7
© Familia Católica http://familiacatolica-org.blogspot.com Este material está preparado por los colaboradores de Familia Católica para apoyar la invitación de nuestro Papa Benedicto a celebrar el Año de la Fe (2012- 2013) Este material es para uso familiar, catequético o escolar y sin fines de lucro. Cualquier pregunta sobre este material, nos puedes contactar en [email protected] Credo - Dios Hijo, parte 2 Apóstoles - Santiago el Mayor Padres - San León Magno Teólogos - San Buenaventura Mujeres de Fe - Santa Juana de Arco Oración - La oración en los escritos de St. Paul

Pocket Folder Año de la Fe - Unidad 3

  • Upload
    xolivas

  • View
    394

  • Download
    0

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: Pocket Folder Año de la Fe - Unidad 3

© Familia Católica http://familiacatolica-org.blogspot.com

Este material está preparado por los colaboradores de Familia Católica para apoyar la invitación de nuestro Papa Benedicto a celebrar el Año de la Fe (2012-2013) Este material es para uso familiar, catequético o escolar y sin fines de lucro. Cualquier pregunta sobre este material, nos puedes contactar en [email protected]

Credo - Dios Hijo, parte 2 Apóstoles - Santiago el Mayor Padres - San León Magno Teólogos - San Buenaventura Mujeres de Fe - Santa Juana de Arco Oración - La oración en los escritos de St. Paul

Page 2: Pocket Folder Año de la Fe - Unidad 3

Le

cció

n 2

5:

CR

ED

O,

Re

me

n d

e l

o q

ue

cre

em

os

htt

p:/

/ww

w.b

uenanueva.n

et/

teolo

g_jo

ven/t

eoju

venil/

25_cr

edo_re

sum

encr

eem

osj

uv.h

tml

12

. ¿

Qu

é s

ign

ific

a q

ue

al t

erc

er

día

re

suci

tó d

e e

ntr

e lo

s m

ue

rto

s y

qu

e s

ub

ió a

los

Cie

los?

Q

ue

Jesú

s, t

al c

om

o h

abía

pro

met

ido

y a

nu

nci

ado

, res

uci

tó e

n c

uer

po

y a

lma

glo

rio

sos

al t

erce

r d

ía d

e su

mu

erte

: e

s la

Res

urr

ecci

ón

del

Señ

or.

Y q

ue

un

os

40

día

s d

esp

ués

de

esta

rse

apar

ecie

nd

o r

esu

cita

do

a s

us

Ap

óst

ole

s y

dis

cíp

ulo

s, s

ub

ió a

los

Cie

los:

es

la A

scen

sió

n d

el S

eño

r.

13

. ¿

Qu

é s

ign

ific

a q

ue

est

á se

nta

do

a la

de

rech

a d

e D

ios

Pad

re T

od

op

od

ero

so?

Q

Jesú

s, p

orq

ue

es D

ios,

tie

ne

el m

ism

o p

od

er q

ue

Dio

s P

adre

. S

ign

ific

a q

ue

tam

bié

n e

s To

do

po

der

oso

. P

or

eso

se

sien

ta a

l lad

o d

el P

adre

. Y

esta

r se

nta

do

a la

der

ech

a si

gnif

ica

qu

e ti

ene

el p

od

er d

e se

r R

ey y

Señ

or

de

tod

o e

l u

niv

erso

.

14

. ¿

Qu

é s

ign

ific

a q

ue

de

sde

allí

ha

de

ve

nir

a ju

zgar

a v

ivo

s y

mu

ert

os?

Q

ue

un

día

, el d

ía d

el f

in d

el m

un

do

, Jes

ucr

isto

vo

lver

á gl

ori

oso

co

mo

Ju

ez.

En

ese

mis

mo

inst

ante

su

ced

erá

la

resu

rrec

ció

n d

e lo

s m

uer

tos

y te

nd

rá lu

gar

el J

uic

io F

inal

o J

uic

io U

niv

ersa

l.

De

l C

AT

EC

ISM

O D

E L

A I

GLE

SIA

CA

LIC

A

htt

p:/

/ww

w.a

nnusf

idei.va/c

onte

nt/

novaevangeliz

atio/e

s/cr

edo/c

ate

chis

mo-c

hie

sa-c

att

olic

a.h

tml

65

6 L

a f

e en

la R

esu

rrec

ció

n t

ien

e p

or

ob

jeto

un

aco

nte

cim

ien

to a

la v

ez h

istó

rica

men

te a

test

igu

ad

o p

or

los

dis

cíp

ulo

s q

ue

se e

nco

ntr

aro

n r

ealm

ente

co

n e

l Res

uci

tad

o, y

mis

teri

osa

men

te t

ran

scen

den

te e

n c

ua

nto

en

tra

da

de

la

hu

ma

nid

ad

de

Cri

sto

en

la g

lori

a d

e D

ios.

6

57

El s

epu

lcro

va

cío

y la

s ve

nd

as

en e

l su

elo

sig

nif

ica

n p

or

sí m

ism

as

qu

e el

cu

erp

o d

e C

rist

o h

a e

sca

pa

do

po

r el

po

der

d

e D

ios

de

las

ata

du

ras

de

la m

uer

te y

de

la c

orr

up

ció

n .

Pre

pa

ran

a lo

s d

iscí

pu

los

pa

ra s

u e

ncu

entr

o c

on

el R

esu

cita

do

. 6

58

Cri

sto

, "el

pri

mo

gén

ito

de

entr

e lo

s m

uer

tos"

(C

ol 1

, 18

), e

s el

pri

nci

pio

de

nu

estr

a p

rop

ia r

esu

rrec

ció

n, y

a d

esd

e a

ho

ra p

or

la ju

stif

ica

ció

n d

e n

ues

tra

alm

a (

cf. R

m 6

, 4),

s ta

rde

po

r la

viv

ific

aci

ón

de

nu

estr

o c

uer

po

(cf

. R

m 8

, 11

).

68

0 C

rist

o, e

l Señ

or,

rei

na

ya

po

r la

Igle

sia

, per

o t

od

aví

a n

o le

est

án

so

met

ida

s to

da

s la

s co

sas

de

este

mu

nd

o. E

l tr

iun

fo d

el R

ein

o d

e C

rist

o n

o t

end

rá lu

ga

r si

n u

n ú

ltim

o a

salt

o d

e la

s fu

erza

s d

el m

al.

6

81

El d

ía d

el J

uic

io, a

l fin

del

mu

nd

o, C

rist

o v

end

rá e

n la

glo

ria

pa

ra ll

eva

r a

ca

bo

el t

riu

nfo

def

init

ivo

del

bie

n s

ob

re e

l m

al q

ue,

co

mo

el t

rig

o y

la c

iza

ña

, ha

brá

n c

reci

do

jun

tos

en e

l cu

rso

de

la h

isto

ria

. 6

82

Cri

sto

glo

rio

so, a

l ven

ir a

l fin

al d

e lo

s ti

emp

os

a ju

zga

r a

viv

os

y m

uer

tos,

rev

ela

rá la

dis

po

sici

ón

sec

reta

de

los

cora

zon

es y

ret

rib

uir

á a

ca

da

ho

mb

re s

egú

n s

us

ob

ras

y se

n s

u a

cep

taci

ón

o s

u r

ech

azo

de

la g

raci

a.

Page 3: Pocket Folder Año de la Fe - Unidad 3

BEN

EDIC

TO X

VI

AU

DIE

NC

IA G

ENER

AL

Mié

rco

les

21

de

jun

io d

e 2

00

6

San

tiag

o e

l May

or

Hem

os

hab

lad

o d

e sa

n P

edro

y d

e su

her

man

o A

nd

rés.

Ho

y h

abla

mo

s d

el a

sto

l San

tiag

o.

Las

lista

s b

íblic

as d

e lo

s D

oce

men

cio

nan

do

s p

erso

nas

co

n e

ste

no

mb

re:

San

tiag

o, e

l hijo

de

Zeb

edeo

, y

San

tiag

o, e

l hijo

de

Alf

eo

(cf.

Mc

3, 1

7-1

8; M

t 1

0, 2

-3),

qu

e p

or

lo g

ener

al s

e d

isti

ngu

en c

on

los

apel

ativ

os

de

San

tiag

o e

l May

or

y Sa

nti

ago

el M

eno

r.

Cie

rtam

ente

, es

tas

des

ign

acio

nes

no

pre

ten

den

med

ir s

u s

anti

dad

, sin

o s

ólo

co

nst

atar

la d

iver

sa im

po

rtan

cia

qu

e re

cib

en e

n lo

s es

crit

os

del

Nu

evo

Tes

tam

ento

y, e

n p

arti

cula

r, e

n e

l mar

co d

e la

vid

a te

rren

a d

e Je

sús.

Ho

y d

edic

amo

s n

ues

tra

aten

ció

n a

l pri

mer

o

de

esto

s d

os

per

son

ajes

ho

nim

os.

El

no

mb

re S

anti

ago

es

la t

rad

ucc

ión

de

Iáko

bo

s, t

rasl

iter

ació

n g

rieg

a d

el n

om

bre

del

cél

ebre

pat

riar

ca J

aco

b. E

l ap

óst

ol a

sí ll

amad

o

es h

erm

ano

de

Juan

, y e

n la

s lis

tas

a la

s q

ue

no

s h

emo

s re

feri

do

ocu

pa

el s

egu

nd

o lu

gar

inm

edia

tam

ente

des

pu

és d

e P

edro

, co

mo

en

el e

van

gelio

seg

ún

san

Mar

cos

(cf.

Mc

3, 1

7),

o e

l ter

cer

luga

r d

esp

ués

de

Ped

ro y

An

dré

s en

los

evan

gelio

s se

gún

san

Mat

eo

(cf.

Mt

10

, 2)

y sa

n L

uca

s (c

f. L

c 6

, 14

), m

ien

tras

qu

e en

los

Hec

ho

s d

e lo

s A

sto

les

es m

enci

on

ado

des

pu

és d

e P

edro

y J

uan

(c

f. H

ch 1

, 13

). E

ste

San

tiag

o, j

un

tam

ente

co

n P

edro

y J

uan

, per

ten

ece

al g

rup

o d

e lo

s tr

es d

iscí

pu

los

pri

vile

giad

os

qu

e fu

ero

n

adm

itid

os

po

r Je

sús

a lo

s m

om

ento

s im

po

rtan

tes

de

su v

ida.

Sa

nti

ago

pu

do

par

tici

par

, ju

nta

men

te c

on

Ped

ro y

Ju

an, e

n e

l mo

men

to d

e la

ago

nía

de

Jesú

s en

el h

uer

to d

e G

etse

man

í y e

n e

l ac

on

teci

mie

nto

de

la T

ran

sfig

ura

ció

n d

e Je

sús.

Se

trat

a, p

or

tan

to, d

e si

tuac

ion

es m

uy

div

ersa

s en

tre

sí:

en

un

cas

o, S

anti

ago

, co

n

los

otr

os

do

s A

sto

les,

exp

erim

enta

la g

lori

a d

el S

eño

r, lo

ve

con

vers

and

o c

on

Mo

isés

y E

lías,

y v

e có

mo

se

tras

luce

el e

sple

nd

or

div

ino

en

Jes

ús;

en

el o

tro

, se

encu

entr

a an

te e

l su

frim

ien

to y

la h

um

illac

ión

, ve

co

n s

us

pro

pio

s o

jos

cóm

o e

l Hijo

de

Dio

s se

h

um

illa

hac

ién

do

se o

bed

ien

te h

asta

la m

uer

te.

C

iert

amen

te,

la s

egu

nd

a ex

per

ien

cia

con

stit

uyó

par

a él

un

a o

casi

ón

de

mad

ura

ció

n e

n la

fe,

par

a co

rreg

ir la

inte

rpre

taci

ón

u

nila

tera

l, tr

iun

falis

ta,

de

la p

rim

era:

tu

vo q

ue

visl

um

bra

r q

ue

el M

esía

s, e

sper

ado

po

r el

pu

eblo

ju

dío

co

mo

un

tri

un

fad

or,

en

re

alid

ad n

o s

ólo

est

aba

rod

ead

o d

e h

on

or

y d

e gl

ori

a, s

ino

tam

bié

n d

e su

frim

ien

tos

y d

ebili

dad

. La

glo

ria

de

Cri

sto

se

real

iza

pre

cisa

men

te e

n la

cru

z, p

arti

cip

and

o e

n n

ues

tro

s su

frim

ien

tos.

Es

ta m

adu

raci

ón

de

la f

e fu

e lle

vad

a a

cab

o e

n p

len

itu

d p

or

el E

spír

itu

San

to e

n P

ente

cost

és, d

e fo

rma

qu

e Sa

nti

ago

, cu

and

o ll

egó

el

mo

men

to d

el t

esti

mo

nio

su

pre

mo

, no

se

ech

ó a

trás

. Al i

nic

io d

e lo

s añ

os

40

del

sig

lo I

, el r

ey H

ero

des

Agr

ipa,

nie

to d

e H

ero

des

el

Gra

nd

e, c

om

o n

os

info

rma

san

Lu

cas

(Hch

12

, 1-2

). L

a co

nci

sió

n d

e la

no

tici

a, q

ue

no

da

nin

gún

det

alle

nar

rati

vo, p

on

e d

e m

anif

iest

o, p

or

un

a p

arte

, qu

e p

ara

los

cris

tian

os

era

no

rmal

dar

tes

tim

on

io d

el S

eño

r co

n la

pro

pia

vid

a; y

, po

r o

tra,

qu

e Sa

nti

ago

o

cup

aba

un

a p

osi

ció

n d

esta

cad

a en

la Ig

lesi

a d

e Je

rusa

lén

, en

tre

otr

as c

ausa

s p

or

el p

apel

qu

e h

abía

des

emp

eñad

o d

ura

nte

la

exis

ten

cia

terr

ena

de

Jesú

s.

Un

a tr

adic

ión

su

cesi

va, q

ue

se r

emo

nta

al m

eno

s a

san

Isid

oro

de

Sevi

lla,

hab

la d

e u

na

esta

nci

a su

ya e

n E

spañ

a p

ara

evan

geliz

ar e

sa

imp

ort

ante

reg

ión

del

imp

erio

ro

man

o. E

n c

amb

io, s

egú

n o

tra

trad

ició

n, s

u c

uer

po

hab

ría

sid

o t

rasl

adad

o a

Esp

aña,

a la

ciu

dad

de

San

tiag

o d

e C

om

po

stel

a. C

om

o t

od

os

sab

emo

s, e

se lu

gar

se c

on

virt

ió e

n o

bje

to d

e gr

an v

ener

ació

n y

sig

ue

sien

do

met

a d

e n

um

ero

sas

per

egri

nac

ion

es,

no

lo p

roce

den

tes

de

Euro

pa

sin

o t

amb

ién

de

tod

o e

l mu

nd

o.

Así

se

exp

lica

la r

epre

sen

taci

ón

ic

on

ogr

áfic

a d

e Sa

nti

ago

co

n e

l bas

tón

del

per

egri

no

y e

l ro

llo d

el E

van

gelio

, car

acte

ríst

icas

del

ap

óst

ol i

tin

eran

te y

ded

icad

o a

l an

un

cio

de

la "

bu

ena

nu

eva"

, y

cara

cter

ísti

cas

de

la p

ereg

rin

ació

n d

e la

vid

a cr

isti

ana.

P

or

con

sigu

ien

te,

de

San

tiag

o p

od

emo

s ap

ren

der

mu

chas

co

sas:

la

pro

nti

tud

par

a ac

oge

r la

llam

ada

del

Señ

or

incl

uso

cu

and

o n

os

pid

e q

ue

dej

emo

s la

"b

arca

" d

e n

ues

tras

seg

uri

dad

es h

um

anas

, el e

ntu

sias

mo

al s

egu

irlo

po

r lo

s ca

min

os

qu

e él

no

s se

ñal

a m

ás a

llá

de

nu

estr

a p

resu

nci

ón

ilu

sori

a, la

dis

po

nib

ilid

ad p

ara

dar

tes

tim

on

io d

e él

co

n v

alen

tía,

si f

uer

a n

eces

ario

has

ta e

l sac

rifi

cio

su

pre

mo

de

la v

ida.

Así

, San

tiag

o e

l May

or

se n

os

pre

sen

ta c

om

o e

jem

plo

elo

cuen

te d

e ad

hes

ión

gen

ero

sa a

Cri

sto

. Él,

qu

e al

inic

io

hab

ía p

edid

o,

a tr

avés

de

su m

adre

, sen

tars

e co

n s

u h

erm

ano

jun

to a

l Mae

stro

en

su

rei

no

, fu

e p

reci

sam

ente

el p

rim

ero

en

beb

er

el

cáliz

de

la p

asió

n, e

n c

om

par

tir

con

los

Ap

óst

ole

s el

mar

tiri

o.

Y

al f

inal

, res

um

ien

do

to

do

, po

dem

os

dec

ir q

ue

el c

amin

o n

o s

ólo

ext

erio

r si

no

so

bre

to

do

inte

rio

r, d

esd

e el

mo

nte

de

la

Tran

sfig

ura

ció

n h

asta

el m

on

te d

e la

ago

nía

, sim

bo

liza

tod

a la

per

egri

nac

ión

de

la v

ida

cris

tian

a, e

ntr

e la

s p

erse

cuci

on

es d

el m

un

do

y

los

con

suel

os

de

Dio

s, c

om

o d

ice

el c

on

cilio

Vat

ican

o II

. Sig

uie

nd

o a

Jes

ús

com

o S

anti

ago

, sab

emo

s, in

clu

so e

n m

edio

de

las

dif

icu

ltad

es,

qu

e va

mo

s p

or

el b

uen

cam

ino

. h

ttp

://w

ww

.vat

ican

.va/

ho

ly_f

ath

er/b

ened

ict_

xvi/

aud

ien

ces/

20

06

/do

cum

ents

/hf_

ben

-xvi

_au

d_2

00

60

62

1_s

p.h

tml

Page 4: Pocket Folder Año de la Fe - Unidad 3

BEN

EDIC

TO X

VI

A

UD

IEN

CIA

GEN

ERA

L

Mié

rco

les

5 d

e m

arz

o d

e 2

00

8

San

Le

ón

Mag

no

Q

uer

ido

s h

erm

an

os

y h

erm

an

as:

ho

y va

mo

s a

con

sid

erar

la f

igu

ra d

e u

n P

apa

qu

e en

17

54

fu

e p

rocl

amad

o p

or

Ben

edic

to X

IV d

oct

or

de

la Ig

lesi

a: s

e tr

ata

de

san

Le

ón

Mag

no

. Co

mo

ind

ica

el a

pel

ativ

o q

ue

pro

nto

le a

trib

uyó

la t

rad

ició

n, f

ue

verd

ader

amen

te u

no

de

los

más

gra

nd

es P

on

tífi

ces

qu

e h

an h

on

rad

o la

Sed

e d

e R

om

a, c

on

trib

uye

nd

o e

n g

ran

med

ida

a re

forz

ar s

u a

uto

rid

ad y

pre

stig

io.

Pri

mer

Ob

isp

o d

e R

om

a q

ue

llevó

el n

om

bre

de

Leó

n, a

do

pta

do

des

pu

és p

or

otr

os

do

ce S

um

os

Po

ntí

fice

s, e

s ta

mb

ién

el p

rim

er P

apa

cuya

pre

dic

ació

n, d

irig

ida

al p

ueb

lo q

ue

le r

od

eab

a d

ura

nte

las

cele

bra

cio

nes

, h

a lle

gad

o h

asta

no

sotr

os.

Vie

ne

esp

on

tán

eam

ente

a la

men

te s

u r

ecu

erd

o

en e

l co

nte

xto

de

las

actu

ales

au

die

nci

as g

ener

ales

del

mié

rco

les,

cit

as q

ue

en lo

s ú

ltim

os

dec

enio

s se

han

co

nve

rtid

o p

ara

el

Ob

isp

o d

e R

om

a en

un

a fo

rma

hab

itu

al d

e en

cuen

tro

co

n lo

s fi

eles

y c

on

nu

mer

oso

s vi

sita

nte

s p

roce

den

tes

de

tod

as la

s p

arte

s d

el m

un

do

. Sa

n L

eón

era

ori

gin

ario

de

la T

usc

ia. F

ue

diá

con

o d

e la

Igle

sia

de

Ro

ma

en t

orn

o a

l añ

o 4

30

… P

ero

en

el v

eran

o d

e aq

uel

o (

44

0),

el

Pap

a Si

xto

III…

fal

leci

ó; y

co

mo

su

su

ceso

r fu

e el

egid

o p

reci

sam

ente

san

Leó

n, q

ue

reci

bió

la n

oti

cia

mie

ntr

as d

esem

peñ

aba

su

mis

ión

de

paz

en

la G

alia

. Tra

s re

gres

ar a

Ro

ma,

el n

uev

o P

apa

fue

con

sagr

ado

el 2

9 d

e se

pti

emb

re d

el a

ño

44

0. A

sí in

ició

su

p

on

tifi

cad

o, q

ue

du

ró m

ás d

e 2

1 a

ño

s y

qu

e h

a si

do

sin

du

da

un

o d

e lo

s m

ás im

po

rtan

tes

en la

his

tori

a d

e la

Igle

sia.

Al m

ori

r, e

l 10

d

e n

ovi

emb

re d

el a

ño

46

1, e

l Pap

a fu

e se

pu

ltad

o ju

nto

a la

tu

mb

a d

e sa

n P

edro

. Su

s re

liqu

ias

se c

on

serv

an t

od

avía

ho

y en

un

o d

e lo

s al

tare

s d

e la

bas

ílica

vat

ican

a.

El P

apa

san

Leó

n v

ivió

en

tie

mp

os

sum

amen

te d

ifíc

iles:

las

rep

etid

as in

vasi

on

es b

árb

aras

, el p

rogr

esiv

o d

ebili

tam

ien

to d

e la

au

tori

dad

imp

eria

l en

Occ

iden

te y

un

a la

rga

cris

is s

oci

al h

abía

n o

blig

ado

al O

bis

po

de

Ro

ma…

Es

fam

oso

un

ep

iso

dio

de

la v

ida

de

san

Leó

n. S

e re

mo

nta

al a

ño

45

2, c

uan

do

el P

apa

en M

antu

a, ju

nto

a u

na

del

egac

ión

ro

man

a, s

alió

al e

ncu

entr

o d

e A

tila

, el j

efe

de

los

hu

no

s, y

lo c

on

ven

ció

de

qu

e n

o c

on

tin

uar

a la

gu

erra

de

inva

sió

n c

on

la q

ue

ya h

abía

dev

asta

do

las

regi

on

es d

el n

ord

este

de

Ital

ia. D

e es

te m

od

o s

alvó

al r

esto

de

la p

enín

sula

. Es

te im

po

rtan

te a

con

teci

mie

nto

pro

nto

se

hiz

o m

emo

rab

le y

per

man

ece

com

o

un

sig

no

em

ble

mát

ico

de

la a

cció

n d

e p

az ll

evad

a a

cab

o p

or

el P

on

tífi

ce.

No

fu

e ta

n p

osi

tivo

, p

or

des

grac

ia, t

res

año

s d

esp

ués

, el

res

ult

ado

de

otr

a in

icia

tiva

del

Pap

a, q

ue

de

tod

os

mo

do

s m

anif

estó

un

a va

len

tía

qu

e to

dav

ía h

oy

no

s so

rpre

nd

e: e

n la

pri

mav

era

del

o 4

55

, san

Leó

n n

o lo

gró

imp

edir

qu

e lo

s vá

nd

alo

s d

e G

ense

rico

, tr

as ll

egar

a la

s p

uer

tas

de

Ro

ma,

inva

die

ran

la c

iud

ad in

def

ensa

, q

ue

fue

saq

uea

da

du

ran

te d

os

sem

anas

. Sin

em

bar

go, e

l ges

to

del

Pap

a q

ue,

iner

me

y ro

dea

do

de

su c

lero

, sal

ió a

l en

cuen

tro

del

inva

sor

par

a p

edir

le q

ue

se d

etu

vier

a, im

pid

ió a

l men

os

qu

e R

om

a fu

era

ince

nd

iad

a y

logr

ó q

ue

no

fu

eran

saq

uea

das

las

bas

ílica

s d

e Sa

n P

edro

, San

Pab

lo y

San

Ju

an, e

n la

s q

ue

se r

efu

gió

p

arte

de

la p

ob

laci

ón

ate

rro

riza

da.

C

on

oce

mo

s b

ien

la a

cció

n d

el P

apa

san

Leó

n g

raci

as a

su

s h

erm

osí

sim

os

serm

on

es —

se h

an c

on

serv

ado

cas

i cie

n e

n u

n la

tín

es

plé

nd

ido

y c

laro

— y

gra

cias

a s

us

cart

as, u

nas

cie

nto

cin

cuen

ta…

. Est

e co

nci

lio, q

ue

tuvo

luga

r en

el a

ño

45

1, c

on

35

0 o

bis

po

s p

arti

cip

ante

s, f

ue

la a

sam

ble

a m

ás im

po

rtan

te c

eleb

rad

a h

asta

en

ton

ces

en la

his

tori

a d

e la

Igle

sia.

Cal

ced

on

ia r

epre

sen

ta la

met

a se

gura

de

la c

rist

olo

gía

de

los

tres

co

nci

lios

ecu

mén

ico

s an

teri

ore

s: e

l de

Nic

ea, d

el a

ño

32

5; e

l de

Co

nst

anti

no

pla

, del

o 3

81

; y

el d

e Éf

eso

, del

o 4

31

. Ya

en e

l sig

lo V

I est

os

cuat

ro c

on

cilio

s, q

ue

resu

men

la f

e d

e la

Igle

sia

anti

gua,

fu

ero

n c

om

par

ado

s a

los

cuat

ro E

van

gelio

s: lo

afi

rma

san

Gre

gori

o M

agn

o e

n u

na

fam

osa

car

ta (I

, 24

), e

n la

qu

e d

ecla

ra q

ue

«ac

oge

y v

ener

a lo

s cu

atro

co

nci

lios

com

o lo

s cu

atro

lib

ros

del

san

to E

van

gelio

», p

orq

ue

sob

re e

llos

—si

gue

exp

lican

do

san

Gre

gori

o—

«se

ele

va la

es

tru

ctu

ra d

e la

san

ta f

e, c

om

o s

ob

re u

na

pie

dra

cu

adra

da»

. El c

on

cilio

de

Cal

ced

on

ia, a

l rec

haz

ar la

her

ejía

de

Euti

qu

es,

qu

e n

egab

a la

ver

dad

era

nat

ura

leza

hu

man

a d

el H

ijo d

e D

ios,

afi

rmó

la u

nió

n e

n s

u ú

nic

a P

erso

na,

sin

co

nfu

sió

n n

i sep

arac

ión

, de

las

do

s n

atu

rale

zas

hu

man

a y

div

ina.

Es

ta f

e en

Jes

ucr

isto

, ver

dad

ero

Dio

s y

verd

ader

o h

om

bre

, fu

e af

irm

ada

po

r el

Pap

a en

un

imp

ort

ante

tex

to d

oct

rin

al d

irig

ido

al

ob

isp

o d

e C

on

stan

tin

op

la, e

l así

llam

ado

«To

mo

a F

lavi

ano

», q

ue

al s

er le

ído

en

Cal

ced

on

ia, f

ue

aco

gid

o p

or

los

ob

isp

os

pre

sen

tes

con

un

a ac

lam

ació

n e

locu

ente

, reg

istr

ada

en la

s ac

tas

del

Co

nci

lio:

«P

edro

ha

hab

lad

o p

or

la b

oca

de

Leó

, exc

lam

aro

n a

l u

nís

on

o lo

s p

adre

s co

nci

liare

s. S

ob

re t

od

o a

par

tir

de

esa

inte

rven

ció

n,

y d

e o

tras

rea

lizad

as d

ura

nte

la c

on

tro

vers

ia c

rist

oló

gica

d

e aq

uel

los

año

s, r

esu

lta

evid

ente

qu

e el

Pap

a se

ntí

a co

n p

arti

cula

r u

rgen

cia

la r

esp

on

sab

ilid

ad d

el S

uce

sor

de

Ped

ro, c

uyo

pap

el

es ú

nic

o e

n la

Igle

sia,

pu

es «

a u

n s

olo

ap

óst

ol s

e le

co

nfí

a lo

qu

e a

tod

os

los

apó

sto

les

se c

om

un

ica»

, co

mo

afi

rma

san

Leó

n e

n u

no

d

e su

s se

rmo

nes

co

n m

oti

vo d

e la

fie

sta

de

San

Ped

ro y

San

Pab

lo (

83

, 2).

Se

en

fren

tó a

las

sup

erst

icio

nes

pag

anas

y a

la a

cció

n d

e lo

s gr

up

os

man

iqu

eos.

Vin

culó

la li

turg

ia a

la v

ida

dia

ria

de

los

cris

tian

os:

p

or

ejem

plo

, un

ien

do

la p

ráct

ica

del

ayu

no

co

n la

car

idad

y la

lim

osn

a, s

ob

re t

od

o c

on

mo

tivo

de

las

Cu

atr

o t

émp

ora

s, q

ue

mar

can

en

el t

ran

scu

rso

del

o e

l cam

bio

de

las

esta

cio

nes

. En

par

ticu

lar,

san

Leó

n M

agn

o e

nse

ñó

a s

us

fiel

es —

y su

s p

alab

ras

sigu

en s

ien

do

vál

idas

par

a n

oso

tro

s— q

ue

la li

turg

ia c

rist

ian

a n

o e

s el

rec

uer

do

de

aco

nte

cim

ien

tos

pas

ado

s, s

ino

la a

ctu

aliz

ació

n d

e re

alid

ades

invi

sib

les

qu

e ac

túan

en

la v

ida

de

cad

a u

no

. Lo

su

bra

ya e

n u

n s

erm

ón

(6

4, 1

-2)

a p

rop

ósi

to d

e la

Pas

cua,

qu

e d

ebe

cele

bra

rse

en t

od

o t

iem

po

del

o, «

no

co

mo

alg

o d

el p

asad

o,

sin

o m

ás b

ien

co

mo

un

aco

nte

cim

ien

to d

el p

rese

nte

».

Es

te e

s el

mis

teri

o c

rist

oló

gico

al q

ue

san

Leó

n M

agn

o, c

on

su

car

ta a

l co

nci

lio d

e Éf

eso

, dio

un

a co

ntr

ibu

ció

n e

fica

z y

esen

cial

, co

nfi

rman

do

par

a to

do

s lo

s ti

emp

os,

a t

ravé

s d

e es

e co

nci

lio, l

o q

ue

dijo

san

Ped

ro e

n C

esar

ea d

e Fi

lipo

. C

on

Ped

ro y

co

mo

Ped

ro

con

fesó

: «Tú

ere

s el

Cri

sto

, el H

ijo d

e D

ios

vivo

». P

or

este

mo

tivo

, al s

er a

la v

ez D

ios

y h

om

bre

, «n

o e

s aj

eno

al g

éner

o h

um

ano

, p

ero

es

ajen

o a

l pec

ado

» (

cf. S

erm

. 64

). C

on

la f

uer

za d

e es

ta f

e cr

isto

lógi

ca, f

ue

un

gra

n m

ensa

jero

de

paz

y d

e am

or.

Así

no

s m

ues

tra

el c

amin

o: e

n la

fe

apre

nd

emo

s la

car

idad

. Po

r ta

nto

, co

n s

an L

eón

Mag

no

, ap

ren

dam

os

a cr

eer

en C

rist

o, v

erd

ader

o D

ios

y ve

rdad

ero

ho

mb

re, y

a v

ivir

est

a fe

cad

a d

ía e

n la

acc

ión

po

r la

paz

y e

n e

l am

or

al p

rójim

o.

htt

p:/

/ww

w.v

atic

an.v

a/h

oly

_fat

her

/ben

edic

t_xv

i/au

die

nce

s/2

00

8/d

ocu

men

ts/h

f_b

en-x

vi_a

ud

_20

08

03

05

_sp

.htm

l

Page 5: Pocket Folder Año de la Fe - Unidad 3

BEN

EDIC

TO X

VI

A

UD

IEN

CIA

GEN

ERA

L

Mié

rco

les

17

de

ma

rzo

de

20

10

Sa

n B

uen

ave

ntu

ra

… q

uie

ro p

rofu

nd

izar

jun

to c

on

vo

sotr

os

en o

tro

s as

pec

tos

de

la d

oct

rin

a d

e sa

n B

uen

aven

tura

de

Bag

no

regi

o. S

e tr

ata

de

un

em

inen

te t

eólo

go, q

ue

mer

ece

ser

pu

esto

al l

ado

de

otr

o g

ran

dís

imo

pen

sad

or

con

tem

po

rán

eo s

uyo

, san

to T

om

ás d

e A

qu

ino

...

tan

to

san

Bu

enav

entu

ra, f

ran

cisc

ano

, co

mo

san

to T

om

ás, d

om

inic

o, p

erte

nec

ían

a la

s Ó

rden

es M

end

ican

tes

qu

e, c

on

su

loza

nía

esp

irit

ual

, co

mo

rec

ord

é en

cat

equ

esis

an

teri

ore

s, e

n e

l sig

lo X

III r

eno

varo

n t

od

a la

Igle

sia

y at

raje

ron

a n

um

ero

sos

segu

ido

res.

Am

bo

s si

rvie

ron

a

la Ig

lesi

a co

n d

ilige

nci

a, c

on

pas

ión

y c

on

am

or,

has

ta t

al p

un

to q

ue

fuer

on

invi

tad

os

a p

arti

cip

ar e

n e

l co

nci

lio e

cum

énic

o d

e Ly

on

en

12

74

, el m

ism

o a

ño

en

qu

e m

uri

ero

n:

san

to T

om

ás m

ien

tras

via

jab

a h

acia

Lyo

n, y

san

Bu

enav

entu

ra d

ura

nte

los

trab

ajo

s d

e es

e co

nci

lio. T

amb

ién

en

la p

laza

de

San

Ped

ro la

s es

tatu

as d

e lo

s d

os

san

tos

ocu

pan

un

a p

osi

ció

n p

aral

ela,

sit

uad

as p

reci

sam

ente

al i

nic

io

de

la C

olu

mn

ata

par

tien

do

de

la f

ach

ada

de

la b

asíli

ca v

atic

ana:

un

a en

el b

razo

de

la iz

qu

ierd

a y

la o

tra

en e

l bra

zo d

e la

der

ech

a. A

p

esar

de

tod

os

esto

s as

pec

tos,

en

est

os

do

s gr

and

es s

anto

s p

od

emo

s o

bse

rvar

do

s en

foq

ues

dis

tin

tos

ante

la in

vest

igac

ión

filo

sófi

ca y

te

oló

gica

Qu

iero

co

men

tar

bre

vem

ente

alg

un

as d

e es

tas

dif

eren

cias

. U

na

pri

mer

a d

ifer

enci

a co

nci

ern

e al

co

nce

pto

de

teo

logí

a. A

mb

os

do

cto

res

se p

regu

nta

n s

i la

teo

logí

a es

un

a ci

enci

a p

ráct

ica

o u

na

cien

cia

teó

rica

, esp

ecu

lati

va.

San

to T

om

ás r

efle

xio

na

sob

re d

os

po

sib

les

resp

ues

tas

op

ues

tas.

La

pri

mer

a d

ice:

la t

eolo

gía

es r

efle

xió

n

sob

re la

fe,

y e

l ob

jeti

vo d

e la

fe

es q

ue

el h

om

bre

lleg

ue

a se

r b

uen

o, q

ue

viva

seg

ún

la v

olu

nta

d d

e D

ios.

Po

r lo

tan

to, e

l o

bje

tivo

de

la t

eolo

gía

deb

ería

ser

gu

iar

po

r el

cam

ino

rec

to, b

uen

o;

po

r co

nsi

guie

nte

, en

el f

on

do

es

un

a ci

enci

a p

ráct

ica.

La

otr

a p

osi

ció

n d

ice:

la

teo

logí

a in

ten

ta c

on

oce

r a

Dio

s. N

oso

tro

s so

mo

s o

bra

de

Dio

s; D

ios

está

po

r en

cim

a d

e n

ues

tro

ob

rar.

Dio

s re

aliz

a en

no

sotr

os

el

ob

rar

just

o. P

or

tan

to, s

ub

stan

cial

men

te y

a n

o s

e tr

ata

de

nu

estr

o o

bra

r, s

ino

de

con

oce

r a

Dio

s y

no

de

nu

estr

o a

ctu

ar. L

a co

ncl

usi

ón

d

e sa

nto

To

más

es:

la t

eolo

gía

imp

lica

amb

os

asp

ecto

s: e

s te

óri

ca, i

nte

nta

co

no

cer

cad

a ve

z m

ás a

Dio

s, y

es

prá

ctic

a: in

ten

ta o

rien

tar

nu

estr

a vi

da

hac

ia e

l bie

n. P

ero

la p

rim

acía

co

rres

po

nd

e al

co

no

cim

ien

to: s

ob

re t

od

o d

ebem

os

con

oce

r a

Dio

s, d

esp

ués

sig

ue

ob

rar

segú

n D

ios

(Su

mm

a T

heo

log

iae

I q. 1

, art

. 4).

La

res

pu

esta

de

san

Bu

enav

entu

ra e

s m

uy

par

ecid

a, p

ero

los

mat

ices

so

n d

isti

nto

s. S

an B

uen

aven

tura

co

no

ce lo

s m

ism

os

argu

men

tos

en u

na

y o

tra

dir

ecci

ón

, co

mo

san

to T

om

ás, p

ero

par

a re

spo

nd

er a

la p

regu

nta

de

si la

teo

logí

a es

un

a ci

enci

a p

ráct

ica

o t

eóri

ca, h

ace

tres

dis

tin

cio

nes

: am

plía

la a

lter

nat

iva

entr

e te

óri

co (

pri

mac

ía d

el c

on

oci

mie

nto

) y

prá

ctic

o (

pri

mac

ía d

e la

pra

xis)

, añ

adie

nd

o u

na

terc

era

acti

tud

, qu

e lla

ma

"sap

ien

cial

" y

afir

man

do

qu

e la

sab

idu

ría

abar

ca a

mb

os

asp

ecto

s. Y

pro

sigu

e: la

sab

idu

ría

bu

sca

la

con

tem

pla

ció

n (

com

o la

fo

rma

más

alt

a d

el c

on

oci

mie

nto

) y

tien

e co

mo

inte

nci

ón

"u

t b

on

i fia

mu

s", q

ue

llegu

emo

s a

ser

bu

eno

s,

sob

re t

od

o e

sto

: ser

bu

eno

s (c

f. B

revi

loq

uiu

m, P

rólo

go, 5

). D

esp

ués

ade:

"La

fe

está

en

el i

nte

lect

o,

de

mo

do

qu

e p

rovo

ca e

l afe

cto

. P

or

ejem

plo

: co

no

cer

qu

e C

rist

o h

a m

uer

to "

po

r n

oso

tro

s" n

o s

e q

ued

a en

co

no

cim

ien

to, s

ino

qu

e n

eces

aria

men

te s

e co

nvi

erte

en

af

ecto

, en

am

or"

(P

roem

ium

in I

Sen

t., q

. 3).

En

co

nse

cuen

cia,

san

to T

om

ás y

san

Bu

enav

entu

ra d

efin

en d

e m

aner

a d

ifer

ente

el d

esti

no

últ

imo

del

ho

mb

re, s

u f

elic

idad

ple

na:

p

ara

san

to T

om

ás e

l fin

su

pre

mo

, al c

ual

se

dir

ige

nu

estr

o d

eseo

, es

ver

a D

ios.

En

est

e ac

to s

enci

llo d

e ve

r a

Dio

s en

cuen

tran

so

luci

ón

to

do

s lo

s p

rob

lem

as:

som

os

felic

es, n

o e

s n

eces

ario

nad

a m

ás. P

ara

san

Bu

enav

entu

ra, e

n c

amb

io, e

l des

tin

o ú

ltim

o d

el h

om

bre

es

amar

a D

ios,

el e

ncu

entr

o y

la u

nió

n d

e su

am

or

y d

el n

ues

tro

. Par

a él

est

a es

la d

efin

ició

n m

ás a

dec

uad

a d

e n

ues

tra

felic

ida

d.

En e

sta

línea

, p

od

ríam

os

dec

ir t

amb

ién

qu

e la

cat

ego

ría

más

alt

a p

ara

san

to T

om

ás e

s la

ver

dad

, mie

ntr

as q

ue

par

a sa

n B

uen

ave

ntu

ra

es e

l bie

n.

Serí

a u

n e

rro

r ve

r u

na

con

trad

icci

ón

en

tre

esta

s d

os

resp

ues

tas.

Par

a am

bo

s la

ver

dad

es

tam

bié

n e

l bie

n,

y el

bie

n e

s ta

mb

ién

la v

erd

ad;

ver

a D

ios

es a

mar

y a

mar

es

ver.

Se

trat

a, p

or

tan

to, d

e m

atic

es d

isti

nto

s d

e u

na

visi

ón

fu

nd

amen

talm

ente

co

n.

Vo

lvam

os

a sa

n B

uen

aven

tura

. Es

evid

ente

qu

e el

mat

iz e

spec

ífic

o d

e su

teo

logí

a, d

el c

ual

he

pu

esto

lo u

n e

jem

plo

, se

exp

lica

a p

arti

r d

el c

aris

ma

fran

cisc

ano

: el "

Po

vere

llo"

de

Así

s...

En

to

das

las

ob

ras

de

san

Bu

enav

entu

ra,

incl

uid

as la

s o

bra

s ci

entí

fica

s, d

e es

cuel

a, s

e ve

y s

e en

cuen

tra

esta

insp

irac

ión

fra

nci

scan

a; e

s d

ecir

, se

no

ta q

ue

pie

nsa

par

tien

do

del

en

cuen

tro

co

n e

l "P

ove

rello

" d

e A

sís.

Per

o p

ara

ente

nd

er la

ela

bo

raci

ón

co

ncr

eta

del

tem

a d

e la

"p

rim

acía

del

am

or"

deb

emo

s te

ner

pre

sen

te o

tra

fuen

te:

los

esc

rito

s d

el ll

amad

o P

seu

do

-Dio

nis

io,

un

teó

logo

sir

íaco

del

sig

lo V

I, q

ue

se o

cult

ó b

ajo

el p

seu

nim

o d

e D

ion

isio

el A

reo

pag

ita,

hac

ien

do

re

fere

nci

a, c

on

est

e n

om

bre

, a u

na

figu

ra d

e lo

s H

ech

os

de

los

Ap

óst

ole

s (c

f. H

ch 1

7, 3

4)…

D

os

cosa

s at

raía

n e

spec

ialm

ente

la a

ten

ció

n d

e sa

n B

uen

aven

tura

: 1

.El P

seu

do

-Dio

nis

io h

abla

de

nu

eve

órd

enes

de

ánge

les,

cu

yos

no

mb

res

hab

ía e

nco

ntr

ado

en

la E

scri

tura

y d

esp

ués

hab

ía o

rden

ado

a

su m

aner

a, d

esd

e lo

s si

mp

les

ánge

les

has

ta lo

s se

rafi

nes

. San

Bu

enav

entu

ra in

terp

reta

est

os

órd

enes

de

los

ánge

les

com

o e

scal

on

es

en e

l ace

rcam

ien

to d

e la

cri

atu

ra a

Dio

s. A

sí p

ued

en r

epre

sen

tar

el c

amin

o h

um

ano

, la

sub

ida

hac

ia la

co

mu

nió

n c

on

Dio

s. P

ara

san

B

uen

aven

tura

no

hay

nin

gun

a d

ud

a: s

an F

ran

cisc

o d

e A

sís

per

ten

ecía

al o

rden

ser

áfic

o, a

l ord

en s

up

rem

o,

al c

oro

de

los

sera

fin

es,

es

dec

ir:

era

pu

ro f

ueg

o d

e am

or.

Y a

sí d

ebía

n s

er lo

s fr

anci

scan

os.

Per

o s

an B

uen

aven

tura

sab

ía b

ien

qu

e es

te ú

ltim

o g

rad

o d

e ac

erca

mie

nto

a D

ios

no

se

pu

ede

inse

rtar

en

un

ord

enam

ien

to ju

ríd

ico

, sin

o q

ue

siem

pre

es

un

do

n p

arti

cula

r d

e D

ios.

Po

r es

o la

es

tru

ctu

ra d

e la

Ord

en f

ran

cisc

ana

es m

ás m

od

esta

, más

rea

lista

, per

o d

ebe

ayu

dar

a s

us

mie

mb

ros

a ac

erca

rse

cad

a ve

z m

ás a

un

a ex

iste

nci

a se

ráfi

ca d

e p

uro

am

or.

2

. San

Bu

enav

entu

ra,

sin

em

bar

go, e

nco

ntr

ó e

n lo

s es

crit

os

de

Pse

ud

o-D

ion

isio

otr

o e

lem

ento

, p

ara

él a

ún

más

imp

ort

ante

. Mie

ntr

as

qu

e p

ara

san

Agu

stín

el i

nte

llect

us,

el v

er c

on

la r

azó

n y

el c

ora

zón

, es

la ú

ltim

a ca

tego

ría

del

co

no

cim

ien

to, e

l Pse

ud

o-D

ion

isio

da

otr

o

pas

o m

ás: e

n la

su

bid

a h

acia

Dio

s se

pu

ede

llega

r a

un

pu

nto

en

qu

e la

raz

ón

dej

a d

e ve

r. P

ero

en

la n

och

e d

el in

tele

cto

el a

mo

r si

gue

vien

do

, ve

lo q

ue

es in

acce

sib

le a

la r

azó

n. E

l am

or

se e

xtie

nd

e m

ás a

llá d

e la

raz

ón

, ve

más

, en

tra

más

pro

fun

dam

ente

en

el m

iste

rio

d

e D

ios.

San

Bu

enav

entu

ra q

ued

ó f

asci

nad

o p

or

esta

vis

ión

, qu

e co

inci

día

co

n s

u e

spir

itu

alid

ad f

ran

cisc

ana…

P

or

tan

to, p

ara

san

Bu

enav

entu

ra t

od

a n

ues

tra

vid

a es

un

"it

iner

ario

", u

na

per

egri

nac

ión

, u

na

sub

ida

hac

ia D

ios.

Per

o s

ólo

co

n

nu

estr

as f

uer

zas

no

po

dem

os

sub

ir h

asta

la a

ltu

ra d

e D

ios.

Dio

s m

ism

o d

ebe

ayu

dar

no

s, d

ebe

"tir

ar d

e n

oso

tro

s" h

acia

arr

iba.

Po

r es

o

es n

eces

aria

la o

raci

ón

. La

ora

ció

n —

así d

ice

el s

anto

— e

s la

mad

re y

el o

rige

n d

e la

ele

vaci

ón

, "su

rsu

m a

ctio

", a

cció

n q

ue

no

s el

eva,

d

ice

san

Bu

enav

entu

ra. C

on

clu

yo, p

or

tan

to, c

on

la o

raci

ón

co

n la

qu

e co

mie

nza

su

"It

iner

ario

": "

Ore

mo

s, p

ues

, y d

igam

os

al S

eño

r,

nu

estr

o D

ios:

"G

uía

me,

Señ

or,

po

r tu

s se

nd

as y

cam

inar

é en

tu

ver

dad

. Alé

gres

e m

i co

razó

n e

n e

l tem

or

de

tu n

om

bre

" (I

, 1).

Page 6: Pocket Folder Año de la Fe - Unidad 3

BEN

EDIC

TO X

VI

A

UD

IEN

CIA

GEN

ERA

L

Mié

rco

les

26

de

ener

o d

e 2

01

1

San

ta J

ua

na

de

Arc

o

Ho

y q

uie

ro h

abla

ros

de

Juan

a d

e A

rco

, un

a jo

ven

san

ta d

e fi

nal

es d

el M

edie

vo,

falle

cid

a a

los

19

os,

en

14

31

. Est

a sa

nta

fra

nce

sa,

cita

da

vari

as v

eces

en

el C

ate

cism

o d

e la

Igle

sia

ca

tólic

a, e

s p

arti

cula

rmen

te c

erca

na

a sa

nta

Cat

alin

a d

e Si

ena,

pat

ron

a d

e It

alia

y d

e Eu

rop

a, d

e q

uie

n h

ablé

en

un

a ca

teq

ues

is r

ecie

nte

. En

efe

cto

, so

n d

os

mu

jere

s jó

ven

es d

el p

ueb

lo,

laic

as y

co

nsa

grad

as e

n la

vi

rgin

idad

; d

os

mís

tica

s co

mp

rom

etid

as, n

o e

n e

l cla

ust

ro, s

ino

en

med

io d

e la

s re

alid

ades

más

dra

mát

icas

de

la Ig

lesi

a y

del

mu

nd

o

de

su t

iem

po

. Qu

izás

so

n la

s fi

gura

s m

ás c

arac

terí

stic

as d

e la

s «

mu

jere

s fu

erte

s» q

ue,

a f

inal

es d

e la

Ed

ad M

edia

, lle

varo

n s

in m

ied

o la

gr

an lu

z d

el E

van

gelio

a la

s co

mp

leja

s vi

cisi

tud

es d

e la

his

tori

a. P

od

ríam

os

com

par

arla

s co

n la

s sa

nta

s m

uje

res

qu

e p

erm

anec

iero

n e

n

el C

alva

rio

, cer

ca d

e Je

sús

cru

cifi

cad

o y

de

su M

adre

Mar

ía, m

ien

tras

los

Ap

óst

ole

s h

abía

n h

uid

o y

Ped

ro m

ism

o h

abía

ren

egad

o d

e él

tr

es v

eces

. La

Igle

sia,

en

ese

per

íod

o, v

ivía

la p

rofu

nd

a cr

isis

del

gra

n c

ism

a d

e O

ccid

ente

, qu

e d

uró

cas

i 40

os.

Cu

and

o m

uer

e C

atal

ina

de

Sien

a, e

n 1

38

0, h

ay u

n P

apa

y u

n A

nti

pap

a; c

uan

do

nac

e Ju

ana,

en

14

12

, hay

un

Pap

a y

do

s A

nti

pap

as.

Ad

emás

de

esta

la

cera

ció

n e

n e

l sen

o d

e la

Igle

sia,

hab

ía c

on

tin

uas

gu

erra

s fr

atri

cid

as e

ntr

e lo

s p

ueb

los

cris

tian

os

de

Euro

pa,

la m

ás d

ram

áti

ca d

e la

s cu

ales

fu

e la

inte

rmin

able

«G

uer

ra d

e lo

s ci

en a

ño

s» e

ntr

e Fr

anci

a e

Ingl

ater

ra.

Juan

a d

e A

rco

no

sab

ía le

er n

i esc

rib

ir, p

ero

po

dem

os

con

oce

r p

rofu

nd

amen

te s

u a

lma

grac

ias

a d

os

fuen

tes

de

valo

r h

istó

rico

ex

cep

cio

nal

: lo

s d

os

Pro

ceso

s co

ntr

a el

la. E

l pri

mer

o,

el P

roce

so d

e co

nd

ena

(P

Co

n),

co

nti

ene

la t

ran

scri

pci

ón

de

los

larg

os

y n

um

ero

sos

inte

rro

gato

rio

s a

Juan

a d

ura

nte

los

últ

imo

s m

eses

de

su v

ida

(feb

rero

-may

o d

e 1

43

1),

y r

efie

re li

tera

lmen

te l

as p

alab

ras

de

la s

anta

. El s

egu

nd

o,

el P

roce

so d

e n

ulid

ad

de

la c

on

den

a, o

de

«re

hab

ilita

ció

(P

Nu

l), c

on

tien

e la

s d

ecla

raci

on

es d

e ce

rca

de

12

0

test

igo

s o

cula

res

de

tod

os

los

per

íod

os

de

su v

ida

Ju

ana

nac

e en

Do

mre

my,

un

a p

equ

eña

ald

ea s

itu

ada

en la

fro

nte

ra e

ntr

e Fr

anci

a y

Lore

na.

Su

s p

adre

s so

n c

amp

esin

os

aco

mo

dad

os,

co

no

cid

os

po

r to

do

s co

mo

exc

elen

tes

cris

tian

os.

De

ello

s re

cib

e u

na

bu

ena

edu

caci

ón

rel

igio

sa…

Des

de

su in

fan

cia

dem

ues

tra

un

a gr

an c

arid

ad y

co

mp

asió

n h

acia

los

más

po

bre

s, lo

s en

ferm

os

y to

do

s lo

s q

ue

sufr

en, e

n e

l co

nte

xto

dra

mát

ico

de

la g

uer

ra.

Po

r su

s p

rop

ias

pal

abra

s sa

bem

os

qu

e la

vid

a re

ligio

sa d

e Ju

ana

mad

ura

co

mo

exp

erie

nci

a m

ísti

ca a

par

tir

de

la e

dad

de

13

os.

A

trav

és d

e la

«vo

z» d

el a

rcán

gel s

an M

igu

el,

Juan

a p

erci

be

qu

e el

Señ

or

la ll

ama

a in

ten

sifi

car

su v

ida

cris

tian

a y

tam

bié

n a

co

mp

rom

eter

se e

n p

rim

era

per

son

a p

or

la li

ber

ació

n d

e su

pu

eblo

. Su

res

pu

esta

inm

edia

ta, s

u «

sí»

, es

el v

oto

de

virg

inid

ad,

con

un

n

uev

o c

om

pro

mis

o e

n la

vid

a sa

cram

enta

l y e

n la

ora

ció

n: p

arti

cip

ació

n d

iari

a en

la m

isa,

co

nfe

sió

n y

co

mu

nió

n f

recu

ente

s, la

rgo

s m

om

ento

s d

e o

raci

ón

sile

nci

osa

an

te e

l Cru

cifi

jo o

la im

agen

de

la V

irge

n. L

a co

mp

asió

n y

el c

om

pro

mis

o d

e la

jove

n c

amp

esin

a

fran

cesa

fre

nte

al s

ufr

imie

nto

de

su p

ueb

lo s

e h

acen

más

inte

nso

s p

or

su r

elac

ión

mís

tica

co

n D

ios…

Des

pu

és d

e lo

s añ

os

de

vid

a o

cult

a y

de

mad

ura

ció

n in

teri

or

sigu

e el

bie

nio

bre

ve,

per

o in

ten

so,

de

su v

ida

blic

a: u

n a

ño

de

acc

ión

y u

n a

ño

de

pa

sió

n.

A c

om

ien

zos

del

o 1

42

9, J

uan

a in

icia

su

ob

ra d

e lib

erac

ión

. Lo

s n

um

ero

sos

test

imo

nio

s n

os

mu

estr

an a

est

a jo

ven

de

sólo

17

os

com

o u

na

per

son

a m

uy

fuer

te y

dec

idid

a, c

apaz

de

con

ven

cer

a h

om

bre

s in

segu

ros

y d

esm

ora

lizad

os.

Su

per

and

o t

od

os

los

ob

stác

ulo

s, s

e en

cuen

tra

con

el D

elfí

n d

e Fr

anci

a, e

l fu

turo

rey

Car

los

VII

, qu

e en

Po

itie

rs la

so

met

e a

un

exa

men

po

r p

arte

de

algu

no

s te

ólo

gos

de

la u

niv

ersi

dad

. Su

juic

io e

s p

osi

tivo

: n

o v

en e

n e

lla n

ada

mal

o, s

ólo

a u

na

bu

ena

cris

tian

a.

El 2

2 d

e m

arzo

de

14

29

, Ju

ana

dic

ta u

na

imp

ort

ante

car

ta a

l rey

de

Ingl

ater

ra y

a s

us

ho

mb

res

qu

e as

edia

n la

ciu

dad

de

Orl

ean

s (i

b.,

p

p. 2

21

-22

2). S

u p

rop

ues

ta e

s u

na

paz

ver

dad

era

en la

just

icia

en

tre

los

do

s p

ueb

los

cris

tian

os,

a la

luz

de

los

no

mb

res

de

Jesú

s y

de

Mar

ía, p

ero

es

rech

azad

a, y

Ju

ana

deb

e lu

char

po

r la

lib

erac

ión

de

la c

iud

ad, q

ue

aco

nte

ce e

l 8 d

e m

ayo

. El o

tro

mo

men

to c

ulm

inan

te

de

su a

cció

n p

olít

ica

es la

co

ron

ació

n d

el r

ey C

arlo

s V

II e

n R

eim

s, e

l 17

de

julio

de

14

29

. Du

ran

te u

n a

ño

en

tero

, Ju

ana

vive

co

n lo

s so

ldad

os,

llev

and

o a

cab

o e

ntr

e el

los

un

a au

tén

tica

mis

ión

de

evan

geliz

ació

n. S

on

nu

mer

oso

s su

s te

stim

on

ios

acer

ca d

e la

bo

nd

ad d

e Ju

ana,

de

su v

alen

tía

y d

e su

ext

rao

rdin

aria

pu

reza

. To

do

s la

llam

an y

ella

mis

ma

se d

efin

e «

la d

on

cella

», e

s d

ecir

, la

virg

en

. La

pa

sió

n d

e Ju

ana

com

ien

za e

l 23

de

may

o d

e 1

43

0, c

uan

do

cae

pri

sio

ner

a en

man

os

de

sus

enem

igo

s. E

l 23

de

dic

iem

bre

la ll

evan

a

la c

iud

ad d

e R

ou

en. A

llí t

ien

e lu

gar

el la

rgo

y d

ram

átic

oP

roce

so d

e co

nd

ena

, qu

e se

inic

ia e

n f

ebre

ro d

e 1

43

1 y

aca

ba

el 3

0 d

e m

ayo

co

n la

ho

guer

a… E

s el

en

cuen

tro

dra

mát

ico

en

tre

esta

san

ta y

su

s ju

eces

, qu

e so

n e

cles

iást

ico

s. A

cusa

n y

juzg

an a

Ju

ana,

a q

uie

n

llega

n a

co

nd

enar

co

mo

her

eje

y m

and

an a

la m

uer

te t

erri

ble

de

la h

ogu

era…

est

os

juec

es s

on

teó

logo

s ca

ren

tes

de

la c

arid

ad y

la

hu

mild

ad p

ara

ver

en e

sta

jove

n la

acc

ión

de

Dio

s.

El t

rib

un

al r

ech

aza,

el 2

4 d

e m

ayo

, la

apel

ació

n d

e Ju

ana

al ju

icio

del

Pap

a. L

a m

añan

a d

el 3

0 d

e m

ayo

, rec

ibe

po

r ú

ltim

a ve

z la

san

ta

Co

mu

nió

n e

n la

cár

cel e

inm

edia

tam

ente

la

lleva

n a

l su

plic

io e

n la

pla

za d

el a

nti

guo

mer

cad

o. P

ide

a u

no

de

los

sace

rdo

tes

qu

e so

sten

ga d

elan

te d

e la

ho

guer

a u

na

cru

z d

e p

roce

sió

n. A

sí m

uer

e m

iran

do

a J

esú

s cr

uci

fica

do

y p

ron

un

cian

do

var

ias

vece

s y

en v

oz

alta

el N

om

bre

de

Jesú

s… C

erca

de

25

os

más

tar

de,

el P

roce

so d

e n

ulid

ad

, in

icia

do

baj

o la

au

tori

dad

del

Pap

a C

alix

to II

I, s

e co

ncl

uye

co

n u

na

sole

mn

e se

nte

nci

a q

ue

dec

lara

nu

la la

co

nd

ena…

Est

e la

rgo

pro

ceso

, qu

e re

cogi

ó la

s d

ecla

raci

on

es d

e lo

s te

stig

os

y lo

s ju

icio

s d

e m

uch

os

teó

logo

s, t

od

os

favo

rab

les

a Ju

ana,

po

ne

de

relie

ve s

u in

oce

nci

a y

la p

erfe

cta

fid

elid

ad a

la Ig

lesi

a. M

ás t

ard

e, e

n

19

20

, Ju

ana

de

Arc

o f

ue

can

on

izad

a p

or

Ben

edic

to X

V…

Je

sús

siem

pre

ocu

pa

el p

rim

er lu

gar

en s

u v

ida,

seg

ún

su

her

mo

sa e

xpre

sió

n:

«N

ues

tro

Señ

or

deb

e se

r el

pri

mer

ser

vid

… A

mar

lo

sign

ific

a o

bed

ecer

sie

mp

re a

su

vo

lun

tad

. Ella

afi

rma

con

to

tal c

on

fian

za y

ab

and

on

o: «

Me

enco

mie

nd

o a

Dio

s m

i Cre

ado

r, lo

am

o c

on

to

do

mi c

ora

zón

» (

ib.,

p. 3

37

). C

on

el v

oto

de

virg

inid

ad,

Juan

a co

nsa

gra

de

mo

do

exc

lusi

vo t

od

a su

per

son

a al

ún

ico

Am

or

de

Jesú

s…

Nu

estr

a sa

nta

viv

e la

ora

ció

n e

n la

fo

rma

de

un

diá

logo

co

nti

nu

o c

on

el S

eño

r, q

ue

ilum

ina

tam

bié

n s

u d

iálo

go c

on

los

juec

es y

le d

a p

az y

seg

uri

dad

… E

l su

yo e

s u

n h

erm

oso

eje

mp

lo d

e sa

nti

dad

par

a lo

s la

ico

s co

mp

rom

etid

os

en la

vid

a p

olít

ica,

so

bre

to

do

en

las

situ

acio

nes

más

dif

ícile

s. L

a fe

es

la lu

z q

ue

guía

to

da

elec

ció

n, c

om

o t

esti

mo

nia

rá, u

n s

iglo

más

tar

de,

otr

o g

ran

san

to, e

l in

glés

To

más

Mo

ro…

. M

e co

mp

lace

rec

ord

ar q

ue

san

ta J

uan

a d

e A

rco

tu

vo u

na

pro

fun

da

infl

uen

cia

sob

re u

na

jove

n s

anta

de

la é

po

ca m

od

ern

a: T

eres

a d

el

Niñ

o J

esú

s. E

n u

na

vid

a co

mp

leta

men

te d

isti

nta

, tr

ansc

urr

ida

en c

lau

sura

, la

carm

elit

a d

e Li

sieu

x se

sen

tía

mu

y ce

rcan

a a

Juan

a,

vivi

end

o e

n e

l co

razó

n d

e la

Igle

sia

y p

arti

cip

and

o e

n lo

s su

frim

ien

tos

de

Cri

sto

po

r la

sal

vaci

ón

del

mu

nd

o.

La Ig

lesi

a la

s h

a re

un

ido

co

mo

pat

ron

as d

e Fr

anci

a, d

esp

ués

de

la V

irge

n M

aría

…. Q

uer

ido

s h

erm

ano

s y

her

man

as, c

on

su

lum

ino

so t

esti

mo

nio

, sa

nta

Ju

ana

de

Arc

o n

os

invi

ta a

un

a m

edid

a al

ta d

e la

vid

a cr

isti

ana:

hac

er d

e la

ora

ció

n e

l hilo

co

nd

uct

or

de

nu

estr

as jo

rnad

as; t

ener

ple

na

con

fian

za a

l cu

mp

lir la

vo

lun

tad

de

Dio

s, c

ual

qu

iera

qu

e se

a; v

ivir

la c

arid

ad s

in f

avo

riti

smo

s, s

in lí

mit

es y

sac

and

o, c

om

o e

lla, d

el

amo

r a

Jesú

s u

n p

rofu

nd

o a

mo

r a

la Ig

lesi

a. G

raci

as.

Page 7: Pocket Folder Año de la Fe - Unidad 3

BEN

EDIC

TO X

VI

A

UD

IEN

CIA

GEN

ERA

L

Mié

rco

les

16

de

ma

yo d

e 2

01

2

… h

oy

qu

iero

co

men

zar

a h

abla

r d

e la

ora

ció

n e

n la

s C

art

as

de

san

Pab

lo,

el A

sto

l de

los

gen

tile

s. A

nte

to

do

, qu

iero

no

tar

cóm

o

no

es

casu

alid

ad q

ue

sus

Car

tas

com

ien

cen

y c

on

clu

yan

co

n e

xpre

sio

nes

de

ora

ció

n: a

l in

icio

, acc

ión

de

grac

ias

y al

aban

za; y

, al

fin

al,

des

eo d

e q

ue

la g

raci

a d

e D

ios

guíe

el c

amin

o d

e la

co

mu

nid

ad a

la q

ue

está

dir

igid

a la

car

ta…

U

n p

rim

er e

lem

ento

qu

e el

Ap

óst

ol q

uie

re h

acer

no

s co

mp

ren

der

es

qu

e la

ora

ció

n n

o s

e d

ebe

ver

com

o u

na

sim

ple

ob

ra b

uen

a re

aliz

ada

po

r n

oso

tro

s co

n r

esp

ecto

de

Dio

s, u

na

acci

ón

nu

estr

a. E

s an

te t

od

o u

n d

on

, fru

to d

e la

pre

sen

cia

viva

, viv

ific

ante

del

P

adre

y d

e Je

sucr

isto

en

no

sotr

os.

En

laC

art

a a

los

Ro

ma

no

s (8

, 26

). ..

Y s

abem

os

qu

e es

ver

dad

lo q

ue

dic

e el

Ap

óst

ol:

«N

o s

abem

os

ora

r co

mo

co

nvi

ene»

. Q

uer

emo

s o

rar,

per

o D

ios

está

lejo

s, n

o t

enem

os

las

pal

abra

s, e

l len

guaj

e, p

ara

hab

lar

con

Dio

s, n

i siq

uie

ra e

l p

ensa

mie

nto

. Só

lo p

od

emo

s ab

rirn

os,

po

ner

nu

estr

o t

iem

po

a d

isp

osi

ció

n d

e D

ios,

esp

erar

qu

e él

no

s ay

ud

e a

entr

ar e

n e

l ve

rdad

ero

diá

logo

. El A

sto

l dic

e: p

reci

sam

ente

est

a fa

lta

de

pal

abra

s, e

sta

ause

nci

a d

e p

alab

ras,

incl

uso

est

e d

eseo

de

entr

ar e

n

con

tact

o c

on

Dio

s, e

s o

raci

ón

qu

e el

Esp

írit

u S

anto

no

lo c

om

pre

nd

e, s

ino

qu

e lle

va, i

nte

rpre

ta a

nte

Dio

s. P

reci

sam

ente

est

a d

ebili

dad

nu

estr

a se

tra

nsf

orm

a, a

tra

vés

del

Esp

írit

u S

anto

, en

ver

dad

era

ora

ció

n, e

n v

erd

ader

o c

on

tact

o c

on

Dio

s. E

l Esp

írit

u S

anto

es

, en

cie

rto

mo

do

, in

térp

rete

qu

e n

os

hac

e co

mp

ren

der

a n

oso

tro

s m

ism

os

y a

Dio

s lo

qu

e q

uer

emo

s d

ecir

. En

la o

raci

ón

, más

qu

e en

otr

as d

imen

sio

nes

de

la e

xist

enci

a, e

xper

imen

tam

os

nu

estr

a d

ebili

dad

, n

ues

tra

po

bre

za, n

ues

tro

ser

cr

iatu

ras,

pu

es n

os

enco

ntr

amo

s an

te la

om

nip

ote

nci

a y

la t

rasc

end

enci

a d

e D

ios.

Y c

uan

to m

ás p

rogr

esam

os

en la

esc

uch

a y

en e

l d

iálo

go c

on

Dio

s, p

ara

qu

e la

ora

ció

n s

e co

nvi

erta

en

la r

esp

irac

ión

dia

ria

de

nu

estr

a al

ma,

tan

to m

ás p

erci

bim

os

incl

uso

el

sen

tid

o

de

nu

estr

a lim

itac

ión

, no

lo a

nte

las

situ

acio

nes

co

ncr

etas

de

cad

a d

ía, s

ino

tam

bié

n e

n la

mis

ma

rela

ció

n c

on

el S

eño

r. E

nto

nce

s au

men

ta e

n n

oso

tro

s la

nec

esid

ad d

e fi

arn

os,

de

aban

do

nar

no

s ca

da

vez

más

a é

l; co

mp

ren

dem

os

qu

e «

no

sab

emo

s o

rar

com

o

con

vien

e» (

Rm

8, 2

6).

Y e

l Esp

írit

u S

anto

no

s ay

ud

a en

nu

estr

a in

cap

acid

ad, i

lum

ina

nu

estr

a m

ente

y c

alie

nta

nu

estr

o c

ora

zón

, gu

ian

do

nu

estr

a o

raci

ón

a D

ios.

Par

a sa

n P

ablo

la o

raci

ón

es

sob

re t

od

o o

bra

del

Esp

írit

u e

n n

ues

tra

hu

man

idad

, p

ara

hac

erse

car

go

de

nu

estr

a d

ebili

dad

y t

ran

sfo

rmar

no

s d

e h

om

bre

s vi

ncu

lad

os

a la

s re

alid

ades

mat

eria

les

en h

om

bre

s es

pir

itu

ales

. En

la P

rim

era

C

art

a a

los

Co

rin

tio

s d

ice:

«N

oso

tro

s h

emo

s re

cib

ido

un

Esp

írit

u q

ue

no

es

del

mu

nd

o;

es e

l Esp

írit

u q

ue

vien

e d

e D

ios,

par

a q

ue

con

ozc

amo

s lo

s d

on

es q

ue

de

Dio

s re

cib

imo

s…

El A

sto

l rec

uer

da

qu

e «

nad

ie p

ued

e d

ecir

“Je

sús

es S

eño

r”, s

ino

po

r el

Esp

írit

u S

anto

» (

1 C

o 1

2, 3

). A

sí p

ues

, el

Esp

írit

u o

rien

ta

nu

estr

o c

ora

zón

hac

ia J

esu

cris

to, d

e m

aner

a q

ue

«ya

no

so

mo

s n

oso

tro

s q

uie

nes

viv

imo

s, s

ino

qu

e es

Cri

sto

qu

ien

viv

e en

no

sotr

os»

(c

f. G

a 2

, 20

)…

Y ah

ora

qu

iero

po

ner

de

relie

ve t

res

con

secu

enci

as e

n n

ues

tra

vid

a cr

isti

ana

cuan

do

dej

amo

s ac

tuar

en

no

sotr

os,

no

el e

spír

itu

del

m

un

do

, sin

o e

l Esp

írit

u d

e C

rist

o c

om

o p

rin

cip

io in

teri

or

de

tod

o n

ues

tro

ob

rar.

A

nte

to

do

, co

n la

ora

ció

n a

nim

ada

po

r el

Esp

írit

u s

om

os

cap

aces

de

aban

do

nar

y s

up

erar

cu

alq

uie

r fo

rma

de

mie

do

o d

e es

clav

itu

d,

vivi

end

o la

au

tén

tica

lib

erta

d d

e lo

s h

ijos

de

Dio

s. S

in la

ora

ció

n q

ue

alim

enta

cad

a d

ía n

ues

tro

ser

en

Cri

sto

, en

un

a in

tim

idad

qu

e cr

ece

pro

gres

ivam

ente

, n

os

enco

ntr

amo

s en

la s

itu

ació

n d

escr

ita

po

r sa

n P

ablo

en

la C

art

a a

los

Ro

ma

no

s: n

o h

acem

os

el b

ien

qu

e q

uer

emo

s, s

ino

el m

al q

ue

no

qu

erem

os

(cf.

Rm

7, 1

9).

.. E

l Ap

óst

ol q

uie

re d

arn

os

a en

ten

der

qu

e n

o e

s en

pri

mer

luga

r n

ues

tra

volu

nta

d lo

qu

e n

os

libra

de

esta

s co

nd

icio

nes

, y t

amp

oco

la L

ey, s

ino

el E

spír

itu

San

to. Y

dad

o q

ue

«d

on

de

está

el E

spír

itu

del

Señ

or

hay

lib

erta

(2

Co

3, 1

7),

co

n la

ora

ció

n e

xper

imen

tam

os

la li

ber

tad

qu

e n

os

ha

dad

o e

l Esp

írit

u:

un

a lib

erta

d a

uté

nti

ca, q

ue

es

liber

tad

del

mal

y d

el p

ecad

o p

ara

el b

ien

y p

ara

la v

ida,

par

a D

ios.

La

liber

tad

del

Esp

írit

u,

pro

sigu

e sa

n P

ablo

, no

se

ide

nti

fica

nu

nca

n

i co

n e

l lib

erti

naj

e n

i co

n la

po

sib

ilid

ad d

e o

pta

r p

or

el m

al, s

ino

co

n e

l «fr

uto

del

Esp

írit

u q

ue

es: a

mo

r, a

legr

ía, p

az,

pac

ien

cia,

af

abili

dad

, bo

nd

ad, l

ealt

ad, m

od

esti

a, d

om

inio

de

sí»

(G

a 5

, 22

). E

sta

es la

ver

dad

era

liber

tad

: p

od

er s

egu

ir r

ealm

ente

el d

eseo

del

b

ien

, d

e la

ver

dad

era

aleg

ría,

de

la c

om

un

ión

co

n D

ios,

y n

o s

er o

pri

mid

o p

or

las

circ

un

stan

cias

qu

e n

os

lleva

n a

otr

as d

irec

cio

nes

. U

na

segu

nd

a co

nse

cuen

cia

qu

e se

ver

ific

a en

nu

estr

a vi

da

cuan

do

dej

amo

s ac

tuar

en

no

sotr

os

al E

spír

itu

de

Cri

sto

es

qu

e la

re

laci

ón

m

ism

a co

n D

ios

se h

ace

tan

pro

fun

da

qu

e n

o la

alt

era

nin

gun

a re

alid

ad o

sit

uac

ión

. En

ton

ces

com

pre

nd

emo

s q

ue

con

la o

raci

ón

no

so

mo

s lib

erad

os

de

las

pru

ebas

o d

e lo

s su

frim

ien

tos,

sin

o q

ue

po

dem

os

vivi

rlo

s en

un

ión

co

n C

rist

o, c

on

su

s su

frim

ien

tos,

en

la

per

spec

tiva

de

par

tici

par

tam

bié

n d

e su

glo

ria

(cf.

Rm

8, 1

7).

Mu

chas

vec

es, e

n n

ues

tra

ora

ció

n, p

edim

os

a D

ios

qu

e n

os

libre

del

m

al f

ísic

o y

esp

irit

ual

, y

lo h

acem

os

con

gra

n c

on

fian

za. S

in e

mb

argo

, a m

enu

do

ten

emo

s la

imp

resi

ón

de

qu

e n

o n

os

escu

cha

y en

ton

ces

corr

emo

s el

pel

igro

de

des

alen

tarn

os

y d

e n

o p

erse

vera

r. E

n r

ealid

ad, n

o h

ay g

rito

hu

man

o q

ue

Dio

s n

o e

scu

che,

y

pre

cisa

men

te e

n la

ora

ció

n c

on

stan

te y

fie

l co

mp

ren

dem

os

con

san

Pab

lo q

ue

«lo

s su

frim

ien

tos

de

aho

ra n

o s

e p

ued

en c

om

par

ar

con

la g

lori

a q

ue

un

día

se

no

s m

anif

esta

rá»

(R

m 8

, 18

)… é

l dic

e q

ue

la o

raci

ón

no

no

s lib

ra d

el s

ufr

imie

nto

, p

ero

la o

raci

ón

no

s p

erm

ite

vivi

rlo

y a

fro

nta

rlo

co

n u

na

fuer

za n

uev

a, c

on

la m

ism

a co

nfi

anza

de

Jesú

s, e

l cu

al —

segú

n la

Ca

rta

a lo

s H

ebre

os—

«en

los

día

s d

e su

vid

a m

ort

al, a

gri

tos

y co

n lá

grim

as, p

rese

ntó

ora

cio

nes

y s

úp

licas

al q

ue

po

día

sal

varl

o d

e la

mu

erte

, si

end

o e

scu

chad

o

po

r su

pie

dad

fili

al»

(5

, 7).

La

resp

ues

ta d

e D

ios

Pad

re a

l Hijo

, a s

us

fuer

tes

grit

os

y lá

grim

as, n

o f

ue

la li

ber

ació

n d

e lo

s su

frim

ien

tos,

d

e la

cru

z, d

e la

mu

erte

, si

no

… r

esp

on

dió

co

n la

res

urr

ecci

ón

del

Hijo

, co

n la

nu

eva

vid

a. L

a o

raci

ón

an

imad

a p

or

el E

spír

itu

San

to

no

s lle

va t

amb

ién

a n

oso

tro

s a

vivi

r ca

da

día

el c

amin

o d

e la

vid

a co

n s

us

pru

ebas

y s

ufr

imie

nto

s, e

n la

ple

na

esp

eran

za, e

n l

a co

nfi

anza

en

Dio

s q

ue

resp

on

de

com

o r

esp

on

dió

al H

ijo.

Y, e

n t

erce

r lu

gar,

la o

raci

ón

del

cre

yen

te s

e ab

re t

amb

ién

a la

s d

imen

sio

nes

de

la h

um

anid

ad y

de

tod

a la

cre

ació

n, q

ue,

«

exp

ecta

nte

, es

tá a

guar

dan

do

la m

anif

esta

ció

n d

e lo

s h

ijos

de

Dio

s» (

Rm

8, 1

9).

Est

o s

ign

ific

a q

ue

la o

raci

ón

, so

sten

ida

po

r el

Es

pír

itu

de

Cri

sto

qu

e h

abla

en

lo m

ás ín

tim

o d

e n

oso

tro

s m

ism

os,

no

per

man

ece

nu

nca

cer

rad

a en

sí m

ism

a, n

un

ca e

s só

lo o

raci

ón

p

or

mí,

sin

o q

ue

se a

bre

a c

om

par

tir

los

sufr

imie

nto

s d

e n

ues

tro

tie

mp

o, d

e lo

s d

emás

. Se

tran

sfo

rma

en in

terc

esió

n p

or

los

dem

ás,

y as

í en

mi l

iber

ació

n, e

n c

anal

de

esp

eran

za p

ara

tod

a la

cre

ació

n, e

n e

xpre

sió

n d

e aq

uel

am

or

de

Dio

s q

ue

ha

sid

o d

erra

mad

o e

n

nu

estr

os

cora

zon

es p

or

med

io d

el E

spír

itu

qu

e se

no

s h

a d

ado

(cf

. Rm

5, 5

). Y

pre

cisa

men

te e

ste

es u

n s

ign

o d

e u

na

verd

ader

a o

raci

ón

, qu

e n

o a

cab

a en

no

sotr

os

mis

mo

s, s

ino

qu

e se

ab

re a

los

dem

ás, y

así

me

liber

a, a

sí a

yud

a a

la r

eden

ció

n d

el m

un

do

. Q

uer

ido

s h

erm

ano

s y

her

man

as, s

an P

ablo

no

s en

señ

a q

ue

en n

ues

tra

ora

ció

n d

ebem

os

abri

rno

s a

la p

rese

nci

a d

el E

spír

itu

San

to,

el

cual

ru

ega

en n

oso

tro

s co

n g

emid

os

inef

able

s, p

ara

lleva

rno

s a

adh

erir

no

s a

Dio

s co

n t

od

o n

ues

tro

co

razó

n y

co

n t

od

o n

ues

tro

ser

htt

p:/

/ww

w.v

atic

an.v

a/h

oly

_fat

her

/ben

edic

t_xv

i/au

die

nce

s/2

01

2/d

ocu

men

ts/h

f_b

en-x

vi_a

ud

_20

12

05

16

_sp

.htm

l