-
Numer feie!. PlSmO pOŚWŚąCOnS SprBWOITI G-SBąska oparte na Numer
teleL 1024 gruncie narodowo-polskim niezależne w polityce .
1024
Abonament u agentów i na OSO Wydawca: Jan Kustos, Katowice,
ulica Andrzeja 14, I piętro prawo. OSO Reklamy: 0,20 zł. za wiersz
mm.poczcie 2,30 złote miesięcz. OŚO Redakcja: ul. Andrzeja 14, I
piętro prawo.—Redaktor przyjmuje od 6—7 wlecz. OO Ogłoszenia: 0,08
zł. za wiersz mm.
Wychodzi 2 razy w tygodniu z dodatkiem „Der Pranger“ - Cena za
egz, pojedynczy 30 gr.Rok 6 Katowice, od 24.—27, lipca 1926 r. Nr.
43
Kto wiatr sieje, ten burza zbieraczyli „bezpieczeństwo“ na
polskim Górnym Śląsko
Ile razyśmy się domagali zawsze, żeby władze bezpieczeństwa,
które przecież są na to, żeby strzegły ładu i porządku, wszelkich
awanturników, najętych bandytów i ich aranżerów zamknęły, wzięły
się do należytego uspokojenia ludności, tyle razy Wydział
Bezpieczeństwa milczał, tyle razy gazety jak „Polonia“ i ,.Goniec
Śląski“ huczały na nas, szczując i podburzając na nas, nazywając to
.samorzutnym odruchem społeczeństwa“, kłamiąc od metra. Zawsze
popieraliśmy każdego, który się domagał na drodze legalnej swoich
słusznych praw, natomiast potępialiśmy każdy gwałt, każdy teror,
każdy akt zbrodni. Policji i prokuraturze podawaliśmy publicznie
owych bandytów, stawialiśmy wnioski do-Sądu i Prokuratury, byliśmy
u Wojewody, ale nic nie pomagało. Prokurator miał zawsze tę odwagę,
nam odpowiedzieć, iż „nie widzi w tern — — publicznego interesu." I
zdawało się, że można rozbijać bezkarnie publiczne zebrania i
wiece, zdawało się, że tutaj na Górnym Śląsku niema poszanowania
prawa i ustawy. Boć faktem jest, że w napadzie, planowanym w
porozumieniu z komendantem komisarjatu Bombasem na p. Kustosa w
Chorzowie, gdzie popełniono Landfriedensbruch, kradzież, napad do
krwi, w tern prok. Zembrzuski z Król. Huty nie widzi publicznego
interesu. Jeszcze gorzej było w Murakach, a podprok. Neuwimski z
Katowic też odmówił publicznej skargi. A prasa polska wyła na nas,
wyła „Polonia“, ’wył „Goniec Śląski", wył „Polak“ i inne
,,arcychrześcijańskie" pisma polskie, nazywając te , zbrodnie
„samorzutnym odruchem społeczeństwa". — Ale kto wiatr sieje, burze
zbiera. I zebrała burzę (choć nie faktyczną) ta antykatolicka
„Polonia", ta sama, której chlebodawca szczyci się
błogosławieństwem papieskiem. Ta sama „Polonia", która wyła od
radości, gdy p. Kustosa do krwi skatowano w Chorzowie i Murckach,
ta sama „Polonia" dziś rozdziera szaty judasza i faryzeuszow-
skiego Piłata, gdy chciano zrobić zamach na nią. Nie odrzeczy
będzie, przypomnieć Korfantemu, co on robił i robić kazał podczas
plebiscytu, nie od rzeczy będzie wspomnieć mord popełniony na śp.
Kupce, który chciał zdemaskować obłudną i perfidną robotę
Korfantego, nie od rzeczy rozkaz „sprzątnięcia" śp. ks. Pośpiecha,
wydany przez Korfantego, nie od rzeczy inne bestjalskie morderstwa
popełnione i z strony polskiej i niemieckiej podczas plebiscytu.
Panie Korfanty, te duchy tych przez twoją winię zamordowanych
wołają dziś o pomstę, te duchy wołają o sprawiedliwość. Tych,
którymi ty się posługiwałeś, ich uczyłeś, im wskazówki dawałeś, jak
urządzać napady, jak rzucać bomby, ci sami przychodzą dziś z
bombami przeciwko Panu. Kto przez tłumy zwycięża, przez tłumy
ginie, czem wojujesz, przez to giniesz, te dwa przysłowia, Panie
Korfanty, winieneś mieć dniem i nocą w twej mózgownicy. Pan, Panie
Korfanty, winien naprawić to zło, które Pan popełnił całemi szereg
lat usunąć, tę krzywdę, którą wyrządziłeś ludności tubylczej,
naprawić za życia, gdyż trudno po śmierci .wędrować. My się nie
cieszymy z czyjej szkody, przeciwnie potępiamy każdy czyn gwałtu,
napadu i zbrodni, ale Pan, Panie Korfanty, siałeś wiatr całe twoje
życie i zbierasz teraz burzę.
Zaś władze nasze niech pomną, że to, co się tutaj r°bi, idzie a
conto ich samych, że to, na co dziś patrzy się przez palce, jest
zbrodnią popełnianą na pra-
worządnem państwie, jest ośmieszaniem ich samych, jest
urągowiskiem z poczucia prawa, ładu i porządku. Na cóż tutaj siedzi
p. Dr. Minasowicz, na cóż cały sztab w wydziale bezpieczeństwa? —
Za co ci panowie pobierają sute pensje i pobory? — Cóż to ma
znaczyć, że p. Dr. Minasowicz zaangażował dwóch jako konfidentów,
których obecnie kazał zamknąć jako sprawców zamachu planowanego? —
A może teraz jeszcze p. prokurator powie, iż nie widzi publicznego
interesu, chwycić za łeb bandytów (Borka, Kneffla, Kostrzewę,
Macherskiego, Sojkę i innych) i ich aranżerów (Bombasa,
Kaczorowskiego, Kosyrę, Cetkowskiego, Wojtalewicza) i wpakować ich
do kryminału, a rozpędzić cały sztab z Z, O. K, Z. na cztery
wiatry. '
Analogia Cywilizacji autonomicznejWszystkim cywilizatorom z poza
Jordanu,
wszystkim mecenasom owej cywilizacji ostatnio naszym śląskim
Sejmokratom do pamiętnika. Zaznaczam na wstępie, że chcę tutaj
skreślić kilka faktów o cywilizacji idealnej czyli duchowej —, o
cywilizacji znów materjalnej czyli Kulturze autonomicznej, na drugi
raz. Kiedy w dniu 20-go października I860 r. dyplomem cesarskim
wszystkie kraje ówczesnej Au- strji uzyskały Autonomję — czyli
Samorząd —, znaleźli się pomiędzy owemu szczęśliwcami wówczas
dziadowie i ojcowie obecnych naszych cywilizato- rów z poza
Jordanu, którzy rzuciwszy się na Śląsk jako prawdziwi Rycerze
szczęścia (Glücksritter), żeby nam Ślązakom cywilizację przynieść.
Jak oni, t. j. przodkowie obecnych „cywilizatorów" rozumieli
cywilizować swój własny Lud — a jak pojmowali kulturę nasi
połbracia Czesi nad własnym ludem, świadczy dokładnie fakt, że w
Galicji (czytaj: Głodomór ji), było jeszcze 1898 r., po 38-ietnich
rządach autonomicznych — i to według ich własnej statystyki 66
procent Analfabetów. Pauperyzm, czyli ogólne ubóstwo mas ludowych —
czyli nędza galicyjska była przysłowiową. Czechy znów (lecz któby
tam w Polsce — na takich heretykach, t. j. Husytach się wzorował?)
pomimo, że planowo bojkotowali życie rady państwa czyli życie
parlamentarne w Wiedniu aż do 1879 r., mieli wówczas, t. j. 1898 r.
już tylko 9 proc. Analfabetów. Jakim sposobem się to mogło stać, na
to już chyba sami owi „cywilzatorzy" i ich mecenasi jak n. p.
Korfanty i Kempka, zdolni byliby chyba dać konkretną odpowiedź.
Żeby tak Mikołaj Rey, w 16- tym stuleciu nie był się urodził,
tobyśmy dzisiaj na pewno byli narodem gęsi, — pomimo że był
protestantem, lecz jest on poniekąd patrjarchą piśmiennictwa
polskiego; obecnie znów u nas w Polsce, kto chce być pełno
wartościowym obywatelem patrjotą, powinien być równocześnie sodalis
marianus. Takim był mniejwięcej faktyczny stan rzeczy aż do 1914 r.
Uprzytomnijmy sobie teraz ten spory okres czasu, t, j. od 1860 r.
aż do 1914 r. są to przeszło 50 lat — jest to przeszło pół wieku.
Ostatnia znów c. i. k. statystyka przedwojenna wykazuje jeszcze w
tern kraju 64 proc. Analfabetów. Przez przeszło pół wieku więc
„pracowali" owi cywilizatorzy z takiem wytężeniem nad ludem, że nie
byli zdolni pomimo przymusu szkolnego wykarczować Analfabetyzmu; i
oni akurat przychodzą na Śląsk, gdzie przed wojną nie
było ani 0,90 proc. analfabetów — lud śląski cywilizować.
Odebraliście tutaj panowie kraj, choćby w bajce, nawet sam stwórca
przy stworzeniu świata nie byłby może mógł jakowegoś uczybienia
tutaj spostrzec; stworzyliście w szkołach przeróżne urzęda —- bo
dla was widać — było jeszcze tego, coście tutaj odebrali, wszystko
za mało. Za jakie jeszcze dziesięć lat, oile lud tdbylczy nie
ocknie z owej swej bierności i przepędzi was poza Jordan, skądeście
przyszli — o ile jakowąś statystykę pod tern względem prowadzić
będziecie, to jakże będzie ten lud tutaj pod względem czytania i
pisania wyglądał? Pauperyzm ten sam co w Głodomorji poniekąd już
tutaj mamy. Polska, w samem zadaniu życia swego, została zakażona
tą przeklętą carsko-rosyjską zgnilizną spółeczno-moralną, to jest
łapownictwem i złodziejstwem, i cesarsko-królewsko austrjacką
strupieszałą — i z gangrenowaną biurokracją tak, że wyleczyć Polskę
z tej choroby, czy będą zdolni to uczynić lekarze amerykańscy?
Dotychczasowi zastępcy, t. j. posłowie, których lud sam wybrał, a
którzy sami w swej lwiej części skorumpowani są do śpiku kości?
Ludu śląski, o ile jeszcze masz iskierkę czucia polskości w sobie,
rozważ to sobie dobrze, — tak dalej jak dotąd nie może iść; zmiana
znów na lepsze nie może ani też nie nastąpi w Polsce, dopóki, Ty
ludu, sam nie weźmiesz się do dzieła, t. j. wten sposób, że się
połączysz w ,.Związku Obrony Górnoślązaków". Dopóki nie wy
karczujemy łajdactwa, złodziejstwa i próżniactwa w urzędach w
Polsce dopóty nie może być mowy o sanacji moralnej, tern samem też
nie może lud dożyć szczęścia w Polsce. „Związek Obrony
Górnoślązaków", podjął się właśnie z całą konsekwencją zadanie to
przeprowadzić; przystępuj, Ludu śląski, masowo do owego Zwązku,
żebyśbył zdolny jak przyjdzie dzień zapiały, t. j. wybory najpierw
komunalne — przeprowadzić do urzędów gminnych ludzi, którzy nie
dopuszczą do za- bagnienia tych urzędów. Lud śląski, z swą kulturą
a nie „cywilizacją“ cónajmniej 80 procent tego Ludu, był powinien
być zużytym jako piedestał do budowy Polski, był powinien być Lud
ten zużyty jako sól do chleba polskiego. Zamiast tego, przychodzą
„cywilizatorzy“ z cywilizacją orjentalną czyli wschodnią do tego
ludu. Miast zaprowadzać prawdziwą kulturę zachodnio-europejską,
chociażby tylko stopniowo dalej na Wschód w Polsce, posuwamy się z
orjentalnemi zwyczajami i obyczajami na zachód. Więc powtarzamy:
Ludu śląski, łącz się w „Związku Obrony Górnoślązaków", rozkrzewiaj
„Głos Górnego Śląska", bo tylko wtenczas, gdy będziemy mieć
przewagę powiedzie nam się, oczyścić tę przeklętą stajnię Augia-
sza — i potem dopiero tylko Ślązak może się stać tern, czem
właściwie już był powinien być: Odrodzi- cielem reszty Polski.
Analogię znów. O kulturze, czyli cywilizacji materjalnej dla tych
,,Cywilizatorów1' zpoza Jordanu, na drugi raz.
(—) Szubrawiec.
Z działalności „Związku Obrony Górnoślązaków“„Związek Obrony
Górnoślązaków" rozwija bar
dzo żywą i sumienną swoją pracę nad polepszeniem bytu
Górnoślązaków i nad wyprowadzeniem Górnego Śląska na te szczeble, z
których został zepchnięty przez niesumiennych gospodarzy, którzy
przybyli
-
uszczęśliwić naszą krainę z innych dzielnic, a którzy według
twierdzenia samego ,,Ilustrowanego Kuryera Codziennego" nie mogą
rozumieć ducha panującego w naszym kraju, ani sposobu
gospodarowania nim. W tym celu zwołał p, "Kustos, prezez wyżej
wymienionego Związku, zebranie zwolnionych kolejarzy, które odbyło
się przy bardzo licznym udziale nawet nie- zwolnionych kolejarzy
dnia 19-go lipca b. r. o godz. 5-tej po południu, na sali ,
.Wypoczynku" w Katowicach.
Na zebraniu przemawiał p. Kustos, a w dyskusji p. Gbur i
Kulczyński. Jednak tym obu „diskussions- rednerom" p. Kustos tak
sypał dowodami ślamazarno- ści, którą prowadzi się w N. P. R.-u, że
do obrony, gdyż to są jeszcze dość uczciwe panowie, im już język
dalej nie chciał służyć. To też trjumf p. Kustosa był zupełny, i
prawie jednogłośnie, bo z wyjątkiem trzech osobników, przyjęto
następującą rezolucję:
Rezolucja:Zebrani dziś, dnia 19-go lipca, zwolnieni i nie-
zwolnieni kolejarze na sali „Wypoczynku" w Katowicach domagają
się od odpowiednich władz
1. Sprawiedliwej rewizji wszelkich zwolnień, które wyszły dla
urzędników kolejowych z D. K. P,,
2. Sprawiedliwej rewizji zwolnień wszystkich innych pracowników
D. K. P.
3. Domagają się wybrania komisji, w skład której mają wejść
jeden delegat Min. Kolei żel., jeden z D. K. P., oraz z każdej
szarży zwolnionych kolejarzy jeden delegat, jak i jeden delegat
wybrany według woli zrzeszenia zwolnionych kolejarzy.
4. Domagają się wszyscy wynagrodzenia dla niesłusznie
zwolnionych kolejarzy w pełnej wysokości poborów przez nich
pobieranych, aż do rozstrzygnięcia sprawy, oraz przyjęcie z
powrotem do słuszby pod temi warunkami, pod jakiemi pełnił swą
służbę przed zwolnieniem.
5. Domagają się spłacenia wszelkich wkładek i zaległości z kasy
pośmiertnej i kasy emerytalnej.
Domagają się wszyscy jednogłośnie, przejęci duchem i hasłem tak
potrzebnego ale prawdziwie pol- sko-katolickiego odrodzenia
moralnego, aby wszyscy urzędnicy, którzy dopuścili się i którzy
jeszcze mieliby się dopuścić jakichkolwiek nadużyć, a w tym wypadku
nadużyć służbowych na Górnym Śląsku, — zostali pociągnięci do
odpowiedzialności surowej, bez względu na to, z jakiejby dzielnicy
byli.
Ta rezolucja bardzo każdemu obecnemu przypadła do serca, bo
zawiera program taki, jaki konieczny jest ustalić tu na Śląsku dla
kolejarzy. To też po zamknięciu zebrania rozeszli się wszyscy z
dobrą myślą, bo przekonani, że teraz naprawdę pracuje się nad ich
dobrem.
Olbrzymi sukces „Związku Obrony Górnoślązaków“We wtorek, dnia
20-go lipca b. r., odbyło się
w Szopienicach na sali „Colosseum" zebranie, zwołane przez Z. O.
G. Sala była przepełniona, bo każdy, któ- rymu leży na sercu dobro
Śląska jak i całej Polski, pośpieszył, aby zapoznać się z programem
„Związku Obrony Górnoślązaków". Zebranie zagaił p. Michałek z
Roździenia, a następnie p. Kustos wygłosił referat, w którym
poruszył sprawy obecnego kryzysu gospodarczego, rozwodząc się
rzeczowo i szczegółowo nad powodami tego kryzysu, oraz podawając
następnie sposoby, jakiemi należy kierować się w polityce
gospodarczej na Górnym Śląsku, aby skutecznie wykorzystać dla dobra
naszej Ojczyzny wszystkie te okoliczności, które mogły, gdyby już
zostały uwzględnione w przeszłych latach w myśl podawaną przez
„Głos Górnego Śląska", o wiele ulżyć teraźniejszemu naszemu
położeniu. Zaznaczyć trzeba, że wywody były jasne i dobrze
zrozumiałe przez prawie wszystkich. Albowiem mówię tu przez „prawie
wszystkich" dlatego, że zanlazło się siedmiu skeptyków, którzy
swoje- mi nieobdarzonemi i nieoświeconemi mózgownicami nie mogli,
czy też z powodów tam jakiegoś małego ..Angeldu" nie chcieli
rozumieć słów wypowiedzianych przez p. Kustosa. Z tych siedmiu
jednak odważył się na dyskusję tylko p. Manowski, który niestety w
swoim ataku na p. Kustosa tak niezręczną prowadził taktykę, że
przysłużył się tylko swojemi błazneń- skiemi gadaninami do ogólnego
rozweselenia wszystkich zebranych.
Jednak po nim powstał jeszcze jeden „mówca", który jednak już w
swojem przemówieniu nie zwracał się wprost do p. Kustosa, lecz
odważył się tylko atakować p. Michałka, przypuszczając, niestety
mylnie, że przez to wygładzi tą szczerbinę, którą wygryzł jego
poprzedni kolega swoją nietaktowną buzią. Lecz, o zgrozo, pan
Kustos powstał, aby oddać teraz głos p. Michałkowi, którego, jak
sam zaznaczył osobiście bronić nie chciał, a oto, cała kompanja,
składająca się z siedmiu chłopa, z p. Manowskim, t. j. drugim mówcą
na czele,' tak się przeraziła, że jaknajprędzej szukała drzwi,
według przysłowia: ,W walce z niechybną klęską ucieczka jest
ratunkiem." Co do p. Manowskie- go, tego najodważniejszego ze
wszystkich, pomimo że uciekł, możnaby zastosować następny
cytat:
„Er zählt die Häupter seiner Lieben,Und sieh, es sind nur sechs,
statt sieben.11
I naprawdę przekonał się na wolnem powietrzu, \ gdzie, dopiero
się zatrzymał, że wliczbie tych „wszystkich", którzy wyznawają te
same zasady odwagi cywilnej, znajdowało się nie mniej ani więcej
jak sześć na śmierć i życie oddanych wiarusów. Trzeba przyznać, że
na takie Szopienice jest to nikły procent
, tchórzów, i jesteśmy przekonani, że gdy kiedyś będziei
fi
rozpisany konkurs odwagi cywilnej, to Szopienice bez wątpienia
uzyskają nagrodę.
Po tej ucieczce tych kilku z fałszywej ostoi polskości w
Szopienicach tak zebrania szybko i spokojnie wśród ogólnego
zadowolenia kroczył ku swemu końcowi, a gdy przyszło pożegnanie, to
niejeden żałował, że czas tak szybko zleciał, lecz wszyscy
uspokojeni o ich dalsze losy, poszli na dobrą noc do swych chat,
żegnając p. Kustosa gromkim okrzykiem: „Niech żyje p. Kustos!" i:
„Niech Związek Obrony Górnoślązaków wszędzie napotyka na tak
podatną i prawdziwie po polsku i Śląsku urządzoną glebę jak w
Szopienicach!"
Stosunki w „Uniwersytecie“ w ŚwiętochłowicachSzykanowanie
naszych policjantów,
(Ciąg dalszy.)Pan komendant szkoły świętochłowickiej p. Krzy
siek straszy naszych ludzi ciągiem wydaleniem ze służby, gdyby
któryś miał znaleźć tą „bezczelną" śmiałość, uskarzyć się na
nieludzkie wprost obchodzenie się z mającymi doćwiczyć się
policjantami. Jako lekarstwo na tą „bezczelność" funkcjonarjusza
poli- cyjnego-Ślązaka są do najostateczniejszego wymęczenia
praktykowane ćwiczenia, a to przed- i po południowe, Ostatnie zaś,
zwane „szermierką" są niedozwolone. A jednak męczy się naszych
ludzi w obu wypadkach tak, że się z nich pot strumieniami leje, i
że się im ciemno przed oczyma robi z wycięczenia. Bo skądże mają
brać siły, jeśli się w kuchni gotuje
Z powodu rozsiewanych wieści, jakobym używał nielegalnie tytułu
inżyniera, jestem zmuszony oświadczyć, że tytułu tego używam
prawnie, co stwierdza Ministerstwo Wyznań Rei. i Oświecenie
Publicz. rozporządzeniem nr. IV. S. W. 7095.
. Inż. Jan Wójcik,Katowice, plac Mikołowski 2.
w ten sposób, w jaki w poprzednim numerze opisaliśmy? Te tak
zwane szkolenie ludzi naszych, my nazwiemy je lepiej żebraczeniem,
nawet u przechodniów, którzy obserwują te szykany, sprawia
oburzenie i litowanie się nad naszymi funkcjonariuszami. Jedyną
przyjemność sprawia ten sposób traktowania ludzi p. Komendantowi
Krzystkowi i st. przód. Szaje- rowi, którzy dawają instruktorom
tejże szkoły polecenia, aby policjantów-Górnoślązaków „przykręcić",
co tyle ma znaczyć, jak zmusić do dobrowolnego ustąpienia ze swej
służby.
Najgorzej pod tern względem zaś ma się z kompanją Il-gą, która
ma honor, nazywać się karną.
No a teraz jeszcze cośniecoś o kantynie, która istniejąc w tej
szkole, ma za zadanie zaopatrzenie funkcjonariuszy policyjnych w
żywność najbardziej dla nich potrzebną. Jednak p. Komendant
Krzystek rozumie swoje zadanie jako gospodarz i zarządca tejże
kantyny w zupełnie inny sposób, godny prawdziwego sposobu
„swojskiej gospodarki". Albowiem na Święta Wielkanocne miała
kantyna zaopatrzyć swych funkcjonariuszy w szynki, mięso, kiełbasy
i w ogóle wędliny wszelkiego rodzaju. Urządzono dlatego świnio-
bicie bardzo obfite, bo ofiarą rzeźnika padło kilkanaście świń.
Jednak co się okazuje? Pierwszeństwo mieli przy rozdziale wyrobów
mięsnych różne ,beam- terki", różne służące z wielkiemi koszykami,
no a przedewszystkiem nauczycielki. A tych „kundów" była taka masa,
i tak dobrze, t. j. iście po „swojemu" szedł geszeft dla p.
komendanta Krzystka, tego troszczącego się ojca o swoich
funkcjonariuszy, że dla funkcjonariuszy pozostało tyle mięsa, że
starczyło do zaopatrzenia dla — proszę się nie śmiać — dla czterech
funkcjonariuszy. My się tylko pytamy, ile na tern wszystkiem
zarobił p. komendant? Jak się on troszczy o swoich podanych? Jak on
sam wypełnia swoje obowiązki, o których miewa długie i liczne
kazania? A teraz, czyż takie postępowanie nieprawne licuje ze
stanowiskiem pańskiem, jako stróżem tak czujnym na wszystkie
nieprawości? Czy to dalej taki przykład „wysokiej kultury", który
nam na Śląsku brak?
A jeśli jakiś funkcjonariusz zalegnie ze swemi spłatami, to
hałas pod niebogłosy, to narzekanie na niepunktualność i na
wszystkie te cechy, które jednak p. komendantowi znane są tylko z
nazwiska. A jak to może być cierpiane, że nauczyciele i różni inni
„swoi", którzy z kantyną policyjną niczego wspólnego nie mają, w
tejże kantynie mają kredytu „koleżeńskiego", bo z wiedzą p,
komendanta Krzystka, wynoszącego do 80 nawet złotych, spłatnych na
nieokreślony czas? Co to za sprawiedliwość, praktykowana przez
,wysokiego" stróża sprawiedliwości? Czy to też należy do
przykładowej nauki, jaką się obdarza naszych Ślązaków?
Mądry „Obserwator“W numerze 197 osławoinej „Polonji" ukazał
się
artykuł jakiegoś „obserwatora" pod nagłówkiem: „Dzieci polskie
do polskich szkół", w którym ów mę- drzec-obserwator wskazuje na
nibyto niski poziom szkół niemieckich, w porównaniu do szkół
polskich, które stoją na bardzo wysokim poziomie i pisze przy końcu
swego artykułu: „A więc baczcie na to, rodzice Polacy, aby dzieci
wasze władały dobrze językiem
polskim, jeżeli chcecie widzieć je na stanowiskach w urzędach
państwowych, a nie jedynie przy pracy w kopalniach i hutach."
Nie chcemy tu polemizować na temat, na jakim poziomie obydwie
szkoły stoją, ani też bynajmniej, protegować szkołę niemiecką,
czego zresztą nigd^wj nie czynilśmy, lecz powyższy ustęp końcowy,
jako po* niekąd prowokacyjny, wymaga stanowczo odprawy.
Zwykle „obserwatorami" są ludzie dobrze obe- | znani z daną
sprawą. Mamy n. p. obserwatorów w lotnictwie, uposażonych w
odpowiednie narzędzia do obserwowania. Obserwatorowi z „Polonji"
polecamy także uposażyć się w „brele" lub lepiej jeszcze w lornetkę
Zeiss a (jako że jest najlepszą) i policzyć na palcach znajdujących
się w Urzędach Górnoślązaków. Obserwator zapewnie będzie wiedział,
że monopol i pierwszeństwo na wszystkie stanowiska mają Galicjanie
wzgl. Niegórnoślązacy i że Górnoślązacy, aczkolwiek mają
kwalifkacje, nie będą dopuszczani. Zatem nie powinien pan
obserwator, pisać podobnych bredni, gdyż „rodzice Polacy" (czytaj:
Górnoślązacy) się na obiecankach naszych opiekunów już poznali, o
czem w krotce, bo przy wyborach pozna się, ów „obserwator". Dlatego
Górnoślązacy bądźcie Polakami, a działajcie na wszystkich polach
dla naszej Ojczyzny tylko przez „Związek Obrony Górnoślązaków", bo
Polska potrzebuje dzielnych, odważnych, a przedewszystkiem
pracujących jak zawsze sumiennie Górnoślązaków.
Bohatery!(Ciąg dalszy.)
Kto ma władzę, ten ma prawo, kto ma prawo ten ma pieniądze. Za
pieniądze dostaniesz się do nieba, ale też i do piekła. „Swoi"
zaprowadzili ten system na Śląsku i od nich się uczą nasi Ślązacy.
Naczelnicy, kierownicy w ogóle wszyscy urzędnicy, którzy piastują
urzęda z „honoru" i żadne odszkodowanie się im nie należy,
wyciągają ostatni grosz ze Skarbu Państwa, lub okradają tych
biednych z najbiedniejszych. Jak to by miało być dobrze w tej
naszej Polsce, jeżeli już jeden ma urząd dobrze zapłacony, to
jeszcze jemu udziela się drugi, trzeci i więcej urzędów do
piastowania. Wszystkie te dalsze urzęda są honorowe bez
wynagrodzenia. Ale tak nie jest. Na* czelnik gminy p. Otawa pobiera
jako pałtny Naczelnik 500 zł. z kasy gminnej na miesiąc. Dalsze
urzęda piastuje honorowo, bo z Urzędu Okręgowego * Łazisk pobiera
300 zł., z Urzędu Okręgowego z Orzesza 120 zł. A ile pobiera z
Funduszu Bezrobocia jako odpowiedzialny Naczelnik na dwa Okręgi? To
jest różnie, ile jemu na palcach zostanie. Przy wypłacie
bezrobotnych to już tych groszy nie płaci, bo niema drobnych?!
Okręg Łaziska i Orzesze liczą przeciętnie 700 bezrobotnych. Z
powodu braku drobnych? przeciętnie niepłaci się 4 grosze, t. j. w
jednem tygodniu 28 zł., lub za cały rok: 1456 złotych. Gdzie te
pieniądze zostaną??! — W spółce „Jedność" w Orzeszu, te pieniądze
„bohaterskie" się przepija.A Wy bezrobotni Ślązacy, co wam każdego
grosza brak, się przyglądacie bezwładnie jak za wasze pieniądze
inni sobie hulają. Żądajcie każdy grosz, nie dajcie sobie do karty
więcej napisać, jak wam wypłacono, Drobnych jest dosyć w Państwie,
niech p. Sw. (Swiaczny) obstara się o drobne pieniądze, bo zadarmo
Urząd Okręgowy jemu nie płaci 10 złotych za każdą wypłatę, która
tylko trwa 2 godziny! Pan Wojewoda jednych niezatwierdził bo są
„Orgeszami", ale „Bohaterów", to bez wszystkiego zatwierdza, bo oni
się spodporządkują kulturze góralskiej, tak jak p. Wojewoda ^obie
życzy. Drugim takim bohaterem to jest p. kierownik szkoły w
Średnich- Łaziskach, Greczy. — Oprócz kierownika szkoły to jest za
sekretarza gminnego i urzędnika stanu cywilnego. Dlaczego gmina
sobie nie zatrudnia jednego bezrobotnego? Czy ten kierownik niema
dosyć ze szkoły? Ale na wódkę by nie starczyło, którą tak dobrze
lubi! Ale i tego jeszcze nie starczy, bo za ślub cywilny ż ą d a 3
zł„ bo on nie jest powinien za darmo komu ślubu udzielić przez ten
czas by sobie mógł przespać lub pójść z „Schmetterlingiem" na
przechadzkę. To są Urzęda honorowe, co tylko „Bohaterzy" ich
piastują.
Ślązacy! chcecie nadal cierpieć tych „Bohaterów", którzy ostatni
dech z Was wymuszają, a Pan Wojewoda nie słyszy naszych żalów!
Dokąd to doprowadzi? Więc obudź się, Ślązaku, do obrony w stępuj,
żądaj twoich praw, o któreś walczył, zniewagą karaj tych
krwiożerców, szaKali i smrodziuchów ży- dowskcih, łącz się w
szeregach Zw. Obrony Górnoślązaków, bo tylko ten Związek wyciągnie
cię z po- • śród bagnisk i topieli w których się obecnie
znajdujesz.
(Ciąg dalszy nastąpi.)
„Polakowi“ krótka odpowiedźWe wtorek, dnia 20. b. m., wygłosił
p. Kustos re
ferat na sali Colosseum w Szopienicach. Skarży się pewien gość,
który też był na zebraniu, że sala była przepełniona, a że wszyscy
przytakiwali i przyklaskiwali wywodom p. Kustosa, z wyjątkiem kilku
osobników z N. P. R-u. Tak, przemądrzały pisarku, przez twoją
nieostrożną pisaninę sam sobie i twojej partji zaszkodziłeś, bo
wykazałeś nam, jak słaby wasz teraźniejszy obóz, który niegdyś
najsilniejszy, obecnie, z powodu waszej dzielnej N. Perowskiej
gospodarki rozleciał się na wszystkie strony, a czeka tylko na
ponowne i silne połączenie go w „Związku Obrony Górnoślązaków". Też
Tambył,
-
Nr. 43Rok 6
Eine Beilage des „Głos Górnego Slaska“, welche zur Aufdeckung u.
Beilegung jeglicher Mißstände dient
Zum Kampf um die Schule in Polnisch-Oberschlesien
(Fortsetzung.)Es verrät nur ein gewisses Mass niedriger Ge
sinnung, aufs schärfste disziplinierte Personen zur Augenweide
eines sensationslüsternen Publikums noch einmal zu präsentieren. So
etwas bringt nur die ,,Polonia“ fertig und den Schaden davon hat
wieder- uiujjqiy unsere Schule. Nein, liebe „Polonia , das war
rBcht fein, Ob der Nähr- und Pflegevater der Polonia, Herr Poseł W.
Korfanty mit dieser Taktik so ganz einverstanden ist, bezweifeln
wir. Wissen wir doch, dass er so gar nicht , zimperlich ist, wenn
es gilt, eine Spritzfahrt nach Berlin zu unternehmen. Freilich, er
ist wie der Jude Schmok in Lessings „Journalisten“, er kann
schreiben rechts und kann auch schreiben links.
Für uns aber bleibt das Rätsel ungelöst, warum die
Schulabteilung dem deutschen Schulwesen eine grössere Sorgfalt
angedeihen lässt als unserem. Wenn sie dort die unsauberen Elemente
schnellstens beseitigt, warum entfernt sie nicht ebenso schnell die
Subjekte, die unsere Schule verseuchen? Warum sind z. B. die
Menschen aus der Schulabteilung selbst, die durch ihr sittliches
Verhalten zum Objekt besonderen Interesses der Bischöflichen Kurie
geworden sind, bis heut noch immer nicht geflogen? Warum erfreuen
sich. Geschiedene und Personen mit unehelichem Anhang sogar
besonderen Wohlwollens von selten der Schulabteilung? „Erkläret
mir, Graf Wurin- dur, diesen Zwiespalt der Natur.“
Fordert das unsere Kritik nicht geradezu heraus?Und wenn wir
etwas öffentlich beanstanden, wo-
zu'dann dieser tigerartige Hass gegen uns, die entwürdigenden
und beleidigenden Unterstellungen von Lan- desverat, bezahlten
Deutschtumsknechten, die an Tollwut grenzende Verfolgungssucht, der
vor Mord nicht zurückschreckende Terror? Dabei ist unsere Kritik
diktiert von weitgehender Rücksichtnahme gegen Bfehöden und die
besonderen politischen Verhältnisse in Oberschlesien. Wir
veröffentlichen bei weitem nicht ales, was uns so auf den
Redaktionstisch flattert. Aber alles verschweigen können wir auch
nicht. Wir können und dürfen nicht zu sehen, wie sich in unserer
Schule pädagogischer Amerikanismus, Dilettantismus und Unmoral
breit machen, wie einseitige Protektionswirtschaft und
österreichischer Partikularismus unter dem Deckmantel falsch
verstandener Vaterlandsliebe, Mängel verschleiern, vertuschen,
verkleistern Und moralische Brandstellen an unserem Schulkörper
oberflächlich nur überkleben wollen. Es geht -um unsere polnische
Schule und unsere ober- schlesiche Jugend. Wir-wollen sie zu guten,
frommen und wahrhaften Polen erzogen wissen, zn Bürgern, die nicht
vergessen, dass ihre engere Heimat Oberschlesien ist. Wir wollen
eine Schule, die ihre Zöglinge nicht beschimpft und* beleidigt, ihr
Schamgefühl nicht verletzt, ihnen ein bestimmtes Mass positiver
Kenntnisse und Fertigkeiten vermittelt, Eltern und Schülern mit dem
^schönsten Beispiel -echter Frömmigkeit und wahrer Vaterlandsliebe
voranleuchtet. Wenn wir diese Schule noch nicht haben, wenn der
Schulabteilung die Reinigung der deutschen Schule mehr am Herzen
liegt, dann werden und müsen wir nachhelien. Unsere Kritik leitet
kein Hass, kein Uebelwollen. Mag der polnische Lehrer sein, aus
welchem Teile Polens er immer wolle. Wir sind zufrieden, wofern er
nur ein Lehrer in des Wortes bester Bedeutung ist. Anders aber die
„Polonia“, der ehemalige „Goniec , das Krakauer Blatt usw, Haben
die wenig die polnische Schule besudelt?. Besudelt sagen wir, denn
ihre Kritik war unberechtigt, falsch, einseitg und nur gegen
Oberschlesier gerichtet. Unsere Kritik hingegen kennt keine
Herkunftsunterschiede. Wir stellen einfach die Tatsache fest und
suchen Beleidigungen möglichst zu vermeiden. Was macht aber die
Gegenseite?' Täglich spricht man uns die nationale Würde ab,
beschuldigt und verleumdet uns, dass wir gegen Bezahlung im Dienste
der Deutschen arbeiten usw. Pfui und abermals pfui! Haben die Leute
kein Fünkchen Gefühl dafür, wie uns das kränken muss? Fordert uns
das nicht zu Vergleichen heraus?
So erzählt man sich z. B. in der Schulabteilung, dass der Herr
Abteilungschef Stach sehr empört ge
wesen ist darüber, dass man ihm bei seinem letzten Besuch in
Warschau die noch polnische Gesinnung angezweifelt habe. Herr Stach
soll sich geäussert haben, er könne es den Oberschlesiern jetzt
lebhaft nachfühlen, wie bitter sie ein solcher Vorwurf mangelnder
vaterländischer Gesinnung verletzen muss. Wir fragen aber: Jetzt
erst, Herr Oberschulrat, jetzt erst können Sie es nachempfinden?
Wir meinen, der einfachste Mensch versteht es, sich in die Lage des
anderen zu versetzen und mitzuempfinden, wofern er nur eine vom
Menschlichkeitsgefühl durchwärmte Phantasie und eine klare, vom
österreichischen Partikularismus nicht durchsetzte Urteilskraft
hat. Nachzuempfinden, nachdem uns Gleiches erst begegnet ist, ist
ein Zeichen kleiner, unbedeutender Natüren. Wir können es ihnen
lebhaft nachempfinden, wie das schmeckt, wenn einem die nationale
Ueberzeugung angezweifelt oder gar abgesprochen wird. Was haben Sie
aber, Herr Naczelnik, die ganze Amtszeit hindurch in Oberschlesien
getan? Was waren die Oberschle- sier in Ihren Augen? Wir haebn bis
jetzt davon geschwiegen und wollen es auch heute bloss
oberflächlich streifen, als vor etwa 2% Jahren ein Bäckermeister
auf der Fahrt nach Krakau ein Gespräch belauscht hat, in dem Sie
über die Oberschlesier ein Urteil gefält haben, das uns jegliches
Vertrauen zu Ihnen genommen hat. Hat einmal aber ein Oberschlesier
sich einer Verfehlung schuldig gemacht, was an sich begreiflich
ist, wenn von oben herab mit solchen Beispielen vorangeleuchtet
wird, dann waren Sie mit Massregeln schnell bei der Hand. Wenn es
gilt, Nichtoberschlesier in Schutz zu nehmen, setzen Sie sich mit
dem Vollgewicht Ihrer ganzen Autorität ein. Nehmen wir z. B, ihre
letzte, in der „Polonia“ Nr. 189 S. 6 unter der Ueberschrift
„Przewrotna agitacja“ veröffentlichte Enuntiation, die wir den
beschützten Lehrern aus vollem Herzen gönnen, obwohl wir zur Sache
selbst einiges zu sagen bäten. Waren Sie, als seinerzeit Herr
Rybarz in seinem schwindsüchtigen Organ die Oberschlesier mit dem
übelsten Anwurf bedacht hat, ebenso schnell und gründlich auf dem
Plan? Und doch war der Angriff eine so bodenlose Gemeinheit, eine
geradezu blödsinnige, weil völlig unlogische und nur aus
böswilligster Demagogie geborene Insinuation, gegen die jeder
anständige, edeldenkende polnische Privatmann, um wieviel mehr die
Behörde, hätte energisch Front machen müssen. Was aber haben Sie
getan? Nichts, und warum? Wir können es uns denken. Ja, als die
beleidigten Oberschlesier sich selbst zur Wehr setzten, fanden sich
Kreaturen, die mit der grössten Roheit neue Kränkungen geen nus
ausspieen: Die von beleidigtem Stolz und nationalem Ehrgefühl
geforderte Abwehr denunzierten sie als Ausfluss separatistischer
Bestrebungen. Ja, ja, wovon das Geiäs s ist gefüllt, davon es
sprudelt und überquillt! Die Köpfe gar vieler Herren im
österreichischen Galizien unseligen Angedenkens waren von
Partikularismus, Separatismus, Obstruktionismus bis zum Ueberlaufen
voll, so voll, dass es noch heute zur Luke unter ihrer Nase
hervorsprudelt, ,,Was ich denk' und tu', trau' ich anderen zu.“
Partikularist, Separatist, German, Vieh und vieles andere, das sind
so die Ehrenbezeugungen für den polnischen Oberschlesier, weil er
die „Kultur“ dieser Herren, oder nach ihrer Meinung Zivilisation
als sittenlos zurückweist.
Darum, Herr Oberschulrat, nichts für ungut, wenn wir es uns
nicht verkneifen können zu sagen, dass wir über Ihre angeblich
erlittene Schlaope eine grosse Genugtuung empfinden und den
Warschauer Stellen äusserst dankbar dafür sind.
(Fortsetzung folgt.)
Nochmals das Sanilätswesen bei der EisenbahnZum Eisenbahnunglück
bei Rogów.
(Fortsetzung.)Pan Korfanty schildert in der ,,Polonia'1, dass,
als
die Schwerverletzten schnell nach einem Lazarett geschafft
werden sollten, ein unterer Polizeibeamter mit vorgehaltenem
Revolver erschien und die Abfahrt verhinderte, bis die
Untersuchungsbehörde eintrifft. 2% Stunde mussten Schwerverletzte
auf Hilfe warten. Vielleicht lässt man auch Schwerverletzte in den
Trümmern lebendig verbrennen, wie dies mit dem
IZugführer Swietalla in Aga the welche geschah, damit die
Aufsichtsbehörde studieren kann, wie der Mensch eingeklemmt ist und
wie er lebendig verbrannt sei. Wir haben schon in mehreren Artikeln
auf die Zustände hingewiesen, dass die Vorschriften mit dem
Eisenbahnreglement nicht übereinstimmen und dass die Vorgesetzten
der Polizei nicht imstande sind, zum Wohle der Menschheit
Instruktion zu geben.Die deutsche Instruktion lautet klar und
deutlich: Die erste Polizei bei der Bahn ist die Bahnpolizei, d. h,
der Bahnbeamte bestimmt, die öffentliche Polizei hat dem
Bahnbeamten, falls er Hilfe anfordert, Hilfe zu leisten und sich
gegenseitig zu unterstützen. Wie schmerzlich muss es einem alten,
im Dienst ergrauten Beamten erscheinen, wenn er dauernd, zwecklos
am hellichten Tage von 2 Polizeibeamten bewacht wird. Der
Eisenbahner gilt nichts mehr, ferner ist dies Verschwendung, da der
Polizeibeamte zweckmässiger anderswo verwendet werden kann. Wir
haben hingewiesen, dass der ehemalige Präsident sämtliche
Eisenbahnstationen, ausser den 4 grössten, durch einen Ukas für den
Eisenbahntelgraph und Telephondienst für den Privatverkehr
aufgehoben hat. Dies trifft ja gerade das, worauf wir hingewiesen
haben, wie schädlich so eine Aufhebung sei, und dass wir 50 Jahre
zurück sind. So beklagt sich mit Recht Korfanty, dass die
Postbeamten sogar abgelehnt haben, Telegramme anzunehmen von den
Reisenden. Da haben wir's ja. ' * • Haben wir nicht Recht gehabt?
Man muss in die Zukunft blicken und berechnen. 50 Jahre konnte so 1
eine gute Einrichtung bei uns bestehen, die ,,Kul- = turbringer“
verstehen es leider — besser zum Scha- \ den des Nächsten. Korfanty
spricht, wie skandalös j die Zustände liegen, die Konflikte der
Polizei mit den Eisenbahnbeamten. Aber wir müssen Hinweisen, wie
beschränkt die Leute in Kongresspolen sind. Wir
Oberschlesier-Eisenbahner hätten es anders gemacht, wir hätten den
Polizeibeamten selbst verhaftet, unschädlich gemacht, um uns in der
schnellen Fürsorge um die Schwerverletzten nicht hindern zu lassen.
Ja, wir haben es weit gebracht bei den „Kulturbringern“, Mögen
Leute in ihren Schmerzen sterben, lebendig verbrennen, ohne sieh
rühren zu dürfen, oder ihnen | helfen zu dürfen, denn die
Kommission muss erst, 1 nachdem sie sich gut ausgeschlafen hat,
Gelegenheit * haben, zu studieren.
Jetzt fragen wir an: 1. Wann erfolgt bei uns die erste
Probealarmierung nach der Uebernahme nach Vorschrift? D, h, in 30
bezw, 45 Minuten komplett, - 2. Wann erfolgt die Wiedereinführung
der sämtlichen| Bahnhöfe zum Telegraphen- und Telephondienst für
den Privat verkehr?
Wir müssen aber darauf hinweisen, dass bei uns in Oberschlesien
unsere oberschlesischen Eisenbahnerj helle sind und sich zu helfen
verstehen. So arg würde es bei einem Unfälle nicht ausfallen. Aber
trotzdem} ist eine Ueburtg notwendig, damit die Radees; Dokto-|
ren, Inzyniere etwas lernen könnten, vor allem aber, dass sie auch
pünktlich erscheinen und sich auch verantworten müssten. Ja, zu
Preussens Zeiten, da warj der Betriebs- und Maschineninspektor,
Bahnmeister,! Arzt, falls er nicht zu Hause war, beim Fahrdienst-'
leiter an der Tafel angeschrieben, wo er sich befindet und wo er
schnell zu erreichen ist. Da tropfte der Schweiss ni Perlen,
trotzdem er von den Akademikern war, das Pflichtbewusstsein lag in
seine: Knochen. Heute? Mögen Leute in ihren Schmerze jammern,
sterben, wehklagen, was geht dies dies Heren an! Sie sitzen in
Kabaretts, Kinos, Restaurants Hotels usw., gehen ihrem Schlendrian
nach, si müssen sich austoben, ausleben, wer weiss, wie lang noch,
denn sie selbst denken schon nach, dass der Ku stos schon zu viel
schreibt, Piłsudski mit schwerer Ar tillerie aufgefahren ist, dass
endlich — auch bei um porządek eintreten muss. Aber arbeiten haben
si nie gelernt und gesehen, zu leicht sind die Stellenjäge in die
Aemter eingezogen. Deshalb unterdrücken si mit Macht jeden
gebildeten Menschen, damit er j nicht in ihre Nähe kommt, ja fern
von den Ueber schlauen, damit er nicht sieht, was sie treiben. Pai
Kustos würde zu viel erfahren. Zuviel Gutes würde} geschaffen und
das Schlechte ausgemerzt. Aber in ihrer Umgebung werden nur die
Handlecker gedul det. Da war der Preusse anders. So mancher
obep
: vi
-
schlesische Pole ist sogar in höhere Stellen eingezogen, trotz
Polentums. Wir haben sie heute noch. Aber wer die Wahrheit sagt,
die Pestbeulen aufdeckt, der wird.hier unterdrückt, auf dass die
Panies weiter einen guten Tag zum Schaden des Staates leben können.
Wir kommen darauf noch zurück. -x-
Der letzte Horastoß für oberschlesische EisenbahnerMit Triumph
schreibt der „Katolik Polski“ und
die ,,Gazeta Robotnicza", dass die oberschlesischen Eisenbahner
auf polnische Sprache und Schrift geprüft werden. Also nach
5-jähriger Zeit nach der Uebernahme verlangen die Herrschaften,
dass die Eisenbahner geprüft werden sollen. Da seht Euch,
Eisenbahner die P. P. S., den Biniszkiewicz, Rumpfeld und Konsorten
an, merkt Euch das! Und die P. Z. K. Euch wollen sie für
minderwertig erklären, nachdem ihr nach der Uebernahme in den
schwierigsten Verhältnissen, als es noch keine k. k. Radces,
Inżyniere, Doktores usw. hatte, da haben wir die Zugewanderten
ausgebildet, ja jetzt wollen sie uns den Lehrmeistertitel abnehmen
und die Lehrjungs setzen sich als Lehrmeister. Ja, gemein und frech
muss man sein. Auch eine bessere Kultura! Aber mögen die
Zugewanderten auch deutsch lernen, wie es nach dem Genfer Vertrag
zusteht. Deshalb fragen umsonst die deutschen Reisenden und
beschämen uns Oberschlesier in der Bildung. Denn es gebietet die
Höflichkeit, dass man eine Frage beantwortet. Ja, liebe Reisende,
es sind keine Oberschlesier gewesen, es waren „swoje", die nicht
deutsch verstehen oder so unhöflich sind. Zu alledem hat Pan Gisman
(echt polnisch!) die fremden Sprachen im Dienst verboten. Da ist
die Kultura, die Höflichkeit, die Erziehung der Eisenbahner. Panie
Gismann, es ist aber gegen den Genfer Vertrag. Pan Gisman hat aber
nicht gewagt, den Ukaz gegen alle Eisenbahner zu erlassen. Es ist
wahrscheinlich nur eine Stichprobe. Die Dienststellenvorsteher
sollen bis zum 20. ein Verzeichnis aller nicht geläufig polnisch
sprechenden Oberschlesier aufstellen und diese sollen dann auf
Trichinen nach Muster — geimpft werden. Der Vorsteher soll aber das
Karnikel sein. Die Angaben sollen sehr gewissenhaft sein. Sehr
strenge Strafe für diese ist angedroht. Also soweit will Euch
Gismann mit dem echten ur- deutschen Namen bringen, damit „swoji“
nachrücken können, die den Verhältnissen nicht gewachsen sind und
nicht entsprechen. Na, das Ausland wird ja staunen. Schlimm genug,
wenn man den papiernen Patriotismus so einimpfen will. Nein, die
Sprache tut es nicht, das Herz ist es. Und dieses wird durch
gerechte Behandlung erreicht.
Der Goral als ohrfeigender PolizistAm 15. d. Mts. konnten die
Reisenden auf dem
Bahnhof Brzezinka folgendes sehen. Im Personenzug
Katowice—Oświęcim kam es zwischen Juden zu Streitigkeiten, jemand
zog die Notbremse und der Zug stand. Auf dem Bahnhof Brzezinka
wurden zwei Oberschlesier ausgesetzt, dem einen fehlte Hut und
Stock. Selbstverständlich ist der Oberschlesier helle, weiss auch
die Gesetze, verlangte nach Angabe seines Namens seine Freilassung
und die Ermittelung nach seinem Hut und Stock. Der dort
Bahnhofsdiensttuende Polizist Kowalski jedoch schlug dem Reisenden
ohne Grund vor dem Publikum heftig ins Gesicht und bedrängte diesen
mit seinem Gewehr, wahrscheinlich nachher selbst bewusst, dass
Misshandlung und Schlägen verboten ist, damit der Bedrängte sein
Gewehr fasst, damit er wegen Bedrohung oder Entwaffnung besser
gefasst werden kann. Selbst sein Kollege Stollorsch rief: „Aber
nicht hauen!" Also so weit ist es gekommen, dass Górale jest
öffentlich als Polizisten unsere Landsleute ohrfeigen, mit dem
Gewehr bedrängen und noch nach der Wache nach Brzezinka schleppen.
Diejenigen, die liier nach Oberschlesien mit Strippen als
Saisonarbeiter, als Erntearbeiter hergekommen sind, erlauben sich,
unsere Landsleute zu ohrfeigen. Wahrscheinlich wollte der
Ohrfeigenheld Kowalski seiner zukünftigen Braut und Schwiegereltern
Magdziorz, die im Garten sassen und wo Kowalski selbst kurz vorher
gesessen hatte, beweisen, welche Macht und Kraft er besitzt. Ja,
das ist Dienst, während des Dienstes possieren, in der Wohnung, im
Garten und spazieren gehen und dann Oberschlesier öffentlich
ohrfeigen. Dabei sind Brände und Diebstähle in Brzezinka an der
Tagesordnung, aber es wird nichts ermittelt. Wenn wir alle solche
Polizisten haben werden? Ein sehr tüchtiger Kerl aus dem
Kulturlande. Du Oberschlesier, hast es weit gebracht, vom Kamrad
Schnürschuh geohrfeigt zu werden! —
Der „Eiserne Jupp“ in RybnikWie man hört, betreibt wieder p.
Michał
Kwiatkowski sein Handwerk, indem er für die Aufhebung der
Autonomie in Oberschlesien Agitation betreibt. Na, als guter Pole
ist er ja schon von West-
j falen her bekannt, wo er in Herne mit Enthusiasmus in das
Hindenburgdenkmal goldene Nägel schlug. Wir fragen bloss die
„Chadecja" an, ob das auch Seife für die Oberschlesier sein soll,
dass sie einerseits für die Autonomie ist, anderseits aber einige
„Rädelsführer 1 ihrer Partei gegen die Autonomie kämpfen? Also
Oberschlesier, Achtung vor diesen zweideutigen Individuen, zu denen
sich auch noch p. Basista und p. Grajek bekennen!
Kosyra rühmt sich als Diktator der Fürstlich Hessischen
Bergwerksdirektion
Kosyra, der Gernegross, kränkelt schon seit der Uebernahme nach
einem Sessel als Poseł, kann sich leider nicht erholen nach dem
ersten Sturz, wo er vom morschen Abgeordnetensessel daneben fiel.
Ja, Held, du bist erkannt, feiger Gesell. Es hat dir nicht
gefallen, als ein Orzescher Ortseinwohner dir die Wahrheit sagte,
da warst du nach deiner Angabe so nervös, dass du für dich selbst
nicht konntest. Na, dann gehört man aber in solchen Zuständen nach
Rybnik oder Lublinitz. Um aber seinem Anhang zu zeigen, was er sei,
bei der folgenden Aufständischenversammlung rühmte er sich, dass
jeder Aufständische nur polnisch sprechen soll, er soll es
verlangen, es ist seine Pflicht. Er sei das Muster. Er, der
Allmächtige — nach Kosyra tanzt die ganze Fürstliche
Bergwerksdirektion, was er will, muss gemacht werden. Er, Kosyra,
sei der einzige Pole der ganzen Verwaltung und doch muss alles nach
ihm gemacht werden. Ach, dieser elende Schwindler, Hochstapler,
Gernegross. Das kannst du nur deinen unerfahrenen grünen Jungs
erzählen. So wird die Jugend aufgehetzt und gegen Vorgesetzte
aufgewiegelt, kein Wunder, dass die Hochachtung schwindet und
Frechheiten Vorkommen. Leider sind es noch einige, die ihm glauben,
man hat es bei der Versammlung gesehen, 5 grüne Jungs, noch unter
Führung des „Ich will auch Eisenbahner werden'-Niewollik. Dieses
grüne Heftpflaster werden wir besonders hervorheben. Kosyra, der
an- massende Diktator aber ist froh, dass er sein Brot erhält, ist
froh, dass die Fürstlich Plessischen Beamten ihm noch deutsch
antworten, noch geduldet wird, von einem Bureau zum andern wandert,
ist er doch kein Fachmann, kein Buchhalter, ein Gresipiórko. Ja,
Kosyra, die Hosen hübsch zugebunden und nur stille sein. Sein
Anhang soll wissen, wie sein Charakter ist. Für Schnaps, Bier,
Zigarren, Zigaretten, noch besser etwas zum Verdauen, mag man von
Kosyra alles haben. Steuer, der frühere Polengegner, jetziger
Oberspitzbube und Betrüger, hat selbst das Aufständischenabzeichen
erhalten. Nach der Uebernahme war auf dem Bahnhof Murcki der alte
ehrwürdige hochgeehrte Papa Schenke als Bahnhofswirt.
Selbstverständlich wurden die Stellen durch Polen besetzt und Papa
Schenke bewarb sich um eine solche Bescheinigung natürlich an den
anmassenden Grosstuer Kosyra. Kosyra aber nützte diese Gelegenheit
aus, ass und trank, trank und ass und machte aus einem
Kerndeutschen einen Grosspolen. Die Eisenbahndirektion aber wurde
stutzig, kannte doch Papa Schenke jedermann, glaubte dem Schwindler
Kosyra nicht und Schenke erhielt die Bahnhofswirtschaft nicht.
Kosyra wollte allzugut machen und schwindelte. Durch das Schwindeln
verdarb er aber dem allgeehrten Manne, ... anstatt ein Zeugnis im
Rahmen eines Oberschlesiers auszustellen. Ja, wo Wódka, Wurst usw.
da ist, läuft sich Kosyra die Beine wund, wenn es sich um einen
Spitzbuben Steuer handelt.
4 DoktorenOberschlesien, du bist verloren!
In Mysłowice hat sich ein Zeitungs-„Consortium" gebildet mit 4
Doktoren und 2 „Proletariern" an der Spitze. Diese 4 Doktoren
wollen Oberschlesien „glücklich" machen. Sie machen sich Reklame im
„Nocnik" ,,Das freie Wort". Schon faul! — Wir kondolieren! — „Der
Soziale Block der Schlesier" wird „blühen" noch und noch!!!
Jak się zwalcza „gruźlicę“ najzaciętszego naszegowroga
Najzaciętszym wrogiem ludkości jest gruźlica, pochłaniająca
rokrocznie coraz więcej ofiar. Straszną tę chorobą trzeba zwalczać,
ale walkę z nią musi podjąć społeczeństwo i czynniki
miarodajne.
Niedostateczne odżywianie wśród obywateli z powodu zastoju
przemysłu brak pracy, to są powody, że nie mogą biedni siebie
dostatecznie odżywiać i wskutek nędzy, brak po niektórych rodzinach
nawet chleba, a co dopiero mówić o lekarstwie!
Niestety nie mamy dziś jeszcze wiele poparcia co do zwalczania
tej okropnej i strasznej choroby, jaką jest gruźlica.
Otóż jak się postępuje z chorym, który nabył sobie tej chorobej,
niech służy następujący fakt.
Wyjechał w roku 1924 na roboty do Francji niejaki Glęszczyk St.
ze Starej Kuźni, pow. Pszczyna (bo tu nie miał miejsca, tylko
„swoi", a z głodu nie chciał umrzeć), tam zachorował na płuca, gdyż
musiał pracować w podziemnych nocach. Powróciwszy, a raczej
wydalony z powodu tej choroby, przybył do rodziców, którzy się nim
mieli zaopiekować.
Z powodu tej choroby, ojciec bezradny i przytem jeszcze
bezrobotny, zwrócił się, jakoteź i sam chory, kilkakrotnie do
odnośnych czynników, celem przyjęcia chorego do szpitala, niestety
chory musiał przebywać bez opieki lekarskiej (gdyż ojciec nie miał
na to pieniędzy), nic więcej jak cztery miesiące w domu
rodziców.
Na kilkakrotnie zareagowanie ze strony ojca chorego, został ten
przyjęty dnia 4. stycznia 1926 r. do zakładu św. Józefa w
Mikołowie, jednakowoż z powodu szybko rozwijającej się choroby
zmarł dnia 27-go lutego 1926 r. w tymże zakładzie.
I tu pytanie, dlaczego na prcśoę ojca nie przyjęto zaraz chorego
po przybyciu z Francji do szpitalu? A gdyby to uczyniono, napewno
byłby chory się z tej choroby wyleczył, chociaż może nie dobrze,
ale pozostałby napewno jeszcze do dziś dnia przy życiu!
Teraz jeżeli śtp. Gł. St. znajdował się już od dłuższego czasu
wdomu chory na otwartę gruźlicę, a po przewiezieniu jego do
szpitalu, dlaczego do dziś dnia nie jest jeszcze mieszkanie,
desinfektowane? — to na to W. Z. P.? — Dokumenty na to posiadamy.
Czy nie znaczie, że gruźlica nie jest zakaźną chorobę? I to się
nazywa zwalczanie chorób zakaźnych??
A co się robi z policjantami, którzy nabywszy sobie choroby płuc
podczas spełnienia obowiązków służbowych? — Wyrzuca się tych ludzi
poprostu na bruk, i wielu innych zostawia się ich i rodzinę bez
opieki i chleba n. p. byłego st. post. pol. P. Koj z Halemby i
Wawrego W. z Roździna, a ten ostatni chorował na płuca wskutek
przeziębienia się w służbie, to i Gł. Kda. Policji zwalnia takowych
ze służby, bo nie taki Karwasiecki zarzuca jemu symulowania choroby
zdolni do dalszej służby?
Gdzież jest poszanowania prawa, jakie nam Konstytucja Rz.
Polskiej zagwarantowała w art. 102?
A więc Ślązacy nie wyjeżdżajcie do robót zagranicę do Francji,
Marokka, Grecji lub do bieguna północnego, bo Ślązak należy tu na
Śląsk i tu sobie trzeba wywalczyć chleb i pracę, to co nam nasi
przodkowie zostawili. — Dlatego też łączić się wszyscy jak jeden
mąż w „Związku Obrony Górnoślązaków“, który będzie walczyć o wasze
prawa, nasz byt i praworządność, i o traktowanie was jako
ludzi.
Ani grzosza do Z. O. K. Z.
Murzyni a PolskaJeżeli nie tak na całym świecie cieszymy się
za
wsze dobrą opinją i liczyć możemy na pomoc innych narodów, to
pozostała nam przynajmniej jedna nadzieja, jeden ratunek w razie,
gdyby groziło nam kiedykolwiek poważne niebezpieczeństwo. Otóż nie
kto inny jak — murzyni są tymi, którzy ukochali polski naród i
gotowi są przelać swą krew dla Polski. Tak oświadczył bowiem
podczas wielkiej dorocznej manifestacji Polaków w Chicago w dniu
13-go czerwca br. przedstawiciel murzynów R. S. Abbot: „Wśród
ludumurzyńskiego miłość dla Kościuszki nigdy nie zagaśnie i Polacy
będą mieli wśród murzynów zawsze gorących obrońców i przyjaciół. I
wdzięczność ich pójdzie tak daleko, że gdyby Polska kiedykolwiek
znalazła się w niebezpieczeństwie, wśród murzynów znajdą się
tysiące, którzy pójdą jako ochotnicy na pomoc, by choć w części
odwdzięczyć się za uznanie ich praw do wolności przez wielkiego
Kościuszki."
A więc „Lieb' Vaterland, magst ruhig sein!“ Oświadczenie murzyna
Abota ma oczywiście doniosłe zeznanie. Jeżeli bowiem niejedni z nas
dotąd się obawiali, że masowe emigracje polskich, w najlepszym
wieku stojących i zdrowych (bo poprzednio przez p. Dr. Obrembę
zbadanych) robotników działa ujemnie na siłę bojową Rzpltej, to
odrazu zrozumiemy bezpodstawność tej obawy, gdyż znany jest zczasów
wojny światowej „Ersatz“ w murzynach. Możemy zatem być całkiem
spokojni. Zaś czynniki miarodajne będą mogły spokojnie i w znacznie
większych jak dotąd ilościach wysyłać chłopów polskich do Francji,
Algieru, Tunisu, Grecji, Afghanistanu, Brazylji (z krajem tern
podpisano co dopiero umowę), bo w razie potrzeby pospieszą nam
przecież na pomoc murzyni. Cześć murzynom!
Blokowcom polskim z Rybnika do wiadomości!Ponieważ Ch.-D. i N.
P. R. tworzą wspólne listy, dla tego im ktoś ich aranżerom napisał
następujący wierszyk:
Niema jak nasz kraj,To nam skrzypku graj,Graj grajku, będziesz w
niebie A basista koło ciebie Cębalista i cębały,Aby nam tam dobrze
grały.
(Ułożył W ó d k i e w i c z.)
• r»T»TtT»f
Każdy czyta „Glos“: — robotnik, pan z panów Bo „Glos“
przeznaczony — jest dla wszystkich
stanów..®A® A®A®Jt®A.®A • -A® A®A®.L®A®,A®.A.®..^----------
Drukiem i nakładem: Jan Kustos w Katowicach w Drukarni „VITA",
Katowice. — Redaktor odpowiedzialny; Jan Kustos, Katowice.
