interview

prabhu kandachar

reportage

decathlonin madrid

Kan het nog harder?

128,94 kilometer per uur klokte de Velox ligfiets in de woestijn van Nevada

Delta

visie

deltfenaren geven rutte advies

nr. 415 oktober

2012

international pages inside see page 29

colofon

Redactie Frank Nuijens (hoofdre-

dacteur), Saskia Bonger, Tomas

van Dijk, Dorine van Gorp, Connie

van Uffelen, Jos Wassink, Katja

Wijnands, Carlijn Remmelzwaal

Medewerkers aan dit nummer

Jorinde Benner, Chandra Elango,

Robbert Fokkink, Dap Hartmann,

Auke Herrema, Job Hogewoning,

Martin Kers, David McMullin, Da-

mini Purkayastha, Gunjan Singh,

Jimmy Tigges, Robert Visscher

Foto’s Sam Rentmeester,

Hans Stakelbeek

Bladconcept en vormgeving

Maters & Hermsen, Leiden

lay-out Liesbeth van Dam, Saskia

de Been

redactie-adres Universiteits-

bibliotheek, Prometheusplein

1, 2628 ZC Delft, 015 278 4848,

delta@tudelft.nl

Advertenties H&J Uitgevers, 010

451 5510, delta@henjuitgevers.nl

Druk Deltahage, Den Haag

Oplage 8.000

Jaargang 45 ISSN 0169-698x.

Meer informatie op:

www.delta.tudelft.nl/colofon

Deltanr. 4

15 oktober2012

8

inteRview rasoptimist

RepORtAge hard fietsen

reageer!

www.delta.tudelft.nl

Sebastiaan Bowier van het Human Power Team testte in au-gustus het nieuwe luchtmasker tijdens de laatste training met

de Velox ligfiets in Nederland. In september deed het team in de woestijn van het Amerikaanse Nevada een poging het wereldrecord te verbeteren. Bas de Meijer maakte deze foto.

Delta is het informatie- en opinieblad van de TU Delft, verzorgd door een journalistiek onafhankelijke redactie.

De woestijn aan weerszijden van Highway 305 in Nevada is zo plat als een dubbeltje, er is weinig wind en er heerst doodse stilte. Hier komen elk najaar tientallen ligfietsfanaten bijeen om te racen tijdens de World Human Powered Speed Challenge.

Emeritus-hoogleraar indus-trieel ontwerpen Prabhu Kandachar straalt op zijn afscheid meer bevlogenheid en idealisme uit dan menig politicus. Hoe ingewikkelder de wereld, des te meer werk voor ontwerpers.

12

inteRnAtiOnAl pAges pooproject

RepORtAge universitairbouwdorp veRDeR

Column 04KoRT nIEuWS 05SPoRT 06DESGEVRAAGD 07PARTYCRASHERS 15 JoB DE KoK 15 BACHEloR 20nA DElFT 21VISIE 22

1 6

Het huis van morgen. En dan als architecturaal hoogstand-je, duurzaam en met state-of-the-art bouwtechniek. De So-lar Decathlon Europe, dit jaar in Madrid, is een universitair bouwdorp op hoog niveau. Maar waar is Delft?

As a child, Miguel Melguerajo Angel Fuentes never dreamed that one day he’d be deeply involved in researching hu-man excrement. “When you talk about poo, which is so-mething super personal, then it has a bigger dimension.”

delta 5 verschijnt op maandag 5 november.

29

1 Ik ben een alfa-man beland in een betàwereld.ja

2 Ik hoop nieuwe Leonardo Da Vinci’s te ontdekken in mijn masterclasses.ja

3 Op de TU Delft wordt te veel aan-dacht besteed aan machina (machine, techniek) en niet voldoende aan deus (magie, mys-terie, dromen).ja

- Welkom bij de Universiteit Utrecht. Waarmee kan ik je van dienst zijn?- Omdat ik gefascineerd ben door het heelal wil ik me graag inschrijven voor de opleiding astrofysica. Ik heb voor Utrecht gekozen omdat grote sterrenkundigen als Henk van de Hulst, Cees de Jager en Ed van den Heuvel hier gestudeerd hebben.- De Universiteit Utrecht vindt het belangrijk dat je een studie kiest die goed bij je past. Daarom is mat-ching een verplicht onderdeel van je inschrijving. Deze matchingsprocedure zal een ambitieus studieklimaat stimuleren, de binding met de opleiding vergroten en uitval als gevolg van een niet-passende studiekeuze tegengaan.- Ik ben echt super gemotiveerd, dus dat zit wel goed!- Dat denkt iedere student, maar zo eenvoudig is het niet. De matchingsprocedure loopt van de eerste ken-nismaking met de universiteit tot aan het bindend stu-dieadvies aan het einde van het eerste jaar. De eerste fase is de oriëntatiefase. Onder andere via open dagen en meeloopdagen word je als aankomend student geactiveerd om bewust voor een vervolgopleiding te kiezen. - Maar ik kies toch heel bewust voor sterrenkunde?- In de tweede fase ben je na inschrijving echt aspirant student, en ervaar je aan den lijve wat het betekent om in Utrecht te studeren, middels onderwijs, toetsen en opdrachten. Je beslist hierna zelf of de gekozen stu-die bij je past. In het eerste jaar van je opleiding krijgt de matching een vervolg in de opleidingsintroductie en het tutoraat.- Er is dus een bindend studieadvies, maar toch mag ik zelf beslissen?- Als je aan het einde van je eerste studiejaar 37,5 ECTS of meer hebt behaald, krijg je een positief studiead-vies en kun je doorgaan met je studie. Heb je minder dan 37,5 ECTS behaald dan moet je stoppen en kun je je niet opnieuw voor dezelfde opleiding in Utrecht inschrijven.- Te weinig studiepunten impliceert toch niet dat de studie niet bij mij past?- We bieden ook een master bijbelwetenschappen aan, heb je die weleens overwogen?- Eh, nee, ik wil sterrenkunde studeren.- Of de master multiculturalisme in vergelijkend per-spectief of sportbeleid en sportmanagement? Mis-schien is religies in hedendaagse samenlevingen meer iets voor jou? Of nieuwe media en digitale cultuur? - Ik had op het vwo negens en tienen voor wiskunde, natuurkunde en scheikunde. Ik ben gefascineerd door het heelal. Ik wil sterrenkunde studeren!- Tja, dan hebben we toch een probleem.- Hoezo?- We hebben de master astrofysica afgeschaft.- Wáááááát?!- Wat dacht je van gender and ethnicity? Of film- en televisiewetenschap? De eenjarige master islam wel-licht?

(Een deel van de tekst is letterlijk overgenomen van de

website van de Universiteit Utrecht)

Dap Hartmann is astronoom. Hij werkt

als onderzoeker bij de faculteit

Techniek, Bestuur en Management.

Regisseur en stagedirector Floris Visser is op dit moment cultural professor aan de TU. Als thema koos hij ‘Deus ex machina’. Opera is volgens Visser de totaalkunst tussen kunst en techniek. Zijn studenten ontwerpen in de masterclass het decor van de opera ‘Carmen’, een eigen creatie die de Delftsche Opera Compagnie en de TU onder leiding van Visser van 12 tot 20 november presenteren in het auditorium.

colu

mn

DAP

HAR

TMAN

NM

ATCH

INgS

TRAJ

ECT

4 Ik heb voor de opera Carmen gekozen om de TU te verrassen en te shockeren.nee

5 Op welke vraag wil je terugkomen?Op vraag vier. Ik heb niet zelf gekozen voor Carmen, maar de TU. Anderhalf jaar geleden ben ik benaderd door Krashna Musika en de Delftsche Opera Compagnie. Hun grote wens was om Carmen te produceren, de meest beroemde en populaire opera ooit. Ze wilden mij als regisseur. Carmen is niet om te shockeren, maar om een verhaal te vertellen. Het gaat om de magie, de beelden en de dromen. Maar ook om de mensen en de monsters die we in het leven tegen komen. (CR)

Tweets

77

Delta Tu Delft4

Foto

: Flo

ris

Viss

er

De tU stijgt van 104 naar 77 op de wereldranglijst van times Higher educa-tion. De universiteit is blij maar tegelij-kertijd ongerust, omdat de bezuini-gingen uit de herij-king (nog) niet in de ranglijst zijn meege-nomen. “De goede positie hebben we bereikt dankzij de financiering van de overheid”, zegt colle-gelid paul Rullmann. “Blijf alsjeblieft in-vesteren, anders ben je over een paar jaar verbaasd omdat die positie blijkt geëro-deerd.” Op nummer 1 staat het California institute of techno-logy.

www.delta.tudelft.nl/25726 en 25734

KoRT

Foto

’s: R

utge

r Wir

tz

Het lijkt een paradox, maar de E-snake die dr.ir. Frank van der

Pijl bij EWI ontwikkelde, maakt het mogelijk om een contactloos snoer te maken: volkomen geïso-leerd en vonkvrij. De techniek is ge-baseerd op zogenaamde inductieve vermogensoverdracht. Van der Pijl werkt de technologie in zijn bedrijf Optimos Apto verder uit voor de offshore-industrie.delta.tudelft.nl/25722

Tegen 2020 vliegen er naar verwachting twee keer zo veel

kleine vliegtuigjes rond dan nu het geval is. Omdat 72 procent van de ongelukken die hiermee gebeurt het

gevolg is van slechte besturing, be-pleit Wouter Falkena (L&R) de invoe-ring van een stuurcomputer, net als nu bij grote en militaire toestellen het geval is. De sturing moet dan wel een stuk goedkoper worden.

delta.tudelft.nl/25711

Kikkers produceren eiwitten die veelbelovend zijn voor de

farmaceutische industrie. Dat is althans de overtuiging van promo-venda ir. Geisa Evaristo (TNW). Ze gebruikte massaspectrometrie om de samenstelling te bepalen van de eiwitten waarmee kikkers zich ver-dedigen tegen bacteriële infecties.delta.tudelft.nl/25684

Wetenschap ToP 3

E-snake; het snoer van de toekomst. Illustratie: Astrid Koekoek

De DA-42 vloog als test met een stuurcomputer. Foto: Diamond Aircraft Industries

Braziliaans gifkikkertje. Foto: Geisa Evaristo

Het prototype van het Delftse Concept House werd 5 oktober officieel geopend. Met dit experimentele stadsappartement op de Heijplaat in Rotterdam willen Delftse onderzoekers aantonen dat je in een flatgebouw energieneutraal kunt wonen. Het gebouw produceert zijn eigen warmte en energie met in het dak geïntegreerde zonnepanelen, warmtecollectoren en warmtelussen die warmte uit de aarde halen. Vanaf januari 2013 zullen inwoners van de wijk in het gebouw gaan proefwonen. Onderzoekers van Industrieel Ontwerpen zullen hun gedrag observeren. www.delta.tudelft.nl/ 25721

MiljoenenDe TU heeft de 25 miljoen euro die ze na de brand van Bouwkunde kreeg weer terug. Het subsidie was teruggevorderd door het ministerie van Onderwijs, omdat het niet voor nieuwbouw gebruikt was. Volgens de rechtbank heeft het ministerie bij het te-rugvorderen een procedurefout gemaakt. Bovendien was volgens de rechtbank niet duidelijk dat het geld voor nieuwbouw van Bouwkunde was bedoeld. Het ministerie is in hoger beroep gegaan bij de Raad van State.www.delta.tudelft.nl/25754

VrouwenDe Commissie Gelijke Behandeling buigt zich over het TU Delft Technology Fellowship: de tenure track-aanstellingen voor vrouwen. Een mannelijke alumnus had hierover een klacht bij de commissie ingediend, omdat hij niet in aanmerking kwam voor de functies waarmee de TU vooraanstaande vrouwelijke wetenschap-pers naar Delft lokt. De commissie - die sinds 2 oktober het College voor de Rechten van de Mens heet – doet op 13 november uitspraak. www.delta.tudelft.nl/25743

ArchiefStudenten en medewerkers kunnen voor-taan online in het archief van National Geographic Magazine grazen. De TU Delft Library heeft onlangs een langlopend lease-contract afgesloten voor alle nummers van het beroemde maandblad uit de jaren 1888 tot en met 1994.www.delta.tudelft.nl/25720

SpoorzoneBovengronds is er weinig te merken van de voortgang in de bouwput bij station Delft, ondergronds blijkt de spoortunnel behoorlijk vorm te krijgen. Al duurt het nog tot 2015 voordat de treinen uit het Delftse straatbeeld verdwijnen. Delta mocht alvast even gluren.www.delta.tudelft.nl/25752

Leenstelsel VVD en PvdA willen de basisbeurs voor stu-denten per september 2014 afschaffen en een leenstelsel invoeren. Het is nog onzeker of ook de aanvullende beurs verdwijnt, zoals de VVD wil. Bronnen rond de formatie heb-ben dit gezegd tegen de NOS. Alleen nieuwe studenten vallen onder het leenstelsel. www.delta.tudelft.nl/25758

Schoenen zijn licht en ademend en daar-door erg geschikt voor langeafstandlopen.

sportspecs NATIoNALITEIT

China1.86 mtrGEWICHT

70 kiloGeboortejaar

1985

studie:PhD electrical power pro-cessing group (EWI)

sport: Fitness, hardlopen

ANDERE SPORTEN

BASKETBAL, TENNIS

Sporter van de week is Jianing Wang

Mijn sterke punten “Als basketballer ben ik inzetbaar op alle posities. Het beste kom ik tot mijn recht als guard, vanwege mijn goede pass. En ik ben goed in langeafstand-lopen.”

Zwakke punten“Ik ben niet zo zwaar en sterk. Bij lichamelijke contacten is dat een na-deel, maar voor een guard is dat niet zo erg.”

lichamelijke zwakheden“Twee jaar geleden brak ik mijn rech-terbeen, waardoor de meniscus in mijn knie ernstig beschadigde. Die knie is nog steeds niet hersteld, zodat ik momenteel niet serieus kan basket-ballen.”

hoogtepunten/prijzen?“Kampioen van het departement met het basketbalteam van de universiteit in China.”

ambities?“Mezelf gezond en in conditie hou-den. Ik loop twee keer per week acht kilometer. Als PhD-student heb je een gezond lichaam nodig, anders kun je geen onderzoek doen.” Foto

: Sam

Ren

tmee

ster

“Als kind droom-de ik ervan bas-ketballer te zijn in de NBA.”

Zeer comforta-bel broekje van een Chinees merk, vernoemd naar de be-roemde Chinese turner Li Ning.

officieel basket-balshirt van de Universiteit van Florida. Cadeau gekregen van vrienden die ik daar bezocht. Ze weten hoeveel ik van die sport houd. Draag ik altijd bij het hardlopen.

Feest aan het hegermeer

In de voorbije weken bleken de beste zeilende studenten wederom uit Delft te komen, werd Jos Koop van WTOS derde tijdens het NSK wielrennen op de weg en begon de ambitieuze vrouwenselec-tie van Thor de rugbycompetitie met twee neder-lagen.

Ondanks de uitgedunde selectie willen de Thor-rug-bysters dit seizoen toch weer een gooi doen naar een plek in de play-offs om de landstitel. “We hebben er ook een aantal goede speelsters erbij”, vertelde Jan-neke Hermans die zelf overkwam van het Nijmeegse The Wasps. “Als die eenmaal ingespeeld zijn gaat het helemaal goed komen.” Zelfverzekerde woorden die zij bezigde na de pittige thuisnederlaag (0-32) tegen Utrechtse RC, waarmee Thor de competitie begon. “Het liep gewoon niet lekker. Bovendien hebben we een probleempje. Onze voorwaartsen zijn kleiner, ranker en slanker dan die van andere clubs. Daardoor werden wij in de scrums flink weggezet. Dat moeten we technisch anders gaan aanpakken.” Een week later werd ook het uitduel met RC Tilburg verloren, maar scoorde Thor wel haar eerste punten middels een try en een geslaagde conversie (31-7).Je hebt NSK’s en je hebt NSK’s. Bij het NSK wielrennen in Amsterdam werd voor een drankje of een broodje verwezen naar een café, ergens langs het parcours. De organisatie van het NSK zeilen (met ploegjes van drie in een Valk) pronkte daarentegen volop met de feestelijke omlijsting van het weekend op en rond het Friese Hegermeer. Het motto luidde ‘Ibiza an ut Hegemer Mar’. Toch werd er behoorlijk serieus ge-zeild. Voor het vierde opeenvolgende jaar ging de be-ker naar een team van het Delftse DSWZ Broach. Hoe dat komt? “We zijn gewoon de beste vereniging”, verklaarde Broach-secretaris Emma Fromberg droog-jes. Andere Broach-teams werden vierde, zesde en dertiende.Op het al genoemde NSK wielrennen op de weg trapten de beloften en eliterijders zich de benen lam gedurende 84 kilometer. Tot genoegen van Jos Koop van WTOS stond er een lekker windje. Zoiets is lastig voor op ontsnapping beluste renners en vergroot de kans op een beslissende eindsprint, Koops speci-aliteit. In de ultieme eindfase ging er toch nog een drietal renners vandoor. De voorste was te ver voor-uit, maar van de andere twee wist achtervolger Koop er nog een te verschalken waardoor hij derde werd. “Het blijft toch een wedstrijd uit de categorie net on-der de profs, met zo’n zestig man aan de start”, aldus Koop. “Niet verkeerd dus.” (JT)

Tips? Jimmy.tigges@hetnet.nl

Klein handdoekje, verplicht bij het fitnessen.

Knie nog altijd niet hersteld van een beenbreuk van twee jaar ge-leden.

7Delta Tu Delft

Na het ongeval met de kerncentrales in het Ja-panse Fukushima, be-sloot de Europese Unie

om alle 143 kerncentrales in Eu-ropa te onderzoeken. Het rapport van deze stresstest lekte onlangs uit. Op vrijwel alle reactoren valt wel wat aan te merken. Aanleiding voor Greenpeace om op te roepen met kernenergie te stoppen.“Maar dat is niet de conclusie van het rapport”, zegt dr.ir Behnam Taebi (faculteit Techniek, Bestuur en Management) desgevraagd. Hij promoveerde op onderzoek naar de ethische aspecten van kernenergie. “Het is een politieke beslissing om van kernenergie af te willen. Uit het rapport blijkt dat er verbeteringen nodig zijn aan de centrales. Maar dat komt vooral door de wijsheid die is opgedaan na Fukushima.”Taebi noemt dit voortschrijdend technisch inzicht. “Het is belang-rijk om met de nieuwe stand van de techniek mee te gaan. Door

de ramp van Fukushima weten we dat er daar te weinig aan-dacht is geweest voor de gevolgen van een tsunami. Dat leidde er toe dat de Europese Commissie nieuwe richtlijnen hanteert in de stresstest. Kerncentrales moeten bijvoorbeeld een overstroming van eens in de tienduizend jaar aan kunnen.”Uit het rapport blijkt dat Borssele op dat punt tekort schiet. “Dat is niet verrassend, want deze richt-lijn is een nieuwe eis. De strenge richtlijnen zijn een goede zaak. De veiligheid neemt er door toe”, zegt reactorfysicus dr.ir. Jan Leen Kloosterman (faculteit Techni-sche Natuurwetenschappen).Borssele komt volgens Kloos-terman en Taebi goed uit de stresstest. Al zijn er nog andere verbeterpunten. “Zoals de be-

scherming van mobiele diesel- generatoren om bij stroomuitval de kleppen van de centrale te be-dienen. Dat zijn triviale dingen, die de veiligheid enorm verbete-ren”, aldus Kloosterman.De kernfysicus is wel geschrok-ken van de staat van een aantal Bulgaarse, Roemeense, Slowaakse en Tsjechische reactoren. Kloos-terman: “Daar staan onvoldoende apparaten die waterstof onscha-delijk kunnen maken. Na het kernongeval in het Amerikaanse Harrisburg (1979) was de aanschaf daarvan een van de belangrijkste aanbevelingen. Ik vind het onbe-grijpelijk dat er reactoren zijn, die daar niet mee zijn uitgerust.”Worden reactoren door deze aan-bevelingen helemaal veilig? Dat valt niet te zeggen, benadrukt Taebi. “Met complexe technologie zoals kernenergie kan men niet vooraf uitgebreid experimenteren. Risicoanalyses veranderen voort-durend, door nieuw opgedane kennis. Daarom is het juist goed, dat de techniek daar steeds op wordt aangepast.” (RV)

desgevraagd

25% Goed plan! Geen bril meer

met voetsporen.

67% Onnodig! Buitenlandse stu-denten/medewerkers moe-ten leren op de bril te zitten.

8% Boeit me niet

De voortijdig uitgelekte stresstest van Europese kerncentrales pleit voor investeringen oplopend tot 25 miljard euro. Dat betekent niet dat de huidige reactoren onveilig zijn, zeggen Delftse wetenschappers.

TU Eindhoven plaatst hurktoiletten. Ook iets

voor de TU Delft?

Stri

p: A

uke

Her

rem

a

Fietsen tegen een muur van wind1

5

De ligfietsen Velox1 en Velox2 gaan bijna 130 kilometer per uur

en behoren tot de snelste van de wereld. Twee keer op rij

wonnen Delftse studenten er een race mee in nevada. maar

het wereldrecord bleef ongebroken. Hoe kan het de komende

jaren nog harder?

fietsen met de heupen

Dr. Knoek van Soest, biofysicus aan de VU, meent ook te weten hoe de fietsen sneller kunnen. “Een fiets is bedacht vanuit een ingenieursperspec-tief. Hij moet robuust zijn en daar paste een cirkelvormige trapbeweging het beste bij. Maar men is nooit nagegaan of dat ook de wijze is waarop onze spieren het meeste vermogen kunnen genereren. Ik weet bijna zeker dat dat niet zo is. Misschien kun je wel beter een aardap-pelvormige trapbeweging maken of een niervormige.” Idealiter zou je volgens Van Soest een grotere bewegings-uitslag met je heupen moeten maken. “Die spieren gebrui-ken we nu nauwelijks tijdens het fietsen. Doe je dat wel, dan kun je twintig procent meer vermogen genereren en dan kun je twee a drie procent harder fietsen.”

9

Fietsen tegen een muur van wind

Een kaarsrechte weg met een gele stippellijn in het midden waar maar geen eind aan lijkt te komen. De woestijn aan weerszijden van highway 305 is zo plat als een dub-

beltje, er is weinig wind en er heerst doodse stilte. Het is geen wonder dat tientallen lig-fietsfanaten hier sinds 2000 elk najaar bijeen-komen om een week lang te racen tijdens de World Human Powered Speed Challenge. Deze locatie, vlakbij het stadje Battle Mountain in Nevada, nodigt uit om snoeihard te gaan.De coureurs, in hun nauw sluitende aerody-namische cocons, nemen een aanloop van acht kilometer. Dan fietsen ze zich pas echt de

longen uit het lijf en worden ze geklokt over een afstand van tweehonderd meter. De resterende twee kilometer van de, speciaal voor hen, afge-zette weg gebruiken ze om af te remmen. Som-migen krijgen voor de show een bekeuring van een politieagent. De snelsten gaan bijna 130 kilometer per uur.En de snelsten, die komen sinds kort uit Delft. Sinds vorig jaar doet een team van voorname-lijk TU-studenten, aangevuld met enkele stu-denten bewegingswetenschappen van de Vrije Universiteit, mee aan de race met respectieve-lijk de fietsen Velox1 en Velox2. Human Power Team Delft & Amsterdam heet het team.Vorig jaar reed hun fietser, Sebastiaan Bowier,

129,61 kilometer per uur. Dat was een halve kilometer per uur sneller dan de nummer twee van dat jaar, de befaamde wereldrecordhou-der, Canadees Sam Witthingham (in 2009 reed hij 133,28 kilometer per uur).En ook dit jaar ging de zege naar de Neder-landse studenten. Al leek de race in eerste in-stantie op een drama uit te lopen. Op de eerste racedag kreeg Bowier een lekke band, zwenkte hevig over de weg en vloog toen meermalen in de berm over de kop. Gelukkig mankeerde hem niets en hadden de studenten een reser-vekap bij zich. Enkele dagen later “nadat ik door de angst heen gefietst was” klokte Bowier 128,94 kilometer per uur. >>

tekst: Tomas van Dijkfoto’s: Hans Stakelbeek/Bas de meijer

2

4

3Remmen deed Sebastiaan Bowier met zijn duimen. Vanwege plaats-gebrek was het namelijk niet mogelijk de remmen achter de handgrepen te plaatsen zoals in een normale fiets. Hij had een rem-weg van anderhalve kilometer. Het remmen ging er niet kinderachtig aan toe. “Door de hitte van het remmen hebben we twee voorvel-gen gesloopt.”

Bowier fietste in een speciaal drie millimeter dik pak gemaakt van een poreus materiaal dat de hitte goed afvoert.

Zijn gewicht. “Haha, wil je weten hoeveel ik woog vóór of na de race? Ik ging de week in met 90 kilo en kwam eruit met 93.5 kilo. Elke dag koolhydraten eten doet wat met het lichaam.”

Zijn hoogste snelheid behaalde Bowier vorig jaar tijdens de race in Battle Mountain. Hij reed toen 129,61 kilometer per uur. Dit jaar ging hij 128,94 kilometer per uur.

Nadat hij al acht kilometer in de benen heeft zitten, piekt Bowier (1.94 meter) in de laatste halve minuut tijdens de sprint. Zijn benen genereren dan 900 Watt.

1

2

3

4

5

Delta Tu Delft

Tekst: Naam auteurBeeld: Naam fotograaf10 Delta magazine Tu Delft juni 2012

Iets trager dus dan in 2011, maar wel goed voor de overwinning. De andere fietser van het team, schaatskampioen Jan Bos, reed 127,82 kilometer per uur. Witthingham deed dit jaar niet mee.

teleurgesteldTwee zeges achter elkaar. Dat zou toch vrolijk moeten stemmen. Toch oogt L&R-student David Wielemaker teleurgesteld. Wielemaker ontwierp de eerste Velox en was dit jaar mee naar Battle Mountain als adviseur. Ondanks alle ingewikkelde computersimulaties en windtunneltests heeft het Delftse team weer het record niet verbroken. En dat steekt.“Toen we aan de race begonnen, dachten we nog dat we het wel even beter zouden doen dan Sam Witthingham.” Niet omdat Witthingham veel kleiner is en minder ver-mogen genereert dan Sebastiaan Bowier - zijn fiets is ook navenant kleiner waardoor hij minder luchtweerstand heeft. “We dachten makkelijk te kunnen winnen, omdat Witthingham zijn fiets had laten maken door een kunstenaar”, lacht Wielemaker. “Maar dat wij wel even zouden winnen, was dus echt een verkeerde gedachte.”

De Bulgaarse beeldhouwer George Geor-giev ontwierp Witthingham’s fiets, de Varna Tempest. Zonder computersimulaties en windtunneltests. Georgiev maakte gewoon een fiets die er strak uitzag, een soort kogel op wieltjes.Al ongeveer tien jaar hikken de snelste deel-nemers tegen de 130 kilometer per uur aan, met in 2009 een kleine uitschieter naar 133,28 kilometer per uur. Wat is er aan de hand? Wielemaker denkt dat er een soort ab-solute grens is en dat deze bijna is bereikt.

minder weerstandMaar op papier had de Velox2 een stuk har-der moeten gaan dan de Velox1. Hij is gladder dan zijn voorganger doordat de voorruit ver-vangen is door twee piepkleine camera’s (de fietser kijkt dus niet naar buiten, maar op een schermpje). En de fietser maakt, dankzij een slim samenspel van een dubbele set krukken (een uitvinding uit 1890), een ovale trapbe-weging. De studenten konden de neus van de fiets daardoor spitser maken. Al met al zou deze fiets de lucht langer laminair langs de romp moeten laten stromen, en daardoor dus een stuk minder weerstand moeten onder-

vinden dan de Velox1. “140 kilometer per uur hadden we moeten kunnen halen”, zegt Paul Denissen, de projectleider van het Velox2-team, telefonisch vanuit Nevada.Vanwaar die tegenvallende prestatie? De-nissen is er nog niet helemaal uit. “De crash speelde het team volgens hem in ieder geval parten. De reservekap die daarna over de fiets ging was minder glad dan de wedstrijdkap.Wielemaker denkt dat het team de fiets moet versimpelen en meer tactisch moet fietsen. “We waren die fiets elke dag aan het repare-ren. Dat helpt natuurlijk niet. Die klapband was ook het gevolg van een te ingewikkeld ontwerp. Er zat ergens een ringetje een mil-limeter verkeerd waardoor de band tegen het frame aanliep. Die crash heeft de fietsers ver-volgens een psychologische tik gegeven.”Je moet ook geluk hebben met het weer. Offici-ele snelheidspogingen kunnen alleen worden ondernomen bij windsnelheden van minder dan 6 kilometer per uur. Maar idealiter is het helemaal windstil. Ook de temperatuur is belangrijk. Bij warm weer is de lucht wat ijler waardoor je minder weerstand hebt. Dat geluk valt volgens Wielmaker wel af te dwingen door tactisch te rijden. En daaraan

ultieme mens machine-combinatie

Thomas Ollinger is een oude rot in het vak. Sinds 1993 racet hij in zelfgemaakte ligfietsen. Hij weet een verrassend simpele manier om het record van Witthingham te verbreken. “Stop Bowier gewoon in de fiets van team Cygnus.” Dan krijg je volgens hem de ultieme mens-machine combinatie.

‘Bowier zou Jan Marcel van Dijken (de snelste coureur van team Cyg-nus, dat als tweede ein-digde met een topsnel-heid van 124,52 kilome-ter per uur, red.) op een normale fiets makkelijk verslaan’, mailt Ollinger. ‘En toch ging Van Dijken bijna even hard in de ligfiets. Het is voor mij overduidelijk dat de

Cygnus de snelste fiets is.’ Team Cygnus doet pas voor de tweede keer mee en is opgericht door Nederlandse wieler-enthousiastelingen. De projectleider, Thomas van Schaik, werkt als vliegtuigbouwkundig ingenieur bij KLM. Hij bevestigt dat hij en zijn teamgenoten qua vermogen niet kunnen tippen aan Bowier die in de laatste halve minuut tot maar liefst 900 Watt piekt. “Sebastiaan is een klasse apart”, zegt ook Wielemaker. “Als hij niet meer meedoet dan hoeft het team volgend jaar niet meer naar Bat-tle Mountain te gaan. Hij doet niet onder voor Fabian Cancellara (de wielrenner die 2004 de

gele trui rijder was bij de Tour de France, red.).”Toch vindt Wielemaker dat de vergelijking mank gaat. De fietsen zijn op maar gemaakt, stelt hij. Bowier zou helemaal niet passen in de Cygnus. Van Schaik denkt dat daar met wat simpele aanpassingen wel een mouw aan te passen is. Bowier zelf heeft ook zo zijn twijfels. Het verschil in score tussen de twee fietsen vindt hij toch wel aanzienlijk. “Vanaf 125 kilometer per uur begin je echt tegen een muur van wind aan te fietsen. Ik weet niet hoe dat in de Cygnus zou gaan. Overigens zou ik er niet in willen fietsen omdat hij volgens mij minder veilig is dan de Velox.” Fo

to: J

an-M

arce

l van

Dijk

en

11Delta magazine Tu Delft juni 2012

schortte het dit jaar. “Dit jaar hadden we op één dag goed weer. En net op die dag was onze fiet-ser niet in vorm omdat hij de dag ervoor heel hard had gefietst. Witthingham doet dat beter. Hij stopt soms halverwege als hij ziet dat zijn snelheid tegenvalt. Op die manier brandt hij zichzelf niet nodeloos op bij de sprint. Hij is dan altijd in vorm op de dag dat alles wel meezit.”Het nieuwe team, dat de Velox3 gaat maken, knoopt de boodschap – houd de fiets simpel en rijdt tactisch - in zijn oren. Zelf had het al bedacht om de fiets lichter te maken, en te voorzien van betere wielen en banden met minder rolweerstand.Een echt nieuw spectaculair design valt dus

niet te verwachten. Dat is jammer, vinden fietsonderzoekers dr.ir. Arend Schwab en dr.ir. Jodi Kooijman (beiden van 3mE). Als zij het voor het zeggen zouden hebben, ging de lig-fiets compleet op de schop.Het achterwiel zou het sturende wiel worden in hun ontwerp. “Op die manier kun je de aan-drijving en de sturing van elkaar loskoppelen en de fiets versimpelen. Je kunt dan ook de sturing makkelijker minder nerveus maken waardoor de fietser zich daar minder op hoeft te concentreren”, zegt Schwab.Kooijman ziet nog een ander groot voordeel. De vermaledijde uitsparing in de monocoque rondom het wiel (nodig om het wiel wat bewe-

gingsvrijheid te geven) zou in hun ontwerp niet aan de voorkant, maar aan de achterkant van de fiets komen. “De turbulentie die ontstaat rond deze uitsparing verplaats je dan naar achteren, en dat komt de aerodynamica van de fiets als geheel ten goede.”Tot voor kort ging men ervanuit dat een fiets met sturend achterwiel niet stabiel kon zijn. Maar Schwab en Kooijman toonden aan dat dat wel degelijk kan. Hoe precies? Dat snapt niemand. Kooijman: “Er zijn 25 parameters die de stabiliteit bepalen. Die leveren een explosie aan stabiliteitsvergelijkingen op. Je zou vijftig miljoen jaar bezig zijn om uit te rekenen hoe het zit.”Maar door te spelen met de variabelen – voor-al de massaverdeling is erg belangrijk – komt Kooijman toch steeds dichter in de buurt van een bruikbaar fietsframe met achtersturing. Hij begeleidt een groep bachelorstudenten die het frame verder ontwikkelen speciaal voor de Velox. Maar dit jaar zal dat frame in ieder geval niet worden toegepast. “Dat is nog een brug te ver”, zegt Velox3-projectleider Niels Tielen.

11Delta Tu Delft

Op papier had de Velox2 een stuk harder moeten gaan dan de Velox1

>>

op zijn afscheid straalt emeritus-hoogleraar Prabhu Kandachar meer bevlogenheid, idealisme en optimisme uit dan menig politicus. Hoe ingewikkelder de wereld, des te meer werk voor ontwerpers.

‘We moeten verder KijKen’

13Delta Tu Delfttekst: Jos Wassinkfoto’s: Hans Stakelbeek

BETEKENT DAT NIET ALLEEN DENKEN AAN HET PRoDUCT, MAAR ooK AAN HoE HET GEMAAKT WoRDT, VAN WELKE GRoNDSToFFEN, DE LEVENSCyCLUS? “Ja, een meer holistische benadering. Een voorbeeld is de Millenniumdoelstellin-gen van de Verenigde Naties. Een van die doelstellingen gaat over de gezondheid van moeders en een ander over die van kinderen. Sterfte gerelateerd aan zwan-gerschap treft meer dan een half miljoen vrouwen per jaar. Kindersterfte treft nog steeds zeven miljoen kinderen per jaar. Terugbrengen daarvan is als twee aparte doelstellingen gehanteerd. Pas na tien jaar bedachten ze dat moedersterfte en kindersterfte met elkaar verweven zijn en dat een gecombineerde aanpak kansrijker is. Bovendien gaat het niet alleen om de gezondheid van moeder en kind, maar van een hele gemeenschap. Er is dus een meer holistische benadering nodig voor-dat je gaat inzoomen. Dat is wat ontwer-pers nodig hebben.”

BENT U NIET BANG DAT REALISATIE VAN DIE MILLENNIUMDoELSTELLINGEN IN GEVAAR KoMT DooR DE HUIDIGE CRISIS? “Die komt zeker in gevaar. Afgelopen juni was er in Rio de Janeiro de terugblik op de milieuconferentie van twintig jaar eerder. Daar was men niet in staat tot een krachtige verklaring. Amerika en Europa hebben momenteel andere prioriteiten.”

BLIJFT U EVENGoED oPTIMISTISCH? “Ik bén optimist. Het heeft geen zin om pessimist te zijn, daarom moet ik optimist zijn. Leuk of niet. Wij mensen komen er altijd uit. Maar ik ben er niet zeker van of dat altijd dankzij de technologie is. Er is veel meer dan technologie. Bijvoorbeeld gedragsverandering, waar de sociale we-tenschappers meer van begrijpen. Ik pleit ervoor dat de universiteiten van Leiden, Delft en Rotterdam dit soort wereldpro-blematiek gezamenlijk aanpakken. Dat is een gouden kans.”

HoE? GEWooN ERGENS BEGINNEN? “Ja. Bijvoorbeeld met sociale innovatie in arme én in rijke landen.”

INNoVATIE IS Zo’N LEEG BEGRIP GE-WoRDEN. HEBT U DAAR GEEN LAST VAN? “Ik heb er geen last van. In Nederland is innovatie misschien een leeg begrip. Maar ik werk ook samen met de Aalto universiteit in Finland. Dat is een klein land met vijf miljoen mensen met maar

IEDEREEN KLAAGT oVER DE CRISIS. U ZEGT: HET ZIJN GEWEL-DIGE TIJDEN VooR oNTWERPERS. “Omdat ontwerpers de potentie hebben om veel dingen te ontwikkelen die tegemoetkomen aan de eisen op wereldniveau. Mijn verhaal gaat niet over de Europese crisis, maar over de aankomende crises op wereldniveau.”

EN WAT ZIJN DAT VooR CRISES? “Eigenlijk zijn het drie ontwikkelingen tegelijk. De bevolkings-groei is de basis. We zijn nu al met zeven miljard mensen en aan het einde van de eeuw ergens tussen elf en vijftien miljard. Dat betekent een verdubbeling van de wereldbevolking in deze eeuw. Veel van die bevolkingsgroei vindt plaats in opkomende economieën. Die combinatie levert een enorme groei op in de consumptie. Dat kan leiden tot voedselcrises, watercrises, brandstofcrises enzovoort.”

DAT HooR JE VAKER, MAAR U BLIJFT oPTIMISTISCH. “Wacht even, ik was nog niet klaar. Consumptie was het tweede punt. Als gevolg van de groei in consumptie is er een enorme groei aan afvalproductie en milieuvervuiling. Wij belasten onze planeet door het gebruik van grondstoffen en natuurlijke hulpbronnen voor onze consumptie. Nu al leggen we beslag op 1,4 maal wat de aarde op kan brengen. Als iedereen zou leven als de Amerikanen, zouden we zelfs vijf keer de aarde nodig hebben. Meer consumptie leidt tot een stijgende vraag naar grondstof-fen. Dat kan tot conflicten tussen landen leiden. Dit zijn uitda-gingen, waar ontwerpers op kunnen inspelen. Rijke landen zijn sterk in het vervuilen van het milieu en arme landen minder. Dus rijke landen moeten hun consumptie verminderen, en in elk geval hun carbon footprint verlagen (CO2

-uitstoot per capita, red). Verder kunnen mensen in ontwikkelingslanden vergeten dat ze ooit het welvaartsniveau van westerse landen kunnen bereiken wanneer ze hetzelfde ontwikkelingsmodel als in het Westen volgen.”

DAT IS GEEN PoPULAIRE BooDSCHAP DAAR. “En hier ook niet. Voor niemand. Er is een klein beetje ruimte voor welvaartsgroei in arme landen, als tenminste de rijke landen de consumptie verminderen. Want samen moeten we er uitkomen op één planeet. Als we doorgaan zoals we nu doen, hebben we over dertig tot veertig jaar vier keer de aarde nodig. En in die ommekeer spelen ontwerpers een belangrijke rol.”

HoE? “Door de consumptie omlaag te brengen met efficiëntere pro-ducten. Denk bijvoorbeeld aan elektrische of lichtgewicht auto’s. Daarnaast is er gedragsverandering. Het staat nog in de kinder-schoenen, maar ontwerpers denken na over hoe hun producten gedrag kunnen beïnvloeden.”

KUNT U DAAR EEN VooRBEELD VAN GEVEN? “Het gebruik van een fiets in plaats van een auto, ontwerpen van energiebesparende middelen en niet te vergeten het vergroten van bewustzijn bij de consumenten. Van oorsprong maakten ontwerpers producten en diensten, maar nu ontwerpen ze ook infrastructuur en veel meer. Ontwerpers moeten vooral het pro-bleem begrijpen. Dan kun je veel beter een oplossing bedenken.”

VRAAGT DE ToEKoMST oM EEN ANDER SooRT oNTWERPERS DAN NU? “Ja. Ze zullen veel breder opgeleid moeten zijn dan nu het geval is. En ze moeten meer ‘systemisch’ leren denken.”

>>

14 Delta Tu DelftDelta Tu Delft

CVP.V. (Prabhu) Kandachar was tot 1 januari 2012 hoogleraar industrieel ontwerpen met speciale aandacht voor duurzame materialen en productietechnologie. Geboren in India kwam hij in 1975 na zijn promotie aan het Indian Institute of Science vanuit Bangalore in Delft terecht, waar hij tot 1980 aan milieuvriendelijke technologieën werkte.Tussen 1980 en 1995 werkte hij bij Fok-ker Aerospace nabij Amsterdam. En vanaf 1995 was hij werkzaam aan de faculteit

Industrieel Ontwerpen. In die hoedanig-heid raakte hij hartstochtelijk betrokken bij het ontwerpen voor de armsten in ondermeer India, Indonesië, Honduras en Madagaskar. Deze base-of-the-pyramid-aanpak stimuleerde hem na te denken over de wereld van vandaag en de nabije toekomst met talrijke uitdagingen. Zijn rede ‘Beyond Design’ op 7 september 2012 stond in het teken van de rol van ontwerpers in deze context.

door een analfabete dorpsdokter. De dokter maakt een beeld, seint dat door naar het ziekenhuis waar een specialist antwoordt met drie lichtjes: groen, geel of rood. Bij geel of rood moet de vrouw naar het ziekenhuis komen. Er is echter een maar. Want op het beeld is te zien of het een jongen of meisje wordt. En in sommige landen worden vrouwelijke foetussen geaborteerd. Wat moet ik doen als ontwerpdocent? Als ik het ontwerp, red ik het leven van vrouwen, maar breng de ongeboren meisjes in gevaar. Dat zijn ethische problemen waar ik geen antwoord op heb.”

U NEEMT AFSCHEID - BEHALVE VAN UW VIJF PRo-MoVENDI. U STAAT oP HET PoDIUM. WAT WILT U DE ToEKoMSTIGE oNTWERPERS MEEGEVEN? “Dat ze doorgaan zoals ze nu doen. Daarnaast ben ik bezig met mijn afdelingsvoorzitter Frans Gortemaker te overtuigen dat er een opvolger van mijn vakgebied komt. Decaan Ena Voûte vindt dat ook een goed idee. En in de samenwerking met Leiden en Rotterdam lig-gen fantastische uitdagingen voor ontwerpers.”

één groot bedrijf: Nokia. En daar gaat het niet goed mee. Dus zei de Finse overheid tegen de Helsinki University of Technology, Helsinki University of Design en Helsinki University of Business economics: jullie gaan samenwerken en fuseren. In 2010 zijn ze gefuseerd tot één universiteit, de Aalto universiteit. Ze kregen vijfhonderd miljoen euro mee met de opdracht: innovatie.”

EN WAT GEBEURT DAAR? “Hoopvolle processen. Ze hebben ingezien dat innovatie niet altijd vanuit Finland hoeft plaats te vinden. Ze kijken ook in het buitenland. Ze hebben innovatiecentra opgericht in China, In-dia en elders. Daar gebeurt van alles waar de Finnen mee willen helpen en van meeprofiteren. Gebeurt dat hier?”

HET NEDERLANDSE INNoVATIEPLATFoRM STIMULEERT VooRAL DE BESTAANDE GRoTE INDUSTRIëLE SECToREN. “En hoe komt dat? Het Finse besef om eens naar buiten te kijken en daarna te vertalen wat het voor je eigen land en industrie be-tekent, dat ontbreekt in Nederland. De tegenwoordige politieke partijen zijn er ook niet mee bezig. Alleen maar met de vraag of je 130 of 120 mag rijden. Heel veel wat buiten Nederland gebeurt, heeft invloed op Nederland, dus moet je ook even buiten kijken.”

U KIJKT WEL EENS NAAR BUITEN? “Ik kijk naar buiten en naar binnen.”

U HEEFT ZICH STERK GEMAAKT VooR HET oNTWIKKELEN VAN PRoDUCTEN VooR DE VIER MILJARD ARMSTEN, ooK WEL BASE oF THE PyRAMID GENoEMD. HoE KAN ZoIETS ALS BUSINESSMoDEL DRAAIEN? “Nokia doet dat. Het bedrijf kan er geld mee verdienen omdat het een product maakt dat voor de mensen daar geschikt is.”

NoKIA IS IN ARME LANDEN SUCCESVoL MET EEN TELEFooN-TJE DIE VERSCHILLENDE ADRESBoEKEN BEVAT. “Bijvoorbeeld. Mensen hebben daar vaak samen een telefoon, en dan is het handig dat die meerdere adresboeken heeft. Die innovatie is bedacht nadat ze gezien hebben hoe mensen daar leven en hun product gebruiken. Ze zagen ook dat mensen het licht van het beeldscherm als zaklantaarn gebruikten, en dachten toen: we bouwen er een ledlampje bij in. Het is niet zo moeilijk. Je moet daar een tijdje zijn en observeren. Dus je moet een product ontwerpen voor hen. Een voor hun betaalbaar en acceptabel product, dan lukt het wel.”

IS HET ETHISCH oM GELD TE VERDIENEN AAN MENSEN DIE ARM ZIJN? “Ik denk niet dat het onethisch is. Ze worden toch niet gedwon-gen tot aankoop? Maar er zijn wel andere vraagstukken. Zo was ik betrokken bij de ontwikkeling van een klein en goedkoop echografieapparaat dat geen twintigduizend maar slechts dui-zend euro zou gaan kosten. Het moest geschikt zijn voor gebruik

>>

15

Altijd fijn om je welkom te voelen op een feestje, zelfs al ben je één van de duizend gasten. TEDxDelft is niet alleen brain food, maar vooral ook heel veel inspiratie… en spekkies.

Sms. Om kwart voor acht ’s ochtends. TedXDelft: “Goeiemorgen! Hier is je toegangs-kaartje nog een keer, we zien je over een paar uurtjes!” Oef, de eerste kop koffie is nog niet eens achter de kiezen, maar wat een gastvrijheid! Dat krijg je, als je je als party-crasher gewoon eens netjes aanmeldt voor een feestje. Acht uur lang inspirerende praatjes. Over wetenschap, het leven, muziek… Klinkt educa-tief en interessant, maar een al te hoog partygehalte kan dat nooit hebben. Toch maar eens een nadere blik op de uitnodiging. ‘Never grow up, dus… geen pakken en dassen! Het uniform van TEDxDelft is een lach en een optimistische houding. […] Laat niemand alleen staan. Zie het als intellectueel speeddaten.’O. Dit zou weleens één van de feestjes van het jaar kunnen worden! De gympen worden hakken – of nee, laat eigenlijk maar aan – de haren gaan weer los. Wel visitekaartjes mee, je weet maar nooit. In een rood verlichte lounge staan koffie en thee. Zelfbediening, voor als je een praatje wilt skippen. De echte die hard blijft gewoon in het auditorium zitten, voordracht na voordracht. De sprekers zijn namelijk nauwkeurig geselecteerd. Een emotioneel relaas van een Egyptische ingenieur die moest knokken voor haar opleiding, wordt afgewisseld met een humoristisch verhaal over de anderhalve kilo bacteriën die de microbioloog op het podium naar alle tevredenheid met zich meedraagt in zijn darmen. Een muzikaal intermezzo uit de opera Carmen, gewoon door TU’ers uitgevoerd. Aldith Hunkar met vro-lijke dreadlocks en iPad als presentator. Geen jasjes en dasjes te bekennen. Wel een zaal vol vrolijke mensen. Het enthousiasme werkt aanstekelijk. Het maakt eigenlijk niet uit waarover de genodigden praten, de sfeer zit erin. Die bevlogenheid, wow! Twitter stroomt over. Het doet niet onder voor een festi-val als Crossing Border, dit is een serieus dagje uit. En dat allemaal met mensen uit eigen huis.Wel een beetje benieuwd naar die intellectuele kruisbestuiving die we zelf ook moeten veroorzaken. Poging één in de foyer dan maar. Op de statafels liggen – leuk! – metalen lettertjes waarmee je woorden kunt vormen. ‘Essentie’, leggen we. Voordat we ons aan elkaar voorstellen, zet een twintiger in streepjesmaillot ons een kop koffie voor – mét chemisch roze spekje. ‘Oprecht, open, interesse’, legt ze. Zoveel moois hebben we zelfs op het grootste studentenfeest nog niet kunnen ontdekken. (JB)

Met geslepen messen,De Kokende Student

party crashers

wat: TEDxDelftwaar: Aulawanneer: 5 oktober 2012alcohol en hapjes: 7publiek: 9dresscode: 9entree: feestgehalte: 9eindcijfer:

Zuivere KoFFie

De wereld draait er op. Delft draait er op. Het was een koffieapparaat dat Bouwkunde de

das om deed. We drinken er jaarlijks gemid-deld 140 liter van per persoon. Dus: als je het doet, doe het dan goed! Koffie kan veel meer zijn dan een treurig bakkie troost tussen de colleges door. Het is geschikt voor de eerste

date, of het nu met je projectgroep is, of met die ene speciale persoon. Daarom ga ik deze week op zoek naar de beste plek voor een lek-

ker bakkie leut in Delft.

De vijf plekken die ik bezocht kregen allemaal dezelfde simpele bestelling: espresso, geen suiker, geen melk.

naam: Kaldi, molslaanbeoordeling: Goede koffie, mogelijkheid om te zitten en iets te eten. Je krijgt er, zoals het hoort, een glaasje

water en een koekje bij. Helaas, de prijs mag er wel zijn. eindcijfer: 7

naam: Il Tartufo, minderbroerstraatbeoordeling: Koffie waar je blij van wordt en wel even wakker van blijft. naast de lekkere broodjes niet verve-

lend om hier een kopje koffie te halen. lekker rustig met een mooi uitzicht. Glaasje water en een koekje, dus goed

voor elkaar. eindcijfer: 8,5

naam: Bagels & Beans, marktbeoordeling: over de koffie niet te klagen, echter is het macrobiotische gehalte iets waar ik persoonlijk

tegenaan loop. Je mag laten zien dat men milieu- bewust denkt, maar er is een grens. Toplocatie

aan de markt, maar de prijs is daar ook wel naar. eindcijfer: 6,5

naam: The Coffee Company, marktbeoordeling: Helaas weer wat megalo-

maan. Wel weer goede koffie en goed uitzicht. Dit is een beetje de Starbucks

van Delft, dus helaas niet voor een speci-ale gelegenheid. Echter, helemaal niet ver-

keerd. eindcijfer: 7

naam: De vergulde pauw, Voldersgrachtbeoordeling: mijn soort winkel, het product

wordt voor je neus klaar gemaakt. Goede diversiteit en domweg lekkere koffie. Prijs/

kwaliteit goed, dat krijg je met van die kleine winkeltjes. eindcijfer: 8

8

een pleK onder de Zon

Het huis van morgen. En dan als architecturaal hoogstandje, duurzaam en met state-of-the-art bouwtechniek. De Solar

Decathlon Europe is een universitair bouwdorp op hoog niveau. Maar waar is de TU?

>>

1717Delta Tu Delft

Hier had het Revolt House kunnen staan

Campo de Lago, het stadspark in het westen van Madrid, was in september een van de weinige plekken in Spanje waar nog ge-bouwd werd. En hoe. Trucks en

containers kwamen hier vanuit alle hoeken van Europa naartoe om in een mum van tijd achttien huizen te doen verrijzen. Variërend van een min of meer traditionele datsja (Rus-sisch buitenhuis) via een Japans huis met eigen rijstveldje tot het visionaire dakterras Canopea dat de bekroning moet vormen van een kleine appartemententoren. Aan ver-beeldingskracht geen gebrek hier op de ‘Villa Solar’. De Solar Decathlon Europe daagt universi-

teiten uit met ontwerpen te komen die scoren op het gebied van architectuur, bouwtech-niek en duurzaamheid. Tegelijkertijd is het een kijkje in de huizen van de toekomst.

immense machinerieDe meeste huizen stonden op Campo de Lago binnen enkele dagen overeind. De res-terende tijd van de twee weken bouwperiode besteedden studenten en begeleiders aan het aanbrengen en afregelen van de installaties. Kijk in de technische ruimte van deze huizen en je ziet een immense machinerie die het modernste op het gebied van klimaatbeheer-sing, energiebesparing en zonnecellen com-bineert. De huizen zijn duurzaam gebouwd,

produceren ruim twee maal meer elektrici-teit dan ze gebruiken en handhaven een aan-genaam binnenklimaat. Projectmanager dr. Sergio Vega, die vijf jaar geleden het team van de technische univer-siteit van Madrid (UPM) in de van oorsprong Amerikaanse competitie aanvoerde, is vooral trots op het smartgrid op het terrein. Bij de vorige editie in 2010 werd het teveel aan op-gewekte zonne-energie nog weggesluisd naar het elektriciteitsnet. Nu bepaalt een slim lo-kaal netwerk (smartgrid) of het handiger is de zonnestroom op te slaan in accu’s en elektri-sche auto’s voor eigen gebruik, of dat de prijs gunstig genoeg is om het te verkopen aan het openbare net. Dit is een van de weinige

Delta Tu Delft tekst: Jos Wassinkfoto’s: Jos Wassink/Solar Decathlon

>>

18 Delta Tu DelftDelta Tu Delft

plekken waar het publiek kan zien hoe zoiets in de praktijk werkt.

kennisuitwisselingVorige keer, in 2010, telde de Solar Decathlon een kleine 200 duizend bezoekers. Maar het evenement is niet alleen bedoeld om het grote publiek kennis te laten maken met de energieproducerende huizen. Ook sti-muleert de organisatie de kennisuitwisseling tussen teams en specialisten door gerichte rondleidingen te organiseren voor professi-onals, en forumdiscussies over architectuur, bouwtechniek, industrialisatie, communi-catie, duurzaamheid en energierendement. Aan het eind van de vorige competitie bracht de organisatie een boek uit waarin alle in-zendingen in detail beschreven zijn, samen met de bevindingen van de jury en de presta-ties tijdens de competitieweken. Gevraagd naar verrassende ontwerpen noemt Vega het Revolt House, de inzending

van de TU Delft: “Ik vond het idee van een drijvend huis dat meedraait met de zon een interessant nieuw concept.”

Zichtbaarheid“Het is aantrekkelijk voor universiteiten om hieraan mee te doen”, stelt projectmanager Sergio Vega. “Dan kunnen ze prototypes ma-ken van bijzondere gebouwen. Zoiets stimu-leert de samenwerking tussen verschillende afdelingen en faculteiten. Verder is het voor studenten een vormende ervaring om mee te doen aan zo’n internationale competitie. Bo-vendien is deelname belangrijk voor de zicht-baarheid van een universiteit. Alle teams zijn zichtbaar op onze website die wereldwijd door honderdduizenden mensen bekeken wordt.”Maar wie nu op de website van Solar Decathlon kijkt, zoekt tevergeefs naar een Delftse bijdrage. Afgezien dan van een be-richt van 13 maart over de terugtrekking van de inzending (‘Revolt House se retira’). Vorig jaar was een tentversie van Revolt House nog een publiekstrekker op Llowlab, de weten-schappelijke appendix van het Lowlandsfes-tival in Biddinghuizen. Amper een half jaar later wordt het project, waar op dat moment meer dan dertig studenten uit verschillende faculteiten bij betrokken zijn, beëindigd.

waar is Delft?“Ik vond het een waanzinnig moeilijke be-slissing,” zegt Bouwkundedecaan prof.ir. Karin Laglas. “Het Revolt House was er juist zo’n goed voorbeeld van dat comfort en duurzaamheid niet strijdig zijn. Maar het was heel moeilijk voor het team om de spon-soring voor elkaar te krijgen.” Promovendus Florian Heinzelmann beves-tigt dat. Hij was projectleider van het Revolt House vanaf september 2010 onder verant-woordelijkheid van hoogleraar bouwtech-nologie prof.dr. Patrick Teuffel. De totale begroting bedroeg 880 duizend euro, vertelt Heinzelmann. Begin dit jaar, toen beslist moest worden over de voortgang, was daar-van 422 duizend binnen. Grote bouwonder-nemingen waren weliswaar geïnteresseerd in het project, maar schrokken ervoor terug zich eraan te committeren. Karin Laglas denkt dat de crisis het project parten heeft gespeeld. Die maakte het erg moeilijk om sponsoring voor elkaar te krij-gen. Afgelopen februari moest een besluit vallen. “Toen er nog steeds onzekerheid heerste over de sponsoring heb ik na consult met een aantal mensen besloten ermee te stoppen”, zegt Laglas. Wel spreekt ze haar waardering uit voor wat de studenten tot dan toe bereikt hadden.

De inzending van de Deen-se technische universiteit DTU staat aan de kop van het park en trekt de aan-dacht door de hoge strakke vorm en de ongenaakbare grijze wanden met vreem-de hoeken. Ze noemen het Fold, vertelt economiestu-dente Philippa Taul, omdat de vorm ontstond tijdens het vouwen met vellen pa-pier. De wanden zijn super isolerend gemaakt met lagen van het experimen-tele isolatiemateriaal ‘air

wool’ van Rockwool, de hoofdsponsor. Hoeken en afmetingen van de wanden zijn zo uitgekiend dat de zon nooit door de ramen naar binnen schijnt. Dat be-perkt de behoefte aan koe-ling. Ook bijzonder zijn de zonnepanelen; niet alleen zijn die verzonken in het dak – steeds meer teams integreren de panelen liever in hun ontwerp dan ze er later op te schroeven – maar ze leveren naast elektriciteit warmte. De

DTU-studenten doen dat door de zonnepanelen aan de achterzijde met een vloeistof te koelen. Dat ver-betert het rendement van de PV-installatie en levert warmte op voor de douche. Trots zijn de studenten ook op een onopvallende cen-trale draagmuur van gela-mineerd hout die de hele scheefstaande constructie overeind houdt.

De Franse inzending Cano-pea heeft de competitie gewonnen. Anders dan de andere teams gaan de Fransen niet uit van een zelfstandige tweepersoons-woning, maar van een ge-meenschappelijke ruimte voor de bewoners van klei-ne flats die ze ‘nanotowers’ noemen. Hun inzending gaat uit van de beperkte

ruimte in Grenoble, en wil bewoners een aantrekke-lijke leefomgeving bieden zonder terug te vallen op losstaande huizen. In een nanotoren van acht ver-diepingen herbergt iedere verdieping een woning. De bovenverdieping biedt een gemeenschappelijke ruimte met wasmachine, een zomerkeuken en een

loungegelegenheid. De groengekleurde zonnecel-len in het glas en de wind door de jaloezieën moeten de indruk versterken dat je hier als in de boomtoppen leeft. ‘Canopea combineert de beleving van de ruim-telijke kwaliteiten van een eigen huis met het wonen in een dichtbevolkt stads-centrum en het gevoel deel uit te maken van een gemeenschap’, aldus de toelichting.

Fold

Canopea

Op de vraag of hij begrip voor die beslissing heeft, antwoordt Teuffel dat hij er liever mee was doorgegaan. Hij ontkent dat zijn vertrek uit Delft met de annulering te maken heeft. Het heeft zijn besluit naar de TU Eindhoven te gaan hooguit bespoedigd.Tim Hilhorst, student bouwtechniek die van-af het begin in september 2010 bij het project betrokken was, heeft een analyse gemaakt van wat er is misgegaan. Dat begon volgens hem met een te kleine bezetting van het team in het begin: één promovendus voor alle ta-ken. Teuffel en Heinzelman bevestigen dat. Maar, zeggen ze, dat was een voorwaarde die we geaccepteerd hebben. Het was de be-doeling dat studenten verantwoordelijkheid zouden nemen voor alle aspecten van het project. Maar Hilhorst constateert dat het zoeken naar sponsors te laat op gang is geko-men. Ook zijn relevante netwerken van be-kende hoogleraren zoals Van Hal, Van Gameren, Van den Dobbelsteen en Patijn pas op een laat tijdstip (oktober 2011) benaderd. Hilhorst denkt verder dat het project beter in samenwerking met sponsoren uitgewerkt had kunnen worden. Dat beaamt ook de Deense ploeg in Madrid. Het gaat misschien te ver om te zeggen dat hun inzending Fold een demoproject van Rockwool is, maar de sponsor heeft er wel uitdrukkelijk zijn stem-pel op kunnen zetten. Anderen wijzen op de luxueuze keuken in de Italiaanse villa; Villa Solar is natuurlijk ook een fijn duurzaam po-

dium voor sponsoren om zich aan de wereld te presenteren. Capice?

basisfinancieringIn 2014 wordt de derde Europese Solar Deca-thlon in Frankrijk gehouden. Het is de vraag of de TU dan van de partij is. De huidige pro-jectmanager Sergio Vega hoopt van wel; hij wil het draaiende huis wel eens in het echt zien. De Delft Energy Club wil ook wel en kijkt uit naar een hoogleraar en studenten om het project op te starten. Architect prof.ir. Thijs Asselbergs raadt aan in elk geval een bestemming voor het huis te zoeken voor na de competitie: “De campus, een stad, een be-drijf of een museum. Je hebt een partij nodig die zich eraan committeert.” Tim Hilhorst vindt het ook niet gek als de TU of een minis-terie met een basisfinanciering zou komen. Zo werken de meeste andere teams, weet hij inmiddels. Daar kwam hij achter toen hij de organisatie vertelde dat Revolt House zich terugtrok. Die zeiden toen: “Hebben jullie al sponsoring overwogen?”

“Mensen zijn 95 procent van de tijd binnen”, zegt Bálint Bakos, constructeur van het Hongaarse team. Daarom heeft het team van de universiteit van Boedapest een huis ont-worpen dat de bewoners naar buiten lokt naar het trapezevormige terras tus-sen het kleine winterhuis en de lange zomermuur. De zomermuur, die het ter-ras over de hele lengte af-sluit, is aan de buitenkant (zuidzijde) bedekt met gro-

te glazen panelen met 1,9 kWp aan dunnefilm zonne-cellen. Aan de terraszijde is een buitenkeuken geïnstal-leerd en binnenin de muur bevindt zich een reservoir met regenwater dat ge-bruikt wordt voor koeling en verwarming van het huis. Het water zelf wordt gekoeld door het ’s nachts over de zonnepanelen op het dak te laten lopen en weer op te vangen. Het ter-ras van het strakke zwart-wit uitgevoerde huis kijkt

vanuit Villa Solar prachtig uit op het koninklijk paleis. Over een maand wordt het zogeheten Odoo-project opnieuw opgebouwd op de campus in Boedapest.

Canopea

Odoo

‘Het Revolt House was er juist zo’n goed voorbeeld van dat comfort en duurzaamheid niet strijdig zijn’

website solar decathlon: www.sdeurope.org

boek over sD 2010:bit.ly/report-SD-2010

videogalerij:DtU DenmarkFold op bit.ly/S75G42

rwtH DuitslandCounter Entropy House op bit.ly/S77ABT

ODOO project Universiteit boedapest, Hongarije op bit.ly/S77UR5

Chiba University met Omotenashi House op bit.ly/S789eP

Universiteit baskenland met EKI House op bit.ly/S78VIZ

Of via www.delta.tudelft.nl onder de rubriek ’In beeld’.

>>

ondergrondse praktijken

de bachelorTim van den Bosch

Brand! Eén woord kan genoeg zijn voor paniek in de tent. En wat blijkt: juist in ondergrondse stations, waar vluchten extra moeilijk is, is de brandveiligheid vaak ver te zoeken, ontdekte civielstudent Tim van den Bosch.

ONDERzOEk:‘Brandveiligheid in ondergrondse

stations’

EiNDcijfER:

9

Het zal je maar gebeuren. Denk je veilig met het openbaar vervoer te reizen, breekt er brand uit op je ondergrondse trein- of me-trostation. Vlucht je dan net zo gemakkelijk als vanuit een bovengronds station? of zit je als een rat in de val? met de bouw van het nieuwe ondergrondse treinstation in Delft niet zo gek om bij stil te staan, dacht Tim van den Bosch (23), en hij besteedde er zijn bachelor-eindproject bij CiTG aan.De conclusie was schrikbarend: “Voor on-dergrondse stations bleken geen andere brandvoorschriften te gelden dan voor bovengrondse”, vertelt hij. “Bouwbesluiten, gebruiksbesluiten – nergens is een aparte sectie opgenomen voor stations onder de grond. In 2006 en 2007 zijn alleen twee rap-porten verschenen die dieper ingaan op het onderwerp.” En dat terwijl via een trap naar boven vluchten toch een stuk lastiger is dan gewoon een zijpaadje inschieten in de open lucht. Hoog tijd voor nieuwe aanbevelingen.“Ik heb eerst een grove basis gelegd voor mijn onderzoek”, zegt Van den Bosch. “Want wat versta je precies onder brand en waar-om is het zo gevaarlijk? En hoe gedragen mensen zich in geval van brand? De wet- en regelgeving op dat vlak is grotendeels geba-seerd op aannames, maar die blijken vaak helemaal niet te kloppen.”Zo ontdekte de student dat vuur in een on-dergronds station niet eens het gevaarlijkst is. “Het is de rook – en die is er vaak ook al bij een brand die nog niet volledig is ontwik-keld. Die belemmert het zicht, waardoor het lastiger is te vluchten. Bovendien kan

rook óók ontzettend warm zijn. Als je die in-ademt…” ook zou er bij het ontwerp van een ondergronds station een simulatie gemaakt moeten worden van hoe brand zich op zo’n plek ontwikkelt en hoe mensen binnen tien minuten kunnen vluchten, vindt hij.En, hoe zit het daarmee bij het nieuwe Delftse treinstation? “Ja, eh, dat weet ik dus niet”, lacht de student. “mijn eerste insteek was de huidige wet- en regelgeving op het gebied van brandveiligheid te toetsen op het nieuwe treinstation. maar wie ik ook benaderde; aannemers, architecten – nie-mand reageerde.” Een domper. “Dus heb ik mijn onderzoek algemener getrokken. uit bestaande bouw- en gebruiksbesluiten én de twee brandveiligheidsrapporten over on-dergrondse stations heb ik de belangrijkste brandveiligheidseisen gedestilleerd. op ba-sis daarvan heb ik een aanbeveling gedaan voor een nieuw bouwbesluit voor onder-grondse stations.” Een dag na zijn eindpresentatie kreeg Van den Bosch bericht van de Delftse architecten en aannemers. “met alle ins en outs op het gebied van brandveiligheid.” Een béétje mosterd na de maaltijd. Hoewel: “mijn be-geleider stelde voor mijn praktijkonderzoek aan te bieden in als additional master thesis, als basis voor vervolgonderzoek. Kunnen ze de Delftse insteek toch nog een keer ge-bruiken.” Wel even hopen dat de aanbevelin-gen uit dát onderzoek dan niet op hun beurt als mosterd na de maaltijd komen. Eén keer station Delft op de schop is tenslotte meer dan genoeg. (JB)

Foto

: Sam

Ren

tmee

ster

21

wie: René Allart (33)burgerlijke staat: Samenwonendstudie: Luchtvaart- en ruimtevaarttechniek, in zeven jaar – waarvan twee om af te studeren. “Ik kreeg er een 8 voor – dat viel nog tegen.” Daarna rechten aan de Erasmus Universiteitberoep: Octrooigemachtigde bij EP&Cauto: Citroën Saxo uit 1999huis: Koopappartement uit de jaren dertig in oud-Rijswijkstemt: SPsalaris: ‘Boven modaal’wapenfeit: Werkte van 2004 tot 2008 mee aan de Europese ruimtesatelliet Galileo. “Superfrustrerend; hij werkt nog steeds niet!”

Zo ontwerp je voor ESA aan een automati-sche piloot voor een vliegtuigje op Mars, zo zit je aan de andere kant van de tafel; doorgeleerd en gemachtigd om diezelfde ontwerpen geoctrooieerd te krijgen. Niet

het carrièrepad dat René Allart voor ogen had toen hij in 2004 afstudeerde bij luchtvaart- en ruimte-vaarttechniek. “Ik denk dat geen enkele octrooige-machtigde bij mij op kantoor dit ooit van plan was”, zegt hij. Typisch zo’n baan waar je per ongeluk in rolt. En nu blijkt hij zo uitdagend, dat hij er voorlopig maar blijft zitten. In hoeveel functies kun je letterlijk naast de uitvinder zitten, in woorden vatten hoe zijn uitvin-ding werkt, en hem van A tot Z adviserend door zijn octrooiaanvraag heen loodsen? “Ik ben betrokken bij de nieuwste technische ontwikkelingen in Nederland! Ik mis het ontwerpen zelf helemaal niet; dat zijn in mijn vakgebied zulke trage, langlopende trajecten.

Nu heb ik te maken met korte projecten, elke dag ben ik weer bezig met een andere techniek.” Hij deed er nog speciaal een studie rechten voor. “Dat is niet verplicht, je wordt juridisch bijgeschoold tijdens je op-leiding tot octrooigemachtigde. Maar ik wilde graag nog een studie volgen en mijn toenmalige werkgever betaalde.”Knap is hij, in pak (voor de gelegenheid) en de dertig voorbij. Gegroeid sinds zijn studententijd in Delft, toen hij nog met guitig gezicht het nachtleven in dook. Uitgaan doet hij niet meer zo veel, en al hele-maal niet meer in Delft. Er zijn rust en volwassenheid voor in de plaats gekomen.Privé zit hij gebeiteld. Een koopappartement in oud-Rijswijk, een mooie vriendin op de bank (ontmoet in Delft, ze studeerde industrieel ontwerpen) - zelfs een kat. Hun Citroën Saxo uit 1999 is wel het laatste wat je verwacht bij een afgestudeerde TU’er met twee ti-tels en een bovenmodaal salaris. “Wat dat betreft zijn mijn vriendin en ik echte techneuten: hij brengt ons van A naar B en technisch werkt hij, dus het is prima.” Hij heeft sowieso niet zoveel met de Delftse conven-ties. Was bewust geen lid van een studentenvereni-ging – “Ik kies liever zelf mijn vrienden” – en in plaats van ‘gewoon’ te stemmen op de VVD, koos hij voor het afdelingsvoorzitterschap van de SP in Rijswijk. Dat ‘bekrompen’ kiezen voor je eigen baan en een goed salaris, daar kan hij niks mee. “Ik vind ook an-dere dingen in de samenleving belangrijk.” Het kostte hem de afgelopen vier jaar minstens tien uur per week. Vorige maand legde hij zijn politieke functie neer. Even pas op de plaats. “Ik heb het afgesloten als lijstduwer, op de onverkiesbare vijftigste plaats voor de Tweede Kamerverkiezingen.” Maar hij blijft actief

voor zijn partij. Klinkt als een man met ambities. “Ja gek hè, want die heb ik niet echt”, lacht hij. “Ik vind het vooral belangrijk om je als mens te blijven ontwik-kelen. Dat kan in de techniek, de politiek, maar ook in het bestuur van mijn badmintonvereniging. Ik wil gewoon mijn steentje bijdragen aan de samenleving – maar het moet wel leuk blijven voor mezelf.” (JB)

Delta Tu Delft 2012

Wet enWetenschap

“Google het maar eens”, zegt L&R-alumnus René Allart: “techniek plus rechten”. De uitkomst: octrooien. En daar zit ‘ie dan, in Rijswijk. Hoe een carrière verrassend kan lopen na de TU Delft.na

delFt

René Allart leerde zijn vriendin kennen bij een cursus wushu op het sportcentrum, op de fiets, zijn Citroën Saxo uit 1999, en de kat.

Foto

: Sam

Ren

tmee

ster

Delta Tu Delft 22

‘Doe eerst die dijken maar,

anders zijn we straks niet eens

meer in staat om te doen aan ontwikkelings-

werk’ (Han Vrijling, hoogleraar waterveiligheid)

23

‘De sociaal zwakkeren hebben de hoogste energielasten. Dat is een tikkende tijdbom’

tekst: Saskia Bonger/Tomas van Dijk

Pensioenleeftijd, Europa, marktwerking

in de zorg; VVD en PvdA hebben genoeg

hoofdpijndossiers te bespreken voordat

ze een coalitie kunnen smeden. Maar de

Haagse politici hebben meer structurele

problemen op te lossen, problemen waar

Delftse wetenschappers aan werken bin-

nen de Delft Research Initiatives (DRI’s).

Zij voorzien Rutte en Samsom graag van

ongevraagd advies.

Onzalig ideenederland is trots op haar dijken; experts van over de hele wereld komen er al decennia lang speciaal voor naar hier. Maar dertig procent is onveilig en de overheid laat het bewust zo. tijd voor een nieu-we filosofie.

Dat betoogt prof.dr.ir. Han Vrijling, hoogleraar waterveilig-heid en waterbouwkundige constructies en voorzitter van het Delft Infrastructures and Mobility Initiative. “De beveiliging tegen overstromingen is niet goed geregeld. Eén derde van de dijken voldoet niet. Eens in de zes jaar zouden dijken worden gecontroleerd. Dat is omgezet naar eens in de twaalf jaar. Zo hoor je misschien minder vaak dat het niet goed is, maar het probleem is er niet mee opgelost. En dat terwijl de oplossing van een verrassende eenvoud is. Natuurlijk is het in een stede-lijke omgeving moeilijk dijken te verhogen. Daarom doen wij, met een beurs van technologiestichting STW, onderzoek naar functionele dijken. Dat zijn dijken waar bijvoorbeeld een par-keergarage in zit, of waar een wandelweg overheen loopt. Of dijken geïntegreerd in lucht- en zeehavens. Dat is technisch te realiseren, maar bestuurlijk lastig. Verschillende wetten, zoals bouwregelgeving en infrastructuurwetten, komen sa-men. Waarom de politiek de dijken niet aanpakt? Dat heeft te maken met geld en politieke wil. We geven 0,7 procent van ons binnenlands product uit aan ontwikkelingssamenwerking. Prima. Het onderhoud van de dijken kost veel minder, name-lijk 0,1 procent. Ik denk: doe eerst die dijken maar, anders zijn we straks niet eens meer in staat om aan ontwikkelingswerk te doen. Maar de regering heeft gekozen voor meerlaagse vei-ligheid. Dat concept is mijn grootste angst. De eerste laag zijn de dijken, maar daarna zegt de overheid tegen haar burgers: “Waarom woont u zo onveilig? Zorg maar dat u in een water-bestendig huis woont.” Dat is de tweede laag. De derde laag is vluchten. Maar denk je in dat half Nederland onder een meter water verdwijnt. De economische schade zal gigantisch zijn, want alles valt stil. Een onzalig idee.”

Tikkende tijdbomnederland loopt achter met duurzame energie-opwekking. Complexe regelgeving, trage over-legstructuren en de groningse gasbel maken het moeilijk een echte omslag te maken naar een duurzame gebouwde omgeving. toch is dat precies wat er moet gebeuren.

Dat zegt prof.dr.ir. Arjan van Timmeren, hoogleraar environ-mental technology and design, bij de afdeling stedenbouw (Bouwkunde) en betrokken bij het Delft Environment Initi-ative, dat zich richt op een duurzame leefomgeving. “Bij de ruimtelijke ordening in Nederland houden we overal reke-ning mee, we zorgen voor voldoende waterberging, we tellen vleermuizen en we rekenen minutieus aan geluid en fijnstof. Maar planners en ontwerpers hebben nagenoeg geen kennis van actuele energievraagstukken. Om een nieuwe, duurzame energie-inrichting te realiseren, is een betere afstemming tussen ruimte en energie nodig. Duurzame energiebronnen vergen veel meer oppervlakte per KWh dan een kolencen-trale. Laten we beginnen met het slimmer op elkaar afstem-men van bovengrondse en ondergrondse planning, via uit hernieuwbare bron gevoede warmtenetten en smart grids (intelligente energienetwerken, red.). Vooral in de bestaande gebouwde omgeving is dat moeilijk. De meest urgente plek-ken zijn de sociaal zwakkere wijken, vaak gebouwd in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw. Isolatie en bouwkwali-teit zijn daar relatief slecht. Tegelijkertijd stijgen de energie-prijzen. Dat betekent dat de sociaal zwakkeren relatief de hoogste energielasten hebben. Dat is een tikkende tijdbom. Woningen in deze wijken moeten geïsoleerd worden en voor-zien van zuiniger apparatuur. Ook moet restwarmte beter worden benut en moet het resterende deel van de energie ko-men uit hernieuwbare bronnen. Het energienetwerk wordt daarbij de komende twintig jaar een stuk complexer doordat het aandeel van deze ‘variabele’ bronnen zal toenemen. Het zal veel schelen als we de pieken in energievraag en -aanbod beter op elkaar afstemmen, via slimme opslagsystemen en verdeelnetten. Laten we deze broodnodige energietransitie zo snel mogelijk inzetten, want we lopen achter qua aandeel van duurzame energie in onze energieopwekking. Ik denk dat het te maken heeft met de complexiteit van onze ruimtelijke ordening én met onze overlegcultuur. En vergeet de gasbel in Groningen niet. Die drukt ons gevoel van urgentie volledig naar achteren.” >>

OBAMA VS. ROMNEYWILL SCIENCE WIN, OR WILL THE WORLD LOSE?BY RUTH OLDENZIELLECTURE AND DISCUSSIONTUESDAY OCTOBER 16TH 7:30 PM @ PSOR CAFE, CIVIL ENGINEERING

TEDTEDXDELFTSALONFIFTY SHADES OF CONCRETE BY EVA LANTSOGHTWEDNESDAY OCTOBER 17TH12:30 PM @ ORANGE ROOM, TU DELFT LIBRARY WITH FREE LUNCH! REGISTRATION REQUIRED WWW.FACEBOOK.COM/TEDXDELFT

BIOMIMICRYECOLOGICAL PERFORMANCE INDICATORS FORARCHITECTS AND ENGINEERS BY MAARTEN EPEMAARCHITECTS AND ENGINEERS BY MAARTEN EPEMATHURSDAY OCTOBER 18TH6 PM @ ORANGE ROOM, TU DELFT LIBRARY

Wednesday 17 October 201212:30 – 13:30 hrsTU Delft Library, Orange room

Powered by

Free lunch!registration required (www.facebook.com/TEDxDelft or TEDxDelftSalon@TEDxDelft.nl)

Fifty Shades of ConcreteEva Lantsoght

Voor advertenties bel met:

H & J UitgeversPostbus 101

2900 AC Capelle aan den IJssel

T (010) 451 55 10F (010) 451 53 80

E delta@henjuitgevers.nl

Neem contact op met Hennie de Ruyter of Mireille van Ginkel voor nadere informatie.

24Advertenties

25

de offshore windindustrie. De rotorbladen van de grootste windmolens zijn zo groot dat je ze niet over land kunt trans-porteren. Daarom moeten ze aan de kust gemaakt worden. Naast het eiland komt een industrieel stadje, een drijvend stadje. Eén van mijn ideeën voor de energievoorziening op het vaste land behelst de inzet van auto’s als energiecentrales. De brandstofcel komt er namelijk aan. Straks hebben we die allemaal in onze auto om elektrisch te kunnen rijden. In feite rijdt iedereen dan in kleine elektriciteitscentrales van zo’n 100 kilowatt. In parkeergarages kunnen die brandstofcellen – die een heel hoog rendement hebben - elektriciteit leveren aan het net. Vijfhonderd geparkeerde auto’s kunnen alle wonin-gen in Delft van elektriciteit voorzien. De overheid moet anti-ciperen op deze ontwikkeling.”

Acceptabele risico’sHoe veilig is het elektronisch patiëntendossier? en wat weten we van digitale oorlogsvoering? De politiek moet nadenken over een acceptabel veilig-heidsniveau op internet.

Dat vindt ict-expert dr.ir. Jan van den Berg van de faculteit Techniek, Bestuur en Management. Ict is geen aparte DRI, maar is niettemin een speerpunt van de TU.“Ict is een van de drijvende krachten achter de economie. Te-gelijkertijd is er een keerzijde: de samenleving wordt steeds afhankelijker van de ict-techniek, terwijl die intrinsiek onvei-lig is. We zouden het moeten hebben over de risico’s. Voor de dijken heeft de politiek al aangegeven wat acceptabele risico’s zijn: eens in de tienduizend jaar mag, voor sommige gebie-den, een omliggende dijk het begeven. In het verkeer vindt men zeshonderd doden per jaar in Nederland ‘acceptabel’. Het vaststellen van een acceptabel veiligheidsniveau op inter-net is waarschijnlijk veel complexer.Op sommige terreinen kunnen we misschien beter beslissen om de verbindingsstekker met internet eruit te trekken, ook al is dat economisch niet prettig. Neem de connectiviteit van onze waterwerken: of stuwen open of dicht gaan wordt deels via data-uitwisseling over internet bepaald. Als een vijandig land Nederland wil raken, kan het proberen op afstand vi-tale gebieden onder te laten lopen. Een ander voorbeeld is het elektronisch patiëntendossier. Als straks de ict-voorziening uitvalt, kunnen patiënten dan nog behandeld worden? Is dat risico expliciet meegenomen toen besloten werd tot invoe-ring? Iets anders waar ik Nederlandse politici niet in het open-baar over hoor spreken is cyberoorlogsvoering. De Neder-landse overheid heeft recentelijk een aantal drones gekocht. Hoe die worden gebruikt en hoe soldaten ermee om moeten gaan, is met onduidelijkheid omgeven. Het is de hoogste tijd openheid van zaken te krijgen en een publiek-politiek debat te starten over de inzet van ict in het algemeen en in digitale oorlogsvoering in het bijzonder.”

‘Langer vitaal houden’ De vergrijzing is helemaal niet zo problematisch als altijd wordt beweerd. slimme oplossingen kunnen de zorgkosten minder hard doen stijgen.

Dat meent prof.dr.ir. Lucas van Vliet, wetenschappelijk direc-teur van het Delft Health Initiative (DHI), het overkoepelende Delftse onderzoekscluster op zorggebied. “Discussies over de zorg lenen zich niet voor soundbites van dertig seconden. Het heeft te maken met preventie, genezing, de verzorging van gehandicapten en ouderen, kosten en kwaliteit. Ik heb geen politicus kunnen betrappen op een integrale visie. Daar werken wij wel aan. De vergrijzing is een duidelijk gegeven. Dat is problematisch, zegt men altijd. Binnen het zogenaamde ‘vitaliteitsprogramma’ van Medical Delta in samenwerking met het DHI hebben we hier een andere kijk op. Ouderen hebben meerwaarde. We moeten ouderen langer in de maatschappij en op de arbeidsmarkt houden. We kunnen de bevolking langer vitaal houden, de kosten drukken en profiteren van een hogere productiviteit. Wat we verzekeren via de Algemene Wet Bijzon-dere Ziektekosten (AWBZ), moeten we in dit licht bekijken. De elektrische scooter zit bijvoorbeeld in de AWBZ, maar de elek-trische fiets niet. Waarom? De elektrische fiets houdt ouderen langer vitaal. Om mensen langer zelfredzaam te houden, is het ook belangrijk dat we onze leefomgeving anders inrichten. Er moeten meer communicatiemiddelen komen in huizen waar-door ouderen contact kunnen onderhouden met mantelzorgers en zorgverleners. We moeten ict-middelen ontwikkelen die zo eenvoudig zijn dat ouderen ermee overweg kunnen. Er moet meer technologie komen waarmee hulpverleners ouderen kun-nen monitoren zonder hun privacy aan te tasten. Dat de kosten voor de zorg stijgen, is onvermijdelijk. Maar we kunnen de curve afvlakken. Als onze levenskwaliteit toeneemt, dan zijn we be-reid die kosten te betalen. Over dit soort zaken heb ik niemand gehoord tijdens de verkiezingscampagnes.”

Eiland vol halffabricatenvoor zover energie al een thema was tijdens de ver-kiezingscampagnes, sneden politici het onderwerp verkeerd aan. Ze moeten ondernemerschap en crea-tiviteit tonen.

Dat vindt hoogleraar future energy systems prof.dr. Ad van Wijk (TNW). Zijn werk valt onder het Delft Energy Initiative. “Wij hebben in Nederland een goed ontwikkelde petrochemische in-dustrie en een goede link naar het achterland. We zouden daar-om moeten inzetten op biobased economy. Zoals een eiland maken op de Noordzee waar we bijvoorbeeld ethyleen produce-ren. Ethyleen is een van de basiselementen van de chemie. Daar wordt plastic van gemaakt. In plaats van ethyleen te produceren uit olie – wat nu meestal gebeurt – maken we het van ethanol. Dat ethanol kun je op zijn beurt maken van suikerriet. We scha-kelen dus over naar biomaterialen.Op dat eiland produceren we tevens biodiesel en stoffen uit al-gen voor de farmaceutische industrie. Het is handig om al die industrieën op dat eiland geconcentreerd te hebben, omdat ze halffabricaten aan elkaar kunnen leveren. Ook komt er plek voor

25

‘ ouderen hebben meerwaarde’

www.asml.com/careers

How do you make a lithography system that goes to the limit of whatis physically possible?

At ASML we bring together the most creative minds in science and technology to develop lithography machines that are key to producing cheaper, faster, more energy-ef� cient microchips. Our machines need to image billions of structures in a few seconds with an accuracy of a few silicon atoms. So if you’re a team player who enjoys the company of brilliant minds, who is passionate about solving complex technological problems, you’ll � nd working at ASML a highly rewarding experience. Per employee we’re Europe’s largest private investor in R&D, giving you the freedom to experiment and a culture that will let you get things done. Join ASML’s expanding multidisciplinary teams and help us to continue pushing the boundaries of what’s possible.

16 november 2012 | Beurs-WTC te Rotterdam

schrijf je in vóór 31 oktober op www.techniekbedrijven.nl

Hét landelijke carrière-evenement voor de techniek- en bètastudent

techniekbedrijvenstnelaT

Advertenties26

27Delta Tu Delft

uitgelichtDi 16

Lezing: Het Majoranadeeltje20.00-21.45 uur – De ontdekking van het Majoranadeeltje veroorzaakte afgelopen april grote opwinding in de wereld. Maar waarom eigenlijk? Hoogleraar Leo Kouwenhoven van de TU Delft houdt een lezing over het Majoranadeeltje en kwantummecha-nica in het Paard van Troje, Prinsen-gracht 12, Den Haag. Prijs: 7,00 euro (excl. servicekosten). www.nwo.nl/spinozatepaard.

wO 17 oktoberfest17.00-21.00 uur – Het i.d-Kafee zal deze woensdag in het teken staan van het Oktoberfest. De avond zal gevuld worden met bierpullen, biertafels, dirndl’s, lederhosen, braadworsten, Deutsche Schlager en vooral veel Gemütlichkeit. Aanschaf van een pul bedraagt 2 euro. ww.id.tudelft.nl

DO 18

workshop ‘Drawing in perspective’20.00 hrs – Perspective drawing is a drawing technique used to illustrate dimension through a flat surface. It’s a very useful skill in designing and ar-chitecture, if not, just a great skill to have in general. Entrance: 7,50 euro. Culture Center, Mekelweg 8-10, Delft. www.sc.tudelft.nl

ZA 20 Cursus ‘train your brain’9.30-17.00 uur – TU Delft Library orga-niseert samen met Brainstudio voor studenten van de TU Delft een unieke cursus om je brein te trainen. Taal: Engels. Voor koffie en thee wordt ge-zorgd, exclusief lunch. De kosten be-dragen 60 euro. Voor aanmelden en meer informatie zie Agenda op www.library.tudelft.nl. Locatie: Blauwe zaal, Library Learning Centre TU Delft.

ZO 21 rock’n roll dance evenings20.00-22.00 hrs - Come and discover 4-steps style rock and roll dance every Sunday evening, at the Culture Center with Rock‘n Delft. Every week you dis-cover new moves during the first hour. Then you are invited to stay and prac-tice what you learned. Everyone can join; with or without dancing skills, be-ginner or experienced, alone or with a partner, everybody is welcome! Location: TU Delft Culture Center, Me-kelweg 8-10, Delft. www.rockndelft.nl

DO 25

symposium ‘participation in research’12.30-16.00 hrs – During the Open Access week, the symposium ‘Partici-pation in Research will take place in the National Library in The Hague. See participationinresearch.wordpress.com for more information and for re-gistration.

Honours Concert19.00-22.30 hrs – The Honours Col-lege of Leiden University and the TU Delft Honours Programme organize an Honours Concert to strengthen the ties between Leiden and Delft in the LAK Theatre, Cleveringaplaats 1, Leiden. Admission is free of charge. For tickets go to goo.gl/imlEU and for more information check out www.facebook.com/honoursconcert.

Bijdragen voor de rubriek Agenda in Delta ontvangt de redactie graag per e-mail: delta@tudelft.nl. Bijdragen dienen zo beknopt mogelijk te zijn. De redactie behoudt zich het recht voor om in te korten. Aanleveren vóór vrijdag 14.00 uur.

Challenge the future

BUILDING TOMORROW’S LEADING FIRMSINSPIRATION | EDUCATION | INCUBATION | GROWTH

Entrepreneurial ScientistThe search for the most

th

Advertentie

Delta Tu Delft 28

ABC -vermoedenHet is alweer anderhalve maand geleden dat de wiskunde werd op-geschrikt, omdat een wiskundige in Kyoto het abc-vermoeden zou heb-ben bewezen. Shinichi Mochizuki, een voormalig wonderkind, heeft meer dan twintig jaar in alle stilte gewerkt aan dit probleem, dat door collega’s ver buiten het bereik van de huidige kennis werd gehouden. Het doet denken aan Perelman en zijn bewijs van Poincaré, of Wiles en zijn oplossing van Fermat. Maar Mochi-zuki’s inspanning is opmerkelijker. Waar Perelman en Wiles de laatste steen legden op denkwerk van ande-ren, verweeft Mochizuki ons begrip van ruimte en getal via een volledig nieuwe methode. Bot gezegd voorspelt het abc-ver-moeden dat de vergelijking Xa+Yb=Zc slechts eindig veel geheeltallige oplossingen heeft als 1/a+1/b+1/c kleiner is dan 1. Is deze som groter dan 1, dan zijn er oneindig veel oplos-singen. De bekendste vergelijking van dit type is die van Pythagoras, in welk geval a en b en c alle gelijk zijn aan 2. In dit geval zijn er oneindig veel oplossingen. Iedereen kent 3,4,5 of 5,12,13 en er zijn er nog veel meer. Als de machten hoger zijn, dan heb-ben we de vergelijking van Fermat, waarvan we sinds Wiles weten dat die geen oplossingen heeft. Gerd Faltings had al een soort abc bewe-zen voor Fermat en het is geen toeval dat Faltings de promotor was van Mochizuki.Sinds enige tijd weten wiskundigen hoe je moet differentiëren op kor-relige structuren, die er heel anders uitzien dan onze standaardruimte Rn. Ook de meetkunde van die korrelige ruimten is goed ontwikkeld. Echter, niemand kon differentiëren en meet-kunde goed aan elkaar vastknopen. Mochizuki kan dat nu wel. Het zal lang duren voordat alles is gecontro-leerd, maar het is nu al duidelijk dat hij een enorme inspanning heeft ge-leverd. Twintig jaar lang in alle een-zaamheid geconcentreerd werken aan het diepste probleem in de wis-kunde, dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten. Respect. Voor hem. En ook voor zijn vrouw.

Robbert Fokkink

colu

mn

Robb

ERT

foKK

INK

apps

media

Kluyver in 3DAch ja, herfstvakantie, en je was toch al aan de wandel met je UAR Ondergronds-app. Waarom dan niet meteen de app Route Delft downloaden? Daarin zit een heuse biotechnologische wan-deling. Die leidt je langs allerlei bezienswaardigheden die met de ontwikkeling van biotechnologie in Delft te maken hebben. Antoni van Leeuwenhoek, Kluyver en Beijerink verschijnen hoogst-persoonlijk in 3D en verder laat de app een hoop verleden van de stad zien. Met een tab op je scherm krijg je extra informatie zodra je op een bezienswaardig-heid staat. Je bent er zomaar een uur zoet mee. In hoeverre de app nou iets toevoegt aan de infor-matie die je al kreeg voorgescho-teld in je introductietijd en verder gaandeweg je studententijd nog opdoet, is een beetje de vraag. Maar het mooie na zo’n lange wandeling is dat je met een goed gevoel kunt eindigen in de kroeg. Op de biotechnologie dan maar: proost! (JB)

route delFtontwikkelaar Stichting Delft Marketingplatform iPhone, Android, iPad en Tablet

prijs: gratisleuk jjjjj

handig jjjjj

bediening jjjjj

X-ray eyesOnder je voeten bevindt zich een wereld waar je misschien wel geen weet van hebt. Een extra dimensie, die je met behulp van de app UAR Ondergronds kunt bekijken. Parkeergarages, me-trostations, oude stations; al het onzichtbare maakt de app driedi-mensionaal zichtbaar. Eigenlijk is het gewoon een uitbreiding van de Urban Augmented Reality-app (UAR), die het Nederlands Archi-tectuurinstituut eerder lanceerde en die toekomst en verleden van de stad zichtbaar maakt. Een pakketje dat de moeite waard is om te downloaden, want hoe in-teressant is het om in steden als Rotterdam, Den Haag en Amster-dam dwars door de stoep heen te kijken? Gewoon een kwestie van je camera op het betreffende punt richten, en de app lepelt de informatie op basis van gps zo voor je op. Ooit beseft dat water-bassins zich gewoon pal onder je voeten bevinden? Of dat er onder de titel Amfora plannen zijn voor een zes lagen diepe stadsuit-breiding onder Amsterdam? Dat wordt je dan wel verteld door presentatrice Harmke Pijpers, die de bijbehorende audiotours heeft ingesproken. Maar een kniesoor die zich daar aan stoort. Een echte TU’er gaat voor de ken-nis – ook al heeft hij die voor een deel zelf geleverd. (JB)

x-ray eyesontwikkelaar NAi

platform iPhone, Android, iPad en Tablet

prijs: gratisjjjjj leuk

jjjjj handig jjjjj bediening

As a child, Miguel Melguerajo Angel Fuentes never drea-med that one day he’d be deeply involved in resear-ching… human excrement.

Miguel Melguerajo Angel Fuentes graduated in Strategic Product De-sign from the Industrial Design En-gineering (IDE) faculty last month, literally going through tons of crap to get his MSc degree. His graduate project focused on user-centered re-search and the creation of business models for the technology developed as a part of the ‘Reinvent the Toilet Challenge’ competition, organised by the Bill and Melinda Gates Foun-dation. After writing a project pro-posal, he was selected to develop a strategy for deploying sanitation technology in India’s urban slums. ”It was a complex project, because the 3mE faculty was to develop the technology and IDE the user-centred aspects,” Fuentes explains. The Bill and Melinda Gates Foundation was primarily interested in the techno-logy, but TU Delft also wanted to in-clude the user-centred focus. “Tech-nology’s great but it couldn’t work until the human side was included,” Fuentes says. “When you talk about poo, which is something super perso-

nal, then it has a bigger dimension.”For his research, Fuentes had to go to India: “But the people in Delft didn’t know much about India, and the In-dian collaborator firm was too busy with their own projects, so I didn’t know where to start. I searched the web for NGOs with any connections with sanitation in Delhi.”

slumsHe ultimately landed in Delhi’s no-torious slums. “I went with no clue of what to expect. I met a young guy who eventually became my guide, but it was quite difficult to handle that relationship. Dependent on his time schedules and whims, I had to keep persuading him in different ways to keep my research going. I also did this in many other slums with the help of other NGOs.” No matter how dismal the slums, Fuentes was struck by how the “peo-ple there tried not to show the raw reality, to hide the dirt and show how clean the toilets were and how good the systems were. I had to play de-

tective, trying interpret gestures, dig, and find my way.” As for conducting research in the slums, Fuentes says: “Babies on the floor, swarming flies, open sewage…I thought I was in a Discovery Chan-nel documentary. It was emotionally intense, so intense that you end up thinking: ‘how do they survive like this and why are they like this?’ Slow-ly you start to understand things and that’s the beginning.”And was he asked questions in the slums, too, recalling how explaining the technology of plasma gasificati-on was particularly difficult. The slum dwellers also asked Fuentes when the new sanitation-system would be deployed. “Knowing that it didn’t de-pend on me, that’s when I felt really bad, and that pushes you to do the best you can and I tried,” he conclu-des. “I tried to be nice to them, left some Mexican candies and Dutch clogs as gifts, but that’s not going to change their lives. I promised the NGOs to send them my thesis as ap-preciation for their help.”

inte

rnat

iona

l pa

ges

Whether you are sinking or swimming in the sea of Dutch words all around you here, the International Pages offer our

foreign readers a life raft in the form of engaging, entertaining articles written in the university’s

lingua franca – English!

The poo project

text: Gunjan Singhphoto: Hans Stakelbeek

29Delta Tu Delft

Miguel Melguerajo Angel Fuentes: “When you talk about poo, which is something super personal, then it has a bigger dimension.”

‘I had to play detective, dig, and find my way’

Delta Tu Delft 30

As long as you can combat the unpre-dictable Dutch weather, TU Delft offers more opportunities for fun than one can imagine, say Sima Tarashioon, a PhD at Dimes and outdoor enthusiast whose latest adventure was para-gliding, and Kianoush Souri, an MSc micro-electronics student who is now trying his hand at being a great pod-caster.

What drew you to Delft? Tarashioon: “I wanted to pursue my MSc abroad, but I wasn’t keen on the US or Canada, as they’re too far from home. When I applied for my MSc in 2007, one of TU Delft’s biggest attrac-

tions was that, unlike many universities in Europe, English is the medium of education.”Souri: “One of my older brothers is pur-suing his PhD here, while another is in the US. So, I applied to both countries. At the time, I wasn’t really sure about the academic structure here, but Delft seemed the stronger choice.”

How does doing a PhD/MSc in the Ne-therlands help in the long run?Tarashioon: “Though universities in Iran are good with theoretical know-ledge, there isn’t much interaction with industry. Here, things are very dif-ferent; in fact, many companies even fund student projects and PhDs. Not only do we get a chance to understand how things work, there’s also a regular exchange of knowledge and infrastruc-ture.”

Souri: “At the MSc level, there’s lots of interaction and collaboration between students and professors. Students are also encouraged to do projects with companies. Hands-on work always helps one understand the subject bet-ter.”

What are your interests outside the classroom? Tarashioon: “I’ve always been fond of outdoor activities. A big advantage of being in Delft is that one can easily travel to other countries for camping or trekking. I’ve also tried sports like sky-diving and bungee jumping.” Souri: “As a member of the Iranian stu-dents association, I often work with the group on organising out-reach events. Now, we’re launching a Podcast chan-nel. We did one sample recording and I really enjoyed the new role. The chan-nel will air Iranian music, news, and have some fun stuff, too.”

What was the biggest adjustment problem you faced when first arriving here?Tarashioon: “I know it’s a cliché, but it

was the weather. Another thing that took some getting used to is how the Dutch segregate their professional and personal lives.” Souri: “The wind and weather. Eve-rybody said it would get better in my second year, but it’s worse now. I know what to expect and I feel depressed just thinking about it.”

Any survival tips for new Iranian stu-dents?Tarashioon: “Make the most of living in a multi-cultural country. It’s always ea-sier to make friends with people from your own country, but also step out and make friends with people from dif-ferent parts of the world.” Souri: “Coming to study here is a big fi-nancial investment, so don’t lose focus of your goals. Things are very different from a BSc, the deadlines tougher and expectations higher. Enjoy life, but always keep academics your first pri-ority.”

Focus on the good stuff

‘Students are also encouraged to do projects with companies’

delFt survival guide

text: Damini Purkayasthaphoto: Hans Stakelbeek

Kianoush Souri and Sima Tarashioon

These Iranian students tell us how to make the most of life at TU Delft.

Delta Tu Delft 31

“During dredging activities, in order to create land in the sea or to dee-pen a harbour channel, sediment plumes appear under and behind the dredging vessel. It looks like smoke coming out of a reversed chimney. The plumes consist of mud and silt and give the water a brow-nish colour. One could compare this to throwing sand in the sea, except that the sand sinks to the bottom quickly. Mud and silt sink slower and may float in the sea for hours; therefore, less light can penetrate the water and this may affect fish, birds that eat fish, and coral. Mud and silt settling out of the plumes could also cover plants and animals on the seabed. I’m investigating how the plumes be-have near dredging vessels in order to know its effects and consequen-ces. It’s difficult to understand how the plumes behave near the ship, because the plumes interact with the vessel and are influenced by its movements. I’m also looking into how the plumes swirl to the seabed. Water mixes with the mud and silt, but how will this change the plumes?

In order to understand the behavi-our of the plumes, I’ve measured the water and its contents around a dredging vessel in Australia. A harbour channel had to be deep-ened, which gave me an oppor-tunity to take measurements. We sailed around a dredging vessel in a special type of boat. We put special equipment in the water and naviga-ted it through the plumes.I collected lots of data thanks to that measurement. I’m currently using this data to see how it cor-responds with the simulation of the plumes that I’ve made. I would like to create a model that can predict what percentage of the plumes will swirl around and what percentage will reach the seabed. Additionally, it would be interesting to know what effects the depths of the sea and the ship’s propeller have. Hope-fully, this will be a model in which one could enter varying conditions and the model will simulate the plu-mes and the consequences before-hand.” (RV)

halFWay How mud and silt plumes behave

name: Lynyrd de Wit (31)

nationalityDutch

Supervisor: Professor Cees van Rhee (Mechanical,

Maritime and Material Engi-

neering faculty, department of Ma-rine and Transport

Technology)Subject:

Simulation of mixing of sediment dredging plumes under and near dredging vesselsThesis defense:

In about 1.5 years

text: Damini Purkayasthaphoto: Hans Stakelbeek

Phot

o: To

mas

van

Dijk

aulia Zulfa (25, indonesia) has been in delft for about four weeks now, where she is pursuing an msc in engineering, policy, analysis and management at the tpm faculty. her worried mother back in jakarta, on java, sends her all kinds of things to help her survive the cold, windy weather here. untuk masuk angin is an herbal blend that helps prevent colds. the gel comes in a sachet and should be dissolved in hot water. angin means friend. in the large bag is abon sapi, dried beef for rice dishes.

Phot

o: H

ans

Stak

elbe

ek

nostalgia

Talking poinT

After years of studying, graduation brings sweet relief. or does it? For the many Tu Delft international students, the post-graduation happiness phase ends in about a week -

that is, if they’re planning to stay in the netherlands for an extra year hunting for jobs. With no income whatsoever, high living expenses, and huge study loan debt, you’re

required to pay 600 euros just for ‘zoekjaar’ status. Though many of my international friends try to act cool,

they’re in fact under intense pressure.most internationals come to Delft thinking that a good education here will ultimately help them land the jobs they always wanted. Some even refuse job offers back

home, thinking an mSc degree abroad will pave the way for a better life with better pay. The reality however

is shocking. Apparently, in the netherlands, excellent grades, intelligence and skills don’t matter as much as

one’s ability to converse in Dutch! ‘Spreekt u nederlands?’ is a question difficult to avoid during most job

applications. Worse, ‘nee’ or even ‘een beetje’ are simply unacceptable answers.

Pre-2000, all international students had to learn Dutch to even start studying at Tu Delft, but now English is

the mSc language of instruction, so Dutch is no longer a requirement. But outside of Delft, on the Dutch

job market, Dutch remains a requirement. For many international students, learning Dutch as an extra elective

was a second priority, given the large amount of course work that had to be done. now however, realizing the

importance of knowing Dutch to land jobs here, learning Dutch should’ve been given top priority.

Why didn’t Tu Delft make it obligatory for all international students to learn Dutch, when it knows that this is

equally or even more important than other obligatory courses to our future career prospects? Why aren’t

international graduates given the full support needed to set up subsequent careers in the netherlands, especially when, by doing so, they benefit the country by being the ‘right kind’ of (highly educated) immigrants the Dutch

knowledge economy claims to want?Is education just a business then, exploiting non-Dutch

speaking internationals for cash but offering no real career prospects here later? We internationals study hard

and graduate with high grades, while amassing huge study loan debts, for one reason: to land good jobs when

we graduate. If we can’t consistently land jobs in the netherlands, the country we studied in, invested in for two years, without speaking Dutch, then Tu Delft must make Dutch courses mandatory for internationals again. or if

not, then at least add a line to the Tu’s glossy recruitment brochures that helped lure us here: ‘note: if you want

work in the netherlands after graduation, you better learn Dutch!’ now that would be direct and honest, something

the Dutch are apparently famous for.

Chandra Elango

Quarter-life crisis

Do you agree or disagree with the points raised in this week’s Talking Point? Let us hear your opinion:

start or join the discussion in the website’s Com-ments section at www.delta.tudelft.nl

When Cuschieri’s first bike got stolen, she decided to settle for something cheaper, which surprisingly turned out to be a very good deal. “When I arrived in the

Delft two years ago I bought a new, traditional oma-fiets, but a couple of months ago it got stolen. When I bought this bike I just wanted something cheap to get me from A to B, but ultimately it turned out to be quite good because unlike my old bike this one has three ge-ars. This wasn’t something I had thought of in the be-ginning - I thought ‘flat country: who needs gears?’ but I had overlooked how strong the wind can be here,” she says, laughing. Cuschieri says biking isn’t as popu-lar in Malta as here: “I do own a bike back home but it’s the one I used to ride until I was 12 years old. In Malta, not many people own bike

let alone use them. In the Netherlands, I honestly don’t think I’d have survived without one. I almost feel like it’s become an extension of my own legs.” “I don’t have many good memories with this bike un-fortunately,” she explains. “It happens to have hand breaks and my old one had pedalbreaks, so whenever it’s raining I always end up nearly crashing into some-one or falling. My latest fall happened while I was wai-ting at the lights: all of a sudden I just lost balance and before I knew it was making love to the tarmac.” When it comes to fixing her bike, Cuschieri has a spe-cial tactic. “I usually try to fix it myself, and if I don’t manage I give my boyfriend a puppy look and ask him to do it for me,” she says, grinning. Cuschieri plans to keep her bike: “I might buy a better one in future but I’d still keep this one. I get very attached to these things and giving it away would feel like giving away a part of me.”

the biKe oF MartinaCuschieri

nAmE: Martina Cuschieri(Malta, MSc Biomedical Engineering)PRICE: 38 eurosBRAnD: Fongers IntercycleSTRIKInG FEATuRE: Handy bike bags

Contents International

29 The poo project

30 Focus on the good stuff

31 Halfway - Nostalgia - Talking point See www.delta.tudelft.nl for

the translation of page 15 ‘A place under the sun’

text: Chandra Elangophoto: Hans Stakelbeek