M I G A W K I

M Y Ś L E N I E F O T O G R A F I C Z N E

K r z ys z t of Pa c h o l a k

„Migawki” to wyjątkowe warsztaty. Zostały stworzone

z myślą o młodych fotografach, którzy czują się uważnymi

obserwatorami rzeczywistości. Chcą świadomie kształto-

wać swój język fotograficzny i subiektywnie opowiadać

o świecie. W swoich pracach nie tylko dokumentują, lecz

także komentują. Prezentowane projekty to dojrzałe ar-

tystyczne wypowiedzi, które powstawały na przestrzeni

czterech miesięcy.

Zaczęliśmy pracować w lipcu 2012 roku. Młodym twór-

com, których przyjęliśmy do projektu, wysoko podnieśli-

śmy poprzeczkę. Dotychczasowe edycje naszych warsz-

tatów skupiały się na stworzeniu własnego cyklu zdjęć,

który trafiał na wspólną, poprojektową wystawę. Uczest-

nikom obecnych „Migawek” daliśmy możliwość wyboru,

w jakiej formie chcieliby zaprezentować swoje prace.

Dlatego spotkania i warsztaty, w których wzięli udział,

dotyczyły nie tylko samej korekty i omówienia prac od

fotograficznej strony – oddzielnym i równie ważnym

tematem było dla nas projektowanie swoich ekspozycji.

Niektórzy zdecydowali, że stworzą fotograficzną książkę;

inni, że odpowiednie będą plakat, gazeta czy internetowy

54

w których jego tożsamość zostaje naruszona. Pukamy

do drzwi warszawiaków i zapraszamy ich do wspólnego

zdjęcia. Sięgamy do archiwów, zarówno rodzinnych, jak

i cudzych, znalezionych na targu. Zajmujemy się obra-

zem i jego oddziaływaniem. Pamięcią i jej fenomenem.

Przestrzenią między wspomnieniami a rzeczywistością.

Eksperymentujemy.

Nie uczymy fotografii.

Uczymy myśleć fotograficznie.

slideshow. Kilka osób podjęło się wyprodukowania swojej

własnej – często pierwszej w życiu – wystawy.

W Towarzystwie Inicjatyw Twórczych „ę” pracujemy

z twórcami od dawna. Przyglądamy się młodej polskiej

fotografii, próbujemy trzymać rękę na pulsie. Badamy po-

trzeby i staramy się na nie odpowiadać. Naszym zdaniem

niezwykle ważne jest, aby twórca zaczynający pracę, nie

zatrzymał się jedynie na pytaniu: „Jak zrobić świetny cykl

zdjęć?”, ale zadał sobie kilka innych, nie mniej ważnych

pytań: „Jaka forma prezentacji jest najodpowiedniejsza

dla moich prac?”, „Kim jest mój odbiorca i czy mój ko-

munikat jest czytelny?”, „Jak mam wypromować swój

projekt?”. Interesują nas również kwestie tożsamości

twórcy-artysty. Wprowadzamy do swojej pracy elementy

art-coachingu, gdzie kluczowym pytaniem staje się: „Kim

jestem jako twórca?”.

„Migawki” są przestrzenią, gdzie w bezpiecznej atmosfe-

rze odpowiadamy sobie na te pytania. Konsultujemy zdję-

cia i projekty graficzne. Oglądamy polskie wydawnictwa

self-publish, przeglądamy kultowe albumy, próbujemy

uczyć się od mistrzów. Obserwujemy rzeczywistość. Tę

bliską i intymną, jak również tę szerszą – społeczną. Przy-

glądamy się miastu. Szukamy granic, krawędzi i miejsc,

P R O J E K T Y

1 1Ag a t a B a n a śNie tylko

siniaki

1 7M a g d a D ę b i ń s ka RE [REWIND,

REUSE, RECYCLE,

REMAKE]

2 3A n t o n i n a G u g a ł a 6x9

2 9D a n i e l Kę s ka O miłości

3 5N a t a l i a K i c i ń s ka Sady

4 1P a u l i n a M a ł y s ka Show

4 7M a x P o l l oGenuine

5 3M a ł g o r z a t a M u c h a Przez okno

5 9Z u z a n n a O l e j n i c z a k Przyjaźń

6 5A l e k s a n d r a P r z e r w a Młodzi zdolni

7 1J u s t y n a S e l ke ID_entity

7 7K r z y s z t o f S i e n k i e w i c z Backstage

11

MIG

AW

KI

A g a t a B a n a ś

1 9 8 9

Od pięciu lat mieszka w Warszawie,

bardzo lubi Pragę-Północ, zoo i Wisłę.

Studiuje kulturoznawstwo Europy Środkowo-

-Wschodniej i fotografię prasową na Uniwersytecie

Warszawskim. Zrobiła licencjat pod kierownictwem

Andrzeja Zygmuntowicza pt. „Take your time” o Domu

Kombatanta na Jelonkach. Współpracowała m.in.

z Instytutem Reportażu, TR Warszawa

i Stowarzyszeniem Twórców Grafiki Użytkowej.

Nie chce być fotografem, choć uwielbia robić zdjęcia.

Lubi dokument. W ramach „Migawek” Towarzystwa

Inicjatyw Twórczych „ę” zaczęła robić materiał

o tańcu na rurze. Chciałaby go

skończyć.

13

MIG

AW

KI

12

AG

AT

A B

AN

AŚ

N i e t y l k os i n i a k i

To projekt o tańcu na rurze, mojej nowej pasji.

Zaczęłam treningi pół roku temu i wsiąkłam.

Pole dance nie jest ani łatwy, ani przyjemny. Ma

w sobie jednak coś narkotycznego. Jest w nim

mnóstwo kobiecej siły. Robimy coś razem i razem

nas boli. Oswajamy się z własnym ciałem. 120 minut

tygodniowo patrzenia w lustra i mierzenia się z sobą

nie powoduje kompleksów. Naładowuje energią

i pokazuje, że stać nas na wiele.

W swoim projekcie chciałabym się zmierzyć z pole

dance jako nową formą tańca/sportu. Wyjść poza

stereotyp i pokazać dziewczyny, które tańczą, rurki

w ich salonach, siniaki, pot, kobiecość.

„Nie tylko siniaki”

to epka.

CDN.

15

MIG

AW

KI

14

AG

AT

A B

AN

AŚ

17

MIG

AW

KI

M a g d a D ę b i ń s k a

1 9 8 2

Fotografka, matka. Żyje i pracuje w Warszawie.

Ukończyła Europejską Akademię Fotografii.

www.magdadebinska.com

19

MIG

AW

KI

18

MA

GD

A D

ĘB

IŃS

KA

R E [ R E W I N D , R E U S E ,

R E C Y C L E , R E M A K E ]

„RE” jest esejem fotograficznym o naturze pamięci,

skonstruowanym ze starych, odnalezionych fotografii.

To zbiór obrazów odrzuconych. Pominiętych

z niewiadomych powodów. Autorzy pozostają nieznani.

Analizuję funkcję fotografii jako nośnika pamięci.

Koncentruję swoją uwagę na materialnym wymiarze

fotografii w kontekście upływu czasu. Kluczem zaś do

odczytania treści jest subiektywny filtr skojarzeń.

Nie odtwarzam wspomnień, nie określam chronologii.

Stawiam pytanie o stosunek pamięci do czasu. W efekcie

otrzymuję wzór złożony ze śladów, okoliczności, skaz,

kontekstów, znaczeń, nieostrości i rytmów.

21

MIG

AW

KI

23

MIG

AW

KI

A n t o n i n a G u g a ł a

1 9 8 9

Fotografka, mieszka i pracuje w Warszawie.

Absolwentka iberystyki, studentka psychologii.

Pracuje przy produkcji festiwali filmowych.

„6x9” to jej osobisty debiut.

antoninagugaua.com

25

MIG

AW

KI

24

AN

TO

NIN

A G

UG

AŁ

A

6 x 9

Przez ostatnie kilka miesięcy patrzyłam

na moje miasto jak na obcą planetę. Próbowałam

odkryć, czym tak naprawdę jest. Postanowiłam

skupić się na krawędziach.

Kiedy patrzę na jakiś przedmiot, pierwsze, co

widzę, to krawędzie. Pozwalają mi odkryć kształt

przedmiotu. A kształt to odpowiedź. Krawędzie

definiują to, co jest w środku. „6x9” to zbiór

obrazów, które znalazłam na krawędziach miasta.

27

MIG

AW

KI

26

IMIĘ

I N

AZ

WIS

KO

29

MIG

AW

KI

D a n i e l K ę s k a

1 9 8 7

Fotograf po socjologii, który wierzy bardziej

w badania poprzez sztukę niż za pośrednictwem analiz.

W fotografii najbardziej interesuje go subiektywny

dokument. Pomysłodawca i organizator projektu

„Telewizja przyjechała” (telewizjaprzyjechala.blogspot.com).

Publikował w kwartalniku „Kultura popularna”,

„Piana magazine”, „No.1/Sputnik Photos”.

keskadaniel.blogspot.com

31

MIG

AW

KI

30

DA

NIE

L K

ĘS

KA

O m i ł o ś c i

Projekt jest próbą zanalizowania

zjawiska portali randkowych.

Czy można znaleźć w Internecie miłość?

Próbuję odpowiedzieć na to pytanie, rozkładając

zjawisko na czynniki pierwsze. Chcę ukazać wizualne

reprezentacje elementów, które składają się na proces

znajdywania w sieci swojej drugiej połówki.

Cykl tworzą fotografie zrobione kobietom,

które poszukiwały (bądź poszukują) w sieci partnera.

Dodałem do niego również oryginalne zdjęcia profilowe

moich bohaterek (wraz z opisami).

33

MIG

AW

KI

32

IMIĘ

I N

AZ

WIS

KO

35

MIG

AW

KI

N a t a l i a K i c i ń s k a

1 9 8 7

Studentka kulturoznawstwa na UW i absolwentka

Akademii Fotografii w Warszawie.

Fotografia to impuls obserwacji i fascynacja obrazem.

Inspiracje filmem (Wes Anderson, Jim Jarmusch,

Federico Fellini, Wim Wenders).

Fotografia dokumentalna i konceptualna.

Portret i rejestracja kompozycji przestrzennych.

Aktualnie odkrywa rodzinne archiwum

i eksperymentuje z kolażem.

nukaio.tumblr.com

37

MIG

AW

KI

36

NA

TA

LIA

KIC

IŃS

KA

s a d y

Na Żoliborzu mieszkałam prawie 20 lat.

Mam tutaj dom, rodziców i przyjaciół.

Tutaj się wychowałam i jest to moja

udomowiona przestrzeń publiczna.

Dużo miejsc ma dla mnie znaczenie

sentymentalne i ukryte historie.

To struktura emergentna.

Znajoma, ale zaskakuje.

***

Czy fotografia jest selektywna i przezroczysta?

Jest zawsze efektem obserwacji i selekcji.

***

Korelacja detalu i kompozycji.

Moja interpretacja.

39

MIG

AW

KI

38

NA

TA

LIA

KIC

IŃS

KA

41

MIG

AW

KI

P a u l i n a M a ł y s k a

1 9 8 6

Absolwentka dziennikarstwa i komunikacji społecznej,

spec. fotografia prasowa, reklamowa, wydawnicza na

Uniwersytecie Warszawskim i kulturoznawstwa

na WSNHiD w Poznaniu. Wielbicielka wszystkiego, co

z kulturą związane. W 2011 roku doceniona za plenerową

pracę, opowiadającą historię 96-letniej siostry

zakonnej, wytypowaną do publikacji w uniwersyteckim

magazynie. Uczestniczka warsztatów fotograficznych

z agencją NAPO Images, w ramach których zrealizowała

reportaż „Bilet do raju” dotyczący grupy wschodnich

imigrantek, prezentowany w sekcji slideshow podczas

I edycji Opolskiego Festiwalu Fotografii. Fotografią

zajmuje się drugi rok. Najbardziej pasjonuje ją reportaż

i fotografia dokumentalna.

paulinaem.blogspot.com

paulinamalyska.com

43

MIG

AW

KI

42

PA

UL

INA

MA

ŁY

SK

A

S h o w

Warszawa. Centrum miasta. Sala kinowa, znany lokal.

Na scenie grupa pięknych, wyrzeźbionych mężczyzn,

których obecność budzi emocje, które ciężko sobie

wyobrazić, nie będąc ich świadkiem. Każdorazowo

przyciągają rzesze entuzjastek. Energiczne oklaski,

owacje. Chłopaki dopiero zaczynają pokaz.

Interesowały mnie emocje towarzyszące występom

tancerzy erotycznych i reakcje, jakie budzą u kobiet.

Chciałam pokazać perfekcyjnie przygotowane pokazy,

których granice wyznaczają osoby biorące w nich

udział. „Show” to wstęp do opowieści na temat

tancerzy, których profesja to nie tylko owacje, lecz także

codzienna praca wykraczająca poza scenę.

45

MIG

AW

KI

44

IMIĘ

I N

AZ

WIS

KO

47

MIG

AW

KI

M a x P o l l o

1 9 9 1

Urodzony w Krakowie, mieszka w Warszawie.

Student psychologii, fotograf,

członek fundacji, aktywista.

max-pollo.blogspot.com

cargocollective.com/maxpollo

49

MIG

AW

KI

48

MA

X P

OL

LO

G e n u i n e

To próba uwiecznienia nowej mody – tatuaży.

Stereotypy znikają, „dziaranie się jest fajne”,

a tatuaże nie wzbudzają okrzyków zdziwienia.

Więc po co to robimy?

Same zdjęcia nie odpowiedzą na to pytanie. Dopiero

rozmowy z bohaterami mojego projektu otworzyły

mi oczy. Zrozumiałem różne motywy i inspiracje.

Dla jednych tatuaże są wydarzeniem, znakiem

umieszczonym w określonym czasie. Dla innych są

symbolem. Dla kolejnych czymś estetycznym. Ładnym.

Tym, co pokazuję, chcę uwidocznić nowe/stare zjawisko.

Stare jak świat, bo każdy wie, czym tatuaż jest

(wszak funkcjonuje w kulturze od wieków). Nowe,

bo jeszcze 5 lat temu mało kto je miał, a dziś ustawiają

się długie kolejki do tatuatorów. Na „grouponach”

można kupić specjalne kupony. Tu nie ma żadnego

głębokiego przesłania. Sam decydujesz, o co chodzi.

51

MIG

AW

KI

50

IMIĘ

I N

AZ

WIS

KO

53

MIG

AW

KI

M a ł g o r z a t a M u c h a

1 9 9 0

Urodziła się i mieszka w Warszawie. Absolwentka

kulturoznawstwa Europy Środkowo-Wschodniej,

obecnie studentka dziennikarstwa – fotografii prasowej

na Uniwersytecie Warszawskim.

Interesuje ją fotografia dokumentalna, przestrzenie

i formy, fotograficzne eksperymenty. Szuka miejsca dla

siebie pomiędzy fotografią a słowem.

obcykane.blogspot.com

55

MIG

AW

KI

54

MA

ŁG

OR

ZA

TA

MU

CH

A

P r z e z o k n o

Fotografuję śmieci. Od paru miesięcy znajduję je

na trawniku sąsiedniego bloku, za każdym razem w tym

samym miejscu. Zbędne przedmioty wyrzucane przez

okno: butelki po piwie, kwiaty obwiązane wstążką,

kapcie. Wyrwane z naturalnego kontekstu, tworzą nowe

historie, absurdalne tajemnice. Zdarza się, że śmieci leżą

pod oknem przez kilka dni. Czasami przemieszczają

się, układając w trawie przedziwne konstelacje,

a czasami znikają w ciągu paru godzin.

„Przez okno” to katalog przedmiotów,

moja fotograficzna kolekcja. Dokumentacja procesu,

który obserwuję.

Nie wiem, do kogo należą śmieci, które zbieram

za pomocą aparatu fotograficznego. Wciąż zastanawiam

się, kto i dlaczego wyrzucił przez okno bukiet

świeżych tulipanów.

57

MIG

AW

KI

56

IMIĘ

I N

AZ

WIS

KO

59

MIG

AW

KI

Z u z a n n aO l e j n i c z a k

1 9 9 0

Urodzona w Poznaniu. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Absolwentka Wydziału Stosowanych Nauk Społecznych

i Resocjaliazacji UW, obecnie studentka fotografii

prasowej, reklamowej i wydawniczej UW.

Zainteresowana przede wszystkim fotografią

dokumentalną.

zuwiaolejnichuck.tumblr.com

61

MIG

AW

KI

60

ZU

ZA

NN

A O

LE

JN

ICZ

AK

P r z y j a ź ń

W drewnianych domkach na osiedlu Przyjaźń

od wielu lat mieszkają ci sami ludzie. To moi sąsiedzi.

Część z nich znam od dawna – bawiłam się w ich

ogrodach, kumplowałam z ich dziećmi. Innych

poznałam dopiero niedawno. Od nich wszystkich

chciałam się dowiedzieć, dlaczego tak bardzo

lubią tutaj mieszkać.

Na osiedlu dla wielu z nich jestem „nowa”.

Mieszkałam tam tylko ostatnich 15 lat, dlatego nie

mogłam już widzieć kina Dar, do którego chodziło się

na filmy po 2 złote. Nie mogłam widzieć mieszkańców,

którzy na boisku uczyli studentów z Azji języka

polskiego. Ale powiedzieli mi, co to plac Adama

Małysza, kiedy przyjechała telewizja i kto na osiedlu

miał pierwszy samochód, tzw. petkę. Sama wiem, kiedy

zaczyna się wiosna, bo zapach pierwszego grilla roznosi

się na całe osiedle. Wiem też, gdzie nie należy stawiać

stóp, bo domki trzeszczą.

I powoli zaczynam rozumieć, dlaczego nikt

się stąd nie wyprowadza.

Osi

ed

le P

rzy

jaźń

15

7

6362

IMIĘ

I N

AZ

WIS

KO

Osiedle Przyjaźń 157

Renata i Maciej Olejniczak z synem Kacprem

Mieszkają tutaj od 1997 roku; są jednymi z „młodszych” mieszkańców, licząc lata spę-

dzone na osiedlu. Pasjami uprawiają grillowanie i obiady w ogrodzie. Czasami też im-

prezy dla młodszych znajomych Kacpra, które później wspomina całe osiedle.

Osiedle Przyjaźń 170

Wojciech i Lidia Matuszkiewiczowie, z córką Olą i synem Jankiem

Wraz z okolicznymi sąsiadami gorąco kibicowali Adamowi Małyszowi, w trakcie jego

kariery sportowej. Placykowi na końcu alejki nadali jego imię. Na tę okazję przyjechała

nawet telewizja.

W trakcie oglądania skoków, na które zapraszali wszystkich sąsiadów, organizowali kon-

kursy i ze specjalnego kampera podawali dietę mistrza: bułki, banany i czekoladę.

Osi

ed

le P

rzy

jaźń

170

65

MIG

AW

KI

A l e k s a n d r a P r z e r w a

1 9 9 2

Pochodzi z Polic w okolicach Szczecina. W Warszawie

mieszka od roku. Studiuje na Akademii Sztuk Pięknych

na Wydziale Sztuki Mediów oraz muzeologię na UKSW.

Fotografuje od kilku lat. Migawkowy projekt jest jej

pierwszym, w którym nie skupia się na estetyce, lecz na

wybranym przez siebie problemie społecznym.

Oprócz zdjęć robi ilustracje oraz projektuje grafiki.

olaprzerwa.blogspot.com

6766

MIG

AW

KI

AL

EK

SA

ND

RA

PR

ZE

RW

A

W pewnym momencie moja irytacja bezsensownymi

rozmowami kwalifikacyjnymi i brakiem możliwości

znalezienia interesującej posady sięgnęła zenitu.

Postanowiłam zrobić na ten temat cykl zdjęć.

Sam pomysł przeszedł wiele transformacji, a ostateczny

jego kształt (prezentacja w formie gazety) pojawił się

podczas fotografowania bohaterów zdjęć. Są to

osoby, które skończyły lub właśnie kończą studia

humanistyczne. Próbują znaleźć

satysfakcjonujące zajęcie.

Historie są różne, finał ten sam – niechciane stanowisko

sprzedawcy w dużej korporacji. Forma gazety kojarzy

mi się z wieloma tytułami, w których kilka lat temu

szukało się ogłoszeń o pracę. Dziś – kiedy papier został

wyparty przez Internet – gazeta tego formatu wydaje

się przestarzała i niedopasowana do współczesnych

warunków. Podobnie jak humaniści są niedopasowani

do dzisiejszego rynku pracy.

M ł o d z i z d o l n i

Pomysł na mój projekt pojawił się w momencie,

w którym bardzo potrzebowałam znaleźć pracę i jako

osoba z kilkumiesięcznym doświadczeniem miałam

nadzieję na znalezienie zajęcia, które okazałoby

się dla mnie rozwijające.

Jak wielu młodych przeszłam wszystkie fazy związane

z poszukiwaniem pracy: początkową ekscytację,

przechodzącą w irytację i kończącą się rezygnacją.

Po wielu rozmowach kwalifikacyjnych (większa

część dotyczyła stanowiska, które sprawiałoby, że nie

chciałoby mi się rano wstawać z łóżka) postanowiłam

zrezygnować z poszukiwania pracy.

Niemniej jednak czytanie o rosnącym bezrobociu

wśród młodych wciąż mnie przygnębia. Codziennie

zalewani jesteśmy informacjami o tym, że studiowanie

humanistycznych kierunków jest stratą czasu!

69

MIG

AW

KI

68

IMIĘ

I N

AZ

WIS

KO

71

MIG

AW

KI

J u s t y n a S e l k e

1 9 8 2

Była Elblążanka, Nicponianka, od 12 lat Warszawianka.

Ukończyła filozofię o specjalności logika na UKSW

w Warszawie. Po studiach pracowała w jednej

z większych agencji reklamowych w Warszawie.

Ponad rok temu przerwała w niej pracę, a czas

poświęciła jednej ze swojej pasji – fotografii.

selkes.blogspot.com

selkes.tumblr.com

73

MIG

AW

KI

72

JU

ST

YN

A S

EL

KE

I D _ e n t i t y

Projekt „ID_entity” jest o tożsamości osoby w ramach

rodziny oraz o roli, jaką w rodzinie przyjmuje.

Fotografie składające się na projekt bazują na

archiwalnych zdjęciach rodziców, do których dobierane

były zdjęcia ich dzieci. Wszystkie fotografie utrzymane

są w spójnej stylistyce starych, poniszczonych zdjęć,

przechowywanych latami w albumie albo w portfelu.

Istotnym aspektem w „ID_entity” jest przedstawienie

rodziców oraz ich dzieci w tych samych ramach

czasowych, czyli do 30. roku życia. Zabieg ten ma na celu

utrudnienie w rozpoznaniu roli, jaką dana osoba pełni

w rodzinie. Czy na pewnym etapie dzieci nie

stają się rodzicami dla swoich rodziców, a rodzice

dziećmi dla swoich dzieci?

MIG

AW

KI

74

JU

ST

YN

A S

EL

KE

77

MIG

AW

KI

K r z y s z t o f S i e n k i e w i c z

1 9 9 1

Student Wydziału Nauk Ekonomicznych na

Uniwersytecie Warszawskim. W swoich pracach

wykazuje zainteresowanie miastem jako śladem

po obecności i działalności człowieka. Ostatnie

dwa lata spędził na fotografowaniu Warszawy

nocą. Wyróżniony w VII Mokotowskim Konkursie

Fotograficznym. Wystawa projektu „Backstage”

jest jego solowym debiutem.

krzysztofsienkiewicz.com

79

MIG

AW

KI

78

KR

ZY

SZ

TO

F S

IEN

KIE

WIC

Z

B a c k s t a g e

To projekt o miejscach użytkowych w Warszawie.

Fotografie przedstawiają hipermarkety, biura,

obiekty sportowe, infrastrukturę sfotografowane

od strony zaplecza.

Choć przestrzenie te, nazwane przez antropologa

Marca Auge „niemiejscami”, charakteryzują

nowoczesność i otaczający nas miejski krajobraz,

zazwyczaj znamy je jedynie od strony użytkowej.

Przestrzenie te są pozornie zupełnie bezosobowe,

nastawione jedynie na wypełnienie swojej funkcji.

Rozpoznajemy w nich wejście, kasę, półki z produktami,

kort tenisowy czy salę konferencyjną. Jednak duże

powierzchnie, jakie te miejsca zajmują, powodują,

że ich zewnętrzny wygląd staje się istotny dla charakteru

miasta. „Backstage” jest próbą odpowiedzi na pytanie,

jak wygląda krajobraz miejski, gdy obejrzymy

go od strony kulis.

81

MIG

AW

KI

80

IMIĘ

I N

AZ

WIS

KO

83

A N I M A T O R N I A to biuro działań społeczno-kul-

turalnych. Otwarte na pomysły warszawiaków niezależnie

od ich wieku czy dotychczasowego zaangażowania w życie

kulturalne miasta. Przestrzeń filmu, fotografii i działań

intermedialnych. Alternatywny dom kultury, w którym

jest się nie tylko widzem, ale przede wszystkim aktyw-

nym twórcą. Miejsce zapraszające ludzi z pomysłami.

Stymulujące do działania.

Inspiracją dla działań realizowanych w „Animatorni”

jest sztuka społeczna: fotografia dokumentalna, huma-

nistyczna i reportażowa, film dokumentalny, społecznie

użyteczny design. W „Animatorni” najważniejsze jest bu-

dowanie relacji i rozbudzanie zainteresowania Warszawą.

T O W A R Z Y S T W O I N I C J A T Y W

T W Ó R C Z Y C H „ Ę ”

Chcemy tworzyć świat,

w którym ludzie z pasja działaja

dla siebie i dla innych.

Od 2002 roku realizujemy projekty społeczno-kulturalne

w całej Polsce. Produkujemy projekty artystyczne i spo-

łeczne. Szkolimy, przyznajemy dotacje, wydajemy książki.

85

O B Y W A T E L E D Z I A Ł A J Ą to laboratorium

projektów społeczno-kulturalnych. Umożliwiamy ani-

matorom realizację własnych przedsięwzięć na skalę

dzielnicy, miasta, regionu czy całego kraju. Realizujemy

programy dotacyjne i mikrodotacyjne („Seniorzy w Ak-

cji”, „Młodzi Menedżerowie Kultury”, „Laboratorium

Animatorni”, „Animator in Residence”). By wspierać

lokalnych liderów, stworzyliśmy sieć Latających Anima-

torów Kultury, która zrzesza doświadczonych trenerów

z całego kraju.

O T W A R T Y S E K T O R K U L T U R Y to think

thank tworzący nowe rozwiązania dla kultury („Zoom

na Domy Kultury”, „Laboratorium Zmiany”, „Zoom na

UTW”). Prowadzimy projekty partycypacyjne angażują-

ce pracowników sektora kultury, mieszkańców, badaczy

i samorządy lokalne w życie publiczne. Razem z nimi

wypracowujemy nowe strategie działań dla istniejących

instytucji kultury (domy kultury, biblioteki, uniwersytety

III wieku). Towarzyszymy im w procesie wprowadzania

zmiany.

Z naszych działań skorzystało już ponad 30 000 osób

w całej Polsce.

Tworzymy i promujemy nowe modele działania w sferze

kultury.

Prowadzimy projekty, które wynikają z naszych pasji

i obserwacji świata. Jesteśmy wierni ważnym dla nas

wartościom: autentyczności, wysokiej jakości propozycji

i czerpaniu satysfakcji z naszych działań.

Mamy sieć animatorów kultury w całym kraju, stabilnych

partnerów, doświadczenie i umiejętności, które pozwalają

nam eksperymentować, wyznaczać nowe trendy i wdra-

żać odważne projekty. Nasze cele realizujemy w ramach

trzech linii programowych:

S P Ó Ł D Z I E L N I A M Ł O DY C H T W Ó R C Ó W

to alternatywne studio produkcyjne, w którym stwarzamy

warunki do rozwoju młodym twórcom. Działamy według

zasady: „od pomysłu do realizacji”. Organizujemy warsz-

taty, wystawy, otwarte pokazy, przeglądy portfolio, produ-

kujemy pierwsze filmy i projekty fotograficzne („Polska.

doc”, „Videonotacje”, „Przedszkole Filmowe”, „Fotopre-

zentacje”, „Migawki”). Promujemy młodą twórczość do-

kumentalną w Polsce i za granicą. Jesteśmy członkiem

międzynarodowego ruchu Doc Next Network.

84

8786

A N I M A T O R N I A is a space of social and artistic

action: film, photography, multimedia interventions.

It is open to creative ideas of all Varsovians, regardless

of their age or involvement with the cultural life of the

city thus far. It is an alternative cultural centre, inviting

visitors not only to watch but also to participate. Solicit-

ing people with ideas. Stimulating action. Animatornia

works alike similar culture centres in Western Europe.

Such centres are usually home to one organisation, op-

erating on permanent basis, which employs proficient

managers and invites other organisations, artists, culture

animateurs, elderly and young to cooperate. Animatornia

brings together several distinct initiatives. Social art is the

inspiration: humanist photography and photo reportage,

documentary films, and socially valuable design.

T H E A S S O C I A T I O N O F T H E C R E A T I V E I N I T I A T I V E S „ Ę ”

Creating a world where

people with passion can act for

themselves and for others.

Since 2002, we have been realizing socio-cultural project

all over Poland. We train, give grants, publish books, create

and promote new models of activity in the sphere of cul-

ture. We carry out projects arising from our passions and

the way in which we observe the world. We remain loyal to

values, which are important to us: authenticity, high qual-

ity of proposals and getting satisfaction out of what we do.

We run a network of animateurs in the entire country –

our long time partners, who’s experience and skills let us

experiment, outline new trends and implement new pro-

jects. Our goals are grouped in three themes:

Y O U N G C R E A T I V E S C O O P E R A T I V E

is an alternative production studio, in which we create

good conditions for young creatives to develop. Our rule

is to see projects through „form the idea to realization”.

We organise workshops, open shows, portfolio reviews, we

produce film debuts and photographic projects („Poland.

doc”, „Film Preschool”, „Videonotations”, „Photopresen-

tations”, „Snapshots”). We promote young documentary

work in Poland and abroad. We are a member of interna-

tiolan movement Doc Next Network.

C I T I Z E N S I N A C T I O N is a laboratory of socio-

-cultural projects. Within its framework, animateurs re-

alize their own projects in their neighbourhoods, cities or

the entire country. We run grant and micro-grant projects

8988

Pomóż nam zmieniać

świat na troche lepszy!

Przekaż 1% Twojego podatku. Wpisz nasz numer KRS

0000084092 do swojego PIT-u.

Przekaż darowiznę na nasze konto:

Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę”,

Nordea Bank Polska S.A. I O/Warszawa

27144011010000000001475107

We want to change the world

into a better place!

Donate to the Association of Creative Initiatives “ę”

and support our activities.

The Association of Creative Initiatives “ę”

Nordea Bank Polska S.A.

I O/Warszawa

SWIFT: NDEAPLP2

27144011010000000001475107

(„Seniors in Action”, „Young Managers of Culture”, „Ani-

matornia’s Laboratory”, „Animator in Residence”). We

have created the network of Flying Cultural Animateurs,

gathering experienced trainers from all over the country,

to support the local leaders.

O P E N C U LT U R A L S E C T O R is a think thank

creating new solutions for culture („Zoom on the cultural

centres”, „Laboratory of Change”). We carry out partici-

patory projects aiming to engage people who work in the

cultural sector, residents, researchers, and local govern-

ment. Together we work out new strategies for action in

cultural institutions (local cultural centres, libraries, uni-

versities of the third age).

90

kontakt / contact:Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „e”Mokotowska 55

00–542 Warszawa

tel.: 22 22 43 490

faks: 22 627 46 41

e-mail: biuro@e.org.pl

www.e.org.pl

Redakcja / Editor: Krzysztof Pacholak

Korekta / Proof-reading: Ewa Cichocka

Projekt graficzny / Grahic Design:

Alicja Kobza – Poważne Studio

Nakład: 500 egz / copies

Druk i oprawa / Printing and binding by:

Zakład Poligraficzny: Moś i Łuczak sp.j.

Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę”

Warszawa 2012

ISBN

978-83-929833-6-1

Publikacja powstała w ramach projektu „Migawki. Spotkania z fotografią”zorganizowanego przez Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę” → www.e.org.pl

Koordynator „Migawek”, kurator projektów: Krzysztof Pacholak

Organizator:

Zadanie zostało zrealizowane dzięki wsparciu finansowemu Miasta Stołecznego Warszawy.

Migawki powstają w ramach projektu „Animatornia — biuro działań społeczno-kulturalnych” realizowanego przez Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę“ → www.e.org.pl

Patroni medialni:

Lokal przy ul. Mokotowskiej 55 jest wykorzystywany na cele kulturalne przez Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę” dzięki pomocy Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy.

Q R