Daily Tiger NL #3

TussensTand Publieksprijs

1. Rachel Getting Married 2. Teza 3. Tokyo Sonata 4. Melancholia 5. Il Divo 6. Snow 7. The Hungry Ghosts 8. Shirin 9. J.C.V.D. 10. Awaydays

DAILY TIGER

38TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM #3 zATERDAG 24 JANUARI 2009

TURN FORENGLISHEDITION

foto: Bram Belloni

De regen klettert tegen de ramen van de Doelen.

Terwijl de fotograaf op z’n knieën een plaatje van

Olaf de Fleur Johansson schiet, zucht hij: ‘Toen ik

vier uur geleden van huis vertrok, had ik precies

hetzelfde weer. Je zou toch denken dat een IJs-

lander alleen op het vliegtuig stapt om naar een

plek met minder deprimerend weer te reizen?’

Johansson heeft dezelfde gortdroge, met-

de-moed-der-wanhoop-humor als zijn film The Higher Force ademt, waarin kruimelmaffioos

David (een prachtrol van Petur Johann Sigfus-

son) probeert af te rekenen met een jeugd-

trauma. Is het typisch IJslands? ‘Nee, absurde

humor is volgens mij altijd universeel. Die

spreekt je aan, of niet.’

Dat verklaart wellicht waarom de Amerikaanse

Sopranos-acteur Michael Imperioli het project aan-

stekelijk genoeg vond om zijn drukke agenda leeg

te vegen en naar IJsland af te reizen voor een bijrol-

letje. ‘Mijn producent Stefan Schaefer heeft...

lees verder op pagina 7

GEEN cENSUUR VOOR LI XINYUN

IJSLANDERkIJkT FILM-kUNST AF

Kort na aankomst in Rotterdam poseert de Chinese actrice Li Xinyun met professionele vanzelfsprekend-heid voor de fotograaf. Ze houdt van de camera en de camera van haar, zoals te zien is in Dada’s Dance: haar eerste hoofdrol. En haar eerste keer als co-scena-rist. ‘De film gaat over zaken die in China veel voor-komen, maar niet bespreekbaar zijn, zoals gebroken gezinnen en seksuele intimidatie in de familie.’ Regisseur Zhang Yuan goot de serieuze thematiek in een ‘lichte’ film, die moeiteloos langs de Chinese

censuur kwam. ‘Ik heb dat expres gedaan omdat ik wil dat mijn film nu ook in China te zien is.’ Zhang Yuan en Li Xinyun werkten eerder sa-men aan het veelgeprezen Little Red Flower (2006). Li: ‘Zhang Yuan is steeds een goede leraar en vriend voor me geweest. Ik hoop dat ik kan meewerken aan zijn nieuwe project.’ Of dat zo is, hangt mede af van het succes waarmee Yuan dat project, Executioner Garden, pitcht op CineMart. (NS)

‘Ik heb zelfs mijn huis moeten verkopen om de film te kunnen maken.’ pagina 5

Joost Rekveld

Experimentele cinema op z’n best.

pagina 11

338 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAMwww.FILMFESTIVALROTTERDAM.cOM

De aankomst Vandaag arriveren o.a. op het festival: alonso Lisandro (argentinië) • Victor asliuk (Wit Rusland) • Bakur Bakuradze (Rusland) • alexei Balabanov (Rusland) • sébastien Betbeder (Frankrijk) • anastas Charalampidis (Griekenland) • tonino De Bernardi (Italië) • ellen ten Damme (zangeres/actrice) • anais Demoustier (actrice) • amat escalante (mexico) • Jean-Charles Fitoussi (Frankrijk) • Cyrus Frisch (nederland) • Jort kelder (financieel fenomeen) • Hiraoka kasumi (Japan) • mama keïta (Frankrijk) • Bunyo kimura (Japan) • Joe Lawlor (Groot Brittanië) • kris Lefcoe (Vs) • Juan José Lozano (Zwitserland) • sefer memisoglu (nederland) • nick moran • Victor nieuwenhuijs (nederland) • Yoko oguchi (Japan) • Ian olds (Vs) • stefano Pari (Italië) • Jean-Gabriel Périot (Frankrijk) • Jean-Julien Pous (Frankrijk) • Gotot Prakosa (Indonesië) • Laurence Rebouillon (Frankrijk) • Joost Rekveld (nederland) • enrique Rivero Huerta (mexico) • andréa santana (Frankrijk) • katja schuurman (actrice) • kirill serebrennikov (Rusland) • albert serra (spanje) • Bohdan sláma (tsjechië) • kimi takesue (Vs) • Loveleen tandan(India) • tariq teguia (algarije) • Georgina Verbaan (actrice-nederland) • Clemens Von Wedemeyer (Duitsland) • Jin Yang (China)

columnI OF THE TIgER

Probeer dezer dagen maar eens een flatscreen televisietoestel te kopen zònder breedbeeld-scherm. Uitgestorven. Of eerder: afgeschreven door de industrie. Ooit was een optimaal be-spelen van de aspect ratio (de hoogte-breedte verhouding van het beeld) een punt van eer voor elke rechtgeaarde cameraman. Dat beeldkader kende doorheen de filmgeschiedenis heel wat varianten (VistaVision! Omnimax!), maar door-gaans worden films wel altijd vertoond op het formaat waarop ze gedraaid werden. In ons elek-tronische tijdperk steekt dat niet meer zo nauw. Van iPod tot home-cinema, elk beeld moet zich elke drager maar zien staande te houden.

Schermen zijn er inmiddels dus overal, in aller-lei vormen en groottes. De mogelijkheden zijn legio, maar de relatie van het beeld ten opzichte van het formaat blijkt vaak compleet zoek. Dat klinkt alsof Size Matters een puur formalistisch statement wil maken, maar het gaat natuurlijk verder. Schermen met de grootte van je ‘ding’ (je cameralens, je plasma-tv, je fourwheeldrive, whatever) is vanouds ook een vorm van machts-vertoon. Niets dierlijks is ons vreemd, wist Dar-win ons honderd jaar geleden al te vertellen.

Maar zoals kleine visjes soms slim genoeg zijn om in formatie te zwemmen, en zo de grote haai verschalken, zo bestaat ook het Size Matters-programma uit een corpus van kleine, dappere underdogs, die – alle verhoudingen in acht genomen – met de meest bescheiden mid-delen juist grootse resultaten behalen. En voor één keer zelfs het grootste doek van Rotterdam veroveren, voor een drieëntwintig meter brede, elf meter hoge extravaganza van kortfilms, live-projecties en triple screen-verrassingen.

Edwin CarelsProgrammeur IFFR

foto: Daniëlle van ark

Rifka Lodeizen in Kan door huid heen

‘DIT IS HEM’Het is het soort rol waarop ze altijd al hoopte. Rifka Lodeizen, bekend van Hufters & Hofdames en simon, speelt in esther Rots’ speelfilmdebuut een vrouw die zich na een angstaanjagende ervaring terugtrekt in een bouwvallige boerderij. Daar verdwijnt ze langzaam in de gekte. Vandaag is de wereldpremière en tevens enige voorstelling.

‘Dit is verreweg de zwaarste rol die ik ooit heb gespeeld. Doordat Marieke zo veel alleen is en doordat het fysiek zo zwaar is. Die boerderij was naar en koud. Esther wilde dat zo houden. Ik krijg altijd een rode neus als het koud is en dat was precies de bedoeling.’

Waarom wilde je Marieke spelen?‘Dit is het soort rol waar ik altijd al op hoopte. Toen ik het las, dacht ik: dit is hem. Dit is hem echt. Je kunt met dit personage zo veel spelen: gekte, angst, trots, mismoedigheid en dan nog de zwangerschap en alle ellende.’

Heb je geholpen het personage te ontwikkelen?‘Nee, dat stond allemaal in het script. Esther wist goed wat ze wilde en ik heb mijn best gedaan dat te doen. Maar er zitten natuurlijk wel stukjes van mij in. Een gebaar, de manier waarop ze onhandig is.’

Je hebt vaak niets om tegenover te acteren. Meestal ben je alleen.‘Dat is best lastig. Er staat niet iemand ach-ter een schuurtje die ‘boe’ zegt, waardoor je schrikt. Die angst moet je uit jezelf halen. Maar het hielp me ook, dat ze veel alleen is. Toen John [gespeeld door Wim Opbrouck; KD] opeens voor de deur stond, voelde dat ook voor mezelf echt raar.’

Kun je Marieke’s gedrag helemaal volgen?‘Als je het stapje voor stapje neemt wel. Alleen

gaat het te ver. Ik zag het zelf eigenlijk pas toen de film klaar was. Toen keek ik terug en dacht ik: wat is er veel gebeurd en wat is ze ver heen.’

Vind je het gemakkelijk om naar jezelf te kijken?‘Op zich wel. Maar het is anders met achthonderd anderen in een zaal. De zenuwen gieren op dit moment flink door m’n keel.’(KD)

kan door huid heen – Esther Rots. Za 24 19:30 LUX

INTIEME cINEMAHij was al te zien op het afgelopen IDFA en nu ook in Rotterdam: VPRO’s Kleinste Bioscoop. Het is een intieme cabine, die in de hal van Pathé Schouwburgplein staat opgesteld. Hij biedt met volwaardige bioscoopstoelen comfortabel plaats aan twee personen. Dagelijks van 13:00 tot 22:00 uur kan men er gra-tis, en onder het genot van een bakje popcorn, ge-nieten van speciaal voor dit bioscoopje gemaakte compilaties uit diverse VPRO-programma’s. Bij-voorbeeld een voorproefje op de nieuwe reeks Van Moskou tot Magadan, op televisie vanaf 1 februari, en bloopers uit het succesvolle Draadstaal. Waar anders kunt u ongestoord schateren?

KLEIN DuIMpjE De scheurkaart waarmee u na het zien van de film uw waardering cq afkeuring kenbaar kan maken, ziet er dit jaar net iets anders uit. en dan hebben we het niet alleen over de vormgeving in het kader van de nieuwe IFFR-huisstijl. Bij de 2-waardering staat per ongeluk het duimpje fier omhoog afgedrukt. Dat correspondeert niet echt met de bevinding ‘slecht’. Gelukkig laat de tekst ‘slecht/bad/mauvais’ er geen onduidelijkheid over bestaan. De digitale variant is overigens minder cryptisch. Wie op de festivalsite inlogt via my IFFR kan elektronisch scheuren. Inclusief het kenmerkende geluidje!

BREKEBEENOver regisseur Cyrus Frisch, wiens vierde speelfilm Oogverblindend vanavond de wereldpremière beleeft, doen de wildste festivalverhalen de ronde. Iedere keer als hij Rotterdam aandoet, gebeurt er wel iets. ‘Minstens de helft is verzonnen’, reageert Frisch, die in in 2007 opzien baarde met de eerste mobiele-telefoonfilm. ‘Ik raadde het publiek in 1993 af naar mijn documentaire Zelfbeklag te gaan. Dit gaf veel media-aandacht. Twee jaar geleden brak ik mijn pols tijdens een potje zaalvoetbal met regisseurs. Maar de podiumvloer van de Schouwburg was spekglad.’ En de onware verhalen? ‘Die zijn soms heel bizar. Bij de première van Vergeef me was er een journalist die dacht dat ik twee bussen met naakte bejaarden voor de bioscoop zou laten voorrijden, om hen daar een dansje te laten doen. Hoe komt-ie erbij!’ (NB)

EDITOR REDT pREMIèREHet had weinig gescheeld, of de wereldpremière van Jiska Rickels’ Babaji, an Indian Love Story was donderdagavond de mist in gegaan. De eerste veer-tig minuten van de documentaire gingen gepaard met kleine schokjes. Het leek alsof het beeld at ran-dom een tiende van een seconde van het doek werd geslagen. Rickels besloot de voorstelling te staken, maar op aandringen van het publiek ging editor Michiel Reichwein op zoek naar een oplossing. Wat bleek? De Scaler, een apparaat dat gebruikt wordt bij digitale projectie, was volledig van slag. Een druk op de resetknop was gelukkig voldoende om de vertoning te hervatten.

MEKAS’ SIzE MATTERSDe legendarische filmmaker Jonas Mekas is in Rotterdam met zijn nieuwe lange film Lithuania and the Collapse of the USSR. Met een totale lengte van bijna vijf uur is zijn vierluik Lithuania etc. de langste speelfilm in het Size Matters-programma. Mekas werd in 1922 geboren in Litouwen, overleefde in WOII een concentratiekamp en emigreerde vervolgens naar New York. Daar groeide hij uit tot een boegbeeld van de avantgardistische filmkunst, in de entourage van iconen als Allen Ginsberg, Andy Warhol, Salvador Dali, John Lennon en Yoko Ono. Mekas heeft ook een korte film bij zich, Williamsburg, Brooklyn. Deze film van vijftien minuten is opgenomen tussen 1948 en 1951 en in 1970, en pas afgemonteerd in 2003. Hij draait in het First Things First-programma.

5

3

1

redelijkfairà voir

zeer slechtvery badtrès mauvais

www.kpn.com/iffr

zeer goed very good très bien

PUBLIEKSPRIJSTussenstand en einduitslag:

SCHEURKAART_ZW_2009met uitsparingenversie1.indd 1 18-12-2008 19:55:03

kan door huid heen

Lithuania


Hantu Golek: Een geest die op kerkhoven woont. Hij kan zich slechts voortbewegen door te rollen, omdat hij is gewikkeld in een lijk-wade van witte stof. Wat de interessante vraag aanstipt waarom sommige bovennatuurlijke wezens moeten voldoen aan normale natuur-kundige wetten.

Dit is slechts één van de enorme hoeveelheid Hungry Ghosts die staan beschreven in The Malaysian Book of The Undead. Uitgegeven door filmmaker Amir Muhammad, die ook de Reading Room van de expo-sitie The Haunted House ontwierp, waar dit boekje te raadplegen is.

GET SHORTyDe makers van korte films maken kans op een speciale Tiger Award. Op de festivalsite kunt u uitgebreide interviews met een aantal van de 27 ge-nomineerde regisseurs lezen. De Daily Tiger pikt elke dag twee quotes uit.

Jean-Gabriel Périot over Entre chiens et loups‘In mijn vorige films kon het publiek zich mak-kelijk identificeren met de ‘goeden’. Vrijwel iedereen is immers tegen oorlog, marteling, geweld. In deze film is de grens veel minder duidelijk, omdat er geen onschuldige slacht-offers van het geweld in voorkomen. […] Deze vorm van abstractie, de onwerkelijk-heid van het verhaal en de personages gaven me de ruimte dieper op het onderwerp in te

gaan en politieke vraagtekens zetten bij onze huidige realiteit.’Zo 25 19:30 PA6, ma 26 12:00 LA1

Jim Trainor over The Presentation Theme‘Al mijn films worden geïnspireerd door din-gen die ik op dat moment lees, en de laatste tijd heb ik veel over prehistorische culturen gelezen. En omdat ik een aangeboren mor-bide nieuwsgierigheid heb, hebben gore the-ma’s als koppensnellen en mensenoffers mijn warme belangstelling.’ Za 24 11:45 LA1

HONGERIGE GEESTEN #3

Yang Ik-June is niet alleen zowel regisseur als scenarist van Breathless, maar speelde ook zelf de hoofdrol. Zijn bikkelharde film legt bloot hoe haatgevoelens van generatie op generatie worden doorgegeven.

ElEvaTor PiTch‘Centraal staat de relatie tussen een gangster en een schoolmeisje. Maar eigenlijk is het een verhaal over familiebanden, die in veel Koreaanse families een probleem zijn. Met name de dominante rol van de vader geeft kinderen een gewelddadig beeld van relaties. Ik wilde dat blootleggen. Het scenario ont-stond naar aanleiding van mijn eigen familie, en van wat ik bij vrienden en kennissen observeerde.’

acTEur/rEGissEur‘Het was op de set soms chaotisch, ik had weinig tijd om over mijn karakter na te denken. Soms riep ik ‘Actie!’ en bleek ik zelf de tekst nog niet te kennen! Maar doordat ik dicht bij mijn eigen gevoelens moest blijven, werd het heel spontaan. Ik heb mijn eigen haatgevoelens, diep in mijn onderbuik, aangesproken om in het karakter te kruipen. De camera staat bewust zeer dicht op de acteurs. Als je iemand wilt leren kennen, ga je dicht bij hem zitten.’

EErsTE kEEr‘Ik heb nooit op een filmschool gezeten, ik heb het filmmaken geleerd in mijn tien jaar als acteur in onaf-hankelijke films, maar ook in grotere films. Ik heb al-tijd over de schouders van de regisseurs meegekeken. Als een spons nam ik alles op. Toch twijfelde ik of ik wel de technische kennis had om een film te kunnen maken. Maar juist de regisseurs die op de filmschool hadden gezeten, verzekerden mij dat niet de techniek voorop komt, maar het hart en je mensenkennis.’

Zuid-korEa‘Er is een grote nieuwe generatie onafhankelijke film-makers, maar slechts weinig financiële middelen. Bovendien is onlangs de overheidsinstelling die over film gaat van leiding veranderd. Daarna zijn veel fondsen afgeschaft. Zo is Breathless ook geld misge-lopen. Ik heb geld moeten lenen en zelfs mijn huis moeten verkopen om de film te kunnen maken.’

BriGhT fuTurE‘Omdat ik ook zelf de producent ben, heb ik het nog veel te druk met de nasleep van Breathless om concreet over nieuwe projecten na te den-ken. Al heb ik onlangs, in een aangeschoten bui, wel een idee bedacht voor een fantasyfilm in de elfde eeuw.’ Joost Broeren

Breathless (TG) - Yang Ik-June Za 24 13:15 PA5, ma 26 13:00 PA4

In Sois sage draagt een jonge vrouw (glansrol Anaïs Demoustier) een groot mysterie met zich mee, dat vol subtiele spanning onthuld wordt. Juliette Garcias (Parijs, 1970) over haar eerste lange speelfim als scena-rist en regisseur.

ElEvaTor PiTch‘Het verhaal van een meisje met een geheim, dat ik liever niet helemaal prijsgeef om de voorstel-ling niet te bederven. Ze is emotioneel en seksueel diep gekwetst en probeert haar wonden te helen. Dat proces heb ik proberen te sublimeren in een filmvertelling.’

sPaNNiNG EN sYMBoliEk‘Ik heb niet bewust gekozen voor een raadsel-achtige sfeer en poëtische beeldtaal. Ik kon er eenvoudig niet omheen. Dat meisje heeft iets mee-gemaakt dat nauwelijk in woorden is uit te druk-ken. Daarom kon ik het niet vatten in dialoog en moest ik voor een sterke visuele taal kiezen. Het element van de suspense kwam automatisch voort uit het grote taboe dat het hoofdpersonage aan-kleeft. Zoiets komt niet direct aan de oppervlakte. De kijker krijgt allerlei aanwijzingen, en begrijpt pas aan het slot wat er precies loos is.’

EErsTE kEEr‘Na mijn studie kunstgeschiedenis aan de Sorbon-ne heb ik een kortfilm geregisseerd en aan diverse films op de achtergrond meegewerkt. Dit is mijn eerste eigen lange speelfilm. In 2002 ben ik aan het script begonnen, wat ik tussen de bedrijven door voltooide. Ik schreef het in mijn vakantiehuisje in Bourgondië, waar de film zich afspeelt. Het was een klein project, maar dat maakte de betrokkenheid van de medewerkers des te groter.’

vivE la fraNcE‘Het filmklimaat in Frankrijk is vergeleken met de rest van de wereld goed, misschien wel ietsje te goed. Door de royale financiering uit publieke fondsen zijn er betrekkelijk veel mogelijkheden om een film te realiseren. Helaas ontneemt dat sommi-gen de prikkel om wild te experimenteren.’

BriGhT fuTurE‘Geen idee of ik nog een volgende lange speelfilm ga maken. Eerst doe ik de co-regie en montage van een documentaire voor de zender Arte over Rem-brandt; hoe zijn werk de eeuwen overleefde. Daarna zie ik verder.’ Paul van de Graaf

Sois sage (TG) – Juliette GarciasZa 24 21:45 Pa5, zo 25 13:15 Pa5, di 27 13:00 Pa1, za 31 21:45 Pa5

Yang Ik-June over Breathless‘Ik HEb MIjN

EIGEN HAATGEVOELENS GEbRuIkT’

Anaïs Demoustier over Sois sage

‘Ik MOEST VOOR EEN STERkE VISuELE

TAAL kIEzEN’

foto: Bram Belloni

VPRO TIGER AwARD-kANDIDATEN

foto: Bram Belloni


vervolg pagina 1...contact gelegd met Imperioli. Stefan speelt namelijk een rol speelt in Imperioli’s eigen film The Hungry Ghosts [openingsfilm van Rotterdam dit jaar, red.]. Het klikte erg goed tussen ons drieën.’ De Fleur Johansson is misschien onbekend, maar al jaren een veelfilmer, een autodidact nog wel. Na zijn studie na-tuurkunde pakte hij op twintigjarige leeftijd de camera op en begon gewoon te draaien. ‘Ik heb een reisfetisj en met filmmaken kom je nog eens ergens. Het is al dertien jaar mijn filosofie om vooral véél te filmen. In de laatste vier jaar heb ik vier documentaires, twee films, een pi-lot en een hoop kleinere dingen gedraaid. Ik denk dat ik vanaf nu eens wat kalmer aan ga doen.’ Grijnzend: ‘Mis-schien ga ik zelfs eens voorzichtig ga kijken naar kwaliteit in plaats van kwantiteit.’ Het klinkt nonchalant, maar het is Johansson wel degelijk ernst met filmmaken, wat wel blijkt uit zijn nieuwsgierig-heid naar de werkwijze van grote voorbeelden. ‘Ik las dat Steven Soderbergh simultaan monteert tijdens de draai-periode. Robert Altman gebruikt standaard twee came-rastandpunten, en de gebroeders Coen maakten voor hun eerste film eerst een trailer om geldschieters over de brug te krijgen. Dat soort dingen kopieer ik dan schaamteloos, en maak ze me vervolgens eigen. Ik heb op mijn toilet een hele stapel interviews met grote regisseurs liggen. Tel-kens als ik naar de wc moet, leer ik iets interessants over filmmaken.’ (SL)

The Higher Force (SP) – Olaf de Fleur Johansson Za 24 13:30 PA2, wo 28 10:45 PA6, vr 30 21:30 PA4

LINkNiets zo natuurlijk als de geboorte van nieuw leven, en niets zo ingrijpend. Vijf films uit het festivalaanbod over (bijna) baby’s.

The BaBy FormulaTwee vrouwen laten een feministische droom werkelijkheid worden: ze zijn zwanger van el-kaars kind, zonder mannelijke inbreng – als je die van de wetenschappers niet meetelt. De esthische en fysieke consequenties van deze dubbele dracht leiden, in combinatie met hun disfunctionele families, vanzelfsprekend tot hilarische scènes.

TurisTasEen bekentenis over een afgebroken zwanger-schap leidt tot een impulsieve daad van de ex-vader in spe, met verstrekkende gevolgen. En tot de vraag wie nu eigenlijk de baas is over een ongeboren leven.

GushinG PrayerVoor de vijftienjarige Yasuko is de zwangerschap niet meer dan een onhandig bijproduct van seks: de intieme betrekkingen met haar leraar zijn slechts onderdeel van haar adolescente zelf-onderzoek. Geen wonder dat het bergafwaarts met haar gaat in dit felrealistische commentaar op een conservatieve cultuur.

GulaBi TalkiesOp het Indiase platteland kun je beter een tele-visie krijgen dan een kind, zo leert vroedvrouw Gulabi. Zij wordt voor haar werkzaamheden be-loond met een satellietschotel en bijbehorende apparatuur en verovert daarmee ongekende sta-tus in haar straatarme dorp.

The BlessinGOok in Denemarken kun je soms beter een tele-visie krijgen dan een kind. Helaas komt Katrine pas tot dit inzicht als haar baby al geboren is. En dan moet ze zich ook de bemoeienissen van haar eigen moeder laten welgevallen. (NS)

Danai Fuengshunut www.dailydanai.com

foto: Bram Belloni

Een eerste stap blijft bijzonder, vooral als het achteraf bezien het begin was van een grootse loopbaan. In het programma First Things First is een aantal eerstelingen geselecteerd van filmmakers die inmiddels een herkenbare eigen stijl hebben, gemakshalve aangeduid als ‘auteursfilmers’.

In het vroege werk van een filmmaker is een per-soonlijke stijl minder makkelijk bespeurbaar dan bij de eerste schetsen van een schilder, de eerste teksten van een romanschrijver of de eerste liedjes

van een musicus. Beeldende kunst, literatuur en muziek zijn nou eenmaal individuelere uitdruk-kingsvormen dan de filmkunst, waar bovendien geen lange traditie bestaat met het ordenen van oeuvres. In een jonge ets van Rembrandt, een jeugdzonde van Gerard Reve of een pril liedje van David Bowie is de hand, geest of stem van de mees-ter meestal niet moeilijk waar te nemen. Bij een film, die vaak in een groepsproces totstandkomt, staat het stempel van de individuele maker er over het algemeen minder duidelijk op. Het First Things First-programma kent dan ook veel verrassingen. Bij de selectie zijn de volgende

criteria gehanteerd: het huidige werk van de nog actieve filmmaker is interes-sant genoeg om in aanmerking te komen voor IFFR-selectie, er mag niet eerder een IFFR-retrospectief aan de regisseur gewijd zijn en er dient een kopie van de eersteling beschikbaar te zijn. Orson Welles, Wim Wenders, Jacques Rivette, Joel en Ethan Coen en Michael Mann vielen om één van deze redenen af. Maar er bleef genoeg boeiend materiaal over. Chantal Akerman blijkt bij haar eerste filmpoging, het avantgardistische Saute ma ville (1968), haar stijl en toon direct te hebben gevonden. Ook Lars von Trier en Ulrich Seidl, van wie de eerste twee proe-ven van bekwaamheid naar Rotterdam zijn gehaald, geven meteen al blijk van hun tegendraadse trekjes. Hou Hsia-hsien daarentegen begon met de routineus ogen-de formulefilm Cute girl (1980) en ontwik-kelde zich pas later tot de schepper van onvervalste auteurscinema, die hij volgens gezaghebbende critici tegenwoordig is.

recalcitrantVeruit de oudste film is Douro, faina flu-vial (1931) van Manoel De Oliveira, die vorige maand zijn honderdste verjaardag vierde terwijl hij bezig was aan een nieu-

we film. Omdat Douro een mensenleven geleden gemaakt is, mag het geen verbazing wekken dat de stijl enigszins afwijkt van wat we recentelijk van de oude meester gewend zijn. Wegens de politieke situatie in Portugal kon De Oliveira zich pas op gevorderde leeftijd aan het speelfilmgenre wagen, maar de poëtische geluidloze documentaire over het leven rond de Douro-rivier die door De Olivei-ra’s geboortestreek stroomt, zal zeker liefhebbers van Joris Ivens bekoren. De Italiaan Ermanno Olmi, geboren in het jaar dat De Oliveira Douro maakte, is in de herfst van zijn carrière teruggekeerd naar het genre waar hij mee begonnen was – de documentaire. La diga del ghiacciaio (1953) is een vakkundige industriële documentaire, die hij vervaardigde op de filmafdeling van het elektriciteits-bedrijf Edison Volta, zijn toenmalige werkgever. Meerdere First Things First-cineasten zijn op het fes-tival vertegenwoordigd met een nieuwe film, zoals Jonas Mekas, Terence Davies, Albert Serra, Carlos Reygadas en Alexey German Jr. Ook Philippe Garel is er weer. Het is interessant Les enfants désaccordés (van de recalcitrante Garel van vijfendertig jaar geleden) als voorfilm te zien bij het verfrissend ouderwets aan-doende La frontière de l’aube (van Garel anno nu). Vraag is in hoeverre een debuutfilm voorspellende waarde heeft voor het verdere oeuvre van de maker, en hoe het latere werk onze kijk op het vroege werk beïnvloedt. Een briljant oeuvre hoeft niet briljant te beginnen en een briljant begin is niet altijd de eerste steen van een briljant oeuvre.

Paul van de Graaf

First Things First: Seventy Up (Combined Programme). Za 24 14:00 UnieCute Girl (FT) – Hou Hsiao-hsien Za 24 17:30 Cinerama 4, za 31 12:00 Cinerama 6Les enfants désaccordés + La frontière de l’aube - Philippe Garel (FT + SP) Ma 26 10:15 PA1, di 27 13:30 PA3Saute ma ville (FT) – Chantal Akerman Wo 28 19:30 Lux, vr 30 21:45 SGZ

DE gEbOORTE VAN EEN OEuVRE

Douro, faina fluvial

938 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAMWWW.FILMFESTIVALROTTERDAM.COM

Voor Of Time and the City, de eerste fi lm van Terence Davies in ruim acht jaar, keerde de Britse regisseur terug naar het Liverpool van zijn kindertijd, dat al sinds zijn vroegste fi lms zoals Distant Voices, Still Lives een bron van inspiratie is. Voor het laatst, zegt hij zelf: ‘Die mijn is uitgeput. Ik voel me rijp genoeg om iets anders dan mezelf tot onderwerp te nemen.’Davies vergelijkt zijn ‘subjectief essay’ met Humphrey Jennings’ klassieker Listen to Britain (1942). ‘Al is mijn opzet veel bescheidener. Ik laat mijn persoonlijke visie van het Liverpool uit mijn jeugd botsen met de hedendaagse stad, die ik totaal niet meer herken.’ Die botsing komt tot stand door een lyrische monoloog van Davies zelf, gecombi-neerd met archiefbeelden van de stad. ‘Keer op keer vroeg ik onze archivist om beelden van allerlei za-ken. Naar aanleiding van die beelden begon ik met schrijven en monteren. Maar door die fragmenten kwamen ook steeds weer nieuwe herinneringen op die hun plaats in het narratief moesten krijgen.’Die cyclische structuur, waarbij elke herinnering een volgende oproept, is een rode draad in Davies’ werk. ‘Het is een van mijn obsessies. Het geheugen is niet lineair, het cirkelt steeds terug op zichzelf. Ook tijd beweegt zich niet in een rechte lijn, dat maken we er van om ons dagelijkse leven te organiseren.’

Net als de andere centrale thema’s van zijn fi lms – ‘being gay and enjoying it, en opgroeien in een wor-king class katholiek milieu’ – is dit idee al in zijn vroegste fi lms terug te vinden. De drie korte fi lms Children (1976), Madonna and Child (1980) en Death and Transfi guration (1983) worden in het kader van het programma First Things First vertoond onder de naam The Terence Davies Trilogy. Samen vertel-len ze het levensverhaal van Robert Tucker, min of meer op Davies zelf gebaseerd.‘Die fi lms zijn voor mij heel duidelijk het werk van een beginner, een leerervaring. Zeker toen ik Children maakte wist ik werkelijk nog niets. Ik kijk ze ook niet meer terug, dan zou ik alleen de fouten zien.’ Het misschien wel meest gedurfde beeld uit Children is voor Davies één van die fouten: een lang aangehouden shot van moeder en zoon Tucker. ‘Dat duurt twee minuten en twintig seconden, het gáát maar door. Tegenwoordig zou ik er het lef niet meer voor hebben. Misschien kun je alleen zo moedig zijn als je nog niets weet.’ JB

Of Time and the City (SP) – Terence Davisza 24 13:00 PA4, ma 26 14:45 CI7, do 29 10:45 PA6The Terence Davies Trilogy za 24 22:30 CI5

Ivo Gijsberts (48), econoom ontwikkelingssamenwerking, Den Haag‘Een goede geschiedenisles over Ethiopië. De grondtoon blijft ondanks alle ellende positief, vanwege het perspectief van een man die inte-ger probeert te blijven. Voor mijn werk was ik in 1993, kort na de val van dictator Mengistu, in het gebied waar dit is opgenomen, rond het Tanameer. Heel herkenbaar.’

Loekie Gardien (74), onderwijzeres, Dordrecht‘Een beetje traag was het wel. Omdat ik vrien-den heb uit Eritrea, waar in deze fi lm fl ink mee wordt geoorlogd, leefde ik erg mee. Onthutsend dat iedereen die openlijk twijfelt aan Mengistu het loodje legt. Het slot roerde me diep: hoe de held na het sneuvelen van alle grote idealen zijn roeping vindt in het onderwijs.’

Babs Randdorp (30), student bestuurskunde, Rotterdam‘De tragiek van Afrika samengebald in tweeën-half uur: waarom plannen die in het westen zijn bedacht in de praktijk niet werken. De hoofdrol is sterk. Je ziet zijn worsteling tot het besluit: ik zorg er wél voor dat de kinderen betere mensen wor-den. Mooie spanningsboog was hoe hij zijn been heeft verloren. (PvdG)

Teza, Cinerama 5, do 22, 22:25 uurDE UITLOOP

DE ZOEKTERMZOEK bij cinema.nl op ‘Dialoogoefening NPS’

De debuutfi lm van Esther Rots Kan door huid heen beleeft vandaag zijn wereldpremière en is de enige festivalvertoning. Haar derde korte fi lm, Dialoogoefening, won in 2005 een Gouden Kalf op het Nederlands Film Festival, nadat haar eerste twee korte fi lms Speel met me (2002) en Ik ontspruit (2003) al waren geselecteerd door het festival van Cannes.

MET ANDERE OGEN

Op uitnodiging van het festival zijn zes jonge fi lmcritici uit verschillende lan-den actief in Rotterdam. Om beurten schrijven zij over cinema. Vandaag: Phil Dy uit de Filipijnen.

Al ruim een decennium verkondigen de Filipijnen dat de lokale fi lmindustrie op zijn laatste eind loopt. En eerlijk is eerlijk, het is niet eens zo overdreven te stellen dat-ie eigen lijk al hartstikke dood is. Lokale studios hebben de ontwikkelde fi lmganger niets te bieden, om-dat ze ervan overtuigd zijn dat het doorsnee-publiek een fi lm die geen van Filipijnse sterren vergeven romantisch vehikel is, zal mijden als de pest.En dus is het voornamelijk aan onafhankelijke fi lmmakers om ons van fi lms te voorzien die verder gaan dan het boy meets girl-stramien. Gelukkig is de infrastructuur voor het maken van onafhankelijke fi lms sterk aan het groeien. Er zijn inmiddels hele stichtingen gewijd aan het fi nancieren van deze fi lms, en er zijn fi lm-huisachtige bioscopen opgericht. In de laatste paar jaar zijn er zelfs meer onafhankelijke pro-ducties gemaakt dan studiofi lms. De lage kos-ten en het gemak van digitaal fi lmmaken heb-ben ervoor gezorgd dat een aantal zeer unieke stemmen inmiddels kan worden gehoord. John Torres gaat de deur niet uit zonder camera, en transformeert alledaagse beelden in per-soonlijke, poëtische ontboezemingen. Dante Mendoza vertelt moderne verhalen over ar-moede in een evolutionaire neorealistische stijl. Lav Diaz creëert acht tot tien uur durende anti-epossen, die onze maatschappij in al zijn facet-ten vastlegt.Het lokale doorsneepubliek moet de onaf-hankelijke film nog leren omarmen, maar er wordt vooruitgang geboekt. Jongere genera-ties die zijn opgegroeid met een veelzijdiger filmdieet – mogelijk gemaakt door de uitbun-dige groei van digitale media – worden zich steeds bewuster van een hogere standaard in filmmaken. Hun honger naar een dapperder manier van verhalen vertellen is groot. Het is alleen een kwestie van tijd tot die honger gestild kan worden.

Fris gedoucht gaat Connie Walther op stap, maar eerst nog haar laarzen aan... Haar fi lm Schattenwelt is nog te zien en op za 24 20:00 DOJ, di 27 CI5 12:00 uur foto: Ruud Jonkers

ROOM # 3015

Terence Davies:

‘DE MIJN IS UITGEPUT’

Rachel Getting Married

Of Time and the City

The Terence Davies Trilogy

foto: Bram Belloni


Rekvelds nieuwste film #37 begint met een anoniem citaat uit de derde eeuw, over zichzelf reproduce-rende stenen: ‘Andronicos says that in a certain place in Spain one finds small, scattered stones which are po-lygonal and grow spontaneously. [...] I kept one to verify this myself and it gave birth at my place, so the story is not a lie.’ Als vervolgens het beeld op zwart-wit grofkorrelig ruisgruis springt, is het niet zo lastig om daarin het huidoppervlakte van zo’n pulserende zwan-gere steen te zien. Wat volgt, is een beeldschoon gechoreografeerde en getoonzette (met een sounds-cape van Yannis Kyriakides) ontdekkingsreis tot in de diepste poriën van die levende stenen. Of van iets heel anders natuurlijk.

‘Ik vind het sensuele heel belangrijk’Uw film roept tijdens het kijken drie belang-rijke associaties op: met een caleidoscoop, met Powers of Ten van Ray en Charles Eames, en met Solaris van Andrej Tarkovski.‘Waar het mij in eerste instantie om gaat is de fy-sieke ervaring van film. Het effect op het netvlies. Daar kun je van alles bij verzinnen, maar het gaat allereerst om het kijken. Daarom vind ik die calei-doscopen een interessante referentie, want daarbij gaat het echt om het visuele plezier. Dat heeft ook een directe link met hoe ik mijn film hebt gemaakt. Een caleidoscoop laat zien hoe je met een driehoek-je van spiegels oneindig veel landschappen kunt oproepen. Er zijn niet veel grafische vormen waar-mee dat mogelijk is. Met vierkanten kan het ook. Er zijn twee soorten driehoeken en dat is eigenlijk waar mijn film over gaat. Die vindt zijn oorsprong namelijk in een computervisualisatie die ik op een site voor kristallografie tegenkwam, waarin was ge-probeerd om vijfhoekige symmetrieën uit te beel-den. Dat kan namelijk niet. Dus er zaten allemaal smokkeloplossingen in die er heel mooi uitzagen.’

Kun je naar #37 kijken zonder aan al die dingen te denken?‘Voor mij gaat de film over heel veel zaken. Maar dat zit meer in de film dan in het technische of weten-schappelijke verhaal erachter. Het gaat er namelijk om die mechanismen en principes ervaarbaar te maken. En dat hoeft helemaal niet ingewikkeld te zijn. Solaris bijvoorbeeld gaat over een soort veran-derlijke materie. Kristallen zijn dingen die groeien. Ik heb veel oude teksten daarover gelezen, waarin kristallen als een tussenvorm worden beschreven tussen de wereld van de mineralen en de wereld van planten en dieren.Iets vergelijkbaars is nu aan de hand als je kijkt naar de discussie rondom computers. Kun je leven namaken in de computers? Of kijk naar de biochemie. Eerst is een cel een machine. En heb je een klompje cellen, dan is het opeens een levend wezen. De grenzen verschui-ven naarmate je verder naar binnen gaat.Eigenlijk begon de film heel praktisch toen ik begon met uitzoeken hoe ze dat plaatje hadden gemaakt. Mijn eigen software is gebaseerd op de programma’s die kristallografen gebruiken. Ik heb in de computer als het ware een virtueel kristal la-ten groeien en daar op verschillende manieren licht doorheen gestuurd. Dat begint met moleculen, die zitten in een pot, die trekken aan elkaar en vinden dan een soort patroon. Dat vind ik heel interessant om te zien. Er is geen leider. Het is een zelforgani-serend systeem.Door die vorm stuur ik licht en wat je ziet, is het proces van die deeltjes die aan elkaar trekken. Als ze

hun symmetrie hebben gevonden, dan draai ik aan een knop en verander ik de regeltjes. Dan raakt alles in de war, en begint het weer van voren af aan.’

Er is geen leider, zegt u, maar er is wel een eerste beweger, en dat bent u?‘Ja, eh, ja, maar dat vind ik wel jammer, eigenlijk.’

Heeft dat ook een politieke kant?‘Ja, zeker. Al is het natuurlijk geen politieke film. Maar zelforganiserende systemen interesseren me ook om politieke redenen.’

Denkt u dat ze echt kunnen bestaan, of blijft het bij een hypothese?‘Deels zie je het gebeuren, bijvoorbeeld in de archi-tectuur en de stedenbouw. Steden groeien ook lang-zaam. Dat is ook een kristallisatieproces waarin wij de partikeltjes zijn die aan elkaar trekken. Zo kun je verklaren hoe oude stadskernen zijn gegroeid. Ik heb ooit voor een programma in het Filmmuseum Yona Friedman uitgenodigd. Hij is een pionier van de mobiele architectuur. Zijn droomstad is Sana in Yemen, omdat daar geen architecten aan te pas gekomen zijn. Dat is een stad die gewoon door de mensen zelf is gebouwd van klei.’

Hoe is de structuur tot stand gekomen?‘Hij bestaat uit elf delen. Het was de bedoeling dat er in elk deel iets significants nieuws zou gebeuren. Kleurcontrasten vormen een van de middelen die ik daarvoor heb gebruikt. Er zijn delen met maar één kleur, of variaties van één kleur en delen met twee of meerdere kleuren. Dat heb ik van tevoren min of meer in een compositie vastgelegd.’

Hoe doet u dat?‘In eerste instantie heb ik de software ontworpen. Toen gingen techniek en resultaat gelijk op. Dat is vergelijkbaar met mijn vorige films. Toen vond ik het eveneens belangrijk om zelf de gereedschappen, zelf de machines te bouwen. Omdat je dan in zo’n veld van mogelijkheden ook zelf keuzes kunt maken en die niet laat bepalen door wat anderen mogelijk heb-ben gemaakt.Ik heb ooit compositie gestudeerd. En daar ga ik nog steeds vanuit. Het is vergelijkbaar met hoe componisten van elektronische muziek werken. Die hebben ook een heel landschap van vreemde klanken waar ze uit kunnen kiezen. Een van de manieren om daarin je weg te vinden is door een soort landkaart te maken van parameters, en daar je route in uit te stippelen.’

‘In de computer heb ik als het ware een virtueel kristal laten groeien’

De film heeft ook heel duidelijk dimensies waarop u inzoomt.‘Ik wilde geen continue trip maken. Ik vind het sen suele heel belangrijk, maar ik wil niet dat mensen helemaal in de film verdwijnen. Ik ben geen psychedelische filmmaker. Dus er moesten schnitts inzitten. Normaal monteer je op beweging, maar dit zijn allemaal tex-turen die bewegen. Dus het zijn allemaal harde las-sen. Niet dat ik dat erg vind. Zo ga je niet alleen door langzame evoluties vooruit in de film, maar ook door radicale cuts. Het houdt de toeschouwer bij de les.’

Is het uw droom een computerprogramma te schrijven dat zelf een film kan maken, of wilt u wel zelf de teugels in handen houden?‘Mijn uiteindelijk droom is een machine of een pro-gramma te maken dat mij iets kan vertellen over de wereld, iets wat ik zelf niet had gezien. Dat mij echt een ander perspectief op de wereld kan geven.’

Dat mensen iets kunnen maken dat een an-dere rationaliteit heeft dan ze zelf bezitten?‘Ja. Zoiets is er natuurlijk eigenlijk al, met Dziga Vertov en zijn camera-oog. Zo maakt film dingen zichtbaar die je anders niet kan zien.’Dana Linssen

#37 - Joost Rekveld Za 24 19:30 PA6, zo 25 11:45 LA1

Joost Rekveld op zoek naar fysieke ervaringen

‘Ik wILDE gEEN cONTINuE TRIp MAkEN’Joost Rekveld maakt films als caleidoscopen, die de wereld decoderen en nieuwe kleuren en vormen

geven, het denken opheffen en tot nieuwe gedachten inspireren. Experimentele cinema op z’n best. Kijk bijvoorbeeld naar de ogentroost van # 37, geselecteerd voor de Tiger Awards Competitie voor korte film,

die vandaag zijn wereldpremière beleeft.

foto: Felix Kalkman

Joost Rekveld (1970) is filmmaker, theatermaker, beeldend kunstenaar, curator en docent. Licht, weten-schap en beweging zijn de leidende begrippen in zijn werk, dat hij ooit eens omschreef als visuele muziek voor de ogen. Hoewel het eindresultaat abstract van vorm is en vaak meer gericht op het overbrengen van een ervaring dan van een traditioneel verhaal, zijn de uitgangspunten voor zijn werk vaak simpel en concreet. De groei van kristallen in # 37. De manier waarop licht in spiegels en caleidoscopen wordt gebroken in # 23.2 Book of Mirrors (IFFR 2002). En een hommage aan de gelijknamige Franse wetenschappers in # 11, Marey <-> Moiré (IFFR 2000).

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAMwww.FILMFESTIVALROTTERDAM.cOM 13

FESTIVAL INFO

OUDE BINNENWEG

WESTBLAAK

ROCHUSSENSTRAAT

MEENT

WEENA

HOF

BLAAK

HOOGSTRAAT

GOUDSESINGEL

MA

RIN

IERS

WEG

WITTE DE WITHSTRAAT

VASTELAND

BOO

MPJE

SRIvER

THE MAAS

ERASMUSBRUG

MUSEUMPARK

NIEUWE BINNENWEG

GO

UV

ER

NE

STR

AAT

MA

UR

ITSW

EG

CO

OLS

ING

EL

KR

UIS

PLE

IN

KRUISKADE

KA

RE

LDO

OR

MA

UR

ITS S

ING

EL

1

6

7

2

5

3

4

89

10

13

12

MAN

STR

AAT

SC

HIE

DA

MS

ED

IJK

PLEIN

P

PP

P

8 TENT./ Witte de With Witte de Withstraat 50

9 voormalig fotomuseum Witte de Withstraat 63

10 V2_Institute for the Unstable Media Eendrachtsstraat 10

URBAN SCREENS:

11 Nationale Nederlanden Weena 505

12 Hofpoortgebouw Hofplein 19

13 Robeco Toren Coolsingel 120

1 de Doelen Kruisplein 40

2 Rotterdamse Schouwburg Schouwburgplein 25

3 Pathé Schouwburgplein Schouwburgplein 101

4 Cinerama filmtheater Westblaak 18

5 lantaren / venster Gouvernestraat 133

6 oude luxor Theater Kruiskade 10

7 Zaal de Unie Mauritsweg 34

fESTIvAl loCATIoNS

de Doelen Kruisplein 40

CENTRAl INfo & TICKETS

P

11

KassaTickets zijn zowel online (via de festivalsite) als offline (aan de Centrale Kassa in de Doelen) te koop. Aan de Centrale Kassa kunt u ook terecht voor tickets voor de speciale evenementen.Centrale Kassa, de Doelen, ingang Willem Bur-gerzaal. Openingstijden 9:00-23:00 uur

PrijzenTickets: €9,- of met Tijgerpas €6,-Tijgerpas: €15,- of €10,- (CJP, StudentenOV-jaarkaart, Rotterdamse Studenten-uitpas, Rotterdampas, 65-plussers)

KortingMet een Tijgerpas die €15,- kost betaalt u voor een filmticket geen €9,- maar slechts €6,-! Hou-ders van een CJP-pas, OV-studentenkaart, Rot-terdam-pas, Studenten Uitpas en 65-plussers betalen slechts €10,- op vertoon van hun pas. De Tijgerpas is te koop in de Doelen, ter plekke wordt kosteloos een digitale pasfoto gemaakt. De Tijgerpas is persoonsgebonden en moet op verzoek aan kassa- en zaalmedewerkers ver-toond worden.

Let oP!Filmvoorstellingen zijn zelden compleet uitver-kocht. Informeer daarom dagelijks aan de Cen-trale Kassa naar de beschikbaarheid!

ContaCt & informatieOp de hoogte blijven van het laatste festi-valnieuws? Meldt u dan aan voor de digitale nieuwsbrief Tiger Alert via filmfestivalrot-terdam.com. Deze festivalsite is ook het juiste adres voor uw vragen en informatie. U kunt ook bij de informatiebalie in de Doelen terecht (openingstijden gelijk aan Centrale Kassa). Vraag nog steeds onbeantwoord? Stuur dan een mailtje naar [email protected] of bel met 010 8909000. Onze informatielijn is dagelijks bereikbaar van 9:00 tot 21:00 uur.

oPenbaar vervoerMet het vervoer van en naar het International Film Festival Rotterdam zit het wel goed. De NS zorgen op speciale dagen als de Volkskrantdag voor extra treincapaciteit. Dankzij het nachtnet hoeft u ook niet voor de aftiteling van de laatste film al de zaal uit. De festivallocaties bevinden zich allemaal op loopafstand van Rotterdam CS. Heerlijk relaxed tussen de diverse locaties heen en weer pendelen? Haal dan een tijger-polsbandje op tijgerband.nl of bij de opstaphal-tes of speciale baliein de Doelen en stap in een van de KPN Tuktuks. Wie met de Rotterdamse bus, tram of metro reist, moet vanaf 29 januari in bezit zijn van een OV-chipkaart.

info & tickets de Doelen kruisplein 40

festivallocaties1 de Doelen kruisplein 402 Rotterdamse schouwburg schouwburgplein 253 Pathé schouwburgplein schouwburgplein 1014 cinerama filmtheater Westblaak 185 lantaren / venster Gouvernestraat 133 6 oude luxor theater kruiskade 10

7 Zaal de Unie Mauritsweg 348 tent./ Witte de With Witte de Withstraat 50 9 voormalig fotomuseum Witte de Withstraat 6310 v2_institute for the Unstable Media eendrachtsstraat 10

URban scReens11 nationale nederlanden Weena 505 12 Hofpoortgebouw Hofplein 1913 Robeco toren coolsingel 120

[email protected]

020 6230121

Wij zien allesPoetry International Festival - jubileumeditie

40 jaar internationale poëzie in Rotterdam13 -19 juni 2009, Rotterdamse Schouwburg

Geef je op voor de nieuwsbrief en maak kans op een van de gesigneerde Gedichtendagbundels van de Zuid-Afrikaanse dichter Antjie Krog. Stuur een lege e-mail naar [email protected] of kijk op www.poetry.nl

Uitgangspunt bij het ontwerpen van het nieu-we IFFR-logo was volgens de makers dat men-sen de tijger zelf na konden maken. Dat was echt niet aan dovemansoren gericht. Gelegenheidstrio Leendert de Jong (program-meur Filmhuis Den Haag), Henk Bitter (pro-grammeur Focus Arnhem) en Taco Ruighaver (directeur Movies that Matter) leefden zich uit op de bierviltjes.

CREATIEF MET BIERVILTJES

My IFFR Wie zich op de festivalsite registreert via My IFFR kan meningen achterlaten. Hier een kleine bloemlezing. ‘Leuke fi lm, met inderdaad erg goede soundtrack. Wel moeilijk te volgen vanwege het bloemrijke parochial English dat er wordt gesproken (de fi lm is niet ondertiteld).’ Alexander_the_Great over Awaydays. ‘Een ieder met enig historisch besef, lidmaatschap bij de vrijmetselarij (P2), of mediterrane sympathieën, gaat hem zien!’ Joe-the-Lion over Il Divo. ‘Mooie fi lm, waarin eenzame mensen worden gevolgd, die op zoek zijn naar aandacht en erkenning.’ MissD over The Hungry Ghosts. ‘Onsympathieke hoofdpersoon, vreemde overgangen van winter naar zomer, een vos die wordt neergeschoten als symboliek. Lekkere tieten ja, maar dat was het dan wel.’ ruud over Un autre homme.

URBAN SCREENSRegisseurs Nanouk Leopold & Daan Emmen, Guy Maddin en Carlos Reygadas maakten ieder een fi lm voor een gezichtsbepalend Rotterdams gebouw. Het resultaat wordt meer dan levensgroot geprojecteerd op het gebouw van Nationale Nederlanden aan het Weena (Reygadas), het

Robeco-gebouw aan de Coolsingel (Maddin) en de Hofpoort, Hofplein (Leopold & Emmen).Urban Screens, dagelijks 18:00-01:00 uur, toegang (uiteraard) gratis.

LIVE EVENTS ZATERDAG 24 JANUARI

WALK ‘N’ TALKMis deze kans niet, want er zijn dit festival maar drie van deze visuele ontdekkingstoch-ten. Dit is de eerste. Reisleiders Elma van Boxel en Kristian Korenman van interdisciplinaire architectenbureau Zus leiden u in bijna twee uur tijdens deze stadswandeling langs straten en besloten ruimtes, en houden stil bij mega-groot, petieterig klein en de plasmaschermen van Foto Klein. Verspreid over de route staan diverse experts – van neurobiologen en kun-stenaars tot narrow casters – opgesteld.Walk ‘n’ Talk,vertrek vanaf de Foyer van de Schouwburg om 17:00 uur. Kaarten (€6,-, inclusief kopje koffi e bij Urban Expresso Bar) verkrijgbaar bij de Centrale Kassa. Max 25 personen per wandeling.

HEADQUARTERSTalkshowhost Gabriëlle Provaas buigt zich over Haunted House-fi lms met Amir Muhammad en Garin Nugroho. Filmmaker Muhammad is op het festival met zijn satiri-sche horrorfi lm Susuk en richtte een leeskamer in de expositie Haunted House in. Nugroho verdiepte zich voor zijn fi lm Under the Tree in Balinese geestenrituelen.Dagelijks 18:00 uur, Foyer Rotterdamse Schouwburg. Toegang gratis.

VPRO FESTIVALJOURNAALTwan Huys ontvangt live o.a. Johanna terSteege. John Malkovich is er op video. Publiek welkom! za 22:50 uur Robeco Filmcafe & Nederland 2

SUPER Q&ANRC-columnist Bas Heijne gaat in een uitge-breid vraaggesprek in op alle aspecten van de fi lm A Country Teacher met de Tsjechische fi lmmaker Bohdan Slama.Start fi lm 18:30 PA 1, aansluitend gesprek.

LIVE PERFORMANCE I.K.V. SIZE MATTERSIeder dag unieke live performances in Lan-taren 1. The Nickelodeon, waarin op ingeni-euze wijze camerabewegingen van beroemde speelfi lms worden reproduceerd. Later op de avond door een scherpe en speelse visie op de complexe Midden Oostensituatie in Special Forces. C&H: The Nickelodeon, 22:00 uur, LA 1 en Special Forces 23:30 uur, LA 1.

INTO THE NIGHTEen dj tovert de Kleine Zaal om in een dans-festijn. Dagelijks 23:00 uur Kleine Zaal Rotterdamse Schouwburg, entree tot 23:00 gratis, daarna uit-sluitend op vertoon van fi lmticket of Tijgerpas.

HAUNTED HOUSEIn het kader van het Signals-onderdeel Hun-gry Ghosts is het voormalig Fotomuseum/WDW63 omgebouwd tot een Haunted House. Geen ouderwetse kermisattractie, maar een bloedstollende presentatie van kunstinstal-laties. Een aantal vooraanstaande Aziatische fi lmmakers en setdesigners richt er een kamer in. Durft u naar binnen?Haunted House, voormalig Fotomuseum/WDW63, Witte de Withstraat 63, 17:00-24:00 uur, toegang gratis.

ASPECT RATIODe kunstinstelling TENT. presenteert naar aanleiding van Size Matters de intrigerende groepstentoonstelling Aspect Ratio. Van nano-technologische close-ups tot kosmische gran-deur onderzoekt Aspect Ratio hoe beeldende kunst en wetenschap een dialoog aangaan.Aspect Ratio, TENT., Witte de Withstraat 50, 11:00 tot 18:00 uur, toegang €3,-, met Tijgerpas gratis, festivalpas, museumjaarkaart en Rot-terdampas 50 procent korting.

WARUM 2.0V2_ stelt de vraag Warum 2.0. Deze instal-latie in de vorm van een arena bestaat onder meer uit 360 -̊videoprojecties en interactieve modules waarmee publieksinterventies real-time plaatsvinden via YouTube, Second Life en beveiligingscamera’s. Warum 2.0, V2_Instituut voor de instabiele media, Eendrachtsstraat 10, 12:00-19:00 uur, toegang €3,-

DE STELLINGElke dag op fi lmfestivalrotterdam.com een nieuwe vraag, en elke dag in de Daily Tiger de uitslag.

SIZE MATTERS? Ja (64 %)Nee (36 %)

foto: Bram Belloni

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAMWWW.FILMFESTIVALROTTERDAM.COM14


1. Bezoekers van V2_Institute for The Unstable Media verwonderen zich over Stefaan Decostere’s installatie WARUM 2.0, een multimedia panorama opgedragen aan slachtoffers van diverse oorlogen.

2. De Tiger Business Lounge: ondernemend Rotterdam aan de borrel voorafgaand aan de inspirerende vertoning van Slumdog Millionaire.

3. De Expohal in de Doelen: de plek voor koffie en kaartjes.4. De VPRO Discoverydag in Cinerama: 7 films op een rij, en tussendoor even uitblazen.5. Shorts-programmeur Erwin van ‘t Hart met gelijkgestemde zielen in Lantaren/Venster, het

Mekka van de korte film.

1

2

3

4

5

Documents

Daily Tiger NL #3