Podwaliny Przywrócenia Podręcznik dla nauczyciela - lds.org · Podwaliny Przywrócenia Podręcznik dla nauczyciela Co jest wymagane od nauczyciela religii? Kiedy będziesz przygotowywać

Podwaliny Przywrócenia Podręcznik dlanauczycielaReligia 225

Wydane przezKościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach OstatnichSalt Lake City, Utah

Okładka: Przywrócenie Kapłaństwa Melchizedeka, Walter Rane

Będziemy wdzięczni za komentarze i sugestie. Prosimy przesyłać je razem z opisem błędów na adres:

Seminaries and Institutes of Religion Curriculum Services50 E. North Temple St., Floor 8

Salt Lake City, Utah 84150-0008USA

E-mail: [email protected] o podanie pełnego imienia i nazwiska, adresu oraz nazwy okręgu i palika.

Prosimy podać tytuł tego podręcznika, a następnie zamieścić komentarze.

© 2015, 2016 Intellectual Reserve, Inc.Wszelkie prawa zastrzeżone.

Printed in GermanyWersja 2., 6/15

Zatwierdzenie wersji angielskiej: 8/14Zatwierdzenie do tłumaczenia: 8/14

Tłumaczenie z: Foundations of the Restoration Teacher ManualPolish

12556 166

123456789

10111213141516171819202122232425262728

Spis treściPodwaliny Przywrócenia Podręcznik dla nauczyciela . . . . . . . . . . . . . . . . . . . V

Cudowne i zadziwiające dzieło . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1Pierwsza Wizja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6Ujawnienie Księgi Mormona . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11Księga Mormona — kamień zwornikowy naszej religii . . . . . . . . . . . . 17Przywrócenie kapłaństwa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22Założenie Kościoła . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27Głoście wieczną ewangelię . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32Zgromadzenie Izraela w dniach ostatnich . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37Postępujcie zgodnie z naukami żyjącego proroka . . . . . . . . . . . . . . . . 43Poszukujcie prawdy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 49Głos Pana w Naukach i Przymierzach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56Dodatkowe pisma święte w naszych czasach . . . . . . . . . . . . . . . . . . 60„Wizja” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65Świątynia Kirtland i klucze kapłaństwa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71Siła pośród przeciwności . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76Odkupienie zmarłych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 81Nauki ewangelii w Nauvoo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 86Stowarzyszenie Pomocy i Kościół . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92Doktryna małżeństwa na wieczność i wiecznej rodziny . . . . . . . . . . . . 98Wielożeństwo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 104Prorocza misja Józefa Smitha . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 112Męczeńska śmierć Proroka Józefa Smitha . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 117Sukcesja w Radzie Prezydenta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 122Opuszczenie Nauvoo i wędrówka na zachód . . . . . . . . . . . . . . . . . 129Wojna w Utah i masakra pod Mountain Meadows . . . . . . . . . . . . . . 137Objawienie dotyczące kapłaństwa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 144Przygotowanie świata na Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa . . . . . . . . 150Przyspieszanie dzieła zbawienia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 155

Handouts . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 161

Podwaliny PrzywróceniaPodręcznik dla nauczycielaCo jest wymagane od nauczyciela religii?Kiedy będziesz przygotowywać się do lekcji, ważne jest, abyś rozumiał zadaniaseminarium i instytutu religii:

„Naszym celem jest pomaganie młodzieży i młodym dorosłym, aby zrozumieli i polegali nanaukach i Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa, zasłużyli na błogosławieństwa świątyni orazprzygotowali siebie, swoje rodziny i innych ludzi do życia wiecznego z Ojcem w Niebie”(Nauczanie i uczenie się ewangelii: Podręcznik dla nauczycieli i przywódców seminarium iinstytutu religii [2012], str. X).

Możesz osiągnąć ten cel poprzez gorliwe życie zgodnie z ewangelią, efektywnenauczanie uczniów ewangelii oraz właściwe zarządzanie kursem lub programem.Kiedy będziesz w ten sposób przygotowywać się i nauczać, uzyskasz wpływ DuchaŚwiętego (zob. NiP 42:14).

Masz możliwość pomóc uczniom zdobywać wiedzę poprzez Ducha, aby mogliwzmocnić swą wiarę i pogłębić nawrócenie. Możesz pomóc uczniom osiągnąć tecele, ucząc ich rozpoznawać, rozumieć i czuć prawdziwość oraz znaczenie istotnychdoktryn i zasad ewangelii Jezusa Chrystusa, a także stosować je we własnym życiu.

Podręcznik Nauczanie i uczenie się ewangelii stanowi podstawowe źródło wiedzy,dotyczące procesu nauczania i osiągania sukcesów w klasie. Korzystaj z tegopodręcznika często.

Jakie są cele tego kursu?Kurs Podwaliny Przywrócenia (Religia 225), umożliwia uczniom zdobycie wiedzyna temat podstawowych objawień, doktryn, wydarzeń historycznych, a także życialudzi, którzy uczestniczyli w procesie Przywrócenia Kościoła Jezusa Chrystusa.Źródłem tej wiedzy są podstawowe pisma święte, nauki współczesnych proroków ihistoria Kościoła. Ponadto kurs zapewni uczniom doktrynalne podstawy i konteksthistoryczny, które są niezbędne dla poprawnego zrozumienia doktryny i historiiKościoła. Uczniowie zwiększą swoją zdolność do poszukiwania prawdy, ocenyzasadności i wiarygodności materiałów źródłowych, a także rozróżniania prawdyod błędu. Poprzez studiowanie pism świętych, doktryny i historii Kościoła,uczniowie będą mogli odnieść to, czego się nauczą, do swojego życia i różnychokoliczności. Prezydent Gordon B. Hinckley (1910–2008) świadczył o realnościPrzywrócenia:

V

„To jest przywrócony Kościół Jezusa Chrystusa. My jako lud jesteśmy świętymi wdniach ostatnich. Świadczymy, że niebiosa się otworzyły, że rozsunięto zasłony, żeBóg przemówił, a Jezus Chrystus się objawił […].

Bogu niech będą dzięki za to wspaniałe przekazanie świadectwa, upoważnienia izasad, jakie wiąże się z przywróconym Kościołem Jezusa Chrystusa.

To musi być naszą wielką i jedyną nowiną dla świata. Nie ofiarowujmy jej,chełpiąc się tym. Świadczmy z pokorą, ale pewnie i z absolutną szczerością” („Cudownapodstawa naszej wiary”, Liahona, listopad 2002, str. 81).

Kiedy uczniowie rozwiną w sobie większą wiarę w Jezusa Chrystusa, a ichświadectwa o przywróconej ewangelii się wzmocnią, wtedy zwiększy się ichzobowiązanie do zawarcia i dotrzymania świętych przymierzy i będą lepiejprzygotowani, aby dzielić się przesłaniem Przywrócenia.

Co jest wymagane od uczniów?Aby otrzymać świadectwo ukończenia instytutu, uczniowie powinni studiowaćfragmenty z pism świętych, przemówienia z konferencji generalnych i pozostałemateriały, które wymienione są w każdej lekcji pod nagłówkiem: Materiały dostudiowania dla uczniów. Uczniowie powinni również regularnie uczęszczać nazajęcia i wykazywać się znajomością materiału kursu.

Jaka jest struktura lekcji zawartych w tym podręczniku?Kurs ma formę semestralną i składa się z 28 lekcji, które rozpisane są na godzinylekcyjne o długości 50 minut. Jeśli twoja grupa spotyka się dwa razy w tygodniu, tonauczaj jednej lekcji na każdym spotkaniu. Natomiast jeśli spotkania odbywają sięraz w tygodniu i trwają 90 do 100 minut, łącz lekcje i nauczaj dwóch z nich nakażdym spotkaniu. Każda lekcja składa się z czterech następujących części:

• Wprowadzenie

• Dodatkowe źródła

• Propozycje dotyczące nauczania

• Materiały do studiowania dla uczniów

WprowadzenieTa część zawiera krótkie omówienie tematów i celów lekcji.

Dodatkowe źródłaTa część podaje materiały źródłowe, takie jak przesłania współczesnych proroków,które umożliwiają lepsze rozumienie doktryn, zasad i prawd ewangelii nauczanychw trakcie lekcji.

Propozycje dotyczące nauczaniaPropozycje dotyczące nauczania to część zawierająca materiał, dzięki któremudowiesz się czego nauczać i w jaki sposób to robić (zob. także pozycje 4.3.3 i 4.3.4 wpodręczniku Nauczanie i uczenie się ewangelii). Zaprezentowane sposoby nauczania

WPROWADZENIE

VI

mają na celu pomóc uczniom rozpoznać, zrozumieć i zastosować święte prawdy.Możesz wykorzystać część lub wszystkie propozycje, dopasowując je do swojegowłasnego sposobu nauczania i starając się zaspokoić potrzeby i wykorzystaćmożliwości uczniów. Kiedy będziesz zastanawiać się, w jaki sposób dostosowaćmateriał lekcyjny, pamiętaj o radzie Starszego Dallina H. Oaksa z KworumDwunastu Apostołów:

„Prezydent Packer często nauczał — jak rozumiem — że najpierw musimyzastosować materiał, a potem go dostosować. Jeśli pieczołowicie opracujemywyznaczony materiał lekcyjny, będziemy w stanie dostosować go pod wpływemDucha. Jednak kiedy mówimy o byciu elastycznym w tej kwestii, istnieje pokusa,żeby zacząć od dostosowania, a nie od zastosowania. Musimy zachowaćodpowiednią równowagę. To jest ciągłe wyzwanie. Podejście, zgodnie z którym

najpierw skupiamy się na zastosowaniu, a potem na dostosowaniu, jest dobrym sposobem na to,żeby stać na pewnym gruncie” („A Panel Discussion with Elder Dallin H. Oaks” [przekazsatelitarny ze szkolenia dla nauczycieli seminarium i instytutu religii, 7 sierpnia 2012 roku];si.lds.org).

Kurs obejmuje wypowiedzi przywódców Kościoła, które mogą być dostępne wróżnych językach. Kiedy będziesz się przygotowywać, możesz ułożyć materiałlekcyjny, używając innych dostępnych wypowiedzi przywódców Kościoła, którebędą odpowiadały danej tematyce.

W części zatytułowanej „Propozycje dotyczące nauczania” znajduje sięprzynajmniej jedna doktryna lub zasada, która zapisana jest tłustym drukiem.Kiedy uczniowie będą odkrywać te doktryny i zasady i mówić o tym, czego sięnauczyli, mogą użyć innych słów niż te, których użyto w podręczniku. Kiedy będzieto miało miejsce, uważaj, żeby nie dać im do zrozumienia, że udzielają błędnychodpowiedzi. Możesz natomiast delikatnie pomóc im wyjaśnić, co mają na myśli,żeby ich wypowiedzi były bardziej precyzyjne.

Program nauczania pokazuje, jak włączyć podstawy nauczania i uczenia sięewangelii do kursu tematycznego (zob. Nauczanie i uczenie się ewangelii, str. 10, str.23–31, str. 38–41). W najbliższych miesiącach Seminaria i Instytuty Religiiopublikują materiał zatytułowany: „Teaching and Learning the Scriptures inInstitutes of Religion” [„Nauczanie i uczenie się z pism świętych w instytutachreligii”], który wyjaśni, w jaki sposób włączyć podstawy nauczania i uczenia sięewangelii do kursu tematycznego.

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów, opisał niektóre korzyści,które wynikają z tematycznego studiowania ewangelii:

„Czytanie chronologiczne daje nam podstawowy zakres wiedzy, zaś studiowanietematyczne pogłębia tę wiedzę. Badanie objawień w poszukiwaniu powiązań,wzorów i schematów bazuje na naszej wiedzy duchowej […]; poszerza nasząperspektywę i zrozumienie planu zbawienia.

Według mnie gorliwe poszukiwanie powiązań, wzorów i schematów jest po częścitym, co oznacza ‘napawanie się’ słowami Chrystusa. Ta metoda może otworzyćupusty duchowego źródła, rozjaśnić nasze zrozumienie poprzez Jego Ducha izaowocować tak głęboką wdzięcznością za pisma święte oraz tak silnym

WPROWADZENIE

VII

duchowym zobowiązaniem, jakich nie otrzymalibyśmy w żaden inny sposób. Tegorodzaju badania pomagają nam budować na trwałej opoce naszego Odkupiciela iprzetrwać wichry nieprawości w tych dniach ostatnich” („Zbiornik żywej wody”[Ognisko na Uniwersytecie Brighama Younga, 4 lutego 2007 roku], str. 3,speeches.byu.edu).

Część wykorzystanego w tym kursie materiału zaczerpnięta jest z Doctrine andCovenants and Church History Seminary Manual.

Materiały do studiowania dla uczniówTa część zawiera fragmenty z pism świętych i przemówienia przywódców Kościoła,które wzbogacą zrozumienie tematów omawianych podczas zajęć. Przydzielajuczniom te materiały i zachęcaj ich, aby czytali je przed lekcją. Kiedy będąstudiować te natchnione teksty, będą nie tylko lepiej przygotowani do udziału wdyskusjach, ale również zyskają szersze zrozumienie tematów omawianychpodczas kursu. Upewnij się, że każdy uczeń przed rozpoczęciem semestru otrzymalistę wszystkich Materiałów do studiowania dla uczniów.

W jaki sposób mogę przygotować się do lekcji?Pan pomoże ci w trakcie przygotowań do lekcji. Kiedy będziesz się przygotowywać,możesz zadać sobie następujące pytania:

• Czy modliłem się, aby uzyskać przewodnictwo Ducha Świętego?

• Czy przestudiowałem zalecaną partię materiału z pism świętych orazdodatkowe źródła?

• Czy przeczytałem program nauczania i ustaliłem, co mogę dostosować dopotrzeb moich uczniów?

• W jaki sposób mogę sprawdzić, czy uczniowie korzystają z materiałów dostudiowania w najlepszy dla siebie sposób?

• W jaki sposób mogę pomóc każdemu uczniowi brać aktywny udział w lekcji?

Poniższe propozycje mogą być pomocne:

• Zachęć uczniów, aby przed każdą lekcją przeczytali zalecane fragmenty z pismświętych oraz artykuły.

• Oczekuj od uczniów, że będą wypełniać swoje zadania jako uczący się.

• Często zapewniaj im okazje do wyjaśniania doktryn i zasad swoimi słowami,mówienia o ważnych doświadczeniach i składania świadectwa o tym, co wiedząi czują.

• W trakcie lekcji korzystaj z różnych ćwiczeń i metod nauczania — urozmaicajzajęcia.

• Zapewniaj odpowiednią atmosferę na lekcji, która będzie zapraszać Ducha idzięki której uczniowie będą mogli nauczać jedni drugich i uczyć się od siebienawzajem (zob. NiP 88:78, 122).

Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:

WPROWADZENIE

VIII

„Upewnij się, że uczniowie biorą aktywny udział w lekcji, ponieważ korzystanieprzez ucznia z wolnej woli daje Duchowi Świętemu sposobność do nauczania[…]. Werbalizując prawdy, uczniowie otrzymują w duszy ich potwierdzenie iwzmacniają swe osobiste świadectwa” („To Understand and Live Truth” [wieczórze Starszym Richardem G. Scottem, 4 lutego 2005 roku], str. 3; si.lds.org).

W jaki sposób mogę dostosować lekcje do potrzebuczniów niepełnosprawnych?Kiedy będziesz przygotowywać się do lekcji, zwróć uwagę na uczniów, którzy mająszczególne potrzeby. Dostosuj zajęcia i wymagania do ich możliwości, aby pomócim w odniesieniu sukcesu.

Więcej informacji i źródeł uzyskać możesz na stronie Disability Resources[Materiały dla osób niepełnosprawnych] pod adresem internetowym:disabilities.lds.org oraz w podręczniku programowym dla seminarium i instytutureligii, w rozdziale zatytułowanym: „Dopasowanie zajęć i programów dla uczniówniepełnosprawnych”.

WPROWADZENIE

IX

LEKCJA 1

Cudowne izadziwiające dzieło

WprowadzenieOkresy odstępstwa występujące na przestrzeni dziejów OjciecNiebieski kończy, powołując proroków. Ci prorocy otrzymująboskie upoważnienie, by przywrócić pełnię ewangelii izałożyć Kościół Jezusa Chrystusa. Prorokiem naszej

dyspensacji był Józef Smith. Dzięki zrozumieniu sposobu, wjaki Bóg przewodzi Swojemu ludowi i zakłada Kościół,uczniowie bardziej docenią znaczenie Przywrócenia i rozwinąumiejętność mówienia o nim innym ludziom.

Dodatkowe źródła• M. Russell Ballard, „Cud Biblii Świętej”, Ensign lub Liahona, maj 2007,

str. 80–82.

• Gordon B. Hinckley, „At the Summit of the Ages”, Ensign, listopad 1999,str. 72–74.

• Neal A. Maxwell, „From the Beginning”, Ensign, listopad 1993, str. 18–20.

• Abyście głosili moją ewangelię: Przewodnik dla służby misjonarskiej (2006), str.31–36.

Propozycje dotyczące nauczaniaKs. Amosa 8:11–12; Józef Smith — Historia 1:5–10Wielkie Odstępstwo i potrzeba PrzywróceniaRozpocznij lekcję od napisania na tablicy następującego słowa:

Głód =

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wersety: Ks. Amosa 8:11–12.Pozostałych uczniów poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych izwrócili uwagę na to, jakie symboliczne znaczenie ma tutaj słowo: głód.

• Jaki rodzaj głodu przepowiedział Amos? (Zapisz na tablicy odpowiedzi uczniówtuż obok: „Głód =”).

• Co, według proroctwa Amosa, ludzie będą robić, powodowani tym głodem?

• Czy widzicie dowody na to, że na świecie panuje głód „słuchania słów Pana”?(Ks. Amosa 8:11).

Wyjaśnij, że chociaż proroctwo, o którym mowa w wersetach: Ks. Amosa 8:11–12,najprawdopodobniej wypełniło się już w dziejach wielokrotnie, to jednym zważnych przejawów wypełnienia się tego proroctwa było Wielkie Odstępstwo.

1

Możesz zaproponować uczniom, aby zapisali: Odstępstwo, w tym Wielkie Odstępstwona marginesie swoich pism świętych obok wersetów: Ks. Amosa 8:11–12.

Pokaż poniższą wypowiedź i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos.Poproś uczniów, aby wyszukali niektóre z czynników, które przyczyniły się dozaistnienia Wielkiego Odstępstwa.

„Po śmierci Jezusa Chrystusa niegodziwi ludzie prześladowali Apostołów i członków Kościoła,zabijając wielu z nich. Wraz ze śmiercią Apostołów zabrane zostały z ziemi klucze kapłaństwa iupoważnienie kapłańskie. Apostołowie zachowywali w czystości doktryn ewangelii orazzapewniali porządek i normy godności dotyczące członków Kościoła. Bez Apostołów z biegiemczasu doktryny zostały zmienione. Wprowadzono też bez upoważnienia zmiany w organizacjiKościoła i obrzędach kapłańskich, takich jak chrzest i nadawanie daru Ducha Świętego.

Nie mając objawienia i upoważnienia kapłańskiego, ludzie polegali na własnej mądrości winterpretowaniu pism świętych oraz zasad i obrzędów ewangelii Jezusa Chrystusa. Nauczanofałszywych idei jako prawdy. Zaginęła duża część wiedzy o prawdziwych cechach i naturze Boga,Jego Syna Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego. Doktryny takie, jak: wiara w Jezusa Chrystusa,odpokutowanie, chrzest i dar Ducha Świętego zostały zniekształcone lub zapomniane. Na zieminie było już tego upoważnienia kapłańskiego, jakie dał Apostołom Chrystus” (Abyście głosilimoją ewangelię: Przewodnik dla służby misjonarskiej [2006], str. 35).

• Jakie, zgodnie z tym fragmentem, były niektóre czynniki, które przyczyniły siędo zaistnienia Wielkiego Odstępstwa?

• Dlaczego tak ważne jest, aby rozumieć, że Wielkie Odstępstwo rzeczywiściemiało miejsce? (Uczniowie mogą różnie to ująć, ale upewnij się, że rozpoznająnastępującą zasadę: Wiedza o tym, że Wielkie Odstępstwo miało miejsce,może pomóc nam zrozumieć znaczenie Przywrócenia ewangelii).

Wyjaśnij, że w okresie odstępstwa Ojciec Niebieski w dalszym ciągu miał wpływ naludzi poprzez Światło Chrystusa, które „każdy człowiek otrzymał” (Moroni 7:16)oraz poprzez moc Ducha Świętego, który świadczy o prawdzie ewangelii (zob.Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych], „Holy Ghost”,scriptures.lds.org). Dawał natchnienie mężczyznom i kobietom różnych kultur,którzy poszukiwali Jego pomocy w tym okresie. Chrześcijańscy reformatorzy, tacyjak Marcin Luter i William Tyndale, dokładali starań, aby pomóc chrześcijanomzbliżyć się do ideałów zawartych w Biblii. Wysiłki reformatorów, filozofów, a nawetpolityków z Europy i Ameryki Północnej doprowadziły do zwiększonego nacisku naposzanowanie godności człowieka i wolności religijnej w wielu częściach świata.Niezależnie od tych wydarzeń Bóg nie przywrócił wtedy jeszcze w pełni SwojegoKościoła. (Zob. Abyście głosili moją ewangelię, str. 45–46).

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Gordona B. Hinckleya (1910–2008) ipoproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

LEKCJA 1

2

„Od wieków niebiosa pozostały zapieczętowane. Dobrzy mężczyźni i kobiety —naprawdę bardzo wielu wybitnych, wspaniałych ludzi — starało się poprawić,wzmocnić i udoskonalić swoją religię i nauki. Wielce ich za to szanuję. O ileżlepszy jest świat dzięki ich działaniom. Chociaż wierzę, że ich praca byłanatchniona, nie doprowadziła do otwarcia niebios i ukazania się Boga”(„Cudowna podstawa naszej wiary”, Liahona, listopad 2002, str. 80).

Przypomnij uczniom, że w 1820 roku młody chłopiec, Józef Smith, poszukiwałprawdziwego Kościoła, ale nie mógł go znaleźć. Poproś uczniów, aby po cichuprzeczytali następujący fragment: Józef Smith — Historia 1:5–10 i wyszukali zwroty,które opisują trudności będące skutkiem Wielkiego Odstępstwa.

• Jakich zwrotów użył Józef Smith, żeby opisać duchowe wyzwaniaswoich czasów?

• W jaki sposób Józef opisał swoje uczucia, które zrodziły się w wyniku religijnegozamieszania, jakie go otaczało?

Przypomnij uczniom, że rezultatem jego dążenia do poznania prawdy byłaPierwsza Wizja i powołanie go na proroka. (Będziemy to omawiać na następnejlekcji). Zwróć uwagę uczniów na to, że powołanie Proroka Józefa Smitha iPrzywrócenie ewangelii odbyło się według wzorca ustanowionego przez Boga ipowtarzanego w dziejach. Na przykład powołanie Enocha (zob. Mojżesz 6:26–32) iNoego (zob. Mojżesz 8:17–20) odbyło się zgodnie z tym wzorcem. Pokaż poniższeomówienie tego wzorca i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie go na głos.

„Historia biblijna odnotowuje wiele przykładów, kiedy Bóg przemawiał do proroków, jak i wieleprzykładów odstępstwa. Bóg, aby zakończyć każdy okres powszechnego odstępstwa, okazujeSwoim dzieciom miłość, powołując kolejnego proroka i dając mu kapłańskie upoważnienie, abyprzywrócił i na nowo nauczał ewangelii Jezusa Chrystusa. W gruncie rzeczy, prorok działa jakgospodarz, który nadzoruje królestwo Boże tu, na ziemi. Takie okresy, kierowane przez proroczeupoważnienie, zwane są dyspensacjami” (Abyście głosili moją ewangelię, str. 33; zob. także BibleDictionary [Słownik biblijny], „Dispensations”).

• W jaki sposób Przywrócenie ewangelii poprzez Józefa Smitha odbyło się wedługwzorca powtarzanego we wcześniejszych dyspensacjach? (Uczniowie mogąróżnie to ująć, ale upewnij się, że rozpoznają następującą doktrynę: Po okresiepowszechnego odstępstwa Bóg powołuje proroków i upoważnia ich doprzywrócenia i ponownego nauczania ewangelii. Uczniowie powinnirównież zrozumieć następującą doktrynę: Józef Smith został powołany przezBoga, aby przywrócić ewangelię w naszej dyspensacji).

• W jaki sposób zrozumienie tego wzorca pomoże wam wyjaśnić Przywrócenieewangelii osobie innej wiary?

Podkreśl, że w czasie Pierwszej Wizji Józef Smith dowiedział się, że na ziemi nie maprawdziwego Kościoła i że istnieje potrzeba przywrócenia pełni ewangeliiChrystusa. Chociaż Biblia zawiera proroctwa dotyczące Wielkiego Odstępstwa,

LEKCJA 1

3

najważniejszym dowodem, że ono istniało, jest fakt, że Józef Smith został powołanyna proroka i że nastąpiło przywrócenie pełni ewangelii.

2 Nefi 27:25–26; Nauki i Przymierza 1:12–30Przywrócenie ewangelii jest „cudownym i zadziwiającym dziełem”Wyjaśnij, że pisma święte ukazują tylko niektóre powody, dla których Panprzywrócił Swoją ewangelię na ziemię w dniach ostatnich.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali proroctwo mówiące o Przywróceniu,znajdujące się w wersetach: 2 Nefi 27:25–26 i wyszukali Pański opis duchowegostanu ludzi w okresie Przywrócenia. Możesz zaproponować uczniom, abyzaznaczyli słowa i zwroty, które opisują ten duchowy stan. (Uwaga: Zaznaczanieważnych słów i zwrotów w pismach świętych jest jednym z najbardziej pomocnychsposobów na uchwycenie i zapamiętanie tego, o czym uczniowie się uczą). Poupływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby powiedzieli o tym, czego siędowiedzieli.

• Jak sądzicie, dlaczego Przywrócenie ewangelii jest opisane słowami „cudowne izadziwiające dzieło”?

• Co takiego „cudownego” i „zadziwiającego” dostrzegacie w procesiePrzywrócenia? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, zwróć ich uwagę nato, że to „cudowne i zadziwiające dzieło” — czyli Przywrócenie ewangelii —jest przykładem często powtarzającego się wątku w Naukach i Przymierzach.„Wątki to pewne nadrzędne, powtarzające się i jednoznaczne pojęcia lub idee”[David A. Bednar, „Zbiornik żywej wody” (Ognisko na Uniwersytecie BrighamaYounga, 4 lutego 2007 roku), str. 6, speeches.byu.edu]).

Poproś połowę uczniów, aby przestudiowali fragment: Nauki i Przymierza 1:12–17 iwyszukali powody, dla których Pan dokonał Przywrócenia ewangelii. Poprośpozostałą część uczniów, aby przestudiowali fragment: Nauki i Przymierza 1:18–30i wyszukali, w jaki sposób Przywrócenie miało pobłogosławić dzieci Boże. (Uwaga:werset: Nauki i Przymierza 1:30 będzie bardziej szczegółowo omówiony w lekcji 6).

Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli.Upewnij się, że uczniowie rozumieją następującą prawdę: Przywrócenieewangelii pomaga ludziom, którzy wierzą w Chrystusa, wzmocnić ich wiarę inie poddać się nieszczęściom dni ostatnich.

Przeczytaj na głos następującą wypowiedź Proroka Józefa Smitha (1805–1844):

„[Prorocy] z wielką radością wyczekiwali dnia, w którym żyjemy; i przepełnieniniebiańskim i radosnym uczuciem oczekiwania śpiewali, pisali i prorokowali onaszych czasach” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007],str. 186).

• Jak sądzicie, dlaczego starożytni prorocy wyczekiwali naszych czasów?(Uczniowie najprawdopodobniej zauważą, że Przywrócenie rozprzestrzenisię na cały świat i przygotuje go na Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa).

LEKCJA 1

4

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Gordona B. Hinckleya i poproś kilkuuczniów o przeczytanie kolejnych jej części na głos:

„Moi bracia i siostry, czy zdajecie sobie sprawę z tego, co mamy? Czy doceniacienaszą rolę w wielkim wydarzeniu ludzkiej historii? Jest to zwieńczeniewszystkiego, co wydarzyło się do tej pory […].

Rozpoczęło się dzieło Wszechmogącego w dniach ostatnich, o którym mówilistarożytni i o którym prorokowali prorocy i apostołowie. Jest już pośród nas. Zjakichś nieznanych nam powodów, ale zgodnie z mądrością Bożą, mieliśmy

przywilej przyjścia na ziemię w tych chwalebnych czasach […].

Biorąc pod uwagę to, co posiadamy i wiedzę, którą dysponujemy, powinniśmy być lepsi, niżjesteśmy. Powinniśmy stawać się bardziej podobni do Chrystusa, więcej wybaczać, pomagać itroszczyć się o tych, którzy nas otaczają.

Stoimy na szczycie wieków, zadziwieni wielkim i uroczystym poczuciem sensu historii. To jestostatnia i ostateczna dyspensacja, na którą wskazywały wszystkie poprzednie. Składamświadectwo o realności i prawdzie tych rzeczy” („At the Summit of the Ages”, Ensign, listopad1999, str. 74).

• Jakie myśli i uczucia wzbudza w was stwierdzenie „stoimy na szczyciewieków”?

• Jeśli nie jest to zbyt osobiste, podziel się doświadczeniem ze swojego życia,które wzmocniło twoje świadectwo o przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa.

• Co możemy zrobić, aby okazać naszą wdzięczność za Przywrócenie ewangelii?

Materiały do studiowania dla uczniów• Ks. Izajasza 29:13–14; Ks. Amosa 8:11–12; 2 Nefi 27:1–5, 25–26; Nauki i

Przymierza 1:12–30; Józef Smith — Historia 1:5–10.

• Gordon B. Hinckley, „At the Summit of the Ages”, Ensign, listopad 1999,str. 72–74.

LEKCJA 1

5

LEKCJA 2

Pierwsza WizjaWprowadzenieHistoria Pierwszej Wizji Józefa Smitha, znajdująca się w PerleWielkiej Wartości, została napisana, aby skorygować błędnedoniesienia rozgłaszane na temat Kościoła. W ciągu swojegożycia Prorok Józef Smith stworzył kilka opisów PierwszejWizji. Opisy te mogą pogłębić nasze zrozumienie

doświadczenia Józefa Smitha i wzmocnić naszą wiarę wPrzywrócenie. Celem tej lekcji jest pomóc uczniom zrozumieć,jak istotne jest świadectwo o tym wyjątkowo ważnymwydarzeniu.

Dodatkowe źródła• Gordon B. Hinckley, „Cudowna podstawa naszej wiary”, Liahona, listopad 2002,

str. 78–81.

• „First Vision Accounts”, Gospel Topics, lds.org/topics.

Propozycje dotyczące nauczaniaJózef Smith — Historia 1:1–2Prorok opisał Pierwszą Wizję, aby skorygować błędne doniesieniaWyjaśnij, że w 1838 roku Józef Smith rozpoczął pracę nad oficjalną historią swojegożycia. Dział w Perle Wielkiej Wartości zatytułowany: Józef Smith — Historia jestzaledwie wyjątkiem ze znacznie dłużej historii.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: Józef Smith — Historia1:1–2. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst w swoich pismach świętych iodszukają, dlaczego Józef Smith postanowił spisać historię swojego życia.

• Co rozgłaszano pomiędzy ludźmi we wczesnym okresie istnienia Kościoła,zgodnie z tym, co podaje werset 1.?

• Jakimi motywami kierowali się ludzie, którzy rozpowiadali pogłoski przeciwKościołowi?

• Jakie podobieństwa do tej sytuacji można dostrzec w naszych czasach?

Wyjaśnij, że w dzisiejszych czasach nadal istnieją osoby i grupy, które — aby osłabićwiarę innych — rozgłaszają fałszywe lub mylące informacje na temat Kościoła.

• Co, według jego własnych słów, skłoniło Józefa do spisania historii swego życia?(„Aby wyprowadzić opinię publiczną z błędu i przekazać poszukiwaczomprawdy fakty, które zaistniały” [Józef Smith — Historia 1:1]).

• Dlaczego ważne jest, aby „[poszukiwacze] prawdy” o Przywróceniu zapoznalisię z historią Józefa Smitha spisaną przez niego samego? (Uczniowie mogąróżnie to ująć, ale upewnij się, że rozumieją, iż jeśli ludzie będą polegać naosobistej historii Proroka, ustrzegą się przed fałszywymi lub mylącymiinformacjami i nie zostaną oszukani).

Pokaż poniższą radę Starszego Neila L. Andersena z Kworum DwunastuApostołów i poproś uczniów o przeczytanie jej po cichu.

6

„Zawsze byli ludzie, którzy chcieli zdyskredytować Kościół i zniszczyć wiarę. Wdzisiejszych czasach ich narzędziem jest Internet.

Niektóre informacje na temat Kościoła, bez względu na to, jak bardzo mogą byćprzekonujące, są po prostu nieprawdziwe” („Próba waszej wiary”, Ensign lubLiahona, listopad 2012, str. 41).

• W jakich źródłach powinniśmy pokładać zaufanie i odnajdywać informacje oprawdzie na temat Pierwszej Wizji, Przywrócenia ewangelii i innych wydarzeń zhistorii Kościoła? Dlaczego? (Pomóż uczniom zrozumieć następującą zasadę:Aby uniknąć oszustwa fałszywych lub mylących pogłosek, ludzieposzukujący prawdy powinni sięgnąć do wiarygodnych źródeł informacjio Kościele i jego historii, a nie tylko sugerować się tym, co usłyszeli iprzeczytali, także w Internecie).

Wyjaśnij, że krytycy Kościoła podważają realność Pierwszej Wizji, mówiąc, że JózefSmith opisał swoje doświadczenie dopiero po wielu latach od momentu, w którymmiało ono miejsce. Wyjaśnij, że czternastoletni wówczas Józef Smith nie był skorydo mówienia o swej wizji, widząc reakcję pierwszych osób, którym o niejopowiedział (zob. Józef Smith — Historia 1:21–26). Kiedy poczuł, że nadszedłwłaściwy moment, opisał swoje doświadczenie. Zbawiciel przykazał Piotrowi,Jakubowi i Janowi, aby nie mówili nikomu o wydarzeniu na Górze Przemienienia,aż do czasu Jego Zmartwychwstania (zob. Ew. Mateusza 17:9), wskazując na to, żeniektóre święte doświadczenia powinny być wyjawione tylko podnatchnieniem Ducha.

Opisy Pierwszej WizjiUwaga: Kiedy będziesz nauczać tej części lekcji, pozostaw wystarczająco dużo czasuna jej ostatnią część, w której mowa o fragmencie: Józef Smith — Historia 1:8–20.

Wyjaśnij uczniom, że Józef Smith stworzył osobiście lub z pomocą skrybów conajmniej cztery różne opisy Pierwszej Wizji. Dodatkowo kilka opisów zostałosporządzonych przez osoby mu współczesne. Każda z tych historii podkreśla inneaspekty wizji Józefa, ale wszystkie podają kluczowe elementy tego, co zobaczył iusłyszał. Aby wyjaśnić uczniom, dlaczego te poszczególne opisy różnią się międzysobą, poproś ich, aby rozważyli następujące pytania:

• Pomyślcie o jakimś ważnym lub znaczącym wydarzeniu, które miało miejsce wwaszym życiu. Jak może się zmienić wasz opis tego wydarzenia w zależności odtego, komu o nim opowiadacie? Jak może się on zmienić w zależności od tego,kiedy i dlaczego będziecie opowiadać?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższą wypowiedź, apozostałych uczniów poproś, aby zwrócili uwagę na to, czego oczekują historycy,kiedy doświadczenie jest wielokrotnie relacjonowane.

„Różne opisy Pierwszej Wizji opowiadają spójną historię, choć w naturalny sposób różnią sięszczegółami pomiędzy sobą i podkreślają różne jej aspekty. Historycy oczekują, że kiedy dana

LEKCJA 2

7

osoba będzie relacjonować konkretne wydarzenie różnym grupom ludzi na przestrzeni wielu lat,to za każdym razem przytoczona historia będzie podkreślała różnorakie aspekty tegodoświadczenia i będzie zawierać wyjątkowe szczegóły. W rzeczy samej, różnice podobne do tych,które znajdują się w opisach Pierwszej Wizji, odnaleźć można w pismach świętych w różnychwersjach wizji Pawła na drodze do Damaszku i w apostolskich opisach wydarzenia na GórzePrzemienienia [Dzieje Apostolskie 9:3–9; 22:6–21; 26:12–18; Ew. Mateusza 17:1–13; Ew. Marka9:2–13; Ew. Łukasza 9:28–36]. Pomimo różnic, cechą kluczową wszystkich wersji opisu PierwszejWizji jest ich zasadnicza spójność. Niektóre osoby błędnie spierają się, że wszelkie różnice wrelacjonowaniu tej historii są dowodem na jej nieprawdziwość. Wręcz przeciwnie, bogate zapisyhistoryczne pozwalają nam poszerzyć wiedzę na temat tego niezwykłego wydarzenia, co byłobyniemożliwie, gdyby nie było ono tak dobrze udokumentowane” („First Vision Accounts”, GospelTopics, lds.org/topics).

Dla zilustrowania takich różnic możesz powiedzieć uczniom, że „podczas gdy opiswizji z 1832 roku stanowi bardziej osobistą relację Józefa Smitha, jako młodegoczłowieka szukającego przebaczania, to z kolei opis z 1838 roku koncentruje się nawizji jako na początku ‘wzrostu i postępu Kościoła’” („First Vision Accounts”,Gospel Topics, lds.org/topics). Zwróć uwagę uczniów na to, że przydzielony im doprzeczytania materiał zawarty jest w artykule zatytułowanym „First VisionAccounts” [Opisy Pierwszej Wizji], znajdującym się w zakładce Gospel Topics[Tematy ewangelii], który bardziej szczegółowo analizuje każdy z opisów PierwszejWizji. Zachęć uczniów, aby przestudiowali ten artykuł poza zajęciami. Pomoże imon lepiej zrozumieć, w jaki sposób każdy z tych opisów przyczynia się dopogłębienia naszej wiedzy o Pierwszej Wizji. (Uwaga: Przypomnij uczniom o tym,że ważne jest, aby przed każdymi zajęciami przeczytali materiały wymienione podnagłówkiem „Materiały do studiowania dla uczniów”. Pomoże im to brać czynnyudział w dyskusjach na lekcji).

• W jaki sposób różnorodność opisów Pierwszej Wizji wykazuje jej prawdziwość iwzbogaca nasze zrozumienie tego świętego wydarzenia? (Pomóż uczniomzrozumieć, że różne opisy Pierwszej Wizji Józefa Smitha pozwalają namposzerzyć wiedzę na temat tego świętego wydarzenia, co byłobyniemożliwie, gdyby nie było ono tak dobrze udokumentowane).

Pokaż poniższą wypowiedź Prezydenta Gordona B. Hinckleya (1910–2008) i poprośktóregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos.

„Nie martwię się tym, że Prorok Józef Smith przedstawił kilka różnych wersjiPierwszej Wizji, tak jak nie martwię się tym, że było czterech różnych autorówewangelii w Nowym Testamencie, z których każdy postrzegał wydarzenia na swójwłasny sposób i przytaczał je, aby zaspokoić konkretne potrzeby swoich czasów”(„God Hath Not Given Us the Spirit of Fear”, Ensign, październik 1984, str. 5).

Złóż swoje świadectwo o realności Pierwszej Wizji i Przywróceniu ewangeliipoprzez Proroka Józefa Smitha.

LEKCJA 2

8

Józef Smith — Historia 1:8–20Prawdziwość Kościoła opiera się na prawdziwości Pierwszej WizjiPoproś kilkoro uczniów, aby po kolei przeczytali na głos fragment: Józef Smith —Historia 1:8–15.

• Co Józef Smith zrobił, aby uzyskać odpowiedzi na swoje pytania?

• Jak myślicie, dlaczego Szatan starał się powstrzymać Józefa Smitha odzwrócenia się do Boga w modlitwie?

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei przeczytali na głos fragment: Józef Smith —Historia 1:16–19.

• Jakich ważnych prawd dowiadujemy się z wersetów 16–17? (Kiedy uczniowiebędą udzielać odpowiedzi, podkreśl, że wieczne prawdy zostałyprzywrócone na ziemi, kiedy Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus ukazali sięJózefowi Smithowi).

Pokaż i przeczytaj na głos poniższą wypowiedź Starszego Tada R. Callistera,Siedemdziesiątego. Kiedy będziesz ją czytać, możesz zaproponować, aby uczniowiezaznaczyli w swoich pismach świętych prawdy, które podkreślił Brat Callister.Możesz również zaproponować, aby zapisali prawdy, o których dowiedział się Józef, namarginesie pism obok fragmentu: Józef Smith — Historia 1:16–19. (Uwaga: Naukazapisywania wyjaśnień i zaznaczania fragmentów jest ważną umiejętnościąprzydatną podczas studiowania pism świętych, którą możesz pomóc uczniomrozwinąć [zob. Nauczanie i uczenie się ewangelii: Podręcznik dla nauczycieli iprzywódców seminarium i instytutu religii (2012), str. 24]).

„Józef Smith został namaszczony przez Pana, by przywrócić Kościół Chrystusa naziemię. Wychodząc z lasku, poznał cztery fundamentalne prawdy, o których nienauczano w większości ówczesnego świata chrześcijańskiego.

Po pierwsze, dowiedział się, że Bóg Ojciec i Jego Syn, Jezus Chrystus, są dwiemaoddzielnymi, różnymi istotami […].

Drugą wspaniałą prawdą odkrytą przez Józefa Smitha jest to, że Ojciec i Synposiadają pełne chwały powłoki z ciała i kości […].

Trzecią prawdą, o której dowiedział się Józef Smith, było to, że Bóg w dalszym ciągu przemawiado ludzi — że niebiosa nie są zamknięte […].

Czwartą prawdą, o której dowiedział się Józef Smith, było to, że pełny i kompletny Kościół JezusaChrystusa nie był za jego czasów obecny na powierzchni ziemi” („Józef Smith — ProrokPrzywrócenia”, Ensign lub Liahona, listopad 2009, str. 35–36).

• Jak myślicie, dlaczego poznanie i zrozumienie tych prawd, dotyczących OjcaNiebieskiego i Jezusa Chrystusa, jest niezbędne?

• W jaki sposób to, jak bardzo potrzebujemy znać te prawdy, pomaga namwyjaśnić, dlaczego Szatan starał się powstrzymać Józefa Smitha od zwróceniasię do Boga w modlitwie?

LEKCJA 2

9

Aby podkreślić znaczenie Pierwszej Wizji Józefa Smitha, pokaż poniższąwypowiedź Prezydenta Gordona B. Hinckleya i poproś jednego z uczniów oprzeczytanie jej na głos.

„Cała nasza siła spoczywa na prawdzie tej wizji. Albo miała ona miejsce, albonie. Jeżeli nie, to ta praca jest oszustwem. Jeżeli tak, to jest to najważniejsza inajcudowniejsza praca pod niebem […].

W 1820 roku to wspaniałe objawienie nastąpiło w odpowiedzi na modlitwęchłopca, który wraz ze swoją rodzina przeczytał w Biblii słowa Jakuba: ‘A jeślikomu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i

bez wypominania, a będzie mu dana’ (List Jakuba 1:5).

Na tym niepowtarzalnym i wspaniałym doświadczeniu opiera się prawdziwość tego Kościoła”(„Cudowna podstawa naszej wiary”, Liahona, listopad 2002, str. 80).

• W jaki sposób prawdziwość Kościoła powiązana jest z Pierwszą WizjąJózefa Smitha?

• Dlaczego ważne jest, by posiadać świadectwo o tym, że Józef Smith ujrzał BogaOjca i Jego Syna, Jezusa Chrystusa? (Uczniowie mogą udzielić różnychodpowiedzi, ale upewnij się, że rozumieją następującą zasadę: Kiedyzyskujemy świadectwo o tym, że Józef Smith ujrzał Boga Ojca i JegoSyna, Jezusa Chrystusa, możemy także przekonać się o prawdziwościPrzywrócenia ewangelii).

Podsumowując lekcję, podkreśl konieczność posiadania osobistego świadectwa oprawdziwości Pierwszej Wizji. To osobiste świadectwo, zbudowane na opoceobjawienia, pomaga nam zachować siłę wiary, kiedy napotykamy fałszyweinformacje na temat Proroka Józefa Smitha i Kościoła. Złóż świadectwo, że sposób,w jaki Józef Smith dociekał prawdy, okaże się skuteczny także w naszymprzypadku. Możemy poszukiwać prawdy, czytać pisma święte, rozważać iostatecznie pytać Boga, który nie omieszka udzielić nam odpowiedzi (zob. ListJakuba 1:5). Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób zdobyli świadectwoo tym, że Ojciec i Syn ukazali się Józefowi Smithowi. Zostaw wystarczająco dużoczasu, aby jeden lub dwóch uczniów, mogło opowiedzieć o tym, jak uzyskaliświadectwo o Pierwszej Wizji.

Materiały do studiowania dla uczniów• Józef Smith — Historia 1:1–26.

• Gordon B. Hinckley, „Cudowna podstawa naszej wiary”, Liahona, listopad 2002,str. 78–81.

LEKCJA 2

10

LEKCJA 3

Ujawnienie Księgi MormonaWprowadzeniePan posłał anioła Moroniego, aby przygotował Józefa Smithana to, że otrzyma i przetłumaczy Księgę Mormona. Niewielewiadomo na temat samego procesu tłumaczenia. Józef Smithpowiedział, że Księga Mormona została przetłumaczona„mocą i darem Boga” (przedmowa do Księgi Mormona,

wydanie z roku 1830). Zgodnie z prawem świadków (zob. IIList do Koryntian 13:1) Pan pozwolił kilku innym osobomujrzeć te starożytne zapisy. Ich świadectwa wzmacniająwiarygodność Księgi Mormona przed całym światem.

Dodatkowe źródła• Neal A. Maxwell, „By the Gift and Power of God”, Ensign, styczeń 1997,

str. 36–41.

• „Book of Mormon Translation”, Gospel Topics, lds.org/topics.

• „Coming Forth of the Book of Mormon and Restoration of the Priesthood”,rozdział 5. w: Church History in the Fulness of Times Student Manual, 2. wyd.(podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003), str. 52–66.

Propozycje dotyczące nauczaniaJózef Smith — Historia 1:30–35, 42–54Przetłumaczona mocą i darem BogaPoproś jednego lub dwóch ochotników, aby streścili dla pozostałych uczniów to, copamiętają z odwiedzin anioła Moroniego u młodego Józefa Smitha, które miałymiejsce wieczorem 21 września 1823 roku. Jeśli zajdzie taka potrzeba, przeczytajponiższe informacje.

„Wieczorem 21 września 1823 roku Józef udał się na spoczynek do swojej sypialni na poddaszudrewnianego rodzinnego domu w Palmyrze w stanie Nowy Jork, ale kiedy wszyscy inni jużzasnęli, on nadal jeszcze nie spał, żarliwie modląc się, żeby mógł poznać, jakie Bóg ma wobecniego plany […].

W odpowiedzi na swoją modlitwę Józef ujrzał światło, które ukazało się w jego pokoju i którecoraz bardziej jaśniało, aż w pokoju ‘stało się jaśniej niż w południe’. U jego łóżka pojawił sięniebiański posłaniec, który stał w powietrzu i miał na sobie szatę ‘najwspanialszej bieli’ (JózefSmith — Historia 1:30–31). Tym posłańcem był Moroni, ostatni prorok Nefitów, który przedwiekami zakopał płyty zawierające tekst Księgi Mormona i który teraz dzierżył klucze tychświętych zapisów (zob. NiP 27:5). Został wysłany, aby powiedzieć Józefowi Smithowi, że Bógprzebaczył mu jego grzechy i ma dla niego wspaniałą pracę do wykonania. Częścią powierzonegoJózefowi zadania było udanie się na pobliskie wzgórze, gdzie ukryte były święte zapisy, wyryte nazłotych płytach […]. Józef miał je przetłumaczyć i ujawnić całemu światu.

Nazajutrz Józef udał się na wzgórze, na którym zakopane były płyty zawierające KsięgęMormona. Tam spotkał Moroniego i ujrzał płyty, ale powiedziano mu, że nie otrzyma ich przeznastępne cztery lata […].

11

22 września 1927 roku [Emma, żona Józefa] poszła z nim na wzgórze i czekała w pobliżu,podczas gdy Moroni przekazywał płyty w ręce Proroka” (Teachings of Presidents of the Church:Joseph Smith [2007], str. 57–59).

Poproś uczniów, aby otworzyli Księgę Mormona na stronie tytułowej i przejrzelipierwszy akapit, szukając w nim informacji na temat sposobu, w jaki te starożytnezapisy miały być ujawnione i przetłumaczone. Następnie poproś uczniów, abypowiedzieli o tym, co znaleźli. (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę:Księga Mormona została przetłumaczona mocą i darem Boga).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: Józef Smith — Historia1:34–35. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętychi odszukali, w jaki sposób Pan pomógł Józefowi Smithowi przetłumaczyć KsięgęMormona.

• W jaki sposób, zgodnie z tymi wersetami, Pan pomógł Józefowi Smithowiprzetłumaczyć te starożytne zapisy? (Pan zaopatrzył Józefa w Urim i Tummim).

Wyjaśnij, że innym narzędziem, z którego Józef Smith korzystał podczastłumaczenia Księgi Mormona, był owalny kamień, często nazywany „kamieniemwidzącego”, który znalazł kilka lat przed otrzymaniem złotych płyt (zob. „Book ofMormon Translation”, Gospel Topics, lds.org/topics). Przekaz historyczny podaje,że Prorok podczas tłumaczenia czasami używał Urim i Tummim, a czasemkamienia widzącego.

Przeczytaj na głos poniższą wypowiedź, aby pomóc uczniom zrozumieć, że Panobjawił Prorokowi angielskie tłumaczenie Księgi Mormona poprzez Urim iTummim oraz kamień widzącego.

„Naciskany, by zdradzić szczegóły procesu tłumaczenia, Józef wielokrotnie powtarzał, że dziełatego dokonał ‘mocą i darem Boga’, a jednego razu dodał, że ‘zamysłem Pana było nie wyjawiaćświatu wszystkich szczegółów związanych z ujawnieniem Księgi Mormona’.

Niemniej jednak skrybowie i inni ludzie, którzy obserwowali pracę nad tym tłumaczeniem,zostawili po sobie liczne relacje, które dają nam pewne pojęcie o tym procesie. Niektóre relacjewskazują, że Józef studiował znaki wyryte na złotych płytach. Z większości opisów wynika, żeJózef używał Urim i Tummim (czyli albo interpretorów, albo kamienia widzącego). Inne opisywskazują na to, że korzystał z pojedynczego kamienia. Według tych relacji Józef wkładał albointerpretory, albo kamień widzącego do kapelusza, a następnie, przyciskając do niego twarz —uniemożliwiając tym samym przenikanie światła z zewnątrz — czytał na głos angielskie słowa,które pojawiały się na tym przyrządzie. Opisany proces tłumaczenia przywodzi na myśl werset zKsięgi Mormona, zgodnie z którym Bóg przygotuje ‘kamień, który będzie jaśniał w ciemności’[Alma 37:23–24]” („Book of Mormon Translation”, Gospel Topics, lds.org/topics).

Wyjaśnij, że dowodem interwencji Pana było również to, w jak krótkim czasie JózefSmith przetłumaczył Księgę Mormona. Pokaż następującą wypowiedź StarszegoRussela M. Nelsona z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniówo przeczytanie jej na głos:

LEKCJA 3

12

„Pomyślcie o tym, w jak krótkim czasie Józef przetłumaczył Księgę Mormona.Pracując od kwietnia do czerwca 1828 roku, Józef przetłumaczył 116 stron, którepotem zaginęły za sprawą Martina Harrisa. Józef wznowił tłumaczenie we wtorek7 kwietnia 1829 roku, mając Olivera Cowdery’ego za swego skrybę. Manuskryptzostał ukończony 85 dni później, 30 czerwca tego samego roku. Oczywiście Józefnie poświęcił tego czasu tylko na tłumaczenie […]. Ostrożnie licząc, prorok i jego

skrybowie poświęcili na przetłumaczenie księgi — która w obecnym wydaniu [angielskim —przyp. tłum.] zawiera 531 stron — mniej więcej 65 dni. (Zob. John W. Welch, Ensign, styczeń1988, str. 46–47). To daje średni wynik 8 stron dziennie. Weźcie to pod uwagę, kiedy będziecietłumaczyć jakąś książkę albo ustalicie sobie plan czytania Księgi Mormona” („A TreasuredTestament”, Ensign, lipiec 1993, str. 61–62).

• Pod jakimi innymi względami Księga Mormona została ujawniona „mocą idarem Boga”?

• W jaki sposób możemy się dowiedzieć, że Księga Mormona zawiera prawdę,skoro nie znamy wszystkich szczegółów, dotyczących jej ujawnienia? (Możemyotrzymać duchowe świadectwo o prawdziwości Księgi Mormona bezkonieczności poznania wszystkich szczegółów dotyczących jej tłumaczenia).

• Co pomogło wam zdobyć świadectwo o Księdze Mormona?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedziPrezydenta Gordona B. Hinckleya:

„Najpierw przyszedł Moroni z płytami, z których została przetłumaczona KsięgaMormona. To było niezwykłe i niespotykane wydarzenie. Historia Józefa o złotychpłytach jest niezwykła. Trudno w nią uwierzyć i łatwo zakwestionować. Czy mógłją napisać sam? Oto jest tutaj, moi bracia i siostry, żeby każdy ją zobaczył, wziąłdo ręki, przeczytał. Każda próba wyjaśnienia jej pochodzenia, innego niż zostałopodane, nie powiodła się. Józef był niewykształconym chłopcem, a w stosunkowo

krótkim czasie dokonał tłumaczenia, które po publikacji liczy ponad 500 stron […].

Poprzez wszystkie te lata krytycy próbowali wyjaśnić Księgę Mormona. Wypowiadali sięprzeciwko niej. Wyśmiewali się z niej. Jednak księga ta przeżyła ich wszystkich, a jej wpływobecnie jest większy, niż kiedykolwiek w historii, odkąd ją spisano” („Kamień wyrżnięty z góry”,Ensign lub Liahona, listopad 2007, str. 84–85).

• Co moglibyście powiedzieć osobie, której trudno jest uwierzyć w prawdziwośćKsięgi Mormona?

Złóż świadectwo, że Księga Mormona została ujawniona darem i mocą Boga.

Nauki i Przymierza 17Świadectwa Trzech i Ośmiu ŚwiadkówWyjaśnij, że w trakcie tłumaczenia Księgi Mormona, Józef Smith dowiedział się, żePan wyznaczy kilka innych osób, aby zaświadczyły o tych starożytnych zapisach(zob. 2 Nefi 27:12–13; Eter 5:2–5). W owym czasie Oliver Cowdery, David Whitmeri Martin Harris powiedzieli, że pragną zostać tymi specjalnymi świadkami.

LEKCJA 3

13

Rozdział: Nauki i Przymierza 17 zawiera instrukcje, które Pana przekazał tymmężczyznom.

Poproś kilku uczniów, aby po kolei czytali na głos wersety fragmentu: Nauki iPrzymierza 17:1–6. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoichpismach świętych i odszukali instrukcje Pana odnośnie do tego, co świadkowiemieli uczynić po zobaczeniu płyt. Gdy uczniowie opowiedzą o tym, co znaleźli,zapytaj:

• Jak myślicie, dlaczego ci mężczyźni, podobnie jak dawni prorocy, musieliwykazać się wiarą, zanim Pan pozwolił im ujrzeć płyty?

• Jaka odpowiedzialność, zgodnie z wersetami 3–5, spoczęła na tych świadkachpo ujrzeniu płyt?

• Jaka odpowiedzialność spoczywa na nas, kiedy Pan daje nam świadectwo oprawdziwości Księgi Mormona? (Uczniowie powinni rozpoznać następującązasadę: Kiedy otrzymujemy świadectwo o prawdzie, mamy obowiązek otym świadczyć. [Zob. także NiP 88:81]). Możesz zwrócić uwagę na to, że tazasada jest przykładem pewnego wzoru, który możemy znaleźć w pismachświętych. „Wzór to plan, model lub norma, które można wielokrotniewykorzystywać, kiedy się coś robi” [David A. Bednar, „Zbiornik żywej wody”(Ognisko na Uniwersytecie Brighama Younga, 4 lutego 2007 roku), str. 5,speeches.byu.edu]).

• W jaki sposób składanie świadectwa o prawdzie jest odzwierciedleniemnaszej wiary?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższy opis doświadczeniaJózefa Smitha i trzech świadków.

„Martin Harris, David Whitmer, Oliver Cowdery i ja uzgodniliśmy, że udamy się do pobliskiegolasu i tam, pogrążeni w żarliwej i pokornej modlitwie, poprosimy o spełnienie danych obietnic[…]. [Po] drugiej nieudanej próbie Martin Harris postanowił wycofać się z naszego grona, będącprzekonany, że — jak to sam wyraził — to jego obecność jest powodem, dla którego naszaprośba nie zostaje spełniona. Kiedy nas opuścił, ponownie uklęknęliśmy i pogrążyliśmy się wmodlitwie, a nie minęło wiele minut, kiedy to […] stanął przed nami anioł [Moroni]. W rękachtrzymał płyty […]. Przewracał po kolei stronice, jedną po drugiej, tak żebyśmy mogli je zobaczyć iwyraźnie dostrzec wyryte na nich zapisy […]. Usłyszeliśmy głos dobiegający z jasnego światłanad naszymi głowami, który powiedział: ‘Płyty te zostały objawione mocą Boga i zostałyprzetłumaczone mocą Boga. Ich tłumaczenie, które widzieliście, jest poprawne. Nakazuję wamskładać świadectwo o tym, co teraz widzicie i słyszycie’.

Wówczas opuściłem Davida i Olivera i udałem się za Martinem Harrisem, którego odnalazłem wznacznej odległości pogrążonego w żarliwej modlitwie. Wnet powiedział mi jednak, że nieuzyskał jeszcze aprobaty Pana i usilnie nalegał, żebym połączył się z nim w modlitwie, aby i onmógł uzyskać te same błogosławieństwa, które stały się naszym udziałem. Zjednoczyliśmy sięwięc w modlitwie i ostatecznie pragnienie naszych serc zostało zaspokojone, gdyż zanimskończyliśmy się modlić, otworzyła się przed nami ta sama wizja, a przynajmniej otworzyła sięponownie przede mną, i ponownie ujrzałem i usłyszałem te same rzeczy; w tej samej chwiliMartin Harris zapłakał, najwyraźniej w ekstazie radości: ‘Toż wystarczy, toż wystarczy. Me oczyprzejrzały, me oczy przejrzały’” (w: History of the Church, 1:54–55).

LEKCJA 3

14

Józef wrócił do domu Whitmerów i rzekł do swoich rodziców: „Pan sprawił, że oprócz mnie trzyinne osoby ujrzały płyty i anioła, i będą musiały zaświadczyć o prawdziwości tego, o czymmówiłem, gdyż teraz same wiedzą, że nie rozpowiadam kłamstw. Czuję, jakbym uwolnił się spodstraszliwego jarzma, które było wręcz nie do zniesienia, […] moją duszę przepełnia radość, żenie jestem w tym wszystkim już zupełnie sam na świecie” (w: Lucy Mack Smith, History,1844–1845, księga 8., str. 11, strona internetowa: josephsmithpapers.org/paperSummarylucy-mack-smith-history-1844–1845).

• Jak myślicie, dlaczego Józef Smith odczuwał radość w wyniku tegodoświadczenia? (Nie był już więcej jedynym świadkiem, który ujrzał płyty iniebiańskiego posłańca).

Wyjaśnij, że ośmiu dodatkowych świadków również miało możliwość ujrzeć płyt.

Poproś połowę uczniów o przeczytanie „Świadectwa Trzech Świadków”, a drugąpołowę o przeczytanie „Świadectwa Ośmiu Świadków” — obydwa świadectwaznajdują się na pierwszych stronach Księgi Mormona. Następnie poproś uczniów,aby odszukali ważne aspekty tego, czego doświadczyli świadkowie. Po upływiewyznaczonego czasu poproś, aby uczniowie opowiedzieli, czego się dowiedzieli.

• Jakie są różnice pomiędzy doświadczeniem Trzech Świadków adoświadczeniem Ośmiu Świadków? (Trzej Świadkowie usłyszeli głos Boga iujrzeli anioła, ale nie mogli dotknąć płyt. Ośmiu Świadkom Józef Smith pokazałpłyty, których mogli dotknąć. Ośmiu Świadków otrzymało bardziej namacalnepotwierdzenie realności płyt, natomiast Trzej Świadkowie mieli bardziejduchowe doświadczenie).

• Jak sądzicie, dlaczego świadectwa złożone przez wielu świadków były takważne dla ujawnienia Księgi Mormona?

Niektórzy uczniowie mogą nie zdawać sobie sprawy z tego, że każdy z TrzechŚwiadków i niektórzy spośród Ośmiu Świadków ostatecznie odeszli z Kościoła.Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi StarszegoDallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów.

„Wbrew wszelkim […] możliwym sprzeciwom, świadectwo Trzech Świadków oKsiędze Mormona nadal wykazuje się wielką siłą […]. Jak powszechniewiadomo, z powodu niezgody lub zazdrości w stosunku do innych przywódcówKościoła, każdy z tych trzech świadków został ekskomunikowany z KościołaJezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich w około 8 lat po wydrukowaniuich świadectwa […]. Jednakże do końca swoich dni […] żaden z tych świadków

nigdy nie zaprzeczył swojemu opublikowanemu świadectwu, ani nie powiedział niczego, comogłoby rzucić jakikolwiek cień na jego prawdziwość.

Co więcej, żadni inni świadkowie nie zaprzeczają temu świadectwu. Ludzie mogą je odrzucać, alew jaki sposób można wytłumaczyć, dlaczego trzech mężczyzn o dobrym charakterze jednoczy sięi trwa przy swoim opublikowanym świadectwie do końca życia, narażając się na wielkiepośmiewisko i innego rodzaju osobistą niekorzyść? Podobnie jak w przypadku Księgi Mormona,nie ma lepszego wyjaśnienia niż to, które zawarte jest w ich świadectwie, w uroczystymoświadczeniu dobrych i uczciwych mężczyzn, którzy opowiedzieli o tym, co zobaczyli” („TheWitness: Martin Harris”, Ensign, maj 1999, str. 36).

LEKCJA 3

15

• Jak myślicie, w jaki sposób świadectwo Trzech Świadków wzmocnione jestprzez fakt, że jego autorzy nigdy nie zaprzeczyli temu, czego doświadczyli,nawet wtedy, kiedy zostali ekskomunikowani z Kościoła? (Powiedz, że OliverCowdery i Martin Harris zostali później ponownie ochrzczeni).

Poproś uczniów, aby powrócili do wersetu: Nauki i Przymierza 17:6 i podkreśl, żeten werset zawiera największe z możliwych świadectw o prawdziwości KsięgiMormona. Zawiera on świadectwo samego Boga, który złożył przysięgę, że KsięgaMormona zawiera prawdę.

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że ich własne świadectwo miałoby zostaćdodane do wszystkich egzemplarzy Księgi Mormona. Następnie poproś ich, abypowiedzieli, co by w nim umieścili.

Zachęć uczniów, aby przed następnymi zajęciami powiedzieli o swoim świadectwieo Księdze Mormona wybranej osobie.

Materiały do studiowania dla uczniów• Nauki i Przymierza 17; Józef Smith — Historia 1:29–54.

• Neal A. Maxwell, „By the Gift and Power of God”, Ensign, styczeń 1997,str. 36–41.

LEKCJA 3

16

LEKCJA 4

Księga Mormona — kamieńzwornikowy naszej religii

WprowadzenieKsięga Mormona jest kamieniem zwornikowym naszej religii idowodem na to, że Bóg przywrócił ewangelię JezusaChrystusa na ziemi w naszych czasach. Prezydent Ezra TaftBenson (1899–1994) nauczał, że Księga Mormona „jestzwornikiem naszego świadczenia o Chrystusie. Jestkamieniem zwornikowym naszej doktryny. Jest zwornikiem

świadectwa” („The Book of Mormon — Keystone of OurReligion”, Ensign, listopad 1986, str. 5). Kiedy uczniowiepogłębią swoje świadectwo o Księdze Mormona, wzmocniąsię, by móc odeprzeć argumenty ludzi, którzy starają siępodważyć jej autentyczność.

Dodatkowe źródła• Ezra Taft Benson, „The Book of Mormon — Keystone of Our Religion”, Ensign,

listopad 1986, str. 4–7.

• Jeffrey R. Holland, „Bezpieczeństwo dla duszy”, Ensign lub Liahona, listopad2009, str. 88–90.

• „Book of Mormon and DNA Studies”, Gospel Topics, lds.org/topics.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 17:6; 19:26; 20:5–12Księga Mormona jest dowodem na to, że Bóg w naszych czasach przywrócił prawdęPrzed lekcją zapisz na tablicy poniższe daty i wydarzenia.

1820 Pierwsza Wizja

1823 Pierwsze wizyty Moroniego

1829 Przywrócenie kapłaństwa

czerwiec 1829 Ukończenie tłumaczenia Księgi Mormona

6 kwietnia 1830 Założenie Kościoła

• Czego możemy się dowiedzieć na podstawie chronologii tych wydarzeń o roliKsięgi Mormona w Przywróceniu ewangelii? (Tłumaczenie Księgi Mormonamusiało zostać ukończone przed przywróceniem Kościoła. Księga Mormonaodegrała zasadniczą rolę w rozprzestrzenianiu się wiedzy o ewangelii).

Wyjaśnij, że kiedy Kościół został założony w kwietniu 1830 roku, zakończonowłaśnie druk Księgi Mormona i trafiła ona do sprzedaży niecałe dwa tygodniewcześniej. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza20:8–12 i wyszukali to, co zawiera Księga Mormona i czego dowodzi. Możesz

17

zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli to, co odkryją. (Uwaga: Przez cały czastrwania tego kursu możesz zachęcać uczniów, aby zaznaczali ważne prawdy, któreodkrywają w pismach świętych). Kiedy uczniowie będą czytać dany fragment,zapisz na tablicy następujące niepełne zdanie:

Księga Mormona dowodzi światu, że…

Po upływie wyznaczonego czasu zadaj uczniom następujące pytania:

• Jak dokończylibyście zdanie na tablicy w oparciu o to, co przeczytaliście w tymfragmencie? (Uczniowie mogą różnie to ująć, ale upewnij się, że rozpoznająnastępującą prawdę: Księga Mormona dowodzi światu, że pisma świętezawierają prawdę, że Bóg inspiruje i powołuje ludzi do podjęcia Jegodzieła w naszych czasach i że Bóg jest niezmienny).

• W jaki sposób Księga Mormona dowodzi tego, że Bóg inspiruje i powołuje ludzido podjęcia Jego dzieła w naszych czasach?

• Jaką wiedzę na temat Proroka Józefa Smitha zdobywa osoba, która dowiadujesię o prawdziwości Księgi Mormona?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 17:6 oraz19:26 i odszukali podobieństwa między nimi.

• Co wspólnego mają ze sobą te dwa wersety? (Pan złożył w nich świadectwo oprawdziwości Księgi Mormona).

• Jakie znaczenie ma dla was świadomość, że Pan złożył Swoje świadectwo oprawdziwości Księgi Mormona?

Księga Mormona jest kamieniem zwornikowym naszej religiiZapisz na tablicy następującą prawdę: Księga Mormona jest kamieniemzwornikowym naszej religii.

• Jak myślicie, co to znaczy?

Pokaż poniższą wypowiedź Prezydenta Ezry Tafta Bensona (1899–1994) i poprośktóregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos.

„Księga Mormona jest kamieniem zwornikowym naszej religii na trzy sposoby.Jest zwornikiem naszego świadczenia o Chrystusie. Jest kamieniem zwornikowymnaszej doktryny. Jest zwornikiem naszego świadectwa” („The Book of Mormon— Keystone of Our Religion”, Ensign, listopad 1986, str. 5).

Podziel klasę na małe grupy. Przydziel każdej grupie do omówienia pojednym z następujących tematów: w jaki sposób Księga Mormona jest

„zwornikiem naszego świadczenia o Chrystusie”, „kamieniem zwornikowymnaszej doktryny” oraz „zwornikiem świadectwa”. (Być może będziesz musiał

LEKCJA 4

18

przydzielić każdy z tych tematów więcej niż jednej grupie). Rozdaj grupom kopięponiższej ulotki i poproś, aby każda grupa wykorzystała wypowiedź, która pasujedo omawianego przez nią tematu.

Księga Mormona — kamień zwornikowynaszej religii„Zwornik w naszym świadczeniu o Chrystusie”

„Księga Mormona jest zwornikiem w naszym świadczeniu o JezusieChrystusie, który sam jest kamieniem węgielnym wszystkiego, co robimy. Zmocą i w jasny sposób składa ona świadectwo o Jego realności […]. Azatem zawarte w niej świadectwo o Mistrzu jest czyste, nierozmyte i pełnemocy […]. Duża część dzisiejszego świata chrześcijańskiego odrzucaboskość Zbawiciela. Kwestionują oni Jego cudowne narodziny, Jego

doskonałe życie i realność Jego chwalebnego zmartwychwstania. Księga Mormona uczy wprostych i nie budzących wątpliwości słowach o prawdziwości tego wszystkiego. Dzięki niejdysponujemy również najbardziej wyczerpującym wyjaśnieniem doktrynyZadośćuczynienia” (Ezra Taft Benson, „The Book of Mormon — Keystone of Our Religion”,Ensign, listopad 1986, str. 5).

„Kamień zwornikowy naszej doktryny”

„W Księdze Mormona znajdziemy pełnię tych doktryn, które są niezbędnedla naszego zbawienia. Przedstawione są one w jasny i prosty sposób, także nawet dzieci mogą dowiedzieć się, jak dostąpić zbawienia i wyniesienia.Księga Mormona dostarcza wiele informacji, które poszerzają naszerozumienie doktryn zbawienia. Bez niej wiele z tego, co jest nauczane winnych pismach świętych, nie byłoby już tak proste i cenne” (Ezra Taft

Benson, „The Book of Mormon — Keystone of Our Religion”, Ensign, listopad 1986, str. 6).

„Zwornik świadectwa”

„Księga Mormona jest zwornikiem świadectwa. Podobnie jak łuk, któryzawali się, jeśli kamień zwornikowy zostanie z niego usunięty, tak samo icały Kościół będzie trwał lub upadnie w zależności od tego, czy KsięgaMormona zawiera prawdę […]. Jeśli Księga Mormona zawiera prawdę[…], wówczas muszą być zaakceptowane deklaracje o Przywróceniu iwszystko, co się z tym wiąże” (Ezra Taft Benson, „The Book of Mormon —

Keystone of Our Religion”, Ensign, listopad 1986, str. 6).

Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów w poszczególnych grupach, abyopowiedzieli reszcie klasy, o czym dyskutowali.

LEKCJA 4

19

Podsumowując tę część lekcji, poproś uczniów, aby powiedzieli, jakie są ich uczuciaodnośnie do Księgi Mormona i w jaki sposób jest ona kamieniem zwornikowym wich własnych świadectwach.

Wrogowie starają się zadać kłam prawdziwości Księgi MormonaPoproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi StarszegoJeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów.

„Przez [ponad 180] lat ta księga była badana, atakowana, dyskredytowana,analizowana, zniesławiana i szargana, jak chyba żadna inna księga wewspółczesnej historii religii — być może, jak żadna inna księga w całej historiireligii. A nadal trwa. Upadły teorie o jej pochodzeniu, pojawiały się, byłynaśladowane i znikały — od Ethana Smitha po Solomona Spauldinga, odszalonego paranoika po przewrotnego geniusza. Żadna z tych, prawdę

powiedziawszy żałosnych, interpretacji pochodzenia księgi nie przetrwała analizy, ponieważ niema żadnego innego wytłumaczenia niż to, które podał Józef jako jej młody, niewykształconytłumacz. Zgadzam się tu z moim pradziadkiem, który powiedział po prostu: ‘Żaden niegodziwyczłowiek nie mógł napisać takiej księgi ani też żaden dobry człowiek, jeśli nie byłaby ona prawdąi nie byłoby to przykazaniem danym przez Boga’” („Bezpieczeństwo dla duszy”, Ensign lubLiahona, listopad 2009, str. 89).

• Dlaczego ważne jest, aby pamiętać, że współcześni wrogowie Kościoła częstopróbują zdyskredytować Księgę Mormona?

• W jaki sposób wypowiedź pradziadka Starszego Hollanda potwierdzaprawdziwość Księgi Mormona?

Możesz wyjaśnić dla przykładu, że współcześni wrogowie Kościoła próbujązdyskredytować Księgę Mormona, używając dowodów z badań DNA, które mająna celu podważyć istnienie związku między ludami opisanymi w Księdze Mormonaa rdzennymi mieszkańcami kontynentów amerykańskich. Jeśli uczniowie mająpytania dotyczące tej kwestii, zachęć ich do przeczytania artykułu zatytułowanego:„Book of Mormon and DNA Studies”, znajdującego się w Gospel Topics [Tematyewangelii] na stronie: lds.org/topics.

Trzymajcie się kurczowo tego, o czym wiecie, że jest prawdąPoproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że jeden z ich przyjaciół usłyszał coś, cowydaje się zaprzeczać prawdziwości Księgi Mormona.

• Jakiej udzielilibyście mu rady w takiej sytuacji?

• W jaki sposób świadectwo o prawdziwości Księgi Mormona pomoże wam, gdybędziecie musieli zmierzyć się z krytyką tej księgi?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi StarszegoJeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów.

LEKCJA 4

20

„W chwili […] zwątpienia bądź w trudnych czasach stójcie twardo na ziemi,którą już zdobyliście, nawet jeśli jest to mały skrawek […]. Kiedy nadejdą techwile i pojawią się problemy, których rozwiązanie nie jest od razu widoczne,trzymajcie się kurczowo tego, co już wiecie i mocno trwajcie, aż otrzymaciewięcej wiedzy” („Wierzę”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 93–94).

• W jaki sposób możecie skorzystać z wypowiedzi Starszego Hollanda, gdyspotkacie się z pytaniami o autentyczność Księgi Mormona? (Uczniowie mogąudzielić różnych odpowiedzi, ale powinieneś podkreślić następującą zasadę:Kiedy mamy do czynienia z pytaniami lub wątpliwościami dotyczącymiewangelii, powinniśmy trzymać się mocno tego, co już wiemy, że jestprawdą i wierzyć, że znajdziemy odpowiedź poprzez dalsze studiowaniepism lub że Bóg objawi ją nam w przyszłości).

• Jakie prawdy na temat Księgi Mormona i zawartych w niej zasad już znacie? Wjaki sposób zdobyliście tę wiedzę?

Podsumuj lekcję, pokazując poniższą wypowiedź Prezydenta Ezry Tafta Bensona iprosząc któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos.

„Każdy święty w dniach ostatnich powinien uczynić studiowanie tej księgizajęciem na całe życie. W przeciwnym razie naraża swoją duszę naniebezpieczeństwo i zaniedbuje to, co mogłoby wnieść duchową i intelektualnąjedność w całe jego życie. Istnieje różnica pomiędzy nawróconym, który jestzbudowany na opoce Chrystusa dzięki Księdze Mormona i trzyma się tegożelaznego pręta, a tym, który tego nie czyni” („The Book of Mormon Is the Word

of God”, Ensign, styczeń 1988, str. 5).

• W jaki sposób regularne studiowanie Księgi Mormona chroni was przedosobami, które pragną zniszczyć waszą wiarę?

Złóż świadectwo o prawdziwości Księgi Mormona. Zachęć uczniów, abyzastanowili się nad tym, jak Księga Mormona wpłynęła na ich życie. Poproś ich, abyzastanowili się też na tym, co mogą zrobić, aby studiowanie Księgi Mormona stałosię dla nich prawdziwym priorytetem. Przypomnij uczniom obietnicę Moroniego,która znajduje się w wersetach: Moroni 10:3–5 i mówi, że ci, którzy mająpragnienie wzmocnienia swojego świadectwa o Księdze Mormona, mogą touczynić poprzez studiowanie i modlitwę o potwierdzenie jej prawdziwości.

Materiały do studiowania dla uczniów• Nauki i Przymierza 17:6; 19:26; 20:5–12.

• Jeffrey R. Holland, „Bezpieczeństwo dla duszy”, Ensign lub Liahona, listopad2009, str. 88–90.

LEKCJA 4

21

LEKCJA 5

Przywrócenie kapłaństwaWprowadzenie15 maja 1829 roku Jan Chrzciciel, ukazawszy się JózefowiSmithowi i Oliverowi Cowdery’emu, przywrócił KapłaństwoAarona. Niedługo potem starożytni Apostołowie Piotr, Jakub iJan ukazali się Józefowi i Oliverowi i przywrócili KapłaństwoMelchizedeka. Kapłaństwo Melchizedeka posiada moc

upoważnienia nad wszystkimi urzędami w Kościele i zarządzawszystkimi sprawami duchowymi. Ta lekcja pomoże uczniomzrozumieć, w jaki sposób Kościół funkcjonuje pod kierunkiemKapłaństwa Melchizedeka.

Dodatkowe źródła• Thomas S. Monson, „Kapłaństwo — święty dar”, Ensign lub Liahona, maj 2007,

str. 57–60.

• Dallin H. Oaks, „Klucze i upoważnienie kapłańskie”, Ensign lub Liahona, maj2014, str. 49–52.

• Larry C. Porter, „The Restoration of the Aaronic and Melchizedek Priesthoods”,Ensign, grudzień 1996, str. 30–47.

Propozycje dotyczące nauczaniaJózef Smith — Historia 1:68–71; Nauki i Przymierza 13:1Jan Chrzciciel przywrócił Kapłaństwo AaronaPokaż ilustrację przedstawiającą chrzest(zob. Chrzest młodego mężczyzny[Album: Ewangelia w malarstwie (2009),nr 103; zob. także LDS.org]) orazilustrację przedstawiającą udzielaniesakramentu (zob. Błogosławieniesakramentu [Album: Ewangelia wmalarstwie, nr 107; zob. takżeLDS.org]). Poproś uczniów, abynapisali, jak wyglądałoby ich życie,gdyby nie mieli dostępu do tychświętych obrzędów. Przypomnij im, żete święte obrzędy reprezentują niektórebłogosławieństwa dostępne dziękiprzywróceniu Kapłaństwa Aarona.

Poproś jednego z uczniów oprzeczytanie na głos wersetu: JózefSmith — Historia 1:68. Pozostaliuczniowie niech śledzą tekst i odszukają, co sprawiło, że Józef Smith i OliverCowdery zapytali Pana o chrzest. Poproś, aby powiedzieli, czego się dowiedzieli.

22

Poproś jednego z uczniów, abyprzeczytał na głos werset: Józef Smith— Historia 1:69. Zwróć uwagę na to, żesłowa tego posłańca — Jana Chrzciciela— zapisane są również w rozdziale:Nauki i Przymierza 13. Zapytajuczniów:

• Dlaczego konieczne było, aby JózefSmith i Oliver Cowdery otrzymalikapłaństwo od niebiańskiegoposłańca? (W tym czasie nie było naziemi nikogo, kto dzierżył kluczekapłaństwa [zob. Zasady Wiary1:5]).

Poproś uczniów, aby przeczytaliwersety: Józef Smith — Historia1:70–71. Wyjaśnij, że te wersety jasnowskazują na to, że prorok Józef byłpierwszą osobą w tej dyspensacji, która korzystała z mocy kapłaństwa. Niektórzymogą się zastanawiać, dlaczego Jan Chrzciciel nie ochrzcił Józefa Smitha i OliveraCowdery’ego i dlaczego nakazano im, aby jeszcze raz nadane im było kapłaństwo,tym razem przez nich samych, sobie nawzajem. Możesz wyjaśnić, że z jednej stronyniezbędne było, aby niebiański posłaniec, posiadając właściwe upoważnienie,przywrócił kapłaństwo na ziemi w nowej dyspensacji, a z drugiej strony, kiedy toupoważnienie zostało już przywrócone, wszystkie ziemskie obrzędy, takie jakchrzest i ustanowienie w kapłaństwie, miały być dokonywane przez istotyśmiertelne. Ponadto nakaz Jana Chrzciciela, aby Józef i Oliver jeszcze raz mielinadane kapłaństwo, tym razem sobie nawzajem, wskazuje na „właściwy związek[czyli właściwą kolejność] pomiędzy ustanowieniem w kapłaństwie i obrzędemchrztu” (Joseph Fielding Smith, Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3tomy [1954–1956], 3:91).

Napisz na tablicy następujące pytanie:

W jaki sposób dzięki Kapłaństwu Aarona mamy dostęp do błogosławieństwpłynących z Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa?

Zachęć uczniów, aby zastanowili się nad tym pytaniem, kiedy będziesz czytać nagłos poniższą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum DwunastuApostołów.

LEKCJA 5

23

„Co to znaczy, że Kapłaństwo Aarona dzierży ‘klucze służby aniołów, ewangeliipokuty i chrztu oraz odpuszczenia grzechów?’. Odpowiedź znajdziemy wobrzędzie chrztu oraz sakramentu. Chrzest jest dokonywany dla odpuszczeniagrzechów, a sakrament to odnowienie przymierzy i błogosławieństw związanychz chrztem. Oba obrzędy powinna poprzedzać pokuta […].

Każdy z nas zgrzeszył od chwili swojego chrztu. Bez możliwości oczyszczenia pochrzcie, każdy z nas pozostaje odsunięty od rzeczy duchowych […].

Przykazano nam, abyśmy pokutowali za swoje grzechy, przychodzili do Pana ze skruszonymsercem i pokornym duchem i przyjmowali sakrament, czyniąc to zgodnie z zawartymiprzymierzami. Kiedy odnawiamy w ten sposób nasze przymierza zawarte podczas chrztu, Panodnawia oczyszczającą moc naszego chrztu […].

Nie możemy przecenić znaczenia Kapłaństwa Aarona. Wszystkie te niezbędne kroki dotycząceodpuszczenia grzechów mają miejsce dzięki zbawiennemu obrzędowi chrztu i odnawiającemuobrzędowi sakramentu” („The Aaronic Priesthood and the Sacrament”, Ensign, listopad 1998,str. 37–38).

Poproś uczniów, aby odpowiedzieli na pytanie, znajdujące się na tablicy. Złóżświadectwo o tym, że obrzędy Kapłaństwa Arona umożliwiają nam dostęp dowielu błogosławieństw płynących z Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa, wtym chrztu dla odpuszczenia grzechów.

Józef Smith — Historia 1:72; Nauki i Przymierza 84:19–22; 107:8, 18–19Piotr, Jakub i Jan przywrócili Kapłaństwo MelchizedekaPoproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Józef Smith — Historia1:72, a reszta klasy niech śledzi tekst w swoich pismach świętych. Aby pomócuczniom poszerzyć zrozumienie kontekstu tego wersetu, wyjaśnij, że niedługo poukazaniu się Jana Chrzciciela, Józef Smith i Oliver Cowdery otrzymali KapłaństwoMelchizedeka od Piotra, Jakuba i Jana. Miało to miejsce w maju 1829 roku, gdzieśw pobliżu rzeki Susquehanna (zob. Larry C. Porter, „The Restoration of the Aaronicand Melchizedek Priesthoods”, Ensign, grudzień 1996, str. 30–47). Po założeniuKościoła Prorok otrzymał inne objawienia dotyczące doktryny i celu kapłaństwa.Kapłaństwo jest tematem często powtarzającym się w Naukach i Przymierzach.

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu następujące wersety: Nauki i Przymierza84:19 oraz 107:8, 18–19 i odszukali, w jaki sposób opisują one upoważnienie, któreposiada Kapłaństwo Melchizedeka. Możesz zaproponować uczniom, aby dopisalipowyższe odnośniki jeden do drugiego. (Uwaga: Czytanie odnośników toumiejętność studiowania pism świętych, która może dostarczyć dodatkowychinformacji i przemyśleń na temat danego fragmentu). Po upływie wyznaczonegoczasu poproś uczniów, aby opowiedzieli, czego się dowiedzieli na tematKapłaństwa Melchizedeka. Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, napisz natablicy poniższe zwroty.

Udziela ewangelii

Dzierży klucz tajemnic królestwa

LEKCJA 5

24

Dzierży klucz wiedzy Bożej

Dzierży klucze wszystkich duchowych błogosławieństw Kościoła

Dzierży klucze otrzymywania objawienia

Dzierży klucze obcowania z zastępami niebieskimi i przebywania w obecności Ojcai Syna

Możesz podsumować odpowiedzi wypisane na tablicy, podkreślając następującąprawdę: Kapłaństwo Melchizedeka dzierży klucze wszystkich obrzędów iduchowych błogosławieństw Kościoła. Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć tezwroty, omów z nimi kilka lub wszystkie z następujących pytań:

• W jaki sposób Kapłaństwo Melchizedeka „udziela ewangelii”? (NiP 84:19).(Odpowiedzi mogą zawierać: udzielanie poszczególnych obrzędów orazprzewodniczenie Kościołowi i kierowanie nim).

• Jak myślicie, co to znaczy, że Kapłaństwo Melchizedeka „dzierży klucz tajemnickrólestwa”? (NiP 84:19). (Możesz wyjaśnić, że „tajemnice Boga to duchoweprawdy, które poznać można jedynie poprzez objawienie” [Guide to theScriptures, „Mysteries of God”, scriptures.lds.org]. Poza innymi tajemnicami,wersety te odnoszą się do obrzędów świątynnych, które miały być wkrótceobjawione Józefowi Smithowi oraz do faktu, że muszą być one udzielane namocy upoważnienia Kapłaństwa Melchizedeka. Godni członkowie Kościołamogą poznać w świątyni niektóre z „tajemnic Boga”, kiedy biorą udział wdokonywanych tam obrzędach i dochowują związanych z nimi przymierzy).

• W jaki sposób Kapłaństwo Melchizedeka pomaga nam zgłębić „wiedzę Bożą”?(NiP 84:19). (Zgłębiamy wiedzę o Bogu, kiedy uczestniczymy w obrzędachdokonywanych mocą Kapłaństwa Melchizedeka).

Aby pomóc uczniom zrozumieć zwrot „wiedza Boża”, możesz przeczytać poniższąwypowiedź Prezydenta Jamesa E. Fausta (1920–2007) z Rady Prezydenta Kościoła.

„Czym jest klucz wiedzy Bożej i czy ktokolwiek może go zdobyć? Bez kapłaństwaniemożliwe byłoby zdobycie pełni wiedzy Bożej. Prorok Józef Smith powiedział,że: ‘Kapłaństwo Melchizedeka […] to kanał, przez który objawiane są caławiedza, doktryna, plan zbawienia oraz wszelkie ważkie sprawy z niebios’[Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith (2007), str. 108]” („Kluczwiedzy Bożej”, Liahona, listopad 2004, str. 52).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał fragment: Nauki i Przymierza 84:20–22.Reszta uczniów niech śledzi tekst w swoich pismach świętych i odszuka, w jakisposób każdy członek Kościoła może cieszyć się duchowymi błogosławieństwamidostępnymi dzięki Kapłaństwu Melchizedeka. Następnie zadaj poniższe pytania:

• Jakie obrzędy mogą być udzielane tylko i wyłącznie na mocy upoważnieniaKapłaństwa Melchizedeka? (Konfirmacja, nadanie Kapłaństwa Melchizedeka,

LEKCJA 5

25

obrzędy świątynne, błogosławienie dzieci, błogosławienie chorych,błogosławieństwa patriarchalne, wyświęcanie do powołania).

• W jaki sposób obrzędy kapłaństwa mogą pomóc nam doświadczyć „[mocy]Boga” — mocy, która umożliwia nam stanie się takimi, jak On?

• W jaki sposób obrzędy Kapłaństwa Melchizedeka przygotowują nas do ujrzeniaoblicza Boga?

• W jaki sposób obrzędy kapłańskie pomagają wam stać się takimi, jak Bóg?

• Jakie inne doświadczenia przyczyniły się do tego, że doceniacie kapłaństwo imacie o nim świadectwo?

Możesz złożyć swoje własne świadectwo o błogosławieństwach kapłaństwa. Zachęćuczniów, aby zastanowili się nad tym, co mogą zrobić, aby bardziejpodporządkować się wskazówkom płynącym z ust przywódców kapłańskich.

Materiały do studiowania dla uczniów• Józef Smith — Historia 1:68–72; Nauki i Przymierza 13:1; 84:18–22; 107:1–19.

• Thomas S. Monson, „Kapłaństwo — święty dar”, Ensign lub Liahona, maj 2007,str. 57–60.

LEKCJA 5

26

LEKCJA 6

Założenie KościołaWprowadzenieW objawieniu danym Prorokowi Józefowi Smithowi Pannakazał założyć Swój Kościół w dniu 6 kwietnia 1830 roku(zob. NiP 20, nagłówek rozdziału; NiP 20:1). Dzięki temuobjawieniu członkowie mogli także lepiej zrozumieć misję inauki Zbawiciela. W objawieniu zapisanym w wersecie:

Nauki i Przymierza 1:30, Pan definiuje przywrócony Kościółjako „[jedyny prawdziwy i żywy kościół] na powierzchni całejZiemi”, podkreślając tym samym istotną rolę Kościoła wdniach ostatnich i w naszym życiu.

Dodatkowe źródła• Henry B. Eyring, „Prawdziwy i żywy Kościół”, Ensign lub Liahona, maj 2008,

str. 20–24.

• „Organization of the Church of Jesus Christ”, rozdział 6 w: Church History in theFulness of Times Student Manual, wyd. 2. (podręcznik Kościelnego SystemuEdukacji, 2003), str. 67–68.

• Boyd K. Packer, „The Only True Church”, Ensign, listopad 1985, str. 80–83.

• Jeffrey G. Cannon, „‘Build Up My Church’: NiP 18, 20, 21, 22”, cykl: Revelationsin Context, 3 stycznia 2013, history.lds.org.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 20:1–3Przywrócenie Kościoła Jezusa ChrystusaRozpocznij lekcję, prosząc uczniów, aby opowiedzieli, co wiedzą na temat Kościołazałożonego przez Jezusa Chrystusa w czasach Nowego Testamentu. Następniezapytaj:

• Co się stało z Kościołem Jezusa Chrystusa po śmierci Apostołów?

• W jaki sposób tłumaczy to konieczność przywrócenia Kościoła JezusaChrystusa?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższą wypowiedź, natomiastpozostali uczniowie niech zwrócą uwagę na to, w jaki sposób założony KościółJezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich odtwarzał ważne cechy Kościołazałożonego przez Jezusa Chrystusa w czasach Nowego Testamentu.

„Dnia 6 kwietnia 1830 roku, zaledwie jedenaście dni po ogłoszeniu możliwość zakupu KsięgiMormona, w drewnianym domu Petera Whitmera seniora, w Fayette w stanie Nowy Jork, zebrałasię grupa około 60 osób. Tam Józef Smith formalnie założył Kościół, który później, dziękiobjawieniu, został nazwany Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (zob. NiP115:4). Było to radosne wydarzenie, podczas którego wylany został Duch Święty. Udzielonosakramentu, ochrzczono wierzących, nadano dar Ducha Świętego, a mężczyźni zostaliustanowieni w kapłaństwie. Podczas tego spotkania Józef Smith otrzymał objawienie, w którymPan wyznaczył go na przywódcę Kościoła i nazwał go: ‘wizjonerem, tłumaczem, prorokiem,

27

apostołem Jezusa Chrystusa, starszym Kościoła z woli Boga Ojca i łaski […] Pana, JezusaChrystusa’ (NiP 21:1). Kościół Jezusa Chrystusa ponownie został założony na ziemi” (Teachings ofPresidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 8–9).

Poproś uczniów, aby opisali podobieństwa istniejące pomiędzy przywróconymKościołem Jezusa Chrystusa a Kościołem z czasów Nowego Testamentu.

Wyjaśnij, że podczas czytania Nauk i Przymierzy bardzo pomocne są nagłówkirozdziałów. Pomagają ustalić tło historyczne objawień. Poproś jednego z uczniów,aby przeczytał na głos nagłówek rozdziału: Nauki i Przymierza 20. (Możesz zwrócićuwagę na to, że w wydaniu Nauk i Przymierzy z roku 2013 do nagłówkówrozdziałów dodano informacje historyczne, które pominięto w wydaniu z roku1981). Poproś innego ucznia, aby przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza20:1–3. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych iwyszukali to, co odnosi się do Przywrócenia ewangelii. Zapytaj:

• O jakich prawdach odnoszących się do Przywrócenia ewangelii dowiadujemysię z tych wersetów? (Jedna z doktryn, którą uczniowie powinni rozpoznać,głosi, że Józef Smith został powołany przez Boga i otrzymał przykazaniezorganizowania Kościoła Jezusa Chrystusa).

Przeczytaj na głos poniższą wypowiedź Prezydenta Gordona B. Hinckleya(1910–2008).

„W niepozornym drewnianym domu na farmie Petera Whitmera w małej wsiFayette w stanie Nowy Jork Józef Smith i jego towarzysze zebrali się izorganizowali Kościół Chrystusa […].

Z początkowych sześciu członków rodzina wyznawców Kościoła rozrosła się doogromnych rozmiarów […]. Z tamtej niewielkiej wsi wyrósł ruch obecny dziś wokoło 160 krajach świata […]. To niezwykły rozwój. Dziś więcej członków

Kościoła żyje poza Stanami Zjednoczonymi, niż w ich granicach. To też niezwykła rzecz. Żadeninny Kościół wyrosły z amerykańskiej ziemi nie wzrósł tak szybko ani rozwinął się tak dalece […].To zupełnie nowe zjawisko” („Kościół postępuje naprzód”, Liahona, lipiec 2002, str. 4).

• Co jest dla was niezwykłego w szybkim wzroście Kościoła w dniach ostatnich?

• W jaki sposób możemy, jako pojedyncze osoby, pomóc Kościołowi Panawzrastać w naszych czasach?

Nauki i Przymierza 20:17–37, 68–69Doktryna Kościoła Jezusa Chrystusa i obowiązki ochrzczonych członkówWyjaśnij, że rozdział 20 Nauk i Przymierzy znany był we wczesnych latach Kościołapod nazwą: Zasady i Przymierza Kościoła. W tym rozdziale znajdują się liczneinstrukcje Pana odnośnie do doktryny Kościoła Jezusa Chrystusa i obowiązków jegoczłonków. Objawienie to było odczytywane podczas niektórych pierwszychkonferencji Kościoła.

LEKCJA 6

28

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że są nowymi członkami Kościoła w roku1830 i pragną dowiedzieć się, w co powinni wierzyć, jako członkowie KościołaJezusa Chrystusa. Poproś, aby połowa uczniów przeczytała po cichu fragment:Nauki i Przymierza 20:17–28, a pozostali uczniowie — wersety 29–36. Niechwyszukają doktrynę, którą powinien znać każdy członek przywróconego przezPana Kościoła. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli to, co znajdą.

Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli, jakie prawdyrozpoznali, i wyjaśnili, dlaczego każda z tych prawd ma dla nich znaczenie. Możeszzapisać na tablicy następującą prawdę: Poprzez objawienie Pan wyjaśniłdoktrynę i zasady, na których opiera się Jego ewangelia.

Możesz poprosić połowę uczniów, aby przeczytali werset: Nauki i Przymierza 20:37i wyszukali wymagania stawiane osobom, które pragną zostać ochrzczone. Poproś,aby pozostali uczniowie przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 20:68–69 iwyszukali oczekiwania stawiane nam po chrzcie. Zwróć uwagę na to, że instrukcjeznajdujące się w tych wersetach ukazują wyraźny wzór do naśladowania dlaczłonków Kościoła.

Przedyskutuj z klasą następujące pytania:

• Czym powinna się wykazać dana osoba, zanim będzie mogła zostaćochrzczona? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Zanim ludziemogą zostać ochrzczeni, muszą być pokorni, skruszeni, pragnąć wziąć nasiebie imię Jezusa Chrystusa i być zdeterminowani, by służyć Mu dokońca życia).

• Czego oczekuje Pan od nas po chrzcie? (Uczniowie mogą udzielić różnychodpowiedzi, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Po chrzcieokazujemy Panu, że jesteśmy godni, poprzez „bogobojne postępowanie imowę”.

• Jak myślicie, co oznacza zwrot: „[wykazać] […] przez bogobojne postępowanie imowę?” (NiP 20:69).

• Dlaczego błogosławieństwa mogą spłynąć na tych członków Kościoła, którzy„[żyją] w świętości przed Panem?” (NiP 20:69).

Jeśli czas na to pozwoli, możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że doktryny ipraktyki Kościoła zapisane w rozdziale Nauki i Przymierza 20 można równieżznaleźć w Księdze Mormona, dzięki czemu rozumiemy, że Kościół JezusaChrystusa jest zasadniczo taki sam we wszystkich dyspensacjach. Dla przykładu,doktryny opisane we fragmencie: Nauki i Przymierza 20:17–36 znajdują się równieżw Księdze Mormona. Podobnie jest z obrzędami i praktykami opisanymi wefragmencie: Nauki i Przymierza 20:73–80, które opisane są także w KsiędzeMormona.

Nauki i Przymierza 1:30„Jedyny prawdziwy i żywy kościół”Wyjaśnij, że wiele osób w naszych czasach uważa, że wszystkie Kościoły sąprawdziwe i równie słuszne w oczach Boga. Jednakże około półtora roku pozałożeniu Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, Pan przekazał

LEKCJA 6

29

ważną informację dotyczącą Kościoła. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytaliwerset: Nauki i Przymierza 1:30. Następnie zapytaj:

• W jaki sposób Pan opisał przywrócony Kościół? (Uczniowie powinni rozpoznaćnastępującą prawdę: Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w DniachOstatnich jest „jedynym prawdziwym i żywym kościołem” na ziemi).

• Jakie znaczenie ma dla was fakt, że Kościół Jezusa Chrystusa Świętych wDniach Ostatnich jest „jedynym prawdziwym i żywym kościołem” na ziemi?(Zanim uczniowie odpowiedzą, możesz im przypomnieć, że ta doktryna nieoznacza, że jesteśmy lepsi od innych).

Pokaż poniższe wypowiedzi Prezydenta Henry’ego B. Eyringa z Rady PrezydentaKościoła oraz Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów ipoproś któregoś z uczniów o przeczytanie ich na głos. Niech pozostali uczniowieśledzą tekst i odszukają, dlaczego Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w DniachOstatnich uważany jest za „jedyny prawdziwy i żywy kościół”.

„To prawdziwy Kościół, jedyny prawdziwy Kościół, gdyż ma on kluczekapłaństwa. Tylko temu Kościołowi Pan powierzył moc pieczętowania na ziemi ipieczętowania w niebie, jak uczynił to w czasach Apostoła Piotra. Klucze teprzywrócono Józefowi Smithowi, który następnie otrzymał upoważnienie, byprzekazać je członkom Kworum Dwunastu” (Henry B. Eyring, „Prawdziwy i żywyKościół”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 20).

„Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest ‘[jedynymprawdziwym] i [żywym kościołem] na powierzchni całej Ziemi’ (NiP 1:30). Tenprzywrócony Kościół jest prawdziwy, ponieważ jest on Kościołem Zbawiciela. AZbawiciel to ‘droga i prawda, i żywot’ (Ew. Jana 14:6). I jest to Kościół, który żyje,dzięki dziełom i darom Ducha Świętego” (David A. Bednar, „Przyjąć DuchaŚwiętego”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 97).

• W jaki sposób prawdy przedstawione w wypowiedziach Prezydenta Eyringa iStarszego Bednara odróżniają Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w DniachOstatnich od pozostałych Kościołów na ziemi? (Jest to Kościół Zbawiciela,Kościół, w którym obecne są dzieła i dary Ducha Świętego oraz kluczekapłaństwa. Możesz zaproponować, aby uczniowie zapisali niektóre z tychinformacji w swych pismach świętych obok wersetu: Nauki i Przymierza 1:30).

Wyjaśnij, że Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów zacytowałwerset: Nauki i Przymierza 1:30, a następnie wyjaśnił, dlaczego ta boskacharakterystyka Kościoła jest tak niezmiernie ważna. Poproś jednego z uczniów oprzeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Packera.

LEKCJA 6

30

„Oprzyjcie się na tej doktrynie i nie będziecie mogli zaprzeczyć, że Przywróceniemiało miejsce […].

To nie my jesteśmy twórcami doktryny, że jest to jedyny prawdziwy Kościół.Została ona dana przez Pana. Niezależnie od tego, jak ludzie nas postrzegają,niezależnie od tego, jak bardzo możemy wydawać się aroganccy, niezależnie odskierowanej w naszą stronę krytyki — musimy nauczać o tym wszystkich, którzy

pragną nas wysłuchać. […].

Nie twierdzimy, że inni nie posiadają części prawdy. Pan powiedział, że posiadają ‘formępobożności’. Osoby nawrócone do Kościoła mogą przynieść ze sobą wszelką prawdę, którąposiadają, i otrzymają jej więcej” („The Only True Church”, Ensign, listopad 1985, str. 82).

• W jaki sposób ta doktryna wyjaśnia potrzebę Przywrócenia?

Poproś uczniów, aby wyjaśnili, w jaki sposób ludzie mogą sami przekonać się oprawdziwości Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.

Materiały do studiowania dla uczniów• Nauki i Przymierza 1:30; 20:1–3, 17–37, 68–69.

• Henry B. Eyring, „Prawdziwy i żywy Kościół”, Ensign lub Liahona, maj 2008,str. 20–24.

LEKCJA 6

31

LEKCJA 7

Głoście wieczną ewangelięWprowadzenieNauki i Przymierza zawierają objawienia Pana, dane poprzezProroka Józefa Smitha pewnym członkom Kościoła,nakazujące im, by głosili pokutę i gromadzili Jego wybranych.Kiedy Prorok Józef Smith powoływał misjonarzy, którzy byli

narzędziami w rękach Pana, Kościół gwałtownie się rozrastał.Obecnie członkowie Kościoła cieszą się błogosławieństwamipracy misjonarskiej, kiedy akceptują i wypełniają swójobowiązek uczestniczenia w głoszeniu ewangelii.

Dodatkowe źródła• Neil L. Andersen, „To jest cud”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 77–80.

• L. Tom Perry, „Abyś przywiódł do mnie dusze”, Ensign lub Liahona, maj 2009,str. 109–112.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 29:4–7; 33:2–7Pan powołuje sługi do pomocy w gromadzeniu Jego dzieciPokaż poniższą wypowiedź Prezydenta Gordona B. Hinckleya (1910–2008) i poprośktóregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos.

„Praca misjonarska jest siłą napędową Kościoła. Jest głównym źródłem jegowzrostu. To właśnie jej Kościół zawdzięcza swój obecny rozmiar” („MissionaryService”, First Worldwide Leadership Training Meeting, 11 stycznia 2003, str. 17).

• Jak sądzicie, w jaki sposób praca misjonarska stanowi „siłę napędowąKościoła”?

Wyjaśnij, że we wczesnych latach Przywrócenia ludzie często prosili proroka, byubiegał się w ich imieniu o objawienia dotyczące ich udziału w pracy Pana. Czasamite objawienia dotyczyły jednej osoby, a czasem wielu. Wyjaśnij, że rozdział: Nauki iPrzymierza 33 jest przykładem objawienia danego dla dwóch osób: Ezry Thayera(lub Thayre’a) i Northropa Sweeta.

Poproś kilku uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza33:2–7. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach i odszukalisłów, zwrotów lub symboli, których użył Pan, aby wskazać naszą rolę w pracymisjonarskiej i podkreślić znaczenie mówienia innym o ewangelii w dniachostatnich.

• Jakich symboli użył Pan? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać na to pytanie,możesz wypisywać ich odpowiedzi na tablicy).

32

• W jaki sposób symbole te ilustrują naszą rolę w pracy misjonarskiej ipodkreślają znaczenie mówienia o ewangelii?

Poproś uczniów, aby uważnie przestudiowali werset 6. i odszukali, co dokonuje się,kiedy mówimy o ewangelii naszym bliźnim. Następnie poproś ich, aby powiedzieliwłasnymi słowami, czego się dowiedzieli. (Uczniowie mogą różnie to ująć, alepowinni rozpoznać następującą zasadę: Kiedy mówimy o ewangelii JezusaChrystusa naszym bliźnim, pomagamy gromadzić wybranych Pana. Możeszpowiedzieć uczniom, że po otrzymaniu tego objawienia Ezra Thayer „zapełnił całąswoją stodołę” ludźmi, którzy słuchali, jak Józef Smith i inni głosili ewangelię[Documents, Volume 1: July 1828 — June 1831, 1. wyd. dokumentów z serii The JosephSmith Papers (2013), str. 206]).

Przeczytaj uczniom poniższą definicję gromadzenia Izraela, przedstawioną przezStarszego Bruce’a R. McConkiego (1915–1985) z Kworum Dwunastu Apostołów.

„Gromadzenie Izraela polega na wierze, akceptacji i życiu zgodnie z tymwszystkim, co Pan zaoferował niegdyś Swojemu wybranemu ludowi wstarożytności […]. Składa się na to wiara w ewangelię, przystąpienie do Kościołai wejście do królestwa” (A New Witness for the Articles of Faith [1985], str. 515).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższą historię o pierwszychmisjonarzach powołanych po założeniu Kościoła. Pozostali uczniowie niech zwrócąuwagę na to, w jaki sposób udało się tym misjonarzom osiągnąć sukces wgromadzeniu wybranych Pana.

„[Jesienią 1830 roku] Pan objawił Józefowi Smithowi, że Oliver Cowdery, Peter Whitmer junior,Parley P. Pratt i Ziba Peterson mają udać się ‘do Lamanitów i […] im głosić [Jego] ewangelię’ (NiP28:8; 30:5–6; 32:1–3). Misjonarze ci przemierzyli blisko 1500 mil, nauczając zwięźle różneindiańskie plemiona […]. Jednakże największy sukces odnieśli, kiedy zatrzymali się w okolicyKirtland w Ohio. Ochrzcili tam około 130 nawróconych wywodzących się głównie spośródkongregacji reformowanych baptystów Sidneya Rigdona, w ten sposób tworząc miejsce, które wrok później stało się miejscem gromadzenia się setek członków Kościoła. Misjonarze nawrócilirównież kilka osób wśród osadników w hrabstwie Jackson, w stanie Missouri, gdzie wpóźniejszym czasie miało zostać założone miasto Syjon” (Teachings of Presidents of the Church:Joseph Smith [2007], str. 150; zob. także Richard Dilworth Rust, „A Mission to the Lamanites:NiP 28, 30, 32”, cykl: Revelations in Context, 22 lutego 2013, history.lds.org).

Wyjaśnij, że dzięki tym nawróceniom w północnym Ohio ponad dwukrotniezwiększyła się w owym czasie liczba członków Kościoła.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 29:4–7 iwyszukali definicję, kim są „wybrani Pana”.

• W jaki sposób Zbawiciel opisał Swoich wybranych?

Wyjaśnij uczniom, że praca pierwszych misjonarzy, którzy służyli poza AmerykąPółnocną, jest dramatycznym przykładem tego, jak z pomocą Swych sług Pan

LEKCJA 7

33

gromadzi Swoich wybranych. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głosponiższe streszczenie. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoichpismach i wysłuchali rady, której Prorok Józef Smith udzielił StarszemuHeberowi C. Kimballowi (1801–1868).

„Heber C. Kimball z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział: ‘Około pierwszego dnia czerwca1837 roku, kiedy siedziałem w […] Świątyni w Kirtland, podszedł do mnie Prorok Józef i zwróciłsię do mnie szeptem: „Bracie Heberze, Duch Pana powiedział mi: ‘Niech mój sługa Heber uda siędo Anglii i głosi moją ewangelię oraz otworzy drzwi zbawienia dla tego narodu’”’. Perspektywatej wyprawy przytłoczyła Starszego Kimballa: ‘Uważałem siebie za jednego z najsłabszych sługBożych. Zapytałem Józefa, co powinienem mówić, kiedy dotrę na miejsce; powiedział mi, abymzwrócił się do Pana, a On mnie poprowadzi i będzie mówił przeze mnie za pośrednictwem tegosamego ducha, który nim [kieruje]’.

Prorok powołał również Orsona Hyde’a, Willarda Richardsa i Josepha Fieldinga w Kirtland orazIsaaca Russella, Johna Snydera i Johna Goodsona w Toronto w Kanadzie. Ci bracia mieli dołączyćdo Starszego Kimballa na czas jego misji w Anglii. Zebrali się w Nowym Jorku i 1 lipca 1837 rokupopłynęli na statku Garrick do Wielkiej Brytanii. Ta pierwsza misja poza terenem AmerykiPółnocnej skutkowała nawróceniem do Kościoła 2 tysięcy osób podczas pierwszego roku pobytumisjonarzy w Anglii. Starszy Kimball napisał radośnie do Proroka: ‘Niech Bogu będzie chwała,Józefie, Pan jest z nami pośród narodów!’.

Drugą apostolską misją do Brytanii, w którą zaangażowanych była większość członków KworumDwunastu pod przywództwem Brighama Younga, Prorok kierował z Nauvoo. Opuściwszy domjesienią 1839 roku, Apostołowie przybyli do Anglii w 1840 roku. Po przybyciu na miejscerozpoczęli pracę, dzięki której do roku 1841 do Kościoła przystąpiło ponad 6000 nawróconych”(Teachings: Joseph Smith, str. 327, 329).

• Jaką radę otrzymał Heber C. Kimball od Proroka Józefa Smitha?

• Opisz sytuację, w której doświadczyłeś pomocy Pana podczas głoszeniaewangelii.

Nauki i Przymierza 4:1–7; 18:10–16; 31:1–12; 34:5–6; 39:20–23; 88:81.Ci, którzy zostali ostrzeżeni, winni ostrzec swoich bliźnichWyjaśnij, że Nauki i Przymierza ciągle przypominają członkom Kościoła o ichobowiązku i błogosławieństwach płynących z udziału w pracy misjonarskiej. Naszobowiązek mówienia innym o ewangelii jest powtarzającym się wzorem imotywem w objawieniach zapisanych w Naukach i Przymierzach. Umiejętnośćrozpoznawania wzorów i motywów pozwala na pełniejsze napawanie się słowamiChrystusa (zob. David A. Bednar, „Zbiornik żywej wody” [Ognisko naUniwersytecie Brighama Younga, 4 lutego 2007], speeches.byu.edu).

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu werset: Nauki i Przymierza 88:81 iwłasnymi słowami podsumowali, w jaki sposób werset ten odnosi się do obecnychczłonków Kościoła. (Jedna z odpowiedzi może zawierać następujące stwierdzenie:Wszyscy, którzy przyjęli ewangelię Jezus Chrystusa, mają obowiązek mówićo niej bliźnim).

Pokaż lub narysuj na tablicy poniższą tabelkę. Podziel uczniów na trzy grupy iprzydziel każdej z nich jeden fragment z pism świętych. Poproś uczniów, aby

LEKCJA 7

34

przeczytali przydzielone im fragmenty i odszukali w nich obowiązki i obiecanebłogosławieństwa płynące z głoszenia ewangelii.

Obowiązki Błogosławieństwa

Nauki i Przymierza 4:1–7



Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli reszcie klasy,czego się dowiedzieli.

Pokaż poniższą wypowiedź Starszego Davida A. Bednara z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos. Poprośpozostałych uczniów, aby wsłuchawszy się w tekst, zwrócili uwagę na obowiązekkażdego z nas dotyczący głoszenia ewangelii.

„Oddani uczniowie Jezusa Chrystusa zawsze byli i zawsze będą dzielnymimisjonarzami. Misjonarz to osoba naśladująca Chrystusa, która świadczy, że jestOn Odkupicielem i głosi prawdy Jego ewangelii.

Kościół Jezusa Chrystusa zawsze był i zawsze będzie kościołem misjonarskim.Poszczególni członkowie Kościoła Zbawiciela przyjmują na siebie uroczystyobowiązek uczestniczenia w wypełnianiu tego boskiego nakazu, którego Pan

udzielił Swoim Apostołom, co zapisane jest w Nowym Testamencie:

‘Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i DuchaŚwiętego,

Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkiedni aż do skończenia świata’ (Ew. Mateusza 28:19–20).

Święci w dniach ostatnich poważnie traktują ten obowiązek uczenia wszystkich narodów o PanuJezusie Chrystusie i Jego przywróconej ewangelii […].

Zaprawdę poczuwamy się do uroczystego obowiązku niesienia tego przesłania wszystkimnarodom, plemionom, językom i ludom” („Pójdźcie, a zobaczycie”, Ensign lub Liahona, listopad2014, str. 107).

• Dlaczego członkowie Kościoła Zbawiciela powinni traktować pracę misjonarskąjako uroczysty obowiązek?

Pokaż poniższą wypowiedź Starszego L. Toma Perry’ego z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos. Poprośpozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach i zastanowili się, dlaczegopowinni bardziej angażować się w głoszenie ewangelii.

LEKCJA 7

35

„Ewangelia koncentruje się na Zadośćuczynieniu naszego Pana i Zbawiciela.Zadośćuczynienie zapewnia moc do zmycia grzechów, uzdrowienia i uzyskaniażycia wiecznego. Wszystkie niewymierne błogosławieństwa Zadośćuczynieniamogą być dane jedynie tym, którzy żyją według zasad ewangelii i przyjmują jejobrzędy — mają wiarę w Jezusa Chrystusa, odpokutują, przyjmą chrzest i DuchaŚwiętego oraz wytrwają do końca. Naszym wspaniałym przesłaniem

misjonarskim dla świata jest to, że do całej ludzkości wystosowano zaproszenie, by dała sięuratować i przystąpiła do stada Dobrego Pasterza, samego Jezusa Chrystusa.

Nasze przesłanie misjonarskie jest wzmacniane przez wiedzę Przywrócenia. Wiemy, że Bógprzemawia dziś do Swojego proroka, tak jak czynił to w czasach starożytnych. Wiemy też, żeJego ewangelia jest sprawowana z mocą i upoważnieniem przywróconego kapłaństwa. Żadneinne przesłanie nie ma tak wielkiego i wiecznego znaczenia dla każdego, kto żyje dziś na ziemi”(„Abyś przywiódł do mnie dusze”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 110–111).

• Jak myślicie, dlaczego każdy z nas powinien bardziej angażować się w dzieleniesię ewangelią? (Odpowiedzi powinny zawierać następujące stwierdzenie:Kiedy dzielimy się ewangelią z bliźnimi, umożliwiamy im dostęp dobłogosławieństw płynących z Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa).

Poproś uczniów, aby przestudiowali wersety: Nauki i Przymierza 34:5–6; 39:20–23 iwyszukali inny ważny powód, dla którego Pan nakazał nam dzielić się przesłaniemewangelii z bliźnimi. (Uczniowie mogą różnie to ująć, ale powinni rozpoznaćnastępującą prawdę: Kiedy dzielimy się przesłaniem ewangelii z bliźnimi,pomagamy im przygotować się na Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa).

• W jaki sposób, zrozumienie wiecznego znaczenia ewangelii motywuje was dodzielenia się nią z ludźmi, którzy nie są członkami Kościoła?

• Opisz swoje doświadczenie związane z dzieleniem się ewangelią z bliźnimi.

Daj uczniom kilka minut, aby zastanowili się i zapisali sobie, co mogą zrobić, abybrać udział w dzieleniu się ewangelią. Na przykład: mogą zapisać nazwiskoznajomej osoby, która nie jest w tej chwili członkiem Kościoła i zobowiązać się dopowiedzenia jej o ewangelii. Poproś kilku uczniów, aby opowiedzieli, co zamierzajązrobić. Zachęć ich, aby działali zgodnie z podszeptami i modlili się codziennie omożliwość mówienia bliźnim o ewangelii.

Materiały do studiowania dla uczniów• Nauki i Przymierza 4:1–7; 18:10–16; 29:4–7; 31:1–12; 33:2–7; 34:5–6; 39:20–23;

88:81.

• Neil L. Andersen, „To jest cud”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 77–80.

LEKCJA 7

36

LEKCJA 8

Zgromadzenie Izraela wdniach ostatnich

WprowadzenieW niespełna rok po zorganizowaniu Kościoła Pan nakazałświętym, aby gromadzili się na terenie stanu Ohio (zob. NiP37:3). Od tego czasu święci w dniach ostatnich gromadzili sięw różnych miejscach, podążając za żyjącym prorokiem wposzukiwaniu bezpiecznego miejsca do życia. Podczas tej

lekcji uczniowie dowiedzą się, że Pan gromadzi Swój lud, abygo wzmacniać i przygotować na otrzymanie większychbłogosławieństw, w tym błogosławieństw świątynnych (zob.NiP 84:4).

Dodatkowe źródła• Russell M. Nelson, „Zgromadzenie rozproszonego Izraela”, Ensign lub Liahona,


Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 38:31–33; 39:15; 95:8; 110:9Wezwanie do gromadzenia się w OhioPokaż mapę „The New York, Pennsylvania, and Ohio Area of the USA” [Obszarstanów Nowy Jork, Pensylwania i Ohio w Stanach Zjednoczonych] (Church HistoryMaps [Mapy Historii Kościoła], nr 3), znajdującą się na końcu Nauk i Przymierzylub użyj innej mapy tych terenów.

Poproś uczniów, aby zwrócili uwagę na główne miejsca ważnych wydarzeńzwiązanych z Przywróceniem: Pierwsza Wizja (Manchester w stanie Nowy Jork),przywrócenie kapłaństwa (Harmony w stanie Pensylwania) i założenie Kościoła(Fayette w stanie Nowy Jork).

Następnie poproś kilkoro uczniów, aby po kolei przeczytali na głos poniższąwypowiedź.

37

„Sidney Rigdon, były pastor i nowo nawrócony członek z obszaru Kirtland oraz jego przyjaciel,który nie był członkiem Kościoła, Edward Partridge, bardzo chcieli spotkać Proroka i lepiej poznaćnauki Kościoła. W grudniu 1830 roku przejechali ponad 250 mil do Fayette, w stanie Nowy Jork,aby odwiedzić Józefa Smitha. Poprosili go, aby zapytał, jaka jest wola Pana względem nich iświętych z Kirtland. W odpowiedzi Pan objawił, że święci ze stanu Nowy Jork powinni‘[zgromadzić] się w Ohio’ (NiP 37:3). Podczas trzeciej i ostatniej konferencji Kościoła w stanieNowy Jork, która odbyła się na farmie Whitmera 2 stycznia 1831 roku, Pan powtórzył Swojewytyczne dla członków [aby członkowie Kościoła wyruszyli do Ohio] […]. Było to pierwszewezwanie w tej dyspensacji, aby święci zgromadzili się razem […].

Do połowy kwietnia 1831 roku około 68 członków z Colesville było w drodze do Ohio. Równieposłuszni przykazaniu Pana byli święci w liczbie osiemdziesięciu, z Gminy Fayette i pięćdziesięciuz Gminy Manchester, którzy opuścili swe domy na początku maja 1831 roku […]. Do połowymaja wszystkie gminy Kościoła ze stanu Nowy Jork mogły udać się w podróż statkiem przezJezioro Erie do Fairport Harbor, w Ohio, gdzie czekali na nich święci, którzy zabrali ich do miejscaprzeznaczenia w miastach Kirtland i Thompson. Rozpoczęło się wielkie gromadzenie Izraela wdniach ostatnich” (Nasze dziedzictwo: Krótka historia Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych wDniach Ostatnich [2008], str. 18–19).

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza38:31–33. Pozostałych uczniów poproś, aby śledzili tekst w swoich pismachświętych i wyszukali, w jaki sposób święci mieli zostać pobłogosławieni, jeśli będąposłuszni przykazaniu i zgromadzą się w Ohio. Uczniowie powinni rozpoznaćcztery błogosławieństwa: (1) święci będą mogli „uciec przed mocą wroga”; (2) „byćzebrani dla [Boga] jako prawy lud”; (3) otrzymać Boże prawo i (4) miała „[spłynąćtam] na [nich] moc z nieba”. Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli tebłogosławieństwa w swoich pismach świętych. (Uwaga: Sporządzanie list wpismach świętych może pomóc uczniom rozpoznać kluczowe zagadnienia, którePan lub prorok pragną podkreślić).

Zapisz na tablicy następujące zdanie: Pan gromadzi Swój lud, aby go ochraniać iwzmacniać duchowo. Możesz zwrócić uwagę na to, że w pismach świętychdoktryna gromadzenia często wiąże się z ochroną. „Powiązanie to związek lub więźmiędzy poglądami, ludźmi, rzeczami lub wydarzeniami. Pisma święte nasycone sądużą ilością powiązań” (David A. Bednar, „Zbiornik żywej wody” (Ognisko naUniwersytecie Brighama Younga, 4 lutego 2007 roku), str. 4, speeches.byu.edu).

Wyjaśnij, że tak jak Pan zaprowadził starożytny lud Izraela na Górę Synaj i dał muSwoje prawo, tak również poinstruował świętych w dniach ostatnich, abyzgromadzili się w Ohio, by mogli otrzymać Jego prawo w tej dyspensacji (zob. NiP38:32). W Ohio Pan zaczął objawiać Kościołowi Swoje prawo (zob. nagłówek dorozdziału NiP 42). Następnie zapytaj:

• W jaki sposób gromadzenie się wśród ludzi, którzy wyznają te sameprzekonania i normy moralne, pomaga wam chronić się przed mocą Szatana?

• W jaki sposób przyjmowanie praw Bożych wzmacnia nas duchowo?

• Jak myślicie, co to znaczy, że w Ohio na świętych „spłynie […] moc z nieba”?

Wyjaśnij, że obiecane błogosławieństwo, poprzez które „spłynie na [nich] moc znieba” zaczęło się wypełniać, kiedy ukończono budowę świątyni w Kirtland — 5 lat

LEKCJA 8

38

po zgromadzeniu się świętych w Ohio. Niebiańscy posłańcy nawiedzili ukończonąświątynię, aby przekazać Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu klucze iupoważnienie niezbędne do dokonywania świętych obrzędów. W trakciepoświęcenia świątyni wielu świętych miało duchowe wizje. Niewielka grupaspośród nich otrzymała w świątyni obrzędy obmycia i namaszczenia. Obietnica, żena świętych spłynie moc z nieba, wypełniła się w większym stopniu kilka latpóźniej w Nauvoo, kiedy w świątyni udostępniono świętym obrzęd obdarowania.Pokaż poniższą wypowiedź Proroka Józefa Smitha, pochodzącą z Nauvoo, i poprośktóregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos.

„Jaki cel przyświecał gromadzeniu […] ludu Bożego na przestrzeni dziejówświata? […]. Głównym celem było zbudowanie dla Pana domu, w którym mógłbyobjawić Swojemu ludowi obrzędy Swojego domu, chwałę Swojego królestwa iwskazać mu drogę ku zbawieniu” (Teachings of Presidents of the Church: JosephSmith [2007], str. 416).

• W jaki sposób — według waszych obserwacji — Bóg błogosławi świętych wdniach ostatnich, kiedy zbierają się razem i budują świątynie zgodnie z Jegowskazówkami?

Nauki i Przymierza 45:62–67Pan opisuje Nową Jerozolimę, czyli SyjonWyjaśnij, że niedługo po tym, jak święci z Nowego Jorku zgromadzili się w Ohio, wgazetach pojawiło się wiele nieprawdziwych historii i fałszywych pogłosek, któreoczerniały Kościół. W owym czasie Prorok Józef Smith otrzymał objawieniemówiące o wyznaczonym miejscu zgromadzenia, które zapewni świętym spokój ibezpieczeństwo.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza45:62–67. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst w swoich pismach świętych iwyszukają, dlaczego Pan nakazał świętym gromadzić się na „[ziemiach]zachodnich” (NiP 45:64). Możesz zadać następujące pytania:

• Co, według Pana, jest „nawet u waszych drzwi”? Co, waszym zdaniem, oznaczazwrot: „nawet u waszych drzwi”?

• Czego Pan oczekiwał od świętych, kiedy już mieli się zgromadzić na ziemiachzachodnich?

• Dlaczego mieli zebrać swoje bogactwa? (Wyjaśnij, że słowo dziedzictwo odnosisię do ziemi, którą święci mieli zakupić i na której będą mogli mieszkać iwielbić Pana).

• Jak miało nazywać się miejsce, które odziedziczą święci?

Wyjaśnij, że w pismach świętych można znaleźć wiele znaczeń słowa Syjon.Czasami słowo to odnosi się do ludu Syjonu i jest on opisany jako: „ludzie czystegoserca” (NiP 97:21). W innych miejscach Syjon odnosi się do całego Kościoła orazjego palików na całym świecie (zob. NiP 82:14). Słowo Syjon może również odnosićsię do konkretnych miejsc geograficznych. W wersetach: Nauki i Przymierza

LEKCJA 8

39

45:66–67 Syjon oznacza autentyczne miasto — zwane też czasami Nową Jerozolimą— które święci mieli zbudować i w którym mieli się zgromadzić (zob. także 3 Nefi20:22; 21:23; Eter 13:1–8; Bible Dictionary [Słownik biblijny], „Zion” [Syjon]).Omówcie odpowiedzi na następujące pytania:

• W jaki sposób Pan opisał Nową Jerozolimę, czyli Syjon? (Uczniowie powinnirozpoznać następującą doktrynę: Nowa Jerozolima to miejsce spokoju,schronienia i bezpieczeństwa, w którym panować będzie chwała Pana).

• W jaki sposób członkostwo w Kościele zapewnia wam bezpieczeństwo i pokój,jakie panują w Syjonie?

Wyjaśnij, że pod koniec czwartej konferencji Kościoła, która odbyła się w czerwcu1831 roku w Kirtland w stanie Ohio, Pan nakazał Józefowi Smithowi oraz innymstarszym, aby w parach udali się w około 900–milową podróż do Missouri, głoszącewangelię po drodze (zob. streszczenie rozdziału NiP 52). Po przybyciu na miejsceProrok otrzymał objawienie, że Missouri to „ziemia obietnicy i miejsce na miastoSyjon”, natomiast miejsce zwane Independence — w stanie Missouri — jestnazwane „centralnym miejscem” (NiP 57:1–3). W ciągu kolejnych kilku lat setkiświętych w dniach ostatnich — chętnych do budowy Syjonu — przeniosły się nateren hrabstwa Jackson w Missouri. Niestety, narastające konflikty międzyczłonkami Kościoła a miejscowymi mieszkańcami przybrały w końcu formęprześladowań. Święci zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domów w hrabstwieJackson w listopadzie i grudniu 1833 roku.

Nauki i Przymierza 115:5–6Lud Boży gromadzi się dzisiaj w palikach SyjonuAby zilustrować wysiłki świętych — gromadzących się w kolejnych spokojnych ibezpiecznych miejscach — pokaż mapę „The Westward Movement of the Church”[Droga Kościoła na zachód] (Church History Maps [Mapy historii Kościoła], nr 6),znajdującą się na końcu Nauk i Przymierzy.

Wyjaśnij, że święci zostali ostatecznie zmuszeni do opuszczenia Kirtland w stanieOhio, a także innych miejsc w zachodniej części stanu Missouri. W roku 1839święci zaczęli gromadzić się w Nauvoo, w stanie Illlinois, gdzie założyli dużemiasto. Jednak wkrótce po śmierci Proroka Józefa Smitha członkowie Kościołaponownie zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domostw. Przenieśli się w Góry

LEKCJA 8

40

Skaliste i założyli osady w zachodniej części Ameryki Północnej, z siedzibą Kościoław Salt Lake City.

Poproś uczniów, aby przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 115:5–6. Następniezapytaj:

• Jakie błogosławieństwa obiecano tym, którzy gromadzą się w palikach Syjonu?(Odpowiedzi powinny zawierać następującą prawdę: Gromadzimy się wpalikach Syjonu dla ochrony i ucieczki przed złem).

• W jaki sposób paliki Syjonu mogą zapewnić członkom Kościoła ochronę iucieczkę przed złem w ich własnych krajach?

• W jakiej sytuacji czuliście, że jesteście wzmocnieni i chronieni, kiedygromadziliście się wraz z innymi świętymi w waszym okręgu lub gminie?

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć, jakie znaczenie ma dzisiaj dla członkówKościoła gromadzenie się w palikach Syjonu, pokaż poniższą wypowiedź StarszegoDallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów oprzeczytanie jej na głos.

„We wczesnych latach tej dyspensacji gromadzenie w Syjonie dotyczyło kilkumiejsc w Stanach Zjednoczonych: Kirtland, Missouri, Nauvoo oraz szczytów gór.Zgromadzenia te zawsze dotyczyły przyszłych świątyń. Po stworzeniu palików izbudowaniu świątyń w większości krajów, gdzie mieszkają duże grupy wiernych,przykazuje się nam, byśmy nie gromadzili się w jednym miejscu, lecz w palikach,w naszych własnych krajach. Wierni mogą cieszyć się w Domu Pana pełnią

wiecznych błogosławieństw […]. Tak więc paliki Syjonu stanowią ‘schronienie przed burzą igniewem, kiedy będzie wylany bez pomieszania na całą ziemię’ (NiP 115:6)” („Przygotowanie naDrugie Przyjście”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 8).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższą wypowiedź PrezydentaSpencera W. Kimballa (1895–1985).

„Zgromadzenie Izraela składa się z przystąpienia do prawdziwego Kościoła ipoznania prawdziwego Boga […]. A zatem każda osoba, która przyjęłaprzywróconą ewangelię i która pragnie oddawać cześć Panu we własnym języku iwraz ze świętymi w kraju, w którym mieszka, podporządkowuje się prawuzgromadzenia Izraela i jest spadkobiercą wszystkich błogosławieństw obiecanychświętym w tych ostatnich dniach” (Teachings of Spencer W. Kimball, oprac. przez

Edwarda L. Kimballa [1982], str. 439).

• Jak zmieniła się liczba świątyń wzniesionych przez Kościół w ciąguwaszego życia?

• Jakie błogosławieństwa wynikają dla was z tego, że jesteście członkami palikalub dystryktu Syjonu? Jakie błogosławieństwa otrzymujecie dzięki świętymświątyniom?

Zakończ lekcję, prosząc uczniów, aby zastanowili się, co mogą zrobić, by pomócinnym uzyskać duchową ochronę i siłę, płynącą z wiernego członkostwa w palikach

LEKCJA 8

41

Syjonu i ze służby w świątyni. Zachęć uczniów do działania zgodnie z podszeptamiDucha, które otrzymali podczas lekcji.

Materiały do studiowania dla uczniów• Nauki i Przymierza 37:1–3; 38:31–33; 39:15; 45:62–67; 95:8; 110:9; 115:5–6.

• Russell M. Nelson, „Zgromadzenie rozproszonego Izraela”, Ensign lub Liahona,listopad 2006, str. 79–82.

LEKCJA 8

42

LEKCJA 9

Postępujcie zgodnie znaukami żyjącego proroka

WprowadzenieW dniu, w którym został założony Kościół, Pan obiecałduchowe bezpieczeństwo tym, którzy będą zważać na słowaproroka (zob. NiP 21:4–6). Wkrótce potem, aby ustrzecczłonków Kościoła przed oszustwem, Pan objawił, że tylkoprorok posiada upoważnienie do otrzymywania objawień dla

całego Kościoła (zob. NiP 28:1–7). Prorok posiada równieżupoważnienie do objaśniania pism świętych. Zrozumienietych prawd zapewnia dodatkowe duchowe bezpieczeństwow dniach ostatnich.

Dodatkowe źródła• Russell M. Nelson, „Popieranie proroków”, Ensign lub Liahona, listopad 2014,

str. 74–77.

• Ezra Taft Benson, „Fourteen Fundamentals in Following the Prophet”[Uroczyste spotkanie na Uniwersytecie Brighama Younga, 26 lutego 1980 roku];speeches.byu.edu; zob. także Tambuli, czerwiec 1981, str. 1–8.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 21:1–6Zważajcie na słowa prorokaZapytaj uczniów, jakimi tytułami określamy czasami Prezydenta Kościoła. Zapiszodpowiedzi uczniów na tablicy. Następnie poproś jednego z uczniów, abyprzeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 21:1, a pozostali uczniowie niechśledzą tekst w swoich pismach świętych. Wypisz na tablicy dodatkowe tytuły.Następnie zapytaj:

• W jaki sposób każdy z tytułów wymienionych w tym wersecie opisujeobowiązki Prezydenta Kościoła?

Pomóż uczniom zrozumieć kontekst rozdziału: Nauki i Przymierza 21, wyjaśniając,że zawarte w nim objawienie zostało dane w dniu, w którym założono Kościół.(Uwaga: Jeśli uczniowie uczą się rozpoznawać kontekst pism świętych, będą wstanie lepiej zrozumieć znaczenie i wagę tego, co czytają). Następnie zapytaj:

• Dlaczego ważne było, aby pierwsi członkowie Kościoła rozumieli, że rola JózefaSmitha, który został powołany na proroka, znacząco różni się od roliprzywódców innych kościołów?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza21:4–5, a reszta uczniów niech śledzi tekst w swoich pismach świętych. Omówcieodpowiedzi na następujące pytania:

• Dlaczego czasami zważanie na rady proroka wymaga od nas cierpliwościi wiary?

43

W razie potrzeby możesz przeczytać wraz z uczniami następującą wypowiedźPrezydenta Harolda B. Lee (1899–1973):

„Musimy nauczyć się zważać na słowa i przykazania, które Pan daje poprzezSwojego proroka […]. Może wam się nie spodobać coś, co usłyszycie odprzedstawicieli władz Kościoła. Może to być niezgodne z waszymi poglądamipolitycznymi. Może to być niezgodne z waszymi poglądami społecznymi. Może tozakłócać wasze życie towarzyskie. Jednak jeśli posłuchacie tych słów zcierpliwością i wiarą, jakby pochodziły z ust samego Pana, macie obietnicę, że

‘bramy piekielne nie przemogą was; i rozproszy Pan Bóg moce ciemności przed wami i sprawi, żezadrży niebo dla waszego dobra i chwały Jego imienia’ (NiP 21:6)” (Teachings of Presidents ofthe Church: Harold B. Lee [2000], str. 84).

Słuchając podszeptów Ducha, wyjaśnij, że:

1. Jako święci w dniach ostatnich nie wierzymy, że prorocy są doskonałymiludźmi. Jednakże, Pan nigdy nie pozwoli im sprowadzić Kościoła na manowce(zob. Deklaracja Oficjalna — 1, „Wyjątki z trzech przemówień wygłoszonychprzez Prezydenta Wilforda Woodruffa odnośnie manifestu”).

2. Wierzymy, że objawienia nie ustały i radujemy się z tego powodu. Bywały takieprzypadki w historii Kościoła, w których obecny prorok objaśniał radypoprzednich proroków albo wskazywał uprzednio ogólnie przyjmowane naukibądź praktyki jako te, które później wymagały zmian. Na przykład, wewczesnych latach Kościoła, członkowie byli zachęcani, aby gromadzić się wjednym głównym miejscu, takim jak Kirtland w stanie Ohio, czy hrabstwoJackson w stanie Missouri. Obecnie członkowie Kościoła zachęcani są, bygromadzić się w swoich miejscowych palikach i dystryktach.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 21:6.Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych iwyszukali obietnice dane tym ludziom, którzy zważają na słowa proroka. Możeszzaproponować uczniom, żeby zaznaczyli to, co znajdą. Następnie zapytaj:

• Jak podsumowalibyście obietnice dane ludziom, którzy zważają na słowaproroka? (Uczniowie mogą różnie to ująć, ale powinni rozpoznać następującązasadę: Kiedy zważamy na słowa proroka, jesteśmy chronieni przedprzeciwnikiem. (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, wyjaśnij, żejedno ze znaczeń słowa zadrżeć, to poruszyć się lub uwolnić się ze swejpodstawy lub naczynia). Tak więc jedna z interpretacji wersetu 6 sugeruje, żekiedy niebo drży „dla [naszego] dobra”, „uwalniane” są objawienia ibłogosławieństwa, które przelewają się na nas).

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Henry’ego B. Eyringa z Rady PrezydentaKościoła i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

LEKCJA 9

44

„Poszukiwanie ścieżki wiodącej ku bezpieczeństwu w słowach proroków ma sensdla tych, którzy mają silną wiarę. Kiedy prorok przemawia, ludzie o słabej wierzemogą sądzić, że usłyszeli tylko, jak mądry człowiek udziela dobrych rad […].

Jednak decyzja, by nie przyjąć proroczej wskazówki, zmienia grunt, na którymstoimy. Ów grunt staje się bardziej niebezpieczny. Nieprzyjmowanie proroczychrad zmniejsza naszą moc do przyjmowania natchnionych rad w przyszłości”

(„Finding Safety in Counsel”, Ensign, maj 1997, str. 25).

• Dlaczego „grunt, na którym stoimy”, staje się „bardziej niebezpieczny”, jeśliodrzucamy rady proroków? Jakie przykłady pokazują, że jest to prawda?

• W jakich sytuacjach wy lub wasi znajomi zostaliście pobłogosławieni, bozważaliście na rady żyjących proroków?

• W jaki sposób zasada mówiąca o tym, że powinniśmy zważać na radyproroków, ma znaczenie dla pytań natury religijnej, moralnej i etycznejnaszych czasów?

Zachęć uczniów, aby zastanowili się, co muszą uczynić, aby mogli otrzymaćbłogosławieństwa obiecane w wersecie: Nauki i Przymierza 21:6. Zapewnij ich, żejeśli będą gorliwie zważać na słowa żyjących proroków, otrzymają wspaniałebłogosławieństwa teraz i w wieczności. Wyjaśnij, że zważanie na rady proroków nieoznacza, że mamy być ślepo posłuszni ich słowom.

Przeczytaj na głos następującą wypowiedź Prezydenta Harolda B. Lee:

„Jako świętym w dniach ostatnich nie wystarcza nam zwykłe podążanie zaradami naszych przywódców i przyjmowanie tych rad. Mamy znacznie większyobowiązek. Musimy zdobyć niezachwiane świadectwo o boskim namaszczeniutych mężczyzn i świadectwo o tym, że przekazują nam wolę naszego OjcaNiebieskiego” (Teachings: Harold B. Lee, str. 45).

Nauki i Przymierza 28:2, 6–7; 43:1–7Pan daje objawienia w uporządkowany sposóbWyjaśnij, że wkrótce po założeniu Kościoła niektórzy członkowie zostali zwiedzeniprzez przeciwnika i myśląc, że otrzymują prorocze rady, głosili fałszywe objawienia.Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos nagłówek rozdziału: Nauki iPrzymierza 28, a pozostali uczniowie niech śledzą tekst w swoich pismach świętych(zob. także Jeffrey G. Cannon, „All Things Must Be Done in Order: D&C 28, 43”,cykl: Revelations in Context, 4 kwietnia 2013, history.lds.org). Następnie zapytaj:

• Gdyby członkowie Kościoła w dalszym ciągu wierzyli w objawienia HiramaPage’a, jakie spowodowałoby to konsekwencje?

Daj uczniom chwilę na przestudiowanie wersetów: Nauki i Przymierza 28:2, 6–7.Następnie zapytaj:

• Jak rada, której Pan udzielił w tym wersecie, wyjaśnia rolę Prezydenta Kościoła?(Uczniowie powinni zrozumieć następującą doktrynę: Prezydent Kościoła jest

LEKCJA 9

45

jedyną osobą, która posiada klucze do otrzymywania objawień dla całegoKościoła).

Aby pomóc uczniom pogłębić zrozumienie tej doktryny, poproś jednego z nich, abyprzeczytał na głos następujący tekst ilustrujący tło historyczne rozdziału: Nauki iPrzymierza 43.

W lutym 1831 roku pewna kobieta o nazwisku Hubble pojawiła się wśród świętych w Kirtland wstanie Ohio. Twierdziła, że jest prorokinią, że otrzymała objawienia dla Kościoła oraz że wie, iżKsięga Mormona jest prawdziwa i że ona powinna zostać nauczycielką w Kościele. Udało jej sięzwieść niektórych świętych. Józef Smith i inni ludzie byli zaniepokojeni jej wpływem oraz innymifałszywymi objawieniami pośród świętych. Prorok, postanowiwszy zapytać Pana, co czynić wtakiej sytuacji, otrzymał objawienie, które obecnie znajduje się z rozdziale: Nauki i Przymierza 43(zob. Documents, Tom 1: lipiec 1828 – czerwiec 1831, tom 1 cyklu Documents The Joseph SmithPapers [2013], str. 257).

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 43:1–7 iwyszukali doktryny, które zostały wówczas wyjaśnione przez Pana. Możeszzaproponować uczniom, żeby zaznaczyli to, co znajdą. Możesz równieżzaproponować, aby porównali ten fragment z wersetem: Nauki i Przymierza 28:2.Zwróć uwagę uczniów na to, że objawienie znajdujące się w rozdziale 28.skierowane było do świętych w stanie Nowy Jork, natomiast objawienie w rozdziale43. dotyczyło świętych w Kirtland. Następnie zapytaj:

• Kto został wyznaczony do otrzymywania przykazań i objawień dla całegoKościoła, w objawieniu zapisanym w rozdziale: Nauki i Przymierza 43?

• Jakich doktryn możemy się nauczyć z tego fragmentu? (Uczniowie mogą różnieto ująć, ale powinni rozpoznać następujące doktryny: Tylko jedna osoba jestwyznaczona w danym okresie, aby otrzymywać objawienia dla całegoKościoła. Ci, którzy zważają na słowa Prezydenta Kościoła, nie zostanązwiedzeni).

Możesz przeczytać następującą wypowiedź Starszego L. Toma Perry’ego z KworumDwunastu Apostołów:

„Istnieje pewien porządek w sposobie, w jaki Pan objawia Swą wolę ludzkości.Wszyscy mamy prawo do proszenia Pana i otrzymywania natchnienia poprzezJego Ducha w ramach naszych zakresów służby. Rodzice mogą otrzymaćobjawienie dla swej własnej rodziny, biskup dla przydzielonej mu kongregacji,natomiast Rada Prezydenta Kościoła dla całego Kościoła […]. Prorok Józef Smithoświadczył:

‘Przeciwne założeniom Boga jest to, by jakikolwiek członek Kościoła, czy ktoś inny, otrzymywałwskazówki dla przedstawicieli władz, zajmujących wyższą pozycję, niż on sam’ [Teachings ofPresidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 197–198]” („Wierzymy we wszystko, co Bógobjawił”, Ensign lub Liahona, listopad 2003, str. 86).

LEKCJA 9

46

• W jaki sposób świadomość, że objawienia Pana zawsze przychodzą przezogólnie uznane drogi urzędowe kapłaństwa, pomoże wam uniknąć oszustwa?Dlaczego wiedza o tym może wnieść pokój w wasze życie?

• W jaki sposób wzór Pana dotyczący objawienia pomaga utrzymać porządek wKościele?

Nauki i Przymierza 90:1–6Pan ustanowił porządek w KościeleWyjaśnij, że kiedy Kościół wzrastał, Pan kierował czynami Proroka Józefa Smitha worganizowaniu kapłaństwa i członków Kościoła.

Przeczytaj na głos albo streść następującą wypowiedź:

„Kiedy wzrastała liczba członków, Prorok nadal otrzymywał objawienia dotyczące urzędówkapłańskich. Pod kierunkiem Pana zorganizował Radę Prezydenta Kościoła, która składała się zniego jako Prezydenta oraz z Sidneya Rigdona i Fredericka G. Williamsa jako Doradców.Zorganizował też Kworum Dwunastu Apostołów i Pierwsze Kworum Siedemdziesiątych. Powołał iustanowił biskupów oraz ich doradców, wyższych kapłanów, patriarchów, rady wyższe,siedemdziesiątych i starszych. Zorganizował pierwsze paliki Kościoła” (Nasze dziedzictwo: Krótkahistoria Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich [2008], str. 26).

Wyjaśnij, że Rada Prezydenta Kościoła odgrywa szczególną rolę w Kościele. Poprośuczniów, aby przestudiowali fragment: Nauki i Przymierza 90:1–6 i wyszukaliszczególne obowiązki Rady Prezydenta Kościoła. (Rada Prezydenta Kościoła „[nosi]klucze królestwa” [werset 2.] i to przez nią „będą dane wyrocznie” Kościołowi[werset 4.]). Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, wyjaśnij, że słowo„wyrocznie” oznacza objawienia, które Bóg daje Swoim prorokom.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi StarszegoD. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś pozostałychuczniów, aby zwrócili uwagę na dwa różne sposoby, za pomocą których ustanawiasię w Kościele doktrynę.

„W 1954 roku Prezydent J. Reuben Clark jun., ówczesny doradca w RadziePrezydenta Kościoła, omawiał sposób rozpowszechniania doktryny w Kościeleoraz szczególną rolę Prezydenta Kościoła. Wypowiadając się na temat członkówRady Prezydenta Kościoła i Kworum Dwunastu Apostołów, powiedział:‘Powinniśmy pamiętać, że niektórym z przedstawicieli Władz Naczelnychpowierzono szczególne powołanie — posiadają oni szczególny dar, są popierani

jako prorocy, widzący i objawiciele, co daje im szczególne duchowe obdarowanie w kwestiinauczania ludzi. Mają prawo, moc i upoważnienie do głoszenia zamysłu i woli Boga Jego ludowi,co podlega ogólnej mocy i upoważnieniu Prezydenta Kościoła […]’.

Prezydent Kościoła może ogłosić lub interpretować doktryny oparte na otrzymanym przez siebieobjawieniu (zob., na przykład, NiP 138). Doktryna może także zostać przekazana zapośrednictwem połączonego zgromadzenia Rady Prezydenta Kościoła i Kworum DwunastuApostołów (zob., na przykład, Deklaracja Oficjalna — 2)” („Doktryna Chrystusa”, Ensign lubLiahona, maj 2012, str. 87–88).

LEKCJA 9

47

• Dlaczego ważne jest, abyśmy pamiętali, kto jest upoważniony do głoszenia„zamysłu i woli Boga” na świecie?

Zakończ lekcję, prosząc uczniów, aby zastanowili się, czego nauczyli się z przesłańżyjących proroków i apostołów. Poproś ich, aby złożyli świadectwo o tym, w jakisposób przesłania te ich błogosławią.

Materiały do studiowania dla uczniów• Nauki i Przymierza 21:1–6; 28:2, 6–7; 43:1–7; 90:1–6, 16.

• Russell M. Nelson, „Popieranie proroków”, Ensign lub Liahona, listopad 2014,str. 74–77.

LEKCJA 9

48

LEKCJA 10

Poszukujcie prawdyWprowadzenieDzieci Boże zachęcane są do tego, aby „[szukały] wiedzy,przez naukę jak i przez wiarę” (NiP 88:118). Odnoszenie siędo tego wzoru umożliwia każdemu z nas korzystanie zpomocy Ducha Świętego w procesie nauki. Internet i inneźródła dostarczają nam obecnie mnóstwo informacji — poczęści prawdziwych, po części fałszywych i po części

wprowadzających w błąd. Dotyczą one doktryny, historii istanowiska Kościoła w kwestiach społecznych. Dlategoniezmiernie ważne jest, abyśmy w odróżnianiu prawdy odbłędu polegali na Duchu Świętym. Nauka rozpoznawania ikorzystania z właściwych źródeł informacji jest częścią tegoprocesu.

Dodatkowe źródła• Dieter F. Uchtdorf, „Co to jest prawda?” (Uroczyste spotkanie Kościelnego

Systemu Edukacji, 13 stycznia 2013 roku), lds.org/broadcasts.

• „Gospel Learning”, Gospel Topics, lds.org/topics.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 88:118, 121–126Wzór zdobywania wiedzyPrzeczytaj na głos następujący opis dotyczący szkoły proroków, założonej wKirtland w stanie Ohio:

„W 1833 roku Prorok i grupa świętych w Kirtland mieli wyjątkową okazję do studiowaniaewangelii. W styczniu tego roku, zgodnie z nakazem Pana (zob. NiP 88:127–141), Prorokzorganizował szkołę proroków, aby szkolić posiadaczy kapłaństwa w ich służbie i przygotować ichdo głoszenia ewangelii. Zajęcia tej szkoły odbywały się na pierwszym piętrze sklepu Newela K.Whitneya, gdzie mieszkał Prorok. W lekcjach uczestniczyło około 25 braci. Niektórzy przebywalisetki kilometrów, aby skorzystać z przywileju studiowania ewangelii w pokoju o powierzchni niewiększej niż około 3 na 4 m. Wielu z tych mężczyzn zostało później Apostołami,Siedemdziesiątymi i innymi przywódcami Kościoła. Choć Prorok i inni bracia czasami studiowalijęzyk, przede wszystkim koncentrowali się na uczeniu się doktryn ewangelii, oddając się pilnejnauce od wczesnego rana do późnego popołudnia. Zajęcia w tej szkole trwały przez 4 miesiące,w późniejszym czasie powstały podobne szkoły w Kirtland oraz w Missouri, które zrzeszały setkiuczestników” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 261).

Wyjaśnij, że rozdział: Nauki i Przymierza 88 zawiera instrukcje Pana skierowane douczniów szkoły proroków. Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu werset: Nauki iPrzymierza 88:118 i wyszukali wzór zdobywania wiedzy, zalecany przez Pana.Przedyskutujcie następujące pytania:

• Jak myślicie, co to znaczy „[szukać] wiedzy przez naukę, jak i przez wiarę”?

• W jaki sposób stosowanie tego wzoru może zwiększyć naszą zdolność donauki? (Uczniowie mogą udzielić różnych odpowiedzi, ale upewnij się, iż

49

rozumieją, że kiedy w procesie uczenia się odnosimy się do wiary,uzyskujemy pomoc Pana).

Poproś kilku uczniów, aby po kolei przeczytali na głos fragment: Nauki i Przymierza88:121–126, który zawiera dalsze instrukcje Pana dotyczące szkoły proroków.Pozostałych uczniów poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych iwyszukali zasady, które pomagają nam zrozumieć, w jaki sposób zdobywać wiedzęprzez wiarę. Możesz zaproponować uczniom, żeby zaznaczyli to, co znajdą. Kiedyuczniowie będą opowiadać o tym, co znaleźli, zapisuj ich odpowiedzi na tablicy.Możesz zaproponować uczniom, aby na marginesie swoich pism świętych oboktego fragmentu zapisali zwrot: „zasady zdobywania wiedzy przez wiarę”. (Uwaga:Sporządzanie notatek na marginesie pism świętych może pomóc uczniomsprawniej odnajdywać i zapamiętywać ważne zasady). Jeśli czas na to pozwoli,możesz poprosić uczniów, aby odszukali dodatkowe zasady w wersetach: Alma32:28, 41–43 i Ew. Jana 7:17.

• W jaki sposób życie zgodnie z tymi zasadami pomaga nam zdobywać wiedzęprzez naukę i przez wiarę? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi,podkreśl, że stosowanie się do tych zasad pomoże nam uzyskać pomoc Ducha).

• W jaki sposób, posiadanie towarzystwa Ducha Pana wpływa naposzukiwanie prawdy?

Nauki i Przymierza 91:1–6Odróżnianie prawdy od błęduPokaż następującą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Rady PrezydentaKościoła i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Nigdy w historii świata nie było łatwiejszego dostępu do tak wielu informacji —niektóre z nich są prawdziwe, niektóre fałszywe, a wiele z nich zawieraczęść prawdy.

W konsekwencji nigdy w historii świata nie było ważniejsze dowiedzieć się, jakpoprawnie odróżnić prawdę od błędu” („Co to jest prawda?” [Uroczystespotkanie Kościelnego Systemu Edukacji, 13 stycznia 2013 roku], str. 3, lds.org/

broadcasts).

• Jakie mogą spotkać nas konsekwencje, jeśli nie nauczymy się odróżniać prawdyod błędu?

Napisz na tablicy następujące pytanie:

W jaki sposób możemy poprawnie odróżnić prawdę od błędu?

Wyjaśnij, że w objawieniu zawartym w rozdziale: Nauki i Przymierza 91 JózefSmith został poinstruowany, w jaki sposób odróżnić, czy to, co czytał w apokryfie,jest prawdą. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos nagłówekrozdziału 91, a pozostali uczniowie niech w tym czasie śledzą tekst w swoich

LEKCJA 10

50

pismach świętych. Następnie poproś uczniów, aby w czasie wspólnego studiowaniarozdziału: Nauki i Przymierza 91, wspólnie zastanowili się nad pytaniem zapisanymna tablicy.

Wyjaśnij, że apokryf to zbiór świętych ksiąg Żydów. Początkowo księgi te niewchodziły w skład hebrajskiej Biblii (czyli Starego Testamentu), ale na krótko przednastaniem ery Chrystusowej zostały one dołączone do Biblii przekładu greckiego.Wieki później, kiedy pierwsi chrześcijanie skompletowali księgi Biblii, dodali do niejapokryfy jako załącznik. Niektóre chrześcijańskie wyznania uznają apokryfy zapismo święte, ale są i takie, które nie wierzą, że mogły być one napisane podnatchnieniem. Egzemplarz Biblii, którego Józef Smith używał w procesietłumaczenia, zawierał apokryfy. Józef zapytał Pana, czy jego tłumaczenie powinnoobejmować te księgi.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza91:1–3.

• Czego Józef Smith dowiedział się na temat apokryfu? (Możesz wyjaśnić, żeinterpolacja polega na dodaniu do manuskryptu partii materiału, który wrezultacie może czasami zmienić treść lub znaczenie oryginalnego tekstu).

Poproś innego ucznia, aby przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 91:4–6.

• W jaki sposób zastosowanie wskazówek znajdujących się w: wersetach 4–6pomoże nam odróżnić prawdę od błędu i ocenić wiarygodność tego, coczytamy? (Uczniowie mogą różnie to ująć, ale powinni rozpoznać następującąprawdę: Duch Święty pomoże nam przekonać się, czy to, co czytamy, jestprawdą).

Wyjaśnij, że nadmiar informacji dostępnych w Internecie sprawił, że wszyscypotrzebujemy duchowego daru rozpoznawania (zob. NiP 46:23), abyśmy mogliodróżnić prawdę od błędu. (Więcej informacji o tym, dlaczego dar rozpoznawaniajest tak ważny w naszym życiu, można uzyskać w przesłaniu Starszego Davida A.Bednara „Quick to Observe”, Ensign lub Liahona, grudzień 2006, str. 31–36).

Rozdaj każdemu uczniowi kopię poniższej wypowiedzi StarszegoStevena E. Snowa, Siedemdziesiątego. Poproś uczniów, aby prześledzili

dwa pierwsze akapity tej wypowiedzi i odszukali wskazówki, których Starszy Snowudzielił odnośnie do oceny informacji dotyczących historii i nauk Kościoła.

Ocena informacji z zakresu historii KościołaStarszy Steven E. Snow, Siedemdziesiąty, powiedział:

„W Internecie na wyciągnięcie ręki dostępne są wszelkie rodzaje informacji —dobre, złe, prawdziwe, nieprawdziwe — w tym informacje na temat historiiKościoła. Możecie przeczytać wiele rzeczy na temat naszej historii, ale ważnejest to, aby po przeczytaniu zrozumieć kontekst tych informacji. Niektóreinformacje w Internecie są wyrwane z kontekstu i w takiej sytuacji trudnodostrzec całokształt okoliczności.

Informacje, które starają się skompromitować Kościół, są na ogół bardzosubiektywne i niesprawiedliwe. Powinniśmy zatem sięgać do źródeł, które w sposób obiektywny

LEKCJA 10

51

opisują nasze przekonania i historię. Niektóre strony internetowe są bardzo nieprzychylne i mogąprzedstawiać informacje w sposób wywołujący sensację. Szukajcie zatem źródła u znanych i cenionychhistoryków, niezależnie od tego, czy są oni członkami Kościoła, czy też nie.

Niektórzy młodzi ludzie są zaskoczeni i zszokowani anty–mormońskimi materiałami publikowanymi wInternecie, ponieważ nie są na nie przygotowani i nie są odpowiednio wzmocnieni. Być może niepoświęcili wystarczającej ilości czasu na sprawy duchowe i tym samym nie przygotowali i niewzmocnili samych siebie na to, co może ich spotkać. Kiedy życiowe doświadczenia sprawiają, że tracągrunt pod nogami, ważne jest, aby czynili te podstawowe rzeczy, o których zawsze mówimy: nieustawali w studiowaniu pism świętych i szczerze modlili się do naszego Ojca Niebieskiego. Tepodstawowe czynności przygotują nas na wszelkiego rodzaju przeciwności, w tym naanty–mormońskie materiały, na które możemy się natknąć w sieci” („Balancing Church History”, NewEra, czerwiec 2013, str. 21–22).

• W jaki sposób możecie zastosować nauki Starszego Snowa, dotyczące ocenywiarygodności tego, co czytacie na temat Kościoła? Odpowiedzcie, mając nauwadze to, że musimy z pewną dozą ostrożności oceniać źródła informacjidotyczące historii i nauk Kościoła.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali trzeci akapit wypowiedzi StarszegoSnowa. Następnie omówcie odpowiedzi na poniższe pytanie:

• W jaki sposób rada Starszego Snowa może pomóc wam, kiedy napotkacieinformacje, które mogą kwestionować wasze przekonania?

Pozostawanie wiernym mimo pojawiających się pytańWyjaśnij, że członkowie Kościoła mogą czasami mieć pytania lub nawetwątpliwości odnośnie do doktryny, historii lub stanowiska Kościoła w kwestiachspołecznych. Przeczytaj wraz z uczniami następującą wypowiedź PrezydentaDietera F. Uchtdorfa:

„Posiadanie pytań jest czymś naturalnym — szczere dociekania są jak żołądź, zktórego często kiełkuje i wyrasta wspaniały dąb zrozumienia. Jest niewieluczłonków Kościoła, którzy tym czy innym razem nie zmagali się z poważnymi lubdrażliwymi kwestiami. Jednym z celów Kościoła jest pielęgnowanie ikultywowanie nasiona wiary — nawet w czasami piaszczystej glebie wątpliwościi niepewności” („Chodźcie, przyłączcie się do nas”, Ensign lub Liahona, listopad

2013, str. 23).

Rozdaj wszystkim uczniom po jednej kopii ulotki „Odróżnianie prawdy odbłędu”, która zawiera wskazówki przywódców Kościoła dla osób, które

mają pytania lub wątpliwości. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wypowiedzizawarte w tej ulotce i wyszukali zasady, które mogą pomóc ludziom we właściwysposób odnieść się do pytań lub wątpliwości. Po upływie wyznaczonego czasupoproś uczniów, aby wytłumaczyli, w jaki sposób to, czego się dowiedzieli z tejulotki, może pomóc komuś, kto ma pytanie lub wątpliwość dotyczącą doktryny,historii lub stanowiska Kościoła w kwestiach społecznych.

LEKCJA 10

52

Na zakończenie lekcji podkreśl, że pomimo tego, iż na pewne pytania nieznajdziemy odpowiedzi w czasie naszego życia, to jednak możemy znaleźćodpowiedzi na najważniejsze pytania, kiedy przestrzegamy przykazań,sięgamy do właściwych źródeł informacji — w szczególności do słówżyjących proroków — poszukujemy wskazówek poprzez modlitwę iwykazujemy się cierpliwością i wiarą.

Poproś uczniów, aby opowiedzieli o doświadczeniach, w których odczuli, że Pan ichpoprowadził i pomógł im odnaleźć prawdę oraz odpowiedział na ich modlitwy.

Zachęć uczniów, aby ponownie przejrzeli wypowiedzi zawarte w ulotce. Poproś ich,aby stosowali radę zawartą w dzisiejszej lekcji, mówiącą o tym, że powinniśmyszukać wiedzy przez nauką i przez wiarę.

Materiały do studiowania dla uczniów• Nauki i Przymierza 88:118–126; 91:1–6.

• Dieter F. Uchtdorf, „Co to jest prawda?” (Uroczyste spotkanie KościelnegoSystemu Edukacji, 13 stycznia 2013 roku), lds.org/broadcasts.

Odróżnianie prawdy od błęduWe wszystkich dyspensacjach ewangelii siły zła przeciwstawiały się Bogu i Jego dziełu. Jednak dziełoBoga nie ostanie zniweczone. W tych dniach ostatnich kamień został wyrżnięty z góry i „potoczy się[…] dopóki nie wypełni całej ziemi” (NiP 65:2). Niemniej jednak, ponieważ poszczególni członkowieKościoła mogą zostać oszukani, każdy z nas musi „[czuwać] i nie [ustawać] w modlitwie” (3 Nefi18:18).

„Nie musimy w tej dobie oświecenia, kiedy przywrócona została pełniaewangelii, żeglować po nieznanych morzach czy przemierzaćnieoznaczonych szlaków w poszukiwaniu prawdy. Kochający Ojciec wNiebie wyznaczył nasz kurs i dał nam niezawodną mapę — posłuszeństwo.Poznanie prawdy i odpowiedzi na największe pytania osiągniemy, kiedybędziemy posłuszni przykazaniom Boga” (Thomas S. Monson,

„Posłuszeństwo przynosi błogosławieństwa”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 89).

„Moi drodzy przyjaciele […] — proszę, najpierw zwątpcie we własnewątpliwości, zanim zwątpicie we własną wiarę. Nigdy nie możemypozwolić na to, by uwięziły nas wątpliwości i odgrodziły od boskiej miłości,pokoju i darów, które przychodzą dzięki wierze w Pana Jezusa Chrystusa”(Dieter F. Uchtdorf, „Chodźcie, przyłączcie się do nas”, Ensign lub Liahona,listopad 2013, str. 23).

LEKCJA 10

53

„Szatan jest wielkim kłamcą, ‘[oskarżycielem] braci naszych’ [Objawienie12:10], ojcem wszystkich kłamstw [zob. Ew. Jana 8:44], który ciągle starasię nas zwodzić, aby mógł nas przemóc [zob. NiP 50:3] […].

Jego główną strategią wobec tych, którzy już przyjęli prawdę, jest zasianiewątpliwości. Na przykład sprawia, że wielu członków Kościoła potyka się,kiedy odkrywa informacje na temat Kościoła, które, jak się wydaje,

zaprzeczają temu, czego dowiedzieli się wcześniej.

Jeśli doświadczacie czegoś takiego, pamiętajcie, że w tych czasach pełnego dostępu doinformacji jest wielu takich ludzi, którzy zasiewają wątpliwości na każdy temat, w każdymczasie i każdym miejscu […].

Zawsze jest dobrze pamiętać, iż to, że coś zostało wydrukowane, pojawiło się w Internecie,jest często powtarzane lub ma silną grupę zwolenników, nie czyni danych informacjiprawdziwymi.

Czasami nieprawdziwe twierdzenia lub informacje są przedstawiane w taki sposób, żewydają się całkiem wiarygodne […].

To, co teraz może wydawać się sprzeczne, może być w doskonały sposób zrozumiałe, kiedyposzukamy bardziej wiarygodnych informacji i je przyjmiemy” (Dieter F. Uchtdorf, „Co tojest prawda?” [Uroczyste spotkanie Kościelnego Systemu Edukacji, 13 stycznia 2013 roku],lds.org/broadcasts).

„Kiedy zaczniemy od porównania współczesnych obyczajów i nauk z tym,co wiemy o planie Bożym, z założeniami opartymi na słowie Boga i znaukami Jego żyjących proroków, […] wtedy stąpać będziemy przezwieczność po bezpiecznym gruncie” (Dallin H. Oaks, „As He Thinketh in HisHeart” [wieczór ze Starszym Dallinem H. Oaksem, 8 lutego 2013 roku],lds.org/broadcasts).

„W chwili trwogi czy zwątpienia bądź w trudnych czasach stójcie twardona ziemi, którą już zdobyliście, nawet jeśli jest to mały skrawek […]. Kiedynadejdą te chwile i pojawią się problemy, których rozwiązanie nie jest odrazu widoczne, trzymajcie się kurczowo tego, co już wiecie i mocnotrwajcie, aż otrzymacie więcej wiedzy” („Wierzę”, Ensign lub Liahona, maj2013, str. 93–94).

„Możemy przypomnieć osobie szczerze poszukującej odpowiedzi, żeInternet tak naprawdę nie zawiera filtra ‘prawdy’. Niektóre informacje, bezwzględu na to jak bardzo są przekonywające, są po prostu nieprawdziwe”(Neil L. Andersen, „Józef Smith”, Ensign lub Liahona, listopad2014, str. 29).

LEKCJA 10

54

„Odpowiedzi na duchowe pytania przychodzą do tych, którzy niezatwardzają swych serc, którzy pytają z wiarą, wierząc, że otrzymają iktórzy pilnie przestrzegają przykazań” (Paul V. Johnson, „A Pattern forLearning Spiritual Things” [przemówienie do nauczycieli religii wKościelnym Systemie Edukacji, 7 sierpnia 2012 roku], si.lds.org).

„Postrzeganie Kościoła […] oczyma jego przeciwników [jest] niczymrozmowa z Judaszem, na podstawie której próbujemy zrozumieć Jezusa”(Neal A. Maxwell, „All Hell Is Moved” [uroczyste spotkanie naUniwersytecie Brighama Younga, 8 listopada 1977 roku], str. 3,speeches.byu.edu).

LEKCJA 10

55

LEKCJA 11

Głos Pana w Naukach iPrzymierzach

WprowadzenieNauki i Przymierza są dowodem na to, że Bóg przemawia doproroków w dniach ostatnich i przygotowuje świat na DrugiePrzyjście Jezusa Chrystusa. Kiedy czytamy zapisane w tej

księdze objawienia, możemy słyszeć głos Jezusa Chrystusa, akiedy zrozumiemy jej znaczenie, będziemy cenić zawarte wniej nauki bardziej niż wszelkie bogactwa ziemi.

Dodatkowe źródła• Ezra Taft Benson, „The Book of Mormon and the Doctrine and Covenants”,

Ensign, styczeń 2005, str. 24–28.

Propozycje dotyczące nauczaniaObjaśnienia wstępne do Nauk i PrzymierzyGłos Pana w Naukach i PrzymierzachPokaż poniższą wypowiedź Prezydenta Ezry Tafta Bensona (1899–1994). Poprośjednego z uczniów, aby przeczytał ją na głos, podczas gdy reszta klasy będzieśledziła tekst.

„Księga Mormona przyprowadza ludzi do Chrystusa. Nauki i Przymierzaprzyprowadzają ludzi do królestwa Chrystusa, do Kościoła Jezusa ChrystusaŚwiętych w Dniach Ostatnich — ‘jedynego prawdziwego i żywego kościoła napowierzchni całej Ziemi’ [NiP 1:30]. Wiem o tym.

Księga Mormona jest ‘kamieniem zwornikowym’ naszej religii, a Nauki iPrzymierza są jej zwieńczeniem, ponieważ świadczą o ciągłości objawień w

dniach ostatnich. Pan umieścił Swą pieczęć aprobaty tak na zworniku, jak i na kamieniuwieńczącym budowlę” („The Book of Mormon and the Doctrine and Covenants”, Ensign, styczeń2005, str. 26).

• Co w Naukach i Przymierzach wskazuje na ważną rolę tej księgi w życiuKościoła i jego członków?

Poproś uczniów, aby otworzyli swoje pisma święte na Objaśnieniach wstępnych doNauk i Przymierzy, które znajdują się na początku tej księgi. Poproś kilku uczniów,aby po kolei przeczytali na głos pierwszy i trzeci akapit, podczas gdy reszta klasybędzie śledziła tekst w swoich pismach świętych. Następnie poproś uczniów, abyodszukali, pod jakimi względami Nauki i Przymierza różnią się od innych pismświętych, a także, aby zwrócili uwagę na podkreślane w Objaśnieniach znaczeniesłuchania głosu Pana. Następnie zapytaj:

• Czym różnią się Nauki i Przymierza od pozostałych pism świętych?

56

• Czego dowiadujemy się z Objaśnień wstępnych na temat słuchania „[głosu]Pana Jezusa Chrystusa”? (Pomóż uczniom zrozumieć, że kiedy studiujemyNauki i Przymierza, możemy nauczyć się rozpoznawać głos Pana JezusaChrystusa. Wyjaśnij, że zwrot: „głos Pana”, lub też inna jego wersja, występujew Naukach i Przymierzach ponad 40 razy [na przykład zob. NiP 1:2; 18:35–36;76:30], a zwrot: „tak mówi Pan” występuje ponad 60 razy [na przykład zob. NiP36:1; 56:14]). Słuchanie głosu Pana jest ważnym tematem powtarzającym się wNaukach i Przymierzach.

Pokaż poniższą wypowiedź Starszego Neala A. Maxwella (1926–2004) z KworumDwunastu Apostołów. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał ją na głos, podczasgdy reszta klasy będzie śledziła jej tekst.

„Na pytanie, która z ksiąg pism świętych najczęściej daje nam możliwość‘słuchania’ głosu Pana, większość osób odpowie zapewne, że Nowy Testament.Nowy Testament jest wspaniałym zbiorem opisu czynów i wielu doktrynMesjasza, ale w Naukach i Przymierzach mamy możliwość słuchania głosu isłowa Pana. Możemy niemalże ‘usłyszeć’, jak do nas przemawia” („The Doctrineand Covenants: The Voice of the Lord”, Ensign, grudzień 1978, str. 4).

• W jaki sposób możliwość słuchania i rozpoznawania głosu Pana poprzezstudiowanie Nauk i Przymierzy może wpłynąć na wasze życie?

Daj uczniom kilka minut, aby przestudiowali ósmy akapit Objaśnień wstępnych doNauk i Przymierzy. Poproś ich, aby wyszukali doktryny zapisane w Naukach iPrzymierzach. Po upływie wyznaczonego czasu zapytaj:

• Co sprawia, że Nauki i Przymierza stanowią dla Kościoła księgę „znaczniecenniejszą niż bogactwa całej ziemi”?

Możesz przeczytać wypowiedź Starszego Stevena E. Snowa, Siedemdziesiątego, natemat objawień zapisanych w Naukach i Przymierzach.

„Poprzez natchnione i budujące objawienia, Nauki i Przymierza uczą nas iprzypominają o ważnych doktrynach […]. Starszy John A. Widtsoe (1872–1952)napisał: ‘Każdą z doktryn nauczanych w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych wDniach Ostatnich można znaleźć — w zarysie bądź w proroczej myśli — wNaukach i Przymierzach. O ile mi wiadomo, nie ma takiej doktryny nauczanej wKościele, która w jakiś sposób lub jakiejś formie nie występowałaby w tej

księdze’. Dodał również, że Nauki i Przymierza są niezmiernie ważne, gdyż ‘żadna inna księgapośród naszych świętych ksiąg nie może rościć sobie prawa do tak obszernego wglądu wewszystkie doktryny Kościoła’ [The Message of the Doctrine and Covenants (1969), str. 117]”(„Treasuring the Doctrine and Covenants”, Ensign, styczeń 2009, str. 52).

Poproś uczniów, aby opowiedzieli, w jaki sposób studiowanie Nauk i Przymierzyjest błogosławieństwem w ich życiu.

LEKCJA 11

57

Nauki i Przymierza 1:1–17; 5:10Tło historyczne Nauk i PrzymierzyWyjaśnij uczniom, że objawienie znajdujące się w rozdziale: Nauki i Przymierza 1stanowiło pierwotnie dany przez Pana wstęp do Księgi Przykazań — pierwszegozbioru objawień Józefa Smitha. Zbiór ten wraz z wieloma innymi objawieniamidanymi Prorokowi oraz Wykładami o Wierze został później opublikowany jakoNauki i Przymierza. Rozdział 1. traktuje o potrzebie posiadania tej księgi w naszychczasach. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos nagłówek rozdziału:Nauki i Przymierza 1. Pomóż uczniom przeanalizować zawarte w nim informacje,zadając następujące pytania:

• Jaką decyzję podjęto podczas specjalnej konferencji starszych? (Objawienia,które do tej pory otrzymał Józef Smith, miały zostać opublikowane w formieksiążki. Przypomnij uczniom, że chociaż książka ta pierwotnie nosiła nazwę„Księga Przykazań”, to później miała nazywać się „Nauki i Przymierza”).

Poproś kilku uczniów, aby po kolei przeczytali na głos fragment: Nauki i Przymierza1:1–5. Następnie zapytaj uczniów:

• Do kogo Jezus Chrystus przemawiał w tym fragmencie?

• Jak podsumowalibyście główne przesłanie zapisane w tym fragmencie?

• Co Pan powiedział o sposobie, w jaki ostrzeże wszystkich ludzi? (Uczniowiepowinni rozpoznać następującą doktrynę: Pan ostrzega wszystkich ludzipoprzez Swoich wybranych uczniów).

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 1:12.Następnie zapytaj:

• Na jakie wydarzenie Pan chce przygotować świat, zgodnie z odnośnikiem 12b[w angielskim wydaniu Nauk i Przymierzy]? (Kiedy uczniowie udzieląodpowiedzi, możesz zachęcić ich, aby regularnie korzystali z odnośników dlauzyskania objaśnień i pogłębienia swego zrozumienia tekstu pism świętych).

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu wersety: Nauki i Przymierza 1:14–16 iodszukali, w jaki sposób Pan opisuje świat, w którym żyjemy. Kiedy uczniowieopowiedzą o tym, co znaleźli, poproś ich o przeczytanie wersetu 17. i wyjaśnienietego, co uczynił Pan, aby rozwiązać problem opisany w wersetach 14–16.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 5:10,podczas gdy reszta uczniów będzie śledzić tekst w swoich pismach świętych.Następnie omówcie odpowiedzi na poniższe pytania:

• Czego możecie dowiedzieć się z tego wersetu na temat wyjątkowego powołaniaJózefa Smitha? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę: Panpowołał Józefa Smitha, aby przekazał światu Jego słowo).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi StarszegoJeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:

LEKCJA 11

58

„Biorąc pod uwagę wszystko, co osiągnął, […] [Józef Smith] pozostawił pewnedziedzictwo boskiego objawienia — nie pojedyncze, wyizolowane objawieniedane bez dowodu czy konsekwencji i nie ‘cichutkie natchnienie przenikające doumysłów wszystkich dobrych ludzi’, ale konkretne, udokumentowane, trwająceprzewodnictwo od Boga. Jak dobry przyjaciel i wierny naukowiec święty w dniachostatnich zwięźle to wyłożył: ‘W czasach, kiedy źródło chrześcijaństwa zostało

zaatakowane siłami oświeceniowego racjonalizmu, Józef Smith [jednoznacznie i samotnie]zawrócił współczesne chrześcijaństwo do jego korzeni tkwiących w objawieniu’ [Richard L.Bushman, „A Joseph Smith for the Twenty-First Century”, w: Believing History (2004), 274]”(„Prorocy, widzący i objawiciele”, Ensign lub Liahona, listopad 2004, str. 8).

• W jaki sposób ta lekcja pogłębiła wasze zrozumienie celu istnienia i znaczeniaNauk i Przymierzy?

• W jaki sposób Nauki i Przymierza wzmocniły wasze świadectwo o boskimpowołaniu Józefa Smitha jako proroka Boga?

Na zakończenie lekcji zapytaj, czy któryś z uczniów chciałby złożyć swojeświadectwo o doktrynach, zasadach i prawdach zapisanych w Naukach iPrzymierzach.

Materiały do studiowania dla uczniów• Objaśnienia wstępne do Nauk i Przymierzy; Nauki i Przymierza 1:1–39; 5:10.

• Ezra Taft Benson, „The Book of Mormon and the Doctrine and Covenants”,Ensign, styczeń 2005, str. 24–28.

LEKCJA 11

59

LEKCJA 12

Dodatkowe pisma święte wnaszych czasach

WprowadzeniePan w dalszym ciągu udziela boskich wskazówek, objawiającprzez Ducha Świętego Swoje słowo i wolę Swoim sługom.Ponieważ Pan nie przestał przemawiać do współczesnychproroków, kanon pisma świętego jest otwarty. W naszych

czasach ujawnione zostały dodatkowe pisma święte — takiejak dokonane przez Józefa Smitha tłumaczenie Biblii i KsięgiAbrahama — które potwierdzają, rozjaśniają i poszerzająnasze zrozumienie ewangelii.

Dodatkowe źródła• Jeffrey R. Holland, „‘Moje słowa […] nie przeminą’”, Ensign lub Liahona, maj

2008, str. 91–94.

• „Translation and Historicity of the Book of Abraham”, Gospel Topics, lds.org/topics.

• Elizabeth Maki, „Joseph Smith’s Bible Translation: D&C 45, 76, 77, 86, 91”, cykl:Revelations in Context, 20 marca 2013, history.lds.org.

Propozycje dotyczące nauczaniaPisma święte w dniach ostatnichPoproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że przyjaciel otwarcie zadaje im pytanie:„Dlaczego mormoni poza Biblią mają dodatkowe pisma święte? Myślałem, żeBiblia zawiera całe słowo Boże”. Poproś uczniów, aby podnieśli ręce, jeśli zadano impodobne pytanie. Następnie poproś kilku uczniów, aby opowiedzieli, jakichudzielili na nie odpowiedzi i jak się czuli, świadcząc bliźnim o pismach świętych.

Napisz na tablicy słowo: kanon. Pokaż następujące wypowiedzi Starszego Jeffreya R.Hollanda i Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów i poprośdwóch uczniów, aby po kolei przeczytali je na głos: Pozostali uczniowie niechzwrócą uwagę na znaczenie słowa: kanon w kontekście tych wypowiedzi.

„Niektórzy chrześcijanie, w większości z powodu swej szczerej miłości do Biblii,oświadczyli, że nie może istnieć żadne inne uznane pismo święte poza Biblią. Wten sposób nasi przyjaciele z innych wyznań ogłaszają, iż kanon objawienia zostałzamknięty i zamykają drzwi na boskie słowa, które w Kościele Jezusa ChrystusaŚwiętych w Dniach Ostatnich są cenne: na Księgę Mormona, Nauki i Przymierza,Perłę Wielkiej Wartości i trwające przewodnictwo, które otrzymują namaszczeni

przez Boga apostołowie i prorocy” (Jeffrey R. Holland, „Moje słowa […] nie przeminą”, Ensignlub Liahona, maj 2008, str. 91).

60

„Większość chrześcijan wierzy, że Bóg zamknął kanon pism świętych —autorytatywny zbiór świętych ksiąg uznawanych za pisma święte — wkrótce pośmierci Chrystusa i że od tego czasu nie było porównywalnych objawień. JózefSmith nauczał i wykazywał, że kanon pisma świętego jest otwarty [zob. Teachingsof Presidents of the Church: Joseph Smith (2007), str. 195]. […].

Józef Smith nauczał, że Bóg będzie prowadził Swoje dzieci, rozszerzając kanonpism świętych. Księga Mormona jest takim rozszerzeniem. Są nim również objawienia wNaukach i Przymierzach oraz Perle Wielkiej Wartości” (Dallin H. Oaks, „Fundamental to OurFaith”, Ensign, styczeń 2011, str. 29).

• Co oznacza zwrot „kanon pism świętych”? (Jest to „uznawany, wiarygodnyzbiór świętych ksiąg. W Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w DniachOstatnich księgi kanoniczne nazywane są podstawowymi pismami świętymi”[Guide to the Scriptures, „Canon”, scriptures.lds.org]).

• Co to znaczy, że święci w dniach ostatnich wierzą, że kanon pism świętych jestotwarty? (Choć uczniowie mogą różnie to ująć, upewnij się, że rozumiejąnastępującą prawdę: Biblia nie jest jedynym pismem, które zawierawiarygodne słowo Boże [zob. Zasady Wiary 1:9]).

• Co się zmienia, gdy do głosu dochodzi wiara w to, że Pan w dalszym ciąguobjawia pisma święte prorokom dni ostatnich?

Nauki i Przymierza 42:56; 45:60–62; 76:15–19; 93:53; 94:10Tłumaczenie Biblii dokonane przez Józefa SmithaNapisz na tablicy następującą prawdę:

Poprzez Proroka Józefa Smitha Pan objawił dodatkowe pisma święte,które potwierdzają, rozjaśniają i poszerzają naszą wiedzę o prawdzie.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos nagłówek rozdziału: Nauki iPrzymierza 35. Pozostałych uczniów poproś, aby śledzili tekst w swoich pismachświętych i odszukali, co Prorok Józef Smith i Sidney Rigdon robili, kiedy otrzymaliobjawienie, które znajduje się w tym rozdziale.

• Jaką pracą byli pochłonięci Prorok Józef Smith i Sidney Rigdon, kiedy otrzymalito objawienie?

Aby lepiej wyjaśnić uczniom, czym jest tłumaczenie Biblii dokonane przez JózefaSmitha, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos dwóch następującychakapitów:

Latem 1830 roku Pan nakazał Prorokowi Józefowi Smithowi, aby podjął się tłumaczenia Biblii.Józef Smith nie tłumaczył Biblii z jednego języka na drugi, ani nie posiadał oryginalnegomanuskryptu Biblii, nad którym mógłby pracować. Józef czytał i studiował fragmenty Biblii KrólaJakuba, a następnie dokonywał poprawek i dopisków zgodnie z natchnieniem Ducha Świętego.

LEKCJA 12

61

Tłumaczenie to było zatem raczej natchnionym wznowieniem, a nie tłumaczeniem w tradycyjnymtego słowa znaczeniu.

Oszacowano, że w tłumaczeniu Józefa Smitha poprawiono co najmniej 3 000 wersetów BibliiKróla Jakuba. Na poprawki te składają się rozszerzenia (wyjaśnienia znaczenia bądź kontekstu;przywrócenie proroczych zapisów, takich jak Księga Mojżesza), usunięcia, zmiany w szykuwersetów oraz całkowite przeróbki niektórych rozdziałów. Aby uzyskać więcej informacji natemat tłumaczenia Józefa Smitha, zajrzyj do Bible Dictionary [Słownika biblijnego] albo Guide tothe Scriptures [Przewodnika po pismach świętych], „Joseph Smith Translation (JST)”.

Narysuj na tablicy poniższą tabelkę:


Nauki i Przymierza 42:56, odnośnik a[w angielskim wydaniu Nauk iPrzymierzy]


Nauki i Przymierza 93:53

Nagłówki rozdziałów: Nauki iPrzymierza 35; 76; 77; 86; 91

Nauki i Przymierza 94:10,odnośnik b [w angielskim wydaniuNauk i Przymierzy]

Podziel klasę na dwie grupy. Poproś każdą grupę, aby przestudiowała materiał zjednej z kolumn i odszukała informacje na temat tłumaczenia Biblii dokonanegoprzez Józefa Smitha. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, abyopowiedzieli o tym, czego się dowiedzieli. Następnie zadaj następujące pytanie:

• Jak sądzicie, jaki wpływ na duchową edukację Józefa Smitha i na przywróceniepraw ewangelii miało dzieło tłumaczenia?

Aby pomóc uczniom docenić wpływ, jaki praca Józefa Smitha nad tłumaczeniemBiblii wywarła na Kościół, poproś uczniów, aby zajrzeli do „Spisu treści w porządkuchronologicznym” (który znajduje się na początku Nauk i Przymierzy). Wyjaśnij, żeProrok pracował nad tym tłumaczeniem głównie w okresie od czerwca 1830 rokudo lipca 1833 roku. Następnie zapytaj:

• Ile rozdziałów Nauk i Przymierzy zostało objawionych pomiędzy czerwcem1830 roku a lipcem roku 1833? (Prorok otrzymał 74 objawienia, które w owymczasie stanowiły część Nauk i Przymierzy).

Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że Księgi Mojżesza oraz dokonane przezJózefa Smitha tłumaczenie Ewangelii Mateusza znajdują się w Perle WielkiejWartości. Stanowią one część dokonanego przez Józefa Smitha tłumaczenia Bibliioraz zostały objawione w tym samym czasie. Księga Mojżesza to dokonane przezJózefa Smitha tłumaczenie pierwszych ośmiu rozdziałów I Księgi Mojżeszowej.Tłumacząc wersety dotyczące Enocha, Józef Smith uświadomił sobie, jak wieleinformacji brakowało w Biblii. Biblia w wersji Króla Jakuba zawiera 109 słówodnośnie do Enocha, a Księga Mojżesza zawiera ich 5240.

LEKCJA 12

62

• Co możemy wywnioskować o roli, jaką tłumaczenie dokonane przez JózefaSmitha odegrało w Przywróceniu, na podstawie znacznej liczby objawieńotrzymanych w tym okresie?

• O jakich ważnych doktrynach dowiadujecie się, zaglądając do objawionych wowym czasie rozdziałów Nauk i Przymierzy? (Przykłady tych ważnych doktrynznajdziecie w rozdziałach: 29, 42, 45, 76, 88 i 93).

Pokaż poniższe wyjaśnienie i poproś jednego z uczniów, aby przeczytał je na głos:

„Tłumaczenie Biblii dokonane przez Proroka było ważną częścią jego własnej duchowej edukacjioraz rozgrywającego się przywrócenia prawdy ewangelii. Dokonując korekty Starego i NowegoTestamentu, często otrzymywał objawienia wyjaśniające lub rozszerzające znaczenie biblijnychfragmentów. W ten sposób Prorok otrzymał od Pana wiele doktryn, w tym również te, które terazznajdują się w rozdziałach: Nauki i Przymierza 74, 76, 77, 86 i 91 oraz po części w wielu innychrozdziałach Nauk i Przymierzy” (Teachings: Joseph Smith, str. 208).

Złóż świadectwo o tym, że znaczna część Nauk i Przymierzy została objawiona jakobezpośredni rezultat pracy Józefa Smitha nad tłumaczeniem Biblii. Możesz równieżwyjaśnić, że fragmenty tłumaczenia Józefa Smitha zostały dodane do Biblii KrólaJakuba w wydaniu ŚwDO z 1979 roku, udostępniając tym samym te istotneobjawienia dla błogosławionego pożytku członków Kościoła.

Księga AbrahamaPoproś uczniów, aby przejrzeli nagłówki rozdziałów Księgi Abrahama. Krótkoomów z klasą treść Księgi Abrahama. Następnie wyjaśnij, że latem 1835 rokupewien mężczyzna, Michael Chandler, przywiózł z Egiptu do Kirtland w stanieOhio cztery egipskie mumie i kilka zwojów papirusów, zawierających starożytnepismo egipskie. Członkowie Kościoła nabyli te mumie i zwoje. Chociaż dokładnametoda tłumaczenia nie jest nam znana, to wiemy, że Prorok Józef Smith w kilkamiesięcy po nabyciu tych egipskich papirusów dokonał tłumaczenia części z nich.Na początku marca 1842 roku wyjątki z Księgi Abrahama zostały wydane wkościelnej gazecie o nazwie Times and Seasons. Księga Abrahama została późniejopublikowana w Perle Wielkiej Wartości.

Przeczytaj poniższe streszczenie dotyczące ujawnienia Księgi Abrahama. Poprośuczniów, aby przysłuchali się temu, co wiemy odnośnie do procesu jej tłumaczenia.

Często napotykaną kwestią sporną dotyczącą autentyczności Księgi Abrahama jest to, żemanuskrypty (papirusy) nie są wystarczająco stare, aby mogły być sporządzone przez Abrahama,który żył prawie 2000 lat przed Jezusem Chrystusem. Józef Smith nigdy nie twierdził, że papirusybyły własnoręcznie napisane przez Abrahama albo że pochodziły z jego czasów. „Starożytnezapisy są często przekazywane w formie kopii albo są kopiowane z innych kopii. Zapis Abrahamamógł zostać opracowany […] przez późniejszych pisarzy tak, jak w przypadku Księgi Mormona,w której prorocy–historycy, Mormon i Moroni, streścili zapisy wcześniejszych ludów”(„Translation and Historicity of the Book of Abraham”, Gospel Topics, lds.org/topics).

Prorok Józef Smith mógł w czasie tłumaczenia korzystać z tej części papirusów, która uległapóźniej zniszczeniu. Tak więc „dość daremna jest ocena zdolności Józefa, co do tłumaczenia

LEKCJA 12

63

papirusów, skoro obecnie posiadamy jedynie niewielką część papirusów, do których miał dostęp”(„Translation and Historicity of the Book of Abraham”). Całkiem możliwe jest, że wnikliwebadanie tych starożytnych zapisów doprowadziło Józefa do otrzymania „objawienia okluczowych wydarzeniach i naukach z życia Abrahama, tak jak w przypadku wcześniejszegoobjawienia o życiu Mojżesza, które otrzymał w trakcie studiowania Biblii” („Translation andHistoricity of the Book of Abraham”). Choć nie wiemy dokładnie, jak Józef Smith przetłumaczyłksięgę Abrahama, wiemy, że tłumaczenie zostało dokonane darem i mocą Boga.

• Co jest przykładem na to, że dodatkowe pisma święte — dostępne dziękiProrokowi Józefowi Smithowi — przyczyniają się do naszego zrozumieniaplanu Boga dla Jego dzieci?

Możesz złożyć świadectwo, że gdy uczniowie będą studiować doktrynalnie istotnąKsięgę Abrahama, Duch Święty zaświadczy im o jej znaczeniu i autentyczności.

Nauki i Przymierza 1:38; 68:3–5Nadal otrzymujemy objawienia przez żyjących prorokówPoproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza 1:38,a innego ucznia o przeczytanie wersetu: Nauki i Przymierza 68:4. Zapytaj uczniów,czego dowiadują się z tych wersetów. (Uczniowie powinni rozpoznać następującązasadę: Kiedy sługi Pana przemawiają mocą Ducha Świętego, ich słowawyrażają wolę Pana).

• Jakie doświadczenia sprawiły, że czuliście wdzięczność za to, że Pan w dalszymciągu daje nam objawienia w naszych czasach?

Wyjaśnij uczniom, że w Kościele pewne objawienia dane prorokom dni ostatnich sądodawane do kanonu (uznane za pisma święte) poprzez prawo powszechnej zgody(zob. NiP 26:1–2). Członkowie Kościoła proszeni są o poparcie proroka i apostołów,kiedy dodają oni objawienia do pism świętych. Na przykład na konferencjigeneralnej w październiku 1978 roku członkowie Kościoła poparli decyzję proroka iapostołów o dodaniu do kanonu pism świętych Oficjalnej Deklaracji — 2, którazawierała objawienie rozszerzające kapłaństwo na wszystkich godnych mężczyzn,którzy są członkami Kościoła.

Poproś uczniów, aby odwrócili się do osoby siedzącej obok nich i krótko omówili,co mogliby powiedzieć komuś, kto wierzy, że kanon pism świętych jest zamknięty iże nie możemy otrzymywać od Boga dodatkowych pism świętych.

Zakończ lekcję zachęcając uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogąwzmocnić swoje świadectwa o tym, że niebiosa są otwarte i że Pan wciąż objawiaSwoje słowo w naszych czasach.

Materiały do studiowania dla uczniów• Nauki i Przymierza 1:38; 42:56; 45:60–62; 68:3–5; 76:15–19; 93:53; 94:10.

• Jeffrey R. Holland, „‘Moje słowa […] nie przeminą’”, Ensign lub Liahona, maj2008, str. 91–94.

LEKCJA 12

64

LEKCJA 13

„Wizja”WprowadzenieWizja dana Prorokowi Józefowi Smithowi, której opis obecnieznajduje się w rozdziale: Nauki i Przymierza 76, zapewnianam podstawową wiedzę na temat życia po śmierci, w tym

stopni chwały. Dowiadujemy się z niej również, co musimyuczynić, aby ponownie żyć w obecności Ojca Niebieskiego iJezusa Chrystusa.

Dodatkowe źródła• L. Tom Perry, „Plan zbawienia”, Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 69–72.

• Matthew McBride, „‘The Vision’: D&C 76”, cykl: Revelations in Context, 11marca 2013, history.lds.org.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 76Podstawowa wiedza na temat życia po śmierciWyjaśnij, że w latach 30. XIX wieku wielu chrześcijan wyznawało jeden z dwóchpoglądów na temat nieba i piekła, czasami określanych mianem poglądu„tradycyjnego” i poglądu „uniwersalnego”. Pogląd „tradycyjny” głosił, że niebo jestmiejscem dla sprawiedliwych, a piekło dla nieposłusznych. Według poglądu„uniwersalnego” Boża kara nie może trwać przez całą wieczność i ostateczniekażdy zostanie zbawiony w królestwie Boga. W tym czasie członkowie KościołaJezusa Chrystusa nie wiedzieli wiele więcej na temat nieba i piekła niż pozostalichrześcijanie. W lutym 1832 roku Józef Smith i Sidney Rigdon otrzymali wizję,która znacząco zmieniła zrozumienie i wierzenia świętych w dniach ostatnichodnośnie do życia po śmierci. Wizja zapisana w rozdziale: Nauki i Przymierza 76objawiła złożony związek Bożej miłości, łaski, sprawiedliwości i osądu orazotworzyła nam wrota ku doskonalszemu poznaniu planu Ojca Niebieskiego. Przezwiele lat pierwsi członkowie Kościoła nazywali tę wizję po prostu „Wizją”. (Zob.Matthew McBride, „‘The Vision’: D&C 76”, cykl: Revelations in Context, 11 marca2013, history.lds.org).

Poproś uczniów, aby streścili to, co jest zapisane w rozdziale: Nauki iPrzymierza 76. Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Wilforda Woodruffa(1807–1898) i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Uważam, że Nauki i Przymierza [zawierają] najbardziej Boskie proklamacje,jakie kiedykolwiek wygłoszono przed ludzką rodziną. Będę mówił tylko o samej‘Wizji’ [w: rozdziale 76], jako o objawieniu, które daje więcej światła, prawdy izasad niż jakiekolwiek inne objawienie w jakiejkolwiek innej czytanej przez nasksiędze. Czyni zrozumiałym nasz obecny stan, skąd przyszliśmy, dlaczego tujesteśmy i dokąd zmierzamy. Dzięki temu objawieniu każdy może się dowiedzieć,

jaka część i jaki stan będą jego udziałem” (Teachings of Presidents of the Church: WilfordWoodruff [2004], str. 120–121).

65

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos nagłówek rozdziału: Nauki iPrzymierza 76. Poproś innego ucznia, by przeczytał na głos fragment: Nauki iPrzymierza 76:15–19.

• Jakie okoliczności doprowadziły Józefa i Sidneya do otrzymania tegoobjawienia?

• Czego możemy się nauczyć o znaczeniu studiowania i rozważania pismświętych na podstawie doświadczenia Józefa i Sidneya? (Upewnij się, żeuczniowie zwrócą uwagę na związek pomiędzy rozważaniem pism świętych, aotrzymywaniem objawień).

Uwaga: Podkreśl, że nauka rozważania pism świętych jest cenną umiejętnościąstudiowania, która daje Duchowi Świętemu więcej okazji do objawianianam prawdy.

Nauki i Przymierza 76:1–10Obietnice dane wiernymPoproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza76:1–4. Niech pozostali uczniowie śledzą tekst w swoich pismach świętych iodszukają słowa i zwroty opisujące Jezusa Chrystusa. Możesz zaproponowaćuczniom, żeby zaznaczyli to, co znajdą. Wyjaśnij, że cechy Zbawiciela opisane wtym fragmencie są przykładem listy w pismach świętych. Lista w pismach świętych„zawiera myśli, koncepcje lub rady związane z danym tematem. Szukanie list wpismach świętych może pomóc nauczycielom i studentom określić kluczowepunkty, jakie autor chciał podkreślić” (Nauczanie i uczenie się ewangelii [2012], str.26). Zwróć uwagę uczniów na to, że rozdział: Nauki i Przymierza 76 zawiera szeregtakich list.

• Które z cech Jezusa Chrystusa opisanych w wersetach 1–4 mają dla wasnajwiększe znaczenie? Dlaczego?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 76:5–10 iwyszukali obietnice, jakie Pan dał wiernym. Poproś uczniów, aby zwrócili uwagę nalistę obietnic w wersetach 6–10. Możesz również zaproponować uczniom, abyzaznaczyli te elementy listy, które podkreślają obietnice dane przez Pana.

• Co, zgodnie z treścią wersetu 5., musimy zrobić, aby dostąpić miłosierdzia, łaskii zaszczytów z rąk Zbawiciela?

Pomóż uczniom rozpoznać w tych wersetach następującą zasadę: Kiedyokazujemy bojaźń przed Panem i kiedy Mu służymy w prawości, On nasuczci i okaże nam miłosierdzie. Przypomnij uczniom, że słowo: „bojaźń” w tymkontekście oznacza szacunek dla Pana.

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć tę zasadę, możesz zadać następujące pytania:

• Którą z obietnic znajdujących się w wersetach 5–10 szczególnie chcielibyścieotrzymać? Dlaczego?

• Jak myślicie, co musielibyście zrobić, aby otrzymać to błogosławieństwo?

LEKCJA 13

66

Daj uczniom chwilę na zastanowienie się nad tym, dlaczego warto jest dążyć dootrzymania tych błogosławieństw, i na ocenę, w jakim stopniu okazują bojaźńprzed Panem i służą Mu w prawości i prawdzie.

Zwróć uwagę uczniów na to, że począwszy od wersetu 11., rozdział 76. zawieraobjawienie Pana dotyczące „[tajemnic] Jego królestwa”, które „przewyższająwszelkie zrozumienie w chwale” (werset 114.). To objawienie pomaga namzrozumieć cuda wieczności, uczy nas o życiu przyszłym i ujawnia to, co do tej porybyło nieznane.

Nauki i Przymierza 76:19–24Wizja Ojca i SynaWyjaśnij, że rozdział: Nauki i Przymierza 76 zawiera szereg różnych wizji. Abyprzedstawić uczniom przegląd tego, co Józef Smith i Sidney Rigdon ujrzeli wwizjach, pokaż albo rozdaj wszystkim uczniom kopie przypisanej tej lekcji ilustracji.Wyjaśnij, że każdy element tego schematu skupia się na jednej wizji.

Zwróć uwagę uczniów na to, że w jednej z wizji, które tego dnia otrzymali JózefSmith i Sidney Rigdon, ujrzeli oni Ojca i Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Pokaż albozapisz na tablicy następujące pytania:

Jakie prawdy o Jezusie Chrystusie poznajemy dzięki temu objawieniu?

O których z tych prawd możecie złożyć świadectwo? Skąd wiecie, że są prawdziwe?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 76:19–24 izastanowili się, w jaki sposób odpowiedzieliby na pytania zapisane na tablicy. Poupływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby odpowiedzieli na te pytania.Uczniowie mogą udzielić różnych odpowiedzi, ale upewnij się, że rozumiejąponiższe zasady. Jezus Chrystus jest żyjącą, pełną chwały istotą. JezusChrystus jest Jednorodzonym Synem Ojca. Jezus Chrystus jest Stwórcą tegoświata i innych światów. Mieszkańcy zarówno tego, jak i innych światów sąrodzonymi synami i córkami Boga.

Możesz złożyć swoje świadectwo o Zbawicielu.

LEKCJA 13

67

Nauki i Przymierza 76:25–113Plan zbawieniaWyjaśnij, że wersety 25–113 rozdziału 76. nauczają wspaniałych prawd o planiezbawienia. Poproś uczniów, aby wybrali jedną grupę fragmentów znajdujących sięw schemacie i szybko je przeczytali. Podziel uczniów na pary i poproś, aby każdapara przedyskutowała to, czego się dowiedziała lub co było inspirujące dla niej wprzeczytanych wersetach. Następnie omów z klasą odpowiedź na następującepytanie:

• Jakie podstawowe doktryny na temat życia po śmierci pomagają nam zrozumiećrozdział: Nauki i Przymierza 76? (Uczniowie mogą różnie to ująć, ale upewnijsię, że rozumieją, iż dzięki rozdziałowi: Nauki i Przymierza 76, zyskujemypodstawowe zrozumienie kwestii życia po śmierci i tego, co musimyuczynić, aby móc ponownie żyć w obecności Ojca Niebieskiego i JezusaChrystusa).

Wyjaśnij, że jedną z najważniejszych wizji, jakie otrzymali Józef Smith i SidneyRigdon, była wizja królestwa celestialnego. Poproś uczniów, aby przeczytaliwersety: Nauki i Przymierza 76:50–53 i wyszukali listę wymagań, jakie trzebaspełnić, aby wejść do królestwa celestialnego. Możesz zaproponować, abyuczniowie zaznaczyli lub ponumerowali te wymagania w swoich pismach świętych.Kiedy uczniowie opowiedzą o tym, co znaleźli, zadaj następujące pytania:

• Co, według was, oznacza przyjąć „świadectwo Jezusa”? (Mieć wiarę wodkupicielską misję Zbawiciela i żyć zgodnie z Jego przykazaniami).

• Co to oznacza „[przemóc] przez wiarę”? (Przezwyciężyć pokusy i grzechypoprzez wykazanie się wiarą w Jezusa Chrystusa i wierne wytrwanie dokońca życia).

• Co to znaczy, że ludzie są „złączeni przez Świętego Ducha obietnicy”? (DuchŚwięty, który jest również Świętym Duchem Obietnicy, świadczy Ojcu, że wewłaściwy sposób otrzymaliśmy zbawcze obrzędy Jego ewangelii i że z wiarądotrzymaliśmy zawartych przymierzy).

Streść fragment: Nauki i Przymierza 76:54–70, wyjaśniając, że wersety tewymieniają wiele błogosławieństw, które otrzymają wyniesieni mieszkańcykrólestwa celestialnego. Daj uczniom kilka minut na przeczytanie tych wersetów iodszukanie obiecanych błogosławieństw lub warunków, które mają dla uczniówszczególne znaczenie.

• Które z obiecanych wiernym błogosławieństw wywarło na was szczególnewrażenie? Dlaczego?

• W jaki sposób werset 69. pomaga nam zrozumieć rolę Zbawiciela w życiu tychludzi, którzy odziedziczą królestwo celestialne? (Nikt z nas, bez względu na tojak bardzo by się starał, nie byłby w stanie dokonać wszystkiego, co jestniezbędne, aby odziedziczyć królestwo celestialne. Tylko dzięki zadość czyniącejofierze Zbawiciela możemy zostać oczyszczeni z grzechów i stać się doskonali).

• W jaki sposób wiedza o prawdach dotyczących planu zbawienia, zapisanych wrozdziale: Nauki i Przymierza 76, pozwala nam dokonywać w życiu lepszychwyborów?

LEKCJA 13

68

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Boyda K. Packera i poproś któregoś zuczniów o przeczytanie jej na głos:

„Bez wiedzy na temat planu ewangelii, grzech wydaje się być czymś naturalnym,niewinnym, a nawet usprawiedliwionym. Nie ma dla nas lepszej ochrony przedprzeciwnikiem niż znać prawdę — znać plan!” (Our Father’s Plan [1994], str. 27).

• W jaki sposób wiedza o prawdach znajdujących się w rozdziale: Nauki iPrzymierza 76 może pomóc nam ustrzec się przed wpływem Szatana?

• W jaki sposób wasza wiedza o planie naszego Ojca Niebieskiego była dla wasochroną i błogosławieństwem?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza76:114–117. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismachświętych i odszukali obietnicę daną ludziom, którzy się oczyszczają. Poprośuczniów, aby opisali tę obietnicę.

Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, pokaż następującą wypowiedź Proroka JózefaSmitha (1805–1844) w odniesieniu do wizji zapisanej w rozdziale: Nauki iPrzymierza 76:

„Mógłbym po stokroć więcej razy wyjaśniać chwały królestw, które ujrzałem wwizji — gdyby mi na to pozwolono i gdyby ludzie byli gotowi je przyjąć” (w:History of the Church, 5:402).

Aby pomóc uczniom zastosować to, czego się nauczyli na lekcji, pokaż albo zapiszna tablicy następujące niepełne zdania:

Po przestudiowaniu rozdziału: Nauki i Przymierza 76:

Wiem, że…

Chcę…

Będę…

Poproś uczniów, aby na kartce papieru uzupełnili te zdania. Zachęć uczniów, abyzastanowili się, czy wybory, których dokonują, kwalifikują ich do dziedziczeniakrólestwa celestialnego i innych błogosławieństw obiecanych w rozdziale: Nauki iPrzymierza 76. Złóż własne świadectwo o prawdach omówionych podczastej lekcji.

LEKCJA 13

69

Materiały do studiowania dla uczniów• Nauki i Przymierza 76.

• L. Tom Perry, „Plan zbawienia”, Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 69–72.

LEKCJA 13

70

LEKCJA 14

Świątynia Kirtland i kluczekapłaństwa

WprowadzeniePo prawie trzech latach zmagań i finansowych wyrzeczeńŚwiątynia Kirtland została poświęcona 27 marca 1836 roku.Wydarzeniu temu towarzyszyło wiele cudów, a tydzieńpóźniej niebiańscy posłańcy przekazali Józefowi Smithowi i

Oliverowi Cowdery’emu klucze kapłaństwa. Klucze te sącharakterystyczną cechą Kościoła i błogosławią miliony ludzi,którzy się w nim gromadzą.

Dodatkowe źródła• Jeffrey R. Holland, „Nasza najbardziej charakterystyczna cecha”, Ensign lub

Liahona, maj 2005, str. 43–45.

• David A. Bednar, „W szacunku mieć imię i pozycję”, Ensign lub Liahona, maj2009, str. 97–100.

• „Glorious Days in Kirtland, 1834–1836”, rozdział 13 w: Church History in theFulness of Times Student Manual, wyd. 2. (podręcznik Kościelnego SystemuEdukacji, 2003), str. 153–168.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 109:1–28Poświęcenie świętych podczas budowy Świątyni KirtlandPokaż uczniom ilustrację: Świątynia Kirtland (zob. Album: Ewangelia w malarstwie[2009], nr 117; zob. także LDS.org). Wyjaśnij, że praca nad budową ŚwiątyniKirtland trwała prawie trzy lata i wiązała się z ogromnym poświęceniem świętych.Podejmując się tego dzieła, doświadczyli wypełnienia się danej przez Panaobietnicy, która mówiła o tym, że jeśli będą przestrzegać Jego przykazań, będą„mieli moc, żeby wznieść dom Pana” (NiP 95:11). 27 marca 1836 roku niemal tysiącosób uczestniczyło w poświęceniu świątyni. Modlitwa, którą Józef Smith ofiarowałpodczas poświęcenia, została dana drogą objawienia i zapisana jest w rozdziale:Nauki i Przymierza 109.

Poproś kilku uczniów, aby po kolei przeczytali na głos fragment: Nauki i Przymierza109:1–5. Zachęć pozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismachświętych, zwracając przy tym uwagę w szczególności na zwroty opisującepoświęcenie świętych przy budowie świątyni. Następnie zadaj poniższe pytania:

• Jakich zwrotów użył Józef Smith, aby opisać poświęcenie świętych?

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć ofiary, jakie ponieśli święci, poproś jednego zuczniów, aby przeczytał na głos następujące streszczenie:

71

© Busath.com

W okresie od czerwca 1833 roku do marca 1836 roku kobiety i mężczyźni pracowali ramię wramię przy budowie i wykończeniu domu Pana. Niektórzy zajmowali się murarstwem, inni zwozilikamienie, jeszcze inni przędli i szyli odzież dla robotników, a niektórzy wykonywali zasłony dodomu Pana. Robili to wszystko „aby Syn Człowieczy miał miejsce, gdzieby się mógł objawićswemu ludowi” (NiP 109:5). Niektórzy święci w dniach ostatnich, tacy jak John Tanner,przeznaczyli wiele swojego bogactwa na budowę świątyni. W sumie budowa świątyni mogłapochłonąć około 40 000 dolarów amerykańskich, co na tamte czasy było ogromną kwotą.Pomimo kosztów i poświęcenia święci wiernie wykonywali swą pracę, okazując tym samymposłuszeństwo przykazaniu Pana (zob. NiP 95:11). Świątynia Kirtland była dziełem miłości isprawdzianem posłuszeństwa, poświecenia i wiary.

• Jakich poświęceń wymaga się od nas w dzisiejszych czasach, abyśmy moglicieszyć się błogosławieństwami świątyni?

• Jakie błogosławieństwa pojawiają się w naszym życiu, kiedy poświęcamy się dlapracy Pana?

Aby pomóc uczniom odpowiedzieć na to pytanie, pokaż poniższą wypowiedźSiostry Carol B. Thomas z Generalnego Prezydium Młodych Kobiet. Poprośjednego z uczniów o przeczytanie jej na głos.

„Poświęcenie jest niesamowitą zasadą. Kiedy chętnie dajemy swój czas i talentyoraz wszystko, co posiadamy, staje się to najprawdziwszą formą oddawania czci.Może rozwinąć w nas głęboką miłość do siebie nawzajem i do naszegoZbawiciela, Jezusa Chrystusa. Dzięki poświęceniu nasze serca odmieniają się,żyjemy bliżej Ducha i mamy mniejszy apetyt na rzeczy tego świata”(„Poświęcenie: Wieczna inwestycja”, Liahona, lipiec 2001, str. 79).

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu wersety: Nauki i Przymierza 109:12–13oraz 20–21 i odszukali, w jaki sposób zawarta w nich modlitwa opisuje świętąnaturę świątyni? Poproś uczniów, aby opowiedzieli, co w tych wersetach wywarłona nich największe wrażenie?

Powiedz uczniom, że w modlitwie poświęcającej Józef Smith prosił Pana okonkretne błogosławieństwa. Poproś kilku uczniów, aby po kolei przeczytali na głoswersety: Nauki i Przymierza 109:12–15, 22–28. Zachęć pozostałych uczniów, abyśledzili tekst w swoich pismach świętych i odszukali błogosławieństwa, które mogąotrzymać osoby wiernie oddające cześć Bogu w świątyni. Możesz zaproponować,aby uczniowie zaznaczyli ważne słowa i zwroty, które przykuły ich uwagę.Następnie omówcie odpowiedzi na poniższe pytania:

• Które z tych błogosławieństw ma dla was największe znaczenie? Dlaczego?

• Jakiej doktryny lub zasady możemy się nauczyć z tych wersetów? (Upewnij się,że uczniowie rozpoznają następującą zasadę: Kiedy wiernie oddajemy cześćw świątyni, możemy otrzymać większą ochronę i siłę odnośnie doniegodziwości tego świata).

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Davida A. Bednara z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

LEKCJA 14

72

„Proszę, rozważcie te wersety: [Nauki i Przymierza 109:24–28] w świetleobecnych poczynań przeciwnika i […] naszej gotowości, by przyjąć na siebie imięJezusa Chrystusa oraz błogosławieństwa ochrony obiecanego tym, którzy wszacunku mają imię oraz pozycję w świętej świątyni. Co ważne, owebłogosławieństwa przymierza są dla wszystkich pokoleń i na całą wieczność.Zachęcam was, abyście raz po raz studiowali i z modlitwą rozważali, jaki wpływ

mają te wersety na wasze życie i życie waszej rodziny.

Nie powinny nas dziwić szatańskie wysiłki, by zniweczyć lub zdyskredytować oddawanie czci ipracę w świątyni. Diabeł nienawidzi czystości i mocy domu Pana. Zaś ochrona dostępna dlakażdego z nas dzięki obrzędom i przymierzom świątynnym i poprzez nie stanowi wielkąprzeszkodę dla knowań Lucyfera” („W szacunku mieć imię i pozycję”, Ensign lub Liahona, maj2009, str. 99).

• W jaki sposób czujecie wzrost duchowej siły, którą zyskujecie w wynikuoddawania czci Bogu w świątyni?

Poproś uczniów, aby zastanowili się, co mogą zrobić, aby otrzymać więcejbłogosławieństw obiecanych ludziom, którzy wiernie oddają cześć Bogu w świątyni.Przypomnij uczniom, że kiedy będą rozważać treść pism świętych i słowaproroków, ich serca i umysły będą bardziej otwarte na natchnienia od Pana.

Nauki i Przymierza 110Jezus Chrystus, Mojżesz, Eliasz i prorok Eliasz ukazali się w Świątyni KirtlandWyjaśnij, że Pan nagrodził ofiary świętych, które ponieśli podczas budowy ŚwiątyniKirtland. Wylał na nich krocie duchowych wizji w dniach poświęcenia świątyni.Jeśli czas na to pozwoli, opowiedz pokrótce kilka historii z rozdziału 13. („GloriousDays in Kirtland, 1834–36”) z Church History in the Fulness of Times Student Manual,wyd. 2. (podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003), szczególnie z częścizatytułowanej: „A Pentecostal Season” (str. 164–167). Powiedz uczniom, żenajprawdopodobniej jedno z najbardziej znamiennych wydarzeń miało miejsce 3kwietnia 1836 roku — tydzień po poświęceniu świątyni.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos nagłówek rozdziału: Nauki iPrzymierza 110, a pozostali uczniowie niech w tym czasie śledzą tekst w swoichpismach świętych. Następnie zadaj poniższe pytania:

• Komu dana była ta wizja? Czym zajęci byli Józef Smith i Oliver Cowdery, zanimotrzymali wizję?

Wyjaśnij uczniom, że pierwsze dziesięć wersetów rozdziału: Nauki i Przymierza 110zawiera opis chwalebnej wizji, w której Józefowi Smithowi i OliverowiCowdery’emu ukazał się Zbawiciel, który ogłosił, że przyjmuje Świątynię Kirtland.Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali te wersety, odszukując ważne prawdydotyczące zarówno Zbawiciela, jak i świątyni. Po upływie wyznaczonego czasuzadaj uczniom następujące pytania:

• Co w tych wersetach ma dla was znaczenie? Dlaczego?

LEKCJA 14

73

• Zgodnie z treścią wersetu 6., Zbawiciel ogłosił: „Niechaj się radują serca […]całego mojego ludu”. Jak myślicie, jaki powód do radości mieli święci wtamtym czasie?

Wyjaśnij, że po wizji z udziałem Zbawiciela, pojawiła się seria kolejnych wizji. Wtych wizjach Mojżesz, Eliasz i prorok Eliasz ukazali się Józefowi Smithowi iOliverowi Cowdery’emu.

Napisz na tablicy następujące wersety:

Mojżesz: Nauki i Przymierza 110:11

Eliasz: Nauki i Przymierza 110:12.

Prorok Eliasz: Nauki i Przymierza 110:13–15.

Podziel klasę na trzy grupy. Każdej z nich przydziel po jednym z imion na tablicy.Poproś uczniów o przestudiowanie przydzielonych im wersetów i odszukanieinformacji na temat konkretnych kluczy kapłaństwa, które zostały przywrócone. Poupływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby powiedzieli o tym, czego siędowiedzieli.

Poniższe wyjaśnienia mogą pomóc uczniom lepiej zrozumieć to, co przeczytali.Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos każdą z wypowiedzi poomówieniu przez was przydzielonych wersetów:

Mojżesz: Klucze zgromadzenia Izraela dają upoważnienie do kierowania głoszeniem ewangelii wkażdej z czterech stron świata. „Właściwe jest, aby Mojżesz, który pierwszy prowadził dzieciBoga do ziemi ich dziedzictwa, był tym, który ma przekazać klucze zgromadzenia Izraelaprzywróconemu Kościołowi” (Russell M. Nelson, „Zgromadzenie rozproszonego Izraela”, Ensignlub Liahona, listopad 2006, str. 82, odnośnik 28).

Eliasz: „Człowiek o imieniu Eliasz najwyraźniej żył w czasach Abrahama i 3 kwietnia 1836 rokuw świątyni Kirtland (w stanie Ohio) przekazał Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emudyspensację ewangelii Abrahama” (Bible Dictionary, „Elias”). „Eliasz [wskrzesił] ponownie‘ewangelię Abrahama’ — wielkie przymierze Abrahama, poprzez które wierni otrzymująobietnice wiecznego przyrostu, obietnice, że dzięki małżeństwu celestialnemu ich potomstwobędzie w wieczności tak liczne, jak piasek na brzegu morza, czy gwiazdy na niebie” (Bruce R.McConkie, „The Keys of the Kingdom”, Ensign, maj 1983, str. 22).

Prorok Eliasz: „Moc zapieczętowania nadana prorokowi Eliaszowi to moc, która wiąże mężów iżony oraz dzieci do rodziców na czas i na wieczność. Ta wiążąca moc istnieje w każdymobrzędzie ewangelii […]. To dzięki tej mocy wszystkie obrzędy dotyczące zbawienia są związane,czyli zapieczętowane. Misją proroka Eliasza było przywrócenie tej mocy” (Joseph Fielding Smith,Elijah the Prophet and His Mission [1957], str. 5).

Przeczytaj na głos werset: Nauki i Przymierza 110:16 i poproś uczniów, aby śledzilitekst w swoich pismach świętych. Poproś uczniów, aby wyszukali, co zostałowówczas przekazane Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emy („klucze tejdyspensacji”). Następnie zadaj poniższe pytania:

LEKCJA 14

74

• Czego możemy się dowiedzieć odnośnie do przywrócenia tych kluczy napodstawie wersetu 16.? (Drugie Przyjście jest blisko).

• Dlaczego przywrócenie kluczy przez Mojżesza, Eliasza i proroka Eliasza musiałonastąpić przed „[wielkim] i [strasznym dniem] Pana” zgodnie z treściąwersetu 16?

• W jaki sposób zostaliście pobłogosławieni dzięki przywróceniu kluczykapłaństwa? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, podsumuj znaczenieprzywrócenia tych kluczy, wspominając o następującej zasadzie: Klucze pracymisjonarskiej, wiecznego trwania rodzin i pracy świątynnej pomagająnam przygotować siebie i świat na Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa).

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Kapłaństwo Boga, jego klucze, jego obrzędy, jego boskie pochodzenie i zdolność‘wiązania tak na ziemi jak i w niebie’ jest tak nieodzowne dla prawdziwegoKościoła Boga, jak i jest dla niego niepowtarzalne, i bez niego nie byłoby KościołaJezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich” („Nasza najbardziejcharakterystyczna cecha”, Ensign lub Liahona, maj 2005, str. 43).

Opowiedz, w jaki sposób twoje życie zostało pobłogosławione dzięki przywróceniukluczy kapłaństwa. Złóż świadectwo, że klucze kapłaństwa są charakterystycznącechą Kościoła, która odróżnia Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w DniachOstatnich od wszystkich innych kościołów na ziemi.


• David A. Bednar, „W szacunku mieć imię i pozycję”, Ensign lub Liahona, maj2009, str. 97–100.

LEKCJA 14

75

LEKCJA 15

Siła pośród przeciwnościWprowadzenieW latach 1837 i 1838 duch krytyki, waśni i odstępstwarozprzestrzenił się pośród niektórych przywódców i członkówKościoła w Kirtland w Ohio i na północy stanu Missouri.Problemy nasiliły się, kiedy niektórzy ludzie otwarcie

sprzeciwili się Prorokowi Józefowi Smithowi. Doświadczeniatych pierwszych świętych uczą nas, że kiedy zmagamy się zprzeciwnościami, to otrzymujemy duchową siłę, jeśli żyjemyw prawości i popieramy sługi Pana.

Dodatkowe źródła• „Beware the Bitter Fruits of Apostasy”, rozdział 27. w: Teachings of Presidents of

the Church: Joseph Smith (2007), str. 315–326.

• Jeffrey R. Holland, „Lekcje z więzienia Liberty” (ognisko Kościelnego SystemuEdukacji, 7 września 2008), strona internetowa: lds.org/broadcasts.

• Neil L. Andersen, „Próba waszej wiary”, Ensign lub Liahona, listopad 2012,str. 39–42.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 112:10–15Odstępstwo w Kirtland w OhioNapisz na tablicy następujące słowa: złość, obraza, zazdrość. Poproś uczniów, abyzastanowili się nad sytuacjami, w których ogarnęły ich te uczucia.

Pokaż poniższą historię i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos.Poproś uczniów, aby zastanowili się, co wywołało u Thomasa B. Marsha takiewłaśnie uczucia.

Wkrótce po powołaniu na Apostoła, w roku 1835, Thomas B. Marsh zostałwyznaczony na Prezydenta Kworum Dwunastu Apostołów. Wiosną 1837 rokuPrezydent Marsh dowiedział się, że jeden z Dwunastu Apostołów, Starszy Parley P.Pratt planuje wyruszyć na misję do Anglii bez jego przyzwolenia. Prezydent Marsh,który przebywał w Missouri, napisał do Starszego Pratta i pozostałych członkówDwunastu, zapraszając ich na spotkanie 24 lipca 1837 roku w Kirtland w Ohio,którego celem miało być zjednoczenie ich w planach misyjnych. Jednakże namiesiąc przed tym spotkaniem dwóch innych członków Dwunastu: Starszy HeberC. Kimball i Orson Hyde wyruszyli do Anglii po otrzymaniu powołania na misję zrąk Proroka Józefa Smitha. Prezydent Marsh był wyraźnie zdenerwowany tym, żeczłonkowie Kworum Dwunastu rozpoczęli głoszenie ewangelii w Anglii bez jegoudziału.

• Co w takiej sytuacji mógł uczynić Prezydent Marsh, aby nie ulec uczuciomwypisanym na tablicy?

• Jakie niebezpieczeństwa czyhają na nas, jeśli pozwolimy, aby te uczuciapanowały nad naszymi myślami i uczynkami? (Zwróć uwagę uczniów na to, że

76

tego rodzaju uczucia obrażają Ducha Świętego i często prowadzą dopoważniejszych grzechów).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał ciąg dalszy historii:

Prezydent Marsh, opowiedziawszy Prezydentowi Józefowi Smithowi o swoichobawach, oczekiwał jego rady. W odpowiedzi Pan dał Prorokowi objawienieznajdujące się w rozdziale: Nauki i Przymierza 112.

W lipcu 1837 roku, kiedy Pan dał to objawienie, w Kościele panował brak jedności,pojawiły się waśnie i odstępstwa. Pycha i chciwość doprowadziły niektórychczłonków Kościoła do stosowania otwartej krytyki wobec Proroka Józefa Smitha ikwestionowania jego autorytetu. Niektórzy członkowie Kościoła, w tym kilkuczłonków Kworum Dwunastu Apostołów, szukali nawet sposobu, aby usunąćJózefa Smitha z urzędu Prezydenta Kościoła.

• Jakie uczucia skłoniły niektórych członków Kościoła do tego, abysprzeniewierzyli swoje świadectwo o prawdzie i zaczęli otwarcie sprzeciwiać sięProrokowi Józefowi Smithowi?

Poproś uczniów, aby przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 112:10–12, 15 iwyszukali rad, jakich Pan udzielił zarówno Prezydentowi Marshowi, jak ipozostałym członkom Kworum Dwunastu, które mogą pokazać członkomKościoła, jak unikać krytykowania swoich przywódców.

Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Następnie zapytaj:

• W jaki sposób zastosowanie tych rad może pomóc członkom Kościoła unikaćkrytykowania przywódców Kościoła? (Kiedy uczniowie będą udzielaćodpowiedzi, przybliż im następujące zasady: Kiedy będziemy pokorni, Panpoprowadzi nas i da nam odpowiedzi na nasze modlitwy. Pan wymaga odnas, abyśmy popierali tych przywódców, którzy dzierżą kluczeprzewodniczenia Kościołowi. Możesz zaproponować uczniom, aby porównaliwerset 15. z odsyłaczem: Nauki i Przymierza 84:35–38. Możesz również zwrócićuwagę uczniów na to, że rady upominające członków Kworum Dwunastuzostały dane Prezydentowi Kworum Dwunastu Apostołów i nie majązastosowania wśród indywidualnych członków Kościoła).

Wręcz każdemu uczniowi egzemplarz ulotki znajdującej się na końcu tejlekcji. Możesz podzielić ich na małe grupy i poprosić, aby wspólnie

przeczytali część tej ulotki zatytułowaną: „Odstępstwo w Kirtland: Potrzebawiernego podążania za przywódcami Kościoła”. Poproś uczniów, aby każda grupaprzedyskutowała odpowiedzi na pytania znajdujące się na końcu tego rozdziału.

Możesz zakończyć tę część lekcji, pokazując i omawiając następującą wypowiedźPrezydenta Hebera C. Kimballa (1801–1868) z Rady Prezydenta Kościoła:

LEKCJA 15

77

„Dam wam klucz, który Brat Józef Smith przekazał mi w Nauvoo. Powiedział, żepierwszy krok do odstępstwa rozpoczyna się od utraty zaufania do przywódcówtego Kościoła i królestwa, i że kiedykolwiek rozpoznacie tego ducha, możeciewiedzieć, że poprowadzi on tego, który się mu poddał, drogą wiodącą doodstępstwa” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str.318).

Aby podkreślić znaczenie wiernego podążania za prorokiem i innymi przywódcamiKościoła, przeczytaj następującą historię z życia Brighama Younga (1801–1877),który służył w tym czasie jako członek Kworum Dwunastu Apostołów:

„Przebywając w Kirtland Prezydent Brigham Young napotkał grupę odstępców,którzy nawet w świątyni spiskowali przeciw Prorokowi Józefowi Smithowi.Oświadczył: ‘Powstałem i w prosty i dosadny sposób powiedziałem im, że Józefjest Prorokiem i że o tym wiem, i że choćby go lżyli i obrzucali oszczerstwami zewszystkich swych sił, nie uda im się zniszczyć Proroka wyznaczonego przez Boga,że w ten sposób mogą zniszczyć jedynie własny autorytet, odciąć więzy, jakie

łączą ich z Prorokiem Boga i na zawsze pogrążyć się w piekle’” (Teachings of Presidents of theChurch: Brigham Young, [1997], str. 79).

Nauki i Przymierza 121:1–10, 16–17; 122:1–9Przeciwności na północy stanu MissouriMożesz nadal pracować z uczniami w małych grupach i poprosić każdą z nich, abyprzeczytała drugą część ulotki zatytułowaną: „Konflikt na północy stanu Missouri:Nauka pokonywania przeciwności”. Wyjaśnij, że część ta opisuje niektóre zczynów, które doprowadziły do tego, że święci zostali wypędzeni z północy stanuMissouri, a Prorok Józef Smith został osadzony w więzieniu w Liberty. Poprośuczniów, aby każda grupa wspólnie przedyskutowała pytania znajdujące się nakońcu tej części.

Kiedy skończą, wyjaśnij, że rozdziały: Nauki i Przymierza 121–123 zawierająfragmenty listu, który napisał Prorok Józef Smith do świętych pod koniec pobytu wwięzieniu w Liberty.

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza121:1–6. Niech odszukają pytania, które Prorok skierował do Pana.

• Jakie pytania znaleźliście?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza121:7–10, 16–17; 122:7–9. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach izastanowili się, jak odpowiedzi Pana na prośby Józefa Smitha mogły go wzmocnićna tyle, aby stawił czoła nieustającym przeciwnościom ze strony prześladowców.

Poproś uczniów, aby powiedzieli, jakie doktryny i zasady znaleźli w tych wersetach.(Odpowiedzi powinny zawierać następujące stwierdzenia: Jeśli w życiudoczesnym będziemy wytrwale stawiać czoła przeciwnościom, to Bógpobłogosławi nam zarówno teraz, jak i w wieczności. Ci, którzy oskarżająsługi Pana, są sługami grzechu. Możemy zostać wzmocnieni w okresie prób,

LEKCJA 15

78

kiedy polegamy na Zadośćuczynieniu Zbawiciela i pamiętamy przykład Jegowiernej wytrwałości).

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Neila L. Andersena z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Próby z definicji mają nas wypróbowywać. Możecie doświadczać cierpienia,niepewności, bezsennych nocy pełnych łez. Nasze próby nie muszą być jednak dlanas zgubne. Nie muszą oddalać nas od przymierzy ani od domostwa Boga […].

Podobnie jak metal, który pod wpływem intensywnego ognia przemienia się wstal, tak my, jeśli pozostaniemy wierni w czasie ognistej próby naszej wiary,zostaniemy duchowo oczyszczeni i wzmocnieni” („Próba waszej wiary”, Ensign

lub Liahona, listopad 2012, str. 41–42).

Zachęć uczniów, aby zastanowili się nad tym, co już zrobili lub co mogą zrobić, abypamiętać, że Bóg może wzmocnić ich, kiedy stają w obliczu prób lub przeciwnościwobec ich wiary. Daj im czas na opowiedzenie o swoich doświadczeniach lub otym, co myślą na temat polegania na Bogu w trudnych chwilach.

Materiały do studiowania dla uczniów• Nauki i Przymierza 112:10–15; 121:1–10, 16–17; 122:1–9.

• Neil L. Andersen, „Próba waszej wiary”, Ensign lub Liahona, listopad 2012,str. 39–42.

Pozostawanie silnym w czasie przeciwnościOdstępstwo w Kirtland: Potrzeba wiernego podążania za przywódcamiKościołaW 1837 roku święci w Kirtland w Ohio borykali się z finansowymi trudnościami. Aby pomóc świętymstać się bardziej samowystarczalnymi finansowo, Józef Smith wraz z innymi przywódcami Kościołazałożyli przedsiębiorstwo o nazwie Kirtlandzkie Towarzystwo Ubezpieczeniowe, które swoją strukturąprzypominało bank. Z powodu szeroko rozpowszechnionego w tym czasie w Stanach Zjednoczonychkryzysu gospodarczego wiele banków upadło. Kirtlandzkie Towarzystwo Ubezpieczeniowe równieżzbankrutowało, a stało się to jesienią 1837 roku. Dwustu inwestorów tego banku straciło prawiewszystko, ale największą stratę poniósł Józef Smith. Mimo że Kirtlandzkie TowarzystwoUbezpieczeniowe nie było założone przez Kościół, to niektórzy święci traktowali je jak bank kościelnylub bank Proroka i tym samym obwiniali Józefa Smitha za swoje problemy finansowe. Niektórzynawet zaczęli go nazywać upadłym prorokiem. Bankructwo banku i straty finansowe na szczęście nieprzeszkodziły wielu członkom w wytrwaniu w wierze i dochowaniu wierności Prorokowi.

Duch odstępstwa i krytyki zaczął się rozprzestrzeniać wśród wielu świętych. Do czerwca 1838 rokuokoło 200 lub 300 odstępców odeszło z Kościoła, w tym czterech Apostołów, Trzech świadków KsięgiMormona i jeden członek Rady Prezydenta Kościoła. Niemniej jednak większość świętych w tymokresie próby swej wiary odpowiedziała postawą podobną do Brighama Younga. Wzmocnieni przezPana pozostali wierni swoim świadectwom. Wielu spośród tych, którzy odeszli od Kościoła w tymokresie odstępstwa, powróciło później, prosząc o możliwość ponownego przyłączenia się do KościołaPana. Byli wśród nich: Oliver Cowdery, Martin Harris, Luke Johnson i Frederick G. Williams.

LEKCJA 15

79

Podczas tych zmagań w Kirtland kilku odstępców szukało sposobności, aby zabić Józefa Smitha, któryostrzeżony przez Ducha, wraz z Sidneyem Rigdonem opuścił Kirtland nocą 12 stycznia 1838 roku.Odstępcy ścigali ich przez kilka dni, ale Pan otoczył Józefa i Sidneya ochroną. 14 marca 1838 rokurazem ze swoimi rodzinami przybyli do Far West w stanie Missouri.

Przedyskutujcie w grupie odpowiedzi na następujące pytania:

• Jakich zasad dotyczących reagowania na przeciwności w naszym życiu możemy nauczyć się napodstawie tych wydarzeń? Czego możemy nauczyć się na podstawie tych wydarzeń na tematsposobu reagowania na sprzeciw wobec Kościoła?

• Co możemy zrobić, aby wytrwać w wierności przywódcom Kościoła, nawet kiedy inni wygłaszająsłowa krytyki?

• W jaki sposób zostaliście pobłogosławieni za to, że podążaliście za prorokiem?

Konflikt na północy stanu Missouri: Nauka pokonywania przeciwnościW latach 1837 i 1838 niektórzy niezadowoleni i ekskomunikowani członkowie Kościoła, którzymieszkali wśród świętych w Far West, zaczęli nękać Kościół i jego przywódców wszczynaniemprocesów sądowych i prześladować go. W czerwcu 1838 roku Sidney Rigdon wypowiedział się bardzonegatywnie na ten temat, a jego wypowiedź stała się znana jako „Kazanie o soli”. Odniósł się dowersetu: Ew. Mateusza 5:13 i powiedział, że jeśli sól zwietrzeje, to nie jest już nic warta i powinno sięją wyrzucić. Nawiązał w ten sposób do ludzi, którzy opuścili Kościół i którzy nie powinni dłużejprzebywać pośród świętych. Dwa tygodnie później, 4 lipca, Sidney Rigdon obiecał podczasprzemówienia, że święci będą się bronić, nawet gdyby miało dojść do „zagłady wojennej”. Choć obaprzemówienia wydawały się sprzeczne z radą Pana, aby „[prosić] o pokój” (NiP 105:38), to zostałyone opublikowane i wywołały wielkie poruszenie wśród osób, które nie były członkami Kościoła.

W tym czasie nawrócony członek Kościoła o nazwisku Sampson Avard zawierał tajne spiski z ludźmi,którzy chcieli się przyłączyć do jego grupy rabusiów, której członkowie nazywali się Danitami. Avardpoinstruował ich, aby rabowali i łupili mieszkańców Missouri, mówiąc im, że to pomoże w budowiekrólestwa Bożego. Przekonał swoich zwolenników, że jego dyrektywy pochodzą od Rady PrezydentaKościoła. Kiedy prawda wyszła później na jaw, Avard został ekskomunikowany. Działania Avardawpłynęły bardzo negatywnie na wizerunek Kościoła i przyczyniły się do osadzenia Proroka JózefaSmitha w więzieniu w Liberty.

W październiku 1838 roku bitwa pomiędzy grupą członków Kościoła, a oddziałami milicji stanuMissouri doprowadziła do śmierci kilku osób po obu stronach. Przesadne doniesienia na temat tejbitwy dotarły do Gubernatora stanu Missouri, Lilburna W. Boggsa, który wydał rozkaz, znany jako„rozkaz eksterminacji”, o treści: „Mormoni muszą być traktowani jako wrogowie i muszą zostaćeksterminowani albo wypędzeni ze stanu, jeśli zajdzie taka potrzeba, dla dobra publicznego” (cytat z:History of the Church, 3:175). Wkrótce po tym miasto Far West zostało otoczone przez oddziały milicjiprzewyższające swą liczbą świętych w stosunku 1:5. Józef Smith i inni przywódcy Kościoła zostaliosadzeni w więzieniu w Liberty, gdzie przebywali całą zimę. Reszta świętych została zmuszona doopuszczenia stanu.

Przedyskutujcie całą klasą odpowiedzi na następujące pytania:

• Jakich zasad, przydatnych nam w radzeniu sobie z przeciwnościami, możemy nauczyć się z tychwydarzeń?

• Dlaczego ważne jest, aby każdy z nas podążał za przykładem Zbawiciela w chwilach słabości iprzeciwności? Co wydarzyło się na północy stanu Missouri ze względu na to, że święci tak niepostąpili?

• Czy kiedykolwiek byliście świadkami tego, jak słowa bądź czyny danej osoby wywołały pozytywnewrażenie o Kościele?

LEKCJA 15

80

LEKCJA 16

Odkupienie zmarłychWprowadzeniePoprzez Proroka Józefa Smitha Pan przywrócił doktrynęodkupienia zmarłych, stanowiącą część Przywróceniawszystkich rzeczy w dyspensacji pełni czasów. Doktryna tazostała przywrócona „wiersz po wierszu”. Dzieło odkupieniazmarłych odgrywa znaczącą rolę w zbawieniu zarówno

żywych, jak i zmarłych. Prorok Józef Smith tak nauczał oznaczeniu uczestnictwa w tej pracy: „Naszym największymobowiązkiem, jaki Bóg dał nam na tym świecie, jestodszukanie informacji o naszych zmarłych” (Teachings ofPresidents of the Church: Joseph Smith, [2007], str. 475).

Dodatkowe źródła• Richard G. Scott, „Radość płynąca z odkupienia zmarłych”, Ensign lub Liahona,


• D. Todd Christofferson, „Odkupienie zmarłych i świadectwo o Jezusie”,Liahona, styczeń 2001, str. 10–13.

• „Becoming Saviors on Mount Zion”, rozdział 41 w: Teachings of Presidents of theChurch: Joseph Smith (2007), str. 469–478.

• Matthew S. McBride, „Letters on Baptism for the Dead: D&C 127, 128”, cykl:Revelations in Context, 29 maja 2013; adres internetowy: history.lds.org.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 137Wizja dana Prorokowi Józefowi Smithowi na temat królestwa celestialnegoPrzeczytaj uczniom następujący wątek historyczny:

„W listopadzie 1823 roku Alvin Smith, najstarsze dziecko Lucy Mack Smith i Josepha Smithaseniora, nagle zapadł na poważną chorobę i był bliski śmierci. Alvin miał 25 lat, był silnym isprawnym młodym mężczyzną, którego ciężka praca w znacznym stopniu przyczyniała się dofinansowej stabilności rodziny. Jego matka opisywała go jako ‘młodzieńca o niezwykle dobrymusposobieniu’, którego ‘szlachetność i hojność’ błogosławiła otaczające go osoby ‘w każdejgodzinie jego istnienia’ […].

Alvin, wiedząc, że umiera, wezwał do siebie swoich braci i siostry, aby przemówić do każdego zosobna. Józefowi, który miał już prawie 18 lat, ale nie otrzymał jeszcze złotych płyt, powiedział:‘Chcę, abyś był dobrym chłopcem i czynił wszystko, co w twojej mocy, aby zdobyć te zapisy. Bądźwierny w przyjmowaniu wskazówek i przestrzeganiu każdego danego ci przykazania […]’.

Kiedy Alvin umarł, rodzina poprosiła duchownego z kościoła prezbiteriańskiego z Palmyry wstanie Nowy Jork, aby poprowadził uroczystości pogrzebowe. Jako że Alvin nie był członkiemkongregacji owego duchownego, pastor w swym kazaniu obstawał przy tym, że Alvin nie będziezbawiony. William Smith, młodszy brat Józefa, wspomniał, że ‘[Duchowny] […] bardzo mocnozaznaczył, że [Alvin] poszedł do piekła, gdyż nie był członkiem Kościoła. Jednakże był on dobrymchłopcem i słowa duchownego nie spodobały się mojemu ojcu’” (Teachings of Presidents of theChurch: Joseph Smith [2007], str. 401, 403).

81

• Jakie obawy dotyczące zbawienia Alvina mogła mieć rodzina Smithów,zważywszy na to, że w owym czasie doktryna odkupienia zmarłych nie zostałajeszcze przywrócona?

Powiedz uczniom, że ta lekcja wyjaśnia, że Pan objawił doktrynę odkupieniazmarłych stopniowo, wiersz po wierszu. Poproś uczniów, aby przeczytali po cichuwstęp do rozdziału: Nauki i Przymierza 137. Wyjaśnij, że objawienie to zostałodane na kilka miesięcy przed poświęceniem Świątyni Kirtland. (Możesz równieżzwrócić uwagę uczniów na to, że wydanie Nauk i Przymierzy z roku 2013 zawierapewne zmiany, których dokonano we wstępie do rozdziału 137.).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza137:1–6, reszta zaś niech śledzi tekst w swoich pismach świętych. Przedyskutujcieodpowiedzi na następujące pytania:

• Kogo ujrzał Józef Smith w królestwie celestialnym? (Uczniowie mogą byćzainteresowani faktem, że rodzice Józefa Smitha wciąż żyli, kiedy otrzymał onto objawienie; mało tego, jego ojciec nawet przebywał z nim w tym samympokoju).

• Dlaczego Józef Smith zdziwił się, kiedy ujrzał swojego brata Alvina w królestwiecelestialnym, zgodnie z wersetem 6.? (Możesz przypomnieć uczniom, że wizjata była dana Józefowi Smithowi na kilka lat przed tym, jak dowiedział się odoktrynie odkupienia zmarłych).

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza137:7–9. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach i odszukalidoktrynę, która pomogła świętym w dniach ostatnich lepiej zrozumieć plan Bogaumożliwiający zbawienie Jego dzieci.

• Co zapewnia plan Boga takim osobom, jak Alvin Smith, które zmarły bezmożliwości przyjęcia ewangelii Jezusa Chrystusa lub obrzędu chrztu? (Kiedyuczniowie będą dzielić się swoimi spostrzeżeniami, pomóż im rozpoznaćnastępującą doktrynę: Wszyscy ludzie, którzy umierają bez wiedzy oewangelii, a którzy przyjęliby ją, gdyby tylko mieli taką możliwość,odziedziczą królestwo celestialne).

• Czego możecie dowiedzieć się na podstawie tej doktryny na temat charakteruOjca Niebieskiego i Jego miłości do Swoich dzieci?

• W jakiej sytuacji zostaliście pokrzepieni, myśląc o tej doktrynie? W jakiejsytuacji dostrzegliście, jak inne osoby — być może te, które nauczaliście, jakomisjonarze — otrzymały pocieszenie wynikające ze zrozumienia tej doktryny?

Nauki i Przymierza 124:30–34; 127:5–8; 128:1–18; 138:28–37Obrzędy dokonywane w zastępstwie za zmarłychProrok Józef Smith po raz pierwszy przemawiał na temat doktryny chrztu zazmarłych na pogrzebie Seymoura Brunsona 15 sierpnia 1840 roku, wkrótce po tym,jak święci osiedlili się w Nauvoo w stanie Illinois. Członkowie Kościoła,dowiedziawszy się o tej doktrynie, nie kryli swojego zaskoczenia ipodekscytowania. Przez kilka miesięcy po jej ogłoszeniu święci dokonywalichrztów w zastępstwie za swoich zmarłych krewnych w pobliskiej rzece Missisipi

LEKCJA 16

82

(zob. Teachings: Joseph Smith, str. 403; Church History in the Fulness of Times StudentManual, 2. wyd. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 251).

• W jaki sposób kazanie Józefa wzbogaciło zrozumienie planu Ojca Niebieskiego,którego celem jest zbawienie Jego dzieci? (Kiedy uczniowie będą udzielaćodpowiedzi, zapisz na tablicy następującą prawdę: Zbawczy obrzęd chrztumoże być dokonywany w zastępstwie za tych, którzy za życia nie przyjęliewangelii).

• Jak myślicie, jaka byłaby wasza reakcja, gdybyście usłyszeli Proroka JózefaSmitha przemawiającego po raz pierwszy w tej dyspensacji na temat doktrynychrztu za zmarłych?

Wyjaśnij, że na konferencji generalnej Kościoła, która odbyła się w październiku1841 roku w Nauvoo w stanie Illinois, Prorok Józef Smith obwieścił, że Pan pragnie,aby święci zaprzestali dokonywania chrztów za zmarłych do czasu, kiedy będzie tomożliwe w Jego domu (zob. NiP 124:29–34). 8 listopada 1841 roku Brigham Young— będący wówczas Prezydentem Kworum Dwunastu Apostołów — poświęciłchrzcielnicę znajdującą się w piwnicy niewykończonej jeszcze Świątyni Nauvoo,dzięki czemu członkowie Kościoła mogli wznowić dokonywanie chrztów wzastępstwie za zmarłych.

Poproś uczniów, aby przeczytali wstęp do rozdziału: Nauki i Przymierza 127., którywyjaśnia, że rozdział 127. to list Proroka Józefa Smitha skierowany do świętych, wktórym zawarte są wskazówki dotyczące prowadzenia rejestru dokonywanychchrztów za zmarłych. Wyjaśnij, że tydzień później Józef napisał kolejny list na tematchrztu za zmarłych, który znajduje się w rozdziale: Nauki i Przymierza 128.

Napisz na tablicy odnośniki do poniższych wersetów. (Informacje w nawiasach sąprzeznaczone dla nauczyciela).

Nauki i Przymierza 127:5–7; 128:8 (Kiedy obrzęd chrztu dokonywany jest zupoważnienia kapłańskiego i zostaje właściwie odnotowany, ma onmoc wiążącą zarówno na ziemi, jak i w niebie).

Nauki i Przymierza 128:6–7 (Zapis obrzędów dokonanych w zastępstwieza zmarłych zaliczony będzie do otworzonych ksiąg, na podstawiektórych będą sądzeni umarli).

Nauki i Przymierza 128:15, 17–18 (Zbawienie naszych zmarłych przodkówjest niezbędne dla naszego zbawienia).

Przydziel uczniom do przeczytania po jednym z wersetów zapisanych na tablicy.Poproś ich, aby odszukali doktryny, które wzbogacają nasze zrozumienie Bożegoplanu dotyczącego odkupienia zmarłych. Zachęć uczniów, aby streścili to, czego siędowiedzieli z każdego z tych wersetów na temat doktryny odkupienia zmarłych.Poproś kilkoro uczniów, aby zapisali te doktryny na tablicy obok odpowiadającychim wersetów. Zwróć uwagę uczniów na to, że objawienia zapisane w rozdziałach:Nauki i Przymierza 127 i 128 ilustrują ogólny wzór przewijający się przez cały

LEKCJA 16

83

proces Przywrócenia ewangelii — z którego wynika, że Pan objawia prawdy raczejwiersz po wierszu niż wszystkie naraz.

Wyjaśnij uczniom, że wiele lat po otrzymaniu tych objawień Pan zapewnił namgłębsze zrozumienie Swego planu odkupienia zmarłych. W 1918 roku PrezydentJoseph F. Smith otrzymał wizję na temat odkupienia zmarłych. Stało się to, kiedybył w żałobie po stracie swojego syna Hyruma M. Smitha, który zmarł na początkuroku, gdy służył jako członek Kworum Dwunastu Apostołów.

Poproś uczniów, aby przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 138:28–37 iodszukali prawdy dotyczące odkupienia zmarłych, które zostały objawionePrezydentowi Josephowi F. Smithowi.

• Jakie prawdy na temat odkupienia zmarłych zawarte są w tym fragmencie?(Kiedy uczniowie będą dzielić się tym, co znaleźli, upewnij się, że rozumiejąnastępującą prawdę: Pod przewodnictwem Jezusa Chrystusa prawiposłańcy nauczają ewangelii tych, którzy znajdują się w więzieniuduchów).

• W jaki sposób te dodatkowe prawdy pomagają nam zrozumieć, że kiedy danaosoba umiera, nie otrzymawszy obrzędów ewangelii — tak jak Alvin Smith —to może ona otrzymać dziedzictwo w królestwie celestialnym?

Przeczytaj na głos następującą wypowiedź Starszego Davida A. Bednara z KworumDwunastu Apostołów:

„[…] jako członkowie przywróconego Kościoła Chrystusa mamy nałożonyprzymierzem obowiązek odszukiwać naszych przodków i udostępniać im obrzędyewangelii niezbędne do zbawienia. ‘Oni [nie mogą osiągnąć] celu [doskonałości]bez nas’ (List do Hebrajczyków 11:40; zob. także Teachings: Joseph Smith, str.475). ‘Ani my nie możemy być udoskonaleni bez naszych umarłych’ (NiP 128:15)”(„Serca dzieci się zwrócą”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 25).

• Dlaczego praca związana z odkupieniem zmarłych powinna stanowić priorytetw naszym życiu?

• W jaki sposób udostępnianie zbawiennych obrzędów naszym zmarłymkrewnym pomoże udoskonalić się zarówno im, jak i nam samym?

Przeczytaj na głos następującą wypowiedź Starszego Russella M. Nelsona zKworum Dwunastu Apostołów:

„Chociaż praca w świątyni i nad historią rodziny ma moc, by błogosławić tych,którzy znajdują się po drugiej stronie zasłony, ma też taką samą moc, bybłogosławić żyjących. Ma oczyszczający wpływ na tych, którzy są w niązaangażowani. Oni dosłownie pomagają w wyniesieniu swych rodzin”(„Pokolenia połączone miłością”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 94).

• W jaki sposób doktryna o odkupieniu zmarłych świadczy o nieskończonej mocyZadośćuczynienia Jezusa Chrystusa?

LEKCJA 16

84

Przeczytaj na głos następującą wypowiedź Starszego Richarda G. Scotta z KworumDwunastu Apostołów:

„Pan objawił Prorokowi Józefowi Smithowi wzniosłe doktryny dotycząceświętego obrzędu chrztu. Wiedza ta została przekazana w czasach, kiedy innekościoły chrześcijańskie nauczały, że śmierć nieodwracalnie i na wiecznośćokreśla przeznaczenie duszy. Nauczały, że osoby, które zostały ochrzczone, sąnagradzane bezkresną radością, a wszystkie pozostałe doświadczają wiecznejmęki, bez nadziei odkupienia […].

Ta chwalebna doktryna jest kolejnym świadectwem wszechogarniającej istoty ZadośćuczynieniaJezusa Chrystusa. Umożliwił On zbawienie każdej duszy skorej do pokuty. Jego Zadośćuczynieniepokonało śmierć, a On sam pozwala godnym zmarłym zastępczo otrzymać wszystkie obrzędyzbawienia” („Radość płynąca z odkupienia zmarłych”, Ensign lub Liahona, listopad2012, str. 93).

• Jakiego rodzaju doświadczenia uświadomiły wam znaczenie uczestniczenia wpracy dla odkupienia zmarłych?

• W jaki sposób uczestniczenie w pracy dla odkupienia zmarłych przyczyniło siędo wzmocnienia waszego świadectwa? (Poproś kilkoro uczniów, aby podzielilisię swoimi świadectwami).

Zachęć uczniów, aby zastanowili się nad tym, w jaki sposób mogą uczestniczyć wtej wspaniałej pracy dla odkupienia zmarłych — czy to poprzez badanie historiirodziny, czy poprzez dokonywanie obrzędów świątynnych w zastępstwie zazmarłych. Złóż swoje świadectwo, że dzięki pracy dokonywanej we współczesnychświątyniach wszystkie dzieci Ojca Niebieskiego mogą otrzymać wszystkie obrzędyniezbędne do zbawienia.

Materiały do studiowania dla uczniów• Nauki i Przymierza 124:30–41; 127:1–9; 128:1–18; 137:1–10; 138:28–37.

• Richard G. Scott, „Radość płynąca z odkupienia zmarłych”, Ensign lub Liahona,listopad 2012, str. 93–95.

LEKCJA 16

85

LEKCJA 17

Nauki ewangelii w NauvooWprowadzeniePierwsze lata, które święci spędzili w Nauvoo w stanieIllinois, były okresem pokoju i dobrobytu. W tym czasie JózefSmith otrzymał wiele objawień, a następnie nauczał iobjaśniał doktryny, charakterystyczne dla Kościoła JezusaChrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Traktowały one o

celu świątyń, o naszym boskim potencjale, który umożliwianam stanie się podobnymi do Ojca Niebieskiego, a składałysię na nie niektóre doktryny znajdujące się w Zasadach Wiary.Lekcja ta pomoże uczniom zrozumieć znaczenie ProrokaJózefa Smitha, jak również nasz własny boski potencjał.

Dodatkowe źródła• „God the Eternal Father”, rozdział 2. w: Teachings of Presidents of the Church:

Joseph Smith (2007), str. 37–43.

• „Doctrinal Developments in Nauvoo”, rozdział 20. w: Church History in theFulness of Times Student Manual, wyd. 2. (podręcznik Kościelnego SystemuEdukacji, 2003), str. 251–262.

• „Becoming Like God”, Gospel Topics, adres internetowy: lds.org/topics.

Propozycje dotyczące nauczaniaZasady WiaryWażne oświadczenia dotyczące doktryn ewangeliiWyjaśnij, że w Nauvoo w stanie Illinois Józef Smith napisał list do JohnaWentwortha, redaktora gazety Chicago Democrat, który zwrócił się z prośbą oinformacje na temat Mormonów. W liście tym Prorok opisał dzieje świętych wdniach ostatnich oraz dodał zwięzłą listę doktrynalnych dogmatów, którą późniejnazwano Zasadami Wiary. (Pełną treść listu można znaleźć w podręczniku:Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 438–446).

Pokaż następującą wypowiedź Starszego L. Toma Perry’ego z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„[Zasady Wiary] to jedne z najważniejszych i najbardziej zwięzłych oświadczeńdoktrynalnych Kościoła. Jeśli będziecie się nimi kierować podczas studiowaniaewangelii Jezusa Chrystusa, będziecie dobrze przygotowani do głoszenia światuswojego świadectwa o przywróconej prawdzie. Będziecie mogli w prosty,przystępny i wyczerpujący sposób głosić fundamentalne wierzenia, które sącenne dla was jako członków Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach

Ostatnich” („Doktryny i zasady zawarte w Zasadach Wiary”, Ensign lub Liahona, listopad2013, str. 48).

• Jak podsumowalibyście to, czego nauczał Starszy Perry? (Kiedy uczniowie będąsię wypowiadać, przybliż im następującą prawdę: Kiedy będziemy uczyć siędoktryn nauczanych w Zasadach Wiary, będziemy lepiej przygotowani dogłoszenia naszych wierzeń bliźnim).

86

• W jakiej sytuacji wykorzystaliście Zasady Wiary, aby pomóc bliźnim zrozumiećewangelię?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali Zasady Wiary. Po upływie wyznaczonegoczasu przedyskutujcie odpowiedzi na następujące pytania:

• Która z Zasad Wiary ma dla was szczególne znaczenie i dlaczego?

• W jaki sposób doktryny zawarte w Zasadach Wiary prowadzą was i wzmacniająwasze świadectwo o tym, że Józef Smith był prorokiem Boga?

Nauki i Przymierza 124:25–28, 37–42Przywrócenie obrzędów świątynnychWyjaśnij, że po tym, jak święci osiedlili się w Nauvoo w stanie Illinois Prorok JózefSmith otrzymał przykazanie zbudowania świątyni. Tak jak w przypadku budowyświątyni w Kirtland w stanie Ohio, realizacja tego zadania również wymagaławielkich ofiar ze strony świętych w dniach ostatnich.

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragmenty: Nauki i Przymierza124:25–28, 37–42. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, czegoPan nauczał na temat potrzeby zbudowania świątyni. Przed przystąpieniem doanalizy tych fragmentów wyjaśnij, że odnoszą się one do przybytku zbudowanegoprzez Mojżesza i jego lud. Lud Mojżesza nie dokonywał chrztów za zmarłych.Żadna praca za zmarłych nie była wykonywana, dopóki Zbawiciel nie ustanowił jejpo Swojej śmierci w świecie duchów. Następnie zapytaj:

• Dlaczego, zgodnie z naukami Pana zawartymi w tych fragmentach, święci zNauvoo potrzebowali świątyni? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi,podkreśl tę doktrynę: Pewne obrzędy niezbędne do zbawienia są możliwedo przyjęcia przez Pana jedynie wtedy, gdy są wykonywane wświątyniach).

Wyjaśnij uczniom, że Świątynia Kirtland „była zbudowana głównie po to, aby mogłyzostać przywrócone klucze kapłaństwa” (Joseph Fielding Smith, Doctrines ofSalvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3 tomy [1954–1956], 2:242). W ŚwiątyniNauvoo te klucze kapłaństwa zostały wykorzystane, aby dokonywać obrzędówniezbędnych do zbawienia, zarówno dla osób żywych, jak i chrztów w zastępstwieza zmarłych. W ostatnich dwóch latach swojego życia Józef Smith udzieliłświątynnego obrzędu obdarowania niewielkiej grupie wiernych członków. Oprócztego zapoznał nas również z obrzędem zapieczętowania małżonków na wieczność.

• O jakich obrzędach świątynnych jest mowa w wersecie: Nauki i Przymierza124:39?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi:Pozostałych poproś, aby zastanowili się, dlaczego obrzędy świątynne mająznaczenie w planie Ojca Niebieskiego:

„W odpowiedzi na przykazanie Pana [żeby zbudować świątynię w Nauvoo] Prorok i święci zabralisię do budowy domu Pana tak szybko, jak było to możliwe. Prorok jednak zdawał sobie sprawę ztego, że budowa zajmie lata, a wiedział, że święci potrzebują pełni błogosławieństw świątyni. W

LEKCJA 17

87

wyniku tego, 4 maja 1842 roku, Józef Smith, pomimo iż świątynia nie została ukończona, udzieliłobrzędu obdarowania niewielkiej grupie wiernych braci.

Grupa spotkała się w dużym pokoju na piętrze sklepu z czerwonej cegły należącego doProroka […].

W historycznych zapisach Proroka czytamy: ‘Spędziłem dzień na piętrze sklepu […], naradzającsię z Generałem Jamesem Adamsem ze Springfield, Patriarchą Hyrumem Smithem, BiskupemNewelem K. Whitneyem i Georgem Millerem oraz z Prezydentem Brighamem Youngiem iStarszymi Heberem C. Kimballem i Willardem Richardsem, nauczając ich zasad i porządkuKapłaństwa, udzielając obmyć, namaszczeń, obdarowań oraz przekazywania kluczy odnoszącychsię do Kapłaństwa Aarona i tak dalej aż do najwyższego porządku Kapłaństwa Melchizedeka,przedstawiając porządek dotyczący Sędziwego i wszystkich planów i zasad, dzięki którym każdyma możliwość zapewnienia sobie pełni tych błogosławieństw, które przygotowane są dlaKościoła Pierworodnego, i może przyjść oraz zamieszkać w obecności Eloheima w wiecznychświatach’” (Teachings: Joseph Smith, str. 413–414).

Zapytaj uczniów:

• Dlaczego konieczne było przywrócenie obrzędów świątynnych?

Kiedy uczniowie będą odpowiadać, wzbogać ich zrozumienie tematu, czytającnastępującą wypowiedź Starszego Roberta D. Halesa z Kworum DwunastuApostołów:

„Głównym celem świątyni jest zapewnienie obrzędów koniecznych dla naszegowyniesienia w królestwie celestialnym. Obrzędy świątynne prowadzą nas donaszego Zbawiciela i ofiarowują nam najwspanialsze błogosławieństwa dostępnedzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa” („Błogosławieństwa świątyni”,Liahona, październik 2009, str. 14).

• W jaki sposób wasze życie zostało pobłogosławione dzięki przywróceniuobrzędów świątynnych?

Zachęć uczniów, aby zastanowili się podczas nadchodzącego tygodnia, co mogąuczynić, aby oddawanie czci w domu Pana stało się priorytetem w ich życiu?

Ks. Psalmów 82:6; Ew. Mateusza 5:48; Ew. Jana 10:32–34; List do Rzymian8:16–17; II List Piotra 1:3–4; I List Jana 3:2–3; Nauki i Przymierza 93:11–20;132:20Nasz boski potencjałWyjaśnij, że Biblia zawiera słowa starożytnych proroków, którzy pisali o naszymboskim potencjale. Zapisz na tablicy następujące odnośniki do pism świętych ipoproś uczniów o przeczytanie kilku z nich i odszukanie informacji na tematnaszego wiecznego potencjału: Ks. Psalm ów 82:6; Ew. Mateusza 5:48; Ew. Jana10:32–34; List do Rzymian 8:16–17; II List Piotra 1:3–4; I List Jana 3:2–3. Możeszzachęcić uczniów, aby zaznaczyli sobie te wersety albo powiązali je ze sobą wtrakcie studiowania.

Po upływie wyznaczonego czasu zapytaj:

LEKCJA 17

88

• Czego uczymy się z tych wersetów na temat naszego boskiego potencjału?(Uczniowie mogą różnie to ująć, ale powinni zrozumieć następującą doktrynę:Jako dzieci naszego Ojca Niebieskiego mamy potencjał, aby stać siętakimi, jak On).

• Jakie zwroty w tych wersetach opisują nasz boski potencjał?

Wyjaśnij, że o naszym boskim potencjale jest również mowa we współczesnychpismach świętych. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki iPrzymierza 93:11–13, 19–20; Nauki i Przymierza 132:20. Przybliż im następującądoktrynę: Tak jak Zbawiciel, możemy wzrastać łaska po łasce, aż osiągniemypełnię Ojca.

Wyjaśnij, że na konferencji generalnej Kościoła w kwietniu 1844 rokuProrok Józef Smith wygłosił jedno z najbardziej znaczących przemówień.

Podczas swojej przemowy Prorok oddał hołd zmarłemu niedawno Bratu KingowiFollettowi. Przemówienie zostało później nazwane przemową z pogrzebu KingaFolletta. Rozdaj uczniom ulotki z „Fragmentami przemowy z pogrzebu KingaFolletta”. Zachęć uczniów do przeczytania tych fragmentów i podkreślenia słóworaz zwrotów, które wyjaśniają, dlaczego powinniśmy starać się zrozumiećcharakter Boga.

Fragmenty przemowy z pogrzebu Kinga FollettaProrok Józef Smith (1805–1844) nauczał:

„Jeśli człowiek nie nauczy się więcej niż to, by jeść, pić i spać, i nie pojmujeżadnych zamiarów Boga, to zwierzę też pojmuje te same rzeczy. Je, pije, śpii nie wie nic więcej o Bogu; i wie tyle, co my, chyba że jesteśmy w staniepojąć więcej dzięki natchnieniu Wszechmocnego Boga. Jeśli ludzie niepojmują charakteru Boga, nie pojmują samych siebie […].

Moim najważniejszym celem jest poznać charakter jedynego mądrego iprawdziwego Boga oraz to, jakiego rodzaju jest On istotą […].

Sam Bóg był kiedyś taki, jakimi my teraz jesteśmy, a teraz jest wyniesionym człowiekiem izasiada na tronie w niebiesiech! To jest wielka tajemnica. Jeżeli zasłona zostałaby dzisiajrozdarta i wielki Bóg, który podtrzymuje ten świat w jego orbicie i który utrzymujewszystkie światy i wszystkie rzeczy dzięki Swej mocy, miałby uczynić siebie widzialnym —mówię, jeżeli mielibyście zobaczyć Go dzisiaj, zobaczylibyście, że wygląda jak człowiek —jak wy sami, w całej postaci, obrazie i w dokładnym kształcie człowieka; bo Adam zostałstworzony dokładnie na dokładny sposób, obraz i podobieństwo Boga i otrzymywał odNiego nauki, chodził i rozmawiał, i obcował z Nim, tak jak człowiek rozmawia i obcuje zczłowiekiem” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 40).

„Zatem w tym jest życie wieczne — aby poznać jedynego mądrego i prawdziwego Boga; awy musicie nauczyć się, jak samemu być bogami oraz królami i kapłanami Boga […],przechodząc od jednego małego stopnia do drugiego, od małego uprawnienia dowielkiego, od łaski do łaski, od wyniesienia do wyniesienia, aż osiągnieciezmartwychwstanie zmarłych i będziecie zdolni do zamieszkania w żarze wieczności i

LEKCJA 17

89

zasiadania w chwale jak ci, którzy zasiadają na tronach, mając wieczną moc” (Teachings:Joseph Smith, str. 221).

Pomóż uczniom dokonać analizy tych nauk, zadając następujące pytania:

• Dlaczego ważne jest, żebyśmy zdobywali wiedzę na temat charakteru i naturyBoga oraz naszej relacji z Nim jako naszym Ojcem Niebieskim?

• Na czym polega proces stawania się podobnym do Ojca Niebieskiego?

Aby uczniowie mogli zgłębić tematykę ich boskiego potencjału, pokaż następującąwypowiedź Prezydenta Gordona B. Hinckleya (1910–2008). Poproś jednego zuczniów o przeczytanie jej na głos:

„Zamysłem całej ewangelii jest wiedzenie nas naprzód, w górę ku większymosiągnięciom, a nawet ostatecznie ku boskości. Ta wspaniała możliwość zostałaprzedstawiona przez Proroka Józefa Smitha w przemowie z pogrzebu KingaFolletta [zob. History of the Church, 6:302–317] i podkreślona przez PrezydentaLorenza Snowa. Jest nią to wspaniałe i nieporównywalne przesłanie: Człowiekmoże stać się takim, jakim jest teraz Bóg! [Zob. The Teachings of Lorenzo Snow,

zebr. Clyde J. Williams (1984), str. 1].

Nasi przeciwnicy krytykują nas za to, że w to wierzymy. Naszą odpowiedzią na tę krytykę jest to,że to — jakże wzniosłe — przesłanie nie umniejsza w żaden sposób Bogu, Wiecznemu Ojcu. Onjest Wszechmogący. On jest Stworzycielem i Zarządcą wszechświata. On jest ponad wszystkim itak już pozostanie. Ale tak, jak każdy ziemski ojciec pragnie dla swoich synów i córek wszelkichsukcesów w życiu, wierzę, że nasz Ojciec w Niebie pragnie, aby Jego dzieci mogły zbliżyć się doNiego rangą i stanąć obok Niego, promieniując boską siłą i mądrością” („Don’t Drop the Ball”,Ensign, listopad 1994, str. 48).

Podsumuj, zadając uczniom następujące pytania:

• Jaki wpływ na nasze życie może mieć wiedza na temat tych ważnych prawd oOjcu Niebieskim i naszym boskim potencjale?

• W jaki sposób zrozumienie prawd, które były dziś omawiane (Zasady Wiary,obrzędy świątynne i nasz boski potencjał) pogłębia waszą wdzięczność zaProroka Józefa Smitha? Jak wiedza na temat tych prawd pomaga wamzrozumieć charakter Boga i waszą relację z Nim jako waszym OjcemNiebieskim? (Daj uczniom czas, aby mogli zapisać swoje spostrzeżenia).

Zachęć uczniów, aby złożyli świadectwo albo podzielili się swoimi spostrzeżeniami,które zapisali (jeśli nie są zbyt osobiste). Zakończ, składając swoje świadectwo odoktrynach, które omawialiście na dzisiejszej lekcji i o Proroku Józefie Smithie,który był wielkim objawicielem.

LEKCJA 17

90

Materiały do studiowania dla uczniów• Ks. Psalmów 82:6; Ew. Mateusza 5:48; Ew. Jana 10:32–34; List do Rzymian

8:16–17; II List Piotra 1:3–4; I List Jana 3:2–3; Nauki i Przymierza 93:11–22;124:25–28, 37–42; 132:20–24.

• „God the Eternal Father”, rozdział 2. w: Teachings of Presidents of the Church:Joseph Smith (2007), str. 37–43.

LEKCJA 17

91

LEKCJA 18

Stowarzyszenie Pomocyi Kościół

Wprowadzenie„Stowarzyszenie Pomocy przygotowuje kobiety naotrzymanie błogosławieństw życia wiecznego poprzezrozwijanie wiary i osobistej prawości, wzmacnianie rodziny idomostwa oraz niesienie pomocy tym, którzy są w potrzebie”(„The Purpose of Relief Society”, adres internetowy: lds.org/

callings/relief-society/purposes). Lekcja ta wzbogaci wiedzęuczniów na temat organizacji i celów StowarzyszeniaPomocy. Uczniowie uświadomią sobie również, że kobietypełnią unikalną rolę w budowaniu królestwa Bożego poprzezszereg wspaniałych możliwości i obowiązków.

Dodatkowe źródła• Dallin H. Oaks, „Klucze i upoważnienie kapłańskie”, Ensign lub Liahona, maj

2014, str. 49–52.

• M. Russell Ballard, „Men and Women and Priesthood Power”, Ensign, wrzesień2014, str. 28–33.

• Julie B. Beck, „Stowarzyszenie Pomocy w oczach proroków — wiara, rodzina,służba”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 83–85.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 25Pan udziela wskazówek Emmie SmithPokaż następującą wypowiedź Prezydenta Spencera W. Kimballa (1895–1995) ipoproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Duża część znacznego wzrostu, jakiego zazna Kościół w dniach ostatnich,nastąpi dlatego, że wiele dobrych kobiet na całym świecie […] w wielkiej liczbiezbliży się do Kościoła. Będzie to miało miejsce w takim stopniu, że kobietyKościoła odzwierciedlać będą prawość i elokwencję w swoim życiu oraz będąpostrzegane jako inne i wyróżniające się szczęściem od innych kobiet na świecie”(Teachings of Presidents of the Church: Spencer W. Kimball [2006], str. 222–223).

• Co myślicie na temat tej wypowiedzi?

• Czy znacie kobiety, które są przykładem szczęśliwego i prawego życia? W jakisposób ich wpływ odznaczył się w życiu ludzi, którzy je znają?

Wyjaśnij, że na tej lekcji skoncentrujemy się na tym, w jaki sposób StowarzyszeniePomocy błogosławi córki i synów Ojca Niebieskiego w przywróconym KościeleJezusa Chrystusa.

Poproś uczniów, aby zajrzeli do rozdziału: Nauki i Przymierza 25, zwrócili uwagę nawstęp do rozdziału i odszukali, do kogo Pan przemawia w tym objawieniu.

92

Następnie przeczytaj na głos werset 3. Wyjaśnij uczniom, że w oczach Pana EmmaSmith była „wybraną panią”. Na pierwszym spotkaniu Kobiecego StowarzyszeniaPomocy w Nauvoo Józef Smith wyjaśnił, że słowo „‘wybrana’ oznacza byciewybraną do pewnej pracy”. Powiedział również, że objawienie dane Emmie Smith„wypełniło się, kiedy została wybrana do Prezydium [Stowarzyszenia] Pomocy” (w:History of the Church, 4:552–553). Podziel uczniów na dwie grupy i poproś, abypierwsza przeczytała fragment: Nauki i Przymierza 25:4–9, a druga fragment:Nauki i Przymierza 25:10–15. Zachęć uczniów, aby odszukali zadania i powołania,jakie Pan wyznaczył Emmie Smith. Mogą zrobić listę tych obowiązków lubzaznaczyć je w swoich pismach świętych. Po wyznaczonym czasie poproś uczniów,aby podzielili się tym, co znaleźli.

• W jaki sposób wypełnianie tych obowiązków przyczynia się do wzrostuKościoła?

• Jakie błogosławieństwo Pan obiecał Emmie Smith, jeśli będzie przestrzegałaJego przykazań?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 25:16.

• W jaki sposób słowa Pana skierowane do Emmy Smith mogą odnosić się donas, mimo że objawienie to zostało dane Emmie? (Nauki na tematposłuszeństwa i innych zasad ewangelii znajdujące się w tym objawieniudotyczą wszystkich. [Uwaga: Wyjaśnij, że odnoszenie pism świętych do naszychwłasnych doświadczeń jest ważną umiejętnością studiowania, która pomaganam dostrzec podobieństwa między naszymi doświadczeniami a osobami, októrych mowa w pismach świętych]).

Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, pomóż im zrozumieć następującąprawdę: Jeśli pozostaniemy wierni przykazaniom i wypełnimy zadania, którepowierzył nam Pan, otrzymamy koronę sprawiedliwości. Możesz złożyćświadectwo o tej prawdzie.

Stowarzyszenie Pomocy odgrywa znaczącą rolę w przywróconym KościeleJezusa ChrystusaPowiedz uczniom, że Pan objawił organizację Kościoła wiersz po wierszu. Wramach tego procesu Emma Smith otrzymała od Pana niezmiernie ważnepowołanie. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższegostreszczenia historii powstania Stowarzyszenia Pomocy. Pozostali niech zwrócąuwagę na to, w jaki sposób wizja Proroka Józefa Smitha dotycząca StowarzyszeniaPomocy rozszerzyła początkową wizję względem kobiet.

Święte w dniach ostatnich zostały pobłogosławione swoją własną kościelnąorganizacją utworzoną w Nauvoo. Miało to początek, kiedy kilka kobiet, z SarąGranger Kimball na czele, zebrało się, żeby szyć koszule dla mężczyzn pracującychprzy budowie świątyni. Kobiety postanowiły stworzyć formalną organizację i wzwiązku z tym poprosiły Elizę R. Snow o napisanie konstytucji stowarzyszenia.Kiedy o radę poproszono Proroka Józefa Smitha, powiedział, że choć dokument jestwyśmienity, to zaoferuje lepszy sposób na zorganizowanie ich ugrupowania. 17marca 1842 roku Prorok wraz ze Starszymi Johnem Taylorem i WillardemRichardsem spotkali się z dwudziestoma kobietami w pokoju na piętrze sklepu z

LEKCJA 18

93

Busath.com

czerwonej cegły, w którym Prorok zorganizował Kobiece Stowarzyszenie Pomocy wNauvoo. Emma Smith została pierwszą prezydent tej organizacji, wypełniając tymsamym objawienie, które mówiło, że jest „wybraną panią” (NiP 25:3). Prorok JózefSmith ogłosił później, że celem tej organizacji jest „pomaganie biednym” i„niesienie zbawienia duszom” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith[2007], str. 453).

28 kwietnia 1842 roku Prorok ponownie spotkał się z siostrami. Józef powiedziałim, że mają otrzymać instrukcje zgodnie z porządkiem kapłaństwa, a potemoświadczył: „I teraz, w imieniu Boga, przekazuję wam klucz i Stowarzyszenie tobędzie się radować, a wiedza i inteligencja będą odtąd na was spływać” (Teachings:Joseph Smith, str. 451).

Możesz również zwrócić uwagę uczniów na to, że mogą zapoznać się z treściąpierwszych spotkań Stowarzyszenia Pomocy na stronie: josephsmithpapers.org/paperSummary/Nauvoo-relief-society-minute-book.

• W jaki sposób wizja Proroka dotycząca potencjału Stowarzyszenia Pomocyrozszerzyła postulaty zaproponowane przez Sarę Kimball?

• Jak myślicie, co oznaczają następujące słowa Proroka Józefa Smitha: „I teraz, wimieniu Boga, przekazuję wam klucz”? (Stowarzyszenie Pomocy zostałozorganizowane pod kierownictwem kapłaństwa przez osoby, które dzierżyłyjego klucze).

Pokaż poniższą wypowiedzi Siostry Ziny D.H. Young (1821–1901) i Siostry Julie B.Beck — byłych generalnych prezydent Stowarzyszenia Pomocy — dotyczące celówStowarzyszenia Pomocy. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos tewypowiedzi. Pozostali niech śledzą tekst i zwrócą uwagę na celeStowarzyszenia Pomocy.

„Stowarzyszenie Pomocy […] zostało zorganizowane około pół wieku temu przezProroka Józefa Smitha, na wzór i pod przewodnictwem Świętego Kapłaństwa,aby udzielać doczesnych błogosławieństw biednym i potrzebującym, wzmacniaćsłabych i powstrzymywać zagubionych, i dla lepszego rozwoju i sposobnościwykazania się kobiecym współczuciem i miłością, aby kobiety mogły osiągnąćduchową siłę i moc do czynienia większego dobra w dziele odkupienia ludzkiej

rodziny” (Zina D.H. Young, „First General Conference of the Relief Society”, Woman’s Exponent,15 kwietnia 1889, str. 172).

„Prorok Józef Smith określił cel Stowarzyszenia Pomocy i pouczył siostry o tymcelu […]. Naszą jest organizacja, która obecnie w dalszym ciągu jest prowadzonaprzez proroków, widzących i objawicieli” (Julie B. Beck, „Stowarzyszenie Pomocy:święta praca”, Ensign lub Liahona, listopad 2009, str. 111).

„Prorocy Pana stale uczą wyższych kapłanów oraz starszych o ich celach iobowiązkach, i tak samo dzielą się oni swoją wizją z siostrami StowarzyszeniaPomocy. Z ich słów wynika jasno, że Stowarzyszenie Pomocy istnieje po to, by

budować wiarę i osobistą prawość, wzmacniać rodziny i domy oraz znajdować potrzebujących ipomagać im. Wiara, rodzina i służba — te trzy proste słowa odzwierciedlają wizję proroków

LEKCJA 18

94

dotyczącą sióstr w Kościele” (Julie B. Beck, „Stowarzyszenie Pomocy w oczach proroków —wiara, rodzina, służba”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 83).

• W jaki sposób cele Stowarzyszenia Pomocy błogosławią cały Kościół?(Uczniowie powinni zrozumieć następującą prawdę: Celem StowarzyszeniaPomocy jest budowanie wiary i osobistej prawości, wzmacnianie rodzinyi domostw oraz znajdowanie i udzielanie pomocy potrzebującym. Kiedykobiety wypełniają te cele, cały Kościół jest błogosławiony).

• W jaki sposób, waszym zdaniem, Stowarzyszenie Pomocy wypełnia swoje cele?

Pokaż następującą wypowiedź i poproś jednego z uczniów o przeczytanie jejna głos:

„Prorok Józef Smith oświadczył: ‘Kościół nigdy nie był doskonale zorganizowany, zanim nieutworzono organizacji kobiet’ [Teachings: Joseph Smith, str. 451] […].

Oprócz Józefa Smitha także inni prorocy w dniach ostatnich świadczyli o tym, że organizacjaStowarzyszenia Pomocy jest natchnioną częścią procesu Przywrócenia, w której kobiety Kościołasą powoływane na różne kościelne stanowiska, aby służyć sobie nawzajem i błogosławić całyKościół. Prezydent Joseph F. Smith […] powiedział: ‘Organizacja ta jest na boski sposóbstworzona, zatwierdzona, ustanowiona i wyświęcona przez Boga, aby udzielać zbawieniaduszom kobiet i mężczyzn’ [Teachings of Presidents of the Church: Joseph F. Smith (1998), str.184]” (Daughters in My Kingdom: The History and Work of Relief Society [2011], str. 7).

• Czego możemy dowiedzieć się na podstawie tej wypowiedzi na temat roliStowarzyszenia Pomocy w Przywróceniu ewangelii? (Kiedy uczniowie będąudzielać odpowiedzi, upewnij się, że rozumieją tę prawdę, nawet jeśli inaczej jąujmą: Stowarzyszenie Pomocy jest natchnioną przez Boga częściąPrzywrócenia Kościoła Jezusa Chrystusa. Zapisz tę prawdę na tablicy).

• Jaki wpływ na wasze życie ma wiedza o tym, że organizacja StowarzyszeniaPomocy jest częścią Przywrócenia?

• W jaki sposób angażowanie się sióstr w powołania kościelne czyni Kościół„doskonale zorganizowanym”?

Kobiety a kapłaństwoWyjaśnij uczniom, że istnieją osoby, które poddają w wątpliwość to, dlaczegokobiety nie są ustanawiane do urzędów kapłańskich. Podkreśl, że o ile nie jest namwiadomo, dlaczego kobiety nie są ustanawiane do urzędów kapłańskich, to wiemy,że kobiety mają udział w kapłaństwie w swoich powołaniach w Kościele i w domu.

Rozdaj uczniom po egzemplarzu poniższej wypowiedzi StarszegoDallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z

uczniów o przeczytanie jej na głos. Pozostałych poproś, aby zwrócili uwagę na to, wjaki sposób kobiety mogą używać upoważnienia kapłaństwa:

LEKCJA 18

95

Kobiety a kapłaństwoStarszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział:

„W swoim przemówieniu do Stowarzyszenia Pomocy Prezydent JosephFielding Smith, będący wówczas Prezydentem Kworum DwunastuApostołów, powiedział: ‘Choć siostry nie otrzymały kapłaństwa i nie zostałoono na nie nałożone, nie oznacza to, że Pan nie dał im upoważnienia […].Osoba może otrzymać upoważnienie, aby wykonywać pewne zadania wKościele, które są wiążące i absolutnie niezbędne dla naszego zbawienia,

takie jak praca, którą siostry wykonują w Domu Pana. Posiadają one upoważnienie nadaneim do wykonywania wielkiej i wspaniałej pracy, świętej w oczach Pana i wiążącej dokładnietak samo, jak błogosławieństwa, udzielane przez mężczyzn dzierżących kapłaństwo’[‘Relief Society — An Aid to the Priesthood’, Relief Society Magazine, styczeń 1959, str. 4].

W tym wspaniałym przemówieniu Prezydent Smith po wielokroć powtarzał, że kobietyotrzymały upoważnienie. Powiedział on do kobiet: ‘Możecie mówić z upoważnieniem,ponieważ Pan nadał wam upoważnienie’. Powiedział również, że Stowarzyszenie Pomocy‘otrzymało moc i upoważnienie do dokonania wielu wspaniałych rzeczy. Praca, którąwykonuje, odbywa się dzięki boskiemu upoważnieniu’. I, oczywiście, praca Kościoławykonywana przez kobiety lub mężczyzn, czy to w świątyni, czy w okręgach lub gminach,jest wykonywana pod kierownictwem tych, którzy posiadają klucze kapłaństwa. Stąd też,mówiąc o Stowarzyszeniu Pomocy, Prezydent Smith wyjaśnił: ‘[Pan] dał im tę wspaniałąorganizację, w ramach której mają upoważnienie, aby służyć pod kierownictwem i wharmonii z biskupami w okręgach […], dbając zarówno o duchowe, jak i doczesnepotrzeby naszych członków’ [‘Relief Society — An Aid to the Priesthood’, str. 4–5] […].

Nie jesteśmy przyzwyczajeni do mówienia, że kobiety mają upoważnienie kapłańskie w ichpowołaniach w Kościele, ale jakież inne może to być upoważnienie? Kiedy kobieta —młodsza czy starsza — jest wyświęcana do głoszenia ewangelii jako pełnoetatowamisjonarka, otrzymuje upoważnienie kapłańskie do pełnienia funkcji kapłańskiej. Podobniejest z kobietą, która jest wyświęcana do funkcji urzędnika lub nauczyciela w organizacjikościelnej pod kierownictwem osoby, która dzierży klucze kapłaństwa. Ten, kto pełni urządlub wykonuje powołanie otrzymane od osoby dzierżącej klucze kapłaństwa, korzysta zupoważnienia kapłańskiego do wykonywania wyznaczonych obowiązków” („Klucze iupoważnienie kapłańskie”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 50–51).

• O jakich prawdach dotyczących ról i obowiązków kobiet w Kościeledowiadujemy się z wypowiedzi Starszego Oaksa? (Kiedy uczniowie będąudzielać odpowiedzi, upewnij się, że rozumieją następującą prawdę: Kiedykobiety są wyświęcane do służby w Kościele, otrzymują upoważnieniekapłańskie, by móc wykonywać wyznaczone im obowiązki).

Aby pogłębić zrozumienie i uczucia uczniów odnośnie do prawd omawianychpodczas tej lekcji, podziel ich na pary i poproś, aby przedyskutowali odpowiedzi nanastępujące pytania:

• W jaki sposób możemy skorygować to, co mówimy na temat kobiet w Kościele,aby odzwierciedlić prawdziwe znaczenie ich wkładu?

LEKCJA 18

96

Poproś uczniów, aby opowiedzieli, co myślą na temat wpływu kobiet i pracy, jakąwykonują jako uczennice w królestwie Pana. Zachęć ich, aby wcielili w życie to,czego się dowiedzieli na tej lekcji, a w szczególności, aby doceniali znaczenieStowarzyszenia Pomocy w ich życiu.


• Julie B. Beck, „Stowarzyszenie Pomocy w oczach proroków — wiara, rodzina,służba”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 83–85.

LEKCJA 18

97

LEKCJA 19

Doktryna małżeństwa nawieczność iwiecznej rodziny

WprowadzenieEwangelia Jezusa Chrystusa podkreśla doktrynę, żemałżeństwo i rodzina są ustanowione przez Boga. ProrokJózef Smith nauczał, że związek pomiędzy mężem a żonąmoże trwać nadal po Zmartwychwstaniu. Objawienie Panawyjaśnia, że „[nowe] i [wieczne przymierze] małżeństwa”

(NiP 131:2) jest niezbędne do otrzymania wyniesienia. Celemtej lekcji jest uświadomienie uczniom, że aby małżeństwotrwało na wieczność, para musi zostać zapieczętowana przezosobę, która dzierży klucze kapłaństwa, a następnie wieśćprawe życie.

Dodatkowe źródła• Russell M. Nelson, „Małżeństwo celestialne”, Ensign lub Liahona, listopad 2008,

str. 92–95.

• David A. Bednar, „Marriage Is Essential to His Eternal Plan”, Ensign, czerwiec2006, str. 82–87.

• Joshua J. Perkey, „Why Temple Marriage?” New Era, sierpień 2013, str. 30–32.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 49:15–17; 131:1–4„Nowe i wieczne przymierze małżeństwa”Uwaga: Kiedy będziesz nauczać tej lekcji, zachowaj pewną ostrożność, gdyż możeszmieć uczniów, którzy zaznali trudnego życia rodzinnego lub przeszli zawódmiłosny, albo doświadczyli cierpienia związanego z małżeństwem i posiadaniemdzieci. Weź pod uwagę potrzeby tych uczniów, kiedy będziesz przygotowywać iprzeprowadzać tę lekcję.

Powiedz uczniom, że w 1831 roku w Kirtland w stanie Ohio do Kościoła przystąpiłLeman Copley. Był on członkiem Zjednoczonego Towarzystwa WyznawcówPowtórnego Przyjścia Chrystusa, którzy byli powszechnie zwani szejkersami zewzględu na sposób, w jaki oddawali cześć. Wyznawcy drżeli podczas śpiewania itańczenia oraz klaskali w ręce w rytm muzyki. Leman Copley wierzył jednocześniew ewangelię i w niektóre nauki szejkersów. Odwiedził Józefa Smitha ikonsekwencją tej wizyty było objawienie, które Pan dał Józefowi 7 maja 1831 roku,obecnie znane jako rozdział: Nauki i Przymierza 49. (We wstępie do rozdziałówwcześniejszej edycji Nauk i Przymierzy widniała inna data — przypadająca namarzec 1831 rok. Historycy ustalili niedawno, że dokładniejsza jest dataprzypadająca na 7 maja 1831 roku).

Szejkersi odrzucali małżeństwo i wierzyli w życie w całkowitym celibacie (tj.powstrzymywanie się od związków seksualnych). Pan w objawieniu sprostował tę

98

błędną doktrynę i nakazał Lemanowi Copley’owi oraz innym osobom głosićewangelię pośród szejkersów.

Poproś uczniów, aby przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 49:15-17 i wyszukali,co Pan powiedział na temat znaczenia małżeństwa i rodziny. Zapytaj:

• Czego Pan naucza na temat małżeństwa zgodnie z tymi wersetami? (Uczniowiepowinni rozpoznać następującą doktrynę: Małżeństwo pomiędzy mężczyznąa kobietą jest ustanowione przez Boga).

• Jak myślcie, co to znaczy, że małżeństwo jest ustanowione przez Boga, „abyziemia osiągnęła cel swego stworzenia”? (Odpowiedzi uczniów mogą zawieraćnastępujące prawdy: Mężowie i żony mają przykazanie posiadania dzieci.Ziemia została stworzona, aby zapewnić miejsce, gdzie dzieci Boże będąmogły żyć w rodzinach).

• W jaki sposób zrozumienie prawd znajdujących się w tych wersetach pomożenam w wyjaśnieniu nauk Kościoła na temat małżeństwa?

Wyjaśnij, że kilka lat później zrozumienie świętych na temat znaczenia doktrynymałżeństwa na wieczność i rodziny znacznie wzrosło. 16 maja 1843 roku JózefSmith udał się do miejscowości Ramus w stanie Illinois. Podczas pobytu w domuBenjamina i Melissy Johnsonów Prorok nauczał ich o małżeństwie na wieczność.Część nauk, jakich udzielił wówczas Prorok, zapisana jest w rozdziale: Nauki iPrzymierza 131. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Naukii Przymierza 131:1–4, a następnie zapytaj:

• Co musimy zrobić, aby uzyskać najwyższy stopień królestwa celestialnego?(Uczniowie powinni zrozumieć następującą doktrynę: Aby dostąpićnajwyższego stopnia królestwa celestialnego, musimy zawrzeć nowe iwieczne przymierze małżeństwa. Wyjaśnij, że słowo nowe w tym kontekścieoznacza, że to przymierze zostało na nowo przywrócone w naszej dyspensacji.Natomiast określenie wieczne oznacza, że przymierze to istniało zawsze i trwaćbędzie na wieki. Możesz zaproponować uczniom, aby zapisali te definicje namarginesie swoich pism świętych).

• W jaki sposób w naszych czasach mężczyzna i kobieta zawierają to „nowe iwieczne przymierze małżeństwa”?

Podkreśl, że mężczyzna i kobieta mogą zawrzeć to nowe i wieczne przymierzemałżeństwa tylko w świątyni. Osoby, które zawierają związki małżeńskie pozaświątynią, mogą ślubować sobie „małżeństwo na to życie i na wieczność”, ale Bógnie będzie honorował tego rodzaju małżeństw w wieczności.

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Russella M. Nelsona z KworumDwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos.Zachęć klasę, aby zwróciła uwagę na to, czego Starszy Nelson naucza na tematznaczenia małżeństwa na wieczność:

LEKCJA 19

99

„Temat małżeństwa podnoszony jest na całym świecie, gdzie panują różnorodnewarunki dla życia małżeńskiego. Celem, dla którego przemawiam na ten temat,jako Apostoł Pana, jest oświadczenie, że małżeństwo pomiędzy mężczyzną akobietą jest święte — jest ustanowione przez Boga. Podkreślam też wartośćmałżeństwa zawartego w świątyni. Jest to najwyższy i najtrwalszy rodzajmałżeństwa, jaki nasz Stworzyciel może zaofiarować Swoim dzieciom.

Podczas gdy zbawienie jest kwestią indywidualną, wyniesienie jest kwestią rodzinną […].

Aby móc uzyskać życie wieczne, musimy zawrzeć wieczne i wiecznotrwałe przymierze z naszymOjcem Niebieskim [zob. NiP 132:19]. Oznacza to, że małżeństwo zawarte w świątyni nie dotyczyjedynie męża i żony; obejmuje ono partnerstwo z Bogiem [zob. Ew. Mateusza 19:6]”(„Małżeństwo celestialne”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 92–93).

• Jak sądzicie, co oznacza zdanie: „Podczas gdy zbawienie jest kwestiąindywidualną, wyniesienie jest kwestią rodzinną”?

• Co to znaczy, że małżeństwo na wieczność obejmuje „partnerstwo z Bogiem”?Jak myślicie, dlaczego ważne jest partnerstwo z Bogiem w małżeństwie? (Tylkow małżeństwie człowiek zawiera przymierze z drugą osobą i z Bogiem.Wszystkie pozostałe przymierza są zawierane pomiędzy człowiekiem aBogiem).

• W jaki sposób przywrócona doktryna o małżeństwie i rodzinie na wiecznośćzwiększa pragnienie budowania kochającego i trwałego małżeństwa?

Starszy Parley P. Pratt (1807–1857) z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśniłwpływ, jaki miała na niego wiedza o tej przywróconej doktrynie. Poproś jednego zuczniów, aby przeczytał następującą wypowiedź:

„To od [Józefa Smitha] dowiedziałem się, że moja ukochana żona może pozostaćmoją nie tylko w trakcie tego życia, ale i przez całą wieczność. […]. To od niegonauczyłem się, że możemy kultywować te uczucia, sprawiając, by rozwijały się iwzrastały przez całą wieczność; a wynikiem naszego bezkresnego związku będziepotomstwo tak liczne, jak gwiazdy na niebie albo ziarnka piasku na plaży […].Kochałem wcześniej, lecz nie wiedziałem, dlaczego. Ale teraz kocham —

nieskazitelnym uczuciem — ze wzmożoną siłą, wyniesionym uczuciem” (Autobiography ofParley P. Pratt, Parley P. Pratt Jr. [red.] [1938], str. 297–298).

Zanim przejdziesz do dalszej części lekcji, byłoby dobrze, gdybyś krótko omówiłnastępującą kwestię:

„Niektórzy członkowie Kościoła pozostają sami nie z własnej winy, nawet jeśli chcą się ożenić lubwyjść za mąż. Jeśli jesteś w takiej sytuacji, bądź pewien, że ‘Bóg współdziała we wszystkim kudobremu z tymi, którzy [Go] miłują’ (List do Rzymian 8:28). Jeśli będziesz godny, pewnego dnia,w tym życiu albo w przyszłym, otrzymasz wszystkie błogosławieństwa płynące ze związkuwiecznej rodziny” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 65).

LEKCJA 19

100

Nauki i Przymierza 132:1–21Małżeństwo celestialne jest niezbędne do wyniesieniaWyjaśnij, że niespełna dwa miesiące po tym, jak Józef Smith otrzymał naukęzapisaną w rozdziale: Nauki i Przymierza 131, dane mu zostało objawienie obecnieznane jako rozdział: Nauki i Przymierza 132. Poproś jednego z uczniów oprzeczytanie na głos wstępu do Nauk i Przymierzy 132. Wyjaśnij, że praktykęwielożeństwa będziemy omawiać szczegółowo na następnej lekcji. Poproś jednegoz uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 132:3–6. Poprośpozostałych, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i rozpoznali słowa izwroty, które podkreślają znaczenie zawarcia nowego i wiecznego przymierzamałżeństwa. Przedyskutujcie odpowiedzi na następujące pytania:

• Jakie znajdujące się w tym wersecie słowa i zwroty wyjaśniają znaczeniemałżeństwa na wieczność?

• Jakie konsekwencje wiążą się z odrzuceniem tej doktryny? (Możesz wyjaśnić, żesłowo potępiony dotyczy osoby, której został uniemożliwiony wieczny postęp).

Uwaga: Poświęć kilka minut, aby wyjaśnić uczniom, że ważną umiejętnościąstudiowania pism świętych jest zwracanie uwagi na kluczowe słowa i zwroty. Zumiejętności tej skorzystali podczas studiowania fragmentu: Nauki i Przymierza132:3–6. Ważne jest, aby w trakcie studiowania pism świętych zwracać uwagę naużyte słowa oraz zwroty i rozumieć je. Oto ważne do zrozumienia zwroty, któreznajdują się w wersetach 3–6: „przyjął i posłuchał”, „muszą […] przestrzegać”,„jeżeli nie zachowasz tego przymierza, potępiony będziesz”, „nikt nie możeodrzucić”, „musi i będzie”. Niektóre z tych zwrotów są również przykładamipowiązań między pojęciami w pismach świętych. Powiązania ilustrują zależnośćlub związek między pojęciami. Na przykład: werset 3. ilustruje powiązanie międzytakimi pojęciami, jak: przygotowanie, przyjmowanie i przestrzeganie.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 132:7–8 iodszukali w nich postawionych przez prawo Pana warunków niezbędnych do tego,aby związek małżeński mógł trwać w życiu przyszłym.

• Jakie warunki muszą być spełnione, według tych wersetów, aby małżeństwomogło trwać wiecznie? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać, zapisz na tablicynastępującą prawdę: Kiedy przymierze zawarte zostaje poprzez właściweupoważnienie kapłańskie i przypieczętowane jest przez Świętego DuchaObietnicy, będzie trwało wiecznie).

Przeczytaj następującą definicję Świętego Ducha Obietnicy: „Duch Święty jestŚwiętym Duchem Obietnicy (Dzieje Apostolskie 2:33). Potwierdza On, że praweuczynki, obrzędy i przymierza zawarte przez ludzi będą zaakceptowane przez Boga.Święty Duch Obietnicy świadczy Ojcu, że obrzędy niezbędne do zbawienia zostałydokonane we właściwy sposób i że związane z nimi przymierza zostałydochowane” (Guide to the Scriptures, „Holy Spirit of Promise”, stronainternetowa: scriptures.lds.org).

Aby przybliżyć uczniom tę zasadę, możesz pokazać im następującą wypowiedźStarszego Bruce’a R. McConkiego (1915–1985) z Kworum Dwunastu Apostołów:

LEKCJA 19

101

„Zapieczętować znaczy potwierdzić, uzasadnić albo zatwierdzić. Tak więczapieczętowanie przez Świętego Ducha Obietnicy oznacza, że dany czyn jestpotwierdzony przez Ducha Świętego i zatwierdzony przez Pana. Natomiast osoba,która bierze na siebie to zobowiązanie, otrzymuje uzasadnienie słuszności tegoczynu. Potwierdzająca pieczęć zatwierdzenia przyłożona jest na dany czyn jedyniewtedy, kiedy strony kontraktu zawierają go, będąc godne otrzymania boskiej

aprobaty” (Mormon Doctrine, wyd. 2. [1966], str. 361–362).

W rozdziale: Nauki i Przymierza 132:19–21 Pan podkreślił warunki niezbędne dootrzymania błogosławieństw płynących z małżeństwa na wieczność. Podzieluczniów na pary i przydziel im do studiowania ten fragment. Poproś każdą parę osporządzenie dwóch list: (1) warunków małżeństwa na wieczność oraz(2) błogosławieństw wynikających ze spełnienia tych warunków. Po uzupełnieniulisty powinny zawierać:

Warunki małżeństwa na wiecznośćMałżeństwo musi być zawarte zgodnie z prawem Pana oraz przez „nowe iwieczne przymierze”.

Małżeństwo musi być zapieczętowane przez Świętego Ducha Obietnicy.

Małżeństwo musi być udzielone przez osobę, która dzierży klucze kapłaństwa.

Para małżeńska musi trwać w przymierzu z Bogiem.

Obiecane błogosławieństwaMałżonkowie powstaną w Pierwszym Zmartwychwstaniu.

Małżonkowie odziedziczą trony, królestwa, księstwa, moce, panowania iwszelkie wysokości i głębie.

Małżeństwo będzie miało pełną moc po śmierci fizycznej.

Małżonkowie przejdą koło aniołów.

Małżonkowie zostaną wyniesieni i odziedziczą chwałę we wszystkich rzeczach.

Małżonkowie będą cieszyć się „kontynuacją nasienia na wieki wieków” (ichrodzina i potomstwo będą trwały w wieczności i będą mieli wieczny przyrost).

Małżonkowie staną się bogami i nie będą mieli końca.

Małżonkowie będą ponad wszystkim, będą mieli wszelką moc i wszystkobędzie im podległe.

Aby wyjaśnić uczniom niezbędne warunki i błogosławieństwa dotyczącemałżeństwa na wieczność, przedyskutujcie odpowiedzi na następujące pytania:

• Jak myślicie, co to znaczy „wytrwać” w przymierzu małżeństwa? (Możeszwyjaśnić, że jednym ze znaczeń słowa;: wytrwać jest pozostać lub trwać.Oznacza ono również żyć zgodnie z przymierzem).

• Dlaczego bycie zapieczętowanym w świątyni nie wystarcza samo w sobie doosiągnięcia małżeństwa na wieczność?

LEKCJA 19

102

• Jakie myśli i uczucia wzbudzają w was obietnice dane przez Ojca Niebieskiego?

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Russella M. Nelsona z KworumDwunastu Apostołów:

„Małżeństwo celestialne jest zasadniczą częścią przygotowania do życiawiecznego. Wymaga poślubienia właściwej osoby, we właściwym miejscu, namocy właściwego upoważnienia oraz wiernego przestrzegania świętychprzymierzy. Wówczas taka osoba może być pewna wyniesienia w celestialnymkrólestwie Boga” („Małżeństwo celestialne”, Ensign lub Liahona, listopad2008, str. 94).

• Jak wyjaśnilibyście komuś, kto nie jest członkiem Kościoła, znaczenie zawarciamałżeństwa „we właściwym miejscu, na mocy właściwego upoważnienia”?

• W jaki sposób — biorąc pod uwagę doktrynę małżeństwa na wieczność iwiecznej rodziny — możecie się już teraz przygotować na małżeństwo nawieczność i budować silne związki?

Poproś uczniów, aby zastanowili się, co powinni zmienić w swoim życiu, by lepiejprzygotować się do zapieczętowania w świątyni lub do przestrzegania przymierzyzwiązanych z tym obrzędem. Złóż świadectwo o tym, że dążenie do małżeństwa nawieczność warte jest naszego poświęcenia i wysiłku.

Materiały do studiowania dla uczniów• Nauki i Przymierza 49:15–17; 131:1–4; 132:1–24.

• Russell M. Nelson, „Małżeństwo celestialne”, Ensign lub Liahona, listopad 2008,str. 92–95.

LEKCJA 19

103

LEKCJA 20

WielożeństwoWprowadzenieMałżeństwo pomiędzy jednym mężczyzną a jedną kobietą toprawo Pana, z wyjątkiem przypadków, w których nakazujeinaczej (zob. Jakub 2:27–30). Prorok Józef Smith otrzymałprzykazanie, aby przywrócić praktykę wielożeństwa, którabyła potem kontynuowana w Kościele przez ponad pół wieku,do chwili, kiedy Prezydent Wilford Woodruff otrzymał od

Pana objawienie, aby jej zaprzestać. Wielożeństwo byłoznaczącą próbą wiary dla Józefa Smitha i dla większościludzi, którzy je praktykowali. Kiedy uczniowie wykażą sięwiarą, zrozumieją, że praktykowanie wielożeństwa w dniachostatnich było częścią Przywrócenia wszystkich rzeczy.

Dodatkowe źródła• „Plural Marriage in The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints”, Gospel

Topics, adres internetowy: lds.org/topics.

• „Plural Marriage in Kirtland and Nauvoo”, Gospel Topics, adres internetowy:lds.org/topics.

• „Plural Marriage and Families in Early Utah”, Gospel Topics, adres internetowy:lds.org/topics.

• „The Manifesto and the End of Plural Marriage”, Gospel Topics, adresinternetowy: lds.org/topics.

Uwaga: Zagadnienia opisane w zakładce Gospel Topics [Tematy ewangelii]zapewnią ci znacznie więcej materiału, niż będziesz w stanie nauczać wwyznaczonym czasie. Weź to pod uwagę, kiedy będziesz przygotowywać się dotej lekcji.

Propozycje dotyczące nauczaniaJakub 2:27–30; Nauki i Przymierza 132:1–2, 34–48, 54, 63Pan objawił praktykę wielożeństwaWyjaśnij, że w roku 1831, podczas pracy nad natchnionym tłumaczeniem StaregoTestamentu — które zwane jest Tłumaczeniem Józefa Smitha — Józef przeczytał, żeniektórzy starożytni prorocy praktykowali wielożeństwo (zwane inaczej poligamią).Do tych proroków zaliczali się Abraham, Jakub, Mojżesz i Dawid. Józef Smithstudiował i rozważał pisma święte, aby dowiedzieć się, w jaki sposób stosowanie tejpraktyki było usprawiedliwione (zob. NiP 132:1–2). Pan udzielił odpowiedzi na jegopytania w objawieniu znanym obecnie jako rozdział: Nauki i Przymierza 132. Mimoże data tego objawienia przypada na 12 lipca 1843 roku, to Józef Smithprawdopodobnie otrzymywał zasady zapisane w tym rozdziale w przeciągupewnego okresu czasu, począwszy od 1831 roku.

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza132:34–36. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych iwyszukali powodu, dla którego Abraham i Sara zaczęli praktykować wielożeństwo.

104

• Dlaczego Sara, zgodnie z wersetem 34., podarowała Abrahamowi kolejną żonę?Czego, na podstawie tego przykładu, uczymy się na temat praktykiwielożeństwa? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, zapisz na tablicynastępującą zasadę: Wielożeństwo jest usprawiedliwione tylko wtedy,kiedy Pan je nakaże).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: Jakub 2:27, 30.Podkreśl następującą zasadę: Małżeństwo pomiędzy jednym mężczyzną a jednąkobietą to prawo Pana, z wyjątkiem przypadków, w których nakaże Oninaczej. Zwróć uwagę uczniów na to, że w wersetach tych Pan podaje równieżpowód, dla którego praktykowane było wielożeństwo — było nim wychowaniepotomków dla Pana przez zwiększenie liczby dzieci zrodzonych z wiernychrodziców (zob. także NiP 132:63).

Wyjaśnij, że Pan objawił Józefowi Smithowi, jak zapisano we fragmencie: Nauki iPrzymierza 132:37–43, że kiedy Jego lud praktykuje wielożeństwo — zgodnie zJego przykazaniem — nie jest wówczas winny grzechu cudzołóstwa. Aczkolwiekkażdy, kto praktykuje wielożeństwo bez otrzymania przykazania od Pana z ust Jegoproroka, popełnia cudzołóstwo. Zwróć uwagę uczniów na to, że słowo zniszczona wwersetach 41. i 54. oznacza, że osoby, które naruszą swoje święte przymierza, wtym przymierze małżeństwa, zostaną odsunięte od Boga i Jego ludu przymierza(zob. także Dzieje Apostolskie 3:22–23; 1 Nefi 22:20).

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali werset: Nauki i Przymierza 132:40 iznaleźli kolejny powód, dla którego Pan nakazał praktykowanie wielożeństwa.

• Co, według wersetu 40., Pan zamierzał uczynić w ostatniej dyspensacji?(„[Przywrócić] wszystkie rzeczy”).

Wyjaśnij, że słowa „wszystkie rzeczy” odnoszą się do praw i obrzędów ewangelii,które zostały objawione w poprzednich dyspensacjach. Zapisz na tablicynastępującą prawdę: Przykazanie nakazujące posłuszeństwo prawuwielożeństwa w dniach ostatnich było częścią Przywrócenia wszystkichrzeczy (zob. także Dzieje Apostolskie 3:20–21).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: Nauki i Przymierza132:45, 48. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych iwyszukali, co umożliwiło Józefowi Smithowi uczestnictwo w Przywróceniuwszystkich rzeczy. Wyłóż i wyjaśnij uczniom następującą zasadę: Wielożeństwomoże być usprawiedliwione jedynie przez Prezydenta Kościoła, którydzierży klucze kapłaństwa.

Rozdaj uczniom egzemplarze ulotki, która znajduje się na końcu tej lekcji.Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos pierwszą część

zatytułowaną „Wielożeństwo”.

• W jaki sposób wiedza, że zasada wielożeństwa została dana Prorokowi JózefowiSmithowi przez objawienie, może pomóc wam lepiej zrozumieć, dlaczegowielożeństwo praktykowano we wczesnych latach Kościoła?

LEKCJA 20

105

Praktyka wielożeństwa było próbą wiaryPoproś połowę klasy, aby po cichu przeczytała część ulotki zatytułowaną „Trudneprzykazanie”. Druga połowa klasy niech przeczyta część zatytułowaną „Próbawiary”. Przedyskutujcie odpowiedzi na następujące pytania:

• Z jakich powodów Prorok Józef Smith i inni mogli być niechętni wprowadzeniupraktyki wielożeństwa?

• Czego musieli doświadczyć Józef Smith, Lucy Walker oraz inne osoby, aby wkońcu przezwyciężyć olbrzymie trudności, przyjąć prawo wielożeństwa i zacząćżyć zgodnie z nim?

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos część ulotki zatytułowaną„Józef Smith i wielożeństwo”.

Wyjaśnij uczniom, że nie mamy wielu informacji na temat praktyki wielożeństwawe wczesnych latach Kościoła. Na przykład, nasze obecne zrozumienie pojęciazapieczętowanie nie pokrywa się dokładnie z jego definicją w latach 40. XIX wieku,kiedy to praktyka zapieczętowania była nadal czymś nowym i niektóre elementy znią związane nie były do końca zrozumiałe. Kiedy słyszymy słowo zapieczętowanie,to automatycznie myślimy o małżeństwie, ale dla Józefa Smitha i pierwszychŚwiętych zapieczętowanie nie zawsze oznaczało małżeństwo w pełnym tego słowaznaczeniu, czyli wspólnego życia w roli męża i żony. Wiele szczegółów dotyczącychpraktyki wielożeństwa było utrzymywanych w tajemnicy i w związku z tymprzekazy historyczne nie zawierają odpowiedzi na wiele pytań związanych z tymtematem. Zachęć uczniów, aby przestudiowali Materiały do studiowania dlauczniów, które znajdują się na końcu tej lekcji, aby mogli dowiedzieć się więcej natemat wielożeństwa.

Możesz przypomnieć uczniom, że kiedy będą studiować tematykę wielożeństwa,powinni mieć na uwadze wzór, który stosował Prorok Józef Smith, zgłębiającwiedzę o ewangelii. Studiował, rozważał i modlił się o wiedzę. Uczniowie powinnimieć również na uwadze fakt, że wiele nieprawdziwych informacji na tematwielożeństwa znajduje się w Internecie oraz w wielu publikacjach. Niektórzyautorzy, pisząc o Kościele i jego historii, przedstawiają informacje wyrwane zkontekstu lub zawierające tylko część prawdy, które mogą być źle zrozumiane.Intencją niektórych z tych informacji jest chęć zniszczenia wiary.

Deklaracja Oficjalna — 1Pan objawił, że święci w dniach ostatnich powinni zaprzestać praktykowaniawielożeństwaWyjaśnij, że praktyka wielożeństwa rozpowszechniła się, kiedy święci przybyli naterytorium Utah, a następnie, zgodnie z objawieniem, została zakończona. Poprośuczniów, aby po kolei czytali na głos część ulotki zatytułowaną „Sprzeciw wobecwielożeństwa” i „Drugi Manifest”.

• Z jakimi trudnościami musieli zmierzyć się pierwsi święci w dniach ostatnich zewzględu na to, że byli posłuszni przykazaniu Pana nakazującemu praktykęwielożeństwa?

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos dwa ostatnie akapity zDeklaracji Oficjalnej — 1, która znajduje się w Naukach i Przymierzach, oraz

LEKCJA 20

106

pierwszy i ósmy akapit z „Wyjątków z trzech przemówień wygłoszonych przezPrezydenta Wilforda Woodruffa odnośnie manifestu”, które zapisane są poDeklaracji Oficjalnej — 1. Następnie zapytaj:

• Czego Prezydent Woodruff nauczał świętych? (Niektóre z zasad, którychnauczał, to: Pan nigdy nie zezwoli, aby Prezydent Kościoła sprowadziłKościół na złą drogę. Pan prowadzi Swój Kościół poprzez objawieniadawane Prezydentowi Kościoła).

Następująca wypowiedź może być przydatna w celu wyjaśnienia, dlaczegozaprzestano praktyki wielożeństwa:

„Prezydent George Q. Cannon tak oto postrzegał proces objawienia, w wynikuktórego powstał Manifest: ‘Rada Prezydenta Kościoła musi kroczyć tak, jak wykroczycie. Podejmować kroki, tak jak wy to czynicie. Musi polegać naobjawieniach od Boga, kiedy je otrzymuje. Nie jest jej dane dostrzegać koniec odpoczątku tak, jak widzi go Pan’. ‘Jedyne, co możemy uczynić’ — ciągnął Cannon,wypowiadając się o Radzie Prezydenta Kościoła — ‘to poszukiwać zamysłu i woli

Boga, a kiedy je otrzymamy — mimo że mogą towarzyszyć im wszelkie uczucia, jakich jużwcześniej doświadczyliśmy — nie mamy innego wyjścia poza podjęciem kroków, które wskazujenam Bóg i zaufaniem Mu’” („The Manifesto and the End of Plural Marriage”, Gospel Topics,adres internetowy: lds.org/topics).

Zakończ lekcję, zadając uczniom pytania:

• Jakiej odpowiedzi udzielilibyście, na podstawie zdobytej wiedzy, osobie, którapyta się was, czy święci w dniach ostatnich praktykują wielożeństwo?

Możesz przeczytać następującą wypowiedź Prezydenta Gordona B. Hinckleya(1910–2008):

„Jeżeli dowiadujemy się, że któryś z naszych członków praktykuje wielożeństwo,osoba ta zostaje ekskomunikowana, co stanowi najpoważniejszą karę, jaką możenałożyć Kościół […]. Ponad sto lat temu Bóg jasno objawił prorokowi WilfordowiWoodruffowi, że praktyka wielożeństwa powinna być zakończona, co oznacza, żeod tamtej pory stosowanie jej jest wbrew prawu Boga. Nawet w krajach, wktórych prawo cywilne lub religijne zezwala na poligamię, Kościół naucza, że

małżeństwo musi być monogamiczne i osoby praktykujące wielożeństwo nie są przyjmowane dogrona jego członków” („What Are People Asking about Us?” Ensign, listopad 1998, str. 71–72).

Następujący akapit może być również pomocny, kiedy będziecie omawiać obecnepraktyki Kościoła:

„Zgodnie z naukami Józefa Smitha Kościół zezwala na to, aby wdowiec mógł zostaćzapieczętowany do innej kobiety, kiedy wkracza z nią w związek małżeński. Ponadto członkowiemają prawo do dokonywania obrzędów w zastępstwie za zmarłych mężczyzn i kobiety, którzywielokrotnie zawierali związki małżeńskie na ziemi, zapieczętowując ich do wszystkichwspółmałżonków, z którymi byli legalnie zaślubieni. Dokładna natura tych związków w życiu po

LEKCJA 20

107

śmierci nie jest nam znana, ale wiele powiązań rodzinnych zostanie wtedy uporządkowanych.Święci w dniach ostatnich zachęcani są do tego, aby ufać mądrości naszego Ojca Niebieskiego,który kocha Swoje dzieci i wszystko, co czyni, robi dla ich wzrostu i zbawienia” („Plural Marriagein Kirtland and Nauvoo”, Gospel Topics, adres internetowy: lds.org/topics).

Zanim zakończysz lekcję, możesz powiedzieć uczniom, że niektóre osoby, któreodstąpiły od Kościoła, praktykują dzisiaj wielożeństwo. Nakłaniają oni ludzi, abymodlili się i zastanowili się, czy praktykowanie wielożeństwa jest słuszne wdzisiejszych czasach. Nie powinniśmy poszukiwać odpowiedzi, które są sprzecznez tym, co Pan objawia przez Swoich proroków. Pan objawił przez proroka, iżpowinniśmy zaprzestać praktyki wielożeństwa w Kościele. Ten, kto opowiada się zanią w dzisiejszych czasach, nie jest sługą Pana.

Złóż świadectwo o Proroku Józefie Smithie. Możesz zaświadczyć, że otrzymał onobjawienie od Boga i był mu posłuszny, tak jak starożytni prorocy — Abraham,Izaak i Jakub (zob. NiP 132:37).

Materiały do studiowania dla uczniów• Jakub 2:27–30; Nauki i Przymierza 132:1–3, 34–48, 54, 63; Deklaracja Oficjalna

— 1.

• „Plural Marriage in The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints”, GospelTopics, adres internetowy: lds.org/topics.

Zrozumienie wielożeństwaWielożeństwo

„Święci w dniach ostatnich wierzą, że małżeństwo między jednym mężczyzną a jednąkobietą to obecnie obowiązujące prawo małżeństwa dane przez Boga. W czasachbiblijnych Pan nakazywał niektórym ludziom praktykowanie wielożeństwa — małżeństwajednego mężczyzny z więcej niż jedną kobietą. W objawieniu danym Józefowi SmithowiPan nakazał wprowadzić praktykę wielożeństwa pośród członków Kościoła na początku lat40. XIX wieku. Przez ponad pół wieku wielożeństwo było praktykowane przez niektórychświętych w dniach ostatnich pod kierownictwem Prezydenta Kościoła” („Plural Marriage inThe Church of Jesus Christ of Latter-day Saints”, Gospel Topics, adres internetowy: lds.org/topics).

Trudne przykazanieEliza R. Snow (1804–1887), druga generalna prezydent Stowarzyszenia Pomocy, zostałazapieczętowana do Proroka Józefa Smitha. Spisała poniższe doświadczenie, w którym opisała, jakProrok Józef Smith nauczał jej brata Lorenza Snowa na temat zasady wielożeństwa.

LEKCJA 20

108

„Prorok Józef Smith otworzył swoje serce [przed Lorenzem Snowem] i opisał mu, jakzmagał się mentalnie, próbując przezwyciężyć uczucie odrazy, które było naturalnymefektem, powstałym w wyniku konfrontacji wykształcenia i zwyczajów społecznych zwielożeństwem. Znał głos Boży — wiedział, że przykazanie, które otrzymał odNajwyższego, oznaczało, że nie może się wycofać — musiał dać przykład i ustanowićcelestialne wielożeństwo. Wiedział, że musi przezwyciężyć nie tylko swoje uprzedzenia izahamowania, ale również te, które czekały go ze strony całego chrześcijańskiego światapatrzącego mu na ręce; jednakże Bóg, który jest ponad wszystkim, dał przykazanie,któremu musiał być posłuszny. A jednak Prorok wahał się i powstrzymywał przed tymkrokiem, aż do momentu, kiedy to anioł Boży stanął przed nim z wyciągniętym mieczem ipowiedział mu, że jeżeli nie postąpi naprzód i nie ustanowi wielożeństwa, zostanieodebrane mu jego kapłaństwo, a on sam zostanie zniszczony! Świadectwo to Józef złożyłnie tylko mojemu bratu, ale również innym osobom — świadectwo, którego nie sposóbzakwestionować [ani mu zaprzeczyć]” (Biography and Family Record of Lorenzo Snow[1884], str. 69–70).

Próba wiaryWiele osób, które zmagały się z zasadą wielożeństwa, otrzymało duchowe potwierdzenie o jejprawdziwości.

„Według Helen Mar Kimball, Józef Smith oświadczył, że ‘praktykowanie tej zasady będzienajcięższą z prób wiary, z jaką kiedykolwiek przyjdzie się zmierzyć świętym’. Mimo że byłato jedna z ‘najdotkliwszych’ prób w jej życiu, to złożyła świadectwo, że równocześnie była‘jednym z największych błogosławieństw’ […].

Lucy Walker przypomniała sobie wewnętrzny niepokój, który towarzyszył jej, kiedy JózefSmith poprosił ją, by została jego żoną. Napisała, że ‘każdy zakątek mojej duszysprzeciwiał się temu’. Jednak po kilku bezsennych nocach, spędzonych na kolanach wmodlitwie, poczuła ulgę, kiedy to jej pokój ‘wypełnił się świętą mocą’ przypominającą‘olśniewające światło słoneczne’. Powiedziała: ‘Moją duszę ogarnęło słodkie uczuciespokoju, którego nigdy wcześniej nie doznałam’, a ‘całe moje ciało przepełniłobezgraniczne szczęście’” („Plural Marriage in Kirtland and Nauvoo”, Gospel Topics, adresinternetowy: lds.org/topics).

Józef Smith i wielożeństwoWiele kobiet zostało zapieczętowanych do Józefa Smitha, ale dokładna ich liczba nie jest nam znana.

„W czasach, w których praktykowano wielożeństwo, święci w dniach ostatnich dostrzegaliróżnicę pomiędzy zapieczętowaniem na to życie i na wieczność oraz zapieczętowaniemtylko na wieczność. Zapieczętowanie na to życie i na wieczność dotyczyły zobowiązań izwiązków w tym życiu i generalnie zakładały możliwość związków seksualnych. Natomiastzapieczętowania dokonywane jedynie na wieczność dotyczyły wyłącznie związków w życiupo śmierci […].

LEKCJA 20

109

Niektóre z kobiet zapieczętowanych do Józefa Smitha oświadczyły później, że ichmałżeństwa zostały zawarte na to życie i na wieczność, podczas gdy inne wskazały, że ichzwiązki zawarte były jedynie na wieczność.

Większość tych kobiet w momencie zapieczętowania do Józefa Smitha była pomiędzy 20. a40. rokiem życia. Najstarsza z nich, Fanny Young, liczyła sobie 56 lat. Najmłodszą z nichbyła Helen Mar Kimball […], która została zapieczętowana do Józefa na kilka miesięcyprzed swoimi 15. urodzinami. Małżeństwo w tym wieku według dzisiejszych standardówjest czymś niedopuszczalnym, w tamtych czasach było jednak legalne i niektóre kobietywychodziły za mąż w będąc młodymi nastolatkami. Helen Mar Kimball powiedziała, że jejzapieczętowanie do Józefa było ‘jedynie na wieczność’, co sugeruje, że nie zakładałozwiązku o naturze seksualnej […].

Józef Smith został zapieczętowany do wielu kobiet, które były już w związkachmałżeńskich. Ani te kobiety, ani Józef nie wypowiadali się zbyt wiele na temat tychzapieczętowań, choć kilka z nich stwierdziło, że były to jedynie zapieczętowania nawieczność. Inne zaś nie zostawiły po sobie żadnych zapisów, co utrudnia nam poznanie,czy ich zapieczętowania były na to życie i na wieczność, czy jedynie na wieczność.

Istnieje kilka możliwych wyjaśnień tej praktyki. Tego rodzaju zapieczętowania mogły miećna celu zapewnienie wiecznego spoiwa lub więzi pomiędzy rodziną Józefa a innymirodzinami w Kościele. Więzy te rozciągały się zarówno w sposób wertykalny, od rodzica dodziecka, jak i horyzontalny, od jednej rodziny do drugiej. W dzisiejszych czasach osiągnięcietakich więzi jest możliwe poprzez małżeństwa zawierane w świątyni oraz zapieczętowanieosób do ich własnych rodzin, łącząc je w ten sposób ze sobą” („Plural Marriage in Kirtlandand Nauvoo”, Gospel Topics, adres internetowy:lds.org/topics).

Po śmierci Proroka wiele kobiet — nie mających z nim żadnego związku w życiu doczesnym —zostało do niego zapieczętowanych.

Sprzeciw wobec wielożeństwaWielu religijnych i politycznych przywódców w Stanach Zjednoczonych sprzeciwiało się systemowiwielożeństwa, który zresztą uważali za niemoralny i niecywilizowany. Święci w dniach ostatnich byliośmieszani w wystąpieniach publicznych, książkach, czasopismach i gazetach. Kongres StanówZjednoczonych wydał ustawę, która ograniczała wolność członków Kościoła i uderzała w Kościół podwzględem ekonomicznym poprzez ograniczenie wielkości majątku, który Kościół mógł posiadać.„Ustawa ostatecznie doprowadziła do aresztowania i uwięzienia mężczyzn, którzy mieli więcej niżjedną żonę i do odebrania prawa do głosowania, prawa do prywatności w swoich domach orazcieszenia się innymi aspektami wolności obywatelskiej” (Nasze dziedzictwo: Krótka historia KościołaJezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich [2008], str. 99). Przed rokiem 1890 setki wiernychświętych w dniach ostatnich trafiały do więzienia. Inni zaś ukrywali się, aby uniknąć aresztowania iograniczenia wolności. Warunki te nie sprzyjały wielu rodzinom, które narażone były na stres,cierpienie, biedę i głód.

Chociaż świat ośmieszał ich za praktykowanie wielożeństwa, to jednak wielu wiernych świętych wdniach ostatnich broniło tej praktyki i świadczyło, że Bóg objawił ją Prorokowi Józefowi Smithowi.

Te trudne okoliczności doprowadziły do tego, że Prezydent Wilford Woodruff w modlitwie poszukiwałprzewodnictwa Pana w kwestii wielożeństwa. W 1889 roku Prezydent Woodruff nakazał przywódcomKościoła, aby zaprzestali nauk dotyczących zasady wielożeństwa. Do roku 1890 zanotowano zaledwiekilka przypadków wielożeństwa, które miały miejsce wbrew zakazowi Prezydenta Woodruffa.Niektórzy ludzie w dalszym ciągu publikowali raporty, że Kościół nie zaprzestał promowania praktyki

LEKCJA 20

110

wielożeństwa. Doprowadziło to do dalszych sprzeciwów wobec Kościoła. We wrześniu 1890 rokuPrezydent Woodruff napisał Manifest, obecnie znany pod nazwą: Deklaracja Oficjalna — 1, któraznajduje się w Naukach i Przymierzach.

Drugi Manifest„Manifest [Deklaracja Oficjalna — 1] głosił, że intencją Prezydenta [Wilforda] Woodruffa jestpodporządkowanie się prawom obowiązującym w Stanach Zjednoczonych. Natomiast nie było w nimwzmianki na temat praw obowiązujących w innych krajach. Od czasu otwarcia kolonii w Meksyku iKanadzie przywódcy Kościoła praktykowali wielożeństwo w tych krajach, a od października 1890 rokuwielożeństwo szerzyło się tam w sposób nieoficjalny […]. W latach 1890–1904 w StanachZjednoczonych, w wyniku nadzwyczajnych okoliczności zanotowano niewielką liczbę nowychzwiązków poligamicznych, choć do końca nie jest pewne, czy ich legalizacja miała rzeczywiściemiejsce na terenie stanów” („The Manifesto and the End of Plural Marriage”, Gospel Topics, adresinternetowy: lds.org/topics).

„W kwietniu 1904 roku podczas konferencji generalnej Prezydent [Joseph F.] Smith wydał stanowczeoświadczenie, znane jako Drugi Manifest, w którym zakazał wielożeństwa pod karą ekskomuniki”(„Plural Marriage in The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints”, Gospel Topics, adresinternetowy: lds.org/topics).

LEKCJA 20

111

LEKCJA 21

Prorocza misjaJózefa Smitha

WprowadzeniePo męczeńskiej śmierci Józefa Smitha Starszy John Taylor —który był z Józefem w chwili śmierci — wychwalał Proroka(być może z pomocą jednego lub kilku świętych) tymi słowy:„Prorok Józef Smith i Wizjoner Pana, uczynił więcej, pozaJezusem jedynie, dla zbawienia ludzi na tym świecie niż

jakikolwiek inny człowiek, co na nim żył” (NiP 135:3). Lekcjata pomoże uczniom dostrzec, jak służba Proroka wypełniłastarożytne proroctwa. Omówi również wkład Józefa Smithaw zbawienie wszystkich Bożych dzieci.

Dodatkowe źródła• Neil L. Andersen, „Józef Smith”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 28–31.

• Tad R. Callister, „Józef Smith — Prorok Przywrócenia”, Ensign lub Liahona,listopad 2009, str. 35–37.

• „D&C 135:3 Joseph Smith Has Done More for the Salvation of Men ThanAnyone Other Than Jesus”, Doctrine and Covenants Student Manual (podręcznikKościelnego Systemu Edukacji, 2001), str. 349–350.

Propozycje dotyczące nauczania2 Nefi 3:1–21Wyznaczona przed narodzeniem misja Józefa SmithaPoproś uczniów, aby podzielili się myślami, które przychodzą im do głowy nawspomnienie o Józefie Smithie. Poproś kilkoro uczniów, aby krótko opowiedzieli osytuacji, w której byli wdzięczni za Proroka Józefa Smitha.

Powiedz uczniom, że prorok Nefi zapisał pewne rady, które Lehi przekazałswojemu synowi Józefowi. Znajdują się one w rozdziale: 2 Nefi 3 i zawierająproroctwo wypowiedziane przez Józefa z Egiptu, które dotyczyło rodziny Lehiego idni ostatnich. Lehi prawdopodobnie dowiedział się o tych proroctwach zmosiężnych płyt. W rozdziale: 2 Nefi 3 dowiadujemy się, że Józef z Egiptuprzepowiedział misję Józefa Smitha w dniach ostatnich. Poproś jednego z uczniówo przeczytanie na głos wersetów: 2 Nefi 3:6–9. Zachęć pozostałych uczniów, abyśledzili tekst w swoich pismach świętych i odszukali, w jaki sposób Józef z Egiptuopisał Józefa Smitha.

• Jakich ważnych słów i zwrotów użył Józef z Egiptu w opisie Józefa Smitha?(Odpowiedzi powinny zawierać: „[wybrany widzący]”, „będzie miał uznanie”,„[wielki] w Moich oczach” i „będzie […] niczym Mojżesz”. Możesz równieżzaproponować, aby uczniowie zaznaczyli te zwroty na marginesie swoich pismświętych, obok wersetów 6–9; mogą też zapisać słowa: Józef Smith).

112

• Jakie są podobieństwa pomiędzy Józefem Smithem a Mojżeszem i Józefem zEgiptu? (Zob. także Joseph Smith Translation, I Ks. Mojżeszowa 50:24–35 [waneksie do Biblii w wyd. ang.]).

• Co, według wersetów 7–8, Józef z Egiptu przepowiedział odnośnie do służbyJózefa Smitha? (Upewnij się, że uczniowie rozumieją następującą prawdę: JózefSmith miał być powołany przez Pana, aby przywieść ludzi do poznaniaJego przymierzy i dzieła).

Poproś uczniów, aby w parach przestudiowali fragmenty: 2 Nefi 3:7, 11–15, 18–21.Niech każda para w oparciu o pisma święte sporządzi listę zasług Józefa Smitha,które pomogły w dokonaniu dzieła Pana. Możesz zaproponować im, abysporządzając listę, zaznaczyli ważne zwroty, które odnajdą w tych wersetach. Poupływie wyznaczonego czasu poproś kilka par, aby opowiedziały o tym, coznalazły. (Odpowiedzi powinny zawierać następujące zwroty: przywiedzenie ludzido poznania przymierzy [werset 7.]; ujawnienie Księgi Mormona [wersety 13.,18–21]; przekonanie ludzi o prawdziwości Biblii [werset 11.]; uczynienie go silnym[werset 13]; i przywiedzenie ludzi do zbawienia [werset 15.]).

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Brighama Younga (1801–1877) i poprośktóregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Na długo przed stworzeniem ziemi podczas narad w wieczności postanowiono,że Józef Smith będzie tym, który ujawni ludziom słowo Boże w ostatniejdyspensacji tego świata […]. Pan zwrócił Swój wzrok na niego i na jego ojca, i naojca jego ojca, i na wszystkich jego przodków […] aż do Adama. Strzegł On tejrodziny i tych więzów krwi od ich początków aż do narodzenia się tegoczłowieka. Był on wybrany jeszcze przed narodzeniem, aby przewodzić tej

ostatniej dyspensacji” (Teachings of Presidents of the Church: Brigham Young [1997], str. 343).

Aby przybliżyć uczniom prawdę i znaczenie wyznaczonej przed narodzeniem misjiJózefa Smitha, przedyskutujcie odpowiedzi na następujące pytanie:

• Dlaczego ważne jest, żebyśmy wiedzieli, iż Józef Smith został wybrany iprzygotowany jeszcze przed narodzeniem, by być Prorokiem Przywrócenia?

Nauki i Przymierza 135:3Józef Smith „uczynił więcej, poza Jezusem jedynie, dla zbawienia ludzi”Poproś uczniów, aby powiedzieli, co zawarliby w swoim świadectwie o JózefieSmithie, gdyby mieli do wyboru zaledwie kilka zdań. Wyjaśnij, że po śmierci JózefaSmitha spisano kilka słów ku jego czci, które później zachowano dla nas wNaukach i Przymierzach. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głospierwsze zdanie wersetu: Nauki i Przymierza 135:3. Zapytaj:

• Jaka prawda o Józefie Smithie zawarta jest w tym zdaniu? (Uczniowie powinnirozpoznać następującą prawdę: Józef Smith uczynił więcej, poza Jezusemjedynie, dla zbawienia ludzi na tym świecie niż jakikolwiek innyczłowiek).

LEKCJA 21

113

Aby przejrzeć dzieło i wkład Proroka Józefa Smitha, podziel uczniów na małegrupy. Niech każda grupa prześledzi Nauki i Przymierza i sięgnie pamięcią dolekcji, które były omawiane od początku tego kursu aż do chwili obecnej. Poprośuczniów, aby sporządzili listę błogosławieństw i doktryn przywróconych przezProroka Józefa Smitha, które przyczyniają się do naszego zbawienia. Po upływiewyznaczonego czasu poproś uczniów, aby wybrali po jednym zagadnieniu z listy ipodzielili się ze swoją grupą tym, w jaki sposób wpływa ono na ich życie i prowadziku zbawieniu.

Podsumowując odpowiedzi uczniów, pokaż następującą wypowiedź StarszegoTada R. Callistera, który służył w Prezydium Siedemdziesiątych. Poproś jednego zuczniów, aby przeczytał na głos tę wypowiedź, podczas gdy reszta klasy będzieśledzić tekst:

„Poprzez Józefa Smitha zostały przywrócone wszystkie moce, klucze, nauki iobrzędy, konieczne do zbawienia i wyniesienia. W żadnym innym miejscu naświecie tego nie znajdziecie. Nie ma tego w żadnym innym kościele. Nie ma tegow żadnej ludzkiej filozofii ani w naukowych deklaracjach, ani w osobistychpielgrzymkach, bez względu na to, jak bardzo wydają się inteligentne. Zbawieniemożna odnaleźć tylko w jednym miejscu, jak to wyznaczył sam Pan, kiedy

powiedział, że to jest ‘[jedyny, prawdziwy i żywy kościół] na powierzchni całej Ziemi’ (NiP 1:30)”(„Józef Smith — Prorok Przywrócenia”, Ensign lub Liahona, listopad 2009, str. 37).

Daj uczniom chwilę na zastanowienie się na tym, w jaki sposób służba JózefaSmitha przyczynia się do ich zbawienia, a następnie zapytaj:

• W jaki konkretny sposób wasze życie byłoby inne bez służby Józefa Smitha?

Nauki i Przymierza 122:1–2; Józef Smith — Historia 1:33Imię Józefa „pozostanie na dobre i na złe u wszystkich narodów”Powiedz uczniom, że pomimo całego dobra, które uczynił, Józef Smith miał wieluprzeciwników, szczególnie pod koniec swojego życia. Ten aspekt jego życia byłrównież przepowiedziany przez starożytnych proroków (zob. np. 3 Nefi 21:10).Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos, co Moroni powiedział JózefowiSmithowi na temat jego przeciwników, jak podano w wersecie: Józef Smith —Historia 1:33. Poproś innego ucznia, aby przeczytał na głos wersety: Nauki iPrzymierza 122:1–2. Pomóż klasie określić prawdę zawartą w tych wersetach,zadając następujące pytania:

• Jak podsumowalibyście to, czego się dowiedzieliście z tych wersetów o tym, jakludzie będą reagować na Józefa Smitha? (Kiedy uczniowie będą udzielaćodpowiedzi, pomóż im zrozumieć następującą prawdę: Podczas gdy wieluludzi na świecie będzie szydzić z Józefa Smitha, prawi ludzie będąpragnąć błogosławieństw, jakie umożliwiła nam jego służba).

• Jak myślicie, dlaczego Józef Smith w dalszym ciągu ma tak wielu krytyków iprzeciwników, choć minęło już wiele lat od jego śmierci? (ŚwiadectwoPrzywrócenia zależy od tego, czy Józef Smith był czy też nie był prorokiem,

LEKCJA 21

114

który dokonywał dzieła Bożego. Dlatego też Szatan nadal dąży dozdyskredytowania Józefa Smitha).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi Starszego NeilaL. Andersena z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Wielu z tych, którzy odrzucają dzieło Przywrócenia, po prostu nie wierzy, żeniebiańskie istoty przemawiają do ludzi na ziemi. Uznają za niemożliwe, że złotepłyty zostały przekazane przez anioła i były przetłumaczone mocą Boga. Zpowodu niewiary szybko odrzucają świadectwo Józefa, a niektórzy niestetyupadają na tyle, że poddają w wątpliwość życie Proroka i oczerniają jegocharakter.

Jesteśmy szczególnie zasmuceni, gdy ktoś, kto kiedyś szanował Józefa, wycofuje się z tegoprzekonania i zaczyna go oczerniać.

‘Uczenie się o Kościele […], patrząc oczami dezerterów’ — powiedział Starszy Neal A. Maxwell— ‘jest jak prowadzenie wywiadu z Judaszem, aby poznać Jezusa. Uciekinierzy zawsze powiedząnam więcej o sobie niż o tym, co porzucili’ [’All Hell Is Moved‘ (uroczyste spotkanie naUniwersytecie Brighama Younga, 8 listopada 1977 roku), str. 3; strona internetowa:speeches.byu.edu] […].

Negatywne opinie na temat Proroka Józefa Smitha będą pojawiać się coraz częściej wraz zezbliżającym się Drugim Przyjściem Zbawiciela. Półprawdy i subtelne oszustwa nie ustaną. Pojawiąsię członkowie rodziny i znajomi, którzy będą potrzebowali waszej pomocy. Teraz jest czas, aby[przygotować się, żeby] pomóc tym, którzy poszukują prawdy” („Józef Smith”, Ensign lubLiahona, listopad 2014, str. 29–30).

Przedyskutujcie odpowiedzi na następujące pytania:

• Dlaczego istotne jest, aby mieć świadomość tego, że choć minęło wiele lat odśmierci Józefa Smitha, wrogowie Kościoła nadal atakują jego reputację?

• W jaki sposób możemy pomóc tym, którzy szukają prawdy o tym, że JózefSmith jest prorokiem Boga?

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Neila L. Andersona i poproś któregoś zuczniów o przeczytanie jej na głos:

„Osoba szczerze poszukująca prawdy powinna ujrzeć w głoszeniu przywróconejewangelii owoc dzieła Pańskiego dokonanego przez Proroka […].

Jezus powiedział:

‘Nie może dobre drzewo rodzić złych owoców, ani złe drzewo rodzić dobrychowoców […].

Tak więc po owocach poznacie ich’ [Ew. Mateusza 7:18, 20].

Te wyjaśnienia są przekonywające, ale szczerze pytający nie powinien wyłącznie na nich polegać,starając się odnaleźć prawdę.

Każdy wierzący potrzebuje duchowego potwierdzenia boskiej misji i charakteru Proroka JózefaSmitha. Tak dzieje się w każdym pokoleniu. Duchowe pytania zasługują na duchowe odpowiedziod Boga” („Józef Smith”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 29–30).

LEKCJA 21

115

Daj uczniom możliwość złożenia świadectwa o Proroku Józefie Smithie, zadając imnastępujące pytanie:

• Jakie elementy Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich sąwedług was dowodem proroczej misji Józefa Smitha?

• Jakie doświadczenia z waszego życia wpłynęły na wasze świadectwo o ProrokuJózefie Smithie?

Podsumuj lekcję, pokazując następującą wypowiedź Bathsheby W. Smith(1822–1910), która służyła jako czwarta generalna prezydent StowarzyszeniaPomocy, i Prezydenta Brighama Younga (1801–1877). Obydwoje osobiście znaliJózefa Smitha. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos tych wypowiedzi:

„Kiedy usłyszałam ewangelię, wiedziałam, że jest prawdziwa. Kiedy pierwszy razprzeczytałam Księgę Mormona, wiedziałam, że jest natchniona przez Boga. Kiedypo raz pierwszy ujrzałam Józefa Smitha, wiedziałam, że stałam twarzą w twarz zprorokiem żyjącego Boga i nie miałam żadnych wątpliwości co do jegoupoważnienia” (Bathsheba W. Smith, cytowane w: Daughters in My Kingdom:The History and Work of Relief Society [2011], str. 34).

„Mam ochotę nieustannie wykrzykiwać alleluja, kiedy myślę o tym, że znałemJózefa Smitha, Proroka, którego wychował i ustanowił Pan, i któremu dał klucze imoc do budowania Królestwa Boga na ziemi” (cytowane w: Teachings ofPresidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 495).

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad swoim świadectwem o Proroku JózefieSmithie i nad tym, co mogą zrobić, aby dzielić się nim z ludźmi osobiście lub zapomocą portali społecznościowych. Zachęć ich, aby wybrali jedną osobę, którejchcieliby złożyć swoje świadectwo, a następnie spełnili swoje pragnienie.

Materiały do studiowania dla uczniów• 2 Nefi 3:1–21; Nauki i Przymierza 122:1–2; 135:3; Józef Smith — Historia 1:33.

• Neil L. Andersen, „Józef Smith”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 28–31.

LEKCJA 21

116

LEKCJA 22

Męczeńska śmierć ProrokaJózefa Smitha

WprowadzenieDysydenci wewnątrz Kościoła i przeciwnicy spozadoprowadzili do męczeńskiej śmierci Proroka Józefa Smitha ijego brata Hyruma Smitha. Ich śmierć potężnieprzypieczętowała ich świadectwo o Księdze Mormona,Naukach i Przymierzach i przywróconej ewangelii Jezusa

Chrystusa. Studiowanie życia i męczeńskiej śmierci ProrokaJózefa Smitha pomoże uczniom rozważyć wielebłogosławieństw Pana wynikających ze służby Proroka JózefaSmitha, dzięki któremu Pan przywrócił ewangelię w dniachostatnich.

Dodatkowe źródła• Thomas S. Monson, „Prorok Józef Smith: Nauczyciel przykładem“, Ensign lub

Liahona, listopad 2005, str. 67–70.

• „The Martyrdom”, rozdział 22. w Church History in the Fulness of Times StudentManual, wyd. 2. (podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003), str. 273–285.

• „The Martyrdom: The Prophet Seals His Testimony with His Blood”,rozdział 46. w: Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith (2007), str.529–540.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 135:4–5; 136:36–39Wrogowie nastawali na życie Józefa SmithaPokaż ilustrację przedstawiającąwięzienie w Carthage. Wyjaśnijuczniom, że 27 czerwca 1844 rokuProrok Józef Smith i jego brat Hyrum —będący patriarchą Kościoła — zginęliśmiercią męczeńską w tym właśniewięzieniu w Carthage w stanie Illinois.Józef Smith liczył sobie wówczas 38 lat,a Hyrum 44 lata.

Poproś jednego z uczniów, abyprzeczytał na głos fragment: Nauki iPrzymierza 136:36–39, a reszta niech śledzi tekst w swoich pismach świętych.Zachęć uczniów, aby w trakcie czytania zwrócili uwagę na to, w jaki sposób Panpodsumował życie i pracę Józefa Smitha. Następnie przedyskutujcie odpowiedzi naponiższe pytanie:

• W jaki sposób Pan opisał życie i pracę Proroka Józefa Smitha? (Odpowiedziuczniów powinny zawierać następujące prawdy: Józef Smith położyłpodwaliny dzieła Bożego w tej dyspensacji ewangelii. Prorok Józef Smith

117

wiernie wypełnił misję powierzoną mu przez Boga, a w chwili swojejśmierci był niewinny).

Aby przybliżyć uczniom niektóre okoliczności, które doprowadziły do śmierciProroka, powiedz im, że przez około 3 lata święci w stanie Illinois cieszyli sięstosunkowym spokojem, ale przed nastaniem roku 1842 prześladowania ponowniesię nasiliły. Do przeciwników Kościoła dołączyli mieszkańcy Illinois, którzy obawialisię politycznych wpływów świętych. W innych zaś narastało uczucie zazdrościspowodowane wzrostem gospodarczym Nauvoo i tym samym krytyka wobecówczesnej władzy miasta i milicji. Byli i tacy, którzy błędnie pojmowali wyjątkowośćmormońskiej doktryny i praktyki. Dysydenci wewnątrz Kościoła i przeciwnicyspoza połączyli swoje wysiłki w walce skierowanej przeciwko Prorokowi iKościołowi.

Rozdaj uczniom egzemplarze ulotki, która znajduje się na końcu tej lekcji.Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos część zatytułowaną

„Sprzeciw wobec Proroka i Kościoła”.

Wyjaśnij, że zgodnie z przepisami prawa, które obowiązywały w momencie śmierciProroka, kiedy wykonano nakaz zniszczenia drukarni, nie doszło do żadnegowykroczenia. Pokaż następującą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z KworumDwunastu Apostołów:

„Poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych poszerzająca ochronę prawa dowolności prasy — mająca na celu zabezpieczenie przed działaniami ze stronywładz miasta i stanu — nie została przyjęta aż do roku 1868, natomiast do roku1931 nie była egzekwowana na mocy prawa federalnego […]. Powinniśmyoceniać czyny naszych poprzedników na podstawie praw, przykazań i okolicznościpanujących wówczas, a nie na tych, które istnieją obecnie” („Joseph, the Man

and the Prophet”, Ensign, maj 1996, str. 72).

• Dlaczego powinniśmy mieć na uwadze to ostatnie zdanie Starszego Oaksa,kiedy przyjdzie nam rozważać czyny pierwszych przywódców Kościoła?(Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że większość radnych miasta Nauvoobyła członkami Kościoła, ale kiedy podjęli decyzję o nakazie zniszczeniadrukarni, działali z urzędu, jako wybrani cywilni urzędnicy. Kościół jakoorganizacja nie podjął działań przeciwko wolności prasy, ale rada miasta podjęłakroki mające na celu „usunięcie […] niedogodności” [w: History of the Church,6:432]).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos część ulotki zatytułowaną„Fałszywe oskarżenie Józefa i Hyruma”. Poproś innego ucznia o przeczytanie nagłos wersetu: Nauki i Przymierza 135:4. Niech pozostali śledzą tekst w swoichpismach, szukając proroctwa, które Józef Smith przekazał podczas podróży dowięzienia w Carthage.

• Jak myślicie — zważywszy, że żaden śmiertelnik nie jest doskonały — co danaosoba musiałaby zrobić, żeby „[mieć] sumienie wolne od winy wobec Boga iwobec wszystkich ludzi”? (NiP 135:4).

LEKCJA 22

118

Wyjaśnij, że kiedy Hyrum Smith szykował się do drogi do więzienia w Carthage,przeczytał fragment: Eter 12:36–38, po czym zagiął na nim kartkę. Poproś jednego zuczniów, aby przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 135:5, który stanowidosłowny cytat z księgi Etera. Reszta klasy niech w tym czasie śledzi tekst w swoichpismach świętych. Niech uczniowie zastanowią się, jakie znaczenie mógł mieć dlaHyruma ten fragment z pisma świętego. Możesz zaproponować, aby uczniowiezaznaczyli słowa i zwroty, które wywarły na nich wrażenie.

• Jak myślicie, jakie konkretne słowa i zwroty z tych wersetów z księgi Eteramogły mieć dla Hyruma szczególne znaczenie, kiedy stanął przed perspektywąwięzienia i śmierci?

• Co, waszym zdaniem, oznacza zdanie: „Wszyscy ludzie przekonają się, że mojeszaty nie są splamione waszą krwią”? (Możesz zaproponować uczniom, aby dowersetu 5. dopisali odnośniki: Jakub 1:19 i Mosjasz 2:27, aby mogli odkryć jegoznaczenie. Nauka stosowania odnośników to umiejętność studiowania pismświętych, która może dostarczyć dodatkowych przemyśleń).

Poproś uczniów, aby zastanowili się, jakie uczucia mogły towarzyszyć Józefowi iHyrumowi, kiedy zdali sobie sprawę, że najlepiej, jak tylko mogli, wypełnilipowołania i powinności, które powierzył im Bóg.

• W jaki sposób przykład Józefa i Hyruma może pomóc nam w wypełnianiuobowiązków, które nakłada na nas Bóg?

Nauki i Przymierza 135:1–3, 6–7Męczeńska śmierć w więzieniu w Carthage i słowa uznania dla Józefa SmithaPoproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wstęp do rozdziału: Nauki iPrzymierza 135. (Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że wstęp do tego rozdziałuw wydaniu Nauk i Przymierzy z roku 1981 różni się od tego z roku 2013). Poprośkilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos wersety fragmentu: Nauki i Przymierza135:1–2 oraz część ulotki zatytułowaną „Męczeńska śmierć w więzieniu wCarthage”. Pozostałych poproś, aby w tym czasie śledzili tekst.

• Jak myślicie, co oznacza zwrot „aby przypieczętować świadectwo tej księgi iKsięgi Mormona”?

Kiedy uczniowie będą dzielić się swoimi przemyśleniami, zastanów się nadnapisaniem na tablicy następującej definicji: „przypieczętować” oznacza zatwierdzić cośna stałe, jak w przypadku świadectwa. Możesz również zaproponować, aby uczniowiezapisali tę definicję w swoich pismach świętych, obok wersetu 1.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 135:3, 6–7 iodszukali ważne prawdy, których możemy się nauczyć z tego oświadczenia omęczeńskiej śmierci Józefa i Hyruma.

• Jakich ważnych prawd dowiedzieliście się z tego oświadczenia o męczeńskiejśmierci Józefa i Hyruma Smithów? (Uczniowie mogą rozpoznać wiele prawd, wtym następujące: Józef Smith uczynił więcej, poza Jezusem Chrystusemjedynie, dla zbawienia ludzi na tym świecie niż jakikolwiek innyczłowiek . Księga Mormona i Nauki i Przymierza zostały ujawnione dlazbawienia świata).

LEKCJA 22

119

• W jaki konkretny sposób wasze życie byłoby inne bez służby ProrokaJózefa Smitha?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wypowiedź Starszego Dallina H.Oaksa, która znajduje się w części ulotki zatytułowanej „Słowa uznania dla ProrokaJózefa Smitha”.

• Dlaczego tak ważne jest, aby uświadomić sobie, że bliscy współtowarzyszeJózefa Smitha uważali go za proroka i „szlachetnego, cnotliwego człowieka”?

Podsumuj lekcję, pytając uczniów, czy któryś z nich zechciałby złożyć świadectwo oJózefie Smithie. Zachęć uczniów, aby w ciągu najbliższych kilku dni poszukalimożliwości podzielenia się z innymi swoim świadectwem o Proroku Józefie Smithiei jego roli w przywróceniu ewangelii Jezusa Chrystusa.


• Thomas S. Monson, „Prorok Józef Smith — Nauczyciel przykładem“, Ensign lubLiahona, listopad 2005, str. 67–70.

Męczeńska śmierć Proroka Józefa SmithaSprzeciw wobec Proroka i KościołaDo czerwca 1844 roku wrogość wobec Kościoła znacznie wzrosła. Niektórzy mieszkańcy stanu Illinoisopowiadali się za wypędzeniem świętych ze stanu, podczas gdy inni spiskowali, żeby zabić Proroka.Wśród tych spiskowców było wielu dawnych członków, którzy odstąpili od Kościoła. 7 czerwca 1844roku William Law — który służył niegdyś jako Drugi Doradca w Radzie Prezydenta Kościoła — wraz zinnymi odstępcami dał do druku pierwszy numer gazety o nazwie Nauvoo Expositor. Próbując rozpalićpowszechnie panującą wrogość wobec Proroka i Kościoła, mężczyźni ci posłużyli się gazetą, abyoczernić Józefa Smitha i pozostałych przywódców Kościoła. Józef Smith — pełniący obowiązkiburmistrza Nauvoo — i większość radnych miasta uznali, że ta podburzająca opinię publiczną gazetamogłaby doprowadzić do aktów przemocy wymierzonych przeciwko miastu. Oświadczyli więc, żegazeta zagraża porządkowi publicznemu i opowiedzieli się za zniszczeniem drukarni publikującejNauvoo Expositor.

Fałszywe oskarżenie Józefa i Hyruma„W wyniku [zniszczenia drukarni publikującej Nauvoo Expositor] z polecenia burmistrza i radymiejskiej władze Illinois wniosły bezpodstawne oskarżenie skierowane przeciwko Prorokowi, jegobratu Hyrumowi oraz innym przedstawicielom miasta Nauvoo o doprowadzenie do zamieszek.Gubernator stanu Illinois, Thomas Ford, nakazał owym mężczyznom, by stawili się przed sądem wCarthage w stanie Illinois, które było stolicą hrabstwa, i obiecał im ochronę. Józef wiedział, że jeśliuda się do Carthage, jego życie będzie w wielkim niebezpieczeństwie ze względu na wrogonastawiony tłum, który mu groził.

Uważając, że motłoch chce dosięgnąć tylko ich, Józef i Hyrum postanowili udać się na Zachód, abyratować swe życie. 23 czerwca przekroczyli rzekę Missisipi, lecz jeszcze tego samego dnia bracia zNauvoo odnaleźli Proroka i powiedzieli mu, że wojska opanują miasto, jeśli nie oddadzą się dodyspozycji władz Carthage. Prorok zgodził się na to, mając nadzieję, że uspokoi to zarównourzędników rządowych, jak i rozjuszony tłum. 24 czerwca Józef i Hyrum pożegnali się ze swoimirodzinami i pojechali z innymi urzędnikami miasta Nauvoo do Carthage, a następnego dnia

LEKCJA 22

120

dobrowolnie oddali się w ręce władz hrabstwa w Carthage. Po tym, jak bracia zostali zwolnieni zakaucją w związku z początkowym zarzutem, zostali fałszywie oskarżeni o zdradę stanu Illinois,aresztowani i osadzeni w więzieniu Carthage w oczekiwaniu na przesłuchanie. Starsi John Taylor iWillard Richards — jedyni członkowie Kworum Dwunastu, którzy nie służyli w tym czasie na misji —postanowili dobrowolnie przyłączyć się do nich” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith[2007], str. 529–530).

Męczeńska śmierć w więzieniu w Carthage27 czerwca 1844 roku Józef otrzymał w ciągu dnia rewolwer od odwiedzającej go osoby. Kiedyrozwścieczony motłoch próbował wedrzeć się do pokoju, w którym przebywał Prorok wraz z innymimężczyznami, Hyrum — działając w obronie wszystkich znajdujących się tam osób — zostałzastrzelony. Józef podbiegł do drzwi i przyparłszy ciało do futryny zaczął strzelać z rewolweru, mierzącw stronę korytarza. Wypaliły zaledwie trzy z sześciu kul, raniąc przy tym kilka osób. Następnie motłochprzecisnął broń przez na wpół zamknięte drzwi, a John Taylor próbował odeprzeć ich atak, bijąc wlufy kijem.

Kiedy sytuacja przy drzwiach się zaostrzyła, John Taylor próbował uciec przez okno. Podczas próbyucieczki został postrzelony w udo przez kogoś mierzącego do niego od strony drzwi oraz z zewnątrzbudynku. Upadł na podłogę, a gdy próbował dostać się pod łóżko tuż obok okna, został ciężko rannyod trzech kolejnych strzałów. W międzyczasie, kiedy uzbrojony motłoch przeciskał się przez drzwi,Willard Richards zaczął atakować ich laską.

Józef Smith postanowił wtedy spróbować uciec przez to samo okno, co John Taylor. Kiedy WillardRichard walczył z naporem motłochu przy drzwiach, Prorok podbiegł do otwartego okna. Kiedy touczynił, dopadły go pociski, dochodzące zarówno z wewnątrz budynku, jak i z zewnątrz. Wypadł przezokno, krzycząc: „O Panie, mój Boże!” i upadł na ziemię. Motłoch wybiegł na zewnątrz więzienia, abyupewnić się, że Józef nie żyje. Chociaż w pobliżu nie było żadnych członków Kościoła, ktoś krzyknął:„Mormoni nadchodzą!”, a następnie tłum uciekł.

Słowa uznania dla Proroka Józefa SmithaStarszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział:

„Ludzie, którzy dobrze znali Józefa i byli blisko niego, kiedy był przywódcąKościoła, kochali go i uznawali za proroka. Jego brat Hyrum wybrał śmierću jego boku. John Taylor, który był również z Józefem w chwili jego śmierci,powiedział: ‘Świadczę przed Bogiem, aniołami i ludźmi, że był on dobrym,szlachetnym i cnotliwym człowiekiem […] — a jego charakter zarówno odstrony prywatnej, jak i publicznej był bez zarzutów — żył i umarł jak mąż

Boży’ (The Gospel Kingdom [1987], str. 355; zob. także NiP 135:3). Brigham Youngoświadczył: ‘Nie sądzę, aby ktokolwiek żyjący na tej ziemi znał [Józefa Smitha] tak dobrze,jak ja, i odważę się powiedzieć, że nie było i nie ma na tej ziemi lepszego człowieka odniego, jedynie poza Jezusem Chrystusem’ [Discourses of Brigham Young, wybr. John A.Widtsoe (1954), str. 459]” („Joseph, the Man and the Prophet”, Ensign, maj 1996, str. 73).

LEKCJA 22

121

LEKCJA 23

Sukcesja w RadziePrezydenta

WprowadzeniePod koniec swojego życia Prorok Józef Smith przekazał kluczekapłaństwa tej dyspensacji członkom Kworum DwunastuApostołów. Po męczeńskiej śmierci Proroka, na spotkaniu,które odbyło się 8 sierpnia 1844 roku, wielu świętychotrzymało duchowe potwierdzenie, że Brigham Young —Prezydent Kworum Dwunastu Apostołów — powinien

przewodzić Kościołowi. Kiedy uczniowie zrozumieją zasadydotyczące sukcesji w Radzie Prezydenta Kościoła, umocnią sięw przekonaniu, że każdy, kto zostaje Prezydentem KościołaJezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, jest wybrany iprzygotowany przez Pana.

Dodatkowe źródła• „Succession in the Presidency”, rozdział 3. w: Teachings of the Living Prophets

Student Manual (podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2010), str. 28–41.

• „The Martyrdom”, rozdział 23. w: Church History in the Fulness of Times StudentManual, wyd. 2. (podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003), str. 286–296.

• Brent L. Top and Lawrence R. Flake, „‘The Kingdom of God Will Roll On’:Succession in the Presidency”, Ensign, sierpień 1996, str. 22–35.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 107:33; 112:30–32Apostołowie dzierżą klucze tej dyspensacjiZadaj następujące pytanie:

• Jak sposób wyboru nowego Prezydenta Kościoła Jezusa Chrystusa w DniachOstatnich różni się od tego, jaki stosowany jest w innych organizacjach?

Powiedz uczniom, że podczas tej lekcji omawiać będziecie sposób, w jakiprzekazywane jest przywództwo w Kościele od chwili śmierci Proroka JózefaSmitha. Wyjaśnij, że kilka lat przed swoją śmiercią Prorok otrzymał objawieniadotyczące Rady Prezydenta Kościoła i Kworum Dwunastu Apostołów. Poprośuczniów, aby przestudiowali wersety: Nauki i Przymierza 107:33 oraz 112:30–32,szukając tego, jak Pan opisał, upoważnienie kapłańskie, które dzierżą członkowieRady Prezydenta Kościoła i Kworum Dwunastu.

• W jaki sposób Pan opisuje upoważnienie, które dzierżą członkowie RadyPrezydenta Kościoła i Kworum Dwunastu Apostołów? (Upewnij się, żeuczniowie rozumieją następującą zasadę: Członkowie Rady PrezydentaKościoła i Kworum Dwunastu Apostołów dzierżą klucze kapłaństwa tejdyspensacji, a Dwunastu działa pod przewodnictwem Rady PrezydentaKościoła).

Rozdaj uczniom egzemplarze ulotki, która znajduje się na końcu tej lekcji.Wyjaśnij, że Józef Smith spędził ostatnie miesiące swojego życia, często

122

spotykając się z członkami Kworum Dwunastu Apostołów, aby przygotować ich doprowadzenia Kościoła. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos częśćulotki zatytułowaną „Spotkanie z Dwunastoma Apostołami, marzec 1844 roku”.Powiedz uczniom, że jest to krótkie sprawozdanie ze spotkania Proroka JózefaSmitha z Apostołami i innymi przywódcami Kościoła, opisane przez PrezydentaWilforda Woodruffa, który pełnił wówczas urząd Apostoła. Po przeczytaniu zadajnastępujące pytania:

• W jaki sposób przekazanie kluczy członkom Kworum Dwunastu Apostołówpomogło im przygotować się na okres, kiedy nie będzie już pośród nich ProrokaJózefa Smitha? (Otrzymali te same klucze kapłaństwa, które dzierżyłProrok Józef).

• Dlaczego tak ważne było dla Józefa Smitha przekazanie Apostołom kluczykapłaństwa jeszcze przed swoją śmiercią? (Józef Smith był wówczas jedynąosobą, która dzierżyła wszystkie klucze kapłaństwa tej dyspensacji. Gdyby ichnikomu nie przekazał, aniołowie musieliby powrócić na ziemię i ponownie jeprzywrócić).

Nauki i Przymierza 124:127–128Brigham Young objął funkcję Prezydenta Kościoła po Józefie SmithieWyjaśnij, że kiedy zorganizowano Kworum Dwunastu Apostołów w 1835 r., przyokreślaniu kolejności starszeństwa kierowano się wiekiem. Thomas B. Marsh,którego uważano za najstarszego wiekiem Apostoła, został wytypowany na urządApostoła seniora (choć, jak się później okazało, najstarszym Apostołem był DavidW. Patten).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza124:127–128. Wyjaśnij, że w październiku 1838 roku Prezydent Marsh odstąpił odKościoła, a David W. Patten zmarł. Jak wynika z tych wersetów, Brigham Youngzostał wówczas Apostołem seniorem. Począwszy od pierwszego wyboruApostołów, po dziś dzień kolejność starszeństwa w Kworum Dwunastu Apostołówokreślana jest według daty ustanowienia do urzędu.

Wyjaśnij, że kiedy 27 czerwca 1844 roku Józef i Hyrum Smith zginęli męczeńskąśmiercią, reszta Dwunastu Apostołów oprócz Johna Taylora i Willarda Richardsasłużyła na misjach we wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Na wieść o tejtragicznej śmierci w ciągu trzech tygodni wszyscy Apostołowie pośpieszniepowrócili do Nauvoo. Kiedy Apostołowie dotarli na miejsce, odkryli wielkieporuszenie wśród członków Kościoła, którzy zastanawiali się, kto teraz poprowadziKościół. Niektórzy członkowie byli pewni, że przywództwo prawowicie należy sięKworum Dwunastu Apostołów. W ciągu kilku kolejnych miesięcy pojawiło się kilkumężczyzn, którzy uważali, że to im się należy prawo przewodzenia Kościołem.Poproś dwóch uczniów, aby przeczytali na głos część ulotki zatytułowaną„Roszczenia Sidneya Rigdona” i „Roszczenia Jamesa Stranga”. Kiedy pozostalibędą słuchać, zachęć ich, aby zastanowili się, jakie obawy mogłyby wzbudzić wnich tego rodzaju roszczenia, gdyby przebywali w tym czasie w Nauvoo.

Następnie zadaj następujące pytania:

LEKCJA 23

123

• Dlaczego roszczenia tych mężczyzn nie miały żadnego uzasadnienia? (Możeszzwrócić uwagę uczniów na to, że chociaż Sidney Rigdon był członkiem RadyPrezydenta Kościoła, to Józef nie przekazał mu kluczy kapłaństwa).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos część ulotki zatytułowaną „7sierpnia 1844 roku”. Przedyskutuj z klasą odpowiedzi na następujące pytanie:

• Jakie znaczenie miało świadectwo Brighama Younga o kluczach apostolstwa?(Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą doktrynę:Apostołowie dzierżą wszystkie klucze kapłaństwa niezbędne doprzewodzenia całemu Kościołowi).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos część ulotki zatytułowaną „8sierpnia 1844 roku godzina 10:00”.

• W jaki sposób Pan pobłogosławił świętych, aby wiedzieli, kogo wyznaczył doprzewodzenia Kościołowi?

• Jak możemy się przekonać, że obecni przywódcy Kościoła są powołani przezBoga? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującązasadę: Poprzez Ducha Świętego możemy otrzymać potwierdzenie, żeosoby, które przewodzą Kościołowi, zostały powołane przez Boga).

• Kiedy otrzymaliście duchowe potwierdzenie, że obecny Prezydent Kościoła jestpowołany przez Boga?

Wyjaśnij, że Brigham Young i pozostali Apostołowie przemawiali na spotkaniu,które odbyło się 8 sierpnia o godzinie 14:00. Poproś jednego z uczniów, abyprzeczytał na głos część ulotki zatytułowaną „8 sierpnia 1844 roku godzina 14:00”.

Wyjaśnij, że po śmierci Józefa Smitha Brigham Young, będący Apostołem seniorem,mógł natychmiast używać wszystkich kluczy kapłaństwa. Przez ponad trzy lata,licząc od czasu męczeńskiej śmierci Proroka, Kworum Dwunastu Apostołówprzewodziło całemu Kościołowi pod kierownictwem Brighama Younga. 5 grudnia1847 roku Brigham Young został poparty jako Prezydent Kościoła i RadaPrezydenta Kościoła została zreorganizowana.

Sidney Rigdon przeniósł się do Pittsburgha w Pensylwanii i założył tam KościółChrystusa, w którym byli apostołowie, prorocy, kapłani i królowie. W roku 1847Kościół ten przestał istnieć. I choć roszczenie Jamesa Stranga do funkcji prezydentaKościoła było nieuzasadnione, to uzyskał on wsparcie od trzech byłych Apostołów— Williama E. McLellina, Johna E. Page’a i Williama Smitha. Strang zostałzamordowany w roku 1856 przez niezadowolonych zwolenników.

Aby wyjaśnić uczniom proces sukcesji w Radzie Prezydenta Kościoła, któryobowiązuje w dzisiejszych czasach, pokaż następującą wypowiedź PrezydentaBoyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów dotyczącą wydarzeń, jakie miałymiejsce po śmierci Prezydenta Gordona B. Hinckleya. Poproś jednego z uczniów oprzeczytanie jej na głos:

LEKCJA 23

124

„Nie było żadnych wątpliwości, co należy zrobić, nie było żadnego wahania.Wiedzieliśmy, że Apostoł senior ma być Prezydentem Kościoła. Podczas tegoświętego spotkania Thomas Spencer Monson został poparty przez KworumDwunastu Apostołów jako Prezydent Kościoła […]. Teraz, jak mówią pismaświęte, jest on jedynym człowiekiem na ziemi, który ma prawo do korzystania zewszystkich kluczy. Jednakże dzierżymy je my wszyscy jako Apostołowie. Pośród

nas jest jeden powołany i ustanowiony mężczyzna, który został Prezydentem Kościoła JezusaChrystusa Świętych w Dniach Ostatnich” („Dwunastu”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 83).

• Kto zostaje następnym Prezydentem Kościoła po śmierci swojego poprzednika?(Apostoł senior, który jest Prezydentem Kworum Dwunastu Apostołów).

Niektórzy uczniowie mogą zastanawiać się, kiedy Prezydent Kościoła otrzymujeklucze niezbędne do przewodzenia całemu Kościołowi. Wyjaśnij, że każdy Apostołz chwilą ustanowienia go do urzędu, otrzymuje wszystkie klucze. Poproś jednego zuczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi Prezydenta Gordona B.Hinckleya (1910–2008):

„Ale prawo do korzystania z tych wszystkich kluczy ogranicza się do PrezydentaKościoła. Po jego śmierci to upoważnienie zostaje przekazane Apostołowiseniorowi, który następnie zostaje nazwany, wyświęcony i ustanowiony na urządproroka i Prezydenta przez Radę Dwunastu” („Come and Partake”, Ensign, maj1986, str. 47).

• Jakie uczucia towarzyszą wam na myśl o tym, że królestwo Pana na ziemibędzie bez przerwy nadal podążało naprzód po śmierci Prezydenta Kościoła?

Możesz zakończyć tę lekcję, składając świadectwo, że te same klucze kapłaństwa imoce, które Józef Smith przekazał Brighamowi Youngowi i członkom KworumDwunastu Apostołów, dzierżą obecnie Prezydent Kościoła, jego Doradcy w RadziePrezydenta Kościoła i członkowie Kworum Dwunastu Apostołów. Możesz równieżopowiedzieć, w jaki sposób zdobyłeś swoje świadectwo o tym, że przywódcyKościoła są powołani przez Boga. Poproś uczniów, aby w duchu modlitwyposzukiwali potwierdzenia i wzmocnienia swojego świadectwa o prawdach, którebyły omawiane na tej lekcji.

Materiały do studiowania dla uczniów• Nauki i Przymierza 107:33; 112:30–32; 124:127–128.

• Boyd K. Packer, „Dwunastu”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 83–87.

Sukcesja w Radzie Prezydenta KościołaSpotkanie z Dwunastoma Apostołami, marzec 1844 rokuPrezydent Wilford Woodruff (1807–1898) wspominał:

LEKCJA 23

125

„Pamiętam ostatnią mowę, którą [Józef Smith] wygłosił do nas przed swojąśmiercią […]. Stał przez jakieś trzy godziny. Pomieszczenie było wypełnionejakby ogniem, przenikającym do głębi, jego twarz była przejrzysta jakbursztyn, a odziany był w moc Bożą. Wyłożył nam nasze obowiązki.Wyłożył nam pełnię tego wspaniałego dzieła Bożego i w swoich uwagachdo nas powiedział: ‘Zapieczętowano na mojej głowie każdy klucz, każdą

moc, każdą zasadę życia i zbawienia, wszystko to, co Bóg mógł kiedykolwiek podarowaćczłowiekowi stąpającemu po ziemi. I te zasady, i to Kapłaństwo oraz moc przynależą do tejwielkiej i ostatniej dyspensacji, którą Bóg Niebios ustanowił Swoją ręką na ziemi. A teraz’— powiedział, zwracając się do Dwunastu — ‘zapieczętowałem na waszych głowachkażdy klucz, każdą moc i każdą zasadę, którą Pan zapieczętował na mojej głowie’ […].

Następnie zwrócił się do nas w tymi słowy: ‘Powiadam wam, brzemię tego królestwaspoczywa teraz na waszych ramionach, macie je ponieść na cały świat’” (cytowane w:Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 532).

Roszczenia Sidneya RigdonaDnia 3 sierpnia 1844 roku Sidney Rigdon, Pierwszy Doradca w Radzie Prezydenta Kościoła, przybył doNauvoo z Pittsburgha w Pensylwanii. Na wtorek, 6 sierpnia, zwołał wyjątkowe spotkanie, abyczłonkowie Kościoła mogli wybrać opiekuna Kościoła. Wyglądało to, jakby Sidney Rigdon próbowałodbyć to spotkanie, aby członkowie Kościoła mogli usankcjonować jego pozycję jako opiekunaKościoła, zanim Dwunastu Apostołom uda się powrócić z misji we wschodniej części StanówZjednoczonych. Na szczęście, dzięki staraniom Starszego Willarda Richardsa i Parleya P. Pratta,spotkanie zostało przeniesione na czwartek, 8 sierpnia 1844 roku, w którym to czasie większośćApostołów zdążyła powrócić do Nauvoo.

Sidney Rigdon twierdził, że ponieważ został wcześniej powołany i ustanowiony na rzecznika JózefaSmitha (zob. NiP 100:9), jego obowiązkiem było „upewnić się, że Kościół będzie prowadzony wewłaściwy sposób” (w: History of the Church, 7:229).

Roszczenia Jamesa StrangaPo śmierci Józefa Smitha James Strang, który został ochrzczony w lutym 1844 roku, twierdził, żeotrzymał list od Józefa Smitha z informacją, że Józef wyznaczył go na swojego następcę. List byłwprawdzie sfałszowany, ale zdawał się nosić podpis Józefa Smitha i Strangowi udało się zwieśćniektórych członków Kościoła, kiedy go przedstawił. Strang powiedział również, że odwiedził go anioł,który przekazał mu klucze.

7 sierpnia 1844 rokuStarsi John Taylor, Willard Richards, Parley P. Pratt i George A. Smith byli już w Nauvoo, kiedy pojawiłsię Sidney Rigdon. Większość pozostałych Apostołów, w tym Brigham Young, przybyli do Nauvoowieczorem 6 sierpnia 1844 roku. Następnego dnia, 7 sierpnia, Apostołowie odbyli naradę w domuJohna Taylora. Tego samego dnia po południu Dwunastu Apostołów, rada wyższa i wyżsi kapłanispotkali się razem. Prezydent Young poprosił Sidneya Rigdona, aby obwieścił świętym swojeoświadczenie. Sidney Rigdon, nie wahając się, powiedział, że otrzymał wizję, i że żaden człowiek niemoże zastąpić Józefa Smitha w urzędzie Prezydenta Kościoła. Następnie wytypował siebie naopiekuna świętych.

Kiedy Sidney Rigdon przedstawił swoje uwagi, Brigham Young (1801–1877) oświadczył:

LEKCJA 23

126

„Nie obchodzi mnie, kto poprowadzi Kościół […], ale jedno chcę tylkowiedzieć, a mianowicie, co Bóg mówi w tej sprawie. Posiadam klucze, codaje mi możliwość poznania zamysłu Boga w tej kwestii […].

Józef złożył na naszych głowach wszystkie klucze i moce przynależące doApostolstwa, które sam posiadał, zanim został zabrany, i żaden człowiekani grupa ludzi nie może stanąć pomiędzy Józefem a Dwunastoma na tym

świecie ani w świecie przyszłym.

Jakże często Józef mawiał do Dwunastu: ‘Położyłem fundament, a wy musicie na nimbudować, ponieważ na waszych ramionach spoczywa królestwo’” (w: History of theChurch, 7:230).

8 sierpnia 1844 roku godzina 10:008 sierpnia 1844 roku święci w Nauvoo zebrali się o godzinie 10:00, aby posłuchać, jak Sidney Rigdonrości sobie prawa do bycia opiekunem Kościoła. Przemawiał do tysięcy zgromadzonych świętych przezpółtorej godziny, wyjaśniając, dlaczego to właśnie on powinien zostać opiekunem Kościoła. Dla wieluto przemówienie było pozbawione Ducha.

Prezydent Brigham Young przemawiał krótko i powiedział, że wolałby wrócić do Nauvoo, byopłakiwać Proroka, niż żeby wyznaczyć nowego przywódcę. Ogłosił, że zgromadzenie przywódców iczłonków odbędzie się tego samego dnia o godzinie 14:00. Kilkoro członków Kościoła zaświadczyłopóźniej, że kiedy Brigham Young przemawiał, jego wizerunek i głos uległy przemianie, oraz żedostrzegli i usłyszeli w nim Proroka Józefa Smitha.

Emily Smith Hoyt wspominała: „Sposób rozumowania, wyraz twarzy, dźwięk jego głosu przyprawił odrżenie mą duszę […]. Wiedziałam, że Józef nie żyje. A jednak zaskoczona często mimowolniezerkałam, aby upewnić się, że to nie był on. To nie był on, to był Brigham Young” (cytowane w: LynneWatkins Jorgensen, „The Mantle of the Prophet Joseph Passes to Brother Brigham: A CollectiveSpiritual Witness”, BYU Studies, tom 36, nr. 4 [1996–1997], str. 142).

Wilford Woodruff napisał: „Gdybym nie widział go na własne oczy, nikt nie mógłby mnie przekonać,że to nie był Józef Smith i każdy, kto znał tych dwóch mężczyzn, może o tym świadczyć” (w: History ofthe Church, 7:236).

8 sierpnia 1844 roku godzina 14:00O godzinie 14:00 tysiące świętych zgromadziło się na spotkaniu, które uważali za bardzo ważne.Brigham Young szczerze przemawiał na temat kandydatury Sidneya Rigdona na opiekuna i o jegoodsunięciu od Józefa Smitha w ciągu ostatnich dwóch lat, a następnie powiedział:

„Jeśli lud chce, aby przewodził im Prezydent Rigdon, to może im przewodzić, ale japowiadam wam, że to Kworum Dwunastu posiada klucze królestwa Bożego na całymświecie.

To Dwunastu wskazał palec Boży. Oto Brigham, czy jego kolana kiedykolwiek osłabły? Czyjego wargi zadrżały? Oto Heber [C. Kimball] i reszta Dwunastu — niezależny organ, któryposiada klucze kapłaństwa — klucze królestwa Bożego, które mają ponieść na cały świat:taka jest prawda i tak mi dopomóż Bóg. Stoją oni obok Józefa, funkcjonują tak jak RadaPrezydenta Kościoła” (w: History of the Church, 7:233).

LEKCJA 23

127

Wielu świętych oświadczyło, że Brigham Young wyglądał i brzmiał, jak Józef Smith, kiedy do nichprzemawiał tego popołudnia. Oprócz tego cudu, wielu świętych poczuło również Ducha Świętego,który im zaświadczył, że Brigham Young i Kworum Dwunastu zostali powołani przez Boga, abyprzewodzić Kościołowi. Na zakończenie tego spotkania święci w Nauvoo jednogłośnie poparliKworum Dwunastu Apostołów z Brighamem Youngiem na czele, aby przewodzili Kościołowi. Jednaknie wszyscy członkowie Kościoła ostatecznie zdecydowali się podążać za Apostołami. Niektórzypodążyli za takimi osobami, jak Sidney Rigdon i James Strang, którzy założyli swoje własne kościoły.

LEKCJA 23

128

LEKCJA 24

Opuszczenie Nauvoo iwędrówka na zachód

WprowadzeniePod natchnionym przewodnictwem Brighama Younga święciukończyli budowę Świątyni Nauvoo, w której zawarli święteprzymierza, zanim rozpoczęła się ich żmudna wędrówka donowego domu w Górach Skalistych. Obrzędy świątynnezapewniły im siłę i natchnienie, kiedy stawiali czoła trudom

tej wędrówki. Jako spadkobiercy dziedzictwa tych wiernychświętych, możemy czerpać z ich przykładu i przygotowaćdrogę innym, aby mogli cieszyć się błogosławieństwamiewangelii.

Dodatkowe źródła• Gordon B. Hinckley, „True to the Faith”, Ensign, maj 1997, str. 65–67.

• M. Russell Ballard, „You Have Nothing to Fear from the Journey”, Ensign, maj1997, str. 59–61.

• Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. (podręcznikKościelnego Systemu Edukacji, 2003), str. 302–314, str. 329–336.

129

Propozycje dotyczące nauczaniaUkończenie budowy Świątyni Nauvoo

LEKCJA 24

130

Pokaż ilustrację przedstawiającą pierwotny wygląd Świątyni Nauvoo lub obecnywygląd Świątyni Nauvoo w Illinois (zob. Ewangelia w malarstwie [2009], nr 118).Powiedz uczniom, że kiedy święci w dniach ostatnich opuścili Nauvoo, świątynia,którą zbudowali, została zniszczona przez pożar w 1848 roku, a następnie prawiecałkowicie zrównana z ziemią przez tornado, które przeszło w 1850 roku. Mniejwięcej 150 lat później wybudowano nową świątynię, której wygląd bardzodokładnie odpowiadał oryginałowi i która została poświęcona w czerwcu2002 roku.

Wyjaśnij, że po męczeńskiej śmierci Józefa Smitha święci pod kierownictwemKworum Dwunastu Apostołów pracowali tak szybko, jak tylko było to możliwe, abyukończyć budowę Świątyni Nauvoo. Pokaż poniższe wypowiedzi i poproś któregośz uczniów o przeczytanie ich na głos. Pozostali niech zwrócą uwagę na poświęceniepoczynione przez świętych podczas budowy Świątyni Nauvoo.

LEKCJA 24

131

„Ponad tysiąc mężczyzn poświęcało każdy dziesiąty dzień pracy. Pewna młoda dziewczyna onazwisku Louisa Decker była pod wrażeniem tego, że jej matka sprzedała swą chińską zastawę ipiękną narzutę na łóżko, aby przekazać fundusze na budowę świątyni. Inni święci w dniachostatnich oddawali konie, wozy, krowy, świnie i zboże, aby pomóc w budowie świątyni. Kobiety zNauvoo poproszono, aby przekazały na fundusz budowy świątyni swoje jedno- idziesięciocentówki” (Nasze dziedzictwo: Krótka historia Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych wDniach Ostatnich [2008], str. 59).

Elizabeth Terry Kirby Heward przekazała jedyną własność, jaką posiadała, a mianowicie zegareknależący do jej niedawno zmarłego męża. „Podarowałam ten zegarek i wszystko, co byłam wstanie dać, łącznie z kilkoma ostatnimi dolarami, co w sumie dało kwotę około 50 dolarów, jakomój udział w pomocy przy budowie Świątyni Nauvoo” (cytowane w: Carol Cornwall Madsen, InTheir Own Words: Women and the Story of Nauvoo [1994], str. 180).

Wyjaśnij, że ze względu na nasilające się prześladowania i zagrożenie ze stronyprzeciwników Kościoła, 24 września 1845 roku przywódcy kościelni zapowiedzieli,że wraz z nastaniem wiosny święci opuszczą Nauvoo. Zapytaj uczniów:

• Jak sądzicie, czy decyzja o opuszczeniu Nauvoo mogła w jakiś sposób wpłynąćna zaangażowanie świętych w ukończenie budowy świątyni?

Wyjaśnij uczniom, że mimo iż święci wiedzieli, że muszą opuścić stan Illinois,zwiększyli swe wysiłki, aby ukończyć świątynię przed podróżą. Wykończone pokojezostały od razu poświęcone, aby można było jak najszybciej dokonywać w nichobrzędów. Przed swoją śmiercią Józef Smith udzielił niewielkiej grupie mężczyzn ikobiet świątynnej ceremonii obdarowania. Z kolei 10 grudnia 1845 roku wcześniejobdarowane osoby zaczęły udzielać obrzędów świątynnych pozostałym członkomw pomieszczeniach, które zostały już poświęcone. Poproś jednego z uczniów, abyprzeczytał na głos następujące dwa akapity, które opisują wysiłki świętych i ichprzywódców, aby zapewnić tak wielu ludziom, jak tylko było to możliwe,otrzymanie obrzędów świątynnych jeszcze przed opuszczeniem Nauvoo:

W okresie od 1844 do 1846 roku ukończenie Świątyni Nauvoo stało się priorytetemdla Prezydenta Brighama Younga i Kworum Dwunastu Apostołów. Obrzędyobdarowania i zapieczętowania były udzielane, zanim jeszcze dokończono budowę.Brigham Young (1801–1877) opisał to następującymi słowy: „Tak przemożne byłopragnienie świętych, by otrzymać obrzędy [świątynne] i tak wielka z naszej stronychęć, by im służyć, że całkowicie poświęciłem się pracy Pana w Świątyni,pracowałem dzień i noc, nie śpiąc dłużej niż średnio cztery godziny na dobę iudając się do domu raz w tygodniu” (w: History of the Church, 7:567).

Oprócz mężczyzn zaangażowanych w pracę świątynną „trzydzieści sześć kobietzostało pracownicami Świątyni Nauvoo i zimą, na przełomie 1845 i 1846 roku,pracowały całą dobę, udzielając obrzędów świątynnych możliwie, jak największejliczbie osób przed rozpoczęciem wędrówki. Jedna z tych kobiet, Elizabeth AnnWhitney, wspominała: ‘Pracowałam w świątyni każdego dnia bezustannie, aż domomentu jej zamknięcia, poświęcając siebie, czas i całą uwagę tej misji’. Dziesiątkiinnych kobiet zaangażowane były w pranie ubrań i przygotowywanie posiłków, co

LEKCJA 24

132

w doczesny sposób umożliwiło wykonanie tej niezwykłej pracy” (Carol CornwallMadsen, „Faith and Community: Women of Nauvoo”, w: Joseph Smith: The Prophet,The Man, wyd. Susan Easton Black i Charles D. Tate jun. [1993], str. 233–234).

Wyjaśnij, że pomiędzy 10 grudnia 1845 roku a 7 lutym 1846 roku — którego to dniarozpoczęła się wędrówka świętych na zachód — około 5615 świętych otrzymałoobdarowania w Świątyni Nauvoo, a wiele rodzin zostało tam zapieczętowanych.

• Czego możemy się nauczyć z przykładu poświęcenia tych świętych, jakiego nieszczędzili przy ukończeniu świątyni, mimo iż wiedzieli, że wkrótce opuszcząNauvoo? (Uczniowie mogą rozpoznać wiele zasad, w tym następującą:Otrzymanie obrzędów świątynnych jest warte wszelkich prawychwysiłków i poświęcenia. Możesz zapisać to na tablicy).

• Jak myślicie, w jaki sposób otrzymanie obrzędów świątynnych miałoprzygotować świętych na ich wędrówkę na zachód Stanów Zjednoczonych, wktórej mieli przemierzyć niemal dwa tysiące kilometrów w poszukiwaniuschronienia?

Aby pomóc uczniom odpowiedzieć na to pytanie, pokaż następujące wypowiedziSiostry Sary Rich i Starszego Roberta D. Halesa z Kworum Dwunastu Apostołów ipoproś jednego z nich o przeczytanie ich na głos:

„Bo gdyby ta podróż nie była podjęta z powodu wiary i wiedzy, które nadane byłynam w świątyni przez wpływ i pomoc Ducha Pana, byłaby jak skok w ciemność”(Sarah Rich, cytat z: Daughters in My Kingdom: The History and Work of ReliefSociety [2011], str. 30).

„Nasi przodkowie pionierzy zostali zapieczętowani do swych rodzin w Nauvoo.Przymierza, które zawarli z Panem w Świątyni Nauvoo, zapewniały imbezpieczeństwo podczas wędrówki na zachód w taki sam sposób, w jaki wdzisiejszych czasach dla każdego z nas stanowią ochronę przez całe życie […].

W przypadku tych pierwszych świętych, ich udział w obrzędach świątynnych miałogromny wpływ na ich świadectwo, kiedy zmagali się z trudnościami, stawiali

czoła rozwścieczonym tłumom, byli wypędzani ze swoich wygodnych domów w Nauvoo i wtrakcie długiej i trudnej wędrówki, która ich czekała. Zostali obdarowani mocą w świętejświątyni. Mężowie i żony zostali do siebie zapieczętowani. Dzieci zostały zapieczętowane dorodziców. Wielu z nich straciło po drodze członków rodziny, lecz wiedzieli, że to nie oznacza dlanich końca. Zostali zapieczętowani w świątyni na wieczność” (Robert D. Hales, „TempleBlessings”, New Era, luty 2014, str. 4).

Zapytaj uczniów:

• Jakie znaczenie miało dla tych pierwszych świętych otrzymanie obrzędówświątynnych, kiedy zmuszeni byli odbyć długą wędrówkę na zachód? (Kiedyuczniowie będą udzielać odpowiedzi, wyjaśnij im następującą zasadę: Obrzędyświątynne mogą zapewnić nam ochronę i siłę, kiedy na naszej drodzepojawią się trudności i przeciwności).

LEKCJA 24

133

• W jaki sposób oddawanie czci w świątyni zapewniło wam lub komuś z waszychznajomych ochronę i wzmocnienie w okresach próby?

Zachęć uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą uzyskać większą duchowąochronę i siłę poprzez oddawanie czci w domu Pana.

Nauki i Przymierza 136Instrukcje Pana dla podróżujących na zachód

Poproś uczniów, aby zwrócili uwagę na mapę historii Kościoła nr 6, „The WestwardMovement of the Church” [Droga Kościoła na zachód] i poproś ich, abyzlokalizowali Nauvoo i Kwaterę Zimową. Wyjaśnij, że z powodu nadmiernychopadów deszczu i niewystarczających zapasów święci, którzy opuścili Nauvoo wlutym 1846 roku, spędzili 4 miesiące, przemierzając niemal 500 kilometrów, tj. stanIowa. W tym czasie ponad 500 mężczyzn — których nazwano później Batalionemmormońskim — odpowiedziało na wezwanie Prezydenta Brighama Younga iwstąpiło do Armii Stanów Zjednoczonych, aby służyć w wojnie meksykańskiej.Niektórym z nich towarzyszyły żony i dzieci. Ich uczestnictwo miało na celuzebranie pieniędzy, które z kolei miały umożliwić biednym członkom Kościołapodróż na zachód, choć wiele rodzin pozostawionych zostało w trakcie podróży bezmężów i ojców. Z tego powodu przywódcy Kościoła postanowili wstrzymaćwędrówkę do Gór Skalistych aż do wiosny 1847 roku. Święci osiedlili się w miejscu,które nazwali Kwaterą Zimową. To właśnie tam Brigham Young otrzymałobjawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 136.

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos wersety z fragmentu: Nauki iPrzymierza 136:1–5. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych iwyszukają, co Pan nakazał świętym uczynić, by mogli podjąć dalszą wędrówkęna zachód.

• W jaki sposób miały zostać zorganizowane kompanie? Jak myślicie, w jakisposób miało to pomóc świętym w ich wędrówce?

• W czym ta organizacja przypomina funkcjonowanie Kościoła w obecnychczasach? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz zapisać na tablicynastępującą prawdę: Pan organizuje Swoich świętych w grupy tak, abykażdą osobę mógł prowadzić i otoczyć opieką).

LEKCJA 24

134

• W jaki sposób, zgodnie z wersetem 4., święci zostali wzmocnieni w swoichwysiłkach zmierzających do wypełnienia woli Pana?

Niech każdy uczeń po cichu przeczyta fragment: Nauki i Przymierza 136:6–11 iodszuka, w jaki sposób święci zostali zorganizowani, aby móc troszczyć się o siebienawzajem oraz pomagać biednym i potrzebującym podczas wędrówki na zachód.Po upływie wyznaczonego czasu możesz poprowadzić dyskusję, zadającnastępujące pytania:

• Jakie słowa i zwroty w wersetach 6–11 wskazują na sposób, w jaki święci mielitroszczyć się o siebie nawzajem i o potrzebujących? (Możesz podkreślić słowo„przygotować” występujące w wersetach 6., 7. i 9. Zwróci to uwagę uczniów nametodę studiowania pism świętych poprzez stosowanie powtórzeń).

• Jakie obietnice, zgodnie z wersetem 11., Pan daje tym, którzy pragną pomagaćbliźnim i przygotować dla nich drogę? (Kiedy uczniowie będą udzielaćodpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Pan będzie nambłogosławić, kiedy będziemy pomagać bliźnim i przygotujemy dla nichdrogę).

• Kto przygotował drogę dla was, abyście mogli cieszyć się z błogosławieństwewangelii? W jaki sposób przygotowano dla was tę drogę?

Możesz wyjaśnić, że słowo pionier może definiować osobę, która wyznacza lubforsuje drogę dla innych, co oznacza, że każdy z nas w pewnym sensie może byćpionierem. Daj uczniom chwilę na zastanowienie się, co mogą zrobić, aby pomócbliźnim i przygotować dla nich drogę, by mogli cieszyć się błogosławieństwamiewangelii. Poproś kilkoro z nich, aby podzielili się swoimi przemyśleniami. Złóżświadectwo, że Pan oczekuje od nas, że przez całe nasze życie będziemy angażowaćsię, aby przygotować drogę dla każdego z Jego dzieci tak, by każde mogło otrzymaćewangelię i powrócić do życia w Jego obecności.

Wyjaśnij, że święci okazali posłuszeństwo przykazaniom Pana, pomagając sobienawzajem i przygotowując drogę dla tych, którzy mieli podążać za nimi. 5 kwietnia1847 roku pierwsza grupa pionierów opuściła Kwaterę Zimową. Przemierzyliprawie 2000 km i pod koniec lipca 1847 roku przybyli do Doliny Jeziora Słonego. 24lipca 1847 roku Brigham Young wszedł do doliny i otrzymał potwierdzenie, że tomiejsce będzie nowym domem dla świętych.

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Williama R. Walkera, Siedemdziesiątego, ipoproś jednego z uczniów, aby przeczytał ją na głos:

„Niezależnie od tego, czy jesteście potomkami mormońskich pionierów, czy nie,macie udział w dziedzictwie ich wiary i poświęcenia. To szlachetne dziedzictwoKościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich” („Pozostańcie oddaniwierze”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 97).

• Jak myślicie, dlaczego ważne jest, aby każdy członek Kościoła zdał sobie sprawęz tego, że ma „udział w dziedzictwie […] wiary i poświęcenia [mormońskichpionierów]” niezależnie od tego, czy jest ich potomkiem, czy też nie?

LEKCJA 24

135

• W jaki sposób przykład tych mormońskich pionierów może zainspirowaćdzisiejszych członków Kościoła w ich dążeniach zmierzających do służbybliźnim i pomocy im w powrocie do Ojca Niebieskiego?

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Gordona B. Hinckleya (1910–2008) ipoproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Jesteśmy dzisiaj odbiorcami tego wspaniałego [pionierskiego] poświęcenia.Mam nadzieję, że jesteśmy za nie wdzięczni. Mam nadzieję, że nosimy w naszychsercach głębokie poczucie wdzięczności za wszystko, co dla nas uczynili […].

Moi ukochani bracia i siostry, jak wielce jesteśmy błogosławieni! Cóż zawspaniałe posiadamy dziedzictwo! Przeplata się w nim poświęcenie, cierpienie,śmierć, wizja, wiara, wiedza i świadectwo o Bogu, Wiecznym Ojcu, i Jego Synu,

zmartwychwstałym Panu Jezusie Chrystusie […].

Należytym szacunkiem darzymy tych, którzy przetarli szlak, abyśmy mogli wiernie służyć oddaniprawdzie” („True to the Faith”, Ensign, maj 1997, str. 66–67).

Przypomnij uczniom, że każdy członek Kościoła został pobłogosławiony przez tych,którzy przygotowali drogę, aby mógł korzystać z błogosławieństw ewangelii.Zachęć uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą przygotować inne osoby,w tym swoich potomków, do życia z wiarą i do posłuszeństwa naszemu OjcuNiebieskiemu i Jezusowi Chrystusowi.


• Gordon B. Hinckley, „True to the Faith”, Ensign, maj 1997, str. 65–67.

LEKCJA 24

136

LEKCJA 25

Wojna w Utah i masakrapod Mountain Meadows

WprowadzenieW latach 50. XIX wieku miał miejsce wzrost napięcia i brakporozumienia między świętymi w dniach ostatnich aurzędnikami Stanów Zjednoczonych. Konsekwencją tego byławojna w Utah w latach 1857–1858. We wrześniu 1857 rokudoszło do konfliktu pomiędzy świętymi w południowej części

Terytorium Utah a grupą emigrantów podróżujących wkarawanie wozów do Kalifornii. Święci napędzeni złością istrachem zaplanowali i doprowadzili do mordu około 120emigrantów. Zbrodnia ta jest dzisiaj znana jako masakra podMountain Meadows.

Dodatkowe źródła• Richard E. Turley jun., „The Mountain Meadows Massacre”, Ensign, wrzesień

2007, str. 17–21.

• „Peace and Violence among 19th-Century Latter-day Saints”, Gospel Topics,adres internetowy: lds.org/topics.

• Henry B. Eyring, „150th Anniversary of Mountain Meadows Massacre”, 11września 2007 roku, adres internetowy: mormonnewsroom.org/article/150th-anniversary-of-mountain-meadows-massacre.

Propozycje dotyczące nauczaniaWzrost napięcia pomiędzy pierwszymi świętymi w dniach ostatnich a rządemStanów Zjednoczonych

Rozdaj uczniom egzemplarze ulotki, która znajduje się na końcu tej lekcji.Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos część zatytułowaną

„Narastający konflikt przyczyną wojny w Utah”.

• Gdybyście byli na miejscu tych świętych w 1857 roku i usłyszelibyście, że wielkaarmia zbliża się do waszego miasta, jakie emocje wówczas by wamtowarzyszyły? (Uczniowie mogą wspomnieć, że święci w brutalny sposóbzostali wypędzeni ze stanów Ohio, Missouri i Illinois, wielu z nich straciło swojecenne dobytki, niektórych zabito, a inni zmarli na skutek tych prześladowań.Wiadomość o zbliżającej się armii spowodowała, że niektórzy święci zaczęli sięobawiać, iż podobna sytuacja powtórzy się w Utah).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos część ulotki zatytułowaną„Przygotowania do obrony Terytorium”.

137

Konflikt pomiędzy częścią świętych w dniach ostatnich a emigrantamipodróżującymi karawaną wozów

Pokaż mapę podobną do tej, która znajduje się na załączonej ilustracji, lub przerysujja na tablicę.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos część ulotki zatytułowaną„Konflikt z emigrantami podróżującymi karawaną wozów”.

Zachęć uczniów, aby powrócili pamięcią do sytuacji, w której popadli w konflikt zjakąś osobą lub grupą. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu:3 Nefi 12:25. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i wyszukajązasadę nauczaną przez Jezusa Chrystusa, która mówi, w jaki sposób powinniśmypostępować w konfliktowych sytuacjach.

• Jak myślicie, co oznacza zwrot „pogódź się z twoim przeciwnikiem”?

Aby przybliżyć uczniom ten zwrot, możesz poprosić jednego z nich, aby przeczytałna głos następującą wypowiedź Starszego Davida E. Sorensena, Siedemdziesiątego:

„Zbawiciel powiedział: ‘Pogódź się rychło z przeciwnikiem swoim […]’,przykazując nam, abyśmy rozwiązywali spory zawczasu, żeby emocje chwili niezmieniały się w fizyczne czy emocjonalne okrucieństwo, abyśmy nie stali sięniewolnikami naszego gniewu” („Przebaczenie zmieni gorycz w miłość”, Ensignlub Liahona, maj 2003, str. 11).

• W jaki sposób podsumowalibyście słowa Zbawiciela w wersecie: 3 Nefi 12:25?(Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, zapisz na tablicy zasadę: Jeślirozwiążemy konflikt z bliźnimi w Pański sposób, to możemy uniknąćniszczących skutków niezgody).

• W jaki sposób osoby, które planowały wyrządzić krzywdę emigrantompodróżującym w karawanie wozów, zastosowały tę zasadę?

LEKCJA 25

138

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos część ulotki zatytułowaną„Nasilenie konfrontacji”.

• Co powinni byli zrobić przywódcy Kościoła w Cedar City, kiedy William Dameradził im, aby nie korzystali z pomocy milicji? Do czego doprowadziłoniezastosowanie się do tej rady? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapiszna tablicy następującą zasadę: Jeśli zignorujemy słuszną radę, będziemybardziej podatni na złe, a nawet grzeszne wybory. Możesz również zwrócićuwagę uczniów na to, że system rad, o który opiera się zarządzanie Kościołem,jest bardzo mądry).

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos część ulotki zatytułowaną„Atak na emigrantów” i poproś ich, aby odszukali, w jaki sposób przywódcy wCedar City brnęli w grzesznych wyborach po tym, jak zignorowali radę, którąotrzymali.

• Do jakich konsekwencji doprowadziło odrzucenie rady Williama Dame’a, którybył dowódcą milicji?

• Przed jakim wyborem stanęły wtedy osoby odpowiedzialne za te ataki? (Mogłysię przyznać do tego, co zrobiły i ponieść konsekwencje albo próbować ukryćswoje zbrodnie i grzechy).

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad odpowiedziami na następujące pytania:

• Jak się zachowujecie, kiedy zrobicie coś złego? Czy przyznajecie się do tego, cozrobiliście, i ponosicie konsekwencje czy też próbujecie ukryć grzech podpłaszczem oszustwa?

Niektórzy święci w dniach ostatnich zaplanowali masakrę i dokonali jej podMountain MeadowsWyjaśnij, że członkowie Kościoła, którzy brali udział w atakach na emigrantów,postanowili ukryć swoje haniebne czyny. Poproś klasę, aby wysłuchała, do czegodoprowadziła decyzja tych członków Kościoła, podczas gdy kilkoro uczniów pokolei będzie czytać na głos fragmenty ulotek: „Masakra pod Mountain Meadows” i„Tragiczne konsekwencje”.

Wyjaśnij, że decyzje niektórych przywódców świętych w dniach ostatnich iosadników w południowej części Terytorium Utah doprowadziły do masakry podMountain Meadows. Zupełnie inaczej konflikt z rządem Stanów Zjednoczonychrozwiązali kościelni i terytorialni przywódcy z Salt Lake City, którzy uczynili topoprzez pokojowe rozmowy i negocjacje, które miały miejsce w 1858 roku. Podczastego konfliktu — zwanego później wojną w Utah — wojska Stanów Zjednoczonychi milicja z Utah były zaangażowane w akty agresji, ale nie w otwartą bitwę.

• Jak podsumowalibyście decyzje, które doprowadziły do masakry pod MountainMeadows?

• Jakich zasad możemy się nauczyć na podstawie tej tragedii? (Uczniowie mogąrozpoznać szereg zasad, w tym następujące: Decyzja o ukryciu naszychgrzechów może doprowadzić do popełniania dalszych. Wybór ten możesprowadzić na nas ból i cierpienie.

LEKCJA 25

139

Zapewnij uczniów, że jeśli weszli na ścieżkę wiodącą wśród błędów i grzechu,mogą zapobiec dalszemu cierpieniu i bólowi poprzez zwrócenie się do Pana iprzez pokutę.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos część ulotki zatytułowaną„Przywódcy Kościoła wynieśli naukę z masakry”.

Wyjaśnij, że wielu miejscowych świętych było odpowiedzialnych za zaplanowanie idokonanie masakry pod Mountain Meadows, co sprawiło, że niektórzy ludzie wnegatywny sposób zaczęli postrzegać cały Kościół.

• Dlaczego ważne jest, aby uświadomić sobie, że niewłaściwe działanianiektórych członków Kościoła nie decydują o prawdziwości ewangelii?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał wypowiedź Prezydenta Henry’ego B.Eyringa z Rady Prezydenta Kościoła, która znajduje się w części ulotkizatytułowanej „150. rocznica masakry pod Mountain Meadows”.

• Jak powinniśmy reagować na wieść o tym, że są tacy członkowie Kościoła,którzy nie żyją według nauk Jezusa Chrystusa?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos werset: Helaman 5:12.Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i wyszukaliodpowiedzi na to, co możemy zrobić, aby rozwinąć i utrzymać nasze świadectwatak, aby w obliczu trudności — na przykład, gdy dowiemy się, że pewni członkowieKościoła nie żyją zgodnie z naukami Jezusa Chrystusa — nasza wiara nie uległazachwianiu.

• Co możemy zrobić, według wersetu: Helaman 5:12, aby rozwinąć i utrzymaćnasze świadectwa? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz zapisać natablicy następującą zasadę: Możemy rozwinąć mocne świadectwo, budującwiarę na fundamencie Jezusa Chrystusa).

Aby zilustrować tę zasadę, pokaż następującą wypowiedź i poproś któregoś zuczniów o przeczytanie jej na głos:

„James Sanders jest prawnukiem […] jednego z dzieci, które przeżyły masakrę [i jest takżeczłonkiem Kościoła] […]. Brat Sanders […] powiedział, że wiadomość o tym, że jego przodkowiezostali zabici w masakrze ‘nie wpłynęła w żaden sposób na [jego] wiarę, ponieważ jest onazakorzeniona w Jezusie Chrystusie, a nie w ludziach przynależących do Kościoła’” (Richard E.Turley jun., „The Mountain Meadows Massacre”, Ensign, wrzesień 2007, str. 21).

• W jaki sposób nasza wiara w Jezusa Chrystusa może wzmocnić nas, kiedydowiadujemy się o członkach Kościoła, którzy nie żyją zgodnie z naukamiZbawiciela?

• Co pomaga wam budować waszą wiarę na fundamencie Jezusa Chrystusa?

Złóż świadectwo o tym, jak ważne jest życie zgodne z naukami Zbawiciela ibudowanie naszej wiary na Nim i na Jego ewangelii. Zachęć uczniów, abyzastanowili się, w jaki sposób mogą solidniej budować swoją wiarę na fundamencieJezusa Chrystusa i żeby postawili sobie to za cel.

LEKCJA 25

140

Materiały do studiowania dla uczniów• „Peace and Violence among 19th-Century Latter-day Saints”, Gospel Topics,

adres internetowy: lds.org/topics.

Wojna w Utah i masakra pod Mountain MeadowsNarastający konflikt przyczyną wojny w UtahTrzy lata po tym, jak pierwsi święci w dniach ostatnich dotarli do Doliny Jeziora Słonego, rząd StanówZjednoczonych utworzył Terytorium Utah i wyznaczył Brighama Younga na pierwszego gubernatora.W połowie 1857 roku przywódcy Kościoła usłyszeli pogłoski, że rząd federalny może zastąpićBrighama Younga nowym gubernatorem, który byłby wspierany znaczną liczbą żołnierzy federalnych.24 lipca 1857 roku Prezydent Brigham Young, świętując wraz z grupą świętych 10. rocznicę przybyciado Doliny Jeziora Słonego, otrzymał potwierdzenie wcześniejszej wiadomości, że armia nadciąga doSalt Lake City.

W poprzednich latach spory i nieporozumienia doprowadziły do wzrostu napięcia między świętymi wdniach ostatnich a przedstawicielami rządu Stanów Zjednoczonych. Święci chcieli sami decydować otym, kto będzie stał na czele prawa i odrzucali kandydatów proponowanych przez rząd federalny,którzy nie podzielali ich systemu wartości, byli nieuczciwi, skorumpowani i prowadzili rozwiązłe życie.Niektórzy spośród urzędników federalnych uważali, że takie działania i postawy świętych sąprzejawem buntu wobec rządu Stanów Zjednoczonych.

Prezydent Stanów Zjednoczonych, James Buchanan, wysłał blisko 2500 żołnierzy do Salt Lake City,aby towarzyszyli nowemu gubernatorowi w drodze do Utah i żeby powstrzymać domniemany buntświętych. Decyzja ta zapadła bez uprzedniego sprawdzenia rzeczywistej sytuacji w Utah (zob. ChurchHistory in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji,2003], str. 368–371).

Przygotowania do obrony TerytoriumW swych przemowach skierowanych do świętych Prezydent Young i pozostali przywódcy Kościołaokreślili nadchodzących żołnierzy jako wrogów. Obawiali się, że żołnierze zechcą wypędzić świętych zUtah tak, jak miało to miejsce w stanie Ohio, Missouri i Illinois. Prezydent Young, który przez lataprosił świętych, aby gromadzili zboże, wznowił swą prośbę, aby mieli co jeść na wypadek, jeślimusieliby się bronić ucieczką. Jako gubernator Terytorium Utah nakazał on również oddziałom milicjiterytorialnej, aby były gotowe do obrony.

Konflikt z emigrantami podróżującymi karawaną wozówKarawana wozów z emigrantami podróżującymi na zachód z Arkansas do Kalifornii przybyła do Utahw chwili, kiedy święci w dniach ostatnich przygotowywali się do obrony swego terytorium przednadciągającymi żołnierzami Stanów Zjednoczonych. Niektórzy spośród grupy emigrantów zaczęli sięirytować, gdyż mieli trudności z nabyciem niezbędnego zboża od świętych, którym powiedziano, abyje gromadzili. Emigranci weszli także w konflikt ze świętymi, którzy z kolei nie chcieli u siebie takdużej ilości wozów z końmi i bydłem, które zużywały zasoby pożywienia i wody, których potrzebowalidla swoich własnych zwierząt.

Do wybuchu konfliktu ostatecznie doszło w ostatniej osadzie w Utah, na drodze do Kalifornii, wCedar City. Doszło tam do starć między grupą emigrantów a niektórymi świętymi. Niektórzy spośródemigrantów grozili, że przyłączą się do nadchodzących żołnierzy. Pomimo tego, że kapitan stojący naczele emigrantów upomniał ich za rozpowiadanie takich pogróżek, to i tak nie przeszkodziło toniektórym przywódcom w Cedar City postrzegać ich jako wrogów. Kompania emigrantów opuściła

LEKCJA 25

141

miasto niespełna godzinę po swoim przybyciu, ale część osadników i przywódców z Cedar City chciałaścigać i ukarać mężczyzn, którzy ich obrazili.

Nasilenie konfrontacjiPonieważ ci święci nie rozwiązali konfliktu z emigrantami w Pański sposób, sytuacja stała się o wielebardziej poważna. Isaac Haight, burmistrz Cedar City, major milicji i prezydent palika, poprosił opozwolenie od dowódcy milicji, który mieszkał w pobliżu osady Parowan, aby zaangażować milicję dokonfrontacji z winnymi. Dowódca milicji, William Dame, będący członkiem Kościoła, poradził IsaacowiHaightowi, aby zignorowali pogróżki emigrantów. Zamiast zastosować się do tej rady, Isaac Haight iinni przywódcy Cedar City postanowili namówić niektórych miejscowych Indian do ataku na wozy iukraść im bydło w ramach wymierzenia kary emigrantom. Isaac Haight poprosił Johna D. Lee,miejscowego członka Kościoła i majora milicji, aby przewodził temu atakowi, podczas gdy obajplanowali obwinić za to zajście Indian.

Atak na emigrantówIsaac Haight przedstawił plan ataku na emigrantów radzie miejscowych przywódców Kościoła,społeczności i milicji. Część członków rady stanowczo nie wyraziła zgody na ten plan i zapytałaHaighta, czy skonsultował to z Prezydentem Brighamem Youngiem. Kiedy odparł, że tego nie uczynił,Haight zgodził się wysłać do Salt Lake City posłańca o nazwisku James Haslam z listem, w którymwyjaśnia sytuację i zapytuje, co należy uczynić. Zważywszy na to, że Salt Lake City jest oddalone około400 km od Cedar City, potrzeba by było około tygodnia szybkiej jazdy konnej, aby posłaniec dotarł doSalt Lake City i powrócił do Cedar City z instrukcjami od Prezydenta Younga.

Na krótko przed tym, jak posłaniec wyruszył z listem od Isaaca Haighta, John D. Lee wraz z grupąIndian zaatakował obóz emigrantów pod Mountain Meadows. Całemu temu zajściu przewodził Lee,który skrzętnie ukrył swą tożsamość, aby cała odpowiedzialność za atak spadła na Indian. Częśćemigrantów została zabitych lub rannych, a pozostali walczyli, odpierając atak i zmuszając Indian iLee do odwrotu. Emigranci szybko ustawili swoje wozy w ciasnym kręgu, organizując wewnątrzobronę. Do kolejnych dwóch ataków doszło podczas pięciodniowego oblężenia karawany wozówemigrantów.

W pewnym momencie jeden z milicjantów z Cedar City zauważył dwóch emigrantów, którzyprzedostali się poza krąg. Strzelił w ich kierunku, zabijając jednego z nich. Drugiemu udało się uciec zpowrotem do obozu, przekazując tym samym wiadomość, że w atak są również zaangażowani bialimężczyźni. Osoby, które zaplanowały te ataki, wpadły teraz we własne sidła. Gdyby emigrantomudało się przedostać do Kalifornii, to rozeszłaby się wiadomość o tym, że święci w dniach ostatnichbyli odpowiedzialni za atak na karawanę. Spiskowcy obawiali się, że ta wiadomość mogłaby przynieśćnegatywne konsekwencje dla nich i ich ludzi.

Masakra pod Mountain MeadowsAby zapobiec rozprzestrzenieniu się tej wiadomości, Isaac Haight, John D. Lee oraz pozostalimiejscowi przywódcy Kościoła oraz przywódcy milicji zaplanowali zabić wszystkich emigrantów zwyjątkiem małych dzieci. Postępując zgodnie z tym planem, John D. Lee udał się do emigrantów ipowiedział im, że pod eskortą milicji będą mogli bezpiecznie powrócić do Cedar City. Kiedy emigranciwyruszyli w kierunku Cedar City, milicjanci zrobili w tył zwrot i zaczęli do nich strzelać. Część Indianbędąca w zmowie z osadnikami, wybiegła ze swoich kryjówek i przyłączyła się do ataku. Z grupyliczącej około 140 osób zdołało uratować się zaledwie 17 małych dzieci.

Dwa dni po tym tragicznym wydarzeniu do Cedar City powrócił James Haslam z odpowiedzią odPrezydenta Younga, według której miejscowi przywódcy mieli pozwolić karawanie emigrantów odejśćw pokoju. „Kiedy Haight przeczytał słowa Younga, zaszlochał niczym małe dziecko i jedyne, co mógłwówczas z siebie wydusić, to słowa: ‘Za późno, za późno’” (Richard E. Turley jun., „The MountainMeadows Massacre”, Ensign, wrzesień 2007, str. 20).

LEKCJA 25

142

Tragiczne konsekwencjeKonsekwencją masakry pod Mountain Meadows była nie tylko śmierć blisko 120 niewinnych osób, aleogromne cierpienie osieroconych dzieci i krewnych ofiar. Niektórzy święci w dniach ostatnichprzygarnęli ocalałe dzieci emigrantów i zaopiekowali się nimi. W 1859 roku władze federalne wzięłyte dzieci pod opiekę i oddały je w ręce ich krewnych w Arkansas. Indianie z plemienia Pajutówrównież cierpieli z powodu niesłusznych oskarżeń o tę zbrodnię.

Przywódcy Kościoła wynieśli naukę z masakry„Chociaż Brigham Young i inni przywódcy Kościoła w Salt Lake City dowiedzieli się o masakrze już potym, jak jej dokonano, z czasem doszło do nich więcej informacji o wielu okrutnych szczegółach tejzbrodni, a także o stopniu zaangażowania się w nią osadników. W 1859 roku odwołano zestanowiska prezydenta palika Isaaca Haighta oraz innych czołowych przywódców Kościoła w CedarCity, którzy odegrali rolę w masakrze. W 1870 roku ekskomunikowano z Kościoła Isaaca Haighta iJohna D. Lee.

W 1874 roku sąd najwyższy Terytorium postawił zarzut udziału w masakrze dziewięciu mężczyznom.Większość z nich została w końcu aresztowana, choć jedynie Lee został postawiony przed sądem,skazany i stracony za tę zbrodnię. Inny oskarżony mężczyzna zmienił swoje zeznania [dobrowolniezaświadczył przeciwko pozostałym i przekazał dowody ich winy], w efekcie czego reszta winowajcówspędziła wiele lat, uciekając przed organami prawa. Z kolei inni milicjanci uczestniczący w tymtragicznym wydarzeniu do końca swoich dni żyli z wielkim poczuciem winy, miewając powtarzającesię koszmary związane z tym, do czego się posunęli i co widzieli” (Richard E. Turley jun., „TheMountain Meadows Massacre”, Ensign, wrzesień 2007, str. 20).

150. rocznica masakry pod Mountain MeadowsPrezydent Henry B. Eyring z Rady Prezydenta Kościoła powiedział:

„Odpowiedzialność za [masakrę pod Mountain Meadows] spoczywa na miejscowych przywódcachKościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich z regionów położonych w okolicy MountainMeadows — którzy pełnili również funkcje cywilne i wojskowe — i na członkach Kościoła, którzydziałali pod ich przywództwem […].

Ewangelia Jezusa Chrystusa, której jesteśmy orędownikami, brzydzi się zabijaniem z zimną krwiąmężczyzn, kobiet i dzieci. Opowiada się za pokojem i przebaczeniem. To, czego dawno temu dokonali[pod Mountain Meadows] członkowie naszego Kościoła, jest straszliwym i niewybaczalnym odejściemod chrześcijańskich nauk i postępowania […]. Nie ulega wątpliwości, że Boża Sprawiedliwośćdosięgnie tych, którzy byli odpowiedzialni za tę masakrę […].

Niech Bóg niebios, którego wszyscy jesteśmy dziećmi, błogosławi nas, abyśmy uszanowali pamięćzmarłych, okazując sobie nawzajem czystą miłość Jego Jednorodzonego Syna i ducha przebaczenia,którego jest uosobieniem” („150th Anniversary of Mountain Meadows Massacre”, 11 września 2007roku, strona internetowa: mormonnewsroom.org/article/150th-anniversary-of-mountain-meadows-massacre).

LEKCJA 25

143

LEKCJA 26

Objawienie dotyczącekapłaństwa

WprowadzenieW XX wieku, kiedy praca misjonarska rozprzestrzeniła się poziemi, przywódcy Kościoła modlili się o wskazówki w kwestiiograniczeń dotyczących ustanowienia w kapłaństwie iudzielania obrzędów świątynnych członkom Kościołapochodzenia afrykańskiego. Prezydent Spencer W. Kimball,jego doradcy w Radzie Prezydenta Kościoła i członkowie

Kworum Dwunastu Apostołów otrzymali ostateczneobjawienie na ten temat w Świątyni Salt Lake 1 czerwca1978 roku. Kiedy uczniowie będą uczestniczyć w tej lekcji,dokładniej zrozumieją, jak z wiarą podchodzić do pytańzwiązanych z ewangelią i poznają okoliczności i prawdydotyczące tego ostatecznego objawienia.

Dodatkowe źródła• Gordon B. Hinckley, „Priesthood Restoration”, Ensign, październik 1988,

str. 69–72.

• „Race and the Priesthood”, Gospel Topics, lds.org/topics.

• Ahmad Corbitt, „A Personal Essay on Race and the Priesthood”, części 1–4,cykl: Perspectives on Church History, adres internetowy: history.lds.org/section/perspectives-on-church-history.

Propozycje dotyczące nauczaniaWstęp do Deklaracji Oficjalnej — 2Podchodzenie z wiarą do pytań związanych z ewangeliąPrzedstaw uczniom następującą sytuację:

Pewnego dnia po zajęciach w szkole jeden z kolegów z Kościoła zaczepił Scotta,chcąc zadać mu kilka pytań na temat doktryn Kościoła. Scott czuł się na siłach, abyuczynić zadość jego prośbie, ale później zastanawiał się, czy mógłby postąpić winny sposób, kiedy następnym razem przydarzy mu się podobna okazja.

Zapytaj uczniów, w jaki sposób pomogli członkom Kościoła uzyskać odpowiedzi naszczere pytania dotyczące Kościoła albo którejś z jego doktryn.

Przeczytaj następującą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z RadyPrezydenta Kościoła:

„Pytania rodzą świadectwo. Niektórzy mogą czuć się zakłopotani lub niegodni,ponieważ mają wnikliwe pytania dotyczące ewangelii, ale nie powinni tak sięczuć. Zadawanie pytań nie jest oznaką słabości; poprzedza ono wzrastanie.

Bóg nakazuje nam, abyśmy szukali odpowiedzi na nasze pytania i prosi tylko o to,byśmy pytali ‘w szczerości serca, z prawdziwym zamiarem, mając wiarę wChrystusa’ [Moroni 10:4]. Kiedy będziemy tak czynić, wszelka prawda będzie

mogła zostać nam objawiona ‘przez Ducha Świętego’ [Moroni 10:5].

144

Nie bójcie się, zadawajcie pytania. Miejcie odwagę, lecz nie wątpliwości! Zawsze trzymajcie sięmocno wiary i światła, które otrzymaliście” („Odbicie w wodzie” [uroczyste spotkanieKościelnego Systemu Edukacji, 1 listopada 2009 roku], str. 7, strona internetowa:ldschurchnewsarchive.com).

• Co, według nauki Prezydenta Uchtdorfa, może pomóc osobie, która ma pytaniadotyczące zagadnień doktrynalnych, historycznych i społecznych związanych zKościołem? (Wyjaśnij uczniom następującą zasadę: Jeśli wykażemy się wiarąw Jezusa Chrystusa, Ojciec w Niebie w końcu odpowie na nasze szczerepytania).

Wyjaśnij, że niektórzy członkowie Kościoła najczęściej mają pytania dotyczącehistorycznego zagadnienia, wynikającego z polityki Kościoła, która stosowana byłaod połowy 1800 roku do roku 1978 i polegała na ograniczeniu możliwościustanowienia do kapłaństwa czarnoskórym mężczyznom pochodzeniaafrykańskiego. Czarnoskórym kobietom i mężczyznom zabraniano równieżuczestnictwa w obrzędach obdarowania i zapieczętowania. Poproś jednego zuczniów, aby przeczytał na głos następujące oświadczenie, które jest fragmentemwstępu do Deklaracji Oficjalnej — 2 (którą znaleźć można w Naukach iPrzymierzach). Pozostałych poproś, aby zastanowili się, w jaki sposób informacja tamoże pomóc tym, którzy mają wątpliwości dotyczące tego zagadnienia.

„Księga Mormona naucza, że ‘wszyscy są jednakowo traktowani przez Boga’, bez względu na to,czy jest się ‘czarnoskórym czy białym, niewolnikiem czy wolnym, mężczyzną czy kobietą’ (2 Nefi26:33). W całej historii Kościoła ludzie wszystkich ras i pochodzenia etnicznego w wielu krajachprzystępują do chrztu i żyją jako wierni członkowie Kościoła. Za życia Józefa Smitha kilkuczarnoskórych członków Kościoła zostało ustanowionych do kapłaństwa. Początki historiiKościoła wykazują, że przywódcy Kościoła wstrzymali przekazywanie kapłaństwa czarnoskórymmężczyznom pochodzenia afrykańskiego. Zapisy kościelne nie wyjaśniają w jasny sposób, skądpraktyka ta wzięła swój początek” (wstęp do Deklaracji Oficjalnej — 2).

• Jakie ważne prawdy, pomocne dla tych, którzy zmagają się z tym zagadnieniem,zawiera to oświadczenie?

Zwróć uwagę uczniów na to zdanie: „Zapisy kościelne nie wyjaśniają w jasnysposób, skąd praktyka ta wzięła swój początek”. Chociaż niektórzy ludzie mogąsugerować inne powody, dla których przez jakiś czas mężczyźni pochodzeniaafrykańskiego nie byli ustanawiani do kapłaństwa, to powody te mogą nie byćzgodne z prawdą. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującejwypowiedzi Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Jeśli będziecie czytać pisma święte, zadając sobie następujące pytanie:‘Dlaczego Pan nakazał nam czynić tak czy inaczej?’, zauważycie, że przyczynyistnienia konkretnych przykazań podane są w mniej niż jednym na stoprzypadków. Wzór, według którego działa Pan, nie wymaga podawania nampowodów. My [śmiertelnicy] możemy doszukiwać się przyczyn w objawieniu.

LEKCJA 26

145

Możemy doszukiwać się przyczyn w przykazaniach. Kiedy tak czynimy, jesteśmy zdani na siebie.Niektórzy ludzie doszukują się przyczyn w tym, o czym teraz rozmawiamy [o rasie i kapłaństwie] iokazuje się, że w spektakularny sposób nie mają racji […].

Nie popełniajmy błędów z przeszłości zarówno w tej, jak i w innych kwestiach, starając siędoszukiwać przyczyn objawienia. Tego rodzaju przyczyny w dużej mierze mogą być wymysłemczłowieka” (Life’s Lessons Learned [2011], str. 68–69).

• Dlaczego mądrze jest unikać doszukiwania się przyczyn, dla których osobypochodzenia afrykańskiego nie mogły otrzymać kapłaństwa czy też nie miałydostępu do obrzędów świątynnych przed rokiem 1978? (Człowiek przemawia zograniczonej perspektywy, a Bóg nie wskazał nam przyczyn).

Podkreśl, że dzisiaj Kościół kwestionuje teorie, które rozwinęły się w związku z tąkwestią, takie jak: czarna skóra jest znakiem Bożej niełaski lub przekleństwa,wskazuje na niegodne czyny w życiu przed narodzeniem, mieszane małżeństwa sąuważane za grzech, a także czarnoskórzy czy też osoby innych ras bądźpochodzenia są pod jakimś względem gorsi niż inni ludzie. Przywódcy Kościołajednogłośnie potępiają dzisiaj wszelkie przejawy rasizmu, czy to mające miejsce wprzeszłości, czy w chwili obecnej. (Zob. „Race and the Priesthood”, Gospel Topics,adres internetowy: lds.org/topics).

• W jaki sposób wiara w Jezusa Chrystusa może pomóc ludziom znaleźćodpowiedzi na pytania i wątpliwości związane z ograniczeniami w kwestiiustanawiania do kapłaństwa, które miały miejsce do 1978 roku?

Deklaracja Oficjalna — 2Błogosławieństwa kapłaństwa i świątyni zostały rozszerzone na każdego godnegoczłonka KościołaWyjaśnij, że przed rokiem 1978 tysiące ludzi pochodzenia afrykańskiego o różnejnarodowości przekonało się o prawdziwości przywróconej ewangelii. PrzywódcyKościoła w Salt Lake City otrzymali wiele listów od nieochrzczonych nawróconychz Nigerii i Ghany, w których zawarta była prośba o posłanie misjonarzy do Afryki.Przez wiele lat przywódcy Kościoła w duchu modlitwy rozważali tę kwestię, alepoczuli, że nie nadszedł jeszcze czas, aby posłać misjonarzy do Afryki. W Brazyliiwierni ciemnoskórzy członkowie pomogli wybudować Świątynię Sao Paulo,oddaną do użytku w 1975 roku, wiedząc, że nie będą mogli do niej wejść.

Powiedz uczniom, że Deklaracja Oficjalna — 2 zawiera oficjalne ogłoszenieobjawienia, które otrzymali Prezydent Spencer W. Kimball, jego doradcy w RadziePrezydenta Kościoła oraz dziesięciu członków Kworum Dwunastu Apostołów.Objawienie to zostało dane 1 czerwca 1978 roku. Poproś jednego z uczniów, abyprzeczytał na głos pierwszy akapit, znajdujący się pod słowami: „Drodzy Bracia”.Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i odszukają, co przywódcyKościoła powiedzieli o tym, czego byli świadkami.

• Czego świadkami na całym świecie byli przywódcy Kościoła?

• Co natchnęło przywódców Kościoła, kiedy byli świadkami rozszerzenia siędzieła Pańskiego?

LEKCJA 26

146

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następny akapit, który zaczyna sięod słów: „Świadomi obietnic”. Pozostałych poproś, aby odszukali, w jaki sposóbprzywódcy postąpili zgodnie ze swoimi natchnionymi pragnieniami. Zapytaj:

• W jaki sposób Prezydent W. Kimball i inni przywódcy Kościoła postąpilizgodnie ze swoimi natchnionymi pragnieniami?

• Co, według pierwszych trzech wierszy tego akapitu, przywódcy wiedzieli natemat ograniczenia kapłaństwa? (Wiedzieli, że w pewnym czasie wszyscy godnimężczyźni będą mogli otrzymać kapłaństwo).

Wyjaśnij, że wiele lat przed rokiem 1978, zdając sobie sprawę z potrzebyotrzymania tego objawienia, tj. dokonania zmiany, członkowie Rady PrezydentaKościoła i Kworum Dwunastu Apostołów rozpatrywali i modlili się na temat tegoograniczenia kapłaństwa. Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Spencera W.Kimballa (1895–1995) i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Dzień po dniu w samotności, z namaszczeniem i powagą ducha udawałem siędo wyższych pomieszczeń świątyni i ofiarowywałem tam mą duszę oraz chęć dopracy, aby wprowadzić ten program. Chciałem czynić Jego wolę. Rozmawiałem zNim i powiedziałem: ‘Panie, chcę jedynie tego, co jest właściwe. Nie mamyżadnych spektakularnych planów. Chcemy tylko tego, czego Ty pragniesz ichcemy tego wtedy, kiedy Ty tego chcesz, a nie wcześniej’” (Teachings of

Presidents of the Church: Spencer W. Kimball [2006], str. 238).

• Czego możemy dowiedzieć się na podstawie słów Prezydenta Kimballa o tym,w jaki sposób prorocy poszukują objawienia? (Kiedy uczniowie udzieląodpowiedzi, możesz zapisać na tablicy następującą prawdę: Prorocyposzukują woli Pana w prowadzeniu Kościoła).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos kolejne dwa akapity DeklaracjiOficjalnej — 2, zaczynające się od słów: „Wysłuchał On modlitw naszych”.Pozostałych poproś, aby odszukali, jakiej odpowiedzi udzielił Pan na modlitwyPrezydenta Kimballa, jego doradców w Radzie Prezydenta Kościoła i członkówKworum Dwunastu Apostołów.

• Jakiej odpowiedzi udzielił Pan Swojemu prorokowi na jego modlitwy? (Podkreślprzesłanie Pana zawarte w tym objawieniu: Błogosławieństwa ewangeliiJezusa Chrystusa dostępne są dla wszystkich dzieci Ojca Niebieskiego).

Aby wyjaśnić uczniom, w jaki sposób zostało dane objawienie zapisane wDeklaracji Oficjalnej — 2, przeczytaj następującą wypowiedź Prezydenta GordonaB. Hinckleya (1910–2008), który był obecny w tym czasie w świątyni:

LEKCJA 26

147

„W pokoju tym panowała atmosfera świętości. Ja sam czułem jakby otworzył siękanał między tronem niebieskim a klęczącym, błagającym prorokiem Boga, doktórego przyłączyli się jego bracia. Czuć było Ducha Bożego. I przez moc DuchaŚwiętego prorok uzyskał pewność, że rzecz, o którą się modlił, była właściwa, żenadszedł czas, i że teraz cudowne błogosławieństwa kapłaństwa powinny byćdostępne wszystkim godnym mężczyznom bez względu na pochodzenie […].

Wszyscy wiedzieliśmy, że przyszedł czas na zmianę i że ta decyzja przyszła z niebios. Odpowiedźbyła jasna. A w naszym doświadczeniu i zrozumieniu zapanowała całkowita jedność”(„Priesthood Restoration”, Ensign, październik 1988, str. 70).

Wyjaśnij, że niedługo po otrzymaniu tego objawienia, wysłano misjonarzy doAfryki. Od tamtego czasu na tym kontynencie wybudowano świątynie izorganizowano ponad 100 palików, a setki tysięcy ludzi otrzymało obrzędyewangelii zarówno dla siebie, jak i w zastępstwie za zmarłych przodków. (Zob. naprzykład, „Mormons in Africa: A Bright Land of Hope”, adres internetowy:mormonnewsroom.org; „Emerging with Faith in Africa”, części 1–3, adresinternetowy: lds.org/prophets-and-apostles/unto-all-the-world).

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Russella M. Nelsona z KworumDwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Na każdym kontynencie i pośród wysp na morzu wierni gromadzą się w KościeleJezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Różnice kulturowe, językowe,różnice płci czy wyglądu zanikają, kiedy członkowie rzucają się w wir służby dlaich ukochanego Zbawiciela. Wypełnia się oświadczenie Pawła: ‘Bo wszyscy,którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa.

Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyznyani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie’ [List do Galacjan3:27–28].

Jedynie zrozumienie prawdy o Ojcostwie Boga może przynieść całkowite docenienieprawdziwego braterstwa człowieka. To zrozumienie budzi pragnienie budowania mostówwspółpracy, a nie murów segregacji” („Teach Us Tolerance and Love”, Ensign, maj 1994, str. 70).

• W jaki sposób ewangelia przygotowuje nas do tego, abyśmy się jednoczyli zludźmi pochodzącymi z różnych środowisk?

• Jakie dostrzegacie przykłady członków Kościoła z różnych środowisk, którzyrazem wzrastają w duchu jedności i współpracy?

Na zakończenie zachęć uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogąodpowiedzieć na pytanie, dlaczego przez jakiś czas mężczyźni pochodzeniaafrykańskiego nie byli ustanawiani w Kościele do kapłaństwa? Zapewnij uczniów,że mogą wyjaśniać ludziom, iż nie jest nam znana przyczyna, dla której doszło dotakiego ograniczenia kapłaństwa, i że powinniśmy dzielić się prawdami, które sąnam znane i świadczyć o nich.

LEKCJA 26

148

Materiały do studiowania dla uczniów• 2 Nefi 26:33; Deklaracja Oficjalna — 2.

• „Race and the Priesthood”, Gospel Topics, adres internetowy: lds.org/topics.

LEKCJA 26

149

LEKCJA 27

Przygotowanie świata naDrugie Przyjście JezusaChrystusa

WprowadzenieZbawiciel pewnego dnia powróci na ziemię w mocy i wielkiejchwale. W ramach przygotowań do tego wielkiego dniaświęci są nauczani, by nauczyć się rozpoznawać znaki Jegoprzyjścia i przygotować się na ten dzień, stojąc w świętych

miejscach i przyjmując „Ducha Świętego za swegoprzewodnika” (NiP 45:57). Pan oświadczył, że Kościół i jegoczłonkowie mają obowiązek przygotować świat na DrugiePrzyjście Zbawiciela.

Dodatkowe źródła• Neil L. Andersen, „Przygotowanie świata na Drugie Przyjście”, Ensign lub

Liahona, maj 2011, str. 49–52.

• Dallin H. Oaks, „Przygotowanie na Drugie Przyjście”, Ensign lub Liahona, maj2004, str. 7–10.

• „Preparing for the Second Coming of Christ”, rozdział 44. w: Teachings ofPresidents of the Church: Joseph Smith (1998), str. 389–397.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 45:15–46, 56–57Znaki, które poprzedzą Drugie PrzyjścieZadaj uczniom następujące pytanie:

• Jak możecie rozpoznać, że zaraz zacznie padać deszcz?

Wyjaśnij, że tak jak istnieją oznaki, które pomagają nam rozpoznać, kiedy spadniedeszcz, tak istnieją też oznaki lub znaki zapowiadające Drugie Przyjście JezusaChrystusa. Powiedz uczniom, że zgodnie z zapisem w rozdziale: Ew. Mateusza 24,Zbawiciel na krótko przed Swoją śmiercią spotkał się na Górze Oliwnej ze Swoimiuczniami i objawił im znaki poprzedzające Jego Drugie Przyjście. Część tych naukpowtórzył w naszych czasach Józefowi Smithowi i są one zapisane w rozdziale:Nauki i Przymierza 45. Podkreśl, że przygotowanie na Drugie Przyjście JezusaChrystusa to ważny temat przeplatający się przez całą księgę Nauk i Przymierzy.Zachęć uczniów, aby podczas studiowania Nauk i Przymierzy poświęcili trochęczasu na zapisanie nauk dotyczących Drugiego Przyjścia oraz zastanowili się, w jakisposób mogą się na nie przygotować.

Poproś uczniów, aby przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 45:15–17 i odszukali,o co uczniowie pytali Pana oraz co im odpowiedział.

• O co uczniowie pytali Jezusa?

150

• Co Jezus im odpowiedział?

Aby pomóc uczniom rozpoznać znaki zapowiadające Drugie Przyjście, zapisz natablicy następujące odnośniki:

NiP 45:25–27

NiP 45:28–31, 33

NiP 45:40–43

Podziel uczniów na pary i każdej z nich przydziel po jednym z tych fragmentów.Poproś ich o wspólne przeczytanie wersetów i odszukanie wymienionych w nichznaków. Zwróć uwagę na to, że niektóre z tych znaków już się wypełniły lubwłaśnie się wypełniają. Możesz przeczytać uczniom następującą informację wnawiązaniu do wersetu 30.: „Era, w której ludzie innych narodów mająpierwszeństwo w otrzymaniu ewangelii, zwie się czasem ludzi innych narodów. Wtym okresie osoby, które nie są Żydami […], mają sposobność przyjęcia ewangelii iuzyskania zbawienia, zanim to prawo zostanie przyznane, przynajmniej w jakimśistotnym stopniu Żydom” (Bruce R. McConkie, Mormon Doctrine, wyd. 2. [1966],str. 721–722).

Po upływie wyznaczonego czasu poproś każdą parę, aby opowiedziała klasie o tym,co znalazła. Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli te znaki w swoichpismach świętych.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza45:34, a pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych. Następnie zapytaj:

• Czy czujecie niepokój, kiedy czytacie lub słyszycie o wydarzeniach lub znakachzapowiadających Drugie Przyjście? Dlaczego tak lub dlaczego nie?

• W jaki sposób wiedza o znakach zapowiadających Drugie Przyjście Zbawicielamoże pomóc nam pokonać strach i niepokój pojawiający się w naszym życiu?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 45:35–38 idowiedzieli się, dlaczego Zbawiciel objawił znaki zapowiadające Swoje DrugiePrzyjście.

• Dlaczego ważne jest, żebyśmy byli w stanie rozpoznać, iż te znaki przyjściaZbawiciela się wypełniają?

Poproś uczniów o przeczytanie wersetów: Nauki i Przymierza 45:32, 39, 56–57 iodszukanie, w jaki sposób możemy przygotować się na Drugie Przyjście Chrystusa.Następnie przedyskutujcie odpowiedzi na poniższe pytania:

• Czego dowiedzieliście się z tych wersetów na temat tego, w jaki sposóbmożecie przygotować się na Drugie Przyjście? (Kiedy uczniowie będą dzielić sięswoimi przemyśleniami, podkreśl następującą zasadę: Stanie w świętychmiejscach i przyjęcie Ducha Świętego jako naszego przewodnika odgrywaznaczącą rolę w przygotowaniu na Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa).

• Co musimy zrobić, aby przyjąć Ducha Świętego jako naszego przewodnika?

LEKCJA 27

151

• Co, waszym zdaniem, oznacza, że naśladowca Jezusa Chrystusa może „stać wświętych miejscach”? (Święte miejsca to świątynie, kaplice i domy. Dommożemy uczynić świętym miejscem, jeśli konsekwentnie będziemy odmawiać wnim osobiste i rodzinne modlitwy, studiować pisma święte, służyć oraz odbywaćdomowe wieczory rodzinne. Stanie w świętych miejscach odzwierciedlarównież to, w jaki sposób żyjemy. Jeśli prowadzimy życie godne stałegotowarzystwa Ducha Świętego, to stoimy w świętym miejscu. Możeszzasugerować uczniom, aby zapisali te zdania na marginesie swoich pismświętych, obok wersetu: Nauki i Przymierza 45:32).

• Jak udaje się wam stać w świętych miejscach pomimo życia w niegodziwymświecie?

• Jakie są niektóre z powodów, dla których oczekujecie Drugiego PrzyjściaZbawiciela? Dlaczego jesteście wdzięczni za ponowne przyjście Zbawiciela?

Nauki i Przymierza 29:7–9; 34:5–7; 39:19–23Przygotowanie świata na Drugie PrzyjściePrzypomnij uczniom, że nazwa tego kursu brzmi: Podwaliny Przywrócenia. Zapytajuczniów:

• Jakie powiązanie lub związek dostrzegacie pomiędzy Przywróceniem ewangeliia Drugim Przyjściem Jezusa Chrystusa?

Napisz na tablicy poniższe odnośniki. Poproś uczniów, aby je przestudiowali,szukając wspólnego motywu:




Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby odwrócili się do osobysiedzącej obok i omówili razem, co wspólnego mają ze sobą te wersety. Zapytajkilkoro uczniów, jak podsumowaliby przesłanie znajdujące się w tych fragmentachpisma świętego. (Kiedy uczniowie będą dzielić się swoimi przemyśleniami, pomóżim rozpoznać i zrozumieć następującą zasadę: Kiedy głosimy ewangelię naszymbliźnim, pomagamy przygotować świat na Drugie Przyjście JezusaChrystusa).

Poproś uczniów, aby sięgnęli do rozdziałów 29., 34. oraz 39. w Naukach iPrzymierzach i zwrócili uwagę na daty tych objawień. Zapytaj:

• Jak szybko po założeniu Kościoła Pan rozpoczął nauczanie tych zasad?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi Starszego NeilaL. Andersena z Kworum Dwunastu Apostołów:

LEKCJA 27

152

„Od wczesnego okresu Przywrócenia Bracia bardzo poważnie podchodzili doswego obowiązku, by głosić ewangelię. W 1837 roku, siedem lat pozorganizowaniu Kościoła, w czasach nędzy i prześladowań, posłano misjonarzy,by nauczali ewangelii w Anglii. W ciągu kilku następnych lat misjonarze głosili wtak różnych miejscach, jak: Austria, Polinezja Francuska, Indie, Barbados, Chilei Chiny.

Pan błogosławił tę pracę i Kościół jest ustanawiany na całym świecie […]. Słońce nigdy niezachodzi nad prawymi misjonarzami, którzy świadczą o Zbawicielu. Pomyślcie o duchowej mocy52 tysięcy misjonarzy obdarzonych Duchem Pana, którzy śmiało głoszą, że ‘żadne inne imię czysposób zbawienia nie będzie dany […]. Stanie się to tylko przez i w imię Chrystusa’ [Mosjasz3:17] […]. Świat jest przygotowywany na Drugie Przyjście Zbawiciela, w dużej mierze dziękipracy, jaką Pan wykonuje za pośrednictwem Swoich misjonarzy” („Przygotowanie świata naDrugie Przyjście”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 51).

Przedyskutujcie odpowiedzi na następujące pytania:

• W jaki sposób przesłanie głoszone przez misjonarzy Kościoła przygotowujeludzi na Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa?

• Dlaczego ważne było to, aby Przywrócenie ewangelii miało miejsce, zanimZbawiciel ponownie powróci na ziemię?

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Josepha F. Smitha (1838–1918) i poprośktóregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Ewangelia uczy ludzi pokory, wierności, uczciwości i prawego postępowaniaprzed Panem i wobec bliźnich, a w miarę jak jej zasady idą w parze z czynami,wówczas pokój i sprawiedliwość rozprzestrzenią się i ogarną ziemię. Grzech,spory, rozlew krwi i wszelkiego rodzaju korupcja przestaną istnieć, a ziemiazostanie oczyszczona i stanie się miejscem, gdzie przebywać będą niebiańskieistoty oraz miejscem, do którego Pan, nasz Bóg, przyjdzie i w którym zamieszka,

co będzie miało miejsce podczas Milenium” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph F.Smith [1998], str. 394–395).

„Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich […] za część swojej misji uważaprzygotowanie drogi dla dosłownego i chwalebnego przyjścia Syna Bożego na ziemię, którybędzie panował nad nią i zamieszka ze Swoim ludem” (Teachings: Joseph F. Smith, str. 395).

Zadaj uczniom następujące pytania:

• Jakie przemyślenia lub doznania duchowe, dotyczące obowiązku Kościoła i jegoczłonków, aby przygotować świat na Drugie Przyjście, towarzyszyły wampodczas tej lekcji?

• Jak myślicie, dlaczego pomagając bliźnim przygotować się na Drugie Przyjście,pomagacie również sobie samym?

Na zakończenie lekcji zachęć uczniów, aby opowiedzieli, w jaki sposób dzielą sięprzesłaniem o Przywróceniu z ludźmi spoza Kościoła.

LEKCJA 27

153

Materiały do studiowania dla uczniów• Nauki i Przymierza 29:7–9; 34:5–7; 39:19–23; 45:15–46, 56–57; 88:81–87.

• Neil L. Andersen, „Przygotowanie świata na Drugie Przyjście”, Ensign lubLiahona, maj 2011, str. 49–52.

LEKCJA 27

154

LEKCJA 28

Przyspieszanie dziełazbawienia

WprowadzenieW ostatnich latach przywódcy Kościoła podkreślająproroctwo Pana, który zapowiedział, że „[przyspieszy Swoje]dzieło” (NiP 88:73). Na dzieło zbawienia składa się pracamisjonarska członków, utrzymywanie aktywnościnawróconych, uaktywnianie mniej aktywnych członków,

praca w świątyni i praca nad historią rodziny oraz nauczanieewangelii. Zgodnie z celem tej lekcji uczniowie powinnidzięki niej zrozumieć swój obowiązek, jako członków KościołaJezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich,uczestniczenia w tej pracy.

Dodatkowe źródła• Dieter F. Uchtdorf, „Czy chcecie przespać Przywrócenie?” Ensign lub Liahona,

maj 2014, str. 58–62.

• „Przyspieszyć dzieło zbawienia”, Liahona, październik 2013, str. 30–34.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 138:53–56Pan przyspiesza Swoje dziełoPowiedz uczniom, że na krótko przed swoją śmiercią Prezydent Joseph F. Smithmiał wizję świata duchów, która obecnie znajduje się w rozdziale: Nauki iPrzymierza 138. Dowiedział się, że przywódcy ostatniej dyspensacji i „wieluinnych” zostali przygotowani do wypełnienia swoich doczesnych obowiązków wżyciu przed narodzeniem. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głosfragment: Nauki i Przymierza 138:53–56, a pozostali niech śledzą tekst w swoichpismach świętych i odszukają obowiązki, jakie zostały nałożone na tychprzywódców w życiu przed narodzeniem.

• Jakie obowiązki zostały nałożone na tych przywódców w życiu przednarodzeniem? W jaki sposób zostali do nich przygotowani?

• Jakie obowiązki mogły zostać nałożone na was, zanim przyszliście na ten świat?W jaki sposób mogliście zostać do nich przygotowani? (Kiedy uczniowie będądzielić się swoimi przemyśleniami, pomóż im rozpoznać następującą zasadę: Wżyciu przed narodzeniem zostaliśmy przygotowani do przyjścia na ziemięw pełni czasów, by dokonać dzieła zbawienia ludzkich dusz).

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Thomasa S. Monsona i poproś któregośz uczniów o przeczytanie jej na głos:

155

„Czy zdajecie sobie sprawę z tego, że od czasu przywrócenia Kościoła do chwilipowstania w nim 100 palików upłynęło 98 lat? Niecałe 30 lat później w Kościelezałożono kolejnych 100 palików. Zaledwie 8 lat później Kościół miał ich już ponad300. Dzisiaj mamy ponad 3000 palików.

Dlaczego tempo tego wzrostu jest tak szybkie? Czy dlatego, że jesteśmy bardziejznani? Czy dlatego, że mamy przepiękne kaplice?

Te rzeczy są ważne, ale przyczyną obecnego wzrostu Kościoła jest to, że Pan powiedział, że taksię stanie. W Naukach i Przymierzach powiedział On: ‘Oto przyspieszę me dzieło w jego czasie’[NiP 88:73].

My, duchowe dzieci naszego Niebiańskiego Ojca, zostaliśmy wysłani na ziemię w tych czasach,abyśmy mogli brać udział w przyspieszaniu tego wielkiego dzieła” („Przyspieszyć dzieło”,Liahona, czerwiec 2014, str. 4).

• Dlaczego, zgodnie z tym, co powiedział Prezydent Monson, zostaliśmy wysłanina ziemię w tych czasach? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, pomóżim zrozumieć tę zasadę: Mamy obowiązek uczestniczenia w przyspieszaniudzieła Ojca Niebieskiego).

• Jakie dostrzegacie przykłady, które świadczą o „przyspieszaniu” dzieła Bożego?(Odpowiedzi na to pytanie może być wiele, w tym na przykład: zmiana wiekuwymaganego do służby misjonarskiej, rosnąca liczba misjonarzy, świątyń inarzędzi, dzięki którym praca nad historią rodziny staje się łatwiejsza).

Zwróć uwagę uczniów na to, że te odpowiedzi są dowodem na to, że Panprzyspiesza Swoje dzieło po obu stronach zasłony. Wyjaśnij, że obecnie przywódcyKościoła kładą nacisk na pięć aspektów w dziele zbawienia i proszą, aby każdy znas brał w nich udział w celu przyspieszenia pracy Boga w tych ostatnich dniach.Pokaż następującą wypowiedź Starszego L. Whitneya Claytona, Siedemdziesiątego,i poproś jednego z uczniów, aby przeczytał ją na głos. Niech pozostali rozpoznają tepięć aspektów będących częścią dzieła zbawienia:

„Żyjący prorocy i apostołowie nauczają nas, że ‘członkowie Kościoła JezusaChrystusa są posłani, by się „trudzić w Jego winnicy dla zbawienia duszczłowieczych” (NiP 138:56). Na dzieło zbawienia składa się praca misjonarskaczłonków, utrzymywanie aktywności nawróconych, uaktywnianie mniejaktywnych członków, praca w świątyni i praca nad historią rodziny oraznauczanie ewangelii’ [Handbook 2: Administering the Church (2010), 5.0]” („The

Work of Salvation: Then and Now”, Ensign, wrzesień 2014, str. 63).

Kiedy uczniowie będą rozpoznawać te pięć aspektów, zapisuj je na tablicy:

Praca misjonarska członków

Utrzymywanie aktywności osób nawróconych

Uaktywnianie mniej aktywnych członków

LEKCJA 28

156

Praca w świątyni i praca nad historią rodziny

Nauczanie ewangelii

Nauki i Przymierza 88:73Każdy z nas może przyczynić się do przyspieszania dzieła Pana

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Nauki iPrzymierza 88:73, a pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach

świętych. Następnie wyjaśnij uczniom, że każdy z nas powinien dążyć dozwiększenia swojego wkładu w przyspieszanie dzieła Pana. Rozdaj uczniom ulotki,których wzór znajduje się na końcu tej lekcji i wyjaśnij, że przeczytawszy ją, będąmogli zastanowić się, jak mogą zwiększyć swój wkład w to dzieło. Poproś ich, abypo cichu przeczytali jedną lub kilka wypowiedzi znajdujące się w ulotce iprzygotowali się do odpowiedzi na znajdujące się tam pytania.

Po upływie wyznaczonego czasu możesz poprosić jednego z uczniów oprzeczytanie na głos pierwszego cytatu z ulotki. Następnie poproś kilkoro z nich opodzielenie się swoimi odpowiedziami na trzy pytania z ulotki dotyczące pracymisjonarskiej członków. Powtórz to ćwiczenie dla każdego z pięciu cytatów.

Pomóż uczniom poczuć prawdę i znaczenie związane z uczestnictwem w dzielezbawienia, zadając im następujące pytania:

• Jakie błogosławieństwa spłynęły na was, kiedy uczestniczyliście w jednym bądźkilku aspektach dzieła zbawienia? Jakie doświadczenie związane zuczestnictwem w jednym bądź kilku aspektach tego dzieła miało dla wasnajwiększe znaczenie?

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Rady PrezydentaKościoła i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Jakimi doświadczeniami będziemy mogli podzielić się na temat naszego wkładuw ten znamienny okres życia i rozwoju dzieła Pana, kiedy już zakończy się naszeżycie doczesne? Czy będziemy mogli powiedzieć, że zakasaliśmy rękawy ipracowaliśmy całym sercem, mocą, umysłem i siłą? Czy będziemy musieliprzyznać, że nasza rola w większości polegała na obserwowaniu?” („Czy chcecieprzespać Przywrócenie?” Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 59).

Poproś uczniów, aby zaplanowali, w jaki sposób mogą bardziej angażować się wdzieło zbawienia. Zadaj im następujące pytania:

• W jaki sposób inni pomagają w przyspieszaniu dzieła Pana?

• W jaki sposób wy zamierzacie przyczynić się do przyspieszania dzieła Pana?

• W jaki sposób nasza wiedza i świadectwo o Przywróceniu motywuje nas,abyśmy bardziej angażowali się w dzieło zbawienia?

Zachęć kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi przemyśleniami i złożyliświadectwo o tym, czego dowiedzieli się na temat Przywrócenia ewangelii w czasie

LEKCJA 28

157

trwania tego kursu. Zakończ, składając swoje świadectwo o prawdziwościPrzywrócenia ewangelii przez Proroka Józefa Smitha.

Materiały do studiowania dla uczniów• Dieter F. Uchtdorf, „Czy chcecie przespać Przywrócenie?” Ensign lub Liahona,

maj 2014, str. 58–62.

Przyspieszanie dzieła zbawieniaZastanów się nad odpowiedziami na następujące pytania dotyczące pięciu aspektów stanowiącychczęść dzieła zbawienia:

• W jaki sposób twój wkład w ten aspekt Bożego dzieła może przybliżyć twoich bliźnich dobłogosławieństw zbawienia?

• Czego doświadczasz i jakie błogosławieństwa spływają na ciebie, kiedy uczestniczysz w tymaspekcie Pańskiego dzieła zbawienia?

• Co możesz zrobić, niezależnie od powołania, w jakim obecnie służysz w Kościele, aby uczestniczyćw tym aspekcie dzieła zbawienia?

Praca misjonarska członkówStarszy Neil L. Andersen z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:

„Bracia i siostry, tak jak Pan zainspirował większą liczbę misjonarzy dosłużby, tak rozbudza umysły i otwiera serca większej liczby dobrych iuczciwych ludzi, aby przyjęli Jego misjonarzy. Niektórych z nich już znacie,innych — poznacie w przyszłości. Są członkami waszych rodzin lubmieszkają w waszej okolicy. Mijają was na ulicach, siedzą obok was wszkole lub rozmawiają z wami przez Internet. Wy także jesteście ważną

częścią tego cudu.

Jeśli nie jesteście pełnoetatowymi misjonarzami z plakietką misjonarską przypiętą dopłaszcza, nastał czas, abyście wypisali ją w swoim sercu — jak to powiedział Paweł: ‘nieatramentem, ale Duchem Boga Żywego’ [II List do Koryntian 3:3] […]. Każdy z nas ma dowłożenia wkład w ten cud” („To jest cud”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 78).

Utrzymywanie aktywności osób nawróconychStarszy M. Russell Ballard z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:

„Wy i ja musimy uczynić wszystko, co możemy, aby upewnić się, że każdyczłonek Kościoła jest w pełni przyjęty do wspólnoty i cieszy się wszystkimibłogosławieństwami ewangelii.

Prezydent Gordon B. Hinckley przypomniał wam i mnie o naszymobowiązku współpracy z Panem w realizacji Jego planów dotyczącychKościoła. W przekazie satelitarnym powiedział:

LEKCJA 28

158

‘Pan nałożył na nas upoważnienie nauczania ewangelii każdej żywej istoty. Będzie towymagało najszczerszych wysiłków wszystkich misjonarzy — zarówno tychpełnoetatowych, jak i misjonarzy w palikach. Będzie to wymagało najszczerszych wysiłkówwszystkich biskupów, wszystkich doradców biskupów, wszystkich członków rady okręgu[…]’ (‘Find the Lambs, Feed the Sheep’, Ensign, maj 1999, str. 107). Będzie to wymagałonajszczerszych wysiłków wszystkich członków” („Members Are the Key”, Ensign, wrzesień2000, str. 10).

Uaktywnianie mniej aktywnych członków

„Nasza rola [jako członków] to zanurzyć się w miłości i służbie na rzecz ludzi wokół nas —pocieszyć kolegę z pracy, zaprosić naszych przyjaciół na uroczystość chrztu, pomócstarszemu sąsiadowi w pracy w ogrodzie, zaprosić mniej aktywnego członka Kościoła naobiad czy pomóc sąsiadce w poznawaniu historii jej rodziny. To są naturalne, radosnesposoby zapraszania mniej aktywnych członków Kościoła i osób, które nie wyznają naszejwiary, do naszego życia i w konsekwencji — do ujrzenia światła ewangelii. Dzieląc z nimiczas zabawy i czas oddawania czci, każdy z nas może w najbardziej efektywny sposób‘trudzić się w […] winnicy [Jezusa Chrystusa] dla zbawienia dusz człowieczych’ (NiP138:56)” („Przyspieszyć dzieło zbawienia”, Liahona, październik 2013, str. 30).

Praca w świątyni i praca nad historią rodzinyStarszy Quentin L. Cook z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:

„Przywódcy Kościoła w jasny sposób wezwali dorastające pokolenie, abypokazywało, jak korzystać z techniki, aby doświadczyć ducha Eliasza,poszukiwać danych o przodkach i dokonywać za nich obrzędówświątynnych. Duża część ciężkiej pracy związanej z przyspieszaniem dziełazbawienia zarówno dla żyjących, jak i zmarłych, będzie wykonana przezwas, młodzi ludzie” („Korzenie i gałęzie”, Ensign lub Liahona, maj

2014, str. 46).

Nauczanie ewangelii

„Obowiązek nauczania ewangelii nie jest ograniczony tylko do tych, którzy mają formalnepowołanie jako nauczyciele. Będąc członkiem Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w DniachOstatnich, masz obowiązek uczenia ewangelii. Jako rodzic, syn, córka, mąż, żona, brat,siostra, przywódca w Kościele, nauczyciel klasy, nauczyciel domowy, odwiedzającanauczycielka, współpracownik, sąsiad czy przyjaciel, masz możliwość uczenia. Czasamimożesz nauczać otwarcie i bezpośrednio poprzez rzeczy, które mówisz i świadectwo, któreskładasz. A zawsze uczysz poprzez przykład” (Nauczanie — nie ma większego powołania:Przewodnik źródłowy do nauczania ewangelii [2000], str. 3).

LEKCJA 28

159

Ulotki

PODWALINY PRZYWRÓCENIA — LEKCJA 20

© 2

015

INTE

LLEC

TUAL

RES

ERVE

, INC

. WSZ

ELKI

E PR

AWA

ZAST

RZEŻ

ONE

.

zapisów, co utrudnia nam poznanie, czy ich zapieczętowania były na to życie i na wieczność, czy jedynie na wieczność.

Istnieje kilka możliwych wyjaśnień tej praktyki. Tego rodzaju zapieczętowania mogły mieć na celu zapewnienie wiecznego spoiwa lub więzi pomiędzy rodziną Józefa a innymi rodzinami w Kościele. Więzy te rozciągały się zarówno w sposób werty-kalny, od rodzica do dziecka, jak i horyzontalny, od jednej rodziny do drugiej. W dzisiejszych czasach osiągnięcie takich więzi jest możliwe poprzez małżeństwa zawierane w świątyni oraz zapieczętowanie osób do ich własnych rodzin, łącząc je w ten sposób ze sobą” („Plural Marriage in Kirtland and Nauvoo”, Gospel Topics, adres internetowy:lds.org/topics).

Po śmierci Proroka wiele kobiet — nie mających z nim żadnego związku w życiu doczesnym — zostało do niego zapieczętowanych.

Sprzeciw wobec wielożeństwa

Wielu religijnych i politycznych przywódców w Stanach Zjednoczonych sprzeciwiało się systemowi wielożeństwa, który zresztą uważali za niemoralny i niecywilizowany. Święci w dniach ostatnich byli ośmieszani w wystąpieniach publicz-nych, książkach, czasopismach i gazetach. Kongres Stanów Zjednoczonych wydał ustawę, która ograniczała wolność członków Kościoła i uderzała w Kościół pod względem eko-nomicznym poprzez ograniczenie wielkości majątku, który Kościół mógł posiadać. „Ustawa ostatecznie doprowadziła do aresztowania i uwięzienia mężczyzn, którzy mieli więcej niż jedną żonę i do odebrania prawa do głosowania, prawa do prywatności w swoich domach oraz cieszenia się innymi aspektami wolności obywatelskiej” (Nasze dziedzictwo: Krótka historia Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich [2008], str. 99). Przed rokiem 1890 setki wiernych świętych w dniach ostatnich trafiały do więzienia. Inni zaś ukrywali się, aby uniknąć aresztowania i ograniczenia wolno-ści. Warunki te nie sprzyjały wielu rodzinom, które narażone były na stres, cierpienie, biedę i głód.

Chociaż świat ośmieszał ich za praktykowanie wielożeństwa, to jednak wielu wiernych świętych w dniach ostatnich broniło tej praktyki i świadczyło, że Bóg objawił ją Prorokowi Józe-fowi Smithowi.

Te trudne okoliczności doprowadziły do tego, że Prezydent Wilford Woodruff w modlitwie poszukiwał przewodnictwa Pana w kwestii wielożeństwa. W 1889 roku Prezydent Wo-odruff nakazał przywódcom Kościoła, aby zaprzestali nauk dotyczących zasady wielożeństwa. Do roku 1890 zanoto-wano zaledwie kilka przypadków wielożeństwa, które miały miejsce wbrew zakazowi Prezydenta Woodruffa. Niektórzy ludzie w dalszym ciągu publikowali raporty, że Kościół nie za-przestał promowania praktyki wielożeństwa. Doprowadziło to do dalszych sprzeciwów wobec Kościoła. We wrześniu 1890 roku Prezydent Woodruff napisał Manifest, obecnie znany pod nazwą: Deklaracja Oficjalna — 1, która znajduje się w Naukach i Przymierzach.

Drugi Manifest

„Manifest [Deklaracja Oficjalna — 1] głosił, że intencją Prezydenta [Wilforda] Woodruffa jest podporządkowanie się prawom obowiązującym w Stanach Zjednoczonych. Natomiast nie było w nim wzmianki na temat praw obowiązujących w innych krajach. Od czasu otwarcia kolonii w Meksyku i Kana-dzie przywódcy Kościoła praktykowali wielożeństwo w tych krajach, a od października 1890 roku wielożeństwo szerzyło się tam w sposób nieoficjalny […]. W latach 1840–1904 w Stanach Zjednoczonych, w wyniku nadzwyczajnych okoliczno-ści zanotowano niewielką liczbę nowych związków poligamicz-nych, choć do końca nie jest pewne, czy ich legalizacja miała rzeczywiście miejsce na terenie stanów” („The Manifesto and the End of Plural Marriage”, Gospel Topics, adres internetowy: lds.org/topics).

„W kwietniu 1904 roku podczas konferencji generalnej Prezydent [Joseph F.] Smith wydał stanowcze oświadczenie, znane jako Drugi Manifest, w którym zakazał wielożeństwa pod karą ekskomuniki” („Plural Marriage in The Church of Jesus Christ of Latter - day Saints”, Gospel Topics, adres inter-netowy: lds.org/topics).


© 2

015

INTE

LLEC

TUAL

RES

ERVE

, INC

. WSZ

ELKI

E PR

AWA

ZAST

RZEŻ

ONE

.

Emily Smith Hoyt wspominała: „Sposób rozumowania, wyraz twarzy, dźwięk jego głosu przyprawił o drżenie mą duszę […]. Wiedziałam, że Józef nie żyje. A jednak zaskoczona często mimowolnie zerkałam, aby upewnić się, że to nie był on. To nie był on, to był Brigham Young” (cytowane w: Lynne Wat-kins Jorgensen, „The Mantle of the Prophet Joseph Passes to Brother Brigham: A Collective Spiritual Witness”, BYU Studies, tom 36, nr. 4 [1996–1997], str. 142).

Wilford Woodruff napisał: „Gdybym nie widział go na własne oczy, nikt nie mógłby mnie przekonać, że to nie był Józef Smith i każdy, kto znał tych dwóch mężczyzn, może o tym świadczyć” (w: History of the Church, 7:236).

8 sierpnia 1844 roku godzina 14:00O godzinie 14:00 tysiące świętych zgromadziło się na spotka-niu, które uważali za bardzo ważne. Brigham Young szczerze przemawiał na temat kandydatury Sidneya Rigdona na opie-kuna i o jego odsunięciu od Józefa Smitha w ciągu ostatnich dwóch lat, a następnie powiedział:

„Jeśli lud chce, aby przewodził im Prezydent Rigdon, to może im przewodzić, ale ja powiadam wam, że to Kworum Dwuna-stu posiada klucze królestwa Bożego na całym świecie.

To Dwunastu wskazał palec Boży. Oto Brigham, czy jego kolana kiedykolwiek osłabły? Czy jego wargi zadrżały? Oto Heber [C. Kimball] i reszta Dwunastu — niezależny organ, który posiada klucze kapłaństwa — klucze królestwa Bożego, które mają ponieść na cały świat: taka jest prawda i tak mi dopomóż Bóg. Stoją oni obok Józefa, funkcjonują tak jak Rada Prezydenta Kościoła” (w: History of the Church, 7:233).

Wielu świętych oświadczyło, że Brigham Young wyglądał i brzmiał, jak Józef Smith, kiedy do nich przemawiał tego po-południa. Oprócz tego cudu, wielu świętych poczuło również Ducha Świętego, który im zaświadczył, że Brigham Young i Kworum Dwunastu zostali powołani przez Boga, aby prze-wodzić Kościołowi. Na zakończenie tego spotkania święci w Nauvoo jednogłośnie poparli Kworum Dwunastu Apostołów z Brighamem Youngiem na czele, aby przewodzili Kościołowi. Jednak nie wszyscy członkowie Kościoła ostatecznie zdecydo-wali się podążać za Apostołami. Niektórzy podążyli za takimi osobami, jak Sidney Rigdon i James Strang, którzy założyli swoje własne kościoły.


© 2

015

INTE

LLEC

TUAL

RES

ERVE

, INC

. WSZ

ELKI

E PR

AWA

ZAST

RZEŻ

ONE

.

W pewnym momencie jeden z milicjantów z Cedar City za-uważył dwóch emigrantów, którzy przedostali się poza krąg. Strzelił w ich kierunku, zabijając jednego z nich. Drugiemu udało się uciec z powrotem do obozu, przekazując tym samym wiadomość, że w atak są również zaangażowani biali mężczyźni. Osoby, które zaplanowały te ataki, wpadły teraz we własne sidła. Gdyby emigrantom udało się przedostać do Kalifornii, to rozeszłaby się wiadomość o tym, że święci w dniach ostatnich byli odpowiedzialni za atak na karawanę. Spiskowcy obawiali się, że ta wiadomość mogłaby przynieść negatywne konsekwencje dla nich i ich ludzi.

Masakra pod Mountain MeadowsAby zapobiec rozprzestrzenieniu się tej wiadomości, Isaac Haight, John D. Lee oraz pozostali miejscowi przywódcy Kościoła oraz przywódcy milicji zaplanowali zabić wszystkich emigrantów z wyjątkiem małych dzieci. Postępując zgodnie z tym planem, John D. Lee udał się do emigrantów i powiedział im, że pod eskortą milicji będą mogli bezpiecznie powrócić do Cedar City. Kiedy emigranci wyruszyli w kierunku Cedar City, milicjanci zrobili w tył zwrot i zaczęli do nich strzelać. Część Indian będąca w zmowie z osadnikami, wybiegła ze swoich kryjówek i przyłączyła się do ataku. Z grupy liczącej około 140 osób zdołało uratować się zaledwie 17 małych dzieci.Dwa dni po tym tragicznym wydarzeniu do Cedar City po-wrócił James Haslam z odpowiedzią od Prezydenta Younga, według której miejscowi przywódcy mieli pozwolić karawanie emigrantów odejść w pokoju. „Kiedy Haight przeczytał słowa Younga, zaszlochał niczym małe dziecko i jedyne, co mógł wówczas z siebie wydusić, to słowa: ‘Za późno, za późno’” (Richard E. Turley jun., „The Mountain Meadows Massacre”, Ensign, wrzesień 2007, str. 20).

Tragiczne konsekwencjeKonsekwencją masakry pod Mountain Meadows była nie tylko śmierć blisko 120 niewinnych osób, ale ogromne cier-pienie osieroconych dzieci i krewnych ofiar. Niektórzy święci w dniach ostatnich przygarnęli ocalałe dzieci emigrantów i zaopiekowali się nimi. W 1859 roku władze federalne wzięły te dzieci pod opiekę i oddały je w ręce ich krewnych w Arkan-sas. Indianie z plemienia Pajutów również cierpieli z powodu niesłusznych oskarżeń o tę zbrodnię.

Przywódcy Kościoła wynieśli naukę z masakry„Chociaż Brigham Young i inni przywódcy Kościoła w Salt Lake City dowiedzieli się o masakrze już po tym, jak jej

dokonano, z czasem doszło do nich więcej informacji o wielu okrutnych szczegółach tej zbrodni, a także o stopniu zaan-gażowania się w nią osadników. W 1859 roku odwołano ze stanowiska prezydenta palika Isaaca Haighta oraz innych czo-łowych przywódców Kościoła w Cedar City, którzy odegrali rolę w masakrze. W 1870 roku ekskomunikowano z Kościoła Isaaca Haighta i Johna D. Lee.W 1874 roku sąd najwyższy Terytorium postawił zarzut udziału w masakrze dziewięciu mężczyznom. Większość z nich została w końcu aresztowana, choć jedynie Lee został postawiony przed sądem, skazany i stracony za tę zbrodnię. Inny oskarżony mężczyzna zmienił swoje zeznania [dobrowol-nie zaświadczył przeciwko pozostałym i przekazał dowody ich winy], w efekcie czego reszta winowajców spędziła wiele lat, uciekając przed organami prawa. Z kolei inni milicjanci uczestniczący w tym tragicznym wydarzeniu do końca swoich dni żyli z wielkim poczuciem winy, miewając powtarzające się koszmary związane z tym, do czego się posunęli i co widzieli” (Richard E. Turley jun., „The Mountain Meadows Massacre”, Ensign, wrzesień 2007, str. 20).

150. rocznica masakry pod Mountain MeadowsPrezydent Henry B. Eyring z Rady Prezydenta Kościoła powiedział:„Odpowiedzialność za [masakrę pod Mountain Meadows] spoczywa na miejscowych przywódcach Kościoła Jezusa Chry-stusa Świętych w Dniach Ostatnich z regionów położonych w okolicy Mountain Meadows — którzy pełnili również funkcje cywilne i wojskowe — i na członkach Kościoła, którzy działali pod ich przywództwem […].Ewangelia Jezusa Chrystusa, której jesteśmy orędownikami, brzydzi się zabijaniem z zimną krwią mężczyzn, kobiet i dzieci. Opowiada się za pokojem i przebaczeniem. To, czego dawno temu dokonali [pod Mountain Meadows] członkowie naszego Kościoła, jest straszliwym i niewybaczalnym odej-ściem od chrześcijańskich nauk i postępowania […]. Nie ulega wątpliwości, że Boża Sprawiedliwość dosięgnie tych, którzy byli odpowiedzialni za tę masakrę […].Niech Bóg niebios, którego wszyscy jesteśmy dziećmi, bło-gosławi nas, abyśmy uszanowali pamięć zmarłych, okazując sobie nawzajem czystą miłość Jego Jednorodzonego Syna i ducha przebaczenia, którego jest uosobieniem” („150th Anniversary of Mountain Meadows Massacre”, 11 września 2007 roku, strona internetowa: mormonnewsroom.org/article/150th- anniversary- of- mountainmeadows- massacre).