pinkyjhewelii - Devil Beside Me 2 (ON GOING).txt

7/24/2019 pinkyjhewelii - Devil Beside Me 2 (ON GOING).txt

1/67

Devil Beside Me 2by pinkyjhewelii

Life without Mandy Aguilar..

=================

Teaser

They say you don't know what you have until it's gone. But the truth is, you knew exactly what you had; you just thought you'd never lose it.

Hindi matanggap ni James ang pagkawala ni Mandy. Parang kanina lang, ang saya saya nila pero ilang saglit lang ang lumipas, parang naglahong parang bula ang kasiyahang nararamdaman niya dahil sa hindi katanggap-tanggap na nangyari kay Mandy.

Paano niya haharapin ang mga araw na wala sa tabi niya ang pinakamamahal niyangbabae?

Paano niya tutulungang bumangon ang sarili?

Paano niya tatanggapin na sa bawat araw na lumilipas, mas nagiging malinaw ang katotohanang wala na ang babaeng mahal niya?

Magawa pa ba niyang magmahal muli? Magawa pa ba niyang ngumiti o tumawa? Magawapa ba niyang ibalik ang sarili sa dating jolly, masiyahin, mabiro, makulit at pagiging positive thinker?

Some nights, I can't sleep because my mind is consumed with the thought of how much easier it would be if you were by my side..

James Patrick Abellano, ang lalaking nagmahal sa babaeng may pagka-demonyita man, ay tinanggap niya ng buo.

Magagawa ba niyang ibaon nalang ito sa limot? O patuloy niya itong mamahalin kahit alam niyang WALA NA..

May mga tao pa kayang magpapakita sa kanya ng kahalagahan ng buhay kahit wala nasi Mandy?

'Cause now, he did stop caring whether he lived or not.


2/67

Devil Beside Me (Part II)

By Pinkyjhewelii

=================

Chapter 1

M A J O R R E V I S I O N

--

Philippines..

James POV

Philippines. Ang lugar saan naiwan ang puso ko. Puso kong namatay dahil sa babaeng mahal ko. Marami akong karanasan sa bansang ito. Nagkaroon ako ng kaibigan, nakasama ko ang mga half-siblings ko, at dito, nakilala ko ang babaeng minahal koat lalo pang minamahal.

I was hurt. Damn hurt. Hindi ko in-expect na iiwan niya ako. Yesterday, we're laughing with each other but now she's gone. Ang pait lang. I used to be jolly. Masayahin akong tao. Maloko at mabiro pero yung mga attitudes kong 'yun, nawalangparang bula. Parang nawalan ako ng ng buhay kasabay nang pagkawala ng babaeng tinuturing ko ng buhay ko.

Fvck! College student palang ako. Sa totoo lang, wala pa akong maipagmamalaki pe

ro handa na akong magka-pamilya sa KANYA. Pero iniwan niya ako. Biglaan ang lahat kaya hindi ko alam ang gagawin ko.

Ngayon, dalawang taon ang lumipas. Dalawang taon ang ginugol ko sa Korea kasamaang Mama ko. Pati na si Ynna na nariyan sa tabi ko bilang kaibigan ko. Nagpatuloy siya nag pag-aaral doon kaya tapos na siya. Pero ako? Damn. Kahit pumasok ako


3/67

sa school, nawawalan ako ng gana that's why I decided to stop. Hindi nalang akonag-aral at nagpakalulong sa alak at kung saan saan pa. Hindi ko alam kung paanoako naka-survive ng dalawang taon. Hanggang ngayon, di pa din ako nakaka-move-on sa pagkamatay NIYA. At kailanman, di ko matanggap na talagang wala na SIYA.

"Hey."

Huminga ako ng malalim saka tumingin kay Ynna. Nandito na kami sa arrival area.Kararating lang namin dito sa Pilipinas. At alam ko, susunduin ako nina Bro at bubwit.

"We're finally here." Sabi ko.

"James, alam kong hanggang ngayon hindi ka pa rin nakakalimot. I mean, hindi mopa rin tanggap ang pangyayari. Pero 'wag mo namang sirain ang buhay mo. Sa tingin mo ba matutuwa si Mandy na nagkakaganyan ka? Hindi."

Ngumiti ako. Si Ynna, lagi syang nariyan para sa'ken. I'm aware with her feelings towards me. But that was before. Ngayon iba na. May iba na siyang mahal at kaibigan na lang ang turing niya sa'ken. I can say that we're really close to eachother pero hanggang do'n nalang 'yun. She's moved on. And I love someone else. And that someone else is Mandy Aguilar--my forever love.

"Oh! Look, James. Sila na 'yun."

Tumingin ako sa tinuro ni Ynna. And I saw my little half-sister, Fancy Jewel Abellano. She's holding a placard, saying WELCOME BACK PATRICK! YOU OWE ME TWO YEARS OF SHOPPING!


4/67

Napailing nalang ako at napangiti sa inasal ng kapatid ko. Ganyan na talaga siya. Malokong bata. Nakuha niya sa'ken ang pagiging maloko at masiyahin niya. But Idon't think if I can still be the original James Patrick Abellano. My other half was gone. How can I live normal? How..

"Patrick! You make basa naman my placard! Be ready, credit card baby!" Tuwang tu

wang sabi ni Fancy saka yumakap sa'ken. "Na-miss kita Patrick." Seryoso nyang sabi.

Ginantihan ko siya ng yakap. Nang bumitaw kami sa isa't isa ay nagyakapan din kami ni Lance. Silang dalawa lang ang sundo ko. Baka naiwan sa mansyon si Yumiko--asawa ni Lance. Naaalala ko pa nung kasal ni Janna at ni Adrian, si Mandy ang nakasambot ng bouquet. E'di sana ikakasal na kami.

Fvck. Ang sakit pa din dito sa puso. Sobra. Hindi nakaka-bakla eh. Nakaka-tangnasa sakit.

"Are you okay? I think you need some rest. Let's go home." Sabi ni bro sa'ken saka tinapik ako sa balikat.

Ramdam niya na hindi ako maayos. Tumango lamang ako.

"You're going to make sama ba sa'men ynna magenta?" Tanong ni Fancy.

Ngumiti si Ynna. "Yes. Tutulungan ko pa si James na mag-ayos ng gamit niya. Tapos matutulog pa kami sa kwar---"


5/67

"Ahhhhh! You stop na! I'm gonna bunot your buhok sa ilong talaga. You're nakaka-GRRR! You're so ano talaga. Don't make sama sa'men nga! Hmp."

Napangiti ako. I know Ynna. She's teasing bubwit. Hindi talaga siya sasama sa mansyon dahil may sundo siyang driver niya. Nakalimutan ko ng magpaalam sa kanya.

Yumakap ako kay Ynna. "Uuna na ako. Thank you. You know what I mean." Sabi ko.

"Arrrghhh! Why so matamis ba, Patrick? Not Ynna! Gosh. I'm not boto kaya sa kanya. I still wants a demonyita like me 'no!"

Hindi ko pinansin ang sinabi ni Fancy. Humalik sa pisngi ko si Ynna. "Ingat."

"Ingat din. And please? Tama na ang alak ha? Be good." Paalala niya.

Ngumiti lang ako saka nag-wave sa kanya. Sumama na ako kina bubwit at bro.

"You know Patrick, I smell something malansa talaga to you and Ynna. I hate it!Errr." Sabi ni Fancy nang makasakay kami sa kotse.

Napailing ako. "We're good friends." Sabi ko.

"Oh! So showbiz naman sumagot. Like duh! I'm not boto talaga to that Ynna ha!"


6/67

Hindi ko na sinagot si Fancy. Sumandal ako sa upuan ng kotse saka pumikit. Rumehistro na naman sa isip ko ang mukha NIYA. Fvck. How can I get over her if my heart doesn't want?

Yes. I belong to someone HER pero wala na siya. Wala na..

And this is the start of my new life. I know it will be hard but..I need to start my life without Mandy Aguilar.

-

Mandy POV

"May inaway ka na naman sa school?"

I rolled my eyes the moment I heard Thunder's voice. "So?" Mataray na tanong ko.

"Tch. Demonyita talaga."


7/67

Well, I'm Mandy Aguilar. What do you expect? Kakabit na yata ng pangalan ko angsalitang 'demonyita' I don't need to change just to get the sympathy of people.Hell, I don't care.

Naupo ako sa sofa saka inihagis ang bag ko. Galing akong school--sa SWU. Si Thunder ang lalaking nagligtas sa'ken two years ago nang malunod ako sa dagat. I rea

lly don't know what happen because I'm suffering from selective amnesia. Pili lamang ang natatandaan ko. Two years na ang nakaraan pero hindi pa rin ako nakakatanda ng ibang pangyayari sa buhay ko. May mga nakikita ako sa isip ko pero alamnyo yun? Di ko ala kung ano o sino.

Good thing, hindi ko nakalimutan ang pangalan ko kaya nahanap ni Thunder ang pamilya ko. Dinala niya ako dito sa'men at nag-a-undergo pa ako ng theraphy. Bukodsa selective amnesia, meron akong issues pa na kailangan ko ng psychologist. Kaya narito si Thunder. Isa siyang psychologist at siya ang tumulong sa'ken sa unti

-unting recovery kasama ang pamilya ko.

Meron kasing issue, pabalik-balik kong napapanaginipan ang isang lalaki na nakaratay sa ospital tapos umiiyak ako tapos, ewan. Ang gulo. Kilala ng kapatid ko 'yung lalaki sa panaginip ko base sa kwento ko pero ayaw niyang sabihin kung sino.Mas makakabuti daw na malaman ko o matandaan ko on my own.

"Malalim ang iniisip mo."

Sumimangot ako kay Thunder. "As if naman, 'di ka pa sanay?"

"Yeah. Mas mahaba pa ang oras na nakasimangot ka kesa nakangiti. Tch."

Tumayo na ako. "Sa kwarto na ako." Sabi ko saka umakyat na.


8/67

Stay-in dito si Thunder since madalas akong managinip sa gabi. Napapa-kalma niyaako at siya ang nagiging guide ko. And I'm thankful to him.

Buti nga at napagtiisan niya ang ka-demonyitahan at kasungutan ko. Ewan ko nga b

a't ganon ako, basta yun ako eh.

Madalas akong may inaapi sa SWU. The word 'inaapi' talaga. I don't know how butI think it runs in my blood. Siguro demonyito ang tatay ko. Ha-ha! But no, yunghalf-sister kong si Chelsea, mabait naman eh. Ako lang talaga ang ganito but it's okay because I enjoyed it. I enjoy being a demonyita.

Nahiga ako. Ipinikit ko ang mga mata ko. HIM again. Always on my mind. I can't still remember his name. Well, there's Fancy Abellano I met at school. And she told me na kapatid niya ang lalaking lagi kong napapanaginipan but that's all. Wala silang ibang information na sinabi. Mas maganda daw kasi na ako nga 'yung maka-alala non saka mas makakabuti na 'yung mismong lalaki sa panaginip ko ang magpakilala ng sarili niya sa'ken. Ang tanong, where the hell is that guy? I asked them pero ayaw nilang sabihin. Basta maghintay lang daw ako.

Honestly, I'm willing to wait. I want to meet that guy and I want to know kung ano at sino siya sa buhay ko kasi nararamdaman ko dito sa puso ko na naging partesiya ng buhay ko.

Imagine, tumagal ng ganito ang selective amnesia ko? Kasi hindi ako gumagawa ngway para gumaling. At mahirap, lalo't yung taong nakalimutan ko, hindi ko nakikita. Yung mga friends ko, family..lahat sila natatandaan ko. Except this mysterious guy in my dream.

I'm eager to see him. At kapag nakita ko na siya at nakausap, aalamin ko lahat lahat. Maybe he could help me back my full memories. And I think, it could also help me to stop dreaming.


9/67

-

#DBM2

=================

Chapter 2

James POV

Bro, okay lang naman na ako nalang. Kaya ko na.

Makulit si Bro. Sinamahan pa ako dito sa SWU para mag-enroll. Di na ako bata. Tch. Katwiran niya, para mas mabilis ang process since may connection siya. Graduate na si Bro dito at nagte-train na siya sa company.

Tch. Nandito na tayo. Sabi niya.

Pagpasok palang namin sa main gate ay nag-tilian na ang mga estudyante. Fvck. Ngayon lang ba sila nakakita ng gwapo? Napailing nalang ako. Si bro, cool pa din.Wala naman `yang pakialam. Suplado yan. Kay Yumiko lang `yan may pakialam. Tch.

Pagdating namin dito sa may SWU quadrangle ay lalong dumami ang mga babaeng nagtitilian. Lumalapit pa sila at sumisigaw ng..

Abellano brothers!


10/67

Ang ga-gwapo!

OMG, I died!

Ang genesss!

'"Pa-lahi naman!"

Lalo akong napailing. Hindi naman kami artista ni Bro. Kilala lang kami. Dahil si Bro, varsity dito dati at ako, pumasok na rin dito dati bago ako pumuntang Korea. Sinubukan naming iwasan sila pero napalibutan na kami kaya ang nangyari, naglapitan ang guard ng school at in-escort-an kami hanggang sa admission. Dinaig pa namin ang celebrity. Gano'n na ba talaga ang mga babae ngayon? Makakita lang nggwapo..tch.

So, Mr. James Abellano. Sabi nung nandito sa admission pagkatapos siyang kausapinni Bro. Iba talaga `pag may connection. Wala eh. Si Bro `yan. Si Lance Abellano na bestfriend ng may-ari ng school na'to.

Tumango ako sa babae saka ngumiti. I tried my best na hind imaging suplado. I do

n't know how to bring back my old self after what happened..i don't want to rememberthat.

Kindly fill up this form, and then pwede ka na naming i-endorse sa klase mo. Nakangti pang sabi niya.

Thanks. Matiid kong sagot saka nag-fill-up na ng form. SiBro, narinig kong may kausap sa phone, at base sa tono ng pananalita niya, alam ko ng si Yumiko ang kausapniya. Tch. Under.

Binalik ko ang tingin ko sa form. Ito na ba talaga? Dalawang araw palang akong n


11/67

andito sa Pilipinas galing sa Korea at nag-decide na akong pumasok ulit. Gusto ko na din namang makatapos. Hindi ko pa man SIYA nakakalimutan, gusto kong hindiko muna siya maisip at `yun, gagawin kong busy ang sarili ko sa pag-aaral. Kung mananatili lang ako sa mansion baka mabaliw lang ako kakaisip. Kakaisip kung paanoko ba SIYA kakalimutan. Kung paano ako magmu-move-on at magsisimula talaga ng panibagong buhay dito sa Pilipias na wala SIYA. Damn. It's really hard. And it stillhurts.

-

Mandy POV

What the hell! Ayoko sa lahat pahara-harang sa dinadaanan ko. Andito ako sa SWU,kapapasok ko lang. At hindi ko alam kung bakit nagkakagulo ang mga estudyante.Gusto ko maki-usyoso pero hindi naman ako chismosa, demonyita ako. At isa pa, wala akong pakialam sa nararamdaman nila. Nagpatuloy ako sa paglalakad ko kaso, muntik ng malaglag ang shoulder bag ko nang may bumangga saking babae. Nag-init bigla ang ulo ko.

What the hell! sigaw ko saka tiningnan ng masama ang ababeng nakabunggo sa'ken na hidi naman ka-gandahan.

Naku! Sorry, sorry! Hindi ko sinasadya.

Sinamaan ko sya ng tingin Di ako tumatanggap ng sorry. sabi ko saka sya sinampal.This slap thingy? It's normal to me. I can slap whoever I want to slap.

Gulat na gulat ang babaeng kamuka ni Bakekang sa ginawa ko. Hindi ba sya aware na may nag-e-exist pang demonyita sa SWU? Poor girl. Ramdam kong masama na ang tingin sa'ken ng ibang taong nakapaigid ngayon sa'men. Hell I care! This is me. Wala akong pakialam sa nararamdaman ng ibang tao. Being a demonyita? Parang ang sarap sa pakiramdam na may inaapi kang tao. Masama ako `di ba? Masama na ang tingin nyo s


12/67

akin? Well, wala naman akong pakialam sa iisipin nyo o ng ibang tao.

Sino ka para sampalin ako? Nag-sorry naman ako ah! reklamo niya habang sapo nag kaliwang pisngi niya na dinapuan ng precious palm ko.

I crossed my arms and arched my brow. Do I really need to introduce myself? Hmm,I'm Mandy Aguilar slash Demonyita so don't you dare mess up with me.

Di naman kita inaano ah! Di ko naman sinasadya na mabangga ka. Ano bang problemamo? Di ka rin ba aware na anak ako ng nanay koeste ng mayor?!

Natural anak ka ng nanay mo and what did you say? Mayor? So what? Mayor lang sya,demonyita ako. Kalmado kong sabi.

Nasa mukha niya na hindi siya makapaniwala na may kaharap siyang true-to-life demonyita. `Kala ba nya, sa mga pelikula lang meron no'n? Psh. I can't believe this! Ediikaw na ang demonyita! Nababaliw ka na yata. Sinasayang ko lang yung oras ko say

o. Sabi nya saka ako nilampasan.

I rolled my eyes. Nilampasan nya ko? Ako na demonyita? Edi wow! Nagpatuloy na kosa paglalakad. Siya pa daw ang nagsasayang ng oras, eh oras ko nga ang nasayang. Psh! Napatigil nanaman ako dahil sa mga babaeng nagtatakbuhan with matching sigawan pa. Ano ba talagang meron? Naguguluhan ako. Kaya ang ginawa ko? Hinaranganko yung isang babae papunta rin sa pinagkukumpulan sa SWU Quad.

B-bakit? tanong nya na parang nauutal pa. Malamang, kilala ako nyan. Hindi naman sa pagmamayabang pero kilala ako dito sa SWU na mahilig mang-api. Yes, mang-api talaga.


13/67

What's happening? tanong ko.

Biglang kumislap ang mga mata nya. OMG! Kasi, kasi ang Abellano Brothers nandito!Ang gwapo gwapo nila! At sabi pa, nag-enroll ulit dito `yung mas bata! Waaaa! Sige ha, punta muna ako dun. Pagkasabi niyon ay nagtatakbo na ang babae sa SWU quad.

Kumunot ang noo ko. Like what the hell! Who's that fvcking Abellano Brothers? Arethey actors? Models? Varsity? Doctor? Engineer? Damn it! Parang pamilyar `yung surname na `yon. But, whoever they are, I don't care. Masasayang lang talaga ang oras ko. Hindi ako fangirls tulad ng mga babaeng `yon na akala mo katapusan na ng mundokung makatili. Psh!

-

Abala ako sa pagsasagot ng worksheet ko nang mag-vibrate ang phone ko. Dinukot ko iyon sa bag ko. Nasa labas naman ang professor kaya sinagot ko din `yon.

Yes, thunder?

Susunduin kita mamaya.

Sumimangot ako saka huminga ng malalim. And why? Dala ko ang kotse ko. I can drive alone. Sagot ko. Itong si Thunder, minsan ang random talaga eh. Hindi naman naako bata para sunduin sa school.


14/67

Basta susunduin kita. S ayaw at gusto mo. Tch.

I rolled my eyes. Kung nakikita niya ako ngayon, baka sinamaan na niya ako ng tingin. Alright. Whatever you say.

By the way, ilan na ang nasampal mo nagyong araw? i heard him chuckle. Baliw talaga. Yeah, he's aware na mahilig akong manampal lalo na kung ayaw ko sa tao at may nagawa siya sa'keng mali kahit pa gaano kababaw o kaliit.

Shut up. Sagot ko lang saka pinatay na ang tawag. Ibinalik ko na ang phone ko sa bag ko saka muling hinarap ang worksheet ko.

Damn. I want to finish this. Ang sakit sa ulo ng hypothesis whatever na'to. I gently massaged my temple then stare at my worksheet. Biglang sumakit ang ulo ko. Ewan ko. Napapapikit ako at parang may nagpa-flash na mukha sa isip ko. `Yun ba `yng lalaking nakalimutan ko? Sino ba atlaag iya? Bakit hindi nalang kasi nila sabihinsa'ken? Paano kung hindi ko na ma-meet ang lalaking iyon? E'di hindi mabubuo ang puzzle sa isip ko? And si Thunder? Alam kong may alam din siya kung sinuman `yung lalaking `yo. Pinapahirapan lang talaga nila ako. Psh.

Class, class! Can I get you attention? narinig kong sabi ng professor pero nag-shrug lang ako at hindi siya pinansin. Bahala siya sa buhay niya. Pagkatapos niya kaming pagsagutin ng ganito kahirap na mga hypothesis. Wala tayong pansinan ngayon. Nanatili akong nakatungo. Nandito naman ako sa huling row ng upuan. Hindi naniya mapapansin kung hindi ako nakikinig sa kanya.

Nagsasagot ako ng papel nang muli kong narinig ang boses ng prof ko. Kumunot angnoo ko sa inis. He's disturbing my mind. Aish. Nag-iisip ako ng isasagot dito sa worksheet ko eh.

So, we have a transferee. Actually, dito na siya nag-aral dati. Bumalik lang siya


15/67

ng Korea at ngayon ay nagbabalik siya. Sabi nung prof. So may transferee? So what?

Narinig ko ang bulungan ng mga katabi ko. Kinikilig. Psh. Parang mga ewan.

Hi. I'm James Patrick Abellano.

Malakas na pagkabog ng dibdib ko ang nagtulak sa akin an tumunhay. Bakit gano'n? Bakit parang pamilyar ang boses ng lalaking nagsalita? At bakit parang iba ang pakiramdam ko? Bakit ganito?

James Patrick Abellano..

Sino siya? Nang makatunghay ako ay nakita ko ang..okay, I admit. Handsome guy nanasa unahan. He's smiling a bit but when you look on his eyes, iba. Maputi siya at mukhang Korean? May lahi siuro? Nakasuot lang siya ng plain V-neck shirt at naka-pants with his sneakers. Hindi ko maintindihan kung bakit habang nakatingin a

ko sa kanya ay pakiramdam ko, kilala ko siya. Pero hindi eh. I don't know him.

May sinabi pa ang professor ko `duns a transferee. At ang mga kaklase ko, hindi magkamayaw ang kilig. Pero parang na-mute iyon habang nakatitig ako sa lalaking nasa unahan. He looked serious at mukhang suplado siya. So ito `yung isa sa pinagkakaguluhan sa SWU quad kanina? `Yung sinasabi nilang Abellano brothers? Gwapo nga atmay kakaibang charm. Pero bukod do'n, may kakaiba talaga sa mga mata niya na nakatingin lang sa klase.

Maya maya pa ay muling nagsalita ang professor. Mr. Abellano, you can seat beside..Miss Aguilar.


16/67

Awtomatikon nanlaki ang mata ko. Bakit sa tabi ko pa? Aware naman sila na ayokong katabi dito sa room! Dito sa row namin, laging may one seat apart sa'ken. Well,wala ding tumatagal sa tabi ko dahil sa katarayan ko. But that guy..

Napatingin ako sa kanya at hindi ko maintindihan kung bakit nanlalaki ang mata niyang nakatingin sa'ken. Para siyang napako d'on sa unahan ahbang nakatingin sa'ken. Yung mga mata niya..bakit parang nanggigilid ang luha niya? Anong nangyayari? Anong nagawa ko? Nagtama lang ang tingin namin at parang hindi siya makapaniwala namakita ako. May dumi bas a mukha ko? May unappropriate thing ban a nasa mukha ko or what?

Mr. Abellano? You can seat now. Sabi pa nung professor.

Para namang natauhan `yung transferee at lumapit sa akin. Ipinatong niya sa upuanang bag niya saka naupo.he's still looking at me and i felt uneasy. Bakit ba ganito siya makatitig sa'ken?

Mandy..

Nanlaki na anman ang mata ko. Kilala niya ako? Alam niya ang pangalan ko eh! Atbakit..may luhang tumutulo sa mga mata nia habang nakatitig sa'ken? Pasimple akongtumingin sa paligid at wala naman sa ain ang atensyon ng buong klase. Abala na sila sa mga worksheet at lumabas na rin ang professor namin.

Uh? wala akong masabi. I'm clueless. Bakit kasi ganito siya?

Sinubukan niyang hawakan ang kamay ko na nakapatong sa desk at hindi ko maintindihan ang kakaibang kuryenteng dumaly sa sistema ko nang maramdaman ang balat niya. Hindi ko binawi ang kamay ko at hinayaan lang siya. He's still staring at me.


17/67

Mandy Aguilar..

Kumunot ulit ang nook o. Alam niya ang full name ko. Yes..? medyo naiilang kong sagot. Diba dapat tinatarayan ko an ang lalaking `to? Pero bakit ganito ang reactionko? May something eh.

You're alive..

Lalong nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Alam niya ang nangyari sa'ken? S-Sino ka

?

Napansin ko ang pagkagulat sa mga mata niya. H-Hindi mo ako kilala? tanong niya naparang hindi makapaniwala.

Umiling ako. Parang may kumikirot na rin sa parting ulo ko. Mabilis kong inagaw ang kamay ko na hawak niya saka tumayo. I'm sorry but I don't know you. Sabi ko saka mbilis na lumabas sa room. Hindi ako lumingonhindi naman sa umaasa na sundan niyaako pero gusto kong makalayo sa room na iyon kung nasaan ang lalaking iyon.

He's weird. Who are you, James Abellano? I need to ask Thunder about this. Nagre-react ang katawan ko, ang isip ko sa kanya at ang isang nakakapagtaka, may familiar na pumintig dito sa bandang dibdib ko nung hawakan niya ang kamay ko. Naguluhan ako bigls. What exactly happening to me?

This is..unexplainable.


18/67

=================

Chapter 3

Mandy POV

Nakarating ako sa mansion ng gulung-gulo ang isip ko. Sino ang lalaking `yun? Sinosiya sa buhay ko? Bakit kilala niya ako? At bakit parang hindi siya makapaniwala na makita ako kanina? He even said that I'm alive. So akala niya patay na ako? Sino ba kasi siya?

James Patrick Abellano..

Hey. Bakit napa-aga ka ng uwi? sinalubong ako ni Thunder. Yun na nga eh. Napa-uwiako ng wala sa oras dahil sa weird na transferee na iyon. Pati worksheet ko, naiwan ko na sa table ko. Di ko pa tuloy napasa.

Ibinaba ko ang bag ko sa couch dito sa salas saka naupo. M-May weird kasing lalaki.. panimula ko.

Napa-upo siya sa tabi ko. What? Anong ginawa niya sa'yo? May sinabi ba siyang kakaiba? Tell me what exactly happened?

Nagtaka naman ako sa klase ng pagtatanong ni Thunder. He looked tense. Pati sa boses niya ay para bang may alam siya or aware siya na ganito, ganyan. Tinawag niyalang ang full name ko.


19/67

Wala ng iba?

Nagulat siya na makita ako at sinabi pa niyang buhay pala ako. Do you have idea kung sino ang lalaking iyon?

Napansin ko ang pagkislot ni Thunder. Nabanggit ba niya ang pangalan niya?

He introduced his self sa room kasi transferee siya. James Patrick Abellano. Do you know him?

Nanlaki ang mata niya. Fvck. So he's here.

Kumunot ang nook o. What do you mean, Thunder? naguguluhang tanong ko.

Hinawakan niya ang kamay ko. Nothing. How do you feel? Are you okay? May masakit ba sa'yo? Wala ka bang kahit anong naaalala about sa lalaking iyon?

Umiling ako habang napapa-isip kung bakit ganito mag-react si Thunder. I'm okay. Natakot lang siguro at nagulat kasi kilala niya ako pero hindi ko siya kilala. Tapos..

Tapos?


20/67

May something dito oh. Tinuro ko ang bandang puso ko, Nag-react eh. And i cant understand why. Can you explain it to me? What does it mean?

He cleared his throat and looked at my eyes. You should rest. Then later paggising mo, kakausain kita about dito. Bawal kang ma-stress and bawal kang mag-overthink.

Pero gusto ko ng malaman, Thunder.

Not now. I'll tell you everything. Basta magpahinga ka muna.

I sighed. Kailangan kong sundin si Thunder. Mas alam niya kung kelan dapat ako nagpapahinga kasi siya ang psychologist na nag-mo-monitor sa kalagayan ko. Fine. But promise me, you would tell me everything.

Tumango siya. I will.

Tumayo na ako saka umakyat sa taas.Pumasok agadako sa kwarto ko at nahiga. Huminga ako ng malalim. Pumikit ako and there..it's HIM again. Lagi siyang nasa panaginip ko. LAgi siayng pumapasok sa isip ko pero Malabo ang mukha niya. Minsan, naka-side-view at minsan nakatalikod kaya hanggang ngayon wala akong idea kung sino ang lalaking iyon.

Nagmulat ako ng mata saka pumikit ulit. This time, yung mukha naman ng weird transferee ang rumehistro sa isip ko. Damn! What happened to me? Bakit parang ang lakas lakas ng epekto ng lalaking iyon?

Agad akong nagmulat ng mata at napahawak sa ulo ko. Medyo nananakit na sa sobrnag


21/67

pag-iisip. Sabi ni Thunder, `wag ko daw ipilit na alalahanin ang lahat. Hayaan kolang daw. Go with the flow.

Inabot ko ang iPad ko na nakapatong sa side table. I opened my new facebook account and browse the newsfeed. Marmai na din akong friends. Puro taga SWU.

Habang nagba-browse ay may status na umagaw sa atensyon ko.

Fancy Jewel Abellano Welcome back Patrick!

1,435 likes 657 comments share

Napalunok ako. Napatitig ako sa name niyaspecifically, sa surname. Abellano..Abellano..wait! James Patrick Abellano. Kapatid ba siya ni Fancy? Kung kapatid siyani Fancy, ibig sabihin ba nun...siya...siya ang lalaking nasa panaginip ko lagina sinabi nilang wala dito sa Pilipinas? Kababalik niya lang? Yes, he's here. So it means..

Kailangan ko siyang makaharap at makausap? Para malaman ko na kung sino at ano siya sa buhay ko. Para maintindihan ko na kung bakit lagi siayng sumusulpot a panaginip ko.

Shit. Bigla akong kinabahan! Hindi ko akalaing unexpected pa na magkakatagpo anglandas namin. Magka-klase pa kami at magkatabi sa upuan. Is it destiny? Oh God,why am I thinking like this? Iba talaga ang epekto niya sa'ken.

-


22/67

James POV

Fvck. I cant move. Icant believe this. She's real. She's alive. She's Mandy. She's my Mndy. Damn! Paano nangyari `to? At bakit parang hindi niya ako kilala? What happened to her? Naguguluhan ako. Yung sugat sa puso ko muling bumukas and damn, it hurts!

Natatakot ako na hindi totoo ang lahat. Natatakot ako na umasa ako na buhay siyapero hindi. Pero totoo eh. Kitang-kita ng dalawang mata ko. She's alive and swear! I'm nt dreaming. Pilit kong pinapakalma ang sarili ko. Sa halip na habulin siyaay natulala ako. Hindi ko alam kung paano mag-re-react. Binanggit palang kaninana sa tabi ni Miss Aguilar ako umupo, kinilabutan na ako.Because it reminds me of Mandy but then nung nagpunta na ako dito sa upuan sa tabi niya, hindi lang nangilabot kundi nagwala ang buong pagkatao ko. Dahil nakita ko siya. Humihinga, gumagalaw at nagsasalita. Fvck. I want to know the whole story. Paanong buhay siya

? Paanong `dii niya ako kilala? Shit. Ang dami kong tanong pero hindi ko alam kunganong uunahin ko. Daig ko pa angmay hangover. Natutulala ako.

I heaved a sigh. Nang maramdaman ko ng may lakas na ako ng loobna mag-react ay tumayo ako at mabilis na lumabas ng room. Dinukot ang phone ko sa bulsa ng pantalon saka idinayal ang number ni Lance.

[Why?]

Mabuti nalang at nasagot niya ang tawag ko. Naglalakad ako pababa ng building. Damn! Susundan ko si Mandy. Pupuntahan ko siya, gusto ko siyang makausap ng masinsinan. Gusto kong alamin lahat.

S-Si Mandy. She's alive. Sabi ko. Annginginig pa ako. Ibang iba ang epekto sa'ken ng alaman ko ngayonnakita.


23/67

I heard him sighed. [Yes. She's alive, James.]

Kumunot ang nook o. What did he say? Ibig sabihin alam nila? Pero hindi nila sinabi sa'ken? Bakit? Alam nyo pero hindi nyo sinabi sa'ken?

[James. She's suffering from selectve amnesia at isa ka sa hindi niya matandaan. Hindi ka niya kilala. Hindi siya pwedeng biglain. Hindi mo siya pwedeng basta pilitin at ipakilala ang sarili mo. Makakasama sa kanya. You need to take it slow.Step by step. Hindi namin sinabi sa'yo dahil alam naming magugulat ka at bakabastamo nalang sugurin si Mandy.Hindi pwede.]

Selective amnesia? Sa dami ng makakalimutan niya, ako pa? BAKIT? Fvck. Naramdama

n ko nalang ang pagtulo ng luha ko. I don't know if it's tears of joy or what. She's really alive but it hurts knowing that she can't remember me.

Okay. But I want to talk to her.

[No, James. May nag-aalaga sa kanya. Psychologist niya. At siya ang una mong dapat na kausapin. Go home. I' ll tell you everything. Tatawagan ko na rin si Thunderyung Psychologist niya para makausap mo.]

Huminga ako ng malalim. Imba. Shit! Okay. Okay.

Pinutol ko na ang tawag saka napatingin sa paligid ko. Damn! Kelan pa `to? Kugn alam ko lang na buhay siya, e'di sana hindi ako umalis. Kung hindi ko pinutol ang communication ko sa lahat ng narito sa Pilipinas, e'di sana naibalita agad nila sa akin na buhay si Mandy. E'di hindi niya katawan ang nakita sa tabing dagat? Pero `yung tsinelas niya nandon sa buhanginan, at walang ibang nakita ang mga rescue. Paano nangyari `yun? Saan siya napunta nung panahong iyon? Ang dming gumugulo sa isipko. Mababaliw ako kung hindi ko malalaman ang lahat, ang buong pngyayari.


24/67

And damn! Mababaliw lalo ako kapag pinatagal ko pa ang hindi pagka-usap kay Mandy. I miss her. I'm longing for her and all I want to do now is to tell her that Ilove her. Walang nagbago, hindi nabawasan, hindi ko siya pinagpalit. I've been faithful to her. Hindi ako nagloko kahit ang alam ko noon ay wala na siya.

Pero bago iyon, kailangan niya muna akong makilala. Gagawin ko ang lahat para maibalik ang parte ng ala-ala niya kasama ako para malaman niya kung sino ako sa buhay niya. I'm her future husband at hanggang ngayon, effective pa rin ang pangakoko sa kanya na siya lang ang babaeng iha-harap ko sa altar. Ang babaeng gusto kong makasama na bumuo ng pamilya. Walang nagbago. Masakit man sa'ken na hindi niyaako maalala, Masaya pa rin akong malaman na buhay siya.

My Mandy. She's really really alive and now, I feel so complete again. My world st

arted to move again and last, my heart started to beat again.

-

Mandy POV

Nagising ako dahil may tumatapik sa braso ko. At nang magm ulat ako ng mga matako ay bumungad sa'ken ang mukha ni Thunder.

W-Why? inaantok ap ako. Hinihikab pa nga.

Aalis muna ako. May kakausapin akong importanteng tao. Kaya dito kalang. Hintayinmo ako para mapag-usapan natin ang tungkol kay James Abellano. He said. Napansinko ngang nakabihis pang-alis siya.


25/67

Bigla lang akong napabangon nang ma-realize na may James Abellano nga pala akonginiisip. James Abellano..

Dont make any move. Hintayin mo ako, okay? paalala ulit niya.

Pero gusto kong makharap ulit ;yung James na iyon. Hindi ko na siya tatakbuhan tulad ng ginawa ko sa SWU kanina. Pero..

Walang pero pero. Hindi makakabuti sa'yo ang padalus-dalos. Take it easy. Okay? Jus

t wait for me.

Tumango ako kahit tutol ang sarili ko. Saan kaya siya pupunta? Baka pupuntahan niya si James Abellano?

Alis na ako. Bye. Lumabas na siya sa kwarto ko.

Biglang may nag-popped-out sa isip ko. Sundan ko kaya si Thunder? Malaki ang possibility na `dun siya makikipagkita kay James Abellano. Gusto kong malaman ang pag-uusapan nila. Gusto ko ulit makita si James. Biglaan lang kasi kanina sa schoolaksi bigla akong umalis. Siya nga kaya ang nasa panaginip ko? Kung sa percent, 99% sure eh, according to my conclusion. Nabanggit sa'ken ni Fancy na kapatid niya `yun. At dahil pareho sila ng surname, ibig sabihin malaki din ang possibility namagkapatid sila. Kaya..siya `yun. Yes, siya nga. Ngayon ang tanong pa rin na gumug

ulo sa isi ko, sino siya sa buhay ko? Ano ko siya?

Malalaman ko rin. Ngayon pa na nandito na siya at nagkaharap na kami. Hindi ko palalampasin ang bagay na'to. Aalamin ko lahat.


26/67

Sorry Thunder, pero hindi mo ako mapipigilan. Susundan kita because of my curiousity.

=================

Chapter 4

Thunder POV

He

s really here. James Patrick Abellano. That guy. Mandy can

t remember anything about him. Even a single thing. May selective amnesia si Mandy at si James anghindi niya matandaan. Taon na ang lumipas pero hindi pa rin niya ito naaalala dahil ayaw naming ipaalala sa kaniya ang taong wala dito. Nasa malayo si James atpinutol ang communication dito sa Pilipinas. Naisip namin na kelangan niya tala

ga ng time ang space kaya

di na namin siya kinausap para umuwi dito, para matulungan si Mandy. Hinayaan namin siya, she

s back to normal. According to her family, iyon na iyon naman si Mandy. Ang tanging naiiba lang sa kaniya ay hindi niyamatandaan si James. At yun, ang lagi niyang sinasabing napapanahinipan niya.

Pinag-stay ako ni Mr. Aguilar sa mansyon nila para ma-monitor si Mandy--ang kalagayan niya. Maayos naman ang lagay niya maliban sa madalas siyang nananaginip atlagi niyang tinatanong kung sino ang lalaking laging nasa panaginip niya. Walaakong maisagot hindi dahil hindi ko alam kundi dahil ayoko. Gusto kong alamin niya iyon sa sarili niya. Gusto kong makaharap niya muna si James at eto nga, itona ang pagkakataon na magkakaharap na sila. Malaki ang maitutulong ni James paramatandaan siya ni Mandy. Para tuluyan na itong gumaling.

Kanina ay tinawagan ako ni Lance Abellano. And he asked me if I

m not busy dahilgusto niya aking makausap kasama si James tungkol sa kalagayan ni Mandy. Pinaunlakan ko naman iyon. Unang una karapatan ng James na

yun na malaman ang lahat dahil sabi ng pamilya ni Mandy, ito ang boyfriend niya. Pangalawa, karapatan dinni Mandy na makilala si James--na iyon ang lalaking laging nasa panaginip niya.But fvck, something here in my heart is reacting. Kapag napadalaa ang ang pagkikita at pag-uusal nina Mandy and James, malaki ang possibility na bumalik na angala ala niya ng buo. At

pag nangyari iyon, gagaling na siya. At kapag gumalingna siya, wala ng silbi pa para manatili ako sa Aguilar Mansion. At tutol ang pudo ko na mangyari iyon. Damn it! Anong gagawin ko?

Nawala ako sa pag-iisip nang mapatingin ako sa rearview mirror at napansin ang itim na kotse na nakasunod sa

ken. Tch. I know her car. She

s following me. Hindipwede. Hindi pa sila pwedeng magharap ulit. Alam kong karapatan niya ito pero hindi siya maaaring biglain. She need to take it slow. Pero makulit talaga si Mandy at sinundan pa ako. I heaved a sign and turn to left. Ililigaw ko muna siya.Kailangan ko munang makausap si James nang wala siya kaya kailangan ko

tong gawin.


27/67

Magkikita kase kami sa isang restaurant malapit sa SWU. Pero dahil nakasunod siMandy, kelangan ko muna talagang umiba ng daan. Pupunta muna ako sa ibang lugarat bibilisan ang sasakyan ko hanggang

di ko na siya makita sa likod ko. Mahirapna.

-

Mandy POV

Nakakahilo

tong si Thunder. Hindi na malaman kung saan pupunta eh. Naliligaw baang lalaking iyon? Psh. Naiinip na ako at hindi na ako mapakali. Magkikita at mag-uusap sila ni James. Kelangan kong marinig lahat lahat.

Kanina pa ako nakasunod kay Thunder pero...shit! Nawala! Nasaan na

yung sasakyan ni Thunder? Nasa unahan ko lang iyon ah! Hindi

to pwede! Kailangan ko siyangmasundan.

Dumiretso pa ako nang mapansin ko ang sasakyang katulad ng kay Thunder na naka-park sa starbucks coffee kaya mabilis kong itinabi at itinigil ang kotse ko. Buma

ba ako. Baka na

ndito sila.

Natataranta ako. Nandito nga kaya sila? Kay Thunder kayang sasakyan yung nakaparada na iyon? Mabilis akong naglakad.

"Ouch!" Napasigaw ako nang may makabangga sa ken and worst, natapunan pa ako nghawak niyang frappe. Letse!

"I

m sorr--Mandy?"

Kumunot ang noo ko. Si Ynna. This bitch. She

s still existing? Seriously? "What?Tinapunan mo ng frappe mo ang damit ko. Look. It

s a mess! How dare you!" Sigawko. Akma ko siyang susugurin nang marinig ko ang isang boses.

"Ynna, kanina ka pa? Sorry medyo na-late."

Slow motion akong lumingon at nakita ko si James. Anong..bakit..bakit kilala niya si Ynna? At mag-ano sila? So magkasama sila? Hinihintay ni Ynna si James dito?Anong meron sa kanila?

Napatingin sa gawi ko si James. "Mandy?" Para natutulala na naman siya na parang

di makapaniwalang makita ako.

Nataranta na naman ako. Nagmamataray na nga ako kay Ynna tapos eto parang nabahag ang buntot ko dahil sa lalaking

to na hindi ko matandaan kung ano ang nagingrole sa buhay ko. Dahil sa pagkataranta ay mabilis akong bumalik sa sasakyan ko.


28/67

"Mandy!"

Hindi ko na pinansin ang sigaw na iyon ni James. Hanggang makasakay ako sa kotseko. Huminga ako ng malalim. Bakit ba tuwing nakakaharap ko ang James na iyon, nag-iiba

yung pakiramdam ko? Ang lakas ng dating eh. Sino ba talaga siya sa buhay ko? Bakit kase hindi pa nila sabihin sa

ken?

Pero hindi mawaglit sa isip ko kung bakit kasama siya ng bitch na Ynna na iyon.Boyfriend kaya siya ni Ynna? Para tuloy akong nawalan ng gana. Kung mag-boyfriend/girlfriend sila, bakit kailangan ko pang alamin pala kung ano ko siya? Parangmay nangngingitngit dito sa bandang puso ko. What

s with that bitch? Bakit namannagustuhan siya ni James? At si James, bakit iba ang way na pagtingin niya sa

ken. The way he looked at me, may something eh. Hay! Gulong-gulo na ako. Sumasakit ang ulo ko sa mga tanong na nagpa-pop out sa isip ko.

-

James POV

"Si Mandy.." hindi makapaniwalang sambit ni Ynna. Kahit naman sino magugulat namakita siya gayong ang alam namin ay wala na siya.

Tumango-tango ako. "Yes, si Mandy.." I said. "She

s alive but she can

t rememberme. How tragic it was."

"Hindi ka niya natatandaan. Pero ako, ako James kilala niya. Aawayin pa nga niyaako tulad ng ginagawa niya dati sa

ken. Kung hindi ka pa dumating baka nasabunutan na niya ako. Wala pa din siyang pinagbago. Mandy is still the Mandy we know."

I sighed. "Yeah right. Kaya nga gustung-gusto ko ng malaman ang totoong kalagayan niya at kung anong mga dapat kong gawin para maalala na niya ako. Damn, I missher. She

s near yet so far. I want to hug her and kiss her but I can

t! Fvck!"

Tinapik ako ni Ynna sa balikat. "Everything will be alright. Alam mo, tara na. Baka naghihintay na

yung psychologist na kakausapin natin. So, your car or mine?"

"My car. Let

s go."

Naglakad na kami papunta sa sasakyan ko na naka-park dito. Dinaanan ko lang si Ynna dito. Nang tawagan ko siya about Mandy at about sa pakikipag-usap ko sa psychologist na nag-aalaga kay Mandy ay sinabi niyang sasama siya. Hindi naman ako tumanggi.

Sa isang restaurant kami magkikita malapit sa SWU. Papunta na din doon si Lancekaya binilisan ko na ang pagda-drive.


29/67

Maya maya ay nakarating rin kami. Bumaba kami ni Ynna sa sasakyan at pumadok sarestaurant. Agad naming nakita sina Lance at Yumiko. May kaharap silang lalaki and I guess, that

s the psychologist. Lumapit kami ni Ynna sa kanila at naupo satable.

"Bro, Yumi.." bati ko saka tumingin sa psychologist. Hindi ko akalaing sa itsuraniya ay parang magkasingtanda lang kami. Bata pa pala siya.

"Thunder, si James. James, si Thunder." Pakilala ni Lance sa

men.

We shaked hands at saka umupo ulit.

"So..let

s start? Thunder?" Ani Lance.

Tumikhim siya. "Alright. Mandy is suffering from selective amnesia. Ibig sabihin, may piling tao na hindi niya maalala at meron namang naaalala niya. Bakit umabot ng ganito katagal? Dahil hindi ko siya pino-force na alalahanin ang lahat. Gusto kong maalala niya iyon by her own. Tulad sa case mo, he

s her boyfriend yet

she can

t remember anything about you. Pero lagi ka niyang napapanaginipan. I know ikaw ang lagi niyang sinasabing lalaki na nasa panaginip niya na hindi niya makita ang mukha. Naguhuluhan siya and at the same time ay naku-curious. Nag-aalala ako minsan kapag pinipilit niyang alalahanin iyon dahil sumasakit ang ulo niya at makakasama sa kaniya. At ngayong nagkita kayo in unexpected moment. Hindi niya napaghandaan. Kahit ikaw hindi mo nalaghandaan. Nagulat siya. Lalo siyang na-curious. She keep on asking me who are you. Bakit ang laki ng epekto mo sa kaniya. I can t answer her because I want you to make a move, James. Kung gusto mo talagang maalala ka niya ng kusa, gawin mo ang mga bagay na maaaring makapagpaalala sa kaniya sa

yo. Try to convince her na sumama sa

yo. Dalhin mo siya sa mga lugar kung saan sa tingin mo ay makakatulong para maalala ka niya. Kung kailanganmong ligawan, ligawan mo. Para lang matandaan niya na ikaw ang lalaking mahal niya, ang boyfriend niya. Ayoko kasing biglain siya. Ayokong sabihin na, okay, Ma

ndy, si James ay boyfriend mo. No. That

s not a good idea. Mabibigla siya at kapag nalaman niyang boyfriend ka niya, pipilitin niya ang sarili niya na alalahanin ka at makakasama iyon sa kaniya. Take it slow. Effort at time lang kailangan mo. Now, magagawa mo ba iyon? Tutulungan mo ba si Mandy na makaalala?"

"I

ll do everything for her. She

s my life. I can

t let her live like this. Tutulungan ko siyang makaalala. Tutulungan ko siyang gumaling and don

t worry, I

lltake it slow. Hindi ako magpapakilalang boyfriend niya. Hahayaan kong kusa niyang maalala na boyfriend niya ako. Na ako ang lalaking pakakasalan siya."

May kakaiba sa mukha ni Thunder. At hindi ko matumbok kung ano iyon. "Okay. Mabu

ti ng nagkakaliwanagan. So..wala akong sasabihin na kahit ano kay Mandy about you. Mapapadali naman ang pakikisalamuha mo sa kaniya dahil nasa isang school langkayo. Goodluck. And patience. May pagka-demonyita kase s--"

"I know. Demonyita siya. I know her. I know every deta about her so don

t worry,man. I can manage." I said. Tingin ba niya hindi ko pa alam na demonyita si Mandy? Kilalang-kilala ko na siya.


30/67

Bakit ba biglang parang nag-iiba ang pakiramdam ko sa Thunder na

to. Is he up to something I dont know? Parang makapagsalita eh, akala mo mas kilala niya si Mandy sa

ken. Tch.

=================

Chapter 5

Mandy POV

"I

m going to school." Paalam ko kay Thunder na abala sa laptop niya.

"Ingat." Aniya.

Psh. If I know, may tinatago siya sa

ken pero

di bale na! Wala na din naman akong gana sa James Abellano na

yon. He

s with Ynna. Ewww kaya! Magsama sila.

Kahapon, nang makita ko siya, iba talaga ang feeling eh. May something dito sa dibdib ko. Nakakairita na ha! Tapos

di ko pa nalaman ang pinag-usapan nila ni Thunder dahil

di ko na siya nasundan kahapon. Bwisit! Ang hirap ng ganitong may iniisip. Kainis sila! Magsama-sama sila.

Sumakay na ako sa kotse. May driver ako. Syempre, mayaman ako eh. Saka kawawa naman ang mga kamay ko kung mapapagod sa pagda-drive. Marami pa akong sasabunutanmamaya sa SWU.

Maya maya ay nakarating na ako sa SWU. Bumaba ako ng kotse with my head up and with pose. Mandy Aguilar

to, ang babaeng hindi nila binabangga. Everyone is afra

id of me. Kung ang tulad ko ba naman na demonyita ang kakalabanin nila, aba, magpakalunod na sila sa pool para hindi sila magliyab sa apoy na bumabalot sa pagkatao ko.

Naglakad ako. Halos lahat ay nakatingin sa

ken. Sige, sambahin niyo ako. Psh.

"Hoy Mandy Aguilar! Sa

yo ba

tong pink card na

to? Ba

t may nakadikit na ganito sa mga locker ko ha?"

I rolled my eyes and held my breath. Lumingon ako sa sumigaw ng pangalan ko. I s

miled sarcastically. "Be careful, girl. Pronouncing my name with that kind of tone? It irritates me. Really." Hinablot ko ang buhok niya. "Don

t you dare mess up with the devil or else..." I said saka inagaw ang pink card na hawak niya. "Ito ba? Hindi pala dapat sa locker mo nakadikit

to. Dito!" Sigaw ko saka idinikitang pink card sa noo niya saka siya binitawan.

Napaupo siya sa semento. Ako pa talaga ang kakalabanin niya? Ako na walang awa at walang puso. Pure demonyita as it is.


31/67

"Napakademonyita mo talaga!" Sigaw niya.

"Yes I am. Hindi ka pa masyadong na-inform. Psh." Sabi ko saka nagtuloy na sa paglalakad. Kinuha ko ang sanitizer sa bag ko at nag-apply sa kamay ko. Baka may kuto siya, ewww! Baka dumikit pa sa kamay ko ang germs.

Ang ibang estudyante napapa-atras na sa pagdaan ko. Makita ba naman nila ang ginawa ko sa babaeng gaga na

yon. Nilagyan ko siya ng pink card sa locker niya. Nairita kase ako. May red rose kase sa locker niya kahapon. It irritated me so dinikitan ko ng pink card.

Naglalakad na ako sa hallway nang mapatigil ako. That guy standing outside our room.

James Abellano..

Hindi ko maintindihan kung bakit sa tuwing magtatagpo ang mga mata namin, nanghihina ako. Nawawala

yung pagka-demonyita at confidence ko. What

s with him? Eh b

oyfriend naman siya ni Ynna-ng malandi ah. Saka bakit ba ganyan siya makatinginsa

ken? Hmp. Akala naman niya nagagwapuhan ako sa kaniya? Well, oo pero..ah basta! Kainis.

Huminga ako ng malalim saka nagpatuloy sa paglalakad. Ayokong ipakita sa kaniyana parang nasisindak ako sa kaniya. Seriously, siya dapat ang masindak sa

ken because I m the famous demonyita of SWU.

Nang makalapit ako sa pinto ay napatigil ako dahil iniharang niya ang braso niya. Seriously? What

s his problem?

Tiningnan ko siya ng masama pero

yung kabog sa dibdib ko, iba. "Hey!" Sigaw ko.

Pero sa halip na masindak ay nginitian pa niya ako. Baliw ba siya?! Nakita na niyang nag-uusok na ang ilong ko sa inis tapos ngingiti pa siya? At..at bakit..shit! Bakit ako naga-gwapuhan sa lalaking

to?

"Goodmorning, Mandy. Maganda ka pa sa umaga." He said and winks at me saka niyainalis ang braso niyang nakaharang sa pinto.

Nanggigil ako...sa kilig--I mean sa galit. What the hell?! Bakit ganito ang pakiramdam ko! Walang lumalabas na salita sa bibig ko. I want to shout at him pero umurong ang dila ko. This guy..argh!

Nag-martsa ako papasok sa room. Nakakainis siya! Bakit nawawala ang ka-demonyitahan ko sa harap niya? It

s irritating! Humanda siya! Makakatikim siya ng pink card sa

ken. Matakot na siya because he

ll be dead. Lahat ng tao dito takot makatanggap ng pink card ko.


32/67

Tingnan lang natin, James Abellano. Kabago-bago dito, ganyan na umasta. Bwisit!

-

James POV

I really want to laugh. Kung hindi ko lang mapigilan ang sarili ko baka nahalikan ko na si Mandy kanina. She

s so cute trying to show his demonyita side on me but she can

t.

She maybe forget me, but her heart? Kilalang-kilala ako. Kaya nga natatameme siya sa harap ko. And I like what I

m doing. Ipapakita ko sa kaniya ang James Abellano na nakilala niya.

Yung jolly at mapang-asar. Gusto kong matulungan siyang makaalala kaya sisimulan ko sa kung paano kami nagkakilala.

Nakaupo ako ngayon sa tabi niya. Kanina pa siya nakasimangot. Dalawang subject na ang dumaan but still, she

s not smiling. At alam kong dahil sa

ken kaya siya n

akasimangot.

Kunwari pa, kinilig naman kanina. Totoo naman eh. Maganda pa siya sa umaga. Damn, she

s my Mandy. She

s the most beautiful woman in my eyes.

Masakit man saken na ako ang nakalimutan ni Mandy, masaya naman ako na may ganito ang chance na matulungan siya na maibalik ang alaala niya without her knowing.Mas makakabuti ng wala siyang alam,

yung kusa nalang babalik ang alaala niya dahil sa mga gagawin ko.

Hinulog ko ang ballpen ko sa may tapat niya. "Oopss." Tumingin siya sa

ken sakasa ballpen ko na nasa sahig.

She gave me the "what-look"

I smiled at her. "Can you get it for me?" Mahinang sabi ko.

She faked a smile then..

Damn it! Sinipa niya ang ballpen ko. Mas napalayo talaga. Demonyita talaga! Perohindi. Hindi ako magpapadala sa ka-demonyitahan niya para lalo siyang mainis sa

ken.

Ngumiti ako saka inilabas ang isang box na ballpen mula sa bag ko. "Oops, ang dami ko palang ballpen." Sabi ko sa tonong nang-aasar.

And she was like, oh umuusok na ilong niya. Hindi niya inaasahang may pan-tabla


33/67

ako sa ginawa niya. Ang sama na ng tingin sa

ken.

Ang nakakatuwa lang sa kaniya, hindi siya masyadong nagsasalita sa harap ko. Lagi siyang nagpipigil ng inis and that makes me laugh at her. Ang cute niya magpigil ng inis. Pati

yung panlalaki ng mata niya

pag nakikita ako. I was overwhemed kase alam kong malakas ang impact ko sa kaniya.

Ngumiti ulit ako sa kanya saka tumingin sa prof sa unahan. Itinaas ko ang kamayko.

"Yes, Mr. Abellano?"

"I believe that Miss Aguilar needs to go to clinic so if you

ll let me, sasamahan ko na siya."

Kumunot ang noo ni Mandy. She

s looking at me na parang nagtatanong.

"Ganoon ba, sige. Pakibilisan niyo na lang." Sabi ng prof kaya tumayo na ako at

hinila sa kamay si Mandy.

Nang makalabas kami sa room ay hinigit niya ang kamay niya.

"What the hell? Anong sinasabi mong kailangan kong pumuntang clinic ha?!" Sigawniya.

I looked at her smiling. "Kailangan mong malagyan ng kool fever. Ayan oh, nag-aapoy na ang awra mo." And there, I laughed.

Kitang-kita ang pagkainis niya. "Nakakainis ka na! Pilosopo ka! Feeling close kapa ha!" Hinampas niya ako.

"Aw-awww!" Nahawakan ko ang kamay niya. Tiningnan ko siya ng masama at para naman siyang nagulat. Napatigil din siya at nakatingin lang sa

ken.

"You." Sabi ko.

"W-What?!" Sigaw niya pero alam kong kinakabahan siya. Wow, iba talaga ang datin

g ng isang James Abellano--na may ABS na.

"Will pay for this." Seryosong sabi ko. Trying to frighten her.

"A-Ano? What are you saying?!" Kinakabahang tanong niya.

Ngumiti na ako. Yung panlalaki ng mata niya, the best. Halatang kinakabahan.


34/67

Walang sabi-sabi

y hinalikan ko siya sa labi niya. Natigilan siya. Ilang segundoding magkalapat ang mga labi namin nang bigla kong inilayo ang labi ko sa labiniya.

I looked at her and her eyes were close. "Taste good." Sabi ko saka siya binitawan.

Doon naman siya nagmulat ng mata at hindi makapaniwala sa ginawa ko. Pulang-pulaang mukha niya.

"Ahhhhhhh! Bwisit ka!" Sigaw niya saka nagtatakbo palayo.

Mandy Aguilar will always be Mandy Aguilar. I

m having a good time helping her to remember me. He

s affected with my kiss. This is just the start. I will do everything to bring back her memories.

I just laughed a little saka bumalik sa loob ng room.

-

Mandy POV

Kainis! Kainis! That guy! Nakakainis talaga. Anong karapatan niyang halikan ako,ha? At..at..hindi ko matanggap na napapikit pa ako! Nakakahiya! Anong iisipin n

iya? Na nagustuhan ko ang halik niya? In his dreams!

Kumokota na talaga sa

ken ang James Abellano na

yun! Humanda siya sa

ken! Ako pa talaga napag-trip-an niya ha? Hindi ako makapapayag na

di ako makakaganti!

Pero..

Bakit, bakit gano

n ang epekto niya sa

ken? Lalo na ang halik niya. Bakit nang maramdaman kong lumapat ang labi niya sa labi ko, pakiramdam ko ay sanay na ako sa labing iyon. Iyong pakiramdam na hindi bago ang pakiramdam na nahalikan niya.

Kaya nga napapikit ako. Pero hindi! Ito ang unang beses na nahalikan niya ako dahil kaka-transfer lang naman niya.

Baka..

Oh my god.

Di kaya witch na lalaki ang James Abellano na

yan? He

s putting a spell on me kaya parang nababahag ang sungay ko sa kaniya. Baka may anti-demonyita power siya? God! Ano nabang iisipin ko sa lalaking

yon! Hindi na ako natutuwa


35/67

.

His smile..

Ano namang meron sa ngiti niya! Bwisit siya. Ang lakas lakas ng impact niya sa

ken! At oo nga pala, anong karapatan niyang halikan ako eh boyfriend siya ni Ynna-ng malandi? Napaka-salawahan niya! Manloloko! Psh. Pagbuhulin ko talaga sila niYnna eh.

Huminga ako ng malalim. Narito ako sa may SWU quadrangle. Kalmado na ako. Babalik na ako sa room at gagawin ang aking paghihiganti sa James na

yon. Humanda nasiya!

=================

Chapter 6

Mandy POV

With my heads up, ay pumasok ako sa room namin. Nahagip agad ng mata ko ang nag-iisang taong nasobrahan ng..arrghhh! Ng hangin sa katawan! Naiinis ako sa kaniya. Masyadong mataas ang confidence niya sa sarili. Hindi ako natutuwa. Masyadongpresko. Sarap tapalan ng pink card sa noo. Akala niya ha. Tingnan lang natin angmaging reaksyon niya kapag nadikitan ko siya ng pink card. Lahat ng students dito takot dun. Akala niya!

"Miss Aguilar, you

re late." Sita ng prof ko. Okay. Third or fourth subject

toat medyo late nga ako dahil sa kumag na Abellano na

yan.

I rolled my eyes and sat on my chair. Hindi ko na pinansin ang professor since hanggang sita lang naman

yan. Tumingin ako sa katabi ko na prenteng nakaupo sa upuan niya at nakatingin sa

ken.

Nag-poker face ako nang bigla siyang ngumiti sa

ken revealing her white teeth. Shit naman! Itong lalaking

to, nakakainis na talaga ah! Ang pink card ko madamipa, pero ang pasensya ko, konting konti nalang!

Inirapan ko siya at nakinig nalang sa prof. Humanda ka mamaya pag-alis ng prof,James Abellano. You messed up with the devil, huh? Okay. You

re dead.

"Now class, sino ang makakapagpaliwanag sa inyo nang pagkakaiba ng devil sa angels? Anyone?"

Bwisit! Nang-aasar ba

tong prof namen? History kase ang subject na

to at malay


36/67

ko ba kung bakit napasok sa lesson ang angels and devil? Nang-aasar ba sila? Tinatamaan kaya ako?

Nanlaki ang mata ko nang magtaas ng kamay ang nasa tabi ko. No other than, JamesAbellano.

"Yes, Mr. Abellano?"

Tumayo siya. Sumunod ang tingin ko sa kaniya. Bakit kakaibang ngiti ang ipinukolniya sa

ken bago tumingin sa prof sa unahan? Bwisit na

to!

"Devils? Sila yung itinuturing nating masasama. Pag sinabing devil, ah okay masama

yan. Ganyan agad ang sinasabi natin. Well, real talk, masasama talaga sila pero lahat naman ng living things tulad ng tao, hayop o kahit mga devil pa ay marunong magbago."

"How can you say that, Mr. Abellano?" Tanong ng prof. Napatitig lang ako kay James habang nagpapaliwanag.

He

s sincere with what he

s saying at seryosong seryoso siya.

"Let me tell you a story, once upon a time, I met a devil girl who

s, hmm, let

ssay na napakasama ng ugali. Lagi kaming nag-aaway but then one day, I fell in love with her. Nawala

yung perception ko na, ay devil, masama

yan. Para bang natanggap ko na, okay devil siya. So what? Mahal ko eh. And there, nalaman kong mahal na din ako nung devil na

yon. And you know what

s the best thing about it?That devil, turns to an angel. An angel who brings out the best of me."

I bit my lower lip after hearing his story. I don

t know why I

m affected. Why i

s it..may something na nag-react sa bandang dibdib ko. Bakit pakiramdam ko ako ang tinutukoy niya? Bakit ganito..

"What a great story, Mr. Abellano. Pero mukhang ikinwento mo lang ang love storymo. Wala namang connect sa question ko." Sabi nang prof kaya nagtawanan ang mgakaklase namin.

Napakamot ng ulo si James. Nanatili akong nakatingin sa kaniya. He

s not aware dahil biglang namula ang mukha niya sa sinabi ng prof.

Sino ka ba talaga, James Abellano?

"Okay, class. Ako na ang mag-e-explain ng difference ng devil at angels.." Patuloy ng prof pero hindi ko na siya pinakinggan.

Ang buong atensyon ko ay nakay James na. Napalitan ng kalungkutan ang mukha niyawhich gives me curiousity. Totoo kaya

yung story na sinabi niya? That he met adevil and he fell in love with her? How come? That

s immortal, I think? Gusto k


37/67

ong isipin na gawa gawa niya lang

yon pero bakit kitang-kita sa mukha niya na affected siya sa ikinuwento niya? Who

s that devil he

s talking about?

Nanlaki ang mata ko nang mapatingin siya sa

ken at nagtama ang mga mata namin. Napalunok ako. Gusto kong iiwas ang tingin ko pero parang may magnet na pumipigilsa

ken. Nakipagtitigan ako sa kaniya.

Then a sweet smile curved on his lips. "I miss you." He mouthed. Kahit walang boses ay naintindihan ko iyon.

He missed me? Why? Eh, transferee lang siya rito at ngayon lang kami nagkakilala. Naguguluhan na ako. Iba talaga ang dating ng lalaking

to sa

ken. Parang ginagambala niya ang buong sistema ko.

Naglakas ako ng loob na umiwas na ng tingin. Ayoko ng makipagtitigan sa kaniya dahil nakita ko ang sadness sa mga mata niya after saying that "I miss you"

Nakita ko sa peripheral vision ko na umayos na ng pagkakaupo si James at sumandal sa upuan niya. Nakatingin lang siya sa unahan samantalang ako, eto naguguluhan

sa ikinilos niya. He

s jolly and mapang-asar but in instant ay bigla siyang sumeseryoso at nagkakaroon ng sadness sa mga mata niya. What

s with him? Seriously.I don

t get it.

Huminga ako ng malalim saka nag-focus nalang sa sinasabi ng prof.

-

James POV

I don

t know kung bakit nai-kwento ko

yung about sa

men ni Mandy. Syempre siya

yung tinutukoy kong devil. Siguro nadala lang ako. I really missed her. She

s near yet so far. The feeling that I

m longing for her smile, her presence and herlove. Damn I want her back. I want her to remember me but I can

t do anything.

Pagkalabas na pagkalabas ng prof ay kanya kanyang ingay na ang ginawa ng mga kaklase namin. Tch. Nanatili akong nakaupo dito sa upuan ko habang nakatungo ako hanggang sa mapansin ko ang pares ng heels na nasa harap ko. Nag-angat ako ng tingin only to find out na si Mandy ang nakatayo sa harap ko. With her head up highna nakapamewang.

I grinned as I looked at her.

"Ikaw na lalaki ka.." Panimula niya.

"Yes. Lalaki ako." Nang-aasar na sagot ko. Alam kong may balak na naman siyang gawin na ka-demonyitahan. My Mandy.


38/67

Lalong nainis ang mukha niya. "Don

t you know that no one messed up with me?!" Sigaw niya.

Umiling ako. "Uh, I don

t know?" I asked while smirking. "I

m transferee right?So, isip din."

Na-iimagine kong umuusok na ang ilong niya sa inis. Lalo tuloy akong natutuwa. She

s still the Mandy I knew. And pagkakaiba lang, hindi niya ako maalala. Hindiba niya alam na ako ang lalaking nakakapagpakilig sa kaniya? Tch.

"You.." Nanggigigil siya. May inilabas siyang..

Okay. Damn it. Nagpipigil lang ako ng tawa. She

s holding her pink card. Of course, alam ko

yan.

"What?" I teased.

"Whoever messed up with the devil will be dead." She said, head up high. "You deserve this--WHAT THE! Ididikit na sana niya ang pink card niya sa noo ko nang pigilan ko ang kamay niya.

I laughed. "Ano

to? Hahahaha. Pauso mo? Wala kang originality. Napanood ko na

to sa Meteor Garden. Yung red card ng F4? Plagiarism ka!"

"What the hell?!" Aniya habang hawak ko pa din ang kamay niya. Napansin kong nasa aming dalawa na ni Mandy ang atensyon ng buong klase.

"What?" I smirked. "Ididkit mo ba

to sa noo ko? Pwede mamaya na? Kakapa-facialko lang kahapon eh. Sayang naman ang ginastos ko. Ako nalang magdidikit nito sa

ken mamaya

pag tutulog na ako." Sabi ko saka binitawan ang kamay niya at inagawang pink card. "Ano kayang feeling na may ganito habang natutulog? Whoah! Bago

to! Papauso ko

to." Nang-aasar na sabi ko.

"Asshole!"

"Oops. Magkano pa-print mo dito? Pwede natin

tong pagkakitaan. Benta natin dostatlo, ano?" Patuloy ko sa pang-aasar.

"You

re getting into my--"

"Your heart? I know that already, my Mandy. I love you too." I smiled at her. Imean it.

Namula ang mukha niya at nanlaki ang mata. Hindi siya makapagsalita, bagkus ay nanggagalaiti siya ng galit saka nag-walk-out.


39/67

Kasunod niyon ang sigawan ng mga kaklase namin.

Whoah! I won. Again.

-

Mandy POV

Bwisit! Bwisit na lalaking

yon! How dare him. Seriously, he

s getting into my nerves. Sinira niya ang araw ko. Hindi lang isang beses! Dalawang beses. And..and, damn it! He

s unbelievable!

Bakit ba hindi siya natatakot sa

ken? Hindi siya nag-aalala sa pwede kong gawinsa kaniya? At

yung pink card ko?! Letseng lalaki

yun! Tapos ano..

I love you too..

For Pete

s sake! What

s going on me?! I should

ve punch him or kick him after what he did to me then what? Umurong na naman ang dila ko at nabahag na naman angsungay ko sa kaniya.

I felt the blushing of my cheeks. Bakit ba ganito kalakas ang tibok ng puso ko dahil lang sa sinabi niya? That guy is really mysterious! How could he handle myattitude? How?! Can anyone explain it to me? I

m going crazy. I don

t know whatto think anymore. Gusto kong gantihan siya pero sa tuwing makakaharap ko siya, nawawala ako sa concentration, kusang nawawala ang katarayan at ka-demonyitahan ko sa katawan. Really?! Paano nangyari

to?

Hinihingal na naupo ako sa bleacher dito sa gym. Dito ako nakarating pagkataposkong mag-walk-out sa room. Ano nalang iisipin nang mga kaklase namin na naka-saksi sa nangyari?! Na may katapat na ako? Na natameme ako sa harap ng isang JamesAbellano?! That guy, I want to beat him like a douchebag! Damn him!

I need to think. Think, twice. No! Thrice! I need to make a plan kung paano akomakakaganti sa lalaking iyon! Hindi na ako papayag na mapa-walk-out niya ako ngganito like I lose. Hindi maaari. Ang isang Mandy Aguilar ay tumatanggap ng pagkatalo.

Kinapa ko ang dibdib ko. Bakit ba ang lakas pa din ng tibok nito? At bakit ba parang tumatak sa isip ko

yung mukha niya habang sinasabi

yung..yung..

I love you too..

DAMN! Damn! What about that four words? Bakit ba ako apektado? Nakakainis na ha!


40/67

Humanda ka talaga, James..makakaganti rin ako sa

yong lalaki ka! Arrrgghhh! Padabog akong tumayo. Uuwi na ako! I don

t want to see HIM. Baka

di ako makapagpigil at kalbuhin siya. Naglakad na ako palabas ng gym nang may humarang sa

ken.

"Where do you think you

re going?" He

s smiling from ear to ear. Pinag-iinit talaga nito ang ulo ko.

"Who are you to ask me that? The last time I checked, you

re just a trasferee here and you don

t know about me. Any single thing. So shut up and don

t block theway."

Lalo siyang ngumiti. "You

re asking me who I am? Really, Mandy? You don

t know?Because the last time I checked, you

re the woman I love the most." He stared atme. "Until now. Until forever."

My heart skipped a beat. Nanikip ang dibdib ko at parang may bumara sa lalamunanko. Napatitig nalang ako sa kaniya. Wala akong mai-react. What is he talking about. Before I could react, he

s now holding my waist and hugged me in instant.

"Please remember me. I

m longing for you." He whispered then I froze.

And I was like. WHAT WAS THAT?!

=================

Chapter 7

Mandy POV

Ilang minuto na ang nakalipas pero nakatitig pa rin ako sa pancake na nasa harapan ko. I know, male-late na ako sa klase pero wala talaga ako sa sarili ko ngayong araw na

to. Kanina palang paggising ko--oh, wait, hindi nga pala ako halos nakatulog. Bangag ako. Para akong naka-drugs.

Kasalanan

to ng lalaking

yun! Psh. That James Abellano is really annoying! Kahapon..

"Please remember me. I

m longing for you." Bulong niya.

Itinulak ko siya dahilan para makaalis ako sa pagkakayakap niya. "What?!"

Ngumisi siya pero kita ko naman sa mga mata niya

yung sadness. What

s with him?


41/67

"Mandy Aguilar.."

"What?!"

"Gagawin ko ang lahat.."

"Lahat?"

"Para

yang puso mo, tumibok muli saken." Pagkasabi niya ay nag-walk-out na siya.

Damn! I can

t even understand him! Hindi ko alam kung bakit ganoon siya um-akto.What

s really with him? Nakakaloko na!

Pero

yung last na sinabi nya sa

ken, nakaka-letse! Paulit-ulit na nag-e-echo saisip ko. Arrghhh! That guy must be insane at talagang trip niya lang ako.

Akala niya ba palalapampasin ko ang mga ginagawa niyang pambabara sa

kin? Tingnan lang natin! Demonyita ako, baka nakakalimutan niya. Kahit nababahag ang buntotko tuwing kaharap ko siya ay hindi na ako gagawa ng paraan para maka-ganti manlang sa kaniya.

"Problem? Male-late ka na."

Nag-angat ako ng tingin. Si Thunder na mukhang kagigising lang.

"Maaga pa."

Tumingin siya sa wall clock dito sa kusina saka muling ibinaling ang tingin sa

ken. "Are you serious? Literal na maaga pa, dahil umaga na. Pero sa oras ng klasemo, late ka na. You should go by now."

I rolled my eyes. "Hindi naman ikaba-bagsak ng Pilipinas kung male-late ako. Psh. Isa pa, hindi naman mababawasan ang sweldo ng professor ko kung ma-late ako."Katwiran ko. Natulala ako eh, anong magagawa ko?

Napailing na lamang siya. "What the. Tch. Ganda ng katwiran mo. Pwede ka ng cum

laude." Sarkastiko niyang sabi.

"Psh." Tumayo na ako saka muling tumingin kay Thunder.

"Stop rolling your eyes.

Di mo kinaganda

yan, Mandy." Natatawang sabi niya.

"Whatever!" Sagot ko.


42/67

Tumawa lang ulit siya habang umuupo sa dining table. Mabulunan ka sana, kulog!

"Makapasok na nga. Baka makapasok pa ako sa dean

s lister. Isa pa, kawawa naman

yung mga taong pumapasok ng maaga para masilayan ang kagandahan ko." Pagkasabiko

y inirapan ko siya na tinawanan niya lang lalo.

Ni isang subo ng pagkain,

di ko nagawa dahil sa James na

yun. Kasalanan niya

pag kumulo ang tiyan ko sa gutom mamaya!

Nagtungo ako sa living room then I grabbed my bag from the couch. Lumabas na akong mansyon at doon, nakaparada na ang kotse na maghahatid sa

kin. It

s irritating sometimes. Kaya ko naman mag-drive. I can drive on my own going to school buthell, they didn

t allow me. Baka daw mapahamak lang ako. What the hell? I

m nota kid anymore. Ang haba na nga ng sungay ko. Psh.

Sumakay ako sa passenger seat. Agad na pinaandar ng driver ang kotse. Ma-late man o hindi, it

s not important. Ang mahalaga ngayon, makaganti ako sa lalaking epal na gwapo--este na, na ano. Ah basta!

Yung James na iyon.

-

James POV

"You

re so epal talaga, Patrick! I

m gonna bunot your hair sa kilikili eh!"

Dumudugo na naman ang ilong ko sa kapatid kong conyo. Pero sabi niya, hindi dawsiya conyo. Remix daw tawag sa salita niya--fancy language. Pinaghalong tagalog

at english daw eh.

"Tumigil ka, bubwit. Tch. Po-porma pa ako kay Mandy ngayon."

She rolled her eyes at me. "You

re so panget kaya, Patrick. And like duh! She

sdemonyita, don

t porma to her. Take her to hell. I bet she

s magiging masaya." She laughed out loud.

Damn. "Dami mong alam. Isa ka ring demonyita."

"Oops. Take note. It

s little. Okay? The mini version. Don

t compare me nga kayMandy. Even if I

m boto to her, I

m still naiinis kasi she can

t alala you. I

llbuy martilyo nga later then I

ll make pukpok her ulo."

Kainaman naman. Daming alam ng kapatid kong

to. Pero naiintindihan ko siya. Saksi naman siya na minsan natutulala nalang talaga ako. Ikaw ba naman ang hindi maalala ng taong mahal mo. Nakaka-baliw din. Nilalakasan ko na nga lang ang loob ko.


43/67

Sa araw araw na makikita ko siya, malaking pagpipigil ang ginagawa ko dahil gustung-gusto ko na syang mayakap, mahalikan at sabihing mahal na mahal ko siya. ButI can

t. Hindi ko napipigilan minsan pero dapat kong pigilan. Gusto kong makatulong sa pagbabalik sa memorya niya. Para maalala na niya ako.

"Hey, Patrick! We

re here at SWU na. You

re natutulala na naman."

Natulala na naman ako. Natauhan lang ako sa boses ng kapatid ko. Tumingin ako sabintana ng kotse. Narito na nga kami sa school. Hindi ko man lang namalayan.

Bumaba na kami ng kotse. Hinatid kami ng driver namin. Kaya ko namang magdala ngkotse kaso balak kong makisakay kay Mandy mamaya. Da

moves lang.

"Aahhhhh!"

Akala ko kung ano na

yung hiyawan. Grupo pala ng mga babae na nasa apat na nakatingin sa

kin. Tch.

"Abellano

yan!"

"Oo nga! Ang gwapo nya!"

Napailing nalang ako. Aminado ako, hindi naman ako sikat na sikat dito sa SWU tulad ni Lance pero gwapo eh, what do you expect. Saka sikat ang Abellano dito. Abellano brothers tawag sa

min ni Lance. Tapos itong kapatid kong remix magsalita,sikat din kaya kilala kami.

"You, you, you and you! Don

t make tili nga. My eardrums are nababasag na! So lande ha! Study muna bago lande!" Mataray na sabi ni Fancy.

Nagtahimikan naman agad

yung grupo ng mga babae. Natawa nalang ako. Katarayan talaga ng kapatid ko, manang-mana kay Lance eh.

"So, bye na Patrick. I

m going to my room na! Goodluck. I know you

re doing yourbest for demonyita." She said then smiled at me.

Ngumiti rin ako sa kanya. Kahit ganito ang kapatid ko, alam kong concern din siya sa

kin.

Tumakbo na siya sa may hallway. Ako naman ay sa may quadrangle ang daan papuntang department ko. Makikita ko na ulit si Mandy. Damn, kung pwede lang na turukansiya ng pampawala ng amnesia, nagawa ko na. Pero mabuti ng ganito. Kahit hindi pa niya ako natatandaan, ang mahalaga, buhay siya. Buhay ang Mandy ko.


44/67

Naglalakad na ako sa may hallway papunta ng room nang may humarang sa

ken na babae. Tiningnan ko lang siya.

"James Abellano, I like you!"

Muntik nakong mabilaukan sa sinabi niya. "Ha?"

She smiled at me. "I like you."

Aba, lakas ng loob. Lakas talaga ng karisma ko. "Sorry miss, no one is allowed to like me."

Nagulat siya sa sinabi ko. "W-why?" Kitang kita ang pamumula ng pisngi niya.

Inilapit ko ang mukha ko sa mukha niya. Lalo siyang namula. "May nagmamay-ari nasa

kin. Demonyita

yun. You have no idea kung anong kaya niyang gawin sa mga babaeng umaaligid sa

kin." I smirked saka siya nilagpasan.

Feel na feel ko putek! Siyempre, kahit

di pa ako naaalala ni Mandy, kailangangloyal ako. Mabuti nang habang maaga eh, nabibigyan ko na ng warning ang mga babaeng magkakagusto sa ken. Iba si Mandy, may pagka-possessive yan.

Pagpasok ko sa room ay nandito na pala ang professor. Putek, na-late pa.

"Mr. Abellano, you

re late."

"Sorry." Simpleng sabi ko saka pumunta na sa upuan ko.

Napatingin ako sa upuan ni Mandy sa tabi ko. Wala pa siya. Tch. Hindi siya pwedeng um-absent ngayon. Makikisakay pa man din ako sa kaniya mamayang pauwi.

"Miss Aguilar, you

re late."

Napatingin ako sa unahan. Kararating din lang pala ni Mandy. Ang ganda niya talaga. Sarap yakapin. Tch.

"So what?" Mataray na sagot ni Mandy sa professor.

Kainaman naman! Demonyita talaga

tong future bride ko.

"Miss Aguilar." Out professor said on her warning tone.

Mandy rolled her eyes. Saka nag-martsa papunta dito sa upuan niya.


45/67

Hindi na siya pinansin ng professor dahil nagsimula na itong magsalita ulit sa harap. Padabog na umupo si Mandy sa tabi ko.

Aga aga, nayayanig ang buong pagkatao ko sa pagdadabog ni Mandy. Aayain ko nga

tong magpakasal mamaya. Haha!

"Okay, get one fourth. We

ll have a quiz." Sabi ng prof.

Putek! Anong quiz

yan? Wala akong inaral. Hayaan na nga. Asa nalang sa stockedknowledge.

Binuksan ko ang bag ko pero may naalala ako. Wala nga pala akong papel. Tuminginako sa kaklase ko na nag-confess sa

kin kanina. Kaklase ko pala siya at sa unahan ko naka-upo.

"Miss." Bulong ko. "Penge namang papel."

Ngumiti siya sa

ken ng pagkatamis-tamis saka inabutan ako ng papel. Iba talaga

pag gwapo. Nakangiti kong kinuha ang papel pero may biglang umagaw niyon. Napatingin ako sa tabi ko. At si Mandy pala iyon. Nawala ang ngiti nung babaeng nagbigay ng papel saka humarap nanguli sa harap at tinalikuran ako.

Pagtingin ko ulit kay Mandy, pinunit nya ang papel at inapakan. What the hell? "Bakit mo pinunit?" Tanong ko.

Masama ang tingin niya sa

kin saka isinaksak sa dibdib ko ang isang pad na papel. Putek! No bang nangyayari dito kay Mandy?

"Ready?" Tanong ng professor.

Binilisan ko ang pagpilas ng papel saka ibinalik kay Mandy. Napanhiti nalang ako. Dumada-moves sa

kin si Mandy. Ayaw niya yatang gumamit ako ng papel galing saibang babae. Gusto pa eh sa kaniya. Tungunu! Marunong magpakilig.

Nagsimula ang quiz. Nakangiti ako habanh pinapakiramdaman si Mandy. Nakikita kosa peripheral viaion ko na nakasimangot siya. What

s her problem? wala naman akong ginagawa pang pang-aasar sa kaniya ah.

Talaga naman, oo.

-

Mandy POV


46/67

Nakakairita

tong mukhang palaka na

to na nasa harap namin. Sino ba siya? Hindinaman siya maganda pero bakit siya hinalikan ni James kanina? Kitang-kita ko kanina sa may hallway. Si James pa ang halik sa kaniya. Psh. Ganyan ba mga type nglalaking

to? Akala ko ba may Ynna na siya? Salawahan!

Tapos nanghingi lang ng papel si James, makangiti parang wala ng bukas. Naiinisako sa mukha niya. I want her to evaquate her face. Psh.

Ito namang lalaking

to feel na feel pa. Akala mo ang gwapo gwapo. Hmp. Inagaw ko nga ang papel na dapat ay para kay James at pinunit iyon. Inapakan ko pa. Ganoon ang gusto kong gawin sa babaitang ito. Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit nanggagalaiti ako ngayon na gusto ko siyang kalbuhin.

At dahil pinunit ko ang papel. Pinalitan ko nalang at sinaksak sa baga ni Jamesang isang pad kong papel. Psh. Bwisit! Nakakasira ng araw. May pangiti-ngiti patapos nakikita ko sa peripheral vision ko na nakatingin sa

ken ang James na

to.Akala niya free ang papel? Mamaya, malalagot siya sa

kin, akala niya. Psh!

"Mandy.." mahinang sambit sa

kin ni James.

Tumingin ako sa kaniya. "What?" Nakasimangot na tanong ko.

"Anong sagot sa number 9?"

I sighed and rolled my eyes. Ako pa tinaanungan niya ng sagot. Eh mula number 1,wala pa akong sagot. Letse na

to.

"Don

t talk to me." Pagtataray ko.

"Sus, wala kapang sagot mula sa 1. Gusto mo kopyahin sagot ko?" Tanong niya. Angyabang, akala mo sinong matalino.

Nakasulat sa board ang questions sa quiz at hindi ko pa feel magsagot

no. Umirap lang ako sa kaniya. Pero ipinatong nalang niya basta ang papel niya sa table ko.

I looked at his paper.

James Patrick AbellanoBusiness Administration

1. I2. Love3. You4. Will5. You6. Be7. My8. Wife?9.10.

What kind of paper is this? Tumingin ako sa board. Iba naman ang mga tanong at walang connection ang mga sagot niya.


47/67

"Answer number 9 for me. Yes or No lang." He whispered na nagpatindig ng mga balahibo ko.

What was that?

Binasa ko ulit mga sagot niya at doon ko na-gets. Biglang kumabog ng malakas angdibdib ko. Ramdam ko din na nag-iinit ang mga pisngi ko. Letseng lalaki

to, anong pakulo

to?

"Kinikilig.." narinig kong bulong niya.

Parang uusok ang ilong ko sa inis. Bakit ba ako apektado sa mga ganto. Arggghhh!Sinampal ko sa kaniya ang papel niya aaka nag-walk-out. Lumabas ako ng room. Ineed to calm myself. Ahit! That guy is...arrghhhh!

=================

Chapter 8

Mandy POV

Narito ako sa coffee shop sa labas ng SWU.

Di ko napag-desisyunang pumunta dahil sa pinaggagawa ng James Abellano sa kin. Ang lakas lakas ng trip niya. Ano bang meron at ako ang lagi niyang bini-bwisit? At bakit ba ako kinilig sa ginawa ni--wait? Kinilig? No! Natuwa lang siguro. Napangiti gano

n, pero

di kinilig! Arghh!

Uminom ako ng aking frappe saka nag-check ng phone ko. May message pala si Thunder.

From: Thunder

Hey, are you okay? Tell me right away kapag biglaang sumakit ang ulo mo. Don

t forget to take your medicines.

-end-


48/67

I rolled my eyes. Gamot, gamot..walang katapusang gamot. Nakakasawa rin mag-takeng gamot ko.

Itinuon ko na lamang ang pansin ko sa frappe ko. Nakaka-stress ang paligid. Kainis! Pero

yung papel niya kanina..

Letseng James

yan! Arggg! Bakit niya ako tatanungin ng "Will you be my wife?" Duh! May Ynna na siya. Tapos nilalandi pa niya

yung isa naming kaklaseng maharot. Tatapalan ko nga

yun s noo niya ng pink card mamaya. That bitch!

"Excuse me? Pwedeng maki-share ng table?"

Nag-angat ako ng tingin only to find out that James Abellano is here. Ngiting-ngiti siya sa

kin. Feeling close talaga nito. Tumingin ako sa paligid bago ko siyapinaningkitan ng mata.

"Can

t you see? Ang dami-daming vacant."

"Gusto kong maki-share sa table na

to."

Sinamaan ko siya ng tingin. "Ba

t mo ba pinagsisiksikan ang sarili mo dito sa table ko? Madami namang iba d

yan?"

"Marami ngang iba d

yan. Pero kung ikaw naman ang tinitibok ng puso ko, ipagsisiksikan ko pa rin ang sarili ko sa

yo."


49/67

What the hell? Buma-banat ba

tong Abellano na

to?!

Umupo na siya sa tapat ko. Ang kapal talaga. Nakakainit ng ulo!

"James Abellano." Sambit ko.

"Yes, Mandy Aguilar?" Nakangising sgot niya. Nakaka-irita talaga

yang ngiti niyang labas ngipin!

"Ano bang trip mo sa buhay? Bakit lagi mo akong pinagti-trip-an? Hindi lang akoang tao dito sa SWU!" Galit na sabi ko.

"Ikaw ang tinitibok ng puso ko eh."

Napahawak ako sa sentido ko. "Hindi ako nakikipagbiruan sa

yo!"

"Hindi din ako nakikipagbiruan sa

yo." Sumeryoso ang mukha niya. Lalo tuloy akong naguguluhan sa kung anong trip niya sa buhay.

"Then why me? I

m serious this time. Kung hindi mo pa ako tatantanan, ipapahulina kita sa pulis! Kaya kung ako sa

yo tigilan mo na ang panti-trip mo sa

kin!"


50/67

"Matitigil lang ang panti-trip ko sa

yo kung papayagan mo akong ligawan ka."

SERIOUSLY? "You

re getting into my nerves, asshole!" Sigaw ko. Naiinis na nanggigigil na ako sa galit.

"As always, you

re getting into my heart, over and over again." Seryoso pa ringsabi niya.

Para tuloy sasabog ako. Hindi ko na talaga alam ang iisipin sa lalaking

to.

"I want to ask you something."

"You can ask me anything." Sagot niya.

This guy is so annoying. Paano ko ba siya mapapalayo sa

kin? Paano ko ba siya patitigilin sa panti-trip sa

ken? Hindi man lang siya natakot sa

kin!

Di ba talaga niya alam na kinatatakutan ako dito sa SWU dahil sa ka-demonyitahan ko? At siya lang ang tanging tao na

di man lang nasindak sa pink card ko. What

s with him?

"Takas ka ba sa mental?" Tanong ko. I

m serious.

Bigla siyang tumawa ng malakas na lalong ikina-inis ko. Feeling ko umuusok na ang ang ilong ko sa galit.


51/67

"No, no!" Tumawa na naman siya. "You

re really my Mandy."

Kumunot ang noo ko. "What did you say?"

"Nothing." He smirked.

Is he on drugs? Or he

s kind of something na nagka-katol?

"If you

ll excuse, I want to be alone."

"I won t let you alone, Mandy." Sumeryosong muli ang mukha niya.

Naba-bother na ako sa lalaking

to. Sino ba siya sa buhay ko? Bakit pilit niya akong kinukulit na parang

di man lang nasisindak sa

kin?

"Please. Leave me alone." I gave him my death glare.

Itinaas niya ang mga kamay niya na parang sumusuko. "Fine. I

ll leave. Sa isangkondisyon."

Letseng lalaking

to. "What condition?" Tanong ko. I

m really pissed!


52/67

"Give me your cellphone number." He smiled at me. "Then, I

ll leave."

"Are you serious?!"

"Yes. I am. I

m always serious when it comes to you, Mandy."

Huminga ako ng malalim. Iniiwasan kong mapatingin sa mga mata niya. Hindi ko maintindihan. There is something in his eyes na hindi ko ma-determine kung ano. Naparang kapag napatagal ako sa pagtitig sa mga mata niya ay mahi-hypnoitized ako.

I want him to leave. So, fine! Inilahad ko ang kamay ko. "Your phone?" Tanong ko. Ita-type ko ang number ko sa phone niya.

Iniabot niya ang phone niya. Kitang-kita na naman ang mapuputi at pantay pantayniyang ngipin. Ang lapad ng ngiti, bwisit!

I unlocked his phone but his wallpaper caught my attention. It

s me..and him. Together, smiling to each other..

Lumakas ang kabog ng dibdib ko. Natigilan ako at parang may bumara sa lalamunanko. Biglang nag-flashback sa isip ko

iyong scene na nag-take kami ng picture naito. Nabitawan ko ang phone niya kaya bumagsak ito sa mesa.

"Mandy? Are you okay?"


53/67

Hindi ko pinansin ang tanong niya. Napahawak ako sa ulo ko. Hindi ko namalayangnanginginig na ang kamay ko. I don

t know what

s happening to me. Napapikit akoat doon nakikita ko ang mukha ni James na ngumingiti sa

kin.

Humigpit ang hawak ko sa ulo ko.

"Hey! Hey Mandy. Tell me, what

s the matter?" Nag-aalalang tanong ni James.

Mabilis akong tumayo bitbit ang bag ko saka tumakbo palabas ng coffee shop. Pagkalabas ko ay mabilis ang pagtakbo ng hininga ko. Napahawak ako sa bandang puso ko. Bakit ganito mag-react to. Bakit ang lakas ng kabog. Bakit kay James? Bakitsa lalaking iyon? At bakit..

May picture siya na magkasama kami--looking so happy together.

Napailing ako. Nawawala na ang sakit ng ulo ko. Pumara ako ng taxi. I need to gohome. I need to talk to Thunder. I need to know who is James Abellano in my life. Because, swear! Iba ang impact niya sa akin. Ibang-iba.

-

James POV

Nag-aalala ako kay Mandy. Biglang sumakit ang ulo niya. Natatandaan na kaya niyaako? Damn. I don

t want to see her like this. Kung pwede ko lang ipagsigawan naako ang lalaking mahal niya, ginawa ko na. Pero hindi eh alam kong makaka-sama


54/67

sa kaniya iyon.

Susundan ko na sana siya ng tumakbo siya pero natigilan ako nang napansin kong natigilan din siya paglabas ng coffee shop. She

s thinking of something. Sa tingin ko ay ume-epekto na ako sa kaniya.

I sighed. Pero bakit kaya biglang sumakit ang ulo niya? Tch. I looked at my phone. Makukuha ko pa naman na sana ang number niya. Ayoko kasing kunin sa nagmamagaling na Thunder na

yun. Tch. Ayoko sa kulog.

Habang nakatingin sa phone ko ay nanlaki ang mata ko. Damn it! Nakalimutan ko! Picture namin ang wallpaper ko! Baka kaya sumakit ang ulo niya dahil nakita niya

to? Shit!

Umupo ako ulit sa table ko kanina. I am thinking of plans kung paano ko makukuhaang loob ni Mandy. Kung iisipin, dati din naman kaming ganito.

Si Mandy, mataray at inis na inis siya sa

kin lagi. Pero paano nga ba nagsimulang tumibok ang puso niya sa

kin? Paano ko ba nahuli ang kiliti niya? Paano ko basiya napa-amo?

Damn! Ngayon ko na-realize na ang pag-ibig, hindi ipinipilit. I mean, iyong sa amin dati, kusa lang nangyari. Ngayon, sa ginagawa ko, parang pinipilit ko siya alalahanin kung sino ako sa buhay niya dahil sa pangungulit ko sa kaniya.

Masisisi niyo ba ako? I

m desperate. I want her back. I want my Mandy back. Everytime na makikita ko siya, it

s killing me. Dahil sa katotohanang andiyan lang siya, pero parang ang layo layo niya.


55/67

Di bale, gagawa at gagawa pa rin ako ng paraan para maalala na niya ako. At hindi ako susuko. At oras na maalala na niya ako, sisiguraduhin kong tutuparin ko naang pangarap naming dalawa. Iyong makasal kami at makabuo ng pamilya.

-

Mandy POV

Pagdating na pagdating ko dito sa mansyon ay hinanap ko agad si Thunder. Siya lang ang alam kong makakatulong sa

kin. Dati, ayaw kong magtanong. Ayoko pero ngayon, gulung-gulo na ako. I want an answers!

"Si Th

Documents

pinkyjhewelii - Devil Beside Me 2 (ON GOING).txt