Tverrmål 7 mm.

men det har lilla konsentriske ringar.Tenkte på fIusspat, men bruddet er ulikt.De får finne ut av det på museet når deikjem attende frå ferie?Så det vart noko nytt, og eg vart nøgd,fekk metta mi om ein kan seia det slik ­for nokre dagar - om ikkje anna!

Tar du ein tur på desse kantar og gjer«arbeid» i skjæringane, så rydd opp i dennye fine grøfta til vegvesenet etter deg.Elles vil kanskje eg bli skulda for slikdårleg framferd. Og det gode tilhøvetmitt til vegfolka går tapt. Takk - og godtur du med!

Stillbitkuler med magnetitt. Tverrmål påstuffen 3 cm.

Den fyrste røykkvartsen frå drusa

Orthoklas med magnetitt. HHøgde påstuffen 6 cm.

Bort i bilen etter brekkstonga, så fekk eghan ørlite inn i sprekken. Og så bikka egpå - og blokka gav etter, drog han litt ut.Så løfta eg han rundt med handmakt. Ogdet var ei druse bak! Rett nok samanra­

sa, men det er inga ulempe, så får einikkje øydeleggje dei sjølve. Eg tok detvarsamt ut og så bar det heim, med heileblokka på 70 kilo og druseromsinnholdetsom fylte ei heil kasse. Det var nokrefine stuffar i løsmassen. Drusa måla12x20x30. Mineralane var orthoklas,kvarts, magnetitt, hematitt, stilbitt, bio­titt, zirkon (mikro), alt i fine godt utviklakrystallar.

Eit par dagar seinare var eg attende. Dåfann eg ei endå større druse nett ved sidaav, eller som eit framhald av den fyrste.Innhaldet var omlag det same, men herfann eg lause stil bit kular med tverrmålopptil 2 cm. Det har eg aldri sett før pådesse kantar , ikkje andre stade r heller.Eit anna mineral som er framand for

meg fann eg også. Det er også kuleformaslik som stilbitten - er ikkje radialstrålig- kvit utanpå og for det meste kvit inni,

ein halv centimeter. Dei hadde sprengtut drusa! Men ein lyt takka for det somvar att. Eg samla dei saman i kassa mi,strauk lua og heldt ei kort minnestundover drusa «hev vori». Men eg rista mis­motet raskt av meg, slike opplevingarhar eg hatt før. Så slo eg hammarenkameratsleg i det gode fjellet for å stad­feste hendinga. Det lyseraude bergetsvara med dokk-dokk. Då kvapp eg, forden lyden meiner eg å kjenne godt. Eiter visst, det syner at berget ikkje er fast,i beste fall er ei druse bakom.

Av Steingrim Nuten

14. juli, midtsommar og lageleg ver for ein ettermiddagssteintur, tykteeg. 1fleire veker hadde dei verka litt i bakhovudet alle desse raudeboss-stopparane i borehola langsmed vegen. Slikt arbeid ser lovande utpå dess e kantar. Småholrom i nordmarkitten, ikkje sjeldan med vakkertinnhald har eg funne før, så umogleg skulle det ikkje vera?U}Æ;\n."d'~''''W'----::::::; , alt blottningene var få. Dei hadde ikkje så

enkelt Holtdal og Schetelig når dei skullelage kart må ein tru.Men jovisst hadde dei sprengt, karanefrå vegvesenet, ikkje nokon fellesferieder må vite. Ut av bilen mest før den var

stogga og så ut i grøfta. Suget var der ogeg ville gjerne feira 201 årsdagen forborgarrevolusjonen med eit skikkelegfunn. Nå såg det ikkje så svært lovandeut, men etter nokre meter i den fine

djupe og breie grøfta dukka dei opp, deifyrste småhola. Dei inneheldt små per­fekte røykkvarts og orthoklasfeltspat.Ein stad er feItspatkrystaIlane serleg gro­ve, 5-6 cm omlag, dei sat på bare fjellveg­gen. Og nedafor på ei lita berghylle lågdet fIeir, og det saman med avbrotne

røykkvartskrystallar på 2-3-4-5-6-7-8 og

I GR oFf A

Men om dei hadde skote? Nei stoppar­ane stod framleis på plass. Så eg forvidare austover. 14 kilometer heimefråSvingen, der eg bur, dukka boreriggenopp. Nett der nordmarkitten blir litt ube­stemmelig, lite pyroksener, litt meirkvarts og ein del biotittglimmer. Mestsom biotittgranitt er bergarten. Jamnvelom det står nordmarkitt på kart<;:t, mendet er rett gamait, frå 1923. Og ikkjegjekk det nokon veg her på den tida, ogr

6 7