Upload
orhan-basar
View
264
Download
11
Embed Size (px)
Citation preview
Miller-Urey
Deneyi
Kimyasal evrimin oluşumunu denemek üzere, dünyanın ilk
zamanlarında varolduğu öngörülen koşulların benzetim yöntemiyle
oluşturulduğu bir deneydi. Bu deney, özellikle Aleksandr Ivanovich
Oparin ve J.B.S. Haldane'in, ilkel dünya üzerindeki koşullarda
varolan inorganik öncüllerinin kimyasal tepkimeler yoluyla organik
bileşikleri sentezlediği hipotezini sınamak içindi. Abiyogenez
konusunda klasik bir deney olduğu kabul edilen bu deney, 1953
yılında Stanley Lloyd Miller ve Harold Urey tarafından Şikago
Üniversitesi'nde yapılmıştı.
2008 yılının Ekim ayında, yeniden analizi yapılan deneyin
malzemelerinin, düzenek içinde 5 değil 22 tane amino asit ürettiği
yayınlanır .Bu düzeneğin, şimşek oluşturan bir volkan
püskürmesinin benzetimini oluşturduğu sanılmaktadır. Bu yeni
sonuçlar, organik moleküllerin inorganik tepkimelerin sonuçlarıyla
sentezlenebileceğine ilişkin güçlü kanıtlar göstermiştir.
Deney ve yorumu
Deney, su (H2O), metan (CH4), amonyak (NH3), hidrojen (H2) ve
karbon monoksit (CO) ile yapılmıştır. Bu kimyasallar, steril cam tüp
ve kaplar dizgesi içinde, dış ortamdan yalıtılmış olarak bulunuyordu.
Bir cam kap yarısına kadar sıvı haldeki su ile doluydu, diğer bir cam
kapta ise bir çift elektrot vardı. Su ısıtılarak buharlaşma sağlanmıştı,
elektrodlar arasında ise kıvılcımlar çakması sağlanarak dünyanın
atmosferindeki yıldırımların ve su buharının benzetimini
sağlanmıştı. Daha sonra atmosfer tekrar soğutularak suyun
yoğuşması ve damlalar halinde ilk kaba geri dönmesi ve sürekli bir
döngü içinde olması sağlanmıştı.
Bir haftalık sürekli bir işlemin ardından Miller ve Urey sistemin
içindeki karbonun en az %10-15 kadar bir kısmının organik bileşik
oluşturduğunu gözlemlemişlerdi. Karbonun yüzde iki kadar bir
kısmının da, canlıların hücrelerini oluşturan proteinlerin
oluşumunda kullanılan amino asitleri, bol olarak da glisinin
oluşturduğunu görmüşlerdi. Şekerler, lipidler ve nükleik asitlerin
bazı yapıtaşları da oluşmuştu.
Bir röportajda Stanley Miller, "Basit bir prebiyotik deneyde kıvılcım
oluşturmak bile 20 amino asidin 11'inin ortaya çıkmasını sağlar"
demiştir.
Ardından yapılan bütün deneylerde de gözlendiği gibi, hem sol hem
de sağ optik isomerler "rasemik" karışımın içinde yaratılmıştır.