Bóg się rodzi!

W prezencie na święta:Wieczerza Wigilijna w polskiej rodzinie

Betlejem, Bazylika Narodzin Chrystusa

Promocja nowych ministrantów w Niedoradzu

25 listopada 2012 r.

Święto Niepodległości w Otyniu11 listopada 2012 r.

3

Wydaje:Parafia p. w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Otyniu

Opiekun grupy redakcyjnej: ks. Dominik KamińskiRedakcja: Weronika Mosbauer, Paulina Gracz, Iwona Zieniewicz i inniE-mail: jutrzenka.otyn@gmail.com d kontakt telefoniczny 504 059 165Adres do korespondencji:Parafia p. w. Podwyższenia Krzyża Świętego; ul. Moniuszki 4; 67-106 OTYŃ

NAKŁAD 250 egz.

I pomysl, jakie to dziwne, ze Bóg mial lata dziecinne, matke, osiolka, Betlejem...

ks. Jan Twardowski

Z okazji świąt Bożego Narodzenia, Redakcja Jutrzenki

składa wszystkim Drogim Czytelnikom najlepsze życzenia!

Niech przyjście na świat Chrystusa umacnia w nas radość, pokój, nadzieję i miłość, a Nowy, 2013 Rok Pański

pozwoli dzielić się wiarą, jak chlebem!

Ksiądz Proboszcz Grzegorz Sopniewski:

4

Święta Bożego Narodzenia mają charakter bardzo rodzinny. Staramy

się aby nikt nie był sam. Znakiem tego są życzenia, dodatkowe nakrycie

przy wieczerzy, odwiedziny, a nawet kolędowanie. W ten świąteczny,

rodzinny nastrój liturgia okresu Bożego Narodzenia wpisała też

uroczystość Najświętszej Rodziny. Od kilku lat w naszej wspólnocie

czynimy ten dzień świętem Małżonków – Jubilatów. I chociaż niektórzy z

nich pamiętają o swojej rocznicy i proszą dokładnie tego dnia o

jubileuszową Mszę św., to my chcemy się z Nimi spotkać na uroczystym

wspólnym Jubileuszu w kościele parafialnym w Otyniu. Do tych, co

zawarli związek małżeński w naszej Parafii zostały wysłane zaproszenia.

Tych, co ślubowali poza naszymi kościołami, a potem tutaj się

przeprowadzili również bardzo serdecznie tą drogą zapraszamy.

Będziemy się modlić z Wami i za Was, a Wy będziecie dla nas czytelnym

znakiem, że można dochować przysięgi małżeńskiej.

W ostatnią niedzielę okresu Bożego Narodzenia obchodzimy Święto

Chrztu Pańskiego. Wówczas do naszego kościoła parafialnego

przychodzą młodzi rodzice ze swoimi dziećmi, które w roku 2012

przyjęły chrzest w naszej Parafii. Zapraszamy także rodziców

chrzestnych, babcie, dziadków i innych krewnych. Dzieci otrzymują

specjalne błogosławieństwo i pamiątkę rocznicy Chrztu Świętego.

Jak wspomniałem cały ten okres jest czasem kolędowania, także przez

duszpasterzy. Pragniemy odwiedzić każdą Rodzinę, pomodlić się z Wami,

szczerze porozmawiać i pobłogosławić Wam na Nowy Rok. Ufamy, że

drzwi każdego domu będą otwarte, podobnie jak Wasze serca.

Niech ten piękny czas, świąt Bożego Narodzenia, przyniesie każdemu

wewnętrzny pokój, bo Bóg się narodził!

Jezus malusieńki ...w chrześcijańskiej rodzinie

5

Dzień 8 grudnia b. r. był dla naszej parafii dniem wyjątkowym. Obchodziliśmy wówczas siódmą rocznicę ustanowienia Sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju w Otyniu. Tego dnia również miało miejsce wpro-wadzenie Relikwii błogosławionego Jana Pawła II do naszego Kościoła.

Uroczystości rozpoczęły się o godzinie 10:00 czuwaniem modlitewnym, na którym ksiądz Dominik z pomocą lektora Łukasza przybliżył nam nieco sylwetkę naszego papieża. Następnie wszyscy wspólnie odśpiewaliśmy Godzinki. O jedenastej, w uroczystej procesji wniesione zostały Relikwie. Później odbyło się misterium przedstawiające życiorys naszego rodaka, przygotowane i wykonane przez panie katechetki i uczniów naszej szkoły. Piosenki „Santo”, „Tu es Petrus”, „Zdumienie” oraz wiersze wprowadziły nas w nastrój zadumy, refleksji, ale również radości, że to na nas spoczął zaszczyt posiadania cząstki tak wielkiego człowieka, naszego słowiańskiego papieża.

O godzinie 12:00 rozpoczęła się Msza św. pod przewodnictwem ks. Dziekana Prałata Józefa Kocoła. Na Eucharystii obecnych było wielu dusz-pasterzy z naszej diecezji. Kazanie wygłosił ks. Andrzej Fiołka, który w czasie rekolekcji przygotowywał nas do tego wielkiego wydarzenia. Na zakończenie wierni mieli okazję ucałować Relikwie. Całość uświetnił chór parafialny. Przy dźwiękach organów, skrzypiec i trąbek wyśpiewał „Już się nie lękaj”, „Janie Pawle teraz przyjdź” czy ulubioną pieśń papieża „Barkę”.

Następnie, o godzinie 14:30, mimo trzaskającego mrozu, uczestników marszobiegu ku czci Jana Pawła II nie brakowało. Trasa zaczynała się przy kościele parafialnym, a kończyła w Zakęciu. Po skończonym biegu zawodn-icy udali się na Koronkę do Bożego Miłosierdzia.

O godzinie 20:30 rozpoczął się różaniec ulicami Otynia. Autorem tajemnic światła usłyszanych podczas nabożeństwa był Biały Pielgrzym. Po skończ-onej modlitwie wspólnie odśpiewaliśmy Apel Jasnogórski, a uwieńczeniem tego radosnego dnia były fajerwerki :D

Weronika i Paulina :D

„Tu es Petrus”„Tu es Petrus”„Sykstyńska polichromia przemówi wówczas Słowem Pana:

Tu es Petrus - usłyszał Szymon syn Jony.«Tobie dam klucze Królestwa»”

Jan Paweł II, Medytacje nad Księgą Rodzaju

Posługa akolitatu

6

Słowo akolita pochodzi od greckiego słowa akoloutheo, które oznacza „iść za”, „podążać za kimś”. Z jednej strony akolita jest tym, który podąża za Chrystusem, naśladując Go w codziennym życiu, z drugiej zaś, jest pomocnikiem k a p ł a n a , s p r a w u j ą c e g o Eucharystię, podążającym za nim, aby mu pomagać w pełnionej posłudze.

D n i a 8 g r u d n i a , c z y l i w U r o c z y s t o ś ć N i e p o k a l a n i a Najświętszej Maryi Panny w S e m i n a r i u m D u c h o w ny m w Paradyżu ośmiu alumnów IV-go roku, wśród których znalazł się nasz parafianin Łukasz Żołubak ustanowieni zostali akolitami. Posługę uzyskali z rąk biskupa Tadeusza Lityńskiego. Na mocy obrzędu stali się oni nadzwyczajny-mi szafarzami Komunii św. Mogą również dokonywać wystawienia Najświętszego Sakramentu, jednak bez błogosławieństwa.

Nowo ustanowionym akolitom życzymy, aby brali w swe dłonie Ciało Pana z taką miłością, z jaką św. Józef trzymał Jezusa w swych rękach.

Weronika

Posługa akolitatuPowierz swoją drogę Panu,

zaufaj Mu, a On już uczyni, co należy. (Ps 37, 5)

Kącik

poezjiŚnieg otulił pola

Mróz zaszczypał w oczyTaka już jej rola;

Dumnym krokiem kroczySzronem okna zdobiŚwiatełkami drzewkaTa wiekowa dama

W której miłość mieszka

Czy nie właśnie zimąludzie się jednoczą?Po puszystym śnieguNa Pasterkę kroczą

Przy wieczerzy razemModły odmawiająA ciekawskie dzieciGwiazdki wyglądają

Wspólna radość z bycia razemDla Pana najpiękniejszym jest obrazem.

Adriana Siess

7

Religijne treści uroczystości Bożego Narodzenia ukazują nam swoją wyjątko-wość na tle szeregu zwyczajów kulturowych, które na trwałe wyznaczyły już rytm życia, nawet u ludzi niezbyt związanych z Kościołem chrześcijańskim.

Bogactwo tej bożonarodzeniowej tematyki, zapisanej w literaturze, utrwal-onej w sztuce, przekazywanej w obchodach tradycji rodzinnej, wyśpiewanej kolędach, dydaktycznie odgrywanej w misteriach teatralnych, plastycznie prezentowanej w szopkach, związanej z folklorem ludowym, pozwala zaledwie na uszeregowanie i przypomnienie w sposób wybiórczy niektórych z tych bardziej znanych zwyczajów. Są wśród nich zwyczaje bezpośrednio związane z liturgią obchodów narodzin Chrystusa, inne znów w sposób pośredni „zadomowiły” się w kulturowych zwyczajach okresu Bożego Narodzenia.

Pasterka- czyli Msza św. o północy w noc Bożego

Narodzenia i uczestniczenie w niej, najlepiej z całą rodziną - stanowi zasadniczy punkt ciężkości i centralny moment wszystkich zwyczajów powiąz-anych z obchodami narodzenia Chrystusa. Otwiera ona oktawę liturgicznych obchodów związanych z tajemnicą Wcielenia, czyli przyjęcia przez Syna Bożego ludzkiej natury i przyjścia na świat.

Od V wieku źródła liturgiczne przekazują nam pierwszy formularz mszalny na Boże Narodzenie. Od połowy VI wieku Rzym zna już tradycje trzech Mszy św.: tzw. „Pasterkę”, Mszę o świcie i Mszę w dzień.

Żłóbek - SzopkaZrozumiałe jest, że grota betlejemska, miejsce

narodzin Chrystusa, wraz ze znajdującym się tam żłóbkiem, od samego początku była miejscem szczeg-ólnego pietyzmu i czci chrześcijan. W IV wieku nad grotą zbudowano Bazylikę Narodzin Chrystusa. W następnym wieku doznała ona znacznych uszkodzeń, ale już około 540 roku została ona odrestaurowana i w swej zasadniczej konstrukcji przetrwała nieuszkodz-ona do dnia dzisiejszego.

Rozpowszechnienie idei budowania i „odtwarzania” żłóbka betlejemskiego

Zwyczaje bożonarodzeniowe

8

w kościołach parafialnych zawdzięczamy duszpasterskiej intuicji św. Franciszka, który zbudował w pobliżu kościoła w Greccio w roku 1223 obs-zerną szopkę, w której znalazł się nawet miejsce dla osła i woła. Szopkę, poza postaciami św. Rodziny stopniowo zaczęli wypełniać pasterze, aniołowie, królowie (ewangelijni magowie), słudzy Heroda i jego dworzanie. Z czasem szopka coraz bardziej się aktualizuje. Świętej Rodzinie towarzyszą przy żłóbku charakterystyczni przedstawiciele danego narodu - np. mieszczanie, chłopi, rzemieślnicy, górale itd.

W Polsce idea szopek sięga XVII wieku. Wśród wielu tradycji polskich szopek, najbardziej znane są tzw. szopki krakowskie, cenione i znane już od XIX wieku. Od roku 1927 istnieje nawet tradycja konkursu na najpiękniejszy jej egzemp-larz. Doroczna wystawa tych szopek odbywa się w pobliżu pomnika Adama Mickiewicza na Rynku Krakowskim.

OpłatekTradycyjnie spożywanie wieczerzy wigilijnej

poprzedza dzielenie się białym opłatkiem, czyli bardzo cienkim, przaśnym (niekwaszonym) chle-bem. Ten prosty zwyczaj nasycony jest głęboką i wielowymiarową symboliką. Zawarta jest ona najpierw w fakcie „bycia razem”. Skłóceni nie zasi-adają przecież razem do jednego stołu. Owszem, owa solidarna wspólnota stołu domaga się wzajemnego zrozumienia, czyli wybaczenia, zgody na wzajemną inność, tchnie życzliwością. Dzieląc się opłatkiem składamy sobie życzenia dobra wszelakiego, zarówno materialnego, jak też duchowego. Dobro materialne symbolizuje materia opłatka - chleb. Oby go nam i naszym bliźnim nigdy nie zabrakło, obyśmy umieli dzielić go z potrzebującymi! Opłatek wigilijny jest dla chrześcijanina przede wszystkim nawiązaniem do potrzeby spożywania Chleba biblijnego, z którym utożsamił się sam Chrystus, czyli do odżywiania się Eucharystycznym chlebem.

Nie ma solidnego studium, które podpowie nam, od kiedy i w jaki sposób utrwaliła się w Polsce tradycja dzielenia się opłatkiem w wieczór wigilijny. Najstarsza wzmianka źródłowa o tej praktyce w polskich rodzinach pochodzi z końca XVIII wieku. Dzisiaj jest to już wyłącznie polski zwyczaj, jak przypomina nam Cyprian Kamil Norwid:

„Jest w moim Kraju zwyczaj, że w dzień wigilijny,Przy wzejściu pierwszej gwiazdy wieczornej na niebie,Ludzie gniazda wspólnego łamią chleb biblijny,Najtkliwsze przekazując uczucia w tym chlebie”.

Choinka

9

Niektórzy chcieliby w choince świątecznej odnaleźć ślady „drzewa dobra i zła” z raju, a nawet pewne paralele ze zbaw-czym drzewem Krzyża z Golgoty.

Z pewnością trudny do ustalenia jest fakt, od kiedy zaczęto kojarzyć iglaste drzewko z obchodami Świąt Bożego Narodzenia. Faktem jest, że w wielu kulturach i religiach drzewo, zwłaszcza iglaste, było (i jest) symbolem życia, odradzania się, płodności, trwania.

Oczywiście do samego drzewka dochodziły kolejno różne dodatkowe ozdoby choinkowe, uzasadnione najpierw biblijnymi, a potem innymi motywacjami. W ubiegłym wieku zaczęto na szczycie jodły umieszczać figurę gwiazdy betlej-emskiej. W obecności zawieszanych jabłek widziano echo biblijnego jabłka (kuszenia) Adama i Ewy (zastępowane później tzw. rajskimi jabłkami), w papierowych łańcuchach rozpoznawano okowy zniewolenia grzechowego. Oświetlenie choinkowe miałoby wskazywać na Chrystusa, który przyszedł na świat jako „światło na oświecenie pogan”, a żywe, zielone drzewo jodłowe miałoby symbolizować Chrystusa - źródło wszelkiego życia.

Wieczerza WigilijnaW tradycji rodzinnej, w cyklu obrzędowym Bożego

Narodzenia wyjątkowe znaczenie ma wieczerza w wieczór wigilijny. Jest ona dzisiaj zjawiskiem powszechnie praktykowanym w Polsce. Urządzają ją nawet ludzie mało religijni.

Wieczerzę należy rozpocząć z pojawieniem się pierwszej gwiazdy na niebie. Po odczytaniu perykopy ewangelijnej z tekstem narodzin Chrystusa Pana (najlepiej Łk 2, 1-20), uczestnicy dzieląc się białym opłatkiem, składają sobie życzenia, wybaczają wzajemnie przeszłe urazy. Przy zasiadaniu do stołu pozostawia się czasem wolne nakrycie dla ewentualnego gościa lub też symbol-icznie dla Chrystusa obecnego wśród biesiadników.

Były i są różne tradycje dotyczące ilości i zawartości potraw wigilijnych. Najczęściej podaje się najpierw zupę rybną czy migdałową, względnie barszcz, potem grzyby z kapustą, ryby (najczęściej karp w szarym sosie), gotowane lub pieczone kluski z makiem, kompot z suszonych owoców, itd. Znane są zwyczaje podawania 7, 9 względnie 12 potraw. Po skończonej wieczerzy wigilijnej jest czas na wzajemne obdarowywanie się świątecznymi prezentami oraz na śpiewanie kolęd.

Jula

10

SAVOIR - VIVRESAVOIR - VIVREczyli zasad dobrego wychowania część kolejna

Oświadczyny

* Oświadczać się powinien mężczyzna, aczkolwiek w Anglii 29 lutego mogą się oświadczać kobiety!!! Raz na cztery lata kobiety mają szansę przygwoździć wreszcie upragnionego mężczyznę, zanim on zdobędzie się na oświadczyny…

Są trzy różne sposoby oświadczania się. Mężczyźni mają więc do wyboru, nie tylko partnerki, ale też sposoby oświadczania się: * Mężczyzna uprzednio umówiony przychodzi do domy kobiety, którą ma zamiar poślubić. Powinien przynieść dwa bukiety kwiatów - z różowych róż dla mamy i większy, z czerwonych róż dla swojej wybranki i wręczyć je przy przywitaniu. Następnie mężczyzna uroczyście prosi rodziców o rękę ich córki (np.: „Chciałbym prosić o rękę Państwa córki”), następnie, gdy oni wyrażą zgodę, oświadcza się kobiecie (np. „Czy wyjdziesz za mnie?”, „Czy zechcesz zostać moją żoną?”, lub też bardziej romantyczne odmiany) i wkłada na serdeczny palec prawej ręki pierścionek zaręczynowy. * Mężczyzna oświadcza się kobiecie, a potem prosi o rękę jej rodziców i wręcza pierścionek przy oświadczaniu się kobiecie lub ponownie się oświadczając przy rodzicach, bądź też wręcza pierścionek przy oświadczynach, potem kobieta mu go oddaje i on ponownie jej go wręcza przy rodzicach (osobiście uważam to ostanie rozwiązanie za zbyt sztuczne); * Mężczyzna najpierw oświadcza się kobiecie i wręcza jej pierścionek

Okres świąt i Nowego Roku to czas, gdy częściej, niż zwykle składamy wizyty naszym bliskim. Dla wielu jest to również stosowność do “zdobycia

się na odwagę” i uczynienia tego pierwszego kroku... poproszenia o rękę swej ukochanej.

Wszystkim tym, którzy chcą, ale nie wiedzą, jak, Jutrzenka spieszy z radą... i życzy odwagi!

11

zaręczynowy, następnie prosi o rękę jej rodziców i daje jej drugi pierścionek. Aczkolwiek jest to dosyć rzadko stosowane, sądzę, że zasługuje na uwagę. Dzięki temu unika się oddawania pierścionka i ponownego go dawania,

Oświadczając się mężczyzna może klęknąć przed swoją wybranką, co podnosi rangę zdarzenia,

Bardzo ważne jest żeby mężczyzna oświadczył się w romantyczny sposób, ponieważ kobieta przechowuje wspomnienie tej chwili przez całe życie. W smutnych chwilach poprawia jej to samopoczucie i pomaga odświeżyć uczucia do męża :)

Dawanie kwiatów

W Polsce jak i wielu innych krajach dobrze przyjęte jest dawanie nieparzystej liczby kwiatów. Z nieparzystej liczby kwiatów wychodzą ładniejsze kompozycje.

Przychodząc z wizytą, należy kwiaty odpakować z papieru w przedpokoju (lub przed wejściem, ale nie wrzucać papieru do hydrantu!) natomiast, gdy są zapakowane w ozdobną folię, można ją pozostawić. W innych krajach, np. we Francji, wypada podać kwiaty w opakowaniu, co ma świadczyć o jakości kwiaciarni, w której zostały one zakupione.

Kwiaty należy podawać główkami do góry! Należy wręczać kwiaty lewą ręką, aby prawą mieć wolną na podanie dłoni i ewentualne ucałowanie dłoni kobiety.

Niektórzy nadal uznają mowę kolorów kwiatów.Należy pamiętać, że kolor czerwonym, uważany jest za okazanie

miłości. Z tego powodu odradzałabym dawanie kwiatów czerwonych komukolwiek poza wybranką serca. W trakcie oświadczyn, ukochanej przynosi się kwiaty czerwone, a jej mamie różowe. Różowe kwiaty, są też uważane za najbardziej neutralne.Czerwone – miłośćŻółte - zazdrość

Nie należy dawać chryzantem, ponieważ są one uważane za kwiaty dla zmarłych. Większość pań nie lubi także goździków.

źródło: internet

12

cz. 5Matka Boża Królowa Pokoju w Otyniu

Andrzej Trojanowski

Czyli kolejna część historii cudownej figury Matki Bożej Otyńskiejcz. 5

K i e d y k l e n i c k i kościół był już w 1657 roku niemal całkowicie o d r e s t a u r o w a n y , tamtejszym mieszk-ańcom wydawało się, że cudowny wizerunek Matki Bożej powróci na swe dawne miejsce. Jednak nie wrócił. Z powodu niepokojów w Polsce statua pozostała nadal w Otyniu.

S y n o w i e ś w . Ignacego w duchowym znaczeniu, nie chcieli nikomu oddać cudownego wizerunku, także proboszczowi z Milska, który spełniał posługi duszpasterskie wśród parafian klenickich. Wreszcie zgodzili się na to, by Madonna została w procesji przeniesiona na uroczystość Nawiedzenia NMP, tj. w dniu 2 lipca do Klenicy, ale już na drugi dzień wróciła do kaplicy zamkowej w Otyniu.

I tak po raz pierwszy na uroczystość Nawiedzenia w 1665 r. udała się wielka procesja z cudowną statuą do Klenicy. W dniu 1 lipca wyszła z Otynia, w dniu następnym nastąpił powrót do Otynia. Była to nadzwyczaj uroczysta procesja.

Wydaje się, że w roku 1672 statuę nie niesiono, lecz po raz pierwszy wieziono w specjalnie na ten cel

przygotowanym wozie. Uczestników procesji było bardzo wielu, szczególnie zaś, jak zwykle z Zielonej Góry, o k o l i c N o w e g o M i a s t e c z k a , Kożuchowa, Nowej Soli i Otynia.

W 1687 r. w uroc-zystej procesji brali udział między innymi księżna z Żagania i h r a b i n a v o n Dünnewaldt z Zaboru.

Od 1692 r. utarł się zwyczaj, że w czasie tej

pielgrzymki wygłaszano 3 kazania. Pierwsze wygłaszano przy opuszc-zaniu Otynia, drugie w Klenicy, a trzecie przy powrocie do Otynia.

Od 1693 roku cudowny wizerunek był wożony do Klenicy. Na granicy z Bobrownikami została ufundowana w 1697 r. statua – podobizna słynącej cudami, wykonana w kamieniu (stoi do dnia dzisiejszego!).

W następnych latach procesje do Klenicy nie odbyły się z obawy przed zarazą panującą za bliską granicą w Polsce. Cały uroczysty odpust odbywał się w kościele zamkowym w Otyniu.

13

Sekretarka mówi do zapracowanego biznesmena:- Panie prezesie, zima przyszła!- Nie mam teraz czasu, powiedz jej żeby przyszła jutro! A najlepiej niech wcześniej zadzwoni, to umówisz ją na konkretną godzinę.

* * * Zima, las, pada śnieg. Po lesie chodzi podenerwowany niedźwiedź. To złamie choinkę, to kopnie w drzewo, to pogoni wilka - ogólnie - mocno wściekły! Chodzi i gada:- Po co piłem tę kawę we wrześniu...

* * * Zima. Dwa jelenie stoją na paśniku i żują ospale siano nałożone tu przez gajowego. W pewnej chwili jeden z jeleni mówi: - Chciałbym, żeby już była wiosna. - Tak ci mróz doskwiera? - Nie, tylko już mi obrzydło to stołówkowe jedzenie!

* * * Babciu, babciu, a dlaczego masz takie wielkie oczy? - Żeby cię dobrze widzieć...

- A dlaczego masz takie duże uszy? - Żeby ciebie dobrze słyszeć... - A dlaczego masz taki duży nos? - Bo jesteśmy słoniami, wnusiu...

* * * Jedzie facet BMW i złapał gumę.Zatrzymał się na poboczu i zmienia koło.Podjeżdża mercedes wysiada gościu i się pyta: - Co pan robi?- Odkręcam koło - odpowiada facet.Ten z mercedesa bierze kamień wali w szybę i mówi:-To ja wezmę radio.* * * - Jak nazywa się żona św. Mikołaja?- Merry Christmas.

* * * Trzech uczonych obserwuje dom.W pewnym momencie do domu wchodzą dwie osoby.Za pół godziny wychodzą trzy.Biolog mowi: Rozmnożyli się.Fizyk: Nie, to błąd pomiaru.Matematyk: Jak do środka wejdzie jeszcze jedna, to dom będzie pusty...

Synku,przecież krasnoludki nie istnieją...

14

Narodzenie Jezusa Łk 2, 1 - 20; Mt 1, 18 - 25

15

Mędrcy ze Wschodu Mt 2, 1 - 12

16

„Nic nie dzieli narodów bardziej, niż arogancja i pycha kulturowa, nic nie łączy ich bardziej, niż znajomość innych kultur i szacunek dla nich”.

Dzieli nas tylko kilka chwil od tej nocy, która ma moc jednoczenia wszystkich w jedną rodzinę. Jak Ziemia długa i szeroka, ludzie posługujący się różnymi języka-mi zasiądą razem z bliskimi, przyjaciółmi, czy znajomymi przy świątecznym stole i rozpoczną wspólne kolędowanie. Każdy kraj, jak mówi znane przysłowie: „Co kraj, to obyczaj” świętuje na swój własny sposób. Poniżej, w wielkim skrócie opisane zostały zwyczaje Bożonarodzeniowe w wybranych krajach.

Austria W zależności od regionu, w Austrii kultywowane są różne tradycje. W

Wiedniu na wigilijnym stole króluje karp, a w Karyntii - pieczona kaczka. W Austrii znany jest obyczaj przygotowywania szopki, czyli figurek Świętej Rodziny i Jezusa. Jedna z najpiękniejszych kolęd świata „Cicha noc, święta noc” powstała w Austrii w małej wiosce Oberndorf koło Salzburga w grudniu w 1988 roku.

Belgia Wigilia jest okazją do rodzinnych spotkań. Zazwyczaj nie jest postna. Na

bożonarodzeniowym stole w Belgii mogą się znaleźć zarówno ostrygi, homary, jak i indyk oraz baba z kremem mokka. W Wigilię, głównie dzieci, odwiedza Święty Mikołaj, który przed północą zostawia dla nich prezenty pod choinką. Belgowie świętują dzień Bożego Narodzenia, zaś 26 XII jest normalnym dniem pracy.

Czechy W Wigilię Bożego Narodzenia - Czesi odwiedzają cmentarze. Tego dnia groby

najbliższych i przyjaciół ozdabia się wieńcami, kwiatami, gwiazdami betlej-emskimi oraz koszyczkami ze specjalnymi bożonarodzeniowymi ciasteczkami. Najważniejszą potrawą wigilijną jest karp podawany z sałatką ziemniaczaną.

Francja Święta we Francji obchodzone są w gronie rodziny i przyjaciół tylko 25

grudnia. W Wigilię dzieci zostawiają swoje buty przy kominku, wierząc, że Mikołaj wypełni je prezentami. Po uroczystej kolacji zostawia się na dworze płonące świeczki na wypadek gdyby przechodziła Matka Boska. We Francji choinka zdobi mieszkanie tylko jeden dzień.

Zwyczaje świąteczne w wybranych krajach

17

Grecja W Grecji najważniejszym świątecznym dniem jest 25 grudnia. Nie obchodzi

się tu Wigilii, a jeśli już, to o bardzo późnej porze. Ważną potrawą dla Greków jest chleb Chrystusa: duży, okrągły chleb z orzechami, z odciskiem drewnianej pieczęci z symbolem religijnym. Zamiast choinki stawia się przystrojony świątecznie model żaglowca. To najważniejszy symbol bożonarodzeniowy w tym kraju.

Hiszpania Ważniejsza od choinki jest w Hiszpanii szopka. Mimo iż w Wigilię przygot-

owuje się uroczystą kolację, to jednak najważniejsze znaczenie ma święto Trzech Króli.

Holandia W Holandii nie ma ani wieczerzy wigilijnej, ani postu, ani prezentów pod

choinką. Święta obchodzone są 25 i 26 grudnia. Holendrzy pielęgnują tradycję pasterki, uroczystej mszy wigilijnej. Nie ma tu jednak specjalnych potraw świątecznych czy wypieków. Można jednak zauważyć przed domami choinki bogato ozdobione sznurami lampek i świątecznie udekorowane okna.

Niemcy Zwyczaj wprowadzenia do domów bożonarodzeniowego drzewka upowsze-

chnił się w mieszczańskich rodzinach niemieckich w XVIII w., skąd, w wieku XIX przeszedł na pozostałe kraje europejskie. W większości niemieckich domów znajdzie się również drewniany żłobek - maleńki model stajenki w jakiej urodził się Jezus.

Wielka Brytania W Londynie, na Trafalgar Square, ludzie gromadzą się wokół wielkiej choinki,

która od czasów II wojny światowej jest tradycyjnym darem Norwegów. W czasie świąt, występują tam chóry z różnych stron świata, śpiewają kolędy. Nie obchodzi się tu Wigilii, a świąteczny posiłek spożywa się 25 grudnia, około piątej po południu. Wtedy rodzina i przyjaciele siadają do wspólnego stołu.

Włochy Przed Wigilią obowiązuje ścisły post, a święta rozpoczynają się 24 grudnia

uroczystą wieczerzą. Tradycyjne potrawy to: ryby, sałatki, słodycze i owoce. Bożonarodzeniowe słodycze to głównie ciasteczka nadziewane figami i orzec-hami. Oczywiście najwięcej radości mają dzieci; oprócz Świętego Mikołaja, niektóre czekają na czarownicę, Befanę, która roznosi prezenty. Jula

18

Betlejem, Wszystkich, którzy myślą, że Bazylika Narodzenia w Betlejem, porazi ich swoim przepychem i bogactwem, czeka rozczarowanie.

Betlejem leży na terenie Autonomii Palestyńskiej, 8 kilometrów od jerozolimskiego Starego Miasta. Żeby dostać się do miejsca narodzenie Jezusa, trzeba minąć mur, którego budowę rozpoczęło w 2002 roku Państwo Izraelskie.

Do Betlejem można wjechać jedynie za okazaniem przepustki. Każdego ranka przed check pointem pomiędzy Betlejem, a Jerozolimą stoi w kolejce ponad tysiąc Palestyńczyków pracujących po drugiej stronie muru. Bo z pracą w Betlejem nie jest najlepiej. Miasteczko przez lata utrzymywało się z turystyki i pielgrzymów, którzy przybywali do Groty Narodzenia. W 2000 roku Betlejem odwiedzało blisko 100 tys. osób miesięcznie.

Bazylika nad grotąPrzed świętami Bożego Narodzenia w stronę Betlejem podążają

Betlejem.

Miejsce, gdzie narodził się Jezus Chrystus

chrześcijanie z całego świata. Celem pielgrzymów jest Bazylika Narodzenia Pańskiego wzniesiona nad grotą, gdzie – zgodnie z tradycją chrześcijańską przyszedł na świat Jezus.

Konstanty Wielki, pierwszy cesarz chrześcijański w 326 roku wybudował nad grotą Bazylikę Narodzenia. Uczyniła tak na prośbę swej matki Heleny. Wydarzenie to opisuje Euzebiusz z Cezarei, nadworny historyk cesarza: „(…) bogobojna cesarzowa miejsce, gdzie Boża Rodzicielka urodziła swego syna, wyróżniła wspaniałymi pomnikami i przyozdobiła je w wyszukany sposób. Również cesarz niebawem uczcił to miejsce królewskimi darami, aby srebrnymi i złotymi klejnotami oraz kolorowo mieniącymi się dywanami pomnożyć wspaniałe dary swej matki(…)”.

W 614 roku nad Palestyną przetoczyła się burza – Persowie pod wodzą Chosroesa II napadli na kraj i zniszczyli wszystko, co chrześcijańskie. Kościoły i klasztory legły w gruzach. Ocalała tylko betlejemska bazylika. Dlaczego tak się stało? Odpowiedź możemy znaleźć w dokumentach Synodu Jerozolimskiego, gdzie czytamy: „Kiedy niewierni Persowie spustoszyli wszystkie miasta, Jerozolimę obrócili w perzynę, a patriarchę Zachariasza pojmali (…), przybyli do Betlejem i ze zdumieniem zobaczyli wyobrażenia perskich magów, astrologów, swych rodaków. Z szacunku i przywiązania do swoich przodków, uczcili ich jak gdyby byli żywi i uszanowali kościół, który zachował się do dziś dzień”. Tak Persowie zareagowali na widok malowidła przedstawiającego Trzech Królów przybyłych do Betlejem, aby oddać cześć nowo narodzonemu dziecku.

Bazylika Narodzenia stoi tak, jak ją w IV wieku kazał wybudować cesarz Konstantyn oraz jak ją w VI wieku przebudował cesarz Justynian.

Po bitwie pod Hattin w 1187 roku, kiedy krzyżowcy zostali pokonani przez armię Saladyna, chrześcijanie zamurowali część głównego wejścia do bazyliki. Wszystko po to, żeby uniemożliwić muzułmanom wjazd do świątyni konno (jak to Saraceni mieli w zwyczaju), a także by ułatwić obronę kościoła w razie ataku. Od tamtej pory, aby wejść do Bazyliki Narodzenia, trzeba mocno się pochylić. Przewodnicy po Ziemi Świętej opowiadają turystom, że w taki oto sposób, każdy wchodzący do bazyliki oddaje hołd temu miejscu.

19

Srebrna gwiazdaBazylika Narodzenia poraża swoją prostotą.

Próżno szukać tutaj pięknych malowideł i olśniewających ozdób. Taka sytuacja ma proste wytłumaczenie. W 1757 roku pozbawiono franciszkanów praw do Bazyliki Betlejemskiej i przekazano je prawosławnym Grekom, zakazując jednak wprowadzania jakichkolwiek zmian w wyglądzie świątyni. Do dziś w skutek tej decyzji, nie wykonuje się tu żadnych większych remontów ani renowacji. Współzawodnictwo pomiędzy prawosławnymi i katolikami osiągnęło apogeum w połowie XIX wieku. Wtedy bowiem, gdy prawosławni usunęli z Groty Narodzenia srebrną gwiazdę z łacińskim napisem, po stronie katolików opowiedziała się dyplomacja francuska, po stronie prawosławnych – rosyjska. Następnie wybuchła tzw. wojna krymska. Rosja stanęła wówczas naprzeciw Turcji, Francji, Anglii i Sardynii. Rosja poniosła klęskę, a w traktacie pokojowym zapisano, że napis na gwieździe ma pozostać łaciński. Taki też jest do dziś. Wspomniany napis brzmi „Hic de Virgine Maria Jesus Chrystus natus est. 1717” („Tu z Maryi Dziewicy narodził się Jezus Chrystus. 1717”.

Czternastoramienna srebrna gwiazda znajduje się w Grocie Narodzenia. Obok prawosławnego ołtarza narodzenia znajduje się ołtarz katolicki - miejsce symbolicznego żłóbka. Ściany Groty Narodzenia osłonięte są tapetą ognioodporną, pochodząca jeszcze z 1873 roku, podarowaną Betlejem przez ówczesnego prezydenta Francji Patrice`a Mac-Mahona. Umieszczono ją tutaj po tragicznym pożarze z 1869 roku, kiedy przez nieuwagę pielgrzymów zapaliła się kotara ozdabiająca ściany groty.

Pielgrzymi czczą miejsce narodzenia Chrystusa przez dotknięcie lub ucałowanie srebrnej gwiazdy. Kładą również na niej przyniesione przez siebie dewocjonalia, aby je w ten sposób poświęcić.

Słynna betlejemska bazylika wciąż jest obiektem sporu pomiędzy różnymi odłamami chrześcijaństwa. Ta podzielona przed wieloma laty wspólna własność greckiego kościoła prawosławnego, rzymskokatolickiego i ormiańskiego jest pilnie strzeżona. Kontrolowana przez Greków Grota Narodzenia jest chroniona stalowymi drzwiami. Co roku w dniu generalnego sprzątania, przypadającym na 29 grudnia, dochodzi tutaj do konfliktów. Zdarza się, że duchowni przepychają się między sobą z tak błahego powodu, jak chociażby przesunięcie dywanika o kilka centymetrów.

Teraz Betlejem przeżywa 2012 rocznicę narodzenia Jezusa. Stojąc przed żłóbkiem, każdy z pielgrzymów szepce modlitwę o pokój dla tego wyjątkowego miejsca na ziemi.

20źródło: internet

21

Monumentalna saga historyczna. Jej akcja rozpoczyna się na początku XII wieku w Anglii nękanej wojnami domowymi, konfliktami na tle religijnym, głodem, walkami o sukcesję na angielskim tronie. Fabuła książki, będącej także opowieścią o niezwykłej miłości, rozgrywa się wokół trwającej blisko czterdzieści lat budowy wielkiej katedry Kingsbridge. Walka o władzę, intrygi, seks, mroczne tajemnice, w połączeniu z błyskotliwą mieszanką ludzkich emocji - miłości i nienawiści, lojalności i zdrady, nadziei i desperacji - oraz galerią niezapomnianych postaci, takich jak Aliena, piękna, odważna córka hrabiego Bartholomew, Jack Cherbourg, budowniczy katedry, i ich zaprzysięgły wróg, znienawidzony, podstępny lord William Hamleigh, tworzą porywającą opowieść, która wciągnie każdego czytelnika.

Fila

ry z

iem

i

Św

iat

bez

końca

Au

tor:

Ken

Fo

llet

t

Au

tor:

Ken

Fo

llet

t

poleca...

Dobra książk

a!

Akcja "Świata bez końca" kontynuacji najsłynniejszej książki Kena Folleta "Filary ziemi" zaczyna się 200 lat później, w roku 1327. Spotykamy tu potomków Jacka i Toma, bohaterów tamtej sagi. Na tle barwnej panoramy średniowiecza w o k r e s i e w i e l k i c h p r z e m i a n i dziesiątkującej społeczeństwo zarazy toczy się epicka opowieść o walce o władzę, pieniądze i wpływy, o tajemnicach i zbrodniach, o nauce burzącej fundamenty wiary, w której ludzkie emocje –, miłość, nienawiść, pragnienie zemsty –, odgrywają wiodącą rolę. świat bez końca to niewątpliwie najbardziej wyczekiwana kontynuacja wcześniejszej powieści, jaka ukazała się w okresie ostatnich lat.

W sam raz na zimowe wieczory. Polecam!

Obie powieści zostały zekranizowane:Filary ziemi w 2010

a Świat bez końca w 2012 roku.

22

Pierniki świąteczne

Smacznego!

Składniki:

1 kg mąki tortowej7 łyżek miodu1 szklanka cukru1,5 kostki margaryny1 opakowanie przyprawy do piernika1 opakowanie przyprawy korzennej do pierników lub grzańca1 łyżka cynamonu1,5 łyżeczki sody1 proszek do pieczenia5 jaj całych2 łyżki kakao0,5 kostki drożdży

Redakcja Jutrzenki, (to znaczy ja...) bardzo dziękuje za zaproszenie na

degustację pierniczków!

W dalszym ciągu zapraszamy do dzielenia się własnymi,

WYPRÓBOWANYMI przepisami na smaczne ciasta, ciastka i inne potrawy!

Miód, cukier i margarynę - roztopić i lekko przestudzić. Do mąki dodać: przyprawy do pierników, proszek do pieczenia, sodę, kakao, jaja i wystudzoną masę. Wszystko wymieszać. Ciasto schłodzić w zamrażarce ok. 40 min. Ciastko wałkować na grubość ok. 0,5 cm. Wykrajać pierniczki świątecznymi foremkami. Piec 5 min. w piekarniku na termoobiegu w temp. 200 st.

Dekoracja pierniczków:lukier: cukier puder zalać sokiem z cytryny. Ważne, by był gęsty. Smarować ostudzone pierniczki i posypać kolorową posypką.

Uroczystości VII rocznicy ustanowienie Sanktuarium i wprowadzenie relikwii bł. Jana Pawła II

Uroczysta warta przed wprowadzeniem relikwii bł. Jana Pawła II

Marszobieg ku czci bł. Jana Pawła II