M G R A N N A K U K I E L C Z A K

W L K S U M

EPIDEMIOLOGIA CHORÓB ZAWODOWYCH

MEDYCYNA PRACY (Occupational medicine)

specjalizacja medyczna;

wielodyscyplinarna dziedzina zajmująca się ochroną zdrowia pracujących przed niekorzystnym wpływem czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy lub związanych ze sposobem jej wykonywania z uwzględnieniem wpływu szkodliwości środowiska komunalnego (wg CMKP)

BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY

Prawo konstytucyjne

1. art. 24: „Praca znajduje się pod ochroną Rzeczypospolitej Polskiej. Państwo sprawuje nadzór nad warunkami wykonywania pracy.”

2. art. 66: „1. Każdy ma prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Sposób realizacji tego prawa oraz obowiązki pracodawcy określa ustawa.”

3. art. 68: „1. Każdy ma prawo do ochrony zdrowia.”

stan warunków oraz organizacji pracy jak również zachowań pracowników zapewniający wymagany poziom ochrony zdrowia i życia przed zagrożeniami środowiska pracy (PN-N-18001:1999)

ERGONOMIA (1/2)

termin pochodzi z gr.: ergon– praca; nomos– zasada, prawo (dosłownie – wiedza o pracy ludzkiej)

Prof. Wojciech Bogumił Jastrzębowski 1857

seria artykułów w czasopiśmie „Przyroda i przemysł” pt.: Rys ergonomii, czyli nauki o pracy, opartej na prawach poczerpniętych z nauki przyrody

Polskie Towarzystwo Ergonomiczne, 1977, Warszawa

ERGONOMIA (2/2)

to dziedzina naukowa zajmująca się wyjaśnianiem wzajemnego oddziaływania pomiędzy ludźmi i innymi elementami systemu oraz profesja, w której wykorzystuje się teorie, zasady, dane i metody do projektowania, w celu optymalizacji działania systemu jako całości i dla dobra człowieka (INTERNATIONAL ERGONOMICS ASSOCIATION, 2000)

EKSPOZYCJA (NARAŻENIE)

Ekspozycja – wystawienie pracownika w określonym czasie na oddziaływanie czynników środowiska pracy, w wyniku którego pracownik jest narażony na utratę zdrowia

Narażenie zawodowe – podleganie oddziaływaniu czynników szkodliwych dla zdrowia związanych z wykonywaniem pracy

Narażenie łączne – oddziaływanie na pracownika więcej niż jednego czynnika szkodliwego jednocześnie lub kolejno, podczas jednej zmiany roboczej

NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE STĘŻENIE (NDS)

wartość średnia ważona stężenia, którego oddziaływanie na pracownika, w ciągu 8-godzinnego dobowego i przeciętnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, określonego w Kodeksie Pracy, przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń

Czynniki szkodliwe to: pyły - 19

substancje chemiczne – 504

Karta charakterystyki substancji niebezpiecznej – zbiór informacji o niebezpiecznych właściwościach substancji lub preparatu chemicznego oraz o zasadach i zaleceniach ich bezpiecznego stosowania Ustawa z dnia 11 stycznia 2001r.

O substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. nr 11, poz. 84 z późn. zm.)

Rozporządzenie MPiPS z dnia 29 listopada 2002 r. (Dz. U. 2002 Nr 217, poz. 1833 z późn. zm.)

NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE STĘŻENIA CHWILOWE (NDSCh)

wartość średnia stężenia, które nie powinno spowodować ujemnych zmian w stanie zdrowia pracownika, jeżeli występuje w środowisku pracy nie dłużej niż 15 minut i nie częściej niż 2 razy w czasie zmiany roboczej, w odstępie czasu nie krótszym niż 1 godzina

NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE STĘŻENIE PUŁAPOWE (NDSP)

wartość stężenia, które ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia nie może być w środowisku pracy przekroczona w żadnym momencie

Rozporządzenie MPiPS z dnia 29 listopada 2002 r. (Dz. U. 2002 Nr 217, poz. 1833 z późn. zm.)

NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE NATĘŻENIE (NDN)

NDN fizycznych szkodliwych czynników dla zdrowia, ustalone jako wartość średnia natężenia, której oddziaływanie na pracownika w ciągu 8-godzinnego dobowego i tygodniowego, określonego w Kodeksie Pracy wymiaru czasu pracy, przez okres jego aktywności zawodowej, nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń

Czynniki szkodliwe to: wibracje, drgania, hałas, hałas infradźwiękowy, hałas ultradźwiękowy, mikroklimat, pola i promieniowanie elektromagnetyczne (0 Hz – 300 GHz), promieniowanie optyczne.

(Proszę doczytać z podręcznika!!)

Rozporządzenie MPiPS z dnia 29 listopada 2002 r. (Dz. U. 2002 Nr 217, poz. 1833 z późn. zm.)

PODZIAŁ SZKODLIWOŚCI ZAWODOWYCH

1. Pyły mineralne o działaniu zwłókniającym

2. Pyły mineralne i organiczne o działaniu drażniącym

3. Pyły pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego wskazujące na aktywność biologiczną albo działanie alergizujące

4. Substancje chemiczne o działaniu toksycznym, drażniącym lub alergizującym

5. Czynniki fizyczne

6. Czynniki związane ze sposobem wykonywania pracy

7. Czynniki biologiczne

8. Czynniki rakotwórcze (wg K. Marek (red): Choroby zawodowe. PZWL, Warszawa 2001)

WYPADEK PRZY PRACY

to nagłe zdarzenie, wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą: podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy

WAŻNE:

NAGŁOŚĆ ZDARZENIA,

ZEWNĘTRZNA PRZYCZYNA,

ZWIĄZEK Z PRACĄ. Ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322 z późn. zm.)

ZA WYPADEK PRZY PRACY (NA RÓWNI Z NIM) UWAŻA SIĘ RÓWNIEŻ WYPADEK:

w czasie podróży służbowej (…), chyba że wypadek spowodowany został postępowaniem pracownika, które nie pozostaje w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań

podczas szkolenia w zakresie powszechnej samoobrony

przy wykonywania zadań zleconych przez działające u pracodawcy organizacje związkowe

Ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322 z późn. zm.)

WSKAŹNIK CZĘSTOŚCI WYPADKÓW PRZY PRACY W POLSCE W LATACH 1999-2009 (NA 1000 PRACUJĄCYCH)

źródło: CIOP

POSZKODOWANI W WYPADKACH OGÓŁEM WG WOJ. (WSKAŹNIK CZĘSTOŚCI WYPADKÓW NA 1 000 PRACUJĄCYCH)

2009 = 7,44 2008 = 8,96 Źródło: GUS, 2009

ŚMIERTELNY/CIĘŻKI WYPADEK PRZY PRACY

1. Za śmiertelny wypadek przy pracy uważa się wypadek, w wyniku którego nastąpiła śmierć w okresie nieprzekraczającym 6 miesięcy od dnia wypadku.

2. Za ciężki wypadek przy pracy uważa się natomiast wypadek, w wyniku którego nastąpiło ciężkie uszkodzenie ciała takie jak:

utrata wzroku, słuchu, mowy, zdolności rozrodczej

inne uszkodzenie ciała albo rozstrój zdrowia, naruszające podstawowe funkcje organizmu

choroba nieuleczalna lub zagrażająca życiu

trwała choroba psychiczna

całkowita lub częściowa niezdolność do pracy w zawodzie

trwałe, istotne zeszpecenia lub zniekształcenie ciała.

Ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322 z późn. zm.)

WSKAŹNIK WYPADKÓW CIĘŻKICH I ŚMIERTELNYCH W POLSCE W LATACH 2004 – 2009

(NA 1000 PRACUJĄCYCH)

(źródło: CIOP)

WSKAŹNIK WYPADKÓW

PRZY PRACY W POSZCZEGÓLNYCH RODZAJACH DZIAŁALNOŚCI

GOSPODARCZEJ W POLSCE W

LATACH 2005 – 2008

(ŹRÓDŁO: CIOP)

WSKAŹNIK WYPADKÓW PRZY

PRACY W POSZCZEGÓLNYCH WOJEWÓDZTWAC

H W POLSCE W ROKU 2008 I 2009

(NA 1000 PRACUJĄCYCH, ŹRÓDŁO: CIOP)

(PN-N-18001:1999)

Ryzyko resztkowe – ryzyko pozostające po zastosowaniu środków bezpieczeństwa

OCENA RYZYKA

proces analizowania ryzyka i wyznaczania dopuszczalności ryzyka

wydawanie opinii (sądu) o ryzyku obejmuje:

1. Analizę ryzyka

- określanie charakterystyki obiektu oceny ryzyka (stanowisko pracy)

- identyfikacje ryzyka

- szacowanie ryzyka

2. Wartościowanie ryzyka (określanie wartości)

3. Decyzję o akceptacji ryzyka lub działaniach w celu zmniejszenia (redukcji) bądź eliminacji ryzyka

MIĘDZYNARODOWA KARTA CHARAKTERYSTYKI ZAGROŻEŃ ZAWODOWYCH

Karty zostały opracowane przez specjalistów z:

1. Międzynarodowej Organizacji Pracy (ILO),

2. Izraelskiego Instytutu Bezpieczeństwa i Higieny Pracy (IIOSH),

3. Międzynarodowego Centrum Informacji o Bezpieczeństwie i Higienie Pracy (CIS).

W karcie wymieniono, w określonym i ustalonym porządku, różne czynniki środowiska pracy, na które mogą być narażeni pracownicy podczas wykonywania rutynowej pracy.

Karta jest źródłem raczej informacji niż zaleceń, a znajomość przyczyn wypadków i chorób ułatwia opracowanie i wdrożenie odpowiednich środków profilaktycznych.

Wg CIOP

MIĘDZYNARODOWA KARTA CHARAKTERYSTYKI ZAGROŻEŃ ZAWODOWYCH

KARTA składa się z czterech stron:

1. Informacje o najczęstszych zagrożeniach związanych z wykonywaniem określonego zawodu.

2. Szczegółowe i usystematyzowane charakterystyki różnych czynników oraz możliwe skutki zdrowotne, czasami uzupełnione o sugestie dotyczące sposobów zapobiegania ich szkodliwemu działaniu; uzupełnienia te są sygnalizowane znakiem i przedstawione na następnej stronie.

3. Wskazania dot. działań i środków profilaktycznych dla wybranych zagrożeń.

4. Informacje szczególnie istotne dla specjalistów zajmujących się bezpieczeństwem i ochroną zdrowia człowieka w środowisku pracy, obejmujące opis zawodu, wykaz zadań, uwagi, odniesienia itd.

Wg CIOP

POCZĄTKI ZAINTERESOWANIA CHOROBAMI ZAWODOWYMI

Agricola (1494-1555) – dzieło pt. ”De re matallica” opisuje choroby u górników kopalni rud metali w Bohemii

Paracelsus (1493-1541) – monografia o chorobach zawodowych górników: złota, srebra i innych metali w okolicy Villach

Bernardinio Ramazzini (prof. med. w Padwie i Modenie) w 1700 r. opublikował dzieło „De morbis artificum diatriba” -> OJCIEC MEDYCYNY PRACY

CHOROBA ZAWODOWA

choroba wymieniona w wykazie chorób zawodowych

w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że choroba została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanymi dalej narażeniem zawodowym

Wykaz chorób zawodowych obejmuje 26 jednostek wraz z długością okresów występowania objawów (Rozporządzenie Rady

Ministrów z 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz. 869))

Art. 2351 ustawy z dn. 22 maja 2009 r. o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 99 poz. 825)

STRUKTURA CHORÓB ZAWODOWYCH W POLSCE W 2006 R. (OGÓŁEM – 3129)

(źródło: IMP Łódź)

CHOROBY ZAWODOWE O NAJWYŻSZEJ ZAPADALNOŚCI WŚRÓD MĘŻCZYZN W 2006 R.

Współczynnik na

100 tys. zatrudnionych

%

Pylice płuc 12,5 34,1

Choroby zakaźne lub pasożytnicze 6,4 17,4

Obustronny trwały ubytek słuchu 5,7 15,5

Przewlekłe choroby narządu głosu 1,9 5,2

72,2

(źródło: IMP Łódź)

CHOROBY ZAWODOWE O NAJWYŻSZEJ ZAPADALNOŚCI WŚRÓD KOBIET W 2006 R.

Współczynnik na

100 tys. zatrudnionych

%

Przewlekłe choroby narządu głosu

14,8 52,2

Choroby zakaźne lub pasożytnicze 6,2 22,1

Przewlekłe choroby obwodowego układu nerwowego

1,9 6,9

81,2

(źródło: IMP Łódź)

CHOROBY ZAWODOWE W POLSCE W ROKU 2006 WG WOJEWÓDZTW (ŹRÓDŁO: IMP ŁÓDŹ)

Województwo Liczba przypadków Współczynnik na 100 tys. zatrudnionych

P O L S K A 3129 32,8

1. Dolnośląskie 229 32,2

2. Kujawsko-pomorskie 111 25,3

3. Lubelskie 276 73,7

4. Lubuskie 69 32,8

5. Łódzkie 99 17,2

6. Małopolskie 304 41,4

7. Mazowieckie 204 10,8

8. Opolskie 66 32,8

9. Podkarpackie 69 17,1

10. Podlaskie 96 45,6

11. Pomorskie 138 27,0

12. Śląskie 845 70,2

13. Świętokrzyskie 147 62,6

14. Warmińsko-mazurskie 77 28,0

15. Wielkopolskie 303 33,5

16. Zachodniopomorskie 95 26,9

Zakłady poza granicami Polski 1 bd

CHOROBY ZAWODOWE (WSPÓŁCZYNNIK

ZAPADALNOŚCI NA 100 TYS. PRACUJĄCYCH)

Polska 2009 = 22,4 Polska 2008 = 25,7 Źródło: IMP Łódź, 2009

ORZEKANIE O CHOROBIE ZAWODOWEJ

Kto zgłasza podejrzenie o wystąpieniu choroby zawodowej?

1. lekarz

2. lekarz dentysta

3. pracownik (za pośrednictwem lekarza sprawującego nad nim profilaktyczną opiekę zdrowotną)

4. były pracownik (bezpośrednio do instytucji upoważnionych)

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105 z 2 lipca 2009, poz. 869)

ORZEKANIE O CHOROBIE ZAWODOWEJ

Komu zgłosić? 1. właściwemu państwowemu powiatowemu inspektorowi

sanitarnemu 2. właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy

Wymagane dokumenty*: 1. druk zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej 2. skierowanie na badania w celu rozpoznania choroby

zawodowej przez lekarza podejmującego podejrzenie, którego kopię wysyła do właściwego państwowego inspektora sanitarnego i inspektora pracy

3. skierowanie przez państwowego powiatowego inspektora sanitarnego na badania do właściwej jednostki orzeczniczej

4. lekarz sprawujący opiekę profilaktyczną nad danym pracownikiem wypełnia także kartę oceny narażenia zawodowego w związku z podejrzeniem choroby zawodowej

*Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 1 sierpnia 2002 r. w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób (Dz. U. z dnia 19 sierpnia 2002 r., Nr 132. poz. 1121)

ORZEKANIE O CHOROBIE ZAWODOWEJ

Jednostkami orzeczniczymi I stopnia są: 1. poradnie chorób zawodowych wojewódzkich ośrodków medycyny

pracy 2. kliniki i poradnie chorób zawodowych uczelni medycznych 3. poradnie chorób zakaźnych wojewódzkich ośrodków medycyny

pracy albo przychodnie i oddziały chorób zakaźnych poziomu wojewódzkiego - w zakresie chorób zawodowych zakaźnych i pasożytniczych

4. jednostki organizacyjne zakładów opieki zdrowotnej, w których nastąpiła hospitalizacja - w zakresie rozpoznawania chorób zawodowych u pracowników hospitalizowanych z powodu wystąpienia ostrych objawów choroby

Jednostkami orzeczniczymi II stopnia od orzeczeń wydanych przez lekarzy zatrudnionych w jednostkach orzeczniczych I stopnia, są jednostki badawczo-rozwojowe w dziedzinie medycyny pracy.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105 z 2 lipca 2009, poz. 869

http://www.womp.zgora.pl/ch_zaw.htm

UPROSZCZONY SCHEMAT POSTĘPOWANIA W PRZYPADKU PODEJRZENIA CHOROBY ZAWODOWEJ

CHOROBY PARAZAWODOWE

to choroby o złożonej etiologii, w których powstaniu warunki pracy stanowią jeden z możliwych czynników ryzyka, wpływających na ujawnienie, przyśpieszenie choroby bądź pogorszenie stanu chorego.

Zaliczamy do nich przede wszystkim:

1. Zespoły bólowe kręgosłupa

2. Chorobę niedokrwienną serca

3. Nadciśnienie tętnicze

4. Zaburzenia zachowania (wg K. Marek (red): Choroby zawodowe. PZWL, Warszawa 2001)

BADANIA PROFILAKTYCZNE

Przeprowadza się je w celu oceny indywidualnych predyspozycji pracownika do pracy na określonym stanowisku w określonych warunkach, z uwzględnieniem czynników szkodliwych i uciążliwych występujących w środowisku pracy i wpływających na stan zdrowia.

Pracodawca zobowiązany jest prawnie do posiadania umowy z wybrana placówka medyczna na zapewnienie opieki profilaktycznej swoim pracownikom, a umowa taka powinna być zawarta na okres minimum jednego roku.

Koszty związane z badaniami profilaktycznymi ponosi pracodawca.

RODZAJE BADAŃ PROFILAKTYCZNYCH

1. Badanie wstępne przewidziane jest dla pracowników: nowych - przed rozpoczęciem pracy po zmianie stanowiska pracy dla których zmieni się charakter stanowiska pracy - wystąpią

nowe narażenia

2. Badanie okresowe przewidziane jest dla: osoby pracującej już na danym stanowisku, przed

zakończeniem ważności poprzedniego zaświadczenia

3. Badanie kontrolne przewidziane jest dla: każdego pracownika, który był na zwolnieniu lekarskim dłużej

niż 30 dni - pracownik powinien poddać się badaniom w celu uzyskania orzeczenia lekarskiego przed ponownym podjęciem pracy.

BADANIA DO CELÓW SANITARNO-EPIDEMIOLOGICZNYCH

Osoby wykonujące prace, podczas której istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby posiadali ważne zaświadczenie lekarskie z badania przeprowadzonego do celów sanitarno-epidemiologicznych

Obowiązek posiadania ważnej książeczki do celów sanitarno-epidemiologicznych podczas wykonywania pracy

Zaświadczenia wystawia lekarz medycyny pracy po przeprowadzeniu badania lekarskiego

BADANIA PROFILAKTYCZNE

W celu przeprowadzenia badań profilaktycznych zakład pracy musi wystawić skierowanie zawierające:

określenie miejsca pracy,

określenie stanowiska oraz rodzaju pracy,

określenie rodzaju badań (wstępne, okresowe, kontrolne),

informację o ewentualnym posiadaniu przez pracownika grupy inwalidzkiej.

Badanie profilaktyczne kończy się orzeczeniem lekarskim (lekarz medycyny pracy!) stwierdzającym:

brak przeciwwskazań zdrowotnych do pracy na określonym stanowisku pracy

przeciwwskazania zdrowotne do pracy na określonym stanowisku pracy

CZĘSTOTLIWOŚĆ BADAŃ OKRESOWYCH

co 2 lata, jeżeli pracownik jest narażony na wdychanie szkodliwych pyłów lub oparów,

co 3 lata, jeżeli w zakładzie pracy panuje gorący mikroklimat (po 45. roku życia badania takie muszą być wykonywane co 2 lata),

co 4 lata, jeżeli pracownik stale korzysta z komputera,

co 5 lat – pracownicy biura nie korzystający z komputerów.

Termin badania okresowego powinien zawsze zostać określony w zaświadczeniu lekarskim wydanym po badaniu wstępnym lub poprzednim badaniu okresowym.

W przypadku zmiany pracodawcy termin ważności zaświadczenia wydanego w czasie zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy traci ważność (Wyjątek:

jeśli osoba jest ponownie zatrudniona u tego samego pracodawcy w odstępie nie większym niż 30 dni)

ŚRODKI OCHRONY INDYWIDUALNEJ

są to wszelkie środki noszone lub trzymane przez pracownika w celu jego ochrony przed jednym lub większą liczbą zagrożeń związanych z występowaniem niebezpiecznych lub szkodliwych czynników w środowisku pracy, w tym również wszelkie akcesoria i dodatki przeznaczone do tego celu

dozymetr indywidualny (próbnik osobisty) – umieszczone na pracowniku urządzenie, które pobiera próbkę powietrza w strefie oddychania (PN-EN 689:2002)

ŚRODKI OCHRONY ZBIOROWEJ

to środki, przeznaczone do jednoczesnej ochrony grupy ludzi, w tym i pojedynczych osób, przed niebezpiecznymi i szkodliwymi czynnikami występującymi pojedynczo lub łącznie w środowisku pracy, będące rozwiązaniami technicznymi stosowanymi w pomieszczeniach pracy, maszynach i innych urządzeniach lub rozwiązaniami organizacyjnymi

Przykłady:

1. osłony lub takie urządzenia, które zapobiegają dostępowi do stref niebezpiecznych, powstrzymują ruchy elementów niebezpiecznych,

2. rusztowania robocze i ochronne, balustrady i pomosty robocze,

3. odpowiednia wentylacja na stanowiskach spawalniczych czy pola operacyjnego.

SZKOLENIA

Prawny obowiązek pracodawcy

Wstępne ogólne i stanowiskowe, okresowe

Ramowy program szkoleń - Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej

SZKOLENIE WSTĘPNE

przeprowadzane w formie instruktażu wg programów opracowanych dla poszczególnych grup stanowisk

ogólne (instruktaż ogólny) - dla wszystkich nowo zatrudnionych pracowników i osób odbywających u pracodawcy praktykę bądź zatrudnionych w celu praktycznej nauki zawodu. Instruktaż ogólny prowadzi pracownik służby bhp lub osoba wykonująca u pracodawcy zadania tej służby

na stanowisku pracy (instruktaż stanowiskowy) - przeprowadza się przed dopuszczeniem do wykonywania pracy na określonym stanowisku. Instruktaż stanowiskowy przeprowadza wyznaczona przez pracodawcę osoba kierująca pracownikami lub pracodawca

Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bhp (Dz. U. 2004 r. Nr 180, poz. 1860), § 8, 9, 10

SZKOLENIA OKRESOWE

1. Szkolenie okresowe ma na celu aktualizację i ugruntowanie wiedzy i umiejętności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zaznajomienie uczestników szkolenia z nowymi rozwiązaniami techniczno-organizacyjnymi w tym zakresie.

2. Szkolenie okresowe odbywają: 1. osoby będące pracodawcami oraz inne osoby kierujące

pracownikami, w szczególności kierownicy, mistrzowie i brygadziści; 2. pracownicy zatrudnieni na stanowiskach robotniczych; 3. pracownicy inżynieryjno-techniczni, w tym projektanci,

konstruktorzy maszyn i innych urządzeń technicznych, technolodzy i organizatorzy produkcji;

4. pracownicy służby bezpieczeństwa i higieny pracy i inne osoby wykonujące zadania tej służby;

5. pracownicy administracyjno-biurowi i inni niewymienieni w pkt 1-4, których charakter pracy wiąże się z narażeniem na czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe lub niebezpieczne albo z odpowiedzialnością w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bhp (Dz. U. 2004 r. Nr 180, poz. 1860), § 14

CZĘSTOTLIWOŚĆ SZKOLEŃ OKRESOWYCH

Szkolenie okresowe pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych przeprowadza się w formie instruktażu, nie rzadziej niż raz na 3 lata, a na stanowiskach, na których są wykonywane prace szczególnie niebezpieczne, nie rzadziej niż raz w roku.

Szkolenie okresowe osób wymienionych w § 14 ust. 2 pkt 1 i 3-5 (pozostali pracownicy) powinno być przeprowadzane w formie kursu, seminarium lub samokształcenia kierowanego nie rzadziej niż raz na 5 lat, a w przypadku pracowników administracyjno-biurowych nie rzadziej niż raz na 6 lat.

Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bhp (Dz. U. 2004 r. Nr 180, poz. 1860), § 15

WYKAZ JEDNOSTEK ZAJMUJĄCYCH SIĘ HIGIENĄ PRACY:

MPiPS – Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej (www.mpips.gov.pl)

MZ – Ministerstwo Zdrowia (www.mz.gov.pl)

MG – Ministerstwo Gospodarki (www.mg.gov.pl)

PIP – Państwowa Inspekcja Pracy (www.pip.gov.pl)

PIS – Państwowa Inspekcja Sanitarna (www.gis.gov.pl)

CIOP – Centralny Instytut Ochrony Pracy (www.ciop.pl)

WOMP – Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy (www.womp.info)

IMPiZŚ - Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego (www.imp.sosnowiec.pl)

UDT – Urząd Dozoru Technicznego (www.udt.gov.pl)

MOP – Międzynarodowa Organizacja Pracy (www.mop.pl)

Europejska Agencja Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (http://osha.europa.eu/pl)