Edgar Allan Poe - img.antoloji.com · - kültür ve sanat A Dream Within A Dream Take this kiss upon the brow Parting from you now Thus much let me avow Edgar Allan Poe

Edgar Allan Poe

- şiirler -

Yayın Tarihi:

9.4.2004

Yayınlayan:

Antoloji.Com Kültür ve Sanat

Yasal Uyarı: Bu ekitap, bilgisayarınıza indirip kayıt etmeniz ve ticari olmayan kişisel kullanımınız içinyayınlanmaktadır. Şiirlerin kopyalanması, gerçek veya elektronik ortamlarda yayınlanması, dağıtılması TürkiyeCumhuriyeti yasaları ve uluslararası yasalarla korunmaktadır ve telif hakları temsilcisinin önceden yazılı izninigerektirir. Bu doküman Antoloji.Com tarafından yayınlanmıştır. Antoloji.Com tüm bölümleriyle, Fikir ve SanatEserleri Yasası'na %100 uygun olarak yayın yapmaktadır.

http://www.antoloji.com

www.antoloji.com - kültür ve sanat

......'E

aldırmıyorum, bu dünyada payımın-DÜNYADAN AZ BİR HİSSEYLE-aşk yılları olmasına unutulan bir dakikanın nefretinde. ağlamıyorum terkedilmişler güzelim

BENDEN mutludur diyeama sen üzülüyorsun diye...kaderime bir yolcu olan benim!.

Edgar Allan Poe



A Dream Within A Dream

Take this kiss upon the browParting from you nowThus much let me avow

Edgar Allan Poe



Annabel Lee

Senelerce senelerce evveldiBir deniz ülkesindeYaşayan bir kız vardı bileceksinizİsmi; Annabel LeeHiç birşey düşünmezdi sevilmektenSevmekten başka beniO çocuk ben çocuk, memleketimizO deniz ülkesiydiSevdalı değil karasevdalıydıkBen ve Annabel LeeGöklerde uçan meleklerKıskanırlardı biziBir gün işte bu yüzden göze geldiO deniz ülkesindeÜşüdü bir rüzgarından bulutunGüzelim Annabel LeeGötürdüler el üstündeKoyup gittiler beniMezarı oradadır şimdiO deniz ülkesindeBiz daha bahtiyardık meleklerdenOnlar kıskanırdı biziEvet !Bu yüzden 'Şahidimdir herkes ve deniz ülkesi'Bir gece rüzgarından bulutunÜşüdü gitti Annabel LeeSevdadan yana kim olursa olsunYaşca başca ileriGeçemezlerdi biziNe yedi kat göklerdeki meleklerNe deniz dibi cinleriHiç biri ayıramaz beni sendenGüzelim Annabel LeeAy gelir ışır, hayalin erişirGüzelim Annabel LeeOrda gecelerim uzanır beklerimSevgilim sevgilim hayatım gelinimO azgın sahildekiYattığın yerde seni...

Edgar Allan Poe



Bir Bilmece

'Nadiren buluruz' der Solomon Don Dunce, 'En derin sonede yarım bir fikri.Bütün o gevşek dokulu nesneler arasından, birden görürüz Kolayca, bir Napoli bonesinin ardından gördüğümüz gibi-Döküntünün döküntüsü-Bir Lady onu nasıl giyebilir ki?Yine de çok ağırdır senin Petrark'çı kumaşından-Baykuş tüylü bir saçmalık ki en hafif üfleyişKağıda çevirir onu sen yuttururken.'Ve, gerçekte yeterince haklıdır Güneş.Sıradan kumaşlar kötü yutturmacalardır -kısa ömürlü ve geçirgen öylesine-Ama bu, şimdi-ona güvenebilirsiniz-Sabit, koyu, ölümsüz, -değeri adlarınYardımıyla gizlenen içindeki.

Edgar Allan Poe



Bir Düş

Görüntüleri arasında karanlık geceninYitirilmiş sevincin düşünü kurdum.Ama kalbimi kırarak beni uyandırdıGörüntüsü yaşamın ve ışığın.

Ah! Düş olmayan bir şey var mıdır gündüzleyinGözlerinde geçmişten gelen bir ışıklaÇevresine bakan kişi için?

O kutlu düş-o kutlu düş,Bütün dünya kınarkenTarlı bir ışık gibi neşelendirdi beniYalnız bir ruha yol gösteren.

Ne olmuş geceleyin ve fırtınadaTitriyorsa yükseklerdeki ışık?Daha berrak bir sey var mıdırGündüz parlayan yıldızından, gerçeğin!

Edgar Allan Poe



Bir Düşün İçinde Düş

Alnına konsun bu öpüşVe,şimdi senden ayrılırken,İtiraf edeyim kiGünlerimi bir düşSayarken yanılmıyorsun;Ama ,Umut gitmişse uzaklaraBir gece ya da bir günBir görüntüde ya da bir şeyde olmaksızınFark eder mi bu yüzden?Bütün gördüğümüz ve göründüğümüzYalnızca bir düşün içinde bir düş.Kırılan dalgaların dövdüğü bir kıyınınHaykırışları içinde duruyorum:Ve altın kum taneleri tutuyorum avucumdaNe kadar az! Ama nasıl daSüzülüyorlar parmaklarımın arasından derinlereBen ağlarken- ben ağlarken!Ah Tanrım! Daha sıkıTutamaz mıyım onları?Ah Tanrım! Tekini bile kurtaramaz mıyım acımasız dalgadan?Bir düşün içinde bir düş müBütün gördüğümüz ve göründüğümüz?

Edgar Allan Poe



Cennetteki Kişiye

Herşeydin, aşkım, benim içinRuhumun istediği-Yeşil bir adacık, aşkım, denizdeBir sunak ve bir çeşme,Baştanbaşa masal meyveleri ve çiçekleriyle örülmüş,Ve, bu çiçeklerin hepsi benimdi.Ah, fazla parlak bir düş uzun sürmek içinAh, yalnızca kararmak için yükselenYıldızlı umut.Gelecekten bir ses haykırır'Devam. Devam-' diyeAma geçmişin (karanlık körfez.) üstünde yatarKorkuyla dolu ruhum, sessiz ve, devinimsiz.

Çünkü, yazık. Yazık ki söndüBenim için yaşam ışığıArtık-artık-artık-(Böyle bir lisan tutar ancak ağırbaşlıDenizi kıyıdaki kumlara karşı)Çiçek açmayacak gökgürültüsünün sarstığı ağaç,Ne de vurulmuş kartal süzülecek göklerde.

Ve günlerimin tümü esrimeyle geçer,Ve geceleyin rüyalarımSenin gri gözlerinin ışıdığı,Ölümsüz ırmakların kıyısındaGöksel danslar eden adımlarınınParladığı yerlere ilişkindir.

Edgar Allan Poe



Çanlar

Zamanı say,tempo tut,Runik bir tempo olsun,Tintintin sesleri müzik gibi yükselsinÇanlardan,çanlardan,çanlardan,Çan...çan...çan...Çanların çınlayan sesini dinle...O cesur çanlar!Titreşimleri ne müşiş bir korku masalı anlatıyor!Ah, çanlar,çanlar!Korkuları nasıl bir masal anlatıyor...

Edgar Allan Poe



Eldorado

Kuşanmış keyifle,Yiğit bir şövalye,Gün ışığında ve gölgede,Bir şarkı söyleyerek,Yol almıştı epeyce,Arayarak Eldorado'yu.

Ama yaşlandı-Bu korkusuz şövalyeVe bir gölge düştü yüreğineBulamayınca hiçbir yerAnımsatan Eldorado'yu.

Ve en sonundaGücü tükendiğinde,Rastladı bir gezgin gölgeye-'Gölge' dedi,'Nerede olabilir-Bu Eldorado denilen ülke? '

'Sür atını aydakiDağların üzerinden.Aşağıya gölgeler vadisine,Korkmadan sür'Diye yanıtladı gölge, -'Arıyorsan eğer Eldorado'yu'

Edgar Allan Poe



En Mutlu Gün

En mutlu gün en mutlu saatKurumuş körelmiş yüreğimin bildiği,en büyük umutları gücün ve gururunHissettiğim, geçip gitti.

Güç mü dedim? Evet öyle düşünmüştümAma yazık! Çoktan yitip gitti hepsiGençliğimin hayalleri-Ama boşver şimdi.

Ya gurur, ne yapacağım senle şimdisakin ol ruhum!Belki bir diğer baş devralırÜzerime döktüğün zehri.

En mutlu gün-en mutlu saatgözlerimin gördüğü göreceği,En paralk ışıltısı gücün ve gururun Hissettiğim:Ama o zaman çektiğim acıylaGücün ve gururun umudunu verselerdi,Yaşamazdım o parlak saati tekrar

Çünkü onun kanatlarındaydı kara alaşımVe çırptıkça-bir öz dökülüyorduÖldürmeye yeterliOnu bilen bir ruhu.

Edgar Allan Poe



Eulalie-Bir Şarkı

Kendi başıma yerleşmişim Bir keder dünyasına,Ve durgun sular gibiydi ruhum,Ta ki güzel ve zarif Eulalie benim Utangaç gelinim olanaca-Ta ki sarı saçlı körpe Eulalie benim Güler yüzlü gelinim olanaca.

Ah, az-daha az parlak Yıldızları gecenin O pırıl pırıl gözlerindenVe ne buharın bulutsu ışıltısıİnci rengiyle ve morla Ay-yansımalı,Yarışabilir mütevazi Eulalie'nin en sıradan saç buklesiyle-Yarışabilir parlak gözlü Eulalie'nin en özensiz ve Önemsiz buklesiyle.

Ne Kuşku-ne Acı Gelir bundan böyle,Çünkü ruhu verir bana ağlama isteğini, Ve bütün gün Işıldar, güçlü ve parlakAstarte uzayda,Sevgili Eulalie'sine bakarken anaç gözleri-Körpe Eulalie'sine bakarken menekşe gözleri.

Edgar Allan Poe



F....s. O....d'e

Sevilmek mi? -öyleyse bırakma yüreğiniŞimdiki yolundan ayrılmaya.Olduğun herşeyken şimdi,Olmadığın şey olma.Böylece kibarlığın, lütfun,Aşkın güzelliğin, sonsuz birÖvgü konusu olacak yeryüzünde,ve aşk-basit bir görev.

Edgar Allan Poe



Gelin Baladı

Yüzük parmağımda, Ve alnımda gelin çelengi;Muhteşem mücevherler ve satenşerHepsi emrinde, Ve ben mutluyum şimdi.

Ve Lordum ki beni çok sever; Ama andını ilk kez içtiğinde,Hissetim göğsümün kabardığını-Çünkü bir ölüm çanı gibi öttü sözlerVe ses onunkiymiş gibi geldi. Savaşta düşmüştü o kuytu ağaçlıkta Ve mutludur şimdi.

Ama konuşup bana güvence verdi, Ve solgun alnımı öptü,Derken bir hayal hali geldi üzerime,Ve kilise avlusuna taşıdı beni,Ve ona dedim ki iç çekerek(merhum D'Elormie sanıp onu) 'Oh, mutluyum şimdi'.

Ve böylece söylendi bu sözler, Ve bu evlilik andı;Ve, inancım yıkılsa da,Ve, kırılsa da kalbim,Delil olarak burada yüzük Ki mutluyum şimdi,Bak, mutluluğumu kanıtlayan Şu altından simgeye.

Tanrım, uyanabilseydim keşke. Çünkü bilmeden düş görüyorum nasıl olduğunu,Ve fena sarsılıyor ruhumAtılmasın diye yanlış bir adım, -O unutulan ölü Mutlu olmayabilir belki diye

Edgar Allan Poe



Göl:......'ye

Bu yaban dünyada bir köşe vardı.Gençliğimizin baharında gittiğim,Kara kayalarla sarılmış veYüksek çamların kuleleriyle çevrilmiş-Öylesine güzeldi ki yalnızlığıVahşi bir gölün, onu daha az sevemzdim.

Ama kara kefenini serdiğin gece üzerineHerşeye serdiğin gibi,Ve gizemli rüzgarAhenkle mırıldanarak gittiğinde,O zaman- aho zaman- uyanırdım.Issız göl dehşetine.

Ama korku değildiİnsanı titreten bir zevkti bu dehşet-Öyle bir duygu ki ne madenler, mücevherlerNe de- hatta senin aşkınKandırabilirdi anlatmaya beniO zehirli dalgadaydı ölümBir mezarlık çukurumda-Yalnız imgelemi böyle teselli bulan,Kimsesiz ruhu bu karnlık göldenBir Adeb yaratan, O'nun için

Edgar Allan Poe



Helen'e

Helen, senin adınEskinin Nicean yelkenlileri gibidir, benim içinUsulca, kokulu denizin üzerindenO yol yorgunu gezgini taşırKıyısına kendi memleketinin

Gezmeyi özler yapayalnız denizlerin üstündeYunanlı yüzün, sümbül saçlarınSenin havaların getirmişti beni eveYunanistanın görkemine veRoma yüceliğine.

İşte, oradaki pırıltılı pencere nişindeNasıl da bir heykel gibi, görürüm dineldiğiAh, Pysche, kutlu topraklar olan bölgelerdenAkik lamba elinde.

Edgar Allan Poe



İlahi

Sabahleyin-öğlenleyin-akşam karanlığında-Benim ilahimi duyarsın, Maria.Kederde ve sevinçte, iyide ve kötüde,Tanrının anası benimle ol.Saatler pırıltıyla uçtuğunda,Ve tek bir bulur karartmadığında göğü,Aylak olmasın diye ruhum,Lütfun götürürdü onu sana ve seninkine;Şimdi, fırtınaları kaderinGeçmişimi ve günümü karartınca,Bırak ışısın geleceğimSenin ve senin olanın tatlı ümidiyle

Edgar Allan Poe



İsimsiz

Sevilmek mi?-öyleyse bırakma yüreğiniŞimdiki yolundan ayrılmaya.Olduğun herşeyken şimdi,Olmadığın şey olma.Böylece kibarlığın, lütfun,Aşkın güzelliğin,sonsuz bir övgü konusu olacak yeryüzünde,ve aşk-basit bir görev.

Edgar Allan Poe



Kuzgun

Bir zamanlar kasvetli bir geceyarısı, unutulmuş eski bilgilerinTuhaf ve antika ciltleri üzerine düşünüyordum,Yorgun ve sıkıntılı-Uyumak üzereydim, neredeyse başım düşüyordu ki,Bir tıkırtı geldi birden, sanki kibarcaOda kapımı çalan-çalan birisi gibi.'Odamın kapısını tıklatan' diye söylendim 'bir konuk- Başka bir şey değil, yalnızca bu.'Ah, iyice anımsıyorum ki o hazin Aralıktı;Ve zemine vuruyordu sönen her bir közün yansısı.Sabahı istiyordum şevkle; -Boş yere AramıştımÖdünç bir avuntuyu kederden-Yitik Lenore'un kederinden-O eşsiz ve pırıl pırıl kızın, meleklerin Lenore Diye andığı-Buralarda, anılmayacak artık adı.

Ve mor perdelerin belirsiz, hüzünlü, ipeksi HışırtısıÖnceden hiç duyulmamış tuhaf kokularla dolduruyor- Tir tir titretiyordu beni:Öyle ki: çarpıntımı bastırmak için tekrarladım.'Oda kapımdan girme izni isteyen bir konuk bu-Oda kapımdan girme izni isteyen Geç bir konuk: Başka bir şey değil, budur bu.'O sıra cesaretimi toplayıp: daha fazla Oyalanmadan,'Sir' dedim, 'ya da Madam, affınızı dilerim AmaGerçek şu ki dalıyordum ve siz öylesine yumuşak Bir tıkırtıyla geldiniz,Ve öylesine hafifçe tıklattınız-tıklattınız Oda kapımı ki,Duyduğumdan pek emin değilim sizi'-diyerek kapıyı Açtım burda; - Karanlıktan başka bir şey yoktu orda.

Orda durdum, korku ve merakla karanlığın içine Baktım uzun süre,Kuşkuyla, kurarak hiçbir ölümlünün cüret edemediği Hayalleri;Ama sükunet bozulmadı ve sessizlik bir ipucu Vermedi,Ve fısıltıyla söylenen tek sözdü orda 'Lenore? 'Buydu fısıldadığım, mırıltılı bir yankıyla geri gelen O söz 'lenore' Başka bir şey değil, yalnızca bu.



Odama dönerken alev alev yanarak RuhumAynı tıkırtıyı işittim yine ilkinden biraz daha Kuvvetlice.'Kesinlikle' dedim, 'kesinlikle bir şey var penceremin Kafesinde;Öyleyse neymiş bakalım ve bu esrarı Çözelim; - Rüzgardır, başka bir şey değil bu.'

Açıverince kepengi, eski devirden kalma Azametli bir kuzgunKanat çırpıp sallanarak adım attı İçeriye;Ne bir selam verdi ne bir an durdu ya da Oturdu;Ama bir Lady'nin ya da Lord'un edasıyla Tünedi kapımın üstüne-Oda kapımın üstünde bir Pallas büstüne kondu- Konup oturdu hepsi bu.

Derken ciddi ve haşin suratıyla bu abanoz kuş, Kaderimi gülümsemeye dönüştürdü,'Sorgucun kırkılmışsa da hiç kuşkusuz' dedim Korkak değilsin sen,Gecenin kıyısından gelen Suratsız ve yaşlı kuzgun-Gecenin Plutonian kıyısındaki saygı değer adın nedir, Söyle bana.' Kuzgun dedi ki 'birdahaasla.'

Çok şaşırmıştım bu çirkin kuşun konuştuğunu duyup Böylesine açıkça,Pek alakalı olmasa-yanıtı pek anlamlı olmasa da;Çünkü kabul etmeliyiz ki yaşayan kimse henüzMazhar olmadı oda kapısının üstünde bir Kuş-Kuş ya da hayvan görmeye oda kapısının üstündeki Büstte, Bir isimle 'birdahaasla' diye.

Ama kuzgun, sessiz büstün üstünde tek başınaYalnızca bu sözü söyledi, sanki bu bir tek sözle İçini dökmüş gibi.Sonra başka birşey söylemedi- ne de bir tüyünü Oynattı-Ben mırıldanana dek, 'önceden uçtu diğer Dostları-Sabahleyin beni terk edecek, umutlarımın Önceden uçup gittiği gibi.' O zaman



Edgar Allan Poe



Liman Kırntıları

Bahamalı martılar beni çağırdı,bir ikinci bahar gecesiYalan söyledim,yırtık blucinli tayfalara,Seni sevmediğimi söyledim.Oysa rıhtımlaren şarkılı dalgalarla yıkanıyordu,Midye kabuklarında sakladım gözyaşlarımı;Hastaydım,kırık kötümser bir öksürük yapışmıştı boğazımaSeni unutmak gerekiyordu...... * * *Bahamalı martılar beni çağırdı,bir ikinci bahar gecesi,İskele fenerlerinin altında oturupseni bekledim sevgilimEllerim ıslaktı,gözlerim ıslaktıGelip caydırabilirdin beni gitmektenOturup sigara içer,anlaşabilirdik..Sana tapacağım yalan değildibenim olursanSeni seviyordum,seni istiyordum......* * *Bahamalı martılar beni çağırdı,bir ikinci bahar gecesiFiller gibi içtim liman meyhanelerinde;seni unutmak için içtim..Senin sokağında geceler yıldızsızdı,senin sokağında gece yağmur yağıyorduBen zayıftım,çabuk ıslanıyordumBana sevmek yaramıyordu,ben sevilemiyordum...Bahamalı martılar beni çağırdı,bir ikinci bahar gecesiSana bırakacağım bu kentinüç semtinde üç damla gözyaşı döktüm,Birincisi seni ilk gördüğüm yerdi,ikincisi seni ilk öptüğüm yerdiÜçüncüsü..... söylemeye dilim varmıyor,üçüncüsü bana git dediğin yerdiİşte bu mısraları orda karalıyorum;işte demir aldı şilebimiz,Gidiyor,gidiyor,gidiyorum........

Edgar Allan Poe



M.L.S.......'ye

Varlığını sabah diye selamlıyanlardan-Yokluğunu gece sayanlardan-Yüksek göklerde kutsal ateşi gölgeleyen-Ağlayarak ümit için her saat seni kutsayanlardan-Yaşam için-ah. Hepsinin üstünde,Derinlere gömülü inancın GerçeklikErdem ve İnsanlıkta canlanması için-Ümitsizliğin menfur yatağında ölmeye yatanlardan,Birden yükselir, senin mırıldandığın sözler üzre,'Işık olsun'Mırıldandığın sözlerin, gözlerinin-Seraphlara özgü bakışıyla gerçekleşen-Sana en çok borçlu olanlardan-şükranıTapınmaya benzeyen-ah, anımsaEn doğrusunu-adanmış olanı en çok tutkuyla,Ve düşün ki bu güçsüz dizeleri o yazdı-O yazdı, yazarken ürperip düşünerekBir olduğunu ruhunun bir meleğinkiyle

Edgar Allan Poe



Şarkı

Gelin olduğun gün gördüm seni- Alevli bir pembelik yüzüne indiğindeMutlulukla sarılmıştın, öyleyken Tümden aşka kesilmişti dünya önünde.

Ve senin gözlerinde tutuşan ışık (artık her ne idiyse)Güzellik diye gördüğüydü Sızlayan gözlerimin yeryüzünde.

O pembelik, kızlık utancı belki- Geçip gider öyleyse-Ama hala harlı bir ateş, öyleyken Tutuşturdu, yazık, o adamın göğsünde.

O, gelin olduğun gün seni gören Hani şu derin pembelik yüzüne çöktüğündeMutlulukla sarılmıştın, öyleyken Tümden aşka kesilmişti dünya önünde.

Edgar Allan Poe



The Raven

Once upon a midnight dreary, while I pondered, weak and weary,Over many a quaint and curious volume of forgotten lore,While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping,

As of some one gently rapping, rapping at my chamber door.

''Tis some visitor, ' I muttered, 'tapping at my chamber door-Only this, and nothing more.'

Ah, distinctly I remember it was in the bleak December,And each separate dying ember wrought its ghost upon the floor.Eagerly I wished the morrow; - vainly I had sought to borrow

From my books surcease of sorrow- sorrow for the lost Lenore-For the rare and radiant maiden whom the angels name Lenore-Nameless here for evermore.And the silken sad uncertain rustling of each purple curtainThrilled me- filled me with fantastic terrors never felt before;

So that now, to still the beating of my heart, I stood repeating,''Tis some visitor entreating entrance at my chamber door-Some late visitor entreating entrance at my chamber door; -This it is, and nothing more.'

Presently my soul grew stronger; hesitating then no longer,'Sir, ' said I, 'or Madam, truly your forgiveness I implore;But the fact is I was napping, and so gently you came rapping,

And so faintly you came tapping, tapping at my chamber door,That I scarce was sure I heard you'- here I opened wide the door; -Darkness there, and nothing more.Deep into that darkness peering, long I stood there wondering,fearing,

Doubting, dreaming dreams no mortals ever dared to dream before;But the silence was unbroken, and the stillness gave no token,And the only word there spoken was the whispered word, 'Lenore! 'This I whispered, and an echo murmured back the word, 'Lenore! '-Merely this, and nothing more.

But the raven, sitting lonely on the placid bust, spoke onlyBack into the chamber turning, all my soul within me burning,Soon again I heard a tapping somewhat louder than before.'Surely, ' said I, 'surely that is something at my window lattice:Let me see, then, what thereat is, and this mystery explore-Let my heart be still a moment and this mystery explore; -'Tis the wind and nothing more.'

Open here I flung the shutter, when, with many a flirt and flutter,In there stepped a stately raven of the saintly days of yore;Not the least obeisance made he; not a minute stopped or stayed he;But, with mien of lord or lady, perched above my chamber door-



Perched upon a bust of Pallas just above my chamber door-Perched, and sat, and nothing more.

Then this ebony bird beguiling my sad fancy into smiling,By the grave and stern decorum of the countenance it wore.'Though thy crest be shorn and shaven, thou, ' I said, 'art sure no craven,Ghastly grim and ancient raven wandering from the Nightly shore-Tell me what thy lordly name is on the Night's Plutonian shore! 'Quoth the Raven, 'Nevermore.'

Much I marvelled this ungainly fowl to hear discourse so plainly,Though its answer little meaning- little relevancy bore;For we cannot help agreeing that no living human beingEver yet was blest with seeing bird above his chamber door-Bird or beast upon the sculptured bust above his chamber door,With such name as 'Nevermore.'

That one word, as if his soul in that one word he did outpour.Nothing further then he uttered- not a feather then he fluttered-Till I scarcely more than muttered, 'other friends have flown before-

On the morrow he will leave me, as my hopes have flown before.'Then the bird said, 'Nevermore.'

Startled at the stillness broken by reply so aptly spoken,'Doubtless, ' said I, 'what it utters is its only stock and store,

Caught from some unhappy master whom unmerciful DisasterFollowed fast and followed faster till his songs one burden bore-Till the dirges of his Hope that melancholy burden boreOf 'Never- nevermore'.'

But the Raven still beguiling all my fancy into smiling,Straight I wheeled a cushioned seat in front of bird, and bust and door;Then upon the velvet sinking, I betook myself to linkingFancy unto fancy, thinking what this ominous bird of yore-What this grim, ungainly, ghastly, gaunt and ominous bird of yoreMeant in croaking 'Nevermore.'

This I sat engaged in guessing, but no syllable expressingTo the fowl whose fiery eyes now burned into my bosom's core;This and more I sat divining, with my head at ease reclining

On the cushion's velvet lining that the lamplight gloated o'er,But whose velvet violet lining with the lamplight gloating o'er,She shall press, ah, nevermore!

Then methought the air grew denser, perfumed from an unseen censerSwung by Seraphim whose footfalls tinkled on the tufted floor.'Wretch, ' I cried, 'thy God hath lent thee- by these angels hehath sent theeRespite- respite and nepenthe, from thy memories of Lenore!



Quaff, oh quaff this kind nepenthe and forget this lost Lenore! 'Quoth the Raven, 'Nevermore

'Prophet! ' said I, 'thing of evil! - prophet still, if bird or devil! -Whether Tempter sent, or whether tempest tossed thee here ashore,Desolate yet all undaunted, on this desert land enchanted-On this home by horror haunted- tell me truly, I implore-Is there- is there balm in Gilead? - tell me- tell me, I implore! 'Quoth the Raven, 'Nevermore.'

'Prophet! ' said I, 'thing of evil- prophet still, if bird or devil!By that Heaven that bends above us- by that God we both adore-Tell this soul with sorrow laden if, within the distant Aidenn,It shall clasp a sainted maiden whom the angels name Lenore-Clasp a rare and radiant maiden whom the angels name Lenore.'Quoth the Raven, 'Nevermore.''Be that word our sign in parting, bird or fiend, ' I shrieked, upstarting-'Get thee back into the tempest and the Night's Plutonian shore!

Leave no black plume as a token of that lie thy soul hath spoken!Leave my loneliness unbroken! - quit the bust above my door!Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door! 'Quoth the Raven, 'Nevermore.'And the Raven, never flitting, still is sitting, still is sittingOn the pallid bust of Pallas just above my chamber door;And his eyes have all the seeming of a demon's that is dreaming,And the lamplight o'er him streaming throws his shadow on the floor;And my soul from out that shadow that lies floating on the floorShall be lifted- nevermore!

Edgar Allan Poe


Documents

Edgar Allan Poe - img.antoloji.com · - kültür ve sanat A Dream Within A Dream Take this kiss upon the brow Parting from you now Thus much let me avow Edgar Allan Poe