1

KAZANIE – ŚWIETO NIEPODLEGŁOSCI – 2015

Drodzy! W życiu trzeba od czasu do czasu uklęknąć. Jako

praktykujący chrześcijanie

czynimy to codziennie. Dzisiaj,

również na klęczkach

dziękujemy Bogu za

przywróconą nam przed 97 laty

wolność – czyli niepodległość!

W dniu Święta Niepodległości

przyszliśmy do naszego

parafialnego Kościoła, aby przed Patronką naszej Parafii,

Wspomożycielką Wiernych, w sercu wyśpiewać Bogu „Te

Deum Laudamus” – Ciebie Boga wysławiamy: za dar

niepodległości, która przyszła w tamten odległy listopadowy

dzień 1918 roku. Przyszliśmy do

parafialnego Kościoła bo jak

pokazuje historia, przy ołtarzach

Kościołów naszej Ojczyzny umacniał

się duch wolnego narodu. Gdy

komuś brakowało wolnej Ojczyzny

przychodził do Kościoła. Tu bowiem

zawsze mówiono polskim językiem.

Tu zawsze był skrawek polskiej

kultury i skrawek niepodległości,

nawet wtedy gdy Polska zniknęła na

123 lata z map Europy. I aby tą

Polskość zabić i stłumić dążenia niepodległościowe kasowano

2

zakony, zamykano seminaria, zabraniano kształcić przyszłych

kapłanów i zakonników. Tak było zawsze – za czasów zaborów,

za czasów okupacji hitlerowskiej, bolszewickiej i sowieckiej, za

czasów Polski Ludowej. Tak to już jest w naszej Ojczyźnie, że

ten kto chce zabić wolność, musi wcześniej zburzyć ołtarz, czyli

zniszczyć więź Polaków z Kościołem.

Dzisiaj w 97 Rocznicę odzyskania Niepodległości, nie można

nie myśleć o Polsce, o naszej Ojczyźnie. Wszak ostrzegał

Cyprian Kamil Norwid: „Narody tracąc pamięć – tracą życie”.

A Prymas Tysiąclecia

doda: „Naród bez

przeszłości jest godny

współczucia. Naród, który

się jej wstydzi, który

wychowuje młode

pokolenie bez prawdziwej

historii Polski, to naród

renegatów”.

Przejmująco aktualne są dzisiaj słowa poety Jana Kasprowicza,

które napisał prawie sto lat temu: „Rzadko na moich wargach;

niech dziś warga ma wyzna, jawi się krwią przepojony,

najdroższy wyraz Ojczyzna. Moja najdroższa Ojczyzna – pisał

poeta. Właśnie czy rzeczywiście Ojczyzna jest nam najdroższa,

czy jest dzisiaj ona jakąś wartością? Czy patriotyzm nie już

przeżytkiem i wspomnieniem historii? Czy Ojczyzna jest

jeszcze warta naszego uczucia, naszego ukochania? Czy jest

sens zaprzątać głowę, zwłaszcza ludziom młodym, jakimś

3

patriotyzmem? Czy na dźwięk słowa Ojczyzna czujemy jeszcze

dreszcz emocji, czy bylibyśmy dla Ojczyzny cierpieć a nawet

umierać? A może to już wstyd dziś być patriotą, może przyszedł

czas, byśmy byli

patriotami Europy? Żeby

nie być gołosłownym:

maturzysta z 2000 roku,

w swojej pracy

maturalnej pisze:

„Gwiżdżę na wasze

hasła górnolotne,

gwiżdżę na Mazurka Dąbrowskiego z zapisem nutowym, za nic

mam listopada dzień jedenasty, zbrodnie w Katyniu i

Miednoje”. Prześcigają się z nim i politycy. Donald Tusk

obecnie przewodniczący Rady Europejskiej w 1987 roku złożył

pisemną deklarację w odpowiedzi na ankietę miesięcznika Znak

na temat polskości. Oto jak pisze młody wówczas: „Polskość to

nienormalność! (…) Polskość wywołuje u mnie niezmiennie

odruch buntu: historia,

geografia, pech dziejowy i

Bóg wie co jeszcze

wrzuciły na moje barki

brzemię, którego nie mam

specjalnie ochoty dźwigać.

(…) Piękniejsza od Polski

jest ucieczka od Polski, tej

na ziemi konkretnej, przegranej, brudnej i biednej”. Jak się to

ma do słów poety Ignacego Krasickiego: „Święta miłości

4

kochanej Ojczyzny, czują cię tylko umysły poczciwe”! Podlec,

człowiek nikczemny nie jest w stanie ukochać świętą miłością

Matki – Ojczyzny. Nie wstydźmy się nigdy miłości Ojczyzny!

Jak bardzo Chrystus musiał kochać swoją Ojczyznę Jerozolimę,

skoro płakał nad jej zdobyciem przez Rzymian i zniszczeniem.

Jan Paweł II powtarzał za Prymasem Tysiąclecia, że po Bogu

najbardziej kocha Ojczyznę. A teolog wszechczasów Św.

Tomasz z Akwinu – miłość Ojczyzny podniósł do rangi cnoty!

Bądźmy zatem szlachetnie dumni ze swojej Ojczyzny!

Ojczyzna nasza Matka jest piękna i wspaniała: od Bałtyku po

gór szczyty. My nie wiemy, co znaczy nie znaleźć Polski na

mapie Europy, nasze prababcie i nasi pradziadkowie wiedzieli i

dlatego tak ja pokochali.

I drodzy, kiedy myślę i mówię dzisiaj o Polsce, to widzę

pierwszy krzyż postawiony

na ziemi ojczystej i słyszę

Ojca Świętego Jana Pawła

II, który w czasie I

Pielgrzymki do Ojczyzny

na Placu Zwycięstwa w

Warszawie powiedział:

„Kościół przyniósł Polsce

Chrystusa – to znaczy

klucz do zrozumienia naszych trudnych dziejów, i tych wielkich

bohaterów narodowych, którzy przeszli i przechodzą przez tę

ziemię”. To samo wyraził nasz wieszcz narodowy Adam

Mickiewicz, pisząc, że „tylko pod tym krzyżem, tylko pod tym

5

znakiem Polska jest Polską, a Polak Polakiem”. Tą prawdę

wiele razy zweryfikowała nasza trudna, ale piękna historia. To

dlatego kiedy papież Jan Paweł II wracał do Watykanu, nie krył

swojego wzruszenia i prosił: „Zanim stąd odejdę, proszę was!

Abyście nigdy nie podcinali korzeni, z których wyrastamy!”

Profesor Piotr Jaroszyński z Katolickiego Uniwersytetu

Lubelskiego, kiedy prezydent Bronisław Komorowski kazał

usunąć krzyż z Krakowskiego Przedmieścia powiedział: „Jak w

niemieckich obozach koncentracyjnych żądano od więźniów

podeptania medalika pod groźbą kary śmierci, tak dziś coraz

częściej żąda się od katolików, aby usuwali krzyż pod groźbą

kary śmierci, ale nie fizycznej, lecz publicznej. Po prostu nie

będzie się w telewizji, nie otrzyma się dotacji, w prasie ukaże

się szereg napastliwych artykułów, zmanipuluje się informacje,

a usłużni antyklerykałowie i socjaliści wszelkiej maści poskarżą

się Europie. Dla niepoznaki usunięcie krzyża nazywa się w

mediach przeniesieniem.

Tylko przesunięcie po

kolejnych przesunięciach

ma oczywiście doprowadzić

do usunięcia”. Dlatego

ciągle trzeba przypominać

słowa Jana Pawła II, które

wypowiedział w

Zakopanym 6 czerwca 1997

roku „Nie wstydźcie się krzyża! Brońcie krzyża! Nie pozwólcie,

aby imię Boże było obrażane w naszych sercach, w życiu

społecznym, w naszej Ojczyźnie. Dziękujmy Bożej Opatrzności

6

za to, że krzyż powrócił do szkół, urzędów publicznych,

szpitali. Niech on tam pozostanie. Niech przypomina nam nasze

chrześcijańskie korzenie, z których wyrosła nasza narodowa

tożsamość.”

Drodzy, kiedy myślę i mówię dzisiaj o Polsce, to słyszę

„Bogurodzica Dziewica, Bogiem sławiena Maryja” – najstarszą

pieśń religijną i zarazem najstarszy utwór napisany po polsku.

Stał się on pierwszym hymnem Polski, i pieśnią bojową

polskiego rycerstwa. Śpiewano tę pieśń pod Grunwaldem i na

wielu polach bitewnych, wykonywano podczas koronacji

królów, a ludzie śpiewali ją w ważnych momentach życia

osobistego. Nic więc dziwnego, że Bogurodzica Dziewica,

Bogiem sławiena Maryja,

została ogłoszona przez króla

Jana Kazimierza, Królową

Polski, „w tym klęsk pełnym i

opłakanym stanie Królestwa

Polskiego” – jak czytamy w

tym słynnym ślubowaniu w

katedrze Lwowskiej z 1 kwietnia 1656. I rzeczywiście, jak

mówi modlitwa mszalna: „Pan Bóg dał narodowi Polskiemu w

Maryi przedziwną pomoc i obronę”. I jeśli chcemy zrozumieć

nasze dzieje, to musimy – jak mówił Jan Paweł II – „iść na

Jasną Górę, bo tam bije serce Narodu w sercu Matki”. Wiele

razy biło jękiem cierpień milionów Polaków, ale bije i biło

okrzykami radości i zwycięstwa.

7

Drodzy, kiedy myślę i mówię dzisiaj o Polsce, to widzę nasz

kraj jako przedmurze chrześcijaństwa, to widzę posłów papieża

Innocentego XI przybywających do króla Polskiego z prośbą:

„Królu, ratuj Europę

przed

niebezpieczeństwem

tureckim”. Nie tylko

widzę ale i słyszę

słowa Króla Jana III

Sobieskiego po

zwycięstwie pod

Wiedniem:

„Przybyłem, zobaczyłem, Bóg zwyciężył!”.

Drodzy, kiedy myślę i mówię dzisiaj o Polsce, to wczytuję się w

kazania sejmowe wielkiego patrioty Ks. Piotra Skargi,

nadwornego kaznodziei Króla Zygmunta III. Mówił prosto, ale

jak trafnie, że wolność jest darem Boga, jeśli się jej źle używa, z

pominięciem Prawa Bożego, to można ją łatwo stracić. I

rzeczywiście, kiedy w Polsce źle się działo pod względem

moralnym, Polacy tracili

wolność i niepodległość. Bo

gdy bojaźń Boża ginie, to i

wstyd upada – jak mówi

Skarga. Słyszę, jak nazywa

Ojczyznę matką. Że

przeklęty ten, kto zasmuca

swoją matkę. To od niej

8

mamy imię i wszystko inne. To słyszę jakby proroka: „Jeśli

zapomnę o Tobie, Ojczyzno moja, to niech język przwyrze mi

do podniebienia, uschnie moja prawica, i niech Bóg o mnie

zapomni”.

Drodzy, kiedy myślę i mówię

dzisiaj o Polsce, to jestem dumny z

twórców Konstytucji 3 Maja,

rozpoczynającej się od słów: „W

imię Trójcy Przenajświętszej…”.

Jestem dumny ale i niespokojny,

bo dzisiaj Boga odstawiamy na

pobocze. Żyjemy tak jakby Go nie

było. Dzisiaj połowa naszych

rodaków dobrowolnie pozbawia się szansy wpływu na losy

Ojczyzny i nie bierze udziału w wyborach.

Drodzy, kiedy myślę i mówię dzisiaj o

Polsce, to przypomina mi się

„katechizm polskiego dziecka”

Władysława Bełzy: „Kto ty jesteś?

Polak mały. Jaki znak twój? Orzeł biały.

Gdzie ty mieszkasz? Między swymi. W

jakim kraju? W Polskiej ziemi. Czym

twa ziemia? Mą Ojczyzną. Czym

zdobyta? Krwią i blizną. Czy ją

kochasz? Kocham szczerze. A w co wierzysz? W Polskę wierzę.

Coś ty dla niej? Wdzięczne dziecię. Coś jej winien? Oddać

9

życie. Bo tak to już jest, że zaczynamy coś cenić dopiero, gdy to

tracimy.

Drodzy, kiedy myślę i mówię dzisiaj o Polsce, to błagam z

poetą Julianem Tuwimem: „Daj nam Panie uprzątnąć dom

Ojczysty, z grzechów naszych, z tych win przeklętych, niech

będzie biedny, ale czysty. Daj rządy mądrych, dobrych ludzi.

Słowom naszych prawdziwość przywróć: Niech prawo zawsze

prawo znaczy, a sprawiedliwość – sprawiedliwość.

Drodzy, kiedy myślę i mówię dzisiaj o Polsce, to przypominam

złote myśli ojca polskiej wolności Marszałka Józefa

Piłsudskiego: „Bezsilna wściekłość dusiła mnie nieraz, że w

milczeniu muszę słuchać kłamliwych i pogardliwych słów o

Polsce, Polakach i naszej historii. Polacy chcą niepodległości,

lecz pragnęliby, aby ta niepodległość

kosztowała dwa grosze i dwie krople

krwi. A niepodległość jest dobrem

nie tylko cennym, co i bardzo

kosztownym. Nie może być litości

dla złodziejów dobra publicznego w

Polsce. Nie ma Europy

sprawiedliwej bez Polski

niepodległej na jej mapie. Historię

swoją piszcie sami, bo inaczej

napiszą ją za was inni i źle”.

Drodzy, kiedy myślę i mówię dzisiaj o Polsce, to myślę o

poległych w obronie ojczyzny na różnych frontach, powstaniach

i bitwach, co często „prosto czwórkami do nieba szli”, byśmy

10

dzisiaj żyli wolnej Polsce. Cała historia naszego zmagania o

niepodległość wypełniona jest tysiącami bohaterów, którzy

oddali życie za naszą dzisiejszą wolność. Tym właśnie

bohaterom oddajemy dziś cześć i należny szacunek. Bo jak pisał

Jan Kochanowski „Jeśli komu droga otwarta do nieba – to tym

co służą Ojczyźnie”. Nie wolno nam myśląc o przyszłości,

odciąć się od przeszłości.

Słyszę żołnierzy Generała

Andersa: „Przechodniu

powiedz Polsce, żeśmy polegli

wierni Jej służbie. I pytam po

cichu z poetą: Gdzie są dzisiaj

wasze groby? A gdzie ich nie

ma? Jeden Bóg na niebie to

wie.

Drodzy, kiedy myślę i mówię dzisiaj o Polsce, to mam w uszach

to co powiedział do nas Ojciec Święty Jan Paweł II w czasie

pielgrzymek do Ojczyzny, i te wszystkie kazania patriotyczne w

naszych Kościołach. Widzę papieża, który całuję polską ziemię

i wypowiada słowa:

„Pocałunek na polskiej

ziemi ma dla mnie sens

szczególny. Jest to jakby

pocałunek złożony na

rękach matki. Polska jest

matką szczególną, która

wiele wycierpiała i wciąż

11

na nowo cierpi. Dlatego też ma prawo do miłości szczególnej”.

Drodzy, kiedy myślę i mówię dzisiaj o Polsce, to słyszę

Prymasa Tysiąclecia, kiedy w Polsce rodziła się „Solidarność” i

nadchodził nowy czas, to Prymas na krótko przed swoją

śmiercią wypowiedział prorocze słowa: „Jeśli ludzie nie staną

się uczciwi, prawdomówni, gotowi do poświęceń, jeśli nie będą

się z nikim i z niczym liczyć, jeśli zagłuszą swoje sumienia,

jeśli staną się cyniczni, lekceważący wszelkie normy moralne,

to naprawdę nie będzie miało żadnego znaczenia, jaka koalicja i

jaka partia dojdzie do władzy, i jaki wprowadzi system

społeczny. Najbogatsze państwo zostanie rozkradzione, jeśli

rządzący nim będą nieuczciwi. Bez Bożych przykazań nie da się

zmienić ludzi”.

Drodzy, kiedy myślę i mówię dzisiaj o Polsce, to z uwagą

rozważam słowa jakie

zostawił nam biskup

Tadeusz Płoski, który

zginął w katastrofie

smoleńskiej: „Tu o

sprawiedliwość kamienie

wołają. Tu spryt się

nagradza a wyszydza prawość. Tu depcze się prawdę i krzyżuje

świętość. Tu kpi się z patriotów i mędrców. Tu dużo się krzyczy

a robi niewiele. Tu wyznaje się Boga jedynie w Kościele. Tu

podcina się skrzydła wielkim ideałom. Tu honor, wstyd i dumę

odesłano w baśnie. A cóż to za kraj? A to Polska właśnie.

12

Drodzy, kiedy myślę i mówię dzisiaj o Polsce, to się

zastanawiam i pytam: Dlaczego tak trudno niektórym się żyje w

naszej Ojczyźnie? Dlaczego tylu rodaków musi opuszczać

swoje rodziny? Dlaczego tak często się dzieje, że najwyższa

władza zamiast zajmować się problemami Ojczyzny, zajmuje

się swoimi sprawami? Dlaczego tyle nieuczciwości? Dlaczego

wobec prawa są równi i równiejsi? Dlaczego media manipulują

ludźmi w Polsce, nie mówią prawdy? Dlaczego Bóg na to

pozwala? Bo i takie pytania przychodzą do głowy. Po zamachu

terrorystycznym w Stanach zjednoczonych na World Trade

Center z 11 września 2011 roku, córce amerykańskiego pastora

Billy Grahama w wywiadzie telewizyjnym postawiono pytanie:

„Jak Bóg mógł pozwolić na coś takiego?” Odpowiedziała:

„Jestem przekonana, że Bóg jest do głębi zasmucony z tego

powodu, podobnie jak i my, ale od wielu już lat mówimy Bogu,

żeby wyniósł się z naszych szkół, z naszych rządów oraz z

naszego życia, a ponieważ jest dżentelmenem, jestem

przekonana, że w milczeniu wycofał się. Jak możemy się

spodziewać, że Bóg udzieli nam swojego błogosławieństwa i

ochroni nas, skoro my żądamy, aby On zostawił nas w spokoju?

Zobaczmy; myślę, że zaczęło się to wówczas, kiedy Madeline

Murray O`Hare narzekała nie chcąc żadnych modlitw w

naszych szkołach, a my powiedzieliśmy OK. Potem ktoś

powiedział, żeby lepiej nie czytali Biblii w szkole, Biblii, która

mówi: nie zabijaj, nie kradnij, kochaj swego bliźniego jak siebie

samego. A my powiedzieliśmy OK. Następnie ktoś powiedział;

pozwólmy naszym córkom na aborcję, jeśli chcą. Nawet nie

muszą o tym mówić swoim rodzicom. A my powiedzieliśmy

13

OK. Po czym przemysł rozrywkowy rozpoczął produkcję

filmów promujących przemoc, profanację, seks. Rozpoczął

nagrania muzyki zachęcającej do narkotyków, zabójstwa,

samobójstwa oraz satanizmu. My powiedzieliśmy, że to tylko

rozrywka, to nie ma żadnych szkodliwych skutków, w każdym

bądź razie nikt nie traktował tego poważnie, więc idziemy do

przodu. Teraz pytamy siebie, dlaczego nasze dzieci nie mają

sumienia, dlaczego nie wiedzą, co jest dobre, a co złe

ZBIERAMY TO, CO ZASIALIŚMY.” Trudne słowa

powiedziała córka amerykańskiego pastora. Niestety jeśli się

głębiej zastanowimy, to odnoszą się one także do naszej

Ojczyzny

To smutne, jak proste jest dla ludzi wyrzucić Boga, a potem

dziwić się, dlaczego świat zmierza do piekła. To smutne, jak

bardzo wierzymy w to, co napisane jest w gazetach, a

poddajemy w wątpliwość to, co mówi Biblia.

Drodzy, kiedy myślę i mówię dzisiaj o Polsce, to klękam do

modlitwy. 15 czerwca 2011 r ruszyła Krucjata Różańcowa za

naszą Ojczyznę – wystarczy odmawiać codziennie 1 dziesiątkę

różańca. Może myślimy: co to da? czy to pomoże?

Popatrzmy na Węgrów, którzy rozpoczęli podobną Krucjatę w

chwili, gdy byli na krawędzi przepaści ekonomicznej,

finansowej, społecznej i kulturowej w wyniku kilkunastoletnich

rządów lewicowych. Węgrzy przypomnieli słowa kard.

Mindszentego, który jeszcze w latach 40-ch powiedział, że jeśli

znajdzie się milion Węgrów, którzy będą się modlić, będzie on

spokojny o przyszłość narodu. Milion modlących się – to 10%

14

populacji Węgier. W tej chwili Episkopat Węgier mówi o 1,5

mln. modlących się Węgrów. Dzięki tej inicjatywie nastąpił

tzw. „cud węgierski”. Do władzy doszedł Viktor Orban, który

uzyskał w wyborach 68% głosów i zaczął przeprowadzać

reformy, o których my możemy tylko marzyć. Natychmiast

wprowadzono do konstytucji preambułę, zawierającą odwołanie

do Boga: „Boże, błogosław Węgry”. Wpisano do Konstytucji

ochronę życia od

poczęcia do

naturalnej śmierci.

Wprowadza się

korzystne reformy.

Węgry przeżywają

obecnie rozkwit…

Jak widać –

modlitwa 1,5 mln

Węgrów owocuje!

Drodzy, kiedy

myślę i mówię dzisiaj o Polsce, to wracam wspomnieniami do

rodzinnych stron, do mojej małej Ojczyzny. Widzę wiejski dom

z ogródkiem, podwórko, a na nim kury, kaczki, gołębie i króle.

Moja Ojczyzna to łąki umajone, to krzyże i figurki przydrożne;

moja ojczyzna to szkoła, remiza i boisko szkolne, to mój

Kościół parafialny, cmentarz, mój ksiądz Proboszcz, Roraty,

Rezurekcja i Boże Ciało. Kiedy to wszystko wspominam, to

serce mi mocniej bije. Dumny jestem, że jestem synem tej

Ojczyzny.

15

Wołajmy, więc szczególnie dziś do Boga słowami ks. Cezarego

Bodzona: „Przed Twe ołtarze zanosim błaganie, Ojczyznę

wolną”: Wolną od przemocy, Wolną od zabijania

nienarodzonych dzieci Wolną od braku poszanowania

przykazań Boskich Wolną od nieuczciwych polityków Wolną

od złodziei i oszustów Wolną od zakłamania i fałszywych

obietnic bez pokrycia składanych przez władze Wolną od afer

Wolną od biedy i wyzysku Wolną od naśmiewania się z wiary i

Kościoła Wolną od zakłamanych mediów „Racz nam wrócić

Panie”!

Na obrazu prymicyjnym umieściłem słowa Św. Augustyna:

Jeżeli Bóg i Jego prawo w twoim życiu będzie na pierwszy

miejscu, to wszystko będzie na swoim miejscu”. I kiedy myślę i

mówię dzisiaj o Polsce, to chciałbym, aby tutaj, między Bugiem

a Odrą, Tatrami a

Bałtykiem, Bóg był na

swoim miejscu, jak to

bywało przez wieki.

Byśmy już nie musieli

ze łzami śpiewać:

„Ojczyznę wolną racz

nam wrócić Panie,

tylko pobłogosław

Panie”.