Glass Houses ĐеĐ.indd 1 22/6/2012 1:59:02 µµ

Γυάλινα ΣπίτιαRACHEL CAINE

Glass Houses ĐеĐ.indd 3 22/6/2012 1:59:03 µµ

7

ΕΝΑ

Τη ΜΕρΑ που η Κλερ έγινε μέλος του Γυάλινου Σπιτιού, κάποιος έκλεψε την μπουγάδα της.

Όταν πήγε στο άθλιο, σαραβαλιασμένο πλυντήριο ρούχων, τα μοναδικά πράγματα που βρήκε μέσα ήταν τα υγρά γυαλιστερά τοι-χώματα του κάδου και –θαρρείς πως κάποιος της έκανε μια κακό-γουστη φάρσα– το χειρότερο σετ εσωρούχων της και μία κάλτσα. Φυσικά βιαζόταν – υπήρχαν μόνο δύο πλυντήρια ρούχων σε αυτόν τον τελευταίο όροφο του Χάουαρντ Χολ, με τα πιο περιφρονημέ- να και πιο ρημαγμένα δωμάτια της πιο περιφρονημένης και πιο ρη-μαγμένης φοιτητικής εστίας. Δύο πλυντήρια ρούχων, δύο στεγνω-τήρια και άμα λειτουργούσε κάποιο από αυτά και δεν σου έτρωγε απλώς τα κέρματα, ήσουν πραγματικά πολύ τυχερός. η υποδοχή για τα χαρτονομίσματα ήταν ξεχασμένη από καιρό. Δεν την είχε δει πο-τέ να λειτουργεί τις τελευταίες έξι εβδομάδες που βρισκόταν στη σχολή.

« Όχι» μονολόγησε δυνατά και ισορρόπησε το σώμα της στην άκρη του πλυντηρίου για να σκύψει και να ψάξει μέσα στο σκοτεινό και λίγο σκουριασμένο εσωτερικό του. Μύριζε μούχλα και φτηνό απορρυπαντικό. Έριξε μια πιο προσεκτική ματιά, αλλά χωρίς αποτέ-λεσμα.

Ένα άθλιο σετ εσώρουχα, λιωμένα από τη χρήση. Μία κάλτσα.

Glass Houses ĐеĐ.indd 7 22/6/2012 1:59:03 µµ

8

Γυάλινα Σπίτια

Είχε χάσει όλα τα ρούχα που είχε φορέσει τις δύο τελευταίες εβδομάδες. Όλα τα ρούχα που ήθελε πραγματικά να φοράει.

« Όχι!» φώναξε στο μηχάνημα –εκείνο της επέστρεψε την ηχώ–, και σωριάστηκε βαριά στο δάπεδο. Έπειτα έδωσε μια δυνατή κλο-τσιά στο βαθούλωμα που είχαν κάνει πριν από αυτήν όλοι οι άλλοι απογοητευμένοι φοιτητές. Δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Είχε κάποια άλλα ρούχα –λίγα–, αλλά εκείνα ήταν τελευταίας επιλογής, ρούχα που-δεν-φοράς-ούτε-νεκρή. Παντελόνια που της ήταν πολύ κοντά και την έκαναν να μοιάζει με βλαχάκι, μπλούζες που της ήταν πολύ φαρδιές και εντελώς ηλίθιες και έδειχναν σαν να τις είχε διαλέξει η μαμά της γι’ αυτήν. Κάτι που ήταν αλήθεια.

Έπειτα από τον τελευταίο γύρο με πίτσες και την αγορά ενός ακόμη βιβλίου για τον καθηγητή Κλούλες Γιούλις, του οποίου το μάθημα δεν είχε κατορθώσει ακόμη να καταλάβει ποιο ήταν ακριβώς, της είχαν απομείνει περίπου τριακόσια δολάρια με τα οποία έπρεπε να περάσει, θεωρητικά, μήνες ολόκληρους.

Εάν έψαχνε, πιθανότατα θα έβρισκε μερικά ρούχα που δεν θα τίναζαν στον αέρα τον προϋπολογισμό της. Στο κάτω κάτω της γρα-φής, το κέντρο του Μόργκανβιλ, στο Τέξας, ήταν η παγκόσμια πρω-τεύουσα των φτηνών καταστημάτων. Με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα έβρισκε κάτι που θα ήταν του γούστου της.

η μαμά είχε πει ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, σκέφτηκε. Απλώς πρέπει να σκεφτώ. Ψυχραιμία.

η Κλερ σωριάστηκε σε μια πορτοκαλιά πλαστική καρέκλα, πέτα-ξε το σακίδιό της στον γεμάτο γδαρσίματα λινοτάπητα και έθαψε το κεφάλι της ανάμεσα στα χέρια της. Το πρόσωπό της έκαιγε, το σώμα της έτρεμε και το ήξερε, απλώς το ήξερε, ότι θα έβαζε τα κλάματα. Θα έβαζε τα κλάματα σαν το μωρό που όλοι έλεγαν ότι ήταν, πολύ μικρή για να βρίσκεται εδώ, πολύ μικρή για να βρίσκεται μακριά από τη μαμά.

Ήταν απαίσιο να είσαι έξυπνη αφού σε έφερνε σε αυτή την κατά-σταση.

Glass Houses ĐеĐ.indd 8 22/6/2012 1:59:03 µµ

9

RACHEL CAINE

Κατάπιε τα δάκρυά της παίρνοντας βαθιές ανάσες και πίεσε τον εαυτό της να μη βάλει τις φωνές (επειδή θα την άκουγαν) και ανα-ρωτήθηκε αν θα μπορούσε να τηλεφωνήσει στη μαμά και στον μπα-μπά για να ζητήσει αύξηση του επιδόματός της ή να χρησιμοποιήσει την πιστωτική κάρτα που ήταν «μόνο για έκτακτη ανάγκη».

Τότε είδε το σημείωμα. Ήταν περισσότερο γκράφιτι παρά «ση-μείωμα» αλλά απευθυνόταν σ’ εκείνη και ήταν γραμμένο στον τσιμε-ντένιο τοίχο πάνω από τα πλυντήρια ρούχων.

Α Γ Α Π Η Τ Ο Σ Π Α Σ Ι Κ Λ Α Κ Ι , έλεγε, Μ Ε Σ Α Σ Τ Α Π Λ Υ Ν Τ Η Ρ Ι Α Β Ρ Η Κ ΑΜ Ε Κ Α Τ Ι Σ Κ Ο Υ Π Ι Δ Ι Α Κ Α Ι ΤΑ Π Ε Τ Α Ξ ΑΜ Ε Σ Τ Ο Φ Ρ Ε Α Τ Ι Ο . Ε Α Ν ΤΑ Θ Ε -Λ Ε Ι Σ , Π Ε Σ Ε Μ Ε Σ Α ΝΑ ΤΑ ΠΑ Ρ Ε Ι Σ .

«Σκατά» ψιθύρισε και αναγκάστηκε να ανοιγοκλείσει τα μάτια της για να διώξει πάλι τα δάκρυα, για εντελώς διαφορετικό λόγο όμως αυτή τη φορά. Τυφλή, βλακώδης οργή. η Μόνικα. Ή μάλλον, η Μόνικα και τα Μονικάρια. Γιατί τα σέξι μοχθηρά κορίτσια σχημα-τίζουν πάντα αγέλες σαν τις ύαινες; Και γιατί, αυτά τα κορίτσια με όλα αυτά τα λαμπερά μαλλιά και τα μακριά μαυρισμένα πόδια και με περισσότερα χρήματα του μπαμπά απ’ όσα είχαν οι λογιστές του μπαμπά, έπρεπε να βάλουν αυτή στο στόχαστρο;

Κι όμως, ήξερε την απάντηση.Είχε κάνει τη Μόνικα να φανεί ηλίθια μπροστά στις φίλες της και

σε μερικούς ωραίους τελειόφοιτους. Όχι ότι ήταν και δύσκολο. Έτυ-χε να περνάει από δίπλα τους, όταν άκουσε τη Μόνικα να λέει ότι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν «αυτός ο χαζοπόλεμος με τους Κινέ-ζους».

Και εκείνη, εντελώς αυθόρμητα, είχε πει: « Όχι, δεν ήταν». Όλοι τους, ξαπλωμένοι φαρδιά πλατιά στους καναπέδες του χώρου υπο-δοχής της φοιτητικής εστίας, την κοίταξαν κεραυνοβολημένοι από την έκπληξη λες και μόλις τους είχε μιλήσει το μηχάνημα αναψυκτικών. η Μόνικα, οι φίλες της και τρία από τα περιζήτητα μεγαλύτερα αγό-ρια της αδελφότητας.

«Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος» είχε αποτολμήσει να πει η Κλερ,

Glass Houses ĐеĐ.indd 9 22/6/2012 1:59:03 µµ

10

Γυάλινα Σπίτια

πανικόβλητη και μην ξέροντας πώς να γλιτώσει από αυτό το μπλέξι-μο, «εννοούσα απλώς, εμ, δεν ήταν ο Πόλεμος της Κορέας. Αυτός έγινε αργότερα. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν με τους Γερμανούς και τους Γιαπωνέζους. Ξέρετε, με το Περλ Χάρμπορ;»

Και τότε τα αγόρια είχαν κοιτάξει τη Μόνικα και είχαν γελάσει και η Μόνικα είχε κοκκινίσει – όχι πολύ, αλλά αρκετά ώστε να χαλάσει το τέλειο μακιγιάζ της. «Θύμισέ μου να μην αγοράσω κανένα θέμα για τις εξετάσεις της ιστορίας από σένα» είχε πει το πιο ωραίο από τα αγόρια. «Ποιος βλάκας δεν το ξέρει αυτό;» Ωστόσο, η Κλερ ήταν σίγουρη ότι στην πραγματικότητα κανείς τους δεν το ήξερε. «Ο πό-λεμος με τους Κινέζους. Ναι, σωστααααά».

η Κλερ είχε διακρίνει την οργή στα μάτια της Μόνικα, την οποία εκείνη φρόντισε να κρύψει γρήγορα με χαμόγελα, χαχανητά και φλερτ. η Κλερ είχε πάψει πάλι να υπάρχει, για τα αγόρια.

Για τα κορίτσια, ήταν κάτι εντελώς καινούριο και ανεπιθύμητο σαν τον διάβολο. Όλη της τη ζωή αντιμετώπιζε αυτό το πρόβλημα. Εάν ήσουν έξυπνη και μικρόσωμη και όχι κάτι το ιδιαίτερο εμφανισιακά, δεν κέρδιζες αυτόματα και το λαχείο της ζωής. Έπρεπε να αγωνιστείς για να το κερδίσεις, ό,τι κι αν ήταν αυτό. Υπήρχε πάντα κάποιος που σε κορόιδευε ή σε χτυπούσε ή σε αγνοούσε ή έκανε και τα δύο πρώτα μαζί. Όταν ήταν παιδάκι, νόμιζε ότι το να σε κοροϊδεύουν ήταν το χειρότερο που μπορούσε να σου συμβεί, μέχρι που –έπειτα από τους πρώτους δύο καβγάδες που είχε στο προαύλιο του σχο-λείου– το να σε χτυπάνε κατέλαβε αυτόματα την πρώτη θέση. Το μεγαλύτερο μέρος όμως της (σύντομης, διετούς) εμπειρίας της στο λύκειο κατάλαβε ότι το να σε αγνοούν ήταν αφάνταστα χειρότερο. Είχε πάει στο λύκειο έναν χρόνο νωρίτερα από όλους τους άλλους και είχε φύγει έναν χρόνο νωρίτερα από αυτούς. Και αυτό δεν άρεσε σε κανέναν.

Ή, τουλάχιστον, σε κανέναν άλλον εκτός από τους καθηγητές.Το πρόβλημα ήταν ότι η Κλερ λάτρευε πραγματικά το σχολείο.

Λάτρευε τα βιβλία και το διάβασμα και τα μαθήματα – εντάξει, όχι

Glass Houses ĐеĐ.indd 10 22/6/2012 1:59:03 µµ

11

RACHEL CAINE

και τη μαθηματική ανάλυση, αλλά σχεδόν όλα τα υπόλοιπα. Και τη φυσική. Ποιο φυσιολογικό κορίτσι λάτρευε τη φυσική; Μόνο τα ανώμαλα. Αυτά που δεν επρόκειτο ποτέ να γίνουν περιζήτητα.

Και, εντάξει, ας το παραδεχτούμε. Το να είσαι περιζήτητη ήταν το νόημα της ζωής. Το είχε αποδείξει και η Μόνικα, όταν ο κόσμος της είχε μετατοπιστεί από τον άξονά του για λίγα δευτερόλεπτα ώστε να ασχοληθεί με την Κλερ και έπειτα επανήλθε στην αρχική του θέση για να συνεχίσει να περιστρέφεται μόνο γύρω από τις όμορφες.

Δεν ήταν δίκαιο. Στο λύκειο είχε πέσει με τα μούτρα στη μελέ- τη και είχε ξεπατωθεί στο διάβασμα. Αποφοίτησε με ένα τέλειο άριστα, πήρε αρκετά ψηλή βαθμολογία στα τεστ αξιολόγησης για την εισαγωγή στις σπουδαίες σχολές, στις θρυλικές σχολές, σε αυτές όπου το να είσαι ένα ιδιοφυές μεταλλαγμένο φρικιό δεν αποτελούσε απαραίτητα κουσούρι. (Εκτός, φυσικά, από την περίπτωση που σε αυτές τις σχολές υπήρχαν σέξι ψηλόλιγνα με μακριά πόδια ιδιοφυή μεταλλαγμένα φρικιά.)

Δεν είχε σημασία. η μαμά και ο μπαμπάς είχαν ρίξει μια ματιά στη στοίβα με τις ενθουσιώδεις θετικές απαντήσεις από πανεπιστήμια όπως το ΜΙΤ*, το Καλτέκ και το Γέιλ και αποφάσισαν να σφίξουν τα λουριά. Δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσουν τη δεκαεξάχρονη (σχε-δόν δεκαεπτά, επέμενε εκείνη, κι ας μην ήταν αλήθεια) κορούλα τους να φύγει χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά τους για να σπουδάσει στο πα-νεπιστήμιο. Τουλάχιστον όχι εξαρχής. (η Κλερ είχε προσπαθήσει, μάταια, να τους πείσει ότι εάν υπήρχε κάτι που θα έβλαπτε περισ-σότερο την εκκολαπτόμενη ακαδημαϊκή της σταδιοδρομία από μια μετεγγραφή από ένα από αυτά τα πανεπιστήμια, αυτό θα ήταν μια μετεγγραφή από το Πανεπιστήμιο Τέξας Πρέρι. Γνωστό και ως ΠΤΠουουουφ!)

Να τη λοιπόν εδώ, κολλημένη στον άθλιο τελευταίο όροφο μιας

* Massachusetts Institute of Technology = Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχου-σέτης. (Σ.τ.Μ.)

Glass Houses ĐеĐ.indd 11 22/6/2012 1:59:04 µµ

12

Γυάλινα Σπίτια

άθλιας φοιτητικής εστίας σε μια άθλια σχολή όπου το ογδόντα τοις εκατό των φοιτητών έπαιρνε μετεγγραφή έπειτα από τα δύο πρώτα έτη –ή τα παρατούσε εντελώς– και τα Μονικάρια έκλεβαν τα πλυμένα ρούχα της και τα πετούσαν μέσα στο φρεάτιο απορριμμάτων. Και όλα αυτά επειδή η Μόνικα δεν είχε κάνει τον κόπο να μάθει τίποτα για έναν από τους παγκόσμιους πολέμους που ήταν αρκετά σημα-ντικός ώστε να τον προσδιορίζουν με ένα γράμμα της αλφαβήτου.

Αλλά δεν είναι δίκαιο! ούρλιαξε κάτι μέσα της. Είχα ένα σχέδιο! Ένα καλό σχέδιο! η Μόνικα είχε αργήσει να πάει για ύπνο και η Κλερ είχε σηκωθεί νωρίς μόνο και μόνο για να πλύνει τα ρούχα της όσο όλες οι γλεντζούδες φοιτήτριες βρίσκονταν σε κωματώδη κατά-σταση και οι επιμελείς φοιτήτριες είχαν πάει στο μάθημα. Νόμιζε ότι μπορούσε να φύγει από το πλυσταριό για λίγα λεπτά για να κάνει ένα μπάνιο –άλλη μια τρομακτική εμπειρία– και δεν μπορούσε καν να διανοηθεί ότι κάποιος θα έκανε κάτι τόσο απίστευτα ποταπό.

Ενώ δαγκωνόταν για να μην κλάψει, παρατήρησε –για άλλη μια φορά– πόσο ήσυχα ήταν εδώ πάνω. Ανατριχιαστικά ήσυχα και έρημα τώρα που τα μισά κορίτσια κοιμούνταν βαθιά και τα άλλα μισά έλειπαν. Ωστόσο, ακόμη κι όταν ήταν γεμάτη κόσμο και βαβούρα, η φοιτητική εστία εξακολουθούσε να προκαλεί ανατρι-χίλα. Παλιά, ρημαγμένη, γεμάτη σκιές και γωνίες και μέρη όπου θα μπορούσαν να καραδοκούν μοχθηρά κορίτσια. Στην πραγματι-κότητα, έτσι ήταν ολόκληρη η πόλη. Το Μόργκανβιλ ήταν μικρό και σκονισμένο και γεμάτο ανατριχιαστικά μικρά περίεργα πράγματα. Όπως το γεγονός ότι οι φανοστάτες των δρόμων λειτουργούσαν μόνο τις μισές φορές και ακόμη και τότε βρίσκονταν υπερβολικά μακριά σου. Όπως το γεγονός ότι οι άνθρωποι στα τοπικά κατα-στήματα της πανεπιστημιούπολης φαίνονταν υπερβολικά χαρού-μενοι. Απελπιστικά χαρούμενοι. Όπως το γεγονός ότι ολόκληρη η πόλη, παρά τη σκόνη που τη σκέπαζε, ήταν καθαρή – δεν υπήρ-χαν σκουπίδια, ούτε γκράφιτι ούτε ζητιάνοι στα σοκάκια.

Περίεργο.

Glass Houses ĐеĐ.indd 12 22/6/2012 1:59:04 µµ

13

RACHEL CAINE

Μπορούσε σχεδόν να ακούσει τη μητέρα της να λέει, Αγάπη μου, φταίει απλώς που βρίσκεσαι σε ένα άγνωστο μέρος. Θα βελ- τιωθεί η κατάσταση. Πρέπει απλώς να προσπαθήσεις περισσότερο.

η μαμά έδινε πάντα παρόμοιες συμβουλές και η Κλερ έβαζε πά-ντα τα δυνατά της να κρύβει πόσο δύσκολο ήταν να τις ακολουθήσει.

Λοιπόν, το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να προσπαθήσει να πάρει τα ρούχα της πίσω.

η Κλερ ξεροκατάπιε μερικές φορές ακόμη, σκούπισε τα μάτια της και κρέμασε το βαρύ σακίδιό της στον ώμο. Κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα τα βρεγμένα εσώρουχα και τη μία κάλτσα που κρα-τούσε στο δεξί της χέρι, κι έπειτα άνοιξε με βιάση το φερμουάρ τής μπροστινής τσέπης του σακιδίου και τα παράχωσε μέσα. Καλά, έτσι και κυκλοφορούσε με αυτά στο χέρι, θα κατέστρεφε οτιδήποτε μο-δάτο είχε απομείνει πάνω της.

«Βρε, βρε» ακούστηκε μια σιγανή, γεμάτη ικανοποίηση φωνή από την ανοιχτή πόρτα που βρισκόταν απέναντι από τη σκάλα. «Για κοίτα ποια είναι δώ. η σκουπιδοβουτήχτρα».

η Κλερ κοντοστάθηκε με το ένα της χέρι πάνω στο σκουρια-σμένο σιδερένιο κιγκλίδωμα. Κάτι μέσα της της έλεγε να το βάλει στα πόδια, αλλά πάντα κάτι μέσα της της έλεγε: πολέμα τα εμπόδια ή βάλ’ το στα πόδια – το είχε διαβάσει στα σχολικά της βιβλία. Και είχε κουραστεί πια να το βάζει στα πόδια. Στράφηκε αργά, καθώς η Μόνικα Μόρελ βγήκε από το δωμάτιο – δεν ήταν το δικό της, άρα είχε σπάσει πάλι την κλειδαριά της Έρικα. Οι παρατρεχάμενες της Μόνικα, η Τζένιφερ και η Τζίνα, εμφανίστηκαν η μία πίσω από την άλλη και πήραν θέσεις μάχης αριστερά και δεξιά της Μόνικα. Στρα-τιώτες με σαγιονάρες, χαμηλοκάβαλα τζιν και γαλλικό μανικιούρ.

η Μόνικα πήρε πόζα. Ήταν καλή σε αυτό, όφειλε να παραδεχτεί η Κλερ. Με ύψος σχεδόν 1,83, η Μόνικα είχε κυματιστά, λαμπερά μαύρα μαλλιά και μεγάλα γαλάζια μάτια τονισμένα όσο ακριβώς έπρεπε με μολύβι και μάσκαρα. Τέλεια επιδερμίδα. Σχήμα προσώπου ίδιο με μοντέλου, όλο ζυγωματικά και σαρκώδη χείλη. Κι αν το σώμα

Glass Houses ĐеĐ.indd 13 22/6/2012 1:59:04 µµ

14

Γυάλινα Σπίτια

της έπρεπε να συγκριθεί με το σώμα ενός μοντέλου, τότε είχε το σώμα ενός μοντέλου της Victoria Secret, όλο καμπύλες και καθόλου γωνίες.

Ήταν πλούσια, ήταν καλλονή αλλά, απ’ όσο μπορούσε να κρίνει η Κλερ, το γεγονός αυτό δεν της έδινε καμία χαρά. Αυτό που της έδινε χαρά όμως –αυτό που έκανε εκείνα τα μεγάλα γαλάζια μάτια να λάμπουν τώρα– ήταν η ιδέα να βασανίσει την Κλερ λίγο παραπάνω.

«Εσύ δεν θα έπρεπε να πηγαίνεις ακόμα στο γυμνάσιο;» ρώτησε η Μόνικα. « Ή τουλάχιστον να έχεις την πρώτη σου περίοδο;»

«Μπορεί να ψάχνει τα ρούχα που άφησε πεταμένα εδώ κι εκεί» πρόσθεσε η Τζίνα και γέλασε. η Τζένιφερ γέλασε κι αυτή. η Κλερ ορκιζόταν ότι τα μάτια τους, τα όμορφα μάτια τους που είχαν το χρώμα πολύτιμων λίθων, έλαμπαν από χαρά που την έκαναν να νιώ-θει τόσο χάλια. «Σκουπιδιάρα!»

«ρούχα;» η Μόνικα σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος και προ-σποιήθηκε ότι σκεφτόταν. «Εννοείς εκείνα τα κουρέλια που πετάξαμε στα σκουπίδια; Εκείνη τη σαβούρα που είχε βάλει στο πλυντήριο;»

«Ναι, αυτά».«Αυτά δεν θα τα φορούσα ούτε για να κάνω δουλειές».

«ΑΥΤΑ ΔΕΝ θα τα φορούσα ούτε για να καθαρίσω τις τουαλέτες των αγοριών» αναφώνησε η Τζένιφερ.

η Μόνικα στράφηκε ενοχλημένη και της έδωσε μια σκουντιά. «Ε, βέβαια. Εσύ ξέρεις από τουαλέτες αγοριών. Εκεί δεν ήταν που το έκανες στον Στιβ Γκιλέσπι στην πρώτη λυκείου;» Έκανε με το στόμα της τον ήχο του ρουφήγματος και γέλασαν όλες ξανά, παρ’ όλο που η Τζένιφερ φαινόταν να νιώθει αμήχανα. η Κλερ ένιωσε το πρόσωπό της να φουντώνει από ντροπή, παρ’ όλο που –αυτή τη φορά– η προσβολή δεν απευθυνόταν σ’ εκείνη. «Ο Τζιζ, ο Τζεν, ο Στιβ Γκιλέ-σπι; Αν δεν μπορείς να κάνεις με το στόμα σου κάτι που να μη σου προκαλεί αμηχανία, τότε να το κρατάς κλειστό».

Glass Houses ĐеĐ.indd 14 22/6/2012 1:59:04 µµ

15

RACHEL CAINE

η Τζένιφερ –φυσικά– έστρεψε την οργή της σε έναν πιο ασφαλή στόχο. Την Κλερ. Όρμησε μπροστά και έσπρωξε την Κλερ ένα βήμα προς τα πίσω, προς τη σκάλα. «Τράβα να μαζέψεις τα ηλίθια ρούχα σου! Σιχάθηκα να βλέπω τα μούτρα σου, με αυτό το ασπρουλιάρικο δέρμα!»

«Ε, γυμνασιόπαιδο, δεν ξέρεις τι θα πει ήλιος;» η Τζίνα στριφο-γύρισε τα μάτια της αηδιασμένη.

«Να τον προσέχεις» είπε κοφτά η Μόνικα, πράγμα, αφού και οι τρεις τους είχαν ξοδέψει πολλά χρήματα για να αποκτήσουν το κα-λύτερο μαύρισμα.

η Κλερ προσπάθησε να κρατηθεί όρθια. Το βαρύ σακίδιο την τράβηξε προς τα πίσω και αρπάχτηκε από την κουπαστή της σκάλας. η Τζεν της όρμησε πάλι και τη χτύπησε πολύ δυνατά στην κλείδα με τη βάση της παλάμης της. «Μη!» τσίριξε η Κλερ και έδιωξε το χέρι της Τζεν από πάνω της με ένα χτύπημα. Δυνατό χτύπημα.

Μεσολάβησε ένα δευτερόλεπτο νεκρικής σιγής και έπειτα η Μό-νικα είπε πολύ ήρεμα: «Τόλμησες να χτυπήσεις τη φίλη μου, ηλίθιο τσουλάκι; Νομίζεις ότι εδώ μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο και να τη σκαπουλάρεις;» Και κάνοντας ένα βήμα μπροστά χαστούκισε την Κλερ στο πρόσωπο τόσο δυνατά που έτρεξε αίμα, τόσο δυνατά που η Κλερ είδε αστράκια, τόσο δυνατά που τα είδε όλα κόκκινα και της ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.

η Κλερ άφησε την κουπαστή και χαστούκισε τη Μόνικα στο σαρκώδες στόμα της και μόνο για μια στιγμή γεμάτη πυρετώδη ένταση ένιωσε υπέροχα· όμως, τότε η Μόνικα ούρλιαξε σαν τσου-ρουφλισμένη γάτα και η Κλερ πρόλαβε να σκεφτεί, Γαμώ το, δεν έπρεπε να το κάνω αυτό.

Δεν πρόσεξε τη γροθιά να έρχεται. Δεν ένιωσε καν την πρόσ-κρουση, παρά μόνο ένα αίσθημα κενού και σύγχυσης, αλλά εκείνη τη στιγμή το βάρος του σακιδίου στον ώμο της την τράβηξε στο πλάι και παραπάτησε.

Κατάφερε σχεδόν να ξαναβρεί την ισορροπία της, αλλά τότε η

Glass Houses ĐеĐ.indd 15 22/6/2012 1:59:04 µµ

16

Γυάλινα Σπίτια

Τζίνα, με ένα χαιρέκακο χαμόγελο, την έσπρωξε προς τα πίσω στη σκάλα και έπειτα δεν υπήρχε τίποτα πίσω της παρά μόνο το κενό.

Έπεφτε από τη γωνία του ενός σκαλοπατιού στη γωνία του επό-μενου μέχρι κάτω στη βάση της σκάλας. Το σακίδιό της άνοιξε και σκόρπιζε βιβλία καθώς εκείνη κουτρουβαλούσε, ενώ στην κορυφή της σκάλας η Μόνικα και τα Μονικάρια με γέλια και ξεφωνητά έκα-ναν με τις παλάμες τους «κόλλα πέντε». η Κλερ το έβλεπε όλο αυτό, καθώς έπεφτε, σαν σε αργή κίνηση, σαν ασυνάρτητες εικόνες σε μια οθόνη που τρεμόπαιζε.

Φαινόταν σαν να είχαν περάσει αιώνες μέχρι να φτάσει κουτρου-βαλώντας στη βάση της σκάλας και τότε το κεφάλι της χτύπησε στον τοίχο με έναν απαίσιο, τρομακτικό θόρυβο και τα πάντα σκοτείνιασαν.

Αργότερα κατάφερε να θυμηθεί μονάχα άλλο ένα πράγμα μέσα στη σκοτοδίνη της: τη φωνή της Μόνικα, έναν σιγανό και μοχθηρό ψίθυρο. «Απόψε. Θα πάθεις αυτό που σου αξίζει, φρικιό. Θα φρο-ντίσω εγώ γι’ αυτό».

Της φάνηκε ότι είχαν περάσει μόνο λίγα δευτερόλεπτα, αλλά όταν ξανασυνήλθε, κάποιος ήταν γονατισμένος δίπλα της και δεν ήταν η Μόνικα ή η μαφία της με το γαλλικό μανικιούρ. Ήταν η Έρικα που έμενε στο δωμάτιο που βρισκόταν στην κορυφή της σκάλας, τέσσερις πόρτες πιο κάτω από το δωμάτιο της Κλερ. η Έρικα φαι-νόταν χλωμή και ανήσυχη και τρομαγμένη και η Κλερ προσπάθησε να χαμογελάσει καθησυχαστικά, αφού αυτό κάνεις όταν ο άλλος φοβάται. Δεν πονούσε μέχρι τη στιγμή που κουνήθηκε και τότε το κεφάλι της κόντεψε να σπάσει από τον πόνο. Ο αφόρητος πόνος εστιαζόταν κάπου στην κορυφή του κεφαλιού της και όταν άγγιξε το σημείο με το χέρι της ένιωσε ένα σκληρό καρούμπαλο. Δεν έτρεχε αίμα όμως. Πόνεσε ακόμα περισσότερο όταν το ψηλάφισε, αλλά όχι σαν Θεέ-μου-μου-άνοιξε-το-κεφάλι-στα-δύο ή τουλάχιστον αυτό ήθελε να ελπίζει.

«Είσαι καλά;» ρώτησε η Έρικα κουνώντας τα χέρια της κάπως απελπισμένα στον αέρα, καθώς η Κλερ προσπάθησε να ανακαθίσει

Glass Houses ĐеĐ.indd 16 22/6/2012 1:59:04 µµ

17

RACHEL CAINE

με την πλάτη στον τοίχο. η Κλερ διακινδύνευσε να ρίξει μια γρήγορη ματιά πρώτα στην κορυφή της σκάλας και κατόπιν στη βάση της. η Μόνικα δεν φαινόταν πουθενά, αλλά ούτε και κανείς άλλος είχε βγει έξω να δει τι συνέβη – οι περισσότεροι από φόβο μην μπλέξουν και οι υπόλοιποι απλώς επειδή δεν νοιάζονταν.

«Ναι» απάντησε, και κατάφερε να βγάλει ένα τρεμάμενο γέλιο. «Μάλλον σκόνταψα».

«Μήπως πρέπει να πας στους αλμπάνηδες;» Ήταν ο κωδικός των φοιτητών για την κλινική του πανεπιστημίου. «Να καλέσω ένα ασθενοφόρο ή κάποιον άλλον;»

« Όχι. Όχι, εντάξει είμαι». Ευσεβής πόθος, αν και παρ’ όλο που όλο της το σώμα πονούσε φριχτά, δεν φαινόταν να έχει σπάσει κάτι. η Κλερ στάθηκε στα πόδια της, μόρφασε εξαιτίας του αστραγάλου της που την πόνεσε και μάζεψε το σακίδιό της. Τα τετράδια με τις σημειώσεις της είχαν σκορπίσει παντού. η Έρικα άρπαξε μερικά και τα στρίμωξε μέσα στο σακίδιο και έπειτα ανέβηκε μερικά σκαλοπάτια για να μαζέψει και τα υπόλοιπα. «Να πάρει, Κλερ, πραγματικά χρειά-ζεσαι όλη αυτή τη σαβούρα; Πόσα μαθήματα έχεις κάθε μέρα;»

« Έξι».«Είσαι τρελή». η Έρικα, αφού έκανε την καλή της πράξη, επέ-

στρεψε στην ουδετερότητα που είχαν δείξει μέχρι σήμερα στην Κλερ όλα τα υπόλοιπα μη περιζήτητα κορίτσια στην εστία. «Σοβαρά τώρα, καλύτερα να πας στους αλμπάνηδες. Φαίνεσαι χάλια».

η Κλερ κόλλησε ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της και το κράτησε εκεί μέχρι που η Έρικα ανέβηκε στην κορυφή της σκάλας και άρχισε τα παράπονα για τη σπασμένη κλειδαριά του δωματίου της.

Απόψε, της είχε ψιθυρίσει η Μόνικα. Θα πάθεις αυτό που σου αξίζει, φρικιό. η Μόνικα δεν είχε φωνάξει κάποιον για βοήθεια ούτε είχε προσπαθήσει να δει αν η Κλερ είχε σπάσει τον αυχένα της. Δεν την ένοιαζε καν αν η Κλερ πέθαινε.

Ή μάλλον όχι, σκέφτηκε η Κλερ. Το πρόβλημα ήταν ότι την ένοιαζε.

Glass Houses ĐеĐ.indd 17 22/6/2012 1:59:04 µµ

18

Γυάλινα Σπίτια

η Κλερ γεύτηκε αίμα. Το χείλι της είχε σκιστεί και έτρεχε αίμα. Το σκούπισε πρώτα με την ανάστροφη του χεριού της κι έπειτα με το στρίφωμα της μακό μπλούζας της προτού συνειδητοποιήσει ότι αυτή η μπλούζα ήταν κυριολεκτικά το μοναδικό ρούχο που της είχε απομείνει. Πρέπει να κατέβω στο υπόγειο και να πάρω τα ρού-χα μου από τα σκουπίδια. Ξαφνικά, η ιδέα να πάει μόνη της εκεί κάτω –και γενικά να πάει οπουδήποτε στη φοιτητική εστία μόνη της– την τρομοκράτησε. η Μόνικα καραδοκούσε. Και τα άλλα κορίτσια δεν θα έκαναν τίποτα για να τη βοηθήσουν. Ακόμη και η Έρικα, η οποία πιθανότατα ήταν το καλύτερο κορίτσι στην εστία, φοβόταν να την υποστηρίξει φανερά. Της έκαναν κι εκείνης τη ζωή δύσκολη, αλλά το πιθανότερο ήταν ότι χαιρόταν που βρισκό- ταν εκεί η Κλερ και έβγαζαν πάνω της τον χειρότερο εαυτό τους. Εδώ δεν ήταν όπως στο λύκειο, όπου αντιμετώπιζαν την Κλερ με περιφρόνηση και καμιά φορά με σκληρότητα – εδώ ήταν χειρότε-ρα, πολύ χειρότερα. Και δεν είχε ούτε μία φίλη. η καλύτερη φίλη που θα μπορούσε να βρει εδώ ήταν η Έρικα, αλλά εκείνη ενδιαφε-ρόταν περισσότερο για τη σπασμένη πόρτα της παρά για το σπα-σμένο κεφάλι της Κλερ.

Ήταν ολομόναχη. Κι αν αυτό δεν τη φόβιζε στο παρελθόν, τώρα την τρομοκρατούσε. Πραγματικά την τρομοκρατούσε. Αυτό που είχε αντικρίσει σήμερα στα μάτια της συμμορίας της Μόνικα δεν ήταν απλώς η συνηθισμένη βαριεστημένη απειλή των σέξι και όμορφων κοριτσιών απέναντι στα κορίτσια-φύτουλες. Αυτό εδώ ήταν χειρότερο. Στο παρελθόν υπήρχαν φορές που είχε υποστεί σπρωξιές, τσιμπιές, τρικλοποδιές, χαιρέκακα γέλια, αλλά αυτό εδώ έμοιαζε περισσότερο με λιοντάρια που ήταν αποφασισμένα να σκοτώσουν.

Θα με σκοτώσουν.Άρχισε να κατεβαίνει τη σκάλα με τρεμάμενα πόδια, μορφάζοντας

σε κάθε βήμα από τον πόνο, και θυμήθηκε ότι είχε χαστουκίσει τη Μόνικα τόσο δυνατά που της είχε αφήσει σημάδι.

Glass Houses ĐеĐ.indd 18 22/6/2012 1:59:04 µµ

19

RACHEL CAINE

Σίγουρα θα με σκοτώσουν.Εάν τελικά η Μόνικα αποκτούσε μια μελανιά σε κείνο το τέλειο

πρόσωπο, τότε δεν υπήρχε καμία αμφιβολία.

Glass Houses ĐеĐ.indd 19 22/6/2012 1:59:04 µµ

ÔÏ ÔÑÉÔÏ ÌÅÑÏÓ ÔÏÕ ÄÉÅÈÍÏÕÓ BEST SELLER

ΜΟΛΙΣ

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ!

ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΗ,ΜΠΟΡΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ;

Glass Houses ĐеĐ.indd 317 22/6/2012 1:59:45 µµ