LAMBIKEen tijdschrift voor Argentijnse BelgenUne revue pour les Belgo-Argentins

NÚMEro 1 JULIo 2011

3

EDITO

“Vraag je niet af wat jouw land voor jou kan doen, vraag wat jij voor je land kan doen.” Deze bekende uitspraak is

geen statement in het ijle, vooral nu de verjaardag van 1 jaar land zonder regering een Belgisch feit is.

Toen ik de tentoonstelling ‘200 jaar Belgische immigratie in Argentinië’ organiseerde, viel het me op dat de Belgen hier onbekend waren en toch alom vertegenwoordigd zijn. Een Argentijnse vriend zei me na de tentoonstelling: “Ik kende België van het voetbal, jaren geleden ergens in Mexico, maar na deze tentoonstelling is het alsof jullie plots overal tevoorschijn komen.”

Belgen passen zich vlug aan, integre-ren zich bijna perfect in hun nieuwe omgeving. Misschien passen ze zich té goed aan en verliezen daardoor het contact met hun wortels. Na een kort verblijf hier drinken ze maté, spreken perfect Spaans en verdwijnt het Nederlands en Frans zelfs in familieverband.

De uitdrukking “uit het oog, uit het hart” is hier zeker op zijn plaats. Een achternaam zoals Swin-nen of Den Dauw wordt hier met trots gedragen, met alleen maar iets van een Belgische curiositeit in het achterhoofd. Daaren-boven heeft België een wei-nig duidelijk internationaal profiel, het is een anoniem land (vele bekende Belgen worden dik-wijls als Fransen aanzien) maar toch bestaat er een reële interesse van Zuid-Amerikanen om meer te weten te komen over onze geschiedenis, kunst en cultuur.

Lambik wil daar op inspelen: Een baanbrekend tijdschrift als promotor van de Belgische identiteit in Latijns-Amerika. De naam ligt voor de hand: LAMBIK, de icoon van de Belgische strip- en bier-cultuur dat het versnipperde Belgische culturele landschap in Latijns-Amerika ludiek aan elkaar rijgt. Daarom staat Lambik voor Latijns AMerika en België In de Kijker.

De redactie is benieuwd naar jullie reacties. Veel leesplezier alvast!

(Rein Remaut & teamLambik)

“No pregunte qué puede hacer su país por usted, pregúntese qué puede ha-cer usted por su país”, es una frase

muy conocida. Y con el insólito aniversario en-cima de 1 año sin gobierno, los belgas deberían hacerse la misma pregunta más de una vez.

Cuando organicé en el senado de la Republica de Argentina la exposición de “Los 200 años de inmigración belga en Argentina” me di cuenta cuán invisibles y desconocidos son los belgas en este país. Un amigo argentino me dijo: “Años atrás escuché sobre los belgas, en el mundial de México,

pero después que vi esta muestra es como si us-tedes salieran de todos los lados.”

Los belgas suelen integrar-se muy rápido y con facilidad. Aprenden el idioma local y se adaptan a costumbres locales

–como lo es tomar mate en Ar-gentina– y suelen perder el contac-

to con sus raíces. De hecho, pocos belgas de la segunda generación

hablan el flamenco o francés. La identidad belga solo sobrevive en el apellido, como si fuera un

distintivo exótico. Apelli-dos como Haesenbrouck y Dumont de Chassart ya se

pronuncian con fuerte acen-to argentino. Ojos que no ven, corazón que no siente, este di-

cho sin duda se aplica a los bel-gas. Además, Bélgica tiene un perfil interna-

cional bajo, es un país anónimo (los belgas famosos muchas veces son mundialmente conocidos como franceses).

A pesar de esto, existe un interés real de parte de los argentinos para conocer la historia de nuestro país, la cultura de la cerveza, el arte y los cómics.

Este vacío queremos llenar con Lambik. Este ico-no del cómic belga y a la vez el nombre de una cerve-za bruselense, pretende unificar el salpicado paisaje cultural belga como un arco iris, lleno de colores en toda su diversidad. Por eso Lambik, una abre-viación por América Latína y Bélgica en la mira.

¡Esperamos que les guste la revista y estamos curiosos de escuchar sus comentarios!

(Rein Remaut & team Lambik)

Contacteer ons voor meer info en uw abonnement Contáctenos para más información y su suscripción revistalambik@gmail.com

5

∙ Vraag het aan Sidonie

Waar zoeken? Er zijn bepaalde internetsites waar je gefilterd kan zoeken. Een goede site is Argenprop (www.argenprop.com), waar kleine lokale immobi-liënkantoren huizen en appartementen aan-bieden. Anderen sites: Enbuenosaires (www.enbuenosaires.com) of Solodueños (www.solo-duenos.com.ar).

Ook de grote kranten als Clarín of La Naci-ón hebben dagelijks immobiliënbijlagen in de zoekertjes of Clasificados-sectie. Kijk bij Al-quiler of Alquiler temporario (tijdelijke huur).

Immo of eigenaar? Appartementen en huizen worden meestal ver-huurd door een immobiliënkantoor, dat naast de advertentie vermeld staat.

Soms kan je ook rechtstreeks van de ei-genaar huren, dan staat er bij Dueño Alqui-la. Het verschil? Met een immobiliënkantoor moet je een commissie betalen. Meestal is dit anderhalve maand huur of zelfs twee maanden. En dat is geld dat je niet meer terugziet. That hurts!

Rechtstreeks bij een eigenaar huren heeft het nadeel dat de man of vrouw in kwestie niet altijd het huis kan laten zien, dat je meer tijd verliest met de paperassen. En dat er meer geïn-teresseerden zijn.

GarantiaKlassieke vraag: ¿Tiene usted un garante en Capital? Hebt u een borg? Dit houdt in dat u een slachtoffer moet vinden die bereid is zich borg te stellen met zijn escritura (notariële akte van aankoop van zijn vastgoed). Zorg er-voor dat je die hebt vooraleer je de zoektocht begint, want op een paar uitzonderingen na, waar je aan een borg kan ontsnappen door een paar maanden op voorhand te betalen, vraagt men steevast de fotokopie van deze akte. Dik-wijls eist men dat de akte van Capital Federal is, en niet van Provincia de Buenos Aires (als je huurt in de stad en vice-versa). Maar daar kan over onderhandeld worden. De eigenaars zijn er als de dood voor dat hun huurder niet betaalt en vooral, dat ze de huurder er niet uitkrijgen. Vooral huurders met kinderen

worden door de wet beschermd, en daarom ontbreekt het niet aan vivos die hun kinderen als schild gebruiken om geen huur te betalen. Vandaar deze juridische hangsloten. Als je gemeubeld huurt, betaal je meestal een paar maanden op voorhand en vragen ze geen ga-rantia.

Welke barrio? Op voorhand kan je best eerst de zone uitkie-zen waar je gaat wonen, want als je op huisjes-jacht gaat van de ene barrio naar de andere, kan je je zenuwen danig op de proef stellen (zie ook apart stuk Waar ga ik zoeken).

Appartement of PH? Vele porteños zijn op zoek naar een PH, of Pro-piedad Horizontal. Onder een PH verstaat men een huis binnen een huis. Meestal gaat het om een oud huis met een lange gang waar verschil-lende kleine huisjes op uitkomen, elk met hun patio en terras. Deze zijn populair in Buenos Aires, omdat je meer ruimte hebt en omdat je géén expensas moet betalen. Om die reden

Door Tom Dieusaert

Pas aangekomen en op zoek naar een appartement of een gemeubelde kamer?

Chez Juan propose des logements chez

l’habitant et en appartements. La meilleure option pour

voyageurs courte ou longue durée.“Chez Juan” t’offre des chambres

d’hôte confortables appartements. Possibilité demi-pension, á Buenos

Aires et Mendoza.

Contact sur place: Francoise.Tel: +54-11-4542 9280 15-5859 1342

www.chezjuan- en-argentine.com

ChEz Juan

7

Barrio Norte L.V.

In de kranten zijn de appartementen ingedeeld per buurt of barrio. Vooraleer je op zoek gaat naar een appartement, is het erg belangrijk via je Argentijnse contacten te kiezen waar je wil gaan wonen: niet alleen veiligheid maar ook gezelligheid, aanwezigheid van restaurants, ca-fés, winkels en bereikbaarheid spelen een rol. Tenslotte heeft ook elke buurt zijn prijs.

ilustración Mariana nemitz

vliegen de PH’s, op internetsites departemento tipo casa genoemd, snel de deur uit.

ExpensasNaast de huur, is er in een appartements-ge-bouw een vast bedrag te betalen voor de geme-enschappelijke kosten. De lift, het licht in de gang, de werkvrouw en vooral het loon van de man die in zijn beige werkpak aan de inkom met zijn sleutels speelt terwijl hij de vrouwe-lijke voorbijgangers keurt. De fameuze encar-gado. Meestal worden de expensas bepaald door het consortium van de eigenaars en valt de prijs ervan buiten het huurcontract. Het kan dus ook plots en onverwacht omhoog gaan. De hoogte van de expensas hangt o.m. af van de oppervlakte van het appartement, het aantal liften in het gebouw, soort bewaking. Je mag toch al snel 600 peso’s rekenen voor een klein appartement.

Waar moet je op letten? Zie dat het huis niet gelegen is aan een drukke avenida of een straat waar colectivos voorbij razen. Buenos Aires is niet voor niets de la-waaierigste stad van Zuid-Amerika. Vooral de lagere verdiepen hebben last van het lawaai als je aan de voorkant (frente) zit. Je kan ook een contrafrente (achterkant) nemen maar daar is het zicht meestal minder. Ook de artefac-tos (vuur, verwarmingsapparatuur, boiler) bekijken. Deze zijn normaal inbegrepen bij ongemeubileerd appartement. Koelkast niet. Je kan ook vragen wie je buren zijn en of ze huisdieren hebben. Reken maar van yes!

Dit is het! Als het appartement je bevalt, kan je beter me-teen toehappen voor een ander ermee weg is, of erger, voor je terug naar huis gaat om een heel weekend te twijfelen. Je laat een kleine som (seña) achter –stel 500 peso’s– en in ruil daarvan krijg je een huuroptie (reserva).

In dit document doe je een offerte om het appartement of huis te huren aan een bepaalde prijs (je kan in de optie ook een lager bedrag bieden, dat doet ook de commissies dalen). In deze offerte komt uiteraard ook je naam en paspoort (of DNI) nummer, naam en adres van de garante (borgsteller) en daarbij de ko-pie van diens eigendom.

Dan gaat er een tiental dagen voorbij, waar-bij het immobiliënkantoor of de eigenaar de garantia gaat onderzoeken bij het Register. Men kijkt of er geen hypotheek rust op het vastgoed en/of de borgsteller geen schulden heeft (inhibiciones) waardoor hij geen con-tracten kan afsluiten. Let op bij de offerte. De

huuroptie is in principe ad referendum “moet geconsulteerd worden”. Dit betekent dat als de eigenaar weigert te huren zonder een gel-dige reden (bijvoorbeeld een garantie die niet deugt), hij, naast de terugbetaling van je seña, ook een schadevergoeding verschuldigd is. Vraag dat deze clausule expliciet in de reserva opgenomen wordt, want het kan gebeuren dat men u 2 weken aan het lijntje houdt en dan toch niet verhuurt. Als je zelf terugkrabbelt, dan ben je de seña kwijt.

Het contractDe wettelijke duur voor een standaardhuur van een ongemeubileerd huis of appartement is 2 jaar. (Er bestaan ook contracten voor tij-delijke huur, dat gaat meestal over ge-meubelde appartementen of huizen). Dat betekent niet dat je als huurder er niet eerder uitkan. De op-zegtermijn is 2 maanden voor de huurder. Na 2 jaar wordt de huur automatisch ver-lengd, tenzij bij op-zegging. De borg-stel l ing vervalt. Als de verhuurder geen nieuwe borg vraagt, is dat zijn probleem. Je betaalt ook een borgsom voor schade. Deze de-posito kan gaan van 1 maand tot 2 maanden. Maar let op: je kan in de huuroptie ook voorstellen om maar 1 maand of an-derhalve maand deposito te betalen. Alles is bespreekbaar en voorwerp van on-derhandeling. Laat je vooral niet meteen alle voorwaarden opdringen, want het gaat niet om standaard-contracten. Vergelijk en vergeet niet dat je buitenlander bent, altijd een pluspunt, omdat ze meer vertrouwen heb-ben in de solvabiliteit en betrouwbaar-heid.

Naast de kos-ten van gas, elek-triciteit en ev. tele-foon is er in Capital Federal ook ABL (ge-meentebelasting) te betalen. Dit is mee-stal voor rekening

van de eigenaar. In provincia daarentegen wordt dit betaald door de huurder! Rentas (provinciebelasting of kadaster) is altijd voor de eigenaar. Met de huidige inflatie is het nor-maal dat er in het contract een prijsstijging voor het 2e jaar wordt ingecalculeerd van 15 tot 20%. Het dubbele van de officiële inflatie! Zouden ze dan toch niet goed kunnen rekenen bij de IndeK?

8

Barrios emblemáticos - Typische buurten

SAN TELMO

Deze wijk is op het eerste gezicht sympathiek, in trek bij bohémiens en rugzaktoeristen, maar erg vervallen. Er worden kamers ver-huurd aan toeristen. Je betaalt veel voor wat je krijgt door het hoge gringo-aanbod. Wel een goede ligging, dicht bij micro centro.

RECOLETA

Een oude sjieke buurt, veel gepensioneerden in oververwarmde appartementsgebouwen en redelijk duur. Je kan wel oude stijlvolle ap-partementen vinden. Hoe dichter bij Avenida Libertador hoe beter.

BARRIO NORTE

Recoleta vloeit over in Barrio Norte (niet te verwarren met Zona Norte, dat buiten de gene-ral Paz, de ring van Capital Federal) ligt. Deze wijk zit geklemd tussen Retiro en Palermo, tus-sen Santa Fé en Libertador. Barrio Norte is een van de meest aangename buurten om te wo-nen, niet goedkoop, wel krijg je zuurstof voor je geld met zijn parken, sportieve activiteiten en jonge mensen. Een appartement kost hier al gauw 2500 peso.

PALERMO VIEJO

Palermo Viejo: Designbuurt bij uitstek, mo-dieus en hip maar een slechte deal om te wo-nen. Overprijsd en lawaaierig en als je naast een sushi-restaurant woont, krijg je ’s morgens open vuilnisbakken en vissenkoppen voor je voordeur.

BELGRANO

Belgrano is een klassieker: Netjes, burgerlijk en aangenaam wonen als je geen grote eisen stelt voor het sociale of culturele leven. Ligt verder van het centrum maar heeft wel een goede bereikbaarheid via de trein en metro (Subte). Rond Cabildo (Santa Fé) is het verkeer een hel. De bewoners van Belgrano hebben allemaal een auto en willen er nog mee rondrijden ook!

Fileteado - San Telmo M.S.

Voor budget-huurders die niet te ver van het centrum willen zitten zijn er een aantal buur-ten waar je eens kan rondsnuffelen: CON-GRESO (of Balvanera), druk en lawaaierig

Carlos Gardel - Abasto

Een goede aanrader is de buurt tussen VILLA CRESPO en CABALLITO, rond Avenida Díaz Velez en het Parque Centenario. Overigens is Caballito zelf ook een mooie buurt, met zowel een residentiële kant (tussen het stadion van Ferro en Honorio Pueyerredón) als apparte-mentsblokken (rond Rivadavia). In Caballito wonen, wat Argentijnen, profe-sionales noemen: zoals advocaten, architecten, dokters of psychologen (andere beroepen zijn voor amateurs). Nadeel: Caballito ligt in het hart van Capital Federal en is ver van alles. Een andere buurt voor Palermo-runaways is Cole-

giales, naar Belgrano. Het onooglijke Villa Or-tuzar plakt tegen Colegiales en is nog mooier, als je er iets vindt.

Nog verder naar General Paz (de scheiding met de provincie) ligt Nuñez en Saavedra (spreek uit: Savéédra), aangename woonbuurten en niet duur. Een goed bewaard geheim onder porteños is de Engelse buurt van Coghlan, rond het hospitaal Pirovano. Met het zuiden van de stad is ook niets mis, het is natuurlijk wel armer maar je kan oude knappe huizen en PH’s vinden in 19-eeuwse buurten als Barracas of Parque Patricios. Tenslotte zijn er ook een aantal buurten waar-van je zegt,“niet slecht maar waarom zou je dáár gaan wonen?” Het enige goede excuus is een lief. We denken aan Chacarita, La Paternal, Flores, Villa Urquiza, Boedo, Villa del Parque. Barrios met een hoog ‘Mafalda’-gehalte, de mensen kennen elkaar nog en als je binnen-stapt in een winkel is het eerste wat ze vragen. “¿Y vos...? ¿De dónde sos? ... Qué hacés en la Argentinááá...?”

Cementerio de la Recoleta

Brievenbus - Belgrano M.S.

overdag, maar met geluk vind je een goed gelegen dakappartement. ALMAGRO is ook druk –vooral rond Avenida Corrientes–maar richting Boedo toe heb je toffe buurten zoals de plaza Almagro op Bulnes of rond Avenida Irigoyen. ABASTO heeft veel karakter maar is niet helemaal veilig.

L.V.

M.S.

T.D.

Design - Palermo t.d.

9

De iniatiefnemers van LAMBIK hebben de Ambassade van België te Buenos Aires om een bijdrage gevraagd. Het is dan ook met en-thousiasme dat ik hier op inga: het belang van dergelijk tijdschrift voor een gemeenschap “ver van huis” kan immers niet worden overschat. Moderne technologie kan de indruk geven dat België “om de hoek ligt”, maar de dagda-gelijkse werkelijkheid zoals we die hier beleven IS anders dan zoals die zich afspeelt tussen De Panne en Maaseik… al was het maar door de omgekeerde seizoenen en schoolkalender.

Het gemeenschapsleven wordt door u gemaakt. Elke samen-komst, hoe klein ook, is er een be-wijs van. Daarom is het mijn overtuiging dat vanuit onze gemeenschap er een vraag is naar omkadering van wat ons hier samen verbindt en dat LAMBIK hieraan stevig zal bijdragen.

Bij deze omkadering kan –en ik durf zelfs zeggen : moet– de Ambas-sade ook een belangrijke rol spelen. Wanneer een landgenoot zich naar

de 8ste verdieping van Defensa 113 begeeft moet hij het gevoel hebben thuis te komen.

Andere bezoekers moeten zich natuurlijk óók welkom voelen. Het is onze continue betrachting de Belgische gemeenschap, net zoals iedereen die belangstel-ling heeft voor ons land, zo goed mogelijk te informeren en bij te staan. Een uitstekend hulpmid-del hierbij is de website van de Buitenlandse Zaken: (www.di-plomatie.be).

Tenslotte nog een persoonlijke noot: Sedert onze aankomst hier in juli 2010 hebben mijn echt-genote Patricia, onze kinderen Anne-Sofie en Valentijn en ik zelf ons hier meteen welkom gevoeld,

waarvoor dank. Dat ik ter uwer dienste sta is niet alleen een professi-onele ingesteldheid, het is ook een persoonlijke ambitie.

Hartelijk, Peter PONJAERT Eerste Secretaris & Consul

∙ noticiaS conSuLareS - conSuLair nieuwS

Het belangrijkste “consulair nieuws” van de afgelopen maanden was ongetwijfeld de invoering van de Elektro-nische Identiteitskaart (eID) voor Belgen in het buitenland.

Sinds 1 december 2010 reiken alle Belgische ambassades en consulaten deze kaart uit aan de Belgen die in hun ambtsgebied wonen.

De mogelijkheden om in België handelingen mee te kunnen verrichten –ook op afstand– zijn zeer talrijk. Men kan met een chipkaartlezer bepaalde administra-tieve handelingen uitvoeren via het Internet. Zo kan men: • Belastingen aangeven en uw dossier nakijken.• Persoonlijke gegevens in bevolkingsregister raadplegen.• Bepaalde trámites doen bij de gemeente.• Uw persoonlijk dossier bij uw ziekenkas en mutualiteit beheren.

Men kan met de eID zelfs boeken uitlenen bij een openbare bib-liotheek. Hoe dat boek in Buenos Aires raakt is nog een ander paar mouwen...!

Met de electronische ID kaart is het een beetje als met inter-

netbankieren. In eerste instantie vereenvoudigt het een hoop ver-richtingen en later zal het meer waarschijnlijk de norm worden als de papierberg slinkt.

De nieuwe ID kaart is kleiner dan een pas-poort en goedkoper: € 17 euro of 93,5 peso.In ongeveer vijftig landen wordt ze als reisdo-cument aanvaard. Voor hen die nog een oude identiteitskaart hebben: ¡No pánico!Deze blijft geldig tot het moment dat u terug naar

België verhuist of naar een ander land, want deze kaarten zijn aan een bepaalde gemeente, of in het geval van expats, aan een “ambst-gebied” verbonden en moeten daarom bij verhuis vervangen wor-den. De nieuwe identiteitskaart niet.

België is een voorloper in deze technologie en wil met dit initi-atief haar electronische ID kaart in het buitenland promoten. Dus ga naar de ambassade, neem een bloemetje mee voor Christiane, een 100-peso biljet en u wordt na een wachttijd van een maand, de gelukkige bezitter van de enige echte eID!

(door TD)

De electronische IDkaart

Een welkomstwoord van onze Consul

ambassadeur Thomas antoine en Consul Peter Ponjaert

10

De rechtszaken tegen oorlogscriminelen uit de jaren ‘70 blijven voor beroering zorgen in Argentinië. Er is een flinke scheut politiek mee gemoeid, waardoor de vervolging

van moordende militairen en guerrillero’s er uit ziet als de processie van Echternach: Veroordeling, amnestie, opnieuw veroordeling. Maar Argentinië heeft de moed

opgebracht in de spiegel te kijken. Aan de overkant van de rivier, in Uruguay, zorgde een amnestie wet ervoor dat het onfrisse verleden netjes toegedekt blijft. Tot 24 februari

2011. Toen verplichtte het Interamerikaans Hof van de Rechten van de Mens de amnestiewet af te schaffen. Een jonge Belgische juriste werkte mee aan dit proces.

Kan je in het kort de zaak Gelman schetsen?Moet dat echt in het kort? – ze lacht – De feiten moeten gesitueerd wor-den binnen het Plan Condor dat werd georkestreerd in Chili, Argenti-nië, Uruguay, Paraguay en Brazilië, de heksenjacht op communistische elementen (voornamelijk de clandestiene organisatie Montoneros, die aanslagen pleegde op politiekantoren, militaire kwartieren maar ook burgerdoelwitten red.). Vele jongeren werden opgepakt, vermoord of verdwenen zonder enige vorm van proces. Baby’s die in gevangenschap geboren werden, zijn in die tijd vaak op illegale wijze in een gezin te-rechtgekomen. Dat gebeurde ook met de toen 20-jarige zoon van de Argentijnse dichter en Montonero Juan Gelman. Marcelo (die ook lid was van een gewapende groep, red.) Gelman werd in 1976 opgepakt, samen met zijn 19-jarige vrouw Maria Claudia, die zeven maanden zwanger was. Er werd niets meer van hen gehoord. In 1989 werden zijn stoffelijke resten teruggevonden in San Fernando. Volgens getuigen was zijn 19-jarige vrouw in 1976 naar Uruguay overgebracht en beviel ze daar van een meisje. Moeder en kind verdwenen daarna spoorloos. Na lang zoeken, kon Juan Gelman in 2000 zijn kleindochter, Macarena, lokaliseren.

Argentinië zet zich de laatste jaren, als enige land van de regio, in om deze feiten strafrechtelijk te onderzoeken en te vervolgen en hierdoor komt Uruguay ook in the picture. Het was immers vanuit Argentinië dat Maria Claudia, de biologische moeder van Macerena, in Montevi-deo terecht was gekomen. De illegale adoptie van Macarena kon niet in Uruguay onderzocht worden omdat de feiten door de amnestiewet gedekt werden. Het werk van CEJIL bestond er in, op vraag van Juan Gelman zelf, aan te tonen dat de Uruguayaanse amnestiewet niet-ver-jarende misdaden (zoals illegale adoptie en verdwijningen) onbestraft

In het laatste warme zomerzonnetje op het terras van Starbucks vertelt Martine Lemmens ons vol vuur hoe ze verzeild raakte bij de Niet Gouvernementele Organisatie Center for Justice and International Rights (CEJIL), zich een jaar onderdompelde in de schokkende zaak Gelman en het nu opneemt voor Paragua-yaanse slachtoffers van mensenrechtenschendingen.

Rendez-vous met Vrouwe JustitiaVlaamse juriste ijvert voor mensenrechten in Zuid-Amerika

Door Rein Remaut

had gelaten en daarom in strijd was met het door Uruguay onderte-kende Mensenrechtenverdrag. Door toedoen van CEJIL is Uruguay nu veroordeeld door het Interamerikaanse Hof en moet de amnestiewet afgeschaft worden.

Heb je zelf een belangrijke rol gespeeld in deze veroordeling van Urugay?Ik heb vooral meegewerkt aan de schriftelijke procedure van de zaak Gelman, het opstellen van het verzoekschrift. Ik ben dit jaar ook

∙ interView

11

het is nodig wat afstand te houden van je werk, om jezelf te beschermen. Ik heb vorig jaar heel wat miserie gezien. Laten we niet vergeten dat Paraguay één van de armste landen is.

naar de Interamerikaanse Commissie voor Mensenrechten (in Wa-shington) geweest. Het was een superervaring om zelf te kunnen plei-ten, maar ook pleidooien in andere zaken te beluisteren en de Commis-sieleden in levende lijve te ontmoeten. De twee weken dat de Commissie “zetelt” is meteen ook een ontmoetingsplaats van alle NGO’s die op dit continent met mensenrechten bezig zijn. Bovendien heeft CEJIL in Wa-shington haar hoofdkantoor en had ik de kans om mijn collega’s daar te leren kennen. Zij leren je de knepen van het vak en geven je een enorme bagage mee. Zij laten je voelen dat je werkt in een geheel. Het doet deugd je onder te dompelen bij mensen die werken aan een betere wereld.

den van het land) bezocht en drie dagen geleefd zoals de leden van die stammen, zonder elektriciteit en drinkbaar water, ver van de bewoonde wereld. Een van die dossiers betreft ook desaparecidos maar van een andere orde. Het gaat om twee verdwenen kindsoldaten: Marcelino en Ariel, twee jongens van 15 jaar, verdwenen in 1998 in de jungle tijdens hun militaire dienst. De ouders zelf zijn er zich goed van bewust dat niemand hun kinderen kan teruggeven, maar ze willen een antwoord op wat er gebeurd is.

Hoever kan je emotioneel gaan, zonder dat het je beroepsmatig in de weg zit?Een zaak die me persoonlijk erg gegrepen heeft, is er één van irreguliere adoptie. Een jong meisje beviel in het geheim en in een vlaag van vol-ledige wanhoop, liet ze haar baby als vondeling achter. De baby werd in een pleeggezin geplaatst. De wet in Paraguay schrijft voor dat de sociale dienst vooraleer ze een adoptie toestaat, op zoek moet gaan naar de biologische ouders om uit te zoeken of een hereniging mogelijk is. Ondertussen wordt de baby tijdelijk ondergebracht bij een pleeggezin. De eerste stap werd zonder problemen uitgevoerd. De sociale dienst vond de biologische ouders vlug terug en nu de biologische moeder wat tot bezinning was gekomen, en zich had herenigd met de biologische vader, wilden beiden hun kindje terug. De problemen begonnen toen bleek dat het kindje ondergebracht was bij een kandidaat adoptiegezin en geen pleeggezin. Dit is bij wet verboden. Deze mensen wilden het kindje echter niet meer loslaten. Hierdoor kwam de hereniging met de biologische ouders in het gedrang. De advocaten van de ‘pleegouders’ stellen de zaak steeds uit, waardoor de tijd voorbij gaat en het kindje nu 2,5 jaar is en nog nooit zijn echte moeder gezien heeft. Niettegenstaande het proces in Paraguay nog loopt, kwam CEJIL toch tussen om dring-ende en voorlopige maatregelen te vragen aan het Interamerikaanse Hof. Hoe meer tijd er verstrijkt, hoe minder de hereniging haalbaar is, wat eigenlijk de verborgen agenda is van de sociale dienst en de adoptie ouders. Onvermijdelijk raak je als advocaat betrokken omdat je weet dat je acties in deze zaak wel ingrijpende gevolgen kunnen hebben voor het leven van moeder en kind.

Vind je een evenwicht tussen je betrokkenheid met je ‘cliënten’ en je juridisch professionalisme?Goede vraag. Het is echt zoeken naar een fijn evenwicht. Uiteraard moet er afstand blijven, om jezelf te beschermen. Ik heb vorig jaar heel wat miserie gezien. Laten we niet vergeten dat Paraguay een van de arm-ste landen ter wereld is. Naast de mensenrechtenschendingen, zijn de slachtoffers dikwijls ook getroffen door armoede, slechte gezondheid, ... Soms is afstand houden verstandiger om de belangen van je cliënt beter te verdedigen. Die heeft niets aan een advocaat die met een brok in de keel zijn zaak verdedigt voor de Commissie. Anderzijds moet je toch je gevoeligheid bewaren. Deze tak van het recht is een heel menselijke tak. De cliënten zijn vaak ten einde raad en belanden wanhopig bij onze NGO. Wij zijn hun laatste hoop. Dat moet je voorzichtig aanpakken.

Ben je eerst advocate en daarna wereldverbeteraar?Laten we zeggen dat ik wereldveranderaar ben (ze lacht). Mensenrecht-en is een tak van recht en bijgevolg technisch en onderhevig aan enkele klare, harde procedureregels. Als advocaat heb je je daaraan te houden. Als persoon probeer je vaak bij een “verloren zaak” toch de juridische

gelman Marcelo-Maria claudia

Na de zaak Gelman zat je niet stil. Vorig jaar reisde je vijf keer naar Paraguay. Mijn persoonlijke dossiers die ik voor CEJIL behartig, hebben be-trekking op Paraguay. En zo mocht ik in september op Internationale Missie samen met de Speciale Rapporteur van rechten van inheemse volkeren. We hebben er stammen in de Paraguayaanse Chaco (noor-

12

Sjamaan antonio gomez van de Yakye axa gemeenschap, chaco.

Traducciones Vertalingen Translations

Juan Esteban De Jager Español-Inglés- Neerlandés

Spaans-Engels- Nederlands

Engish-Spanish- Dutch

juandejager @gmailcom

15-6503 6961 +54-11-4742 5097

Colectivo 27 y mediois een comedie over vier vrouwen die elkaar ontmoeten aan een bushalte op een winterdag in Buenos ayres. Met ellen Van den Broucke.

reserveren: espacio onyré: espacio.onyre@gmail.com

argumenten te vinden om de zaak voor het Interamerikaans Systeem te brengen.

Als Belgische werk je in een Argentijnse omgeving. Hoe vind je daar je weg in?Ik ben de enige buitenlandse in onze groep, de rest zijn Argentijnen. De aanpassing was er van twee kanten: van hun kant, de aanvaarding van mijn taalfouten, want alles gebeurt in het Spaans. Het lastigste voor mij was om het Argentijnse werkregime te aanvaarden, in onze NGO heb-ben we de minimum bescherming van de Argentijnse arbeidswet. Dat is voor een Belgische heel miniem en er wordt weinig aan gewerkt. Toch is het, onder invloed van het Peronisme, bij wet verplicht om een deel van je inkomen af te staan aan de syndicaten. We hebben bijvoorbeeld maar een luttele twee weken ononderbroken vakantie per jaar. (Dat is weinig als je naar België wil reizen). Maar voor de rest kan ik niet klagen, mijn collega’s zijn mensen die zich inzetten voor een betere wereld, ze hebben interesse in andere culturen. En sinds ik werk heb ik de indruk dat ik me meer integreer in de Argentijnse maatschappij.

FVSFundacion culturalVolpe Stessenswww.volpestessens.org.arav caseros 2739capital Federal

Lea esta atrapante crónica deviaje en un escarabajo por todoel continente:

“diarios del Vocho un viaje por america Latina.”Por tom dieusaert.

Pedidos: info@prensanueva.com.ar $80

13

Argentinië vierde in 2010 zijn tweehonderd ja-rig bestaan of “Bicentenario”, een goed excuus voor tentoonstellingen, lange toespraken en

natuurlijk ook nieuwe standbeelden. De ambassadeur Cristina Funes-Noppen

wou dat ook België een mooie geste deed. Een beeld moest de banden tussen België en Argentinië aaha-len.

“Karel V is geboren in Gent en is later koning geworden van wat nu Spanje is. Het is tijdens zijn heerschappij dat Argentinië door con-quistador Pedro de Mendoza “ontdekt” werd. Welk historisch figuur kan beter onze gemeenschappelijke geschiedenis vertegen-woordigen dan Keizer Karel? Bovendien stond de keizer symbool voor een eengemaakt Europa. Een betere link tussen beide continenten bestaat er niet”.

De buste van Keizer Karel die Funes-Noppen liet ma-ken door de gerenommeerde Vlaams-Argentijnse beeld-houwster Margarita Gordyn, kon echter op weinig appreciatie rekenen bij het gemeentebestuur van Buenos Aires. Dat gemeentebestuur moest immers haar toestemming geven voor de plaatsing van de buste op de Plaza Bélgica, een minuscuul pleintje op een steenworp van de residen-tie van de ambassadeur. Maar de Evaluatiecommissie voor Kunstwer-ken en de Openbare Ruimte van de gemeenteraad oordeelde dat het beeld niet beantwoordde aan het “culturele-historische criterium”, dat geëist wordt voor monumenten. Pardon?

“Karel V is een historisch figuur die verwijst naar de Inquisitie”, zegt Andrea Arrigada, van de kleine linkse partij Proyecto Sur. “Eerlijk gezegd waren we verbaasd dat dit beeld werd voorgesteld en het werd dan ook unaniem verworpen.”

“Karel V is een symbool voor het katholiek imperialisme,” vindt op haar beurt Pamela Gionco, van de Burger Coalitie, een centrumlinkse partij. “Het moment is erg slecht gekozen, aangezien de hele periode van de conquista en wat er met de indianen is gebeurd, nu in een ander daglicht geplaatst wordt.”

Toevallig of niet, op een paar meter van het stadhuis van Buenos

Aires, staat een ander gecontesteerd standbeeld: dat van Julio Argentino Roca, een voormalig president die een groot deel van de oorspronkelijke indiaanse bevol-

king uitroeide om het land open te stellen voor de blanke kolonisatie. Pro-indiaanse activis-

ten hebben tijdens het Bicentenario het standbeeld beklad en eisen dat het

zou vervangen worden door een beeld “ter ere van de Indiaanse vrouw”. Het lijkt dat Keizer Karel in een ideologische controverse is

terechtgekomen en dat de gemeen-teraadsleden vooral electoraal geen

slecht figuur willen slaan, nu al wat in-diaans is “in” is, en al wat naar de Spaanse

kolonie ruikt, “politically incorrect” is. De gemeenteraad gaf tijdens de Belgische natio-

nale feestdag op 21 juli 2010 een uitzonderlijke toelating om het beeld voor één dag te laten zien

op de Plaza Bélgica, maar de dag erna moest het weer weg. In afwachting van een definitieve bestem-

ming –nog steeds in deliberatie– staat het beeld, dat Keizer Karel af-beeldt op latere leeftijd, nu op de residentie van de nieuwe ambassadeur, Thomas Antoine.

Damian Carbone, die de buste voordroeg, zit ermee in de maag. “Een stad moet de belangen van iedereen verdedigen. Door de buste te plaatsen zouden we juist kunnen aantonen dat Buenos Aires een variëteit aan meningen vertegenwoordigt.” Toch vindt Carbone dat een ander beeld misschien geschikter was geweest. “Sommige landen doneerden een fontein aan de stad. Een beeld van een Belgisch schilder was diplomatischer geweest.”

Ex-ambassadeur Funes-Noppen betreurt de hele koehandel rond Karel V. “Gordyn heeft deze buste met heel haar Belgisch hart gemaakt. Maar erger vind ik dat de geschiedenis de bovenhand heeft gehaald op de esthetiek. Het beeld zelf vind ik enorm geslaagd. De buste lijkt im-mers sprekend op Keizer Karel.”

Wie dacht dat België alleen een patent had op politieke haarkloverij, heeft het mis. Ook in Argentinië kunnen ze er wat van en misschien is dat wel iets waar beide landen mekaar in kunnen terugvinden.

IJzer roest... een keizer niet!“Symbool van het katholiek imperialisme” en “Een figuur van de Inquisitie”, zo

omschrijven gemeenteraadsleden van Buenos Aires, “onze” Karel V, de keizer van wie België een buste liet maken en dat cadeau deed aan Argentinië. Het geschenk werd

geweigerd en het beeld staat nu in de tuin van de ambassadeur.

Door Maïté Spaenjers

15

una argentina en Liedekerke

Eugenia González, una profesora en Bellas Artes se mudó hace un año de San Telmo a Liedekerke (Bélgica). Una elección a primera vista sorprendente, por

lo menos para la gente poca informada sobre las maravillas de este pueblito en Brabante. Ella nos cuenta sobre los sorprendentes horarios de los colectivos,

una casa naranja bajo un cielo gris y el récord Guinness de freír papas fritas.

Por Tom Dieusaert

Es verdad, a pesar de la existencia de Internet, los estudiosos de la mente humana, afirman que la gente que es cada vez menos informada y más aún, algunos aseguran que cada generación sale más ignorante que la anterior.

Sobre las causas, los profesores aún no se ponen de acuerdo: ¿Una dieta a base de comida rápida? ¿Los pier-cings que causarían la pérdida de líquido encefálico? ¿La Playstation numero 4? Cu-alesquiera fueran las causas, queda claro que la juventud de hoy, no sabe hacer cál-culos (eso lo hace una calculadora), tam-poco escribe monografías (total, se copia de Wikipedia), y apenas saben atarse los cordones de los tenis.

Así lo pudo experimentar Eugenia Gon-zález en Bélgica, cuando presentó a su país en las aulas de los secundarios y los chicos belgas pensaban que Argentina era una provincia de España. Seguramente dedu-jeron esto porque el argentino más famoso, Lionel Messi, vive en España (Cataluña, perdón).

Pero la juventud argentina tampoco brilla en su conocimiento geográfico. Según González, los únicos jóvenes argen-tinos que han escuchado nombrar a Bél-gica son los bebedores de la cerveza Stella Artois en cuya etiqueta encuentran la ley-enda: Leuven, Bélgica. Entonces es muy poco probable que algún argentino haya escuchado de Liedekerke, un pueblito en Flandes Oriental, apodado cariñosamente ‘Liker’ por sus habitantes...

Es una pena según González, quien vive desde hace 12 meses en Lie-dekerke y nos cuenta de las atracciones como son los jarrones chinos, los juegos de mesa, el festival local Tinga Tinga.De paso por Buenos Aires, junto con su marido belga Geert Beeckmans, la profesora de Bellas Artes nos cuenta sus experiencias.

Eugenia González: Conocí a mi marido (Geert Beeckmans) en 2006 en San Telmo y nos casamos en diciembre del 2009. Unos meses des-pués, en febrero de 2010 nos mudamos a Bélgica y justamente a Liede-kerke, el lugar de la cual Geert es oriundo.

¿Y qué tal Liedekerke. Un flash sin duda? Si, era un cambio brusco. Es muy diferente el paisaje urbano, la gente, el clima. Me costó mucho al principio, de hecho, los primeros meses lo pasé llorando (su marido Geert asiente): “Hay un grupete de argentinos en Bélgica, están conectados por el Internet, se juntan para mateadas y

asados de vez en cuando pero yo no podía ir. En serio... me agarraba una angustia tre-menda.”

¿Qué es lo que te costaba más? Para empezar el clima, el cielo gris perma-nente. Siempre digo que soy una planta, necesita luz y sol (se ríe). Además me ex-trañaba no ver nadie en la calle, aquí en Bu-enos Aires siempre hay ruido, gente en la calle. Y los belgas son bien calladitos, o más bien ahora me di cuenta que los argentinos somos ruidosos. Del idioma neerlandés (flamenco) no entendía nada al principio, además que no hablo inglés ni francés. Los primeros meses me costaba comunicarme con la gente. Es un idioma muy difícil.

Sin embargo yo lo aprendí a los dos años. Y Geert también lo aprendió a esa edad. Bueno el hecho es que para un argentino es más fácil aprender francés, por eso los ar-gentinos en Bélgica generalmente prefieren

aprender el francés o buscan vivir en Bruselas o Valonia (la parte sur del país). Pero debo decir que a la gente en Flandes le encanta cuando tratas de hablar flamenco y cuando se dan cuenta que estas haciendo un esfuerzo, son amorosos. Al principio cuando se daban cuenta que yo era extranjera y no una belga francófona, hablaban francés o inglés conmigo. Después se dirigían en flamenco pero lento para que enten-diera. Cuando escuchan que soy de Argentina, la gente suele decir: ‘Ah si, como Máxima, también habla muy bien el neerlandés.’ Lo primero que hizo Geert era llevarme al supermercado local –llamado Delhaize– porque él consideraba que era algo fácil para la conversación.Obvia-mente también me inscribí para los cursos de neerlandés que en Bélgica son obligatorios para que los extranjeros se adapten.

Eugenia Gonzalez, profesora de arte

∙ entreViSta

Margarita WillemynsOfficiële vertaalster Nederlands/Spaans.

Traductora pública de Neerlandés.

Traducciones públicasy privadas y a todos

los idiomas.

Trámites de legalización.

Tel: 4542 350015-5748 3500

TE HUUR

Cabaña in Tigre, de Argentijnse

Delta op 1 uurtje varen

van het vasteland.

Privé boottocht met

Nederlandstalige gids.

Inlichtingen:

www.cabanastigre.blogspot.com

Spaans voor beginnersEspagnol pour les étrangers

Taalbad voor beginners en gevorderden .Cours d’espagnol pour les débutants et experts.

Profesor José Serebrenik

profesor@joseserebrenik.com.ar011-4951 3393 15-5165 4843

17

Estoy aprendiendo francés también. Vivir en Bélgica sin saber los dos idiomas me parece ridículo!”

Eugenia Gonzalez y ‘su’ Caminito

Ahora estoy en el nivel 2.2 del Inburgeringscursus (curso de adapata-ción).

¡Felicidades... su pronunciación es impecable! Así que trababas amistad con las cajeras del Delhaize. Y como llegabas al Super, en micro o te llevaba tu marido. Bueno eso es interesante. El tema de los micros. En Bélgica –como sa-brás– los buses de De Lijn (La Línea, empresa estatal) vienen a un ho-rario justo, tipo 16.34, pero viene uno por hora! Y cuando lo perdés no tenés la opción, no es como en Buenos Aires que agarrás otro colectivo o vas en Subte. Así que tenés que acostumbrarte de salir con tiempo de tu casa y calcular tipo 20 minutos de caminata hasta la parada. Lo bueno es que rápidamente encontré la solución: La bicicleta.

En serio. ¿Ya te mueves en bicicleta por todos lados? ¡Si, cómo no! Es lo mejor que hay, a parte están las bicisendas y las distancias son cortas. Estamos cerca del pueblo de Aalst, unos diez kilómetros y los hago en bici. En Aalst está la agencia VDAB, la que te ayuda encontrar trabajo.

¿Ya está trabajando? Aún no, primero quería aprender el idioma. Lo que realmente quiero es hacer lo mío, o sea dar clases de bellas artes a los niños pero para eso necesito que me homologuen el diploma argentino, es un trá-mite que pasa por 3 universidades en Bélgica. Pero a través el VDAB hice un curso de ayudante de co-cinero.

¿Como te sientes caminando por las calles de Liedekerke? Muchas cosas me llaman la aten-ción e incluso lo digo a Geert que ya ni lo notaba pero me daba la ra-zón. Una de estas son los jarrones chinos.

¿Los jarrones chinos? Si. En Liedekerke una parte im-portante de la población tiene jar-rones chinos puesto entre la venta-na y las cortinas, para que la gente de afuera los vea. Hay de todo tipo de colores y tamaños y unos los tienen más grandes que otros. Pa-rece que compiten entre sí.

(Geert asiente). “Es verdad. De hecho mi madre en algún momento tenía un negocio de regalos y los jarrones chinos eran unas de las cosas que más vendía.” Otro detalle se observa en las calles. Todo está muy ordenado pero lo que llama la atención es la falta de color. Las casas están todas en colores grises, como si quisieran emular el color del cielo. Lo primero que hicimos nosotros es pintar nuestra casa en un naranja chillón. La gente se asombraba al principio pero ahora les gusta, es más, vivimos en una calle corta con 4 casas, y con los otros dueños ya hemos acordado que cada uno va pintar su casa en otro color llamativo, queremos recrear un especie de Caminito en Liedekerke.

¿Así que te vas adaptando poco a poco?Totalmente. Hay un festival multicultural en Liedekerke, Tinga Tinga, con música y baile. Cada país se representa con sus trajes, su comida típica. Este año hice el stand de Argentina y hice empanadas.

“Era un éxito total”, dice Geert, “a las cinco ya las tenía todas ven-didas.. Hay otra cosas interesante en Liedekerke”, cuenta Geert, vo-luntariamente promocionando a su pueblo.

“¿Sabías que está uno de los pubs más conocidos del mundo? Se llama De Heeren van Liedekercke, tienen una infinidad de variedades de cerveza y es conocido internacionalmente. ¿Además sabías que Liedekerke tiene el récord de freír papas fritas?

Hace unos años la fritería ’t Pleintje (La Placita) hizo un asalto al récord Guinness de freír papas fritas sin parar. El propietario es-tuvo cinco días encerrado en el frituur… claro con algunas pequeñas pausas para dormir una siesta.”

(Geert se entusiasma) “Otros récord Guinness fueron rotos por la organización juvenil católica (conocida como Chiro) cuyos integrantes anualmente durante los días de lluvia hojean el grueso volumen del Libro Record de Guinness en búsqueda de algún récord para romper.El último año el Chiro encaró el record de jugar sin parar el juego de carta Whist y otro de Belotte. Les faltaba poco para llegar a su objetivo, pero el sueño y el consumo de la cerveza Affligem (de un pueblo vecino) ter-

minó por vencer al jugador más aguerrido. “

Eugenia (se ríe): Bueno, como escucharás, Liedekerke es un pue-blo interesante. Pero toda Bélgica me gusta. Hemos viajado a Brujas, Gante, Bruselas, el sur del país. Es muy chistoso pero a veces estoy en un pueblito, como Durbuy en Valonia, y me siento que estoy en un programa de Travel Channel. Parece irreal, las callecitas, el am-biente medieval.

¿Notaste diferencias marcadas entre Flandes y Valonia? Personalmente no conozco bien la parte francófona, pero he en-tendido (de otros argentinos) que la diferencia es grande. No sólo al nivel idiomático y pero también al nivel cultural. Flandes es más organizado, se hacen los trámites más rápidos. Pero dicho esto, es-pero que las dos regiones no se se-

paren. Tienen que quedar juntos. De hecho estoy tratando de aprender también francés, me parece ridículo vivir en Bélgica y no conocer los dos idiomas, más si uno viaja 20 minutos y ha cruzado la frontera lingüística.

¿Vos como profesora de Bellas Artes, que es lo que te gusta? Clouseau me encanta, el cantante quiero decir (se ríe). Geert lo sabe. Soy su única fan argentina!

19

¿Y dónde están esos belgas?

ABBAAsociación Belga de Buenos Aires quiere fortalecer los lazos entre la comunidad belga y ayudar a quienes necesitan integrarse en Buenos Aires. ABBA está abierta a todos los belgas y aquellos que tienen algún vínculo con el país. Importante para mencionar es que ABBA es miembro fundador del Club Europeo.Las actividades de ABBA se realizan siempre los jueves. - Los segundos jueves de cada mes se realizan almuerzos con visi-tas a diferentes lugares de interés, tales como museos, exposiciones y plantas industriales: Contacto: Abba2004@fibertel.com.ar - Los terceros jueves de cada mes ABBA organiza un almuerzo para practicar su neerlandés (flamenco).¿Donde?: Paraná 831. Contacto: beatrizmaja@yahoo.com.ar- Y los últimos jueves de cada mes, hay fiesta. A partir de las 19 hs., ABBA realiza su famoso Happy Hour en la sede del Club Francés, Rodríguez Peña 1832, Recoleta. Ideal para conocer gente nueva en la ciudad. Contacto: Abba2004@fibertel.com.ar

www.flandersinvestmentandtrade.com

Flanders Investment and Trade (La Agencia de Flandes para el Fomento de las Inversiónes y el Comercio Internacional) es la agencia gubernamental flamenca responsable de apoyar las actividades internacionales dedicadas al comercio en Flandes y desde Flandes.

Embajada de Bélgica - Flanders Investment & Trade Defensa 113, 8° Piso. 1065 Ciudad Autónoma de Buenos Aires Tel : +54 11 4345 6657/58. Fax : +54 11 4345 6755 E-mail : buenosaires@fitagency.com

“L’Union des Francophones Belges à ’étranger” (UFBE) a été créée en 967 afin de défendre en Belgique les in-térêts des Belges à l’étranger, ainsi que d’aider ses membres éta-blis à l’étranger à résoudre leurs problèmes aussi bien avant leur départ, que pendant leur séjour, ou à leur retour de l’étranger.Les membres de l’UFBE peuvent également compter sur le réseau du délégué de l’UFBE à l’étranger pour les problèmes locaux qu’ils peuvent rencontrer. L’UFBE publie bimensuellement le “Journal des Belges à l’étranger”. Plus de renseignements: www.ufbe.be

jpismeets@fibertel.com.ar

UFBE

VIA-VIWVlamingen in Argentinië (VIA), brengt de vlamingen in Argentinië dichter bij elkaar. Onze bijeenkomsten worden ge-weven rond het thema U-CREA. U = Uitstapjes: elke eerste woensdag van de maand gaan we eten.C = (Culinair) Marlen’s Cooking Class.R = (Religieus getinte activiteiten) Paasontbijt en Sinterklaas.E = (educatie) Kwis der Lage Landen.A = (amusement) Toast op 11 juli.

BIB, Nederlandstalige bib in VIA VIAChile 324, San Telmo, daar kan je terecht voor de nieuwe best-sellers van de Lage Landen en Nederlandstalige wereldliteratuur. Zelfs strips hebben een plaats op de planken van de boekenkast van onze bib. http://bibinba.skynetblogs.be

Chocolade MatéOnze kindjes komen samen elke tweede zaterdag van de maand in VIA VIA waar ze onder de speelse blik van juf Annelies hun Nederlands leren en onderhouden. Waar: Via Via Wanneer: tweede zaterdag van de maand, om 17.30Info bij Rein Remaut. reincastle@hotmail.com

∙ La coMunidad

21

Desvío Buenos airesUn recorrido por las calles porteñas y su arte escondido

Desvío: 1. Diversiones, desvíos, otro ramal. 2. Salida

Buenos Aires visto desde el cielo ofrece una vista inigualable, donde la gente –reducida al tamaño de hormigas– se apura en todas las direcciones. La capital Argentina es un mastodonte enorme en cuyas avenidas pasa el tráfico volando, rugiendo. La ciudad está en movimiento y sus habitantes también. ¿Pero qué es lo que ve el porteño ajetreado cuando se mueve en este ambiente deforme y grisáceo? ¿Los edificios altos? ¿Los colectivos y sus boci-nazos? ¿El trajín de la masa? ¿El caos?

¿Y qué es lo que pasa si nos adentramos en los callejones de la ciudad, si desviamos nues-tra mirada de los lugares turísticos más im-portantes?

En la Avenida Córdoba, a pocos metros del corazón del barrio de Palermo Hollywood, nos topamos con un esténcil de proporciones reales de un cartonero, uno de los recolecto-res no-oficiales de basura que día a día cruzan la ciudad entera con sus carros cargados, los únicos que se dedican al reciclaje en esta me-trópoli. Aquí en Palermo tienen un centro de separación de basura, lo que a pesar de no ser reconocido por orga-nismos oficiales, se ha convertido en un valor fijo del barrio.

A unas cuantas cuadras, nos llama la aten-ción un hueco en la pared con una ventani-lla. Curiosos pueden mirar hacia adentro y pueden ver un video de un artista quien está trabajando en su taller. This is not a gallery se logra leer, una clara referencia a una obra del artista belga Magritte. Cuando tocamos el timbre, nos damos cuenta que el mismo artista, que hace unos segundos veíamos tra-bajando en el video, ahora nos abre la puerta. Esta no es una galería pero tampoco es una casa particular.

El hombre en cuestión nos cuenta que está pintando una obra que no se exhibirá, ni se venderá. Según él, la obra de arte es el proceso de creación y el video de lo que está pasando en esta no-galería.

En otra parte de la ciudad, en el pintoresco barrio de San Telmo, en la intersección de las calles Bolívar y Chile pasamos por otro tipo de mural. El estilo el mensaje político son

claramente inspirado por la tradición de los muralistas mexicanos (Siqueiros, Orozco) y esta imagen de una mano extendida y una expresión de cara retorcida es un homenaje al escritor Rodolfo Walsh quien se unió en 1970 a la guerrilla urbana y fue ejecutado en la calle en 1977 por militares vestidos de civil.

Este mural cuenta toda una historia y esto se podría decir de todas las expresiones artís-ticas en las paredes de Buenos Aires, donde el arte pocas veces es un ejercicio estético sin compromiso.

anke Van Bockstaele, una his-toriadora del arte fascinada por el arte callejero, y Francisca de Paepe, una so-cióloga con una creatividad desborda-da, estarán encantadas en mostrarles estas joyas urbanas durante una de sus caminatas organizadas.

desvío Buenos aires tiene dos re-corridos: uno en la zona de chacarita, colegiales y Palermo. el segundo por el centro de la ciudad: Montserrat, San telmo. este paseo incluye un viaje con el histórico subte a. Los recorridos se hacen en castellano, inglés y neerlandés.Más información en: www.desviobuenos aires.wordpress.com

Por anke Van Bockstaele

Cartonero

Homenaje a Rodolfo Walsh

This is not a gallery

22

hamster Rave Blogt

onze huiscolumnist Sam Verhaert laat zijn licht schijnen op vreemde argentijnse fenomenen. hier waagt hij zich aan een yoga-cursus.

Wie zich inschrijft voor pakweg een cursus aquarelschilde-ren, weet wat te verwachten:

papier, verf en een opdracht. Niet zo bij een yogacursus. Yoga is een cultuur, net als yoghurt. Het kan álle kanten uit.

Een blik op de leraar geeft meestal een richting aan, maar dan is het eigenlijk al te laat. De mijne had een Thaise vissersbroek aan. Zo’n model waarmee je vissen mee kan vangen (ik denk dat ze hun oriëntatie verliezen door de ingewikkelde batikpatro-nen). Hij praatte als een meisje maar was, aan zijn broeksvormen te zien, een man. Yoga is ying en yang tegelijk.

Halverwege de les –na het ontspannen, samen ‘oooong’ zingen, en een potje cir-cular breathing in kleermakerszit– liet de yogavoorman een doosje met papieren zakdoekjes rondgaan. Ik begon onrustig te schuifelen. http://samverhaert.blogspot.com

La

MB

ikCOLOFOn

LatijnS-aMerika en BeLgië in de kijkerSamenstelling en redactie: Rein Remaut, Maïté Spaenjers, Tom Dieusaert.Eindredactie: Tom Dieusaert.Foto-omslag: Ellen Van Den Broucke.Vormgeving: Maïté Spaenjers en Estibaliz Las Heras.Eerste druk: juli 2011-Buenos Aires.Medewerkers: Anke Van Bockstaele, Sam Verhaert, Ellen Van Den Broucke, Sven Magnus, Ann Seebus, Luc Verhaegen, Irina Tozzola.Met dank aan: Ambassadeur Antoine Thomas, Consul Peter Ponjaert, Hugo Declercq, VIW.

Het tijdschrift LAMBIK is een initiatief van Vlamingen in Argentinië (VIA) en het Belgisch persbureau Prensa Nueva. Drie nummers per jaar. Jaarabonnement kost 50$ in Buenos Aires - $70 Provincie. Abonnementen: Federico Lacroze 3073, 1426 Colegiales, Capital Federal. Telefoon 011-4554 8850.email: revistalambik@gmail.com

LAMBIK es una iniciativa de la organización Flamencos en Argentina (VIA) y la agencia de prensa belga Prensa Nueva. Sale 3 veces por año. Una suscripción anual le vale 50$ en Buenos Aires. 70$ en la provincia. Contacto: Federico Lacroze 3073, 1426 Colegiales, Capital Federal. Teléfono: 011-4554 8850.email: revistalambik@gmail.com

‘Neem er maar één want de snot zal hier in het rond vliegen, no importa.’

‘Snot’ klonk erg... werelds. Ik nam voor de zekerheid een tissue en schoof de doos zo vloeiend mogelijk door naar de vrouw –er waren alleen maar vrouwen– met haarband naast me. Er volgde een rare ademhalingsoefening met puffende neus-stoten. De leraar sloot zijn ogen en zijn snot vloog inderdaad in het rond. Ik sloot mijn ogen en probeerde te reizen naar een plek waar dat soort dingen niet gebeurden.

Blijkbaar viel ik in slaap want ik werd wakker toen de vissersbroek voorstelde om elkaar vaarwel te knuffelen. Euh. Een zwetende vrouw, waar mijn armen niet rondpasten, knuffelde zich erg dicht tegen mij. Toen ze ‘namasté’ in mijn oor prevelde keek ik een beetje beledigd, maar de yoga-voorman wapperde geruststellend met zijn broek: in yoga kan dat allemaal, jongen.

Met dank aan al de adverteerders die dit project steunen.Agradecemos a los anunciantes que apoyan este proyecto.

BIJ VIW VOELT LAMBIK ZICH THUISGaucheretstraat 90

B-1030 BrusselTel.: +32 2 2017384 | Fax.: +32 2 2017385

email: info@viw.be www.viw.be