CoBUShet perSoneelSmagazine voor en door de gemeente BUSSUm

jaargang 23 - nr 2deCemBer 2014

de laatSte

Babyboom bij de beleidsadviseurs onderwijs muiden, naarden en Bussum

9-11

6-84-5 12-13

Vijf afscheidstips 1992 en 2014 Elo Wolswinkel1992 en 2014 Bert van Leeuwen

verder in deze editie:

Voorwoord 2 - Cartoon 13 - Onder één dak: Kerstmis 1954, dat vergeet ik nooit meer 14-15 Column 16 - Colofon 16

Xl

Deze en tevens de laatste keer: een knotsgekke CoBUS. Een extra dik nummer: CoBUS XL! Ook laten we de huisstijl van Bussum een beetje los. Dit met een knipoog; omdat de ge-meente Bussum, de gemeente Bussum niet meer is. We zijn inmiddels anders. We zijn nu namelijk een beetje de gemeente Naarden, Muiden en Bussum samen en worden over een jaar de gemeente Gooise Meren met een nieuwe huisstijl en met een nieuw personeelsblad. De Projectgroep heeft namelijk op 12 november jl. besloten dat er een nieuw personeelsblad komt. Deze verschijnt medio 2015. Alléén, hoe, wat en door wie zal worden gerealiseerd, dat zijn nu nog vragen.

Enfin, voor deze allerlaatste CoBUS voelden wij ons genood-zaakt eens terug te blikken op het allereerste nummer uit 1992. 23 jaar is de CoBUS geworden! Op de pagina hiernaast een collage.

Verder Elo Wolswinkel aan het woord over zijn artikel uit 1992 en wat daarvan is gerealiseerd. Ook aan het woord: Bert van Leeuwen, redactielid van het eerste uur. Maar liefst tien jaar lang. Net als in 1992 een artikel over de Babyboom bij Welzijn. Nu: drie zwangere beleidsadviseurs onderwijs uit Naarden, Mui-den en Bussum. Vormt dat plaatje geen mooie drie-eenheid? Omdat we binnenkort de feestdagen naderen en we heel erg met de toekomst bezig zijn, gaan we in deze CoBUS eens terug naar 1954. Het kerstverhaal van Henk van Dijk. Henk is een trouwe lezer van de CoBUS en gepensioneerd. Hij stuurde ons zijn bijzondere verhaal en ook mochten we zijn fotoalbum over die periode inzien en gebruiken. Heel bijzonder! Tenslotte vijf tips van Jaap om het afscheid van de CoBUS en 2014 gepast te vieren. De cartoon laat zien dat we in deze regio graag met vuurwerk spelen. En ‘last but not least’: De Vinger kijkt vooruit en geeft aan dat hij/zij wel bij de doorstart van de CoBUS wil zijn. Eens kijken of we hem/haar daar aan kunnen houden?

Veel kijk- en leesplezier!

voorwoord

Niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of welke andere wijze dan ook,

zonder voorafgaande toestemming van de uitgever. De redactie van de CoBUS behoudt het recht ingezonden stukken te wijzigen en/of in te korten.

rip CoBUS 3

Door: Gijs Barendregt

(meer een vriendengroep) die het, naast de serieuze artikelen, ook leuk vond om de gevestigde orde eens goed te bekritiseren. Boven-dien bood het mij een goeie gele-genheid om kennis te maken met andere collega’s die ik vooralsnog alleen nog maar had gegroet in de fietsenkelder. Door de interviews met collega’s uit de hele organisa-tie leer je hen niet alleen beter ken-nen maar kom je er ook achter wat er speelt en hoe er tegen bepaalde

Waarom ben je destijds redactielid geworden?“Ik vond en vind het belangrijk om op zoek te gaan naar een manier om mensen binnen onze organisa-tie met elkaar te verbinden. De Co-

BUS was daar een per-fect medium voor.”

als je het tien jaar hebt vol gehouden moet het in ieder geval ook leuk geweest zijn“Zeker, de redactie be-stond in eerste instantie uit een groep collega’s

Door: Mirjam Bakker

Als het doek definitief lijkt te vallen voor de CoBUS in deze hoeda-nigheid, dan voel je de behoefte om eens terug te blikken naar hoe het eens begon. het jaar waarin de eerste CoBUS het levenslicht zag, september 1992. toen nog op 12 bladzijden niet-chloorgebleekt papier. dit om het milieu zo min mogelijk te belasten. nu inmiddels 23 jaargangen verder en digitaal, om datzelfde milieu nog minder te belasten. Wat is er in de loop der jaren veranderd en biedt de CoBUS ons nog steeds hetgeen waar het de redactie van toen ooit om is be-gonnen? Ons informeren, het voorstellen van nieuwe collega’s, of collega’s die al jaren in onze organisatie werken beter leren kennen. Of bepaalde zaken die spelen binnen de organisatie eens kritisch onder de loep nemen om onze gedachten te prikkelen.

Bert van leeuwen amBtenaar anderS

Ik vraag het één van de redactie-leden van toen, Bert van Leeuwen.Bert was redactielid van het eerste uur en heeft volgens eigen zeggen met heel veel plezier ruim tien jaar meegeschreven aan de CoBUS.

P.s. Er is een besluit geno-men door de Projectgroep op 12 november dat er na het besluit van de Eerste Kamer over de Fusie dit voorjaar een nieuw personeelsblad komt voor Gooise Meren.

daarvoor het meest geschikt is.” En dat zal nog belangrijker zijn als drie organisaties straks samen ko-men in een nieuwe organisatie. Dan kan een nieuwe CoBUS van grote waarde zijn om de drie verschil-lende culturen sneller en beter bij elkaar te brengen.

zaken aan wordt gekeken. Je haalt informatie op over wat mensen be-langrijk vinden en daar kan je dan weer een artikel aan wijden.”

Waren er ook minder leuke kan-ten aan je functie als redacteur?“Het is meerdere keren voorgeko-men dat we ons moesten verant-woorden over hetgeen we hadden geschreven. Onder de anonimiteit van pseudoniem ‘Kwiebus’ werd ‘De Vinger’ meer dan eens op de zere plek gelegd. En dat werd ons niet altijd in dank afgenomen.”

en de Cobus van nu, zijn er grote verschillen met die van toen?“De Cobus van nu is een stuk pro-fessioneler vormgegeven dan toen. De onderwerpen zijn misschien hier en daar wat anders. Dat heeft ook met deze tijd te maken. Intranet is nu het medium voor actualiteiten en belangrijke informatie gewor-den. Er is wel een groot verschil in hoe het nieuwe nummer tot stand komt. Daar waar het bestuur alles-bepalend was zijn zij nu meer faci-literend. Er wordt qua inhoud meer vrijheid aan de redactie gegeven.”

maar wat als de laatste uren van de CoBUS echt geslagen hebben…“We moeten op zoek blijven naar mogelijkheden om de betrokken-heid van collega’s met elkaar en met de organisatie te blijven stimu-leren en je afvragen welk medium

5

Door: Suzanne de Groot

In het tweede nummer van de CoBUS uit 1992 heeft Elo Wolswin-kel, teamleider Bouw en ruimtelijke ordening, een artikel geschre-ven over de ontwikkelingsschets Bussum 2015. er waren namelijk in Bussum ontwikkelingen gaande die op lange termijn problemen zouden op kunnen leveren. ik interview elo 23 jaar later om te vra-gen wat er anno 2014 wel en niet is gerealiseerd als je kijkt naar dat artikel van 1992!

jaar waarschijnlijk net niet halen. We wilden destijds voor heel Bussum integraal benaderen hoe we verder wilden gaan. We hebben een inven-tarisatie gemaakt van alle trends en ontwikkelingen en hier aanbevelin-

gen voor gedaan. 2015 hebben we als ijkpunt genomen, destijds heel gebruikelijk.

Bevolkingsdaling doorgezet?Eén van de ontwikkelingen in Bus-sum in 1992 is dat het aantal inwo-ners de laatste twintig jaar met een kwart gedaald is. Elo: “Voorspeld was dat we met moeite de 30.000 inwoners zouden halen. Tot de eco-nomische crisis in oktober 2008 zijn er meer woningen gebouwd dan voorspeld; het aantal inwoners is nu 32.500. Het gaat vooral om in-breidingslocaties; Bussum is een

Waar word jij enthousiast van in je werk?

ontwikkelingsschets Bussum 2015Elo: “De aanleiding voor het schrij-ven van de ontwikkelingsschets in 1992 was dat Bussum 175 jaar be-stond. Het is tragisch dat we de 200

vuilde plekken zijn gesaneerd. Het autogebruik is minder geworden, steeds meer mensen pakken de fiets. Het openbaar vervoer (de bus) staat onder druk en het aantal win-kels is minder geworden.”

voorzieningenniveauIn 1992 was er bijvoorbeeld de vraag of het voorzieningenniveau in Bussum (woningen, winkels, be-drijven, sportterreinen, scholen) nog wel afgestemd was op de be-hoeften. Elo: “Een aanbeveling was een verdere ontwikkeling van het kernwinkelgebied met het accent op kwaliteitsverbetering. Het centrum heeft een facelift gekregen, we zijn er nu weer mee bezig, het is een

“Het leefmilieu is beter geworden. De twee meest vervuilende be-drijven uit Bussum zijn gestopt; de cacaofabriek Bensdorp is gesloten en het slachthuis aan de Hooftlaan is verplaatst naar de polder. Mede door het bodeminformatiesysteem dat Axel Roeten heeft opgezet en de subsidies van de provincie is de bodem veel schoner geworden, ver-

volgebouwde gemeente. Landstraat Noord is net voor de economische crisis opgeleverd.”

Verslechtering leefmilieu?Een andere ontwikkeling uit 1992 is dat het leefmilieu in sommige buur-ten met de dag verslechterde door milieuhinderlijke bedrijven en door de toename van autoverkeer. Elo:

7

het gebied van sportvoorzienin-gen om ze rendabel te houden, en Bussum moet door zijn regionale functie goed bereikbaar èn leefbaar zijn. We staan nu voor de uitdaging van de fusiegemeente een nieuwe gemeente te maken. In de dit jaar vastgestelde structuurvisie 2040 kij-ken we met Naarden op ruimtelijk gebied weer 25 jaar vooruit.”

inzet voor een vitaal centrum. Deze zomer zijn er bijvoorbeeld terrasjes op de Kapelstraat gekomen.”

Bezuinigingen en samenwerking naarden en muidenElo: “In 1992 konden we de crisis niet overzien, alles werd juist mooi-er en beter. Ook de fusie werd niet voorspeld. Wel werd er gesproken over regionale samenwerking op

dynamisch gebeuren. Goede sprei-ding van buurtwinkelcentra was ge-wenst. We hebben gekozen voor een paar buurtcentra in Bussum, de Albert Heijn in de Oostereng is uit-gebreid en er is een Lidl gekomen op het Prinses Margrietplantsoen. Door de economische crisis en het internet winkelen is er veel leeg-stand in Bussum. We hebben een dorpsmanager aangesteld die zich

1992

8

Babyboom bij Welzijn hoe kijken jUllie tegen de fUSie aan?

Zin in de fusieWietske: “Ik heb wel zin in de fusie omdat het werk dan wat minder ver-snipperd wordt. Ik werk nu in Muiden én in de regio voor het transitieteam jeugd én in Bussum voor de LTA (lo-kale transitie agenda) én af en toe

Bolle-buikenIk interview de bolle-buiken-dames en vraag ze naar hun verwachtingen omtrent het werken ná de geboorte en in de nieuwe gemeente.

thuis. Ik verwacht dat mijn werk dan minder verspreid zal zijn over loca-ties en taakgebieden, maar tegelij-kertijd maakt de afwisseling in mijn werk het nu ook heel interessant. Ik heb er een beetje een dubbel ge-voel over.

Ik vind het nu best wel pittig, vooral fysiek. Ik vind het als moeder heer-lijk om te werken, kan me niet voor-stellen om niet te werken. Het is heel fijn om na een paar dagen met de kinderen weer de afleiding van het werk te hebben, andere mensen om je heen te hebben en weer aan-gesproken te worden op een andere kant van jezelf”.

Door: Judit van der Velden

al bladerend in de allereerste CoBus kom ik een artikel tegen over een babyboom bij de afdeling Welzijn in 1992. Hé, dat is grappig; laat er nu net een babyboom zijn bij de ‘beleidsadviseurs onderwijs’ van de gemeenten naarden, muiden en Bussum! Wietske Waardenburg, werkzaam bij de gemeente Muiden gaat half maart voor de derde keer moeder worden. geertje Boerma van de gemeente naarden krijgt haar eerste kind eind april. en tenslotte verwacht mirjam van Bokhorst van de gemeente Bussum haar tweede kind begin april.

9

Wietske: “Dat herken ik niet, dat ik me daardoor gelijkwaardiger voel. Ik vind het allebei fijn: werken en thuis zijn. In de ideale situatie zou ik iets

belandt. En ook dat ze zich gelijk-waardiger voelen bijvoorbeeld ten opzichte van hun partner als ze wel blijven werken”.

Beperkt wereldjeGeertje reageert; “Ik hoor wel eens van vrouwen die alleen moeder zijn dat je in een heel beperkt wereldje

In 1992 in de CoBUS: Babyboom bij de afdeling Welzijn

10

minder werken dan nu. Ik ben nu al gewend om te werken waar ik ben, op vier plekken, dus flexibel werken kan ik wel. Ik zou graag op de ter-reinen passend onderwijs en jeugd willen blijven werken”.

grote veranderingGeertje:” Ik voorzie wel een grote verandering omdat het mijn eerste kind is. Ik ben er redelijk nuchter onder, denk dat ik het allemaal wel aan kan. Ik werk nu vijf dagen maar wil na de geboorte vier dagen gaan werken, Ik vind het werk wat ik nu doe (coördinator en waarnemend afdelingshoofd) heel leuk, ik wil dat ook graag in de nieuwe organisatie gaan doen. De baby zal dan twee dagen naar kinderopvang gaan, één dag bij de vader en één dag naar opa en oma.

Ik ben wel benieuwd of ik een goede balans tussen werk en zorg kan vin-den. Het werk is nu eerste prioriteit en ik maak regelmatig overuren. Ik vraag me af hoe dat in de nieuwe situatie gaat, bijvoorbeeld als je kind ziek is. Gelukkig zijn we in de ge-meenten NMB nu al redelijk vrij in wanneer je welke klussen doet en ik verwacht dat dat in de nieuwe ge-meente ook zo zal zijn. Dan kan je dus zelf je tijd indelen. Flexibel wer-ken helpt als het gaat om zorg voor kinderen goed regelen en calamitei-ten opvangen”.

een verassingAls ik Mirjam vraag naar haar ver-wachtingen begint ze hard te la-chen: “Weet ik veel! Ik denk dat ik hetzelfde aantal uren blijf werken maar wat ik ga doen is nog een ver-

rassing. Misschien alleen onderwijs óf ook een project binnen het soci-aal domein óf dat allemaal niet. Ik weet het nog niet, ik zie het als een nieuwe uitdaging. Ik verwacht geen grote verandering na de komst van

het tweede kind. Het zal nog druk-ker worden, natuurlijk! Maar ja, ik weet wat het inhoudt om kind en baan te combineren en dat daarom de balans af en toe ver te zoeken is. En dat heb je maar te accepteren.”

Mirjam Wietske Geertje

“Flexibel werken helpt als het gaat om zorg voor

kinderen goed regelen en calamiteiten opvangen.”

11

4. 3. 2.

1.

Door: Jaap Boomsma

“ik ben Bag beheerder en Bgt projectleider en werk circa zes-tien jaar bij de gemeente en ben druk met de fusie bezig. Zo werk ik mee aan de BGT van Muiden en ben circa vijf jaar ook verant-woordelijk voor de Bag van naarden. daarnaast ben ik bezig met het harmoniseren van de besluiten rond adressering. ter gele-genheid van de laatste Cobus en het einde van het jaar hieronder vijf tips om deze feiten gepast te vieren.

Vuurwerk kopen en afsteken “Vuurwerk haal je in België. Even rondkijken op internet waar je het

beste kan zijn. Voor de zogenaamde politiecontrole hoef je niet bang te zijn. Verleden jaar zonder problemen met 100 km/h

de grens gepasseerd zonder ook maar één agent gezien te hebben. Het vuurwerk steek je natuurlijk in stijl aan met

een Cohiba Esplendidos tijdens de jaarwisseling.

drankje drinkenMet oudejaars avond drink je natuurlijk cham-

pagne. Aan te bevelen is de Dom Perignon Magnum Rose - Vintage 2000. Prijs indicatie

€ 775,-. Weet je gelijk wat je met de einde-jaars toelage kan doen. (Of misschien een idee voor het grootse kerstpakket voor vol-gend jaar als de gemeente haar geld moet opmaken.)

lekker etenVoor eten geldt: of het is goed of je laat het

staan. Te vette oliebollen of lauw bier; gewoon niet aan beginnen. De beste oliebollen in Bussum

haal je in de Nassaulaan 40; de Smaakengel. Heb-ben verleden jaar nog een prijs gewonnen voor de beste oliebol in Noord-Holland. Oesters smaken trouwens ook lekker bij de champagne.

vriendschappen overdenkenHet einde van het jaar is goed om eens na te denken over je vriendschappen. Welke wil je blijven houden, welke heb-

Het afscheid van 2014 en de CoBUS vieren de vijf tipS

Cartoon

ben geen zin meer, of welke wil je juist aanhalen? Loop eens op die leuke collega af en nodig hem of haar eens uit voor een etentje.

Werk: de balans opmakenTel je zegeningen eens. Misschien is je werk niet altijd even uitdagend maar ligt dat ook niet aan jezelf? Kan je zelf niet een leuk project bedenken? Bijvoorbeeld de kwaliteit verhogen. Ik zelf maak er een ‘sport’ van om mijn

BAG registratie zo ABC mogelijk te hebben. (Accuraat - Betrouwbaar - Compleet).

p.s. deze tips zeggen niets over mijn eigen persoonlijkheid.

de vijf tipS 13

5.

kerstmis 1954, dat vergeet ik nooit meer

We naderen de feestdagen. Voor de één een gezellig feest met familie en vrienden en voor de ander een herinne-ring aan een bijzondere peri-ode vóór het werken bij de ge-meente Bussum. henk van dijk heeft van 1 november 1979 tot 1 maart 1994 bij de parkeerpoli-tie van onze gemeente gewerkt. hij stuurde ons zijn bijzondere kerstverhaal uit 1954 in.

Door: Henk van Dijk

“In 1954 werd ik opgeroepen om in militaire dienst te gaan en na alle keuringen, waaronder drie dagen in Voorschoten waar je binnenste bui-ten werd gekeerd, kreeg ik bericht dat ik, jawel, was ingedeeld bij het Korps Mariniers. 1 juni moest ik, en velen met mij, me melden in Doorn.Al snel werd ons duidelijk gemaakt, dat wij bestemd waren om te wor-den uitgezonden naar Nieuw Gui-nea. Vanaf de eerste dag werden we lek geprikt door diverse zieken-verplegers, tegen allerlei vreselijke ziektes. Maar dit terzijde. Nu is de opleiding bij het Korps (en toen ook al) geen padvinderij en gedurende de opleiding werden we al klaarge-stoomd voor de dienst in de tropen.

Barak toegewezenOp 1 december was het zover! Na wat dagen inschepingsverlof, ver-trokken we per K.L.M. Constelation naar ons laatste Koninkrijksdeel in

de archipel. Na een stopover in Ka-rachi, kwamen we 4 december aan op het vliegveld van Biak. We wer-den met trucks naar de kazerne ge-bracht en kregen daar het nodige uit-gereikt. Kooigoed (is beddengoed), klamboe, wapens en verder alles wat men bedacht had dat we dat wel no-dig zouden hebben. Ieder kreeg een plaatsje in een barak toegewezen en al vrij snel begon het normale ritme van dienst doen, lessen,wachtlopen, het bekende verhaal. In het kader van acclimatiseren werden geregeld

groepen van deze ‘barus’ (is: nieu-weling) onder leiding van het reeds gewende kader, de bush ingestuurd. Zo ook op de dag voor Kerst 1954. Ons peloton ging ’s morgens om 8 uur op pad. Ter nadere kennisma-king het volgende. Biak is geheel van karang, dat is een witte rotsgrond welke de hitte nog enkele keren ge-

voelsmatig versterkt. Echt heet dus! En voor jongens, zo uit de Hollandse winter, was het dubbel zwaar! Maar ja, we moesten wennen, dus…

BergketensDe bedoeling was om over een van de drie bergketens heen te lopen en bij het begin van deze klus werden er groepjes gevormd onder leiding van een korporaal of een marinier 1e klas. We vertrokken zonder wapens en zonder helm met alleen een veld-fles water. Het geheel had dus een vrij ontspannen karakter. Met tussen-pozen van enkele minuten, vertrok-ken deze groepjes. Afgesproken was dat alle groepjes om ongeveer 2.00 uur terug zouden zijn in het kamp. Dat lukte, op één groepje na. Een marinier eerste klas en vier maatjes van ons peloton waren zoek! Ik moet hier even vermelden dat het werken met een kompas daar niet mogelijk is, vanwege het ijzer in de bodem. De naald is dan behoorlijk nerveus en weet zelf niet waar het noorden is.

onder één dak

Opgeroepen om in militaire dienst

te gaan in 1954

Geweer groep Korps Mariniers, links achterin: Henk van Dijk

de hele dag gezocht door een vlieg-tuig van de M.L.D. (Marine Luchtvaart Dienst) echter zonder resultaat. De 2e Kerstdag begon de zoekaktie op-nieuw en werden er vijf ploegen met meerdere Papua’s op uitgestuurd.Dat had sukses! Om ongeveer 15.30 uur zijn de boys gevonden door een van de ploegen. Hoe deze vijf mariniers er uit zagen na twee en een halve dag bush hoef ik niet te vertellen, als of ze twee weken zoek waren geweest. Uitgehongerd, uitgedroogd en een baard van drie dagen en hun kleding aan alle kan-ten kapot gescheurd. Ze hadden het meeste last gehad van de dorst en hadden hierdoor een dikke strot,

15

kerstavondNa het middageten en na nog wat te hebben overlegd, werd om 15.30 uur de eerste ploeg uitgezonden om te gaan zoeken, bestaande een ka-pitein, een luitenant, een sergeant, twee korporaals en twee mariniers, waaronder ik. We hadden bij ons: veel water, eten, sigaretten en een paar zaklampen. We hebben gezocht tot 18.30 uur en zijn zonder resultaat terug gegaan naar de kazerne. Het is in de tropen vroeg en snel donker, dus op dat moment had verder zoe-ken geen zin. ’s Avonds, Kerstavond dus, zijn er nog wel lichtkogels afge-schoten, in de hoop van…

zoekactieOp zaterdag 1e Kerstdag is de zoek-aktie voortgezet en werd de nieuwe zoekploeg uitgebreid met een Papua-gids, een Papuapolitieagent, een zie-kenverpleger en een tolk. Deze was bekend met het dialekt wat daar ge-sproken wordt. Op Nieuw Guinea zijn 37 verschillende dialekten! Ook is er

onder één dak

zodat ze met hun eigen urine hun mond gespoeld hadden.

avontuurTerug in de kazerne, zijn ze uitge-breid medisch onderzocht in de ziekenboeg en gelukkig hadden ze geen nadelige gevolgen aan het avontuur overgehouden. In de di-verse kerkdiensten is onze Lieve Heer wel uitgebreid bedankt voor hun veilige terugkeer! Jullie kunnen je wel voorstellen dat zelfs na zoveel jaren, diegene die er bij waren zeggen: “Kerstmis 1954? Dat vergeet ik nooit meer!” Ik wens een ieder fijne feestdagen en een goed en gezond Nieuwjaar!”

In de bergen bij het Sentunimeer

Geweer groep Korps Mariniers, links achterin: Henk van Dijk Zoeken met de boot

ColofonCoBUS Is een uitgave van de gemeen-

te Bussum, bestemd voor bestuur, ambtenaren en gepensioneerden van de gemeente Bussum. CoBUS verschijnt niet meer.

redaCtie: Mirjam Bakker, Suzanne de Groot, William van der Veen, Gijs Barendregt, Lars Wieringa, Jaap Boomsma, Judit van der Velden en Sandrijn Sas (hoofdredactie).

aan dit nUmmer Werkten verder mee: Henk van Dijk, Bert van Leeuwen, Elo Wolswinkel, Wietske Waardenburg, Geertje Boerma, Mirjam van Bokhorst en De Vinger.

vormgeving en dtp: GrafiMedia Groep, Almere

illUStratieS: Cartoon: Geert Gratama

Cover:Wietske, Geertje en Mirjam, door: Sandrijn Sas

Door: De VingerBent u ook zo bezig met wat u na de fusie gaat doen? Wilt u de berg Olympus beklimmen om weer bestuur-der te worden, als huidig raadslid, wethouder of burgemeester? Draait u daarvoor alvast warm op donder-dag op de Bussumse markt of op zondag voor de Naardense Albert Heijn? Of start u alvast een nieuwe Bussumse, Naardense of Muidense politieke partij? Ik was laatst in de raadzaal en u bent al bezig, zag ik. Tien fracties, we lijken wel op een middelgrote stad als Gouda.

Of bent u ambtenaar en benieuwd hoe u in de nieuwe organisatie het bestuur zal dienen en in welke func-tie? Nu de contouren langzaam duidelijk worden en de besturingsfilosofie is vastgesteld weten we waar het heen gaat. Ja, ik wist ook niet direct wat dat was. Maar ik heb het nagevraagd en bij de flexplekken beneden wisten ze het precies. We dienen allemaal de burger. Ja, dat is mijn samenvatting. Er stond iets meer in de stukken maar dat heb ik allemaal nog niet kunnen lezen. Ik wacht wel tot de fusiecommunicatie er over schrijft.

Wel was ik bij het praatje van de gemeentesecretarissen in de ontmoetingsruimte. Ja, ik zat gewoon tussen jullie ambtenaren - en ik zag ook een paar wethouders - in. Zijn jullie ook zo benieuwd waar je bureau komt te staan? Ergens op een flexplek in het Bussumse gemeentehuis? Vast wel. Het voorland kunnen we al in het Naardense gemeentehuis zien. Als je iemand zoekt ga je naar de koffieautomaat. Heb je de meeste kans. Zelfs wethouders heb-ben daar hun afspraken. Wel transparant. Maar ik dwaal af.

Voor De Vinger is er geen bureau dacht ik nog, in de vorige CoBus. Want de CoBus gaat stoppen en dan stopt De Vinger ook. En dan wordt het nu tijd om na al die jaren mijn geheime identiteit te onthul-len. (tromgeroffel). Net als De Stig (TopGear) kan ik (figuurlijk) mijn witte helm af zetten. Of... Of moet ik dat toch niet doen? Het perso-neelsblad maakt waarschijnlijk gelukkig een doorstart en daar wil ik bij zijn. Ook dat blad heeft toch een schrijver als De Vinger nodig? Maar dan heb ik nog vragen. Zit ik in functieboek 1? Nee. Moet ik solliciteren naar mijn functie? Vast wel. Net als de controllersfunctie en die van afdelingshoofden is mijn functie cruciaal voor de nieuwe organisatie. Denk ik. Toch maar even oefenen in het schrijven van een mooie brief na 23 jaar. Toch maar hopen dat ik in functieboek 2 zit; dan word ik automatisch geplaatst. Dan kan ik altijd nog de CoBus redactie helpen met het schrijven van hun sollicitatiebrieven... Wacht, ik help ze nu alvast. Redactielid met 23 jaar werkervaring zoekt ... Als je meer over mij of hen meer leest zijn we aangenomen of geplaatst.

En anders... het was mij een waar genoegen en ik hoop wederzijds!

de laatste CoBUS…