"Salamat po lola Carol. Eto po, pasalubong ko po sainyo ni lolo Edgar." binigay ko sa kanya yung bucketof chicken na binili ko kanina sa Jollibee. "Kasya po 'to sating apat.""Hintayin na lang natin si Bea, iho. Nagpaload daw dahil gusto niya raw makausap ang ina niya sa Saudi.""Ganun po ba?" napangiti ako. "Mukhang namimiss na nga niya ang mama niya.""Alam ko iho. O siya, pupuntahan ko muna si Edgarsa kwarto. Inatake na naman kasi sa puso kanina.""Wag po kayong mag-alala, lola. Ipapacheck-up po natin ulit si lolo." tatapusin ko na kaagad yungminiature house, pag napasa ko na yun? Makukuha ko na yung sweldo ko. Mapapagamot ko na si lolo. Umupo muna ako sa sofa habang nag-iisip kung paano ko tatapusin 'tong miniature house sa loob ngilang oras lang. Hindi na lang ako matutulog.Malaki ang utang na loob ko kay lola Carol at lolo Edgar. Sila yung kumupkop sakin nung naaksidenteako. Hindi ko alam kung anong nangyari sakin, pagkagising ko na lang, nasa bahay na nila ako. Dati nga,bahay-kubo pa ang tinirhan namin. Pero hindi ako nagreklamo kasi inalagaan pa rin nila ako.Dumating yung anak nila galing Saudi nung nakaraang taon, at iniwan kela lola at lolo si Bea. Apo nila.Lumipat ng tirahan sila lolo at lola kasama si Bea. Pero kahit ganun yung nangyari?Hindi nila ako pinabayaan. Sa totoo lang, wala akong maalala sa nakaraan ko. Ni hindi ko nga alam kung ilang taon na ako eh.Masakit man tanggapin, pero walang naghanap sakin. Ni isa.Laking pasasalamat ko na lang kela lola at lolo at hindi nila ako iniwan.Ang unang kita daw nila sakin, nasa may puno ako, sugatan, puro dugo, at walang malay. Pagkagising ko,wala naakong maalala.