8/6/2019 La Estonta Sindikatismo

1/9

La estonta sindikatismoLa estonta sindikatismoJurgo AlkasaroJurgo Alkasaro**

La efaj klarigendaj demandoj pri tiu i afero estas:

u la sindikatismo (ekonomi-postula batalo) havas estonton (sukceseblon)?

u la sindikatoj ankora estas organoj de la laborista klaso?

u la bilanco pri la anariista partopreno e la sindikatoj favoras la anariis-mon?

u la sindikatoj estas (povas esti) iloj por la socia revolucio? Aldone, u ni eestas sistemfazon, kiu permesas la revolucian revon, a ni

eniris longdaran fazon, kiu similas la eropan Mezepokon, dum kiu oni raj-tas esperi nur submetion kaj senestontajn izolitajn sublevojn? (u ni suferassistemon, kiu sin nutras per sia propra krizo?)

1. La ekonomicela lukto1. La ekonomicela luktoLa unua demando efas. Ni starigu in klare: u la sistemo ebligas la akiron de

pliaj daraj sociekonomiaj plibonigaoj? Alivorte u la proletaro povas atingi ekono-miajn kaj vivkvalitajn plibonigaojn sen bezono ani la socian modelon? Memvide-ble, se la respondo estas jesa, la socia revolucio ne nur estas ne bezona, sed i iase mensmalsana krimemo; se tamen la respondo estas nea, ia sindikata lukto celasal fiasko kaj nia laboro e la sindikatoj utilos nursole por plifirmigi la katenojn, kiujeltenas mallibera la sklavon.

i-rilate estas du datenoj (faktoj, ne ideoj), kiuj devas pensigi nin:

a) Kiam okazis la lasta sindikata venko? Sed mi ne demandas pri atingi tion, ke laprilabora atoritato punas iun huliganan entrepreniston, ke oni sukcesas e la re-dungado de iu maldungito a ke per la negociado de iu kolektiva kontrakto ni atin-gas, ke anstata forpreni 5 al ni oni forprenas nur 4. La demando latas: ekde lakonkero de la okhora labortago kiuj plibonigoj e la vivo de la gelaboristoj (de la en-tuta klaso) estis rezultoj de la sindikata batalo kaj ne de la bezonoj de la merkatomem?

b) Estis epoko, kiam la nursola penso de la entreprenistoj estis la ekspansio (lakonkero de pliaj merkatoj), ekde anta multaj jaroj ili havas unu solan celon: iuri-mede malpliigi la produktkostojn por elteni konkurenckapabla la entreprenon.

Tiuj i du faktoj, kune kun la sennombraj analizoj, montrantaj ke la kapitalismoeniris sian sistemkrizan fazon fakto reliefigita de la komenco de la unua tutmonda

milito, pensigas nin, ke la entuto de nia klaso jam ne povas atingi plibonigojn e-

* ALKASARO, Jurgo: La estonta sindikatismo,Sennaciulo 1271-1272(2011)20-24

8/6/2019 La Estonta Sindikatismo

2/9

8/6/2019 La Estonta Sindikatismo

3/9

prezento.

La demokratia principo pri la leregado tranformas la laboristajn organizaojn lala modelo altrudita de la leo, sekve iu alternativa organiza strukturo, malgraesti demokratie tolerata, estas kondamnita al la marenio.

Tiu i reprezenteco de la sindikatoj ne nur aliigas ilin al iloj, kiuj estas modeligitaj

de la povo kaj sekve kontraantaj iun liberecanan idealon, sed i fortikigas ankala rolon kiel spektanton de la laboristo. Tiel komencias inferan senelirejan cirklon,e kiu la alienio de la laboristo nutras la reprezentecon de la sindikato kaj la repre-zenteco de la sindikato la alienion de la laboristo.

Organizao, akceptinta kiel agokadron learon pri la striko kiel tiun hispanan, lamalpermeson sur la strikfondusoj kaj sur la strikoj pro solidarecaj kaj politikaj celoj,havas neniun pluan elirejon ol aliii, se i ne konsentas marenii, al ilo de la siste-mo mem kaj devas konkuri kun la kromaj sindikatoj e la kampo de la favorakiro,de la pli bona a malbona laboristara administrado, i devas aliigi siajn delegitojnal helplaboristoj de la entreprenfako pri homaj rimedoj kaj finii defendante lasistemon per pafilo kaj tranilo, se i ne deziras malaperi kiel organizao. Tiu i es-tas la bazo, sur kiu starias la rolo kiel fajrestingisto, kiun faras la sindikatoj e iuserioza laborista lukto, kaj la eneraligita sindikata korupto.

4. Sindikatismo kaj anariismo4. Sindikatismo kaj anariismoLa anariismo havas unu nursolan celon: la starigadon de sentata socio. La

anariistoj kutimas fieri pri tio, ke ili ne faras estontprojekciojn. Ili fidas je tio, ke lamemorganizado de la socio kondukos al justa ordo. Pluen tiu principo aperas la

anariismoj kun familinomoj, afero, kiun ni ne pritemigos nun.Tamen la tendenco, kiu defendis la eniron en la sindikatojn kaj la lukton ekono-

mi-postulan (anka nomianta tujpostula a partpostula), estis efe tiu anari-komunista, t. e. tiu, kiu defendas socion sen tato kaj kun kolektiva proprieto sur lalaborrimedoj.

Tiel naskiis la anarisindikatismo. La komunistoj anariistaj partoprenis la sin-dikatismon por konduki la laboristan klason al la socia revolucio kaj la liberecanakomunismo. Post unu jarcento la anarisindikatismo aliiis al kredkonfeso, kiunagnoskas iuj el la aktivistoj de tiuj organizaoj, ankora sinnomantaj anarisindika-

tistaj.La sola eco, kiun tiuj organizaoj atingas elteni, estas tiu de la rekta demokratio

ene de la organizao. Kaj e tiun i econ mildigas du faktoj:

a) i ne povas disvastii ekster la organizao, tiel pro la akcepto de la agkadrokiel pro timo timigi la normalan laboriston, se oni pritemigus la aferon,

b) enen la partoprenmanko de aliintoj efe nur sindikatistaj, se ne nuraj re-prezentatoj, aliigas la rektan demokration al celo preska neatingebla.

Eble oni rajtus konkludi, ke la anariista partopreno e la sindikatoj estas alte po-zitiva dum antarevoluciaj epokoj (oni vidu la NKLon dum la 30aj jaroj), sed kedum epokoj el pasiveco a el ideologia malvenko de la klaso la partopreno e lasindikatoj kondukas al la dissolvio de la anariismo al nura sindikatismo jur-admi-nistracia.

8/6/2019 La Estonta Sindikatismo

4/9

5. Sindikato kaj socia revolucio5. Sindikato kaj socia revolucioE ne la plej nigra el la anarisindikatistoj kuraas paroli pri la socia revolucio

(krom por nostalgio pri foririntaj gloraoj) a pri la liberecana komunismo ekster larondo el siaj plej intimaj kamaradoj. Tamen tiu, kiu deziras esti uzonta la prefiksonanari- ne rajtas forgesi la demandon pri la rolo, kiun ludos la sindikato je (even-

tuala) socia revolucio a je ties kontraparto, la Malluma Epoko.La historio postlasis al ni du organiztipojn, kiujn ni povas pritaksi propraj de la

popolaj klasoj. La unua tipo estas la dara organizao (nur esigita dum epokoj demallaleigo fare de la bonfaranta tato): la sindikato. La dua estas la maldaraj or-ganizformoj, kiuj aperas dum revoluciaj momentoj kaj kiuj prenas malsimilan for-mon e iu revolucio is nun la komunumo kaj la laborista konsilio.

Estas plia malstabila organizao, kiun la anariistoj penadas revivigi senese proia kapablo pontigi la du aliajn tipojn kaj kiun la demokratoj penadas senese misti-fiki kaj manipuli pro ia larajtiga kapablo: la asembleo.

La la ideo, kiun oni havis pri la socia revolucio dum la epoko de la revolucioj, su-fius inversigi la nunan socion, oni neniigos la proprieton de la buruloj kaj la po-

von de la politikistoj kaj dare funkciigos esence la saman socion.

Nun la afero estas aninta isfunde. La socia revolucio jam ne povas esti revolu-cio industriisma kaj produktisma, oni jam ne havos kiel efan celon la disdononde la profito sed tion, kiel kaj kion oni produktas, jam ne temas pri forbalai la bari-lojn al la disvolvo de la produkfortoj sed pri eviti la detruon de la planedo. e la re-

volucio faronta nun tiel, kiel oni ne povos uzi la taton alimaniere, sed oni devosdetrui in por povi komenci la konstruadon de nova socio, oni anka ne povos uzi

la produktantan kaj ekonomian strukturon per pli justa kielo, sed oni devos detruiin por povi komenci la konstruadon de nova socio.

Tiu formulado kondukas al centran demandon: u la strukturo de organizao,alustigita punkto post punkto al la produktanta kaj socia strukturo de la kapitalis-mo, la sindikato, povas esti taga kandidato por organizao de la revolucio? u iaorganisma strukturo, iaj praktikaj inertoj, ia kultura aro ebligos in alustii alla bezonoj de la nova socio a aliigis in al plia superenda barilo?

La respondo al tiu i demando efas por anariisto, ar i plenigos a senplenigosper senco ties partoprenadon en la nunaj sindikatoj.

6. La estonto de la sindikato6. La estonto de la sindikatoLa estonto de la sindikato klarias el ties estanto: esti helpa tata ento por la ad-

ministrado kaj haltigado de la laborforto, tiel de tiu dungata kiel de tiu neuzata, atutsimple malaperi esti aliiginta la laboristan klason al inerta amaso havas, kieliun el siaj sekvoj, la malaperon de la bezono de sindikatistoj-fajrestingistoj flanke dela buraro kaj de la tato.

La sindikatismo kaj la laboristema politiko estas kaj estas ekde la dua tutmondamilito ilo por fajli malglataojn e la labora rilato, t. e. farii kompensilo kontra laegoismo de la burulo kaj elteni la laboristan reziston ene de la lalea kadro kajsekve de la sistemsubmetia kadro; alivorte venkigi la eneralajn interesojn de la

bura sistemo super la privataj interesoj de la buruloj. Tiusence la sindikatismo

8/6/2019 La Estonta Sindikatismo

5/9

ege faciligis la starigadon de la tutmondan merkaton. Per tio oni klopodas kritiki netiom la sindikatan funkcion kiom la naivecon de tiuj, kiuj pritaksas in kiel taganorganizaon por la socia revolucio.

La demando pri tio, u la sindikatoj estas organizaoj de la laborista klaso, havasmalsimplan respondon. Dekomence la respondo estas jesa sed kun gravaj nuan-

caoj.Unua nuanco: la sindikato estas laborista organizao lasence de tio, ke i respon-

das per pli a malpli trafeco kaj kun pli a malpli korupteco la iu okazo la be-zonojn de la laboristo kiel laboristo (salajrulo), nu, i estas iam kaj iam malpli la-

borista organizao lasence de tio, ke i iam kaj iam pli skapas al la povo de la la-boristoj, lamezure de tio, ke la sindikatisto iam kaj iam pli aliias al kopio de ta-ta funkciulo kaj la aliinto al kopio de administrato. El tie prucas la granda tentopor iu liberecana laboristaristo: tiu deziro redoni la sindikaton al la laboristoj perede ia redemokratigo sed sen modifi e per unu sola ero ian socian funkcion.

Dua nuanco: la sindikato respondas la bezonojn de la laboristo lamezure, ke tiui ne lasas esti laboristo, t. e. lamezure, ke tiu i rezignas lasi esti laboristo kaj sek-

ve rezignas iun revon isradike modifi la socion. Laboristo, deziranta dare esti la-boristo estas nepre kontrarevoluciema. La socia revolucio sekvigas la detruadon dela tato kaj de la sistemo de salajrata laboro. Sed e socio sen salajrata laboro restasneniu loko por la sindikato kaj por la sindikatisto.

La estanto montras la estonton: la sindikato aliias al ento iam kaj iam pli mal-proksima al siaj aliintoj kaj iam pli kaj pli engaiinta kun la tata mainaro. ipovas kompensi pli-malpli la troigojn de la mastraro sed ene de sistema kadro kajene de sistemo iam malpli taga fari cedojn al siaj sklavoj, sekve la pluvivo mem de

la sindikato kiel organizao postulas kaj postulos pli striktan regadon sur la salajru-loj kaj pli fortan integrion en la tata mainaro. La sekvo el tio povas esti nur, ke lahonestaj kaj idealistaj sindikatistoj restos je marena situacio vicpeco por la okazopri grava krizo e la sindikata institucio kaj ke la koruptaj sindikatistoj atingosplian kaj plian povon en kaj ekster la sindikato. Kaj inter iuj kaj aliaj ili eltenos limi-gita la eblan laboristan proteston, u pere de la senrevio a pere de novaj iluziojpri sindikata renovigo.

7. La sindikato de la estonto7. La sindikato de la estontoTamen la sindikato estas la nursola dara laborista organizformo, per kiu oni po-

vas influi sur la ekonomia kaj socia rilato inter laboristo kaj mastro. is kiam lakreanta genio de la revolucia amaso donos al ni organizaon pli taga por la revo-luciaj bezonoj (kune kun la revolucio mem), verajne ne estos plia alternativo oldarigi la sindikaton. Eble uzante in lamaniere de la Wittgensteina tuparo. Tialni devas starigi la demandon tiel: e la nunaj cirkonstancoj kiel devas esti la sindi-kato por faciligi la laboristan rezistlukton kontra la novliberalismaj altrudaoj, mi-nimumigi la integriajn riskojn (la respondecan sindikatismon) kaj malfermi vo-

jojn por transiri la kadron de la sistemo, kvankam tio kunportus la detruadon de lasindikato mem?

La mia kompreno iaj efaj trajtoj devas esti:

1. Unika klasa sindikato. i devas superi la dividon inter sektoroj kaj oficoj, in-

8/6/2019 La Estonta Sindikatismo

6/9

ter publikaj kaj privataj laboristoj2. Internacia kaj internaciista (verdire sennacieca)3. Kun funkciado strikte baziinta sur la rekta demokratio4. Reideologiiga

7.1. Klasa sindikatismo7.1. Klasa sindikatismoLa efaj objektivaj (materiaj) ecoj de la divido de la laborista klaso kaj de la dispe-

cio de ties malgrandan konteston kontra la atakoj fare de la mastraro estas la di-sigo inter publika kaj privata laboristo, la senfina subdivido de la kolektivaj kon-traktoj kaj sekve de la produktadaj sektoroj kaj subsektoroj, kio kunportas la senfi-nan dividon ne nur de la klaso sed anka de la entreprena personaro mem, kio estasnenio pli ol organisma manifestio de la eneraligita proceso de malstabiligon kajmalriigon. La subjektivaj ecoj (naciismo, racia kaj religia diskriminacio ktp) sekvasprecize ilin kiel la tondro la fulmon.

La sindikatismo emis iam alustigi sian organisman strukturon al tiu de la entre-

prenistaro. Estis tempo, kiam la entreprenista kaj produktada organizo respondis laecojn de la produktanta proceso. Alustii al i povis esti taga taktiko (el tie nas-kiis la sektora a ununura pri industrio sindikato). Nun la entreprenista organizorespondas ne la ecojn de la produktada proceso sed la teknikojn pri submetio de lalaborista personaro kaj mankas senco al tio, ke la sindikatismo penas kopii struktu-ron, kiu senese modifias kaj kiu ne havas objektivajn fundamentojn ankritajn ela produktada proceso mem.

La efa kondio por povi malstabiligi stabilan sektoron sen malorganizi in estasmalstabiligi in ero post ero kaj se eble kun la kunkulpo de tiuj (ankora) stabilaj.Tial la sola saoplena kontesto de la laborista klaso kontra la malriigan atakon dela mastraro estas la unuio de la salajrularo, kies komencio nur povas esti launuio de la sindikata organizao, t. e. organizii per ununura klasa sindikato kajlukti por egalaj laboraj kaj salajraj kondioj e iu sektoro kaj subsektoro.

Se la privatigo de la publikaj servoj celas malmultekostigi la salajrojn de la labo-ristoj kaj malstabiligi ties kontraktkondiojn, lani agitvortojn por la defendo de lapublika karaktero de la servoj ne havas pli senco ol infana koleratako. La nursolakielo malebligi la privatigon estas senhavigi sencon al i la la reguloj mem de la ka-pitalismo: malebligi tion, ke la privata laboristo, anstataonta la publikan labo-riston, havu malsamajn laborajn kondiojn.

La skizo ripetias e iu entrepreno. La serveksternigo sekvas precize la samajnprocedaron kaj celon ol la privatigo de la tataj servoj: salajra malriigo kaj dividokaj se eble alfronto inter stabiluloj kaj malstabiluloj kun la fina rezulto de laanstataigo de la stabiluloj per malstabiluloj. Neniun plian kialon por la sinsekvo elentreprenanstataigoj, anoj de kolektivaj kontraktoj, remodeligoj...

Estas nur unu vojo por disrompi tiun proceson: la starigado de ununura salajratabelo por iu salajrulo sendepende de la sektoro, kie li laboras, u li estas publikaa privata, en- a eksterlanda, fiksa a portempa, de la entrepreno a ekstera.Kial laboristo de la metala sektoro devas enspezi pli a malpli ol alia laboristo kunla sama profesia kategorio de la sektoro emia a ligna?

Se la starigado de ununura salajra tabelo por iuj laboristoj estas la nursola kohe-ra kontesto al la novliberalisma atako, la batalo por atingi tian tabelon estas la nur-

8/6/2019 La Estonta Sindikatismo

7/9

sola vojo, kiun nuntempe ni povas vidi, por atingi la unuion de la laboristaro e lalukto.

Memkompreneble la unua pao por tio devas esti la reorganizio de la anarisin-dikatistoj per ununuraj klasaj sindikatoj kaj la forlaso de la prisektoraj strukturojprisektoraj federacioj, kiuj neniam montris sian tagecon e la lukto kaj kiuj nun-

tempe estas kadukiintaj kaze de la disvolvo mem de la entreprenista organizokaj la prisubsektoraj strukturoj, kiuj klopodas kopii iun modifon de la mastrarastrukturo kaj kiuj nur povas finii per imitado de la antikvaj sindikatoj pri ofico.

7.2. Sindikatismo internaciista7.2. Sindikatismo internaciistaJe plena tutmondianta epoko enhavas malpli da senco la divido de la laboristaro

la nacioj ol la sektoroj a oficoj. Memkompreneblas la fortika bezono de interna-cia kunordio por la laboristaro, malgra tiom malmulte, kiom oni faras por i. Tialmi ne temigos la aferon.

Tamen estas io, kion oni iam preteratentas: la internacia dimensio de la proble-mo, de la solvo kaj de la nursola ebla lukto. La defion de la sindikatismo konsistigasne la kunordigado de la naciaj luktoj la internacia kampo sed la unuio de tiuj iluktoj. Nur laborista internacia organizao, internacia mobilizo kaj internacia pro-gramo povas bremsi la politikojn pri translokigo, malindustriigo kaj senkapitaligode la novliberalismo. Okulfrapas, ke ununura internacia salajra tabelo aliigas al sen-

valora papero la Bolkensteinan gvidlinion, okulfrapas tiom kiom tio, ke ajna aliasolvo povas konduki nur al la fiasko kaj al la interalfronto de la naciaj partoj de lalaborforto.

Nepras reliefigi, ke tiu i bezono jam ne pri internaciismo sed pri klara senna-

cieco de la bezona sindikatismo ne estas postulao revolucia a ideologia sed desindikata lukto por la nura pluvivo, por partaj postuloj. Kiom pli estas postulatade la revolucia karaktero de la anarisindikatismo!

Nur se la klasa organizao strukturias internacie sur sennacieca bazo, nur se lalaboristo kaj la liberecano lernas pensi kaj agi la la laboristaj interesoj tutmonds-kale, eblas pensi socitransformon la anarikomunista senco. Devas esti do laanarisindikatistoj la unuaj, kiuj forlasos la naciajn strukturojn kaj organizios sursennacieca bazo.

7.3. Sindikatismo de rekta demokratio7.3. Sindikatismo de rekta demokratioEl la rioplena luktotradicio, kiun la anarisindikatismo postlasis, la praktiko de

la rekta demokratio estas ne nur la plej grava atingo sed anka la tuotono por iuliberecana organizao. Sindikatismo, kiu falas en la kaptilo de la reprezentismo, es-tas sindikatismo kondamnita transiri al la malamika tendaro.

Nur sindikatismo, sinbazianta sur la agema partopreno de la aliintoj kaj sur latuja elekto kaj malelekto de iu reprezentanta posteno pere de la rekta demokratioene de la organizao, tagos sin elteni libera el la burokratismo, el la stariado degvidantaj kastoj kaj finfine el la englutado fare de la tato.

Se la laborista organizao funkcias strikte sub la principoj de la rekta demokratio,i povas permesi al si la lukson fari kiun ajn eraron. Kia ajn estu ties graveco, iiam povos korektii kaj la organizao reiri la bonan vojon. Se oni forlasas la prakti-

8/6/2019 La Estonta Sindikatismo

8/9

kon de la rekta demokratio, e sen erari, e antaenirante el venko al venko, oni es-tos forlasinta la vojon kaj tiu i estas la finofara malvenko. Ja neniam ajna organi-zao restariis el la forlaso de la rekta demokratio, la nursola ebla solvo estas denoveeki la organizan taskon ekde la komenco mem. Tial la anarisindikatismo nepreestu maksimume skrupulema kaj maltolerema je la praktiko de la rekta demokratio.

Sindikatismo, sinbazianta sur tiu i principo, estas ne nur sindikatismo, kiu po-vas elteni sin batalema kaj fremda al la povintrigoj, sed i anka estas sindikatismo,kiu povas disvastigi al la kroma laboristaro la principojn kaj la praktikon de la rektademokratio, per kio oni antaeniras sur la vojo al la socia revolucio.

Tamen, kiel jam montrite, la praktiko de la rekta demokratio estas iam pli kaj plilimigita kaj malfacila. ia plej grava malamiko estas la pasiveco, la neagemo de laaliintoj, kiun kondukas la liberecanajn organizaojn al la senoperacieco a al aliigila rektan demokration al nura idealo.

7.4. Sindikatismo reideologiiga7.4. Sindikatismo reideologiigaLa la vidpunkto de tiu i skribao la laboristaro povas esperi plibonigon e siaj

vivkondioj, nur kondie ke i modifu isfunde la socian strukturon. Sekve la luktopor partaj postulaoj kaj la lukto por la liberecana komunismo nepre antaeniru lasaman vojon.

Senideologia sindikatismo estas sindikatismo kun la ideologio de la reganta kla-so. Sindikatismo, kiu deziras ne aliii al tatparto kaj al plia barilo sur la vojo al laemancipado de la ekspluatata klaso, nepre devas havi fortikan, klaran kaj travide-

blan ideologian konsistaon. Sen ideologia lukto eblas neniu revolucio kaj sen la so-cia revolucio (anariista komunismo) estas neniu ebla savo por la proletaro kaj por

la homaro.La anarisindikatismo devas veti decide por la ideologia debato ne nur e la agoj

aparte sociaj, kiujn i povas realigi, sed e iu sindikata agado, e iu kunveno depersonaro, de sindikata sekcio a malfermita al la enerala publiko, e iuj siaj eldo-naoj. La eferoj de tiu i ideologia debato estu:

1. Rekta demokratio. La rekta demokratio devas esti la organizanta principo dela socio, kio sekvigas

a) Denuncon kontra la reprezentismo kaj la politikumado

b) Denuncon kontra la taton, kiel efan barilon por la socia disvolvo kajkiel ion plene senutilan por la socia progreso

c) Decidojn prenendajn fare de la entuta komunumo

d) Reprezentantojn elekteblajn kaj malelekteblan iumomente kaj kun fermi-taj mandatoj

e) Enkondukon de la rektaj demokratimetodoj en la iutagan agadon je lokaskalo

2. Interhelpo. La senmoraleco de sistemo, sinbaziinta sur la ekspluatado de lahoma laboro nur povas trovi larajtigilon e la senvalorigo al iu etiko kajmoralo. La plej firma bazo por la starigado de la nova socio estas la etikajprincipoj pri justo, egaleco, solidaro kaj interhelpo. La praktika disvolvado detiuj i principoj sekvigas ja la anarikomunismon.

8/6/2019 La Estonta Sindikatismo

9/9

3. Liberecana komunismo. Ununura socia sistemo, sekviganta la malaperon dela ekonomia ekspluatado, de la salajra laboro, de la politika subpremo kaj dela produktisma frenezo, kien ni estas foretataj.

4. Tutmondismo. Dum la klasaj malegalecoj maskios post la landlimoj, male- blas konstrui la novan socion. Kulturo tutmonda kaj sennacieca estas ne-

malhavebla por eki e la unuajn paojn al la socia tranformo kaj e por nurafruktodona ekonomidefenda lukto.

KonkludoKonkludoMemkompreneble analizi la bezonaojn kaj tio, ke la diagnozo estos praktike uti-

la, estas tre malsimilaj aferoj.

Malfacilas antadiri, u la estonta sindikatismo kapablos alustii al la notitajecoj, sed kio ja antadireblas estas, ke aliokaze la divido de la laborista klaso ne es-tos superata kaj ke, e se tio okazos, tio okazos ne danke al la sindikatoj sed malgra

ili.Okaze ke la sindikatismo ne adoptos tiujn i principojn kaj agkielojn, i tre proba-

ble estos kondamnata al la malvenko kaj e al la malapero kaj la interveno de laanariistoj en la sindikatismo estintos senutila.