INFORMATOR C Z W A R T E K - struna.edu.pl · 2 PLAN KONFERENCJI Sala 200, Budynek Samorządu 10:30 Uroczyste otwarcie 11:30 – 13:00 Bezpieczeństwo międzynarodowe 13:15 – 14:45

1

INFORMATOR

C Z W A R T E K

2

PLAN

KONFERENCJI

Sala 200, Budynek Samorządu

10:30 Uroczyste otwarcie

11:30 – 13:00 Bezpieczeństwo międzynarodowe

13:15 – 14:45 Bezpieczeństwo międzynarodowe

15:00 – 16:30 Kulturoznawstwo międzynarodowe

16:45 – 18:15 Kulturoznawstwo międzynarodowe

3

PLAN

KONFERENCJI

Sala Brudzińskiego, Pałac Kazimierzowski

16:00 – 18:00 Panel anglojęzyczny

Sala D, Audytorium Maximum

11:30 – 13:00 Historia stosunków

Międzynarodowych I


Międzynarodowych II

4

11:30 – 13:00 I Panel Sala 200

Bezpieczeństwo międzynarodowe

Rola i znaczenie Szanghajskiej Organizacji Współpracy dla

bezpieczeństwa i stabilizacji w środkowoazjatyckich republikach

postradzieckich

Łukasz Nita, Uniwersytet Opolski

Stany Zjednoczone wobec problemu irańskiego programu

atomowego

Andrzej Guzowski, Uniwersytet Warszawski

Bezpieczeństwo energetyczne UE. Między Rosją a USA

Bartosz Rutkowski, Uniwersytet Wrocławski

Kontrowersje wokół francuskich interwencji militarnych w Afryce

Beata Woźniak-Krawczyk, Uniwersytet Gdański

Polsko-czeska współpraca wojskowa w latach 1993-2014,

Paulina Błażejewska, Uniwersytet Wrocławski

5

Bezpieczeństwo międzynarodowe I

Łukasz Nita

Uniwersytet Opolski

Urodzony 29.11.1987 w Radomsku (obecnie woj. łódzkie). Absolwent stosunków międzynarodowych

(specjalność międzynarodowe stosunki ekonomiczne) Uniwersytetu Opolskiego. Autor pracy licencjackiej

„Wpływ bierności Armii Czerwonej podczas Powstania Warszawskiego na współczesne stosunki polsko-

rosyjskie” oraz pracy magisterskiej „Współczesne implikacje rozpadu Federacyjnej Socjalistycznej Republiki

Jugosławii na nowopowstałe państwa”.

Obecnie doktorant nauk o polityce Uniwersytetu Opolskiego, gdzie pisze rozprawę doktorską pod opieką

naukową prof. Elżbiety Treli-Mazur „ Stosunki bilateralno chińsko-rosyjskie na przełomie XX i XXI wieku –

płaszczyzny rywalizacji w Azji Środkowej”.

Rola i znaczenie Szanghajskiej Organizacji Współpracy dla

bezpieczeństwa i stabilizacji w środkowoazjatyckich republikach

postradzieckich

Postradzieckie republiki środkowoazjatyckie pełnią ważną rolę zarówno w polityce zagranicznej Rosji, jak i Chin. Dzieję się tak za sprawą znajdujących się tam znaczących złóż surowców energetycznych oraz ważnego położenia geopolitycznego. Rosja, która do niedawna współtworzyła z nimi ZSRR, dąży do utrzymania tego rejonu w swojej strefie wpływów. Chiny, jako jedna z najszybciej rozwijających się gospodarek świata, nie posiada wystarczających złóż, aby sprostać swojemu zapotrzebowaniu energetycznemu. Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan, Turkmenistan, Uzbekistan z uwagi na bliskie położenie są pożądanymi przez Chiny dostarczycielami surowców energetycznych dla tamtejszej gospodarki. Rosja, jako największy importer gazu na świecie, stara się zachować kontrolę nad środkowoazjatyckimi złożami, co ma na celu umożliwienie utrzymanie jej pozycji lidera. Głównym problemem dla obydwu mocarstw jest niestabilna sytuacja polityczna w tym rejonie świata. Najbardziej dawała o sobie znać na przełomie XX i XXI wieku, kiedy środkowoazjatyckie republiki nękały zagrożenia terroryzmu, separatyzmu oraz ekstremizmu islamskiego. Głównie z tego powodu, Chiny i Rosja zacieśniły współpracę z postradzieckimi republikami i utworzyły w 2001 roku Szanghajską Organizację Współpracy (SCO). Głównym celem tej organizacji jest współpraca państw członkowskich (Rosja, Chiny, Tadżykistan, Kirgistan, Uzbekistan, Kazachstan) na polu bezpieczeństwa i gospodarki oraz wypracowanie wspólnych strategii przeciwko zagrożeniom terroryzmu, separatyzmu i ekstremizmu.

Celem referatu będzie krótkie przedstawienie struktury organizacji oraz przegląd jej dokonań podczas szczytów (spotkań państw członkowskich). Pozwoli to na udzielenie odpowiedzi na pytania:

- Czy SCO wpływa pozytywnie na bezpieczeństwo w Azji środkowej?

- Czy organizacja jest potrzebna dla zachowania bezpieczeństwa w Azji Środkowej?

- Czy działania organizacji jest skuteczne?

- Czy organizacja spełnia swoje cele?

6


Andrzej Guzowski

Uniwersytet Warszawski

Andrzej Guzowski jest doktorantem Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu

Warszawskiego. W 2012 r. ukończył z wyróżnieniem specjalizację pozaeuropejską na kierunku stosunki

międzynarodowe na tej samej uczelni. Jego zainteresowania naukowe skupiają się wokół kwestii związanych

z Bliskim Wschodem, zwłaszcza polityką zagraniczną Iranu, Arabii Saudyjskiej oraz Izraela, a także wpływu

wielkich mocarstw na sytuację w tym regionie.

Stany Zjednoczone wobec problemu irańskiego programu

atomowego

Od czasu rewolucji irańskiej w latach 1978-1979 stosunki między państwem perskim a Stanami

Zjednoczonymi są niezwykle napięte i problematyczne. Od 2002 r. przybrały one jednak zupełnie nowy

charakter – na jaw wyszły bowiem informacje o tym, jak bardzo zaawansowany jest program nuklearny

Iranu. Wielu analityków i polityków, pomimo zapewnień formułowanych przez Teheran, wierzy, że

głównym celem tegoż jest wytworzenie broni nuklearnej, co znacznie zmieniłoby układ sił w całym regionie

Bliskiego Wschodu. Społeczność międzynarodowa, zwłaszcza zaś Stany Zjednoczone, ostro skrytykowała

taką postawę perskiego państwa i nałożyła na nie szereg sankcji, które w drastyczny sposób wpłynęły na

jego sytuację ekonomiczną. Pomimo pewnych sygnałów i gestów Teheranu w ostatnich miesiącach, które

wskazują na gotowość decydentów irańskich do podjęcia rozmów w tej sprawie, wydaje się, że obecne

władze nie porzuciły całkowicie idei zbrojenia.

W trakcie referatu przedstawione zostaną determinanty stanowiska Stanów Zjednoczonych wobec kwestii

programu atomowego Iranu. Dokonana zostanie także analiza skuteczności dotychczasowych środków

politycznych i sankcji, które zostały nałożone na państwo perskie, na koniec zostać przedstawione zostaną

rozważania, w jaki sposób USA mogą starać się zastosować strategię powstrzymywania w przypadku, gdyby

Iran faktycznie uzyskał zdolność atomową

7


Bartosz Rutkowski

Uniwersytet Wrocławski

Bartosz Rutkowski, student Dyplomacji Europejskiej w Centrum Studiów Niemieckich i

Europejskich Uniwersytetu Wrocławskiego. Współpracownik Regionalnego Ośrodka Debaty

Międzynarodowej we Wrocławiu.

Bezpieczeństwo energetyczne UE. Między Rosją a USA

Artykuł przybliży zagadnienie bezpieczeństwa energetycznego Unii Europejskiej oraz

głównych trendów międzynarodowych dotyczących wydobycia i przesyłu dwóch głównych

paliw: ropy i gazu. Zostanie zarysowana sytuacja geopolityczna regionu, wpływ polityki

poszczególnych państw na sytuację w UE. Podjęty będzie problem dywersyfikacji źródeł

energii zarówno w Polsce jak i największych państwach wspólnoty , oraz kwestia utworzenia

Unii Energetycznej.

Czy Unia Energetyczna jest rozwiązaniem popieranym przez wszystkie państwa wspólnoty czy

też tylko ideą Polski i Niemiec, dążących do większej niezależności od wschodniego partnera.

Jaki udział w dywersyfikacji energii mogą mieć zielone technologie oraz tranzyt paliw z

Norwegii. W jaki sposób kryzys na Ukrainie oraz zajęcie Krymu wpłynie na rynek paliw

kopalnych w UE i czy jest możliwość szybszego udziały Stanów Zjednoczonych w eksporcie

gazu do Europy.

W artykule pojawią się odpowiedzi na wszystkie powyższe pytania, dzięki czemu powstanie

kompleksowy obraz sytuacji energetycznej w regionie.

8


Beata Woźniak-Krawczyk

Uniwersytet Gdański

Doktorantka w Zakładzie Polityki Bezpieczeństwa UG. Zainteresowania badawcze:

bezpieczeństwo międzynarodowe, nowe wojny, Francja, MENA, obszar poradziecki.

Kontrowersje wokół francuskich interwencji

militarnych w Afryce

Francuska interwencja w Republice Środkowoafrykańskiej jest trzecią już interwencją w

Afryce w obecnej dekadzie. Celem wystąpienia jest próba wyjaśnienia wzmożonej aktywności

Francji w Afryce w ostatnim czasie.

9


Paulina Błażejewska


Absolwentka studiów licencjackich i magisterskich kierunku Stosunki Międzynarodowe o specjalizacji dyplomatycznej na Uniwersytecie Wrocławskim. Temat pracy magisterskiej: Grupa Wyszehradzka jako przykład nowego regionalizmu w Europie Środkowej. W latach 2011-2013 była członkiem Koła Naukowego Ruch Wspierania Inicjatyw Na Rzecz Edukacji Międzynarodowej „REM”. W 2013 roku rozpoczęła Stacjonarne Studia Doktoranckie Nauk o Polityce, Filozofii i Socjologii na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Zainteresowania badawcze: polityka zagraniczna Polski w obszarze Europy Środkowej, szczególnie stosunki międzynarodowe z państwami Grupy Wyszehradzkiej.

Polsko-czeska współpraca wojskowa w latach 1993-

2014

Republika Czeska, powstała po upadku Czechosłowacji w 1993 roku, stała się jednym z głównych partnerów Polski w zapewnianiu bezpieczeństwa regionalnego i międzynarodowego. Państwa współpracują w tym zakresie na płaszczyźnie bilateralnej, regionalnej (głównie w ramach Grupy Wyszehradzkiej), jak również na forum organizacji międzynarodowych takich jak Unia Europejska czy Sojusz Północnoatlantycki. Za współpracę międzynarodową w dziedzinie wojskowości odpowiadają przede wszystkim: Ministerstwo Obrony Narodowej i Ministerstwo Spraw Zagranicznych Polski oraz czeskie odpowiedniki tych resortów. W początkowym okresie działania koncentrowały się na uniezależnianiu od wpływów rosyjskich, następnie poszerzyły się o zwalczanie zagrożeń asymetrycznych, głównie terroryzmu międzynarodowego po atakach wrześniowych na Stany Zjednoczone w 2001 roku. Wyróżniającą kwestią oba państwa wśród regionu Europy Środkowej i Wschodniej było wdrożenie ich w inicjatywę budowy systemu obrony przeciwrakietowej, która w ostatnich miesiącach ponownie zostaje rozpatrywana. Celem wystąpienia będzie przedstawienie traktatów dwustronnych i wielostronnych Polski i Czech zawieranych w zakresie obronności. Następnie ukazanie konkretnych działań w tym kierunku i wspólnego stanowiska, szczególnie w stosunku do inicjatyw, wytycznych natowskich oraz unijnych, a także próba ich oceny. Zarysowana zostanie również kwestia utworzenia Wyszehradzkiej Grupy Bojowej w 2016 roku, w której Polska i Czechy aktywnie angażują się. W podsumowaniu zostaną wykazane przyszłe kierunki rozwoju współpracy wojskowej i ocena ich trafności, również w kontekście obecnej sytuacji na Ukrainie.

10

13:15 – 14:45 II Panel Sala 200

Bezpieczeństwo międzynarodowe

Bezpieczeństwo systemów społecznych w obliczu rewolucji

naukowo - informacyjnej

Paweł Kawalerski, Wojskowa Akademia Techniczna

Państwo upadłe i słabe jako zagrożenie dla porządku oraz

bezpieczeństwa międzynarodowego

Kamila Gal, Uniwersytet Śląski

Zbrodnie międzynarodowe - geneza, rodzaje i praktyka

Adrian Kaczmarczyk, Uniwersytet Warszawski

„Pośrednie” ofiary wymuszonych zaginięć

Monika Próbka, Uniwersytet Mikołaja Kopernika

11

Bezpieczeństwo międzynarodowe II

Paweł Kawalerski

Wojskowa Akademia Techniczna

Paweł Kawalerski – ur. 7.08. 1989 w Lublinie. Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. A. F. Modrzewskiego

we Włodawie o profilu „Służby Graniczne” (2005-2008). W latach 2005 -2009 zawodnik sekcji kick-boxingu

„MKS Mechanik” funkcjonującej przy tejże szkole oraz sekcji kick-boxingu „SKKB Politechnika Lublin”. Od 2010

student Wydziału Cybernetyki WAT na kierunku „Bezpieczeństwo Narodowe”. W 2013 uzyskał stopień

zawodowy licencjata na tymże kierunku, kończąc studia z wynikiem bardzo dobrym. Akywny członek Koła

Naukowego Bezpieczeństwa Narodowego WAT. Swoje zaintresowania naukowe skupia głównie na

problematyce wdrożenia cybernetyki ogólnej i cybernetyki społecznej w badaniach nad bezpieczeństwem.

Bezpieczeństwo systemów społecznych w obliczu rewolucji naukowo –

informacyjnej

Dynamiczny rozwój naukowo-techniczny, który został zapoczątkowany w okresie po drugiej wojnie światowej,

przyniósł ze sobą rewolucyjne zmiany w obliczu działań wojennych i walki oraz zasadniczo odmienił percepcje

bezpieczeństwa. Współczesna technika wojenna ma obecnie do dyspozycji zasoby będące w stanie skutecznie

ograniczać zdolności bojowe przeciwnika, a także doprowadzić z miejsca do masowej śmierci ludzi. Stąd konfilkty

mocarstw, które rozwiązania ich poszukiwałyby w agresji energetycznej, prawdopodbnie doprowadziłyby do zagłady

ludzkości lub -przyjmując wersje optymistyczną - do znacznej jej pauperyzacji. Dlatego też w epoce rewolucji

naukowo-informacyjnej walka energetyczna przyjmuje anachroniczne oblicze, a niszczenie przeciwnika tj. walka –

przybiera na pierwszy rzut oka niewidzialną postać, która określana jest terminem walki informacyjnej. W tejże walce

udział biorą przede wszystkim całe społeczności ludzkie, które to stanowią główny obiekt (przedmiot) niszczenia w

toczącej się na skalę globalną walce, którą w takim układzie możemy nazywać wojną totalną. Przy tym dostrzegamy

również imperializm nowego typu, który można nazwać neokolonializmem.

Z powyższych sądów wynikają istotne kwestie tycząca się bezpieczeństwa różnych systemów społecznych.

Wychodząc przy tym z przeświadczenia, że bezpieczeństwo jest taką formą istnienia, która zapewnia trwanie,

ptrzetrwanie oraz rózwój i doskonalenie, autor artykuły podejmie próbe analizy jego sprawstwa i zagrożeń dla niego,

wykorzystując głównie warsztat badawczy dostarczony przez cybernetykę ogólną i cybernetykę społeczną.

12


Kamila Gal

Uniwersytet Śląski

Po pierwsze i najważniejsze jestem zainteresowaną współczesnymi stosunkami międzynarodowymi studentką

politologii pierwszego roku studiów magisterskich na Uniwersytecie Śląskim, po drugie aktywnie działałam na uczelni

jako zastępczyni koordynatorki Sekcji Bezpieczeństwa Międzynarodowego Koła Naukowego Politologów i mam głowę

pełną pomysłów na nowe inicjatywy naukowe. Byłam współorganizatorką konferencji naukowych: „Oblicza

współczesnych konfliktów zbrojnych w drugiej połowie XX w. i w XXI w.” oraz „Asymetryczne zagrożenia

bezpieczeństwa międzynarodowego w XXI w.”. Jestem także stypendystką Rektora UŚ, stypendium otrzymałam

uzyskując wysoką średnią ocen. Prywatnie jestem uśmiechniętą dziewczyną.

Państwo upadłe i słabe jako zagrożenie dla porządku oraz

bezpieczeństwa międzynarodowego

1.Przedstawienie definicji państwa upadłego i słabego w prawie międzynarodowym i

praktyce oraz charakterystycznych cech państwa słabego i upadłego.

2.Omówienie paradygmatu klasycznego i współczesnego reakcji społeczności

międzynarodowej na kryzys państwowości.

3. Charakterystyka procesu upadku państwa.

4.Wskazanie na strukturalne elementy jakie posiada państwo upadłe.

5. Wpływ państw słabych i upadłych na poziom bezpieczeństwa regionalnego i

międzynarodowego.

6. Omówienie skutków upadku struktur państwowych.

6. Somalia jako przykład państwa upadłego

7. Ukraina jako przykład państwa słabego.

8. Problem interwencji humanitarnej państw trzecich w państwie słabym i upadłym oraz

„odpowiedzialności za odbudowę”.

13


Adrian Kaczmarczyk


Adrian Kaczmarczyk – student I roku studiów II stopnia na Wydziale Stosowanych Nauk Społecznych i

Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku kryminologia, absolwent studiów I stopnia na

kierunku bezpieczeństwo wewnętrzne, uczestnik krajowych konferencji naukowych, autor kilku artykułów

naukowych poświęconych zagadnieniom bezpieczeństwa wewnętrznego. Zainteresowania badawcze: stan

nadzwyczajny, stan klęski żywiołowej, kontratyp obrony koniecznej i stanu wyższej konieczności, sytuacja

geopolityczna Naddniestrza, karanie za zbrodnie nazistowskie oraz bezpieczeństwo państwa.

Zbrodnie międzynarodowe - geneza, rodzaje i praktyka

Celem wystąpienia będzie przedstawienie genezy zbrodni międzynarodowych oraz procesów, w jakich ich

postrzeganie ulegało przemianom na przestrzeni ostatnich stu lat. Autor chce skupić się na wymiarze

prawnym oraz instytucjonalny poruszanych zagadnień. Przedstawione zostaną główne rodzaje zbrodni

międzynarodowych, czyli: zbrodnie wojenne, zbrodnie przeciwko ludzkości, zbrodnie przeciwko

pokojowi/agresja oraz zbrodnia ludobójstwa. Dobór ten uwarunkowany jest zakresem jurysdykcji

Międzynarodowego Trybunału Karnego, którego Statut wyodrębnia te cztery zbrodnie. Oprócz analizy każdej

z nich pokazane zostaną relacje pomiędzy nimi oraz proces, w którym wyewoluowały ze wspólnego pnia,

jakim są zbrodnie wojenne. Na koniec zostaną przedstawione aspekty praktyczne karania przed

międzynarodowymi trybunałami karnymi za omawiane zbrodnie, podczas których uwypuklone zostaną

zarówno mocne, jak i słabe strony założeń teoretycznych.

14


Monika Próbka

Uniwersytet Mikołaja Kopernika

mgr Monika Magdalena Próbka – doktorantka w Katedrze Praw Człowieka na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Uczestniczka wielu konferencji krajowych oraz międzynarodowych. Swoje zainteresowania badawcze koncentruje przede wszystkim wokół problematyki praw człowieka i standardów dowodowych w orzecznictwie strasburskim.

„Pośrednie” ofiary wymuszonych zaginięć

We współczesnym świecie coraz częściej dochodzi do naruszeń praw człowieka. Przykładem takich

poważnych naruszeń są wymuszone zaginięcia, które stanowią również poważne pogwałcenie ludzkiej

godności. Społeczność międzynarodowa nie pozostaje obojętna, podejmuje działania. Przykładowo, w celu

zapobiegania wymuszonym zaginięciom w 2006 r. Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych przyjęło

Konwencję o ochronie wszystkich osób przed wymuszonymi zaginięciami, która weszła w życie w 2010 r.

Warto wskazać, że tym zjawiskiem wielokrotnie zajmował się również Europejski Trybunał Praw Człowieka,

który rozpatrywał sprawy wynikające z konfliktu w Czeczenii czy w Turcji.

Stany faktyczne dotyczące wymuszonych zaginięć w większości są podobne. Grupa uzbrojonych,

niezidentyfikowanych mężczyzn, często zamaskowanych, włamywała się do domu i siłą zabierała czy

aresztowała osobę krewną skarżącej/skarżącego. Częstokroć zdarzało się, że osoba taka była później

bezprawnie zabijana przez funkcjonariuszy państwowych.

Niewątpliwie zjawisko wymuszonych zaginięć dotyczy nie tylko ofiar bezpośrednio pokrzywdzonych

naruszeniem jej praw, które są zagwarantowane np. w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (tzw. ofiary

bezpośrednie), ale również bliskich tych ofiar, które ponoszą negatywne konsekwencje naruszenia praw

ofiary bezpośredniej (ofiary pośrednie).

W wyniku konfliktu zbrojnego bliscy tracą kontakt z krewnymi. Dodatkowo ich niewysłowione cierpienie i ból

potęguje też fakt, że nie mają oni żadnych informacji dotyczących losu zaginionych ofiar. W tym przypadku

prawo do informacji o losach bliskich przewidziane w prawie międzynarodowym, nie jest respektowane.

Istotne jest również zbadanie, które przepisy Europejskiej Konwencji Praw Człowieka zostały naruszone, jeśli

chodzi o ofiary pośrednie? Czy zostały spełnione „specjalne czynniki” z orzeczenia w sprawie Cakici przeciwko

Turcji, które były podstawą do uznania osoby bliskiej ofierze za ofiarę naruszenia art. 3 Konwencji? Jakie to

są te „specjalne czynniki”? W odpowiedzi na te pytania pomocne okaże się orzecznictwo Europejskiego

Trybunału Praw Człowieka.

15

15:00 – 16:30 Sala 200

Kulturoznawstwo międzynarodowe I

Świat oczami polskich reporterów

Michał Okseniuk, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Wpływ mediów na rozpad Jugosławii

Przemysław Zawada, Uniwersytet Wrocławski

Motyw wojny jako sporu sądowego w obecności bogów.

Wpływy kultury Bliskiego Wschodu na grecką tragedię

Grzegorz Gaszczyk, Uniwersytet Jagielloński

16


Michał Okseniuk

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Student II roku studiów doktoranckich na kierunku Nauki o polityce. Zainteresowania badawcze: reportaż

na przestrzeni XX i XXI wieku, etyka dziennikarska.

Świat oczami polskich reporterów

W swojej pracy będę chciał na wybranych przykładach ukazać sposób opisu świata przez polskich

reporterów. Przedstawiali oni zarówno kraje geograficzne bliskie Polsce, jak i te egzotyczne (Chiny, Rwanda,

Filipiny). Każdy z twórców skupiał się na innym fragmencie opisywanej rzeczywistości. Łączy ich natomiast

to, że ukazywali społeczeństwo i kulturę danego kraju nie poprzez ogół, a przez jednostkę. Relacja

reporterów jest dopełnieniem oglądu naukowców. Pozwala w przystępny dla czytelnika sposób zetknąć się

z inną kulturą.

17


Przemysław Zawada


Student III roku Dyplomacji europejskiej oraz I roku Judaistyki na Uniwersytecie Wrocławskim. Od kilku lat

zafascynowany kulturą oraz historią Bałkan, a w szczególności specjalizuje się w rozpadzie Jugosławii. Od

niedawna początkujący hebraista. Uwielbia odkrywać miejsca nieodwiedzane przez turystów. Rozmowę z

ludźmi uważa za esencję podróżowania.

Wpływ mediów na rozpad Jugosławii

Wydarzenia mające miejsce na Bałkanach 20 lat temu nie bez podstaw zostały uznane za najbardziej

dramatyczne od czasów II wojny światowej. Wszystkie strony konfliktu wykazywały się niezwykłą

bezwzględnością w walce z wrogiem. To właśnie podczas rozpadu Jugosławii po raz pierwszy od czasów II

wojny światowej doszczętnie zniszczono duże miasto- Vukovar oraz doszło w Srebrenicy do największej czystki

etnicznej. Spory na tle narodowościowym, religijnym, kulturowym oraz częste niesprawiedliwe

relacjonowanie wydarzeń wojennych przez (tylko z pozoru) obiektywne media zachodnie do dzisiaj stanowią

problem we wzajemnych relacjach między państwami powstałymi wskutek rozpadu Socjalistycznej

Federacyjnej Republiki Jugosławii.

Celem referatu jest przedstawienie w jaki sposób strony konfliktu wykorzystywały wydarzenia podczas

rozbicia Jugosławii do swych własnych celów, często kompletnie mijając się z prawdą. Postaram się wyjaśnić,

dlaczego w świadomości wielu ludzi, Serbowie uznawani są za winnych wszelkich masakr w konflikcie

jugosłowiańskim i co wspólnego z takim wizerunkiem ma tajemnicza agencja PR- Ruder Finn Global.

Praca zostanie przedstawiona w oparciu o książkę Marka Waldenberga- „Rozbicie Jugosławii. Od separacji

Słowenii do wojny kosowskiej”, reportażach Ryszarda Bilskiego oraz artykułach prasowych, które ukazywały

się w mediach zachodnich podczas konfliktu. Referat będzie odwoływał się do teorii realizmu politycznego w

stosunkach międzynarodowych.

18


Grzegorz Gaszczyk

Uniwersytet Jagielloński

Absolwent studiów licencjackich na kierunku Filologia Klasyczna na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Filozofii

na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie. Student MISH na UJ oraz Filozofii umysłu i

kognitywistyki na UPJPII. Interesuje się filozofią starożytną, filozofią języka oraz neopragmatyzmem.

Motyw wojny jako sporu sądowego w obecności bogów.

Wpływy kultury Bliskiego Wschodu na grecką tragedię

Wśród badaczy historii czy kultury starożytnej powiedzenie, że Ajschylos w swojej twórczości ulegał wpływom

orientalnym cały czas wzbudza kontrowersje. Jak wykazuje Martin West (Wschodnie oblicze Helikonu, 2006),

Ajschylos był dramatopisarzem, u którego znajdujemy najwięcej wątków orientalnych spośród wszystkich

zachowanych do naszych czasów. Jako przykład tych wpływów można podać cały szereg fraz czy formuł

(hymnów, modlitw, schematów fabularnych) mających swoje źródło w szeroko pojętej wschodniej literaturze.

Ajschylos jest pierwszym greckim autorem, u którego znajdujemy tak jednoznaczne odniesienia; jest on też

tym dramaturgiem, który uczynił tragedię dramatem o charakterze politycznym.

Celem mojego wystąpienia będzie przeanalizowanie jednego z takich motywów. Zajmę się motywem

wojny jako sporu sądowego toczącego się przed bogami. U Ajschylosa rozstrzygnięcie sporu na drodze

wojennej przedstawione jest w dramacie Błagalnice – odbywa się on w formie rozprawy sądowej, w której

sędzią jest bóg wojny. Tragedia ta najdobitniej pokazuje, choć za pomocą osadzonej mitologicznie historii, że

pewnych sporów nie da się rozstrzygnąć na drodze sądowej, ale tylko wojennej.

Łączenie motywu walki zbrojnej z procesem sądowym, który możemy zaobserwować u Ajschylosa,

zostanie ukazany dwojako. Po pierwsze, pokażę, że idea zwycięstwa jako nagrody przyznawanej przez sąd

bogów była znana dużo wcześniej na Bliskim Wschodzie. To udowadniałoby przenikanie motywów

orientalnych do greckiej tragedii w twórczości Ajschylosa, co byłoby o tyle szczególne, że był to czas

kształtowania się Ateńskiej państwowości (przez wielu badaczy interpretowany jako antagonizowanie na

każdym polu kultury helleńskiej z barbarzyńską, taką interpretację proponował chociażby Carl Schmitt). Po

drugie, mając na uwadze stricte polityczny charakter greckiej tragedii, będę chciał wykazać jaki wpływ na

Ateńską polis mogło mieć ujęcie wojny jako czegoś koniecznego w kontekście walki o hegemonię Aten w

Grecji tamtego okresu. Cel referatu jest zatem podwójny: z jednej strony będę chciał pokazać wpływ kultury

orientalnej na grecką tragedię (szczególnie motyw wojny jako sporu sądowego toczącego się przed bogami),

a z drugiej wpływ tragedii na kształtowanie się państwowości Aten oraz na relacje między greckimi poleis.

19

16:45 – 18:15 Sala 200

Kulturoznawstwo międzynarodowe

Korzyść estetyczna a norma etyczna. Między społeczeństwem

produkcyjnym a konsumpcyjnym

Monika Wasilonek, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Wierzenia, folklor i tradycje Łotwy

Sandra Uryzaj i Paulina Szymańska, Uniwersytet Adama Mickiewicza

Pęd konsumpcji w kapitalizmie – kazus Wilka z Wall Street na

przykładzie obrazu filmowego Martina Scorsese

Paulina Berlińska, Uniwersytet Mikołaja Kopernika

Prawa kobiet w Afryce – prawne gwarancje a kulturowe

uwarunkowania

Oktawia Braniewicz, Uniwersytet Mikołaja Kopernika

20

Kulturoznawstwo międzynarodowe II

Monika Wasilonek

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Tytuł magistra dziennikarstwa i komunikacji społecznej obroniony w Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

w 2012 roku. Obecnie doktorantka nauk o polityce. Interesuje się polityką płynnej nowoczesności, wizualnością i

ponowoczesną komunikacją społeczną. Dwukrotna laureatka konkursów na najlepszą pracę dyplomową z zakresu

medioznawstwa i komunikacji społecznej.

Korzyść estetyczna a norma etyczna. Między społeczeństwem

produkcyjnym a konsumpcyjnym

W konsumpcyjnym świecie nastąpiło przewartościowanie z etyki do estetyki. Norma etyczna, która dominowała w

społeczeństwie producentów, którą postrzegało się m.in. w etyce pracy, została zastąpiona korzyścią estetyczną, którą

osiąga się poprzez konsumowanie. W kontekście tematu tego referatu, za najważniejsze uważam, odczytanie etycznej

normy i estetycznej korzyści z perspektywy socjologii Zygmunta Baumana. Sam Zygmunt Bauman twierdzi, że

dotychczasowe wielkie zagadnienia etyczne, do których zalicza się prawa ludzkie, sprawiedliwość społeczną,

równowagę między pokojowym współistnieniem a wymogami samostanowienia, koordynację interesów

jednostkowych i dobra wspólne, tak naprawdę nie straciły na aktualności. Problem polega na tym, że trzeba się nimi

zająć w całkowicie nowy i odmienny sposób. W tym referacie, chcę skupić się na czynnikach, które doprowadziły do

przewartościowania etyki w estetykę i normy etycznej w korzyść estetyczną. Analizując ten proces wskazuję na

podstawowe różnice pomiędzy etyką a estetyką i zaznaczam jak przewartościowanie tych kategorii wpłynęło na

przemiany w społeczeństwie, które za Baumanem nazywam społeczeństwem płynnej nowoczesności.historyczna,

analizy systemowej oraz analizy ilościowo-jakościowej.

21


Sandra Uryzaj i Paulina Szymańska

Uniwersytet Adama Mickiewicza

Sandra Uryzaj jest studentką III roku na kierunku Wschodoznawstwo na Wydziale Historycznym UAM-u.

Współpracuje z Kołem Naukowym Instytutu Wschodniego. W kręgu jej zainteresowań badawczych znajdują

się problemy społeczno-polityczne na obszarze postradzieckim, historia Rosji, literatura – zwłaszcza

współczesna literatura fantastyczna oraz jej nawiązania do folkloru i współczesna polityka zagraniczna

Federacji Rosyjskiej.

Paulina Szymańska - Studentka III roku kierunku Wschodoznawstwo na Wydziale Historycznym UAM. W

kręgu jej zainteresowań badawczych znajdują się problemy społeczno-polityczne na obszarze

postradzieckim, kultura i folklor państw Europy Wschodniej i Kaukazu, literatura – zwłaszcza współczesna

literatura fantastyczna oraz współczesna polityka zagraniczna Federacji Rosyjskiej.

Wierzenia, folklor i tradycje Łotwy

Celem niniejszego referatu jest zobrazowanie oraz ogólna charakterystyka wierzeń, folkloru i tradycji Łotwy.

Łotwa jako państwo jest tworem stosunkowo nowym, jednak na terenach, które kraj ten dzisiaj obejmuje

plemiona bałtyckie zamieszkiwały już pomiędzy IX i XI wiekiem – można więc powiedzieć, że właśnie od tego

czasu zaczęły się kształtować podstawowe składniki charakterystyczne dla kultury łotewskiej. Pod pojęciem

folklor rozumiemy natomiast najstarsze elementy składowe kultury tj. pradawne zwyczaje, obyczaje,

obrzędy, zabobony, ballady i przysłowia. W referacie zaprezentowane zostaną przykłady łotewskich bajek,

przysłów, obrządków oraz panteon bóstw pogańskich po części tworzony, a po części rekonstruowany przez

łotewską inteligencję od XVIII/XIX wieku na fali wywołanych przez Romantyzm ruchów narodowych. Religie

te odtwarza się najczęściej bazując na średniowiecznych kronikach krzyżackich, staroruskich latopisach oraz

sprawozdaniach jezuickich z XVII wieku. W tekście wystąpienia zaznaczone zostaną niezwykle istotne dla

kultury łotewskiej wpływy pruskie czy skandynawskie, jak również podobieństwa kulturowe do innych

krajów tego regionu, w szczególności Litwy i Estonii. Szczególna uwaga zostanie również zwrócona na

Lāčplēsis - oparty na legendach i wierzeniach ludowych poemat epicki autorstwa łotewskiego poety Andrejsa

Pumpursa, który powstał w latach 1872 – 1887 i uważany jest za łotewski epos narodowy. Wspomniana

zostanie również rola i pozycja folkloru w czasach współczesnych, jak również ważniejsze ruchy

neopogańskie takie jak odwołujący się do źródeł etnograficznych istniejący od lat 20. XX wieku Ruch Dievturi.

W Polsce temat ten nie został jeszcze odpowiednio przebadany, więc materiały źródłowe na których opierać

się będzie referat pochodzą również z języka angielskiego, rosyjskiego i łotewskiego.

22


Paulina Berlińska


Była dziennikarka, rzecznika prasowa Fundacji Institutum Orientalium, miłośniczka filozofii Slavoja Žižka,

pasjonatka ciężkich, hardcorepunk'owych brzmień. Absolwentka Międzywydziałowych Indywidualnych

Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, która odnalazła swoją pasję w

kinematografii francuskiej, amerykańskiej i brytyjskiej lat 50' i 60' ubiegłego stulecia. Miłośniczka filmów

Alfreda Hitchcocka, myśli Jacques’a Lacan’a i ZygmuntaFreuda. Obecnie, w ramach studiów uzupełniających,

studiuje cyberkulturę na UMK w Toruniu.

Pęd konsumpcji w kapitalizmie – kazus Wilka z Wall Street na przykładzie obrazu

filmowego Martina Scorsese

Obraz filmowy Martina Scorsese formalizuje i symptomazuje ideę kapitalizmu, galopującego u progu XXI

wieku. Związek kapitału, prawa, obyczajowości, a przede wszystkim sfery popędów w ideologicznym aparacie

psychicznym, redu-kuje z horyzontu społecznych racji biedę, na pierwszy plan wysuwając material-ny

charakter ludzkich relacji i potrzeb, często fundamentalnych w stosunku do prawidłowego rozwoju i

egzystencji podmiotów uwikłanych w matnię ideolo-gicznych zależności. Problemem nie jest to, w jaki sposób

zaspokajamy swoje żądze, lecz to, w jakim miejscu tkwi ich istota. Nauczeni pożądania, poddajemy je

racjonalnej egzemplifikacji, konfrontując ze stanem rzeczywistym, w którym przyszło nam żyć. Wilk z Wall

Street Martina Scorsese, amerykańska produkcja, pięciokrotnie nominowana do Oscarów, odkrywa przed

widzem nie tylko klasyczną ścieżkę american dream – zrzuca Realną kurtynę niezaspokojonego w dobie

późnego kapitalizmu pędu nieograniczonej konsumpcji. Popęd konsumpcji skolonizował i ustanowił swój cel

w obiekcie posiadania określonych przedmiotów, a przede wszystkim w reprezentacji stylu życia, będącego

desygnatem wartości przedmiotów posiadanych i hermetycznie reprodukowanych w obrębie jednej warstwy.

Posiadanie – libidalny komponent popędu towarowego, tworzy hybrydalną i niestabilną tożsamość,

funkcjonującą w obszarze wszechobecnego, globalnego kapitalizmu, którego przedstawicielem w diegezie

filmowej są Stany Zjednoczone, oaza wszystkich karierowiczów

23


Oktawia Braniewicz


Oktawia Ewa Braniewicz studentka III roku prawa na WPiA UMK. Prezes „Sapere Aude” Koła Jurystów Prawa Rzymskiego i Kanonicznego UMK, członek Studenckiego Koła Naukowego Prawa Konstytucyjnego oraz Koła Naukowego Publicznego Prawa Gospodarczego. Zainteresowania badawcze – komparatystyka prawnicza, stosunki międzynarodowe, prawo i tradycja w państwach azjatyckich i afrykańskich ze szczególnym uwzględnieniem praw kobiet i dzieci. Pasjonatka podróży (odwiedziła między innymi Turcję, Egipt, Tunezję, Bułgarię, Niemcy i Czechy) i fotografii.

Prawa kobiet w Afryce – prawne gwarancje a kulturowe uwarunkowania

W swoim wystąpieniu chciałabym przybliżyć Państwu problematykę praw kobiet w Afryce, porównać gwarancje traktatowe i konstytucyjne w wybranych państwach z realną sytuacją kobiet w społeczeństwie i kulturowymi uwarunkowaniami ich pozycji. Złożony kontekst polityczny jest jednym z czynników determinujących skomplikowaną sytuację kobiet afrykańskich. Ich społeczne role są uwarunkowane także przez współistniejące i nakładające się na siebie czynniki takie, jak poziom rozwoju ekonomicznego państw, tradycje kulturowe, lokalne wierzenia. To wszystko w zderzeniu z aktami prawnymi składa się na sytuację praw kobiet w państwach afrykańskich. Upośledzona pozycja społeczna kobiet uwarunkowana jest od najwcześniejszych lat życia, co wykażę w swoim wystąpieniu. Zwrócę uwagę na VII Konferencję Ministrów Edukacji Państw Afrykańskich, która odbyła się w 1998r. w Durbanie. Znaczenie bezpłatnej i obowiązkowej edukacji dziewcząt jest niezwykle istotne pod kątem pozostałych praw, które winny przysługiwać obywatelkom Afryki. Niewykształcone kobiety nie są świadome swoich praw, instytucji służących ich ochronie oraz tego, że mają jakikolwiek wybór, nie muszą godzić się na swój los. Najszerszą część moich rozważań będą stanowiły gwarancje wynikające z Afrykańskiej Karty praw człowieka i ludów. Na jej tle przybliżę Państwu następujące zagadnienia: 1. Problem porywania i uprowadzania kobiet jako zjawisko wewnętrzne i zewnętrzne. 2. Ludowe zwyczaje i tradycje jako przyczyny wykluczenia społecznego, napiętnowania i mordów kobiet. 3. Kobiety a wymiar sprawiedliwości. Zagadnienie praw kobiet w państwach afrykańskich jest niezmiernie ciekawe ze względu na spore rozbieżności między normami wynikającymi z aktów prawnych, a rzeczywistym losem kobiet i realizacją ich traktatowych gwarancji. Mam nadzieję, iż otrzymam od Państwa możliwość zaprezentowania swojego referatu.

24

PLAN

KONFERENCJI

Sala Brudzińskiego, Pałac Kazimierzowski


Sala D, Audytorium Maximum


Międzynarodowych


międzynarodowych

25


Strategic External Communication of Georgia since 2008

Irina Tkeshelashvili (UWr)

The U-Turn in Erdoğan’s policy – from love for footbal to love for

power

Ksenia Szelachowska (CC)

Position of Republic of South Africa on the African continent in

the context BRICS activity

Magdalena Karkulak (UWr)

Transatlantic Trade and Investment Partnership as a Chance for

the Revival of the Euro-Atlantic System

Piotr Szyja (PAN)

Urbanization with Chinese characteristics: the biggest problem

of People’s Republic of China

Kamil Markisz (UWr)

26

Panel anglojęzyczny

Irina Tkeshelashvili


Wykształcenie:

2010 - Wydział Nauk Społecznych, studia doktoranckie nauk o polityce, filozofii i socjologii, Uniwersytet Wrocławski

2009 – 2010 Stypendium Funduszu Wyszehradzkiego, Uniwersytet Wrocławski – Wydział Prawa, Administracji I Ekonomii, UWr

2008 – 2009 Stypendium im Lane’a Kirklanda, UWr – Stosunki międzynarodowe

2006 – 2008 M.A. Akadamia Dyplomacji Gruzji – Prawo międzynarodowe

2004 – 2006 B.A. Tbilisi Państwowy Uniwersytet Biznesu – Prawo

1999–2004 M.A. Georgian State University of Subtropical Agriculture-Food Technology and Management

Staże:

2012-2013 przedstawicielstwo regionalne KE w Polsce, DG Communication, Wrocław

2010 Międzynarodowy Program Staży Parlamentarnych, Sejm, Warszawa

2010 Międzynarodowy Program Młodych Liderów, Aspen Institute Rumunia, Bukareszt

2009 UKIE, Centrum Europejskie Natolin

Strategic External Communication of Georgia since 2008

The purpose of this abstract is to find the future of Georgian strategic external communication after the launch of

Communication and information strategy of government of Georgia in the sphere of Integration in the EU, which

formation was accelerated by the conflict 2008.

The presentation will be based on the analysis of the legislative documents and reports, as well as the propagandistic

analyses, which are used for the estimation of the states’ communication during and after the conflict 2008. Foreign

Policy Strategies of Georgia, National Security Concept of the state, and Communication and information strategy of

government of Georgia in the sphere of Integration in the EU and Foreign Policy Strategies are considered as main

references.

Georgian-Russian conflict in August 2008 clearly showed that foreign policy goals can’t be reached by hard power

alone and the reality demands faster components rather than soft power of influence. Taking into consideration the

process of broken communication of the state during the August 2008 strategic communication should be included as

a main instrument into the foreign communication in the earliest stage of the conflict cycle. One of the critical points

related to the international security and namely regional security in the South Caucasus is the Russian-Georgian

information war in 2008.

If to sum up, the dependence of the image of the state on strategic communications increases and governments,

nowadays, face the challenge of an effective usage of strategic communications in order to explain themselves and

the target audiences that the messages and actions do not confront with each other.

The presentation will reach the conclusion that foreign strategic communication effectively increases possibilities to

reach the goals, to avoid the information war direct influence and achieve prosperity and security in the region and

on the international arena.

27


Ksenia Szelachowska

Colegium Civitas

Absolwentka studiów zagranicznych na kierunku International Relations i EuropeanStudies w CIFE (Le Centre international de formation européenne). Obecnie kończy studia magisterskie na kierunku Asian Studies. Największa pasja: Turcja i wszystko co z nią związane. Pracuje obecnie w European Council on Foreign Relations organizując konferencje.

The U-Turn in Erdoğan’s policy – from love for footbal to love

for power

Turkish Prime Minister Erdoğan has been currently one of the most controversial figure in the

international politics. He has proved many times, he knows the rules of the game with other

countries, but does he remember how to treat people depending on him? The corruption scandal

and recently introducedlimitations of the freedom of expression in Turkey raised a lot of

controversies around the world. Many pundits have begun to question Erdoğan’s credibility as a

trust-worthy politician. Some even assume he has made a full u-turn from democracy promotion

and economy success, to authoritarian regime. Despite such allegation his party has still won the

local elections and he is likely to run for the president’s post in this year’s elections. Why he has still

so much support from the society which rights he has been constantly limiting? There are several

assumptions – first he has an ace up his sleeve – economic success which he has conducted at the

beginning of his political carrier, second he represents “mild Islam” or democratic Islam. That is why

he has support from the majority of the nation. That is exactly his goal – majority of Muslims whose

financial situation has improved due to his reforms. How far will he go until he realizes that he need

support from other communities as well? When will he be aware that he’s not striving to become a

part of Europe anymore? When will the EU put more emphasis on the wrongful reforms which

Erdoğan is still implementing? In my presentation I would like to analyze Erdoğan’s portait from his

youth to his time in politics and demonstrate an explanation to his current decisions.

28


Magdalena Karkulak


Przewodnicząca Koła Integracji Europejskiej KItE, stypendystka programu Erasmus

na Uniwersytecie w Bolonii. Hobby: symulacje obrad ONZ. Zainteresowania

badawcze: prawa człowieka, kryzysy humanitarne, organizacje międzynarodowe,

NGOs, Afryka i Ameryka Łacińska.

Position of Republic of South Africa on the African continent in

the context BRICS activity

On March 2013 President Zuma of the Republic of South Africa held 5th BRICS Summit.

As the introduction I would like to discuss the outcomes of the Summit as they are of

great significance to the whole African continent.

In addition, it has been a year since the conclusion of the Summit. As far as it is possible,

I will try to investigate their effects on the parties.

Furthermore, I would like to focus on the activities of South Africa as part of the BRICS,

which have a direct effect on the continent. Matters that are key priorities in terms of

the agenda of the African Union have been strategically repositioned in the eThekwini

Declaration – one of the Summit conclusion. Therefore one of the key issues of the

essay will be the trilateral relationship between BRICS, South Africa and African Unions.

In conclusion, I will try to answer the question whether South Africa needs the BRICS

to actively work in Africa, and what would the implications for other African countries

in this context..

29


Piotr Szyja

Polska Akademia Nauk

Doktorant w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, gdzie przygotowuje rozprawę na temat

kulturowych uwarunkowań polityki zagranicznej USA. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego

(Europeistyka, Amerykanistyka), stypendysta programu Erasmus na Groningen University. Interesuje się

amerykańską polityką wewnętrzną i zagraniczną, procesem integracji europejskiej, relacjami

transatlantyckimi i teorią stosunków międzynarodowych.

Transatlantic Trade and Investment Partnership as a Chance for

the Revival of the Euro-Atlantic System

Late 20th and early 21st century is a period of dramatic shifts in the global balance of power. The

traditional and long-lasting dominance of the West was not restored by its victory in the Cold War.

Instead, the West is now being challenged - more or less consciously – by various new “rising

powers”, symbolized by the so-called BRIC states. At the same time the United States and Europe

seem to be drifting apart, which further decreases their prominence. This development is

accelerated by the changing nature of power in international relations. State’s position and the

scope of its influence are more and more dependent on its economic strength. This key trend makes

Western domination wither even faster, with the USA and the EU still forced to battle with economic

and fiscal problems. Although many observers predict that the West is in rapid decline and will soon

have to succumb to the new rising powers, the traditional Western prominence is far from gone.

Both Europe and the United States still have many assets, in all possible aspects of power. It will take

a long time for new rising states to actually get ahead of the West, but if nothing is done about it, it

may eventually happen. Therefore, the most important question for European and American

politicians should be how to preserve their prominence in international relations. The most obvious

answer is cooperation, especially in the economic arena. After the Second World War economic

cooperation helped European states to rise from the ashes, and today economic cooperation can

help the West not only to hold its position in the world in the face of new challenges, but also, due

to the effect of synergy, to overcome many problems and step on the path of growth and prosperity.

This simple conclusion is well known on both sides of the Atlantic, but first attempts to bring the US

and the EU closer together (like TAFTA) were not successful. In this presentation I aim to analyze

whether and how the Transatlantic Trade and Investment Partnership, a 2013 initiative, can finally

achieve this goal.

30


Kamil Markisz


Pochodzę z Kłobucka koło Częstochowy, a od 9 lat mieszkam we Wrocławiu. Uwielbiam muzykę i odkrywanie

świata pod każdym względem. Skończyłem filologię angielską i stosunki międzynarodowe na UWr. Teraz

kontynuuję karierę naukową na studiach doktoranckich. W międzyczasie kolekcjonuję płyty winylowe i

amatorsko uprawiam DJ-ing (głównie w swoim mieszkaniu, choć czasem także w klubach). Pierwsza podróż

do Chin w 2011 roku zapoczątkowoała moją fascynację Krajem Środka. Leży on odtąd w centrum moich

zainteresowań badawczych, a także hobbistycznych. Wracam do Chin co roku, spędzając 1-2 miesiące

każdego lata w innym rejonie, stając się poznać jak najlepiej chińską kulturę i doskonaląc swój mandaryński.

Urbanization with Chinese characteristics: the biggest problem

of People’s Republic of China

In my speech I would like to present domestic aspects of China’s rapid developmentwhich I consider the most threatening to its stability. What I shall take into account are primarily the housing problems – real estate bubble, accommodation policies (reforming of the hukou

system), the issues of central planning and emergence of so called ghost-towns, but also growing inequality among citizens of Chinese metropolitan areas and, last but not least, the disastrous impact of rapid urbanization on Chinese environment. After presenting those issues, I will focus on how the Chinese administration tackles them, what policies are being adopted and how they are assessed from the Western point of view. Needless to say, China, being an emerging superpower, is a very important, and thus very interesting actor on the international scene. Big changes in the PRC mean changes for the entire globalized world. Hence the importance of analyzing the internal situation of the most populous country in the world, and the probable turmoil that might arise if the issues in question are not taken care of properly.

31

11:30 – 13:00 Sala D, Auditorium Maximum

Historia stosunków międzynarodowych I

I Wojna w Zatoce Perskiej – konflikt XX czy XXI wieku?

Mariusz Woźniak (UW)

Współpraca międzynarodowa w eksploracji kosmosu 1975 –

2011

Michał Chmiel (UO)

Czego uczy nas Carl von Clausewitz?

Kasjan Kasprzak (UŚ)

Ostatnia kampania Ernesto Che Guevary – Zarys działań

Guerrilla de Ñancahuazú w latach 1966 – 1967

Bartosz Lewandowski (UMK)

32


Mariusz Woźniak


Student pierwszego roku studiów magisterskich Uniwersytetu Warszawskiego na

kierunku stosunki międzynarodowe w specjalizacji bezpieczeństwo i studia

strategiczne. Absolwent Akademii Obrony Narodowej w Warszawie(bezpieczeństwo

narodowe).

Interesuje się kwestiami dotyczącymi bezpieczeństwa, a w szczególności zagadnieniami

związanymi z mocarstwowością, ładem międzynarodowymoraz problematyką w

stosunkach polsko-rosyjskich.

I Wojna w Zatoce Perskiej – konflikt XX czy XXI wieku?

W środowisku specjalistów zajmujących się stosunkami międzynarodowymi czy historią

przyjmuje się, że wiek nie trwał od 1901 do 2000 roku, lecz jego ramy czasowe

wyznaczają lata 1914-1991. Pierwszą cezurą był wybuch I wojny światowej, w

następstwie której całkowicie zmienił się porządek międzynarodowy powstały po

Kongresie Wiedeńskim. Drugą jest natomiast I wojna w Zatoce Perskiej – konflikt, w

którym Stany Zjednoczoneostatecznie potwierdziły swoją niekwestionowaną pozycję

uzyskaną po zwycięstwie nad Związkiem Radzieckim. Tym samym upadł kolejny

porządek międzynarodowy – w tym wypadku ten ustalony w Jałcie.Oprócz wielkiego

znaczenia dla ładu międzynarodowego, wojna ta zapisał się jako jedna z tych, podczas

których dokonała się pewnego rodzaju rewolucja w prowadzeniu takich działań, między

innymi poprzez użycie najnowocześniejszych rodzajów broni czy wykorzystania

mediów.

W świetle owych determinantów autor postara się odpowiedzieć na pytanie, czy tenże

konflikt był pierwszą wojną XXI, czy ostatnią XX wieku.

33


Michał Chmiel

Uniwersytet Opolski

Pochodzę z Górnego Śląska, na Uniwersytecie Opolskim przeszedłem pierwsze dwa stopnie

wyższej edukacji. Od dziecka fascynowała mnie przestrzeń kosmiczna dlatego pracę

licencjacką i magisterską pisałem o historii podboju kosmosu. Moje zainteresowanie

historyczne można skatalogować do historii techniki i historii nauki..

Współpraca międzynarodowa w eksploracji kosmosu 1975 – 2011

Rozwój techniki rakietowej w II połowie XX w. pozwolił człowiekowi na przekroczenie granicy kosmosu oraz

na wykonanie pierwszych kroków w kosmos. Eksploracja kosmosu do 1991 roku, a szczególnie pierwsze

dziesięć lat eksploracji kosmosu (o lotu Jurija Gagarina w 1961 r.) stanowiło przykład zimnowojennej

rywalizacji pomiędzy Związkiem Radzieckim a Stanami Zjednoczonymi. Referat ukaże przykłady programów,

misji i zadań, które z różnych względów przeprowadzone zostały we współpracy międzynarodowej. W

pierwszej części, ukażę okres od połowy lat 70. kiedy ocieplenie w stosunkach ZSRR-USA doprowadziło do

wspólnej misji Apollo-Sojuz. W części drugiej referatu przedstawię plany budowy międzynarodowej stacji

kosmicznej „Freedom” (przy jej planowaniu współpracowały: Kanada, Japonia, USA oraz kraje Europejskiej

Agencji Kosmicznej). Następnie przedstawię w jaki z projektu „Freedom” powstała Międzynarodowa Stacja

Kosmiczna (ISS). W tej części wyjaśnię w jaki sposób ISS została zbudowana oraz przedstawię państwa, które

współpracowały by powstała. W czwartej części referatu przedstawię po krótce Radziecki program

„Interkosmos”, który zakładał, że z każdego państwa bloku wschodniego w kosmos poleci jeden

kosmonauta. W piątej części referatu wskażę i krótko omówię, misje wahadłowców kosmicznych, które USA

prowadziła z partnerami międzynarodowymi (np. Japonią, Niemcami). Referat oprę na, dostępnych w

Internecie, Aeronautics and Space Report of the President – oficjalnych raportach, które co roku NASA

przedstawia przed Kongresem USA. Ponadto wykorzystam dostępną w Polsce literaturę (np. Heppenheimer

Thomas A., Podbój kosmosu, Warszawa 1998.).

34


Kajetan Kasprzak


Student politologii I roku studiów magisterskich uzupełniających, od czerwca 2013 roku

przewodniczący zarządu Koła Naukowego Politologów Uniwersytetu Śląskiego. Uczestnik

wielu konferencji naukowych. Zainteresowania naukowe koncentruje wokół historii

konserwatyzmu, ze szczególnym uwzględnieniem myśli tzw. „starych Wigów” (lorda Johna

Actona, Edmunda Burke'a czy Williama Ewarta Gladstone'a).

Czego uczy nas Carl von Clausewitz?

Carl von Clausewitz, pochodzący z Prus teoretyk wojny i generał, z pewnością nie był pacyfistą.

Wystarczy wspomnieć dwa jego najsłynniejsze cytaty dotyczące wojny: Wojna jest jedynie

kontynuacją polityki innymi środkami oraz Pokój to zawieszenie broni pomiędzy dwiema wojnami.

Dziś, w czasach obowiązujących w stosunkach międzynarodowych idei pacyfistycznych, Clausewitz

jest nieraz obwiniany o to, że jego teorie (np. ta głosząca wyższość obrony nad atakiem)

spowodowały ogromne straty ludzkie w obu wojnach światowych. Ten, oraz wiele innych mitów,

dotyczących idei Clausewitza, zdecydowanie wymagają rozwiania i wyjaśnienia.

Na początku przedstawimy zarys biografii intelektualnej Carla von Clausewitza. Następnie omówimy

idee oraz wyjaśnimy sprzeczności zawarte w najsłynniejszym dziele generała pod tytułem O wojnie.

Trzecia część referatu poświęcona będzie koncepcjom Clausewitza dotyczącym państwa i

społeczeństwa. Dwie, kolejne części referatu poświęcone będą interpretacjom teorii generała,

wykorzystywanych np. do wojen na morzu oraz do tzw. ograniczonych wojen w XX w. Wreszcie

zajmiemy się krytyką Carla von Clausewitza, a także przedstawimy rolę, jaką pełnią jego idee w XXI

w..

35


Bartosz Lewandowski


Bartosz Lewandowski: Politolog – historyk, student studiów magisterskich

Uniwersytetu Mikołaja Kopernika na kierunkach: stosunki międzynarodowe i

historia. Organizator i koordynator konferencji naukowych i prelekcji w ramach

działalności studenckich kół naukowych, działających na Wydziale Politologii i

Studiów Międzynarodowych UMK. Czynny uczestnik ponad 22 konferencji

naukowych ogólnopolskich i międzynarodowych z zakresu historii, politologii i

stosunków międzynarodowych. Autor publikacji i wystąpień obejmujących

tematykę historii stosunków międzynarodowych i konfliktów zbrojnych, z

wyszczególnieniem problematyki regionu Azji i Ameryki Południowej w okresie

między XIX a XX wiekiem oraz badań regionalistycznych, obejmujących historię

regionu i miasta Elbląga.

Ostatnia kampania Ernesto Che Guevary – Zarys działań Guerrilla

de Ñancahuazú w latach 1966 – 1967

Postać Ernesto Che Guevary budzi do dnia dzisiejszego kontrowersje, ze względów zarówno

ideologicznych, ale również politycznych i historycznych. Celem niniejszego referatu jest analiza

ostatniej kampanii zbrojnej, kierowanej przez Che w Boliwii w latach 1966 – 1967. Głównym

elementem prezentowanego tematu jest udowodnienie, iż niniejsza kampania była od samego

początku skazana na niepowodzenie, gdzie jej celowość, zasadność oraz prawdopodobieństwo

wykonania było równe zeru. Bezzasadność i absurdalność niniejszych działań Che jest przedstawiona

wobec determinantów, zaistniałych na wielu płaszczyznach, między innymi politycznymi,

związanymi z sytuacją międzynarodową oraz wewnętrzną w samej Boliwii, stricte strategicznymi,

gdzie działania partyzanckie były prowadzone nieumiejętnie i nieefektywnie oraz personalnymi,

związanymi bezpośrednio z osobowością i zachowaniem Guevary. Efektem powiązania wszystkich

niekorzystnych czynników była poniżająca porażka ekspedycji Che, gdzie sam dowódca został

pojmany przez prowadzące obławę wojska boliwijskie i ostatecznie rozstrzelany. Jednocześnie wraz

z analizą niniejszej problematyki, celem autora jest wskazanie, czy było możliwe w ówczesnej

sytuacji inne rozwiązanie lub działanie, które doprowadziłoby do innego rozwoju sytuacji w

kontekście partyzantki organizowanej przez Guevarę w Boliwii. Zwieńczeniem niniejszego

wystąpienia jest podsumowanie, zawierające wszystkie wnioski wysunięte w trakcie analizy

niniejszego tematu.

36

13:15 – 14:45 Sala D, Auditorium Maximum

Historia stosunków międzynarodowych II

Polityka Józefa Becka w ocenie polskich posłów i ambasadorów

Adrian Kopp (UWM)

Od rycerza do dyplomaty, etapy średniowiecznej kariery na

przykładzie Gilberta de Lannoy

Joanna Kunigielis (UWM)

Świat karmiony konserwą? - wpływ osobowości Klemensa von

Metternicha na proces międzynarodowy w latach 1814 – 1848

Michał Nadziak (UW)

Afrykańskie oblicza konfliktów zbrojnych w XXI w. Studium

przypadku: Libia, Mali

Agnieszka Miarka (UŚ)

37


Adrian Kopp

Uniwersytet Warmińsko – Mazurski

Student II roku II stopnia historii na UWM w Olsztynie na specjalności nauczycielskiej oraz zarządzaniu informacją

naukową. Członek Naukowego Koła Historii Średniowiecznej i Nowożytnej Polski, wolontariusz w olsztyńskim oddziale

Uniwersytetu Dzieci oraz prezes, twórca i reżyser studenckiego Teatru kloszART. Obszar zainteresowań: szeroko pojęta

historia dyplomacji polskiej oraz okres dwudziestolecia międzywojennego w zakresie politycznym, społecznym i

gospodarczym. Stypendysta Rektora UWM dla najlepszych studentów, Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za

wybitne osiągnięcia oraz dwukrotnie Prezydenta Olsztyna w dziedzinie artystycznej.

Polityka Józefa Becka w ocenie polskich posłów i ambasadorów

Wstęp:

Samodzielna polityka zagraniczna, prowadzona przez ministra spraw zagranicznych Józefa Becka, budzi

kontrowersje. Przypada na trudny okres w historii zarówno Polski (śmierć Marszałka, postępowanie rządów

autorytarnych), jak i w Europie (widmo wojny). Józef Beck prowadził swoją politykę niemal samodzielnie, w oderwaniu

od innych osób w państwie, często ulegając osobistym, subiektywnym zatem sądom.

Cel:

Badania mają na celu przedstawienie punktu widzenia współpracowników polskiego ministra - polskich posłów

i ambasadorów - dotyczącego polityki zagranicznej Polski prowadzonej przez Józefa Becka. Do ich głosów starano się

podejść obiektywnie, ukazując obok sądu posłów i ambasadorów bezstronną opinię historyków oraz obiektywne

przyczyny krytyki ministra Becka.

Materiał i metody:

Podstawową pozycję źródłową stanowią pamiętniki posłów i ambasadorów polskich, którzy pracowali pod

zwierzchnictwem Józefa Becka w latach 1935-1939. W badaniach podjęto krytyczną ocenę i zestawiono opinie

historyków, biografów i polityków Józefa Becka celem przedstawienia w sposób pełny polityki zagranicznej Polski w

latach 1935-1939, za którą odpowiadał ostatni minister spraw zagranicznych II RP w ocenie jego współpracowników -

posłów i ambasadorów.

Wnioski:

Po analizie pamiętników polskich posłów i ambasadorów oraz szeregu opracowań przedstawiono opinię

polskich dyplomatów dotyczącą polityki prowadzonej przez Józefa Becka. Wzbogacono ją o opinie historyków polskich

dotyczących zarówno samej polityki Becka, jak i wyjaśniających przyczynę sądów pracowników ambasad i poselstw.

38


Joanna Kunigielis

Uniwersytet Warmińsko - Mazurski

Joanna Kunigielis, studenta historii na Uniwersytecie Warmińsko – Mazurskim w Olsztynie.

Zainteresowania badawcze: historia średniowiecza Wielkiego Księstwa Litewskiego, w

szczególności okresu panowania Witolda Kiejstutowicza, a także relacje polsko – litewsko –

krzyżackie oraz wierzenia plemion bałtyjskich.

Od rycerza do dyplomaty, etapy średniowiecznej kariery na

przykładzie Gilberta de Lannoy

Wstęp:

Gilbert de Lannoy był żyjącym i podróżującym w XV w. burgundzkim rycerzem, którego

ciekawość świata, a przede wszystkim doskonała orientacja w ówczesnej polityce pomogła zrobić

karierę dyplomatyczną. Za swojego życia odwiedził większość państw ówczesnego świata.

Podróżował od Europy Zachodniej, przez Europę Środkowo – Wschodnią, aż po Azję i Afrykę.

Jednocześnie bacznie przyglądając się rozwojowi polityki zarówno Europy Zachodniej, jak i Środkowo

– Wschodniej, a także obserwując państwa o odmiennej od jego kulturze i tradycjach. Swoje

przemyślenia oraz obserwacje zachował w dwóch dziełach: Peregrynacja: pielgrzymka do Syrii i

Egiptu oraz Podróże, poselstwa i różne życia przygody.

Cel:

Celem badań jest przedstawienie opinii o polityce i kulturze państw Europy Środkowo –

Wschodniej podróżnika i dyplomaty, który nie był sentymentalni związany z owymi terenami, a także

ukazanie etapów kariery dyplomatycznej w średniowieczu.

Wnioski:

Analizując życiorys oraz relację z podróży Gilberta de Lannoy ukazuje się obraz

średniowiecznego wspinania się po szczeblach kariery dyplomatycznej. Ponadto można dojść do

wniosku, że pewne aspekty „robienia kariery” w średniowieczu pokrywa się z działalnością ludzi nam

współczesnych.

39


Michał Nadziak


Student III roku stosunków międzynarodowych w ISM UW. Od 2012 roku

przewodniczący Koła Wschodniego UW, od 2013 także wiceprzewodniczący

nowoutworzonego koła Inicjatywa. Jego zainteresowania badawcze obejmują historię

stosunków międzynarodowych, teorię stosunków międzynarodowych, filozofię polityki oraz

stosunki międzynarodowe w Azji Wschodniej

Świat karmiony konserwą? - wpływ osobowości Klemensa von

Metternicha na proces międzynarodowy w latach 1814 – 1848

Referat podejmie skomplikowaną tematykę wpływu osobowości decydentów na stosunki

międzynarodowe. W tym celu wykorzystana zostanie sylwetka wybitnego polityka XIX wieku,

Klemensa von Metternicha. Wystąpienie przybliży postać Metternicha, wyróżniając epizody z życia i

charakterystyczne cechy, które miały wpływ na ukształtowanie się jego osobowości jako polityka.

Następnie zaprezentowana zostanie działalność międzynarodowa Metternicha, począwszy od

kongresu wiedeńskiego aż po Wiosnę Ludów, w kontekście wpływu jego osobowości na

podejmowane działania. Uwzględnione zostanie też oddziaływanie Metternicha na innych

decydentów tamtej epoki w kontekście dylematu, jak wielki był jego wpływ na proces

międzynarodowy. W tym celu wykorzystane zostaną materiały źródłowe mające wykazać wpływ

Metternicha na sposób myślenia współczesnych mu decydentów.

40


Agnieszka Miarka


Absolwentka politologii (spec. społeczno – gospodarcza) studiów licencjackich, obecnie kontynuuje naukę w ramach studiów magisterskich (spec. współczesne stosunki międzynarodowe). Koordynatorka Sekcji Bezpieczeństwa Międzynarodowego Koła Naukowego Politologów UŚ oraz inicjatorka i organizatorka ogólnopolskich konferencji naukowych. Jej zainteresowania naukowe skupione są wokół polityki bezpieczeństwa, konfliktach zbrojnych oraz polityki zagranicznej rejonu MENA.

Afrykańskie oblicza konfliktów zbrojnych w XXI w. Studium przypadku: Libia, Mali

Afryka stanowi jeden z centralnych obszarów zapalnych w perspektywie globalnej, co uwydatniło się podczas tzw. arabskiej wiosny, która stała się inspiracją m. in. do wystąpień w Libii. Niezadowolenie społeczeństwa libijskiego spowodowane długoletnimi rządami Muammara Kaddafiego, przekształciło się w wojnę domową generującą kryzys humanitarny, który był powodem szerszego zaangażowania społeczności międzynarodowej. W wystąpieniu zostaną nakreślone determinanty konfliktu (np. zaprezentowana mozaika klanowo – rodowa będąca kluczowym elementem w zrozumieniu wydarzeń oraz oddziaływania historyczne), przebieg oraz implikacje w szerszej perspektywie czasowej. Szczególnie ważne wydaje się uwypuklenie francuskiego zaangażowania w ramach operacji Harmattan ze względu na skalę prowadzonych działań. Należy też zwrócić uwagę na niejednorodność stanowisk członków NATO wobec tych wydarzeń oraz zaangażowania w operację Unified Protector, która zostanie również omówiona w sposób wyczerpujący. Ukazuje ona przewartościowanie polityki zagranicznej USA i powolne wycofywanie się z roli przywódcy międzynarodowych operacji oraz jednocześnie, decydujący wpływ technologii wojskowych, bez których operacja NATO nie zakończyłaby się powodzeniem. Będę chciała również przedstawić międzynarodowe kontrowersje wobec interpretacji rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1973, będącej według przeciwników interwencji, zbyt szeroką, a siły ją wypełniające nie skupiały się na priorytetowym zadaniu doprowadzenia do bezwarunkowego zawieszenia broni, tylko konsekwentnie zmierzały do obalenia Kaddafiego; również zastosowane pojęcie ludności cywilnej było nieprawidłowe. Zachowując ciągłość logiczną, zostanie omówiona wojna domowa w Mali, której jedną z przyczyn był konflikt libijski, co nieodzownie łączy oba wydarzenia i jest czynnikiem wpływającym na spójność prezentacji. Kaddafi zatrudniając Tuaregów w charakterze najemników, uzbroił przyszłych powstańców, którzy po powrocie do macierzystego państwa, stworzyli organizację polityczno – militarną MNLA, postulującą uzyskanie niepodległości Azawadu. W tym przypadku, również zostaną zaprezentowane przyczyny konfliktu, najważniejsze wydarzenia z jego przebiegu oraz skutki, jakie miał dla całej społeczności międzynarodowej. Polityka françafrique nie jest przeszłością w relacjach Francji z krajami afrykańskimi, ale właśnie chęć ochrony strefy wpływów i swojej pozycji na arenie międzynarodowej, była motywacją prezydenta Francois Hollande’ a do rozpoczęcia operacji reagowania kryzysowego Serval, przynoszącej doraźny sukces, jednak – podobnie jak w przypadku Libii – nie zapobiegła niestabilności państwa w dłuższej perspektywie. Obawa Zachodu przez wzrostem oddziaływania fundamentalizmu w tym rejonie miała swoje potwierdzenie w kolejnych latach. Swoje rozważania zakończę wyodrębnieniem cech charakterystycznych, które budują obraz afrykańskich konfliktów w XXI w.

41

Documents

INFORMATOR C Z W A R T E K - struna.edu.pl · 2 PLAN KONFERENCJI Sala 200, Budynek Samorządu 10:30 Uroczyste otwarcie 11:30 – 13:00 Bezpieczeństwo międzynarodowe 13:15 – 14:45