1

DALAM MAHKAMAH TINGGI MALAYA DI SHAH ALAM

DALAM NEGERI SELANGOR DARUL EHSAN, MALAYSIA

GUAMAN SIVIL NO.: BA-22NCVC-400-07/2016

ANTARA

1) LORDOMERY A/P MARIAPPAN

(NO.K/P: 541115-08-6142)

2) PELOMENO A/P MARIAPPAN

(NO.K/P: 571028-10-5154)

3) RAJINA A/P MARIAPPAN

(NO.K/P: 601207-10-5744)

4) MARIA A/P MARIAPPAN

(NO.K/P: 620712-10-6776) …PLAINTIF-PLAINTIF

DAN

1) YOGESWARY A/P KRISHNAN (NO.K/P: 611112-08-6092)

[Disaman sebagai Pentadbir Harta Pusaka Anthoneysamy a/l Mariappan]

2) YOGESWARY A/P KRISHNAN

(NO.K/P: 611112-08-6092)

3) MARIDAS A/L ANTHONEYSAMY

(NO.K/P: 830609-08-6231)

4) MICHEAL A/L ANTHONEYSAMY

(NO.K/P: 861004-43-6077)

5) THERESA A/P ANTHONEYSAMY

(NO.K/P: 841107-10-5758) …DEFENDAN-DEFENDAN

2

PENGENALAN

1] Plaintif-Plaintif adalah anak kepada mendiang Mariappan A/L

Karupathevan manakala Defendan Pertama adalah Pentadbir Harta

Pesaka mendiang Anthoneysamy A/L Mariappan, Defendan Kedua ialah

isteri kepada mendiang Anthoneysamy dan Defendan-Defendan Ketiga,

Keempat dan Kelima adalah anak kepada mendiang Anthoneysamy dan

Defendan Kedua. Mendiang Anthoneysamy merupakan abang kepada

Plaintif-Plaintif dalam tindakan ini.

Fakta

2] Mendiang Mariappan mempunyai sebidang tanah No. Hakmilik 7110,

Lot No. 4696, Mukim Tanjung Dua Belas, Daerah Kuala Langat, Negeri

Selangor (“hartanah tersebut”). Beliau meninggal dunia pada 20.5.1988

tanpa meninggalkan wasiat. Mendiang mempunyai lapan orang anak iaitu

–

(a) Mathalamari (mendiang);

(b) Jaccob (mendiang);

(c) Lordomery – Plaintif Pertama;

(d) Anthoneysamy (mendiang);

3

(e) Pelomeno – Plaintif Kedua;

(f) Mosess (mendiang);

(g) Rajina – Plaintif Ketiga; dan

(h) Maria – Marippan – Plainitf Keempat.

3] Sekitar tahun 2012 Plaintif-Plaintif dan mendiang Mathalamari telah

menyedari bahawa mereka telah kehilangan hak mereka ke atas hartanah

tersebut di mana saudara lelaki mereka mendiang Anthoneysamy telah

didapati memegang 6/8 bahagian dan dua lagi saudara lelaki mereka

mendiang Jaccob dan mendiang Mosess masing-masing memegang 1/8

bahagian.

4] Berikutan itu mereka telah berjumpa dengan balu kepada mendiang

Anthoneysamy iaitu Defendan Kedua untuk mendapatkan kembali hak

mereka tetapi gagal. Pada masa yang sama Defendan Kedua setelah

mendapat kuasa mentadbir pesaka Anthoneysamy, telah memindah milik

sebanyak 3/16 bahagian masing-masing kepada dirinya sendiri dan tiga

orang anaknya iaitu Defendan Ketiga, Keempat dan Kelima.

5] Pada 30.11.2012 Defendan-Defendan telah menjual kesemua

bahagian mereka kepada pihak ketiga. Berikutan itu hanya bahagian

Jaccob dan Mosess masing-masing 1/8 bahagian yang masih kekal.

Bahagian-bahagian Plainitf-Plaintif dan seorang lagi saudara perempuan

4

mereka bernama Mathalamari telah dijual oleh Defendan-Defendan kepada

pihak ketiga.

Tuntutan Plaintiff

6] Di dalam tindakan ini Plaintiff-Plaintiff menuntut –

6.1 Satu Deklarasi bahawa Perintah Pembahagian bertarikh

15.11.1989 yang memberikan 6/8 bahagian kepada

Anthoneysamy A/L Mariappan adalah tidak sah dan dibatalkan;

dan/atau

6.2 Satu perintah bahawa Plaintif-Plaintif selaku waris yang sah

Simati berhak ke atas bahagian Plaintif-Plaintif dalam Hartanah

tersebut dan Hartanah tersebut yang telah didaftarkan di atas

nama Anthoneysamy A/L Mariappan sebanyak 6/8 bahagian

kini ditukar dan dibahagikan seperti berikut:

Nama Waris-Waris Simati Bahagian

i. Mathalamari A/P Mariappan (No. K/P: 500108-08-5992)

1/8

ii. Lordomery A/P Mariappan (No.K/P: 541115-08-6142)

1/8

iii. Pelomeno A/P Mariappan (No.K/P: 571028-10-5154)

1/8

iv. Rajina A/P Mariappan

(No.K/P: 601207-10-5744)

1/8

v. Maria A/P Mariappan

(No.K/P: 620712-10-6776)

1/8

5

vi. Anthoneysamy A/L Mariappan

(No.K/P: 560418-08-5829)

1/8

6.3 Satu perintah bahawa Pentadbir Hakmilik Tanah Daerah Kuala

Langat membatalkan pendaftaran nama Simati Pertama

sebagai pemilik kepada 6/8 bahagian dan nama Plaintif-Plaintif

dimasukkan ke dalam Hartanah tersebut mengikut bahagian

yang disebutkan di perenggan (b) di atas dalam tempoh empat

belas (14) hari dari tarikh perintah ini; dan

6.4 Satu perintah bahawa Defendan-Defendan membayar satu

jumlah sebanyak RM100,000.00 atas gantirugi bagi kesusahan,

kehilangan pendapatan dan kerugian Plaintif-Plaintif dalam

menikmati hak-hak Plaintif-Plaintif di dalam Hartanah tesebut

selama ini; dan

6.5 Secara alternatif, Defendan-Defendan membayar sejumlah

RM88,440 kepada setiap seorang Plaintif dan jumlah yang

sama dibayar kepada Pentadbir Harta Pusaka Mathalamari A/P

Mariappan; dan

6.6 Kos tindakan ini dan kos guaman ini akan ditanggung oleh

Defendan-Defendan; dan

6.7 Apa-apa perintah lanjutan atau perintah lain atau arahan untuk

diberikan seperti yang difikirkan adil oleh Mahkamah yang

Mulia ini.

6

Kes Plaintif

7] Plaintif telah mengemukakan sebanyak enam saksi terdiri daripada

peguam (PW1) yang mengendalikan penjualan sebahagian hartanah

tersebut kepada pihak ketiga pada 30.11.2012, anak kepada mendiang

Mosess (PW2), Plaintif Pertama (PW3), Plaintif Kedua (PW5), Plaintif

Ketiga (PW4) dan Plainitf Keempat (PW6).

8] Menurut PW1, beliau telah mengendalikan transaksi jualan hartanah

bahagian milik Defendan Kedua, Ketiga, Keempat dan Kelima kepada

pihak ketiga dengan harga RM530,640.00 pada 20.11.2012 dan

pindahmilik telah dilakukan.

9] PW2 telah memberi keterangan bahawa dalam sekitar tahun 2012

Defendan Kedua bersama-sama tiga anaknya datang berjumpa beliau

dengan membawa beberapa dokumen untuk ditandatangani. PW2 telah

melihat dokumen-dokumen tersebut dan mendapati bapa saudaranya

mendiang Anthoneysamy memiliki 6/8 hartanah tersebut manakala

mendiang bapanya dan bapa saudaranya Jaccob masing-masing

mempunyai 1/8 bahagian. Nama-nama ibu saudaranya sudah tiada dan

beliau tanya kepada Defendan Kedua bagaimana nama-nama ibu

saudaranya tiada sebagai pemilik. Menurut PW2 Defendan Kedua

memberitahunya bahawa beliau akan menguruskan perkara itu. PW2

enggan menurunkan tandatangannya seperti yang diminta oleh Defendan

Kedua.

7

10] Sehubungan itu PW2 telah memaklumkan kepada ibu saudaranya

iaitu PW3. PW3 menyatakan bahawa beliau dan saudara-saudara

perempuan yang lain bermaksud menyerahkan hak mereka untuk dijaga

oleh mendiang Anthoneysamy dan bukannya melepaskan hak mereka.

Kemudian PW2 dan PW3 telah pergi ke pejabat tanah untuk buat carian

dan dapati benar bahawa Plaintif-Plaintif dan Mathalamari sudah tidak

memiliki apa-apa ke atas hartanah tersebut (Ikatan A ms 6-8). Menurut

PW2 satu kaveat dimasukkan oleh PW4 tetapi kemudiannya telah

dibatalkan. Berikutan itu PW3 pula masukkan satu kaveat selepas

membuat satu laporan polis. Kaveat ini juga telah dibatalkan.

11] PW2 kemudiannya pergi ke pejabat tanah sekali lagi untuk membuat

carian pada 3.12.2013 dan dapati sebahagian hartanah tersebut telah

dijual kepada pihak ketiga (Ikatan A ms 14-17). Sehubungan dengan itu

PW3 telah membuat laporan polis. PW2 juga menambah bahawa sewaktu

beliau bersama mendiang bapanya ke rumah Defendan Kedua di Bidor,

bapanya bertanyakan mengenai bahagian ibu-ibu saudaranya dan

Defendan Kedua menyatakan bahawa beliau akan menyerahkan kembali

hak-hak tersebut.

12] Kemudian sekitar tahun 2012/2013 PW2 menyatakan kenalan

Defendan Kedua ada datang menemuinya untuk mendapatkan

persetujuannya supaya menjualkan bahagian mendiang bapanya. Tetapi

PW2 enggan menjualnya.

13] PW3 memberi keterangan bahawa beliau, PW4, PW5 dan PW6 serta

kakak mereka mendiang Mathalamari dan saudara-saudara lelaki beliau

8

iaitu Anthoneysamy, Jaccob dan Mosess masing-masing mempunyai 1/8

bahagian ke atas hartanah peninggalan bapa mereka. Beliau

mengesahkan bahawa PW2 memaklumkan beliau berkaitan pertemuan di

antara PW2 dengan Defendan Kedua dan kemudian beliau dan PW2 telah

membuat carian di pejabat tanah pada tahun 2012. Carian tersebut

menunjukkan bahagian beliau dan saudara-saudara perempuannya telah

dijadikan bahagian atau hak Anthoneysamy ketika satu bicara kuasa

pesaka mendiang Mariappan diadakan pada 15.11.1989.

14] Menurut PW3 beliau tidak berniat melepaskan bahagiannya kepada

Anthoneysamy dan hanya bersetuju melantik Anthoneysamy sebagai

penjaga. Semasa perbicaraan kuasa PW3 memberitahu mahkamah

bahawa Anthoneysamy menyatakan bahawa beliau akan menjadi penjaga

bahagian saudara-saudara perempuannya dan apabila nama dipanggil

PW3 dan lain-lain hanya perlu mengangkat tangan sebagai tanda

persetujuan.

15] PW3 menyatakan beliau tidak pernah ke sekolah dan bekerja

sebagai buruh ladang dan hanya boleh bertutur dan faham bahasa Melayu

pasar sedikit-sedikit. Beliau menyatakan bahawa beliau tidak faham apa

yang berlaku dan hanya menurut arahan Anthoneysamy sahaja ketika

perbicaraan kuasa tersebut.

16] Menurut PW3 lagi sekitar tahun 1995 sewaktu perayaan Ponggal

mereka adik beradik ada berkumpul di rumah PW6. Ketika itu

Anthoneysamy menyuarakan hasratnya untuk menjual hartanah itu tetapi

PW3 dan saudara-saudara perempuan beliau membantah. Akhirnya

9

kesemua bersetuju untuk mengerjakan hartanah tersebut dan tidak

menjualnya. Menurut PW3 ketika itu bagi menyakinkan bahawa hartanah

tersebut tidak akan dijual Anthoneysamy telah menyerahkan suratan

hakmilik hartanah tersebut kepada PW6 melalui Defendan Kedua.

17] PW3 seterusnya memberi keterangan bahawa beliau bersama-sama

PW4, PW5, PW6 dan kakak mereka Mathalamari telah bersekemuka

dengan Defendan Kedua dan Defendan Kedua bersetuju untuk

memindahkan semula hak-hak mereka. Namun tiada tindakan diambil oleh

Defendan Kedua sebaliknya Defendan Kedua telah membuat laporan polis

bahawa suratan hakmilik hartanah tersebut telah hilang dan berjaya

memperoleh suratan hakmilik gantian. Ini menyebabkan PW4

memasukkan kaveat dan kemudiannya PW3 juga memasukkan kaveat.

Kedua-dua kaveat mereka dipotong atas sebab-sebab yang tidak mereka

ketahui melainkan PW3 memberitahu ada wakil daripada pejabat tanah

meminta dia menandatangani beberapa borang yang dia tidak tahu.

18] PW3 selanjutnya menyatakan bahawa satu penghakiman

persetujuan telah diperolehi melalui Guaman Sivil 22NCVC-160-04-2014 di

mana pada 25.8.2014 Mahkamah Tinggi memerintahkan satu siasatan

semula dilakukan ke atas Perintah Pembahagian Kuasa bertarikh

15.11.1989 (Ikatan A ms 47-48). Menurutnya lagi pihak pejabat tanah

kemudiannya meminta suratan hakmilik baru dikemukakan dan

menangguhkan perbicaraan dan memandangkan perbicaraan tidak dibuat

akhirnya peguam mereka memohon untuk membatalkan penghakiman

persetujuan tersebut dan memulakan tindakan ini (Ikatan A ms 68).

10

19] PW4, PW5 dan PW6 memberikan keterangan yang sama dengan

PW3. PW6 mengesahkan bahawa suratan hakmilik asal berada di dalam

milikannya selepas diserahkan kepadanya pada perjumpaan semasa

perayaan Ponggal.

20] Mereka menyatakan Anthoneysamy telah melakukan representasi

salah ke atas mereka menyebabkan memberi persetujuan agar beliau

dilantik sebagai penjaga dan mengaburi mata mereka dengan memberikan

suratan hakmilik asal kepada PW6 walaupun ketika itu bahagian mereka

sudah dipindahkan kepadanya. Manakala terhadap Defendan Kedua

mereka mengatakan Defendan Kedua sendiri sedar bahawa suratan

hakmilik berada dengan PW6 tetapi telah membuat laporan polis

berkenaan kehilangan suratan hakmilik berkenaan. Defendan Kedua juga

dikatakan berjanji untuk memindahkan semula bahagian mereka tetapi

sebaliknya menjual bahagian mereka yang telah dipindah milik kepada

Anthoneysamy kepada pihak ketiga.

Kes Defendan

21] Defendan memanggil dua saksi iaitu Defendan Kedua (DW1) dan

Defendan Ketiga (DW2). DW1 memberi keterangan bahawa beliau hanya

mengetahui mendiang suaminya Anthoneysamy salah seorang pemilik

berdaftar hartanah berkenaan beberapa tahun sebelum suaminya

meninggal dunia. Beliau tidak mengetahui apa yang berlaku semasa

perbicaraan kuasa pada tahun 1989 dan Plaintif-Plaintif tidak pernah

memberitahunya selepas kematian suaminya bahawa mereka mempunyai

11

kepentingan ke atas hartanah tersebut. Apa yang beliau tahu mendiang

suaminya, Mosess dan Jaccob yang mengerjakan hartanah itu. Beliau juga

tidak tahu mengenai sama ada suaminya merupakan penjaga bagi pihak

Plaintif-Plaintif dan Mathalamari.

22] DW1 menafikan terdapatnya apa-apa perbincangan dengan Plaintif-

Plaintif berkenaan isu penjaga atau mengembalikan bahagian-bahagian

mereka. Beliau mengaku selepas mendapat kuasa mentadbir beliau telah

memindah milik bahagian mendiang suaminya kepada beliau dan ketiga-

tiga anak beliau dan seterusnya menjual bahagian-bahagian tersebut

kepada pihak ketiga.

23] DW2 memberitahu mahkamah bahawa ibu-ibu saudaranya tidak

pernah datang berbincang mengenai hartanah tersebut dan ibunya tidak

pernah pada bila-bila masa berjanji untuk mengembalikan semula

bahagian-bahagian Plaintif-Plaintif.

Lampiran 29

24] Perbicaraan telah bermula pada 28.11.2016 dan selepas PW2 tamat

memberi keterangan dan sebelum PW3 memulakan keterangannya, pihak

Defendan-Defendan telah membuat permohonan melalui Lampiran 29

untuk meminda pernyataan pembelaan untuk menambahkan pembelaan

seperti berikut:

12

24.1 Plaintif-Plaintif berlengah-lengah (laches) mengambil tindakan

ini sedangkan mereka sedar bahawa suratan hakmilik berada

di dalam simpanan Plaintif Keempat; dan

24.2 meminda perenggan 22 pernyataan pembelaan dan

memplidkan bahawa Defendan-Defendan tidak mempunyai

pengetahuan mengenai perbincangan keluarga di mana

persetujuan dicapai untuk tidak menjual hartanah tersebut;

bahawa mendiang Anthoneysamy sebagai penjaga kepada

hakmilik bahagian Plaintif-Plaintif; dan suratan hakmilik telah

diberikan kepada Plaintif Keempat.

25] Pihak-pihak telah berhujah pada 16.1.2017 dan pada 18.1.2017 saya

memutuskan untuk menolak Lampiran 29.

26] Perenggan 16.3 pernyataan tuntutan berbunyi seperti berikut:

“16.3 Bahawa pada atau sekitar awal tahun 1995 Simati Pertama bersama

dengan kesemua waris Simati bersama isteri dan suami termasuk

Defendan Kedua telah mengadakan satu perbincangan keluarga di mana

Defendan Kedua pada masa itu telah mempunyai penuh bahawa Simati

Pertama merupakan penjaga (guardian) kepada hakmilik bahagian

Plaintif-Plaintif dalam Hartanah tersebut dan dalam perbincangan tersebut

kesemua waris-waris Simati telah bersetuju untuk tidak menjual Hartanah

tersebut dan bahawa mereka berniat akan meneroka Hartanah tersebut

dan pada kemudian hari memajukan Hartanah tersebut. Di atas

persetujuan kesemua pihak dan di hadapan kesemua pihak ahli keluarga,

13

Defendan Kedua telah memberikan geran asal Hartanah kepada Plaintif

Keempat untuk disimpan olehnya.”.

Di dalam pernyataan pembelaan perenggan asal 22 Defendan-Defendan

menyatakan seperti berikut:

“22. Perenggan 16.3 dan perenggan 17 Pernyataan Tuntutan adalah diakui.”.

Ini jelas menunjukkan Defendan Kedua mengakui bahawa:

(a) beliau mengetahui mendiang suaminya Anthoneysamy hanya

penjaga ke atas bahagian-bahagian Plaintif-Plaintif dan

Mathalamari dalam hartanah tersebut;

(b) hartanah tersebut tidak akan dijual; dan

(c) beliau memberikan suratan hakmilik hartanah tersebut kepada

Plaintif Keempat (PW6).

27] Pindaan yang dipohon berbunyi seperti berikut (menomborkan

perenggan 22 kepada 21):

“21. Perenggan 16.3 adalah dinafikan dan Plaintif-Plaintif diletakkan di atas

beban bukti yang kukuh manakala Perenggan 17 Pernyataan Tuntutan

adalah diakui.”.

14

28] Alasan-alasan permohonan adalah –

28.1 Dalam perenggan 13 pernyataan pembelaan Defendan-

Defendan telahpun menafikan perenggan 16.3 dan

permohonan ini untuk menyelaraskan pernyataan pembelaan;

28.2 Permohonan ini tidak memprejudiskan Plaintif-Plaintif dan

boleh dibuat pada bila-bila masa serta tidak menukar sifat kes;

28.3 Plaintif-Plaintif masih belum di soal balas; dan

28.4 Perenggan 22 ialah satu kesilapan.

29] Peguam Plaintif yang terpelajar membantah permohonan ini kerana

permohonan ini dibuat selepas Defendan-Defendan mendengar

keterangan atas alasan:

29.1 Kenyataan saksi Defendan Kedua yang difailkan mengatakan –

“Saya tidak pernah berikan geran asal kepada sesiapa kerana itu

tidak berlaku dan geran itu tidak ada pada milikan saya pada masa

itu.”;

29.2 Kenyataan ini jelas bertentangan dengan perenggan 22

sebelum permohonan pindaan dibuat;

15

29.3 Permohonan ini lewat dibuat;

29.4 Tiada alasan dinyatakan di dalam afidavit sokongan.

30] Setelah mempertimbangkan hujahan-hujahan yang dikemukakan,

saya berpendapat jika dibenarkan pindaan ini sifat kes akan bertukar

daripada satu pengakuan kepada satu penafian dan alasan yang diberikan

dalam afidavit sokongan Defendan Kedua ialah:

“Perenggan 22 Pembelaan juga harus dipinda memandangkan saya tidak

mempunyai pengetahuan tentang pernyataan pernyataan di dalam perenggan

16.3 Pernyataan Tuntutan Plaintif.”.

Ini tidak menepati apa yang dinyatakan di dalam kes Mahkamah

Persekutuan di dalam Hong Leong Finance Bhd v Low Thiam Hoe and

another appeal [2016] 1 MLJ 301 di mana alasan yang kukuh perlu

diberikan bagi menjustifikasikan permohonan untuk meminda pliding. Oleh

yang demikian Lampiran 29 ditolak.

31] Berikutan ini apabila Defendan Kedua (DW1) memulakan keterangan

beliau, beliau telah memohon untuk membetulkan jawapan kepada soalan

20 di dalam kenyataan saksinya (WSDW1) yang asalnya seperti berikut:

“Soalan 20: Adakah awak telah memberikan geran asal hartanah

tersebut kepada Maria, Plaintif Keempat, untuk disimpan

beliau?

16

Jawapan: Saya tidak pernah berikan geran asal kepada sesiapa

kerana insiden itu tidak berlaku dan geran itu tidak ada di

dalam milikan saya pada masa itu.”.

Jawapan pindaan berbunyi:

“Jawapan: Suami saya telah minta saya serahkan satu sampul surat

kepada Maria. Saya tidak tahu apa yang ada dalam sampul

surat itu. Saya telah serahkan sampul surat tersebut kepada

Maria.”.

Pindaan ini dibenarkan.

Isu dan analisa

Sama ada Defendan Kedua sedar bahawa mendiang Anthoneysamy hanya

merupakan penjaga bagi bahagian/hak Plaintif-Plaintif dan Mathalamari.

32] SD1 di dalam keterangannya mengaku beliau diarah menyerahkan

satu sampul surat kepada Plaintif Keempat sewaktu pertemuan keluarga

tersebut dan tetapi menyatakan bahawa beliau tidak tahu kandungan

sampul surat itu. Memandangkan pengakuan Defendan-Defendan di dalam

perenggan 22 pernyataan pembelaan mereka maka saya berpendapat

Defendan-Defendan tidak boleh menafikan pengetahuan tersebut. Oleh

yang demikian saya memutuskan bahawa Defendan-Defendan khususnya

Defendan Kedua tahu dan sedar akan –

17

32.1 keputusan agar hartanah tersebut tidak akan dijual;

32.2 mendiang Anthoneysamy adalah penjaga bahagian/hak

Plaintif-Plaintif dan Mathalamari; dan

32.3 beliau telah menyerahkan suratan hakmilik hartanah berkenaan

kepada Plaintif Keempat.

33] Namun demikian ini belum lagi cukup bagi memutuskan sama ada

Plaintif-Plaintif boleh berjaya dalam tuntutan mereka kerana pertemuan

keluarga ini berlaku dalam tahun 1995 sedangkan bicara kuasa pesaka

telah berlaku dalam tahun 1989 di mana Plaintif-Plaintif dan Mathalamari

dikatakan telah menyerahkan bahagian mereka kepada Anthoneysamy.

Sama ada satu deklarasi boleh dibuat

34] Plaintif-Plaintif memohon untuk satu deklarasi bahawa Plaintif-Plaintif

perbicaraan kuasa pada 15.11.1989 dibatalkan. Peguam Plaintif yang

terpelajar berhujah bahawa Mahkamah mempunyai bidangkuasa untuk

memberikan deklarasi berkenaan dengan merujuk kepada Aturan 15

kaedah 16 Kaedah-Kaedah Mahkamah 2012 dan kes-kes Ungku

Sulaiman Bin Abd Majid & Anor v Director of Lands and Mines & Anor

[2001] 6 MLJ 75 dan Gouriet v Union of Post Office Workers [1978] AC

435.

18

35] Manakala peguam Defendan yang terpelajar berhujah

memandangkan Plaintif menerima nota bicara bertarikh 15.11.1989

sebagai dokumen Ikatan Bahagian A maka kandungannya tidak boleh

dipertikaikan. Dalam ertikata lain mereka telah menyerahkan hak mereka

kepada Anthoneysamy. Beliau merujuk kepada kes Yeo Ing King v

Melawangi Sdn Bhd [2016] 5 MLJ 631 bagi menyokong hujah ini.

36] Tiada mana-mana rujukan atau hujahan oleh kedua-dua pihak

menyentuh seksyen 29 Akta (Pembahagian) Pesaka Kecil Act 1955 yang

memperuntukkan rayuan ke Mahkamah Tinggi jika tidak berpuashati

dengan keputusan Pemungut. Jelas bagi Plaintif-Plaintif yang merekalah

pihak yang terkilan dengan keputusan Pemungut namun mereka ketika itu

beranggapan keputusan Pemungut tidak mendatangkan apa-apa isu

sehinggalah apabila SD2 berjumpa dengan PW2. Jika berdasarkan

seksyen 29 adalah jelas Plaintif-Plaintif telah terlalu lewat untuk

memfailkan rayuan.

37] Walau bagaimanapun sepertimana yang disebut sebelum ini kedua-

dua pihak telah mendapatkan penghakiman persetujuan daripada

Mahkamah Tinggi untuk Pemungut mendengar semula perbicaraan kuasa

tersebut namun setelah menunggu lama akan tarikh pendengaran pihak

Plaintif telah memohon Mahkamah Tinggi untuk membatalkan

penghakiman persetujuan berkenaan dan memfailkan tindakan ini.

38] Pihak Defendan pula tidak mengemukakan apa-apa bantahan awal

terhadap tuntutan deklarasi oleh Plaintif-Plaintif. Oleh yang demikian

perbicaraan ini telah diteruskan. Memandangkan isu bidangkuasa

19

Mahkamah ini ada disentuh maka saya merasakan saya perlu menyatakan

pendapat saya berkaitan isu bidangkuasa.

39] Di dalam kes Ahmad bin Abdul Majeed v Habibah bte Abdul

Majeed & Anor [2007] 3 MLJ 418 satu bantahan awal telah dibangkitkan

semasa perbicaraan di Mahkamah Tinggi di mana hakim yang arif

memutuskan Mahkamah Tinggi tiada bidangkuasa untuk mengenepikan

perintah pembahagian harta pesaka. Mahkamah Rayuan telah

membenarkan rayuan plaintif dan memutuskan bahawa Mahkamah Tinggi

boleh memberi deklarasi. Alasan-alasan yang diberikan oleh Mokhtar Sidin

HMR di ms 429-430 ialah seperti berikut:

“[20] Di dalam rayuan ini saya berpendapat bahawa peruntukan s 29 Akta

tersebut tidak terpakai. Pertama, plaintif bukanlah suatu pihak yang telah

dinamakan oleh defendan semasa defendan membuat permohonan untuk

pembahagian harta pesaka si mati sungguhpun defendan tahu bahawa plaintif

adalah waris yang paling berhak ke atas harta pesaka si mati. Ini bukanlah satu

kesilapan tetapi satu perbuatan yang sengaja dilakukan oleh defendan untuk

mengenepikan hak plaintif sebagai seorang waris. Apabila defendan

menamakan abang si mati sebagai waris dan bukannya plaintif (anak lelaki si

mati), ini pada pendapat saya adalah satu perbuatan penipuan (fraud) yang

sengaja dilakukan oleh defendan untuk mengenepikan hak plaintif ke atas harta

pesaka si mati. Pada pendapat saya, mengikut hukum syarak apabila si mati

meninggalkan seorang anak lelaki maka abang atau adik lelaki si mati tidak

mempunyai apa-apa hak ke atas harta pesaka si mati. Di dalam kes ini, bukan

sahaja defendan telah melakukan penipuan tetapi juga abang si mati yang telah

membuat pengakuan yang si mati tidak mempunyai anak lelaki dan dia adalah

pewaris dan seterusnya dia melepasnya sebagai pewaris. Pentadbir Tanah telah

memberikan perintah berasaskan dokumen-dokumen yang palsu itu. Dengan itu,

20

perintah yang dibuat berasaskan surat-surat palsu tersebut adalah tidak sah dan

terbatal.

[21] Keduanya, apabila defendan memohon untuk membuat pembahagian

harta si mati mereka tidak ada memberitahu plaintif. Defendan tidak menafikan

perkara ini tetapi cuba mencari alasan bahawa plaintif telah mendapat

pembahagian harta pesaka arwah bapa mereka. Pada pendapat saya, itu

bukanlah satu alasan yang kukuh. Plaintif sememangnya berhak ke atas harta

pesaka itu bersama-sama dengan ibunya (si mati). Walau apapun, alasan yang

telah diberikan oleh responden, ia bukanlah satu sebab untuk tidak memberitahu

plaintif ke atas permohonan pembahagian harta pesaka si mati. Ini juga pada

pendapat saya satu sebab mengapa perintah pembahagian oleh Pentadbir

Tanah adalah tidak sah dan terbatal.

[22] Ketiga, plaintif tidak tahu-menahu langsung berkenaan permohonan dan

pembahagian harta pesaka si mati, sehinggalah beberapa tahun kemudian.

Dari keterangan yang ada, defendan sendiri telah menyembunyikan semua itu

dari pengetahuan plaintif. Apabila plaintif mendapat tahu bahawa pembahagian

harta pesaka tersebut telah dibuat beberapa tahun kemudian, tarikh untuk

membuat rayuan telah luput. Plaintif hanya boleh memohon untuk mengenepikan

perintah dan ini telah dilakukan oleh plaintif dengan secepat mungkin apabila

mengetahui berkenaan perintah tersebut. Mengikut peruntukan s 29 Akta

tersebut had memfailkan rayuan adalah satu bulan selepas Perintah diberikan

iaitu mengikut peruntukan di dalam Kaedah-Kaedah Mahkamah Rendah 1980.

[23] Keempat, semasa perbicaraan pembahagian harta pesaka si mati

dijalankan di Pejabat Pentadbir Tanah, plaintif bukan sahaja tidak hadir tetapi

yang paling jelas ia tidak diberitahu langsung berkenaan perbicaraan tersebut.

Dengan itu, saya berpendapat s 29 Akta tersebut tidak terpakai ke atas plaintif di

dalam kes ini.”.

21

40] Saya berpendapat alasan-alasan yang diberikan oleh Mahkamah

Rayuan ini tidaklah ‘exhaustive’ dan andainya terdapat apa-apa alasan lain

yang munasabah maka suatu deklarasi boleh diberi di bawah Aturan 15

kaedah 16 di mana di dalam penghakiman yang sama Mokhtar Sidin HMR

membuat rujukan seperti berikut di ms 430:

[26] Setelah meneliti fakta-fakta yang terdapat di dalam afidavit-afidavit yang

telah difailkan, penghujahan-penghujahan dan autoriti-autoriti yang telah

dikemukakan, saya berpendapat plaintif tidak mempunyai apa-apa remedi lain

dan dengan itu berhak memohon perisytiharan dan perintah untuk

mengenepikan Perintah yang telah diberikan oleh Pentadbir Tanah sebagaimana

yang dinyatakan oleh Mohamed Azmi HMA (beliau ketika itu) di dalam kes

Development & Commercial Bank Bhd v Land Administrator, Wilayah

Persekutuan & Anor [1991] 2 MLJ 180. Di dalam kes itu, pemilik berdaftar

hartanah berkenaan telah memberi gadaian pihak ketiga kepada bank perayu

sebagai cagaran untuk meminjam wang bagi syarikatnya. Hampir empat tahun

selepas gadaian itu didaftar, responden pertama, di atas permintaan Jabatan

Hasil Dalam Negeri telah memasukkan Kaveat Pendaftar ke atas hartanah yang

sama. Responden pertama telah memberitahu berkenaan pendaftaran kaveat

tersebut kepada Jabatan Hasil Dalam Negeri dan pemilik hartanah berkenaan

tetapi tidak memberitahu perayu sebagai pemegang gadaian. Perayu telah

mengambil tindakan halang tebus ke atas hartanah berkenaan untuk

mendapatkan balik hutang yang belum dijelaskan. Peguamcara pemilik berdaftar

hartanah berkenaan telah membuat permohonan untuk menyingkirkan kaveat itu

tetapi permohonan itu ditolak. Perayu kemudian memohon perisytiharan di

bawah Akta Relief Spesifik 1950 s 41 and Kaedah-Kaedah Mahkamah Tinggi

1980 A 15 k 16 untuk menentukan hak sebetulnya pihak-pihak berkenaan untuk

memutuskan keutamaan masing-masing. Perayu juga memohon perintah

sampingan di bawah s 417 Kanun Tanah Negara untuk memberi kesan kepada

penghakiman perisytiharan itu. Mahkamah Tinggi telah menolak permohonan

22

perayu dan di atas penolakan tersebut, perayu telah merayu kepada Mahkamah

Agong. Mahkamah Agong telah memutuskan, antara lain, bahawa perayu tidak

mempunyai apa-apa remedi yang lain dan dengan itu berhak untuk membuat

permohonan untuk mendapatkan perintah perisytiharan dan perintah sampingan

untuk mengenepikan kaveat pendaftar di bawah s 417 Kanun Tanah Negara. Di

ms 185, YA Mohamed Azmi telah menyatakan seperti berikut:

Having regard to the circumstances of this appeal, we are of the view that this is

a proper case where the learned trial judge ought to have exercised his

discretion to grant a declaration as to the substantive right of the appellant

chargee to priority over the Inland Revenue, particularly in the absence of any

dispute that there would not eventually be surplus of any proceeds of sale of the

land to be handed over to the Inland Revenue after the chargee's priority to

payment has been satisfied under s 268 of the Code. In our view, the learned

judge was in error when he assumed that it would be futile to grant the

declaration sought.

…

… It is of course true that the power to grant a declaratory judgment must be

exercised with great care and jealousy, but at the same time its usefulness must

not be underrated in appropriate cases. Thus in Ibeneweka v Egbuna at p 224,

Lord Radcliffe in giving the decision of the Privy Council said:

Under O 25 r 5, the power of the court to make a declaration, where it is a

question of defining the rights of two parties, is almost unlimited; I might

say only limited by its own discretion. The discretion should, of course, be

exercised judicially, but it seems to me that the discretion is very wide.

This passage was quoted with approval by Lee Hun Hoe CJ in the Federal Court

in Datuk Syed Kechik v Government of Malaysia at p 107, and in the same case

the learned Chief Justice also said at p 107:

23

The basis of the jurisdiction is O 25 r 5 of the Rules of the Supreme

Court. The prevailing view seems to be that the court's jurisdiction to

make a declaratory order is unlimited subject only to its own discretion.

and

A declaratory order will eliminate anxiety of having to live under a cloud of

fear. In granting a declaration the court has to consider the utility of the

declaration claimed and the usefulness of the declaration on the one

hand as against the inconvenience and embarrassment that may result

on the other hand. As to the determination of future right its importance

for certain purposes is not in doubt, particularly when a mere declaration

is usually the only remedy…

In the same case, the learned Chief Justice also said at p 108:

In Ruislip-Northwood UDC v Lee plaintiff sought the ruling out of the court

on a definite, concrete and existing dispute. The fact that the declaration

was sought before the statutory powers were exercised was not a

consideration weighing against the grant of that declaration. Nowadays,

the courts seldom refuse to make orders on grounds that it is premature

to consider the question. As Greer LJ pointed out that it had been for

years the practice to know and determine claims for declaration of rights

where there was a real and not a factitious or academic question involved

in order that the parties might know what course to take without running

the risk of finding themselves liable to damages. Indeed, few consider

that a court should make it possible to settle real disputes immediately

they arise, so that the parties may act with certainty and not be under the

threat of legal uncertainty and should be able to discount the future.

[27] Di dalam kes yang dinyatakan di atas, tidak terdapat apa-apa penipuan

seperti fraud. Yang terdapat ialah Pentadbir Tanah tidak ada memberitahu

perayu sebagai pemegang gadaian berkenaan dengan kaveat pendaftar

tersebut. Oleh kerana perayu tidak ada mempunyai remedi selain daripada

24

remedi perisytiharan, maka perayu berhak mendapat perintah perisytiharan. Di

dalam rayuan ini sekarang, defendan bukan sahaja tidak memberitahu plaintif

tetapi juga melakukan penipuan (fraud) untuk menyingkir hak-hak plaintif. Plaintif

tidak mempunyai apa-apa remedi selain daripada memohon untuk mendapatkan

perisytiharan sebagaimana dipohonnya. Saya berpendapat plaintif berhak untuk

membuat permohonan yang dibuatnya. YA Hakim tidak sepatutnya menolak dan

membatalkan permohonan plaintif.”.

41] Oleh yang demikian berdasarkan nas kes di atas saya memutuskan

bahawa Mahkamah ini mempunyai bidangkuasa untuk membuat deklarasi

yang dipohon oleh Plaintif-Plaintif dalam tindakan ini.

Perintah pembahagian bertarikh 15.11.1989

42] Pada 15.11.1989 satu perbicaraan di hadapan Pentadbir Tanah

Daerah Hulu Langat telah dijalankan di mana antara lainnya, harta

peninggalan mendiang Mariappan iaitu hartanah tersebut telah

dibahagikan kepada Anthoneysamy A/L Mariappan sebanyak 6/8

bahagian; Jaccob A/L Mariappan dan Mosess A/L Mariappan masing-

masingnya 1/8 bahagian. Plaintif-Plaintif dan seorang lagi saudara

perempuan mereka Mathalamari dikatakan telah menyerah bahagian

mereka kepada Anthoneysamy.

43] Ini boleh dilihat dalam nota keterangan bicara kuasa yang diadakan

pada 15.11.1989 di Ikatan A ms 42-46 di mana kesemua Plaintif dan

Mathalamari melepaskan hak mereka ke atas hartanah tersebut kepada

Anthoneysamy. Catitan nota bicara menyatakan:

25

“Kenyataan: 1. Anthoneysamy A/L Mariappan belum meninggal. Dalam Bahasa

Melayu..Saya tinggal di Rumah Murah Seri Chedding.

…. Anak tiri memang tiada. Anak angkat tiada. Simati ada tanah 1 sahaja. Hutang-hutang tiada. Dahulu simati kerja. Tiada jual, tiada gadai. Wasiat tiada. Tanah simati hendak serah nama saya. Wang pun belom masuk nama saya.

2. Mathalamari (P) baca dalam Bahasa Melayu saya tinggal di Sg. Manggis.

Mariappan bapak saya. Tanah bapak saya tidak mohon, bagi adik saya Anthoneysamy. Wang-wang bagi Anthoneysamy.

3. Jaccob (L) belum meninggal dalam Bahasa Melayu saya tinggal di Bukit

Chedding. Tanah saya mohon ikut undang 1/8. Wang pun mohon 1/8 $344.53.

4. Lordomery (P) belum meninggal. Dalam Bahasa Melayu saya tinggal di

Banting PKNS. Tanah tidak mahu bagi Anthoneysamy. Wang bagi Anthoneysamy.

5. Pelomena (P) belum meninggal. Dalam Bahasa Melayu saya tinggal di

Estate Bukit Chedding. Tanah tidak mahu. Wang tidak mahu, bagi abang nama Anthoneysamy.

6. Mosess (L) belum meninggal. Dalam Bahasa Melayu tinggal di Bukit

Chedding Estate. Tanah saya mahu 1/8. Wang tidak mahu. 7. Rajina (P) belum meninggal. Dalam Bahasa Melayu tinggal di Cameron

Highlands. Petik teh. Tanah bapak tidak mahu, wang tidak mahu bagi abang nama Anthoneysamy.

8. Maria belum meninggal. Tinggal di Bukit Chedding. Tanah tidak mahu,

wang tidak mahu, bagi abang nama Anthoneysamy. Kesimpulan. Tanah simati diberikan seperti berikut:- 1. Anthoneysamy 6/8 2. Jaccob 1/8

26

3. Mosess 1/8 Harta Alih 1. Anthoneysamy 7/8 2. Jaccob 1/8

T.T 15/11/89”.

44] Plaintif-Plaintif mempertikaikan keputusan pembahagian pesaka ini.

Mereka mengatakan mereka hanya melantik Anthoneysamy sebagai

penjaga dan bukannya melepaskan bahagian mereka kepadanya. Mereka

akur bahawa saudara-saudara lelaki mereka yang mengerjakan hartanah

ini dan mereka diberikan hasil daripada hartanah tersebut. Menurut mereka

Anthoneysamy memberitahu mereka bahawa mereka hanya perlu

mengangkat tangan apabila nama mereka disebut bagi memberi

persetujuan untuk melantik Anthoneysamy sebagai penjaga. Mereka tidak

tahu sebenarnya perbuatan tersebut memberi persetujuan bagi

melepaskan hak mereka kepada Anthoneysamy.

45] Mosess dan Jaccob juga telah meninggal dunia dan pegawai yang

mengendalikan bicara kuasa ini tidak diketahui siapa. Namun, berdasarkan

pernyataan pembelaan Defendan-Defendan sepertimana yang saya

nyatakan di awal penghakiman ini berkaitan dengan Lampiran 29 dan apa

yang akan saya bincangkan selanjutnya, ketiadaan mereka tidak

menjejaskan tuntutan oleh Plaintif-Plaintif bagi menunjukkan niat Plaintif-

Plaintif.

27

46] Dalam hal ini keterangan PW2 Sameesha Praba adalah penting.

Beliau didatangi oleh DW1 untuk mendapatkan tandatangan untuk

memecah bahagian hartanah tersebut dan setelah melihat dokumen yang

dibawa oleh DW1 beliau mendapati kesemua ibu saudara beliau tidak

mempunyai apa-apa bahagian di dalam hartanah tersebut. Tindakan awal

beliau ialah memaklumkan kepada PW3 dan untuk mendapatkan kepastian

beliau bersama PW3 telah pergi ke pejabat tanah untuk membuat carian

dan mendapatkan kepastian dan mendapati bukan sahaja nama-nama

anak-anak perempuan mendiang Mariappan tiada sebagai pemilik malah

sebahagian besar hartanah tersebut telah dijual kepada pihak ketiga.

47] PW4 telah memasukkan kaveat ke atas hartanah berkenaan pada

6.3.2013 (Ikatan A ms 16) setelah dinasihati oleh pegawai di pejabat tanah

Kuala Langat dan membuat laporan polis (Ikatan B ms 8 – P5) pada

5.3.2013. Setelah kaveat oleh PW4 dipotong, PW3 pula memasukkan

kaveat atas nasihat pegawai pejabat tanah yang sama pada 19.4.2013

yang juga kemudian dipotong. PW3 juga membuat laporan polis pada

12.12.2013 (Ikatan B ms 14 – P1).

48] Persoalan seterusnya ialah sama ada seksyen 12(1) Akta

(Pembahagian) Harta Pesaka Kecil 1955 yang mengkehendaki Pemungut

merakamkan keterangan semasa perbicaraan pesaka maka nota bicara

tersebut akan tertakluk kepada seksyen 91 Akta Keterangan. Berikutan itu

seksyen 92 Akta Keterangan akan terpakai bagi menghalang keterangan

yang dikemukakan oleh Plaintif-Plaintif untuk menunjukkan keterangan

nota bicara kuasa itu tidak mencerminkan niat sebenar mereka melainkan

keterangan mereka boleh diterima di bawah ‘proviso’ yang diperuntukkan.

28

49] Peguam Defendan yang terpelajar menghujahkan kedua-kedua

peruntukan Akta Keterangan 1950 ini terpakai dan keterangan Plaintif-

Plaintif tidak boleh diterima oleh Mahkamah.

50] Dalam kes Sri Kelangkota-Rakan Engineering JV Sdn Bhd & Ors

v Arab Malaysian Prima Realty Sdn Bhd & Ors [2001] 1 MLRA 16

Gopal Sri Ram HMR (ketika itu) menyatakan seperti berikut:

“That brings me to the question of admissibility. In my judgment, s 92 of the Act

had nothing whatever to do with this case. The judge was in error when he

thought that it did. The appellants were not seeking to admit evidence to

contradict the terms of the agreements that had been entered into. They wanted

the court to see the real transaction behind the facade of the agreements. That

this is permissible is settled by high authority. I will not go through all the cases

here. Suffice that I mention just one.

In Gangabai v Chhabubai AIR 1982 SC 20 at p 23, the Supreme Court of India

rendered the following exposition on s 92 of the Indian Evidence Act, upon which

our statute is based:

“… It is clear to us that the bar imposed by sub-section (1) of section 92 applies

only when a party seeks to rely upon the document embodying the terms of the

transaction. In that event, the law declares that the nature and intent of the

transaction must be gathered from the terms of the document itself and no

evidence of any oral agreement or statement can be admitted as between the

parties to such document for the purpose of contradicting or modifying its terms.

The sub-section is not attracted when the case of a party is that the transaction

recorded in the document was never intended to be acted upon at all between

the parties and that the document is a sham. Such a question arises when the

29

party asserts that there was a different transaction altogether and what is

recorded in the document was intended to be of no consequence whatever. For

that purpose oral evidence is admissible to show that the document executed

was never intended to operate as an agreement but that some other agreement

altogether, not recorded in the document, was entered into between the parties:

Tyagaraja Mudaliyar v. Vedathanni AIR [1936] PC 70. (emphasis added.)

51] Oleh itu jelas di sini seksyen 91 dan 92 Akta Keterangan tidak

terpakai dan keterangan Plaintif-Plaintif boleh diterima masuk. Dengan

demikian saya perlu meneliti dan pertimbangkan sama ada keterangan

mereka jelas menunjukkan niat sebenar mereka apabila mereka diminta

mengangkat tangan sewaktu bicara kuasa pada 15.11.1989 dan sama ada

berlaku frod atau representasi salah ketika itu.

52] Tindakan membuat carian, membuat laporan polis dan memasukkan

kaveat atas nasihat pegawai pejabat tanah Kuala Langat dan fakta

perjumpaan keluarga pada hari perayaan Ponggal serta suratan hakmilik

asal berada dalam milikan PW6 berdepan dengan fakta bahawa bahagian

mereka telah dipindahkan serta dijual jelas menunjukkan kebimbangan

yang ketara di pihak Plaintif-Plaintif dan konsisten dengan niat sebenar

mereka. Tidak dinafikan mereka mengaku menyerahkan bahagian mereka

tetapi dengan tujuan melantik Anthoneysamy sebagai penjaga.

53] PW3, PW4, PW5 dan PW6 memberi keterangan bahawa mereka

tinggal di ladang dan tidak bersekolah dan mereka cuma faham bahasa

Melayu pasar. Mereka bekerja di ladang melainkan PW4 bekerja sebagai

pencuci di sebuah syarikat swasta. Hasil penilitian saya sewaktu mereka

30

memberi keterangan saya yakin bahawa mereka tidak berpelajaran malah

jurubahasa juga mempunyai masalah dalam memahami dan memberi

terjemahan bagi keterangan mereka. Tidak ada penterjemah bahasa Tamil

digunakan semasa bicara pesaka dijalankan. Jelas kepada saya bahawa

tahap pemikiran mereka adalah rendah dan kurang berpengetahuan. Bagi

saya tiada alasan untuk tidak mempercayai mereka apabila mereka

mengatakan mereka hanya bersetuju untuk melantik saudara lelaki mereka

mendiang Anthoneysamy sebagai penjaga bahagian mereka di dalam

hartanah berkenaan dan bukan melepaskan hak mereka.

54] DW1 mempertikaikan bahawa dia ada berjumpa PW2 mengenai

hartanah ini. Sukar bagi saya menerima penafiannya kerana tiada

keterangan lain yang boleh menunjukkan bagaimana Plaintif-Plaintif boleh

mendapatkan maklumat mengenai kehilangan hak mereka melainkan

daripada apa yang dimaklumkan oleh PW2. Tiada keperluan bagi PW2 dan

PW3 pergi membuat carian jika mereka tidak mengesyaki apa-apa lebih-

lebih lagi PW3 tahu suratan hakmilik berada dengan PW6. Oleh yang

demikian saya percaya bahawa DW1 memang ada berjumpa dengan PW2

untuk memecah bahagi hartanah tersebut.

55] Permohonan dan perintah persetujuan yang diperolehi melalui

Guaman Sivil 22NCVC-160-04-2014 di mana pada 25.8.2014 bagi saya

tidak boleh diketepikan begitu sahaja walaupun ia telah dibatalkan.

Pembatalan perintah tersebut kerana pejabat Pemungut gagal menetapkan

tarikh perbicaraan semula. Bagi saya apabila Defendan-Defendan setuju

untuk dibicarakan semula ini menunjukkan mereka akur bahawa niat

sebenar Plaintif-Plaintif dan Mathalamari semasa mengangkat tangan

31

sewaktu perbicaraan pada 15.11.1989 bukanlah bertujuan untuk

menyerahkan dan melepaskan hak atau bahagian mereka kepada

Anthoneysamy.

56] Berdasarkan alasan-alasan di atas saya memutuskan dan memberi

deklarasi bahawa prosiding bicara kuasa pada 15.11.1989 itu terbatal.

Sama ada mendiang Anthoneysamy melakukan representasi salah

57] Peguam Plaintif yang terpelajar menghujahkan keterangan

menunjukkan Anthoneysamy memberitahu Plaintif-Plaintif dan Mathalamari

bahawa beliau akan jadi penjaga hak mereka dan mereka hanya perlu

mengangkat tangan apabila nama mereka dipanggil oleh Pemungut.

Mereka percaya akan apa yang dinyatakan oleh Anthoneysamy dan telah

mengikut arahan beliau dan Anthoneysamy sebenarnya tahu bahawa apa

yang akan berlaku apabila Plaintif-Plaintif dan Mathalamari memberi

persetujuan akan mengakibatkan hak mereka terlepas kepada beliau. Oleh

yang demikian berpandukan kepada kes Panatron Pte Ltd & Anor v Lee

Cheow Lee & Anor [2001] 3 SLR 405 dan Darshan Singh Hullan & Anor

v Rangasamy A/L Kailasam & Anor [2013] 2 MLJ 51 elemen-elemen

frod dan representasi salah telah terbukti.

58] Saya telah mempertimbangkan keterangan Plaintif-Plaintif dan

persoalannya yang timbul –

58.1 mengapa mendiang Anthoneysamy menyerahkan suratan

hakmilik hartanah itu kepada Plaintif Keempat sedangkan

32

beliau tahu Plaintif-Plaintif dan Mathalamari tidak lagi

mempunyai hak ke atas hartanah tersebut kerana bahagian

mereka telah diserah dan dilepaskan kepada beliau?

58.2 adakah benar itu bertujuan untuk mengaburi mata Plaintif-

Plaintif dan Mathalamari?

58.2 apakah hak Plaintif-Plaintif dan Mathalamari untuk menghalang

beliau daripada menjual hartanah tersebut kerana pada ketika

itu 6/8 bahagian hartanah itu telah menjadi milik beliau? Malah

tidak perlu bagi Anthoneysamy membuat cadangan untuk

menjual hartanah tersebut kepada Plaintif-Plaintif dan

Mathalamari.

59] Malangnya Anthoneysamy, Jaccob dan Mosess telah meninggal

dunia dan Pemungut yang membicarakan juga tidak ada. Saya percaya

mereka lebih tahu apa yang berlaku pada 15.11.1989. Bagi saya amatlah

sukar untuk mengatakan bahawa mendiang Anthoneysamy melakukan

penyelewengan atau menipu saudara-saudara perempuannya kerana

tindakannya itu bercanggah dengan perbuatannya menyerahkan suratan

hakmilik hartanah tersebut kepada Maria.

60] Berdasarkan percanggahan perbuatan mendiang Anthoneysamy

yang saya sebut tadi dan melihat kepada keseluruhan keterangan yang

dikemukakan saya percaya dan berpendapat bahawa:

33

60.1 Plaintif-Plaintif telah menyerahkan hak mereka kepada

mendiang Anthoneysamy namun demikian adalah jelas bagi

saya mereka berniat melantik Anthoneysamy sebagai penjaga

hak mereka;

60.2 Berdasarkan itulah Anthoneysamy boleh menyerahkan suratan

hakmilik hartanah tersebut kepada Plaintif Keempat kerana

beliau sedar hartanah itu bukan kepunyaannya melainkan

bahagian beliau sahaja bersamaan dengan 1/8 sebagaimana

Mosses dan Jaccob; dan

60.3 Oleh yang demikian saya memutuskan Anthoneysamy sedar

beliau adalah penjaga bagi bahagian-bahagian saudara-

saudara perempuannya dalam hartanah tersebut.

Sama ada Defendan Kedua telah melakukan frod

61] DW1 mengatakan menafikan adanya perbincangan berkenaan

hartanah tersebut semasa pertemuan keluarga tahun 1995. Beliau juga

menafikan pertemuan dengan PW2 dan beliau tiada berbincang dan

berjanji akan memindahkan semula bahagian-bahagian Plaintif-Plaintif dan

Mathalamari. Selanjutnya beliau menafikan apa-apa pengetahuan

mengenai mendiang suaminya penjaga ke atas bahagian Plaintif-Plaintif

dan Mathalamari.

62] Keterangannya bercanggah dengan pernyataan pembelaannya di

antaranya seperti berikut:

34

62.1 Dalam keterangannya beliau menafikan sebarang pengetahuan

mengenai perbicaraan pesaka pada 15.1.1989 tetapi di

perenggan 7 pernyataan pembelaan beliau memberi gambaran

sebaliknya dan apabila ditanya mengenai kandungan

perenggan 7 beliau berkata beliau tidak setuju dengan

perenggan tersebut; dan

62.2 Beliau juga menafikan pengetahuannya mengenai perenggan

10 pernyataan pembelaannya yang menyatakan Plaintif-Plaintif

telah ‘renounce’ hak mereka;

63] DW1 mengatakan beliau hanya tahu Plaintif-Plaintif dan Mathalamari

telah lepaskan hak mereka apabila beliau melihat satu surat (nota bicara

pesaka Ikatan A ms 44) di pejabat tanah dalam tahun 2013. Keterangan ini

bercanggah dengan fakta yang beliau telah memperoleh suratan hakmilik

gantian dan menjual bahagian beliau dan Defendan-Defendan lain pada

30.11.2012. Mustahil jika ketika menjual bahagian-bahagian tersebut beliau

tidak menyedari nama-nama Plaintif-Plaintif dan Mathalamari tidak ada di

dalam suratan hakmilik itu.

64] Seperkara lagi beliau menyatakan tiada perbincangan mengenai

hartanah berkenaan dan tidak tahu mengenai keputusan untuk tidak

menjual hartanah itu tetapi pada masa yang sama beliau juga menyatakan

bahawa semasa perbincangan dalam tahun 1995 beliau bersama-sama

suaminya dan hanya meninggalkan suaminya untuk ke bahagian belakang

35

rumah setelah menyerah sampul surat kepada Plaintif Keempat. Oleh itu

sukar bagi Mahkamah menerima keterangan bahawa beliau tidak tahu apa

yang dibincangkan kerana hanya selepas perbincangan dan persetujuan

untuk tidak menjual hartanah itu dicapai barulah DW1 diminta

menyerahkan suratan hakmilik hartanah itu.

65] Percanggahan-percanggahan yang saya rujuk adalah material

kepada pembelaan Defendan-Defendan dan keterangan DW2 yang

menyatakan beliau hanya mengikut arahan ibunya dan setuju dengan

percanggahan pendirian mereka dengan pernyataan pembelaan mereka

sendiri menjejaskan kredibiliti mereka.

66] Di dalam kes Francis Antonysamy v PP [2005] 1 MLRA 230 di ms

235 Paul Augustine HMP menyatakan seperti berikut:

“Corroborative evidence is only admissible to support testimony that has already

been given. It is not admissible to supplement such testimony. In Yap Ee Kong &

Anor v. PP [1980] 1 MLRA 48 ; [1981] 1 MLJ 144 this court adopted Director or

Public Prosecution v. Hester [1973] AC 296 where it was held that the purpose of

corroboration is not to give validity or credence to evidence which is deficient or

suspect or incredible but only to confirm and support that which as evidence is

sufficient and satisfactory and credible. It was further held that if the evidence to

be corroborated is found to be uninspiring and unacceptable then corroboration

would be futile and unnecessary.”.

Oleh yang demikian bagi saya keterangan DW2 tidak dapat membantu

atau menyokong keterangan DW1.

36

67] Peguam Plaintif yang terpelajar menghujahkan Defendan Kedua

telah melakukan frod di mana elemen-elemen di dalam kes Panatron

(supra) telah dipenuhi. Yong Pung How CJ di ms 410 menyatakan,

“Basically there are the following essential elements. First, there must be a

representation of fact made by words or conduct. Second, the representation

must be made with the intention that it should be acted upon by the plaintiff, or by

a class of persons which includes the plaintiff. Third, it must be proved that the

plaintiff had acted upon the false statement. Fourth, it must be proved that the

plaintiff suffered damage by so doing. Fifth, the representation must be made

with knowledge that it is false; it must be wilfully false, or at least made in the

absence of any genuine belief that it is true.”.

68] Pada pendapat saya jika adanya berlaku elemen-elemen ini ianya

lebih terpakai dalam situasi di antara Plaintif-Plaintif dan Mathalamari

dengan mendiang Anthoneysamy di mana akibat daripada representasi

oleh Anthoneysamy, Plaintif-Plaintif dan Mathalamari telah bertindak

dengan mengangkat tangan memberi persetujuan melepaskan hak

mereka. Tetapi sepertimana yang telah saya jelaskan sukar bagi saya

untuk memutuskan Anthoneysamy melakukan penyelewengan atau

penipuan.

69] Bagi saya perbuatan Defendan Kedua tidak terjumlah kepada

penipuan (deceit) tetapi mempunyai unsur ‘conversion’ yang tidak diplidkan

oleh Plaintif-Plaintif.

Sama ada terdapat kelengahan bertindak di pihak Plaintif-Plaintif

37

70] Peguam Defendan yang terpelajar menghujahkan Plaintif-Plaintif

gagal bertindak dalam waktu yang munasabah untuk mendapatkan hak

mereka kembali. Tindakan mereka hanya diambil selepas lebih kurang 30

tahun setelah mengetahui bahagian mereka telah berpindah kepada

Anthoneysamy dan bahagian tersebut telahpun dijual oleh Defendan-

Defendan. Beliau merujuk kepada kes Mastika Lagenda Sdn Bhd v

Kumpulan Darul Ehsan Berhad [2015] 1 LNS 1469 di peringkat

Mahkamah Rayuan.

71] Peguam Plaintif yang terpelajar membalas hujahan dengan

mengatakan bahawa Plaintif-Plaintif hanya tahu berkenaan kehilangan hak

mereka dalam tahun 2012 dan mereka telah mengadakan perbincangan

dengan Defendan Kedua. Tindakan pertama diambil pada tahun 2014

setelah mendapati Defendan Kedua tidak mengembalikan bahagian

mereka dan menjual bahagian tersebut kepada pihak ketiga. Oleh itu

doktrin kelewatan tidak terpakai di dalam kes ini. Selanjutnya beliau

berhujah bahawa isu ini tidak diplidkan dan oleh itu berpandukan kepada

kes Samuel Naik Siang Ting v Public Bank Bhd [2015] 6 MLJ 1 isu ini

tidak boleh ditimbulkan.

72] Defendan telah cuba membawa isu ini di dalam pembelaan mereka

melalui Lampiran 29 tetapi saya telah menolak permohonan ini pada

18.1.2017 atas alasan yang saya telah nyatakan di awal penghakiman ini.

Oleh itu saya memutuskan bahawa isu kelengahan ini tidak boleh

dipertimbangkan.

38

Sama ada mendiang Anthoneysamy adalah pemegang amanah bagi pihak

Plaintif-Plaintif dan Mathalamari dalam hartanah tersebut

73] Saya telah membuat dapatan sebelum ini bahawa Plaintif-Plaintif dan

Mathalamari hanya berniat melantik mendiang Anthoneysamy sebagai

penjaga dan tidak berhajat untuk menyerah dan melepaskan hak atau

bahagian mereka. Ini berdasarkan keterangan PW2 tentang jawapan DW1

kepada beliau bahawa beliau akan menguruskan bahagian-bahagian

Plaintif-Plaintif dan Mathalamari serta keterangan Plaintif-Plaintif mengenai

pertanyaan yang diajukan kepada DW1 mengenai hak mereka serta

pernyataan pembelaan Defendan-Defendan yang mengakui mendiang

Anthoneysamy sebagai penjaga. Saya tiada keraguan bahawa DW1 tahu

bahawa mendiang Anthoneysamy adalah penjaga kepada bahagian-

bahagian saudara-saudara perempuannya dalam hartanah tersebut.

74] Di dalam kes ESPL (M) Sdn Bhd v Radio Engineering Sdn Bhd

[2004] 4 CLJ 674 di ms 684 Mahkamah Rayuan menyatakan,

“It is settled that no particular form of words is necessary to create an express

trust.”.

75] Di dalam kes Wan Naimah v Wan Mohamad Nawawai [1974] 1

MLJ 41 Suffian KHN menyatakan,

“The law is that a declaration of trust may be made quite informally, provided that

the words used are clear and unequivocal. As was stated by Romilly MR in Grant

v Grant, words declaring a trust ‘need not be in writing … They must be clear,

39

unequivocal and irrevocable, but it is not necessary to use any technical words, it

is not necessary to say, ‘I hold the property in trust for you’, nor is it necessary to

say, ‘I hold the same for your separate use’. Any words that the donor means at

the time he speaks, to divest himself of all beneficial interest in the property are,

in my opinion, sufficient for the purpose of creating the trust. I think that it is also

sufficient for the purpose of shewing that the trust has been created, if he

afterwards states that he has so created the trust, though there was no witness

except the done present at the time the trust was created.”.

76] Berpandukan nas-nas yang dirujuk ini saya dapati Plaintif-Plaintif

berjaya membuktikan ketiga-tiga elemen iaitu “(a) certainty of words; (b)

certainty of subject; dan (c) certainty of object” bagi kewujudan suatu

amanah terdapat di dalam kes ini dan ianya tidak perlu dalam bentuk

bertulis.

Keputusan

77] Sehubungan itu saya membenarkan tuntutan Plaintiff dengan kos.

Memandangkan 6/8 bahagian hartanah tersebut telah dijual, maka saya

membuat perintah seperti berikut:

(a) Plaintif-Plaintif dan waris/pesaka Mathalamari berhak kepada

1/8 bahagian setiap seorang. Oleh itu Defendan-Defendan

hendaklah membayar RM88,440.00 kepada kelima-lima

mereka iaitu 5/8 bahagian hartanah tersebut.

40

(b) Bagi gantirugi am, Plaintif hendak memfailkan permohonan

untuk ditaksirkan oleh hakim.

(c) Kos sebanyak RM15,000.00 tertakluk kepada alokatur.

(DATO’ SRI TUN ABD MAJID BIN DATO’ HAJI TUN HAMZAH) Pesuruhjaya Kehakiman Mahkamah Tinggi Malaya

Shah Alam

Tarikh: 14 FEBRUARI 2018

41

Peguamcara:- Pihak Perayu :

TETUAN S. P. CRAIS & ASSOCIATES

Advocates & Solicitors

No. 36 A, Jalan Dato’ Hamzah,

41000 Klang

SELANGOR

Ruj : SPC/LIT/YOGESWARY(2)/2016

Tel : 03-3372 2904

Fax : 03-3372 2904

For the Respondents : Renuka Devi A/P Krishnasamy, Atifah Binti

Muhammad.

TETUAN V. SAMY & CO.

Advocates & Solicitors

No. 22 Jalan Bagor,

Taman Petaling

41200 Klang

SELANGOR

Ruj : VS/CIV/4038/05/16

Tel : 03-3374 4633/44

Faks : 03-3371 9901