Embed Size (px)
Citation preview
SPIS TREŚCI
1. WSTĘP ................................................................................................................................................. 4
2. CHARAKTERYSTYKA TECHNICZNA RUR I KSZTAŁTEK SYSTEMU HT ................................................. 5
3. CHARAKTERYSTYKA MATERIAŁU ....................................................................................................... 6
4. USZCZELKI W SYSTEMIE HT................................................................................................................ 7
5. KATALOG RUR I KSZTAŁTEK DO ŚCIEKÓW DOMOWYCH .................................................................... 9
6. ZASADY WYKONANIA INSTALACJI KANALIZACYJNEJ W SYSTEMIE HT ........................................... 15
7. PODEJŚCIA......................................................................................................................................... 17
7. 1. PODEJŚCIA ZBIOROWE.......................................................................................................... 18
8. PIONY ................................................................................................................................................. 21
9. POZIOMY ............................................................................................................................................ 24
10. PRZYKANALIK .................................................................................................................................. 27
11. WYTYCZNE I UWAGI MONTAŻOWE ................................................................................................. 35
12. ODPORNOŚĆ CHEMICZNA POLIPROPYLENU SYSTEMU HT .......................................................... 39
1. WSTĘP
Ścieki bytowo-gospodarcze należy odprowadzić do zewnętrznej sieci kanalizacyjnej sanitarnej lub ogólno-spławnej. Przy braku sieci ścieki należy odprowadzić poprzez lokalną oczyszczalnię ścieków do odbiornika lubdo zbiornika bezodpływowego, z zapewnieniem wywozu taborem asenizacyjnym.
Instalacja kanalizacyjna to zespół powiązanych ze sobą elementów służących do odprowadzania nieczysto-ści gospodarczych i fekalnych z budynków mieszkalnych i innych obiektów budowlanych. Do kanalizacji niewolno wprowadzać:
- twardego osadu, gruzu, żwiru, piasku, popiołu, wydzielin zwierzęcych,- stałych odpadów, takich jak kości, skorupy, gałgany, wata, pierze bez ich wcześniejszego rozdrobnienia,- stałych i płynnych produktów, które wskutek swego składu chemicznego lub temperatury mogłyby uszko-
dzić przewody, powodować zagrożenie wybuchem lub pożarem albo wpłynąć szkodliwie na skutecznośćdziałania lokalnej oczyszczalni bądź na bezpieczeństwo i zdrowie pracowników eksploatacji sieci.
Dla ścieków, których jakość nie odpowiada warunkom określonym w przepisach, należy stosować urządze-nia do wstępnego oczyszczania.
W instalacji kanalizacyjnej wyróżnia się:- przybory sanitarne i wpusty służące do przyjmowania i odprowadzania ścieków,- podejścia kanalizacyjne, tj. przewody odprowadzające ścieki z przyborów i wpusty do pionów kanalizacyj-
nych (przewodów spustowych) lub przewodu odpływowego,- piony kanalizacyjne odprowadzające ścieki dopływające podejściami ze wszystkich kondygnacji danej czę-ści budynku do przewodów poziomych,
- przewody odpływowe lub przewody zbiorcze (poziomy) łączące jeden lub kilka pionów z kanalizacją ze-wnętrzną lub innym odbiornikiem,
- przewody wentylacyjne, tj. przewody łączące instalację kanalizacyjną ścieków bytowo-gospodarczych z at-mosferą, służące do wentylowania tej instalacji oraz wyrównania ciśnienia.
Prawidłowe i staranne wykonanie instalacji kanalizacyjnej ma duży wpływ na trwałość instalacji i budynkuoraz wpływa korzystnie na warunki sanitarne. Niewłaściwie wykonana instalacja kanalizacyjna powoduje wy-ciekanie szkodliwych dla zdrowia nieczystości i gazów, rozprzestrzenianie się bakterii chorobotwórczych orazzawilgocenie budynku.
W poradniku pragniemy przedstawić najważniejsze zasady projektowania, doboru i wykonawstwa instalacjikanalizacyjnych wykonywanych z systemu rur i kształtek HT z polipropylenu.
Rys. 1. Schemat instalacji kanalizacyjnej
4
2. CHARAKTERYSTYKA TECHNICZNA RURI KSZTAŁTEK SYSTEMU HT
Charakterystyka ogólna:
1. Pod względem technicznym:1.1. Zaliczane są do klasy produktów trudnopalnych (klasa B1 wg DIN 4102), w przypadku pożaru
w budynku nie przenoszą ognia na inne elementy budynku.1.2. Odporne na ścieki o temperaturze do 95oC zgodnie z tabelą odporności chemicznej.1.3. Charakteryzują się wysoką odpornością na różnego rodzaju agresywne ścieki chemiczne, np. z labora-
toriów, szpitali, pralni itp. (od pH 2 do pH 12).1.4. Łączone są poprzez połączenie kielichowe. Szczelność zapewnia fabrycznie zamontowana uszczelka.1.5. Posiadają znakomite właściwości hydrauliczne, co jest szczególnie ważne przy układaniu poziomów
kanalizacyjnych.
2. Pod względem ekonomicznym:2.1. Prosty i szybki montaż, co pozwala na znaczne oszczędności czasu i środków.2.2. Połączenie kielichowe na wcisk, duża dokładność wykonania i niewielka masa rur sprawiają, że wyko-
nanie połączenia jest bardzo proste i nie wymaga użycia dużych sił.2.3. Rury i kształtki dostarczane są z zamontowaną już uszczelką.2.4. Dopasowanie długości rur z reguły nie jest konieczne, ponieważ system zawiera 10 podstawowych
wymiarów (15; 25; 31,5; 50; 75; 100; 150; 200; 300; 500 cm).2.5. Bardzo szeroki asortyment kształtek (również nietypowych (szczególnych)) zapewnia wykonanie prak-
tycznie wszystkich rodzajów wpustów, podejść, przewodów odpływowych, pionów kanalizacyjnych.2.6. Rury łączone na wcisk, w odróżnieniu od rur klejonych, mogą podlegać różnego rodzaju obciążeniom
bezpośrednio po ich zamontowaniu.
3. Wpływ na środowisko naturalne:3.1. Są neutralne pod względem biologicznym. Z tego też powodu polipropylen zalecany jest w przemyśle
środków spożywczych.3.2. System HT produkowany jest według energooszczędnej technologii, co ogranicza do minimum wpływ
na środowisko naturalne.3.3. Polipropylen, z którego wykonany jest system HT, może być poddany procesowi recyclingu, czyli po-
nownej przeróbki - odpady nie zanieczyszczają środowiska naturalnego.
5
3. CHARAKTERYSTYKA MATERIAŁU
Rury i kształtki systemu kanalizacji wewnętrznej HT produkowane są z polipropylenu kopolimerowanegoPP/HT typ Vestolen 9000 (Hostalen PPH 7050 FL).
Jest to tworzywo żaroodpornie stabilizowane (zgodnie z DIN 8078), co oznacza bardzo dużą odpornośćna działanie różnych środków chemicznych i ścieków o wysokiej i niskiej temperaturze (tablica odpornościchemicznej).
Rury i kształtki wytrzymują długotrwały przepływ gorącej wody i dlatego znajdują zastosowanie w gospo-darstwie domowym oraz wszędzie tam, gdzie odprowadza się duże ilości ścieków o wysokiej temperaturze.Wysoka odporność chemiczna materiału pozwala na szerokie zastosowanie systemu w przemyśle chemicznymi farmaceutycznym.
Uwaga: nie wolno stosować do ścieków zawierających benzynę, benzol w dużych stężeniach.PP/HT jest materiałem trudnozapalnym (zgodnie z DIN 4102), nie powoduje zagrożenia pożarowego, po-
zwala to na stosowanie tego systemu kanalizacji w obiektach chronionych.Bardzo mały ciężar właściwy, g = 0,93 g/cm3, sprawia, że SYSTEM HT jest jednym z najlżejszych systemów
kanalizacji wewnętrznej, co ma duże znaczenie w trakcie montażu oraz w transporcie.Własności charakteryzowane są przez:
Bardzo dobre własności wytrzymałościowe sprawiają, że instalacje wykonywane w systemie HT majądużą wytrzymałość oraz są odporne na uderzenia szczególnie w niskich temperaturach (-5oC), co maistotne znaczenie dla montażu w warunkach zimowych.
Niski współczynnik przewodności cieplnej w znacznym stopniu ogranicza problem wykraplania pary wod-nej, czyli roszenia instalacji, oraz sprawia, że niekonieczne jest stosowanie izolacji ciepłochronnej w pomiesz-czeniach piwnicznych.
Gładka powierzchnia rur i kształtek nie sprzyja osadzaniu się tłustych substancji, a tym samym zatykaniusię instalacji. Pozostają one w trakcie eksploatacji hydraulicznie gładkie, co także po części eliminujehałas powstający w trakcie przepływu ścieków.
Bardzo duża odporność PP/HT na ścieranie eliminuje problem zmniejszenia grubości ścianek w trakcieeksploatacji i nie występuje obniżenie wytrzymałości instalacji w czasie.
Rury i kształtki mają barwę średnioszarą wg RAL 7037. System pod względem wymagań jakościowych jestzgodny z DIN 8078 i wytycznymi R 2.6. 1/8 Związku Jakościowego Rur z Tworzyw Sztucznych i posiada znakjakości tego związku RAL.
System kanalizacji wewnętrznej HT z polipropylenu PP/HT posiada dopuszczenie do stosowaniaw budownictwie wydane przez Polski Komitet Normalizacji - POLSKA NORMA - PN - EN1451-1, Główny Instytut Górnictwa - Certyfikat zgodności NR 694/II/2005, Państwowy Zakład Higieny - Atest HigienicznyHK/W/0427/01/2004.
6
4. USZCZELKI W SYSTEMIE HT
Połączenia rur i kształtek są w postaci kielichów (złączek na wtyk), z fabrycznie wmontowaną uszczelkąjednowargową.
Uszczelnienie gumowe jest zgodne z DIN 19560 i wytycznymi Związku Jakościowego Rur z Tworzyw Sztucz-nych R.30.5.3.
Rys. 2. Uszczelka jednowargowa
Tabela 2. Wymiary uszczelki jednowargowej wg DIN 19560
Rys. 3. Uszczelka HTGM do połączeń rur HT z rurami stalowymi
Tabela 3. Wymiary uszczelek HTGM wg DIN 19560
7
Rys. 4. Uszczelka do rur żeliwnych
Tabela 4. Wymiary uszczelek do kształtek HTUG wg DIN 4060
DN
50
75
110
160
79
103
130
185
68
91
115
169
43
62
120
155
73
99
126
175
38
38
50
43
F1 F2 F3 F4 H1
8
9
10
11
12
13
14
6. ZASADY WYKONANIA INSTALACJIKANALIZACYJNEJ W SYSTEMIE HT
Wykonanie właściwie działającej instalacji kanalizacyjnej nie jest wcale proste. Aby instalacja była sprawna i niestwarzała problemów w normalnej eksploatacji, oprócz dobrego materiału, jakim są rury i kształtki HT, powinna spełniać wymagania PN-92/B-01707 - „Instalacje kanalizacyjne. Wymagania w projektowaniu”.
Wymiarowanie przewodów spustowych instalacji kanalizacyjnej polega na dobraniu średnicy pionu, tak abyprzepływ ścieków przez pion był mniejszy od dopuszczalnego.
Wymiarowanie przewodów odpływowych i połączeń kanalizacyjnych polega na określeniu średnicy prze-wodów i spadków niezbędnych dla zapewnienia odpowiednich prędkości przepływu ścieków oraz napełnieniarur kanalizacyjnych.
Podstawą do wymiarowania przewodów instalacji kanalizacyjnej są ustalone wartości przepływów oblicze-niowych w poszczególnych odcinkach instalacji.
Przepływ obliczeniowy w instalacji kanalizacyjnej należy obliczyć wg wzoru:
qs = K AWs [dm3/s]
gdzie: K - odpływ charakterystyczny [dm3/s] - zależny od przeznaczenia budynkuAWs - równoważnik odpływu - zależny od rodzaju przyłączonego przyborusanitarnego
Tabela 5. Wartości odpływów charakterystycznych
Rys. 7. Zależność przepływu obliczeniowego od sum równoważników odpływudla różnych wartości odpływów charakterystycznych
15
Wartości równoważników odpływu z przyborów sanitarnych oraz średnice pojedynczych podejść odpowia-dające określonym przyborom przedstawiono w tab. 6 wg PN-92/B-01707.
Obliczona wartość qs [dm3/s] powinna być większa lub co najmniej równa wartości równoważnika odpływuz pojedynczego przyboru (AWs max).
Tabela 6. Wartości równoważników odpływu dla przyborów sanitarnychoraz średnice pojedynczych podejść odpowiadających danym przyborom
Do obliczania wartości qs można korzystać z nomogramu - rys. 7 na str. 15.
16
7. PODEJŚCIA
Podejścia są to przewody łączące przybory sani-tarne z pionem lub przewodem odpływowym. Od-pływ z każdego przyboru sanitarnego, a także z pral-ki automatycznej lub zmywarki, powinien być zaopa-trzony w zamknięcie wodne - syfon - dobrany spe-cjalnie do tego celu. Zamknięcie wodne zabezpieczaprzed przedostawaniem się przykrych zapachówz kanalizacji zewnętrznej do pomieszczeń. Średnicapodejścia nie może być mniejsza od wylotu z przy-boru (wyjątek stanowią urządzenia przepompowu-jące ścieki lub przybory wyposażone w młynki roz-drabniające na wylocie). Pojedyncze przybory wy-magają podejść o różnych średnicach podanychw tab. 6.
Długość podejścia mierzona po trasie przewodunie powinna przekraczać 3,0 m dla średnic DN 32,40 i 50 mm oraz 5,0 m dla średnicy DN 75 mm. Po-dejścia do misek ustępowych - średnica DN110 mm - nie powinny być dłuższe niż 1,0 m. Róż-nica wysokości pomiędzy syfonem a punktem pod-łączenia do pionu nie powinna być większa niż 1,0 mdla średnic DN 32, 40, 50, 75 mm, zaś dla DN 110 mmnie powinna przekraczać 3,0 m. Jeżeli te warunkinie mogą być spełnione, należy zwiększyć średni-cę podejścia o jeden wymiar lub wykonać dodat-kową wentylację podejścia.
Rys. 8. Przykłady rozwiązania podejśćdo przyborów sanitarnych
17
Rys. 9. Schematy podejść do przyborów wg PN-92/B-01707
7.1. PODEJŚCIA ZBIOROWE
Do jednego podejścia można podłączyć kilka przyborów. W łazience często odpływ z umywalki, wannyi pralki automatycznej odprowadzany jest wspólnym przewodem. Średnica podejścia powinna być wtedy większaniż dla pojedynczego przyboru. Średnice podejść należy dobierać wg tab. 7.
Tabela 7. Dopuszczalne długości i dopuszczalne wartości sumy równoważników odpływu
32,
32,
18
Rys. 10. Przykłady rozwiązańpodejść zbiorowych
Długość podejścia zbiorowego mierzona po jegotrasie nie powinna przekraczać 6 m dla średnicyDN 50 mm oraz 10 m dla DN 110 mm. Różnica wy-sokości pomiędzy najwyżej położonym syfonema połączeniem podejścia z pionem nie powinna prze-kraczać 1,0 m. Jeżeli różnica wysokości jest więk-sza - do 3,0 m - należy wówczas zwiększyć średni-cę podejścia o jeden wymiar. Przy dłuższych podej-ściach należy stosować dodatkową wentylację.
Rys. 11. Dopuszczalne długości podejść zbiorowych wg PN-92/B-01707
H - różnica wysokości punktu połączenia podejścia z pionem z najwyżej położonego odpływu z syfonuL - długość podejścia mierzona po trasie
32,
19
Miska ustępowa powinna mieć osobne podejście. Zaleca się, aby było ono włączone do osobnego trójnikaumieszczonego najniżej spośród wszystkich podejść na danej kondygnacji, szczególnie jeżeli miska ustępowaoddalona jest od pionu. Dopuszcza się podłączenie pozostałych przyborów na danej kondygnacji wspólnympodejściem włączonym do trójnika na pionie położonym o 0,7 m poniżej posadzki danej kondygnacji (rys. 12).
Rys. 12. Sposoby włączenia miski ustępowej do pionu1 - podejście2 - pion
Podejścia do misek ustępowych o średnicy DN 110 mm niewentylowane nie mogą być oddalone od pionuwięcej niż L = 1,0 m, zaś różnica wysokości nie może przekraczać H = 3,0 m. Podejścia o większej różnicywysokości H niż 3,0 m należy zaopatrzyć w dodatkową wentylację.
Spadki podejść powinny wynosić minimum i = 2%.
20
8. PIONY
Przewody spustowe są to piony odprowadzające ścieki z podejść na poszczególnych kondygnacjach. Mini-malna średnica pionu wynosi DN 75 mm, zaś pionu, do którego podłączona jest miska ustępowa, minimumDN 110 mm. Średnica pionu na całej wysokości jest jednakowa. Dopuszczalne obciążenie pionów z wentylacjągłówną podano w tab. 8.
Tabela 8. Dopuszczalne obciążenie pionów z wentylacją główną
W celu zwiększenia przepustowości pionów należy stosować dodatkowy przewód wentylacyjny (pion boczny). Dopusz-czalne obciążenia pionów z wentylacją boczną przedstawiono w tab. 9.
Tabela 9. Dopuszczalne obciążenie pionów z wentylacją boczną
Przebieg przepływu pionem kanalizacyjnym jest następujący: w pierwszej fazie dopływu ścieki spływająstrugą po wewnętrznej ścianie pionu; w miarę wzrostu przepływu strumień ścieków obejmuje coraz większączęść obwodu przekroju poprzecznego pionu, tworząc pierścień wodny poruszający się w dół wzdłuż osipionu. Przy nadmiernej ilości ścieków mogą tworzyć się tzw. korki wodne, tzn., że na pewnej długości całyprzekrój pionu jest wypełniony ściekami. Przy częściowym napełnieniu pionu ścieki spływają pierścieniemw dół, a gazy kanałowe przepływają z dołu do rury wywiewnej. Z chwilą powstania korka wodnego następujezmiana kierunku przepływu powietrza z atmosfery do pionu. Przepływ ścieków w pionie powoduje występo-wanie zmian ciśnienia, które oddziałują na zamknięcia wodne pod przyborami sanitarnymi. Wynika z tego, żena znacznej długości pionu występuje w trakcie przepływu podciśnienie, co powoduje charakterystyczne od-głosy bulgotania wody w syfonach przyborów oraz wypadki opróżniania syfonów z wody i zniszczenia za-mknięcia wodnego.
Połączenie pionu z atmosferą ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia odpowiedniej wentylacji instalacjikanalizacyjnej jako całości z jednej strony, i dla działania pionu z drugiej strony.
W celu zwiększenia przepustowości pionu, a więc zapewnienia możliwości odprowadzenia nim większejilości ścieków, należy stosować dodatkowy pion wentylacyjny ustawiony obok pionu odpływowego - tzw.wentylacja boczna. W układzie z wentylacją boczną na każdej kondygnacji oba piony powinny być połączoneza pomocą trójnika z odnogą pod kątem 45o, przy czym pod stropem najwyższej kondygnacji oba piony sąpodłączone do jednej rury wywiewnej (rys. 13).
21
Rys. 13. Schemat pionów kanalizacyjnych: a) z wentylacją główną, b) z wentylacją boczną1- część wentylacyjna, 2 - część odpływowa, 3 - dodatkowy pion wentylacyjny
Średnica dodatkowego pionu wentylacyjnego powinna być w zasadzie równa średnicy pionu odpływowego.Dopuszcza się zmniejszenie średnicy pionu wentylacyjnego, ale nie więcej niż o jedną średnicę. Wymaga się,aby do pionu o wysokości ponad 10 m (w budynkach 4-kondygnacyjnych i wyższych) nie podłączać przybo-rów sanitarnych na wysokości ostatnich 2,0 m przed przejściem w przewód odpływowy w piwnicy. Gdy wystę-puje konieczność połączenia przyborów ustawionych na niższych kondygnacjach, wówczas należy odprowa-dzić ścieki do specjalnych odcinków przewodów pokazanych na rys. 14. Średnica obejścia jest dostosowanado średnic podejść kanalizacyjnych podłączanych przyborów sanitarnych.
Nie wolno odprowadzać wód opadowych do pionów kanalizacji sanitarnej, a ścieków sanitarnych do pionówkanalizacji deszczowej.
Przewody spustowe powinny być wyprowadzone jako rury wentylacyjne nad dach powyżej okien i wszelkichotworów znajdujących się w poziomej odległości mniejszej niż 4 m od tych przewodów. Przewody wentylacyj-ne powinny tworzyć w zasadzie przedłużenie przewodów spustowych o tym samym przekroju. Jedna rurawentylacyjna może obsługiwać kilka pionów. Przekrój takiej rury nie powinien być mniejszy niż 2/3 sumyprzekrojów wentylowanych przez nią pionów.
Innym rozwiązaniem wentylacji pionu jest zastosowanie zaworu napowietrzającego, który montuje się napionie nad najwyżej położonym przyborem sanitarnym. Nie trzeba wówczas wyprowadzać pionu ponad dach.Zawór taki umożliwia zasysanie powietrza do przewodów kanalizacyjnych, zapewniając tym samym ich wła-ściwą pracę. Nie wszystkie piony można kończyć zaworami napowietrzającymi.
Zaleca się, aby ponad dach był wyprowadzony:- ostatni pion na każdym przewodzie odpływowym (licząc od przykanalika),- przynajmniej jeden pion kanalizacyjny.Zawór napowietrzający powinien być wyprowadzony przynajmniej na wysokość 1,0 m nad najwyżej położo-
nym syfonem obsługiwanym przez napowietrzany pion. W budynkach niskich zawór napowietrzający możebyć wyprowadzony na strych nad najwyższą kondygnacją.
Nie należy jednak montować zaworów napowietrzających jako wentylacji pionów w budynkach powyżejczterech kondygnacji.
Dla pojedynczego przyboru znajdującego się w piwnicy zamiast całego pionu można wykonać tylko zaśle-piony jego fragment o średnicy o jeden wymiar większej od wymaganej dla danego przyboru lub zamontowaćzawór napowietrzający.
22
Rys. 14. Zasady wykonania podejść przy łączeniu wysokich pionów z przewodami odpływowymi:a) jeżeli na najniższej kondygnacji nie ma przyborów sanitarnych
b) jeżeli na niższej kondygnacji są przybory sanitarne1 - pion2 - podejście3 - przewód odpływowy
Nie wolno wprowadzać rur wentylacyjnych do przewodów dymowych,spalinowych oraz wentylacyjnych pomieszczeń.
23
9. POZIOMY
W piwnicy piony kanalizacyjne przechodzą w przewody odpływowe, czyli poziomy. Rozpoczynają one swójbieg od pionów spustowych, a kończą na pierwszej studzience rewizyjnej na zewnątrz budynku.
Drugorzędne przewody odpływowe (od pionów) mogą łączyć się w obrębie budynku w większe przewodyodpływowe, spośród których najdłuższy i najbardziej obciążony stanowi główny przewód odpływowy. Odcinekprzewodu głównego pomiędzy budynkiem i połączeniem do kanału zewnętrznego nazywa się przykanalikiem.Przewody odprowadzające ścieki z poszczególnych części nieruchomości powinny być:
- układane w miarę możliwości najkrótszą drogą,- powinny mieć odpowiedni spadek,- stanowić sieć dobrze przewietrzaną i przepłukiwaną.Przewody zbiorcze główne należy wyprowadzić na zewnątrz budynku drogą najkrótszą.
Rys. 15. Schemat odprowadzenia ścieków do kanalizacji: a) ogólnospławnej, b) rozdzielczej1 - piony, 2 - główny przewód odpływowy, 3 - przewody odpływowe, 4 - studzienka,
5 - zasuwa burzowa, 6 - rury spustowe, 7 - wpust deszczowy, 8 - kanał ogólnospławny,9 - kanał ściekowy, 10 - kanał deszczowy
Przewody należy układać w odcinkach prostych, równolegle do najbliższej ściany i w odpowiedniej od niejodległości, ze względu na zachowanie równowagi fundamentu, jak na rys. 16.
Rys. 16. Orientacyjne wyznaczenie minimalnej odległości przewodu Lod ściany konstrukcyjnej1 - ściana fundamentowa, 2 - kanał ściekowy, 3 - wykop
Zmiany kierunku przewodów należy wykonać za po-mocą kolanek podwójnych. Promień tak wykonanegołuku nie powinien być mniejszy od 10 średnic rur prze-wodów głównych i od 5 średnic rur przewodów dru-gorzędnych. Przewody boczne powinny się łączyćz przewodem głównym pod kątem nie większym niż60o (rys. 17).
Do każdego przewodu bocznego powinna być prze-widziana oddzielna odnoga.
W przewodach odpływowych nie należy stosować odgałęzień podwójnych, które są dopuszczone w pio-nach (rys. 18).
24
Rys. 17. Połączenie dwóch przewodów odpływowych
Rys. 18. Przyłączenie dwóch przewodów odpływowych do przewodu głównegoa) dobrzeb) źle
W razie konieczności wstawienia dodatkowej odnogi należy usunąć odpowiedni odcinek przewodu i zamon-tować odnogę, posługując się mufą przelotową HTU (rys. 19 a).
Można to również wykonać za pomocą długiej mufy HTL i kombinacji kształtek HTU i HTMM (rys. 19 b).
Rys. 19. Połączenie odgałęzienia za pomocą mufy przesuwnej HTUlub mufy HTL i kombinacji złączek HTU lub HTMM
Rury powinny leżeć na całej długości na wyrównanym dnie wykopu z 10 cm podsypką piaskową. Kielichyrur muszą być zwrócone w kierunku przeciwnym do kierunku odpływu ścieków.
W przypadku układania rur bezpośrednio w gruncie pod posadzką zaleca się stosowanie rur kanalizacji zewnętrznejKG z PCV-U. W pozostałych przypadkach dopuszczalne jest stosowanie rur z polipropylenu.
Wierzch przewodu ułożonego pod podłogą pomieszczenia, w którym temperatura nie spada poniżej 0oC,powinien leżeć na głębokości 0,3 m od wierzchu podłogi. Jeżeli początek przewodu wypada w pobliżu funda-mentu, to jego początkowe zagłębienie wyznacza fundament, przy czym odległość między wierzchem ruryi spodem fundamentu powinna być nie mniejsza niż 0,1 m.Średnica takiego przewodu odpływowego powinna być większa od średnicy pionu. Wyjątek stanowi sytu-
acja, kiedy do pionu jest podłączony tylko jeden przybór sanitarny - wówczas średnica pionu i przewoduodpływowego mogą być sobie równe.
25
Minimalne spadki przewodów odpływowych wynoszą:DN = 110 mm i = 2 %DN = 160 mm i = 1,5 %
Przewodów odpływowych nie należy prowadzić ze zbyt dużymi spadkami, aby nie dopuścić do powstawa-nia nadmiernej prędkości ścieków.
Od najdalej i najniżej położonego miejsca przyłączenia przyboru sanitarnego, aż do kanału ulicznego powi-nien być zachowany ciągły spadek przewodu. Jeżeli ciągły spadek przewodu głównego przekracza i = 2 %,a przewodów drugorzędnych i = 3%, dozwolone jest stosowanie przełomów spadków pod warunkiem, żebypunkt przełomu nie znajdował się pod jezdnią oraz żeby najmniejszy spadek przewodów głównych nie byłmniejszy niż 2%, a drugorzędnych 3%.
Spadki mniejsze od minimalnych mogą być stosowane tylko w wyjątkowych przypadkach pod warunkiemzapewnienia właściwego przemywania za pomocą specjalnych urządzeń.
W przypadkach niemożliwości uzyskania odpowiednich spadków w prowadzeniu przewodów pod podłogądopuszczalne jest układanie przewodów w piwnicach nad podłogą (najczęściej wzdłuż ścian) w sposób umoż-liwiający poruszanie się w podziemiach budynku. Przewody muszą być wtedy podparte za pomocą uchwytówosadzonych w murze lub ułożone pod stropem i zawieszone na uchwytach. Każda rura musi być mocowana conajmniej w dwóch punktach (nie dotyczy to rur krótkich do 0,5 m).
W wypadku odprowadzania ścieków z budynku do niezbyt głęboko ułożonego kanału sieci ogólnospławnejmoże wystąpić niebezpieczeństwo zalewania piwnic w czasie ulewnych deszczy. W takiej sytuacji zaleca sięmontowanie na przewodach odpływowych zamknięć burzowych, czyli klap zwrotnych działających samoczyn-nie. Zamknięcia te należy montować na połączeniach do przyborów sanitarnych znajdujących się w piwnicach,tak aby nie stwarzały przeszkody dla ścieków odprowadzanych z wyżej położonych przyborów.
W pomieszczeniach hydrowęzłów (kotłowniach), gdzie pod podłogą znajduje się studzienka retencyjna dlagorącej wody, zawsze należy instalować zamknięcia burzowe na przewodzie odpływowym ze studzienki; za-mknięcie to otwiera się po odpowiednim schłodzeniu wody.
Przewody należy przeprowadzać przez mury w kierunku prostopadłym do murów i w miarę możliwości naosi znajdujących się wyżej okien lub drzwi. Rozwiązaniem proponowanym przez firmę w systemie Magnaplast sąprzejścia KGF, które zabetonowane lub zamurowane zapewniają szczelne przejście przewodu kanalizacyjnegoprzez ścianę fundamentową oraz możliwość pracy rury. Na rys. 20 i tabeli 10 przedstawiono podstawowewymiary przejść KGF.
Przed wyjściem przewodu odpływowego z budynku mon-tuje się czyszczak dla umożliwienia przepychania i czyszcze-nia przewodów. Czyszczak umieszcza się w studzience za-mkniętej włazem żeliwnym. Przewody układane pod podłoga-mi piwnic budynku muszą mieć wbudowane czyszczaki w od-ległościach nie większych niż co 15 m.
Na przewodach układanych poza budynkiem powinny byćustawiane studzienki rewizyjne co 35 m dla przewodówo średnicy DN 160 mm i co 50 m dla przewodów o średnicyDN 200 mm. Zmiany spadku lub kierunku przewodów od-pływowych poza budynkiem powinny odbywać się w stu-dzienkach.
Tabela 10. Wymiary przejść KGFRys. 20. Przejście szczelne przez mury typu KGF
26
10. PRZYKANALIK
Przykanalik, inaczej podłączenie kanalizacyjne, odprowadza ścieki z budynku do zewnętrznej sieci kanaliza-cyjnej na terenie nie uzbrojonym - do bezodpływowego zbiornika lub przydomowej oczyszczalni. Przykanalikpowinien być wykonany z rur PVC systemu KG.
Minimalna średnica przykanalika wynosi DN 160 mm. Średnica ta może być równa lub większa od średnicygłównego przewodu odpływowego. Minimalny spadek przykanalika powinien wynosić i = 2%, natomiast mak-symalny wynika z wytrzymałości materiału na ścieranie i może być ustalony z warunku największej dopusz-czalnej prędkości przepływu ścieków przewodem. Prędkość przepływu ścieków, napełnienie i przepustowośćprzykanalika powinny być przedmiotem obliczeń.
Analityczne obliczanie prędkości przepływu w przewodach niecałkowicie wypełnionych jest pracochłonnei praktycznie obliczenia te prowadzi się, korzystając z nomogramów rys. 21 i 22.
Dla danej średnicy przykanalika DN i spadku ik jego dna wynikającego z profilu odczytuje się z nomogramu(rys. 21) przepływ Qo przy całkowitym napełnieniu. Znając wielkość rzeczywistego przepływu ścieków qs,ob-licza się stosunek = qs/Qo. Z krzywej sprawności (rys. 22) na przecięciu się krzywej natężenia dla obliczone-go odczytuje się na osi wartość h/D jako stosunek napełnienia dla ustalonej średnicy kanału i oblicza się tonapełnienie.
Dla odczytanej prędkość przepływu vo na podstawie danych średnicy DN, spadku kanału i Qo oraz określonej z krzy-wej sprawności prędkości przy określonym napełnieniu oblicza się rzeczywistą prędkość przepływu v = vo x .
Sprawdzenie hydrauliczne przewodów odpływowych i przykanalika polega na porównaniu prędkości obli-czonych z prędkością uznaną za dopuszczalną. Najmniejsza dopuszczalna prędkość ścieków sanitarnych po-winna wynosić v = 0,8 m/s. Wynika to z warunku samooczyszczania kanałów, tzn. unoszenia zawartych w ście-kach zawiesin.
Napełnienie kanału przy przepływie ścieków sanitarnych nie powinna przekraczać h/D = 0,6, a przy przepły-wie ścieków deszczowych i sumy ścieków sanitarnych i deszczowych h/D =1,0.
W przypadku, gdy przykanalikiem odprowadza się ścieki sanitarne i deszczowe w obliczeniach należy uwzględ-nić osobno przepływ ścieków sanitarnych, dla którego muszą być spełnione warunki jak wyżej oraz należysprawdzić hydrauliczne warunki dla łącznego obliczeniowego przepływu ścieków sanitarnych i deszczowychz zachowaniem warunku prędkości maksymalnej.
Rys. 21. Nomogram do obliczania natężenia przepływu dla rur KG
27
Obliczenia hydrauliczne przewodów odpływowych i przykanalika można przeprowadzić przy pomocy tabel11-15 wg DIN 1986 część 2.
Na podstawie danych dotyczących ilości ścieków qs l/s, przewidywanego spadku przewodu odpływowegolub przykanalika można dobrać odpowiednią średnice i określić w przybliżeniu prędkość, przepływ ściekóww przewodzie przy założonym napełnieniu.
Rys. 22. Krzywe sprawności przekroju kołowego dla rur KG
28
Głębokość ułożenia przewodów zewnętrznych zależy od stref głębokości (hz) przemarzania gruntów i niepowinna być mniejsza niż:
- 1,00 m w strefie o hz = 0,80 m,- 1,20 m w strefie o hz = 1,00 m,- 1,40 m w strefie o hz = 1,20 m,licząc od powierzchni terenu do wierzchu przewodu. Strefy, o których mowa wyżej, są strefami określonymi
przez Polską Normę dla danych obszarów w kraju.Przewody kanalizacyjne, które nie mają dostatecznego przykrycia, należy odpowiednio ocieplić.W przypadku układania przewodów w terenie, po którym odbywać się będzie ruch pojazdów drogowych,
należy układać je na głębokości nie mniejszej niż 1,40 m, a w przypadku niemożności uzyskania tej głębokościprzewody należy zabezpieczyć przed uszkodzeniem, stosując odpowiednie konstrukcje osłonowe.
Układ sieci terenowej powinien zapewnić najmniejszy koszt, najkrótszą drogę odpływu ścieków, nienaru-szalność stateczności fundamentów i ścian, przejrzystość sieci oraz łatwą kontrolę i oczyszczanie wszystkichodcinków. Trasa przykanalika powinna uwzględniać zagospodarowanie i urządzenie terenu.
Przy wysokościowym projektowaniu przykanalika przyłączonego do głębokiego kanału, zwłaszcza ogólno-spławnego, występuje problem polegający na umiejętnym pogodzeniu dwu sprzeczności: z jednej strony przy-kanalik powinien być jak najpłytszy z uwagi na koszt robót ziemnych, a z drugiej - przykanalikowi warto nadaćduży spadek w celu uniknięcia podtapiania przy znacznych długościach lub zamontować zawór zwrotny bu-rzowy. Należy unikać ekstremalnych spadków i unikać przełomów spadków w ogóle, a pod jezdnią - w szcze-gólności. W takiej sytuacji nieuniknione jest wybudowanie dodatkowej studzienki rewizyjnej lub kaskadowej.
Zalecane licowanie przykanalika w studzience betonowej powinno odbywać się jego dnem z wierzchemkanału ściekowego lub mniej korzystne - licowanie wierzchem przykanalika z wierzchem kanału ściekowego.
29
30
31
32
33
34
11. WYTYCZNE I UWAGI MONTAŻOWE
Rury HT przycina się w razie konieczności na odpowiednią długość za pomocą piłki o drobnych zębachw specjalnym korytku, w celu zachowania prostopadłości końcówki w stosunku do ścianek rury (rys. 23).
Rys. 23. Obcinanie rury w korytku
Obciętą rurę należy sfazować pod kątem 15o i długości b podanej w tabeli 16 dla danej średnicy.
Przed wykonaniem połączenia sfazowany bosy koniec rury oczyścić z zadziorów. Nałożyć środek poślizgo-wy (antyadhezyjny). Połączyć, wciskając bosy koniec do momentu zaskoczenia połączenia do kielicha. Ruręna krawędzi kielicha oznaczyć i wyciągnąć z tego kielicha na ok. 10 mm (rys. 24).
Rys. 24. Sposób wykonania połączenia bosego końca z kielichem
Przewody kanalizacyjne HT z PP układa się kielichami w kierunku przeciwnym do przepływu ścieków.Mogą się one znajdować w pomieszczeniach, w których minimalna temperatura wynosi -5oC, a maksymalna90oC. Jeżeli jakieś źródło ciepła mogłoby spowodować wyższą temperaturę, przewód należy zaizolować.
Piony zazwyczaj prowadzi się wraz z innymi przewodami w bruzdach ścian wewnętrznych lub w tzw. szy-bach instalacyjnych. W sytuacji, kiedy pion musi być prowadzony w ścianie zewnętrznej, należy zwrócić uwa-gę, aby nie znajdował się on w strefie przemarzania muru. Nie zaleca się prowadzenia pionów po wierzchuścian ze względu na hałas, jaki powodują przepływające ścieki.
Odległość pionu kanalizacyjnego od pozostałych przewodów wody zimnej, ciepłej i centralnego ogrzewanianie powinna być mniejsza niż 10 cm.
Bezpośrednie zamurowanie przewodów na stałe w ścianach jest niedopuszczalne. Bruzda może być zasiat-kowana i wyprawiona albo zakryta cegłą na płasko i wyprawiona.
Bruzdy powinny być co najmniej o 50 mm szersze od średnicy kielicha rury (rys. 25). Bruzdę w stropiemożna zamurować w rurze ochronnej.
Tabela 16. Długości sfazowania rur do połączeń
32
3,5
35
Rys. 25. Sposoby prowadzenia pionów
Wykonując instalację kanalizacyjną z rur HT, należy pamiętać o zapewnieniu możliwości swobodnegowydłużenia się przewodów pod wpływem temperatury. Przyjmuje się, że jedno połączenie kielichowez uszczelką kompensuje wydłużenie o 1 cm.
Zwykle piony mocuje się do ściany pod kielichem. Pion wykonany z rur HT łączony kielichowopowinien mieć dwa punkty mocujące na 1 kondygnację:
- punkt stały pod stropem (pod kielichem),- punkt przesuwny w połowie wysokości kondygnacji.
W przypadku stosowania do połączeń złączekdwukielichowych mocowania można stosować zapomocą punktów stałych umieszczonych na złączceprzy długości rury do 2,0 m, a dla dłuższych (max.3 m) należy dodatkowo zamontować podporę prze-suwną w połowie długości (w środku) - rys. 26 a.
Gdy do połączeń rur w pionie używa się mufyprzelotowej, to ich długość nie może przekroczyć2 m, a podporę stałą montuje się w środku odcinka,a pod i za mufami podpory przesuwne rys. 26 b.
Rys. 26. Instalowanie mocowań (podpór dla pionu)Ls - punkt przesuwny, Fs - punkt stałya) rury łączone za pomocą złączek dwukielichowych HTMMb) rury łączone za pomocą muf przelotowych HTU
Przy przejściu przez strop pion umieszcza sięw tulei ochronnej, której średnica wewnętrzna po-winna być większa ok. 50 mm od średnicy zewnętrz-nej przewodu. Przestrzeń między przewodem a tu-leją wypełnia się szczeliwem umożliwiającym swo-bodne przesuwanie się przewodu.
36
Tabela 17. Zasady rozmieszczania podpór - mocowań
Przewody spustowe należy prowadzić w miarę możliwości pionowo i unikać odchyleń od linii pionowejw ogóle, a w szczególności nie wolno ich montować pod kątem większym niż 45o. W przypadku budynkupowyżej 5 kondygnacji należy stosować odsadzki, które stosuje się również w razie konieczności przesunię-cia osi pionu w celu ominięcia belki lub zmiany grubości muru. Odsadzkę można wykonać za pomocądwóch kolan 45o (rys. 27).
Rys. 27. Przesunięcie osi pionu za pomocą odsadzki
Piony montuje się od dołu do góry i wykonuje odcinkami obejmującymi jedną kondygnację. Każdy pionpowinien być wyposażony w czyszczak wmontowany u dołu przed odpływem do przewodu zbiorczego. Pionyłączy się z odnogami przewodów zbiorczych za pomocą kolanek.
Odgałęzienia od pionu wykonuje się za pomocą odpowiednich kształtek o różnych średnicach i kątach:trójników HTEA, trójników podwójnych HTDA, HTED. Kąt wyprowadzenia odgałęzienia od pionu ma istotneznaczenie, bo odgałęzienie spadziste 45o powiększa teoretyczną przepustowość pionu.
Podejścia mogą być wykonane jako nadstropowe lub podstropowe.Przy montażu pionów należy dążyć do wykonywania podejść nadstropowych - unika się dodatkowych przebić.Podejścia nadstropowe powinny być zamocowane co najmniej za pomocą dwóch uchwytów.Przewody odpływowe powinny być prowadzone z możliwie najmniejszą liczbą załamań, jak najkrótszą drogą
do przewodu zbiorczego. Przewody układane pod posadzką powinny być prowadzone równolegle i prostopa-dle w odległości 1,5 m od fundamentów ścian nośnych.
Przewody odpływowe można mocować do ścian budynków lub prowadzić pod stropem najniższej kondygnacji.Maksymalny rozstaw uchwytów dla przewodów poziomych i pionowych podano w tab. 15. Przewody poziome
32
37
kompensuje się, montując co pewien odcinek jakąkolwiek kształtkę. Nie wolno prowadzić przewodów kanalizacyj-nych nad przewodami gazowymi i elektrycznymi.
Obejma uchwytu powinna mocować rurę pod kielichem. Pomiędzy obejmą a przewodem należy stosowaćpodkładkę elastyczną.
Odgałęzienia należy wykonywać pod kątem 45-67o, zgodnie z kierunkiem spływu ścieków.Rewizje mogą być wykonane za pomocą wyczystek lub czyszczaków HTRE. Rewizję może stanowić kolanko
pod niewielkim kątem wyprowadzone od przewodu dopływowego do wierzchu podłogi i zamknięte korkiemHTM. Natomiast wyczystka HTRE wmontowana w przewód odpływowy wymaga specjalnej studzienki rewizyj-nej. Rewizje należy umieszczać w miejscach narażonych na zatykanie (zmiana kierunku i spadku) i na odcin-kach prostych co 15 m dla DN 160.
Przewody kanalizacyjne znajdujące się w gruncie poza budynkiem powinny być oddalone od innychprzewodów:
- 1,5 m od przewodów gazowych i wodociągowych,- 0,8 m od kabli energetycznych,- 0,5 m od kabli telekomunikacyjnych.Przy przechodzeniu przez ściany fundamentowe lub pod ławami należy zachować szczególną ostrożność.
Przewód najlepiej umieścić w rurze osłonowej KGF (rys. 28), która chroni przewód przed obciążeniami ze-wnętrznymi oraz zapewnia możliwość przesuwania się przewodu.
Rury HT można łączyć z rurami metalowymi za pomocą złączki HTS, HTSW, HTDSW, żeliwnymi za pomocązłączki HTUG.
Rys. 28. Przejście rury kanalizacyjnej przez ścianę z wykorzystaniem kształtki KGF
38
Aceton1 100Eter etylowy - patrz eter dwuetylowy
Ałuny wszystkie rodzaje, w. k.s.Sole glinu, w. k.s.Kwas mrówkowy 98
905010
Amoniak gazowy 100Amoniak, w. stęż.
10Amonu octan, w. k.s.Amonu węglan, w. k.s.Amonu chlorek, w. k.s.Amonu azotan, w. k.s.Amonu fosforan, w. k.s.Amonu siarczan, w. k.s.Amylowy alkohol, czysty(amylowy alkohol fermentacyjny)Anilina 100Sole baru k.s.Benzaldehyd, w. 100Benzaldehyd, w. n.n.z.
(0.3)Benzyna - patrz materiały pędne
Kwas benzoesowy 100Kwas benzoesowy, w. n.n.z.Benzen 100Kwas bursztynowy, w. n.n.z.Kwas borowy 100Kwas borowy, w. n.n.z.
(4,9)Brom, ciekły 100Bromu pary w.s.Bromu pary m.s.Woda bromowa n.n.z.Butan, ciekły 100Butan, gazowy 100Butylu octan - patrz ester butylowy kwasu octowego
n-Butylowy alkohol (n-Butanol) 100Wapnia chlorek, w. n.n.z.Wapnia azotan, w. n.n.z.Chlor, ciekły 100Chlor gazowy wilgotny 10
Odczynniki chemiczne stęż. % 20oooooC 60oooooC 95oooooC+
++++++++++++++++
++++
++
+++
--
-++
+++-
++
++++++++++++
+
++-+++
---
+
+++
-
+
+
++++++
+
+
+
-
1 Temperatura wrzenia - 56,3 OC
12. ODPORNOŚĆ CHEMICZNAPOLIPROPYLENU SYSTEMU HT
39
Chlor gazowy, suchy 100Chlorobenzen 100Chloroform 100Kwas chlorosuflonowy 100Woda chlorowa n.n.z.Chlorowodór gazowy w.s.(por. Kwas solny) m.s.Sole chromu (dwu i trójwart.), w. n.n.z.Bezwodnik chromowy, w. n.n.z.(kwas chromowy) 20Cykloheksan 100Cykloheksanol 100Cykloheksanol 100Dziesięciohydronaftalen 100Eter dwuetylowy1 100Butylutftalan - patrz środki zmiękczające
Dwumetyloformamid 1001,4 - Dioksan 100Sole żelaza, w. n.n.z.Kwas octowy (lodowaty) 100Kwas octowy, w. (por. Ocet) 50
10Bezwodnik octowy 100Ester etylowy kwasu octowego 100(etylu octan, ester etylowy kwasu octowego)
Ester butylowy kwasu octowego 100(Butylu octan)Etylu octan - patrz ester etylowy kwasu octowego
Etylowy alkohol, nieskażony 100Etylowy alkohol, w., nieskażony 96
5010
Etylobenzen benzen 100Etylu chlorek2 100Etylenu chlorek 100Dwuetyloheksanol 100Kwas fluorowodorowy 40Formaldehyd, w. 40
3010
Gliceryna 100Gliceryna, w. w.s.
m.s.Glikol 100Glikol, w. w.s.
m.s.Mocznik, w. n.n.z.
-
-
-+-
+
+
+
Odczynniki chemiczne stęż. % 20oooooC 60oooooC 95oooooC
-
-
++++++++
+++++++
+
++++
-
++++++++++++
-
---+++-
+--
+
++
+++-
+++++++++++
1 Temperatura wrzenia - 34,6 OC 2 Temperatura wrzenia - 13,1 OC
40
Heptan 100Heksan 100Izooktan 100Izopropylowy alkohol 100Ług potasowy 50
2510
Potasu węglan, w., (Potaż) n.n.z.Potasu chloran, w. n.n.z.
(7,3)Potasu chlorek, w. n.n.z.Potasu dwuchromian, w. n.n.z.
(12)Potasu jodek, w. n.n.z.Potasu azotan, w. n.n.z.Potasu nadmanganian, w. n.n.z.
(6,4)Potasu nadsiarczan, w. n.n.z.
(0,5)Potasu siarczan, w. n.n.z.Krezole 100Krezole, w. n.n.z.
(0,25)Sole miedzi, w. n.n.z.Sole magnezu, w. n.n.z.Metyloetyloketon 100Metylowy alkohol (Metanol) 100Metylowy alkohol, w. 50Metylenu chlorek11111 100Kwas mlekowy, w. 90
5010
Oleje mineralne - patrz artykuły drogeryjne
Naftalen 100Sodu wodorowęglan, w. (soda oczyszczona) n.n.z.Sodu wodorosiarczan, w. n.n.z.Sodu węglan, w. (Soda) n.n.z.
10Sodu chloran, w. 25Sodu chlorek, w. (Sól kuchenna) n.n.z.Sodu chloryn, w. 5Sodu wodorotlenek (Soda żrąca) 100Sodu podchloryn, w. 5Sodu azotan, w. n.n.z.Sodu nadboran, w. n.n.z.
(1,4)Sodu fosforan, w. n.n.z.
Odczynniki chemiczne stęż. % 20oooooC 60oooooC 95oooooC
++
+
++
+
+
+
+
+
+
+++++++++
++
+++
+
+++
+++++
+++
++++++++++++
+
++++++
++
++
+
++
++
+++
++++++
++++
+11111 Temperatura wrzenia - 41,6 OC
41
Sodu siarczan , w. (sól glauberska) n.n.z.Sodu siarczek, w.1 n.n.z.Sodu siarczyn, w. n.n.z.Sodu tiosiarczan, w. (utrwalacz) n.n.z.Sodu wodorotlenek 50
2510
Sole niklu, w. n.n.z.Nitrobenzen 100Kwas oleinowy 100Oktan - patrz izooktan
Kwas szczawiowy, w. n.n.z.Ozon (<0,5 ppm)Perchloroetylen - patrz czterochloroetylen
Fenol n.n.z. (ca. 9)(faza wodna)(faza fenolowa) n.n.z. (ca. 70)Fosforu pięciotlenek 100Kwas fosforowy n.n.z. (ca. 85)Kwas fosforowy 50
10Propan ciekły 100Propan gazowy 100Pirydyna 100Rtęć 100Sole rtęci, w. n.n.z.Kwas azotowy 50
2510
Kwas solny stęż.10
Siarka 100Siarki dwutlenek m.s.Węgla dwusiarczek2 100Kwas siarkowy 96
502510
Siarkowodór1 m.s.Sole srebra, w. n.n.z.Kwas stearynowy 100Czterochloroetan 100Czterochloroetylen 100(Perchloroetylen) 100Węgla czterochlorek 100Czterohydrofuran 100Czterohydronaftalen 100Tiofen 100
Odczynniki chemiczne stęż. % 20oooooC 60oooooC 95oooooC
+
+
+
+
+
+
++++++++
+
+
+
+++++++++
++++++
+++++++
++++++++
+
+
++
+
++-++++++
+++++
--
----
1 1 1 1 1 Zmiana barwy przy użyciu stabilizatora ołowiowego 2 2 2 2 2 Temperatura wrzenia - 46,2 OC
42
Toluen 100Trójchloroetylen 100Woda 100Wodoru nadtlenki, w. 90
30103
Kwas winowy, w. n.n.z.Ksylen 100Sole cynku, w. n.n.z.Cyny (II) - chlorek n.n.z.Kwas cytrynowy, w. n.n.z.
Kwas akumulatorowyAłun n.n.z.Asfalt11111
Benzyna - patrz materiały pędne
Roztwory wybielające(12,5 % czynnego chloru)Pasta do podłogi11111Boraks, w. n.n.z.Płyn hamulcowy11111
Chlorek bielący (zawiesina wodna)Kąpiele chromowe, techn.11111
Mieszanina chromowaOlej dieslowski - patrz materiały pędne
Dixan - płyn w.s.Olejek z drzew iglastychUtrwalacz (porównaj sodu tiosiarczan) 10FormalinaŚrodek zapobiegający zamrażaniu(sam. ciężar.)11111Środek do mycia naczyń, płyny11111
Oleje opałowe11111
Olejek sosnowyOlej kostnyWoda królewskaRoztwór krezoluLanolinaOlej lnianyLITEXLizolOleje mineralne (wolne od aromatów)11111Politura meblowa1
Odczynniki chemiczne stęż. % 20oooooC 60oooooC 95oooooC
+
+
+
+
+
--
+
++++
+++
+++
+++++-
+++++
++++++++++++
-
+
+++-+++
++
++++-
+
+++
+
-
++
11111 Trwałość zależy od składu chemicznego
Artykuły techniczne i drogeryjne stęż. % 20oooooC 60oooooC 95oooooC
43
Olej motorowy (samoch. cięż.)porównaj oleje do silników dwutakt. i ASTMGałki przeciwmoloweOleum k.s.Olej Nr 3 wg ASTM D 380-59 100Parafina 100Olej parafinowy 100Pektyna n.n.z.Eter naftowy 100Ropa naftowa 100Wywoływacz fotograficzny11111 p.w.h.
w.s.SagrotanMydło szareOlej do maszyn do pisaniaPasta do obuwia11111
Woda morskaOlej silikonowySoda - patrz sodu węglan
Smoła11111
Olej terpentynowyBenzyna wzorowaAtrament11111
Olej transformatorowy11111
Materiały pędneBenzyna ekstrakcyjna wg DIN 51635Benzyna regularBenzyna superOlej dieslowski (do silników wysokoprężnych)Środki piorące w.s.Środki piorące syntetyczne w.s.Szkło wodneWoda utleniona - patrz odczynniki chemiczne - wodoru nadtlenek
Środki zmiękczająceButylu ftalanButylu sebacynianHeksylu ftalanNonylu adypinianŚrodki zmiękczająceNonylu ftalanOktylu adypinianOktylu ftalanKrezylu fosforanOktylu fosforanOlej do silników dwutaktowych
Artykuły techniczne i drogeryjne stęż. % 20oooooC 60oooooC 95oooooC
-
---
+
+
+
+-++++++++++++++
+
+++
+
++++
++++
++++
-
+
+
++
+
+
-
+
--
+++
1 1 1 1 1 Trwałość zależy od składu chemicznego 2 2 2 2 2 Wolne od rozpuszczalników, zmiękczaczy i innych dodatków
44
AspirynaChininaSzampon do włosów11111
Jodyna DAB 6KamforaMentolLakier do paznokci 1 1 1 1 1Zmywacz lakieru do paznokci11111Perfumy22222
Mydło, mydło w kostkachMydło w roztworze n.n.z.
10WazelinaPasta do zębów
Sok ananasowyMus jabłkowySok jabłkowySok pomarańczowySkórka pomarańczowaOlejek ze skórki pomarańczowejPiwoAromat z gorzkich migdałówSos pieczeniowyMasłoMaślankaCoca-ColaJajko (surowe i gotowane)OcetEsencja octowa 33333
Ryba marynowana na kwaśnoSoki owocoweGalaretkiJarzyny gotowe do spożyciaDżin 40Sok grejpfrutowyKasza mannaMiódSerKawa (ziarnista i mielona)Kawa gotowa do piciaKakao, proszekKakao, gotowe do piciaPiure ziemniaczaneSałatka ziemniaczanaOlej z orzechów kokosowychCiastka
Farmaceutyki i kosmetyki stęż. % 20oooooC 60oooooC 95oooooC
++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++
+
+++
+
++++
++
+++++++
+++
+
++
+1 1 1 1 1 Trwałość zależy od składu chemicznego 2 2 2 2 2 Uwzględnić szczelność na substancje wydzielające zapachy 33333 Trwałość zależy od składu chemicznego - tu w odniesieniu do 50%
+
+
Artykuły spożywcze i przyprawy stęż. % 20oooooC 60oooooC 95oooooC
45
Tran rybiOlej lniany - patrz artykuły techniczne i drogeryjne
Likiery k.s.LemoniadaOlej kukurydzianyMargarynaMortadelaMajonezChrzan gotowy do spożyciaMąkaMlekoPotrawy mleczneGoździki (przyprawy)Olejek goździkowySałatka owocowaOliwa z oliwekOlej palmowyPapryka (przyprawa)PieprzOlej z mięty pieprzowejBudyńTwarógŁój wołowyRumAromat rumowyŚmietana, bita śmietanaSól, suchaŚledzie soloneSłona wodaKapusta kiszona gotowa do spożyciaGorczycaWoda sodowaOlej sojowyOlej jadalny roślinnyOlej jadalny zwierzęcyKrochmal, roztwór skrobi, w.Herbata gotowa do piciaHerbata liściastaKetchup pomidorowySok pomidorowyWaniliaWino, wino grzaneKoniakWhisky 40KiełbasaCynamon (proszek)Cynamon (laski)Aromat cytrynowy
Artykuły spożywcze i przyprawy stęż. % 20oooooC 60oooooC 95oooooC
+
+
+
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++
++
+
++
+
++
+
++
+++++++
+
46
Skórka cytrynowa +Olejek ze skórki cytrynowej +Sok cytrynowy + +Kwas cytrynowy - patrz odczynniki chemiczne
Cukier, suchy + + +Cukier, roztwory + +Syrop z buraków cukrowych k.s. + +
Artykuły spożywcze i przyprawy stęż. % 20oooooC 60oooooC 95oooooC
LEGENDA:
+ wytrzymałypraktycznie wytrzymaływarunkowo wytrzymałymało wytrzymały
- niewytrzymałyk.s. każde stężeniestęż. roztwór stężonym.s. małe stężenieu.s. używane stężeniep.w.h. przyjęte w handluw. wodny roztwórn.n.z. nasycony na zimnow.s. wysokie stężenie
opracował dr inż. Florian Piechurski
47
48
49
50
51
Zastrzegamy sobie prawo do udoskonaleń i zmian konstrukcyjnych naszych wyrobów.
wrz
esie
ń 20
08
