Ivici Avgustin i Konstantin

Embed Size (px)

DESCRIPTION

lep clanak

Citation preview

  • (?)

    .1

    .

    ,

    . : De civitate

    dei (5, 21-25), ep. (43, 53, 105, 147), serm. (105), Contra litteras

    Petiliani, De unico baptismo contra Petilianum ad Constantinum,

    Contra Gaudentium Donatistarum episcopum.

    : 1)

    (,

    1 : JOACHIM SZIDAT, Constantin bei

    Augustin, in Revue de Etudes Augustinienses, 36 (1910) 243-256; id., Augustinus-

    Lexikon, 1. Bd. fasc. 5/6 (1991), s.v. Constantinus Imperator; CSAR GARCA

    LVAREZ, San Agustn ante el imperio de oriente, historia y creencia, in Byzantion

    Nea Hells, 31 (2012) 169-188. : H. CANCIK, Augustin als constantinlscher Theologe, in J. Taubes (hrsg.), Der Frst dieser Welt. Carl

    Schmitt und die Folgen, Paderborn 1983, 136-152; K. BAUS/E. EWIG, Die

    Reichskirche nach Konstantin dem Groen. Die Kirche von Nikaia bis Chalkedon,

    Freiburg/Basel/Wien 1973.

  • .); 2)

    .

    , ,

    , -

    .

    ,

    .

    (),

    .

    : .

    1.

    breviculus conlationis cum donatistis 7, 8

    .2 ,

    2 : K. M.

    GIRARDET, Die Petition der Donatisten an Kaiser Konstantin (Frhjahr 313).

  • ,

    . ,

    .3

    : ,

    ,

    , ,

    , .4

    , .5

    ,

    ,

    Historische Voraussetzungen und Folgen, in Chiron 19 (1989) 185-206; E.

    LAMIRANDE, Supplique des Donatistes et capitulation de Constantin, in BA 32

    (1965) 734ss.; F. MARTROYE, La rpression du Donatisme et la politique

    religieuse de Constantin et ses successeurs en Afrique, in MSNAF 63 (1913) 23-

    140. 3 ep.105, 2, 8; ep. 43, 2, 4-5; 7, 20; ep. 53, 2, 5. Cf.

    et Contra litteras Petiliani (2, 92, 205. 208; 92, 224; 3, 25, 29). 4 brevic. 8, 13.

    5 PAUL VEYNE, Quando l'Europa diventata cristiana (312-394),

    Costantino, la conversione, l'impero, Milano 2008, pp. 17-23. , . , , 39, 2 (De decretis Nicaenae synodi, in HANS GEORG OPITZ, Athanasius Werke. II.

    Band. Erster Teil: Die Apologien (Lfg. 1-7), Berlin/Leipzig: Walter de Gruyter &

    Co., 1935, p. 38).

  • .6

    (episkopos ton ektos),

    .

    ,

    ,7

    .8 , ,

    6 ep.105, 2, 8.

    : W. SELB, Episcopalis audientia von der Zeit Konstantins bis zur Nov. XXXV Valentinians III., in ZSRGR 84 (1967) 162-217; W. ECK, Der

    Einflu der konstantinischen Wende auf die Auswahl der Bischfe im 4. u. 5.

    Jahrhundert, in Chiron 8 (1978) 561-585; C. DUPONT, Les privilges des clercs

    sous Constantin, in RHE 62 (1967) 729-752. 7 SZIDAT, Constantin bei Augustin, p. 245. ,

    , . .

    8 cf.

    VEYNE, Quando l'Europa diventata cristiana, p. 14. , (pp. 57-58); (), Wende, , (p. 59). 314 , (H. VON SODEN, Urkunden zur Entstehungs-geschichte des Donatismus, Bonn 1913, 8, 9 14).

    , . , , , , . ,

  • ,

    .

    : pontifex maximus,

    ,

    .9

    , 325

    : , , ,

    (cursus publicus),

    .

    . , , - (ENRICO DAL COVOLO, Eziologia storico-religiosa della svolta costantiniana, 2012, www.zenit.org/it/articles/eziologia-storico-religiosa-della-svolta-costantiniana).

    : E. DAL COVOLO, Il capovolgimento dei rapporti tra la Chiesa e limpero, in E. DAL COVOLO - R. UGLIONE (curr.), Chiesa e impero. Da Augusto a Giustiniano (= Biblioteca di Scienze Religiose, 170), Roma 2001,

    pp. 199-208; cfr. : G. BONAMENTE, La svolta costantiniana, pp. 145-170; A. BALDINI, Il dibattito contemporaneo sulla conversione di Costantino, in Salesianum, 67 (2005) 701-

    735. 9 : ALAN CAMERON, Gratian's Repudiation of the Pontifical

    Robe, in The Journal of Roman Studies, Vol. 58, Parts 1 and 2 (1968), pp. 96-102.

    , : Valentinianus I de se dixit: Laicus sum, non mihi licet ad res sacras miscere (JOANNE ADMY, Sensa cleri Gallicani occasione Revolutionis Gallicae manifestata: compendio exhibita, ed.

    Georgii Aloysii Belnay, 1804, p. 26).

  • .

    pontifex- maximus-.

    . ,

    , (314),

    , ,

    ,

    .10

    (christianos imperatores) (Iulianus desertor

    Christi et inimicus).11

    ,

    (severissimam legem) ,

    ( ,

    , .), ,

    ,

    .

    , ,

    ,

    ,

    .12

    ,

    10

    ep.105, 2, 8. 11

    ep.105, 2, 9. 12

    ep.105, 2, 10: non quidem iam Constantinum christianum, quia veritati favit, contra nos interpellaretis, sed apostatam Iulianum ab inferis

    excitaretis.

  • , ,

    .13

    ( ,

    ), .

    .

    , ,

    .

    .

    .

    : (antiquum Constantinum)14

    (maioris Constantini)15,

    : .

    2.

    De civitate dei (5,

    21-25).

    13

    ep.105, 3, 11: Imperatores, quia christiani catholici sunt, non idolorum servi, sicut vester Iulianus; non haeretici, sicut quidam fuerunt et

    Ecclesiam catholicam persecuti sunt. 14

    ep. 88, 1. 15

    ep. 88, 5.

  • . , ,

    , (Constantino

    christiano) (apostatae Iuliano).

    ,

    (occultis causis) .16

    , ,

    ,

    ,

    (qui non pertinent ad

    regnum Dei, quo pertinent isti).17

    ,

    , : ;

    ,

    (homines esse meminerunt);

    , , ,

    (Deum timent diligunt colunt);

    , ;

    ,

    ;

    16

    civ. 5, 21 17

    civ. 5, 24. .

  • ;

    , ,

    ; ,

    . ,

    ,

    (esse felices interim spe, postea re ipsa futuros),

    .18

    (bonus Deus),

    , :19

    ,

    , .

    ,

    ;

    ,

    ,

    .

    ,

    , ,

    ,

    18

    civ. 5, 24. 19

    civ. 5, 25.

  • (Magnum Pompeium),20

    .21

    ,

    - ,

    .

    ( ),

    .

    :

    ,

    , ,

    , .

    . ,

    .22

    .

    .

    ,

    .

    -

    .23

    20

    .

    21 civ. 5, 25.

    22 serm. 105, 9, 12.

    23 : B. F.G. MAIER, Augustin

    und das antike Rom, Tbingen 1955; A. SCHINDLER, Augustin und die rmischen

  • .

    .

    ,

    . , ,

    ,

    . , , ,

    , , .

    -

    . civ.

    5, 25 ,

    :24

    , 330.

    . ,

    ,

    Historiker, in Augustiniana Traiectina. Communications prsentes au Colloque

    international d'Utrecht, 13-14 novembre 1986 (edites par J. den Boeft et J. van

    Oort), Paris 1987, 153-168; B. K. THRAEDE, Das antike Rom in Augustins De

    civitate Dei. Recht und Grenzen eines verjhrten Themas, in JhAC 20 (1977) 90-

    148; JACINTO HIDALGO: El concepto de imperio en San Agustn, in Arbor, I, (1944)

    430-439. 24

    , , ( . ), I, 1982, : . , . , . , . , p. 395. , .

  • ( )

    . ,

    .

    - .25 ,

    ,

    . . ,

    ,

    ,

    , (

    ), , ,

    . , .

    ,

    .

    ,

    , .

    , 26, 1

    , ,

    25

    , , , Vita Constantini, 3, 48, 2.

  • (

    , )

    .26

    :

    ,

    ,

    , ,

    , .

    :

    ( 7.000 , ).

    ,

    .

    :

    ()

    ( )?

    , ,

    .

    :

    ( . . ?).

    26

    (7, 25), (5, 17-18) 51. .

  • ,

    .

    , :

    ,

    ()

    . ;

    ,

    , .

    .

    , ,

    , .27

    ,

    : Cabe

    una ltima pregunta, por qu San Agustn ignora las partes oscuras

    de Constantino?: El culto a Mitra, su tarda conversin, la

    intervencin en los Concilios etc. Szidat responde: porque las fuentes

    usadas por San Agustn fueron: las obras de Optatus, tal vez

    Lactancio, con seguridad la Vita Constantini de Eusebio, donde se

    habla de Constantino, los donatistas y Juliano desde el punto de vista

    27

    SZIDAT, Constantin bei Augustin, p. 245.

  • de la doctrina, no de la poltica.28 ,

    .

    ,

    .29

    ,

    ,

    (ep. 18, 34-35)

    civ. 5, 25.30

    ,

    , ,

    .31

    .

    ,

    .

    .

    .

    ?

    28

    LVAREZ, San Agustn ante el imperio de oriente, pp. 174-175. , Constantin bei Augustin, pp. 248-249.

    29 SZIDAT, Constantin bei Augustin, p. 249.

    30 SZIDAT, Constantin bei Augustin, p. 251.

    31 SZIDAT, Constantin bei Augustin, p. 251.

  • .32

    ,

    ( ),

    ? , ,

    , .

    .

    : ?

    ,

    , :

    . .

    ,

    .

    .

    ,

    .

    , , ,

    . ,

    ,

    ,

    ,

    32

    VEYNE, Quando l'Europa diventata cristiana, p. 61, n. 9.

  • ,33

    , . , ,

    , ,

    .

    33

    (Marco Rizzi) : -, - . : modello eusebiano e poi bizantino del dualismo rappresentativo concorrente, in cui le due istituzioni, quella politica e

    quella ecclesiale, debbono concorrere nella realizzazione del disegno divino, di cui

    sono emanazione diretta (M. RIZZI, Le teologie politiche, in G. ALBERIGO - G. RUGGIERI - R. RUSCONI (curr.), Il Cristianesimo. Grande Atlante, 3. Le dottrine,

    Torino 2006, 1059).