Upload
hoangkien
View
217
Download
0
Embed Size (px)
Citation preview
KOCK STAN.7/81WOJ. LUBELSKIE
GM. KOCK ,POW. LUBARTÓWAZP 69-80
OPRACOWANIE WYNIKÓWARCHEOLOGICZNYCH BADAŃ WYKOPALISKOWYCH NA TRASIE PLANOWANEJ ODWODNICY
MIASTA KOCKA W CIĄGU DROGI KRAJOWEJ NR 19
autorzy:dr Renata Kołodyńska-Gawrysiak
mgr W.Bujnowiczmgr B.Zgodziński
1
Lublin, Łódź 2010
Spis treści
RODZIAŁ IZagadnienia wstępne1.Cel, zakres i metoda pracyRODZIAŁ II1. Tło historyczne2. Historia i wyniki badań3. Geomorfologia
I. Cel i metoda badań II. Lokalizacja stanowiska archeologicznego Kock 7III. Główne cechy budowy geologicznej Równiny Łukowskiej III. 1. Utwory powierzchniowe w rejonie stanowiska archeologicznego
Kock 7IV. Główne cechy ukształtowania powierzchni Równiny ŁukowskiejIV. 1. Rzeźba okolic stanowiska archeologicznego Kock 7
RODZIAŁ III1. Analiza zabytkowego materiału ceramicznego
1A. Analiza morfologiczna1B. Analiza technologiczna1C. Analiza stylistyczna
2.Analiza pozostałego materiału zabytkowego
2A. Kości
2B. Metale
2C. Szkło
2D. KafleRODZIAŁ IV1. Charakterystyka obiektów RODZIAŁ V1.Podsumowanie
BIBLIOGRAFIA
PLAN ZBIORCZY OBIEKTÓW
TABLICE RYSUNKOWE
TABLICE FOTOGRAFICZNE
MAPY
OPIS SKRÓTÓW I OZNACZEŃ ZASTOSOWANYCH W KATALOGU
KATALOG TABELARYCZNY
2
RODZIAŁ I
Zagadnienia wstępne.
1.Cel, zakres i metoda pracy.
W okresie od sierpnia do września 2009 roku zostały przeprowadzone
ratownicze badania archeologiczne wyprzedzające budowę obwodnicy Kocka.
W ich trakcie pozyskano 2093 fragmenty naczyń ceramicznych, 64 kości, 44
przedmioty metalowe, 4 ułamki szklane, 3 części kafli płytowych oraz jeden
fragment drewna. W przypadku największej grupy zabytków jakimi są
ułamki naczyń ceramicznych jest to zbiór niezwykle jednolity zarówno pod
względem form, technologii jak i stylistyki. W wyniku przeprowadzonych prac
odkryto łącznie 267 obiektów archeologicznych. Większość z nich w liczbie
243 to jamy śmietniskowe. Ponadto odkryto 17 dołków posłupowych oraz 6
reliktów zabudowy rozpoznane przez badaczy jako fundamenty pod filary,
spichlerz, chlewik i komórka.
Niniejsze opracowanie ma na celu przeanalizowanie wymienionego
zbioru zabytków, a na tej podstawie datowanie i scharakteryzowanie
poszczególnych obiektów archeologicznych. W celu uzyskania pełnego obrazu
ukazane zostało tło historyczne oraz historia i wyniki wcześniejszych badań.
Kolejny rozdział zawarł w swojej treści analizę materiału ceramicznego,
który to proces również podzielony został na kilka faz. Na użytek niniejszej
pracy opracowany został inwentarz, w którym zostały wyszczególnione 43
cechy, pod względem których rozpatrywany był każdy fragment ceramiczny.
Tabela ta wzorowana była na tej zaproponowanej przez A. Hunicza,1 jednakże
zaistniała potrzeba jej modyfikacji ze względu na indywidualny charakter
zbioru, co też uczyniono. Cechą główną porządkującą cały zbiór był numer
obiektu, a następnie poziom eksploracyjny z jakiego został pozyskany dany
fragment.
Kolejnym etapem było opisanie fragmentów naczyń pod względem
morfologicznym, gdzie zostały wyróżnione takie cechy jak wielkość, rodzaj 1 A. Hunicz, Studia z archeologii Średniowiecznego Lublina, Warszawa 1984, Przykład tabeli z zapisem cech morfologicznych i technologicznych.
3
naczynia, rodzaj fragmentu naczynia. Przy opisywaniu rozmiarów danego
fragmentu zastosowane zostało kryterium zaproponowane przez A.Buko.2. W
przypadku fragmentów charakterystycznych, takich jak wylew lub dno
zostały opisane ich średnice i typy oraz, jak to miało miejsce w przypadku
den, został określony typ zdjęcia i istnienie znaków na tej części naczynia.
Typologia wylewów i den generalnie została oparta na typologii opracowanej
przez J.Kruppego,3 jednakże została ona dostosowana do indywidualnych
potrzeb zbioru. Następną cechą opisującą dany fragment ceramiczny jest
ornament, jakim był on ozdobiony, zaś w jego obrębie został wprowadzony
podział ze względu na jego rodzaj, rozmieszczenie i motyw, tu rozumiany jako
typ, do którego to elementu została opracowana typologia na potrzeby tej
pracy.
Dalszymi wyróżnikami porządkującym zbiór ceramiczny z Kocka były
cechy technologiczne jego poszczególnych części. Główny podział na grupy
technologiczne został przyjęty za L. Kajzerem4,. Warto wspomnieć, że w tej
części tabeli zostały wyszczególnione takie cechy jak technika wykonania,
grubość i barwa przełomu, rodzaj domieszki oraz jej ilość i ziarnistość,
sposób wypału naczynia, a także pokrycie szkliwem. Można zauważyć, iż w
przypadku pomiarów metrycznych przełomu należałoby tę cechę umieścić w
części tabeli opisującej morfologię, jednak tak się nie stało w celu
ujednolicenia i przejrzystości ogólnego obrazu zbioru.
Elementami dodatkowymi określającymi istnienie śladów użytkowania
na fragmentach naczyń glinianych były takie pozostałości działalności
człowieka jak przywra, zaciek, okopcenie czy też przepalenie. Ostatnim
elementem znajdującym się w tabeli były uwagi uzupełniające indywidualne
informacje na temat pojedynczych jednostek.
Kolejny rozdział miał za zadanie scharakteryzowanie obiektów jakie
zostały wyeksplorowane na stanowisku 7 w Kocku. Został on podzielony na
2 A. Buko, Ceramika Wczesnopolska. Wprowadzenie do badań, Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk - Łódź, 1990, s. 235 – 244. 3 J. Kruppe, Studia nad ceramiką XIV wieku ze Starego Miasta w Warszawie, Wrocław – Warszawa – Kraków 1961, s. 38 – 40.4 L. Kajzer, Opracowanie zbioru ceramiki naczyniowej z „wieży Karnkowskiego” zamku w Raciążku, Kwartalnik Historii Kultury Materialnej, t. 34, 1984, s. 202 – 203.
4
dwie części. Pierwszą opisującą szczegółowo obiekty z zabytkami i drugą, w
której przedstawiono zgromadzone dane o pozostałych obiektach. W części
pierwszej dla większej przejrzystości zastosowano jednolity opis obiektu
stosowany do wszystkich reliktów. Opisano w tym rozdziale
Ponadto analizie zostały poddane pozostałe zabytki archeologiczne z
Kocka. Wyniki tych działań zostały opisane w kolejnych podrozdziałach.
Po dokonaniu szczegółowych analiz powstało podsumowanie
obejmujące wszystkie części opracowania. Tekst został wzbogacony o
wykresy mające na celu bardziej wyraziste zobrazowanie pewnych zestawień.
Zastosowane metody statystyczne odnosiły się często do całości zbioru ze
względu na jego jednolity charakter i datowanie. W zakończeniu zostały
zawarta również analiza porównawcza. Nie mogło zabraknąć bibliografii
zawierającej spis wszystkich publikacji jakie były użyte przy pisaniu tej
pracy. Dodatkowo zostały zamieszczone mapy, plan zbiorczy z obiektami oraz
rysunki i fotografie przedstawiające poszczególne fragmenty naczyń Na
samym końcu swoje miejsce znalazła część będąca źródłem do
przeprowadzenia większości analiz, a mianowicie katalogi tabelaryczne.
RODZIAŁ II5
1. Tło historyczne
Kock położony jest w województwie lubelskim w odległości 50
kilometrów od Lublina i 70 kilometrów od Białej Podlaskiej w rejonie
nadwieprzańskim.
Kock wymieniany jest w średniowiecznych dokumentach pod nazwami
Cxocks, Chozcow, Chotsco, Cothssko5. Wieś Kock w okresie wczesnego
średniowiecza przechodzi w posiadanie biskupów płockich. Nie jest znana
dokładna data ani okoliczności tej transakcji. Istnieje przypuszczenie iż
odbyło się to z inicjatywy Bolesława Kędzierzawego około roku 1167, lub
wcześniej z inicjatywy Bolesława Krzywoustego w1098 roku.6
Kock nabywa prawa miejskie w 1417 roku, kiedy to na prośbę biskupa
płockiego Jakuba z Korzkwi, Władysław Jagiełło nadaje wsi przywilej lokacji
na prawie magdeburskim. Przywilej lokacyjny potwierdza w Budzie
Władysław Warneńczyk w 1443 roku. W Kocku utworzone zostaje w tym
czasie wójtostwo dziedziczne które obejmują kolejno Dziersław z Brzezic,
Jakub ze Skromowic, w XVI wieku Maciej, Jan i Dorota Świderscy.
Dobra kockie składały się w tym czasie z miasta Kocka, wsi Górka
wraz z folwarkiem, wsi Pożarów, Sułoszyn, Łukowiec wraz z folwarkiem, wsi
Rozwadówek, Wola Skromowska wraz z folwarkiem, wsi Skromowice,
Białobrzegi wraz z folwarkiem, wsi Bożniewice, Zakalew, Skarbimierz,
Pogwizdów wraz z folwarkiem, wsi Stoczek, Talczyn wraz z folwarkiem oraz
wsi Tchórzew wraz z folwarkiem.7
Kock znajdujący się na szlaku handlowym z Rusi na Śląsk i z
Małopolski na Litwę był wydzierżawiany przez biskupów płockich prywatnym
inwestorom. Pozostawał on w posiadaniu kościała do 1512 kiedy to biskup
płocki Erazm Ciołek na zasadzie zamiany dóbr przekazał dobra kockie
Zygmuntowi Staremu w zamian za Raciąż.
W 1515 roku Zygmunt Stary zezwala na wykupienie wójtostwa z rąk
Świderskich, wojewodzie sandomierskiemu i Hetmanowi Wielkiemu
Koronnemu Mikołajowi Firlejowi, który po transakcji kupna zawartej 26 5 Stanisław Turski „Kock i okolice” Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej w Lublinie, s. 66 Ibidem 7 Henryk Mierzwiński, Zarys dziejów Kocka do 1939 r., Warszawa 1990.
6
marca 1518 roku w Krakowie otrzymuje zatwierdzenie dziedzicznego
posiadania Kocka.
Miasto rozwija się znacznie w okresie posiadania go przez Firlejów. W
roku 1557 na zasadzie podziału dóbr Kock dostaje się w posiadanie Jana
Firleja wojewody krakowskiego, lubelskiego oraz marszałka wielkiego
koronnego, który patronuje inicjatywie budowlanej. Z jego inicjatywy
powstaje w Kocku murowany kościół oraz obronny zamek wzniesiony
również w konwencji murowanej który staje się rezydencją rodu Firlejów.
Dobra kockie znajdują się w posiadaniu Firlejów do roku 1659 kiedy to
bezpotomnie umiera Andrzej Firlej. Kock przechodzi w ręce jego siostrzeńców
a w 1669 roku dobra kockie dziedziczy Jan Wielkopolski.
W XVIII wieku Kock trafia w ręce Kazimierza Sapiehy, po nim zaś w
1756 w jego posiadanie wchodzi Anna Paulina Jabłonowska. Z jej inicjatywy
powstaje w Kocku rezydencja pałacowa oraz kościół parafialny
konsekrowany w 1805 roku.
Po śmierci Anny Jabłonowskiej w 1800 roku dobra kockie były przez
krótki czas w posiadaniu jej brata księcia Franciszka Sapiehy który to w
1802 roku przekazał je za długi na rzecz Jana Meinssnera bankiera
warszawskiego. W 1862 majątek kocki przypadł w spadku Edwardowi i
Emilii Fenshaw. W 1869 roku dobra kockie za kwotę 250 tysięcy rubli kupił
Adam Żółtawski. Kock były w posiadaniu rodziny Żółtawskich do roku
1944.8
2. Historia i wyniki badań
Stanowisko położone częściowo na krawędzi oraz stoku doliny Wieprza,
część południowo-wschodnia na cyplu. Stanowisko to obejmuje swym zasięgiem
teren dawnego folwarku wchodzący w skład dóbr kockich. Folwark widoczny jest
między m.in. na mapie Heldensfelda i Mapie Kwatermistrzowskiej - pod nazwą
Folwark Górecki. Obszar południowo wschodni stanowiska zajmowany był przez
dwór (istniejący do dzisiaj) natomiast obszar zachodni zajmowały czworaki.
8 Stanisław Turski „Kock i okolice” Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej w Lublinie, s. 107
Brak jest informacji o początkach jego funkcjonowania. Wymieniany
jest on w dokumentach z XIX w., jako część dóbr kockich. Koniec jego
funkcjonowania nastąpił w latach 20-tych XX wieku. W 1926 roku ówczesny
właściciel dóbr kockich E. Żółtowski rozpoczął wyprzedaż części majątku.
Część folwarku przez którą przebiega planowana inwestycja sprzedana
została w 1928 r.9
Tzw. Folwark Górecki został rozpoznany podczas badań
powierzchniowych przeprowadzonych w 1996 prze R. Niedźwiadka. W
wyniku tych badań wydzielone zostało stanowisko Kock 7. W AZP zostało
ono zaewidencjonowane pod numerem 81 na obszarze 69-80. Pozyskany
materiał ceramiczny stanowiło 19 fragmentów ceramiki datowanych na
XVIII- XIX w., oraz 1 ułamek ceramiki kultury łużyckiej. Całkowita
powierzchnia stanowiska wynosi ok. 420 arów.
W związku z planowaną budową obwodnicy miasta Kocka zaistniała
konieczność przeprowadzenie na terenie stanowiska badań sondażowych.
Badania te przeprowadziła w 2009 roku firma archeologiczna USUI pod
kierownictwem mgr Pawła Uściłki. Do badań przeznaczono powierzchnię 50
m2. Wytyczono dwa wykopy o wymiarach 1 x 25 m biegnące w wzdłuż pasa
planowanego pasa drogowego, w poprzek stanowiska archeologicznego. W
sondażach zarejestrowano dużą ilość obiektów archeologicznych oraz
ruchomy materiał archeologiczny datowany na okres nowożytny związany z
funkcjonowaniem Folwarku Góreckiego. Odkryto również dużą ilość XX-
wiecznych wkopów które nie zostały przebadane archeologicznie. Wnioski
konserwatorskie w wyniku przeprowadzonych prac wskazywały na obecność
reliktów folwarku w pasie planowanej inwestycji oraz w konsekwencji
konieczność przeprowadzenia szerokopłaszczyznowych badań
przedinwestycyjnych w pasie budowy planowanej obwodnicy.
Firma archeologiczna USUI rozpoczęła ratownicze badania szeroko
płaszczyznowe 3 sierpnia 2009. Trwały one do 30 września 2009 roku. W
celu uchwycenia zachowanych reliktów folwarku przebadano łącznie
powierzchnię 5200 m2. W wyniku przeprowadzonych prac odkryto łącznie
9 informacja obecnego właściciela pola, na którym wykonywane były wykopy sondażowe.
8
267 obiektów archeologicznych. Większość z nich w liczbie 243 to jamy
śmietniskowe. Ponadto odkryto 17 dołków posłupowych oraz 6 reliktów
zabudowy rozpoznane przez badaczy jako fundamenty pod filary, spichlerz,
chlewik i komórka.
Pozyskany materiał zabytkowy stanowiła przede wszystkim fragmenty
ceramiki nowożytnej. Odkryto również fragmenty kości zwierzęcych oraz
zabytki metalowe takie jak naparstek, gwoździe żelazne oraz łuski
karabinowe.
Wszystkie zabytki wiązać należy z funkcjonowaniem Folwarku Góreckiego i
datować na przełom XIX i XX wieku.
W trakcie przeprowadzonych badań znaleziono łącznie 2093 fragmenty
naczyń ceramicznych, 64 kości, 44 przedmioty metalowe, 4 ułamki szklane,
3 części kafli płytowych oraz jeden fragment drewna.
3. Analiza geologiczno-geomorfologiczna
I. Cel i metoda badańCelem przeprowadzonych badań było określenie typów utworów
powierzchniowych, typów i genezy elementów rzeźby ze szczególnym
uwzględnieniem mezo- i mikroform występujących w obrębie eksplorowanego
stanowiska archeologicznego.
W celu realizacji tak sprecyzowanych zadań wykonano:
- szczegółowe kartowanie geologiczne i geomorfologiczne,
- profile geologiczne i glebowe wykonane za pomocą wkopów oraz
sondowań sondą ręczną typu Eijkelkamp,
- dokumentację fotograficzną odsłonięć,
Dokonano także analizy materiałów kartograficznych tj. map topograficznych oraz
geologicznych, w zakresie niezbędnym do realizacji wyżej wymienionych celów.
II. Lokalizacja
Stanowisko archeologiczne Kock 7 zlokalizowane jest na skraju
Równiny Łukowskiej, która w rejonie Kocka stromą krawędzią opada ku
Pradolinie Wieprza (ryc. 1). W podziale fizyczno-geograficznym Kondrackiego 9
(1977, 2000) mezoregion Równina Łukowska jest częścią jednostki wyższego
rzędu o randze makroregionu tj. Niziny Południowopodlaskiej, która należy
do podprowincji Nizin Środkowopolskich oraz prowincji Niżu
Środkowoeuropejskiego. Równina Łukowska graniczy z następującymi
mezoregionami: od północy z Wysoczyzną Siedlecką, od południa z Pradoliną
Wieprza, od zachodu z Wysoczyzną Żelechowską, od wschodu z Zaklęsłością
Łomaską oraz Równiną Parczewską, które należą do makroregionu Polesie
Podlaskie (Kondracki 1977, 2000).
Stanowisko archeologiczne Kock zlokalizowane jest na terenie
wschodnich przedmieść Kocka w rejonie Kolonii Kock.
III. Główne cechy budowy geologicznej Równiny Łukowskiej
Podłoże czwartorzęduGłówny rys tektoniczny obszaru Podlasia ukształtował się w fazie
górotwórczej bretońskiej orogenezy hercyńskiej, przed okresem karbońskim.
Równina Łukowska położona jest w obrębie peryferyjnej części
prekambryjskiej jednostki tektonicznej - platformy wschodnioeuropejskiej,
na terenie zrębu łukowskiego (Żelichowski 1974). Zrąb łukowski od
południowego-zachodu ograniczony jest uskokiem Kocka, pokrywającym się
ze strefą Teisseyra-Tornquista, która oddziela platformę
wschodnioeuropejską od platformy paleozoicznej. W obrębie uskoku Kocka
następuje zrzut skał krystalicznych o 1 000- 1 500 m z głębokości około 5,5
km po wschodniej stronie uskoku do 7 km po jego stronie zachodniej
(Żelichowski 1974). Uskokowi Kocka towarzyszą uskoki równoległe o
kierunku NNW-SSE oraz poprzeczne o kierunku WSW-ENE. Takie ułożenie
uskoków powoduje blokowy charakter wgłębnej budowy geologicznej. Zrąb
łukowa od północnego-zachodu sąsiaduje z zapadliskiem podlaskim wzdłuż
uskoku Łosic, a od południowego wschodu z zapadliskiem włodawskim,
wzdłuż uskoku Hanny. Opisywana jednostka jest największą tego typu
strukturą blokową na Podlasiu. Skały krystaliczne we wschodniej jego części
występują na głębokości kilkuset metrów, a pokrywa osadowa jest bardzo
zredukowana. Młodopaleozoiczną pokrywę tworzą tu karbońskie mułowce,
10
dolomity i piaskowce oraz osady permskie wykształcone w dwóch facjach:
lądowej w postaci czerwonego spągowca oraz morskiej (Żelichowski 1974).
Nadległy kompleks utworów mezozoicznych reprezentują ilaste, piaszczyste i
węglanowe osady triasu, a głównie osady węglanowej jury i kredy (Pożaryski
1974). Powierzchnia górnej kredy występuje w okolicach Łukowa na
wysokości 75 m n.p.m. Na osadach mezozoicznych występuje zwarta
pokrywa trzeciorzędowa, którą reprezentują: oligoceńskie piaski
glaukonitowo-kwarcytowe z fosforytami, mioceńskie piaski, mułki i iły z
wkładkami węgli brunatnych oraz plioceńskie iły pstre, mułki i piaski
(Mojski 1972). Podłożem osadów czwartorzędowych są wspomniane wyżej
utworzy trzeciorzędowe oraz skały górnej kredy (mastrychtu). Spąg podłoża
czwartorzędu wykazuje duże urozmaicenie. Różnice wysokości spągu osadów
czwartorzędowych są spowodowane głównie przez procesy erozyjne,
egzaracyjne, glacitektoniczne i neotektoniczne. Deniwelacje podłoża
czwartorzędu wynoszą tu od 60-70 m do ponad 100 m. Są one o ponad 20-
40 m większe niż deniwelacje współczesnej powierzchni terenu.
Dominującym elementem rzeźby podłoża utworów czwartorzędowych są
głębokie doliny kopalnej sieci rzecznej, wypełnione osadami
czwartorzędowymi o miąższości dochodzącej do 100-120 m. Wielokrotnie
odnawiane w starszym plejstocenie rozcinają utwory trzeciorzędu (neogenu i
paleogenu) oraz kredy górnej. Nawiązują one do przebiegu głównych
dyslokacji tektonicznych starszego podłoża, które kontynuują się w pokrywie
mezozoicznej i miejscami kenozoicznej. Jedną z większych tego typu form
występujących na Równinie Łukowskiej jest depresja rozciągająca się w
kierunku NW-SE pomiędzy Kockiem i Adamowem. Dłuższa oś tej depresji
jest zbieżna z kierunkiem uskoku Kocka. We współczesnej dolinie Wieprza i
Tyśmienicy w podłożu osadów czwartorzędowych występują piaski i mułki
eocenu i oligocenu. Pomiędzy krzyżującym się układem kopalnych dolin
występują obszary wyniesionego podłoża czwartorzędu o charakterze bloków.
Są to bloki: Kocka, Adamowa, Łukowa-Gręzówki. Strop podłoża czwartorzędu
w ich obrębie występuje na wysokości 110-140 m n.p.m.
Czwartorzęd
11
Najstarszym ogniwem czwartorzędu na Równinie Łukowskiej są osady
preglacjalne. Stanowią je rzeczne piaski i żwiry kwarcowo-rogowcowe serii
kozienickiej. Występują w obniżeniach i na stokach kopalnych wysoczyzn
zbudowanych z osadów górnej kredy, paleogenu i neogenu (okolice Łukowa).
Miąższość tych osadów wynosi najczęściej od kilku do kilkunastu metrów, a
w dolinach kopalnych może osiągać kilkadziesiąt metrów. Wśród osadów
preglacjalnych udokumentowano na omawianym terenie (okolice Radzynia
Podlaskiego) także osady facji jeziorno-rzecznej i jeziornej, wykształcone jako
piaski, mułki i torfy akumulowane na pograniczu neogenu i plejstocenu
(Woronko 2007).
Osady plejstoceńskie na Wysoczyźnie Łukowskiej są reprezentowane
przez utwory glacjalne i fluwioglacjalne zlodowaceń południowopolskich,
środkowopolskich oraz osady rzeczne, jeziorne i organogeniczne dzielących je
interglacjałów (Żarski i in. 2009). Ponadto występują tu także nieglacjalne
osady vistuliańskie oraz holoceńskie. Miąższość osadów czwartorzędowych w
omawianym regionie jest zróżnicowana. Wykazuje ona zależność od
ukształtowania powierzchni podłoża czwartorzędu oraz od dynamiki
procesów depozycyjnych i denudacyjnych zachodzących podczas
czwartorzędu. Przeciętna miąższość osadów czwartorzędowych wynosi w
opisywanym regionie kilkadziesiąt metrów (okolice Łukowa 50-60 m, okolice
Radzynia Podlaskiego 20-30 m) i maleje w kierunku wschodnim i
południowym (Żarski i in. 2009). Związane jest to między innymi z tym, że
znaczna część obszaru Równiny Łukowskiej znajdowała się poza zasięgiem
lądolodu zlodowacenia warty, a więc nie została nadbudowana osadami
lodowcowymi tego wieku. W kopalnych dolinach miąższość osadów
czwartorzędowych jest większa, ale na ogół nie przekracza 100 m.
Najstarsza jednostka glacjalna plejstocenu Polski tj. zlodowacenie
narwi nie objęło Równiny Łukowskiej. Objęło ono swym zasięgiem północną i
zachodnią część Niziny Południowopodlaskiej, docierając do okolic Siedlec na
północ od opisywanego regionu (Lindner, Marks 1995). Na Równinie
Łukowskiej z transgresją lądolodu narwi korelowane są piaski i żwiry
wodnolodowcowe, udokumentowane w rejonie Łukowa.
12
Interglacjał podlaski reprezentowany jest przez piaski, żwiry i mułki
rzeczne facji korytowej i powodziowej, a także utwory jeziorne: mułki i piaski
z substancją organiczną. Utwory interglacjału podlaskiego wypełniają
kopalne doliny i obniżenia w powierzchni podczwartorzędowej, głównie o
kierunkach NW-SE i N-S. Ich miąższość z reguły nie przekracza 30 m (Żarski
i in. 2009).
Zlodowacenie nidy objęło swym zasięgiem cały obszar Niziny
Południowopodlaskiej. Na terenie Równiny Łukowskiej jest reprezentowane
przez gliny zwałowe, piaski i żwiry wodnolodowcowe i rzeczno-peryglajalne
oraz iły, mułki i piaski zastoiskowe. Osady te nie tworzą rozległych i
zwartych poziomów, lecz najczęściej występują w formie niewielkich,
zerodowanych płatów na zboczach i w obniżeniach podłoża czwartorzędu. Na
Równinie Łukowskiej zostały one udokumentowane min. w okolicach
Łukowa oraz Adamowa (Żarski i in. 2009).
Interglacjał małopolski reprezentowany jest przez osady rzeczne facji
korytowej: piaski i żwiry oraz piaski i mułki facji pozakorytowej, które
wypełniają system kopalnych dolin (Żarski i in. 2009). Największe miąższości
osadów interglacjalnych stwierdzono w okolicach Łukowa (37 m) i Radzynia
Podlaskiego (20 m).
Zlodowacenie sanu 1 objęło cały opisywany obszar pozostawiając po
sobie zróżnicowany kompleks osadów obejmujący jeden lub dwa poziomy
glin zwałowych oraz towarzyszące im osady wodnolodowcowe, zastoiskowe i
rzeczno-peryglacjalne (Żarski i in. 2009). Gliny zwałowe tego zlodowacenia
osiągają miąższość przeciętnie 5-7 m, miejscami dochodząc do 20 m (okolice
Łukowa). Łącznie miąższość osadów tego wieku osiąga 30 m.
Interglacjał ferdynandowski reprezentowany jest przez osady jeziorne:
mułki, gytię, kredę jeziorną i torfy oraz rzeczne: piaski ze żwirami i mułkami.
Miąższość osadów jeziornych w okolicy Łukowa wynosi 7-10 m. Występują
one często pomiędzy glinami zwałowymi sanu 1 i sanu 2. Duża liczba
stanowisk osadów jeziornych interglacjału ferdynandowskiego na całym
południowym Podlasiu świadczy o występowaniu na tym obszarze kopalnego
pojezierza. Osady rzeczne interglacjału ferdynandowskiego wypełniają
kopalne obniżenia i doliny wcięte w osady glacjalne zlodowacenia sanu 1.
13
Największe miąższości tych osadów stwierdzono w okolicy Łukowa (powyżej
36 m) (Żarski i in. 2009).
Zlodowacenie sanu 2 reprezentowane jest przez jeden poziom glin
zwałowych, piaski i żwiry wodnolodowcowe i rzeczno-peryglacjalne oraz iły,
mułki i piaski zastoiskowe. Osady tego zlodowacenia występują zarówno na
powierzchni (obszar na południe od doliny Małej Bystrzycy i koło Radzynia
Podlaskiego, jak i pod przykryciem osadów młodszych. W rejonie Adamowa,
Poznania oraz na południe od Łukowa (Świderki, Orodzeń, Gołąbki),
występują one pod organicznymi osadami interglacjału mazowieckiego.
Sedymentację glacjalną poprzedziła akumulacja zastoiskowa i rzeczno-
peryglacjalna oraz wodnolodowcowa (Żarski i in. 2009).
Interglacjał mazowiecki na opisywanym terenie jest reprezentowany
głównie przez biogeniczne osady jeziorne: gytie, torfy, mułki oraz piaszczysto-
żwirowe osady rzeczne. Miąższość tych osadów na równinie Łukowskiej nie
przekracza 12 m. Na obszarze pomiędzy Łukowem, a Kockiem oraz na
zachód od tego obszaru (wschodnia część Wysoczyzny Żelechowskiej)
udokumentowano kopalne pojezierze z okresu interglacjału mazowieckiego.
Znajduje się ono na tym samym obszarze co pojezierze z interglacjału
ferdynandowskiego. Większość osadów jeziornych powstawała w niewielkich
zbiornikach na kopalnych wysoczyznach morenowych i równinach
wodnolodowcowych z okresu zlodowacenia sanu 2. W zachodniej części
Równiny Łukowskiej osady jeziorne przykryte są przez gliny zwałowe
zlodowacenia odry (stanowiska: Poznań, Adamów, Ryżki, Czerśl), a we
wschodniej części (stanowiska: Gołąbki, Świdry, Hermanów, Przytulin)
bezpośrednio pod osadami ze zlodowacenia wisły i holocenu. Strop serii
jeziornych znajduje się tu na głębokości nie większej niż 2 m i nie jest
przykryty przez młodsze gliny zwałowe (Żarski i in. 2009). Osady rzeczne tego
wieku o miąższości najczęściej nie przekraczającej kilkunastu metrów
wypełniają kopalne doliny min. w rejonie Łukowa i Radzynia Podlaskiego.
Zlodowacenie odry reprezentowane jest na Równinie Łukowskiej przez
osady lodowcowe, wodnolodowcowe i zastoiskowe. Na znacznych obszarach
opisywanego mezoregionu odsłaniają się one na powierzchni. Na terenie
sąsiadujących od zachodu i północy mezoregionów są one przykryte osadami
14
zlodowacenia warty. Gliny zwałowe tego wieku budują charakterystyczne dla
tego obszaru rozległe wysoczyzny morenowe, a ich miąższość wynosi od
kilkunastu do kilku metrów (Żarski i in. 2009). W niektórych obszarach tak
jak ma to miejsce bezpośrednio na południe od doliny Bystrzycy gliny
odrzańskie nie występują, gdyż zostały całkowicie zniszczone przez
późniejszą erozję. W Łukowie i jego wschodnim otoczeniu pośród
zaburzonych glacitektonicznie glin występują kry iłów jurajskich (z licznymi
okazami skamieniałości fauny morskiej) o miąższości od 12 m w Łapiguzie
do 25 m w Gołaszynie. Na niektórych obszarach na południe od Łukowa i na
wschód od Adamowa brak jest przykrycia przez osady glacjalne zlodowacenia
odry osadów interglacjału mazowieckiego. Wydaje się, że lądolód odrzański
pozostawił tam osady o małej miąższości, które zostały następnie zniszczone.
Możliwe, że obszar ten nie został objęty zasięgiem lądolodu odry, którego
czoło miało charakter lobowy (Żarski i in. 2009). Kończące zlodowacenie odry
osady wodnolodowcowe mają zróżnicowaną miąższość, osiągającą w
opisywanym regionie maksymalnie kilkanaście metrów. Osady te obok glin
morenowych budują rozległe powierzchnie wysoczyzn polodowcowych na
opisywanym terenie (Mojski 1968).
Interglacjał lubelski jest reprezentowany przez piaski rzeczne i rzeczno-
peryglacjalne, rozdzielające serie glacigeniczne zlodowacenia odry i warty. Nie
występują wśród nich dobrze rozwinięte osady akumulacji biogenicznej.
Powszechne dla wcześniejszych interglacjałów.
Zlodowacenie warty. Linia maksymalnego zasięgu zlodowacenia warty
miała charakter lobowy (zakolowy) i przebiegała od doliny Wieprza w
kierunku północnym, na zachód od Adamowa i Łukowa (lob Wilgi), następnie
na wschód w kierunku doliny Bugu (lob Muchawki, Liwca, Tocznej,
Klukówki), otaczając Równinę Łukowską od zachodu i północy. Maksymalny
zasięg zlodowacenia warty wyznaczają moreny czołowe w okolicach Ryk,
Żelechowa, Gończyc, Okrzei, Huty Radoryskiej, Stanina, Stoczka
Łukowskiego, Siedlec i Łosic. Ich wysokości wynoszą od kilku do kilkunastu
metrów (Harasimiuk i in. 2004, Żarski 2004, Terpiłowski 2001). Osady
warciańskie na Równinie Łukowskiej są reprezentowane przez facje
wodnolodowcowe oraz rozlewiskowe (Harasimiuk i in. 2004). Osady
15
wodnolodowcowe stanowią dominujące ogniwo budowy równin sandrowych
oraz wyłączne szlaków sandrowych. W obrębie równiny sandrowej w wąskim
pasie przedpola linii maksymalnego zasięgu lądolodu warty, dominują
miąższe (do kilkunastu metrów) serie żwirowo-piaszczyste. W budowie
szlaków sandrowych uchodzących do pradoliny Wieprz-Krzna (Bystrzycy,
Krzny Północnej i Południowej) przeważają osady piaszczysto-żwirowe o
miąższości dochodzącej do 5 m. Osady rozlewiskowe występują głównie w
postaci utworów mułkowo-piaszczystych osiągających kilkumetrową
miąższość. Większe rozprzestrzenienie mają one na obszarach sąsiadujących
od południa i od wschodu z Równiną Łukowską (Harasimiuk i in. 2004).
Odpływ wód polodowcowych odbywał się początkowo w kierunku wschodnim
szlakami Bystrzycy Północnej, Krzny Południowej i Północnej i Klukówki ku
pradolinie Wieprz-Krzna, a nią ku wschodowi do rozlewiska Prypeci
(Harasimiuk i in. 2004). Przy większych spiętrzeniach wód powstawały nowe
szlaki odpływu ku południowi. Południkowy odpływ tych wód był utrudniony
ze względu na deniwelacje, co w konsekwencji prowadziło do powstania
szeregu przepływowych rozlewisk znacznych rozmiarów. Wschodniemu
kierunkowi odpływu wód sprzyjały zapewne przedwarciańskie formy dolinne,
założone na uskokach głębszego podłoża. Po ustąpieniu lądolodu warty
odblokowany został odpływ wód w kierunku północnym dolinami Wisły i
Bugu (Harasimiuk i in. 2004).
Interglacjał eemski jest reprezentowany przez biogeniczne osady
jeziorne oraz osady rzeczne występujące w kopalnych dolinach większości
współczesnych rzek. Duża liczba stanowisk organogenicznych osadów
eemskich jest świadectwem istnienia kopalnego pojezierza na tym samym
obszarze, co kopalne pojezierza ferdynandowskie i mazowieckie. Szczególnie
duża liczba tych stanowisk występuje na północ od Łukowa już w obrębie
Wysoczyzny Siedleckiej (Żarski i in. 2009). Jeziorne osady eemskie (mułki z
wkładkami torfów i gytii o miąższości od 4 do 10 m) na opisywanym obszarze
występują przeważnie w położeniu dolinnym. Leżą one na utworach
zastoiskowych bądź wodnolodowcowych ze schyłku zlodowacenia warty, a
pod przykryciem osadów północnopolskich i holoceńskich lub tylko
16
holoceńskich. W tej ostatniej sytuacji występują one płytko pod powierzchnią
od 0,9 do 3,6 m (Żarski i in. 2009).
Zlodowacenie wisły nie objęło swym zasięgiem ani Równiny Łukowskiej
ani całej Niziny Południowopodlaskiej. W warunkach klimatu peryglacjalnego
były akumulowane osady rzeczne, jeziorne i stokowe oraz zaczęły się rozwijać
procesy eoliczne. W dolinach Wieprza i Bugu powstawał wtedy system 4
teras nadzalewowych. W dolinach mniejszych rzek regionu: Tyśmienicy,
Krzny Północnej i Południowej, Bystrzycy i Małej Bystrzycy, występuje jeden
nieciągły teras nadzalewowy o wysokości 4 -7 m n.p.rz. Osady rzeczne z
okresu zlodowacenia wisły są przykryte osadami holoceńskimi. W
zbiornikach jeziornych przetrwałych z interglacjału eemskiego nadal
rozwijała się sedymentacja organiczna. Pod koniec zlodowacenia wisły w
dolinach mniejszych rzek np. Bystrzycy przepływy zmniejszyły się lub ustały,
a rozpoczęła się akumulacja torfów. Na równinach wodnolodowcowych oraz
wzdłuż dolin rzecznych rozpoczął się proces przewiewania piasków i
akumulowania ich w formie pokryw i wydm. U podnóży stoków powstawały
pokrywy deluwialne. U schyłku zlodowacenia wisły na skutek wytapiania się
lodów gruntowych tworzyły się zagłębienia bezodpływowe. Większe z nich
występują we współczesnym krajobrazie jako oczka wodne.
Holocen jest reprezentowany przez osady rzeczne: korytowe-piaski ze
żwirami i pozakorytowe mułki i iły. W starorzeczach akumulowane były torfy
i namuły organiczne. Akumulacja torfów trwała przez cały holocen.
Torfowiska w tym regionie występują głównie w dolinach rzek. Są to
torfowiska typu dolinnego, których miąższośc osiąga 3-5 m (Żarski i in.
2009, Mojski 1972).
Nr profilu
Głębokość (m)
Charakterystyka cech litologicznych
K 1 0,0-0,15 piaski drobnoziarniste, mułkowate, beżowo-żółte,
zatarte struktury sedymentacyjne, obecne żelaziste
mikrofibry
17
0,15-0,25 piaski różnoziarniste, mułkowate, gliniaste, silnie
scementowane, brunatno-rude, warstwa zalegająca
horyzontalnie
0,25-0,35 piaski drobnoziarniste, mułkowate, beżowo-żółte,
laminacja horyzontalna sł. czytelna
0,35-0,4 piaski różnoziarniste, mułkowate, gliniaste, silnie
scementowane, brunatno-rude, warstwa zalegająca
horyzontalnie
0,4 -0,6 piaski drobnoziarniste, mułkowate, beżowo-żółte,
laminacja horyzontalna
0,6-0,7 piaski różnoziarniste, mułkowate, gliniaste, silnie
scementowane, brunatno-rude, warstwa zalegająca
horyzontalnie
K2 0,0-0,25 piaski różnoziarniste, mułkowate, gliniaste, silnie
scementowane, brunatno-rude z wkładkami piasków
mułkowatych bezstrukt. beżowo-żółtych
0,25-0,4 piaski drobno- i średnioziarniste, beżowo-żółte,
warstwa nachylona z wewnętrznym warstwowaniem
ukośnym
0,4-0,45 piaski różnoziarniste, mułkowate, gliniaste, silnie
scementowane, brunatno-rude, warstwa nachylona
0,45-0,6 piaski drobno- i średnioziarniste, beżowo-żółte,
warstwa nachylona z wewnętrzną laminacją równoległą
0,6-0,7 piaski różnoziarniste, mułkowate, gliniaste, silnie
scementowane, brunatno-rude, warstwa nachylona
0,7-0,9 piaski drobno- i średnioziarniste, beżowo-żółte,
warstwa nachylona z wewnętrzną laminacją równoległą
K3 0,0-0,6 piaski mułkowate, drobnoziarniste, żółto-
pomarańczowe, zatarte struktury sedymentacyjne,
obecne mikrofibry żelaziste (pedogeneza)
0,6-0,7 piaski różnoziarniste, mułkowate, gliniaste, silnie
scementowane, brunatno-rude
18
0,7-1,5 piaski drobno i średnioziarniste beżowo-szare o
laminacji horyzontalnej, zawierają cienkie laminy
gruboziarnistego piasku i drobnego żwirku.
K4 0,0-0,45 piaski mułkowate beżowo-żółte, przeławicone piaskami
mułkowatymi średnioziarnistymi, lekko gliniastymi,
barwy żółto-pomarańczowej, warstwowanie
horyzontalne
0,45-0, 48 warstwa żwirów i piasków gruboziarnistych,
gliniastych, warstwa zwięzła, bruk erozyjny.
0,48-0,9 piaski średnio- i gruboziarniste ze żwirami, beżowo-
szare, warstwowanie ukośne, pojedyncze głazy
K5 0,0-0,7 piaski średnioziarniste z wkładkami piasków
gruboziarnistych z drobnym żwirkiem, beżowo-szare,
warstwowanie ukośne w zestawach rynnowych
Tab. 1. Cechy litologiczne osadów czwartorzędowych na terenie stanowiska
archeologicznego Kock 7.
III. 1. Utwory powierzchniowe w rejonie stanowiska archeologicznego Kock 7.Badane stanowisko archeologiczne zlokalizowane jest w obrębie
piaszczysto-mułkowych osadów budujących skraj równiny
wodnolodowcowej, sąsiadującej z pradoliną Wieprza (ryc. 2). Wspomniane
osady składają się z dwóch serii o odmiennych cechach litologicznych i
genetycznych (ryc. 3). Serię górną o miąższości około 6 m budują
naprzemianlegle ułożone warstwy piasków mułkowatych, piasków drobno- i
średnioziarnistych z domieszką piasków gruboziarnistych i drobnego żwirku
oraz piasków różnoziarnistych, mułkowatych, gliniastych (tab. 1, fot. 1, 2, 3,
4). Ułożenie poszczególnych warstw tej serii jest w przewadze horyzontalne,
lokalnie występuje warstwowanie nachylone (fot. 3, 5). Warstwy piaszczysto-
mułkowe charakteryzują się żółto-beżową barwą i laminacją horyzontalną
(tab. 1). Piaski średnioziarniste odznaczają się barwą jaśniejszą – beżowo-
szarą. W ich obrębie zaznaczają się struktury sedymentacyjne w postaci 19
laminacji równoległej lub warstwowania ukośnego (tab. 1, fot. 9, 10).
Warstwy piasków gliniastych odznaczają się dużą zwięzłością (warstwy
scementowane) oraz barwą żółto-brunatną. Ich miąższość wynosząca od 1 do
10 cm wraz z głębokością maleje, co sugeruje ich genezę
postsedymentacyjną, związaną z procesami peryglacjalnymi (degradacja
wieloletniej zmarzliny) (fot. 1, 2, 3, 4).
Zróżnicowanie strukturalnych i teksturalnych cech osadów budujących
górną serię osadową wysoczyzny wodnolodowcowej w rejonie stanowiska
archeologicznego w Kocku, wskazuje na zmiany środowiska oraz dynamiki
procesów sedymentacyjnych w trakcie tworzenia tych osadów. Sedymentacja
odbywała się w zbiorniku zastoiskowym (warstwy piasków-mułkowatych
horyzontalnie laminowanych) z nieznacznym okresowym przepływem
(warstwy piasków średnioziarnistych ukośnie warstwowanych) (fot. 9, 10).
Opisywane osady reprezentują zatem, fację rozlewiskowo-wodnolodowcową.
Materiał okruchowy budujący opisywane pokrywy był dostarczany przez
wody roztopowe, tworzące ciągi sandrów na przedpolu strefy marginalnej
lądolodu warciańskiego, która wówczas znajdowała się w odległości
kilkudziesięciu kilometrów od Kocka. Szlaki sandrowe nawiązując do
przebiegu współczesnych głównych dolin rzecznych Równiny Łukowskiej,
dochodziły do pradoliny Wieprza, gdzie okresowo tworzyły się rozlewiska (być
może w czasie okresów wezbraniowych). U schyłku zlodowacenia warty oraz
podczas zlodowacenia wisły, górna część opisywanego kompleksu osadów
podlegała przeobrażeniom postsedymentacyjnym. Były one związane z
degradacją zmarzliny oraz oddziaływaniem procesów eolicznych. Zapisem
tych pierwszych zjawisk jest obecność silnie scementowanych warstw
piasków gliniastych, barwy żółto-brunatnej o horyzontalnym przebiegu (tab.
1, fot. 1, 2, 4). Przewiewanie materiału w warunkach zimnego
peryglacjalnego klimatu doprowadziło do powstania cienkiej warstwy
(miąższość około 0,5 m), bezstrukturalnych piasków w stropie opisywanego
kompleksu (fot. 8).
Dolna seria zbudowana jest o osadów piaszczysto-żwirowych (piaski
średnio- i gruboziarniste) , ukośnie warstwowanych z nielicznymi głazami
(tab. 1, fot. 13, 14, 15). Osady te charakteryzują się jasną beżowo-szarą
20
barwą. W ich stropie stwierdzono bruk erozyjny, wskazujący na przerwę w
sedymentacji osadów (fot. 16). Na nim zalega opisana wyżej seria
horyzontalnie warstwowanych osadów piaszczysto-mułkowych górnego
kompleksu (fot. 13, 15). Obecność piasków różnoziarnistych ze znacznym
udziałem frakcji grubszej w tym żwirów, świadczy o słabej selekcji materiału.
Cecha ta oraz obecność struktur warstwowania przekątnego świadczy, że
sedymentacja tych osadów zachodziła w warunkach wysokoenergetycznych
przepływów typowych dla rzek roztokowych klimatu peryglacjalnego,
zasilanych z topniejącego lądolodu (osady wodnolodowcowe facji korytowej)
(tab. 1, fot. 14). Ich wiek podobnie jak serii nadległej odpowiada
prawdopodobnie zlodowaceniu warty. Interpretacja taka jest zgodna z
materiałami zawartymi na Mapie Geologicznej Polski 1: 200 000 ark. Łuków,
opracowanej przez Mojskiego (1968). Różne wykształcenie obydwu serii
związane ze zmianą warunków sedymentacji może odpowiadać różnym fazom
tego zlodowacenia. Istnieje także możliwość, że dolny kompleks osadów jest
starszy, a jego wiek odpowiada zlodowaceniu odry. Na terenie Równiny
Łukowskiej istnieją bowiem obszary, gdzie różnowiekowe osady
wodnolodowcowe sąsiadują ze sobą nie będąc rozdzielone gliną zwałową
(Mojski 1968). Na północny-zachód od badanego stanowiska, spod pokrywy
warciańskich osadów wodnolodowcowych, wyłaniają się silnie zwietrzałe
gliny zwałowe, pozostawione tu przez lądolód podczas zlodowacenia odry. Ich
obecność w podłożu odzwierciedla się w rzeźbie w postaci terenów wyżej
wznoszących się (ryc. 2, 3).
Dno pradoliny Wieprza w pobliżu stanowiska archeologicznego budują
torfy (Mojski 1968).
IV. Główne cechy ukształtowania powierzchni Równiny Łukowskiej.Główne elementy rzeźby Równiny Łukowskiej zostały ukształtowane
podczas zlodowaceń środkowopolskich (odry i warty).
W rzeźbie opisywanego mezoregionu dominuje równina
wodnolodowcowa. Jej powstanie wiąże się z odpływem wód lodowcowych
sprzed czoła lądolodu warty, otaczającego Równinę Łukowską od zachodu,
21
północnego-zachodu i północy. Opisywany mezoregion znajdował się
wówczas poza zasięgiem lądolodu, ale na jego bliskim przedpolu. Zasięg
lądolodu warty odzwierciedlony jest w rzeźbie sąsiadujących z Równiną
Łukowską Wysoczyzn: Żelechowskiej i Siedleckiej za sprawą form
marginalnych o różnym stopniu zachowania, a tym samym czytelności. Na
Wysoczyźnie Żelechowskiej są to przede wszystkim pagórki moren czołowych
i doliny marginalne (doliny lub odcinki dolin odprowadzające wody
lodowcowe), a także kemy, pagórki martwego lodu oraz pagórki akumulacji
szczelinowej (Żarski 2004). Na Wysoczyźnie Siedleckiej przebieg czoła
lądolodu warty wyznaczają pagórki moren czołowych, często spiętrzonych,
stożki sandrowe, kemy, pagórki akumulacji szczelinowej, niecki wytopiskowe
o charakterze mis końcowych (Albrycht 2004, Terpiłowski 2001, Żarski i in.
2009). Maksymalny zasięg lądolodu warty na terenie południowego Podlasia
miał zarys lobalny z wyróżnianymi lobami: Wilgi, Liwca, Muchawki, Tocznej,
Klukówki i prawdopodobnie Bugu (Marks 2004). Warciańska równina
wodnolodowcowa jest zbudowana z piaszczysto-żwirowych osadów
fluwioglacjalnych, akumulowanych przez wody roztopowe odpływające
sprzed czoła lądolodu warty. Na terenie opisywanego mezoregionu
funkcjonowało kilka większych szlaków odpływu tych wód, formujących tzw.
doliny marginalne. We współczesnej rzeźbie Równiny Łukowskiej przebieg
dolin marginalnych jest odzwierciedlony w układzie większych
współczesnych dolin rzecznych takich jak dolina Małej Bystrzycy, dolina
Bystrzycy Północnej, doliny Krzny Północnej i Południowej. Doliny te mają
układ radialny, w przeciwieństwie do dolin położonych na południe od doliny
Wieprza, mających układ południkowy (doliny te prowadziły wody z południa
w kierunku czoła lądolodu warty) (Harasimiuk i in. 2004). Opisywane doliny
wcinają się w podłoże na głębokość kilku lub kilkunastu metrów. Na ich
łagodnie nachylonych zboczach odsłaniają się warciańskie piaski i żwiry
wodnolodowcowe, zakumulowane w czasie odpływu wód sprzed czoła
lądolodu (Żarski i in. 2009). Na niektórych obszarach Równiny Łukowskiej,
zwłaszcza w południowej jej części, poza obszarem zwartego występowania
wodnolodowcowych osadów warciańskich, wyrównaną powierzchnię
opisywanego regionu tworzy silnie zdenudowana odrzańska wysoczyzna
22
polodowcowa, zbudowana z osadów glacigenicznych (glin morenowych oraz
osadów wodnolodowcowych). Odrzańskie gliny morenowe mają znaczący
udział w budowie Równiny Łukowskiej, odsłaniając się w wielu obszarach
spod pokrywy warciańskich osadów wodnolodowcowych. Zdenudowana
powierzchnia glin morenowych przykrywają osady zwietrzelinowe (Mojski
1968). Wyrównana powierzchnia odrzańskiej wysoczyzny polodowcowej
urozmaicona jest zagłębieniami bezodpływowymi, większe z nich wypełnione
są osadami jeziornymi (Żarski i in. 2009). Od południa i południowego-
wschodu Równinę Łukowską ogranicza rozległa pradolina Wieprza oraz
Krzny. Pradoliny te odprowadzały wody lodowcowe spływające dolinami
marginalnymi od strony czoła lądolodu, a także wody płynące z południa
(Harasimiuk i in. 2004). Powierzchnię warciańskich równin
wodnolodowcowych, odrzańskich wysoczyzn polodowcowych jak również
vistuliańskich teras nadzalewowych urozmaicają wydmy w postaci form
parabolicznych lub wałów wydmowych. Ich wysokości względne mogą
osiągać kilkanaście metrów (zwłaszcza wydmy paraboliczne). Formy wałów
wydmowych mają długość od kilkuset metrów do ponad 1 km i osiągają
wysokość względną 4-5 m (Żarski i in. 2009).
V. Rzeźba okolic stanowiska archeologicznego w Kocku.Badane stanowisko położone jest na wysokości 136-141 m n.p.m.
Zajmuje ono skraj warciańskiej równiny wodnolodowcowej oraz fragment jej
stromej krawędzi, opadającej w kierunku dna pradoliny Wieprza (ryc. 4, fot.
11, 12). Krawędź w rejonie opisywanego stanowiska osiąga wysokość
względną około 6 m, a nieco dalej na północny-zachód przekracza 10 m. Jest
ona urozmaicona nieckami denudacyjnymi, które powstały podczas późnego
vistulianu w efekcie oddziaływania procesów erozyjno-denudacyjnych (ryc.
4). U jej podnóża rozciąga się płaskie, akumulacyjne dno pradoliny Wieprza
(fot. 11, 12). W sąsiedztwie terenu badań jest ono nadbudowane przez
holoceńskie torfy. Podmokłe dno odwadniają liczne kanały melioracyjne.
Występują tam także liczne zbiorniki wodne, w części niewielkie, utworzone
przez człowieka. Efektem prac melioracyjnych prowadzonych na tym
podmokłym terenie są także podcięcia antropogeniczne (ryc. 4).
23
Równina wodnolodowcowa w rejonie badanego stanowiska
charakteryzuje się mało urozmaiconą rzeźbą (ryc. 4, fot. 8). Jej wyrównana
powierzchnia wznosi się w rejonie badanego stanowiska od 139 m n.p.m do
150 m n.p.m. W kierunku wschodnim i południowo-wschodnim
powierzchnia równiny obniża się i przechodzi w łagodnie nachylone zbocze
niewielkiej doliny, która rozcinając równinę wodnolodowcową uchodzi do
pradoliny Wieprza w odległości około 0,5 km na południowy-wschód od
opisywanego stanowiska (ryc. 4, fot. 12). W rejonie ujścia wspomnianej
doliny wyraźnie zaznacza się w rzeźbie spłaszczenie, będące fragmentem jej
stożka napływowego, zachowanym w strefie prawego zbocza tej doliny (fot.
12). Zachowany fragment stożka jest „przyklejony” do krawędzi równiny
wodnolodowcowej, a wznosząc się około 4 m ponad dno pradoliny Wieprza
Tyśmienicy, stanowi niejako przedłużenie tej krawędzi w kierunku
południowym (ryc. 4). Opisywany element rzeźby powstał w okresie
postglacjalnym, w wyniku rozcięcia przez erozję rzeczną vistuliańskiego dna
tej niewielkiej doliny. Powierzchnia równiny wodnolodowcowej wznosi się ku
północnemu-zachodowi, gdzie spod piaszczysto-żwirowych osadów
warciańskich na powierzchni wyłaniają się silnie zwietrzałe gliny zwałowe ze
zlodowacenia odry, budujące odrzańską wysoczyznę polodowcową,
rozciągającą się na północ i północny-zachód od Kocka (Mojski 1968).W
sąsiedztwie terenu badań warciańską terasę wodnolodowcową oraz fragment
odrzańskiej wysoczyzny polodowcowej urozmaicają zagłębienia
bezodpływowe (ryc. 4). Tego typu formy są dość powszechnie spotykane na
Nizinie Południowopodlaskiej. Ich geneza związana jest z wytapianiem brył
martwego lodu podczas wycofywania się lądolodu oraz wytapiania lodów
gruntowych na początku postglacjału.
24
RODZIAŁ III
1. Analiza materiału ceramicznego
1A. Analiza morfologiczna
Najliczniejszą kategorią zabytków rejestrowanych w przypadku badań
archeologicznych stanowią ułamki naczyń ceramicznych. W przypadku tego
typu zabytków przeprowadza się różnorakie analizy, zazwyczaj ograniczające
się do rozpatrywania ceramiki pod względem formalnym, technologicznym i
stylistycznym. Na tej podstawie prowadzi się dalsze rozważania nad
ustaleniem datowania danego fragmentu bądź też zbioru. W zależności od
wielkości oraz stopnia złożoności danego fragmentu i jego przydatności dla
dalszych analiz, a także możliwości rekonstrukcji wydzielone zostały
kategorie wielkościowe na podstawie podziału zaproponowanego przez
A.Buko.10
I-fragmenty naczyń umożliwiające pełną rekonstrukcję naczynia
II-duże ułamki naczyń obejmujące więcej niż jeden element morfologiczny
naczynia, a więc partie przybrzeżne (wylew, szyja oraz brzusiec), a także
partie przydenne( dno, stopka oraz brzusiec)
III-stosunkowo niewielkie fragmenty naczyń, obejmujące więcej niż jeden
element morfologiczny naczynia, a więc partie przybrzeżne (wylew, szyja i
górna część brzuśca), partie przydenne (dno, stopka i część dolnej partii
brzuśca bądź dno i fragment dolnej części brzuśca), a także elementy
zawierające środkowe partie naczynia (znaczne części brzuśca i szyję).
10 A. Buko, Ceramika …., s. 235 – 244.25
IV- fragment obejmujący jeden element morfologiczny naczynia (część
wylewu, brzuśca lub dna).
Większość fragmentów naczyń ceramicznych pozyskanych w trakcie
badań archeologicznych przeprowadzonych w 2009 roku na stanowisku 7 w
Kocku można zaliczyć do IV kategorii wielkościowej. Stanowią one 98%
zbioru. Mniej liczna jest grupa fragmentów przyporządkowanych do III
kategorii wielkościowej. Zdecydowanie mniejsza ilość ułamków została
umiejscowiona w I i II kategorii. Analiza morfologiczna ceramiki została
oparta o typy den i wylewów w obrębie poszczególnych form naczyń.
Typologia wylewów i den opiera się na generalnym podziale zaproponowanym
przez J.Kruppego,11 jednak został przekształcony na użytek tego
opracowania i dostosowany do indywidualnego charakteru tego zbioru.
Typologia denW grupie den naczyń ceramicznych podczas tworzenia ich typologii na
użytek tej pracy zostało wydzielonych 5 typów. Pierwszy typ stanowią dna
proste, zazwyczaj są one odcinane lub znajdują się na nich ślady podsypki i
podważania.
Zdecydowanie liczniejszą grupę stanowią dna typu 2, które
charakteryzują się łagodnie wyodrębnioną stopką. Również i na tych dnach
11 J. Kruppe, Studia nad ceramiką XIV wieku ze Starego Miasta w Warszawie, Wrocław – Warszawa – Kraków 1961, s. 38 – 40.
26
zaobserwowano w większości przypadków ślady odcinania, jak i w mniejszej
liczbie podsypkę czy też znamiona podważania.
Podobna sytuacja występuje w przypadku den typu 3, które mają
wyraźnie zaznaczoną zaokrągloną stopkę. Jest to grupa równie liczna jak
poprzednia.
Fragmenty naczyń ceramicznych o dnach typu 4 stanowią niewielki
procent całego zbioru. Dna tego typu posadowione są na wyraźnie
wyodrębnionej nóżce.
Najmniejszą ilościowo grupę stanowią dna typu 5. Są one zaokrąglone.
Należałoby je utożsamiać z fragmentami trójnóżków.
Dna typów 1, 2 i 3 można zaobserwować zarówno wśród garnków, mis,
kubków jak i dzbanów. Natomiast dna typu 4 można odnotować w
przypadku naczyń porcelanowych, fajansowych czy też przynależnych do
grupy D. Wśród naczyń o dnach typu 5 wyróżniono trójnóżki.
Typologia wylewów
TYP 1
Wylewy typu 1 są łagodnie wychylone na zewnątrz, z zazwyczaj
ukośnie lub nieco łukowato opracowaną krawędzią, nie posiadają wrębu, ani
okapu. Większość naczyń omawianego zbioru była w nie wyposażona.
TYP 2
27
Typ 2 jest drugim najpopularniejszym typem wśród omawianego zbioru
obok typu 1. Typ ten charakteryzuje się w widoczny sposób wychylonymi
krawędziami na zewnątrz zakończonymi wylewami wyposażonymi we wrąb
na pokrywkę
TYP 3
Wylewy typu 3 charakteryzują się brakiem wrębu na pokrywkę,
wyposażone są natomiast w okap. Całość łagodnie wychylona na zewnątrz.
Występują one najczęściej u garnków, jednak znajdują się one również u
dzbanów i mis.
TYP 4
Typ 4 charakteryzuje się krawędzią opracowaną półokrągło lub
niekiedy skośnie, zaopatrzone we wrąb na pokrywkę oraz wyraźnie
zaznaczony okap. Nieliczne fragmenty (2%) są wyposażone w tego typu
wylewy.
Technologia
GRUPA A
28
Literą A oznaczono ceramikę wypalaną w atmosferze utleniającej, jest
to odpowiednik grupy A wg L. Kajzera.12 W przypadku ułamków oznaczonych
literą A można mówić o ceramice niekiedy źle wypalonej, niestarannie
wykonanej na kole garncarskim. Jest ona określana mianem ceramiki
wiejskiej bądź tradycyjnej. Ceramika z tej grupy jest grubościenna. Jej
przełomy są trójbarwne oraz jednobarwne, a ich grubość wynosi średnio 7-
10 mm . Masa garncarska do wyrobu naczyń z tej grupy zawiera dużą ilość
gruboziarnistego piasku jako domieszkę schudzającą.
Fragmenty tych naczyń przybierają barwy od piaskowych przez
czerwone do brunatnych na zewnętrznej części. Nie zaobserwowano ani
jednego fragmentu ceramiki grupy A w omawianym zbiorze. Brak ceramiki
tej grupy jest jak najbardziej zasadny biorąc pod uwagę nowożytny charakter
zbioru.
GRUPA B
Grupa B ceramiki charakteryzuje się wypałem redukcyjnym. Ceramika
ta wykonana była dosyć starannie na szybkoobrotowym kole garncarskim.
Przełomy są jednobarwne o średniej grubości 4-5 mm. Zazwyczaj można w
nich zaobserwować małą ilość domieszki drobnoziarnistego piasku.
Zdecydowanie mniejszą grupę stanowią fragmenty u których zanotowano
średnią ilość średnioziarnistego piasku. Ułamki ceramiki grupy B często są
barwy szarej bądź ciemnoszarej. Jest to zdecydowanie najliczniejsza grupa w
przypadku zbioru z Kocka stanowi 90% jego całości (1873 fragmenty).
Na fragmentach naczyń przyporządkowanych do grupy B zanotowano
występowanie dwóch typów ornamentu 1 i 2. Większość ułamków była
zdobiona metodą wyświecania (typ 1). Niekiedy zaobserwowano równoczesne
występowanie obu ornamentów. Dokładna charakterystyka dotycząca typów
zdobień została umieszczona w części opisującej typy ornamentów.
GRUPA C
W tej grupie znajdują się naczynia wypalane również w atmosferze
redukcyjnej. Jednak są one wykonane staranniej i z lepszych surowców niż
12 L. Kajzer, Opracowanie zbioru ceramiki naczyniowej z „wieży Karnkowskiego” w zamku w Raciążku, KHKM, t. 34, 1986, s. 199-225.
L. Kajzer, W sprawie waloryzacji masowych zbiorów ceramiki późnośredniowiecznej i nowożytnej, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej”, r. 39,nr 4, 1991, s. 467-483.
29
naczynia z grupy B. Ceramika z grupy C to ceramika stołowa. Wykonana jest
techniką toczenia na szybkoobrotowym kole, zaś domieszką jest tylko
drobnoziarnisty piasek. Zaobserwowano jeden fragment naczynia, który
można by przyporządkować do tej grupy. Ze względu na nowożytny charakter
zbioru funkcję ceramiki stołowej pełniły naczynia szkliwione i fajansowe.
Należy również zauważyć, iż w omawianym zbiorze ceramika grupy B
odznaczająca się bardzo dobrym wykonaniem prawdopodobnie pełniła i tę
funkcję.
GRUPA D
Jest ona barwy od kremowej po jasnopomarańczową. Zazwyczaj są to
naczynia cienkościenne, starannie wykonane, najczęściej dobrze wypalone w
atmosferze utleniającej. Domieszka jaką można zauważyć w przełomach to
najczęściej drobnoziarnisty lub średnioziarnisty piasek. Jest to niewielka
grupa 16 ułamków naczyń (1% całości zbioru) pełniących prawdopodobnie
funkcje stołowe.
GRUPA E
Ceramika grupy E to ceramika, której wyróżnikiem jest jej szkliwienie.
W przypadku omawianego materiału zazwyczaj jest to ceramika wypalana w
atmosferze utleniającej. Przełomy są jednobarwne, najczęściej o grubości 3-
5mm. W większości przypadków do schudzenia masy ceramicznej
wykorzystanej do wyrobu ceramiki grupy E użyto małej, dużo rzadziej
średniej ilości drobnoziarnistego piasku. Szkliwa występujące na tej ceramice
są najczęściej barwy oliwkowej, brązowej czy tez zielonej. Zdecydowanie
mniejszy procent to naczynia o szkliwie barwy białej i kremowej. Jak już
zostało to zauważone naczynia tej grupy pełniły funkcje ceramiki stołowej.
Fragmenty naczyń przyporządkowanych do grupy E (178 ułamków co
stanowi 8% całości zbioru) zostały rozpoznane jako części mis, garnków i w
mniejszej liczbie dzbanów.
W przypadku ceramiki grupy E pojawiają się liczne fragmenty na
których występują zdobienia w postaci malowanych geometrycznych i
roślinnych ornamentów, czy też prostych i falistych linii dookolnych.
GRUPA F
30
W grupie F znalazły się fragmenty naczyń fajansowych. Jest nieliczna
grupa 16 ułamków, które stanowią zaledwie 1% zbioru.
KAMIONKA I MAJOLIKA
W zbiorze ceramiki z Kocka rozpoznano jedynie 7 fragmentów naczyń
kamionkowych i 1 ułamek majolikowego.
1C. Analiza stylistyczna.ORNAMENT TYPU 1
Ornament typu 1 jest jednym z najczęstszych motywów zdobniczych
zaobserwowanych na fragmentach naczyń zawartych w tym opracowaniu.
Mianem ornamentu typu 1 określono zdobienie w postaci różnego rodzaju
wyświeceń. Zaobserwowano je zarówno na ułamkach garnków, mis jak i
dzbanów. Warto zauważyć, iż w przypadku mis występował on zazwyczaj na
wewnętrznych częściach naczyń. Fragmenty na których odnotowano
występowanie ornamentu typu 1 w większości przynależą do grupy B
ceramiki wypalanej w atmosferze redukcyjnej, w mniejszej ilości są to ułamki
naczyń szkliwionych. Zdobienia tego typu występują na brzuścach naczyń.
Ze względu na różnice formalne wyróżnione zostały poszczególne podtypy.
TYP 1A-wyświecane linie pionowe
TYP 1B-wyświecany ornament w kształcie jodełki
TYP 1C-wyświecany ornament w kształcie błyskawicy
TYP 1D-wyświecane linie skośne
TYP 1E-wyświecany ornament w kształcie plecionki
TYP 1F-wyświecane dookolne linie poziome
TYP 1G-wyświecane linie owalne
TYP 1H-wyświecany ornament w kształcie „drabinek”
31
ORNAMENT TYPU 2
Ornamentem typu 2 zostało określone zdobienie w postaci dookolnych
poziomych prostych linii rytych, wykonanych prawdopodobnie ostrym
narzędziem na kole garncarskim. Zdobienia tego typu znajdują się w górnych
partiach brzuśców w części przechodzącej w szyję. Występuje ono zarówno
na fragmentach mis, garnków, dzbanów oraz kubków.
ORNAMENT TYPU 3
Zdobienie typu 3 znajduje na niewielkiej ilości fragmentów naczyń
ceramicznych. Występuje ono w postaci różnorakich kształtów wykonanych
uzyskanych za pomocą szkliwienia części naczynia.
ORNAMENT TYPU 4
Typem 4 określono zdobienie w postaci malowanych geometrycznych
wzorów. Zaobserwowano je na fragmentach garnków i dzbanów.
ORNAMENT TYPU 5
Mianem ornamentu typu 5 określono zdobienie roślinne namalowane
zazwyczaj na wewnętrznych częściach mis, garnków i talerzy.
ORNAMENT TYPU 6
Ornament typu 6 zaobserwowano na zewnętrznych częściach misw
postaci dookolnych malowanych linii falistych.
32
ORNAMENT TYPU 7
Również ornament typu 7 jest zdobieniem malowanym w formie
dookolnych linii prostych. Odnotowano jego występowanie na zewnętrznych
partiach mis i garnków.
2. Analiza pozostałego materiału zabytkowego
2A. Kości
W wyniku badań pozyskano 64 fragmenty kości. Największe ich
skupisko znajdowało się w postaci luźnych znalezisk z warstwy humusu z
ara 33. Kości te (34 sztuki) pochodziły od 6 osobników. W wyniku analizy
materiału kostnego rozróżniono dwie sztuki bydła, dwie sarny, dziką kaczkę i
świnię. Wiek osobnika z grupy bydła wynosił 8 lat, zaś drugiego 2 lata. Na
kościach pierwszego z nich znajdowały się ślady nacięć i obróbki termicznej,
na drugim również zaobserwowano nacięcia. Stwierdzono ślady nacięć i
wydobywania szpiku z kości 3-letniej świni. W grupie kości zwierząt dzikich
znalazły szczątki dwóch saren (półtorarocznej i 13-letniej). Również na nich
znajdowały się ślady przetwarzania i nacinania. W przypadku kaczki
stwierdzono, iż osobnik ten był w wieku dorosłym.
Kolejną liczną grupę kości (14 sztuk) wyeksplorowano z ob. 14.
Znajdowały się tam kości bydła i świń. Nieliczne relikty materiału kostnego
pozyskano z warstwy humusu z ara 3 (2 sztuki-kości psa), ob. 10a (5 sztuk-
świnia i bydło), ob. 22 (8 sztuk-bydło i świnie) oraz ob. 39 (1 sztuka-świnia).
Na kościach bydła i świń również zaobserwowano ślady nacięć i obróbki
termicznej.
Na podstawie wyżej opisanych analiz wynika, iż w jadłospisie
mieszkańców Folwarku Góreckiego dominowało mięso bydła i świń, w
mniejszej zaś ilości zwierząt dzikich takich jak sarny i kaczki. Z uwagi na
niewielką ilość pozyskanych materiałów kostnych nie jest możliwe
wykonanie dokładniejszej analizy jadłospisu oraz charakterystyki inwentarza
zwierzęcego.
2B. Metale
33
Niewielki zbiór pozyskanych zabytków metalowych reprezentuje grupa
pochodzących z ara 33, z warstwy humusu, 14 gwoździ żelaznych i ob. 20, z
wypełniska, 3 guzików, sprzączki od pasa, naparstka, gałki ozdobnej i 2
kapsli aluminiowych. Ponadto z humusu z ara 3 pochodzą 2 gwoździe
żelazne i podkowa. Z ob. 149 pozyskano 1 monetę, której stan skorodowania
nie pozwolił na bliższe rozpoznanie. Z ob. 112 wyeksplorowano 6 łusek od
naboi prawdopodobnie z okresu II wojny światowej. Natomiast z ob. 223
pochodzą 2 przedmioty metalowe, które również uległy korozji i zapewne
mechanicznym uszkodzeniom uniemożliwiającym ich rozpoznanie. Jest to
zbiór zabytków typowych dla stanowisk nowożytnych.
2C. Szkło
Nieliczne fragmenty szklanych przedmiotów zostały pozyskane z ara 3
z warstwy humusu (szyjka butelki i nóżka kieliszka), z ara 33 (1 ułamek
butelki) oraz z ob. 32 ( fragment butelki szklanej). Stan zachowania oraz
sposób wykonania świadczą o nowożytnej i współczesnej chronologii.
2D. Kafle
Wśród całego zbioru zabytków z badań na stanowisku 7 w Kocku
pozyskano jedynie 3 fragmenty kafli płytowych wypalanych w atmosferze
redukcyjnej wytwarzanych fabrycznie o chronologii nowożytnej.
34
RODZIAŁ IV
1. Charakterystyka obiektów
W wyniku badań archeologicznych przeprowadzonych w Kocku na
stanowisku nr 7 zadokumentowano obiektów. Spośród nich z
wyeksplorowano 2093 fragmenty ceramiki, 64 kości, 33 metale, 5 ułamków
szklanych, 3 części kafli płytowych oraz jeden fragment drewna. Poniżej
opisano poszczególne obiekty wraz z charakterystyką reliktów z nich
wyeksplorowanych. W dalszej części znajduje się tabela z opisująca pozostałe
obiekty, z których nie pozyskano materiału zabytkowego.
Ob. 8
Wymiary obiektu:128 x 172 x 66. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,67 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,61 m n.p.m. Obiekt 8 zlokalizowany został na arze 3, ćw. B.
Od strony północno-zachodniej został on zniszczony przez ob. 1. Sam zaś
został wkopany w ob. 9 w części południowo-wschodniej. Wypełnisko jamy o
planie owalnym i przekroju nieckowatym tworzyły dwie warstwy: stropowa-
jasnoszary piasek i spągowa-brązowy piasek.
Z obiektu tego pozyskano 22 fragmenty naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 3 ułamki dzbanów, 17 części garnków, 1 dno kubka oraz
1 uchwyt pokrywki typu 1. W przypadku analizy formalnej fragmentów
garnków stwierdzono, iż przynależały one do grupy małych (średnice
35
wylewów 12-13 cm, średnice den 8cm) oraz średnich naczyń (średnice
wylewów 14 cm, średnice den 12 cm). Wszystkie wylewy garnków
przyporządkowano do typu 1, fragmenty den zaklasyfikowano do typu den
prostych (typ 1) odcinanych.
Zdecydowana większość analizowanego materiału (21 ułamków)
przynależy do ceramiki wypalanej w atmosferze redukcyjnej, przy czym na
wewnętrznej części jednego fragmentu odnotowano ślady zielonego szkliwa.
Tylko jedną część dna garnka, również o polewie zielonej na wewnętrznej
stronie, zaklasyfikowano do grupy naczyń wypalanych w atmosferze
utleniającej.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 9 fragmentach garnków.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. O dobrym wykonaniu
tych naczyń świadczyć mogą jednobarwne przełomy o grubości od 4 do 5
mm.
Ob. 9
Wymiary obiektu: 350x240x100. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,65 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,55 m n.p.m. Obiekt 9 zlokalizowany został na arze 3, ćw. B
i D. Od strony północno-zachodniej został on zniszczony przez ob. 8.
Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju nieckowatym z
przegłębieniem tworzyła warstwa jasnoszarego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 13 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 3 ucha dzbanów typu 4, 6 części garnków, oraz 4 ułamki
mis. W przypadku analizy formalnej fragmentów mis stwierdzono, iż
przynależały one do grupy dużych naczyń (średnice wylewów 24 i 28 cm,
średnice den 9 i 10cm).Wszystkie wylewy mis przyporządkowano do typu 1,
fragmenty den zaklasyfikowano do typu den na łagodnej nóżce (typ 2) i den
na stopce (typ 4).
36
W przypadku 3 fragmentów mis zanotowano występowanie żółto
kremowego szkliwa na ich wewnętrznych częściach. Pozostały materiał
ceramiczny przyporządkowany został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 4 fragmentach garnków, 1G na 1 ułamku
misy oraz zdobienia malowanego na wewnętrznej części innej misy.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. O dobrym wykonaniu
tych naczyń świadczyć mogą jednobarwne przełomy o grubości od 4 do 5 mm
w przypadku garnków. Przełomy mis , również jednobarwne, wynosiły 5, 7 i
8 mm.
Ob. 10a
Wymiary obiektu: 211x150x62 Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,90 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 140,28 m n.p.m. Obiekt 10a zlokalizowany został na arze 34,
ćw. A. Wypełnisko jamy o planie elipsowatym i przekroju nieckowatym
tworzyła warstwa szarożółtego piasku z domieszką szarej próchnicy i
soczewkami żółtego piasku oraz warstwą spalenizny w części stropowej
obiektu.
Z obiektu tego pozyskano 5 kości zwierzęcych i 60 fragmentów naczyń
ceramicznych. Wśród tych ostatnich wyodrębniono 4 ucha dzbanów, 1 wylew
pokrywki, 1 dno kubka, 6 części dużych i małych mis i 48 ułamków
garnków. Zanotowano występowanie średnich i małych garnków o wylewach
typów 1 i 2, dnach zazwyczaj na łagodnie zaznaczonej stopce, odcinanych.
Misy charakteryzowały się wylewami typu 3 i dnami na wyraźnie zaznaczonej
stopce, odcinanymi.
Jedynie 3 ułamki pochodziły z naczyń wypalanych w atmosferze
utleniającej i dodatkowo szkliwionych. Pozostałą część materiału
ceramicznego z tego obiektu (57 fragmentów) przyporządkowano do grupy
technologicznej B.
37
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 9 fragmentach,
na jednym typu 1b, zaś typu 2 na 4.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 11
Wymiary obiektu: ok. 8200x104x20. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,80 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,74 m n.p.m. Obiekt 11 zlokalizowany został na arach 63,
ćw. B i D, 64, ćw. B, 71 ćw. D, 72, ćw. B i D, 73, ćw. B i D, 74, ćw. A i B, 81,
ćw. C i D. Wypełnisko rowu fundamentowego tworzyła warstwa jasnoszarego
piasku licznymi kamieniami i gruzem ceglanym.
Z obiektu tego pozyskano 28 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 6 uch dzbanów typu 3, 6 części garnków, oraz 6
ułamków mis, w tym jeden umożliwiający pełną rekonstrukcję. W przypadku
analizy formalnej fragmentów mis stwierdzono, iż przynależały one do grupy
małych (średnice wylewów 11 i 13 cm) i średnich naczyń (średnice wylewów
14 i 20 cm). Wylewy mis przyporządkowano do typu 1 i 3, fragmenty den
zaklasyfikowano do typu den prostych (typ 1) odcinanych bądź też
podważanych i na podsypce.
W przypadku 3 fragmentów naczyń zanotowano występowanie białego i
lub żółtego szkliwa na ich wewnętrznych częściach. Pozostały materiał
ceramiczny przyporządkowany został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 12 ułamkach naczyń, zaś zdobienie typu 2
znajdowało się na 4 fragmentach naczyń.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. O dobrym wykonaniu
tych naczyń świadczyć mogą jednobarwne przełomy o grubości od 4 do 6
mm.
Ob. 18
38
Wymiary obiektu: 330x180x80. Strop obiektu znajdował się na poziomie
niwelacyjnym 138,83 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,03 m n.p.m. Obiekt 18 zlokalizowany został na arach 43,
ćw. A i B, 42, ćw. C i D. Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju
nieckowatym tworzyły dwie warstwy: stropowa–szary piasek i spągowa-
brązowy piasek przemieszany z ciemnoszarą próchnicą.
Z obiektu tego pozyskano 21 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 5 uch dzbanów typu 4, 9 części garnków, 6 ułamków mis
oraz 1 uchwyt pokrywki typu 2. W przypadku analizy formalnej fragmentów
mis stwierdzono, iż przynależały one do grupy średnich (średnice wylewów
20 cm) i dużych naczyń (średnice wylewów 26 i 29 cm). Wylewy mis
przyporządkowano do typu 1 i 3, fragmenty den zaklasyfikowano do typu 3
podważanych i na podsypce.
W przypadku 1 fragmentu misy zanotowano występowanie kremowego
szkliwa na wewnętrznej części naczynia. Pozostały materiał ceramiczny
przyporządkowany został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 8 ułamkach naczyń, zaś zdobienie typu 2
znajdowało się na 1 fragmencie misy i współwystępowało z ornamentem 1A.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości od 5 do 6 mm.
Ob. 20
Wymiary obiektu: 900x550x176. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,28 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,52 m n.p.m. Obiekt 20 zlokalizowany został na arach 33,
ćw. B i D, oraz na wszystkich ćw. ara 43. Wypełnisko jamy o nieregularnym
planie i przekroju nieckowatym z przegłębieniami tworzyło wiele
niejednorodnych warstw zasypiskowych.
Z obiektu tego pozyskano 1 ułamek kafla płytowego, 14 przedmiotów
metalowych, 34 kości zwierzęce oraz 123 fragmenty naczyń ceramicznych.
39
Wśród ostatniej z tych grup wyodrębniono 1 wylew i 2 dna kubków, 9 części
dzbanów w tym 2 ucha typu 3 oraz 4 ucha typu 4, ponadto 1 brzusiec
majolikowego wazonika, 88 części garnków, 9 ułamków mis, 7 części
pokrywek oraz 6 fragmentów fajansowych talerzy. W przypadku analizy
formalnej fragmentów garnków stwierdzono, iż przynależały one do grupy
małych (średnice wylewów 10-12 cm), średnich (średnice wylewów 14-16 cm)
oraz dużych naczyń (średnice wylewów 17-22 cm). Wylewy garnków
przyporządkowano do typu 1 i 3, fragmenty den zaklasyfikowano do typu 3
odcinanych. Misy reprezentowane były przez okazy średnie i duże ( średnice
wylewów 17-25 cm).
Oprócz 1 fragmentu majolikowego wazonika wyróżniono 7 ułamków
naczyń szkliwionych, 6 części fajansowych talerzy oraz 4 dna kamionkowych
garnków. Pozostały materiał ceramiczny (105 fragmentów)
przyporządkowany został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 29 ułamkach naczyń, głównie brzuścach
garnków, zdobienie typu 2 znajdowało się na 3 wylewach mis, zaś na 3
dnach mis w wewnętrznej części naczynia występował ornament malowany
typu 5. Ponadto fragment majolikowego wazonika pokryty był ornamentem
typu 3.
Przełomy naczyń były jednobarwne o grubości 4-6 mm (prócz
fajansowych talerzy o grubości przełomu wynoszącej 3 mm) , zaś w
przypadku naczyń grup B i E zaobserwowano schudzenie masy garncarskiej
małą ilością drobnoziarnistego piasku.
Ob. 22
Wymiary obiektu: 197x102x42. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,21 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,97 m n.p.m. Obiekt 22 zlokalizowany został na arze 43, ćw.
D. Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju nieckowatym z
przegłębieniem tworzyły dwie warstwy: stropowa–szary piasek i spągowa-
jasnoszary piasek.
40
Z obiektu tego pozyskano 8 kości zwierzęcych oraz 12 fragmentów
naczyń ceramicznych. Wśród nich wyodrębniono, 8 części garnków, 1 wylew
misy oraz 3 uchwyty pokrywek (typu 1) wraz z brzuścami.
W przypadku 2 fragmentów pokrywek zanotowano występowanie
żółtego szkliwa na wewnętrznej części. Pozostały materiał ceramiczny
przyporządkowany został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 4 brzuścach garnków.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości od 4 do 5 mm.
Ob. 26a
Wymiary obiektu: 212x206x98. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,91 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,89 m n.p.m. Obiekt 26a zlokalizowany został na arach 52,
ćw. C i 53, ćw. A. Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju
nieregularnym tworzyły warstwy szarego piasku przemieszanego z żółtym
piaskiem, ciemnoszarą próchnicą i fragmentami gruzu ceglanego.
Z obiektu tego pozyskano 26 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 ucho dzbana, 1 fragment kubka, 22 ułamki garnków i
2 wylewy mis. Zanotowano występowanie garnków małych i średniej
wielkości. Wylewy garnków przyporządkowano do typów 2 i 3. Dna naczyń
były proste lub na wyraźnie zaznaczonej stopce, odcinane.
Mniejszość fragmentów naczyń była szkliwiona (6 ułamków), a ponadto
pochodziła z naczyń wypalanych w atmosferze utleniającej. Pozostały
materiał ceramiczny z tego obiektu (20 fragmentów) przyporządkowano do
grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 11 fragmentach,
typu 2 na 5, a typu 6 na jednym ułamku.
41
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj do 4 do 5 mm.
Ob. 26b
Wymiary obiektu: 392x378x156. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,91 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,35 m n.p.m. Obiekt 26b zlokalizowany został na arze 53,
ćw. A. Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju nieckowatym
tworzyły warstwy szarego piasku przemieszanego z żółtym piaskiem.
Z obiektu tego pozyskano 30 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 ucho dzbana, 1 wylew fajansowego talerza, 1 wylew
pokrywki, 20 ułamków garnków i 7 wylewów mis. Zanotowano występowanie
garnków dużych i średniej wielkości. Wylewy garnków przyporządkowano do
typów 1 i 2. Dna naczyń były proste lub na wyraźnie zaznaczonej stopce,
odcinane.
Wśród zbioru z tego obiektu 1 ułamek zakwalifikowano do grupy E i
również 1 do grupy F. Pozostały materiał ceramiczny z tego obiektu (28
fragmentów) przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 15 fragmentach,
typu 2 na 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj do 4 do 5 mm.
Ob.31
Wymiary obiektu: 210x180x154. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,91 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,37 m n.p.m. Obiekt 31 zlokalizowany został na arze 53, ćw.
B. Od strony zachodniej wkopany w ob. 30. Wypełnisko jamy o planie
owalnym i przekroju trapezowatym tworzyła warstwa szarego piasku
przemieszanego z szarą próchnicą.
42
Z obiektu tego pozyskano 1 kość zwierzęcą oraz 14 fragmentów naczyń
ceramicznych. Wśród nich wyodrębniono 1 wylew kubka, 1 wylew misy oraz
12 brzuśców garnków.
W przypadku 2 fragmentów brzuśców garnków zanotowano
występowanie jasnobrązowego szkliwa na zewnętrznej części zaś wylew misy
pokryty był zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz żółtym szkliwem. Pozostały
materiał ceramiczny przyporządkowany został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 2 brzuścach garnków.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości od 4 do 5 mm.
Ob. 32
Wymiary obiektu: 382x256x132. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,61 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,29 m n.p.m. Obiekt 32 zlokalizowany został na arach 52,
ćw. D i 53, ćw. B. Wypełnisko jamy o planie podłużnym nieregularnym i
przekroju nieckowatym tworzyło 6 warstw zaczynając od stropowej:
ciemnoszary piasek, jasnoszary piasek przemieszany z brązowym piaskiem,
szarobrunatny piasek, szarobrunatny piasek, jasnoszary piasek
przemieszany z żółtym, żółty piasek przemieszany z szarym piaskiem oraz
jasnoszary piasek przemieszany z brązowym.
Z obiektu tego pozyskano 1 fragment kafla płytowego, 1 butelkę
szklaną oraz 73 fragmenty naczyń ceramicznych. Wśród nich wyodrębniono,
8 fragmentów dzbanów (w tym 5 uch typu 3 i jedno typu 4), 53 ułamki
garnków, 7 części mis, 1 dno kubka i 4 uchwyty pokrywek. Zanotowano
występowanie garnków i mis wszystkich kategorii wielkościowych.
Najpopularniejszym typem wylewu był typ 1 zarówno w przypadku mis jak i
garnków. Dna naczyń były proste bądź na wyraźnie zaznaczonej stopce,
zazwyczaj odcinane.
43
W przypadku 4 fragmentów stwierdzono wypał utleniający, zaś wśród
nich na 3 zanotowano występowanie szkliwa na wewnętrznej bądź
zewnętrznej części. Pozostały materiał ceramiczny przyporządkowany został
do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 21 fragmentach naczyń, zaś na 10
zdobienie typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob.38
Wymiary obiektu: 422x845x20. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,35 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 140,15 m n.p.m. Obiekt 38 zlokalizowany został na arach 23,
ćw. A i B, 33, ćw. A. Wypełnisko jamy o planie podłużnym nieregularnym i
przekroju nieckowatym z przegłębieniem tworzyły warstwy szarej próchnicy
przemieszanej ze spalenizną i gruzem ceglanym poprzedzielanych warstwami
żółtoszarego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 31 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono, 1 ucho dzbana, 22 ułamki garnków, 7 części mis, 1
wylew pokrywki. Zanotowano występowanie mis wszystkich kategorii
wielkościowych. Najpopularniejszym typem wylewu był typ 1 w przypadku
mis. Dna garnków były na łagodnej bądź wyraźnie zaznaczonej stopce,
zazwyczaj odcinane.
Cały materiał ceramiczny pozyskany z ob.38 przyporządkowany został
do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 18 fragmentach naczyń, zaś na 3 zdobienie
typu 2.
44
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała lub średnia ilość drobnoziarnistego piasku. Ich
przełomy były jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 39
Wymiary obiektu: 92x84x68. Strop obiektu znajdował się na poziomie
niwelacyjnym 140,31 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,63 m n.p.m. Obiekt 39 zlokalizowany został na arze 23, ćw.
C. Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju nieckowatym tworzyły dwie
warstwy: stropowa-ciemnoszary piasek i spągowa-jasnobrązowy piasek
przemieszany z szarym.
Z obiektu tego pozyskano 130 fragmentów naczyń ceramicznych.
Wśród nich wyodrębniono, 3 ucha dzbanów typu 1, 110 ułamków garnków,
10 wylewów mis, 3 fragmenty fajansowych talerzy i 4 wylewy pokrywek.
Zanotowano występowanie garnków i mis wszystkich kategorii
wielkościowych. Najpopularniejszymi typami wylewów były typy 1 i 3
zarówno w przypadku mis jak i garnków. Dna naczyń były proste bądź na
wyraźnie zaznaczonej stopce, podważane i na podsypce lub odcinane. W
przypadku talerzy dna ich były na nóżce.
W przypadku 19 fragmentów stwierdzono wypał utleniający, zaś wśród
nich na 16 zanotowano występowanie szkliwa na wewnętrznej bądź
zewnętrznej części zaś 3 inne przynależały do grupy talerzy fajansowych.
Pozostały materiał ceramiczny (110 fragmentów) przyporządkowany został do
grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 35 fragmentach naczyń, na 11 zdobienie
typu 2, zaś na 10 ornamentu typu 5, a na 1 ułamku typu 6.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm, prócz przełomów talerzy
fajansowych o grubości 3 mm.
Ob. 41
45
Wymiary obiektu: 238x136x92. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,43 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,51 m n.p.m. Obiekt 41 zlokalizowany został na arach 23,
ćw. C na 24, ćw. A. Wypełnisko jamy o planie elipsowatym i przekroju
nieckowatym tworzyły warstwy szarego piasku z domieszką ciemnoszarej
próchnicy poprzedzielane przekładkami calcowymi.
Z obiektu tego pozyskano 37 fragmentów garnków . Zanotowano
występowanie garnków małych i średnich. Najpopularniejszym typem
wylewu był typ 2. Dna naczyń były proste bądź na wyraźnie zaznaczonej
stopce, podważane i na podsypce sporadycznie odcinane.
Jedynie na jednym fragmencie zanotowano występowanie szkliwa,
pozostałe 36 ułamków garnków przyporządkowane zostało do grupy
technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 20 fragmentach naczyń, na 4 zdobienie to
współwystępowało z ornamentem typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 42
Wymiary obiektu: 264x296x70. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,60 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,90 m n.p.m. Obiekt 42 zlokalizowany został na arach 23,
ćw. C na 24, ćw. A. Od strony wschodniej został zniszczony przez wkopany w
niego ob. 43. Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju
nieckowatym z przegłębieniami tworzyły warstwy szarego piasku z domieszką
ciemnoszarej próchnicy z przekładkami jasnoszarego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 13 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono, 3 fragmenty dzbanów ( w tym 3 ucha typu 3), 5
ułamków garnków, 4 części mis oraz 1 wylew kubka.. Najpopularniejszym
46
typem wylewów był typ 4. Dna naczyń były proste bądź na łagodnie
zaznaczonej stopce, podważane i na podsypce lub odcinane.
Wszystkie fragmenty naczyń zostały przyporządkowane zostało do
grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 3 fragmentach naczyń.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 43
Wymiary obiektu: 320x380x148. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,69 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,21 m n.p.m. Obiekt 43 zlokalizowany został na arach 23,
ćw. D i 24, ćw. B. Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju
nieckowatym tworzyły warstwy szarego piasku poprzedzielane warstwami
ciemnoszarej próchnicy i żółtego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 51 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono, 2 ucha dzbanów typu 3, 32 ułamki garnków, 15 części
mis i 2 brzuśce pokrywek. Zanotowano występowanie garnków średniej
wielkości i dużych mis. Najpopularniejszymi typami wylewów były typy 1 i 3
w przypadku mis, zaś wśród garnków typ 2. Dna garnków były zazwyczaj
proste odcinane natomiast mis na łagodnie lub wyraźnie zaznaczonej stopce,
podważane i na podsypce.
W przypadku 15 fragmentów stwierdzono wypał utleniający, ponadto
zanotowano występowanie szkliwa na wewnętrznej bądź zewnętrznej ich
części. Pozostały materiał ceramiczny (36 fragmentów) przyporządkowany
został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 13 fragmentach naczyń, na 7 zdobienie
47
typu 2 (przy czym na 3 współwystępowało z typem 1A), zaś na 1 ornamentu
typu 1H, na 6 typu 5, a na 1 ułamku typu 4.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 5 do 6 mm.
Ob. 45
Wymiary obiektu: 236x292x114. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,80 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,66 m n.p.m. Obiekt 45 zlokalizowany został na arze 13, ćw.
B i D. Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju nienieckowatym
tworzyła warstwa szarego piasku z soczewkami żółtego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 17 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 2 ucha dzbanów, 14 ułamków garnków i 1 wylew misy.
Zanotowano występowanie garnków wszystkich kategorii wielkościowych.
Wylewy garnków przyporządkowano do typów 1 i 2. Dna naczyń były proste
lub na wyraźnie zaznaczonej stopce, podważane i na podsypce lub odcinane.
Całość materiału ceramicznego z tego obiektu (17 fragmentów)
przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 6 fragmentach,
typu 2 na 4.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 48
Wymiary obiektu: 680x320x24. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,84 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,60 m n.p.m. Obiekt 48 zlokalizowany został na arach 63,
ćw. B i D i 73, ćw. C. Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju
nieckowatym tworzyła warstwa ciemnobrązowego piasku Obiekt na linii
północ-południe był przecięty przez rów fundamentowy (ob. 11).
48
Z obiektu tego pozyskano 5 fragmentów prawdopodobnie 2 mis o czym
można wnioskowana podstawie podobieństw stylistycznych, morfologicznych
jak i technologicznych. Wypalone zostały one w atmosferze utleniającej i
pokryte od wewnątrz oliwkowo-brązowym szkliwem. Średnica wylewu typu 1
w obu przypadkach wynosiła 20 cm.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 6 na 4 fragmentach
naczyń, na 1 zdobienie typu 7 .
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości od 4 do 5 mm.
Ob. 56
Wymiary obiektu: 464x288x67. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,80 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,14 m n.p.m. Obiekt 56 zlokalizowany został na arze 83, ćw.
C. Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju nieckowatym tworzyła
warstwa ciemnobrązowego piasku z domieszką ciemnoszarej próchnicy.
Z obiektu tego pozyskano 2 fragmenty garnków grupy B, z których na
jednym zaobserwowano ornament typu 1A.
Ob. 72
Wymiary obiektu: 164x34x6. Strop obiektu znajdował się na poziomie
niwelacyjnym 139,91 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,85 m n.p.m. Obiekt 72 zlokalizowany został na 84, ćw. C.
Wypełnisko jamy o planie prostokątnym i przekroju nieckowatym z
przegłębieniem w części centralnej tworzyła warstwa szarego piasku i
warstwa spalenizny z fragmentami węgli drzewnych znajdująca się w tym
przegłębieniu.
Z obiektu tego pozyskano 9 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyróżniono 1 ucho dzbana, 1 wylew kubka i 7 ułamków garnków.
Wszystkie naczynia wypalone zostały w atmosferze redukcyjnej.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 1 fragmencie
brzuśca garnka.49
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości 5 mm.
Ob. 73
Wymiary obiektu: 166x124x40 Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,78 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,38 m n.p.m. Obiekt 73 zlokalizowany został na arach 84,
ćw. C i 85, ćw. A. Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju
nieckowatym tworzyła warstwa szarego piasku z domieszką ciemnoszarej
próchnicy.
Z obiektu tego pozyskano 15 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 ucho dzbanów typu 3, 11 ułamków garnków i 3 wylewy
średniej wielkości mis. Najpopularniejszymi typami den były typy 1 i 3 w
przypadku mis, zaś wśród garnków typ 2. Dna garnków były zazwyczaj na
łagodnie zaznaczonej stopce, podważane i na podsypce lub odcinane.
W przypadku 4 fragmentów stwierdzono wypał utleniający, ponadto
zanotowano występowanie szkliwa na wewnętrznej bądź zewnętrznej ich
części. Pozostały materiał ceramiczny (11 fragmentów) przyporządkowany
został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 8 fragmentach naczyń, na 1 zdobienie typu
2 (przy czym współwystępowało z typem 1A), zaś na 2 ornamentu typu 7.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 84
Wymiary obiektu: 170x190x24. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,70 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,46 m n.p.m. Obiekt 84 zlokalizowany został na arze 85, ćw.
C. Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju nieckowatym tworzyła
warstwa szarego piasku.
50
Z obiektu tego pozyskano 37 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 26 ułamki garnków, 10 części mis i 1 uchwyt pokrywki.
Zanotowano występowanie garnków małej wielkości i dużych mis.
Najpopularniejszymi typami wylewów były typy 1 i 3 w przypadku mis, zaś
wśród garnków typów 1 i 2. Dna mis były proste odcinane .
W przypadku 2 fragmentów mis stwierdzono wypał utleniający,
ponadto zanotowano występowanie żółtego szkliwa na wewnętrznej ich
części. Pozostały materiał ceramiczny (35 fragmentów) przyporządkowany
został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 18 fragmentach naczyń, na 8 zdobienie
typu 2 .
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 92 (92a i 92b)
Wymiary obiektów: 310x530x190(ob.92a), 124(ob.92b). Strop obiektów
znajdował się na poziomie niwelacyjnym 140,44 m n.p.m. zaś spąg
odnotowano na głębokości niwelacyjnej 138,54 m n.p.m. (ob.92a) i 139,39 m
n.p.m. (ob.92b). Obiekt 92 zlokalizowany został na arze 55, ćw. C i D.
Wypełnisko jam o planie podłużnym elipsowatym i przekroju nieckowatym
tworzyły warstwy szarego piasku poprzedzielane warstwami ciemnoszarej
próchnicy i żółtego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 46 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 5 fragmentów dzbanów, 39 ułamków garnków, 1 wylew
dużej misy (średnica-30 cm) i 2 wylewy pokrywek. Zanotowano występowanie
garnków małych i średniej wielkości. Najpopularniejszym typem wylewów był
typ 2. Dna garnków były na łagodnie zaznaczonej stopce, podważane.
W przypadku 7 fragmentów stwierdzono wypał utleniający, ponadto w
przypadku 5 z nich zanotowano występowanie szkliwa na wewnętrznej bądź
51
zewnętrznej części. Pozostały materiał ceramiczny (39 fragmentów)
przyporządkowany został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 27 fragmentach naczyń, na 4 zdobienie
typu 2 (przy czym współwystępowało ono z typem 1A), zaś na 2 ornamentu
typu 1D, na 1 typu 1E, a na 1 ułamku typu 5.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 106
Wymiary obiektu: 98x80x20. Strop obiektu znajdował się na poziomie
niwelacyjnym 140,55 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 140,35 m n.p.m. Obiekt 106 zlokalizowany został na arze 54,
ćw. D. Od strony północno-zachodniej był on wkopany w ob.107. Wypełnisko
jamy o planie nieregularnym i przekroju nieckowatym tworzyły warstwy
szarego piasku przemieszane z ciemnoszarą próchnicą i żółtym piaskiem.
Z obiektu tego pozyskano 16 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono, 2 ucha dzbanów typu 3, 11 ułamków garnków, 1 wylew
misy i 2 części pokrywek.
Wszystkie fragmenty naczyń zostały przyporządkowane do grupy
technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 7 fragmentach naczyń.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 6 mm.
Ob. 107
Wymiary obiektu: 160x60x26. Strop obiektu znajdował się na poziomie
niwelacyjnym 140,58 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 140,32 m n.p.m. Obiekt 107 zlokalizowany został na arze 54, 52
ćw. B i D. Od strony południowo-zachodniej zniszczony przez ob.106.
Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju nieckowatym tworzyła
warstwa szarego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 7 fragmentów nieornamentowanych
brzuśców garnków grupy B o przełomach jednobarwnych grubości 5 mm.
Ob.112
Wymiary obiektu: 212x234x106. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,59 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,53 m n.p.m. Obiekt 112 zlokalizowany został na arze 45,
ćw. B. Od strony zachodniej graniczył z ob.254. Wypełnisko jamy o planie
owalnym i przekroju nieckowatym tworzyły warstwy: stropowa-ciemnoszarej
próchnicy przemieszanej z piaskiem i gruzem ceglanym oraz fragmentami
węgli drzewnych, pod nią znajdowały się warstwy szarego piasku
przemieszanego z żółtym.
Z obiektu tego pozyskano 22 fragmenty małych garnków.
Charakteryzowały się one wylewami typu 2.
W przypadku 3 ułamków brzuśców stwierdzono wypał utleniający,
ponadto zanotowano występowanie brązowego szkliwa na wewnętrznej ich
części i zielonego na zewnętrznej. Pozostały materiał ceramiczny (19
fragmentów) przyporządkowany został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 6 fragmentach naczyń, na 4 zdobienie typu
2 .
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości 5 mm.
Ob. 114
Wymiary obiektu: 358x150x128 Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,53 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,35 m n.p.m. Obiekt 114 zlokalizowany został na arze 44,
ćw. D i 45, ćw. B. Od strony zachodniej obiekt został zniszczony przez wkop 53
sondażowy. Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju
trapezowatym tworzyły warstwa ciemnoszarej próchnicy w części stropowej,
a pod nią warstwy szarego i żółtego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 20 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono, 2 ucha dzbanów typu 3, 15 ułamków garnków i 3 części
mis.
W przypadku 6 ułamków stwierdzono wypał utleniający, ponadto
zanotowano występowanie jasnobrązowego szkliwa na ich wewnętrznych i
zewnętrznych częściach. Pozostały materiał ceramiczny (14 fragmentów)
przyporządkowany został do grupy technologicznej B.
.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 9 fragmentach naczyń, zaś zdobienia typu
2 na 4 ułamkach.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 147
Wymiary obiektu: 324x310x196. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,98 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,02 m n.p.m. Obiekt 147 zlokalizowany został na arach 34,
ćw. D, 35 ćw. B, 44, ćw. C, 45, ćw. A. Wypełnisko jamy o planie
nieregularnym i przekroju nieckowatym tworzyły 3 warstwy zaczynając od
stropowej: ciemnoszara próchnica przemieszana z żółtym piaskiem i
fragmentami gruzu ceglanego, żółty piasek z domieszką szarej próchnicy oraz
ciemnoszara próchnica przemieszana z żółtym piaskiem.
Z obiektu tego pozyskano 86 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono, 3 fragmenty dzbanów (w tym 2 ucha typu 1 i jeden
wylew typu 1), 73 ułamki garnków, 7 części małych mis, 3 brzuśce
pokrywek. Zanotowano występowanie garnków małych i średniej wielkości.
Najpopularniejszym typem wylewu był typ 2 w przypadku garnków, zaś
54
wśród mis typu 1. Dna garnków były proste bądź na wyraźnie zaznaczonej
stopce, zazwyczaj odcinane.
W przypadku 6 fragmentów stwierdzono wypał utleniający, zaś wśród
nich na 3 zanotowano występowanie żółtego szkliwa na wewnętrznej ich
części. Pozostały materiał ceramiczny (80 fragmentów) przyporządkowany
został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 2 na 13 fragmentach,
przy czym na 3 wylewach mis współwystępował z typem 1B. Oprócz tego
zanotowano ornament typu 1A na 15 brzuścach garnków, ponadto na
jednym dnie zdobienie to współwystępowało z typem 1C.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob.149
Wymiary obiektu: 148x134x74. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,96 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,22 m n.p.m. Obiekt 149 zlokalizowany został na arze 44,
ćw. C. Od strony południowej obiekt ten został wkopany w ob. 147.
Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju nieckowatym tworzyły 2
warstwy: stropowa-ciemnoszara próchnica z domieszką żółtego piasku i
fragmentami gruzu ceglanego oraz spągowa-żółty piasek z domieszką
ciemnoszarej próchnicy.
Z obiektu tego pozyskano 87 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono, 13 fragmentów dzbanów (w tym 3 ucha typu 3 i 6 typu
4), 60 ułamków garnków, 12 części mis, 1 wylew kubka i 1 uchwyt pokrywki.
Zanotowano występowanie średniej wielkości garnków i dużych mis.
Najpopularniejszym typem wylewu był typ 1 w przypadku mis, zaś typ 2
wśród garnków. Dna naczyń były proste, odcinane.
W przypadku 8 fragmentów stwierdzono wypał utleniający, zaś wśród
nich na 6 zanotowano występowanie szkliwa na wewnętrznej bądź
55
zewnętrznej części. Pozostały materiał ceramiczny przyporządkowany został
do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 20 fragmentach garnków, na 11 ułamkach
naczyń zdobienie typu 2, na jednym ornament typu 4 i na 2 typu 1F.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob.216
Wymiary obiektu: 148x210x80. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,55 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,75 m n.p.m. Obiekt 216 zlokalizowany został na arze 15,
ćw. D. Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju trapezowatym
tworzyły 2 warstwy: stropowa-szary piasek i spągowa-szary piasek
przemieszany z żółtym.
Z obiektu tego pozyskano 9 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono, 6 ułamków garnków, 2 części mis i jeden trójnóżek.
W przypadku 2 fragmentów stwierdzono wypał utleniający
występowanie szkliwa na wewnętrznej bądź zewnętrznej części. Pozostały
materiał ceramiczny (7 fragmentów) przyporządkowany został do grupy
technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 3 fragmentach naczyń, zaś typów 2 i 3 na
pojedynczych ułamkach.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 223 (223a, 223b, 223c)
Wymiary obiektu: 392x244x40(223a);60(223b);120(223c). Strop
obiektu znajdował się na poziomie niwelacyjnym 139,70 m n.p.m. zaś spąg 56
odnotowano na głębokości niwelacyjnej 139,30(223a);139,10(223b);
138,50(223c) m n.p.m. Obiekt 223 zlokalizowany został na arze 25, ćw. C.
Obiekt trójfazowy. Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju
nieckowatym z przegłębieniami tworzyły warstwy ciemnoszarej próchnicy ze
spalenizną (223a); ciemnoszarej próchnicy z domieszką żółtego piasku
(223b); żółtego piasku z przeplamieniami szarej próchnicy (część stropowa)
oraz ciemnoszarej próchnicy, a pod nią żółtego piasku z przeplamieniami
szarej próchnicy(223c).
Z obiektu tego pozyskano 2 przedmioty metalowe i 40 fragmentów
naczyń ceramicznych. Wśród tych ostatnich wyodrębniono 4 fragmenty
dzbanów (w tym 2 ucha typu 3), 33 ułamki garnków, 2 wylewy pokrywek i
jedną część trójnóżka. Zanotowano występowanie średniej wielkości
garnków. Najpopularniejszym typem wylewu był typ 2. Dna naczyń były na
wyraźnie zaznaczonej stopce, podważane, na podsypce.
W przypadku 1 fragmentu stwierdzono wypał utleniający i
występowanie białego szkliwa na wewnętrznej części. Pozostały materiał
ceramiczny (39 fragmentów) przyporządkowany został do grupy
technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 24 fragmentach garnków ( przy czym na 6
współwystępował ze zdobieniem typu 2) oraz na 8 ułamkach naczyń typu
1D.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 235
Wymiary obiektu: 638x378x24. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,90 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 140,70 m n.p.m. Obiekt 235 zlokalizowany został na arze 35,
ćw. A, B, C. Obiekt ten o kształcie zbliżonym do prostokąta i przekroju
podłużnym to najprawdopodobniej pozostałości zabudowań gospodarczych.
57
W jego wypełnisku zanotowano występowanie warstwę szaro-żółtego piasku z
fragmentami konstrukcji ceglano-kamiennych na niej umiejscowionych.
Z obiektu tego pozyskano 20 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 ucho dzbana typu 1 i 19 ułamków garnków.
Całość materiału ceramicznego z tego obiektu przyporządkowanozostał
do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 7 fragmentach garnków.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 5.
Ob. 236
Wymiary obiektu: 96x156x52. Strop obiektu znajdował się na poziomie
niwelacyjnym 140,92 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,40 m n.p.m. Obiekt 236 zlokalizowany został na arze 35,
ćw. B. Wypełnisko jamy o planie elipsowatym i przekroju nieckowatym
tworzyły warstwy: stropowa: ciemnoszarej próchnicy z domieszką piasku i
gruzem ceglanym oraz spągowa-żółtoszarego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 8 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 2 ułamki dzbanów, 5 części garnków i 1 wylew misy. Dna
garnków były na łagodnie zaznaczonej stopce, podważane i na podsypce.
W przypadku 1 fragmentu stwierdzono wypał utleniający, ponadto
zanotowano występowanie szkliwa na wewnętrznej jego części. Pozostały
materiał ceramiczny (7 fragmentów) przyporządkowany został do grupy
technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 2 fragmentach naczyń, na 1 zdobienie typu
2 (przy czym współwystępowało z typem 1A).
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 5.58
Ob. 238
Wymiary obiektu: 110x106x26. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,87 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 140,61 m n.p.m. Obiekt 238 zlokalizowany został na arze 35,
ćw. D. Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju nieckowatym tworzyła
warstwa szarego piasku z domieszką ciemnoszarej próchnicy.
Z obiektu tego pozyskano 49 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 brzusiec dzbana, 46 ułamków garnków i 2 dna mis.
Zanotowano występowanie garnków małych i średniej wielkości. Wylewy
garnków przyporządkowano do typu 2. Dna garnków były na wyraźnie
zaznaczonej stopce, odcinane, zaś dna mis proste, podważane i na podsypce.
Całość materiału ceramicznego z tego obiektu (49 fragmentów)
przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 30 fragmentach,
ponadto na 5 ułamkach współwystępował z motywem zdobniczym typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj do 4 do 5 mm.
Ob. 242
Wymiary obiektu: 200x216x62. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,68 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 140,06 m n.p.m. Obiekt 242 zlokalizowany został na arze 35,
ćw. C. Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju nieckowatym z
przegłębieniem tworzyły warstwy: stropowa-szarego piasku i spągowa-
spalenizny z fragmentami węgli drzewnych.
Z obiektu tego pozyskano 64 fragmenty naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 5 ułamków dzbanów (w tym 4 ucha typu 3), 58 części
garnków i 1 wylew misy. Zanotowano występowanie garnków średniej
wielkości i małych. Najpopularniejszymi typami wylewów były typy 1 i 2. Dna
garnków były proste lub na wyraźnie zaznaczonej stopce, odcinane.
59
W przypadku 5 fragmentów stwierdzono wypał utleniający, ponadto
wśród nich na 2 zanotowano występowanie szkliwa na wewnętrznej bądź
zewnętrznej ich części. Pozostały materiał ceramiczny (59 fragmentów)
przyporządkowany został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 24 fragmentach naczyń, na 4 zdobienie
typu 1D, zaś na 1 ornamentu typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 245
Wymiary obiektu: 206x194x86. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,59 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,73 m n.p.m. Obiekt 245 zlokalizowany został na arze 45,
ćw. B. Od strony wschodniej zniszczony przez wkopany w niego ob.112.
Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju nieckowatym tworzyły
warstwy: stropowa-ciemnoszarej próchnicy przemieszanej z żółtym piaskiem
i spągowa-żółtoszarego piasku poprzedzielanego warstwami ciemnoszarej
próchnicy i żółtego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 9 fragmentów garnków. Osiem spośród nich
zaklasyfikowano do grupy technologicznej, zaś jeden do grupy C. Wszystkie
fragmenty zdobione były ornamentem typu 1A, ponadto na jednym z
wylewów współwystępował on z motywem typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob.249
Wymiary obiektu: 92x80x30. Strop obiektu znajdował się na poziomie
niwelacyjnym 139,59 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,29 m n.p.m. Obiekt 249 zlokalizowany został na arze 2, ćw.
60
C. Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju nieckowatym tworzyła
warstwa żółtoszarego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 12 fragmentów garnków i 1 ucho dzbana
typu 3. Garnki charakteryzowały się zazwyczaj dnami na wyraźnie
zaznaczonej stopce, odcinanymi.
Wszystkie fragmenty zaklasyfikowano do grupy technologicznej B. Na 6
ułamkach garnków zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 251
Wymiary obiektu: 200x190x94. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,68 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,86 m n.p.m. Obiekt 251 zlokalizowany został na arach 2,
ćw. D i 12, ćw. C. Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju
trapezowatym tworzyły warstwy szarego piasku naprzemiennie z warstwami
żółtego z drobnymi fragmentami gruzu ceglanego.
Z obiektu tego pozyskano 20 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 4 ułamki dzbanów (w tym 2 ucha typu 4), 14 części
garnków i 2 wylewy średniej wielkości misy. Zanotowano występowanie
garnków średniej wielkości i małych. Najpopularniejszymi typami wylewów
były typy 1 i 2. Dna garnków były proste lub na wyraźnie zaznaczonej
stopce, odcinane.
W przypadku 3 fragmentów stwierdzono wypał utleniający, ponadto
wśród nich na 2 zanotowano występowanie szkliwa na wewnętrznej bądź
zewnętrznej ich części. Pozostały materiał ceramiczny (17 fragmentów)
przyporządkowany został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 7 fragmentach naczyń, na pojedynczych
ułamkach zdobienia typu 1B, 1D i 2.61
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 253
Wymiary obiektu: 420x360x120 Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,20 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,98 m n.p.m. Obiekt 253 zlokalizowany został na arach 11,
ćw. D i 12, ćw. B. Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju
nieckowatym z przegłębieniem tworzyły warstwy szarego piasku z domieszką
szarej próchnicy poprzedzielane warstwami żółtego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 14 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 wylew dzbana, 9 części garnków, 1 wylew pokrywki i 3
części mis. Zanotowano występowanie garnków średniej wielkości.
Najpopularniejszym typem wylewów był typ 1. Dna garnków były najczęściej
proste, odcinane.
W przypadku 3 fragmentów stwierdzono wypał utleniający, ponadto
zanotowano na nich występowanie żółtego szkliwa na wewnętrznej ich części.
Pozostały materiał ceramiczny (11 fragmentów) przyporządkowany został do
grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 3 fragmentach naczyń, na 1 zdobienie typu
5, zaś na 3 ornamentu typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 255
Wymiary obiektu: 260x240x70. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,16 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,52 m n.p.m. Obiekt 255 zlokalizowany został na arze 22,
ćw. A. Od strony północnej wkopany w ob.254. Wypełnisko jamy o planie
elipsowatym i przekroju nieckowatym z przegłębieniem tworzyły warstwy
62
szarego piasku z domieszką szarej próchnicy poprzedzielane warstwami
żółtoszarego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 24 fragmenty naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 wylew dzbana, 1 trójnóżek, 18 części garnków, 1 wylew
pokrywki, 1 dno kubka, 2 ułamki talerzy fajansowych. Zanotowano
występowanie garnków wszystkich kategorii wielkościowych. Dna garnków
były najczęściej proste lub na wyraźnie zaznaczonej stopce, odcinane.
W przypadku 4 fragmentów stwierdzono wypał utleniający, 2 z nich
przyporządkowano do grupy E, zaś 2 do grupy F. Pozostały materiał
ceramiczny (20 fragmentów) zaliczony został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 9 fragmentach naczyń, zaś na 2 spośród
nich współwystępowało ze zdobieniem typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 258
Wymiary obiektu: 230x190x110 Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,07 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,97 m n.p.m. Obiekt 258 zlokalizowany został na arze 22,
ćw. B i D. Od strony północnej zniszczony przez ob.256. Wypełnisko jamy o
planie elipsowatym i przekroju nieckowatym tworzyły warstwy szarego
piasku z domieszką szarej próchnicy z podłużnymi soczewkami żółtego
piasku.
Z obiektu tego pozyskano 18 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 2 wylewy dzbanów, 3 wylewy średniej wielkości mis, 11
części garnków, 1 uchwyt pokrywki, 1 ułamek talerza fajansowego.
Zanotowano występowanie średniej wielkości garnków i mis. Dna ich były
najczęściej proste lub na łagodnie zaznaczonej stopce, odcinane. Wylewy mis
przyporządkowano w większości do typu 3.
63
W przypadku 7 fragmentów stwierdzono wypał utleniający, 6 z nich
przyporządkowano do grupy E, zaś 1 do grupy F. Pozostały materiał
ceramiczny (10 fragmentów) zaliczony został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 3 fragmentach garnków, zaś na 1 zdobienia
typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 261
Wymiary obiektu: 800x900x130. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,06 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,76 m n.p.m. Obiekt 261 zlokalizowany został na arze 32..
Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju trapezowatym tworzyła
warstwa szarego piasku z domieszką ciemnoszarej próchnicy.
Z obiektu tego pozyskano 75 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono, 4 fragmenty dzbanów (w tym 3 ucha typu 4), 60
ułamków garnków, 4 części mis, 1 trójnóżek, 4 fragmenty pokrywek typu 1 i
1 dno talerza fajansowego.. Zanotowano występowanie małych i średniej
wielkości garnków. Najpopularniejszymi typami wylewów były typy 1 i 2
wśród garnków. Dna naczyń były proste lub na wyraźnie zaznaczonej stopce,
odcinane.
W przypadku 3 fragmentów stwierdzono wypał utleniający, zaś wśród
nich 2 przydzielono do grupy E, zaś 1 do grupy F. Pozostały materiał
ceramiczny (72 fragmenty) przyporządkowany został do grupy
technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 22 fragmentach naczyń, na 4 ułamkach
zdobienie typu 2, na jednym ornament typu 5.
64
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 262
Wymiary obiektu: 260x210x100. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,58 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,66 m n.p.m. Obiekt 262 zlokalizowany został na arach 31,
ćw. D, 32, ćw. B, 41, ćw. C, 42, ćw. A. Wypełnisko jamy o planie owalnym i
przekroju nieckowatym tworzyły 2 warstwy: stropowa-ciemnoszara próchnica
z domieszką żółtego piasku oraz spągowa-żółtoszarego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 11 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono, 1 ucho dzbana, 9 ułamków garnków i 1 wylew misy.
Zanotowano występowanie średniej wielkości garnków. Dna naczyń były
proste lub na wyraźnie zaznaczonej stopce, odcinane.
W przypadku 1 fragmentu stwierdzono wypał utleniający oraz
zanotowano występowanie żółtego szkliwa na wewnętrznej jego części.
Pozostały materiał ceramiczny (10 fragmentów) przyporządkowany został do
grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 2 fragmentach garnków, zaś na 1 wylewie
misy zdobienie typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 264
Wymiary obiektu: 310x220x80. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,56 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,76 m n.p.m. Obiekt 264 zlokalizowany został na arze 42,
ćw. B i D. Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju nieckowatym
tworzyła warstwa szarego piasku z domieszką ciemnoszarej próchnicy z
podłużną soczewką żółtego piasku.
65
Z obiektu tego pozyskano 19 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono, 2 ucha dzbanów typu 4, 2 uchwyty pokrywek, 14
ułamków garnków i 1 brzusiec trójnóżka. Zanotowano występowanie
garnków wszystkich kategorii wielkościowych. Dna naczyń były na wyraźnie
zaznaczonej stopce, odcinane.
W przypadku fragmentu trójnóżka stwierdzono wypał utleniający oraz
zanotowano występowanie ciemnożółtego żółtego szkliwa na wewnętrznej
jego części. Pozostały materiał ceramiczny (18 fragmentów)
przyporządkowany został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 8 fragmentach garnków.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 265
Wymiary obiektu: 350x175x110. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,86 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,76 m n.p.m. Obiekt 265 zlokalizowany został na arze 42,
ćw. B i D. Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju nieckowatym
tworzyły warstwy: stropowa-szarego piasku z domieszką ciemnoszarej i
spągowa-ciemnoszarej próchnicy.
Z obiektu tego pozyskano 21 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono, 1 fragmentu dzbana, 1 dna kubka, 14 ułamków
garnków i 5 części dużych mis. Zanotowano występowanie garnków małych i
dużych. Wylewy garnków przyporządkowano do typu 1. Dna naczyń były na
wyraźnie zaznaczonej stopce, odcinane lub podważane..
W przypadku 5 fragmentów stwierdzono wypał utleniający oraz
zanotowano występowanie szkliwa na wewnętrznych lub zewnętrznych
częściach naczyń. Pozostały materiał ceramiczny (16 fragmentów)
przyporządkowany został do grupy technologicznej B.
66
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 10 fragmentach, na 5 typu 2 (na 3
ułamkach współwystępował z typem 1), na 1 typu 5.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 267
Wymiary obiektu: 275x150x86. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,26 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,42 m n.p.m. Obiekt 267 zlokalizowany został na arze 52,
ćw. A. Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju trapezowatym
tworzyła warstwa szarożółtego piasku z domieszką ciemnoszarej próchnicy.
Z obiektu tego pozyskano 21 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono, 1 fragmentu dzbana, 1 dna kubka, 18 ułamków
garnków i 1 uchwytu pokrywki. Zanotowano występowanie garnków małych i
dużych. Wylewy garnków przyporządkowano do typu 1. Dna naczyń były na
proste lub na nóżce, odcinane.
W przypadku 1 fragmentu stwierdzono wypał utleniający oraz
zanotowano występowanie szkliwa na wewnętrznych i zewnętrznych
częściach naczynia. Pozostały materiał ceramiczny (20 fragmentów)
przyporządkowany został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 3 fragmentach, na 2 typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 268
Wymiary obiektu: 212x156x88. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,46 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,58 m n.p.m. Obiekt 267 zlokalizowany został na arze 52,
ćw. C. Wypełnisko jamy o planie prostokątnym i przekroju nieckowatym 67
tworzyły warstwy: stropowa-szarego piasku z domieszką ciemnoszarej i
spągowa-ciemnożółtego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 12 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 fragment dzbana, 2 dna kubków, 8 ułamków garnków i
1 wylew misy. Zanotowano występowanie garnków małych i średniej
wielkości. Wylewy garnków przyporządkowano do typów 1 i 2. Dna naczyń
były na wyraźnie zaznaczonej stopce, odcinane.
Całość materiału ceramicznego z tego obiektu (12 fragmentów)
przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 2 na 2 fragmentach,
współwystępował on na jednym z motywem zdobniczym typu 1A, a na
drugim z 1F. Ponadto na jednym brzuścu dzbana znajdował się ornament
typu 1G.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 270
Wymiary obiektu: 180x168x78. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,26 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,48 m n.p.m. Obiekt 270 zlokalizowany został na arze 52,
ćw. B. Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju trapezowatym tworzyły
warstwy: stropowa-ciemnoszarej próchnicy przemieszanej z żółtym piaskiem
i spągowa-ciemnoszarej próchnicy.
Z obiektu tego pozyskano 14 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 4 fragmenty dzbanów, 2 dna kubków, 7 ułamków
garnków i 1 wylew misy. Zanotowano występowanie garnków dużych i
średniej wielkości. Wylewy garnków przyporządkowano do typów 1, 2 i 3.
Dna naczyń były na wyraźnie zaznaczonej stopce, odcinane.
Większość fragmentów naczyń była szkliwiona (10 ułamków). Pozostały
materiał ceramiczny z tego obiektu (4 fragmenty) przyporządkowano do
grupy technologicznej B.
68
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 2 na 3 fragmentach.
Ponadto na jednym wylewie misy znajdował się ornament typu 1G, a na
dwóch innych fragmentach motyw typu 1A.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj do 4 do 5 mm.
Ob. 271
Wymiary obiektu: 195x125x94. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,26 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,40 m n.p.m. Obiekt 270 zlokalizowany został na arze 52,
ćw. B. Wypełnisko jamy o planie prostokątnym i przekroju trapezowatym
tworzyła warstwa ciemnoszarej próchnicy z soczewkami żółtego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 14 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 5 fragmentów dzbanów, 1 wylew pokrywki, 6 ułamków
garnków i 2 wylewy mis. Zanotowano występowanie garnków dużych i
średniej wielkości. Wylewy garnków przyporządkowano do typów 1 i 3. Dna
naczyń były na łagodnej lub wyraźnie zaznaczonej stopce, odcinane bądź też
podważane i na podsypce.
Rozpoznano 1 ucho kamionkowego dzbana oraz 2 wylewy szkliwionych
garnków. Pozostały materiał ceramiczny z tego obiektu (11 fragmentów)
przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 3 fragmentach.
Co więcej na jednym współwystępował ze zdobieniem typu 2. Ponadto na 2
ułamkach znajdował się ornament typu 1D, a na 1 typu 7.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj do 4 do 5 mm.
Ob. 272
Wymiary obiektu: 150x124x50. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,40 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,92 m n.p.m. Obiekt 270 zlokalizowany został na arze 52, 69
ćw. B. Wypełnisko jamy o planie prostokątnym i przekroju trapezowatym
tworzyła warstwa ciemnoszarej próchnicy z soczewkami żółtego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 15 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 fragment dzbana, i 14 ułamków garnków Zanotowano
występowanie garnków małych i średniej wielkości. Wylewy garnków
przyporządkowano do typów 1 i 2. Dna naczyń były na łagodnej lub wyraźnie
zaznaczonej stopce, podważane i na podsypce.
Całość materiału ceramicznego z tego obiektu (15 fragmentów)
przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 7 fragmentach,
zaś na 1 typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 281
Wymiary obiektu: 566x542x116. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,82 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,66 m n.p.m. Obiekt 281 zlokalizowany został na arach 85,
ćw. C i D, 86, ćw. A i B. Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju
nieckowatym z przegłębieniami tworzyła warstwa szarożółtego piasku z
domieszką ciemnoszarej próchnicy.
Z obiektu tego pozyskano 56 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 5 fragmentów dzbanów, 7 wylewów pokrywek, 40
ułamków garnków, 1 dno kubka i 3 części mis. Zanotowano występowanie
garnków wszystkich kategorii wielkościowych. Wylewy garnków
przyporządkowano do typów 1 i 2. Dna naczyń były proste lub na wyraźnie
zaznaczonej stopce, odcinane bądź też podważane i na podsypce.
Rozpoznano 3 ułamki szkliwionych naczyń. Pozostały materiał
ceramiczny z tego obiektu (53 fragmenty) przyporządkowano do grupy
technologicznej B.
70
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 30 fragmentach.
Co więcej na 7 współwystępował ze zdobieniem typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj do 4 do 5 mm.
Ob. 282
Wymiary obiektu: 180x120x76. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,87 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 140,11 m n.p.m. Obiekt 282 zlokalizowany został na arze 86,
ćw. Ci D. Wypełnisko jamy o planie elipsowatym i przekroju trapezowatym
tworzyła warstwa przemieszanego szarego piasku z żółtym i ciemnoszarą
próchnicą.
Z obiektu tego pozyskano 6 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 ucho dzbana, 6 ułamków garnków i 1 dno misy.
Zanotowano występowanie dużych garnków. Wylewy garnków
przyporządkowano do typu 1.
Całość materiału ceramicznego z tego obiektu (6 fragmentów)
przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 4 fragmentach.
Co więcej na 2 współwystępował ze zdobieniem typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj do 5 mm.
Ob. 287
Wymiary obiektu: 220x122x46. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,68 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,22 m n.p.m. Obiekt 287 zlokalizowany został na arze 88,
ćw. B. Wypełnisko jamy o planie prostokątnym i przekroju trapezowatym
tworzyła warstwa ciemnoszarej próchnicy z soczewkami żółtego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 24 fragmenty naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 fragment dzbana,1 uchwyt trójnóżka, 1 wylew małej 71
misy i 21 ułamków garnków Zanotowano występowanie garnków małych i
średniej wielkości. Wylewy garnków przyporządkowano do typów 1 i 2. Dna
naczyń były na łagodnej lub wyraźnie zaznaczonej stopce, odcinane.
Tylko na jednym ułamku zanotowano występowanie szkliwa. Pozostałą
część materiału ceramicznego z tego obiektu (23 fragmentów)
przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 5 fragmentach,
na jednym typu 1D zaś na 2 typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 288
Wymiary obiektu: 210x190x120. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,61 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 138,41 m n.p.m. Obiekt 288 zlokalizowany został na arze 88,
ćw. B. Wypełnisko jamy o planie prostokątnym i przekroju trapezowatym
tworzyły warstwy ciemnoszarej próchnicy z soczewkami żółtego piasku
przedzielone warstwą spalenizny.
Z obiektu tego pozyskano 28 fragmenty naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 4 fragmenty dzbanów (ucha typu 4), 1 dno kubka, 9
części dużych mis, 1 uchwyt pokrywki i 21 ułamków garnków Zanotowano
występowanie garnków małych i średniej wielkości. Dna naczyń były na
proste, na wyraźnie zaznaczonej stopce lub na stopce, na podsypce.
Tylko na 3 ułamkach zanotowano występowanie szkliwa. Pozostałą
część materiału ceramicznego z tego obiektu (25 fragmentów)
przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 4 fragmentach,
na jednym typu 1H, na 4 typu 2, zaś na 1 typu 5.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.72
Ob. 290
Wymiary obiektu: 350x250x100. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 141,02 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 140,10 m n.p.m. Obiekt 290 zlokalizowany został na arze 88,
ćw. A. Wypełnisko jamy o planie nieregularnym i przekroju trapezowatym z
przegłębieniem tworzyły warstwy ciemnoszarej próchnicy z soczewkami
żółtego piasku z warstwą spalenizny w części stropowej.
Z obiektu tego pozyskano 15 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 wylew misy i 21 ułamków garnków Zanotowano
występowanie garnków o wylewach typów 1 i 2.
Całość materiału ceramicznego z tego obiektu (15 fragmentów)
przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 3 fragmentach,
zaś na 4 typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 300
Wymiary obiektu: 268x180x90. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,77 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,84 m n.p.m. Obiekt 300 zlokalizowany został na arze 76,
ćw. A. Wypełnisko jamy o planie elipsowatym i przekroju trapezowatym
tworzyła warstwa szarożółtego piasku przemieszanego z ciemnoszarą
próchnicą.
Z obiektu tego pozyskano 12 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 brzusiec dzbana i 11 ułamków garnków Zanotowano
występowanie garnków o wylewach typu 1.
Całość materiału ceramicznego z tego obiektu (15 fragmentów)
przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 3 fragmentach.73
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 305
Wymiary obiektu: 216x222x130. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,72 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,42 m n.p.m. Obiekt 305 zlokalizowany został na arze 77,
ćw. A. Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju trapezowatym tworzyły
warstwy: stropowa-szarożółtego piasku z domieszką ciemnoszarej próchnicy i
spalenizny i spągowa-szarożółtego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 26 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 ucho dzbana i 25 ułamków garnków Zanotowano
występowanie garnków o wylewach typu 2 i dnach na wyraźnie zaznaczonej
stopce, podważanych i na podsypce.
Całość materiału ceramicznego z tego obiektu (15 fragmentów)
przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 12 fragmentach,
zaś na 1 typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 308
Wymiary obiektu: 170x114x62. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,75 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 140,13 m n.p.m. Obiekt 308 zlokalizowany został na arze 77,
ćw. C. Wypełnisko jamy o planie prostokątnym i przekroju trapezowatym
tworzyła warstwa szarożółtego piasku przemieszanego z szarą próchnicą i
fragmentami gruzu ceglanego.
Z obiektu tego pozyskano 7 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 ucho dzbana, 2 dna kubków i 4 ułamki garnków
74
Całość materiału ceramicznego z tego obiektu (7 fragmentów)
przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 1 fragmencie i
również na 1 typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 310
Wymiary obiektu: 380x170x84. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,97 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 140,13 m n.p.m. Obiekt 310 zlokalizowany został na arze 66,
ćw. B. Wypełnisko jamy o planie elipsowatym i przekroju nieregularnym
tworzyły warstwy szarożółtego piasku przemieszanego z szarą próchnicą i
żółtym piaskiem.
Z obiektu tego pozyskano 19 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 9 części dzbanów i 10 ułamków garnków
Całość materiału ceramicznego z tego obiektu (7 fragmentów)
przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 13 fragmentach,
zaś na 1 typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 311
Wymiary obiektu: 270x200x68. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,92 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 140,24 m n.p.m. Obiekt 311 zlokalizowany został na arze 76,
ćw. C. Wypełnisko jamy o planie prostokątnym i przekroju trapezowatym
tworzyły warstwy żółtego piasku przemieszanego z szarym i ciemnoszarą
próchnicą.
75
Z obiektu tego pozyskano 10 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 3 fragmenty dzbanów (w tym ucho typu 4), 1 uchwyt
trójnóżka, 1 wylew misy i 5 ułamków garnków Zanotowano występowanie
wylewów typów 1, 2 i 4.
Na 6 ułamkach zanotowano występowanie szkliwa. Pozostałą część
materiału ceramicznego z tego obiektu (4 fragmenty) przyporządkowano do
grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 3 fragmentach,
na 1 współwystępował ze zdobieniem typu 1F, a na innym z typem 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ob. 321
Wymiary obiektu: 240x220x130. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 141,71 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 140,41 m n.p.m. Obiekt 321 zlokalizowany został na arze 56,
ćw. A. Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju trapezowatym tworzyła
warstwa szarożółtego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 32 fragmenty naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 11 fragmentów dzbanów (w tym ucho typu 3), 3 części
jednej misy i 18 ułamków garnków. Zanotowano występowanie średniej
wielkości garnków o wylewach typu 2 i dnach na łagodnie zaznaczonej
stopce, podważanych i na podsypce. Również wyżej wymieniona misa miała
dno (średnica 7 cm) typu 2, zaś wylew (średnica 17 cm) typu 1.
Na 1 ułamku zanotowano występowanie szkliwa. Pozostałą część
materiału ceramicznego z tego obiektu (31 fragmentów) przyporządkowano
do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 10 fragmentach.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.76
Ob. 324
Wymiary obiektu: 180x274x78. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 141,81 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 141,03 m n.p.m. Obiekt 324 zlokalizowany został na arze 46,
ćw. A. Wypełnisko jamy o planie elipsowatym i przekroju nieckowatym
tworzyły warstwy szarożółtego piasku przemieszane z szarą próchnicą i
soczewkami żółtego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 21 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 fragment dzbana, 4 części małych i dużych mis i 16
ułamków garnków. Zanotowano występowanie małych garnków o wylewach
typu 2 i dnach prostych, odcinanych. Misy odznaczały się wylewami typów 3
i 4.
Zaobserwowano wypał utleniający w przypadku 5 ułamków, a wśród
nich na 3 ślady szkliwienia. Pozostałą część materiału ceramicznego z tego
obiektu (18 fragmentów) przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 7 fragmentach,
zaś typu 2 na 3 ułamkach.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 331
Wymiary obiektu: 220x176x120. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 141,71 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 140,51 m n.p.m. Obiekt 331 zlokalizowany został na arze 47,
ćw. A. Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju nieckowatym tworzyły
warstwy szarożółtego piasku z domieszką szarej próchnicy i soczewkami
żółtego piasku.
Z obiektu tego pozyskano 32 fragmenty naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 3 fragmenty dzbanów, 2 wylewy pokrywek, 1 część misy i
26 ułamków garnków. Zanotowano występowanie małych i średniej wielkości
77
garnków o wylewach typów 1 i 2, dnach na łagodnie zaznaczonej stopce,
odcinanych. Dzbany odznaczały się wylewami typu 2.
Zaobserwowano wypał utleniający w przypadku 2 ułamków, na
których ponadto znajdowały się ślady szkliwienia. Pozostałą część materiału
ceramicznego z tego obiektu (30 fragmentów) przyporządkowano do grupy
technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 8 fragmentach,
zaś typu 2 na 2 ułamkach.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 342
Wymiary obiektu: 220x322x84. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 141,19 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 140,35 m n.p.m. Obiekt 342 zlokalizowany został na arze 26,
ćw. A, B, C, D. Wypełnisko jamy o planie prostokątnym i przekroju
trapezowatym tworzyły warstwy szarożółtego piasku z domieszką szarej
próchnicy, soczewkami żółtego piasku i śladami spalenizny.
Z obiektu tego pozyskano 19 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 fragment dzbana, 2 wylewy mis i 16 ułamków garnków.
Zanotowano występowanie wszystkich kategorii wielkościowych garnków o
wylewach typów 1 i 2, dnach na łagodnie zaznaczonej stopce, odcinanych.
Całość materiału ceramicznego z tego obiektu (19 fragmentów)
przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 9 fragmentach,
zaś typu 2 na 1, a typu 1B również na 1 ułamku.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 34778
Wymiary obiektu: 240x168x80. Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 140,74 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,94 m n.p.m. Obiekt 347 zlokalizowany został na arze 16,
ćw. B. Wypełnisko jamy o planie elipsowatym i przekroju trapezowatym
tworzyła warstwa szarożółtego piasku z domieszką szarej próchnicy i
soczewkami żółtego piasku..
Z obiektu tego pozyskano 22 fragmenty naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 2 fragmenty dzbanów, 1 uchwyt pokrywki i 19 ułamków
garnków. Zanotowano występowanie średnich i małych garnków o wylewach
typów 1 i 2, dnach prostych, odcinanych.
Całość materiału ceramicznego z tego obiektu (22 fragmenty)
przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 5 fragmentach,
zaś typu 2 na 3.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ob. 351
Wymiary obiektu: 134x144x50 Strop obiektu znajdował się na
poziomie niwelacyjnym 139,85 m n.p.m. zaś spąg odnotowano na głębokości
niwelacyjnej 139,35 m n.p.m. Obiekt 351 zlokalizowany został na arze 16,
ćw. A. Wypełnisko jamy o planie owalnym i przekroju nieckowatym tworzyła
warstwa szarożółtego piasku z soczewkami żółtego piasku..
Z obiektu tego pozyskano 14 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród
nich wyodrębniono 1 fragment dzbana i 13 ułamków garnków. Zanotowano
występowanie średnich i małych garnków o wylewach typu 2, dnach
prostych i na łagodnie zaznaczonej stopce, odcinanych.
Całość materiału ceramicznego z tego obiektu (14 fragmentów)
przyporządkowano do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A na 3 fragmentach.
79
Wszystkie naczynia pozyskane z tego obiektu były toczone, zaś
domieszką była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były
jednobarwne o grubości zazwyczaj 5 mm.
Ar 3 Humus.
Z ara 3 z humusu pozyskano 2 ułamki szklane, 3 przedmioty metalowe
i 40 fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród tych ostatnich wyodrębniono 4
ułamki dzbanów, 33 części garnków i 3 wylewy mis. Zanotowano
występowanie garnków średniej wielkości. Dna garnków były na wyraźnie
zaznaczonej stopce, odcinane.
W przypadku 3 fragmentów stwierdzono wypał utleniający, ponadto
zanotowano na nich występowanie żółtego szkliwa na wewnętrznej ich części.
Pozostały materiał ceramiczny (37 fragmentów) przyporządkowany został do
grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 18 fragmentach naczyń.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego ara były toczone, zaś domieszką
była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były jednobarwne o
grubości zazwyczaj 5 mm.
Ar 13 Humus.
Z ara 13 z humusu pozyskano 58 fragmentów naczyń ceramicznych.
Wśród nich wyodrębniono 2 ucha dzbanów, 1 wylew pokrywki, 3 dna
kubków, 1 brzusiec talerza fajansowego, 49 fragmentów garnków i 2 części
mis. Zanotowano występowanie garnków średniej wielkości. Dna garnków
były na wyraźnie zaznaczonej stopce, podważane i na podsypce.
Wśród tego zbioru 2 fragmenty zakwalifikowano do grupy D, 1 do F, 7
do E i 1 do grupy naczyń kamionkowych. Pozostały materiał ceramiczny (47
fragmentów) przyporządkowany został do grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 17 fragmentach naczyń, typu 2 na 3, zaś
typu 5 na 2 ułamkach.80
Wszystkie naczynia pozyskane z tego ara były toczone, zaś domieszką
była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były jednobarwne o
grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ar 23 Humus.
Z ara 23 z humusu pozyskano 2 kości i 59 fragmentów naczyń
ceramicznych. Wśród tych ostatnich wyodrębniono 1 brzusiec dzbana, 1
brzusiec talerza fajansowego i 57 fragmentów garnków. Zanotowano
występowanie garnków średniej wielkości. Wylewy garnków
przyporządkowano do typów 1 i 2. Dna garnków były na wyraźnie
zaznaczonej stopce, odcinane.
Wśród tego zbioru 3 fragmenty zakwalifikowano do grupy E, a 1 do F.
Pozostały materiał ceramiczny (55 fragmentów) przyporządkowany został do
grupy technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 28 fragmentach naczyń, na 5 ułamkach
współwystępował z motywem zdobniczym typu 2.
Wszystkie naczynia pozyskane z tego ara były toczone, zaś domieszką
była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były jednobarwne o
grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
Ar 33 Humus.
Z ara 33 z humusu pozyskano 8 przedmiotów metalowych i 50
fragmentów naczyń ceramicznych. Wśród tych ostatnich wyodrębniono 2
ucha dzbanów, 2 części pokrywek, 1 dno kubka, 42 fragmenty garnków i 3
części mis. Zanotowano występowanie garnków średniej wielkości o
wylewach typu 2. Dna garnków były na łagodnie zaznaczonej stopce,
odcinane.
Wśród tego zbioru 1 fragment zakwalifikowano do grupy E. Pozostały
materiał ceramiczny (49 fragmentów) przyporządkowany został do grupy
technologicznej B.
Zaobserwowano występowanie ornamentu typu 1A w postaci
pionowych wyświecanych linii na 17 fragmentach naczyń, typu 2 na 1.81
Wszystkie naczynia pozyskane z tego ara były toczone, zaś domieszką
była mała ilość drobnoziarnistego piasku. Ich przełomy były jednobarwne o
grubości zazwyczaj od 4 do 5 mm.
ZESTAWIENIE OBIEKTÓW
LP. NR OB. NR ARA ĆWIARTKA FUNKCJA
OBIEKTUWYMIARY OBIEKTU (cm) CHARAKTER
WYPEŁNISKAKSZTAŁT RZUTU
KSZTAŁT PRZEKROJU
długość szerokość głębokość
1 1 3 A jama 222 204 76 niejednorodny owalny nieckowaty2 2 2;3 B;D jama 200 160 86 niejednorodny owalny nieckowaty3 3 3 D jama 146 134 78 niejednorodny owalny nieckowaty4 4 3 A jama x 203 207 niejednorodny owalny nieckowaty5 5 3 A jama x 209 192 niejednorodny owalny nieckowaty6 6A 3 A jama 154 87 66 niejednorodny elipsowaty nieckowaty7 6B 3 A jama 267 165 98 niejednorodny elipsowaty nieckowaty8 6C 3 A jama 198 176 76 niejednorodny elipsowaty nieckowaty9 7 3 ABCD jama 543 378 105 niejednorodny prostokątny nieckowaty
10 12 73 A fundament pod filar 110 60 16 niejednorodny elipsowaty nieckowaty
11 13 73 AC fundament pod filar 82 82 38 niejednorodny owalny nieckowaty
12 14 73 C fundament pod filar 60 56 10 niejednorodny owalny nieckowaty
13 17 72;73 C;A jama 120 88 46 niejednorodny owalny nieckowaty14 25 32;33 CD;AB jama 325 234 43 niejednorodny owalny nieckowaty15 26C 45;53 B;A jama 203 189 53 niejednorodny owalny nieckowaty16 27 53 C jama 194 170 48 niejednorodny owalny nieckowaty17 29 53 C jama 196 168 66 niejednorodny prostokątny nieckowaty18 30 53 C jama 242 142 152 niejednorodny nieregularny trapezowaty19 33 63 C jama 106 89 66 niejednorodny owalny nieckowaty20 34 62;63 C;A jama 248 88 80 niejednorodny elipsowaty nieckowaty21 35 53 D jama 68 62 8 niejednorodny owalny nieckowaty22 36 33 B jama 282 274 62 niejednorodny elipsowaty nieckowaty23 37 42;43 D;B jama 180 115 124 niejednorodny prostokątny nieckowaty 40 13;23 D;C jama 336 290 160 niejednorodny owalny nieckowaty
24 44 13 D jama 86 80 98 niejednorodny owalny lejkowaty25 45 13 ABCD jama 292 236 144 niejednorodny owalny nieckowaty26 46 13 B jama 188 140 86 niejednorodny owalny nieckowaty27 47 23 D jama 292 138 130 niejednorodny owalny nieckowaty28 49 72;73 D;B jama 100 70 32 niejednorodny owalny nieckowaty29 53 83 B jama 102 80 30 niejednorodny owalny nieckowaty30 54 83 BD jama 178 150 56 niejednorodny nieregularny nieckowaty31 58 73;74 D;B jama 74 64 60 niejednorodny owalny nieckowaty
82
32 62 13 C jama 170 106 72 niejednorodny owalny nieckowaty33 65 13 C jama 160 134 62 niejednorodny owalny nieckowaty34 66 3;13 D;C jama 198 180 106 niejednorodny owalny nieckowaty35 67 3;13 BD;AC jama 258 224 126 niejednorodny nieregularny nieckowaty36 68 3;13 B;A jama 211 202 106 niejednorodny owalny nieckowaty37 76 75 A jama 150 130 162 niejednorodny owalny nieckowaty38 77 64 D jama 72 54 20 niejednorodny owalny trapezowaty39 78 74 C jama 88 80 22 niejednorodny owalny nieckowaty40 79 74 CD jama 118 100 146 niejednorodny nieregularny nieckowaty
41 80 64 BD dołek posłupowy 68 50 20 niejednorodny owalny nieckowaty
42 81 64 B dołek posłupowy 52 42 20 niejednorodny owalny nieckowaty
43 87 65 A jama 186 111 56 niejednorodny owalny nieckowaty44 88 65 C jama 162 78 40 niejednorodny owalny nieckowaty45 90 65 C jama 116 72 16 niejednorodny owalny nieckowaty46 91 65 C jama 262 200 124 niejednorodny owalny nieckowaty
48 94 74 B dołek posłupowy 22 18 10 niejednorodny owalny nieckowaty
49 95 74 B dołek posłupowy 22 20 12 niejednorodny owalny nieckowaty
50 97 73 D dołek posłupowy 28 18 22 niejednorodny owalny nieckowaty
52 99 64 AB jama 122 70 22 niejednorodny nieregularny nieckowaty53 101 64 AC jama 124 110 40 niejednorodny owalny trapezowaty54 102 64 A jama 54 50 28 niejednorodny owalny trapezowaty55 103 64 A jama 60 38 30 niejednorodny owalny nieckowaty56 105 65 B jama 66 58 16 niejednorodny owalny nieckowaty57 107 54 BD jama 160 60 26 niejednorodny nieregularny trapezowaty58 109 55 ABCD jama 312 180 190 niejednorodny prostokątny nieckowaty59 110 55 AC jama 224 190 180 niejednorodny owalny nieckowaty
60 113 45;55 B;A dołek posłupowy 38 36 20 niejednorodny owalny nieckowaty
61 115 55 C jama 119 110 50 niejednorodny owalny nieckowaty62 116 45 C jama 236 116 20 niejednorodny owalny nieckowaty63 118 55 A jama 44 36 18 niejednorodny owalny nieckowaty
64 120 55 B dołek posłupowy 60 40 26 niejednorodny owalny nieckowaty
65 121 55 B dołek posłupowy 40 32 12 niejednorodny owalny nieckowaty
66 122 54 C dołek posłupowy 26 24 24 niejednorodny owalny nieckowaty
67 123 54 C dołek posłupowy 32 30 22 niejednorodny owalny nieckowaty
68 124 54 C dołek posłupowy 34 28 22 niejednorodny owalny nieckowaty
69 125 44 D dołek posłupowy 30 30 28 niejednorodny nieregularny nieckowaty
70 126 44 D jama 140 82 26 niejednorodny owalny nieckowaty71 127 44 D jama 96 54 18 niejednorodny owalny nieckowaty
72 128 44 D dołek posłupowy 40 32 38 niejednorodny owalny nieckowaty
73 132 54 D jama 118 50 28 niejednorodny owalny nieckowaty74 133 54 D jama 132 122 60 niejednorodny owalny nieckowaty
83
75 136 54 C dołek posłupowy 56 48 38 niejednorodny owalny nieckowaty
76 141 44 D jama 106 96 48 niejednorodny owalny nieckowaty77 144 44 D jama 38 22 22 niejednorodny nieregularny nieckowaty78 146 34;44 D;C jama 86 64 40 niejednorodny prostokątny trapezowaty81 152 34 B jama 44 42 36 niejednorodny owalny nieckowaty83 154 34 A jama 46 40 24 niejednorodny owalny nieckowaty84 155 34 B jama 280 134 154 niejednorodny owalny nieckowaty85 156 34 A jama 260 210 140 niejednorodny owalny nieckowaty86 157 34 C jama 236 138 130 niejednorodny owalny nieckowaty88 161 24 B jama 234 130 124 niejednorodny owalny nieckowaty89 162 24 B jama 280 220 140 niejednorodny owalny nieckowaty90 163 24 ABCD jama 248 156 102 niejednorodny owalny trapezowaty91 164 24 A jama 170 94 110 niejednorodny owalny nieckowaty94 167 24 A jama 118 88 144 niejednorodny owalny lejkowaty95 169 24 CD jama 276 140 142 niejednorodny prostokątny nieckowaty96 170 24 C jama 144 140 20 niejednorodny owalny prostokątny97 171 24 C jama 140 122 82 niejednorodny owalny nieckowaty98 172 24 C jama 190 113 80 niejednorodny owalny nieckowaty99 173 14 B jama 192 180 122 niejednorodny owalny nieckowaty100 175 14 BD jama 224 154 114 niejednorodny owalny trapezowaty103 182 14 BD jama 168 160 64 niejednorodny owalny nieckowaty104 183 14 C jama 122 120 30 niejednorodny prostokątny prostokątny105 184 14 ABCD jama 260 194 130 niejednorodny owalny trapezowaty106 186 14 C jama 228 172 52 niejednorodny owalny nieckowaty107 187 4;14;5;15 D;C;B;A jama 122 104 34 niejednorodny owalny nieckowaty108 200 4;5 D;B jama 166 156 96 niejednorodny owalny trapezowaty109 202 4 C jama 76 70 42 niejednorodny owalny nieckowaty110 204 5 B jama 186 180 134 niejednorodny nieregularny trapezowaty111 206 4 AB jama 204 190 100 niejednorodny owalny trapezowaty112 208 4 A jama 240 124 72 niejednorodny owalny trapezowaty113 209 4 A jama 180 120 70 niejednorodny owalny nieckowaty114 211 5 D jama 142 112 58 niejednorodny prostokątny nieckowaty115 212 5 BD jama 268 188 82 niejednorodny nieregularny nieckowaty116 214 15 AC jama 194 170 76 niejednorodny owalny trapezowaty117 218 15 D jama 128 126 82 niejednorodny owalny nieckowaty118 219 15 D jama 260 94 44 niejednorodny elipsowaty nieckowaty119 220 15 C jama 230 112 68 niejednorodny owalny nieckowaty120 221 5;15 B;A jama 310 240 82 niejednorodny owalny nieckowaty122 226 25 D jama 82 68 58 niejednorodny owalny nieckowaty123 227 25 BD jama 140 80 32 niejednorodny owalny nieckowaty124 229 25 B jama 80 78 42 niejednorodny owalny nieckowaty125 231 25 D jama 152 76 12 niejednorodny prostokątny nieckowaty126 232 25 D jama 62 34 20 niejednorodny owalny nieckowaty127 239 35 D jama 126 100 88 niejednorodny owalny prostokątny128 243 45 A jama 142 74 20 niejednorodny owalny nieckowaty129 244 45 A jama 212 106 90 niejednorodny owalny trapezowaty
246 45 B jama 80 72 40 niejednorodny owalny nieckowaty130 250 2 C jama 160 134 123 niejednorodny owalny lejkowaty131 256 22 B jama 380 240 129 niejednorodny nieregularny nieckowaty132 263 41;42 CD;AB jama 260 190 54 niejednorodny owalny nieckowaty133 266 41;43 D;B jama 175 140 34 niejednorodny owalny nieckowaty134 269 52 A jama 110 50 28 niejednorodny owalny nieckowaty135 273 62 D jama 76 60 20 niejednorodny owalny trapezowaty136 274 72 C jama 100 84 16 niejednorodny owalny prostokątny
84
137 275 72 D jama 94 90 14 niejednorodny owalny prostokątny138 276 82 A jama 116 108 32 niejednorodny owalny prostokątny139 279 82 B jama 64 60 18 niejednorodny owalny nieckowaty140 280 81 B jama 70 48 10 niejednorodny owalny nieregularny141 283 86 C jama 50 50 28 niejednorodny owalny nieckowaty142 284 86 C jama 110 80 20 niejednorodny nieregularny nieregularny143 285 87 A jama 100 70 34 niejednorodny prostokątny nieregularny145 289 88 B jama 210 190 50 niejednorodny nieregularny trapezowaty
146 291 77;78;87;88 D;B;C;A zabudowania gospodarcze 700 470 120 niejednorodny owalny trapezowaty
147 292A 75;76 CD;AB jama 289 158 157 niejednorodny elipsowaty trapezowaty148 292B 75;77 D;B jama 297 276 145 niejednorodny owalny trapezowaty149 293 76 B jama 260 128 84 niejednorodny prostokątny nieckowaty150 294 76 ABCD jama 289 259 134 niejednorodny owalny nieckowaty151 295 76 C jama 60 42 16 niejednorodny prostokątny nieckowaty152 296 76 C jama 150 126 44 niejednorodny nieregularny nieckowaty153 297 76;77 CD;AB jama 176 160 120 niejednorodny owalny nieckowaty154 298 76;78 CD;AB jama 230 202 110 niejednorodny nieregularny nieregularny155 299 66;76 B;A jama 90 66 16 niejednorodny owalny nieckowaty156 301 76 C jama 184 160 98 niejednorodny prostokątny nieckowaty157 302 76;77 C;A jama 260 184 126 niejednorodny owalny prostokątny158 303 76 A jama 100 70 26 niejednorodny prostokątny nieckowaty159 304 67;77 B;A jama 240 180 106 niejednorodny nieregularny nieckowaty160 307 77 D jama 340 204 96 niejednorodny owalny nieckowaty161 309 77;78 CD;AB jama 260 160 106 niejednorodny owalny trapezowaty162 312 66 AC jama 210 170 96 niejednorodny owalny nieregularny163 313 66 D jama 210 114 120 niejednorodny prostokątny nieregularny164 314 66;67 D;B jama 482 216 100 niejednorodny prostokątny trapezowaty165 315 66;68 C;A jama 180 123 64 niejednorodny prostokątny trapezowaty166 316 66;69 CD;AB jama 190 100 98 niejednorodny prostokątny trapezowaty167 318 56;55;66 B;D;A jama 196 167 126 niejednorodny owalny trapezowaty168 319 55 D jama 150 130 120 niejednorodny prostokątny trapezowaty169 320 56;66 B;A jama 104 104 40 niejednorodny owalny nieckowaty170 322 56 CD jama 386 280 114 niejednorodny owalny nieckowaty173 323 56;57 C;A jama 180 180 60 niejednorodny owalny trapezowaty174 323A 45;46 AC jama 260 262 202 niejednorodny owalny prostokątny175 325 46 ABCD jama 210 180 88 niejednorodny owalny nieckowaty176 326 46 AC jama 144 96 72 niejednorodny nieregularny nieckowaty177 327 46 C jama 222 220 109 niejednorodny owalny prostokątny178 328 46 D jama 352 270 120 niejednorodny prostokątny nieckowaty179 329 47 B jama 124 126 18 niejednorodny owalny nieckowaty180 330 47 A jama 120 100 28 niejednorodny owalny nieckowaty181 332 46;56 B;A jama 186 145 34 niejednorodny owalny nieckowaty182 333 36 AB jama 290 290 70 niejednorodny nieregularny nieckowaty183 334 36 BD jama 290 240 128 niejednorodny owalny prostokątny184 335 36 A jama 150 110 44 niejednorodny nieregularny prostokątny185 336 36 A jama 248 166 80 niejednorodny owalny prostokątny186 337 36 C jama 340 286 114 niejednorodny nieregularny prostokątny187 338 36,37 C;A jama 250 210 119 niejednorodny owalny trapezowaty189 340 25;26 A jama 316 236 98 niejednorodny owalny prostokątny190 341 26 D jama 298 287 112 niejednorodny owalny trapezowaty191 343 26 D jama 154 150 16 niejednorodny owalny nieckowaty192 344 26 C jama 220 170 70 niejednorodny owalny nieckowaty193 345 26 BD;AC jama 246 140 76 niejednorodny prostokątny prostokątny194 346 16;26 D jama 240 168 80 niejednorodny owalny prostokątny
85
195 348 16 D jama 440 288 88 niejednorodny prostokątny prostokątny196 349 16 B jama 136 114 89 niejednorodny nieregularny trapezowaty197 350 16 B jama 192 176 112 niejednorodny nieregularny prostokątny198 352 16 A jama 180 122 58 niejednorodny prostokątny nieckowaty
RODZIAŁ V
Podsumowanie
W wyniku przeprowadzonych prac archeologicznych przebadano
łącznie powierzchnię 5200 m2. Odkryto łącznie 267 obiektów
archeologicznych. Większość (243 obiekty) zidentyfikowano jako jamy
śmietniskowe. Ponadto odkryto 17 dołków posłupowych oraz 6 reliktów
zabudowy zinterpretowanych jako pozostałości po fundamentach zabudowań
gospodarczych. W trakcie przeprowadzonych badań znaleziono łącznie 2093
fragmenty naczyń ceramicznych, 64 kości, 44 przedmioty metalowe, 4
ułamki szklane, 3 części kafli płytowych oraz jeden fragment drewna.
Ponadto w warstwie humusu zidentyfikowano 2 fragmenty ceramiki kultury
łużyckiej.
Wszystkie zabytki nowożytne wiązać należy z funkcjonowaniem
Folwarku Góreckiego i datować na przełom XIX i XX wieku.
Należy zauważyć, iż znaczna większość fragmentów z
omawianego zbioru, bo aż 90%, zostało przyporządkowane do grupy B,
ceramiki wypalanej w atmosferze redukcyjnej. Charakterystyczna jest dla tej
części Polski, niewielka ilość ułamków naczyń wypalanych w atmosferze
utleniającej grupy D, stanowią one 1% całości materiału ceramicznego.
Równie nieliczne są grupy naczyń kamionkowych i fajansowych. Ponadto
również wypalana w atmosferze utleniającej była większość ceramiki
szkliwionej grupy E. Fragmenty polewane wynoszą 8% całości zbioru.
Pojedyncze ułamki zakwalifikowano do grupy C i majoliki.
86
Rozdrobniony charakter materiału nie pozwolił na wykonanie
pełnej i rzetelnej analizy makromorfologicznej. Uzyskano jedynie pośrednie
dane, w postaci zrekonstruowanych wielkości wylewów i den oraz określeniu
ich typów. Jedynie nieliczne fragmenty umożliwiły pełną rekonstrukcję
naczyń. Większość zbioru stanowiły garnki (77%), mniej liczne były
fragmenty mis (9%), dzbanów (9%) i pokrywek (3%). Ponadto zanotowano
występowanie nielicznych fragmentów kubków (1%), talerzy (1%), trójnóżków
i 1 ułamek wazonu.
87
Ceramika ornamentowana stanowi 44% całego zbioru. Naczynia
najczęściej zdobione były ornamentem typu 1 (77% ułamków
ornamentowanych). Były to zazwyczaj fragmenty garnków, dzbanów i mis. Na
zdecydowanie mniejszej ilości ułamków (19%) znajdowało się zdobienie typu
2. Nieliczne fragmenty pokryte były motywami zdobniczymi typów 3, 4, 5, 6 i
7.
Powyżej omawiany materiał ceramiczny można uznać za
charakterystyczny i typowy dla terenu Polski wschodniej, świadczy o tym
zdecydowana przewaga naczyń wypalanych w atmosferze redukcyjnej. Formy
naczyń również są analogiczne do tych jakie rozpoznano na stanowiskach
datowanych na okres nowożytności. 13
13 Osadnictwo pradziejowe, wieś średniowieczna i folwark nowożytny Żerniki, gm. Kórnik, stan. 25. Praca zbiorowa, Poznań 2007.
Kleczanów. Badania rozpoznawcze 1989-1992 pod red. A. Buko, Warszawa 1997, s. 173-217.Czopek Sylwester, Lubelczyk Antoni, Ceramika rzeszowska XIV-XVIII w: "Zeszyty Naukowe
Muzeum Okręgowego w Rzeszowie", z. 3, Rzeszów 1993.
88
BIBLIOGRAFIA
1. Albrycht A. 2004: Strefa marginalna lądolodu zlodowacenia warty w
okolicy Kornicy (Wysoczyzna Siedlecka). [W:] Harasimiuk M., Terpiłowski S.
(red.) 2004: Zlodowacenie warty w Polsce. UMCS, Lublin, 171 s.
2. Buko, Ceramika Wczesnopolska. Wprowadzenie do badań, Wrocław –
Warszawa – Kraków – Gdańsk - Łódź, 1990.
3. Kleczanów. Badania rozpoznawcze 1989-1992 pod red. A. Buko,
Warszawa 1997.
4. Czopek Sylwester, Lubelczyk Antoni, Ceramika rzeszowska XIV-XVIII w:
"Zeszyty Naukowe Muzeum Okręgowego w Rzeszowie", z. 3, Rzeszów 1993.
5. Harasimiuk M., Szwajgier W., Terpiłowski S., 2004: Wpływ
lądolodu zlodowacenia warty na rzeźbę północnego przedpola Wyżyny
Lubelskiej. [W:] Harasimiuk M., Terpiłowski S. (red.) 2004: Zlodowacenie
warty w Polsce. UMCS, Lublin, 171 s.
6. A. Hunicz, Studia z archeologii Średniowiecznego Lublina, Warszawa
1984, Przykład tabeli z zapisem cech morfologicznych i technologicznych.
7. L. Kajzer, Opracowanie zbioru ceramiki naczyniowej z „wieży
Karnkowskiego” zamku w Raciążku, Kwartalnik Historii Kultury Materialnej,
t. 34, 1986, s. 199-225.
8. L. Kajzer, W sprawie waloryzacji masowych zbiorów ceramiki
późnośredniowiecznej i nowożytnej, „Kwartalnik Historii Kultury
Materialnej”, r. 39, nr 4, 1991, s. 467-483.
9. Kondracki J., 1977: Regiony fizycznogeograficzne Polski, Wyd. UW,
Warszawa
10. Kondracki J., 2000: Geografia regionalna Polski, PWN, Warszawa.
11. J. Kruppe, Studia nad ceramiką XIV wieku ze Starego Miasta w
Warszawie, Wrocław – Warszawa – Kraków 1961.
12. Lindner L., Marks L., 1995: Zarys paleogeomorfologii obszaru Polski
podczas zlodowaceń skandynawskich. Przegląd Geologiczny 47, 7, s. 591-
594.
89
13. Marks L. 2004: Zasięg lądolodu zlodowacenia warty w Polsce. [W:]
Harasimiuk M., Terpiłowski S. (red.) 2004: Zlodowacenie warty w Polsce.
UMCS, Lublin, 171 s.
14. Marks L., Terpiłowski S., 2009: Strefa marginalna zlodowacenia
warty we wschodniej Polsce i na przyległym obszarze zachodniej Białorusi.
[W:] Żarski M., Lisicki S. (red.) Strefa marginalna ladolodu zlodowacenia
warty i pojezierza plejstoceńskie na południowym Podlasiu. XVI Konferencja
Stratygrafia plejstocenu Polski. Zimna Woda k. Łukowa, 31.08-4.09. 2009,
PIG, Warszawa, s. 37-38.
15. H. Mierzwiński, Zarys dziejów Kocka do 1939r., Warszawa 1990.
16. Mojski J. E. 1968: Mapa geologiczna Polski 1: 200 000, ark. Łuków.
17. Mojski J. E. 1971: Objaśnienia do mapy geologicznej Polski, ark.
Łuków.
18. Mojski J. E., 1972: Nizina Podlaska. [W:] R. Galon (red.) Geomorfologia
Polski t. 2, PWN, Warszawa; 318-362.
19. Pożaryski W., 1974: Tektonika. [W:] Budowa geologiczna Polski t. 4,
cz. 1, Niż Polski. Wyd. Geol. Warszawa.
20. Terpiłowski S., 2001: Strefa marginalna lądolodu warciańskiego na
wysoczyźnie siedleckiej w świetle analizy litofacjalnej. UMCS, Lublin, 98 s.
21. S. Turski, Kock i okolice, Lublin 1989.
22. Woronko B., Żarski M., Bujak Ł., 2007: Pozycja stratygraficzna
osadów dolnego plejstocenu w południowej części Niziny
Południowopodlaskiej. Biul. PIG 425, s. 87-104.
23. Żarski M., 2004: Strefa marginalna lądolodu zlodowacenia warty na
Wysoczyźnie Żelechowskiej. [W:] Harasimiuk M., Terpiłowski S. (red.) 2004:
Zlodowacenie warty w Polsce. UMCS, Lublin, 171 s.
24. Żarski M., Małek M., Albrycht A., 2009: Plejstocen południowego
Podlasia. [W:] Żarski M., Lisicki S. (red.) Strefa marginalna ladolodu
zlodowacenia warty i pojezierza plejstoceńskie na południowym Podlasiu. XVI
Konferencja Stratygrafia plejstocenu Polski. Zimna Woda k. Łukowa, 31.08-
09. 2009, PIG, Warszawa, s. 20-36.
25. Żarski M., Małek M., Albrycht A., 2009: Tektonika i podłoże
osadów czwartorzędowych południowego Podlasia. [W:] Żarski M., Lisicki S.
90
(red.) Strefa marginalna ladolodu zlodowacenia warty i pojezierza
plejstoceńskie na południowym Podlasiu. XVI Konferencja Stratygrafia
plejstocenu Polski. Zimna Woda k. Łukowa, 31.08-4.09. 2009, PIG,
Warszawa, s. 13-19.
26. Żelichowski M., 1974: Obszar radomsko-lubelski. [W:] Budowa
geologiczna Polski t. 1, Tektonika cz. 1 Niż Polski. Wyd. Geol. Warszawa.
27. Osadnictwo pradziejowe, wieś średniowieczna i folwark nowożytny
Żerniki, gm. Kórnik, stan. 25. Praca zbiorowa, Poznań 2007.
91
TABLICE I-LXXX
92
93
94
95
96
TABLICA LIII
97
TABLICA LIV
98
TABLICA LV
TABLICA LVI
TABLICA LVII
TABLICA LVIII
TABLICA LIX
TABLICA LX
TABLICA LXI
99
TABLICA LXII
TABLICA LXIII
100
TABLICA LXIV
101
TABLICA LXV
TABLICA LXVI
TABLICA LXVII
102
TABLICA LXVIII
103
TABLICA LXIX
104
TABLICA LXX
105
TABLICA LXXI
106
Legenda do tablic:
1) W-515- brązowo-żółto-szara próchnica
2) W-55 – szara próchnica
3) W-81 – szara próchnica
4) W-138 – szara próchnica
5) W-351 – jasnoszara próchnica
6) W-352 –brązowa i szara próchnica
7) W-353 – pomarańczowy piasek
8) W-519 – brązowo-żółto-szara próchnica
9) W-514- szaro- żółta próchnica
10) W-516- ciemnoszara-brązowa próchnica
11) W-737 – ciemnobrązowo-szara próchnica
12) W-681- szaro-brązowa próchnica
13) W-682 – ciemnoszara- brązowa próchnica
14) W-731 – szara próchnica
15) W-732 – żółty piasek
16) W-733 – spalenizna z węglami
17) W-734 – ciemnoszara-zółto-pomarańczowa próchnica
18) W-735 – pomarańczowo-szary piasek
19) W-736 – spalenizna z węglami
20) W-658 – szaro-brązowa próchnica
21) W-659 – brązowo-szara próchnica
22) W-660 – ciemnoszara próchnica
23) W-665 – ciemnoszara próchnica
24) W-633 – jasnoszara-jasnobrązowa próchnica
25) W-630 – szara próchnica
26) W-631 – szaro-żółty piasek
107
27) W-92 – szara próchnica
28) W-426 – spalenizna z węglami drzewnymi, szary piasek
29) W-680 – szaro-brązowo-żółty piasek
30) W-229 – brązowa i szara próchnica
31) W-359 – jasnoszary i jasnożółty piasek
32) W-430 – brązowa próchnica
33) W-178 – szara próchnica
34) W-431 – szaro- brązowa próchnica
35) W-432 – brązowo-szara próchnica
36) W-433 – jasnoszara próchnica
37) W-434 – szara próchnica
38) W-49 – szara próchnica
39) W-248 – jasnoszara próchnica
40) W-249 – jasnoszara i brązowa próchnica
41) W-254 – szarobrunatna próchnica
42) W-209 – szara próchnica
43) W-333 – ciemnobrązowa próchnica
44) W-332 – żółty, ciemnobrązowy i szary piasek
45) W-436 – ciemnobrązowa próchnica
46) W-178 – szara próchnica
47) W-437 - szaro-pomarańczowy piasek
OB. 18
OB.236
TABLICA LXXII
OB.334
OB.165
108
TABLICA LXXIII
OB.151
OB.13
ABLICA LXXIV
OB.15
OB..10A
TABLICA LXXV
OB.13
OB.41
TABLICA LXXVI
OB.163
OB.271
TABLICA LXXVII
OB.291
OB.291
TABLICA LXXVIII
OB.334
OB.342
TABLICA LXXIX
TABLICA LXX
109
KATALOG TABELARYCZNY
OPIS SKRÓTÓW I OZNACZEŃ ZASTOSOWANYCH W KATALOGU
Rodzaj naczynia:G-garnekDZ-dzban M-misaT-trójnóżekTa-talerzK-kubekRodzaj fragmentu naczynia:B-brzusiecD-dnoU-uchoW-wylewUT-uchwytSZ-szyjaPowierzchnia:Z-zewnętrznaW-wewnętrznaTechnika:1-naczynie toczone na kole garncarskim2-naczynie wykonane fabrycznieBarwa przełomu:1-jednobarwny2-dwubarwny3-trójbarwnyRodzaj domieszki:P-piasekIlość domieszki:M-małaŚ-średniaD-duża Barwa szkliwa:B-brązowaJB-jasnobrązowaCB-ciemnobrązowaZ-zielonaBI-białaK-kremowa
110
Ż-żółtaCŻ-ciemnożółtaO-oliwkowa
111