ยามอรุณรุ่งเช้าอันเงียบงัน ยามพระจันทร์ลาลับเลยไป ยามวิหคหยุดเสียงร้องรำไร แสงสดใสคลายจากนภา

ยามฤดูร้อนหมดแสงแพรวพราว ยามรวงข้าวสีนวลอมทอง ยามชีวิตสิ้นสิ่งที่หมายปอง ข้าจะต้องมุ่งกลับลำเนา

ให้ข้าไป ถึงทุ่งกว้างใหญ่ อย่ารั้งข้าไว้ ที่ตรงนี้ ช่วยข้าให้ค้นพบจุดหมายใหม่ ข้าจะหวนคืนกลับมาเยือน

หากเจ้าคิดถึงข้าเมื่อจากไป หากเจ้าหวังให้ข้ากลับมา ข้าจะได้ยินเสียงเรียกโรยรา จะหยุดยืนหันกลับมามอง

แล้วสายลมจะเร่งให้ข้าไป การเดินทางใกล้ถึงที่ปลาย ข้าจะย้อนตามทางที่ย่างกราย เมื่อข้ามุ่งสู่บ้านอีกครา

ให้ข้าไป ถึงทุ่งกว้างใหญ่ อย่ารั้งข้าไว้ ที่ตรงนี้ ช่วยข้าให้ค้นพบจุดหมายใหม่ ข้าจะหวนคืนกลับมาเยือน

ยามอรุณรุ่งเช้าอันเงียบงัน ยามพระจันทร์ลาลับเลยไป ยามวิหคหยุดเสียงร้องรำไร ข้าจะหวนคืนสู่ลำเนา