Generał Franciszek Gągor

08 IX 1951 – 10 IV 2010

Katarzyna, córka generała w kwietniu 2010 r. przy trumnie wystawionej w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie zostawiła taki wiersz:

Odszedłeś tak nagle, bez pożegnania,

już nie zdążyłeś na sobotnią kolację.

Staliśmy w oknie, zerkając, czekając, błagając…

Jak to możliwe?

Dom tak pusty, tak cichy.

Tylko łzy nasze biegną próśb nie słuchając.

Biegną za Twym mundurem…

A on czeka cichutko i milczy, i milczy.

Tak dumny, że cząstką był Ciebie.

Tak ciężko uwierzyć,

sercu przetłumaczyć,

że jesteś z nami,

lecz także z Panem

i wszystkimi aniołami.

Karolina Ruchała

Generał Franciszek Gągor Patronem Szkoły

Podstawowej oraz Gimnazjum w Koniuszowej

Generał

Franciszek Gągor

urodził się 8 września

1951 roku w

Koniuszowej. Miał

liczne rodzeństwo.

Od najmłodszych lat

dużo czytał, lubił się

uczyć. Nauczyciele

z Koniuszowej mówią, że był

bardzo ambitnym uczniem.

Jak wspomina emerytowana

nauczycielka – pani Józefa

Ogorzałek: Siedział z książką

ukrytą na kolanach pod ławką.

Trudno go było za to ganić, bo

ten nieprawdopodobny pęd do

lektury nie odbijał się

negatywnie na nauce.1

Kolejnym szczeblem

naukowym było I Liceum

Ogólnokształcące im. Jana

Długosza w Nowym Sączu.

1 P. Szeliga, Franio, pierwszy żołnierz, „Dziennik Polski”, 16 kwietnia 2010 r.

Do Koniuszowej często w zimie autobus nie dojeżdżał i jak

wspomina koleżanka generała Gągora – pani Krystyna Poręba –

nieraz chodzili pieszo do Nowego Sącza2.

Maturę zdał w 1969

roku. Później 4 lata studiował

w Wyższej Szkole Oficerskiej

Wojsk Zmechanizowanych

we Wrocławiu. W roku 1983

został absolwentem filologii

angielskiej na Uniwersytecie

im. Adama Mickiewicza

w Poznaniu. Brał udział

w licznych operacjach

pokojowych poza granicami

naszego kraju, ale nie zmienił

się. Był bardzo lubianym,

szanowanym człowiekiem.

W roku 1998 obronił

rozprawę naukową nt. „Międzynarodowe operacje pokojowe oraz ich

miejsce we współczesnej doktrynie obronnej Rzeczypospolitej

Polskiej” i uzyskał stopień naukowy doktora nauk wojskowych.

Jego osiągnięcia mogą nam tylko uświadomić, jak

niesamowicie wykształconym człowiekiem był generał Franciszek

Gągor. To, że pochodził z niewielkiej miejscowości, nie

przeszkodziło mu w rozwijaniu swoich pasji, realizacji marzeń.

Studiował nie tylko w Polsce; był absolwentem m.in. Akademii

Obrony NATO w Rzymie. Jak mówi żona gen. Gągora – pani

Lucyna: Był przykładem honoru i niezbywalnej godności.

2 zob. rozmowa z p. Krystyną Porębą, „Echo Szkoły” 2010, nr 39, s. 12.

„Echo Szkoły” 2012, nr 62, s. 19-21.

Najwybitniejszy wojskowy dyplomata wśród oficerów. Bronił

dobrego imienia Wojska Polskiego. Przez życie przeszedł w sposób

honorowy. Ciężką pracą i uporem doszedł do najwyższego

stanowiska w Wojsku Polskim. Mąż stanu.3

W naszym społeczeństwie istnieje taki stereotyp, że jeśli jest

się z małej miejscowości, to nie ma się szans na karierę, na

rozwijanie swoich największych pasji. Generał Franciszek Gągor

w takim razie łamie wszelkie stereotypy. Jego koledzy z pracy

powtarzają, że to w jego gabinecie najwcześniej zapalało się światło

i najpóźniej gasło. To coś niesamowitego. Chciał być jak najbardziej

perfekcyjny w tym, co robił. Wojsko Polskie ogromnie zyskało dzięki

wielkiemu człowiekowi, jakim był niewątpliwie śp. generał

dr Franciszek Gągor i jakże wiele straciło z powodu jego tragicznej

śmierci4 – mówi gen. Mieczysław Cieniuch. I mimo tego natłoku

zajęć generał Gągor znajdował czas na to, by odwiedzić najbliższych

w rodzinnej

Koniuszowej.

Warto to

przypomnieć, bo

możemy tutaj

zauważyć, jak

ważna dla niego

była rodzina.

Wraz z żoną

Lucyną mieli

dwójkę dzieci:

Katarzynę

i Michała.

3 Oto słowa, które podczas uroczystości nadania szkole imienia skierowała do uczniów Zespołu Szkół w Koniuszowej pani Lucyna Gągor - „Echo Szkoły” 2011, nr 51, s.14. 4 http://www.sgwp.wp.mil.pl/pl/1_617.html

Generał Franciszek Gągor zginął tragicznie w katastrofie pod

Smoleńskiem dnia 10 kwietnia 2010 roku. Zginął tak nagle,

niespodziewanie. Cytując wiersz jego córki Katarzyny: Odszedłeś

tak nagle bez pożegnania, już nie zdążyłeś na sobotnią kolację.

Staliśmy w oknie zerkając, czekając, błagając…5 możemy jedynie

wyobrazić sobie, jaki to musiał być szok dla rodziny. Nie wiadomo,

jak dalej potoczyłoby się życie generała. Możliwe, że objąłby

funkcję Głównodowodzącego Wojsk NATO. Był najpoważniejszym

pretendentem do tego stanowiska.

Dnia 3 września 2011 roku generał Franciszek Gągor został

patronem Szkoły Podstawowej oraz Gimnazjum w Koniuszowej,

tam też znajduje się poświęcona mu Izba Pamięci i tablica

pamiątkowa. Dziękuję za unieśmiertelnienie pamięci o Generale

Gągorze poprzez jego wybór na patrona. Teraz i Wy, tak jak my

5 K. Gągor, Odszedłeś tak nagle, „Echo Szkoły” 2011, nr 51, s. 17.

w Sztabie Generalnym będziecie wspominać Generała, jako

człowieka, dla którego służba Ojczyźnie była powołaniem

i najwyższym prawem6. – takimi słowami swoje przemówienie

podczas tej uroczystości kończył generał Mieczysław Cieniuch.

Ponadto dnia 8 września 2012 roku, kiedy w Zespole Szkół

w Koniuszowej obchodzono „Święto Szkoły”, podczas którego

odbył się „I Rajd im. Generała Franciszka Gągora”, szlak

turystyczny biegnący z Nowego Sącza przez Koniuszową do

Ptaszkowej otrzymał imię generała Franciszka Gągora.

Mimo że nie ma już generała Franciszka Gągora wśród nas,

to dla rodziny i znajomych wielką dumą będzie to, że znali tak

znakomitego człowieka. Dziś generał jest dla nas wzorem do

naśladowania. Chciejmy kroczyć drogą pracowitości i sumienności –

drogą, którą on podążał.

6 http://www.sgwp.wp.mil.pl/pl/1_617.html

Generale […] spraw, by koniuszowska młodzież

Wiele siły miała

I podobnie jak Ty

Szczyty zdobywała…7

Powyższy artykuł autorstwa Karoliny Ruchały (obecnie już absolwentki

Gimnazjum im. gen. Franciszka Gągora w Koniuszowej) zamieszczony

został na stronie Kuratorium Oświaty w Krakowie w dziale „Edukacja

regionalna”.

7 B. Kawik, Generale, Patronie nasz.

Strofy o Patronie – generale Franciszku Gągorze

Angelika Baran - uczennica

Generale, Patronie

nasz

Generale, Generale,

Trzeciego września Patronem nam zostałeś.

Było to po tym, jak do Smoleńska leciałeś.

Tylko hołd żołnierzom oddać chciałeś,

Lecz na miejsce nie dotarłeś.

Generale, Generale, Patronie nasz,

Ty autorytetem jesteś naszym,

Ty przykładem jesteś nam.

My w Twe ślady pójść pragniemy

I tak jak Ty dobrym być.

Generale, Generale, Patronie nasz,

Tyś Patronem naszej szkoły

i wszystkich nas.

2013

Natalia Bieniek- uczennica

Patron

Nie tak dawno, być może wczoraj,

Do szkoły biegł mały chłopiec.

Nie wiedział jeszcze wtedy,

Że patronem tej szkółki będzie.

Uczył się pilnie, zaległości nie miał.

Ale mu to nie wystarczyło,

Więc kolejne szczeble zdobywał.

Nie tak dawno, być może wczoraj,

Ktoś z małej wioski generałem został.

Wielkość i mądrość w tym Polaku była,

Uczciwy, dobry człowiek, z wielkim sercem,

Z uśmiechem na twarzy, był niepokonany.

Ale dzisiaj, już Ciebie nie ma.

Na warcie zginąłeś,

By w naszych sercach zamieszkać,

By naszym wzorem zostać,

By świadczyć o koniuszowskiej ziemi,

By żyć w naszej pamięci.

2013

Małgorzata Szlag- uczennica

Dziesiąty kwietnia…

Dziesiąty kwietnia, niedługo po świcie… Smoleńsk wziął Ciebie, do nieba obłoków.

Co było prawdą, zostało ukryte. Lecz sam generał nigdy nam nie powie, Co się tam stało, w sąsiadów krainie. Odkrywanie trwa, tajemnicy Smoleńska, Szukanie skutku katastrofy owej…

2013

Krystian Fornagiel- uczeń

Nasz Generał

W niewielkiej wiosce Koniuszowa,

Historia pewna się zaczęła.

Mały chłopiec chciał wyrosnąć

Na niezwykłego bohatera.

Aby spełnić marzenia swe,

W nauce ciągle wiódł prym.

Uczył się w Koniuszowej i w Nowym Sączu,

Aż w końcu odwiedził Wrocław i Rzym.

Wiele nauk w życiu zgłębił,

O których nawet nie słyszałem.

Ale przez upór i wytrwałość,

Został Rzeczypospolitej Generałem.

Gdy hołd w Katyniu składać miał,

Tragicznie zginął nasz kochany Generał.

Lecz pamięć po nim pozostanie,

Gdyż patronem naszej szkoły na wieczność zostanie.

2013

Maria Szlag- uczennica

Nasz generał

Nasz generał to był ktoś,

Ktoś, kto przykład dawał wciąż.

Był to ojciec, syn i brat,

Z każdym żył on za pan brat.

Spotkał go los niesłychany,

Wpadł on w życia złe kajdany.

Wsiadł w samolot i odleciał,

Lecz już nigdy nie przyleciał.

Córka jego w domu płacze:

„Już go nigdy nie zobaczę”.

Żona jego łka w rozpaczy,

Męża swego nie zobaczy.

Pogrzeb robią niesłychany,

Żołnierz leży pochowany.

Generała nie zapomnę,

Będę zawsze dumna z niego.

2013

Anna Czernecka- uczennica

Patronie, Ty wzorem jesteś nam

Gągorze, Gągorze, Patronie kochany,

My dziś, tak jak i Ty, szczyty zdobywamy.

Za Twoim przykładem przez życie iść chcemy,

I osiągnąć to, co zaplanujemy.

Ty dla nas jesteś autorytetem,

Ale przede wszystkim tutejszym człowiekiem.

O Koniuszowej nigdy nie zapomniałeś,

I kiedy mogłeś, ją odwiedzałeś.

Jesteśmy dumni, że za patrona Cię mamy,

I zawsze za wzór Ciebie uważamy.

Patronie, Ty wzorem jesteś nam.

Twą drogą pragniemy kroczyć tam.

Jak Ty marzenia spełniać swe,

Każdy z nas dziś tego chce.

2012

Natalia Bieniek- uczennica

Generał

Ja, uczennica, przykładu szukam,

Wzoru do naśladowania,

Człowieka godnego i dobrego.

Wielu ich, ale kogo wybrać?

Tylu świętych, tylu wielkich,

Ale tylko jedna osoba

Szczególnie zapadła mi w pamięć .

To duma sądeckiej ziemi,

Skromna i może niezbyt znana,

Jednak godna podziwu i szacunku,

Franciszek Gągor - z małej, biednej wsi doszedł na sam szczyt.

W szkole uczeń pilny, spragniony wiedzy,

Dla niego nie było rzeczy niemożliwych,

Wciąż powtarzał te słowa:

„Mało, mało, stać mnie na więcej”.

Realizując swe marzenia, generałem został,

Służył wiernie Polsce i nam, mieszkańcom Koniuszowej.

Nigdy nie zapomniał, co jest najważniejsze -

Na pierwszym miejscu Bóg i rodzina,

Dopiero później obowiązki i praca…

W tym nieszczęsnym, pełnym smutku

Dniu katastrofy odszedłeś,

Zginąłeś na warcie, gdy skłonić czoło chciałeś

Tym, co wcześniej umarli,

Walcząc o naszą Polskę, o jej przyszłość,

O przetrwanie jej historii.

Skromnym byłeś człowiekiem,

I takim Cię zapamiętamy,

Generale Gągorze, Patronie nasz!

2014

Beata Kawik - nauczyciel

Generale, Patronie nasz

Generale, Generale

Patornie nasz miły

Wszystkie koniuszowskie dzieci

W Ciebie się wpatrzyły.

Drogę trudną miałeś

Lecz się nie poddałeś

Co w młodości planowałeś

W życiu dokonałeś.

Trudu wiele kosztowała

Droga Twa na szczyty

Dodaj nam odwagi, siły

Wspieraj nasze czyny.

Spraw, by koniuszowska młodzież

Wiele siły miała

I podobnie jak Ty

Szczyty zdobywała.

2011

Agata Ligęza – Chyc - nauczyciel

Tak niedawno

Tak niedawno…

Tak niedawno płynęły łzy, a rozdarte, obolałe serce

Krzyczało: „wróć!”

Wróć by kochać, by żyć,

By po prostu z nami być…!

Tak niedawno…

Tak niedawno tu, w koniuszowskiej szkole

Przykład dawałeś nam

Jak być dobrym uczniem,

Jak uczyć się, by Ojczyzna dumna była z nas.

Tak niedawno …

Widział cały świat

Jakim byłeś mężem, ojcem, żołnierzem i przyjacielem…

Tak niedawno -

Żegnał Cię ten cały świat !

Tak niedawno…

A to niespełna piąty rok…

Dziś…

Dziś szkoła w Koniuszowej imię Twoje ma,

Z czego dumny i nauczyciel i żak!...

I chociaż nie ma Cię wśród nas,

W pamięci naszej żywy będziesz po wieczny czas!

I choć czasem w oku kręci się łza,

Wierzę, że kiedyś…, że tam…

Na warcie powitasz nas!

IX 2014

Realizacja - Beata Kawik

Zespół Szkół w Koniuszowej

Szkoła Podstawowa im. gen. Franciszka Gągora w Koniuszowej

Gimnazjum im. gen. Franciszka Gągora w Koniuszowej

Koniuszowa 203

33-326 Mogilno

www.koniuszowa.korzenna.pl