 10.10.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër në lidhje me padinë e paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi si më poshtë:Pranimin pjesërisht të padisë.Detyrimin e të paditurit kundërpaditës Alush Koko t’i paguajë paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi vlerën prej 50.000 lekë.Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.

Kundër vendimit nr.339, datë 04.10.2007 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka paraqitur rekurs paditësi i kundërpaditur Pajtim Peçi, i cili kërkon:

Prishjen e vendimit nr.339, datë 04.10.2007 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.

Shkaqet që paraqet në rekurs pala paditëse e kundërpaditur Pajtim Peçi janë:- Gjykata e apelit gjatë rigjykimit ka zbatuar keq ligjin (neni 472/a i K.Pr.C.), pasi nuk

ka marrë parasysh aktin e ekspertimit të bërë nga ekspertja Figali Çavo.- Gjykata e apelit ka lejuar shkelje proceduriale (neni 472/c i K.Pr.C.), të cilat kanë

ndikuar në dhënien e vendimit, pasi ajo megjithëse lejoi marrjen e provave me dëshmitarë nuk urdhëroi sjelljen me detyrim në bazë të neneve 165 dhe 166 të K.Pr.C., të dëshmitarëve që nuk u paraqitën në gjykim.

- Duke mos thirrur të gjithë dëshmitarët, gjykata nuk ka bërë një hetim të plotë të çështjes dhe si rrjedhojë ka marrë një vendim të padrejtë.


të palëve; në përfundim,

V Ë R E NMe datë 24.12.2007 është regjistruar në Gjykatën e Lartë çështja civile nr.11111-

02416-00-2007, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës i kundërpaditur Pajtim Peçi dhe i paditur kundërpaditës Alush Koko, me objekt pagimin e vlerës së shpenzimeve të kryera në mirëbesim, etj.

Vendimi nr.339, datë 04.10.2007 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural dhe material civil, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë si më poshtë:

78

Në vitin 2003 ndërmjet paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi dhe vëllait të të paditurit kundërpaditës Alush Koko, shtetasit Bari Koko, është bërë një marrëveshje me gojë për shitjen e shtëpisë në pronësi të të paditurit kundërpaditës kundrejt një çmimi 1.500.000 lekë, i cili do të paguhej pas hyrjes në banesë të paditësit të kundërpaditur.

Pasi ka hyrë në banesë paditësi i kundërpaditur Pajtim Peçi nuk ka paguar çmimin e apartamentit, prandaj ndërmjet palëve kanë filluar kontradiktat.

Me datën 03.01.2005 ndërmjet paditësit të kundërpaditur dhe vëllait të të paditurit kundërpaditës është lidhur një marrëveshje me shkrim, me anë të cilës pala paditëse e kundërpaditur merrte përsipër që të paguante vlerën e apartamentit deri me datë 15.02.2005, në të kundërt ai do t’i dorëzonte banesën pronarit të saj.

Pala paditëse e kundërpaditur, me pretendimin se në mirëbesim ka kryer shpenzime të konsiderueshme në banesë, i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, ndërsa i padituri kundërpaditës gjatë gjykimit ka ngritur kundërpadi për lirimin e sendit dhe në përfundim, gjykata me vendimin nr.817, datë 10.10.2005, ka vendosur:

Rrëzimin e padisë së paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi.Pranimin e kundërpadisë së të paditurit kundërpaditës Alush Koko.Detyrimin e paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi t’i lirojë dhe dorëzojë banesën të

paditurit kundërpaditës Alush Koko, të ndodhur në Lagjen “Blloku i Furrave” Gjirokastër….Detyrimin e paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi t’i paguajë të paditurit

kundërpaditës Alush Koko qiranë 4.000 lekë në muaj, duke filluar nga muaji Shkurt 2004 dhe deri në ekzekutimin e vendimit. Rrëzimin e kundërpadisë për pjesën tjetër të kërkimit.

Gjykata e shkallës së parë arsyeton:Nuk jemi përpara rastit të mirëbesimit, prandaj si posedues në keqbesim paditësi i

kundërpaditur duhet të lirojë e dorëzojë banesën, si dhe të paguajë qiranë për përdorimin e saj.

Me ankimin e palës paditëse të kundërpaditur, aktet i kanë kaluar Gjykatës së Apelit Gjirokastër, e cila me vendimin nr.359, datë 07.12.2005 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit civil nr.817, datë 10.10.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër për sa i takon padisë së paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi si më poshtë:

Pranimin pjesërisht të padisë.Detyrimin e të paditurit kundërpaditës Alush Koko t’i paguajë paditësit të

kundërpaditur Pajtim Peçi vlerën e punimeve të kryera në banesë në shumën 587.245 lekë.Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të kërkimit.Lënien në fuqi të vendimit civil, përsa i takon kundërpadisë së të paditurit

kundërpaditës Alush Koko.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi ka shqyrtuar rekursin e dy palëve me vendimin nr.436, datë 12.04.2007 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.359, datë 07.12.2005 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër në lidhje me kundërpadinë për lirimin e dorëzimin e sendit dhe detyrimin për shpërblim për përdorimin e sendit.

Prishjen e vendimit të mësipërm në lidhje me padinë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.

Pas rishqyrtimit të çështjes, Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.339, datë 04.10.2007 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit civil nr.817, datë 10.10.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër në lidhje me padinë e paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi si më poshtë:

Pranimin pjesërisht të padisë.

79

Detyrimin e të paditurit kundërpaditës Alush Koko t’i paguajë paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi vlerën prej 50.000 lekë. Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.

Gjykata e apelit arsyeton:Paditësi i kundërpaditur megjithëse ka barrën e provës për të provuar se ka bërë

shpenzime në banesë, ai nuk solli asnjë provë në gjyq për të provuar pretendimet e tij.Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet që paraqet pala paditëse e

kundërpaditur Pajtim Peçi në rekurs nuk janë nga ato shkaqe që parashikohen në nenin 472/a të K.Pr.Civile, prandaj nuk ka asnjë arsye ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.

Fillimisht duhet vënë në dukje se rekursi objekt shqyrtimi ka të bëjë vetëm me padinë e paraqitur nga paditësi i kundërpaditur Pajtim Peçi, pasi gjykimi i çështjes në lidhje me kundërpadinë e paraqitur nga i padituri kundërpaditës Alush Koko është zgjidhur përfundimisht me vendimin nr.463, datë 12.04.2007 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.

Gjithashtu, me vendimin e mësipërm Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i ka dhënë zgjidhje përfundimtare edhe çështjes së mirëbesimit të paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi, duke arritur në përfundimin që ai ka qenë në mirëbesim dhe ka kthyer çështjen për rigjykim në apel vetëm për sa i përket problemit të provueshmërisë dhe masës së shpenzimeve të pretenduara nga paditësi i kundërpaditur.

Kolegji Civil vlerëson se përfundimet që ka arritur gjykata e apelit në rigjykim janë të bazuara në ligj, pasi për shumën prej 50.000 lekësh, e cila i korrespondon derës së jashtme të apartamentit, e cila është e blinduar, përveç deklarimeve të dëshmitarit Andon Shtaka, gjykata e apelit e bazon vendimin e saj edhe në pohimin gjyqësor të bërë nga i padituri kundërpaditës Alush Koko, të parashikuar nga neni 214 i K.Pr.C., i cili pranon që dera e blinduar është vendosur nga paditësi i kundërpaditur Pajtim Peçi.

Ndërsa për sa u përket shpenzimeve të tjera gjykata e apelit ka marrë si prova vetëm shpjegimet e dëshmitarëve Pajtim Koçiu, Magrip Imeraj e Ilir Toska dhe, pasi i ka çmuar ato sipas bindjes së brendshme të saj, ka arritur në përfundimin se provat e marra në gjyq nuk provojnë pretendimin e paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi për punimet e tjera të kryera në banesë.

Kolegji Civil, duke qenë gjykatë ligji, vlerëson se është në kompetencën e gjykatave më të ulëta çështja e provave, pasi kjo është një çështje fakti dhe jo ligji, por duhet theksuar se tashmë ka praktikë të konsoliduar në jurisprudencën e Gjykatës së Lartë në lidhje me bazueshmërinë e vendimit të gjykatës në një provë të vetme.

Pretendimin e ngritur nga pala paditëse e kundërpaditur në rekurs, që gjykata e apelit në rigjykim nuk ka patur parasysh aktin e ekspertimit të bërë nga ekspertja Figali Çaro, Kolegji Civil e vlerëson të pabazuar në ligj, sepse akti i ekspertimit i bërë nga ekspertja e sipërcituar është bazuar vetëm në pretendimet e paditësit të kundërpaditur Pajtim Peçi, pasi në dosje nuk ka asnjë faturë ose dokument tjetër shkresor në të cilat ekspertja të ketë bazuar në këto të dhëna.

Kanë qenë pikërisht këto mangësi njëra nga arsyet që e ka çuar Kolegjin Civil në marrjen e vendimit nr.436, datë 12.04.2007, me të cilin është prishur vendimi i gjykatës së apelit, duke u kthyer çështja për rigjykim.

Edhe pretendimin tjetër që pala paditëse e kundërpaditur ngre në rekurs në lidhje me thirrjen me detyrim të dëshmitarëve që nuk janë paraqitur në gjyq, Kolegji Civil e vlerëson të pabazuar në ligj, sepse gjykata e apelit e ka shtyrë seancën gjyqësore për t’i dhënë mundësi palëve jo vetëm që ta zgjidhnin çështjen me pajtim, por edhe që ato të sillnin provat në gjyq.

80

Me gjithë kohën e vënë në dispozicion pala paditëse e kundërpaditur nuk ka paraqitur në gjyq asnjë provë shkresore, përveç emrave të disa personave të thirrur në cilësinë e dëshmitarit dhe gjykata, pasi ka pyetur disa prej tyre, nga të cilët vetëm dëshmitari Andon Shtaka ka dhënë shpjegime që lidhen me provat e tjera, ka çmuar se ka qenë e panevojshme thirrja me detyrim e dëshmitarëve që nuk janë paraqitur, pasi çdo shtyrje e mëtejshme e gjykimit do të ndikonte vetëm në zvarritjen e çështjes.

Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin që shkaqet që ngrihen në rekurs nuk janë të bazuara në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.


V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.339, datë 04.10.2007 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.

Tiranë, më 08.11.2011

81



Kolegji Civil i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarGuxim Zenelaj AnëtarMajlinda Andrea AnëtareMirela Fana Anëtar


PADITËSE: FUAT ZOTAJ, në mungesëI PADITUR: MUHAMET OMERI, në mungesë

OBJEKTI:Shpërblim dëmi në vlerën 800.000 lekë.

Baza Ligjore: Neni 58 e vijues i K.Pr.Penale.Neni 608 e vijues i K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1376, datë 14.07.2006, ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Fuat Zotaj.Të detyrojë të paditurin Muhamet Omeri t’i shpërblejë paditësit Fuat Zotaj dëmin e shkaktuar, si dhe interesat mbi këtë shumë në vlerën 538.396 lekë.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.220, datë 18.04.2007, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.1376, datë 14.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Muhamet Omeri, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:

- Gjykatat gabimisht i referohen dhe interpretojnë dispozitat e K.Civil e pikërisht nenin 608.

- Qoftë në padi dhe në vendimet e gjykatave nuk është përcaktuar marrëdhënia juridike për të cilën ka lindur mosmarrëveshja.

- Është pikërisht marrëdhënia kontraktore nga dëmi i shkaktuar nga aksidenti, dëm i shpërblyer një herë më parë.

- Gjykata e apelit e ka gjykuar çështjen në mungesën time, duke ma mohuar të drejtën e të shpjeguarit dhe mbrojtjes, me arsyetimin se njoftimet janë bërë duke vendosur shpalljet pranë gjykatës së apelit.

82

- Arsyetimi i gjykatës dhe provat e marra nga ajo se i padituri paska paguar shpenzime spitalore në masën x apo se ka humbur tenderin e lëvizjes së mësuesve me autobuza, është i pambështetur sepse:

- Paditësi Fuat Zotaj ka shpjeguar se punonte mësues, ndërsa si prova ka paraqitur para gjykatës se punonte si shofer taksie, gjithashtu pretendimi tjetër për shpenzimet spitalore është hapur një mashtrim i mbështetur dhe nga gjykata sepse të gjithë e dimë se në Shqipëri funksionojnë vetëm spitalet shtetërore dhe pa pagesë, nuk di nga i ka nxjerrë gjykata dhe ekspertiza këto shpenzime.

- Gjykata për të vendosur shpërblimin e dëmit, së pari duhej të përcaktonte fajin për dëmin e shkaktuar, veprimi të jetë i kundraligjshëm dhe në fund ekzistencën e lidhjes në mes të veprimit të dëmshëm (shkakut) dhe dëmit të shkaktuar (nga personi që shkakton dëmin).

- Në rastin konkret faji është përcaktuar shkaku-aksident dhe dëmshpërblimi është marrë nga INSING. Sepse si u shpjegua dhe më lart dëmshpërblimi për personat e siguruar rregullohet me ligj të veçantë dhe jo nga neni 608 i Kodit Civil.



1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se më datën 04.09.2004 në rrugën nacionale Vlorë-Mifol ka ndodhur aksident automobilistik ku janë përfshirë mjeti i drejtuar nga i padituri Muhamet Omeri dhe mjeti i drejtuar nga paditësi Fuat Zotaj. Si pasojë e aksidentit, së bashku me disa pasagjerë të tjerë, ka pësuar dëmtime në shëndetin e tij dhe paditësi Fuat Zotaj.

2. Me vendimin penal të formës së prerë nr.115, datë 09.05.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, i padituri Muhamet Omeri është deklaruar fajtor për kryerjen e veprës penale të shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor, parashikuar nga neni 290/1 i Kodit Penal dhe është dënuar përfundimisht me 12 muaj burgim.

3. Paditësi Fuat Zotaj, me pretendimin se nga aksidenti i janë shkaktuar dëmtime të rënda në shëndetin e tij (si fraktura në kokë, krah, këmbë), për të cilat ka qenë shtruar në spital dhe është vlerësuar nga Komisioni Mjekësor pjesërisht i paaftë për punë duke përfituar një vit KEMP, për pasojë nuk ka ushtruar detyrën e mësuesit duke u paguar nga sigurimet shoqërore, si dhe ka humbur të drejtën për të ushtruar punën private si transportues i mësuesve në linjën Vlorë-Treblovë (sipas lejes së veprimtarisë për transport udhëtarësh me taksi), me padinë e datës 07.02.2006, ka kërkuar shpërblimin e dëmit të shkaktuar në shumën e 800.000 lekëve.

4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1376, datë 14.07.2006, ka pranuar pjesërisht padinë duke detyruar “të paditurin Muhamet Omeri t’i shpërblejë paditësit Fuat Zotaj dëmin e shkaktuar, si dhe interesat mbi këtë shumë në vlerën 538.396 lekë”.

4.1. Në pranimin e pjesshëm të padisë gjykata e shkallës së parë, pasi ka urdhëruar kryerjen edhe të akt ekspertimit, arsyeton: “...i padituri, në mënyrë të kundraligjshme, me faj, duke shkelur rregullat e qarkullimit rrugor, ka dëmtuar rëndë shëndetin e paditësit, duke ulur aftësinë e tij për punë si dhe ka dëmtuar interesat e tij pasurore, si rrjedhim i kësaj vepre penale. Fajësia dhe kundërligjshmëria e veprimeve të të paditurit,...” provohen nga vendimi penal i formës së prerë me të cilin ai është deklaruar fajtor. Në lidhje me dëmshpërblimin që paditësi ka përfituar nga Shoqëria e Sigurimeve “Intersig” SHA dhe pretendimin e të paditurit se paditësi për dëmin që i është shkaktuar nga aksidenti automobilistik i datës 04.09.2004

83

është shpërblyer një herë dhe nuk mund të kërkojë si në këtë padi, gjykata, pasi citon deklaratën noteriale nr.247 rep., datë 20.02.2006 dhe nenin 13 të Dekretit nr.295, datë 15.09.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë” arsyeton: “Dispozita e mësipërme nënkupton shpërblimin e dëmit të shkaktuar në mjetin motorik, për të cilën paditësi është siguruar dhe është paguar nga Shoqëria e Sigurimeve “Intersig”. Pagesa e dëmit të shkaktuar bëhet brenda kufijve të sigurimit dhe në gjykimin konkret nuk ka rezultuar se paditësi të ketë bërë edhe sigurimin e jetës apo shëndetit apo të pasurisë së tij, nëpërmjet kësaj kontrate. Shuma e likuiduar ka të bëjë vetëm me dëmin e shkaktuar nga prishja e automjetit, i cili është i vetmi dëm për të cilin siguruesi mban përgjegjësi për pagimin e tij”.

5. Mbi ankimin e të paditurit Muhamet Omeri, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.220, datë 18.04.2007, ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

5.1. Në lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit arsyeton: “Në përcaktimin e vlerës së dëmit të shkaktuar, eksperti kontabël ka përmbushur të gjitha detyrat e caktuara nga gjykata e shkallës së parë duke vlerësuar të gjitha provat shkresore të paraqitura…”; “Pala e paditur në mënyrë të gabuar i referohet nenit 8 të Dekretit "Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve për përgjegjësinë ndaj personave të tretë. Dispozita e mësipërme ka të bëjë me shpërblimin e dëmit të shkaktuar me mjetin motorik për të cilin paditësi ka qenë i siguruar dhe është paguar nga Shoqëria e Sigurimeve Shoqërore "INTERSIG", bazuar në nenin 608 të K.Civil. Dëmshpërblimi prej 1.200.000 lekë i cili është paguar nga shoqëria e sigurimeve... ka të bëjë vetëm me dëmin e shkaktuar nga dëmtimi i mjetit të drejtimit të paditësit për të cilin ka përgjegjësi shoqëria e sigurimeve. Ndërsa paditësi në objektin e padisë ka kërkuar dëm shpërblimin personal të shëndetit dhe dëmit që i është shkaktuar pasurisë së tij si rrjedhim i veprimeve të kundraligjshme të të paditurit”.

6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Muhamet Omeri me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Ligji i zbatueshëm

7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, të Dekretit nr.295, datë 15.09.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”, i miratuar me ndryshime me ligjin nr.7641, datë 01.12.1992 ndryshuar me ligjin nr.8729, datë 19.01.2001 në të cilat është parashikuar:

7.1. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.

7.2. Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.

Megjithatë, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të padisë pa kërkesën e palës”.

7.3. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen në “Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore mbi të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën e zgjidhjes të saj”.

7.4. Neni 2 i Dekretit nr.295, datë 15.09.1992: “Mbajtësi i një mjeti motorik detyrohet të lidhë, me një sigurues të autorizuar, një kontratë për sigurimin e

84

përgjegjësisë së tij ndaj personave të tretë për mbulimin e vdekjes, të dëmtimit të shëndetit dhe të dëmeve pasurore, të shkaktuara nga përdorimi i mjetit motorik, duke përjashtuar dëmet në mallrat gjatë transportit”.

7.5. Neni 8 i Dekretit nr.295, datë 15.09.1992: “Siguruesi, që ushtron veprimtarinë e sigurimit të detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike, detyrohet të bëjë sigurimin e tyre për përgjegjësinë ndaj personave të tretë sipas dispozitave të këtij dekreti”.

7.6. Neni 13§1 i Dekretit nr.295, datë 15.09.1992: “Personi i dëmtuar ka të drejtë të kërkojë drejtpërdrejt nga siguruesi, brenda kufijve të përgjegjësisë së tij sipas kontratës së sigurimit, shpërblimin e dëmit”.


8. Se rekursi i paraqitur nga i padituri Muhamet Omeri përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që i bëjnë të cënueshëm vendimet e gjykatave të faktit.

9. Në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimet e gjykatave të faktit janë marrë në interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të vendoset ndryshimi i tyre dhe rrëzimi i padisë.

10. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi, bazuar në nenin 58 e vijues të Kodit të Procedurës Penale dhe nenin 608 e vijues të Kodit Civil, kërkon detyrimin e palës së paditur që t’i dëmshpërblejë dëmin pasuror dhe jo pasuror, shpenzimet spitalore, si dhe kamatë vonesat për shkak të dëmit të shkaktuar nga aksidenti automobilistik i datës 04.09.2004.

11. Gjykata e shkallës së parë, në keqinterpretim të dispozitave të Dekretit nr.295, datë 15.09.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”, i miratuar me ndryshime me ligjin nr.7641, datë 01.12.1992 ndryshuar me ligjin nr.8729, datë 19.01.2001, ka zgjidhur çështjen në kundërshtim me rregullimet e bëra në këto dispozita.

12. I njëjti qëndrim është mbajtur edhe nga gjykata e apelit e cila, ndonëse i ka patur të gjitha mundësitë ligjore, jo vetëm që nuk ju ka dhënë përgjigje pretendimeve të parashtruara në ankim, por duke mos evidentuar zbatimin e gabuar të ligjit nga ana e gjykatës së shkallë të parë ka anashkaluar problemet themelore që kanë të bëjnë me natyrën juridike të mosmarrëveshjes objekt gjykimi dhe me kushtet ligjore që duhet të plotësohen për pranimin e padisë, i ka dhënë zgjidhje jo të drejtë mosmarrëveshjes në shqyrtim.

13. Në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë qëndrimin e tij ligjor lidhur me kërkimet e padisë dhe qëndrimet e mbajtura nga gjykatat e faktit.

14. Procesi gjyqësor civil ka për qëllim zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose një grup faktesh të cilët jo vetëm që duhet të vërtetohen, por domosdoshmërisht duhet të përbëjnë cënim të së drejtës të paditësit dhe t’i përshtaten marrëdhënies juridike në gjykim. Padia e ngritur nga paditësi jo vetëm duhet të jetë e mbështetur në dispozita ligjore, që i njohin atij të drejtën e pretenduar, por nga ana tjetër, personi i thirrur si i paditur duhet të jetë ai që duhet të përgjigjet për cënimin e së drejtës së paditësit. Në të kundërt, sikundër është rasti konkret, vendimi nuk është i bazuar në ligj.

85

15. Ky Kolegj, në analizë juridike të vendimeve të gjykatave të faktit, vlerëson se gjykatat, duke zgjidhur çështjen në kundërshtim me dispozitat e legjislacionit të posaçëm me të cilin rregullohen rastet e mbulimit të përgjegjësisë civile dhe dëmshpërblimi përkatës i dëmit të shkaktuar të tretëve nga përdorimi i mjeteve motorike, kanë zbatuar gabim ligjin.

16. Nga aktet procedurale të çështjes objekt gjykimi konstatohet se vendimet e gjykatave të faktit janë rrjedhojë e mospërcaktimit të saktë të natyrës së marrëdhënies juridike për shkak të së cilës ka lindur mosmarrëveshja, shkakut ligjor mbi të cilin themelohet padia, duke konfonduar qëllimin dhe kuptimin e legjislacionit të posaçëm për përgjegjësinë civile në rastet e kësaj natyre, lidhur me shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor pasuror dhe jo pasuror, figurat përkatëse të secilës kategori dëmi dhe rrethin e subjekteve që kanë legjitimim pasiv për t’u detyruar të dëmshpërblejnë të tretët për aksidentet e ndodhura nga mjetet motorike të siguruara sipas dekretit të sipërcituar.

17. Nuk gjen mbështetje në ligj arsyetimi i gjykatave se nga sigurimi i detyrueshëm i mjeteve motorike (TPL) mbulohen vetëm dëmet e pësuara në mjetin dhe jo edhe dëmet e tjera pasurore dhe jopasurore të pësuara në vetë personin dhe në pasurinë e tij. Gjykatat kanë arritur në përfundim të gabuar se është i padituri ai që duhet të përgjigjet drejtpërdrejt për dëmet që ka pësuar paditësi si rezultat i aksidentit, fajtor për të cilin është deklaruar i padituri.

18. Me Dekretin nr.295, datë 15.09.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”, i miratuar me ndryshime me ligjin nr.7641, datë 01.12.1992 ndryshuar me ligjin nr.8729, datë 19.01.2001, janë marrë në mbrojtje personat e tretë, që eventualisht mund të dëmtohen nga mjetet motorike, të cilët kanë të drejtë t’i drejtohen edhe drejtpërdrejt, sipas rastit, shoqërisë së sigurimit apo Byrosë Shqiptare të Sigurimit për përmbushjen vullnetare të detyrimit të lindur nga kontrata e sigurimit.

19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar rastit në shqyrtim, parashtron se për rastet e kësaj natyre është e nevojshme të mbahet parasysh marrëdhënia juridike e rregulluar nga normat e ligjit të posaçëm, në bazë të të cilit personat fizikë apo juridikë pozicionohen si palë, paditës dhe i paditur.

20. Lindja e detyrimeve nga shkaktimi i dëmit (dëmi jashtë kontraktor) është parashikuar në nenet 608-647 të Kodin Civil. Në këto dispozita, krahas parimeve të përgjithshme të përgjegjësisë nga shkaktimi i dëmit, inter alia, janë përcaktuar në mënyrë jo shteruese dhe llojet e tij. Ndërsa rastet e shpërblimit të dëmeve që u shkaktohen të tretëve nga përdorimi i mjeteve motorike, janë rregulluar nga legjislacioni i posaçëm sipas të cilit subjektet që marrin përsipër dëmshpërblimin janë shoqëritë e sigurimit.

21. Sipas neneve 2, 8 dhe 13 të dekretit në fjalë, mbajtësi i një mjeti motorik detyrohet të lidhë me një sigurues të autorizuar një kontratë për sigurimin e përgjegjësisë së tij ndaj personave të tretë, për mbulimin e vdekjes, të dëmtimit të shëndetit dhe të dëmeve pasurore ose jo pasurore, të shkaktuara nga përdorimi i mjetit motorik, çka do të thotë se është siguruesi ai që detyrohet t’i paguajë personit të tretë, përfituesit (beneficarit), shpërblimin e sigurimit kur ndodh ngjarja e sigurimit.

22. Në kuptim të këtyre dispozitave del se subjektet mbi të cilët ajo shtrin veprimin janë shoqëritë e sigurimeve apo Byroja Shqiptare e Sigurimeve dhe jo subjekti, drejtues i mjetit që ka shkelur rregullat e qarkullimit rrugor, pavarësisht nëse është deklaruar ose jo fajtor me vendim penal të formës së prerë. Ky përcaktim është përjashtues për çdo subjekt tjetër. Në vështrim të formulimit dhe përmbajtjes të këtyre dispozitave nuk del se ligjvënësi ka pasur për qëllim që, krahas shoqërive të sigurimit, të përfshijë dhe subjekte të tjerë të cilët mund të jenë ose jo shkaktarë të aksidentit.

86

23. Gjithashtu padia në gjykim nuk gjen mbështetje ligjore as tek referimi që ka bërë paditësi në nenin 58 e vijues të Kodit të Procedurës Penale. Ky Kolegj vlerëson se këto rregullimet janë parashikuar si parime të përgjithshme për shpërblimin e dëmit që mund të shkaktohet nga vepra penale dhe jo për efekte juridike në lidhje me shpërblimin e dëmit të shkaktuar të tretëve nga përdorimi i mjeteve motorike.

23.1. Për rastin në shqyrtim i padituri është deklaruar fajtor me vendim penal të formës së prerë, por ky fakt mbart rrjedhoja të ndryshme juridike ndaj atyre që pretendon paditësi.

24. Që personi i thirrur në gjykim si i paditur të ketë legjitimim pasiv duhet të justifikohet ligjërisht se kërkimi i paditësit duhet të bëhet ndaj atij të cilit ligji i ka ngarkuar përgjegjësinë civile, shlyerjen e dëmit të shkaktuar, në të kundërt padia rrëzohet.

25. Në kuptim të ligjit të zbatueshëm për rastin konkret si palë e paditur, që ligji e ka ngarkuar me përgjegjësi civile dhe ndaj së cilës paditësi, personat e tretë të dëmtuar nga mjetet motorike, mund të kërkojnë shpërblimin e dëmit pasuror dhe jopasuror të shkaktuar janë shoqëritë e sigurimit dhe jo individët, për shkak të të cilëve është shkaktuar aksidenti automobilistik që ka rrjedhur në pasoja të dëmshme për të tretët.

26. Legjitimimi në një proces gjyqësor, i quajtur legitimatio ad causam apo legjitimimi real është një nga kushtet e domosdoshme për dhënien e një vendimi të bazuar në ligj. Me legjitimimin legitimatio ad causam kuptohet qenia identik e personit-paditës me personin që ligji i njeh të drejtën për të ngritur padinë konkrete (legjitimimi aktiv), si dhe qenia identik e personit të paditur me personin kundrejt të cilit ligji lejon ngritjen e padisë (legjitimimi pasiv). Legjitimimi real lidhet me të drejtën materiale dhe për të përcaktuar nëse paditësi është i legjitimuar aktivisht që të ngrejë padi dhe i padituri është apo jo i legjitimuar pasivisht që të përgjigjet lidhur me këtë padi, duhet parë nëse nga ligji ka lindur ose jo ndonjë marrëdhënie juridike midis këtyre dy palëve.

27. Duke iu kthyer rastit konkret, nga tërësia e fakteve të parashtruara dhe të pranuara nga gjykatat e faktit rezulton se paditësi ka përfituar nga Shoqëria e Sigurimit “Intersig” Sh.a. një dëmshpërblim për shkak të aksidentit të sipërcituar.

27.1. Ky dëmshpërblim është përfituar në bazë të Dekretit nr.295, datë 15.09.1992, për shkak se ka ndodhur ngjarja e sigurimit sikundër ka qenë përcaktuar në kontratën e sigurimit të detyrueshëm lidhur midis siguruesit, Shoqërisë së Sigurimeve “Intersig” Sh.a, dhe të siguruarit Muhamet Omeri. Me pagimin e këtij dëmshpërblimi nga ana e siguruesit, paditësi si benificar i kontratës së sigurimit të detyrueshëm ka tërhequr të drejtat që rrjedhin nga dekreti.

27.2. Fakti që paditësi ka përfituar sipas kritereve të këtij dekreti, pavarësisht nëse ai është shpërblyer ose jo për vlerën reale të dëmit që i është shkaktuar, nuk mund t’i krijojë atij hapësirë ligjore për të pretenduar edhe ndaj të paditurit, me argumentin se sipas dekretit në fjalë ai ka përfituar vetëm dëmin e shkaktuar në mjetin motorik, sikurse në kundërshtim me ligjin kanë pranuar dhe gjykatat. Nëse paditësi kishte një pretendim të tillë, ai duhej t’ia kundërdrejtonte shoqërisë së sigurimit, pavarësisht shpërblimit të marrë prej saj.

28. Në zgjidhjen e dhënë Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka në konsideratë dhe vendimin njehsues nr.19, datë 15.11.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të kësaj gjykate.

29. Në arsyetim sa më sipër, si dhe nisur nga fakti se paditësi nuk mund të drejtojë kërkimet si në këtë padi ndaj të paditurit, arrihet në konkluzionin që kërkesë padia e paraqitur prej tij është e pabazuar në ligj e për rrjedhojë ka vend që me ndryshimin e vendimeve të gjykatave të faktit të vendoset rrëzimi i saj.

30. Ndryshimi i vendimeve të gjykatave të faktit dhe rrëzimi i padisë passjell dhe përcaktimin e palës së cilës duhet t’i ngarkohen shpenzimet gjyqësore.

87

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/d të Kodit të Procedurës

Civile,

V E N D O SINdryshimin e vendimit nr.220, datë 18.04.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të

vendimit nr.1376, datë 14.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe rrëzimin e padisë së paditësit Fuat Zotaj.

Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.

Tiranë, më 10.11.2011

88




Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarGuxim Zenelaj AnëtarMajlinda Andrea AnëtareMirela Fana Anëtar


PADITËS: SHEFQET KAMBERI, përfaqësuar nga av. Lulzim Koka

TË PADITUR: KOMISIONI VENDOR I VLERËSIMIT TË TITUJVE TË PRONËSISË, në mungesë

ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË, përfaqësuar nga juristi Arjan Halilaj

PERSON I TRETË: ZOJE ÇAUSHI, përfaqësuar nga av. Aranit Roshi

OBJEKTI:Shfuqizim i vendimit nr.1, datë 26.02.2010

i Komisionit të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë.Sigurimi i padisë, duke vendosur të urdhërohet

Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë të kufizojë veprimet mbi pasurinë e rikonfirmuar

me vendimin nr.1, datë 26.02.2010 të Komisionit të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë

dhe të pezullohet ekzekutimi i këtij vendimi deri në zgjidhjen e çështjes me vendim të formës së prerë.Baza Ligjore: Nenet 202 e vijues, neni 329 të K.Pr.Civile.

Ligji nr.9948, datë 07.07.2008; V.K.M. nr.1269, datë 17.09.2008.

Ligji nr.7843, datë 19.07.1994. Ligji nr.7501, datë 19.07.1991.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1615 Akti, datë 12.05.2011, ka vendosur:

Mospranimin e kërkesës së personit të tretë Zoje Çaushi për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile nr.1615 Akti.

89

Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim të veçantë personi i tretë, Zoje Çaushi, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës së shkallës së parë është i padrejtë dhe në kundërshtim me ligjin.- Për shkak se vendimi i arsyetuar i gjykatës nuk na është vënë në dispozicion, shkaqet

e plota të kundërshtimit të vendimit do t’i paraqesim në një plotësim të tij, sapo të na vihet në dispozicion vendimi i plotë i gjykatës.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e personit të tretë Zoje

Çaushi avokatin Aranit Roshi, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor; përfaqësuesin e paditësit Shefqet Kamberi, avokatin Lulzim Koka, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; përfaqësuesin e të paditurit Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, juristin Arjan Halilaj, që e la në çmim të gjykatës; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,


1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Shefqet Kamberi pretendon se, në zbatim të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”, me Aktin e Marrjes së Tokës në Pronësi nr.449, të vitit 1992 nga Komisioni i Ndarjes së Tokës së Komunës Kashar, Tiranë është trajtuar me tokë bujqësore me sipërfaqe të përgjithshme prej 11.500 m2, sipërfaqe kjo e ndarë në 7 pasuri, me numër respektiv dhe kufizimet përkatëse për secilën pasuri. Kjo pasuri është regjistruar pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.

2. Nga ana tjetër, familja e përfaqësuar nga Zoje Çaushi, me Aktin e Marrjes së Tokës në Pronësi nr.409 të Komisionit të Ndarjes së Tokës të fshatit Katund i Ri, është trajtuar me një sipërfaqe toke bujqësore prej 4.000 m2, me nr.parcele 208, me kufizimet përkatëse.

3. Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, pasi ka konstatuar se në arshivën e saj mungonte akti origjinal i marrjes së tokës në pronësi të familjes bujqësore “Çaushi”, i është drejtuar Komisionin të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefekturës së Qarkut Tiranë, duke kërkuar verifikimin e ligjshmërisë së aktit të marrjes së tokës në pronësi të familjes bujqësore të përfaqësuar nga Zoje Çaushi.

4. Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefekturës së Qarkut Tiranë, me vendimin nr.1, datë 26.02.2010, ka vendosur:

“1. Rikonfirmimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të Aktit të Marrjes së Tokës bujqësore në pronësi të familjes bujqësore të përfaqësuar nga znj. Zonje Çaushi.

Akti i Marrjes së Tokës në Pronësi është lëshuar nga Komisioni i Ndarjes së Tokës i fshatit Katund i Ri, numri i tij 409, datë lëshimi nuk ka, numri i ngastrës është 208 sipas AMTP-së dhe 208/37 sipas HTR-së, e emëruar Bregu i Lanës, lloji i pasurisë (ngastrës) është “Arë”, sipërfaqja 4000 m2, ngastra kufizohet në Veri me Hekurudhën, në Lindje me Banorët e Katundit të Ri, në jug me fabrikën e Letrës dhe në Perëndim me rrugën e Trenit. Nga verifikimi i bërë rezulton se kjo ngastër aktualisht kufizohet në Veri me Kanal, në Lindje me z. Ilir Linxa, në Jug me z. Muharrem Bajraktari dhe në Perëndim me Rrugë.

2. Plotësimin e “Aktit të Rikonfirmimit” të AMTP-së, i cili ka kaluar procesin e shqyrtimit të vlefshmërisë ligjore”.

4.1. Prefektura e Qarkut Tiranë me aktin nr.1 (nuk ka datë) ka vendosur rikonfirmimin e titullit të pronësisë të sipërpërmendur lëshuar në emër të Zoje Çaushi.

5. Edhe paditësi i këtij gjykimi, Shefqet Kamberi ka paraqitur kërkesë pranë Prefekturës së Qarkut Tiranë, duke pretenduar se ka mbivendosje midis pronës së tij prej

90

4.000 m2 me atë të familjes “Çaushi” dhe se akti i marrjes së tokës në pronësi i kësaj familje është i falsifikuar. Gjithashtu, paditësi ka bërë kallëzim penal për falsifikim të dokumentacionit të marrjes së tokës në pronësi nga familja “Çaushi”.

6. Ndërkohë, paditësi Shefqet Kamberi ka ankimuar vendimin e Komisionit Vendor të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë në Komisionit Qeveritar të Tokës. Nga aktet e dosjes gjyqësore nuk rezulton të ketë përgjigje nga ky komision.

7. Paditësi Shefqet Kamberi, me pretendimin se akti i marrjes në pronësi të tokës për familjen “Çaushi” është absolutisht i pavlefshëm, pasi parcela nr.208 i është dhënë atij në pronësi; kjo parcelë është në juridiksionin e fshatit Kashar dhe jo të fshatit Katund i Ri; person i tretë nuk ka qenë banor e këtij fshati; kjo tokë posedohet prej tij që prej vitit 1991 dhe se ka mbivendosje për 4.000 m2, si dhe vendimi nr.1, datë 26.02.2010 i Komisionit Vendor të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë është marrë në kundërshtim me ligjin, me padinë e datës 12.03.2010, ka kërkuar shfuqizimin e tij.

8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1615 Akti, datë 12.05.2011, ka vendosur: “Mospranimin e kërkesës së personit të tretë Zoje Çaushi për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile nr.1615 Akti”.

8.1. Në rrëzimin e kërkesës, gjykata, pasi citon nenet 18, 116, 117, 137 të Kodit të Procedurës Administrative, ligjin nr.9948, datë 07.07.2008 (nenin 6), nenin 328 të Kodit të Procedurës Civile, arsyeton:

- “Në ligjin e posaçëm nuk ka asnjë parashikim tjetër të posaçëm lidhur me ankimin administrativ për vendimin e marrë nga i padituri dhe pretendimi i personit të tretë referuar parashikimit të bërë nga neni 6 të ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 nuk është i bazuar në ligj. Ligji i posaçëm kur ka parashikuar ankimin administrativ të çdo pale të interesuar, e ka parashikuar atë si mundësi për t’u ankuar për të rishqyrtuar vendimin e marrë dhe jo detyrim për ankim pranë tij. Në asnjë rast ky ankim administrativ nuk është detyrues për subjektin e interesuar”.

- “Gjithashtu paditësi...ka pretenduar se akti i palës së paditur është një akt absolutisht i pavlefshëm, që nëse vërtetohet ky fakt në interpretim të parashikimeve të bëra nga nenet 116 dhe 117 të K.Pr.Administrative ky akt nuk mund të prodhojë asnjë pasojë, dhe në këto rrethana e drejta e aksesit në gjykatë për shkaqe që rrjedhin nga veprimtaria e organeve shtetërore që passjellin nxjerrjen e një akti administrativ absolutisht të pavlefshëm nuk mund t’u mohohet subjekteve të interesuara,...”.9. Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim të veçantë personi i tretë, Zoje Çaushi, me

të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Ligji i zbatueshëm

10. Dispozita e Kodit të Procedurës Civile; dispozitat e Kodit të Procedurave Administrative dhe ato të ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore” i ndryshuar, në të cilat është parashikuar:

10.1. Neni 36§1 i K.Pr.Civile: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta”.

10.2. Neni 117/1-2 i K.Pr.Administrative: “1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore, pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.

2. Secila palë e interesuar mund të kërkoje që akti administrativ të shpallet absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë”.

91

10.3. Neni 6 i ligjit nr.9948, datë 07.07.2008: “KQT-ja ka detyrat dhe përgjegjësitë e mëposhtme:

1. Drejton dhe mbikëqyr veprimtarinë e komisionit vendor të vlerësimit të titujve të pronësisë (KV), nëpërmjet:

d) shqyrtimit të ankimeve për vendimet që kanë marrë KV-të”.


11. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga personi i tretë, Zoje Çaushi, nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cënimin e vendimit nr.1615 Akti, datë 12.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është rrëzuar kërkesa për nxjerrjen e çështjes civile nr.7235/1615 Akti, datë regjistrimi 18.03.2010 jashtë juridiksionit gjyqësor.

12. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte dhe vendimit të gjykatës, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se çështja objekt gjykimi i përket juridiksionit gjyqësor.

13. Ky Kolegj e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga gjykata e shkallës së parë.

14. Rrëzimin e kërkesës së personit të tretë për nxjerrjen e çështjes objekt gjykimi jashtë juridiksionit gjyqësor, gjykata e shkallës së parë e mbështet në dy argumente.

14.1. Së pari, ndonëse ligji ka parashikuar si strukturë të veçantë Komisionin Qeveritar të Tokës (KQT), i cili drejton dhe mbikqyr veprimtarinë e komisioneve vendore edhe nëpërmjet ankimeve për vendimet që kanë marrë këto të fundit, por ankimi është parashikuar si mundësi dhe jo si detyrim për subjektet e interesuara.

14.2. Së dyti, pala paditëse me padinë në shqyrtim konteston vendimin nr.1, datë 26.02.2010 të Komisionit të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë Prefekturës së Qarkut Tiranë dhe aktin e marrjes së tokës në pronësi të komisionit të ndarjes së tokës në favor të personit të tretë si akte administrative absolutisht të pavlefshme.

15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar objektit dhe shkakut ligjor të padisë objekt shqyrtimi, në interpretim të dispozitave të cituara më lart, vlerëson se, në kushtet kur mosmarrëveshja objekt gjykimi ka për objekt pavlefshmërinë e akteve administrative, gjejnë zbatim dispozitat mbi juridiksionin e shqyrtimit të mosmarrëveshjeve me karakter administrativ, të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile (Pjesa e Parë, Titulli III, Kreu II, Gjykimet e posaçme).

15.1. Krahas rregullave me karakter të përgjithshëm të Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit të Procedurës Administrative, padia objekt gjykimi është mbështetur dhe në rregullat e posaçme që parashikohen nga dispozitat e ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”.

16. Ndryshe nga sa pretendohet nga personi i tretë në ankimin e veçantë dhe në seancë gjyqësore, ky Kolegj vlerëson se gjykata nuk ka pengesë ligjore për të marrë në shqyrtim padinë e paditësit Shefqet Kamberi. Kjo për arsye se në dispozitat e ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, i ndryshuar, nuk parashikohet rruga e ankimit administrativ në mënyrë të detyrueshme.

16.1. Qëllimi i ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin, e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”, nuk rezulton të jetë krijimi i një procedure të detyrueshme administrative e cila do t’i paraprijë procedurës gjyqësore.

16.2. Që procedura administrative të jetë e tillë e të mos lejojë shqyrtimin gjyqësor të konfliktit pa u shteruar paraprakisht kjo rrugë, ajo jo vetëm që duhet të jetë e detyrueshme, por njëkohësisht nëpërmjet kësaj rruge duhet t’i jepet çështjes një zgjidhje në themel. Pra rruga administrative duhet të jetë efektive në kuptim të nenit 13 të KEDNJ.

92

16.3. Pra ligji nuk synon të krijojë rrugë të detyrueshme administrative dhe as të shmangë aksesin e drejtpërdrejtë në gjykatë të individëve të pajisur me akt të marrjes së tokës në pronësi.

17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se juridiksioni është çështje që përcaktohet shprehimisht nga ligji dhe nuk mund të përcaktohet mbi interpretimet apo qëndrimet që rrjedhin nga dispozitat me karakter referues, sikurse pretendohet nga personi i tretë.

18. Sipas nenit 36§1 të Kodit të Procedurës Civile janë në juridiksionin gjyqësor të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta.

19. Një çështje mund të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor kur ligji në mënyrë eksplicite ka përcaktuar se subjekti pretendues, përpara se t’i drejtohet gjykatës, duhet të shterojë juridiksionin administrativ. Në këto raste mosndjekja e juridiksionit administrativ pengon marrjen në shqyrtim të çështjes nga ana e gjykatës.

20. Duke iu kthyer rastit konkret, në vijim të logjikës juridike të përdorur më sipër, Kolegji Civil gjykon se konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë është i drejtë, pasi në vështrim ligjit nr.9948, datë 07.07.2008 “Për shqyrtimin, e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore” për subjektet që mund të cënohen nga vendimet e Komisioneve Vendore të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë mbi tokën bujqësore nuk ka ndonjë dispozitë që të parashikojë në mënyrë të detyrueshme, pa ekuivoke, rrugën administrative të ankimit ndaj këtyre vendimeve, si dhe modalitetet e ankimit.

20.1. Subjekti që pretendon se nga vendimi i Komisioni Vendor të Vlerësimit të Titujve të Pronësisë cënohet në të drejtat apo interesat legjitime mund ta godasë atë drejtpërdrejt në gjykatë. Për pasojë, paditësi legjitimohet t’i drejtohet gjykatës. Legjitimimi (locus standi) i këtij subjekti konsiston në kuptimin që ai ka të drejtën për të vënë në lëvizje një proces gjyqësor kundër aktit administrativ për të cilin pretendon si më sipër.

21. Edhe për sa paditësi pretendon pavlefshmërinë absolute të akteve administrative, Kolegji Civil gjykon se konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë është i drejtë, pasi nuk mund të kushtëzohet shqyrtimi i kërkesës për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një akti administrativ me ndjekjen e ndonjë rruge administrative.

21.1. Subjekti që pretendon pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, kur prej tij cënohet në të drejtat apo interesat legjitime, mund ta godasë atë drejtpërdrejt në gjykatë. Nëse pretendimet e palës paditëse janë apo jo të mbështetura në ligj e në gjendjen e faktit, këto janë çështje që do të shqyrtohen nga gjykata dhe që do të zgjidhen me vendimin përfundimtar të saj.

21.2. Ky qëndrim buron dhe nga përmbajtja e nenit 117 të Kodit të Procedurës Administrative në të cilin është parashikuar se për rastet kur pretendohet për pavlefshmëri absolute të aktit administrativ, çdo person i interesuar ka të drejtë t’i drejtohet drejtpërsëdrejti gjykatës dhe të kërkojë që të konstatohet si i tillë. Këtë gjë mund ta bëjë edhe organi që ka nxjerrë aktin me nismën e tij pa ia kërkuar askush, mjafton që ta konstatojë pavlefshmërinë e aktit. Por kjo nuk pengon personin e interesuar t’i drejtohet gjykatës për konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ.

22. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.1615 Akti, datë 12.05.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet lënë në fuqi.

93


Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.1615 Akti, datë 12.05.2011 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 10.11.2011

94




Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarMajlinda Andrea AnëtareGuxim Zenelaj AnëtarMirela Fana Anëtare


PADITËS: ODHISE JORGJI, LIGOR JORGJI, ABEDIN FOCI, VLADIMIR VASI, PETRAQ VASI, OSMAN FOCI

I PADITUR: AGJENSIA E KTHIMIT E KOMPENSIMIT TË PRONAVE

KËRKUES: BLENDI VATHI, FIQIRETE HIDI, NAZMIJE VATHI, ZANA HALEBI, BAJRAM HALEBI, QEREM VATHI, NAIME VATHI, ALMA HALEBI,VJOLLCA SEFERI

OBJEKTI:Kundërshtim i vendimit nr.3487, datë 02.05.1996

të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Kundërshtim i vendimit nr.1220, datë 25.02.1995

i Komisionit të Kthimit e Kompensimit të Pronave.Baza ligjore: Neni 503 e vijues i K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4150 datë, 22.12.2000, ka vendosur:

Pushimin e gjykimit të çështjes midis palëve me ankues, Eqerem Vathi, etj., dhe të paditurit K.K.K. Pronave dhe Abedin Foci, etj.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin civil nr.636, datë 24.05.2001, ka vendosur: Prishjen e vendimit të mësipërm dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

95

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin civil nr.3927, datë 16.11.2001, ka vendosur.

Rrëzimin e padisë së kundërshtimit të të tretit, ndaj vendimit gjyqësor nr.3487, datë 02.05.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si të pabazuar në prova e në ligj.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.273, datë 07.03.2002, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.3927, datë 16.11.2001 të Gjykatës Rrethit Tiranë duke e lënë çështjen për shqyrtim në Gjykatën e Apelit Tiranë, me tjetër trup gjykues.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin civil nr.1, datë 18.03.2005 ka vendosur:Pranimin e kërkesë padisë së kërkuesve: Eqerem Vathi, Blendi Vathi, Bajram Vathi, Vjollca Seferi, Zana Halebi, Alma Halebi, Nezmine Vathi, Naim Vathi, Fiqerete Hidi.Ndryshimin e vendimit civil nr.3487, datë 02.05.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe njohjen pronar të kërkuesve për sipërfaqen prej 6000 m2

të ndodhur në ish lagjen Ismail Efendi (Sinori Hallias) që kufizohet: L - Rrugë pa krye, P - Tokë e Musa Vathit, V - Ali Kastrati, J- Rruga “Bajram Curri”. Kompensimin e kësaj sipërfaqe prej 6000 m2 si sipërfaqe e zënë në një nga mënyrat që parashikon ligji nr.7698, datë 15.04.1993 .

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin civil nr.595, datë 11.05.2006 ka vendosur :

Lënien në fuqi të vendimit nr.1, datë 18.03.2005 të Gjykatës së Apelit Tiranë për pjesën që pranon kundërshtimin e të tretit dhe shfuqizimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues lidhur me kërkesën për caktimin e sipërfaqeve që duhen kthyer si të lira, ose trajtuar si të zëna, duke lënë detyrat përkatëse.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.954, datë 11.07.2007, ka vendosur: Pranimin e kërkesës së kërkuesve Eqerem Vathi, etj, duke i kthyer si të lira sipërfaqet (sipas skicës) S-7 prej 375 m2, S-8 prej 825 m2, S-6 prej 1406 m2. Sipërfaqe të ndodhura në pronën e tyre prej 6000 m2, njohur me Vendimin nr.1, datë 18.03.2005, të Gjykatës së Apelit Tiranë, lënë në fuqi me vendimin nr.595, datë 11.05.2006 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë. Planvendosja e aktit të ekspertimit pjesë e këtij vendimi.

Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs paditësat Petraq e Vladimir Vasi, Anastasi Xhaferi, me anën e të cilit kërkojnë, prishjen e vendimit nr.954, datë 11.07.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe gjykimin në fakt, duke vendosur të drejtën e kompensimit të familjes Vathi për sipërfaqen prej 1120 m2, me pretendimin se:

- Siç rezulton nga materiali gjyqësor, me vendimin nr.175, datë 09.01.1958 të K.E. i K.P. të Rrethit Tiranë midis shpronësimit të disa pronave për interes publik, për nevoja të Ministrisë së Brendshme, ka shpronësuar 18 familje, midis tyre dhe Jorgo Vasi, i cili me lejen e ndërtimit me nr.15 të vitit 1959 ka bërë ndërtimin e një banese private në emër të Jorgo Vasit. Prona rrjedh nga kontrata e blerjes midis Ramazan Topuzi dhe blerës Sotir Kosta (vjehri Jorgo Vasit.) Kjo pronë prej 120 m2 ndërtuar mbi një sipërfaqe prej 1120 m2 e regjistruar me nr.Hipotekor 191, datë 24.06.1981.

96

- Në kushtet kur nga gjithë praktika e kësaj çështje, kjo sipërfaqe prej 1120 m2 ka qenë gjithmonë në përdorim të familjes Vasi, në të cilën janë kryer një sërë ndërtimesh, si një pronë e përcaktuar me kufizime përkatëse e rrethuar me mur dhe e pasqyruar si e tillë edhe me hartat topografike të vitit 1980 dhe pasi, pavarësisht nga ana e faktit që ajo si pronë i është njohur familjes Vathi, kurrsesi nuk mund të konsiderohet si një truall i lirë për t’iu kthyer ish pronarit, por si një truall i zënë në kuptim të Urdhëresës nr.3 të K.M. dalë në zbatim të Ligjit 7698, datë 15.04.1993. Gjykata në vlerësimin e konkluzioneve të grupit të ekspertëve nuk ka pasur parasysh pretendimet e palës sonë:

- Për sa parashtruam më sipër, me anë të këtij rekursi kërkojmë nga ana e Gjykatës së Lartë prishjen e këtij vendimi të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt të vendosë të drejtën e kompensimit të familjes Vasi për sipërfaqen prej 1120 m2.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. V.Ikonomi, që kërkoi ndryshimin

e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe duke e zgjidhur çështjen në themel të pranohet kërkesë padia, av. B.Fejzo, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ë R E NKa rezultuar e provuar se K.K.K.Pronave Tiranë, trashëgimtarëve të ish pronarit

Muharem Vathi, me vendimin nr.1220, datë 25.03.1995 u ka njohur një sipërfaqe 6000 m2 truall dhe u ka kthyer si të lirë vetëm 2610 m2, në lagjen Allias, pronë të cilën trashëgimtarët Vathi e kanë regjistruar në Z.R.P.Paluajtshme. Ndërsa pjesa tjetër u është kompensuar në bazë të ligjit.

Nga ana tjetër paditësat në këtë proces, Abedin Toci, etj., janë vënë në dijeni të këtij vendimi dhe duke pretenduar se familja Vathi nuk është pronare në këtë sipërfaqe pasi ajo (prona) është e tyre, me kërkesë me kundërshtimin e të tretit e me objekt anullimin e vendimit të K.K.K.Pronave nr.1220, datë 25.03.1995, pretendojnë se ky vendim është marrë në kundërshtim me ligjin.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin civil nr.3487, datë 25.02.1996, ka vendosur të anullojë vendimin nr.1220, datë 02.03.1996 të K.K.K.Pronave të Rajonit nr.3 Tiranë, vendim i cili ka marrë formë të prerë.

Kërkuesit trashëgimtarë të Muharrem Vathit, meqenëse nuk kanë qenë palë në këtë proces, por nga vendimi i mësipërm u cënohen drejtpërsëdrejti interesat, kanë bërë padi në gjykatë me objekt kundërshtimin e vendimit nr.3487, datë 02.25.1996 të Gjykatës së Rrethit Tiranë.

Në përfundim të disa gjykimeve, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.954, datë 11.07.2007, që është edhe objekt i këtij gjykimi në Gjykatën e Lartë, ka vendosur:

Pranimin e kërkesës së kërkuesve Eqerem Vathi, etj., duke i kthyer si të lira sipërfaqet (sipas skicës) S-7 prej 375 m2, S-8 prej 825 m2, S-6 prej 1406 m2. Sipërfaqe të ndodhura në pronën e tyre prej 6000 m2, njohur me vendimin nr.1, datë 18.03.2005 të Gjykatës së Apelit Tiranë, lënë në fuqi me vendimin nr.595, datë 11.05.2006 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë. Planvendosja e aktit të ekspertimit pjesë e këtij vendimi.

Duke konstatuar se pretendimet e ngritura në rekurs nga pala paditëse nuk qëndrojnë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të lihet në fuqi.

97

Paditësat në rekurs kanë pretenduar për zbatim të gabuar të ligjit dhe interpretim jo ligjor të provave nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë. Pretendimet e tyre konsistojnë në faktin se trualli që gjykata ia ka kthyer kërkuesve trashëgimtarëve të Muharem Vathit në kuptim të ligjit nuk është i lirë. Paditësat mbi këtë truall kanë ndërtuar banesa. Po kështu paditësat kanë pretenduar se nga pikëpamja e faktit provohet edhe në këtë gjykim se toka objekt gjykimi nuk është e trashëgimtarëve të Muharrem Vathit, por e paditësve, d.m.th. trashëgimtarëve të familjes Ismail Foci, Olimbi Jorgji dhe asaj Vasi, kjo del qartë nga regjistrimet kadastrale para reformës agrare, si dhe nga fakti se paditësat Abedin Foci, etj., disponojnë gjithë dokumentacionin, dokumente shpronësimi në emër të tyre të tokës objekt gjykimi. Ata gjithashtu pretendojnë në rekurs se trashëgimtarët e Muharrem Vathit nuk kanë asnjë lloj akti shtetëzimi apo konfiskimi sikurse kërkon neni 1 i ligjit 7698, datë 15.04.1993 ”Për kthimin dhe kompensimin e pronës”. Kundërshtimi i të tretit është jashtë afatit ligjor, pasi padia është bërë 17.03.2000, ndërsa vendimi i Gjykatës Tiranë që kundërshtohet mban datën 02.05.1996. Pra kërkesa është jashtë afatit ligjor dhe kërkuesit i është parashkruar e drejta e padisë sipas kundërshtimit të të tretit.

Lidhur me pretendimin e paditësit se gjykata e apelit duhet të konsideronte të zënë truallin e të paditurve mbi të cilin nga ana e paditësave janë ndërtuar pa leje tre shtëpi banimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen të pabazuar dhe jashtë objektit të këtij gjykimi. Ky gjykim ka për objekt të saj ndryshimet e mundshme të vendimit 1220, datë 25.03.1995 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave pranë Bashkisë Tiranë dhe nuk është një padi rivendikimi ndaj familjes Vasi. Nëse ndërtimet pa leje mbi truallin në konflikt janë legalizuar apo janë në proces legalizimi, ky është një pretendimin i cili mund të ngrihet në rast të një gjykimi eventual lidhur me dorëzimin e truallit, apo me ndonjë tjetër objekt të ndryshëm nga ky që ka të bëjë me ndryshimin e vendimit të K.K.K.Pronave.

Lidhur me pretendimet e tjera të ngritura në rekurs, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i gjen ato të pabazuara për shkak se të gjithave iu është dhënë zgjidhje përfundimtare me vendimin civil nr.595, datë 11.05.2006 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, vendim me të cilin, duke u lënë pjesërisht në fuqi vendimi nr.1, datë 18.03.2005 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është pranuar se pronarë të truallit për të cilin paditësat kanë pretenduar se janë pronarë janë trashëgimtarët e familjes Vathi. Duke i dhënë përfundimisht zgjidhje pretendimit të paditësave për pronësi mbi truallin, Gjykata e Lartë ka orientuar Gjykatën e Apelit Tiranë që të saktësojë vetëm lidhur me sipërfaqet që në momentin e vendimit të K.K.K.Pronave kanë qenë të zëna apo të lira dhe që në kuptim të ligjit duhet t’i kthehet po t’i kompensohet pronarëve në njërën prej formave të parashikuara nga ligji.

Në zbatim të këtyre detyrave, nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë, pasi është caktuar edhe një grup ekspertësh, është arritur në përfundimin se lidhur me sipërfaqet, S-7 prej 375 m2, S-8 prej 825 m2, S-6 prej 1406 m2 (në këtë sipërfaqe janë bërë dhe ndërtimet pa leje nga ana e paditësve) për të cilat K.K.K.Pronave i kishte konsideruar të zëna, duke qënë në fakt të lira duhet t’i kthehen pronarëve si të tilla.

Edhe Kolegji Civil çmon se sipërfaqja e truallit mbi të cilin paditësat kanë ndërtuar tre shtëpi banimi me të drejtë është konsideruar si e lirë nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë, pasi rezulton se jo vetëm këto ndërtime janë pa leje të organeve kompetente, por edhe sepse ato janë ndërtuar rreth vitit 1998, pra pasi nga ana e K.K.K.Pronave pranë Bashkisë Tiranë është marrë vendimi nr.1220, datë 25.02.1995, ç’ka tregon se kur ky Komison këtë truall e ka konsideruar të zënë, në fakt ai ka qenë truall i lirë sipas kuptimit të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”.

98


V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit nr.954, datë 11.07.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 10.11.2011

99






PADITËS: ZAGULLA TAVANXHIUI PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E BUJQËSISË

DHE USHQIMIT FIER

OBJEKTI:Njohje pronësie mbi një truall prej 570 m2.

Baza ligjore: Neni 168 i K.Civil dhe neni 32 i K.Pr.Civile

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1283, datë 21.09.2006, ka vendosur: Pranimin e padisë së paditësës Zagulla Tavanxhi kundër palës së paditur Drejtoria Rajonale e Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit, me Objekt “Njohje pronësie mbi një sipërfaqe toke truall prej 570 m2, duke njohur paditësin Zagulla Tavanxhi pronar të një sipërfaqe trualli prej 570 m2 ndodhur në Mbrostar Fier ka këto kufizime: V - rrugë kryesore e lagjes për në Fier, J - magazinë e Berti Cukos, L – ofiçinë, P - rrugë lagje.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.345, datë 29.05.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.1283, datë 21.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs Avokatura e Shtetit, me anën e të cilit ka kërkuar prishjen e vendimit nr.1283, datë 21.09.2006 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Fier dhe pushimin e gjykimit të çështjes, duke parashtruar shkaqet e rekursit:

- Arsyetimet e gjykatave nuk qëndrojnë, pasi shitja e truallit në atë periudhë ka qenë e ndaluar nga ligji, pasi toka ishte jashtë qarkullimit civil dhe në këto kushte nuk jemi në kushtet e parashikuar nga neni 168 i K.Civil.

- Thirrja me cilësinë e të paditurit të Drejtorisë së Bujqësisë dhe Ushqimit nuk është e bazuar, pasi në të gjitha praktikat ligjore nuk rezulton që ky ent të jetë pronar i truallit dhe ne mendojmë se të paditurit i mungon legjitimimi pasiv.

100

- Për të gjitha arsyet që shprehëm më sipër, në bazë të nenit 485/e të K.Pr.Civile, kemi kërkuar: Prishjen e vendimit nr.1283, datë 21.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe vendimit nr.345, datë 29.05.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi; pa

praninë e palëve, të cilat nuk u paraqitën në gjykim pa shkak të arsyeshëm,

V Ë R E NPaditësja Zagulla Tavanxhiu, ka qenë punonjëse në ish-Ndërmarrjen Bujqësore

Grecalli Fier.Me kontratën e shitblerjes datë 21.07.1993, në bazë të ligjit nr.7491, datë 29.04.1994,

e vendimit nr.452 të Këshillit të Ministrave, paditësja ka blerë nga e paditura D.R.B.U. dhe Mbrojtjes së Konsumatorit, objektin “Hangar” nr.1 me sipërfaqe 234 m2, duke e marrë në dorëzim këtë njësi. Dega e Agjensisë së Privatizimit me kontratën e shitjes datë 30.05.1994, ka bërë shitjen në favor të paditëses Zagulla Tavanxh,i në të cilën është specifikuar sipërfaqja e një trualli prej 570 m2 e në të njëjtën datë është transkriptuar në hipotekë.

Për efekt të regjistrimit të pronës në Z.R.P.P. Fier ka kërkuar nga paditësja dokumentacionin e nevojshëm. Meqenëse paditësja për pronën e sipërpërmendur nuk ka dokumentacion tjetër por vetëm notën e transkriptimit nr.943 regj. (pa datë), bazuar mbi kontratën e shitjes ku shprehimisht është përcaktuar se paditësja është bërë pronare e truallit prej 570 m2 të objektit magazinë pjesë këmbimi të Ndërmarrjes Bujqësore Grecalli sipas kufizimeve përkatëse dhe e ka poseduar atë qetësisht, kërkon nga gjykata nëpërmjet kësaj padie të njihet pronare e sipërfaqes prej 570 m2, bazuar në nenin 168 të K.Civil.

Paditësja pretendon se i është drejtuar gjykatës me këtë padi pasi nuk ka mjet tjetër ligjor për të realizuar këtë të drejtë, për arsye se pala e paditur, D.R.B.U. dhe Mbrojtës së Konsumatorit, nuk disponon dokumente nga dosja përkatëse e paditëses Zagulla Tavanxhiu. (provuar me vërtetimin negativ nr.174 i DPA Fier, datë 06.04.2006, se nuk ka dokumentacion të Degës së Privatizimit të NB-ve Fier.)

Në këto rrethana, pala paditëse në pretendimet e veta ka parashtruar se, nga që sendin e disponon për më shumë se 10 vjet, i plotëson kushtet e parashikuara nga neni 168 i K.Civil për fitimin e pronësisë.

Mbi bazën e pretendimeve të paditëses, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka vendosur të pranojë kërkesë padinë, vendim ky që është lënë në fuqi edhe nga Gjykata e Apelit Vlorë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të bazuara në ligj pretendimet e ngritura në rekursin e avokaturës së shtetit, çmon se vendimet e dy gjykatave duhet të prishen dhe kërkesë padia duhet të rrëzohet.

Paditësja, duke përdorur si bazë ligjore dispozitën e nenit 168 të K.Civil, ka kërkuar gjyqësisht që të njihet gjykata të detyrojë Drejtorinë Rajonale të Bujqësisë dhe Ushqimit Fier të njohë pronare paditësen për një sipërfaqe prej 570 m2 tokë.

Paragrafi i parë i dispozitës së nenit 168 të K.Civil përcakton se: “Personi që ka fituar me mirëbesim një send në bazë të një veprimi juridik për kalimin e pronësisë dhe që nuk është i ndaluar nga ligji, bëhet pronar i këtij sendi pas një posedimi të pandërprerë prej pesë vjetësh kur sendi është i luajtshëm dhe prej 10 vjetësh kur ai është i paluajtshëm”. Ndërsa paragrafi i tretë i kësaj dispozite ka parashikuar se: “Nuk mund të fitohet me parashkrim fitues një send që është pronë publike e patjetërsueshme”.

101

Siç del qartë nga përmbajtja e kësaj dispozite, përdorimi nga paditësja e nenit 168 të K.Civil si baza ligjore për të kërkuar të drejtën që pretendon në rastin objekt gjykimi është i pabazuar.

Nga aktet e administruara në gjykim rezulton se paditësja, me cilësinë e ish punonjëses së N.B. Gracalli Fier, ka përfituar të drejtën e blerjes së një hangar, i cili ka pasur një sipërfaqe prej 234 m2. Duke qenë se ky hangar ka qenë në pronësi të palës së paditur, është përpiluar edhe kontrata e shitblerjes e datës 21.07.1993, e cila bën fjalë për shitjen nga pala e paditur tek paditësja e hangarit me sipërfaqe 234 m2. Ndërkohë pretendohet se në kontratën midis Agjencisë së Privatizimit Dega Fier dhe paditëses është përpiluar një kontratë shitje trualli prej 570 m2, e cila është transkriptuar në hipotekë sipas dokumentacionit të administruar në dosje. Pra rezulton qartë që edhe nëse do të ekzistonte një kontratë e tillë ndërmjet Agjencisë së Privatizimit dhe paditëses (fakt të cilin ka qenë paditësja e detyruar ta vërtetojë gjyqësisht duke mos disponuar këtë kontratë), kjo kontratë, ndryshe nga parashikimet e paragrafit të parë të nenit 168 të K.Civil, do të ishte një veprim juridik i ndaluar nga ligji sepse është disponuar mbi një tokë shtetërore të cilën nuk e ka pasur në pronësi shitësi.

Për këtë shkak, por edhe bazuar në paragrafin e tretë të dispozitës së nenit 168 të K.Civil, të dyja gjykatat duhet të kishin rrëzuar kërkesë padinë, pasi duke qenë se ndodhemi përpara një prone publike, paditësja nuk mund të fitonte pronësinë me institutin e parashkrimit fitues.

I gabuar është vendimi i gjykatave edhe në pjesën që ka pranuar të legjitimojë të paditurin, i cili në këtë gjykim del qartësisht se i mungon legjitimiteti pasiv. I padituri nuk mund të thirrej si palë në gjykim, ndërkohë që e vetmja marrëdhënie që ai ka me paditësen është një kontratë shitblerje e një hangar me sipërfaqe 234 m2, marrëdhënie që nuk kontestohet nga paditësja dhe që nuk ka lidhje me konfliktin objekt i këtij gjykimi. Po kështu, nuk rezulton që i padituri të jetë pronar i truallit që paditësja ka kërkuar të njihet pronare.


V E N D O S INdryshimin e vendimit nr.345, datë 29.05.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të

vendimit nr.1283, datë 21.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në ligj.

Tiranë, më 10.11.2011

102




Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarMajlinda Andrea Anëtare Guxim Zenelaj AnëtarEdmond Islamaj Anëtar


PADITËS: H. XH., përfaqësuar nga av.Vadiola MuçaI PADITUR: E. D., përfaqësuar nga av. Bashkim Sulstarova

OBJEKTI I PADISË:Dhënia e të drejtës për të ushtruar i vetëm të drejtën prindërore për djalin tim I. Xh.

e lënien për banim së bashku me mua, heqjen e përgjegjësisë prindërore për të paditurën

në lidhje me fëmijën I. Xh.Baza Ligjore: Ligji 9062, datë 08.05.2003 Kodi i Familjes,

neni 349 e vijues i K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.655, datë 06.02.2007, ka vendosur:Pranimin e pjesshëm të padisë së ngritur nga paditësi H. Xh.Paditësit H. Xh. t’i jepet e drejta e ushtrimit të përgjegjësisë prindërore duke iu lënë fëmija I. Xh. i datëlindjes 23.09.2001 për rritje, edukim e banim atij.E paditura E. D. të ketë të drejtën e takimit me fëmijën I. Xh. javën e parë dhe të tretë të çdo muaji prej orës 10.00 të ditës së shtunë deri në orën 10.00 të ditës së dielë, si dhe ta marrë 15 ditë për pushime verore në muajt Korrik-Gusht.Rrëzimin e padisë në pjesën që bën fjalë për heqjen e përgjegjësisë prindërore.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.368, datë 19.02.2008, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.655, datë 06.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë lidhur me dhënien e të drejtës të ushtrimit të përgjegjësisë prindërore duke iu lënë fëmija I. Xh. për rritje e edukim paditësit H. Xh. dhe për rrëzimin e kërkesë padisë për heqjen e të drejtës prindërore të paditurës.Ndryshimin e vendimit lidhur me të drejtën e takimit duke pasur të drejtën e takimit e paditura E. D. çdo javë duke e marrë të shtunën nga ora 10.00 e dorëzuar të dielën në ora 10.00 dhe ta marrë 15 ditë për pushime verore në muajt Korrik e Gusht.

103

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi H. Xh. më datë 03.03.2008, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit lidhur me mënyrën e takimit të fëmijës me të paditurën, për këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit, Kodit të Familjes dhe dëmton rëndë interesat e fëmijës dhe kushtet për rritjen e tij në një mjedis të shëndetshëm psikologjik. Ka rreth 4 vjet që e paditura më ka braktisur mua dhe fëmijën. Ajo për asnjë moment nuk ka përmbushur gjatë kësaj kohe asnjë nga detyrimet prindërore ndaj fëmijës. Përkundrazi ajo është larguar në një moment delikat për fëmijën, kur ishte në kushte të rënda shëndetësore, i sëmurë dhe kur kishte nevojë për përkujdesje dhe praninë e nënës së tij.

- Edhe gjatë kësaj periudhe ajo vazhdon të tregojë neglizhencë në lidhje me fëmijën. E paditura me veprimet e saj ka dëmtuar rëndë interesat e fëmijës, kur ju drejtua gjykatës gjermane me qëllim që autoritet gjermane të na hiqnin lejen e qëndrimit në Gjermani, ku fëmija ndiqte programet parashkollore.

- Nisur nga shpjegimet e psikologes, fëmija nuk ka pasur më parë asnjë kontakt me të paditurën prej më se 5 vjetësh dhe për më tepër nuk ka qenë në dijeni të ekzistencës së nënës; ndryshimi i ambientit të jetesës së tij brenda një harku kohor prej 7 ditësh, siç ka vendosur gjykata e apelit do t’i shkaktonte traumë psikologjike. Prandaj takimet e fëmijës me nënën do të ishin më mirë të shtriheshin në kohë, jo çdo javë por takimi të lejohej në çdo 2 ose 3 muaj me ditë qëndrimi pranë të paditurës, 2 ose 3 ditë.

E paditura E. D. ka ushtruar kundër rekurs, me të cilin kërkon mospranimin e rekursit, për këto shkaqe:

- Gjykata e shkallës së parë ka penguar zhvillimin e gjykimit verbalisht sikurse parashikon ligji. Kam kërkuar përjashtimin e gjyqtares së çështjes për njëanshmëri, por nuk është pranuar. Gjithashtu kam kundërshtuar aktin e ekspertimit, si akt i njëanshëm dhe jo profesional, duke kërkuar riekspertim, por as edhe ky kërkim nuk u mor parasysh nga gjykata.

- Gjatë gjykimit kemi paraqitur kundër padi në seancën e fundit datë 06.02.2007 ku kërkuam riçeljen e shqyrtimit gjyqësor, gjykata pranoi provat shkresore, por nuk pranoi një kasetë audio.

- Jam larguar nga banesa me dhunë nga paditësi dhe nuk mund të reagoja sepse nuk isha e martuar ligjërisht. Fëmijën nuk ma lejuan ta merrja dhe e mbajti paditësi me forcë. Pretendimet se nuk jam përpjekur për të takuar fëmijën tim janë trillime. Gjatë gjykimit u provua me prova shkresore se paditësi nuk ka pranuar as dhuratat që i kam dërguar fëmijës; nuk më ka lejuar as të flas me telefon.

- Kam tentuar të takoj djalin kur ka qenë në Shqipëri, sepse kohën më të madhe ka qenë në Gjermani, nuk më është lejuar asnjëherë. Jam përpjekur edhe në rrugë gjyqësore për të rivendosur të drejtat e mia si nëna e fëmijës, por meqënëse nuk mund të bëheshin analizat e ADN-së m’u sugjeruar pushimi i çështjes (vendimi gjyqësor nr.2079, datë 27.03.2003).

- Me shumë vështirësi kam siguruar çertifikatën e lindjes në Amerikë dhe do të hapja procesin gjyqësor në Shqipëri, por meqënëse paditësi me fëmijën jetonte në Gjermani fillova procedurat gjyqësore në Gjermani. Edhe pas përfundimit të këtij gjykimi, nuk mu lejua takimi me fëmijën. Ata e larguan forcërisht për në Gjermani.

104

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesen e paditësit, e cila

kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë; përfaqësuesin e të paditurës, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

V Ë R E NVendimi nr.368, datë 19.02.2008 tё Gjykatës së Apelit Tiranë është i bazuar në ligj,

prandaj duhet të lihet në fuqi.Rezulton se, paditësi H. Xh. me të paditurën E. D. kanë pasur bashkëjetesë fakti në

vitet 2000-2001 në SHBA. Nga kjo bashkëjetesë ka lindur fëmija I. Xh. më datë 23.09.2001. Ndonëse kanë bashkëjetuar për disa kohë, midis tyre kanë lindur mosmarrëveshje e

grindje të natyrave të ndryshme dhe në dhjetor të vitit 2002 e paditura E. D. është larguar nga banesa dhe që nga ajo kohë nuk ka pasur kontakte as edhe me fëmijën. Fëmija ka jetuar me paditësin, të atin, në Shqipëri dhe në Gjermani, pasi kanë qenë të pajisur me lejë qëndrimi në atë shtet.

Paditësi H. Xh., me pretendimin se gjatë gjithë këtyre viteve ka ushtruar me përgjegjësi maksimale detyrat që rrjedhin nga e drejta prindërore, duke i garantuar fëmijës të gjitha kushtet materiale, shpirtërore e shëndetësore, ndërkohë që e paditura, e ëma, nuk ka bërë asnjë përpjekje dhe nuk ka kontaktuar asnjëherë me fëmijën e saj, me padi ka kërkuar si në objektin e padisë.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.655, datë 06.02.2007 ka vendosur:Pranimin e pjesshëm të padisë së ngritur nga paditësi H. Xh.Paditësit H. Xh. t’i jepet e drejta e ushtrimit të përgjegjësisë prindërore duke iu lënë

fëmija I. Xh. i datëlindjes 23.09.2001 për rritje, edukim e banim atij.E paditura E. D. të ketë të drejtën e takimit me fëmijën I. Xh. javën e parë dhe të tretë

të çdo muaji prej orës 10.00 të ditës së shtunë deri në orën 10.00 të ditës së dielë, si dhe ta marrë 15 ditë për pushime verore në muajt Korrik-Gusht.

Rrëzimin e padisë në pjesën që bën fjalë për heqjen e përgjegjësisë prindërore.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.368, datë 19.02.2008, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.655, datë 06.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë lidhur me dhënien e të drejtës të ushtrimit të përgjegjësisë prindërore duke iu lënë fëmija I. Xh. për rritje e edukim paditësit H. Xh. dhe për rrëzimin e kërkesë padisë për heqjen e të drejtës prindërore të paditurës.

Ndryshimin e vendimit lidhur me të drejtën e takimit duke pasur të drejtën e takimit e paditura E. D. çdo javë duke e marrë të shtunën nga ora 10.00 e dorëzuar të dielën në ora 10.00 dhe ta marrë 15 ditë për pushime verore në muajt Korrik e Gusht.

Ky Kolegj analizon se gjykata e shkallës së parë ka marrë mendimin e specialistit psikolog, rrethanat konkrete të çështjes që kanë të bëjnë me rrjedhën e ngjarjeve midis paditëses dhe fëmijës, të paditurit dhe fëmijës dhe marrëdhënieve e afeksionit të krijuar midis këtyre të fundit, referuar nenit 227/2 të Kodit të Familjes. Pas analizës së provave, kjo gjykatë ka arritur në përfundimin që fëmija I. Xh. t’i lihet për rritje dhe edukim paditësit H. Xh. dhe të paditurës t’i jepet e drejta e vizitës dhe mbikqyrjes.

Në lidhje me kërkimin e padisë për heqjen e përgjegjësisë prindërore të paditurës, gjykata ka arritur në përfundimin se, ndonëse e paditura u largua nga banesa duke braktisur fëmijën (në moshë delikate) dhe paditësin për shkak të mosmarrëveshjeve të lindura, kjo nuk do të thotë se e paditura ka treguar pakujdesi të rëndë në ushtrimin e saj. Ajo me veprimet e saj nuk kanë ndikuar në mënyrë të dëmshme në edukimin e fëmijës, përkundrazi u vërtetua se

105

edhe ajo ka kryer veprime që flasin për interesimin e saj ndaj fëmijës. Për më tepër nuk u provua që e paditura të bëjë një jetë të çrregullt e të pamoralshme.

Gjykata e apelit ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë për sa i përket mënyrës së takimit të së paditurës, për faktin se për vetë problemet që kanë pasur, e paditura E. të krijojë afeksione me fëmijën I., po kështu që edhe fëmija duke u takuar më shpesh me të paditurën do të fillojë të ndjejë ngrohtësinë e nënës.

Sa më sipër, në të kundërt me çfarë pretendohet në rekursin e paraqitur, Kolegji vlerëson se gjykata e apelit ka pasur në konsideratë interesin më të lartë të fëmijës I Xh, referuar nenit 2 të Kodit të Familjes, kur ka ndryshuar ditët e takimit të paditurës me fëmijën. E paditura, duke pasur më shumë mundësi të takojë fëmijën do të jetë më e qenësishme në jetën e tij, çka do të ndikojë pozitivisht në psikologjinë e fëmijës.

Gjithçka për realizimin e marrëdhënieve prind-fëmijë, me qëllim ruajtjen e afeksionit shpirtëror nëpërmjet takimeve të herë-pashershme. Në këtë vlerësim është mbajtur parasysh kriteri i moshës së fëmijës, lidhjet me këtë prind, etj.


V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.368, datë 19.02.2008 tё Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranё, mё 10.11.2011

106




Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarMajlinda Andrea Anëtare Mirela Fana AnëtareGuxim Zenelaj Anëtar


PADITËS: SAFIGJE ÇULLHAJ, LORINA ÇULLHAJ, KUJTIM ÇULLHAJ, në mungesë

TË PADITUR: HAMDI ÇULLHAJ, MYZEJEN POBRATI, FLUTURA SOKOLI, DUSHE XHANIA, QAMILE ÇULLHAJ, ARMIR ÇULLHAJ, RAMAZAN ÇULLHAJ, LINDITA ÇULLHAJ, XHELAL ÇULLHAJ, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:Konstatim i pavlefshmërisë absolute të kontratës së dhurimit

nr.2999 Rep. dhe nr.140 Kol., datë 18.08.1994Urdhërimin e zyrës së regjistrimit të pasurisë së paluajtshme

për të bërë çregjistrimet përkatëse, duke kthyer palët në gjendjen e mëparshme.Baza Ligjore: Nenet 32, 45, 154 të K.Pr.C.,

Nenet 92, 114, 349 e vijues të K.Civil,Nenet 39 e vijues të ligjit nr.7829, datë 01.06.1994

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1351, datë 10.03.2006 ka vendosur:Pranimin e kërkesëpadisë.Konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës së dhurimit nr.2999 rep. dhe nr.140 Kol., datë 18.08.1994, vërtetuar nga noteri Andon Pano dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1034, datë 13.09.2007 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.1351, datë 10.03.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.

Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs i padituri Xhelal Çullhaj, i cili kërkon prishjen pjesërisht të dy vendimeve, duke parashtruar këto shkaqe:

107

- Me kontratën e dhurimit të datës 18.08.1994 të gjithë motrat e vëllezërit kanë dhuruar pjesën e tyre vëllait, Hamdi Çullhaj, të një shtëpie dhe trualli këtu në Tiranë. Të gjithë këta e kanë bërë dhurimin me vullnetin e tyre të lirë dhe nuk ka pse të deklarohet e pavlefshme kontrata e dhurimit për ato pjesë.

- Për sa i përket pjesës time unë nuk kam dhuruar gjë dhe as nuk kam nënshkruar. Më datën 18.08.1994 që thuhet se unë kam nënshkruar në kontratën e dhurimit nuk kam qenë fare në Shqipëri, pasi ndodhesha në Maqedoni dhe jam kthyer në Shqipëri më datë 19.08.1994.

- Bazuar në nenin 111 të K.Civil kontrata e dhurimit duhet të konsiderohet e pavlefshme vetëm për pjesën time, për sa i përket pjesëve të tjera kontrata është e vlefshme.

- Për sa i përket padisë që është ngritur nga Safigje Çullhaj, Lorina Çullhaj për pavlefshmërinë e kontratës së dhurimit që ka dhuruar Fadil Çullhaj nuk ka asnjë shkak ligjor për t’u cënuar kjo pjesë e kontratës së dhurimit të bërë nga ai, sepse këtë pronë e ka në trashëgim nga babai jonë, Fejzulla Çullhaj dhe ka pasur të gjitha të drejtat për ta dhuruar. Ndërsa bashkëshortja e tij, Safigje Çullhaj dhe vajza e tij, Lorina Çullhaj, nuk legjitimohen në ngritjen e një padie të tillë.

- Fadil Çullhaj ka vdekur në vitin 1996, pra 2 vjet pas përpilimit të kontratës së dhurimit dhe nuk ka kërkuar që ajo kontratë të cënohet dhe nuk i ka lënë askujt prokurë për të ngritur kërkesë padi për pavlefshmërinë e kontratës së dhurimit. Ndërsa unë nuk kisha si ta dhuroja pjesën time, pasi kam një shtëpi banimi në atë sipërfaqe trualli prej dy dhoma e një korridor, të cilën e kam dhe të regjistruar në Hipotekë.


V Ë R E NVendimi nr.1034, datë 13.09.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim

të gabuar të ligjit, prandaj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Rezulton se ndërgjyqësit janë të afërm mes tyre, vëllezër, motra dhe fëmijë të tyre.Në vitin 1984 ka vdekur trashëgimlënësi Fejzullah Çullhaj, duke pasur si

trashëgimtarë ligjorë të tij Gani, Fadil, Xhelal, Myzejen, Flutura, Dushe, Hamdi Çullhaj.Në vitin 1990 ka vdekur edhe trashëgimtari Gani Çullhaj, duke lënë si trashëgimtarë

ligjorë të tij Qamile, Armir, Ramazan, Kujtim, Lindita, Besnik Çullhaj.Në pronësi të gjithë trashëgimtarëve të mësipërm ka qenë një banesë një katëshe, me

konstruksion qerpiçi që përbëhet nga dy dhoma, një korridor, një wc, jashtë, me oborr dhe mur rrethues dhe portë kryesore më vete e ndodhur në Tiranë.

Me kontratën e dhurimit datë 17.08.1994 i është dhuruar prona e mësipërme të paditurit Hamdi Çullhajt me cilësinë pranuesit të dhurimit, nga Fadil, Xhelal, Ramazan, Qamile, Armir Çullhaj, Myzejen Pobrati, Flutura Sokoli, Dushe Xhania, me cilësinë e dhuruesve (si bashkëpronarë të pronës). Kontrata është regjistruar në regjistrat hipotekorë.

Pasi është bërë dhurimi, në vitin 1996 ka vdekur Fadil Çullhaj, duke qenë si trashëgimtarë ligjorë të tij Safigje, Nevin, Dritan, Lorina Çullhaj.

Paditësit Safigje, Lorina e Kujtim Çullhaj kanë kërkuar konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së mësipërme të dhurimit, duke pretenduar se ajo është lidhur në kundërshtim me ligjin dhe nuk është nënshkruar nga të gjithë bashkëpronarët e sendit.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1351, datë 10.03.2006 ka pranuar padinë, duke konstatuar pavlefshmërinë e kontratës së dhurimit nr.2999 rep. dhe nr.140 kol.,

108

datë 18.08.1994 dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e saj nr.1034, datë 13.09.2007.

Ky Koleg,j në analizë të vendimeve të të dyja gjykatave, gjen të pabazuar në ligj zgjidhjen që i është dhënë çështjes objekt gjykimi. Të dyja gjykatat kanë arritur në përfundimin se veprimi juridik është i pavlefshëm edhe për shkak të mos nënshkrimit të kontratës nga të gjithë bashkëpronarët.

Me të drejtë të dy gjykatat i janë referuar zgjidhjes së çështjes sipas ligjit të kohës në të cilën është kryer veprimi juridik, Kodit Civil të vitit 1981.

Duke iu referuar nenit 17/b dhe 84/1 të K.C. (viti 1981), sipas të cilëve kemi:

Neni 17/b i K.C:Janë të pavlefshme veprimet juridike që:…

a) vijnë në kundërshtim me ligjin;…

Neni 84/1 i K.C:Për tjetërsimin e të gjithë sendit në bashkëpronësi duhet pëlqimi i të gjithë

bashkëpronarëve.Veprimi juridik, kontrata e dhurimit datë 17.08.1994 është e pavlefshme pasi vjen në

kundërshtim me nenin 84/1 të K.C., tjetërsimi i sendit është bërë pa pëlqimin e të gjithë bashkëpronarëve të tij. Ky është arsyetimi i të dy gjykatave për këtë pjesë. Por, po t’i referohemi nenit 24 të K.C. (viti 1981) kemi:

Pjesët e pavlefshme të një veprimi juridik nuk e bëjnë të tillë të gjithë veprimin juridik, në qoftë se nga rrethanat, natyra ose përmbajtja e tij del se palët do ta kishin kryer veprimin juridik edhe pa pjesët e pavlefshme të tij.

Në vijim për sa sipër, në rastin e kontratës së dhurimit kur një pasuri e paluajtshme është në bashkëpronësi, çdo bashkëpronar mund të tjetërsojë pjesën e tij të pandarë (neni 84/2 i K.C. të vitit 1981). Në këtë këndvështrim, dhuruesit, të cilët kanë shprehur qartë vullnetin e tyre në kontratën e dhurimit objekt gjykimi, nuk mund të jenë para ndalimeve të nenit 84/1 të K.C. (viti 1981), pasi tjetërsimi në këtë kontratë dhurimi është brenda rrethit të bashkëpronarëve dhe përderisa nuk ka dalë jashtë rrethit të bashkëpronarëve, për pasojë nuk cënon të drejtën e bashkëpronarëve të tjerë siç është e drejta e parablerjes parashikuar në nenin 84/3 të K.C. (viti 1981).

Për këtë shkak nuk mund të jetë e pavlefshme e gjithë kontrata në vijim të nenit 24 të K.C. (viti 1981).

Gjykatat nuk kanë bërë një hetim të plotë e të gjithanshëm të çështjes në bazë të nenit 14 të K.Pr.C.

Prandaj, në rishqyrtimin e çështjes në bazë të nenit 465 të K.Pr.C., gjykata e apelit pas përsëritjes së hetimit gjyqësor, qoftë duke marrë edhe prova të reja, duhet të analizojë se kush e ka shprehur vullnetin e tij të plotë për tjetërsimin e pjesës së tij të pandarë në këtë kontratë dhurimi dhe kush jo, për cilën pjesë të tij veprimi juridik është i pavlefshëm, etj., pasi një pjesë e bashkëpronarëve nuk kundërshtojnë shprehjen e vullnetit të tyre për dhurimin e sendit.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/c tё K.Pr.Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.1034, datë 13.09.2007 tё Gjykatës së Apelit Tiranë dhe

dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranё, mё 10.11.2011

109




Besnik Imeraj Kryesues Ardia Nuni AnëtarMajlinda Andrea AnëtareGuxim Zenelaj AnëtarMirela Fana Anëtare

më datë 10.11.2011, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile nr.11115-00643-00-2008 i Regjistrit Themeltar, që u përket palëve ndërgjyqëse:

PADITËS: SHKËLQIM ELEZAJ, në mungesë NUHI ELEZAJ, në mungesë RAHIME ELEZAJ, në mungesë

I PADITUR: AGRON ELEZAJ, përfaqësuar nga avokate Alma Cami

OBJEKTI:Kthim prone, të një apartamenti me sipërfaqe 110 m2

në Lagjen “Zabel”, Pallati nr.2, shk.3, apartameti 5, Kukës.Baza Ligjore: Neni 296 i Kodit Civil.

Gjykata e Shkallës së Parë Kukës me vendimin nr.397, datë 25.11.2005 ka vendosur:

Pranimin e padisë së ngritur nga paditësi Shkëlqim, Nuhi e Rahime Elezi, duke detyruar të paditurin Agron Elezaj që t’u kthejë pronën, apartamentin me sipërfaqe 110 m2, të përbëre nga dy dhoma e një kuzhinë, banjë, korridor, në Lagjen “Zabel”, pallati 2, shkalla 3, apartamenti 5, Kukës, sipas planimetrisë bashkëngjitur.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.90, datë 13.03.2006 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.397, datë 25.11.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Kukës.

Gjykata e Lartë Kolegji Civil me vendimin nr.809, datë 19.06.2007 ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.90, datë 13.03.2006 të Gjykatës së Apelit Kukës dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në këtë gjykate, me tjetër trup gjykues.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.3, datë 07.01.2008 ka vendosur:Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës duke vendosur rrëzimin e padisë.

110

Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs paditësat Shkëlqim Elezaj, Nuhi Elezaj dhe Rahime Elezaj që kërkojnë prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër nr.3, datë 07.01.2008 dhe lënien në fuqi të vendimit nr.397, datë 25.11.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit;- Me provat e paraqitura në gjykim provuam se jemi pronarë të ligjshëm të apartamentit

që posedon pa titull i padituri;- Ketë pronë e kemi përfituar në bazë të veprimit noterial për shitje pasurie në bazë të

Ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 dhe VKM nr.476, datë 10.10.1994; Për të realizuar këtë blerje pasurie jemi pajisur me vërtetimet e duhura nga organet kompetente dhe e kemi regjistruar pronën në Z.R.P.P. në emrin tonë;

- I padituri nuk ka titull të ligjshëm pronësie mbi apartamentin dhe ai nuk ka qenë i dënuar apo i përndjekur politik që të përfitonte këtë apartament;

- Vërtetimi i shoqatës së ish të përndjekurve politikë që i jep të drejtë të paditurit të përfitojë apartamentin në pronësinë tonë, përveç se nuk ekziston është lëshuar nga një organ jo kompetent. I vetmi organ që ka pasur këtë të drejtë është Drejtoria e Përgjithshme e ish të Përndjekurve Politikë pranë Ministrisë së Punës.

- Provohet se i padituri e posedon pronën tonë në keqbesim dhe në mënyre të paligjshme.

Ka paraqitur kundër rekurs pala e paditur Agron Elezaj, që kërkon mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala paditëse, duke parashtruar këto shkaqe:

- Rekursi i paraqitur nuk përmban shkaqe nga ato që parashikon neni 472 i K.Pr.Civile;- Gjykata e apelit ka bërë një hetim të plote dhe ka dhënë vendim të bazuar në prova

dhe në ligj;- Kemi që në vitin 1994 që gëzojmë pronën në mënyre të pandërprere pa u shqetësuar

nga askush.- Gjykata e apelit nuk ka kryer asnjë shkelje procedurale që përcakton neni 467 i

K.Pr.Civile dhe nuk ka pasur shkelje procedurale që të kenë ndikuar në dhënien e vendimit.

-KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; në mungesë të përfaqësuesit të palës paditëse; pasi dëgjoi përfaqësuesen e palës së paditur, Avokaten Alma Cami, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.3, datë 07.01.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër; e pasi diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Se vendimi nr.3, datë 07.01.2008 i Gjykatës së Apelit Shkodër është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe për rrjedhojë duhet të prishet.

Rrethanat e çështjes

Nga dokumentet e administruara gjate gjykimeve nga gjykatat me të ulëta dhe të ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se paditësat Shkëlqim, Nuhi dhe Rahime Elezaj figurojnë bashkëpronarë të një apartamenti me sipërfaqe 110 m2, regjistruar në ZK 2315, nr.pasurie 17/22+3-5, vol.15, fq. 185, që ndodhet në adresën: Lagja nr.5, pall. nr.2, shk. 3, ap. 5, Kukës, në bazë të vërtetimit të pronësisë lëshuar nga Z.R.P.P. Kukës me 26.12.2007.

Gjatë shqyrtimit gjyqësor ka rezultuar se kjo bashkëpronësi e paditësave ka ardhur në bazë të vendimit nr.476, datë 10.10.1994 të Këshillit të Ministrave “Mbi procedurat e strehimit të ish të dënuarve dhe të përndjekurve politikë nga sistemi komunist”.

111

Ka rezultuar nga materialet e dosjes se i padituri Agron Elezaj posedon një apartament të ndodhur ne Lagjen Zabel (pallati i ndërtuar për ish të përndjekurit politikë) në Kukës, shk.1, kati i tretë. Ai pretendon se posedimi i tij është i ligjshëm pasi këtë posedim e ka fituar me vendimin e Shoqatës së Ish të Përndjekurve Politikë Kukës datë 28.02.1994 dhe jeton në të që prej kësaj date. Kjo palë pretendon se pronësinë e apartamentit e ka fituar me parashkrim fitues.

Paditësit, me pretendimin se i padituri e mban këtë pronë (apartamentin) të tyre pa titull dhe se ata e kanë fituar këtë pronësi në bazë të ligjit, me kontratë shitje të rregullt nga shteti dhe e regjistruar ne hipotekë, i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës duke kërkuar lirimin dhe dorëzimin e pronës së tyre në bazë të nenit 296 të K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Kukës me vendimin nr.397, datë 25.11.2005 ka vendosur pranimin e padisë së ngritur nga paditësi Shkëlqim, Nuhi e Rahime Elezi, duke detyruar të paditurin Agron Elezaj që t’u kthejë pronën, apartamentin me sipërfaqe 110 m2, të përbërë nga dy dhoma e një kuzhinë, banjë, korridor, në Lagjen “Zabel”, pallati 2, shkalla 3, apartamenti 5, Kukës, sipas planimetrisë bashkëngjitur.

Kjo gjykatë ka arsyetuar në vendimin e saj se i padituri e ka marrë apartamentin objekt gjykimi sipas vendimit të shoqatës së ish të dënuarve dhe të përndjekurve politikë, por ky akt nuk mjafton për t’u bërë pronar i sendit. ...i padituri, për të fituar të drejtën e pronësisë së apartamentit, duhej të ndiqte një nga mënyrat ligjore për fitimin e pronësisë dhe më pas ta regjistronte atë në regjistrin e pasurive të paluajtshme.

Mbi ankimin e bërë nga pala e paditur Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.90, datë 13.03.2006 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.397, datë 25.11.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Kukës.

Mbi rekursin e ushtruar nga pala e paditur Gjykata e Lartë me vendimin nr.809, datë 19.06.2007 ka vendosur prishjen e vendimit nr.90, datë 13.03.2006 të Gjykatës së Apelit Kukës dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në këtë gjykatë me tjetër trup gjykues, duke lënë detyra që gjykata në rigjykim të bëjë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm në lidhje me fitimet e pronësisë të së dyja palëve ndërgjyqëse.

Ne përfundim të rigjykimit të kësaj çështjeje Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.3, datë 07.01.2008 ka vendosur ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, duke vendosur rrëzimin e padisë.

Kjo gjykatë në vendimin e saj arsyeton se paditësat nuk provojnë të kenë fituar të drejtën e pronësisë mbi sendin objekt gjykimi dhe regjistrimi hipotekor nuk i bën ata pronarë… në këto kushte nuk legjitimohen të ngrenë padinë e rivendikimit… në lidhje me pretendimin e të paditurit për fitim pronësie me parashkrim të sendit objekt konflikti gjyqësor ai duhet të ngrejë padi kundër trashëgimtareve të Bislim Elezit.

Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs paditësat Shkëlqim Elezaj, Nuhi Elezaj dhe Rahime Elezaj që kërkojnë prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, duke parashtruar shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Ka paraqitur kundër rekurs pala e paditur Agron Elezaj që kërkon mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala paditëse, duke parashtruar shkaqet e sipërcituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Duke parë gjykimin e çështjes në tërësinë e tij, pretendimet dhe prapësimet e palëve, si dhe vendimet respektive të gjykatave të faktit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se për rastin konkret nga Gjykata e Apelit Shkodër është zbatuar në mënyrë të gabuar ligji.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Shkodër me vendimin nr.3, datë 07.01.2008.

112

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykatat e Apelit Shkodër në lidhje me zgjidhjen në themel të çështjes.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë arsyetimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës në vendimin nr.397, datë 25.11.2005.

Në nenin 296 të Kodit Civil është parashikuar se “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t'u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve”.

Në kuptim të kësaj dispozite, për ngritjen e padisë së rivendikimit kusht i domosdoshëm është që paditësi të provojë se është pronar i sendit që kërkon dhe nga ana tjetër, që i padituri të jetë posedues i paligjshëm i sendit.

Për rastin në gjykim rezulton e provuar se paditësit janë pronarë të apartamentit objekt kërkimi dhe se janë zhveshur nga posedimi i tij prej të paditurit.

Paditësi, të drejtën e pronësisë mbi sendin objekt rivendikimi e ka fituar nëpërmjet vendimit nr.476, datë 10.10.1994 Këshillit të Ministrave “Mbi procedurat e strehimit të ish të dënuarve dhe të përndjekurve politikë nga sistemi komunist”.

Paditësat kanë zbatuar gjithë procedurat ligjore për të blerë këtë apartament objekt gjykimi. Paditësat e vërtetojnë këtë pretendim me vendim të Drejtorisë së Përgjithshme të ish të Përndjekurve Politikë, Ministria e Punës, vendimin e autorizimin e lëshuar nga Këshilli Bashkiak Kukës dhe kontratën e shitjes me Entin Kombëtar të Banesave. Paditësat e kanë regjistruar këtë pronë në Z.R.P.P. Kukës.

Nga ana tjetër, rezulton e provuar se pala e paditur është poseduese dhe përdoruese e këtij sendi pa ndonjë titull. Ndryshe nga sa arsyeton ne vendim Gjykata e Apelit Shkodër, përkundrejt provave të paraqitura nga i padituri në vërtetim të së drejtës të pronësisë së tij mbi apartamentin, nuk ka provuar pretendimin se ai është pronar mbi këtë apartament. Në kuptim të zbatimit të parimit procedural të barrës së provës (neni 12 i K.Pr.Civile) ana e paditur nuk ka mundur të provojë faktet e pretenduara prej tij. Prova e vetme e paraqitur nga pala e paditur, vendimi pa datë i lëshuar nga Shoqata e ish të Përndjekurve Politike dhe shkruar pjesërisht me dorë nuk përbën provë në bazë të ligjit për të provuar pretendimin e tij se është pronar i apartamentit, pronë objekt gjykimi.

Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër çmohet i pabazuar në ligj dhe si i tille duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi nr.397, datë 25.11.2005 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës.

PЁR KЁTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/b të K.Pr.Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.3, datë 07.01.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.397, date 25.11.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës.

Tiranë, më 10.11.2011

113




Ardian Dvorani KryesuesFatos Lulo AnëtarEvelina Qirjako AnëtareAndi Çeliku AnëtarMedi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 15.11.2011, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: SUBJEKTI TREGTAR “GERDAK 2008”, SH.A., me administrator Gëzim Kapaj.

E PADITUR: DEGA E DOGANËS DURRËS

OBJEKTI:Pavlefshmëria e titullit ekzekutiv të urdhërit të ekzekutimit

me nr.138, datë 28.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës .Pezullimin e ekzekutimit të urdhërit të ekzekutimit

me nr.138, datë 28.02.2011.Baza Ligjore: Neni 609/1 dhe 615/a i K.Pr.Civile,

neni 43 i K.Pr.Civile,Vendimi Unifikues nr.980, datë 29.09.2000

i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.7260, datë 26.09.2011, ka vendosur:

Moskompetencën e gjykimit të çështjes civile me paditës Subjekti Tregtar “Gerdak” 2008 Sh.A, dhe të paditur Dega Doganore Durrës të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e akteve të kësaj çështje Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës si gjykatë kompetente.

Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, në bazë të nenit 62 të K.Pr.Civile ka bërë ankim të veçantë Subjekti Tregtar “Gerdak” 2008 sh.a, i cili parashtron këto shkaqe:

- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka zbatuar gabim, ligjin procedural civil, nenet 41, 42 dhe 43 të K.Pr.Civile.

- Paditësi ka qendrën në qytetin e Tiranës dhe veprimtarinë private e ushtron në qytetin e Tiranës, pasi të gjitha magazinat e mallrave të shitjes së vajrave dhe pjesëve të këmbimit i ka në Tiranë dhe jo në qytetin e Durrësit.

- Drejtoria e Doganave Durrës, si Degë e Doganave Durrës, është në vartësi të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave Tiranë që e ka qendrën apo selinë në qytetin e Tiranës, ku paditësi ka edhe marrëdhënie si tatim pagues me këtë subjekt juridik qendror dhe paguan të gjitha detyrimet doganore, dokumentacioni përkatës i palëve

114

ndërgjyqëse dhe të gjitha mallrat doganore ndodhen në qytetin e Tiranës dhe kompetente për gjykimin dhe zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesve të palës së

paditur, Dega e Doganës Durrës, juristet Erjola Sterjo dhe Ornela Biti; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NVendimi nr.7260, datë 26.09.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për shpalljen

e moskompetencës tokësore të kësaj gjykate dhe dërgimin e çështjes për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, është i mbështetur në ligj dhe duhet të mbetet në fuqi.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, deri në këtë fazë të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, ka pranuar të vërtetuara rrethanat e faktit se paditësi, Shoqëria “Gerdak 2008” sha, me seli në Tiranë, i është drejtuar kësaj gjykate me padinë për pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv të urdhërit të ekzekutimit nr.138, datë 28.02.2011, lëshuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës. Ky urdhër ekzekutimi është lëshuar për titullin ekzekutiv që përmban vendimi nr.1229/1 prot., datë 18.01.2011 i palës së paditur Dega e Doganës Durrës për rikuperimin me forcë të borxhit doganor.

Pas paraqitjes së kërkesës së palës së paditur Dega e Doganës Durrës, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka marrë në shqyrtim çështjen e kompetencës tokësore, duke ardhur në përfundimin se kjo kompetencë i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës. Gjykata arsyeton se, bazuar në nenin 43 të Kodit të Procedurës Civile, kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij. Meqenëse e paditura Dega e Doganës Durrës e ka qendrën e saj në Durrës, kompetenca tokësore i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës. e cila, gjithashtu, ka lëshuar edhe urdhërin e ekzekutimit që kontestohet nga ana e paditësit në këtë gjykim.

Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka paraqitur ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë paditësi, Shoqëria “Gerdak 2008” sha. Ankuesi, në thelb, pretendon se ka selinë në qytetin e Tiranës ku zhvillohet e gjithë veprimtaria e tij tregtare dhe ekonomike e ku ai ka marrëdhëniet juridike si tatimpagues me shtetin, përfshirë detyrimet doganore. Gjithashtu, e paditura Dega e Doganës Durrës është në vartësi të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, e cila ka qendrën në Tiranë

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se pretendimet e ngritura në ankimin e veçantë të palës paditëse mbi kompetencën tokësore nuk janë të mbështetura në ligj. Për rrjedhojë, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të mbetet në fuqi.

Kolegji vëren se, për sa i përket kompetencës tokësore, gjykatat duhet ta mbështetin qëndrimin dhe disponimin e tyre në dispozitën e posaçme që rregullon kompetencën tokësore të mosmarrëveshjes konkrete objekt gjykimi. Nëse nuk ka të tillë, gjykata i referohet sipas rradhës dispozitës që përmban rregullim më të përgjithshëm të çështjeve të kompetencës tokësore.

Kështu, në çështjen objekt gjykimi, shkaku ligjor dhe objekti i padisë lidhet me pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv. Vetë neni 609 i Kodit të Procedurës Civile ku mbështetet ky kërkim parashikon qartë gjykatën kompetente, e cila është gjykata e “vendit të ekzekutimit”. Ky “vend”, bazuar në shkronjën “e” të nenit 510 dhe shkronjën “ç” të nenit 511 të këtij Kodi, në lidhje me rregullimet që përmban edhe Kodi Doganor për aktet që përbëjnë titull ekzekutiv, është territori ku shtrin juridiksionin e saj gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës.

115

Kolegji Civil konkludon se, nisur nga natyra e posaçme e mosmarrëveshjes në gjykim, ky është arsyetimi që në zbatim të drejtë të ligjit përcakton kompetencën tokësore për shqyrtimin gjyqësor të saj, i cili konfirmon pjesën disponuese të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për shpalljen e moskompetencës së saj dhe dërgimin e akteve të çështjes Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës si gjykata kompetente në pikëpamje tokësore. Ndërkohë që referimi që përmbahet në arsyetimin e gjykatës në nenin 43 të Kodit të Procedurës Civile është i panevojshëm dhe i pamjaftueshëm.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 62 të Kodit të Procedurës

Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.7260, datë 26.09.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë.

Tiranë, më 15.11.2011

116





në seancën gjyqësore të datës 15.11.2011 mori në shqyrtim çështjen me palë:

PADITËS: LEONARD BULII PADITUR: FREDERIK BULI

OBJEKTI PADISË:Pjesëtim i një shtëpie banimi në bashkëpronësi.

Baza Ligjore: Neni 207 i K.Civil eneni 369 i K.Pr.Civile

Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan, me vendimin nr.615, datë 25.04.2006, ka vendosur:

Pjesëtimin e një shtëpie banimi të ndodhur në qytetin e Elbasanit në Lagjen “5 Maj” Rr.“Koço Brisku”, e ndodhur në zonën kadastrale 8525, me sipërfaqe 95.9 m2, me dy dhoma e një kuzhinë, me sipërfaqe bashkë me truallin gjithsej 337.7 m2, si më poshtë:Paditësi Leonard Buli të marrë shtëpinë e banimit me truallin e saj 95.9 m2 të përbërë nga 2 dhoma e një kuzhinë me kufijtë e mësipërm.Paditësi Leonard Buli t’i kthejë anës së paditur Frederik Buli shumën prej 76.720 lekë.I padituri Frederik Buli, veç shumës së mësipërme prej 76.720 lekë, të marrë si pjesë një sipërfaqe trualli prej 33.77 m2.Kjo sipërfaqe është me gjatësi 19.4 m dhe gjerësi 1.74 m e shënuar në skicë me ngjyrë jeshile.Pjesët e truallit do të ndahen nga njëra tjetra me një mur jo më tepër se 1.80 m lartësi e do të ndërtohet me kontribut të përbashkët. Është në bashkëpronësi.Skica është pjesë përbërëse e vendimit.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.49, datë 08.02.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit civil nr.615, datë 25.04.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan.

117

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs Leonard Buli, i cili kërkon ndryshimin e këtij vendimi si dhe vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan nr.615, datë 25.04.2006,

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SE LARTËpasi degjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; në mungesë të palëve ndërgjyqëse;

dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NPalët ndërgjyqëse janë vëllezër dhe janë bashkëpronarë mbi një shtëpi banimi 2+1 me

sipërfaqe 95.9 m2 dhe mbi një sipërfaqe trualli 337.7 m2 për këtë pronë. Me vendim të fazës së parë të pjesëtimit është lejuar pjesëtimi i saj midis paditësit, Leonard Bulit, të cilit i kanë takuar 9/10 pjesë dhe palës së paditur, Frederik Bulit, që i ka takuar 1/10 pjesë. Gjykimi ka vazhduar me fazën e dytë të pjesëtimit ku palët kanë parashtruar pretendimet e tyre për pjesëtimin e sendit të përbashkët.


Pjesëtimin e një shtëpie banimi të ndodhur në qytetin e Elbasanit në Lagjen “5 Maji” Rr.“Koço Brisku” e ndodhur në zonën kadastrale 8525, me sipërfaqe 95.9 m2, me dy dhoma e një kuzhinë, me sipërfaqe bashkë me truallin gjithsej 337.7 m2 si më poshtë:

Paditësi Leonard Buli të marrë shtëpinë e banimit me truallin e saj 95.9 m2 të përbërë nga 2 dhoma e një kuzhinë me kufijtë e mësipërm.

Paditësi Leonard Buli t’i kthejë anës së paditur Frederik Buli shumën prej 76.720 lekë.

I padituri Frederik Buli, veç shumës së mësipërme prej 76.720 lekë, të marrë si pjesë një sipërfaqe trualli prej 33.77 m2.

Kjo sipërfaqe është me gjatësi 19.4 m dhe gjerësi 1.74 m e shënuar në skicë me ngjyrë jeshile.

Pjesët e truallit do të ndahen nga njëra tjetra me një mur jo më tepër se 1.80 m lartësi e do të ndërtohet me kontribut të përbashkët. Është në bashkëpronësi.

Skica është pjesë përbërëse e vendimit.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.49, datë, 08.02.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit civil nr.615, datë 25.04.2006 të Gjykatës së Shkallës së

Parë Elbasan.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës ka ushtruar rekurs paditësi Leonard Buli, i cili kërkon ndryshimin e këtij vendimi, si dhe vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan nr.615, datë 25.04.2006, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është i mbështetur në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi. Pjesëtimi i sendit në bashkëpronësi të palëve ndërgjyqëse është realizuar konform nenit 207 të Kodit Civil. Nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan është caktuar ekspert për pjesëtimin e banesës dhe truallit në bashkëpronësi. Sipas ekspertit banesa nuk mund të ndahet, pasi prishet ana funksionale. Banesa është e ndërtuar në vitin 1960 dhe është e amortizuar në masën 48%. Vlera e banesës sipas ekspertit është 767.200 lekë, ku paditësit i takon në vlerë 690.480 lekë, ndërsa të paditurit i takon 76.720 lekë. Për truallin vlerësimi i ekspertit është 2.363.900 lekë dhe ku paditësit i takon në vlerë 2.127.510 lekë (për sipërfaqen 304 m2), ndërsa të paditurit 236.390 lekë (për sipërfaqen 33.7 m2).

118

Eksperti ka përcaktuar tre variante ndarje si më poshtë:1. Lënien e banesës dhe të gjithë truallit palës paditëse e cila detyrohet t’i japë palës

së paditur vlerën e truallit dhe banesës në shumën 313.110 lekë.2. Lënia e banesës paditësit duke u detyruar t’i japë të paditurit shumën 76.720

lekë që i përfaqëson 1/10 pjesë në banesë, si dhe dhënien e pjesës takuese të truallit në natyrë me sipërfaqe 33.77 m2 me përmasat gjatësi 19.4 ml. dhe gjerësi 1.74 ml.

3. Lënien e banesës paditësit dhe në mënyrë që palët të mos i kenë detyrime në të holla njëra tjetrës, pala e paditur të marrë vetëm pjesë nga trualli me sipërfaqe 44.65 m2 me përmasat 19.4 ml X 2.3 ml.

Gjykatat kanë zgjedhur variantin e dytë të pjesëtimit të pronës duke i dhënë të paditurit në natyrë një sipërfaqe prej 33.77 m2 dhe kompensim në vlerë për banesën në shumën 76.720 lekë duke u ndarë prona nga një mur me lartësi 1.80 m të lartë.

Ky variant i zgjedhur nga gjykata vjen në përputhje me nenin 207 të Kodit Civil, pasi ka ndarë në natyrë vetëm sendin truall, sepse vetëm kjo ndarje ishte e mundshme dhe nuk dëmton qëllimin përkatës të sendit si dhe i ka lënë në pronësi të gjithë banesën paditësit, pasi për shkak të të njëjtave kritere ligjore, kjo pronë nuk mund të ndahej, prandaj për këtë pjesë i padituri është kompensuar me 1/10 e vlerës së banesës.

Pretendimi i ngritur në rekurs nga ana e paditësit se duhej që prona të pjesëtohej sipas variantit të parë të pjesëtimit nuk gjejnë mbështetje në ligj. Neni 207 i Kodit Civil i jep përparësi pjesëtimit të sendit nëpërmjet ndarjes së tij në natyrë dhe për sa kohë, siç shpjeguam më sipër, një ndarje e tillë ishte e mundur për truallin, gjykatat kanë vepruar drejt duke i dhënë të paditurit sipërfaqen prej 33.7 m2 në kufi me një pronë tjetër të tij.

Pretendimet e tjera të ngritura në rekurs nga pala paditëse mendojmë se nuk kanë të bëjnë me shkaqet për të cilat mund të ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë vendimet e shpallura nga gjykata e apelit (Neni 472 i Kodit të Procedurës Civile).

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 480 të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.49, datë 08.02.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës.


119

MENDIMI I PAKICËSSi gjyqtarë në pakicë kemi qëndrimin se Kolegji Civil nuk duhet të kishte vendosur

lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, por duhet të kishte vendosur prishjen e atij vendimi dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në gjykatën e apelit, me tjetër trup gjykues.

Çështja në gjykim ka për objekt dhe shkak ligjor pjesëtimin e një pasurie të paluajtshme të përbërë nga një banesë dhe truall. Në këtë lloj gjykimi, përpara se gjykata të disponojë në mënyrë përfundimtare lidhur me mundësinë dhe mënyrën e pjesëtimit në natyrë të sendeve në bashkëpronësi, etj., për shkak të nevojës së sqarimit të rrethanave të karakterit teknik, është i domosdoshëm realizimi i veprimit të ekspertimit nëpërmjet marrjes së mendimit shkencor të një a më shumë ekspertëve të fushës përkatëse.

Caktimi i ekspertëve dhe dhënia e mendimit prej tyre realizohet në zbatim të dispozitave procedurale të parashikuara nga nenet 224/a – 230 të Kodit të Procedurës Civile.

Ndërmjet të tjerave, neni 224/a parashikon se: “…Ekspertët caktohen sipas rregullave të përcaktuara në këtë Kod”.

Ndërsa në nenin 225 parashikohet se: “Caktimi i ekspertit bëhet nga gjykata duke marrë edhe mendimin e palëve e të pjesëmarrësve në gjykim. Vendimi për emërimin e ekspertit i bëhet i ditur këtij prej sekretarit gjyqësor, duke iu njoftuar edhe data për t’u paraqitur në seancën e caktuar......”.

Në vijim në nenin 226 parashikohet se: “Gjykata, përpara se eksperti të fillojë nga kryerja e detyrës, i kujton atij rëndësinë e funksioneve për të cilat është thirrur për t’i përmbushur dhe e fton të bëjë betimin se do të kryejë mirë e me nder detyrat që i janë besuar, me të vetmin qëllim që t’ia bëjë të ditur gjykatës të vërtetën”.

Së fundi, në nenin 227 parashikohet se: “Gjykata, pasi merr edhe mendimin e palëve, i cakton ekspertit çështjet për të cilat duhet të merret mendimi i tij.....”.

Nga shqyrtimi i akteve procedurale që përmbahen në dosjen gjyqësore, konstatohet se nga ana e gjykatës së shkallës së parë nuk është realizuar asnjë nga veprimet procedurale të sipërcituara, të cilat janë imperative për gjykatën, me efekt pavlefshmërinë e aktit të ekspertimit dhe cënimin e vendimit gjyqësor të dhënë prej saj nëse këto dispozita nuk janë respektuar prej gjykatës.

Në dosjen gjyqësore vërejmë se gjendet vetëm një procesverbal që mban datën 13.04.2006 (faqe 16 e dosjes), ku tregohet se janë paraqitur palët ndërgjyqëse dhe iu është dorëzuar kopja e aktit të ekspertimit, si edhe është administruar një akt ekspertimi i datës 10.04.2006, i debatuar në seancën e datës 25.04.2006 (faqet 59-65 të dosjes) i cili i ka shërbyer gjykatës për të argumentuar qëndrimin e saj në zgjidhjen e çështjes.

Por, nga ana tjetër, nga shqyrtimi i akteve procedurale dhe të gjithë procesverbaleve të seancave gjyqësore nuk rezulton që nga ana e gjykatës të jetë disponuar me vendimet përkatëse të ndërmjetme për kryerjen e veprimit të ekspertimit, për caktimin e ekspertit, për thirrjen e tij në seancë gjyqësore që të njihet me palët ndërgjyqëse dhe objektin e ekspertimit, për ekzistencën ose jo të shkaqeve të papajtueshmërisë me detyrën, për kryerjen e betimit para gjykatës, si dhe për caktimin e detyrave të ekspertimit.

Sa më sipër përbëjnë shkelje procedurale të tilla që konstatohen edhe kryesisht nga gjykata më e lartë, e investuar për shqyrtimin e bazueshmërisë në ligj dhe/ose prova të vendimit të dhënë nga gjykata më e ulët, sepse janë shkelje të tilla që ndikojnë në dhënien e vendimit gjyqësor dhe realizimin e një procesi të rregullt ligjor (neni 14 dhe 472 i Kodit të Procedurës Civile).

Prandaj, si gjyqtarë në pakicë jemi të mendimit se ishte vendi që vendimi i gjykatës së apelit të prishej dhe çështja të dërgohej për rishqyrtim po në gjykatën e apelit, me tjetër trup gjykues.

Evelina Qirjako Ardian Dvorani

120




Ardian Dvorani KryesuesMedi Bici AnëtarEvelina Qirjako AnëtareAndi Çeliku AnëtarFatos Lulo Anëtar


PADITËS: BESIM KOÇI, PËLLUMB KOÇI

TË PADITUR: ZVRPP GRAMSH.RAMAZAN KULLOLLI

OBJEKTI:1. Fshirjen nga regjistri i pasurive të paluajtshme të ZVRPP Gramsh

të pasurisë me numër 7/212, volumi 17, fq.96, ZK 1842. Pavlefshmërinë e çertifikatës së pronësisë të datës 03.02.2005

lëshuar për pasurinë 7/212.2. Detyrimin e të paditurit Ramazan Kullolli të lirojë

(heqë ndërtimin e paligjshëm) e dorëzojë sipërfaqen e truallit prej 34,4 m2.Baza Ligjore: Nenet 5/b e vijues të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994

“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, neni 296 i K.Civil,

nenet 324, 328 e vijues të K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Gramsh, me vendimin nr.152, datë 11.09.2006 ka vendosur:

Pranimin e pjesshëm të padisë.Fshirjen nga regjistri i pasurive të paluajtshme të Z.R.P.P. Gramsh të pasurisë paluajtshme me nr.7/212, volumi 17, faqe 96, zona kadastrale 1842, pasuri në emër të së paditurit Ramazan Kullolli ndodhur në Lagjen “Holta“ Gramsh.Anulimin e çertifikatës së pronësisë të datës 03.02.2005 lëshuar për pasurinë 7/212.Urdhërohet Z.R.P.P. Gramsh të kryejë veprimet si më sipër.Rrëzimin e padisë në lidhje me lirimin e dorëzimin e truallit me sipërfaqe 34.4m2.

121

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.422, datë 10.10.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.152, datë 11.09.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Gramsh.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, nr.422, datë 10.10.2007, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur Ramazan Kullolli, i cili kërkon prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:

- Gjykata e Shkallës së Parë Gramsh në pjesën urdhëruese është shprehur se e pranon pjesërisht padinë duke anuluar çertifikatën e pronësisë dhe urdhërimin për fshirjen nga regjistrat e pasurive, ndërsa në pikën e dytë rrëzon padinë për sa i përket lirimit dhe dorëzimit të sendit me arsyetimin se jemi përpara gjësë së gjykuar. Në këtë mënyrë gjykata, duke nxjerrë të pavlefshme aktin e pronësisë, nuk bën gjë tjetër por gjykon po të njëjtën çështje.

- Gjykatat kanë bërë një vlerësim të gabuar të provave, në një kohë që vetë gjykatat pranojnë se nuk është bërë asnjë ndryshim në përmasa, por janë bërë riparime të sendit dhe se për këtë nuk duhej regjistruar nga ana e Z.R.P.P. Gramsh, në një kohë që këto riparime kanë qenë të domosdoshme për vazhdimësinë e aktivitetit.

- Të dyja gjykatat nuk morën në konsideratë shpjegimet e Z.R.P.P. Gramsh që sendi objekt gjykimi është regjistruar konform ligjit dhe se është ai send që është blerë e nuk ka ndryshime.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi gjyqtarin Fatos Lulo; përfaqësuesin e palës paditëse, av. Violent Coniku, i

cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gramsh dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës; në mungesë të përfaqësuesit të palës së paditur; si dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NNga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se si subjekte të shpronësuara,

familjarë të dy paditësve janë trajtuar me ligjin nr.7698/1993 dhe në emër të tyre kanë dalë dy vendime të K.K.K.P. Gramsh, përkatësisht me nr.31, datë 14.07.1995 dhe nr.644, datë 17.09.1998. Vendimet e mësipërme janë ndryshuar me vendimin nr.824, datë 10.07.2000 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan. Përfundimisht, ndër të tjera palës paditëse i është njohur dhe kthyer e drejta e pronësisë për një sipërfaqe trualli, prej të cilave 100,5 m2 janë regjistruar në Z.V.R.P.P. Gramsh në emër të dy paditësave.

Ndërkohë, pala e paditur rezulton se me kontratën e shitjes datë 04.02.1992 ka blerë nga Agjencia e Privatizimit mjetet kryesore të xhiros të një barake fruta-perime. Po ashtu është lidhur një kontratë qiraje për një sipërfaqe trualli prej 34,4 m2, në bazë të aktit përkatës datë 16.01.1992. Si bazë ligjore për kryerjen e këtyre veprimeve juridike ka qenë ligji nr.7512/1991 dhe aktet nënligjore të dala në zbatim të tij.

Në bazë të dokumentacionit të mësipërm, pala e paditur ka regjistruar pranë Z.V.R.P.P. Gramsh pronësinë mbi një objekt prej 34,4 m2. Sa më lart provohet nga çertifikata e pronësisë datë 03.02.2005, lëshuar nga Z.V.R.P.P. Gramsh.

Në këtë situatë juridike, rezulton se pala paditëse ka zhvilluar një tjetër gjykim civil të mëparshëm, i cili është zgjidhur me vendimin civil të formës së prerë nr.6, datë 16.01.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Gramsh. Në këtë gjykim, objekti i kërkimit ka qenë detyrimi i dy subjekteve (njëri prej të cilëve, i padituri konkret Kullolli) për lirimin e sipërfaqes prej 100,5 m2. Në përfundim të atij gjykimi, rezulton se pala e paditur Kullolli është detyruar të lirojë një sipërfaqe prej17,5 m2, kurse për sipërfaqen prej 43,14 m2, pala e paditur Kullolli

122

është njohur si posedues i ligjshëm i saj, pasi kishte pronësinë e ligjshme mbi ndërtimin e ngritur mbi këtë sipërfaqe dhe është detyruar të paguajë qiranë palës paditëse. Ky arsyetim i gjykatës për posedimin e ligjshëm të truallit është bazuar në faktin se Z.V.R.P.P. Gramsh kishte lëshuar vërtetimin hipotekor në emër të së paditurit Kullolli për objektin e përshkruar më lart.

Ndërkohë, pala paditëse ka ngritur padinë konkrete duke kërkuar lirim dorëzimin e sipërfaqes me pretendimin se regjistrimi i Z.V.R.P.P. Gramsh është kryer në kundërshtim me ligjin, për sa kohë në kontratën e vitit 1992, janë shitur vetëm mjetet e xhiros të një barake druri, e cila në kuptim të ligjit për regjistrimin e pasurive të paluajtshme nuk mund të regjistrohet. Në këto kushte pala paditëse ka pretenduar pavlefshmërinë e regjistrimit hipotekor në emër të së paditurit dhe lirim dorëzimin e sendit (truall).

Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Shkallës së Parë Gramsh ka vendosur pranimin e pjesshëm të padisë, duke e urdhëruar Z.V.R.P.P. Gramsh të fshijë regjistrimin hipotekor në emër të së paditurit dhe anulimin e çertifikatës përkatëse së pronësisë. Ndërkohë, në lidhje me lirimin dhe dorëzimin e truallit, gjykata ka disponuar rrëzimin e padisë. Në këtë vendim është arsyetuar se duke iu referuar objektit të privatizuar në vitin 1992, pavarësisht se janë ruajtur përmasat, ndërtimi i kryer rishtazi nga i padituri, ashtu duhet të kryhej me leje ndërtimi.

Gjykata ka konstatuar se në rrethanat e mësipërme, kontrata e shitjes e datës 04.02.1992, pas vitit 1996 nuk paraqet më sendin e blerë me këtë kontratë dhe për pasojë regjistrimi i sendit që paditësi posedon aktualisht nuk mund të bëhej mbi bazën e kësaj kontrate, sipas nenit 24/a të ligjit “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”. Ndërkohë, në lidhje me padinë e rivendikimit, gjykata shprehet se me vendimin nr.6, datë 16.01.2006 e njëjta gjykatë ka pranuar pjesërisht padinë, duke nënkuptuar në këtë mënyrë rrëzimin e saj për sipërfaqen prej 43,17 m2. Në bazë të paragrafit të dytë të nenit 451/a të K.Pr.Civile një konflikt që është zgjidhur me vendim të formës së prerë nuk mund të gjykohet përsëri, përveç kur ligji parashikon ndryshe, rrethanë e cila në çështjen në shqyrtim nuk ekziston.

Mbi ankimin e palës së paditur, çështja u mor në shqyrtim nga Gjykata e Apelit Durrës, e cila vendosi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Gramsh.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi çështjen në seancë gjyqësore, nisur nga pretendimet e ngritura në rekursin e palës së paditur dhe përmbajtja e dispozitës së nenit 28 të K.Pr.Civile, arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës nuk është i cënueshëm për shkaqet e pretenduara në rekursin e palës së paditur.

Regjistrimi i pasurive të paluajtshme në Republikën e Shqipërisë gjen rregullim të posaçëm në ligjin nr.7843/1994, i ndryshuar. Kështu, në ligjin nr.7843, datë 13.7.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar, në nenin 1 të tij jepet përkufizimi i termit “pasuri e paluajtshme”, duke u përcaktuar si vijon: "pasuri e paluajtshme": toka, burimet ujore, ndërtesat, objektet dhe çdo gjë tjetër e paluajtshme sipas përcaktimit të Kodit Civil dispozitave ligjore përkatëse;”.

Pra, në regjistrat e Z.R.P.P. në Republikën e Shqipërisë regjistrohen të gjitha veprimet juridike që kryhen mbi pasuritë e paluajtshme, të identifikuara këto të fundit sipas parashikimit të mësipërm. Ndërkohë, në nenin 24/a të ligjit parashikohet se: “Regjistruesi, një person ose çdo grup i ngarkuar nga kryeregjistruesi kërkon që pronësia, si dhe kufijtë e çdo pasurie që duhet regjistruar, të dokumentohen duke përdorur kriteret e mëposhtme: a) Pronësia dhe kufijtë e pasurive të paluajtshme duhet të konsiderohen të përcaktuara nga dokumentet e pronësisë sipas ligjit nr.7501, datë 19.07.1991, kontratat e privatizimit kontratat e shitblerjes të bëra sipas ligjit nr.7652, datë 23.12.1992, vendimet ligjërisht të miratuara ose të lëshuara pas 19 korrikut 1991 e komisioneve të rikthimit të pronave sipas ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, ligje apo dokumente të tjera zyrtare të cilat njohin pronësinë private, apo vendime gjykate;… a) Pronësia dhe kufijtë e pasurive të paluajtshme përcaktohen nga aktet e fitimit të pronësisë, sipas nenit 193 të Kodit Civil”.

123

Në kushtet kur nga gjykatat e faktit është konstatuar se sendi për të cilin është realizuar privatizimi nëpërmjet veprimeve juridike të përmendura me lart në këtë vendim, nuk ekziston më, atëherë nuk mundet që një send tjetër, pavarësisht se ka ruajtur përmasat e të parit, të konsiderohet i njëjtë e të trajtohet me të njëjtin regjistrim hipotekor me atë që është privatizuar.

Për sa kohë të dyja gjykatat e faktit kanë arritur në përfundimin se sendi i palës së paditur, ngritur mbi truallin e palës paditëse është një ndërtim i ri, ndërtimi dhe regjistrimi i tij do të duhej të kryhej në përputhje me dispozitat e ligjit nr.8405/1998 “Për Urbanistikën”, i ndryshuar, nr.8402/1998 “Për kontrollin dhe disiplinimin e punimeve të ndërtimit”, i ndryshuar dhe ligjit nr.7843/1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar.

Duke iu referuar dispozitës së nenit 12 të K.Pr.Civile nuk ka rezultuar që pala e paditur të ketë paraqitur prova dhe fakte në lidhje me respektimin e normativës ligjore gjatë ndërtimit të objektit e në këto kushte, vendimet që morën gjykatat e faktit referuar dispozitave të nenit 16, 29, 309 të K.Pr.Civile janë vendime të marra në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit material dhe procedural civil.



Tiranë, më 15.11.2011

124






PADITËS: BRUNILDA SALIKO, e pranishme pa avokatE PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE

KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË, përfaqësuar nga juristi Andi Çuhadari

OBJEKTI:Dëmshpërblim për shkak të zgjidhjes së kontratës së punës

në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar nga punëdhënësi.Baza Ligjore: Nenet 31, 32/a, 48/1, 154 e vijues të K.Pr.Civile,

nenet 143, 144, 147/2, 155 1/3 të K.Punës.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.2313, datë 28.09.2011 ka vendosur:

Të shpallë moskompetencën e çështjes civile me palë paditëse Brunilda Saliko dhe palë të paditur AKKP Tiranë, me objekt “Dëmshpërblim për shkak të zgjidhjes së kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar nga punëdhënësi. Dërgimin e akteve për kompetence Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditëses. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë brenda 5 ditëve në Gjykatën e Lartë Tiranë.

Brenda afatit ligjor, paditësja Brunilda Saliko ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës nr.2313, datë 28.09.2011 dhe kërkon prishjen e vendimit të lartpërmendur dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit dhe paraqet këtë arsyetim:

- Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit. Në lidhje me kompetencën tokësore i jam drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës në referim të nenit 47 dhe 54 të K.Pr.Civile;

- Gjithashtu i referohem vendimit nr.331, datë 13.07.2010 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, në të cilin thuhet se: “Në këto kushte, brenda alternativave që njeh ligji, palët me marrëveshje të tyre mund të parashikojnë se cila midis këtyre gjykatave

125

është gjykata kompetente, por kjo marrëveshje sipas parashikimeve të Kodit të Punës është e vlefshme vetëm nëse lidhet pas lindjes së konfliktit. Një interpretim i kundërt do të vinte në kundërshtim edhe me frymën e përgjithshme të Kodit të Punës për mbrojtjen e interesave të punëmarrësit.... Si konkluzion, marrëveshjet e përfshira në kontratën e punës për përcaktimin e gjykatës kompetente, duke qenë se përbëjnë parashikime të realizuar midis palëve para lindjes së konfliktit në lidhje me marrëdhënien e punës, nuk janë të vlefshme”.

- Në vendimin nr.1353, datë 18.12.2001 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, ky Kolegj është shprehur se: “Është e vërtetë se, pala e paditur është person juridik, por aplikimi i nenit 43 të K.Pr.Civile, që lidhet me paditë që ngrihen kundër personave juridikë mund të bëhet vetëm për ato lloj padish për të cilët ligjvënësi nuk ka bërë rregullim të veçantë në dispozita të këtij Kodi. Në rastin konkret vetë ligjvënësi e ka përcaktuar si një përjashtim nga rregulli i përgjithshëm dhe si një të drejtë dhe jo detyrim mundësinë e ngritjes së padive që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës, në vendbanimin e paditësit edhe pse i padituri mund të jetë person juridik”.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës së paditur,

Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, juristin Andi Çuahdari, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës nr.2313, datë 28.09.2011; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,


Nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se paditësja ka punuar pranë palës së paditur që prej datës 18.05.2009.

Fillimisht, me Urdhërin nr.232, datë 18.05.2009 paditësja është emëruar specialiste në Sektorin Juridik dhe të Kontrollit pranë palës së paditur (AKKP). Sipas këtij urdhëri marrëdhëniet e punës rregulloheshin nga një kontratë e përkohshme.

Rreth 4 muaj më vonë, me Urdhërin nr.467, datë 17.09.2009 paditësja është emëruar inspektore në Sektorin Juridik. Palët ndërgjyqëse kanë lidhur një Kontratë Pune me Afat të caktuar në datën 17.09.2009, sipas të cilës paditësja do të punonte në këtë pozicion nga data 17.09.2009 - 17.12.2009 (tre muaj).

Pas përfundimit të kësaj kontrate, palët ndërgjyqëse kanë nënshkruar në datën 17.12.2009 një Kontratë Pune me Afat të Pacaktuar. Midis të tjerave, në nenin 8 të kësaj kontrate është parashikuar: “Për të gjitha mosmarrëveshjet që mund të lindin gjatë zbatimit të kësaj kontrate ose lidhur me të, palët kontraktuese do të përpiqen t’i zgjidhin me mirëkuptim. Në rast të kundërt, konflikti do të paraqitet për zgjidhje në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, vendimi i së cilës do të jetë i formës së prerë dhe i detyrueshëm për të dyja palët”.

Ka rezultuar që me Urdhërin nr.351, datë 07.05.2010 “Për emërim në detyrë”, paditësja është emëruar Inspektore në Sektorin Juridik dhe të Kontrollit në Drejtorinë e Kthimit të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave.

Paditësja ka vazhduar të ushtrojë këtë detyre deri në datën 01.04.2011, pasi me Urdhërin nr.147, datë 30.03.2011 “Për ndërprerjen e marrëdhënies së punës”, ajo është liruar nga kjo detyrë.

Në këto kushte, paditësja, e cila është me banim në qytetin e Durrësit, me pretendimin se pala e paditur ka zgjidhur kontratën e punës në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me padi me objekt parashtruar në pjesën hyrëse.

126

Gjatë gjykimit të çështjes, pala e paditur në seancën e datës 28.09.2011 paraqiti kërkesën për shpalljen e moskompetencës nga ana e kësaj gjykate, pasi sipas saj kompetente për zgjidhjen e kësaj çështje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Në lidhje me këtë kërkesë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendim nr.2313, datë 28.09.2011 ka vendosur:

“Të shpallë moskompetencën e çështjes civile me palë paditëse Brunilda Saliko dhe palë të paditur AKKP Tiranë, me objekt “Dëmshpërblim për shkak të zgjidhjes së kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar nga punëdhënësi”. Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditëses. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë brenda 5 ditëve në Gjykatën e Lartë Tiranë”.

Në këtë vendim gjykata arsyeton se... gjykata pasi shqyrtoi pretendimin e ngritur nga pala e paditur arriti në përfundimin se ai është i bazuar në ligj dhe duhet të pranohet pasi.... në kontratën e punës të lidhur midis palëve, në nenin 8 si gjykatë kompetente për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve është caktuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë... referuar nenit 47 dhe 52 të K.Pr.Civile, si dhe nenit 7 të K.Punës... rezulton se ligji i posaçëm përcakton si gjykatë kompetente gjykatën e vendit ku ka qendrën personi juridik, në këtë rast është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe nuk përjashton marrëveshjen e lidhur midis palëve.

Brenda afatit ligjor, paditësja Brunilda Saliko ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës nr.2313, datë 28.09.2011 dhe kërkon prishjen e vendimit të lartpërmendur dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, duke paraqitur ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i paraqitur nga paditësja Brunilda Saliko përmban shkaqe të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me nr.2313, datë 28.09.2011, i cili vlerësohet nga ky Kolegj se është marrë në mosrespektim të plotë si të ligjit procedural dhe atij material.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës në vendimin e saj arsyeton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është kompetente për shqyrtimin e këtij konflikti, pasi: (i) palët me marrëveshje kanë caktuar si gjykatë kompetente për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe se, (ii) ligji i posaçëm përcakton si gjykatë kompetente gjykatën e vendit ku ka qendrën personi juridik, në këtë rast qendra e personit juridik është në Tiranë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se për zgjidhjen e këtij konflikti, i cili ka lidhje me faktin se cila do të jetë gjykata që do të marrë në shqyrtim padinë e ngritur nga paditësja Brunilda Saliko, duhet të merren në konsideratë si dispozitat e K.Pr.Civile, të cilat rregullojnë kompetencën tokësore, ashtu dhe dispozitat e K.Punës, të cilat shprehen në lidhje me konfliktin që rrjedh nga marrëdhëniet e punës.

Në çështjen objekt gjykimi, ky Kolegj, referuar kërkimeve të paditëses si dhe bazës ligjore të përcaktuar prej saj, konstaton se kemi të bëjmë me një padi që rrjedh nga marrëdhënia e punës.

Referuar të drejtës procedurale, kompetenca është sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të saj çdo gjykate. Kodi i Procedurës Civile ka parashikuar që për një sërë mosmarrëveshjesh të ketë më shumë se një gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës tokësore, duke realizuar një kompetencë konkurruese.

E drejta e zgjedhjes në këto raste ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit dhe ushtrohet me ngritjen e padisë, gjë që është parashikuar qartë edhe në nenin 54 të K.Pr.Civile, ku thuhet shprehimisht se: “E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë”.

127

Kompetenca tokësore për gjykimin e padive që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës rregullohet nga neni 47/1 i K.Pr.Civile, që shprehimisht thotë se: “... paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku ka banimin paditësi...”.

Në analizë të dispozitës së mësipërme del qartë që ligjvënësi këtë lloj mosmarrëveshje (pra, ajo që krijohen nga marrëdhëniet e punës), e ka parashikuar si një kompetencë alternative ose konkurruese, duke ia lënë të drejtën për të zgjedhur gjykatën kompetente pikërisht paditësit (në rastin në shqyrtim punëmarrësi), pra është në diskrecionin e këtij të fundit për të vendosur nëse padia do të ngrihet në gjykatën e vendit ku ka banimin paditësi, apo në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri.

Ligjvënësi ka parashikuar dhe rastin e ndryshimit të kompetencës tokësore me marrëveshje të palëve. Në nenin 52 të K.Pr.Civile parashikohet shprehimisht se: “Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve, përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë marrëveshje”.

Pra, shtrohet pyetja nëse në çështjen objekt gjykimi jemi përpara rastit të ndryshimit të kompetencës me marrëveshje të palëve ndërgjyqëse, për sa kohë këto të fundit kanë parashikuar në nenin 8 të Kontratës së Punës lidhur midis tyre në datën 17.12.2009 se: “Për të gjitha mosmarrëveshjet që mund të lindin gjatë zbatimit të kësaj kontrate ose lidhur me të, palët kontraktuese do të përpiqen t’i zgjidhin me mirëkuptim. Në rast të kundërt, konflikti do të paraqitet për zgjidhje në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, vendimi i së cilës do të jetë i formës së prerë dhe i detyrueshëm për të dyja palët?

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen objekt shqyrtimi, nuk ndodhemi para një rasti për ndryshimin e kompetencës tokësore me marrëveshje me shkrim midis palëve ndërgjyqëse, pasi vetë ligji specifik e ndalon një gjë të tillë.

Në nenin 7 të K.Punës shprehimisht thuhet se: “1. Paditë ndaj personave që banojnë në territorin e Shqipërisë ngrihen para gjykatës

së vendbanimit të së paditurit. 2. Padia ngrihet edhe në vendin ku punëmarrësi kryen zakonisht punën e tij. Kur

punëmarrësi nuk e kryen zakonisht punën e tij në të njëjtin vend, vendi ku ndodhet qendra e punës, që e ka punësuar atë.

3. Marrëveshjet që lidhen me juridiksionin janë të vlefshme vetëm nëse përcaktohen pas lindjes së konfliktit”.

Në analizë të dispozitës së mësipërme konstatohet se marrëveshja për përcaktimin e një gjykate kompetente (termi juridiksion në dispozitën e cituar më sipër, në një rast të tillë nënkupton pikërisht kompetencën, pasi çështja është në juridiksionin gjyqësor të zakonshëm dhe nuk shtrohet problemi i një juridiksioni tjetër), në rastin e një konflikti që lind nga marrëdhënia e punës mund të ndryshohet dhe të jetë e vlefshme, vetëm në rast se kjo e fundit përcaktohet pasi të ketë lindur konflikti dhe jo përpara lindjes së mosmarrëveshjes.

Një përcaktim i tillë është në përputhje të plotë si me frymën e K.Punës dhe me atë të K.Pr.Civile. Kodi i Punës ka si qëllim mbrojtjen e interesave të punëmarrësit dhe për këtë arsye, parashikon se vetëm në rast se ky i fundit pas lindjes së konfliktit do të pranojë ndërmjet dy gjykatave një gjykatë të caktuar, kjo marrëveshje do të jetë e vlefshme dhe e zbatueshme, pasi në këtë mënyrë punëmarrësi ka mundësi të mbrojë interesat e tij në kushte më të përshtatshme, të favorshme dhe jo detyruese apo diskriminuese, siç mund të ishte në rastin e një marrëveshje para se të lindte konflikti.

Po në këtë frymë janë dhe dispozitat e K.Pr.Civile (neni 47), që lejojnë kompetencën alternative dhe zgjedhjen midis disa gjykatave në mënyrë që të lehtësojnë dhe të bëjnë sa më komode mbrojtjen e palëve dhe në rastin konkret atë të së punësuarit.

128

Si konkluzion, marrëveshjet e përfshira në kontratën e punës për përcaktimin e gjykatës kompetente, përpara lindjes së konfliktit në lidhje me marrëdhënien e punës, janë të pavlefshme.

Në çështjen objekt gjykimi, rezulton qartë se paditësja Brunilda Saliko, e ka bërë zgjedhjen e saj midis Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, duke zgjedhur si gjykatë kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, si gjykatën e vendit ku ajo ka vendbanimin e saj. Pikërisht në këtë gjykatë ajo ka të gjitha mundësitë për të realizuar dhe rivendosur në vend të drejtat e saj të pretenduara të shkelura.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të pabazuar pretendimin e anës së paditur, se Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronës e ka qendrën e saj në qytetin e Tiranës dhe zhvillimi i gjykimit në një rreth tjetër mund të bëhet shkak për mosndjekje të procesit gjyqësor. Ky Kolegj vlerëson se ana e paditur është person juridik, ka personel të mjaftueshëm dhe ka të gjitha mundësitë teknike, financiare, etj., të ndjekë proceset gjyqësore dhe në gjykata jashtë qytetit të Tiranës. Pikërisht, për sa më sipër, në këtë rast nuk kemi cënim të asnjë parimi për zhvillimin e një procesi të rregullt gjyqësor.

E kundërta do të ndodhte me paditësen në rast se do të detyrohej të ndiqte procesin gjyqësor në një gjykatë tjetër, jashtë zgjedhjes së saj, siç ka vendosur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës. Vendimi i kësaj gjykate cënon parimin për një proces të rregullt ligjor, efektiv, të shpejtë, brenda një afati të arsyeshëm, pasi bëhet shkak për zvarritje të procesit gjyqësor në dëm të interesave të palëve në proces, duke bërë që të cënohen neni 28 i K.Pr.Civile, si dhe nenet 6/1, 13 të KEDNJ.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se shqyrtimi i çështjes nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës do të sjellë në të njëjtën kohë dhe lehtësi në ekzekutimin e vendimit të kësaj gjykate, nëse ky vendim do të jetë në favor të paditësit.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 63, 485 të K.Pr.Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.2313, datë 28.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës

dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate.

Tiranë, më 15.11.2011

129



Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:


në seancën gjyqësore të datës 15.11.2011 mori në shqyrtim çështjen civile, me palë:

PADITËS: LUAN PASHOLLARI, në mungesëI PADITUR: DREJTORIA E POLICISË SË QARKUT

KORÇË, në mungesë

OBJEKTI:Shfuqizim urdhëri nr.2126/3, datë 30.11.2006

për largimin nga Policia e Shtetit dhe rikthim në polici.Baza Ligjore: Ligji 8353, datë 25.11.1999 “Për Policinë e Shtetit”,

neni 324 dhe 328 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Pogradec me vendimin nr.629, datë 16.07.2007 ka vendosur:

Pranimin e pjesshëm të kërkesë–padisë. Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Policisë Qarkut Korçë ta dëmshpërblejë paditësin Luan Pashollari me pagën e një viti e gjysëm pune në shumën 778.220 lekë, për zgjidhje të kontratës pa shkaqe të arsyeshme. Rrëzimin e kërkese padisë së paditësit Luan Pashollari për rikthimin në punë si të pabazuar.

Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.327, datë 22.10.2007 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.629, datë 16.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë ka bërë rekurs pala e paditur, Drejtoria e Policisë së Qarkut Korçë, e cila ka kërkuar prishjen e tij dhe të vendimit nr.629, datë 16.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, për këto shkaqe:

- Objekti i kërkesë padisë si dhe vendimi gjyqësor i është referuar Ligjit nr.8553, datë 25.11.1999 “Për Policinë e Shtetit ”, neni 20, pika 1 germa c, pika 2, dhe 31, 32 pika 3 e këtij ligji, si dhe nenet 324, 328 të K.Pr.Civile;

- Motivacioni i largimit është për shkurtim të funksionit organik në bazë të nenit 20, pika 1, germa c të Ligjit nr.8553, datë 25.11.1999 “Për Policinë e Shtetit”;

130

- Ndaj paditësit Luan Pashollari nuk ka filluar ndonjë procedim disiplinor dhe nuk i është shkelur e drejta e ankimit sipas nenit 31, si dhe neni 32 pika 3 të ligjit në fjalë;

- Gjykata ka vepruar në kundërshtim me nenin 6 te K.Pr.Civile, duke shkelur parimin e disponibilitetit, pasi “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”, si dhe nenin 16, paragrafi 2 “Gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të padisë pa kërkesën e palëve”;

- Vendimi gjyqësor i referohet bazës ligjore të kërkimit në objektin e padisë, nenet 324, 328 te K.Pr.Civile; pra Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec vepron në kundërshtim me nenin 327 të K.Pr.Civile, e cila nuk është kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjes administrative, pasi Gjykata e Pogradecit nuk ka seksion administrativ e për më tepër nuk është rrethi ku ka qendrën organi administrativ ndaj të cilit drejtohet padia;

- Gjykata e Pogradecit ka vepruar në kundërshtim me nenin 184 të K.Pr.Civile, pasi paditësi është larguar nga radhët e policisë me urdhërin e Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit. Pra, gjykata duhet të konstatonte dhe të orientonte për të rregulluar ndërgjyqësinë, për sa i përket legjitimimit pasiv, të së paditurit kundër të cilit duhej të ngrihet padia; për këtë rast, i padituri duhej të ishte Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, në bazë të Ligjit nr.8553, datë 25.11.1999, neni 19/2 “Emërimi dhe lirimi në detyrë i punonjësve të policisë të rolit të mesëm bëhet me Urdhërin e Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit”;

- Gjykata ka vepruar në kundërshtim me nenin 472/b “Për shkelje të rënda procedurale”, pasi nuk është formuar drejtë ndërgjyqësia (neni 467, germa d të K.Pr.Civile), pasi nuk jemi ne të paditurit që duheshin thirrur, por Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,


Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Luan Pashollari ka punuar pranë palës së paditur që nga vitit 1994 në detyra të ndryshme. Nga data 01.01.2005 ai ka punuar në detyrën e Komandantit të Repartit të Policisë së Rendit në Komisariatin e Policisë Pogradec, në Drejtorinë e Policisë së Qarkut Korçë.

Me urdhërin nr.2126/3, datë 30.11.2006 të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë, paditësi është larguar nga Policia e Shtetit, me motivacionin “Për shkurtim të funksionit organik”, urdhër që i është komunikuar atij në datën 16.12.2006. Po në këtë datë paditësi ka lënë edhe detyrën.

Paditësi, duke mos qenë dakord me këtë largim nga detyra, i është drejtuar gjykatës me padinë objekt shqyrtimi dhe ka kërkuar shfuqizimin e urdhërit nr.2126/3, datë 30.11.2006 të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë dhe rikthimin e tij në organet e policisë.

Rezulton se paditësi ka ngritur padinë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë, duke vënë në pozicionin procedural të palës së paditur Drejtorinë e Policisë së Qarkut Korçë. Me kërkesë drejtuar gjykatës, në datën 06.03.2007, në bazë të nenit 184 të K.Pr.Civile, paditësi ka kërkuar zëvendësimin procedural të palës së paditur, Drejtorisë së Policisë së Qarkut Korçë, me Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit, kërkesë që është pranuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë në seancën e datës 03.04.2007 (fq. 46 e vijim i procesverbalit të dosjes gjyqësore administruar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë).

131

Me vendimin e ndërmjetëm të datës 15.05.2007 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka vendosur:

“Deklarimin e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për gjykimin e çështjes civile me nr.regj. 499; Dërgimin e akteve në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Pogradec”.

Kjo gjykatë ka arsyetuar se pavarësisht se në objektin e padisë kundërshtohet një akt administrativ, konflikti në shqyrtim rrjedh nga marrëdhëniet e punës.... në referim të nenit 47/1 të K.Punës, kompetente për shqyrtimin e një padie të tillë është Gjykata e Rrethit Tiranë ku ka qendrën pala e paditur Drejtoria e Policisë së Shtetit dhe Gjykata e Pogradecit ku ka banimin paditësi. Paditësi ka shfaqur vullnetin që çështja të gjykohet në Gjykatën e Pogradecit...

Gjykata e Shkallës së Parë Pogradec me vendimin nr.629, datë 16.07.2007 ka vendosur:

“Pranimin e pjesshëm të kërkesë–padisë. Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Policisë Qarkut Korçë t’a dëmshpërblejë paditësin Luan Pashollari me pagën e një viti e gjysëm punë në shumën 778.220 lekë, për zgjidhje të kontratës pa shkaqe të arsyeshme. Rrëzimin e kërkese padisë së paditësit Luan Pashollari për rikthimin në punë si të pabazuar”.

Kjo gjykatë ka arsyetuar se... gjykata e gjen zgjidhjen e kontratës pa shkaqe të arsyeshme, pasi nuk rezulton që paditësi të ketë shkelur detyrimet kontraktuale me faj të rëndë apo të lehtë, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit...paditësi ndryshe nga sa pretendon pala e paditur ka kualifikimet e duhura për pozicionin e tij të punës në rradhët e Policisë... duke iu referuar vendimit unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.31, datë 14.04.2003 rikthimi në punë është në diskrecion të administratës së policisë dhe ky diskrecion nuk i nënshtrohet shqyrtimit gjyqësor. Në këto kushte duhet të rrëzohet kërkesa e paditësit për këtë kërkim... ndërsa e drejta e dëmshpërblimit nga pushimi i padrejtë nga puna, është një e drejtë që gëzon mbrojtje,... duke marrë parasysh rrethanat konkrete të çështjes, gjendjen familjare të paditësit, etj... gjykata çmon se i padituri duhet të shpërblejë paditësin me pagën e një viti e gjysëm pune...

Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.327, datë 22.10.2007 ka vendosur:“Lënien në fuqi të vendimit nr.629, datë 16.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Pogradec”.Kjo gjykatë ka arsyetuar se.. vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec gjendet

i drejtë dhe i bazuar në ligj... shkaqet e ngritura në ankimin e palës së paditur nuk qëndrojnë... ndryshe nga sa pretendon pala e paditur, paditësi gëzon kualifikimet e nevojshme për vendin e tij të punës, provuar me shkresat e administruara në dosjen gjyqësore nga Gjykata e Shkallës së Parë Korçë...i pabazuar është dhe pretendimi i palës së paditur se gjykata e shkallës së parë nuk ka marrë për bazë pagesën që paditësi ka përfituar si pasojë e largimit nga Policia e Shtetit... kjo pagesë është pagë kalimtare e përfituar në bazë të Ligjit nr.8661, datë 18.09.2006 “Për sigurimin suplementar të punonjësve të Policisë së Shtetit”, ndërsa dëmshpërblimi i përcaktuar nga gjykata ka të bëjë me dëmin e pësuar nga pushimi i padrejtë nga puna dhe nuk ka të bëjë me pagesën kalimtare...

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë ka bërë rekurs pala e paditur, Drejtoria e Policisë së Qarkut Korçë, e cila ka kërkuar prishjen e këtij vendimi dhe të vendimit nr.629, datë 16.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga ana e paditur përmban shkaqe nga ato të parashikuara nga neni 472 i K.Pr.Civile, të cilat e bëjnë të cënueshëm si vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec, ashtu dhe vendimin e Gjykatës së Apelit Korçë.

132

Ky Kolegj çmon se si vendimi nr.327, datë 22.10.2007 i Gjykatës së Apelit Korçë, ashtu dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec me nr.629, datë 16.07.2007 janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe për rrjedhojë këto vendime duhet të prishen.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson së një ndër shkeljet procedurale të rënda të lejuara nga gjykatat më të ulëta, e cila i bën të cënueshme vendimet e tyre, është se këto të fundit kanë lejuar dhe kanë zhvilluar një gjykim me ndërgjyqësi të gabuar. Këto shkelje çojnë automatikisht në prishjen e vendimeve të këtyre gjykatave (neni 472/b, 467/d të K.Pr.Civile).

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se në çështjen objekt gjykimi, nisur nga pretendimet e palëve (konkretisht të anës së paditur), nuk mund të marrë në shqyrtim dhe të analizojë zbatimin e ligjit material (nëse ky ligj është zbatuar drejt apo jo nga gjykatat më të ulëta), për sa kohë pretendohen dhe konstatohen shkelje të rënda të ligjit procedural.

Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji, ka të drejtë të shqyrtojë si gabimet në gjykim, ashtu dhe gabimet në procedim të lejuara nga gjykatat më të ulëta, referuar kjo nenit 472 të K.Pr.Civile, por ndërkohë ky Kolegj thekson se ekzistenca e gabimeve në procedim dhe e shkeljeve procedurale në gjykimin e çështjes pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet në gjykim ose të gjykojë themelin e çështjes.

Tashmë është praktikë e konsoliduar që gabimet e rënda në procedim dhe në mënyrë të veçantë ato të parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile (të cilat konsiderohen dhe si shkelje të rënda të ligjit procedurale), shqyrtohen edhe kryesisht nga gjykatat, si nga gjykata e apelit dhe nga Gjykata e Lartë, pa qenë nevoja që ato të jenë pjesë e ankimit apo rekursit të palës që ka humbur procesin gjyqësor. Ndërsa, gabimet e tjera në procedim, të cilat mund të kenë ndikuar në dhënien e një vendimi të gabuar, duhet të ngrihen nga pala humbëse dhe të jenë pjesë e ankimit apo e rekursit.

Në varësi të shkeljeve procedurale të lejuara nga gjykatat më të ulëta, gjykatat më të larta marrin dhe vendimin e tyre, por në rast se shkeljet procedurale janë nga ato të parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile, siç është në rastin konkret, ndërtimi në mënyrë të gabuar i ndërgjyqësisë, gjykatat më të larta kanë të drejtë të vendosin prishjen e vendimeve të gjykatave më të ulëta, dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë. Kjo për arsyen e thjeshtë se ndërgjyqësia është një nga parakushtet procedurale, e cila ka lidhje direkte me vlefshmërinë e procesit, si dhe me pamundësinë e gjykatës për të hyrë në shqyrtimin e themelit të çështjes.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pikërisht përcaktimi i saktë i ndërgjyqësisë në një proces civil ka lidhje direkte me vlefshmërinë e padisë.

Në lidhje me aspektin formal procedural të vlefshmërisë së padisë, ky Kolegj vlerëson të theksojë se në mënyrë që padia të jetë e vlefshme, duhet të plotësojë dy kushte themelore: (a) interesi i ligjshëm për të ngritur padi; dhe (b) legjitimiteti për të vepruar. Në rast se ekzistojnë këto dy kushte mund të konsiderohet që padia ekziston, në kuptimin që gjykata është e detyruar të marrë vendim mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë. Interesi për të ngritur padi parashikohet qartë në nenin 32 të K.Pr.Civile dhe është një element i së drejtës së padisë që konsiston në interesin për të marrë nga gjykata vendimin e kërkuar.

Ky Kolegj vlerëson të theksojë se problemi i legjitimitetit konsiston në përcaktimin e personit të cilit i përket interesi për të ngritur padi dhe personit kundrejt të cilit padia duhet të ngrihet. Duke qenë se e drejta për të ngritur padi duhet të ushtrohet kundrejt një pale tjetër, ky i fundit duhet të jetë i përcaktuar në mënyrë qartë dhe të saktë, në mënyrë që vendimi gjyqësor të japë efektet e kërkuara për palën që ka investuar gjykatën me këtë padi.

133

Është e qarte se legjitimiteti i palëve në proces do të thotë përcaktim i saktë i personave që duhet të jenë të pranishëm dhe të marrin pjesë në të, në mënyrë që gjykata të shqyrtojë, nëse kërkimet e paditësit qëndrojnë apo jo efektivisht, dhe në mënyrë që kjo e fundit të japë një vendim të drejtë dhe të bazuar në ligj.

Sa më sipër, ka lidhje me atë që në të drejtën procedurale quhet legjitimitet pasiv, i cili është një aspekt i legjitimitetit për të vepruar. Legjitimiteti pasiv vlerësohet si një nga kushtet më të rëndësishme procedurale, për faktin se është i lidhur direkt me efektet që do të ketë vendimi gjyqësor i marrë nga gjykata, pra i takon atij kundrejt të cilit vendimi gjyqësor do të ekzekutohet dhe do të shtrijë efektet.

Siç rezulton nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që i janë nënshtruar hetimit gjyqësor, paditësi fillimisht, kur ka paraqitur padinë objekt shqyrtimi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë, ka vendosur në pozicionin procedural të palës së paditur, Drejtorinë e Policisë së Qarkut Korçë.

Me kërkesë drejtuar gjykatës, në datë 06.03.2007, në bazë të nenit 184 të K.Pr.Civile, paditësi ka kërkuar zëvendësimin procedural të palës së paditur, Drejtorisë së Policisë së Qarkut Korçë me Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit, kërkesë që është pranuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë në seancën e datës 03.04.2007 (procesverbali i dosjes gjyqësore fq.47), e cila ka vendosur: “Të pranojë kërkesën e paditësit për kryerjen e zëvendësimit procedural duke hyrë në gjykim si i paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë, në vend të së paditurit Drejtoria e Policisë së Qarkut Korçë, meqenëse nga urdhëri nr.2126/3, datë 30.11.2006 rezulton se largimi nga puna i paditësit është bërë nga Drejtoria e Përgjithshme e Policisë”.

Kjo gjykatë shprehet gjithashtu se: “...për kryerjen e këtij zëvendësimi procedural është dhënë pëlqimi si nga përfaqësuesja e palës së paditur, Drejtoria e Policisë Qarku Korçë, në seancën e datës 06.03.2007, ashtu dhe nga Drejtoria e Përgjithshme e Policisë me anë të shkresës nr.4/154, datë 26.03.2007”.

Rezulton se me anë të kësaj shkrese Drejtoria e Përgjithshme e Policisë ka autorizuar Anxhela Dishnica, juriste pranë Drejtorisë së Policisë Qarku Korçë, të përfaqësojë Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë në procesin gjyqësor me palë paditëse Luan Pashollari, me palë të paditur: Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë, me objekt: Anulim akti administrativ.

Si rrjedhojë e vendimit të ndërmjetëm të datës 03.04.2007, Drejtoria e Policisë së Qarkut Korçë ka dalë jashtë gjykimit dhe në vend të saj është futur në cilësinë e palës së paditur Drejtoria e Policisë së Shtetit. Me vendimin e ndërmjetëm të datës 15.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë është vendosur moskompetenca e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes dhe kalimin e akteve të saj për gjykim Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec.

Ka rezultuar se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, si gjykatë kompetente për shqyrtimin e konfliktit, dhe pse ishte vendosur dalja jashtë gjykimit e Drejtorisë së Policisë së Qarkut Korçë, ka vazhduar gjykimin me këtë palë, madje duke e detyruar këtë të fundit me vendimin nr.629, datë 16.07.2007 të dëmshpërblejë paditësin me pagën e një viti e gjysëm pune.

Pra, përfundimisht ka rezultuar që Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec ka vendosur një detyrim për një subjekt që proceduralisht nuk rezulton të jetë palë në gjykim, pasi ka dalë nga ky gjykim me vendimin e ndërmjetëm të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë datë 03.04.2007, duke u zëvendësuar me Drejtorinë e Policisë së Shtetit. Kjo e fundit nuk është thirrur fare në gjykim, edhe pse ishte pikërisht subjekti që kishte larguar paditësin nga puna, dhe pse është kërkuar që të jetë palë në proces dhe për të cilën është marrë një vendim i ndërmjetëm gjyqësor për të zëvendësuar palën e paditur, Drejtorinë e Policisë së Qarkut Korçë.

134

Rezulton që vendimi i ndërmjetëm i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë datë 03.04.2007, i cili ka vendosur zëvendësimin procedural të palës së paditur, të mos jetë kundërshtuar me vendimin përfundimtar.

Vazhdimi i këtij gjykimi nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec: (i) duke mbajtur si palë të paditur Drejtorinë e Policisë së Qarkut Korçë (palë kjo që kishte dalë nga gjykimi), (ii) detyrimi i kësaj të fundit për të dëmshpërblyer paditësin, si dhe (iii) mosthirrja në procesin gjyqësor të së paditurit Drejtoria e Policisë së Shtetit, sipas kërkesës së paditësit, vlerësohen nga ana e këtij Kolegji si shkelje të rënda të së drejtës sonë procedurale dhe konkretisht të neneve 32, 176, 184, 442/a, etj., të K.Pr.Civile.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ky gjykim është zhvilluar me një palë të paditur, për të cilën ndërkohë ishte vendosur dalja e saj jashtë gjykimit.

Struktura e procesit presupozon gjithmonë së paku dy palë në pozicione të kundërta. Pra, në proces ka gjithmonë një palë aktive (dhe kjo është pala që ngre padinë dhe që merr iniciativën e procesit), që vendoset në pozicionin procedural të palës paditëse dhe pala tjetër e cila mund të përcaktohet si pala pasive (sepse është e vendosur në këtë pozicion si pasojë e kërkesës së palës aktive), që në proces merr emërtimin pala e paditur. Janë pikërisht këto palë që në ekzekutimin e vendimin do të marrin termin kreditor dhe debitor. Për këtë arsye, këto palë duhet të jenë të përcaktuara qartë dhe saktë pasi vendimi gjyqësor që do të kthehet në titull ekzekutiv do t’i ngarkojë ato me të drejta dhe detyrime.

Pikërisht për këto arsye, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec ishte e detyruar, në respektim dhe të nenit 176 të K.Pr.Civile, që në fillim të verifikonte legjitimitetin e palëve në proces dhe më pas të vazhdonte gjykimin.

Rezulton se paditësi është larguar nga radhët e Policisë së Shtetit me urdhërin nr.2126/3, datë 30.11.2006 të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë. Në analizë të nenit 9 të Ligjit nr.8553, datë 25.11.1999 “Për policinë e shtetit”, rezulton se emërimi dhe lirimi nga detyra i punonjësve të policisë së shtetit, që kanë gradën e njëjtë me paditësin, bëhet me Urdhër të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë.

Në këto kushte, legjitimiteti pasiv në këtë çështje gjyqësore i takon Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit.

Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, në respektim të nenit 184 të K.Pr.Civile, duhet të thërrasë për të marrë pjesë në procesin gjyqësor Drejtorinë e Policisë së Shtetit (e cila është kërkuar nga paditësi për të zëvendësuar të paditurin) dhe pasi të marrë dhe pëlqimin e palëve ndërgjyqëse të vazhdojë gjykimin.

Në rast se kjo gjykatë çmon se për zhvillimin e gjykimit, është e domosdoshme prezenca e të dy subjekteve Drejtoria e Përgjithshme e Policisë dhe Drejtoria e Policisë së Qarkut Korçë në pozicionin procedural të palëve të paditura, atëherë ajo do të vazhdojë gjykimin me një paditës dhe dy të paditurit e mësipërm.

Në këto kushte do të mund të garantohet një proces i rregullt ligjor dhe parimi i kontradiktorialitetit, duke u vendosur të gjitha palët në kushte që u mundësojnë atyre paraqitjen dhe mbrojtjen e kërkimeve dhe prapësimeve në mënyrë të përshtatshme. Është detyrë e gjykatës të garantojë zbatimin e parimit të kontradiktorialitetit dhe rregullin e njohur të barazisë së armëve në procesin gjyqësor.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në analizë të sa më sipër arrin në konkluzionin se të dyja vendimet e gjykatave më të ulëta janë marrë në mosrespektim të së drejtës sonë procedurale dhe në zbatim të nenit 467/c të K.Pr.Civile, këto vendime duhet të prishen dhe çështja do të kthehet për rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë Pogradec.

135

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, germa (ç) të K.Pr.Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.327, datë 22.10.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit

nr.629, datë 16.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe dërgimin e çështjes për rigjykim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 15.11.2011

136





në seancën gjyqësore datë 15.11.2011 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve të mëposhtme:

KËRKUES: DUL HOXHA, në mungesëPERSON I INTERESUAR: ZYRA E ADMINISTRIMIT DHE

MBROJTJES SË TOKËS SË QARKUT LEZHË, në mungesë KOMUNA SHËNGJIN, në mungesë

OBJEKTI:Vërtetimin e faktit juridik të pronësisë që Turk Isufi

ka pasur në pronësi një sipërfaqe toke prej 274.700 m2, e ndodhur në fshatin Mali i Shëngjinit të Rrethit Lezhë.

Rivendosjen në afat të kërkesës për t’iu drejtuar Agjencisë Kombëtare të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë.

Baza Ligjore: Neni 388 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.412 regj. them., datë 13.09.2011 ka vendosur:

Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.412 akti, datë 22.02.2011.

Kundër vendimit nr.412 regj.them, datë 13.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë ka paraqitur ankim të veçantë kërkuesi Dul Hoxha, i cili kërkon:

Prishjen e vendimit nr.412 regj.them. datë 13.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me trup gjykues tjetër.

Shkaqet që ngrihen nga kërkuesi Dul Hoxha në ankimin e veçantë janë:- Një ndër dokumentet e parashikuara në pikën 3/a të V.K.M-së nr.747, datë 09.11.2006

“Për Procedurat e Mbledhjes, të Përpunimit dhe Administrimit të Kërkesave të Subjekteve të Shpronësuara” është vendimi i formës së prerë së bashku me hartën e pasurisë, të vulosura me vulën e gjykatës.

137

- Me këtë vendim gjykata më ka shkaktuar vonesa të panevojshme, duke më mohuar të drejtën e një dokumenti që duhet ta paraqes në A.K.K.P. Tiranë.

- Në kundërshtim me nenin 59 të K.Pr.C., gjykata shprehet në dispozitivin e vendimit që ndaj vendimit lejohet ankim në gjykatën e apelit, kur sipas ligjit ankimi në lidhje me juridiksionin bëhet direkt në Gjykatë të Lartë.


të palëve; në përfundim,

V Ë R E NNë Gjykatën e Lartë me datë 28.10.2011 është regjistruar çështja civile nr.11242-

02610-00-2011, që u përket palëve ndërgjyqëse: kërkues Dul Hoxha dhe persona të interesuar Z.A.M.T. Qarku Lezhë e Bashkia Shëngjin, me objekt vërtetimin e faktit juridik të pronësisë, etj.

Vendimi nr.412 regj.them, datë 13.09.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit, prandaj ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes në Gjykatën e Lartë rrethanat dhe faktet rezultojnë të jenë si më poshtë:

Kërkuesi Dul Hoxha është banor i Komunës së Shëngjinit në Rrethin e Lezhës.Ai është fëmija i birësuar i të ndjerit Turk Isufi, për të cilin kërkohet vërtetimi i faktit

juridik të pronësisë të një sipërfaqe toke bujqësore prej 274.000 m2, e ndodhur në fshatin Mali i Shëngjinit në Rrethin e Lezhës dhe rivendosja në afat e të drejtës për t’iu drejtuar Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, pasi ka zhvilluar shumë seanca gjyqësore, me vendimin e datës 13.09.2011 ka vendosur:

Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.412 akti, datë 22.02.2011.

Gjykata e shkallës së parë arsyeton:Kërkuesi nuk provon se dokumentet që vërtetojnë pronësinë mbi tokën, janë zhdukur,

kanë humbur dhe se nuk mund të merren me ndonjë rrugë tjetër përveç asaj gjyqësore, por ai pikërisht kërkon vërtetimin e faktit me këto dokumente.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet që ngrihen nga kërkuesi në ankimin e veçantë janë nga ato shkaqe që parashikohen në nenin 472/a të K.Pr.C., prandaj vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë është i cënueshëm.

Në nenin 388 të K.Pr.C përcaktohet se:Kur nga një fakt varet lindja, ndryshimi ose shuarja e të drejtave personale apo

pasurore të një personi dhe akti që vërteton atë është zhdukur, ka humbur dhe nuk mund të bëhet përsëri ose nuk mund të merret me ndonjë rrugë tjetër, personi i interesuar ka të drejtë të kërkojë që fakti të vërtetohet me vendim të gjykatës së shkallës së parë…….

Kur kërkohet vërtetimi i faktit për një send të paluajtshëm kërkesa paraqitet në gjykatën e rrethit në territorin e së cilës ndodhet sendi……..

Dispozita ligjore që cituam më sipër tregon qartë që vërtetimi i faktit juridik mund të bëhet vetëm nga gjykata, madje në rastin e sendeve të paluajtshme ligji përcakton shprehimisht që kompetencën tokësore e ka gjykata në territorin e të cilit ndodhet sendi, që do të thotë se në rastin objekt gjykimi kompetencën tokësore e ka vetëm Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë.

138

Kolegji Civil e vlerëson të pabazuar përfundimin e arritur nga gjykata e shkallës së parë, sepse mungesa ose jo e dokumentacionit nuk lidhet me juridiksionin, por me të drejtën substanciale që ka kërkuesi për t’iu drejtuar gjykatës dhe nëse këtij të fundit i mungon kjo e drejtë nuk do të thotë se çështja nuk i përket juridiksionit gjyqësor, por gjykata nëse arrin në përfundimin që kërkesa është bërë në kundërshtim me parashikimet e nenit 388 të K.Pr.C. ka të drejtë që ta rrëzojë atë.

Mungesa e juridiksionit gjyqësor lidhet me faktin se zgjidhja e çështjes nuk i përket gjykatës, por organit administrativ, ndaj vendimit të së cilit nëse e lejon ligji mund të bëhet ankim në gjykatë.

Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave si organ administrativ nuk ka të drejtë të bëjë vërtetimin e faktit juridik të pronësisë, ajo vetëm merr prova shkresore, ndërmjet të cilave dhe vendimin e gjykatës me objekt vërtetimin e faktit juridik, në bazë të nenit 388 të K.Pr.C. dhe pasi i grumbullon dhe shqyrton provat në bazë të V.K.M. nr.747, datë 09.11.2006, vendos për kthimin ose jo të pronës së pretenduar.

Në objektin e kërkesës përveç vërtetimin e faktit juridik të pronësisë, kërkuesi Dul Hoxha kërkon edhe rivendosjen në afat të së drejtës për të paraqitur kërkesën dhe dokumentet e tjera në Agjencinë e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë.

Kolegji Civil vlerëson se edhe ky kërkim në bazë të nenit 17/1 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2005 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës” i përket juridiksionit gjyqësor për ta shqyrtuar dhe gjykata e shkallës së parë në kundërshtim me ligjin, jo vetëm që e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit, por në pjesën arsyetuese të vendimit nuk shprehet fare për këtë kërkim.

Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin që çështja objekt gjykimi i përket juridiksionit gjyqësor, prandaj vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lezhë për vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 62, 63 dhe 485 të

K.Pr.Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.412 regj. them, datë 13.09.2011 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Lezhë dhe dërgimin e çështjes po në atë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 15.11.2011

139





me datë 15.11.2011, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve të mëposhtme:

PADITËS: RASIM MEZIUE PADITUR: DREJTORIA E BUJQËSISË SË USHQIMIT

DIBËR

OBJEKTI I PADISË:Deklarim i pavlefshëm i zgjidhjes së kontratës së punës

dhe rikthimi në punën e mëparshme; detyrimi i të paditurit të më paguajë pagën

nga data e shkëputjes deri në rikthimin në punë; detyrimi i të paditurit të më paguajë 1 vit pagë si dëmshpërblim,

2 paga mujore për procedurë, shpërblimin për vjetërsi dhe pagimin e dëmit jopasuror prej 1.000.000 lekë.

Baza ligjore: Nenet 143, 144, 145, 146 dhe 155 të Kodit të Punës.

Gjykata e Shkallës së Parë Dibër me vendimin nr.458, datë 01.11.2006 ka vendosur:Pranimin pjesërisht të padisë.Deklarimin e zgjidhjes së kontratës me efekt të menjëhershëm.Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit 2 muaj pagë për mosrespektim procedurash për zgjidhjen e kontratës dhe 8 paga 15 ditore, si shpërblim për vjetërsinë në punë.Pushimin e gjykimit për pikën 7 të kërkimit të padisë, pasi hoqi dorë paditësi.Rrëzimin për kërkimet e tjera të objektit të padisë.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1295, datë 30.10.2007 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.458, datë 01.11.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Dibër.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs paditësi Rasim Meziu, i cili kërkon prishjen e tij, duke parashtruar këto shkaqe:

140

- Gjykatat pranojnë se paditësi nuk ka marrë asnjë vërejtje, për rrjedhojë zgjidhja e kontratës është e pajustifikuar dhe duhet të paguhej paditësi me një vit pagë si dëmshpërblim.

- Shpërblimi për vjetërsi në punë duhet të ishte llogaritur për të gjitha vitet e punës së paditësit dhe jo vetëm për ato vite që ka punuar pranë palës së paditur.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; si dhe diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NPaditësi Rasim Meziu ka punuar pranë palës së paditur si specialist këshillimi për

fshatin Muhur prej vitit 1997.Më datë 03.04.2006 i është zgjidhur kontrata e punës, për shkak të ristrukturimit të

drejtorisë, shkurtimit të numrit të punonjësve.Me pretendimin se, kontrata është zgjidhur në mënyrë të pajustifikuar, pasi gjatë

periudhës që ka punuar ai nuk ka marrë asnjë vërejtje për punën e bërë, paditësi ka kërkuar dëmshpërblimet përkatëse dhe rikthimin në punën e mëparshme.

Gjykata e Shkallës së Parë Dibër me vendimin nr.458, datë 01.11.2006 ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të padisë.Deklarimin e zgjidhjes së kontratës me efekt të menjëhershëm.Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit 2 muaj pagë për mosrespektim

procedurash për zgjidhjen e kontratës dhe 8 paga 15 ditore, si shpërblim për vjetërsinë në punë.

Pushimin e gjykimit për pikën 7 të kërkimit të padisë, pasi hoqi dorë paditësi.Rrëzimin për kërkimet e tjera të objektit të padisë.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1295, datë 30.10.2007 ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.458, datë 01.11.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë

Dibër.Me arsyetimin se shkak për zgjidhjen e kontratës ka qenë ristrukturimi i ndërmarrjes,

por pala e paditur nuk ka zbatuar procedurat ligjore për njoftimin e zgjidhjes së kontratës, meqenëse paditësi ka punuar për 8 vjet pranë saj.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs paditësi, i cili kërkon prishjen e tij, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimet e të dy gjykatave të faktit janë marrë në zbatim të gabuar të nenit 153 të Kodit të Punës. Konkretisht, Gjykatat kanë gabuar kur kanë konsideruar "Ristrukturimin e Ndërmarrjes" dhe shkurtimin e numrit të punonjësve si shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së punës. Në dispozitën e sipërpërmendur nuk parashikohen shkaqe të tilla për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së punës.

Në të tilla rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur edhe në qëndrimet tashmë të konsoliduara të kësaj gjykate, çmon se çështja duhet t’i kthehet Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila duhet të vazhdojë gjykimin e çështjes duke përllogaritur dëmin që i ka ardhur paditësit nga zgjidhja e pajustifikuar e kontratës së punës.

141

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 153 të K.Punës,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.1295, datë 30.10.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe

dërgimin e çështjes për rigjykim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më datë 15.11.2011

142






PADITËS: SHELQERE DELIU, MIMOZA SINA (DELIU), ASTRIT DELIU, HAMDI DELIU, KIMETE

SOLLAKU (DELIU), AFËRDITA MULLAHU (DELIU), HASAN DELIU, EMILJANO KOSTA (DELIU), ARTAN DELIU,

I PADITUR: SHOQËRIA “ÇEZ SHPËRNDARJE” SH.A. TIRANË, AVOKATURA E SHTETIT PRANË MINISTRISË SË EKONOMISË.

OBJEKTI:Pavlefshmëri e titullit ekzekutiv

“Faturë Shitje Energjie Elektrike nr.63038448” të lëshuar nga Operatori i Sistemit të Shpërndarjes, Drejtoria e Njësisë Elbasan.

Baza Ligjore: Neni 64/3, ligji nr.9072 “Për Sektorin e Energjisë Elektrike”nenet 112 – 116, K.Pr.Administrative,

neni 154 e vijues dhe 609 të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr 5892, datë 04.07.2011, ka vendosur:

Deklarimin jo kompetente nga pikëpamja tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin e çështjes civile me nr.Regj. Them, 3121 që i përket palëve ndërgjyqëse:Paditës: Shelqere Deliu, Mimoza Sina ( Deliu), Astrit Deliu, Hamdi Deliu, Kimete Sollaku (Deliu), Afërdita Mullahu (Deliu), Hasan Deliu, Emiljano Kosta (Deliu), Artan Deliu.I Paditur: Shoqëria “Çez Shpërndarje” sh.a. Tiranë, Avokatura e Shtetit pranë Ministrisë së Ekonomisë,Me objekt: Pavlefshmëri e titullit ekzekutiv “Faturë Shitje Energjie Elektrike nr.63038448” të lëshuar nga Operatori i Sistemit të Shpërndarjes, Drejtoria e Njësisë Elbasan.Kalimin e kësaj çështje për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.

143

Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar ankim të veçantë Shoqëria “ÇEZ Shpërndarje” sh.a, e cila kërkon prishjen e vendimit duke parashtruar këto shkaqe:

- Shoqëria “ÇEZ Shpërndarje” sh.a, pala e paditur në këtë proces gjyqësor e ka qendrën në Tiranë. Në zbatim të nenit 43/1 të K.Pr.Civile, kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij. Për këtë arsye u kërkua që gjykimi i çështjes të bëhet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykatë kompetente për shqyrtimin e saj.

- Pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesë padi dhe kërkoi që çështja të vazhdojë të gjykohet në këtë gjykatë, si gjykatë kompetente për gjykimin e çështjes. Në zbatim të nenit 54 të K.Pr.Civile, e drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë.

- Gjithashtu pala paditëse e ka trajtuar çështjen si administrative dhe i është referuar neneve 112-116 të K.Pr.Administrative, 154 K.Pr.Civile, 64/3 të ligjit nr.9072 “Për sektorin e Energjisë Elektrike”. Ndërkohë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë për shpalljen e moskompetencës iu referua nenit 609 të K.Pr.Civile (nen të cilit nuk i referohet padia).

- Gjithashtu vendi i ekzekutimit të detyrimit është Rrethi i Tiranës, për arsye se në kuadër të riorganizimit të Shoqërisë “ÇEZ Shpërndarje” me seli në Tiranë dhe fatura energjisë elektrike, titull ekzekutiv, mund të paguhet në bankë, zyrat postare dhe zyrat e kujdesit ndaj klientit.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatorin e çështjes, gjyqtarin Andi Çeliku; dhe pasi diskutoi çështjen në

tërësi,

V Ë R E NPala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padi

pavlefshmeri e titullit ekzekutiv “Faturë Shitje Energjie Elektrike nr.63038448” të lëshuar nga Operatori i Sistemit të Shpërndarjes, Drejtoria e Njësisë Elbasan.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.5892, datë 04.07.2011, ka vendosur:

“Deklarimin jo kompetente nga pikëpamja tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për gjykimin e çështjes civile me nr.Regj.Them, 3121 që i përket palëve ndërgjyqëse, Paditës: Shelqere Deliu, Mimoza Sina (Deliu), Astrit Deliu, Hamdi Deliu, Kimete Sollaku (Deliu), Afërdita Mullahu (Deliu), Hasan Deliu, Emiljano Kosta (Deliu), Artan Deliu, I Paditur: Shoqëria “Çez Shpërndarje” sh.a. Tiranë, Avokatura e Shtetit pranë Ministrisë së Ekonomisë, me objekt: Pavlefshmëri e titullit ekzekutiv “Faturë Shitje Energjie Elektrike nr.63038448” të lëshuar nga Operatori i Sistemit të Shpërndarjes, Drejtoria e Njësisë Elbasan.

Kalimin e kësaj çështje për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan”.Kundër vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë, ka ushtruar ankim të veçantë

Shoqëria “ÇEZ Shpërndarje” sh.a, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se pretendimet e ngritura në rekurs nga pala e paditur janë të pambështetura në ligj. Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për deklarimin e saj jo kompetente nga pikëpamja tokësore është marrë në përputhje me nenin 609 të K.Pr.Civile, nga përmbajtja e të cilit rezulton që të jetë përcaktuar shprehimisht që paditë me objekt pavlefshmërinë tërësore apo të pjesshme të titullit ekzekutiv ngrihen në gjykatën kompetente të vendit të ekzekutimit, fakt ky i cili të çon në përfundimin se kompetente për gjykimin e kësaj mosmarrëveshje juridike-civile është Gjykata e Rrethit

144

Gjyqësor Elbasan, ku është dhe vendi i ekzekutimit të detyrimit të përcaktuar në titullin ekzekutiv, të lëshuar nga pala e paditur.

Në të tilla rrethana, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë duke vendosur moskompetencën e saj dhe dërguar aktet në gjykatën kompetente, ka zbatuar drejt nenin 61 të Kodit të Procedurës Civile.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 të Kodit të Procedurës

Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të Vendimit nr.5892, datë 04.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë.

Tiranë, më 15.11.2011

145






PADITËS: HOUSE OF ARTS RADIO TELEVIZION SH.P.K., përfaqësuar në gjyq me autorizim nga Av.Envi Hicka.

I PADITUR: KËSHILLI KOMBËTAR I RADIOS DHE TELEVIZIONIT SHQIPTAR, përfaqësuar në gjyq me autorizim nga juristët Giselda Metaliaj dhe Enio Haxhimihali.Me pjesëmarrjen e Avokatit të Shtetit Abaz Deda

OBJEKTI:Shfuqizimi i vendimit nr.196, datë 12.11.2010 i Këshillit Kombëtar të Radio dhe Televizionit

për shqyrtimin e dokumentacionit për rinovimin e liçencës së subjektit House of Arts Radio Televizion Sh.p.k.,

për operatorin radiofonik privat vendor Radio House of Arts.Baza Ligjore: Ligji nr.8410 datë 30.09.1998

“Për Radion dhe Televizionin Publik dhe Privat në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar),

rregullorja mbi procedurat e liçensimit të operatorëve privatë radio/televizivë, e miratuar me vendimin nr.162, datë 29.03.2003 të K.R.R.T

dhe vendimi nr.852, datë 15.05.2009 i K.K.R.T.


Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile me nr.5724 akti, me palë paditëse House of Arts Radio Televizioni Sh.p.k. dhe të paditurit Këshilli Kombëtar i Radios dhe Televizionit.

Kundër vendimit nr.4831, datë 07.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse, e cila kërkon:

146

Prishjen e vendimit nr.4831, datë 07.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pranimin e çështjes në juridiksionin gjyqësor dhe kthimin e saj për gjykim në po këtë gjykatë.

Shkaqet që ngrihen në ankimin e veçantë nga pala paditëse janë:- Zbatimi i nenit 137/3 të ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radio Televizionin

Publik dhe Privat në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar), ku pala e paditur e bazon vendimin e nxjerrë është vetëm një sajesë e saj dhe nuk ka asnjë lloj logjike, pasi ne kemi aplikuar për rinovimin e liçencës dhe nuk kemi kryer asnjë kundravajtje të konstatuar nga inspektorët.

- Interpretimi i drejtë i nenit 137/3 të ligjit nuk bën të mendosh që për të njëjtën çështje nxirren dy vendime, njëri i ndërmjetëm dhe më pas tjetri përfundimtar.

- Nocioni i vendimit të ndërmjetëm është se ai zgjidh çështje të ndërvarura në procedimin kryesor me qëllim që shqyrtimi të vijojë rregullisht sipas kritereve procedurale të vendosura në ligj.

- Asnjë vendim i ndërmjetëm nuk shprehet në lidhje me zgjidhjen përfundimtare të çështjes, prandaj vendimi për mos rinovimin e liçencës nuk mund të jetë i ndërmjetëm, në procedimin administrativ të iniciuar me kërkesën për rinovim liçence.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dëgjoi përfaqësuesin e palës paditëse,

Av.Envi Hicka, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit; dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur, juristin Enio Haxhimihali dhe Av. Shtetit Abaz Deda, të cilët kërkuan lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë; në përfundim,


02609-00-2011, që u përket palëve ndërgjyqëse:Paditës House of Arts Sh.p.k dhe i paditur K.K.R.T., me objekt shfuqizimin e aktit

administrativ.Vendimi nr.4831, datë 07.06.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është

rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit, prandaj ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Nga shqyrtimi i çështjes në Gjykatën e Lartë rrethanat dhe faktet rezultojnë të jenë si më poshtë:

Pala paditëse është një shoqëri e të drejtës shqiptare, e cila ushtron aktivitetin e saj si operator radiofonik privat vendor me emrin “Radio House of Arts”.

Me vendimin nr.174, datë 03.09.2003 të K.K.R.T., ky subjekt i të drejtës është liçensuar si operator radiofonik për të mbuluar me sinjal analogjik tokësor Rrethet Tiranë dhe Durrës për një afat 3 vjeçar, liçencë e cila është rinovuar edhe në vitin 2006 për një afat tjetër 3 vjeçar.

Para se të përfundonte afati i liçencës, pala paditëse me datë 13.06.2009 ka depozituar pranë palës së paditur kërkesën për rinovimin e liçencës, por kjo e fundit pasi vendosi fillimisht pezullimin e shqyrtimit të kërkesës, me vendimin nr.196, datë 12.11.2010 vendosi mos rinovimin e liçencës.

Duke mos qenë dakord me vendimin, pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila pasi ka shqyrtuar kërkesën e palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, me vendimin nr.4831, date 07.06.2011 ka vendosur:

147

Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile me nr.5724 akti, me palë paditëse House of Arts Radio Televizioni Sh.p.k. dhe të paditurit Këshilli Kombëtar i Radios dhe Televizionit.

Gjykata e shkallës së parë arsyeton:Paditësi ka anashkaluar urdhërimin e pikës 2 të vendimit nr.196, datë 12.11.2010, i

cili i ka lënë atij të gjithë kohën dhe hapësirën e mundshme për të parashtruar pretendimet në lidhje me vendimin.

Paditësi ka vepruar në kundërshtim me nenin 137/3 të ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radio Televizionin Publik dhe Privat në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar), pasi e ka konsideruar vendimin e ndërmjetëm si vendim përfundimtar, duke e bërë atë që të mos respektojë rrugën administrative të ankimit.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimet që ngrihen nga pala paditëse në ankimin e veçantë janë të bazuara në ligj dhe për rrjedhojë vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë është i cënueshëm.

Për të arritur në një përfundim sa më të saktë në lidhje me juridiksionin e çështjes, Kolegji Civil vlerëson se duhet pasqyruar gjithë referenca ligjore ku bazohet vendimi i organit administrativ, i cili kundështohet në gjykatë.

Po të shihet me kujdes vendimi nr.196, datë 12.11.2010 i K.K.R.T.-së, vihet re me lehtësi se korpusi ligjor ku bazohet ai janë nenet 7/21 dhe 25 të ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radio Televizionin Publik dhe Privat në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar), rregullorja mbi procedurat e liçensimit të operatorëve privatë radio televiziv, miratuar me vendimin nr.162, datë 29.08.2003 të K.K.R.T.-së dhe Kodi i Procedurave Administrative.

Në pikën 21 të nenit 7 të ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radio Televizionin Publik dhe Privat në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar) përcaktohet se: K.K.R.T.-ja ka kompetencë që të nxjerrë vendime në zbatim të këtij ligji.

Dispozita ligjore e mësipërme nuk thotë që në përmbushjen e detyrave funksionale K.K.R.T.-ja nxjerr vendime të ndërmjetme ose përfundimtare, por ajo përcakton se akti me të cilin shprehet ky organ kolegjial është vendimi, prandaj pretendimi i palës së paditur dhe arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë, që vendimi i ankimuar është një vendim i ndërmjetëm, është i pabazuar në ligj.

Neni 25 i ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radio Televizionin Publik dhe Privat në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar), i cili është vendosur nga pala e paditur në bazën ligjore të vendimit nr.196, datë 12.11.2010 përcakton se:

Liçenca për veprimtari radio televizive kombëtare jepet për një kohë deri në 6 vjet për transmetimet në radio dhe 8 vjet në televizion, duke filluar që nga dita e botimit të vendimit për dhënien e liçencës në Fletoren Zyrtare.

Liçenca për veprimtari radiotelevizive lokale jepet për një kohë deri në tre vjet për transmetimet radiofonike dhe 5 vjet për transmetimet televizive.

Kërkesa për rinovimin e liçencës bëhet 90 ditë përpara afatit të përfundimit të saj. Këshilli Kombëtar i Radio Televizionit vendos për rinovimin ose për shpalljen e konkurrimit të kandidaturave të reja, nëse operatori i licensuar nuk ka qenë i rregullt në zbatimin e këtij ligji.

Edhe kjo dispozitë ligjore nuk përcakton se, vendimi për mos rinovimin e liçencës mund të jetë vendim i ndërmjetëm dhe ndaj tij mund të bëhet ankim në organin administrativ që e ka nxjerrë atë. Paragrafi i tretë i dispozitës që cituam më sipër i kërkon operatorit të liçensuar që kërkesën për rinovim ta paraqesë 90 ditë para përfundimit të afatit të liçencës. Qëllimi i ligjvënësit është për t’i dhënë mundësi K.K.R.T.-së për të verifikikuar gjithë veprimtarinë e mëparshme të operatorit të liçensuar, në mënyrë që ajo të ketë mundësi për të gjykuar nëse kjo veprimtari ka qenë ose jo në përputhje me ligjin nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radio Televizionin Publik dhe Privat në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar).

148

Pala e paditur, duke pasur gjithë këtë kohë në dispozicion, nuk e ka zgjidhur çështjen brenda afatit ligjor, por me anë të rrugëve ekstra procedurale nxjerr vendime dhe cakton afate, duke i dhënë të drejtë operatorit të liçensuar që të parashtrojë pretendimet pas marrjes së vendimit.

Kolegji Civil vlerëson se veprimtaria procedurale e palës së paditur në rastin objekt gjykimi jo vetëm që është në kundërshtim me ligjin nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radio Televizionin Publik dhe Privat në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar), por ajo bie ndesh edhe me Kodin e Procedurave Administrative, pasi në këtë të fundit është përcaktuar qartë mënyra e procedimit administrativ, duke theksuar se dëgjimi i palëve dhe marrja e provave bëhen para se organi administrativ të dalë me vendim për mënyrën e zgjidhjes së çështjes.

Në Kreun XII të ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radio Televizionin Publik dhe Privat në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar), ku bëhet fjalë për sanksionet nuk thuhet që kundra vendimit të nxjerrë nga K.K.R.T.-ja mund të bëhet ankim përsëri pranë të njëjtit organ administrativ, të vetmin rast që njeh ky ligj është ai i nenit 137/4 të tij, në të cilin përcaktohet se kundër vendimit të dënimit me gjobë të inspektorit bëhet ankim në K.K.R.T. brenda 10 ditëve.

Ligji e rregullon qartë këtë moment, sepse K.K.R.T.-ja është organi më i lartë administrativ që merr vendime për rregullimin e kësaj fushe, prandaj ndaj çdo vendimi të tij, në rastet që e lejon ligji ankimi bëhet direkt në gjykatë, pasi, përveç rastit të nenit 137/4, ligji nuk ka të shprehur rrugën administrative të ankimit.

Ky është edhe qëndrimi i mbajtur nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.01, datë 26.11.2010, ku ndërmjet të tjerave thonë:

Ndjekja e rrugës administrative (të apelimit administrativ) për zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti t’i drejtohet gjykatës, është e detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike dhe veprimtarinë administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj aktit administrativ mund të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet konkrete administrative tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë duhet t’i drejtohet apelimi administrativ……..

Në ankimin e veçantë pala paditëse pretendon se referimi që bën gjykata e shkallës së parë në nenin 137/3 të ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radio Televizionin Publik dhe Privat në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar) është i gabuar.

Kolegji Civil vlerëson se pretendimi i mësipërm i palës paditëse është i bazuar në ligj, sepse neni 137/3 i ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radio Televizionin Publik dhe Privat në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar) bën fjalë për kundravajtjet administrative që kryhen në fushën e transmetimeve radio televizive, ndërsa rasti objekt gjykimi ka të bëjë me përfundimin e afatit të liçencës dhe operatori kërkon rinovimin e saj, prandaj nuk ndodhemi përpara procedimit administrativ të subjektit të liçensuar dhe për rrjedhojë mbështetja e vendimit të gjykatës në këtë dispozitë ligjore është e gabuar.

Nga ana tjetër, neni 137/3 i ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për Radio Televizionin Publik dhe Privat në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar) bën fjalë për heqjen e liçencës sipas nenit 34 dhe jo sipas nenit 25 të tij, në të cilin flitet për afatin e liçencës dhe kjo e fundit nuk rinovohet vetëm në rastin kur operatori nuk ka qenë i rregullt në zbatimin e ligjit.

Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin që vendimi nr.196, datë 12.11.2010 i K.K.R.T.-së nuk është vendim i ndërmjetëm ashtu siç arsyeton gjykata e shkallës së parë dhe ndaj këtij vendimi ligji që rregullon marrëdhënien juridike të fushës përkatëse nuk parashikon ankim administrativ, prandaj çështja objekt gjykimi i përket juridiksionit gjyqësor dhe për rrjedhojë vendimi nr.4831, datë 07.06.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

149

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 62, 63 dhe 485 të

K.Pr.Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.4831, datë 07.06.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë

dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 15.11.2011

150


VENDIMNE EMËR TË REPUBLIKËS


Ardian Dvorani KryesuesAndi Çeliku AnëtarMedi Bici AnëtarEdmond Islamaj AnëtarFatos Lulo Anëtar


PADITËS: NOS BËRDUFII PADITUR: LEFTER BËRDUFI

OBJEKTI:1. Lëshimi i dëshmisë së trashëgimisë ligjore

për Nikolla dhe Dafina Bërdufi.2. Deklarimin të pavlefshëm të testamentit nr.795 rep.,

datë 10.11.1984 për rezervën ligjore të fëmijëve të miturBrunilda, Irma, Erjon, Rozmarina, Nertil, Esmeralda Bërdufi.

Baza Ligjore: Neni 388 i K.Pr.C.,neni 361, 379 i K.Civil.


Të vërtetojë faktin juridik të trashëgimisë ligjore të së vdekurve Nikolla e Dafina Bërdufi. Fëmijët e tyre Jorgji, Lefi, Spiro, Kalije, Sane e Nosi, të cilët trashëgojnë në mënyrë të barabartë 1/6 pjesë të trashëgimisë si aktivin dhe pasivin e saj.Rrëzimin e kërkesë padisë për sa i përket pavlefshmërisë të testamentit të testatorit Nikolla Bërdufi, për sa i përket rezervës ligjore të fëmijëve të mitur të paditësit Nos Bërdufi.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.382, datë 18.09.2007 ka vendosur:Ndryshimin e vendimit nr.1287, datë 15.09.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan.Konstatimin pjesërisht të pavlefshëm të testamentit nr.795 rep., nr.653/1 vol., datë 10.02.1984 lëshuar nga testatori Nikolla Berdufi për rezervën ligjore të trashëgimtarëve me zëvendësim Brunilda, Irma, Erjon, Nertil, Rozmarina e Esmeralda Bërdufi, të cilët trashëgojnë 1/36 pjesë secili të pasurisë së trashëgimlënësit Nikolla Bërdufi.

151

Kundër vendimit nr.382, datë 18.09.2007 të Gjykatës se Apelit Durrës, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala paditëse Nos Bërdufi, i cili kërkon prishjen e vendimeve, për këto shkaqe:

- Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje të ligjit procedural. Gjykatat duhet të konstatonin se 6 fëmijëve të mi u është cënuar rezerva ligjore. Ata kanë të drejtë të kërkojnë nga kushdo që e mban, pasurinë e tyre trashëgimore.

- Gjykatat nuk i janë përmbajtur bazës ligjore të ngritjes së padisë dhe vendimeve të Gjykatës së Lartë (nr.1870/2003).

- Në asnjë nga vendimet ndër vite nuk është ngritur problemi se cili duhet të ngrejë padinë, fëmijët apo prindi i tyre. Vendimet janë marra në kundërshtim me nenin 361, 379 të K.Civil.

- Minimalja që duhet të bënte gjykata e apelit ishte të kthente padinë për plotësime. -Nuk kam pasur mundësi të vihem në dijeni për gjykimin dhe në mungesë të njohjes me arsyetimin e kundërshtoj këtë vendim.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi gjyqtarin Fatos Lulo; si dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NNga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se në vitin 2001, pala paditëse

ka ngritur të njëjtën padi, me të njëjtin objekt dhe bazë ligjore. Në këtë padi pretendohej se në vitin 1984, me testamentin noterial datë 10.02.1984, babai i palëve ndërgjyqëse kishte shprehur vullnetin që shtëpinë prej dy dhomash e dy sallonesh ndodhur në Shtërmen t’ia kalonte në pronësi palës së paditur, Lefter Bërdufi. Nga aktet e gjendjes civile ka rezultuar se i ndjeri Nikolla Bërdufi ka ndërruar jetë në datë 11.03.1996, ndërkohë bashkëshortja e tij Dafina Bërdufi ka ndërruar jetë në datë 18.07.1996.

Me vdekjen e tyre është mbajtur proces-verbali noterial për çeljen e testamentit, datë 23.02.2000, ku është vërtetuar shprehja e vullnetit në testamentin e vitit 1984. Me vendimin nr.250, datë 08.03.2000, mbi kërkesën e palës së paditur është vendosur lëshimi i dëshmisë trashëgimore të së ndjerit Nikolla Bërdufi, duke caktuar si trashëgimtar të vetëm testamentar palën e paditur, i cili trashëgon një shtëpi me dy dhoma dhe dy sallone.

Pas marrjes së këtij vendimi, pala paditëse i është drejtuar gjykatës së shkallës së parë me të njëjtin objekt padie, sikundër është ky i padisë konkrete. Pasi çështja u shqyrtua nga gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.1870, datë 09.12.2003 vendosi të prishë dy vendimet e gjykatave të faktit dhe ta kthejë çështjen për rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë Elbasan. Kjo e fundit me vendimin nr.191, datë 12.02.2004 vendosi t’i kthejë aktet dhe padinë palës paditëse.

Në vitin 2006, pala paditëse ka paraqitur për shqyrtim padinë konkrete, e cila në vetvete përmban dy kërkime të karaktereve të ndryshme. Së pari, është kërkuar lëshimi i dëshmisë së trashëgimisë për të ndjerët Nikollë dhe Dafina Bërdufi, së dyti është kërkuar pavlefshmëria e testamentit të së ndjerit Nikollë Bërdufi, me pretendimin se duke disponuar pasurinë e paluajtshme (një shtëpi banimi) në favor të të paditurit, i ndjeri kishte shkelur rezervën ligjore të parashikuar nga dispozita përkatëse e Kodit Civil, në fuqi në momentin e çeljes së trashëgimisë.

Pasi përfundoi gjykimin e çështjes, rezulton se gjykata e shkallës së parë vendosi të pranojë kërkimin në lidhje me lëshimin e trashëgimisë për të ndjerët Nikollë dhe Dafina Bërdufi duke njohur fëmijët e tyre si trashëgimtarë të radhës së parë, sipas pjesëve takuese. Ndërkohë në lidhje me pavlefshmërinë e testamentit të së ndjerit Nikollë Bërdufi, u arrit në përfundimin se pala paditëse nuk legjitimohej në një kërkim të tillë, pasi pretendohej se është

152

cënuar rezerva ligjore e në këto kushte këtë fakt mund ta pretendonin gjyqësisht vetëm fëmijët tashmë madhorë të palës paditëse ose dhe vetë ky i fundit, por në cilësinë e përfaqësuesit të fëmijës së tij të mitur.

Mbi ankimin e palës paditëse, Gjykata e Apelit Durrës ka vendosur të ndryshojë vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan dhe të shpallë pavlefshmërinë e testamentit të së ndjerit Nikollë Bërdufi për sa i takon 1/6 pjesë të tij, e cila përfaqëson rezervën ligjore të fëmijëve të mitur të palës paditëse. Gjykata e apelit rezulton të ketë arsyetuar në lidhje me ekzistencën e legjitimitetit të palës paditëse, nisur nga fakti se i referohet momentit të ngritjes së padisë së parë, pra vitit 2001, duke konstatuar së në atë kohë dy prej fëmijëve të palës paditëse ishin të mitur e në këto kushte përfaqësimi ligjor i tyre në ngritjen e padisë është siguruar nga pala paditëse.

Mbi rekursin e palës paditëse, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen objekt gjykimi dhe arriti në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nisur nga parashikimi i dispozitës së nenit 472, 6 dhe 28 të K.Pr.Civile, çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës nuk ka dhënë zgjidhje për të gjitha çështjet që i janë shtruar për gjykim, çështje për të cilat kishte disponuar Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan, në vendimin e ankimuar nga pala paditëse. Përsa më lart, konstatohet se dispozitivi i vendimit të gjykatës së apelit nuk është marrë në përputhje me kërkesat e dispozitave ligjore të lartpërmendura.

Po t’i qëndrojmë përmbajtjes së këtij dispozitivi rezulton se është ndryshuar i gjithë vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan dhe është vendosur konstatimi i pavlefshmërisë absolute të testamentit për sa i takon rezervës ligjore. Por po t’i referohemi nenit 6 te K.Pr.Civile, rezulton se Gjykata e Apelit Durrës, pasi ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, nuk është shprehur për lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë ligjore për nënën e ndjerë të palëve ndërgjyqëse Dafina Bërdufi, kërkim ky që është pjesë e objektit të padisë dhe për të cilin është marrë vendim nga Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan. Pra, rezulton se Gjykata e Apelit Durrës nuk është shprehur për një pjesë të objektit të padisë.

Po ashtu, në konstatimin e legjitimitetit aktiv të palës paditëse në ngritjen e padisë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se është i gabuar përfundimi i arritur nga gjykata e apelit se jemi përpara një kërkesë-padie të ngritur në vitin 2001. Rezulton se me vendim të pa ankimuar nga pala paditëse, padia e vitit 2001 i është kthyer pa veprime kësaj pale me vendim të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan dhe është paraqitur një kërkesë e re (datë 20.04.2006 – shih fq.4 të dosjes përkatëse). Ky veprim procedural të sjellë në përfundimin se jemi përpara një padie të ngritur rishtazi në vitin 2006 dhe jo një vazhdim i gjykimit të nisur në vitin 2001.

Në të tilla kushte, në vështrim të nenit 176 të K.Pr.Civile dhe kufijve të shqyrtimit të çështjes nga gjykata e apelit, gjatë rigjykimit të çështjes, Gjykata e Apelit Durrës është e detyruar të shprehet për të gjitha kërkimet e palës paditëse, pjesë e ankimit të paraqitur ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë, si dhe të shqyrtojë legjitimitetin e palës paditëse në ngritjen e padisë, nisur nga rrethanat juridike dhe ato të faktit që kanë ekzistuar në momentin e ngritjes së padisë (vitit 2006), duke dalë në konkluzione të bazuara në ligjin material (Kodi Civil) e në prova, në përputhje me kërkesat e dispozitave të neneve 10, 29, 329 të K.Pr.Civile.

153

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/c të Kodit te Procedurës Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.382, datë 18.09.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin

e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 15.11.2011

154




Besnik Imeraj KryesuesFatos Lulo AnëtarArdian Nuni AnëtarMajlinda Andrea AnëtareGuxim Zenelaj Anëtar


PADITËS: MEHDI MAHO I PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR E

URBANISTIK, BASHKIA DURRËS

OBJEKTI:Detyrimin e të paditurit të shpërblejë dëmin e shkaktuar

dhe fitimin e munguar të paditësit.Baza Ligjore: Nenet 32/a, 36, 43, 154 e vijues të K.Pr.C.,

neni 608 e vijues i K.C.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin e ndërmjetëm datë 02.05.2011, ka vendosur:

Mospranimin e kërkesës së të paditurit, Inspektoriatit Ndërtimor e Urbanistik- Bashkia Durrës, për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me palë: Paditës Mehdi Maho, i paditur Inspektoriati Ndërtimor e Urbanistik, Bashkia Durrës, me objekt: detyrimin e të paditurit të shpërblejë dëmin e shkaktuar dhe fitimin e munguar.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. L.Ndregjoni, që kërkoi lënien në

fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NPaditësi Mehdi Maho ka paraqitur një kërkesë padi me objekt shpërblim dëmi i ardhur

si pasojë e zbatimit të vendimit nr.133, datë 02.06.2008 të Inspektoriatit Ndërtimor e Urbanistik, Bashkia Durrës për prishjen e një ndërtimi të paligjshëm në emër të shtetasit Mersin Myshku.

Rezulton se më datën 16.04.2008, në zbatim të ligjit, gjatë verifikimit në terren është konstatuar se në pronën e shtetasit Mehdi Maho po ndërtohej, pa u njoftuar më parë Inspektoriati Ndërtimor e Urbanistik, Bashkia Durrës (INUV) për fillimin e punimeve dhe

155

depozitimin e dokumentacionit tekniko-ligjor. Gjatë këtij kontrolli, inspektorëve të kontrollit iu prezantua shtetasi Mersin Myshku, si person për llogari të të cilit po kryheshin punimet.

Nga ana e INUV-së në përfundim të procedurave ligjore, me vendimin nr.133, datë 02.06.2008 është vendosur prishja e objektit pa leje.

Duke pretenduar se nga ekzekutimi i këtij vendimi i është shkaktuar dëm ekonomik, paditësi i është drejtuar gjykatës së rrethit me kërkesë padi, me objekt “detyrimin e të paditurit të shpërblejë dëmin e shkaktuar dhe fitimin e munguar”.

Në seancën gjyqësore të datës 18.04.2011 përfaqësuesi i të paditurit ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor. Me vendimin e datës 02.05.2011, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka vendosur të rrëzojë këtë kërkesë me arsyetimin se kjo çështje bën pjesë në juridiksionin gjyqësor.

Duke gjetur të pabazuara pretendimet e ngritura në ankimin e veçantë të palës së paditur, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës duhet të lihet në fuqi, pasi është rrjedhojë e zbatimit të drejt të ligjit.

Ashtu siç dhe ka arsyetuar gjykata e shkallës së parë, rezulton se kërkesë padia e paditësit Mehdi Maho me objekt “shpërblim dëmi” ka të bëjë drejtpërdrejt me pasojën e pretenduar të ardhur nga veprimet e paligjshme të së paditurit INUB-Durrës. Ky kërkim, drejtuar me kërkesë padi gjykatës, nuk parashikon ndonjë rrugë administrative pasi nuk ka të bëjë me kërkime të lidhura me vlefshmërinë ose jo të ndonjë akti administrativ.

Sipas dispozitës së nenit 32/a të K.Pr.Civile, padia mund të ngrihet për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur. Në çështjen objekt gjykimi, paditësi, duke pretenduar se i është shkaktuar një dëm pasuror, bazuar në kërkesat e nenit 608 të K.Civil, i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi, kërkesë e cila, duke qenë në juridiksionin gjyqësor, me të drejtë nga ana e gjykatës nuk është pranuar kërkesa e të paditurit për nxjerrjen e saj jashtë juridiksionit.


V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit të ndërmjetëm datë 02.05.2011 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Durrës.

Tiranë, më 17.11.2011

156




Besnik Imeraj KryesuesFatos Lulo AnëtarArdian Nuni AnëtarGuxim Zenelaj AnëtarMajlinda Andrea Anëtare


PADITËS: MARTIN NDOJA, prezent i pa përfaqësuar me avokat.

I PADITUR: UNIVERSITETI I SHKODRËS “LUIGJ GURAKUQI”, në mungesë

PERSON I TRETË: FONDACIONI I SHOQËRISË SË HAPUR PËR SHQIPËRINË, në mungesë

OBJEKTI:Pagesa e detyrimit nga pala e paditur,

në favor të palës paditëse, për shtypjen e librave me tituj:Libri Guidë Universiteti i Shkodrës “Luigj Gurakuqi” (shqip),

që i përket faturës nr.48, datë 24.12.2002 në shumën 190.000 lekë, Libri Guidë Universiteti i Shkodrës “Luigj Gurakuqi” (anglisht),

që i përket faturës nr.48, datë 30.12.2002 në shumën 150.000 lekë. Pagesa e shumës në lekë për fitimin e munguar nga mungesa pagesës,

për shumat e lartpërmendura, ashtu siç parashikohet në ligj.Baza Ligjore: Nenet 850 dhe 863/4 të K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.197, datë 01.02.2007, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë. Detyrimin e palës së paditur, Universitetit të Shkodrës “Luigj Gurakuqi”, që t’i paguajë palës paditëse, Martin Ndoja shumën 340.000 lekë, për faturat nr 48, datë 28.12.2002 dhe 49, datë 30.12.2002, si dhe interesat për fitimin e munguar në shumën 21.572 lekë.

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.379, datë 25.09.2007, ka vendosur:Ndryshimin e vendimit nr.197, datë 01.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Martin Ndoja.

157

Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs paditësi Martin Ndoja, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës së apelit është i njëanshëm dhe i padrejtë.- Kjo gjykatë nuk i ka konsideruar të barabartë në gjykim palët ndërgjyqëse, pasi

padrejtësisht ndëshkon paditësin i cili ka shitur prodhimin e porositur nga pala e paditur në respektim të dispozitave të K.Civil dhe me fatura tatimore të rregullta për secilin mall për shkak se blerjen e kryer të këtij malli nga ana e palës së paditur e konsideron në kundërshtim me ligjin.

- Gabimisht gjykata është referuar në ligjin “Për prokurimet publike” në një kohë që fondi për blerjen e librave nuk ishte pjesë e Buxhetit të Shtetit por e Fondacionit Sorros, i cili e kishte destinuar pikërisht për prodhimin e dy Guidave të Universitetit.

- Gjykata ka anashkaluar K.Civil duke u referuar në një ligj specifik, i cili ka fuqi vetëm në veprime të kryera brenda subjekteve shtetërore dhe jo atyre private.

Pala e paditur, Universiteti i Shkodrës “Luigj Gurakuqi”, ka ushtruar kundër rekurs, me të cilin kërkon lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, për këto shkaqe:

- Pala paditëse asnjëherë nuk provoi pretendimet e saj në gjykim prandaj, me të drejtë u ndryshua vendimi dhe u rrëzua padia e ngritur nga Gjykata e Apelit Shkodër.



1. Paditësi Martin Ndoja ushtron aktivitet privat, të regjistruar pranë organeve tatimore Shkodër me nr.NIPT-i 4472140225 “Shtypshkronjë”.

2. Mbi porosinë e palës së paditur, Universiteti i Shkodrës “Luigj Gurakuqi”, pala paditëse ka nxjerrë nga shtypja 300 libra të guidës së Universitetit të Shkodrës në anglisht dhe 500 kopje në shqip. Sipas faturave nr.serie 009664, me nr.48, datë 24.12.2002 dhe nr.serie 009665, me nr.49, datë 30.12.2002 këto libra janë marrë në dorëzim nga ana e paditur.

3. Pala e paditur, Universiteti i Shkodrës “Luigj Gurakuqi” ka refuzuar të paguajë shumën përkatëse të prodhimit të librave të sipër treguara me arsyetimin se fondi i dhënë sponsorizim nga Fondacioni “Sorros” për këtë qëllim është në shumën e 138.000 lekëve dhe nuk mbulon çmimin e kërkuar nga pala paditëse.

4. Pala paditëse, me pretendimin se, megjithëse ajo ka përmbushur detyrimin dhe pala e paditur ka marrë në dorëzim librat e porositur, kjo e fundit nuk ka kryer pagesën e çmimit të tyre, bazuar në nenet 850 dhe 863/4 të Kodit Civil, me padi ka kërkuar detyrimin e palës së paditur të paguajë vlerën e librave, sipas faturave dhe fitimin e munguar nga mos pagimi në kohë i tyre.

5. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur ka parashtruar se librat janë blerë, por nuk ka pasur mundësi financiare të paguajë çmimin, pasi shuma që ka marrë si Grant nga OSFA (Soros) në vitin 2002 për këtë qëllim është vetëm në vlerën e 1000 USD. Granti nga ana e fondacionit është akorduar që në vitin 2002 dhe është mbartur vit pas viti, por pa e likuiduar palën paditëse për blerjen e librave.

6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.197, datë 01.02.2007, ka pranuar padinë, duke detyruar palën e paditur, Universitetin e Shkodrës “Luigj Gurakuqi” “që t’i paguajë palës paditëse, Martin Ndoja shumën 340.000 (...) lekë, për faturat nr.48, datë

158

28.12.2002 dhe nr.49, datë 30.12.2002, si dhe interesat për fitimin e munguar në shumën 21.572 (...) lekë”.

6.1. Në pranimin e padisë gjykata, pasi citon nenet 705, 710, 715, 730, 731, 732 dhe 733 të Kodit Civil, arsyeton se “Pala shitëse (paditësi) ka shitur libra Guide, në gjuhën shqipe dhe angleze dhe ia ka dorëzuar palës blerëse...(blerësi nuk ka pasur as nuk ka pretendime në lidhje me cilësinë, sasinë apo ndonjë ves tjetër të mundshëm të sendeve të marra në pronësi, pasi ato kanë qenë sipas kërkesave të blerësit, fakt i pranuar nga pala e paditur në gjykimin e çështjes). Blerësi (pala e paditur) është i detyruar të paguajë çmimin e shitjes...pretendimi i palës së paditur se Universiteti nuk ka mjete financiare për pagimin e shumës nuk gjen mbështetje në ligj, pasi pala e paditur përpara blerjes duhet të kishte llogaritur të ardhurat e saj edhe pretendimi tjetër se palës paditëse nuk i është shkaktuar ndonjë dëm nga mos pagimi nuk qëndron, pasi nga akti i ekspertimit ka rezultuar se, që nga momenti i ngritjes së padisë e deri tani sikur paratë të ishin në bankë do të kishte pasur interesin bankar në shumën 21.572 (I llogaritur si dëm i shkaktuar nga mos përmbushja e detyrimit nga pala e paditur)”.

7. Mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.379, datë 25.09.2007, ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka rrëzuar padinë.

7.1. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë gjykata e apelit arsyeton se “...veprimi juridik i sipërmarrjes i lidhur midis palëve në proces është i pavlefshëm, në kuptim dhe zbatim të nenit 92/a të K.Civil... vjen në kundërshtim me frymën dhe dispozitat e ligjit nr.7971, datë 26.07.1995...pala e paditur si një institucion shtetëror, është e detyruar që në përdorimin e fondeve publike duhet të zbatojë me rigorozitet dispozitat e nenit 1 dhe vijim të ligjit nr.7971, datë 26.07.1995 “Për Prokurimin Publik”.

8. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Martin Ndoja, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ndërsa pala e paditur, Universiteti i Shkodrës “Luigj Gurakuqi”, ka ushtruar kundër rekurs, me të cilin kërkon lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit.

Ligji i zbatueshëm

9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të ligjit nr.7971, datë 26.07.1995 “Për Prokurimin Publik” i ndryshuar në të cilat është parashikuar:



9.2. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.

Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.

9.3. Neni 19 i ligjit nr.7971, datë 26.07.1995: “Enti prokurues mund të përdorë, gjithashtu, prokurimin e drejtpërdrejtë për prokurimet me vlera të vogla, kur vlera e përllogaritur është më e vogël se kufiri monetar i përcaktuar në rregullat e prokurimit”.

9.4. Neni 37/2 i ligjit nr.7971, datë 26.07.1995:“Prokurimi i drejtpërdrejtë sipas nenit 19 (2) nuk kërkon kontratë ose dokument tjetër, përveç dokumentit të rregullt që vërteton blerjen e mallit”.

159


10. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Martin Ndoja përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që e bëjnë të cënueshëm vendimin nr.379, datë 25.09.2007 të Gjykatës së Apelit Shkodër.

11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs arrin në përfundimin se vendimi nr.379, datë 25.09.2007 i Gjykatës së Apelit Shkodër, me të cilin është ndryshuar vendimi nr.197, datë 01.02.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe rrëzuar padia, është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet.

11.1. Arsyetimi dhe përfundimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e keqinterpretimit të dispozitave të ligjit nr.7971, datë 26.07.1995 “Për Prokurimin Publik”, çka e bën vendimin e kësaj gjykate të pambështetur në ligj.

11.2. Pavarësisht nga arsyetimi jo koherent me ligjin dhe me faktet që kanë rezultuar të provuara, konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë në zgjidhjen përfundimtare të çështjes është i drejtë dhe, për këtë shkak vendimi i kësaj gjykate duhet të lihet në fuqi, por me arsyetim të plotësuar.

12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se: 12.1. Ligji “Për Prokurimin Publik”, i ndryshuar ka për qëllim përcaktimin e

rregullave për prokurimin e mallrave, të ndërtimeve dhe të shërbimeve me synim nxitjen e përdorimit ekonomik dhe efektiv të fondeve publike nga entet prokuruese; nxitjen e pjesëmarrjes së kandidatëve, të konkurrencës duke siguruar një trajtim të barabartë, jodiskriminues të pjesëmarrësve në prokurim, ndershmëri, besim publik dhe transparencë në prokurimin publik.

(i) Në vështrim të dispozitave të ligjit nr.7971, datë 26.07.1995 “Për Prokurimin Publik” i ndryshuar, në funksion të realizimit të nevojave të institucioneve buxhetore është parashikuar si formë prokurimi dhe prokurimi i drejtpërdrejtë (neni 19).

(ii) Referuar nenit 19/2 të ligjit të sipërcituar rezulton se për rastin ndodhemi përpara blerjeve me vlerë më të vogël se kufiri monetar i caktuar në rregullat e prokurimit për blerjen e mallrave.

(iii) Mënyra dhe procedura që duhet të ndiqet për realizimin e këtyre blerjeve janë parashikuar në Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.335, datë 23.06.2000 “Për rregullat e Prokurimit Publik”, në Udhëzimet nr.1, datë 01.01.1996 dhe nr.3, datë 19.02.1996 “Për blerjet me vlerë të vogla”.

(iv) Sipas dispozitave të ligjit “Për Prokurimin Publik” dhe pikës 4/b të Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.335, datë 23.06.2000 Enti Prokurues do të përdorë prokurimin e drejtpërdrejtë në përputhje me nenin 19 të ligjit të sipërpërmendur “kur: b) Pika 2, për prokurimet me vlerë më të vogël, kur vlera e përllogaritur e prokurimit për çdo artikull ose zë nuk është më e madhe se 300 (treqind) mijë lekë brenda një viti kalendarik...”.

(v) Këto dispozita, me natyrë procedurale, detyrojnë Entin Prokurues të respektojë rregullat për blerjet e vogla dhe për rastet kur vërehen shkelje të rregullave të prokurimit, të cilat nuk përbëjnë vepër penale, por kundravajtje administrative, ndaj personave përgjegjës aplikohen sanksionet e përcaktuara në nenin 46 të ligjit të sipërcituar.

(vi) Mospërmbushja e kërkesave të ligjit “Për Prokurimin Publik” dhe rregullave të prokurimit nga organet që ligji iu ka njohur të drejtën dhe i ka ngarkuar me detyrën për të respektuar këto kërkesa nuk përbën arsye ligjore për të ndëshkuar subjektet kontraktues me Entin Prokurues. Për më tepër, mosrespektimi i rregullave të prokurimit nuk mund të përbëjë arsye për mosekzekutim të detyrimeve që kanë lindur nga aktet ligjore të realizuara midis Entit Prokurues dhe të tretëve, subjekteve që realizojnë shërbime apo shitje mallrash në favor të të parëve, me përjashtim të veprimeve korruptive (Neni 16 i ligjit).

160

13. Duke iu kthyer rastit konkret, ky Kolegj evidenton se ligji nr.7971, datë 26.07.1995, në të cilin gjykata e apelit ka referuar në vendimin e saj, në asnjë dispozitë të tij nuk parashikon sanksione apo masa ndëshkimore ndaj subjekteve që ofrojnë shërbime, mallra apo veprime të tjera ndaj institucioneve që operojnë me fonde publike. Edhe vetë gjykata e apelit nuk ka bërë referime në dispozita konkrete urdhëruese të ligjit të mësipërm të shkelur nga pala paditëse apo dhe pala e paditur, që të përbëjë shkak për pavlefshmërinë absolute të veprimit juridik.

13.1. Veprimi juridik i realizuar midis palëve ndërgjyqëse i parë edhe nga vetë objekti i kërkimit, është një marrëveshje e natyrës juridiko-civile, sepse detyrimi që kërkohet është një detyrim që rrjedh nga moszbatimi i kontratës së lidhur midis palëve, pavarësisht nga forma (Neni 37/2 i ligjit).

14. Në vështrim të rregullimeve ligjore të sipërcituara për rastin konkret nuk ndodhemi përpara një veprimi juridik absolutisht të pavlefshëm, sikurse arsyeton gjykata e apelit.

14.1. Ka rezultuar se pala e paditur ka realizuar blerje sipas nenit 19/2 të ligjit të sipërcituar të dy artikujve ku vlera e përllogaritur për çdo artikull nuk është më e madhe se vlera e përcaktuar për “blerjet e vogla” në dispozitat e sipër treguara (nuk është më e madhe se vlera e përllogaritur e prokurimit për çdo artikull për vitin kalendarik 2002).

14.2. Mosrespektimi i rregullave të prokurimit të drejtpërdrejtë nga pala e paditur nuk passjell pavlefshmërinë absolute të veprimit juridik. Për më tepër kur palët njohin veprimin juridik të kryer midis tyre, pranojnë detyrimet që kanë lindur për shkak të tij dhe nuk parashtrojnë ndaj njëra tjetrës asnjë pretendim, veç pamundësisë financiare të palës së paditur për të shlyer detyrimin. Fakte këto të pranuara nga të dy gjykatat.

15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së provave, konstaton se ka rezultuar i vërtetuar fakti i porosisë së sendeve. Pala paditëse ka realizuar detyrimet e saj, ndërkohë pala e paditur ka marrë në dorëzim sendet objekt i porosisë së saj, duke mos pasur asnjë pretendim në lidhje me sasinë, cilësinë e tyre, pra sendet kanë qenë sipas kërkesave të kësaj pale.

16. Në këto kushte pala e paditur ka detyrimin t’i paguajë vlerën e këtyre sendeve palës paditëse.

17. Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit përkundrejt vendimit të gjykatës së shkallës së parë e cila ka zgjidhur drejt çështjen objekt gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.379, datë 25.09.2007 të Gjykatës së Apelit Shkodër, duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi nr.197, datë 01.02.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/b të Kodit të Procedurës

Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.379, datë 25.09.2007 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien

në fuqi të vendimit nr.197, datë 01.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.

Tiranë, më 17.11.2011

161






PADITËS: SHOQËRIA “ELBASAN CEMENT FACTORY” SH.P.K. me seli në Elbasan,

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE E TATIM PAGUESVE TË MËDHENJ TIRANË DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR TIRANË PRANË DREJTORISË SË PËRGJITHSHME TË TATIMEVE TIRANË

OBJEKTI:

Anullimin e aktit administrativ “njoftim vlerësimi për detyrimet” me nr.10530 prot., datë 31.05.2010 të Drejtorisë Rajonale Tatimore,

Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj. Anullimin e aktit administrativ: Vendimit nr.10121, datë 29.10.2010

të Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.Baza ligjore: Neni 324 e vijues i K.Pr.Civile,

Neni 108 i K.Pr.Administrative, neni 106 e vijues Ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në RSH”.

Udhëzimi i Ministrit të Financave nr.24, datë 02.09.2008.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5224 Regj.Themel, datë 11.07.2011 ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës së përfaqësuesit të palëve të paditura dhe përfaqësueses së Avokaturës së Shtetit pranë Ministrisë së Financave për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile.Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë.

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, i padituri Drejtoria Rajonale Tatimore e Tatim Paguesve të Mëdhenj Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm dhe kthimin e çështjes për rigjykim, duke parashtruar këto shkaqe:

162

- Paditësi nuk ka paraqitur dokumentacionin e nevojshëm, i cili konsiston në raportin e kontrollit dhe procesverbalet e mbajtura për kundravajtjet administrative.

- Pala paditëse nuk ka respektuar kushtet ligjore të parashikuara nga nenet 106.2.4, 106.2.5, si dhe 106.2.6 të udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, në lidhje me pagesën e detyrimit të përcaktuar njoftim vlerësimi tatimor objekt gjykimi.

- Pala nuk ka ezauruar rrugën administrative prandaj në zbatim të nenit 107 pika 3 e 4 e ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, si dhe të nenit 328 të K.Pr.C., kjo çështje nuk hyn në juridiksionin administrativ.

- Sipas pikës 106/2 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e parashikuar në zbatim të këtij ligji, me Udhëzim të Ministrit të Financave.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; Avokatin e Shtetit Kadri Skera, që

kërkoi ndryshimin e vendimit duke e nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor; av.G.Velaj, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NNë zbatim të lajmërimit të kontrollit të datës 26.04.2010 nga ana e Inspektorëve të

Drejtorisë Rajonale Tatimore të Njësisë të Tatim Paguesve të Mëdhenj, rezulton të jetë ushtruar kontroll pranë palës paditëse, Shoqërisë “Elbasan Cement Factory” sh.p.k.

Në përfundim të kontrollit të ushtruar është nxjerrë akti administrativ “Njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore” i datës 31.05.2010 sipas të cilit mbi palën paditëse rëndonte detyrimi për pagimin e TVSH-së për vitin 2009 dhe tatim fitimi për vitin 2009 sipas përcaktimeve në “njoftim vlerësimin për detyrimet tatimore” të sipërcituar, në shumën prej 14.691.660 lekë.

Duke mos qenë dakord me njoftimin tatimor të mësipërm, pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesë padi, me objekt anullim të aktit administrativ.

Me pretendimin se çështja nuk hyn në juridiksion gjyqësor pasi nuk është ezauruar rruga administrative, pala e paditur i ka kërkuar gjykatës të nxjerrë këtë çështje jashtë juridiksionit gjyqësor.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5224 Regj.Themeltar, datë 11.07.2011, pasi ka arsyetuar se çështja është në juridiksion gjyqësor ka rrëzuar kërkesën e palës së paditur.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të pabazuara në ligj pretendimet e ngritura ne ankimin e veçantë të palës së paditur, çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të lihet në fuqi.

Nga aktet e ndodhura në fashikullin e gjykimit, rezulton se paditësi ka ezauruar rrugën administrative. Ai më datë 28.06.2010 ka paraqitur ankim ndaj aktit administrativ në Drejtorinë e Apelimit Tatimor. Nga ana e kësaj Drejtorie, në zbatim të detyrimeve që parashikon neni 106, pika 2.5 të Udhëzimit të Ministrit të Financave nr.24, datë 02.09.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, duke qenë se dokumentacioni i paditësit nuk ka qenë i plotë, nga pala e paditur është përpiluar shkresa nr.12120/1 me të cilën i kërkohet paditësit të plotësojë dokumentacionin që shoqëronte ankimin. Nisur nga fakti që dokumentacioni nuk rezultoi i plotësuar, Drejtoria e Apelimit Tatimor, me vendimin 10121, datë 29.10.2010, pas shqyrtimit të kërkesës ankimore të paraqitur nga ana e Shoqërisë “Elbasan Cement Factory” sh.p.k. ndaj aktit administrativ rezulton të ketë vendosur:

163

“Refuzimin e ankimit në lidhje me kundërshtimin e njoftim vlerësimit për detyrimet nr.10530/4, datë 31.05.2010 të Drejtorisë Rajonale Tatimore, Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj në lidhje me uljen e tepricës kreditore të TVSH-se, si dhe penalitetin përkatës... pasi mungon informacioni në mbështetje të ankimit - raporti i kontrollit së bashku me procesverbalet e mbajtura për kundravajtjet administrative, objekt ankimi”.

Ndodhur në rrethana të tilla, paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi.Nga përmbajtja e nenit 106, pika 2.5 të Udhëzimit të Ministrit të Financave nr.24, datë

02.09.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë” rezulton të jetë parashikuar detyrimi i Drejtorisë së Apelimit Tatimor për të njoftuar tatim paguesin, me qëllim që ky i fundit të plotësojë të gjithë dokumentacionin e kërkuar për efekt të ankimit administrativ me përjashtim të pagesës.

Në rastin konkret, në kushtet kur nga përmbajtja e vërtetimit me nr.690 prot., datë 19.11.2010 të lëshuar nga ana e Filialit të Postës Elbasan nuk rezulton që Shoqëria “Elbasan Cement Factory” të ketë ardhur në dijeni të kërkesës së Drejtorisë së Apelimit Tatimor me objekt “Plotësimin e dokumentacionit që shoqëronte ankimin” kundër “Njoftim të vlerësimit për detyrimet tatimore edhe me raport kontrollin e datës 31.05.2010”, me të drejtë nga ana e gjykatës është arritur në përfundimin se rruga administrative është ezauruar dhe çështja hyn në juridiksionin gjyqësor.


V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.5224 Regj.Themel, datë 11.07.2011 të Gjykatës së

Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 17.11.2011

164




Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarMajlinda Andrea Anëtare Fatos Lulo AnëtarGuxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 17.11.2011, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: FATMIR HALLA, në mungesëI PADITUR: DREJTORIA E POLICISË VLORË,

në mungesë

OBJEKTI I PADISË:Detyrimin për shpërblimin e dëmit në masën 3.781.720 lekë

Baza Ligjore: Nenet 450, 454 e 481 të Kodit Civildhe neni 32 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.1489, datë 15.09.2006 ka vendosur:Pranimin e padisë së paditësit Fatmir Halla, duke detyruar të paditurin Drejtorinë e Policisë së Qarkut Vlorë t’i paguajë paditësit dëmin e shkaktuar në shumën 3.781.720 lekë.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.356, datë 30.05.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.1489, datë 15.09.2006 të Gjykatës se Shkallës së Parë Vlorë.

Kundër këtij vendimi kanë ushtruar rekurs Avokati i Shtetit dhe Drejtoria e Policisë e Qarkut Vlore, të cilat kërkojnë prishjen e të dy vendimeve dhe vendosjen e rrëzimit të padisë.

Avokaturës së Shtetit:- Nga ana e paditësit është depozituar kërkesa në zyrën e përmbarimit dhe ishte kjo zyrë

me të drejtat që i jepen nga dispozitat e K.Pr.Civile, duhet të vinte sekuestro mbi llogarinë e të paditurit. Nga përmbajtja e akteve nuk rezulton që të jenë kryer këto veprime, as edhe të jetë gjobitur i padituri për pengimin e ekzekutimit të vendimit. Drejtoria e Policisë së Qarkut Vlorë:

- Organi përmbarimor do të mund të procedonte bazuar në dispozitat penale dhe konkretisht në nenin 320 të K.Penal mbi “Pengimet për ekzekutimin e vendimeve të gjykatës, në të cilin parashikohet se:

165

Fshehja, tjetërsimi, konsumimi, dëmtimi apo shkatërrimi i sendeve për të cilat është marrë një vendim prej gjykatës, ose kryerja e veprimeve të tjera të bëra me qëllim që të mos ekzekutohet ose të pengohet ekzekutim i vendimit gjyqësor, përbën kundravajtje penale në mënyrë që të bënte të mundur realizimin e detyrës së tij, gjë që nuk u vërtetua.


V Ë R E NVendimi nr.356, datë 30.05.2007 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i bazuar në ligj dhe

si i tillë duhet të lihet në fuqi.Rezulton se, me vendimin e formës së prerë nr.516, datë 26.03.1998 të Gjykatës së

Shkallës së Parë Vlorë është vendosur.Pranimi i kërkesëpadisë së paditësit Fatmir Halla, duke u detyruar pala e paditur,

Drejtoria e Policisë së Qarkut Vlorë, t’i kthejë paditësit shumën 36.000.000 lireta, si rezultat i dëmit të shkaktuar në dy motorët e skafit “Leopard” të tij.

Me vendimin nr.84 të datës 16.04.1998, të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë është lëshuar urdhri i ekzekutimit.

Me kërkesë të paditësit Fatmir Halla kanë filluar procedurat nga Zyra e Përmbarimit Vlorë për ekzekutimin e titullit ekzekutiv.

Pala e paditur për të likuiduar shumën prej 36.000.000 lireta italiane, ka konvertuar me kursin që kishte euro në vitin 2000-2001 dhe më pas është bërë konvertimi në lekë duke konvertuar euro me kursin e datës 27.12.2005, që sipas përllogaritjeve arrinte në shumën prej 2.188.331 lekë.

Meqenëse vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë nr.1856, datë 26.03.1998, nuk është ekzekutuar menjëherë dhe nga konvertimi i shumës 36.000.000 lireta italiane, paditësit i është shkaktuar dëm, ai i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.

Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.1489, datë 15.09.2006, ka pranuar padinë e paditësit Fatmir Halla, duke detyruar të paditurin Drejtorinë e Policisë së Qarkut Vlorë t’i paguajë paditësit dëmin e shkaktuar në shumën 3.781.720 lekë. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin e saj nr.356, datë 30.05.2007.

Ky Kolegj vlerëson të drejtë e të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë. Gjykatat kanë gjetur të bazuar pretendimin e paditësit në nenin 450 të Kodit Civil, sipas të cilit:

Shpërblimi për dëmin e shkaktuar si rrjedhim i vonesës në pagimin e një shume parash, përbëhet nga kamatat e arrira, prej datës së fillimit të vonesës së debitorit, me monedhën zyrtare të vendit ku bëhet pagimi. Përqindja e kamatës caktohet me ligj.

Në mbarim të çdo viti kamatat e arrira i shtohen shumës së detyruar mbi bazën e të cilës është bërë llogaritja e tyre.

Kamata ligjore paguhet pa qenë i detyruar kreditori të provojë ndonjë dëm. Kur kreditori provon se ka pësuar një dëm më të madh se kamata ligjore, debitori detyrohet t'i paguajë atij pjesën tjetër të dëmit.

Si dhe në nenin 454 të Kodit Civil:Neni 450 i këtij Kodi nuk i heq të drejtën kreditorit që të kërkojë shpërblimin e dëmit

të pësuar nga fakti që nga dita e vënies në vonesë të debitorit ka pësuar ndryshime kursi i këmbimit të monedhës që përcaktohet në detyrim.

166

Pala e paditur Drejtoria e Policisë Vlorë i ka shkaktuar dëm paditësit Fatmir Halla, pasi ka qenë në vonesë për shkak të mospërmbushjes së detyrimit në afatin e caktuar. Gjykata ka thirrur në gjykim ekspert, i cili ka llogaritur dëmin e shkaktuar nga mos shlyerja në kohë e detyrimit, sipas dispozitave të mësipërme.

Pala e paditur nuk ka pasur kontestime për sa i përket aktit të ekspertimit, por prapësimi i saj gjatë gjykimit, si dhe në ankimet (ankimin për në gjykatën e apelit dhe në rekurs) e paraqitura ka qenë se vonesa në shlyerjen e detyrimit ka ardhur për faj të Zyrës së Përmbarimit.

Në të kundërt me çfarë pretendon avokati i shtetit dhe pala e paditur, përgjegjësia për mosekzekutimin në kohë të detyrimit nuk është e Zyrës së Përmbarimit. Vonesa në ekzekutim nuk ka ardhur si pasojë e moszbatimit të procedurave ligjore të Zyrës së Përmbarimit, pasi kjo e fundit i ka nisur procedurat për ekzekutimin vullnetar të vendimit.

Në momentin që detyrimi është bërë i kërkueshëm, pala e paditur ishte e detyruar për ekzekutimin e tij. Duke qenë se, detyrimi është bërë i kërkueshëm që në momentin që vendimi gjyqësor ka marrë formë të prerë dhe pala e paditur është vënë në dijeni të tij (me fillimin e procedurave të ekzekutimit).

Sa më lart, referuar nenit 481 të K.Civil:Debitori që nuk përmbush një detyrim të kërkueshëm në afatin e caktuar, quhet se

është në vonesë përveç kur mosekzekutimi është rrjedhim i rrethanave që nuk kanë lidhje me fajin e debitorit.

Debitori vihet në vonesë me anë të një njoftimi me shkrim…,pala e paditur ka qenë në vonesë. Prandaj, mos bërja në vazhdimësi e procedurave

ligjore të parashikuara nga ligji, prej Zyrës së Përmbarimit, nuk e çliron palën e paditur nga shpërblimi i dëmit të shkaktuar që ka pësuar pala paditëse nga vonesa në pagimin e shumës.


V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.356, datë 30.05.2007 tё Gjykatës së Apelit Vlorë.

Tiranё, mё 17.11.2011

167

Nr.11242-02079-00-2007 i Regj. Themeltar Nr.00-2011-2142 i Vendimi (523)

VENDIM NË EMËR TË REPUBLIKËS



në seancën gjyqësore të datës 17.11.2011 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket palëve:

PADITËS: BUKURIE GJICI, përfaqësuar nga Av. Nurihan Meta

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE SHOQËRORE KUKËS, përfaqësuar nga juristja Dashmira Cejku.

OBJEKTI:Anullimin e vendimit nr.7, datë 18.05.2006 të palës së paditur

duke vendosur detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Kukës

për të lidhur pension pleqërie si nënë me shumë fëmijë.Baza Ligjore: Ligji nr.7703, datë 11.05.1993

“Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.427, datë 16.11.2006 ka vendosur: Rrëzimin e padisë së paditëses Bukurie Gjici si të pabazuar në prova e në ligj.

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin civil nr.283, datë 21.06.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.427, datë 16.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs paditësja Bukurie Gjici, me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.283 datë 21.06.2007 të Gjykatës së Apelit Shkodër, duke vendosur anullimin e vendimit nr.7, datë 18.05.2006 të Sigurimeve Shoqërore Kukës dhe detyrimin e palës së paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Kukës, për të lidhur pension pleqërie si nënë me shumë fëmijë paditëses.

168

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesen e paditëses,

avokate Nurihan Meta, e cila kërkoi prishjen e dy vendimeve dhe pranimin e padisë; përfaqësuesen e palës së paditur Dashmira Çejku, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimeve; dhe analizoi e diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NVendimet e kundërshtuara me rekurs nga paditësja Bukurije Gjici, nr.283, datë

21.06.2007 i Gjykatës së Apelit Shkodër dhe nr.427, datë 16.11.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, janë rrjedhojë e moszbatimit të normave procedurale që kanë lidhje me marrjen dhe vlerësimin e provave.

I. Rrethanat e çështjes

1. Paditësja Bukurie Gjici është banore e fshatit Bushtricë Kukës dhe me pretendimin se është nënë me shumë fëmijë dhe ka plotësuar vjetërsinë në punë sipas ligjit nr.7703, datë 11.05.1993, ka kërkuar pranë palës së paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Kukës, kërkesën për përfitim të pensionit të pleqërisë.

2. Paditësja është nënë e 7 fëmijëve dhe ka pretenduar se ka qenë në marrëdhënie pune pranë Drejtorisë së Ndërmarrjes së Ujrave Bushtricë për periudhën 19.01.1977 deri me datë 11.12.1991.

3. Paditësja i është drejtuar Sigurimeve Shoqërore Kukës, me kërkesën datë 04.04.2006, kërkesë së cilës i ka bashkangjitur librezën e punës.

4. Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Kukës, me shkresë nr.455, datë 18.04.2006, ka refuzuar kërkesën me arsyetimin se nuk plotëson kushtin e vjetërsisë në punë për të përfituar pensionin e pleqërisë.

5. Gjithashtu në pjesën sqaruese të kësaj shkrese, është theksuar se paditësja ka paraqitur edhe në vitin 2002 kërkesë për pension pleqërie si nënë me shumë fëmijë, duke paraqitur një librezë pune lëshuar nga ndërmarrja e Farërave Kukës, por nga verifikimi i dokumentacionit ka rezultuar se nuk figurojnë dokumente për paditësen në këtë ndërmarrje.

6. Me kërkesën e paraqitur pranë Komisionit të Apelimit të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Kukës, paditësja ka kundërshtuar vendimin e Degës së Sigurimeve Shoqërore Kukës, i cili me vendimin nr.7, datë 18.05.2006 ka vendosur refuzimin e ankimit si të pabazuar në prova e në ligj.

7. Në vendimin e mësipërm si shkak i refuzimit të ankimit është arsyetuar se nga verifikimet e kryera kishte rezultuar se në regjistrin nr.5, fleta 28 rezulton se është e shtuar dhe pagesa e papunësisë nuk është reale, pasi nuk është paguar nga Zyra e Punës për periudhën 01.01.1992 – 31.12.1992.

8. Paditësja Bukurie Gjici ka paraqitur ankim kundër vendimit nr.7, datë 18.05.2006 pranë Komisionit Qendror të Ankimit pranë Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë dhe ky i fundit, me vendimin nr.324, datë 04.08.2006, ka vendosur të rrëzojë kërkesën e paditëses Bukurie Gjici duke lënë në fuqi vendimin nr.7, datë 18.05.2006 të Komisionit të Apelimit të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Kukës dhe atë të DRSSH Kukës.

9. Pasi ka ezauruar rrugën administrative të ankimit, paditësja ka paraqitur padi, duke kërkuar nga gjykata anullimin e vendimit nr.7, datë 18.05.2006.

10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.427, datë 16.11.2006 ka vendosur: Rrëzimin e padisë së paditëses Bukurie Gjici si të pabazuar në prova e në ligj.

11. Gjykata, për të arritur në përfundimin për rrëzimin e padisë, ka arsyetuar: “ ... Gjykata duke qenë përballë faktit se nuk provohet plotësisht në seancë gjyqësore që paditësja të ketë punuar pranë Drejtorisë së Ujrave Kukës për periudhën 1977-1992, duke bërë më bindës këtë dhe fakti që ajo nuk rezulton që të jetë paguar me pagesë papunësie, pasi për

169

ligjin e kohës nëse paditësja kishte punuar patjetër përfitonte pagesë papunësie, si dhe të duke qenë përballë faktit që sipas ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë” e konkretisht nenit 93 të tij, paditësja për të përfituar pension pleqërie si nënë me shumë fëmijë pavarësisht se plotëson kriterin moshë nuk plotëson vjetërsinë në punë 30 vjet dhe si të tillë gjykata e vlerëson si të pabazuar padinë e saj”.

12. Mbi ankimin e paditëses, Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin civil nr.283, datë 21.06.2007, ka lënë në fuqi vendimin nr.427, datë 16.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, duke arsyetuar ndër të tjera: “Sipas nenit 253 të K.Pr.Civile, libreza e punës është një akt zyrtar me fuqi të plotë provuese. Por në rastin konkret libreza e punës e lëshuar në emër të paditëses përmban një rrethanë e cila pas verifikimit ka rezultuar e pavërtetë, duke e bërë këtë akt të dyshimtë para gjykatës. Sipas shkresës me nr.257, datë 20.10.2006 të lëshuar nga Zyra Rajonale e Punësimit shtetësja Bukurije Gjici nuk ka përfituar pagesë papunësie për periudhën 01.01.1992 - 31.12.1992. Në këto rrethana, provat që janë paraqitur para gjykatës nuk kanë fuqi të plotë provuese e si të tilla i bëjnë të dyshimta pretendimet e paditëses...”.

13. Kundër vendimit nr.283, datë 21.06.2007 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka ushtruar rekurs paditësja Bukurie Gjici, me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit të rekursuar, duke paraqitur si shkaqe ato të pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

II. Ligji i zbatueshëm

14. Kodi i Procedurës Civile dhe ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, në të cilat përcaktohet:

15. K.Pr.Civile, neni 14 “Gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin”.

16. Ligji nr.7703, datë 11.05.1993, neni 93 “Për nënat me shumë fëmijë”.

III. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson

17. Vendimi nr.283, datë 21.06.2007 i Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimi nr.427, datë 16.11.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës janë rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe hetimit jo të plotë, prandaj duhen prishur dhe çështja duhet kthyer për rigjykim.

18. Gjykata e shkallës së parë pasi ka pranuar ndjekjen e rrugës administrative nga ana e paditëses, në lidhje me analizën e provave ka pranuar se ato (provat) kanë provuar se paditësja nuk përmbush kriterin ligjor të moshës, sipas nenit 93 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993.

19. Gjithashtu edhe gjykata e apelit në arsyetimin e saj ka pranuar të njëjtin arsyetim të gjykatës së shkallës së parë duke ardhur në të njëjtin përfundim se padia është e pabazuar në prova e në ligj.

20. Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore, rezulton se gjykatat i janë referuar provave të palëve pa kryer një hetim gjyqësor të plotë. Kështu ka marrë të mirëqenë përmbajtjen e aktit të verifikimit të palës së paditur në lidhje me fletën e regjistrit ku figuron emri i paditëses, pa e verifikuar apo kqyrur vetë, si dhe të verifikonte se nga kush ishte plotësuar ajo fletë, cili kishte qenë personi përgjegjës që mbante dhe hidhte evidencat në regjistër, ai ishin plotësuar nga i njëjti person fletët përpara asaj me nr.128 dhe ato të mëpasmet.

21. Gjykatat kanë pranuar vetëm përmbajtjen e akteve të palës së paditur që sqarojnë se paditësja nuk është paguar me asistencë për periudhën 01.01.1992 - 31.12.1992, në një kohë kur paditësja ka paraqitur vërtetimin origjinal të datës 05.01.2005 i lëshuar nga Zyra e Punësimit Kukës, i firmosur nga drejtori Kujtim Dafku.

170

22. Në lidhje me këto deklarime të ndryshme që përmbajnë akte zyrtare të kohëve të ndryshme, gjykatat duhet të kishin kërkuar apo të verifikonin nëpërmjet kqyrjes të gjithë dokumentacionin pranë Zyrës së Punësimit Kukës dhe të thërriste në gjykim personat zyrtarë që kishin lëshuar ato akte, për të kërkuar sqarime se nga i kishin nxjerrë të dhënat që përmbanin aktet.

23. Nëse do të ishte kryer një hetim i plotë dhe gjykatat do të ishin të vëmendshme në shqyrtimin e akteve, do të kishin vlerësuar dhe hetuar edhe në lidhje me deklarimin në shkresën nr.445, datë 18.04.2006 të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Kukës, në përmbajtjen e së cilës thuhet: “Ju kujtojmë se në vitin 2002 ju keni paraqitur kërkesën për pension pleqërie si nënë me shumë fëmijë pranë agjencisë Kukës me nr.121, datë 12.04.2002 ku janë kthyer dokumentat pasi keni paraqitur një librezë pune lëshuar nga ndërmarrja e Farërave Kukës...”. Gjykatat duhet të kishin hetuar, në lidhje me këtë fakt, dokumentacionin e paraqitur nga paditësja më parë, për ta parë nëse paditësja kishte pretenduar se kishte punuar në të njëjtën periudhë në një ndërmarrje tjetër, kur kishte paraqitur kërkesën e parë për pension, në mënyrë që të arrinte në konkluzion të drejtë në lidhje me dokumentacionin e paraqitur prej paditëses gjatë gjithë kohës.

24. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.283, datë 21.06.2007 i Gjykatës së Apelit Shkodër dhe vendimi nr.427, datë 16.11.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim, në mënyrë që të thellohet hetimi gjyqësor në drejtim të sa u parashtrua më lart.

25. Plotësimi në rigjykim i sa më sipër dhe hetimi rreth fakteve të tjera që do të çmohen nga gjykatat, do t’i krijojnë mundësinë gjykatave për arritjen në një vendimmarrje të drejtë e ligjore.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/ç të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.283, datë 21.06.2007 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe

vendimit nr.427, datë 16.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kukës, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 17.11.2011

171

172





sot më datë 22.11.2011 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile që u përket palëve të mëposhtme:

PADITËSE: SHOQËRIA “ALBACO SHOES” SHPKE PADITUR: BASHKIA TIRANËPERSON I TRETË: MINISTRIA E EKONOMISË, TREGTISË

DHE ENERGJITIKËS

OBJEKTI I PADISË:Shfuqizim i aktit administrativ nr.4153/1 prot., datë 24.05.2005

për lënien në fuqi të vendimit nr.290 prot., datë 22.04.2005 të Drejtorisë së Përgjithshme të Taksave

dhe Tarifave Vendore të Bashkisë Tiranë.Baza Ligjore: Ligji nr.8982, datë 12.12.2005

“Për sistemin e taksave vendore”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1121, datë 28.02.2006, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë.Shfuqizimin e aktit të të paditurit nr.4153/1 prot., datë 24.05.2005.Lënien në fuqi të masës së pezullimit të ekzekutimit të urdhërit të të paditurit, marrë nga kjo gjykatë me vendimin datë 23.01.2006.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.259, datë 06.03.2007, ka vendosur:Ndryshimin e vendimit nr.1121, datë 28.02.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe rrëzimin e padisë së Shoqërisë “Albaco Shoes” sh.p.k.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse, Shoqëria “Albaco Shoes” shpk, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, për këto shkaqe:

- Gjykata e apelit ka zbatuar keq ligjin nr.8982 datë 12.12.2005 “Për Sistemin e Taksave Vendore”.

173

- Sipas përcaktimit të bërë në nenin 9 të ligjit “Për Sistemin e Taksave Vendore” nuk jemi ne subjekt i taksës mbi pasurinë e paluajtshme, por është Ministria e Ekonomisë, në cilësinë e pronares së pasurisë.

- Arsyetimi i gjykatës së apelit se subjekt i kësaj takse duhet të jetë paditësi, pasi ai e ka marrë përsipër vetë këtë detyrim në akt marrëveshjen e lidhur me personin e tretë, nuk është i bazuar në ligj.

- I padituri, Bashkia, ka detyrimin ligjor të vjeljes së taksës mbi pasuritë e paluajtshme dhe në rrethanat kur nuk është palë në kontratë nuk mund të interpretojë vullnetin e palëve në akt marrëveshje që këta lidhin midis tyre, por duhet të zbatojë kërkesat e ligjit.

- Gjithashtu, ligji 8982 ka hyrë në fuqi më datë 12.12.2002 edhe nëqoftëse për palën paditëse ekzistonte ky detyrim do të niste zbatimi i tij nga Janari 2003, ndërkohë që Bashkia na ka konsideruar debitor që prej Janarit 2002, kur ky ligj nuk ekzistonte.

- Veç kundërshtimit se ky detyrim nuk ekziston kundrejt nesh, kemi ngritur në gjykim se dhe përllogaritjet e masës së taksës nuk janë bërë të sakta. Gjykata nuk ka kryer një hetim të plotë të çështjes, por mori të mirëqenë taksën e vendosur kur sipërfaqja mbi të cilën është vendosur kjo taksë nuk është e saktë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; dhe

si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NNga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se midis palës paditëse,

Shoqërisë “Albaco Shoes” sh.p.k dhe Ministrisë së Ekonomisë Publike dhe Privatizimit është lidhur kontrata e qiramarrjes nr.4874/523, datë 28.11.2000, që ka pasur për objekt dhënien me qira për një afat 5 vjeçar të Repartit Termik, Njësi e Uzinës së Pjesëve të Ndërrimit të Automjeteve me sipërfaqe 24.873 m2, prej të cilave sipërfaqe objekti 12.730 m2 dhe sipërfaqe funksionale 12.143 m2.

Drejtoria e Përgjithshme e Taksave dhe Tarifave vendore pranë Bashkisë Tiranë, me vendimin e datës 22.04.2005, nr.290, ka ngarkuar palën paditëse me likuidimin e detyrimeve vendore për periudhën 2002-2005.

Mbi ankimin e palës paditëse Kryetari i Bashkisë me vendimin nr.4153/1 prot., datë 24.05.2005 ka lënë në fuqi vendimin e mësipërm.

Pala paditëse, Shoqëria“Albaco Shoes” shpk, me pretendimin se nuk është subjekt i taksës vendore për pasuritë e paluajtshme, ka kërkuar në gjykatë shfuqizimin e aktit administrativ të Bashkisë.

Pala paditëse ka pretenduar se subjekt i pagimit të kësaj takse vendore është qiradhënësi, Ministria e Ekonomisë, si pronare e sendit të dhënë me qira dhe se shoqëria, nuk ka marrë përsipër detyrime që rrjedhin nga titulli i pronësisë.

Pala e paditur, nëpërmjet prapësimeve ka parashtruar se sipas kontratës së qiramarrjes, pika 5.6 ku thuhet se: “Në ngarkim të qiramarrësit janë të gjitha tatimet dhe detyrimet që rëndojnë mbi pronën e dhënë me qira”, është paditësi që me vullnet të lirë ka marrë përsipër detyrimet që rëndojnë mbi pronën objekt i kontratës së qirasë dhe se sipas ligjit nr.8560, datë 22.12.1999 “Për procedurat tatimore” nuk është parashkruar e drejta e vjeljes, që është 5 vjet.


“Pranimin e kërkesë padisë.

174

Shfuqizimin e aktit të të paditurit nr.4153/1 prot., datë 24.05.2005.Lënien në fuqi të masës së pezullimit të ekzekutimit të urdhërit të të paditurit marrë

nga kjo gjykatë me vendimin datë 23.01.2006”. Kjo gjykatë ka arsyetuar se, sipas nenit 9 të ligjit nr.8982, datë 12.12.2002, “1. Taksës

mbi pasurinë e paluajtshme i nënshtrohen të gjithë personat fizike ose juridike, vendas ose të huaj që janë pronarë të pasurive të mësipërme në territorin e Republikës së Shqipërisë, pavarësisht nga niveli i shfrytëzimit të tyre. Bëjnë përjashtim rastet kur në ligj parashikohet ndryshe. Është i vërtetë fakti se palët në pikën 5.6 të kësaj kontrate kanë parashikuar se: “Në ngarkim të qiramarrësit janë të gjitha tatimet dhe detyrimet që rëndojnë mbi pronën e dhënë me qira”, dhe “... kontrata e nënshkruar në bazë të ligjit është e detyrueshme për t’u zbatuar nga palët si dhe ligji, por në ndryshim nga ky i fundit ajo përmban të drejta dhe detyrime për palët pjesëmarrëse në të dhe nuk mund të jetë detyruese për një person të tretë që nuk ka shprehur vullnetin në veprimin juridik. I padituri ka një detyrim ligjor siç është ai i vjeljes së taksës vendore për pasuritë e paluajtshme, ndërtesat, subjekte të të cilave ligji e ka përcaktuar se mund të jenë pronarët e tyre. Ky është një detyrim që buron nga ligji dhe i padituri nuk mund të njohë ose jo, apo të interpretojë vullnetet e palëve në aktmarrëveshjet që këta lidhin midis tyre”.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.259 datë 06.03.2007, ka vendosur:Ndryshimin e vendimit nr.1121, datë 28.02.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë

Tiranë dhe rrëzimin e padisë së Shoqërisë “Albaco Shoes” shpk.Duke argumentuar ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e

apelit, arsyeton se: “në kohën që është lidhur kontrata e qirasë, ... në të cilën pala paditëse ka marrë përsipër “të gjitha tatimet dhe detyrimet që rëndojnë mbi pronën e dhënë me qira” ka qenë në fuqi Ligji nr.7805, datë 16.03.1994 “Për tatimin mbi pasurinë në Republikën e Shqipërisë”, i cili përcaktonte si tatim pagimin për pasurinë e paluajtshme. Ndërsa më pas, me daljen e ligjit nr.8982 “Për sistemin e taksave vendore” është bërë ndryshimi i emërtimit nga tatim në taksë”. Gjykata ka pranuar përcaktimin ligjor se subjekte të kësaj takse janë pronarët e sendeve, por meqenëse “... më parë Ministria e Ekonomisë, për rreth 40 subjekte të cilëve u është dhënë me qira ose enfiteozë pronë shtetërore, ka nënshkruar kontrata në të cilat palët kontraktuese, ashtu si dhe pala paditëse në këtë gjykim kanë marrë përsipër likuidimin e këtij detyrimi.... Në rastin konkret kemi një mbartje të pagimit të taksës tek palët që kanë lidhur kontratë, mbartje kjo që nuk është ndaluar nga ligji”.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse, Shoqëria “Albaco Shoes” shpk, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit, ndaj ai duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si një vendim i bazuar dhe argumentuar ligjërisht. Është e vërtetë se në kontratën e qirasë të lidhur midis palës paditëse dhe personit të tretë, në nenin 5.6 të saj parashikohet se: “në ngarkim të qiramarrësit janë të gjitha tatimet dhe detyrimet që rëndojnë mbi pronën e dhënë me qira”. Duke marrë të mirëqenë faktin që kjo pjesë e kontratës së qirasë bën fjalë për “taksën për pasurinë e paluajtshme” vlerësojmë se kjo marrëveshje e palëve në atë kontratë qiraje bie në kundërshtim me ligjin, e konkretisht me Nenin 9 të Ligjit nr.8982, datë 12.12.2002, sipas të cilit: “Taksës mbi pasurinë e paluajtshme i nënshtrohen të gjithë personat fizike apo juridike, vendas apo të huaj, që janë pronarë të pasurive ....... Bëjnë përjashtim rastet kur në ligj parashikohet ndryshe”. Paditësi nuk ishte pronar i pasurisë së paluajtshme por qiramarrës i kësaj pasurie dhe për persona juridikë me këtë cilësi, ligji i mësipërm, por as edhe ndonjë ligj tjetër, nuk parashikon detyrimin e qiramarrësit për pagimin e taksës mbi pasurinë e paluajtshme. Vërtet neni 660 i Kodit Civil

175

parashikon se palët në kontratë përcaktojnë lirisht përmbajtjen e saj, por e njëjta dispozitë përcakton se kjo përmbajtje duhet të jetë brenda kufijve të vendosura nga legjislacioni në fuqi. Nga ana tjetër, neni 663 i Kodit Civil përcakton si një nga konditat e nevojshme për qenien e kontratës, shkakun e ligjshëm mbi të cilin mbështetet detyrimi.

Në të tilla kushte, pjesa e kontratës apo detyrimi që i ngarkohet paditësit në këtë pjesë, për pagimin e taksës mbi pasurinë e paluajtshme në bazë të nenit 92/a të Kodit Civil është një veprim absolutisht i pavlefshëm, pasi siç përmendëm ai bie në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit.

Arsyetimi i gjykatës së apelit se në kohën e lidhjes së kontratës së qirasë ka qenë në fuqi Ligji nr.7805, datë 16.03.1994, “Për Tatimin mbi Pasurinë në Republikën e Shqipërisë”, nuk mund të nxjerrë në një konkluzion të ndryshëm nga sa sipër, pasi edhe ky ligj ia ngarkonte këtë detyrim mbi pasurinë e paluajtshme pronarit të kësaj pasurie, në rastin tonë qiradhënësit, Ministrisë së Ekonomisë. I pambështetur, madje absurd, vlerësohet arsyetimi i gjykatës së apelit i cili konsideron si provë apo argument faktin se të tilla kontrata (me të njëjtat detyrime) janë nënshkruar edhe me subjekte të tjera, në rastet e dhënies me qira të pronës shtetërore.

Për të gjitha sa sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/b të K.Pr.Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.259, datë 06.03.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në

fuqi të vendimit nr.1121, datë 28.02.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 22.11.2011

176






PADITËS: SALIE SHISHMANI, FILLARETI SHISHMANI,VIOLETA SHISHMANI, ROMEO PAPANAUMIEDUARD SHISHMANI, FOTI SHISHMANI, të gjithë të përfaqësuar me prokurë nga Hafete Gjino (Shishmani) dhe Av. Avni ShehuRUDINA SHMILI, në mungesë

PERSON I TRETË: MYRIBAN MYTEVELI, RUSTEM MYTEVELI, në mungesëENGJËLL MYTEVELI, përfaqësuar nga Av.Flora Gjini.PËLLUMB MYTEVELI, TEFIK MYTEVELIXHULIANA MYTEVELI, të tre të përfaqësuar me prokurë nga Engjëll Myteveli dhe Av.Flora Gjini.

OBJEKTI:Pavërtetësi dokumenti (lajmërim akti gjyqësor) i datës 21.04.2004 të Gjykatës së Apelit Korçë.

Shpallja e pavlefshmërisë së këtij njoftimi, fallsiteti i tij.Baza Ligjore: Neni 32/c, 122 dhe 270 të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.219, datë 29.01.2007 ka vendosur:Pranimin e padisë.Njohjen si të pavërtetë të aktit “lajmërim marrje akti gjyqësor”, datë 21.04.2004, lëshuar nga Gjykata e Apelit Korçë.Shpalljen si të pavlefshëm të këtij akti duke e konsideruar të fallsifikuar atë.

Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.147, datë 16.04.2007 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.219, datë 29.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.

177

Kundër vendimit nr.147, datë 16.04.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit nr.219, datë 29.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë ka paraqitur rekurs personi i tretë, Engjëll Myteveli, i cili kërkon:

Prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë.

Shkaqet që ngrihen në rekurs nga personi i tretë Engjëll Myteveli janë:- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, në mungesë të personit të tretë Myriban Myteveli,

etj., ka pranuar kërkesën e palës paditëse për zëvendësimin procedural nga palë e paditur në persona të tretë, në bazë të nenit 185 të K.Pr.C., i cili kërkon më parë marrjen e pëlqimit të palëve dhe kërkesa për ndryshim duhet t’iu njoftohet me shkrim palëve në mungesë.

- Megjithëse ne kemi paraqitur kërkesë për shtyrjen e seancës gjyqësore të datës 16.04.2007, gjykata e apelit në kundërshtim me ligjin jo vetëm që zhvillon gjykimin, por shpall edhe vendimin atë ditë.

- Me këtë vendim gjykatat kanë dashur t’i japin një mundësi palës paditëse për rishikimin e një vendimi, të cilin ajo e ka humbur me vendimin nr.1098, datë 07.07.2005 të Gjykatës së Lartë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesen e personit të tretë, Av.Flora

Gjini, e cila kërkoi prishjen e vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë, me tjetër trup gjykues; dhe përfaqësuesin e palës paditëse, Av.Avni Shehu, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.147, datë 16.04.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë; pasi e bisedoi në tërësi çështjen, në përfundim;


01938-00-2007, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditësa Salie Shishmani, etj., dhe persona të tretë Myriban Myteveli, etj., me objekt pavërtetësi dokumenti.

Vendimi nr.147, datë 16.04.2007 i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes në Gjykatën e Lartë rrethanat dhe faktet rezultojnë të jenë si më poshtë:

Palët ndërgjyqëse kanë qenë palë në një mosmarrëveshje civile të mëparshme, ku personat e tretë në cilësinë e palës paditëse dhe K.K.K.P. pranë Bashkisë Korçë e Salie Shishmani, etj., në cilësinë e palës së paditur, me objekt ndryshimin e vendimit nr.706, datë 22.03.1995 të K.K.K.P. dhe njohjen pronar mbi një shtëpi banimi e ndodhur në qytetin e Korçës.

Në përfundim të gjykimit Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1439, datë 09.07.2003, ka vendosur rrëzimin e padisë së ngritur nga Myriban Myteveli, etj., vendim i cili është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.332, datë 11.12.2003.

Duke mos qenë dakord me këto vendime Myriban e Engjëll Myteveli kanë ushtruar rekurs në Gjykatë të Lartë, e cila me vendimin nr.1098, datë 07.07.2005 ka vendosur ndryshimin e dy vendimeve dhe pranimin e padisë.

Pala paditëse, Salie Shishmani, etj., pretendon që rekursi që ka bërë pala tjetër ndaj vendimit nr.332, datë 11.12.2003 të Gjykatës së Apelit Korçë nuk u është njoftuar, duke u mohuar atyre pjesëmarrjen në gjykimin e çështjes në Gjykatën e Lartë.

178

Në dosje ndodhet një kopje e lajmërim marrjes së aktit gjyqësor të datës 21.04.2004 i Gjykatës së Apelit Korçë, e cila bën fjalë për marrjen e rekursit kundër vendimit të gjykatës së apelit dhe në rubrikën marrësi të aktit rezulton që të jetë vënë nënshkrimi i përfaqësuesit të paditësave Hafete Gjino.

Me pretendimin që ky dokument është i fallsifikuar pala paditëse, Salie Shishmani, etj., kanë bërë kallëzim në prokurori dhe nga akti i ekspertimit grafik nr.252, datë 02.10.2006 ka rezultuar që njoftimi i datës 21.04.2004 i bërë nga Gjykata e Apelit Korçë është i fallsifikuar, prandaj me vendimin e datës 02.10.2006 Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë ka vendosur pezullimin e hetimeve për proçedimin penal nr.435 të vitit 2006.

Meqenëse akti i njoftimit të rekursit ka rezultuar i fallsifikuar, pala paditëse i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, e cila me vendimin nr.219, datë 29.01.2007 ka vendosur:

Pranimin e padisë.Njohjen si të pavërtetë të aktit “lajmërim marrje akti gjyqësor”, datë 21.04.2004 të

lëshuar nga Gjykata e Apelit Korçë.Shpalljen si të pavlefshëm të këtij akti duke e konsideruar të fallsifikuar atë.Gjykata e shkallës së parë arsyeton:Është e provuar që akti i njoftimit është i fallsifikuar, prandaj mungesa e njoftimit të

rekursit ka cënuar të drejtën e palës paditëse.Akti i njoftimit është në kundërshtim me nenin 122 të K.Pr.C., pasi nuk janë zbatuar

kërkesat ligjore për mënyrën e njoftimit.

Me ankimin e personave të tretë Engjëll e Myriban Myteveli, çështja i ka kaluar Gjykatës së Apelit Korçë, e cila me vendimin nr.147, datë 16.04.2007 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.219, datë 29.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.

Gjykata e apelit arsyeton:Pretendimet e palës së tretë nuk qëndrojnë, pasi gjykimi në shkallë të parë është

zhvilluar duke patur dijeni të gjithë personat e tretë, madje disa prej tyre kanë qenë të përfaqësuar edhe me avokat.

Në shkallë të parë nuk është bërë zëvendësim procedural, por saktësim i ndërgjyqësisë dhe ky rregullim nuk sjellë asnjë cënim të të drejtave dhe garancive procedurale për personat e tretë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet që ngrihen në rekurs nga personi i tretë Engjëll Myteveli nuk janë nga ato shkaqe, të cilat parashikohen në nenin 472 të K.Pr.C, prandaj nuk ekziston asnjë arsye ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.

Në nenin 442 të K.Pr.C është përcaktuar se:Mjetet për t’u ankuar ndaj vendimeve të gjykatave janë: Ankimi në gjykatën e apelit,

rekursi në Gjykatën e Lartë, kërkesa për rishikim.Nga dispozita ligjore e mësipërme del qartë se rekursi në Gjykatën e Lartë është njëri

prej tre mjeteve të ankimit ndaj vendimit të gjykatave, prandaj rekursi që ka bërë Myriban Myteveli, etj., kundër vendimit nr.332, datë 11.12.2003 të Gjykatës së Apelit Korçë, duke qenë mjet ankimi duhej t’i njoftohej palës tjetër në përputhje me nenin 447 të K.Pr.C., i cili përcakton se:

Ankimi u njoftohet palëve sipas rregullave të parashikuara nga nenet 130 dhe 131 të këtij Kodi për njoftimet e thirrjet në gjykatë.

Në nenin 130/1 të K.Pr.C. është përcaktuar se njoftimi bëhet nga nëpunësi gjyqësor duke i dorëzuar një kopje të aktit personit, i cili përcaktohet si marrës, që sipas aktit të njoftimit të datës 21.04.2004 rezulton të jetë përfaqësuesja e paditësave Hafete Gjino dhe ky dokument është nënshkruar si nga postieri ashtu edhe nga nëpunësi i gjykatës, gjë që provon

179

faktin se i njëjti njoftim është bërë në të njëjtën kohë edhe nga nëpunësi i gjykatës ashtu dhe nga shërbimi postar, gjë që është absolutisht e pamundur.

Gjykatat më të ulëta, duke u bazuar në aktin e ekspertimit grafik nr.252, datë 02.10.2006, kanë arritur në përfundimin se si nënshkrimi i postierit Sokol Mosku, ashtu dhe nënshkrimi i marrësit Hafet Gjino nuk janë nënshkrimet e tyre, prandaj nuk rezulton që Salie Shishmani, etj., të jenë njoftuar për rekursin e bërë nga pala tjetër kundër vendimit nr.332, datë 11.12.2003 të Gjykatës së Apelit Korçë, duke u shkelur në këtë mënyrë kërkesat e nenit 447 të K.Pr.C.

Në nenin 122 të K.Pr.C. është përcaktuar se:Njoftimi është i pavlefshëm kur nuk janë zbatuar dispozitat që kanë lidhje me mënyrën

dhe personin të cilit i duhet dorëzuar kopja e aktit, ose kur ka pasiguri të plotë për personin ose datën e njoftimit.

Përderisa nënshkrimi i marrësit Hafet Gjino është i fallsifikuar, kopja e njoftimit të datës 21.04.2004 nuk i është dorëzuar asaj në përputhje me nenin 130/1 të K.Pr.C., prandaj Kolegji Civil e vlerëson të drejtë qëndrimin e gjykatave më të ulëta, të cilat kanë arritur në përfundimin që ky akt është i pavlefshëm në kuptim të nenit 122 të K.Pr.C.

Duke u ndodhur në këto rrethana Kolegji Civil i vlerëson të drejta përfundimet që kanë arritur gjykatat më të ulëta, pasi dokumenti objekt gjykimi duke qenë i fallsifikuar është i pavërtetë në kuptimin e nenit 32/c të K.Pr.C. Gjithashtu ky dokument i pavërtetë ka sjellë pasoja juridike për paditësit, pasi u ka mohuar atyre të drejtën për t’u dëgjuar dhe mbrojtjur përpara Gjykatës së Lartë, në kundërshtim me nenin 42 të Kushtetutës dhe nenin 6 të Konventës Europiane për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut, ratifikuar nga vendi ynë me ligjin nr.8137, datë 31.07.1996.

Në rekurs personi i tretë Engjëll Myteveli pretendon që gjykata e apelit në kundërshtim me ligjin ka zhvilluar gjykimin në mungesë të tyre.

Kolegji Civil e vlerëson të pabazuar në ligj pretendimin e personave të tretë, sepse megjithëse në dosje ndodhet një kërkesë me shkrim e datës 16.04.2007 e avokates Flora Gjini, e cila kërkon shtyrjen e seancës me pretendimin që ndodhet në Gjykatën Apelit Tiranë, por kjo kërkesë nuk është shoqëruar me asnjë dokument tjetër që të provojë se mbrojtësja ka patur arsye objektive për të mos u paraqitur në gjyq.

Në rekurs personi i tretë Engjëll Myteveli pretendon se gjykata e shkallës së parë ka bërë zëvëndësimin procedural të palëve pa pëlqimin e tyre dhe nuk ka njoftuar me shkrim personin e tretë Myriban Myteveli, e cila ka qenë në mungesë.

Kolegji Civil vlerëson se edhe ky pretendim është i pabazuar në ligj, sepse gjykata e shkallës së parë nuk ka bërë zëvëndësim procedural të palëve në kuptim të nenit 184 të K.Pr.C, por ajo ka bërë një rregullim të ndërgjyqësisë me kërkesë të palës paditëse, duke e kaluar palën tjetër nga palë e paditur në persona të tretë, pasi këta të fundit nuk ishin mbartësit e detyrimit kundrejt të drejtës subjektive të paditësave.

Vënia në lëvizje e gjykatës nga paditësat që në fillim të procesit gjyqësor mund të bëhej me anë të kërkesës, pasi nuk kishte palë kundërshtare, por gjithsesi në Titullin II të Kodit të Procedurës Civile është parashikuar se akti i vetëm me të cilin investohet gjykata në një proces civil është padia, prandaj veprimi që ka bërë gjykata e shkallës së parë është në përputhje të plotë me ligjin procedural civil.

Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin që rekursi i paraqitur nga personi i tretë Engjëll Myteveli është i pabazuar në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.

180

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/a të K.Pr.Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.147, datë 16.04.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë.

Tiranë, më 22.11.2011

181






PADITËS: ANDREA PRIFTI, në mungesë ARQILE PRIFTI në mungesë

I PADITUR: AGJENSIA E KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË PRONAVE, në mungesëDAVID PRIFTI, në mungesë

PERSON I TRETË: KRISTAQ PRIFTI, në mungesëKATE DIVIA, në mungesëNDONE PONE, në mungesëDHOKSI BLIDO, në mungesë

ILIRIAN KODHELI, në mungesëKËSHILLI I RREGULLIMIT TË TERITORIT PRANË BASHKISË FIER, në mungesë


të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Fier dhe rivendosje në posedim për banesën e paditësit Arqile Prifti.

Baza Ligjore: Ligji nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompesimin e Pronave”

dhe Neni 313 i Kodit Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.896, datë 27.06.2002, ka vendosur:Pranimin e padisë……Ndryshimin e pikës 2 dhe 3 të vendimit nr.57, datë 03.06.1996 të K.K.K.Pronave Fier.Rivendosjen në posedim të paditësit Arqile Prifti.

182

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.228, datë 05.05.2004 ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.896, datë 27.06.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.207, datë 04.02.2005 ka vendosur:Mospranimin e rekursit të paraqitur nga David Prifti.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, pas rishqyrtimit të çështjes, me vendimin nr.468, datë 23.03.2006 ka vendosur:

Rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj dhe në prova.Një kopje e vendimit t’i dërgohet Prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Fier.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.140, datë 09.03.2007 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.468, datë 23.03.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.

Kundër vendimit nr.468, datë 23.03.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe vendimit nr.140, datë 09.03.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë kanë paraqitur rekurs paditësat Andrea dhe Arqile Prifti, si dhe personi i tretë Kristaq Prifti, të cilët kërkojnë:

Ndryshimin e vendimit nr.468, datë 23.03.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe vendimit nr.140, datë 09.03.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë, duke pranuar padinë tonë ndaj të paditurit David Prifti, etj.

Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala paditëse Andrea e Arqile Prifti dhe personi i tretë Kristaq Prifti janë:

- Gjykata e shkallës së parë ka zbatuar keq ligjin nga pikëpamja materiale, sepse ajo ka anashkaluar faktin që paditësi Arqile Prifti është pajisur me leje ndërtimi të rregullt të dhënë nga Këshilli i Bashkuar Grecalli.

- Gjykatat nuk kanë marrë parasysh faktin se i padituri David Prifti ka fallsifikuar hartën, të cilën e ka përdorur për regjistrimin e pronës në Z.R.P.Paluajtshme Fier, duke mos gjetur pasqyrim ndërtimet aktuale të paditësave dhe të personit të tretë Kristaq Prifti.

- Gjykatat kanë arritur në përfundimin që pjesa më e madhe e sipërfaqes së tokës që ka kthyer K.K.K.Pronave ka qenë e zënë me ndërtime të ndryshme, prandaj kjo sipërfaqe duhej të konsiderohej e zënë, duke u bërë kompensimi i saj.

- Në kohën që janë marrë lejet e ndërtimit i padituri David Prifti nuk ka qenë banor i asaj lagje, prandaj nuk mund të pajisej me leje ndërtimi, madje duhet theksuar që duke qenë me banim në fshat ai është trajtuar me tokë bujqësore në bazë të ligjit nr.7501, datë 19.07.1993 “Për Tokën”.

- Vendimi i K.K.K.Pronave Fier është bazuar vetëm në vendimin nr.744, datë 21.03.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, i cili është prishur më pas nga vendimi nr.3150, datë 24.11.1994 i Kolegjit Civil të Gjykatës së Kasacionit.


të palëve; në përfundim;

183


00603-00-2008, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Andrea e Arqile Prifti, të paditur A.K.K.Pronave, David Prifti dhe persona të tretë Kristaq Prifti, etj., me objekt kundërshtimin e vendimit të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave.

Vendimi nr.140, datë 09.03.2007 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural dhe material civil, prandaj duke qenë i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë të jenë si më poshtë:Me vendimin nr.57, datë 03.06.1996 K.K.K.Pronave Fier ka njohur të drejtën e

pronësisë dhe u ka kthyer në natyrë personave të tretë, Kristaq Prifti, Kate Divia, Ndone Pone, Dhoksi Blido dhe të paditurit David Prifti një sipërfaqe trualli prej 1448 m2, e ndodhur në Lagjen “15 Tetori” Fier.

Paditësat, duke pretenduar që një pjesë e kësaj sipërfaqje është e zënë nga banesat e tyre të ndërtuara me leje, kërkojnë që në këtë pjesë vendimi i K.K.K.Pronave të ndryshohet.

Gjithashtu i padituri Arqile Prifti pretendon që banesën e tij në vitin 1997 ia ka dhënë në përdorim të paditurit David Prifti, por ky i fundit me kontratën e datës 28.03.2001 ia ka dhënë atë me qira personit të tretë Ilirian Kodheli, prandaj duke e konsideruar këtë ditë si zhveshje nga posedimi ai kërkon rivendosjen në posedim.

Pas rishqyrtimit të çështjes Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.468, datë 23.03.2006, ka vendosur:

Rrëzimin e padisë si të pabazuar në ligj dhe në prova.Një kopje e vendimit t’i dërgohet Prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Fier.Gjykata e shkallës së parë arsyeton:Leja e ndërtimit e paraqitur nga paditësi Arqile Prifti është një akt i fallsifikuar,

prandaj sipërfaqet e zëna nga paditësat nuk duhet të konsideroheshin të zëna dhe për rrjedhojë K.K.K.Pronave ka vepruar drejt, duke ia kthyer ato ish pronarëve të saj.

Edhe kërkimi tjetër i paditësit Arqile Prifti në lidhje me rivendosjen në posedim duhet të rrëzohet pa i hyrë gjykimit në themel, pasi padia në këtë pjesë është e parashkruar.

Duke u bazuar në ankimin e palës paditëse, aktet i kanë kaluar Gjykatës së Apelit Vlorë, e cila me vendimin nr.140, datë 09.03.2007 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.468, datë 23.03.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.

Gjykata e apelit arsyeton:Mungon legjitimiteti aktiv, pasi paditësit nuk kanë interes të ligjshëm në ngritjen e

padisë, sepse ata nuk kanë patur leje ndërtimi për banesat e tyre.Në lidhje me pretendimin e paditësit Arqile Prifti për rivendosjen në posedim ky

pretendim është i pabazuar në ligj, sepse është mbushur afati gjashtë mujor i parashkrimit dhe pushimi i gjykimit nuk e ndërpret këtë afat.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, pretendimet që ngrihen në rekurs nga pala paditëse dhe personi i tretë Kristaq Prifti nuk përmbajnë shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.C., prandaj nuk ekziston asnjë shkak ligjor që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.

Në lidhje me kërkimin e parë të paditësave për kundërshtimin e vendimit nr.57, datë 03.06.1996 të K.K.K.P. Qarku Fier, Kolegji Civil vlerëson se për të arritur një përfundim sa më të drejtë duhet të sqarohet ligjshmëria apo paligjshmëria e ndërtimeve të bëra nga paditësit.

Në Udhëzimin nr.03, datë 21.06.1993 të K.M., i cili ka dalë në zbatim të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave” është dhënë koncepti i trojeve të zëna, ku thuhet:

184

Troje të zëna janë sipërfaqet mbi të cilat janë vendosur ndërtesa ose objekte të tjera me karakter të përhershëm publik, ekonomik ose të çdo mënyre tjetër, kur ato janë ndërtuar me leje të rregullta ndërtimi e sheshe të miratuara nga organi kompetent, sipas dispozitave në fuqi në momentin e dhënies së lejes së ndërtimit, brenda planeve rregulluese dhe në sipërfaqet e parashikuara në këto dokumente.Kur leja rezulton e parregullt, ajo quhet e pavlefshme dhe veprohet sipas paragrafit të tretë të kësaj pike, ku thuhet:

Në rastet kur janë kryer ndërtime pa leje ndërtimi sipërfaqja e zënë i kthehet ish pronarit dhe ky i fundit ka të drejtë të kërkojë lirimin e truallit nga personi fizik ose juridik që ka kryer ndërtimet pa leje, duke iu adresuar edhe organeve kompetente për këtë qëllim.

Në gjykimet e zhvilluara në shkallë të parë dhe apel ka paraqitur një leje ndërtimi vetëm paditësi Arqile Prifti, e cila sipas aktit të ekspertimit grafik nr.817, datë 20.02.2006 ka rezultuar të jetë e fallsifikuar, prandaj me të drejtë gjykatat e faktit kanë arritur në përfundimin që kjo leje është e pavlefshme në kuptim të Udhëzimit që cituam më sipër, prandaj trualli ku paditësit pretendojnë se kanë ndërtuar banesat e tyre nuk konsiderohet i zënë dhe me të drejtë K.K.K.Pronave të Qarkut Fier ua ka kthyer atë të lirë pronarëve të tij.

Në rekurs pala paditëse pretendon që vendimi i K.K.K.Pronave është bazuar në një vendim gjykate me objekt vërtetimin e faktit juridik, i cili më pas është prishur me kërkesë për mbrojtje ligjshmërie nga Gjykata e Kasacionit.

Kolegji Civil vlerëson që pretendimi i palës paditëse është i pabazuar në ligj, sepse ajo nuk legjitimohet që të kundërshtojë vendimin nr.57, datë 03.06.1996 të K.K.K.Pronave Qarku Fier, pasi i mungon interesi i ligjshëm sepse nuk mund të kërkohet përpara gjykatës mbrojtja e ndërtimeve të paligjshme.

Edhe përsa i përket kërkimit tjetër të bërë nga paditësi Arqile Prifti në lidhje me rivendosjen në posedim, Kolegji Civil vlerëson që gjykatat kanë arritur një përfundim të drejtë dhe të bazuar në ligj, sepse sipas nenit 313/1 të K.Civil e drejta e ngritjes së padisë posedimore parashkruhet me kalimin e afatit gjashtë mujor.

Gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe në apel është provuar fakti se padia posedimore është ngritur edhe më parë nga paditësi Arqile Prifti me datë 06.06.2001, por kjo padi është pushuar dhe është ringritur përsëri me datë 12.12.2001.

Në nenin 135/2 të K.Civil është përcaktuar se:Kur është vendosur rrëzimi i padisë pa u zgjidhur çështja në themel, ose pushimi i

gjykimit të çështjes, parashkrimi nuk quhet i ndërprerë.Nga citimi i dispozitës ligjore të mësipërme del qartë që pushimi i gjykimit nuk e

ndërpret afatin e parashkrimit, por ky afat vazhdon të ecë dhe me kalimin e gjashtë muajve e drejta e palës për të ngritur padinë posedimore shuhet (parashkrimi shues).

Kolegji Civil vlerëson se krahas përfundimit që kanë arritur gjykatat e faktit duhet theksuar se në rastin objekt gjykimi mungon edhe legjitimiteti në ngritjen e padisë posedimore, pasi nuk provohet që paditësi Arqile Prifti i ka dhënë në përdorim ndonjë banesë të paditurit David Prifti dhe personi i tretë Ilirian Kodheli e ka marrë banesën nga i padituri David Prifti nëpërmjet një veprimi juridik të ligjshëm, prandaj nuk mund të thuhet që ai ka zhveshur nga posedimi ndonjë person fizik ose juridik në mënyrë të paligjshme, kusht ky i domosdoshëm për zbatimin e nenit 313 të K.Civil.

Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin që rekursi i paraqitur nga pala paditëse dhe personi i tretë Kristaq Prifti nuk është i bazuar në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.

185

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/a të K.Pr.Civile,


Tiranë, më 22.11.2011

186






PADITËS: BARDHOK NIKOLLIE PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE LEZHË.

OBJEKT I PADISË:Shfuqizimin e vendimit nr.21 dhe

Urdhërit nr.0187402, datë 1.12.2007 të D.R.S.SH.Lezhë mbi mbylljen e pensionit për trajtim të veçantë si minator nëntoke.

Detyrimin e palës së paditur të më njohë vjetërsinë e punës në marrëdhënie me Minierën e Bakrit Fushë-Arrës për periudhat

26.03.1078 - 04.01.1979, 03.12.1983 30.01.1986 dhe 31.01.1986 – 30.01.1992 sipas shënimeve në librezën e punës.

Detyrimin e D.R.S.SH. Lezhë për çeljen dhe vazhdimin e pagimit të pensionit si punëtorë nëntoke.

Baza Ligjore: Nenet 32, 153 e vijues të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.163, datë 15.02.2008, ka vendosur:

Pranimin e padisë së paditësit, Bardhok Nikolli.Anullimin e vendimit nr.21, dhe Urdhërit nr.0187402, datë 11.12.2007 të DRSSH Lezhë si e pambështetur në ligj.

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.324, datë 13.06.2008, ka vendosur: Prishjen e vendimit nr.163, datë 15.02.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs pala paditëse, Bardhok Nikolli, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e apelit, duke parashtruar këto shkaqe:

187

- Unë i kam plotësuar të gjitha kriteret e ligjit nr.8685, datë 09.11.2000, “Për një trajtim të veçantë të punëtorëve që kanë punuar në miniera nëntokë”. Dokumentacionin e kam dorëzuar të plotë e të saktë sipas kërkesave të VKM nr.73, datë 15.02.2001, “Për kriteret dhe masën e trajtimit të punonjësve që kanë punuar në miniera nëntokë”.

- Mbi bazën e vendimit nr.21, datë 06.06.2001, DRSSH Lezhë më ka dhënë trajtimin e veçantë dhe ku trajtimi fillonte që nga data 16.12.2000. Ky vendim u kontrollua dhe nga auditi i ISSH në vitin 2002 dhe u gjet i rregullt, mirëpo pas 7 vjetësh një kontroll tjetër e nxjerr të parregullt dhe urdhëron mbylljen e këtij pensioni dhe detyrimin tim për 429.430 lekë. Ky vendim është arbitrar dhe i kundërligjshëm, pasi ato nuk janë tituj ekzekutivë, por n.q.s. konstatojnë dokumenta të dyshimta duhej t’i drejtoheshin gjykatës për përgjegjësinë penale dhe civile timen.

- Gjykata e apelit ka arsyetuar se unë, përpara se t’i drejtohesha gjykatës, duhet të kisha ushtruar ankimin administrativ sipas nenit 86 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993, “Për sigurimet Shoqërore” e duke marrë si argument nenin 4 të ligjit nr.8685, datë 09.11.2000. Në rastin konkret gjykata ngatërron përfitimin me pensionin.

- Udhëzimi nr.1, datë 16.01.2001 i ISSH përcakton se procedurat që ndiqen për pagimin e këtij trajtimi do të jenë ato të caktuara në rregulloren “Për caktimin dhe administrimin e përfitimeve suplementare të Ushtarakëve”, mirëpo ligji organik nr.8087, datë 13.03.1999, “Për sigurimet suplementare të Ushtarakëve” e pikërisht neni 6 i tij përcakton se ankimet kundër vendimeve për përfitimeve i zgjidh gjykata.

- Vendimi i DRSSH Lezhë bie ndesh dhe me nenin 328 të K.Pr.Civile mbi gjykimet administrative, ku cilësohet se kur organi administrativ më i lartë nuk ka shqyrtuar ankimimin në afatin e caktuar në ligj ose nuk ka shqyrtuar kërkesën e shtetasit në afatin e përcaktuar në ligj, shtetasi ka të drejtë t’i drejtohet gjykatës. Megjithatë ne kemi shkuar dhe në ISSH, e cila na tha se pasi të na jepte njoftimin kishim të drejtë t’i drejtoheshim gjykatës.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mendimin e përfaqësuesit të palës

paditëse Bardhok Nikolli, avokatin Erajd Dobjani, që kërkoi prishjen e vendimit të dhënë nga gjykata e apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në atë gjykatë; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NVendimi nr.324, datë 13.06.2008 i Gjykatës së Apelit Shkodër është dhënë në zbatim

të gabuar të ligjit, prandaj duhet të prishet dhe çështja të rishqyrtohet po nga ajo gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Nga vendimet e dhëna në të dy shkallët e gjykimit dhe nga aktet e provat e administruara dhe të pranuara prej tyre rezulton se pala paditëse Bardhok Nikolli, sipas vendimit nr.107, datë 14.05.2001 të palës së paditur, DRSSH Lezhë, ka përfituar pension sipas trajtimit të veçantë që parashikon për kategorinë e punonjësve që kanë punuar nëntokë në miniera ligji nr.8685 datë 09.11.2000 “Për një trajtim të veçantë të punonjësve që kanë punuar në miniera nëntokë” (i ndryshuar).

Por me urdhërin nr.0187402, datë 11.12.2007 dhe vendimin nr.21, datë 11.12.2007 të palës së paditur është mbyllur pensioni i përfituar nga paditësi sipas trajtimit të veçantë të punonjësve që kanë punuar nëntokë në miniera, në thelb, me motivin se aktet mbi të cilat është bazuar dhënia e pensionit ishin të mangëta, me korrigjime dhe jo të plota.

188

Në rrethana të tilla, duke ngritur padinë objekt i këtij gjykimi, paditësi Nikolli kërkon në gjykatë shfuqizimin e aktit administrativ, vendimit të sipërcituar për mbylljen e pensionit që ai përfitonte prej vitit 2000 dhe detyrimin e palës së paditur për të vazhduar dhënien e pensionit të veçantë si punonjës që ka punuar në miniera nëntokë sipas ligjit nr.8685 datë 09.11.2000, “Për një trajtim të veçantë të punonjësve që kanë punuar në miniera nëntokë” (i ndryshuar), duke ia njohur vjetërsinë në punë për periudhat përkatëse sipas shënimeve në librezën e punës.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes ka vendosur pranimin e padisë.

Por Gjykata e Apelit Shkodër, e vënë në lëvizje mbi ankimin e palës së paditur DRSSH Lezhë, pa arsyetuar lidhur me themelin e kërkimeve të padisë dhe të prapësimeve të palës së paditur në ankim, ka konkluduar se çështja objekt gjykimi duhet të pushohet sepse nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, përderisa duhet ezauruar më parë rruga administrative e ankimimit. Gjykata arsyeton se ligji nr.8685, datë 09.11.2000, “Për një trajtim të veçantë të punonjësve që kanë punuar në miniera nëntokë” (i ndryshuar), në nenin 4 i cakton drejtorisë rajonale të sigurimeve shoqërore detyrimin për pranimin e dokumentave dhe caktimin e pensioneve si trajtim i veçantë i minatorëve. Këto detyrime i shtohen atyre që i burojnë nga ligji nr.7703, datë 11.05.1993, “Për sigurimet shoqërore” (i ndryshuar) dhe për rrjedhojë vendimet që merren kundërshtohen njësoj si vendimet e tjera për pensionet. Këto ligje nuk parashikojnë shprehimisht të drejtën e përfituesit të pensionit për t’u ankuar drejtpërdrejt në gjykatë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër paditësi Bardhok Nikolli ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë. Në thelb, për sa i përket juridiksionit, paditësi pretendon se legjislacioni për sigurimet shoqërore nuk e detyron atë të ndjekë rrugën administrative përpara se t’i drejtohet me padi gjykatës.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se pretendimet e ngritura në rekursin e palës paditëse janë të mbështetura në ligj. Çështja objekt gjykimi bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, prandaj vendimin i gjykatës së apelit që ka prishur vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë, duke e pushuar çështjen, duhet të prishet dhe në rigjykim gjykata e apelit të shqyrtojë themelin e kësaj çështjeje.

Kolegji Civil vëren se ligji nr.8685, datë 09.11.2000,“Për një trajtim të veçantë të punonjësve që kanë punuar në miniera nëntokë” (i ndryshuar), në asnjë dispozitë të tij, lidhur me mosmarrëveshjet specifike që do të lindin nga “mbyllja” e pensioneve, nuk parashikon detyrimin për ndjekjen e rrugës administrative të ankimit, as ndonjë organ administrativ ku duhet të paraqitet ky ankim, ndonjë kriter, afat apo procedurë specifike lidhur me këtë qëllim. Ky ligj trajton çështje të tjera të cilat lidhen me themelin e mosmarrëveshjes e që nuk mund të jenë objekt shqyrtimi dhe qëndrimi për Kolegjin Civil, në këtë rast, meqenëse gjykata e apelit ende nuk është shprehur lidhur me to por ishte shprehur vetëm për juridiksionin duke disponuar pushimin e gjykimit të çështjes.

Aq më tepër, Kolegji Civil mban parasysh se paditësi ka përfituar tashmë sipas ligjit të posaçëm të drejtën e pensionit të veçantë si punonjës që ka punuar në miniera nën tokë, nëpërmjet atyre procedurave që ishin në fuqi dhe të zbatueshme në kohën e nxjerrjes së pensionit.

Kolegji Civil vlerëson se për të përcaktuar juridiksionin gjyqësor apo administrativ për shqyrtimin e mosmarrëveshjes, ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, gjykata e apelit ka arsyetuar në mënyrë të gabuar mbi kriteret dhe parimet e çmimit të këtij momenti thelbësor të gjykimit civil, të qartësuara dhe vendosura edhe me vendimin unifikues nr.1, datë 26.11.2010 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilin, ndërmjet të tjerave, Kolegjet shprehen se:

189

“Ndjekja e rrugës administrative (të apelimit administrativ) për zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti t’i drejtohet gjykatës, është e detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike dhe veprimtarinë administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj aktit administrativ mund të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet konkrete administrative tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi administrativ…….”.

Prandaj, Kolegji Civil nuk gjen të drejtë e të mbështetur në ligj disponimin e bërë nga ana e Gjykatës se Apelit Shkodër për përfundimin se çështja objekt gjykimi nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor sepse duhet ezauruar rruga administrative e ankimit.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “c” të nenit 485 të Kodit


V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.324, datë 13.06.2008, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe

dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 22.11.2011

190


VENDIMNE EMËR TE REPUBLIKËS


Ardian Dvorani Kryesues Evelina Qirjako AnëtareAndi Çeliku AnëtarMedi Bici AnëtarFatos Lulo Anëtar


PADITËS: DED ZHIVANII PADITUR: MINISTRIA E BRENDSHME E

REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË

OBJEKTI:Kundërshtimin, anullimin gjyqësisht

të urdhërit të Ministrit të Brendshëm nr.1203, datë 30.06.2006, me të cilin është vendosur lirimi im nga detyra si nën komisar,

me detyrën e shefit të sektorit te PMNZSH-se së Qarkut Shkodër, si vendim i pambështetur në ligj.Kthimin në detyrën e mëparshme

si shef i sektorit te PMNZSH-së së Qarkut Shkodër.Pagimin e detyrimit të rrjedhur nga paga

për të gjithë periudhën e qëndrimit padrejtësisht pa punë, kjo në bazë të vërtetimit të pagës bazë.

Detyrimin e anës së paditur për të paguar në favorin tim si paditës dhe lejen e zakonshme për vitin 2005, 30 ditë në shumën 82.797 lekë për vitin 2006,

20 ditë në shumën 55.198 lekë, gjithsej shuma 137.995 lekë.Baza Ligjore: Nenet 137, 138, 139, 140, 141 të K.Pr.Administrative,

nenet 32, 153, 154, 328/2 e vijues të K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.7075, datë 11.12.2006 ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të padisë.Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit lejen e zakonshme të pakryer për vitet 2005 dhe 2006 gjithsej në masën 137.995 (njëqind e tridhjetë e shtatëmijë e nëntëqind e nëntëdhjetë e pesë) lekë.Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj si të pambështetur në prova e në ligj.

191

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1463, datë 24.11.2007 ka vendosur:Ndryshimin e vendimit nr.7075, datë 11.12.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë si vijon:Anullimin e urdhërit të Ministrit të Brendshëm nr.1203, datë 30.06.2006.Lënien në fuqi te vendimit për pjesët e tjera.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tirane, nr.1463, datë 27.11.2007, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur Ministria e Brendshme, e cila kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe asaj të shkallës së parë duke pranuar padinë vetëm për një pjese të kërkimit të lejes vjetore, për këto shkaqe:

- Gjykata e apelit nuk ka marre parasysh shkaqet e ankimit.- Gjykatat kanë llogaritur gabim ditët e lejes së paditësit.- Gjykata e apelit nuk arsyeton se në bazë të cilës dispozite ligjore paditësi përmbush

kriteret për pozicionin e punës pranë PMNZH.- Gjykata e apelit ka gabuar kur thotë se paditësi në momentin e lirimit mban gradën

kolonel, pasi grada e tij ka qenë nënkomisar.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.1463, datë 27.11.2007, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala paditëse Dede Zhivani, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe pranimin e plote të padisë duke urdhëruar dhe kthimin në punën e mëparshme, për këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës së apelit dhe gjykatës së shkallës së parë bien në kundërshtim me normat e të drejtës, pasi vendimi nr.31/2003 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nuk i shtrin efektet e tij për largimin nga puna dhe kthimin në punën e mëparshme të punonjësve të PMNZSh, kjo në vështrim të nenit 35 të ligjit nr.8766/2001.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi gjyqtarin Fatos Lulo; përfaqësuesin e palës paditëse, av. Nik Progri, që

kërkoi ndryshimin e vendimit nr.7075, datë 11.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të vendimit nr.1463, datë 27.11.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë për pjesën e rrezuar të objektit të padisë dhe pranimin e padisë sipas objektit të saj si e bazuar në ligj e në prova; si dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NNga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi ka qenë me detyrë

shef i sektorit të PMNZSH–se pranë Prefektit të Qarkut Shkodër, emëruar me urdhërin nr.13, datë 10.02.2004 të nxjerrë nga Ministri i Pushtetit Vendor dhe Decentralizimit. Me urdhërin nr.1203, datë 30.6.2006 të Ministrit të Brendshëm është urdhëruar që pala paditëse, nënkomisar Ded Zhivani, të lirohet nga detyra e shefit të sektorit të PMNZSH së Qarkut Shkodër. Është konstatuar se ky urdhër ka dale në mbështetje të nenit 102/4 të Kushtetutës së Shqipërisë, neni 12/3 i ligjit nr.8766, datë 05.04.2001 “Për Mbrojtjen nga Zjarri dhe Shpëtimi“ dhe VKM nr.646, datë 30.09.2004. Pala paditëse, duke mos qenë dakord me këtë akt, i është drejtuar gjykatës për anullimin e tij, duke pretenduar se ky urdhër është nxjerrë në kundërshtim me ligjin.

192

Sipas pretendimeve të palës paditëse, nxjerrja e aktit të kundërshtuar nuk bazohet në ligj, pasi ai (paditësi) nuk ka shkelur asnjë akt ligjor apo nënligjor që ka lidhje me zbatimin e detyrave të tij si drejtues, përkundrazi cilësia e punës dhe e shërbimit të sektorit të PMNZSH–së së Qarkut Shkodër për këtë periudhe kohe ka qenë vlerësuar pozitivisht. Sipas paditësit, urdhëri i Ministrit nr.10203, datë 30.06.2006 bie në kundërshtim flagrant me ligjin, mbasi nuk ka shkakun ligjor të motivacionit të largimit nga detyra. Po ashtu pretendohet se ky urdhër bie në kundërshtim me kërkesat e neneve 107, 108, 109 të K.Pr.Administrative. Paditësi ka kërkuar rikthimin në vendin e punës si shef i sektorit të PMNZSH-se Qarku Shkodër, duke arsyetuar se policia e mbrojtjes dhe shpëtimit nga zjarri është pjesë e administratës publike dhe nuk barazohet me statusin që gëzojnë strukturat e policisë së shtetit.

Sipas paditësit, për kohen e qëndrimit padrejtësisht pa punë ai duhet të paguhet me pagën përkatëse, si dhe të marrë trajtimin financiar për periudhën e lejes së zakonshme në periudhat objekt kërkimi gjyqësor. Gjate gjykimit të çështjes, në kuadrin e prapësimeve të paraqitura nga pala e paditur, është pretenduar rrëzimi i padisë, pasi nxjerrja e aktit administrativ është konsideruar si e ligjshme pasi ka mospërputhje mes kritereve për pranimin në funksione drejtuese pranë PMZSh dhe arsimimit të palës paditëse. Po ashtu është kundërshtuar dhe ajo pjesë e kërkimit gjyqësor që ka të bëjë me pagesën e lejes së zakonshme të pa përfituar nga pala paditëse.

Në përfundim të gjykimit, gjykata e shkallës së parë ka arritur në përfundimin se padia duhet të pranohet pjesërisht, duke detyruar palën e paditur të paguajë lejen e zakonshme për vitet 2005 dhe 2006, duke rrëzuar kërkimin në lidhje me anullimin e urdhërit të Ministrit të M.P.B. në lidhje me lirimin e palës së paditur dhe rikthimin në detyrën që ai kryente. Mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata e Apelit Tiranë e ndryshoi vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, duke pranuar edhe atë pjesë të objektit të padisë që lidhej me anullimin e urdhrit të M.P.B. dhe duke lënë në fuqi vendimin për pjesët e tjera të tij.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë rezultoi se ushtruan rekurs të dyja palët ndërgjyqëse dhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i mori në shqyrtim shkaqet e pretenduara në seancë gjyqësore.

Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë erdhi në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nuk është i cënueshëm për shkaqet e pretenduara në rekurset e paraqitura nga palët ndërgjyqëse.

Kështu, për sa i takon pretendimin të palës paditëse se rikthimi në detyrë gëzon mbrojtje gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se si në vijim të qëndrimit të mbajtur nga Kolegjet e Bashkuara në vendimin e tyre nr.31/2003, por po ashtu dhe të interpretimit që i bënë dispozitave përkatës te Kodit të Punës, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Larte në vendimin nr.07/2011, kërkimi për rikthimin në vendin e punës nuk është i bazuar ne ligj. Në këto kushte, vendimet e gjykatave të faktit janë të drejta dhe të marra në interpretim të drejtë të normës ligjore.

Ne lidhje me disponimin për sa i përket anullimit të urdhërit të M.P.B. për lirimin e palës paditëse nga detyra, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi mori në konsideratë shkaqet e pretenduara në rekurs nënvizon se, nisur nga rrethanat e faktit që kanë pranuar të provuara të dyja gjykatat e faktit për sa i takon ecurisë në detyrë të palës paditëse, arsimimit të tij universitar si ushtarak, disponimi i gjykatës së apelit për këtë pjesë të kërkimit gjyqësor të paditësit është i drejtë dhe në përputhje me kërkesat e neneve 16, 29, 309 të K.Pr.Civile. Të tillë i gjen ky Kolegj vendimet që morën gjykatat e faktit dhe për sa i takon asaj pjese të objektit të padisë që lidhet me përfitimin e trajtimit financiar për lejen e zakonshme të palës paditëse, pasi si çështje fakti sa më lart është konsideruar e provuar nga gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit.

193


V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.1463, datë 27.11.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 22.11.2011

194






PADITËS: NAZMIE DERMYSHITË PADITUR: NURI MYRTEZAI,

KALEM TOSKA, Z.R.P.P. GRAMSH

OBJEKTI:Deklarimin e pavlefshëm të çertifikatës së pronësisë

në emër të shtetasit Nuri Myrtezai për sipërfaqen e truallit prej 1620 m2 dhe të një shtëpie dykatëshe që ndodhen në parcelën 4/2 “Fushë”

në fshatin Marshan Gramsh.Detyrimin e të paditurit Nuri Myrtezai të njohë pronësinë tonë

mbi këtë sipërfaqe trualli dhe banese.Detyrimin e të paditurit Kalem Toska të lirojë banesën dhe truallin

të cilin e mban pa asnjë akt ligjor.Baza Ligjore: Nenet 92/a, 149-150 dhe 296 të K.Civil

dhe nenet 31 dhe 153 te K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Gramsh, me vendimin nr.183, datë 10.10.2003, ka vendosur:

Pushimin e gjykimit të çështjes.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.203, datë 15.04.2003, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.183, datë 10.10.2003 të Gjykatës së Shkallës së Parë Gramsh dhe dërgimin e çështjes për të vazhduar gjykimin në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Gjykata e Shkallës së Parë Gramsh, me vendimin nr.166, datë 03.11.2004, ka vendosur:

Pranimin e padisë.

195

Deklarimin e pavlefshëm të çertifikatës së pronësisë së shtetasit Kalem Toska për sipërfaqen e truallit dhe të tokës prej 1788 m2, nga kjo 300 m2 truall, çertifikata e pronësisë datë 30.01.2003, si akt i lëshuar në kundërshtim me ligjin, pasi akti i origjinës së tij është veprim absolutisht i pavlefshëm.Detyrimin e të paditurve Nuri Myrtezai dhe Kalem Toska të njohin pronësinë e paditësave mbi një shtëpi dy katëshe të ndërtuar me mur guri e ndodhur në fshatin Mashan Gramsh.Detyrimin e të paditurit Kalem Toska t’í lirojë paditësave e trashëgimtarëve të tjerë të së ndjerit Jemin Dyrmishi, shtëpinë e vjetër të ndërtuar prej tij me mur guri dhe të mbuluar me tjegulla e pllaka, të ndodhur në fshatin Mashan Gramsh.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.340, datë 12.07.2007, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.166, datë 03.11.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë Gramsh.

Kundër vendimit te Gjykatës së Apelit Durrës, nr.340, datë 12.07.2007, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur Kalem Toska, duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:

- Gjykatat nuk kanë zbatuar drejt ligjin, pasi paditësat nuk kanë dokument pronësie per të filluar një proces gjyqësor. Ata kanë vetëm një vërtetim kadastral te vitit 1950, të pas çlirimit të vendit.

- Paditësit duhet t’i drejtoheshin komisionit për kthimin dhe kompensimin e pronave në bazë të ligjit.

- I ndjeri Nuri Myrtezai e ka fituar tokën në bazë të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën” dhe në bazë të aktit të marrjes së tokës në pronësi është bërë edhe regjistrimi i saj pranë ZRPP.

- Kalimi i pronësisë nga ai në emrin tim është bërë në bazë të ligjit, nenit 83 të K.Civil.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi gjyqtarin Fatos Lulo; përfaqësuesin e palës paditëse, Z.Bexhet Dermyshi,

që kërkoi vazhdimin e gjykimit të çështjes; si dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NNga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se gjykatat e faktit kanë

pranuar të provuar se paditësja Nazmie Dyrmishi, sipas dëshmisë së trashëgimisë ligjore, është një nga trashëgimtarët ligjore të trashëgimlënësit Jemin Kamber Dermishi. Rezulton nga aktet në dosje se trashëgimlënësi Jemin në vitin 1950 në fshatin Marshan ka ndërtuar një shtëpi dy kate me bodrum me mur guri.

N vitin 1960 familja e Jemin Dyrmishit është larguar për në qytetin e Kavajës për shkak të situatës që u krijua për të pasi ishin deklaruar “kulak” nga sistemi i kohës e ndërkohë që babai (Jemin) u kish vdekur. Kur janë larguar shtëpinë ja kanë lënë në ruajtje të paditurit Nuri Myrtezai, me të cilin kishin edhe lidhje familjare, pasi ishte bashkëshorti i vajzës së xhaxhait të tyre.

Paditësja pranon se vazhdimisht i padituri Nuri është kujdesur për shtëpinë dhe për çdo meremetim të saj i njoftonte ata. Ne vitin 1995, i padituri Nuri për nevojat e tij ka kërkuar të ndërtonte një shtëpi në truallin (kopshtin) e shtëpisë, kërkesë që nga ana e trashëgimtarëve të Jemin Dyrmishit i është pranuar.

196

Paditësja pretendon se i padituri Nuri i ka njohur gjithmonë si pronarë ata. Nga ana tjetër i padituri Nuri Myrtezai ka kryer veprime me pronën (shtëpinë dhe kopsht) e tyre duke e regjistruar atë në ZVRPP Gramsh.

Nga i padituri është pretenduar se veprimet me këtë pronë i ka bërë pas kontratës së shitjes së datës 09.05.2000 (deklaratë noteriale) me një nga trashëgimtarët e të ndjerit Jemin Dyrmishi, Aqif Dyrimishi, i cili është fëmija i madh i Jemin Dyrmishit, duke e regjistruar në ZVRPP shtëpinë dhe kopshtin, e cila përbën një sipërfaqe prej 1788 m2, nga këto ne 300 m2 truall, sipërfaqen prej 99 m2 e zë shtëpia e vjetër.

Këtë pronë 1788 m2 së bashku me shtëpinë e vjetër i padituri Nuri Myrtezai rezulton t’ia ketë shitur të paditurit Kalem Toska me anën e kontratës së shitjes, i cili ka bërë dhe regjistrimin në ZVRPP Gramsh me nr.160 me sipërfaqe 1788 m2, nga e cila 300 m2 oborr dhe 99 m2 i zë ndërtesa. Sipas vërtetimit te Zyrës së Kadastrës të Rrethit Gramsh me nr.921, datë 08.04.1994, mbështetur në dokumentacionin e viteve 1950, që kjo zyre disponon, del e provuar se paditësat (trashëgimtari i të ndjerit Jemin Dermishi) kanë pasur të regjistruar në kadastër në parcelën nr. 4/2 Fushë, me sipërfaqe 24573 m3 tokë arë, 4615 tokë e pafrut dhe 1620 m2 truall.

Me padi sipas objektit të saj paditësja ka investuar disa herë gjykatën me objekte të ndryshme me pretendimet se prona e tyre, në kundërshtim me ligjin, është shitur nga poseduesi Nuri Myrtezai dhe mbahet aktualisht nga i padituri Kalem Toska në mënyrë të kundërligjshme. Në ketë proces, objekt gjykimi është sipërfaqa prej 1620 m2 tokë truall. Nga matjet e realizuara nga akti ekspertimit rezulton se sipërfaqja është 1800 m2, brenda së cilës figuron edhe një shtëpi që paditësja pretendon se ka qenë të së ndjerit Jemin Dermishi.

Pala paditëse ka kryer një sërë gjykimesh, me objekt vërtetimin e faktit të pronësisë dhe njohjen pronar, duke iu referuar nenit 388 te K.Pr.Civile (vërtetim fakti) dhe duke thirrur si person të tretë të paditurin konkret Nuri Myrtezai. Këto gjykime përfundimisht janë pushuar pa u shprehur gjykata në lidhje me themelin e kërkimit.

Ndërkohë, pala paditëse ka zhvilluar dhe një gjykim ku ka thirrur si palë të paditur shtetasin Kalem Toska. Si objekt i padisë është detyrimi i njohjes si pronare mbi sendin objekt mosmarrëveshje, lirim dorëzimi i tij dhe shpërblimi i dëmit. Me vendimin e formës së prerë të Gjykatës së Shkallës së Parë Gramsh, nr.181, datë 13.12.2002 është vendosur rrëzimi i padisë (vendim i lënë në fuqi me vendimin nr.146, datë 17.03.2003 të Gjykatës së Apelit Durrës. Në këtë vendim është arsyetuar mbi kalimin e pronësisë mbi sendin tek Kalem Toska pa kontratë dhe është argumentuar se padia duhej të ngrihej ndaj Nuri Myrtezait.

Pasi ka përfunduar ky gjykim, pala paditëse ka ngritur padinë konkrete, sipas objektit të përshkruar në pjesën hyrëse te relacionit, duke thirrur këtë radhë në cilësinë e të paditurit dhe Nuri Myrtezain, së bashku Kalem Toskën.

Gjate gjykimit është vërtetuar se me aktin e marrjes së tokës në pronësi datë 31.03.1992, pala e paditur Nuri Myrtezai, në zbatim të ligjit nr.7501/1991 është trajtuar me sipërfaqe të ndryshme toke bujqësore dhe trualli. Po ashtu është administruar ne cilësinë e provës dhe një formular i trojeve dhe shtëpive të fshatit Mashan, ku ka rezultuar se palës së paditur Myrtezai i është regjistruar 300 m2 truall dhe 162 m2 banesë.

Me kontratën e shitblerjes datë 09.01.2003, ka rezultuar se Nuri Myrtezai i ka shitur Kalem Toskës një sërë pasurish të regjistruara ne ZRPP Gramsh, të cilat janë regjistruar më tej në ZRPP Gramsh në emër të Kalem Toskës. Brenda kësaj sipërfaqe, pala paditëse kundërshton sipërfaqen prej 1788 m2, prej së cilës 300 m2 truall dhe 99 m2 ndërtesë, pronësi e cila është regjistruar sipas certifikatës së pronësisë datë 23.03.2001.

Në përfundim të gjykimit të çështjes, të dyja gjykatat e faktit kanë arritur në përfundimin se padia është e mbështetur në prova dhe në ligj. Është arsyetuar se nga krahasimi i dokumentave ka rezultuar se sipërfaqja objekt gjykimi e regjistruar në emër të të paditurve (Nuri e Kalem) nuk ka numër kadastral, pra nuk ka parcelë me nr.160, ose saktë

197

nuk identifikohet numri i pronësisë dhe në këto rrethana çmohet se trashëgimtaret e Jemin Dyrmishit janë pronarë të shtëpisë së vjetër të ndërtuar në sipërfaqen objekt gjykimi.

Rekursi i paraqitur nga pala e paditur Kalem Toska u shqyrtua ne seancë gjyqësore nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë dhe në përfundim të gjykimit u arrit në përfundimin se vendimet e gjykatave të faktit janë vendime të marra në zbatim të drejtë të dispozitave ligjore.

Pala e paditur pretendon se pala paditëse nuk gëzon asnjë titull pronësie mbi sendin e rivendikuar. Ky pretendim me të drejtë është gjendur i pabazuar nga ana e gjykatave të faktit. Sikundër është provuar me akte shkresore të administruar në cilësinë e provës, akte këto të lëshuara nga organi shtetëror përkatës dhe të pakundërshtuara gjyqësisht për përmbajtjen e tyre, rezulton se trashëgimlënësi i palës paditëse ka qenë pronar i sendit të rivendikuar, pronësi e cila nuk është provuar, në asnjë nga mënyrat e parashikuara nga ligji procedural civil, t’i jetë hequr në ndonjë formë ligjore.

Pra në dosjen gjyqësore nuk rezulton të jetë administruar ndonjë akt administrativ, gjyqësor apo shtetëror i cfarëdo forme që ndër vite të ketë zhveshur trashëgimlënësin e palës paditëse nga pronësia mbi sendin e rivendikuar.

Nisur nga fakti që kërkimi kryesor i kërkesë padisë është rivendikimi i sendit, me të drejtë gjykatat e faktit e kanë orientuar hetimin gjyqësor tek titujt e pronësisë që pretendojnë palët ndërgjyqëse dhe në përfundim kanë arsyetuar se pala paditëse gëzon një titull të ligjshëm mbi sendin e rivendikuar.

Në këto kushte, çdo veprim i mëparshëm që është bërë në lidhje me disponimin e titullit të pronësisë mbi këtë send të dalë në emër të palës së paditur dhe çdo tjetërsim i tij janë veprime juridike të kryera në kundërshtim me ligjin, për sa kohë titulli i pronësisë mbi sendin ka qenë dhe ka mbetur i pandryshuar në emër të trashëgimlënësit te palës paditëse.

Duke qenë se individualizimi i sendit të rivendikuar, kryer nëpërmjet aktit të ekspertit, është konsideruar i saktë, atëherë pala e paditur në cilësinë e poseduesit pa titull të ligjshëm, me të drejtë është detyruar ta lirojë e dorëzojë atë, duke rregulluar gjykata njëkohësisht dhe pasojat për sa i përket pasqyrimit administrativ të titullit të pretenduar të pronësisë në regjistrat e ZVRPP Gramsh.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile


Tiranë, më 22.11.2011

198






PADITËS: ÇELO LAGJI I PADITUR VASIL ÇETRI

KOMUNA LUKOVËKËSHILLI I QARKUT VLORË

OBJEKTI:Kundërshtimi i lejes së ndërtimit nr.01, datë 04.08.2000

të ish KRRT Sarandë; Njohjen e pavërtetësisë dhe goditjen për falcitet të

vendimit nr.1, datë 04.08.2000, të ish KRRT Sarandë; detyrimin e të paditurit të pushojë cënimin në pronësi.

Baza Ligjore: Neni 153, 154, 32/c, 270, e 238 të K.Pr.Civile;neni 116/c e 117 të K.Pr.Administrative

dhe neni 302 i K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.74, datë 29.01.2007, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesë padisë për kërkimin, kundërshtimi dhe njohja e pavërtetësisë dhe goditjen për falcitet të lejes së ndërtimit nr.01, datë 04.08.2000 të ish KRRT Sarandë. Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë për kërkimin pushimin e cënimin e pronësisë duke u detyruar i padituri Vasil Cetri të pushojë cënimin në pronësi të objektit të Çelo Lagji duke prishur murin me tulla betoni të ndërtuar në krahun lindor të objektit të paditësit në sipërfaqen e truallit 3 m2 dhe të mos e përsërisë më në të ardhmen. Rrëzimin e objektit të kundërpadisë për pjesën tjetër të cënimit në pronësi.

Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.258, datë 27.06.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.74, datë 29.01.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë për sa i takon disponimit në lidhje me pretendimin për njohjen e pavërtetësisë dhe goditjen për falsitet të lejes së ndërtimit nr.01, datë 04.08.2000, të KRRT Sarandë. Prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të

199

çështjes për sa i përket disponimit në lidhje me pretendimin për kundërshtimin e lejes së ndërtimit. Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër si më poshtë: Pranimin pjesërisht të padisë. Detyrimin e të paditurit Vasil Çetri të pushojë cënimin në pronësi të paditësit Çelo Lagji duke prishur një mur betoni me përmasa 2,3 m x 1,7 m të ndërtuar mbi truallin e palës paditëse, si dhe ballkonin e ndërtuar në objektin e tij me përmasa 2,3 m x 1.7 m. Detyrimin e të paditurit të mos e përsërisë më në të ardhmen. Referimi të bëhet në skicën planimetrike që shoqëron aktin e ekspertimit datë 23.06.2007 akti i ekspertimit është pjesë e vendimit gjyqësor.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs paditësi Çelo Lagji që kërkon prishjen e dy vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në shkallë të parë dhe parashtron këto shkaqe:

- Gjykatat kanë zbatuar keq ligjin;- Gjykatat nuk kanë kryer hetim të plotë në lidhje me pretendimin për falsitet të lejes së

ndërtimit. Leja e ndërtimit dhe dokumentet përkatës nuk janë paraqitur në origjinal. Ato nuk ndodhen në arkivën e asnjë organi shtetëror si Komuna, Policia e Ndërtimit, Z.R.P.P.

- I padituri ka cënuar pronën time me ndërtimin e tij, pasi ai ka okupuar një sipërfaqe trualli më të madhe se prona e vet ku ka kryer ndërtime që janë afër pronës time 20cm duke mos ruajtur asnjë kondicion urbanistik në dëmin tim;

- Ndërtimi që unë kam kryer është i ligjshëm dhe ky ndërtim ruan konturin e pronës ekzistuese që kam pasur.

Ka paraqitur rekurs edhe pala e paditur Vasil Çetri, që kërkon ndryshimin e vendimeve për pranimin pjesërisht të padisë dhe parashtron këto shkaqe:

- Ndërtimi i të paditurit është kryer në përputhje me leje ndërtimi të rregullt, është regjistruar në Z.R.P.P. dhe ndërtimi ka përfunduar në vitin 2002 e është vënë në punë që nga kjo kohë, si dhe funksionin normalisht që në vitin 2002; Pas 4 vjetësh ngrihet një padi për pushim cënimi në pronësi nga paditësi;

- I padituri ka filluar të ndërtojë një objekt 4 katesh pasi unë e kam përfunduar objektin tim. Lejet e ndërtimit të paditësit janë të paqarta dhe të paplota. Për këtë policia e ndërtimit i ka prishur pjesë të objektit paditësit (ballkone nga krahu verior);

- Akti i ekspertimit nuk pasqyron realitetin; ekspertëve në shkallë të parë i është kërkuar ti japin përgjigje pyetjes nëse ka cënim në pronësi që nuk është në misionin e tyre;

- Nuk jemi dakord me mendimin e eksperteve për arsye se nuk pasqyrohet realiteti;- Nëse ka cënim në pronësi atë e bën paditësi në dëmin tonë sepse ai po ndërton. Ne

kemi mbaruar objektin në 2002;- Gjykata nuk pranoi kundërpadinë tonë edhe pse kishte të njëjtat palë si padia.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesin e palës së paditur, Av.

Vasil Plaku, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe rrëzimin e padisë për sa i përket pushimit të cënimit për prishjen e ballkonit, prishjen e vendimeve të rekursuara dhe pushimin e gjykimit për prishjen e murit rrethues; dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

200

V Ë R E NPaditësi Çelo Lagji dhe i padituri Vasil Çetri janë fqinjë.Paditësi ka qenë pronar i një lokali tregtie një kat të ndodhur fshatin Lukovë, me

sipërfaqe trualli 78 m2. Me vendimin nr.01, datë 16.07.2003 të K.RR.T. Komuna Lukovë, është miratuar studimi urbanistik mbi një truall prej 100 m2 për ndërtim të një objekti 4 kate në favor të paditësit.

Me vendimin nr.01, datë 18.08.2003, të Këshillit të Komunës Lukovë është miratuar shitja e truallit prej 22 m2, shesh përpara pronës së paditësit në favor të tij dhe me Kontratën e Shitjes datë 13.07.2005, 4573/ rep, është realizuar shitja e pronës nga Komuna Lukovë tek blerësi Çelo Lagji.

Objekti është regjistruar në Z.R.P.P. Sarandë në librin 3, fq.31, datë 24.08.2005. I padituri Vasil Çetri është një nga trashëgimtarët ligjorë të ish pronarit Thanas Çetri,

të cilit me vendimin nr.52, datë 14.04.1995 të K.K.K.P.P. Sarandë i është njohur dhe kthyer, ndër të tjera, një sipërfaqe prej 320 m2 në Lukovë (në kufi me pronën e paditësit). Mbi këtë truall i padituri ka ndërtuar një objekt tre kate në bazë të vendimit nr.10, datë 22.03.1998 të Këshillit të Komunës Lukovë për miratimin e sheshit të ndërtimit, si dhe lejes së ndërtimit nr.1, datë 04.08.2000 të K.RR.T Sarandë.

Midis palëve është zhvilluar një tjetër proces gjyqësor, ku me vendimin gjyqësor nr.49, datë 27.02.2002 të Gjykatës Sarandë është vendosur rrëzimi i padisë së Çelo Lagji për pezullimin e ndërtimit të Vasil Çetri, pasi ky ndërtim konsiderohej i ligjshëm.

Ka rezultuar se paditësi i ka filluar ndërtimet e tij pasi i padituri i kishte përfunduar ato.

Midis palëve ka nisur një konflikt në lidhje me ndërtimet që kanë kryer secili për arsye se paditësi pretendon se i padituri ndërton pa leje të rregullt ndërtimi dhe pa respektuar kondicionet urbane duke penguar gëzimin e qetë të pronës së tij.

Paditësi i drejtohet gjykatës me padi me objekt: Kundërshtimi i lejes së ndërtimit nr.01, datë 04.08.2000 të ish KRRT Sarandë; Njohjen e pavërtetësisë dhe goditjen për falcitet nr.1, datë 04.08.2000 të ish KRRT Sarandë; detyrimin e të paditurit të pushojë cënimin në pronësi. Paditësi pretendon se leja e ndërtimit të të paditurit është e falsifikuar, pasi nuk ndodhet në arkivat e organeve kompetente.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.74, datë 29.01.2007, ka vendosur:

“Rrëzimin e kërkesë padisë për kërkimin, kundërshtimi dhe njohja e pavërtetësisë dhe goditjen për falcitet të lejes së ndërtimit nr.01, datë 04.08.2000, të ish KRRT Sarandë. Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë për kërkimin pushim cenim pronësie, duke u detyruar i padituri Vasil Çetri të pushojë cënimin në pronësi të objektit të Çelo Lagji duke prishur murin me tulla betoni të ndërtuar në krahun lindor të objektit të paditësit në sipërfaqen e truallit 3 m2 dhe të mos e përsërisë më në të ardhmen. Rrëzimin e objektit të kërkesë padisë për pjesën tjetër të cënimit në pronësi.........me arsyetimin se, pretendimet e paditësit për falsitet të lejes së ndërtimit nuk u provuan... paditësi nuk ka paraqitur asnjë dokument që të provojë se ndërtimi i palës së paditur ka cënuar ndërtimin e tij në kondicionet urbanistike.... nga akti i ekspertimit rezultoi se pala e paditur e ka cënuar në pronësi paditësin në një sipërfaqe trualli prej 3 m2 ku i padituri ka ndërtuar një mur me tulla betoni...

Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.258, datë 27.06.2007, ka vendosur:“Lënien në fuqi të vendimit nr.74, datë 29.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Sarandë për sa i takon disponimit në lidhje me pretendimin për njohjen e pavërtetësisë dhe goditjen për falcitet të lejes së ndërtimit nr.01, datë 04.08.2000 të KRRT Sarandë. Prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të çështjes për sa i përket disponimit në lidhje me pretendimin për kundërshtimin e lejes së ndërtimit. Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër si

201

më poshtë: Pranimin pjesërisht të padisë. Detyrimin e të paditurit Vasil Çetri të pushojë cënimin në pronësi të paditësit Çelo Lagji duke prishur një mur betoni me përmasa 2,3 m x 1,7 m të ndërtuar mbi truallin e palës paditëse, si dhe ballkonin e ndërtuar në objektin e tij me përmasa 2,3 m x 1.7 m. Detyrimin e të paditurit të mos e përsërisë më në të ardhmen. Referimi të bëhet në skicën planimetrike që shoqëron aktin e ekspertimit datë 23.06.2007. Akti i ekspertimit është pjesë e vendimit gjyqësor......Me arsyetimin se, leja e ndërtimit që kundërshtohet në momentin kur është ngritur padia nuk ka pasur fuqi pasi afati i saj kishte mbaruar dhe gjykata duhet të vendosë sipas nenit 486 të K.Civil... cënimi që i bëhet paditësit në pronësi rezulton nga akti i ekspertimit shtesë dhe konsiston në një mur me blloqe betoni e një ballkon që pala e paditur ka ndërtuar në pronën e tij, ndërtime që nuk lejojnë paditësin të gëzojë qetësisht pronën e tij ....

Kundër këtij vendimi kanë paraqitur rekurs paditësi Çelo Lagji dhe i padituri Vasil Çetri, duke parashtruar shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, ndaj të cilit paraqesin rekurs të dyja palët ndërgjygjëse, është një vendim i drejtë dhe i argumentuar ligjërisht.

Gjykata e apelit ka kryer, konform nenit 14 të Kodit të Procedurës Civile, një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes, në përputhje me ligjin.

Nga aktet e dosjes gjyqësore konstatohet se vendimi i gjykatës së apelit është mbështetur vetëm mbi faktet e paraqitura gjatë procesit gjyqësor (neni 10 i K.Pr.Civile) dhe në zbatim të nenit 16 të K.Pr.Civile ka zgjidhur mosmarrëveshjen në përputhje me ligjin, duke u bërë një cilësim të saktë fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen.

Kështu, nga përfundimet e aktit shtesë të ekspertimit të realizuar gjatë gjykimit në gjykatën e apelit rezulton se pala e paditur cënon në pronësi palën paditëse për sa disponon me vendim gjykata e apelit. Pretendimet e tjera në lidhje me cënimin e pronësisë nuk qëndrojnë, pasi pjesa tjetër e ndërtimit të kryer nga i padituri ka rezultuar konform kondicioneve urbanistike dhe dokumentacionit tekniko-ligjor që disponon i padituri.

Për sa i përket pretendimeve të ngritura në rekursin e paditësit në lidhje me kundërshtimin e lejes së ndërtimit dhe goditjen e saj për falsitet, veç faktit që ky pretendim i është nënshtruar më parë shqyrtimit në një proces gjyqësor (siç kemi përmendur më lart në këtë vendim), rezulton qe ky pretendim të mos mbështetet në asnjë nga aktet e administruara.

Përfundimisht, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet lënë në fuqi.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile,


Tiranë, më 22.11.2011

202



Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:



PADITËS I K/PADITUR: FATMIR CELOALIAJ, përfaqësuar nga Av. Fuat Muka

I PADITUR K/PADITËS: ALBTELEKOM SH.A. RAJONI VLORË, përfaqësuar nga juristët Elca Sadushi dhe Suela Zyberaj

PERSON I TRETË NDËRHYRËS DYTËSOR BASHKUAR ME PADITËSIN: ALFRED EMINAJ, përfaqësuar nga

Av. Lazër Sokoli

OBJEKTI I PADISË:Zgjidhje e kontratës datë 16.08.2005 për përdorimin e aksesit E1,

detyrimin e të paditurit të më kthejë 840.000 lekë të paguara për instalim shërbimi P.A.B.X., goditje për falsitet të kërkesës datë 03.08.2005,

shpërblim dëmi; pagim i shpenzimeve të kryera prej paditësit;OBJEKTI I K/PADISË:

Detyrimin e të paditurit të na paguajë detyrimin prej 7.474.395 lekë të përbërë nga 6.952.926 Lekë impulse të harxhuara

dhe 521.469 lekë kamatë vonesë.Baza ligjore e padisë: Neni 31/1, 185, 270, 273 i K.Pr.Civile,

neni 698, 608, 640 e 722 i K.Civil; Ligji nr.8618, datë 13.06.2000, Ligji nr.8192, datë 06.12.1997.

Baza ligjore e k/padisë: Kontrata datë 16.08.2005, nenet 445, 698 të K.Civil

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.1965, datë 06.11.2006 ka vendosur: Pranimin e kërkesë padisë. Të zgjidhë kontratën datë 16.08.2005 midis Fatmir Celoaliaj dhe Albtelekom sh.a. Rajoni Vlorë.

203

Të detyrojë palën e paditur Albtelekom sh.a. t’i paguajë Alfred Eminaj shumën prej 840 000 Lekë. Të pranojë kërkimin goditje për falsitet të kërkesës datë 03.08.2005 duke e deklaruar nënshkrimin e Fatmir Celoaliaj të falsifikuar. Pushimin e gjykimit për shpërblim dëmi për arsye të heqjes dorë nga paditësi dhe personi i tretë. Rrëzimin e kundërpadisë.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.515, datë 26.09.2007 ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.1965, datë 06.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë në pjesën që ka detyruar Albtelekom sh.a. t’i paguajë personit të tretë A. Eminaj shumën prej 840 000 Lekë dhe pushimin e çështjes. Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur Albtelekom sh.a., që kërkon prishjen e vendimeve të dy gjykatave dhe pranimin e kundërpadisë dhe parashtron këto shkaqe:

- Gjykata e apelit nuk ka hetuar në tërësi çështjen, pasi ka lënë pa analizuar një sërë pretendimesh të ngritura nga ana jonë;

- Akti i ekspertimit është i paplotë dhe me të meta të mëdha. Ky akt nuk është bërë nga eksperti i fushës së telekomunikacionit.

- Ne kemi lidhur një kontratë të rregullt me palën paditëse dhe kemi ofruar shërbimet sipas asaj kontrate;

- Faturimi i lartë vetëm në një numër nuk do të thotë që të gjithë impulset janë konsumuar nga një numër, për arsye se në llojin e shërbimit që ofrohet në faturë del vetëm një numër, por lidhja e numrave të tjerë bëhet me central;

- Fatura e gjeneruar në drejtim të paditësit është prodhuar në bazë të aparaturës digitale S2 Alcatel të vitit 1998, që paraqet shumën e impulseve të gjeneruara në total;

Ka paraqitur rekurs edhe Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë që kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në këtë gjykatë dhe paraqet këto shkaqe:

- Gjykata ka shkelur dispozitat procedurale për formimin e ndërgjyqësisë. Personi i tretë ka kaluar në këtë pozicion procedural nga ai i dëshmitarit pa vendim të ndërmjetëm;

- Gjykata nuk ka kryer një hetim të thellë e të gjithanshëm në lidhje me çështjen, në shkelje të nenit 14 të K.Pr.Civile;

- Gjykata ka shkelur nenin 698 dhe 700 të K.Civil. Gjykata nuk mori parasysh pretendimet tona se pala paditëse nuk kërkoi asnjëherë përmbushje detyrimi për ofrimin e shërbimit dhe nuk lajmëroi asnjëherë palën e paditur për vazhdimin e ofrimit të shërbimit;

- Gjykata nuk ka marrë në shqyrtim kushtet e kontratës midis palëve. Albtelekom ka plotësuar të gjitha kushtet e kësaj kontrate dhe kjo palë gjatë gjithë kohës ka qenë në mirëbesim;

- Gjykata nuk ka marrë parasysh se përpara se të ngrihej kjo padi, paditësi duhet të kërkonte tek Albtelekom zgjidhjen e saj.

Kundër rekurseve më sipër ka paraqitur kundër rekurs paditësi Fatmir Celoaliaj, që kërkon mospranimin e rekurseve dhe parashtron:

204

- Është provuar se unë s’kam asnjë përgjegjësi për kontratën e nënshkruar me Albtelekom, kam qenë në mirëbesim dhe se çdo përgjegjësi e ka A.Eminaj;

- Të gjitha veprimet i ka kryer A.Eminaj, që ka nënshkruar çdo shkresë e ka paguar çdo shpenzim për marrjen e shërbimit nga Albtelekom;

- Nuk kam detyrime për veprime të kryera në mos dijeninë time.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës së paditur

Albtelekom sh.a.; juristen Elca Sadushi, që kërkoi prishjen e vendimit nr.1965, datë 06.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe vendimit nr.515, datë 26.09.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe pranimin e kundërpadisë; përfaqësuesin e palës paditëse Fatmir Celoaliaj, Av. Fuat Muka, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; përfaqësuesin e personit të tretë Alfred Eminaj, Av. Lazer Sokoli, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,


Rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore se paditësi Fatmir Celoaliaj, i cili ushtron veprimtarinë pranë “Bar Restorant Hotel Jonufra”, pronë e tij dhe i padituri “Albtelekom” sh.a. Rajoni Vlorë, më datë 16.08.2005 kanë lidhur një kontratë për përdorimin e shërbimit të telefonisë fikse nëpërmjet Aksesit E1 me sinjalizim PR11SDN.

Ky shërbim ka të bëjë me ofrimin e një numri të madh numrash telefoni një klienti si hotel, administratë, etj., me shumë zyra, ku komunikimi telefonik organizohet me central të brendshëm. Rezulton se paditësi këtë shërbim ka kërkuar ta marrë për ta vënë në funksion të biznesit të tij. Paditësi është i regjistruar si person fizik me vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.364, datë 14.02.2001, me NIPT K36510248J, për ushtrimin e aktivitetit “Bar Restorant Hotel”.

Ka rezultuar se, fillimisht, paditësi me anë të një kërkese i është drejtuar anës së paditur duke i kërkuar ofrimin e shërbimit E1 në ndihmë të klientëve të hotelit (fq. 22 e dosjes gjyqësore).

Më vonë ai ka paraqitur edhe një kërkesë tjetër pranë anës së paditur (atë të datës 19.07.2006, me nr.prot.19/7), në të cilën ai ka deklaruar se disponon një central të brendshëm (TIP PABX), me kapacitet 50-100 numra.

Mbi bazën e kërkesave të mësipërme, ana e paditur me anë të shkresës së datës 25.07.2005 ka kërkuar nga Drejtoria e Përgjithshme e Albtelekom: “... t’i vihen në dispozicion një brez prej 100 numrash nëpërmjet të cilit, pajtimtarët e rrjetit Albtelekom të telefonojnë drejt rrjetit të brendshëm të këtij hoteli. Numri të jetë me 5 shifra, ku tre shifrat e para të caktohen nga Albtelekom dhe dy shifrat e tjera t’i korrespondojnë numeracionit të brendshëm të centralit të këtij hoteli”.

Ka rezultuar nga provat që ndodhen në dosjen gjyqësore që në datën 03.08.2008 paditësi i ka kërkuar anës së paditur që linjën ta çonte deri në pikën (adresën) Lagja “Pavarësia”, Rruga “Kosova”, kaseta telefonike nr.1. Vijimin e mëtejshëm të linjës ai deklaron se do ta bënte me mjetet e tij; (Kjo shkresë është kundërshtuar prej paditësit gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe ka rezultuar nga akti i ekspertimit datë 10.03.2006 i ekspertit kriminalistik Shaban Puka, që kjo shkresë nuk është firmosur prej tij).

205

Është provuar nga hetimi gjyqësor i zhvilluar nga gjykatat më të ulëta se pasi është shtrirë linja dhe janë bërë testimet përkatëse për dhënien e shërbimit të telefonisë fikse nëpërmjet Aksesit E1 me sinjalizim PR11SDN, palët ndërgjygjëse kanë lidhur përfundimisht kontratën e datës 16.08.2005.

Pas një kontrolli të realizuar nga ana e paditur në datën 22.08.2005, ka rezultuar se paditësi kishte kryer një trafik thirrjesh telefonike prej 3.948.106 impulse, të cilat kapin një vlerë prej 6.952.926 lekë. Ana e paditur ka informuar paditësin për këtë trafik impulsesh, dhe në të njëjtën kohë ka ndërprerë dhënien e shërbimit PABX.

Pas këtij njoftimi, paditësi ka kërkuar të zgjidhë gjyqësisht kontratën e datës 16.08.2005 me palën e paditur, me pretendimin se ky shërbim nuk i është ofruar dhe realizuar atij në pikën e kërkuar.

Pala e paditur pretendon se ky shërbim është realizuar dhe se paditësi ka shfrytëzuar këto shërbime, si rrjedhojë ai ka një faturë të papaguar ndaj anës së paditur, (fatura me nr.serial 0683709 për muajin Gusht 2005), administruar në fashikullin e dosjes gjyqësore.

Nga hetimi gjyqësor i zhvilluar nga gjykatat më të ulëta është vërtetuar dhe lidhja dhe bashkëpunimi i paditësit me personin e tretë, Alfred Eminaj. Ka qenë pikërisht personi i tretë ai, i cili ka bindur fillimisht paditësin të marrë këto shërbime telefonike (ai i kishte premtuar paditësit se do sillte grupe izraelitesh si turistë në Vlorë, që do të akomodoheshin në Hotel Jonufër), dhe ndërkohë ka ndjekur kryerjen e të gjitha punimeve për instalimin e linjës dhe marrjen e këtij shërbimi. Pas përfundimit të veprimeve të anës së paditur, ka qenë personi i tretë i cili ka kryer dhe pagesat përkatëse në favor të anës së paditur.

Në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë gjatë gjykimit janë marrë dy akte ekspertimi, konkluzionet e të cilave kane qenë si më poshtë vijon:

(i) Në aktin e ekspertimit te ekspertit teknik Ing. Elektrik Anastas Koka datë 12.03.2006 thuhet se: “...Në hotel Jonufër, në Orikum Vlorë nuk është bërë instalim rrjeti telefonik për asnjë ambient, nuk është instaluar central telefonik për shpërndarje rrjeti telefonik; nuk është lidhur linjë telefonike me rrjet klasik, kabëll i zakonshëm, kabëll me fibër optike, nuk është montuar asnjë antenë marrëse apo ripërtëritëse, asnjë aparaturë përshtatëse tip modem; objekti nuk ka pamje vizuale dhe nuk shikon antena nga ndonjë objekt i lartë në qytetin e Vlorës...”.

(ii) Në aktin e ekspertimit të inxhinierit elektronik drejtim telekomunikacion Argent Lala datë 02.10.2006 thuhet se: “...Për periudhën kohore 16.08.2005 deri në 22.08.2005 është e pamundur të kryhet një numër kaq i madh impulsesh me biseda urbane nga linja E1 e Jonufër; ekziston mundësia e kryerjes së një numri kaq të madh impulsesh për këtë periudhë nëse do kishim komunikime ndërkombëtare, mobile dhe me vlerë të shtuar...është e mundur që linja E1 të gjenerojë një numër të tillë impulsesh. Ka dy mënyra për të kryer një skemë abuzimi me linjën E1 në një banesë pranë Qendrës Riviera në Skelë. Skema VOIP Termination që mundëson marrjen nga interneti të trafikut ndërkombëtar dhe futjen e tij si një trafik kombëtar në rrjetin fiks ose celular; mënyra e dytë është me operatorët që punojnë me tarifa me vlerë të shtuar si p.sh. 0900...”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.1965, datë 06.11.2006 vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë. Të zgjidhë kontratën datë 16.08.2005 midis Fatmir

Celoaliaj dhe Albtelekom sh.a. Rajoni Vlorë. Të detyrojë palën e paditur Albtelekom sh.a. t’i paguajë Alfred Eminaj shumën prej 840.000 lekë. Të pranojë kërkimin goditje për falsitet të kërkesës datë 03.08.2005 duke e deklaruar nënshkrimin e Fatmir Celoaliaj të falsifikuar. Pushimin e gjykimit për shpërblim dëmi për arsye të heqjes dorë nga paditësi dhe personi i tretë. Rrëzimin e kundërpadisë”.

Me arsyetimin se... gjykata vlerëson se nga ana e palës së paditur janë bërë disa mos përmbushje thelbësore të kontratës datë 16.08.05… asnjëherë nuk u instalua shërbimi i telefonisë fikse në hotelin pronë e paditësit … pala e paditur nuk qe në gjendje të paraqesë

206

faturat analitike të konsumit të 100 numrave që pretendon se ia ka vënë në dispozicion paditësit… pala e paditur nuk ka ruajtur informacionin mbi LAG dhe CLIP , është alogjike të pranohet se për 5 ditë, konsumi i telefonatave ka kapur shifrën mbi 7 milionë lekë …me këtë logjikë gjykata rrëzon dhe kundërpadinë.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.515, datë 26.09.2007 ka vendosur:“Prishjen e vendimit nr.1965, datë 06.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë

në pjesën që ka detyruar Albtelecom sh.a. t’i paguajë personit të tretë A. Eminaj shumën prej 840.000 lekë dhe pushimin e çështjes. Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera”.

Me arsyetimin se ..,vendimi i gjykatës nuk është i drejtë për pjesën që ka detyruar të paditurin kundërpaditës t’i kthejë shumën prej 840.000 lekë personit të tretë, sepse në pozicionin procedural si ndërhyrës dytësor nuk mund të kërkojë zbatimin e detyrimit kontraktual, kur nuk ka qenë pjesë në kontratë. Kjo rrjedh nga përmbajtja e nenit 91 të K.Pr.Civile lidhur me ndërhyrjen në procesin gjyqësor të personit të tretë.

Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs pranë Gjykatës së Lartë pala e paditur/kundërpaditëse Albtelekom sh.a. Rajoni Vlorë që kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe pranimin e kundërpadisë, duke paraqitur ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Krahas anës së paditur, ka paraqitur rekurs edhe Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë që kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në këtë gjykatë për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kundër rekurseve të palës paditëse, Albtelekom sh.a. Rajoni Vlorë dhe Avokaturës së Shtetit Zyra Vendore Tiranë, ka paraqitur kundër-rekurs paditësi Fatmir Celoaliaj, i cili kërkon mospranimin e rekurseve, duke parashtruar ato shkaqe që përmenden në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga ana e paditur/kundërpaditëse Shoqëria Albtelekom sh.a. Rajoni Vlorë, si dhe nga Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat bëjnë të cënueshme vendimet e gjykatave më të ulëta.

Ky Kolegj çmon se si vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë nr.515, datë 26.09.2007 dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.1965, datë 06.11.2006 janë marrë në zbatim të gabuar të ligjës materiale dhe asaj procedurale dhe si të tilla ato duhet të ndryshohen.

Ka rezultuar se kërkimi i paditësit/të kundërpaditur në këtë gjykim është: “Zgjidhja e Kontratës datë 16.08.2005 për përdorimin e aksesit E1, detyrimin e të paditurit të më kthejë 840.000 Lekë të paguara për instalim shërbimi P.A.B.X, goditje për falsitet të kërkesës datë 03.08.2005, shpërblim dëmi; pagim i shpenzimeve të kryera prej paditësit”, bazuar në nenin 31/1, 185, 270, 273 të K.Pr.Civile, neni 698, 608, 640 e 722 i K.Civil, Ligji nr.8618, datë 13.06.2000, Ligji nr.8192, datë 06.12.1997, kurse kërkimi i palës së paditur/kundërpaditëse në këtë gjykim i paraqitur me anë të kundërpadisë është: “Detyrimi i të paditurit të paguajë detyrimin prej 7.474.395 lekë e përbërë nga 6.952.926 Lekë impulse të harxhuara dhe 521.469 lekë kamatë vonese”, bazuar në kontratën datë 16.08.2005, nenet 445, 698 të K.Civil.

Referuar shkakut ligjor, objektit të padisë dhe të kundërpadisë, rezulton qartë se në çështjen objekt gjykimi jemi përpara kërkimeve të dyanshme të palëve ndërgjygjëse, të cilat kërkojnë secila për interesat e veta përmbushjen e detyrimeve kontraktore.

Detyrimi nuk është gjë tjetër veçse një marrëdhënie juridike me anën e së cilës një person (debitori), detyrohet të japë diçka, të kryejë apo të mos kryejë një veprim të caktuar në dobi të një personi tjetër (kreditori), i cili ka gjithashtu të drejtë të kërkojë t’i jepet diçka ose të kryhet apo të mos kryhet një veprim i caktuar në favor të tij (neni 419 i K.Civil). Pikërisht këto detyrime referuar dhe nenit 420 të K.Civil lindin nga kontrata ose nga ligji.

207

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në referim të çështjes objekt gjykimi vlerëson të theksojë se është provuar që midis palëve ndërgjygjëse është lidhur një kontratë shërbimi e datës 16.08.2005, nga ku rezulton se palët kanë marrë përsipër të drejta dhe detyrime reciproke kundrejt njëra tjetrës. Në këtë kontratë secila nga palët është në të njëjtën kohë dhe me cilësinë e debitorit dhe me cilësinë e kreditorit, duke u detyruar reciprokisht ndaj njëra tjetrës (neni 662 i K.Civil).

Është provuar gjatë gjykimit se detyrimet që palët kanë pasur ndaj njëri tjetrit janë si vijon: “Në bazë të nenit 3 të kontratës pala e paditur/kundërpaditëse Albtelekom sh.a. (Operatori), detyrohet të japë akses E1, sinjalizim PRI ISDN dhe të ofrojë shërbimet nga centrali telefonik automatik (CTA) në adresën e Hotel Jonufër, përfaqësuar nga paditësi (Përdoruesi); të riparojë difektet dhe të rivendosë ofrimin e shërbimeve për përdoruesin brenda 72 orëve nga momenti i reklamimit të tyre nga Përdoruesi; të evidentojë nëpërmjet leximit të kontatorit CTA, numrin progresiv të impulseve të kryera nga Përdoruesi, gjatë muajit, në ditën e fundit të çdo muaji; të riaktivizojë shërbimin brenda një ditë pune, të llogaritur nga data kur përdoruesi ka paguar të gjithë detyrimet financiare për faturën...; të njoftojë nëpërmjet medias ndryshimin e tarifave të shërbimeve të ofruara,...etj.”; ndërsa, pala paditëse/e kundërpaditur (Përdoruesi), në bazë të kësaj kontrate detyrohet “të kryejë pagesën për shërbimet e ofruara brenda afateve të parashikuara në kontratë; të respektojë përdorimin e aksesit në përputhje me deklarimin e kategorisë së pajtimit të përcaktuar; kur aksesi është marrë për lidhje PABX, përdoruesi nuk duhet ta përdorë aksesin për t’iu ofruar të tjerëve shërbime telekomunikacioni që ka në kontratë me qëllim fitimi; .. të likuidojë të gjithë detyrimet që rrjedhin nga ofrimi i shërbimit dhe mirëmbajtja,...etj”.

Mospërmbushja e detyrimeve të marra përsipër nga palët në këtë kontratë mund të sillte si pasojë zgjidhjen e saj në bazë të nenit 700 të K.Civil dhe pikës 8.1.4 të kontratës së datës 16.08.2005.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, për një zgjidhje të konfliktit objekt gjykimi në përputhje me ligjin, vlerëson se duhet t’u jepet përgjigje pyetjeve të mëposhtme:

1. Nëse e ka përmbushur ana e paditur detyrimin e saj të parashikuar në nenet 3 dhe 8 të kontratës datë 16.08.2005?

2. Nëse veprimet e anës së paditur/kundërpaditëse përbëjnë shkak për zgjidhjen e kontratës së shërbimit në referim dhe zbatim të nenit 698 të K.Civil?

Para se t’u jepet përgjigje pyetjeve të mësipërme dhe para se të merren në analizë veprimet e anës së paditur, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se:

Që një kontratë të jetë e vlefshme, sipas nenit 663 të K.Civil, është e domosdoshme ekzistenca në të njëjtën kohë e katër elementeve: (i) pëlqimi kontraktor i palëve; (ii) shkaku i ligjshëm për lidhjen e kontratës; (iii) objekti i përcaktuar i cili formon lëndën e kontratës; (iv) forma ligjore.

Në analizë të neneve 681, 682, 683 të K.Civil, kur interpretohet një kontratë, duhet të sqarohet se cili ka qenë qëllimi i vërtetë dhe i përbashkët i palëve të saj, si dhe duhet të vlerësohet sjellja e palëve në tërësi para dhe pas përfundimit të kontratës.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duke iu referuar provave që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që janë marrë në shqyrtim nga gjykatat më të ulëta arrin në konkluzionin se, sjellja e anës së paditur para dhe pas lidhjes së kontratës së datës 16.8.2005 ka qenë në respektim të parimit të korrektësisë, mirëbesimit dhe në përmbushje të detyrimeve që ajo kishte marrë përsipër.

Sa më sipër duket në faktin se ana e paditur që në fillim të këtij bashkëpunimi, ia ka bërë të qartë paditësit/të kundërpaditur se ajo mund ta realizonte këtë shërbim, vetëm në rast se: (i) paditësi/i kundërpaditur do të kishte një central telefonik të vetin të instaluar në objekt, (kjo del qartë nga shkresa e datës 25.07.2005 e Albetelkom sh.a., fq.61 e dosjes gjyqësore); dhe, (ii) në rast se paditësi do të përcaktonte një pikë lidhëse, ku ana e paditur kundërpaditëse

208

do të lëshonte aksesin nëpërmjet fibrës optike. Në kushte të tjera, ajo e kishte të pamundur të realizonte këtë shërbim, për shkak të mos shtrirjes së rrjetit të Albtelekom sh.a. në zonën ku ndodhej prona e paditësit (shkresa nr.4718/2 prot., datë 01.08.2005).

Nga korrespodenca e realizuar mes palëve ndërgjyqëse (prova të administruara në dosje dhe që i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor), rezulton qartë që vetëm pasi të plotësoheshin këto kushte, pala e paditur do të jepte pëlqimin e saj për të nënshkruar kontratën përfundimtare të shërbimit, dhe vetëm në këtë mënyrë objekti i kontratës do të ishte i mundshëm (neni 678 i K.Civil). Pra, plotësoheshin dy nga kushtet bazë për vlefshmërinë e kontratës.

Ka rezultuar dhe është provuar nga hetimi gjyqësor se paditësi ka pranuar se ka një central telefonik (shkresat më datë 19.07.2006, dhe datë 03.08.2005), në objektin e tij (kushti i parë).

Është provuar gjithashtu gjatë hetimit gjyqësor me anë të dëshmitarëve, specialistë të anës së paditur, të pyetur në seancë gjyqësore (pohimet e dëshmitarëve të pyetur nga gjykata për lidhjen e shërbimit telefonik Kostandin Qose, Kryetar i Degës Teknike të Albtelekom sh.a., Sokol Haxhiraj dhe Resul Rexho, teknike të Albtelekom sh.a., Edmond Bocaj Drejtor i Albtelekom sh.a., Rajoni Vlorë), se pikërisht Albtelekom sh.a. Rajoni Vlorë ka kryer të gjithë veprimet për shtrirjen e linjës deri në pikën ku ka kërkuar paditësi dhe personi i tretë, (Albtelekom sh.a. Rajoni Vlorë, nuk kishte si të dinte në atë moment që kjo kërkesë nuk ishte e firmosur prej tij) dhe ka lëshuar aksesin për shërbimin PABX (kushti i dytë).

Pasi u deklaruan të plotësuara kushtet e mësipërme, palët vendosën të lidhin mes tyre kontratën përfundimtare e cila mban datën 16.08.2005. Sa më sipër del qartë dhe nga neni 6.1.a. i kontratës në të cilin shprehimisht thuhet: “Pagesat sipas tarifave të përcaktuara në nenin 2 janë si më poshtë: (a) Për instalimin e aksesit pagesa për çdo E1 do të kryhet pas përfundimit me sukses të periudhës së testimit, kundrejt faturës përkatëse me urdhër xhirimi bankar në emër dhe në favor të Operatorit, në momentin e paraqitjes së urdhër xhirimit; (b) Për mirëmbajtje – mirëfunksionim mujor të shërbimeve të ofruara. Për trafikun mujor të kryer nga Përdoruesi kundrejt faturës përkatëse të lëshuar për aksesin dhe në emër të Përdoruesit”.

Pra, përfundimisht në përgjigje dhe të pyetjes së parë të shtruar para Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, ky i fundit, arrin në konkluzionin se në momentin e nënshkrimit të kontratës rezulton të jenë plotësuar të katër elementet e përcaktuara në nenin 663 të K.Civil të domosdoshëm për vlefshmërinë e tij, dhe ana e paditur ka përmbushur të gjitha detyrimet e saj të marra përsipër. Palët kontraktuese kanë dhënë pëlqimin e tyre për lidhjen e kësaj kontrate përfundimtare (pasi kanë kryer më parë të gjitha veprimet e përmendura më lart), kontrata është mbështetur në një shkak të ligjshëm; përmbajtja e saj është në përputhje me ligjin; objekti është i përcaktuar dhe i mundshëm dhe kontrata është lidhur në formë shkresore duke firmosur rregullisht të dyja palët. Kontrata e lidhur rregullisht nga palët dhe e vlefshme ka forcën e ligjit dhe është e detyrueshme për t’u respektuar prej tyre.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në përgjigje të pyetjes së dytë të shtruar para tij, vlerëson se asnjë nga veprimet e anës së paditur të kryera pas lidhjes së kontratës nuk përbëjnë shkak për zgjidhjen e saj.

Në referim të neneve 698 dhe 704 të K.Civil, njëra nga palët kontraktore ka të drejtë të kërkojë përmbushjen e detyrimit ose zgjidhjen e kontratës, në rast se pala tjetër nuk ka përmbushur detyrimin kontraktor, i cili është thelbësor nga natyra e tij. Për sa më sipër, në respektim të nenit 700 të K.Civil, pala kontraktuese mund të njoftojë me shkrim palën tjetër, e cila nuk ka përmbushur detyrimin kontraktor, që ta përmbushë atë në një afat të përshtatshëm, duke deklaruar se nëse pas këtij afati kontrata nuk ekzekutohet dhe detyrimi nuk përmbushet, ajo (kontrata) do të konsiderohet e zgjidhur.

209

Në analizë të fakteve të pranuara nga gjykatat më të ulëta, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pala e paditur e ka përmbushur detyrimin e saj (dhënien e aksesit E1 për shërbim PABX), para se të nënshkruante kontratën e datës 16.08.2005 me paditësin. Pas lidhjes së kontratës, ana e paditur nuk ka bërë gjë tjetër veçse ka vazhduar dhënien e këtij shërbimi ashtu siç palët kishin rënë dakord (para dhe gjatë lidhjes së kontratës).

Nuk rezulton të ketë asnjë njoftim nga ana e paditësit/të kundërpaditur, për mospërmbushjen e detyrimit thelbësor nga ana e të paditurit, apo për mospërmbushjen e tij në një afat të caktuar. Rezulton që paditësi ka kërkuar zgjidhjen e kontratës vetëm pasi është njoftuar nga Albtelekom sh.a. për të kryer pagesën e detyrimit prej 6.952.926 lekë impulse të harxhuara, në bazë të kontratës të datës 16.08.2005.

Në këto kushte, kërkimi i paditësit për zgjidhjen e kontratës së shërbimit nuk qëndron, pasi në asnjë veprim të anës së paditur nuk kemi mospërmbushje të detyrimeve thelbësore të marra përsipër me anë të kontratës.

Nisur nga sa më sipër, paditësi është i detyruar që të paguajë detyrimet që lindin si pasojë dhe në zbatim të nenit 3.2.5 të kësaj kontrate ku shprehimisht thuhet: “Përdoruesi detyrohet: ....Të likuidojë të gjithë detyrimet që rrjedhin nga ofrimi i shërbimeve dhe mirëmbajtje – funksionimi deri në ditën e prishjes së kontratës referuar pikës 4.2.3”.

Përveç sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë gjen të pabazuar në prova vendimet e dy gjykatave më të ulëta, si dhe gjen të pabazuar pretendimin e paditësit /të kundërpaditur, se ai nuk duhet të përgjigjet për këtë detyrim, pasi: (i) ai nuk ka pasur asnjëherë një central të instaluar në pronën e tij (Hotel Jonufër), dhe (ii) shkresa e datës 08.03.2006 nuk është firmosur prej tij.

Siç u analizua dhe më lart, ka qenë pikërisht paditësi/i kundërpaditur, që ka deklaruar se e ka një central të tillë në hotel, kusht i vënë nga ana e paditur/kundërpaditëse për ofrimin e shërbimit. Pavarësisht se shkresa e datës 08.03.2006 nuk është firmosur prej tij, në dosjen gjyqësore janë administruar një numër shkresash të tjera të cilat vërtetojnë lidhjen midis tij dhe Albtelekom sh.a. Dega Vlorë, si dhe vërtetojnë faktin që palët kanë krijuar një bashkëpunim për dhënien e këtij shërbimi.

Gjithashtu, të gjithë faktet dhe provat e administruara në dosjen gjyqësore tregojnë qartë për një lidhje midis paditësit dhe personit të tretë, Alfred Eminaj, person i interesuar dhe i marrë direkt me instalimin e kësaj linje dhe marrjen e këtij shërbimi (marrëveshje e datës 09.02.2006 midis Alfred Eminaj dhe Fatmir Celoaliaj nr.rep. 118/91, pagesa prej 840.000 lekë kryer në datën 16.08.2005 nëpërmjet Bankës Kombëtare Tregtare për llogari të Albtelekom sh.a. nga ana e Alfred Eminaj, kërkesat e datës 19.07.2006 dhe datës 03.08.2005 drejtuar Albtelekom sh.a, shkresa e datës 25.07.2009 e Albetelekom sh.a. drejtuar Departamentit Teknik, deklarimet e një numër specialistësh të anës së paditur në seancat gjyqësore, etj).

Në rast se paditësi nuk do të kishte dijeni për gjithë sa ishin realizuar më lart, ai nuk kishte pse të lidhte kontratën përfundimtare të datës 16.08.2005 (e cila siç u parashtrua dhe më lart është kryer vetëm pasi ishte lidhur linja dhe pasi ishin realizuar testet përkatëse të dhënies së këtij shërbimit).

Në analizë të fakteve të mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pikërisht shfaqja e vullnetit të paditësit për të lidhur kontratën e mësipërme e vë atë edhe përpara detyrimit për t’u përgjigjur për detyrimet që rrjedhin nga kjo kontratë dhe konkretisht për të paguar impulset telefonike të përdorura.

Në referim të aktit të ekspertimit të inxhinierit elektronik drejtim telekomunikacion Argent Lala, datë 02.10.2006, marrë gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të parë, del qartë që ekziston mundësia e konsumit të impulseve në vlerën e pretenduar nga Albtelekom sh.a.; se ekzistojnë dy mundësi për të kryer skemë abuzimi me Linjën E1, i) skema VOIP terminim që mundëson marrjen nga interneti të trafikut ndërkombëtar dhe futjen e tij si një trafik kombëtar

210

në rrjetin fiks ose celular, dhe ii) bashkëpunimi me operatorët që punojnë me tarifa me vlerë të shtuar si p.sh. 0900.

Gjithashtu, ky Kolegj çmon të theksojë se nuk qëndron pretendimi i ngritur në rekurs nga ana e Avokaturës së Shtetit, Zyra Vendore Vlorë se “...gjykata ka shkelur dispozitat procedurale për formimin e ndërgjyqësisë. Personi i tretë ka kaluar në këtë pozicion procedural nga ai i dëshmitarit pa vendim të ndërmjetëm”. Nga shqyrtimi i procesverbalit të seancave gjyqësore gjatë gjykimit në shkallë të parë (fq.156 e dosjes gjyqësore), rezulton se me vendimin e ndërmjetëm të datës 02.05.2006, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka vendosur: “Të pranojë Alfred Eminaj, si person të tretë, ndërhyrës dytësor i bashkuar me paditësin”.

Përveç sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë kërkimet e palës së paditur të paraqitura në kundërpadinë e saj. Paditësi/i kundërpaditur ka përdorur shërbimin e telefonisë sipas kontratës së datës 16.08.2005 dhe si rrjedhojë ka detyrimin të paguajë për konsumimin e këtij shërbimi sipas faturës me nr.serial 0683709, për muajin Gusht 2005 lëshuar nga Albtelekom sh.a. Mospagesa në kohë e detyrimit për shërbimin e marrë nga Albtelekom sh.a e ngarkon palën paditëse/të kundërpaditur dhe me kamatë vonesën sipas parashikimeve në nenin 7.1.3.a të kontratës së datës 16.08.2005.

Në rigjykim (për pjesën e kundërpadisë), Gjykata e Apelit Vlorë duke u bazuar në përfundimet e arritura nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke pasur parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të parë, (konkretisht dispozitat e neneve 225 - 230 të K.Pr.Civile), si dhe të gjitha provat që ndodhen në dosjen gjyqësore, duhet të përsërisë pjesërisht hetimin gjyqësor për të llogaritur kamatëvonesat si më sipër, duke caktuar për këtë qëllim një ekspert të fushës financiare.

Kryerja e veprimeve si më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e kësaj çështje.

Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji, nuk i hyn analizës së provave, (nuk mund të bëjë llogaritjet e kamatëvonesave që i takon të paditurit kundërpaditës), gjë që duhet ta bëjnë gjykatat e tjera të niveleve më të ulëta, por ajo vetëm evidenton shkeljet që kanë lejuar këto dy gjykata, qoftë të normave procedurale dhe atyre materiale duke kërkuar respektimin e tyre.

Për sa më sipër, në rrethanat kur nga Gjykata e Apelit Vlorë, nuk është respektuar ligji, Kolegji Civil i Gjykatës së Larte çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet prishur, për sa i përket kundërpadisë dhe çështja të kthehet për rishqyrtim po në këtë gjykatë me një trup tjetër gjykues, për të zgjidhur vetëm llogaritjen e shumës së kamatëvonesave që i takon të paditurit kundërpaditës.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, germa (c) dhe (d) të

K.Pr.Civile,

V E N D O S INdryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë nr.515, datë 26.09.2007 dhe

vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.1965, datë 06.11.2006, për sa i përket kërkesë padisë dhe rrëzimin e kërkesë padisë.

Prishjen e vendimit nr. 515, datë 26.09.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë për sa i përket kundërpadisë dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë për rigjykim, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 22.11.2011

211

212






PADITËSE: SHOQËRIA “ALPINE BAU GMBH” SHPK, FILIALI TIRANË, përfaqësuar nga av.Ilir Daci

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ TIRANËDREJTORIA E APELIMIT TATIMOR PRANË DREJTORISË SË PËRGJITHSHME TË TATIMEVE, përfaqësuar nga avokati i shtetit Abaz Deda

OBJEKTI I PADISË:Shfuqizimin e aktit administrativ, Njoftim Vlerësimi

për detyrimet nr.15479 prot., datë 14.06.2010, duke zhvleftësuar detyrimin e vendosur pa të drejtë

në shumën 70.212.094 lekë, si dhe gjobën në shumën 70.212.094 lekë;

shfuqizimin e aktit administrativ, vendim nr.10378, datë 17.11.2010 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor.

Baza Ligjore: Nenet 324 e vijues të K.Pr.Civile, nenet 106 e vijues të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008

“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, neni 137 i K.Pr.Administrative,

Udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008 i Minsitrit të Financave, Ligji nr.7928, datë 27.04.1995,

Udhëzimi nr.17, datë 13.05.2008.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.15047/4910 Akti, datë 24.03.2011, ka vendosur:

Mospranimin e kërkesës për nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes civile administrative nr.15047/4910, regjistruar më datë 26.11.2010.

213

Kundёr kёtij vendimi ka bёrё ankim të veçantë Avokati i Shtetit, i cili parashtron kёto shkaqe pёr prishjen e tij:

- Shoqëria nuk ka plotësuar kërkesën ligjore të parashikuar në nenin 106/3 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore” në lidhje me respektimin e afatit ligjor, brenda të cilit duhet të ushrohet ky ankim në hallkën më të lartë administrative.

- Pra, kushtet kur shoqëria nuk ka ezauruar rrugën administrative të shqyrtimit të ankimit, të përcaktuar në nenin 137/3 të K.Pr.Administrative dhe nenit 328 të K.Pr.Civile, nuk mund t’i drejtohej gjykatës.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; avokati i shtetit, i cili kërkoi prishjen

e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor; përfaqësuesin e palës paditëse, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

V Ë R E NVendimi i ndërmjetëm nr.15047/4910 Akti, datë 24.03.2011 i Gjykatës së Shkallës së

Parë Tiranë është i bazuar në ligj, prandaj duhet të lihet në fuqi.Rezulton se pala paditëse Shoqëria “Alpine Bau Gmbh” shpk, Filiali Tiranë është

person juridik që ushtron veprimtarinë e saj në fushën e ndërtimit.Me njoftimin vlerësimin nr.15479 prot., datë 14.06.2010 të palës së paditur është

përcaktuar detyrim për TVSH për muajin mars 2010 shuma 70.212.094 lekë, si dhe gjoba po në këtë vlerë (100% e detyrimit), për shkak të uljes së gjendjes kreditore.

Pas ankimit të palës paditëse, Drejtoria e Apelimit Tatimor me vendimin nr.10378, datë 17.11.2010, ka refuzuar ankimin, duke e konsideruar të papranueshëm, për arsye se ka kaluar afati i ankimit administrativ. Këto akte administrative janë kundërshtuar nga pala paditëse në gjykatë.

Gjatë fazës së kërkesave paraprake, avokati i shtetit ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, me pretendimin se, pala paditëse e ka paraqitur ankimin jashtë afatit ligjor dhe mos ankimimi në rrugë administrative nuk lejon ankimin në rrugë gjyqësore.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.15047/4910 Akti, datë 24.03.2011 ka vendosur mospranimin e kërkesës për nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes, duke arsyteuar se nga provat e paraqitura provohet se pala paditëse ka paraqitur ankimin brenda afatit 30 ditor të parashikuar nga ligji.

Ky Kolegj vlerëson se, në të kundërt me çfarë pretendohet në ankimin e paraqitur, vendimi i gjykatës së shkallës së parë është i bazuar në ligj.

Gjykata e shkallës së parë, duke ju referuar provave të paraqitura, ka arritur në përfundimin se Njoftimi i Vlerësimit për detyrimet datë 14.06.2010 palës paditëse i është njoftuar më datë 15.06.2010. Po kështu, më datë 15.07.2010, pala paditëse ka depozituar ankimin për në Drejtorinë e Apelimit Tatimor. Më datë 18.08.2010 nga Drejtoria e Apelimit Tatimor i është kërkuar palës paditëse plotësimi i dokumentacionit, plotësim i bërë ky po në të njëtën datë nga pala paditëse. Pas verifikimit të fakteve të mësipërme, gjykata e shkallës së parë ka rrëzuar kërkesën e avokatit të shtetit për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për shkak të mos konsumimit nga pala paditëse të rrugës administrative të ankimit.

Sa më sipër, me të drejtë gjykata e shkallës së pare i është referuar nenit 106/3 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për proçedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, sipas të cilit:

214

Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në Drejtorinë e Apelimit Tatimor brenda 30 ditëve kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore është marrë ose vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi.

Gjykata e shkallës së parë kur ka konstatuar se ankimi administrativ, ndryshe nga çfarë pretendon avokati i shtetit, është ushtruar në afat, nuk mund të refuzonte shqyrtimin e çështjes. Mosshqyrtimi në themel nga organi administrativ, pasi e ka konsideruar ankimin jashtë afatit, nuk ka ndodhur për faj të pales paditëse. Në këto kushte, çështja hyn në juridiksionin gjyqësor.


V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.15047/4910 Akti, datë 24.03.2011 tё Gjykatës së

Shkallës së Parë Tiranë.

Tiranё, mё 24.11.2011

215






PADITËSE: SHOQËRIA “ALPINE BAU GMBH” SHPK, FILIALI TIRANË, përfaqësuar nga av.Ilir Daci

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ TIRANËDREJTORIA E APELIMIT TATIMOR PRANË DREJTORISË SË PËRGJITHSHME TË TATIMEVE, përfaqësuar nga avokati i shtetit Abaz Deda

OBJEKTI I PADISË:Shfuqizimin e aktit administrativ, Njoftim Vlerësimi

për detyrimet nr.15479 prot., datë 14.06.2010, duke zhvleftësuar detyrimin e vendosur pa të drejtë

në shumën 70.212.094 lekë, si dhe gjobën në shumën 70.212.094 lekë;

shfuqizimin e aktit administrativ, vendim nr.10378, datë 17.11.2010 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor.

Baza Ligjore: Nenet 324 e vijues të K.Pr.Civile, nenet 106 e vijues të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008

“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, neni 137 i K.Pr.Administrative,

Udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008 i Minsitrit të Financave, Ligji nr.7928, datë 27.04.1995,

Udhëzimi nr.17, datë 13.05.2008.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.15047/4910 Akti, datë 24.03.2011, ka vendosur:

Mospranimin e kërkesës për nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes civile administrative nr.15047/4910, regjistruar më datë 26.11.2010.

216

Kundёr kёtij vendimi ka bёrё ankim të veçantë Avokati i Shtetit, i cili parashtron kёto shkaqe pёr prishjen e tij:

- Shoqëria nuk ka plotësuar kërkesën ligjore të parashikuar në nenin 106/3 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore” në lidhje me respektimin e afatit ligjor, brenda të cilit duhet të ushrohet ky ankim në hallkën më të lartë administrative.

- Pra, kushtet kur shoqëria nuk ka ezauruar rrugën administrative të shqyrtimit të ankimit, të përcaktuar në nenin 137/3 të K.Pr.Administrative dhe nenit 328 të K.Pr.Civile, nuk mund t’i drejtohej gjykatës.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; avokati i shtetit, i cili kërkoi prishjen

e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor; përfaqësuesin e palës paditëse, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

V Ë R E NVendimi i ndërmjetëm nr.15047/4910 Akti, datë 24.03.2011 i Gjykatës së Shkallës së

Parë Tiranë është i bazuar në ligj, prandaj duhet të lihet në fuqi.Rezulton se pala paditëse Shoqëria “Alpine Bau Gmbh” shpk, Filiali Tiranë është

person juridik që ushtron veprimtarinë e saj në fushën e ndërtimit.Me njoftimin vlerësimin nr.15479 prot., datë 14.06.2010 të palës së paditur është

përcaktuar detyrim për TVSH për muajin mars 2010 shuma 70.212.094 lekë, si dhe gjoba po në këtë vlerë (100% e detyrimit), për shkak të uljes së gjendjes kreditore.

Pas ankimit të palës paditëse, Drejtoria e Apelimit Tatimor me vendimin nr.10378, datë 17.11.2010, ka refuzuar ankimin, duke e konsideruar të papranueshëm, për arsye se ka kaluar afati i ankimit administrativ. Këto akte administrative janë kundërshtuar nga pala paditëse në gjykatë.

Gjatë fazës së kërkesave paraprake, avokati i shtetit ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, me pretendimin se, pala paditëse e ka paraqitur ankimin jashtë afatit ligjor dhe mos ankimimi në rrugë administrative nuk lejon ankimin në rrugë gjyqësore.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.15047/4910 Akti, datë 24.03.2011 ka vendosur mospranimin e kërkesës për nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes, duke arsyteuar se nga provat e paraqitura provohet se pala paditëse ka paraqitur ankimin brenda afatit 30 ditor të parashikuar nga ligji.

Ky Kolegj vlerëson se, në të kundërt me çfarë pretendohet në ankimin e paraqitur, vendimi i gjykatës së shkallës së parë është i bazuar në ligj.

Gjykata e shkallës së parë, duke ju referuar provave të paraqitura, ka arritur në përfundimin se Njoftimi i Vlerësimit për detyrimet datë 14.06.2010 palës paditëse i është njoftuar më datë 15.06.2010. Po kështu, më datë 15.07.2010, pala paditëse ka depozituar ankimin për në Drejtorinë e Apelimit Tatimor. Më datë 18.08.2010 nga Drejtoria e Apelimit Tatimor i është kërkuar palës paditëse plotësimi i dokumentacionit, plotësim i bërë ky po në të njëtën datë nga pala paditëse. Pas verifikimit të fakteve të mësipërme, gjykata e shkallës së parë ka rrëzuar kërkesën e avokatit të shtetit për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për shkak të mos konsumimit nga pala paditëse të rrugës administrative të ankimit.

Sa më sipër, me të drejtë gjykata e shkallës së pare i është referuar nenit 106/3 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për proçedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, sipas të cilit:

217

Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në Drejtorinë e Apelimit Tatimor brenda 30 ditëve kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore është marrë ose vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi.

Gjykata e shkallës së parë kur ka konstatuar se ankimi administrativ, ndryshe nga çfarë pretendon avokati i shtetit, është ushtruar në afat, nuk mund të refuzonte shqyrtimin e çështjes. Mosshqyrtimi në themel nga organi administrativ, pasi e ka konsideruar ankimin jashtë afatit, nuk ka ndodhur për faj të pales paditëse. Në këto kushte, çështja hyn në juridiksionin gjyqësor.


V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.15047/4910 Akti, datë 24.03.2011 tё Gjykatës së

Shkallës së Parë Tiranë.

Tiranё, mё 24.11.2011

218

Nr.11241-02420-00-2007 i Regj. Themeltar Nr.00-2011-2063 i Vendimi (534)




në seancën gjyqësore të datës 24.11.2011 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket palëve:

PADITËS: VANGJEL NGJELOE PADITUR: KOMUNA E DROPULLIT TË POSHTËM,

GJIROKASTËR

OBJEKTI I PADISË:Detyrimin e të paditurit të paguajë dëmshpërblimet që rrjedhin nga zgjidhja e marrëdhënieve të punës

pa shkaqe të arsyeshme.Baza Ligjore: Neni 154 i K.Pr.Civile

dhe nenet 144, 146 të K.Punës.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.558, datë 22.06.2007, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë nr.550 Akti që i përket paditësit Vangjel Ngjelo. Detyrimin e të paditurit Komuna e Dropullit të Poshtëm Gjirokastër të dëmshpërbleje paditësin Vangjel Ngjelo në masën 14 paga mujore si rezultat i zgjidhjes së menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës.

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.349 datë 10.10.2007, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.558 datë 22.06.2007, të Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër dhe pushimin e gjykimit të çështjes.

Kolegji Civil i GjykatËs sË LartËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen; pa

praninë e palëve të cilat nuk u paraqitën pa shkaqe të arsyeshme,

V Ë R E NPaditësi ka qënë në marrëdhënie pune me palën e paditur për periudhën 16.12.2005

deri në 30.03.2007 me detyrën e nënkryetarit të Komunës së Dropullit të Poshtëm. Me urdhërin nr.1, datë 30.03.2007 të Kryetarit të Komunës është vendosur:

“Shkarkimi nga detyra i Nënkryetarit të Komunës së Dropullit të Poshtëm z.Vangjel Ngjelo”.

219

Duke mos qene dakord me vendimin e kryetarit te Komunës, paditësi Vangjel Ngjelo ka kërkuar gjyqësisht detyrimin e palës së paditur t’i paguajë dëmshpërblim për largim të padrejtë nga puna dhe mosrespektim të proçedurave të largimit nga puna, duke e bazuar kërkesë padinë në nenin 154 të K.Pr.Civile dhe nenet 144 e 146 të K.Punës.

Me arsyetimin se: “...i padituri nuk e vërteton shkresërisht dhe administrativisht faktin e mungesave të bërë nga paditësi dhe se nuk është respektuar proçedura e përcaktuar në nenin 144 pika 5/1 të K.Punës...”. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka vendosur të pranojë kërkesë padinë.

Ky vendim është ndryshuar nga Gjykata e Apelit Gjirokastër, e cila me arsyetimin se, “... në rastin konkret nuk duhet të aplikohen dispozitat e ligjit nr.7961, datë 12.07.1995 “Për Kodin e Punës”, por ato që lidhen me ligjin nr.8652, datë 31.07.2000 “Për organizimin dhe funksinimin e qeverisjes vendore”, ka vendosur të pushojë gjykimin e çështjes.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të pabazuara në ligj pretendimet e ngritura në rekurs nga pala paditëse, çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të lihet në fuqi.

Në gjykim është provuar se paditësi Vangjel Ngjelo, me vendim të Kryetarit të Komunës, është emëruar N/Kryetar Komune për sektorin e Shërbimeve mbështetur në nenin 32 e 44 të ligjit nr.8652, datë 31.07.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes vendore, vendimeve të Këshillit të Komunës nr.3, datë 31.01.2005 ”Për strukturën dhe organikën e personelit për vitin 2006, si dhe vendimit të Këshillit të Komunës nr.5, datë 31.01.2005 “Për organizimin e sektorit të shërbimeve”.

Në bazë të Nenit 44 po të sipërcituar, paditësi Vangjel Ngjelo është shkarkuar nga kjo detyrë.

Siç me të drejtë arsyeton Gjykata e Apelit Gjirokastër, në rastin konkret, emërimi dhe shkarkimi nga puna për paditësin rregullohen me ligj të posaçëm dhe që është ligji nr.8652, datë 31.07.2000 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Qeverisjes Vendore”. Në dispozitat e këtij ligji dhe që bëjnë fjalë për të drejtën e kryetarit për të shkarkuar nga detyra nën/kryetarin, nuk rezulton që të jetë parashikuar rrugë gjyqësore për ankimin e vendimit për shkarkim nga detyra.

Kjo zgjidhje që ligjvënësi i ka dhënë kësaj rrethane në ligjin specifik vjen në harmoni edhe me kërkesat e nenit 326 të K.Pr.Civile, sipas të cilit:

“Nuk mund të ngrihet padi në gjykatë për: b) akte administrative që kanë rregullim ligjor të posaçëm dhe lidhen me emërimin

dhe shkarkimin e funksionarëve publikë”. Bazuar edhe në Vendimin Unifikues nr.5, të datës 03.03.2006 të Kolegjeve të

Bashkuara të Gjykatës së Lartë arrihet në konkluzionin se në rastin konkret marrja dhe largimi nga puna e paditësit rregullohet me ligjin e veçantë, pra atë me nr.8652, datë 31.07.2000 dhe jo me dispozitat e Kodit të Punës. Sipas vendimit nr.5, datë 03.03.2006 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë është arritur në sentencën unifikuese se personat e zgjedhur nuk konsiderohen persona privatë dhe nuk përfitojnë të drejta si të tillë, por ata janë funksionarë publikë, veprimtaria e të cilëve i nënshtrohet një regjimi juridik të posaçëm, i cili përjashton rrugën gjyqësore të shqyrtimit të konflikteve të lindura gjatë ushtrimit të kësaj veprimtarie.

Fakti që ligji i posaçëm ka ngarkuar Kryetarin për emërimin dhe shkarkimin e nën/kryetarit dhe duke qenë se funksioni i kryetarit është politik, le të nënkuptohet qartë se edhe funksioni i nën/kryetarit është gjithashtu politik, çka ka çuar ligjvënësin në zgjidhjen që ndaj aktit të kryetarit për shkarkim nga detyra të nën/kryetarit të mos ketë parashikuar në ligj të drejtë ankimi.

220



Tiranë, më 24.11.2011

221




Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarGuxim Zenelaj AnëtarMajlinda Andrea AnëtareMirela Fana Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 24.11.2011 mori në shqyrtim çështjen civile, që i përket palëve:

PADITËS: ARBEN ÇELA, përfaqësuar nga avokat Vladimir Gërmenji

TË PADITUR: ZYRA RAJONALE E KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË PRONAVE QARKU FIER, në mungesëAGJENCIA E KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË, përfaqësuar nga Avokat i Shtetit Kadri Skera


të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarkut Fier, lënë në fuqi me vendimin nr.1154, datë 14.11.2008

të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë.Baza Ligjore: Ligji nr.9235, datë 29.07.2004;

V.K.M. nr.566, datë 23.08.2006;V.K.M. nr.747, datë 09.11.2006.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1399, datë 22.09.2009 ka vendosur:Pranimin e padisë së palës paditëse Arben Çela, ndaj palës së paditur Zyra Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Fier dhe Agjencia e Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave Tiranë, duke kundërshtuar vendimin nr.331, datë 23.05.2008 të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Fier, lënë në fuqi me vendim nr.1154, datë 14.111.2008 të Agjencisë Kombëtare të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë.Të njohë të drejtën e pronësisë trashëgimtarëve ligjorë të ish-pronarit Ahmet (Mehmet) Hasan Çela, mbi një sipërfaqe tokë bujqësore e truall prej 84 dynym, të ndodhur në fshatrat Saravë, Plug e Golem të Rrethit Lushnjë, në Zonën Kadastrale nr.2999, të përbërë nga pesë parcela, e konkretisht:Parcela e parë: Me emërtimin popullor “Staneza”, me sipërfaqe 12 dynym, në Zonën Kadastrale nr.8572, me regjim juridik “tokë arë”, që kufizohet:

222

Veri – Qerim Çela, Jug – Musa Lika, Hasan Lika dhe Abdulla Çela, Lindje – Rrugë, Perëndimi – dje Enver Topuli sot familja “Liçka”Parcela e dytë: Me emërtimin popullor “Plepe e Madhe”, me sipërfaqe 20 dynym, në Zonën Kadastrale nr.8572, me regjim juridik “tokë arë”, që kufizohet:Veri – Rrugë, Jug – dje Hamdi Sefa, sot e ndarë sipas ligjit, Lindje – dje Nebi Sefa sot Tregu i Prodhimeve Bujqësore, Perëndimi – dje Liko Sefa e Enver Topulli sot toka nën shfrytëzim të Institutit Bujqësor Lushnjë.Parcela e tretë: Me emërtimin popullor “Virovë”, me sipërfaqe 12 dynym, në Zonën Kadastrale nr.8572, me regjim juridik “tokë arë”, e ndodhur në kufirin jugor të Komunës së Golemit, që kufizohet:Veri – Dje përroi i vjetër, sot kanal, Jug – Rruga e vjetër për në Shegas, Lindje – Abdulla Çela, Perëndimi – Tanush Ruçi dhe familja “Gjoni”.Parcela e katërt: Me emërtimin popullor “Plyk”, me sipërfaqe 20 dynym, në Zonën Kadastrale nr.2999, me regjim juridik “tokë bujqësore e tjetërsuar në truall”, që kufizohet:Veri – Qenan Koçiu, Jug – Familja “Gjyli”, Lindje – Qerim Arapi, Perëndimi – Qerim Çela.Parcela e pestë: Me emërtimin popullor “Çaire”, me sipërfaqe 20 dynym, në Zonën kadastrale nr.8571, me regjim juridik “tokë arë”, që kufizohet:Veri – Dje Hamdi Sefa, sot Rruga për në Pluk, Jug – Dje rrugë e vjetër dhe sot kanal, Lindje – Osman Çela, Perendimi – Laku Çela.T’u kthejë në natyrë trashëgimtarëve ligjorë të ish pronarit Ahmet (Mehmet) Hasan Çela parcelat me emërtimet “Stanez”, “Virovë” e “Çaire”Ngarkohet Agjencia e Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave Tiranë për kompensimin e trashëgimtarëve ligjorë të ish-pronarit Ahmet (Mehmet) Hasan Çela të parcelave “Plyk” dhe “Plepë e Madhe”.Ky vendim, është i vlefshëm së bashku me aktin e ekspertimit, si dhe me planvendosjet përkatëse të saj, të përgatitur nga eksperte Marjana Bico, datë 25.05.2009. Shpenzimet gjyqësore palës së paditur.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.311, datë 01.04.2010, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.1399, datë 22.09.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs Avokatura Shtetit, Zyra Vendore Vlorë, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:

- Gjykata në kundërshtim me nenin 6 të K.Pr.Civile nuk është shprehur mbi gjithçka që është kërkuar dhe për atë që është kërkuar, sepse rezulton se objekti i padisë ndryshon me dispozitivin e vendimit.

- Nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier nuk është zhvilluar një proces i rregullt ligjor sepse duhet të kishte ndërtuar drejt ndërgjyqësinë duke thirrur në cilësinë e personit të tretë apo të paditur dhe personat të cilëve u kishte kaluar pronësia apo përdorimi i sipërfaqes së pretenduar, pas administrimit të shkresave të Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier ku është konfirmuar se prona e pretenduar është në emër të së tretëve dhe se është ndarë me ligjin nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”.

223

- Nuk është zhvilluar një proces i rregullt ligjor sepse nuk duhet të kishte marrë në shqyrtim këtë çështje me një objekt të tillë, por duhet të kishte orientuar paditësin të ngrinte padi themeli ndaj personave të cilëve u kishte kaluar pronësia apo përdorimi i sipërfaqes së pretenduar.

- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka tejkaluar kompetencat e veta si organ gjyqësor, duke njohur të drejtën e pronësisë kur ligjërisht sipas ligjit nr.9235, datë 20.07.2004, kjo e drejte i njihet organit administrativ, pra njohja, kthimi apo kompensimi i pronës i njihet Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe mbi bazë ankimi Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë.

- Zyra Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Fier ka vendosur mosnjohje të drejtës së pronësisë për 39.47 dynym, ndërsa gjykata njeh sipërfaqen prej 84 dynym pa u shprehur me parë organi administrativ.

- Gjykata në kundërshtim me dispozitat ligjore të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 nuk ka administruar dosjen përkatëse të Z.R.K.K.P. Qarku Fier.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; Avokatin e Shtetit Kadri Skera, që

kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë; përfaqësuesin e palës paditëse, avokatin Vladimir Gërmenji, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,


1. Paditësi Arben Çela, si një nga trashëgimtarët ligjorë i Ahmet (Mete) Çela, i është drejtuar Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Qarkut Fier për njohjen e kthimin e pronësisë të një sipërfaqe toke bujqësore prej 39.47 dynym të ndodhur në fshatrat Saver, Plug, Golem të Rrethit Lushnjë.

2. Zyra Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Qarkut Fier, me vendimin nr.331, datë 23.05.2008, ka vendosur: “Mosnjohjen e të drejtës së pronësisë, të një sipërfaqe toke bujqësore prej 39.47 dy të ndodhur në fshatrat Sarave, Plug, Golem, Rrethi Lushnjë, zona kadastrale 2999”.

2.1. Zyra Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Qarkut Fier nuk i ka njohur pronësinë me arsyetimin se shkresa e Arkivit Shtetëror Vendor Fier e vitit 2006 pasqyron fondin e tokës për vitin 1948 dhe nuk tregon origjinën e pronës. Sipas kësaj zyre prona mund të jetë e fituar nga reforma agrare. “Subjekti me dokumentacionin e paraqitur nuk legjitimohet në kërkesën e tij për njohjen e të drejtës së pronësisë në kuptim të nenit 2 të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004...” dhe për këtë arsye kërkuesi nuk legjitimohet në kërkimin për t’iu njohur pronësia.

3. Mbi ankimin e paditësit Arben Çela, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, me vendimin nr.1154, date 14.11.2007, ka lënë në fuqi vendimin e Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Qarkut Fier.

4. Ndërkohë, paditësi ka nxjerrë nga Arkivi Qendror i Shtetit Tiranë dokumentacionin sipas të cilit trashëgimlënësi në vitin 1942 ka aplikuar për hua bujqësore në “Banca di Napoli” Albania, v.1942, me cilësinë “Bulk pronare”. Për marrjen e kësaj huaje bankare në këto akte janë pasqyruar pronat që janë vënë si mjet sigurimi për të, si dhe disa akte të tjera të pleqësisë të fshatit Plyk për persona të tjerë në të cilat trashëgimlënës i paditësit figuron kufitar.

224

4.1. Për arsye se në dokumentacionin e Arkivit Qendror të Shtetit Tiranë trashëgimlënësi i paditësit figuron me emrat Mete Hasan Çela dhe Mehmet H. Çela paditësi ka ngritur padinë kundër Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Qarkut Fier, me objekt: “Ndryshimin (saktësimin) e emrit në aktet e viteve 1948 të lëshuara nga arkivi i shtetit, libri i instalimeve) nr.1050/1 prot., datë 17.11.2008, si dhe akti i lëshuar nga zyra e Bankës së Napolit, nr.296, viti 1937, nga emrat Mete Hasan Çela dhe Mehmet Hasan Çela, në Ahmet Çela që është emri i tij i saktë”, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.405 (574), datë 21.05.2009, ka vendosur: “1. Korrigjimin e gabimit në dokumentin e nxjerrë nga A.Q.SH. Tiranë, “Kërkesa për hua bujqësore drejtuar Bankës së Napolit Shqipëri, Seksionit të Kreditit Bujqësor”, bashkëngjitur shkresës nr.12251/2 Prot., datë 06.03.2009, në emrin e babit të kërkuesit, në këtë mënyrë: nga i gabuari “Mehmet Hasan Çela” në të saktin “Ahmet Hasan Çela”. 2. Korrigjimin e gabimit në dokumentin e nxjerrë nga A.SH.V. Fier, “Libri i Instalimit të Tokave”, Lagja “Derexhik Lushnjë”, bashkëngjitur shkresës nr.1050/1 Prot., datë 17.11.2008, në emrin e babait të kërkuesit, në këtë mënyrë: nga i gabuari “Mehmet Hasan Çela” dhe “Mete Hasan Çela”, në të saktin “Ahmet Hasan Çela”. Ky vendim ka marrë formë të prerë i pa ankimuar.

5. Mbi bazën e dokumentacionit të sipërcituar paditësi Arben Çela, ka ngritur padinë që ka për objekt: “Kundërshtim të vendimit nr.331, datë 23.05.2008, i lënë në fuqi me vendimin nr.1154 datë 14.11.2008 të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë”.

6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1399, datë 22.09.2009 ka pranuar padinë, duke njohur të drejtën e pronësisë së “trashëgimtarëve ligjorë të ish-pronarit Ahmet (Mehmet) Hasan Çela, mbi një sipërfaqe toke bujqësore e truall prej 84 dynym, të ndodhur në fshatrat Saravë, Plug e Golem të Rrethit Lushnjë, në Zonën Kadastrale nr.2999, të përbërë nga pesë parcela, e konkretisht”, mbi parcelat: 1) prej 12 dynym ndodhur në “Staneza”, 2) prej 20 dynym ndodhur në “Plepe e Madhe”, 3) prej 12 dynym ndodhur në “Virovë”, 4) prej 20 dynym ndodhur në “Plyk” dhe, 5) prej 20 dynym ndodhur në “Çaire”, gjithsej 84 dynym, me kufizimet përkatëse. Nga këto sipërfaqe u ka kthyer në natyrë parcelat e ndodhura në “Stanez”, “Virovë” e “Çaire”, ndërsa kompensuar për parcelat e ndodhura në “Plyk” dhe “Plepë e Madhe”.

6.1. Në pranimin e padisë gjykata, pasi citon dispozitat e ligjit nr.9235, datë 29.07.2005 i ndryshuar, vendimin gjyqësor të korrigjimit të akteve arkivore në lidhje me emrin e subjektit të shpronësuar, aktin e ekspertimit të kryer nga Marjana Bico dhe sqarimet plotësuese të këtij akti të bëra nga eksperti Gëzim Hazizi, parashtron: “Në pronën me emërtim “Plyk”, e tjetërsuar në tokë truall, janë ndërtuar banesa një e disa kate. Në pronën me emërtim “Stanez”, e llojit tokë arë, ajo posedohet nga fermerë të ndryshëm, por që i kanë në bazë të akteve të tokës në përdorim dhe jo në pronësi. Në pronën me emërtim “Virove”, e cila është tokë arë, e përdorin si ish-pronarë, pas privatizimit të Ndërmarrjeve Bujqësore, trashëgimtarët e ish-pronarit. Në pronën me emërtim “Çaire”, e cila është tokë arë, janë pajisur me akte të tokës në përdorim fermerë të ndryshëm. Në pronën me emërtim “Plepe e madhe”, e cila është tokë arë, ajo posedohet nga Instituti Bujqësor Lushnjë dhe nuk ka vepruar Ligji “Për Tokën”. Mbi këto argumente gjykata ka arritur në konkluzionin “...se pesë parcelat duhet të njihen në pronësi të ish-pronarit, bazuar në provat shkresore të mësipërme të paraqitura nga pala paditëse” nga të cilat parcelat “...me emërtimin popullor “Stanez”, “Virove” dhe “Çaire”, ato duhet t’i kthehen ish-pronarit,...”, ndërsa parcelat me emërtimet “Pluk” dhe “Plepe e Madhe” nuk mund t’i kthehen ish-pronarit, por t’i kompensohen.

7. Me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.311, datë 01.04.2010, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.

225

8. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Ligji i zbatueshëm

9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe Kompensimin e Pronës” i ndryshuar, në të cilat është parashikuar

9.1. Neni 6 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”.




9.4. Neni 28 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të shprehet për të gjitha kërkesat që parashtrohen në padi, pa i kaluar kufijtë e saj, duke realizuar një gjykim të drejtë, të pavarur dhe të paanshëm brenda një afati të arsyeshëm”.



9.6. Neni 2 i ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, i ndryshuar: “Çdo subjekt i shpronësuar ka të drejtë të kërkojë, në përputhje me këtë ligj, të drejtën e pronësisë, në rast se i është hequr sipas akteve ligjore, nënligjore, vendimeve penale të gjykatave ose të marrë me çdo mënyrë tjetër të padrejtë nga shteti nga data 29.11.1944, si dhe kthimin ose kompensimin e pronës.

Fusha e veprimit të këtij ligji shtrihet edhe për pasuritë e paluajtshme të shtetasve shqiptarë, të krijuara përpara datës 7 prill 1939 dhe që janë sekuestruar sipas nenit 14 të ligjit nr.37, datë 13.1.1945 “Ligja e tatimit të jashtëzakonshëm për fitimet e luftës”.9.7. Neni 6 pika 1 i ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, i ndryshuar:

“1. Subjekteve të shpronësuara u njihet e drejta e pronësisë dhe u kthehen pa kufizim pronat e paluajtshme, me përjashtim të tokës bujqësore, e cila kthehet ose kompensohet deri në 100 ha, në rast se subjekti i shpronësuar (trashëgimtarët e tij) nuk kanë përfituar nga zbatimi i ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”.

1/a. Kur subjekti i shpronësuar (trashëgimtarët e tij) kanë përfituar tokë nga zbatimi i ligjit nr.7501, datë 19.7.1991 “Për tokën”, atëherë sipërfaqja që kthehet apo kompensohet, sipas këtij ligji, llogaritet si diferencë ndërmjet pjesës, që do t'i takonte në kushtet e mospërfitimit nga zbatimi i ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”, me sipërfaqen, që secili prej tyre ka përfituar nga zbatimi i këtij ligji…”.


10. Rekursi i paraqitur nga Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cënimin e vendimeve të gjykatave të faktit.

226

11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, vendimeve dhe shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se nga gjykatat e faktit nuk janë respektuar dispozitat e ligjit material dhe atij procedural civil.

12. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi civil ka për qëllim zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose një grup faktesh, por domosdoshmërisht këto të fundit para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen. Në të kundërt, sikundër është rasti konkret, vendimi nuk është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.

13. Në vendimin e gjykatës së shkallës së parë nuk janë sqaruar plotësisht rrethanat ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, të cilat kërkojnë përgjigje edhe nga pretendimet e palëve. Gjykata ka lejuar shkelje të rënda të normave procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit, ajo nuk ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (126), po kështu nuk kanë respektuar kërkesat e pikave 1 dhe 2 të nenit 310/II të Kodit të Procedurës Civile.

14. Faktet dhe rrethanat e përmendura në vendimin e gjykatës për të justifikuar pranimin e padisë nuk kanë vlerën e provave, sepse, lidhur me to, gjykata ka shkelur një sërë dispozitash procedurale që garantojnë një proces të drejtë e të rregullt ligjor. Sipas neneve 10 dhe 11 të Kodit të Procedurës Civile gjykata duhet të mbështesë vendimin e saj mbi faktet dhe provat që janë paraqitur gjatë procesit gjyqësor dhe që janë marrë në formën e parashikuar nga ky Kod dhe që vërtetojnë ose rrëzojnë pretendimet dhe/ose prapësimet e pjesëmarrësve në gjykim. Ndonëse gjykata ka marrë vendim për marrjen e provave, ajo nuk ka përcaktuar për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila palë veçmas, si dhe barrën e provës për secilën pal,ë konform kërkesave të nenit 213 të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me nenin 12 të po këtij Kodi. Ky qëndrim ka çuar dhe në mosadministrimin e praktikës dokumentare të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Qarkut Fier dhe të dokumentacionit të ndodhur pranë organeve të administratës shtetërore, që ka lidhje me çështjen objekt gjykimi.

14.1. Për rrjedhojë, argumentet e gjykatës nuk janë nxjerrë nga prova, të cilat janë lejuar, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të sipërcituara të Kodit të Procedurës Civile. Çdo përfundim, qoftë edhe rezultat i një analize të hollësishme, jashtë provave të çështjes apo të marra në kundërshtim me normat procedurale nuk kanë vlerë për të.

15. Në çështjen në shqyrtim gjykata ka bazuar vendimin e saj në një akt ekspertimi të marrë në kundërshtim me nenin 224/c§3 të Kodit të Procedurës Civile. Konstatohet se akti i ekspertimit është kryer nga ekspertja Mariana Bico, e cila pasi ka lexuar atë në seancë gjyqësore ka dhënë dorëheqjen për arsye të parashikuara në nenin 72/5 të Kodit të Procedurës Civile. Gjykata, ndonëse ka evidentuar se akti i ekspertimit kishte të meta dhe ishte i paqartë, në vend që të urdhëronte kryerjen e një akti të ri ekspertimi, ka thirrur ekspertin Gëzim Hazizi, të cilit i është kërkuar dhënia e sqarimeve shtesë në lidhje me aktin e ekspertimit të kryer nga ekspertja e mëparshme.

16. Po kështu, gjykata, referuar vetëm konstatimeve të bëra nga eksperti, pa administruar aktet përkatëse shkresore, madje dhe në të kundërtën me sa paraqitet në aktin e ekspertimit për sa i’u përket sipërfaqeve të poseduara nga të tretët në përdorim apo në pronësi, pranon faktin se pjesë të konsiderueshme të sipërfaqes objekt material i këtij gjykimi kanë qenë objekt trajtimi nga Ligji “Për Tokën”, por nga ana tjetër i kthen këto sipërfaqe si të lira palës paditëse. Kjo si në rastin e sipërfaqes ndodhur në parcelën e emërtuar “Stanez”, ku është konstatuar se kjo sipërfaqe prej 12 dynym është ndarë me ligjin për tokën, nga të cilat 9.9 dynym zotërohen nga trashëgimtarët e ish-pronarit, por nuk jepet asnjë përgjigje ligjore në lidhje me diferencën.

227

16.1. Referimi vetëm në atë ç’ka ka konstatuar eksperti dhe më tepër ndryshe nga këto konstatime, pa marrë dhe administruar me cilësinë e provave shkresore aktet që vërtetojnë apo rrëzojnë këto konstatime, përbën qëndrim të gabuar të gjykatës, sepse ajo ngatërron rolin e saj me atë të ekspertëve. Sipas nenit 224/a të Kodit të Procedurës Civile eksperti thirret nga gjykata jo për të zëvendësuar atë në kryerjen e detyrave të saj, por vetëm kur “për konstatimin ose sqarimin e fakteve, që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në gjykim kërkohen njohuri të posaçme në fushat e shkencës, teknikës ose të artit,...”. Nuk është në misionin e ekspertit të marrë dhe të vlerësojë akte shkresore ku palët bazojnë pretendimet e tyre (neni 224/b§3 i K.Pr.Civile), sikurse janë aktet e marrjes së tokës bujqësore në pronësi ose në përdorim të palës paditëse apo të së tretëve.

17. Edhe për aq sa gjatë gjykimit në shkallë të parë është evidentuar se pjesë të konsiderueshme të sipërfaqeve objekt material të këtij gjykimi kanë qenë trajtuar nga Ligji “Për Tokën”, gjykata, qoftë dhe kryesisht në zbatim të nenit 224 të Kodit të Procedurës Civile, duhej të kishte kërkuar zyrtarisht nga organet e administratës shtetërore të dhëna për akte e dokumente që ndodhen pranë tyre dhe që ishin të nevojshme për t’i shqyrtuar në këtë gjykim.

17.1. Në vartësi të përmbajtjes së këtyre dokumenteve, gjykata, nëse do të çmonte se gjykimi duhej të zhvillohej në prani të personave të tretë që kanë interes në çështjen, edhe nëse pala paditëse nuk rregullonte ndërgjyqësinë, bazuar në nenin 193 të Kodit të Procedurës Civile, duhet të thërriste në gjykim personat që posedonin, apo kanë në përdorim a në pronësi sipërfaqe të trajtuar me ligjin për tokën dhe që janë objekt i kërkimit të padisë në shqyrtim. Mosformimi i drejtë i ndërgjyqësisë përbën shkelje të rëndë procedurale (neni 467/d të K.Pr.Civile).

18. I njëjti qëndrim është mbajtur edhe nga gjykata e apelit, e cila, megjithëse ka qenë para shkeljeve të rënda procedurale të lejuara nga gjykata e shkallës së parë, të parashikuara nga neni 467 i Kodit të Procedurës Civile, jo vetëm që nuk i ka evidentuar ato, por nuk iu ka dhënë përgjigje as pretendimeve të parashtruara në ankim, duke mos respektuar kështu kërkesat e kësaj norme procedurale. Për këtë shkak edhe vendimi i kësaj gjykate është i cënueshëm.

19. Në lidhje me zbatimin dhe interpretimin e ligjit material, gjykatat në arsyetimin e vendimeve kanë lejuar kontradiksione që kanë influencuar dhe në zgjidhjen e drejtë e ligjore të çështjes.

19.1. Së pari, gjykatat nuk kanë dhënë përgjigje ligjore e të argumentuar rreth faktit të origjinës së pronës të pretenduar nga pala paditëse dhe të prapësuar nga pala e paditur, nëse aktet e paraqitura nga pala paditëse përbëjnë ose jo titull pronësie, shkak ligjor në kuptim të dispozitave të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, i ndryshuar.

19.2. Së dyti, gjykatat nuk kanë dhënë argumente ligjore në lidhje me faktin se sipërfaqet e kthyera trashëgimtarëve të ish-pronarit janë ose jo të lira në kuptim të ligjit të sipërcituar.

19.3. Ndonëse gjykatat pranojnë se pala paditëse ka përfituar në zbatim të Ligjit “Për Tokën” pjesë nga sipërfaqja objekt material i këtij gjykimi, ato anashkalojnë rregullimin e bërë në nenin 6/1 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, i ndryshuar. Gjykatat nuk janë shprehur nëse për rastin gjejnë ose jo zbatim kërkesat e kësaj dispozite dhe sa është sipërfaqja që për rastin konkret llogaritet si diferencë ndërmjet pjesës, që do t’i takonte subjektit të shpronësuar në kushtet e mos përfitimit nga zbatimi i Ligjit “Për Tokën”, me sipërfaqen, që secili prej trashëgimtarëve të tij ka përfituar nga zbatimi i këtij ligji.

19.4. Mos argumentimi i problemeve të mësipërme ka bërë që gjykatat a priori dhe pa asnjë arsyetim kanë pranuar padinë, duke njohur jo vetëm të drejtën e pronësisë mbi 84 dynym në favor të palës paditëse, por ka kthyer dhe sipërfaqe të diskutueshme që eventualisht mund të jenë në posedim, përdorim apo në pronësi të së tretëve, të pa thirrur në gjykim.

228

20. Për sa më sipër dhe në rrethanat kur shkeljet e ligjit të lejuara nga gjykatat e faktit nuk ka mundësi ligjore të zgjidhen nga gjykata e apelit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se duhet të prishen vendimet e të dy gjykatave dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier.

21. Në rishqyrtim, gjykata, për t’ju dhënë përgjigje këtyre problemeve, në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” të zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).

21.1. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).

21.2. Më tej, gjykata, në zbatim të neneve 223 dhe 224 të Kodit të Procedurës Civile, duhet “të kërkojë zyrtarisht nga organet e administratës shtetërore të dhëna me shkrim për akte dhe dokumente që ndodhen pranë tyre dhe që janë të nevojshme të shqyrtohen në këtë proces gjyqësor”. Ky dokumentacion t’u vihet në dispozicion ekspertëve, të cilët në aplikim të metodave shkencore, do të kenë të gjitha mundësitë të planvendosin në terren pronat objekt material i këtij gjykimi.

21.3. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjet konkrete është e nevojshme kryerja e një akt ekspertimi të ri, me grup ekspertësh, për zgjidhjen e problemeve teknike që lidhen me pretendimet e ngritura nga palët, veçanërisht pretendimet e parashtruara nga pala e paditur, saktësia e të cilave nuk është verifikuar e për rrjedhojë ka ndikuar në zgjidhjen e çështjes.

21.4. Gjykata, në analizë dhe në vlerësim të kritereve teknike, të dhëna nga specialistë përkatës, me tërësinë e provave në raport me kuptimin dhe qëllimin e ligjit të zbatueshëm për rastin konkret duhet të evidentojë sipërfaqet konkrete, kufizimet e tyre, nëse ato posedohen apo jo nga të tretët dhe sipas vlerësimit të situatës juridike, shkakut ligjor mbi të cilin ekziston posedimi gjykata, bazuar në nenin 193 të Kodit të Procedurës Civile, të thërrasë në gjykim personat që mund të cënohen nga ky gjykim. Gjykata duhet të konfirmojë zyrtarisht këtë fakt të pretenduar dhe në zbatim të dispozitave të Kodit Procedural Civil të zgjidhë situatën e personave të tretë.

22. Në rigjykim, gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë zbatimin e parimit të kontradiktorialitetit, duke realizuar një gjykim të drejtë, në përfundim të së cilit të çmojë provat në respektim të kritereve materiale e procedurale që përmbajnë dispozitat ligjore e që lidhen me mosmarrëveshjen në gjykim, sipas bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre.

23. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin gjatë rigjykimit do ta lejojnë gjykatën, që në përputhje me kërkesat e ligjit procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.

229

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/ç të Kodit të Procedurës

Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.311, datë 01.04.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të

vendimit nr.1399, datë 22.09.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 24.11.2011

230






PADITËSE: “K.E.SH.” SHA, ZONA ELEKTRIKE ELBASAN, në mungesë

E PADITUR: SHOQËRIA “AGED” SH.P.K., në mungesëPERSON I TRETË: BASHKIA ELBASAN, në mungesë

“ALBTELEKOM” SHA, DEGA ELBASAN, në mungesë

SHOQËRIA “ELBER” SHPK, ELBASAN, në mungesë

OBJEKTI:Shpërblim dëmi në vlerën 270.676 lekë

Baza Ligjore: Nenet 608 dhe 609 të K.Civil

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1248, datë 11.09.2006, ka vendosur:

Rrëzimin e padisë së paditësit “K.E.SH.” sh.a, Zona e Shpërndarjes Elektrike Elbasan të ngritur kundër firmës “AGED” Sh.p.k, me objekt shpërblim dëmi në vlerën 270.676 lekë si të pabazuar në prova e në ligj.Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.366, datë 11.09.2007, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1248, datë 11.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse, Shoqëria “K.E.SH.” sh.a, Zona e Shpërndarjes Elektrike Elbasan, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë, për këto shkaqe:

- Vendimet e gjykatave janë të pabazuara në ligj.- Pala e paditur ka kryer punime për shtrim dhe asfaltim rruge në favor të Bashkisë dhe

ka dëmtuar kabllin tonë siç provohet nga provat e administruara në proces.- Rrjetin tonë e kemi ndërtuar në përputhje me lejet përkatëse dhe ligjin.

231



1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se midis Bashkisë Elbasan dhe Shoqërisë “Aged” Sh.p.k. është lidhur kontrata e datës 18.05.2005, që ka patur për objekt kryerjen e punimeve për sistemimin dhe asfaltimin e Rrugës “Brigada e 2 Sulmuese”.

2. Pala paditëse, “K.E.SH.” sh.a. Zona Elektrike Elbasan, sipas lejes së ndërtimit, ka shtrirë rrjetin elektrik nëntokësor, kabëll 20 Kv në pjesën që lidh Institutin 1 me Instituin 2.

3. Pala paditëse “K.E.SH.” sh.a, Zona Elektrike Elbasan, me pretendimin se pala e paditur, Shoqëria “Aged” Sh.p.k., gjatë punimeve të kryera ka gërmuar nëntokën duke i shkaktuar dëmtime të kabllit elektrik, bazuar në nenin 608 e vijues të Kodit Civil, me padi ka kërkuar shpërblimin e dëmit të shkaktuar në vlerën 270.767 lekë.

4. Nëpërmjet prapësimeve pala e paditur ka parashtruar se nuk ka gërmuar deri në thellësinë ku ndodhet kablli i palës paditëse dhe se në të njëjtën kohë punime janë kryer edhe nga “Albtelekom” sh.a. dhe Shoqëria “Elber” Sh.p.k. për shoqërinë e ujësjellës kanalizimeve. Këto subjekte janë thirrur në gjykim si palë të treta.

5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1248, datë 11.09.2006, ka vendosur rrëzimin e padisë.

5.1. Në rrëzimin e padisë gjykata, pasi ka urdhëruar dhe kryerjen e aktit të ekspertimit, arsyeton: “Pala paditëse nuk paraqiti asnjë provë që të bindte gjykatën se mjeti me të cilin është shkaktuar dëmi (eskavatori) ishte në pronësi të të paditurit apo punonte për llogari të tij... Punimet e firmës AGED nuk kanë shkuar tej thellësisë 50-60 cm dhe në pika të veçanta 70-90 cm, pra më lart se thellësia ku është vendosur kablli 20 kv... Pjesa e kabllit të dëmtuar sipas detajeve të projektit duhej të ishte vendosur brenda në tuba betoni d=300 mm e tuba P.V.C. të vendosura mbi një shtresë betoni të armuar 10 cm, detaj i cili nuk është zbatuar në shtrirjen e kabllit 20 kv... Në këto kushte, edhe nëse gjatë punimeve të ndonjë prej subjekteve pjesëmarrës në gjykim do t’i shkaktohej dëm këtij kablli, ky dëmtim do të konsiderohej pa faj të tij, pasi rezulton se shtrirja e këtij kablli në këtë sektor nuk është bërë sipas projektit dhe kushteve teknike”.

6. Mbi ankimin e palës paditëse, me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.366, datë 11.09.2007, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.

7. Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Ligji i zbatueshëm

8. Dispozitat e Kodit Civil dhe ato të Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

8.1. Neni 608 i K.Civil: “Personi që, në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton tjetrit një dëm në personin ose në pasurinë e tij, detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar.

Personi që ka shkaktuar dëmin nuk përgjigjet kur provon se nuk ka faj. Dëmi quhet i paligjshëm kur është rrjedhim i shkeljes ose i cënimit të interesave dhe i të drejtave të tjetrit, që mbrohen nga rendi juridik ose nga zakonet e mira”.

8.2. Neni 609 i K.Civil: “Dëmi duhet të jetë rrjedhim i drejtpërdrejtë dhe i menjëhershëm i veprimit ose mosveprimit të personit.

232

Mospengimi i një ngjarjeje nga personi që ka detyrimin ligjor për ta mënjanuar, e ngarkon atë me përgjegjësi për dëmin e shkaktuar”.

8.3. Neni 12 i K.Pr.Civile: “Pala që pretendon një të drejtë ka detyrimin që, në përputhje me ligjin, të provojë faktet mbi të cilët bazon pretendimin e saj”.

8.4. Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët. Megjithatë, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të padisë pa kërkesën e palës”.




9. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse “K.E.SH.” sh.a., Zona Elektrike Elbasan nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cënimin e vendimeve të gjykatave të faktit.

10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin se vendimi nr.366, datë 11.09.2007 i Gjykatës së Apelit Durrës, me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.1248, datë 11.09.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, është rrjedhojë e respektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.

11. Vendimet e gjykatave janë mbështetur në dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe në argumenta të nxjerra nga provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit të Procedurës Civile.

12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose një grup faktesh të cilët jo vetëm që duhet të vërtetohen, por domosdoshmërisht duhet të përbëjnë cënim të së drejtës të paditësit dhe t’i përshtaten marrëdhënies juridike në gjykim. Padia e ngritur nga paditësi jo vetëm duhet të jetë e mbështetur në dispozita ligjore, që i njohin atij të drejtën e pretenduar, por nga ana tjetër, personi i thirrur si i paditur duhet të jetë ai që duhet të përgjigjet për cënimin e së drejtës së paditësit. Në të kundërt, sikundër është rasti konkret, padia rrëzohet.

13. Ky kolegj, pa i hyrë analizës dhe vlerësimit të provave, por për të evidentuar mungesën e shkaqeve ligjore në kuptim të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, referuar pretendimeve në rekurs parashtron se: (i) nga aktet proceduriale të gjykimit të zhvilluar konstatohet se palëve, sikurse dhe paditësit, i’u është dhënë mundësia të paraqesin prova, të njihen me provat e palës kundërshtare; ato kanë debatuar rreth provave, përfshi dhe aktin e ekspertimit, duke shprehur opinionin dhe qëndrimin e tyre, pa u vënë në kushte pabarazie dhe pa u mohuar ndonjë e drejtë që lidhet me cënimin e së drejtës për t’u dëgjuar dhe mbrojtur; (ii) gjykata, në respektim të ligjit, ka marrë në analizë juridike tërësinë e provave, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në shqyrtim dhe pa u lidhur me përcaktimin që kanë bërë palët, ka zgjidhur atë (mosmarrëveshjen) në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi.

14. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, nga përmbajtja e vendimit të gjykatës së apelit si dhe nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore nga ky kolegj, rezulton se gjykata e apelit, konform neneve 10, 12, 20, 29, 126 dhe 310/II të Kodit të Procedurës Civile, ka

233

analizuar në tërësi provat shkresore të cilat e kanë çuar në arritjen e konkluzionit se padia e palës paditëse “K.E.SH.” sh.a., Zona Elektrike Elbasan nuk është e mbështetur në prova dhe në ligj.

15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në rregullimet e bëra në Krerët I-III, Titullin e Katërt, Pjesa e Katërt të Kodit Civil (ratio legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio iuris). Në nenet 608-647, krahas parimeve të përgjithshme të përgjegjësisë civile nga shkaktimi i dëmit (dëmi jashtë kontraktor), inter alia, janë përcaktuar në mënyrë jo shteruese dhe llojet e tij.

15.1. Nga përmbajtja e dispozitave të mësipërme del se për të lindur detyrimi nga shkaktimi i dëmit jashtëkontraktor duhet të konkurojnë këto kushte: (i) ekzistenca e dëmit; (ii) paligjshmëria e veprimit ose mosveprimit; (iii) lidhja shkakësore midis veprimit ose mosveprimit dhe dëmit të ardhur dhe, (iv) fajësia e personit që ka shkaktuar dëmin. Mungesa, qoftë e njërit nga këto kushte, bën që të mos lindë detyrimi nga shkaktimi i dëmit, me përjashtime të rralla kur lindin këto detyrime edhe në mungesën e elementit faj si në rastin e përgjegjësisë për dëmin e shkaktuar nga një veprimtari që është e lidhur me një burim rreziku të shtuar.

15.2. Në paditë që kanë për objekt detyrimin për shpërblimin e dëmit jashtë kontraktor paditësi ka barrën e provës të vërtetojë dëmin që i është shkaktuar nga veprimet ose mosveprimet e paligjshme të të paditurit, veprimet konkrete të paligjshme të kryera nga i padituri dhe se pikërisht dëmi që i është shkaktuar është rrjedhim i drejtpërdrejtë dhe i menjëhershëm i veprimit ose mosveprimit të të paditurit.

15.3. Faji në të drejtën civile prezumohet, i dëmtuari (paditësi) nuk ka barrën e provës të vërtetojë fajësinë e shkaktuesit të dëmit (të paditurit). Sipas nenit 608§2 të Kodit Civil personi që ka shkaktuar dëmin nuk përgjigjet kur provon se nuk ka faj, me përjashtim të rasteve kur përgjegjësia civile lind dhe pa faj.

16. Duke i’u kthyer rastit konkret, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se ka rezultuar i vërtetuar fakti se palës paditëse i është shkaktuar dëm në rrjetin kabllor nëntokësor. Por, nga ana tjetër, nuk ka rezultuar e vërtetuar që ky dëm është rrjedhojë e veprimeve të palës së paditur dhe njëkohësisht nuk është vërtetuar as lidhja shkakësore midis veprimeve të palës paditëse dhe pasojës së ardhur, dëmtimi i kabllit nëntokësor i rrjetit elektrik i palës paditëse.

16. Gjithashtu rezulton se nuk ndodhemi përpara rasteve të përgjegjësisë pa faj, sikurse është rasti i përgjegjësisë nga ushtrimi i një veprimtarie të rrezikshme.

17. Në këtë situatë, kur gjatë gjykimit nuk është vërtetuar se dëmi që i është shkaktuar palës paditëse të jetë rrjedhojë e veprimeve të palës së paditur, pra mungon lidhja shkakësore, gjykatat me të drejtë kanë rrëzuar padinë.

18. Po kështu pala paditëse nuk ka mundur të vërtetojë që dëmi t’i jetë shkaktuar nga personat e tretë të thirrur në gjykim. Fakte këto të pranuara nga të dy gjykatat.

19. Për arsyet e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.366, datë 11.09.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës, duhet të lihet në fuqi.


Civile,


Tiranë, më 24.11.2011

234






PADITËS: VASIL DIMITROVSKI, në mungesëE PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE KORÇË, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:Anullimin e vendimit nr.125, datë 11.01.2006 të DRSSH Korçë,

detyrimin e palës së paditur për të caktuar pension të parakohshëm në bazë të ligjit 8521, datë 30.07.1999, neni 6,

si dhe ligji 9210 datë 23.03.2004 neni 49; Detyrimin e palës së paditur të paguajë diferencën e pensionit

që rezulton nga moszbatimi i ligjeve të sipërpërmendura.Baza Ligjore: Ligji nr.7703, datë 19.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore në RSH”, neni 86,

ligji nr.8521, datë 30.07.1999, neni 6, ligji nr.9210, datë 23.03.3004, nenet 35 e 49.

Gjykata e Shkallës së Parë Korçë me vendimin nr.1378, datë 04.06.2007 ka vendosur: Pranimin e kërkesë padisë. Anullimin e vendimit nr.125, datë 11.01.2006 të DRSSH Korçë, duke u detyruar pala e paditur t’i lidhë paditësit Vasil Dimitrovski pensionin e parakohshëm në masën 21.708 lekë + shtesat eventuale të parashikuara me aktet nënligjore të dala pas datës 25.11.2005. Detyrimin e palës së paditur t’i kthejë paditësit diferencat midis pensionit të llogaritur sipas pikës 1 të dispozitivit të vendimit dhe shumës së përfituar në fakt prej tij (15.700+shtesat eventuale) prej datës 25.11.2005 deri në ditën e ekzekutimit të këtij vendimi.

Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.314, datë 09.10.2007 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.1378, datë 04.06.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë.

Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs pala e paditur, DRSSH Korçë, duke pretenduar se:

235

- Vendimi i gjykatës është marrë duke keqinterpretuar ligjin nr.8521, datë 30.07.1999 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, nenin 6 të tij. Pensioni i parakohshëm (pra shuma e dy pjesëve dhe jo vetëm njëra prej tyre) kufizohet nga një shumë absolute.

- Edhe në ligje të tjera me të njëjtin objekt në vazhdimësi, pensioni i parakohshëm kufizohet nga një shumë absolute. Nga interpretimi funksional dhe sistematik i ligjit del qartë se qëllimi i ligjvënësit është të vendosë kufizimin mbi të dyja pjesët mbi të cilat bëhet llogaritja e përfitimit.

- Gjykata e apelit nuk ka marrë parasysh ankimin e DRSSH Korçë, se gjykata e rrethit edhe pse ka pranuar kundër ligjit padinë, ka gabuar në pikën 2 të dispozitivit pasi ligji 8087, datë 13.06.1996 i ndryshuar me ligjin nr.8521, datë 30.07.1999, ku janë mbështetur gjykatat është shfuqizuar me nenin 33 të ligjit nr.9418, datë 20.05.2005 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i cili ka hyrë në fuqi në 01.01.2006.

- Vendimi i gjykatës së apelit është i paarsyetuar.-


V Ë R E NVendimi nr.314, datë 09.10.2007 i Gjykatës së Apelit Korçë është i bazuar në ligj,

prandaj duhet të lihet në fuqi.Rezulton se paditësi ka punuar si ushtarak (oficer) për periudhën shtator 1981 deri në

maj 2001. Më pas, në kuadrin e reformës në ushtri ka dalë në rezervë dhe është trajtuar me pagë kalimtare për 2 vjet. Në datën 29.11.2005, mbështetur në ligjin 8521, datë 30.07.1999 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakeve të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, paditësi ka përfituar pension të parakohshëm në masën 15.700 lekë në muaj, në bazë të vendimit nr.125, datë 11.01.2006 të DRSSH Korçë.

Paditësi, duke mos qenë dakord me vendimin e përfitimit, në mbështetje të nenit 86 të ligjit nr.7703, datë 19.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në RSH”, e ka goditur atë në rrugë administrative fillimisht pranë Komisionit Rajonal të Ankimit pranë DRSSH Korçë dhe pastaj pranë Komisionit Qendror të Ankimit pranë Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë. Të dy organet e mësipërme, pasi kanë shqyrtuar ankimin e paditësit, përkatësisht me vendimet nr.08, datë 17.01.2007 dhe nr.51, datë 30.03.2007, kanë vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.125, datë 11.01.2006.

Në këto rrethana, paditësi i është drejtuar me padinë me objekt shqyrtimi Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë.

Gjykata e Shkallës së Parë Korçë me vendimin nr.1378, datë 04.06.2007, ka pranuar padinë, duke anulluar vendimin nr.125, datë 11.01.2006 të DRSSH Korçë, dhe duke u detyruar pala e paditur t’i lidhë paditësit Vasil Dimitrovski pensionin e parakohshëm në masën 21.708 lekë + shtesat eventuale të parashikuara me aktet nënligjore të dala pas datës 25.11.2005; si dhe detyrimin e palës së paditur t’i kthejë paditësit diferencat midis pensionit të llogaritur sipas pikës 1 të diapozitivit të vendimit dhe shumës së përfituar në fakt prej tij (15.700+shtesat eventuale) prej datës 25.11.2005 deri në ditën e ekzekutimit të këtij vendimi.

Vendimi i mësipërm është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Korçë me vendimin e saj nr.314, datë 09.10.2007.

236

Ky Kolegj, në të kundërt me çfarë pretendohet në rekursin e paraqitur, e vlerëson të drejtë dhe të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit Korçë.

Në momentin që paditësit i ka lindur e drejta për pension më datën 29.11.2005 ka qenë në fuqi dhe e detyrueshme për t’u zbatuar nga pala e paditur, ndryshimi që i është bërë nenit 11 të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë, të ushtarakëve të Ministrisë së Rendit Publik dhe të Shërbimit Informativ Shtetëror” (të ndryshuar me ligjin nr.8521, datë 30.07.1999) me nenin 49 të ligjit nr.9210, datë 23.03.2004, sipas të cilëve:

Neni 11 i ndryshuar, ligji nr.8521/1999:….Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi do të jetë:a) 50 për qind të pagës referuese mbi të cilën është derdhur kontributi. b) Për çdo vit tjetër të vjetërsisë së shërbimit mbi përcaktimin e mësipërm, masa e

pensionit shtohet me 2 për qind të pagës referuese, por jo më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi.

Neni 49, ligji nr.9210/2004:…shprehja "por jo më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë

vendi" në shkronjën "b" të nenit 11 të ligjit nr.8087, datë 13.3.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë, të ushtarakëve të Ministrisë së Rendit Publik dhe të Shërbimit Informativ Shtetëror", i ndryshuar, ……shfuqizohen.

Pra, kriteri ligjor për llogaritjen e pensionit të paditësit është ai i parashikuar në nenin 11 të ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë, të ushtarakëve të Ministrisë së Rendit Publik dhe të Shërbimit Informativ Shtetëror", të ndryshuar, por pa u kufizuar në mënyrën e llogaritjes në bazë të kufirit tavan të pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi.

Pretendimi se gjykata duhej t’i referohej ligjit nr.9418, datë 20.05.2005 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i cili ka hyrë në fuqi në 01.01.2006 nuk qëndron.

Në nenin 33 të tij parashikohet se, pas hyrjes në fuqi të ligjit nuk do të zbatohen ligji nr.8087, datë 13.3.1996, “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë, të ushtarakëve të Ministrisë së Rendit Publik dhe të Shërbimit Informativ Shtetëror", i ndryshuar, dhe aktet e dala në zbatim të tij, për ushtarakët e Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë, që përfitonin sipas këtij ligji (9418/2005). Pra, ky ligj nuk ka efekte për mosmarrëveshjen objekt gjykimi, që ka lindur para daljes së tij.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.Civile

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.314, datë 09.10.2007 tё Gjykatës së Apelit Korçë.

Tiranё, mё 24.11.2011

237






PADITËS: NAZMI VRANIÇIE PADITUR: BASHKIA PESHKOPIPERSON I TRETË: HAJRI GODO

OBJEKTI I PADISË:Pavlefshmëri e veprimit juridik,

kontratës së shitjes në emër të Hajri GodosBaza Ligjore: Nenet 83, 92/a e 677 të K.C.,

ligji nr.7512, datë 10.08.1991 “Për privatizimin”,neni 10 i ligjit nr.9235, datë 20.07.1995

“Për kthimin dhe kompensimin e pronës”,nenet 1 dhe 2 të Dekretit të presidenti nr.1440, datë 04.04.1996

“Për trajtimin e banesave shtetërore”.

Gjykata e Shkallës së Parë Dibër me vendimin nr.433, datë 24.10.2006, ka vendosur:Rrëzimin e kërkesëpadisë, si të pabazuar në ligj e në prova.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1314, datë 02.11.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.433, datë 24.10.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Dibër.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs paditësi Nazmi Vraniçi, i cili kërkon prishjen e tij për këto shkaqe:

- Kontrata e privatizimit me palë N.K.Banesa Peshkopi dhe Hajri Godo e datës 20.11.1995 është e paligjshme sepse:

- Në kontrata cilësohet si shitës N.K.Banesa, me përfaqësues të caktuar dhe në fund nënshkruhet nga një person tjetër përfaqësues i Entit Kombëtar të Banesave me vulën e këtij institucioni. Kjo kontratë nuk është bërë nga noteri, por vetëm është vërtetuar nga noteri.

238

- Kontrata është lidhur jashtë afatit të caktuar nga Dekreti nr.1440, datë 04.04.1996 “Për trajtimin e banesave shtetërore”. Ambienti i privatizuar nuk ka qenë pronë e N.K.Banesa por kanë qenë zyrat e Këshillit Popullor të lagjes, organ i cili kur objekti është privatizuar nuk ka ekzistuar.


V Ë R E NVendimi nr.1314, datë 02.11.2007, i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim

të gabuar të ligjit, prandaj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Rezulton se paditësi Nazmi Vraniçi ka ngritur një padi kundër Bashkisë Peshkopi, duke thirrur si person të tretë Hajri Godon, nëpërmjet të cilës ka kërkuar konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së privatizimit të një dhome, të ndodhur në katin e parë, shkalla e parë, të Pallatit nr.51 - Peshkopi, të lidhur më datë 20.11.1995 dhe noterizuar me datë 02.05.1996, midis Ndërmarrjes Komunale Banesa dhe personit të tretë Hajri Godo, me pretendimin se, kontrata është bërë në kundërshtim me ligjin, pasi i është shkelur e drejta e parablerjes si ish-pronar mbi truallin e atij pallati ku ndodhet ajo dhomë, dhe se kjo e fundit nuk kishte qenë fond banese në momentin e privatizimit.

Gjykata e Shkallës së Parë Dibër me vendimin nr.433, datë 24.10.2006, ka rrëzuar padinë dhe ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e saj nr.1314, datë 02.11.2007. Sipas gjykatave, paditësi nuk legjitimohej të godiste gjyqësisht veprimin juridik, si dhe padia është parashkruar, pasi është ngritur jashtë afatit 10 vjeçar .

Ky Kolegj vlerëson të gabuar vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë. Në bazë të nenit 32 të K.Pr.Civile, paditësi legjitimohet në ngritjen e padisë së tij për pavlefshmërinë absolute të veprimit juridik, kontratës së shitjes, objekt gjykimi. Si ish-pronar i truallit mbi të cilin është bërë ndërtim nga shteti, ai kishte të drejtën e parablerjes së objekteve shtetërore, të cilat sipas vendimit të K.K.K.P. të administruar në dosje, kanë qenë në administrim të institucioneve të ndryshme shtetërore. Kjo e drejtë parablerjeje, duke qenë ligjore, konsiderohet si e drejtë reale që ndjek sendin.

Po kështu, paditësi në padinë e paraqitur ka pretenduar pavlefshmërinë e veprimit juridik, kontratës së shitjes, si një veprim juridik i lidhur në kundërshtim me ligjin, duke ju referuar nenit 92/a të K.Civil. Pra, duke kërkuar konstatimin e pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik, jemi para një padie të pa parashkrueshme dhe referimi i gjykatës së apelit në nenin 168 të K.Civil, që i përket parashkrimit fitues, është i gabuar.

Sa më sipër, në rishqyrtimin e çështjes, në bazë të nenit 465 të K.Pr.Civile, gjykata e apelit duhet të përsërisë hetimin gjyqësor, duke marrë edhe prova të reja, për të parë nëse dhoma objekt gjykimi ka qenë apo jo në fondin e banesave shtetërore, për t’u privatizuar në bazë ligjit nr.7652, datë 23.12.1992, “Për privatizimin e banesave shtetërore”. Për të arritur në përfundimin nëse qëndrojnë apo jo kërkimet e paraqitura nga paditësi për pavlefshmërinë e veprimit juridik, kontratës së shitjes, objekt gjykimi.

239

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/c tё K.Pr.Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.1314, datë 02.11.2007 tё Gjykatës së Apelit Tiranë dhe

dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranё, mё 24.11.2011

240





mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 24.11.2011, çështjen civile që i përket:

PADITËS: TONIN GJINAJI PADITUR: DEGA E THESARIT TIRANËPALË E TRETË : PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

SHKALLËS SË PARË PËR KRIMET E RËNDA

OBJEKTI:Kompensim për burgim të padrejtë.

Baza Ligjore: Neni 268/3 i K.Pr.Penale, Neni 57 i K.Penal.


Pranimin e padisë. Detyrimin e palës së paditur, Dega e Thesarit Tiranë, të kompensojë paditësin Tonin Gjinaj në shumën 2.075.000 lekë, si vlerë e qëndrimit të tij në paraburgim padrejtësisht 415 ditë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.508, datë 04.05.2006 ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.3526, datë 03.06.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.


Pranimin e padisë së ngritur nga paditësi Tonin Gjinaj.Detyrimin e palës së paditur, Dega e Thesarit Tiranë, t’i paguajë paditësitTonin Gjinaj shumën 2.075.000 lekë si kompensim për burgim të padrejtë.

241

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1328, datë 06.11.2007, ka vendosur: Ndryshimin e vendimit nr.7647, datë 28.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke detyruar të paditurin, Dega e Thesarit Tiranë, t’i paguajë paditësit Tonin Gjinaj shumën prej 1.245.000 lekë, si kompensim për burgim të padrejtë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Tonin Gjinaj, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke pretenduar:

- Avokatura e shtetit, ndonëse bëri ankim ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë, nuk u paraqit fare në gjykimin në apel.

- Ne kërkuam mospranimin e ankimit pasi nuk legjitimohej ankuesi.- Gjykata ka gabuar jo vetëm në zbatim të ligjit material, por edhe në procedurë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; në mungesë të palëve; dhe pasi e

analizoi e diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NSe rekursi i paraqitur nga paditësi Tonin Gjinaj përmban shkaqe nga ato të parashikuara

në nenin 472 të K.Pr.Civile, që bëjnë të cënueshëm vendimin nr.1328, datë 06.11.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë.


1. Paditësi Tonin Gjinaj është ndaluar nga ana e Policisë Gjyqësore mbi bazën e urdhërit të ndalimit të prokurorit pranë Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Shkodër më datë 27.12.2003, pasi dyshohej për kryerjen e veprës penale të rrëmbimit e mbajtjes peng të personit, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 109-25 i K.Penal.

2. Mbi bazën e kërkesës së Prokurorisë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.406, datë 30.12.2003, ka caktuar si masë sigurimi atë të arrestit në burg, për të ndaluarin Tonin Gjinaj.

3. Prokuroria pranë Gjykatës së Krimeve të Rënda Tiranë, në të cilën është dërguar çështja për kompetencë, me vendimin nr.165/3 datë 17.02.2005, pasi arrin në përfundimin se “në veprimet e të pandehurit Tonin Gjinaj nuk rezulton të ketë elemente të ndonjë vepre penale”, pushon akuzën ndaj të pandehurit.

4. Me urdhërin e datës 17.02.2005 të prokurorit të çështjes, është urdhëruar lirimi i menjëhershëm i të ndaluarit Tonin Gjinaj.

5. Paditësi, duke pretenduar se ka qëndruar padrejtësisht në paraburgim nga data 27.12.2003 deri më datë 17.02.2005, pra gjithsej 415 ditë, ka paraqitur padi për të kërkuar kompensim për burgim të padrejtë, kërkime të bazuara në nenin 268/3 të K.Pr.Penale dhe nenit 57 të K.Penal.

6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.7647, datë 28.12.2006, ka pranuar padinë e paditësit Tonin Gjinaj, duke e detyruar palën e paditur Dega e Thesarit Tiranë, t’i paguajë paditësit Tonin Gjinaj shumën 2.075.000 lekë si kompensim për burgim të padrejtë.

7. Gjykata ka arritur në përfundimin për pranimin e padisë së paditësit, duke arsyetuar ndër të tjera: “... kjo detyrë e gjykatës së apelit për t’u referuar nenit 5 të Ligjit 9381, datë 28.04.2005 nuk mund të zbatohet pasi është në kundërshtim me nenin 10 të ligjit “Për kompensimin e burgimit të padrejtë” në zgjidhjen e çështjes gjykata i referohet nenit 57 të

242

K.Penal, ligjit i cili është në fuqi në momentin e ngritjes së padisë dhe vendimit unifikues nr.3, datë 27.03.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë...padia është regjistruar në datë 01.03.2005 ndërsa ligji nr.9381, datë 28.04.2005 ka hyrë në fuqi në datë 14.06.2005....”

8. Pas ankimit të ushtruar nga Avokatura e Shtetit, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1328, datë 06.11.2007, ka vendosur: Ndryshimin e vendimit nr.7647, datë 28.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke detyruar të paditurin Dega e Thesarit Tiranë t’i paguajë paditësit Tonin Gjinaj shumën prej 1.245.000 lekë, si kompensim për burgim të padrejtë.

9. Gjykata e apelit ka arsyetuar ndër të tjera: “... Gjykata e apelit e konsideron të gabuar referimin e gjykatës së faktit në nenin 57 të K.Penal... në aplikim të nenit 5 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005 sipas të cilit një ditë paraburgim vlerësohet me 3.000 lekë, paditësi duhet të kompensohet në masën 1.245.000 lekë.... neni 10 i ligjit nr.9381, datë 28.04.2005 shprehet: “Për të gjitha çështjet që janë në gjykim deri në ditën e hyrjes në fuqi të ligjit do të zbatohen kriteret e deritanishme të rregulluara në praktikën gjyqësore të Gjykatës së Lartë. Kjo dispozitë rregullon fazën tranzitore nga miratimi i ligjit deri në datën e hyrjes në fuqi të tij (rreth 2 muaj), në këtë mënyrë për çështjet që vazhdojnë pas hyrjes në fuqi të ligjit pavarësisht fazës së gjykimit të tyre çmohet se duhet të zbatohet ligji i posaçëm ...”.

10. Paditësi Tonin Gjinaj ka ushtruar rekurs kundër vendimeve të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1328, datë 06.11.2007, me anë të së cilit ka kërkuar prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.


11. Dispozitat e Kodit të Procedurës Penale, të Kodit Penal dhe ato të ligjit nr.9381 datë 28.04.2005 “Për kompensimin e burgimit të padrejtë”, në të cilat përcaktohet:

11.1. Neni 268 i K.Pr.Penale: “1. Ai që është deklaruar i pafajshëm me vendim të formës së prerë ka të drejtën e kompensimit për paraburgimin e vuajtur, me përjashtim të rasteve kur është provuar që vendimi i gabuar ose mos zbulimi në kohën e duhur i faktit të panjohur është shkaktuar tërësisht ose pjesërisht prej tij.

2. E njëjta e drejtë i takon edhe të dënuarit që ka qenë i paraburgosur, kur me vendim të formës së prerë vërtetohet se akti me të cilin është caktuar masa është nxjerrë pa qenë kushtet e parashikuara nga nenet 228 dhe 229.

3. Dispozitat e paragrafëve 1 dhe 2 zbatohen edhe në favor të personit për të cilin është vendosur pushimi i çështjes nga gjykata, ose prokurori.

4. Kur me vendim të gjykatës është vërtetuar se fakti nuk parashikohet nga ligji si vepër penale, për shkak të shfuqizimit të dispozitës përkatëse, e drejta e kompensimit nuk njihet për atë pjesë të paraburgimit të vuajtur para shfuqizimit”.

1.2. Neni 289 i K.Pr.Penale: “1. Kërkesa për kompensim duhet të bëhet, ndryshe nuk pranohet, brenda tre vjetëve nga data në të cilën vendimi i pafajësisë ose i pushimit të çështjes ka marrë formë të prerë.

2. Masa e kompensimit dhe mënyra e llogaritjes, si dhe rastet e kompensimit për arrestin në shtëpi caktohen me ligj të veçantë”.

11.3. Neni 57 i K.Penal: “Koha e paraburgimit llogaritet në dënimin me burgim ose me gjobë,si dhe në detyrimin për kryerjen e një pune në interes publik si më poshtë :

Një ditë paraburgim baras me një ditë e gjysmë burgim.Një ditë paraburgim baras me 5 mijë lekë gjobë.Një ditë paraburgim baras me tetëmbëdhjetë orë pune në interes publik”.

243

11.4. Neni 10 i ligjit nr.9381, datë 28.04.2005: “Për të gjitha çështjet që janë në gjykim deri në ditën e hyrjes në fuqi të këtij ligji do të zbatohen kriteret e deritanishme të rregulluara me praktikën gjyqësore të Gjykatës së Lartë”.

III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson

12. Se vendimi nr.1328, datë 06.11.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në shkelje të ligjit dhe si i tillë duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

13. Shkaqet e parashtruara në rekursin e paditësit Tonin Gjinaj, janë të bazuara në ligj dhe si të tilla e bëjnë të cënueshëm vendimin e gjykatës së apelit.

14. Me të drejtë të dyja gjykatat kanë pranuar se në kushtet e ekzistencës së një vendimi pushimit të çështjes në ngarkim të paditësit (të pandehurit në hetim) Tonin Gjinaj, jemi përpara kushteve të nenit 268/3 të K.Pr.Penale, i cili parashikon të drejtën e kompensimit të personit për të cilin është vendosur pushimi i çështjes nga prokurori.

15. Gjithashtu, gjykatat kanë arritur në përfundimin se për paditësin nuk është provuar ekzistenca e ndonjë prej rrethanave, prania e të cilave sipas ligjit, përjashtonte të drejtën e paditësit për kompensim për burgim të padrejtë.

16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se pretendimi i paditësit në rekurs në lidhje me përllogaritjen e gabuar të kompensimit, për shkak se gjykata e apelit ka bazuar vendimin e saj në ligjin nr.9381, datë 28.04.2005, “Për kompensimin për burgim të padrejtë”, në një kohë kur padia ishte paraqitur përpara hyrjes në fuqi e ligjit të mësipërm, është i bazuar.

17. Ligji nr.9381, datë 28.04.2005 “Për kompensimin për burgim të padrejtë”, i cili ka për qëllim të rregullojë rastet e përfitimit dhe të kompensimit për burgim të padrejtë dhe masën e mënyrën e llogaritjes së tij si dhe procedurat për kërkimin e kompensimit, ka hyrë në fuqi më datë 15.06.2005. Ndërkohë që padia e paditësit është depozituar pranë gjykatës më datë 25.02.2005, pra përpara hyrjes në fuqi të ligjit, fakt i cili është pranuar edhe nga gjykata e apelit në vendimin e saj.

18. Gjykata e apelit ka interpretuar dhe zbatuar në mënyrë të gabuar nenin 10 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005, në të cilin qartësisht është përcaktuar se çështjet e regjistruara përpara hyrjes në fuqi të ligjit do të vazhdonin të gjykoheshin sipas praktikave të atëhershme të Gjykatës së Lartë. Dhe kriteret e deriatëhershme, pra në kohën ë paraqitjes së padisë, ishin zgjidhur duke iu referuar vendimit unifikues nr.3, datë 27.03.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilin është pranuar se masa e kompensimit për një ditë burg do të jetë 5000 lekë, sipas paragrafit të tretë të nenit 57 të K.Penal.

19. Në rrethanat e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjyktës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe duhet të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 485/b të K.Pr.C.,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.1328, datë 06.11.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien n ë


Tiranë, më 24.11.2011

244





në seancën gjyqësore të datës 24.11.2011, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:

PADITËS: XHEVAIRE OSMANII PADITUR: RIFAT OSMANI

OBJEKTI PADISË:Detyrimin e të paditurit të kthejë detyrimin në lekë

për periudhën nga data 01.01.2004 deri më datë 30.08.2005, detyrim që rrjedh nga marrja padrejtësisht nga ana e tij e pagësqë përfiton paditësja si transfertë e bashkëshortes së ushtarakut.

Baza Ligjore: Neni 419 i K.Civil. Ligji nr.9210, datë 03.03.2004 “Për Statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”.

Gjykata e Shkallës së Parë Mat, me vendimin nr.252, datë 12.07.2006, ka vendosur:Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë të paditëses Xhevaire Osmani.Detyrimin e të paditurit Rifat Osmani që t’i paguajë paditëses Xhevaire Osmani pagesën e papunësisë si bashkëshorte e ushtarakut për periudhën 01.08.2004 deri më 30.09.2005 si të marrë padrejtësisht nga i padituri.Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër të objektit të padisë si të pabazuar në ligj e prova.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1040, datë 14.09.2007 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.252, datë 12.07.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Mat.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs Rifat Osmani, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Mat nr.252, datë 12.07.2006, duke parashtruar këto shkaqe:

- Unë e kam bërë kërkesë-padinë për zgjidhje martese në gusht 2005, ndërsa ajo e ka bërë padinë më datë 07.04.2006.

- Jam larguar nga banesa në qershor 2005 dhe në kohën që paditësja pretendon se i kam detyrimin kam qenë k/familjar.

245

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; zhvilloi gjykimin në mungesë të

palëve; dhe pasi e analizoi e diskutoi çështjen në tërësi;

V Ë R E NI. Rrethanat e çështjes

Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore, ka rezultuar se në kohën e ngritjes së padisë paditësja Xhevahire Osmani dhe Rifat Osmani kanë qenë bashkëshortë që nga viti 1993.

I padituri Rifat Osmani është ushtarak i Forcave të Armatosura dhe kryente detyrën pranë Repartit Ushtarak 1800 Burrel deri në datë 31.05.2005 e më pas pranë Qendrës së Rekrutim Mobilizimit Dibër.

Paditësja si bashkëshorte e tij ka përfituar pagesë papunësie si rrjedhojë e ndërrimit të vendbanimit.

Në bazë të ligjit nr.9210 datë 23.03.2004, paditësja ka përfituar pagesë papunësie në masën 12800 lekë. Kjo pagesë papunësie e paditëses derdhej së bashku me pagën e të paditurit.

Ndërmjet palëve, si bashkëshortë ka pasur mosmarrëveshje, që kanë çuar në kërkesën për zgjidhje martese, gjykim i cili nuk kishte përfunduar deri në përfundim të gjykimit të kësaj çështje.

Nga korriku i vitit 2004 e në vazhdim, i padituri është larguar nga banesa bashkëshortore, duke braktisur familjen dhe ka vazhduar të tërheqë së bashku me pagën e tij edhe pagesën e papunësisë së paditëses.

Duke mos i dhënë i padituri pagesën e papunësisë, paditësja, e cila jetonte së bashku me 5 fëmijët e lindur nga martesa me të paditurin, është vënë në vështirësi ekonomike, pasi nuk kishte asnjë të ardhur tjetër dhe nuk ndihmohej nga i padituri..

Në kushtet e mësipërme, paditësja i është drejtuar gjykatës me padi, me të cilën ka kërkuar që i padituri të detyrohet t’i kthejë shumën e tërhequr nga i padituri, që i përket periudhës 01.01.2004 deri më datë 30.10.2005, pasi pas kësaj date e ka tërhequr vetë.

Gjykata e Shkallës së Parë Mat, me vendimin nr.252, datë 12.07.2006 ka vendosur të pranojë pjesërisht padinë e paditëses, duke u detyruar i padituri Rifat Osmani që t’i paguajë paditëses Xhevaire Osmani pagesën e papunësisë si bashkëshorte e ushtarakut për periudhën 01.08.2004 deri më 30.09.2005 si të marrë padrejtësisht nga i padituri.

Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër të objektit të padisë si të pabazuar në ligj e prova.

Gjykata e shkallës së parë në vendimin e saj ka pranuar rrethanat e çështjes si më lart dhe ka arsyetuar se paditëses si bashkëshorte e ushtarakut i takonte pagesa e papunësisë në bazë të nenit 37 të ligjit nr.9210, datë 23.03.2004. Gjithashtu gjykata ka arsyetuar se ka rezultuar e provuar se të paditurit i është paguar edhe pagesa për bashkëshorten dhe paditësja nuk ka përfituar së bashku me fëmijët asnjë të ardhur e në kushtet kur i padituri vazhdon të jetë i martuar me paditësen, por e ka braktisur atë dhe fëmijët, duhet t’ia kthejë shumën e tërhequr paditëses, për periudhën 01.08.2004 deri më 30.09.2005.

Pas ankimit të së paditurit, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1040, datë 14.09.2007 ka lënë në fuqi vendimin nr.252, datë 12.07.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Mat.

Edhe gjykata e apelit ka mbajtur të njëjtën linjë arsyetimi si gjykata e shkallës së parë dhe ka konkluduar se padia e detyrimit të paditëses ishte e bazuar në prova e në ligj.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs i padituri Rifat Osmani, i cili kërkon prishjen e këtij

246

vendimi dhe vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Mat nr.252, datë 12.07.2006, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

II. Vlerësimi i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi ka shqyrtuar aktet, të cilat janë administruar dhe shqyrtuar si prova nga gjykatat e faktit, pretendimet e palëve gjatë gjykimeve dhe pretendimet e të paditurit në rekurs, konkludon se vendimet janë rrjedhojë e zbatimit të ligjit.

Gjykatat kanë analizuar dhe diskutuar në tërësi dhe në mënyrë të plotë provat e paraqitura nga palët dhe e kanë mbështetur vendimin mbi këto prova.

Me të drejtë gjykatat kanë ardhur në konkluzionin se konflikti ndërmjet palëve rrjedh nga një marrëdhënie detyrimi që zgjidhet mbi dispozitat e Kodit Civil.

Pas analizës së plotë të provave, ka rezultuar se palët vazhdonin vërtet të ishin bashkëshortë, por i padituri, edhe pse kishte braktisur familjen, ka vazhduar të tërheqë pagesën e paditëses, pagesë e cila sipas nenit 37 të ligjit nr.9210 datë 23.03.2004 “Për statusin e ushtarakut”, në të cilin përcaktohet: “1. Kur ushtaraku aktiv (oficer, nënoficer, ushtar me pagesë/profesionist) i Forcave të Armatosura, në rastet e emërimit në detyrë jashtë vendbanimit të përhershëm të tij, brenda dhe jashtë vendit, ndërron vendbanimin së bashku me familjen dhe, si rrjedhojë e kësaj, bashkëshorti/bashkëshortja humb vendin e punës, në pamundësi të punësimit në vendbanimin e ri, i jepet pagë papunësie në masën dhe sipas kritereve të përcaktuara me vendim të Këshillit të Ministrave.Paga e papunësisë jepet në emër të bashkëshortes/bashkëshortit.2. Koha e qëndrimit pa punë e bashkëshortes/bashkëshortit të ushtarakut, për një periudhe deri në 7 vjet, njihet si vjetërsi sigurimi, për efekt përfitimi pensioni pleqërie. Kontributi për këtë periudhë përballohet nga Buxheti i Shtetit. Kriteret dhe masa përcaktohen me vendim të Këshillit të Ministrave.Personat të cilët e kanë përfituar këtë të drejtë, sipas nenit 17 të ligjit nr.7496, datë 03.07.1991 "Për statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë", do të vazhdojnë ta përfitojnë këtë pagesë edhe për periudhën e përcaktuar në pikën 2 të këtij neni, por jo më shumë se 15 vjet. 3. Bashkëshortja/bashkëshorti e/i ushtarakut e përfiton pagën e papunësisë edhe për periudhën kur ushtaraku nxirret në rezervë, në lirim ose vdes, por jo më shumë se periudha e përcaktuar në pikën 2 të këtij neni.”, i takonte paditëses dhe duhet të tërhiqej prej saj.

Pra pagesa për paditësen është përfituar nga ligji dhe duke qenë se ai padrejtësisht edhe pse në ligj parashikohet ndryshe është tërhequr nga i padituri.

Gjykata ka pranuar se është provuar se pretendimi i paditëses në padi, është provuar pjesërisht jo për të gjithë periudhën e kërkuar dhe ka pranuar pjesërisht padinë.

Për pretendimet e tjera të së paditurit ato janë të tilla që kanë lidhje me analiza e vlerësim të provave nuk mund të merren parasysh nga ky Kolegj.

Për sa arsyetohet më lart, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe ai i apelit janë të bazuara në ligj dhe si të tillë duhet të lihen në fuqi.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 385/a të K.Pr.Civile,

V E N D O S I Lënien në fuqi të vendimit nr.1040, datë 14.09.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 24.11.2011

247




Besnik Imeraj Kryesues Ardian Nuni AnëtarMajlinda Andrea AnëtareGuxim Zenelaj AnëtarMirela Fana Anëtare

në seancë gjyqësore të datës 24.11.2011, mori në shqyrtim çështjen civile nr.11241-02220-00-2007 i Regjistrit Themeltar, që u përket palëve ndërgjyqëse:

PADITËS: VLADIMIR BAKULIÇ, në mungesë të përfaqësuesit ose prezent pa përfaqësues.

I PADITUR: KESH, SH.A “ZONA E SHPËRNDARJES ELEKTRIKE” FIER, në mungesë.

OBJEKTI:Konstatimi i pavlefshmërisë të zgjidhjes së kontratës së punës

dhe zgjidhjes së pasojave që vijnë prej saj.Baza Ligjore: Neni 141,145, 147 dhe 155/3 i Kodit të Punës.

Gjykata e Shkallës së Parë Fier, me vendimin nr.1872, datë 07.12.2006, ka vendosur:Pranimin e padisë.

Detyrimin e të paditurit Zona e Shpërndarjes Elektrike Fier të dëmshpërblejë paditësin Vladimir Bakuliç me pagën e një viti.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.468, date 07.09.2007 ka vendosur : Ndryshimin e vendimit nr.1872, datë 07.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, duke e gjykuar në fakt dhe rrëzimin e padisë së paditësit Vladimir Bakuliçi, si të pa mbështetur në ligj.

Kundër vendimit nr.468, datë 07.09.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka paraqitur rekurs pala paditëse Vladimir Bakuliç, i cili ka kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, duke paraqitur këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës së apelit është i padrejtë.- Vendimi i gjykatës është i paarsyetuar në përputhje me elementet e kërkuara nga neni

310,465 e vijues të K.Pr.Cvile. - Gjykata e apelit ka gabuar në interpretimin e nenit 153/3 te K.Pr.Civile, pasi nuk kemi

thyerje të disiplinës së punë, kur jemi përpara shkaqeve të rënda shëndetësore .- Pala e paditur nuk ka paraqitur asnjë provë të kundërshtojë dokumentat shëndetësore të

paraqitura nga ana e ime.KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

248

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; në mungesë të përfaqësuesve të palëve ndërgjyqëse; pasi diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NSe vendimi nr.468, datë 07.09.2007 i Gjykatës së Apelit Vlore është rrjedhojë e

zbatimit e interpretimit të gabuar të ligjit dhe për rrjedhojë duhet të prishet.

Rrethanat e çështjes

Gjatë shqyrtimi gjyqësor të zhvilluara në gjykatat me të ulëta, nga vendimet si dhe pretendimet e palëve ka rezultuar se paditësi Vladimir Bakuliçi për periudhën nga data 02.11.2004 deri në datën 02.08.2006 ka punuar pranë palës së paditur, KESH sha “Zona e Shpërndarjes Elektrike”, Fier me detyrën e asistentit teknik.

Me vendimin nr.30, datë 02.08.2006 të palës së paditur, KESH sh.a “Zona e Shpërndarjes Elektrike” Fier, paditësit i janë ndërprerë marrëdhëniet e punës, me motivacionin e thyerjes se disiplinës ne punë dhe mos angazhimit në kryerjen e detyrës.

Paditësi Vladimir Bakuliçi, duke mos qenë dakord me këtë vendim të palës së paditur i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier me kërkesëpadi në datën 01.10.2006, duke kërkuar pavlefshmërinë e aktit të largimit nga puna, dhe zgjidhjen e pasojave të zgjidhjes se marrëdhënieve të punës. Paditësi pretendon se marrëdhënia e punës është zgjidhur në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, duke kërkuar edhe zgjidhjen e pasojave të kësaj zgjidhjeje.

Gjykata e Shkallës së Parë Fier, me vendimin nr.1872, datë 07.12.2006 ka vendosur pranimin e padisë dhe detyrimin e palës së paditur, Zona e Shpërndarjes Elektrike Fier, të dëmshpërblejë paditësin Vladimir Bakuliç me pagën e një viti.

Gjykata ka arritur në konkluzionin se zgjidhja e kontratës së punës së paditësit “... është bërë në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, në kundërshtim me kërkesat e nenit 153/1, 3 të Kodit të Punës, dhe për këtë pala e paditur duhet të dëmshpërbleje paditësin Vladimir Bakuliç me pagën e një viti.

Gjithashtu gjykata arsyeton se njoftimi i paditësit për fillimin e procedurave të zgjidhjes së marrëdhënies së punës dhe procedurave të zgjidhjes së kësaj marrëdhënie, në bazë të kritereve të neneve 143, 144, 145, janë respektuar nga pala e paditur dhe për rrjedhim kjo palë nuk do të ngarkohet me pagimin e dëmshpërblimeve të rrjedhura në mosrespektim të këtyre kritereve”.

Mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.468, datë 07.09.2007 ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.1872, datë 07.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe pasi e ka gjykuar në fakt, ka vendosur rrëzimin e padisë se paditësit Vladimir Bakuliçi, si të pa mbështetur në ligj. Gjykata e Apelit Vlorë ne vendimin e saj arsyeton se: ”Marrëdhënia e punës midis palëve ndërgjyqës është zgjidhur në bazë të kritereve të nenit 153 të Kodit të Punës, për arsye te justifikuara, pasi pirja e kafesë në orarin e punës përbën shkelje të rëndë të disiplinës së punës. Për rrjedhim padia duhet të rrëzohet, pasi me të drejtë pala e paditur e ka larguar paditësin nga puna”. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs pala paditëse Vladimir Bakuliçi, i cili kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, duke parashtruar pretendimet e sipërcituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile dhe për rrjedhim e bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë.

249

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të materialeve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve e prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlore duhet të prishet, si vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjit.

Në nenin 16 të K.Pr.Civile shprehimisht përcaktohet se: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët…”.

Në nenin 29 i K.Pr.Civile ligjvënësi përcakton se: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore. Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.

Në kuptim dhe zbatim të dispozitave të mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka zgjidhur drejtë mosmarrëveshjen objekt gjykimi, ka bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me të.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka arritur në konkluzionin se punëdhënësi ka zgjidhur kontratën e punës me punëmarrësin me efekt të menjëhershëm për shkaqe të pa justifikuara. Mbi këtë konkluzion ka detyruar palën e paditur të dëmshpërblejë paditësin vetëm për zgjidhjen e menjëhershme të marrëdhënies së punës me pagën e një viti pune.

Mbi ankimin e palës së paditur çështja është shqyrtuar nga Gjykata e Apelit Vlorë, e cila ka vendosur ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier dhe duke e gjykuar në fakt ka vendosur rrëzimin e padisë me arsyetimin e saj përkatës.

Ndryshe nga konkluzioni i arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, Gjykata e Apelit Vlorë ka arritur në konkluzionin se zgjidhja e kontratës së punës të paditësit është bërë për shkaqe të justifikuara në kuptim të nenit 153 te K.Civil.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtimin e ligjshmërisë së vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, çmon se kjo gjykate nuk ka respektuar kërkesat e ligjit procedural civil dhe atij material në zgjidhjen e çështjes konkrete kur ka rrëzuar padinë.

Gjithashtu evidentohet se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier është i mbështetur në dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe në argumentet të nxjerra nga provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të K.Pr.Civile.

Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se vërtetimi i shkakut të zgjidhjes së kontratës së punës, nëse ai është ose jo i justifikuar dhe nëse punëdhënësi ka realizuar njoftimet me shkrim për masat disiplinore që ai ka marrë ndaj punëmarrësit janë rrethana e fakte që i përkasin procesit të së provuarit, pra çështje që janë në ekskluzivitetin e gjykatave të faktit.

Në çështjen në shqyrtim Kolegji i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe shkaqeve të rekursit, konstaton se si nga palët dhe nga gjykatat e faktit është vënë në diskutim nëse zgjidhja e kontratës së punës nga ana e punëdhënësit është bërë për shkaqe të justifikuara apo jo, nëse punëmarrësi ka shkelur ose jo detyrimet kontraktuale.

Megjithëse konkluzioni i gjykatës së apelit se punëdhënësi ka provuar ekzistencën e shkaqeve ligjore për ndërprerjen e menjëhershme të kontratës së punës, ky Kolegj vlerëson se gjykata gabon lidhur me interpretimin dhe zbatimin e dispozitës ligjore që duhet të zbatohet për zgjidhjen e mosmarrëveshjes konkrete. Rregullimet e rasteve dhe pasojave të zgjidhjes së kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme janë parashikuar në nenet 153-156 të Kodit të Punës.

250

Ndryshe nga sa pretendohet në vendimin e saj nga Gjykata e Apelit Vlorë, ky Kolegj vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, në analizë juridike të rrethanave të çështjes, ka bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në gjykim, dhe për rrjedhim ka arritur në konkluzion të mungesës së shkakut të justifikuar për zgjidhjen e kontratës së punës së paditësit. Kjo gjykatë me të drejtë arrin ne konkluzionin se nuk ndodhemi përpara rasteve të shkeljes së detyrimeve kontraktuale me faj, sikundër parashikohet në nenin 153/3 të K.Punës.

Ky Kolegj e gjen me vend të sjellë në vëmendje të gjykatës se zgjidhja e menjëhershme e kontratës së punës mund të bëhet vetëm për shkaqe të justifikuara, shkaqe këto të parashikuara në nenin 153 të Kodit të Punës.

Ligjvënësi, në nenin 153 i Kodit të Punës përcakton se: “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si dhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”.

Gjithashtu në nenin 155/3 i K.Punës ligjvënësi detyron gjykatën që: “Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune”.

Në interpretim të dispozitës të nenit 153, ligjvënësi ka përcaktuar se, që punëdhënësi të zgjidhë kontratën e punës në mënyrë të menjëhershme, duhet të ekzistojë njëri prej këtyre dy rasteve: e para, punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë ose e dyta, të ekzistojnë në të njëjtën kohë tre kushtet: punëmarrësi të ketë shkelur detyrimet kontraktuale me faj të lehtë; këto shkelje të jenë në mënyrë të përsëritur dhe punëmarrësit t’i jetë dhënë paralajmërim me shkrim nga punëdhënësi. Mungesa e këtyre rasteve bën që shkaku i zgjidhjes së menjëhershme të kontratës së punës të jetë i pajustifikuar.

Gjithashtu, në interpretim të nenit 155/3 të K.Punës, zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe jo për ndonjë nga shkaqet e parashikuara në nenin 153 të Kodit të Punës, sikundër është rasti në shqyrtim, pas sjellë edhe detyrimin e punëdhënësit që t’i paguajë punëmarrësit një dëmshpërblim që arrin në maksimum sa paga e një viti pune.

Kolegji çmon se për çështjen në shqyrtim, në bazë të argumentit të mësipërm, nuk ka rezultuar i provuar asnjë nga rastet që, në kuptim të nenit 153/3 të K.Punës, të përbëjë shkak të justifikuar për zgjidhjen me efekt të menjëhershëm të kontratës së paditësit. Në këto kushte, ka arsye që punëdhënësi të detyrohet me përgjegjësi për të dëmshpërblyer punëmarrësin.

Ky Kolegj e gjen të mbështetur në ligj edhe arsyetimin tjetër të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier për sa i përket afateve njoftimit dhe procedurave të zgjidhjes së kësaj marrëdhënie të punës. Pala e paditur ka respektuar kriteret e neneve 143/1, 4, pikat 1, 3, 5, 5/1; 144; 145 të Kodit të Punës dhe për këtë arsye me të drejtë kjo gjykatë nuk e ka detyruar palën e paditur me dëmshpërblimin e parashikuara në këto nene.

Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.468, datë 07.09.2007 i Gjykatës se Apelit Vlorë duhet të prishet dhe vendimi nr.1872, datë 07.12.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier duhet të lihet në fuqi.

251

PËR KËTO ARSYE Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 485/b të Kodit të Procedurës

Civile,

V E N D O S I Prishjen e vendimit nr.468, datë 07.09.2007 të Gjykatës të Apelit Vlorë dhe lënien në

fuqi të vendimit nr.1872, datë 07.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.

Tiranë, më 24.11.2011.

252




Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarGuxim Zenelaj Anëtar Majlinda Andrea AnëtareMirela Fana Anëtare


PADITËS: QAZIM BLLACA MYFTAR AHMETAJI PADITUR: K.K.K.P. PRANË PREFEKTURËS SË

QARKUT TIRANË, IBRAHIM BILALI, MYFTAR AHMETAJ, QAZIM BLLACA

NDËRHYRËS KRYESOR: LLAMBI AVALE

OBJEKTI:Anullimin e vendimit nr.706, datë 30/09/1996 të K.K.K.P.,

detyrimin që të na njohë pronarë, kthim sendi.Baza Ligjore: Neni 22 i ligjit nr.7698, datë 15/04/1993,

nenet 165, 296 të K.Civil, nenet 31, 32, 189 të K.Pr.Civile.


Rrëzimin e padisë së paditësave Qazim Bllaca e Myftar Ahmetaj si të pambështetur në ligj e në prova.Pranimin e ndërhyrjes kryesore.Anullimin e vendimit nr.833, datë 14.11.1994 të K.K.K.të Pronave ish pronarëve dhënë në favor të paditësit Qazim Bllaca. Detyrimin e paditësave Qazim Bllaca e Myftar Ahmetaj ta njohin ndërhyrësin kryesor Llambi Avale pronar për sipërfaqen e truallit prej 600 m2.Fshirjen e regjistrimit në Z.R.P.Paluajtshme të kësaj prone në favor të paditësit Qazim Bllaca bërë mbi bazën e këtij vendimi.

Gjykata e Apelit Tiranë, pas rigjykimit të çështjes, me vendimin nr.1529, datë

07.12.2007, ka vendosur:Ndryshimin e vendimit civil nr.1534, datë 21.03.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në këtë mënyrë:

253

Pranimin e padisë,Anullimin e vendimit nr.706 datë 30.09.1996 të K.K.K.Pronave Tiranë.Detyrimin e të paditurit Ibrahim Bilali dhe ndërhyrësit kryesor Llambi Avale të njohin pronarë paditësat, trashëgimtarët ligjorë të Qazim Bllacës e Myftar Ahmetaj, mbi truallin objekt gjykimi kthyer me vendimin nr.833, datë 14.11.1994 të K.K.K.Pronave Tiranë.Rrëzimin e kërkesë padisë së ndërhyrësit kryesor Llambi Avale.

Kundër vendimit nr.1529, datë 07.12.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur

rekurs pala e paditur Ibrahim Bilali, i cili ka kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar:

- Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është tejet i njëanshëm dhe në shkelje të rregullave të zhvillimit të procesit gjyqësor të rregullt.

- Gjykata ka shkelur parimin e disponibilitetit të padisë duke vendosur jo mbi bazën ligjore dhe objektin e padisë. Paditësat kanë kërkuar anullimin e vendimit të K.K.K.Pronave Tiranë mbi bazën e nenit 22 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 dhe nuk kanë kërkuar në objekt konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.706, datë 30.09.1996 të K.K.K.Pronave Tiranë.

- Paditësi Qazim Bllaca, në kundërshtim me përmbajtjen e nenit 165 e 296 të Kodit Civil, ka pretenduar se është pronar i sipërfaqes së tokës, duke qenë ish-pronar që e ka blerë këtë tokë në vitin 1944. Pra baza ligjore e padisë duhej të ishte neni 164 i Kodit Civil dhe jo neni 165 i Kodit Civil.

- Gjykata e ka trajtuar kërkesë padinë si padi mohuese dhe jo për kthimin e sendit, ndonëse ky nen nuk përbën bazën ligjore të padisë. Ajo ka disponuar tej objektit të kërkesë padisë dhe bazës ligjore të saj, duke shkelur parimin e përcaktuar në nenin 6 dhe 28 të Kodit të Procedurës Civile, çka përbën shkelje të rëndë të normave procedurale.

- Gjykata e apelit, në kundërshtim me përmbajtjen e neneve 28 dhe 315 e 316 të Kodit të Procedurës Civile, nuk shprehet për legjitimimin e ndërhyrësit kryesor, edhe pse me vendimin e ndërmjetëm datë 14.06.2007 është shprehur se do të vendosi me vendimin përfundimtar.

- Nga ana jonë janë paraqitur prova shkresore dhe ekspertët kanë konfirmuar se prona e kthyer paditësit Qazim Bllaci nuk është kthyer në vendin e origjinës së pronës që ka ekzistuar në vitin 1944.

- Konkluzioni i gjykatës së apelit se prona e kthyer paditësit Qazim Bllaci përputhet me origjinën e saj, çka rezulton edhe nga plani rregullues i qytetit të Tiranës, është i gabuar dhe në kundërshtim me provat shkresore të administruara në dosje. Plani Rregullues i Tiranës nuk është administruar në dosjen gjyqësore si provë.

- Plani rregullues i një qyteti nuk mund të tregojë pronarët e trojeve dhe pasuritë e tyre, por rrugët dhe objektet e qytetit.

- Konkluzionet e gjykatës vijnë në kundërshtim edhe me provat që tregojnë pronën e paditësit Qazim Bllaci në vititn 1944, me përmbajtjen e kontratës së shitblerjes dhe të fletës së regjistrit hipotekor ku është transkriptuar prona e paditësit. Origjina dhe shënimet e bëra në regjistrin hipotekor për parcelat 671, 672 dhe 673 të vitit 1929, kanë të regjistruar edhe emrat e familjeve të pronarëve të mëparshëm të saj Karapici dhe Korça, sipërfaqet e tokës për secilin prej tyre, si dhe shumën e paguar. Bashkëlidhur janë edhe hartat e pasurive të shpronësimit të familjes Korça dhe Karapici, të cilat tregojnë vendndodhjen e tokës prej 35574 m2, pjesë e së cilës është trualli i paditësit Qazim Bllaci.

254

- Konkluzionet e gjykatës janë në kundërshtim me aktin e ekspertimit dhe konkluzionet e ekspertëve si dhe shpjegimet e tyre në seancë gjyqësore. Në asnjë paragraf të aktit të ekspertimit nuk është cilësuar apo konkluduar se vendndodhja e pronës së paditësave është në vendin ku e ka kthyer KKKPronave por e kundërta e saj. Vendndodhja e pronës nuk përcaktohet nga madhësia e saj dhe numri i parcelës por nga kufizimet, numrat e pasurisë (që janë dy të hartës dhe regjistrit hipotekor) dhe harta shoqëruese e shitjes së pronës.

- Gjykata në kundërshtim me përmbajtjen e neneve 29 dhe 309 të Kodit të Procedurës Civile, ka mbështetur vendimin në kundërshtim me përmbajtjen e shpjegimeve të ekspertëve dhe përmbajtjen e provave shkresore.

- Pala paditëse për të fshehur të vërtetën e vendndodhjes së pronës, nuk ka pretenduar asnjëherë se origjina e pronës është e njëjtë me vendin ku është kthyer.

- Gjykata e apelit nuk ka dhënë asnjë përgjigje të hollësishme pretendimeve tona lidhur me legjitimimin e ndërhyrësit kryesor, vendndodhjen e pronës së paditësave larg pronës së të paditurit Ibrahim Bilali.

- Prona e kthyer të paditurit Ibrahim Bilali, e ka origjinën në ish-tokën e Angjeli Nishkut, me sip.28476 m2, e shpronësuar në vitin 1935.

- Gjykata e apelit, në kundërshtim me vendimin e saj të marrë në datat 10.07.2007 dhe 17.07.2007 për të mbyllur hetimin gjyqësor dhe tërhequr për vendim, ka riçelur hetimin gjyqësor pa vullnetin e palëve në proces, me arsyetimin për të pyetur ekspertët. Edhe pas ripyetjes, ekspertët kanë dhënë të njëjtin konkluzion si më parë në aktin e ekspertimit.

- Gjykata e apelit në kundërshtim me përmbajtjen e neneve 19 dhe 20 të Kodit të Procedurës Civile, ka pranuar prova të reja nga pala paditëse dhe nuk na i ka bërë të njohura ne si palë e paditur në këto rrethana, na është mohuar e drejta e mbrojtjes.

- Gjykata ka refuzuar pa asnjë shkak kërkesën tonë për të pranuar prova të reja, të cilat kontestonin përmbajtjen e provave të palës paditëse dhe kishin rëndësi themelore për zgjidhjen e çështjes.

- Nga ana jonë është paraqitur si provë shumë e rëndësishme vendimi nr.128 akti, datë 01.04.2003 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është urdhëruar ZRPP Tiranë të mos kryejë asnjë veprim regjistrimi për kalimin e pronësisë së godinës të “Alsion” sh.p.k që i përket pallatit në tokën objekt gjykimi. Gjithashtu, nuk u pranuan harta të vitit 1944, 1953 dhe 1958, të cilat tregonin se në truallin objekt konflikti nuk kishte as parcelë dhe as rrugë.

- Gjatë gjykimit të çështjes, dhe në vendimin e saj gjykata ka gabuar rëndë proceduralisht pasi në kundërshtim me përmbajtjen e nenit 97 të Kodit të Procedurës Civile, ka lejuar si përfaqësues në gjykim të palës paditëse avokatin Eno Bushi, në një kohë që ky avokat nuk ka pasur asnjë lloj tagri përfaqësimi.

- Gjykata gabon rëndë kur shprehet se në vendimin gjyqësor për njohjen e faktit juridik, gjykimi i çështjes është bërë pa palë kundërshtare. Gjykata ka fshehur faktin se përfaqësues i pronës shtetërore në atë gjykim ka qenë Bashkia Tiranë. Ky vendim gjyqësor për njohje fakti, nuk është akti i vetëm për origjinën e pronës por një nga aktet e paraqitura në K.K.K.Pronave Tiranë, i cili është shprehur me vendimin nr.706, vitit 1996.

- Gjykata gabon rëndë edhe lidhur me faktin se vendimi nr.706, viti 1996 i K.K.K.Pronave Tiranë është i pabazuar pasi bazohet mbi një akt që bën fjalë për shtetëzimin e druve frutorë si dhe të sipërfaqes prej 1232 dy tokë mbjellë me jonxhë. Duke cituar vendimin e Komitetit Ekzekutiv të K.P. Tiranë lidhur me shpronësimin, rezulton se janë shpronësuar pronarët e tokave dhe jo qytetarët.

255

Ndërhyrësi kryesor Llambi Avale, duke kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar të njëjtat shkaqe si i padituri Ibrahim Bilali.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi palët; dhe pasi e analizoi e

diskutoi çështjen në tërësi;

V Ë R E NSe shkaqet e ngritura në rekursin e palës së paditur Ibrahim Bilali dhe ndërhyrësit

kryesor Llambi Avale, përmbajnë shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat justifikojnë prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1529, datë 07.12.2007.


1. Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore ka rezultuar se paditësi Qazim Bllaca me kontratën e shitjes nr.27224 rep., 13422 kol., datë 03.07.1944 ka blerë nga shteti një sipërfaqe trualli prej 1110.25 m2, e cila, sipas kontratës së shitjes nr.1259, datë 3 Korrik 1944 ndodhet në Tiranën e Re, parcelë trualli me nr.664.

2. Kjo pasuri, e cila, po sipas kontratës së shitjes, i është shitur paditësit në bazë të autorizimit nr.2159/4, datë 27.06.1944 në zbatim të vendimit nr.27, datë 18.11.1941 të Komisionit të Posaçëm për instalimin e nëpunësve në Tiranën e Re, është veçuar nga grumbulli i tokave shtetërore të regjistruar në Hipotekë me nr.671/462, 672/463, 673/464, datë 31.03.1929. Qazim Bllaca e ka regjistruar truallin e mësipërm në hipotekë me nr.Regj. Hip. 500, datë 10.07.1944.

3. Me vendimin nr.95, datë 22.04.1947 të ish Komitetit Ekzekutiv të Prefekturës Tiranë kjo pronë i është konfiskuar paditësit dhe prona ka kaluar në favor të shtetit sipas regjistrimit hipotekor nr.118, datë 13.05.1947.

4. Pas daljes së ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, paditësi i është drejtuar palës së paditur për njohjen dhe kthimin e pronës, e cila me vendimin nr.833, datë 14.11.1994 ka vendosur njohjen e pronësisë së paditësit mbi një sipërfaqe trualli prej 1110.25 m2 duke i kthyer sipërfaqe të lirë 600 m2.

5. Prona e kthyer ndodhet në Tiranën e Re, Rruga “Sami Frashëri” dhe kufizohet në veri me parcelën 665 (Selim Damani), në lindje me rrugë në projekt, në jug me rrugë në projekt dhe në perëndim me parcelën nr.672 (Mihal Zallari).

6. Të paditurit Ibrahim Bilali, që ka patur në pronësi një sipërfaqe trualli prej 1080 m2, me vendimin nr.10, datë 11.11.1957 të ish Komitetit Ekzekutiv të K.P. të qytetit të Tiranës i është shpronësuar kjo pronë, në të cilën ai ka pasur të mbjella pemë e bimë të ndryshme, sipas përcaktimit në vendimin e shpronësimit.

7. Në mungesë të një vërtetimi pronësie, në mbështetje të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, i padituri Ibrahim Bilali i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila me vendimin nr.1767, datë 11.03.1996, ka vërtetuar vendndodhjen e pronës së pretenduar prej tij, sipërfaqen dhe kufizimet përkatëse.

8. I padituri Ibrahim Bilali i është drejtuar palës së paditur K.K.K.Pronave Tiranë, i cili me vendimin nr.706, datë 30.09.1996, ka vendosur njohjen e pronësisë për një sipërfaqe prej 1080 m2, kthimin e sipërfaqes së lirë prej 800 m2 dhe kompensimin me 280 m2 truall në kufi të pronës së tij vendim i cili është regjistruar me nr.regj.hip.6726, datë 1.10.1996.

9. Pas regjistrimit të pronave dhe transkriptimeve të mëvonshme, për shkak të shitjes së një pjese të truallit nga i padituri Ibrahim ndërhyrësit kryesor Llambi Avale, ka rezultuar se pronat e kthyera me vendimet përkatëse të K.K.K.P. për Qazim Blacën dhe Ibrahim Bilalin

256

janë mbivendosur plotësisht, duke sjellë edhe lindjen e konfliktit gjyqësor konflikti ndërmjet palëve.

10. Fillimisht konflikti ka qënë edhe me palë të tjera , me familjen Tafmizi dhe Engjëll Gorishti dhe në fillim të gjykimit pas kthimit të çështjes nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.4, datë 21.04.2004, padia në këtë pjesë është pushuar, duke mbetur objekt i këtij gjykimi, konflikti ndërmjet paditësit Qazim Bllaca e të paditurit Ibrahim Bilali, ku më pas me padi ka ndërhyrë edhe ndërhyrësi kryesor Llambi Avale, i cili kërkon anullimin e vendimit nr.833, datë 14.11.1994 dhënë në favor të paditësit Qazim Bllaca.

11. Paditësit Qazim Bllaca e Myftar Ahmetaj me padi drejtuar gjykatës kanë kërkuar anullimin e vendimit nr.706, datë 30.09.1996 dhënë në favor të të paditurit Ibrahim Bilali.

12. Si paditësi Myftar Ahmetaj dhe ndërhyrësi kryesor Llambi Avale pronësinë e kanë fituar nga ish pronarët, i pari nga Qazim Bllaca dhe i dyti nga Ibrahim Bilali, me kontratat e shitjes përkatëse nr.3087 rep., 586 kol., datë 25.11.1996, nr.27224 rep., 13422 kol., datë 03.07.1944.

13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1534, datë 21.03.2005, ka vendosur:

“- Rrëzimin e padisë së paditësave Qazim Bllaca e Myftar Ahmetaj si të pambështetur në ligj e në prova.

- Pranimin e ndërhyrjes kryesore.- Anullimin e vendimit nr.833, datë 14.11.1994 të K.K.K.Pronave ish pronarëve dhënë

në favor të paditësit Qazim Bllaca. Detyrimin e paditësave Qazim Bllaca e Myftar Ahmetaj ta njohin ndërhyrësin kryesor Llambi Avale pronar për sipërfaqen e truallit prej 600 m2.

- Fshirjen e regjistrimit në Z.R.P.Paluajtshme të kësaj prone në favor të paditësit Qazim Bllaca bërë mbi bazën e këtij vendimi”.

13.1. Gjykata në vendimin e saj ka arsyetuar ndër të tjera: “Për të verifikuar pretendimet e palëve në lidhje me vendndodhjen e pronës objekt konflikti u urdhërua kryerja e një ekspertimi teknik topografik, në përfundim të së cilit rezultoi se:

- Trualli objekt gjykimi aktualisht nuk është i lirë por i zënë me një ndërtim 9 katësh i ndërtuar nga paditësi Myftar Ahmetaj, i cili ka blerë nga Qazim Bllaca sipërfaqen prej 600 m2 me kontratën e shitjes nr.3087 rep., 586 kol., datë 25.11.1996.

- Trualli i shitur paditësit Qazim Bllaca nga shteti në vitin 1944 është shkëputur nga grumbulli i tokave shtetërore të regjistruar në Hipotekë me nr.671/462, 672/463, 673/464 datë 31.03.1929. Këto toka me sipërfaqe të përgjithshme 35.574.75 m2 përbëhen nga sipërfaqja prej 10.871 m2 dhe 19.763.50 m2 shpronësuar familjes “Karapici”, dhe 4940 m2 shpronësuar familjes “Korça”, kundrejt shpërblimit dhe përbri fletës së regjistrit hipotekor administruar si provë në dosje është dhe transkriptimi në favor të paditësit Qazim Bllaca me nr.500 datë 10.07.1944. Pra gjykata arrin në konkluzionin që toka që i është shitur paditësit me sipërfaqe 1110.25 m2 ndodhet brenda kësaj sipërfaqe toke regjistruar në favor të shtetit, para është shkëputur nga sipërfaqja totale 35.574 m2. Nga ana e ekspertit sipërfaqja e tokës, truallit, është paraqitur grafikisht në hartën e përgatitur.

- Trualli prej 1080 m2 në pronësi të së paditurit Ibrahim Bilali duke pasur parasysh kufizimet e dhëna në vendimin e gjykatës dhe në vendimin e palës së paditur kur i ka njohur pronësinë dhe kthyer pjesërisht bie jashtë truallit të shitur nga shteti në vitin 1944 paditësit Qazim Bllaca. Ky truall bie në tokat që shteti i shpronësoi Angjeliqia Nishkut me aktin nr.17188 rep., 11250 kol., datë 17.09.1935 me sipërfaqe 28.476 m2 dhe jo në pronat e familjeve “Karapici” e “Korça”.

- Trualli objekt gjykimi në origjinë përfshihet në truallin që shteti i ka shpronësuar kundrejt shpërblimit Angjeliqia Nishkut dhe nuk ka lidhje me tokat e shpronësuara familjes “Karapici” e “Korça”. Në aktin e ekspertimit janë paraqitur grafikisht vendndodhjet e

257

pronave sipas origjinës dhe duke pasur parasysh këtë paraqitje, trualli në pronësi të paditësit Bllaca bie rreth 200 deri në 450 m larg truallit që i është njohur e kthyer.

- Pra duke pasur parasysh sa më lart dhe konkluzionet e dala nga akti i ekspertimit rezulton se po të mbahen parasysh vendimet e Komisionit dy pronat nuk janë kufitare por mbivendosen me njëra tjetrën dhe kjo mbivendosje është për 809 m2.

- Ndërsa po të mbahet parasysh origjina e tyre, pavarësisht se dhe në origjinë pronat kanë qenë në pronësi të shtetit, ato nuk janë as kufitare dhe as nuk mbivendosen. Prona e paditësit Qazim Bllaca është shkëputur nga tokat e shpronësuara familjeve “Karapici” e Korça”, ndërsa prona e të paditurit Ibrahim Bilali është shkëputur nga prona e familjes “Nishku”, këto dy prona ndodhen larg njëra tjetrës siç u sqarua më lart. Dhe trualli objekt konflikti e gjykimi është truall i shkëputur nga prona që shteti i shpronësoi familjes “Nishku”. Vetëm fakti që parcela e pretenduar nga paditësi Qazim Bllaca ka numrin 664 që përkon me numrin e parcelës së truallit objekt konflikti nuk mjafton për të vërtetuar pretendimet e paditësit, pasi numrat kadastralë janë të ndryshueshëm.

- Si konkluzion del se Komisioni nuk i ka kthyer paditësit truallin që ai ka patur në pronësi para konfiskimit nga shteti, por i ka kthyer një truall tjetër rreth 200-450 m larg vendit ku ai ka pasur pronën. Nga paditësit u paraqitën në gjykim hartat e relievit të Tiranës së Re të viteve 1937, 1941, 1943, ku parcela me nr.664 figuron në emër të paditësit Qazim Bllaca por këto harta nuk krijojnë bindje për vërtetësinë e faktit që ato paraqesin. Në këto vite paditësi Qazim Bllaca akoma nuk kishte blerë tokë nga shteti, prandaj nuk kishte pse në këto harta të figuronte emri i tij, ai bleu dhe u bë pronar vetëm në korrik të vitit 1944.

- Në këto rrethana gjykata çmon se Komisioni i Kthimit e Kompensimit të pronave ish pronarëve i ka kthyer paditësit Qazim Bllaca pronën në një vend tjetër, prandaj vendimi i tij nr.833, datë 14.11.1994 duhet të anullohet, duke u pranuar kërkesa e ndërhyrësit kryesor dhe duke mbetur trualli objekt gjykimi i të paditurit Ibrahim Bilali, aktualisht në pronësi të ndërhyrësit kryesor Llambi Avale. Ndërsa padia e paditësave Qazim Bllaca e Myftar Ahmetaj për anullimin e vendimit nr.706, datë 30.09.1996 dhënë në favor të të paditurit Ibrahim Bilali duhet të rrëzohet si e pambështetur në ligj e në prova, u provua se trualli objekt konflikti është trualli që i padituri ka pasur në pronësi dhe më pas Komisioni ka vendosur në lidhje me të. Paditësi Qazim Bllaca duhet të saktësojë e përcaktojë vendndodhjen e pronës së tij dhe ti drejtohet komisionit për t’ia njohur pronësinë mbi të dhe të vendosë sipas rastit për kthim, kompensim, etj., sipas gjendjes aktuale të kësaj prone”.

14. Pas akimimit të vendimit të mësipërm, Gjykata e Apelit Tiranë, pas rigjykimit të çështjes, me vendimin nr.1529, datë 07.12.2007, ka vendosur :

“Ndryshimin e vendimit civil nr.1534, datë 21.03.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në këtë mënyrë :

Pranimin e padisë,Anullimin e vendimit nr.706 ,datë 30.09.1996 të K.K.K.Pronave Tiranë.Detyrimin e të paditurit Ibrahim Bilali dhe ndërhyrësit kryesor Llambi Avale të njohin

pronarë paditësat, trashëgimtarët ligjorë të Qazim Bllacës e Myftar Ahmetaj, mbi truallin objekt gjykimi kthyer me vendimin nr.833 datë 14.11.1994 të K.K.K.Pronave Tiranë.

Rrëzimin e kërkesë padisë së ndërhyrësit kryesor Llambi Avale.14.1. Gjykata e apelit, për të arritur në përfundimin e mësipërm, ka arsyetuar ndër të

tjera: “Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, në interpretim të gabuar të provave të administruara në dosjen gjyqësore, ka vendosur rrëzimin e padisë së paditësave Qazim Bllaca e Myftar Ahmetaj.

Paditësi Qazim Bllaca me kontratën e shitjes nr.27224 rep., 13422 kol., datë 3.07.1944 ka blerë nga shteti një sipërfaqe trualli prej 1110.25 m2 që ndodhet në Tiranën e Re, parcelë me nr.kadastral 664, pronë të cilën e ka regjistruar me nr.Regj. Hip. 500 datë 10.07.1944. Kjo pronë i është shitur paditësit në bazë të autorizimit nr.2159/4, datë

258

27.06.1944 në zbatim të vendimit nr.27, datë 18.11.1941 të Komisionit të Posaçëm për instalimin e nëpunësve në Tiranën e Re.

Me vendimin nr.95, datë 22.04.1947 të ish Komitetit Ekzekutiv të Prefekturës Tiranë kjo pronë i është konfiskuar paditësit dhe prona ka kaluar në favor të shtetit sipas regjistrimit hipotekor nr.118, datë 13.05.1947.

Pas daljes së ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, paditësi i është drejtuar palës së paditur për njohjen dhe kthimin e pronës, e cila me vendimin nr.833, datë 14.11.1994 ka vendosur njohjen e pronësisë së paditësit mbi një sipërfaqe trualli prej 1110.25 m2, duke i kthyer sipërfaqe të lirë 600 m2.

Prona e kthyer ndodhet në Tiranën e Re, Rruga “Sami Frashëri” dhe kufizohet në veri me parcelën 665 (Selim Damani), në lindje me rrugë në projekt, në jug me rrugë në projekt dhe në perëndim me parcelën nr.672 (Mihal Zallari).

Ndërkohë, K.K.K.Pronave Tiranë, po të njëjtën parcelë, por me sipërfaqe më të madhe, ia ka kthyer të paditurit Ibrahim Bilali me vendimin nr.706, datë 30.09.1996, dhe më pas ky ia ka shitur ndërhyrësit kryesor Llambi Avales.

Vendimi nr.706, datë 30.09.1996 i K.K.K.Pronave Tiranë duhet të anullohet për dy shkaqe: së pari është një vendim absolutisht i pavlefshëm pasi ka disponuar dy herë për të njëjtën pronë. Komisioni nuk kishte kompetencë për të marrë vendimin nr.706, pasi kishte marrë më parë vendimin nr.833, datë 14.11.1994.

Në këtë mënyrë K.K.K.Pronave Tiranë, duke marrë vendim për herë të dytë për të njëjtën pronë, ka shkelur kërkesat e nenit 22 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 dhe VKM nr.301, datë 14.06.1993 dhe Udhëzimin nr.3, datë 21.06.1993 të Këshillit të Ministrave.

Për këtë shkak vendimi nr.706, datë 30.09.1996 i K.K.K.Pronave Tiranë është absolutisht i pavlefshëm.

Vendimi nr.706, datë 30.09.1996 i K.K.K.Pronave Tiranë është bazuar në vendimin gjyqësor nr.1767, datë 11.03.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, i cili është një vërtetim fakti, duke mos pasur asnjë palë kundërshtare.

Kjo bie ndesh me praktikën gjyqësore dhe me Vendimin Unifikues nr.1081, datë 30.06.1995 të Plenumit të Gjykatës së Kasacionit, e cila ka orientuar se kur pronësia e sendeve është pronë shtetërore, si palë kundërshtare thirren organet që përfaqësojnë shtetin.

Akti i ekspertimit ka përcaktuar se toka truall objekt gjykimi përputhet me pronën e paditësit Qazim Bllaca.

Në vendimin nr.10, datë 11.11.1957 është shprehur se për nevojat e seksionit komunal shpronësohet shtetasi Ibrahim Bilali me nr.5 me shumë të përgjithshme 14.906 lekë që i përkasin pemëve dru frutorë dhe sipërfaqe 1.232 dy të mbjellë me jonxhë, por në këtë vendim në asnjë rast nuk ka ndonjë të dhënë për ndonjë titull pronësie të së paditurit”.


15. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe Kompensimin e Pronës” i ndryshuar, në të cilat është parashikuar




259



15.4. Neni 2 i ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, i ndryshuar:“Çdo subjekt i shpronësuar ka të drejtë të kërkojë, në përputhje me këtë ligj, të drejtën e pronësisë, në rast se i është hequr sipas akteve ligjore, nënligjore, vendimeve penale të gjykatave ose të marrë me çdo mënyrë tjetër të padrejtë nga shteti nga data 29.11.1944, si dhe kthimin ose kompensimin e pronës.

Fusha e veprimit të këtij ligji shtrihet edhe për pasuritë e paluajtshme të shtetasve shqiptarë, të krijuara përpara datës 7 prill 1939 dhe që janë sekuestruar sipas nenit 14 të ligjit nr.37, datë 13.1.1945 “Ligja e tatimit të jashtëzakonshëm për fitimet e luftës”.


16. Rekursi i paraqitur nga i padituri Ibrahim Bilali e ndërhyrësi kryesor Llambi Avale përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që justifikojnë cënimin e vendimit të gjykatës së apelit.

17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi ka shqyrtuar aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara e të shqyrtuara gjatë disa gjykimeve, pretendimet e prapësimet e palëve, vendimeve dhe shkaqeve të rekursit, pa marrë në analizë dhe pa vlerësuar provat, por nisur nga vlerësimi i bërë nga gjykatat e faktit, arrin në përfundimin se, nga gjykatat e apelit nuk janë respektuar dispozitat e ligjit material dhe atij procedural civil.

18. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi civil ka për qëllim zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose një grup faktesh, por domosdoshmërisht këto të fundit para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen. Në të kundërt, sikundër është rasti konkret, vendimi nuk është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.

19. Në vendimin e gjykatës së apelit, ndryshe nga vendimi i gjykatës së shkallës së parë, janë lejuar shkelje të rënda të normave procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit, ajo nuk ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (Neni 126 i Kodit të Procedurës Civile.).

20. Argumentet e gjykatës nuk janë nxjerrë nga prova, të cilat janë lejuar, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të sipërcituara të Kodit të Procedurës Civile.

21. Në çështjen në shqyrtim gjykata ka bazuar vendimin e saj në një akt ekspertimi të marrë në përputhje me nenin 224/a të Kodit të Procedurës Civile. Gjykata referuar konstatimeve të bëra nga ekspertët Kajtaz Alikaj e Emil Nova, por në të kundërtën me sa paraqitet në aktin e ekspertimit përsa i përket pronave të secilës palë, në lidhje me vendndodhjen e tyre, ka pranuar faktin se trualli objekt gjykimi përputhet me pronën e paditësit Qazim Bllaca.

21.1. Referimi vetëm në atë çka ka konstatuar eksperti, dhe më tepër ndryshe nga këto konstatime, madje pa parashtruar as arsyetimin e saj, pa analizuar në vendim provat e tjera shkresore të administruara, përbën qëndrim të gabuar të gjykatës, sepse ajo ngatërron rolin e saj me atë të ekspertëve. Sipas nenit 224/a të Kodit të Procedurës Civile eksperti thirret nga gjykata jo për të zëvendësuar atë në kryerjen e detyrave të saj, por vetëm kur “për konstatimin ose sqarimin e fakteve, që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në gjykim kërkohen njohuri të posaçme në fushat e shkencës, teknikës ose të artit,...”.

260

22. Përfundimi i gjykatës së apelit në lidhje me vendndodhjen e truallit objekt gjykimi është në kundërshtim me aktin e ekspertimit, pasi në këtë akt (edhe në të gjitha aktet e ekspertimit të kryera gjatë gjithë gjykimeve), është konkluduar se parcela nr.664 prej 1110,25 m2, veçohet nga grumbulli i tokave shtetërore të regjistruara në regjistrat e hipotekave me nr.671/462, 672/463 e 673/464.....Prona e Qazim Bllacës, trajtuar me vendimin e K.K.K.P. nr.883, gjeometrikisht ndodhet në vendin që përfshin plan-vendosja e pronës së shpronësuar në vitin 1935 (ish tokat e Angjeliqi Nishkut). Distanca më e afërt dhe distanca më e largët e dy pronave është 200 m, më e largëta 500 m.

22.1. Gjithashtu në kundërshtim me sa ka pranuar gjykata e apelit, ekspertët e thirrur në seancë gjyqësore datë 10.07.2007, në këtë gjykatë, kanë deklaruar se: “Familja Bllaca e ka pronën aty ku është ngjyra jeshile sipas dokumentacionit, ndërsa tek ngjyra e verdhë është sipërfaqja ku e ka kthyer K.K.K.P... Referuar vendimit të K.K.K.P, prona e paditësave ndodhet tek sipërfaqja me ngjyrë të verdhë, ndërsa referuar akteve të vjetra kjo pronë duhet të ndodhet tek sipërfaqja me ngjyrë jeshile, kjo sipas dokumenteve të origjinës”.

23. Gjykata e apelit, nuk ka mbajtur parasysh se të njëjtin qëndrim që kanë shprehur ekspertët, është shprehur edhe në shkresën zyrtare lëshuar nga Komiteti Shtetëror i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve datë 11.12.2003, ku thuhet se vendimi nr.833 datë 14.11.1994 i K.K.K.P. Tiranë është i kundërligjshëm sepse 2. Prona e kthyer nuk rezulton të ndodhet në atë vend ku K.K.K.P. Tiranë e ka kthyer.

24. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, konstaton se ndryshe nga vendimi i gjykatës së apelit, vendimi i gjykatës së shkallës së parë është mbështetur dhe ka analizuar në mënyrë të plotë e të saktë provat e shqyrtuara e të administruara.

25. Gjykata e shkallës së parë në vendimin e saj nr.1534, datë 21.03.2005, pasi ka analizuar provat e palëve dhe ato të administruara prej saj në gjykim, ka ardhur në përfundimin se K.K.K.P. i ka kthyer paditësit Qazim Bllaca pronën në një vend tjetër dhe për këtë shkak ai duhej anulluar.

26. Gjykata e shkallës së parë, në analizë dhe në vlerësim të kritereve teknike të dhëna nga specialistë përkatës në aktin e ekspertimit të urdhëruar prej saj, me tërësinë e provave ka evidentuar se vendimi i dhënë në favor të paditësit Qazim Bllaca nga K.K.K.P. ka qenë i gabuar dhe i ka rrëzuar padinë.

27. Në përfundim, ky Kolegj çmon se duhet t’i tërheqë vëmendjen gjykatës së apelit në lidhje me gabimin e saj në paraqitjen e saktë të palëve të thirrura në gjykim. Gjatë gjykimit në gjykatën e apelit është verifikuar vdekja e paditësit Qazim Bllaca dhe gjykata pasi ka administruar vendimin gjyqësor për lëshimin e dëshmisë trashëgimisë së të ndjerit, lëshuar nga Gjykata Komunale në Prizren më datë 24.01.2007, në të cilin është përcaktuar si trashëgimtare e vetme bashkëshortja e paditësit, Mediha Bllaca (Bytyqi), ka bërë dhe kalimin procedural në seancë gjyqësore në bazë të nenit 199 të K.Pr.Civile, ka vazhduar gjykimin me paditës Qazim Bllaca e Miftar Ahmetaj dhe në vendim ka pasqyruar si paditës po Qazim Blacën. Ky gabim korrigjohet nga ky Kolegj duke pasqyruar si paditëse në vend të Qazim Bllacës, Mediha Bllacën, e cila në bazë të prokurës ka qenë e përfaqësuar nga paditësi tjetër Miftar Ahmetaj (avokatët e caktuar nga ky i fundit në përputhje me tagrat e dhëna në prokurën e përgjithshme nr.130/22/2, datë 22.01.2007).

28. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se duhet të prishet vendimi i gjykatës së apelit dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor.

261

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 485/b të K.Pr.Civile,



Tiranë, më 24.11. 2011

262




Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarFatos Lulo Anëtar Majlinda Andrea AnëtareGuxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 24.11.2011 mori në shqyrtim çështjen civile me që u përket palëve:

PADITËSE : SHOQËRIA "ALBANIAN TELECOMUNICATIONS UNION” SH.P.K., përfaqësuar nga av. Mine Progonati

E PADITUR : MINISTRI PËR INOVACIONIN DHE TEKNOLOGJINË E INFORMACIONIT E TË KOMUNIKIMIT, përfaqësuar nga Këshilltari Klevis Limaj AVOKATURA E SHTETIT, Oltion Toro

OBJEKTI:Shfuqizimi i aktit administrativ:

Urdhri i Ministrit për Inovacionin dhe Teknologjinë e Informacionit e të Komunikimit (MITIK) për fillimin e procedurave

për dhënie koncesioni "Për të vendosur, instaluar, zhvilluar dhe menaxhuar infrastrukturën e rrjetit kombëtar

me brez të gjerë (REKAB) në Republikën e Shqipërisë";Ftesa për pjesëmarrje në procedurë konkurruese për dhënie koncesioni

të REKAB, të publikuar në Buletinin e datës 23.05.2011, Faqe 283 të Agjencisë së Prokurimit Publik.

Anullimin e procedurës konkurruese të hapur nga MITIK për dhënie koncesioni "Për të vendosur, instaluar, zhvilluar

dhe menaxhuar infrastrukturën e rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) në Republikën e Shqipërisë",

të caktuar për t'u zhvilluar në datë 14 korrik 2011, ora 12.00, të publikuar në Buletinin e datës 23.05.2011, Faqe 283,

të Agjencisë së Prokurimit Publik.Marrjen e masës për sigurimin e padisë

duke pezulluar zbatimin e aktit administrativ:Urdhri i Ministrit për Inovacionin dhe Teknologjinë e Informacionit

e të Komunikimit (MITIK) për fillimin e procedurave për dhënie koncesioni "Për të vendosur, instaluar, zhvilluar dhe menaxhuar infrastrukturën

263

e rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) në Republikën e Shqipërisë";Ftesa për pjesëmarrje në procedurë konkurruese për dhënie koncesioni të REKAB,

të publikuar në Buletinin e datës 23.05.2011, Faqe 283, të Agjencisë së Prokurimit Publik;Pezullimin e procedurës konkurruese të hapur nga MITIK për dhënie koncesioni

"Për të vendosur, instaluar, zhvilluar dhe menaxhuar infrastrukturën e rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) në Republikën e Shqipërisë",

të caktuar për t'u zhvilluar në datë 14 korrik 2011 ora 12.00, të publikuar në Buletinin e datës 23.05.2011, Faqe 283, të Agjencisë së Prokurimit Publik,

si dhe çdo akt administrativ të MITIK në lidhje me procedurën konkurruese.Baza Ligjore: Nenet 32, 153-156, 202-206, 324-333 të Kodit të Procedurës Civile;

Ligji nr.9663, datë 18.12.2006, "Për koncesionet"; Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.27, datë 19.01.2007,

"Për miratimin e rregullave të vlerësimit dhe të dhënies së koncesioneve" (të ndryshuar); Ligji nr.9918, datë 19.05.2008, "Për komunikimet elektronike";

Ligji nr.9643, datë 20.11.2006, "Për prokurimin publik" (i ndryshuar); Vendim i Këshillit të Ministrave nr.322, datë 05.05.2010,

"Për miratimin e dokumentit të politikave për komunikimet elektronike”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.11650 Akti, datë 12.07.2011, ka vendosur:

Të pezullojë zbatimin e aktit administrativ:Urdhërit të Ministrit për Inovacionin dhe Teknologjinë e Informacionit e të Komunikimit (MITIK) nr.2, datë 07.02.2011, "Për fill imin e procedurave për dhënie koncesioni të rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) në RSH (National Broadband NETWORK)";Ftesën për pjesëmarrje për procedurën konkurruese për dhënie koncensioni të REKAB, të publikuar në Buletinin e datës 23.05.2011, të Agjencisë së Prokurimit Publik, si dhePezullimin e procedurës konkurruese të hapur nga MITIK për dhënie koncesioni "Për të vendosur, instaluar, zhvilluar dhe menaxhuar infrastrukturën e rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) në RSH", të publikuar në Buletinin e datës 23.05.2011, të Agjencisë së Prokurimit Publik, si dhe çdo akt administrativ të MITIK në lidhje me procedurën konkurruese deri në përfundim të shqyrtimit gjyqësor".

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.400, datë 28.09.2011 ka vendosur:Ndryshimin e vendimit nr.11650 Akti, datë 12.07.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë:Rrëzimin e kërkesës së palës paditëse Shoqërisë “Albanian Telecomunications Union” sh.p.k.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse, Shoqëria "Albanian Telecomunications Union" sh.p.k., që kërkon ndryshimin dhe parashtron këto shkaqe:

- Një sërë të drejtash që jepen me koncesion sipas Dokumenteve Standarte të Procedurës Konkurruese përfshiheshin në të drejtat që i ishin dhënë ATU nga Ministria e Punëve Publike dhe Transportit.

- Si rezultat i nxjerrjes së këtyre akteve administrative dhe zhvillimit të procedurës konkurruese do të cënoheshin rëndë interesat pasurore të paditësit.

264

- Sipas kontratës e drejta e dhënë ATU-se është ekskluzive dhe asnjë e drejtë përdorimi në këtë aks nuk do t’i lejohet asnjë pale tjetër publike apo private.

- Cënimi i të drejtave të shoqërisë qëndron dhe në pjesë të tjera të DPK pasi është dhënë garancia që i ka dhënë MITIK për blerje të shërbimit prej shtetit shqiptar në masën 50%.

- Shoqëria ATU e ka marrë të drejtën e përdorimit me pagesë gati 2 milion euro në vit ndërsa sipas koncesionit e drejta e përdorimit të pronës publike bëhet pa pagesë.

- Përmendja e vendimit unifikues nr.9, datë 09.03.2006 është jo i saktë nga ana e gjykatës së apelit pasi kërkimet e paditësit janë bërë në përputhje të plotë me këtë vendim si dhe me dispozitat e nenit 329 K.Pr.Civile, si dhe nenet 202-206. Sigurimi i padisë.

- Paditësi, në zbatim të lejes administrative, ka filluar realizimin e investimit të parashikuar prej 40 milion euro, duke qenë në përfundim të ndërtimit të rrjetit të fibrave optike.

- Termat e referencës së dokumenteve standarte të procedurës konkurruese cënojnë të drejtat e paditësit, prandaj duhet të përjashtohen nga dhënia me koncesion e brezit të gjerë akset rrugore të miratuara për përdorim ekskluziv nga paditësi nëpërmjet Lejes Administrative nr.120, datë 23.08.2010 të Ministrit të Punëve Publike dhe Transportit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Majlinda Andrea; përfaqësuesen e palës paditëse

Av. Mine Progonati, e cila kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; Avokatin e Shtetit, Oltion Toro, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; si dhe analizoi e diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NVendimi nr.400, datë 28.09.2001 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në

respektim të ligjit dhe nuk ka vend për cënimin e tij.Shkaqet e parashtruara në rekursin e palës paditëse Shoqëria “Albanian

Telecomunications Union” nuk janë nga ato që përcaktohen në nenin 472 të K.Pr.Civile, që të justifikojnë prishjen e vendimit të kundërshtuar me rekurs.

I. Rrethanat e çështjes1. Nga shqyrtimi i akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse

Albanian Telecomunication Union sh.p.k. (ATU), është subjekt i të drejtës tregtare shqiptare, i regjistruar pranë QKR.

2. Ndërmjet palës paditëse dhe shtetit shqiptar, i përfaqësuar nga Ministria e Punëve Publike dhe Transportit, është lidhur një marrëveshje për kryerje të investimeve në rrjetin e fibrave optike në akse të përcaktuara.

3. Për kryerjen e investimit, nga Ministria e Punëve Publike dhe Transportit është nxjerrë Urdhri nr.120 datë 23.08.2010, "Për dhënien e lejes për përdorimin e pasurisë së paluajtshme publike, aksit rrugor kombëtar, me kundërshpërblim", me të cilën ATU i njihet e drejta e përdorimit të pronës publike me qëllim realizimin me investimet e saj të rrjetit të fibrave optike në akset e përcaktuara, e drejtë kjo ekskluzive dhe që asnjë e drejtë tjetër përdorimi në këtë aks nuk do t'i lejohet asnjë pale tjetër publike apo private për çështje të teknologjisë së informacionit përgjatë gjithë kohëzgjatjes së kësaj leje administrative.

4. Nga ATU, në zbatim të Lejes Administrative nr.120, datë 23.08.2010, kishte filluar realizimi i investimit, që është parashikuar në vlerën e 40 milion eurove, duke qenë në përfundim të ndërtimit të rrjetit të fibrave optike.

265

5. Në zbatim të Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.1009, datë 10.12.2010, "Për përcaktimin e autoritetit kontraktues, për dhënien me koncesion të rrjetit kombëtar me brez të gjërë në Republikën e Shqipërisë (National Broadband Network" i dalë në mbështetje të nenit 5/3 të Ligjit nr.9918, datë 19.05.2008, "Për komunikimet elektronike në Republikën e Shqipërisë" dhe të neneve 5/3 dhe 16 të Ligjit nr.9663, datë 18.12.2006, "Për koncesionet" (i ndryshuar), pala e paditur, Ministri për Inovacion dhe Teknologjinë e Informacionit e të Komunikimit (MITIK) kishte hapur një procedurë konkurruese për dhënien me koncesion të projektit për vendosjen, zhvillimin, ofrimin, instalimin, menaxhimin dhe mirëmbajtjen e rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB), një infrastrukturë e re kombëtare për transmetim të dhënash, që do të ofrojë shërbim në të gjithë territorin e Republikës së Shqipërisë, duke nxjerrë për këtë qëllim Urdhërin nr.2, datë 07.02.2011, "Për fillimin e procedurave për dhënie koncesioni të rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) në RSH (National Broadband NETWORK)".

6. Në Urdhrin nr.2, datë 07.02.2011 është urdhëruar ndër të tjera; Procedura konkurruese të kryhet me një fazë; të ngrihet Njësia për Hartimin e Dokumenteve të garës, kërkesave për kualifikim dhe kritereve të vlerësimit për këtë procedurë konkurruese përzgjedhëse, duke caktuar dhe përbërjen e tij (1 përfaqësues nga MITIK, 1 përfaqësues nga Agjencia Kombëtare për Shoqërinë e Informacionit, 1 përfaqësues nga Autoriteti i Komunikimeve Elektronike dhe 2 përfaqësues nga Agjencia e Trajtimit të Koncesioneve);

7. Komisioni i Vlerësimit të Ofertave ka miratuar Dokumentet Standarte të Procedurës Konkurruese "Për dhënien me koncesion të rrjetit kombëtar me brez të gjerë Republikën e Shqipërisë", dokumente të cilat edhe janë publikuar.

8. Ndërkohë që, në kuadër të kësaj procedurë konkurruese, MITIK kishte publikuar në Buletinin e datës 23.05.2011, të Agjencisë së Prokurimit Publik, edhe Ftesën për pjesëmarrje për procedurën konkurruese për dhënie koncesioni për të vendosur, instaluar, zhvilluar dhe menaxhuar infrastrukturën e rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) në Republikën e Shqipërisë, ku afati i fundit i dorëzimit të ofertave është përcaktuar data 14.07.2011, ora 12.00.

9. Pala paditëse, Shoqëria “Albanian Telecomunications Union“, duke pretenduar se i është shkelur me aktin administrativ nr.2, datë 07.02.2011 e drejta e ekskluzivitetit si dhe i cënohen rëndë interesat, nëse nuk përjashtohen nga akset rrugore të miratuara për përdorim ekskluziv palës paditëse, ka paraqitur padi me kërkimet si në objektin e padisë, ku ndër të tjera ka kërkuar dhe marrjen e masës për sigurimin e padisë, duke u pezulluar zbatimi i aktit administrativ.

10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.11650 Akti, datë 12.07.2011, ka vendosur të pezullojë zbatimin e aktit administrativ:

(i) Urdhrit të Ministrit për Inovacionin dhe Teknologjinë e Informacionit e të Komunikimit (MITIK) nr.2, datë 07.02.2011, "Për fillimin e procedurave për dhënie koncesioni të rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) në RSH (National Broadband NETWORK)";

(ii) Ftesën për pjesëmarrje për procedurën konkurruese për dhënie koncesioni të REKAB, të publikuar në Buletinin e datës 23.05.2011, të Agjencisë së Prokurimit Publik, si dhe

(iii) Pezullimin e procedurës konkurruese të hapur nga MITIK për dhënie koncesioni "Për të vendosur, instaluar, zhvilluar dhe menaxhuar infrastrukturën e rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) në RSH", të publikuar në Buletinin e datës 23.05.2011, të Agjencisë së Prokurimit Publik, si dhe çdo akt administrativ të MITIK në lidhje me procedurën konkurruese deri në përfundim të shqyrtimit gjyqësor".

10.1. Për të arritur në përfundimin e mësipërm gjykata ndër të tjera ka arsyetuar: “Referuar dokumenteve të Procedurës Konkurruese, si dhe referuar Urdhrit nr.120, datë

266

23.08.2010 të MPPT konstatohet se edhe fituesit të garës do t’i jepet e drejta e përdorimit të pronës publike, e drejtë kjo që do t’i jepet pa pagesë, ndërsa palës paditëse ndonëse i jepet e drejta e pronës publike të përcaktuar në urdhër i jepet pa pagesë. Sipas Urdhrit nr.120, datë 23.08.2010 Shoqërisë i është garantuar ekskluziviteti si dhe i është garantuar që asnjë e drejtë përdorimi në këtë aks nuk do t’i lejohet asnjë palë tjetër publike apo private për çështje të teknologjisë dhe informacionit, ndërsa në Dokumentet e Procedurës konkurruese nuk është dhe në asnjë kufizim për dhënien e së drejtës së përdorimit të pronës publike. Ndërkohë prej palës publike pretendohet që sipas detyrimeve të marra investimi duhet të kapë vlerën 40 milion euro, investime këto që në një pjesë të konsiderueshme janë kryer tashmë. Sa sipër gjykata konkludon se palës paditëse i vjen dëm nga zbatimi i aktit administrativ nr.2, datë 07.02.2011 "Për fillimin e procedurave për dhënie koncesioni të rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) në RSH (National Broadband NETËORK)"; të Ministrit për Inovacion dhe Teknologjinë e Informacionit e të Komunikimit, e për rrjedhojë ky akt duhet të pezullohet deri në përfundim të shqyrtimit gjyqësor.

11. Gjykata e Apelit Tiranë, e cila ka shqyrtuar çështjen e masës për sigurimin e padisë mbi bazën e ankimit të veçantë të palës së paditur, me vendimin nr.400, datë 28.09.2011 ka ndryshuar vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor dhe ka rrëzuar kërkesën e palës paditëse Shoqërisë "Albanian Telecomunications Union" sh.p.k.

11.1. Gjykata e apelit ka arsyetuar se: Vendimi për pezullimin e zbatimit të aktit administrativ është marrë nga gjyqtarja e

çështjes në seancë përgatitore. Një mënyrë e tillë të vepruari çmohet nga gjykata e apelit se vjen në kundërshtim me nenin 158/a të Kodit të Procedurës Civile, dispozitë kjo që rregullon posaçërisht zhvillimin e seancës përgatitore, si dhe vendimmarrjet e mundshme të gjyqtarit në këtë seancë, ku në vendimmarrjet e parashikuara shprehimisht në këtë dispozitë nuk përfshihet vendimmarrja për pezullimin e zbatimit të aktit administrativ.

Gjykata e apelit vlerëson se në nenet 202-212 të Kodit të Procedurës Civile rregullohet instituti i "sigurimit të padisë", ku rregullimet ligjore konkrete të parashikuara në këto dispozita gjejnë aplikim në rastet e gjykimit të padive civile, ndërkohë që në rastin konkret jemi para një padie për kundërshtimin e aktit administrativ, padi kjo që, referuar edhe Vendimit Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.10, datë 24.03.2004, nuk ka tiparet e një padie civile të mirëfilltë. Në këtë kuptim, është e pavend mbështetja e kërkesës konkrete të palës paditëse në dispozitat që rregullojnë institutin e "sigurimit të padisë",

Nisur nga sa më lart, në raport me rastin konkret, gjykata e apelit vlerëson se gjykata e shkallës së parë, në kundërshtim me sa kërkon neni 329 i Kodit të Procedurës Civile, nuk arsyeton për asnjë moment për "ekzistencën e rrezikut të shkaktimit të një dëmi për paditësin" nga zbatimi i aktit administrativ objekt kërkesë, dëm i cili nga ana tjetër të jetë "i rëndë dhe i pazëvendësueshëm për të", kushte pa të cilat ligji nuk lejon pezullimin e zbatimit të aktit administrativ”.

12. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka bërë rekurs pala paditëse, e cila për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi ka kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor.


13. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat parashikohet:13.1. Neni 329, “Paditësi mund t'i kërkojë gjykatës edhe pezullimin e zbatimit të aktit

administrativ. Gjykata mund të lejojë pezullimin kur ekziston rreziku i shkaktimit të një dëmi të rëndë dhe të pazëvendësueshëm për paditësin. Në të gjitha rastet gjykata duhet të arsyetojë vendimin e saj”.

267


14. Vendimi i kundërshtuar me rekurs nga pala paditëse, është i drejtë e i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.

15. Shkaqet e parashtruara në rekursin e palës paditëse, nuk janë nga ato që e bëjnë të cënueshëm vendimin e gjykatës së apelit.

16. Në vendimin e saj gjykata e apelit ka arsyetuar se : “ ....në rastin konkret pala paditëse nuk argumenton dhe provon qartësisht dhe plotësisht “ekzistencën e rrezikut” të shkaktimit asaj të një dëmi nga zbatimi i aktit administrativ objekt kërkese, si dhe as qenien e këtij dëmi të rëndë e të pazëvendësueshëm. Pavarësisht kësaj, në konsideratë të së drejtave që pala paditëse pretendon se ka fituar nëpërmjet Lejes Administrative nr.120, datë 23.08.2010 të Ministrit të Punëve Publike dhe Transportit, të drejta këto të një natyre ekonomike, çmohet nga gjykata e apelit se dëmi i pretenduar nga pala paditëse, për nga vetë natyra e tij, është një dëm i rikuperueshëm, ç’ka bën që të mos jemi para ndonjë “dëmi të pazëvendësueshëm”, siç kërkon taksativisht ligji për lejimin pezullimit të aktit administrativ”.

17. Ky Kolegj e gjen të bazuar përfundimin e mësipërm të gjykatës së apelit, pasi pala paditëse vërtet ka pretenduar se i vjen një dëm i rëndësishëm nga akti administrativ i palës së paditur dhe nga vazhdimi i procedurave prokuruese për kryerjen e një tenderi të ri për të përcaktuar subjektin për vendosjen e një rrjeti privat të fibrave optikë në vazhdim, por vetëm pretendon se ka bërë shpenzime që kapin vlerën rreth 40.000.000 lekë, por nuk argumenton se nga se konkretisht i vjen dëmi i pretenduar.

18. Është e vërtetë se në bazë të nenit 329 të K.Pr.Civile, kur pala kërkon në gjykatë rishikimin gjyqësor të vlefshmërisë së aktit administrativ, gjykata nuk ka asnjë pengesë të vendosë pezullimin e aktit administrativ, por në nenin 329 të K.Pr.Civile, në të cilin dhe është parashikuar mundësia e pezullimit të zbatimit të aktit administrativ, janë parashikuar edhe kushtet se kur mund të lejohet pezullimi i aktit nga gjykata.

19. Në aktin administrativ nr.2, datë 07.02.2011 "Për fillimin e procedurave për dhënie koncesioni të rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) ne RSH (National Broadband NETWORK)"; të Ministrit për Inovacion dhe Teknologjinë e Informacionit e të Komunikimit, rezulton që vetëm të jetë urdhëruar fillimi i procedurës për dhënien me koncesion të rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) në RSH (National Broadband NETWORK) dhe mënyrën e kryerjes së procedurës konkurruese dhe përbërjen e Komisionit të vlerësimit të ofertave.

20. Edhe në materialin që përmban dokumentet standarde të procedurës konkurruese, në të gjithë përmbajtjen konstatohet se pala e paditur i është përmbajtur në mënyrë rigoroze kërkesave të ligjit nr.9663, datë 18.12.2006 “Për Koncesionet” i ndryshuar dhe të akteve nënligjore në zbatim të këtij ligji, madje në pikën 1.1 të Informacionit të Përgjithshëm të dokumenteve standarde të procedurës konkurruese, është përcaktuar se “ofertuesi i suksesshëm nuk pritet që të publikojë shërbimet ekzistuese.....dhe duhet të marrë të gjitha licencat e duhura nga Entet Shtetërore duke filluar nga autorizimet individuale të frekuencave, eksesit vertikal dhe të drejtën e kalimit duke e bërë të mundur ofrimin e shërbimeve të komunikimeve elektronike në tregun shqiptar”.

21. Pra nga shqyrtimi i akteve të dala pas Urdhrit nr.2, datë 07.02.2011, nuk konstatohet as të jenë përcaktuar akset rrugore nga do të kalojë apo do të instalohet infrastruktura e re e rrjetit kombëtar me brez të gjerë, që të përligjë kërkesën e palës paditëse në lidhje me dëmin e pretenduar.

22. Pala e paditur me urdhrin e saj ka pasur për qëllim kryerjen e procedurave sa më transparente në kushtet e ekonomisë së tregut, pa treguar asnjë qëllim të cenimit të interesave të subjektit ekzistues që ka një licencë të mëparshme dhe aq më shumë që nga ky urdhër apo procedura e përcaktuar në dokumentet e procedurës konkurruese të rezultojë se palës paditëse i vjen dëm real që të jetë i pazëvendësueshëm.

268

23. Për sa më sipër Kolegji e gjen të bazuar vendimin e gjykatës së apelit dhe çmon se duhet të lihet në fuqi.


V E N D O S I Lënien në fuqi të vendimit nr.400, datë 28.09.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 24.11.2011

269

MENDIMI I PAKICËSNe, gjyqtarët në pakicë Besnik Imeraj dhe Fatos Lulo, nuk jemi dakord me

vendimin e Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë (shumicës), pasi mendojmë se vendimi nr.400, datë 28.09.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishej duke u lënë në fuqi vendimi nr.11650, datë 12.07.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Ndryshe nga sa ka arsyetuar shumica në vendim, pakica çmon se është pikërisht mundësia konkrete e shkaktimit të dëmit ajo që duhet ta çonte Kolegjin Civil në përfundimin që procedurat e tenderimit të hapura nga MITIK për dhënie koncesioni të ishin pezulluar deri në përfundimin e shqyrtimit të konfliktit nga gjykata.

Nga fashikulli i gjykimit, ka rezultuar se pala paditëse, Shoqëria "Albanian Telecomunication Union" sh.p.k. (ATU), aktualisht është në përfundim të zbatimit të kontratës së lidhur me shtetin shqiptar dhe pikërisht me Ministrinë e Punëve Publike dhe të Transporteve, nëpërmjet Lejes Administrative nr.120, datë 23.08.2010, "Për dhënien e lejes për përdorimin e pasurisë së paluajtshme publike, aksit rrugor kombëtar, me kundërshpërblim", me të cilën ATU i njihet e drejta e përdorimit të pronës publike me qëllim realizimin me investimet e saj të rrjetit të fibrave optike në akset e përcaktuara, e drejtë kjo ekskluzive dhe që asnjë e drejtë tjetër përdorimi në këtë aks nuk do t'i lejohet asnjë pale tjetër publike apo private për çështje të teknologjisë së informacionit përgjatë gjithë kohëzgjatjes së kësaj leje administrative.

Nga ATU, në zbatim të Lejes Administrative nr.120, datë 23.08.2010, ka filluar realizimi i investimit, që është parashikuar të kapë vlerën e 40 milionë eurove, duke qenë në përfundim të ndërtimit të rrjetit të fibrave optike.

Në zbatim të Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.1009, datë 10.12.2010, "Për përcaktimin e autoritetit kontraktues, për dhënien me koncesion të rrjetit kombëtar me brez të gjerë në Republikën e Shqipërisë (National Broadband Network" i dalë në mbështetje të nenit 5/3 të Ligjit nr.9918, datë 19.05.2008, "Për komunikimet elektronike në Republikën e Shqipërisë" dhe të neneve 5/3 dhe 16 të Ligjit nr.9663, datë 18.12.2006, "Për koncesionet" (i ndryshuar), MITIK kishte hapur një procedurë konkurruese për dhënien me koncesion të projektit për vendosjen, zhvillimin, ofrimin, instalimin, menaxhimin dhe mirëmbajtjen e rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB), një infrastrukturë e re kombëtare për transmetim të dhënash, që do të ofrojë shërbim në të gjithë territorin e Republikës së Shqipërisë, duke nxjerrë për këtë qëllim Urdhrin nr.2, datë 07.02.2011, "Për fillimin e procedurave për dhënie koncesioni të rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) në RSH (National Broadband NETWORK.

Ndërkohe që, në kuadër të kësaj procedure konkurruese, MITIK ka publikuar në Buletinin e datës 23.05.2011 të Agjencisë së Prokurimit Publik, edhe Ftesën për pjesëmarrje për procedurën konkurruese për dhënie koncesioni për të vendosur, instaluar, zhvilluar dhe menaxhuar infrastrukturën e rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) në Republikën e Shqipërisë, ku afati i fundit i dorëzimit të ofertave është përcaktuar data 14.07.2011, ora 12.00.

Duke pretenduar se këto akte administrative vijnë në kundërshtim të hapur me ligjin dhe se i dëmtojnë drejtpërsëdrejti interesat dhe të drejtat e fituara me Lejen Administrative nr.120, datë 23.08.2010, paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesë padi, objekt i të cilës është shfuqizimi i aktit administrativ, duke kërkuar gjithashtu që në bazë të nenit 202 të K.Pr.Civile të pezullohen procedurat e tenderimit deri në përfundim të shqyrtimit të çështjes. Me arsyetimin se palës paditëse i vjen dëm nga zbatimi i aktit administrativ nr.2, datë 07.02.2011 "Për fillimin e procedurave për dhënie koncesioni të rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) në RSH (National Broadband NETWORK)" të Ministrit për Inovacion dhe Teknologjinë e Informacionit e të Komunikimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur të pezullojë:

270

Urdhrin e Ministrit për Inovacionin dhe Teknologjinë e Informacionit e të Komunikimit (MITIK) nr.2, datë 07.02.2011, "Për fillimin e procedurave për dhënie koncesioni të rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) në RSH (National Broadband NETWORK)";

Ftesën për pjesëmarrje për procedurën konkurruese për dhënie koncesioni të REKAB, të publikuar në Buletinin e datës 23.05.2011 të Agjencisë së Prokurimit Publik, si dhe

Procedurën konkurruese të hapur nga MITIK për dhënie koncesioni "Për të vendosur, instaluar, zhvilluar dhe menaxhuar infrastrukturën e rrjetit kombëtar me brez të gjerë (REKAB) në RSH", të publikuar në Buletinin e datës 23.05.2011 të Agjencisë së Prokurimit Publik, si dhe çdo akt administrativ të MITIK në lidhje me procedurën konkurruese deri në përfundim të shqyrtimit gjyqësor".

Me arsyetimin se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në kundërshtim me sa kërkon neni 329 i Kodit të Procedurës Civile, nuk arsyeton për asnjë moment për "ekzistencën e rrezikut të shkaktimit të një demi për paditësin" nga zbatimi i aktit administrativ objekt kërkese, dëm i cili nga ana tjetër të jetë "i rëndë dhe i pazëvendësueshëm për të", Gjykata e Apelit Tiranë ka ndryshuar vendimin duke rrëzuar kërkesën për pezullim të aktit administrativ.

Pakica çmon të gabuar vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë (vendim i lënë në fuqi edhe nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë), pasi kërkesa e paditësit ka qenë tërësisht e bazuar në dispozitat e nenit 202 e vijues të K.Pr.Civile. Siç me të drejtë është arsyetuar nga Gjykata e Rrethit Tiranë, të tre aktet administrative objekt i këtij gjykimi dëmtojnë në mënyrë të drejtpërdrejtë dhe të menjëhershme interesat ekonomike të paditësit, pasi cënojnë haptazi kushtet me të cilat shteti shqiptar i përfaqësuar nga Ministria e Transporteve i ka garantuar paditësit me anë të Lejes Administrative nr.120, datë 23.08.2010.

Pakica arrin në një përfundim të tillë pasi, referuar dokumenteve të Procedurës Konkurruese si dhe referuar Urdhrit nr.120, datë 23.08.2010 të MPPT, konstatohet se edhe fituesit të garës do t’i jepet e drejta e përdorimit të pronës publike, e drejtë kjo që do t’i jepet pa pagesë, ndërsa palës paditëse ndonëse i jepet e drejta e pronës publike të përcaktuar në urdhër i jepet me pagese. Sipas Urdhrit nr.120, datë 23.08.2010 shoqërisë i është garantuar ekskluziviteti, si dhe i është garantuar që asnjë e drejte përdorimi në këtë aks nuk do t’i lejohet asnjë pale tjetër publike apo private për çështje të teknologjisë dhe informacionit, ndërsa në Dokumentet e Procedurës konkurruese nuk është dhënë asnjë kufizim për dhënien e së drejtës së përdorimit të pronës publike. Ndërkohë prej palës paditëse pretendohet që sipas detyrimeve të marra investimi duhet të kapi vlerën 40 milionë euro, investime këto që në një pjesë të konsiderueshme janë kryer tashmë.

Është kjo arsyeja që duke pezulluar procedurat e tenderimit, mbroheshin interesat e të gjitha palëve në proces, pasi nëse në përfundim të gjykimit të çështjes do të vendoset pranimi i kërkesë padisë, tenderi do të konsiderohet i pavlefshëm duke bërë që edhe fituesi i mundshëm të kthehet ne gjendjen e mëparshme.

Pakica çmon se edhe arsyetimi i Gjykatës së Apelit Tiranë se vendimi për pezullimin e zbatimit të aktit administrativ duke qenë se është marrë nga gjyqtarja e çështjes në seancë përgatitore vjen në kundërshtim me nenin 158/a të Kodit të Procedurës Civile, është i gabuar. Sigurimi i padisë jo vetëm mund të vendoset në seancë përgatitore apo në seancë gjyqësore, por sipas dispozitës së nenit 204 të K.Pr.Civile mund të kërkohet edhe para ngritjes së padisë.

Fatos Lulo Besnik Imeraj

271

ÇËSHTJE PENALE

272



Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Gani Dizdari KryesuesArjana Fullani AnëtareAleksandër Muskaj AnëtarEdmond Islamaj AnëtarShkëlzen Selimi Anëtar

në seancën e datës 02.11.2011, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:

TË GJYKUARIT: ÇAÇI BOLLANO

A K U Z U A R:Për kryerjen e veprës penale të

“Pengimit të qarkullimit të mjeteve të transportit”.Baza ligjore: Neni 293 i Kodit Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.257, datë 16.07.2008 ka vendosur:Deklarimin fajtor të të pandehurit Çaçi Bollano për kryerjen e veprës penale “Pengim i qarkullimit të mjeteve të transportit” dhe në bazë të nenit 293 e 49 të Kodit Penal e dënon me 200.000 (dyqind mijë) lekë gjobë.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.332, datë 10.06.2009 ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.257, datë 14.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Çaçi Bollano.

Kundër vendimit nr.332, datë 10.06.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë, në mbështetje të nenit 432 të K.Pr.P., brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs Prokurori i Prokurorisë pranë Gjykatës së Apelit Vlorë, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:

- Është vërtetuar plotësisht se i gjykuari Çaçi Bollano në datën 08.01.2008, ora 14.00 ka shkarkuar në rrugën automobilistike të paasfaltuar me gjerësi prej 4 m që lidh qytetin e Himarës me fshatin Potam, një masiv të madh gurësh duke bërë të pamundur kalimin e automjeteve në të.

- Në mënyrë të njëanshme, Gjykata e Apelit Vlorë ka absolutizuar pretendimet e të gjykuarit dhe mbrojtësit të tij se i gjykuari nuk ka pasur për qëllim të bllokojë rrugën, se ai ka shkarkuar gurë që i duheshin për ndërtim, etj.

- Që nga data që është kryer bllokimi i rrugës dhe deri më sot megjithë paralajmërimet e policisë që i janë bërë të gjykuarit për zhbllokimin e rrugës, ajo ndodhet në të njëjtën gjendje.

273

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; Prokurorin Kujtim Luli, i cili kërkoi

prishjen e vendimit nr.332, datë 10.06.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.257, datë 16.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë; mbojtësin e të pandehurit, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.332, datë 10.06.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NI. Rrethanat e faktit

1. I gjykuari Çaçi Bollano është banor i qytetit të Himarës. Në Lagjen “Potam” të këtij qyteti ky shtetas ka ndërtuar dhe ka në pronësi një objekt shërbimi hotelerie.

2. Prona e të gjykuarit është pozicionuar në breg të detit, ndërkohë që pjesa lindore kufizohet me rrugën lidhëse e cila fillon nga rruga nacionale dhe vazhdon përgjatë gjithë lagjes, duke shërbyer për të gjithë banorët si rrugë këmbësore dhe për kalimin e automjeteve.

3. Në lidhje me rrugën lidhëse i gjykuari Çaçi Bollano ka patur pretendimin se ajo kalon në pronën e tij. Në bazë te këtij pretendimi ai kërkon që banorët të kalojnë në një rrugë tjetër lidhëse.

4. I gjykuari mbi bazën e këtij pretendimi ka vendosur të bllokojë qarkullimin për t’i detyruar banorët që të përdorin një rrugë tjetër. Për këtë qëllim ai ka porositur shtetasin Viktor Velci, i cili punonte si shofer kamioni, t’i binte një ngarkesë me gurë.

5. Në datë 08.01.2008 rreth orës 14.00 shtetasi Viktor Velci ka ngarkuar kamionin me gurë dhe me porosi të të gjykuarit Çaçi Bollano e ka shkarkuar në rrugën përpara hotelit, duke krijuar një pengesë si për automjetet ashtu edhe për këmbësorët.

6. Banorët e lagjes mbasi kanë konstatuar zënien e rrugës kanë njoftuar punonjësit e policisë së shtetit. Nga verifikimet paraprake ka rezultuar se masivi i gurëve është hedhur me porosi të të gjykuarit Çaçi Bollano dhe kishte penguar të gjithë qarkullimin. Vetë i gjykuari nuk ka pranuar të japë shpjegime në lidhje me veprimet e kryera prej tij për bllokimin e rrugës dhe megjithëse është këshilluar të heqë pengesën nuk ka vepruar.

7. Në vazhdim të realizimit të qëllimit të tij kriminal, një ditë më vonë në datë 09.01.2008, i gjykuari Çaçi Bollano përsëri ka bërë bllokimin e rrugës duke hedhur një sasi inertesh përpara hotelit të tij.

8. Policia gjyqësore ka filluar kryesisht procedimin penal në ngarkim të Çaçi Bollanos ku në përfundim të hetimit e ka akuzuar për veprën penale të “pengimit të qarkullimit të mjeteve të transportit”, të parashikuar nga neni 293 i Kodit Penal.

II. Procedurat gjyqësore

9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.257, datë 16.07.2008 ka vendosur: “Të deklarojë fajtor të pandehurin Çaçi Bollano për kryerjen e veprës penale të “pengimit të qarkullimit të mjeteve të transportit” dhe në bazë të nenit 293 e 49 të Kodit Penal e dënon me 200.000 (dyqind mijë) lek gjobë”.

10. Kundër këtij vendimi ka bërë ankim i gjykuari Çaçi Bollano, duke parashtruar dhe shkaqet ligjore.

11. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.332, datë 10.06.2009 ka vendosur: “Prishjen e vendimit nr.257, datë 14.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Çaçi Bollano”.

III. Arsyetimi i vendimit gjyqësor të ankimuar

12. Gjykata e apelit ka arritur në konkluzionion se fakti i ndodhur nuk përbën vepër penale duke pushuar gjykimin me arsyetimin se: “ ....nuk plotësohen elementët e figurës së

274

veprës penale. Siç ka rezultuar e provuar në gjykim, edhe pse nga i pandehuri janë hedhur gurë në rrugë, veprime të tilla janë kryer pranë objektit të tij, për qëllime të ndërtimeve që po kryheshin në objektin në pronësi të tij dhe jo me qëllimin kriminal për të penguar qarkullimin e lirë të mjeteve të transportit apo kalimtarëve...”.

Në vazhdim të argumenteve ligjorë kjo gjykatë arsyeton se: “... Gjykata e apelit çmon se tërësia e veprimeve të kryera nga i pandehuri nuk përbëjnë vepër penale, por një çështje administrative ashtu siç parashikon Kodi Rrugor....Veprime të tilla të ndaluara nga Kodi përbëjnë kundravajtje administrative dhe dënohen me gjobë në masën e përcaktuar nga ligji. Sa më sipër i pandehuri nuk duhej të merrej në përgjegjësi penale, por të gjykohej administrativisht për shkelje të dispozitave të Kodit Rrugor”.

IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur

13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i prokurorit duhet të pranohet dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë nr.332, datë 10.06.2009 duhet të prishet për zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe material duke lënë në fuqi vendimin nr.257, datë 16.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

14. Ndryshe nga sa arsyeton gjykata e apelit në vendim se bllokimi i rrugës është kryer nga i gjykuari për shkak të punimeve që ai po kryente në pronën e tij, nga provat e shqyrtuara rezulton se hedhja e gurëve është bërë me qëllimin e posaçëm për të penguar qarkullimin e lirë të mjeteve.

15. Nga thëniet e dëshmitarit Viktor Velci është provuar se transporti dhe shkarkimi i gurëve në rrugë është bërë me porosi të Çaçi Bollanos. Po kështu nga thëniet e dëshmitarëve Jorgji Buta dhe Thoma Goro është provuar se i pandehuri në mënyrë të vazhdueshme tenton të bllokojë rrugën me pretendimin se ajo kalon në pronën e tij.

16. Me anë të provave shkresore provohet se vendi ku janë hedhur gurët është rrugë e miratuar, e pa asfaltuar me një gjerësi 4 m e cila kalon në krahun lindor të hotelit të të gjykuarit Çaçi Bollano.

17. Nga të gjitha provat e paraqitura provohet se qëllimi i të pandehurit në porositjen e gurëve si dhe të hedhjes së tyre në rrugë nuk ka qenë përdorimi i tyre për ndërtim, por për bllokimin e rrugës në bazë të pretendimit të tij të pronësisë.

18. Konkluzionin e kundërt në të cilin ka arritur gjykata e apelit për përdorimin e gurëve për ndërtim nga i gjykuari nuk bazohet në asnjë provë të shqyrtuar gjatë gjykimeve. Në asnjë rast nuk është evidentuar punim konkret në pronën e tij nga i gjykuari, i cili do të kërkonte materialin e hedhur në rrugë. Edhe vetë i gjykuari Çaçi Bollano në deklarimet e tij në lidhje me akuzën ka pretenduar se rruga kalon në pronën e tij dhe se për kalim mund të përdoret një rrugë tjetër.

19. Kolegji Penal vlerëson se nga ana e gjykatës së apelit nuk i është bërë një vlerësim i drejtë i të gjitha provave të shqyrtuara dhe të fakteve të provuara nga ato ç’ka e ka çuar në një konkluzion të gabuar për sa i përket faktit penal të ndodhur. Ky veprim bie ndesh me nenin 152 të Kodit të Procedurës Penale, në të cilin parashikohet se: “1. Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi...”.

20. Ky vlerësim i gabuar i provave ka sjellë dhe përfundimin e gabuar të arritur nga gjykata e apelit se veprimet e të gjykuarit Çaçi Bollano përbënin kundravajtje administrative dhe jo veprën penale të parashikuar nga neni 293 i Kodit Penal. Në nxjerrjen e këtij përfundimi kjo gjykatë i referohet nenit 15 të Kodit Rrugor i titulluar “veprime të ndaluara” shkronja “a” dhe “f”.

275

21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se në të dy rastet kemi të bëjmë me një sjellje të kundraligjshme dhe cënim të një marrëdhënie juridike që ka të bëjë me lëvizjen e lirë të mjeteve në rrugë. Kjo marrëdhënie juridike ka një rregullim të posaçëm ligjor sipas Kodit Rrugor. Ndërkohë që përveç përcaktimit si shkelje administrative dhe sanksionit përkatës ligjvënësi ka siguruar një mbrojtje të posaçme duke e klasifikuar pengimin e qarkullimit dhe si vepër penale në Kodin Penal, duke u nisur nga rrezikshmëria shoqërore që ajo paraqet dhe pasoja e ardhur.

22. Gjykata e apelit ka gabuar duke e arsyetuar vendimin e pushimit si kundravajtje administrative. Nga vetë formulimi i nenit 293 të Kodit Penal nuk është përcaktuar në alternativë vlerësimi i shkeljes për t’u klasifikuar si kundravajtje administrative apo vepër penale. Gjithashtu kjo dispozitë nuk është blankete, e cila të referon për shkelje tek Kodi Rrugor. Gjykata gabimisht ka konstatuar juridiksion administrativ ndërkohë që akuza bazohet mbi një veprim të parashikuar nga Kodi Penal si vepër penale. Në nenin 1 të Kodit Penal parashikohet se: “Ligji penal përcakton veprat penale, dënimet dhe masat e tjera që merren ndaj autorëve të tyre...”. Në bazë të këtij përcaktimi që i bën ligji, një veprim i kundraligjshëm do të përbëjë vepër penale kur parashikohet i tillë në ligjin penal. Bllokimi i rrugëve nëpërmjet vënies së pengesave në mënyrë të kundraligjshme cënon një marrëdhënie juridike të rëndësishme siç është ajo e lëvizjes së lirë dhe komunikimit, e cila gëzon një mbrojtje të posaçme duke u klasifikuar si vepër penale. Cënimi i kësaj marrëdhënie përbën shkak për përgjegjësi penale.

23. Me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka arritur në konkluzionin se me veprimet e tij i gjykuari Çaçi Bollano ka konsumuar veprën penale të parashikuar nga neni 293 i Kodit Penal. Në këtë nen parashikohet se: “Vënia e pengesave dhe ndalimi me çdo mjet e mënyrë i qarkullimit të mjeteve të transportit automobilistik, hekurudhor, ujor e ajror dënohet me gjobë ose me burgim gjer në tre vjet”.

24. Nëpërmjet kësaj dispozite mbrohen në mënyrë të posaçme marrëdhëniet juridike të vendosura me ligj për të siguruar qarkullimin e lirë të mjeteve të transportit, ndër të tjera edhe ato të transportit rrugor. Si element përcaktues i anës subjektive të autorit është qëllimi kriminal i autorit të veprës për të penguar qarkullimin nëpërmjet veprimeve aktive duke vendosur pengesa, të cilat e bllokojnë ose e vënë në vështirësi serioze.

25. Në bazë të provave të shqyrtuara ka rezultuar se i gjykuari Çaçi Bollano, nëpërmjet veprimeve konkrete të hedhjes së gurëve në rrugë në bazë të motivit që kishte për pretendime pronësie, ka konsumuar veprën penale për të cilën është deklaruar fajtor nga gjykata e shkallës së parë.

V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes

26. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen në zbatim të gabuar të ligjit material vendimin e gjykatës së apelit dhe si i tillë duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 432, paragrafi 1, germa “a” të

K.Pr.Penale,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.332, datë 10.06.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në

fuqi të vendimit nr.257, datë 16.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

Tiranë, më 02.11.2011

276



Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari KryesuesArjana Fullani AnëtareAleksandër Muskaj AnëtarShkëlzen Selimi AnëtarEdmond Islamaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 03.11.2011, mori ne shqyrtim çështjen penale, që i përket:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR VLORË

OBJEKTI:Caktimin e masës së sigurimit personal “Arrest në burg”,

në bazë të neneve 238 dhe 244 të K.Pr.Penale.

PERSONI NËN HETIM: ANDREA ÇAKALLI.

D Y S H U A R:Për kryerjen e veprës penale të

“Prodhimit dhe shitjes së substancave narkotike”, parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.177, datë 07.05.2011, ka vendosur:Pranimin e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Vlorë.Të caktojë si masë sigurimi personal ndaj shtetasit Andrea Çakalli, atë të “Arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 232 pika 1, germa “dh” dhe neni 238/2 i Kodit të Procedurës Penale, i akuzuar për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së substancave narkotike”, parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.103, datë 27.05.2011, ka vendosur:Miratimin e vendimit nr.177, datë 07.05.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë.

Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs, personi nën hetim, Andrea Çakalli, i cili kërkon, ndryshimin e vendimeve të mësipërme, duke parashtruar këto shkaqe:

277

- Në rastin konkret nuk kemi gjendjen e flagrancës në asnjë moment dhe për asnjë arsye apo motiv, ndërsa nuk kemi asnjë rrethanë që implikon të mbrojturin prej meje si autor i veprës penale apo si person i kapjes në flagrancë.

- Nuk ka asnjë bazë ligjore për arrestimin në flagrancë pasi nuk janë kushtet dhe nuk ka asnjë prove që implikon të mbrojturin prej meje. Mbi të njejtat argumente të paligjshme është kërkuar dhe masa e sigurimit ekstrem për të cilën do të parashtrojmë pretendimet më poshtë. Kjo, duket më qartë në momentet e njohjes me arsyetimin e gjykatave dhe në kërkesën për gjykim të paraqitur nga ana e prokurorisë ku nuk mund të vërtetohet se personi nën hetim të ketë kryer këtë vepër penale.

- Gjykatat nuk kanë respektuar kërkesat e neneve 228 pika 3/a, b të Kodit të Procedurës Penale.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Hysen Keta, që kërkoi të

lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë; Av. Ardian Dauti, që kërkoi prishjen e të dy vendimeve dhe rrëzimin e kërkesës së prokurorit për caktimin e masës së sigurimit personal; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NSe gjatë shqyrtimit të akteve të procedimit penal që i përket të pandehurit Andrea

Çakalli, u konstatua se Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë ka kërkuar para gjykatës së shkallës së parë të caktohet masa e sigurimit “arrest ne burg” ndaj të pandehurit Andrea Çakalli.

Sipas kërkesës, caktimi i masës së sigurimit “arrest në burg” duhet bërë, pasi dyshohet se në bashkëpunim me 4 persona të tjerë konkretisht Terens Dautaj, Miklovan Kaçaj, Adrian Liçaj dhe Nertjon Gjoka, ka kryer veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së substancave narkotike”, parashikuar nga neni 283/2 të K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke arsyetuar se ekziston një dyshim i arsyeshëm i bazuar në prova se i pandehur Andrea Çakalli mund të ketë kryer veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal, ka pranuar kërkesën e prokurorisë duke i caktuar atij si masë sigurimi personal atë të “arrestit në burg”.

Kolegji penal i Gjykatës së Lartë duke gjetur të bazuar në ligj pretendimet e ngritura në rekurs nga i pandehuri, çmon se vendimet e të dy gjykatave janë marrë në shkelje të dispozitave procedurale dhe si të tilla duhet të prishen.

Nga arsyetimi i vendimeve të Gjykatave të Faktit Vlorë del qartë se prej tyre ka një konfondim në aplikimin e nenit 128/1 të K.Pr.Penale. Kjo dispozitë kërkon si kusht bazë për krijimin e dyshimit të arsyeshëm, ekzistencën e një ose më shumë provave që tregojnë se është kryer një vepër penale dhe se autori i saj mund të jetë personi ndaj të cilit kërkohet caktimi i masës së sigurimit. Ndërkohë konstatohet lehtësisht se ndryshe nga ç’kërkon dispozita e mësipërme, gjykatat e faktit, arsyetimin e vendimit të tyre e bazojnë mbi prova që tregojnë ndodhjen e veprës penale.

Në numrin e madh të akteve që rendit gjykata e shkallës së parë dhe pranon gjykata e apelit , të cilat i konsideron prova dhe mbi to bazon dyshimin e arsyeshëm për të caktuar masën e sigurimit personal “arrest në burg” të pandehurit Andrea Çakallit, është vetë fakti se kur është ndaluar makina e të dyshuarit Ardian Liçaj nga policia për kontroll, në këtë makinë ka qënë edhe i pandehuri Andrea, ndonëse nga kontrolli nuk ka rezultuar asgjë e kundra ligjshme.

278

Kolegji Penal çmon se vetëm kjo rrethanë nuk mund të konsiderohet dyshim i arsyeshëm i bazuar i bazuar në prova për të arritur në konkluzion se i pandehuri Andrea Çakalli është autor i veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”.

Nga të gjitha aktet e tjera që gjykatat i përmendin si prova në vendimin për caktimin e masës së sigurimit personal nuk del asnjë e dhënë që i pandehuri Andrea të ketë pasur njohje, aq më pak lidhje telefonike, etj., me personat e tjerë që akuzohen për këtë vepër penale. Edhe nga proces-verbalet për kqyrjen e aparateve celularë, sidomos të rubrikës së thirrjeve të kryera dhe rubrikën e mesazheve nuk rezulton asnjë implikim i tij, aq më tepër që edhe telefoni që kishte në përdorim i pandehuri Andrea nuk ishte i tij.

Edhe nga pyetjet e të dyshuarve të tjerë apo të personave që tregojnë rrethana të hetimit nuk del asnjë e dhënë për të dyshuar se i pandehuri Andrea Çakalli është bashkautor në veprën penale për të cilën akuzohen.

Gjithashtu edhe nga akt-ekspertimi daktiloskopik nr.2909, datë 08.04.2011, grupi i ekspertëve ka konkluduar se këto gjurmë daktiloskopike nuk i përkasin Andrea Çakallit, gjë që veç të tjerave favorizojnë pretendimet e tij për mos implikim në këtë aktivitet kriminal.

Arsyetimet e përdorura në vendimet e gjykatave të faktit se ky shtetas dyshohet të ketë kryer veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” në bashkëpunim, pa pasur dyshime të bazuara në prova, tregon se këto vendime janë marrë jo vetëm pa qenë kushtet e parashikuara nga neni 228/1 i K.Pr.Penale, por edhe në shkelje të rregullimeve që bënë dispozita e nenit 152 dhe 380 të K.Pr.Penale.

Kolegji Penal çmon se, nga të dy gjykatat në caktimin e masës së sigurimit personal ndaj të pandehurit Andrea Çakalli, ekzistenca e dyshimit të arsyeshëm të bazuar në “prova”, është mbështetur mbi prova që tregojnë se ka ndodhur vepra penale dhe jo në dyshime të bazuara në prova se i pandehuri Andrea mund të jetë autor i kësaj vepre penale.

Bazuar sa më sipër, Kolegji Penal konstaton se nga ana e gjykatave të faktit, në kundërshtim me kërkesat e nenit 228 të K.Pr.Penale, shtetasit Andrea Çakalli i është caktuar një masë sigurimi personal edhe pse nuk kanë qenë të pranishme kushtet për caktimin e ndonjërës prej masave shtrënguese të sigurimit personal.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/1, germa “c” të K.Pr.Penale

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.103, datë 27.05.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë, prishjen e

vendimit nr.177, datë 07.05.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë dhe rrëzimin e kërkesës së prokurorisë për caktimin e masës së sigurimit personal “arrest në burg” ndaj personit nën hetim Andrea Çakalli.

Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i personit nën hetim Andrea Arqile Çakalli nëse nuk mbahet për shkak tjetër.

Një kopje e këtij vendimi për efekt ekzekutimi i dërgohet Prokurorisë së Përgjithshme.

Tiranë, më 03.11.2011

279


VENDIMNE EMER të REPUBLIKES


Gani Dizdari KryesuesArjana Fullani AnёtareEdmond Islami AnёtarShkëlzen Selimi AnёtarAleksander Muskaj Anёtar

në seancën gjyqësore të datës 09.11.2011 shqyrtoi çështjen penale me palë:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË SHKALLËS SË PARË

SHKODËR, përfaqësuar nga prokurori Bujar Sheshi.

KUNDËR TË GJYKUARVE: ARSEN RAMJA, mbrojtur nga av. Thimjo Kondi.ARJOL RAMJA, mbrojtur ngaav. Thimjo Kondi.

A K U Z U A R:“Vrasje në rrethana të tjera cilësuese”, e kryer në bashkëpunim.

“Prodhimi dhe mbajtje pa leje e armëve luftarake dhe municionit”.Baza Ligjore: Nenet 79/dh, 25, 278/2 të Kodit Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin penal nr.251, datë 25.06.2008, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të së pandehurit Arsen Ramja, për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese”, në bashkëpunim, e mbetur në tentativë, dhe në bazë të neneve 79/dh, 22 dhe 25 të Kodit Penal dënimin e tij, me 21 vjet burgim.Në zbatim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale e dënon të pandehurin Arsen Ramja, përfundimisht me 14 vjet burgim.Deklarimin fajtor të së pandehurit Arjol Ramja, për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese”, në bashkëpunim, e mbetur në tentativë, dhe në bazë të neneve 79/dh, 22 dhe 25 të Kodit Penal dënimin e tij me 22 vjet burgim.Deklarimin fajtor të së pandehurit Arjol Ramja për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”, e parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 2 vjet burgim. Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal e dënon të pandehurin Arjol Ramja me 24 vjet burgim.

280

Në zbatim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale e dënon të pandehurin Arsen Ramja përfundimisht me 16 vjet burgim.

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.358, datë 22.12.2008, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.251, datë 25.06.2008, të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër, në lidhje me deklarimin fajtor, cilësimin ligjor të veprave penale për të pandehurin Arjol Ramja, kohës së fillimit të vuajtjes së dënimit për të pandehurit, llojit të burgut, disponimit për provat materiale dhe shpenzimet procedurale.Ndryshimin e vendimit nr.251, datë 25.06.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër, në këtë mënyrë:Deklarimin fajtor të së pandehurit Arsen Ramja për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me dashje”, në bashkëpunim, në dëm të shtetasit Zamir Kuçi, dhe në bazë të neneve 76 dhe 25 të Kodit Penal dënimin e tij, me 10 vjet burgim.Në zbatim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale e dënon të pandehurin Arsen Ramja, përfundimisht me 6 vjet e 8 muaj burgim.Dënimin e të pandehurit Arjol Ramja për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese”, në bashkëpunim, e mbetur në tentativë, në bazë të neneve 79/dh, 22 dhe 25 të Kodit Penal, me 20 vjet burgim.Dënimin e të pandehurit Arjol Ramja për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”, në bazë të nenit 278/2 i Kodit Penal, me 3 vjet burgim. Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal e dënon të pandehurin Arjol Ramja me 22 vjet burgim.Në zbatim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale e dënon të pandehurin Arsen Ramja përfundimisht me 14 vjet e 8 muaj burgim.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, brenda afatit ligjor, kanë paraqitur rekurs të gjykuarit Arsen Ramja dhe Arjol Ramja, me anën e të cilit kanë kërkuar ndryshimin e vendimit nr.358, datë 22.12.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër, deklarimin e pafajshëm të së gjykuarit Arsen Ramja dhe, në alternativë zgjidhjeje, caktimin e dënimit për të gjykuarin Arsen Ramja nën minimumin e parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal dhe zbatimin e nenit 59 të Kodit Penal, si dhe ndryshimin e cilësimit ligjor të akuzës për të gjykuarin Arjol Ramja.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarve

Arsen Ramja dhe Arjol Ramja; avokatin Thimjo Kondi, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit nr.358, datë 22.12.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër; sipas kërkimeve të parashtruara në rekurs, dëgjoi Prokurorin pranë Gjykatës së Lartë Bujar Sheshi, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ё R E NSe vendimi nr.358, datë 22.12.2008 i Gjykatës së Apelit Shkodër, në lidhje me

deklarimin fajtorë dhe cilësimin e veprave penale të kryera nga të gjykuarit është i drejtë dhe do të lihet në fuqi. Vendimi i ankimuar është rrjedhojë e zbatimit keq të nenit 425/3 të Kodit të Procedurës Penale dhe, për pjesën që ka ndikuar në caktimin e dënimit, do të ndryshohet.

281

A. Rrethanat e faktit

1. Të gjykuarit Arsen Ramja dhe Arjol Ramja janë vëllezër dhe banorë të qytetit të Shkodrës. Gjatë periudhës së verës, së bashku me familjen e tyre, kanë banuar përkohësisht në Velipojë. Përgjatë muajve qershor-shtator, ata kanë marrë me qira një kioskë - dyqan, me destinacion shitje të artikujve të ndryshëm ushqimor dhe bar-kafe. I gjykuari Arsen Ramja shërbente si kamerier në këtë lokal.Shtetasi Zamir Kuçi, banues në Velipojë, ishte një nga klientët e rregullt në kioskën e të gjykuarve. Së bashku me shoqërinë e tij ai frekuentonte shpesh lokalin, deri në orë të vona.

2. Në datën 28.08.2007, rreth orës 22.30, shtetasit Zamir Kuçi, Naim Pepa dhe Elvis Bala, pasi kanë darkuar në vend tjetër, kanë shkuar të lokali i të gjykuarit Arsen Ramja. Ka qenë rreth orës 01.30-02.00, ndërkohë që i gjykuari Arsen Ramja po flinte, kur shtetasi Zamir Kuçi e ka zgjuar, duke e pyetur nëse do ta hapte lokalin.I gjykuari Arsen Ramja ka hapur lokalin dhe, u ka shërbyer me birra, shtetasit Zamir Kuçi dhe personave të tjerë (Elvis Bala dhe Naim Pepa), të cilët nuk i njihte më parë.

3. Ndërkohë që të tre klientët e lokalit kanë qenë duke pirë dhe i gjykuari Arsen Ramja në shërbim të tyre, shtetasi Zamir Kuçi, duke përdorur fjalë fyese në drejtim të së gjykuarit Arsen Ramja, i ka kërkuar t’i jepte një kanarinë (shpend), që ndodhej në një kafaz në lokal.I gjykuari Arsen Ramja ka refuzuar, ndërsa shtetasit Elvis Bala dhe Naim Pepa, për të qetësuar gjendjen, kanë kërkuar prej tij të mos e vinte re sjelljen e shtetasit Zamir Kuçi. Për këtë shkak, i gjykuari Arsen Ramja, në të shumtën e kohës, qëndronte brenda në kioskë.

4. Rreth orës 03.15 i gjykuari Arsen Ramja i ka dërguar dy mesazhe dhe dy telefonata vëllait të tij Arjol Ramja, duke i kërkuar të vinte shpejt në lokal, pasi i ka rënë në qafë Zamir Kuçi. I gjykuari Arjol Ramja ishte në dijeni të sjelljeve të mëparshme të shtetasit Zamir Kuçi, ndaj të gjykuarit Arsen Ramja.Nga teksti i mesazheve kërkohej, që i vëllai të vente në lokal në Velipojë si “ushtar”.Për shkak se i vëllai nuk po përgjigjej, i gjykuari Arsen Ramja e ka marrë në telefon, e ka pyetur nëse e kishte parë mesazhin e dërguar dhe, i ka kërkuar të vinte sa më shpejt në lokal.

5. I gjykuari Arjol Ramja është nisur me makinë nga Shkodra, në drejtim të Velipojës. Me vete ka marrë edhe një armë automatike, së bashku me dy karikatorë, pasi kishte dëgjuar më parë, që shtetasi Zamir Kuçi mbante armë. Kur ka mbërritur në Velipojë, i gjykuari Arjol Ramja ka ndaluar makinën rreth 4-5 metra përpara lokalit. I gjykuari Arsen Ramja, që ishte duke pritur tek shkallët e verandës së lokalit, i nervozuar dhe me padurim, i ka thënë të gjykuarit Arjol Ramja “Këto janë”, !”gjuaji, gjuaji...etj.”.I gjykuari Arjol Ramja ka mbushur armën që mbante me vete dhe ka shtënë, duke zbrazur tërë karikatorin, në drejtim të tavolinës ku ndodhej Zamir Kuçi dhe personat e tjerë.Nga të shtënat ka gjetur vdekjen shtetasi Zamir Kuçi dhe është plagosur rëndë i dëmtuari Elvis Bala, ndërkohë që shtetasi Naim Pepa është futur brenda në lokal.

6. Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër ka dërguar procedimin penal për gjykim, nën akuzën e vrasjes në rrethana të tjera cilësuese, e parashikuar nga nenet 79/dh, 22 e 25 të Kodit Penal, të kryer nga të gjykuarit Arsen Ramja dhe Arjol Ramja. I gjykuari Arjol Ramja është akuzuar edhe për “prodhimin dhe mbajtjen pa leje e armëve luftarake dhe municionit”, në bazë të nenit 278/2 të Kodit Penal.

7. Gjatë gjykimit, të gjykuarit kanë kërkuar gjykim të shkurtuar dhe gjykata e ka lejuar atë.

282

B. Procedurat gjyqësore

8. Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin penal nr.251, datë 25.06.2008, ka vendosur deklarimin fajtor sipas akuzës të së gjykuarve, si dhe dënimin e të gjykuarit Arsen Ramja me 14 vjet burgim, dhe dënimin e të gjykuarit Arjol Ramja me 16 vjet burgim. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.358, datë 22.12.2008, ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.251, datë 25.06.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke e cilësuar veprën penale të kryer nga i gjykuari Arsen Ramja në bazë të nenit 76 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 6 vjet e 8 muaj burgim.Gjykata e Apelit Shkodër ka vendosur gjithashtu, të ndryshojë masën e dënimit për të gjykuarin Arjol Ramja, duke e dënuar përfundimisht me 14 vjet e 8 muaj burgim.

9. Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë paraqitur rekurs të gjykuarit, me anën e të cilit kanë kërkuar ndryshimin e vendimit nr.358, datë 22.12.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër.Në shkaqet e rekursit veçohen:“I gjykuari Arsen Ramja vuan nga sëmundja e “debilitetit” dhe “epilepsisë”, në këto kushte nuk ka bashkëpunim.I gjykuari Arsen Ramja është fyer rëndë nga viktima, duke bërë kështu uljen tërësisht të ekuilibrit mendor.I gjykuari Arjol Ramja e ka kryer veprën nën tronditjen e fortë psikike të çastit.Nuk provohet bashkëpunimi mes të dy të gjykuarve”.

C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar

10. Gjykata e Apelit Shkodër ka vendosur ndryshojë vendimin e shkallës së parë, në lidhje me cilësimin ligjor të akuzës për të gjykuarin Arsen Ramja, nga “vrasje në rrethana të tjera cilësuese”, në “vrasje me dashje”, të kryer në bashkëpunim, të viktimës Zamir Kuçi, e parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal.Gjykata e Apelit Shkodër ka pranuar, që qëllimi kriminal i të gjykuarit Arsen Ramja, nuk ka qenë vrasje e disa personave. Gjykata e apelit ka vlerësuar që i gjykuari Arjol Ramja ka tejkaluar dëshirën dhe synimin kriminal të së gjykuarit Arsen Ramja, nëpërmjet eksesit të ekzekutorit.Gjykata e apelit ka ndryshuar masat e dënimit për të gjykuarin Arjol Ramja, duke e rënduar dënimin, për veprën penale të “prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”, në bazë të nenit 278/2 i Kodit Penal, në tre vjet burgim. Në përfundim, në bashkim të dënimeve, i ka dhënë dënim më të butë, 14 vjet e 8 muaj burgim.

D. Në lidhje me ankimin (rekursin)

11. Shkaqet e parashtruara në rekurs, në lidhje me fajësinë dhe cilësimin ligjor të veprave penale, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të pabazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, nuk do të pranohen. Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit material penal, në lidhje me përcaktimin e cilësimit ligjor të veprave penale të kryera dhe fajësinë për secilin të gjykuar.

12. Gjykata e apelit ka arritur në konkluzion të drejtë në lidhje përcaktimin e faktit penal dhe të cilësimin ligjor të veprës penale, të kryer nga i gjykuari Arsen Ramja.I gjykuari Arsen Ramja është akuzuar, se në bashkëpunim, ka kryer veprën penale të vrasjes në rrethana të tjera të cilësuara, në dëm të disa personave, e kryer në bashkëpunim dhe e mbetur në tentativë, në bazë të nenit 79/dh të Kodit Penal.

283

13. Duke analizuar akuzën, nga pikëpamja juridike, vrasja e cilësuar drejtohet kundër të njëjtit objekt, jetës së njeriut. Dallimi me vrasjen e thjeshtë, apo me vrasjet e tjera, verifikohet në anën subjektive dhe anën objektive të figurës së veprës penale, si dhe në pasojën e ardhur.Për sa i përket anës subjektive, në vrasjen e cilësuar, ajo dallohet lehtësisht nga qëllimi kriminal, vrasja e disa personave, si dhe prania e dashjes në një nga format e saj. Ana objektive e figurës së veprës penale është thuajse e njëjtë. Elementë të veçantë të saj, verifikojnë ose jo praninë e rrethanës që e bën të cilësuar.

14. Gjykata e shkallës së parë dhe organi i akuzës e kanë konsideruar vrasjen, në rrethana të tjera cilësuese, duke u bazuar në faktin që veprimet konkrete kriminale, kanë përfunduar me vdekjen e një personi dhe plagosjen e rendë dhe tentativën për vrasje, të dy të tjerëve. Për sa i përket anës objektive të kryerjes së veprës, gjykata e shkallës së parë ka arritur në përfundimin që i gjykuari Arsen Ramja ka qenë bashkëpunëtor në rolin e shtytësit dhe, me veprime konkrete, thirrja për të marrë pjesë në krim e të gjykuarit Arjol Ramja ka konsumuar elementin e figurës së veprës penale, duke planifikuar veprimet kriminale.

15. Duke pasur parasysh rrethanat e kryerjes së veprës penale, në veçanti rrethanat që lidhen me lindjen e mendimit kriminal, tek i gjykuari Arsen Ramja, pavarësisht pranisë së motivit, përjashtohet dëshira dhe mundësia e të gjykuarit Arsen Ramja, për vrasjen e tre personave.Ka rezultuar e vërtetuar gjatë procedimit, që mosmarrëveshjet ishin vetëm midis të gjykuarit Arsen Ramja dhe viktimës Zamir Kuçi. Ka rezultuar gjithashtu që të dëmtuarit Elvis Bala dhe Naim Pepa, jo vetëm që nuk kishin marrëdhënie të acaruara me të gjykuarin Arsen Ramja, por e kishin bindur këtë të fundit të mos përfillte sjelljen e viktimës.Në mungesë të vërtetimit të “qëllimit kriminal për vrasjen e tre të dëmtuarve” përjashtohet mundësia që i gjykuari Arsen Ramja të ketë kryer veprën penale objekt akuze.

16. Deklarimet e marra nga organi i akuzës dhe të administruara në fashikullin gjyqësor, shpjegimet e dhëna nga të gjykuarit dhe provat e tjera të administruara përgjatë gjykimit të shkurtuar, provojnë që i gjykuari Arsen Ramja të jetë përgatitur, për të vënë në jetë mendimin kriminal, duke siguruar mjetet dhe mundësitë me të cilat do ta zbatonte atë, me objektiv vrasjen e shtetasit Zamir Kuçi.

17. Në kundërshtim me sa pretendohet në rekurs dhe në seancën dëgjimore përpara Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, të gjykuarit Arsen Ramja, për shkak të marrëdhënieve të acaruara me viktimën Zamir Kuçi, i ka lindur mendimi kriminal për ta vrarë atë.Ndërkohë që viktima po pinte me shokët e tjerë në lokal, i gjykuari Arsen Ramja, për të vënë në zbatim mendimin kriminal, ka thirrur vëllanë e tij, të gjykuarin Arjol Ramja, duke e porositur të vinte i armatosur si “ushtar”.Sapo ka mbërritur i vëllai, i gjykuari Arsen Ramja i ka treguar dhe objektin e qëllimit kriminal, duke i thënë “gjuaji, gjuaji...”.

18. Në rekurs dhe gjatë seancës dëgjimore është pretenduar gjithashtu, që “faktet dhe rrethanat” e treguara, nuk përbëjnë fakte kriminale dhe nuk provohet, “përtej çdo dyshimi të arsyeshëm”, bashkëpunimi i të gjykuarit Arsen Ramja në krim.Në kundërshtim me sa pretendohet Kolegji Penal çmon se vrasja e një apo disa personave, e kryer përgjatë veprimeve kriminale, përbën fakt kriminal.Gjithashtu, pjesëmarrja në bashkëpunim e të gjykuarit Arsen Ramja në rolin e shtytësit ka rezultuar e provuar, me prova të pakontestuara nga të gjykuarit, për vlefshmërinë e tyre.

19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë gjen të bazuar në ligj edhe cilësimin juridik të faktit penal të konsumuar nga i gjykuari Arjol Ramja. Tërësia e proces-verbaleve të këqyrjes së vendit të ngjarjes, provave materiale, të harmonizuara edhe me provat e tjera të

284

administruara në gjykim vërtetojnë se qitja me automatik ka qenë me breshëri, e drejtpërdrejtë, me objektiv shtetasit e pranishëm në lokal.Aktet e ekspertimit kriminalistik, të vlerësuar dhe të pranuar si prova nga gjykata, kanë provuar dhe vërtetuar mjetin me të cilin është realizuar sulmi kriminal.

20. Tërësia e provave të përmendura, vlerësimi i tyre në harmoni me pretendimet e të gjykuarve dhe me tërësinë e rrethanave të çështjes, ka krijuar bindjen e gjykatave, se nga i gjykuari Arjol Ramja me faj, janë konsumuar krimet e parashikuara nga nenet 79/dh-22, 25 dhe 278/2 të Kodit Penal (vrasje në rrethana të cilësuara e kryer në bashkëpunim, e mbetur në tentativë dhe prodhim e mbajtje pa leje i armëve luftarake dhe municionit).

21. Elementët kushtëzues të ekzistencës së një figure krimi në të drejtën tonë penale janë subjekti, ana subjektive, objekti dhe ana objektive. Mungesa e njërit prej tyre sjell padënueshmërinë.Në sjelljen e të gjykuarit Arjol Ramja të datës 29.08.2007 gjenden të konsumuar të katër këta elementë.Subjekte të veprave penale janë të dy të gjykuarit, të cilët janë madhorë dhe të padeklaruar për prapambetje apo sëmundje mendore.Në sjelljen e të gjykuarit Arjol Ramja është dalluar elementi i fajit, i konsumuar me dashje direkt dhe indirekte (eventuale), rrjedhojë e zbatimit të mendimit kriminal të lindur më parë, tek i gjykuari Arsen Ramja. Ky mendim kriminal është miratuar nga marrëveshja e përbashkët e të dy të gjykuarve, e shprehur dhe e materializuar në veprime konkludente dhe e tejkaluar nga i gjykuari Arjol Ramja, në tentativën për vrasje dhe të shtetasve Elvis Bala dhe Naim Pepa. Për këta të fundit, mendimi kriminal ka lindur aty për aty, si rrjedhojë e eksesit të ekzekutorit.

22. Edhe në lidhje me të gjykuarin Arjol Ramja është pretenduar, në rekurs dhe gjatë gjykimeve, mungesa e bashkëpunimit. Nga tërësia e provave ka rezultuar e vërtetuar pa dyshimin më të vogël, që të dy të gjykuarit janë marrë vesh midis tyre, të vrisnin shtetasin Zamir Kuçi.Analiza e rrethanave të ngjarjes dhe e veprave të konsumuara kanë orientuar gjykatat drejtë ekzistencës së bashkëpunimit. Në rrethana të caktuara, sikurse ato të çështjes në gjykim, bashkëpunimi është i pranishëm në të gjitha format e dashjes (direkt, eventuale, etj.). Ai mund të përjashtohet vetëm në rastet e pakujdesisë. Këtë kriter juridik gjykata e gjen të bazuar në ligjin, praktikën dhe teorinë tradicionale dhe bashkëkohore, në sistemin tonë të së drejtës dhe atyre të ngjashëm me të.Në të dy veprat penale të konsumuara, ana subjektive përcaktohet dashje direkte. Sjellja e të gjykuarve, mjetet e përdorura për realizimin e motiveve që i shtynë në veprimet kriminale, kohëzgjatja dhe vendosmëria në realizimin e qëllimit kriminal, mekanizmi i zbatimit të këtij qëllimi provojnë që të gjykuarit me dashje, rrjedhojë e marrëveshjes së çastit, kanë vrarë shtetasin Zamir Kuçi dhe i gjykuari Arjol Ramja ka tentuar të vrasë dhe dy shtetas të tjerë.

23. Objekti i veprave të kryera nga të gjykuarit ka qenë i njëjtë, jeta e personit. Për vrasjen e shtetasit Zamir Kuçi ky objekt bëhet i përbashkët, pas marrëveshjes së mëparshme midis tyre, që me përdorimin e armës të realizonin vrasjen. Vrasja e shtetasve Elvis Bala dhe Naim Pepa nuk është rrjedhojë e paramendimit apo qëllimit të përgatitur kriminal, por është rrjedhojë e tejkalimit të mendimit kriminal të lindur më parë për vrasjen e shtetasit Zamir Kuçi, tejkalim që është formësuar në ardhjen e pasojave nga veprimet konkrete. Konsumimi subjektiv i kësaj figure krimi, ka filluar me mundësinë që i gjykuari Arjol Ramja kishte për të parashikuar pasojën, injorimi prej tij i kësaj mundësie dhe pranimi i pasojës apo mospërfillja ndaj saj.

285

24. Objekti i veprës penale të konsumuar nga i gjykuari Arjol Ramja, e parashikuar nga neni 79/dh i Kodit penal është edhe jeta e shtetasve Zamir Kuçi, Elvis Bala dhe Naim Pepa. Në rrethanat e faktit dhe sjelljen e të gjykuarit Arjol Ramja është konstatuar, jo vetëm lidhja shkakësore materiale, por edhe lidhja shkakësore psikike. Ekzistencën e kësaj lidhje nuk e përcakton vetëm mundësia e përfytyrimit të pasojës, por edhe mundësia konkrete, logjike dhe e lidhur me rrethanat e faktit dhe mënyrat e ekzekutimit të mendimit kriminal.

25. Është pretenduar, gjatë seancës dëgjimore, kryerja e veprave nga i gjykuari Arjol Ramja, në kushtet e tronditjes së rëndë psikike të çastit, e shkaktuar nga dhuna sistematike dhe fyerjet e rënda të viktimës, ndaj të gjykuarit Arsen Ramja. Dhe, për këtë shkak, duhet të behet ndryshimi i cilësimit ligjor nga “Vrasje në rrethana të tjera cilësuese”, e parashikuar nga neni 79/dh i Kodit Penal, në “Vrasje e kryer në gjendje të tronditjes së fortë psikike”, e parashikuar nga neni 82 i Kodit Penal.Pretendimi i ngritur gjendet i pa bazuar në rrethanat e çështjes dhe në ligj.Së pari, jo vetëm nuk është verifikuar ushtrim dhune ndaj të gjykuarit Arjol Ramja, por as është pretenduar nga ndonjëri prej të gjykuarve gjatë gjykimeve të faktit. I gjykuari Arjol Ramja e kishte marrë vendimin kriminal për të kryer vrasjen e shtetasit Zamir Kuçi pak kohë më parë, qëkurse ishte armatosur dhe ishte nisur për në Velipojë. Vrasja e shtetasve të tjerë, nuk ishte rrjedhojë e ndikimit apo kryerjes së veprimeve të tyre të padrejta, të kundërligjshme dhe të çastit. Përkundër, ishte tejkalim i dëshirës dhe marrëveshjes me të vëllanë, të gjykuarin tjetër Arsen Ramja.Së dyti, pavarësisht se nuk janë identifikuar kushte apo rrethanat që pranojnë ekzistencën e tronditjes psikike të çastit, kjo gjendje, “tronditja psikike e çastit”, vetëm se mund të përdoret në cilësinë e rrethanës lehtësuese, të parashikuar nga neni 48/1, shkronja “b” e Kodit Penal. “Tronditja psikike e çastit” nuk pas sjell ndryshimin e cilësimit të faktit penal, nga vepra penale e vrasjes në rrethana të tjera të cilësuara, në “Vrasjen e kryer në gjendje të tronditjes së fortë psikike”, e parashikuar nga neni 82 i Kodit Penal. Në parashikimin më të largët hipotetik, duhet që të gjithë viktimat apo të dëmtuarit, të kenë ushtruar dhunë apo të kenë kryer veprime, të cilat, në harmoni dhe me rrethana e kritere të tjera juridik e mjekësor, të kenë shkaktuar gjendjen e “tronditjes së fortë psikike”.

26. Pretendimet në lidhje me gjendjen psikike të së gjykuarit dhe kryerja e veprave penale nën ndikimin e kësaj gjendje janë ngritur gjatë seancës dëgjimore. Gjatë gjykimeve të faktit, prej të gjykuarve apo mbrojtësve të tyre nuk është ngritur ky pretendim. Në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit, nuk ka asnjë të dhënë që të ndikonte në bindjen e gjykatave, për praninë e elementëve apo rrethanave që tregojnë, apo krijojnë dyshime për përgjegjshmërinë e të gjykuarve.

E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes

27. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Shkodër ka zbatuar drejt ligjin material penal, kur ka bërë kualifikimin ligjor të veprave penale të kryera dhe ka arritur në fajësinë e të gjykuarve për kryerjen e atyre veprave.

28. Gjykata e apelit ka zbatuar keq nenin 425, Pika 3 të Kodit të Procedurës Penale, kur ka shtuar dënimin e të gjykuarit Arjol Ramja, për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”, në bazë të nenit 278/2 të Kodit Penal, nga dy vjet në tre vjet burgim.Në dispozitën procedurale të cituar, midis të tjerave, parashikohet: “3. Kur apelues është vetëm i pandehuri, gjykata nuk mund të caktojë një dënim më të rëndë, të zbatojë një masë sigurimi më të rëndë, t'i japë pafajësisë një shkak më pak të favorshëm nga ai i vendimit të apeluar”.

286

29. Në rrethanat e parashtruara, vendimi nr.358, datë 22.12.2008 i Gjykatës së Apelit Shkodër të lihet në fuqi, në lidhje me përfundimet e arritura në lidhje me fajësinë e të gjykuarve dhe masën e dënimit për të gjykuarin Arsen Ramja dhe do të ndryshohet vetëm për sa i përket caktimit të dënimit, për të gjykuarin Arjol Ramja.

PЁR KЁTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, pika 1, shkronjat

“a” dhe “b” të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.358, datë 22.12.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër për

të gjykuarin Arsen Ramja.Lënien në fuqi të vendimit nr.358, datë 22.12.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër

përsa i përket cilësimit ligjor të veprave dhe deklarimit fajtor të së gjykuarit Arjol Ramja, për veprat penale të parashikuara nga nenet 79/dh, 22, 25 e 278/2 të Kodit Penal.

Lënien në fuqi të këtij vendimi për sa i përket masës së dënimit të aplikuar ndaj të gjykuarit Arjol Ramja për veprën penale të parashikuar nga nenet 79/dh, 22 e 25 të Kodit Penal, me 20 vjet burgim.

Ndryshimin e këtij vendimi për pjesën tjetër në këtë mënyrë:Dënimin e të gjykuarit Arjol Ramja për veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve

luftarake, vepër e parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal, me 2 vjet burgim.Në bashkim të dënimeve, në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal, e dënon me një dënim

të vetëm prej 20 vjet burgim.Në përfundim, në aplikim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale, e dënon me 13

vjet e 4 muaj burgim.

Tiranë, më 09.11.2011

287





në seancën gjyqësore të datës 09.11.2011 mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket palëve:

TË GJYKUAR: SOKOL ZAMAMARTIN DELIJA

A K U Z U A R:Për veprën penale të

“ndihmës për kalim të paligjshëm të kufirit”.Baza Ligjore: Neni 298/3 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.(341)-41-2008-2440, datë 07.10.2008, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Zama për veprën penale të “Ndihmës për kalim të paligjshëm të kufirit”, parashikuar nga neni 298/3 i K.Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet burgim dhe 6 (gjashtë) milion lekë gjobë. Deklarimin fajtor të të pandehurit Martin Delija për veprën penale të “Ndihmës për kalim të paligjshëm të kufirit”, parashikuar nga neni 298/3 i K.Penal dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim dhe 6 (gjashtë) milion lekë gjobë. Vuajtja e dënimit e të pandehurve fillon nga dita e arrestimit. Shlyerja e gjobës të bëhet brenda dy vjetëve nga dita e vendimit që merr formë të prerë.

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.31, datë 03.03.2009 ka vendosur: Ndryshimin e vendimit nr.341, datë 07.10.2008 të Gjykatës të Rrethit Gjyqësor Korçë si më poshtë: Deklarimin fajtor të pandehurit Sokol Zama për veprën penale të “Ndihmës për kalim të paligjshëm të kufirit”, parashikuar nga neni 298/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 4 vjet burgim dhe 4 (milion) lekë gjobë.Deklarimin fajtor të pandehurit Martin Delija për veprën penale të “Moskallëzimit të krimit” dhe në bazë të nenit 300 të K.Penal dënimin e tij me kohën e paraburgimit. Urdhërohet lirimi i të pandehurit në rast se nuk mbahet për vepër tjetër penale.

288

Vuajtja e dënimit për të pandehurin Sokol Zama të bëhet në një burg të sigurisë së zakonshme. Shlyerja e gjobës nga i pandehuri Sokol Zama të bëhet 2 vjet nga dita që vendimi merr formë të prerë.

Kundër vendimit nr.31, datë 03.03.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar rekurs i pandehuri Sokol Zama i cili kërkon prishjen e vendimit penal nr.31, datë 03.03.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe deklarimin e tij si të pafajshëm; si dhe Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit e cila kërkon prishjen e vendimit penal nr.31, datë 03.03.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.(341) 41-2008-2440, datë 07.10.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke parashtruar këto shkaqe:

Sokol Zama:- Vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë është alogjik, i pa mbështetur në prova ligjore,

por mbi bazën e thënieve kontradiktore të personave që dalin vetë të implikuar në kryerjen e një vepre penale. Vetë gjykata e apelit në vendimin e saj është shprehur se: “gjatë gjykimit nuk është paraqitur asnjë provë që të vërtetojë bashkëpunimin e të pandehurit Martin Deliaj me të pandehurin Sokol Zama, për dhënie ndihme të shtetases Bianka Karemani për të kaluar në mënyrë të kundërligjshme kufirin”, pra lind pyetja se mbi ç’prova është shpallur fajtor i pandehuri Sokol Zama.

- Sokol Zamës i mungon elementi i fitimit si kusht për të pasur veprën penale të parashikuar nga neni 298 i K.Penal. Në dosjet gjyqësore nuk figuron asnjë provë që të vërtetojë faktin e përfitimit nga ana e të pandehurit Sokol Zama. Dëshmitarja Bianka Karemani nuk e pranon një fakt të tillë, por në shkallën e parë ka pretenduar se vetëm të pandehurit Martin Delija do t’i jepte një diçka simbolike kur të takoheshin në Greqi. Edhe në rast se do të dilet e provuar vepra e kryer prej të pandehurit Sokol, ajo duhet të kualifikohet sipas nenit 298/1 të K.Penal, e cila në dispozitivin e saj ka një dënim shumë më të lehtë.

Prokuroria:- Vendimin e Gjykatës së Apelit Korçë e kundërshtojmë për ndryshimin e kualifikimit

të ligjor të veprës penale, në lidhje me dy të pandehurit, ndryshimin që ka bërë në shkelje të dispozitës procedurale penale të parashikuar nga neni 152 i K.Pr.Penale për çmuarje dhe vlerësim jo të drejtë të provave të administruara në gjykim, duke arritur në një përfundim të gabuar.

- Gjykata e shkallës së parë, duke analizuar me hollësi provat e administruara, ka arritur në një përfundim të drejtë se të pandehurit i kanë konsumuar elementët e veprës penale të parashikuar nga neni 298/3 i K.Penal.

- Gjykata e apelit për të vlerësuar besueshmërinë e këtij vendimi i është referuar dispozitës penale, të parashikuar nga neni 298 i K.Penal, duke analizuar elementet objektive të figurës së krimit.

- Ndryshe nga sa arsyeton në vendimin e saj Gjykata e Apelit, në lidhje me faktin ka rezultuar si më poshtë: i pandehuri Martin Delija ka qenë emigrant në Greqi dhe ka lidhje familjare me shtetasen Bianka Karemani, e cila i ka kërkuar ndihmë të pandehurit për të shkuar në Greqi pasi ishte në gjendje të keqe ekonomike. Në datën 01.02.2008 janë nisur nga qyteti i Durrësit për të arritur në qytetin e Bilishtit ku i pandehuri ka folur në telefon me shtetasin Sokol Shurdho të cilin e njihte pasi kishte punuar më parë në shtetin fqinj grek dhe i ka kërkuar të ndihmonte Biankën për të kaluar kufirin në mënyrë të paligjshme. Shtetasi Sokol Shurdhi i është përgjigjur se nuk merrej dot me këto punë dhe nuk e ndihmonte dot. Më pas i pandehuri Martin i ka

289

kërkuar shtetasit Sokol ta çonte me makinën e tij deri në fshatin Zagradec, kanë shkuar në fshatin Zagradec shtetasi Sokol është larguar, ndërsa i pandehuri Martin bashkë me shtetasen Bianka kanë takuar aty të pandehurin Sokol Zama, i cili ky i fundit e ka marrë përsipër dhe e ka kaluar shtetasen Bianka matanë kufirit në mënyrë të paligjshme. I pandehuri Martin Delija është larguar për në Greqi nëpërmjet doganës ku do të priste shtetasen Bianka pasi të kalonte kufirin dhe më pas do të shkonin në Greqi për të punuar. Në datën 02.02 2008 shtetësja Bianka Karemani është kapur nga policia greke pa dokumenta dhe është deportuar në P.K.K të Kapshticës, e cila ka shpjeguar se për të kaluar kufirin në mënyrë të paligjshme e ka ndihmuar i pandehuri Martin Delija së bashku me një person tjetër të panjohur, të cilin e thërisnin Koli nga fshati Zagradec, të cilin ia kishte prezantuar i pandehuri Martin Delija.

- Të pandehurit Martin Delija dhe Sokol Zama janë akuzuar për veprën penale të “ndihmës për kalim të paligjshëm të kufijve” në bashkëpunim, të parashikuar nga neni 298/3 i Kodit Penal, kur për këtë akuzë janë gjykuar dhe deklaruar fajtorë në gjykatë të shkallës së parë.

- Në vazhdim të arsyetimit të gjykatës së apelit konstatoj një alogjikë, ku është arritur prej saj në përfundim se “veprimet e të pandehurit Martin janë fakte që nuk përbëjnë vepër penale” dhe në të njëjtën kohë “veprimet e tij përmbajnë elemente të veprës penale të “Moskallëzimit të Krimit” të parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal”.

- Duke konsideruar vendimin e gjykatës së apelit të gabuar, të paargumentuar dhe të marrë në zbatim të gabuar të ligjit penal si dhe në shkelje të nenit 157 të K.Pr.Penale. Çmuarja dhe vlerësimi i provave, bazuar në nenin 432, pika 1, gërma “a” “c” të K.Pr.Penale dhe neni 441, pika 1, germa “d” të K.Pr.Penale, ushtroj këtë rekurs.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; Prokurorin Artur Selmani, i cili

kërkoi prishjen e vendimit nr.31, datë 03.03.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.341, datë 07.10.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë; përfaqësuesin e të akuzuarit Av. Plator Bilibashi, i cili kërkoi mospranimin e rekursit të prokurorit; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,


Nga aktet e administruara në dosje rezulton se i pandehuri Martin Delija ka qenë emigrant në Greqi dhe ka lidhje familjare me shtetasen Bianka Karemani, e cila i ka kërkuar ndihmë të pandehurit për të shkuar në Greqi, pasi ishte në gjendje të keqe ekonomike.

Në datën 01.02.2008 janë nisur nga qyteti i Durrësit për të arritur në qytetin e Bilishtit ku i pandehuri ka telefonuar me telefon me shtetasin Sokol Shurdho, të cilin e njihte pasi kishte punuar më parë në shtetin fqinj grek dhe i ka kërkuar të ndihmonte Biankën për të kaluar kufirin në mënyrë të paligjshme. Shtetasi Sokol Shurdhi i është përgjigjur se nuk merrej dot me këto punë dhe nuk e ndihmonte dot. Më pas i pandehuri Martin i ka kërkuar shtetasit Sokol ta çonte me makinën e tij deri në fshatin Zagradec, kanë shkuar në fshatin Zagradec ku shtetasi Sokol është larguar, ndërsa i pandehuri Martin bashkë me shtetasen Bianka kanë takuar aty të pandehurin Sokol Zama, i cili ky i fundit e ka marë përsipër dhe e ka kaluar shtetasen Bianka matanë kufirit në mënyrë të paligjshme. I pandehuri Martin Delija është larguar për në Greqi nëpërmjet doganës ku do të priste shtetasen Bianka pasi të kalonte kufirin dhe më pas do të shkonin në Greqi për të punuar.

290

Në datën 02.02 2008 shtetësja Bianka Karemani është kapur nga policia greke pa dokumenta dhe është deportuar në P.K.K. të Kapshticës, e cila ka shpjeguar se për të kaluar kufirin në mënyrë të paligjshme e ka ndihmuar i pandehuri Martin Delija së bashku me një person tjetër të panjohur, të cilin e thërrisnin Koli nga fshati Zagradec, të cilin ia kishte prezantuar i pandehuri Martin Delija.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.(341)-41-2008-2440, datë 07.10.2008, ka vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Zama për veprën penale të “Ndihmës për kalim të paligjshëm të kufirit”, parashikuar nga neni 298/3 i K .Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet burgim dhe 6 (gjashtë) milion lekë gjobë. Deklarimin fajtor të të pandehurit Martin Delija për veprën penale të “Ndihmës për kalim të paligjshëm të kufirit”, parashikuar nga neni 298/3 i K.Penal dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim dhe 6 (gjashtë) milion lekë gjobë. Vuajtja e dënimit e të pandehurve fillon nga dita e arrestimit. Shlyerja e gjobës të bëhet brenda dy vjetëve nga dita e vendimit që merr formë të prerë”.

Arsyetimi i gjykatës: “... Të pandehurit, me veprimet e tyre, kanë cënuar marrëdhëniet juridike të vendosura për sigurimin e paprekshmërisë së integritetit territorial të R.Sh. të mbrojtura posaçërisht nga legjislacioni penal. Nga ana objektive vepra është kryer me veprime të kundërligjshme që konsistojnë nëpërmjet shoqërimit të shtetases Bianka Karemani duke e ndihmuar atë për kalimin e kufirit në mënyrë të kundraligjshme, fakt që rezultoi i provuar nga deklarimet e dëshmitarëve si dhe nga një sërë provash shkresore të administruara. Të pandehurit Martin Delija dhe Sokol Zama e kanë kryer veprën penale në bashkëpunim dhe marrëveshja midis tyre është realizuar fillimisht në qytetin e Bilishtit dhe më pas në fshatin Zagradec ku ata kanë rënë dakord për të realizuar mënyrën e dhënies ndihmë për kalimin e kufirit në mënyrë të paligjshme të shtetases Bianka Karemani............”.

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.31, datë 03.03.2009 ka vendosur: “Ndryshimin e vendimit nr.341, datë 07.10.2008 të Gjykatës të Rrethit Gjyqësor Korçë si më poshtë: Deklarimin fajtor të pandehurit Sokol Zama për veprën penale të “Ndihmës për kalim të paligjshëm të kufirit”, parashikuar nga neni 298/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 4 vjet burgim dhe 4 (milion) lekë gjobë. Deklarimin fajtor të pandehurit Martin Delija për veprën penale të moskallëzimit të krimit” dhe në bazë të nenit 300 të K.Penal dënimin e tij me kohën e paraburgimit. Urdhërohet lirimi i të pandehurit në rast se nuk mbahet për vepër tjetër penale. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Sokol Zama të bëhet në një burg të sigurisë së zakonshme. Shlyerja e gjobës nga i pandehuri Sokol Zama të bëhet 2 vjet nga dita që vendimi merr formë të prerë”.

Arsyetimi i gjykatës: “...Gjykata e shkallës së parë, në arritje të konkluzionit, ka anashkaluar prezumimin e fajësisë të sanksionuar në nenin 3 të K.Pr.Penal sipas të cilit: Çdo dyshim për akuzën çmohet në favor të të pandehurit. Vetëm shoqërimi nga Durrësi për në Bilisht, takimi në Devoll, dhe kërkesa drejtuar prej tij për të ndihmuar Bianka Karemanin si dhe ndihma për ta sistemuar në një punë në Greqi, janë fakte që nuk përbëjnë vepër penale. Pra shtetësja Bianka Karemani do të konsumonte elementet e veprës penale të kalimit të paligjshëm të kufirit të parashikuar nga neni 297 i K.Penal dhe i pandehuri Sokol Zama do të konsumonte elemente të veprës penale të ndihmës për kalim të paligjshëm të kufirit, me qëllim fitimi të parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal. Gjykata e apelit, duke ndryshuar kualifikimin ligjor të veprave ndaj personave të akuzuar, ka për detyrë që të ndryshojë dhe masën e dënimit të dhënë këtyre të pandehurve nga gjykata e shkallës së parë”.

Kundër vendimit nr.31, datë 03.03.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar rekurs i pandehuri Sokol Zama, i cili kërkon prishjen e vendimit penal nr.31, datë 03.03.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe deklarimin e tij si të pafajshëm; dhe Prokuroria pranë gjykatës së apelit e cila kërkon prishjen e vendimit penal nr.31, datë 03.03.2009 të Gjykatës

291

së Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.(341) 41-2008-2440, datë 07.10.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë Korçë është i drejtë dhe në zbatim të ligjit lidhur me cilësimin ligjor të veprës penale të konsumuar prej të pandehurit Sokol Zama, por ky vendim vjen në kundërshtim me ligjin lidhur me cilësimin ligjor të veprës penale të konsumuar prej të pandehurit Martin Delija.

Siç figuron nga aktet dhe provat e administruara në dosjen gjyqësore i pandehuri Martin Delija, me kërkesën e shtetases Bianka Karemani, ka rënë dakord që të ndihmojë këtë të fundit për të shkuar në Greqi duke e shoqëruar, si dhe duke u përpjekur që ta lidhë atë me një person i cili do ta shoqëronte që të kalonte ilegalisht kufirin shtetëror me Republikën Greke. Për këtë qëllim ai ka udhëtuar së bashku me shtetasen në fjalë, ka insistuar vazhdimisht në gjetjen prej kësaj shtetaseje të një personi i cili do të bënte të mundur kalimin e saj në territorin grek, veprime të cilat rezultojnë të dokumentuara dhe të provuara gjatë gjykimit. Të gjitha përpjekjet për të ndihmuar shtetasen Bianka Karemani për të kaluar në mënyrë të paligjshme kufirin me shtetin grek, nuk janë kryer prej të pandehurit Martin Delija me qëllim përfitimi material, shpërblimi, por për shkak të lidhjeve familjare që ka pasur me këtë shtetase. Nga ana tjetër, rezulton gjithashtu e provuar se shtetasi Sokol Zama, ka qenë personi i cili fizikisht ka bërë të mundur kalimin në mënyrë të paligjshme të kufirit shtetëror me Greqinë prej shtetases Bianka Karemani, me qëllim fitimi, duke u paguar prej kësaj të fundit për ndihmën që i është dhënë.

Në vlerësim të sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë gjykon se vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë, i cili konstaton se “me veprimet e mësipërme i pandehurit Martin Delija nuk ka konsumuar veprën penale të parashikuar nga neni 298 i K.Penal por atë të parashikuar nga neni 300 i K.Penal” është i gabuar dhe i pabazuar në ligj. Moskallëzimi i krimit, si veprën penale e parashikuar në nenin 300 të K.Penal quhet i konsumuar kur individi, pavarësisht se merr dijeni për një krim që është duke u kryer ose është kryer, nuk informon organet kompetente në lidhej me të. Pra kjo vepër penale konsumohet me mosveprim (moskallëzim/mostregim krimi) dhe jo me veprime që mundësojnë realizimin e një vepre penale. Në rastin tonë, siç rezulton e provuar gjatë gjykimit të kësaj çështje, i pandehuri Martin Delija jo vetëm që ka pasur dijeni për qëllimin e shtetases në fjalë për të kaluar në mënyrë të paligjshme kufirin shtetëror me Greqinë, por me veprimet e tij ka krijuar kushtet që ky qëllim i kundraligjshëm i kësaj shtetaseje të mund të realizohej. Pra ai me veprime direkte dhe me dashje të drejtpërdrejtë ka konsumuar elementët e veprës penale të “dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufijve”, ashtu siç me të drejtë ka vlerësuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.

Pavarësisht sa më sipër, ky Kolegj konstaton se pretendimet e prokurorisë, të cilat janë pranuar edhe prej gjykatës së shkallës së parë në lidhje me bashkëpunimin e të pandehurve në realizimin e kësaj vepre penale nuk gjejnë mbështetje në provat e administruara nga gjykatat e të dyja shkallëve. Ndonëse të dy të pandehurit në faza të ndryshme, me veprime të ndryshme dhe për qëllime të ndryshme, i kanë dhënë ndihmë shtetases në fjalë për kalimin e paligjshëm të kufirit, duke konsumuar në këtë mënyrë veprën penale të parashikuar nga neni 298 i K.Penal, nuk rezulton që në konsumimin e kësaj vepre ata të kenë bashkëpunuar me njëri tjetrin. Elementi i bashkëpunimit nuk figuron të jetë provuar as prej dëshmive të marra gjatë hetimit të çështjes, as gjatë gjykimit të saj dhe as të jetë pretenduar prej dëshmitarëve të thirrur në gjykim.

Në mungesë të elementit të bashkëpunimit në realizimin e kësaj vepre penale, si rrethanë e cilësuar, provohet se të pandehurit kanë konsumuar plotësisht të gjithë elementët e tjerë të nevojshëm për ekzistencën e veprës penale të “dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufijve”, parashikuar nga neni 298 i K.Penal. Në kushtet kur qëllimi i të pandehurit Sokol Zama në konsumimin e kësaj vepre penale ka qenë “fitimi

292

material/shpërblimi” ndërsa për të pandehurin Martin Delija qëllimi i fitimit nuk është pretenduar dhe nuk rezulton i provuar, ky Kolegj vlerëson se i pandehuri Martin Delija ka konsumuar veprën penale të “dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufijve”, parashikuar nga neni 298/1 i K.Penal ndërsa i pandehuri Sokol Zama ka konsumuar veprën penale të “dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufijve”, parashikuar nga neni 298/2 i K.Penal.

Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.31, datë 03.03.2009 i Gjykatës së Apelit Korçë lidhur me cilësimin ligjor të veprës së kryer nga i pandehuri Martin Delija është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të ndryshohet.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441, të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.31, datë 03.03.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë për sa i

përket të gjykuarit Sokol Zama. Ndryshimin e këtij vendimi si më poshtë:Deklarimin fajtor të të gjykuarit Martin Delija për veprën penale të “ndihmës për

kalim të paligjshëm të kufirit”, parashikuar nga neni 298/1 i K.Penal dhe dënimin e tij me 1 vit burg e 3 milion lekë gjobë.

Shlyerja e gjobës të bëhet brenda 2 viteve nga shpallja e këtij vendimi.Avokati Plator Bilibashi i caktuar kryesisht nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë të

paguhet me shumën 50 (pesëdhjetëmijë) lekë.

Tiranë, më 09.11.2011

293

Nr.61006-01006-00-2011 Regj. ThemeltarNr.00-2011-1107 i Vendimit (147)




në seancën gjyqësore të datës 09.11.2011, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR VLORË

OBJEKTI:Caktim masë sigurimi.

NDAJ SHTETASIT: KRITJON LATIFI

D Y S H U A R:Për kryerjen e veprës penale

“Vjedhje”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134.2 i Kodit Penal.

Baza ligjore: Neni 244 i Kodit të Procedurës Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2011-1255, datë 02.05.2011 vendosi:

Pranimin e kërkesës së kërkuesit Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier, duke e vleftësuar si të ligjshëm ndalimin.Caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”, ndaj tij.Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e kësaj çështje dhe dërgimin e akteve për kompetencë seksionit të së miturve pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.182, datë 14.05.2011 vendosi:Pranimin e kërkesës. Caktimin ndaj shtetasit Kritjon Latifi të masës së sigurimit “arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.112, datë 07.06.2011 vendosi:Miratimin e vendimit nr.182, datë 14.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

294

Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs, i dyshuari Kritjon Latifi, nëpërmjet përfaqësuesit të tij duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimet e gjykatave janë në kundërshtim me kërkesat e neneve 228, 229, 230 të K.Pr.Penale.

- Masa nuk është e përshtatshme në raport me nevojat e sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.

- I dyshuari nuk ka rrezik largimi.- Është dhënë në kundërshtim me kërkesat e ligjit për minorenet. - Është nxënës në vitin e 10-të në shkollë dhe kjo masë bën që ai të ndërpresë

programin edukativ mësimor.- Nuk ka rrezik që ai të kryejë ndonjë vepër tjetër penale.- Nuk ka qenë i dënuar më parë dhe nuk ka rrezik t’i largohet hetimit.- Nuk ka rrezik që ai të kryejë ndonjë krim më të rëndë.- Masa e dhënë ndaj tij është ekstreme dhe nuk përligj qëllimin për të cilin është marrë.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Kujtin Luli, i cili kërkoi

mospranimin e rekursit dhe pushim e gjykimit; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N 1. Se personi nën hetim Kritjon Latifi, lindur më 30.05.1994, është ndaluar nga

Policia Gjyqësore Fier në datën 28.04.2011. Rezulton se i dyshuari më datë 14.01.2011 së bashku me shtetasit Lulëzim Deda dhe Bege Çela kanë vjedhur lokalin në pronësi të shtetasit Agur Muskaj. Ata kanë vjedhur gjeneratorin me fuqi 3 kv që ndodhej në brendësi të lokalit dhe pije të ndryshme alkoolike dhe freskuese në lokal. Sendet e vjedhura i kanë shitur.

Sipas raportit të ekspertit të pavarur datë 08.03.2011 vjedhja e sendeve të vjedhura ishte 70.000 lekë.

2. Ndaj shtetasit Kritjon Latifi është vendosur masa e sigurimit “arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale, me arsyetimin se: “ka dyshime të arsyeshme të bazuar në prova se shtetasi Kritjon Latifi është një nga autorët e veprës penale. Masa e sigurimit “arrest në burg” është në përputhje me kushtet dhe kriteret e nenit 228 dhe 229 të K.Pr.Penale”.

3. Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i dyshuari Kritjon Latifi, nëpërmjet përfaqësuesit të tij duke parashtruar dhe shkaqet përkatëse:

- Vendimet e gjykatave janë në kundërshtim me kërkesat e neneve 228, 229, 230 të K.Pr.Penale.

- Masa nuk është e përshtatshme në raport me nevojat e sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.

- I dyshuari nuk ka rrezik largimi.- Është dhënë në kundërshtim me kërkesat e ligjit për minorenet. - Është nxënës në vitin e 10-të në shkollë dhe kjo masë bën që ai të ndërpresë

programin edukativ mësimor.- Nuk ka rrezik që ai të kryejë ndonjë vepër tjetër penale.- Nuk ka qenë i dënuar më parë dhe nuk ka rrezik t’i largohet hetimit.- Nuk ka rrezik që ai të kryejë ndonjë krim më të rëndë- Masa e dhënë ndaj tij është ekstreme dhe nuk përligj qëllimin për të cilin është marrë.

4. Sipas zhvillimit të këtij procesi penal në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin e ndërmjetëm nr.450, datë 25.10.2011, është vendosur: “zëvendësimi i masës së sigurimit për të pandehurin Kritjon Latifi nga arrest në burg, dhënë me vendimin nr.182, datë

295

14.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me masën e sigurimit “Arrest në shtëpi”, sipas nenit 237 të K.Pr.Penale”.

5. Në këto kushte Prokurori pranë Prokurorisë së Përgjithshme ka kërkuar mospranimin e rekursit dhe pushimin e gjykimit të tij në Gjykatën e Lartë.

6. Nga ana tjetër, në sekretarinë e Gjykatës së Lartë është depozituar një kërkesë e kërkuesit Kritjon Latifi dhe avokatit të tij, kërkesa nr.K-124.Prot., datë 04.11.2011. me objekt heqje dorë nga rekursi.

7. Në kuptim të kërkesave të nenit 420/1-ç dhe 433/1 të K.Pr.Penale, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë është në pamundësi për shqyrtimin e kësaj çështje, pasi rekursi në këtë gjendje nuk duhet të pranohet. Ky konkluzion i Kolegjit Penal vjen në zbatim të pikës “ç” të nenit 420 të K.Pr.Penale, në të cilën është përcaktuar se: “ankimi nuk pranohet kur është hequr dorë prej tij”, nga ana tjetër neni 407 i K.Pr.Penale në pikën 3 të tij ka përcaktuar rekursin si mjet ankimi e si i tillë heqja dorë prej tij passjell mospranimin e rekursit.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 420/ç dhe 433.1, 441 të

K.Pr.Penale,

V E N D O S IPushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 09.11.2011

296


VENDIM

NЁ EMЁR TЁ REPUBLIKЁS


Gani Dizdari KryesuesArjana Fullani AnëtareShkëlzen Selimi AnëtarEdmond Islamaj AnëtarAleksandër Muskaj Anëtar

Në seancën gjyqësore të datës 09.11.2011, mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:

TË PANDEHUR: AVDI LEKAERMIR PASHAJ

A K U Z U A R:Per kryerjen e veprës penale të

“Prodhimit dhe shitjes se narkotikëve” të kryer në bashkëpunim,

parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.41, datë 22.01.2008, ka vendosur:Deklarimin fajtor të së pandehurit Avdi Leka për kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, të kryer ne bashkëpunim dhe në bazë të Nenit 283/2 të Kodit Penal dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim.Në bazë të Nenit 56 të Kodit Penal në bashkim të dënimeve, të dënimit të mësipërm dhe dënimin prej 6 (gjashtë) muaj të dhënë sipas vendimit nr.973, datë 11.09. 2007 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë, i jep të pandehurit Avdi Leka një dënim të vetëm me 8 (tetë) vjet burgim.Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestit në burg datë 09.05.2006.Deklarimin fajtor të të pandehurit Ermir Pashaj për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” të kryer në bashkëpunim dhe në bazë të Nenit 283/2 të Kodit Penal dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestit në burg datë 09.05.2006.Në bazë të Nenit 190/1, germa “ç”, dy aparatet celularë të markës Nokia, Samsung, dëshmi aftësie, portofol ngjyrë kafe, dokumentacioni i mjetit, çertifikata e kontrollit teknik për mjetin me targë TR 5191 K,vërtetim i shkollës së mesme, çertifikatë lindjeje, diploma e fakultetit në emër të shtetases Mimoza Leka, leje ndërkombëtare për drejtim automjeti, certifikata lindjeje në emër Ymer Marku, një palë çelësa, si dhe automjeti tip Benz 200, ngjyrë gri me targa sa më lart përmendur lënë në ruajtje shtetasit Refat Toro, shuma prej 218.700 (dyqind e tetëmbëdhjetëmijë e shtatëqind) lekë, depozituar pranë bankës Raiffeisen datë 30.05.2006, me nr.Refernce 00016, t’i

297

kthehen të pandehurit Avdi Leka, ndërsa aparati celular i markës Motorola ngjyrë e zezë t’i kthehet të pandehurit Ermir Pashaj.Sasia e lëndës narkotike prej 887 gr. të asgjësohet nga oficerët e policisë gjyqësore.Shpenzimet procedurale i ngarkohen të pandehurve solidarisht.Kundra vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 10 ditëve nga e nesërmja e shpalljes.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.465, datë 25.07.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.41, datë 22.01.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.

Kundër vendimit te mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs i gjykuari Ermir Pashaj, nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për rigjykim, duke parashtruar këto shkaqe ligjore:

- Vendimet e mësipërme të të dy gjykatave janë të pabazuara në ligj e në prova dhe si të tille janë të gabuara, pasi janë bazuar në vendimet e tyre vetëm tek përshkrimi i fakteve të bëre prej prokurorit te çështjes dhe absolutisht nuk janë bazuar tek provat e marra gjatë gjykimit te çështjes, çka ka bërë të gabojnë në konkluzionin e tyre, duke mos vlerësuar deklarimet të dy të pandehurve si gjate hetimit dhe në seance gjyqësore.

- Gjykata ka gabuar në përcaktimin e sasisë së lëndës narkotike që kanë mbajtur sipas akuzës secili nga të pandehurit, ngjyrës së mbështjellëses së pakove me lëndë narkotike, në një kohe që nuk vlerësoi dhe nuk u shpreh për kundërshtinë që ka ne proces-verbalin e kapjes ne flagrancë datë 08.05.2006, ku thuhet se pakot janë të mbështjella me natribant ngjyrë bezhë ndërsa në proces-verbalin e sekuestrimit dhe të peshimit të lëndës narkotike të po kësaj date përshkruhet se mbështjellësja e pakove është me natribant transparent ngjyrë të bardhë, prandaj është i papranueshëm dhe i pabazuar konkluzioni i gjykatës se pakot ishin mbështjellë me natribant ngjyrë bezhë, kur nuk u panë asnjëherë këto pako as nga gjykata e as nga të pandehurit, madje nuk ekzistojnë si provë.

- Gjykata ne vendimin e saj është treguar e njëanshme, pasi i gjithë vendimi i saj është bazuar vetëm në provat e paraqitura nga prokurori, duke mos vlerësuar aspak faktet e provat e paraqitura nga mbrojtja e të pandehurit, të cilat provonin haptazi se vepra penale është realizuar në kundërshtim me nenet 294/ a dhe b, pasi ardhja e pasojës është provokuar duke u shtyrë në krim i pandehuri Avdi Leka.

- Gjykata e rrethit në vendimin e ndërmjetëm të datës 26.11.2007 ka shkelur kërkesat e nenit 359 dhe 367 te K.Pr.Penale kur revokoi vendimin e saj të ndërmjetëm për të thirrur si dëshmitarë shtetasen Flutura Kulla, pavarësisht se del e provuar se është pikërisht kjo dëshmitare që ka bërë lidhjen mes personit të infiltruar dhe të pandehurit Avdi Leka, për më tepër që njihet si person që merret me trafikimin e lëndëve narkotike dhe nuk është hetuar në lidhje me të.

- Nga shqyrtimi gjyqësor nuk rezultoi që të provohej bashkëpunimi apo marrëveshja mes të pandehurve në kryerjen e veprës penale për të cilën akuzohen, për më tepër që i pandehuri Avdi Leka deklaron se takimi me të pandehurin Ermir ka qenë i rastësishëm dhe nuk ka pasur dijeni për lëndën narkotike, gjë që përputhet dhe me aktin e ekspertimit daktiloskopik nr.2367, datë 09.05.2006, ku nuk ekzistojnë gjurmë papilare të së pandehurit Ermir, gjë që e bën të dyshimtë faktin që ai të ketë lidhje me lëndën narkotike.

298

Kundër vendimit te Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur rekurs i gjykuari Avdi Leka, nëpërmjet avokatit të tij, i cili ka kërkuar prishjen e tij dhe kthimin e çështjes për rigjykim, duke parashtruar këto shkaqe:

- Gjykatat kanë lejuar shkelje të rëndë procedurale që ka sjellë si pasojë pavlefshmërinë absolute të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë me nr.41, datë 22.01.2008; konsiderojmë mohimin e realizimit të mbrojtjes ligjore të së pandehurit Avdi Leka duke i lejuar një mbrojtje formale në kundërshtim me nenin 54/1 të K.Pr.Penale, ku në një gjykim të dy të pandehurit janë mbrojtur nga një avokate mbrojtëse, znj. M.Prifti, ku midis te pandehurve ka pasur papajtueshmëri interesash!!!

- Bazuar në nenin 427, pika 1 të K.Pr.Penale, i kërkuam gjykatës së apelit përsëritjen e shqyrtimit gjyqësor si kërkesë paraprake duke kërkuar së pari pyetjen e shtetases Flutura Kulla, pasi kjo dëshmitare është e domosdoshme të pyetet dhe dëshmia e saj shërben në zgjidhjen e themelit të çështjes penale, ku kjo kërkesë është kërkuar edhe në gjykimin e çështjes penale në gjykatën e shkallës së parë dhe nuk është paraqitur dëshmitarja pasi ka qenë nën “mbrojtjen” e organit të akuzës; dhe së dyti kjo dëshmitare ka nxitur dhe provokuar ardhjen e pasojës së faktit objekt gjykimi duke shërbyer si “urë” midis agjentëve te policisë me pseudonimin “NIKU”, i cili kërkonte të blinte lëndë narkotike dhe agjentit të policisë me pseudonimin “CENI”, ku nga organi i akuzës thuhet por nuk provohet fakti se për këta shtetas, pra Flutura Kulla, personat me emrat “CENI” dhe “NIKU” ka vendim veçim procedimi por nuk paraqitet asnjë vendim për ndarjen e çështjes penale nga i mbrojturi prej meje në lidhje me faktin objekt gjykimi

- Gjykata nuk i dha përgjigje kërkesës paraprake që ka të bëjë me disponimin e provës materiale, pra të dy pakove me peshë 442 dhe 442 gr, pasi kjo lëndë narkotike në proces-verbalin e kapjes në flagrancë të datës 8.06.2006 përshkruhet si e paketuar me ngjitës me ngjyre “Bezhë” dhe në përshkrimin e provës përshkruhet me ngjitës ngjyrë të “Bardhë” dhe së dyti kjo sasi lënde narkotike nuk ndodhet në asnjë institucion, pasi kjo sasi në mendojmë se është marrë nga ndonjë operacion tjetër që mund të ketë bërë policia për ndonjë subjekt tjetër dhe është përdorur me veprime stimuluese edhe për të mbrojturin prej meje Avdi Leka që asnjëherë nuk arriti ta marrë në posedim këtë sasi lënde narkotike dhe në bazë të nenit 190 te K.Pr.Penale është gjykata ajo që cakton se çfarë duhet të bëjë me provën materiale vetëm pasi ajo të ekzistoje pra kur nuk ekziston prova materiale mungon edhe objekti i veprës penale.

- Vepra penale është realizuar në kundërshtim me nenet 294/a dhe 294/b të K.Pr.Penale, pasi ardhja e pasojës është provokuar duke u shtyrë ne krim i mbrojturi prej meje nga agjentet e policisë me nofkat “Ceni” në cilësinë e “shitësit” dhe “Beni” në cilësinë e “Blerësit”. I mbrojturi prej meje nuk do ta kishte kryer krimin po mos të ishte ndërhyrja e policisë. Për këtë shkak, rezultati që ka të bëjë me arsyetimin në flagrancë të datës 08.06.2006 nuk mund të përdoret, në bazë të nenit 294/a/3 të K.Pr.Penale.

- Cilësimi juridik i veprës penale që i kanë dhënë faktit të dyja gjykatat është i gabuar, duke e gjendur fajtor klientin tim Avdi Leka për veprën penale të parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal. I mbrojturi prej meje, nëse nga ana kolegjit penal do të konsiderohen të ligjshme veprimet e policisë për blerje të stimuluar, duhet të gjendet fajtor për veprën penale të parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal, pasi nuk ka asnjë marrëveshje apo bashkëpunim me të pandehurin Ermir Pashaj, i cili ka qenë rastësisht në afërsi të derës së banesës së tij në kohën e kapjes në flagrancë të klientit tim.

299

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Artur Selmani, që kërkoi

lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; mbrojtësit e të gjykuarve Arsen Caushaj e Ilir Dushi, që kërkuan prishjen e vendimit të gjykatës së apelit, të gjykatës së rrethit e dërgimin e akteve për rishqyrtim gjykatës së rrethit; dhe si analizoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NVendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nr.465, datë 25.07.2008 është i drejtë, i bazuar në

ligj e në prova e prandaj duhet të lihet në fuqi.Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes,

gjykatat nuk kanë lejuar shkeljen procedurale që pretendojnë të gjykuarit e mbrojtësit e tyre dhe për pasojë nuk ka shkaqe pavlefshmërie të akteve procedurale që do të passillnin cënimin e vendimeve.

Ne rekurset e paraqitura dhe gjatë shqyrtimit gjyqësor te çështjes në ketë Kolegj pretendimet u trajtuan në dy drejtime, ne atë të mosmarrjes së gjithë provave të kërkuara, analizën e tyre jo në përputhje me kërkesat e nenit 152 të K.Pr.Penale, refuzimi pa të drejtë i thirrjes se dëshmitares Flutura Kulla, veprime në kundërshtim me K.Pr.Penale për të drejtën e mbrojtjes, si dhe veprime që vijnë në kundërshtim me nenin 294/a të K.Pr.Penale lidhur me përdorimin e metodës speciale të hetimit te simuluar të blerjes së narkotikëve nga punonjësit e policisë gjyqësore.

Vihet re se këto pretendime nga të gjykuarit Avdi Leka, Ermir Pashaj e mbrojtësit e tyre janë ngritur gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në ankimin e paraqitur dhe shqyrtimin e çështjes në Gjykatën e Apelit Tiranë dhe, të dy gjykatat, i kanë analizuar ato pretendime në rrugë ligjore duke arsyetuar në vendimet e marra pabazueshmërinë e tyre.

Në rekurset e paraqitura janë të njëjta pretendime e kryesisht ato që kanë të bëjnë me marrjen e provave e analizën e tyre. Sipas nenit 432 të K.Pr.Penale, rekurset në Gjykatën e Lartë kundër vendimeve të gjykatës së apelit mund të bëhen për mosrespektimin apo zbatimin e gabuar të ligjit, për shkelje që kanë si pasoje pavlefshmërinë absolute të vendimit të gjykatës dhe për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.

Analiza e pretendimeve dhe shkaqeve të ngritura për prishjen e vendimit të gjykatës së apelit, duke u ndalur kryesisht në marrjen dhe çmuarjen e provave, e çon Kolegjin në përfundimin se në rekurs nuk njihen shkaqe nga ato që kërkon neni 432 i K.Pr.Penale e nuk përbëjnë objekt shqyrtimi nga ky Kolegj, i cili megjithatë, nisur nga rëndësia që paraqet, nevoja e kuptimit, interpretimit e zbatimit të drejtë të kërkesave të neneve 294/a e 294/b të K.Pr.Penale, e sheh te nevojshme të ndalet në pretendimet e ngritura se gjatë procedimit penal janë kryer veprime nga punonjësit e policisë gjyqësore që vijnë në kundërshtim me ato nene dhe që kanë nxitur të gjykuarit në kryerjen e një vepre penale që nuk do ta kishin kryer nëse nuk do të ishin të provokuar nga policët e infiltruar si blerës të lëndës narkotike.

Për rritjen e luftës kundër krimit, sidomos atij të organizuar dhe goditjen e elementit kriminal, ligjvënësi, me ligjin nr.9187, datë 12.02.2004, shtoi në K.Pr.Penale nenet 294/a e 294/b. Sigurisht që praktika e deritanishme ka treguar efikasitetin e veprimeve simuluese që parashikojnë nenet e mësipërme, duke goditur në kohë autorët e shumë krimeve e sidomos ato për prodhimin, blerjen e përdorimin e narkotikëve, trafikimet, aktet korruptive të tjera. Qëllimi i këtyre neneve nuk është të nxisin apo provokojnë akte kriminale që nuk do të kryheshin pa ndërhyrjen e agjentëve apo punonjësve të policisë të infiltruar, por të parandalojnë ecurinë e mëtejshme kriminale duke goditur sa më shpejt personat e aktivizuar në veprimtari kriminale.

300

Sipas nenit 294/a-1 të K.Pr.Penale, oficeri dhe agjenti i policisë gjyqësore ose personi i autorizuar prej tyre, mund të ngarkohen për blerje të simuluar të sendeve që rrjedhin nga një krim ose simulimi i akteve korruptive ose të kryejnë veprime të tjera simuluese për të zbuluar të dhëna financiare ose pronësie të një personi për të cilin ka dyshime për kryerjen e një krimi duke fshehur bashkëpunimin me policinë ose detyrën e tyre si punonjës policie. Ndërsa ne nenin 294/b-1 i K.Pr.Penale, punonjësi i policisë i infiltruar parashikon se, për qëllimet e zbulimit te krimeve të rënda, oficeri i policisë gjyqësore, me autorizim të prokurorit, mund të futet në përbërjen e një grupi kriminal për të individualizuar pjesëtarët e grupit dhe për të mbledhur të dhëna të mëtejshme për hetimin duke fshehur bashkëpunimin me policinë ose detyrën e vet si punonjës policie.

Nga përmbajtja e dy neneve, del qartë pozita juridike dhe detyrat e punonjësve të policisë apo të autorizuar për t’u futur në përbërjen e një grupi kriminal, por gjithashtu në të përcaktohet dhe mënyra për të vënë në funksionim një veprimtari të tillë e cila mund të realizohet vetëm me autorizim të prokurorit, por gjithashtu ato nene venë rregullin kategorik se personat e infiltruar nuk duhet të provokojnë një akt kriminal, i cili pa ndërhyrjen e tyre nuk do të ishte kryer. Ndërsa në nenet 294/a-3 dhe 294/b-2 të K.Pr.Penale përcaktohet se “Kur vërtetohet provokimi, rezultati nuk mund të përdoret”.

A janë respektuar kërkesat ligjore në rastin në shqyrtim dhe a janë të bazuara pretendimet e të gjykuarve dhe mbrojtësve të tyre se aktet janë të pavlefshme për shkak se personat e infiltruar kanë qenë provokativë?

Nga gjithë provat e administruara rezulton se ky pretendim është i pabazuar. Duhet pasur parasysh, sikurse del qartë, se nga ndjekja e organizuar nga policia kriminale ndodheshin para dyshimeve dhe të dhënave se të dënuarit Avdi Leka e Ermir Pashaj kryenin veprimtari kriminale në drejtim të mbajtjes dhe shpërndarjes e shitjes së lëndëve narkotike. Pra kjo veprimtari ishte në vazhdim dhe nuk u provokua të realizohej nga punonjësi i policisë i infiltruar, pra nga shitësja Flutura Kulla e lidhur me punonjësit e policisë, por u futën persona (infiltruar) për të individualizuar pjesëtarët e grupit kriminal, për të mbledhur të dhëna të nevojshme për hetimin të ngarkuar me detyrën për blerje të simuluar të lëndëve narkotive, pra ndodhemi para një veprimtarie kriminale në vazhdim të së dënuarve dhe jo të nxitjes fillestare të kësaj veprimtarie nga personi Flutura Kulla, e cila u përdor nga i infiltruari për të siguruar blerjen e simuluar duke dhënë ndihmën me bashkëpunimin e saj. Një gjë e tillë përmendet edhe në vendimin e gjykatës së shkallës së parë, sipas të cilit, shërbimet e policisë gjyqësore pranë Drejtorisë së Luftës kundër Krimit të Organizuar dhe Mbrojtjes së Dëshmitarëve, pas kryerjes së një sërë veprimesh hetimore të urdhëruara nga prokurori, duke vënë në përdorim dhe përfshirjen e mjeteve speciale hetimore të parashikuara nga nenet 221 e vijues të K.Pr.Penale, bënë të mundur kapjen e të dënuarve me një sasi kokaine prej 887 gram të vendosura në dy qeska të mbuluara me natriban.

Se dyti, duhet theksuar se e gjithë veprimtaria për futjen e personave të infiltruar është bërë në përputhje me kërkesat ligjore. Duke pasur parasysh se po realizohej një veprimtari kriminale, nga ana e Drejtorisë së Policisë në datën 02.05.2006 i është bërë kërkesë prokurorit për ta autorizuar përdorimin e metodës speciale të hetimit të blerjes së simuluar dhe lejimin e përgjimit dhe po në të njëjtën datë është lëshuar autorizimi nga prokurori. Në funksion të mospranimit të pretendimeve të së gjykuarve dhe mbrojtësve të tyre se veprimet e të infiltruarve janë në kundërshtim me kërkesat e nenit 294/a të K.Pr.Penale (për të cilat gjatë shqyrtimit gjyqësor është kërkuar papërdorshmëria e tyre), janë edhe disa raporte shërbimi që bëjnë fjalë për takimet në lokalin që posedon Flutura Kulla apo në vende të tjera me Fluturën, punonjësit të policisë i prezantuar (Beni) e personit të quajtur Adi për sigurimin dhe blerjen e lëndës narkotike. Në to del qartë se kërkesat për blerje i ka bërë Flutura, e cila njihej si person i interesuar për shitje të lëndës narkotike.

301

Nga analiza e mësipërme del se veprimet e kryera për individualizimin e pjesëtarëve të grupit kriminal dhe blerje të simuluar të lëndës narkotike, janë kryer në përputhje me kërkesat e neneve 294/a e 294/b të K.Pr.Penale, gjë që rrëzon pretendimet për shkelje te tyre, që pas sjellin papërdorshmërinë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441/a të K.Pr.Penale,


Tiranë, më 09.11.2011

302


VENDIM




mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 09.11.2011 dhe 10.11.2011, çështjen penale që i përket:

TË PANDEHURIT: VIRON (ROBERT) QEJVANI, përfaqësuar nga Av. Lulo Ymeri.

A K U Z U A R:Për kryerjen e veprës penale

të vjedhjes me armë në bashkëpunim, parashikuar nga neni 140-25 i Kodit Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.121, datë 13.05.2005, ka vendosur: Deklarimin fajtor së të pandehurit Viron Qejvani për kryerjen e veprës penale të vjedhjes me armë të parashikuar nga neni 140 K.Penal dhe dënimin e tij në bazë të neneve 49 e 140 të K.Penal me 10 (dhjetë) vjet burgim. Vuajtja e dënimit për të pandehurin fillon nga dita që vendimi të marrë formë të prerë dhe i pandehuri të vuajë dënimin në një burg të sigurisë së zakonshme. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të pandehurit. Kundër vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë brenda 10 ditëve nga e nesërmja e shpalljes.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.45, datë 15.02.2006, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.121, datë 13.05.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë.

Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.202, datë 05.05.2009, ka vendosur:Pranimin e kërkesës së kërkuesit Robert (Viron) Qejvanaj. Rivendosjen në afat të tij për të paraqitur rekurs ndaj vendimit nr.45, datë 15.02.2006 të Gjykatës së Apelit Vlorë. Shpenzimet gjyqësore sikurse janë kryer. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim së bashku me vendimin përfundimtar.

303

Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs i gjykuari Robert (Viron) Qejvanaj, i cili kërkon pushimin e këtij vendimi dhe pushimin e çështjes, duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje të nenit 6/1 të K.E.D.Nj, neneve 128, 151/4, 324/4 të K.Pr.Penale dhe nenit 42 të Kushtetutës.

- Pyetja e personit të dëmtuar Rushan Jakupi është marrë pas mbarimit të afatit tre mujor të hetimeve.

- Gjykata nuk duhet të merrte si lexime të lejueshme deklarimet e shtetasit të sipërpërmendur, pasi ato janë marrë jashtë afatit të hetimeve, në ndalim të nenit 324/4 të K.Pr.Penale.

- Edhe Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë në disa vendime të tij (nr.67, datë 04.02.2004) ka cituar se gjykata nuk mund të lexojë në seancë gjyqësore akte të marra pas mbarimit të afatit të hetimeve

- Paraqitja për njohje është marrë në kundërshtim me nenet 171, 172 / 1 të K.Pr.Penale.- Paraqitjen për njohje e ka bëre një person i paautorizuar nga prokurori i çështjes.- Në paraqitjen për njohje tre persona kanë qenë veshur me të zeza, ndërsa i pandehuri

me kostum veror të bardhë.- Në rigjykim të dy gjykatat kanë bërë një rivlerësim subjektiv të akteve të

administruara- Në përsëritjen e shqyrtimit gjyqësor nuk është marrë asnjë provë e re nga gjykata e

apelit.- Gjykata e apelit nuk është shprehur në lidhje me kërkesat që ka bërë mbrojtja.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Gani Dizdari; Prokurorin Kujtim Luli, i cili kërkoi

mospranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të veniti nr.45, datë 15.02.2006 të Gjykatës së Apelit Vlorë; përfaqësuesi i të gjykuarit Av. Lulo Ymeri, i cili kërkoi ndryshimin e vendimeve të gjykatave dhe pushimin e gjykimit ose kthimin për rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë Vlorë; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NMë datën 28.05.2000, rreth orës 10.00 i dëmtuari Rushan Jakupi, banues në qytetin e

Fierit, i cili ka në pronësi mjetin tip benz me targë FR 7676A, të cilin e drejtonte vetë ka shkuar në qytetin e Vlorës në vendin e quajtur “Kapelja” për të bërë shkëmbimin e valutës, profesion me të cilin merret. Sapo ka arritur në këtë vend i dëmtuari është takuar me vëllanë e tij Enver Jakupi, kunatin Asllan Koni dhe shtetasin Engjell Murati me të cilin ka njohje të mëparshme dhe të gjithë këta persona merren me shkëmbime të valutës. Të katër personat e mësipërm janë futur në një lokal, aty kanë kryer këmbimin e valutës dhe aty i dëmtuari ka konvertuar lireta dhe ka marrë shumën prej 4 milion dhrahmi dhe rreth orës 11.00 është larguar i vetëm për në qytetin e Fierit. Në momentin që është ndodhur duke ngjitur kthesat e Bestrovës, para pikës së gazit, fillimisht ka konstatuar se pas tij po vinte një autoveturë tip benz me ngjyrë blu dhe me targë VL 9550A, i cili e ka parakaluar dhe gjatë këtij manovrimi janë ndeshur të dy automjetet duke i zënë rrugën të dëmtuarit dhe i dëmtuari është detyruar të ndalojë makinën. Menjëherë nga benzi me targë VL 9550 A kanë dalë dy persona të maskuar dhe me armë automatik në dorë kanë shkuar drejt derës së makinës së të dëmtuarit, kanë hapur derën dhe kanë goditur të dëmtuarin me tytën e armëve duke e nxjerrë nga autovetura. Në ato momente është afruar dhe shoferi i autoveturës, të cilin i dëmtuari e ka fiksuar mirë pasi ka qenë i pa maskuar dhe të tre kanë filluar të godasin dhe t’i kërkojnë lekët ku i kishte, të fshehura. Më pas ata i kanë marrë të dëmtuarit jelekun me shumë xhepa dhe pas kontrollit

304

te xhepat e brendshëm kanë marrë shumën prej rreth 4 milion dhrahmi dhe 17.000 lekë shqiptare. Te tre personat pasi kanë kryer vjedhjen me armë janë larguar, personi i pa maskuar së bashku me njërin nga bashkëpunëtorët me maskë në kokë, dhe me armë automatike kanë hipur në makinën e tyre me targë VL 9550 A, targë të cilën i dëmtuari e ka fiksuar mirë, ndërsa personi tjetër i maskuar dhe i armatosur ka marrë makinën e të dëmtuarit dhe janë nisur në drejtim të Fierit, por në kthesat e fshatit Panaja janë kthyer për në rrugën e Nartës dhe në vendin e quajtur “Kavo e Gibsit” kanë braktisur automjetin, i cili më vonë i është nënshtruar këqyrjes nga policia gjyqësore. Pas disa çastesh aty ka ardhur nga drejtimi i Fierit për në Vlorë një autoveturë Fiat Uno me ngjyrë të bardhë ku brenda saj ishin dy persona, të cilët ndalojnë e i thonë të dëmtuarit nëse ishte ai personi që e kanë grabitur pasi kishin parë që po kalonte me shpejtësi të dy makinat me persona të maskuar brenda tyre. I dëmtuari ka hipur në këtë makinë të tipit Fiat Uno dhe të dy personat e kanë sjellë afër Komisariatit të Policisë Vlorë dhe në këtë Komisariat i dëmtuari ka paraqitur kallëzim për kryerjen e krimit, duke theksuar se personin që ishte në rolin e shoferit të benzit blu me targë VL 9550 A e njihte duke bërë përshkrimin e tij me gjatësi rreth 180 cm, me trup të rregullt, me flokë të shkurtër ngjyrë gështenjë, pak ezmer, me pak mjekër, të cilin po ta shikonte e identifikonte, pasi e kishte fiksuar qartë.

Pas kësaj Policia Gjyqësore është vënë në kërkim të autorëve duke pasur si provë të rëndësishme targën e makinës me të cilën u krye grabitja dhe u vërtetua se kjo targë i përkiste shtetasit Kastriot Qejvani, banues në fshatin Risili dhe policia po atë ditë ka shoqëruar për në Komisariat shtetasit Kastriot Qejvani, Levend Qejvani, Agim Qejvani, si dhe vetë të pandehurin Viron Qejvani si person i cili ishte parë në vendin e shkëmbimit të valutës rreth orës 10.00 të ditës së ngjarjes. Këtë fakt e ka pranuar dhe vetë i pandehuri gjatë marrjes në pyetje duke deklaruar se rreth orës 10.00 të datës 28.05.2000 ka qenë në lokalin para hotel Sazanit dhe është rikthyer përsëri rreth orës 12.45 ku është shoqëruar për në Komisariat së bashku me persona të tjerë shtetasit Kastriot Qejvani, Levend Qejvani e Agim Qejvani. I pandehuri po në këtë datë është paraqitur për njohje së bashku me katër persona të tjerë dhe i dëmtuari Rushan Jakupi e ka njohur të pandehurin Viron Qejvani si një nga tre autorët e vjedhjes me armë, si personin e pa maskuar që drejtonte makinën blu me targë VL 9550A për të cilin i dëmtuari kishte deklaruar se ishte i gjatë 180 cm, me flokë të shkurtër ngjyrë gështenjë me pak mjekër dhe pak ezmer.

Në rrethana të tilla, i pandehuri Viron Qejvani në bashkëpunim me persona të tjerë ka kryer veprën penale të vjedhjes me armë, parashikuar nga neni 140 e 25 i K.Penal. Vepra në ngarkim të së pandehurit provohet jo vetëm me proces verbalin e njohjes së personit i datës 28.05.2000, i bërë ditën e ngjarjes ku i dëmtuari ka njohur pa asnjë lloj dyshimi të pandehurin Viron Qejvani si një nga personat që ka kryer vjedhjen me armë, por dhe me proces verbalin e kallëzimit të krimit datë 28.05.2000, me proces verbalin e deklarimeve nga persona që tregojnë rrethanat e hetimit të bëra nga i dëmtuari, si dhe me thëniet e dëshmitarit Engjëll Murati.

Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.163, datë 20.07.2001, ka vendosur: “Pushimin e gjykimit të çështjes penale kundër të pandehurit Viron Qejvani për kryerjen e veprës penale të vjedhjes me armë në bazë të nenit 140 të Kodit Penal, për shkak të mungesës së shkakut dhe kushteve të proçedimit”.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.263, datë 08.11.2001, ka vendosur: “Prishjen e vendimit nr.163, datë 20.07.2001, dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykate, me tjetër trup gjykues”.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.230, datë 02.04.2002, ka vendosur: “Mospranimin e rekursit të paraqitur nga Viron Qejvani”.

305

Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.121, datë 13.05.2005, ka vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit Viron Qejvani për kryerjen e veprës penale të vjedhjes me armë të parashikuar nga neni 140 K.Penal dhe dënimin e tij në bazë të neneve 49 e 140 të K.Penal me 10 (dhjete) vjet burgim. Vuajtja e dënimit për të pandehurin fillon nga dita që vendimi të marrë formë të prerë dhe i pandehuri të vuaj dënimin në një burg të sigurisë së zakonshme. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të pandehurit. Kundër vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë brenda 10 ditëve nga e nesërmja e shpalljes”.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.45, datë 15.02.2006, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.121, datë 13.05.2005, të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë”.

Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.202, datë 05.05.2009, ka vendosur: “Pranimin e kërkesës së kërkuesit Robert (Viron) Qejvanaj. Rivendosjen në afat të tij për të paraqitur rekurs ndaj vendimit nr.45, datë 15.02.2006 të Gjykatës së Apelit Vlorë. Shpenzimet gjyqësore sikurse janë kryer. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim së bashku me vendimin përfundimtar”.

Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar rekurs i gjykuari Robert (Viron) Qejvanaj, i cili kërkon pushimin e këtij vendimi dhe pushimin e çështjes, duke parashtruar këto shkaqe:

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.45, datë 15.02.2006 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i bazuara në ligj dhe për rrjedhojë duhet të lihet në fuqi.

Pretendimet e ngritura në rekurs në lidhje me kryerjen e veprimeve dhe nxjerrjen e akteve prej prokurorisë përtej afateve të hetimit, si dhe pavlefshmërinë e paraqitjes për njohje së të pandehurit rezultojnë të mos jenë të bazuara në ligj.

Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se me vendimin e datës 18.04.2001, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka vendosur “zgjatjen e afatit të hetimeve” të çështjes në fjalë deri në datën 29.05.2001. Ky vendim rezulton të jetë marrë bazuar në nenet 263 dhe 324 të K.Pr.Penale.

Ky Kolegj konstaton gjithashtu se edhe pretendimi tjetër për pavlefshmërinë e proces-verbalit të paraqitjes për njohje është i pabazuar. Nga aktet në dosjen gjyqësore rezulton se proses verbali i datës 28.05.2000 është mbajtur nga Oficeri i Policisë Gjyqësore në prani të prokurorit, në përputhje me kërkesat e nenit 171 e vijues të K.Pr.Penale.

Në të kundërt të asaj që pretendon i gjykuari, rezulton se në momentin e kryerjes së njohjes, i gjykuari Qejvani nuk ka pasur cilësinë e të pandehurit dhe as të personit ndaj të cilit zhvillohen hetime, pasi njohja është kryer në të njëtjën ditë me regjistrimin e procedimit penal.

Për më tepër, procesverbali i njohjes është në harmoni me provat e tjera të administruara nga gjykatat, të cilat në tërësinë e tyre krijojnë bindjen se i gjykuari është autori i veprës penale për të cilën është akuzuar.

Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e paraqitura në rekurs prej të gjykuarit Robert Qejvanaj janë të pabazuara në ligj dhe nuk e bëjnë të cënueshëm vendimin nr.45, datë 15.02.2006 të Gjykatës së Apelit Vlorë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441 të Kodit të Procedurës Penale,


Tiranë, më 10.11.2011

306

MENDIMI I PAKICËSPakica ka mendimin se, zgjidhja e çështjes nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë,

duke lënë në fuqi vendimin nr.45, datë 15.02.2006 të Gjykatës së Apelit Vlorë, është i pabazuar vetëm në lidhje me kualifikimin ligjor të veprës penale të kryer nga i gjykuari Viron (Robert) Qejvani.

Nga dosja rezulton se Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.121, datë 13.05.2005, ka vendosur deklarimin fajtor të të pandehurit Viron Qejvani për kryerjen e veprës penale të “vjedhjes me armë” dhe në bazë të nenit 140 të K.Penal e ka dënuar me 10 vjet burgim. Këtë vendim e ka lënë në fuqi Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.45, datë 15.02.2006.

Gjykatat pranojnë se me datën 28.05.2000 i dëmtuari Rustem Jakupi, banues në qytetin e Fierit me mjetin e tij tip benz me targa FR 7076 A ka shkuar në qytetin e Vlorës në vendin e quajtur “Kapelja” për të bërë shkëmbimin e valutës, profesion me të cilin merret. Pasi ka arritur në këtë vend, i dëmtuari ka kryer këmbimin e valutës duke konvertuar lireta me 4 milion dhrahmi dhe rreth orës 18.00 është larguar i vetëm për në qytetin e Fierit. Në momentin që është ndodhur duke ngjitur kthesat e Bestrovës para pikës së gazit ka konstatuar se pas tij po vinte një autoveturë tip benz me targë Vl. 9550 A, i cili ka parakaluar të dëmtuarin duke i zënë rrugën. Menjëherë nga automjeti me targa të Vlorës kanë dalë dy persona të maskuar dhe me armë në dorë, i kanë hapur derën e makinës të dëmtuarit dhe duke e goditur me tytën e armëve e kanë nxjerrë nga autovetura e tij. Në këtë moment nga autovetura me targa të Vlorës ka zbritur edhe shoferi, të cilin i dëmtuari e ka fiksuar mirë, pasi ka qenë i pa maskuar dhe të tre kanë filluar ta godasin të dëmtuarin pas kontrollit të bërë i kanë marrë shumën 4 milion dhrahmi dhe 17 mijë lekë shqiptare.

Pas këtij veprimi të tre personat janë larguar duke marrë me vete edhe makinën e të dëmtuarit, të cilën e kanë braktisur në rrugën e Nartës në vendin e quajtur “Kavo e Gibsit”.

Pasi janë kryer veprimet e duhura hetimore ka rezultuar se njëri nga tre personat qe kryen vjedhjen ka qenë i dënuari Viron (Robert) Qejvani.

Në kushtet sa sipër bazuar edhe në vendimin nr.1, datë 03.02.2006, të Kolegjeve të Bashkuara dhe në praktikën e Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, pakica ka mendimin se kualifikimi ligjor i veprës penale të kryer nga i gjykuari duhet ndryshuar nga “vjedhja me armë” parashikuar nga neni 140 i K.Penal në “vjedhje me dhunë” parashikuar nga neni 139 të K.Penal.

Siç rezulton e provuar në çështjen objekt gjykimi, edhe pse është pretenduar se i gjykuari dhe personat e tjerë që e shoqëronin kanë përdorur armë zjarri, nuk është bërë e mundur të administrohet si provë asnjë armë, nuk është provuar dhe as pretenduar se në këtë rast është shtirë me armë, nga ku do të ishte e bërë e mundur të administrohen gëzhojat, të bëhej ekspertimi i tyre, të evidentoheshin shenjat e lëna nga qitja, etj., rrethana mbi të cilat do të krijohej bindja se mjeti i përdor ka qenë armë.

Ashti siç pranojnë Kolegjet e Bashkuara në vendimin e sipër cituar, kur nga gjykimi i çështjes nuk është provuar ekzistenca e një arme dhe që kjo armë të ketë qenë teknikisht e rregullt, gjë që provohet nga mendimi shkencor i ekspertëve në këtë fushë, bënë që kualifikimi ligjor i veprës penale në gjykimin objekt shqyrtimi, të cilësohet si “vjedhje me dhunë” dhe jo “Vjedhje me armë” siç ka pranuar Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë (shumica).

Krijimi tek i dëmtuari i përshtypjes se mjeti që shoqëron autorin në kryerjen e vjedhjes është armë, ndërkohë që nuk provohet se ka qenë e tillë, bënë që vepra të cilësohet si vjedhje me dhunë (psikike) dhe jo vjedhje me armë.

Gani Dizdari

307





mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 16.11.2011, çështjen penale që i përket:

KЁRKUES: PETRIT PRENDIPERSON I INTERESUAR: PROKURORIA E RRETHIT

GJYQËSOR MAT

OBJEKTI:Lirim para kohe me kusht,

për pjesën e pavuajtur të dënimit me burgim.Baza Ligjore: Neni 64 i Kodit Penal

dhe neni 477 i K.Pr.Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin nr.39, datë 11.10.2010 ka vendosur:Rrëzimin e kërkesës të të dënuarit Petrit Prendi për lirimin para kohe me kusht si të pabazuar në ligj e në prova.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.387, datë 30.03.2011 ka vendosur: Ndryshimin e vendimit nr.39, datë 11.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat në këtë mënyrë: Pranimin e kërkesës. Lirimin para kohe me kusht, për pjesën e pavuajtur të dënimit të së dënuarit Petrit Prendi, duke e vënë atë në provë për një periudhë 3 vjet, me kusht që gjatë kësaj kohe të mos kryejë vepër tjetër penale. Urdhërohet i dënuari Petrit Prendi të mbajë kontakte me shërbimin e provës. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm nga burgu i të dënuarit Petrit Prendi nëse nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.387, datë 30.03.2011, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

- Vendimi i gjykatës së apelit është në interpretim e zbatim të gabuar të ligjit.- I dënuari vuan dënimin për një vepër me rrezikshmëri të madhe shoqërore.- Ai nuk paraqiti “arsye të veçantë” për aplikimin e nenit 64 të K.Penal në favor të tij.

308

- Gjykata e apelit nuk ka marrë në konsideratë se në vuajtjen e përllogaritur për kërkuesin duhet të zbritet një vit i përfituar me falje të Presidentit të Republikës, për efekt të aplikimit të nenit 64 të K.Penal.

- Gjykata e Apelit Tiranë në raste të ngjashme ka mbajtur qëndrim të kundërt.-


prishjen e vendimit të gjykatës së apelit e lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit; avokatin Gjin Marku, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit; e si analizoi çështjen të tërësi,

V Ë R E NVendimi nr.387, datë 30.03.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë me të cilin është

ndryshuar vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe pranuar kërkesa e të dënuarit Petrit Prendi për lirimin para kohe me kusht duhet të prishet, pasi në marrjen e tij nuk janë zbatuar kërkesat ligjore të parashikuara nga neni 64 i K.Penal.

Nga aktet e administruara në shqyrtimin gjyqësor të çështjes se kërkuesi Petrit Prendi, me vendimin nr.32, datë 01.06.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë, është deklaruar fajtor për veprën penale të vjedhjes me pasojë vdekjen, kryer në bashkëpunim dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe, në bazë të neneve 141-25 e 278/2-25 të K.Penal, është dënuar me 15 vjet burgim duke i filluar vuajtja e dënimit nga data e arrestimit 14.03.2000.

Në datën 26.07.2010, i dënuari Petrit Prendi ka paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Mat kërkesën e tij lirim para kohe me kusht, me pretendimin se plotëson të gjitha kërkesat që parashikon neni 64 i Kodit Penal sepse nuk ishte i dënuar më parë, ka mbajtur qëndrim pendues gjatë shqyrtimit të çështjes, ka kryer më shumë se ¾ e dënimit dhe koha e vuajtur e dënimit, ia ka arritur qëllimit të edukimit. Gjithashtu ai ka pretenduar se ka arsye të veçanta për t’ju pranuar kërkesa për shkak të gjendjes së rënduar e të vështirë të familjes së tij. Për këtë arsye ka paraqitur një vërtetim të datës 13.07.2011 të Kryeplakut të fshatit Shkozë, sipas të cilit babai dhe nëna që janë në ngarkim të kërkuesit janë të moshuar, të sëmurë, pa përkujdesje të tjera dhe jetojnë me pension të ulët. Një vlerësim mirësjellje e datës 12.07.2010 i Komunës Gjegjan, ku theksohet se prindërit e kërkuesit jetojnë në gjendje tepër të keqe ekonomike me pensione minimale e të sëmurë kronikë, si dhe një raport mjekoligjor i datës 06.08.2010 lëshuar nga poliklinika e Lagjes nr.8 Tiranë nga del se Frrok Prendi (babai i kërkuesit) vuan nga hepatiti kronik, emfizemë pulmonare dhe “gjendja e tij shëndetësore është jo e mirë”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.39, datë 11.10.2010, ka vendosur rrëzimin e kërkesës të të dënuarit Petrit Prendi për lirimin para kohe me kusht si të pabazuar në ligj e në prova.

Në vendimin e saj gjykata e rrethit arsyeton se kërkuesi Petrit Prendi nuk është përsëritës në krim, ka vuajtur dënimin për 12 vjet, 4 muaj e 27 ditë duke i mbetur pa vuajtur 2 vjet, 7 muaj e 3 ditë, pra ¾ e dënimit të dhënë. Gjatë vuajtjes së dënimit ka zbatuar rregullat, nuk ka masë disiplinore, i është dhënë disa herë leje e veçantë. Më tej gjykata arsyeton se kërkuesi, si arsye të veçantë që kërkon neni 64 i K.Penal, parashtron faktin se babai i tij është i sëmurë e ka nevojë për ndihmën e tij (duke përmendur dokumentat e mësipërme), por sipas gjykatës, shënimi në raportin mjekësor se Frrok Prendi është në gjendje shëndetësore jo të mirë nuk mund të pranohet si arsye e veçantë për lirimin e kërkuesit para kohe me kusht.

Gjykata e Apelit Tiranë e cila ka shqyrtuar çështjen mbi ankimin e kërkuesit Petrit Prendi, me vendimin nr.387, datë 30.03.2011, ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.39, datë 11.10.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, pranimin e kërkesës për lirimin para kohe

309

me kusht për pjesën e pavuajtur të dënimit, duke e vënë në provë për tre vjet dhe ka urdhëruar lirimin e tij të menjëhershëm nga vendi i vuajtjes së dënimit. Në vendim përmenden rrethanat që janë dhe në vendimin e gjykatës së rrethit dhe fakti që babai i kërkuesit është i moshuar në gjendje shëndetësore jo të mirë, se gjendja ekonomike e sociale e familjes përbën një arsye të veçantë për pranimin e kërkesës së kërkuesit së Petrit Prendi për lirimin para kohe me kusht.

Sikurse u përmend, si gjykata e rrethit dhe e apelit, mbi të njëjtat prova të paraqitura mbajnë qëndrime të ndryshme sidomos për “gjendjen shëndetësore jo të mirë të Frrok Prendit” që gjykata e apelit e trajton si arsye të veçantë për pranimin e kërkesës.

Në analizën ligjore e tërësore të çështjes, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar e duhet të prishet.

Lirimi para kohe me kusht përbën një institucion të rëndësishëm në të drejtën penale që i vijnë në ndihmë të dënuarve me burgim, por rrethanat në të cilat ai duhet të aplikohet parashikohen në nenin 64 të K.Penal, sipas të cilit “i dënuari me burgim mund të lirohet me kusht nga vuajta e dënimit vetëm për arsye të veçanta nëse me sjelljen dhe punën e tij tregon se me dënimin e vuajtur i është arritur qëllimit për edukimin”, si dhe më tej koha e dënimit që duhet të ketë vuajtur.

Kërkesa për lirimin para kohe me kusht është një e drejtë që mund ta ushtrojë i dënuari, por sikurse del nga përmbajtja e nenit 64 të Kodit Penal kushti kryesor që duhet të paraqesë e provojë ai duhet të përbëjë arsye të veçantë. Ligji nuk përcakton e as mund të përcaktojë se kush janë arsyet e veçanta, ndaj është detyra e gjykatës që me objektivitet të vlerësonte nëse kërkuesi ka arsye të veçanta për lirimin me kusht.

Kërkuesi, si në kërkesë drejtuar gjykatës për lirimin para kohe me kusht gjatë shqyrtimit të çështjes në gjykatën e rrethit, ankimin e tij dhe në shqyrtimin e çështjes në gjykatën e apelit si arsye të veçantë ka pretenduar gjendjen jo të mirë ekonomike të prindërve të moshuar (baba Frrok Prendi i datëlindjes 1944 dhe nëna Drane e datëlindjes 1953) dhe gjendjen jo të mirë shëndetësore të babës.

Në kushtet e paraqitura e të pretenduara nga kërkuesi nuk ka arsye të veçantë për pranimin e kërkesës siç ka vepruar gjykata e apelit. Është e vërtetë se nga aktet del se babai i kërkuesit vuan nga disa sëmundje por gjendjen e tij Komisioni Mjeko-Ligjor e vlerëson si “gjëndje jo të mirë shëndetësore” pa specifikuar gjendjen, shkallën e paaftësisë apo nëse ka nevojë për kujdesin e vazhdueshëm të një personi tjetër, gjë e cila mund të realizohet nga nëna e kërkuesit, Drane Prendi që ka një moshë relativisht jo të vjetër e nuk del që edhe ajo të jetë në gjendje jo të mirë shëndetësore.

Në këto kushte, arsyetimi i gjykatës së rrethit në vendimin e marrë prej saj është i drejtë dhe i bazuar në ligj, ndërsa vendimi i gjykatës së apelit është marrë duke mos respektuar kërkesat e nenit 64 të Kodit Penal.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441/d të K.Pr.Penale,


fuqi të vendimit nr.39, datë 11.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.

Tiranë, më 16.11.2011

310


VENDIM




mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 16.11.2011, çështjen penale që i përket palëve

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË RRETHIT GJYQËSOR DURRËS

PERSONI NËN HETIM: FISNIK MYRTEZAJ


“prodhimit dhe shitjes së narkotikëve të parashikuar nga nenet 283/1 i K.Penal.

OBJEKTI:Vleftësimin të ligjshëm të arrestit në flagrancë

dhe caktimin e masës së sigurimit personal “arrest në burg”.Baza Ligjore: Nenet 228, 229, 258 dhe 259 të K.Pr.Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.49, datë 21.01.2011, ka vendosur: Të vleftësojë të ligjshëm arrestimin në flagrancë të datës 18.01.2011, ora 19.00, të shtetasit Fisnik Myrtezaj i dyshuar se ka kryer veprën penale të “prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, të parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal. Caktimin si masë sigurimi personal ndaj shtetasit Fisnik Myrtezaj atë të “arrestit në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.35, datë 15.02.2011, ka vendosur: Miratimin e vendimit nr.49, datë 21.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës për sa i përket vleftësimit të ligjshëm të arrestimit në flagrancë të shtetasit Fisnik Myrtezaj. Ndryshimin e vendimit të mësipërm për pjesën tjetër si më poshtë: Caktimin si masë sigurimi personal ndaj shtetasit Fisnik Myrtezaj atë të “garancisë pasurore”, të parashikuar nga neni 236 i K.Pr.Penale, duke urdhëruar depozitimin e shumës 1.000 lekë (një milion) lekë si garanci pasurore në një nga bankat për llogari të këtij procedimi. Vendimi i mësipërm të ekzekutohet pas depozitimit të mandat arkëtimit në Prokurori për derdhjen e kësaj shume si garanci pasurore.

311

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës nr.35, datë 15.02.2011 brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Durrës, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.49, datë 21.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

- Gjykata e apelit nuk ka respektuar kushtet dhe kriteret ligjore të parashikuara nga ligji procedural penal, konkretisht nenet 228, 229 dhe 230 të K.Pr.Penale.

- Nga gjykata e apelit nuk mori në konsideratë faktin që i akuzuari ka konsumuar krimin jo në formën e mbajtjes por të shitjes, dhënies së lëndës narkotike personave të tretë. Këtu mjafton t’i referohemi peshores elektronike të gjetur e sekuestruar në banesën e tij, provave të tjera dhe deklarimeve të vetë, të akuzuarit, që ka deklaruar se lëndën narkotike do ta konsumonte së bashku me disa persona të tjerë në një mbrëmje.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; të gjykuarin Fisnik Myrtezaj, i cili

kërkoi pushimin e gjykimit të çështjes; Prokurorin Kujtim Luli, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,


Nga aktet e administruara në datë 18.01.2011, efektivët e policisë së seksionit të luftës kundër drogës në Drejtorinë e Policisë së Qarkut Durrës, pas një informacioni në rrugë operative se shtetasi Fisnik Myrtezaj mbante dhe shiste lëndë narkotike, kanë ushtruar kontroll fizik ndaj Fisnik Myrtezaj, ku në xhepin e xhupit të tij u gjetën tre porcione me lëndë me sasi 2.25 gram që dyshohet të jetë lëndë narkotike e llojit kokainë.

Gjithashtu nga kontrolli i ushtruar në banesën e Fisnik Myrtezaj është gjetur sërish një porcion me lëndë, me sasi 0.85 gr, që dyshohet të jetë lëndë narkotike e llojit kokainë, si dhe një peshore e vogël elektronike, për peshë me gramaturë të vogël. Sendet e mësipërme janë sekuestruar në funksion të hetimit të mëtejshëm. Në këto kushte është vendosur arrestimi në flagrancë i shtetasit Fisnik Myrtezaj, më datë 18.10.2011 në orën 19.00.

Pas arrestimit, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me kërkesën e mësipërme.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.49, datë 21.01.2011, ka vendosur:

“Të vleftësojë të ligjshëm arrestimin në flagrancë të datës 18.01.2011, ora 19.00, të shtetasit Fisnik Myrtezaj i dyshuar se ka kryer veprën penale të “prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” të parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal. Caktimin si masë sigurimi personal ndaj shtetasit Fisnik Myrtezaj atë të “arrestit në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale”.

Arsyetimi i gjykatës: “....arrestimi i personit nga oficerët e policisë gjyqësore është bërë në përputhje të plotë me nenin 2551, pika 2 të K.Pr.Penale... ka ekzistuar gjendja e flagrancës për të cilën flet neni 252 i K.Pr.Penal, si dhe ekziston dyshimi i arsyeshëm siç kërkohet prej nenit 228, pika 1 të K.Pr.Penal.....”. Në caktimin e masës së sigurimit gjykata mban parasysh dhe kërkimet e nenit 230 të K.Pr.Penale.... në rastin konkret, siç u arsyetua, i pandehuri paraqet rrezikshmëri të veçantë që justifikon caktimin e një mase kaq të rëndë, nga ana tjetër dhe vetë vepra penale për të cilën ai dyshohet paraqet rrezikshmëri të veçantë për shkak të vetë rrethanave të faktit dhe dënimit të rëndë që parashikon ligji”.

312

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.35, datë 15.02.2011, ka vendosur: “Miratimin e vendimit nr.49, datë 21.01.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës për sa i përket vleftësimit të ligjshëm të arrestimit në flagrancë të shtetasit Fisnik Myrtezaj. Ndryshimin e vendimit të mësipërm për pjesën tjetër si më poshtë: Caktimin si masë sigurimi personal ndaj shtetasit Fisnik Myrtezaj atë të “garancisë pasurore”, të parashikuar nga neni 236 i K.Pr.Penale, duke urdhëruar depozitimin e shumës 1.000.000 lekë (një milion) lekë si garanci pasurore në një nga bankat për llogari, të këtij procedimi. Vendimi i mësipërm të ekzekutohet pas depozitimit të mandat arkëtimit në Prokurori për derdhjen e kësaj shume si garanci pasurore........”

Arsyetimi i gjykatës: “·....Gjykata e apelit këtë ndryshim të masës së sigurimit e bën duke u bazuar në nenin 230 të K.Pr.Penale, pasi ajo nuk është e vetmja masë e përshtatshme dhe e domosdoshme pasi edhe sasia e lëndës së dyshuar si lëndë narkotike e që i është gjetur të arrestuarit është minimale, rreth 3 gram. Gjithashtu duhet vlerësuar edhe fakti që i arrestuari është student në vitin e dytë të Masterit për Drejtësi në Universitet.....Gjithashtu nga kryerja e ekspertimit të mostrës së urinës së tij ka rezultuar se është përdorues i lëndës narkotike. Në gjykim ka rezultuar se i arrestuari jeton vetëm me nënën e tij të moshuar për shkak se një vëlla i ka vdekur në mënyrë aksidentale dhe babai i tij për shkak të natyrës së punës, duke qenë marinar, është më shumë në udhëtime larg familjes”.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës nr.35, datë 15.02.2011, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Durrës, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.49, datë 21.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë në seancë gjyqësore administroi vendimin nr.677, datë 27.10.2011 të Gjykatës së Rrethi Gjyqësor Durrës të depozituar nga i gjykuari Fisnik Myrtezaj.

Rezulton se ndërsa pritej të shqyrtohej rekursi në Gjykatën e Lartë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka gjykuar çështjen në themel dhe me vendimin nr.677, datë 27.10.2011 ka vendosur “deklarimin fajtor të të gjykuarit Fisnik Myrtezaj duke e dënuar atë përfundimisht me 3 vjet e katër muaj burgim dhe në aplikim të nenit 59 të K.Penal pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim për të pandehurin duke vendosur atë në provë për një kohë prove prej tre vitesh”.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, bazuar në faktet e mësipërme, si dhe në nenin 389 të K.Pr.Penale, masa e sigurimit të caktuar me vendimin nr.35, datë 15.02.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës, kundër të cilit është ushtruar rekursi që po shqyrtohet nga ky Kolegj, ka humbur fuqinë e saj ekzekutuese. Në këto kushte, gjykimi i çështjes në Gjykatën e Lartë nuk mund të vazhdojë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441, të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S IPushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 16/11/2011

313





në seancën gjyqësore të datës 16.11.2011 mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR FIER

OBJEKTI:Caktimin e masës së sigurimit personal “Arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale.

PERSONI NËN HETIM: MENTOR MUSTAFARAJ


“Kallëzimit të rremë të kryer në bashkëpunim”, parashikuar nga neni 305 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.687, datë 15.12.2010, ka vendosur: Të pranojë kërkesën e prokurorit. Të caktojë si masë sigurimi “Arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale, ndaj shtetasit Mentor Mustafaraj, i dyshuar për kryerjen e veprës penale të kallëzimit të rremë, në bashkëpunim, të parashikuar nga neni 305, 25 të Kodit Penal. Urdhërohet policia gjyqësore të kapë këtë shtetas dhe ta sigurojë atë në sektorin e paraburgimit të Komisariatit të Policisë Fier.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.21, datë 07.02.2011, ka vendosur: Ndryshimin e vendimit nr.62-2010-311(687), datë 15.12.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier në këtë mënyrë. Caktimin ndaj të dyshuarit Mentor Mustafaraj masën e sigurimit “Arrest në shtëpi”.

314

Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs Prokurori i Prokurorisë së Apelit, Vlorë, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi, duke parashtruar këto shkaqe:

- Arsyetimi i gjykatës së apelit është i gabuar për sa i përket rrezikshmërisë shoqërore të veprës dhe personit nën hetim, Mentor Mustafaraj, ku ajo shprehet që nuk paraqesin rrezikshmëri të veçantë.

- Personi nën hetim Mentor Mustafaraj duke bërë me dashje kallëzim të rremë ndaj një gjyqtari për krimin e korrupsionit në një kohë që e dimë të gjithë ky krim nuk është kryer, duke krijuar prova të rreme më qëllim që të bëjë ndjekje penale ndaj gjyqtarit, pa kursyer në këtë implikim edhe bashkëshorten dhe të birin në qëllimin e tij kriminal arriti të vërë në lëvizje Këshillin e Lartë të Drejtësisë, si dhe organin e Prokurorisë, të cilët reaguan menjëherë për të vënë përpara përgjegjësisë ligjore gjyqtarin e kallëzuar.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e personit nën hetim;

Av. Xhevair Morina; i cili kërkoi pushimin e gjykimit të çështjes; Prokurorin Artur Selmani; i cili kërkoi gjithashtu pushimin e gjykimit të çështjes; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,


Nga aktet e administruara në dosje rezulton se në datë 20.10.2009 shtetasi Mentor Mustafaraj ka paraqitur kallëzim penal ndaj gjyqtarit të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë Thoma Nika, mbi bazën e të cilit është regjistruar procedimi penal për veprën penale të “korrupsionit pasiv të gjyqtarit, prokurorëve ose funksionarëve të organeve të drejtësisë”, parashikuar nga neni 319 i K.Penal.

Kallëzuesi Mentor Mustafaraj ka parashtruar se në datë 14.09.2009, në një lokal të ndodhur në Tiranë, shtetasi Kajtaz Lika i ka dhënë gjyqtarit Thoma Nika shumën prej 30.000 euro, duke ju drejtuar me shprehjen “mbylle këtë punë”, duke lënë të kuptohet se bëhej fjalë për çështjen civile ku palë ka qenë kallëzuesi Mentor Mustafaraj dhe palë tjetër Shoqëria e ndërtimit “Alb-Millenium” me administrator Hysni Cami, i cili pretendohet se ka qenë personi që ka nxjerrë pakon me para dhe ia ka dhënë atë shtetasit Kajtaz Lika për gjyqtarin Thoma Nika.

Nga kallëzimi rezulton se gjyqtari Thoma Nika i kishte thënë shtetasit Kajtaz Lika se ai e kishte kryer pjesërisht detyrën, pasi gjykimin e ka shtyrë në ditë feste datë 21.09.2009 dhe se prapë do ta shtynte sa të mundte por kishte frikë nga shtetasi Mentor Mustafaraj, ndërkohë që nga ana e shtetasit Kajtaz Lika ka marrë konfirmimin se këto gjëra do rregulloheshin. Ky fakt që parashtrohet në kallëzim penal është konfirmuar nga deklarimet e familjarëve të kallëzuesit Mentor Mustafaraj.

Janë pikërisht familjarët e kallëzuesit Mentor Mustafaraj (djali dhe e shoqja), si dhe shokë të djalit të cilët kanë qenë prezent ndërsa ka ndodhur ngjarja e përshkruar më kallëzim, si dhe kanë mundur të realizojnë disa foto të personave të mësipërm në lokalin ku ka ndodhur ngjarja.

Nga hetimet në këtë kuadër, nga organi i akuzës janë ngritur dyshime se kallëzimi i shtetasit Mentor Mustafaraj nuk është i vërtetë pasi nuk figuron në foto fakti i dhënies së parave të pretenduara; kjo gjë konfirmohet vetëm nga deklaruesit Juxhin e Lindita Mustafaraj, si dhe shokët e djalit të kallëzuesit që janë Ilir Lazaj dhe Dolores Qafoku. Nuk provohet gjithashtu prania e shtetasit Hysni Cami, pasi nga të dhënat e kompanisë celulare për vendndodhjen e këtij të fundit ai rezulton të ketë qenë në rrugë tjetër në Tiranë, por

315

vërtetohet prania e dy personave të tjerë dhe jo e një personi të panjohur. Rezulton gjithashtu se aparati celular me të cilin janë realizuar fotot nuk i përket shtetasit Juxhin Mustafaraj.

Bazuar në këto argumente është kërkuar nga organi i Prokurorisë që ndaj shtetasit Mentor Mustafaraj të caktohet masa e sigurimit “arrest në burg”, me pretendimin se ka dyshime të arsyeshme e të bazuara në prova që vërtetojnë se ai ka kryer veprën penale të kallëzimit të rremë, në bashkëpunim, me shtetasit e tjerë të sipërpërmendur dhe se nevoja e sigurimit e rëndësia e faktit penal kërkojnë domosdoshmërisht caktimin e kësaj mase ekstreme të sigurimit personal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.687, datë. 15.12.2010, ka vendosur:

“Të pranojë kërkesën e prokurorit. Të caktojë si masë sigurimi “Arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale, ndaj shtetasit, Mentor Mustafaraj, i dyshuar për kryerjen e veprës penale të kallëzimit të rreme, në bashkëpunim, të parashikuar nga neni 305, 25 të Kodit Penal. Urdhërohet policia gjyqësore ta kapë këtë shtetas dhe ta sigurojë atë në sektorin e paraburgimit të Komisariatit të Policisë Fier”.

Arsyetimi i gjykatës: “Për të provuar rrezikun e ikjes së shtetasit Juxhin Mustafaraj, prokurori Artur Cara paraqiti printimin e fletës së raportit mbi gjeneralitetet e personit sipas sistemit TIMS, sipas të cilit rezulton se për shtetasin Mentor Mustafaraj janë regjistruar hyrje dalje nga territori i RSH dhe se për herë të fundit ky shtetas ka dalë nga Shqipëria në datë 20.10.2010 ka hyrë në Shqipëri në datë 31.10.2010.........”.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.21, datë 07.02.2011, ka vendosur: “Ndryshimin e vendimit nr.62-2010-311 (687), datë 15.12.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier në këtë mënyrë. Caktimin ndaj të dyshuarit Mentor Mustafaraj masën e sigurimit “Arrest në shtëpi”.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë në seancë gjyqësore administroi kërkesën e përfaqësuesit të personit për të cilin është dhënë masa e sigurimit personal, Av. Xhevair Morina, i cili kërkoi pushimin e gjykimit të çështjes dhe depozitoi dy vendime të Gjykatës së Rrethi Gjyqësor Fier mbi të cilët bazonte kërkesën.

Rezulton se ndërsa pritej të shqyrtohej rekursi në Gjykatën e Lartë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka gjykuar çështjen në themel dhe me vendimin nr.246 datë 29.06.2011 ka vendosur “deklarimin fajtor të të gjykuarit Mentor Mustafaraj duke e dënuar atë përfundimisht me 6 muaj burgim, duke filluar vuajta e dënimit nga dita e zbatimit të masës së sigurimit “arrest në shtëpi” datë 24.02.2011. Për më tepër, bazuar në kërkesën e të gjykuarit Mentor Mustafaraj, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.475, datë 07.09.2011 ka vendosur “Heqjen e menjëhershme për shkak të shuarjes së masës së sigurimit “arrest në shtëpi” zbatuar ndaj tij më datë 24.02.2011 në bazë të vendimit gjyqësor nr.21, datë 07.02.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë. Ky vendim rezulton që të mos jetë ankimuar dhe të ketë marrë formë të prerë në datë 20.09.2011.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, bazuar në faktet e mësipërme, masa e sigurimit të caktuar me vendimin 21, datë 07.02.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë, kundër të cilit është ushtruar rekursi që po shqyrtohet nga ky Kolegj, ka humbur fuqinë e saj ekzekutuese. Në këto kushte, gjykimi i çështjes në Gjykatën e Lartë nuk mund të vazhdojë.


V E N D O S IPushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.

316

Tiranë, më 16.11.2011

317




Gani Dizdari KryesuesArjana Fullani AnёtarEdmond Islami AnёtarShkëlzen Selimi AnёtarAleksandër Muskaj Anёtar

në seancën gjyqësore të datës 16.11.2011 shqyrtoi çështjen penale me palë:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË SHKALLËS SË PARË KRUJË, përfaqësuar nga prokurori Hysen Keta.

KUNDËR PERSONIT NËN HETIM: FATMIR ALLA, i mbrojtur nga

av. Naim Gjuta.

OBJEKTI:Caktimi i masës së sigurimit.

Baza Ligjore: Nenet 228, 229, 230 dhe 238 të K.Pr.Penale.A K U Z U A R:

Për veprën penale të “Vjedhje me dhunë”, parashikuar në nenin 139 të Kodit Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë Krujë, me vendimin penal nr.137 akti, datë 06.08.2011, ka vendosur:

Vleftësimin të ligjshëm të arrestit në flagrancë të personin nën hetim Fatmir Alla.Caktimin e masës së sigurimit për të dyshuarin Fatmir Alla, i akuzuar për Vjedhje me dhunë në bazë të nenit 139 të Kodit Penal, atë të “Arrestit në burg me afat 16 ditë” në baze të nenit 245/ç të Kodit Penal.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.455, datë 18.08.2011, ka vendosur: Miratimin e vendimit nr.137 akti, datë 06.08.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, për sa i përket vleftësimit të ligjshëm të arrestit në flagrancë të personit nën hetim Fatmir Alla.Ndryshimin e vendimit duke i caktuar personit nën hetim Fatmir Alla, masën e sigurimit “arrest në shtëpi”.

318

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs Prokurori Apelit Tiranë, me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.455, datë 18.08.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe caktimin si masë sigurimi për personin nën hetim Fatmir Alla, “Arrest në burg”, në bazë të nenit 238 të Kodit të Procedurës Penale.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi Prokurorin pranë

Gjykatës së Lartë, Hysen Keta, që kërkoi ndryshimin e vendimit nr.455, datë 18.08.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe caktimin si masë sigurimi për personin nën hetim Fatmir Alla “Arrestin në burg”, në bazë të nenit 238 të Kodit të Procedurës Penale; dëgjoi avokatin Naim Gjuta, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.455, datë 18.08.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ё R E NSe vendimi nr.455, datë 18.08.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është

vendosur në lidhje me masën e sigurimit për personin nën hetim Fatmir Alla, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural penal.

A. Rrethanat e faktit

1. Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Krujë ka regjistruar procedimin penal, për veprën penale të “vjedhjes me dhunë”, në dëm të shtetases Mimoza Sina.Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se personi nën hetim Fatmir Alla është akuzuar për veprën penale të parashikuar nga neni 139 i Kodit Penal.

2. Në datë 03.08.2011, rreth orës 1300, personi nën hetim Fatmir Alla ka shkuar në zyrën e noteres Mimoza Sina, nën justifikimin e kryerjes së shërbimeve të ndryshme dokumentare dhe i ka kërkuar shumën 500.00 euro. E dëmtuara nuk ka pranuar t’i japë shumën, duke kërkuar nga personi nën hetim të dalë nga zyra, por ai nuk i është bindur dhe ka filluar ta godasë me grushta dhe me shkelma në fytyrë. Pasi ka ushtruar dhunë të mëtejshme, duke e goditur me shkop në shpatull dhe në kokë, personi nën hetim është larguar nga zyra, duke marrë me vete dhe dy celularë, që i përkisnin të dëmtuarës Mimoza Sina.

3. Organi i prokurorisë më datë 05.08.2011 i është drejtuar gjykatës për vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë dhe caktimin si masë sigurimi atë të “Arrestit në burg”, e parashikuar nga neni 228 i Kodit të Procedurës Penale.


4. Gjykata e Shkallës së parë Krujë, me vendimin penal nr.137 akti, datë 06.08.2011, ka vendosur caktimin si masë sigurimi personal ndaj shtetasit Fatmir Alla, “Arrest në burg me afat 16 ditë”, në bazë të nenit 245/ç të Kodit të Procedurës Penale.Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.455, datë 18.08.2011, ka vendosur miratimin e vendimit nr.137 akti, datë 06.08.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë për sa i përket vleftësimit të ligjshëm të arrestit në flagrancë dhe ndryshimin e vendimit, duke i caktuar personit nën hetim Fatmir Alla, masën e sigurimit “Arrest në shtëpi”.

5. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs Prokurori Apelit Tiranë, me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.455, datë 18.08.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”.

319

6. Në shkaqet e rekursit veçohen:“Gjykata e apelit ka gabuar kur cakton masën e sigurimit “Arrest në shtëpi”, duke lënë si detyrë kryerjen e dy akteve të ekspertimit, daktiloskopik dhe mjeko ligjor, për të përcaktuar shkallën e dëmtimeve të së dëmtuarës. Personi nën hetim dyshohet se ka kryer veprën penale të vjedhjes me dhunë, e pranuar kjo dhe nga gjykatat në vendimet e tyre.Asnjë masë sigurimi përveç “Arrestit në burg” nuk do të ishte e përshtatshme për këtë të pandehur, duke pasur parasysh rëndësinë e faktit dhe nevojën e sigurimit, rrezikshmërinë e veprës dhe autorit të saj, si dhe në sanksionin që parashikon vepra penale e parashikuar nga neni 139 i Kodit Penal, dënim me burgim 5 deri në 15 vjet”.

C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar

7. Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur të ndryshojë vendimin për caktimin e masës së sigurimit, duke arsyetuar se masa e zgjedhur nga gjykata e shkallës së parë nuk është në përputhje me nevojat e sigurimit, që rezultojnë nga faza në të cilën ndodhen hetimet, personaliteti i të pandehurit, si dhe rrethanat e tjera të çështjes. Gjykata e Apelit Tiranë ka pranuar ekzistencën e kushteve për marrjen e masës së sigurimit personal, midis të tjerave ekzistencën e dyshimit të arsyeshëm të bazuar në prova dhe rrezikshmërinë e veprës dhe të autorit, si dhe nevojën për marrjen e kësaj mase.

D. Në lidhje me ankimin (rekursin)

8. Shkaqet e parashtruara në rekurs, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë kanë rezultuar të pabazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla nuk do të pranohen. Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural, në lidhje me respektimin e kërkesave procedurale, që kanë të bëjnë me kriteret për zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor, si dhe ato të përcaktuara në dispozita të posaçme procedurale për caktimin e masave të sigurimit.

9. Gjykata e apelit ka arritur në konkluzion të drejtë në lidhje me vlerësimin e gjykatës së shkallës së parë për ekzistencën e kushteve për caktimin e masës së sigurimit.Sikurse është pranuar nga të dy gjykatat, gjendet në përshtatje me rrethanat e faktit dhe dyshimin e arsyeshëm të bazuar në prova, përfundimi i arritur për nevojën e vendosjes së masës së sigurimit personal, për personin nën hetim Fatmir Alla.Në caktimin e masës së sigurimit, gjykata e apelit është udhëhequr dhe bazuar në vlerësimin e ekzistencës, të kushteve të parashikuara nga nenin 228 të Kodit të Procedurës Penale. Caktimi dhe vendosja e masës së sigurimit personal i është nënshtruar vlerësimit nga gjykata, të kritereve materialë si përshtatshmëria e masës, etj., të parashikuara në nenin 229 të Kodit të Procedurës Penale.

“Kriteret për caktimin e masave të sigurimit personal1. Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete. Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal.”

10. Kriteri parësor në përzgjedhjen e masës është përshtatshmëria e saj me nevojën e sigurimit, duke vijuar me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete.

320

Në përzgjedhjen e saj, gjykata e apelit, pa nënvleftësuar rëndësinë e faktit që buron jo vetëm nga natyra e veprës penale të dyshuar, është bazuar edhe në kritere të tjera të përcaktuara në ligjin procedural.

11. Në të tilla rrethana, vendimi për caktimin e masës së sigurimit ndaj personit nën hetim Fatmir Alla i marrë nga gjykata e apelit gjendet në përputhje me ligjin procedural.

E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes

12. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë ka zbatuar drejt ligjin procedural penal në caktimin dhe përzgjedhjen e llojit të masave të sigurimit.

13. Në rrethanat e parashtruara, vendimi nr.455, datë 18.08.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë do të lihet në fuqi, në lidhje me përfundimet e arritura në caktimin e masës së sigurimit arrest në burg.

PЁR KЁTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 249, pika 8 e Kodit të

Procedurës Penale,



321

322




Andi Çeliku KryesuesArjana Fullani AnëtareAleksandër Muskaj AnëtarShkëlzen Selimi AnëtarEdmond Islamaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 16.11.2011 mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket palëve:

TË PANDEHURIT: XHABIR SHEGA

A K U Z U A R:Për kryerjen e veprave penale

të vrasjes me dashje të kryer në bashkëpunim, mbajtjes pa leje të armëve luftarake,

mbajtjes pa leje të municionit luftarak, mosbindjes së punonjësit të policisë,

mbajtjes së lëndëve narkotike të parashikuara nga nenet 76-25, 278/2 e 4-t, 242 e 283/1 të Kodit Penal.

TË PANDEHURIT: ILMIR HAJDARI

A K U Z U A R:Për kryerjen e veprave penale të vrasjes me dashje

kryer në bashkëpunim dhe armëmbajtje pa leje,

të parashikuar nga nenet 76, 25 e 278/2 të Kodit Penal.

TË PANDEHURIT: KUJTIM BARBULLUSHI

A K U Z U A R:Për kryerjen e veprave penale të vrasjes me dashje

kryer në bashkëpunim dhe armëmbajtje pa leje, të parashikuar nga nenet 76 e 25, 278/2 të Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.125, datë 04.05.2005 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Xhabir Musa Shega për veprën penale të “Vrasjes të kryer në bashkëpunim” të parashikuar nga neni 76 e 25 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.

323

Deklarimin fajtor të së pandehurit Xhabir Musa Shega për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) muaj burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Xhabir Musa Shega për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të municionit luftarak”, të parashikuar nga neni 278/3 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim. Deklarimin fajtor të së pandehurit Xhabir Musa Shega për veprën penale të “Mosbindjes së punonjësit të policisë”, të parashikuar nga neni 242 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) muaj burgim. Deklarimin fajtor të së pandehurit Xhabir Musa Shega për veprën penale “Mbajtjes së lëndëve narkotike”, të parashikuar nga neni 283/1 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim. Në bashkim dënimesh, konform nenit 55 të Kodit Penal, i pandehuri Xhabir Shega dënohet me 17 (shtatëmbëdhjetë) vjet burgim. Deklarimin fajtor të së pandehurit Ilmir Refik Hajdari për veprën penale të “Vrasjes së kryer në bashkëpunim”, të parashikuar nga neni 76 e 25 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.Deklarimin fajtor të së pandehurit Ilmir Refik Hajdari për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim. Në bashkim dënimesh, konform nenit 55 të Kodit Penal, i pandehuri Ilmir Refik Hajdari përfundimisht dënohet me 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim. Deklarimin fajtor të së pandehurit Kujtim Hamza Barbullushi për veprën penale të “Vrasjes së kryer në bashkëpunim”, të parashikuar nga neni 76 e 25 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim. Deklarimin fajtor të së pandehurit Kujtim Hamza Barbullushi për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim. Në bashkim dënimesh, konform nenit 55 të Kodit Penal i pandehuri Kujtim Hamza Barbullushi dënohet me 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim.Vuajtja e dënimit për të pandehurin Xhabir Musa Shega fillon nga data 22.02.2002 dhe do të kryhet në burg të sigurisë së lartë. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ilmir Refik Hajdari fillon nga data 29.03.2002 dhe do të kryhet në burg të sigurisë së lartë. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Kujtim Hamza Barbullushi fillon nga vënia në ekzekutim e këtij vendimi dhe do të vuhet në burg të sigurisë së lartë.Shpenzimet procedurale në ngarkim të së pandehurve në pjesë të barabarta.

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.44, datë 20.02.2006, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit në pjesën që ka deklaruar fajtor dhe masat e dënimit dhënë të pandehurit Xhabir Shega për veprat penale të parashikuara nga nenet 278/2, 278/3, 242 e 283/1 të Kodit Penal. Lënien në fuqi të vendimit të gjykatës në pjesët që ka deklaruar fajtorë dhe masat e dënimit dhënë të pandehurve Ilmir Hajdari dhe Kujtim Barbullushi për veprën penale të parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal.Ndryshimin e vendimit të gjykatës për pjesën tjetër në këtë mënyrë:Deklarimin fajtor të pandehurit Xhabir Shega për veprën penale të “vrasjes së kryer në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme”, parashikuar nga neni 83 i K.Penal, dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 7 vjet burgim.

324

Në aplikim të nenit 55/1 të K.Penal, i pandehuri Xhabir Shega dënohet përfundimisht me 12 vjet burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilmir Hajdari për veprën penale të “vrasjes së kryer ne kapërcim kufijve të mbrojtjes së nevojshme”, parashikuar nga neni 83 i K.Penal, dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 7 vjet burgim.Në aplikim të nenit 55/1 të K.Penal, i pandehuri Ilmir Hajdari dënohet përfundimisht me 9 vjet burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Kujtim Barbullushi për veprën penale të “vrasjes së kryer në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme”, parashikuar nga neni 83 i K.Penal, dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 7 vjet burgim.Në aplikim të nenit 55/1 të K.Penal ,i pandehuri Kujtim Barbullushi dënohet përfundimisht me 9 vjet burgim.Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera.

Kundër vendimit 44, datë 20.02.2006 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka bërë rekurs Prokurori i apelit dhe i gjykuari Xhabir Shega, për shkaqet:

Prokuroria e apelit:- Të pandehurit nuk kanë ngritur asnjëherë pretendimin për ndryshimin e cilësimit

ligjor.- Nuk rezulton nga provat e administruara se jemi para veprës penale të parashikuar nga

neni 83 i K.Penal.- Rezulton i provuar fakti se i pandehuri Ilmir ka bërë fjalë përpara ngjarjes me

viktimën.- Plaga e marrë nga i pandehuri Ilmir nuk vërtetohet se është kryer nga viktima.- Nga kqyrja e kufomës konstatohet se plagët janë marrë prapa shpine, pra viktima ka

tentuar të largohet nga vendi i ngjarjes.- Edhe sikur të vërtetohet se i pandehuri Ilmir ka konsumuar veprën penale të

parashikuar nga neni 83 i K.Penal, kjo nuk do të thotë se dhe të pandehurit e tjerë duhet të dënohen për të njëjtën vepër penale.

I gjykuari Xhabir Shega:- Vendimi është marrë me pasojë pavlefshmëri absolute, në bazë të nenit 128 të

K.Pr.Penale.- Është shkelur neni 36 i K.Pr.Penale.- Ndaj meje janë përdorur metoda torturuese dhe antikushtetuese gjatë marrjes në

pyetje duke u ushtruar dhunë gjatë hetimit.- Thëniet e mia nuk mund të përdoren si provë marrë në këto kushte.- Duke iu referuar nenit 296 të K.Pr.Penale, pika 3, thëniet e mia nuk mund të përdoren

në gjykim.- Unë nuk kam qenë i lënduar me armë zjarri dhe për këtë ka dëshmuar dhe mjekja e

urgjencës dhe infermieri.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.279, datë 04.06.2008, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.44, datë 20.02.2006 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.125, datë 04.05.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.

325

Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.37, date 24.12.2010 ka vendosur: Pranimin e kërkesës, duke shfuqizuar si të papajtueshëm me Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë vendimin nr.279, datë 04.06.2008, të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, për sa i përket të gjykuarit Ilmir Hajdari. Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e personit të gjykuar

Av. Përparim Sanxhaku, i cili kërkoi pushimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit për shkak të aministisë nr.8678, datë 13.01.2007; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër; dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NNga aktet e ndodhura në dosje rezulton se më datë 21.10.2001 rreth orës 19.00 në

Lagjen “Partizani” të qytetit të Shkodrës ka pasur shkëmbim zjarri me armë e për pasojë është vrarë shtetasi Indrit Bajri.

Nga akti i ekspertimit rezulton se në vend ngjarje janë përdorur tre armë, 2 armë model 56 dhe një pistoletë T.T.

Rezulton se i pandehuri Ilmir Hajdari kishte debatuar me shtetasin Indrit Bajri e në grindje e sipër kishin kërcënuar njëri-tjetrin e ishin ndarë të acaruar. Ditën e ngjarjes i pandehuri Ilmir, pasi kishte marrë me vete edhe shtetasit Xhabir Shega e Kujtim Barbullushi po udhëtonin me një veturë tip Benz. Të tre të pandehurit ishin të armatosur me armë zjarri dhe po lëviznin nga qendra e qytetit, në rrugën kryesore, në drejtim të Lagjes Partizani (Rus). Tek kryqëzimi, pranë Shkollës së Muzikës, në trotuarin pranë Restorant “Podgorica” i pandehuri Ilmir Hajdari vë re Indrit Bajrin dhe ky i fundit vë re të pandehurin. Menjëherë ata reagojnë ndaj njëri-tjetrit dhe i pandehuri Ilmir qëllon në drejtim të së dëmtuarit. Në mbështetje të së pandehurit Ilmir bëhen edhe të pandehurit Xhabir Shega e Kujtim Barbullushi, të cilët po udhëtonin me të në makinë. Të tre qëllojnë në drejtim të Indrit Bajrit dhe nga goditjet me armë zjarri ai mbetet i vrarë. Fakti që të tre kanë qëlluar provohet me ekzistencën e tre lloj gëzhojash në vendngjarje dhe të shpërndara bashkërisht në të njëjtin vënd.

I dëmtuari Indrit Bajri ka marrë plagë me armë zjarri në shpinë, këto plagë i kanë shkaktuar vdekjen e menjëhershme. Viktima është qëlluar në ikje e sipër pasi plagët e marra i ka pas shpine.

Në bazë të informacionit se autorët kanë shkuar në drejtim të qytetit të Lezhës dhe se njëri prej tyre është plagosur dhe është mjekuar në spitalin civil të qytetit Lezhë, policia ka ndërmarrë verifikimet e nevojshme.

Kështu, pas ndalimit të se pandehurit Ilmir Hajdari nga kqyrja e tij nga eksperti mjeko ligjor, pasqyruar në akt dëshminë mjeko ligjore, rezulton se i pandehuri ka në shpatull një cikatrice që përputhet me përshkrimin e punonjësve të spitalit të Lezhës të rastit të mjekimit më datë 21.10.2001.

Më datë 22 Mars 2002, rreth orës 10.00, Forcat e Policisë së Qarkut Shkodër, në postbllokun e Lagjes Bahçallëk kanë bërë shenjë për ndalim automjetit tip fuoristradë. Automjeti nuk ka ndaluar dhe ka tentuar t’i ikë policisë.

Menjëherë policia është vënë në ndjekje dhe pas pak minutash automjeti ka ndaluar dhe prej tij ka zbritur i pandehuri Xhabir Shega me një pistoletë në dorë. Nga presioni i policisë i pandehuri Xhabir ka hedhur pistoletën dhe është dorëzuar.

326

Në vendngjarje është bllokuar pistoleta tip Zastava me nr.158119, që sipas aktit të ekspertimit ka rezultuar e rregullt teknikisht dhe e përshtatshme për të realizuar qitje. Pasi është bërë ndalimi i të pandehurit është ushtruar kontroll në banesën e tij dhe nga kontrolli është gjetur një automatik AK i prodhimit kinez me dy krëhëra me fishekë, një pushkë dhjetëshe me nr.11279017, një granatë dore luftarake dhe një qese plastmasi me lëndë narkotike canabis sativa.

I pyetur në cilësinë e personit ndaj të cilit zhvillohen hetime, i pandehuri Xhabir Shega ka dhënë shpjegime rreth ngjarjes së datës 21.10.2001 duke treguar autorët dhe mekanizmin e ngjarjes, dëshmi kjo që indirekt u provua se është e saktë nga prova të tjera të pakundërshtueshme si proces verbali i kqyrjes së vendit të ngjarjes, tabelat fotografike, aktet e ekspertimit balistik të gëzhojave të gjetura në vendngjarje, etj.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.125, datë 04.05.2005 ka vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit Xhabir Musa Shega për veprën penale të “Vrasjes të kryer në bashkëpunim” të parashikuar nga neni 76 e 25 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim. Deklarimin fajtor të së pandehurit Xhabir Musa Shega për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) muaj burgim. Deklarimin fajtor të të pandehurit Xhabir Musa Shega për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të municionit luftarak”, të parashikuar nga neni 278/3 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim. Deklarimin fajtor të së pandehurit Xhabir Musa Shega për veprën penale të “Mosbindjes së punonjësit të policisë”, të parashikuar nga neni 242 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) muaj burgim. Deklarimin fajtor të së pandehurit Xhabir Musa Shega për veprën penale “Mbajtjes së lëndëve narkotike” të parashikuar nga neni 283/1 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim. Në bashkim dënimesh, konform nenit 55 të Kodit Penal, i pandehuri Xhabir Shega dënohet me 17 (shtatëmbëdhjetë) vjet burgim. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilmir Refik Hajdari për veprën penale të “Vrasjes së kryer në bashkëpunim”, të parashikuar nga neni 76 e 25 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.

Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilmir Refik Hajdari për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim. Në bashkim dënimesh konform nenit 55 të Kodit Penal i pandehuri Ilmir Refik Hajdari përfundimisht dënohet me 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim. Deklarimin fajtor të së pandehurit Kujtim Hamza Barbullushi për veprën penale të “Vrasjes së kryer në bashkëpunim”, të parashikuar nga neni 76 e 25 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim. Deklarimin fajtor të së pandehurit Kujtim Hamza Barbullushi për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim. Në bashkim dënimesh, konform nenit 55 të Kodit Penal, i pandehuri Kujtim Hamza Barbullushi dënohet me 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim.

Vuajtja e dënimit për të pandehurin Xhabir Musa Shega fillon nga data 22.02.2002 dhe do të vuhet në burg të sigurisë së lartë. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ilmir Refik Hajdari fillon nga data 29.03.2002 dhe do të vuhet në burg të sigurisë së lartë. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Kujtim Hamza Barbullushi fillon nga vënia në ekzekutim e këtij vendimi dhe do të vuhet në burg të sigurisë së lartë.

Shpenzimet proçedurale në ngarkim të të pandehurve në pjesë të barabarta”.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.44, datë 20.02.2006, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit në pjesën që ka deklaruar fajtor dhe masat e dënimit

dhënë të pandehurit Xhabir Shega për veprat penale të parashikuara nga nenet 278/2, 278/3, 242 e 283/1 të Kodit Penal.

327

Lënien në fuqi të vendimit të gjykatës në pjesët që ka deklaruar fajtor dhe masat e dënimit dhënë të pandehurve Ilmir Hajdari dhe Kujtim Barbullushi për veprën penale të parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal.

Ndryshimin e vendimit të gjykatës për pjesën tjetër në këtë mënyrë:Deklarimin fajtor të pandehurit Xhabir Shega për veprën penale të “vrasjes së kryer

në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme”, parashikuar nga neni 83 i K.Penal, dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 7 vjet burgim.

Në aplikim të nenit 55/1 të K.Penal i pandehuri Xhabir Shega dënohet përfundimisht me 12 vjet burgim.

Deklarimin fajtor të pandehurit Ilmir Hajdari për veprën penale të “vrasjes së kryer në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme”, parashikuar nga neni 83 i K.Penal, dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 7 vjet burgim.

Në aplikim të nenit 55/1 të K.Penal, i pandehuri Ilmir Hajdari dënohet përfundimisht me 9 vjet burgim.

Deklarimin fajtor të pandehurit Kujtim Barbullushi për veprën penale të “vrasjes së kryer ne kapërcim kufijve të mbrojtjes së nevojshme”, parashikuar nga neni 83 i K.Penal, dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 7 vjet burgim.

Në aplikim të nenit 55/1 të K.Penal, i pandehuri Kujtim Barbullushi dënohet përfundimisht me 9 vjet burgim.

Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera”.Kundër vendimit 44, datë 20.02.2006 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka bërë rekurs

Pokurori i Apelit dhe i gjykuari Xhabir Shega për shkaqet:

Prokuroria e apelit Të pandehurit nuk kanë ngritur asnjëherë pretendimin për ndryshimin e cilësimit

ligjor. Nuk rezulton nga provat e administruara se jemi para veprës penale të parashikuar

nga neni 83 i K.Penal. Rezulton i provuar fakti se i pandehuri Ilmir ka bërë fjalë përpara ngjarjes me

viktimën. Plaga e marrë nga i pandehuri Ilmir nuk vërtetohet se është kryer nga viktima. Nga kqyrja e kufomës konstatohet se plagët janë marrë prapa shpine, pra viktima

ka tentuar të largohet nga vendi i ngjarjes. Edhe sikur të vërtetohet se i pandehuri Ilmir ka konsumuar veprën penale të

parashikuar nga neni 83 i K.Penal, kjo nuk do të thotë se dhe të pandehurit e tjerë duhet të dënohen për të njëjtën vepër penale.

I gjykuari Xhabir Shega: Vendimi është marrë me pasojë pavlefshmëri absolute në bazë të nenit 128 të

K.Pr.Penale. Është shkelur neni 36 i K.Pr.Penale. Ndaj meje janë përdorur metoda torturuese dhe antikushtetuese gjatë marrjes në

pyetje duke u ushtruar dhunë gjatë hetimit. Thëniet e mia nuk mund të përdoren si provë marrë në këto kushte. Duke iu referuar nenit 296 të K.Pr.Penale, pika 3 thëniet e mia nuk mund të

përdoren në gjykim. Unë nuk kam qenë i lënduar me armë zjarri dhe për këtë ka dëshmuar dhe mjekja

e urgjencës dhe infermieri.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.279, datë 04.06.2008, ka

328

vendosur:“Prishjen e vendimit nr.44, datë 20.02.2006 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien

në fuqi të vendimit nr.125, datë 04.05.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër”.

Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.37, datë 24.12.2010 ka vendosur: “Pranimin e kërkesës, duke shfuqizuar si të papajtueshëm me Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë vendimin nr.279, datë 04.06.2008, të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, për sa i përket të gjykuarit Ilmir Hajdari. Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë”.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se përpara shqyrtimit të rekursit dhe vendimit të mësipërm të Gjykatës së Lartë, bazuar në nenet 1, pika 1, dhe 3, germa i të ligjit nr.9678 datë 13.07.2007 “Për amnistinë”, i dënuari Ilmir Hajdari ka përfituar zbritjen e ¼ së dënimit dhe si rrjedhojë është urdhëruar lirimi i tij më datë 02.02.2007.

Në seancën e gjykimit në Gjykatën e Lartë avokati i të gjykuarit Ilmir Hajdari depozitoi vendimin nr.71, datë 21.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, i cili ka vendosur: “Shuarjen e dënimit dhënë ndaj të dënuarit Ilmir Refik Hajdari me vendimin nr.125, datë 04.05.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, ndryshuar me vendimin nr.44, datë 20.02.2006 të Gjykatës së Apelit Shkodër........”.

Ky vendim nuk është ankimuar dhe rezulton të ketë marrë formë të prerë në datë 03.03.2011.

Ky kolegj vlerëson se në kushtet kur i gjykuari rezulton të jetë amnistuar për një pjesë të vendimit dhe ekziston një vendimi gjykate i formës së prerë i cili deklaron shuarjen e dënimit të dhënë ndaj të gjykuarit Ilmir Hajdari, në vijim edhe të qëndrimit të mbajtur nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë për çështje të ngjashme, çështja në ngarkim të këtij të fundit nuk mund të vazhdojë dhe në zbatim të detyrimeve të nenit 290 të K.Pr.Penale ky procedim duhet të pushojë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441/c dhe 290/dh të Kodit të

Procedurës Penale,

V E N D O S IPushimin e çështjes penale në ngarkim të së gjykuarit Ilmir Hajdari për shkak se

ndjekja penale ndaj tij nuk mundet të vazhdojë për shkak të amnistisë.

Tiranë, më 16.11.2011

329

Nr.61004-00972-00-2011 Regj. ThemeltarNr.00-2011-1126 i Vendimit (158)




në seancën e datës 16.11.2011, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË RRETHIT GJYQËSOR KORÇË

PERSONI NËN HETIM: KADRI MANAJ

OBJEKTI:Vleftësim arresti në flagrancë.

Caktim masë sigurimi.A K U Z U A R:

Për veprën penale të "Prodhim dhe mbajtje pa lejë e armëve luftarake dhe municionit",

parashikuar nga Neni 278/2 i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.111, datë 23.04.2011, ka vendosur:Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Kadri Manaj të caktojë ndaj shtetasit Kadri Manaj si masë sigurimi atë të arrestit në burg, parashikuar nga Neni 238 i K.Pr.Penale.Urdhërohet izolimi i tij në dhomat e paraburgimit të I.E.V.P. Korçë.

Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.18, datë 17.05.2011, ka vendosur:Miratimin e vendimit nr.111, datë 23.04.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë përsa i përket vleftësimit si të ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Kadri Manaj.Ndryshimin e vendimit përsa i përket caktimit të masës së sigurimit personal nga arrest në burg në "detyrim për t'u paraqitur në policinë gjyqësore", në bazë të nenit 234 të K.Pr.Penale, të hënën e parë dhe të tretë të çdo muaji, ora 12.00.Urdhërohet lirimi i tij, në qoftë se nuk mbahet për vepër tjetër penale.

330

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë ka paraqitur rekurs Prokuroria e Apelit Korçë, me anën e të cilit ka kërkuar: "ndryshimin e vendimit penal nr.18, datë 17.05.2011 të Gjykatës së Apelit Korçë, përsa i përket llojit të masës së sigurimit personal dhe miratimin e vendimit nr.111, datë 23.04.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke caktuar masën e sigurimit "Arrest në burg", të parashikuar nga Neni 238 i K.Pr.Penale, duke parashtruar këto shkaqe:

- Gjykata e Apelit Korçë vlerëson vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor si të pambështetur në dispozitat procedurale parashikuar nga neni 228/3 të K.Pr.Penale lidhur me 3 kushte kryesore: rreziku i ikjes së personit ; ndikimi në marrjen e provës; ekzistenca e rrezikut të kryerjes së të njëjtës vepër penale apo të ndonjë vepre tjetër penale. Ky arsyetim është i gabuar sepse mos caktimi i arrestit në burg nuk lidhet me mungesën e kushteve për caktim masë sigurimi, por me mungesën e kritereve të veçanta për caktimin e arrestit në burg, parashikuar nga neni 230 K.Pr.Penale

- Gjykata e apelit pranon ekzistencën e dyshimit të arsyeshëm të bazuar në prova, pranon ekzistencën e kushteve të përgjithshme dhe të veçanta për caktimin e masës së sigurimit, përsa i përket llojit të saj nuk ka vlerësuar drejt kriteret e përcaktuara në dispozitat procedurale, parashikuar nga nenet 229 dhe 230 të K.Pr.Penale

- Nuk mbështetet në asnjë provë të re për ndryshimin e vendimit për llojin e masës së sigurimit.

- Kontrolli nuk ka qenë i rastësishëm, por i organizuar për shkak të informacioneve policore.

- Nuk mund të përdoret argument se, arma nuk është përdorur për asnjë rast dhe në asnjë vend për aq kohë sa nuk është administruar si provë akti i ekspertimit teknik balistik krahasues.

- Duke kryer një vepër me rrezikshmëri të lartë shoqërore edhe vetë autori i saj paraqet rrezikshmëri të veçantë.

- Referuar praktikës Gjykata e Apelit Korçë mban dy standarde të ndryshme në raste analoge (vendimi penal nr.19, datë 24.05.2011).

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi

pushimin e çështjes; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,


1. Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë ka regjistruar procedimin penal nr.555, viti 2011, për veprën penale “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe municionit”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal, me të dyshuar shtetasin Kadri Manaj, i vitlindjes 1951, lindur në Lushnjë dhe banues në Tiranë. Sipas informacionit të siguruar nga Seksioni kundër narkotikëve, se do të kalonte mjeti TR 0877N, është organizuar shërbimi në P.K.K. Kapshticë, ku në orën 04.10 është paraqitur mjeti i mësipërm i drejtuar nga shtetasi Kadri Manaj.

2. Gjatë kontrollit të mjetit, poshtë timonit është gjetur një qese dhe brenda saj ndodhej një armë zjarri pistoletë.

3. Në këto kushte është kryer arrestimi në flagrancë ndaj shtetasit Kadri Manaj. Shtetasi Kadri Manaj ka deklaruar se armën e ka blerë nga një person i panjohur në Tiranë në shumën prej 500 Euro dhe se e mbante për vetëmbrojtje. Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë ka kërkuar vleftësimin e masës së arrestit në flagrancë dhe caktimin si masë të sigurimit atë të “Arrestit në burg”.

331

Procedurat Gjyqësore

4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.111, datë 23.04.2011, ka vendosur:

Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Kadri Manaj. Të caktojë ndaj shtetasit Kadri Manaj si masë sigurimi atë të “arrestit në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.

Urdhërohet izolimi i tij në dhomat e paraburgimit të I.E.V.P. Korçë.5. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.18, datë 17.05.2011, ka vendosur:Miratimin e vendimit nr.111, datë 23.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë

përsa i përket vleftësimit si të ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Kadri Manaj.Ndryshimin e vendimit përsa i përket caktimit të masës së sigurimit personal nga

arrest në burg në "detyrim për t'u paraqitur në policinë gjyqësore", në bazë të nenit 234 të K.Pr.Penale, të hënën e parë dhe të tretë të çdo muaji, ora 12.00.

Urdhërohet lirimi i tij, në qoftë se nuk mbahet për vepër tjetër penale.6. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë ka paraqitur rekurs Prokuroria e

Apelit Korçë, me anën e të cilit ka kërkuar: "ndryshimin e vendimit penal nr.18, datë 17.05.2011, të Gjykatës së Apelit Korçë, përsa i përket llojit të masës së sigurimit personal dhe miratimin e vendimit nr.111, datë 23.04.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke caktuar masën e sigurimit "Arrest në burg", të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale, dhe ka parashtruar shkaqet përkatëse.

6. Kolegji Penal konstaton se pranë sekretarisë është depozituar shkresa nr.4165 Prot., datë 11.11.2011, e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Korçë, protokolluar pranë Gjykatës së Lartë me nr.0972/11 Prot., datë 16.11.2011, në bazë të së cilës bëhet me dije se me vendimin nr.414, datë 28.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë është vendosur deklarimi fajtor i të pandehurit Kadri Manaj, për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga Neni 278/2 i K.Penal. Ky vendim ka marrë formë të prerë në datë 08.10.2011.

7. Në këto kushte Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se bazuar në faktet e mësipërme, masa e sigurimit e caktuar me vendimin 18, datë 17.05.2011 të Gjykatës së Apelit Korçë, kundër të cilit është ushtruar rekursi që po shqyrtohet nga ky Kolegj, si një veprim procedural që kufizon ose heq përkohësisht lirinë e personit ndaj të cilit po zhvillohet procedimi penal dhe fakti që ky kufizim është i përkohshëm dhe shkalla e tij varet nga nevojat e procesit të hetimit që kanë për qëllim të parandalojnë veprimtarinë e mëtejshme kriminale të personave, prishjen apo fshehjen e provave, si dhe të garantojnë shlyerjen e dënimit penal ka humbur fuqinë e saj ekzistuese dhe gjykimi i çështjes në Gjykatën e Lartë nuk mund të vazhdojë.



Tiranë, më 16.11.2011

332


VENDIM



Arjana Fullani KryesuesEvelina Qirjako AnëtareAleksandër Muskaj AnëtarEdmond Islamaj AnëtarShkëlzen Selimi Anëtar

mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 23.11.2011 çështjen penale, që i përket:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË RRETHIT GJYQËSOR SHKODËR

OBJEKTI:Vleftësimin e vendimit me nr.18, datë 31.03.2011, ora 15:30

të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Shkodër për përgjim ambiental të bisedave në mes shtetasve Nik Selimi dhe Elisiana Hasani.

Shtyrjen e depozitimit të proces-verbaleve dhe regjistrimeve përkatëse në sekretari deri në përfundimin e hetimeve paraprake.

Baza Ligjore: Nenet 221-226 të K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.182, datë 02.04.2011, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.35, datë 04.05.2011, ka vendosur: Miratimin e vendimit nr.182, datë 02.04.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër ka paraqitur rekurs Prokurori pranë Gjykatës së Apelit Shkodër, me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.35, datë 04.05.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër, pranimin e kërkesës së Prokurorisë për vlerësimin e përgjimit ambiental mes shtetasve Nik Selimi dhe Elisiana Hasani, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

- Kërkesa e prokurorit ka qenë e bazuar në nenin 221 e vijues të K.Pr.Penale.- Sipas pikës 2 të nenit 221 të K.Pr.Penale përgjimi është i lejueshëm për të gjithë

komunikuesit dhe ka prova të mjaftueshme për ngritjen e akuzës.- Prokuroria e ka arsyetuar vendimin e saj, ka përcaktuar vendin ku do të kryhet

përgjimi.- Përgjimi ka qenë i ngutshëm për faktin se kjo shtetase në atë moment do të

komunikonte me shtetasin e dyshuar Nik Selimi dhe nuk kishte mundësi kohore të merrej autorizimi i përgjimit nga gjykata.

333

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; prokurorin Artur Selmani, i cili

kërkoi prishjen e vendimeve të gjykatave dhe pushimin e gjykimit të çështjes; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,


Nga aktet e administruara në dosje rezulton se më datë 26.02.2011, rreth orës 20:10, Salla Operative në Drejtorinë e Policisë së Qarkut Shkodër ka marrë njoftim mbi faktin se në Spitalin Rajonal Shkodër ka shkuar për t’u mjekuar shtetasi Denis Arrila, banues në fshatin Dobraç, Komuna Rrethina Shkodër, pasi ishte plagosur me armë zjarri. Nga kallëzimi i këtij shtetasi pranë Oficerit të Policisë Gjyqësore rezulton se “në këtë datë ai ka shkuar në një Bar-Kafe në qendër të fshatit Dobraç që i përkiste shtetasit Sytki Cocja. Aty është ulur i vetëm në tavolinë dhe ka luajtur me skedina. Gjatë kësaj kohe ka nisur një debat me shtetasin Nik Selimi, të cilin kishte vetëm katër muaj që e njihte. Debati ka përfunduar në fyerje dhe ofendime reciproke deri sa në një moment shtetasi Denis Arrila është ngritur dhe afruar në vendin ku ndodhej shtetasi Nik Selimi të cilin e ka goditur disa herë me grusht. Në këtë moment kanë ndërhyrë disa persona të cilët kanë bërë të mundur që ata të ndaheshin nga njëri tjetri.

Pas kësaj të dy këta shtetas kanë dalë jashtë lokalit dhe atje shtetasi Nik Selimi i ka thënë shtetasit Denis Arrila “afrohu pak” dhe pasi ky i është afruar shtetasi Nik Selimi e ka qëlluar një herë me një armë zjarri luftarake, pistoletë. Pas kësaj shtetasi Nik Selimi është larguar me vrap, ndërsa shtetasin e plagosur Denis Arrila e kanë dërguar në Spitalin Rajonal Shkodër shokët e tij, shtetasi Senad Gruda dhe Siljan Alija, të pranishëm në vendngjarje. Mbi bazën e këtij kallëzimi organet e policisë kanë ndaluar shtetasin Nik Selimi, për veprën penale të parashikuar në nenin 76 dhe 278 /2 të K.Penal.

Organi i prokurorisë ka autorizuar përgjimin ambietal nga ora 15.30, deri ne 16.00 ndërmjet të dyshuarit dhe qytetares Elisabeta Hasani, me qëllim gjetjen e armës së zjarrit me të cilën është kryer plagosja.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.182, datë 02.04.2011, ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesës”.

Arsyetimi i gjykatës: “........Vendimi i prokurorisë nuk është i arsyetuar. Në vendim nuk përcaktohet saktësisht vendi ku do të kryhet përgjimi. Konkretisht gjykata çmon se përcaktimi i prokurorisë se “përgjimi do të kryhet në ambientet e Drejtorisë së Policisë së Qarkut Shkodër” nuk krijon bindje tek gjykata mbi faktin nëse ky vend është “publik” apo “privat”. Kjo ka rëndësi pasi, sipas nenit 222/1 të K.Pr.Penale, përgjimi në vend privat autorizohet nga gjykata dhe vetëm përjashtimisht sipas kushteve të nenit 222/3 të K.Pr.Penale ky përgjim autorizohet nga prokurori. Përkundrazi përgjimi në “vend publik” autorizohet vetëm nga prokurori. Nga vendimi i prokurorisë gjykata nuk arrin të përcaktojë nëse ambienti në Drejtorinë e Policisë ku është kryer përgjimi përbën vend publik apo privat.........Në vendimin e prokurorisë nuk argumentohet mjaftueshëm fakti se shtetasja Elisiana Hasani dyshohet se merr apo transmeton komunikime me të paraburgosurin Nik Hasani......Vendimi i prokurorisë nuk argumenton pamundësinë për shkak urgjence të ndërhyrjes ë gjykatës për të autorizuar përgjimin. .....Për prokurorinë ka ekzistuar mundësia për t’iu drejtuar gjykatës. Kjo pasi përbën fakt të njohur botërisht se prokuroria dhe gjykata ndodhen në të njëjtën godinë në qytetin e Shkodrës dhe në orën 15:30 të datë 31.03.2011, kur prokuroria ka autorizuar përgjimin jo vetëm gjyqtari i gatshëm i gjykatës, por e gjithë gjykata ka qenë plotësisht dhe efektivisht në punë për shkak se nuk kishte mbaruar akoma orari zyrtar.....vendimi i prokurorisë ka të dhëna fiktive përsa i përket orareve. Vendimi i

334

prokurorisë dhe përgjimi aktual ka nisur në të njëjtën kohë (ora 15:30). Në procesverbalin e transkriptimit të përgjimit orari i fillimit rezulton të jetë i korrigjuar......Prokuroria ka lëshuar vendimi për autorizimin përpara se asaj t’i jetë dorëzuar nga Policia Gjyqësore materiali hetimor përkatës.....Ligjshmëria e veprimeve të kryera nga Policia Gjyqësore për realizimin e përgjimit nuk rezultoi e provuar pasi nga prokuroria materiali u paraqit vetëm i transkriptuar dhe jo ai audio. .....për më tepër nga një bisedë që sipas materialit ka zgjatur më shumë se dy orë është përmbledhur në më pak se dy faqe të shkruara me shtypshkrim ............... ”

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.35, datë 04.05.2011, ka vendosur: “Miratimin e vendimit nr.182, datë 02.04.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër”.

Kundër vendimit te Gjykatës se Apelit Shkodër ka paraqitur rekurs Prokurori pranë Gjykatës së Apelit Shkodër, me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.35, datë 04.05.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe pranimin e kërkesës se Prokurorisë për vlerësimin e përgjimit ambiental mes shtetasve Nik Selimi dhe Elisiana Hasani.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në kundërshtim me ligjin procedural dhe si i tillë duhet të prishet.

Përgjimi, si mjet i kërkimit të provës, rregullohet me dispozitat e neneve 221 deri në 226, në Kreun III, Titulli IV, Përgjimet të Kodit të Procedurës Penale. Siç përcaktohet në nenin 221/1 të K.Pr.Penale përgjimi konsiston në: “Përgjimin e komunikimeve të një personi ose të një numri telefoni me telefon, faks, kompjuter ose me mjete të tjera të çdo lloji, përgjimin e fshehtë me mjete teknike i bisedave në vende private, përgjimin me audio dhe video në vende private dhe regjistrimin e numrave të telefonit, hyrës dhe dalës” . Kjo mënyrë marrja e provës nëpërmjet përgjimit parashikohet jo për çdo vepër penale por vetëm kur procedohet :” a) për krimet e kryera me dashje, për të cilat parashikohet dënim me burgim jo më pak, në maksimum, se shtatë vjet; b) për kundërvajtjet penale të fyerjes e të kanosjes, të kryera me mjete të telekomunikimit”.

Realizimi i përgjimit në çdo rast ndodh vetëm pas një vendimmarrje e cila miraton përgjimin, vendimmarrje e cila në varësi të specifikave të çdo çështje mund t’i atribuohet gjykatës ose prokurorit të çështjes penale. Neni 222/1 përcakton organet të cilat marrin vendim për realizimin e përgjimit, procedurën që ato ndjekin në varësi të karakteristikave dhe veçorive të çështjes penale, si dhe procedurat të cilat mund të ndiqen për kundërshtimin e vendimit që autorizon përgjimin.

Në varësi të ambientit ku kërkohet të realizohet përgjimi, vendimmarrja që autorizon/lejon përgjimin i përket gjykatës, në rast se kërkohet që përgjimi të realizohet në ambiente jo publike, ose prokurorit në rast se përgjimi kërkohet të realizohet në agjente publike. Në rastin e parë, është prokurori ose i dëmtuari akuzues i cili i kërkon gjykatës që të autorizojë realizimin e përgjimit “kur ai është i domosdoshëm për vazhdimin e hetimeve të filluara dhe kur ka prova të mjaftueshme për vërtetimin e akuzës……(Neni 222/1 (paragrafi 1)” Gjykata në këtë rast shprehet me vendim duke autorizuar realizimin e përgjimit ose duke mos e lejuar/autorizuar atë. Në rastin e dytë, kur përgjimi do të realizohet në një ambient publik, është prokurori i çështjes dhe jo gjykata që vendos për autorizimin e përgjimit ……(Neni 222/1 (paragrafi 2).

Në vlerësim të sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë gjykon se në Kodin e Procedurës Penale nuk parashikohet asnjë dispozitë e cila parashikon detyrimin e gjykatës që të shprehet në lidhje me vleftësimin e autorizimit të prokurorit për përgjimin në ambiente publike. Për rrjedhojë, në kushtet kur prokurori ka autorizuar përgjimin në një ambient publik dhe jo privat, gjykata nuk mund të shprehet për vleftësimin e këtij përgjimit dhe as të shqyrtojë ankimin kundër vendimit që pranon ankimin.

335

Për sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor dhe ajo e Apelit Shkodër, në kundërshtim me nenet 422 e vijues të K.Pr.Penale kanë pranuar të shqyrtojnë kërkesën për vleftësimin e përgjimit ambiental, si dhe ankimin kundër vendimit për rrëzimin e kërkesës ndërkohë që duhet të rrëzohej që në fillim kërkesa për vleftësimin e autorizimit për përgjimin ambiental në një vend publik.

Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.35, datë 04.05.2011 i Gjykatës së Apelit Shkodër, i cili ka miratuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër për rrëzimin e kërkesës për vleftësimin e përgjimit, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet.


V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.35, datë 04.05.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe të

vendimit nr.182, datë 02.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe pushimin e gjykimit të çështjes.

Tiranë, më 23.11.2011

336






KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË SHKALLËS SË PARË MAT

OBJEKTI:Kërkesë për vleftësimin e arrestimit në flagrancë

dhe për caktim mase sigurimi.Baza ligjore: Nenet 245 e 259 të K.Pr.Penale.

NDAJ: PERSONIT NËN HETIM LOUIS LLOZHI

A K U Z U A R:Për veprat penale të kanosjes

dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake, parashikuar nga nenet 84 dhe 278/2 të Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin penal (masë sigurimi) nr.25 akti datë 06.05.2011, ka vendosur:

Vleftësimin si të ligjshëm të arrestimit të bërë ndaj shtetasit Louis Llozhi të datës 03.05.2011., Caktimin si masë sigurimi personal ndaj të arrestuarit Louis Llozhi, atë të “arrestit në shtëpi”, të parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale...”Urdhërohet i arrestuari Louis Llozhi të mos largohet nga banesa.Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të arrestuarit Louis Llozhi nga dhomat e paraburgimit nëqoftëse nuk mbahet për ndonjë dënim vepër apo masë tjetër sigurimi personal.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.324, datë 07.06.2011, ka vendosur: Miratimin e vendimit nr.25, datë 06.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.

337

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, me anën e të cilit ka kërkuar prishjen e vendimit penal nr.324, datë 07.06.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendosur: Ndryshimin e vendimit penal nr.25, datë 06.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, vetëm për sa i përket caktimit të masës së sigurimit, duke vendosur si masë sigurimi për personin nën hetim Louis Llozhi, atë të “Arrestit në burg” duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse:

- Gjykata me të drejtë ka vlerësuar të ligjshëm “Arrestin e flagrancës” pasi vepra penale për të cilën akuzohet personi nën hetim parashikon burgim jo më të ulët në maksimum se dy vjet burgim.

- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me të padrejtë dhe në kundërshtim me nenin 228, 229 dhe 230 të K.Pr.Penale nuk ka caktuar si masë sigurimi personal “Arrest në burg”.

- Gjykata nuk ka pasur parasysh rrezikshmërinë e veprës penale, për më tepër personi nën hetim ka konsumuar dy vepra penale.

- Kjo masë sigurimi caktohet në raste të veçanta për persona në gjendje të rëndë shëndetësore apo të moshuar që kanë kryer vepra penale jo me rrezikshmëri shoqërore.


heqjen dorë nga rekursi i Prokurorisë së Apelit Tiranë ndaj vendimit nr.324, datë 07.06.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NOrgani i Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Mat ka filluar procedimin penal në ngarkim

të shtetasit Louis Llozhi duke e akuzuar për kryerjen e veprave penale të kanosjes dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake, të parashikuara nga nenet 84 e 278/2 të K.Penal.

Nga aktet e dosjes ka rezultuar se më datën 03.05.2011, personi nën hetim Louis Llozhi ka qenë duke udhëtuar me mjetin e tij tip Fuoristradë me ngjyrë të kuqe, me targa të huaja NA 644 JA, së bashku me drejtuesin e makinës Kastriot Tafa. Gjatë rrugës kanë kërkuar disa herë të drejtë parakalimi nga makina që ndodhej përpara, në të cilën udhëtonte i dëmtuari Eltjon Hoti me familjen e tij. Në një moment, ky i fundit i irrituar nga veprimet e shoferit të makinës ku gjendej personi nën hetim ka hapur krahun dhe ka filluar të bërtasë duke i thënë që “çfarë bëni se nuk bie në greminë për t’iu hapur rrugën juve”. Në këtë moment ka zbritur nga makina personi nën hetim Louis Llozhi, i cili ka nxjerrë një pistoletë nga brezi dhe i është drejtuar të dëmtuarit me fjalët: “Po të mos jesh me familje ta fus mu në lule të ballit” dhe ka qëlluar me armën në drejtim të këmbëve e më pas është larguar. Nga i dëmtuari është lajmëruar komisariati i policisë dhe është bërë e mundur kapja e autorit të veprës penale.

Duke arsyetuar se ekzistojnë dyshime të bazuara në prova se ky shtetas ka kryer veprat penale për të cilat është akuzuar, organi i akuzës ka kërkuar në gjykatë që ndaj këtij personi të caktohet si masë sigurimi personal ajo e arrestit në burg, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.

Dyshimet e bazuara në prova rreth fajësisë së këtij personi lidhen me proces verbalin e kqyrjes së vendit të ngjarjes të datës 03.05.2011, proces verbalin e kallëzimit të veprës penale të datës 03.05.2011 të bërë nga shtetasi Eltjon Hoti, procesverbali i kqyrjes dhe marrjes së provave materiale, procesverbalin e sekuestrimit të tyre dhe procesverbalin e kqyrjes së automjetit.

338

Gjykata e Shkallës së Parë Mat ka vlerësuar si të ligjshëm arrestin në flagrancë të personit nën hetim Louiz Llozhi të bërë më datë 03.05.2011, por duke caktuar ndaj tij si masë sigurimi personal arrest në shtëpi, parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale, meqenëse konstaton ekzistencën e kritereve që parashikojnë dispozitat e neneve 228/1 dhe 229 të K.Pr.Penale.

Gjykata e Apelit Tirane me vendimin nr.324, datë 07.06.2011, ka bërë miratimin e vendimit nr.25, datë 06.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur rekurs Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, duke pretenduar se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat ka vepruar në mënyrë të padrejtë dhe në kundërshtim me nenin 228, 229 dhe 230 të K.Pr.Penale, meqenëse nuk ka caktuar si masë sigurimi personal “Arrest në burg”.

Mirëpo, në seancë gjyqësore të datës 23.11.2011, para Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, prokurori Artur Selmani paraqiti kërkesën me shkrim për heqje dorë nga rekursi, me arsyetimin se me vendimin 79, datë 24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, i pandehuri Louiz Llozhi është dënuar me 6 (gjashtë) muaj burgim për veprat penale të parashikuara nga nenet 84 e 278/2 të Kodit Penal, dënim i cili është më i vogël se kohëzgjatja e paraburgimit.

Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen kërkesën të bazuar në ligj dhe për këtë shkak çmon se ajo duhet pranuar.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 420/1/ç të Kodit të

Procedurës Penale,


Tiranë, më 23.11.2011

339




Gani Dizdari KryesuesArjana Fullani AnëtareAndi Çeliku AnëtarShkëlzen Selimi AnëtarEdmond Islamaj Anëtar


TË PANDEHURIT: NIKOLIN GJINI

A K U Z U A R:Për kryerjen e veprës penale të “Mashtrimit”,

parashikuar nga neni 143/1 i K.Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1079, datë 16.07.2009, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Nikolin Gjini për veprën penale të mashtrimit, parashikuar nga neni 143/1 i K.Penal dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.Vuajtja e dënimit për të pandehurin fillon nga dita kur ky vendim merr formë të prerë.Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të pandehurit.Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 10 ditëve nga e nesërmja e shpalljes.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.385, datë 12.05.2010, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.1079, datë 16.07. 2009, të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe pushimin e çështjes në ngarkim të të pandehurit Nikolin Gjini për shkak se nuk provohet fajësia në ngarkim të tij.

Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs prokurori i Prokurorisë së Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe ligjore:

- Vendimi i mësipërm i Gjykatës së Apelit Tiranë është i pambështetur në ligj e në prova, pasi ndryshe nga çfarë arsyeton kjo gjykatë në veprimet e të pandehurit Nikolin Gjini janë të gjithë elementët e veprës penale të mashtrimit, veprime që janë parashtruar nga organi i akuzës dhe pranuar nga gjykata e shkallës së parë, që tregojnë se në rastin konkret nuk kemi të bëjmë me një marrëdhënie juridiko-civile.

340

- Elementet e kryerjes së veprës penale të mashtrimit nga ana e të pandehurit rezultojnë që në veprimet e para të kryera prej tij, kur në ap. B me sip 104 m2, i pandehuri Nikolin Gjini ka hyrë pa dijeninë e shoqërisë ndërtuese në marrëveshje me të dëmtuarin Artan Jupasi, i cili dhe i ka parapaguar shumën prej 2.500.000 lekë për llogari të subjektit “NI&NI, meqenëse ishte informuar se kjo shoqëri është investitore në këtë pallat dhe për këtë shkak është mbajtur dhe një kontratë porosie mes dy subjekteve.

- Fakti se i pandehuri nuk ka pasur tagër për shitje apartamentesh, meqenëse një gjë të tille e kishte shoqëria ndërtuese “Sivis” sh.p.k, prandaj dhe apartamenti i premtuar nga i pandehuri të dëmtuarit i është shitur pikërisht nga “Sivis” sh.p.k. personave të tretë, e lidhur ngushtë me faktin tjetër se i pandehuri nuk i ka derdhur lekët e marra nga i dëmtuari tek shoqëria e sipërpërmendur tregojnë se nga ana e të pandehurit është kërkuar të mashtrohet i dëmtuari, prandaj dhe sot e kësaj dite nuk ka shlyer dhe detyrimin ndaj të dëmtuarit Artan Jupasi.


prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë; mbrojtësit, av.Plarent Ndreca dhe Edlira Telhaj, që kërkuan lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NVendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nr.385, datë 12.05.2010 është marrë në zbatim të

drejtë të ligjit material e duhet të lihet në fuqi.Me vendimin e gjykatës së rrethit dhe atë të gjykatës së apelit pranohen njëlloj faktet

që kanë të bëjnë me veprimet për të cilat u vu nën akuzë i gjykuari Nikolin Gjini për veprën penale të mashtrimit, parashikuar nga neni 143/1 i K.Penal. Gjykatat arsyetojnë se i gjykuari Nikolin Gjini, duke qenë administrator i shoqërisë “NI-NI” sh.p.k, me objekt kryerjen dhe ofrimin e shërbimeve në fushën e ndërtimit, me datën 04.05.2006, në ushtrim të kësaj veprimtarie, ka lidhur një kontratë me Shoqërinë “SIVIS” sh.p.k. Në bazë të kësaj kontrate “NI-NI” sh.p.k. merrte përsipër të kryente shërbime të ndryshme në ndërtimin e një pallati në zonën e Yzberishtit dhe për ato shërbime Shoqëria “SIVIS” do t’i kryente pagesën 50% me lekë në dorë dhe 50% në sipërfaqe ndërtimi, duke llogaritur me 355 euro për m2, duke i dhënë atij dy apartamente.

Mbi kërkesën e shtetasit Artan Jupasi, i gjykuari i premton shitjen e një apartamenti me sipërfaqe 104 m2, kundrejt çmimit prej 39.520 euro. Në zbatim të marrëveshjes verbale, shtetasi Artan Jupasi kryen derdhjen nëpërmjet bankës në llogarinë e Shoqërisë “NI-NI” të shumës prej 2.500.000 lekë. Më pas, në datën 08.05.2006, i gjykuari me cilësinë e administratorit të shoqërisë dhe Artan Jupasi lidhin kontratë porosie të vërtetuar nga noteri, ku porositës ishte Artan Jupasi e sipërmarrëse shoqëria që përfaqësonte i gjykuari Nikolin Gjini.

Pas rreth tre muajve shtetasi Artan Jupasi bie në dijeni se për ndërtimin e pallatit ishte investitore Shoqëria “SIVIS” dhe jo ajo që përfaqësonte i gjykuari, si dhe për faktin se nga Shoqëria “SIVIS” i ishte shitur një personi tjetër apartamenti për të cilin lidhi kontratë porosie me të gjykuarin dhe, përpara kësaj gjendje, i kërkon të gjykuarit kthimin e lekëve të paguara prej tij. Fillimisht, arsyetohet në vendimin e gjykatës së rrethit, i gjykuari ka pranuar e premtuar kthimin e lekëve por më pas i është shmangur Artanit, i cili u detyrua që të bënte kallëzim ndaj të gjykuarit për kryerjen e veprës penale të mashtrimit, krim për të cilin ajo gjykatë e deklaroi fajtor dhe dënoi të gjykuarin Nikolin Gjini.

341

Në vendimin e gjykatës së rrethit konstatohet renditja e fakteve si më sipër dhe arrihet në përfundimin se i gjykuari ka konsumuar veprën penale të mashtrimit, parashikuar nga neni 143/1 i K.Penal, sepse ka marrë paratë e marrja e tyre është bërë duke u paraqitur si shitës-investitor në një kohë që investitore ishte Shoqëria “SIVIS”. Më tej gjykata trajton se është i pa bazë pretendimi i të gjykuarit se ndodhemi para një marrëshënie juridiko-civile gjë që (sipas vendimit) e tregon dhe nënshkrimi i kontratës shumë kohë pas marrjes së lekëve.

Këto janë argumentat dhe arsyetimi në vendimin e gjykatës së rrethit për deklarimin fajtor të së gjykuarit, por nuk ka analizë të elementeve përbërës të krimit të mashtrimit në veprimet e të gjykuarit.

Sikurse del nga aktet e administruara, ndodhemi para një kontrate porosie e pranuar nga të dyja palët; i gjykuari ka pranuar detyrimin dhe kthimin e shumës së paguar prej shtetasit Artan Jupasi dhe nuk e ka mohuar asnjëherë marrjen e saj.

Sipas nenit 143 të K.Penal, (mashtrimi) parashikohet: “vjedhja e pasurisë me anë të gënjeshtrës ose shpërdorimit të besimit …..” dhe për kuptimin e tij duhet t’i referohemi kuptimit të vjedhjes-marrja dhe kthimi në pronësi të vet në mënyrë të kundërligjshme të pasurisë së tjetrit, pra është i domosdoshëm që krahas gënjeshtrës të ekzistojë qëllimi për nxjerrjen e përfitimeve me karakter pasuror gjë që përbën domosdoshmërisht ekzistencën e anës subjektive, pa të cilën nuk mund të kemi veprën penale të mashtrimit. Ky element thelbësor i këtij krimi nuk gjen arsyetim në vendimin e gjykatës së rrethit, ndaj gjykata e apelit në vendimin e saj duke prishur atë vendim shprehet se çështja në ngarkim të së gjykuarit Nikolin Gjini duhet të pushohet se nuk provohet fajësia e tij. Në mbështetje të këtij përfundimi, gjykata e apelit në vendimin e saj, arsyeton se i gjykuari nuk ka kryer asnjë veprim me qëllim mashtrimi se kontrata e lidhur është e ligjshme e rrjedh nga kontrata e lidhur me Shoqërinë “SIVIS”, sipas së cilës, shoqërisë së të gjykuarit, 50% e shpenzimeve do t’i jepeshin sipërfaqe në m2 në pallatin që do ndërtohej.

Referuar provave të tjera, gjykata e apelit arsyeton se kemi të bëjmë me një marrëveshje juridiko-civile të shprehur në kontratën e porosisë e jo me shitje të apartamentit, pasi sapo kishte filluar ndërtimi e nuk mund të shitet një pasuri e paluajtshme që nuk ekziston e që nuk është e regjistruar në Z.R.P.P.

Duke mos pranuar ekzistencën e anës subjektive të mashtrimit në veprimet e të gjykuarit, gjykata e apelit thekson edhe faktin se lekët nga Artan Jupasi janë derdhur në Tirana Bank e nëse i gjykuari do kishte qëllim moskthimin e tyre nuk do kryente transaksione nëpërmjet bankës, faktin se i gjykuari asnjëherë nuk ka mohuar faktin dhe detyrimin financiar që kishte, si dhe se ai ka marrë përsipër para fillimit të çështjes penale t’i shlyente detyrimin duke i dhënë nga 100.000 lekë në muaj, gjë që nuk është pranuar nga Artan Jupasi sepse e donte njëherësh gjithë shumën, si dhe faktin që gjatë kohës që shqyrtohej çështja penale, po gjykohej civilisht çështja midis të gjykuarit e shtetasit Artani Jupasi sipas padisë së ngritur prej këtij të fundit.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të drejtë e të bazuar arsyetimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimin e marrë prej saj.

Në marrjen e vendimit ky Kolegj ka parasysh edhe faktin se me vendimin nr.7050, datë 19.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është zgjidhur civilisht çështja duke detyruar të paditurin Nikolin Gjini e “NI-NI” sh.p.k t’i paguajë palës paditëse, shtetasit Artan Jupasi, shumën prej 2.500.000 lekë. Po në këtë vendim është vendosur sekuestroja konservative në llogarinë e palës së paditur pranë Bankës Kombëtare Tregtare dhe se më datën 21.11.2011 midis palëve është lidhur një deklaratë noteriale nga rezulton se shtetasi Artan Jupasi ka marrë në dorë prej të gjykuarit Nikolin Gjini shumën e vendosur me vendimin e gjykatës.

342

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441/a të K.Pr.Penale,


Tiranë, më 23.11.2011

343





mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 23.11.2011, çështjen penale që i përket palëve:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR SARANDË

OBJEKTI:Kërkesë për caktim mase sigurimi personal, në bazë të nenit 258/1, 244/1 të K.Pr.Penale

PERSONI NËN HETIM: VILMA NESTURI

D Y S H U A R:Për kryerjen e veprës penale të “Fallsifikimit të dokumentave”,

parashikuar nga Neni 186/1 i K.Penal

Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.311 Akti, datë 27.07.2011, Ka caktuar masën e sigurimit arrest në burg, e cila është ekzekutuar më datë 29.07.2011.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.63 datë 06.08.2011 vendosi: Pranimin e kërkesës penale nr.63 Regjistri Themelor, datë 05.08.2011 regjistrimi të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Sarandë.Caktimin si masë sigurimi për personin nën hetim Vilma Kosturi, si e akuzuar për veprën penale të “Falsifikimit të dokumenteve” parashikuar nga Neni 186/2 i K.Penal, masën shtrënguese të parashikuar nga neni 238 i K.Penal “arrestit në burg”, duke urdhëruar policinë ta çojë këtë shtetase në dhomat e paraburgimit të Burgut nr.313 Tiranë, për të qenë në dispozicion të autoritetit procedues......”.

344

Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.33, datë 17.08.2011 ka vendosur: Miratimin e vendimit penal nr.63 datë 06.08.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.

Kundër vendimit nr.33, datë 17.08.2011 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka ushtruar rekurs personi nën hetim Vilma Kosturi, nëpërmjet Av. Kosta Gazeli, e cila kërkon prishjen e vendimit penal nr.33, datë 17.08.2011 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimit nr.63, datë 06.08.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë. Lirimin nga “arrest në burg” të personit nën hetim, duke parashtruar këto shkaqe:

- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, caktoi masën e sigurimit “Arrest në burg”, duke shkelur nenin 88 të K.Pr.Penale, ku përcaktohet se masat e sigurimit të vendosura nga Gjykata, e cila në të njëjtën kohë ose më vonë shpallet jokompetente për çdo lloj shkaku, i humbasin efektet, n.q.s. brenda 10 ditëve nga marrja e akteve gjykata kompetente nuk vendos për masën e sigurimit. Në këto kushte duhet të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë datë 12.08.2011, i cili ka prishur vendimin nr.311, datë 27.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

- Gjykatat kanë shkelur nenin 228/1, 2 kushtet e përgjithshme duhet të ekzistojnë njëherazi, duhet të vërtetohet ekzistenca e faktit ose e veprës.

- Gjykata gabimisht e caktoi këtë masë duke u bazuar në dyshime se vepra është kryer. Nga veprimet hetimore nuk është vërtetuar kryerja e veprës. Gjykata dhe Prokuroria dyshimin e arsyeshëm e arsyetojnë gabim, lidhur me ekzistencën e veprës penale, ndërkohë ky kusht lidhet me kryerjen e veprës nga personi nën hetim.

- Mungesa e veprës penale për të cilën ka filluar procedimi penal, rezulton nga të gjitha rrethanat që kanë dalë gjatë gjykimit që nga gjykata nuk janë vlerësuar drejt.

- Kontrata e shitjes nr.648 rep, dhe nr.440 kol., datë 09.11.2010 nuk është e falsifikuar dhe për rrjedhim nuk ekziston edhe vepra penale e falsifikimit, parashikuar nga neni 186/2 i K.Penal. Kontrata shpreh vullnetin e palëve. Vilma Nesturi e pajisur me Prokurën e Përgjithsme nr.289 rep., nr.248 kol., datë 28.04.2008 dhënë nga Lluka Gjikuria, Kontrata me rezervë e shitjes së pronës nr.225 kol., nr.263 rep., datë 18.04.2008. Sipas deklaratave me datë 25.02.2008 të Lluka Gjikurisë ka marrë nga e hetuara shumën prej 400.000 Euro, dhe 10.000 Euro sipas deklaratës datë 20.02.2008, si përfaqësuese me prokurë ka kryer veprimet për regjistrimin e pasurisë – derisa me urdhërin nr.1414, datë 26.10.2010 të Kryeregjistruesit është realizuar më datë 05.11.2010.

- Pas këtij veprimi është lidhur kontrata e shitjes së pasurisë së paluajtshme nr.648 rep., nr.440 kol., datë 09.11.2010.

- Dyshimet janë të pabazuara sepse: 1 - personi nën hetim Vilma Kosturi i ka kryer këto veprime sipas Prokurës së lëshuar nga Lluka Gjikuria. 2 - vërtetohet me deklaratën e shitësit se ajo e ka paguar të gjithë vlerën e detyrimit. 3 – për sa i përket revokimit të kësaj prokure Vilma Nesturi nuk ka dijeni. 4 - kallëzimin për kontratën e falsifikuar e ka bërë Gentjan Sula përfaqësues i Shoqërisë AGIKONS, i cili nuk ka pasur prokurë për të bërë një gjë të tillë. Prokura nr.7025, datë 10.12.2010 i jepet për të bërë regjistrimin e pronës së sipërpërmendur. 5 - nuk është hetuar pse Lluka Gjikuria e ka marrë shumën prej Vilma Nesturit, pse duke lidhur kontratën me kusht nr.5602 rep., dhe 2567 kol., datë 19.07.2007 dhe kontratën e sipërmarrjes nr.397 rep, dhe kontratën nr.184 Kol., datë 31.01.2009, ka marrë edhe lekët, ka lidhur gjithashtu edhe kontratën e shitjes me rezervë. Pse nuk ka njoftuar Vilma Nesturin për revokimin e prokurës? Rrethanat e lidhjes së kontratës me rezervë me Shoqërinë AGIKONS.

- Gjykata nuk ka vlerësuar drejt aktin e ekspertimit grafik të lëshuar nga kryerja e ekspertimit me vendim të organit të prokurorisë nr.34, datë 04.04.2011.

345

- Bazuar në nenin 151/4 të K.Pr.Penale provat e marra në shkelje të ndalimeve të parashikuara nga ligji nuk mund të përdoren. Ky akt ekspertimi është marrë në kundërshtim me rregullat e parashikuara në nenet 179/2, 181, 182, 314/3, 363 të K.Pr.Penale.

- Në bazë të këtij akt-ekspertimi rezulton se kontrata është nënshkruar nga palët kontraktuese dhe nuk është falsifikuar

- Ndryshimet në fletën e kontratës nuk e bëjnë atë të falsifikuar dhe eksperti nuk arrin në një përfundim të tillë, por thotë se elementët e fletës së parë komprometojnë qenien e fletës së dytë si pjesë e kësaj kontrate, por nuk thotë se kontrata është e falsifikuar.

- Nga akti i ekspertimit mund të lindin dyshime, por nuk tregojnë se është kryer vepra penale e falsifikimit.

- Gjykata e ka marrë vendimin duke mos u vërtetuar kryerja e veprës penale. - Është marrë vendimi pa ekzistencën e kushteve të nenit 228/3 dhe 229 të K.Pr.Penale,

sepse nuk paraqet rrezik për marrjen e provave sepse aktet janë administruar gjatë hetimeve 8 mujore, ku ajo nuk është larguar; për blerjen e kësaj prone ka paguar një shumë prej 400.000 EURO dhe personalitetit i saj nuk parashikon rrezik për kryerjen e veprave të tjera.

- Gjykata nuk ka pasur parasysh as nenin 28 të Kushtetutës, sipas të cilit “i paraburgosuri ka të drejtë të procedohet i lirë kundrejt një garancie pasurore”.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; Prokurorin Artur Selmani, i cili

kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër; administroi kërkesën e përfaqësuesit të personit nën hetim, Vilma Nesturi, Av. Kosta Gazeli, me anë të së cilës hiqej dorë nga rekursi; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NRrethanat e faktit

1. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Sarandë mbi bazën e materialeve të ardhura nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë, ka regjistruar aktet e procedimit penal nr.362, të vitit 2011, në ngarkim të shtetases Vilma Nesturi, e dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Falsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal. Fillimisht Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka regjistruar procedimin penal nr.1883, viti 2010, datë 27.12.2010 mbi bazën e kallëzimit të shtetasit Lluka Gjikuria, nëpërmjet përfaqësuesit të posaçëm me prokurë dhe Shoqëria AGIKONS, për shtetasit Vilma Nesturi dhe Shkëqim Haxhi.

Në kallëzimin e depozituar është pretenduar fakti se kontrata e shitjes së pasurisë së paluajtshme nr.648 Rep. dhe nr.440 Kol., datë 09.11.2010 e redaktuar nga Noteri Publik Shkëlqim Haxhi, me vendndodhje në Delvinë, me shtetasit Lluka dhe Katerina Gjikuria në cilësinë e shitësave dhe Vilma Nesturi në cilësinë e blerësit është e falsifikuar.

Kallëzuesi ka pretenduar se e hetuara Vilma Nesturi është paraqitur pranë ZVRPP Vlorë, me qëllim kalimin e pronësisë në favor të saj, shtetasi Lluka Gjikuria pretendon se në datë 09.11.2010 - data e nënshkrimit të kontratës, është ndodhur jashtë territorit të Republikës së Shqipërisë.

Ndërkohë kallëzuesi ka revokuar prokurën ndaj personit nën hetim Vilma Nesturi më datë 03.10.2008. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendim datë 04.07.2011 ka vendosur zgjatjen e afatit të hetimeve, vendim që i është komunikuar personave nën hetim

2. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka paraqitur kërkesë për caktim mase sigurimi personal për këta shtetas, më datë 26.07.2011.

346

Procedurat gjyqësore

3. Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.311 Akti, datë 27.07.2011 ka vendosur caktimin e masës së sigurimit arrest në burg. Ky vendim është ekzekutuar më datë 29.07.2011.

4. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin datë 29.07.2011 ka deklaruar moskompetencën dhe dërgimin e akteve Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Sarandë.

5. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka bërë regjistrimin e procedimit penal më datë 30.07.2011 dhe më datë 05.08.2011 ka dërguar kërkesën për caktim mase sigurimi – Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.

6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.63, datë 06.08.2011 vendosi: “Pranimin e kërkesës penale nr.63 Regjistri Themelor, datë 05.08.2011 regjistrimi të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Sarandë.

Caktimin si masë sigurimi për personin nën hetim Vilma Kosturi, si e akuzuar për veprën penale të “Falsifikimit të dokumenteve” parashikuar nga neni 186/2 i K.Penal, masën shtrënguese të parashikuar nga neni 238 i K.Penal “arrestit në burg”, duke urdhëruar policinë ta çojë këtë shtetase në dhomat e paraburgimit të Burgut nr.313 Tiranë, për të qenë në dispozicion të autoritetit procedues......”.

Arsyetimi i gjykatës: Nga provat e administruara në gjykim si akt-ekspertimi grafik nr.V.34, datë

04.04.2011, dokumentacioni i sekuestruar në ZVRRPP Vlorë për regjistrimin e pasurisë në emër të Vilma Nesturit, ku është aplikimi i saj pranë kësaj zyre, ku ka paraqitur këtë kontratë e cila ka dalë e falsifikuar, kontrata e nënshkruar tek noteri, kontrata të tjera në emër të Lluka Gjikurisë, provohet plotësisht dyshimi i bazuar në prova se kjo shtetase ka kryer këtë vepër në bashkëpunim me noterin publik.

Ekzistojnë shkaqe të rëndësishme që vënë në rrezik marrjen e provës ose vërtetësinë e provës dhe kur ekziston rreziku që kjo shtetase t’i shmanget hetimit, pra plotësohen kushtet e nenit 228/1/2/3 të K.Pr.Penale.

Gjykata merr parasysh faktin që kjo vepër është kryer në bashkëpunim, përhapjes së kësaj vepre, si edhe dënimit të parashikuar për të.

7. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.33, datë 17.08.2011 vendosi: “miratimin e vendimit penal nr.63, datë 06.08.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë” me arsyetimin se:

“…Nga aktet e hetimit paraprak ekzistojnë dyshime të arsyeshme të bazuara në prova duke u plotësuar kështu kushti i nenit 228/1 të K.Pr.Penale. Provat që bazojnë dyshimin e arsyeshëm në ngarkim të personit nën hetim janë të marra nga sistemi TIMS, sipas të cilave kallëzuesi në momentin e lidhjes së kontratës nuk ndodhej në Shqipëri. Masa e sigurimit e aplikuar është e përshtatshme me shkallën e nevojave të sigurimit, në respektim të nenit 229 të K.Pr.Penale dhe i përgjigjet rëndësisë së faktit kriminal, ashtu edhe sanksionit të parashikuar nga dispozita e posaçme penale…”.

Kundër vendimit nr.33, datë 17.08.2011 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka ushtruar rekurs personi nën hetim Vilma Kosturi, nëpërmjet Av.Kosta Gazeli, e cila kërkon prishjen e vendimit penal nr.33, datë 17.08.20011 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimit nr.63, datë 06.08.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë. Lirimin nga “arrest në burg” të personit nën hetim duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse.

8. Pranë sekretarisë së Gjykatës së Lartë është depozituar kërkesa nr.K-133. Prot., datë 21.11.2011 e kërkuesit Av. Kosta Gazeli, me objekt heqje dorë nga ankimi (rekursi), si edhe vendimi datë 09.11.2011 i Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Sarandë me anë të së cilit është vendosur: “…pushimi i hetimeve në ngarkim të personit nën hetim Vilma Nesturi, regjistruar për veprën penale “Falsifikim i dokumentave” parashikuar nga neni 186/2 i K.Penal, bazuar kjo në nenin 328/1, gërma “a” të K.Pr.Penale.

347

Lirimin e menjëhershëm të shtetases Vilma Llambro Nesturi nga ambientet e Drejtorisë së Burgut 313 Tiranë…”.

9. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë administroi në dosjen gjyqësore kërkesën me objekt heqje dorë nga rekursi, si edhe vendimin datë 09.11.2011 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Sarandë për pushimin e hetimeve.

10. Në këto rrethana, si dhe në kuptim të kërkesave të nenit 420/1-ç dhe 433/1 të K.Pr.Penale, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë është në pamundësi për shqyrtimin e kësaj çështje. Ky konkluzion i Kolegjit Penal vjen në zbatim të pikës “ç” të nenit 420 të K.Pr.Penale, në të cilën është përcaktuar se: “ankimi nuk pranohet kur është hequr dorë prej tij”, nga ana tjetër neni 407 i K.Pr.Penale, në pikën 3 të tij, ka përcaktuar rekursin si mjet ankimi, e si i tillë heqja dorë prej tij passjell mospranimin e rekursit.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441 të K.Pr.Penale,


Tiranë, më 23.11.2011

348





në seancën e datës 23.11.2011, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:

TË PANDEHURIT: SOKOL MANÇELLARI

A K U Z U A R:Për kryerjen e veprës penale

“Vrasje të kryer me paramendim”, kryer në bashkëpunim dhe hakmarrje

dhe “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”.Baza Ligjore: Neni 78.2, 25 e 278.2 të K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.602, datë 14.06.2006 ka vendosur:Të deklarojë fajtor të pandehurin Sokol Selfo Mançellari për veprën penale të vrasjes me paramendim për hakmarrje në bashkëpunim dhe në bazë të neneve 78/2 dhe 25 të K.Penal e dënon atë me 20 (njëzet) vjet burgim.Të deklarojë fajtor të pandehurin Sokol Selfo Mançellari për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” dhe në bazë të nenit 278/2 të K.Penal e dënon me 1 (një) vit burgim.Bazuar në nenin 55, të K.Penal “Mbi caktimin e dënimeve për kryerjen e disa veprave penale” i pandehuri Sokol Selfo Mançellari dënohet me 20 (njëzet) vjet burgim…”.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit është paraqitur ankim nëpërmjet mbrojtësit të së gjykuarit, av. Bledar Skënderi, caktuar nga familjarët me anën e të cilit ka kërkuar prishjen e vendimit nr.602, datë 14.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të pushojë çështjen për të pandehurin Sokol Mançellari për shkak se nuk provohet autorësia e tij në vrasjen e viktimës Erjon Mneri, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.854, datë 01.12.2006, ka vendosur: Mospranimin e ankimit.Arsyetimi i gjykatës, “...në seancë gjyqësore avokati i caktuar me prokurë nga familjarët ...paraqiti kërkesën me shkrim ku heq dorë nga ankimi i bërë ndaj vendimit të dënimit të klientit të tij Sokol Mançellari...”.

349

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs nëpërmjet mbrojtësit të së gjykuarit, caktuar nga familjarët av. Theodhor Mosko dhe av. Lulzim Koka, me anën e të cilit ka kërkuar, prishjen e vendimit nr.854, datë 01.12.2006 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e akteve Gjykatës së Apelit Tiranë, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi

mospranim e rekursit për shkak se është paraqitur jashtë afatit ligjor, mbrojtësit e të gjykuarit Sokol Mançellari; av. Alban Toro dhe Av. Lulzim Koka, të cilët kërkuan prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e akteve po kësaj gjykatë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N1. Rekursi i të gjykuarit Sokol Mançellari është paraqitur jashtë afatit ligjor të

parashikuar nga neni 435 i K.Pr.Penale prandaj për shkaqe procedurale gjykimi në Gjykatën e Lartë duhet të pushohet.

2. I gjykuari Sokol Mançellari rezulton të jetë akuzuar për veprën penale të vrasjes me paramendim të kryer për hakmarrje në bashkëpunim dhe të mbajtjes pa leje të armëve luftarake të parashikuara nga nenet 78/2-25 dhe 278/2 të Kodit Penal. Kjo akuzë është ngritur ndaj tij mbasi në datë 14.11.2001 i gjykuari në bashkëpunim me një person tjetër të panjohur ka vrarë me armë zjarri për motive hakmarrje shtetasin Erion Mneri. Gjykimi i Sokol Mançellarit është zhvilluar in absentia duke u përfaqësuar në këtë gjykim nga një mbrojtës i zgjedhur prej familjareve av. Bledar Skënderi i caktuar me prokurën nr.6857 rep., nr.874 Kol., datë 05.07.2005.

3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.602, datë 14.06.2006 e ka deklaruar fajtor të gjykuarin Sokol Mançellari për vrasjen e kryer për hakmarrje në bashkëpunim të shtetasit Erion Mneri, si dhe të mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe në bashkim të dënimeve në bazë të nenit 55 të Kodit Penal përfundimisht e ka dënuar me 20 (njëzet) vjet burgim.

4. Kundër këtij vendimi ka bërë ankim mbrojtësi i zgjedhur nga familjarët duke parashtruar edhe shkaqet ligjore.

5. Gjatë gjykimit familjarët e të gjykuarit dhe konkretisht babai i tij z. Selfo Mançellari ka revokuar prokurën në emër të av. Bledar Skënderi nëpërmjet lëshimit të prokurës së posaçme nr.1401 rep., nr.432 kol., datë 02.11.2006 duke i dhënë të drejtën e përfaqësimit av. Neshat Fana. Siç rezulton nga procesverbali gjyqësor në gjykimin në apel gjykimi është zhvilluar pa praninë e të gjykuarit duke u përfaqësuar nga avokati mbrojtës i zgjedhur nga familjarët.

6. Në seancën gjyqësore të datës 01.12.2006 av. Neshat Fana ka paraqitur një kërkesë paraprake me shkrim në të cilën ka hequr dorë nga e drejta e ankimit. Si shkak për heqjen dorë avokati ka parashtruar faktin se: “...nuk ka mundur të sigurojë kontakte me vetë të pandehurin, ndërkohë që edhe familjarët kishin mbi një vit që nuk kishin lidhje. Gjithashtu ankimi është bërë në bazë të vullnetit të avokatit dhe të familjarëve pa pasur asnjë akt përfaqësimi, akti i përfaqësimit i lëshuar nga familjarët bie ndesh me kërkesat e nenit 410/2 të K.Pr.Penale për të paraqitur ankim dhe të drejtën e lëshimit të këtij akti e ka vetëm i pandehuri”.

7. Gjykata e Apelit Tiranë mbasi ka shqyrtuar kërkesën paraprake të avokatit mbrojtës me vendimin nr.854, datë 01.12.2006 ka vendosur: “Mospranimin e ankimit”.

350

8. Ndërkohë vendimi i gjykatës së shkallës së parë me të cilin është deklaruar fajtor Sokol Mançellari rezulton të jetë i formës së prerë pas mospranimit të ankimit dhe i pa vënë në ekzekutim.

9. Nga ana e familjareve të të gjykuarit Sokol Mançellari është lëshuar një prokurë e posaçme nr.3265 rep., nr.934 kol., datë 23.06.2011 në të cilën i japin të drejtat e mbrojtësit të zgjedhur nga familjarët av. Theodhor Mosko dhe Lulzim Koka.

10. Në bazë të këtij akti përfaqësimi avokatët mbrojtës kanë kërkuar nga Gjykata e Apelit t’i dorëzojë një kopje vendimi të mospranimit. Kancelarja e Gjykatës së Apelit Tiranë me shkresën nr.1298 Prot., datë 06.09.2010, i ka vënë në dispozicion vendimin nr.854, datë 01.12.2006 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

11. Duke e konsideruar momentin e dorëzimit të vendimit, si moment të njoftimit avokatët në datë 13.09.2010 kanë depozituar rekurs në Gjykatën e Lartë në emër të së gjykuarit Sokol Mançellari.

12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se formalisht rekursi i paraqitur nga mbrojtësi i zgjedhur nga familjarët në emër të së gjykuarit Sokol Mançellari nuk mund të merret në shqyrtim dhe gjykimi duhet të pushohet mbasi është paraqitur jashtë afatit të ankimit të parashikuar nga neni 435/1 i K.Pr.Penale.

13. Nga përmbajtja e kësaj dispozite rezulton se rekursi duhet të paraqitet me shkrim brenda 30 ditëve nga data që vendimi ka marrë formë të prerë me pasojë mospranimin e tij.

14. Siç rezulton nga përmbajtja e fashikullit, gjykimi i çështjes në ngarkim të Sokol Mançellarit është zhvilluar në mungesë. Në këtë gjykim të drejtat e tij janë mbrojtur nga një avokat i zgjedhur nga familjarët. Megjithëse e drejta për të marrë pjesë në një proces penal të personit si dhe e drejta për t’u dëgjuar në lidhje me akuzat është një e drejtë Kushtetuese sipas nenit 33 të Kushtetutës, nga kjo e drejtë nuk mund të përfitojnë personat që nuk paraqiten ose që i fshihen drejtësisë.

15. Në bazë të kësaj të drejte të gjykuarit në procesin penal duhet t’i ofrohen garancitë e nevojshme procedurale për një proces të rregullt ligjor përfshirë dhe të drejtën e ankimit. Sipas nenit 2 të protokollit 7 të KEDNJ-së: “1. Çdo person i deklaruar fajtor për një vepër penale nga një gjykatë ka të drejtë të paraqesë për shqyrtim përpara një gjykate më të lartë deklarimin e fajësisë ose dënimit. Ushtrimi i kësaj të drejte, duke përfshirë shkaqet për të cilat ajo mund të ushtrohet, është e përcaktuar me ligj...”.

16. Në bazë të kësaj të drejte nga Gjykata Evropiane është pranuar standardi i ekzistencës së instrumenteve paraprake ose riparuese për të shmangur proceset e gjykimit në mungesë ose mundësia e rihapjes së procesit, ç’ka garanton një mbrojtje efektive nëpërmjet paraqitjes së provave të reja të cilën nuk ka pasur mundësi ta ushtrojë personalisht në procesin në mungesë të përfunduar tashmë.

17. Duke iu rikthyer çështjes objekt gjykimi, Kolegji Penal konstaton se rekursi nuk i plotëson kërkesat për t’u marrë në shqyrtim. Kodi i Procedurës Penale në rastin kur një person është gjykuar në mungesë dhe ka humbur afatet e ankimit nuk parashikon rivendosjen automatike të kësaj të drejte mbas marrjes dijeni për vendimin, por nëpërmjet një mjeti të posaçëm procedural siç është ai i rivendosjes. Në nenin 147, pika 2 parashikohet se: “Në qoftë se është dhënë vendimi në mungesë, i pandehuri mund të kërkojë rivendosjen në afat për të bërë ankim kur provon se nuk ka marrë dijeni për vendimin”.

18. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se i gjykuari Sokol Mançellari nuk rezulton të ketë rivendosur në afat të drejtën e ankimit (rekursit) kundër vendimit të dhënë ndaj tij në mungesë që t’i japë mundësi atij që çështja e tij të rishqyrtohet në Gjykatën e Lartë. Këtë qëndrim ka mbajtur dhe Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.30, datë 17.06.2010 kur shprehet se:“.... Për sa më sipër Gjykata Kushtetuese

351

çmon se në zbatim të nenit 46 të Konventës lind detyrimi, si për çdo shtet nënshkrues të saj, edhe për Republikën e Shqipërisë që të bëjë të mundur lejimin e shtetasve, që efektivisht nuk ka pasur dijeni për një procedim penal në ngarkim të tyre, të kenë të drejtën për rihapjen e procesit gjyqësor në përputhje me nenin 147 të K.Pr.Penale...”.

19. Paraqitja në mënyrë të drejtpërdrejtë e rekursit pa u rivendosur në afat në emër të së gjykuarit nga mbrojtësit e zgjedhur nga familjarët megjithëse siç shprehen në prokurë shprehin edhe vullnetin e të gjykuarit Sokol Mançellari bie ndesh me kërkesat e nenit 147/2 të K.Pr.Penale. E drejta për ankim (rekurs) mund të realizohet për të gjykuarin mbasi t’i rivendoset kjo e drejtë dhe të provojë personalisht dijeninë efektivisht të vendimit të dhënë kundër tij. Në këto kushte kur kjo e drejtë (e drejta për të kërkuar rivendosjen në afat) i është dhënë në aktin e përfaqësimit mbrojtësve nga familjarët e të gjykuarit, të cilët shprehin vullnetin e të pandehurit për të mos marrë pjesë në proces në bazë të kontakteve që ata kanë, duhet të ezaurohet me qëllimin për t’i hapur rrugë më pas shqyrtimit të rekursit kundër vendimit nr.854, datë 01.12.2006 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 435/1 të Kodit të Procedurës

Penale,

V E N D O S IMospranimin e rekursit të së gjykuarit Sokol Mançellari kundër vendimit nr.854, datë

01.12.2006 të Gjykatës së Apelit Tiranë për shkak se është paraqitur jashtë afatit procedural.

Tiranë, më 23.11.2011

Kundër Aleksandër MUSKAJ

352





në seancën e datës 23.11.2011, mori në shqyrtim çështjen penale nr.52102-00862-00-2008, që i përket:

TË GJYKUARIT: ILIRJAN MEMLIKA

A K U Z U A R:Për kryerjen e veprës penale “Vrasje”.

Baza Ligjore: Neni 83 i Kodit Penal të vitit 1977.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.100, datë 06.07.2005 ka vendosur:Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilirjan Memlika për kryerjen e veprës penale të vrasjes me dashje dhe në bazë të nenit 83 të Kodit Penal dënimin e tij me 10 vjet burgim.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.358, datë 18.10.2005 ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.100, datë 06.07.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.99, datë 12.06.2007 ka vendosur:Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilirjan Memlika për kryerjen e veprës penale të vrasjes me dashje dhe në bazë të nenit 83 të K.Penal (miratuar me ligjin nr.5591, datë 15.06.1977 dhe ndryshuar me ligjin nr.6300, datë 27.03.1981), dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim, duke filluar vuajtja e dënimit nga data 12.05.2006.Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurin Ilirjan Memlika të ekzekutohet në burg të sigurisë së zakonshme.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.202, datë 22.09.2008 ka vendosur:Prishjen e vendimit penal nr.99, datë 12.06.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Berat dhe pushimin e çështjes ndaj të pandehurit Ilirjan Memlika, duke konkluduar se ka konsumuar veprën penale të “Plagosjes së rëndë me pasojë vdekjen”, të parashikuar nga neni 90, paragrafi i dytë i Kodit Penal (miratuar me ligjin nr.5591, datë 15.06.1977 dhe ndryshuar me ligjin nr.6300, datë

353

27.03.1981), vepër e cila është amnistuar me Ligjin nr.8202, datë 27.03.1997 “Për amnistinë”.

Kundër vendimit nr.202, datë 22.09.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë, në mbështetje të nenit 432 të K.Pr.Penale, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs Prokurori i Prokurorisë pranë Gjykatës së Apelit Vlorë, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:

- Kualifikimi ligjor është i gabuar. Goditjet me thikë, për nga karakteristikat e mjetit të përdorur, për nga numri i goditjeve të dhëna dhe për nga vendet e goditjeve, flasin qartë se sulmi i të pandehurit ka patur si qëllim marrjen e jetës së viktimës dhe jo dëmtimin e shëndetit të tij.

- Dallimi midis vrasjes dhe plagosjes së rëndë me pasojë vdekjen qëndron tek ana subjektive. Pasoja vjen si rezultat i pakujdesisë. I pandehuri në rastin konkret nuk i ka dhënë as ndihmë të menjëhershme mbas ngjarjes viktimës, por është larguar në drejtim të paditur.

- Është provuar se qëllimi i viktimës ka qenë rrahja e të gjykuarit. Nuk mund të pranohet i mbështetur në prova argumentimi që bën gjykata e apelit në lidhje me faktin se ka qenë viktima që ka qenë i pajisur me thikë dhe që ka sulmuar të gjykuarin.

- Në rast se gjykata e apelit do të krijonte bindjen se goditja e viktimës është kryer në rrethanat e pranuara prej saj, duhej të kishte konkluduar se i gjykuari ka vepruar në kushtet e mbrojtjes së nevojshme dhe jo të cilësonte veprën penale si plagosje të rendë me dashje me pasojë vdekjen.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; Prokurorit Hysen Keta, i cili kërkoi

prishjen e vendimit nr.202, datë 22.09.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.99, datë 12.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat; mbrojtësi i të gjykuarit, Av. Petrit Hysi, i cili kërkoi mospranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të vendimit nr.202, datë 22.09.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NVendimi nr.202, datë 22.09.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë nuk është i mbështetur në

prova dhe në ligj dhe si i tillë duhet të ndryshohet.

I. Rrethanat e faktit

Nga shqyrtimi gjyqësor në gjykatën e apelit rezulton të jenë provuar këto rrethana fakti:

1. I gjykuari Ilirjan Memlika është banor i qytetit të Beratit. Në datë 07.01.1992 i pandehuri ka qenë i shoqëruar me vëllain e tij Fatmir Memlika dhe shtetasit Përparim Lamaj, Leonard Kace. I pandehuri së bashku me këta shtetas fillimisht kanë qenë duke darkuar në lokalin e quajtur “Ajka” ku kanë konsumuar edhe një sasi të papërcaktuar pije alkolike. Në këtë lokal kanë qëndruar deri rreth orës 19.00 ku më pas së bashku janë larguar në drejtim të qendrës së qytetit të Beratit ku ndodhet edhe Hotel Turizmi.

2. I gjykuari Ilirjan Memlika dhe vëllai i tij Fatmiri kanë shoqëruar dy shokët e tyre të cilët ishin nisur për në shtëpinë e tyre në Lagjen “Uznovë”. Për shkak të largësisë rrugën do t’a kryenin me autobuzin urban të linjës. Meqënëse në kohën kur kanë mbërritur nuk kishte autobuz, në pritje të orarit të përcaktuar në mënyrë të rastësishme kanë vendosur që të qëndronin tek Hotel Turizmi.

354

3. Kur kanë shkuar tek Turizmi kanë konstatuar se dera e lokalit ishte e mbyllur por brenda kishte njerëz. Mbasi është hapur dera nga kamarieri kanë hyrë brenda, ndërkohë që janë përshëndetur me klientët e tjerë në lokal të cilët ishin: viktima Vladimir Qejvani, i cili ndodhej nën shoqërinë e shtetasve Blenard Hasani, Edmond Djegësi dhe Rudi Vata.

4. Mbasi janë përshëndetur për shkak të njohjes që kishte i pandehuri dhe viktima (të dy ishin sportistë mundës të ish-Klubit Tomori) por edhe personat e tjerë që i shoqëronin, nuk kanë pranuar ftesën për t’iu bashkuar tavolinës, por kanë preferuar të ulen në një tavolinë tjetër. Ndërkohë që i pandehuri dhe personat e tjerë që e shoqëronin kanë porositur; viktima nën efektin e pijeve alkolike është ngritur nga tavolina duke demonstruar disa ushtrime akrobatike. Mbasi ka përfunduar ushtrimin ai i është drejtuar tavolinës ku ndodhej i pandehuri se përse nuk e duartrokisnin. Në këtë kohë midis dy grupeve kanë filluar replikat me fjalë të cilat më pas kanë degjeneruar në dhunë fizike. Si shkak ka shërbyer provokimi nga tavolina ku ishte ulur i pandehuri dhe shokët e tij të ndodhur nën efektet e sasisë se tepërt të alkolit të konsumuar prej tyre.

5. Shtetasi Rudi Vata gjatë debatit në distancë ka hedhur në drejtim të tavolinës ku ndodhej i gjykuari Ilirjan Memlika dhe shokët e tij një shishe, e cila ka shërbyer si shkak për fillimin e konfrontimit fizik. I pandehuri është ngritur nga tavolina dhe e ka goditur me grusht dhe me kokë shtetasin Rudi Vata. Përleshja ka vazhduar për pak çaste mbasi ka ndërhyrë vëllai i të pandehurit Fatmir Memlika, i cili i ka ftuar që grindjen t’a zgjidhnin të nesërmen me qetësi.

6. Viktima Vladimir Qejvani nuk e ka parë grindjen mbasi në atë moment ka qenë i larguar në paradhomën e lokalit dhe nuk ka marrë pjesë në grindje. Si rezultat i konfliktit të krijuar i gjykuari Ilirjan me vëllain e tij për të shmangur vazhdimin e grindjes së bashku me shokun e tyre Leonard Kace janë larguar nga lokali, ndërkohë që shtetasi Përparim Lamaj ka qëndruar për t’u larguar së bashku me viktimën meqënëse banonin në të njëjtën lagje.

7. Mbas largimit të të pandehurit dhe personave të tjerë që e shoqëronin në lokal kanë qëndruar viktima së bashku me shokët e tij. Në këtë kohë shtetasi Rudi Vata i është drejtuar personave që e shoqëronin me shprehjen se: “...me ardh ju në Shkodër e t’u godas njeri e lë jetën peng...”. Të nxitur nga kjo shprehje e cila i ka vënë në sedër, viktima Vladimir Qejvani i ka thënë shokut të tij Blenard Hasani që të ndizte motorin dhe t’i kapnin duke nënkuptuar të pandehurin dhe personat që e shoqëronin. Mbas pak çastesh kanë dalë nga lokali dhe të dy sëbashku me motor janë vënë në ndjekje.

8. I pandehuri Ilirjan Memlika dhe vëllai i tij Fatmir Memlika rreth orës 22.00 kanë qenë duke ecur në këmbë në drejtim të shtëpisë së tyre kur pranë Pallatit të Kulturës “Margarita Tutulani” janë kapur nga motori të cilin e drejtonte Blenard Hasani dhe prapa si pasagjer viktima Vladimir Qejvani. Menjëherë sapo kanë zbritur viktima ka hequr xhupin dhe i është drejtuar të pandehurit me fjalë fyese dhe shprehjen “do t’iu vras”. Ndërkohë që pak metra më tutje midis tyre ka filluar konfrontimi fizik, vëllai i të pandehurit po mundohej të sqarohej me shoqëruesin e viktimës, Blenard Hasanin për shkak se ata kishin rënë dakord që grindjen t’a zgjidhnin të nesërmen kur do të ishin më të qetë, ndërkohë që të gjithë personat kishin qenë në gjendje të dehur.

9. Gjatë konfrontimit fizik sipas dëshmitarit të vetëm okular Fatmir Memlika (vëllai i të pandehurit) ndërkohë që dëshmia e personit tjetër prezent Blenard Hasani nuk është marrë për shkak se rezulton të ketë vdekur si dhe, deklarimeve të vetë të gjykuarit, viktima Vladimir Qejvani ka patur me vete një thikë me të cilin ka sulmuar. Gjatë përleshjes i gjykuari ka arritur t’ia marrë nga duart dhe më pas me të t’a godasë në trup.

355

10. Viktima Vladimir Qejvani mbasi ka ndjerë plagët në trup i është drejtuar të pandehurit me shprehjen “më vrave”. Kjo ka shërbyer si shkak që i pandehuri të ndërpresë sulmin ndaj viktimës dhe të largohet me vrap në drejtim të Urës së Goricës ku edhe gjatë rrugës ka hedhur në lumë thikën, e cila nuk rezulton të jetë gjetur.

11. Shtetasi Blenard Hasani mbasi ka parë shokun e tij të plagosur ka hipur në motor, duke u larguar menjëherë nga vendi i ngjarjes në drejtim të Hotel Turizmit, ndërkohë që vëllai i të pandehurit ka parë viktimën të gjakosur në mes të rrugës dhe është përpjekur t’i japë ndihmë. Fatmir Memlika e ka tërhequr viktimën nga rruga duke e vendosur mbi disa kartona në anë të rrugës me qëllimin që dikush do t’i vinte në ndihmë dhe është larguar.

12. Shtetasi Përparim Lamaj, i cili ndodhej përpara Turizmit, pak minuta me vonë ka parë të kalonte me motor shtetasin Blenard Hasani, i vetëm në drejtim të kundërt nga ishte nisur pa viktimën Vladimir Qejvani me të cilin ishte nisur. Ky fakt e ka bërë të dyshonte se diçka kishte ndodhur, prandaj Përparim Lamaj është nisur në këmbë në drejtimin nga kishte shkuar viktima. Në afërsi të pallatit të kulturës në rrugë ai ka dalluar të hedhur xhupin e viktimës dhe pak më tutje ka shquar viktimën, i cili ishte gjallë dhe po rënkonte. Ndërkohë shtetasi Llukan Tumani, me detyrën e punonjësit të policisë është vënë në dijeni nga një shtetas se kishte ndodhur një përleshje dhe shtetasi Vladimir Qejvani ishte plagosur. Menjëherë ka njoftuar sallën e policisë për vendin duke kërkuar dhe ndihmën e ambulancës.

13. Viktimës i është dhënë ndihma e shpejtë nga autoambulanca e cila ka bërë transportin në spital ku më pas i është dhënë dhe ndihma e kualifikuar mjekësore. Megjithëse është bërë përpjekje nga ana e mjekëve për t’i shpëtuar jetën rezulton që shtetasi Vladimir Qejvani të ketë vdekur rreth orës 04.30 të datës 08.01.1992. Në aktin e ekspertimit mjeko-ligjor të hartuar mbas vdekjes, eksperti mjeko-ligjor ka arritur në konkluzionin se viktima ka vdekur si rezultat i shokut hemorragjik traumatik.

14. Në kushtet kur vdekja e Vladimir Qejvanit ka ardhur jo për shkaqe natyrore por për shkak të dëmtimeve trupore të marra me mjet të fortë prerës, dëmtime këto të papajtueshme me jetën dhe që kanë sjellë vdekjen, prokurori ka filluar çështjen penale.

15. Rezulton që procedimi penal në lidhje me këtë ngjarje të ketë filluar në vitin 1992 dhe ka qenë i pezulluar për shkak të mos kapjes së autorit të krimit. Me hyrjen në fuqi të Kodit të Procedurës Penale, i cili pranon gjykimin në mungesë, kanë vazhduar hetimet për një kohë të gjatë për shkak të zhdukjes së akteve të hetimit dhe të gjykimit gjatë trazirave të vitit 1997. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat ka vazhduar hetimet, ku në përfundim ndaj shtetasit Ilirjan Memlika ka ngritur akuzën e vrasjes së kryer me dashje sipas ligjit të kohës kur është kryer vepra neni 83 i Kodit Penal i miratuar me ligjin nr.5591, datë 15.06.1977.

II. Procedurat gjyqësore16. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.100, datë 06.07.2005 ka vendosur:

“Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilirjan Memlika për kryerjen e veprës penale të vrasjes me dashje dhe në bazë të nenit 83 të Kodit Penal dënimin e tij me 10 vjet burgim”,

17. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.358, datë 18.10.2005 ka vendosur: “Prishjen e vendimit nr.100, datë 06.07.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues”.

18. Gjykata e Lartë me vendimin nr.465, datë 14.07.2006 ka vendosur:“Mospranimin e rekursit të paraqitur nga Prokuroria e Apelit Vlorë ndaj vendimit nr.358, datë 18.10.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë”.

356

19. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat në rigjykim me vendimin nr.99, datë 12.06.2007 ka vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilirjan Memlika për kryerjen e veprës penale të vrasjes me dashje dhe në bazë të nenit 83 të K.Penal (miratuar me ligjin nr.5591, datë 15.06.1977 dhe ndryshuar me ligjin nr.6300, datë 27.03.1981), dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim, duke filluar vuajtja e dënimit nga data 12.05.2006.

Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurin Ilirjan Memlika të ekzekutohet në burg të sigurisë së zakonshme”.

20. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.202, datë 22.09.2008 ka vendosur: “Prishjen e vendimit penal nr.99, datë 12.06.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Berat dhe pushimin e çështjes ndaj të pandehurit Ilirjan Memlika, duke konkluduar se ka konsumuar veprën penale të “Plagosjes së rëndë me pasojë vdekjen”, të parashikuar nga neni 90, paragrafi i dytë i Kodit Penal (miratuar me ligjin nr.5591, datë 15.06.1977 dhe ndryshuar me ligjin nr.6300, datë 27.03.1981), vepër e cila është amnistuar me Ligjin nr.8202, datë 27.03.1997 “Për amnistinë. Urdhërohet lirimi i të pandehurit Ilirijan Memlika nga paraburgimi”.

III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar21. Gjykata e apelit, mbasi ka bërë një vlerësim të ri të provave në bazë të nenit 152/1 të

K.Pr.Penale, ka arritur në konkluzionin se: “... me veprimet e tij i pandehuri Ilirjan Memlika ka konsumuar elementet e veprës penale të “plagosjes së rëndë me dashje”, të parashikuar nga neni 90/2 i Kodit Penal sipas formulimit që kishte ligji penal i kohës kur është kryer vepra penale. Gjykata ka argumetuar se “...Ilirjan Memlika përmes veprimeve aktive ka cënuar pikërisht këto marrëdhënie të vendosura midis shtetit dhe shtetasve të cilat kanë si qëllim final mbrojtjen e shëndetit të shtetasve. Kjo gjykatë në arritjen e konkluzionit për kualifikimin e veprës penale si plagosje e rëndë është nisur nga fakti se nga momenti i shkaktimit të dëmtimeve tek viktima dhe deri në ardhjen e pasojës ka kaluar një kohë relativisht e gjatë.

22. Në këtë konkluzion ajo është mbështetur duke u bazuar në aktin e ekspertimit mjeko-ligjor si dhe të deklarimeve të ekspertit, sipas të cilit: “... vendi i goditjes nuk bën pjesë në organet trupore delikate, koha e shkaktimit të plagëve ishte ora 22.00 ndërsa shtrimi në spital është bërë në orën 22.45. Vdekja ka ardhur pas gjashtë orë e gjysëm. Sipas ekspertit dëmtimet në momentin e shkaktimit kategorizohen si plagosje e rëndë. Nëse do të kapej dhe lidhej vena iliatike do të shkaktohej prerja e këmbës, por do të shpëtohej jeta e viktimës...”.

Në vazhdim gjykata e apelit arsyeton se: “...në interpretim të konkluzioneve të ekspertit mjeko-ligjor, gjykata e apelit çmon se dëmtimet e shkaktuara prej të pandehurit Ilirjan Memlika në trupin e viktimës Vladimir Qejvani kanë qenë të rrezikshme për jetën në çastin e shkaktimit, por jo shkaku determinant që ka provokuar vdekjen e viktimës. Si shkak determinant konsiderohet në këtë rast koha e gjatë (sipas vlerësimit të ekspertit) që ka kaluar prej momentit të shkaktimit të plagëve dhe deri në shtrimin e viktimës në spital...”.

IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i prokurorit duhet të

pranohet dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë nr.202, datë 22.09.2008 duhet të ndryshohet për zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe material në lidhje me kualifikimin e veprës penale.

24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se kualifikimi nga gjykata e apelit i veprimeve të të gjykuarit Ilirjan Memlika si plagosje e rëndë me dashje, vepër penale e parashikuar nga neni 83 i Kodit Penal i miratuar me ligjin nr.5591, datë 15.06.1977

357

është i gabuar duke arritur në konkluzionin se ka kryer veprën penale të vrasjes në kapërcim të mbrojtjes së nevojshme të parashikuar nga neni 83 i Kodit Penal.

25. Në bazë të provave të shqyrtuara në të dy shkallët e gjykimit ka rezultuar e provuar se i gjykuari Ilirjan Memlika në datë 07.01.1992 është ndodhur në rrethana të rastësishme në të njëjtin mjedis publik me viktimën Vladimir Qejvani. Si pasojë e konsumit të pijeve alkolike personat që e shoqëronin viktimën kanë filluar një grindje fillimisht me shprehje fyese dhe më pas duke hedhur sende në drejtim të tavolinës. Ky veprim ka nxitur të pandehurin që të konfliktohet me shokun e viktimës, shtetasin Rudi Vata, duke e goditur me grusht dhe me kokë në fytyrë. Për shkak të njohjes që i pandehuri dhe viktima, si dhe personat e tjerë kishin me njeri-tjetrin, ata janë ndarë dhe gjendja është qetësuar për momentin. Më pas me qëllim që konflikti të mos acarohej i gjykuari Ilirjan Memlika, i shoqëruar nga vëllai tij Fatmir Memlika dhe shtetasi Leonard Kace janë larguar nga lokali, duke kërkuar që çështjen t’a zgjidhnin të nesërmen me qetësi.

26. Viktima Vladimir Qejvani i cili në momentin që ka ndodhur grindja nuk ka qenë prezent, për të vënë në vend “nderin” e shokut të tij Rudi Vata i cili ishte mysafir i tij nga qyteti i Shkodrës, i vënë në sedër nga ky i fundit me shprehjen se “...me ardh ju në Shkodër e t’u godas njeri e lë jetën peng”, është vënë në ndjekje të të pandehurit. Në ndjekje me motor e ka shoqëruar shoku i tij shtetasi Blenard Hasani. Në momentin që janë përballuar në rrugë i pandehuri ka hequr xhupin dhe duke iu drejtuar të pandehurit me shprehjen “do të vras” ka filluar t’a sulmojë fizikisht me një mjet të mprehtë të cilin ai e kishte me vete. Gjatë përleshjes fizike rezulton që i pandehuri të ketë marrë dëmtime në krah ndërkohë që ka mundur t’i marrë sendin e mprehtë viktimës dhe gjatë përleshjes ka arritur t’a godasë në rrëzë të kofshëve dhe në tëmth. Si rezultat i plagëve të marra ka gjetur vdekjen.

27. Konkluzioni i nxjerrë në bazë të provave nga gjykata e apelit se: “... reagimi i të pandehurit përmes goditjes së viktimës me thikën e këtij të fundit, përveçse i provokuar prej viktimes, ka synuar shmangien e mëtejshme të sulmit prej viktimës, i cili në përgjithësi ishte më i zhvilluar fizikisht se i pandehuri ...” nuk është në përputhje me kualifikimin ligjor për veprën penale të plagosjes së rëndë me dashje të parashikuar nga neni 90 i Kodit Penal (miratuar me ligjin nr.5591, datë 15.06.1977 dhe ndryshuar me ligjin nr.6300, datë 27.03.19811.

28. Në bazë të provave të shqyrtuara në të dy shkallët e gjykimit del e provuar se i gjykuari Ilirjan Memlika, deri në momentin e kundërveprimit të tij ndaj sulmit të viktimës dhe çarmatosjes së tij nga mjeti prerës me të cilin po e sulmonte, ka qenë duke vepruar në kufijtë e mbrojtjes së nevojshme. Nga ana e tij nuk është kryer ndonjë veprim konkret i cili të ketë pasur si qëllim marrjen e jetës apo dëmtimin e shëndetit të viktimës nëpërmjet inicimit të ndonjë sulmi. Nga të gjitha provat rezulton se ai ka qenë duke u larguar për në banesën e tij kur është sulmuar nga viktima. I ndodhur në këto kushte i gjykuari Ilirjan Memlika është detyruar të vetëmbrohet, ç’ka në vetvete nënkupton edhe mundësinë e dëmtimit të jetës apo shëndetit të sulmuesit. Në këtë rast marrëdhënia juridike që gëzon mbrojtje të posaçme është ajo e të gjykuarit i cili fillimisht ka qenë në kushtet e mbrojtjes së nevojshme, rrethanë kjo që sipas ligjit e përjashton subjektin nga përgjegjësia penale në rast se kryen një vepër penale.

1 Neni 88 i K. Penal: “Plagosja me dashje, që është e rrezikshme për jetën në çastin e shkaktimit ose që ka sjellë humbjen e shikimit, të dëgjimit ose të funksionit të një organi tjetër, ndërprerjen e shtatëzanisë, shëmtimin e përhershëm të fytyrës, sëmundje psikike dhe çdo tronditje tjetër të shëndetit që ka pasur si pasojë humbjen e përhershme të aftësisë për punë në mbi një të tretën, dënohet me heqje të lirisë gjer në dhjetë vjet.Po kjo vepër e kryer kundër disa personave ose më shumë se një herë, si edhe kur ka sjellë si pasojë vdekjen, dënohet me heqje të lirisë nga pesë gjer në pesëmbëdhjetë vjet”.

358

29. Mbrojtja e nevojshme, sipas përcaktimit që i bën neni 19/1 i Kodit Penal, 2 është rrethanë e cila përjashton personin nga përgjegjësia penale pavarësisht nga ardhja e një pasoje kriminale. Në vlerësimin e kësaj rrethane ka rëndësi analizimi sipas rrethanave konkrete të sulmit ndaj një marrëdhënie juridike të mbrojtur që ka lidhje me jetën, shëndetin, të drejtat dhe interesat e tjera të ligjshme në raport me kundërveprimin që duhet me qëllim shmangien e pasojës. Në interpretimin doktrinar është përcaktuar se sulmi duhet të jetë: i) nga veprimet e njeriut, ii) i padrejtë dhe iii) i çastit iv) të mos ketë përfunduar.

30. Në lidhje me faktin se sulmi ka qenë i padrejtë nga rrethanat e çështjes del e provuar se ka qenë pikërisht viktima Vladimir Qejvani i cili ka nisur sulmin ndaj të pandehurit duke i’u drejtuar me shprehjen “do t’iu vras”, e shoqëruar kjo me veprime aktive që tregonin se ai objektivisht ka qenë i rrezikshëm me qëllimin për t’i marrë jetën të pandehurit, si dhe të përdorimit të një mjeti shpues i aftë për t’a sjellë këtë pasojë. Ky sulm i viktimës ka qenë i padrejtë mbasi nuk kishte si qëllim mbrojtjen e ndonjë interesi të ligjshëm. Cënimi i “nderit” të shokut të tij Rudi Vata si pasojë e provokimit që ky i fundit i ka bërë të pandehurit dhe shokëve të tij nuk mund të shërbejë si shkak i ligjshëm, i cili të motivojë nisjen e një sulmi i cili ka si qëllim marrjen e jetës.

31. Në lidhje me faktin se sulmi ka qenë i çastit nga rrethanat e çështjes është provuar se ai jo vetëm është ideuar në momentin që viktima është vënë në ndjekje të së pandehurit, por dhe ka filluar në momentin që ka arritur t’a kapë nga ndjekja me motor dhe ka vazhduar më pas me përleshje. Viktima Vladimir Qejvani ka patur në dorë një send të mprehtë të cilin jo vetëm e ka nxjerrë, por dhe e ka përdorur duke i shkaktuar plagë të pandehurit, veprime këto që janë ndërprerë me marrjen e mjetit prerës nga i pandehuri.

32. Sulmi ka qenë i vërtetë, mbasi viktima ka përdorur dhunë fizike mbi të pandehurin gjatë përleshjes duke nxitur reagimin e tij në mbrojtje të jetës së tij. Siç provohet nga akti i ekspertimit mjeko-ligjor nr.60, datë 13.03.2010 nga kqyrja trupore e të pandehurit është konstatuar se në krahun e majtë ekziston një çikatriçe për të cilën eksperti jep konkluzionin se mund të jetë mbetje pas një plage të mundshme e llojit prerës e shëruar pas një qepje kirurgjikale me një kohë shkaktimi para 1,5 vjet. Kjo provë e analizuar në harmoni me dëshminë e dëshmitarit Fatmir Memlika, si dhe deklarimet e të pandehurit të çojnë në konkluzionin se sendi prerës të cilës ata i referohen si “thikë” është përdorur fillimisht nga viktima kundër të pandehurit dhe mbas përleshjes është shtënë në dorë nga ky i fundit dhe përdorur gjatë realizimit të mbrojtjes. N.q.s. do t’a ndanim të gjithë ngjarjen në dy episode sipas vendit të ngjarjes në rastin e grindjes në Hotel Turizëm (episodi i parë), pavarësisht se i pandehuri është përfshirë në një konfrontim fizik, asnjë prej personave të pranishëm dhe të thirrur si dëshmitarë nuk ka deklaruar që i pandehuri të ketë pasur me vete thikë apo të kenë parë që ai ishte i armatosur, ndërkohë që gjatë kohës që ai ishte duke u larguar për në shtëpi (episodi i dytë) nuk kishte mundësi të armatose,j ndërkohë që qëllimi i viktimës i shprehur në fjalë kërcënuese për jetën, justifikon prezencën e armës së krimit mbas ndjekjes për të vënë në vend “nderin” e cënuar të shokut të tij.

33. Të gjitha dyshimet shkojnë në mbështetje të prezumimit të pafajësisë. Organi i akuzës nuk disponon asnjë provë qoftë direkte apo indirekte me të cilën të provojë akuzën e ngritur ndaj të gjykuarit për veprën penale të vrasjes me dashje ndërkohë që

2 Neni 19/1 i K.Penal: “Nuk ka përgjegjësi penale personi që ka kryer veprën duke qenë i detyruar të mbrojë jetën, shëndetin, të drejtat dhe interesat e tij, ose të një tjetri, nga një sulm i padenjë, i vërtetë dhe i çastit me kusht që, karakteri i mbrojtjes të jetë në proporcion me rrezikshmërinë e sulmit”.

359

barra e provës i takon asaj. Dëmtimet trupore provojnë se i gjykuari ka qenë objekt i një agresioni fizik në një kohë të pa përcaktuar qartë.

34. Alibia e tij për mjekimin menjëherë mbas ngjarjes në spitalin e Fierit nuk mund të provohet plotësisht për shkak se dokumentacioni i këtij spitali rezulton të jetë asgjësuar. Kolegji Penal vlerëson se është përgjegjësi e administratës spitalore dhe se kjo parregullsi në mbajtjen e të dhënave nuk mund të cënojë të drejtat e individit dhe se dyshimi në këtë rast shkon në favor të të gjykuarit, për aq kohë sa këto të dhëna nuk mund të konfirmohen në ndonjë rrugë tjetër.

35. Për sa i përket mbrojtjes i gjykuari fillimisht ka vepruar në mbrojtje të jetës së tij mbasi është gjendur përballë sulmit të viktimës. Reagimi i tij ka qenë proporcional me intensitetin e sulmit deri në momentin që ka arritur t’i shkëpusë mjetin e sulmit viktimës (mbrojtje e nevojshme). Siç rezulton nga provat e shqyrtuara gjatë përleshjes fizike i pandehuri Ilirjan Memlika ka arritur t’ia shkëpusë nga duart sendin me të cilin e godiste viktima dhe që përbënte rrezik për shkaktimin e plagëve vdekjeprurëse. Pavarësisht se rreziku imediat kishte kaluar mbas çarmatosjes, në mënyrë jo proporcionale, i pandehuri ka vazhduar të mbrohet duke e goditur me thikë viktimën (kapërcim i mbrojtjes së nevojshme). Në kushtet kur mbas çarmatosjes intensiteti i sulmit të viktimës është më i ulët si pasojë e marrjes së mjetit të sulmit, ky fakt duhet të sillte edhe reduktimin mjeteve mbrojtëse nga ana e të pandehurit, gjë e cila në fakt nuk ka ndodhur. Siç rezulton e provuar mbasi është vënë në zotërim të thikës i pandehuri e ka vënë në veprim duke e goditur disa herë në pjesë të ndryshme viktimën. Këto dëmtime kanë qenë të papajtueshme me jetën dhe si pasojë kanë sjellë vdekjen e mëvonshme të viktimës Vladimir Qejvani.

36. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në analizë të fakteve, arrin në konkluzionin se veprimi i të pandehurit mbas marrjes së thikës dhe përdorimi kundër viktimës duhet të konsiderohet si kapërcim i mbrojtjes së nevojshme, mbasi nuk i përgjigjet haptazi nevojës për sprapsjen e sulmit. I pandehuri i ka patur të gjitha mundësitë objektivisht që t’i minimizonte pasojat në shëndet mbasi rreziku për jetën kishte kaluar pas çarmatosjes dhe jo ta përshkallëzonte mbrojtjen e tij duke përdorur thikën kur tashmë rreziku eminent kishte kaluar. Kolegji arrin në këtë konkluzion nga disa rrethana të konstatuara si: a) përgatitja fizike e vetë të pandehurit, e cila ishte e krahasueshme me atë të viktimës; b) fakti që viktima ka qenë në gjendje të dehur, ç’ka e ka ulur jo vetëm ekuilibrin mendor por edhe kondicionin fizik; c) mundësinë e shmangies si dhe të kërkimit të ndihmës, duke qenë se ai ishte i shoqëruar nga vëllai i tij.

37. Në kushtet kur nga kapërcimi i mbrojtjes së nevojshme ka ardhur si pasojë vdekja e viktimës, i pandehuri duhet të përgjigjet për veprën penale të vrasjes në kushtet e kapërcimit të mbrojtjes së nevojshme, të parashikuar si vepër penale në nenin 83 të Kodit Penal3. Kjo dispozitë do të aplikohet për shkak të zbatimit të ligjit më të favoreshëm sipas parimit të përgjithshëm të ligjit favorizues të përcaktuar në nenin 3 të Kodit Penal4. Ky konkluzion nxirret në bazë të krahasimit të formulimit të veprës penale të vrasjes në kapërcim të mbrojtjes së nevojshme që i bën neni 85 i Kodit Penal të miratuar me ligjin nr.5599, datë 15.06.1977 5, i cili është edhe ligji i kohës kur është kryer vepra penale dhe që përmban një dënim me marzh dënimi më të lartë

3 N.83 i K.Penal “Vrasja e kryer në kushtet e kapërcimit të kufijve të mbrojtjes së nevojshme dënohet me burgim gjer në shtatë vjet”.4 N.3 i K.Penal “kur ligji i kohës kur është kryer vepra penale dhe ligji i mëvonshmë janë të ndryshëm, zbatohet ai ligj dispozitat e të cilit janë më të favorshme për personin që ka kryer veprën penale”.5 N. 85 i K.Penal të miratuar me ligjin nr.5599 datë 15.06.1977 “Vrasja me dashje, e kryer në gjendje tronditjeje të fortë psikike të çastit, shkaktuar nga dhuna ose fyerja e rëndë nga ana e të dëmtuarit, dënohet me heqje të lirisë gjer në tetë vjet”.

360

(deri në tetë vjet) me dispozitën e Kodit Penal në fuqi, neni 83, në të cilin për të njëjtën vepër penale parashikon një dënim më të butë me marzh dënimi deri në shtatë vjet.

38. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga ana e gjykatës së apelit nuk është arritur në një konkluzion të drejtë në bazë të të gjitha provave të shqyrtuara dhe të fakteve të provuara nga ato ç’ka e ka çuar në një konkluzion të gabuar përsa i përket kualifikimit ligjor të faktit penal të ndodhur. Ky veprim bie ndesh me nenin 152 të Kodit të Procedurës Penale, në të cilin parashikohet se: “1. Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi... ”.

39. Ky vlerësim i gabuar i provave ka sjellë dhe përfundimin e gabuar të arritur nga gjykata e apelit, e cila konkluzionin e saj e ka nxjerrë duke u bazuar tek pasoja e veprimeve të të gjykuarit nga veprimet që ai ka kryer, pa analizuar drejt se cila ishte marrëdhënia juridike që gëzonte mbrojtje të posaçme.

40. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbasi arriti në konkluzionin përfundimtar në lidhje me kualifikimin e drejtë të veprës penale duke iu referuar kohës kur është kryer vepra penale, vlerëson se çështja penale ndaj të gjykuarit Ilirjan Memlika duhet të pushohet për shkak se kjo vepër penale është amnistuar në bazë të ligjit nr.8242 datë 27.03.1997 “Për Amnistinë”.Duke iu referuar kohës kur ka ndodhur ngjarja, vepra penale për të cilën deklarohet fajtor i gjykuari është amnistuar sipas formulimit të nenit 1 dhe si i tillë procedimi penal nuk duhet të vazhdojë dhe çështja duhet të pushohet, në zbatim të nenit 387 të K.Pr.Penale.

V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes41. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se i gjykuari me veprimet e tij ka konsumuar

veprën penale të vrasjes në kapërcim të mbrojtjes së nevojshme, të parashikuar nga neni 83 i Kodit Penal dhe për shkak se kjo vepër penale është amnistuar në bazë të ligjit nr.8242 datë 27.03.1997 “Për Amnistinë” çështja penale në ngarkim të tij duhet të pushohet.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “b” të Kodit të

Proçedurës Penale,

V E N D O S I1. Ndryshimin e vendimit nr.202, datë 22.09.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë.2. Të deklarojë fajtor të gjykuarin Ilirjan Memlika për veprën penale të vrasjes në

kapërcim të mbrojtjes së nevojshme në bazë të nenit 83 të Kodit Penal (neni 85 i Kodit Penal të miratuar me ligjin nr.5599, datë 15.06.1977) dhe në zbatim të ligjit nr.8242, datë 27.03.1997 “Për Amnistinë”, pushimin e çështjes penale.

Tiranë, më 23.11.2011

361

Nr.53108-00718-00-2010 i Regj. ThemeltarNr.00-2011-1142 i vendimit (166)



Gani Dizdari Kryesues Arjana Fullani AnëtareMedi Bici AnëtarShkëlzen Selimi AnëtarAleksandër Muskaj Anëtar

në datën 30.11.2011 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:

KËRKUES: ROLAND MAHMUTI, i përfaqësuar nga av. Idajet Beqiri.

OBJEKTI:Rishikim i vendimit penal nr.94, datë 21.12.2000

të Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër dhe vendimit penal nr.78, datë 18.07.2001

të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.Baza Ligjore: Nenet 449 e vijues të K.Pr.Penale.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë

Gjykatës së Lartë Hysen Keta, i cili kërkoi rrëzimin e kërkesës për rishikim; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit (kërkuesit) Roland Mahmuti, i cili kërkoi pranimin e kërkesës, prishjen e vendimit nr.94, datë 21.12.2000 të Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër dhe të vendimit nr.78, datë 18.07.2001 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë Gjirokastër, me tjetër trup gjykues; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ё R E NSe kërkesa e paraqitur nga kërkuesi (i gjykuari) Roland Mahmuti, rezulton të jetë e

pabazuar në ligj dhe si e tillë nuk do të merret në konsiderate nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë.

A. Rrethanat e faktit1. Në datën 23.01.2000, organi i akuzës, Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë

Gjirokastër, ka filluar procedimin penal në ngarkim të të pandehurve Sherif Kazma, Sokol Skënderi, Sabri Shurdhi, etj., midis të cilëve edhe për të gjykuarin (kërkuesin Roland Mahmuti), për veprat penale të parashikuara nga nenet 140 e 25 të Kodit Penal.

362

2. Pasi është gjykuar çështja në themel, nga të dyja gjykatat e faktit është pranuar ekzistenca e këtyre rrethanave: Në datën 21.01.2000 të dëmtuarit (në atë gjykim), Andrea Bajrami, Leni Barjami, Agim Qenani dhe Andrea Qenani kanë qenë duke u kthyer nga fshati Lazarat në drejtim të qytetit të Gjirokastrës.

3. Të gjykuarit (midis të cilëve edhe kërkuesi Roland Mahmuti), iu kanë dalë përpara të dëmtuarve dhe duke i kërcënuar iu kanë marrë atyre sendet dhe lekët që kishin me vete.

4. Është pranuar gjithashtu në atë gjykim se disa prej autorëve të veprës penale si më sipër ishin të veshur me maska dhe njeri prej tyre, e pikërisht Sherif Kazma ka qenë me armë në dorë

5. Po kështu është pranuar se ndaj disa prej personave të dëmtuar është përdorur dhunë dhe autorët pasi kanë shtënë në dorë sendet dhe lekët e vjedhura i kanë ndarë midis tyre.


6. Gjykata e Shkallës së Parë Gjirokastër, me vendimin penal nr.94, datë 21.12.2000, ka vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit Sherif Kazma të akuzuar për veprën penale të vjedhjes me armë në bashkëpunim të parashikuar nga neni 140 e 25 i K.Penal dhe dënimin e tij me 12 vjet burgim”.Deklarimin fajtor të të pandehurit Sherif Kazma për veprën penale të armbajtës pa leje parashikuar nga Neni 278/23 të K.Penal dënimin e tij me 6 muaj burgim.Në zbatim të nenit 55 të K.Penal dënimin e tij me 12 vjet burgim.Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, përfundimisht dënimin e tij me 8 vjet burgim.Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ndalimit të tij më datë 07.06.2000.Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Gerveshi, për veprën penale të vjedhjes parashikuar nga neni 134 i K.Penal dhe dënimin e tij me 1 vit burgim.Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin e tij me 8 muaj burgim.Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ndalimit të tij në datë 17.07.2000.Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Skënderi për veprën penale të vjedhjes me armë në bashkëpunim të parashikuar nga Neni 140 e 25 të K.Penal dhe dënimin e tij me 15 vjet burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Sabri Shurdhi për veprën penale të vjedhjes me armë në bashkëpunim, parashikuar nga Neni 140 e 25 të K.Penal dhe në bazë të nenit 50, germa “gj” të K.Penal dënimin e tij me 15 vjet burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Roland Mahmuti për veprën penale të vjedhjes me armë në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 140 e 25 dhe gërma 50 “gj” të K.Penal dënimin e tij me 16 vjet burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Lorenc Basha për veprën penale të vjedhjes me armë në bashkëpunim, parashikuar nga Neni 140 e 25 të K.Penal dhe në baze të nenit 50, germa “gj” të K.Penal dhe në zbatim të nenit 51 të K.Penal dënimin e tij me 8 vjet burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatmir Skënduli për veprën penale të vjedhjes me armë në bashkëpunim, parashikuar nga Neni 140 e 25 të K.Penal dhe në bazë të nenit 50, germa “gj” të K.Penal dhe në zbatim të nenit 51 të K.Penal dënimin e tij me 9 vjet burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Asqeri Cako për veprën penale të vjedhjes me armë në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 140 e 25 dhe germa 50 “gj” të K.Penal dënimin e tij me 15 vjet burgim.Arma tip automatik model 56 kalibër 7.62 mm me nr.17072770 t’i kalojë Komisariatit të Policisë Gjirokastër.

363

Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.78, datë 18.07.2001, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit penal nr.94, datë 21.12.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjirokastër, për të pandehurit Sherif Kazma, Arben Gerveshi, Sokol Skënderi, Sabri Shurdhi, Roland Mahmuti e Lorenc Basha.Prishjen e vendimit për të pandehurit Fatmir Skënduli e Asqeri Cako dhe kalimin e akteve Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjirokastër”.

7. Mbi rekursin e të gjykuarve Sherif Kazma dhe Lorenc Basha, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.640, datë 08.11.2001, ka vendosur: “Mospranimin e rekursit të paraqitur nga Sherif Kazma e Lorenc Basha”.

8. Vendimi i mësipërm, pasi ka marrë formë të prerë, është vënë në ekzekutim për të gjykuarin (kërkuesin) Roland Mahmuti, në vitin 2007.

9. Në datën 27.05.2010, kërkuesi (i gjykuari) Roland Mahmuti, ka paraqitur përpara Gjykatës së Lartë një kërkesë për rishikimin e vendimeve penale nr.94, datë 21.12.2000, të Gjykatës së Rrethit Gjirokastër dhe nr.78, datë 18.07.2001 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.

10. Kërkuesi (i gjykuari) Roland Mahmuti, ka pretenduar këto shkaqe për rishikimin e vendimeve penale të sipërcituara:(i) pas dhënies së vendimit kanë dalë rrethana të reja, duke paraqitur tre deklarata

noteriale të dëshmitareve të akuzës Agim Qenami, Nevruze Qenami dhe Andrea Barjami. Kërkuesi pretendon se deklarimet e këtyre dëshmitarëve përpara noterit e përjashtojnë pjesëmarrjen e tij në kryerjen e veprës penale për të cilën është deklaruar fajtor dhe dënuar.

(ii) janë shkelur rëndë rregullat procedurale të gjykimit, konkretisht ato që lidhen me gjykimin e çështjes në prani të të gjykuarit, si dhe me njoftimet sipas ligjit.

(iii) të dyja shkallët e gjykimit kanë gabuar në cilësimin juridik që i kanë bërë veprës penale që i atribuohet të pandehurit Roland Mahmuti.

C. Në lidhje me kërkesën për rishikim

11. Shkaqet e parashtruara në kërkesën e bërë nga i gjykuari (kërkuesi) Roland Mahmuti, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të pabazuara në ligj (Neni 450 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, nuk do të pranohen.

12. Në kundërshtim me sa pretendohet në kërkesën për rishikim, deklaratat noteriale nuk përbëjnë shkak për rishikimin e vendimit penal të formës së prerë në kuptim të kërkesave të nenit 450, shkronja“c” të Kodit të Procedurës Penale (Rishikimi mund të kërkohet:... c) kur pas dhënies se vendimit kanë dalë ose janë zbuluar prova të reja, të cilat vetëm ose së bashku me ato që janë vlerësuar njëherë, tregojnë së vendimi është i gabuar...).

13. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë krijuar jurisprudencë të qëndrueshme në këtë aspekt, duke mos konsideruar deklaratat noteriale të paraqitura pas dhënies së një vendimi penal të formës së prerë si shkak ligjor për rishikimin e këtij vendimi.

14. Konkretisht me vendimin unifikues nr.06, datë 11.10.2002, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës se Lartë, duke unifikuar praktikën gjyqësore, kanë arritur në përfundimin se: “...deklaratat e lëshuara nga tre shtetas të ndryshëm nuk mund të konsiderohen prova, ashtu sikurse kërkohet, në formë qartësisht të shprehur, në shkronjën “c” të nenit 450 të Kodit të Procedurës Penale. Si shkresat, dokumentet, ashtu objektet e natyrës materiale, për t’u paraqitur si shkak për rishikimin e vendimit duhet të plotësojnë bashkërisht dy kushte: së pari, të kenë dalë ose të jenë zbuluar pasi vendimi të kishte marrë formën e prerë dhe së dyti, nga pikëpamja e formës procedurale, të jenë prova, në kuptimin që i jep provës ligjvënësi në dispozitën e nenit 149 të Kodit të Procedurës Penale...”.

364

15. Më tej Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë theksojnë se: “...ato (bëhet fjalë për shkresat, dokumentet, etj., shënim i autorit) jo vetëm që duhet të përmbajnë njoftime mbi faktet e rrethanat që lidhen me veprën penale për të cilat është deklaruar fajtor dhe është dënuar personi, por edhe të jenë marrë nga njëri prej burimeve të parashikuara në ligjin procedural penal...fakti që, ato pasi janë lëshuar, janë autentifikuar nga ana e një noteri, ashtu edhe sikurse ato të ishin redaktuar tërësisht prej tij (noterit) nuk sjell asnjë ndryshim me ato që u thanë më lart, pasi deklarimet e bëra para një noteri nuk u japin atyre cilësinë e provës në kuptimin e nenit 149 të Kodit të Procedurës Penale...”.

16. Në kërkesë dhe gjatë seancës dëgjimore është pretenduar gjithashtu që, “...janë shkelur rëndë rregullat procedurale të gjykimit, konkretisht ato që lidhen me gjykimin e çështjes në prani të të gjykuarit, si dhe me njoftimet sipas ligjit...”

17. Edhe ky kërkim vlerësohet nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i pabazuar në ligj e konkretisht në kërkesat e nenit 450 të Kodit të Procedurës Penale.Shkelja e rëndë e rregullave procedurale, gjatë gjykimit të çështjes në themel edhe sikur të qëndronte si pretendim, mund të përbënte shkak për prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve për rigjykim, por gjithsesi në asnjë rast shkak për rishikimin e vendimit penal të formës së prerë.Rastet për të cilat mund të kërkohet rishikimi i një vendimi penal të formës së prerë janë përcaktuar nga ligjvënësi në nenin 450 të Kodit të Procedurës Penale në mënyrë shteruese dhe si të tilla nuk mund të ketë asnjë rast tjetër përveç atyre të përcaktuara nga ligjvënësi.Siç konkludohet qartë nga përmbajtja e dispozitës së sipërcituar, shkelja e rregullave procedurale nuk është e parashikuar si një nga rastet e rishikimit të vendimit penal të formës së prerë.

18. Të pabazuar në ligj e gjen Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë edhe pretendimin e fundit të kërkuesit (të gjykuarit) Roland Mahmuti se: “...të dyja shkallët e gjykimit kanë gabuar në cilësimin juridik që i kanë bërë veprës penale që i atribuohet të pandehurit Roland Mahmuti...”.Cilësimi ligjor i veprës penale, apo deklarimi fajtor i një personi i cili akuzohet se ka kryer një vepër penale është diskrecion i gjykatës që gjykon çështjen në themel dhe jo i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë që shqyrton kërkesën për rishikimin e vendimit penal të formës së prerë.Ashtu siç është arsyetuar me sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mban të njëjtin vlerësim se kërkimi i bërë nuk parashikohet nga ligji (neni 450 i Kodit të Procedurës Penale) si shkak për rishikimin e vendimit penal të formës së prerë.

D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes

19. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se kërkesa e të gjykuarit (kërkuesit) Roland Mahmuti është e pabazuar në ligj e konkretisht në nenin 450 të Kodit të Procedurës Penale.

20. Në dispozitën procedurale të cituar, midis të tjerave, parashikohet: “2. Kur kërkesa është bërë jashtë rasteve të përcaktuara në nenin 450 ose kur është bërë nga ata që nuk kanë të drejtë ose kur rezulton haptazi e pambështetur, Kolegji Penal vendos mospranimin e saj”.

21. Në rrethanat e parashtruara, Kolegji Penal i Gjykatës se Lartë vlerëson me vend të vendoset mospranimi i kërkesës së bërë nga kërkuesi (i gjykuari) Roland Mahmuti.

365

PЁR KЁTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e neneve 450 dhe 453, pika 2

të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S IMospranimin e kërkesës së kërkuesit (të gjykuarit) Roland Mahmuti, për rishikimin e

vendimit penal nr.94, datë 21.12.2000, të Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër dhe vendimit nr.78, datë 18.07.2001 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.

Tiranë, më 30.11.2011

366

Documents

REPUBLIKA E SHQIPERISEgjl.altirana.com/web/nentor_2011_607.doc · Web viewPranimin e k/padisë së paraqitur nga të paditurit k/paditësa Hysen Gishto dhe Musa Sinani, duke njohur