Przedszkole nr 25 w Gdyni

Gazetka dla dzieci i rodziców

Nr 1/2015

Drodzy Rodzice, Kochane Przedszkolaki!!!

Serdecznie witamy Was w nowym roku szkolnym 2015/2016. Przekazujemy w Wasze ręce kolejny numer naszej przedszkolnej gazetki.

Za nami czas beztroskich, radosnych wakacji. Wypoczęci i z uśmiechem na twarzy

ruszamy do pracy. Przed nami rok pełen nowych przygód, zabaw, ciekawych doświadczeń.

Szczególnie miło nam powitać w naszym gronie te Dzieci, które po raz pierwszy

przekroczyły próg naszego przedszkola. Przed Perełkami trudny czas związany z adaptacją

do nowego miejsca i koniecznością rozstania z rodzicami. W pokonywaniu trudności i

rozwiązaniu niektórych problemów pomoże lektura naszych artykułów, do której serdecznie

Was zachęcamy.

Wszystkim Przedszkolakom w tym nowym roku szkolnym życzymy dużo radości w

zdobywaniu wiedzy, wesołej zabawy, nowych przyjaźni i niezapomnianych przeżyć, a

Rodzicom udanej współpracy i zadowolenia.

Dyrekcja i Grono Pedagogiczne

Jesień

Jesień jabłka zbiera w sadzie,zboże młóci na klepisku.

A gdy słońce spać się kładzie,z wiatrem tańczy na ściernisku.

Jesień grzybów szuka w lesie,na liliowych wrzosowiskacha gdy pełny kosz przyniesie,

odpoczywa przy ognisku.

Chłopcy dziś ziemniaki pieką,na skopanym kartoflisku.

Jesień szary dym rozwleka,i w płomyków patrzy błyski...

Nad szerokim polem pustym,ciemne chmury płyną nisko...Jesień rudą wkłada chustę,

czas jej w drogę zima blisko…

Kilka słów o adaptacji ....

Przedszkole to pierwsze ważne ogniwo w procesie edukacji. Dziecko przekraczając po

raz pierwszy próg placówki przedszkolnej rozpoczyna nowy etap w swoim rozwoju. Moment

ten należy do najbardziej trudnych i znaczących w jego życiu. Dla wielu dzieci oznacza on

pierwsze kontakty z dużą grupą rówieśników, rozstanie się z najbliższymi osobami,

zaistnienie i funkcjonowanie w nowym środowisku. Nowe środowisko, przysparza mu wiele

trosk i trudności. Może powodować poczucie zagubienia, wywołać negatywne emocje.

Dlatego ważne jest, by dziecko poznawało nowe otoczenie w poczuciu bezpieczeństwa.

Program adaptacji do przedszkola to działania pedagogiczne, które sprzyjają

rozładowaniu negatywnych doznań dziecka, zapewniają mu poczucie bezpieczeństwa

i prawidłowy rozwój we wszystkich sferach. Przedszkole nie zastąpi rodziców, nie zdejmie z

nich odpowiedzialności za rozwój i wychowanie, ale może i powinno wspomagać ich w razie

potrzeby, doradzać, kompensować braki. Wynika stąd konieczność uzgodnienia celów, zasad

postępowania, określenia wspólnych oddziaływań. Wzbudzenia w rodzicach poczucia

przynależności do wspólnoty przedszkolnej. Czynne włączenie się w ten proces najbliższych

tj. rodziców, opiekunów dziecka w znacznym stopniu ułatwi dzieciom nawiązanie kontaktu z

nauczycielem, rówieśnikami, personelem przedszkola w warunkach komfortu psychicznego.

Program adaptacji nie gwarantuje dobrej adaptacji dziecka do przedszkola, ale znacznie ją przyspiesza i ułatwia, nie wszystko już jest nieznane, nowe, nie wszystko budzi niepokój.

" Z odrobiną sukcesu, zachęty, zaufania

W środowisku sprzyjającym pracy

Dziecko może dotrzeć do krańców świata"

Celestyn Freinet

Jak pomóc dziecku w pierwszych dniach w przedszkolu?

Mamo, Tato…1. Nastaw dziecko pozytywnie. Opowiadając dziecku o przedszkolu, mów tylko

pozytywnie, np.: W przedszkolu jest dużo dzieci, które bawią się kolorowymi zabawkami. Jest tam bardzo wesoło i przyjemnie. Dobrze jest też powiedzieć dziecku, kto będzie je zaprowadzał do przedszkola, a kto odbierał. Ważne, by zawsze trzymać się ustalonego porządku. Okazuj radość z tego powodu, że dziecko idzie do przedszkola. Dziecko doskonale potrafi rozpoznać Twoje wątpliwości i niepokoje. Jeśli będziesz je okazywać w obecności dziecka, przekażesz mu własne lęki.

Naucz dziecko samodzielności. Pierwsze dni pobytu dziecka w przedszkolu to duży stres, który narasta w przypadku, gdy dziecko jest mało samodzielne. Aby ten stres choć trochę zminimalizować, należy wcześniej zadbać, by dziecko (na miarę swoich możliwości) radziło sobie w takich sytuacjach, jak:

Zgłaszanie potrzeb fizjologicznych. Samoobsługa w toalecie. Ubieranie i rozbieranie się w sali (szatni). Siedzenie podczas posiłku przy stole, trzymanie łyżki. Samodzielne jedzenie.

2. Nie wprowadzaj atmosfery pośpiechu, tylko czule, ale stanowczo pożegnaj się z dzieckiem. Nie jest wskazane przyprowadzanie dziecka do przedszkola w ostatniej chwili, gdyż pośpiech podczas rozbierania i zniecierpliwienie temu towarzyszące wprowadzają dziecko w stan niepokoju i pobudzenia. Pożegnanie z dzieckiem powinno być czułe, ale krótkie. Dobrze jest powiedzieć dziecku: Przyjdę po ciebie po leżakowaniu… Jak zjesz podwieczorek, będę na ciebie czekała w szatni. Bardzo ważne jest dotrzymywanie słowa, ponieważ daje ono dzieciom poczucie bezpieczeństwa i zarazem pewność, że rodzic przyjdzie.

3. Poświęć dziecku więcej czasu niż zwykle. Pierwsze dni pobytu dziecka w przedszkolu to trudny okres dla rodziców i dzieci. Trzymając dziecko na kolanach zapytaj: Co robiłaś dzisiaj w przedszkolu? Jak ma na imię twój nowy kolega? Nie należy natomiast zadawać pytań typu: Co dzisiaj jadłaś na obiad? Zjadłaś wszystko, co pani nałożyła? Czy pani cię karmiła? Odpowiedzi na te pytania są ważne, ale tylko dla rodziców, nie dla dziecka. Na te pytania rzetelnie odpowie nauczyciel. W rozmowie z dzieckiem należy położyć nacisk na jego samopoczucie w przedszkolu, relacje z kolegami, podejmowane zabawy oraz na zaradność życiową.

4. Nie obiecuj dziecku nagrody za to, że pójdzie do przedszkola. 5. Pluszowa zabawka pomoże przetrwać trudny czas. Dziecku łatwiej będzie przeżyć

rozstanie z rodzicami i chętniej wejdzie do sali zabaw, trzymając pod pachą swojego pluszaka. Zabawka będzie mu przypominała dom rodzinny. Należy jednak pamiętać, żeby nie wsuwać do kieszonki dziecka malutkiej zabawki, którą łatwo zgubić, np. z jajka niespodzianki, bo to wywoła nową falę rozpaczy.

6. Przyzwyczajaj dziecko do przedszkola stopniowo. Małe dzieci szybko się męczą z powodu nadmiaru wrażeń i hałasu. Dlatego należy je przyzwyczajać stopniowo wydłużając czas pobytu.

7. Odbieraj dziecko z przedszkola o ustalonej wspólnie porze. Zawsze dotrzymuj słowa – dzięki temu dziecko będzie miało poczucie bezpieczeństwa.

8. Nie porównuj zachowań dziecka z reakcjami kolegów z grupy czy rodzeństwa.

U każdego dziecka inaczej przebiega proces adaptacji do przedszkola. Chwal dziecko za najmniejsze dokonania, zarówno związane z życiem domowym jak i przedszkolnym.

9. Jeśli trudno jest Ci się rozstać z dzieckiem, przez pierwsze dni poproś drugiego rodzica o przyprowadzanie dziecka do przedszkola.

10. Nauczyciel zna twoje dziecko – rozmawiaj z nim i ufaj mu. Dzieci po powrocie z przedszkola najczęściej opowiadają o różnych wydarzeniach, które miały miejsce w przedszkolu. Porozmawiaj z nauczycielką, jeżeli pewne fakty i zdarzenia budzą twoje wątpliwości, wydają ci się niewiarygodne albo cię cieszą. Niektóre dzieci mają wybujałą wyobraźnię i rozbudzoną fantazję. Dlatego weź poprawkę na to, co dziecko opowiada.

TYLKO WSPÓŁPRACA Z NAUCZYCIELKĄ, OPARTA NA WZAJEMNYM ZAUFANIU, PRZYNIESIE OCZEKIWANE REZULTATY.

Na podstawie artykułu z miesięcznika „Bliżej przedszkola”

POCZYTAJ MI MAMO ,POCZYTAJ MI TATO

„Jesień sercem malowana” - opowiadanie

Kasia przeciągnęła się leniwie w łóżku. Dzisiaj niedziela i nie musi wstawać tak wcześnie. Mama obiecała zabrać ją na poranny spacer z Łatkiem. - Brrr, jak zimno! - Pobiegła do okna sprawdzić, ile jest stopni na termometrze. Pani w przedszkolu uczyła, jak należy odczytywać kreseczki na nim. - Zimno, zimno! Tylko dwa stopnie powyżej zera.Dziewczynkę zaintrygowało zachowanie się drzew. Okazało się, że mroźny ranek zaskoczył również drzewa. Zszokowane tym faktem liście zamarły w bezruchu. Tylko kasztanowiec, jakby obrażony takim traktowaniem, z godnością zrzucał swą ozdobę. Inni jego krewni postanowili pójść w jego ślady. Kasia nie wierzyła własnym oczom, pierwszy raz widziała deszcz spadających liści i to w takim tempie. Opadały delikatne suknie drzew, ścieląc wokół pni dywan różnobarwnych parasolek. Zapatrzona sześciolatka zapałała nagłą chęcią zabawy w tych niezwykłych, malowanych przez jesień placach. Wskoczyła prędziutko w spodnie, nałożyła sweter i pobiegła do mamy.- Mamusiu, mamusiu, wstawaj, Łatek chce na dwór!- Jeszcze pięć minut - prosiła mama. - Położyłam się późno.- Podnieś się, zobacz co mróz narobił!- Już, już - odrzekła mama i głowa opadła jej na poduszkę.- Dobrze pójdę sama - oświadczyła Kasia. Zdjęła smycz z wieszaka i uczepiła swojemu pupilowi obrożę. - Idę! - I wyszła.Na szczęście osiedle, na którym mieszkała, było bezpiecznie oddalone od ruchliwych ulic. Wokół budynków rosły młode i trochę starsze drzewa. Dziewczynka otworzyła szeroko oczy, jakby pierwszy raz spotkała się z jesienią. Poranny spacer odkrywał przed rozkoszującą się przyrodą Kasią, malownicze obrazy natury przygotowującej się do zimowego snu. Łatek pociągnął swoją panią pod ozdobne drzewko z koroną w kształcie rozłożystego parasola, które gubiło liście, obsypując się wokół czerwienią z odcieniem srebra.- Zobacz, piesku jaki piękny dywanik! - Bordowo-czerwone, długie języki listków zaszeleściły wesoło. Gałęzie delikatnie zaczepiły szalik małej panienki. Ta odwróciła głowę i oczy jej spotkały się ze spojrzeniem sennego drzewka. - Szykuję sobie kołderkę na zimę - szepnęło do zaskoczonego dziecka. - Widzę, że lubisz przyrodę.- Bardzo! To są czary jesieni! Ty i twoi bracia rozweselacie nasze osiedle różnymi kolorami.- Ładnie to powiedziałaś. Obdaruję cię listkiem życzeń. - W tym momencie opadły wszystkie listki, otulając zachwyconą dziewczynkę. - Na pewno go rozpoznasz. - I zasnęło.- Ciekawe, który to jest? Łatek otrzepał się od mordki do ogona, zrzucając resztki darów drzewka. Jeden z nich zaczepił się o smycz, mienił się srebrem, jakby pokrywał go szron. Kasia schyliła się i ujęła go w dłonie. To na pewno ten, pomyślała, chowając do kieszeni niezwykły dar. Kasztanowiec rdzawymi spadochronami częstował przechodniów, którzy zaskoczeni zatrzymywali się obsypani nieoczekiwanymi prezentami. Psiak biegał jak szalony i wyłapywał opadające listki. Jego pani stała i liczyła, ile ich spadnie. Pogubiła się w rachunkach, gdyż zlatywały coraz szybciej. Na korze zarysowała się twarz, ukazując szeroki uśmiech.- Pamiętam, jak zbierałaś moje kasztany. Teraz czas na odpoczynek - wydobył się głos spod kory.- Dlaczego tak szybko zrzucasz liście? - zapytała.- To mróz tak nas zaskoczył. Boleśnie zatrzymał nasze soki, dlatego musimy puścić nasze dzieci, żeby przetrwać

zimę. Tylko brzozy nie ugięły się przed lodowatym oddechem mrozu.Rzeczywiście, wyglądały jak ludzie. Różniły się między sobą. Jedne stały harde z zielonymi jeszcze koronami, inne, lekko zawstydzone, połyskiwały złotymi blaszkami wśród już nieco przygaszonej zieleni. Przykładem upływu czasu i przejścia w stan błogiej obojętności stały się młode okazy, które zaścieliły wokół siebie złoty krąg. Pozostawiły na gałązkach jedynie pojedyncze żółte klejnociki, mieniąc się niczym drogocenne kamienie na wystawie jubilerskiej. - Łał! Wyglądasz jak z bajki! - szepnęła zachwycona dziewczynka.- Dziękuję za te mile słowa - podziękowała brzózka.- Jak wrócę do domu, to cię namaluję - postanowiła. - Mogę trochę ci pomóc?- A jak? Przecież nie zabiorę cię do domu.- Wybierz kilka moich listków, a zamienią się w takie farby, jakie zechcesz.- Jak to?- Czasami przychodzi taki dzień, kiedy mróz zaskoczy nas i nie zdążymy sprowadzić pod ziemię soków. Wtedy część mocy życia zostaje w blaszkach, które mogą spełniać życzenia.- Tak, to super! - Kasia schowała do kieszeni garść listków. Podziękowała i pobiegła dalej z Łatkiem.Nagle usłyszała okrutny hałas, jaki czyniły kawki, które zebrały się na dachu przy rynnie. Potem rozpaczliwe drapanie w środku rynny. Zrozumiała, co się stało. Ptak wpadł do środka. Jak go uratować? Kogo wołać? Piesek zaczął drapać zdenerwowaną dziewczynkę po kurtce.- Racja, przecież mam listki życzeń. Wyjęła ten bordowo-czerwony i rzuciła w górę. Zawirował, połyskując. Wiatr porwał go z impetem i wrzucił do rynny. Za chwilę wyleciała stamtąd uratowana kawka. Cała rodzina szczęśliwej ptaszyny odleciała, by za moment wrócić. Niosły w dziobach korale z jesiennych liści.Przestraszony Łatek uciekał w kierunku domu, ciągnąc za sobą dziecko.- Stój, stój! - krzyczała wybawicielka kawki, ledwo nadążając. Zdążyła wyrzucić kilka listków z kieszeni. Upadła, ale nie dotknęła ziemi. Razem z kudłatym czworonogiem unieśli się lekko. Przez chwilę płynęli jak w zwolnionym tempie. Łatek przestał przebierać łapkami. Zatrzymał się. Dopiero teraz opadli na trawę, pokrytą kobiercem klonowych liści. - Niedobry piesek - skarciła go Kasia. Ten spuścił nosek, położył po sobie uszka i podszedł skruszony. Podał łapkę na przemian raz jedna raz drugą.- No, już dobrze. Wracajmy do domu, bo mama zdenerwuje się.Radosna biegła podskakując, a obok, jej wierny przyjaciel, również zadowolony. Co chwila trącał przednimi łapkami dziewczynkę. Wpadli z hałasem do mieszkania. Przywitała ich mama w niezbyt dobrym humorze. Już chciała podnieść głos, gdy Kasia wyjęła złoty listek brzozy. - Zobacz, mamusiu, co znalazłam. To jest dar brzozy, który wyczaruje twój udany dzień.Mama na chwilę straciła głos. Twarz jej rozjaśnił uśmiech.- Chodź przygotujemy pyszne śniadanko - powiedziała wesoło. Po smacznym posiłku, mała czarodziejka poszła do swojego pokoju. Wyciągnęła wszystkie listki na łóżko. Nie zostało ich za wiele. Jeden schowała do ulubionej książeczki o Martynce. Tak, na wszelki wypadek. Pozostałe dwa wykorzystała na przybory do malowania. Chciała pokazać na obrazku jasień, jej cudowne, czarodziejskie listki i drzewka, które teraz odsłoniły, na nagich gałązkach, swoje skarby. Czerwone grona jarzębiny, rajskie jabłuszka i samotne gniazda, które wrony czy kawki uwiły wysoko w plątaninie konarów jesionu. Dzieło Kasi zrobiło nie lada wrażenie na domownikach. Tatuś zaraz skleił ładne ramki i powiesił pracę córki w salonie. Na szyi świeżo upieczonej malarki wisiały koraliki. Każde ogniwo, to listek z jednego gatunku drzewa. Jakie przygody czekają właścicielkę niezwykłej ozdoby? A o tym opowiem wam innym razem.

Kącik przedszkolaka

PÓŁ GODZINKI DLA RODZINKI…

Ćwiczenia logopedyczne dla dzieci przedszkolnych, które można wykonać w domu.Wśród dzieci przedszkolnych dużą grupę stanowią dzieci z wadą

wymowy. Zadaniem nauczyciela jest pomoc tym dzieciom. Poniżej prezentuję przykładowe ćwiczenia do zastosowania w terapii jak i profilaktyce wad wymowy u dzieci w wieku przedszkolnym.

PRZYKŁADY STOSOWANYCH ĆWICZEŃ:

* Ćwiczenia słuchowe – stanowią one bardzo ważną grupę ćwiczeń logopedycznych, ponieważ często opóźnienia czy zaburzenia rozwoju mowy pojawiają się na skutek opóźnień rozwoju słuchu fonematycznego/ tzw. słuchu mownego/. Stymulując funkcje słuchowe przyczyniamy się do rozwoju mowy dziecka.

Przykłady dla dzieci młodszych:

1. „ Co słyszę?” – dzieci siedzą z zamkniętymi oczami i nasłuchują, rozpoznają odgłosy dochodzące z sąsiedztwa, ulicy.

2. „ Zgadnij, co wydało dźwięk?” – uderzanie pałeczką w szkło, fajans, metal, kamień, drewno itp. Toczenie różnych przedmiotów po podłodze / np. piłki, kasztana, kamienia/, rozpoznawanie odgłosu przez dzieci.

3. Rozpoznawanie różnych przedmiotów w zamkniętym pudełku po wydawanym odgłosie – groch, kamyki, gwoździe, cukier, kasza itp.

4. Uderzanie o siebie klockami, łyżeczkami, garnuszkami; uderzanie łyżeczką o pustą szklankę, o szklankę z wodą, klaskanie, darcie papieru, gniecenie papieru, przelewanie wody( z wysokości, z niska), drapanie po szkle, papierze, stole.

5. Rozpoznawanie głosu, szmeru, źródła dźwięku – miejsca, kierunku, odległości, ilości dźwięków (dużo- mało), głośności ( cicho – głośno).

6. Szukanie ukrytego zegarka, radia, dzwoniącego budzika.7. Rozróżnianie i naśladowanie głosów zwierząt: kota, psa, krowy, kury, koguta, kaczki,

gęsi itp.8. Rozróżnianie odgłosów pojazdów: samochodu, pociągu, motoru, traktora itp.

9. Rozpoznawanie po dźwięku różnych urządzeń domowych, np. odkurzacz, mikser, suszarka, pralka itp.

Przykłady dla dzieci starszych:

1. Wyróżnianie wyrazów w zdaniu. ( stawiamy tyle klocków, rysujemy tyle kółeczek, klaszczemy tyle razy ile słów słyszy dziecko w wypowiadanym zdaniu).

2. Wydzielanie sylab w wyrazach poprzez wystukiwanie sylab, wyklaskiwanie, badanie ile razy opadnie żuchwa / na ręce/ przy wybrzmiewanie sylab.

3. Nazywanie obrazków – dziecko kończy wyraz po pierwszej sylabie wypowiedzianej przez logopedę, nauczyciela, rodzica, a potem odwrotnie – dziecko zaczyna.

4. Dzielenie na sylaby imion dzieci / na początku łatwych/.5. Wyszukiwanie imion dwu- i trzysylabowych.6. Wyszukiwanie słów z podaną przez n-la sylabą.7. Rozpoznawanie określonej sylaby w rozsypance sylabowej, np. ba, pa, ta, da, la, ra.8. Wyszukiwanie imion rozpoczynających się od samogłoski, następnie od podanej

spółgłoski.9. Wydzielanie spółgłosek nagłosowych przez przedłużanie nagłosu, np. ssssamolot,

szszszafa. Przy pomocy ilustracji – wyszukiwanie przedmiotów, których nazwy rozpoczynają sią na daną głoskę.

10. Wydzielanie spółgłoski wygłosowej.11. Dzielenie na głoski łatwych a następnie coraz trudniejszych słów.12. Ćwiczenia z paronimami: bułka – półka, domek –Tomek, koza – kosa itp.13. Rozróżnianie mowy prawidłowej od nieprawidłowej

Ćwiczenia oddechowe poprawiają wydolność oddechową, sprzyjają wydłużaniu fazy wydechowej, co powoduje poprawę jakości mowy. Ćwiczenia prowadzone są najczęściej w formie zabawowej, przy wykorzystaniu różnych środków, np. piórek, piłeczek, wody mydlanej, chrupek, wiatraczków itp. Są także wplatane w opowieści i zabawy ruchowe.

Przykłady:

-Wdech nosem ( usta zamknięte) i wydech ustami.

-Dmuchanie na płomień świecy.

-Dmuchanie na piłeczkę pingpongową, wyścigi piłeczek.

-Dmuchanie na kulkę z waty, na wiatraczek.

-Chłodzenie „ gorącej zupy” – dmuchanie ciągłym strumieniem.

- „ Zdmuchiwanie mlecza” – długo, aż spadną wszystkie nasionka.

-Naśladowanie lokomotywy – wydmuchiwanie „nadmiaru pary” – ffff, szszsz.

-Naśladowanie balonika – wypuszczanie powietrza z jednoczesnym odgłosem „ sssss”.

- Nadmuchiwanie balonika.

-Naśladowanie syreny – „ eu-eu- eu”, „ au-au-au” – na jednym wydechu.

-Wyścigi chrupek – dmuchanie w parach