PROYEKTO

SA

HEKASI

IPINASA NI:

Aaron Kim B. Azares 6-narra

IPINASA kay:

Gng. Myra C. Adriano

Si Teofisto de Lara Guingona III o kilala din sapangalang TG Guingona ay kinatawan ng

Ikalawang Distrito ng Bukidnon sa Ika labing-apat na Kongreso ng Pilipinas. Ipinanganak sya

noong ika-19 ng Abril 1959 sa lungsod ng Maynila. Anak siya ng dating bise presidente ng bansa

na si Teofisto Guingona Jr.

Nagtapos siya ng elementarya, sekondarya at kolehiyo sa Pamantasang Ateneo de Manila.

Kumuha siya ng kursong economics at nagtapos noong 1981. Kumuha din siya ng kursong abogasya

at nagtapos noong 1985. Kasal siya sa kapwa niyang abogado na si Maria Victoria G. Guingona at

mayroon silang isang anak na lalaki na nag ngangalang Bobby.

Noong 1978, nang siya'y nag-aaral pa, natikman na niya ang buhay pulitika nang sumali

siya sa mga rali at demonstrasyon. Nagmartsa siya kasama ng iba pang mag-aaral at kasapi

ng student government ng Ateneo patina ang mga kasaping Lakas ng Bayan (LABAN) sa

España Boulevard. Ang grupong LABAN noon ay pinangunahan ni Benigno Aquino Jr. Sa

edad na labingsiyam, inaresto siya kasama ang kanyang mga kapwa lider sa unibersidad, mga

magulang na sina Aquilino Pimentel, Jr., Joker Arroyo, Francisco Soc Rodrigo at si Lorenzo

Tañada Sr.

Si Guingona ay isang negosyante na dalubhasa sa mga murang pabahay; dating lider

ng Subdivision and Housing Developers Association; naging Chairman sa iba't ibang kumpanya

tulad ng Tierra Minerva Property Development Corp., Firm Builders Realty Development Corp.,

Flavortrade Inc., First Tropical Blooms Inc., Guimaras Realty Inc. at Redleaf Realty &

Development Corp. Bago niya inihain ang kanyang kandidatura sa senado, nagsilbi siya bilang

kinatawan ng Ikalawang Distrito ng Bukidnon mula noong 2004.

NoongOktubre 2009, lumipat si Guingona sa Partido Liberal mula sa Partido ng

Nacionalista. Nagsimula si Guingona sa Kaya Natin, isang non-government organization na nuo'y

nakapagdesisyong magbuo ng kuwalisyon kasama ng partido Liberal at nagtukoy ng kandidatong

sasali sa partido. Ang samahan ang naging sanhi ng pagpili ni Guingona sa Kaya Natin sa halip

na sa Nacionalista.

Isinusulong ni Guingona na mapabago ang proseso ng pondong bansa at nangangailang anito

ng apat nakatangian: madali ng maintindihan, transparency, dedikasyon, at pakikilahok ng mga

mamamayan. Naniniwala si Guingona na dapat malaman ng taong-bayan kung saan napupunta ang

pondong bansa at paano ito ginamit ng mga pulitiko ng nanunungkulan. Nais ni Guingona na

mailagay sa internet ang pinaglalaanan ng pondo at kung saan napunta at mapupunta ang buwis

naibinayad ng mga tao.

Nais ni Guingona na matugunan ang kasalukuyang problemang bansa ukol sa edukasyon.

Sa kanyang porum noongMarso 2010 kasama ang mga kasapi ng Blogwatch.ph, sa tatlumpung

bilyung pisong natira sa pondo na hindi ipinalabas ng Kagawaran ng Pagbabadyet at Pamamahala

para sa Kagawaran ng Edukasyon noong 2007, ipinahayag niyang malaki ang nawala na napunta

sana sa paggawa ng mga silid-aralan at pagtaas sa suweldo ng mga guro. Naniniwala si Guingona

na lahat ng kabataang Pilipino ay dapat mabigyan ng pagkakataong makakuha ng magandang

edukasyon.

Si Vicente Sotto III o mas kilala sa pangalang Tito Sotto ay ipinanganak sa Maynila

noong Agosto 24, 1948. Isa siyang artista sa telebisyon at dating senador sa Republika ng

Pilipinas. Kasalukuyan siyang tumatakbong senador para sa halalan sa taong 2010 sa ilalim ng

partido Nacionalista. Siya ang pangatlong senador na nagmumula sa angkan ng mga Sotto. Si Tito

Sotto ay anak nina Marcelino Ojeda at ng asawa nitong si Herminia Castelo Sotto na isang

manggagamot at dating aktibista na sumusulong sa karapatan ng mga kababaihan. Ang kanyang

ina ang pinakaunang Medical Commissioner ng Workmen's Compensation Commission at

President Emeritus ng samahang Kababaihang Rizalista ng Pilipinas.

Nagtapos ng elementarya, sekondarya, at kolehiyo sa Colegio de San Juan de Letran noong

taong 1969. Noong taong 2000, nakumpleto niya ang Executive Program for Leaders in

Development sa John F. Kennedy School of Government sa Harvard University.

Ikinasal siya kay Helen Gamboa na mula sa Pampanga, isang napakagandang dilag na

isang mang-aawit at aktres na may napakaraming parangal. Sila ay mayroong apat na anak na sina

Romina, Diorella, Gian, at Ciara.

Si Sotto ay isa nang aktor sa pelikula at telebisyon simula pa noong taong 1970. Siya din ay

isang kompositor at musikero. Siya ang gumawa ng kantang "Magkaisa" na ginawang musika sa

rebolusyon sa EDSA noong 1986. Isa siyang host sa pinakamahabang programa sa telebisyon, ang

Eat Bulaga at Brigada Siete, isang programang nagbibigay ng serbisyo publiko. Naging bise

presidente siya para sa produksiyon ng Vicor Group of Companies; dating presidente ng Ham

Radio sa Pilipinas; bise presidente sa mga ispesyal na proyekto sa Television and Production

Exponents Inc.; at naging presidente din siya at general manager ng Tasha Recording Studio.

Kasapi si Sotto ng Philippine Bowling Team at nanalo sa National Finals nito na nilaro

sa Bogota, Columbia at sa Sydney, Australia kung saan siya ang representante ng Pilipinas sa

larong iyon. Isa din siyang manglalaro ng golf at kabilang sa Class A. Naging kasapi siya ng board

at isa sa mga tagapagkonsulta para sa isports at kultural na organisasyon sa Araullo University.

Kasapi si Sotto sa Boy Scout of the Philippines, Metro Manila Council; at miyembro ng

International Narcotic Enforcement Officers Association at International Association of Chiefs

of Police.

Mula sa taong 1988 hanggang 1992, si Sotto ay naging Bise Mayor sa Quezon City kung

saan siya ang namuno sa konseho ng lungsod. Siya ang nakapagtatag at namuno sa Vice Mayors'

League of the Philippines at naihalal na President Emeritus ng liga. Bilang Bise Mayor, siya ang

ginawang pangalawang pinuno sa National Citizen's Drugwatch Foundation.

Noong 1992, naihalal si Sotto sa senado; pangatlong naihalal sa ganitong posisyon na mula

sa angkan ng mga Sotto. Sa kanilang angkan, si Senador Filemon Sotto ang tinaguriang isa sa

pitong mapamaraang tao sa asembleya ng Pilipinas kung saan siya ay nanungkulan mula sa taong

1916 hanggang 1922; at ang lolo naman ni Tito Sotto na si Senador Vicente Yap Sotto ng Cebu

ang nag-akda sa Press Freedom Law na nanungkulan mula sa taong 1946 hanggang 1953. Mula

noong 1992 hanggang 1998, nanilbihan si Sotto bilang Assistant Majority Floor Leader at pinuno

ng Senate Committees on Youth and Sports Development; Illegal Drugs; at Rural Development.

Kasapi si Tito Sotto sa Commission on Appointments.

Nakapagpasa at nakapag-isponsor si Tito Sotto ng animnapu't isang panukala sa Senado sa

pangsiyam at pangsampung Kongreso. Kabilang sa mga panukalang naipasa ni Sotto ay ang

paggawang siyudad sa may dalawampu't limang lungsod sa Pilipinas tulad ng Makati, Marikina,

Pasig, Paranaque, Muntinlupa, at iba pang lungsod; panukalang nagtatakda ng nga lugar

pangturismo; panukalang sumusulong sa absentee voting na nagbibigay-daan sa pagpapaboto ng mga

Pilipinong nasa ibang bansa. Isa siya sa limang senador na hindi sumang-ayon sa pag-apruba ng

General Agreement on Tariffs and Trade (GATT).

Noong 1998,tumakbo ulit si Sotto sa senado at nanalong senador. Itinakda siyang pinuno ng

Senate Committee on Public Services na namahala sa mga serbisyo sa komunikasyon,

transportasyon, nabigasyon sa iba't ibang kapuluan sa Pilipinas, at ang pagbabago sa mga

lehislatibong prangkisa. Siya din ay nagsilbing pinuno ng Senate Committee on Science and

Technology at nakapagpasa ng isang daan at siyamnapung panukala.

Noong nanilbihang Chairman si Sotto sa Committee on Public Services sa senado, naipasa

nito ang panukalang Act No. 8750, ang Seat Belts Act of 1999 at nagkaroon ng tatlumpu't anim

na publikong pagdinig ukol sa mga isyu sa transportasyon at komunikasyon tulad ng trahedya sa

paglubog ng Princess of the Orient, ang kontrobersiya na kinasangkutan ng Philippine Airlines,

interkoneksiyon, ang industriya sa cable, at iba pang isyung kinakaharap ng industriya ng

telekomunikasyon. Ang kumiteng ito ay nakapag-apruba ng tatlumpo't siyam na prangkisa sa

industriyalisasyon at modernisasyon.

Sergio de la Rama Osmeña III, (born December 13, 1943) also known as Serge Osmeña,

is a Senator of the Republic of the Philippines. Osmeña was born in Manila to Sergio "Serging"

Osmeña, Jr. of Cebu and Lourdes de la Rama of Negros Occidental. He finished his elementary

studies at De La Salle College. He studied his secondary studies at the St. Clement’s College in

Iloilo, Ateneo de Manilaand Beaumont College in Berkshire, England. Although he has never

obtained a university degree, he studied in various educational institutions which include University

of San Carlos, University of the Philippines, Los Baños, Harvard University, and Georgetown

University.

As a son of Marcos' political rival, Osmeña was imprisoned in 1972. In November 1974, he

embarked on a hunger strike along with his cellmate -- ABS-CBN's Eugenio "Geny" Lopez, Jr. --

to protest the unjust detention of thousands of innocent Filipinos. This resulted in the release of

1,022 political prisoners in December 1974. Defiant to the very end, Osmeña and Lopez escaped

from their maximum security prison cell in Fort Bonifacio in 1977. This exploit was enacted in the

1995 movie, Eskapo. In 1992, Osmena ran for Congressman in Cebu's Sixth District but lost. In

1995, Osmeña was invited by President Fidel Ramos to join in the senatorial race under the Lakas-

Laban ticket. He won in the elections and served his term as senator from 1995-2001. In

2001, Osmeña was one of the senators who voted in favor of opening the second bank envelope for the

impeachment case filed against Joseph Estrada. The motion was outnumbered, and it led to

the second EDSA People Power Revolution. He ran as independent for the position of Senator

under the People Power Coalition. He won in the elections and served his second term as senator

from 2001-2007. Right after Senator Aquilino Pimentel Jr. was replaced by Senator Franklin

Drilon as Senate President, he joined Pimentel's party PDP-Laban. His mandate as senator for

the second term expired in 2007.

Running independent again in 2010, Osmeña refused to participate in the sorties of his

adoptive parties and opted instead to campaign all by himself. Osmeña placed tenth and became a

senator again for the third time.

Ralph Gonzales Recto (born January 11, 1964) is a Filipino politician. Recto served as a

member of the House of Representativesrepresenting the 4th District of Batangas from 1992 to

2001. He was then elected to the Senate, serving from 2001 to 2007. In 2007, Recto run for

reelection and lost because, as many analysts believed, he had authored the EVAT (Expaded

Variable Added Tax) law. In July 2008 he was appointed to head the National Economic and

Development Authority, but resigned from his position in August 2009 in preparation to run for

senator in the 2010 election. Recto won a seat in the Senate and was proclaimed as one of the

winning senatorial candidates of the 2010 Senate elections.

Recto comes from a political family. His grandfather, the late nationalist and

statesman Claro M. Recto was a Senator for several terms. His father Atty. Rafael Recto was an

Assemblyman during the Regular Batasang Pambansa and his late mother Carmen Gonzalez-

Recto. His older brother Ricky Recto was the former vice governor of the province of Batangas,

while his sister Plinky Recto is an actress and TV host.

He is married to Batangas Governor Vilma Santos-Recto, father to Ryan Christian and

stepfather to Luis Philippe Manzano whom he legally adopted. He is an active member of Tau

Gamma Phi. He currently resides in Ayala Alabang, Muntinlupa City and also in

Inosluban, Lipa City

Recto has two Master's Degrees – one in Public Administration from the University of

the Philippines, Diliman and another in Strategic Business Economics from the University of

Asia and the Pacific. He also took up a Leadership Scholarship Course at the John F.

Kennedy School of Government at Harvard University in Boston, Massachusetts, United States.

He acquired a Bachelor of Sciencedegree in Business Administration at the De La Salle

University-Manila.

He holds the distinction of being the youngest elected member of the House of

Representatives during the 9th Congress. He also holds an unprecedented record in the

congressional election history of Batangas for winning in all precincts, barangays, and

municipalities together with Lipa City in the 1995 and 1998 elections. He garnered 98% of the votes

cast in those two elections in the 4th District of Batangas.

During his three terms (from 1992 to 2001) as Member of the House of Representatives,

most of his legislative measures enacted into law deal with economic reforms and poverty alleviation.

Among which are the Social Reform and Poverty Alleviation Act; the Philippine Economic

Zone Law; Amendment to the Special Economic Zone Law; the Retail Trade Liberalization

Law; Regional Headquarters Law and the Comprehensive Tax Reform Law.

Recto was elected to the Senate in 2001, becoming the youngest Senator of the 12th Congress at the

age of 37. In the Senate, he chaired the Committees on Ways and Means and on Trade and

Industry.

After his failed bid for re-election to the Senate in 2007, Recto joined the board of

the Union Bank of the Philippines. He is said to be offered the position of Secretary of

Finance but it was subsequently denied by Malacañang. President Gloria Macapagal-Arroyo, on

July 23, 2008 named him as the new director-general of National Economic and Development

Authority, replacing Augusto Santos, acting NEDA chief. On August 11, 2009, he resigned as

NEDA secretary and Presidential Adviser for Economic Planning, in preparation for another

run for Senate in the 2010 election.

He was proclaimed as one of the winning senatorial candidates of the 2010 Senate elections.

In 2012 while the committee shair for the Senate Ways and Means Committee, Recto came under

fire from doctors, anti-smoking groups and the Aquino Administration for "diluting" a proposed

Sin Tax Bill in favor of tobacco firms in the Philippines, reducing proposed taxes from P60 Billion

to P15 Billion. Fellow senator, Miriam Santiago Defensor called, Recto's actions an "abject

surrender to the very rich and very powerful tobacco and alcohol lobby.” In response to the pressure,

Senator Recto soon stepped down as the chairman of the Senate Ways and Means Committee.

Pilar Juliana "Pia" Cayetano (born Pilar Juliana Schramm Cayetano on March 22,

1966), popularly known as Compañera Pia orPia, is a Filipino lawyer, politician, and was the

youngest woman elected Senator in the history of the Republic of the Philippines. She was first

elected senator in 2004 and re-elected in 2010. A known advocate of women and children's rights,

she is best known for pushing for the passage of the Responsible Parenthood and Reproductive

Health Act of 2012 (RA 10354), the Expanded Breastfeeding Promoting Act (RA 10028),

and the Expanded Senior Citizens Act (RA 9994), among others. Senator Pia is also a triathlete

and an advocate of sports and the rights of athletes.

She is the only daughter of the late Senator Renato "Compañero" Cayetano and German-

American former school teacher Sandra Schramm. She has three brothers. Alan Peter is a re-

elected senator and a popular critic of former President Gloria Macapagal-Arroyo. Rene Carl is

an ex-councilor of Muntinlupa City and the owner of the collectible figurine store "Maxicollector",

while Lino Edgardo is a popular television and movie director, former Barangay Chairman

of Barangay Fort Bonifacio in Taguig City, and current congressional representative of the second

district of Taguig. Cayetano is a mother to two daughters, Maxine and Nadine, and a foster parent

to Rene Lucas.

She took up Bachelor of Arts in Economics at University of the Philippines, and

graduated cum laude in 1985. She then took up Bachelor of Laws at the University of the

Philippines in Diliman. She graduated in 1991 with academic distinction, #7 in her class; she also

became a member of the Honor Society, Order of the Purple Feather. She is an advocate of sports

as part of a holistic youth development program, prevention of diseases, and the need for a healthy

and fit lifestyle. She is the founder of Gabriel Symphony Foundation which was established

following the death of her son Gabriel, who was diagnosed with multiple congenital anomalies. The

foundation helps children with disabilities and life threatening ailments. She is also the founder of

the Compañero Rene Cayetano Foundation in memory of her father, which helps the

underprivileged in the areas of health, education, and environment, as well as Pinay in Action

(PIA), which promotes health, fitness, and women empowerment. She is a member of Young

Entrepreneurs' Organization and a spokesperson of the Philippine Cancer Society and the

Universal Birth Registration Project.

When her father died of liver cancer on June 24, 2003, several legislators including

senators encouraged Cayetano to continue her father's unfinished work and advocacies with the help

of her education and background as a lawyer and economist. As a result, she ran for a Senate seat

in the 2004 elections. Initially she was a virtual unknown to the electorate but with the liberalization

of political advertisements, she gained popularity with her TV advertisement as a runner, cyclist,

and as a tri-athlete, and as a new host of her father's TV program Compañero y Compañera for a

short stint. She won in the elections landing in the sixth position. In 2010, Senator Cayetano ran for

reelection as a guest candidate under the Nacionalista Party. She won, also landing in sixth place.

Her second term as senator runs until 2016.

During 112th Inter-Parliamentary Union Assembly in Manila, Cayetano was elected

President of the 10th Meeting of Women Parliamentarians during the sidelines of the annual

meeting. On April 17, 2008, Pia was elected for a 2-year term, president of the Committee of

Women Parliamentarians of the Inter-Parliamentary Union (IPU) during its 118th General

Assembly in Cape Town, South Africa. As the first Filipino and Asian to head it, she ran

unopposed and took over from Uruguay's Monica Xavier. This is the highest position held by any

Filipino or Asian in the history of the IPU.

An advocate of women’s rights and welfare, she pushed for the enactment of the ‘Magna

Carta of Women’ which seeks to end all forms of gender discrimination, and the ‘Expanded

Breastfeeding Act,’ which establishes lactation stations in the workplace to encourage nursing

mothers to continue breastfeeding even at work.

Cayetano is likewise credited for the passage of the ‘Expanded Senior Citizens Act,’ which

allowed the elderly to fully enjoy the 20-percent senior citizens discount by exempting their purchases

of medicines and other vital services from the 12-percent Value Added Tax.

She was responsible for passing the ‘Food and Drugs Administration (FDA) Law’ and the

‘Universally Accessible Cheaper and Quality Medicines Law,’ both of which seek to strengthen

State mechanisms to ensure safe and affordable quality drugs for all. She also authored or co-

authored the Foster Care Act (RA 10165), Mandatory Infants and Children Health

Immunization Act (RA 10152), Expanded Breastfeeding Promotion Act (RA 10028),

Establishment of Persons with Disability Affairs Office Act (RA 10070), National Anti-

Rabies Act (RA 9482), and the Environmental Awareness and Education Act (RA 9512),

among others.

Si Miriam Palma Defensor Santiago ay isang Pilipinang pulitiko at kasalukuyang senador

ng Pilipinas. Madalas siyang tawaging Miriam. Siya ang tagapagtatag at kasalukuyang lider

ng People's Reforms Party. Naparangalan siya noong 1985 bilang TOYM Awardee para sa

batas.

Si Miriam ay ipinanganak noong Hunyo 15, 1945 sa siyudad ng Iloilo, Iloilo. Sina

District Judge Benjamin P. Defensor at Dimpna Palma Defensor ang kanyang mga magulang.

Noong kanyang kabataan, nakuha niya ang pinakamataas na karangalan sa kanyang pagtatapos sa

mababa at mataas na paaralan.

Sa kabila ng tatlong-buwang pagkakasakit, nagtapos si Miriam bilang magna cum laude sa

kursong Bachelor of Arts in Political Science sa Unibersidad ng Pilipinas Visayas noong 1965.

Sa halip na apat na taon,natapos ni Miriam ang kanyang kurso sa loob lamang ng tatlo't kalahating

taon.

Sa limampung-taong kasaysayan ng The Philippine Collegian, ang opisyal na pahayagan ng

Unibersidad ng Pilipinas, si Miriam ang kauna-unahang babaeng naging punong patnugot (editor-

in-chief). Dalawang beses rin siyang ginawang Corps sponsor ng Reserve Officer Training Corps.

Sa mga sumunod na taon, dalawang titulong pangkagandahan (beauty titles) ang kanyang

natanggap kahit na wala sa kanyang karanasan ang sumali sa mga paligsahan ng kagandahan.

Noong estudyante siya, lumahok si Miriam sa maraming timpalak sa pananalumpati at

pampublikong pagsasalita sa mataas na paaralan, kolehiyo, at paaralan sa batas (law school).

Noong 1969, nagtapos siya ng Bachelor of Laws na may karangalang cum laude sa

Unibersidad ng Pilipinas sa Diliman. Naging kamag-aral niya sina dating Senador Franklin

Drilon, San Juan Representative Ronaldo Zamora, at Eli Pamatong. Kumuha si Miriam ng

Bar Exam noong 1969 at nakakuha ng 78% average grade, na nagdulot sa kanya ng kalungkutan.

Ang kanyang mga kaklase na sina Zamora at Drilon ay nasa una at ikatlong puwesto.

Upang mapatunayan ang kanyang kagalingan at malampasan ang lungkot na nadama noong

nakaraang pagsusulit sa bar, naisip ni Miriam na kumuha pa ng mas mataas na pag-aaral.

Pumasok siya sa University of Michigan Law School noong 1974 hanggang 1976 at kumuha ng

titulong Master sa mga Batas at Doktor ng Juridical Science.

Noong 1995, sa edad na limampu, kinumpleto niya ang mga kinakailangan para sa isang

akademikong Master of Arts in Religious Studies sa Maryhill School of Theology nang may

average grade na 1.25. Noong 1996, pumasok siya sa isang Summer Program ng mga tagubilin

para sa mga abogado sa Harvard Law School. Noong 1997, pumasok naman siya sa Summer

Program para sa Batas sa Oxford University. Matapos ng isang taon, tinagurian na siyang isang

Harvard at Oxford alumna, kahit na hindi siya naging kabilang sa isang regular na programa at

hindi rin nakapagtapos ng anumang akademikong degree program sa pamantasan.

Noong 1986, kinikilala si Miriam bilang isa sa mga Sampung Natitirang Young

Professionals ng Philippine Junior Chamber of Commerce. Noong 1988, ginawaran siya ng

Ramon Magsaysay Award para sa Government Service, ang lokal na katumbas ng Nobel Prize.

Noong 1996 naman,pinarangalan si Miriam ng The Australian, isang pang-internasyonal na

magazine, bilang isa sa The 100 Most Powerful Women in the World.

Si Manuel Mercado Lapid na mas kilala sa pangalan na Lito Lapid ay isang artista,

politiko, at Senador ng Republika ng Pilipinas. Siya ay ipinanganak noong ika-5 ng Oktubre taong

1955 sa Porac, Pampanga, at ika-lima sa siyam na mga anak nina Jose Lapid at Eleuteria

Mercado. Natapos niya ang kanyang edukasyon sa elementarya sa Porac Central School noong

1968. Natapos niya naman ang kanyang edukasyon sa mataas na paaralan sa St. Catherine

Academy of Porac, Pampanga noong 1972. Hindi na siya pumasok upang mag-kolehiyo.

Nagsimula si Lito Lapid sa kanyang karera sa industriya ng pelikula sa pag-gawa ng mga

delikadong eksena ng bidang artista. Una siyang nabigyan ng starring role sa pelikula at gawin ang

isapelikula ang naging buhay ng kanyang pinsan na si Jess Lapid kung paano ito nag-umpisnag mag-

artista hanggang sa mapatay noong huling dekada ng 1960s. Kinaulaunan, siya ay napabilang sa

sikat na mga artista sa larangan ng pang-aksyong pelikula. Kinilala si Lapid sa industriya bilang isa

sa mga may mabentang pelikula kaya isinama siya sa mga respetadong artistang na kilala sa pag-

gawa ng matatagumpay na aksyong pelikula katulad ni Fernando Poe Jr., Joseph Estrada, at

Ramon Revilla Sr.

Sa kalagitnaan ng pagputok ng bulkang Pinatubo ng taong 1991, pumayagpag ang pangalan

ni Lito Lapid ng siya ay gawin na prontera sa pagtulong sa mga mamamayang Pilipino na

naaapektuhan ng sakuna. Noong 1992, pinasok niya ang larangan ng pulitiko nang tumakbo siya

bilang bise-gobernador ng Pampanga sa ilalim ng Nationalist People’s Coalition.

Madaling natalo ni Lapid sa eleksyon ang kasalukuyang nanunungkulang na bise-gobernador ng

panahong yun. Subalit natalo ang kaalyado niyang tumakbo bilang gobernador laban sa dating

gobernador na si Ben Guiao. Noong 1995, muling tumakbo si Lapid ngunit bilang isang gobernador

sa ilalim ng parehong partido. Nakalaban niya sa panahong ito si Guiao. Sa kabila ng tulong ni

dating Pangulong Corazon Aquino para mapanatili si Guiao sa kanyang posisyon, muling naipanalo

ni Lapid ang posisyon sa tulong ng kanyang papularidad at sa patuloy na mahirap na sitwasyon ng

mga taong nasalanta ng lahar. Noong 1997, iniligtas ng Pampanga Megadike ang siyudad ng San

Fernando mula sa lahar sa pamamagitan ng paglikha ng kanal patungo sa Pampanga River delta.

Pinasalamatan ni Lapid si Pangulong Fidel V. Ramos para sa pagsuporta sa proyekto at bilang

pagpakita ng kanyang apresasyon ay sumali siya sa partido ng administrasyong LAKAS NUCD.

Muling tumakbo si Lapid para sa parehong posisyon sa ilalim ng partido ng administrasyon. Dahil

sa desisyon ni Lapid na magpalit ng partido ay pinutol ng kapareho niya artista na si Joseph

Estrada ang kanilang relasyong pampulitiko at binigyan siya ng mababang pamamahagi ng kita

nang umupo na si Estrada sa pagkapangulo. Si Lapid kasama ang Alkalde ng siyudad ng Kaloocan

na si Reynaldo Alonzo, sa magkahiwalay na okasyon, ay sumubok na suyuin si Estrada upang

sumali sa kanyang partido na Lapian ng Masang Pilipino (LAMP) subalit tinanggihan ito ni

Estrada. Matapos ang pagtataluwalag kay Estrada noong 2000 at ng ikalawang Rebolusyon sa

Edsa, minarapat ni Lapid at ni Malonzo na manatili sa partido ng Lakas at muling tumakbo sa

dati nilang posisyon sa pamahalaan. Muling naipanalo ni Lapid ang ikatlo at huli niyang termino sa

pagkagobernador. Noong 2003, nagdesisyon si Lapid na tumakbo sa pagka-alkalde sa siyudad ng

Angeles, Pampanga at nagsimulang sanayin ang kanyang anak na si Mark para sa posisyon ng

pagkagobernador na kasalukuyang miyembro ng Hunta Probinsyal ng panahon na iyon. Subalit sa

halalan para sa senador ng taong 2004, hinimok si Lapid ng kanyang kapwa cabalen na si Gloria

Macapagal Arroyo na tumakbo sa pagkasenador sa ilalim ng partido ng administrasyong koalisyon

K4. Tinanggap ito ni Lapid at nanalo sa eleksyon matapos makamit ang ika-labing isang posisyon.

Kasal si Lapid kay Marissa Tadeo Lapid sa simbahan ng Romano Katoliko.

Meron silang dalawang anak na lalaki at dalawang anak na babae, sina: Maynard, Mar, Maan

Krista, at Mitzi Karen. Bilang anak ng isang sikat na aktor, hinangad din ni Maynard na sundan

ang yapak ng ama sa pagiging artista. Nasimulan niya ang kanyang karera sa industriya ng pelikula

noong 2006.

Sinundan naman ni Mark ang yapak ng ama sa larangan ng pulitika sa pagsisilbi bilang gobernador

ng Pampanga sa kasalukuyang panahon. Pinasok din ni Mark ang pag-aartista noong 2004 kung

kailan naibalita siyang lumalabas kasama ang isang sikat na personalidad sa telebesyon na si Kris

Aquino. Nang taong 1980, nagkaroon din ng relasyon si Lapid kay Melanie Marquez, ang

binibining Internasyonal ng 1979 at ina ng panganay niyang anak na lalaki na si Manuelito Lapid.

Si Juan Ponce Enrile ay batikang mambabatas at dating naging ministro ng Tanggulang

Pambansa sa Filipinas. Kabilang si Enrile sa mga tumalikod kay Pang. Ferdinand E. Marcos at

naglunsad ng kudeta na magiging titis sa Aklasang Bayan sa EDSA.

Si Juan Ponce Enrile ay ipinanganak noong 14 Pebrero 1924, sa bayan ng Gonzaga

sa Cagayan. Bininyagan siya sa pangalang Juanito Furagganan, dala ang apelyido ng kaniyang

ina. Upang magkaroon ng mas magandang oportunidad, umalis si Enrile sa Gonzaga, Cagayan at

nagtungo sa poblasiyon upang doon mag-aral at maghanapbuhay bilang maninilbi sa kamag-anak ng

kaniyang ina. Di naglaon ay lumipat siya sa Aparri at pumasok sa Cagayan Valley Institute.

Nang sumiklab ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig, siya ay umanib sa mga gerilya.

Nahuli siya, ikinulong, at pinahirapan, ngunit nakatakas siya at nang patapos na ang himagsikan ay

nagsilbi sa U.S. Quartermaster depot sa Aparri, Cagayan. Habang ang himagsikan ay laganap,

ang kaniyang mga kapatid na babae ay lumikas patungong Aparri at nalaman ang tungkol sa

kaniya. Pagkatapos ng himagsikan, nakilala ni Enrile ang kaniyang ama sa opisina nito sa

Binondo, Maynila

Dinala ni Don Alfonso si Enrile sa kaniyang tahanan sa Malabon. Binigyan ni Don

Alfonso si Juanito ng bagong pangalan, Juan Ponce Enrile. Nag- aral muli si Enrile ng hay-iskul

sa St. James Academy sa Malabon.

Noong 1947, pumasok si Enrile sa Ateneo de Manila at nagtapos bilang cum laude at may

Associate in Arts Degree. Sa Unibersidad ng Pilipinas, nagtapos siya bilang cum laude at

salutatorian sa UP Law Class 1953. Pumasa siya sa Bar Examinations at nakuha ang ika-11

puwesto na may 91.71 porsiyento at nakakuha ng perpektong puntos sa commercial law.

Inalok siya ng tulong pinansiyal ng Harvard University at doon ay nagpakadalubhasa sa

Batas at may espesiyalidad sa Taxation at corporate law. Pagbalik sa Pilipinas, sumapi siya sa

Ponce Enrile, Siguion Reyna, Montecillo, Bello Law Office at doon ay lumitaw siya bilang

pinakamagaling na abogado. Wala siyang kasong hinawakan na natalo.

Noong 1966, hinirang siyang katuwang na kalihim ng Pananalapi, at umaktong

tagapangulo ng Monetary Board.Mulang 1968 hanggang 1970 ay naging kalihim siya ng Hustisya

Siya ay naging. ministro ng Pambansang Tanggulan noong 1970, posisyong hinawakan niya nang

mahigit-kumulang sa 17 taon na nagwakas noong 1986.

Inihalal siyang kinatawan ng Cagayan noong 1978. Nanalo siya ng hanggang sa ikalawang

termino noong 1984.Dahil sa pagkakapatay kay Benigno Aquino Jr, hindi na nasikmura pa ni

Enrile ang diktatura ni Pang. Marcos at pumanig na sa bayan. Kasama si Fidel V. Ramos,

Ikalawang Hepe de Estado Mayor noong panahon na iyon, pinamunuan nila ang

makasaysayang Aklasang Bayan sa EDSA, sa tulong ng pananawagan ni Kardenal Jaime L.

Sin sa mga libo-libong mamamayan na tumugon sa panawagan.

Nagdagsaan ang mga ito sa dalawang kampo ng militar. Apat na araw pinalibutan ng mga

tao ang mga kampo na kinalulunan ni Enrile at ng kaniyang mga kasama. Ito ay upang mapigil ang

paglalaban ng puwersa ng mga rebeldeng militar at ng mga loyalista ni Marcos.

Nailuklok si Corazon Aquino bilang pangulo ng Filipinas at kaniyang hinirang si Enrile

bilang kalihim ng Pambansang Tanggulan. Nagbitiw siya sa tungkulin makalipas ang anim na

buwan, dahil sa pagkakaroon ng suliranin sa bagong administrasyon.

Noong 1987 ay tumakbo siya at nanalo bilang natatanging senador ng oposisyon. Bilang

Minority Floor Leader, kasapi siya ng lahat ng komite sa Senado. Kasapi rin siya sa Electoral

Tribunal at ng Komisyon ng Paghirang.

Maraming boto ang nakuha niya noong kumandidato siya bilang kinatawan ng

kaniyang lalawigan noong 11 Mayo 1992, at sumapi siya sa partidong liberal na partido rin dati ng

kaniyang ama.

Noong eleksiyon ng Mayo 1995, muli siyang tumakbo at nanalo bilang senador sa ilalim ng

Koalisyon ng Lakas. Muli siyang naging kasapi ng Komisyon ng Paghirang, tagapangulo ng komite

ng Ways and Means ng Senado, at ng Komite sa Government Corporations and Public

Enterprises. Bilang Senador, pinamunuan niya ang pagsasabatas ng Comprehensive Tax Reform

Program na ipinasa bilang batas sa katawagang Batas Republika Bilang: 8424.

Si Jose Pimentel Ejercito (ipinanganak noong 17 Pebrero 1963), na mas kilala sa

pangalang Jinggoy Ejercito Estrada, ay isang Pilipinong aktor at politiko at kasalukuyang senador

ng Pilipinas. Siya ay naihalal bilang senador noong 2004, at tumatakbo muli sa parehong posisyon

sa Si Estrada ay panganay na anak nina Joseph Ejercito Estrada, batikang aktor

at dating pangulo ng Pilipinas, at Luisa “Loi” Ejercito Estrada, isang manggagamot na

tinaguriang "First Lady ng Masa" (First Lady of the masses) dahil sa kanyang mga misyong

medikal noong siya ay senador pa. Ang mga kapatid ni Jinggoy Estrada ay sina Jacqueline

Ejercito-Lopez at Jude Ejercito.

Tinapos ni Estrada ang kanyang elementarya at sekondarya sa Pamantasang Ateneo de

Manila. Nagtapos siya sa kursong Bachelor of Arts in Economics sa Unibersidad ng Pilipinas.

Ikinasal siya kai Precy Vitug noong 28 Hunyo 1989 at mayroon silang apat na anak: sina Janella

"Jel" Marie, Joseph "Jolo" Luis, Julian Emilio, at Juliene Marie.

Sa edad na 29, naihalal si Estrada bilang bise-alkalde ng Lungsod San Juan at tinagurian siyang

pinakabatang naihalal na lokal na tagapamahala sa buong bansa. Sa kanyang paninilbihan bilang

bise-alkalde, apat na taon siyang nag-aral ng abogasya sa Lyceum of the Philippines. Naihalal

siyang alkalde ng San Juan at nanilbihan siya mula 1992 hanggang 2001, kung kailan nahirang

ang San Juan bilang pinakamaunlad at pinakamapayapang lungsod sa buong Pilipinas.

Tumakbo siyang senador noong 2004 gamit ang pangalang "Jinggoy Ejercito Estrada".

Noong Mayo 2004, naihalal siya bilang senador at tinaguriang "Anak ng Masa". Ito ang naging

pagkakataon niyang ipagpatuloy ang mga programa para sa mahihirap na sinimulan ng kanyang

ama. Muli siyang tumatakbo sa pagkasenador sa halalan 2010. Si Estrada ay executive vice

president ng partidong politikal na Partido ng Masang Pilipino (PMP) na itinayo ng kanyang

ama. Siya rin ang tagapangulo ng Senate Committee on Labor, Employment andHuman

Resources. Aktibo siya sa isports, at isang kalahok ng BAP-Samahang Basketbol ng Pilipinas.

Isinangkot si Estrada sa kaso ng katiwalian na isinampa laban sa kanyang ama. Inakusahan siyang

kaisa at kaakibat ng kanyang ama na kumita ng malaking halaga mula sa jueteng, sa paghati

ng tobaccoexcise tax at pagtanggap ng mga komisyon at iligal na lagay mula sa pagbili ng SSS

(Social Security System) at GSIS (Government Service Insurance System) ng mga bahagi ng

Belle Corporation at iba pang iligal na pinagkakakitaan. Ayon sa testimonya ng saksi ng

impeachment trial na si Emma Lim, si tumanggap si Estrada ng pera mula sa jueteng. Noong 15

Agosto 2007, sumang-ayon ang Korte Suprema sa Sandiganbayan na bigyan ng kalayaan ang

nakababatang Estrada.

Nagsimulang umarte si Jinggoy noong siya'y mahigit bente anyos at napasama siya sa una

niyang pelikula, ang "Paradise Inn", noong 1985. Sinundan ito ng marami pang mga pelikula na

naging katambal at katrabaho niya ang ilang tanyag na mga aktor at aktres. Nakatambal din niya

ang kanyang ama noong 1989 sa pelikulang "Sa Kuko ng Agila".

Si Franklin Magtunao Drilon (ipinanganak noong 28 Nobyembre 1945) ay naninilbihan bilang

senador sa Ikalabing-apat na Kongreso ng Pilipinas. Naging presidente siya ng senado mula sa

taong 2000 hanggang 2006. Siya rin ang pangulo ng Partido Liberal. Ipinanganak si Drilon sa

Baluarte, Molo, Lungsod Iloilo kina Cesar Drilon, Sr. at Primitiva Drilon. Nakapagtapos siya

ng elementarya sa Mababang Paaralan ng Baluarte noong 1957. Tinapos niya ang kanyang

sekondarya sa Unibersidad ng Pilipinas sa Iloilo noong 1961. Nagtapos si Drilon ng

kursong Bachelor of Arts in Political Science noong 1965 sa Unibersidad ng Pilipinas, Diliman.

Naging associate editor siya ng Philippine Collegian ng UP at naging konsehal ng UP Student

Council. Nag-aral siya ng abogasya sa UP College of Law at natapos noong 1969. Naging kaklase

niya ang kanyang datingasawa na si Violeta-Calvo Drilon pati na sina senador Miriam Defensor-

Santiago, Executive Secretary Ronaldo Zamora, at ang negosyanteng si Loida Nicolas-Lewis.

Naging miyembro siya ng editorial board ng Philippine Law Journal, at ng Order of the Purple

Father, isang honor society ng abogasya sa UP. Nang kumuha siya ng bar exams (pagsusulit sa

abogasya), ikatlo siya sa may pinakamataas na marka.

Sa parehong taon, nagsilbi siyang associate lawyer ng Sycip, Salazar, Luna, Manalo at

Feliciano Law Offices (kasalukayang Sycip Salazaar Hernandez & Gatmaitan). Sumapi siya sa

Angara, Abello, Conception, Regala & Cruz Law Offices (ACCRA) nong 1974 kung saan siya

ay naging senior associate lawyer. Mula sa pagiging kasosyo noong 1975, siya ay naging managing

partner noong 1986. Naging bar examiner din siya ng Labor at Social Legislation mula 1979

hanggang 1984. Naging bise presidente at gobernador ng Employers Confederation of the

Philippines (ECOP), at bise presidente, board member at treasurer ng Personnel Management

Association ng Pilipinas (PMAP). Noong 1992, marami sa mga miyembro ng gabinete ni dating

pangulong Corazon Aquino ay tumakbo sa senado sa ilalim ng bagong partidong Lakas Tao ngunit

tinulungan ni Drilon si Gng. Aquino na matapos ang termino nito. Muli siyang tumakbong senador

sa halalan noong 1995 sa ilalim ng Lakas Laban Coalition. Sa halalang iyon, siya ang may ikaapat

na pinakamaraming boto. Noong 1998, sumanib siya sa partido ng Laban ng Demokratikong

Pilipino (LDP) at sumuporta kay Joseph Estrada sa pagkapangulo. Siya ang napiling Senate

Majority Floor Leader sa parehong taon. Noong 1999, isa siya sa sumang-ayon sa Visiting Forces

Agreement. Noong binawian ng buhay si Marcelo Fernan dahil sa sakit na kanser, silang dalawa

ni Blas Ople ang ginawang Senate President. Napagkasunduan nilang dalawa na si Blas Ople ang

tatayong Senate President mula 1999 hanggang 2000 at siya naman ang maglilingkod mula 2000

hanggang 2001.

Tumakbong independyente si Drilon sa senado ngunit dinadala pa rin ang kanyang pangalan sa

partidong People Power Coalition. Ang mga tumatakbong pulitiko ay piniling mabuti at ang unang

letra ng kanilang mga pangalan ay nagmamarka ng linyang VOT FOR D CHAMMP maliban

kay Roberto Pagdanganan. Naging sikat ang linyang ito kaya't marami sa kanila ang nahalal

kasama si Drilon. Sa pagpatuloy ng sesyon sa senado noong Hulyo 2001, pinalitan ni Drilon si

Pimentel bilang pangulo ng senado. Nilisan ni Pimentel ang kuwalisyon ng administrasyon at

sumanib sa oposisyon noong 2003. Ang administrasyon noon ay nakipagsanib-puwersa sa Partido

Liberal na dating pinamunuan ng ama ni pangulong Gloria Macapagal-Arroyo na si Diosdado

Macapagal. Inanyayahan si Drilon na maging miyembro ng partido at ilang araw makalipas,

nahirang si Drilon na pinuno ng partido. Bago ang halalan ng 2004, inanyayahan ni Drilon si

senador Rodolfo Biazon na maging miyembro ng partido. Lumisan si Biazon sa kuwalisyong

Alyansa ng Pag-asa ni Raul Roco pagkatapos niyang sumali sa kumbensiyon ng partido Liberal

bilang bagong kasapi dito. Mula 2001, naging malapit si Drilon kay Macapagal-Arroyo at aktibong

sumuporta sa kanya lalo na noong unang pagsabak niya sa pagkapangulo pagkatapos ng impeachment

ni Estrada. Ang magandang relasyon nila ay nagwakas noong Hulyo 8 nang lumisan siya sa

partido kasama si Biazon at humiling na magbitiw si Arroyo sa puwesto. Sa SONA (State of the

Nation Address) ni Arroyo noong 2005, nakitang si Drilon lang ang hindi pumalakpak hanggang

sa natapos ang pahayag ng pangulo.Naging kritiko si Drilon ng North Rail, isang proyektong

sinuportahan ng pamahalaang Tsino. Ito ang magiging pinakaunang riles ng tren sa bansa na may

dalawang daanan. Sinasabi ng mga arkitekto dito na tutuloy ito hanggang sa Clark sa Pampanga

pati na sa San Fernando, La Union sa hilagang bahagi ng bansa.

Noong tumakbo siya sa senado, palaging pumupunta sa Estados Unidos si Drilon upang damayan

ang kanyang asawa na nuo'y ginagamot sa sakit na kanser sa baga. Binawian ito ng buhay noong

Setyembre 1995, dalawang buwan bago umupo sa puwesto sa senado si Drilon. Lumipas ang

dalawang taon nang nag-asawang muli si Drilon kay Mila Serrano Genuino, malapit na kaibigan

ng kanyang pamilya na isa ring biyuda. Sa kanilang kasal, sina dating Pangulong Corazon

Aquino at Fidel Ramos ang tumayong ninong at ninang nila.Kasapi si Drilon ng Rotary Club ng

Makati. Isa siyang aktibong miyembro ng Integrated Bar of the Philippines (IBP) kung saan

siya ay nahirang na Presidente sa Pasay - Makati - Mandaluyong - San Juan Chapter nito. Kahit

na ipinanganak si Drilon sa Iloilo, siya ay rehistradong botante sa Greenhills sa Lungsod San

Juan.

Tumakbong muli si Revilla sa pagkasenador sa halalan 2010 ilalim ng partidong Lakas-Kampi-

CMD at tumanggap ng suporta mula sa apat na partido. Upang mailagay sa unahang bahagi ng

balota ang kanyang pangalan, nagpetisyon siyang baguhin ang kanyang apelyido mula Revilla sa

pagiging Bong Revilla. Noong 19 Oktubre 2009, inaprubahan ng Cavite Regional Trial Court ang

pagamit niya ng Bong Revilla bilang kanyang opisyal na apelyido. Ngunit, nagpalabas ng

diskuwalipikasyon ang COMELEC laban sa kanyang mosyon noong Disyembre sa parehong taon.

Bilang taga-Cavite, nakapokus ang karamihan sa mga pelikula ni Revilla sa kanyang probinsya.

Marami na siyang nagawang charity work sa kanyang lalawigan sa pakikipag-koordinasyon sa

RRD Foundation Inc. Inimbita siya ng dating direktor ng NBI na si Epimaco Velasco na

maging katambal niya si Bong Revilla bilang bise gobernador ng Cavite. Kaya't sa halalang lokal

noong 1995, nanalo sina Velasco at Revilla bilang gobernador at bise gobernador ng Cavite at tinalo

ang mga Remulla.

Noong Pebrero 1998, bumitiw si Velasco sa puwesto niya bilang Gobernador nang itinakda siyang

kalihim ng Department of Interior and Local Government (DILG) at pumalit sa dating kandidato

pagkasenador na si Robert Barbers. Si Revilla ang naging chief executive ng Cavite nang nagbitiw

sa puwesto si Velasco. Sa halalan noong taong 1998, tinalo ni Revilla ang nuo'y bumabalik pulitika

na si Juanito Remulla sa posisyong gobernador.

Noong Enero 2001, sumali si Revilla sa mga demonstrasyon sa EDSA II na humiling na

bumitiw na si Joseph Estrada sa pagkapangulo. Ang kanyang pagsali sa demonstrasyong iyon ay

naging isang napakalaking isyu sa lokal na halalan noong 2001. Natalo si Revilla sa

pagkagobernador sa halalan noong taong iyon laban sa dating kongresista na si Erineo "Ayong"

Maliksi.

Ipinagpatuloy ni Revilla ang kanyang karera sa pag-arte at naging bida sa programa sa telebisyon

na "Idol Ko Si Kap" sa GMA-7. Noong 2002, itinakda ni pangulong Gloria Macapagal-

Arroyo si Revilla bilang pinuno ng Videogram Regulatory Board (VRB). Naging popular si

Revilla dahil sa kanyang mga gawain na tumuligsa sa pagdami ng mga pekeng pelikula sa Pilipinas.

Dahil sa kanyang husay sa serbisyo, iginawad sa kanya ang Plaque of Internation Recognition for

Efforts Against Piracy mula sa Motion Picture Association of America noong 23 Hulyo 2003;

at ang Huwarang Lingkod Bayan Award na mula sa Consumers League of the Philippines

Foundation, Inc. noong 25 Oktubre 2003.

Noong Pebrero 2004, nagbitiw siya sa pagiging pinuno ng VRB at pinalitan siya ng kanyang

inirekomendang si Eduardo "Edu" Manzano. Tumakbo si Revilla sa senado upang mapalitan ang

kanyang ama sa ilalim ng partidong K-4 Coalition at nanalo siyang senador. Sa halalang iyon, siya

ang ikaalawa sa may pinakamaraming boto sa mga kandidatong tumakbo noon.

Anak si Revilla ng aktor na si Ramon Revilla (totoong pangalan ay Jose Acuna Bautista) at

Azucema Mortel. Nakapagtapos siya ng elementarya sa paaralang Jesus Good Shepherd sa Imus,

Cavite. Noong 1982, natapos niya ang sekondarya sa Fairfax High School sa Los Angeles,

California sa Estados Unidos.

Kilala si Revilla sa kanyang mga pagganap sa maraming pelikula sa dekada otsenta at nubenta.

Gumanap siya sa mga pelikula kung saan kasama o katambal niya ang kanyang amang si Ramon

Revilla. Kasalukuyang gumaganap si Bong bilang aktor sa mga pelikulang kumedya pati na sa

telebisyon sa GMA 7.

Ikinasal si Revilla kay Lani Mercado (totoong pangalan ay Jesusa Victoria Hernandez Bautista)

noong 1987 sa isang kasalang sibil. Mayroon silang anim na anak na sina Leonard Bryan

(ipinanganak noong 22 Nobyembre 1986), Jose Lorenzo o Ramon "Jolo" Revilla III

(ipinanganak noong 15 Agosto 1988), Ma. Franzel Loudette (ipinanganak noong 15 Oktobre 1997)

at Ramon Vicente (ipinanganak noong 8 Disyembre 1998).

Gumanap si Revilla bilang Emilio Aguinaldo sa ikasandaang taong selebrasyon ng Pilipinas.

Noong nagpakasal muli si Bong at Lani sa simbahan, ang damit na isinuot nila sa pagtanghal sa

selebrasyon ay siya ring ginamit nila sa kanilang kasalan.

Si Ferdinand "Bongbong" Marcos, Jr. (ipinanganak noong 13 Setyembre 1957) ay

isang Pilipinong kinatawan at kasalukuyang tumatakbong senador sa halalan 2010 sa ilalim

ng Partido Nacionalista.Ipinanganak si Marcos sa Maynila. Anak siya ng ikasiyam na pangulo

ng Pilipinas na si Ferdinand Marcos at ng asawa nitong si Imelda Romualdez Marcos, ang

pinakaunang Gobernador ng Metro Manila at Ministro ng Human Settlements.

Nagtapos si Bongbong ng elementarya sa De la Salle College at ng sekondarya sa Worth School sa

Inglatera. Noong 1978, nagtapos siya ng kursong political science, philosophy at economics sa

Oxford University. Pagkatapos niyang mag-aral sa Oxford, nag-aral na naman siya sa

Wharton School of Business sa Estados Unidos upang makakuha ng Masters in

Business Administration (MBA). Noong 1980, habang nasa proseso siya ng pagkukumpleto ng

thesis sa MBA, naihalal siyang Bise Gobernador ng Ilocos Norte kahit na wala siya noon sa

lalawigan.Kasal si Marcos kay Louise Araneta at mayroon silang tatlong anak na lalaki.

Pagkatapos ng Rebolusyong EDSA ng 1986, lumuwas siya ng bansa kasama ang kanyang pamilya

ngunit siya ang pinakaunang Marcos na bumalik sa Pilipinas.

Noong 1992, naihalal siyang kinatawan ng ikalawang distrito ng Ilocos Norte at noong 1998,

naihalal siya sa una niyang termino bilang gobernador ng Ilocos Norte. Nanalo muli siya nang

dalawa pang beses. Noong 2007 naman, tumakbo naman siya sa Kongreso at kasalukuyang

nagsisilbing Deputy Minority Leader. Bilang kongresista, nagsumite siya ng iba't ibang mga batas

tulad ng Philippine Youth Commission Act at ang Baselines Law. Isa siya sa may

pinakamalaking naiambag sa pagkakaroon ng mga kooperatiba sa bansa.

Si Marcos ang nagpasimula sa paggamit ng Ingles bilang pangunahing wika sa pagtuturo sa mga

paaralan at sa iba pang sistema ng edukasyon sa bansa. Naniniwala siyang ang wikang Ingles ay

makatutulong sa mga Pilipino lalo na sa kumpetisyon sa sistema ng edukasyon. Isusulong ni Marcos

ang mga programa sa pagkakaroon ng modernong imprastraktura, ang pagtataguyod ng turismo sa

bansa, at ang pagkakaroon ng alternatibong pinagkukunan ng enerhiya upang matugunan ang

pangangailangan ng langis at ang pabago-bagong presyo nito sa bansa.