Upload
lehanh
View
235
Download
0
Embed Size (px)
Citation preview
OCENIANIE KSZTAŁTUJĄCE (OK)
● „OCENIANIE POMAGAJĄCE SIĘ UCZYĆ”
● KSZTAŁTUJE: POSTAWĘ NAUCZYCIELA, PRACĘ
UCZNIA
● DAWANIE INFORMACJI POMAGAJĄCEJ UCZENIU SIĘ
(ZE STRONY NAUCZYCIELA, ALE I UCZNIA)
CEL
● JAKI CEL CHCĘ ZREALIZOWAĆ PODCZAS LEKCJI?
● CO MAJĄ OSIĄGNĄĆ MOI UCZNIOWIE?
● CEL FORMUŁUJĘ W SPOSÓB ZROZUMIAŁY DLA DZIECI
(JĘZYK!)
● NA KONIEC LEKCJI SPRAWDZAM WRAZ Z UCZNIAMI,
CZY UDAŁO SIĘ GO OSIĄGNĄĆ
CEL
● PODANIE CELU LECJI, A NIE TYLKO JEJ TEMATU,
STAWIA UCZNIA W POZYCJI NASZEGO SOJUSZNIKA
● DOKOŃCZENIE ZDAŃ:
- DZIŚ NAUCZYŁEM/NAUCZYŁAM SIĘ...
- ZROZUMIAŁEM/ZROZUMIAŁAM, ŻE...
- PRZYPOMNIAŁO MI SIĘ, ŻE....
- ZASKOCZYŁO MNIE, ŻE...
NACOBEZU
● NA CO BĘDĘ ZWRACAĆ UWAGĘ PRZY OCENIANIU
● DOKŁADNIE I W JĘZYKU CZNIÓW SFORMUŁOWANE
KRYTERIA OCENY(PRZED WYKONANIEM ZADANIA)
● UWAGA! „OCZYWISTE KRYTERIA”
NACOBEZU
● DORAŹNE
USTALANE
KAŻDORAZOWO DO
KONKRETNEGO ZADANIA
● STAŁE
USTALONE „RAZ NA
ZAWSZE” NA POCZĄTKU
PRACY Z KLASĄ
KORZYŚĆ Z NACOBEZU
● DLA NAUCZYCIELA
– DOKŁADNIE WIEM,
DOKĄD ZMIERZAM I MAM
POMYSŁ, JAK TO
SPRAWDZIĆ
– PORZĄDKUJĘ I
KONTROLUJĘ PROCES
NAUCZANIA
– WZMACNIAM
MOTYWACJĘ UCZNIÓW
– BLISKO WSPÓŁPRACUJĘ
Z UCZNIAMI
● DLA UCZNIA
– MAM POCZUCIE
SENSOWNOŚCI LEKCJI
– JESTEM SPRAWIEDLIWIE
OCENIANY/A
– MAM MOTYWACJĘ
– WIEM KONKRETNIE,
CZEGO SIĘ ODE MNIE
WYMAGA I CZEGO BĘDĘ
SIĘ UCZYŁ
INFORMACJA ZWROTNA
● TO DIALOG MIĘDZY NAUCZYCIELEM I UCZNIEM,
KTÓRY MA POMÓC NAUCZAĆ I NAUCZYĆ SIĘ
● DOTYCZY DWÓCH STRON
4 ELEMENTY INFORMACJI ZWROTNEJ
– wyszczególnienie i docenienie dobrych elementów pracy
ucznia – CO ZROBIŁEŚ DOBRZE (++)
– odnotowanie tego, co wymaga poprawienia lub dodatkowej
pracy ze strony ucznia – CO CI SIĘ NIE UDAŁO (-)
– wskazówki, w jaki sposób uczeń powinien poprawić pracę –
DLACZEGO CI SIĘ NIE UDAŁO (Δ)
– wskazówki, w jakim kierunku uczeń powinien pracować dalej
– CO MOŻESZ ZROBIĆ DALEJ (↑)
Język polski, klasa V szkoły podstawowej „Nacobezu”: Tworzę opowiadanie z narratorem w pierwszej osobie. Stosuję trójdzielną kompozycję. Prezentuję bohatera, korzystając z jego charakterystyki (wcześniej uczniowie gromadzili słownictwo do charakterystyki Hobbita). Informacja zwrotna: Wymyśliłeś ciekawą i oryginalną historię. Gratuluję wyobraźni. Zalety: Praca jest opowiadaniem Narrator jest w pierwszej osobie Trójdzielna kompozycja Większość dialogów została poprawnie zapisana Jedna informacja o wyglądzie Bilba Wskazówki do poprawy: Ostatni akapit wyznacz nieco później Dodaj co najmniej dwa zdania o wyglądzie hobbita Wprowadź dodatkowe informacje o miejscu zdarzenia Zaczynaj każdy dialog od myślników Dodatkowe informacje: Wyrazy z czerwona kropką zastąp odpowiednimi słowami z dołu strony (poprawne wersje ortograficzne). Zbuduj na nowo zdania zaznaczone przeze mnie nawiasem. Termin poprawy: 9.01 – na lekcji.
W podanym terminie uczeń powinien poprawić swoją pracę,
a nauczyciel sprawdza poprawę. Jest to swego rodzaju dialog
miedzy uczniem a nauczycielem. Nie ma oceny, więc uwaga
ucznia (i rodzica!) skupia się na tym, co uczeń zrobił dobrze,
nad czym jeszcze powinien popracować.
INFORMACJA ZWROTNA – KONTROWERSJE
– Ile razy powinno się pozwolić uczniowi poprawiać tę samą
pracę?
– Jeśli za dziesiątym razem praca nadal odbiega od
założonego przez nauczyciela ideału, to czy nadal dawać
uczniowi wskazówki do poprawy i oczekiwać na jej wykonanie?
– Czy uczeń, zniechęcony koniecznością wielokrotnego
poprawiania, nie zdecyduje się dla świętego spokoju odpisać
w końcu zadanie z pracy kolegi?
– Kiedy skończyć poprawianie jednej pracy? I kto powinien
o tym w końcu zadecydować?
– Skąd wziąć czas na pisanie komentarzy?
– Jak za każdym razem znaleźć w pracy ucznia to, co można
pochwalić?
PYTANIA KLUCZOWE
● powinny pokazywać uczniom szerszy kontekst omawianego
problemu, często wykraczający poza materiał realizowany
na lekcji
● zmuszają do refleksji
● pobudzają do myślenia
● motywują do poszukiwania odpowiedzi
PYTANIE KLUCZOWE
● ZACIEKAWIA UCZNIA
● PROWADZI DO ZAŁOŻONYCH CELÓW LEKCJI
● WŁĄCZA WSZYSTKICH UCZNIÓW W MYŚLENIE NAD
ROZWIĄZANIEM PROBLEMU PRZEDSTAWIONEGO
PRZEZ NAUCZYCIELA
OCENA KOLEŻEŃSKA
Uczniowie, na podstawie podanych kryteriów oceniania,
wzajemnie recenzują swoje prace, dają sobie wzajemnie
wskazówki, jak je poprawić.
OCENA KOLEŻEŃSKA
Dwojaki sens:
● Uczniowie dobrze rozumieją kolegę, którego pracę
sprawdzają, gdyż przed chwilą wykonywali to samo zadanie.
● Uczą się od swojego kolegi: ustalania kryteriów oceniania
(co oceniam?) i umiejętności dawania informacji zwrotnej
(jak to komunikuję?)
SAMOOCENA
Jeśli uczeń sam potrafi ocenić, ile się nauczył i co jeszcze
musi zrobić, aby osiągnąć wyznaczony cel, to pomaga mu
to w procesie uczenia się i czyni z niego aktywnego
i odpowiedzialnego uczestnika tego procesu.
RODZIC A OCENIANIE KSZTAŁTUJĄCE
RODZIC – TAK JAK I UCZEŃ – MUSI BYĆ ŚWIADOMYM
UCZESTNIKIEM PROCESU OCENIANIA KSZTAŁTUJĄCEGO
RODZICU!
– DZIĘKI OCENIANIU KSZTAŁTUJĄCEMU MOŻESZ POMÓC
SWOJEMU DZIECKU, STAJESZ SIĘ JEGO SOJUSZNIKIEM
– ZAMIAST PYTAĆ SIĘ O OCENĘ, SPRÓBUJ
POROZMAWIAĆ: „CZEGO SIĘ DZIŚ
NAUCZYŁEŚ/NAUCZYŁAŚ?”, „CO NOWEGO
POZNAŁAŚ/POZNAŁEŚ?”
● PLAN OPRACOWANY PRZEZ NAUCZYCIELA
UWZGLĘDNIA INFORMACJE NA TEMAT POSTEPÓW
UCZNIÓW ORAZ STOPNIA REALIZACJI ZAMIERZONYCH
CELÓW
● PLAN JEST ELASTYCZNY
● PLAN, CELE I KRYTERIA OCENIANIA ZNANE SĄ
UCZNIOM ORAZ RODZICOM
● NAUCZYCIEL PLANUJE SPOSÓB, W JAKI PRZYBLIŻY
UCZNIOM CELE I KRYTERIA
● PLANUJE TAKŻE, W JAKI SPOSÓB UCZNIOWIE BĘDĄ
OTRZYMYWAĆ INFORMACJĘ ZWROTNĄ
● UCZNIOWIE ŚWIADOMI SĄ TEGO, JAK I CZEGO SIĘ
UCZĄ
● UCZNIOWIE I NAUCZYCIEL KONCENTRUJĄ SIĘ NA
PROCESIE NAUCZANIA, A NIE NA EFEKCIE
KOŃCOWYM
● NAUCZYCIEL PLANUJE DZIAŁANIA NA PODSTAWIE
ZACHOWANIA I AKTYWNOŚCI UCZNIÓW –
WYKONYWANYCH ZADAŃ, ODPOWIEDZI NA PYTANIA
● PROCES TEN TO PODSTAWOWA CZĘŚĆ CODZIENNEJ
PRACY NA LEKCJI, SKŁANIA OBIE STRONY PROCESU
DO REFLEKSJI, DIALOGU I PODEJMOWANIA DALSZYCH
DECYZJI
● NAUCZYCIEL STOSUJĄCY OK POTRAFI PLANOWAĆ,
OBSERWOWAĆ PROCES UCZENIA SIĘ, ANALIZOWAĆ
I INTERPRETOWAĆ ZAOBSERWOWANE INFORMACJE
DOTYCZACE PROCESU UCZENIA SIĘ, PRZEKAZYWAĆ
UCZNIOM INFORMACJĘ ZWROTNĄ ISTOTNĄ DLA ICH
ROZWOJU
● NAUCZYCIEL UCZY I POMAGA W SAMOOCENIE
● KONCENTRACJA WOKÓŁ POSTĘPÓW I ROZWOJU
ZACHĘCA DO NAUKI
● OCENIANIE MOTYWUJE UCZNIA, GDY CHRONI JEGO
AUTONOMIĘ, DOSTARCZA KONSTRUKTYWNEJ
INFORMACJI ZWROTNEJ I DAJE MU MOŻLIWOŚĆ
WYBORU
● UCZNIOWIE MAJĄ WPŁYW NA WYBÓR CELÓW
I USTALENIE KRYTERIÓW SUKCESU
● KRYTERIA SUKCESU MAJĄ BYĆ ZROZUMIAŁE DLA
UCZNIA, BY MOGŁY SŁUŻYC SAMOOCENIE I OCENIE
KOLEŻEŃSKIEJ
● INFORMACJE I WSKAZÓWKI POZWALAJĄ UCZNIOM
ZAPLANOWAĆ NAUKĘ
● NAUCZYCIEL WSKAZUJE DOBRE STRONY UCZNIA
I POMAGA ZAPLANOWAĆ, JAK JE ROZWIJAĆ
● NAUCZYCIEL KONSTRUKTYWNIE INFORMUJE UCZNIA
O JEGO SŁABYCH STRONACH I JAK MOŻNA JE
POPRAWIĆ
● NAUCZYCIEL DAJE MOŻLIWOŚĆ POPRAWIENIA PRAC
● SAMODZIELNY UCZEŃ POTRAFI KSZATŁTOWAĆ SWÓJ
PROCES UCZENIA SIĘ
● DROGA DO SAMODZIELNOŚCI BIEGNIE PRZEZ
ROZWIJANIE UMIEJĘTNOŚCI SAMOOCENY
● STOSOWANIE OK NA WSZYSTKICH POLACH
OBJETYCH NAUCZANIEM
● CEL – UMOZLIWIENIE KAŻDEMU UCZNIOWI OSIĄGNIĘĆ
NA NAJWYŻSZYM DOSTĘPNYM DLA NIEGO POZIOMIE
● NAUCZYCIEL ZAUWAŻA I DOCENIA SUKCESY
UCZNIÓW
ZIELONY, ŻÓŁTY, CZERWONY
Uczniowie prezentują odpowiedni kolor w celu
poinformowania:
● zielony – daję sobie świetnie radę, wszystko rozumiem
● żółty – mam pewne wątpliwości
● czerwony – nic nie rozumiem, ratunku
KARTY ABCD
Nauczyciel zadaje uczniom pytanie z możliwością czterech
różnych odpowiedzi. Uczniowie po zastanowieniu się
(najlepiej w parach) decydują, którą odpowiedź wybierają.
Ważne jest, aby uczniowie umieli uzasadnić swój wybór
BIAŁE TABLICE
Nauczyciel zadaje pytanie, a uczniowie piszą odpowiedź
ścieralnym flamastrem na białej tablicy. Podnoszą swoją
tablicę i nauczyciel ma obraz odpowiedzi całej klasy.
Metoda zmusza każdego ucznia do udzielenia odpowiedzi.
Ważne jest, aby białe tablice stosować w sposób ciągły,
a nie tylko od czasu do czasu.
PATYCZKI
Na początku lekcji uczniowie oddają nauczycielowi patyczki
ze swoimi imionami. Nauczyciel po zadaniu pytania
(najlepiej skierowanego do pary uczniów) losuje patyczek
z imieniem ucznia, który odpowiada. Zapewnia to
różnorodność wyboru osób i mobilizuje każdego ucznia do
poszukiwania odpowiedzi. Metoda ta wymaga
wprowadzenia i przestrzegania zasady „niepodnoszenia
rąk”. Patyczki nie powinny być stosowane do sprawdzania
wiedzy uczniów, ale do poszukiwania odpowiedzi na pytanie
wymagające myślenia.
WYJŚCIÓWKI
Podczas podsumowania lekcji lub tematu nauczyciel poleca
uczniom wpisać odpowiedź na pytanie na małej karteczce
zatytułowanej – Wyjściówka. Nauczyciel zbiera i analizuje
odpowiedzi uczniów.