ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚαμία χούντα δεν είναι ανίκητη...Εμπρος για τις ΕξΕγΕρςΕις της γΕνιας μας!

1973-

201441 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΗ λάμψη της εξέγερσης είναι παντοτινή...

ΡΑΦ ΕΑΑΚ rafeaak.blogspot.gr

02-03

Περιεχόμενα:σ. 3 - Το Πολυτεχνείο δεν τέλειωσε ποτέ...

σ. 5 - 41 χρόνια μετά, θα ανατρέψουμετη σύγχρονη Χούντα;

σ. 8 - Το διαχρονικό παρακράτος

σ. 20 - 40 χρόνια Πολυτεχνείο

σ. 12 - Χρονικό της εξέγερσηςτου Πολυτεχνείου

σ. 24 - Ο Νοέμβρης πάνταθα πληγώνει την αστική τάξη

σ. 26 - Άρθρο του Λουίς Σεπούλβεδα

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωποςδεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι

για την ειρήνη και για το δίκιο.Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις

τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές.Τάσος Λειβαδίτης

Τι κι αν έχουν περάσει 41 χρόνια από τηνεξέγερση του Πολυτεχνείου; Στην πραγ-ματικότητα είναι σα να μην πέρασε μιαμέρα, μιας κι αυτή παραμένει τόσο επί-καιρη όσο και οι αιτίες που τη γέννησαν.Στο Πολυτεχνείο, φοιτητές και εργαζόμε-νοι πάλεψαν όχι μόνο για να πέσει ηχούντα, αλλά και ενάντια στις αιτίες πουγεννούν και στηρίζουντις δικτατορίες. Πάλε-ψαν για εργατικά καινεολαιίστικα δικαιώ-ματα.

Η εξέγερση πλήγωνεκαι πληγώνει ακόμα τιςαστικές κυβερνήσεις. Γι’αυτό και από τα πρώτα χρόνιαπροσπάθησαν με κάθε τρόπο να χτυπή-σουν το ανατρεπτικό μήνυμά της. Αυτό το έκαναν είτε χρησιμοποιώντας την πιοβάρβαρη καταστολή χτυπώντας τις πο-ρείες προς την αμερικάνικη πρεσβεία(το 1980 τα ΜΑΤ δολοφονούν στην πο-ρεία τον Κουμή και την Κανελο-πούλου, ενώ το 1985 τον 15χρονο ΜιχάληΚαλτεζά)είτε προσπαθώντας να τη μετατρέψουν σε ακίνδυνη γιορτή μουσει-ακού χαρακτήρα.

Tέσσερις δεκαετίες μετά τηναποκατάσταση της αστικής«δημοκρατίας», το σύστημα

που γεννά τις δικτατορίες, αλλά και τηναναγκαιότητα της εξέγερσης, ο καπιταλι-σμός, συνεχίζει είτε άμεσα είτε έμμεσα ναεξαθλιώνει, να φυλακίζει, να βασανίζει, ναδολοφονεί. Έτσι, η εξέγερση του ’73 δενξυπνά μόνο την ιστορική μνήμη, αλλά εμ-πνέει και το ξέσπασμα σύγχρονων νεολαι-ίστικων και εργατικών αγώνων. Για μας ο

Νοέμβρης ποτέ δε στα-μάτησε στο ’73: υπάρ-χει στο παρόν καικυρίως στο μέλλον μας!

Το μαζικό, φοιτητικόκαι εργατικό κίνημα θασυνεχίσει να αγωνίζεται

με συνελεύσεις, καταλή-ψεις, διαδηλώσεις, απεργίες ενάντια στομέλλον που μας ετοιμάζουν. Θα συνεχίσεινα παλεύει, ενώνοντας την φωνή του μετους λαούς της υπόλοιπης Ευρώπης πουαντιστέκονται, με τα φοιτητικά κινήματαπου αναπτύσσονται, με τους αντάρτεςστην πολιτεία των Τσιάπας στο Μεξικόαλλά και το κίνημα ενάντια στα καρτέλναρκωτικών και το Κράτος που οδήγησανστη δολοφονία 43 φοιτητών πριν λίγεςμέρες,με τους αντιφασίστες στην ανατο-λική Ουκρανία, με τους Κούρδους αντάρ-τες στο Κομπανί ,με όλους όσουςαγωνίζονται σε κάθε γωνιά του πλανήτηενάντια στον καπιταλισμό.

Το Πολυτεχνείο δεντέλειωσε ποτέ...

02-03

Εμπρός στο δρόμοπου χάραξε ο Νοέμβρης

04-05

ΕΜΕΙΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ:Το ψωμί θα υπάρχει ή για όλους ή για κανέναν.

Η ελευθερία, αν δεν υπάρχει για όλους,δεν υπάρχει για κανέναν.

41 χρόνια μετά την εξέγερση του Νοέμβρη του ‘73, το Πολυτεχνείο δεν είναιούτε μόνο ένα σημαντικό γεγονός που έμεινε στην ιστορία, ούτε κάτι που μπορείνα μας διδάξει για τους αγώνες που πρέπει να γίνουν σε ένα θολό και μακρινόμέλλον, ούτε ένα εορταστικό τριήμερο που ο κόσμος αφήνει ένα στεφάνι στοΚάτω Πολυτεχνείο, ούτε απλά μια καθιερωμένη πορεία στην Αμερικάνικη Πρε-σβεία. Είναι μια επίκαιρη εξέγερση, η απόδειξη ότι ο λαός μπορεί να νικά και ναπροκαλεί ανατροπές σε όσους τον καταδυναστεύουν, είναι ο οδηγός μας για τιςεξεγέρσεις του σήμερα.

Καταρχάς, η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα δε φαίνεται να είναι πολύ καλύ-τερη από αυτή που επικρατούσε στη χούντα. Μπορεί η σημερινή κυβέρνηση ναμην είναι επιβεβλημένη με στρατιωτικό πραξικόπημα, όμως οι πολιτικές πουεφαρμόζει, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο αποφασίζει, μας επιτρέπουν να μι-λάμε για μια σύγχρονη κοινοβουλευτική χούντα, η οποία ενισχύεται από τηνισχυρή Ευρώπη και το ΔΝΤ, όπως και η χούντα είχε τη στήριξη των Αμερικανών.Την ίδια ώρα, η προσπάθεια του κεφαλαίου, σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις,να ξεπεράσει την κρίση του παγκοσμίως, δημιουργεί μια οικονομική χούντα,στην οποία οι διεθνείς οργανισμοί που διευθύνουν την κίνηση του χρήματος καιτης εργασίας (ΕΕ,ΔΝΤ,ΕΚΤ) έχουν τον πρώτο ρόλο.

Γίνεται σαφές πως μια ιδιόμορφη χούντα υπάρχει και σήμερα. Μια χούντα πουαφήνει τα σημάδια της τόσο στην οικονομική κατάσταση του λαού, όσο και στηνεκπαίδευση που παρέχεται, αλλά και στα δημοκρατικά δικαιώματα της νεολαίαςκαι της κοινωνίας. Πρόσφατο παράδειγμα και ο αποκλεισμός της Πρυτανείαςτου ΕΚΠΑ από ΜΑΤ μετά από διαταγή του Πρύτανη Φορτσάκη και η απαγόρευσητης εισόδου στους φοιτητές και της εξόδου στους εργαζόμενους. Ένα άλλο χα-ρακτηριστικό παράδειγμα είναι η παρουσία των ΜΑΤ σε Νομική, ΠρυτανείαΕΚΠΑ και ΑΣΟΕΕ από την Τεταρτη 12/11 εώς το πρωί της Τρίτης 18/11/2014ενώ θα διεξάγονταν Γενι-κές Συνελεύσεις τωνΦοιτητικών Συλλόγωντην Πέμπτη 13/11. Γίνε-ται σαφές πως το κεν-τρικό σύνθημα τουΠολυτεχνείου για«ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥ-ΘΕΡΙΑ» θα μπορούσε να

είναι και σημε-ρινό σύνθημα.

41 χρόνια μετά, θα ανατρέψουμε τησύγχρονη Χούντα;

04-05

Τα συνεχόμενα μέτρα που έχουν παρθεί τα τελευταία χρόνια έχουν"ανεβάσει" την Ελλάδα στην πρώτη θέση της Ευρώπης στους δείκτες

ανεργίας. Το 33% του εργατικού δυναμικού είναι άνεργο, με το αντίστοιχο πο-σοστό στους νέους να ξεπερνάει κατά πολύ το 60%. Ταυτόχρονα, η πλειοψηφίατων εργαζομένων δουλεύουν είτε απλήρωτοι είτε με πολύ χαμηλούς μισθούς, ανα-σφάλιστοι, με ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας, και κάτω από απαράδεκτες συνθή-κες εργασίας.

Ειδικα για τη νεολαία, μερικές φορές δουλεύει είτε “δωρεάν”, ειτε «μαύρα», είτεστα 5μηνα voucher των εξευτελιστικών μισθών. Η σημερινή γενιά των 400 ευρώαποτελεί ίσως τη γενιά που βρίσκεται στη χειρότερη οικονομική κατάσταση εδώκαι μισό αιώνα. Απαισιοδοξία, ανασφάλεια, ατομικός δρόμος, έλλειψη ελπίδας, με-τανάστευση είναι λίγες μόνο από τις φράσεις που μπορούν να προσδιορίσουν τηγενιά μας.

Πέρα όμως από την ανεργία, η πολιτική που εφαρμόζεται στερεί από το λαό τα αυ-τονόητα δικαιώματα σε δωρεάν-δημόσια υγεία και ασφάλιση, την ίδια στιγμή πουοι ατελείωτοι φόροι με αποκορύφωμα την αύξηση της φορολογίας στην πρωτηκατοικία (ΕΝΦΙΑ), τα χαράτσια και οι έκτακτες εισφορές απομυζούν τα νοικοκυριά,απειλώντας τα είτε με κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων είτε με φυλάκιση, τηνίδια στιγμή που οι βιομήχανοι και οι επιχειρηματίες αυξάνουν τα κέρδη τους πλη-ρώνοντας αμελητέους, για τους ίδιους, φόρους.

Μετά τις περσινές διαθεσιμότητες διοικητικών υπαλλήλων και σεσύνδεση με τη συνεχή υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων, η

κατάσταση που βιώνουμε καθημερινά είναι πρωτόγνωρη. Με διάφορους νόμουςκαι διατάξεις, οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών προσπαθούν να φέρουν στηνΕλλάδα ένα νέο μοντέλο εκπαίδευσης που θα σφηρυλατεί και συγκεκριμένο μον-τέλο εργαζομένου, όπως αυτό ορίζεται από τις αντιλαϊκές συνθήκες της Ευρωπαϊ-κής Ένωσης. Μετά τις καταργήσεις-συγχωνεύσεις σχολών που έγιναν (και γίνονται) με το σχέδιο ‘Αθηνά’, η κυβέρνηση στρώνει το έδαφος στην πλήρη υποβάθμισητων πανεπιστημίων, στέλνοντας ταυτόχρονα τον κόσμο στα ιδιωτικά κολλέγια καιπανεπιστήμια, τα οποία ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο, με το κερασάκι στηντούρτα να είναι η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου που περιλαμβάνει και την εξίσωσητων πτυχίων των ΑΕΙ με των ιδιωτικών κολλεγίων. Η υποβάθμιση αυτή, όμως, δενείναι τυχαία, καθώς στρατηγικό στόχο έχει να δημιουργήσει ένα Νέο Πανεπιστήμιοπου θα λειτουργεί με όρους επιχείρησης, με managers στη διοίκηση, με δίδακτρακαι πτυχία-διαβατήρια για την ανεργία, με λιγότερους φοιτητές-καθηγητές-εργα-ζομένους, χωρίς καμία δημοκρατικότητα στη λειτουργία τους. Ολα αυτά θα έρθουννα εφαρμοστούν με τους Οργανισμούς και τις διαγραφές που προμηνύει εδώ καιμήνες η Κυβέρνηση. Κι όσο για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, η κατάσταση είναιαντίστοιχη: με το Νέο Λύκειο να φέρνει την τράπεζα θεμάτων και τα διαρκή εξετα-στικά φίλτρα σε κάθε ταξη του λυκείου, με αποτέλεσμα οι μαθητές που δεν μπο-ρούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά , αλλά και ψυχολογικά ,να κατευθύνονταιστα ΕΠΑΛ και στα Σχολεία Επαγγελματικής Καταρτισης, τα οποία είναικάτεργο φτηνής εργασίας για εργοδότες και ημιμάθειας κι εκμετάλλευ- 06-07

ΨΩΜΙ

ΠΑΙΔΕΙΑ

σης για τους μαθητές.

Το δόγμα «νόμος και τάξη» είναι αυτό που προσπαθεί ναεφαρμόσει στην ελληνική κοινωνία ολοένα και περισσότερο

το τελευταίο διάστημα το αστικό μπλοκ εξουσίας, με πρωτοστάτη την ίδια την κυ-βέρνηση. Η επιστράτευση εργαζομένων όπως αυτών του μετρό, των ναυτεργατώνή των καθηγητών(πριν καν αποφασίσουν απεργία),οι απαγορεύσεις των πορειών,οι συλλήψεις και προσαγωγές χιλιάδων αθώων πολιτών τα τελευταία χρόνια, ηκαταστολή και η ποινικοποίηση πολιτών που αντιστέκονται στο να γίνει το φυσικόπεριβάλλον όπου ζουν ορυχεία επιχειρήσεων (βλ. Σκουριές), η εφαρμογή του“Αποφασίζομεν και διατάζομεν” σε όλες τις περιπτώσεις άσκησης πολιτικής, ηυποταγή της νομοθετικής και της δικαστικής εξουσίας στην εκτελεστική δηλαδήτο ίδιο το κράτος, η επίθεση σε κατειλημμένους χώρους, η βία των δυνάμεων κα-ταστολής οι οποίες ενισχύονται ποσοτικά και ποιοτικά, η παρουσία ΜΑΤ εξώ απόπανεπιστήμια, η παρεμπόδιση τη εισόδου των φοιτητών με χρήση βίας και χημι-κών , η ποινικοποίηση των κουκούλων αλλά και των μασκών στις πορείες, η ρίψηεπικίνδυνων για την υγεία χημικών ουσιών, το κλείσιμο του μετρό στο κέντρο τιςημέρες των συγκεντρώσεων, η φίμωση από τα ΜΜΕ όσων προσπαθούν να ορθώ-σουν μια πιο ριζοσπαστική φωνή, συνιστούν ένα σύγχρονο αντεργατικό καθεστώς,που λίγα έχει να “ζηλέψει” από το καθεστώςτης 7ετίας. Αντιπροσωπευτικό παρά-δειγμα της αντιδημοκρατικής πρακτικής της κυβέρνησης αποτέλεσε η περίπτωσητης ΕΡΤ, όπου είχαμε μαζικές απολύσεις εργαζόμενων, επίθεση στο κατειλημμένοραδιομέγαρο, αλλά και κλείσιμο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης εν μία νυκτί, κάτιτο οποίο είχε να γίνει από τη χούντα. Στο χώρο των Πανεπιστημίων , και ειδικά τοΕΚΠΑ οι Φοιτητικοί Συλλογοι βιώνουν τον λήρη αυταρχισμό του Φορτσάκη, οοποίος αγνοεί τις αποφάσεις τους , διώχνοντας τους, απειλώντας φοιτητές με πει-θαρχικά και φέρνοντας τα ΜΑΤ χωρίς δεύτερη σκέψη.

Προφανώς, ο αγώνας για την ανατροπή της σύγχρονης χούντας Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφαλαίου δεν ξεκινάει ‘από το πουθενά’. Η νεολαία κι οι εργαζόμενοι μετους ανέργους, έχουν πραγματοποιήσει τα τελευταία χρόνια μεγαλειώδες αγώνες,παρά την καταστολή και την τρομοκράτηση από μεριάς κυβέρνησης, ΜΜΕ καιαστυνομίας. Τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, έχουμε δει στην Ελλάδα δεκάδες γενικέςαπεργίες, απεργίες διαρκείας “από τα κάτω” σε χώρους δουλειάς και κλάδουςπου δε συμβιβάζονται με τις ξεπουλημένες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, καταλήψεις δημοσίωνχώρων και υπουργείων, συγκεντρώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων, πορείεςμε παλμό και αγωνιστική διάθεση.

Όλοι αυτοί οι αγώνες δίνουν ελπίδα για θετικήέκβαση στο συνεχή αγώνα του λαού εναντίοναυτού του σάπιου συστήματος. Ένα νέο Πολυ-τεχνείο, που θα συνενώσει τους διαφορετικούςαγώνες σ’ ένα μέτωπο Παιδείας-ΕργασίαςΔη-

μοκρατίας, προσαρμοσμένο στις συν-θήκες και τις ανάγκες του σήμερα,μπορεί και πρέπει να έρθει το επό-06-07

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ο φασισμός και οι οργανωμένες του εκφράσεις εμφανίζονται για πρώτη φοράστην Eλλάδα την περίοδο του μεσοπολέμου και ειδικότερα την δεκαετία του 30’.Αποτέλεσε εξ’ αρχής στήριγμα του συστήματος, την πιο σκληρή και ακραία εκδοχήτου με χαρακτηριστικά γνωρίσματα τον αντικομμουνισμό και στόχο το τσάκισματων εργατικών διεκδικήσεων. Πότε δεν κατάφερε να συγκροτήσει μαζικό ρεύμαστην Ελλάδα. Προσπάθησε να μιμηθεί τον Ιταλικό Φασισμό και τον Γερμανικό να-ζισμό αλλά επί της ουσίας σε όλη τη διαδρομή του αποτέλεσε ένα παρακρατικόβραχίονα υπό την επίβλεψη, την οργάνωση και τον έλεγχο του στρατού της αστυ-νομίας και του Παλατιού.

Η δικτατορία του Μεταξά έρχεται σε μια περίοδο που το εργατικό κίνημα δίνει με-γαλειώδεις αγώνες και η απάντηση της ελληνικής άρχουσας τάξης είναι η πλήρηςαντιδραστικοποίηση του καθεστώτος. Με απόφαση του παλατιού, ο Μεταξάς διο-ρίζεται πρωθυπουργός και καταλύει το αστικό κοινοβούλιο στις 4 Aυγούστουτου1936, παραμονή 24ωρης πανελλαδικής απεργίας... Βασικό χαρακτηριστικό τηςχούντας του Μεταξά ήταν η τρομοκρατία απο τα σωμάτα ασφαλείας (στα οποίαείχε συσσωρευτεί και ο πυρήνας των υποστηρικτών του) και η μίμιση ναζιστικώνκαι φασιστικών τελετών. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τα σώματα ασφαλείας σταοποία υπήρχαν οι φασιστικοί θύλακες δεν καταργήθηκαν από τις μετέπειτα δυνά-

Το διαχρονικό παρακράτος

08-09

μενο διάστημα. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να μας κάνουν τη γενιά της ανεργίας,των 400 ευρώ, του αναίτιου ανταγωνισμού, της μετανάστευσης, της μιζέριας και τωναυτοκτονιών. Ας παλέψουμε όλοι, μαθητές , φοιτητές, άνεργη και ελαστικά εργαζό-μενη νεολαία, μαζί με τον υπόλοιπο λαό για την ανατροπή της κυβέρνησης , των μνη-μονίων, της ΕΕ και εν τέλει του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος που προκαλείόλα αυτά, σήμερα, τώρα, συνέχεια, μέχρι να νικήσουμε!

μεις κατοχής (Γερμανία, Ιταλία, Βουλγαρία) αλλά χρησιμοποιήθηκαν στην κατα-πολέμηση της αντίστασης δημιουργώντας αργότερα και τα γνωστά τάγματαασφαλείας .

Οι παρακρατικοί μηχανισμοί εντάχτηκαν στα τάγματα ασφαλείας, στη διάρκειατης γερμανικής Κατοχής. Οι φασίστες, συνεργάτες των Γερμανών αποτέλεσαντο πιο μισητό κομμάτι για τον αγωνιζόμενο λαό με τους όρκους πίστης στο Χίτ-λερ και τις καταδώσεις των αγωνιστών του ΕΑΜ. Μετά την απελευθέρωση τοπαρακράτος «αναβαπτίστηκε» και χρησιμοποιήθηκε από την τριπλή συμμαχίαπαλατιού - ελληνικής αστικής τάξης - Αγγλίας για να πνίξει στο αίμα τον αγωνι-ζόμενο λαό που διεκδίκησε την εξουσία πρώτα στα Δεκεμβριανά και στη συνέ-χεια στον εμφύλιο πόλεμο.

Μετά το τέλος του εμφυλίου και την εδραίωση της αστικής εξουσιάς οι πάλαιπότε συνεργάτες των ναζί θα έχουν προεξάρχοντα ρόλο στην δίωξη των κομ-μουνιστών και των λαϊκών αγωνιστών για δεκαετίες, αποτελώντας πάντα το πα-ρακρατικό, μαύρο χέρι του αστικού κράτους. Επιπλέον, κομμάτι αυτούενσωματώνεται στον κρατικό μηχανισμό και δρα πάντα τη στιγμή που το σύ-στημα το είχε ανάγκη. Κράτος και Παρακράτος λειτουργούν παράλληλα και αλ-ληλοσυμπληρώνονται με χαρακτηριστικά παραδείγματα την δίκη και τηνεκτέλεση του Μπελογιάννη, στελέχους του τότε παράνομου ΚΚΕ, τις εκλογέςβίας και νοθείας το 1961 για να βγει κυβέρνηση η ΕΡΕ του Κ.Καραμανλή ενώ

αποκορύφωμα της δράσης του παρα-κράτους υπήρξε η δολοφονία τουαγωνιστή Γρηγόρη Λαμπράκη.

Η αστάθεια στο πολιτικό σκηνικό σεσυνδιασμό με τις δυναμικές λαϊκές κι-νητοποιήσεις τα χρόνια από το 1963-1967, είχαν ως αποτέλεσμα το Παλάτικαι η αστική τάξη, κάτω από τις ευλο-γίες του αμερικάνικου παράγοντα, ναβάλουν τη χώρα στο «γύψο». Έτσι,προέκυψε η χούντα των Συνταγματαρ-χών στις 21 Απριλίου του 1967, μεαρχηγούς τους Παπαδόπουλο, Πα-

τακό, Ιωαννίδη και άλλους, αξιωματικούς ορισμένοι εκ των οποίων με θητείαστα τάγματα ασφαλείας. Χαρακτηριστικά και αυτής της χούντας ο έντονος αν-τικομμουνισμός και η υποταγή στην εγχώρια και ξένη ολιγαρχία.

Όσοι αποτελούσαν τα προηγούμενα χρόνια τους παρακρατικούς μηχανισμούς,πλέον περνάνε στις τάξεις της στρατιωτικής αστυνομίας (ΕΣΑ) και του κέντρουπληροφοριών (ΕΥΠ). Απολογισμός της δράσης τους μέχρι το 1974 και την

πτώση του καθεστώτος, είναι εκατοντάδες δολοφονίες πολιτών, φρικτάβασανιστήρια, λογοκρισία σε κάθε μέσο έκφρασης αλλά και δημιουρ-γία ενός ασφυκτικού κλίματος ελέγχου (δημόσιοι εξευτελισμοί πο-08-09

λιτών, κούρεμα στους “μαλιάδες” που εντόπιζαν στο δρόμο κλπ).

Μπορεί το 1974 η Χούντα να έπεσε, ωστόσο οι παρακρατικοί ποτέ δεν έπαψαν κατάτην μεταπολίτευση να στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό. Ο ρόλος τους υπό τηνπίεση και του κινήματος στα χρόνια της αποχουντοποίησης περιορίστηκε αλλά το πα-ρακράτος πάντα ήταν εκεί την κρίσιμη στιγμή για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στοσύστημα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων δράσεων ήταν:

-� H επίθεση στην κατάληψη της νομικής το 1986 από τσε-κουροφόρους της ΕΠΕΝ (κόμμα που ίδρυσε ο χουντικός Παπα-δόπουλος), με ηγέτη τον Μ.Βορίδη (γραμματέα της νεολαίαςτης ΕΠΕΝ και αντικαταστάτη του Ν.Μιχαλολιάκου, σήμερα έναςαπό τα πιο προβεβλημένα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας) οιοποίοι ποτέ δεν συννελήφθησαν από την αστυνομία.

-� H δολοφονία του δάσκαλου και ενεργού συνδικαλιστήτης αριστεράς Ν.Τεμπονέρα από το Ν.Καλαμπόκα μέλος τηςΟΝΝΕΔ το 1991. Η δολοφονία αυτή, δεν ήταν καθόλου τυχαίακαθώς ήρθε σε μια στιγμή που οι μαθητικές κινητοποιήσειςείχαν φέρει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση της ΝΔ και ακρι-βώς τότε ήταν που ενεργοποιήθηκε το παρακράτος.

-� Η δολοφονική επίθεση στον φοιτητή της Φιλοσοφικήςκαι μέλος της ΕΑΑΚ Δ.Κουσουρή από φασίστες της ΧρυσήςΑυγής το 1998. Ενώ αναγνωρίστηκαν τα πρόσωπα των δρα-στών, έχοντας επικεφαλή τον “Περίανδρο” Ανδρουτσόπουλοδεξί χέρι του γραμματέα της Χ.Α., όπως επίσης και η συνεργασία τους με διμοιρίεςτων ΜΑΤ που βρίσκονταν τότε στα δικαστήρια οι δράστες παρέμειναν για πολλά χρό-νια ασύλληπτοι ενώ μόνο ο Ανδρουτσόπουλος διώχθηκε και φυλακίστηκε για λίγαχρόνια. Όπως ομολόγησε και πρώην αρχηγός της ΕΥΠ: “δεν τον συλλάβαμε γιατί ημισή αστυνομία τον έψαχνε και η άλλη μισή τον προστάτευε”.

-� Οι εκατοντάδες επιθέσεις που έγιναν από ακροδεξιούς φασίστες την τελευταίαδεκαετία, πολλές φορές σε συνεργασία με την αστυνομία, στοχέυοντας άλλοτε δια-δηλωτές, άλλοτε αριστερούς και συνδικαλιστές και κυρίως μετανάστες. Αποκορύ-φωμα και επίσης έκφραση του παρακράτους αποτέλεσε η άνοδος και η ενδυνάμωσητης Χρυσής Αυγής τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η οποία ενεργούσε υπό την κάλυψητου κράτους και κάνοντας τη δουλεία που δεν μπορούσε να κάνει το ίδιο. Η δολοφονίατου αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από το μέλος της Χρυσής Αυγής Ρουπακιά και η δο-λοφονία του Πακιστανού μετανάστη Σαχσάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα από δύο φα-σίστες μέλη της Χρυσής Αυγής δείχνουν ξεκάθαρα τον ρόλο των φασιστικώνσυμμοριών.

Συμπερασματικά, αν ερευνήσει κανείς την ιστορική συγκρότηση και δράση του παρα-κράτους, θα αντιληφθεί ότι ήταν απόλυτα εναρμονισμένο με τις επιδιώξειςτου ελληνικού και ξένου κεφαλαίου ενώ στόχος του πάντα αποτελούσε οαγωνιζόμενος λαός και κυρίως τα πιο πρωτοπόρα κομμάτια του. Χτυ- 10-11

πούσε πάντα σε στιγμές όξυνσης του εργατικού και λαικού κινήματος, υπηρε-τώντας με τον καλύτερο τρόπο κράτος και κεφάλαιο. Απέναντι στη δράση κρά-τους- παρακράτους, η νεολαία, οι εργαζόμενοι και συνολικά ο λαός πρέπει νααντιτάξουν τους δικούς τους αγώνες και τη δικιά τους δημοκρατία. Με μαζικούςλαικούς αγώνες, ενάντια σε κυβέρνηση, ΕΕ, κεφάλαιο και τις πολιτικές τους πουοδηγούν στη φτωχοποίηση και στο φασισμό, εμπνεόμαστε με αφορμή την επέ-τειο των 41 χρόνων Πολυτεχνείου από την επικαιρότητα του συνθήματος«ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και τους νικηφόρους αγώνες της νεολαίας καιολόκληρου του λαού.

10-11

Την Τετάρτη , 14 Νοεμβρίου 1973, οι φοιτητές της Νομικής, τουΠολυτεχνείου και της Ιατρικής είχαν Γενικές Συνελεύσεις για να

συζητήσουν τα νέα μέτρα Μαρκεζίνη που μετατόπιζε τις φοι-τητικές εκλογές από Δεκέμβρη που είχαν οριστεί σε Φε-

βρουάριο, και όριζε "αριστούχους" φοιτητές στιςεφορευτικές επιτροπές, σε μια προφανή προσπάθεια νο-

θείας. Στις 10 το πρωί στο προαύλιο του Πολυτεχνείουσυγκεντρώνονται οι πρώτοι φοιτητές και ακούγονται τα

πρώτα συνθήματα, ενώ αστυνομικές δυνάμεις κάνουντην εμφάνισή τους. Η Συνέλευση της Νομικής τελει-

ώνει και στο ψήφισμά τους διατυπώνονται τα εξήςαιτήματα:

ανάκληση της απόφασης της χούντας που ανα-φερόταν στις φοιτητικές εκλογές, εκδημοκρατι-

σμός των Ανώτατων ΕκπαιδευτικώνΙδρυμάτων, αύξηση των δαπανών για την παι-

δεία στο 20%, απόλυση των αναγκαστικά(με το νόμο 1347) στρατευμένων συνα-

δέλφων τους, κατάργηση των αντιφοιτη-τικών "διαταγμάτων". Κατεβαίνουν με

πορεία και μπαίνουν στο Πολυτεχνείο,όπου το πλήθος έχει ήδη μεγαλώσει

και ακούγονται διαρκώς συνθήματα.O κόσμος φτάνει στους 20.000.

Από τις Γενικές Συνελεύσειςμπαίνει το θέμα της κατάληψης,

Α-ΕΦΕΕ και Ρήγας Φεραίος αρ-νούνται να συζητήσουν τοθέμα λέγοντας ότι "είναιπολύ προχωρημένη μορφήπάλης και περικλείει σοβα-ρούς κινδύνους.Η Γενική Συνέ-λευση κόντρα

Χρονικό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

12-13

Στις 14Φεβρουαρίουξεσηκώθηκανοι φοιτητές μετο σύνθημα “Κάτωο 1347”. Χώροςσυγκέντρωσης ήτανκαι τότε το Πολυτε-χνείο. Ζητούσαν να κα-ταργηθεί ο νόμος πουπροέβλεπε τη στράτευσητων φοιτητών (και την ου-σιαστική διακοπή των σπου-δών τους) που ανέπτυσσανσυνδικαλιστική (δηλαδή πολιτική)δραστηριότητα. Η αστυνομία παρα-βιάζει το πανεπιστημιακό άσυλο καιδιαλύει τη συγκέντρωσή τους. Συνέ-λαβε 11 φοιτητές, τους οποίους παρέ-πεμψε σε δίκη για "περιύβριση αρχής".Οχτώ από αυτούς καταδικάζονται. Παράλ-ληλα, 100 φοιτητές στρατεύθηκαν κι αναγ-κάστηκαν να διακόψουν (έστω και προσωρινά)τις σπουδές τους. Εννιά μέρες μετά το ξεσήκωμααυτό (στις 24 Φεβρουαρίου) οι φοιτητές κάνουνκατάληψη της Νομικής. "Ζήτω η ελευθερία" και"Κάτω η Χούντα" ήταν τα συνθήματα που κυριαρ-χούσαν. Ένα μήνα αργότερα (στις 20 Μαρτίου1973) γίνεται νέα συγκέντρωση στη Νομική. Καιστις δύο περιπτώσεις επενέβη βίαια το κράτος.

Τετάρτη, 14 Νοεμβρίου

σε αυτούς που υποστηρίζουντην "ομαλή" μετάβαση στηνδημοκρατία αποφασίζει κατά-ληψη. Τόσο ο Ρήγας Φε-ραίος, όσο και η ΚΝΕ καλούντα μέλη τους να αποχωρή-σουν.

Η αστυνομία κυκλώνει το Πο-λυτεχνείο, αλλά ομάδες φοι-τητών καταφέρνουνσπάζοντας τον κλοιό, να

μπουν στο προαύλιο, όπου γύρω στις 3 το μεσημέρι εμφανίζονται τα πανώ. Τομήνυμα της εξέγερσης εξαπλώνεται. Τα πεζοδρόμια σε λίγο γεμίζουν με κόσμο,η συγκοινωνία διακόπτεται, ενώ οι φοιτητές αρχίζουν να βγαίνουν από το Πο-λυτεχνείο και να ρίχνουν χειρόγραφες προκηρύξεις στα διερχόμενα αυτοκίνηταή γράφουν συνθήματα πάνω τους με κιμωλία και μαρκαδόρους. Οι εργάτες, οιεργαζόμενοι, και νεολαίοι αρχίζουν και συγκεντρώνονται όλο και περισσότεροιαπ' το απόγευμα απ' έξω. Προσπάθειες του εισαγγελέα και της αστυνομίας ναδιαλύσουν τους φοιτητές αποτυγχάνουν και η αστυνομία αποσύρεται , αφήνον-τας όλο το τετράγωνο στον έλεγχο των διαδηλωτών.

12-13

Τα ξημερώματα της Πέμπτης γίνεταισυνέλευση 50 περίπου εργατών πουβρίσκονται στο Πολυτεχνείο και εκλέ-γεται μια εργατική επιτροπή.

Παράλληλα η οργάνωση της κατάλη-ψης προχωράει. Δημιουργείται επι-τροπή τύπου, επιτροπή σίτισης,επιτροπή ύπνου, επιτροπή περιφρού-ρησης, επιτροπή οικονομικού, επι-τροπή σταθμού. Όλες συνδέονται με τηΣυντονιστική Επιτροπή. Το πρωί τηςΠέμπτης στοΠολυτεχνείοβ ρ ί σ κ ο ν τ α ι2000 άτομα.Οι πόρτεςανοίγουν καιπάλι. Ο ραδιο-φ ω ν ι κ ό ςσταθμός εκ-πέμπει συνε-χ ώ ς .Ακούγεται ηι σ τ ο ρ ι κ ήφράση "ΕδώΠολυτεχνείο - Εδώ Πολυτεχνείο" καιεξηγεί τους σκοπούς του αγώνα. Η εί-δηση της κατάληψης εξαπλώνεται καιπλήθη συρρέουν προς τα κει. Η κυκλο-φορία παρεμποδίζεται.

Η αστυνομία σε γενική επιφυλακή, απο-κλείει το πολυτεχνείο από παντού, απα-γορεύοντας στον κόσμο να πλησιάσει.Το σύνθημα "ΛΑΕ ΣΠΑΣΕ ΤΟΝ ΚΛΟΙΟ"δονεί την ατμόσφαιρα. Δημιουργούν-ται επεισόδια με την αστυνομία, πουόμως δε χτυπάει. Νέοι, γέροι, άντρεςκαι γυναίκες, δίνουν ότι έχουν πάνωτους στους εράνους. Εκατοντάδες χι-

λιάδες χρήματα μαζεύονται μέχρι τοαπόγευμα της Πέμπτης. Τρόφιμα, τσι-γάρα και είδη πρώτης ανάγκης έρχον-ται από παντού. Μαθητές καιμαθήτριες, με τα βιβλία στο χέρι, φεύ-γουν απ' το σχολείο κι έρχονται στο Πο-λυτεχνείο. Ακούγονται τα συνθήματα"ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ","Η' ΤΩΡΑ Η΄ ΠΟΤΕ", "ΕΣΑ ΕΣ-ΕΣ ΒΑΣΑ-ΝΙΣΤΕΣ", "ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΕΝΙΚΗ".

Το απόγευμα της Πέμπτης, η αστυνομίαβρίσκεται περι-κυκλωμένη απόδεκάδες χιλιά-δες λαού. Οκλοιός σπάει καιο λαός πλημμυ-ρίζει την Πατη-σίων. Οιοικοδόμοι με ταπανό και τα συν-θήματά τους δη-μ ι ο υ ρ γ ο ύ νπαραλήρημα εν-θουσιασμού. Τα

συνθήματα "ΟΙΚΟΔΟΜΟΙ- ΦΟΙΤΗΤΕΣ","ΕΡΓΑΤΕΣ- ΑΓΡΟΤΕΣ- ΦΟΙΤΗΤΕΣ", επα-ναλαμβάνονται διαρκώς. Στις 9 τοβράδυ γίνεται η ιστορική εργατική συ-νέλευση του Πολυτεχνείου, στο αμφι-θέατρο Γκίνη. Στην κατάμεστη αίθουσασυγκεντρώνονται πάνω από 500 εργά-τες. Οι εργάτες καθισμένοι στα ίδιαθρανία που μέχρι τώρα ήταν μόνο γιαφοιτητές, στην πρώτη πραγματικά ακη-δεμόνευτη εργατική συνέλευση. Όλεςοι τάσεις του κινήματος αντιπροσω-πεύονται. Η επαναστατική αρι-στερά κυριαρχεί μέσα σε έναπολύ έντονο κλίμα, αφού οι 14-15

Πέμπτη, 15 Νοεμβρίου

Ξημερώνει Παρασκευή. Οι χιλιάδες κόσμου που από νωρίς κατακλύζουν την Πα-τησίων, η γενική αποχή των μαθητών από τα μαθήματα και που έρχονται συντε-ταγμένοι κατά γυμνάσια και μπαίνουν στο Πολυτεχνείο, ο ερχομός των εργατώναπό τα Μέγαρα που γίνονται δεκτοί με ενθουσιασμό και περιφέρονται σηκωμένοιστα χέρια του κόσμου, οι διαδηλώσεις που με αφετηρία και τέρμα το Πολυτεχνείοδιασχίζουν τους κεντρικούς δρόμους, δείχνουν ξεκάθαρα ότι η Παρασκευή δεν

θα είναι σαν την Πέμπτη. Δίνεται συνέντευξη τύπου της Συντονιστικής Επι-τροπής, όπου παρουσία δεκάδων δημοσιογράφων διαβάζεται η παρα-

κάτω διακήρυξη:

ώρες είναι κρίσιμες. Τελικά εκλέγεται η 5μελης Εργατική Επιτροπή του Πολυ-τεχνείου. (Αποτελείταιαπό 2 μέλη της Κ.Ο. Μα-χητής, 1 μέλος της ΣΕΠκαι 2 ανένταχτους αγωνι-στές.) Η Συνέλευση ψη-φίζει τη διακήρυξη πουβλέπετε ακριβώς απόδίπλα. Το βράδυ της Πέμ-πτης γίνονται οι συνελεύ-σεις των σχολών καισύνθεση της Συντονιστι-κής Επιτροπής αλλάζεικαι γίνεται 30μελής. (5μέλη του ΚΚΕ, 7 του ΚΚΕ-εσωτερικού, 10 ανέντα-χτοι αριστεροί αγωνιστές,2 ΟΣΕ, 1 "Μπολσεβίκοι",1 τροτσκιστής και 2 εργά-τες, εκπρόσωποι της 5με-λούς ΕργατικήςΕπιτροπής-ανοργάνωτοιαριστεροί).Από παντούέρχονται μηνύματα νίκης. Οι ειδήσεις για καταλή-ψεις του πανεπιστημίουτης Πάτρας και της Θεσ-σαλονίκης δημιουργούνασυγκράτητο ενθουσια-σμό.

14-15

Παρασκευή, 16 Νοεμβρίου

Οι μαθητές κάνουντην πρώτη τους Γε-νική Συνέλευση καιεκλέγουν τη μαθητικήεπιτροπή. Ψηφίζουνδιακήρυξη που θα μοι-ραστεί σ' όλα τα σχο-λεία. Ο σταθμόςμεταδίδει συνεχώς τοσύνθημα της γενικήςαπεργίας και καλείτους εργαζόμενουςκαι όλο το λαό να κα-τεβεί στους δρόμους.Οι πρώτες διαδηλώ-σεις έρχονται αντιμέ-τωπες με τηναστυνομία που έχειδημιουργήσει φράγμα στην Κλαυθμώ-νος. Δεν γίνονται όμως συγκρούσεις.Γύρω στις 11 το πρωί μπαίνουν στοπολυτεχνείο πάνω από 400 οικοδόμοι,που αποθεώνονται από τον κόσμο καικατευθύνονται στο Γκίνη, όπου συνε-δριάζει διαρκώς η Συντονιστική Επι-τροπή. Η μαθητική συνέλευση πουγίνεται στις 4:30 το απόγευμα διαλύε-ται από μέλη της Συντονιστικής Επι-τροπής (ΚΝΕ), οι οποίοιπροσπαθούσαν ανεπιτυχώς να καθο-δηγήσουν τους μαθητές. Στις 7 το

βράδυ αρχίζει η τελευταία εργατική συ-νέλευση. 600 οργισμένοι εργάτες ζη-τάνε να προχωρήσουν σε δυναμικήαναμέτρηση με την αστυνομία. Η είσο-δος τραυματισμένων οικοδόμων μέσαστη συνέλευση και η είδηση πως η με-γάλη εργατική διαδήλωση συγκρού-στηκε με την αστυνομία στηνΚλαυθμώνος, όπου υπάρχουν και οιδύο πρώτοι νεκροί εργάτες, δημιουρ-γεί εκρηκτική ατμόσφαιρα.Μπαίνει σε ψηφοφορία η δι-πλανή διακήρυξη: 16-17

16-17

Η Γενική Συνέλευση διακόπτεται στις 4 το πρωί της Παρασκευής. Οργανώνονταιομάδες περιφρούρησης από εργάτες. Τα δακρυγόνα και οι πυροβολισμοί έχουνμετατρέψει σε κόλαση όλη την Αθήνα. Αστυνομία και παρακρατικοί οπλισμένοιμε μ' οπλοπολυβόλα, αυτόματα και δακρυγόνα και ο λαός με πέτρες, τούβλα, μεξύλα και νεράντζια. Ελεύθεροι σκοπευτές πυροβολούν εν ψυχρώ. Δεκάδες φοι-τητές και εργάτες πέφτουν νεκροί κι εκατοντάδες τραυματίζονται. Στο πρό-χειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου (την ιστορική "Α' Λαϊκή κλινική"),μεταφέρονται εκατοντάδες αγωνιστές. Ο ραδιοφωνικός σταθμός καλείεπειγόντως γιατρούς και ασθενοφόρα.

Μέσα στο Πολυτεχνείο οι αγωνιστές ζούνε σ' ένα πρότυπο μιας κοινωνίας ισό-τητας. Όλοι προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους, παντού, όπου τουςκαλεί το μεγάφωνο. Η καντίνα και το εστιατόριο παραμένουν συνέχεια ανοιχτά.Ο καθένας παίρνει, χωρίς να πληρώνει, ότι χρειάζεται.Η λειτουργία του εστιατορίου έχει εξασφαλιστεί από προσφορές σε τρόφιμα καιχρήματα του κοινού. Μετά την εισβολή βρέθηκαν στο "ταμείο" των φοιτητών50.000δρχ. Στήνεται η πρώτη Λαϊκή κλινική. Μια αίθουσα είχε διαμορφωθείκατάλληλα. Φάρμακα, επίδεσμοι και άλλο υλικό προσφέρεται από τον κόσμο.Εκεί περιθάλπονται οι πρώτοι τραυματίες από φοιτητές της ιατρικής και απόεθελοντές γιατρούς.Η Συντονιστική Επιτροπή συνεδρίαζε συνέχεια. Γίνονται συνελεύσεις (ορισμένεςολονύχτιες) των φοιτητών ανά σχολή . Για τη μορφή του αγώνα, τα ιδεολογικάτου σημεία , για τη δράση. Επέλεγαν με ψηφοφορία τους αντιπροσώπους τους.Υπάρχει τεράστια κινητικότητα ιδεών και απόψεων. Στήνεται ραδιοφωνικός σταθ-μός του πολυτεχνείου. Εκπέμπει στους 1050 χιλιοκύκλους.Η μετάδοση των μηνυμάτων της εξέγερσης σ' όλα τα σπίτια προκαλεί έναυσμαγια τη συμμετοχή και τη στήριξη στον αγώνα του Πολυτεχνείου. Τα συνθήματαπου μεταδίδονται έχουν εγκριθεί από τη συντονιστική επιτροπή. Μόνο τις τελευ-ταίες ώρες, όταν τα τανκς πολιορκούσαν το Πολυτεχνείο λειτούργησε ο αυ-θορμητισμός των εκφωνητών. Ο πομπός λειτούργησε 34 ώρες (από τις 5μ.μ.της Πέμπτης-15 Νοεμβρίου μέχρι τις 3 π.μ. του Σαββάτου-17 Νοεμβρίου).Έχουν εγκατασταθεί πολύγραφοι σ' ένα δωμάτιο. Όμως δεν προλαβαίνουν νατυπωθούν τα κείμενα γρήγορα και έτσι χιλιάδες προκηρύξεις αντιγράφονταισυνεχώς στο χέρι και μοιράζονται παντού, ανοιχτά και διαβάζονταν δημόσια,μπροστά στα μάτια των οργάνων της χούντας.

18-19Σάββατο 17 Νοέμβρη

Μέσα στο Πολυτεχνείο

Παρά τους πυροβολισμούς και τα δακρυγόνα πυκνά πλήθη διαδηλώνουν σ'όλους τους δρόμους της Αθήνας. Υπολογίζεται ότι πάνω από 250.000 διαδη-λωτές συγκρούονταν με την αστυνομία 8 ολόκληρες ώρες.

Οδοφράγματα είχαν αποκλείσει όλους τους δρόμους, ενώ οι διαδηλωτές ανά-βουν φωτιές για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα.

Χιλιάδες εργάτες καταλαμβάνουν τη Νομαρχία Αττικής. Η μαχητικότητα τουλαού φτάνει στα ύψη. Στις 10:15 το βράδυ οργισμένοι απ' το φόνο ενός νέουδιαδηλωτές εισβάλουν στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και φτάνουν μέχρι τις

εσωτερικές σκάλες του κτιρίου! Πυροβολούνται από τους ορόφους και αποσύ-ρονται αφήνοντας νεκρούς και τραυματίες. Προς στιγμήν η Πατησίων αδειάζειαπό κόσμο και γύρω στις 11:30 φαίνεται ότι το κράτος ελέγχει το δρόμο. Όμωςστις 12:15 εμφανίζεται από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας διαδήλωση δεκάδων χι-λιάδων και αψηφώντας σφαίρες και αύρες σαρώνει τα πάντα. Άοπλοι τρέπουνσε φυγή τους πάνοπλους αστυνομικούς, οι οποίοι αδυνατώντας να αναχαιτί-σουν το πλήθος υποχωρούν ακατάπαυστα.

Οι δικτάτορες δίνουν εντολή να κινηθεί ο στρατός προς το κέντρο της Αθήνας.Στη 1:15 φάλαγγες τανκς κατεβαίνουν την Αλεξάνδρας, αλλά ακινητοποιούνταιαπό πυκνές μάζες διαδηλωτών και οδοφράγματα. Με τα πολυβόλα των τανκςρίχνουν στο πλήθος που οπισθοχωρεί στα γύρω στενά. Μετά από 50 λεπτά ταπρώτα τανκς φτάνουν στο Πολυτεχνείο και παρατάσσονται στην πύλη. Οι 5000μαχητές του Πολυτεχνείου, άοπλοι μπροστά στις κάνες των πολυβόλων. Το σύν-θημα " ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ" δονεί την ατμόσφαιρα.

Στις 3:05 το τανκ ρίχνει την πόρτα του Πολυτεχνείου. Το πρωί του Σαβ-βάτου σε πολλά σημεία της Αθήνας συγκροτούνται διαδηλώσεις που18-19

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου πάντα αποτέλεσε και αποτελεί σημείο αναφοράςγια τα κινήματα και την επαναστατική αριστερά. Είναι μια από τις πιο φωτεινέςστιγμές στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος τόσο στην Ελλάδα όσο καιπαγκόσμια. Ζωντανή απόδειξη ότι οι πιο αρνητικοί συσχετισμοί, όπως ήταν ηΕφτάχρονη δικτατορία που έδειχνε παντοδύναμη, όπως είναι ο πιο βάρβαρος δο-λοφονικός καπιταλισμός που ζούμε σήμερα, μπορεί να ανατραπούν όταν το κί-νημα παλεύει όπως τότε, ανυποχώρητα, με ανατρεπτικό περιεχόμενο.

Μια ιστορική αναδρομή στις επετείους του Πολυτεχνείου δείχνει ότι η δυνα-μική της εξέγερσης δεν έπαψε ποτέ να τρομάζει και τις κυβερνήσειςαλλά και όσους έκαναν τα πάντα για να συκοφαντήσουν την ίδια τηνεξέγερση.

προσπαθούν να προσεγγίσουν το Πο-λυτεχνείο. Η αστυνομία πυροβολεί καιδεκάδες διαδηλωτές πέφτουν νεκροί.Επίσης εκατοντάδες τραυματίες πουέχουν μεταφερθεί στο Ρυθμιστικό κέν-τρο (σημερινό Γενικό Κρατικό Αθηνών)δέχονται μέσα στο νοσοκομείο επίθεσηαπό αστυνομικούς, ασφαλίτες και παρα-κρατικούς. Ξυλοκοπούνται άγρια καιτουλάχιστον ένας (με βάση επίσημαστοιχεία) δολοφονείται. Οι γιατροί τουνοσοκομείου δίνουν ηρωική μάχη καταφέρνοντας να κρύψουν και να σώσουντους περισσότερους.

Μετά από 6 μήνες, κάτω από την πίεση της λαϊκής οργής η δικτατορία έπεσε.

20-21

Για το Χρονικό της Εξέγερσης χρησιμοποιήθηκαν μαρτυρίες από αγωνιστές τουΠολυτεχνείου (δεν εξαργύρωσαν όλοι τους αγώνες),στοιχεία από εφημερίδες καιπροκηρύξεις της εποχής και κυρίως από το βιβλίο της Κ.Ο.ΜΑΧΗΤΗΣ «Η αλή-θεια για το Πολυτεχνείο». Τους ευχαριστούμε.

41 χρόνια Πολυτεχνείο.41 χρόνια καταστολή και ενσωμάτωση

41 χρόνια αντίσταση και πάλη.

Το 1989 και ενώ στο πολιτικό σκηνικό δημιουργείται κλίμα συναίνεσης που θα οδηγήσειστη συγκυβέρνηση ΝΔ- Ενιαίου Συνασπισμού (ΣΥΝ-ΚΚΕ), στη πορεία του Πολυτεχνείουαίσθηση προκαλεί το μπλοκ της ΚΝΕ(γνωστή τότε ως «ΚΝΕ Γράψα») με συνθήματαενάντια στη συναίνεση αλλά και για την ανάγκη επαναθεμελίωσης της Αριστεράς .

Το 1989 και ενώ στο πολιτικό σκηνικό δημιουργείται κλίμα συναίνεσης που θα οδηγήσει στησυγκυβέρνηση ΝΔ- Ενιαίου Συνασπισμού (ΣΥΝ-ΚΚΕ), στη πορεία του Πολυτεχνείου αί-σθηση προκαλεί το μπλοκ της ΚΝΕ(γνωστή τότε ως «ΚΝΕ Γράψα») με συνθήματα ενάντιαστη συναίνεση αλλά και για την ανάγκη επαναθεμελίωσης της Αριστεράς .

1974: O Καραμανλής ορίζει σκόπιμα τις πρώτες μεταδικτατορικές εκλογές στις17 Νοέμβρη για να ακυρώσει στην πράξη τις εκδηλώσεις για την πρώτη επέτειοτου Πολυτεχνείου. Η ρεφορμιστική αριστερά (ΚΚΕ,ΚΚΕ εσωτερικού) συμφωνείμε την μετάθεση του Πολυτεχνείου. Παρ’ όλα αυτά με πρωτοβουλία οργανώ-σεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και φοιτητικών επιτροπών γίνεται δια-δήλωση από το Πολυτεχνείο προς το σκοπευτήριο της Καισαριανής με τηνσυμμετοχή 50.000 ατόμων και κεντρικό σύνθημα «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ».

1975: Πραγματοποιείται για πρώτη φορά πορεία από το Πολυτεχνείο, προς τηνΑμερικάνικη Πρεσβεία με ευθύνη της Ε.Φ.Ε.Ε. Ο κόσμος συγκλονίζεται από τηνπολυάριθμη παρουσία απεργών εργατών της Μ.Ε.Λ στο χώρο του Πολυτεχνείου.Οι δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς συμμετέχουν μαζικά στη δια-δήλωση ενώ τις προηγούμενες μέρες έχουν προηγηθεί διαρκείς συγκρούσειςμε την αστυνομία αλλά και με το ΚΚΕ με επίκεντρο την απεργία των εργατών τηςΜ.Ε.Λ. Στη διαδήλωση ακούγεται για πρώτη φορά το σύνθημα «Δεν έγινε ο Νο-έμβρης για τον Καραμανλή».

1976: Η κυβέρνηση Καραμανλή για πρώτη φορά απαγορεύει την ήδη εξαγγελ-θείσα διαδήλωση στη Αμερικάνικη Πρεσβεία. Η Ε.Φ.Ε.Ε μετά από συνεχείς δια-βουλεύσεις αποφασίζει τελικά να προχωρήσει μέχρι τη Βουλή.

1977: Ο Καραμανλής μεταθέτει πάλι την επέτειο του Πολυτεχνείου για εκλογι-κούς λόγους. Στην επέτειο που ακολουθεί μετά τις εκλογές η νέα κυβέρνηση Κα-ραμανλή απαγορεύει εντελώς την πορεία. Οργανώσεις τις επαναστατικήςαριστεράς και 10.000 άτομα συγκρούονται για ώρες με την αστυνομία.

1978-1979: Χωρίς καμία κυβερνητική πίεση η ρεφορμιστική αριστερά μέσω τηςΕ.Φ.Ε.Ε αποφασίζει να μετατοπίσει χρονικά τον εορτασμό του Πολυτεχνείου και

να κάνει πορεία μέχρι τη Βουλή, ενώ την επόμενη χρονιά η κυβέρνησηέχοντας αποθρασυνθεί από τους συμβιβασμούς απαγορεύει και πάλι

Να τρομάζει την ρεφορμιστική αριστερά που προσπάθησε να φέρει το Πολυτε-χνείο στα μέτρα της, να το χρησιμοποιήσει για τους δικούς της σκοπούς, απο-στεώνοντας την εξέγερση από το ανατρεπτικό της περιεχόμενο.

Το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ υπήρξε πάντα εφιάλτης και πονοκέφαλος για όλες τις «κα-θωσπρέπει» πολιτικές δυνάμεις.

20-21

Το 1989 και ενώ στο πολιτικό σκηνικό δημιουργείται κλίμα συναίνεσης που θα οδηγήσειστη συγκυβέρνηση ΝΔ- Ενιαίου Συνασπισμού (ΣΥΝ-ΚΚΕ), στη πορεία του Πολυτεχνείουαίσθηση προκαλεί το μπλοκ της ΚΝΕ(γνωστή τότε ως «ΚΝΕ Γράψα») με συνθήματαενάντια στη συναίνεση αλλά και για την ανάγκη επαναθεμελίωσης της Αριστεράς .

Το 1989 και ενώ στο πολιτικό σκηνικό δημιουργείται κλίμα συναίνεσης που θα οδηγήσειστη συγκυβέρνηση ΝΔ- Ενιαίου Συνασπισμού (ΣΥΝ-ΚΚΕ), στη πορεία του Πολυτεχνείουαίσθηση προκαλεί το μπλοκ της ΚΝΕ(γνωστή τότε ως «ΚΝΕ Γράψα») με συνθήματαενάντια στη συναίνεση αλλά και για την ανάγκη επαναθεμελίωσης της Αριστεράς .

την πορεία προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία με την Ε.Φ.Ε.Ε να υποχωρεί γιαμια ακόμα φορά προτείνοντας πορεία μέχρι τη Βουλή.

1980: Η επέτειος του Πολυτεχνείου μετατρέπεται σε μια μεγάλη πολιτική σύγ-κρουση, που είχε σαν αποτέλεσμα 2 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Ηκυβέρνηση του Ράλλη ακολουθώντας την πολιτική του Καραμανλή για μιαακόμη φορά απαγορεύει την πορεία προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία επιβάλ-λοντας ως σημείο τερματισμού της πορείας τη Βουλή. 5 από τις οργανώσειςτης επαναστατικής Αριστεράς (Κ.Ο.ΜΑΧΗΤΗΣ, Ο.Σ.Ε , ΚΚΕ-μλ, Β Πανελλαδική,ΟΚΔΕ) και η μειοψηφία στο Κ.Σ. της ΕΦΕΕ αποφασίζουν να πραγματοποιήσουνπορεία ενάντια στην απαγόρευση.

Η καμπάνια των οργανώσεων βρίσκει μεγάλη απήχηση και το βράδυ της 16ηςΝοέμβρη, ενώ η ρεφορμιστική Αριστερά αρνείται να συμμετέχει στην πορεία,περισσότερο από 10.000 άτομα βαδίζουν προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία σπά-ζοντας το ένα μετά το άλλο τα αστυνομικά φράγματα. Στο ύψος της Βουλής οιδυνάμεις των ΜΑΤ με αύρες και δακρυγόνα ανακόπτουν βίαια τη διαδήλωσηκαι στις πολύωρες συγκρούσεις που ακολουθούν δολοφονούνται 2 αγωνιστές,η Σταματίνα Κανελλοπούλου και ο Ιάκωβος Κουμής ενώ τραυματίζονται εκα-τοντάδες άλλοι. Τις μέρες που ακολουθούν δημιουργείται μεγάλη πολιτικήκρίση. Το ΚΚΕ παίρνει αποστάσεις από την ανταρσία των υπόλοιπων αριστε-ρών δυνάμεων ενώ το ΠΑΣΟΚ δια στόματος Ανδρέα Παπανδρέου όχι μόνο δελέει κουβέντα για τις δολοφονίες αλλά κατηγορεί την κυβέρνηση Ράλλη ότιέπρεπε να επιλέξει καλύτερο σημείο αντιπαράθεσης με τους διαδηλωτές.

1981: Η πρώτη επέτειος του Πολυτεχνείου μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ.Ξεκινά η προσπάθεια ενσωμάτωσης από το κράτος της εξέγερσης του Πολυ-τεχνείου με την αναγόρευσή της σε εθνική γιορτή και στόχο να εξαφανιστεί τοανατρεπτικό της περιεχόμενο. Το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να εμφανίσει την εκλογικήτου επιτυχία σα δικαίωση του αγώνα του Νοέμβρη. Στην πορεία προς την Αμε-ρικάνικη Πρεσβεία αίσθηση προκαλεί το μπλοκ των οργανώσεων της επανα-στατικής Αριστεράς με επικεφαλείς ομάδα φαντάρων με μάσκες πουπροβάλλουν το σύνθημα «12μηνη ΘΗΤΕΙΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ- ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝ-ΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΝΤΑΡΟΥΣ».

1985: Στα επόμενα χρόνια κορυφώνεται η προσπάθεια ενσωμάτωσης του Πο-λυτεχνείου. Το 1985 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιλέγει να χρησιμοποιήσει πάλιτις κατασταλτικές δυνάμεις. Ο 15χρονος μαθητής Μιχάλης Καλτεζάς δολοφο-νείται από τον αστυνομικό Μελίστα έξω από το Πολυτεχνείο κατά τη διάρκειαεπίθεσης της αστυνομίας λίγες ώρες μετά τη λήξη της πορείας. Τα επόμεναχρόνια το δίπολο ενσωμάτωση-καταστολή χαρακτηρίζει τις επετείους του Πο-λυτεχνείου οι οποίες όμως χρωματίζονται και από τις φοιτητικές κινητοποι-ήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη, όπως το 1987.

Το 1989 και ενώ στο πολιτικό σκηνικό δημιουργείται κλίμα συναί- 22-23

Το 1989 και ενώ στο πολιτικό σκηνικό δημιουργείται κλίμα συναίνεσης που θα οδηγήσειστη συγκυβέρνηση ΝΔ- Ενιαίου Συνασπισμού (ΣΥΝ-ΚΚΕ), στη πορεία του Πολυτεχνείουαίσθηση προκαλεί το μπλοκ της ΚΝΕ(γνωστή τότε ως «ΚΝΕ Γράψα») με συνθήματαενάντια στη συναίνεση αλλά και για την ανάγκη επαναθεμελίωσης της Αριστεράς .

Το 1989 και ενώ στο πολιτικό σκηνικό δημιουργείται κλίμα συναίνεσης που θα οδηγήσειστη συγκυβέρνηση ΝΔ- Ενιαίου Συνασπισμού (ΣΥΝ-ΚΚΕ), στη πορεία του Πολυτεχνείουαίσθηση προκαλεί το μπλοκ της ΚΝΕ(γνωστή τότε ως «ΚΝΕ Γράψα») με συνθήματαενάντια στη συναίνεση αλλά και για την ανάγκη επαναθεμελίωσης της Αριστεράς .

Το 1989 και ενώ στο πολιτικό σκηνικό δημιουργείται κλίμα συναίνεσης που θα οδηγήσειστη συγκυβέρνηση ΝΔ- Ενιαίου Συνασπισμού (ΣΥΝ-ΚΚΕ), στη πορεία του Πολυτεχνείουαίσθηση προκαλεί το μπλοκ της ΚΝΕ(γνωστή τότε ως «ΚΝΕ Γράψα») με συνθήματαενάντια στη συναίνεση αλλά και για την ανάγκη επαναθεμελίωσης της Αριστεράς .

νεσης που θα οδηγήσει στη συγκυβέρνηση ΝΔ - Ενιαίου Συνασπισμού (ΣΥΝ-ΚΚΕ), στη πορεία του Πολυτεχνείου αίσθηση προκαλεί το μπλοκ της ΚΝΕ (γνω-στή τότε ως «ΚΝΕ Γράψα») με συνθήματα ενάντια στη συναίνεση αλλά και γιατην ανάγκη επαναθεμελίωσης της Αριστεράς.

1990: Η επέτειος του Πολυτεχνείου γίνεται ενώ ήδη έχουν ξεκινήσει οι πρώτεςκαταλήψεις σε σχολεία και σχολές. Βρισκόμαστε στην αρχή του μεγαλειώδουςμαθητικού και φοιτητικού κίνηματος ενάντια στην κυβέρνηση της Νέας Δημο-κρατίας και τον υπουργό παιδείας Κοντογιανόπουλο. Στις συγκρούσεις πουακολουθούν καίγεται το κτήριο της πρυτανείας στο Πολυτεχνείο από δακρυ-γόνα της Αστυνομίας. Οι προσπάθειες τρομοκράτησης του κινήματος πέφτουνστο κενό. Τις επόμενες μέρες η ελληνική κοινωνία ζεί έναν από τους «θερμό-τερους» χειμώνες, οι καταλήψεις γενικεύονται σε όλα τα σχολεία και τις σχολέςτης χώρας και η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθεί να επιβάλλει την πιο βάρ-βαρη καταστολή για να χτυπήσει το κίνημα. Τον Ιανουάριο ο Νίκος Τεμπονέραςδολοφονείται στην Πάτρα απο τραμπούκους της ΟΝΝΕΔ.

1995: Τις προηγούμενες χρονιές με αφορμή τις επετείους του Πολυτεχνείουεμφανίζονται φωνές στον αστικό τύπο αλλά και «μετανοημένους αριστερούς»για την μετατροπή των εκδηλώσεων, για το Πολυτεχνείο και την πορεία στηνΑμερικάνικη πρεσβεία όπως και για το ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου.Προετοιμάζεται το έδαφος για αυτά που θα ακολουθήσουν.

Μετά την πορεία, καταλύεται το άσυλο εισβάλλουν στο Πολυτεχνείο αστυνομι-κές δυνάμεις συλλαμβάνοντας πάνω από 500 άτομα, κυρίως από τον αναρχικόκαι αντιεξουσιαστικό χώρο ενώ επιβάλλεται κλίμα τρομοκρατίας με την συνερ-γασία ΠΑΣΟΚ, ΝΔ πρυτανικών αρχών και ΜΜΕ.

Τα επόμενα χρόνια η ευθύνη για τον «εορτασμό» περνάει στα χέρια της επι-τροπής φορέων που απαρτίζεται βασικά από την πρυτανεία, το ΚΚΕ, τη Γ.Σ.Ε.Επου μαζί με την αστυνομία μετατρέπουν σιγά σιγά το Πολυτεχνείο σε υγειονο-μική ζώνη. Αυτό το κλίμα σπάει όταν ο Αρσένης έρχεται να καταθέσει στεφάνιως υπουργός παιδείας στο Πολυτεχνείο. Ο εμπνευστής της γνωστής μεταρ-ρύθμισης περιστοιχισμένος από δεκάδες ασφαλίτες έρχεται αντιμέτωπος με τιςΓενικές Συνελεύσεις πολλών φοιτητικών συλλόγων και εκδιώκεται από το Πο-λυτεχνείο.

1999: Η πορεία του Πολυτεχνείου πραγματοποιείται με έντονο αντιπολεμικό,αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα εν’ όψει της επικείμενης επίσκεψης Κλίντον.Αυτή είχε προγραμματιστεί να γίνει τις ημέρες της επετείου του Πολυτεχνείουαλλά η κυβέρνηση έντρομη την αναβάλλει για μια εβδομάδα αργότερα. Μιαβδομάδα αργότερα πάνω από 10.000 διαδηλωτές προσπαθούν να σπάσουντην απαγόρευση. Ακολουθούν συγκρούσεις με την αστυνομία.

Μέχρι σήμερα η πορεία του Πολυτεχνείου είναι σημείο αναφοράς γιατα κινήματα ενώ συνεχίζουν οι προσπάθειες από τα αστικά κόμματα22-23

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, κατάφερε να συνενώσει φοιτητές, αγρότες και ερ-γαζόμενους σε μια κατεύθυνση αντιδικτατορικού, ταξικού, αντιιμπεριαλιστικού καικοινωνικού αγώνα. Αποτέλεσε μέσα από τη μαζικότητα της, τον αμεσοδημοκρα-τικό χαρακτήρα λήψης αποφάσεων, τη ριζοσπαστικοποίηση της σε αιτήματα καιμορφές πάλης, την απαρχή μιας συνολικής αμφισβήτησης όχι μόνο της δικτατο-ρίας, αλλά του συστήματος που γεννά και στηρίζει δικτατορίες. Η εξέγερση είναιεπικίνδυνη γιατί δείχνει ότι η πάλη έναντια στους πιο αρνητικούς συσχετισμούςμπορεί να είναι νικηφόρα.

Κόντρα στη λογική του εφικτού, κόντρα στο «ρεαλισμό» των αστικών

να αποσυνδέσουν το Πολυτεχνείο από το εξεγερτικό του περιεχόμενο. Έτσιέπεσε στο κενό και η προσπάθεια το 2001 μετά την 11 Σεπτεμβρίου να μηγίνει η πορεία προς την Αμερικάνικη πρεσβεία, όπως και η πρόταση του Λα-λιώτη το 2002 η πορεία να γίνει ενάντια στην τρομοκρατία. Η πορεία της 17Νοέμβρη με ξεκάθαρο αντικυβερνητικό, αντιιμπεριαλιστικό και εργατικό πε-ριεχόμενο και η σύνδεση του Πολυτεχνείο με το εργατικό και νεολαιίστικο κί-νημα, αλλά και με τα κινήματα που αναπτύσσονται σ’ολόκληρο τον κόσμοενάντια στον καπιταλισμό είναι το κόκκινο που συνδέει τον Νοέμβρη του1973με τους αγώνες του σήμερα κάνοντας πράξη το σύνθημα «ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ».

24-25

Ο ΝΟΕΜΒΡΗΣ ΠΑΝΤΑΘΑ ΠΛΗΓΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ

«Ο χαρακτήρας του σημερινού αγώνα, που ξεκινώντας από τους φοιτητές αγκαλιάζειτώρα όλο το λαό είναι αγώνας τόσο ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία όσο και σταξένα και ντόπια μονοπώλια που τη γέννησαν και τη στηρίζουν. Είναι αγώνας για το

πέρασμα της εξουσίας στον εργαζόμενο Λαό και όχι στους δημαγωγούς που επί δεκάδεςχρόνια τον καπηλεύονται με τα γενικά περί Δημοκρατίας συνθήματα τους...»

(από τη διακήρυξη της Εργατικής Συνέλευσης)

κομμάτων που, όπως τις παραμονές του Νοέμβρη επιθυμούσαν την ομαλή μετάβασηστη «δημοκρατία», έτσι και τώρα, με πρόσχημα αυτή τη «δημοκρατία», επιτίθενταιστις κατακτήσεις του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, στα δικαιώματα και στιςελευθερίες. Κόντρα στο ρεφορμισμό που, όπως τότε θεωρούσε πολύ προωθημένημορφή πάλης την κατάληψη του Πολυτεχνείου, επικίνδυνη την κατά μέτωπο σύγ-κρουση με τις δυνάμεις της χούντας και κατήγγειλε ως πολύ προωθημένα τα συν-θήματα «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΛΑΕ, ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ,ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ»,έτσι και τώρα περιορίζεται σε κινήματα διαμαρτυρίας χωρίς καμία δυνατότητα νίκηςμε βασικό στόχο την αλλαγή των συσχετισμών στις εκλογές.

Ο Νοέμβρης του 73’ χάραξε ένα ανεξίτηλο ρήγμα στην ελληνική κοινωνία. Χρόνια

τώρα η αστική τάξη, τα καθεστωτικά κόμματα, πουλημένες φυλλάδες και εργατοπα-τέρες προσπάθησαν να κλείσουν το ρήγμα, να βρωμίσουν τη νίκη των αγωνιστώντου Νοέμβρη, συκοφαντώντας τον αγώνα τους, διαστρεβλώνοντας το περιεχόμενοτης εξέγερσης, θέλοντας να στραγγίξουν κάθε επαναστατική πνοή από την εξέγερσηκαι να την μετατρέψουν σε “μούμια”. Στην αρχή, η ωμή καταστολή και μετά, η προ-σπάθεια ενσωμάτωσης. Το Πολυτεχνείο έγινε εθνική γιορτή, ντύθηκε στα γαλανό-λευκα, πέρασε στα σαλόνια. Όμως πάντα το εξεγερτικό μήνυμα του Νοέμβρηδραπετεύει από τους ένδοξους επικήδειους και τις εθνικές εορτές, απ’ τους διαδρό-μους της Βουλής και τους καναπέδες της καθημερινότητας και συναντά στο δρόμοτους νέους να φωνάζουν «Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία».

41 χρόνια μετά την εξέγερση του Νοέμβρη επιχειρείται μια νέα επίθεση στα δικαιώ-ματα του κόσμου της δουλειάς και της νεολαίας. Το Πολυτεχνείο στέλνει μήνυμαστη δική μας γενιά ότι η ανατροπή του εργασιακού μεσαίωνα του 21ου αιώνα είναι

όχι μόνο αναγκαία, αλλά και δυνατή.

Την ίδια στιγμή, η αυταρχική θωράκιση του κράτους ενάντια στον εσω-24-25

«Απ’ όλους όσους μας λείπουν , μένουν κάτι λίγες φωτογραφίες.(…). Είναι επικίνδυνεςαυτές οι φωτογραφίες, ανατρεπτικές όπως κάθε τι ανησυχητικό, διαπεραστικές όπωςη δίψα για ζωή, βλάσφημες όπως κάθε δίψα για οτιδήποτε. Κυρίως όμως είναι οιφωτογραφίες ανδρών και γυναικών που κρατούν αποφασιστικά τη μοίρατους στα χέρια τους, περήφανα ένοχοι για τα νιάτα τους και τη λαχτάρα

τερικό εχθρό, δηλαδή καθέναν που αμφισβητεί τις επιλογές του κεφαλαίου σεκάθε πεδίο, και η καταστολή αγγίζουν όχι μόνο τους χώρους εργασίας, αλλά καικάθε δημόσιο χώρο.

Το Πολυτεχνείο ζει! Στους σύγχρονους αγώνες για τα δικαιώματα και τις ανάγκεςτων εργαζόμενων και της νεολαίας, στις διεκδικήσεις για παιδεία, υγεία, εργασία,κόντρα στην πολιτική του κεφαλαίου. Στις κινητοποιήσεις για την υπεράσπισητων λαϊκών ελευθεριών, ενάντια στην ποινικοποίηση των αγώνων και την κοινω-νία-φυλακή.

Η εξέγερση του Νοέμβρη, 40 χρόνια μετά, είναι ζωντανή και επικίνδυνη. Ήταν μιαταξική μάχη που κλόνισε το καθεστώς της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης καιέσπειρε τον πανικό στην αστική τάξη. Αλλά ήταν και το προμήνυμα μιας γιγαντι-αίας σύγκρουσης που συνεχίζεται ως σήμερα και δε θα διακοπεί πριν την τελικήνίκη.

Η γενιά του Πολυτεχνείου , λίγες δεκαετίες αργότερα από τη μαχητική αντίστασητης νεολαίας μέσω του ΕΑΜ, αποφάσισε να παλέψει για να εκπληρώσει τα ιδανικάτων προκατόχων της. Κατάφερε να ρίξει τη Χούντα, πάλι όμως το όραμα ενόςδίκαιου κόσμου δεν έγινε πραγματικότητα. Σήμερα, ήρθε ο δικός μας κλήρος ναδιαλύσουμε το μακρύ πυκνό σκοτάδι και να αγωνιστούμε για μιαν άλλη κοινωνία!

26-27

Άρθρο τουΛουίς Σεπούλβεδα

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα άρθρου του Λουίς Σεπούλβεδα (Χιλια-νού συγγραφέα) για τα θύματα της χούντας του Πινοτσέτ στη Χιλή. Κατά τη διάρκειατης 13χρονης δικτατορίας χιλιάδες αγωνιστές φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, δολο-φονήθηκαν. Τα πτώματα πολλών από αυτούς δεν βρέθηκαν και ίσως να μη βρεθούνποτέ. Κατά τη διάρκεια της 7χρονης δικτατορίας στην Ελλάδα χιλιάδες αγωνιστέςφυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, δολοφονήθηκαν. Στη διάρκεια της εξέγερσης του Πο-λυτεχνείου δεκάδες νέοι και εργαζόμενοι δολοφονήθηκαν .

τους για δικαιοσύνη(….). Κοιτάζονταν στα μάτια με τρυφερή περηφάνια , με βίαιαστοργή, με πάθος οπλισμένο με μέλλον, γιατί αυτοί που μας λείπουν ήταν αγωνι-σ τ έ ς .

Κι αν μας λείπουν, δεν είναι επειδή έτσι το θέλησε η τύχη ή τα καμώματα ενός θιγ-μένου θεού. Μας λείπουν γιατί τόλμησαν να προτείνουν μια ζωή καλύτερη απ’ τηναγελαία. Μας λείπουν γιατί είπαν πως ψωμί θα υπάρχει ή για όλους ή για κα-νένα. Μας λείπουν γιατί άναψαν ένα φως μες στο σκοτάδι- έντονο ή χλωμό, δεν έχεισημασία, γιατί η λάμψη τους μας οδηγεί.(…) Κι όταν βγήκαν και πέρασαν στη δράση,το έκαναν ξέροντας πόσο πολλά είχαν να χάσουν, και το έκαναν με την αποφασιστι-κότητα αυτού που έχει δίκιο.

Όταν τους έπιασαν, όταν άρχισαν να μας λείπουν, οι μάρτυρες που δεν είχαν δει τί-ποτα , ψιθύρισαν: «Κάτι θα’ χουν κάνει για να τους πιάσουν έτσι», κι είχαν δίκιο,γιατί δεν έκαναν απλώς κάτι, αλλά πολλά : ονειρεύτηκαν πως μπορεί να ζήσει κα-νείς όρθιος. Ονειρεύτηκαν πως η μοίρα του ανθρώπου δεν μπορεί να είναι πάντακάτεργο. Ονειρεύτηκαν να θεσπίσουν ένα δίκαιο νόμο , μπροστά στον οποίο θα είμαστεόλοι ίσοι. Και τόλμησαν να θελήσουν να πραγματώσουν τα όνειρά τους, γιατί αυτοίπου μας λείπουν, χωρίς τυμπανοκρουσίες ή ματαιοδοξίες, άγγιξαν την υπέρτατηδιάσταση στην οποία μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος, και γι’ αυτό ακριβώς μας λεί-πουν: γιατί ήταν επαναστάτες.

Ανδρώθηκαν στη χειρότερη εποχή κι έκαναν ότι μπορούσαν για να την κάνουν κα-λύτερη. Ανακάλυψαν ότι η Ιστορία είναι μια απάτη, κι έγιναν σοφοί για να την ξανα-γράψουν με την καλλιγραφία της αξιοπρέπειας. Ήταν προορισμένοι να θριαμβεύσουν,και προτίμησαν να είναι μοναχικοί. Πέταξαν από πάνω τους το πετσί της πατρίδαςκαι έγιναν μέλη της μεγάλης ανθρώπινης οικογένειας..

Αυτοί που μας λείπουν, δεν έχουν αγάλματα στα πάρκα , αλλά ζουν ακέραιοι στημνήμη μας(…) Από αυτούς τους ανθρώπους μας έχουν μείνει κάποιες φωτογραφίεςπου δεν θέλουν να γίνουν αντικείμενα μιας θρηνωδίας.(…)Ας μάθουμε να ζούμε μ’αυτούς που μας λείπουν, επειδή αποτελούν κομμάτι μας , επειδή ξέρουμε γιατί μας

λείπουν, κι επειδή την απουσία τους την αναπληρώνουμε με καμάρι.»

Λουίς Σεπούλβεδα26-27