Embed Size (px)
Citation preview
RADOŚĆ ISTNIENIA
RADOŚĆ ISTNIENIA
Trener budowania pewności siebie, coach oraz mama dwójki dzieci, w tym syna chorego na autyzm i padaczkę.Prowadzi szkolenie „Uwierz w siebie” z zakresu budowania wewnętrznej siły, wiary w siebie oraz szkolenie „Życie jak z marzeń”. Jest autorką kart motywacyjnych „Myśli, które dodadzą Ci skrzydeł” oraz ebooków „Dziennik budowania pewności siebie”, „Jak skutecznie wyznaczać i realizować cele” oraz „21 kroków na drodze do szczęścia i sukcesu”.Zaraża innych ludzi optymizmem, energią i radością istnienia.Pomaga kobietom w osiągnięciu tego, czego pragną!
Książka oparta na prawdziwej historii.
Historii, która mogła zniszczyć,a była inspiracją
do niebywałej zmiany.
W KSIĄŻCE PORUSZAM NASTĘPUJĄCE TEMATY:
• negatywnych przekonań na nasz temat oraz sposoby
jak je zamienić na takie, które będą nas wspierały
• budowania własnej wartości
• akceptacji siebie tu i teraz
• strachu przed krytyką ze strony innych ludzi
• pokochania siebie
• pozytywnego myślenia
• strachu przed porażką
• ciągłego rozpamiętywania przeszłości
• radzenia sobie w sytuacjach trudnych
• wybaczania innym i sobie
• odczuwania wdzięczności za to, co mamy
• afirmacyjnych myśli, które codziennie
dodadzą nam sił
czyli jak radzić sobie z życiowymi trudnościami
A N N A S Ł O W I Ń S KA
Pa r t n e r z y w y d a n i a :
Wydawca:Justyna Kopeć Marketing
Cena: 43 złISBN 978-83-947227-1-5
9 7 8 8 3 9 4 7 2 2 7 1 5
An
na S
łow
ińska
RADOŚĆ ISTNIENIA
jak radzić sobie z życiowymi
trudnościami
czyli
A n n a S ł o w i ń s k a
Copyright © by Anna Słowińska 2018
www.AnnaSlowinska.pl
ISBN 978-83-947227-1-5
Wydanie pierwsze
All rights reserved. No part of this product may be reproduced, scanned, or distributed in any printed or electronic form without permission.
Wszelkie prawa zastrzeżone. Nieautoryzowane rozpowszechnianie całości lub fragmentu niniejszej publikacji w jakiejkolwiek postaci jest zabronione. Wykonywanie kopii metodą kserograficzną, fotograficzną, a także kopiowanie książki na nośniku filmowym, magnetycznym lub innym po-woduje naruszenie praw autorskich niniejszej publikacji.
Autorka oraz Wydawca dołożyli wszelkich starań, aby zawarte w tej książce informacje były kompletne i rzetelne. Nie biorą jednak żadnej odpowiedzialności ani za ich wykorzystanie, ani za związane z tym ewentualne naruszenie praw patentowych lub autorskich. Autorka oraz Wydawca nie ponoszą również żadnej odpowiedzialności za ewentualne szkody wynikłe z wykorzystania informacji zawartych w książce.
PROJEKT OKŁADKI I SKŁAD:
Przemysław Augustyniak
ZDJĘCIA AUTORKI:
Michał Moryl
REDAKCJA MERYTORYCZNA I KOREKTA:
Justyna Kopeć
WYDAWCA
Justyna Kopeć Marketing www.JustynaKopec.pl tel. +48 600 986 970
3
ZAPRASZAM C IĘ Z CAŁEGO SERCA
METODA „RADOŚĆ ISTN IEN IA” ODMIEN I TWOJE ŻYC IE !
4
5
SP IS TREŚC I
Podziękowania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8Powitanie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9Bajka na powitanie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10Rozdział 1 Radość istnienia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13Rozdział 2 Poczucie własnej wartości. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25Bajka o gwoździach. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42Rozdział 3 Potrzeba akceptacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45Rozdział 4 Strach przed porażką . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57Rozdział 5 Dlaczego tak bardzo boimy się samotności? . . . . . . . . 69Rozdział 6 Nie bądź więźniem przeszłości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 81Bajka o samuraju . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90Rozdział 7 Jak radzić sobie w sytuacjach trudnych . . . . . . . . . . . . 93Rozdział 8 Pozytywne myślenie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 103Rozdział 9 Magia wdzięczności . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 115Rozdział 10 Afirmacje. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 125Bajka o orle. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 141Rozdział 11 Podążaj za swoimi marzeniami . . . . . . . . . . . . . . . . . 145Rozdział 12 Kodeks radości istnienia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 157Rozdział 13 Książki, które polecam z całego serca . . . . . . . . . . . . 165Bajka o ciepłym i puchatym. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 169Bonus 1 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 171Bonus 2 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 173Podziel się wynikami ćwiczeń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 174Mam do Ciebie prośbę . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 174Spotkajmy się osobiście . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 175
23
J ESTEM WAŻNA
25
R o z d z i a ł 2
POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI„Człowiek jest tym, w co wierzy.”
Antoni Czechow
Bardzo często kobiety piszą do mnie, że czują się gorsze, że mają niskie poczucie własnej wartości. Jedna z nich napisała, że czuje się mniej niż zero… Czym zatem jest to niskie poczucie własnej wartości i w jaki sposób zmienić myślenie o sobie samej?
Szczęśliwie dla nas niskie poczucie własnej wartości jest nawy-kiem myślowym. Dlaczego szczęśliwie? Bo ten nawyk można zmienić. W naszej podświadomości mamy zapisany zestaw prawd i przekonań na nasz temat, na temat innych ludzi oraz otaczającej nas rzeczywistości. Ten zestaw prawd i przekonań przekłada się na nasze emocje, myśli, decyzje i zachowania.
Ta podświadoma prawda powstaje na podstawie powtarzających się zdarzeń, komunikatów, które odbieramy lub też ich braku. Podświa-domość zapisuje jako fakt to, co dociera do niej największą ilość razy. I odtąd te przekonania kierują całym naszym życiem.
W podświadomości możemy mieć zapisane, że:
• jestem gorsza,• nie jestem dość dobra,• nic mi w życiu nie wychodzi,• czuję się bezsilna,• nikt mnie nie pokocha,• ciągle wiążę się z niewłaściwymi mężczyznami,• czuję się odepchnięta,• inni mają lepiej ode mnie,
26
• nigdy nie jestem z siebie zadowolona,• nie mam szczęścia w życiu,• ludzie potrafią tylko krzywdzić i ranić,• nie umiem być szczęśliwa,• życie to ciężka walka,• kto kocha ma też prawo wyzywać i bić.
Czy któreś z powyższych stwierdzeń dotyczy Ciebie? Ja przez wiele lat nie czułam się szczęśliwa i uważałam, że byłoby lepiej, gdybym się w ogóle nie urodziła.
Czemu tak o sobie myślimy? Bo być może jako dziecko miałyśmy surowego ojca, który nie okazywał nam ciepłych uczuć, zawsze był z nas niezadowolony, nieważne, czego byśmy nie robiły. Z przerażeniem czekałyśmy każdego dnia na jego wyrok. Pragnęłyśmy ciepła, bliskości, akceptacji, więc czekałyśmy z nadzieją, że ojciec któregoś dnia przytuli nas i powie, że kocha. Nasza podświadomość zapisała, że na miłość i akceptację trzeba zasłużyć. I teraz jako dorosłe już kobiety nadal szukamy akceptacji i ciepła u innych ludzi. Ale ponieważ nasza pod-świadomość zapisała to powtarzające się zachowanie ojca jako prawdę, prawdopodobnie na męża wybrała nam mężczyznę oschłego, który nie okazuje nam uczuć. A my nadal wierzymy, że on się któregoś dnia zmieni i dostaniemy od niego miłość, czułość i bliskość.
Być może, gdy byłyśmy dzieckiem, nasz ojciec odszedł. Matka po jego odejściu nie potrafiła sobie poradzić, zaczęłyśmy żyć w biedzie. Od tej pory mamy zapisane w podświadomości, że same sobie nie poradzimy, że odejście od nas mężczyzny oznacza tragedię i wiąże się z biedą. Więc tkwimy od lat w nieudanej relacji. Z naszym mężem nic nas nie łączy, od lat śpimy oddzielnie. Cały dom jest na naszej głowie, on nie okazuje nam najmniejszego zainteresowania, nie mamy wspólnych tematów. Ale tkwimy w tym związku, bo to zdaniem naszej podświadomości lepsze, niż bycie samą. Same przecież sobie nie poradzimy i popadniemy w długi.
27
Możemy też mieć zapisane w naszej podświadomości, że miłość wiąże się z cierpieniem. Że człowiek, który nas kocha, ma równocześnie prawo nas wyzywać, poniżać i bić. To nie jest nasza wina. Wychowy-wałyśmy się po prostu w domu, w którym na porządku dziennym były awantury, alkohol, wyzwiska, przemoc. Uwierzyłyśmy, że aby otrzymać miłość, czasem trzeba zostać skrzywdzonym. W naszym świadomym umyśle obiecywałyśmy sobie, że na męża wybierzemy człowieka, który nie będzie nas ranił, a pomimo tego nasza podświadomość spowo-dowała, że związałyśmy się z człowiekiem, który nadużywa alkoholu i stosuje przemoc.
Wbrew jednak pozorom, podświadomość zawsze chce dla nas dobrze. Ona ma po prostu zapisany zły, zafałszowany zestaw prawd i przekonań. Zbudowała go na podstawie tego, co było dla niej dostępne. I ona święcie wierzy, że te przekonania są dla nas dobre. I dlatego stoi na ich straży i pilnuje, żebyśmy podejmowały decyzje zgodne w tymi zapisanymi w nas stwierdzeniami. Czy coś można na to poradzić? Oczywiście, że tak.
Musimy nauczyć naszą podświadomość nowych przekonań, no-wych nawyków myślowych. Pozytywnych, prawdziwych, wspierających nas stwierdzeń. Trzeba to robić codziennie, po kilka razy dziennie. Nie wystarczy powtórzyć sobie raz na jakiś czas „jestem ważna”. Policzyłam, że jeśli przez trzydzieści lat słyszałyśmy codziennie, że jesteśmy gorsze, to to stwierdzenie zostało powtórzone prawie 11000 razy. Dlatego tak ważne jest, żeby nowe pozytywne przekonania powtarzać systematycznie każdego dnia. Najlepiej zapisać je w kilku miejscach w domu, w tele-fonie, w pracy. I powtarzać niezależnie od tego, czy mamy ochotę, czy też nie. Bo nasza podświadomość, broniąc starych przekonań, będzie próbowała nas zniechęcić. Ale Ty na to nie zważaj i rób swoje. Dzień po dniu. Najlepiej kilka razy w ciągu dnia.
28
Oto wspierające stwierdzenia, które ja codziennie powtarzam:
• jestem wartościowym człowiekiem,• moja wartość zależy ode mnie,• akceptuję siebie taką, jaka jestem,• lubię siebie,• kocham siebie,• jestem ważna,• moje zdanie się liczy,• moje potrzeby są ważne,• mam prawo do tego, żeby żyć jak chcę,• jestem silna,• mam prawo być szczęśliwa,• moje szczęście zależy ode mnie,• życie mnie wspiera,• moja przyszłość jest jasna i dobra,• otaczają mnie dobrzy ludzie.
A kiedy stwierdzisz, że w Twoich myślach pojawiło się właśnie negatywne przekonanie, przeformułuj je na pozytywne.
Stare przekonanie Boję się samotności.
Nowe przekonanieLubię być sama ze sobą. Otaczam siebie opieką.
Jestem swoją najlepszą przyjaciółką.
29
Stare przekonanie Wszystko robię źle.
Nowe przekonanieAkceptuję to, że mogę popełniać błędy. Mam prawo pomylić się.
Wyciągnę wnioski i spróbuję zrobić to inaczej.
Stare przekonanieNie potrafię zapomnieć o przeszłości.
Nowe przekonaniePrzeszłości już nie ma. Nie można jej zmienić. Ona istnieje tylko we wspomnieniach. Tylko na dzisiaj mam wpływ. Skupiam moją
uwagę na tym, co robię tu i teraz.
Stare przekonanieJestem bezsilna.
Nowe przekonanieTo ode mnie zależy moje życie. Mam siłę,
aby je zmienić. Zawsze mogę poprosić o pomoc.
Stare przekonanieMężczyźni źle mnie traktują.
Nowe przekonanieMam pełne prawo do wspierającej mnie relacji.
Do relacji, w której obie strony o nią dbają.
30
Podczas pracy z negatywnymi przekonaniami, szczególnie na po-czątku, będziesz miała wrażenie, że masz ich bardzo dużo. Pamiętaj jednak, że teraz masz narzędzia, które pozwolą Ci je zmienić, na takie, które będą Cię wspierały. Obserwuj swoje myśli, zwróć uwagę na to, co mówisz o sobie innym ludziom. Zapisuj każde niewspierające Cię stwierdzenie. Następnie zamieniaj je na pozytywne, które chcesz, żeby odtąd prowadziły Cię przez życie. Warto jest, także przed podjęciem decyzji, zastanowić się, jakie przekonanie właśnie mną kieruje. Czy to przekonanie wspiera mnie, czy jest wręcz odwrotnie. Czy kierując się negatywnym przekonaniem nie rezygnujesz ze swoich planów, marzeń, czy sama nie podcinasz sobie skrzydeł.
Część z nas wiąże poczucie własnej wartości z czynnikami ze-wnętrznymi. Uzależniamy poczucie naszej wartości od rzeczy lub opinii innych ludzi. Uważamy, że ilość pieniędzy na koncie, samochód, którym jeździmy, czy dom, w którym mieszkamy, świadczy o tym, ile jesteśmy warte. Możemy też myśleć, że to inni ludzie budują naszą war-tość przez to, co o nas myślą, w jaki sposób o nas mówią, czy jesteśmy lubiane i akceptowane. Jesteśmy uwięzione w przekonaniu, że inni ludzie muszą potwierdzić naszą wartość. Porównujemy się z innymi ludźmi. A kiedy porównujesz się do kogoś innego, to zawsze będziesz się czuła lepsza lub gorsza od innych.
Kiedy uzależniamy nasze poczucie wartości od czegoś na ze-wnątrz, odbieramy sobie możliwość wpływu na poziom naszej war-tości. Oddajemy decydowanie o naszym życiu w ręce innych ludzi lub rzeczy. A jeśli nie bierzemy odpowiedzialności za swoje życie, to nie jesteśmy w stanie postrzegać siebie jako wartościowej osoby. Oddanie steru naszego życia czynnikowi zewnętrznemu, zwalnia nas z podejmo-wania jakichkolwiek decyzji. W mojej pracy, jako coach, spotkałam się z przypadkami, gdy moje klientki były gotowe rzucić studia na ostatnim roku, bo nie wierzyły w siebie i były zmęczone ciągłą krytyką ze strony rodziców. Nie miało znaczenia, że same zdały egzaminy na te studia, że zaliczyły przez te lata wszystkie przedmioty. Bo one ciągle słyszały
31
od rodziców, że po co im ta szkoła, pracy i tak po tym nie znajdą, a za-miast siedzieć z nosem w książkach, niech lepiej męża poszukają. One uwierzyły, że opinia rodziców jest ważniejsza, niż to, czego pragną dla siebie. Uwierzyły, że ich przekonanie, że warto skończyć studia, jest bezwartościowe.
Czy wiesz, jaką cenę płacisz za niską samoocenę? Sama zobacz:
• skazujesz siebie na uzależnienie od akceptacji i zdania innych ludzi,
• ograniczasz swoją wolność i indywidualizm,• udajesz kogoś innego niż jesteś w rzeczywistości,• wchodzisz w relacje, w których jesteś raniona,• masz poczucie, że nie masz kontroli nad swoim życiem, dryfujesz
w rzece życia,• czujesz pustkę i wyczerpanie,• wiecznie snujesz domysły, jesteś niepewna siebie,• brak Ci odwagi, żeby skorzystać z pojawiających się okazji,• spełniasz tylko cudze oczekiwania, zamiast swoich,• masz pracę niespełniającą Twoich oczekiwań,• czujesz, że stres Cię przygniata,• zamiast żyć pełnią życia i być szczęśliwą, zadowalasz się byleja-
kością.
Naprawdę chcesz nadal, świadomie, płacić taką cenę za negatywne przekonania?
Tymczasem moja wartość zależy ode mnie! Jestem wartościowym człowiekiem! Nie potrzebuję nikogo i niczego do potwierdzenia mojej wartości. Moja wartość jako człowieka jest niezależna od jakichkolwiek czynników zewnętrznych. Gdy tak o sobie myślę, to nie ma takiej osoby, rzeczy czy wydarzenia, które obniżyłoby moją wartość. Moja wartość zawiera się w tym, że jestem, istnieję, że przyszłam na ten świat w jakimś
32
celu. Ja uważam, że każdy z nas został powołany do życia, bo ma jakieś zadanie do wykonania. Nie zjawiliśmy się na Ziemi przypadkowo.
Ponieważ moje poczucie własnej wartości zależy ode mnie, jestem w stanie na nie wpłynąć. Poprzez uczenie się mnie samej, obserwację moich emocji, myśli, zachowań. Tego, w jaki sposób patrzę na świat i jakie mam zapisane w podświadomości przekonania na mój temat i otaczającej mnie rzeczywistości. Za pomocą moich działań mam wpływ na poczucie własnej wartości. Wyciągam wnioski z moich doświadczeń po to, aby pełniej żyć, czuć się spełnionym człowiekiem i nie powtarzać tych samych błędów. Zwiększam swoją wiedzę i umiejętności, ucząc się nowych rzeczy, przydatnych w moim codziennym życiu. To ja sama decyduję o mojej wartości!
Zrób teraz ćwiczenia, które znajdziesz poniżej.
Napisz do mnie maila o tytule „Ćwiczenie Nr ...”, w którym pochwalisz się wynikami wykonanego ćwiczenia. Dzięki temu, będę mogła uczestniczyć w Twojej przemianie i wspierać Cię na Twojej nowej drodze.
PODZ IEL S IĘ WYNIKAMI ĆWICZEŃ!
33
Ć W I C Z E N I E N R 3
WYPISZ OGRANICZAJĄCE C IĘ PRZEKONANIA
1. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
2. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
3. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
4. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
5. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
34
Ć W I C Z E N I E N R 4
NAPISZ J EDNO Z OGRANICZAJĄCYCH C IĘ PRZEKONAŃ
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
NAPISZ RZECZY, KTÓRE ROBISZ K IERUJĄC S IĘ TYM PRZEKONANIEM
1. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
2. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
3. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
35
NAP ISZ RZECZY, KTÓRYCH N IE ROBISZ
K IERUJĄC S IĘ TYM PRZEKONANIEM
1. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
2. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
3. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
4. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
5. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
36
Ć W I C Z E N I E N R 5
NAPISZ ODWROTNE PRZEKONANIE
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
NAPISZ RZECZY, KTÓRE ROBISZ K IERUJĄC S IĘ TYM PRZEKONANIEM
1. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
2. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
3. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
37
NAP ISZ RZECZY, KTÓRYCH N IE ROBISZ
K IERUJĄC S IĘ TYM PRZEKONANIEM
1. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
2. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
3. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
4. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
5. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
38
Ć W I C Z E N I E N R 6
NAPISZ OGRANICZAJĄCE C IĘ PRZEKONANIE
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
WYPISZ TRZY SYTUACJE , KTÓRE PRZECZĄ TEMU PRZEKONANIU
1. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
2. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
3. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
39
Ć W I C Z E N I E N R 7
STARE PRZEKONANIE – NOWE PRZEKONANIE
Stare przekonanie Nowe przekonanie
Na przykład: Jestem bezsilna.
Na przykład: To ode mnie zależy moje życie.
Mam siłę, aby je zmienić. Zawsze mogę poprosić o pomoc.
40
MYŚL I CZYTELN IKÓW, KTÓRE DODAJĄ SKRZYDEŁ
Jestem cudem do odkrycia, a nie problemem do naprawienia.
Ewa Gawrońska
To tylko etap. Minie.
Agnieszka Leszczyńska
Zasługuję na wszystko, co najlepsze..
Bożena Rak
Do góry poślady, bo na życie, by było dobrze, nie ma innej rady :-)
Ewa Reut
41
DO ZAPAMIĘTANIA I STOSOWANIA OD ZARAZ!
1. Niskie poczucie własnej wartości jest nawykiem myślowym, który można zmienić.
2. Naucz swoją podświadomość nowych przekonań, nowych nawyków myślowych. Pozytywnych, wspierających stwierdzeń. Rób to codziennie, po kilka razy dziennie.
3. Kiedy uzależniasz swoje poczucie wartości od rzeczy lub opinii innych ludzi, odbierasz sobie możliwość wpływu na poziom swojej wartości.
4. Moja wartość zależy ode mnie! Jestem wartościowym człowiekiem!
