Orzecznictwo Sądu Najwyższego w sprawach ... · Web viewROCZNIK ORZECZNICTWO SĄDU NAJWYŻSZEGO w sprawach dyscyplinarnych 2009 Pełny urzędowy zbiór orzeczeń w sprawach dyscyplinarnych

Orzecznictwo Sdu Najwyszego w sprawach dyscyplinarnych - 2009 rok

PAGE

8

_________________________________________

ROCZNIK

ORZECZNICTWO

SDU NAJWYSZEGO

w sprawach dyscyplinarnych

2009

Peny urzdowy zbir orzecze

w sprawach dyscyplinarnych

sdziw, adwokatw, notariuszy,

prokuratorw, radcw prawnych

oraz skarg na przewleko postpowania

SPIS TRECI

Str.

81POSTANOWIENIE Z DNIA 12 STYCZNIA 2009 R., SNO 90/08

112POSTANOWIENIE Z DNIA 18 LUTEGO 2009 R., SNO 8/09

163WYROK Z DNIA 25 LUTEGO 2009 R., SNO 4/09

214WYROK Z DNIA 25 MARCA 2009 R., SNO 13/09

415UCHWAA Z DNIA 21 KWIETNIA 2009 R., SNO 22/09

446WYROK Z DNIA 26 MAJA 2009 R., SNO 37/09

497UCHWAA Z DNIA 30 CZERWCA 2009 R., SNO 12/09

538POSTANOWIENIE Z DNIA 30 CZERWCA 2009 R., SNO 16/09

579UCHWAA Z DNIA 7 LIPCA 2009 R., SNO 17/09

7510WYROK Z DNIA 14 LIPCA 2009 R., SNO 42/09

8211POSTANOWIENIE Z DNIA 8 WRZENIA 2009 R., SNO 58/09

8612POSTANOWIENIE Z DNIA 28 WRZENIA 2009 R., SNO 59/09, SNO 60/09, SNO 61/09

9113WYROK Z DNIA 30 WRZENIA 2009 R., SNO 54/09


9715WYROK Z DNIA 2 PADZIERNIKA 2009 R., SNO 56/09



12518POSTANOWIENIE Z DNIA 25 LISTOPADA 2009 R., SNO 87/09

13319POSTANOWIENIE Z DNIA 16 GRUDNIA 2009 R., SNO 94/09


13921WYROK Z DNIA 12 STYCZNIA 2009 R., SNO 94/08



15324UCHWAA Z DNIA 27 STYCZNIA 2009 R., SNO 95/08












23736WYROK Z DNIA 1 KWIETNIA 2009 R., SNO 15/09





25941POSTANOWIENIE Z DNIA 7 KWETNIA 2009 R., SNO 21/09

26242POSTANOWIENIE Z DNIA 21 KWIETNIA 2009 R., SNO 24/09


26844POSTANOWIENIE Z DNIA 21 KWIETNIA 2009 R., SNO 26/09







30551UCHWAA Z DNIA 26 MAJA 2009 R., SNO 38/09

30852POSTANOWIENIE Z DNIA 26 MAJA 2009 R., SNO 39/09

31053WYROK Z DNIA 26 MAJA 2009 R., SNO 40/09

31654WYROK Z DNIA 9 CZERWCA 2009 R., SNO 34/09







36861WYCIG Z PROTOKOU rozprawy Z DNIA 14 LIPCA 2009 R., SNO 42/09






39367POSTANOWIENIE Z DNIA 22 LIPCA 2009 R., SNO 48/09

39768POSTANOWIENIE Z DNIA 22 LIPCA 2009 R., SNO 53/09





41973WYCIG Z PROTOKOU posiedzenia Z DNIA 17 WRZENIA 2009 R., SNO 64/09

42274UCHWAA Z DNIA 17 WRZENIA 2009 R., SNO 63/09











48085UCHWAA Z DNIA 9 PADZIERNIKA 2009 R., SNO 68/09


49887POSTANOWIENIE Z DNIA 9 PADZIERNIKA 2009 R., SNO 80/09


50789POSTANOWIENIE Z DNIA 13 PADZIERNIKA 2009 R., SNO 65/09, SNO 66/09, SNO 67/09









55698WYROK Z DNIA 19 LISTOPADA 2009 R., SNO 71/09


565100POSTANOWIENIE Z DNIA 25 LISTOPADA 2009 R., SNO 88/09


579102WYCIG Z PROTOKOU posiedzenia Z DNIA 26 LISTOPADA 2009 R., SNO 83/09

580103WYCIG Z PROTOKOU posiedzenia Z DNIA 26 LISTOPADA 2009 R., SNO 84/09

585104POSTANOWIENIE Z DNIA 16 GRUDNIA 2009 R., SNO 89/09

587105WYROK Z DNIA 16 GRUDNIA 2009 R., SNO 90/09

592106WYROK Z DNIA 16 GRUDNIA 2009 R., SNO 91/09

596107POSTANOWIENIE Z DNIA 16 GRUDNIA 2009 r., SNO 96/09

598108WYROK Z DNIA 20 PADZIERNIKA 2009 R., SND 1/09

601109WYROK Z DNIA 2 WRZENIA 2009 R., SDI 14/09

605110POSTANOWIENIE Z DNIA 29 STYCZNIA 2009 R., SDI 29/08

607111POSTANOWIENIE Z DNIA 29 STYCZNIA 2009 R., SDI 31/08

608112WYCIG Z PROTOKOU rozprawy Z DNIA 30 MARCA 2009 R., SDI 30/08

620113POSTANOWIENIE Z DNIA 30 MARCA 2009 R., SDI 1/09

625114POSTANOWIENIE Z DNIA 30 MARCA 2009 R., SDI 2/09

632115WYROK Z DNIA 30 MARCA 2009 R., SDI 3/09

639116Zarzdzenie Przewodniczcego Wydziau VI Izby Karnej Sdu Najwyszego sdziego SN Andrzeja Siuchniskiego z dnia 28 kwietnia 2009 r., SDI 5/09



642119WYROK Z DNIA 8 CZERWCA 2009 R., SDI 4/09

648120POSTANOWIENIE Z DNIA 8 CZERWCA 2009 R., SDI 8/09

649121Zarzdzenie Przewodniczcego Wydziau VI Izby Karnej Sdu Najwyszego sdziego SN Andrzeja Siuchniskiego z dnia 8 lipca 2009 r., SDI 9/09

650122POSTANOWIENIE Z DNIA 6 SIERPNIA 2009 R., SDI 15/09

652123POSTANOWIENIE Z DNIA 2 WRZENIA 2009 R., SDI 10/09



662126OSTANOWIENIE Z DNIA 2 WRZENIA 2009 R., SDI 13/09

664127POSTANOWIENIE Z DNIA 29 PADZIERNIKA 2009 R., SDI 16/09

665128POSTANOWIENIE Z DNIA 29 PADZERNIKA 2009 R., SDI 17/09



672131WYROK Z DNIA 29 PADZIERNIKA 2009 R., SDI 21/09



686134Zarzdzenie Przewodniczcego Wydziau VI Izby Karnej Sdu Najwyszego sdziego SN Andrzeja Siuchniskiego z dnia 17 listopada 2009 r., SDI 26/09

687135 POSTANOWIENIE Z DNIA 3 GRUDNIA 2009 R., SDI 24/09

691136POSTANOWIENIE Z DNIA 2 WRZENIA 2009 R., KSP 13/09

696137POSTANOWIENIE Z DNIA 29 STYCZNIA 2009 R., KSP 7/08

700138POSTANOWIENIE Z DNIA 30 MARCA 2009 R., KSP 1/09

706139POSTANOWIENIE Z DNIA 30 MARCA 2009 R., KSP 2/09

707140POSTANOWIENIE Z DNIA 28 KWIETNIA 2009 R., KSP 6/09

709141POSTANOWIENIE Z DNIA 28 KWIETNIA 2009 R., KSP 7/09

711142POSTANOWIENIE Z DNIA 3 CZERWCA 2009 R., KSP 4/09







727149POSTANOWIENIE Z DNIA 8 LIPCA 2009 R., KSP 12/09

729150POSTANOWIENIE Z DNIA 29 PADZIERNIKA 2009 R., KSP 14/09





739155POSTANOWIENIE Z DNIA 2 KWIETNIA 2009 R., VI KZ 1/09

741156POSTANOWIENIE Z DNIA 28 KWIETNIA 2009 R., VI KZ 2/09

743157Zarzdzenie Przewodniczcego VI Wydziau Izby Karnej Sdu Najwyszego z dnia 5 listopada 2009 r., VI KZ 3/09

745158Zarzdzenie Przewodniczcego VI Wydziau Izby Karnej Sdu Najwyszego z dnia 5 listopada 2009 r., VI KZ 4/09

749159UCHWAA SKADU SIEDMIU SDZIW SDU NAJWYSZEGO Z DNIA 27 MAJA 2009 R., I KZP 5/09

760160UCHWAA Z DNIA 23 WRZENIA 2009 R., I KZP 7/09

774Standardy Europejskiego Trybunau Prawa Czowieka a polskie regulacje w przedmiocie rodkw sucych przeciwdziaaniu przewlekoci postpowania w sprawach karnych*

774I.Zagadnienia oglne

777II.Dostpno krajowego rodka ochrony przed przewlekoci postpowania

778III.Skuteczno krajowego rodka ochrony przed przewlekoci postpowania

786IV.Adekwatno krajowego rodka ochrony przed przewlekoci postpowania

790V.Podsumowanie

791Skargi na przewleko postpowania

794Niektre aspekty odpowiedzialnoci dyscyplinarnej sdziego za wykroczenia

803Skargi i wnioski kierowane do Rzecznika Dyscyplinarnego Sdu Najwyszego

805WYKAZ HASE do orzecze Sdu Najwyszego Sdu Dyscyplinarnego oraz Izby Karnej Sdu Najwyszego

1POSTANOWIENIE Z DNIA 12 STYCZNIA 2009 R. SNO 90/08

W wietle art. 126 2 u.s.p. nie ulega wtpliwoci, e podstaw wznowienia postpowania dyscyplinarnego na korzy skazanego sdziego jest wyjcie na jaw nowych okolicznoci lub dowodw, ktre mogyby uzasadnia uniewinnienie lub wymierzenie kary agodniejszej. Znaczny stopie oglnoci powoanej podstawy wznowieniowej pozwala przyj, e w tym zakresie, zgodnie z art. 128 u.s.p., naley w postpowaniu dyscyplinarnym stosowa odpowiednio regulacje zawarte w Kodeksie postpowania karnego.

Wznowienie postpowania dyscyplinarnego na korzy skazanego sdziego wchodzi w gr, gdy nowe okolicznoci lub dowody nie byy przedtem znane sdom dyscyplinarnym pierwszej i drugiej instancji, i gdy w ich wietle, oczywicie na tle caoksztatu dowodw przeprowadzonych uprzednio w danej sprawie, zachodzi wysokie prawdopodobiestwo, e skazany jest niewinny, to jest nie popeni zarzucanego mu czynu albo czyn jego nie stanowi deliktu dyscyplinarnego lub te naleao mu wymierzy nie tak surow kar dyscyplinarn.

Przewodniczcy: sdzia SN Piotr Hofmaski.

Sdziowie SN: Irena Gromska-Szuster, Rafa Malarski (sprawozdawca).

Sd Najwyszy Sd Dyscyplinarny w sprawie byego sdziego Sdu Rejonowego po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2009 r., wniosku obrocy skazanego o wznowienie postpowania dyscyplinarnego zakoczonego prawomocnym wyrokiem Sdu Najwyszego Sdu Dyscyplinarnego z dnia 27 marca 2007 r., sygn. akt SNO 13/07, zmieniajcym wyrok Sdu Apelacyjnego Sdu Dyscyplinarnego z dnia 15 wrzenia 2006 r., sygn. akt (...)

postanowi: oddali wniosek, obciy Skarb Pastwa kosztami wznowieniowego postpowania dyscyplinarnego.

Uzasadnienie

Sd Apelacyjny Sd Dyscyplinarny, wyrokiem z dnia 15 wrzenia 2006 r., uzna sdziego Sdu Rejonowego za winnego tego, e w dniu 7 listopada 2003 r. kierowa na drodze publicznej samochodem osobowym w stanie nietrzewoci, w wyniku czego spowodowa kolizj drogow, to jest przewinienia dyscyplinarnego okrelonego w art. 107 1 u.s.p., i wymierzy mu za to kar przeniesienia na inne miejsce subowe. Sd Najwyszy Sd Dyscyplinarny, po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2007 r. odwoa obwinionego, Zastpcy Rzecznika Dyscyplinarnego, Ministra Sprawiedliwoci i Krajowej Rady Sdownictwa, zmieni zaskarony wyrok przez wymierzenie w miejsce przeniesienia na inne miejsce subowe kary dyscyplinarnej zoenia sdziego z urzdu.

Wniosek o wznowienie postpowania dyscyplinarnego z dnia 4 grudnia 2008 r. zoy obroca skazanego. Twierdzc, e wyszy na jaw nowe dowody, ktre mogyby uzasadnia uniewinnienie, wnis o uchylenie wyrokw sdw dyscyplinarnych obu instancji i wydanie uniewinniajcego rozstrzygnicia. Zastpca Rzecznika Dyscyplinarnego Sdu Okrgowego zada oddalenia wniosku.

Sd Najwyszy Sd Dyscyplinarny zway, co nastpuje:

Wniosek o wznowienie postpowania dyscyplinarnego okaza si bezzasadny.

W wietle art. 126 2 u.s.p. nie ulega wtpliwoci, e podstaw wznowienia postpowania dyscyplinarnego na korzy skazanego sdziego jest wyjcie na jaw nowych okolicznoci lub dowodw, ktre mogyby uzasadnia uniewinnienie lub wymierzenie kary agodniejszej. Znaczny stopie oglnoci powoanej podstawy wznowieniowej pozwala przyj, e w tym zakresie, zgodnie z art. 128 u.s.p., naley w postpowaniu dyscyplinarnym stosowa odpowiednio regulacje zawarte w Kodeksie postpowania karnego oraz odpowiednio wykorzystywa judykaty wydane na tle rozwiza zawartych w Rozdziale 56 Kodeksu postpowania karnego. Mona zatem uzna, e wznowienie postpowania dyscyplinarnego na korzy skazanego sdziego wchodzi w gr, gdy nowe okolicznoci lub dowody nie byy przedtem znane sdom dyscyplinarnym pierwszej i drugiej instancji i gdy w ich wietle, oczywicie na tle caoksztatu dowodw przeprowadzonych uprzednio w danej sprawie, zachodzi wysokie prawdopodobiestwo, e skazany jest niewinny, to jest nie popeni zarzucanego mu czynu albo czyn jego nie stanowi deliktu dyscyplinarnego lub te naleao mu wymierzy nie tak surow kar dyscyplinarn.

Przechodzc na grunt konkretnej sprawy, trzeba dobitnie stwierdzi, e ujawnione przez autora wniosku nowe dowody w postaci zezna Piotra L. i Jerzego Z., ocenione w kontekcie caoksztatu materiau dowodowego, nie wskazyway na powane prawdopodobiestwo bdnoci skazujcego rozstrzygnicia. Innymi sowy, nowe dowody nie mogy zmieni ustalenia, e skazany spoy alkohol przed kolizj drogow i e podczas niej znajdowa si w stanie nietrzewoci. Sdzia Sdu Rejonowego nigdy w toku postpowania pierwszoinstancyjnego i odwoawczego nie utrzymywa, e zawierajcy alkohol lek Buerlecithin wypi po kolizji drogowej, gdy co podkreli w motywacyjnej czci swojego wyroku sd dyscyplinarny ad quem trudno byoby mu wyjani, z jakiej przyczyny spoy prawie jeden litr dawkowanego w niewielkich ilociach lekarstwa, wywoujc niebezpieczestwo powanego zatrucia, tylko twierdzi, e taki wniosek wyprowadzi z faktu znalezienia w samochodzie oprnionej butelki po lekarstwie. Niezwykle wan okolicznoci uzasadniajc win skazanego byo to, e po kolizji zapewnia on funkcjonariusza Policji Waldemara . i przybyego na miejsce zdarzenia innego sdziego Sdu Okrgowego X. Y. o piciu alkoholu jedynie poprzedniego dnia wieczorem i nawet nie wspomnia o spoyciu leku zawierajcego alkohol. wiadkowie ci wyczuli wwczas z ust skazanego wo alkoholu, rn od zioowego zapachu leku, i dostrzegli u niego charakterystyczne cechy osoby pijanej. Nie sposb byo w tych warunkach uzna, e opowiedziane przez Piotra L. blisko cztery lata po zdarzeniu wraenie o trzewoci sprawcy tu po kolizji drogowej, zreszt wcale nie tak kategoryczne, jak przedstawia to wnioskodawca (k. 53), oraz relacje Jerzego Z. o trzewoci skazanego przed kolizj drogow, zoone prawie pi lat po zdarzeniu (k. 56), mogy w sposb wiarygodny podway prawdziwo przyjtych w postpowaniu dyscyplinarnym ustale faktycznych.

Dlatego Sd Najwyszy Sd Dyscyplinarny oddali wniosek (art. 547 1 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p.), a kosztami wznowieniowego postpowania dyscyplinarnego obciy Skarb Pastwa (art. 133 u.s.p.).

2POSTANOWIENIE Z DNIA 18 LUTEGO 2009 R. SNO 8/09

Artyku 540 1 k.p.k. nie ma zastosowania w postpowaniu dyscyplinarnym.

Przewodniczcy: sdzia SN Przemysaw Kalinowski.

Sdziowie SN: Jerzy Kwaniewski, Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca).

Sd Najwyszy Sd Dyscyplinarny z udziaem protokolanta w sprawie sdziego Sdu Apelacyjnego po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2009 r. wniosku o wznowienie postpowania zakoczonego wyrokiem Sdu Najwyszego Sdu Dyscyplinarnego z dnia 1 marca 2004 r., sygn. akt (...)

postanowi: oddali wniosek.

Uzasadnienie

Sd Apelacyjny Sd Dyscyplinarny wyrokiem z dnia 12 listopada 2003 r. uzna sdziego Sdu Apelacyjnego za winnego tego, e w dniu 7 wrzenia 1993 r. w A., penic funkcj Prezesa Sdu Wojewdzkiego w B. z siedzib w A., dziaajc w celu osignicia korzyci majtkowej przekroczy swoje uprawnienia w zakresie gospodarowania powierzonym mu mieniem sdowym przez to, e rozporzdzi skadnikiem majtkowym Sdu Rejonowego w C. w postaci zabytkowej szafy barokowej, pochodzcej z drugiej poowy XVIII wieku, sprzedajc ten mebel Rajnerowi S. za kwot 40 milionw zotych (przed denominacj), ktr to kwot nastpnie przywaszczy, tj. czynu przewidzianego w art. 107 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sdw powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm., dalej: u.s.p.) i za czyn ten na podstawie art. 109 1 pkt 5 tej ustawy wymierzy mu kar zoenia z urzdu. Sd Najwyszy Sd Dyscyplinarny wyrokiem z dnia 1 marca 2004 r., po rozpoznaniu sprawy w zwizku z odwoaniem obwinionego od wyroku Sdu Apelacyjnego Sdu Dyscyplinarnego, utrzyma w mocy zaskarony wyrok.

W dniu 16 stycznia 2009 r. obroca skazanego sdziego Sdu Apelacyjnego wystpi do Sdu Najwyszego Sdu Dyscyplinarnego z wnioskiem o wznowienie postpowania, uchylenie wyrokw Sdu Apelacyjnego Sdu Dyscyplinarnego z dnia 12 listopada 2003 r. i Sdu Najwyszego Sdu Dyscyplinarnego z dnia 1 marca 2004 r. oraz umorzenie postpowania. Jako podstaw prawn wznowienia postpowania wskaza na art. 540 1 pkt 2 lit. a w zw. z art. 542 1 k.p.k. i w zw. z art. 128 u.s.p. W uzasadnieniu podkreli, e rwnolegle z postpowaniem dyscyplinarnym toczyo si podmiotowo i przedmiotowo tosame postpowanie karne przed Sdem Rejonowym w D., w ktrym rzeczony czyn sdziego Sdu Apelacyjnego zosta zakwalifikowany przez prokuratora jako przestpstwo z art. 231 2 k.k. w zw. z art. 284 2 k.k. w zw. z art. 11 2 k.k. Sd Rejonowy w D. wyrokiem z dnia 20 lutego 2008 r., zmienionym czciowo przez Sd Okrgowy w D. wyrokiem z dnia 9 wrzenia 2008 r., ustali, e sdzia Sdu Apelacyjnego w dniu 7 wrzenia 1993 r. w A., penic funkcj Prezesa Sdu Wojewdzkiego w B. z siedzib w A., przekroczy swoje uprawnienia w zakresie gospodarowania powierzonym mu mieniem Sdu w ten sposb, e po zbyciu skadnika majtku w postaci szafy, znajdujcej si na wyposaeniu Sdu Rejonowego w C., uzyskanych z tej transakcji pienidzy w kwocie 40 milionw zotych (przed denominacj) nie odprowadzi za porednictwem Kasy Sdu Wojewdzkiego w B. z siedzib w A. lub jego rachunku bankowego do budetu i naruszajc dyscyplin budetow wydatkowa je na materiay biurowe oraz urzdzenia techniczne przeznaczone dla potrzeb Sdu Wojewdzkiego w B. z siedzib w A. i, kwalifikujc ten czyn z art. 231 1 k.k., umorzy postpowanie karne na podstawie art. 17 1 pkt 3 k.p.k. z powodu jego znikomej spoecznej szkodliwoci. Jest to, zdaniem obrocy sdziego, rwnoznaczne ze stwierdzeniem, e jego czyn nie stanowi przestpstwa (art. 1 2 k.k.), co z kolei powoduje, e przeciwko sdziemu Sdu Apelacyjnego w ogle nie mona byo wszcz postpowania dyscyplinarnego, poniewa nastpio przedawnienie dyscyplinarne.

Rzecznik Dyscyplinarny Sdziw Sdw Powszechnych w odpowiedzi z dnia 13 lutego 2009 r. na wniosek o wznowienie postpowania wnis o oddalenie wniosku.


Obroca skazanego we wniosku o wznowienie postpowania nietrafnie wskaza jako podstaw wznowienia postpowania art. 540 1 pkt 2 lit. a w zw. z art. 542 1 k.p.k. i w zw. z art. 128 u.s.p. Nie powoa natomiast przepisw art. 126 u.s.p., w ktrych zostay okrelone przesanki wznowienia postpowania dyscyplinarnego. Zgodnie z paragrafem 2 tego artykuu, wznowienie postpowania na korzy skazanego moe nastpi take po jego mierci, jeeli wyjd na jaw nowe okolicznoci, ktre mogyby uzasadnia uniewinnienie lub wymierzenie agodniejszej kary. Jest oczywiste, e skoro wznowienie moe nastpi po mierci skazanego, to tym bardziej za jego ycia, dlatego powoanie we wniosku art. 542 1 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. byo zbdne. Artyku 126 2 u.s.p. w zasadzie samodzielnie okrela podstawy wznowienia postpowania dyscyplinarnego na korzy skazanego. Artyku 128 u.s.p. stanowi bowiem, e tylko w kwestiach nieuregulowanych w tej ustawie stosuje si odpowiednio przepisy Kodeksu postpowania karnego. W zwizku z tym w postpowaniu dyscyplinarnym stosuje si odpowiednio w szczeglnoci art. 540 2 k.p.k., zgodnie z ktrym postpowanie wznawia si na korzy oskaronego, jeeli w wyniku orzeczenia Trybunau Konstytucyjnego straci moc lub uleg zmianie przepis prawny bdcy podstaw skazania lub warunkowego umorzenia (zob. postanowienie Sdu Najwyszego Sdu Dyscyplinarnego z dnia 14 maja 2008 r., SNO 42/08). Znaczny stopie oglnoci podstawy wznowienia, okrelonej w art. 126 2 u.s.p., pozwala te przyj, e w postpowaniu dyscyplinarnym naley odpowiednio wykorzystywa orzecznictwo wydane na podstawie przepisw Kodeksu postpowania karnego (postanowienie Sdu Najwyszego Sdu Dyscyplinarnego z dnia 12 stycznia 2009 r., SNO 90/08). Nie ma natomiast adnych powodw do tego, aby w postpowaniu dyscyplinarnym odpowiednio stosowa art. 540 1 k.p.k. (postanowienie Sdu Najwyszego Sdu Dyscyplinarnego z dnia 16 listopada 2007 r., SNO 69/07).

W orzecznictwie Sdu Najwyszego jednolicie przyjmuje si, e rozpoznanie wniosku o wznowienie postpowania na podstawie okrelonej w art. 126 2 u.s.p. ogranicza si wycznie do badania, czy po uprawomocnieniu si orzeczenia ujawniy si nowe fakty lub dowody, nieznane przedtem sdowi. Nie jest natomiast dopuszczalne badanie prawidowoci oceny materiau dowodowego dokonanej przez sd orzekajcy ani badanie prawidowoci poczynionych przez sd ustale faktycznych (zob. postanowienie Sdu Najwyszego Sdu Dyscyplinarnego z dnia 11 kwietnia 2002 r., SNO 6/02; zob. te postanowienie Sdu Najwyszego z dnia 30 padziernika 2003 r., IV KO 18/03, OSNwSK 2003, poz. 2285; postanowienie Sdu Najwyszego z dnia 9 marca 2004 r., II KO 2/04, OSNwSK 2004, poz. 509; postanowienie Sdu Najwyszego z dnia 10 stycznia 2007 r., V KO 85/06, OSNwSK 2007, poz. 123). Rwnie ocena prawna bdca wyrazem innego pogldu sdu w takiej samej sprawie (o ten sam czyn) nie moe stanowi podstawy wznowienia (zob. postanowienie Sdu Najwyszego z dnia 10 czerwca 2005 r., WZ 31/05, OSNwSK 2005, poz. 1141; postanowienie Sdu Najwyszego z dnia 10 czerwca 2005 r., WZ 30/05, OSNwSK 2005, poz. 1140). Okoliczno zatem, e Sd Rejonowy i Sd Okrgowy dokonay w postpowaniu karnym odmiennych ustale i ocen ni Sd Apelacyjny Sd Dyscyplinarny i Sd Najwyszy Sd Dyscyplinarny nie moe uzasadnia wznowienia postpowania dyscyplinarnego w niniejszej sprawie. Sd Najwyszy Sd Dyscyplinarny w postanowieniu z dnia 25 maja 2005 r., SNO 24/05, przyj, e ocena popenienia przewinienia dyscyplinarnego jako czynu bezprawnego, zawinionego i noszcego adunek spoecznej szkodliwoci dotyczcego wykonywania suby sdziowskiej lub godnoci penionego urzdu musi by samoistna, niezalena od ocen dokonywanych w postpowaniu karnym, w zwizku z czym dany czyn prawnie obojtny z punktu widzenia prawa karnego moe by kwalifikowany i samodzielnie osdzony jako przewinienie dyscyplinarne. Postawiona teza znajduje dodatkowe potwierdzenie w treci art. 120 1 u.s.p., ktry stwierdza wyranie, e wyrok uniewinniajcy wydany w postpowaniu karnym nie przeszkadza podjciu czynnoci dyscyplinarnych, a w konsekwencji wydaniu przez sd dyscyplinarny wyroku skazujcego. Przepis ten, cznie z art. 119 u.s.p., wskazuje, e postpowania karne i dyscyplinarne maj charakter autonomiczny take wtedy, gdy dotycz tego samego czynu. Jest przy tym oczywiste, e zgodnie z art. 8 1 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. w postpowaniu dyscyplinarnym sd rozstrzyga samodzielnie zagadnienia faktyczne i prawne oraz nie jest zwizany rozstrzygniciem innego sdu lub organu. Sd Najwyszy Sd Dyscyplinarny w niniejszym skadzie w peni podziela to stanowisko.

Naley ponadto podkreli, e w orzecznictwie Sdu Najwyszego jednolicie przyjmuje si, e wznowienie postpowania dyscyplinarnego na korzy skazanego sdziego wchodzi w rachub, gdy w wietle nowych okolicznoci lub dowodw nieznanych sdom dyscyplinarnym pierwszej i drugiej instancji oraz na tle caoksztatu dowodw przeprowadzonych uprzednio w danej sprawie, zachodzi wysokie prawdopodobiestwo, i skazany jest niewinny, to jest nie popeni zarzucanego mu czynu, albo czyn jego nie stanowi deliktu dyscyplinarnego lub te naleao mu wymierzy nie tak surow kar dyscyplinarn (postanowienie Sdu Najwyszego Sdu Dyscyplinarnego z dnia 12 stycznia 2009 r., SNO 90/08; zob. te postanowienie Sdu Najwyszego z dnia 13 stycznia 2004 r., III KO 29/03, OSNwSK 2004, poz. 78; postanowienie Sdu Najwyszego z dnia 9 marca 2004 r., WO 3/04, OSNwSK 2004, poz. 518; postanowienie Sdu Najwyszego z dnia 4 stycznia 2007 r., III KO 37/06, OSNwSK 2007, poz. 8).

Wskazana we wniosku o wznowienie postpowania okoliczno, e Sd Rejonowy w D. wyrokiem z dnia 20 lutego 2008 r., zmienionym czciowo przez Sd Okrgowy w D. wyrokiem z dnia 9 wrzenia 2008 r., poczyni odmienne ni sdy dyscyplinarne ustalenia faktyczne (uzna mianowicie, i sdzia Sdu Apelacyjnego nie przywaszczy pienidzy ze sprzeday zabytkowej szafy, lecz przeznaczy je na zakup materiaw biurowych i urzdze technicznych), dokona kwalifikacji czynu z art. 231 1 Kodeksu karnego i umorzy postpowanie karne z powodu znikomej spoecznej szkodliwoci czynu, nie stanowi, w wietle przedstawionych wyej rozwaa, nowej okolicznoci lub dowodu nieznanych przedtem sdom dyscyplinarnym. Skazany ju w postpowaniu dyscyplinarnym podnosi na swoj obron okoliczno, e nie przywaszczy pienidzy ze sprzeday zabytkowej szafy, za uzyskane w ten sposb rodki przeznaczy na zakupy na potrzeby sdu. Wyjanienia te nie zyskay aprobaty sdw dyscyplinarnych, poniewa, m. in. zgodnie z zeznaniami gwnej ksigowej Sdu Okrgowego w A. Ewy B.-P., kady zakup by realizowany ze rodkw przekazywanych przez Ministerstwo Sprawiedliwoci. Odmienne oceny sdw karnych dotyczce tej kwestii, choby oparte na szerszym materiale dowodowym, nie s podstaw do wzruszenia prawomocnego orzeczenia wydanego w postpowaniu dyscyplinarnym. Z dokonania wspomnianych wyej odmiennych ustale nie wynika bowiem, e zakwestionowaniu ulegaj oceny sdw dyscyplinarnych. Ocena popenienia przewinienia dyscyplinarnego, jak ju wyej wskazano, musi za by samoistna, niezalena od ocen dokonywanych w postpowaniu karnym, w zwizku z czym nawet czyn prawnie obojtny z punktu widzenia prawa karnego mgby by oceniony jako przewinienie dyscyplinarne. Tym bardziej wic opisane przez sdy karne zachowanie sdziego Sdu Apelacyjnego jest przewinieniem dyscyplinarnym, za ktre mogaby by orzeczona take najsurowsza z kar. Za przewinienie dyscyplinarne, ktrego opis odpowiada ustawowym znamionom czynu zabronionego stypizowanego jako przestpstwo umylne, kar odpowiedni powinno bowiem by, z reguy, zoenie sdziego z urzdu (wyrok Sdu Najwyszego Sdu Dyscyplinarnego z dnia 27 sierpnia 2007 r., SNO 47/07). W tej sytuacji naley przyj, e przytoczona we wniosku o wznowienie postpowania dyscyplinarnego nowa okoliczno nie wskazuje na istnienie prawdopodobiestwa przyszego uniewinnienia lub wymierzenia kary agodniejszej.

Z przedstawionych powodw Sd Najwyszy Sd Dyscyplinarny postanowi jak w sentencji.

3WYROK Z DNIA 25 LUTEGO 2009 R. SNO 4/09

1. Odstpienie od wymierzenia kary na podstawie art. 109 5 u.s.p., stwierdzenie przewinienia mniejszej wagi, jest orzeczeniem o karze, co na podstawie art. 425 2 zd. 1 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. umoliwia odwoanie od tej czci wyroku.

2. Wytyk orzeczniczy, w zwizku z rozpoznawaniem przez sd wyszej instancji sprawy, nie ma nic wsplnego z postpowaniem dyscyplinarnym regulowanym przepisami Rozdziau trzeciego ustawy Prawo o u.s.p. i nie jest kar dyscyplinarn, ani jej nie zastpuje, aczkolwiek, moe mie wpyw na zastosowan kar dyscyplinarn.

Przewodniczcy: sdzia SN Henryk Gradzik.

Sdziowie SN: Teresa Bielska-Sobkowicz, Jerzy Kuniar (sprawozdawca).

Sd Najwyszy Sd Dyscyplinarny z udziaem Zastpcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sdu Okrgowego sdziego Sdu Okrgowego oraz protokolanta po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2009 r. sprawy dyscyplinarnej sdziego Sdu Rejonowego w zwizku z odwoaniem obwinionej i Ministra Sprawiedliwoci od wyroku Sdu Apelacyjnego Sdu Dyscyplinarnego z dnia 21 listopada 2008 r., sygn. akt (...)

1.utrzyma w mocy zaskarony wyrok,

2.kosztami postpowania dyscyplinarnego obciy Skarb Pastwa.

Uzasadnienie

Zastpca Rzecznika Dyscyplinarnego dla okrgu Sdu Okrgowego zoy w dniu 21 padziernika 2008 r. w Sdzie Apelacyjnym Sdzie Dyscyplinarnym wniosek o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej przeciwko sdziemu Sdu Rejonowego, zarzucajc jej (na podstawie art. 114 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sdw powszechnych, Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm. dalej u.s.p.) oczywist i rac obraz prawa art. 31 1 k.k. oraz art. 92, art. 343 4 i 7, art. 355 1, art. 414 1 k.p.k. w zwizku z art. 17 1 pkt 2 k.p.k., czym dopucia si popenienia przewinienia subowego okrelonego w art. 107 1 u.s.p.

W dniu 22 stycznia 2008 r., obwiniona, bdc sdzi referentem w sprawie o sygnaturze akt IX K 1069/07 i orzekajc w IX Wydziale Karnym Sdu Rejonowego, na posiedzeniu w przedmiocie wniosku prokuratora zoonego w trybie art. 335 k.p.k., bez uprzedniego zapoznania si z aktami sprawy, uwzgldnia wniosek, mimo braku podstaw i wydaa wyrok skazujcy oskaronego Bartomieja C. za czyn z art. 163 2 k.k. w zw. z art. 31 2 k.k. na kar 10 miesicy pozbawienia wolnoci z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres prby wynoszcy 2 lata oraz orzeka dozr kuratora i obowizek powstrzymania si od naduywania alkoholu, pomimo tego e w aktach sprawy znajdowaa si opinia sdowo-psychiatryczna, z ktrej wynikao, e Bartomiej C. w chwili czynu mia zniesion zdolno rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postpowaniem w rozumieniu art. 31 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 21 listopada 2008 r., ASD 6/08, Sd Apelacyjny Sd Dyscyplinarny uzna obwinion za winn popenienia zarzucanego jej czynu przewinienia subowego okrelonego w art. 107 1 u.s.p. i uznajc, i jest to przewinienie mniejszej wagi na podstawie art. 109 5 u.s.p. odstpi od wymierzenia kary.

Sd stwierdzi, e obwiniona dopucia si przedmiotowego przewinienia z winy nieumylnej, a wydanie wyroku, w ktrym raco naruszya prawo byo, abstrahujc od jej oczywistej winy wynikajcej z niedokadnego zapoznania si z aktami, wynikiem bdw wielu osb poczwszy od oskaryciela kierujcego akt oskarenia, a koczc na obrocy oskaronego, ktry take nie dopeni swych obowizkw zapoznania si z aktami sprawy i w zwizku z tym nie podejmowa czynnoci zgodnie z jego interesem. Sd podnis rwnie, e obwiniona przyznaa si do popenienia czynu i wyrazia z tego powodu czynny al oraz ubolewanie, a take to, e do faktycznej szkody nie doszo w zwizku ze zmian wyroku w drodze orzeczenia sdu odwoawczego. Dlatego te Sd Apelacyjny uzna za zasadne skorzystanie z moliwoci przewidzianej w art. 109 5 u.s.p., a podejmujc t decyzj, mia na uwadze fakt dotychczasowej niekaralnoci obwinionej za przewinienia dyscyplinarne oraz to, i cieszy si ona bardzo dobr opini w pracy.

Odwoanie od powyszego wyroku na podstawie art. 121 1 u.s.p. wnis Minister Sprawiedliwoci. Zaskaronemu wyrokowi, na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 128 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r., zarzuci bd w ustaleniach faktycznych, polegajcy na przyjciu, e przypisane obwinionej przewinienie subowe jest przewinieniem mniejszej wagi okrelonym w art. 109 5 u.s.p. Zdaniem skarcego zastrzeenia budzi ustalenie Sdu Dyscyplinarnego co do dopuszczenia si przez obwinion przewinienia z winy nieumylnej, gdy nie mona przyj w realiach rozpoznawanej sprawy, e brak dokadnego zapoznania si z aktami objty by nieumylnoci, przeciwnie, obwiniona przystpujc do wydania orzeczenia w sprawie IX K 1069/07 miaa pen wiadomo tego, e nie zapoznaa si dokadnie z caoci akt, co wyklucza jakiekolwiek rozwaania o nieumylnoci popenionego przez ni przewinienia. Odwoujcy wskaza, e takie zachowanie obwinionej musi by ocenione jako bardzo powane uchybienie, ktre stoi w racej sprzecznoci z elementarnymi zasadami sumiennego i odpowiedzialnego sposobu sprawowania urzdu sdziego, co jest szczeglnie istotne w sprawach karnych, w ktrych prokurator w akcie oskarenia formuuje wniosek o wydanie wyroku skazujcego i orzeczenie kary bez przeprowadzenia rozprawy (art. 335 1 k.p.k.). Sd w takiej sytuacji nie przeprowadza postpowania dowodowego, a wydajc wyrok opiera si na materiale zgromadzonym w postpowaniu przygotowawczym. Ustawodawca w art. 335 1 k.p.k. jednoznacznie wskaza, e wydanie wyroku w tym trybie jest moliwe jedynie w sytuacji, gdy okolicznoci popenienia przestpstwa nie budz wtpliwoci. Nie jest moliwe zadouczynienie temu wymogowi bez dokadnego zapoznania si z treci akt sprawy. W ocenie skarcego bdnym jest stanowisko Sdu Dyscyplinarnego wyraone w uzasadnieniu zaskaronego wyroku, polegajce na umniejszaniu wagi przewinienia obwinionej, przez akcentowanie ewidentnie nagannych postaw tak prokuratora, jak i obrocy oskaronego. Skarcy podkreli, e obwiniona nawet sporzdzajc uzasadnienie wyroku, nie zapoznaa si we waciwy sposb z aktami, jak to ustali Sd Dyscyplinarny wobec skromnoci dowodowej sprawy. W ocenie skarcego z okolicznoci tych nie tylko nie mona wywodzi korzystnych dla obwinionej wnioskw, lecz przeciwnie, wskazuj one na nieprawidowy sposb wykonywania pracy, ktry nie daje si usprawiedliwi kopotami natury osobistej. W tym stanie rzeczy, zdaniem odwoujcego si, zaskarony wyrok w zakresie ustalenia, i przewinienie przypisane obwinionej jest maej wagi, jest nieprawidowy. Wanie elementy natury podmiotowej powinny doprowadzi Sd do wniosku, e waga popenionego przewinienia jest istotna, co w konsekwencji powinno skutkowa signiciem do jednej z kar dyscyplinarnych. Kar tak, w uznaniu odwoujcego si, jest kara dyscyplinarna nagany.

W oparciu o zgoszone zarzuty Minister Sprawiedliwoci wnis o zmian zaskaronego wyroku poprzez uznanie obwinionej winn popenienia przypisanego jej czynu z tym ustaleniem, e nie stanowi on przewinienia dyscyplinarnego mniejszej wagi z art. 109 5 u.s.p. i wymierzenie jej za to na podstawie art. 109 1 pkt 2 powoanej ustawy kary dyscyplinarnej nagany.

Od powyszego wyroku odwoanie wniosa take obwiniona, zaskarajc wyrok Sdu Apelacyjnego Sdu Dyscyplinarnego w caoci, zarzucajc bd w ustaleniach faktycznych polegajcy na pominiciu okolicznoci podmiotowych czynu, skutkiem czego bdnie przyjto, i zachowanie, ktrego si dopucia, wypenio znamiona przewinienia dyscyplinarnego w rozumieniu art. 107 1 u.s.p. W oparciu o powysze, wniosa o uniewinnienie od zarzucanego czynu. Z ostronoci procesowej, w razie nieuwzgldnienia wskazanego wniosku, obwiniona zarzucia take obraz przepisw prawa procesowego, polegajc na naruszeniu art. 17 1 pkt 7 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. w zw. z art. 2 i 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez wydanie wyroku w sytuacji, gdy zachowanie bdce przedmiotem postpowania dyscyplinarnego byo ju przedmiotem prawomocnego rozstrzygnicia zawartego w postanowieniu Sdu Okrgowego z dnia 14 maja 2008 r., IX K 1069/07, w ktrym stwierdzono, i dopucia si racej obrazy przepisw prawa; jak te bd w ustaleniach faktycznych polegajcy na przyjciu, i stopie spoecznej szkodliwoci zachowania obwinionej by wyszy ni znikomy.

Majc powysze na wzgldzie, wniosa o umorzenie prowadzonego postpowania dyscyplinarnego z uwagi na powag rzeczy osdzonej, bd alternatywnie wobec znikomego stopnia spoecznej szkodliwoci.


Wstpnie naley zauway, w zwizku z odwoaniem Ministra Sprawiedliwoci, e skoro wyrok Sdu pierwszej instancji moe by zaskarony take w czci (art. 425 2 zd. 1 k.p.k.), to tym samym zaskarenie moe dotyczy czci orzeczenia w zakresie wymierzenia kary. Kwesti wymagajc rozwaenia bya natomiast ocena czy odstpienie od wymierzenia kary na podstawie art. 109 5 u.s.p., po stwierdzeniu popenienia przez obwinion przewinienia mniejszej wagi, byo orzeczeniem o karze i czy w zwizku z tym wyrok w tej tylko czci mg podlega zaskareniu. W ocenie Sdu Najwyszego Sdu Dyscyplinarnego, odstpienie od wymierzenia kary na podstawie art. 109 5 u.s.p., ktrego przesank jest stwierdzenie przewinienia mniejszej wagi, jest orzeczeniem o karze, co w oparciu o art. 425 2 zd. 1 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. umoliwia odwoanie od tej czci wyroku.

Przechodzc do oceny trafnoci zarzutw odwoania obwinionej, jako dalej idcego, trzeba stwierdzi, e zarzut bdu w ustaleniach faktycznych, polegajcy na pominiciu przez Sd okolicznoci podmiotowych czynu, nie jest trafny.

Okolicznoci sprawy nie s wtpliwe, w szczeglnoci nie budzi wtpliwoci, e obwiniona, bez zapoznania si z materiaem sprawy karnej, w ktrej by referentem, wydaa wyrok skazujcy, mimo tego e w aktach sprawy znajdowaa si opinia sdowo-psychiatryczna, z ktrej wynikao, e oskarony, a nastpnie skazany, mia w chwili czynu zniesion zdolno rozpoznania jego znaczenia w rozumieniu art. 31 1 k.k. Powysze wiadczy niewtpliwie o oczywistym i racym naruszeniu prawa (art. 31 1 k.k. oraz art. 92, art. 343 4 i 7, art. 355 1, art. 414 1 k.p.k. w zw. z art. 17 1 pkt 2 k.p.k.) i uzasadnia przyjcie, e obwiniona dopucia si przewinienia subowego okrelonego w art. 107 1 u.s.p.

Wskazany przepis stanowi, e za przewinienia subowe, w tym za oczywist i rac obraz przepisw prawa (przewinienie dyscyplinarne), sdzia odpowiada dyscyplinarnie. W wietle tego przepisu, zarzut pominicia okolicznoci podmiotowych czynu, jest chybiony. Przyczyn opisanego wyej rozstrzygnicia sprawy karnej, byo niezapoznanie si z materiaem sprawy, co jest naganne truizmem jest konstatacja, e obowizkiem sdziego jest przygotowanie si do sprawy, w tym co oczywiste znajomo akt sprawy.

Za Sdem Dyscyplinarnym pierwszej instancji, naley wskaza, e obraza prawa ma charakter oczywisty, gdy jest atwa do stwierdzenia (bez gbszej analizy mona zastosowa waciwy przepis), a racy gdy naraa na szwank prawa i istotne interesy stron postpowania (tak w wyroku Sdu Najwyszego z dnia 27 czerwca 2002 r., SNO 18/02 OSND z 2002 r. nr 1-2, poz. 9). Nieznajomo materiau sprawy i wydanie wyroku skazujcego, mimo istnienia podstaw do umorzenia postpowania, nie pozwala na przyjcie, e przewinienie subowe miao charakter nieumylny w tym zakresie Sd Najwyszy nie podziela stanowiska Sdu pierwszej instancji. Obiektywnie byo to uchybienie, stojce w sprzecznoci z zasadami odpowiedzialnego sprawowania urzdu, a fakt e obwiniona ze wzgldu na kopoty osobiste, zaniedbaa swoje obowizki, w aden sposb jej nie ekskulpuje. Przedstawione rozwaania prowadz te do wniosku, e nie mona podzieli zarzutw odwoania obwinionej, i stopie spoecznej szkodliwoci jej zachowania by znikomy. Wydanie przez sd wyroku raco sprzecznego z prawem, nie pozwala na przyjcie e jest to szkodliwe spoecznie bez wikszego znaczenia, tylko dlatego, e ostatecznie skazujcy wyrok zosta zmieniony w toku instancji, a oskarony nie ponis adnej szkody.

Nie jest rwnie trafny zarzut odwoania obwinionej, e w sprawie doszo do naruszenia zasady ne bis in idem. Faktycznie Sd Okrgowy jako sd odwoawczy wyda w dniu 14 maja 2008 r. postanowienie w sprawie V Ks 382/08, w trybie art. 40 1 u.s.p., wytykajce sdowi oczywist obraz przepisw, powysze jednak nie oznacza, e w sprawie powstaa przeszkoda w postaci rei iudicate.

Wytyk orzeczniczy, w zwizku z rozpoznawaniem przez sd wyszej instancji sprawy, nie ma nic wsplnego z postpowaniem dyscyplinarnym regulowanym przepisami Rozdziau trzeciego ustawy Prawo o u.s.p. i co oczywiste nie jest kar dyscyplinarn, ani jej nie zastpuje, aczkolwiek w ocenie Sdu Najwyszego, moe mie wpyw na zastosowan kar dyscyplinarn, stanowi bowiem okrelon dolegliwo dla sdziego, ktrego dotyczy. W okolicznociach sprawy, przy uwzgldnieniu nie tylko dotychczasowej niekaralnoci obwinionej i wyraeniu przez ni ubolewania, ale take jej bardzo dobrej opinii w pracy, istniaa podstawa do uznania, e wskazane przewinienie dyscyplinarne byo wystpkiem mniejszej wagi (w zwizku z przewag agodzcych elementw podmiotowo-przedmiotowych), co czyni niezasadnym zarzuty odwoania Ministra Sprawiedliwoci. Nie budzi w zwizku z tym zastrzee Sdu Najwyszego odstpienie od wymierzenia obwinionej kary, po stwierdzeniu, e samo wszczcie i prowadzenie postpowania dyscyplinarnego, byo dla niej wystarczajc dolegliwoci, zwaszcza gdy dodatkowo wemie si pod uwag zastosowany przez Sd Okrgowy wytyk orzeczniczy. Pozwala to na wyraenie przekonania, e obwiniona w przyszoci tego rodzaju przewinienia subowego nie popeni.

Z przytoczonych powodw i stosownie do art. 128 u.s.p. w zwizku z art. 437 1 k.p.k. Sd Najwyszy Sd Dyscyplinarny orzek jak w sentencji wyroku.

4WYROK Z DNIA 25 MARCA 2009 R. SNO 13/09

1. Przewodniczcy wydziau musi dba o sprawno pracy podlegajcej mu jednostki organizacyjnej, jednak nie moe tego czyni w sposb naruszajcy zasady kultury, jakich oczekuje si w relacjach przeoony podwadny.

2. W kadej sytuacji, nawet sprowokowanej niewaciwym zachowaniem innych osb, sdzia powinien zachowa si godnie kulturalnie, uprzejmie, bez uywania ostrych sw, unoszenia si, uywania podniesionego gosu, bez krzykw i zbyt emocjonalnych elementw wypowiedzi.

Przewodniczcy: sdzia SN Stanisaw Zabocki.

Sdziowie SN: Iwona Koper, Katarzyna Gonera (sprawozdawca).

Sd Najwyszy Sd Dyscyplinarny z udziaem sdziego Sdu Apelacyjnego Rzecznika Dyscyplinarnego Sdziw Sdw Powszechnych oraz protokolanta po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2009 r. sprawy byego sdziego Sdu Rejonowego w zwizku z odwoaniem obwinionej oraz Rzecznika Dyscyplinarnego Sdziw Sdw Powszechnych i Krajowej Rady Sdownictwa od wyroku Sdu Apelacyjnego Sdu Dyscyplinarnego z dnia 22 wrzenia 2008 r., sygn. akt (...)

1. utrzyma w mocy zaskarony wyrok,

2. kosztami postpowania odwoawczego obciy Skarb Pastwa.

Uzasadnienie

I. Zastpca Rzecznika Dyscyplinarnego dla okrgu Sdu Okrgowego w A. wnioskiem z dnia 21 maja 2008 r. wnis o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej przeciwko sdziemu Sdu Rejonowego, obwinionej o to, e w okresie od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 30 padziernika 2007 r. jako Przewodniczca Wydziau VII Cywilnego Sdu Rejonowego uchybia godnoci urzdu poprzez: spowodowanie publicznego zajcia w sekretariacie tego Wydziau w zwizku ze zwracaniem uwagi podlegym jej pracownikom w sposb lekcewacy i podniesionym gosem, co miao miejsce w obecnoci interesantw, a ponadto poprzez niekulturalne i lekcewace odnoszenie si do sdziw i asesorw sdowych pracujcych w tym Wydziale, jak rwnie przez publiczne, nieuprawnione komentowanie i krytykowanie rozstrzygni podejmowanych w sprawach przydzielonych do referatw poszczeglnych sdziw, ktrymi to zachowaniami kadorazowo dopucia si uchybie dyscyplinarnych z art. 107 1 ustawy Prawo o ustroju sdw powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.).

II. 1. Sd Apelacyjny Sd Dyscyplinarny wyrokiem z dnia 22 wrzenia 2008 r., w sprawie ASD (...), na podstawie art. 17 1 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 128 ustawy Prawo o ustroju sdw powszechnych umorzy postpowanie dyscyplinarne, a kosztami postpowania dyscyplinarnego obciy Skarb Pastwa. Sd Apelacyjny przyj w opisie czynu, e sdzia Sdu Rejonowego zostaa obwiniona o to, e "dat bliej nieustalonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 30 padziernika 2007 r., jako Przewodniczca Wydziau VII Cywilnego Sdu Rejonowego, uchybia godnoci urzdu, poprzez spowodowanie publicznego zajcia w sekretariacie tego Wydziau, w zwizku ze zwracaniem uwagi podlegym jej pracownikom, w sposb lekcewacy i podniesionym gosem, co miao miejsce w obecnoci interesantw, a nadto poprzez publiczne, nieuprawnione komentowanie i krytykowanie rozstrzygni podejmowanych w sprawach przydzielonych do referatw poszczeglnych sdziw, ktrymi to zachowaniami kadorazowo dopucia si przewinie dyscyplinarnych z art. 107 1 ustawy Prawo o ustroju sdw powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070)".

2. Sd Apelacyjny Sd Dyscyplinarny ustali, e sdzia Sdu Rejonowego w okresie objtym wnioskiem, tj. od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 30 padziernika 2007 r., penia funkcj Przewodniczcej Wydziau VII Cywilnego Sdu Rejonowego w A. Z funkcji tej zostaa odwoana dnia 1 czerwca 2008 r. na wasn prob i przeniesiona do orzekania w Wydziale I Cywilnym Sdu Rejonowego w A. W 2007 r. w Wydziale VII kierowanym przez sdziego Sdu Rejonowego orzekali sdziowie: M. M.-W. i I. R. oraz asesorzy sdowi: R. O., K. L., L. P. i A. T. Pracownikami sekretariatu w tym czasie byy m. in. Magorzata S., Alicja K., Sylwia K., Teresa P., Jolanta R., Beata C., Monika D. i Agata S., przy czym Magorzata S. penia funkcj kierowniczki sekretariatu, a Alicja K. bya jej zastpczyni.

Zdaniem Sdu Apelacyjnego, stawiane sdziemu Sdu Rejonowego zarzuty nagannego odnoszenia si do podlegych pracownikw dotyczyy jej relacji z asesorem sdowym A. T. i zastpczyni kierowniczki sekretariatu Alicj K., a take lekcewacego, wypowiadanego podniesionym gosem zwracania si do innych sdziw i asesorw sdowych oraz pracownikw administracyjnych. Ponadto zarzuty obejmoway nieuprawnione krytykowanie i komentowanie rozstrzygni podejmowanych przez poszczeglnych sdziw i asesorw sdowych orzekajcych w Wydziale w sprawach przydzielonych do ich referatw.

Sd Dyscyplinarny pierwszej instancji ustali, e w kontaktach z asesor A. T. sdzia Sdu Rejonowego uywaa podniesionego gosu. Dotyczyo to zwracania uwagi na stwierdzane uchybienia w pracy tego asesora, jak na przykad w przypadku nieprawidowego ogoszenia wyroku w sprawie Renaty S. lub usunicia z akt spraw zarzdze z terminami rozpraw wyznaczonych przez przewodniczc Wydziau. Na podstawie zezna asesor A. T. Sd Apelacyjny ustali, e cz uwag kierowanych do niej bya merytorycznie uzasadniona, lecz razia j niewaciwa forma ich przekazywania. Gone zwracanie uwagi odbywao si w gabinecie przewodniczcej i mimo zamknitych drzwi mona byo je usysze w sekretariacie oraz przylegajcym gabinecie sdziowskim. W grudniu 2006 r. sdzia Sdu Rejonowego w pimie skierowanym do prezesa Sdu Rejonowego wystawia asesor A. T. bardzo dobr opini; zawsze suya jej te pomoc, gdy o tak prosia.

W kontaktach z pozostaymi sdziami i asesorami Wydziau sdzia Sdu Rejonowego nie uywaa podniesionego gosu, poza incydentem z sdzi I. R. Osoby te nie czuy si te przez ni zastraszone lub obraane czy lekcewaone. Nie potwierdziy one rwnie zarzucanej obwinionemu sdziemu nieuprawnionej ingerencji w sfer rozstrzygni w poszczeglnych sprawach, polegajcej na ich komentowaniu i krytykowaniu.

W czasie wakacji w 2007 roku sdzia Sdu Rejonowego gwatownie i podniesionym gosem zwrcia uwag w sekretariacie na uchybienia w pracy Alicji K., czego wiadkiem by obecny przy tym interesant. Zwrci on wwczas uwag na niestosowne zachowanie przeoonej wobec pracownika. W tym samym okresie Alicja K. przyniosa do gabinetu obwinionego sdziego akta spraw i biec korespondencj, ktre pooya na biurku. Gdy odwrcia si, poczta ta spada na podog. Alicja K. nie widziaa, aby dokumenty zostay zrzucone przez sdziego z biurka, cho wczeniej przypuszczaa, e tak si stao. W zakrelonych we wniosku o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej ramach czasowych sdzia Sdu Rejonowego udzielaa Alicji K. poyczek na prywatne potrzeby. Pozostae pracownice sekretariatu nie potwierdziy zarzucanego sdziemu Sdu Rejonowego niewaciwego, w tym lekcewacego, ich traktowania.

W okresie sprawowania funkcji przewodniczcej sdzia Sdu Rejonowego uzyskaa bardzo dobre wyniki pracy Wydziau, szczeglnie w 2007 roku. Otrzymaa rwnie bardzo dobr opini o pracy ju po wszczciu postpowania dyscyplinarnego. Z dniem 22 wrzenia 2008 r. stosunek subowy z sdzi Sdu Rejonowego zosta rozwizany w zwizku ze zrzeczeniem si przez ni urzdu sdziego.

Powyszy stan faktyczny Sd Apelacyjny Sd Dyscyplinarny ustali na podstawie akt postpowania dyscyplinarnego i wyjanie obwinionej zoonych w postpowaniu dyscyplinarnym i na rozprawie, zezna wiadkw wymienionych we wniosku Rzecznika Dyscyplinarnego, zoonych w postpowaniu dyscyplinarnym i na rozprawie, oraz akt osobowych obwinionej.

3. Obwiniona sdzia nie przyznaa si do popenienia zarzucanych jej przewinie subowych. Podkrelia, e nigdy nie odnosia si w sposb lekcewacy do sdziw lub pracownikw sekretariatu oraz e nikt wczeniej nie zwraca jej uwagi na niewaciwe zachowanie. Przyznaa, e w stosunku do asesor A. T. zarwno w zwizku z nieprawidowym ogaszaniem przez ni wyroku w sprawie Renaty S., jak i usuniciem z akt zarzdze dotyczcych wyznaczenia terminw posiedze uya podniesionego gosu, ale nie miaa wiadomoci, e moe by syszana przez osoby przychodzce do sekretariatu. Przyznaa, e nie potrafi mwi cicho, ale nie krzyczaa wiadomie na pracownikw.

4. Oceniajc zachowanie sdziego Sdu Rejonowego w wietle zebranego materiau dowodowego Sd Apelacyjny Sd Dyscyplinarny podkreli, e godno urzdu sdziego wyraa si w jego zdolnoci do dochowania wiernoci lubowaniu sdziowskiemu, do staego podnoszenia kwalifikacji, utrzymywania nieposzlakowanego charakteru bdcego jednym z warunkw mianowania na ten urzd, strzeenia powagi stanowiska sdziowskiego oraz unikania wszystkiego, co mogoby przynie ujm godnoci sdziego lub osabi zaufanie do jego bezstronnoci. Uchybienie tej godnoci, stanowice z mocy art. 107 1 ustawy Prawo o ustroju sdw powszechnych przewinienie dyscyplinarne, za ktre sdzia odpowiada dyscyplinarnie, oznacza takie zachowanie, ktre przynosi ujm sdziemu. Sprawowanie urzdu sdziego wie si z licznymi ograniczeniami sdzia podlega wikszej kontroli i ograniczeniom dotyczcym jego zachowania ni inne osoby. Powinien wic unika sytuacji mogcych w uzasadniony sposb zmniejszy szacunek dla urzdu sdziego. W kontaktach z innymi sdziami oraz pracownikami sekretariatu sdziego powinna cechowa uprzejmo, cierpliwo oraz nalene poszanowanie godnoci tych osb.

Oceniajc zachowanie obwinionej wobec asesor A. T. oraz urzdniczki Alicji K. Sd Apelacyjny mia na uwadze sprawowan przez obwinion funkcj przewodniczcej Wydziau. Z funkcj t czya si odpowiedzialno za prac Wydziau, cile zwizana z obowizkiem prawidowej organizacji pracy oraz egzekwowaniem naleytego wywizywania si z obowizkw przez podlegych pracownikw, z oczywistym wyczeniem ingerowania w sfer orzecznicz. W ocenie Sdu Dyscyplinarnego uwagi obwinionej wobec wymienionych osb byy merytorycznie uzasadnione, co przyznaa zarwno asesor A. T., jak i zastpczyni kierowniczki Alicja K. Zastrzeenia budzia natomiast forma, w jakiej zostay one przekazane, poniewa podnoszenie gosu na podlegych pracownikw nie przystoi sdziemu, a z zasady nie przynosi te oczekiwanego skutku. Zwaywszy jednak na okolicznoci, w jakich doszo do takich zachowa sdziego Sdu Rejonowego, na jej ekspresyjny i zdecydowany sposb wyraania si, wystawienie pozytywnej opinii asesor A. T., ktra w tym czasie otrzymaa nominacj na stanowisko sdziego, yczliwy stosunek do Alicji K., wyraajcy si m. in. przedueniem okresu prby podoania przez ni obowizkom zastpczyni kierowniczki sekretariatu, Sd Apelacyjny doszed do przekonania, e to niewtpliwie niewaciwe zachowanie obwinionej moe by zakwalifikowane co najwyej jako przewinienie dyscyplinarne, ktrego stopie szkodliwoci spoecznej jest znikomy. Dokonujc oceny stopnia spoecznej szkodliwoci czynu, Sd mia na uwadze okolicznoci taksatywnie wymienione w art. 115 2 k.k., z uwzgldnieniem, e wskazany tam katalog tych okolicznoci ma charakter zamknity.

W ocenie Sdu Apelacyjnego obwiniona niewtpliwie naruszya i to niejednokrotnie dobra osobiste osb, pod adresem ktrych formuowaa niewaciwe wypowiedzi, ale de facto adnej z tych osb nie wyrzdzia szkody, a wrcz przeciwnie, niezalenie od osobistych animozji osobom tym udzielaa pomocy. Sd Dyscyplinarny stwierdzi, e okolicznoci popenienia opisanych przewinie niejednokrotnie wynikay z niewaciwie podjtej decyzji przez pracownika lub sdziego, wzgldnie dziaanie obwinionej byo podyktowane potrzeb przyspieszenia sprawnoci postpowania (przypadek wydania zarzdze w sprawie nalecej do referatu asesor A. T.). Motywacja podjtego przez obwinion zachowania nie bya tego rodzaju, aby naleao j potpi.

W ocenie Sdu Dyscyplinarnego nie byo podstaw do przyjcia, e zachowania obwinionej skierowane w stosunku do pracownikw i sdziw byy podjte z zamiarem bezporednim, co miao wpyw na ocen stopnia spoecznej szkodliwoci, ktry zdaniem Sdu nie by wyszy od znikomego. Z tych przyczyn Sd Apelacyjny przyj, e stopie bezprawia przejawiony w dziaaniu obwinionej by znikomy (art. 1 2 k.k.), a zatem nie popenia ona przewinie dyscyplinarnych. Zdaniem Sdu, z przedstawionych przyczyn ujawnia si ujemna przesanka procesowa, o ktrej stanowi dyspozycja art. 17 1 pkt 3 k.p.k. stosowanego odpowiednio w postpowaniu dyscyplinarnym a w konsekwencji naleao umorzy postpowanie dyscyplinarne.

III. Odwoanie od wyroku Sdu Apelacyjnego Sdu Dyscyplinarnego wnieli: obwiniona jako bya sdzia Sdu Rejonowego w A., Rzecznik Dyscyplinarny Sdziw Sdw Powszechnych oraz Krajowa Rada Sdownictwa.

1. Obwiniona, zaskarajc w caoci wyrok Sdu Dyscyplinarnego, zarzucia:

1) obraz przepisu prawa materialnego, mianowicie: art. 107 1 ustawy Prawo o ustroju sdw powszechnych, wynikajc z uznania, e przepis ma zastosowanie do czynu polegajcego na zwrceniu asesor A. T. uwagi co do wyrzucenia zarzdze z akt sprawy i zniszczenia dokumentacji sdowej (zawiadomie) po wczeniejszych kamliwych wyjanieniach skadanych przez A. T. co do jej pracy, a w efekcie po wyprowadzeniu obwinionej z rwnowagi przez dalsze kamliwe wyjanienia asesor A. T. zwrceniu jej uwagi podniesionym gosem; art. 1 3 k.k. przez przyjcie, e obwiniona dziaaa chociaby z winy nieumylnej, gdy przewidywaa dalsze kamstwa asesor A. T., w sytuacji gdy dokumenty przemawiay na jej niekorzy, i e obwiniona moga przewidzie, e asesor w dalszym cigu bdzie obwinion okamywaa;

2) obraz art. 5 2 k.p.k. poprzez rozstrzygnicie na niekorzy obwinionej niedajcych si usun wtpliwoci;

3) bd w ustaleniach faktycznych przyjtych do rozstrzygnicia, a mianowicie, e obwiniona podniesionym gosem kiedykolwiek zwracaa uwag asesor A. T. w kwestii ogoszenia przez ni wyroku w sprawie Renaty S., a take, e w dniach 1 stycznia 2006 r. lub 1 stycznia 2007 r. dopucia si zarzucanych jej czynw dyscyplinarnych;

4) niewyjanienie oraz uniemoliwienie wyjanienia kwestii zwizanej z rzekomym zwrceniem uwagi Alicji K. w obecnoci interesanta.

Obwiniona wniosa o zmian zaskaronego wyroku przez uniewinnienie od zarzucanego jej czynu dyscyplinarnego.

W obszernym i wielowtkowym uzasadnieniu odwoania obwiniona podniosa, midzy innymi, e w toku postpowania dyscyplinarnego zostao bezspornie ustalone niewaciwe postpowanie asesor A. T., odbiegajce od postpowania innych sdziw Wydziau, co nie zostao wzite pod uwag przy rozpoznaniu sprawy. Obwiniona zarzucia, e nieprawidowe s ustalenia Sdu Dyscyplinarnego dotyczce tego, e podnosia gos, gdy rozmawiaa z A. T. na temat ogoszenia wyroku w sprawie Renaty S. Zarzucia rwnie skadanie przez niektrych pracownikw faszywych zezna. Podniosa, e postpowanie asesor A. T. wobec niej jako przewodniczcej Wydziau zmierzao do zdyskredytowania jej kompetencji wobec innych pracownikw. W postpowaniu dyscyplinarnym asesor A. T. zoya faszywe zeznania. Skarca zakwestionowaa ustalenie Sdu, e pokj przewodniczcego Wydziau przylega bezporednio do pokoju sdziowskiego, a zatem zwrcenie uwagi w pokoju przewodniczcego moga usysze tylko kierowniczka sekretariatu, podniesionego gosu obwinionej w czasie rozmowy z A. T. nie mogy natomiast usysze inne osoby. Obwiniona stwierdzia, e informacja co do rzekomego incydentu z udziaem Alicji K. przy interesancie bya rozpowszechniana wrd pracownikw przez sam Alicj K., ktra w postpowaniu wyjaniajcym nie potrafia przytoczy tego faktu ze szczegami, za w postpowaniu przed Sdem stwierdzia, e incydent ten mia miejsce pod koniec jej pracy na stanowisku zastpcy kierownika sekretariatu, a obwiniona nie krzyczaa wwczas, tylko gwatownie zwrcia jej uwag. Obwiniona podniosa, e Alicja K. nie tylko skadaa kamliwe zeznania, ale take pomwia j o celowe zrzucenie akt i dokumentw, w sytuacji gdy faktu tego nie widziaa, przed Sdem za stwierdzia, e pooya je na brzegu biurka i spady same, kiedy si odwrcia. Obwiniona podkrelia, e nigdy nie komentowaa adnego merytorycznego rozstrzygnicia sdziw, wszelkie uwagi dotyczyy sposobu stosowania przez nich procedury. Obwiniona podniosa, e przedstawione przez ni w odwoaniu okolicznoci powinny wpyn na bardzo szczegowe przesuchanie wiadkw a przede wszystkim na zweryfikowanie ich prawdomwnoci i postpienie zgodnie z treci art. 5 2 k.p.k.

2. Rzecznik Dyscyplinarny Sdziw Sdw Powszechnych zaskary wyrok Sdu Apelacyjnego w caoci, na niekorzy obwinionej, zarzucajc w swoim odwoaniu obraz przepisw postpowania, ktra moga mie wpyw na tre wydanego orzeczenia, a mianowicie: art. 413 1 pkt 4 k.p.k., art. 413 2 pkt 1 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. oraz art. 424 1 k.p.k., polegajc na:

1) w odniesieniu do art. 413 1 pkt 4 k.p.k., art. 413 2 pkt 1 k.p.k. oraz art. 424 1 k.p.k.:

- pominiciu w komparycji wyroku, w czci obejmujcej opis czynw zarzucanych obwinionej, zachowania polegajcego na niekulturalnym i lekcewacym odnoszeniu si do sdziw i asesorw sdowych pracujcych w Wydziale VII Cywilnym Sdu Rejonowego, co oznacza, e umorzenie postpowania, w oparciu o art. 17 1 pkt 3 k.p.k., dotyczy wycznie zachowa, ktrych opis przytoczono w czci wstpnej wyroku, z pominiciem zachowa (czynw) wyej wskazanych, pomimo e byy one objte wnioskiem o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej;

- zaistnieniu sprzecznoci midzy sentencj wyroku a jego uzasadnieniem, w czci dotyczcej okrelenia czynw, co do ktrych postpowanie umorzono, w sytuacji gdy z treci wyroku wynika, e Sd (nie dokonujc w tym zakresie zmiany opisu czynw) przypisa obwinionej dziaania polegajce m.in. na publicznym, nieuprawnionym komentowaniu i krytykowaniu rozstrzygni podejmowanych w sprawach przydzielonych do referatw poszczeglnych sdziw, podczas gdy w uzasadnieniu wyroku ustalono, e nie potwierdzia si, zarzucana obwinionej, nieuprawniona ingerencja w sfer rozstrzygni w poszczeglnych sprawach, polegajca na ich komentowaniu i krytykowaniu, w konsekwencji czego zaskarone orzeczenie nie spenia wymogw jasnoci, jednoznacznoci, czytelnoci i niesprzecznoci midzy sentencj wyroku, a jego motywacyjn czci;

- odstpieniu od wskazania w uzasadnieniu wyroku wbrew wymaganiom art. 424 1 pkt 1 k.p.k. dowodw, na jakich oparto ustalenia faktyczne i poprzestaniu na oglnikowych jedynie stwierdzeniach, z ktrych wynika, e stan faktyczny Sd ustali na podstawie akt postpowania dyscyplinarnego i wyjanie sdziego Sdu Rejonowego, zoonych w postpowaniu dyscyplinarnym i na rozprawie, zezna wiadkw wymienionych we wniosku, zoonych w postpowaniu dyscyplinarnym i na rozprawie, akt osobowych obwinionej, podobnie jak poprzestanie na stwierdzeniu, e pozostae pracownice sekretariatu nie potwierdziy zarzucanego sdziemu niewaciwego, w tym lekcewacego, ich traktowania, w konsekwencji czego nie wiadomo, jakie konkretnie dowody stay si podstaw ostatecznych ustale, co prowadzi do niepewnoci co do zakresu i wynikw przeprowadzonego postpowania dowodowego;

2) w odniesieniu do art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k.:

- cakowitym odstpieniu od oceny zezna Alicji K. (k. 44), M. M.-W. (k. 11 12), R. O. (k. 9 10), L. P. (k. 32), K. L. (k. 28 29) i I. R. (k. 24 25), ktrzy to wiadkowie potwierdzili zachowania polegajce na lekcewacym i niekulturalnym zwracaniu si obwinionej w stosunku do sdziw i asesorw sdowych, jak rwnie wielokrotnym, publicznym komentowaniu i krytykowaniu przez ni rozstrzygni podejmowanych przez innych sdziw;

- wybirczej, przeprowadzonej jednostronnie, a w zwizku z tym dowolnej ocenie zezna A. T. (k. 214 216) oraz pominiciu korespondujcych z nimi zezna Agaty S. (k. 59), Teresy P. (k. 48), R. O. (k. 9 10) i Magorzaty S. (k. 16), z ktrych wynika, e przypadki niewaciwego traktowania przez obwinion A. T. nie naleay do incydentalnych, nie miay miejsca tylko w gabinecie przewodniczcej, ale take w sekretariacie Wydziau i nie pozostaway jedynie w zwizku z wykonywaniem czynnoci nadzorczych przez obwinion, lecz stanowiy te swoist form ingerowania w sfer orzecznicz;

- odstpieniu od oceny zezna Teresy P. (k. 47), Magorzaty S. (k. 7), M. M.-W. (k. 11 12), R. O. (k. 9 10), K. L. (k. 29) i L. R. (k. 24 25) w czci, w jakiej wiadkowie ci zgodnie potwierdzili nagminne przypadki lekcewacego i niewaciwego zwracania si przez obwinion do pracownikw administracyjnych, zatrudnionych w podlegym jej Wydziale;

- zupenym pominiciu, przy ocenie zachowa objtych zarzutem, zezna L. P. (k. 32 33), M. M.-W. (k. 11 12), Magorzaty S. (k. 6), Agaty S. (k. 59) oraz Teresy P. (k. 48), z ktrych wynika e lekcewace i uwaczajce godnoci zachowania obwinionej odbierane byy jako obraliwe, oburzajce, enujce, a nadto dotkny wielu osb, stanowic przy tym form zastraszenia pracownikw;

- niepenym i wybirczym jedynie poczynieniu ustale w zakresie przesanek wymienionych w art. 115 2 k.k., stanowicych o rozmiarze stopnia spoecznej szkodliwoci zarzucanych przewinie dyscyplinarnych, co zaowocowao powierzchownoci oceny przeprowadzonej w tym przedmiocie, a co za tym idzie bdnym wnioskiem kocowym, e stopie ten jest znikomy.

Rzecznik Dyscyplinarny zarzuci ponadto, bdcy przede wszystkim konsekwencj obrazy przepisw postpowania (art. 413 1 i 2 k.p.k., art. 410 k.p.k. i art. 7 k.p.k.), bd w ustaleniach faktycznych, ktry mia wpyw na tre zaskaronego orzeczenia, wynikajcy z niepenoci postpowania dowodowego (bd braku), jak rwnie z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodw (bd dowolnoci) poprzez:

- dowolne ustalenie jakoby zachowania majce cechy uchybienia godnoci urzdu polegay wycznie na niewaciwym sposobie formuowania wypowiedzi w stosunku do A. T. i Alicji K., podczas gdy faktycznie zachowania te godziy w dobra osobiste take innych osb sdziw, asesorw sdowych i pracownikw administracyjnych, zatrudnionych w Wydziale podlegym obwinionej;

- nietrafne ustalenie, jakoby niewaciwe zachowania obwinionej pozostaway przede wszystkim w zwizku z przysugujcymi jej uprawnieniami nadzorczymi i suyy egzekwowaniu naleytego wywizywania si z obowizkw przez podlegych jej pracownikw, w sytuacji gdy faktycznie zachowania te wykraczay poza zakres czynnoci nadzorczych, niejednokrotnie nie pozostaway z nimi w zwizku, a w wielu przypadkach stanowiy nadto form nieuprawnionej, publicznej ingerencji w sfer orzecznicz;

- zbagatelizowanie stopnia nagannoci czynw sdziego Sdu Rejonowego poprzez niedocenienie faktu ich nagminnoci oraz publicznego ich charakteru, skutkiem czego zachowania te odbierane byy co uszo uwadze Sdu, chocia wynikao ze zgodnych ze sob zezna przesuchanych w sprawie wiadkw jako obraliwe, oburzajce, enujce, wywoujce zawstydzenie i stanowice form zastraszania pracownikw;

- nadanie nadmiernego znaczenia okolicznociom niepozostajcym w zwizku z czynami zarzuconymi obwinionej, a polegajcymi na udzielaniu Alicji K. pomocy finansowej w postaci poyczek, czy te wystawieniu A. T. bardzo dobrej opinii w zwizku z procedur powoania jej na stanowisko sdziego;

- niedostateczne ustalenia, w zakresie okolicznoci decydujcych o rozmiarze stopnia spoecznej szkodliwoci zachowa zarzucanych obwinionej, co stanowio konsekwencj niezasadnego przyjcia jakoby czyny te dotkny wycznie A. T. i Alicj K., byy wyrazem dbaoci obwinionej o prawidow organizacj pracy w Wydziale i adnej z osb pokrzywdzonych nie wyrzdziy szkody, a w zwizku z tym niedostrzeenia take, e zachowania te w istocie godziy w dobra osobiste wielu osb (sdziw, asesorw, pracownikw administracyjnych), drastycznie wykraczay poza uprawnienia wynikajce ze sprawowanego przez obwinion nadzoru, jak rwnie niedocenienia faktu, e rzeczywiste skutki zachowa obwinionej wiza naley nie tylko z sytuacj osb bezporednio nimi dotknitych, ale take z racji publicznego ich charakteru ze spoecznym ich odbiorem.

Rzecznik Dyscyplinarny wnis o uchylenie zaskaronego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sdowi Apelacyjnemu Sdowi Dyscyplinarnemu.

3. Krajowa Rada Sdownictwa zaskarya wyrok Sdu Dyscyplinarnego w caoci, na niekorzy obwinionej, zarzucajc:

1) obraz prawa procesowego, ktra moga mie wpyw na tre orzeczenia, a mianowicie art. 424 k.p.k., polegajc na sporzdzeniu uzasadnienia niezgodnie z wymogami tego przepisu, w szczeglnoci poprzez brak wskazania, na jakich dowodach opar si Sd pierwszej instancji ustalajc poszczeglne okolicznoci stanu faktycznego, oraz brak oceny przeprowadzonych dowodw;

2) bd w ustaleniach faktycznych, przyjtych za podstaw orzeczenia, ktry mg mie wpyw na tre tego orzeczenia, co do stopnia spoecznej szkodliwoci zarzucanego obwinionej przewinienia dyscyplinarnego.

Krajowa Rada Sdownictwa wniosa o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sdowi Apelacyjnemu Sdowi Dyscyplinarnemu do ponownego rozpoznania.

Krajowa Rada Sdownictwa nie zakwestionowaa ustale i wnioskw Sdu Dyscyplinarnego w zakresie sprawstwa i winy obwinionej. Podniosa jednak, e stwierdzenie przez Sd Apelacyjny Sd Dyscyplinarny, i dokona ustalenia stanu faktycznego na podstawie akt postpowania dyscyplinarnego i wyjanie obwinionej zoonych w postpowaniu dyscyplinarnym i na rozprawie, zezna wiadkw wymienionych we wniosku zoonych w postpowaniu dyscyplinarnym i na rozprawie oraz akt osobowych obwinionej, jest lakoniczne i niewystarczajce w wietle art. 424 k.p.k. W ocenie Krajowej Rady Sdownictwa, Sd Apelacyjny Sd Dyscyplinarny w ogle nie przeprowadzi oceny dowodw, ani w istocie nie wskaza, na jakich dokadnie zeznaniach si opar, ustalajc poszczeglne okolicznoci stanu faktycznego. Brak oceny materiau dowodowego prowadzi do cakowitej dowolnoci ustale, wykraczajcej poza art. 7 k.p.k., co z pewnoci mogo mie wpyw na tre orzeczenia. Wnikliwa analiza materiau dowodowego mogaby przecie doprowadzi Sd Apelacyjny Sd Dyscyplinarny do innych konkluzji ni zastosowanie art. 17 1 pkt 3 k.p.k. Krajowa Rada Sdownictwa uznaa za istotne uchybienie, o jakim mowa w art. 438 pkt 2 k.p.k. to, e Sd Apelacyjny Sd Dyscyplinarny pomin w zawartym w wyroku opisie czynw zarzucanych obwinionej zachowania polegajce na niekulturalnym i lekcewacym odnoszeniu si przez ni do sdziw i asesorw sdowych pracujcych w podlegym jej Wydziale, chocia zachowania te byy objte wnioskiem o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej. Midzy sentencj wyroku a jego uzasadnieniem istnieje zauwaalna sprzeczno. Umorzenie postpowania bez zmiany opisu czynu oznacza, e Sd przypisa obwinionej wszystkie dziaania, ktre s wskazane w zarzucie, a wic take publiczne, nieuprawnione komentowanie i krytykowanie rozstrzygni podejmowanych w sprawach przydzielonych do referatw poszczeglnych sdziw. Natomiast w uzasadnieniu wyroku Sd poczyni ustalenie, e zarzut ten nie potwierdzi si wyjtkiem kierowania tego typu uwag do A. T.

Krajowa Rada Sdownictwa nie podzielia pogldu Sdu w zakresie oceny stopnia spoecznej szkodliwoci przypisanego obwinionej przewinienia dyscyplinarnego. Miar tej szkodliwoci jest stopie, w jakim obwiniona uchybia godnoci sdziego konkretnym przewinieniem. Nie ulega wtpliwoci, e w kontaktach ze wsppracownikami sdziego powinna cechowa uprzejmo i cierpliwo oraz poszanowanie godnoci tych osb. Publiczne, niestosowne odnoszenie si do pracownikw oraz zwracanie uwag asesorowi sdowemu i zastpcy kierownika sekretariatu jest zachowaniem naruszajcym godno urzdu sdziego, a take godno osobist wskazanych osb. W ocenie Krajowej Rady Sdownictwa obwiniona jako sdzia musiaa zdawa sobie z tego spraw, nawet jeli dziaaa pod wpywem emocji i nie w tym celu, aby kogo urazi. Obwiniona naduya przy tym swojej funkcji subowej przewodniczcej wydziau.

Zgodnie z 2 Zbioru Zasad Etyki Zawodowej Sdziw, bdcego zacznikiem do uchway Krajowej Rady Sdownictwa nr 16/2003 z dnia 19 lutego 2003 r., sdzia powinien zawsze kierowa si zasadami uczciwoci, godnoci, honoru, poczuciem obowizku oraz przestrzega dobrych obyczajw. Niewtpliwe niewaciwe traktowanie osb podlegych subowo stanowi naruszenie dobrych obyczajw, a rwnie i zasad uczciwoci, skoro sdzia wykorzystuje przy tym swoj przewag wynikajc z penionej funkcji. Zachowanie takie jest, mwic najoglniej, niegodziwe i uderza wprost w autorytet samego zwierzchnika subowego.

Krajowa Rada Sdownictwa podkrelia, e bdne jest, w wietle przesanek z art. 115 2 k.k., wyeksponowanie zachowa niepozostajcych w jakimkolwiek zwizku z zarzutem postawionym obwinionej, to jest wystawienia pozytywnej opinii asesor A. T. i udzielania pomocy finansowej Alicji K., poniewa taki stosunek do wskazanych osb ma wprawdzie pewien walor pozytywny, jednak nie wpywa na stopie szkodliwoci spoecznej popenionego przewinienia. Krajowa Rada Sdownictwa podkrelia, e kady przewodniczcy wydziau musi dba o sprawno pracy podlegajcej mu jednostki organizacyjnej, jednak nie moe tego czyni w sposb naruszajcy zasady kultury, jakich oczekuje si w relacjach przeoony podwadny, zatem okoliczno ta nie moe by uznana za agodzc, nawet jeli wyniki pracy Wydziau obwinionej byy w okresie przewinienia bardzo dobre.


Odwoania zarwno obwinionej, jak i Krajowej Rady Sdownictwa oraz Rzecznika Dyscyplinarnego Sdziw Sdw Powszechnych, nie zawieraj tego rodzaju zarzutw, ktre uzasadniayby uchylenie lub zmian zaskaronego wyroku Sdu Apelacyjnego Sdu Dyscyplinarnego pierwszej instancji.

IV. 1. Zawarte w odwoaniu Rzecznika Dyscyplinarnego Sdziw Sdw Powszechnych zarzuty dotyczce naruszenia art. 413 1 pkt 4 k.p.k. oraz art. 413 2 pkt 1 k.p.k. stay si nieaktualne w zwizku ze sprostowaniem przez Sd Najwyszy Sd Dyscyplinarny, na podstawie art. 105 2 zdanie drugie k.p.k. w zw. z art. 128 ustawy Prawo o ustroju sdw powszechnych, oczywistej omyki pisarskiej w czci dyspozytywnej wyroku Sdu Apelacyjnego Sdu Dyscyplinarnego polegajcej na pominiciu w opisie czynu zarzucanego obwinionej przez Rzecznika Dyscyplinarnego Sdu Okrgowego sw: (...) poprzez niekulturalne i lekcewace odnoszenie si do sdziw i asesorw sdowych pracujcych w tym Wydziale, jak rwnie (...). O tym, e pominicie w opisie czynu zarzucanego obwinionej pewnego fragmentu wniosku Rzecznika Dyscyplinarnego stanowio oczywist omyk pisarsk, a nie zamierzon decyzj Sdu Apelacyjnego, majc na celu wyeliminowanie spod osdu fragmentu zachowania obwinionej opisanego w opuszczonej czci opisu czynu, wiadczyo przede wszystkim to, e w pozostaym zakresie opis czynu zarzucanego obwinionej, zamieszczony w czci dyspozytywnej wyroku, wiernie odpowiada opisowi czynu zawartemu we wniosku Rzecznika Dyscyplinarnego Sdu Okrgowego o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej, za pominity fragment zawarty by pomidzy tymi samymi wyrazami (poprzez), co najprawdopodobniej stanowio przyczyn niezamierzonego, czysto mechanicznego pominicia fragmentu znajdujcego si midzy tymi wyrazami przy sporzdzaniu sentencji wyroku. Ponadto, we wstpnej czci uzasadnienia wyroku Sdu Apelacyjnego Sdu Dyscyplinarnego tej, ktra powicona zostaa opisowi czynu zarzucanego obwinionej zosta przytoczony opis tego czynu w penym brzmieniu, powtarzajcym sformuowania wniosku Rzecznika Dyscyplinarnego Sdu Okrgowego, wraz z pominitym w dyspozytywnej czci wyroku fragmentem niekulturalne i lekcewace odnoszenie si do sdziw i asesorw sdowych pracujcych w tym Wydziale. Wreszcie, z dalszych rozwaa Sdu Apelacyjnego zawartych w uzasadnieniu zaskaronego wyroku wynika, e przedmiotem rozpoznania ustale faktycznych i ocen prawnych Sdu Dyscyplinarnego by take ten aspekt zachowania obwinionej, ktry zosta opisany w opuszczonej czci opisu czynu.

W tej sytuacji nie mona byo podzieli zarzutw odwoania Rzecznika Dyscyplinarnego Sdziw Sdw Powszechnych, e zaskarony wyrok jest nieczytelny, niezrozumiay i niejednoznaczny co do zawartego w nim rozstrzygnicia. Pominicie w komparycji wyroku, w czci obejmujcej opis czynw zarzucanych obwinionej, zachowa polegajcych na niekulturalnym i lekcewacym odnoszeniu si do sdziw i asesorw sdowych pracujcych w Wydziale VII Cywilnym Sdu Rejonowego w A., byo oczywist omyk pisarsk (w rozumieniu art. 105 1 k.p.k.), a zatem naleao przyj, e umorzenie postpowania dyscyplinarnego, w oparciu o art. 17 1 pkt 3 k.p.k., dotyczyo nie tylko tych zachowa, ktrych opis przytoczono w czci wstpnej wyroku, ale take tych, ktre pierwotnie przez omyk zostay pominite w opisie zachowa obwinionej (zarzucanych jej czynw). Dlatego nie mona zgodzi si z zarzutem Rzecznika Dyscyplinarnego, e doszo do sytuacji, w ktrej Sd Apelacyjny nie rozstrzygn merytorycznie co do czci zarzutu, a konkretnie co do zachowa obwinionej polegajcych na niekulturalnym i lekcewacym odnoszeniu si do sdziw i asesorw sdowych, pomimo e byy one objte wnioskiem o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej. Tym samym nie mona ostatecznie podzieli zarzutu, e doszo do sprzecznoci pomidzy sentencj wyroku a jego motywacyjn czci, poniewa wszystkie zawarte we wniosku o wszczcie postpowania dyscyplinarnego zachowania obwinionej, uwzgldnione w sprostowanej z urzdu czci dyspozytywnej wyroku, zostay poddane ocenie Sdu Apelacyjnego, czego potwierdzeniem jest argumentacja przedstawiona w uzasadnieniu zaskaronego orzeczenia.

2. Nie mona rwnie podzieli stanowiska procesowego, zawartego w odwoaniach Rzecznika Dyscyplinarnego Sdziw Sdw Powszechnych oraz Krajowej Rady Sdownictwa, e zaskarony wyrok Sdu Apelacyjnego Sdu Dyscyplinarnego powinien zosta uchylony z powodu obrazy art. 424 1 pkt 1 k.p.k., co miao polega na odstpieniu przez Sd Apelacyjny od szczegowego wskazania w uzasadnieniu wyroku wbrew wymaganiom tego przepisu dowodw, na jakich oparto ustalenia faktyczne, oraz na pominiciu oceny przeprowadzonych dowodw. Zarzut ten, eksponowany w obu odwoaniach, okaza si ostatecznie nieskuteczny, cho uzasadnienie zaskaronego wyroku rzeczywicie pozostawia wiele do yczenia i mogoby by sporzdzone staranniej.

Zgodnie z art. 424 1 pkt 1 k.p.k., uzasadnienie wyroku powinno zawiera wskazanie, jakie fakty sd uzna za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich w tej mierze opar si dowodach i dlaczego nie uzna dowodw przeciwnych. Niespenienie wymaga ustawowych w zakresie konstrukcji uzasadnienia orzeczenia nie moe by jednak utosamiane z wadliwoci rozstrzygnicia. W orzecznictwie zosta nawet sformuowany pogld, e naruszenie art. 424 k.p.k. nie moe mie wpywu na tre wyroku, gdy do sporzdzenia uzasadnienia, a zatem do ewentualnego naruszenia tego przepisu, dochodzi ju po wydaniu orzeczenia (por. wyrok Sdu Najwyszego z dnia 10 lutego 1984 r., IV KR 261/83, OSNPG 1984, nr 7-8, poz. 85). W zdecydowanej wikszoci orzecze Sdu Najwyszego przyjmuje si jednak, e uzasadnienie wyroku jest podstawowym rodkiem kontroli jego prawidowoci, a instancja odwoawcza gwnie przez pryzmat uzasadnienia sprawdza, czy sd pierwszej instancji opar ustalenia faktyczne na analizie caoksztatu okolicznoci ujawnionych na rozprawie (art. 410 k.p.k.). Wyrok, ktrego uzasadnienie dotknite jest wadami konstrukcyjnymi, nie moe by poddany prawidowej kontroli, co powoduje z reguy jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Jednak nie kade niestaranne (lub nawet wadliwe) sporzdzenie uzasadnienia wyroku uniemoliwia przeprowadzenie kontroli instancyjnej, a w konsekwencji stanowi dostateczn przyczyn uchylenia wyroku oraz przekazania sprawy do ponownego rozpoznania do uchylenia wyroku moe prowadzi jedynie taka wadliwo uzasadnienia, ze wzgldu na ktr sd odwoawczy nie moe w sposb merytoryczny ustosunkowa si do zarzutw i wnioskw rodka odwoawczego (por. wyrok Sdu Najwyszego z 7 dnia padziernika 1983 r., Rw 797/83, OSNKW 1984 r., nr 5-6, poz. 58). Niekiedy, mimo wadliwego uzasadnienia, istnieje moliwo dokonania naleytej kontroli, gdy zebrane dowody pozwalaj na sprawdzenie zasadnoci zarzutw i wnioskw odwoawczych, i tym samym na ocen trafnoci oraz prawidowoci kontrolowanego orzeczenia (por. wyrok Sdu Najwyszego z dnia 14 wrzenia 1983 r., V KRN 197/83, OSNKW 1984 r., nr 3-4, poz. 40).

Nie mona podzieli argumentw, e Sd Apelacyjny w ogle nie wskaza, na jakich dowodach si opar, ustalajc poszczeglne okolicznoci stanu faktycznego oraz e nie dokona jakiejkolwiek oceny przeprowadzonych dowodw. Wprawdzie motywy zaskaronego wyroku wyranie odbiegaj od wymaga okrelonych w art. 424 1 pkt 1 k.p.k., gdy nie maj charakteru pogbionego, relacjonujcego wnikliw analiz poszczeglnych dowodw sprawozdania z oceny materiau dowodowego (a taki obowizek sdu wynika z treci tego przepisu), to jednak lektura wyroku i nawet tych oglnikowych jego motyww, po konfrontacji z zebranymi w sprawie dowodami, zezwala na kontrol instancyjn wyroku. Z oglnego stwierdzenia, e stan faktyczny Sd ustali na podstawie akt postpowania dyscyplinarnego i wyjanie sdziego Sdu Rejonowego, zoonych w postpowaniu dyscyplinarnym i na rozprawie, zezna wiadkw wymienionych we wniosku, zoonych w postpowaniu dyscyplinarnym i na rozprawie, akt osobowych obwinionej, wynika, e zgodnie z art. 410 k.p.k. podstaw wyroku stanowiy okolicznoci ujawnione w toku rozprawy gwnej, a podstaw ich ustalenia byy wszystkie przeprowadzone bezporednio na rozprawie lub ujawnione przez odczytanie dowody z zezna wszystkich wiadkw wymienionych we wniosku Rzecznika Dyscyplinarnego, a dodatkowo take wyjanienia obwinionej. Podobnie ze sformuowania pozostae pracownice sekretariatu nie potwierdziy zarzucanego sdziemu Sdu Rejonowego niewaciwego, w tym lekcewacego, ich traktowania, mona wyprowadzi w kontekcie analizy tego fragmentu uzasadnienia, w ktrym zdanie to zostao umiejscowione e chodzi o wszystkie inne, poza Alicj K., pracownice sekretariatu, ktre w swoich zeznaniach nie potwierdziy faktu naruszenia ich godnoci. Dlatego mona przyj, e Sd Apelacyjny uzna, i zeznania pozostaych pracownic sekretariatu (poza zeznaniami Alicji K., na podstawie ktrych przyjto, e obwiniona niewaciwie zachowywaa si w stosunku do tej pracownicy) mogy stanowi podstaw ustale co do zachowania obwinionej w odniesieniu do innych poza zastpczyni kierowniczki sekretariatu pracownic, ktre nie byy traktowane niewaciwie, na przykad lekcewaco. Naley rwnie przyj skoro w adnym miejscu pisemnych motyww zaskaronego wyroku Sd Apelacyjny nie zakwestionowa wiarygodnoci i mocy dowodowej zezna wiadkw e wszystkie dowody uzna za wiarygodne, niesprzeczne, wzajemnie uzupeniajce si, a ponadto tworzce spjn cao. Brak wyranego wypowiedzenia tego rodzaju oceny materiau dowodowego jest oczywistym i niewtpliwym mankamentem uzasadnienia; co do tego zarwno Rzecznik Dyscyplinarny Sdziw Sdw Powszechnych, jak i Krajowa Rada Sdownictwa maj racj, jednak nie dyskwalifikuje to zaskaronego orzeczenia w sposb, ktry nakazywaby jego uchylenie.

Nie mona w tych okolicznociach podzieli zarzutu obu odwoa, e doszo do cakowitego odstpienia od wskazania w uzasadnieniu zaskaronego wyroku dowodw, na jakich oparto ustalenia faktycznie, i do poprzestania na oglnikowych jedynie stwierdzeniach, odwoujcych si do wszystkich przeprowadzonych na rozprawie dowodw. Pominicie przez Sd Apelacyjny wnikliwej, szczegowej, pogbionej analizy i oceny poszczeglnych zgromadzonych w sprawie dowodw (indywidualnie oraz w ich caoksztacie), nie moe by utosamiany z brakiem jakiejkolwiek oceny. Mona przyj, e Sd Apelacyjny da wiar wszystkim przesuchanym w sprawie wiadkom, nie da natomiast wiary obwinionej, ktra zaprzeczaa, aby miay miejsce przypisane jej zachowania, a Sd Apelacyjny mimo nieprzyznania si przez ni do popenienia zarzucanych jej przewinie subowych przypisa jej niewaciwe zachowanie w stosunku do asesor A. T. oraz zastpczyni kierowniczki sekretariatu Alicji K. Ostatecznie, w postpowaniu odwoawczym mona byo przyj, e dowody z zezna wszystkich przesuchanych wiadkw stay si podstaw ustale faktycznych Sdu Apelacyjnego, co w konsekwencji umoliwiao ocen trafnoci zapadego rozstrzygnicia. Brak zindywidualizowanej oceny materiau dowodowego, polegajcej na odniesieniu si do konkretnych dowodw przeprowadzonych w sprawie, jest istotnym brakiem uzasadnienia zaskaronego wyroku, ale nie moe by identyfikowany z cakowit dowolnoci ustale, wykraczajc poza ramy okrelone w art. 7 k.p.k.

3. Nie mona rwnie podzieli zarzutw odwoania Rzecznika Dyscyplinarnego Sdziw Sdw Powszechnych dotyczcych naruszenia art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k.

Z zezna wiadkw: Alicji K., M. M.-W., R. O., L. P., K. L. oraz I. R. nie wynika, jak podnosi w odwoaniu Rzecznik Dyscyplinarny, aby wymienieni wiadkowie jednoznacznie potwierdzili zachowania obwinionej polegajce na cigym lekcewacym i niekulturalnym zwracaniu si do sdziw i asesorw sdowych, jak rwnie wielokrotnym, publicznym komentowaniu i krytykowaniu przez ni rozstrzygni podejmowanych przez innych sdziw.

W zeznaniach tych zostao stwierdzone, midzy innymi: Zdarzao si, e przewodniczca (...) zwracaa uwag sdziom, np. asesor A. T., w sekretariacie w obecnoci interesantw. (...). Byam wiadkiem komentowania przez przewodniczc rozstrzygni wydawanych w sprawach przez innych sdziw i dziao si to w sekretariacie, a niekiedy u przewodniczcej w jej pokoju (zeznania wiadka Alicji K., k. 43-44), Odnonie innych sdziw, syszaam nieraz jak przewodniczca mwia podczas przegldania akt: Co on/ona tutaj zrobia? Przewodniczca potrafia krytykowa moje decyzje orzecznicze wobec asesor A. T. (...). Nie wiem, kogo dotyczy zwrot: Co on/ona tutaj zrobia? (...). Sama osobicie nie syszaam, by obwiniona sdzia komentowaa orzeczenia innych sdziw przy pracownikach sekretariatu, takie informacje przekazywaa mi asesor A. T. (zeznania wiadka M. M.-W., k. 204 205, zeznania tego wiadka zoone podczas postpowania wyjaniajcego nie zostay ujawnione w toku rozprawy gwnej), Ja nie spotkaem si z niewaciwym zachowaniem pani sdzi w stosunku do mnie. Co do innych pracownikw, sytuacje takie miay miejsce, ale znaem je jedynie ze syszenia. (...). Pani sdzia zwracaa uwag co do merytorycznych aspektw pracy sdziw i asesorw w Wydziale. Nie odbieraem tego jako prby wpywu na tre wydanych orzecze. Form tych wypowiedzi, kierowanych pod moim adresem, oceniam jako rzeczow i spokojn. Co do innych osb, by to niekiedy wyraz porywczego, energicznego usposobienia pani sdzi (zeznania wiadka R. O., k. 202 203). Jeli o mnie chodzi, to bya taka sytuacja, e przewodniczca podniesionym gosem zwrcia mi uwag na niesuszno mojego merytorycznego rozstrzygnicia zrobia to w obecnoci innego sdziego i chyba mojej sekretarki. Mnie ta sytuacja zawstydzia (zeznania wiadka L. P., k. 32). Nie byo natomiast takiego zdarzenia, by pani przewodniczca krzyczaa na mnie (zeznania wiadka L. P., k. 208). Nie zdarzyo si, aby przewodniczca krzyczaa na mnie. Jedyne co mi przeszkadza to, e zwracanie mi uwagi nastpuje w obecnoci moich kolegw. S to uwagi dotyczce czynnoci podejmowanych w sprawie. Mnie uwagi, o jakich mwi, przewodniczca przekazywaa w moim pokoju. (...). Nie byam wiadkiem krytykowania przez przewodniczc decyzji podejmowanych przez sdziw w obecnoci pracownikw sekretariatu, natomiast zdarzao si to w obecnoci innych sdziw. Wiem te, e takie sytuacje miay miejsce w sekretariacie, o czym informowali mnie pracownicy sekretariatu (zeznania wiadka K. L., k. 28 29). Syszaam o tym, e pani przewodniczca skrytykowaa czyj prac sowami: Co on/ona tu zrobia? Sama nie byam adresatem takiej krytyki. Czasami uwagi pani sdzi byy zasadne. W innych sytuacjach wydawao mi si, e pani sdzia nie ma racji. Nie odbieraam tego jako ataku na moj niezawiso (zeznania wiadka K. L., k. 207). Sdzia raczej zwracaa uwag osobicie, bez osb postronnych. Zdarzay si wypadki krytykowania orzecze, ale dotyczyo to sytuacji wpadkowych. Forma tej krytyki bya raczej dyskretna, uwagi nie byy czynione publicznie, aczkolwiek byy ywioowe, przewodniczca przychodzia z aktami, w ktrych dopatrzya si nieprawidowoci. Sdzia reaguje bardzo emocjonalnie i mona te reakcje odbiera jako niewaciwe. (...). Obwiniona rwnie na mnie krzyczaa (...), przeprosia mnie za to, wyjaniymy t spraw (zeznania wiadka I. R., k. 206).

Z przytoczonych fragmentw zezna wiadkw mona byo wyprowadzi bez naruszenia art. 7 k.p. k. i art. 410 k.p.k. taki wniosek, jaki wyprowadzi Sd Apelacyjny, a mianowicie, e w kontaktach z pozostaymi sdziami i asesorami (poza asesor A. T.) obwiniona raczej nie uywaa podniesionego gosu, z wyjtkiem incydentu z sdzi I. R., ktry obie panie sobie wyjaniy, a obwiniona przeprosia wiadka. Osoby te (sdziowie i asesorzy poza asesor A. T.) nie czuy si osobicie przez obwinion obraane, lekcewaone lub zastraszane, nie potwierdziy rwnie nieuprawnionej ingerencji obwinionej w sfer rozstrzygni w poszczeglnych sprawach, polegajcej na ich publicznym komentowaniu lub krytykowaniu. Mona doda, e z przytoczonych zezna wynika w wikszoci, i komentowanie przez obwinion orzecze odbywao si w gronie samych sdziw i asesorw, sporadycznie w obecnoci pracownikw sekretariatu, w wikszoci przypadkw byo merytorycznie rzeczowe, cho wyraane w emocjonalny sposb, nie stanowio ingerencji w niezawiso sdziw, a z przeprowadzonych dowodw nie wynika, na czym miaoby polega komentowanie orzecze w obecnoci innych osb (np. pracownic sekretariatu) ni sami zainteresowani sdziowie lub asesorzy. Emocjonalne wypowiedzi, zwracanie si do sdziw i asesorw podniesionym gosem, gone wyraanie krytycznych uwag wynikao z cech charakteru obwinionej, ktra jest osob nerwow. Mniej byo w tej formie wypowiedzi obwinionej woli lekcewaenia czy obraania kogokolwiek, a wicej nieumiejtnoci zapanowania nad wasnymi emocjami.

Z zezna wiadkw: A. T., Agaty S., Teresy P., R. O. i Magorzaty S. nie wynika, e przypadki niewaciwego traktowania asesor A. T. nie pozostaway jedynie w zwizku z wykonywaniem przez obwinion czynnoci nadzorczych, lecz stanowiy swoist form ingerowania w sfer orzecznicz tej osoby.

Najistotniejsze w tej kwestii s zeznania samej A. T. (k. 214 216), ktra przyznaa, e sdzia miaa szczeglnie czsto pretensje do niej i uwagi do jej pracy zarzuty te dotyczyy zarwno sprawnoci postpowania, jak i wydawanych rozstrzygni. Merytorycznie uwagi te byy zdaniem wiadka czciowo zasadne. Natomiast forma wypowiedzi obwinionej bya niewaciwa ostra, kategoryczna, nerwowa. wiadek A. T. przyznaa, e faktycznie nieprawidowo ogosia wyrok w sprawie Renaty S. oraz usuna razem z sekretark z akt prowadzonych przez siebie spraw zarzdzenia wydane przez przewodniczc Wydziau z terminami wyznaczonych posiedze. Takie zachowanie asesora polegajce na kwestionowaniu decyzji przewodniczcej Wydziau i usuniciu z akt spraw zarzdze przewodniczcej wyznaczajcych terminy posiedze mogo w pewnym stopniu usprawiedliwia emocjonaln reakcj obwinionej. Z zezna wiadka A. T. nie wynika natomiast, aby poza krytycznymi uwagami spotkaa j ze strony obwinionej niedopuszczalna ingerencja w sfer orzecznicz. Jednoczenie co przyznaa sama A. T. obwiniona wystawia jej dobr opini jako asesorowi przed nominacj na sdziego. Zeznania pozostaych wymienionych w odwoaniu Rzecznika Dyscyplinarnego wiadkw nie podwaaj ustale Sdu Apelacyjnego co do zachowa obwinionej w stosunku do asesor A. T. wiadek Agata S. (k. 59) syszaa, e byy przypadki zwracania uwagi przez przewodniczc podniesionym tonem A. T. nie byo to grzeczne zwracanie uwagi. wiadek syszaa, e takie przypadki miay miejsce kilkakrotnie. wiadek Teresa P. (k. 48) nie bya wiadkiem takich sytuacji, aby przewodniczca wzywaa sdziw bd asesorw do swojego pokoju i krzyczaa na ni

Documents

Orzecznictwo Sądu Najwyższego w sprawach ... · Web viewROCZNIK ORZECZNICTWO SĄDU NAJWYŻSZEGO w sprawach dyscyplinarnych 2009 Pełny urzędowy zbiór orzeczeń w sprawach dyscyplinarnych