Dzieła Williama Shakespeare'a

Życie i śmierć króla JanaKronika.

Życie i śmierć króla Jana (ang. The Life and Death of King John) – kronika napisana przez Williama

Shakespeare'a, opisująca losy króla Jana bez Ziemi, władającego Anglią w latach 1199-1216.

Została napisana na pewno przed 1598 rokiem. Nie są znane żadne jej inscenizacje w czasach Szekspira,

pierwsze, o którym wiadomo, pochodzi z roku 1737. Obecnie jest jedną z najrzadziej inscenizowanych sztuk

tego autora.

Po raz pierwszy ukazała się drukiem w Pierwszym Folio w 1623.

Fabuła

• Sztukę rozpoczyna wezwanie do abdykacji Jana bez Ziemi, ogłoszone przez francuskiego króla Filipa, zgodnie z życzeniem Artura z Bretanii. Kolejne pięć aktów opisuje nagłe zmiany sojuszów i liczne intrygi, odbywające się na dworze. W końcu, króla zabija mnich, podając mu truciznę.

• Przez cały czas trwania utworu wypowiada się postać znana jako Bękart (ang. The Bastard, wzorowany jest na prawdziwej osobie, Filipie z Cognac), która przedstawia swoje krytyczne uwagi na temat szlachectwa, dbania o własne interesy i angielskiej suwerenności.

• Wielu badaczy obecnie uważa, że dziwne jest, iż w dziele tym nie pojawia się Magna Charta Libertatum, chociaż to właśnie z jej wydania najbardziej znany jest Jan bez Ziemi. Trzeba jednak pamiętać, że w czasach Szekspira była uważana nie za przejaw budowy wolności, a za wstydliwą próbę osłabienia monarchii.

Stracone zachody miłościKomedia.

• Stracone zachody miłości oryg. Love's Labour's Lost – komedia autorstwa Williama Shakespeare'a, napisana prawdopodobnie około 1595 r. Uznaje się ją za współczesną Romeo i Julii. Została opublikowana w Pierwszym Folio w 1623 r.

Fabuła

• Akcja rozgrywa się w krainie Nawarry, której król postanawia narzucić sobie i swoim poddanym rygorystyczne zakazy, przede wszystkim zakaz towarzystwa kobiet. Całe przedsięwzięcie legnie w gruzach, gdy w mieście zjawia się księżniczka francuska wraz ze swoim dworem. Sytuacja ulega zmianie w ostatnim akcie, kiedy bohaterowie dowiadują się o śmierci ojca księżniczki. Ta zostaje tym samym zmuszona do opuszczenia dworu i powrotu do domu. Obiecuje jednocześnie iż, jeśli władca Nawarry przez rok będzie unikał od cielesnych uciech, jest gotowa do niego wrócić.

• Zakończenie utworu sprawia wrażenie otwartego; istnieje możliwość, że Szekspir stworzył kontynuację tego dzieła - Love's Labour's Won (pl. Zwycięskie zachody miłości), nie zachował się jednak żaden jego egzemplarz.

Tytus AndronikusTragedia.

• Titus Andronicus lub The Most Lamentable Romaine Tragedie of Titus Andronicus (pl. Najsmutniejsza opowieść o tragedii Titusa Andronicusa) - jedna z pierwszych tragedii Williama Shakespeare'a w pięciu aktach powstała w latach 90. XVI wieku. Sztuka zaczyna się powrotem zwycięskiego wodza Titusa z wyprawy przeciw Barbarzyńcom.

Fabuła

• Zgodnie z tradycją, Titus musi w czasie Triumfu złożyć w ofierze jednego z jeńców. Wódz wybiera Alarbusa, najstarszego syna królowej Gotów, Tamory i głuchy na jej błagania składa ofiarę. Tymczasem Tamora zostaje wyniesiona do władzy przez cesarza Saturninusa. Jej dwaj synowie, Chiron i Demetriusz, dokonują zemsty na jedynej córce Tytusa, Lawinii. Gwałcą ją, po czym obcinają jej ręce i język. Titus traci rękę. Rzymski wódz podrzyna gardła Demetriuszowi, Chironowi następnie każe przyrządzić posiłek z ich krwi i kości. Na przyjęciu w obecności Cesarza Saturninusa i cesarzowej Tamory, Titus zabija swoją córkę Lawinię i Tamorę, ginie z rąk cesarza, a Lucjusz, syn Titusa, zabija Saturninusa i zostaje nowym cesarzem Rzymu.

Wenus i AdonisWiersze i Poematy

• Wenus i Adonis - jeden z trzech dłuższych poematów napisanych przez Williama Shakespeare'a. Nie należy do dzieł popularnych, zaledwie kilkakrotnie był wystawiany na scenie.

• Wybuch plagi w 1593 roku w Londynie spowodował, że władze miasta zostały zmuszone do zamknięcia wszystkich teatrów. W tym czasie Szekspir napisał 5 lub 6 dzieł. Pracę tę zadedykował Henrykowi Wriothesley, hrabiemu Southampton, który prawdopodobnie był też w tym czasie jego mecenasem. Wydawcą tego poematu był Richard Field, który był w podobnym wieku jak Szekspir, a także pochodził z tego samego miasta, Stratford-upon-Avon.

Fabuła

• Wenus, chora z miłości, zrzuca Adonisa z konia, po czym zaczyna go całować, jednak nie jest w stanie nakłonić go do jakiegokolwiek zainteresowania własną osobą. W połowie poematu Adonis oświadcza, że następnego ranka ma zamiar udać się na polowanie na dzika. Wenus, pełna złych obaw, chce go odciągnąć od tego pomysłu, jednak ten nie daje się przekonać. Bohaterka spędza resztę nocy lamentując. O świcie usłyszała odgłosy polowania. Kiedy zorientowała się, że wszystkie dźwięki dochodzą z jednego miejsca, co świadczy o tym, ze myśliwi prowadzą zażartą walkę, udała się tam natychmiast. Gdy tam dotarła, zobaczyła ciało Adonisa, okropnie poszarpanego przez dzika. Pogrążona w bólu, bogini miłości nakłada klątwę na miłość: zawsze będzie kończyła się źle, a ci, którzy kochają najbardziej, zaznają największych cierpień. Ta klątwa ma tłumaczyć, dlaczego miłości nie da się oddzielić od bólu.

• Kroniki• Ryszard III• Król Jan (King John; ok. 1595–1596)• Henryk VI, część 1 (King Henry VI, Part 1; ok. 1591)• Henryk VI, część 2 (King Henry VI, Part 2; ok. 1591)• Henryk VI, część 3 (King Henry VI, Part 3; ok. 1591)• Ryszard III (King Richard III; 1590–1593)• Henryk V (King Henry V; 1599)• Henryk IV, część 1 (King Henry IV, Part 1; 1596)• Henryk IV, część 2 (King Henry IV, Part 2; 1597)• Ryszard II (King Richard II; 1595)• Henryk VIII (King Henry VIII or All Is True; 1596–1598)• Komedie • Wiele hałasu o nic• Komedia omyłek (The Comedy of Errors; ok. 1591)• Stracone zachody miłości (Loves' Labour's Lost; 1594)• Poskromienie złośnicy (The Taming of The Shrew; 1594)• Dwaj panowie z Werony (The Two Gentlemen of Verona; 1590–1595)• Sen nocy letniej (A Midsummer Night's Dream; 1595)• Kupiec wenecki (The Merchant of Venice; 1596)• Wiele hałasu o nic (Much Ado about Nothing; ok. 1598–1599)• Jak wam się podoba (As You Like It; 1599–1600)• Wieczór Trzech Króli (Twelfth Night or What You Will; 1600)• Wesołe kumoszki z Windsoru (The Merry Wives of Windsor; 1602)• Perykles, książę Tyru (Pericles, Prince of Tyre; 1608)• Wszystko dobre, co się dobrze kończy (All's Well That Ends Well; 1602–1603)• Miarka za miarkę (Measure for Measure; 1604)• Cymbelin (Cymbeline; 1609)• Opowieść zimowa (The Winter's Tale; 1610–1611)• Burza (The Tempest; 1611)• Dwóch szlachetnych krewnych (Two Noble Kinsmen, 1614)

• Tragedie • Troilus i Kresyda• Tytus Andronicus (Titus Andronicus; 1593)• Romeo i Julia (Romeo and Juliet; 1595)• Juliusz Cezar (The Tragedy of Julius Caesar; 1600)• Troilus i Kresyda (Troilus and Cressida; 1601)• Hamlet (Hamlet, Prince of Denmark; 1600)• Otello (Othello; 1605)• Król Lear (King Lear; 1605)• Makbet (Macbeth; 1606)• Antoniusz i Kleopatra (Antony and Cleopatra; 1606–1607)• Koriolan (Coriolanus; 1607)• Tymon Ateńczyk (Timon of Athens; 1608)• Wiersze i poematy • Wenus i Adonis• Sonety (Shakespeare's sonnets; 1609)• Wenus i Adonis (Venus and Adonis; 1593)• Gwałt na Lukrecji (The Rape of Lucrece; 1594)• Namiętny pielgrzym (The Passionate Pilgrim; 1599)• Feniks i gołąb (The Phoenix and Turtle; 1601)• Skarga zakochanej (A Lover's Complaint; 1610)

Dziękujemy za poświeconą uwagę naszej prezentacji

Przemysław Mróz.Patryk Silski.